DIASKEDASI.INFO

ΩΝΑΣΗΣ – Τα θέλω όλα
Κριτική της εξαιρετικής θεατρικής παράστασης
στο Θέατρο Παλλάς

γράφει Ανδρόνικος Τζιβλέρης

Ωνάσης, Μια παράσταση που τα "θέλει όλα".
Τεράστιο μπάτζετ, τεράστιο θέατρο, τεράστια παραγωγή,
τεράστιο κοινό...
αλλά λησμόνησε να μας διευκρινίσει μια μικρή λεπτομέρεια:
ποιος τελικά ήταν αυτός ο "τεράστιος" επιχειρηματίας που τα ήθελε όλα!

Είχα μια τεράστια απορία, από τη συνέντευξη τύπου ακόμα, ένας πρωταγωνιστής/σκηνοθέτης (Στ.Φασουλής) αναλαμβάνοντας και τη συγγραφή του έργου, πώς θα διαχειριστεί συγγραφικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο όπου ο ίδιος καλείται να ερμηνεύσει;

Δεν διαψεύστηκα! Πώς μπορεί, άλλωστε, κανείς να είναι φειδωλός ή μετριοπαθής στη συγγραφική αποτύπωση τέτοιου ρόλου, όταν αυτός αφορά στον Ωνάση – που τα ήθελε όλα. Μοιραία, λοιπόν, κι ο κύριος Φασουλής, ανακυκλώνοντας (ως άλλος Αρίστος) το ρόλο του στο θεατρικό αυτό σύμπαν, συμπεριφέρεται αναλόγως: τα θέλει όλα! Τα θέλει, προκειμένου να μπορέσει με ενάργεια και χειρουργική ρεαλιστικότητα να αποτυπώσει το βουλιμικό κι αινιγματικό αυτό "τέρας" που ονομάζεται Αριστοτέλης Ωνάσης.

Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο πως ο Ωνάσης αποτελεί σημειολογικά το συνώνυμο του πλούτου παγκοσμίως, παρά το ότι δεν υπήρξε ποτέ ο πλουσιότερος.
Όσον αφορά στις προθέσεις όμως, έτσι μας αυτοσυστήθηκε η παράσταση: όχι ψυχογράφημα, όχι καταβύθιση στην ψυχή αυτού του εμβληματικού ανθρώπου μπας και καταλάβουμε ποιος πράγματι ήταν, ένοιωθε ή ήθελε – αλλά μόνο γεγονότα. Ολόκληρο το γαϊτανάκι μιας ζωής από ατέρμονες πληροφοριακές σκηνές – σαν πηχυαίοι τίτλοι εφημερίδων, σ’ ένα έργο μαμούθ τριών ωρών! μας έδωσε τη δυνατότητα να ξεφυλλίσουμε καρτποσταλικά ολόκληρο το βιογραφικό άλμπουμ αυτού του ανθρώπου.

Λίγο δεν είναι. Τεράστιο το στοίχημα και μάλλον το κέρδισε σ’ αυτό το επίπεδο ο κ. Φασουλής. Ωστόσο, δεν έμεινε χρόνος και χώρος για να δω αυτό το μυθικό τέρας των θαλασσών να πάλλεται από ρίγη, να συμπεριφέρεται σαν απασφαλισμένη χειροβομβίδα όπως πράγματι – φημολογείται, πως ήταν. Το μαθαίνω μόνο από τις ατάκες των άλλων ή του ίδιου. Το μόνο που σπινθήριζε, σε επίπεδο δραματοποίησης ήταν το ασίγαστο πάθος του όταν ερωτευόταν και πολλά – πάρα πολλά μπινελίκια! Αυτή η καύσιμη ύλη χυδαιότητας και ερωτικής ποίησης. Μα, μήπως τελικά αυτός ήταν ο Αρ, Ωνάσης; Ένα αδηφάγο τάνκερ πάθους (σεξ και χρήμα) και κυνικότητας;

Πληροφορούμαστε πως πάνω στα φαλαινοθηρικά του διοργάνωνε κοσμικά γκαλά όπου οι κύριοι συμμετείχαν οι ίδιοι στο κυνήγι των φαλαινών, κρατώντας στο ένα χέρι τη σαμπάνια και στο άλλο τη σκανδάλη για το καμάκι. Κι ο ίδιος ο Αρίστος επιδιδόταν συχνά πυκνά με αφοπλιστική ηδονή σ’ αυτό το σουρεάλε κοσμικότητας και θανάτου.

