Άρθρα
Σαν σήμερα 25 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 25 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Γρηγορίου του Θεολόγου, (Γρηγόρης, Γρηγόριος, Γόλης, Γρηγορία *)
Αγίας Μαργαρίτας, (Μαργαρίτα *)
25 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1554: Ιδρύεται από Ιησουίτες ιεραπόστολους η πόλη του Σάο Πάολο στη Βραζιλία.
1755: Ιδρύεται το Πανεπιστήμιο της Μόσχας.
1815: Ο Μπετόβεν συνοδεύει στο πιάνο την τενόρο Φραντς Βιλντ σε εκδήλωση για τα γενέθλια της Τσαρίνας, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου της Βιέννης. Είναι η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Μπετόβεν ως πιανίστα.
1817: Κάνει πρεμιέρα στη Ρώμη η όπερα του Τζιοακίνι Ροσίνι "Η Σταχτοπούτα".
1822: Απεσταλμένοι της Υψηλής Πύλης δολοφονούν τον Αλή Πασά στη Μονή Αγίου Παντελεήμονα, στη νησίδα της λίμνης των Ιωαννίνων. Το πτώμα του αποκεφαλίζεται και το κεφάλι του στέλνεται ταριχευμένο στην Κωνσταντινούπολη.
1833: Αποβιβάζεται στο Ναύπλιο από τη βρετανική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη», ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας, Όθων, σε ηλικία 17 ετών εν μέσω λαϊκών επευφημιών, συνοδευόμενος από τριμελή Αντιβασιλεία Βαυαρών (που θα κυβερνήσει μέχρι την ενηλικίωσή του το 1835) και πολυμελή βαυαρικό τακτικό στρατό (3.850 στρατιώτες).
1833: Ο Σπυρίδων Τρικούπης διορίζεται πρωθυπουργός (ως Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου) και υπουργός Εξωτερικών του Βασιλείου της Ελλάδος. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος διορίζεται υπουργός Οικονομικών.
1835: Αρχίζει η ισχύς του Οργανισμού των Δικαστηρίων. Είχε εκδοθεί ως νόμος το 1834.
1836: Θεμελιώνεται το κτίριο των Ανακτόρων στο λόφο της Mπουμπουνίστρας, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Γκέρτνερ. Πρόκειται για το σημερινό κτίριο της Βουλής.
1837: Δημοσιεύεται διάταγμα του Όθωνα «Περί συστάσεως επιτροπής επί της εμψυχώσεως της εθνικής βιομηχανίας», που αποτελεί την πρώτη επίσημη προσπάθεια ανάπτυξης βιομηχανίας στο ελεύθερο ελληνικό κράτος. Πρώτος πρόεδρος της επιτροπής διορίζεται ο Γεώργιος Κουντουριώτης.
1847: Μουσουρικά: Σοβαρό επεισόδιο ανάμεσα στον Όθωνα και στον πρεσβευτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Αθήνα, Κωστάκη Μουσούρο Μπέη. Ο Μουσούρος αρνείται να χορηγήσει διαβατήριο στον υπασπιστή του βασιλιά Όθωνα, Τσάμη Καρατάσο, με την αιτιολογία ότι είχε συμμετάσχει στο κίνημα της Mακεδονίας. Αποτέλεσμα ήταν η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών για ένα έτος.
1858: Το γαμήλιο εμβατήριο του Φέλιξ Μέντελσον ακούγεται για πρώτη φορά στο γάμο της πριγκίπισσας της Αγγλίας Βικτώριας και του πρίγκιπα της Πρωσίας, Φρειδερίκου.
1881: Ιδρύεται η πρώτη τηλεφωνική εταιρία, που έφερε το όνομα "Oriental Telephone Company", από τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ και τον Τόμας Έντισον.
1890: Η δημοσιογράφος Νέλι Μπλάι ολοκληρώνεται το Γύρο του Κόσμου σε 72 ημέρες, ξεπερνώντας το ρεκόρ του φανταστικού ήρωα του Ιουλίου Βερν, Φιλέα Φόγκ.
1897: Οι επαναστάτες των Χανίων, μεταξύ των οποίων ηγετική θέση είχε ήδη ο Ελευθέριος Βενιζέλος, υπογράφουν στο Ακρωτήρι ψήφισμα, με το οποίο κηρύσσουν την κατάλυση της τουρκικής κατοχής της Κρήτης και την ένωση με την Ελλάδα και καλούν το βασιλιά Γεώργιο Α’ να καταλάβει το νησί.
1902: Η Ρωσία καταργεί τη θανατική ποινή.
1911: Σοβαρά επεισόδια σημειώνονται στην Αθήνα, εξαιτίας της απεργίας των ταχυδρομικών.
1913: Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος επισκέπτεται τη Σόφια.
1915: Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ καλεί από τη Νέα Υόρκη τον Τόμας Γουότσον στο Σαν Φρανσίσκο, εγκαινιάζοντας την πρώτη διηπειρωτική τηλεφωνική γραμμή.
1917: Οι Δυτικές Ινδίες, που ήταν αποικία της Δανίας, πωλούνται στις ΗΠΑ έναντι 25 εκατομμυρίων δολαρίων.
1919: Η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, η οποία επιδιώκει μια μόνιμη ειρήνη μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, εγκρίνει την πρόταση δημιουργίας της Κοινωνίας των Εθνών.
1921: Στις ΗΠΑ, 3,5 εκατομμύρια άτομα είναι άνεργα, σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας.
1924: Ξεκινούν οι 1οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σαμονί της Γαλλίας, οι οποίοι αρχικά ονομάζονταν "Εβδομάδα Χειμερινών Σπορ". Συμμετέχουν 281 αθλητές και 13 αθλήτριες από 16 χώρες σε 14 αγωνίσματα.
1929: Στην Ελλάδα εντείνεται ο αγώνας εναντίον των αφροδίσιων νοσημάτων.
1930: Στην Ισπανία, παραιτείται ο δικτάτορας Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα.
1931: Στην Ινδία, αποφυλακίζεται ο Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος αγωνιζόταν υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας του.
1932: Η ΕΣΣΔ υπογράφει σύμφωνο μη επίθεσης με την Πολωνία.
1935: Ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος δίνει μία ιστορικά σημαντική διάλεξη «Περί σουρρεαλισμού» στη Λέσχη Καλλιτεχνών, εισάγοντας ουσιαστικά τον υπερρεαλισμό στον ελληνικό χώρο.
1937: Η δικτατορία Μεταξά θεσπίζει μεταξύ άλλων τον Αναγκαστικό Νόμο 445 «Περί κινηματογράφων» για τον συνολικό έλεγχο της βιομηχανίας του κινηματογράφου και τον Αναγκαστικό Νόμο 446 «Περί θεάτρου» για το συνολικό έλεγχο του θεατρικού κυκλώματος και την υποβολή του σε αυστηρή λογοκρισία.
1942: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου η σύμμαχος της Ιαπωνίας, Ταϊλάνδη, κηρύττει πόλεμο κατά της Βρετανίας και των ΗΠΑ.
1945: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Με νίκη των Συμμάχων τελειώνει η Μάχη των Αρδεννών.
1946: Η Αμερικανική Ένωση Μεταλλωρύχων ξαναγίνεται μέλος της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας.
1949: Απονέμονται στο Χόλιγουντ τα πρώτα βραβεία ΕΜΜΥ.
1950: Με 63 ψήφους υπέρ και 19 κατά, η αμερικανική Γερουσία αποδέχεται τα ψηφίσματα περί ισοπολιτείας των πολιτών της χώρας.
1953: Φτάνουν στην Ελλάδα τα πρώτα ελικόπτερα.
1955: Το Ανώτατο Σοβιέτ τερματίζει και επίσημα την εμπόλεμη κατάσταση με τη Γερμανία.
1955: Οι αγγλικές αρχές κατοχής συλλαμβάνουν στην Πάφο το ιστιοφόρο «Αγιος Γεώργιος», το οποίο μεταφέρει από την Ελλάδα πολεμικό υλικό για την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ.
1961: Στις ΗΠΑ, μεταδίδεται για πρώτη φορά "ζωντανά" η συνέντευξη Τύπου του Προέδρου Τζον Κένεντι.
1962: Παραιτείται ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Ιάκωβος Βαβανάτσος, σε βάρος του οποίου υπάρχουν φήμες για διαβλητή ηθική συμπεριφορά.
1969: Κατασκευάζονται οι εγκαταστάσεις του κρατικού ραδιοφώνου (ΕΙΡ) και της τηλεόρασης στην Αγία Παρασκευή.
1970: Φεύγει από τη ζωή η τραγουδίστρια της όπερας, Ζαν Μπαθόρι.
1971: Πραξικόπημα στην Ουγκάντα: Ο αντιστράτηγος Ίντι Αμίν Νταντά, αρπάζει την εξουσία και ανακηρύσσει τον εαυτό του δικτάτορα. Ο πρόεδρος, Μίλτον Ομπότε, δε βρίσκεται στη χώρα, όταν οι επαναστάτες ανατρέπουν την κυβέρνησή του. Οι αντάρτες με επικεφαλής τον Αμίν Νταντά, επιδίδονται σε λουτρό αίματος, σκοτώνοντας όλους τους στρατιώτες και αστυνομικούς, που είναι πιστοί στον Ομπότε.
1971: Στις ΗΠΑ, ο Τσαρλς Μάνσον κρίνεται ένοχος φόνου εκ προμελέτης της ηθοποιού Σάρον Τέιτ, συζύγου του σκηνοθέτη Ρομάν Πολάνσκι κι άλλων έξι ατόμων στο σπίτι της στο Μπέβερλι Χιλς, τον Αύγουστο του 1969, καθώς και του ζεύγους Λα Μπιάνκα, στο Λος Άντζελες.
1980: Στις ΗΠΑ, η εταιρία πετρελαίου Έξον ανακοινώνει καθαρά κέρδη για το 1979 3 δις. δολάρια, ποσό, που αποτελεί ρεκόρ.
1981: Η χήρα του Μάο Τσε Τούνγκ, Τζιανγκ Κινγκ, καταδικάζεται σε θάνατο, αφού κρίνεται ένοχη για «αντι - επαναστατικά εγκλήματα».
1983: Συλλαμβάνεται στη Βολιβία ο Ναζί, καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου, Κλάους Μπάρμπι.
1991: Τέσσερις βόμβες εκρήγνυνται στα υποκαταστήματα της τράπεζας Citibank στο Χαλάνδρι, και την Αγία Παρασκευή, στην τράπεζα Barclay’s στο Μαρούσι και στο γραφείο του γάλλου στρατιωτικού ακόλουθου στο Mετς. Την ευθύνη αναλαμβάνει η «17 Νοέμβρη».
1991: Οι ΗΠΑ κατηγορούν το Ιράκ ότι, αφήνει να διαρρέει αργό πετρέλαιο στη θάλασσα του Κόλπου, που μπορεί να προκαλέσει τεράστια οικολογική καταστροφή. Από την πλευρά του το Ιράκ ανακοινώνει ότι, 231 άτομα έχουν σκοτωθεί σε βομβαρδισμούς, ενώ η αντιιρακινή Συμμαχία υποστηρίζει ότι, οι νεκροί είναι 48.
1993: Στις ΗΠΑ, ένοπλος σκοτώνει δύο εργαζομένους στο αρχηγείο της CIA στο Λάνγκλεϊ της Βιρτζίνια.
1994: Δεν θα αλλάξουμε το όνομα μόνο και μόνο επειδή μας το ζητεί η Ελλάδα", δηλώνει ο Πρόεδρος της ΠΓΔΜ Κίρο Γκλιγκόροφ.
1995: Στη Σικελία, ο αρχηγός της Μαφίας, Σαλβατόρε Τότο Ρίινα, καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη από το δικαστήριο του Παλέρμο.
1996: Η Ρωσία γίνεται δεκτή στους κόλπους του Συμβουλίου της Ευρώπης.
1998: Η ΕΟΚ (Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης) αποκτά νέο πρόεδρο έπειτα από 21 χρόνια. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, γενικός γραμματέας από το 1980, αναλαμβάνει στην θέση του Ζαχαρία Αλεξάνδρου, που ήταν πρόεδρος από το 1977. Οι δυο αυτοί παράγοντες έχουν οδηγήσει το μπάσκετ στις μεγαλύτερες διεθνείς διακρίσεις της ιστορίας του όντας στην εμπροσθοφυλακή της ΕΟΚ από το 1970.
1999: Φονικός σεισμός 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ σκοτώνει τουλάχιστον 1.000 ανθρώπους στην Κολομβία.
2004: Προσεδαφίζεται στη φωτεινή πλευρά του Άρη, το Opportunity, ένα από τα δύο ρομποτικά οχήματα της ΝΑΣΑ.
2005: Συνωστισμός σε ναό στην Ινδία οδηγεί στο θάνατο 258 άτομα.
2006: Στο Μεξικό συλλαμβάνεται η επαγγελματίας παλαιστής Χουάνα Μπαράτσα για τη δολοφονία 10 ηλικιωμένων γυναικών.
2006: Η «Χαμάς», που αποτελεί «κόκκινο πανί» για την Δύση, κερδίζει την πλειοψηφία των εδρών στο νέο Παλαιστινιακό Κοινοβούλιο.
2010: Αεροσκάφος των αιθιοπικών αερογραμμών συντρίβεται στη Μεσόγειο και σκοτώνονται και οι 90 επιβαίνοντες.
2011: Ξεκινά το πρώτο μεγάλο κύμα διαδηλώσεων στην Αίγυπτο που τελικά οδήγησε στην πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ.
2010: Εκτελείται δι απαγχονισμού στο Ιράκ ο Αλι Χάσαν αλ Ματζίντ, ξάδελφος του Σαντάμ Χουσεΐν, ο επονομαζόμενος και «Χημικός Αλί». Είχε καταδικαστεί τέσσερις φορές σε θάνατο, κυρίως για τη σφαγή περίπου 5.000 Κούρδων το 1988.
2013: Εθνικό μας νόμισμα είναι το ευρώ,δηλώνει από τις Ηνωμένες Πολιτείες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
2015: Εκλογές για κυβέρνηση Ελλάδος τις οποίες κέρδισε για ο ΣΥΡΙΖΑ. Επρόκειτο για πρόωρες εκλογές, οι οποίες προκλήθηκαν από την αδυναμία εκλογής προέδρου της δημοκρατίας από τη Βουλή των Ελλήνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα κέρδισε τη νίκη στις εκλογές και μετά από συνεννόηση του Αλέξη Τσίπρα με τον αρχηγό των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Πάνο Καμμένο, συμφωνήθηκε η δημιουργία κυβέρνησης συνασπισμού αποτελούμενη από τα δύο κόμματα.
2022: Αργία για την Τρίτη 25 Ιανουαρίου, λόγω της σπάνιας χιονοθύελλας "Ελπίς" σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Η σφοδρή χιονοθύελλα "Ελπίς" που έντυσε στα λευκά την Ελλάδα προκαλώντας μπλακ άουτ στην Αθήνα και τα προάστιά της, υποχρέωσε την κυβέρνηση να διατάξει ιδιωτικές εταιρείες και δημόσιες υπηρεσίες να κατεβάσουν ρολά. "Σχολεία, ιδιωτικές εταιρείες, πλην σουπερμάρκετ και φαρμακείων, παραμένουν κλειστά σε Αθήνα, Εύβοια, Κρήτη κι άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Η σφοδρή χιονόπτωση παρέλυσε την κυκλοφορία κι εγκλώβισε οδηγούς, ενώ ακυρώθηκαν πτήσεις στο διεθνές αεροδρόμιο των Αθηνών".
Η Αττική Οδός θα δώσει αποζημίωση 2.000 ευρώ για κάθε εγκλωβισμένο οδηγό, μετά από αίτημα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η κακοκαιρία παρέλυσε την κυκλοφορία στην Αθήνα κι έθεσε εκτός λειτουργίας τα περισσότερα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στρατός και πυροσβεστική επιστρατεύθηκαν αργά το βράδυ της Δευτέρας για να απεγκλωβίσουν εκατοντάδες οδηγούς ΙΧ, που είχαν παγιδευτεί επί ώρες στα αυτοκίνητά τους, μεταφέροντάς τους σε νοικιασμένα δωμάτια ξενοδοχείων.
Ορισμένοι εγκατέλειψαν τα οχήματά τους και επέστρεψαν στα σπίτια τους πεζή μέσα στο χιόνι.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι και η επόμενη μέρα Τετάρτη 26 Ιανουαρίου θα είναι αργία.
Σε ισχύ είναι απαγορευτικό απόπλου από τα λιμάνια Πειραιά, Ραφήνας και Λαυρίου.
Αυτή η εξέλιξη έρχεται λόγω των ισχυρών βόρειων ανέμων που πνέουν σε πολλές θαλάσσιες περιοχές, που σύμφωνα με την ΕΜΥ φθάνουν στο Αιγαίο τα 8 με 9 μποφόρ. Για τα νησιά του Αργοσαρωνικού τα δρομολόγια εκτελούνται μόνο με πλοία κλειστού τύπου. Κλειστές είναι επίσης οι γραμμές Αγ.Μαρίνα -Νέα Στύρα και Κεραμωτή -Λιμένα Θάσου.
Το "Επιτελικό Κράτος" υπέστη βαρύτατη ήττα και εκτέθηκε για ακόμη μια φορά ανεπανόρθωτα, βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή των πολιτών του.
Γεννήσεις σαν σήμερα
750 - Λέων Δ΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Λέων Δ' ο Χάζαρος (25 Ιανουαρίου 750 - 8 Σεπτεμβρίου 780) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 775 έως το 780. Γιος του Κωνσταντίνου Ε' και της πριγκίπισσας των Χαζάρων Σισάκ (η οποία μετονομάστηκε Ειρήνη), γεννήθηκε το 750 και σε ηλικία ενός έτους στέφθηκε από τον πατέρα του συμβασιλεύς. Ανατράφηκε σε εικονομαχικό περιβάλλον, παντρεύτηκε όμως το 770 την εικονόφιλη Ειρήνη την Αθηναία από την οποία απέκτησε το διάδοχό του Κωνσταντίνο ΣΤ'. Το 776 ο Κωνσταντίνος στέφθηκε με τη σειρά του συμβασιλεύς ώστε να εξασφαλιστεί από τις βλέψεις των ετεροθαλών αδελφών του Λέοντος.
Η πολιτική του Λέοντος σε σχέση με το ζήτημα των εικόνων υπήρξε αμφιλεγόμενη. Αφενός μεν προώθησε σε μητροπολιτικούς θρόνους ηγουμένους μοναστηριών και δέχτηκε τη χειροτονία του εικονόφιλου Παύλου του Κύπριου ως Πατριάρχη, από την άλλη πλευρά όμως τιμώρησε με δημόσια διαπόμπευση εικονόφιλους αξιωματούχους του παλατιού.
Στο αραβικό μέτωπο δεν ηγήθηκε προσωπικά κάποιας εκστρατείας. Τις επιχειρήσεις διηύθηνε ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Οι σχέσεις με του Βουλγάρους υπήρξαν ειρηνικές μετά τους μακροχρόνιους πολέμους του Κωνσταντίνου Ε'. Ο ηγεμόνας των Βουλγάρων Τέλεριγ ασπάστηκε το Χριστιανισμό και παντρεύτηκε μια ξαδέλφη της Ειρήνης, η κίνησή του όμως αυτή δεν είχε ως συνέχεια τον εκχριστιανισμό του λαού του.
Ο πρόωρος θάνατός του έφερε στην εξουσία τη σύζυγό του Ειρήνη, ως επίτροπο του ανήλικου διαδόχου.
1615 – Χόφερτ Φλινκ, Ολλανδός ζωγράφος της μπαρόκ εποχής.
O Χόφερτ Φλινκ (Govert Flinck, 25 Ιανουαρίου 1615 - 2 Φεβρουαρίου 1660) ήταν Ολλανδός ζωγράφος της μπαρόκ εποχής. Γιος εμπόρου υφασμάτων από το Cleve της Γερμανίας, εκπαιδεύτηκε σε νεαρή ηλικία υπό την εποπτεία του Μεννονίτη ζωγράφου Lambert Jacobsz., στην ολλανδική πόλη Leeuwarden. Στο εργαστήριο του, γνώρισε επίσης τον ζωγράφο Γιάκομπ Μπάκερ (1609-51), ο οποίος άσκησε σημαντική επιρροή στον Φλινκ. Το 1633 εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ, όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο εργαστήριο του Ρέμπραντ.
Τα παλαιότερα σωζόμενα έργα του χρονολογούνται το 1636, χρονιά κατά την οποία πιθανότατα διακόπηκε η συνεργασία του με τον Ρέμπραντ και ξεκίνησε να λειτουργεί δικό του εργαστήριο. Τα πρώιμα έργα του φανερώνουν την ισχυρή επίδραση του δασκάλου του, αν και τα επόμενα χρόνια ο Φλινκ ενσωμάτωσε στους πίνακές του στοιχεία από τους σημαντικότερους φλαμανδούς ζωγράφους της εποχής. Στις πρώτες του ιστορικές συνθέσεις, μεγάλης κλίμακας, ανήκει η Ευλογία του Ιακώβ (1638, Rijksmuseum), έργο που θεωρείται ασυνήθιστο στα πλαίσια της σχολής του Ρέμπραντ και ενδεικτικό της τάσης του Φλινκ για καλλιτεχνική αυτονομία. Διακρίθηκε κυρίως σε προσωπογραφίες και ιστορικά θέματα. Στις σημαντικότερες παραγγελίες που ανέλαβε ανήκει η διακόσμηση του νέου δημαρχείου της πόλης του Άμστερνταμ, το 1655.
1627 – Ρόμπερτ Μπόιλ, Ιρλανδός χημικός.
Ο Ρόμπερτ Μπόιλ (Robert William Boyle, 25 Ιανουαρίου 1627 - 31 Δεκεμβρίου 1691) ήταν Ιρλανδός χημικός.
Ο Μπόιλ ήταν εκείνος που αντιλήφθηκε τη πραγματική φύση των στοιχείων, προσδίδοντας σ΄ αυτά τη χημική έννοια και ότι οι διάφορες ουσίες αποτελούν χημικές ενώσεις χημικών στοιχείων και αντίστροφα ότι τα χημικά στοιχεία μπορούν να απομονωθούν με διάσπαση των χημικών ενώσεων. Επιπλέον ο Μπόιλ διατύπωσε, νόμο των αερίων που φέρει το όνομά του.Ο Boyle θεωρείται ο τελευταίος των αλχημιστών και ταυτόχρονα ο πρώτος των χημικών. Στο βιβλίο του ''ο σκεπτικιστής χημικός'' εισάγει την έννοια του ατόμου απορρίπτοντας τα τέσσερα στοιχεία του Αριστοτέλη (γη, νερό, αέρας, φωτιά).
1736 – Ζοζέφ Λουί Λαγκράνζ, Ιταλός μαθηματικός.
Ο Ζοζέφ Λουί Λαγκράνζ (Joseph-Louis Lagrange ή Giuseppe Lodovico Lagrangia) (25 Ιανουαρίου 1736 – 10 Απριλίου 1813) ήταν Ιταλός μαθηματικός, φυσικός και αστρονόμος, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Πρωσία και τη Γαλλία. Έκανε πολύ σημαντικές μελέτες συνεισφέροντας σε όλα τα πεδία της μαθηματικής ανάλυσης, στη θεωρία αριθμών, αλλά και στην κλασσική μηχανική και ουράνια μηχανική.
Το 1766, κατόπιν υποδείξεως του Όιλερ και του ντ' Αλαμπέρ, διαδέχτηκε τον πρώτο στη θέση του διευθυντή Μαθηματικών στην Πρωσική Ακαδημία Επιστημών, στο Βερολίνο, θέση όπου παρέμεινε για είκοσι χρόνια, παράγοντας μεγάλο έργο και κερδίζοντας πολλά βραβεία.
Η πραγματεία του Λαγκράνζ στην αναλυτική μηχανική (Traite de Μecanique Αnalytique), που γράφτηκε στο Βερολίνο και εκδόθηκε το 1788, ήταν η πιο συστηματική μελέτη της κλασσικής μηχανικής από την εποχή του Νεύτωνα και αποτέλεσε τη βάση της μετέπειτα εξέλιξης της μαθηματικής φυσικής στον δέκατο ένατο αιώνα.
