DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 10 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

10 Ιανουαρίου

Εορτάζουν
Γρηγορίου επισκόπου Νύσσης
Δομετιανού επισκόπου Μελιτινής
Μαρκιανού πρεσβυτέρου και οικονόμου της Μεγάλης Εκκλησίας και Αμμωνίου

Γεγονότα σαν σήμερα

403 π.Χ.: Ο δημοκρατικός στρατηγός Θρασύβουλος με 70 άνδρες νικά το στρατό των Τριάκοντα Τυράννων, ανοίγοντας το δρόμο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Αθήνα.

49 π.Χ: Ο Ιούλιος Καίσαρας διαβαίνει με το στρατό του τον ποταμό Ρουβικώνα, όριο του ρωμαϊκού κράτους, σηματοδοτώντας την έναρξη του εμφυλίου πολέμου. Αναφωνεί την ιστορική φράση «ο κύβος ερρίφθη». Από εκεί θα πορευτεί προς τη Ρώμη, όπου θα συγκρουστεί με τη Σύγκλητο, γεγονός που θα τον καταστήσει αυτοκράτορα.

1776: Ο άγγλος συγγραφέας Τόμας Πέιν εκδίδει την «Κοινή Λογική» (Common Sense) ένα φυλλάδιο, με το οποίο υπερασπίζεται την Αμερικανική Επανάσταση.

1789: Ολοκληρώνονται οι πρώτες εκλογές στις ΗΠΑ, που είχαν αρχίσει στις 15 Δεκεμβρίου
1788. Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον γίνεται ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ.

1810: Χωρίζουν ο Ναπολέων Βοναπάρτης και η Ιωσηφίνα ντε Μποαρνέ. Η Εκκλησία της Γαλλίας ακυρώνει το γάμο τους, που κράτησε πάνω από 13 χρόνια.

1839: Φτάνει για πρώτη φορά το τσάι στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Ινδία.

1861: Η Φλόριντα αποσχίζεται από τις ΗΠΑ, φέρνοντας ένα βήμα πιο κοντά τον Αμερικανικό Εμφύλιο.

1863: Εγκαινιάζεται στο Λονδίνο ο πρώτος υπόγειος σιδηρόδρομος, με τη γραμμή Πάντιγκτον -  Φάρινγκτον.

1872: Ο πολυεκατομμυριούχος Τζον Ροκφέλερ ενσωματώνει στις επιχειρήσεις του τη Standar Oil.

1886: Πρώτη ερμηνεία στη Βιέννη, αίθουσα Μουσικβεράιν, σε διεύθυνση Χανς Ρίχτερ του "Te Deum" του Αντόν Μπρούκνερ.

1895: Ο Χαρίλαος Τρικούπης ανεβαίνει στα Ανάκτορα για να ζητήσει εξηγήσεις για τη συμμετοχή του διαδόχου στα αντικυβερνητικά συλλαλητήρια. Ο βασιλιάς καλύπτει προκλητικά το διάδοχο και αφήνει ακάλυπτο το λαοπρόβλητο πρωθυπουργό. Ο Τρικούπης θα υποβάλλει την παραίτησή του στις 12 Ιανουαρίου στο βασιλιά Γεώργιο Α'.

1901: Ανακαλύπτεται η μεγαλύτερη αναβλύζουσα πετρελαιοπηγή του Τέξας των ΗΠΑ.

1903: Η Αργεντινή απαγορεύει την εισαγωγή βοδινού κρέατος από την Αμερική για λόγους υγείας.

1910: Η Νοτιοδυτική Αφρική εξελίσσεται στη σπουδαιότερη γερμανική αποικία, λόγω των εκεί κοιτασμάτων διαμαντιών.

1911: Ο Ταγματάρχης Τζίμι Ερικσον, βγάζει την πρώτη αεροφωτογραφία από αεροπλάνο, πάνω από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας.

1911: Η ελληνική Αναθεωρητική Βουλή τροποποιεί ορισμένα άρθρα του Συντάγματος.

1912: Στη Νέα Υόρκη, το πρώτο υδροπλάνο του κόσμου, βάσει σχεδίων του Γκλεν Κούρτις, κάνει την παρθενική του πτήση στο Χαμοντσπόρτ.

1917: Πεθαίνει ένας από τους πιο διάσημους εκπροσώπους της Άγριας Δύσης, ο Μπάφαλο Μπιλ. Ανιχνευτής του αμερικανικού στρατού, που σκότωσε πολλά βουβάλια και ουκ ολίγους Ινδιάνους.

1919: Υπόμνημα του Ελευθέριου Βενιζέλου προς τη Διάσκεψη της Ειρήνης, που πραγματοποιείται στο Παρίσι, προσδιορίζει ότι, 4,3 εκατομμύρια Έλληνες ζουν εντός της ελληνικής επικράτειας.

1920: Τίθεται σε ισχύ η Συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών, με την οποία λήγει και τυπικά ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Σύμφωνα με αυτήν το γερμανικό Ράιχ μειωνόταν κατά 70.000 τ.χλμ. και κατά 5,5 εκατομμύρια κατοίκους.

1920: Συνεδριάζει για πρώτη φορά η Κοινωνία των Εθνών, πρόδρομος του ΟΗΕ.

1922: Το ιρλανδικό κοινοβούλιο επικυρώνει τη συνθήκη με τη Βρετανία, που εγκαθιδρύει την ελεύθερη ιρλανδική πολιτεία. Ο Αρθουρ Γκρίφιθ, ιδρυτής του Σιν Φέιν, πολιτικής πτέρυγας του IRA, εκλέγεται πρόεδρος του Ιρλανδικού Ελεύθερου Κράτους.

1923: Τέσσερα χρόνια μετά τη λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο στρατός των ΗΠΑ φεύγει από τη Γερμανία.

1925: Υπογράφεται σύμβαση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της αμερικανικής εταιρείας ΟΥΛΕΝ για την ανάληψη έργων ύδρευσης των Αθηνών.

1927: Συγκρούσεις ξεσπούν στην Αθήνα μεταξύ οπαδών του παλαιού και του νέου ημερολογίου.

1927: Στις κινηματογραφικές αίθουσες της Γερμανίας προβάλλεται η φουτουριστική ταινία του Αυστριακού σκηνοθέτη, Φριτς Λανγκ «Μετρόπολις». Ο Λανγκ θεωρείται εκ των κορυφαίων εκπροσώπων του γερμανικού εξπρεσιονισμού.

1929: «Οι περιπέτειες του Τεντέν»: Εκδίδεται το πρώτο τεύχος του πιο διάσημου και αναγνωρίσιμου ήρωα κόμικ του Βελγίου και της Ευρώπης. Δημιουργός του μέχρι το θάνατό του είναι ο Ζορζ Προσπέρ Ρεμί, γνωστότερος με το ψευδώνυμο Ερζέ.

1929: Θεμελιώνεται η Νέα Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή, δίπλα στη Γεννάδιο Βιβλιοθήκη.

1941: Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Κλεισούρα, συνεχίζοντας την προέλασή του στα αλβανικά εδάφη.

1943: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Σοβιετικοί αντεπιτίθενται καθολικά στο Στάλινγκραντ, στο Λένινγκραντ και στον Καύκασο.

1946: Διεξάγεται στο Λονδίνο η πρώτη γενική συνέλευση του ΟΗΕ. Εκπροσωπούνται 51 κράτη.

1947: Το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ ανακοινώνει ότι προσδιόρισε τον ιό της πολιομυελίτιδας.

1949: Η δισκογραφική εταιρία RCA παρουσιάζει για πρώτη φορά το δίσκο των 45 στροφών.

1950: Ξένες έγκυρες εφημερίδες περιγράφουν με μελανά χρώματα τις απαράδεκτες μεθόδους, που χρησιμοποιούσαν οι ελληνικές αρχές σε βάρος των κρατουμένων στη Μακρόνησο.

1952: Στην Πανμουγιόμ, η αποστολή του ΟΗΕ απορρίπτει την ανακωχή, καθώς οι Κορεάτες αρνούνται να απαγορεύσουν τη δημιουργία αεροπορικών βάσεων στο βορρά.

1953: Στις ΗΠΑ, το ζεύγος Ρόζενμπεργκ, που έχει καταδικαστεί σε θάνατο για κατασκοπεία, κάνει αίτηση χάριτος στον Πρόεδρο Τρούμαν.

1957: Ο Χάρολντ Μακ Μίλαν επιλέγεται από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β' πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, μετά την παραίτησή του Αντονι Ιντεν.

1965: Ο 24χρονος Νίκος Γιούτσος, που έχει μεταγραφεί από την ουγγρική Τσέπελ στον Ολυμπιακό, κάνει το ντεμπούτο του στον αγώνα εναντίον του Παναθηναϊκού. Ως παιδί πολιτικών προσφύγων με το όνομα Γιούτσοφ, θα χρειαστεί ειδική διαδικασία από το Υπουργείο Εξωτερικών για να αγωνισθεί. Με τους «ερυθρόλευκους» θα αναδειχθεί σε έναν από τους κορυφαίους έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και η ιαχή «Έμπαινε Γιούτσο» θα γίνει σλόγκαν.

1967: Κάνει για πρώτη φορά, στις ΗΠΑ, την εμφάνισή της η Εκπαιδευτική Τηλεόραση.

1969: Μετά από 147 χρόνια κυκλοφορίας, βγαίνει το τελευταίο φύλλο της Saturday Evening Post.

1969: Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ανακοινώνει την πρόσληψη για πρώτη φορά γυναικών στην ελληνική αστυνομία.

1979: Ο ανεξάρτητος βουλευτής Ιωάννης Πεσματζόγλου αναγγέλλει την ίδρυση του Ελληνικού Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.

