DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 5 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Παγκόσμιες ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα Ασφαλούς Πλοήγησης στο Διαδίκτυο.

Εορτάζουν
Τελώνου και Φαρισαίου, Αρχή Τριωδίου
Αγίας Αγάθης της μάρτυρος, (Αγαθή, Αγαθούλα, Αγαθώ, Αγαθία, Αγαθίτσα)

 

5 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

62: Μεγάλος σεισμός χτυπά την Πομπηία στην Ιταλία.

1597: 26 Ιάπωνες χριστιανοί σκοτώνονται από τη νέα κυβέρνηση της Ιαπωνίας καθώς εκλαμβάνονται ως απειλή για την κοινωνία.

1669: Ο Μολιέρος παρουσιάζει επίσημα τη θεατρική κωμωδία Ταρτούφος ή ο απατεώνας (Tartuffe, ou l’Imposteur) με τεράστια επιτυχία.

1782: Οι Ισπανοί νικούν τις βρετανικές δυνάμεις και καταλαμβάνουν τη Μινόρκα.

1783: Αρχίζει μία σειρά ισχυρών σεισμών στην Καλαβρία.

1810: Ιβηρικός πόλεμος: αρχίζει η πολιορκία του Κάδιθ.

1852: Ανοίγει για το κοινό το νέο μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα μουσεία στον κόσμο.

1859: Η Βλαχία και η Μολδαβία ενώνονται υπό τον Αλεξάντερ Κούζα και σχηματίζουν τα Ηνωμένα Πριγκιπάτα, πρόδρομο σχήμα της Ρουμανίας.

1900: Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο υπογράφουν συνθήκη για την διώρυγα του Παναμά.

1913: Οι Μιχάλη Μουτούσης και Αριστέιδης Μοραϊτίδης πραγματοποιούν με ένα υδροπλάνο την πρώτη αεροναυτική στρατιωτική επιχείρηση στην ιστορία.
• Τα θεμέλια της ναυτικής αεροπορίας στην Ελλάδα τέθηκαν τον Ιούνιο του 1912, όταν ο Υπολοχαγός Δημήτριος Καμπέρος της τότε Ελληνικής Αεροπορικής Υπηρεσίας (τώρα Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας) πέταξε με τον «Δαίδαλο», το αεροσκάφος Henry Farman το οποίο είχε μετασκευαστεί σε υδροπλάνο, με μέση ταχύτητα 110 χλμ. την ώρα, επιτυγχάνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ.
• Έπειτα, στις 5 Φεβρουαρίου 1913 (24 Ιανουαρίου σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο) πραγματοποιήθηκε η πρώτη παγκοσμίως πολεμική αποστολή ναυτικής συνεργασίας πάνω από τα Δαρδανέλια, η οποία αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία των θαλάσσιων επιχειρήσεων.
Ο Υπολοχαγός Μιχαήλ Μουτούσης και ο Σημαιοφόρος Αριστείδης Μωραϊτίνης πετώντας με υδροπλάνο Maurice Farman κατάρτισαν σχεδιάγραμμα των θέσεων του Τουρκικού Στόλου εναντίον του οποίου έριξαν τέσσερις βόμβες.
• Η αποστολή αυτή σχολιάσθηκε ευρέως τόσο από τον Ελληνικό και όσο και από τον διεθνή τύπο.

1917: Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών περνά το νόμο περί μετανάστευσης του 1917, παρά το βέτο του προέδρου Γούντροου Ουίλσον. Ο νόμος απαγορεύει τη μετανάστευση από το σύνολο σχεδόν της νότιας και νοτιοανατολικής Ασίας.

1919: Ιδρύεται η United Artists από τους Τσάρλι Τσάπλιν, Ντέιβιντ Γκρίφιθ, Ντάγκλας Φέρμπανκς και Μαίρη Πίκφορντ.

1924: Το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς ξεκινά τη μετάδοση της ωριαίας ώρας γνωστό ως Greenwich Time Signal.

1927: Ο Γάλλος παράγοντας Ανρί Ντελονέ ρίχνει την ιδέα για τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου (Euro) στο πρότυπο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Θα υλοποιηθεί από την UEFA το 1960.

1930: Εκδίδεται το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο οι Ελληνίδες αποκτούν δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές.

1939: Ο στρατηγός Φράνκο αναλαμβάνει και επίσημα τα ηνία της Ισπανίας.

1957: 5000 φανς υποδέχονται τον Μπιλ Χάλεϊ στο λιμάνι του Σαουθάμπτον. Είναι ο πρώτος αμερικανός ροκ καλλιτέχνης που επισκέπτεται για συναυλίες τη Μεγάλη Βρετανία.

1958: Η Αμερικάνικη αεροπορία χάνει μια βόμβα υδρογόνου στα ανοιχτά των ακτών της Σαβάνα στην Τζόρτζια. Η βόμβα δεν βρέθηκε ποτέ.

1959: Αρχίζουν στη Ζυρίχη ελληνοτουρκικές συνομιλίες για την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό.

1962: Οι Beatles δίνουν δύο συναυλίες στο Cavern Club του Λίβερπουλ, την πρώτη το μεσημέρι και τη δεύτερη το βράδυ. Είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει ο Ρίνγκο Σταρ στα ντραμς, στη θέση του ασθενούντος Πιτ Μπεστ.

1965: Η Βουλή ψηφίζει την παραπομπή των Κωνσταντίνου Καραμανλή, Παναγή Παπαληγούρα και Νικόλαου Μάρτη σε ειδικό δικαστήριο για την υπόθεση της ηλεκτροδότησης της Πεσινέ με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους. Πιστεύεται ωστόσο ότι από κυβερνητικής πλευράς την πρόταση καταψήφισαν οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Στέφανος Χ. Στεφανόπουλος, Πέτρος Γαρουφαλιάς και Σταύρος Κωστόπουλος.

1966: Ένα άτομο χάνει τη ζωή του, πενήντα τραυματίζονται και περισσότερα από πέντε χιλιάδες μένουν άστεγα από ισχυρότατο σεισμό που πλήττει την Ευρυτανία ισοπεδώνοντας δεκαπέντε χωριά. Η περιοχή κηρύσσεται "εις κατάστασιν τοπικής συμφοράς μεγάλης εκτάσεως".

1966: "Κατάργησιν του καθεστώτος της φεουδαρχίας που επικρατεί εις την Ένωσιν Κέντρου" αξιώνει ο Ανδρέας Παπανδρέου "ώστε να μην υπάρξει ούτε ένας βουλευτής που θα προδώση την εντολήν του λαού". Κύριος στόχος του είναι οι παλαιοί φιλελεύθεροι και οι προερχόμενοι από το Αγροτικό Κόμμα και την ΕΠΕΚ του Σάββα Παπαπολίτη.

1968: Συνέρχεται στη Βουδαπέστη η 12η Ευρεία Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, που οδήγησε στη διάσπαση του κόμματος σε ΚΚΕ και ΚΚΕ (εσωτερικού).

1971: Το διαστημόπλοιο «Απόλλων 14», η τρίτη και τελευταία επανδρωμένη αποστολή των Αμερικανών στο φεγγάρι, προσεδαφίζεται στην περιοχή Φρα Μάουρο της Σελήνης.

1971: Στην Ελλάδα, ανοίγει το Καζίνο της Πάρνηθας.

1972: Εγκαινιάζεται από την δικτατορία των συνταγματαρχών το νομισματοκοπείο της Ελλάδας.

1976: Η γρίπη των χοίρων εμφανίζεται το 1976 αρχίζει στο Fort Dix.

1977: Στον πρώτο του επαγγελματικό αγώνα πυγμαχίας ο Sugar Ray Leonard, χρυσός ολυμπιονίκης του 1976, κερδίζει τον Luis Vega μετά από 6 γύρους στην Βαλτιμόρη.

1978: Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος ενθρονίζεται στον καθεδρικό ιερό ναό Αγίας Τριάδος Πειραιώς.

1982: Δύο συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη κάνουν πρεμιέρα στο Ανατολικό Βερολίνο: Συμφωνία αρ. 2 και Κοντσέρτο για πιάνο, με σολίστ τον Κυπριανό Κατσαρή.

1983: Τα επίσημα αποτελέσματα της απογραφής του 1981 ανεβάζουν τον πληθυσμό της χώρας στα 9.740.411 άτομα.

1988: Ο πρώην πρόεδρος του Παναμά, Μανουέλ Νοριέγκα καταδικάζεται για διακίνηση ναρκωτικών και ξέπλυμα χρήματος.

1991: Υιοθετείται επίσημα η νέα σημαία του Αζερμπαϊτζάν που χρησιμοποιούνταν επίσης στα τέλη της δεκαετίας του 1910 μέχρι την προσάρτηση της χώρας από τη Σοβιετική Ένωση.

1991: Αεροσκάφος C-130 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας συντρίβεται στο όρος Όθρυς, κατά τη διάρκεια της προσέγγισης στο αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου. Νεκροί και οι 63 επιβαίνοντες, εκ των οποίων 19 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 44 στρατεύσιμοι.

1994: Μακελειό του Σεράγεβο. 60 άνθρωποι σκοτώνονται και 200 τραυματίζονται από έκρηξη όλμου στην αγορά της πόλης.

1997: Οι λεγόμενες Big Three τράπεζες στην Ελβετία ανακοινώνουν τη δημιουργία ενός ταμείου 71 εκατομμυρίων δολαρίων ως βοήθεια στους επιζώντες του Ολοκαυτώματος και τις οικογένειές τους.

2000: Ο ρωσικός στρατός σφαγιάζει περίπου 60 πολίτες σε προάστειο του Γκρόζνι στην Τσετσενία.

2001: Οι Active Member ανοίγουν στο Πέραμα το πρώτο hip hop δισκάδικο στην Ελλάδα.

2008: Ένας σφοδρός τυφώνας σαρώνει τις ΗΠΑ και αφήνει πίσω του 57 νεκρούς.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1321 – Ιωάννης Β', μαρκήσιος του Μομφερράτου.
Ο Ιωάννης Β' Παλαιολόγος (5 Φεβρουαρίου 1321 - 19 Μαρτίου 1372) ήταν μαρκήσιος του Μομφερράτου από το 1338 ως το 1372.
Πατέρας του ήταν ο Θεόδωρος Α΄ του Μομφερράτου και μητέρα του η Αρζεντίνα, κόρη του πλούσιου Οπισίνο Σπίνολα, ενός από τους κυβερνήτες (capitano del popolo) της Γένουας.
Ο Ιωάννης συγκυβερνούσε με τον πατέρα του, όταν αυτός απεβίωσε το 1338. Έτσι ανέλαβε μαρκήσιος του Μομφερράτου ως Ιωάννης Β'. Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του αύξησε την έκταση του μαρκηζάτου στο Πεδεμόντιο (Piedmont): Το 1338 απέκτησε την πόλη Asti. Όταν το 1343 διαδέχθηκε τον βασιλιά Ροβέρτο των Καπέτων-Ανζού της Νάπολης η εγγονή του, ο Ιωάννης Β' βρήκε την ευκαιρία να αποκτήσει τις πόλεις Alessandria, Tortona, Bra. Το 1345 στη μάχη του Gamenario νίκησε τον απεσταλμένο της Νάπολης, ο οποίος σκοτώθηκε. Με την σιωπηλή υποστήριξη του Λουκίνου Βισκόντι του Μιλάνου απέκτησε το 1348 τις πόλεις Αlba, Valenza, Cuneo. To 1355 συνόδευσε το βασιλιά Κάρολο Δ' της Γερμανίας στην Ιταλία και αύξησε τις κτήσεις του με τις πόλεις Cherasco, Novara, Pavia. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1358 όμως με το γάμο του με την Ισαβέλλα Βαρκελώνης, κόρη του τελευταίου βασιλιά της Μαγιόρκας Ιακώβου Γ', έχασε την υποστήριξη του Καρόλου Δ' και άρχισε να του επιτίθεται ο Λουκίνος Βισκόντι, ο οποίος του απέσπασε εδάφη.
Σε όλες τις εκστρατείες του είχε τη συμπαράσταση του μακρινού εξαδέλφου του Όθωνα των Γουέλφων, δούκα του Μπρούνσβιγκ. Το 1372 συνέταξε τη διαθήκη του αφήνοντας τον Όθωνα συγκυβερνήτη με τον ανήλικο υιό του και λίγο αργότερα απεβίωσε στο Volpiano, ενώ ετάφη στο Chivasso. Τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος υιός του Σεκοντόττος του Μομφερράτου.

1626 – Μαντάμ ντε Σεβινιέ, Γαλλίδα συγγραφέας.
Η Mαντάμ ντε Σεβινιέ (Marie de Rabutin-Chantal, marquise de Sévigné, 5 Φεβρουαρίου 1626 – 17 Απριλίου 1696) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας.
Από αριστοκρατική οικογένεια, έτυχε επιμελημένης ανατροφής και σύχναζε στα κοσμικά και φιλολογικά σαλόνια της εποχής. Έγινε περίφημη για την επιστολές που έγραψε σε διάστημα τριάντα τουλάχιστον χρόνων, κυρίως στην κόρη της. Θεωρούνται υποδείγματα ζωηρότητας, πνεύματος και ψυχολογικής ανάλυσης και γράφηκαν σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει η μαρκησία την μάλλον αδιάφορη κόρη της. Ήδη ενώ ζούσε ακόμη, οι επιστολές αντιγράφονταν, κυκλοφορούσαν και διαβάζονταν με μεγάλο ενδιαφέρον.
Η μαντάμ ντε Σεβινιέ εμφανίζεται στις επιστολές αυτές θαρραλέα, πνευματώδης, ενάρετη και αμερόληπτη· αλλά αυτό συνέβαινε γνωρίζοντας η επιστολογράφος πως οι επιστολές αυτές κυκλοφορούσαν. Εν πάση περιπτώσει, η ιστορική αξία τους είναι τεράστια, διότι μαθαίνουμε από αυτόπτη μάρτυρα συμβάντα της Αυλής και της παρισινής κοινωνίας, καθώς και χαρακτηριστικά ανέκδοτα διάσημων ανδρών του μεγάλου αιώνα του Λουδοβίκου ΙΔ΄.

1745 - Τζον Τζέφρις, Αμερικανός επιστήμονας.

1809 – Σαράντης Αρχιγένης, Έλληνας ιατρός και εθνικός ευεργέτης.
Ο Σαράντης Αρχιγένης ήταν Έλληνας καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Κωνσταντινουπόλεως και Εθνικός Ευεργέτης. Υπήρξε μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες του Eλληνισμού της Κωνσταντινούπολης κατά την πρώιμη περίοδο της Επανάστασης του 1821. Γεννήθηκε στους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης στις 5 Φεβρουαρίου 1809 και πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Σεπτεμβρίου 1873.

1840 - Χάιραμ Μάξιμ, Άγγλος εφευρέτης.

1848 – Ζορίς-Καρλ Υσμάν, Γάλλος συγγραφέας.
Ο Σαρλ-Μαρί-Ζωρζ-Υισμάν (γαλλικά: Charles-Marie-Georges Huysmans) (5 Φεβρουαρίου 1848 – 12 Μαΐου 1907) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος.
Γεννήθηκε στο Παρίσι από Ολλανδό πατέρα, τον Γκόντφριντ Ίσμανς (Godfried Huysmans), ο οποίος ήταν λιθογράφος. Η μητέρα του, η Μαλβίνα Μπαντίν (Malvina Badin), ήταν δασκάλα. Δημοσίευσε τις εργασίες του ως Γιόρις-Καρλ Υισμάν (Joris-Karl Huysmans), χρησιμοποιώντας κατά προσέγγιση την ολλανδική αντιστοιχία των μικρών ονομάτων του, για να υπογραμμίσει τις ρίζες του. Ο πατέρας του πέθανε όταν ήταν οκτώ ετών.
Το ύφος του Υισμάν είναι αξιοπρόσεκτο για την ιδιοσυγκρασιακή χρήση της γαλλικής γλώσσας, το εκτεταμένο λεξιλόγιο, τον πλούτο της λεπτομερούς και αισθητικής περιγραφής του και του σατυρικού του πνεύματος. Τα μυθιστορήματά του είναι επίσης αξιοσημείωτα για την εγκυκλοπαιδική τεκμηρίωσή τους, που κυμαίνεται από τον κατάλογο των παρακμιακών Λατίνων συγγραφέων στο À rebours ως τη συζήτηση της μελέτης των συμβόλων της χριστιανικής αρχιτεκτονικής στο La Cathédrale. Η εργασία του Ίσμανς εκφράζει μια αποστροφή για τη σύγχρονη ζωή και μια βαθιά απαισιοδοξία, οι οποίες οδήγησαν το συντάκτη πρώτα στη φιλοσοφία του Αρθούρου Σοπενχάουερ και έπειτα στις διδασκαλίες της καθολικής εκκλησίας.

1861 - Άουγκουστ φον Πάρσεβαλ, Γερμανός μηχανικός.

1878 – Αντρέ Σιτροέν, Γάλλος βιομήχανος.
Ο Αντρέ-Γκυστάβ Σιτροέν (André-Gustave Citroën, 5 Φεβρουαρίου 1878 – 3 Ιουλίου 1935) ήταν Γάλλος βιομήχανος. Είναι γνωστός κυρίως για την ομώνυμη αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά και για την εφαρμογή του γραναζιού με διπλή κεκλιμένη οδόντωση.
Γεννημένος στο Παρίσι, ο Αντρέ-Γκυστάβ ήταν το πέμπτο και τελευταίο παιδί του Εβραίου εμπόρου διαμαντιών Λεβί Σιτρέν από την Ολλανδία και της Πολωνοεβραίας Μάσρα (Mazra ή Macha) Κλάινμαν.
Η οικογένεια είχε μεταναστεύσει στο Παρίσι από το Άμστερνταμ το 1873. Μετά την άφιξή τους προσέθεσαν τα διαλυτικά στη γραφή του ονόματός τους, αλλάζοντας το Citroen σε Citroën (ο παππούς ήταν μανάβης και είχε το προσωνύμιο Limoenman, «άνθρωπος των κίτρων», αλλά ο γιος του προτίμησε το Citroen, που στην ολλανδική γλώσσα σημαίνει «λεμόνι»).
Ο Λεβί Σιτροέν αυτοκτόνησε όταν ο Αντρέ ήταν 6 ετών (μάλλον μετά από μία αποτυχία σε ένα επιχειρηματικό άνοιγμα σε αδαμαντωρυχείο στη Νότια Αφρική).
Λέγεται ότι ο νεαρός Αντρέ εμπνεύσθηκε από τα έργα του Ιουλίου Βερν και ότι η παρατήρηση της ανεγέρσεως του Πύργου του Άιφελ για την Παγκόσμια Έκθεση του γέννησε την επιθυμία να γίνει μηχανικός.
Τα γρανάζια με τα διπλά chevrons που, κατά την παράδοση, ενέπνευσαν το σήμα της εταιρείας του Σιτροέν.
Ο Αντρέ αποφοίτησε από την École Polytechnique το 1900. Το ίδιο έτος επισκέφθηκε την Πολωνία, τη γενέτειρα της μητέρας του, η οποία είχε αποβιώσει πρόσφατα. Εκεί παρατήρησε μια ημέρα έναν ξυλουργό να εργάζεται σε κάτι γρανάζια των οποίων τα δόντια έμοιαζαν με ραχοκοκκαλιά ψαριού. Τα γρανάζια αυτά δεν έκαναν θόρυβο και ήταν αποτελεσματικότερα. Ο Σιτροέν αγόρασε τη σχετική ευρεσιτεχνία για πολύ λίγα χρήματα και η εφεύρεση αυτή πιστώνεται συνήθως στον ίδιο Citroën: γρανάζια με διπλά chevrons.
Το 1906 ο Σιτροέν έγινε διευθυντής του εργοστασίου αυτοκινήτων Mors, θέση στην οποία υπήρξε πολύ επιτυχημένος, και το 1925 την αγόρασε και την έκλεισε. Το εργοστάσιό της πλέον κατασκεύαζε οχήματα για τη δική του εταιρεία, τη Citroën, την οποία είχε ιδρύσει το 1919.
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Σιτροέν είχε την ευθύνη για τη μαζική παραγωγή όπλων. Σταδιακά η επιχείρησή του μεγάλωσε και το 1932 έγινε η τέταρτη μεγαλύτερη κατασκευάστρια αυτοκινήτων στον κόσμο. Εκτός από ικανός μηχανικός όμως, ο Σιτροέν ήταν και μανιώδης χαρτοπαίκτης, με αποτέλεσμα να χρεωκοπήσει την επιχείρηση, που εξαγοράσθηκε από τον μεγαλύτερο πιστωτή της, την προμηθεύτρια εταιρεία ελαστικών Michelin.
Ο Αντρέ Σιτροέν πέθανε στο Παρίσι το 1935 σε ηλικία 57 ετών από καρκίνο του στομάχου και τάφηκε στο Κοιμητήριο του Μονπαρνάς. Στην εξόδιο ακολουθία πρωτοστάτησε ο αρχιρραβίνος των Παρισίων.
Στις 9 Οκτωβρίου 1958, κατά τη διάρκεια της Εκθέσεως Αυτοκινήτου των Παρισίων, το συμβούλιο της πόλης μετονόμασε την οδό και προκυμαία (Quai) ντε Ζαβέλ, στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα, σε «Κε Αντρέ Σιτροέν», σε αναγνώριση της μεταμορφώσεως στο 15ο διαμέρισμα των Παρισίων, που δύο γενιές νωρίτερα χαρακτηριζόταν από τους λαχανόκηπούς του, όταν αυτό επιλέχθηκε από τον Σιτροέν ως η τοποθεσία για το πρώτο εργοστάσιο μαζικής παραγωγής αυτοκινήτων της Ευρώπης.
Το 1992 στη θέση του παλαιού εργοστασίου της εταιρείας του στο Παρίσι εγκαινιάσθηκε το Πάρκο Αντρέ Σιτροέν. Το εργοστάσιο είχε κλείσει από τη δεκαετία του 1970 και είχε κατεδαφισθεί σταδιακά μεταξύ του 1976 και του 1984.

1914 – Γουίλιαμ Μπάροουζ, Αμερικανός συγγραφέας.
O Γουίλιαμ Σ. Μπάροουζ ΙΙ (5 Φεβρουαρίου 1914 – 2 Αυγούστου 1997, ˈbʌroʊz) ήταν Aμερικανός νοβελίστας, δοκιμιογράφος, κοινωνικός κριτικός, ζωγράφος και ομιλητής. Το περισσότερο έργο του είναι αυτοβιογραφικό, βασιζόμενο στις προσωπικές του εμπειρίες από τον εθισμό του στο όπιο, γεγονός που σημάδεψε τα τελευταία 50 χρόνια της ζωής του. Καθοριστική παρουσία της Μπητ γενιάς, ήταν ένας αβάν-γκαρντ συγγραφέας που επηρέασε τη λαϊκή κουλτούρα αλλά και τη λογοτεχνία. Το 1984 εκλέχθηκε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας και Ινστιτούτου Γραμμάτων και Τεχνών.

1915 – Ρόμπερτ Χόφσταντερ, Αμερικανός φυσικός.
Ο Ρόμπερτ Χόφσταντερ (αγγλ. Robert Hofstadter, 5 Φεβρουαρίου 1915 – 17 Νοεμβρίου 1990) ήταν Αμερικανός φυσικός. Το 1961 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τις πρωτότυπες μελέτες της σκέδασης ηλεκτρονίου από ατομικό πυρήνα, και για τις σχετικές ανακαλύψεις σχετικά με τη δομή των νουκλεονίων.
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, φοίτησε στο City College της Νέας Υόρκης και αποφοίτησε το 1935 σε ηλικία 20 ετών με magna cum laude (Με μεγάλη τιμή). Του απονεμήθηκε το βραβείο Kenyon στα Μαθηματικά και στη Φυσική. Επίσης πήρε υποτροφία από την General Electric, πράγμα το οποίο του επέτρεψε να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον όπου και πήρε το Μάστερ και Ph.D. το 1938. Ο Χόφσταντερ δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ από το 1950 ως το 1985. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του άρχισε να ενδιαφέρεται για την αστροφυσική και εφάρμοσε τις μελέτες του στον σχεδιασμό του τηλεσκοπίου EGRET του Compton Gamma Ray Observatory.
Το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ διοργανώνει ετήσια σειρά διαλέξεων στο όνομά του Χόφσταντερ, το Robert Hofstadter Memorial Lectures, η οποία αποτελείται από δύο διαλέξεις κάθε χρόνο, μία προσανατολισμένη προς το ευρύ κοινό και μία προσανατολισμένη σε επιστήμονες.

1919 – Ρεντ Μπάτονς, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Ρεντ Μπάτονς (αγγλ. Red Buttons), καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Άαρον Τσουάτ (αγγλ. Aaron Chwatt, 5 Φεβρουαρίου 1919 - 13 Ιουλίου 2006), ήταν Αμερικανός ηθοποιός. Βραβεύτηκε με ένα Όσκαρ για το ρόλο του στρατιωτικού Κέλι στην ταινία Σαγιονάρα (Sayonara) το 1957. Στην τηλεόραση διατηρούσε το «The Red Buttons Show», ενώ στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στις ταινίες Χατάρι (Hatari, 1962), Η μεγαλύτερη ημέρα του πολέμου (The Longest Day, 1962), Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν (They Shoot Horses, Don't They?, 1969), Η περιπέτεια του Ποσειδώνα (The Poseidon Adventure, 1972), Ο Πιτ και ο δράκος (Pete's Dragon, 1977).

1919 – Ανδρέας Παπανδρέου, Έλληνας πολιτικός και πρωθυπουργός.
Ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου (5 Φεβρουαρίου 1919 – 23 Ιουνίου 1996) ήταν Έλληνας πολιτικός, πρόεδρος και ιδρυτής του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος (ΠΑΚ) και αργότερα του Παννελήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑΣΟΚ), του οποίου η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση». Διετέλεσε πρωθυπουργός τις περιόδους 1981-1989 και 1993-1996. Ήταν γιος του επίσης πρώην πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος ήταν γνωστός και ως «Γέρος της Δημοκρατίας». Μητέρα του ήταν η Σοφία Μινεΐκου κόρη του Πολωνού Ζίγκμουντ Μινέικο. O γιος του Γεώργιος Α. Παπανδρέου ήταν από το 2004 έως το 2012 πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 2009 ως τις 11 Νοεμβρίου 2011.
Υπήρξε ηγέτης με ευρύτατη λαϊκή αποδοχή: σε έρευνα της εφημερίδας Καθημερινή το 2007, η πρώτη κυβέρνησή του αναδείχθηκε η καλύτερη της Μεταπολίτευσης και ο ίδιος ο σημαντικότερος πρωθυπουργός της περιόδου. Ομοίως, σε δημοσκόπηση για την εφημερίδα Real News το 2010 και σε έρευνα της εταιρείας ALCO το 2013, ψηφίσθηκε ως ο καλύτερος πρωθυπουργός μετά το 1974. Από την άλλη δημιούργησε πολλούς φανατικούς εχθρούς στο εσωτερικό, και προκάλεσε συχνά την αγανάκτηση της δυτικής κοινής γνώμης και σωρεία επικριτικών κειμένων στα δυτικά ΜΜΕ.
Ήταν ίσως ο πολιτικός με τη μεγαλύτερη συμβολή στη διαμόρφωση του πολιτικού και κομματικού συστήματος στη σύγχρονη Ελλάδα. Ανέτρεψε τον κυρίαρχο πολιτικό διαχωρισμό «Εθνικόφρονες-Κομμουνιστές» και στη θέση του επέβαλλε το δίπολο «Δεξιά-Αντιδεξιά». Το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε ήταν το πρώτο κόμμα εξουσίας στην ελληνική ιστορία με μαζική οργάνωση (στα πρότυπα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας), αντί του παραδοσιακού κόμματος στελεχών, ένα πρότυπο οργάνωσης που θα υιοθετούσε από τον Παπανδρέου και η Νέα Δημοκρατία. Από το κυβερνητικό του έργο ξεχωριστή θέση στη νεοελληνική πολιτική ιστορία έχουν η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, ο εκδημοκρατισμός του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) και η συνταγματική αναθεώρηση του 1985-1986, η οποία παγίωσε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας που ισχύει έως και σήμερα, περιορίζοντας δραστικά τις «βασιλικές» εξουσίες του Προέδρου.
Άλλες σημαντικές τομές των κυβερνήσεών του ήταν η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, η ψήφος στα 18, η εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος γραφής (1982), οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων και η απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, η κατάργηση πλείστων μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων, όπως αυτοί του τεντιμποϊσμού και της κατασκοπείας, η άσκηση ακηδεμόνευτης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και η μεγάλη ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η παραχώρηση άδειας επιστροφής στην Ελλάδα στους πολιτικούς πρόσφυγες του Δημοκρατικού Στρατού.
Οι αντίπαλοι του Ανδρέα Παπανδρέου από τον συντηρητικό και τον φιλελεύθερο χώρο αναγνώρισαν τις προσπάθειές του να αποκαταστήσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που είχαν υποστεί διώξεις και ταπεινώσεις από το αυταρχικό μετεμφυλιακό κατεστημένο και να χτίσει κράτος πρόνοιας, αλλά επέκριναν την μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών και του δημοσίου χρέους στην οικονομική του διαχείριση, την προσπάθεια επιβολής στη δημόσια διοίκηση που του καταλόγισαν και την εξωτερική του πολιτική, την οποία θεωρούσαν μαξιμαλιστική και επικίνδυνη στις μεθόδους και τους στόχους της, ενώ από τον χώρο της Αριστεράς υπήρξαν επικρίσεις για την αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων καθώς και για το καθεστώς προσωπολατρίας με το οποίο τον περιέβαλλαν τα πλήθη των πολιτικών οπαδών του.
Εκτός από πολιτικός, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν και «σταρ» και συχνά απασχολούσε τα ΜΜΕ με την κοινωνική του ζωή, ενώ πτυχές από το προσωπικό «στυλ ζωής» του έγιναν αντικείμενο μίμησης από πολλούς Έλληνες.

1932 – Τσέζαρε Μαλντίνι, Ιταλός ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Τσέζαρε Μαλντίνι (Cesare Maldini, 5 Φεβρουαρίου 1932 - 3 Απριλίου 2016) ήταν διεθνής Ιταλός ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως αμυντικός και τέως προπονητής ποδοσφαίρου.
Ξεκίνησε την αγωνιστική του σταδιοδρομία από την ομάδα της Τριεστίνα το 1952 και το 1954 μεταγράφηκε στη Μίλαν. Έως το 1966 που αποχώρησε (για να κλείσει την καριέρα του στην Τορίνο την περίοδο 1966-67) ο Τσέζαρε Μαλντίνι έλαβε μέρος σε σχεδόν 350 επίσημους αγώνες, κατακτώντας τέσσερις εγχώριους τίτλους πρωταθλητή και έναν ευρωπαϊκό (1962-63). Σαν προπονητής (έως και το 2002) εργάσθηκε στη Μίλαν (2 φορές), στην Εθνική Ομάδα (ως βοηθός και ως πρώτος προπονητής σε τμήματα υποδομών), στην Πάρμα, τη Φότζα, την Τερνάνα και την Εθνική Ομάδα της Παραγουάης. Είναι ο πατέρας του ρέκορντμαν συμμετοχών της Μίλαν, επίσης διεθνή Πάολο Μαλντίνι και παππούς των Κριστιάν και Ντανιέλ Μαλντίνι, επίσης ποδοσφαιριστών της ομάδας. Ο Τσέζαρε Μαλντίνι είναι μέλος του Hall of Fame της Μίλαν.
Απεβίωσε το 2016.

1937 - Γκάστον Ρέλαντς, Βέλγος αθλητής.

1940 - Γιάγκος Σημαντήρης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1946 – Σαρλότ Ράμπλινγκ, Αγγλίδα ηθοποιός.
Η Τεσσα Σαρλότ Ράμπλινγκ (Tessa Charlotte Rampling, 5 Φεβρουαρίου 1946) είναι Αγγλίδα ηθοποιός και μοντέλο. Στα σχεδόν 50 χρόνια της καριέρας της έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες του αγγλικού, γαλλικού και ιταλικού σινεμά. Έχει προταθεί τέσσερις φορές για Βραβείο Σεζάρ. Το 2001 έλαβε Τιμητικό Σεζάρ και το 2002 το Παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Το 2015 έλαβε Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και Αργυρή Άρκτο για τη συνολική της προσφορά. Για 20 χρόνια υπήρξε σύζυγος του συνθέτη Ζαν Μισέλ Ζαρ.

1948 – Τομ Γουίλκινσον, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Τομ Γουίλκινσον (αγγλ.: Tom Wilkinson, γεννημένος στις 5 Φεβρουαρίου 1948) είναι Άγγλος ηθοποιός. Έχει βρεθεί δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ, για τους ρόλους του στις ταινίες Μυστικά της Κρεβατοκάμαρας (In the Bedroom, 2001) και Μάικλ Κλέιτον (Michael Clayton, 2007).[1] To 1997 κέρδισε το Βραβείο BAFTA Β' Ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Άντρες με τα Όλα τους (The Full Monty, 1997). Το 2009 κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα και το Primetime Emmy Award B' Aνδρικού Rόλου για Μίνι Σειρά ή Ταινία για το ρόλο του ως Μπέντζαμιν Φράνκλιν στο John Adams.

1954 - Πέτρος Κωστόπουλος, Έλληνας πρώην επιχειρηματίας και εκδότης.

1960 – Άρης Χριστοφέλλης, Έλληνας κοντρα-τενόρος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Φεβρουαρίου 1960. Σπούδασε πιάνο και τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών και στη συνέχεια στην École Normale de Musique, στο Παρίσι.
Έκανε το ντεμπούτο του στον "Μουσικό Μάϊο" του Μπορντώ το 1984. Το 1985 τραγούδησε Μότσαρτ στις Κάννες, στην εναρκτήρια συναυλία της MIDEM Classique, όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό τόσο από το κοινό όσο και τους κριτικούς.
Το ρεπερτόριό του εκτείνεται από την Αναγέννηση στη σύγχρονη μουσική, αλλά επικεντρώνεται στην ιταλική όπερα του 18ου αιώνα. Η έκταση της φωνής του αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο, φτάνοντας τις ψηλότερες νότες μιας υψίφωνου. Κατατάσσεται συχνά στους "σοπρανίστες" κόντρα-τενόρους (ορολογία υπό αμφισβήτηση), ενώ έχει χαρακτηριστεί ακόμη και ως "ακροβάτης της φωνής". Η άρτια τεχνική του και η φωνητική του ευελιξία τον έχει καταστήσει ιδανικό ερμηνευτή ρόλων για καστράτους. Ως μουσικολόγος, έχει φέρει στο φως πολλά έργα αυτής της περιόδου και έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη διακόσμηση της φωνητικής μουσικής (abbellimenti) του 18ου και 19ου αιώνα.
Έχει ηχογραφήσει πλειάδα δίσκων και έχει συνεργαστεί με αρκετούς επιφανείς σύγχρονους συνθέτες, όπως Γιώργος Κουμεντάκης, Νίκος Κυπουργός, Λἐνα Πλάτωνος κ.α.
Επίσης, διδάσκει φωνητική στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

 

1961 – Σάββας Κωφίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Σάββας Κωφίδης (Αλμάτι, 5 Φεβρουαρίου 1961) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Με τη λήξη της επαγγελματικής ποδοσφαιρικής του καριέρας εργάζεται ως προπονητής.
Αγωνιζόταν στη θέση του μέσου και ήταν εξαιρετικός χειριστής της μπάλας ενώ διέθετε αξιόλογη τεχνική κατάρτιση. Πρωταγωνίστησε για 7 χρόνια με την ομάδα του Ηρακλή δίπλα στον Βασίλη Χατζηπαναγή και κέρδισε το Βαλκανικό Κύπελλο το 1985, ενώ το 1987 συμμετείχε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Το ντεμπούτο ήταν στις 18 Ιανουαρίου 1981 χρονιά που ο Ηρακλής αγωνιζόταν στη Β' Εθνική.
Το 1988 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό και αγωνίστηκε πλάι στον Λάγιος Ντέταρι. Κατέκτησε 2 Κύπελλα (1989-90, 1991-92) και ένα Σούπερ Καπ το 1992, στα 4 χρόνια που αγωνίστηκε στην ομάδα του Πειραιά.
Τα πέντε επόμενα χρόνια τον βρήκαν να αγωνίζεται με την ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης, ενώ τις τρεις τελευταίες χρονιές της καριέρας του αγωνίστηκε και πάλι στον Ηρακλή.