Οι γονείς του Λαγκράνζ ήταν Ιταλοί, αν και ο προ-παππούς του, από το γενεαλογικό δένδρο του πατέρα του, ήταν Γάλλος. Το 1787, στην ηλικία των 51, ??μετακόμισε από το Βερολίνο στη Γαλλία και έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Παρέμεινε στη Γαλλία μέχρι το τέλος της ζωής του. Επομένως, ο Λαγκράνζ εναλλακτικά θεωρείται Γάλλος και Ιταλός επιστήμονας. Ο Λαγκράνζ επέζησε της Γαλλικής Επανάστασης και έγινε ο πρώτος καθηγητής της ανάλυσης στο Πολυτεχνείο Ecole μετά το άνοιγμά του το 1794. Ο Λαγκράνζ διορίστηκε γερουσιαστής το 1799, και ο Ναπολέων του έδωσε τον τίτλο της Λεγεώνα της Τιμής το 1803 και τον έκανε Κόμη της αυτοκρατορίας το 1808.
Είναι θαμμένος στο Πάνθεον και το όνομά του εμφανίζεται ανάμεσα στα 72 ονόματα που είναι χαραγμένα στον Πύργο του Άιφελ.
1759 - Ρόμπερτ Μπερνς, Σκωτσέζος ποιητής.
1783 – Γουίλιαμ Κολγκέιτ, αγγλος επιχειρηματίας, ιδρυτής της γνωστής εταιρίας ειδών ατομικής υγιεινής. (Θαν. 25/3/1857)
1874 – Γ. Σόμερσετ Μομ, Άγγλος συγγραγέας.
O Γουίλιαμ Σόμερσετ Μομ (William Somerset Maugham, 25 Ιανουαρίου 1874 – 16 Δεκεμβρίου 1965) ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος. Ήταν από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της εποχής του και λέγεται ότι ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος συγγραφέας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Πολλά έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο.
Γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν ιρλανδικής καταγωγής. Ήταν το τέταρτο απ' τα έξι παιδιά του νομικού συμβούλου της βρετανικής πρεσβείας. Όταν σε ηλικία δέκα χρονών έχασε τους γονείς του πήγε στην Αγγλία. Σπούδασε ανθρωπιστικές σπουδές για ένα χρόνο στη Χαϊδελβέργη και ύστερα ιατρική, την οποία όμως εγκατέλειψε μετά την επιτυχία των μυθιστορημάτων του. Το 1903 έγραψε το πρώτο του θεατρικό (A man of honour) κι ακολούθησαν κι άλλα. Το 1917 βρέθηκε στη Ρωσία ως βρετανός πράκτορας και κάλυψε τα γεγονότα της Οκτωβριανής επανάστασης ως ρεπόρτερ. Πέθανε στη Νίκαια της Γαλλίας σε ηλικία 91 χρονών.
Ο Σόμερσετ Μομ ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους (και καλύτερα αμειβόμενους) συγγραφείς της εποχής του. Παρά την τεράστια όμως επιτυχία της πρόζας του και των θεατρικών του έργων, ποτέ δεν κέρδισε την ανεπιφύλακτη αναγνώριση των κριτικών και των ομότεχνών του. Έγραψε σε ύφος παραδοσιακό και απολύτως κατανοητό σε εποχή κατά την οποία άρχισε να εμφανίζεται η μοντέρνα μορφή λογοτεχνίας των Ουίλιαμ Φόκνερ, Τζέιμς Τζόις, Βιρτζίνια Γουλφ κ.λ.. Ο ίδιος έλεγε για τον εαυτό του : «Είμαι στην πρώτη σειρά των δευτέρας τάξεως συγγραφέων».
Πρωτότυπος, φλεγματικός και κοσμοπολίτης, ταξίδευε και παρατηρούσε (διακρίνεται για τη βαθιά γνώση της ανθρώπινης φύσης), σατίριζε κυνικά και ανάλαφρα τα ήθη της ανώτερης αγγλικής τάξης καθώς και τις σχέσεις των δύο φύλων του. Το ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημά του Ανθρώπινη Δουλεία και το Στην Κόψη του Ξυραφιού είναι από τα γνωστότερα έργα του. Πέθανε πλήρης ημερών στις 16 Δεκεμβρίου του 1965 σε ηλικία 91 ετών.
1875 - Σωτήριος Βεζανής, Έλληνας νομικός και βιομήχανος.
1882 - Βιρτζίνια Γουλφ, Αγγλίδα συγγραφέας.
Η Βιρτζίνια Γουλφ (ή Βιργινία Γουλφ (Virginia Woolf, πλήρες όνομα Αντελίν Βιρζίνια Στήβεν - Adeline Virginia Stephen), 25 Ιανουαρίου 1882 - 28 Μαρτίου 1941) υπήρξε σπουδαία Αγγλίδα μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, που θεωρήθηκε πρωτοπόρος και νεοτερίζουσα λογοτέχνις στον 20ό αιώνα και μια από τους μέγιστους καινοτόμους στην αγγλική γλώσσα. Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου υπήρξε σημαντική μορφή στη λογοτεχνική κοινωνία του Λονδίνου και μέλος της Ομάδας Μπλούμσμπερυ. Τα διασημότερα έργα της είναι τα μυθιστορήματα Η κυρία Ντάλογουεη (Mrs Dalloway, 1925), Στο φάρο (To The Lighthouse, 1927), το Ορλάντο (Orlando, 1928), και το δοκίμιο Ένα δωμάτιο ολοδικό σου (A Room of One's Own, 1929) με τη παροιμιώδη φράση της: «Μια γυναίκα πρέπει να έχει τα χρήματα και ένα δωμάτιο κατάδικό της, εάν πρόκειται να γράψει μυθιστοριογραφία». Τα μυθιστορήματά της διακρίνονται για το ψυχολογικό τους βάθος και το εκφραστικό τους ύφος. Άλλα γνωστά έργα της είναι: Νύχτα και μέρα, Τα κύματα, Τα χρόνια, Τρεις γκινέες, κ.ά.
1886 - Βίλχελμ Φούρτβενγκλερ, Γερμανός διευθυντής ορχήστρας.
1917 - Ιλιά Πριγκόζιν, Ρώσος επιστήμονας.
1925 – Γιώργος Ζαμπέτας ήταν Έλληνας συνθέτης, τραγουδιστής και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.
Τα πρώτα μαθήματα στο μπουζούκι τα πήρε από τον κουρέα πατέρα του και από το 1950 άρχισε να εργάζεται επαγγελματικά σε λαϊκά κέντρα.
1925 - Έντουαρντ Κόλμαν, Αμερικανός κινηματογραφιστής.
1928 - Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε, Γεωργιανός πολιτικός.
1929 - Ρομπέρ Φωρισόν, Γάλλος ακαδημαϊκός.
1933 - Κορασόν Ακίνο, Φιλιππινέζα πολιτικός.
1938 - Βλαντίμιρ Βισότσκι, Ρώσος ηθοποιός, μουσικός και ποιητής.
1938 - Έτα Τζέιμς, Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
1939 - Τζόρτζιο Γκάμπερ, Ιταλός τραγουδοποιός.
1942 – Εουσέμπιο (ντα Σίλβα Φερέιρα), ποδοσφαιριστής από τη Μοζαμβίκη.
Ο Εουσέμπιο Ντα Σίλβα Φερέιρα (Eusebio da Silva Ferreira, η ορθή προφορά είναι Εουζέμπιο: ευρωπαϊκή πορτογαλική προφορά, 25 Ιανουαρίου 1942-5 Ιανουαρίου 2014), γνωστότερος απλά ως Εουσέμπιο, ήταν Πορτογάλος ποδοσφαιριστής από τη Μοζαμβίκη (πρώην πορτογαλική αποικία), που αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού.
Αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους Πορτογάλους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ο Εουσέμπιο έπαιξε σε πολλές ομάδες, αλλά αναδείχτηκε με την ομάδα της Μπενφίκα, σκοράροντας 319 γκολ σε μόνο 313 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, γινόμενος ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ομάδα του και οδηγώντας την στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1962. Tο 1965 κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα.
Σημαντική ήταν και η συνεισφορά του σε επίπεδο εθνικών ομάδων, βοηθώντας την Εθνικής Πορτογαλίας να κατακτήσει την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, που διεξήχθη στην Αγγλία. Μέχρι το 2005 ήταν ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Εθνικής Πορτογαλίας, όταν και ο Παουλέτα έσπασε το ρεκόρ του.
Πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 2014.
1943 - Τόμπι Χούπερ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1948 - Χαλίφα μπιν Ζαγέντ αλ Ναχαγιάν, πρόεδρος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
1954 - Ρικάρδο Μποτσίνι, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.
1954 - Κώστας Τσίκας, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1971 - Λούκα Μπαντοέρ, Ιταλός παλαίμαχος οδηγός αγώνων.
1974 – Αδάμ Μπουσδούκος, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Αδάμ Μπουσδούκος (Αμβούργο, 25 Ιανουαρίου 1974) είναι Γερμανός ηθοποιός ελληνικής καταγωγής που ζει και εργάζεται στη Γερμανία.
Ο γιος Ελλήνων μεταναστών γεννήθηκε το 1974 στην Άλτονα, μια πολυεθνική περιοχή του Αμβούργου όπου μεγάλωσε μαζί με τον κατοπινό σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν.
Η καριέρα του ηθοποιού Μπουσδούκου είναι άμεσα συνδεδεμένη με το όνομα Ακίν, ο οποίος παρέα με τον Μπουσδούκο παρουσίασε το 1993 το σενάριο της πρώτης του κινηματογραφικής επιτυχίας «Ακαριαίο Χτύπημα» στην παραγωγική εταιρεία Hamburger Wuste Film Produktion γραμμένο σε μπλοκ σερβιτόρου. Με εξαίρεση την «Geturkt» ο Μπουσδούκος έχει εμφανίσεις σε όλες τις ταινίες του Ακίν. Η συνεργασία τους ξεκίνησε με την μικρού μήκους ταινία «Sensin - Du bist es!» και συνεχίστηκε μεταξύ άλλων με το πολυβραβευμένο κοινωνικό δράμα «Ακαριαίο Χτύπημα» και την βραβευμένη με τη Χρυσή Άρκτο ταινία «Μαζί ποτέ» στη Μπερλινάλε του 2004. Η ερμηνεία του Μπουσδούκου και των άλλων δυο πρωταγωνιστών της ταινίας «Ακαριαίο Χτύπημα» Μεχμέτ Κουρτουλούς και Αλεξάνταρ Τζοβάνοβιτς βραβεύτηκε με το Μπρούντζινο Λιοντάρι του Διεθνούς Φεστιβάλ του Λοκάρνο της Ελβετίας το 1998 και με το βραβείο Adolf-Grimme 2001. Κατόπιν ο Μπουσδούκος είχε διάφορες μικρές εμφανίσεις σε ταινίες του Ακίν όπως π.χ. στην «Η Ιουλία τον Αύγουστο» (2000) και στο «Σολίνο» (2002) αλλά και σε διάφορες τηλεοπτικές ταινίες και σειρές. Το 2009 ήταν ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Κουζίνα με ψυχή», επίσης σε σκηνοθεσία Φατίχ Ακίν.
1975 - Τιμ Μοντγκόμερι, Αμερικανός αθλητής
1976 - Δημήτρης Ναλιτζής, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1979 – Κατερίνα Παπουτσάκη, Ελληνίδα ηθοποιός.
Κατάγεται απο τη Σητεία της Κρήτης. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή «Ίασμος» του Βασίλη Διαμαντόπουλου και παρακολούθησε επίσης μαθήματα κλασικού τραγουδιού, χορού και μπαλέτου.
Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, θεατρικές παραστάσεις και ταινίες. Η πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1999 με τη συμμετοχή της σε μικρούς ρόλους στις ταινίες "Μαύρο Γάλα" του Νίκου Τριανταφυλλίδη και "Προπατορικό Αμάρτημα" του Δημήτρη Μακρή. Ακολούθησε η κωμωδία "Τρία Πουλάκια Κάθονται" (2003) σε σκηνοθεσία Νικόλαου Σπανού και η τούρκικη παραγωγή (2005). Το 2007 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία του Νίκου Ζαπατίνα "Το Φιλί Της Ζωής" δίπλα στους Λαέρτη Μαλκότση, Ζέτα Δούκα και Θέμο Αναστασιάδη. Η ταινία έκοψε πάνω από 250.000 εισιτήρια πανελλαδικά και αποτέλεσε μια από τις πιο επιτυχημένες ελληνικές παραγωγές της χρονιάς. Το 2009 πρωταγωνίστησε στην ταινία "I Love Karditsa" του Στράτου Μαρκίδη, μαζί με τον Κώστα Αποστολάκη, την Μπέσυ Μάλφα και το Γεράσιμο Σκιαδαρέση. Η ταινία έκανε πολύ μεγάλη επιτυχία σε όλη την Ελλάδα. Το 2011 πρωταγωνίστησε στην ταινία "Το Έτερον Ήμισυ" μαζί με τον Κρατερό Κατσούλη, τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη και το Βλαδίμηρο Κυριακίδη. Για χάρη της ταινίας η Κατερίνα τραγούδησε το τραγούδι "Το άλλο μου μισό" σε συνεργασία με το ελληνικό συγκρότημα C?Real.
Στις 3 Ιανουαρίου προβλήθηκε στους κινηματογράφους η ταινία "Λάρισα Εμπιστευτικό" του Στράτου Μαρκίδη. Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκινάει από το 1999. Έχει κάνει guest εμφάνιση στις σειρές Κωνσταντίνου και Ελένης και Μίλα μου βρώμικα. Έχει πρωταγωνιστήσει σε σειρές αυτοτελών επεισοδίων, όπως σε πέντε ιστορίες της σειράς Κόκκινος Κύκλος, στην Απρόβλεπτη πεθερά στις Επτά Θανάσιμες Πεθερές, σε τρεις ιστορίες στην 10η Eντολή, στους Κομπάρσους από Το κόκκινο δωμάτιο και στην ιστορία του Τοξότη με τον Υδροχόο στον "Πόλεμο των άστρων". Έχει πρωταγωνιστήσει στις σειρές "Ανίσχυρα ψεύδη", "Αέρινες σιωπές", "Πεθαίνω για σένα", "Η απλή μέθοδος των τριών", "Επαφή", "Αν μ' αγαπάς" και "Τα κορίτσια του μπαμπά".
Τη σεζόν 2008 - 2009 πρωταγωνίστησε στη βιογραφική σειρά εποχής "Έχω ένα μυστικό" (σειρά για τη ζωή της Αλίκης Βουγιουκλάκη, με στοιχεία μυθοπλασίας). Έχει εμφανιστεί σε χοροθέατρο στις παραστάσεις Ο Θυμός και Ομάδα εκτός βάρους. Οι εμφανίσεις της στο θέατρο περιλαμβάνουν τις παραστάσεις "Ιστορία για Ελέφαντες", "Οι Ηλίθιοι", "Δεν είμαι εγώ", "Ένα Καπέλο Γεμάτο Βροχή","Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα" "No Shakespeare, Please!", "Πειρατές", "Κεκλεισμένων των θυρών", "Δούλες", "Απατεώνες και Τζέντλεμαν", "Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος, "Annie, NINE(2015 - 2016). Επίσης, έχει εμφανιστεί στις καλοκαιρινές παραστάσεις "Λαμπηδόνια", "Ο μικρός ήρωας", "Λυσιστράτη", "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής" και "Μαρινέλλα, το μιούζικαλ". Εμφανίστηκε στο φιλανθρωπικό σόου "Just the 2 of us" για την προώθηση της ταινίας της και εκεί ερμήνευσε το τραγούδι "Summer Wine" μαζί με το Γιώργο Καπουτζίδη. Το 2011 τραγούδησε προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη μαζί με τον Παναγιώτη Πετράκη. Επιπλέον, συνεργάστηκε με το Δημήτρη Κρητικό και τον Κώστα Μάντο για το τραγούδι "Κάποιος Σε Είδε". Τον Ιανουάριο του 2015 προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς του Γιώργου Καπουτζίδη "Εθνική Ελλάδος", στην οποία η Κατερίνα Παπουτσάκη έχει έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Όσον αφορά τη προσωπική της ζωή, στις 28 Αυγούστου 2012, ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας με τον επιχειρηματία Παναγιώτη Πιλαφά και τον Μάιο του 2013, ήρθε στον κόσμο ο γιος τους, Μάξιμος.
1980 - Τσάβι Ερνάντεθ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1980 - Μισέλ ΜακΚουλ, Αμερικανίδα παλαιστής.
1980 - Στάθης Ταυλαρίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1981 - Τόσε Πρόεσκι, Σλαβομακεδόνας τραγουδιστής.
1981 - Ντιόγκο Ροντρίγκες Σιστόν, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
1984 - Στέφαν Κίσλινγκ, Γερμανός ποδοσφαιριστής.
1984 - Ρομπίνιο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
1985 - Τίνα Κάρολ, Ουκρανή τραγουδίστρια.
Θάνατοι σαν σήμερα
389 – Γρηγόριος ο Θεολόγος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, άγιος και εκ των Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός (329 – 25 Ιανουαρίου 390), γνωστός και ως Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και Γρηγόριος της Ναζιανζού, ήταν Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως τον 4ο αιώνα μ.Χ. Θεωρείται ευρέως ως ο πιο ταλαντούχος ρήτορας μεταξύ των Πατέρων της Εκκλησίας. Ως κλασικά εκπαιδευμένος ομιλητής και φιλόσοφος του Ελληνισμού, κατάφερε να συνδυάσει τον Ελληνισμό με την πρώτη εκκλησία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο Γρηγόριος είχε σημαντικό αντίκτυπο στη διαμόρφωση της Τριαδικής θεολογίας τόσο μεταξύ των ελληνόφωνων και λατινοφώνων θεολόγων και έγινε γνωστός ως «Τριαδικός Θεολόγος». Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Επίσης ήταν φίλος με δύο αδέρφια, το Βασίλειο και τον Ιωάννη.
Ο Γρηγόριος είναι άγιος και της Ανατολικής και της Δυτικής Χριστιανικής Εκκλησίας. Στη Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία θεωρείται ως ένας από τους Δασκάλους της Εκκλησίας - στην Ανατολική Ορθόδοξη και στη Δυτική Καθολική Εκκλησία είναι γνωστός ως ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, μαζί με το Βασίλειο τον Μέγα και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο.
477 - Γιζέριχος, βασιλιάς των Βανδάλων.
750 - Ιμπραήμ ιμπν αλ-Ουαλίντ, Άραβας χαλίφης.
844 - Πάπας Γρηγόριος Δ΄.
863 - Κάρολος, βασιλιάς της Προβηγκίας.
1138 - Αντίπαπας Ανάκλητος Β΄.
1139 - Γοδεφρείδος Α΄, κόμης του Λουβαίν.
1431 - Κάρολος Β΄, δούκας της Λωρραίνης.
1494 - Φερδινάνδος Α΄, βασιλιάς της Νάπολης.
1559 - Χριστιανός Β΄, βασιλιάς της Δανίας.
1578 - Μιχριμάχ, Οθωμανή σουλτάνα.
1670 - Νικόλαος Φραγκίσκος της Λωρραίνης δούκας της Λωρραίνης.
1884 - Περικλής Πανταζής, Έλληνας ζωγράφος.
Ο Περικλής Πανταζής, γνωστός και ως Pericles Pantazis (Αθήνα, 13 Μαρτίου 1849 – Βρυξέλλες, 25 Ιανουαρίου 1884), ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες ιμπρεσιονιστές ζωγράφους και ένας από τους πρωτοπόρους του είδους στο Βέλγιο, όπου πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.
1907 - Δημήτριος Βερναρδάκης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Δημήτριος Βερναρδάκης (1833- 1907) υπήρξε πολυπράγμων λόγιος, θεατρικός συγγραφέας και καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Γεννήθηκε στην Αγία Μαρίνα της Λέσβου στις 21 Νοεμβρίου 1833. Ο πατέρας του ονομαζόταν Νικόλαος Βερναρδάκης και καταγόταν από την Κρήτη, ενώ η μητέρα του Μελισσηνή, το γένος Τραντάλη. Αδελφοί του ήταν οι λόγιοι Αθανάσιος και Γρηγόριος Βερναρδάκης. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση υπό τον Γρηγόριο Γεννάδιο και από το 1849 σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ το 1856 αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου.
Σπούδασε με χρήματα που του έδωσε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Καλλίνικος από την σημερινή Σκοτίνα Πιερίας. Πολυγραφότατος, μετέφρασε και σχολίασε τραγωδίες του Ευριπίδη (Φοίνισσαι, Εκάβη, Ιππόλυτος, Μήδεια) αλλά έγινε γνωστός κυρίως χάρη στα έμμετρα δράματά του, με τα οποία θέλησε να δημιουργήσει ένα ρομαντικό ελληνικό θέατρο, επηρεασμένος από τον Σαίξπηρ, την ελληνική μυθολογία και την ελληνική ιστορία. Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνική σκηνή έγινε το 1850 με το βραβευμένο από τον Ράλλειο Διαγωνισμό Ποίησης έργο του «Εικασία». Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ιστορικού δράματος στην Ελλάδα. Τα έργα του είχαν μεγάλη επιτυχία στην εποχή τους αλλά ξεχάστηκαν γρήγορα κυρίως λόγω της αρχαΐζουσας γλώσσας τους.
Το 1861 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής ιστορίας και φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και στη συνέχεια το 1865 διορίστηκε τακτικός. Η πανεπιστημιακή του καριέρα έληξε στις 27 Αυγούστου 1869 όταν αναγκάστηκε σε παραίτηση λόγω συνεχιζομένων φοιτητικών αντιδράσεων (Βερναρδάκεια), τις οποίες ο ίδιος απέδωσε σε συμπαιγνία των πανεπιστημιακών του αντιπάλων και της τότε πολιτικής εξουσίας. Διορίστηκε ξανά το 1882, αλλά παραιτήθηκε μετά από ένα εξάμηνο, όντας παράλληλα έφορος της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Διετέλεσε ακόμη καθηγητής των Βασιλοπαίδων, ενώ ο υπουργός παιδείας Αθανάσιος Ευταξίας του είχε προτείνει να διευθύνει την Ακαδημία που θα ιδρυόταν τότε, θέση όμως που δεν δέχθηκε.
Ο αδελφός του Αθανάσιος (αντεπιστέλλον μέλος της Academie de Stanislas, Nancy) το 1904 και το 1905 πρότεινε τον Δημήτριο Βερναρδάκη για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Απεβίωσε στις 12 Ιανουαρίου (ιουλιανό ημερολόγιο) 1907 στη Μυτιλήνη.
1908 - Ουίντα, Αγγλίδα συγγραφέας.
1916 - Γεώργιος Θεοτόκης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Γεώργιος Ν. Α. Θεοτόκης (Κέρκυρα, 1844 – Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1916/ 25 Ιανουαρίου 1916) ήταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε τέσσερις φορές πρωθυπουργός της χώρας στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα.
1956 - Γρηγόριος Παπαμιχαήλ, Έλληνας θεολόγος και ακαδημαϊκός.