1981: Στο Ελ Σλαβαδόρ οι αντάρτες του «FMLN» πραγματοποιούν την πρώτη μεγάλη επίθεση τους και καταλαμβάνουν μεγάλο κομμάτι της χώρας.

1982: Στη Γουατεμάλα, βρίσκονται τα πτώματα των 50 ατόμων, που είχαν απαχθεί δέκα ημέρες νωρίτερα.

1983: Ανακοινώνεται υποτίμηση της δραχμής κατά 15,5% έναντι των νομισμάτων των δυτικών χωρών και τίθενται φραγμοί στις εισαγωγές για να αποτραπεί η κατάρρευση της οικονομίας, σύμφωνα με το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.

1984: Οι ΗΠΑ και το Βατικανό αποκαθιστούν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις, μετά από 117 χρόνια.

1985: Αναλαμβάνει την προεδρία της Νικαράγουα ο επικεφαλής του κόμματος των Σαντινίστας, Ντανιέλ Ορτέγκα και δεσμεύεται να προωθήσει το σοσιαλιστικό όραμα αλλά και να συνάψει συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση και την Κούβα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να στηρίζουν τους αντιπάλους του Ορτέγκα, «Κόντρας».

1989: Πυροβολείται εξ επαφής στα πόδια ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Aνδρουλιδάκης, ο οποίος θα πεθάνει λίγες ημέρες αργότερα στον Ευαγγελισμό. Την ευθύνη για την επίθεση αναλαμβάνει η «17 Νοέμβρη».

1990: Δημιουργείται ο όμιλος Time Warner από τη συγχώνευση των Time Inc. και Warner Communications.

1991: Μεγάλη πυρκαγιά στο πολυκατάστημα «Κάπα Μαρούσης» στην Πανεπιστημίου προκαλεί το θάνατο τεσσάρων ανθρώπων. Η φωτιά ξεσπά από μια βομβίδα που εκτοξεύει άνδρας των ΜΑΤ, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης για το θάνατο του εκπαιδευτικού Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα.

1992: Έρευνα της Greenpeace δείχνει ότι, 243.000 Ιρακινοί πολίτες και στρατιώτες σκοτώθηκαν στον Πόλεμο του Κόλπου.

1993: Στη Βομβάη της Ινδίας, εκατοντάδες είναι οι νεκροί κατά τη διάρκεια θρησκευτικών ταραχών μεταξύ ισλαμιστών και ινδουιστών.

1994: Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ εγκρίνουν σχέδιο των ΗΠΑ, που προβλέπει στενότερη συνεργασία με τις χώρες του πρώην σοβιετικού συνασπισμού.

1994: Ξεκινάει η δίκη της Λορένα Μπόμπιτ, με την κατηγορία του ακρωτηριασμού του πέους του συζύγου της.
Η Λορένα Μπόμπιτ (Lorena Bobbit) ήταν μια γυναίκα η ιστορία της οποίας συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, μαζί με τον άνδρα της, Τζόν Μπόμπιτ (John Bobbit), ήταν ένα παντρεμένο ζευγάρι που η δυσκολία στη σχέση τους έγινε η αιτία για ένα πρωτοφανές περιστατικό, που έλαβε χώρα το 1993 και τους έκανε παγκοσμίως γνωστούς.
 Το βράδυ της 23ής ιουνίου του 1993, ο νεαρός τότε άνδρας (26χρονος) της Λορένας Μπόμπιτ, Τζόν Μπόμπιτ, γύρισε στο σπίτι αργά το βράδυ και μεθυσμένος, μετά απο ένα πάρτυ στο οποίο ειχε παρευρεθεί. Το ζευγάρι είχε ερωτευτεί και είχε παντρευτεί το 1989, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα στην σχέση τους. Σύμφωνα με την μετέπειτα μαρτυρία της Λορένας Μπόμπιτ στο δικαστήριο, ο νεαρός σύζυγός εκείνο το βράδυ την βίασε. Αγανακτισμένη η νεαρή του έκοψε τα γεννετικά όργανα με ένα μαχαίρι και στη συνέχεια τα πέταξε σε ένα χωράφι. Στην ακροαματική διαδικασία όμως αποδείχτηκε ότι τα κίνητρα της ήταν άλλα. Τον ευνούχισε επειδή δεν ανταποκρίνονταν στα.. συζυγικά του καθήκοντα.

1995: Οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Ουκρανία καταλήγουν σε συμφωνία για την καταστροφή ολόκληρου του πυρηνικού οπλοστασίου της Ουκρανίας.

1996: Η Αλβανία καταργεί τις βίζες για τους Έλληνες ταξιδιώτες, σε μια προσπάθεια βελτίωσης των διμερών σχέσεων.

1997: Αγγείο του 5ου αιώνα π.Χ. με χαραγμένο στην εξωτερική του επιφάνεια το όνομα του Ευριπίδη ανάστροφα, ανακαλύπτεται σε σπήλαιο της Σαλαμίνας, όπου βρισκόταν το ησυχαστήριο του τραγικού ποιητή.

1998: Ξεσπάει ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ντόπινγκ στην ιστορία του ευρωπαϊκού αθλητισμού, όταν βλέπει το φως της δημοσιότητας η περίπτωση της Ανατολικογερμανίδας Χάιντι Κρίγκερ, πρωταθλήτριας Ευρώπης στη σφαιροβολία. Η Κρίγκερ ωθείται σε εγχείρηση αλλαγής φύλλου εξαιτίας της πληθώρας των αναβολικών, που αναγκάστηκε να πάρει από την ηλικία των 12 ετών. Όπως αποκαλύπτεται, η Κρίγκερ είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις αθλητριών, που έπεσαν θύμα των Γερμανών αθλιάτρων, εμφανίζοντας αυξημένη τριχοφυΐα και βαριά φωνή.

1999: Έντονη είναι η φημολογία και τα σενάρια που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και θέλουν το δήμαρχο Αθηναίων Δημήτρη Αβραμόπουλο να ετοιμάζει την ίδρυση νέου κόμματος. Οι φήμες ενισχύθηκαν μετά τη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα», όταν δηλώνει ότι θα αφήσει το δήμο μόνο εφόσον προκύψει ισχυρός λόγος και τονίζει ότι νιώθει απεγκλωβισμένος από τους υφιστάμενους κομματικούς σχηματισμούς, για τους οποίους λέει ότι έκλεισαν το βιοϊστορικό τους κύκλο.

2000: Η διαδικτυακή εταιρεία America OnLine ανακοινώνει την εξαγορά της TIME WARNER έναντι του αστρονομικού ποσού των 162 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ετσι, σχηματίζεται ο μιντιακός κολοσσός με την επωνυμία AOL TIME WARNER.

2003: Κατά την έναρξη της Ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε Σημίτης και Πρόντι, στην πρώτη κοινή συνεδρίαση των μελών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Υπουργικού Συμβουλίου, στο Ζάππειο, τονίζουν, πως θα επιδιώξουν τη διεθνή συνεννόηση για να αποτραπεί ο πόλεμος στο Ιράκ.

2007: Ορκίζεται πρόεδρος στη Νικαράγουα για δεύτερη φορά ο Ντανιέλ Ορτέγκα.

2010: Η Κίνα ξεπερνάει τη Γερμανία και γίνεται ο μεγαλύτερο εξαγωγέας παγκοσμίως.

2013: Μπαράζ εκρήξεων στο Πακιστάν στοιχίζει τη ζωή σε περισσότερους από 100 ανθρώπους ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους 270.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

291 - Φιλομένα, Ελληνίδα πριγκίπισσα.
Η Αγία Φιλομένα (10 Ιανουαρίου 291 - 11 Αυγούστου 302) ήταν Ελληνίδα πριγκίπισσα.
Γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 291 στην Κέρκυρα και μαρτύρησε για την πίστη της στη Ρώμη στις 11 Αυγούστου 302 σε ηλικία 11 ετών. Η λατρεία της από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία άρχισε στις αρχές του 19ου αιώνα, μετά την αρχαιολογική ανακάλυψη στις Κατακόμβες της Πρίσιλλα οστών νεαρής γυναίκας, που ερμηνεύθηκε από τους ειδικούς ότι είναι οστά της μάρτυρος.

1573 - Σίμων Μάγερ, Γερμανός αστρονόμος.
Ο Σίμων Μάγερ (Simon Mayr, 10 Ιανουαρίου 1573 - 5 Ιανουαρίου 1625), γνωστός και ως Σίμων Μάριος, ήταν Γερμανός αστρονόμος. Γεννήθηκε στο Γκούντσενχαουζεν, κοντά στη Νυρεμβέργη, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πόλη του Άνσμπαχ.
Δημοσίευσε το 1614 σύγγραμμα με τον τίτλο «Mundus iovialis anno 1619 detectus...» ή De Mundo Joviali, στο οποίο αναφέρει τους 4 μεγάλους δορυφόρους του πλανήτη Δία. Πολλοί είναι εκείνοι που αποδίδουν σ΄ αυτόν την ανακάλυψή τους, αλλά ο Γαλιλαίος τους ανακάλυψε αυτός πρώτος το 1610 αποδίδοντας στον Μάγερ την ανακάλυψη του δεύτερου δορυφόρου. Ωστόσο, ο Μάγερ είναι αυτός που τους έδωσε τα ονόματα με τα οποία τους γνωρίζουμε σήμερα.
Πάντως ο Μάγερ υπήρξε ο πρώτος που περιέγραψε τον Μέγα Γαλαξία της Ανδρομέδας με τη βοήθεια τηλεσκοπίου. Συγκεκριμένα, στο παραπάνω έργο του σημειώνει ότι τον παρατήρησε στις 15 Δεκεμβρίου 1612 και ότι έμοιαζε με «τη φλόγα ενός κεριού όπως φαίνεται τη νύκτα μέσα από κέρας» (εκείνη την εποχή φύλακες για τη νύκτα περιπολούσαν τις μικρές πόλεις της Ευρώπης εφοδιασμένοι με φανούς, τις φλόγες των κεριών των οποίων προστάτευαν παράθυρα καλυμμένα με λεπτότατη επίστρωση κέρατος). Η περιγραφή αυτή δίνει μια καλή ιδέα σχετικά με την εμφάνιση του Γαλαξία της Ανδρομέδας όταν παρατηρείται με μικρό τηλεσκόπιο, αν και άλλοι αστρονόμοι του 17ου αιώνα τον περιέγραψαν διαφορετικά.
Ο Σίμων Μάγιερ είχε σπουδάσει Αστρονομία κοντά στον μεγάλο Δανό αστρονόμο Τύχωνα με δαπάνες του Γεωργίου Φρειδερίκου, Κόμητα του Άνσμπαχ.