Γι’αυτό κι ο κ. Φασουλής δεν περιορίστηκε να μας συστήσει αυτά του τα στοιχεία ως δομικά συστατικά της προσωπικότητά του. Έπρεπε να τα δούμε και να τ’ ακούσουμε όλα – μέχρι τέλους. Με μεγάλη ηδονή κι ο ίδιος κονταροχτύπησε συγγραφικά το ρόλο. Δεν του άφησε μεγάλα περιθώρια, παρά μόνο μια ισχνή χαραμάδα στο τέλος της ζωής του, στο κρεβάτι του πόνου καθώς και σ’ ένα δραματικό κρεσέντο, όπου επιχειρείται να συμψηφιστεί η αναλγησία του για τον εξολοθρεμό των φαλαινών, ξεπλένοντας την ηθική του, μέσα από μια «στημένη» έκτρωση (από την πλευρά του συγγραφέα/Μπεγνή). Σε όλους τους υπόλοιπους όμως που δε σκοτώσαμε φάλαινες ή τα αγέννητα μωρά μας, τι θα μας απαντούσε ο κος Ωνάσης;

Ο Ωνάσης όρκιζε και εξόρκιζε εχθρούς. Χρησιμοποιούσε τους vips σα μοσχοβολιά στον «κοσμοπολιτισμό» της δημόσιας εικόνας του. Κατέστρεφε καριέρες. Αδιαφορούσε πλήρως για τους πρώην έρωτές του, για τις πρώην συζύγους του. Αδιαφορούσε πλήρως για τα ίδια του τα παιδιά εξαγοράζοντας το ψυχικό τους έλλειμμα με φεράρι και γούνες – που μάλιστα δεν τους ταιριάζουν κιόλας («έχεις δει τη Χριστίνα με γούνα;» τον ρωτά ο Αλέξανδρος). Όλα αυτά όμως δε συνηγορούν στην απίσχναση ενός ρόλου, δεν πρόκειται για συγγραφική καχεξία – πρόκειται μάλλον για το ότι «έσκαψα, αλλά δεν βρήκα τίποτα».

Και πάνω που αναρωτήθηκα γιατί επελέγη αυτός ο τηλεγραφικός και παγερά θεατρικός τρόπος, έρχονται, σαν κερασάκι στην τούρτα, δύο σκηνές (τουλάχιστον) πραγματικής θεατρικής έμπνευσης και δραματουργηκότητας: η πρώτη, τη στιγμή που διαπραγματεύεται ο Ωνάσης την οικονομική εξασφάλιση της Τζάκυ Κέννεντυ - όπου όλο αυτό το κέντημα μουσικής, χορού, ατάκες εν είδει στίχων και θεατρικότητας έτερψαν τις αισθήσεις μου και 2η η σκηνή που εν χορώ, σχεδόν σαν σε τραγωδία, οι συντελεστές αναγγέλλουν το θάνατο του Αλέξανδρου όπου στήσιμο, πρόσωπα, κίνηση, φωνές και ατάκες μού μετέδωσαν πως το τραγικό γεγονός απηχεί σ’ όλη την πόλη. Όπου λοιπόν ο κ. Φασουλής παρέκαμψε τη γραμμική και λογική αφήγηση των στείρων γεγονότων, δημιούργησε μικρά στραφταλίσματα.