Ο Γρηγόριος Παπαμιχαήλ (1875 - 1956) ήταν Έλληνας θεολόγος καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός του 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στο χωριό Ιππείο του δήμου Αγιάσου της Λέσβου το 1875. Φοίτησε στη Λέσβο, τη Θεολογική Σχολή του Σταυρού στην Ιερουσαλήμ, στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και στη Σάμο, όπου πήρε απολυτήριο γυμνασίου. Δίδαξε στην ελληνική κοινότητα της Σόφιας και αργότερα σπούδασε θεολογία στη θεολογική σχολή της Αγίας Πετρούπολης, όπου αποφοίτησε με δίπλωμα Μάγιστρου της Θεολογίας το 1905, χάρη στην διατριβή του «Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης». Στη συνέχεια διορίστηκε καθηγητής στην θεολογική σχολή του Σταυρού στην Ιερουσαλήμ όπου δίδαξε για δύο χρόνια (1905-1907) δημοσιεύοντας τις μελέτες του στο περιοδικό «Νέα Σιών». Μετέβη στην Αλεξάνδρεια, όπου ίδρυσε και διηύθυνε για μια δεκαετία τα δύο θεολογικά περιοδικά του πατριαρχείου της Αλεξάνδρειας: «Πάνταινος» καί «Εκκλησιαστικός φάρος». Επίσης, ήταν ο πρώτος διευθυντής του περιοδικού «Θεολογία» της Εκκλησίας της Ελλάδας, ενώ διηύθυνε και τα περιοδικά «Εκκλησιαστικ?ς Κήρυξ», «Καινή Διδαχή» και «Εκκλησία». Ακόμη, υπήρξε ο επιμελητής των Ηπειρωτικών Χρονικών. Υπήρξε φίλος και συνεργάτης με τον θεολόγο Χρυσόστομο Παπαδόπουλο (μετ' έπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Α΄) από την περίοδο που σπουδάζαν μαζί στην Ιερουσαλήμ.
Το 1918 διορίστηκε τακτικός καθηγητής της απολογητικής του χριστιανισμού και της εγκυκλοπαίδειας της θεολογίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Αθηνών καί διευθυντής του θεολογικού περιοδικού «Εκκλησιαστικού κήρυκα» της Αθήνας. Στις πολιτικές ανωμαλίες της εποχής ο διορισμός του ακυρώθηκε το 1920, μέχρι το 1922, οπότε ξανά αποκαταστάθηκε στη θέση του. Δίδαξε, επίσης, στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή της οποίας υπήρξε διευθυντής από το 1937 έως το 1940. Το ακαδημαϊκό έτος 1936-1937 διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών οργανώνοντας τις γιορτές της εκατονταετηρίδος και κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1924-1925, 1928-1929 και 1932-1933. Αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο το 1946.
Το 1945 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών[8], ενώ το 1954 ανέλαβε πρόεδρος της.
Απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου 1956 στην Αθήνα
1960 - Μπένο Γκούτενμπεργκ, Γερμανός σεισμολόγος.
Ο Μπένο Γκούτενμπεργκ (Beno Gutenberg, 4 Ιουνίου 1889 - 25 Ιανουαρίου 1960) ήταν Γερμανός σεισμολόγος με σημαντική επιστημονική συνεισφορά. Ήταν συνεργάτης του Τσαρλς Ρίχτερ στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια και σύντροφός του στην επινόηση της κλίμακας Ρίχτερ για τη μέτρηση του μεγέθους των σεισμών.
Ο Γκούτενμπεργκ γεννήθηκε στο Ντάρμστατ της Γερμανίας και πήρε το διδακτορικό του στη φυσική από το πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν το 1911. Σύμβουλος του ήταν ο Εμίλ Βίχερτ. Κατείχε θέσεις στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, τις οποίες έχασε το 1918, όταν η πόλη περιήλθε στη δικαιοδοσία της Γαλλίας. Μερικά χρόνια αργότερα, κατά τη διάρκεια των οποίων έπρεπε μεταξύ άλλων να διοικεί και το εργοστάσιο σαπουνιού του πατέρα του, απέκτησε μία θέση στο πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, από την οποία λάμβανε μια πενιχρή πληρωμή. Αν και ήδη στη δεκαετία το 1920 ήταν ένας από τους σημαντικότερους σεισμολόγους διεθνώς, και σίγουρα ο σπουδαιότερος σεισμολόγος της Γερμανίας, ήταν ακόμη εξαρτημένος από τη θέση του στο εργοστάσιο του πατέρα του. Το 1928, η απόπειρά του να διαδεχτεί τον καθηγητή του Εμίλ Βίχερτ στο Γκέτινγκεν απέτυχε. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η εβραϊκή καταγωγή του Γκούτενμπεργκ μπορεί να έπαιξε ρόλο σε αυτό, καθώς ήδη από τη δεκαετία του 1920 υπήρχαν έντονες αντισημιτικές τάσεις στα γερμανικά πανεπιστήμια. Για παρόμοιους λόγους δεν αποδέχτηκε θέση καθηγητή στο Πότσδαμ, όπου θα διαδεχόταν τον Γκουστάβ Ανγκενχάιστερ.
Καθώς ο Γκούτενμπεργκ δεν είχε πιθανότητες να διαχωρίσει τον εαυτό του από την επιστημονική του εργασία στη Γερμανία, αποδέχτηκε τη θέση του καθηγητή γεωφυσικής που του προσφέρθηκέ από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια στην Πασαντίνα το 1930. Αν και κατείχε ήδη θέση καθηγητή στη Γερμανία, θα την είχε χάσει ούτως ή αλλιώς το 1933, όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, όπως τόσοι άλλοι επιστήμονες με εβραϊκές ρίζες, πολλοί από τους οποίους μετανάστευσαν στις ΗΠΑ.
Ο Γκούτενμπεργκ, κυρίως μέσω της συνεργασίας του με τον Ρίχτερ, έκανε το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια το σπουδαιότερο σεισμολογικό ινστιτούτο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σε συνεργασία με τον Ρίχτερ, ο Γκούτενμπεργκ ανέπτυξε μια σχέση μεταξύ του μεγέθους των σεισμών και της ενέργειας, η οποία αντιπροσωπεύεται από την εξίσωση
{\displaystyle \!\ \log E(s)=11.8+1.5M} {\displaystyle \!\ \log E(s)=11.8+1.5M}.
Ή εξίσωση αυτή δίνει την ενέργεια {\displaystyle E(s)} {\displaystyle E(s)} από σεισμούς και σεισμικά κύματα σε έργια. Ένα ακόμη γνωστό αποτέλεσμα είναι ο Νόμος Γκούτενμπεργκ-Ρίχτερ που δίνει την κατανομή πιθανοτήτων των σεισμών για δεδομένη ενέργεια.
Εργάστηκε επίσης στον καθορισμό του βάθους των ορίων πυρήνα - μανδύα και άλλων ιδιοτήτων της δομής της Γης.
Το 1960, αρρώστησε από μία ιώδη μορφή γρίπης, η οποία μετεξελίχθηκε σε πνευμονία και του στοίχισε τη ζωή.
1967 - Φατμά Ουλβιγιέ Σουλτάνα, Οθωμανή πριγκίπισσα.
1972 - Έρχαρντ Μιλχ, Γερμανός στρατάρχης.
1972 - Σοφία Αντωνιάδη, Ελληνίδα βυζαντινολόγος.
1985 - Ηλίας Ηλιού, Έλληνας πολιτικός.
Ο Ηλίας Ηλιού του Φιλίππου (Μύρινα Λήμνου, Μάιος 1904 - Αθήνα, 25 Ιανουαρίου 1985) ήταν Έλληνας βουλευτής, δικηγόρος, συγγραφέας και πρόεδρος του κόμματος Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ).
1990 - Ντάμασο Αλόνσο, Ισπανός ποιητής.
1990 - Άβα Γκάρντνερ, Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1922 στην Γκραμπτάουν της Βόρειας Καρολίνας και απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου 1990 στο Ουέστμινστερ του Λονδίνου. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της έλαβε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, ενώ θεωρείται από πολλούς μια από τις ομορφότερες παρουσίες που πέρασαν ποτέ από τη μεγάλη οθόνη. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει 25η στη λίστα με τις 25 λαμπρότερες σταρ της ιστορίας του σινεμά.
1990 - Γεώργιος Παπαγεωργίου, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.
Ο Γεώργιος Μιχ. Παπαγεωργίου ( 1908 - 25 Ιανουαρίου 1990) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός, βουλευτής Λασιθίου με το κόμμα της ΕΔΑ από το 1958 ως το 1961. Τιμήθηκε με το Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα.
1994 - Στίβεν Κλέινι, Αμερικανός μαθηματικός.
Ο Στίβεν Κλέινι (Stephen Cole Kleene, 5 Ιανουαρίου 1909 – 25 Ιανουαρίου 1994) ήταν Αμερικανός μαθηματικός.
Γεννήθηκε στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ των Η.Π.Α. Ήταν μαθηματικός που έθεσε τις βάσεις για τη θεωρητική υπολογιστική επιστήμη. Είναι ευρέως γνωστός ως ιδρυτής της αναδρομικής θεωρίας, κλάδου της μαθηματικής λογικής.
2004 - Φάνι Μπλάνκερς-Κοέν, Ολλανδή αθλήτρια.
2005 - Φίλιπ Τζόνσον, Αμερικανός αρχιτέκτονας.
2008 - Λίτσα Φωκίδου, Ελληνίδα δημοσιογράφος.
Η Λίτσα (ή Έλσα) Παπαστεργίου Φωκίδου (19 Οκτωβρίου 1929 - 25 Ιανουαρίου 2008) ήταν φιλόλογος, δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και δημοτική σύμβουλος Πανοράματος. Έγινε γνωστή ως η πρώτη παρουσιάστρια της ελληνικής τηλεόρασης. Ήταν παντρεμένη με τον γνωστό αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων, Γιώργο Φωκίδη, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη την Μαρίνα Φωκίδη.
Η Λίτσα Φωκίδου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Τον Σεπτέμβριο του 1960 ανέλαβε το ρόλο της παρουσιάστριας της πρώτης τηλεοπτικής εκπομπής που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της πειραματικής εκπομπής της ΔΕΗ, από το χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, μιας προσπάθειας που διήρκεσε μόλις 23 ημέρες. Είχε παρουσιάσει, στην 1η εκπομπή, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό, την Μαίρη Λω στο τραγούδι και τον Νίκυ Γιάκοβλεφ στο πιάνο.
Ακολούθησε μακρά σταδιοδρομία ως δημοσιογράφος. Εργάστηκε επί 25 έτη στην Εφημερίδα "Ελληνικός Βορράς", ενώ παράλληλα ήταν τακτική συνεργάτιδα της ΕΤ3 και του ραδιοφωνικού σταθμού Αntenna Θεσσαλονίκης. Υπήρξε απο τα ιδρυτικά στελέχη και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του κολεγίου ICBS. Για πολλα συναπτά έτη παρουσίασε και επιμεληθηκε μαζί με τον ηθοποιο Διονύση Καλό την τηλεοπτική εκκπομή Εν Ολίγοις στην κρατική τηλεόραση ΕΤ3 .Τα τελευταία χρόνια παρουσίαζε τα πρωινά του Σαββατοκύριακου στον FM100, την εκπομπή "αισιόδοξα και από καρδιάς", με κεντρικό σύνθημα ότι η ζωή είναι ωραία και μπορούμε να ελπίζουμε σε ηλιόλουστες μέρες και καλύτερο αύριο. Ήταν αγαπητή στο κοινό και μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες φωνές των ερτζιανών της Θεσσαλονίκης.
Ως πτυχιούχος Φιλοσοφικής, είχε αναλάβει μεταφράσεις βιβλίων, είχε συμμετάσχει ως εισηγήτρια σε παρουσιάσεις βιβλίων και επιμελούνταν εκπομπές για τη λογοτεχνία και την ποίηση. Επίσης, είχε εργαστεί αναλαμβάνοντας καθήκοντα υπεύθυνης δημοσίων σχέσεων.
Ενεργή στην πολιτική ζωή της περιοχής του Πανοράματος, όπου κατοικούσε, είχε εκλεγεί δύο φορές δημοτική σύμβουλος με το συνδυασμό του δημάρχου Ιγνάτιου Καϊτεζίδη. Διετέλεσε επί οκταετία γραμματέας του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Πανοράματος και το ίδιο χρονικό διάστημα άσκησε καθήκοντα αντιδημάρχου Πολιτισμού στον ίδιο δήμο.
Πεθανε αιφνίδα νωρίς το πρωί της Παρασκευής 25 Ιανουαρίου 2008, από πνευμονική εμβολή. Κηδεύτηκε στις 3μμ της επόμενης μέρας, στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονα Πανοράματος, δημοτική δαπάνη.
2009 - Μαμαντού Ντιά, Σενεγαλέζος πολιτικός.
2010 - Σέφης Αναστασάκος, Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και συγγραφέας.
2011 – Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, έλληνας μεγαλοεφοπλιστής και δημιουργός του τουριστικού θερέτρου Costa Navarino στην Μεσσηνία.
Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, γνωστός και ως «καπετάν Βασίλης», γεννήθηκε το 1935, από φτωχή οικογένεια, στο Διαβολίτσι της Μεσσηνίας. Το 1948 ήρθε στην Αθήνα και έκανε διάφορες δουλειές μέχρι το 1953 όταν και μπαρκάρισε για πρώτη φορά. Από τότε εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες της ναυτικής ιεραρχίας. Πέθανε την 25η Ιανουαρίου 2011.
Σε ηλικία 27 ετών ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος αγοράζει με δάνειο ένα μικρό φορτηγό πλοίο. Το 1974 ιδρύει την εταιρεία Costamare Shipping SΑ. Κατά τη ναυτιλιακή κρίση, την περίοδο 1982 - 1984, o Βασίλης Κωνσταντακόπουλος αγοράζει οκτώ πλοία σε πολύ χαμηλή τιμή. Μετά τη χρεοκοπία της εταιρείας τακτικών γραμμών Ελληνικής του Γρηγορίου Καλλιμανόπουλου, προσλαμβάνει το εξειδικευμένο προσωπικό της και εισέρχεται στην αγορά των τακτικών γραμμών, ως ναυλωτής πλοίων σε εταιρείες που εξυπηρετούσαν ήδη τις γραμμές. Στα επόμενα είκοσι χρόνια η εταιρία αναπτύσσεται σημαντικά ανανεώνοντας τακτικά τον στόλο της. Το έτος 2000, η Costamare διαχειριζόταν 35 πλοία, των οποίων η μεταφορική ικανότητα έφθανε το 1.560.000 dwt.
Η εταιρεία ΤΕΜΕΣ Α.Ε. στην οποία προεδρεύει ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ανακοίνωσε το 2005 ότι σκοπεύει να επενδύσει σταδιακά έως το 2010 περίπου 1 δισ ευρώ για την κατασκευή 4 ξενοδοχειακών μονάδων, δύο γηπέδων γκολφ, και άλλων τουριστικών και αθλητικών εγκαταστάσεων σε δύο παραθαλάσσιες εκτάσεις ιδιοκτησίας Κωνσταντακόπουλου στην περιοχή της Πύλου συνολικού εμβαδού 2.700 στρεμμάτων περίπου. Πρόκειται για την πρώτη υλοποίηση των λεγόμενων περιοχών Π.Ο.Τ.Α. (Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) σύμφωνα με την ορολογία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και της σχετικής νομοθεσίας που διαμορφώθηκε. Η συγκεκριμένη ΠΟΤΑ Μεσσηνίας οριοθετήθηκε το 2001. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η επένδυση αυτή θα αποτελέσει σταθμό για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής και της Πελοπονήσσου καθώς θα δημιουργηθούν 750 νέες θέσεις εργασίας (1η φάση υλοποίησης) και θα αναδειχθεί ο πολιτιστικός και περιβαλλοντικός πλούτος. Μερίδα κατοίκων της περιοχής, με επικεφαλής την περιβαλλοντική ομάδα ΚΙΝΩ (Κίνηση Πολιτών Μεσσηνίας), είχε εκφράσει αντιρρήσεις ως προς τη διαδικασία των απαλλοτριώσεων, την κατ' εξαίρεση μη πολεοδόμηση της αγορασμένης έκτασης, τη διαχείριση των τοπικών υδάτινων πόρων και την περιβαλλοντολογική επιβάρυνση εν γένει. Ωστόσο, πάνω από το 80% των κατοίκων της Μεσσηνίας αναγνωρίζει την προσφορά της Costa Navarino στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, ενώ το 70% της Ελληνικής κοινωνίας αντιλαμβάνεται τη θετική επίδραση της επένδυσης (έρευνα QED, έρευνα ALCO).[11] Εκκρεμεί η έκδοση της απόφασης του ΣτΕ σχετικά με την αντισυνταγματικότητα ένταξης της περιοχής στις Π.Ο.Τ.Α., ενώ εφαπτόμενες εκτάσεις είναι υποψήφιες προς ένταξη στο οικολογικό δίκτυο NATURA 2000.
Σύμφωνα με ένα αφιέρωμα της Lloyd's List (2004) ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ονομάστηκε «Greek King of Containers», καθώς τον Ιούνιο του 2007 η εταιρία του Costamare διέθετε 51 πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Επίσης, το 2009 σε εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθήνας επτά Επιμελητήρια της Πελοποννήσου τίμησαν τον Βασίλη Κωνσταντακόπουλο για την προσφορά του στην ανάπτυξη της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.
Το αεροδρόμιο Κρατικός Αερολιμένας Καλαμάτας «Καπετάν Βασ. Κωνσταντακόπουλος», φέρει προς τιμή του, το όνομά του, καθώς θεωρήθηκε επίσης ως ο πρωτεργάτης της αναβάθμισης του αεροδρομίου της πόλης της Καλαμάτας φέρνοντας νέους αερομεταφορείς (Aegean Airlines κ.α.), οι οποίοι τελικά συνδέουν αεροπορικώς, τη μεσσηνιακή πρωτεύουσα με αρκετές περιοχές της Ευρώπης.
Απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου 2011, μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.
2013 - Ειρήνη Κουμαριανού, Ελληνίδα ηθοποιός.
Η Ειρήνη Κουμαριανού (1931 - 25 Ιανουαρίου 2013) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε στο Γαλάτσι. Υπήρξε μαθήτρια του Ελληνικού Ωδείου και μία από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες του Ελληνικού Θεάτρου. Η καριέρα της ξεκίνησε το 1951, πρωταγωνιστώντας σε αρκετές παραστάσεις κυρίως του Εθνικού Θεάτρου ενώ συμμετείχε σε πολλές αρχαίες τραγωδίες, κυρίως της Επιδαύρου. Τηλεοπτικά έχουν αγαπηθεί πολλές δουλειές της.
Είχε συμπρωταγωνιστήσει με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη, τη Ρένα Βλαχοπούλου κ.ά. και έχει στο ενεργητικό της 40 ταινίες, μεταξύ των οποίων τις: "Ιστορία μιας ζωής", "Κορίτσια για φίλημα" (1965), "Δάκρυα για την Ηλέκτρα" (1966), "Πολύ αργά για δάκρυα", "Καπετάν φάντης μπαστούνι" (1968), "Η νεράιδα και το παλικάρι" (1969) , "Η αριστοκράτισσα και ο αλήτης", "Κρίμα το μπόι σου" (1970), "Ο κατεργάρης", "Η εφοπλιστίνα" (1971), "Η Μαρία της σιωπής", "Στον αστερισμό της παρθένου" (1973), συμμετοχές στο ραδιοφωνικό "Θέατρο της Δευτέρας".
Στην τηλεόραση είχε εμφανιστεί σε σειρές όπως ''Αναστασία'' (1994), Ο Πρίγκηπας (1996), "Προδοσία" (1996), Σαν αδελφές (ΕΤ1 - 1998),Alma libre" (2001) και Σ' αγαπώ-Μ' αγαπάς ενώ το 2004 είχε ένα μικρό ρόλο στις Σαββατογεννημένες του Γιώργου Καπουτζίδη.
Αυτό συνετέλεσε στην επιλογή της τον επόμενο χρόνο, 2005, για τη σειρά Στο Παρά 5 του ίδιου σεναριογράφου, όπου ήρθε η μεγάλη επιτυχία. Συμπρωταγωνίστησε με τη φίλη της Έφη Παπαθεοδώρου, με την οποία επίσης πρωταγωνιστεί στην Ελληνοαμερικανική ταινία Όπα.
Από τον Φεβρουάριο του 2007 συμμετείχε στην θεατρική παράσταση "Μάρτυρας κατηγορίας" της Αγκάθα Κρίστι με την Κάτια Δανδουλάκη, τον Δάνη Κατρανίδη, τον Κώστα Σπυρόπουλο, τον Απόστολο Τσακπίνη, τον Δημήτρη Λιτσικάκη κ.ά.
Πέθανε σε ηλικία 82 ετών. Tις τελευταίες μέρες, νοσηλευόταν στον Ευαγγελισμό με καρδιακά προβλήματα. Σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Γαλατσίου, τον Νοέμβριο του 2016, δόθηκε το όνομά της σε πλατεία στη συμβολή των οδών Μαραθώνος και Κουρτίου.
2015 - Ντέμης Ρούσσος, έλληνας τραγουδιστής με διεθνή καριέρα, μέλος των Aphrodite’s Child.
Πρωτοέγινε γνωστός διεθνώς ως μέλος του συγκροτήματος Aphrodite's Child μαζί με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και γνώρισε πολλές επιτυχίες κατά τη διάρκεια της προσωπικής του καριέρας, ιδίως τη δεκαετία του '70. Πούλησε παγκοσμίως πάνω από 70 εκατομμύρια δίσκους.
2017 - Τζον Χερτ, Άγγλος ηθοποιός.
Σαν σήμερα 24 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 24 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Οσίου Ζωσιμά, (Ζωσιμάς, Ζωσιμίνα)
Οσίου Φίλωνος, (Φίλωνας, Φίλων)
Οσία Ξένη, (Ξένος, Ξένιος, Ξένη, Ξένια)
24 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
41 μ.Χ.: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, γνωστός για την εκκεντρικότητά του και το σκληρό δεσποτισμό, δολοφονείται από δυσαρεστημένους Πραιτωριανούς φρουρούς. Τον Καλιγούλα διαδέχεται ο θείος του, Κλαύδιος.
1827: Δύναμη από 2.000 έλληνες ατάκτους και 400 τακτικούς, υπό τους Ιωάννη Νοταρά, Δημήτριο Καλλέργη, Ιωάννη Μακρυγιάννη και με τον έχοντα το γενικό πρόσταγμα άγγλο φιλέλληνα Θωμά Γκόρντον, μεταφέρεται με πλοία από τη Σαλαμίνα στην Καστέλα του Πειραιά, την οποία και οχυρώνει, και αρχίζει να πολιορκεί την ισχυρή τουρκική φρουρά που βρίσκεται στο μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνος. Από τη θάλασσα ενισχύουν το ατμοκίνητο πλοίο Καρτερία, 3 μπρίκια, 5 κανονιοφόροι και άλλα μικρότερα πλοία.
1837: Ψηφίζεται στην Ελλάδα ο πρώτος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας, που ρυθμίζει τα της κυκλοφορίας της εποχής (μετακινήσεις με άμαξες, έφιπποι κ.λ.π.).
1848: Αρχίζει ο «Πυρετός του Χρυσού»: Ο αμερικανός εργοδηγός, Τζέιμς Μάρσαλ, ανακαλύπτει στο Sutter’s Mill του Σακραμέντο (ένα μύλο που είχε κατασκευάσει για λογαριασμό ελβετού επιχειρηματία) ένα σβόλο χρυσού, εκτοξεύοντας στα ύψη το ενδιαφέρον των χρυσοθήρων για το ευγενές μέταλλο.
1857: Το Πανεπιστήμιο της Καλκούτα, στην Ινδία, γίνεται το πρώτο πανεπιστήμιο που ξεκινάει λειτουργία στη νότια Ασία.
1859: Η Βλαχία και η Μολδαβία ενώνονται σε μια χώρα με το όνομα Ρουμανία, υπό την ηγεσία του Αλεξάντερ Κούζα.
1888: Στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, ο Τζάκομπ Βόρτμαν πατεντάρει την κορδέλα της γραφομηχανής.
1903: Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Χέι και ο βρετανός πρεσβευτής Μάκλ Χένρι Χέρμπερτ δημιουργούν μία κοινή επιτροπή για τον καθορισμό των συνόρων της Αλάσκας.
1905: Διατάσσεται η κατάσχεση της μετάφρασης της Καινής Διαθήκης στη Δημοτική.
1908: Πραγματοποιείται θορυβώδες συλλαλητήριο στα Τρίκαλα. Πιεζόμενοι από τους εφοριακούς να πληρώσουν τους φόρους επιτηδεύματος και οικοδομών, οι κάτοικοι των Τρικάλων προβαίνουν σε διαδήλωση και προξενούν καταστροφές σε δημόσια κτίρια.