1964 – Αλέξια, Κύπρια τραγουδίστρια.
Η Αλέξια Βασιλείου (γεν. Αμμόχωστος 5 Φεβρουαρίου, 1964), γνωστή και ως Αλέξια, είναι Κύπρια τραγουδίστρια, συνθέτης, στιχουργός, ακτιβίστρια, με ιδιαίτερη σχέση προς την τζαζ μουσική αλλά και γενικότερα με τον φωνητικό αυτοσχεδιασμό, με πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό της και με μεγάλες επιτυχίες στη δεκαετία του '80 και '90 οι οποίες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Πολλοί παρομοίωσαν την Αλέξια με χαμαιλέοντα στην μουσική αφού μπορούσε και μπορεί να μεταπηδάει από ένα μουσικό είδος σε άλλο με ευκολία: από τζαζ σε ποπ, από γκόσπελ(μαύρη Χριστιανική μουσική) σε φολκ και από πειραματική/ αβάντ-γκάρντ σε μουσική γιά ταινίες με κλασσικές ορχήστρες, τζαζ κουαρτέτα, ένα πιάνο, μόνο φωνή (ακαπέλα).
Γνωστές συνεργασίες της Αλέξιας, είναι ιστορικής σημασίας, όπως η συνεργασία της με ένα από τούς σημαντικότερους πιανίστες, συνθέτες του 20ου και 21ου αιώνα στην τζαζ, τον Chick Corea, John Patitucci, Gayle Moran, Andreas Vollenweider, Milva, Stevie Wonder, Chaka Khan, Madeleine Peyroux, Flora Martirosian, Phil Ranelin, Μίκη Θεοδωράκη, Μίμη Πλέσσα, Γιώργο Χατζηνάσιο, Τάκη Μπίνη, Ρένα Βλαχοπούλου, Κώστα Καπνίση, Κώστα Τουρνά και πολλούς άλλους.

 

1964 – Λόρα Λίνεϊ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
H Λόρα Λίνεϊ (Laura Leggett Linney, 5 Φεβρουαρίου 1964) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου. Έχει εμφανιστεί στις ταινίες Ζωντανή Μετάδοση: The Truman Show (The Truman Show, 1998), Στηρίξου Πάνω Μου (You Can Count on Me, 2001), Ο Χρησμός της Πεταλούδας (The Mothman Prophecies, 2002), Η Ζωή του Ντέιβιντ Γκέιλ (The Life of David Gale, 2003), Σκοτεινό Ποτάμι (Mystic River, 2003), Δεσμοί Διαζυγίου (The Squid and the Whale, 2005), Ο Εξορκισμός της Εμιλυ Ρόουζ (The Exorcism of Emily Rose, 2005) και Kinsey: Ας Μιλήσουμε για το Σεξ (Kinsey, 2005)
Η Λίνεϊ έχει κερδίσει τρία Βραβεία Έμμυ, δύο Χρυσές Σφαίρες, και ένα Screen Actors Guild Award. Έχει βρεθεί τρεις φορές υποψήφια για Όσκαρ και μία για BAFTA. Έχει τρεις υποψηφιότητες για Τόνυ Καλύτερης Ερμηνείας από Πρωταγωνίστρια Ηθοποιό σε Έργο.
Βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα για το ρόλο της ως γυναίκα των προαστίων που της γίνεται διάγνωση ότι έχει τερματικό καρκίνο στην τηλεοπτική σειρά The Big C, η οποία προβάλλεται στο αμερικανικό κανάλι Showtime από το 2010 μέχρι σήμερα.

1965 – Γκεόργκι Χάτζι, Ρουμάνος ποδοσφαιριστής.
Ο Γκεόργκι Χάτζι (Gheorghe Hagi, 5 Φεβρουαρίου 1965) είναι Ρουμάνος πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος θεωρούνταν ένας από τους σπουδαιότερους μεσοεπιθετικούς στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1980 και 1990 και ο σπουδαιότερος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Είχε το παρατσούκλι ο «Μαραντόνα των Καρπαθίων» και θεωρούνταν ήρωας στη χώρα του, όπου τον αποκαλούσαν Regele (Βασιλιάς). Επτά φορές έγινε Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς στη Ρουμανία και θεωρείται ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές της γενιάς του. Ξεχώριζε για τη δημιουργικότητά του, τις τρίπλες του, την τεχνική του κατάρτιση, την πρόβλεψη των φάσεων, τις πάσες του και για τα τελειώματά του.
Έπαιξε με την Εθνική Ρουμανίας, σε τρία Μουντιάλ, το 1990, το 1994, στο οποίο συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης και το 1998. Επίσης, αγωνίστηκε και σε τρία Euro, το 1984, το 1996 και το 2000. Συνολικά φόρεσε σε επίσημους αγώνες 125 φορές τη φανέλα με το εθνόσημο της χώρας, και είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές πίσω από τον Ντορινέλ Μουντεάνου και πρώτος σκόρερ (μαζί με τον Άντριαν Μούτου) με 35 γκολ. Σε συλλογικό επίπεδο αγωνίστηκε σε ομάδες όπως η Στεάουα Βουκουρεστίου, η Γαλατασαράι, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους λίγους ποδοσφαιριστές που έπαιξε και στις δύο αυτές ομάδες.
Τον Νοέμβριο του 2003, στην επετειακή εκδήλωση της UEFA, ήταν Χρυσός Παίχτης, τίτλος που του απονεμήθηκε από τη Ρουμανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, ως ο καλύτερος Ρουμάνος των τελευταίων 50 ετών. Το 2004, συμπεριλήφθηκε στη λίστα του Πελέ, με τους 125 καλύτερους ζώντες ποδοσφαιριστές του κόσμου, σε μία τελετή της FIFA. Πέρα από τις ατομικές διακρίσεις που έλαχε κατά τη διάρκεια της καριέρας του ή στο πέρας της, πανηγύρισε και πολλές ομαδικές, τόσο στις εγχώριες διοργανώσεις όσο και στις ευρωπαϊκές, όπως για παράδειγμα το Κύπελλο UEFA, το 1999-00, με τη Γαλατασαράι.
Μετά το τέλος της καριέρα του ασχολήθηκε και με την προπονητική, χωρίς μεγάλες επιτυχίες. Ωστόσο, τη σεζόν 2004-2005, πανηγύρισε ένα Κύπελλο Τουρκίας, με τη Γαλατασαράι. Πέρα από αυτό, το 2009, ίδρυσε δική του ομάδα την FC Viitorul Constanța, στην οποία έως και σήμερα είναι ιδιοκτήτης και πρόεδρος. Ενώ, την ίδια χρονιά ίδρυσε και τη δική του ακαδημία ποδοσφαίρου, την Ακαδημία Ποδοσφαίρου Γγκεόργκι Χάτζι, η οποία θεωρείται μίας από τις μεγαλύτερες ακαδημίας στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

1972 – Μαίρη, πριγκίπισσα της Δανίας.
Η πριγκίπισσα Μαίρη της Δανίας (Kronprinsesse Mary, 5 Φεβρουαρίου 1972) είναι η σύζυγος του διαδόχου του θρόνου της Δανίας πρίγκιπα Φρειδερίκου. Είναι κόρη ενός καθηγητή μαθηματικών του Τζον Ντόναλντσον και της πρώτης συζύγου του Χενριέττας Χομ. Ο πατέρας της και η μητέρα της, η οποία πλέον έχει αποβιώσει, είχαν Σκωτσέζικη καταγωγή.
Η Μαίρη έχει μητρική γλώσσα την αγγλική, ενώ μιλάει επίσης δανέζικα και γαλλικά. Η εκπαίδευσή της έγινε στις ΗΠΑ, την Αυστραλία και την Ευρώπη.
Η γνωριμία της με τον διάδοχο της Δανίας, Φρειδερίκο, έγινε στους Ολυμπαικούς Αγώνες του Σύδνεϋ του 2000. Τον Μάιο του 2004 παντρεύτηκαν στον καθεδρικό ναό της Κοπενχάγης. Το ζευγάρι απέκτησε τέσσερα παιδιά:
Πρίγκιπας Χριστιανός (γεν. το 2005)
Πριγκίπισσα Ισαβέλλα (γεν. το 2007)
Πρίγκιπας Βικέντιος (γεν. το 2011)
Πριγκίπισσα Ζοζεφίνα (γεν. το 2011)

1981 – Λουκάς Βύντρα, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Λουκάς Βύντρα (Μέστο Άλμπρεχτισε, Τσεχία, 5 Φεβρουαρίου 1981) είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής (από Τσέχο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, με καταγωγή από την Αλμωπία της Πέλλας), ο οποίος αγωνίζεται στις θέσεις του δεξιού και του κεντρικού αμυντικού.
Ξεκίνησε την καριέρα του αγωνιζόμενος στον Αλμωπό Αριδαίας και το 1999 αποκτήθηκε από τον Πανηλειακό. Έχει επίσης αγωνιστεί ως δανεικός στη Βέροια την περίοδο 2000-01. Οι εμφανίσεις του με την ομάδα της Ηλείας προκάλεσαν το ενδιαφέρον των μεγάλων ομάδων της Αθήνας, με τον Παναθηναϊκό να τον αποκτά τελικά κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου του 2004.
Ο Βύντρα κατέκτησε το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ελλάδας με τους "πράσινους" το 2004, χωρίς να έχει ωστόσο χρόνο συμμετοχής. Μετά την αποχώρηση του Γιούρκα Σεϊταρίδη το καλοκαίρι του 2004, χρησιμοποιήθηκε στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα, αν και είχε αποκτηθεί ως κεντρικός αμυντικός.
Τον Φεβρουάριο του 2011 ανανέωσε μέχρι το 2014 στον Παναθηναϊκό, όμως τον Ιανουάριο του 2013 αποχώρησε έπειτα από εννέα χρόνια παρουσίας, με επόμενο σταθμό στην καριέρα του την ισπανική Λεβάντε. Με την ισπανική ομάδα σκόραρε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2014 εναντίον της Μπαρτσελόνα σε αγώνα στο "Θιουδάδ ντε Βαλένθια". Τον Ιούλιο του 2015 υπέγραψε στην ισραηλινή Χάποελ Τελ Αβίβ και έναν χρόνο αργότερα συμφώνησε με την Ομόνοια Λευκωσίας.
Σε εθνικό επίπεδο
O Βύντρα συμμετείχε σε 12 αγώνες στην εθνική Ελπίδων, έχοντας σκοράρει μια φορά, έως το 2004, ενώ αποτέλεσε βασικό μέλος της ολυμπιακής εθνικής ομάδας που έλαβε μέρος στην Ολυμπιάδα του 2004, συμμετέχοντας και στους τρεις αγώνες.
Με τους άνδρες της Ελλάδας χρίστηκε πρώτη φορά διεθνής στις 8 Ιουνίου 2005, κατά τον αγώνα εναντίον της Ουκρανίας (0-1) για την προκριματική φάση του Μουντιάλ 2006, με προπονητή τον Ότο Ρεχάγκελ. Έχει πάρει μέρος στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών 2005 που διεξήχθη στα γήπεδα της Γερμανίας, στο Euro 2008 που έλαβε χώρα στην Αυστρία και την Ελβετία, καθώς και στο Μουντιάλ 2010, όπου ξεκίνησε στη βασική ενδεκάδα και των τριών αγώνων της Ελλάδας. Υπήρξε επίσης μέλος της αποστολής που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία.
Στις 13 Νοεμβρίου 2015 και σε ηλικία 34 ετών και 9 μηνών, αποτέλεσε τον γηραιότερο Έλληνα ποδοσφαιριστή που ντεμπούταρε ως αρχηγός της εθνικής ομάδας, αυξάνοντας κατά έναν χρόνο το σχετικό ρεκόρ του Νίκου Χρηστίδη από το 1978.

1982 – Διονύσης Μακρής, Έλληνας τραγουδιστής.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έγινε γνωστός από το τάλεντ σόου DreamShow του ελληνικού τηλεοπτικού σταθμού Alpha TV με παρουσιαστή τον Ανδρέα Μικρούτσικο. Το πραγματικό του ονοματεπώνυμο είναι Διονύσης Συντριβάνης και έχει έναν γιο.
Το 2006 κυκλοφόρησε το άλμουμ «Απόλαυση», που ήταν η πρώτη του δισκογραφική του δουλειά. Από τον πρώτο του δίσκο, σημαντική επιτυχία σημείωσαν το ομώνυμο τραγούδι «Ήταν η ζωή μου κόλαση» και το «Μετά από μένα ποιον θα καταστρέψεις». Αργότερα, συμμετείχε στο ντουέτο με τη συνάδελφό του Κέλλυ Κελεκίδου στο τραγούδι «"Γλύκα μου και απόλαυσή μου"».
Το 2007, ήταν υποψήφιος στην κατηγορία καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης στα Μουσικά Βραβεία Αρίων, βράβευση την οποία τελικά κατέκτησε η Τάμτα.
Τον Ιανουάριο του 2008, κυκλοφόρησε το Cd single «"Μου είπες ψέματα"», στο οποίο περιέχονται τέσσερα τραγούδια, ενώ το 2009, κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Εμείς μια ζωή ΠΑΟΚ» στο οποίο περιέχονται ύμνοι του αθλητικού σωματείου ΠΑΟΚ, που αποτελεί την αγαπημένη του ομάδα. Στην συνέχεια, κυκλοφόρησε τα Cd Singles «Βρέχει στα βόρεια» και «Όγδοη Νύχτα» (διαδ. κυκλοφ.) το 2010, και «Χάρηκα πολύ» και «Μόνο εσύ» το 2011.

  

1982 – Ροδρίγο Παλάσιο, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.
Ο Ροδρίγο Σεμπαστιάν Παλάσιο (Rodrigo Sebastián Palacio, 5 Φεβρουαρίου 1982) είναι Αργεντινός ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως επιθετικός και ανήκει στην Ίντερ.
O Παλάσιο γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 1982 στην Μπαΐα Μπλάνκα, Αργεντινή, και έχει ύψος 175 εκ. Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα απο την Ουρακάν το 2002 και το 2003 μεταγράφηκε στην Μπάνφιλντ. Γρήγορα προκάλεσε με την απόδοσή του το ενδιαφέρον μεγάλων ομάδων και το 2005 μεταγράφηκε στην Μπόκα Τζούνιορς. Με τον σύλλογο του Μπουένος Άιρες πανηγυρίσε μια πλειάδα τίτλων και κατάφερε να αναδειχθεί σε ένα από τα βασικά στελέχη της ομάδας. Μεγάλα του προτερήματα θεωρούνται η ταχύτητά του καθώς και η έφεσή του στο σκοράρισμα. Το καλοκαίρι του 2009 μεταγράφηκε στην ιταλική Τζένοα με σκοπό να καλύψει το κενό του συμπατριώτη του, Ντιέγο Μιλίτο, ο οποίος μεταπήδησε στην Ίντερ.
Ο Παλάσιο είναι από τον Μάρτιο του 2005 διεθνής με την Εθνική Αργεντινής όταν και έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε φιλική αναμέτρηση κόντρα στο Μεξικό. Ήταν επίσης μέλος της ομάδας που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2006 και της ομάδας που έφτασε το 2007 μέχρι τον τελικό του Κόπα Αμέρικα. Έχει συνολικά 8 συμμετοχές και ένα γκολ. Το παρθενικό του τέρμα με την Εθνική Αργεντινής το πέτυχε σε αγώνα με το Εκουαδόρ στα πλαίσια των Προκριματικών του Μουντιάλ του 2010.

 

1984 – Κάρλος Τέβες, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.
Ο Κάρλος Αλμπέρτο Τέβες (Carlos Alberto Martínez Tévez, 5 Φεβρουαρίου 1984) είναι Αργεντινός ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως κεντρικός επιθετικός στην Μπόκα Τζούνιορς και την εθνική Αργεντινής.
Έχει ξαναπαίξει προηγουμένως για την Μπόκα Τζούνιορς. Αγωνίστηκε επίσης στις Κορίνθιανς, Γουέστ Χαμ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι και Γιουβέντους.
Μεταγράφηκε στην Μάντσεστερ Σίτι από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 2009, να γίνει ο πρώτος παίκτης που μετακινείται μεταξύ των δύο αντίπαλων συλλόγων από τον Τέρι Κουκ το 1999. Το σκοράρισμα με την Μάντσεστερ Σίτι τον έκανε ένα απαραίτητο παίκτη για τον σύλλογο στα μάτια των συμπαικτών και των μέσων ενημέρωσης.
Την σεζόν 2010-11 επιλέχθηκε ως αρχηγός της ομάδας από τον προπονητή Ρομπέρτο Μαντσίνι. Το 2011, ο Τέβες ζήτησε μεταγραφή μακριά από το Μάντσεστερ, επικαλούμενος οικογενειακούς λόγους και ο Σέρχιο Αγουέρο επιλέχθηκε ως αντικαταστάτης του. Ωστόσο, ο ίδιος παρέμεινε παίκτης της Σίτι αφού η οικογένειά του μετακόμισε πίσω στο Μάντσεστερ. Η καριέρα του μαστίζεται από μια μακροχρόνια σχέση με την Media Sports Investments, εταιρεία στην οποία ανήκουν δικαιώματα του Τέβες και πολλών άλλων παικτών και προπονητών. Αυτό οδήγησε στην επιβολή πρόστιμου στην Γουέστ Χαμ για θέματα ιδιοκτησίας.
Τη διετία 2013-2015 έπαιξε με τα χρώματα της ιταλικής Γιουβέντους. Στο τέλος της σεζόν 2014-2015 ο Τέβες αποχώρισε από την Ευρώπη για να ξαναπαίξει στην Μπόκα Τζούνιορς.
Εθνική Ομάδα Αργεντινή.
Έχει κάνει 72 εμφανίσεις για την Εθνική Αργεντινής, σκοράροντας 13 γκολ.

1985 – Κριστιάνο Ρονάλντο, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντo ντος Σάντος Αβέιρο (πορτογαλικά: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro, προφέρεται: [kɾɨʃtiɐnu ʁunaɫdu], 5 Φεβρουαρίου 1985) είναι Πορτογάλος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται για τη Ρεάλ Μαδρίτης και για την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας.
Τον Ιούνιο του 2009 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με κόστος 95 εκατομμυρίων ευρώ, το 2ο μεγαλύτερο ποσό που έχει δαπανηθεί για μεταγραφή ποδοσφαιριστή.
Ο Ρονάλντο έχει στην κατοχή του τέσσερεις Χρυσές Μπάλες, μια το 2008, μια το 2013, όπου και άλλαξε η ονομασία της σε Χρυσή Μπάλα ΦΙΦΑ, και έγινε έτσι ο πρώτος Πορτογάλος που την κατακτά δύο φορές, μία το 2014 και μία το 2016. Ενώ έχει κατακτήσει και τέσσερις φορές το βραβείο του Χρυσού Παπουτσιού. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι απο τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο και από τους μεγαλύτερους σκόρερ όλων των εποχών.

1987 - Ντάρεν Κρις, Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός.

1988 - Ηλιάνα Παπαγεωργίου, Ελληνίδα μοντέλο.

1992 – Νεϊμάρ, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
Ο Νεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ (Neymar da Silva Santos Júnior, 5 Φεβρουαρίου 1992), ή απλώς Νεϊμάρ, είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής. Αγωνίζεται με την ομάδα της Μπαρτσελόνα και η θέση του είναι στην κορυφή της επίθεσης ή και ως πλάγιος επιθετικός.
Το 2012, το περιοδικό Σπορτς Προ χαρακτήρισε τον Νεϊμάρ ως τον πιο εμπορεύσιμο αθλητή στον κόσμο. Επίσης, η εφημερίδα Γκάρντιαν τον κατέταξε στην θέση #13 από τους καλύτερους 100 ποδοσφαιριστές του 2012. Στην ηλικία των 19, ο Νεϊμάρ κέρδισε το βραβείο ως ποδοσφαιριστής της χρονιάς της Νότιας Αμερικής για το 2011. Το 2011 έλαβε υποψηφιότητες για τη Χρυσή Μπάλα, όπου ήρθε στη 10η θέση και το βραβείο ΦΙΦΑ Πούσκας, το οποίο κέρδισε. Είναι γνωστός για την επιτάχυνση, την ταχύτητα, την ντρίμπλα και το φινίρισμα του. Το ποδοσφαιρικό του στυλ έχει κερδίσει τους κριτικούς, τους οπαδούς, και τα ΜΜΕ. Ο Πελέ χαρακτηριστικά είπε σε μια δήλωση του για τον Νεϊμάρ "εξαιρετικός παίκτης".
Ο Νεϊμάρ εντάχθηκε στη Σάντος το 2003, μετά την άνοδό του μέσα από τις τάξεις της ομάδας, προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα στην οποία και αγωνιζόταν μέχρι και το Μάιο του 2013. Έκανε το ντεμπούτο του για τη Σάντος το 2009, και ψηφίστηκε ως ο καλύτερος νέος παίκτης του 2009 στο Καμπεονάτο Παουλίστα. Ακολούθως ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης της Σάντος το 2010 στο Καμπεονάτο Παουλίστα και επίσης πρώτος σκόρερ για το 2010 στο Κύπελλο Βραζιλίας με 11 γκολ. Τελείωσε τη σεζόν 2010 με 42 γκολ σε 60 παιχνίδια. Ο Νεϊμάρ ψηφίστηκε και πάλι καλύτερος παίκτης της χρονιάς για το 2011, καθώς η ομάδα του διατήρησε τον τίτλο του πρωταθλητή και κέρδισε το Κόπα Λιμπερταδόρες, στο οποίο ο Νεϊμάρ σημείωσε 6 γκολ σε 13 εμφανίσεις.
Ο Νεϊμάρ αγωνίζεται επίσης και με την εθνική Βραζιλίας. Στις 10 Αυγούστου το 2010, στην ηλικία των 18 ετών, έκανε το ντεμπούτο του για τη Σελεσάο σε έναν φιλικό αγώνα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών. Σκόραρε με κεφαλιά στο 28ο λεπτό, συμβάλλοντας στη νίκη της Βραζιλίας με 2-0. Ήταν ο πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος 2011 της Νότιας Αμερικής Νέων με εννέα γκολ, μεταξύ των οποίων δύο στον τελικό, στη νίκη 6-0 εναντίον της Ουρουγουάης, βοηθώντας τη Βραζιλία να κερδίσει 11ο τίτλο τους σε αυτό το διαγωνισμό.

 

Πέθαναν σαν σήμερα

523 – Σέξτος Άλκιμος Έκδικος Άβιτος, επίσκοπος της Βιεν.
Ο Σέξτος Άλκιμος Έκδικος Άβιτος (και Σέξτιμος Άβιτος ή Σίξτος Άβιτος) (Avit de Vienne, 450 - 5 Φεβρουαρίου 520/525) ήταν Γαλλό-Ρωμαίος επίσκοπος της πόλης Βιεν στη Γαλλία, άγιος της Καθολικής Εκκλησίας και ποιητής. Γιορτάζεται στις 5 Φεβρουαρίου (από τους καθολικούς). Η καταγωγή του ήταν αριστοκρατική, ενώ και η μόρφωσή του ήταν υψηλή. Η συγγραφική και αποστολική του δράση ήταν πλούσια.
Ο Άβιτος ήταν πολέμιος, και δη με επιτυχία, διάφορων αιρέσεων. Στις επιτυχίες του αυτές, συγκαταλέγεται και ο προσηλυτισμός του στον βασιλιά Σιγισμούνδο της Βουργουνδίας, αφού ο πρώτος είχε αρνηθεί αρχικά και ο Άβιτος παρακίνησε τον βασιλιά των Φράγκων σε εκστρατεία. Εκτός από αυτές τις δραστηριότητές του άφησε πίσω του επιστολές, ομιλίες και ποιήματα. Από αυτά, όμως, σώζονται λίγα.

1204 – Νικόλαος Καναβός, Βυζαντινός αξιωματούχος.
Ο Νικόλαος Καναβός εξελέγη Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κατά την διάρκεια της Δ΄ Σταυροφορίας, στις 25 ή 27 Ιανουαρίου 1204 από συνέλευση της Βυζαντινής Γερουσίας, ιερέων, καθώς και των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι ήσαν σε ευθεία αντίθεση με τους συναυτοκράτορες Ισαάκιο Β΄ και Αλέξιο Δ΄. Ο Νικόλαος ήταν νεαρός ευγενής (πιθανώς συγγενής των Αγγέλων Αυτοκρατόρων) ο οποίος επελέγη έπειτα από τρεις ημέρες έρευνας μεταξύ αριθμού απρόθυμων υποψηφίων και αρνήθηκε να αποδεχθεί το ύψιστο αυτό αξίωμα. Παρά την επιλογή του από τον λαό, ουδέποτε αποδέχθηκε την ανάληψη αυτοκρατορικής εξουσίας, και αναζήτησε άσυλο εντός της Αγίας Σοφίας. Ο Αλέξιος Ε΄ "Μούρτζουφλος", ο οποίος είχε εκθρονίσει τους Αυτοκράτορες Ισαάκιο Β΄ και Αλέξιο Δ΄, του προσέφερε υψηλόβαθμη θέση εντός της δικής του διοίκησης, ωστόσο ο Νικόλαος απέρριψε με σθεναρότητα τους όρους αυτούς. Στις 8 Φεβρουαρίου, αφότου απέρριψε αυτοκρατορικό κάλεσμα, ο Αυτοκράτορας Νικόλαος Καναβός σύρθηκε εκτός της εκκλησίας, εντός της οποίας είχε βρει άσυλο, και στραγγαλίστηκε στα περίτεχνα μαρμάρινα σκαλοπάτια της Αγίας Σοφίας.
Ο ιστορικός Νικήτας Χωνιάτης περιγράφει τον Νικόλαο Καναβό ως έναν αγαθό, ευγενή και ευφυή άνθρωπο.

1661 - Σουντσί, Κινέζος αυτοκράτορας.

1775 – Ευσέβιος Αμόρτ, Γερμανός θεολόγος.
Ο Ευσέβιος Αμόρτ (Eusebius Amort, 15 Νοεμβρίου 1692 – 5 Φεβρουαρίου 1775) ήταν Γερμανός ιερέας θεολόγος, που έχει χαρακτηρισθεί ως ο «σημαντικότερος Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος του 18ου αιώνα».
Ο Αμόρτ γεννήθηκε στο Μπίμπερμούλε (Bibermuhle), κοντά στο Τολτς της Ανω Βαυαρίας. Σπούδασε στο Μόναχο και σε μικρή ηλικία έγινε δεκτός ως μέλος του κοινοβίου ιερέων του Κανόνος του Αγίου Αυγουστίνου στο Αββαείο του Πόλινχ. Εκεί, λίγο μετά τη χειροτονία του το 1717, άρχισε να διδάσκει θεολογία και φιλοσοφία.
Ο Αμόρτ μαζί με άλλους δύο Αυγουστινιανούς πατέρες, τον Γελάσιο Χίμπερ (Gelasius Hieber, 1671-1731), περίφημο ιεροκήρυκα, και τον Αγνέλλο Κάντλερ (Agnellus Kandler, 1692-1745), γενεαλόγο και βιβλιοθηκονόμο, έθεσαν το 1720 τις βάσεις ενός σχεδίου που απέληξε στην ίδρυση της εταιρείας λογίων «Parnassus Boicus» (δηλαδή «Βαυαρικός Παρνασσός», το όρος των Μουσών). Το αρχικό τους σχέδιο έμεινε άκαρπο, αλλά το 1722 εξέδωσαν το πρώτο τεύχος του ομώνυμου περιοδικού (Parnassus Boicus), διαδίδοντας έτσι ενδιαφέρουσες πληροφορίες από τον κόσμο των τεχνών και των επιστημών.
Επιπλέον, ο Αμόρτ ειδικεύθηκε στο Κανονικό Δίκαιο, το οποίο και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Το 1733 ο Αμόρτ πήγε στη Ρώμη ως θεολόγος του καρδιναλίου Νικκολό Μαρία Λερτσάρι. Ο Αμόρτ παρέμεινε στη Ρώμη επί δύο έτη και συνδέθηκε εκεί με επιφανείς προσωπικότητες των γραμμάτων, καθώς και με τους Πάπες Βενέδικτο ΙΓ΄ και Βενέδικτο ΙΔ΄.
Επιστρέφοντας στο Πόλινχ το 1735, αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής του στην αναζωογόνηση της μαθήσεως στη Βαυαρία, αποτελώντας τον πυρήνα της αξιόλογης πνευματικής κινήσεως Parnassus Boicus, από την οποία, αν και έκλεισε το 1740, προήλθε το ενδιαφέρον που οδήγησε στην ίδρυση στις 28 Μαρτίου 1769 της Ακαδημίας του Μονάχου. Ο Αμόρτ έζησε για να δει το γεγονός αυτό, αφού απεβίωσε στο Πόλινχ το 1775, σε ηλικία 83 ετών.
Μαχητικός στις συζητήσεις του, ο Αμόρτ ξεπερνούσε πολλές φορές τα όρια της ευπρέπειας.

1818 - Κάρολος ΙΓ', βασιλιάς της Σουηδίας.

1863 – Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος, Ελβετός τραπεζίτης.
Ο Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος (γαλλ.: Jean-Gabriel Eynard) (28 Δεκεμβρίου 1775 - 1863) ήταν Ελβετός τραπεζίτης, φιλέλληνας, τιμημένος με τον τίτλο του ευεργέτη του ελληνικού έθνους και πρωτοπόρος φωτογράφος.
Γεννήθηκε στη Λυών της Γαλλίας στις 28 Δεκεμβρίου 1775 και η οικογένειά του έγινε δεκτή στους αριστοκρατικούς κύκλους της Γενεύης το 1786. Εγκαταστάθηκε αρχικά στη Γένοβα της Ιταλίας, όπου έκανε περιουσία ως οικονομικός διαπραγματευτής και σύμβουλος τοπικών αρχόντων. Το 1810 επέστρεψε στη Γενεύη, όπου έχτισε μεγαλοπρεπές μέγαρο (το σημερινό Δημαρχείο της πόλης). Το 1814 συμμετείχε στο συνέδριο της Βιέννης, όπου γνώρισε και σχετίστηκε με τον Καποδίστρια.
Εμπνεόμενος από αυτόν, προσχώρησε στο κίνημα του φιλελληνισμού. Κατά την επανάσταση του '21 διέθεσε τεράστια ποσά υπέρ των Ελλήνων και παρενέβη επανειλημμένα στην ευρωπαϊκή διπλωματία υπέρ τών ελληνικών δικαίων. Μετά την δολοφονία του Καποδίστρια επέδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για την συγκρότηση της ελληνικής εθνικής οικονομίας και συνέβαλε καταλυτικά στην ίδρυση της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας, της οποίας διατέλεσε και επίτιμος διοικητής. Το 1847 αντιμετώπισε με σθένος τις υπερβολικές απαιτήσεις των Άγγλων τραπεζιτών για το δάνειό τους του 1832 προς την Ελλάδα και πλήρωσε ο ίδιος μισό εκατομμύριο χρυσά φράγκα για να τους ικανοποιήσει.
Στο μεταξύ, αμέσως μετά την εφεύρεση της δαγκεροτυπίας το 1839, άρχισε να φωτογραφίζει. Ήταν από τους πρωτοπόρους της φωτογραφίες και έβγαλε τις περισσότερες από τις δαγκεροτυπίες του μεταξύ του 1842 και του 1863, απαθανατίζοντας οικογενειακές στιγμές, το μέγαρό του, τοπία, τους υπηρέτες του καθώς και αρκετές αυτοπροσωπογραφίες.
Πέθανε στις 5 Φεβρουαρίου 1863 στη Γενεύη.
Προς τιμήν του, η Εθνική Τράπεζα έχει ονομάσει "Μέγαρο Εϋνάρδου" το κτίριο που στεγάζει το Μορφωτικό της Ίδρυμα, στη συμβολή των οδών Αγίου Κωνσταντίνου και Μενάνδρου, στο κέντρο της Αθήνας. Το όνομά του έχει επίσης δοθεί σε δρόμο του Δήμου Αθηναίων.

1931 – Αθανάσιος Ευταξίας, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αθανάσιος Ευταξίας (1849 - 5 Φεβρουαρίου 1931) ήταν Έλληνας πολιτικός, βουλευτής, υπουργός και πρωθυπουργός για μικρό χρονικό διάστημα κατά τη δικτατορία του 1926.
Γεννήθηκε στην Αμφίκλεια Λοκρίδας του Νομού Φθιώτιδας το 1849. Ήταν γιος ιερέα και φοίτησε στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή.
Διετέλεσε κατ' επανάληψη βουλευτής Φθιώτιδας και Υπουργός, υπουργός παιδείας στην Κυβέρνηση Σωτηρίου Σωτηρόπουλου 1893, εθνικής οικονομίας στην Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1915 αλλά και σε άλλες κυβερνήσεις, καθώς επίσης και βραχύβιος Πρωθυπουργός Κυβέρνησης στο Δικτατορικό Καθεστώς Πάγκαλου, το καλοκαίρι του 1926.
Ο Αθανάσιος Ευταξίας απεβίωσε στις 5 Φεβρουαρίου του 1931. Ανιψιός του ήταν ο Λάμπρος Ευταξίας.

1944 – Αλέξανδρος Κανάρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αλέξανδρος Κανάρης (1864 - 5 Φεβρουαρίου 1944) ήταν Έλληνας πολιτικός.
Γεννήθηκε στη Σύρο και ήταν γιος του Μιλτιάδη Κανάρη. Καταγόταν από την οικογένεια Κανάρη και σε αντίθεση με την στρατιωτική παράδοση της οικογένειας σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Ιδιώτευσε ως δικηγόρος και το 1891 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Νέων Ψαρών συνεχίζοντας να εκλέγεται μέχρι και την δεκαετία του 1930. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της βουλής, υπουργός εκκλησιαστικών και δημοσίας εκπαίδευσης καθώς και υπουργός επί των ναυτικών.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 5 Φεβρουαρίου 1944.

1946 – Τζορτζ Άρλις, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Τζορτζ Άρλις (George Arliss, 10 Απριλίου 1868 - 5 Φεβρουαρίου 1946) ήταν Άγγλος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, βραβευμένος με Όσκαρ Ανδρικής Ερμηνείας για την ταινία του 1930 Ντισραέλι (Disraeli). Ο Άρλις που ήταν ο πρώτος Βρετανός ηθοποιός που έλαβε αυτή τη διάκριση ήταν επίσης θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης.

1948 – Γιοχάνες Μπλάσκοβιτς, ήταν Γερμανός αρχιστράτηγος (Generaloberst) κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. (10 Ιουλίου 1883 - 5 Φεβρουαρίου 1948)
Υπήρξε ανώτατος διοικητής στις γερμανικές εκστρατείες της Γερμανίας στην Πολωνία και την Γαλλία και των κατεχομένων εδαφών.
Συνέταξε επίσης αρκετά υπομνήματα στα οποία στηλίτευε την εγκληματική δράση των SS και των Einsatzgruppen στην Ανατολή.
Προς το τέλος του πολέμου διοίκησε διάφορες Ομάδες Στρατιών.
Μετά τον πόλεμο προσάχθηκε στη Δίκη της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ (μέρος των Δικών της Νυρεμβέργης) αλλά αυτοκτόνησε προτού δικαστεί.
Καίτοι περιθωριοποιήθηκε επανειλημμένα από τον Χίτλερ σε μέτωπα και περιοχές ήσσονος στρατηγικής σημασίας, λόγω της αντίθεσής του για τα εγκλήματα που διαπράττονταν στην Ανατολή από τα όργανα της Ναζιστικής ηγεσίας, ο Μπλάσκοβιτς αποδείχτηκε ευφυής στρατηγός, πράγμα που αποδείχτηκε με τη δεξιοτεχνική υποχώρηση της Ομάδας Στρατιών «G» που διοικούσε από τη νότια Γαλλία.
Παρά τις εξαιρετικές του ικανότητες, ο Μπλάσκοβιτς δεν έφτασε ποτέ το βαθμό του Στρατάρχη, πράγμα για το οποίο αποκαλείται από τους ιστορικούς «ο Στρατάρχης άνευ ράβδου».

1993 – Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς, Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός.
Ο Τζόζεφ Μάνκιεβιτς (αγγλ. Joseph L. Mankiewicz) (11 Φεβρουαρίου 1909 - 5 Φεβρουαρίου 1993), ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Ο Μάνκιεβιτς φημίζεται για την ταινία του 1950 Όλα για την Εύα (All About Eve) για την οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ σεναρίου και Σκηνοθεσίας, ένα χρόνο μετά την πρώτη του νίκη για την ταινία Ένα Γράμμα σε Τρεις Γυναίκες (A Letter to Three Wives, 1949). Ήταν αδελφός του Χέρμαν Μάνκιεβιτς, ο οποίος συνέγραψε την ταινία Πολίτης Κέιν (Citizen Kane) με τον Όρσον Γουέλς για την οποία κέρδισε όσκαρ σεναρίου.
Ο Μάνκιεβιτς γεννήθηκε στο Γουίλκς-Μπαρ της Πενσιλβάνια το 1909. Οι γονείς του Φρανκ Μάνκιεβιτς και Γιοχάνα Μπλούμενω, ήταν Εβραίοι μετανάστες από τη Γερμανία. Είχε μια αδελφή την Έρνα κι έναν αδελφό τον Χέρμαν που έγινε επιτυχημένος σεναριογράφος.
Οι γονείς του Μάνκιεβιτς μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη όταν εκείνος ήταν 4 χρονών. Το 1928 πήρε πτυχίο στη δημοσιογραφία από το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Πριν ασχοληθεί με τον κινηματογράφο εργάστηκε στο Βερολίνο ως ξένος ανταποκριτής για την εφημερίδα Chicago Tribune.