1769 - Μισέλ Νεΰ, Γάλλος στρατάρχης.
Ο Μισέλ Νεΰ (Michel Ney, προφορά στα γαλλικά: Μισέλ Νε, 10 Ιανουαρίου 1769 – 7 Δεκεμβρίου 1815), Πρίγκηπας της Μόσχας, Δούκας του Έλχινγκεν, επονομαζόμενος Le Rougeaud («Ο Κοκκινωπός») και Le Brave des Braves («Ο Γενναίος των Γενναίων») ήταν στρατάρχης του Γαλλικού στρατού, που πήρε μέρος στη Γαλλική Επανάσταση και τους Ναπολεόντειους Πολέμους.
Εγκατέλειψε σε νεαρή ηλικία το εργαστήριο βαρελοποιίας του πατέρα του για να καταταγεί εθελοντής στο πλησιέστερο σύνταγμα πεζικού. Σε όλη του τη σταδιοδρομία θα διακρινόταν επανειλημμένως για πράξεις γενναιότητας, αλλά και έλλειψης στρατηγικού πνεύματος -πολλοί ήταν εκείνοι ωστόσο, οι οποίοι υποστήριξαν ότι οι πρώτες ήταν περισσότερο αποτέλεσμα... απερισκεψίας. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης εκτίμησε την ορμητικότητά του και τον προήγαγε σε Στρατάρχη, αν και αναγκαζόταν πάντοτε να τον επιτηρεί στενά. Ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις η παρόρμησή του κέρδιζε μάχες. Επικεφαλής της γαλλικής οπισθοφυλακής κατά την υποχώρηση από τη Ρωσία, επέδειξε αξιοθαύμαστη γενναιότητα και ηρωισμό, απωθώντας τις επανειλημμένες και υπεράριθμες επιθέσεις των Ρώσων, κερδίζοντας το προσωνύμιο «Ο Γενναίος των Γενναίων».

1829 - Επαμεινώνδας Δεληγεώργης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης (1829-14 Μαΐου 1879) ήταν Έλληνας πολιτικός που χρημάτισε έξι φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Γεννήθηκε στην Τρίπολη και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πατέρας του ήταν ο Μήτρος Δεληγεώργης, αγωνιστής και φρούραρχος του Μεσολογγίου. Εκλέχτηκε το 1859 βουλευτής Μεσολογγίου αλλά δύο χρόνια αργότερα φυλακίστηκε από το καθεστώς του Όθωνα. Απελευθερώθηκε το 1862 και συνέχισε την πολιτική του σταδιοδρομία. Έγινε Υπουργός επί της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως κατά την Προσωρινή Κυβέρνηση του 1862. Ήταν ιδρυτής και αρχηγός του κόμματος Εθνικό Κομιτάτο, με το οποίο εκλέχτηκε βουλευτής.
Δεν ήταν υπέρμαχος της Μεγάλης Ιδέας και πίστευε πως μια καλύτερη λύση για το Ανατολικό Ζήτημα θα ήταν η βελτίωση της κατάστασης των Ελλήνων που ζούσαν στις υπό Οθωμανικό ζυγό περιοχές της Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Θράκης και της Μικράς Ασίας, μέσω του εκδημοκρατισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Δεληγεώργης ήταν το άτομο, το οποίο στις 10 Οκτωβρίου 1862, κήρυξε το τέλος της βασιλείας του Όθωνα και τη σύγκληση Εθνοσυνέλευσης.
Το 1865 διετέλεσε πρωθυπουργός ενώ μέχρι τον θάνατο του διετέλεσε υπουργός παιδείας, οικονομικών στην οικουμενική κυβέρνηση Κανάρη και υπουργός εξωτερικών. Συνολικά ο Δεληγεώργης χρημάτισε έξι φορές πρωθυπουργός (Οκτώβριος 1865, Νοέμβριος 1865, 1870, 1872, 1876, 1877), ενώ διατηρεί μέχρι και σήμερα τον τίτλο του νεώτερου Έλληνα πρωθυπουργού, καθώς ανέλαβε πρώτη φορά την εξουσία σε ηλικία 36 ετών. Πέθανε στην Αθήνα το 1879.
Αποκαλέστηκε «ηγέτης της νεωτέρας γενιάς».

1859 - Αλέξανδρος Κοντούλης, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Αλέξανδρος Κοντούλης (10 Ιανουαρίου 1859 – 22 Αυγούστου 1933) ήταν Έλληνας αντιστράτηγος με πλούσια δράση, καθώς και διπλωμάτης.
Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 10 Ιανουαρίου 1859 (παλαιό ημερολόγιο: 29 Δεκεμβρίου 1858) και καταγόταν από οικογένεια ευπόρων γαιοκτημόνων. Ο πάππος του Κωνσταντής Κοντούλης ήταν Δημογέρων και Έφορος των Κουντούρων καθώς και ο μεγαλύτερος εκ των τεσσάρων μεγάλων κτηματιών που αναφέρονται στο "Δευτέριον των χωραφιών της Ελευσίνος εν ταις μοιρασιαίς" του έτους 1805. Υιός της αδελφής του ήταν ο Στρατηγός Dr.rer.pol. Xαρίλαος Αναστασίου Κριεκούκης ο οποίος υπήρξε διακεκριμένος διπλωματικός ακόλουθος της Βασιλικής Πρεσβείας της Ελλάδος στο Βερολίνο.

1882 - Εζέν Ντελπόρτ, Βέλγος αστρονόμος.
Ο Εζέν Ζοζέφ Ντελπόρτ (Eugène Joseph Delporte, 10 Ιανουαρίου 1882 – 19 Οκτωβρίου 1955) ήταν Βέλγος αστρονόμος. Αναφέρεται στα ελληνικά και ως Ευγένιος Ντελπόρτ.
Ο Ντελπόρτ είχε συνολικά ανακαλύψει 66 αστεροειδείς. Σημαντικές ανακαλύψεις ανάμεσα σε αυτές ήταν ο 1221 Αμόρ (που έδωσε το όνομά του στους Αστεροειδείς Αμόρ που πλησιάζουν την τροχιά της Γης) και ο 2101 Άδωνις, ένας από τους απολλώνιους αστεροειδείς. Επίσης ανεκάλυψε μόνος ή μαζί με άλλους κάποιους κομήτες, από τους οποίους ο σημαντικότερος είναι ο περιοδικός Κομήτης du Toit-Neujmin-Delporte. Ο Ντελπόρτ εργαζόταν στο Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Βελγίου (Observatoire Royal de Belgique), που βρίσκεται στην πόλη Υκλ (Uccle, από την οποία ονόμασε τον αστεροειδή 1276 Ουκλία).
Το 1930 ο Ντελπόρτ, μετά από ανάθεση της Διεθνούς Αστρονομικής Ενώσεως (IAU), όρισε τα σύγχρονα ακριβή σύνορα ανάμεσα σε όλους τους αστερισμούς στον ουρανό, κατά μήκος γραμμών ορθής αναφοράς και αποκλίσεως για την εποχή B1875.0.
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
Ο κρατήρας Ντελπόρτ (Delporte) στο νότιο ημισφαίριο της Σελήνης
Ο αστεροειδής 1274 Ντελπορτία (1274 Delportia).

1909 - Γιεβγκένι Βουτσέτιτς, Σοβιετικός καλλιτέχνης.
Ο Γιεβγκένι Βικτόροβιτς Βουτσέτιτς (10 Ιανουαρίου 1909 - 12 Απριλίου 1974), ήταν εξέχων γλύπτης και καλλιτέχνης της Σοβιετικής Ένωσης, Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας (1967), Καλλιτέχνης του Λαού της ΕΣΣΔ (1959), γνωστός για τα ηρωϊκά, συχνά αλληγορικού ύφους, μνημεία του.
Ο Βούτσετις ήταν μαυροβουνιακής σερβικής καταγωγής, γεννημένος στο Γιεκατερίνοσλαβ (σήμερα Ντνιπροπετρόφσκ)
Ήταν εξέχων εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και είχε τιμηθεί με το Βραβείο Λένιν το 1970, το Βραβείο Στάλιν (1946,1947,1948,1949,1950), το Παράσημο Λένιν (δις) και το Παράσημο του Πατριωτικού Πολέμου δευτέρας τάξεως.