1908: Ξεκινά στην Αγγλία το κίνημα των προσκόπων από τον Βρετανό Ρόμπερτ Μπέιντεν Πάουελ.
1912: Καταστροφικός σεισμός 6,8 Ρίχτερ στον Ασπρογέρακα Κεφαλονιάς. Ο σεισμός ερημώνει μερικώς την Κεφαλονιά και τη Ζάκυνθο. Χάνουν τη ζωή τους 8 άτομα. Ισχυροί μετασεισμοί ακολουθούν για 4 μήνες.
1913: Πραγματοποιείται η πρώτη παγκοσμίως πολεμική αποστολή ναυτικής συνεργασίας, στα Δαρδανέλια. Ο υπολοχαγός Μιχαήλ Μουτούσης και ο σημαιοφόρος Αριστείδης Μωραϊτίνης πετούν με υδροπλάνο και καταρτίζουν σχεδιάγραμμα των θέσεων του τουρκικού στόλου, εναντίον του οποίου ρίχνουν τέσσερις βόμβες.
1915: Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, βρετανικά καταδρομικά βυθίζουν το γερμανικό πολεμικό πλοίο Μπλίχερ, στο οποίο επέβαιναν 870 άτομα.
1918: Η Ρωσία υιοθετεί το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, αντικαθιστώντας το μέχρι τότε ισχύον Ιουλιανό Ημερολόγιο.
1921: Η Ελβετία εκδίδει διάταξη για λήψη προσωρινών μέτρων, που θα απαγόρευαν την εισαγωγή ξένου εργατικού δυναμικού.
1924: Η ρωσική πόλη Αγία Πετρούπολη μετονομάζεται σε Λένινγκραντ, τρεις ημέρες μετά το θάνατο του Λένιν, προς τιμήν του νεκρού κομμουνιστή ηγέτη.
1924: Στην Ιταλία, ο Μουσολίνι διαλύει όλα τα μη φασιστικά εμπορικά σωματεία.
1927: Κάνει τη πρώτη του εμφάνιση στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αγγλίας ο νεαρός, τότε, σκηνοθέτης Άλφρεντ Χίτσκοκ με το έργο The Pleasure Garden (Ο κήπος της ηδονής).
1929: Μια νέα θεωρία του Άλμπερτ Αϊνστάιν, που ενώνει τη βαρύτητα και τον ηλεκτρομαγνητισμό σε μια ομάδα τύπων, προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον στον κόσμο των φυσικών.
1931: Η Κοινωνία των Εθνών επικρίνει την Πολωνία για κακομεταχείριση της γερμανικής μειονότητας, που ζει στην Άνω Σιλεσία.
1933: Διαλύεται η ελληνική Βουλή και προκηρύσσονται νέες εκλογές για τις 5 Μαρτίου.
1935: Πωλείται η πρώτη μπίρα σε αλουμινένιο κουτάκι στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια από την Εταιρία Krueger Brewing.
1935: Η τουρκική κυβέρνηση αποφασίζει τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας από τέμενος σε μουσείο.
1937: Η Γαλλία συμφωνεί να παραδώσει την Αλεξανδρέττα στην Τουρκία αν και ανήκε στην Συρία. Η περιοχή ανακηρύσσεται αυτόνομη το 1938 και εκχωρείται τελικά στην Τουρκία το 1939.
1939: Σεισμός στην Τσιλιάν της Χιλής προκαλεί τον θάνατο 28.000 ανθρώπων. Πρόκειται για τον καταστρεπτικότερο σεισμό στην ιστορία της χώρας.
1942: Μια ειδική προεδρική επιτροπή των ΗΠΑ αποδίδει ευθύνες σε υψηλόβαθμους Αμερικανούς αξιωματικούς, λέγοντας ότι, απέτυχαν να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα για την υπεράσπιση του Περλ Χάρμπορ.
1943: Ολοκληρώνεται το Συνέδριο στην Καζαμπλάνκα, παρουσία του Ουίνστον Τσόρτσιλ, Φράνκλιν Ρούζβελτ και Σαρλ ντε Γκολ, στο οποίο οι Σύμμαχοι διαμόρφωσαν αναλυτικά τα σχέδιά τους κατά του Άξονα για την επόμενη φάση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
1946: Συγκροτείται η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας μετά τη διάλυση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ την ίδια μέρα, με αρχικά μέλη τις ΗΠΑ, Καναδά και Βρετανία.
1951: Στην Ινδία, ο Νεχρού εξαπολύει δριμεία επίθεση κατά των ΗΠΑ, που ζήτησαν από τον ΟΗΕ να καταλογισθούν ευθύνες στο Πεκίνο για τον πόλεμο της Κορέας.
1956: Ο Έλβις Πρίσλεϊ κάνει την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή Stage Show.
1960: Ο πάπας Ιωάννης ΙΓ΄ εγκαινιάζει στη Ρώμη την πρώτη σύνοδο για την εκκλησιαστική τάξη.
1960: Εβδομάδα των Οδοφραγμάτων στην Αλγερία: Σημαντική εξέγερση στο Αλγέρι ενάντια στη γαλλική αποικιακή πολιτική.
1961: Η Μέριλιν Μονρόε χωρίζει με τον τρίτο σύζυγό της, το θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ, έπειτα από 4,5 χρόνια έγγαμου βίου.
1962: Ο Μπράιαν Ενστάιν γίνεται μάνατζερ των Μπιτλς.
1963: Τελούνται οι αρραβώνες του διαδόχου του ελληνικού θρόνου Κωνσταντίνου με την κόρη της Ίνγκριντ της Δανίας, Άννα Μαρία.
1966: Περίπου 117 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τη συντριβή αεροσκάφους Boeing της Air India στο Λευκό Όρος, μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας.
1970: Ο Τζον Λένον και η Γιόκο Ονο ξυρίζουν τα κεφάλια τους και δηλώνουν ότι το 1970 θα είναι το «Ετος 1» της Ειρήνης.
1977: Μακελειό της Ατότσα: oμάδα νεοφασιστών, διαμαρτυρόμενη για τη μετάβαση της χώρας από τη δικτατορία στη δημοκρατία μετά τον θάνατο του Φράνκο, σκοτώνοντας πέντε άτομα σε συγκέντρωση συνδικαλιστών και μελών του παράνομου τότε Κομμουνιστικού Κόμματος.
1979: Στη Δυτική Γερμανία συλλαμβάνονται δύο ακόμη Ανατολικογερμανοί με την κατηγορία της κατασκοπείας.
1980: Οι ΗΠΑ, σε αντίποινα για τη στάση των Σοβιετικών, αποφασίζουν να πουλήσουν όπλα στην Κίνα.
1982: Ξεσπά ανοιχτός πόλεμος μεταξύ Κυβέρνησης και Εκκλησίας για τον πολιτικό γάμο.
1983: Τριανταδύο μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών φυλακίζονται για τρομοκρατία στην Ιταλία. Ανάμεσα τους και ο εκτελεστής του Χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργού, Άλντο Μόρο.
1984: Η εταιρεία Apple Computer κυκλοφορεί τους προσωπικούς υπολογιστές Macintosh.
1985: Το αμερικανικό περιοδικό "Τάιμ" απαλλάσσεται από την κατηγορία του Ισραηλινού υπουργού Βιομηχανίας και Εμπορίου Αριέλ Σαρόν για υβριστικό δημοσίευμα.
1986: Το αμερικανικό διαστημόπλοιο «Voyager 2» πλησιάζει τον πλανήτη Ουρανό για την πρώτη λεπτομερειακή φωτογράφισή του. Η ελάχιστη προσέγγιση του Ουρανού σε απόσταση 81.500 χιλιομέτρων επιτρέπει στο Βόγιατζερ να φωτογραφίσει αρκετά από τα μαύρα φεγγάρια του πλανήτη, ενώ ανακάλυψε 10 ακόμη, καθώς και δυο αραιούς δακτύλιους.
1989: Εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα ο μανιακός δολοφόνος Τεντ Μπάντι, που κακοποίησε και σκότωσε τουλάχιστον 28 γυναίκες.
1989: Λήψη μέτρων για την πάταξη της τρομοκρατίας αποφασίζεται σε έκτακτη κυβερνητική σύσκεψη, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, μετά τις τρεις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον δικαστικών.
1990: Οι πρωθυπουργοί της ΕΣΣΔ και της Ουγγαρίας συμφωνούν στο θέμα της πλήρους αποχώρησης των 52.000 σοβιετικών στρατιωτών από την Ουγγαρία.
1991: Η Βουλή των Σκοπίων ψηφίζει διακήρυξη ανεξαρτησίας από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας.
1993: Το "Άρωμα Γυναίκας", με πρωταγωνιστή τον Αλ Πατσίνο, αποσπά τρεις "Χρυσές Σφαίρες", καλύτερης ταινίας, καλύτερου ηθοποιού και σεναρίου.
1994: Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» δολοφονεί τον πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Μιχάλη Βρανόπουλο.
1995: Ο «Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας» (ΕΛΑ) τοποθετεί βόμβα στο κτίριο του Οικονομικού Πανεπιστημίου της ΑΣΟΕΕ. Στην προκήρυξη, η πράξη συνδέεται με την πρόθεση της ηγεσίας του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης να αναθεωρηθεί το καθεστώς του πανεπιστημιακού ασύλου.
2001: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στο Βατικανό και γίνεται δεκτός από τον πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄.
2002: Ξεκινά σε δικαστήριο των ΗΠΑ η δίκη του φερόμενου ως τρομοκράτη και συνεργάτη της Αλ - Κάιντα, Τζον Λιντ.
2005: Οι βαμβακοπαραγωγοί παρατάσσουν τα τρακτέρ τους στα Τέμπη και σε πολλούς άλλους κόμβους του εθνικού και επαρχιακού δικτύου, χωρίς όμως να κλείσουν τους δρόμους. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Μάξιμος Χαρακόπουλος, υποβάλλει την παραίτησή του από τη θέση του αναπληρωτή τομεάρχη Γεωργίας του κόμματος. Στην επιστολή του επικαλείται λόγους συνείδησης. Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει τις κινητοποιήσεις των αγροτών, ωστόσο δεν είναι υπέρ των ακραίων μορφών κινητοποίησης.
2007: Με πεντασέλιδη προκήρυξή της στην εφημερίδα «Το Ποντίκι», η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» αναλαμβάνει την ευθύνη για την επίθεση με ρουκέτα κατά της αμερικανικής πρεσβείας στις 12 Ιανουαρίου. Από την έκρηξη δεν υπήρξαν τραυματίες, ενώ έσπασαν τζάμια του κτιρίου. Οι ζημιές εντοπίστηκαν στον τρίτο όροφο και ειδικότερα στο γραφείο του Αμερικανού πρέσβη.
2009: Η καταιγίδα Κλάους χτυπά μια περιοχή κοντά στο Μπορντό της Γαλλίας και σκοτώνει 26 άτομα.
2010: Η ταινία «Avatar» του Τζέιμς Κάμερον, με έσοδα 1,859 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, σπάει το ρεκόρ εισιτηρίων που κατείχε ο Τιτανικός από το 1998.
2011: Βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σημειώνεται στο αεροδρόμιο Ντομοντέντοβο της Μόσχας. Από την ισχυρή έκρηξη σκοτώνονται 37 άνθρωποι και τραυματίζονται 173. Την ευθύνη για την επίθεση θα αναλάβει ο ηγέτης των Τσετσένων ισλαμιστών ανταρτών, Ντόκου Ουμάροφ.
2022: Εικόνες χάους προκάλεσε στην Αττική η κακοκαιρία "Ελπίδα" με τον πιο σύγχρονο δρόμο, την Αττική Οδό να αποκλείεται και να εγκλωβίζονται εκεί εκατοντάδες οδηγοί.
Περισσότερα από 3.000 οχήματα και 3.500 άνθρωποι είχαν εγκλωβιστεί για ώρες στην Αττική Οδό.
Χωρίς ρεύμα 25 περιοχές στην Αττική.
Είναι πάνω από 20-25 περιοχές οι περιοχές με προβλήματα στην ηλεκτροδότηση στην Αττική: Μεσόγεια, Γέρακας, Παλλήνη, Σπάτα, Πικέρμι, Μαραθώνας, Σχινιάς, Γραμματικό, Καλέντζι, Κερατέα, Λούτσα, Νέος Βουτζάς, Ανθούσα, Μάτι, Μαρούσι, Πεύκη, Κηφισιά, Νέο Ηράκλειο, Αχαρνές, Ψυχικό, Χαλάνδρι, Αγία Παρασκευή, Χολαργός, Διόνυσος, Νέα Φιλαδέλφεια, Βούλα, Γλυφάδα, Παλαιό Φάληρο, Άγιος Δημήτριος, Ηλιούπολη είναι ορισμένες από αυτές που από χθες το απόγευμα, εν μέσω της κακοκαιρίας "Ελπίς", έμειναν χωρίς ρεύμα και κατ' επέκταση χωρίς θέρμανση.
Από νωρίς το πρωΐ άρχισαν να αποχωρούν εργαζόμενοι από τις δουλειές τους για να μην αποκλειστούν.
Η κυβέρνηση διέταξε μονοήμερη αργία για την Τρίτη 25 Ιανουαρίου, λόγω της σπάνιας χιονοθύελλας σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Γεννήσεις σαν σήμερα
76 – Αδριανός, 14ος ρωμαίος αυτοκράτορας.
Ο Πόπλιος Αίλιος Τραϊανός Αδριανός (24 Ιανουαρίου 76 - 10 Ιουλίου 138), στα λατινικά Publius Aelius Traianus Hadrianus, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά τα έτη 117–138, καθώς επίσης στωικός και επικούρειος φιλόσοφος. Αποτελεί τον τρίτο από τους λεγόμενους "Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες". Η βασιλεία του είχε ένα διστακτικό ξεκίνημα, μια ένδοξη περίοδο ακμής και ένα τραγικό επίλογο.
1705 – Φαρινέλλι, Ιταλός καστράτο τραγουδιστής.
Ο Κάρλο Μαρία Μικελάντζελο Νικόλα Μπρόσκι (Carlo Maria Michelangelo Nicola Broschi, 24 Ιανουαρίου 1705 - 17 Σεπτεμβρίου 1782), περισσότερο γνωστός με το προσωνύμιο «Φαρινέλλι» (Farinelli), ήταν ένας από τους πιο διάσημους καστράτι του 18ου αιώνα, τόσο για τη φωνή του -για την οποία λέγεται ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες, ενώ η έκτασή της έφτανε τις τρεισήμισι οκτάβες-, όσο και για την ανδρόγυνη ομορφιά του.
Γεννήθηκε στην πόλη Άντρια και από νεαρή ηλικία μαθήτευσε πλάι στον Νίκολα Πόρπορα, περίφημο συνθέτη και καθηγητή τραγουδιού. Πρωτοτραγούδησε στη Βενετία το 1728, στο θέατρο Ιωάννου Χρυσοστόμου, και αργότερα ξεκίνησε τουρνέ στην Ευρώπη για να γίνει γνωστός ως «ο τραγουδιστής των βασιλέων». Ταξίδεψε σε όλες τις μεγάλες αυλές της Ευρώπης, ενώ όντας στο Λονδίνο βρέθηκε στη δίνη της διαμάχης ανάμεσα στο Κόβεντ Γκάρντεν (Covent Garden) (που διηύθυνε ο Χαίντελ) και το Noble Theatre, με αποτέλεσμα να δεχτεί την πρόσκληση του βασιλιά της Ισπανίας Φιλίππου Ε΄ και να εγκατασταθεί στην αυλή του, όπου και έμεινε έως ότου εγκατέλειψε το τραγούδι στα 32 του χρόνια. Το 1759 μετακόμισε στην Μπολόνια και έζησε εκεί μέχρι το θάνατό του. Ο τάφος του καταστράφηκε από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα.
1712 – Φρειδερίκος Β’, βασιλιάς της Πρωσίας.
Ο Φρειδερίκος Β΄ της Πρωσίας (Friedrich II, 24 Ιανουαρίου 1712 - 17 Αυγούστου 1786), ο επικαλούμενος και Μέγας, ήταν βασιλιάς της Πρωσίας (1740-1786), μέλος του Οίκου των Χοεντσόλερν. Ήταν γιος του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Α΄ και εγγονός του Φρειδερίκου Α΄.
1732 – Πιερ-Ωγκυστέν Καρόν ντε Μπωμαρσαί, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας.
Ο Πιερ Ωγκιστέν Καρόν Μπωμαρσαί, (Pierre Augustin Caron de Beaumarchais) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, ωρολογοποιός, μουσικός, επιχειρηματίας ποιητής και τυχοδιώκτης γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου του 1732 στο Παρίσι, όπου και πέθανε στις 18 Μαΐου του 1799, από επιπλοκές που συνδέονταν με το μεγάλο σωματικό του βάρος και την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, οι οποίες τού προκάλεσαν αποπληξία και τάφηκε στο κοιμητήριο Περ Λασαίζ.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Πιερ Ωγκιστέν Καρόν και ήταν ένα από τα δέκα παιδιά του ωρολογοποιού Αντρέ Σαρλ Καρόν και της Λουΐζ Νικόλ Πισόν. Στην παιδική ηλικία του έμαθε να παίζει βιολί, φλάουτο και άρπα και πήγε στο εμπορικό σχολείο του Αλφορτβίλ, όπου έμαθε λατινικά.
1776 – Ερνστ Χόφμαν, Γερμανός συγγραφέας και συνθέτης.
1847 - Ραντομίρ Πούτνικ, Σέρβος στρατιωτικός.
1862 – Ήντιθ Γουάρτον, Αμερικανίδα συγγραφέας του βιβλίου Τα χρόνια της αθωότητας, βραβείο Πούλιτζερ 1921.
1873 – Λέον Τσόλγκος, ουγγρικής καταγωγής αμερικανός αναρχικός, που δολοφόνησε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Γουίλιαμ Μακίνλεϊ και εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα. (Θαν. 29/10/1901)
1889 - Τσαρλς Μπόουρντμαν Χόις, Αμερικανός συγγραφέας.
1891 - Βάλτερ Μόντελ, Γερμανός στρατάρχης.
1907 - Ζακ Μορίς Κουβ ντε Μιρβίλ, Γάλλος πολιτικός.
1917 – Έρνεστ Μποργκνάιν, Αμερικανός ηθοποιός βραβευμένος με όσκαρ για την ταινία Μάρτι.
Ο Έρνεστ Μποργκνάιν (αγγλ. Ernest Borgnine) (24 Ιανουαρίου 1917- 8 Ιουλίου 2012) ήταν Αμερικανός ηθοποιός της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Υπήρξε αντισυμβατικός πρωταγωνιστής πολλών ταινιών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50, συμπεριλαμβανομένης και της ταινίας Μάρτι (Marty) που του χάρισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου το 1955. Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά McHale's Navy κατά τα μέσα της δεκαετίας του '60 και συμμετείχε στη σειρά Airwolf κατά τη δεκαετία του '80.
1921 - Σύμπιλ Κόνολυ, Ιρλανδή σχεδιάστρια μόδας.
1922 – Τσαρλς Σοκαρίδης, ελληνοαμερικανός ψυχίατρος. (Θαν. 25/12/2005)
1925 – Μαρία Τόλτσιφ, Αμερικανίδα μπαλαρίνα, πρώτη χορεύτρια του μπαλέτου της Νέας Υόρκης.
1928 – Ντέσμοντ Μόρις, ανθρωπολόγος
1940 - Γιοάχιμ Γκάουκ, Γερμανός πολιτικός.
1941 – Νιλ Ντάιαμοντ, Αμερικανός τραγουδιστής και συνθέτης.
1941 – Άαρον Νέβιλ, τραγουδιστής μέλος του συγκροτήματος της rhythm and blues μουσικής Νέβιλ Μπράδερς.
1943 – Σάρον Τέιτ, ηθοποιός που πρωταγωνίστησε στην ταινία του Πολάνσκι «Η Νύχτα των Βρικολάκων». Η Τέιτ έπεσε θύμα του δολοφόνου Τσαρλς Μάνσον, το 1969.
1944 - Κλάους Νόμι, Γερμανός τραγουδιστής.
1946 - Μιγκέλ Ρέινα Σάντος, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1948 - Νόρα Βαλσάμη, Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.
1949 – Τζον Μπελούσι, ηθοποιός γνωστός από την ταινία Blues Brothers.
Ο Τζον Άνταμ Μπελούσι (John Adam Belushi, 24 Ιανουαρίου 1949 – 5 Μαρτίου 1982) ήταν ένας Αμερικανός κωμικός, ηθοποιός και μουσικός. Βραβευμένος με Έμμυ για την δουλειά του στην τηλεοπτική εκπομπή «Saturday Night Live», ένα μουσικό-κωμικό βαριετέ του ΝΒC, ο Μπελούσι ήταν επίσης γνωστός για τη συμμετοχή του στις ταινίες «Ένα Τρελό Τρελό Θηριοτροφείο» και «Οι Ατσίδες Με Τα Μπλε» ("The Blues Brothers").
Ο Μπελούσι συχνά υποδυόταν κωμικά έντονους, εκρηκτικούς, ενοχλητικούς και τσαπατσούληδες χαρακτήρες, ενώ ήταν γνωστός για τα εκφραστικά του μάτια και την έκφραση με το ανασηκωμένο φρύδι, την οποία έπαιρνε σε πολλές ταινίες για να προκαλέσει γέλιο.
Ο Μπελούσι γεννήθηκε στο Σικάγο, της πολιτείας Ιλινόις. Ήταν γιος της Άγκνες Μπελούσι (πατρικό Σαμαρά), ταμία στο επάγγελμα και Αμερικανο-αλβανίδα πρώτης γενιάς, και του Άνταμ Μπελούσι, ενός Αλβανού μετανάστη και ιδιοκτήτη εστιατορίου. Ο τελευταίος άφησε το χωριό Qytezë, όπου και γεννήθηκε, το 1934 σε ηλικία 15 ετών. Ο Μπελούσι μεγάλωσε στους κόλπους της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στο Γούιτον, έξω από το Σικάγο. Ήταν μέλος της ομάδας ράγκμπι του σχολείου του, ενώ αργότερα φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Γουαιτγουότερ και στο Κολέγιο του Ντουπέιτζ κοντά στο Σικάγο. Ο μικρότερος αδερφός του Τζον, Τζέιμς Μπελούσι, είναι επίσης ηθοποιός και κωμικός.
1951 - Αλέξης Κούγιας, Έλληνας δικηγόρος.
1959 - Νεοκλής Συλικιώτης, Κύπριος πολιτικός.
1959 – Ναστάζια Κίνσκι, Γερμανίδα ηθοποιός.
Η Ναστάζια Αγκλάια Κίνσκι (Nastassja Aglaia Kinski), το γένος Νακσζίνσκι (Nakszynski), γεννημένη στις 24 Ιανουαρίου 1961 είναι γερμανίδα ηθοποιός και πρώην μοντέλο που εμφανίστηκε σε περισσότερες από 60 ταινίες στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1978 με το Stay as You Are. Έπειτα ήρθε η παγκόσμια διάκριση με την Χρυσή Σφαίρα που κέρδισε για την συμμετοχή της στην ταινία του Ρόμαν Πολάνσκι Tess (1979). Άλλες αξιοσημείωτες ταινίες στις οποίες συμμετείχε ήταν η ερωτική ταινία τρόμου Cat People (1982), οι δραματικές ταινίες του Βιμ Βέντερς Paris, Texas (1984) και Faraway, So Close! (1993) και η βιογραφική ταινία Μια αμερικανική ραψωδία (2001). Η Κίνσκι μιλάει άπταιστα τέσσερις γλώσσες: Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά.
1962 - Αργύρης Καμπούρης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
1965 - Παγώνης Βακαλόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1967 - Φιλ Λαμάρ, Αμερικανός ηθοποιός.
1967 - Τζον Μιανγκ, Αμερικανός μουσικός.
1968 - Μίκαελ Κίσκε, Γερμανός τραγουδιστής.
1986 - Αντελίνο Βιεϊρίνια, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής.
1986 – Μίσα Μπάρτον, Αγγλίδα ηθοποιός, περιστασιακό μοντέλο μόδας και σχεδιάστρια μόδας με βρετανική, ιρλανδική και αμερικανική υπηκοότητα.