1999 – Βασίλι Λεόντιεφ, Ρώσος οικονομολόγος.

2005 – Γκνασινγκμπέ Εγιαντεμά, πρόεδρος του Τόγκο.

2008 – Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι, ινδός γκουρού, που συνδέθηκε στενά με τους Beatles και άλλους ρόκερς μέσω της διδασκαλίας του για τον υπερβατικό διαλογισμό. (Γεν. 12/1/1918)

2011 – Μπράιαν Ζακ, Άγγλος συγγραφέας.
Ο Μπράιαν Ζακ (αγγλ.: Brian Jacques, 15 Ιουνίου 1939, Λίβερπουλ, Αγγλία - 5 Φεβρουαρίου 2011) ήταν Άγγλος συγγραφέας.
Ο Μπράιαν Ζακ γεννήθηκε το 1939 στο Λίβερπουλ, όπου και μεγάλωσε. Στην ηλικία των 15 ετών μπάρκαρε σε ένα πλοίο και πριν επιστρέψει στην πατρίδα του, ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο. Για χρόνια είχε δική του εκπομπή στο BBC με υψηλή ακροαματικότητα. Ο Μπράιαν Ζακ είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο ως πολυβραβευμένος συγγραφέας. Τα επικά του μυθιστορήματα για τους κατοίκους του Ρέντγουολ έχουν πουλήσει παγκοσμίως περισσότερα από 2 εκατομμύρια αντίτυπα. Πέθανε το 2011, σε ηλικία 71 ετών.

2012 – Φερεϊντούν Φαριάντ, Ιρανός ποιητής.
Ο Φερεϊντούν Φαριάντ (6 Δεκεμβρίου 1949 - 5 Φεβρουαρίου 2012) ήταν ποιητής, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφραστής, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αραβικά, στα αγγλικά και στα γαλλικά. Στην Περσία είχε εκδώσει πολλές ποιητικές συλλογές και πολλές μεταφράσεις Ελλήνων και ξένων ποιητών.
Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1949 στο Χοραμσάρ (Khoramshahr) της Περσίας ως Φερεϊντούν Ραχίμι (Rahimi). Είχε κάνει πανεπιστημιακές σπουδές στην Τεχεράνη. Ήρθε στην Ελλάδα το 1980 και συναντήθηκε με τον Έλληνα ποιητή Γιάννη Ρίτσο στη Σάμο. Μετά γύρισε στην Περσία, όπου είχε ξεσπάσει πόλεμος, και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1986 μετά την καταστροφή της γενέτειράς του από τον στρατό του Σαντάμ Χουσεΐν. Από τότε ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα. Είχε λάβει την ελληνική υπηκοότητα. Στην Αθήνα σπούδασε νεοελληνική φιλολογία και αρχαία ελληνικά. Ο Φαριάντ μιλούσε περσικά, αγγλικά και γαλλικά, και γνώριζε λίγα αραβικά και ισπανικά.
Βραβεύσεις
Είχε βραβευθεί από την Ελληνική Εταιρεία Μετάφρασης Λογοτεχνίας και από την Ευρωπαϊκή Εταιρεία Επιστημόνων. Για την έκδοση, τον Μάιο 2005, του σημαντικού έργου Πέτρινος Χρόνος (εκδόσεις Salles), ο Φαριάντ τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με το «Βραβείο Μετάφρασης έργου Ελληνικής Λογοτεχνίας σε ξένη Γλώσσα για το 2005», σε επίσημη τελετή στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στις 15 Μαρτίου 2006.
Ο Πέτρινος Χρόνος είναι ένα ογκώδες (1100 σελίδες) δίγλωσσο (Ελληνικά και Περσικά) έργο, που έγινε πραγματικότητα μετά από εκτεταμένη συνεργασία του Φαριάντ με τον Ρίτσο, με τον οποίο συνδέθηκε με μακρόχρονη φιλία. Στο έργο αυτό περιλαμβάνονται:
ολόκληρη η ομότιτλη συλλογή του Ρίτσου, ολόκληρες οι τρεις συλλογές ποιημάτων Ημερολόγια Εξορίας, τα ποιήματα Ακροβολισμός, Γράμμα στον Ζολιό Κιουρί, Το ποτάμι κι εμείς, Τα τρία Χωρικά, Ο γιος μου το φεγγάρι μου, Η Ανυπότακτη Πολιτεία, Ημερολόγιο και Επιστολές ενός Φαντάρου (αποσπάσματα από ένα χαμένο έργο του Γιάννη Ρίτσου), Το Χρέος των Ποιητών, Ο Ηρακλής κι εμείς πολλές φωτογραφίες του Ρίτσου, επιστολές του από την εξορία προς την αδελφή του, και μια τελευταία συνέντευξη που έδωσε στον Φαριάντ.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο σε έκταση δίγλωσσο έργο του Ρίτσου που έχει εκδοθεί παγκοσμίως. Η επίμοχθη προσπάθεια του Φαριάντ στην όσο το δυνατόν πιστότερη και εμπνευσμένη μεταφορά του έργου του Ρίτσου υπερπηδώντας τα γλωσσικά και εκφραστικά εμπόδια, υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση του ίδιου του Ρίτσου, δημιούργησε ένα πολύτιμο συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς με βαθιές και παλαιές ιστορικές συγγένειες.
Αποσπάσματα ποίησης του Φαριάντ, που είχε μεταφράσει ο ίδιος ο Ρίτσος στα Ελληνικά (κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κέδρος»), διδάσκονται σε ανθολογία του Δημοτικού Σχολείου.
Η εκπομπή Παρασκήνιο της κρατικής τηλεόρασης ΕΤ1, την Τετάρτη 22/03/2006, ήταν αφιερωμένη στον ποιητή και είχε τίτλο Φερεϊντούν Φαριάντ, ουρανός χωρίς διαβατήριο. Ο Φαριάντ έχει συμμετάσχει επίσης σε τηλεοπτικές σειρές και διαφημίσεις.
Πέθανε στην Αθήνα στις 5 Φεβρουαρίου 2012 μετά από μάχη με τον καρκίνο.

2014 – Τζένη Βάνου, ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια που διακρίθηκε, με τη χαρακτηριστική φωνή της, για αρκετές δεκαετίες στο ελαφρό και λαϊκό τραγούδι.

 

Σαν σήμερα 3 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίων Σταματίου και Ιωάννου, (Σταμάτης, Σταμάτιος, Στάμος, Σταμούλης, Σταμέλος, Σταμέλης, Σταμελάς, Σταματία, Μάτα, Ματούλα, Ματίνα, Σταματίνα, Σταμάτα, Σταμέλα, Σταμούλα, Σταματή, Μάτω, Σταματέλλα *)
Αγίου Συμεών εκ Ρωσίας, (Συμεών, Συμεώνης, Σύμος, Συμεωνή, Συμεωνία, Συμεώνα, Σύμη *)

3 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1377: Σώμα μισθοφόρων στρατιωτών, πληρωμένων από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΑ', καταλαμβάνει την Τσεζένα και προβαίνει σε σφαγές χιλιάδων κατοίκων. (πάνω από 2000 άτομα).

1488: Ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Μπαρτολομέου Ντιάζ πατά το πόδι του στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότιο Αφρική και γίνεται ο πρώτος Ευρωπαίος που ταξίδεψε τόσο μακριά προς το νότιο ημισφαίριο.

1690: Έκδοση των πρώτων χαρτονομισμάτων στην πολιτεία των ΗΠΑ, Μασαχουσέτη.

1783: Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής επανάστασης η Ισπανία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία των ΗΠΑ.

1815: Τίθεται σε λειτουργία το πρώτο εργοστάσιο τυριού στην Ελβετία.

1823: Οι Κρητικοί εξεγείρονται εναντίον των Τούρκων και τους αναγκάζουν να κλειστούν στα φρούρια Καστελίου και Γραμβούσας. Οι πολιορκούμενοι αποδεκατίζονται από επιδημία πανώλης.

1828: Εκδίδεται ο πρώτος νόμος περί ναυτιλίας από τον Ιωάννη Καποδίστρια.

1830: Υπογράφεται στο Λονδίνο μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας το πρωτόκολλο με το οποίο η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.

1836: Εξέγερση κατά των Βαυαροκρατίας στην Ακαρνανία με ποικίλα αιτήματα, από τη σύγκληση Εθνικής Συνελεύσεως έως τη σωτηρία της Ορθοδοξίας. Την προκάλεσαν το Ρωσικό και το Γαλλικό Κόμμα, που ήταν εκτός εξουσίας. Ο Δήμος Τσέλιος με 100 ενόπλους, καταλαμβάνει τα χωριά Αστακός και Μύτικας.

1870: Στις ΗΠΑ, μετατρέπεται σε νόμο του κράτους η 15η Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος, που διασφαλίζει το δικαίωμα της ψήφου στους Αφροαμερικανούς.

1876: Ο Άλμπερτ Σπάλντινγκ μαζί με τον αδερφό του και κεφάλαιο 800 δολαρίων δημιουργούν τη γνωστή εταιρεία αθλητικών ειδών. Παράγουν τις πρώτες επίσημες μπάλες του μπάσκετ, του τένις, του μπέιζμπολ, του γκολφ και του ράγκμπι.

1904: Κολομβιανά στρατεύματα συγκρούονται με Αμερικανούς πεζοναύτες στον Παναμά.

1908: Ο Γιώργος Καλαφάτης ιδρύει τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (ΠΟΑ), ο οποίος αργότερα μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ).

1913: Ο χρυσός πολυολυμπιονίκης Κώστας Τσικλητήρας, υπηρετώντας στον στρατό κατά τους Α' Βαλκανικούς Πολέμους, πεθαίνει από οξεία μηνιγγίτιδα.

1916: Καταστρέφεται από φωτιά το κτήριο του Κοινοβουλίου του Καναδά στην Οττάβα.

1917: Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οι ΗΠΑ διαρρηγνύουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Γερμανία, μία μέρα μετά την ανακοίνωση των Γερμανών για την νέα πολιτική τους σχετικά με την απεριόριστη χρήση των υποβρυχίων στην πολεμική σύρραξη.

1918: Ο Τριστάν Τζαρά εκδίδει στη Ζυρίχη το Ντανταϊστικό Μανιφέστο.

1919: Οι Μπολσεβίκοι κυριεύουν το Κίεβο.

1931: 258 άνθρωποι σκοτώνονται στο σεισμό, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στη Νέα Ζηλανδία.

1941: Στο κατεχόμενο Βισί της Γαλλίας οι Ναζί επαναφέρουν στην εξουσία τον Πιέρ Λαβάλ, ο οποίος ένα χρόνο πριν είχε αποπεμφθεί από αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Ο Λαβάλ κατηγορήθηκε για την έξαρση των φαινομένων αντισημιτισμού, καθώς και για την απόφαση αποστολής Γάλλων εργατών στη Γερμανία, την περίοδο διακυβέρνησης του.

1943: Έναρξη συνομιλιών μεταξύ Φινλανδίας και ΕΣΣΔ.

1944: Οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ καταλαμβάνουν τα νησιά Μάρσαλ, στον Ειρηνικό Ωκεανό, τα οποία μέχρι τότε αποτελούσαν ορμητήριο για τις επιχειρήσεις του ιαπωνικού στρατού. Οι περιοχές αυτές θα χρησιμοποιηθούν αργότερα για πυρηνικές δοκιμές.

1945: Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Ρωσία δέχεται να μπει στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων στον Ειρηνικό εναντίον της Ιαπωνίας.

1952: Μεταδίδεται από ραδιοσταθμό του Παρισιού ότι, ο «Σύνδεσμος Σουηδών Λογοτεχνών» προτείνει το Νίκο Καζαντζάκη για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

1953: Ο Γάλλος ωκεανογράφος, Ζακ Υβ Κουστώ, δημοσιεύει το διασημότερο, αλλά και τελευταίο έργο του, ο «Σιωπηλός Κόσμος».

1953: Ο Σπύρος Μαρκεζίνης εξαγγέλλει την ίδρυση δικού του κόμματος με την επωνυμία «Κόμμα των Προοδευτικών».

1954: Στην Ινδία, πάνω από 350 Ινδουιστές ποδοπατούνται και πεθαίνουν από τον πανικό που δημιουργείται κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών.

1956: Ο Τόνι Σέιλερ γίνεται ο πρώτος σκιέρ, που κερδίζει ολυμπιακό μετάλλιο και στα τρία αλπικά αγωνίσματα.

1958: Υπογράφεται η συνθήκη οικονομικής ένωσης μεταξύ Βελγίου, Ολλανδίας και Λουξεμβούργου γνωστή και ως «Μπενελούξ».

1959: Τρεις από τους πρωτοπόρους του ροκ εν ρολ, ο Μπάντι Χόλι, ο Ρίτσι Βάλενς και ο Τζάιλς Μπιγκ Μπόπερ Ρίτσαρντσον, σκοτώνονται σε αεροπορικό δυστύχημα, στην Αϊόβα των ΗΠΑ. Το συμβάν αυτό έμεινε στην ιστορία ως "Η μέρα που πέθανε η μουσική".

1962: O πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι απαγορεύει κάθε εμπορική συναλλαγή με την Κούβα.

1964: Αμερικανικά πολεμικά πλοία βομβαρδίζουν για πρώτη φορά κατοικημένες περιοχές της Ιαπωνίας, στις Κουρίλες Νήσους

1966: Το μη επανδρωμένο σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα 9» προσεδαφίζεται στη Σελήνη. Είναι η πρώτη ομαλή προσεδάφιση στη Σελήνη, που άνοιξε τον δρόμο για τις επανδρωμένες πτήσεις των Αμερικανών.

1967: Ο Τζίμι Χέντριξ ηχογραφεί το «Purple Haze».

1969: Ο Γιάσερ Αραφάτ διορίζεται πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

1970: Η ΕΟΚ διακόπτει τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας μέχρι ν΄ αποκατασταθεί η Δημοκρατία στη χώρα.

1972: Ξεκινούν οι 11οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σαπόρο της Ιαπωνίας, οι πρώτοι που γίνονται στην Ασία. Λαμβάνουν μέρος 1.015 αθλητές και 217 αθλήτριες, από 35 χώρες σε 35 αγωνίσματα. Η ΔΟΕ, ύστερα από τα πορίσματα της Ειδικής Επιτροπής Ερασιτεχνισμού, απαγορεύει τη συμμετοχή του Αυστριακού πρωταθλητή των αλπικών αγωνισμάτων Κάρλ Σράνζ στους αγώνες.

1988: Το αμερικανικό Κογκρέσο απορρίπτει αίτημα του Προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν για παροχή βοήθειας στους Κόντρας της Νικαράγουας ύψους 36,25 εκατομμυρίων δολαρίων.

1989: Το σκάνδαλο Κοσκωτά παίρνει νέα τροπή, όταν ο προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, Γιώργος Λούβαρης, παραπέμπεται για κακούργημα, ως παραλήπτης μεγάλου ποσού, που υπεξαιρέθηκε.

1990: Ο Αμερικανός τζόκεϊ Γουίλι Σουμέικερ τρέχει στην 40.350ή και τελευταία του κούρσα, όπου τερματίζει τέταρτος στην Σάντα Ανίτα Ρέιστρακ. Στην καριέρα του έχει κερδίσει 1.100 στέικς, 8.833 νίκες σε 40.340 κούρσες με κέρδη 123.375.124 δολάρια.

1991: Πάνω από 300 νεκροί είναι ο απολογισμός του ισχυρού σεισμού, που πλήττει το βόρειο Πακιστάν.

1991: Το ιστορικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας διασπάται σε Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς και Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

1992: Στις Βρυξέλλες, έξω από το κτίριο της ΕΟΚ, 1.000 διαδηλωτές από την ΠΓΔΜ πραγματοποιούν συγκέντρωση, διεκδικώντας την αναγνώριση από τους «12» της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας τους με το όνομα «Μακεδονία».

1992: Υπογράφεται από τον πρόεδρο της Αργεντινής. Κάρλος Μένεμ, διάταγμα το οποίο προβλέπει τον έλεγχο των αρχείων για όλες τις περιπτώσεις των Ναζί που είχαν βρει καταφύγιο στη Λατινική Αμερική μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

1993: Στις Φιλιππίνες, 36 άνθρωποι πεθαίνουν από την έκρηξη του ηφαιστείου Μαγιόν.

1994: Σχεδόν δύο δεκαετίες από την πτώση της Σαϊγκόν, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ανακοινώνει την άρση του εμπορικού εμπάργκο κατά του Βιετνάμ.

1995: Στις ΗΠΑ, εκτοξεύεται από τη βάση Κανάβεραλ το διαστημόπλοιο «Ντισκάβερι» με γυναίκα κυβερνήτη κι ένα Ρώσο κοσμοναύτη, με προορισμό το διαστημικό σταθμό ΜΙΡ.

1995: Το Τριμελές Εφετείο Πειραιά κρίνει αθώο τον εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ Γιάννη Αλαφούζο, που κατηγορήθηκε για λαθρεμπορία καυσίμων με το δεξαμενόπλοιο «Ασπρονήσι».

1996: Στην Τουρκία, η Τανσού Τσιλέρ παραδίδει την εντολή στον Πρόεδρο Ντεμιρέλ, μετά την αποτυχία της να σχηματίσει κυβέρνηση.

1997: Ευρωπαϊκές χώρες και ΗΠΑ καταδικάζουν τη χρήση βίας κατά αντικυβερνητικών διαδηλωτών στη Γιουγκοσλαβία.

1999: Επίσημες στατιστικές δείχνουν την Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως την πλουσιότερη ομάδα του κόσμου με ετήσια έσοδα 180 δις δρχ. Δεύτερη έρχεται η Μπαρτσελόνα με 110 δις, τρίτη η Ρεάλ Μαδρίτης με 110 δις, τέταρτη η Γιουβέντους με 106 δις, και πέμπτη η Μπάγερν Μονάχου με 102 δις. Η μόνη από πλευράς Λατινικής Αμερικής είναι η Φλαμένγκο με 65 δις.

2000: Ισπανικό δικαστήριο αναγνωρίζει στον Τούρκο μπασκετμπολίστα Σάνον Σερτάν Μίλι τα ίδια δικαιώματα, που έχουν και οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανοίγοντας τον δρόμο για την ελεύθερη μετακίνηση παικτών από σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα

2002: Η Ρωσίδα Σβετλάνα Φεοφάνοβα σπάει το ρεκόρ της Στέισι Ντραγκίλα στο άλμα επί κοντώ με 4.71μ κατά τη διάρκεια διεθνούς μίτινγκ στη Στουτγκάρδη.

2003: Παραιτείται από Πρόεδρος της Τσεχίας ο Βάτσλαβ Χάβελ, δεκατρία χρόνια μετά τη Βελούδινη Επανάσταση που τον οδήγησε στην Προεδρία. Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ευχαρίστησε όλους όσοι τον στήριξαν, είπε ότι δεν περίμενε να παραμείνει τόσον καιρό στην ηγεσία της χώρας και ζήτησε συγγνώμη ακόμη και από τους εχθρούς του.

2006: Ένας μυστηριώδης θάνατος στελέχους της Βόνταφον σε μια κρίσιμη ημερομηνία, μία ημέρα πριν από την επίσημη αναφορά του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών στον πρωθυπουργό, δίνει διαστάσεις θρίλερ στην πολύκροτη υπόθεση. Πρόκειται για την αυτοκτονία ,σύμφωνα με τις αρχές, του Κώστα Τσαλικίδη, στελέχους στην ασφάλεια του λογισμικού της εταιρείας, η οποία έγινε δύο ημέρες μετά την εσωτερική ανακάλυψη της υποκλοπής και την περίεργη διαγραφή του λογισμικού με εντολή του διευθύνοντα συμβούλου της Βόνταφον, Γιώργου Κορωνιά.

2006: Οι Αρχές της Ημαθίας βρίσκονται ενώπιον μιας πρωτοφανούς τραγωδίας, καθώς ο 11χρονος Άλεξ Μεσχισβίλι, ο οποίος εξαφανίστηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2006, φέρεται να δολοφονήθηκε από συνομηλίκους του. Άκαρπες οι έρευνες για τη σορό του άτυχου παιδιού.

2010: Ο Κάρολος Παπούλιας επανεκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 266 ψήφους. Τον κ. Παπούλια υπερψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, ενώ «παρόντες» ψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1338 – Ιωάννα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Γαλλίας.
Η Ιωάννα των Βουρβόνων (Jeanne de Bourbon, 3 Φεβρουαρίου 1338 - 6 Φεβρουαρίου 1378) ήταν βασίλισσα της Γαλλίας ως σύζυγος του βασιλιά Καρόλου Ε'.
Γεννημένη στο Βενσέν, η Ιωάννα ήταν κόρη του δούκα Πέτρου Α' των Βουρβόνων και της Ισαβέλλας των Βαλουά, ετεροθαλούς αδελφής του Φιλίππου ΣΤ' της Γαλλίας.
Από τον Οκτώβριο του 1340 μέχρι τουλάχιστον το 1343, έγιναν διαπραγματεύσεις και συμφωνίες για να παντρευτεί τον Αμεδαίο ΣΤ' της Σαβοΐας. Ο στόχος ήταν να φέρει τη Σαβοΐα πιο κοντά στη γαλλική επιρροή.
Στις 8 Απριλίου του 1350, παντρεύτηκε τον ξαδελφό της, μέλλοντα Κάρολο Ε' της Γαλλίας.
Ο πατέρας της, ο παππούς της και η ίδια μετά την γέννηση του έβδομου παιδιού της είχαν μια κληρονομική εκδήλωση ψυχικής αστάθειας. Την ίδια κληρονόμησε σε μεγαλύτερο βαθμό ο γιος της Κάρολος, ο μετέπειτα βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος ΣΤ΄ ο τρελός, με πολύ άσχημα συμπτώματα σε όλη την διάρκεια της βασιλείας του.

1736 - Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπέργκερ, Αυστριακός συνθέτης.

1791 – Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (Κωνσταντινούπολη, 3 Φεβρουαρίου 1791 - Αίγινα, 6 Αυγούστου 1865) ήταν κυρίαρχη προσωπικότητα στις τάξεις των εκσυγχρονιστών, αγωνιστής του 1821 διπλωμάτης και πολιτικός που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου κατά την Επανάσταση και στις πρώτες μετεπαναστατικές δεκαετίες.

1809 – Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ, Γερμανός συνθέτης.
Ο Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ (Felix Mendelson-Bartholdy, 3 Φεβρουαρίου 1809 - 4 Νοεμβρίου 1847) ήταν Γερμανός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας. Σπούδασε από πολύ μικρός πιάνο και θεωρία μουσικής. Μόλις εννιά χρονών έπαιξε πιάνο δημόσια και σε ηλικία δώδεκα χρονών άρχισε να συνθέτει τα πρώτα του έργα. Στα δεκαεπτά του χρόνια έγραψε το πρώτο του αριστούργημα, την εισαγωγή στο έργο του Σαίξπηρ "Όνειρο θερινής νυκτός" που είναι και το γνωστότερο έργο του.
Το 1820 διεύθυνε στο Βερολίνο το έργο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ "Τα κατά Ματθαίον Πάθη" για πρώτη φορά μετά το θάνατό του μεγάλου μουσικού. Το 1833 έγινε αρχιμουσικός στο Ντίσελντορφ και το 1835 θεμελίωσε το ωδείο της Λειψίας που έγινε κέντρο της γερμανικής μουσικής. Αν και πέθανε νέος, μας άφησε πάρα πολλά έργα. Έγραψε τα ορατόρια "Παύλος" και "Ηλίας", πολλές συμφωνίες με σπουδαιότερες την "Ιταλική" και τη "Σκωτική", κοντσέρτα για πιάνο και βιολί, τα "Τραγούδια χωρίς λόγια" περίφημο λυρικό έργο για πιάνο, εισαγωγές (όπως οι περίφημες "Εβρίδες"), σονάτες, μουσική για εκκλησιαστικό όργανο κ.ά. Πέθανε σε ηλικία 38 ετών και θεωρείται εκπρόσωπος του γερμανικού προρομαντισμού.

1887 – Γκέοργκ Τρακλ, Αυστριακός ποιητής.
Ο Γκεόργκ Τρακλ (Georg Trakl, 3 Φεβρουαρίου, 1887 — 3 Νοεμβρίου, 1914) ήταν Αυστριακός εξπρεσσιονιστής ποιητής.
Ο Τρακλ γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής του στο Σάλτσμπουργκ. Ο πατέρας του, Τομπίας, ήταν αντιπρόσωπος ειδών κιγκαλερίας· λάτρης της μόρφωσης, είχε φιλοδοξίες να σπουδάσει το γιο του. Η μητέρα του, Μαρία, υπέφερε από κατάθλιψη και έτσι τη φροντίδα των παιδιών της ανέλαβε μια Γαλλίδα γκουβερνάντα. Από μικρός μαθαίνει τη γαλλική γλώσσα και στα εφηβικά του χρόνια γοητεύεται από την ποίηση του Μπωντλαίρ, του Βερλέν και του Ρεμπώ. Το 1897 εγγράφεται στο γυμνάσιο της πόλης του Σάλτσμπουργκ (Salzburg Staatsgymnasium), όπου σπουδάζει λατινικά, ελληνικά και μαθηματικά. Την ίδια εποχή κάνει τις πρώτες του λογοτεχνικές απόπειρες και ξεκινά την αναζήτηση τεχνητών παραδείσων με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Η οικογένεια αδιαφορεί για τις λογοτεχνικές του επιδόσεις. Ο νεαρός Τρακλ νιώθει απομονωμένος και η μόνη ουσιαστική επαφή είναι αυτή που έχει με την αδελφή του Μαργκαρέτε, γνωστή ως Γκρετλ, φύση καλλιτεχνική, με σπουδές στη μουσική. Η παρουσία της είναι αναγνωρίσιμη στα ποιήματά του. Η ισχυρή επικοινωνία τους, η αφοσίωση του ενός προς τον άλλο και οι συχνές αναφορές του Τρακλ σε θέματα ενοχών, ιδίως σε πρώιμα γραπτά του, προκάλεσαν υποψίες ότι ανάμεσα στα δύο αδέλφια υπήρχε μια πραγματική ερωτική σχέση.
Το 1905 αφού παρατάει το σχολείο, δουλεύει σαν φαρμακοποιός για τρία χρόνια και αποφασίζει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα δια βίου. Αυτή την εποχή πειραματίζεται με τη συγγραφή θεατρικών έργων, αλλά τα δύο του μικρά έργα Η Μέρα των Ψυχών και Φάτα Μοργκάνα δεν έχουν επιτυχία όταν παίζονται στη σκηνή.
Το 1908, μετακομίζει στη Βιέννη, σπουδάζει φαρμακευτική και στη συνέχεια προσπαθεί να εργαστεί. Πουθενά δεν προσαρμόζεται, πουθενά δεν στεριώνει. Μια τάση φυγής, μια σχεδόν αναρχική διάθεση δεν του επιτρέπουν να ενταχθεί σε μια τακτοποιημένη ζωή μέσα στην αυστηρή αστική κοινωνία. Τα ναρκωτικά του δίνουν τη δυνατότητα να ταξιδεύει σε δικούς του κόσμους και να αναλαμβάνει εκεί τους πιο ακραίους ρόλους, του θύτη και του θύματος, ενώ η ποιησή του είναι το πεδίο έκφρασης αυτών των εμπειριών, μια βοήθεια να αντιμετωπίσει το Πνεύμα του Κακού, που τον ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, χωρίς να μπορεί να λυτρωθεί απ' αυτό. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του εκδίδεται το 1913, ενώ ήδη από το 1912 συνεργάζεται με το περιοδικό Ντερ Μπρένερ (Der Brenner), ένα έντυπο που φιλοξένησε τις σημαντικότερες φωνές της πρωτοπορίας στη γερμανόφωνη επικράτεια.

1887 - Γκέοργκ Τρακλ, Αυστριακός ποιητής.

1891 - Αριστείδης Μωραϊτίνης, ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και από τους πρωτοπόρους της ελληνικής αεροπορίας. (3 Φεβρουαρίου 1891 - 22 Δεκεμβρίου 1918)
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) πραγματοποίησε μαζί με τον Μιχαήλ Μουτούση την πρώτη στην παγκόσμια ιστορία αεροπορική αποστολή ναυτικής συνεργασίας.
Ο Αριστείδης Μωραϊτίνης τα επόμενα έτη πρωτοστάτησε στην εκπαίδευση νέων Ελλήνων πιλότων, ενώ ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ανάδειξη της ναυτικής αεροπορίας της οποίας ήταν διοικητής.
Το 1916 κατατάχτηκε στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης του Ελευθερίου Βενιζέλου και συμμετείχε δυναμικά ως εκπαιδευτής αεροπόρων και επικεφαλής αεροπορικών αποστολών στο Μακεδονικό Μέτωπο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και στις περιοχές των Δαρδανελλίων, στο ανατολικό Αιγαίο και στη Μικρά Ασία, μέχρι και το τέλος του Πολέμου.
Αναδείχτηκε στον κορυφαίο «ιπτάμενο άσσο» της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, όχι μόνο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και γενικότερα της αεροπορικής ιστορίας της Ελλάδας, με συνολικά εννέα καταρρίψεις εχθρικών αεροσκαφών.
Παράλληλα, απέσπασε σημαντικές διακρίσεις από την Ελληνική και τη Βρετανική Κυβέρνηση. Τον Νοέμβριο του 1918, μετά τη συνθηκολόγηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν επικεφαλής του ελληνικού αεροπορικού σμήνους που πέταξε στην Κωνσταντινούπολη.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών, αφήνοντας σημαντικό έργο στον τομέα της ανάπτυξης του αεροπορικού οράματος, συμπεριλαμβανομένου και στη δημιουργία τοπικής αεροπορικής βιομηχανίας.

1892 - Χουάν Νεγρίν, Ισπανός πολιτικός.

1898 - Άλβαρ Άαλτο, Φινλανδός αρχιτέκτονας.

1905 - Πάουλ Αρίστε, Εσθονός γλωσσολόγος.

1909 - Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος.
Η Σιμόν Βέιλ (Simone Weil, 3 Φεβρουαρίου 1909 – 24 Αυγούστου 1943) ήταν Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια. Γεννήθηκε σε οικογένεια φιλελεύθερων, αγνωστικιστών Γαλλοεβραίων. Το 1936 πήγε στην Ισπανία και για δύο μήνες συμμετείχε στον Ισπανικό εμφύλιο. Μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό το 1938. Πέθανε στην Αγγλία το 1943.

1927 - Ηλίας Ρωσίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Ηλίας Ρωσίδης (Κύπρος, 3 Φεβρουαρίου 1927), είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν αρχικά ως μέσος και στη συνέχεια ως αμυντικός. Είναι από τους πρώτους ακραίους αμυντικούς των ελληνικών γηπέδων που, εκμεταλλευόμενος την ταχύτητά του, συνήθιζε να προωθείται και στην επίθεση (ρόλος αργότερα γνωστός ως φουλ-μπακ).
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε τον αθλητισμό σε πολύ μικρή ηλικία και εγγράφηκε στον Ολυμπιακό, όπου ασχολήθηκε αρχικά με τον στίβο και τους δρόμους ταχύτητας, τα 100, 200 και 400 μέτρα. Κάποια μέρα, όταν παρακολουθούσε τυχαία την προπόνηση του Ολυμπιακού, τραυματίστηκε ο Αριστείδης Λούβαρης, ο τερματοφύλακας και του ζήτησαν να τον αντικαταστήσει. Από εκείνη την ημέρα έμεινε στον Ολυμπιακό μέχρι το τέλος της καριέρας του.
Πρώτος του αγώνας ήταν το 1948 με τον Φωστήρα στο κύπελλο Ελλάδας. Συμμετείχε στον παρθενικό αγώνα ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπου ο Ολυμπιακός βρέθηκε αντιμέτωπος με τη Μίλαν το 1959. Σταμάτησε την καριέρα του το 1961, λόγω των συνεχόμενων σοβαρών τραυματισμών που είχε.
Στις εθνικές ομάδες
Με την εθνική Ελλάδας έχει 29 συμμετοχές (πρώτη το 1951 και αρχηγός της από το 1954), όντας πρώτος σε συμμετοχές την εποχή που αγωνίστηκε σε αυτή.

1939 – Μάικλ Τσιμίνο, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Μάικλ Τσιμίνο' (αγγλ. Michael Cimino, 3 Φεβρουαρίου 1939 - 2 Ιουλίου 2016), ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός και συγγραφέας, βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του 1978 Ο Ελαφοκυνηγός (The Deer Hunter). Ο σκηνοθέτης δίχασε την κοινη γνώμη την περίοδο της κυκλοφορίας της ταινίας Ο Ελαφοκυνηγός για τον τρόπο με τον οποίο απεικόνισε τα βασανιστήρια που υπέστη μια ομάδα Αμερικανών στρατιωτών, σε βιετναμέζικο στρατόπεδο.
Ο Τσιμίνο γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από μια οικογένεια Ιταλών μεταναστών. Από μικρός αγαπούσε την τέχνη κι αφιέρωνε το χρόνο του στη μελέτη της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής και της λογοτεχνίας. Το 1962 εισάγεται στο πανεπιστήμιο Γέιλ για να σπουδάσει γλυπτική και ταυτόχρονα άρχισε να δημιουργεί για λογαριασμό τς τηλεόρασης ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά σποτ. Έπειτα παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Actor's Studio.

1946 - Βασίλης Σκουλάς, Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.
Ο Βασίλης Σκουλάς (3 Φεβρουαρίου 1946) είναι Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.
Γεννήθηκε στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης στις 3 Φεβρουαρίου του 1946. Η οικογένεια του έχει μεγάλη παράδοση στη μουσική και γενικότερα στις τέχνες. Ο παππούς του, ο Μιχάλης Σκουλάς, ήταν σπουδαίος λυράρης της εποχής του και ο πατέρας του Αλκιβιάδης Σκουλάς ή Γρυλιός γνωστός λαϊκός ζωγράφος των Ανωγείων.
Άρχισε να μαθαίνει λύρα σε ηλικία 7 ετών και στα 16 του χρόνια, κατάφερε να καθιερωθεί, ανάμεσα στους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές της Κρήτης. Έχει παίξει και τραγουδήσει σε μια μεγάλη σειρά, από επιτυχημένες καλλιτεχνικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εμφανίσεις, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στην Γερμανία, όπου υπάρχουν Έλληνες και ιδίως Κρητικοί.
Τον πρώτο του δίσκο ηχογράφησε το 1965,ο οποίος περιείχε κοντυλιές με τον Θανάση Σταυρακάκη και τον Νίκο Ξυλούρη, ακολούθησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος 33 στροφών το 1969.
Ο Βασίλης Σκουλάς όμως έκανε τη σημαντικότερη δισκογραφική του δουλειά και άρχισε να συνεργάζεται με έντεχνους Έλληνες συνθέτες από το 1980, με το δίσκο "Σεργιάνισμα στην Κρήτη". Ακολούθησαν η "Κρητική ανθολογία", "Τα τραγούδια του σίδερου και του νερού" σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, και πολλοί άλλοι.
Την περίοδο 1981-85 είχε πραγματοποιήσει μια σειρά, από εμφανίσεις στην Αθήνα στο θέατρο Παρκ, στο έργο "Καφενείον η Ελλάς" και στο θίασο του Γιάννη Βόγλη, στη θεατρική παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη "Καπετάν Μιχάλης", στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η πορεία του Βασίλη Σκουλά θα αλλάξει όταν το 1995 συμμετείχε σε δύο τραγούδια στο μουσικό έργο "Αιολία" του Μιχάλη Νικολούδη, ερμηνείες οι οποίες τον έκαναν να στραφεί και στο έντεχνο Ελληνικό τραγούδι.
Το 2002 κυκλοφόρησε διπλός δίσκος με μερικές από τις πιο γνωστές επιτυχίες του και διασκευές σε διάφορα κλασσικά Κρητικά τραγούδια και χορούς.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2012 ο Βασίλης Σκουλάς έκανε μια επιτυχημένη εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού που λόγω της μεγάλης απήχησης του κόσμου επαναλήφθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012.
Ο Βασίλης Σκουλάς διατηρεί μέχρι σήμερα, το ίδιο πάθος και μεράκι, να δημιουργεί και να διατηρεί το δικό του στέκι εμφανσεων, την πασίγνωστη ταβέρνα "Ντελίνα", στο χωριό του, τα Ανώγεια.