1911 - Αθανάσιος Καραμάνης, Έλληνας ψάλτης.
Ο Αθανάσιος Καραμάνης υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ψάλτες του 20ού αιώνα και Άρχων Πρωτοψάλτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Γεννήθηκε στις 10 Ιανουαρίου του 1911 στην Κρηνίδα (Βιτάστα) Αμφίπολης Σερρών και πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 12 Αυγούστου 2012.
Ήταν το έκτο από τα επτά παιδιά της πολυμελούς οικογενείας του, και σε ηλικία 5 ετών (1915) έμεινε ορφανός από πατέρα. Ο ιερέας του χωριού του και πρώτος του δάσκαλος στην Ψαλτική, ο π. Εμμανουήλ Πιπεριάς, διέκρινε από νωρίς την καλλιφωνία του μικρού Αθανασίου και τον βοήθησε να καλλιεργήσει αυτό το θείο τάλαντο.
Στη συνέχεια μαθήτευσε στον Πρωτοψάλτη Αθανάσιο Μπουρλέτσικα και στον μουσικοδιδάσκαλο Χρήστο Παρασχίδη. Ο Κωνσταντινουπολίτης Χαράλαμπος Ανεστιάδης, Πρωτοψάλτης του Ι. Μητροπολιτικού Ναού Δράμας τον μύησε στην Πολίτικη Ψαλτική Τέχνη και Παράδοση. Στη συνέχεια έκανε αριστερός ψάλτης του Κωνσταντίνου Πρίγγου, από τον οποίο έμαθε πολλά.
Ο Καραμάνης ανέλαβε πρώτη του φορά στασίδι το 1927, σε ηλικία 17 ετών, στον Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής της Πρώτης Σερρών, ενώ στην συνέχεια έψαλλε σε ναούς των πόλεων Δράμας, Καβάλας, Βέροιας, Θεσσαλονίκης, Πύργου Ηλείας ενώ το 1952 ανέλαβε Πρωτοψάλτης και Χοράρχης του Μητροπολιτικού Ναού Θεσσαλονίκης Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, απ' όπου παραιτήθηκε συνταξιούχος το 1983.
Χάρις στη μεγάλη θεωρητική του κατάρτιση, το υπέροχο φωνητικό τάλαντο και το ευγενές του χαρακτήρος του, απ' όπου και αν πέρασε άφησε πλήθος μαθητών, ίσως τους περισσότερους από κάθε άλλο Δάσκαλο. Υπήρξε συνιδρυτής, μαζί με τους Αβρ. Ευθυμιάδη, Χρυσ. Θεοδοσόπουλο και Χαρίλαο Ταλιαδώρο του Φροντιστηρίου "Άγιος Δημήτριος", στο οποίο δίδαξε για πολλά χρόνια.
Συνεργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον Πρωτοψάλτη Αθ. Παναγιωτίδη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα σοβαρό έργο ψαλτικού ύφους που επικράτησε στη Θεσσαλονίκη και διαδόθηκε σε όλη την Ελλάδα.
Τιμήθηκε για την πολυσχιδὴ προσφορά του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δια χειρών του Πατριάρχου Δημητρίου, ο οποίος του απένειμε το 1981 το Οφφίκιο του «Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κων/πόλεως».

1921 - Τασσώ Καββαδία, Ελληνίδα ηθοποιός
Η Τασσώ Καββαδία (Πάτρα 10 Ιανουαρίου 1921 - 18 Δεκεμβρίου 2010) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Σπούδασε πιάνο στην Αθήνα, ζωγραφική και διακόσμηση στο Παρίσι, σκηνογραφία και ενδυματολογία κοντά στο Γιάννη Τσαρούχη, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης κοντά στον Κάρολο Κουν.
Από το 1954 ως το 1967 εργάστηκε στο ραδιόφωνο ως δημιουργός και εκτελέστρια. Από το 1955 ως το 1969 εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά ως συντάκτρια του ελεύθερου και καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Επίσης, ασχολήθηκε με λογοτεχνικές και άλλες μεταφράσεις.
Έχει συμμετάσχει από το 1954 σε ελληνικές και ξένες παραστάσεις και έργα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ έχει εμφανιστεί και στην τηλεόραση. Χαρακτηρίζεται συνήθως ως η «κακιά» του ελληνικού κινηματογράφου, καθώς λόγω του «βλοσυρού» παρουσιαστικού της ερμήνευε «αυστηρούς» ρόλους, όπως της κακιάς πεθεράς, μάνας, αδερφής κ.ά. Στο θέατρο έπαιξε ρόλους που κάλυπταν σχεδόν όλη την γκάμα του ρεπερτορίου, εκτός από αρχαία τραγωδία. Είχε κάνει δύο γάμους. Το 1942 με τον βιομήχανο Αντώνη Σαλαπάτα, με τον οποίο απέκτησε τρια παιδιά τον Βασίλη, τον Γιώργο και την Ευγενία, και τον συγγραφέα Βασίλη Καζαντζή.
Κηδετηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών

1938 - Ντόναλντ Κνουθ, Αμερικανός επιστήμονας πληροφορικής.
Ο Ντόναλντ Έρβιν Κνουθ (αγγλικά:Donald Ervin Knuth (knuːθ), γεννήθηκε 10 Ιανουαρίου 1938) είναι διεθνώς αναγνωρισμένος επιστήμονας πληροφορικής και ομότιμος καθηγητής της «Τέχνης του Προγραμματισμού Υπολογιστών» στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.
Συγγραφέας του σημαντικού πολύτομου έργου «Η Τέχνη του Προγραμματισμού Υπολογιστών» (αγγλ.: The Art of Computer Programming) ο Κνουθ έχει χαρακτηριστεί ο πατέρας της ανάλυσης αλγορίθμων, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη και στη συστηματοποίηση μαθηματικών τεχνικών για την εις βάθος ανάλυση της υπολογιστικής πολυπλοκότητας των αλγορίθμων.
Εκτός από την ουσιαστική συνεισφορά του σε αρκετούς κλάδους της θεωρητικής πληροφορικής, ο Κνουθ είναι ο κύριος δημιουργός του διάσημου συστήματος στοιχειοθεσίας μέσω υπολογιστή TeX, της σχετιζόμενης γλώσσας ορισμού γραμματοσειρών και συστήματος σχεδίασης METAFONT και της οικογένειας γραμματοσειρών Computer Modern.
Πολυγραφότατος συγγραφέας, ο Κνουθ δημιούργησε τα συστήματα προγραμματισμού υπολογιστών WEB/CWEB, τα οποία είναι σχεδιασμένα για να ενθαρρύνουν και να διευκολύνουν τον «λόγιο προγραμματισμό» (literate programming). Έχει σχεδιάσει επίσης την αρχιτεκτονική συνόλου εντολών MMIX.

1945: Ροντ Στιούαρτ, ο Σκωτσέζος τραγουδιστής με τη βραχνή φωνή.

1983 - Αποστόλης Τότσικας, Έλληνας ηθοποιός
Ο Αποστόλης Τότσικας (10 Ιανουαρίου 1983) είναι Έλληνας ηθοποιός. Έγινε περισσότερο γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό από το ρόλο του στη δραματική σειρά του Mega Channel, Μαζί σου, την περίοδο 2006 - 2007.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι γιος του γνωστού ηθοποιού Γιάννη Τότσικα και κατάγεται από τη Νίκαια της Λάρισας. Μετακόμισε με τους γονείς του και τον αδελφό του Θανάση σε μικρή ηλικία στο Βόλο όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια και φοίτησε μέχρι το Λύκειο. Μόλις τέλειωσε το σχολείο επέστρεψε στην Αθήνα όπου και διαμένει. Εκεί φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από όπου αποφοίτησε το 2003.
Με το που αποφοίτησε έκανε την πρώτη του δουλειά ως ηθοποιός το 2003 αφού συμμετείχε στην μεταγλώττιση της ταινίας κινουμένων σχεδίων με τίτλο Ο Αδελφός μου ο Αρκούδος με το ρόλο του Κενάι.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

976 - Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Ιωάννης Α' Κουρκούας ο λεγόμενος Τσιμισκής, (925 - 10 Ιανουαρίου 976) ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τις 11 Δεκεμβρίου του 969 έως τις 10 Ιανουαρίου του 976. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους αυτοκράτορες και στρατηγούς της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.
Η ανάρρησή του στο θρόνο στις 11 Δεκεμβρίου 969, έγινε μετά από συνωμοσία και κατόπιν δολοφονία του θείου του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά. Ήταν πάντως ικανότατος ηγέτης με πολύπλευρες δυνατότητες. Ήταν φιλόπτωχος, ευγενής και δίκαιος και έλαβε φιλολαϊκά μέτρα.
Στη συνωμοσία του εναντίον του Νικηφόρου συμμετείχε ή ίσως και πρωτοστατούσε η Θεοφανώ, η οποία υπήρξε σύζυγος αρχικά του Ρωμανού Β΄ και στη συνέχεια σύζυγος του Νικηφόρου Φωκά. Η Θεοφανώ, κρίνοντας ότι ο Φωκάς με τα αυστηρά μέτρα του προκαλούσε λαϊκή δυσαρέσκεια, συνωμότησε με τον εραστή της Τσιμισκή να τον σκοτώσουν και να αναλάβει αυτός τη διακυβέρνηση ως νέος σύζυγός της. Η Θεοφανώ έβαλε στο παλάτι τους δολοφόνους συνωμοτώντας και με άλλα μέλη του αυλικού περιβάλλοντος και αυτοί σκότωσαν τον αυτοκράτορα στο υπνοδωμάτιό του. Όμως η συνωμοσία ήταν πασιφανής και όλο το βάρος έπεσε στη Θεοφανώ, με αποτέλεσμα ο Πατριάρχης να δηλώσει στον Τσιμισκή ότι δεν θα τον έχριζε αυτοκράτορα αν δεν απομάκρυνε τη Θεοφανώ από το παλάτι.
Προκειμένου ο Τσιμισκής να αποφύγει το προφανές σκάνδαλο, την αποκήρυξε και την έκλεισε σε μοναστήρι. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, είχε στη διάθεσή του ικανούς στρατηγούς, και κυρίως τους Βάρδα Σκληρό και Πέτρο Φωκά (ανιψιό του Νικηφόρου). Με τη βοήθειά τους, εξουδετέρωσε την απειλή των Ρως υπό τον Σβιατοσλάβο. Αντιμετώπισε επίσης με επιτυχία το πραξικόπημα του αδελφού του Πέτρου Βάρδα Φωκά, ενώ ταυτόχρονα ήταν μεγαλόψυχα ευγενικός με τους συνωμότες.
Παντρεύτηκε μία από τις αδελφές του Ρωμανού Β’, τη Θεοδώρα, μια γυναίκα θεοσεβή και ήπια το 971. Πάντρεψε την ανιψιά του Θεοφανώ με το Δυτικό πρίγκηπα και διάδοχο Όθωνα Β’ (Όττο Β'), για διπλωματικούς λόγους. Διεξήγαγε σημαντικές μάχες στη Βουλγαρία αλλά και στην Ανατολή, κατακτώντας αχανείς εκτάσεις σε Βορρά και Ανατολή για λογαριασμό της Αυτοκρατορίας. Ο θάνατός του επήλθε από κάποιου είδους δηλητηρίαση.
Απολογιστικά το έργο του είναι λαμπρό, και είναι σίγουρα από τους συντελεστές της πορείας προς την κορύφωση της δύναμης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που έμελλε να γίνει κατά την περίοδο του επόμενου αυτοκράτορα Βασιλείου Β' του Βουλγαροκτόνου.