Η Μπάρτον γεννήθηκε στο Χάμμερσμιθ του Λονδίνου. Η μητέρα της ήταν Ιρλανδή φωτογράφος και ο πατέρας της Άγγλος μεσίτης. Ο παππούς της ήταν καθηγητής γλώσσας σε Πανεπιστήμιο και έχει μία μικρότερη και μία μεγαλύτερη αδελφή. Η Μπάρτον αποφοίτησε από τη σχολή επαγγελμάτων για παιδιά το 2004 στο Μανχάταν, και συνέχισε την υποκριτική της καριέρα.
Η Μπάρτον έχει πάιξει σε πάρα πολλές ταινίες, αλλά ο ρόλος που την έκανε γνωστή ήταν το 2003 στη σειρά California Teens (The O.C.) στο ρόλο της Μαρίσα Κούπερ πλάϊ στον Πήτερ Γκάλαχερ, Άνταμ Μπρόντι, Μπεν Μακένζι, Ρέιτσελ Μπίλσον και Μελίντα Κλαρκ. Έπαιξε στο ψυχολογικό θρίλερ Η Έκτη Αίσθηση με τον Μπρους Γουίλις και τον Χάλεϊ Τζόελ Όσμεντ. Η Μπάρτον έκανε και καριέρα στο μόντελινγκ στις εταιρείες Calvin Klein και Bebe. Όταν η καριέρα της απογειώθηκε μετά τον ρόλο της στη σειρά που έχει δεχθεί πολύ καλές κριτικές California Teens πολλοί παραγωγοί την ήθελαν για τις ταινίες τους. Η Μπάρτον ήταν παιδί-αστέρας του κινηματογράφου και είχε παίξει σε αρκετές ταινίες στην τρυφερή της ηλικία και στην εφηβεία της έπειτα. Στη σειρά απέσπασε καλές κριτικές και της δόθηκαν πολλά βραβεία, αλλά το Μάιο του 2006 η Μπάρτον αποχώρησε από τη σειρά και έτσι το California Teens σε αξιολογήσεις έπεσε δραματικά. Το 2007 η Μπάρτον συμπρωταγωνίστησε με τον Χέιντεν Κρίστενσεν στην ταινία Άγγελοι Και Παρθένες (Virgin Territory)
Η Μπάρτον έβγαινε με τον Σίσκο Άντλερ, Τζέιμι Ντόρναν, Τέιλορ Λοκ, Μπρετ Σάιμον. Το 2008 ζευγαρώθηκε με τον Λουκ Πίτσαρντ και το 2009 ανακοίνωσε η ίδια στον προσωπικό της λογαριασμό ότι χώρισαν αλλά παρέμειναν φίλοι. Στις 27 Δεκεμβρίου του 2007 η Μπάρτον συνελήφθη το να οδηγεί χωρίς έγκυρη άδεια και να έχει υπό την κατοχή της μαριχουάνα, αφέθηκε ελεύθερη το επόμενο πρωί με εγγύηση 10.000 δολαρίων. Στις 11 Ιανουαρίου του 2008 η Μπάρτον ήταν καλεσμένη στη ραδιοφωνική εκπομπή του Ράιαν Σίκρεστ και δήλωσε On-Air ότι είναι 100 τοις εκατό υπεύθυνη και ότι είναι απογοητευμένη με τον εαυτό της. Στις 21 Ιανουαρίου του 2010 μηνύθηκε από τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματός της για άρνηση καταβολής και πλήρωνε 7.000 δολάρια το ενοίκιο του διαμερίσματος. Τον Ιούλιο του 2009 η Μπάρτον έπαθε λοίμωξη των δοντιών και έπεσε σε κατάθλιψη.
1987 - Λουίς Σουάρες, Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής.
1995 - Yung Light, Έλληνας τράπερ.
2012 - Αθηνά, πριγκίπισσα της Δανίας.
Θάνατοι σαν σήμερα
41 – Γάιος Ιούλιος Καίσαρας Γερμανικός, πιο γνωστός από το προσωνύμιο Καλιγούλας, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 37 έως το 41.
Ο Καλιγούλας εμφανίζεται ως μια θλιβερή περίπτωση ενός νεαρού ηγεμόνα οποίος έπασχε μάλλον από ψυχικό νόσημα.
772 – Πάπας Στέφανος Γ΄.
Ο Στέφανος Γ΄, (Papa Stefano III, 720 – 24 Ιανουαρίου 772) ήταν Πάπας από τις 7 Αυγούστου του 768 έως το θάνατό του το 772.
Γεννήθηκε στη Σικελία. Ήρθε στη Ρώμη κατά το ποντιφικάτο του Γρηγόριου Γ΄ και βαθμηδόν ανήλθε σε υψηλά αξιώματα στην υπηρεσία διαδοχικών παπών.
Μετά την εκθρόνιση του Αντιπάπα Κωνσταντίνου Β΄ και του Φιλίππου, ο Στέφανος επιλέχθηκε να τον διαδεχθεί.
1302 - Τσιμαμπούε, Ιταλός ζωγράφος.
1595 - Φερδινάνδος Β΄, αρχιδούκας της Αυστρίας.
1822 – Αλή Πασάς των Ιωαννίνων, αλβανικής καταγωγής οθωμανός δεσπότης της Ηπείρου, που φονεύτηκε από τους Οθωμανούς.
Ο Αλή Πασάς Τεπελενλής (1744 - 24 Ιανουαρίου 1822) ήταν μουσουλμάνος Τουρκαλβανός στην καταγωγή πασάς των Ιωαννίνων που διαδραμάτισε για περισσότερα από 40 χρόνια σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ηπείρου και όχι μόνο, από το 1788 όταν και διορίστηκε πασάς των Ιωαννίνων μέχρι τις αρχές της Ελληνικής Επανάστασης. Στο απόγειο της δόξας του κατείχε μια μεγάλη περιοχή του ελλαδικού χώρου της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για τον τρόπο με τον οποίο διοίκησε το Πασαλίκι του αλλά και για τον χαρακτήρα του, έμεινε γνωστός σαν Ασλάνι (λιοντάρι) των Ιωαννίνων. Διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην ιστορία της Ηπείρου αλλά και ευρύτερα της Ελλάδας και της Αλβανίας στο μεταίχμιο μεταξύ του 18ουαιώνα και 19ου αιώνα. Καταγόταν από το Τεπελένι της Αλβανίας (γεννήθηκε μεταξύ 1740-1750) και εμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο αρχικά ως αρχηγός ληστοσυμμορίας, που εμπλέκεται σε συγκρούσεις με αξιωματούχους του οθωμανικού κράτους στον χώρο της Αλβανίας και της Ηπείρου. Χάρη στην πολεμική του ικανότητα, την ανδρεία του, αλλά και τις δολοπλοκίες του, καταφέρνει να ενταχθεί στον στρατιωτικό- διοικητικό μηχανισμό του οθωμανικού κράτους καταλαμβάνοντας διάφορα αξιώματα, ώσπου τελικά το 1788 διορίζεται πασάς, δηλαδή διοικητής του σαντζακίου των Ιωαννίνων.
1919 - Ισμαήλ Κεμάλ, Αλβανός πολιτικός.
1920 – Αμαντέο Μοντιλιάνι, ζωγράφος και γλύπτης.
Ο Αμεντέο Κλεμέντε Μοντιλιάνι (ιταλ. Amedeo Clemente Modigliani, (12 Ιουλίου 1884 – 24 Ιανουαρίου 1920) ήταν Ιταλός ζωγράφος και γλύπτης.
Γεννήθηκε στην πόλη Λιβόρνο της Τοσκάνης και ξεκίνησε τις σπουδές του στις καλές τέχνες στην Ιταλία πριν μετακομίσει στο Παρίσι το 1906, όπου άρχισε να δημιουργεί το προσωπικό καλλιτεχνικό ύφος του. Φιλάσθενος στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, πέθανε σε ηλικία 35 ετών. Το ψευδώνυμο του ήταν Μόντι (Modi).
1930 - Σταύρος Κουτόβας, Έλληνας συνδικαλιστής.
Ο Σταύρος Κουτόβας (1890 - 24 Ιανουαρίου 1930) ήταν Έλληνας συνδικαλιστής που έζησε στις αρχές του 20ου αιώνα και υπήρξε ηγετική μορφή του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ.
Ο Σταύρος Κουτόβας γεννήθηκε το 1890 στην Καρίτσα Λάρισας της Θεσσαλίας. Το χωριό του βρισκόταν κοντά στις εκβολές του Πηνειού ποταμού, στην κωμόπολη Στόμιο κι από μικρή ηλικία συνέδεσε τη ζωή του με τη θάλασσα δουλεύοντας μούτσος σε καΐκια στο Αιγαίο και αργότερα ναύτης σε εμπορικά πλοία.
Το 1913 βρέθηκε στις ΗΠΑ. Αρχικά στη Νέα Υόρκη και έπειτα στις νότιες πολιτείες, στη Τζόρτζια και στη Νέα Ορλεάνη. Εκεί ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την αδικία και τις διακρίσεις που υπήρχαν απέναντι στους μαύρους. Αργότερα εργάστηκε στο Σαν Φρανσίσκο, όπου ξεκίνησε τη συνδικαλιστική του δράση.
Το 1921 έλαβε μέρος στη μεγάλη απεργία των Αμερικανών ναυτικών της ακτοπλοΐας. Το ίδιο έτος μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου εργάστηκε για τρία χρόνια ως ταξιτζής. Με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε το συνδικάτο των ταξιτζήδων και αρχίζει να γίνεται γνωστός. Τότε ήταν που απέκτησε το ψευδώνυμο "Red Steve": ο "Κόκκινος Στιβ".
1960 - Κωνσταντίνος Άμαντος, Έλληνας πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός.
Ο Κωνσταντίνος Άμαντος (2 Αυγούστου 1874 – 23 Ιανουαρίου 1960) ήταν πανεπιστημιακός, βυζαντινολόγος, Ακαδημαϊκός και υπουργός Παιδείας.
Γεννήθηκε στη Χίο, στο χωριό Ζυφιάς, στις 2 Αυγούστου 1874. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, δίδαξε αρχικά ως δημοδιδάσκαλος στην Αστική Σχολή της Χίου, από το 1893 μέχρι το 1897. Σπούδασε Ιστορία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με το κληροδότημα του Σταμάτη Πρώϊου, και έπειτα στα πανεπιστήμια του Μονάχου και του Βερολίνου. Το διάστημα 1904-1914 εργάσθηκε στη Μέση Εκπαίδευση: Γυμνάσιο Χίου (1904-1911), διευθυντής και του Γυμνασίου και Διδασκαλείου Λευκωσίας (1911), διευθυντής στην Αμπέτειο Σχολή του Καΐρου (1912-1914) και το διάστημα 1914-1924 στη σύνταξη του «Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας», και ως διευθυντής του από το 1924 μέχρι το 1925. Κατά την περίοδο 1925-1939 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1926 τοποθετήθηκε μεταξύ των πρώτων μελών της Ακαδημίας Αθηνών. Υπήρξε μέλος της Επιστημονικής Εταιρείας Αθηνών, ενώ ίδρυσε τα περιοδικά: «Χιακά Χρονικά», «Αιγαίον» και «Ελληνικά». Επίσης, το 1945 υπηρέτησε ως υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Πλαστήρα και εισηγήθηκε τη χρήση της Δημοτικής στο Δημοτικό. Πέθανε στην Αθήνα στις 23 Ιανουαρίου 1960.
Ο `Αμαντος δημοσίευσε πλήθος άρθρων και μελετών στα πιο έγκριτα περιοδικά της εποχής. Η συμβολή του στη Γλωσσολογία ήταν επίσης αξιοσημείωτη. Ασχολήθηκε εκτενώς με την τοπωνυμιολογία, όπως προκύπτει από τη διδακτορική του διατριβή Die Suffixe der neugriechischen Ortsnamen («Τα επιθήματα των νεοελληνικών τοπωνυμίων»), την οποία υπέβαλε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου το 1903 υπό την εποπτεία τού καθηγητού τής Βυζαντινολογίας Karl Krumbacher. Πλήθος δημοσιευμάτων του σε ελληνικά περιοδικά πραγματεύονται ζητήματα τοπωνυμίων, τόσο της ιδιαίτερης πατρίδας του (της Χίου), όσο και άλλων περιοχών (Κρήτης, Ηπείρου κτλ.).
1965 – Ουίνστων Τσώρτσιλ, Βρετανός πολιτικός, γνωστός ως πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασίλειου κατά την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου.
Ο Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ (Sir Winston Leonard Spencer-Churchill, 30 Νοεμβρίου 1874 – 24 Ιανουαρίου 1965) ήταν Βρετανός πολιτικός, στρατιωτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, πρωθυπουργός της χώρας του, κατά τις περιόδους 1940-45 και 1951-55. Ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας από την άνοιξη του 1940 έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1945, ήταν ένας από τους αρχιτέκτονες της συμμαχικής νίκης γι' αυτό και ονομάστηκε «Πατέρας της νίκης», καθώς συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του καθεστώτος των διεθνών συσχετισμών κατά την μεταπολεμική περίοδο.
1975 – Λάρι Φάιν, μέλος του Τρίο Στούτζες.
1978 - Λεωνίδας Πυλόρωφ, Έλληνας πολιτικός.
1983 - Τζορτζ Κιούκορ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1986 - Ζαχαρίας Αργυρόπουλος, Έλληνας τενίστας.
1986 – Λαφαγιέτ Χούμπαρντ, ιδρυτής της Εκκλησίας των Σαϊεντολόγων.
1986 – Στέργιος Βαλιούλης, λογοτέχνης.
1987 - Νικόλαος Φωτιάς, Έλληνας οικονομολόγος και πανεπιστημιακός. Υπηρέτησε ως υπουργός στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του 1974.
Καταγόταν από την Κόρινθο. Δίδαξε Οικονομικές Επιστήμες ως καθηγητής. Διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Καραμανλή από τις 9 Οκτωβρίου 1974 ως τις 21 Νοεμβρίου 1974. Πέθανε το 1987.
1994 - Μιχάλης Βρανόπουλος, ήταν Έλληνας δικηγόρος και τραπεζίτης, που διετέλεσε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη». (1946 – 24 Ιανουαρίου 1994).
Ήταν γιος του Δημήτριου Βρανόπουλου, αξιωματικού της αστυνομίας, δικηγόρου και πολιτικού, και της Ευαγγελίας Βρανοπούλου. Ετεροθαλής αδερφός του ήταν ο διπλωμάτης Γεώργιος Βρανόπουλος. Αποπεράτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Κολλέγιο Αθηνών το 1964, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη διοίκηση επιχείρησεων στο Wharton School for Business του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια.
Ιδιώτευσε ως δικηγόρος και υπήρξε νομικός σύμβουλος αρκετών τραπεζών.
Το 1975 διορίστηκε οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος και το 1977 γενικός διευθυντής της Ιονικής Τράπεζας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1982. Το 1989 ανέλαβε τη διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας για να μεταπηδήσει, το 1991, στη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, στον θώκο της οποίας παρέμεινε μέχρι και το 1993.
Στις 24 Ιανουαρίου 1994 δολοφονήθηκε από μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Σόλωνος, καθώς κατευθυνόταν προς το δικηγορικό του γραφείο. Ήταν νυμφευμένος με τη Σοφία-Ιουλία Δασκαλάκη, κόρη του Γεωργίου Δασκαλάκη, και είχαν αποκτήσει ένα παιδί.
1995 - Ντέιβιντ Κολ, Αμερικανός μουσικός παραγωγός.
1995 - Έντουαρντ Κόλμαν, Αμερικανός κινηματογραφιστής.
2003 – Τζιάνι Ανιέλι, επίτιμος πρόεδρος της αυτοκινητοβιομηχανίας Fiat και πρόεδρος της Γιουβέντους.
2004 - Λεονίντας ντα Σίλβα, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
2006 - Σαφίκ Χαντάλ, Σαλβαδοριανός πολιτικός.
2007 - Εμιλιάνο Μερκάδο ντελ Τόρο, ήταν υπεραιωνόβιος από το Πουέρτο Ρίκο, ο γηραιότερος μαχητής του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. (Emiliano Mercado del Toro, 21 Αυγούστου 1891- 24 Ιανουαρίου 2007)
To 2001, μετά το θάνατο του Φρεντ Χέιλ έγινε ο γηραιότερος άνδρας στον κόσμο και στις 11 Δεκεμβρίου του 2006 το γηραιότερο εν ζωή πρόσωπο στον κόσμο. Ως τον Ιανουάριο του 2005 αναγνωρίστηκε από το βιβλίο Γκίνες ως ο "μεγαλύτερος σε ηλικία άνδρας στον κόσμο, του οποίου η ηλικία αποδείχθηκε".
Επίσης, ως βετεράνος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατέρριψε το ρεκόρ του Αντόνιο Τόντε, για το μακροβιότερο βετεράνο οποιασδήποτε στρατιωτικής δύναμης στον κόσμο (Ο Τόρο ήταν εκπαιδευόμενος όταν υπογράφηκε η ανακωχή του 1918).
Δεν παντρεύτηκε ποτέ του αλλά είχε τρεις φιλενάδες. Πέθανε σε ηλικία 115 ετών και 5 μηνών, από φυσικά αίτια, το 2007.Τον διαδέχθηκε στον τίτλο του γηραιότερου άνδρα στον κόσμο ο Γιαπωνέζος Τομότζι Τανάμπε.
2007 – Ιωάννης Φουντούλης, Λειτουργιολόγος, Πανεπιστημιακός.
Ιωάννης Φουντούλης (1927 - 24 Ιανουαρίου 2007) ήταν διαπρεπής λειτουργιολόγος, καθηγητής Λειτουργικής και Ομιλητικής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Γεννήθηκε στο Μεσαγρό Λέσβου το 1927. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, στο πανεπιστήμιο Λέουβεν, στην Τρήρ και στο λειτουργικό Ινστιτούτο Μον-Σεζάρ. Το διάστημα 1969-1996 υπήρξε καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Επίσης διετέλεσε διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών.
Απεβίωσε στις 24 Ιανουαρίου 2007 από καρκίνο.
2017 - Σπύρος Ευαγγελάτος, ήταν Έλληνας σκηνοθέτης του θεάτρου, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός. (20 Οκτωβρίου 1940 – 24 Ιανουαρίου 2017)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του συνθέτη και αρχιμουσικού της Λυρικής Σκηνής Αντίοχου Ευαγγελάτου και της αρπίστριας Ξένης Mπουρεξάκη. Η καλλιτεχνική παράδοση της οικογένειας τον οδήγησε προς το θέατρο. Σπούδασε αρχικά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1961. Την περίοδο 1966-1970 συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αυστρία, την Γερμανία, την Γαλλία κ.ά. Σπούδαζε μάλιστα με υποτροφία θέατρο και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Απο το 1962 είχε ιδρύσει τη «Νεοελληνική Σκηνή» ενώ το διάστημα 1971-1977 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο σκηνοθετώντας παραστάσεις στην Επίδαυρο και αλλού.
Την περίοδο 1977-1980 διετέλεσε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, την περίοδο 1984-1987 διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Το 1975 ίδρυσε το "Αμφι-θέατρο" με το οποίο διοργάνωνε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Τον Φεβρουάριο του 2011 ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αναστείλει την λειτουργία του "Αμφι-θεάτρου" λόγω οικονομικών προβλημάτων, κατηγορώντας τον υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο για αδιαφορία.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988), το βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994), το βραβείο Σκηνοθεσίας της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996), με το παράσημο του «ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικος» απο τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώ το 2005 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1970 έγινε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας και το 1989 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της ίδιας Σχολής. Το 1991 ανέλαβε την έδρα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, που μόλις είχε δημιουργηθεί. Επίσης το διάστημα 1997-1999 έγινε πρόεδρος του ίδιου τμήματος.
Στις 12 Ιανουαρίου 2012 ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και πρόεδρος το 2013.
Ήταν νυμφευμένος με την ηθοποιό Λήδα Τασοπούλου (1953-2005), με την οποία απέκτησαν τον Αντίοχο (1986-2010) και την Κατερίνα (1979-).
2021 - Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Ελληνίδα ηθοποιός, η πρωταγωνίστρια του Νίκου Κούνδουρου στις ταινίες "Ο Δράκος" και "Μαγική πόλις".
2022 - Γιώργος Τρομάρας, ήταν Έλληνας παλαιστής, δύο φορές πρωταθλητής Ελλάδας στην ελευθέρα πάλη και Ευρώπης στην επαγγελματική πάλη, ενώ παράλληλα ήταν και μασίστας. Στο παρελθόν είχε συμμετάσχει σε διάφορες ελληνικές ταινίες. (Αγία Σοφία Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας, 1947 - Αθήνα, 24 Ιανουαρίου 2022)
Γεννήθηκε το 1947 στην Αγία Σοφία Αιτωλοακαρνανίας.
Από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την κλίση του στην πάλη και τη μυική δύναμη. Eκτός από παλαιστής έχει καταφέρει λύγισμα χοντρών σιδερικών, σπάσιμο χοντρών αλυσίδων, σήκωμα αυτοκινήτων, άνοιγμα ελατηρίων άνω των 400 κιλών με τα δόντια, ακόμα και τράβηγμα αμαξοστοιχιών.
Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, η αγάπη του όμως για το άθλημα τον ανέδειξε γρήγορα. Ο Γιώργος Τρομάρας είναι ο συνεχιστής των λαϊκών ηρώων Κουταλιανού και Σαμψών, ενώ έχει παρουσιάσει προγράμματα επίδειξης μυικής δύναμης στην Ελλάδα και σε πάνω από 35 κράτη.
Απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών. Είχε υποστεί πολλαπλά εγκεφαλικά επεισόδια και εξέπνευσε στις 24 Ιανουαρίου 2022 στο νοσοκομείο Αλεξάνδρα.
Ήταν παντρεμένος και έχει ένα γιο, τον Κώστα.
Σαν σήμερα 22 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 22 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Τιμοθέου Αποστόλου, (Τιμόθεος, Τίμος, Τιμάς, Τίμης, Θέος, Τιμοθέη, Τιμοθέα, Τίμα, Τίμη, Θέα, Θέη *)
Αγίου Αναστασίου, (Αναστάσιος, Τάσος, Αναστάσης, Ανέστης, Αναστασία, Τασούλα *)
22 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
565: Ο Πατριάρχης Ευτύχιος καθαιρέθηκε από τον Αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Ιουστινιανό Α΄ και αντικαταστάθηκε από τον Πατριάρχη Ιωάννη Γ΄ Σχολαστικό.
730: Ο πρώην σύγκελλος του πατριάρχη Γερμανού, Αναστάσιος, γίνεται πατριάρχης και συνυπογράφει το διάταγμα εναντίον των εικόνων. Διατάσσονται η καταστροφή των εικόνων και η δίωξη των εικονόφιλων.
1506: Οι πρώτοι 150 Ελβετοί στρατιώτες φτάνουν στο Βατικανό για να αποτελέσουν τη φρουρά του Πάπα (ελβετική φρουρά).
1771: Η Ισπανία παραχωρεί τις Νήσους Φώκλαντ στη Μεγάλη Βρετανία.
1830: Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος και παράλληλα αναλαμβάνει την πρώτη της μειονοτική δέσμευση, αναγνωρίζοντας τα αστικά, πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των ελλήνων καθολικού δόγματος.
1840: Οι πρώτοι Βρετανοί άποικοι εγκαθίστανται στη Νέα Ζηλανδία.
1842: Η Εθνική Τράπεζα αρχίζει επισήμως τις εργασίες της, με πρώτο διοικητή τον Γεώργιο Σταύρου.
1863: Ο Οθωνας και η δυναστεία του κηρύσσονται έκπτωτοι από την Ελλάδα και επικυρώνεται το δημοψήφισμα του Νοεμβρίου 1862 για την επιλογή νέου βασιλιά, που ήταν ευνοϊκό για τον άγγλο πρίγκιπα Αλφρέδο.