Όλοι οι υπόλοιποι ρόλοι και κυρίως οι γυναικείοι περιφέρουν τη διακοσμητικότητά τους ως αναρριχητικοί κισσοί στη αλαζονεία του Ωνάση. Προκειμένου να ικανοποιηθεί πρωταγωνιστικά η δραματουργική παρουσία των γυναικών (Λιβανού, Κάλλας, Κένεντυ) στήθηκαν αχαμνά κι αδύναμα σόλο ή αμήχανες διαλογικά σκηνές – όπως ακριβώς τις σκηνοθέτησε κι ο ίδιος ο Ωνάσης στη σκηνή της ίδιας του της ζωής.

Όσο για το συγγραφέα (το μόνο προϊόν μυθοπλασίας) που φιλοδόξησε να παίξει ρόλο κανόναρχου, μάλλον κατέληξε σε περιφερόμενο πασαδόρο, σε βατήρα πότε άστοχης αυτοκριτικής του Ωνάση αφού «εγώ δεν ξέρω τι θα πει συνείδηση» και πότε ως απολογία/δικαιολογία.

Η διανομή είναι εύστοχη. Μεγάλο ατού. Αποδόθηκε το μέρος τού καθενός με νεύρο και ταπεραμέντο. Τα σκηνικά τετραγωνισμένα, υπογράμμιζαν την υπαρξιακή απουσία των ηρώων και η μουσική πότε βελούδο και πότε αγωνιώδης.

Όμως; Τότε; Προς τι «το μίσος κι ο αλληλοσπαραγμός»; Γιατί όλα αυτά; Μα για πολλούς και διάφορους λόγους. Γιατί είναι Παλλάς, και Παλλάς σημαίνει θέαμα και πλούσιο θέαμα, που μπορεί να στερείται αμινοξέων και βιταμινών αλλά δεν παχαίνει κιόλας, δεν έχει περιττό λίπος για το σκοπό που υπηρετεί.

Εν κατακλείδι, αν θες να πληροφορείς – ως άλλη μηχανή του χρόνου – τη ζωή του Ωνάση τότε θα γοητευτείς και θα αποχωρήσεις πλήρως χορτασμένος από το μέγεθος αυτής της παραγωγής, σε όλα τα επίπεδα.

Αν όμως είσαι από εκείνους, τους άλλους, που πιστεύουν πως βρήκαν μια ευκαιρία για να απαντήσουν στα μεγάλα «γιατί» που στοίχειωσαν αυτόν τον άνθρωπο, τον Αριστοτέλη Ωνάση, που τα ήθελε όλα, τότε μάλλον θα απογοητευτείς – μιας και το ίδιο το έργο, με αυτές τις απορίες τελειώνει.

Περισσότερες πληροφορίες για τη θεατρική παράσταση ΕΔΩ

ΈLλογος νους
Κέντρο λογοθεραπείας και μαθησιακών δυσκολιών

Μουσικοκινητική Αγωγή ( Carl Orff)

Σάββατο 16 03 2019
Ώρα 9:30 - 11:00

Τμήματα παιδιών 3-5 ετών ώρα 9:30-10:00
Τμήματα παιδιών 6-10 ετών ώρα 10:00 -11:00

Η μουσικοκινητική αγωγή είναι ακόμα ένας τρόπος να δουλέψουμε μαζί με τα παιδιά ως προς τις κοινωνικές δεξιότητες τους και να τα ενισχύσουμε και εμπλουτίσουμε με εφόδια για την ζωή τους.
Στόχος είναι η καλλιέργεια της έκφρασης, της ομαδικότητας, της συνεργασίας και της επικοινωνίας μέσω της διασκέδασης και του παιχνιδιού.

Το παιχνίδι αποτελεί τη "φυσική" γλώσσα του παιδιού.
Με το μουσικό παιχνίδι το παιδί εισέρχεται αβίαστα στον κόσμο της μουσικής, διευρύνει τη φαντασία, τη δημιουργικότητα, τις αισθήσεις και τα συναισθήματά του.

Σας περιμένουμε να παίξουμε με τους μικρούς μας φίλους, να τραγουδήσουμε και να γίνουμε μεγάλοι εξερευνητές στα μονοπάτια της μουσικής.