1218 - Ούγος Α', βασιλιάς της Κύπρου.
Ο Ούγος Α΄ της Κύπρου ή Ούγος Α΄ των Λουζινιάν (Hugues Ier de Lusignan, 1193 - 10 Ιανουαρίου 1218) ήταν ανήλικος όταν την 1η Απριλίου του 1205 ανέβηκε στο θρόνο της Κύπρου μετά το θάνατο του ηλικιωμένου πατέρα του, Αμαλρίκ Λουζινιάν, βασιλιά της Κύπρου και της Ιερουσαλήμ.
Ο Ούγος Α' ήταν γιος του Αμαλρίκ των Λουζινιάν και της πρώτης συζύγου του Εσίβας των Ιμπελίν. Νυμφεύτηκε (1210) στην Λευκωσία την Αλίκη της Καμπανίας (1196 - 1246), κόρη της Ισαβέλλας Α' της Ιερουσαλήμ (δεύτερης συζύγου του πατέρα του) με τον προηγούμενο σύζυγό της Ερρίκο Β' της Καμπανίας. Το ζεύγος απέκτησε τα εξής παιδιά:
Μαρία των Λουζινιάν (1215 - 1254) σύζυγος του Βαλτέρ Δ' κόμη του Μπριέν
Ισαβέλλα των Λουζινιάν (1216 - 1264) σύζυγος του Ερρίκου του Πουατιέ (γιου του Βοϊμόνδου Δ' πρίγκιπα της Αντιοχείας). Είναι η μητέρα του μέλλοντος βασιλιά της Κύπρου Ούγου Γ'.
Ερρίκος Α΄ της Κύπρου, που διαδέχθηκε τον πατέρα του.

1778 - Κάρολος Λινναίος, Σουηδός βοτανολόγος.
Ο Καρλ Λινέ (Carl von Linné η εξελληνισμένα Κάρολος Λινναίος (Ρόσουλτ 23 Μαΐου 1707 – Ουψάλα 10 Ιανουαρίου 1778) ήταν Σουηδός βοτανολόγος, ιατρός και ζωολόγος, που έβαλε τα θεμέλια της διωνυμικής ονοματολογίας.

1825 - Ιωάννης Βαρβάκης, Έλληνας ευεργέτης.
Ο Ιωάννης Βαρβάκης (24 Ιουνίου 1745 - 10 Ιανουαρίου 1825) ήταν εθνικός ευεργέτης από τα Ψαρά. Ο Βαρβάκης γεννήθηκε στα Ψαρά στις 24 Ιουνίου 1745[1] και ήταν γιος του Ανδρέα Λεοντή (Λεοντίδη) και της Μαρώς Μόρου.
Η προέλευση του επωνύμου Βαρβάκης
Στα Ψαρά ενδημεί είδος γερακιού Ιέραξ ο οξύπτερος. Τα πουλιά αυτά οι Ψαριανοί τα ονόμαζαν και τα ονομάζουν Βαρβάκια. Οι συνομήλικοί του, βλέποντας τα μεγάλα και πολύ αυστηρά του μάτια, καθώς και την ορμητικότητα που τον χαρακτήριζε τον φώναζαν Βαρβάκι. Φαίνεται ότι η προσωνυμία του άρεσε και την διατήρησε ως επώνυμο. Έτσι πέρασε στην ιστορία με το όνομα Βαρβάκης και το επώνυμο του έγινε τίτλος ευγενείας στην τσαρική Ρωσία.

1862 - Σάμουελ Κολτ, Αμερικανός εφευρέτης. (Samuel Colt, 19 Ιουλίου 1814 - 10 Ιανουαρίου 1862)
Ο πατέρας του Κολτ, Κρίστοφερ Κολτ, ήταν αγρότης στο Κονέκτικατ, όταν αποφάσισε να μετακομίσει με την οικογένειά του στο Χάρτφορντ και να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις. Η μητέρα του Κολτ, Σάρα Κάλντγουελ, πέθανε όταν αυτός ήταν δύο χρονών και έμεινε με τον πατέρα του, τις τρεις αδελφές, που οι δύο πέθαναν σε μικρή ηλικία και η τρίτη αυτοκτόνησε αργότερα, και τους τρεις αδελφούς του. Αργότερα, στα τέσσερά του, ο πατέρας του παντρεύτηκε την Όλιβ Σάρτζεντ, η οποία και μεγάλωσε τον Κολτ.
Ως νέος θαλασσοπόρος που ταξίδευε για την Καλκούτα, ο Κολτ χάραξε ένα ξύλινο μοντέλο πυροβόλου όπλου που αργότερα έγινε το πιο διάσημο όπλο χειρός που σχεδιάστηκε ποτέ. Μετά από αρκετά χρόνια ο Κόλτ κατάφερε να αναπτύξει ένα μηχανισμό που δούλευε. Το επονομαζόμενο revolver (ελληνικά αποδίδεται ως "περίστροφο") είχε έναν μεταλλικό κύλινδρο με υποδοχές για σφαίρες (μύλος), ο οποίος περιστρεφόταν κατά μία θέση κάθε φορά που ο κόκορας σηκωνόταν. Επίσης το revolver ήταν το πρώτο όπλο που χρησιμοποιούσε με επιτυχία την κρουστική δράση.
Το 1835 ο Κολτ πατεντάρισε το σχέδιο και το 1836, που ιδρύθηκε η εταιρία Patent Arms Manufacturing Company στο Πάτερσον (Paterson), το ρεβόλβερ βγήκε στην παραγωγή. Αργότερα ο Κολτ σχεδίασε τρεις ακόμη τύπους όπλων χειρός, όπως και δύο τουφέκια. Το 1842 το εργοστάσιο έκλεισε λόγω έλλειψης παραγγελιών. Πέντε χρόνια αργότερα η παραγωγή ανέκαμψε όταν η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών παρήγγειλε χίλια κομμάτια για τον πόλεμο ενάντια στο Μεξικό. Το 1855 ο Κολτ κατασκεύασε νέο εργοστάσιο στο Χάρτφορντ, που έγινε και το μεγαλύτερο ιδιωτικό εργοστάσιο παραγωγής όπλων του κόσμου.
Ο Κολτ, επηρεασμένος από τον Ιλάια Γουίτνεϊ, ανέπτυξε μια νέα γραμμή παραγωγής βασισμένη στην ξεχωριστή κατασκευή των διαφόρων μερών και στην τελική τους συναρμολόγηση χρησιμοποιώντας μηχανές. Δήλωσε ότι «Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να παραχθεί από μηχανές». Έτσι, ο Κολτ κατάφερε να παραγάγει εκατόν πενήντα όπλα την ημέρα μέχρι το 1856.
ο ρεβόλβερ χρησιμοποιούνταν εκτενώς κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου πολέμου στην Αμερική και μέχρι το θάνατό του ο Κολτ είχε παραγάγει πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες όπλα. Το 1880 το «peacemaker» έγινε θρύλος στην άγρια Δύση, ενώ το 45άρι ημιαυτόματο πιστόλι του ήταν το τυπικό πιστόλι κατά τη διάρκεια του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και παρέμεινε το επίσημο όπλο των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ μέχρι το 1984. Σήμερα, μαζί με το Εθνικό Ινστιτούτο Δικαιοσύνης, η βιομηχανία Κολτ αναπτύσσει ένα «έξυπνο όπλο» με τεχνολογία που θα επιτρέπει στο όπλο να εκπυρσοκροτεί μόνον από τον νόμιμο κάτοχό του.

1904 - Ζαν-Λεόν Ζερόμ, Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης.
Ο Ζαν-Λεόν Ζερόμ (Jean-Léon Gérôme, Βεζούλ, 11 Μαΐου 1824 – Παρίσι, 10 Ιανουαρίου 1904) ήταν Γάλλος ζωγράφος και ακαδημαϊκός, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της τελευταίας φάσης του νεοκλασικισμού στη Γαλλία, συνδυάζοντας τις νεοκλασικές ιδέες με την οριενταλιστική εικονογραφία. Στο εύρος τού έργου του περιλαμβάνονται ιστορική ζωγραφική, αλλά και θέματα από την Ελληνική μυθολογία φέρνοντας την Ακαδημαϊκή ζωγραφική παράδοση σε μια καλλιτεχνική κορύφωση.