1863: Ξεσπά στην Πολωνία, στη Λιθουανία και στη Λευκορωσία η «Εξέγερση του Γενάρη». Σκοπός της εξέγερσης είναι η απόκτηση της εθνικής κυριαρχίας των τριών χωρών, οι οποίες βρίσκονται υπό την κυριαρχία της Ρωσίας.
1870: Ιδρύεται στη Γερμανία η Ντόιτσε Μπανκ, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου.
1879: Οι Ζουλού αιφνιδιάζουν και συντρίβουν τις βρετανικές δυνάμεις στη Μάχη της Ισαντλουάνα.
1889: Ιδρύεται η δισκογραφική εταιρεία Columbia στην Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών.
1903: ΗΠΑ και Κολομβία καταλήγουν σε συμφωνία για την κατασκευή της Διώρυγας του Παναμά.
1905: Στο αίμα πνίγεται η διαδήλωση Ρώσων εργατών στην Αγία Πετρούπολη. Ο στρατός άνοιξε πυρ και περισσότεροι από 500 διαδηλωτές σκοτώθηκαν έξω από τα «χειμερινά ανάκτορα». Ήταν η «ματωμένη Κυριακή».
1909: Τηλεγράφημα από τα Χανιά αναφέρει ότι, 60 Ρώσοι στρατιώτες αναχώρησαν από το νησί και ότι, το στρατώνα τους στο Ρέθυμνο κατέλαβαν 180 χωροφύλακες, οι οποίοι ύψωσαν την Ελληνική σημαία.
1913: Η Τουρκία αποδέχεται τους όρους για ειρήνευση στα Βαλκάνια και παραχώρησε την Ανδριανούπολη.
1917: Ο αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον σε διάγγελμά του ζητά την ειρήνευση στην Ευρώπη διατυπώνοντας την αρχή «ειρήνη χωρίς νίκη».
1918: Στρατιώτες του πεζικού Συντάγματος Λαμίας αρπάζουν τα όπλα και ξεχύνονται στους δρόμους της πόλης πυροβολώντας στον αέρα, διαμαρτυρόμενοι για την επιστράτευση. Πέντε μέρες αργότερα (27 Ιανουαρίου) άρχισαν οι πρώτες εκτελέσεις των πρωταιτίων.
1919: Ογκώδες συλλαλητήριο κατά της παράτασης της στρατιωτικής ιταλικής κατοχής στη Βόρεια Ήπειρο, πραγματοποιείται στα Ιωάννινα.
1921: Το βρετανικό υποβρύχιο "Κ-5" χάνεται αύτανδρο στον Ατλαντικό, κατά τη διάρκεια στρατιωτικών γυμνασίων.
1924: Για πρώτη φορά κυβέρνηση σοσιαλιστικών τάσεων αναλαμβάνει την εξουσία στη Βρετανία. Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Τζέϊμς Ράμσεϊ Μακ Ντόναλντ.
1925: Ιδρύονται οι Αγροτικές φυλακές στην Τίρυνθα.
1930: Ο ναύαρχος Ρίτσαρντ Μπάιρντ πραγματοποιεί χαρτογράφηση μιας νέας περιοχής, της Ανταρκτικής, συνολικής έκτασης 15.000 μιλίων.
1931: Ο σερ Άιζακ Άιζακς ορκίζεται γενικός κυβερνήτης της Αυστραλίας. Πρόκειται για τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας, που γεννήθηκε στην Αυστραλία.
1933: Αρχαιολόγοι του πανεπιστημίου του Σικάγο ανακαλύπτουν στην Περσέπολη τα ανάκτορα του Ξέρξη και του Δαρείου.
1938: Η Ελλάδα νικά την Παλαιστίνη με 3-1 στο Τελ Αβίβ, με δύο γκολ του Κλεάνθη Βικελίδη κι ένα του Αντώνη Μηγιάκη. Είναι η πρώτη εκτός έδρας νίκη στην ιστορία της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου.
1939: Η πρώτη διάσπαση ατόμου ουρανίου επιτυγχάνεται στο πανεπιστήμιο Κολούμπια.
1939: Στο Βερολίνο, οι Ναζί διατάζουν την απομάκρυνση της κάστας των παλαιών αξιωματικών, που στην πλειοψηφία τους ανήκαν στην αριστοκρατία, εξαρτώντας έτσι άμεσα το στρατό από το κόμμα.
1941: Ο συνταγματάρχης Θεόδωρος Κετσέας καταλαμβάνει τα υψώματα της Τρεμπεσίνας στην Βόρειο Ήπειρο.
1941: Στο μέτωπο της Αφρικής Άγγλοι και Αυστραλοί καταλαμβάνουν από τους Ιταλούς το οχυρό του Τομπρούκ.
1942: Στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ζητά από το Κογκρέσο να αυξήσει τους φόρους, προς ενίσχυση του μεγαλύτερου προτεινόμενου προϋπολογισμού στην ιστορία του κράτους.
1943: Οι δυνάμεις του Άξονα εγκαταλείπουν την Τρίπολη και κατευθύνονται προς τη Τυνησία. Κατά τη διάρκεια της υποχώρησής τους καταστρέφουν τις βάσεις που είχαν εγκαταστήσει.
1944: Απόβαση στο Άντζιο Ιταλίας. Στη συμμαχική δύναμη αποβάσεων μετέχουν τα Αντιτορπιλλικά «ΚΡΗΤΗ», «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ» και τα Αρματαγωγά «ΣΑΜΟΣ», «ΛΗΜΝΟΣ» και «ΧΙΟΣ».
1949: Στην Κίνα, οι κομμουνιστές του Μαο Τσετούνγκ καταλαμβάνουν το Πεκίνο.
1957: Οι Ισραηλινοί αποχωρούν από τη χερσόνησο του Σινά. Είχαν εισβάλει στην Αίγυπτο στις 29 Οκτωβρίου 1956.
1960: Η ελληνική Κυβέρνηση δεν υιοθετεί την πρόταση νόμου για τις αγροτικές συντάξεις.
1962: Ο Οργανισμός των Αμερικανικών Κρατών (OAS) αναστέλλει την ιδιότητα μέλους της Κούβας.
1963: Ο Κάρολος ντε Γκολ και ο Κόρναρ Αντενάουερ υπογράφουν την πρώτη γαλλο-αγγλική συνθήκη.
1967: Οι Simon & Garfunkel παίζουν ζωντανά στο Philharmonic Hall του Κέντρου Λίνκολ της Νέας Υόρκης. Ο δίσκος με τη live συναυλία θα δοθεί στη κυκλοφορία στις 16 Ιουλίου 2002.
1970: Ο θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο εκλέγεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
1970: Εγκαινιάζεται η πρώτη τακτική πτήση του «Μπόϊνγκ 747» που συνέδεε Λονδίνο και Νέα Υόρκη σε 6,5 ώρες.
1972: Εντάσσονται στην ΕΟΚ, μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιρλανδία, και η Δανία.
1973: Η μοιραία μέρα για τον νεαρό Ωνάση υπήρξε η Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 1973. Το αεροπλάνο που πιλοτάριζε, ένα αμφίβιο «Πιάτζιο 136», κατέπεσε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, λίγα δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του. Ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε βαριά και οι δύο συνεπιβάτες του ελαφρότερα. Διακομίστηκε στο ΚΑΤ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 το απόγευμα της 23ης Ιανουαρίου, λόγω κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων. Ήταν μόλις 25 ετών. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης μόλις έμαθε το θλιβερό μαντάτο στη Νέα Υόρκη κατέρρευσε και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο αγαπημένος του γιος και διάδοχός του ήταν νεκρός.
1973: Αμερικανικό δικαστήριο των ΗΠΑ νομιμοποίησε τις αμβλώσεις.
1980: Συλλαμβάνεται στη Μόσχα ο φυσικός Αντρέι Ζαχάροφ, ο οποίος βοήθησε στην κατασκευή την πρώτης βόμβας υδρογόνου για λογαριασμό της ΕΣΣΔ, επειδή άσκησε κριτική για τη στρατιωτική επιδρομή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν.
1981: Ο Αυστραλός μεγιστάνας Ρούμπερτ Μέρντοχ αγοράζει την εφημερίδα «Τάϊμς του Λονδίνου», την Κυριακάτικη έκδοση και τρία ακόμη έντυπα του ομίλου Τόμπσον αντί 50 εκ. λιρών (5,74 δις δρχ).
1983: Ο Μπιον Μποργκ κερδίζει για πέμπτη συνεχόμενη φορά το τουρνουά του Γουΐμπλετον και ανακοινώνει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.
1984: Χρησιμοποιείται για πρώτη φορά το ποντίκι και διασύνδεση GUI από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές Apple Macintosh.
1989: Αμφισβητούμενη επιστολή του Κοσκωτά προς τον Ανδρέα Παπανδρέου κατατίθεται στην Επιτροπή της Βουλής, που εξετάζει το γνωστό σκάνδαλο.
1990: Στις ΗΠΑ, καταδικάζεται ο Ρόμπερτ Μόρις για ιό που εξαπέλυσε στο διαδίκτυο το 1988. Πρόκειται για τον ιό Μόρις, ο οποίος ήταν ο πρώτος που «κυκλοφόρησε» ευρέως στο διαδίκτυο. Ο Μόρις τώρα είναι καθηγητής στο ΜΙΤ.
1991: Το Ευρωκοινοβούλιο ψηφίζει υπέρ της αναστολής της βοήθειας προς την ΕΣΣΔ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη χρήση βίας σε Λετονία και Λιθουανία από τον σοβιετικό στρατό.
1992: Επαναστατικές δυνάμεις στο Ζαΐρ καταλαμβάνουν τον εθνικό ραδιοφωνικό σταθμό και ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης.
1995: Όπως ανακοινώνεται 11 αεροπλάνα θα είχαν βομβαρδιστεί την προηγούμενη μέρα αν δεν αποκαλύπτονταν τα σχέδια της Αλ Κάιντα.
1996: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των παλαιστινιακών εκλογών, η πλειοψηφία των μελών του Εκτελεστικού Συμβουλίου ανήκουν στην οργάνωση Φατάχ, ενώ τα υπόλοιπα μέλη την υποστηρίζουν.
1997: Η αμερικανική Γερουσία εγκρίνει τον διορισμό στο Στέϊτ Ντιπάτμεντ της Μαντλίν Ολμπράϊτ, ως πρώτης γυναίκας υπουργού εξωτερικών της χώρας.
1998: Ο Θίοντορ Καζίνσκι παραδέχεται σε εξωδικαστικό συμβιβασμό ότι υπήρξε ο μυστηριώδης βομβιστής «Unabomber» και τιμωρήθηκε με ισόβια κάθρειξη.
2001: Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος σε μία από τις πρώτες πράξεις της προεδρικής του θητείας υπογράφει το διάταγμα για απαγόρευση της διεθνούς βοήθειας σε οργανισμούς που προωθούν την άμβλωση.
2003: Γίνεται η τελευταία επιτυχημένη επικοινωνία με το διαστημόπλοιο Pioneer 10, ένα από τα πιο μακρινά αντικείμενα, που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος.
Γεννήσεις σαν σήμερα
512 - Ευτύχιος, ο οποίος θεωρείται άγιος στην Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία, ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 552 έως το 565 και από το 577 έως το 582. (22 Ιανουαρίου 512 - 5 Απριλίου 582).
Ο Πατριάρχης Ευτύχιος πέθανε την Κυριακή του Θωμά, 5 Απριλίου του έτους 582.
Αυτόπτες φίλοι του είπαν ότι λίγα λεπτά πριν πεθάνει, άγγιξε το δέρμα του χεριού του και είπε «Ομολογώ ότι σε αυτή τη σάρκα θα αναστηθούμε».
Ετάφη κάτω από τη βάση της Αγίας Τράπεζας του Ναού των Αγίων Αποστόλων, δίπλα στα λείψανα του Αποστόλου Ανδρέα, του Ευαγγελιστή Λουκά και του Αγίου Τιμοθέου.
Η κάρα του βρίσκεται σήμερα στη Μονή Χιλανδαρίου στο Άγιο Όρος.
Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 6 Απριλίου.
1440 – Ιβάν Γ’ της Ρωσίας.
Ο Ιβάν Γ΄ Βασίλιεβιτς (22 Ιανουαρίου 1440 – 27 Οκτωβρίου 1505), ο επονομαζόμενος Μέγας, ήταν Μέγας Πρίγκιπας της Μόσχας καθώς και Μέγας Πρίγκιπας πασών των Ρωσιών», γιος του Βασιλείου Β΄ του Τυφλού και της Μαρίας Γιαρόσλαβνα του Μπορόβσκ.
1561 – Σερ Φράνσις Μπέικον, Άγγλος φιλόσοφος.
Ο Σερ Φράνσις Μπέικον, Υποκόμης του Σαιντ Ώλμπανς (Sir Francis Bacon, Viscount St. Albans, 22 Ιανουαρίου 1561 - 9 Απριλίου 1626) ήταν Άγγλος φιλόσοφος, πολιτικός, επιστήμονας, συγγραφέας και δεξιοτέχνης στη χρήση της αγγλικής γλώσσας. Μνημονεύεται για την ικανότητά του ως αγορητή στο κοινοβούλιο και σε περιώνυμες δίκες, καθώς και ως καγκελάριος του βασιλιά της Αγγλίας Ιακώβου Α'. Επίσης θεωρήθηκε ως ο άνθρωπος που επιδίωξε την κατάκτηση όλης της σφαίρας της γνώσης και που ύστερα από μελέτη και επισκόπηση υποστήριξε νέους τρόπους για να μπορέσει ο άνθρωπος να επιβάλει έναν έλλογο έλεγχο πάνω στη φύση, προς δόξα του θεού και βελτίωση της θέσης του ανθρώπου πάνω στον κόσμο.
1592 – Πιέρ Γκασσεντί, Γάλλος φιλόσοφος, μαθηματικός και επιστήμονας.
Ο Πιερ Γκασσεντί (Pierre Gassendi) (22 Ιανουαρίου 1592 – 24 Οκτωβρίου 1655) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ιερέας, επιστήμονας, αστρονόμος και μαθηματικός. Με μια εκκλησιαστική θέση στη νοτιοανατολική Γαλλία, πέρασε επίσης πολύ χρόνο στο Παρίσι, όπου ήταν ο ηγέτης μιας ομάδας ελεύθερα σκεπτόμενων διανοούμενων. Ήταν επίσης ενεργός παρατηρησιακός επιστήμονας και δημοσίευσε τις πρώτες πληροφορίες για τη διέλευση του Ερμή το 1631. Ο σεληνιακός κρατήρας Γκασσεντί έχει ονομαστεί προς τιμή του.
Έγραψε αρκετά φιλοσοφικά έργα, και ορισμένες από τις θέσεις που επεξεργάστηκε θεωρούνται σημαντικές, για να βρεθεί ένας δρόμος μεταξύ μεταξύ σκεπτικισμό και δογματισμού. Ο Richard Popkin σημειώνει ότι ο Γκασσεντί ήταν ένας από τους πρώτους στοχαστές που διαμόρφωσαν το σύγχρονο «επιστημονικό βάθρο», ενός τροποποιημένου σκεπτικισμού και εμπειρισμού. Συγκρούστηκε με τον σύγχρονό του Καρτέσιο για την δυνατότητα απόλυτης γνώσης. Στο περισσότερο γνωστό πνευματικό έργο του προσπάθησε να συμβιβάσει τον Επικούρειο ατομισμό με τον Χριστιανισμό.
1788 – Τζωρτζ Γκόρντον Μπάιρον, Άγγλος ποιητής, φιλέλληνας, γνωστός ως Λόρδος Βύρωνας.
Θεωρείται από τους πλέον σημαντικούς Άγγλους λογοτέχνες του 19ου αιώνα, ενώ στην Ελλάδα είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της επανάστασης του 1821 και εθνικός ευεργέτης.
1849 – Αύγουστος Στρίντμπεργκ, ήταν Σουηδός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ζωγράφος.
Γεννήθηκε το 1849 στη Στοκχόλμη - το τέταρτο παιδί από τα έντεκα της οικογένειας - από μικροαστό πατέρα, έμπορο αποικιακών και υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρίας που είχε χρεοκοπήσει, κι από μητέρα κόρη ράφτη, που ήταν παραδουλεύτρα της οικογένειας και που τη στεφανώθηκε ο πατέρας του λίγους μόνο μήνες πριν τη γέννησή του.
Τη μητέρα του ο Στρίντμπεργκ την έχασε από φυματίωση στα δεκατρία χρόνια του κι ο πατέρας του, προτού περάσει χρόνος από το θάνατο της γυναίκας του, ξαναπαντρεύτηκε τη νεαρή γκουβερνάντα των παιδιών του. Μεγαλωμένος μέσα στη μιζέρια και τις στερήσεις, καταπιεσμένος από την κακότητα της μητριάς του, έγινε ένα παιδί υπερευαίσθητο και αντιδραστικό, οξύθυμο και καχύποπτο. Από τα πικρά αυτά βιώματα της παιδικής ηλικίας του, δεν θα κατορθώσει να απαλλαγεί ποτέ "ο γιος της δούλας".
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, η μοναξιά του, μετά τους τρεις αποτυχημένους γάμους του, γίνεται μαρτυρική. Συνδέεται με τη νεαρή ηθοποιό Φάννυ Φάλκνερ, γνωρίζοντας επιτέλους κοντά της μια ήρεμη κι ευτυχισμένη ζωή. Το 1912, στα 63 χρόνια του, πεθαίνει στη Στοκχόλμη από καρκίνο του στομάχου. Το σπίτι που έζησε ο Στρίντμπεργκ, ο "γαλάζιος πύργος", βρίσκεται στην Οδό Ντρότνιγκαταν 85 στη Στοκχόλμη.
1872 - Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας.
1877 - Χιάλμαρ Σαχτ, Γερμανός πολιτικός.
1879 - Φράνσις Πικαμπιά, Γάλλος ζωγράφος και ποιητής.
1891 – Αντόνιο Γκράμσι, Ιταλός φιλόσοφος, συνιδρυτής του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος.
Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci)-(κωμόπολη Άλες Σαρδηνίας, 22 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.
Ήταν ο τέταρτος γιος σε μια οικογένεια με επτά αγόρια, με πατέρα τον αλβανικής καταγωγής Φραντσέσκο Γκράμσι (η οικογένειά του, με πυρήνα το Plataci της Καλαβρίας, μετανάστευσε γύρω στα 1700 στη Νότια Ιταλία), χαμηλόβαθμο δημόσιο υπάλληλο και μητέρα του την Πεππίνα (Τζιουζεππίνα) Γκράμσι, κόρη εφοριακού υπαλλήλου. Σπούδασε με υποτροφία που κέρδισε στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Εκεί μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες και στα 1913 έγινε μέλος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σε πολύ μικρό διάστημα αναδείχτηκε σε καθοδηγητικό στέλεχός του. Το 1914 παίρνει το πτυχίο του και τον επόμενο χρόνο περνά στη σύνταξη της σοσιαλιστικής εφημερίδας του Τορίνο "Il grido del popolo" (Η Κραυγή του Λαού) και λίγο αργότερα στη σύνταξη του κεντρικού οργάνου του Σοσιαλιστικού Κόμματος «Avanti» (Εμπρός) - αρχισυντάκτης τού οποίου είχε διατελέσει παλαιότερα ο φασίστας Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι - και της εβδομαδιαίας "L' Ordine Nuovo" (H Νέα Τάξη).
1898 – Φέρντιναντ Κράμερ, Γερμανός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής.
Ο Φέρντιναντ Κράμερ (Ferdinand Kramer, 22 Ιανουαρίου 1898, Φρανκφούρτη - 4 Νοεμβρίου 1985, Φρανκφούρτη) ήταν σημαντικός Γερμανός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής. Ο πατέρας του Κράμερ ήταν ιδιοκτήτης του πιο γνωστού των καταστημάτων καπέλων της Φρανκφούρτης.
Το 1916, αμέσως μετά από το πέρασμα του σχολείου, ο Κράμερ έκανε την στρατιωτική θητεία και παρέμεινε στρατιοτης μέχρι το τέλους του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Το επόμενο έτος σπούδασε στο Bauhaus για μερικούς μήνες πριν εγκαταλείψει τη σχολή, αφού απογοητεύτηκε από το τεχνικό επίπεδό της. Κατόπιν άρχισε μια τρίχρονη αρχιτεκτονική εκπαίδευση στο Μόναχο μαζί με τον Θεοντόρ Φίσερ. Ο Κράμερ επέστρεψε στη Φρανκφούρτη το 1922. Λόγω της πληθώρας αρχιτεκτόνων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πληθωρισμού, επικεντρώθηκε στο σχεδιασμό επίπλων για την Θόνετ και στα μεταλλικά προϊόντα, παραδείγματος χάριν την «σομπα Κράμερ», μια σόμπα απο φύλλα λαμαρίνας. Από το 1925 μέχρι το 1930 ο Κράμερ εργάστηκε για το γραφείο του σχεδιασμού πόλεως και προγράμματα κατοικίας Νέα Φρανκφούρτη υπό τον Ερνστ Μαϊ, και ήταν συνεισφέρων στη δεύτερη διάσκεψη του CIAM. Μετά από τις διαφωνίες με το ναζιστικό καθεστώς και την επαγγελματική μη διαθεσιμότητα, ο Κράμερ μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1938 και εργαστηκε σε ποικίλα προγράμματα, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας με τον Νόρμαν Μπελ Γκίντες στα σχέδια για την παγκόσμια έκθεση της Νέας Υόρκης του 1939, σχέδια για τα έπιπλα «knock-down». Ο Κράμερ έγινε αμερικανικός πολίτης το 1945. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1947, ο Κράμερ δίδαξε και χρησίμευσε ως ο διευθυντής της πολεοδομίας στο "Πανεπιστήμιο Γιόχαν Βόλφαγκ Γκέτε" της Φρανκφούρτης, μέχρι την αποχώρησή του στην ιδιωτική πρακτική το 1964. Παντρεύτηκε την Μπέατε Κράμερ και αργότερα με τη Λόρε Κράμερ, η οποία φροντίζει και την κληρονομιά του.
1907 - Ντίξι Ντιν, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
1908 - Λεβ Λαντάου, Σοβιετικός φυσικός.
1909 - Ου Θαντ, Βιρμανός διπλωμάτης.
1911 - Μπρούνο Κράισκι, Αυστριακός πολιτικός.
1914 – Δημήτρης Δραγατάκης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Δημήτρης Δραγατάκης (22 Ιανουαρίου 1914, Πλατανούσσα Ιωαννίνων - 18 Δεκεμβρίου 2001, Αθήνα) ήταν Έλληνας συνθέτης της κλασικής μουσικής και μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής έντεχνης μουσικής του 20ού αιώνα. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών βιολί και ανώτερα θεωρητικά. Συμμετείχε επί σειρά ετών στην ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1951-1969) και δίδαξε Ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο, όπου διετέλεσε επίσης μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος (1977-2001). Ένα μεγάλο μέρος της νεώτερης γενιάς Ελλήνων συνθετών υπήρξαν μαθητές του (Φ. Τσαλαχούρης,Ι. Κονιτόπουλος, Αλ. Μούζας).
Διακρίθηκε σε πολλούς διαγωνισμούς σύνθεσης, ενώ για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε με το Βραβείο "Μαρία ΚάλΛας" από το Γ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και με το Βραβείο "Γ.Α.Παπαϊωάννου" της Ακαδημίας Αθηνών. Το μουσικό του ιδίωμα είναι αρκετά προσωπικό και αξιοποιεί στοιχεία της μουσικής πρωτοπορίας της εποχής του και της παραδοσιακής μουσικής της Ηπείρου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει εκδοθεί και δισκογραφηθεί.
1920 – Σερ Αλφ Ράμσεϋ, Άγγλος προπονητής ποδοσφαίρου
1920 - Κιάρα Λούμπιχ, Ιταλίδα ακτιβίστρια.
1940 - Τζον Χερτ, Άγγλος ηθοποιός.