 

 

1947 – Πολ Όστερ, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Πολ Μπέντζαμιν Όστερ (Paul Benjamin Auster, 3 Φεβρουαρίου 1947) είναι Αμερικανός συγγραφέας. Είναι πιθανώς πιο γνωστός για την Τριλογία της Νέας Υόρκης. Είναι επίσης ποιητής, αρθρογράφος, έχει διατελέσσει μεταφραστής, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.
Ο Πολ Όστερ γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1947 στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ από εβραίους γονείς πολωνικής καταγωγής, τον Σάμουελ και την Κουίνι. Πήγε σχολείο στο Μάπλγουντ (Maplewood) και αποφοίτησε από το Λύκειο Columbia High. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Μετά το τέλος των σπουδών του, και αφού μπάρκαρε για κάποιο χρονικό διάστημα με ένα δεξαμενόπλοιο, πήγε στη Γαλλία, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη σύγχρονων Γάλλων ποιητών. Όλο αυτό το διάστημα έγραφε κυρίως ποιήματα, που όμως δεν κατάφερε να δημοσιεύσει. Το 1974 επιστρέφει στη Νέα Υόρκη και πιάνει δουλειά σ' έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο, ως υπεύθυνος των μεταφράσεων από τα γαλλικά. Αυτή την εποχή δημοσιεύει ορισμένα από τα ποιήματά του και μεταφράσεις Γάλλων συγγραφέων, όπως των Στεφάν Μαλαρμέ και Τζόζεφ Ζουμπέρ.
Είναι παντρεμένος με τη δεύτερή του σύζυγο, τη συγγραφέα Σίρι Χούστβεντ, από το 1981. Η πρώτη του γυναίκα ήταν η αναγνωρισμένη συγγραφέας Λίντια Ντέιβις. Είναι πατέρας δύο παιδιών, του Ντάνιελ (με την Ντέιβις) και της Σόφι (με τη Χούστβεντ).
Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του Εταίρου από το Εθνικό Κληροδότημα των Η.Π.Α. για τις Τέχνες, τόσο για τον πεζό λόγο όσο και για την ποίηση. Το 1990 του απονεμήθηκε το βραβείο Μόρτον Ντάπουν Ζέιμπελ από την Αμερικανική Ακαδημία και το Ινστιτούτο Τεχνών και Γραμμάτων. Το 2006 του απονεμήθηκε το βραβείο του Πρίγκιπα των Αστουριών για τη λογοτεχνία.
Είναι επίσης αντιπρόεδρος του Αμερικάνικου Κέντρου PEN (Pen American Centre).

1954 – Μαλβίνα Κάραλη, δημοσιογράφος, συγγραφέας και σεναριογράφος.
Η Μαλβίνα Κάραλη (πραγματικό όνομα Μαρία-Ελένη Σακκά, 3 Φεβρουαρίου 1952 - 7 Ιουνίου 2002) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια στην τηλεόραση. Γεννήθηκε στην Χαλκίδα και καταγόταν από τα Ψαρά και τη Θράκη.

1955 – Παντελής Καψής, Έλληνας δημοσιογράφος.
O Παντελής Καψής (3 Φεβρουαρίου 1955) είναι Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου του 1955. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (UCL) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μπρουνέλ.
Επαγγελματική καριέρα
Έκανε τα πρώτα του βήματα στη δημοσιογραφία στα φοιτητικά του χρόνια, στην εφημερίδα Θούριος της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος». Στη συνέχεια εργάστηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ως οικονομικός και πολιτικός συντάκτης, αρχισυντάκτης του πολιτικού ρεπορτάζ και υπεύθυνος του ένθετου περιοδικού «Πρόσωπα» (1999-2001). Διετέλεσε διευθυντής στα ΝΕΑ (2001-2009) και στις εφημερίδες Το Βήμα και Το Βήμα της Κυριακής (2009-2011), ενώ την περίοδο 2012-2013 αρθρογραφούσε στο ΕΘΝΟΣ.
Στην τηλεόραση εργάστηκε στο MEGA ως παρουσιαστής της πολιτικής εκπομπής «ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ». Έχει επίσης εργαστεί στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Top fm και Flash.
Πολιτική
Τον Δεκέμβριο του 2011 ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργικά καθήκοντα ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο.
Τον Ιούνιο του 2013 ορίστηκε Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ αρμόδιος για τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση. Το 2013 πήρε μέρος στην Πρωτοβουλία των 58. Μετείχε στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΕΛΙΑΣ. Αποδεχόμενος την πρόταση να είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής στο ψηφοδέλτιο της Ελιάς στις Ευρωεκλογές του 2014, ο Καψής υπέβαλε στις 14 Απριλίου 2014 την παραίτησή του από τη θέση του Υφυπουργού.
Είναι επίσης ερασιτέχνης μαραθωνοδρόμος. Έχει συμμετάσχει και τερματίσει ως τώρα σε πέντε μαραθώνιους.

1956 – Γιάννης Ζουγανέλης, Έλληνας μουσικός και ηθοποιός.
Ο Γιάννης Νικολάου Ζουγανέλης (Αθήνα 3 Φεβρουαρίου 1956-) είναι Έλληνας συνθέτης, μουσικός, ηθοποιός, παρουσιαστής και δάσκαλος.
Η καταγωγή του είναι από τη Μύκονο και τη Νάξο. Στην προσχολική ηλικία, ξεκίνησε την βυζαντινή μουσική στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών με τον ιεροψάλτη καθηγητή Θ. Θεοδωρακόπουλο. Στο Ελληνικό Ωδείο σπούδασε κιθάρα με τους καθηγητές Χ. Εκμεκτσόγλου και Κώστα Τρίαντο και θεωρία με τον Αντίοχο Ευαγγελάτο. Συνέχισε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με αρμονία, ανώτερα θεωρητικά και πιάνο υπό την διδασκαλία των Πατρικίδη και Βώκου. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των μουσικών του σπουδών έπαιξε ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης που του δίδαξε ενορχήστρωση και ρυθμολογία. Παράλληλα με τις μουσικές σπουδές, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.
Το 1975, με υποτροφία από το Υπουργείο Πολιτισμού (για το έργο του «Δέκα Βυζαντινά δοκίμια» μικρό συμφωνικό σύνολο και μικτή χορωδία), σπούδασε σύνθεση, ενορχήστρωση και όπερα στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, από την οποία και αποφοίτησε με άριστα.
Εργάστηκε για την ΕΡΤ γράφοντας μουσική σε θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η δισκογραφική του δραστηριότητα ξεκίνησε σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων με το «Σώσον Κύριε τον Λαόν σου», από τη LYRA του Α. Πατσιφά. Από τα πρώτα χρόνια της πορείας του συνεργάστηκε, σε ζωντανές εμφανίσεις, με τους τραγουδοποιούς Θανάση Γκαϊφύλλια και Νικόλα Άσιμο.
Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί εβδομήντα πέντε έργα του. Είναι από τους ελάχιστους Έλληνες συνθέτες ορχηστρικής μουσικής που έργα του έχουν κυκλοφορήσει σ’ όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» (1980) από τη SONET MUSIC και τη CBS, «Ατρείδες» (1978) από τη Deutsche Grammophon στις Αγγλοσαξωνικές χώρες. CD του κυκλοφορούν σ’ όλο τον κόσμο από την VENOL.
Έγραψε μουσική για τις τηλεοπτικές σειρές: «Mεγάλος ξεσηκωμός», «Συμβολαιογράφος», «Αργώ», «Για την τιμή και το χρήμα», «Λαυρεωτικά», «Αστροφεγγιά», «Η Κυρία μας», «Στην κόψη του ξυραφιού» και στα δικά του τηλεοπτικά προγράμματα. Έγραψε επίσης μουσική για μπαλέτο, συνεργαζόμενος με τον Γ. Μέτση, τη Λία Μελετοπούλου, το Πειραματικό Μπαλέτο Πειραιώς και με τους χορογράφους: Γ. Φλερύ, Β. Σειληνό, Λ. Ντεπιάν, Χ. Μανταφούνη, Α. Χατζή, Κων. Ψαρέλη, Ε. Πάλλη, Α. Γεωργίου, Δ. Παπάζογλου, Φ. Ευαγγελινό.
Συνεργάστηκε με τους θιάσους: Δ. Ποταμίτη στο «Θέατρο Έρευνας», Τζ. Καρέζη – Κ. Καζάκου, Μ. Κατράκη, Κ. Βουτσά, Θ. Βέγγου, τον Ευγ. Σπαθάρη, με το «Πειραματικό Θέατρο» του Δ. Τριβιζά, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το θέατρο «Μοντέρνοι Καιροί», τον «Θίασο 81», το «Θέατρο της Ημέρας, το «Θεατρικό Σανίδι», με την «Εθνική Λυρική Σκηνή», με το «Πελοποννησιακό και Δωδεκανησιακό Θέατρο», στα «ΔΗΠΕΘΕ» Βέροιας, Λαμίας, Ιωαννίνων, Κοζάνης κ.ά.
Έγραψε μουσική για περισσότερα από εκατό θεατρικά έργα, αρχαιοελληνικά και σύγχρονα. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται έργα των: Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Τερέντιου, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Λόπε ντε Βέγκα, Λόρκα, Τ. Ουίλιαμς, Μπρέχτ, Γ. Σκούρτη, Μ. Τσικληρόπουλου, Μ. Ευθυμιάδη, Γ. Διαλεγμένου, Μποστ, Κ.Χ. Μύρη, Γ. Ξανθούλη, Σ. Φασουλή, Κ. Δήμα, Α. Θωμόπουλου.
Έγραψε μουσική σε πολυάριθμες κινηματογραφικές ταινίες. Έργα του παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση απονομής των βραβείων Βραβείο Νόμπελ το 1996.
Δίδαξε μουσική, με έμφαση στην απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων και την φιλοσοφία των ήχων και της μουσικής, στις ανώτερες δραματικές σχολές του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, στους 'μοντέρνους καιρούς' καθώς και στον 'ΙΑΣΜΟ'.
Είναι μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων», της ΕΜΣΕ (Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας και του ΣΕΗ (Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών).
Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως.
Το 20014- 15 Διδαξε στή δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου.
Το 2016 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στην ακαδημία του Μονάχου
Προσωπική ζωή
Είναι παντρεμένος με την Ισιδώρα Σιδέρη και έχουν μαζί μια κόρη, την τραγουδίστρια Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μεγάλη επίδραση στην μετέπειτα πορεία του άσκησε το γεγονός ότι και οι δύο γονείς του ήταν κωφοί. Ο διεθνούς φήμης τουμπίστας Γιάννης Ζουγανέλης ήταν θείος του.
Διακρίσεις
Έχει βραβευτεί από τον ΟΗΕ και τη UNICEF για τη συνεργασία και διδασκαλία του σε παιδιά με αναπηρία για το σύγγραμμά του «Οι Προσωπικότητες δημιουργούνται με τη διαφορετικότητα».
Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως
Το 2008 βραβεύτηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο, με το έπαθλο «ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ» για τη διετία 2006-2008 για την ερμηνεία του στο έργο "Το trendy θα σφυρίξει τρεις φορές", σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Το 2011 βραβεύτηκε ως καλύτερος ηθοποιός για το έργο "Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη από το κοινό του "Αθηνοραματος".
Επίτιμος καθηγητής της Ακαδημίας του Μονάχου, όπου συμμετέχει ενεργά στην δημιουργία έδρας ελληνικής μουσικής.
Έχουν δημοσιευτεί οι διατριβές και διδακτορικές του μελέτες:
α) "Η σημασία να εκτίθεσαι"
β) "Απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων στις μουσικές και θεατρικές ερμηνείες"
γ) ''Η συνείδηση στη ζωή και τις τέχνες"
δ) "Το φρόνημα στο λόγο και τη μουσική".

 

 

1960 - Γιοάχιμ Λεβ, Γερμανός προπονητής ποδοσφαίρου.

1966 – Κώστας Παταβούκας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Κώστας Παταβούκας (Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1966) είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής και επιχειρηματίας. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ.
Καριέρα
Ξεκίνησε την καριέρα του από το Αστέρα Εξαρχείων και από εκεί μεταπήδησε στην ΑΕΚ , με την οποία το 1988 και το 1992 συμμετείχε στον τελικό κυπέλλου χάνοντας και τις δυο φορές από τον Άρη. Επόμενη ομάδα του ήταν ο Παναθηναϊκός με τον οποίο κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 1996, το πρωτάθλημα το 1998 και το 1999. Ενδιάμεσα για μία χρονιά αγωνίστηκε στην Κίντερ Μπολόνια.
Εθνική Ελλάδος
Με την Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 162 αγώνες σημειώνοντας 873 πόντους (μ.ο. 5,39) και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989.
Σημερινές δραστηριότητες
Διετέλεσε μέλος του ΔΣ της Ελληνικής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης την περίοδο 2004-2008. Ασχολήθηκε και με την πολιτική έχοντας εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων.

1967 - Θάνος Ανεστόπουλος, Έλληνας τραγουδιστής.

1968 – Ο Βλάντε Ντίβατς (3 Φεβρουαρίου 1968) είναι Σέρβος πρώην καλαθοσφαιριστής.
Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1968 στην πόλη Πριγιέπολγιε. Έχει ύψος 2,16 μ. και αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ.

1976 - Άιλα Φίσερ, Βρετανή ηθοποιός.

1979 – Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος είναι Έλληνας ηθοποιός.
Φοίτησε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1996-1998) και ένα χρόνο στην Δραματική Σχολή Θεμέλιο (1998-1999). Έχει υπάρξει 2 φορές υποψήφιος για το Βραβείο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ. Έχει τιμηθεί ως καλύτερος νέος δημιουργός για την ερμηνεία του στην παράσταση "Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός", ενώ έχει υπάρξει πολλές φορές υποψήφιος και στα Βραβεία Κοινού του Αθηνοράματος.
Είναι παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό, Κατερίνα Παπαδάκη, και έχουν δυο γιους.

1982 - Βέρα Μπρέζνιεβα, Ουκρανή τραγουδίστρια.

1982 - Νταβίδ Φουστέρ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.

1983 - Χίλαρυ Σκοτ, Αμερικανίδα πορνογραφική ηθοποιός.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1014 – Σβεν Α’, βασιλιάς της Δανίας, της Αγγλίας και της Νορβηγίας.
Ο Σβεν Α΄ της Δανίας, γνωστός και ως Σβέν Α΄ ο διχαλογένης (960 – 3 Φεβρουαρίου 1014), ήταν βασιλιάς της Δανίας, της Αγγλίας, καθώς και τμημάτων της Νορβηγίας. Ήταν γιος του βασιλιά Χάραλντ Α' της Δανίας και πατέρας του Κνούτου.
Στα μέσα της δεκαετίας του 980, ο Σβεν επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του και κατέλαβε το θρόνο.
Ονομάστηκε διχαλογένης λόγω του τύπου γενειάδας που έφερε, συνηθισμένη σε μερικούς αριστοκρατικούς κύκλους εκείνης της εποχής, ιδιαίτερα στην Αγγλία, όπου επέλεξε την ιδέα. Έκοψε νομίσματα με την εικόνα του σύμφωνα με τα πρότυπα και τις επιγραφές του Καρλομάγνου.
Ο πατέρας του ήταν ο πρώτος από τους Σκανδιναβούς ηγεμόνες που δέχτηκε τον χριστιανισμό. Ο ίδιος βαπτίστηκε χριστιανός σε βρεφική ηλικία με το όνομα Όττο, αλλά ποτέ δεν προτίμησε το όνομα αυτό, προτιμώντας το παγανιστικό του όνομα Σβεν. Υπάρχουν διαφωνίες ιστορικών σχετικά με το πρόσωπο του με ανεξακρίβωτες πληροφορίες. Πολλοί αναφέρουν ότι επαναστάτησε στον πατέρα του, σφετερίστηκε τον θρόνο και τον ανάγκασε να εξοριστεί στην Γερμανία. Ο Άνταμ της Βρέμης (Adam of Bremen) τον χαρακτηρίζει προδότη του πατέρα του και της χριστιανικής θρησκείας μεταστρεφόμενος σε παγανιστή. Στάλθηκε εξορία στην Σκωτία για πολλά χρόνια από τους Γερμανούς επισκόπους του πατέρα του. Στην θέση του κυβερνούσε το βασίλειο ο Ερρίκος ο Κατακτητής (Eric the Victorious) της Σουηδίας ως τον θάνατο του (995)

1451 – Μουράτ Β΄, Οθωμανός σουλτάνος.
Ο Μουράτ Β΄ (II. Murad, 1403 - 3 Φεβρουαρίου 1451) ήταν σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (1421-1451). Νίκησε τους Ούγγρους και τους Πολωνούς στη Μάχη της Βάρνας.
Στις 29 Μαρτίου του 1430 ο Μουράτ Β΄, μετά από τριήμερη πολιορκία , καταλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη.
Το έτος 1441-1442 έκανε μία αποτυχημένη εκστρατεία ενάντια στο Βελιγράδι που τον ανάγκασε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Ουγγαρία. Κατόπιν παραιτήθηκε από το θρόνο χάριν του 12χρονου γιου του, Μεχμέτ Β' Φατίχ, γνωστότερου ως «Μωάμεθ ο Πορθητής».

1468 – Γιοχάνες Γκούτενμπεργκ, γνωστός στην Ελλάδα ως Ιωάννης Γουτεμβέργιος, γερμανός εφευρέτης της τυπογραφίας.
Ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος (Johannes Gutenberg, 1400 - 3 Φεβρουαρίου 1468) ήταν Γερμανός σιδηρουργός, χρυσοχόος, τυπογράφος και εκδότης, ο οποίος εισήγαγε την τυπογραφία στην Ευρώπη. Η δική του εφαρμογή της μηχανικής εκτύπωσης με κινητά στοιχεία θεωρείται ευρέως ως η πιο σημαντική εφεύρεση της δεύτερης χιλιετίας και το γεγονός που εγκαινίασε τη νεότερη Εποχή της ανθρώπινης ιστορίας. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Αναγέννησης, τη Μεταρρύθμιση, τον Διαφωτισμό και την επιστημονική επανάσταση και έθεσε τη βάση για τη σύγχρονη -βασισμένη στη γνώση- οικονομία και τη διάδοση της μάθησης στις μάζες.
Γεννήθηκε κατά την επικρατέστερη εκδοχή το 1400 και απεβίωσε στις 3 Φεβρουαρίου του 1468 σε ηλικία 71 ετών. Τόπος γέννησής του είναι το Μάιντς (Mainz) της Γερμανίας και θεωρείται ο «πατέρας» της τυπογραφίας. Περίπου στα 1430 εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο. Τον Μάρτιο του 1434, ένα γράμμα του υποδεικνύει ότι εκείνη την εποχή διέμενε εκεί, όπου είχε κάποιους συγγενείς από την πλευρά της μητέρας του. Στο Στρασβούργο άρχισε να πειραματίζεται στη μεταλλουργία και στα 1434 έκανε τα πρώτα του βήματα στην τυπογραφία.
Ο Γουτεμβέργιος θεωρείται ο «πατέρας» της μηχανικής εκτύπωσης μολονότι είχαν ήδη κατασκευαστεί κινητά τυπογραφικά στοιχεία από τον Ολλανδό Λαυρέντιο Κοστέρ στο Χάρλεμ, γιατί εκείνος συνέλαβε πρώτος την ιδέα της τυπογραφικής μεθόδου στο σύνολό της.
Ο εκπαιδευμένος χρυσοχόος, μέλος της αντίστοιχης συντεχνίας, πειραματίζεται από το 1434 με κινητούς ξύλινους χαρακτήρες. Τα πρώτα αποτελέσματα διαφαίνονται το 1436 οπότε εκτυπώνει λαϊκά, θρησκευτικά βιβλία.
Μετά από διάφορες προσπάθειες πετυχαίνει, το 1441, με τη βοήθεια ενός βελτιωμένου μελανιού, να αξιοποιήσει εκτυπωτικά και τις δύο όψεις μιας σελίδας χαρτιού.
Η τελική επιτυχία για την αξιοποίηση της εφεύρεσής του ήρθε με την εκτύπωση, το 1455, της Βίβλου των 42 γραμμών στα λατινικά, σε 180 αντίτυπα, τα περισσότερα σε κοινό χαρτί και μερικά σε χαρτί εξαιρετικής ποιότητας (vellum), μία αισθητικά άριστη τυπογραφική εργασία, αν και αποτελεί μόλις το πρώτο τυπογραφικό προϊόν του. Είναι ευρέως γνωστή ως η Βίβλος του Γουτεμβέργιου. Αποτελεί το πρώτο βιβλίο μαζικής παραγωγής, που για πολλούς είναι το καλύτερο και αρτιότερο τεχνικά βιβλίο που τυπώθηκε ποτέ.
Το Project Gutenberg (εγχείρημα Γουτεμβέργιος) ονομάστηκε εις μνήμην του και είναι μια εθελοντική προσπάθεια ψηφιοποίησης, αρχειοθέτησης και διανομής πολιτισμικών έργων μέσω Διαδικτύου. Ξεκίνησε το 1971 και είναι, σήμερα, η αρχαιότερη ψηφιακή βιβλιοθήκη.

1832 – Τζορτζ Κραμπ, Άγγλος ποιητής.
O Τζορτζ Κραμπ (George Crabbe, 24 Δεκεμβρίου 1754 – 3 Φεβρουαρίου 1832) ήταν Άγγλος ποιητής, χειρουργός και κληρικός. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ρεαλιστική μορφή αφήγησης και τις περιγραφές της ζωής της εργατικής και μεσαίας τάξης.

1862 - Ζαν-Μπατίστ Μπιό, Γάλλος φυσικός.

1924 – Γούντροου Ουίλσον, 28ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Τόμας Γούντροου Ουίλσον (αγγλ. Thomas Woodrow Wilson 28 Δεκεμβρίου 1856 - 3 Φεβρουαρίου 1924) ήταν ο 28ος πρόεδρος των Ηνωμενών Πολιτειών της Αμερικής.
Ο Ουίλσον γεννήθηκε στο Στώντον (Staunton) της πολιτείας Βιρτζίνια στις 28 Δεκεμβρίου 1856, γιος πρεσβυτεριανού ιερέα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και Νομικά στη Βιρτζίνια. Ήταν καθηγητής Ιστορίας & Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, του οποίου, το 1902, έγινε πρύτανης. Το 1910 εκλέχτηκε κυβερνήτης του Νιου Τζέρσεϊ με την υποστήριξη του κόμματος των Δημοκρατικών. Το μεταρρυθμιστικό έργο του στην πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ τον έκανε διάσημο και το 1912 έθεσε υποψηφιότητα για τον προεδρικό θώκο. Κατάφερε να κερδίσει σημαντικούς αντιπάλους όπως τον Θεόδωρο Ρούζβελτ και τον Ουίλλιαμ Ταφτ και το 1916 επανεκλέχθηκε.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στράφηκε ενάντια στα μεγάλα οικονομικά κεφάλαια με διάφορα νομοθετικά μέτρα. Η εξωτερική του πολιτική σημαδεύτηκε από την συνέχιση της επεκτατικής πολιτικής των Η.Π.Α. στην λατινική Αμερική και από την είσοδο των Η.Π.Α. στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Ήταν από τους πρωτεργάτες της Κοινωνίας των Εθνών αλλά παρ' όλες τις προσπάθειες του δεν κατάφερε να πείσει το Κογκρέσο να ψηφίσει την ένταξη της χώρας στην ΚτΕ. Ουσιαστικά η άρνηση του Κογκρέσου σήμανε και την διάλυση της Κοινωνίας των Εθνών. Κατά τη διάρκεια μακράς περιοδείας του στις ΗΠΑ έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά. Ανένηψε κάπως αλλά σπάνια έβγαινε πλέον από την προεδρική κατοικία και περπατούσε πάντα με τη βοήθεια μπαστουνιού. Το 1919 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Απεβίωσε στην Ουάσινγκτον στις 3 Φεβρουαρίου 1924 και είχε νυμφευθεί δύο φορές.

1927 – Πιπίνα Βονασέρα (Pipina Vonasera) ήταν ηθοποιός του 19ου αιώνα, ιταλικής καταγωγής που μεσουράνησε στο ελληνικό θέατρο.
Η Βονασέρα, πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό θέατρο το 1862 παίζοντας τη Λουκρητία Βοργία στο ομώνυμο δράμα του Βίκτωρος Ουγκό. Από τότε και για τα επόμενα 20 χρόνια ήταν η πιο διάσημη ηθοποιός της εποχής της, ερμηνεύοντας πάμπολλα έργα τόσο στον ελληνικό χώρο όσο και σε περιοδείες στον ελληνισμό του εξωτερικού. Ήταν η βασική πρωταγωνίστρια των δραμάτων του Δημήτριου Βερναρδάκη,ερμηνεύοντας τους κύριους ρόλους στα έργα του, Μαρία Δοξαπατρή (1865), Μερόπη (1866) και Ευφροσύνη (1876). Αναδεικνύεται έτσι, ως η καλύτερη τραγική ηθοποιός του καιρού της.
Υπήρξε επίσης η πρώτη ηθοποιός που έπαιξε την Αντιγόνη του Σοφοκλή, στο νεοελληνικό θέατρο.
Συνεργάστηκε με τον επίσης διάσημο ηθοποιό της εποχής Δημοσθένη Αλεξιάδη, δημιουργώντας δικό τους θίασο με τον οποίο περιοδεύσαν σε όλη την ανατολική Μεσόγειο και μετέφρασαν αρκετά ιταλικά θεατρικά έργα, εμπλουτίζοντας έτσι το ελληνικό δραματολόγιο.
Για ένα διάστημα δύο περίπου ετών, δημιούργησε το δικό της θίασο, και έγινε η πρώτη γυναίκα θιασάρχης του νεοελληνικού θεάτρου.
Ήταν μητέρα τριών επίσης άξιων ηθοποιών, της Φιλομήλας και των Ιωάννη και Ευτύχιου Βονασέρα.

1952 - Εμίλ Μπρεχιέ, Γάλλος φιλόσοφος και ιστορικός.

1960 - Θεόδωρος Χαβίνης, ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής και υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις. Υπήρξε ο βουλευτής Πρέβεζας με τη μεγαλύτερη συνολικά θητεία (18 χρόνια και 4 μήνες) και κατόρθωσε να εκλεγεί 10 φορές βουλευτής της περιφέρειας αυτής. (Φυτείες Αιτωλοακαρνανίας, 1886- Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1960)
Πολέμησε σε διάφορους πολέμους, όπως οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και συνέβαλε στην απελευθέρωση της Πρέβεζας, ως διοικητής της 6ης πεδινής πυροβολαρχίας κατά τη μάχη της Νικοπόλεως. Πήρε μέρος στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας.
Στη Δίκη των Έξι ήταν μέλος στο έκτακτο στρατοδικείο, με το βαθμό του Συνταγματάρχη.
Η κάθοδός του στον πολιτικό στίβο ξεκίνησε στις εκλογές του 1923 με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, οπότε εξελέγη για πρώτη φορά στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση. Εξελέγη βουλευτής Πρεβέζης-Άρτης με το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος, με 2.222 ψήφους, στις εκλογές του 1926. Επανεξελέγη βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1928, του 1932, του 1933 και το 1936. Απέτυχε να επανεκλεγεί στις εκλογές του 1946, για να εκλεγεί ξανά το 1950, το 1951, το 1952 και το 1956. Υπήρξε ο μακροβιότερος βουλευτής της Εκλογικής Περιφέρειας Πρέβεζας, με συνολική θητεία 18,5 περίπου ετών, έχοντας κατορθώσει να εκλεγεί σε 10 εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου υπηρέτησε ως υπουργός Στρατιωτικών από τις 5 Ιουνίου 1932 μέχρι τις 3 Νοεμβρίου 1932.
Ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη από τις 22 Νοεμβρίου 1945 ως την παραίτησή του, στις 20 Ιανουαρίου 1946 και στη συνέχεια υπουργός Εσωτερικών και προσωρινά Δημοσίων Έργων ως το Μάρτιο του 1946.
Στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου του 1950, ο Χαβίνης χρημάτισε υπουργός Δημοσίων Έργων, Οικισμού και Ανοικοδομήσεως από τις 24 Μαρτίου ως τις 27 Μαρτίου 1950. Λίγο αργότερα ανέλαβε υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Πλαστήρα, από τις 15 Απριλίου 1950 ως τις 21 Αυγούστου 1950. Στο χαρτοφυλάκιο των Δημοσίων Έργων παρέμεινε και στην επόμενη κυβέρνηση, από τις 27 Οκτωβρίου 1951 ως την παραίτησή του, στις 19 Μαρτίου 1952.
Πέθανε το Φεβρουάριο του 1960 από καρδιακή συγκοπή, ενώ μεταφερόταν στο νοσοκομείο.

1971 - Άγγελος Τανάγρας, Έλληνας ψυχοφυσιολόγος.

1975 - Ουμ Κάλσουμ, Αιγύπτια τραγουδίστρια.

1975 - Κωνσταντίνος Κορόζος, του Ευθυμίου, ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Υπηρέτησε ως βουλευτής Αττικής και Βοιωτίας και ως υπουργός. Μεταξύ άλλων ήταν και πρόεδρος του ΟΤΕ. (Λιβαδειά, 19 Νοεμβρίου 1896 - Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1975).
Μετά τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, εργάστηκε ως δικηγόρος πρώτα στη Λιβαδειά (1920-35) και στη συνέχεια στην Αθήνα ως δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω. Από το 1920 ως τη διάλυσή της το 1954, υπήρξε νομικός σύμβουλος της Αγγλικής Εταιρείας της Κωπαΐδος. Την περίοδο 1946-48 ανέλαβε πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το 1956-58 πρόεδρος του ΟΤΕ.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αττικής το 1932 με το Λαϊκό Κόμμα και επανεξελέγη βουλευτής Λεβαδείας το 1933. Επανεξελέγη βουλευτής Αττικής και Βοιωτίας με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1935 , του 1936 και του 1946. Τέλος, εξελέγη βουλευτής Βοιωτίας με την ΕΡΕ το 1958.
Διατέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη από τις 19 Ιουλίου 1935 ως τις 10 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Εν συνεχεία ανέλαβε υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος στις κυβερνήσεις Θεμιστοκλή Σοφούλη και Αλέξανδρου Διομήδη από τις 7 Μαΐου 1948 ως τις 6 Ιανουαρίου 1950.
Πέθανε το 1975 και κηδεύτηκε στις 4 Φεβρουαρίου. Ήταν παντρεμένος με τη Μαίρη Α. Αλεξανδράτου.
Συνέγραψε το έργο "Μελέτη περί Κωπαΐδος" (1952).

1989 – Τζον Κασσαβέτης, ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός.
Ο Τζον Κασσαβέτης (John Cassavetes, πραγματικό όνομα Ιωάννης Νικόλαος Κασσαβέτης, 9 Δεκεμβρίου 1929 - 3 Φεβρουαρίου 1989), με καταγωγή από την Ζαγορά του Πηλίου, ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός. Ο Κασσαβέτης ήταν ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες που ασχολήθηκαν με τον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Σπούδασε υποκριτική με τον Ντον Ρίτσαρντσον, ο οποίος χρησιμοποιούσε μια τεχνική υποκριτικής βασισμένη στη μυική μνήμη. Συνόδευσε την υποκριτική του με την κινηματογραφική έρευνα και αφήγηση από τις αρχές της καριέρας του και το δείγμα της δουλειάς χαρακτηρίζεται από τον πειραματισμό, το ρεαλισμό, τον αυτοσχεδιασμό, την έλλειψη μέσων παραγωγής και τη μορφή ντοκιμαντέρ των ταινιών.
Το καλλιτεχνικό σκηνοθετικό του στυλ φημίζεται για τον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών με τους οποίους συνεργάστηκε και για την ικανότητά του να αφηγείται ρεαλιστικές ιστορίες. Ο κινηματογράφος του Κασσαβέτη απασχόλησε μια σειρά ηθοποιών με τους οποίος διατηρούσε φιλικές σχέσεις για πολλά χρόνια όπως οι: Σέιμουρ Κασέλ, Μπεν Γκάζαρα και Πίτερ Φολκ, καθώς και συγγενικά του πρόσωπα όπως η σύζυγός του Τζίνα Ρόουλαντς (πρωταγωνίστρια των περισσότερών του ταινιών) με τη βοήθεια των οποίων περιέγραψε τις δυσκολίες στη ζωή των μεγαλουπόλεων και διηγήθηκε τις δυσκολίες στη ζωή των ζευγαριών. Πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του σκηνοθέτη ήταν η ταινία Σκιές (Shadows, 1959). Πέρα από τις ανεξάρτητες παραγωγές ο Κασσαβέτης πρωταγωνίστησε σε μια σειρά αξιομνημόνευτων χολιγουντιανών παραγωγών όπως την ταινία του Μάρτιν Ριτ Έσπασα τα Δεσμά μου (Edge of the City, 1957), το πολεμικό δράμα του Ρόμπερτ Όλντριτς Και οι 12 Ήταν Καθάρματα (The Dirty Dozen, 1967) και το θρίλερ του Ρόμαν Πολάνσκι Το Μωρό της Ρόζμαρι (Rosemary's Baby, 1968). Από τις ταινίες εκείνες αποκόμισε τα χρήματα για να κάνει την παραγωγή των δικών του ταινιών. Ο σκηνοθέτης ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζίνα Ρόουλαντς με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Απεβίωσε το 1989 λόγω επιπλοκών κίρρωσης ήπατος.

1993 - Κάρελ Χούιφαρτς, Βέλγος συνθέτης.

2004 – Ζήσιμος Λορεντζάτος, ποιητής και δοκιμιογράφος.
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος (1915-2004) ήταν συγγραφέας, λογοτέχνης και κριτικός λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1915. Γιος του δημοτικιστή καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Παναγή Λορεντζάτου (1872 - 1941). Σπούδασε, χωρίς να πάρει πτυχίο, στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Τιμήθηκε το 1988 με το Α' κρατικό βραβείο κριτικής-δοκιμίου, το οποίο δεν αποδέχτηκε, ενώ το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη για το σύνολο του έργου του.
Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1936 με τη μελέτη Έντγκαρ Πόε: Οι εξαιρέσεις. Η φιλοσοφία της συνθέσεως. Η ποιητική αρχή.. Θα επανεμφανισθεί το 1947 με το βιβλίο του Δοκίμιο Ι (μια σημαντική μελέτη για το έργο του Διονυσίου Σολωμού). Στη συνέχεια και ως το τέλος της ζωής του, απαλλαγμένος από βιοποριστικές φροντίδες, θα αφιερωθεί αποκλειστικώς στα γράμματα (ο ίδιος δεν επιδίωξε καμία καριέρα – εργάστηκε βιοποριστικά μόνο για λίγους μήνες, το 1953, ως Programme Assistant στο B. B. C.).

2006 – Βαλέριαν Μπόροβτσικ, ήταν Πολωνός σκηνοθέτης.
(πολων. Walerian Borowczyk, 2 Σεπτεμβρίου, 1923 - 3 Φεβρουαρίου, 2006)
Σκηνοθέτησε περισσότερες από 40 ταινίες στο διάστημα 1946-1988 ενώ έγινε γνωστός για τα τολμηρά και ιδιαίτερα αισθησιακά θέματα των ταινιών του.
Γεννημένος στο Κβίλιζ, κοντά στο Πόζναν, σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κρακοβίας και αρχικά αφιερώθηκε στη ζωγραφική και τη λιθογραφία δημιουργώντας συν τοις άλλοις και αφίσες για κινηματογραφικές ταινίες. Το 1959 μετακομίζει και εγκαθίσταται στο Παρίσι.
Οι πρώτες προσπάθειες του στο σινεμά ήταν σουρεαλιστικά φιλμάκια κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Τα πιο γνωστά από αυτά ήταν τα Był sobie raz (Μια Φορά και Έναν Καιρό - 1957), Dom (Το Σπίτι- 1958), Les Astronautes (Οι Αστροναύτες - 1959), Jeux des anges (Παιχνίδι Αγγέλων - 1964) και Renaissance (Αναγέννηση - 1963). Το 1967 σκηνοθετεί την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, το Théâtre de Monsieur & Madame Kabal: un film dessiné pour les adultes (Το Θέατρο του Κου & της Κας Καμπάλ: Μια ταινία για ενήλικες).
Η μετάβαση από τα κινούμενα σχέδια σε κανονικές ταινίες έγινε με τις ταινίες Goto, l'île d'amour (Γκότο, το νησί του έρωτα - 1968) και Blanche (1971), που διαπραγματεύονταν και οι δύο παράνομες σχέσεις, απατημένους ζηλιάρηδες συζύγους και είχαν κοινή πρωταγωνίστρια τη γυναίκα του σκηνοθέτη, Λίγκια Μπράνις. Το 1975 θα είναι υποψήφιος στις Κάννες με το Dzieje grzechu (Αμαρτωλή Ιστορία), μια ταινία του που όπως και το βραβευμένο στο Βερολίνο Rosalie (1966) βασίζεται σε μεταφορά λογοτεχνικού έργου και πραγματεύεται εύστοχα θέματα όπως η αποπλάνηση και η βρεφοκτονία. Από το 1974 και μέχρι το 1988 θα σκηνοθετήσει ταινίες όπως τα Contes Immoraux (Τολμηρές Ιστορίες - 1974), La Bête (Το Κτήνος - 1975) και Cérémonie d'amour (1988), που ακροβατούν ανάμεσα στον ερωτικό κινηματογράφο και την πορνογραφία και απέσπασαν ανάμεικτες κριτικές.
Το 1987 σκηνοθέτησε μια από τις συνέχειες της σειράς ταινιών με θέμα την Εμμανουέλα, το Emmanuelle 5, που κυκλοφόρησε στην αγορά του βίντεο με προσθήκες σκηνών σκληρού πορνό (τις οποίες εντούτοις είχε ο ίδιος σκηνοθετήσει, με αρκετά σουρεαλιστικό τρόπο). Ο Μπόροβτσικ δεν έμεινε τελικά ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα κυρίως εξαιτίας μιας διαφωνίας για το πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε ανατεθεί στην Μονίκ Γκαμπριέλ. Το 1988 και το 1990 σκηνοθέτησε 4 επεισόδια της Γαλλικής ερωτικής τηλεοπτικής σειράς Série Rose: Les Chefs d’œuvre de la Littérature Erotique (Ροζ Ιστορίες) για το κανάλι M6.
Πέθανε από ανακοπή της καρδιάς το 2006 στο Παρίσι.