1909 - Γεώργιος Βρούτος, ήταν φημισμένος Έλληνας γλύπτης του 19ου αιώνα.  (Αθήνα, 1843 - Αθήνα, 10 Ιανουαρίου 1909)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1843 και είχε ρίζες από την Κρήτη. Σπούδασε από το 1859 μέχρι το 1864 γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών υπό τον Γεώργιο Φυτάλη και παράλληλα έλαβε μαθήματα μαρμαροτεχνίας στο εργαστήριο του γνωστού καθηγητή και γλύπτη Ιωάννη Κόσσου. To 1866, μετέβη στη Ρώμη με υποτροφία της βασίλισσας Όλγας, όπου και παρέμεινε για μια τριετία, σπουδάζοντας υπό την επίβλεψη των Κανόβα Άνταμο Ταντολίνι και Φίλιπο Νιακαρίνι. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ιταλία, εργάστηκε για λογαριασμό Ιταλού τραπεζίτη. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1873, άνοιξε δικό του εργαστήριο γλυπτικής στην Πλάκα και το 1883 διορίστηκε καθηγητής πλαστικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, ως διάδοχος του Λεωνίδα Δρόση που είχε μόλις πεθάνει. Αυτή τη θέση, ο Βρούτος την διατήρησε μέχρι το θάνατό του. Το 1888 ανακηρύχτηκε μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Παρισιού. Παράλληλα, υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.
Απεβίωσε στην Αθήνα, στις 10 Ιανουαρίου του 1909.
Έργα της σμίλης του Βρούτου είναι ο ανδριάντας του Κοραή μπροστά στο Πανεπιστήμιο, και του Κωνσταντίνου Ζάππα μπροστά στο Ζάππειο μέγαρο. Ένας ανδριάντας βρίσκεται επίσης στην Κωνσταντινούπολη. Στο Νεκροταφείο διακρίνονται δύο μνημεία του καλλιτέχνη: το μνημείο του Παπαδάκη και αυτό του Ράλλη. Το μουσείο της Βοστώνης αγόρασε τα αγάλματα του Αχιλλέα και του Πάρι, και τα δύο καλλιτεχνικές κατασκευές από τον Βρούτο. Έργο απροσδόκητα τολμηρό είναι το «Πνεύμα του Κοπέρνικου» το οποίο βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη. Χαρακτηρίζεται ως ένα «θαύμα της τεχνικής». Ο καλλιτέχνης δημιουργεί την αίσθηση ότι το σώμα του φτερωτού δαίμονα πετάει, καθώς πάει να πέσει στη γήινη σφαίρα, ενώ στηρίζεται σε ένα ρούχο, που έχει ήδη τσακίσει. Μοιάζει να έχει σπάσει το νόμο της βαρύτητας Ανάλογη συνέχεια δεν υπήρξε στη δημιουργία του.

1951 - Σίνκλερ Λιούις, Αμερικανός συγγραφέας. (7 Φεβρουαρίου 1885 – 10 Ιανουαρίου 1951)
Γεννήθηκε στη Μινεσότα των Η.Π.Α. και ήταν γιος γιατρού. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Το πρώτο του σημαντικό έργο με το οποίο έγινε γνωστός, ήταν το μυθιστόρημα Μέιν Στριτ (Κεντρικός Δρόμος, 1920), που απέσπασε την προσοχή των κριτικών και του κοινού και κυκλοφόρησε πλατιά. Στο έργο αυτό ο Λιούις έκανε μια ρεαλιστική καταγγελία της κενότητας και του συντηρητισμού της αμερικανικής επαρχίας. Ακολούθησε το Μπάμπιτ (1922), όπου περιγράφει τη ζωή των νεόπλουτων της εποχής του, από τους οποίους διαμορφώθηκε αργότερα το σύμβολο του μέσου Αμερικανού. Στο Άροουσμιθ (1925) πραγματεύεται το θέμα της επιστημονικής έρευνας, ενώ στο Έλμερ Γκάντρι (1927) καυτηριάζει την αμερικανική εκκλησία. Για το Άροουσμιθ βραβεύτηκε το 1926 με το βραβείο Πούλιτζερ, το οποίο όμως αρνήθηκε. Στο μυθιστόρημά του Ντόντσγουερθ (1929) επανέρχεται στο θέμα του Μπάμπιτ, αλλά αυτή τη φορά ασχολείται με την απογοήτευση του τύπου του νεόπλουτου, που ανακαλύπτει την κενότητά του.
Δημοσίευσε διάφορα μυθιστορήματα και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1930 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας, το οποίο δόθηκε τότε για πρώτη φορά σε Αμερικανό λογοτέχνη. Το 1936 το Πανεπιστήμιο του Γέιλ τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα της Φιλολογίας. Τη δεκαετία 1930-1940 στράφηκε στο θέατρο και συνεργάστηκε στη συγγραφή των έργων Τζεϊχόκερ, Αυτό δε μπορεί να συμβεί εδώ και Η Άντζελα είναι εικοσιδυό χρονών.
Αναγνωρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους των Η.Π.Α. Έγραψε ακόμη τα έργα: Από βασιλικό αίμα, Κας Τιμπερλέν, Ένας τόσο απέραντος κόσμος, Οι αθώοι, Έργο τέχνης, Γεδεών Πλάνις κ.ά.

1957 - Γκαμπριέλα Μιστράλ, Χιλιανή ποιήτρια.
Με το ψευδώνυμο Γκαμπριέλα Μιστράλ (Gabriela Mistral, 7 Απριλίου 1889 - 10 Ιανουαρίου 1957) έμεινε γνωστή η Λουσία Γοδόι Αλκαγιάγα (Lucila Godoy Alcayaga), Χιλιανή ποιήτρια. Υπήρξε εκπαιδευτικός, διπλωμάτης και φεμινίστρια. Ήταν η πρώτη λογοτέχνης της Λατινικής Αμερικής που κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1945. Το 1951 τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Χιλής.
Μερικά βασικά θέματα στα ποιήματά της είναι η φύση, η προδοσία, η αγάπη, η αγάπη της μάνας, η θλίψη και η αγανάκτηση, τα ταξίδια, καθώς και η ταυτότητα της Λατινικής Αμερικής, όπως αποτελείται από μείγμα εγγενών αμερικανικών και ευρωπαϊκών επιρροών. Η Γαμπριέλα Μιστράλ είχε βασκική και ινδιάνικη καταγωγή.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής της εργάστηκε ως αγροτική δασκάλα σε φτωχά και απόμακρα χωριουδάκια στις χιλιανές Άνδεις. Υπήρξε δασκάλα του επίσης χιλιανού νομπελίστα Πάμπλο Νερούδα.Το 1922 συμμετείχε σε παιδαγωγική αποστολή στο Μεξικό και στη συνέχεια μπήκε στο διπλωματικό σώμα. Εργάστηκε στην Κοινωνία των Εθνών και σε σχετικούς οργανινισμούς με τους οποίους επισκέφθηκε διάφορες χώρες του κόσμου, αγωνιζόμενη πάντα εναντίον του πολέμου, της φτώχειας και υπέρ της αδελφοσύνης των ανθρώπων. Διετέλεσε πρόξενος στη Μαδρίτη, τη Λισαβόνα, τη Νάπολη, τη Νίκαια, το Λος Άντζελες και την Πόλη του Μεξικού.

1961 - Ντάσιελ Χάμετ, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Ντάσιελ Χάμετ (Samuel Dashiell Hammett, 27 Μαΐου 1894 - 10 Ιανουαρίου 1961) ήταν Αμερικανός λογοτέχνης και συγγραφέας. Θεωρείται ο άνθρωπος που γέννησε την αμερικάνικη αστυνομική λογοτεχνία.
Γεννήθηκε στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ. Υποχρεώθηκε να παρατήσει το σχολείο σε νεαρή ηλικία, έτσι ώστε να βοηθήσει την οικογένειά του. Η πρώτη του αστυνομική ιστορία, που υπέγραψε με ψευδώνυμο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Black Mask" το 1923. Την εποχή πριν τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ασχολήθηκε κυρίως με τον πολιτικό ακτιβισμό και το 1937 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Υπηρέτησε στον πόλεμο ενώ την περίοδο του Μακαρθισμού φυλακίστηκε, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Η υγεία του αποδυναμώθηκε και πέθανε τελικά πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 1961.
Σημαντικά του έργα είναι η Μαύρη Μάσκα, η Κατάρα των Νταίη, Το Γυάλινο κλειδί, ο Αδύνατος άνθρωπος, το Γεράκι της Μάλτας και η Κόκκινη σφαγή. Πολλά από τα βιβλία του έγιναν μετέπειτα κινηματογραφικές ταινίες, όπως το Το Γεράκι της Μάλτας.

1970 - Πάβελ Μπελυάγιεφ, Σοβιετικός κοσμοναύτης.
Ο Πάβελ Ιβάνοβιτς Μπελυάγιεφ (26 Ιουνίου 1925 – 10 Ιανουαρίου 1970) ήταν Σοβιετικός αστροναύτης («κοσμοναύτης») και κυβερνήτης μαχητικών αεροσκαφών. Υπήρξε ο πρώτος χρονικά διοικητής του «Σώματος Κοσμοναυτών της ΕΣΣΔ» και πέρασε στην ιστορία ως ο κυβερνήτης της αποστολής Βοσχόντ 2, στα πλαίσια της οποίας πραγματοποιήθηκε ο πρώτος «περίπατος στο διάστημα», το 1965.