1942 – Μίμης Δομάζος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Δημήτρης (Μίμης) Δομάζος (Αθήνα, 22 Ιανουαρίου 1942) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μεσοεπιθετικού. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, καθώς και ένας από τους λίγους Έλληνες ποδοσφαιριστές που η καριέρα του διήρκεσε πάνω από δυο δεκαετίες (21 χρόνια). Είχε το προσωνύμιο ο Στρατηγός. Ο Δομάζος ήταν ένας από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους που μετέφερε την φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την Άμυνα Αμπελοκήπων και το 1959, σε ηλικία 17 ετών, μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Στο "τριφύλλι" έκανε σπουδαία καριέρα και δικαίως θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν τη φανέλα του αθηναϊκού συλλόγου. Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε συνολικά σε 502 αγώνες πρωταθλήματος, επίδοση που τον κατατάσσει πρώτο σε συμμετοχές στην ιστορία των "πρασίνων". Κορυφαία του στιγμή υπήρξε η συμμετοχή του στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 στο Γουέμπλεϊ, απέναντι στην κορυφαία ομάδα της εποχής στην Ευρώπη, Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε συνολικά 13 τίτλους και ήταν αρχηγός της ομάδας για περίπου 15 χρόνια.
Τη διετία 1978-1980 αγωνίστηκε στην ΑΕΚ κατακτώντας ένα πρωτάθλημα. Το 1980 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με τη φανέλα του οποίου ήθελε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Συνολικά έχει καταγράψει 536 συμμετοχές στο πρωτάθλημα (με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ) και βρίσκεται στην πρώτη θέση όλων των εποχών σε παρουσίες και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πλέον περισσότερα από 30 χρόνια, παραμένει στην κορυφή του σχετικού πίνακα. Με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ κατέκτησε συνολικά 14 τίτλους.
Στις εθνικές ομάδες
Είναι 50 φορές διεθνής με την Ελλάδα και έχει σημειώσει 4 τέρματα, ενώ για αρκετά χρόνια είχε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το ντεμπούτο του με τη γαλανόλευκη φανέλα πραγματοποιήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1959 στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης εναντίον της Δανίας.
Στις 11 Νοεμβρίου 1980 στο ίδιο γήπεδο διεξήχθη φιλικός αγώνας εναντίον της Αυστραλίας, στον οποίο τιμήθηκε για την πολυετή προσφορά του στο εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Στον συγκεκριμένο αγώνα χρίστηκε σκόρερ, γεγονός που τον καθιστά τον μεγαλύτερο σε ηλικία παίκτη που σκόραρε ποτέ με τη φανέλα της Ελλάδας (σε λιγότερο από τρεις μήνες θα συμπλήρωνε τα 39 του χρόνια). Την εποχή εκείνη ήταν δεύτερος σε συμμετοχές στην ιστορία της Ελλάδας, πίσω από τον Μίμη Παπαϊωάννου.
Τίτλοι - Διακρίσεις
10 Πρωταθλήματα: 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977 (Παναθηναϊκός) και 1979 (ΑΕΚ)
3 Κύπελλα: 1967, 1969 και 1977 (Παναθηναϊκός)
1 Βαλκανικό Κύπελλο συλλόγων: 1977
Φιναλίστ Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1971.
1947 – Δέσποινα Γλέζου, μουσικός, τραγουδίστρια.
1949 – Στιβ Πέρι, Αμερικανός τραγουδιστής.
1952 – Τάσος Χαλκιάς, Έλληνας ηθοποιός.
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1974 με άριστα. Δάσκαλοί του ο Άγγελος Τερζάκης, ο Γιάννης Σιδέρης, η Μαρία Χορς, η Μαίρη Αρώνη, η Κατερίνα και η Ελένη Χατζηαργύρη. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1970 ενώ από το 1978 έως το 1990 είναι μέλος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες καθώς και θεατρικές παραστάσεις. Είναι ιδρυτής της Ανώτερης Σχολής Υποκριτικής "Πρώτη Πράξη".
Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο και με μια πλειάδα Ελλήνων ηθοποιών, με τους οποίους ανέβασε παραστάσεις στην Επίδαυρο αλλά και πραγματοποίησε περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα.
1953 - Γιάννης Μανδρέκας, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.
1953 - Τζιμ Τζάρμους, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1958 – Νίκος Αναστόπουλος, Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Νίκος Αναστόπουλος (Δάφνη Αττικής, 22 Ιανουαρίου 1958) είναι Έλληνας διεθνής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και σήμερα προπονητής. Διακρίθηκε στη θέση του κεντρικού επιθετικού και με τον Ολυμπιακό Πειραιώς σημείωσε 197 τέρματα σε 351 επίσημους αγώνες, κατά τις τρεις του θητείες που συνολικά διήρκεσαν 10 χρόνια.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του ΑΟ Δάφνης και στη συνέχεια μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας το 1979, ενώ στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80 σκόραρε τρεις φορές απέναντι σε Τβέντε και Γκέτεμποργκ.
Το 1980 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό, με τον οποίο καθιερώθηκε και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) και ένα κύπελλο (1981). Αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ Ελλάδας και μια φορά τρίτος σκόρερ Ευρώπης (χάλκινο παπούτσι).
Όλες αυτές οι διακρίσεις παρακίνησαν την ιταλική Αβελίνο να τον αποκτήσει. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, σε μια εποχή που η μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό (πόσο μάλλον σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα όπως το ιταλικό) ήταν σχεδόν ανήκουστη. Στην Ιταλία αγωνίστηκε την περίοδο 1987-88 χωρίς να καταφέρει να προσαρμοστεί, αλλά εκείνη την περίοδο εμφάνισε τη διάσημη πλέον αδυναμία του για τα ακριβά ιταλικά κοστούμια και για όλα τα είδη ιταλικού καφέ. Τότε πρωταγωνίστησε και σε διαφημίσεις διάφορων προϊόντων. Επέστρεψε στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά για να αγωνιστεί στον Πανιώνιο.
Την αγωνιστική περίοδο 1989-90 επέστρεψε στον Ολυμπιακό για να κατακτήσει δύο ακόμα κύπελλα Ελλάδας (1990, 1992). Την περίοδο 1992-93 είχε μια καλή χρονιά με τον Ιωνικό, μετά από την οποία επέστρεψε για τρίτη φορά στον Ολυμπιακό, όπου και έκλεισε τη μεγάλη του καριέρα στο 5-2 του σταδίου Καραϊσκάκης επί του Απόλλωνα Θεσσαλονίκης για το κύπελλο στις 11 Νοεμβρίου 1993.
Στις εθνικές ομάδες
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 μετείχε για πρώτη φορά στην εθνική Ελλάδας με την οποία αγωνίστηκε έως το 1988 σε 74 αγώνες[σ 1] και σκόραρε 29 γκολ, επίδοση που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Αγωνίστηκε στο Eυρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία σημειώνοντας το μοναδικό τέρμα της Ελλάδας στη διοργάνωση, απέναντι στην Τσεχοσλοβακία.
Προηγουμένως είχε αγωνιστεί με τις μικρότερες εθνικές ομάδες, με την Νέων στην προκριματική και στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1977 σημειώνοντας πέντε γκολ (τα δύο πρώτα στη νίκη με 4-0 επί της Ουγγαρίας στην Κατερίνη την 6η Απριλίου 1977), καθώς και με την Ελπίδων πετυχαίνοντας στις 7 Φεβρουαρίου 1979 το πρώτο ελληνικό γκολ σε φιλικό αγώνα με τη Λιβύη, που έληξε ισόπαλος 2-2.
1959 – Λίντα Μπλαιρ, Αμερικανίδα ηθοποιός, γνωστή ως το κοριτσάκι του Εξορκιστή.
1960 – Μάικλ Χάτσενς, Αυστραλός μουσικός, μέλος του συγκροτήματος INXS.
1962 - Μιζάν Ζαϊνάλ Αμπεντίν, βασιλιάς της Μαλαισίας.
1964 - Στόγιαν Βράνκοβιτς, Κροάτης καλαθοσφαιριστής.
1965 - Νταϊάν Λέιν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1972 - Πάκου Ρόμι, Γιαπωνέζα ηθοποιός.
1973 - Ροζέριο Σένι, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
1974 - Τζόζεφ Μούσκατ, Μαλτέζος πολιτικός.
1982 - Φαμπρίσιο Κολοτσίνι, Αργεντίνος ποδοσφαιριστής.
1983 - Διονύσης Ηλιάδης, Έλληνας αθλητής του τζούντο.
1985 - Οριάνθη, Αυστραλή κιθαρίστρια.
1989 - Κώστας Αγέρης, Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.
1993 - Νέτα Μπαρζιλάι, Ισραηλινή τραγουδίστρια.
1993 - Ρίο Χαριάντο, Ινδονήσιος οδηγός αγώνων.
Θάνατοι σαν σήμερα
627 - Θεοδελίνδη, βασίλισσα των Λομβαρδών.
1188 - Φερδινάνδος Β΄, βασιλιάς του Λεόν.
1341 - Λουδοβίκος Α΄, δούκας του Μπουρμπόν.
1365 - Μαρία του Αρτουά, κόμισσα του Ναμύρ.
1583 - Αντουανέτα των Βουρβόνων, δούκισσα του Γκιζ.
1651 - Ιωάννης Φωκυλίδης Χολβάρντα, Ολλανδός αστρονόμος.
1901 – Βικτώρια Α’, βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η περίοδος της βασιλείας της διήρκεσε εξήντα τρία χρόνια και κατείχε τον τίτλο της πλέον μακροχρόνιας στην ιστορία της Γηραιάς Αλβιόνας, ώσπου στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 την ξεπέρασε σε χρόνια εξουσίας η Βασίλισσα Ελισάβετ Β'.
1919 – Καρλ Λάρσον, Σουηδός ζωγράφος.
Ο Καρλ Λάρσον γεννήθηκε το 1853 στην Γκάμλα Σταν, την παλιά πόλη της Στοκχόλμης. Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς η οικογένειά του ήταν φτωχή και οι σχέσεις του με τον πατέρα του όχι και τόσο καλές, ευτυχώς όμως στα 13 του πρόσεξε το ταλέντο του ο δάσκαλός του και τον πρότεινε για σπουδές στην Ακαδημία Τεχνών της Στοκχόλμης. Εκεί ο Λάρσον εντυπωσίασε με την τέχνη του, όμως δεν αρκέστηκε στις σπουδές του εκεί και το 1877 έφυγε για το Παρίσι που ήταν το σημαντικότερο κέντρο των τεχνών στη Δύση. Την εποχή αυτή ανακάλυψε τις υδατογραφίες και αφοσιώθηκε πια πλήρως σε αυτές, παραμερίζοντας τα λάδια και αναπτύσσοντας το γνωστό χαρακτηριστικό του στυλ. Εκεί γνώρισε το 1879 την επίσης Σκανδιναβή Καρίν Μπεργκό την οποία παντρεύτηκε το 1883. Στο μεταξύ η φήμη του μεγάλωνε και μεταξύ άλλων κατάφερε να γίνει περιζήτητος σαν εικονογράφος βιβλίων.
Το 1888 η οικογένεια Λάρσον απέκτησε από τον πεθερό του ζωγράφου ένα σπίτι στο χωριό Σάντμπορν βόρεια της Στοκχόλμης και μετακόμισε εκεί. Απέκτησαν 8 παιδιά και εκεί ο ζωγράφος αφιερώθηκε στην εικονογράφηση καθημερινών σκηνών με πρωταγωνιστές την οικογένειά του, το σπίτι του και το χωριό. Ο Λάρσον έγινε διάσημος σαν ο κατεξοχήν ζωγράφος που αποτύπωνε την οικογενειακή ευτυχία μέσα στα έργα του και έκανε διάσημο το σπίτι στο οποίο ζούσε το οποίο υπάρχει ακόμα και λειτουργεί ως μουσείο. Οι υδατογραφίες του έγιναν πασίγνωστες και μέσα από τα βιβλία τα οποία κυκλοφόρησε με αναπαραγωγές των έργων του και θέματα φυσικά γύρω από τη ζωή της οικογένειάς του.
1922 – Βενέδικτος ΙΕ΄, Πάπας Ρώμης.
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ (λατινικά: Benedictus PP. XV, ιταλικά: Benedetto XV, γενν. 21 Νοεμβρίου 1854 - θαν. 22 Ιανουαρίου 1922), γεννημένος Giacomo Paolo Giovanni Batista della Chiesa. Η Παποσύνη του διήρκεσε από τις 3 Σεπτεμβρίου 1914 έως τις 22 Ιανουαρίου 1922, διαδεχόμενος τον Πάπα Πίο Ι΄ (1903-1914). Η θητεία του επηρεάστηκε έντονα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις πολιτικές, κοινωνικές και ανθρωπιστικές συνέπειες του στην Ευρώπη.
Μεταξύ 1846 και 1903, η Εκκλησία βίωσε τα δύο μακρύτερα ποντιφικάτα στην ιστορία μέχρι τότε. Μαζί με τον Πίο Θ΄ και τον Λέοντα ΙΓ΄ κυβέρνησε επί 57 έτη. Το 1914 οι Καρδινάλιοι επέλεξαν τον Ντέλα Κιέζα στην ηλικία των 59, δείχνοντας την επιθυμία τους για ακόμη ένα μακρόβιο ποντιφικάτο στο ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, τον οποίο χαρακτήρισε ως “την αυτοκτονία της πολιτισμένης Ευρώπης". Ο πόλεμος και οι συνέπειές του ήταν το κύριο θέμα επικέντρωσης του Βενέδικτου. Διακήρυξε την ουδετερότητα της Αγίας Έδρας και προσπάθησε από αυτή την προοπτική να διαμεσολαβήσει για ειρήνη το 1916 και το 1917. Αμφότερες οι πλευρές απέρριψαν τις πρωτοβουλίες του. Οι Γερμανοί Προτεστάντες απέρριψαν κάθε “Παπική Ειρήνη” ως προσβλητική. Ο Γάλλος πολιτικός Ζορζ Κλεμανσό θεώρησε την πρωτοβουλία του Βατικανού ως αντιγαλλική.
Έχοντας αποτύχει με τις διπλωματικές πρωτοβουλίες, ο Πάπας επικεντρώθηκε σε ανθρωπιστικές προσπάθειες για να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες του πολέμου, όπως η επίσκεψη σε αιχμαλώτους πολέμου, η ανταλλαγή τραυματισμένων στρατιωτών και οι παραδόσεις τροφίμων σε πληθυσμούς που τα είχαν ανάγκη στην Ευρώπη. Μετά τον πόλεμο, αποκατέστησε τις πληγείσες σχέσεις με τη Γαλλία, η οποία επανεγκαθίδρυσε σχέσεις με το Βατικανό το 1921. Κατά το ποντιφικάτο του, οι σχέσεις με την Ιταλία βελτιώθηκαν επίσης, καθώς ο Πάπας πλέον επέτρεψε στους Καθολικούς πολιτικούς με ηγέτη τον Ντον Λουίτζι Στούρτσο να συμμετάσχουν στα εθνικά πολιτικά της Ιταλίας.
Ο Βενέδικτος εξέδωσε το 1917 τον πρώτο στην ιστορία Κώδικα Κανονικού Δικαίου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, την δημιουργία του οποίου είχε προετοιμάσει με τον Πιέτρο Γκασπάρι και τον Εουτζένιο Πατσέλλι κατά το ποντιφικάτο του Πίου Ι΄. Ο νέος Κώδικας Κανονικού Δικαίου θεωρείται τώρα ότι έχει αναζοωγονήσει την θρησκευτική ζωή και τις δραστηριότητες σε όλη την Εκκλησία. Ονόμασε τον Πιέτρο Γκασπάρι Καρδινάλιο Γραμματέα του Κράτους και προσωπικά χειροτονήθηκε ως Αρχιεπίσκοπος Νούντσιος Ευγένιος Πατσέλλι στις 13 Μαΐου 1917, την ίδια ημέρα της εορτής της εμφαάνισης της Παναγίας στη Φάτιμα. Ο Παγκοσμίος Πολέμος προκάλεσε μεγάλες ζημιές στις αποστολές των Καθολικών σε όλο τον κόσμο. Ο Βενέδικτος αναζωογόνησε τις δραστηριότητες αυτές, ζητώντας να συμμετάσχουν στο Maximum Illud οι Καθολικοί από ολόκληρο τον κόσμο.
Η τελευταία ανησυχία του ήταν η αναδυόμενη δίωξη της Εκκλησίας στην Σοβιετική Ρωσία και ο λοιμός εκεί μετά την επανάσταση. Ο Βενέδικτος ήταν ένθερμος υποστηρικτής του δόγματος της Παρθένου Μαρίας, αφιερωμένος στην προσκύνηση της Παναγίας και ανοιχτός σε νέες προοπτικές της Ρωμαιοκαθολικής Μαριολογίας. Υποστήριξε την θεολογική θέση της Μεσίτριας Παναγίας και εξουσιοδότησε τη γιορτή της Παναγίας Μεσίτριας όλων των Χαρίτων. Μετά από επτά χρόνια στην εξουσία, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1922. Με τις διπλωματικές του ικανότητες και το άνοιγμά του προς τη σύγχρονη κοινωνία, "κέρδισε το σεβασμό για τον εαυτό του και τον παπισμό".
1951 – Καρλ Νέσλερ, γερμανός κομμωτής, που ανακάλυψε την περμανάντ. (Γεν. 2/5/1872).
1966 - Χέρμπερτ Μάρσαλ, Άγγλος ηθοποιός.
1969 – Τζούντι Γκάρλαντ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Τζούντι Γκάρλαντ (Judy Garland, 10 Ιουνίου 1922 – 22 Ιουνίου 1969) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Ήταν φημισμένη για τη φωνή της και προσέλκυσε τη διεθνή προσοχή καθ όλην τη διάρκεια της καριέρας της, η οποία διήρκεσε πάνω από σαράντα χρόνια, ως μια ηθοποιός σε μουσικούς και δραματικούς ρόλους στη σκηνή και στην οθόνη. Έλαβε ένα Βραβείο Όσκαρ Τζουβενίλ και κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα καθώς και ένα βραβείο Γκραμι και ένα ειδικό βραβείο Τόνι.
Προτάθηκε για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού για τον ρόλο της στο ριμέικ Ένα Αστέρι Γεννιέται και για Όσκαρ Καλύτερου Υποστηρικτικού Ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία του 1961 Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης. Παραμένει η νεότερη νικήτρια (στο τριακοστό ένατο έτος της ηλικίας της τότε) του Βραβείου Σέσιλ Ντε Μιλ για Ισόβιο Επίτευγμα στη βιομηχανία του κινηματογράφου.
Παρά τις επαγγελματικές τις επιτυχίες, αυτή πάλεψε υπερβολικά στην προσωπική της ζωή, ξεκινώντας από την παιδική της ηλικία. Η ίδια παντρεύτηκε πέντε φορές, με τους τέσσερις γάμους να καταλήγουν σε διαζύγιο. Επίσης πάλεψε με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, τα οποία την οδήγησαν στον θάνατο, στην ηλικία των 47.
Γεννήθηκε ως Φράνσις Ήθελ Γκαμ (Frances Ethel Gumm) στο Γκραντ Ραπιδύ, στη Μινεσότα. Η ίδια ήταν το νεότερο παιδί της Ήθελ Μάριον (Ethel Marion) (17 Νοεμβρίου 1893 – 5 Ιανουαρίου 1953) και του Φράνσις Αβέντ "Φρανκ" Γκαμ (20 Μαρτίου 1886 – 17 Νοεμβρίου 1935). Οι γονείς της ασχολούνταν με το Βοντβίλ, οι οποίοι το ασκούσαν στο Γκραντ Ραπιδύ με στόχο να συντηρήσουν ένα θέατρο κινηματογράφου, στο οποίο εμφανίζονταν Βοντβιλιστικές σκηνές. Η ίδια ήταν Αγγλικής, Σκοτσέζικης και Ιρλανδικής καταγωγής.
Ξεκίνησε την καριέρα της στο στούντιο της MGM όπου εκεί συνέχισε εως τον θάνατό της. Αρχικά ξεκίνησε την καριέρα της ως τραγουδίστρια μαζί με τις αδερφές της, και στην συνέχεια μόνη της χωρίς αυτές.
Προσωπική Ζωή
Η Τζούντι Γκάρλαντ παντρεύτηκε πέντε φορές. Οι γάμοι της ήταν οι εξής:
Ντεΐβιντ Ρόους (1941-1944)
Βιντσέντε Μινέλι (1945-1951)
Σίντνεϊ Λουφτ (1952-1965)
Μαρκ Ήρον (1965-1967)
Μικεΐ Ντινς (1969)
Επίσης είχε τρια παιδιά, την Λάιζα Μινέλι, την Λόρνα Λιφτ και τον Τζεζεφ Λιφτ.
Θάνατος
Στις 22 Ιουνίου 1969, η Τζούντι Γκάρλαντ βρέθηκε νεκρή από τον Μίκεϊ Ντινς στο μπάνιο του ενοικιαζόμενου σπιτιού τους στην Τσέλσι, στο Λονδίνο.Ο δικαστής ερευνών, Γκεΐβιν Θάρντσον επισήμανε στον τύπο ότι η αιτία θανάτου ήταν υπερβολική δόση ναρκωτικών. Επίσης επισήμανε ότι ο θάνατος της ήταν ατύχημα.
1973 – Λίντον Τζόνσον, Αμερικανός πολιτικός και 36ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Λίντον Μπέινς Τζόνσον (Lyndon Baines Johnson, 27 Αυγούστου 1908 - 22 Ιανουαρίου 1973) ήταν ο 36ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Επίσης ήταν ο 37ος αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. επί προεδρίας Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι.
Συχνά αναφέρεται στα αγγλικά με τα αρχικά του ονόματός του LBJ. Γεννήθηκε στο Τέξας στις 27 Αυγούστου 1908. Έγινε πρόεδρος στις 22 Νοεμβρίου του 1963, όταν ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε στο Ντάλας. Ο Λίντον Τζόνσον απέδειξε ότι ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που γνώριζαν πώς να αφήσουν το στίγμα τους στην ιστορία, έστω και αν το στίγμα αυτό είναι αμφιλεγόμενο: ο αγώνας του κατά του ρατσισμού στον αμερικανικό Νότο αλλά και η άμεση, καταστροφική, εμπλοκή των Η.Π.Α. στην τραγωδία του Βιετνάμ σφράγισαν την προεδρική του θητεία. Η προεδρία του, ωστόσο, άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς. Δεινός διαπραγματευτής, ο Τζόνσον εκμεταλλεύτηκε το σύντομο διάστημα ανάμεσα στο Νοέμβριο του 1963 και το καλοκαίρι του 1964 για να πετύχει την ψήφιση, από ένα Κογκρέσο ακινητοποιημένο μέχρι τότε λόγω της διαμάχης προοδευτικών-συντηρητικών, του συνόλου του ριζοσπαστικού νομοθετικού έργου που άφησε πίσω του ο Κένεντι. Η κυριότερη επιτυχία του είναι αναμφισβήτητα ο νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων της 2ας Ιουλίου, με τον οποίο τέθηκαν οριστικά εκτός νόμου οι παρελκυστικές, ρατσιστικές μεθοδεύσεις των πολιτειών του Νότου. Έτσι, όταν τον Αύγουστο του 1964 ήρθε η ώρα του συνεδρίου των Δημοκρατικών, ο πανύψηλος, γεροδεμένος Τεξανός εξασφάλισε το χρίσμα δια βοής, μέσα σε ένα πραγματικό παραλήρημα ενθουσιασμού. Υποψήφιος αντιπρόεδρος επιλέχθηκε ο φιλελεύθερος Χιούμπερτ Χάμφρεϊ. Η εκλογή του Τζόνσον ως προέδρου αποδείχθηκε εύκολη, γιατί στην αντίπερα όχθη της πολιτικής σκηνής, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα επέλεξε ως υποψήφιο έναν υπερσυντηρητικό που αυτοχαρακτηρίστηκε εξτρεμιστής: τον γερουσιαστή Μπάρι Γκολντγουότερ από την Αριζόνα, πολέμιο του αγώνα κατά του ρατσισμού και υπέρμαχο των "απλών λύσεων" για τα προβλήματα της χώρας, όπως τον πυρηνικό βομβαρδισμό του Βιετνάμ, την κατάληψη της Κούβας με εισβολή των Η.Π.Α. και την κατάργηση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αν και γνώριζε καλά ότι η νίκη του ήταν δεδομένη, ο Τζόνσον δεν επαναπαύθηκε. Διέσχισε απ' άκρου εις άκρον την Αμερική κυνηγώντας και την τελευταία ψήφο, υποσχόμενος ειρήνη για τη χώρα και τη δημιουργία της "Μεγάλης Κοινωνίας": μίας Αμερικής χωρίς φτώχεια, ανισότητα και ρατσισμό. Έτσι, στις 3 Νοεμβρίου του 1964, ο αμερικανικός λαός τού χάρισε μία σαρωτική εκλογική νίκη. Ο Τζόνσον έλαβε το 61,1% των ψήφων, κερδίζοντας 44 πολιτείες, έναντι μόλις 6 του Γκολντγουότερ.