2009 - Κωνσταντίνος Οιχαλιώτης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.

2012 – Νίκος Απέργης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Νίκος Απέργης (2 Ιουλίου 1947 – 3 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά "όχι και τόσο εξαιρετικά δύσκολα, ώστε να μπορούν να γυριστούν ταινία του Ξανθόπουλου", όπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος. Η μητέρα του ήταν φιλόλογος και λάτρης του θεάτρου και στην ουσία αυτή του εμφύσησε την αγάπη για την υποκριτική. Παιδί ακόμα, συμμετείχε σε παραστάσεις παιδικού θεάτρου.
Μόλις τελείωσε το σχολείο, γράφτηκε στο Εθνικό Θέατρο, από όπου αποφοίτησε το 1969. Από τότε ασχολήθηκε επαγγελματικά με το ραδιόφωνο, το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, κυρίως ως ηθοποιός αλλά και με πολλές άλλες ιδιότητες.
Εργάστηκε ως συγγραφέας - βραβεύτηκε για το θεατρικό έργο του "Σφουγγαράδες" - αλλά και ως σκηνογράφος, βοηθός σκηνοθέτη και θεατρικός επιχειρηματίας. Διέπρεψε είτε παίζοντας πλάι σε μεγάλους καλλιτέχνες είτε πρωταγωνιστώντας σε παραστάσεις και μεγάλες τηλεοπτικές σειρές, όπως οι «Αγνωστος πόλεμος», «Γειτονιά», «Ιστορίες αγάπης», «Πανθέοι» και «Λάμψη».
Πολιτική
Διατέλεσε συνιδρυτής, γραμματέας και πρόεδρος της κομματικής οργάνωσης ηθοποιών. Επίσης εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος επί έξι συνεχείς τετραετίες στον Δήμο Αθηναίων. Διατέλεσε αντιδήμαρχος και υπεύθυνος κατά περιόδους σε όλες σχεδόν τις δημοτικές δραστηριότητες.
Το 1974 ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των ανθρώπων της τέχνης και του τότε προέδρου του κόμματος Κωνσταντίνου Καραμανλή και αφιερώθηκε στη Νέα Δημοκρατία. Υπήρξε μέλος της ομάδας κοινοβουλευτικού έργου πολιτισμού της Ν.Δ.
Προσωπική ζωή
Το γεγονός που τον συγκλόνισε ήταν ο θάνατος της συζύγου του το 2005. Η ηθοποιός Μαίρη Κυβέλου ήταν σύντροφός του στην τέχνη και τη ζωή για είκοσι τέσσερα χρόνια και ο χαμός της του στοίχισε πάρα πολύ. Ηταν από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια του καλλιτεχνικού χώρου, με την οποία είχε αποκτήσει έναν γιο, και τον θάνατό της δεν μπόρεσε να τον ξεπεράσει ποτέ έως τον θάνατό του το 2012 από καρκίνο.
Ο Νίκος Απέργης ήταν αρκετά συνειδητοποιημένος και σκεφτόταν όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Μάλιστα στο τελευταίο του μήνυμα στο Facebook καλούσε για αλληλεγγύη όλους τους Ελληνες. «Ολοι μαζί, όσο και όπως μπορούμε, να στηρίξουμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας. Σε δύσκολες εποχές φαίνονται οι μεγάλοι λαοί» είχε γράψει χαρακτηριστικά.

2016 - Καίτη Δρόσου, Ελληνίδα ποιήτρια.

2016 - Γιόζεφ Κάσα, Σέρβος πολιτικός.

2022 - Χρήστος Σαρτζετάκης, Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

 

 

Σαν σήμερα 4 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου

Εορτάζουν
Οσίου Ιάσιμου του Θαυματουργού, (Ιάσιμος, Σίμος, Ιασίμη, Σίμη)
Οσίου Ισίδωρου του Πηλουσιώτου, (Ισίδωρος, Σιδέρης, Ισιδώρα, Δώρα *)

4 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

211: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος πεθαίνει στο Εβόρακο (σημερινό Γιορκ, Αγγλία) ενώ προετοιμαζόταν να ηγηθεί μίας εκστρατείας εναντίον των Καληδονίων. Αφήνει την αυτοκρατορία υπό τον έλεγχο των δύο αντιμαχόμενων γιων του.

362: Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουλιανός εκδίδει διάταγμα, με το οποίο αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα σε όλες τις θρησκείες στην επικράτειά του.

960: Η στέψη του Τσάο Κουάνγκγιν ως αυτοκράτορας της Κίνας με το όνομα Τάιτσου σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου της δυναστείας των Σονγκ, η οποία θα διαρκέσει περισσότερο από τρεις αιώνες.

1169: Ισχυρός σεισμός χτυπά την ανατολική ακτή της Σικελίας, και ιδιαίτερα την Κατάνια, προκαλώντας το θάνατο περίπου 15.000 κατοίκων.

1758 - Ιδρύεται η πόλη Μακαπά στη Βραζιλία.

1783: Κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης η Αγγλία ανακοινώνει ότι, σταματά τις εχθροπραξίες με τις ΗΠΑ.

1789: Στις ΗΠΑ το εκλεκτορικό σώμα εκλέγει τον Τζορτζ Ουάσιγκτον πρώτο Πρόεδρο της χώρας.

1826: Εκδίδεται ο «Τελευταίος των Μοϊκανών», του Τζέημς Φένιμορ Κούπερ.

1847: Ανοίγει η πρώτη τηλεγραφική εταιρεία, η "Magnetic Telegraphe Company", στο Μέριλαντ των ΗΠΑ.

1848: Στη Γαλλία, καταργείται οριστικά και επίσημα ο Μαύρος Κώδικας και κατά συνέπεια το σκλαβοπάζαρο.

1861: Έξι νότιες Πολιτείες των ΗΠΑ, οι Γεωργία, Νότια Καρολίνα, Μισισιπή, Φλόριντα, Αλαμπάμα και Λουϊζιάνα, συγκροτούν την Ομοσπονδία Πολιτειών Αμερικής, που στάθηκε η αφορμή για την έναρξη του Αμερικανικού Εμφυλίου.

1867: Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, πλήττει την Κεφαλονιά (23 Ιανουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο), με εκατοντάδες νεκρούς και μεγάλες καταστροφές. Σκοτώνονται 224 άνθρωποι και καταρρέουν 2.612 σπίτια.

1900: Μολυσμένο βρέθηκε το νερό που πίνουν οι Αθηναίοι από το Αδριάνειο υδραγωγείο. Το πρόβλημα προκαλεί τεράστιος βόθρος που βρέθηκε δίπλα στο υδραγωγείο.

1904: Η Ρωσία προσφέρει περιοχές της Κορέας στην Ιαπωνία και υπεραμύνεται του δικαιώματός της να κατέχει τη Μαντζουρία.

1906: Η αστυνομία της Νέας Υόρκης αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τα δακτυλικά αποτυπώματα για την αναγνώριση της ταυτότητας.

1909: Στις ΗΠΑ, σύμφωνα με νόμο της Καλιφόρνια, τα παιδιά των Ιαπώνων πρέπει να φοιτούν σε ξεχωριστά σχολεία.

1915: Κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου, η αγγλική κυβέρνηση πιέζει την Ελλάδα να προσχωρήσει στην Εγκάρδια Συνεννόηση (Αντάντ).

1920: Πραγματοποιείται η πρώτη πτήση Λονδίνο-Νότια Αφρική. Το αεροπλάνο έκανε ενάμιση μήνα να φτάσει στον προορισμό του, πραγματοποιώντας πολλές ενδιάμεσες στάσεις.

1923: Στη Γερμανία, τα γαλλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το Όφενμπουργκ στην Απενβάιερ και την Μπουλ στη Ρουρ.

1924: Ο Μαχάτμα Γκάντι απολύεται από τις φυλακές χωρίς όρους.

1924: Επεισόδιο στη Βουλή μεταξύ του βενιζελικού βουλευτή Θεόδωρου Πάγκαλου και του αντιπολιτευόμενου συναδέλφου του Αθανασίου Τζώνη. Ο Τζώνης προκληθείς ραπίζει τον Πάγκαλο, που τον απειλεί με το περίστροφό του, αλλά αφοπλίζεται από τον βουλευτή Άρτας.

1927: Προβάλλεται η πρώτη ομιλούσα ταινία, ο «Τραγουδιστής της τζαζ», με πρωταγωνιστή τον Αλ Τζόλσον.

1932: Στις ΗΠΑ, ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, κυβερνήτης της Νέας Υόρκης και μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ (1933-45), κηρύσσει επίσημα την έναρξη των 3ων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Λέικ Πλάσιντ, στους οποίους συμμετέχουν 274 αθλητές και 32 αθλήτριες από 17 χώρες. Τον όρκο των αθλητών εκφωνεί ο ναύαρχος Ρίτσαρντ Μπερντ, ο εξερευνητής του Νοτίου Πόλου.

1933: 50.000 άτομα διαδηλώνουν στο κέντρο του Λονδίνου κατά της ανεργίας.

1936: Το Ράδιο Ε. γίνεται το πρώτο ραδιενεργό στοιχείο, που μπορεί να παραχθεί συνθετικά.

1938: Κάνει πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το θεατρικό έργο του Θόρντον Γουάιλντερ "Η μικρή μας Πόλη".

1939: Στην Ουγγαρία, κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος ως συνέπεια του βομβαρδισμού συναγωγής στη Βουδαπέστη.

1940: Γερμανικό υποβρύχιο τορπιλίζει χωρίς προειδοποίηση, το ελληνικό φορτηγό "Ελένη Σταθάτου", με αποτέλεσμα να πνιγούν 12 Έλληνες ναυτικοί.

1941: Στις ΗΠΑ δημιουργείται η Ηνωμένη Οργάνωση Υπηρεσιών (USO), της οποίας σκοπός είναι η ηθική υποστήριξη των Αμερικανών στρατιωτών, στέλνοντας ηθοποιούς, τραγουδιστές και μουσικούς όπου βρίσκονται στρατεύματα.

1943: Εκτελείται από τους Γερμανούς ο Κώστας Περρίκος, αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας, που είχε αναπτύξει αντιστασιακή δράση στην Αθήνα, με αποκορύφωμα την ανατίναξη του κτιρίου της φιλοναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ.

1944: Στον Ειρηνικό, το αμερικανικό ναυτικό καταλαμβάνει δυο από τα νησιά Κουατζαλέιν.

1945: Συναντώνται στη Γιάλτα της Κριμαίας (συνδιάσκεψη της Γιάλτας) οι Στάλιν, Ρούσβελτ και Τσόρτσιλ, προκειμένου να συζητήσουν για τις κινήσεις των συμμάχων εναντίον του άξονα Γερμανών και Ιαπώνων. Σε εκείνη τη συνάντηση μπήκαν οι βάσεις για τον Ψυχρό Πόλεμο, που ακολούθησε.

1948: Η Κεϋλάνη, μετέπειτα Σρι Λάνκα, γίνεται ανεξάρτητη, εντός της Βρετανικής Κοινοπολιτείας.

1950: Έξι μήνες μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, στελέχη της Αριστεράς ιδρύουν τη «Δημοκρατική Παράταξη», που θα αποτελέσει τον πρόδρομο της ΕΔΑ.

1950: Ιδρύεται νέο ελληνικό κόμμα με το όνομα "Δημοκρατική Παράταξη", το οποίο προέκυψε από τη συμφωνία τριών μικρών κομμάτων της Αριστεράς.

1951: Οι Αμερικανοί βομβαρδίζουν στην Κορέα κατοικημένες περιοχές και οδούς ανεφοδιασμών των κομμουνιστών.

1956: Οι Άγγλοι κλείνουν στην Κύπρο επτά δημοτικά σχολεία, επειδή είχαν υψώσει τη γαλανόλευκη.

1960: Αρχίζουν οι επίσημες συνομιλίες Ελλάδας και Κοινής Αγοράς.

1961: Ιδρύεται το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

1962: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζον Κένεντι απαγορεύει εξ ολοκλήρου τις εισαγωγές από την Κούβα.

1966: Στην Ιαπωνία, Μπόινγκ 727 των ιαπωνικών αερογραμμών κατέπεσε στον κόλπο του Τόκιο, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 133 επιβαίνοντες.

1971: Η εταιρεία Rolls Royce, το βρετανικό σύμβολο ποιότητας, κηρύττει πτώχευση, γεγονός που χαρακτηρίζεται από τους Βρετανούς πολιτικούς ως «η μεγαλύτερη εθνική τραγωδία».

1974: Στην Κίνα, ο Μάο κηρύττει νέα πολιτιστική επανάσταση.

1975: Στο Νεπάλ, στέφεται ο μοναδικός στον κόσμο βασιλιάς των Ινδουιστών.

1976: Ξεκινούν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας.

1976: Ισχυρός σεισμός πλήττει την Ονδούρα και τη Γουατεμάλα και σκοτώνει 20.000 άτομα.

1977: Κυκλοφορεί το άλμπουμ των Fleedwood Mac «Rumours», ένα από τα πιο επιτυχημένα όλων των εποχών.

1979: Ο 86χρονος Γιουγκοσλάβος πρόεδρος Τίτο χωρίζει από τη γυναίκα του μετά από 27 χρόνια γάμου, για να παντρευτεί μια 35χρονη τραγουδίστρια της όπερας.

1980: Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί εγκρίνει την εκλογή του Αμπαλχασάν Μπανι-Σαντρ ως πρώτου Πρόεδρου του Ιράν. Πρόκειται για τον πρώτο εκλεγμένο Πρόεδρο μετά την Ισλαμική Επανάσταση.

1982: Τρεις μυκηναϊκοί τάφοι ανακαλύπτονται στην Πελλάνα Λακωνίας.

1989: Απερρίφθη κάθε πιθανότητα συνεργασίας, προεκλογικής ή μετεκλογικής, με το ΠΑΣΟΚ, από την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου.

1991: Στο αεροδρόμιο του Λος Άντζελες συγκρούονται δύο αεροπλάνα, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 32 άτομα.

1992: Στη Βενεζουέλα, ο Ούγκο Τσάβες με το Μπολιβαριανό Επαναστατικό Κίνημα 200 (Movimiento Bolivariano Revolucionario 200, MBR-200) πραγματοποιεί απόπειρα πραξικοπήματος κατά του προέδρου Κάρλος Άντρες Πέρες, με 18 νεκρούς και 60 τραυματίες.

1993: Στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ, 28 άνθρωποι σκοτώνονται κατά τη διάρκεια επιθέσεων των Μουτζαχεντίν.

1994: Οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης και Εργασίας, Στέλιος Παπαθεμελής και Ευάγγελος Γιαννόπουλος, αντίστοιχα, αποφασίζουν νέο ωράριο για τα νυχτερινά κέντρα.

1995: Τσετσένοι μαχητές καταρρίπτουν το πρώτο ρωσικό μαχητικό αεροπλάνο, ένα "SU-25", λίγο έξω από την πρωτεύουσα της Τσετσενίας Γκρόζνι.

1996: Η Κίνα καταστέλλει την ελεύθερη επικοινωνία μέσω Ίντερνετ απαγορεύοντας τα site με πολιτικό και πορνογραφικό περιεχόμενο, απαιτώντας τα δίκτυα να καταχωρούνται μέσω της κυβέρνησης.

1997: Ο Αμερικανός ποδοσφαιριστής Ο. Τζ. Σίμπσον κρίνεται ένοχος από δικαστήριο ενόρκων της Σάντα Μόνικα για το αδίκημα της βιαιοπραγίας κατά της πρώην γυναίκας του Νικόλ Μπράουν Σίμπσον και του φίλου της Ρόναλντ Λάιλ Γκόλντμαν και του επιδικάστηκε πρόστιμο 33,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Στις 3 Οκτωβρίου 1995 είχε αθωωθεί για τις δολοφονίες τους σε μια από τις πιο τρανταχτές δίκες των ΗΠΑ, παρά τα πολλά επιβαρυντικά στοιχεία εναντίον του.

1998: Ισχυρός σεισμός 6,1 της κλίμακας Ρίχτερ χτυπά το βορειοανατολικό Αφγανιστάν, με αποτέλεσμα περίπου 5000 άτομα έχασαν τη ζωή τους.

1999: Εκλέγεται Πρόεδρος της Βενεζουέλας ο Ούγκο Τσάβες.

2000: Εννιά χρόνια μετά το θάνατο του Συμεών Μαυροσκούφη το Naismith Memorial Basketball Hall of Fame αποφασίζει να συμπεριλάβει τον Έλληνα μπασκετμπολίστα ανάμεσα στους κορυφαίους του αθλήματος. Πρόκειται για μία τιμή που κανένας άλλος Έλληνας δεν έχει πάρει, γεγονός που κάνει ακόμα πιο σημαντική τη διάκριση. Ο Μαυροσκούφης μάλιστα ήταν ένας από τους 8 αντιπροσώπους, που υπέγραψαν τη δήλωση ίδρυσης της FIBA (της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μπάσκετ) τον Μάιο του 1932.

2000: Βγαίνει στα καταστήματα το ηλεκτρονικό παιχνίδι The Sims που θα πουλήσει πάνω από 6,3 εκατομμύρια αντίγραφα στις Η.Π.Α. και 58 εκατομμύρια στον υπόλοιπο κόσμο.

2000: Ο Βόλφγκαγκ Σύσελ αναλαμβάνει καγκελάριος της Αυστρίας παρά την ήττα του κόμματός του στις εκλογές.

2003: Το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο της Γιουγκοσλαβίας δημιουργεί την κοινοπολιτεία Σερβίας και Μαυροβουνίου.

2005: Ο Πασκάλ Γιοαντιμνατζί αναλαμβάνει Πρωθυπουργός του Τσαντ.

2006: Παραίτηση του Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου.

2016: Πανελλαδική απεργία στην Ελλάδα λόγω του ασφαλιστικού. Κλειστά μέχρι και τα βενζινάδικα και οι καφετέριες.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1815 - Αλέξανδρος Κουμουνδούρος ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες πολιτικούς του 19ου αιώνα, οπότε και διετέλεσε δέκα φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας για συνολικό διάστημα 7,5 σχεδόν ετών. (4 Φεβρουαρίου 1815 - 26 Φεβρουαρίου 1883)
Γεννήθηκε στον Κάμπο Μεσσηνίας, στην Έξω Μάνη, και καταγόταν από ιστορική οικογένεια. Ήταν γιος του αγωνιστή Γαλάνη Κουμουνδουράκη, γόνου μεγάλης Μανιάτικης οικογένειας, στρατηγού και έπαρχου Πύργου. Παιδί σχεδόν είχε κινδυνέψει να αιχμαλωτιστεί από τους Τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ.
Φοίτησε στο γυμνάσιο Ναυπλίου και σπούδασε νομικά στο νεοσύστατο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Άσκησε τη δικηγορία για ένα μικρό διάστημα στην Καλαμάτα. Το 1841 έσπευσε να πολεμήσει στην τότε επαναστατημένη Κρήτη διορισθείς από την Κεντρική Επιτροπή των Κρητών, που έδρευε στην Αθήνα και κατάρτιζε επαναστατικά σώματα, αρχηγός του σώματος Λακώνων, αποτελούμενου από άλλους νέους φοιτητές και επιστήμονες. Μάλιστα στην μάχη του Αποκορώνου κινδύνευσε να αιχμαλωτιστεί από τους Τούρκους. Μετά την αποτυχία της επανάστασης εκείνης, όταν επέστρεψε στην Αθήνα, ανέλαβε γραμματέας του Θεόδωρου Γρίβα και επί πρωθυπουργίας Ι. Κωλέττη, (1847), διορίσθηκε αντεισαγγελέας στην Καλαμάτα, θέση που διατήρησε για τρία χρόνια, μέχρι που παραιτήθηκε για να πολιτευτεί.
Το 1850 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας, (τότε Μεσσήνης). Από τότε εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής, 4 φορές επί Όθωνα (1850-1860) και επί Βασιλέως Γεωργίου Α΄ συνεχώς μέχρι τον θάνατό του, με μια μικρή μόλις 14μηνη διακοπή (1868-1869). Από την αρχή της πολιτικής του δράσης διακρίθηκε για τη ρητορεία του κυρίως ως μετριοπαθής. Οι δε πολιτικές του αγορεύσεις, ιδίως περί την οικονομία και τη διοίκηση του κράτους, του καθιέρωσαν σχετική φήμη. Όταν το τότε λεγόμενο Υπουργείο (Κυβέρνηση) Κατοχής του Μαυροκορδάτου αναγκάσθηκε να παραιτηθεί (1855), ο Κουμουνδούρος ανέλαβε επί κυβερνήσεως Βούλγαρη το Υπουργείο Οικονομικών (2 Ιουλίου 1856). Στη μετέπειτα κυβέρνηση του Μιαούλη (13 Νοεμβρίου του 1857) ο Κουμουνδούρος συνέχισε ως υπουργός των Οικονομικών και στην κυβέρνηση Βούλγαρη τα υπουργεία κατά σειρά Δικαιοσύνης (1862), Παιδείας και Εκκλησιαστικών (1864) και Εσωτερικών (1864-1865,1877), και για τρεις θητείες υπουργός των εξωτερικών ενώ χρημάτισε και δύο φορές πρόεδρος της Βουλής (1855).

Το 1864 έγινε απόπειρα δολοφονίας του στην οδό Σταδίου στην είσοδο της Συνέλευσης. Τον επόμενο χρόνο ίδρυσε το Κουμουνδουρικό κόμμα και τον ίδιο χρόνο έγινε πρωθυπουργός. Από το 1865 έως τον θάνατο του, ορκίστηκε 10 φορές πρωθυπουργός.

Ως υπουργός και πρωθυπουργός κατάφερε να εξασφαλίσει στο ακέραιο τα συμφέροντα της Ελλάδας, χάρη στη μετριοπάθειά του, την ευθύτητα του, την ψυχραιμία του και την εξαιρετική του τόλμη. Το 1866 είχε τεθεί το Κρητικό ζήτημα, το οποίο όμως κατάφερε να το ξεπεράσει με επιτυχία αφού δεν υποτάχθηκε στις απαιτήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων που ήθελαν η Ελλάδα να παρασυρθεί σε πόλεμο με την Τουρκία, γιατί πίστευε ότι μια φιλοπόλεμη πολιτική δεν θα ωφελούσε σε τίποτα την Ελλάδα, από την στιγμή που δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για πόλεμο. Επίσης όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, επιτυχία της διακυβέρνησής του θεωρείται η ειρηνική προσάρτηση της Θεσσαλίας και της νοτίου Ηπείρου (Άρτα) αφού πρώτα δεν δίστασε να απειλήσει την Τουρκία με επίθεση 40.000 Ελλήνων στρατιωτών στην Θεσσαλία.

Στο εσωτερικό της χώρας, ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος φρόντισε για την διευθέτηση πολλών εσωτερικών προβλημάτων. Φρόντισε με νόμους τη ρύθμιση της φορολογίας ενώ με τα κατάλληλα μέτρα κατάφερε να περιορίσει την ληστεία, (νόμος ΤΟΔ΄ 1871, «Περί ληστείας», καθώς ήταν η εποχή που είχε συμβεί η σφαγή στο Δήλεσι, καθώς και η απαγωγή του πολιτικού και μετέπειτα πρωθυπουργού Σωτήριου Σωτηρόπουλου από τον Λήσταρχο Λαφαζάνη στα Φιλιατρά Μεσσηνίας.
Σημαντικός ήταν και ο νόμος ΦΠΣΤ΄, «περί ευθύνης υπουργών», με τον οποίο αμέσως παραπέμφθηκαν σε ειδικό δικαστήριο όλοι οι συνεργάτες του υπουργείου του Δημητρίου Βούλγαρη (1877) με την κατηγορία της πλαστογραφίας και της αντιποίησης αρχής. Επίσης μερικά από τα σημαντικά μέτρα που έλαβε ήταν η ανακατανομή 2.650.000 στρεμμάτων γης καθώς και η αμνηστία που έδωσε σε 100 ληστές με σκοπό να πολεμήσουν στην Κρήτη.

Το τέλος και οι επίγονοι
Απεβίωσε στην Αθήνα σε ηλικία 68 ετών. Είχε αποκτήσει 3 παιδιά τους: Κωνσταντίνο, υποστράτηγο βουλευτή και Πρόεδρο της Βουλής, Σπυρίδωνα, βουλευτή, υπουργό Ναυτικών, και Όλγα, παντρεμένη με τον εφοπλιστή Εμπειρίκο. Εγγονός του ήταν ο Αλέξανδρος Εμπειρίκος - Κουμουνδούρος. Διέθετε μεγάλες εκτάσεις στην Αττική και συγκεκριμένα στη λίμνη Κουμουνδούρου αλλά και μια έπαυλη στην Τροιζήνα, όπου φιλοξενήθηκαν οι βασιλείς Γεώργιος Α' και Όλγα καθώς και πολλοί άλλοι. Η έπαυλη βρίσκεται σε ένα τεράστιο κτήμα που φτάνει ως τον Άγιο Παντελεήμονα και τη Μονή Αγίου Δημητρίου, σήμερα δε βρίσκεται στην κατοχή του Γιώργου Στ. Κλάδου. Στις δόξες της, η έπαυλη είχε πιάνα κι άλλα αριστοκρατικά αντικείμενα. Το 1884 ο Δήμος Αθηναίων τον τίμησε δίνοντας το όνομα του σε πλατεία της πρωτεύουσας.

Επίσης ανιψιά του ήταν η Αικατερίνη Μυσιρλή, μητέρα του Αλέξανδρου Κορυζή.
(el.wikipedia.org)

1851 - Ο Καρλ Μπεργκ ήταν Γερμανός επιχειρηματίας και κατασκευαστής αερόπλοιων. (4 Φεβρουαρίου 1851, Λίντενσαϊντ – 26 Μαΐου 1906, Βόννη)
Ο Μπεργκ καταγόταν από οικογένεια που ασχολούνταν με τις μεταλλικές κατασκευές. Ο προπάππους του ίδρυσε εργοστάσιο κατασκευής κουμπιών το 1786 στο Λίντενσαϊντ. Στις επόμενες γενιές το εργοστάσιο εξελίχθηκε σε σημαντική εταιρεία μεταλλικών κατασκευών.

1856 - Ρόμπερτ Ντικ Γουίλσον, Αμερικανός γλωσσολόγος.
Ο Ρόμπερτ Ντικ Γουίλσον (αγγλ. Robert Dick Wilson, 4 Φεβρουαρίου 1856 – 11 Οκτωβρίου 1930) ήταν Αμερικανός γλωσσολόγος και Βιβλικός λόγιος, ο οποίος συνεισέφερε με ιδιαίτερα σημαντικό τρόπο στην πιστοποίηση της αξιοπιστίας των Εβραϊκών Γραφών. Η πολυμάθεια του Wilson έδωσε στον κόσμο αποδείξεις ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι ένα ακριβές και αξιόπιστο ντοκουμέντο.

Ο Robert Dick Wilson γεννήθηκε στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Στα 1886 ο Wilson έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα. Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Western Theological Seminary του Πίτσμπουργκ και επίσης διετείς σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου στη Γερμανία.

Φτάνοντας στη Γερμανία, ο Καθηγητής Wilson αποφάσισε ν’ αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη της Παλαιάς Διαθήκης. Στα είκοσιπέντε του χρόνια, αποφάσισε να μοιράσει τη ζωή του σε τρία μέρη δεκαπέντε ετών έκαστο: τα πρώτα 15 χρόνια τα αφιέρωσε στην εκμάθηση των απαραίτητων γλωσσών, τα επόμενα 15 τα αφιέρωσε στη μελέτη του κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης και τα τελευταία 15 τα αφιέρωσε στη συγγραφή των αποτελεσμάτων των μελετών και των ερευνών του.

Ο Wilson τελικά έμαθε 45 γλώσσες και διαλέκτους. Ο Dr John Walvoord, πρόεδρος του Θεολογικού Σεμιναρίου του Ντάλας, ονόμασε τον Wilson «ίσως την εξέχουσα αυθεντία για τις αρχαίες γλώσσες της Μέσης Ανατολής».

Προκαλώντας οποιονδήποτε άνθρωπο να προσβάλει την Παλαιά Διαθήκη πάνω στο θέμα των γλωσσολογικών αποδείξεων δήλωνε: «Αν γνωρίζετε κάποια άλλη γλώσσα που δεν τη γνωρίζω, θα τη μάθω».

1881 - Φερνάν Λεζέ, Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης.

1889 - Ουόλτερ Κάτλετ, Αμερικανός ηθοποιός.

1892 - Αντρές Νιν, Ισπανός επαναστάτης.

1900 - Ζακ Πρεβέρ, Γάλλος ποιητής.

1902 - Τσαρλς Λίντμπεργκ, Αμερικανός πιλότος.

1906 - Ντίτριχ Μπονχέφερ, Γερμανός θεολόγος.

1906 - Κλάιντ Τόμπω, Αμερικανός αστρονόμος.

1913 - Ρόζα Παρκς, Αμερικανίδα ακτιβίστρια.

1915 - Ρέι Έβανς, Αμερικανός τραγουδοποιός.

1917 - Γιώργος Σικελιώτης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους και χαράκτες της λεγόμενης «γενιάς του ’30».

1923 - Ντόναλντ Νίκολ, Άγγλος βυζαντινολόγος, ένας από τους διαπρεπέστερους του 20ού αιώνα.
(αγγλικά: Donald MacGillivray Nicol, 4 Φεβρουαρίου 1923 - 25 Σεπτεμβρίου 2003).

Γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1923 στο Πόρτσμουθ της νότιας Αγγλίας, αλλά κατάγεται από τη Σκωτία. Σπούδασε στο Κολλέγιο Pembrohe και του Cambridge. Το 1952 ανακηρύχθηκε διδάκτορας Βυζαντινής Ιστορίας, με σύμβουλο καθηγητή τον Στήβεν Ράνσιμαν. Εργάστηκε στη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών. Δίδαξε ως λέκτορας το διάστημα 1952-1964 στο University College του Δουβλίνου. Εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης του βυζαντινολογικού κέντρου Dumbarton Oaks της Ουάσινγκτον (1964-1966), ως επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου (1966-1970) και ως τακτικός καθηγητής Βυζαντινής και μεταβυζαντινής Ιστορίας στο King’s College του Λονδίνου, στην έδρα Αδαμαντίου Κοραή, το διάστημα 1970-1988. Επίσης διετέλεσε αντιπρύτανης του King’s College το διάστημα 1977-1981. Μετά τη συνταξιοδότησή του το 1988 ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής της έδρας Κοραή. Το διάστημα 1989-1992 διετέλεσε διευθυντής της Γενναδείου βιβλιοθήκης. Τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε στο Little Shelford του Cambridge, όπου και πέθανε στις 25 Σεπτεμβρίου 2003.

Συγγραφικό Έργο
Έχει ένα εκτενέστατο συγγραφικό και επιστημονικό έργο, που καλύπτει μια μεγάλη ευρύτητα θεμάτων για την ιστορία του Βυζαντίου. Ένα μεγάλο μέρος των άρθρων του έχει αναδημοσιευτεί στα αγγλικά σε δύο ογκώδης τόμους (Variorum Reprints). Υπήρξε επιμελητής της Βυζαντινής Ιστορίας του Καίμπριτζ, μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας, της Βασιλικής Ιρλανδικής Ακαδημίας και της Βασιλικής Ιστορικής Εταιρείας. Επίσης το 1975 ίδρυσε το περιοδικό Byzantine and Modern Greek Studies. Τα σημαντικότερα έργα του, πολλά εκ των οποίων έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά είναι τα εξής:

Το δεσποτάτο της Ηπείρου (1957)
Μετέωρα, τα βραχώδη μοναστήρια της Θεσσαλίας (1963)
Η βυζαντινή οικογένεια των Καντακουζηνών, 1100-1460. Γενεαλογική και προσωπογραφική μελέτη (1968)
Οι τελευταίοι αιώνες του Βυζαντίου, 1261-1453 (1972)
Το τέλος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας (1979)
Βυζάντιο και Βενετία. Μελέτη των διπλωματικών και πολιτιστικών σχέσεων (1988)
Το Βυζάντιο, η Βενετία και η Δ΄ Σταυροφορία (1990)
Βιογραφικό λεξικό της Βυζαντινής αυτοκρατορίας (1991)
Ο αθάνατος αυτοκράτορας. Η ζωή και ο μύθος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου (1992)
Οι βυζαντινές δεσποσύνες. Δέκα πορτραίτα, 1250-1500 (1994)
Το δεσποτάτο της Ηπείρου, 1267-1479. Μια συνεισφορά στην ελληνική ιστορία κατά το Μεσαίωνα (1991)

1931 - Ισαμπέλ Περόν, Αργεντινή πολιτικός.
Η Ισαμπέλ Περόν (María Estela Martínez de Perón, 4 Φεβρουαρίου 1931), επίσης γνωστή ως Ισαμπέλ Μαρτίνες ντε Περόν, είναι πρώην πρόεδρος της Αργεντινής. Ήταν η τρίτη σύζυγος του πρώην προέδρου Χουάν Περόν. Κατά τη διάρκεια της τρίτης θητείας του συζύγου της ως πρόεδρος 1973-1974, η Ισαμπέλ υπηρέτησε και ως αντιπρόεδρος και η Πρώτη Κυρία. Μετά τον θάνατο του συζύγου της στο γραφείο το 1974, η Ισαμπέλ υπηρέτησε ως πρόεδρος της Αργεντινής από την 1η Ιουλίου 1974-24 Μαρτίου 1976.

Η Μαρία Μαρτίνες Κάρτας γεννήθηκε στην Λα Ριόχα, Αργεντινή, σε οικογένεια της χαμηλής μεσαίας τάξης. Εγκατέλειψε το σχολείο μετά την πέμπτη τάξη. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 έγινε μια χορεύτρια σε νυχτερινό κέντρο, υιοθετώντας το όνομα Ισαμπέλ.

Συνάντησε τον μελλοντικό σύζυγό της κατά τη διάρκεια της εξορίας του στον Παναμά. O Χουάν Περόν προσελκύστηκε από την ομορφιά της. Ο Περόν μετακόμισε με τη Ισαμπέλ στη Μαδρίτη το 1960. Η Ισαμπέλ έγινε η τρίτη σύζυγος του Περόν στις 15 Νοεμβρίου 1961.

Ο Περόν επέστρεψε στην Αργεντινή το 1973 και έθεσε υποψηφιότητα για Πρόεδρος. Επέλεξε την Ισαμπέλ ως υποψήφια του για την αντιπροεδρία. Ο Περόν κέρδισε τις προεδρικές εκλογές με το 62% των ψήφων. Ξεκίνησε την τρίτη θητεία του στις 12 Οκτωβρίου. Ο Περόν ήταν ήδη άρρωστος και πέθανε την 1η Ιουλίου 1974. Η Ισαμπέλ Περόν ανέλαβε επίσημα την προεδρία.Αυτό την έκανε την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο.

Το Μάρτιο του 1976 η Ισαμπέλ καθαιρέθηκε και συνελήφθη. Ο Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα έγινε πρόεδρος μέσω ενός πραξικοπήματος. Η Ισαμπέλ Περόν παρέμεινε υπό κατ' οίκον περιορισμό για πέντε χρόνια, αναγκάστηκε σε εξορία στην Ισπανία, όπου ζει μέχρι σήμερα.

1940 - Τζωρτζ Ρομέρο, Αμερικανός σκηνοθέτης.

1941 - Όπυ Ζούνη, Ελληνίδα ζωγράφος και εικαστικός.

Γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 4 Φεβρουαρίου του 1941, ενώ το 1963 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Η οικογένεια της καταγόταν από την Κρήτη και τη Σαντορίνη.