ΣΤΟΧΟΣ
Η καλλιέργεια της έκφρασης, της ομαδικότητας, της συνεργασίας και της επικοινωνίας μέσω της διασκέδασης και του παιχνιδιού.

"Αν ένα έθνος χάσει την παιδικότητά του, τότε χάνει και την παιδική του ηλικία"
                                                                                                    Peter Hodke

Δωρεάν συμμετοχή
Περιορισμένες Θέσεις

Δηλώσεις συμμετοχής
Σταθερό: 210 26 28 966
Κινητό: 697 454 72 29

Συντονιστής
Αγγελική Ράλλη (Μουσικός, Νηπιαγωγός)

ΈLλογος νους
Αθηνάς 36 & Μενελάου
Ίλιον ΤΚ: 13122
σταθερό: 210 26 28 966
κινητό: 697 454 72 29

Facebook: https://www.facebook.com/ellogosNou/

Ματθαίος Γιαννούλης & Μαρία Νομικού
"Tα Καράβια"

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Υπάρχουν συνάνθρωποι μας, για τους οποίους η επικοινωνία είναι δύσκολη και περιορισμένη. Επικοινωνούν με τα χέρια και αυτά είναι η φωνή τους.

Οι κωφοί και βαρήκοοι συνάνθρωποι μας, έχουν την ίδια ανάγκη και διάθεση για επικοινωνία με όλους εμάς.

Σε αυτούς λοιπόν αφιερώνουμε ως ένδειξη σεβασμού, το τραγούδι "ΚΑΡΑΒΙΑ" στην Ελληνική Νοηματική γλώσσα, γιατί πολλές φορές τα "Λόγια της Σιωπής" είναι πιο ηχηρά!

Εύχομαι το τραγούδι αυτό, να γίνει προπομπός και παράδειγμα προς μίμηση, για να ακολουθήσουν κι άλλα...

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΛΟΙΠΟΝ Σ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Στίχοι και Μουσική: Ματθαίος Γιαννούλης
Ερμηνεία: Ματθαιος Γιαννούλης και Μαρία Νομικού
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιάννης Φουστέρης
Βιολί: Πολυχρόνης Κοές και Λαούτο: Στέλιος Μανωλάς
Video clip: PANOS MALDINI

Καλή Ακρόαση

Δημήτριος Αιγινήτης (πανεπιστημιακός)

Ο Δημήτριος Αιγινήτης ήταν σύγχρονος Έλληνας αστρονόμος, από τους διαπρεπέστερους. Τιμήθηκε με πλείστα παράσημα από Βασιλείς και Προέδρους Δημοκρατίας καθώς επίσης και με τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. (10 Ιουλίου 1862 – 14 Μαρτίου 1934)

Γεννήθηκε στην Αθήνα, απεφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή το 1879 και μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές στάλθηκε με κρατική χορηγία στο Παρίσι για να ειδικευθεί στην Αστρονομία. Μετά τρία χρόνια (το 1890) επέστρεψε στην Ελλάδα όπου και του ανατέθηκε η διεύθυνση στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών το οποίο και στη συνέχεια διαίρεσε σε τρία τμήματα: στο αστρονομικό, στο μετεωρολογικό και στο σεισμολογικό. Την περισσότερη όμως προσοχή του έριξε στα δύο τελευταία τμήματα, επειδή το αστρονομικό απαιτούσε πράγματι μεγάλα χρηματικά ποσά, για τα ελληνικά δεδομένα στην εποχή του, προκειμένου να εφοδιασθεί με τα κατάλληλα όργανα.