1971 - Κοκό Σανέλ, Γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας.
Η Γκαμπριέλ Μπονέρ "Κοκό" Σανέλ (Gabrielle Bonheur "Coco" Chanel, 19 Αυγούστου 1883 - 10 Ιανουαρίου 1971), γνωστή ως Κοκό Σανέλ, ήταν Γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας, μία από τις διασημότερες σχεδιάστριες μόδας του 20ού αιώνα.
Το 1909 άνοιξε το πρώτο της κατάστημα στο Παρίσι, με γυναικεία καπέλα. Ίδρυσε ομώνυμο οίκο μόδας που παραμένει στην επικαιρότητα μέχρι σήμερα. Το 1923 δημιούργησε το άρωμα "Σανέλ № 5" και εφηύρε το μικρό μαύρο φόρεμα.
Μόνο το όνομά της είναι αρκετό για να οριστεί ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα ταγέρ, μία ατζέντα, ένα άρωμα, ένα κόσμημα, μία ολόκληρη εμφάνιση. Προσδίδει prestige, ποιότητα, άμεμπτο γούστο και αλάνθαστο στυλ. Είναι μια υπογραφή αρτιότητας. Η Κοκό Σανέλ είχε ελάχιστη υπομονή και πολύ ταλέντο. Δε θα μπορούσε να καταφέρει τίποτα λιγότερο. Η Κοκό Σανέλ ήταν πρωτοποριακή σχεδιάστρια μόδας. Η μοντέρνα και νεωτεριστική φιλοσοφία της, οι εμπνευσμένες γυναικείες μόδες -από τις αντρικές- και η αναζήτηση της πολυτελούς απλότητας, την έκαναν αναμφισβήτητα τη σημαντικότερη φιγούρα στην ιστορία της μόδας του 20ου αιώνα. Η επιρροή της στην υψηλή ραπτική ήταν τόση, (μέχρι το θάνατό της, στα 87 της, η Γαλλίδα σχεδιάστρια κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει τον εαυτό της ως το σημαντικότερο και ίσως το μοναδικό ρυθμιστή της μόδας του 20ού αιώνα), που ήταν το μόνο πρόσωπο στον τομέα της που αναφερόταν στο περιοδικό TIME, ανάμεσα στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον 20ό αιώνα.

1974 - Κωνσταντίνος Τζιτζικώστας, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.

1987 - Μαίρη Μεταξά, Ελληνίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε το 1912 στην Ανατολική Ρωμυλία και πέθανε στην Αθήνα στις 10 Ιανουαρίου 1987. Χαρακτηριστικοί είναι οι ρόλοι που ερμήνευσε στον ελληνικό κινηματογράφο ως Κωνσταντινουπολίτισσα - και τις περισσότερες φορές υπερπροστατευτική - μητέρα του Κώστα Βουτσά. Μάλιστα, ο Κώστας Βουτσάς ήταν αυτός που ήταν κοντά της όταν η Μαίρη Μεταξά έφευγε απ' τη ζωή. Σημαντική εμφάνιση είχε στην ταινία 20 γυναίκες κι εγώ.
Πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 1958 στην ταινία "Η κυρά μας η μαμή" στο ρόλο μίας απελπισμένης χωριάτισσας μητέρας που έχει φέρει το μωρό της να το κάνει καλά η μαμή-Γεωργία Βασιλειάδου. Η τελευταία της εμφάνιση ήταν το 1980 στην ταινία Ο Κώτσος στην ΕΟΚ στο ρόλο της κυρίας Ευρωπαΐδου. Εμφανίστηκε και στο θρυλικό σήριαλ Η γειτονιά μας και για μία ακόμη φορά στο ρόλο της μαμάς του Βουτσά στη σειρά Ο ονειροπαρμένος. Συνολικά έπαιξε σε 40 κινηματογραφικές ταινίες.
Η Μεταξά δεν είχε παντρευτεί ποτέ και δεν είχε παιδιά.

1991 - Δημήτρης Μυράτ, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Δημήτρης Μυράτ (5 Δεκεμβρίου 1908 - 10 Ιανουαρίου 1991) ήταν Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης, θιασάρχης και θεωρητικός του θεάτρου, γιος του Μήτσου Μυράτ και της Χρυσούλας Κοτοπούλη (αδελφής της Μαρίκας).
Γεννήθηκε στην Αθήνα (κατά άλλους στο Μπογιάτι, τη σημερινή Άνοιξη Αττικής) στις 5 Δεκεμβρίου του 1908. Σπούδασε Φιλολογία στο Βερολίνο και θέατρο στη Δραματική Σχολή του μεγάλου Αυστριακού σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρτ, και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1931 στο θίασο της Κοτοπούλη, όπου και παρέμεινε ως το 1947. Από το 1947 μέχρι το 1950 ήταν πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου, από το 1951 μέχρι το 1956 Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Θέατρο Κοτοπούλη - ΡΕΞ, ενώ από το 1957 διηύθυνε δικό του θίασο.
Για μια ενδιάμεση τριετία (1947 - 1950) έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο («Συρανό ντε Μπερζεράκ», «Το ημέρωμα της Στρίγγλας», «Ορέστεια») όπου και ερμήνευσε τον Ορέστη με Κλυταιμνήστρα την Κοτοπούλη και σκηνοθέτη τον Ροντήρη, το 1949). Στο ΡΕΞ ο Μυράτ σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην «Άννα των χιλίων ημερών» (με τη Μελίνα Μερκούρη), στον «Κορυδαλλό» του Ζαν Ανούιγ, στο «Η βασίλισσα και οι επαναστάτες» του Ούγκο Μπέττι, στο «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» του Ουίλιαμ Φώκνερ, στη «Λυσσασμένη γάτα» του Τένεσι Ουίλιαμς, στον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ.
Συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς πρωταγωνιστές (Άννα Συνοδινού, Ντίνος Ηλιόπουλος, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Μάνος Κατράκης, Χρήστος Τσαγανέας), ενώ το 1957 ίδρυσε, μαζί με τη σύζυγό του Βούλα Ζουμπουλάκη, προσωπικό θίασο και στεγάστηκαν (ως το θάνατό του) στο Θέατρο ΑΘΗΝΩΝ της οδού Βουκουρεστίου. Εκεί ανέβασε και έπαιξε Πιραντέλλο («Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», «Να ντύσουμε τους γυμνούς»), Μπρεχτ («Αγία Ιωάννα των σφαγείων»), έργα του Σώμερσετ Μωμ, της Δάφνης ντυ Μωριέ, την «Εκάβη» του Ευριπίδη και την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και πολλά άλλα. Για πάρα πολλά χρόνια διετέλεσε καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και Διευθυντής του Ωδείου Αθηνών.
Ο Δημήτρης Μυράτ υπήρξε πολύ σημαντικός πνευματικός άνθρωπος, λόγιος, με βαθύτατη κουλτούρα και γλωσσική παιδεία, γνώστης της λατινικής γλώσσας και παρουσιάζει πλούσιο συγγραφικό έργο:

2001 - Σοφοκλής Τζανετής, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Σοφοκλής Τζανετής (1908 - 10 Ιανουαρίου 2001) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και υπουργός στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Παρασκευόπουλου το 1966.
Διετέλεσε διοικητής της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου από το 1958 ως το 1959 με το βαθμό του Υποστράτηγου.
Ήταν διοικητής του 2ου Τάγματος του Ελ Αλαμέιν στην Ταξιαρχία του Ρίμινι κατά τον Πόλεμο του 1940.
Από τις 7 Ιανουαρίου 1963 ως τις 9 Δεκεμβρίου 1963 ήταν Γενικός Επιθεωρητής Στρατού (ΓΕΠΣ).
Από τις 22 Δεκεμβρίου 1966 ως τις 3 Απριλίου 1967 χρημάτισε υπουργός Δημοσίας Τάξεως στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Παρασκευόπουλου.
Πέθανε σε ηλικία 93 ετών, το 2001.

2001 - Νετζατί Τζουμαλέ, Τούρκος συγγραφέας.
Ο Νετζατί Τζουμαλή (Necati Cumalı, 13 Ιανουαρίου 1921 - 10 Ιανουαρίου 2001) ήταν Τούρκος μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και ποιητής, γεννημένος το 1921 στη Φλώρινα της Ελλάδας. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Ουρλά κοντά στη Σμύρνη στο πλάισιο της συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας του 1923.
Μεγάλωσε στην Ουρλά και σπούδασε στη Σμύρνη και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Άγκυρας. Άρχισε να γράφει ποίηση ενώ ήταν ακόμη φοιτητής και τα ποιήματά του εκδόθηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του '40 σε διακεκριμένα Τουρκικά λογοτεχνικά περιοδικά όπως τα Varlık και Servet-i Fünun. Στα τέλη της δεκαετίας αυτής, ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, άρχισε επίσης να γράφει διηγήματα στα οποία διαφαινόταν η βαθειά επιρροή ενός άλλου σημαντικού Τούρκου συγγραφέα, του Σαμπαχαττίν Αλί.
Συγγραφέας περίπου 15 ποιητικών βιβλίων και πολλών βιβλίων διηγημάτων και μυθιστοριογραφίας, καθώς και θεατρικών έργων, ο Νετζατί Τζουμαλέ πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 2001 στην Κωνσταντινούπολη.
Ένας από τους γνωστότερους τίτλους του είναι το σύντομο μυθιστόρημα. "Στεγνό Καλοκαίρι" (Susuz Yaz), το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Μετίν Ερκσάν το 1964 με τους Χούλια Κοτσυιγίτ και Ερολ Τας, και το οποίο κέρδισε την Χρυσή Άρκτο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βερολίνου τη χρονιά εκείνη. Άλλο διάσημο μυθιστόρημά του είναι το "Κατεστραμμένοι Λόφοι: Μακεδονία 1900" (Viran Dağlar: Makedonya 1900), όπου διηγείται την ιστορία της οικογένειάς του που καταγόταν από μια μακρά σειρά Τούρκων Μπέηδων, με υπόβαθρο την αναταραχή στα Βαλκάνια. To μυθιστόρημα αυτό μεταφέρθηκε (όχι πολύ πιστά) στην τηλεόραση από τον Μισέλ Φαβάρτ το 2001 ως πολυεθνής συμπαραγωγή του καναλιού ARTE με τον τίτλο "Le dernier Seigneur des Balkans". Στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο "Ο Τελευταίος Άρχοντας των Βαλκανίων".