Στο Κάιρο σπούδασε ζωγραφική, κεραμική στο Αμερικάνικο Κολέγιο καθώς και φωτογραφία. Στην Ελλάδα συνέχισε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, εμπλουτίζοντας τις με τη σκηνογραφία και τη διακόσμηση. Μεταξύ των καθηγητών της συγκαταλέγονται ο Γιάννης Μόραλης, ο Γιώργος Μαυροϊδης και ο Βασίλης Βασιλειάδης.

Πραγματοποίησε την πρώτη της έκθεση στο Κάιρο το 1962. Συνολικά πραγματοποίησε πάνω από 70 ατομικές εκθέσεις και 450 συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις. Είχε συμμετάσχει, επίσης, σε διεθνείς Μπιενάλε και Τριενάλε. Στο τέλος του 2006 και αρχές του 2007 πραγματοποίησε μία μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Η έκθεση αυτή είχε τίτλο: «Το παρόν και η πρόσφατη εικοσαετία».

Ήταν εκπρόσωπος της γεωμετρικής τέχνης στην Ελλάδα. Οι δημιουργίες της ήταν επηρεασμένες από τον αραβικό πολιτισμό αλλά ενσωμάτωναν και ελληνικά στοιχεία. Ήταν παντρεμένη από το 1965 με τον Αλέκο Ζούνη, με τον οποίο απέκτησε δύο γιους και κατοικούσαν στην Πεντέλη Αττικής.
Πέθανε από τον καρκίνο, τον οποίο αντιμετώπιζε για δώδεκα χρόνια, στις 5 Δεκεμβρίου του 2008 σε νοσοκομείο της Αθήνας, όπου νοσηλευόταν από τις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.

1941 - Σερμπάν Καντακουζηνός, Ρουμάνος ηθοποιός.

1941 - Λαϊσένια Καράζε, πρωθυπουργός των νησιών Φίτζι.

1943 - Σβετλάνα Μπαμπάνινα, Ρωσίδα κολυμβήτρια.

1947 - Λάκης Γκλέζος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1948 - Alice Cooper, Αμερικανός τραγουδιστής της ροκ μουσικής σκηνής.
Alice Cooper (πραγμ. όνομα Βίνσεντ Ντέιμον Φουρνιέ, 4 Φεβρουαρίου 1948). Θεωρείται ο "νονός της shock rock" και στις ζωντανές του εμφανίσεις συμπεριλαμβάνεται ένα σόου με ηλεκτρικές καρέκλες, γκιλοτίνες, ζωντανούς βόες, κ.α.. Το 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame.

Ο Κούπερ γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ το 1948 και ο πατέρας του ήταν κληρικός, όπως και ο παππούς του.

Το 1964 σχημάτισε το πρώτο του συγκρότημα, τους Earwigs. Λίγο αργότερα, μετονομάστηκαν σε Spiders με τον Κούπερ στα φωνητικά, τον Γκλεν Μπάξτον και τον Τζον Τάτουμ στις κιθάρες, τον Ντένις Ντάναγουεϊ στο μπάσο και και τον Τζον Σπιρ στα τύμπανα. Το 1965 ηχογράφησαν το σινγκλ "Why Don't You Love Me", το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της "Mascot Records". Την επόμενη χρονιά και ενώ τα μέλη του σχήματος αποφοιτούσαν από το λύκειο, ο Μάικλ Μπρους αντικατέστησε τον Τάτουμ και κυκλοφόρησαν το σινγκλ "Don't Blow Your Mind", ενώ ο Σπιρ αντικαταστάθηκε από τον Νιλ Σμιθ.

Το 1968, το συγκρότημα ονομαζόταν The Nuzz, αλλά όταν έμαθαν ότι αυτή την ονομασία την είχε ένα άλλο σχήμα αποφάσισαν να μετονομαστούν σε Alice Cooper Band. Εκείνη τη χρονιά υπέγραψαν συμβόλαιο με τη "Straight Records" του Φρανκ Ζάπα κυκλοφορώντας το δίσκο "Pretties for You" τον Αύγουστο του 1969. Παρ' όλη τη σοκαριστική εικόνα την οποία δημιούργησαν οι συναυλίες του συγκροτήματος ανεβάζοντας τη δημοτικότητα τους, το δεύτερο τους άλμπουμ "Easy Action" δεν κατάφερε να μπει στα τσαρτ και οι Alice Cooper Band μετακόμισαν πίσω στο Ντιτρόιτ, αφού τρία χρόνια νωρίτερα είχαν μεταφερθεί στο Λος Άντζελες. Το συγκρότημα εμφανίστηκε στο φεστιβάλ "Strawberry Fields" του 1970 και κυκλοφόρησε τον τρίτο του δίσκο, "Love it to Death" ανεβαίνοντας στο # 35 του Billboard, λόγω της μεγάλης επιτυχίας του σινγκλ "I'm Eighteen". Η επιτυχία του δίσκου οδήγησε την εταιρεία "Warner Bros." να τους προτείνει συμβόλαιο συνεργασίας.

Στα τέλη του 1971 κυκλοφόρησαν τον πλατινένιο δίσκο "Killer", αλλά το συγκρότημα έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικάνικης χαρντ ροκ σκηνής μετά την κυκλοφορία του σινγκλ "School's Out", το οποίο ανέβηκε στο # 7 του Billboard και το # 1 στη Μεγάλη Βρετανία. Παράλληλα, ο ομώνυμος δίσκος έφθασε στο # 2 στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε πλατινένιος. Η εικόνα των Alice Cooper Band προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, ιδιαίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου μέλος του κοινοβουλίου αιτήθηκε την απαγόρευση των εμφανίσεων του συγκροτήματος στη χώρα.

Το "Billion Dollar Babies" του 1973 έγινε ο πιο επιτυχημένος, από εμπορικής άποψης, δίσκος του συγκροτήματος αφού ανέβηκε στην κορυφή των τσαρτ και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ενώ περιείχε τρία σινγκλ τα οποία ανέβηκαν στο βρετανικό Top-10, τα "Elected", "Hello Hurray" και "No More Mr. Nice Guy". Στα τέλη της χρονιάς ακολούθησε ο Top-10 δίσκος "Muscle of Love", ενώ προβλήματα άρχισαν να διαφαίνονται στις σχέσεις μεταξύ των μελών του σχήματος. Οι Alice Cooper Band διαλύθηκαν το 1974 και η "Warner Bros." κυκλοφόρησε τη συλλογή "Alice Cooper's Greatest Hits" η οποία έφθασε στο # 8 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σόλο καριέρα
Το 1975, ο Κούπερ επέστρεψε με το προσωπικό του σχήμα, κυκλοφορώντας το επιτυχημένο "Welcome to My Nightmare" το οποίο έφθασε στο # 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνοδευόμενο από την επιτυχία "Only Women Bleed". Αυτός ήταν ο μοναδικός δίσκος του Alice Cooper ο οποίος κυκλοφόρησε μέσω της "Atlantic" και οι στίχοι των τραγουδιών παρουσίαζαν μία ιστορία βασισμένη στον εφιάλτη ενός παιδιού, ενώ συμμετείχε ως αφηγητής ο ηθοποιός Βίνσεντ Πράις.

Τα μέλη του προηγούμενου συγκροτήματος του Κούπερ, σχημάτισαν τους Billion Dollar Babies κυκλοφορώντας το δίσκο "Battle Axe", το 1977. Τον Ιούλιο του 1976 κυκλοφόρησε το σινγκλ "I Never Cry", το οποίο σκαρφάλωσε στο # 12 στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ακολουθήσει ο δίσκος "Alice Cooper Goes to Hell", ενώ το "Lace and Whiskey" του 1977 περιείχε την Top-10 επιτυχία "You and Me". Στη συνέχεια ηχογράφησε το ζωντανό άλμπουμ "The Alice Cooper Show" και την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το "From the Inside" με την επιτυχία "How You Gonna See Me Now".

Προσωπική ζωή
Στις 20 Μαρτίου 1976, ο Κούπερ παντρεύτηκε την καθηγήτρια μπαλέτου Σέριλ Γκόνταρντ, με την οποία έφθασαν στα πρόθυρα του διαζυγίου όταν ο τραγουδιστής αντιμετώπιζε προβλήματα αλκοολισμού. Παρ' όλα αυτά, το ζευγάρι παραμένει μαζί μέχρι σήμερα.

1951 - Γιώργος Παπαδάκης, Έλληνας παρουσιαστής.

1972 - Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

1973 - Ναταλία Δραγούμη, Ελληνίδα ηθοποιός.

1978 - Ντάνα Γκαρσία, Κολομβιανή ηθοποιός.

1979 - Τζιόρτζιο Πάντανο, Ιταλός οδηγός αγώνων.

1981 - Τζέισον Καπόνο, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.

1982 - Κρις Σέιμπιν, Αμερικανός παλαιστής.

1990 - Κατερίνα Στεφανίδη, Ελληνίδα αθλήτρια στο άλμα επί κοντώ.

2000 - Γιώργος Αντζουλάς, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

211 - Σεπτίμιος Σεβήρος, Ρωμαίος αυτοκράτορας.

1508 - Κόνραντ Κέλτις, Γερμανός λόγιος.

1615 - Τζανμπαττίστα ντελα Πόρτα, Ιταλός λόγιος.

1843 - Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ήταν Έλληνας αρχιστράτηγος και ηγετική μορφή της επανάστασης του 1821.
Απέκτησε το προσωνύμιο "Γέρος του Μοριά". Μετά θάνατο τιμήθηκε από την Ελληνική πολιτεία με το βαρμό του Στρατάρχη.

1905 - Λουί-Ερνέστ Μπαριά, Γάλλος γλύπτης.

1925 - Ρόμπερτ Κόλντεβαϊ, Γερμανός αρχαιολόγος.

1928 - Χέντρικ Λόρεντζ, Ολλανδός φυσικός.

1936 - Βίλχελμ Γκούστλοφ, Γερμανός ναζιστής.

1940 - Νικολάι Γιεζόφ, Σοβιετικός αξιωματούχος της μυστικής αστυνομίας.

1943 - Κώστας Περρίκος, ήταν Έλληνας αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. (23 Απριλίου 1905 - 4 Φεβρουαρίου 1943)
Γεννήθηκε στις στην Καλλιμασιά της Χίου, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου αποφοίτησε από το Γυμνάσιο. Το 1925 επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, ενώ τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας στο Σέδες Θεσσαλονίκης όπου και αποφοίτησε με τον βαθμό του Ανθυποσμηναγού. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Δεληγιώργη και είχε αποκτήσει τρία παιδιά. Αποτάχθηκε από την Πολεμική Αεροπορία, επειδή με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα Εστία είχε ασκήσει κριτική στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, αν και είχε αθωωθεί δικαστικά.

Οργάνωση της ΠΕΑΝ
Αρχικώς ίδρυσε την Στρατιά Σκλαβωμένων Νικητών, ενώ την 1η Οκτωβρίου 1941 μετονομάστηκε σε ΠΕΑΝ. Μια από τις σπουδαιότερες αντιστασιακές ενέργειες που έγιναν στην Αθήνα ήταν η ανατίναξη της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ στις 20 Σεπτεμβρίου 1942, που στρατολογούσε Έλληνες για λογαριασμό του πολυεθνικού τμήματος των Waffen SS.

Εκτέλεση
Στις 11 Νοεμβρίου 1942, ο Κώστας Περρίκος με 12 συναγωνιστές του συλλαμβάνονται -κατόπιν προδοσίας- σ’ ένα από τα κρησφύγετα της οργάνωσης στην Καλλιθέα. Ένα μήνα αργότερα ο Κώστας Περρίκος καταδικάζεται από Γερμανικό Στρατοδικείο της Αθήνας τρις εις θάνατο και 15ετή ειρκτή και μεταφέρεται στις φυλακές Αβέρωφ. Το πρωί της 4ης Φεβρουαρίου 1943 οδηγήθηκε στο Σκοπευτήριο Καισαριανής όπου και εκτελέστηκε. Μετά το θάνατό του το Υπουργείο Αεροπορίας τον προήγαγε στο βαθμό του Αντισμηνάρχου επ’ ανδραγαθία.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1987 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Κώστα Περρίκου στην οδό Γλάδστωνος, όπου και το κτίριο της ΕΣΠΟ. Ο γιος του Δημήτρης, ως επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ συμμετείχε στις έρευνες για πυρηνικά όπλα στο Ιράκ.

1947 - Λουίτζι Ρούσολο, Ιταλός ζωγράφος και συνθέτης.

1968 - Νιλ Κάσαντι, Αμερικανός συγγραφέας.

1984 - Μιχαήλ Μυριδάκης, ήταν Έλληνας πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής Ζακύνθου.
(1895 - 4 Φεβρουαρίου 1984)
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Εργάστηκε στον ΟΤΕ. Για πρώτη φορά κατήλθε στην πολιτική με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1932, χωρίς να εκλεγεί. Εξελέγη βουλευτής με την ΕΡΕ στις εκλογές του 1956 και επανεξελέγη στις εκλογές των ετών 1958, 1961, 1963 και του 1964.
Απεβίωσε στην Αθήνα το Φεβρουάριο του 1984.

1991 - Ελένη Σκούρα, ήταν Ελληνίδα πολιτικός και δικηγόρος. Υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής.
(Βόλος, 1896 - 4 Φεβρουαρίου 1991)
Γεννήθηκε το 1896 στο Βόλο όπου και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές. Στη συνέχεια, από το 1915 εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φωνητική μουσική και το 1950 έλαβε το πτυχίο της Νομικής, δικηγορώντας στη συνέχεια στην ίδια πόλη με τον σύζυγό της, δικηγόρο, Δημήτριο Σκούρα.

Η Ελένη Σκούρα είχε αναπτύξει πλούσια κοινωφελή και πατριωτική δράση ιδιαίτερα κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο και στη γερμανική κατοχή ως Πρόεδρος της Στέγης της Φαλαγγίτισσας και επίσης της Φανέλας του Στρατιώτη. Το καλοκαίρι του 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίσθηκε μαζί με τον σύζυγό της και τον αδελφό της, Απόστολο Παπαχρήστου.

Στις 18 Ιανουαρίου 1953 εξελέγη βουλεύτρια στον Νομό Θεσσαλονίκης με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού. Όντας η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου, η ίδια αμέσως μετά την εκλογή της δήλωσε: «Θα προσπαθήσω να πράξω παν το δυνατόν διά να φανώ ανταξία της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων μου, τους οποίους θερμώς ευχαριστώ. Γνωρίζω ότι ως πρώτη και μοναδική γυναίκα εις την Βουλήν έχω μεγάλας ευθύνας και πολλά καθήκοντα. Είναι πολλά εκείνα που πρέπει να πράξωμεν υπέρ των Ελληνίδων, ιδίως εις τον τομέα της κοινωνικής μερίμνης».

Η Σκούρα τιμήθηκε από τον βασιλιά Παύλο με το στρατιωτικό μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων καθώς και με τον Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος Ευποιίας. Ο Δήμος Βόλου για την συνολική της προσφορά έχει στήσει προτομή της στο προαύλιο του Δημαρχείου.

Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1991.

1991 - Ελένη Σκούρα, Ελληνίδα πολιτικός.

1995 - Πατρίσια Χάισμιθ, Αμερικανίδα συγγραφέας.

1997 - Αντώνης Παραράς, Έλληνας τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός παρουσιαστής.
(4 Ιουνίου 1967 - 4 Φεβρουαρίου 1997)
Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό στα μέσα της δεκαετίας του '90 με την εκπομπή «Comfuzio» στην ΕΤ3 (και εν συνεχεία στο STAR), στην οποία συμμετείχαν και ο Αντώνης Κανάκης και ο Σωτήρης Καλυβάτσης.
Ο Αντώνης Παραράς πέθανε από λευχαιμία σε ηλικία 29 ετών στις 4 Φεβρουαρίου του 1997. Ο Αντώνης Κανάκης και ο Σωτήρης Καλυβάτσης συνέχισαν με την εκπομπή «Α.Μ.Α.Ν.», η οποία στην αρχή θα περιελάμβανε και τον Αντώνη Παραρά. Αυθόρμητα οι τηλεθεατές της εκπομπής έδωσαν στα αρχικά την ερμηνεία Αντώνη Μας Άφησες Νωρίς[1]. Αργότερα, οι δύο φίλοι αφιέρωσαν την επιτυχία του Α.Μ.Α.Ν. (και του spin-off του, Α.Μ.Α.Ν.: Τα Καθάρματα) στη μνήμη του αδικοχαμένου Παραρά.

2000 - Αχιλλέας Ι. Παπαλουκάς, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
(1915 - 4 Φεβρουαρίου 2000)
Γεννήθηκε το 1915. Ήταν γιος του Ιωάννη (Γιάγκου) Παπαλουκά, δικηγόρου και πολιτικού, και της Αγλαΐας Περιβολιώτου, κόρης του Νικολάου Περιοβολιώτη, δημάρχου Θερμοπυλών. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από παλιά πολιτική οικογένεια της Φθιώτιδας και παππούς του ήταν ο Αχιλλέας Παπαλουκάς ενώ αδερφός του παππού του ο Αλκιβιάδης Παπαλουκάς. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Αθηνών και ιδιώτευσε ως δικηγόρος ειδικευόμενος στο Αστικό Δίκαιο. Ακολούθησε πολιτική σταδιοδρομία και εξελέγη βουλευτής Φθιώτιδας για πρώτη φορά στις 27 Μαΐου 1963 (η αρχική εκλογή του το 1961 ακυρώθηκε το 1962. Η επανεκλογή του έγινε το 1963 στη θέση του αποβιώσαντος Στέφανου Μακρόπουλου), με την ΕΡΕ επανεκλεγόμενος μέχρι και το 1967. Κατά την μεταπολίτευση εξελέγη βουλευτής την περίοδο 1974 - 1977 με την Νέα Δημοκρατία. Αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική μετά την αποτυχία του στις εκλογές του 1977. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Βουλής και επίτιμος πρόξενος της Γαλλίας.
Απεβίωσε το 2000 στην Αθήνα. Δεν ήταν παντρεμένος.

2001 - Ιάννης Ξενάκης, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως Iannis Xenakis.

2006 - Μπέττυ Φρίνταν, Αμερικανίδα φεμινίστρια.

2009 - Αλέκα Παΐζη, Ελληνίδα ηθοποιός. (Ηράκλειο Κρήτης, 1919 - 4 Φεβρουαρίου 2009)
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η οικογένειά της είχε οικονομική άνεση καθώς ο πατέρας της ήταν καπνοβιομήχανος και βίωσε δύσκολες στιγμές όταν έχασε την επιχείρησή του.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1941, ερμηνεύοντας τη Σουζάνα στη «Βεντάλια» του Κάρλο Γκολντόνι, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Κατά την περίοδο του Εμφυλίου, συμμετείχε στην ομάδα των "Ενωμένων Καλλιτεχνών". Το 1946, συγκρότησε θίασο με το Δήμο Σταρένιο και τον Τίτο Βανδή, τον πρώτο της σύζυγο.
Συνεργάστηκε με το θίασο του Κ. Μουσούρη, της Κατερίνας, της Έλσας Βεργή και άλλων. Από το 1963 ως το 1966, ερμήνευσε διάφορους ρόλους σε έργα από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

Καριέρα
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1957, στην ταινία «Μπαρμπα-Γιάννης, ο κανατάς». Έπαιξε επίσης στις ταινίες «Ο Μιμίκος και η Μαίρη» του Γρηγόριου Ξενόπουλου, «Το παιδί του δρόμου» του Τ. Αλιφέρη, «Συνοικία το όνειρο» του Α. Αλεξανδράκη κ.α.
Στο εξωτερικό, εργάστηκε στον ιταλικό κινηματογράφο. Εμφανίστηκε και στην τηλεόραση, με πιο διάσημο το ρόλο της Χρυσοστόμης στους «Πανθέους» του Τάσου Αθανασιάδη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη.

Διακρίσεις
Στις 28 Νοεμβρίου 1994, σε εκδήλωση του Κέντρου Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου, της απονεμήθηκε για τη συνολική της προσφορά το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη».
Το 2008, συμμετείχε στην έκθεση και στο αντίστοιχο φωτογραφικό λεύκωμα γυμνών πορτρέτων με τίτλο "Λευκό βιβλίο" του φωτογράφου Τάκη Διαμαντόπουλου.

Αγώνες
Η Αλέκα Παΐζη υπήρξε παράλληλα αγωνίστρια της Αριστεράς: συμμετείχε στην Ελληνική Αντίσταση κατά την Κατοχή, μέσα από το ΕΑΜ, πέρασε από τη Μακρόνησο, το Τρίκερι, ενώ συνελήφθη αρκετές φορές. Μετά την κήρυξη της δικτατορίας τον Απρίλιο του 1967, έφυγε στο εξωτερικό. Επιστρέφοντας μετά τη Μεταπολίτευση στην Ελλάδα, συνεργάστηκε με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά, με το Μάνο Κατράκη, με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν κ.ά.

Θάνατος
Πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 2009, έπειτα από πολύμηνη περιπέτεια που είχε με την υγεία της, περίπου ένα μήνα πριν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη «Σονάτα του Σεληνόφωτος», σκηνική μεταφορά του ποιήματος του Γιάννη Ρίτσου, έχοντας υπηρετήσει το θέατρο για περισσότερο από 60 χρόνια. Κηδεύτηκε στο Β' Νεκροταφείο.

2010 - Κώστας Αξελός, ήταν σύγχρονος Έλληνας στοχαστής και φιλόσοφος και καθηγητής φιλοσοφίας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε 19 γλώσσες.

2011 - Παύλος Σαρλής, Έλληνας πολιτικός.

2012 - Φλόρενς Γκριν, Αγγλίδα βετεράνος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

2013 - Παναγιώτης Κατερίνης-Αδάμης, ήταν Έλληνας αντιστασιακός και πολιτικός, ο οποίος χρημάτισε 2 φορές βουλευτής Πειραιά με την ΕΔΑ, της οποίας υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος.
Απέκτησε έναν γιο, τον Αντρέα, με τη σύζυγό του, Ζωή. (Κακκόβατος Ηλείας 1920 - 4 Φεβρουαρίου 2013)

Αντιστασιακή δράση και διώξεις
Εντάχθηκε στο ΚΚΕ όταν ήταν ακόμα μαθητής και για το λόγο αυτό αποβλήθηκε από το Γυμνάσιο Κυπαρισσίας και πήγε στο Γυμνάσιο του Πύργου. Εν συνεχεία πήγε στην Αθήνα.

Δραστηριοποιήθηκε με την ΕΠΟΝ Πελοποννήσου της οποίας ήταν γραμματέας. Για τη δράση του πιάστηκε και βασανίστηκε από τους Ιταλούς στην Πάτρα. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο εκτοπίστηκε στη Μακρόνησο. Από τα βασανιστήρια έχασε τα λογικά του και μεταφέρθηκε με τους συντρόφους του στο Δαφνί. Υπέστη νέες διώξεις κατά τη χούντα και συνολικά είχε χρόνο φυλάκισης και εξορίας 28,5 χρόνων.

Πολιτική σταδιοδρομία
Εξελέγη βουλευτής με την ΕΔΑ στις εκλογές του 1951 και σε εκείνες του 1963. Μετά τη Μεταπολίτευση συνετέλεσε στην επανίδρυση της ΕΔΑ. Ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος. Παρέμεινε στην αριστερά μέχρι το τέλος της ζωής του.

Πέθανε σε ηλικία 93 ετών, το 2013 και η κηδεία του ήταν πολιτική (έγινε πολιτική τελετή στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών). Τάφηκε στη γενέτειρά του.

2021 - Παύλος Σάμιος Έλληνας ζωγράφος.

Σαν σήμερα 2 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

2 Φεβρουαρίου

Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων

Εορτάζουν
Υπαπαντή του Σωτήρος, (Υπαπαντή)
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μαρουλιανής, (Μαρουλία, Μαρούλα, Ρούλα)

 

Γεγονότα σαν σήμερα

871: Ο βυζαντινός στόλος υπό τον Νικήτα Ωορύφα εκδιώκει τους Άραβες από τη νότια Ιταλία.

962: Ο πάπας Ιωάννης ΙΒ στέφει τον Ότο Α το Μέγα, ως πρώτο αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τα τελευταία 40 χρόνια.

1032: Ο Κόνραντ Β, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γίνεται βασιλιάς της Βουργουνδίας.

1536: Ο Ισπανός Πέντρο ντε Μεντόζα ιδρύει το Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή.

1556: Καταγράφεται ο ισχυρότερος σεισμός, που έχει σημειωθεί μέχρι τώρα, στις επαρχίες Σάανξι, Σάνσι και Χέναν της Κίνας, αφήνοντας 830.000 νεκρούς.

1653: Ιδρύεται η πόλη Νέο Άμστερνταμ, που αργότερα θα μετονομαστεί σε Νέα Υόρκη.

1709: Ο Αλεξάντερ Σέλκιρκ σώζεται από ναυάγιο και καταλήγει σε ένα έρημο νησί εμπνέοντας τον Ντάνιελ Νταφόε να γράψει το «Ροβινσώνα Κρούσο».

1795: Ο Γάλλος σεφ, Νικολά Απέρ, ανακαλύπτει τη διατήρηση των τροφών δια της κονσερβοποίησης.

1801: Συνεδριάζει για πρώτη φορά το βρετανικό Κοινοβούλιο με την παρουσία Ιρλανδών εκπροσώπων.

1808: Ο Ναπολέων μπαίνει στη Ρώμη.

1828: Ιδρύεται η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, μετέπειτα Εθνική Τράπεζα, και καθιερώνεται ο Φοίνικας ως εθνικό νόμισμα.

1848: Φτάνει στο Σαν Φρανσίσκο το πρώτο πλοίο με Κινέζους μετανάστες, που χρησιμοποιήθηκαν κατά χιλιάδες προκειμένου να κατασκευαστούν οι σιδηροδρομικές γραμμές στη δυτική ακτή των ΗΠΑ.

1870: Αποκαλύπτεται ότι, ο Γίγαντας του Κάρντιφ, μία πέτρινη ανθρωπόμορφη κατασκευή, ύψους 3 μέτρων, δεν επρόκειτο για αρχαιολογικό εύρημα αλλά για φάρσα, που σκάρωσε ένας Αμερικανός καπνοπώλης ονόματι Τζορτζ Χαλ.

1880: Τοποθετείται στην Ιντιάνα των ΗΠΑ ο πρώτος ηλεκτρικός φανοστάτης.

1892: Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια αγώνας μποξ κάτω από τους μοντέρνους κανόνες διαρκεί 77 γύρους στο Ιλλινόις των ΗΠΑ.

1900: Ιδρύεται η Baseball American League.

1901: Πραγματοποιείται η κηδεία της Βασίλισσας Βικτόρια.

1911: Γιατροί από την Μινεσότα των ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι, ο τέτανος μπορεί να αντιμετωπισθεί με εμβολιασμό.

1912: Στην Αίγυπτο, ο Τούρκος Τζεμάλ πασάς επιτίθεται κατά των Βρετανών στη Διώρυγα του Σουέζ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 2.000 άτομα.

1920: Η Εσθονία διακηρύττει την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία.

1922: Ο Κεμάλ Ατατούρκ περιμένει να εκκενωθεί η Μικρά Ασία από τα ελληνικά στρατεύματα ενώ παράλληλα συγκεντρώνει δυνάμεις για να απειλήσει τα Δαρδανέλια και να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη. Η Αγγλία κινητοποιεί το στόλο της στη Μεσόγειο.

1922: Ο Οδυσσέας του Τζέιμς Τζόις κυκλοφορεί στο Παρίσι σε 1.000 αντίτυπα και προκαλεί αντιδράσεις.

1924: Ιδρύεται πεντατάξιο διδασκαλείο, συγχωνεύονται τα ελληνικά σχολαρχεία με το γυμνάσιο και το δημοτικό σχολείο γίνεται εξατάξιο.

1931: Οι Ναζί αξιώνουν από τη γερμανική κυβέρνηση να αποχωρήσει από την Κοινωνία των Εθνών. Ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας καταγγέλλει δημόσια την πρόταση των Ναζί.

1932: Στην Κούβα, 1.500 άνθρωποι σκοτώνονται από σεισμό στην πόλη Σαντιάγο.

1933: Στη Γερμανία, ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ ανακηρύσσεται φιλοσοφικός ηγέτης του κόμματος των Ναζί.

1935: Δοκιμάζεται για πρώτη φορά ο πολύγραφος, πιο γνωστός ως ανιχνευτής της αλήθειας.

1937: Εγκαινιάζεται το νέο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη στον ουρανοξύστη του ΡΕΞ επί της οδού Πανεπιστημίου.

1940: Ο Φρανκ Σινάτρα κάνει το ντεμπούτο του ως τραγουδιστής στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ.

1943: Παραδίδεται στον Κόκκινο Στρατό το τελευταίο οχυρό των Γερμανών στο Στάλινγκραντ, στην ΕΣΣΔ, τερματίζοντας μία από τις πιο καθοριστικές μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που κράτησε 140 μέρες. Οι Γερμανοί στρατιώτες παραδίδονται παρά τη δήλωση του Χίτλερ: «Η παράδοση αποκλείεται. Το στράτευμα θα αμυνθεί μέχρι τέλους».

1944: Στην Ιταλία, οι Γερμανοί σταματούν τη συμμαχική επίθεση στο Άντζιο.

1945: Υπογράφεται η Συνθήκη της Βάρκιζας, με την οποία οι μαχητές του ΕΑΜ παραδίδουν τα όπλα τους.

1947: Μία φωτεινή επιγραφή με το σύνθημα «Να φύγουν οι Άγγλοι» αναρτάται στην Ακρόπολη. Οι δράστες συλλαμβάνονται και η αστυνομία ανακοινώνει ότι πίσω από το εγχείρημα κρύβεται κομμουνιστικός δάκτυλος.

1951: Ειδικοί ανιχνευτές ραδιενέργειας καταγράφουν αισθητή αύξηση της ραδιενέργειας στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω των ατομικών εκρήξεων στην έρημο της Νεβάδα.

1958: Σε Αθήνα, Πειραιά, Καβάλα πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις μητέρων που διαμαρτύρονται για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ατομικό προγεφύρωμα.

1959: Στην Ινδία, η Ιντίρα Γκάντι, η μοναδική κόρη του πρωθυπουργού Νεχρού, εκλέγεται πρόεδρος του Κόμματος του Κογκρέσου.

1960: Αρνητική απάντηση στις αιτήσεις πολιτών προς το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, με τις οποίες ζητούν την κατάργηση της συνδρομής. "Ουδείς κάτοχος ραδιοφώνου απαλλάσσεται της κατά νόμον υποχρεώσεώς του ταύτης πλην των τυφλών και των χανσενικών", ανακοινώνεται επιγραμματικά.

1961: Βίαια επεισόδια απειλούν να προκαλέσουν οι κάτοικοι του Αιγάλεω, εάν δεν κλείσει η χωματερή της περιοχής.

1962: Για πρώτη φορά σε 400 χρόνια ευθυγραμμίζονται ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας.

1964: Είκοσι άτομα τραυματίζονται σε οδομαχίες Ελλήνων και Τούρκων ανθρακωρύχων σε συνοικία της Λιέγης στο Βέλγιο.

1965: Αρχίζουν στο Βελιγράδι διήμερες συνομιλίες του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου με τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, ενώ ο Γιουγκοσλάβος υφυπουργός Εξωτερικών θέτει ευθέως ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.

1966: Τερματίζεται επίσημη επίσκεψη του Μακαρίου στην Αθήνα, στην οποία συμφωνείται μεταξύ άλλων η από κοινού υπεράσπιση του "ενιαίου αμυντικού χώρου" Ελλάδας-Κύπρου αλλά και η μη εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων στην Κύπρο χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση της Αθήνας.

1967: Αποφασίζεται η μετατροπή σε άλσος της έκτασης που βρίσκεται μεταξύ του ΝΙΜΤΣ και του χώρου του συλλόγου Φίλων της Μουσικής, επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, καθώς και του οικοδομικού τετραγώνου του Βυζαντινού Μουσείου.

1971: Υπογράφεται η διεθνής Σύμβαση Ραμσάρ για τη διατήρηση και βιώσιμη χρήση των υγροβιότοπων.

1971: Καταστρέφεται η πρεσβεία της Βρετανίας στο Δουβλίνο, μια ημέρα μετά τις αντιβρετανικές διαδηλώσεις.

1971: Ο Ίντι Αμίν αντικαθιστά τον Μίλτον Ομπότε στην ηγεσία της Ουγκάντας.

1974: Κάνει την πρώτη του πτήση το μαχητικό αεροσκάφος F-16.

1980: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, με επιστολή του στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, προτείνει τη μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

1982: Στρατιωτικές δυνάμεις της Συρίας, με διαταγή του προέδρου της χώρας Χαφέζ αλ Άσαντ, επιτίθενται κατά του χωριού Χαμάκαϊ και σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους, στην προσπάθειά τους να καταστείλουν εξέγερση των «Αδελφών Μουσουλμάνων».

1985: Ο Νίκος Αλέφαντος διαγράφεται από τον Σύλλογο Ελλήνων Προπονητών για δηλώσεις του κατά του συναδέλφου του Γιάννη Ματζουράκη («είναι για να πουλάει λεμόνια στην Ομόνοια») και για επίθεση στον δημοσιογράφο Κώστα Καίσαρη.

1986: Ψηφίζουν για πρώτη φορά στις κοινοβουλευτικές εκλογές οι γυναίκες του Λιχνενστάιν.

1989: Οι τελευταίοι Σοβιετικοί στρατιώτες αποχωρούν από την Καμπούλ λήγοντας την εννιάχρονη κατοχή στο Αφγανιστάν.

1990: Καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη οι τέσσερις εκτελεστές του Προέδρου της Ρουμανίας Νικολάι Τσαουσέσκου.

1991: ΗΠΑ και Αλβανία αποκαθιστούν τις διπλωματικές τους σχέσεις, οι οποίες είχαν διακοπεί το 1939.

1992: Στη Νότια Αφρική, ιστορική πορεία ειρήνης πραγματοποιούν οι υποστηρικτές των δύο μεγαλύτερων οργανώσεων μαύρων.

1993: Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει την αύξηση του ρατσισμού στις αστυνομικές δυνάμεις της Ευρώπης.

1994: Τίθεται σε ισχύ η συμφωνία σύνδεσης της Ουγγαρίας με την Ε.Ε, η οποία φέρνει τη χώρα ένα βήμα πλησιέστερα στην πλήρη ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

1995: Το διαστημικό λεωφορείο "Discovery" ξεκινά το παρθενικό του ταξίδι.

1997: Η αμερικανική Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι, οι θάνατοι από AIDS μειώθηκαν κατά το προηγούμενο εξάμηνο κατά 50%, χάρη στους νέους συνδυασμούς φαρμάκων.

1998: Αεροσκάφος συντρίβεται σε βουνό κοντά στην περιοχή Κάραγιαν ντε Όρο στις Φιλιππίνες και σκοτώνονται 104 άνθρωποι.

1998:Στο χορό των κινητοποιήσεων μπαίνουν σχεδόν όλοι οι αγρότες της χώρας, άλλοι με συμβολικούς αποκλεισμούς υπουργείων, άλλοι με αποκλεισμούς εθνικών οδών και λιμανιών. Εκατοντάδες τρακτέρ είναι παραταγμένα εκατέρωθεν της εθνικής οδού στην περιοχή της Λάρισας, την ώρα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Ρέππας αποκλείει το ενδεχόμενο συνάντησης των αγροτών με τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, παραπέμποντάς τους στον υπουργό Γεωργίας και το Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής.

2003: Στον εισαγγελέα οδηγούνται οι τρεις πρώτοι συλληφθέντες για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας. Ο εισαγγελέας ασκεί ποινική δίωξη για ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση στους Αγγελέτο Κανά, κοινοτάρχη Κιμώλου, Κώστα Αγαπίου και Ειρήνη Αθανασάκη, οι οποίοι συνελήφθησαν τα ξημερώματα.

2006: Δίκτυο παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του πρωθυπουργού, στελεχών της κυβέρνησης και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής αποκαλύπτουν σε κοινή συνέντευξη τύπου οι υπουργοί Επικρατείας Θεόδωρος Ρουσόπουλος, Δικαιοσύνης Αναστάσης Παπαληγούρας και Δημόσιας Τάξης Γεώργιος Βουλγαράκης («Σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών»).

2007: Εκκενώνεται το Κέντρο Συνεντεύξεων του Λευκού Οίκου, τα προσωρινά κεντρικά γραφεία Τύπου κοντά στην προεδρική κατοικία των ΗΠΑ. Το CNN μετέδωσε ότι η εκκένωση οφείλεται σε ύποπτο πακέτο.

2009: Η κεντρική τράπεζα της Ζιμπάμπουε προχωρά στην τρίτη υποτίμηση του νομίσματος της χώρας κάνοντας το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια Ζιμπάμπουε μόλις ένα δολάριο Ζιμπάμπουε. Η αντιστοιχία με τον αμερικάνικό δολάριο έφτασε τότε στο 1 προς 300 τρισεκατομμύρια.