Έτσι αρχικά ίδρυσε ένα πρώτο δίκτυο μετεωρολογικών σταθμών που εκετεινόταν σε όλη της Χώρα, καθώς και έτερο σεισμολογικό. Χάριν των προσωπικών του γνωριμιών ανταποκρίθηκαν πολλοί Έλληνες που του παρείχαν οικονομική υποστήριξη έτσι ώστε το 1900 το Αστεροσκοπείο Αθηνών να εφοδιασθεί με πολλά όργανα, μεταξύ των οποίων το διοπτρικό ισημερινό τηλεσκόπιο «Δωρίδου», (εκ του ονόματος του δωρήσαντος αυτό), με άνοιγμα 40 εκατοστών, επίσης ο «μεσημβρινός κύκλος Συγγρού» διαμέτρου 162 χιλιοστών, ένα εκκρεμές, ένα χρονόμετρο ακριβείας, ένας χρονογράφος κ.ά.. Αργότερα προστέθηκαν και άλλα όργανα, όπως ο ανεμογράφος Στέφανς, το πυρηλιόμετρο Άγκστρον, δύο σεισμογράφους Μπίχερ (οριζόντιος και κατακόρυφος), δύο φωτόμετρα κλπ..

Επίσης υπήρξε τακτικός καθηγητής της Μετεωρολογίας και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από του 1896 μέχρι του θανάτου του. Διετέλεσε ακόμα Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας, ενώ υπήρξε ο βασικός παράγοντας που προκάλεσε την επίσημη υιοθέτηση από το ελληνικό κράτος του Γρηγοριανού («Νέου») Ημερολογίου το 1923, σε αντικατάσταση του Ιουλιανού («Παλαιού») Ημερολογίου, καθώς και την υιοθέτηση από την Ελλάδα του παγκόσμιου συστήματος αναφοράς χρόνου, του λεγόμενου «παγκόσμιου χρόνου» ή αστρονομικού χρόνου.

Εκτός από την καθιέρωση του Γρηγοριανού Ημερολογίου, το επιστέγασμα της θητείας του ως Υπουργού Παιδείας δύο φορές (το 1917 και το 1926) ήταν η αναδιοργάνωση του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και η ίδρυση της Ακαδημίας Αθηνών, στις 18 Μαρτίου 1926, ιδρύματος στο οποίο έγινε μέλος (1926), το 1928 αντιπρόεδρος και το 1929 Πρόεδρος (ο 4ος κατά σειρά) και γενικός γραμματέας μέχρι το 1933.

Η συμμετοχή στην Κυβέρνηση Θεόδωρου Πάγκαλου του Αιγινίτη, ενός πανεπιστημιακού με Βενιζελικό παρελθόν, υπαγορεύτηκε από την πεποίθηση του για την αναγκαιότητα εύρεσης δραστικών λύσεων λόγω της κρίσης των κομμάτων και του κοινοβουλευτισμού την περίοδο αυτήν.

Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε πλείστα διεθνή συνέδρια, ενώ απετέλεσε και μέλος πολλών επιστημονικών εταιριών του εξωτερικού, καθώς και της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης, της μόνιμης επί ημερολογίου επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, του διεθνούς μετεωρολογικού συνεδρίου κ.ά..

Στον Δημήτριο Αιγινήτη οφείλεται η ανέγερση και ίδρυση στο Ψυχικό του κτιρίου της Φιλεκπαιδευτικής εταιρίας, ενώ ως εκτελεστής της Κοργιαλενείου διαθήκης διέθεσε το αναγκαίο ποσό για την ίδρυση του νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού στην Αθήνα.

O Δημήτριος Αιγινήτης πέθανε στην Αθήνα στις 14 Μαρτίου 1934, σε ηλικία 72 ετών, κηδεύτηκε την επομένη 15 Μαρτίου δημοσία δαπάνη, και τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Επιστημονικά έργα
Ο Δημήτριος Αιγινήτης έγραψε αρκετά επιστημονικά έργα που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά, μια σειρά 12 τόμων των «Χρονικών του Αστεροσκοπείου Αθηνών» και βιβλία μεταξύ των οποίων είναι:
Μαθήματα Αστρονομίας
Κοσμογραφία
Το κλίμα της Αθήνας
Πρακτική Μετεωρολογία

Πληροφορίες: el.wikipedia.org/wiki/Δημήτριος_Αιγινήτης_(πανεπιστημιακός)