2006 - Κωνσταντίνος Σπανδάγος, Έλληνας ραδιοερασιτέχνης.
Ο Κωνσταντίνος Σπανδάγος του Ευαγγέλου (1916 − 10 Ιανουαρίου 2006) ήταν ο ιδρυτής του πρώτου ερασιτεχνικού ραδιοσταθμού στην Κρήτη.
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο. Ο πατέρας του ήταν έμπορος ειδών πολυτελείας και εκδότης της βενιζελικής εφημερίδας «Ο Αγών». Ο Κωνσταντίνος έδειξε από μικρός την κλίση του στα ηλεκτρονικά, καθώς σε ηλικία 13 ετών είχε κατασκευάσει ένα ραδιοφωνικό δέκτη. Από το 1934 ως το 1938 σπούδασε ηλεκτρονικά σε ένα γερμανικό ιδιωτικό πολυτεχνείο στην Κωνσταντινούπολη, γενέτειρα της μητέρας του, Περσεφόνης Τσαγκαράκη, η οποία ήταν ζωγράφος. Το 1938 επέστρεψε στο Ρέθυμνο.

2007 - Κάρλο Πόντι, Ιταλός κινηματογραφικός παραγωγός.
Ο Κάρλο Πόντι (Μιλάνο, 11 Δεκεμβρίου 1912- Γενεύη, 10 Ιανουαρίου 2007 (94 ετών)) ήταν Ιταλός παραγωγός, ο οποίος έγινε διάσημος από τη συνεργασία του αλλά και από το γάμο του με τη Σοφία Λόρεν.
Αρχικά ασχολήθηκε με τη Νομική και εξάσκησε το δικηγορικό επάγγελμα. Σύντομα όμως τον κέρδισε η έβδομη τέχνη και αρχικά ήταν παραγωγός ανάλαφρων κωμωδιών. Το 1954 θεωρείται σταθμός στην πορεία του, καθώς τη χρονιά αυτή αναλαμβάνει τη συμπαραγωγή του "Λα Στράντα" του Φεντερίκο Φελίνι, από κοινού με τον Ντίνο ντε Λαουρέντις. Τα επόμενα χρόνια θα καθιερώσει τη σταρ σύζυγό του, Σοφία Λόρεν, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Μερικές ταινίες που έχουν τη σφραγίδα του είναι "Δόκτωρ Ζιβάγκο", "Η Ατιμασμένη", "Ευρώπη '51" και "Οι νύχτες της Καβίρια". Μια σκοτεινή πλευρά στη ζωή του συνδέεται με τις περιπέτειες που είχε με το νόμο στα τέλη της δεκαετίας του '70, όταν του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για φοροδιαφυγή και παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος και έργων τέχνης, κατηγορίες από τις οποίες αργότερα απαλλάχθηκε. Πέθανε στη Γενεύη της Ελβετίας, σε ηλικία 94 ετών.

2008 - Μιχαήλ Μίνιν, Ρώσος στρατιώτης. Ως λοχίας του «Κόκκινου Στρατού» ύψωσε τη σοβιετική σημαία στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου.
Ο Μιχαήλ Πετρόβιτς Μίνιν (29 Ιουλίου 1922 - 10 Ιανουαρίου 2008) ήταν Ρώσος στρατιώτης που πολέμησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κρέμασε πρώτος τη σοβιετική σημαία στο κτήριο του γερμανικού κοινοβουλίου Ράιχσταγκ, συμβολίζοντας έτσι το τέλος της μάχης του Βερολίνου και την πτώση της πρωτεύουσας του Τρίτου Ράιχ που οδήγησε στο τέλος του Β'ΠΠ.
Γεννήθηκε το 1922 στο χωριό Βανίνο. Τον Ιούνιο του 1941 παρουσιάστηκε εθελοντής στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο ενάντια στη ναζιστική Γερμανία. Πολέμησε στο Λένινγκραντ και στα διάφορα μέτωπα φτάνοντας μέχρι και στο Βερολίνο. Ο Στάλιν είχε δώσει διαταγή να υψωθεί η σημαία ως σύμβολο του τέλους της μάχης και της πτώσης του Βερολίνου πριν την Πρωτομαγιά, όπως και έγινε. Στις 30 Απριλίου του 1945 γύρω στις 10 το βράδυ ο Μίνιν όρμησε στο Ράιχσταγκ, ανέβηκε στην οροφή και ύψωσε την Σοβιετική σημαία. Το Μάιο του 1945 ο Μίνιν έγινε ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης για την πράξη του αυτή. Όμως η συγκεκριμένη φωτογραφία που έγινε μια από τις διασημότερες του 20ού αιώνα δεν παρουσιάζει τον Μίνιν, αφού είναι από το συνεργείο ειδήσεων, που την επόμενη μέρα (Πρωτομαγιά του 1945) απαθανάτισαν την συμβολική στιγμή και γύρισαν ντοκιμαντέρ για το σοβιετικό δελτίο ειδήσεων.
Όταν ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος τελείωσε, ο Μίνιν παρέμεινε και συνέχισε την θητεία του στον στρατό. Το 1959 τελείωσε την στρατιωτική ακαδημία, και εν συνεχεία υπηρέτησε στο στράτευμα ειδικών στρατηγικών σκοπών. Το 1977 μετακόμισε στο Πσκοφ όπου και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε εκεί στις 10 Ιανουαρίου του 2008 και κηδεύτηκε την μεθεπόμενη μέρα.

Η ανέγερση της σημαίας
Ο Μίνιν ήταν μέρος μιας ομάδας πέντε στρατιωτών που έφεραν μια κόκκινη σημαία και προσπάθησαν να μπουν στο κτήριο. Βρήκαν τις περισσότερες πόρτες αμπαρωμένες και κλειδωμένες. Τα μέλη της ομάδας πήραν ένα καδρόνι και το χρησιμοποίησαν ως έμβολο. Πραγματικά κατόρθωσαν να σπάσουν την κλειδωμένη πόρτα με δύναμη. Μπαίνοντας μέσα συνάντησαν μικρή αντίσταση από γερμανούς στρατιώτες που πυροβολούσαν μεμονωμένα. Ανταποκρίθηκαν με λίγες ριπές από τα πολυβόλα τους και ανέβηκαν τα σκαλοπάτια βγαίνοντας στη στέγη. Φθάνοντας εκεί αποφάσισαν να κρεμάσουν τη σημαία στο μεγάλο άγαλμα της Γκερμάνια πάνω από την κύρια είσοδο. Με ένα κοντάρι και μια ζώνη πανταλονιού στερέωσαν την σημαία στην κορώνα που φορούσε το άγαλμα.

Η αποκατάστασή του
Ο Μίνιν αναγνωρίστηκε για την πράξη του, αλλά δεν ανταμείφθηκε πραγματικά. Επειδή εκείνο το βράδυ γινόταν πόλεμος, και τις επόμενες μέρες βγήκαν πολλές φωτογραφίες, μεταξύ των οποίων μερικές έγιναν πολύ γνωστές, ο Μίνιν ξεχάστηκε. Εκτός αυτού, μετά την πτώση του Βερολίνου ο Στάλιν διέταξε απόρρητο περί των λεπτομερειών της ύψωσης της σημαίας. Έτσι, πέρασαν πενήντα χρόνια μέχρι να αποκατασταθεί η μνήμη του, όταν τελικά ο Μπόρις Γιέλτσιν του έδωσε τιμητικό βραβείο.

2013 - Κλωντ Νομπς, Ελβετός επιχειρηματίας.

2016 - Ντέιβιντ Μπάουι, Άγγλος τραγουδιστής, παραγωγός και ηθοποιός
Ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόουνς (David Robert Jones, 8 Ιανουαρίου 1947 – 10 Ιανουαρίου 2016), γνωστός ως Ντέιβιντ Μπόουι ή Μπάουι (David Bowie), ήταν δημοφιλής Άγγλος τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός. Το επώνυμο το έκανε Bowie για ν' αποφύγει την σύγχυση με τον Davy Jones των "The Monkees".
Υπήρξε σημαντικός εκπρόσωπος της μουσικής του 20ού αιώνα, κυρίως χάρη στο έργο του κατά τη δεκαετία του 1970. Έγινε αρχικά γνωστός το 1969, όταν το τραγούδι του Space Oddity έφτασε στο Βρετανικό τοπ 5. Εμφανίστηκε ξανά το 1972 με το τραγούδι Starman και το ανδρόγυνο alter ego Ζίγκι Στάρνταστ, με όχημα το οποίο αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους μουσικούς του Γκλαμ Ροκ. Στη συνέχεια άλλαξε το μουσικό του στυλ και το 1975 έγινε διάσημος στην Αμερική με το το άλμπουμ Young Americans και το τραγούδι Fame, που έφτασε στο νούμερο 1. Η καριέρα του συνέχισε χωρίς σημαντικές επιτυχίες για την υπόλοιπη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ωστόσο στις αρχές της επόμενης σημείωσε ξανά επιτυχία με το άλμπουμ Scary Monsters (And Super Creeps) από το οποίο ξεχώρισε το Ashes to Ashes και το αντίστοιχο βίντεο κλιπ. Το 1983 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Let's dance, το οποίο περιλαμβάνει πολλά επιτυχημένα τραγούδια σε πιο έντονο ποπ και φανκ ύφος. Συνέχισε να πειραματίζεται τις δεκαετίες του 1990 και του 2000. Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 2016, 2 μέρες μετά τα 69α γενέθλιά του και την κυκλοφορία του τελευταίου του άλμπουμ Blackstar, που δημιούργησε ως "δώρο αποχωρισμού" για τους φίλους και τους θαυμαστές του. Η είδηση του θανάτου του συγκίνησε πολλούς καλλιτέχνες που αναφέρθηκαν με τα καλύτερα λόγια για αυτόν, τόσο σαν άνθρωπο, όσο και σαν μουσικό.