2011: Ο Αυστραλός κολυμβητής Ίαν Θορπ ανακοινώνει πως θα επιστρέψει στην ενεργό δράση για να συμμετάσχει στην Ολυμπιάδα του 2012.

1015: Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης συναντά τον βρετανό ομόλογό του Τζορτζ Όσμπορν και παράγοντες του Σίτι του Λονδίνου. Tα αγγλικά ΜΜΕ σχολιάζουν την επιμελώς ατημέλητη εμφάνιση του έλληνα υπουργού Οικονομικών, κάνοντας λόγο για «παλτό εμπόρου ναρκωτικών και ύφος τραγουδιστή των 90s».

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

450 - Ιουστίνος Α΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Φλάβιος Ιουστίνιος Αύγουστος ή Ιουστίνος Α΄ (2 Φεβρουαρίου 450 - 1 Αυγούστου 527) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 518 έως το 527. Ανήλθε μέσα από τις τάξεις του στρατού και τελικά έγινε αυτοκράτορας, παρά το γεγονός ότι ήταν αναλφάβητος[1] και σχεδόν 70 ετών. Ήταν ιδρυτής της Ιουστινιάνειας Δυναστείας, Θραξ στην καταγωγή.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ιδρύθηκε η δυναστεία που περιελάμβανε τον ανιψιό του και μετέπειτα αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α΄.
Ο Ιουστίνος δέχτηκε το χρίσμα του διαδόχου από τον προηγούμενο αυτοκράτορα Αναστάσιο Α΄, στου οποίου την φρουρά υπηρετούσε. Ορισμένες μάλιστα πηγές αναφέρουν ότι η επιλογή του είχε γίνει με βάση διάφορες προλήψεις του γηραιού Αναστάσιου. Ήταν ταπεινής καταγωγής από τη Θράκη. Παρά το ότι ήταν αμόρφωτος, ήταν άξιος και ικανός στρατιωτικός. Φαίνεται πώς ήταν επίσης αρκετά πονηρός και ευέλικτος στην πολιτική, και σίγουρα φιλόδοξος, όπως απέδειξε από τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα της ανάληψης της εξουσίας. Επί των ημερών του συντάχτηκαν νόμοι που περιόριζαν την επιρροή της παλαιάς τάξης των Βυζαντινών ευγενών.
Μαζί του είχε πάντα τον ανιψιό του Ιουστινιανό, ο οποίος αποτελούσε το βασικό του σύμβουλο. Υπό τις οδηγίες του ανιψιού του, επούλωσε το σχίσμα μεταξύ των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, που είχε προκύψει με το αμοιβαίο ανάθεμα επί Αναστασίου.
Πέθανε το 527 από καρκίνο, έχοντας ήδη ορίσει διάδοχο τον αγαπημένο του ανιψιό.

1208 - Ιάκωβος Α΄, βασιλιάς της Αραγωνίας.

1455 - Ιωάννης, βασιλιάς της Δανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας.

1457 - Πέτρος Μάρτυς της Ανγκιέρα, Ιταλός ιστορικός.

1494 - Μπόνα Σφόρτσα, βασίλισσα της Πολωνίας.

1591 - Γκουερτσίνο, Ιταλός ζωγράφος.
Ο Τζιοβάννι Φρανσέσκο Μπαρμπιέρι (Giovanni Francesco Barbieri, Τσέντο, 2 Φεβρουαρίου 1591 - Μπολόνια, 22 Δεκεμβρίου 1666) γνωστός ως Γκουερτσίνο (Guercino) ήταν Ιταλός ζωγράφος του μπαρόκ. Πολλοί από τους πίνακές του διακρίνονται για τις ζωντανές απεικονίσεις και την φωτεινότητά τους.

1649 - Πάπας Βενέδικτος ΙΓ΄.

1782 – Ανρί Ντε Ρινί (Δεριγνύ), γάλλος ναύαρχος. Ήταν ο διοικητής της γαλλικής ναυτικής μοίρας στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
Ο Ανρί ντε Ρινί, γνωστός στην Ελλάδα ως Δεριγνύ (πλήρες όνομα: Marie Henri Daniel Gauthier, comte de Rigny, ελληνικά: Μαρί Ανρί Ντανιέλ Γκοτιέ, κόμης του Ρινύ, 2 Φεβρουαρίου 1782 – 6 Νοεμβρίου 1835) ήταν Γάλλος ευγενής, ναύαρχος του γαλλικού στόλου στην περίφημη Ναυμαχία του Ναυαρίνου στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ήταν ανιψιός του βαρώνου του Λουί, Ζοζέφ Ντομινίκ, και γιος ενός πρώην λοχαγού του συντάγματος δραγώνων Παντιέβρ, ο οποίος απεβίωσε αφήνοντας πέντε μικρά αγόρια, ανάμεσά τους και τον αδερφό τού Δεριγνύ, τον μελλοντικό στρατηγό Ρινύ. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση εκδιώχθηκε από το περίφημο σχολείο του Ποντ-α-Μουσόν (Pont-à-Mousson), όπου σπούδαζε εσώκλειστος. Στα δέκα του χρόνια, είχε χάσει τον πατέρα του, ενώ η μητέρα του ήταν στη λίστα των μεταναστριών και έπρεπε να εγκαταλείψει τη Γαλλία. Μια θεία του φρόντισε την οικογένεια του μικρού Ανρί, μαζεύοντάς τους σε ένα σπίτι με την κόρη της, δεκαέξι ετών, και τα πέντε αγόρια, με μεγαλύτερο τον Ανρί. Αφού πέρασε αρκετούς μήνες σε Ειδικό Σχολείο στη Βρέστη, όπου είχε σταλεί να τελειώσει τις εγκύκλιες σπουδές του, κατατάχθηκε το 1798 στο γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό ως δόκιμος αξιωματικός υπό τις διαταγές του ονομαστού ναυάρχου Ετιέν Εστάς Μπρουί. Το 1799 έγινε σημαιοφόρος.
Έλαβε μέρος στον αποκλεισμό του λιμανιού του Πόρτο Φερράχο και στη μάχη της Αλγεθίρας, ενώ κατόπιν συμμετείχε στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο καθώς και στις αποστολές στον Άγιο Δομίνικο, στην Κορσική και στην Ισπανία. Το 1803 στάλθηκε στο έμπεδο (στρατόπεδο) της Βουλώνης, υπεύθυνος για τη διοίκηση της κορβέττας Λα Τριομφάντ (Η Τροπαιοφόρος).
Ανακρίθηκε από τον ίδιο τον Ναπολέοντα για την αποτυχία της εισβολής στην Αγγλία, όπου έδωσε στον αυτοκράτορα μια απάντηση γεμάτη αυτοπεποίθηση και περιεκτικότητα. Στη συνέχεια συμμετείχε στις εκστρατείες στην Πρωσία, την Πολωνία και την Πομερανία. Πολέμησε αυτά τα δυο χρόνια στην Ιένα, το Πολτόλσκ, την πολιορκία του Στράλσουντ και του Γκράουντεντς, όπου τραυματίστηκε. Το 1808, συμμετείχε στη στρατιά της ισπανικής εκστρατείας, όπου χρημάτισε στρατοπεδάρχης του στρατάρχη Μπεσιέρ. Διακρίθηκε στη μάχη της Μεδίνας ντε Ριοσέκο και τραυματίστηκε πάλι στη μάχη της Σομοσιέρρα. Ήταν επίσης παρών στην κατάληψη της Μαδρίτης το 1809 και στη μάχη του Βαγκράμ.
Τον ίδιο χρόνο προάχθηκε στο βαθμό του υποπλοίαρχου και το 1811 ήταν πια διοικητής, λαμβάνοντας διαταγές να αποπλεύσει για να συναντήσει τον αντίπαλο αγγλικό στόλο που είχε αποκλείσει τα λιμάνια του Σερμπούρ και της Χάβρης, όπου και έφερε σε πέρας με μεγάλο σθένος αυτή την επικίνδυνη αποστολή. Το 1813 τραυματίστηκε ακόμα μια φορά, κατά τη διάρκεια εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στο γαλλικό χωριό Μπαρσελέν που είχαν καταλάβει οι Βρετανοί.

1787 - Νικηταράς, Έλληνας αγωνιστής.
Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς (2 Ιανουαρίου 1787 - 25 Σεπτεμβρίου 1849) ήταν πολεμικός ηγέτης στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ως προς το έτος γέννησης του οι απόψεις διίστανται . Άλλοι αναφέρουν το έτος 1782,άλλοι το 1784 και άλλοι το 1787 .
Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλη Αναστάσοβα των Πισινών Χωριών του Μυστρά .(σημερινή Νέδουσα Μεσσηνίας) , στους πρόποδες του Ταϋγέτου, 25 χλμ από την πόλη της Καλαμάτας όπως μας διηγείται ο ίδιος στα απομνημονεύματά του που κατέγραψε ο Γ. Τερτσέτης. Στη σελ. 13 αναφέρει: "Εγεννήθηκα εις ένα χωριό Μεγάλη Αναστασίτσα (Αναστάσοβα) αποδώθε από του Μυστρά προς την Καλαμάτα . Ο προπάππος μου ήτον Προεστός και ο πατέρας μου έφυγε δεκαέξι χρόνων και επήγε με τα στρατεύματα τα Ρούσικα στην Πάρο και ήτον πολεμικός. Τον εσκότωσαν εις την Μονεμβασιά μαζί με έναν αδελφό και μ' εναν κουνιάδο μου. Από ένδεκα χρόνων, μαζί με τον πατέρα μου, έσερνα άρματα. Ετουφέκισα ένα Τούρκο στο Λεοντάρι."
Ο Νικηταράς πήρε μέρος σε πολλές ακόμη μάχες μέχρι που απελευθερώθηκε η χώρα. Επί Καποδίστρια και Όθωνα ανήκε στο Κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η ελληνική Κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το ρωσόφιλο Κόμμα επεδίωκε να αντικαταστήσει τον Βασιλιά Όθωνα με κάποιον Ρώσο Πρίγκιπα, συνέλαβε το Νικηταρά το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση, την οποία εξέτισε στις φυλακές της Αίγινας. Όταν αποφυλακίστηκε, ή υγεία του ήταν εξασθενημένη από τα βασανιστήρια που υπέστη κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του. Έπασχε από ζάχαρο χωρίς να το γνωρίζει, με αποτέλεσμα να χάσει σε μεγάλο βαθμό την όρασή του. Βίωσε την αχαριστία και την αγνωμοσύνη του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους, το οποίο του αρνήθηκε μια αξιοπρεπή σύνταξη ώστε να ζει αυτός και η οικογένειά του ευπρεπώς και αντί αυτού, του χορηγήθηκε "άδεια επαιτείας" στον χώρο όπου υπάρχει σήμερα ο ναός της Ευαγγελίστριας κάθε Παρασκευή. Το 1843, όταν ο Βασιλιάς Όθωνας αναγκάστηκε να δώσει Σύνταγμα στην Ελλάδα, οπότε του απονεμήθηκε ο Βαθμός του υποστράτηγου μαζί με μία πενιχρή σύνταξη. Απεβίωσε το 1849 σε ηλικία 61 ετών. Τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί δίπλα στο Κολοκοτρώνη.

1853 – Γεώργιος Σουρής, σατιρικός ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης.
Ο Γεώργιος Σουρής ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας, έχοντας χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης».

1873 - Κόνσταντιν φον Νόιρατ, Γερμανός διπλωμάτης και πολιτικός.

1882 - Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και της Δανίας (2 Φεβρουαρίου 1882 - 3 Δεκεμβρίου 1944) ήταν το έβδομο παιδί και ο τέταρτος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων. Είναι πατέρας του Πρίγκιπα Φίλιππου, Δούκα του Εδιμβούργου σύζυγος της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1882 στην Αθήνα. Διδάχθηκε τα αγγλικά από τους επιστάτες καθώς αυτός μεγάλωνε, αλλά σε συνομιλίες με τους γονείς του αυτός αρνήθηκε να μιλήσει οτιδήποτε εκτός από τα ελληνικά. Στη συνέχεια όμως μιλούσε και άλλες γλώσσες: γερμανικά, δανικά, ρωσικά, και γαλλικά.
Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και, όπως και για τα άλλα τέκνα του Γεωργίου Α΄, οι σπουδές του ήταν πλήρεις, χωρίς καμιά διάκριση από τους κοινούς Ευέλπιδες. Αυτό οφειλόταν στον διοικητή της σχολής Ευελπίδων Νικόλαο Ζορμπά, ο οποίος είχε αρνηθεί να δώσει προαγωγή στον πρίγκιπα Ανδρέα σε αντίθεση με τον συμμαθητή του Θεόδωρο Πάγκαλο. Εξαιτίας αυτής της κίνησης, δημιουργήθηκε επεισόδιο μεταξύ Παλατιού-Ζορμπά, το οποίο όμως δεν συνεχίστηκε.
Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Γερμανία, έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως αξιωματικός τού Ιππικού και στην συνέχεια στην Μικρά Ασία. Τον Ιούλιο του 1921 μετά την κατάληψη του Εσκί Σεχίρ έφθασε ως διοικητής της 12ης μεραρχίας, με το βαθμό του υποστράτηγου, στο μικρασιατικό μέτωπο. Προήχθη αμέσως σε αντιστράτηγο τον Ιούλιο του 1921 πριν την εκστρατεία του Σαγγαρίου.
Ως αντιστράτηγος ήταν διοικητής του Β' Σώματος Στρατού, το οποίο έπρεπε να κινηθεί δια μέσου της Αλμυράς Ερήμου για την κατάληψη της Άγκυρας.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την επανάσταση του Πλαστήρα με διαταγή του Πάγκαλου ο Πρίγκηπας Ανδρέας συνελήφθη στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1922 από τον συνταγματάρχη Χρήστο Λούφα και μεταφέρθηκε στην Αθήνα για να δικαστεί από έκτακτο στρατοδικείο. Είχε προηγηθεί η δίκη και η εκτέλεση των έξι, το πρωΐ της 15 Νοεμβρίου 1922. Στη δίκη που ακολούθησε ο πρίγκηπας Ανδρέας καταδικάσθηκε σε θάνατο με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον Αύγουστο του 1921.
Η απόφαση όμως δεν εκτελέστηκε από την Επαναστατική Στρατιωτική Κυβέρνηση, λόγω μεσολάβησης της βρετανικής κυβέρνησης μέσω του Άγγλου πλοιάρχου Τάλμποτ. Με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό "της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων" και τον καταδίκασε στις 20 Νοεμβρίου 1922 στην ποινή της ισόβιας υπερορίας και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών.
Αμέσως μετά την καταδίκη του με τη συνοδεία του συμμαθητή του από τη σχολή Ευελπίδων Πάγκαλου, και του Τάλποτ μεταφέρθηκε στο Φάληρο και αναχώρησε με το βρετανικό αντιτορπιλλικό "Καλυψώ". Το πλοίο σταμάτησε στην Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειά του και μετά κατευθύνθηκε προς την Ιταλία. Στη συνέχεια μαζί με την οικογένειά του έφυγαν για τη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στο προάστιο του Παρισίου, Σαιν Κλού, φιλοξενούμενοι της εύπορης συζύγου του αδελφού του Γεωργίου, Πριγκίπισσας Μαρία Βοναπάρτη.
Το 1928 εξέδωσε το βιβλίο "Δορύλαιον - Σαγγάριος 1921". Το 1935 αποκαταστάθηκε στον βαθμό του και στη συνέχεια πραγματοποίησε σύντομα ταξίδια στην Ελλάδα.
Νυμφεύθηκε την Πριγκίπισσα Αλίκη στις 6 Οκτωβρίου 1903, αδελφή του Λόρδου Μαουντμπάτεν και απέκτησε τέσσερις κόρες και έναν γιό.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας πέθανε στις 3 Δεκεμβρίου 1944, στο ξενοδοχείο "Μετροπόλ", στο Μόντε Κάρλο, από ανακοπή καρδιάς. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.

1882 – Τζέιμς Τζόις, ιρλανδός συγγραφέας.
Ο Τζέιμς Τζόυς (James Augustine Aloysius Joyce, 2 Φεβρουαρίου 1882 - 13 Ιανουαρίου 1941) ήταν Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ού αιώνα, δημιουργός των μυθιστορημάτων Οδυσσέας (1922) και Finnegans Wake (1939). Παρά την καταγωγή του, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκτός Ιρλανδίας.

1886 – Φρανκ Λόιντ, Σκωτσέζος σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Ο Φρανκ Λόιντ (Frank William George Lloyd, 2 Φεβρουαρίου 1886 - 10 Αυγούστου 1960) ήταν Βρετανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών βραβευμένος με δυο Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα (The Divine Lady, 1929) και Καβαλκάντ (Cavalcade, 1933). Ο Λόιντ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών και πρόεδρός της από το 1934 εώς και το 1935.
Ο Φρανκ Λόιντ ήταν ο πρώτος Σκωτσέζος σκηνοθέτης που τιμήθηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας, είναι επίσης ο μοναδικός που κατάφερε να λάβει τρεις υποψηφιότητες για το βραβείο την ίδια χρονιά. Οι ταινίες για τις οποίες βρέθηκε υποψήφιος ήταν η βωβή Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα (The Divine Lady, 1929), η μερικώς ομιλούσα Ο Μοιραίος Χείμαρρος (Weary River, 1929) και η ομιλούσα Drag, κερδίζοντας στο τέλος για το Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα. Βραβεύτηκε άλλη μια φορά με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία Καβαλκάντ κι έλαβε άλλη μια υποψηφιότητα για την επική περιπέτεια του 1935 Ναυτική Ανταρσία (Mutiny on the Bounty) που είναι ίσως η πιο αξιομνημόνευτη ταινία του.
Το 1957 βραβεύτηκε με το βραβείο Τζορτζ Ίστμαν για την προσφορά του στο χώρο του κινηματογράφου.

1889 - Ζαν ντε Λατρ ντε Τασινύ, Γάλλος στρατηγός.

1905 - Άυν Ραντ, Ρωσίδα συγγραφέας και φιλόσοφος.
Η Άυν Ραντ (γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1905 (20 Ιανουαρίου με το παλιό ημερολόγιο) και πέθανε στις 6 Μαρτίου 1982. Ήταν Ρωσικοαμερικανίδα μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, θεατρικός και κινηματογραφικός σεναριογράφος. Είναι γνωστή για τα δύο best-seller μυθιστορήματα, Κοντά στον Ουρανό (The Fountainhead) και Ο Άτλας Επαναστάτησε (Atlas Shrugged), καθώς και για την ανάπτυξη ενός φιλοσοφικού συστήματος που ονόμασε αντικειμενισμό. Γεννήθηκε και σπούδασε στη Ρωσία και μετανάστευσε στις Η.Π.Α. το 1926. Το 1935-1936 ένα θεατρικό της έργο ανέβηκε στο Broadway. Μετά την αρχική αποτυχία δύο μυθιστορημάτων της στην Αμερική, έγινε διάσημη το 1943 με το μυθιστόρημα Κοντά στον Ουρανό.
Το 1957 εκδόθηκε το πιο γνωστό της έργο, το μυθιστόρημα Ο Άτλας Επαναστάτησε. Στη συνέχεια, σταμάτησε να γράφει λογοτεχνικά βιβλία για να προωθήσει τη φιλοσοφία της, εκδίδοντας, μέχρι τον θάνατό της το 1982, δικά της περιοδικά και αρκετές συλλογές δοκιμίων. Υπερασπιζόταν τη λογική ως μέσο απόκτησης γνώσης και απέρριπτε την πίστη και τη θρησκεία. Υποστήριζε τον λογικό και ηθικό εγωισμό και απέρριπτε τον ηθικό αλτρουισμό. Στην πολιτική, καταδίκαζε την έναρξη βίας ως ανήθικη και ήταν αντίθετη στον κολεκτιβισμό, τον κρατισμό και τον αναρχισμό, υποστηρίζοντας τη μιναρχία (ελάχιστο κράτος) και τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς, που πίστευε ότι ήταν το μοναδικό κοινωνικό σύστημα που προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα. Στην τέχνη, η Ραντ προωθούσε τον ρομαντικό ρεαλισμό. Ήταν ιδιαίτερα κριτική απέναντι στους περισσότερους φιλοσόφους και τις φιλοσοφικές παραδόσεις, με εξαίρεση τους Αριστοτελιστές και τους κλασικούς φιλελεύθερους.
Τα μυθιστορήματα της Ραντ έλαβαν ανάμικτες κριτικές και η ακαδημαϊκή κοινότητα γενικά αγνόησε ή απέρριψε τη φιλοσοφία της. Το κίνημα του Αντικειμενισμού προσπαθεί να προωθήσει τις ιδέες της στον ακαδημαϊκό και δημόσιο χώρο. Έχει σημαντική επιρροή στους ελευθεριακούς (libertarians) και τους Αμερικάνους συντηρητικούς

1911 - Νάσος Δετζώρτζης, Έλληνας συγγραφέας.

1912 - Μιλβίνα Ντιν, Αγγλίδα επιζήσασα του Τιτανικού.
Η Μιλβίνα Ντιν (Elizabeth Gladys Millvina Dean, 2 Φεβρουαρίου 1912 - 31 Μαΐου 2009) ήταν το τελευταίο πρόσωπο από εκείνα που επέζησαν της τραγωδίας του "Τιτανικού". Το ναυάγιο του υπερωκεανίου με το όνομα αυτό έγινε στις 15 Απριλίου του 1912. Η ίδια γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1912 και δε θυμόταν καθόλου το ναυάγιο. Ωστόσο, εκπροσωπούσε τον τελευταίο ζωντανό σύνδεσμο με την τραγωδία.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο, κόρη του Μπέρτραμ Φρανκ Ντιν και της Τζορτζέτ Εύα Λάιτ. Ο αδερφός της, Μπέρτραμ Βίαρ Ντιν, πέθανε σε ηλικία 80 ετών, το 1992. Οι γονείς της Ντιν αποφάσισαν να φύγουν από την Αγγλία και να μεταναστεύσουν στο Κάνσας, όπου ο πατέρας της είχε συγγενείς εν ζωή και ευελπιστούσε να ανοίξει ένα καπνοπωλείο. Οι Ντιν δε θα επέβαιναν στον "Τιτανικό", ωστόσο εξαιτίας μιας απεργίας ανθρακωρύχων, μεταφέρθηκαν στο πλοίο και επιβιβάστηκαν ως επιβάτες τρίτης κατηγορίας όσον αφορά τις θέσεις στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας. Η Μιλβίνα δεν ήταν ούτε τριών μηνών όταν επιβιβάστηκε στο πλοίο. Ο πατέρας της κατάλαβε την πρόσκρουση του πλοίου σε παγόβουνο τη νύχτα της 14ης Απριλίου του 1912 και επέστρεψε στην καμπίνα του, λέγοντας στη σύζυγό του να ντύσει τα παιδιά και να ανεβούν στο κατάστρωμα. Η Μιλβίνα μαζί με τη μητέρα της και τον αδερφό της μπήκαν στη σωσίβια λέμβο αριθμός 10 και ήταν από τους πρώτους επιβάτες που γλίτωσαν από τη βύθιση του πλοίου. Ωστόσο, ο πατέρας της Μιλβίνα δεν επέζησε και ποτέ δεν αναγνωρίστηκε η σορός του, αν ανασύρθηκε.
Επιστροφή στην Αγγλία
Αρχικά η μητέρα της Μιλβίνα, η Εύα, ήθελε να εκπληρώσει την επιθυμία του άνδρα της για μια νέα ζωή στην Αμερική. Μετά τον τραγικό του θάνατο όμως, η ίδια και τα δύο μικρά παιδιά της επέστρεψαν στην Αγγλία, με το RMS Αδριατική. Η μικρή και ο αδερφός της μορφώθηκαν με χρήματα από τη σύνταξη σε γειτονικά σχολεία του Σαουθάμπτον. Όταν η ίδια ήταν 8 ετών έμαθε ότι ήταν και εκείνη επιβάτης στο τραγικό πλοίο. Η Μιλβίνα δεν παντρεύτηκε ποτέ της και εργάστηκε για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αργότερα εργάστηκε ως χαρτογράφος και γραμματέας. Η μητέρα της απεβίωσε το 1975 σε ηλικία 96 ετών και ο αδερφός της στις 14 Απριλίου του 1992, την 80ή επέτειο από την τραγωδία.
Η Ντιν άρχισε να συμμετέχει σε εκδηλώσεις για το ναυάγιο μετά τα 70 της χρόνια. Το 2007 κατηγόρησε ανοικτά το BBC ότι διακωμωδούσε την τραγωδία με ένα ειδικό επεισόδιο στη σειρά Doctor Who , που είχε τον τίτλο "Το Ταξίδι των Καταραμένων" (Voyage of the Damned) , παρά το γεγονός ότι δεν είχε δει η ίδια το πρόγραμμα. Η Ντιν, μιλώντας από τον οίκο ευγηρίας, είπε ότι ο Τιτανικός ήταν μια τραγωδία που διέλυσε οικογένειες και θεώρησε ασέβεια να διασκεδάζει κανείς με μια τέτοια τραγωδία. Μία εκπρόσωπος της παραγωγής του προγράμματος ανέφερε ότι το πρόγραμμα δε σκόπευε να προσβάλει και ότι ο τίτλος αναφερόταν σε ένα διαστημόπλοιο με την ονομασία "Τιτανικός" και όχι σε καράβι.
Η Ντιν παρακολούθησε νωρίτερα την πρεμιέρα μιας ταινίας (A Night to Remember) για το ναυάγιο με άλλους 5 επιζήσαντες. Η ίδια ανέφερε ότι ήταν πολύ οδυνηρό για όλους αυτό, καθώς όλοι και όλες είχαν χάσει τους γονείς τους στο ναυάγιο. Έκτοτε η Ντιν δεν παρακολούθησε ποτέ καμία ταινία για την τραγωδία, ακόμα και όταν προσκλήθηκε από τον Πρίγκιπα Κάρολο της Ουαλίας για να δουν την ταινία Τιτανικός του Τζέιμς Κάμερον το 1997. Τον Απρίλιο του 2008 δέχτηκε η ίδια μια πρόσκληση για να μιλήσει στην επέτειο της τραγωδίας, στο Σαουθάμπτον, ωστόσο ανέβαλε την εμφάνισή της λόγω ασθένειας.
Τελευταίο επιζών πρόσωπο του ναυαγίου του "Τιτανικού"
Η Ντιν έγινε το τελευταίο επιζών πρόσωπο του ναυαγίου του "Τιτανικού", το οποίο ήταν εν ζωή στις 16 Οκτωβρίου του 2007, όταν πέθανε η Μπάρμπαρα Ουέστ από το Τριούρο. Τον Οκτώβριο του 2008 η Ντιν ανακοίνωσε ότι θα δημοπρατούσε τα αναμνηστικά της αντικείμενα από την εποχή του ναυαγίου, προκειμένου να πληρώσει τα έξοδα για την περίθαλψή της. Ανάμεσα στα αντικείμενα ήταν και μία βαλίτσα 100 χρόνων που την είχαν δωρίσει στην οικογένειά της μετά το ναυάγιο. Τελικά ο Ντέιβιντ Τζεστ έδωσε μια επιταγή στην Ντιν ώστε να μην πουλήσει τα υπάρχοντά της.
Πέθανε σε ηλικία 97 ετών, στις 31 Μαΐου του 2009. Στις 25 Οκτωβρίου 2009 οι στάχτες του σώματος της Ντιν σκορπίστηκαν έξω από την αποβάθρα του Σαουθάμπτον από τον σύντροφό της, Μπρούνο Νόρντμανις

1922 - Άλμπερτ Σατζ, αμερικανός ερευνητής, που ανακάλυψε την στρεπτομυκίνη, το πρώτο αντιβιοτικό φάρμακο για την καταπολέμηση της φυματίωσης. (Θαν. 17/1/2005)

1926 – Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια ντ' Εσταίν κατάγεται από τη νοτιοκεντρική περιοχή της Ωβέρνης με δικό τους πύργο στο Σαμελιέρ. Αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλλύ του Παρισιού. Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας. Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle - ENA, τελειώσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά, διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής. Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση. Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σε ηλικία 36 ετών και πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος Υπουργός Οικονομικών. Συγκρούστηκε με τους ορθόδοξους Γκωλικούς για ζητήματα ιδιωτικής πρωτοβουλίας ευρωπαϊκής ένωσης, και στενώτερων δεσμών με τις Ή.Π.Α.Γι' αυτό και παύθηκε από τον Ντε Γκωλ. Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υψηλά αξιώματα η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο. Όπως και ο Σαρλ ντε Γκωλ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ. Το 1981 έχασε τις εκλογές από τον Φρανσουά Μιτεράν, ενώ παράλληλα ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρωθυπουργός του, διέσπασε την ενότητα της παράταξης των συντηρητικών στρεφόμενος εναντίον του. Μετά από μία δυσμενή περίοδο, τελευταία αρχίζει να επανακτά την επιρροή που ασκούσε παλιά και έχει προτείνει την άμεση εκλογή Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ελπίζοντας στην ανάδειξή του στο αξίωμα αυτό.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1952 παντρεύτηκε την Ανν Αιμόν ντε Μπραντές της μεγάλης οικογένειας των βιομηχάνων χάλυβος.

1929 - Τζορτζ Μπαντ, Βρετανός ορειβάτης.

1933 - Ταν Σουέ, στρατιωτικός ηγέτης της Μιανμάρ.

1939 - Ντέιλ Τ. Μόρτενσεν, Αμερικανός οικονομολόγος.

1944 - Ακίλ Ακίλοφ, πρωθυπουργός του Τατζικιστάν.

1946 - Ισάιας Αφεγουέρκι, πρόεδρος της Ερυθραίας.

1947 – Φάρα Φόσετ, ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός. Έγινε περισσότερο γνωστή από τον ρόλο της στην τηλεοπτική σειρά "Οι Άγγελοι του Τσάρλι".

1951 - Βαγγέλης Αλεξανδρής, Έλληνας καλαθοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής προπονητής καλαθοσφαίρισης, γεννημένος στις 2 Φεβρουαρίου 1951.
Καριέρα Καλαθοσφαιριστή
Αγωνίστηκε στην Αναγέννηση Θεσσαλονίκης, στον Άρη (1971-1980) και στον ΠΑΟΚ. Αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος το 1979 με τον Άρη. Κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος με τον ΠΑΟΚ το 1984.
Με την Εθνική Εφήβων κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων το 1970 και με την Εθνική Ανδρών συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 1983.
Καριέρα Προπονητή
Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες προπονητές και ο μοναδικός που έχει κατακτήσει 2 Ευρωπαικά τρόπαια.
Ο πρώτος Ευρωπαϊκός του τίτλος ήρθε το 2001 όταν ήταν προπονητής του Αμαρουσίου και κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα. Το 2003 στέφτηκε Κυπελλούχος Ευρώπης καθοδηγώντας την ομάδα του Άρη.

1951 - Πάιας Γουίνγκτι, πολιτικός από την Παπούα Νέα Γουινέα.

1952 - Παρκ Γκουν-χιέ, Νοτιοκορεάτισα πολιτικός.

1953- Άννα Αδριανού Ελληνίδα ηθοποιός και σεναριογράφος.

1961 - Λωρίν Λέιν, Αμερικανίδα ηθοποιός.

1966 - Μάικλ Μίσικ, πρωθυπουργός των νησιών Τερκς και Κέικος.

1975 - Βαγγέλης Κουτσουρές, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1975 – Ιεροκλής Στολτίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Ιεροκλής Στολτίδης (2 Φεβρουαρίου 1975) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε ως αμυντικός μέσος στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στον Ολυμπιακό και στην Κέρκυρα. Ξεχώρισε για το πάθος του εντός των αγωνιστικών χώρων, τη δύναμη και το θάρρος στις διεκδικήσεις και τη φυσική του κατάσταση. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στο τέλος της περιόδου 2010-11 έχοντας συμπληρώσει 542 συμμετοχές και 75 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Από αυτές οι 417 συμμετοχές και τα 55 γκολ αφορούν το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής.

1977 – Σακίρα, Κολομβιανή τραγουδίστρια της ποπ.
Η Σακίρα Ισαμπέλ Μεμπαράκ Ριπόλ (Shakira Isabel Mebarak Ripoll, 2 Φεβρουαρίου 1977), γνωστή επαγγελματικά ως Σακίρα, είναι Κολομβιανή τραγουδίστρια λιβανέζικης καταγωγής, συνθέτρια και στιχουργός που έκανε την εμφάνισή της στη μουσική σκηνή της Κολομβίας και της Λατινικής Αμερικής στις αρχές του 1990.

Γεννημένη στην Μπαρρανκίγια της Κολομβίας, καθώς μεγάλωνε άρχισε να δίνει παραστάσεις στο σχολείο της, εστιάζοντας στις φωνητικές της ικανότητες, έχοντας επιρροές από τη ροκ εν ρολ, αλλά και τον λάτιν και αραβικό χορό προβάλλοντας και τις δικές τις ικανότητες στον χορό της κοιλιάς. Η Σακίρα έχει μητρική γλώσσα τα ισπανικά αλλά μιλάει με ευφράδεια Αγγλικά και Πορτογαλικά επίσης, όπως και λίγα Ιταλικά, Γαλλικά, Καταλανικά και Αραβικά.

Ύστερα από την φτωχή αποδοχή που είχαν οι δύο πρώτοι δίσκοι της από τους τοπικούς παραγωγούς, και ενώ ήταν πολύ λίγο γνωστή εκτός της Κολομβίας, η Σακίρα αποφάσισε να γίνει παραγωγός του δικού της είδους μουσικής. Το 1995 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Pies Descalzos” (Ξυπόλητα Πόδια), το οποίο της έφερε μεγάλη επιτυχία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και ο δισκός της “Dónde Están Los Ladrones?” (Πού Είναι Οι Κλέφτες;) που κυκλοφόρησε το 1998 απέσπασε θετικές κριτικές και πούλησε πάνω από 7 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Το 2001, με τη βοήθεια της παγκόσμιας επιτυχίας του πρώτου αγγλόφωνου σινγκλ της “Whenever, Wherever” (Οποτεδήποτε, Οπουδήποτε) το οποίο καθιερώθηκε ως το σινγκλ με τις υψηλότερες πωλήσεις για το 2002, έκανε την είσοδό της στον κόσμο της αγγλόφωνης μουσικής με την κυκλοφορία του δίσκου “Laundry Service” (Καθαριστήριο) ο οποίος πούλησε πάνω από 13 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Σακίρα κυκλοφόρησε ένα project δύο δίσκων που ονομάζονταν Fijación Oral Vol.1 και Oral Fixation Vol.2 (Στοματική Εμμονή Μέρος 1ο και 2ο). Οι δίσκοι αυτοί επέκτειναν την επιτυχία της, και ειδικότερα το καλύτερο σε πωλήσεις τραγούδι του 21ου αιώνα “Hips Don't Lie” (Οι Γοφοί Δε Λένε Ψέματα). Το 1995 η Σακίρα ίδρυσε την οργάνωση Pies Descalzos Foundation (Ίδρυμα Ξυπόλητα Πόδια). Είναι μία Κολομβιανή φιλανθρωπική οργάνωση που παρέχει ειδικά σχολεία για φτωχά παιδιά σε όλη την Κολομβία. Κατα τη διάρκεια της καριέρας της η Σακίρα έχει παρευρεθεί σε πάρα πολλές συναυλίες με φιλανθρωπικό σκοπό. Ανάμεσα στις πιο σημαντικές είναι η “Live 8 Benefit Concert” τον Ιούλιο του 2005, η “Live Earth Concert” στο Αμβούργο όπου έκανε την έναρξη της συναυλίας, αλλά και στην “Clinton Global Iniative” που οργανώθηκε από τον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Προσκλήθηκε επίσης στο Γραφείο του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα τον Φεβρουάριο του 2010 για να συζητήσουν την ανάπτυξη τις παιδικές ηλικίες.

Έχει κερδίσει δύο βραβεία Γκράμι και οχτώ Λάτιν Γκράμι, δώδεκα βραβεία Λάτιν Μπίλμπορντ και ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα. Είναι επίσης η Κολομβιανή καλλιτέχνης με τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών, και η δεύτερη κατά σειρά πιο επιτυχημένη λατίνα τραγουδίστρια μετά την Γκλόρια Έστεφαν, με πωλήσεις να ξεπερνούν τους 70 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Οι πωλήσεις της στην Αμερική κυμαίνονται στα 9,9 εκατομμύρια. Το φθινόπωρο του 2009 η Σακίρα κυκλοφόρησε τον έκτο δίσκο της με το όνομα “She Wolf” (Λύκαινα) κερδίζοντας τους κριτικούς παγκοσμίως με την εκκεντρικότητα των στίχων της. Ο δίσκος πούλησε μετά βίας δύο εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Το τραγούδι “Waka Waka (This Time For Africa)” της Σακίρα επιλέχτηκε ως ο ύμνος της Διοργάνωσης του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 2010. Το τραγούδι απέσπασε γενικά θετικές κριτικές και έγινε παγκόσμια επιτυχία αλλά και το μεγαλύτερο σε πωλήσεις τραγούδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου όλων των εποχών. Στο YouTube, η αγγλόφωνη εκδοχή του βίντεο κλιπ βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της λίστας των βίντεο με τις περισσότερες προβολές (πάνω απο 448 εκατομμύρια προβολές). Με την κυκλοφορία του έβδομου δίσκου της “Sale El Sol” (Ο Ήλιος Βγαίνει) τον Οκτώβριο του 2010, κέρδισε ξανά το λάτιν κοινό της, κάτι που η ίδια περιέγραψε πως ήταν ο κύριος στόχος του δίσκου. Ο δίσκος πούλησε πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Από το 2009, η μουσική πορεία της Σακίρα υποφέρει από την περιοριστική σχέση με την εταιρία της Epic Records, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την ελλιπή προώθηση και επένδυση από τη μεριά της Epic Records για τους δύο τελευταίους δίσκους της “She Wolf” (2009) και “Sale El Sol” (2010). Ωστόσο, η Σακίρα πρόκειται να μπει σε ένα δημοπρατικό πόλεμο δισκογραφικών εταιριών όπως η Warner και η Def Jam Records, μετά την κυκλοφορία του DVD, με τίτλο “Shakira : Live From Paris” (Σακίρα : Ζωντανά Από Τό Παρίσι), της παγκόσμιας περιοδείας της που ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 2010 από το Μόντρεαλ του Καναδά και τελείωσε τον Οκτώβρη του 2011 στο Πουέρτο Ρίκο.

Προσωπική ζωή
Η Σακίρα απο το 2000 εώς το 2010 είχε σχέση με τον Αργεντινό δικηγόρο, Αντόνιο Ντε Λα Ρούα (Antonio de la Rua) και μάλιστα οι δύο τους, ζούσαν σαν παντρεμμένοι, αφού το 2009, η ίδια η Σακίρα είχε δηλώσει οτι δεν χρειάζεται να έχουν χαρτιά που να λένε οτι είναι παντρεμμένοι, αρκεί που το νιώθουν αυτοί. Ο έρωτας και η σχέση του ζευγαριού έληξε (σύμφωνα με τη Σακίρα) τον Αύγουστο του 2010 και μετά το χωρισμό τους, ο Αντόνιο προσπάθησε να μηνύσει τη Σακίρα πολλές φορές, με την πιο γνωστή, τον Απρίλιο του 2013, ζητώντας απο εκείνη 100.000.000 δολλάρια, αφού πίστευε οτι η επιχειρηματική τους συνεργασία (Οκτώβριος 2011) έληξε εξαιτίας της. Το 2010, μετά απο το χωρισμό της, με τον Ντε Λα Ρούα, η Σακίρα γνώρισε τον Ισπανό ποδοσφαιριστή της Μπαρτσελόνα, τον Ζεράρ Πικέ (Gerard Pique) με τον οποίο γρήγορα ξεκίνησαν τη συμπάθεια τους. Η Σακίρα και ο Πικέ, γνωρίστηκαν στα γυρίσματα του βίντεο-κλιπ της, για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στις 22 Ιανουαρίου 2013, ήρθε στο κόσμο ο πρώτος γιός τους, Μίλαν Πικέ Μεμπαράκ (Milan Pique Mebarak) ενώ στις 29 Ιανουαρίου 2015, η Σακίρα γέννησε άλλο ένα αγοράκι, τον Σάσα Πικέ Μεμπαράκ (Sasha Pique Mebarak).

1979 – Φανή Χαλκιά, ολυμπιονίκης των χαμηλών εμποδίων.
Η Φανή Χαλκιά (2 Φεβρουαρίου 1979) είναι Ελληνίδα αθλήτρια, ολυμπιονίκης του στίβου. Είναι αθλήτρια του Ολυμπιακού ΣΦΠ. Ασχολήθηκε και διακρίνεται στα 400μ. και στα 400μ. εμπόδια.
Γεννήθηκε στη Λάρισα, στις 2 Φεβρουαρίου του 1979. Διακρίθηκε την δεκαετία του ΄90 στο μίτινγκ «Ολυμπιακές Μέρες». Στον ανοικτό στίβο πέτυχε 53.46 καλύτερη επίδοση, στα «Τοφάλεια» (2003).
Τον Αύγουστο του 2003 πέτυχε καλύτερη επίδοση και στα 400μ. εμπόδια, στη Θεσσαλονίκη (56.40). Πανελλήνιο ρεκόρ στα 400μ. πέτυχε στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος κλειστού στίβου της Βουδαπέστης (Μάρτιος 2004), με επίδοση 51.77, το οποίο βελτίωσε με επίδοση 51.68 στον ημιτελικό. Τελικά, πήρε την 6η θέση, με 52.90.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 2004 κατέρριψε το δικό της ρεκόρ στα 400μ. με 54.88 στις 11 Ιουνίου του 2004. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 19 Ιουνίου του 2004 πέτυχε την τρίτη καλύτερη επίδοση στον κόσμο στα 400 μ. με εμπόδια, πετυχαίνοντας και πανελλήνιο ρεκόρ με 54.16 στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο Μπίντγκος της Πολωνίας. Το ρεκόρ της δεν έμελλε να το κρατήσει για πολύ. Στα Τσικλιτήρεια, στις 4 Ιουλίου του 2004, πέτυχε χρόνο 5399 και έγινε η πρώτη Ελληνίδα που «κατέβηκε» τα 54 στο αγώνισμα.
Ολυμπιονίκης
Η μεγαλύτερή της διάκριση ήρθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2004) της Αθήνας, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. εμπόδια με 52.82 και ενώ στον ημιτελικό σημείωσε Ολυμπιακό ρεκόρ με 52.77 και την 5η επίδοση όλων των εποχών στο αγώνισμα και ήταν 8η στα 4Χ400μ.
Ρεκόρ και επιτυχίες 2005-2006
Στις 3 Ιουλίου του 2006 πέτυχε την τέταρτη επίδοση στον κόσμο με 53.71 στα 400μ εμπόδια στο Super Grand Prix Τσικλητήρεια, στο Ο.Α.Κ.Α., τερματίζοντας δεύτερη, πίσω από την Αμερικανίδα Λασίντα Ντέμους, η οποία πέτυχε 53.03. Το 2006, κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Γκέτεμποργκ, αφού τερμάτισε 2η στον τελικό των 400μ με εμπόδια με 54.02, στις 9 Αυγούστου του 2006. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 2006 στην Αθήνα αγωνίστηκε στα 400μ. και με 50.94 κατέλαβε την 5η θέση.
Χρήση απαγορευμένων ουσιών
Στις 16 Αυγούστου του 2008, κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο και λίγο πριν τα προκριματικά των 400μ. με εμπόδια, η ΔΟΕ ανακοίνωσε ότι το πρώτο δείγμα της αθλήτριας βρέθηκε θετικό στην απαγορευμένη ουσία μεθυλτριενολόνη (Μ3), σε έλεγχο που διεξήγαγε η WADA στην Ιαπωνία, όπου η εθνική ομάδα του στίβου προετοιμάστηκε για τους Ολυμπιακούς. Η ουσία Μ3 είναι ισχυρό στεροειδές με δράση περίπου εκατό φορές πιο ισχυρή από αυτή της τεστοστερόνης αλλά και μεγάλη τοξικότητα, και είναι η ίδια ουσία που είχε ανιχνευτεί σε άλλους 14 Έλληνες αθλητές σε προηγούμενους ελέγχους. Η Χαλκιά κατέθεσε την διαπίστευσή της και αναχώρησε από το Πεκίνο το ίδιο βράδυ, δίνοντας πριν συνέντευξη τύπου όπου υποστήριξε την αθωότητά της, δηλώνοντας σοκαρισμένη για το γεγονός. Λίγες ημέρες αργότερα, ανακοινώθηκε ότι και το δεύτερο δείγμα της αθλήτριας ήταν θετικό. Από την Εισαγγελία Πρωτοδικών διατάχθηκε στις 19 Αυγούστου προκαταρκτική έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν παραβιάστηκε ο νόμος περί ντόπινγκ. H ποινή αποκλεισμού δύο ετών επικυρώθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ, στις 26 Νοεμβρίου του 2008.
Οριστική απαλλαγή κατηγοριών και αθώωση
Στις 19 Φεβρουαρίου του 2016, η Φανή Χαλκιά απαλλάχθηκε ομόφωνα από κάθε κατηγορία για χρήση απαγορευμένων ουσιών. Το Εφετείο έκρινε πως η πρώην πρωταθλήτρια είχε πέσει θύμα κυκλώματος νοθευμένων σκευασμάτων. Μαζί της, αθωώθηκε και ο προπονητής της Γιώργος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος αντιμετώπιζε την κατηγορία της προμήθειας απαγορευμένων ουσιών.

1981 - Έμιλυ Ρόουζ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Έμιλυ Ρόουζ (Emily Rose, Ρεντόν, Ουάσινγκτον, 2 Φεβρουαρίου 1981) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Ρόουζ έχει Master of Fine Arts στην υποκριτική από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας του Λος Άντζελες. Επίσης αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Vanguard της Νότιας Καλιφόρνιας με πτυχίο στις θεατρικές σπουδές. Έχει μια νεώτερη αδελφή και αδελφό και ζεί στο Λος Άντζελες με τον σύζυγό της.
Έμφανίστηκε στο τέταρτο επεισόδιο (που δεν προβλήθηκε στην τηλεόραση) της Αμερικάνικης τηλεοπτικής σειράς Smith και πρωταγωνίστησε ως cass στο δράμα John from Cincinnati του HBO. Έπαιξε την Lena Branigan στη σείρα Brothers & Sisters και την Trish Merrick στο δράμα του CBS Jericho. Η Ρόουζ έδωσε τη φωνή της και πρωταγωνίστησε εικονικά (με την τεχνική motion capture) στο ρόλο της Elena Fisher στα βιντεοπαιχνίδια για playstation 3 Uncharted: Drake's Fortune του 2007, Uncharted 2: Among Thieves του 2009 και στο Uncharted 3: Drake's Deception του 2011. Έπαιξε άκομη τον ρόλο της Tracy Martin στον τελευταίο κύκλο της σείρας Στην Εντατική, ως Γκεστ-σταρ σε ενα επισόδειο του Δύο και 1/2 άνδρες και τον πρωταγωνιστικό ρόλο σαν Audrey Parker υποδυόμενη μια πράκτορα του FBI στη σειρά Haven του Syfy.

1985 - Σιλβέστρε Βαρέλα, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής.

1987 - Ζεράρ Πικέ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1491 - Μάρτιν Σόνγκαουερ, Γερμανός χαράκτης και ζωγράφος.
Ο Μάρτιν Σόνγκαουερ (Martin Schongauer, Κολμάρ, 1445 – 2 Φεβρουαρίου 1491) ήταν Γερμανός χαράκτης και ζωγράφος της Αναγέννησης. Μνημονεύεται για τα εξαιρετικά χαρακτικά του, ιδίως με τη χρήση χαλκού, και για τα έργα ζωγραφικής του, καθώς και για τη διακόσμηση Αγίων Τραπεζών. Όλα τα παραπάνω άσκησαν καθοριστική επιρροή στην όψιμη γοτθική τέχνη στη Γερμανία. Ο Σόνγκαουερ θεωρείται ένας από τους διασημότερους καλλιτέχνες της Γερμανικής Αναγέννησης, του οποίου το έργο ενέπνευσε μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Μικελάντζελο και ο Ντύρερ. Ο ίδιος επηρεάστηκε από την πρώιμη φλαμανδική ζωγραφική, καθώς και από το ευρύτερο αναγεννησιακό ρεύμα στις Κάτω Χώρες, επικεντρώνοντας στη θρησκευτική τέχνη. Ενεργός κυρίως στο Κολμάρ της Αλσατίας, το αριστούργημά του θεωρείται το ρετάμπλ «Η Μαντόνα στον Κήπο με τα Τριαντάφυλλα» (1473), που εξακολουθεί να κοσμεί την Εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου στην πόλη αυτή. Σε αντιδιαστολή με τα προγενέστερα έργα του, εκείνα που δημιούργησε προς το τέλος της ζωής του έχουν απαλότερη, πιο ντελικάτη υφή.

1529 - Μπαλντασσάρε Καστιλιόνε, Ιταλός συγγραφέας και διπλωμάτης.
Ο Μπαλντασσάρε Καστιλιόνε (Baldassarre Castiglione, Καζάτικο, περιοχή Μάντοβα, 6 Δεκεμβρίου 1478 - Τολέδο, 2 Φεβρουαρίου 1529) ήταν Ιταλός ουμανιστής και διπλωμάτης.
Πατέρας του ήταν ο κόμης Κριστόφορο Καστιλιόνε και η μητέρα του ανήκε στην ηγεμονική οικογένεια Γκοντσάγκα της Μάντοβα. Δεκαοκτώ χρόνων πήγε στο Μιλάνο, στην αυλή του Λουδοβίκου Σφόρτσα και άκουσε μαθήματα του Δημητρίου Χαλκοκονδύλη. Διακρίθηκε για τον καλό του χαρακτήρα και τις επιδόσεις του στον αθλητισμό, τα γράμματα, την μουσική και την τέχνη.

1594 - Τζιοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα, Ιταλός συνθέτης.

1660 - Γκαστόν, δούκας της Ορλεάνης.

1660 - Χόφερτ Φλινκ, Ολλανδός ζωγράφος.
O Χόφερτ Φλινκ (Govert Flinck, 25 Ιανουαρίου 1615 - 2 Φεβρουαρίου 1660) ήταν Ολλανδός ζωγράφος της μπαρόκ εποχής. Γιος εμπόρου υφασμάτων από το Cleve της Γερμανίας, εκπαιδεύτηκε σε νεαρή ηλικία υπό την εποπτεία του Μεννονίτη ζωγράφου Lambert Jacobsz., στην ολλανδική πόλη Leeuwarden. Στο εργαστήριο του, γνώρισε επίσης τον ζωγράφο Γιάκομπ Μπάκερ (1609-51), ο οποίος άσκησε σημαντική επιρροή στον Φλινκ. Το 1633 εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ, όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο εργαστήριο του Ρέμπραντ.
Τα παλαιότερα σωζόμενα έργα του χρονολογούνται το 1636, χρονιά κατά την οποία πιθανότατα διακόπηκε η συνεργασία του με τον Ρέμπραντ και ξεκίνησε να λειτουργεί δικό του εργαστήριο. Τα πρώιμα έργα του φανερώνουν την ισχυρή επίδραση του δασκάλου του, αν και τα επόμενα χρόνια ο Φλινκ ενσωμάτωσε στους πίνακές του στοιχεία από τους σημαντικότερους φλαμανδούς ζωγράφους της εποχής. Στις πρώτες του ιστορικές συνθέσεις, μεγάλης κλίμακας, ανήκει η Ευλογία του Ιακώβ (1638, Rijksmuseum), έργο που θεωρείται ασυνήθιστο στα πλαίσια της σχολής του Ρέμπραντ και ενδεικτικό της τάσης του Φλινκ για καλλιτεχνική αυτονομία. Διακρίθηκε κυρίως σε προσωπογραφίες και ιστορικά θέματα. Στις σημαντικότερες παραγγελίες που ανέλαβε ανήκει η διακόσμηση του νέου δημαρχείου της πόλης του Άμστερνταμ, το 1655.

1769 - Πάπας Κλήμης ΙΓ΄.

1788 - Τζέιμς Στούαρτ, Άγγλος αρχαιολόγος.
Ο Τζέιμς Στιούαρτ (James Stuart, 1713 - 2 Φεβρουαρίου 1788), ο αποκαλούμενος "Αθηναίος", ήταν Άγγλος αρχαιοδίφης, αρχιτέκτονας, ζωγράφος, σπουδαίος ελληνιστής και ίσως ο πρωτοπόρος του νεοκλασικισμού στην αρχιτεκτονική. Χαρακτηρίστηκε Αθηναίος από το γεγονός ότι όλη η σταδιοδρομία του αναπτύχθηκε υπό την επιρροή της ελληνικής τέχνης των κλασικών χρόνων σε διάφορους τομείς όπως γλυπτική, διακόσμηση, μεταλλοτεχνική, αρχιτεκτονική κ.λπ.
Αρχή σταδιοδρομίας
Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1713 από φτωχή οικογένεια, γρήγορα όμως αναδείχθηκε ταλαντούχος καλλιτέχνης και άρχισε ν΄ ασχολείται με τη ζωγραφική βοηθώντας την οικογένειά του. Περί το 1740 μετέβη στην Ιταλία για καλλιτεχνικές σπουδές εξασκώντας παράλληλα το επάγγελμα του ζωγράφου. Τη περίοδο αυτή σπουδάζει την λατινική και ελληνική γλώσσα καθώς και την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Εκεί συνάντησε έναν Άγγλο ευγενή, νεαρό τότε αρχιτέκτονα, τον Νίκολας Ρέβετ (Nicolas Revett), που αποδείχθηκε αργότερα επίσης σπουδαίος ελληνιστής.
Το 1748 ο Στιούαρτ μαζί με τον Ρέβετ και τον Γ. Χάμιλτον δημιούργησαν μια αρχαιολογική ομάδα και μετέβησαν στη Νάπολη για να μελετήσουν τα αρχαία ερείπια της περιοχής. Από εκεί με την οικονομική συνδρομή λεσχών της Αγγλίας το 1751 έρχονται μέσω Κροατίας στην τουρκοκρατούμενη τότε Ελλάδα για την μελέτη του ιωνικού ρυθμού και των αρχαίων ναών της τότε Αθήνας. Κατά το χρόνο της παραμονής τους στην Αθήνα, μέχρι το 1754, ο Στιούαρτ και ο Ρέβετ κατέγραψαν και αποτύπωσαν σε σχέδια όλα τα αρχιτεκτονικά μνημεία της πόλης.
The Antiquities of Athens
Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία, το 1755, αποφάσισαν να εκδώσουν το σύνολο των έργων τους που συγκεντρώθηκε σε πέντε τόμους υπό τον τίτλο "Αι Αθηναϊκαί αρχαιότητες"(*), το οποίο περιελάμβανε και άλλες αρχαιότητες του ελλαδικού χώρου. Το έργο άρχισε να εκδίδεται σε τεύχη το 1762 και έγινε αμέσως ανάρπαστο από τους λόγιους, φιλότεχνους και ερασιτέχνες αρχαιολόγους της εποχής, ένεκα του πλούτου των πρωτοποριακών εικόνων της Αθήνας.
Ο Στιούαρτ στη συνέχεια επιδόθηκε περισσότερο στην αρχιτεκτονική. Στην αρχή φαίνεται να είχε παντρευτεί μία Ελληνίδα οικονόμο του, αλλά αργότερα έκανε και δεύτερο γάμο με πολύ νεότερή του. Πριν το τέλος της ζωής του είχε αναπτύξει μεγάλη κοινωνική δράση. Πέθανε αιφνίδια το 1788 στο Λονδίνο και ενταφιάστηκε σε κρύπτη ναού κοντά στη κατοικία του.

1892 - Νικόλαος Δαμαλάς, Έλληνας θεολόγος.

1907 – Ντμίτρι Μεντελέγιεφ, Ρώσος χημικός.
Ο Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Μεντελέγιεφ (8 Φεβρουαρίου 1834 - 2 Φεβρουαρίου 1907) ήταν Ρώσος χημικός και εφευρέτης. Πιστώνεται ως ο δημιουργός της πρώτης έκδοσης του περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων. Με τη χρήση του πίνακα, προέβλεψε τις ιδιότητες των στοιχείων που θα ανακαλύπτονταν αργότερα.

1918 – Τζον Σάλιβαν, πεθαίνει σε ηλικία 46 ετών ο τελευταίος μποξέρ, που αγωνιζόταν με γυμνά χέρια.

1924 - Βίλχελμ Κλάιν, Γερμανός αρχαιολόγος.
Ο Βίλχελμ Κλάιν (Wilhelm Klein, 20 Νοεμβρίου 1850 - 2 Φεβρουαρίου 1924) ήταν Γερμανός κλασικός αρχαιολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.
Γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1850 στο Καρανσέμπες της Ουγγαρίας. Σπούδασε νομική και εβραϊκή θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, και αργότερα συμπλήρωσε τις σπουδές του και στην αρχαιολογία και φιλολογία στα πανεπιστήμια του Γκέτινγκεν, Βιέννης και Γκρατς. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας το 1875. Στη συνέχεια περιηγήθηκε την Νότια και Δυτική Ευρώπη, περνώντας από την Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία και Αγγλία. Το 1879 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, και μετά τακτικός καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Ήταν ιδρυτικό μέλος της εταιρείας Gesellschaft zur Förderung deutscher Wissenschaft, Kunst und Literatur στην Βοημία και πήρε μέρος σε αρχαιολογική αποστολή της εταιρείας αυτής στην Μικρά Ασία. Εξειδικεύτηκε στην αρχαία ελληνική τέχνη και πρώτος αυτός ερεύνησε μεθοδικά την ελληνική αγγειογραφία από καλλιτεχνική άποψη.
Απεβίωσε στις 2 Φεβρουαρίου 1924 στο Χάινντορφ της Τσεχίας.

1949 - Θεόδωρος Νάτσινας, Έλληνας εκπαιδευτικός.
Ο Θεόδωρος Νάτσινας (8 Ιουλίου 1872 - 2 Φεβρουαρίου 1949) ήταν Έλληνας δάσκαλος. Γεννήθηκε στη Σιάτιστα, που τότε ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Σπούδασε Φυσική και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου και έλαβε το πτυχίο του. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, το 1898, δίδαξε σε σχολεία στο Άργος και τις Σπέτσες.
Το 1899, το Πανεπιστήμιο Αθηνών πρότεινε στην Ελληνική Κυβέρνηση πως θα έπρεπε να τοποθετηθεί ως δάσκαλος στην Καισάρεια της Τουρκίας, ως μέρος μιας «εθνικής» αποστολής για την υποστήριξη των ντόπιων ελληνικών πληθυσμών. Από το 1903 έως το 1907 δίδασκε στην Κωνσταντινούπολη.
Τιμητική διάκριση από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, 1905
Το 1907 εργάστηκε ως διευθυντής σε σχολείο της Σιάτιστας και έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Συνελήφθη από τις Οθωμανικές αρχές και μεταφέρθηκε στην κοντινή πόλη Λάψιστα (σήμερα Νεάπολη) του νομού Κοζάνης. Απελευθερώθηκε μετά από παρέμβαση του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης.
Κατά το Μεσοπόλεμο, και αφού η δυτική Μακεδονία προσαρτήθηκε στον Ελληνικό κορμό, δίδαξε στην Κοζάνη. Εκεί ίδρυσε τον πρώτο Αγροτικό Συνεταιρισμό και βοήθησε στην εγκαθίδρυση των προσκόπων στη Δυτική Μακεδονία. Το 1918 τοποθετήθηκε γενικός Επόπτης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε εθνικό επίπεδο.
Πολιτικά, ήταν υποστηρικτής του Κόμματος των ΦΙλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Ίδρυση σχολείου στη Θεσσαλονίκη
Το Μαράσλειο Κτίριο, στη Θεσσαλονίκη, όπου ιδρύθηκε η σχολή του Θεόδωρου Νάτσινα.
Μετά από το 1921, εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά, μαζί με το συνέταιρο του Γ. Καραντάνη, ανέλαβαν τη διεύθυνση ενός σχολείου που ιδρύθηκε από τον Στέφανο Νούκα (Μαράσλειος Σχολή). Το σχολείο αυτό ήταν αρχικά γνωστό ως Σχολή Νάτσινα-Καραντάνη, αλλά, στη συνέχεια, αφού έπαυσαν να είναι συνέταιροι, η σχολή μετονομάστηκε σε Σχολή Θεόδωρου Νάτσινα.
Επίσης, ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Προσωπική ζωή
Είχε μια κόρη και τρεις γιούς: τη Σουλτάνα Νάτσινα, τον αντιστράτηγο Αλέξανδρο Νάτσινα, ιδρυτή και πρώτο διοικητή (1953–1963) της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, τον πολιτικό Στέφανο Νάτσινα, και το Λέανδρο Νάτσινα ο οποίος σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Γάνδη του Βελγίου.
Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Οι Μακεδόνες πραμματευτάδες εις τας χώρας Αυστρίας και Ουγγαρίας» (πρώτη έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1939).
Δάσκαλοι και απόφοιτοι της Σχολής Θεόδωρου Νάτσινα, στη Θεσσαλονίκη.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τον έχει τιμήσει δίνοντας το όνομα του σε μια οδό.

1950 – Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, Έλληνας μαθηματικός, από τους κορυφαίους της επιστήμης του παγκοσμίως.
Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντικότατη συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της πραγματικής ανάλυσης, συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης.

1951 - Μιλτιάδης Λιδωρίκης, Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός.
Ο Μιλτιάδης Γ. Λιδωρίκης (1871 - 2 Φεβρουαρίου 1951) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής Δωρίδας και διευθυντής της Βουλής. Έργα του παίχτηκαν από τους θιάσους της Κυβέλης και του Κοτοπούλη.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Εξελέγη βουλευτής Δωρίδας, το 1906 και επανεξελέγη το 1910 (Φθιώτιδος και Φωκίδος). Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, αποτυπώνοντας με γλαφυρότητα τις αναμνήσεις του από τον πόλεμο στα έργα του.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με το έργο "Ιουλία" (1898). Υπήρξε προσωπάρχης του Βασιλικού Θεάτρου επί δύο δεκαετίες και μετά το 1930 καθηγητής της Δραματικής Σχολής στο Εθνικό Θέατρο. Ήταν από τους ιδρυτές της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου και διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Πέρα από θεατρικά έργα, έγραψε και επιθεωρήσεις.
Απεβίωσε στην κλινική Ράμμου, από περιτονίτιδα το 1951 και κηδεύτηκε με δαπάνες του Βασιλικού Θεάτρου. Γιος του ήταν ο επίσης θεατρικός συγγραφέας, Αλέκος Λιδωρίκης.

1966 - Εμμανουήλ Μηλιαράς, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Ο Εμμανουήλ Μηλιαράς του Γεωργίου (1871 ή 1878 - 2 Φεβρουαρίου 1966) ήταν Έλληνας δικηγόρος και βουλευτής Λασιθίου.
Γεννήθηκε στο Τζερμιάδο Λασιθίου το 1871 ή, σύμφωνα με το Μητρώο της Βουλής, το 1878. Καταγόταν από περιώνυμη οικογένεια αγωνιστών της Κρήτης. Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές της Κρητικής Εθνοσυνέλευσης του 1910 στο Λασίθι και πήρε 740 ψήφους, δεύτερος μετά το Μιχαήλ Κοθρή[2]. Επίσης, εξελέγη βουλευτής Λασιθίου και στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1915, υπηρετώντας για την περίοδο 1915-17 και με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1935 και του 1946.
Πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 1966 στην Αθήνα και τάφηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο.

1969 – Μπόρις Καρλόφ, Άγγλος ηθοποιός.

1970 – Μπέρτραντ Ράσελ, άγγλος μαθηματικός, φιλόσοφος και διακεκριμένος εκπρόσωπος του ειρηνιστικού κινήματος. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1950.
Ο Μπέρτραντ Άρθουρ Γουίλιαμ Ράσελ (Bertrand Arthur William Russell, 18 Μαΐου 1872 – 2 Φεβρουαρίου 1970) ήταν Άγγλος φιλόσοφος, μαθηματικός και ειρηνιστής. Ο Ράσελ ως συγγραφέας και άνθρωπος συνέχισε την οικογενειακή παράδοση στην πολιτική σκέψη και δράση, με αντιπολεμική δράση. Γεννήθηκε στην ακμή της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας. Πέθανε από γρίπη, έναν αιώνα αργότερα, όταν η Βρετανία είχε περάσει δύο παγκόσμιους πολέμους. Έκανε κριτική στα πυρηνικά καθώς και την εισβολή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Το 1950 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Υπήρξε Γ' Κόμης, μέλος του Τάγματος της Αξίας και μέλος της Βασιλικής Εταιρείας. Χαρακτηριστική της απέχθειάς του προς κάθε είδους φανατισμό είναι η δήλωσή του: Δεν θα πέθαινα ποτέ για τις ιδέες μου, γιατί μπορεί να έκανα λάθος.

1974 - Ίμρε Λάκατος, Ούγγρος φιλόσοφος.
Ο Ίμρε Λάκατος (Imre Lakatos, 9 Νοεμβρίου 1922 – 2 Φεβρουαρίου 1974) ήταν Ούγγρος φιλόσοφος των μαθηματικών και της επιστήμης, γνωστός για την εργασία του πάνω στο μη αλάθητο των μαθηματικών και για τη «μεθοδολογία των αποδείξεων και των ανασκευών» του στα προ-αξιωματικά στάδια αναπτύξεως, καθώς και για την εισαγωγή της έννοιας του «ερευνητικού προγράμματος» στη μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας.

1979 – Σιντ Βίσιους, μέλος του πανκ συγκροτήματος Sex Pistols.

1980 - Ευάγγελος Στρατήγης, Έλληνας δικηγόρος.

1983 - Δημήτρης Κυριακόπουλος, Έλληνας ηθοποιός.

1990 - Πάουλ Αρίστε, Εσθονός γλωσσολόγος.

1994 – Μαρίγια Γκιμπούτας, Αρχαιολόγος.
Η Μαρίγια Γκιμπούτας (Birutė Marija Alseikaitė-Gimbutienė, Βίλνιους, Λιθουανία, 23 Ιανουαρίου 1921 - Λος Άντζελες, 2 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Λιθουανή αρχαιολόγος, εξέχουσα μορφή της αρχαιολογίας, κυρίως για την έρευνά της τόσο στους νεολιθικούς πολιτισμούς όσο και εκείνους της εποχής του Χαλκού, οι οποίοι κατά την άποψή της συνέθεταν τον "αρχαίο ευρωπαϊκό πολιτισμό", όρο που η ίδια εισήγαγε σε έργα της που δημοσεύθηκαν μεταξύ του 1946 και του 1971 και άνοιξαν νέους δρόμους στην αρχαιολογία συνδυάζοντας τον παραδοσιακό τρόπο έρευνας με τη γλωσσολογία και τη μυθολογία.

1996 – Τζιν Κέλι, αμερικανός χορευτής και τραγουδιστής.
Πρωταγωνίστησε σε κλασσικές ταινίες, όπως Τραγουδώντας στη Βροχή και Ένας Αμερικανός στο Παρίσι.
Ο Τζιν Κέλι (Eugene Curran "Gene" Kelly, 23 Αυγούστου 1912 - 2 Φεβρουαρίου 1996) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, χορευτής, χορογράφος, παραγωγός ταινιών και τραγουδιστής. Είναι γνωστός μέχρι και σήμερα για το χορευτικό του στυλ και την ενέργειά του, για την ωραία του εμφάνιση και τους συμπαθείς ρόλους που ερμήνευσε στην μεγάλη οθόνη.
Οι γνωστότερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε είναι: Βίρα τις Άγκυρες (Ancors Aweigh, 1945), Ο Πειρατής (The Pirate, 1948), Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris, 1951), Τραγουδώντας στη βροχή (Singing in the Rain, 1952) το οποίο σκηνοθέτησε ο ίδιος, Μπριγκαντούν (Brigadoon, 1954) και Κληρονομήστε τον Άνεμο (Inherit the Wind, 1960). Το 1969 σκηνοθέτησε επίσης την Μπάρμπρα Στράιζαντ και τον Γουόλτερ Ματάου στο μιούζικαλ Αλό!...Ντόλυ (Hello, Dolly).
Ο Κέλι μεσουράνησε στο είδος μιούζικαλ κατά τη δεκαετία του '40 και μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '50, όταν το είδος άρχισε να παρακμάζει. Οι νεωτερισμοί που εισήγαγε απογείωσαν και άλλαξαν ριζικά τη μορφή του χολιγουντιανού μιούζικαλ, κάνοντας το αμερικανικό κοινό να αγαπήσει το μπαλέτο.
Ο ηθοποιός έλαβε Τιμητικό Όσκαρ το 1952 για τα επιτεύγματά του το 1952, ενώ αργότερα τιμήθηκε από το Κέντρο Κένεντι, από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου και από το Σωματείο Αμερικανών Ηθοποιών.
Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 15η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

1997 - Θεόδωρος Στάμος, ελληνοαμερικανός ζωγράφος, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.
Ο Θεόδωρος Στάμος (αγγλικά: Theodoros Stamos‎, 31 Δεκεμβρίου 1922 - 2 Φεβρουαρίου 1997) ήταν ένας Ελληνοαμερικανός καλλιτέχνης. Ήταν ένας από τους νεότερους ζωγράφους της αυθεντικής ομάδας των αφηρημένων εξπρεσιονιστών ζωγράφων, τους αποκαλούμενους Οξύθυμους (αγγλικά: Irascibles‎), που περιελάμβανε τους Τζάκσον Πόλοκ, Βίλεμ ντε Κούνινγκ και Μαρκ Ρόθκο. Η ύστερη του σταδιοδρομία επηρεάστηκε αρνητικά από την ανάμιξη του στην Υπόθεση Ρόθκο.
Ο Μαρκ Ρόθκο επέλεξε τον Στάμο, με τον οποίο συνδεόταν με φιλία, ως ένα από τα μέλη του ιδρύματος διαχείρισης της κληρονομιάς του, όμως αυτό οδήγησε στην εμπλοκή του Στάμου στην Υπόθεση Ρόθκο, ένα μεγάλο δικαστικό σκάνδαλο στον κόσμο της τέχνης.
Ένα χρόνο μετά την αυτοκτονία του Ρόθκο το 1970, η κόρη του μήνυσε τα μέλη του ιδρύματος, καθώς και τη Γκαλερί Μάρλμπορο, για κακοδιαχείριση και απάτη. Κατά τη διάρκεια δώδεκα χρόνων μηνύσεων και εφέσεων αποκαλύφθηκε πως πολλοί από τους πίνακες του ζωγράφου, οι οποίοι είχαν πωληθεί ή δοθεί για έκθεση από το ίδρυμα στη Γκαλερί Μάρλμπορο, είχαν πουληθεί σε εσκεμμένα χαμηλές τιμές σε καλούς πελάτες της γκαλερί, ενώ η γκαλερί κράταγε προμήθειες της τάξης του 50%, εξαιρετικά υψηλές σε σχέση με τη συνήθη προμήθεια για έναν καλλιτέχνη του διαμετρήματος του Ρόθκο που κυμαινόταν κανονικά στο 30%. Οι διαχειριστές εν τω μεταξύ μοιραζόντουσαν τα έσοδα από τις πωλήσεις στη Μάρλμπορο ως αμοιβή τους. Ο Στάμος ηθελημένα συμμετείχε σε αυτή τη συνωμοσία και επιπλέον άφησε την παλιά του γκαλερί, του Αντρέ Έμεριχ, για χάρη της Μάρλμπορο η οποία του προσέφερε ένα σημαντικά υψηλότερο συμβόλαιο. Οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν ένοχοι και τους επιβλήθηκε συνολικό πρόστιμο $9 εκατομμυρίων. Ο Στάμος πλήρωσε το μερίδιο του από το πρόστιμο μεταφέροντας τα δικαιώματα του σπιτιού του στο Ίδρυμα Ρόθκο αλλά του επιτράπηκε να το κατοικεί όσο ζούσε. Ενώ η μήνυση συνέβαλε στο να γίνει ακόμα πιο γνωστός ο Ρόθκο, έβλαψε σημαντικά τη φήμη της γκαλερί και του Στάμου.
Ο Στάμος δεν ανέκαμψε ποτέ καλλιτεχνικά μετά την υπόθεση. Οι γκαλερί πρώτης γραμμής όπως αυτή του Έμεριχ δεν ήθελαν πλέον να τον εκπροσωπήσουν. Η έλλειψη της στήριξης τους κατέστησε τους συλλέκτες επιφυλακτικούς σχετικά με τη μεταπωλητική αξία του έργου του και οδήγησε στο να έχει καταταγεί η δουλειά του χαμηλά στη δεύτερη, ή και στην τρίτη κατηγορία των έργων του αφηρημένου εξπρεσιονισμού προς το τέλος της ζωής του.
Υστεροφημία
Έργα του Στάμου έχουν επιλέξει δύο Έλληνες πρωθυπουργοί για τη διακόσμηση του πρωθυπουργικού γραφείου στο Μέγαρο Μαξίμου, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας.

2002 - Πωλ Μπέιλοφ, Αμερικανός τραγουδιστής (Exodus).

2005 – Μαξ Σμέλινγκ, θρυλικός Γερμανός πυγμάχος, ο πρώτος Ευρωπαίος που κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο των βαρέων βαρών. [Γεν. 28/9/1905]

2007 - Μαζάο Τακεμότο, Ιάπωνας αθλητής.

2012 - Ιωάννης Γλαβίνας, Έλληνας εκπαιδευτικός και πολιτικός.

2014 - Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Αμερικανός ηθοποιός.

2017 - Μίλτος Παπαποστόλου, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.