Στις 21 Οκτωβρίου του 1966, κατά την επίσκεψή του στη Μελβούρνη, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από το πλήθος. Ξαφνικά, όμως, δύο νεαροί, διαμαρτυρόμενοι για τον πόλεμο του Βιετνάμ, διέσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και εκσφενδόνισαν κόκκινη μπογιά εναντίον της αυτοκινητοπομπής. Ο ίδιος ο Τζόνσον τη γλίτωσε μάλλον φθηνά με λίγες πιτσιλιές και αποχαιρέτησε τα εμβρόντητα πλήθη υπό μάλλον ασυνήθιστες για πρόεδρο υπερδύναμης συνθήκες. Οι δύο νεαροί δράστες πέρασαν δύο εβδομάδες στη φυλακή.
Στις εκλογές του 1968 ο Λίντον Τζόνσον αποσύρθηκε και δεν έθεσε υποψηφιότητα. Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου του 1973.
1977 – Μενέλαος Λουντέμης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Μενέλαος Λουντέμης (1912 - 22 Ιανουαρίου 1977), ήταν Έλληνας λογοτέχνης που γεννήθηκε στο χωριό Αγία Κυριακή του Αιγιαλού της Μικράς Ασίας το έτος 1912. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τάκης Βαλασιάδης, ενώ το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο το εμπνεύστηκε από τον ποταμό Λουδία της μετέπειτα πατρίδας του.
Ήταν το μοναδικό αγόρι από τα πέντε παιδιά του Γρηγόρη Μπαλάσογλου (που με την εγκατάσταση του στην Ελλάδα έγινε Βαλασιάδης) και της Δόμνας Τσουφλίδη. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα σε πολύ νεαρή ηλικία, δημοσιεύοντας ποιητικές συλλογές στην «Αγροτική Ιδέα» της Έδεσσας το 1927 και το 1928, τις οποίες υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα (Τάκης Βαλασιάδης). Γύρω στο 1930 δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα του στο περιοδικό «Νέα Εστία». Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο του ήταν το 1934 στο διήγημα «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια». Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων του.Τα πλοία δεν άραξαν και με τη Χρυσή Δάφνη Πανευρώπης στο Παρίσι το 1951. Επίσης τιμήθηκε και με το βραβείο <<Μενέλαου Λουντέμη>> που το καθιέρωσε πρός τιμήν του ή Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών καί απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο πεζογράφημα του προηγούμενου έτους. Προς τιμήν του, στο Βουκουρέστι δόθηκε το όνομα του σε δημόσιο κτίριο (Λουντέμειο Μέγαρο). Σύμφωνα με το Βασίλη Βασιλικό, «θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας έπειτα από τον Νίκο Καζαντζάκη».
Πρόσφυγας από την Αγία Κυριακή της Γιάλοβας (Αιγιαλός) της Μικράς Ασίας μετά τον Μεγάλο Ξεριζωμό της Μικρασιατικής Καταστροφής, εγκαθίσταται με την οικογένεια του πρώτα στην Αίγινα, μετά στην Έδεσσα και τελικά στο χωριό Εξαπλάτανος της Πέλλας, στο οποίο έζησε από το 1923 μέχρι το 1932 που έφυγε για την Κοζάνη. Έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας. Η οικογένεια του ήταν εύπορη, αλλά χρεοκόπησε κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και ο Λουντέμης αναγκάστηκε να εργαστεί σκληρά στην εφηβεία του ως λαντζιέρης, λούστρος, ψάλτης, δάσκαλος σε χωριά της Αλμωπίας, ακόμη και ως επιστάτης στα υπό κατασκευή την εποχή εκείνη, έργα του Γαλλικού ποταμού. Στην Δ΄ τάξη του - εξατάξιου τότε - Γυμνασίου «αποσύρθηκε» για πολιτικούς λόγους και απεβλήθη απ' όλα τα Γυμνάσια της χώρας. (Η στράτευσή του στην Αριστερά και η πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ του στοίχισε την αποβολή του απ' όλα τα γυμνάσια της χώρας).
Μέσα από μια οδύσσεια συνεχών μετακινήσεων, από την Έδεσσα σε ένα οικοτροφείο της Κοζάνης κι από εκεί στο Βόλο, ακολουθώντας κάποιο περιφερόμενο «μπουλούκι» της εποχής, φτάνει τελικά στην Αθήνα και συνδέεται στενά με τους Κώστα Βάρναλη, Άγγελο Σικελιανό και Μιλτιάδη Μαλακάση. Ο τελευταίος θα τον βοηθήσει να διοριστεί βιβλιοθηκάριος της «Αθηναϊκής Λέσχης» το 1938 και να ανασάνει κάπως οικονομικά. Την ίδια εποχή, η φιλία του με τον καθηγητή της Φιλοσοφικής Νικόλαο Βέη, θα τον βοηθήσει να παρακολουθήσει ως ακροατής μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Θα ακολουθήσουν αρκετές συγγραφικές επιτυχίες και θα γίνει μέλος της Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών, με πρόεδρο τότε τον Nίκο Kαζαντζάκη.
Ο Μενέλαος Λουντέμης άφησε πίσω του πνευματική κληρονομιά περίπου σαράντα πέντε βιβλίων, που τον καθιστούν έναν από τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς και μια κόρη, τη Μυρτώ. Ο Λουντέμης ανήκει στους Έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Το έργο του καθίσταται ιδιότυπο λόγω του "ερασιτεχνικού" τρόπου γραφής του συγγραφέα, τον οποίον υπηρέτησε με πλήρη συνείδηση, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη. Αντίθετα, σκοπός του είναι η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Το έργο του εντάσσεται στο ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Μαξίμ Γκόρκι, Κνουτ Χάμσουν). Χαρακτηρίζεται από τη ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία, που αγγίζει κάποτε και το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία. Ο Λουντέμης έχει την τάση να στρέφεται γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο - αφηγητή, που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και μας δίνει την προσωπική οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου.
1982 – Παντελής Ζερβός, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Παντελής Ζερβός του Δημητρίου υπήρξε δημοφιλής Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου (δεκαετίες '50, '60 και αρχές '70) έπαιζε συνήθως το χαρακτήρα του χωροφύλακα, του πατέρα, του δημάρχου-κοινοτάρχη ή του μέντορα των πρωταγωνιστών, όπου παρουσιαζόταν ως παραδοσιακός και αυστηρός, αλλά πάντοτε δίκαιος και καλός.
Ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εθνικού Θεάτρου. Πραγματοποίησε πολλές θεατρικές περιοδείες εντός και εκτός Ελλάδας, κατά τις οποίες έλαβε πολλές διακρίσεις. Για τη θεατρική του αυτή προσφορά τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α’ από τον Βασιλιά Παύλο.
Ο Παντελής Ζερβός ήταν μόνιμος κάτοικος του Παλαιού Φαλήρου στην Αθήνα και μιλούσε αγγλικά. Απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου του 1982 σε ηλικία 74 ετών. Κηδεύτηκε στο Λουτράκι Κορινθίας. Είχε τρεις κόρες, εκ των οποίων η μία σκοτώθηκε στο σεισμό της Σαντορίνης το 1956, σε ηλικία 08 ετών και, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε θαφτεί ζωντανή.
1990 - Αλέξανδρος Μπάρας, Έλληνας ποιητής.
1991 - Κένας Αρόι, πρόεδρος του Ναουρού.
1994 - Ζαν Λουί Μπαρό, Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης.
1994 – Αριστοτέλης Σαβάλας (Telly Savalas), Ελληνοαμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ το 1963 για την ταινία Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ (Birdman of Alcatraz, 1962). Έγινε πολύ γνωστός από την τηλεοπτική σειρά Κότζακ και από την ταινία του Τζέιμς Μποντ On Her Majesty's Secret Service, όπου έπαιξε τον Ernst Stavro Blofeld. Ήταν νονός της Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού Τζένιφερ Άνιστον.
1995 - Ρόουζ Κένεντι, Αμερικανίδα κοσμική.
1997 - Μπίλι Μακένζι, Σκωτσέζος τραγουδιστής.
2008 – Χιθ Λέτζερ, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Χιθ Λέτζερ (Heathcliff Andrew "Heath" Ledger, 4 Απριλίου 1979 - 22 Ιανουαρίου 2008) ήταν Αυστραλός ηθοποιός, βραβευμένος με όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου για την ταινία Σκοτεινός Ιππότης.
Γεννήθηκε στο Περθ. Απέκτησε μία κόρη, την Ματίλντα Ρόουζ (Matilda Rose), η οποία είναι καρπός της σχέσης του με την Μισέλ Ουίλιαμς (Michelle Williams). Είχαν συμπρωταγωνιστήσει στην ταινία Το Μυστικό του Brokeback Mountain, ταινία για την οποία προτάθηκε για πρώτη φορά για Βραβείο Όσκαρ το 2005. Τον Σεπτέμβριο του 2007 έγινε γνωστό επίσημα ότι έχουν χωρίσει.
Από τον Νοέμβριο του 2007, ο Χιθ Λέτζερ αντιμετώπιζε διάφορα και παρατεταμένα προβλήματα υγείας, χωρίς να μπορεί να βρει τα αίτια έτσι ώστε να τα αντιμετωπίσει. Βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Μανχάταν στις 22 Ιανουαρίου 2008. Ήταν μόλις 28 ετών. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε δηλητηρίαση από την ταυτόχρονη κατάποση παυσίπονων, αγχολυτικών και υπνωτικών χαπιών και θεωρήθηκε ατύχημα και όχι αυτοκτονία ή θάνατος από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών, όπως έδειχναν οι αρχικές ενδείξεις. Συγκεκριμένα, ο θάνατος του Λέτζερ επήλθε έπειτα από τη λήψη υψηλών δόσεων του οπιοειδούς αναλγητικού OxyContin, των αγχολυτικών Valium και Xanax και των υπνωτικών Restoril και Unisom.
2008 - Κλωντ Πιρόν, Ελβετός γλωσσολόγος.
2019 - Θέμος (Θεμιστοκλής) Αναστασιάδης, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συντάκτης, με μεγάλη παρουσία στον χώρο της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, καθώς και εκδότης της εφημερίδας Πρώτο Θέμα. (Αθήνα, 6 Ιανουαρίου 1958 – Ζυρίχη, 22 Ιανουαρίου 2019)
Απόφοιτος του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, εργάστηκε ως πολιτικός και οικονομικός συντάκτης σε διάφορες μεγάλες εφημερίδες, ενώ διετέλεσε και διευθυντής της Καθημερινής. Αργότερα εισήλθε στον τηλεοπτικό χώρο παρουσιάζοντας πολλά κυρίως βραδινά χιουμοριστικά talk show, με γνωστότερο το «ΟΛΑ».
Το έργο του είχε κατά καιρούς κατηγορηθεί για σεξισμό, αντισημιτισμό και ρατσισμό.
Το 2007 ενεπλάκη στο σκάνδαλο του Χρήστου Ζαχόπουλου με τη δημοσίευση πορνογραφικού υλικού από το Πρώτο Θέμα.
Το 2017 διαγνώστηκε με καρκίνο και απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου 2019.
2021 - Τιτίκα Σαριγκούλη, ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. (Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 1934 - 22 Ιανουαρίου 2021, Αθήνα)
Η Ευσεβία (Τιτίκα) Σαριγκούλη, ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Είχε πολλές συμμετοχές σε τηλεοπτικά προγράμματα, σε κινηματογραφικές παραγωγές και σε θεατρικές παραστάσεις.
Σε νεαρή ηλικία σπούδασε ηθοποιός, ξεκινώντας την πορεία της στο χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Το 1960 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στη ταινία «Το μυστικό του κόκκινου μανδύα». Ακολούθησαν δύο ακόμη συμμετοχές στον κινηματογράφο τα επόμενα χρόνια στις ταινίες «Φαίδρα» και «Πρώτο καρδιοχτύπι». Την ίδια δεκαετία ξεκίνησε να ασχολείται πιο ενεργά με τη συγγραφή (ήταν μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών), ξεκινώντας να γράφει και να εκδίδει διάφορα βιβλία. Για αρκετές δεκαετίες ασχολήθηκε περισσότερο με τη συγγραφή από ότι με την υποκριτική. Μέχρι σήμερα έχει γράψει και κυκλοφορήσει περισσότερα από 60 βιβλία με πιο πρόσφατα τα «Κίλωνας ο Αθηναίος» και «Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Μέγας: Τραγωδία σε πέντε πράξεις».
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, συνέχισε την κινηματογραφική της πορεία. Πιο συγκεκριμένα, το 2004, έπαιξε στην ταινία «Τεστοστερόνη (ταινία)» ενώ το 2005 συμμετείχε στην κωμωδία «Η χορωδία του Χαρίτωνα» και στη διεθνή παραγωγή «Opa!» που μέρος των γυρισμάτων έγιναν στην Ελλάδα. Την ίδια χρονιά έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στην κωμική σειρά «Οδός Παραδείσου 7» με το ρόλο της ηλικιωμένης Νίνας. Ακολούθησαν κι άλλες τηλεοπτικές συμμετοχές σε επεισόδια των σειρών «Μαρία η άσχημη», «Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα», «Αν μ' αγαπάς» και «Singles 2,1/2».
Έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό τη περίοδο 2007-2008, με ρόλο της αθυρόστομης γιαγιάς Τζούλιας στην κωμική σειρά «Μπαμπά μην τρέχεις» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Παπαδουλάκη που προβλήθηκε από το Mega Channel. Μετά τη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία ακολούθησε ο ρόλος της οικιακής βοηθού Πουλχερίας στην κωμική σειρά «Λάκης ο γλυκούλης» όπου πρωταγωνίστησε για δύο σεζόν. Μέσα στα επόμενα χρόνια ακολούθησαν διάφοροι ρόλοι στις σειρές «Με λένε Βαγγέλη», «Πίσω στο Σπίτι», «Με τα παντελόνια κάτω» και «Δια Ταύτα». Επίσης το 2012 συμμετείχε ως γκεστ στο βίντεο κλιπ της Άννας Βίσση για το τραγούδι «Τυραννιέμαι».
Η πιο πρόσφατη τηλεοπτική της συμμετοχή ήταν το 2018 στην ταινία «Οι απάχηδες των Αθηνών», καθώς και στην τηλεοπτική σειρά του ΣΚΑΪ, «Όσο έχω εσένα» Στον κινηματογράφο έλαβε μέρος στις ταινίες «Ακαδημία Πλάτωνος» και «Η Κληρονόμος» το 2009, «I Love Karditsa» και «4 μαύρα κοστούμια» το 2010, «Απ' τα κόκαλα βγαλμένα» το 2011, «Λάρισα Εμπιστευτικό» το 2012. Τελευταία της συμμετοχή στον κινηματογράφο ήταν το 2020, στην ταινία Ciao Italia.
Προσωπική ζωή
Κόρη του Αθανασίου και της Ευφροσύνης, γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε.
Είχε δηλώσει πως δεν παντρεύτηκε ποτέ από προσωπική άποψη καθώς "δεν ήθελε συναίτερο στην ελευθερία της".
Είχε σταθερή πολιτική δράση επί δεκαετίες, ούσα στις τάξεις του ΚΚΕ.
Το 2015 της απονεμήθηκε τιμητικός έπαινος από τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.
Η ηθοποιός πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 2021 από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη.
Η κηδεία της θα πραγματοποιηθεί στις 11:00 το πρωί της Δευτέρας 25 Ιανουαρίου στο Γ' Νεκροταφείο Αθηνών.
Σαν σήμερα 23 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 23 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίων Κλήμη και Αγαθαγγέλου, (Αγαθάγγελος, Αγαθαγγέλα, Αγαθαγγέλη)
Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, (Διονύσιος, Διονύσης, Νιόνιος, Νύσης, Ντένης, Διονυσία, Διονυσούλα, Νύσα, Σίσσυ, Ντενίζ *)
23 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
393: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' ανακηρύσσει συναυτοκράτορα τον εννιάχρονο γιο του Ονόριο.
1368: O Ζου Γιουάν Ζανγκ ανεβαίνει στο θρόνο της Κίνας ως αυτοκράτωρ Χονγκ Βου. Είναι ο πρώτος εστεμμένος της δυναστείας των Μινγκ, που θα κυβερνήσει τη χώρα για τρεις αιώνες.
1480: Η Βενετία συμμαχεί με τους Τούρκους και επικηρύσσει ως προδότη τον αρχηγό των Μανιατών, Κροκόδειλο Κλαδά, τον οποίον προηγουμένως έχει ανακηρύξει ιππότη του Αγίου Μάρκου, και ορίζει υπέρογκο για την εποχή ποσό για τη σύλληψη ή εξόντωσή του.
1556: O καταστροφικότερος σεισμός στην ανθρώπινη ιστορία πλήττει την επαρχία Σαντζί της Κίνας, σκοτώνοντας πάνω από 830.000 ανθρώπους.
1571: Ανοίγει στο Λονδίνο το βασιλικό χρηματιστήριο.
1668: Συγκροτείται Τριπλή Συμμαχία μεταξύ Ολλανδίας, Βρετανίας και Σουηδίας, για την αποφυγή επέκτασης της Γαλλίας.
1719: Δημιουργείται το πριγκιπάτο του Λίχτενσταϊν, στους κόλπους της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους.
1793: Ρωσία και Πρωσία διαμοιράζουν για δεύτερη φορά την Πολωνία.
1822: Τουρκικές δυνάμεις του Ρεθύμνου, για να εκδικηθούν το θάνατο του αρχηγού τους Γεντίμ Αλή στη μάχη του Αρκαδίου, επιτίθενται κατά της θέσεως Ακόνια Ρεθύμνου, την οποία κατέχουν Κρήτες επαναστάτες. Η μάχη θα λήξει με νίκη των Ελλήνων.
1831: Συλλαμβάνεται ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, εξαιτίας των αντικαποδιστριακών ταραχών στη Μάνη.
1845: Το Κογκρέσο των ΗΠΑ ανακηρύσσει την Τρίτη, μετά την πρώτη Δευτέρα του Νοεμβρίου ως ημέρα διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών.
1849: Η Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ αποφοιτά από το Geneva College της Νέας Υόρκης και γίνεται η πρώτη γυναίκα που αποκτά άδεια εξάσκησης του ιατρικού επαγγέλματος στις ΗΠΑ.
1851: Το στρίψιμο ενός νομίσματος δίνει τελικά τη λύση στο πώς θα ονομαστεί μία νέα πόλη στο Όρεγκον των ΗΠΑ: Βοστόνη ή Πόρτλαντ; Νικητήριο... όνομα είναι το Πόρτλαντ.
1878: Ο ελληνικός στρατός, που είχε εισβάλλει στη τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία δυο μέρες νωρίτερα, υπό τις διαταγές του Αντιστράτηγου Σκαρλάτου Σούτσου απελευθερώνει τη πόλη του Δομοκού.
1897: Οι Τούρκοι αρχίζουν φοβερές σφαγές και πυρπολήσεις χωριών στα Χανιά. Οι βιαιότητες θα διαρκέσουν δύο ημέρες και θα επεκταθούν και σε άλλες πόλεις του νησιού. Εκατό περίπου επαναστάτες θα συγκεντρωθούν στο Ακρωτήρι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν με κάθε μέσο την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
1901: Μεγάλη πυρκαγιά σαρώνει το Μόντρεαλ στον Καναδά, με αποτέλεσμα να χαθούν περιουσίες 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
1907: Ο Τσάρλς Κέρτις, ο πρώτος ιθαγενής Αμερικανός, μέλος της Γερουσίας των ΗΠΑ, αρχίζει τη θητεία του ως πολιτικός. Αργότερα θα παραιτηθεί από το συγκεκριμένο αξίωμα προκειμένου να χριστεί αντιπρόεδρος του Προέδρου Χέμπερτ Χούβερ.
1912: Υπογράφεται στη Χάγη η Διεθνής Συνθήκη για το Όπιο. Είναι η πρώτη συνθήκη για τον έλεγχο και την απαγόρευση των ναρκωτικών.
1919: Η γαλλική Ακαδημία Επιστημών, αρνούμενη να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις της έναντι του γυναικείου φύλου, απορρίπτει την υποψηφιότητα της Μαντάμ Κιουρί κι επιλέγει ως μέλος της τον Ερρίκο Μπεκερέλ.
1920: Μετά από διαφωνία του με τον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Δημήτριο Γούναρη, παραιτείται ο πρωθυπουργός Δημήτριος Ράλλης.
1921: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Δημήτριος Ράλλης, μετά από διαφωνία του με τον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος, Δημήτριο Γούναρη. Σχηματίζεται νέα κυβέρνηση, υπό το Νικόλαο Καλογερόπουλο, ο οποίος αναχωρεί για τη Διάσκεψη του Λονδίνου.
1922: Ο 14χρονος Καναδός, Λέοναρντ Τόμσον, είναι ο πρώτος διαβητικός στον οποίο χορηγείται ινσουλίνη σε ενέσιμη μορφή.
1923: Δημοσιεύεται το νομοθετικό διάταγμα, που ψηφίστηκε 5 ημέρες πριν (18/1) και με το οποίο αντικαθίσταται το Ιουλιανό ημερολόγιο από το Γρηγοριανό. Όμως ο εορτασμός του ορθόδοξου Πάσχα θα συνεχίσει να γίνεται με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο, με αποτέλεσμα να συνεχιστεί η διαφορά με το δυτικό, που ορίζεται μεταξύ 22/3 και 25/4, ενώ το ορθόδοξο μεταξύ 4/4 και 8/5.
1924: Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου καλεί στη Βουλή τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ηγηθεί του αγώνα κατά της βασιλείας και υπέρ της Δημοκρατίας.
1925: Αυστηρές κυρώσεις επιβάλλονται εναντίον των αφισοκολλητών, για τον ευπρεπισμό της ελληνικής πρωτεύουσας.
1929: Πυρκαγιά καίει τη μισή σχεδόν ελληνική συνοικία των Ταταύλων στην Κωνσταντινούπολη.
1930: Ο Βίλχελμ Φρικ αναλαμβάνει καθήκοντα υπουργού Εσωτερικών της Θουριγγίας κι γίνεται ο πρώτος Ναζί υπουργός στη Γερμανία.
1932: Ιδρύεται ο Ολυμπιακός Λευκωσίας, που θα αγωνιστεί και στο ελληνικό πρωτάθλημα τρεις φορές. Κατά τη περίοδο της επταετίας 1967-1974, οι ομάδες, που ανακηρύσσονται πρωταθλήτριες Κύπρου αγωνίζονται την επόμενη χρονιά στο ελληνικό πρωτάθλημα.
1933: Οι πυγμάχοι Άρτσι Σέξτον και Λόρι Ράιτερ δίνουν αγώνα επίδειξης σε τηλεοπτικό στούντιο στο Λονδίνο, στον πρώτο πυγμαχικό αγώνα, που μεταδίδεται τηλεοπτικά, έστω και σε πειραματικό στάδιο.
1933: Η χωροφυλακή στη Νάουσα ανοίγει πυρ κατά των 3.000 εργατών που πέταξε ο Λαναράς στους δρόμους και των οικογενειών τους, οι οποίοι διαμαρτύρονταν μπροστά στο Δημαρχείο. Ως αποτέλεσμα 4 εργάτες έπεσαν νεκροί και 20 τραυματίστηκαν. Τα γεγονότα ξεσήκωσαν κύμα διαμαρτυριών σ' όλη την Ελλάδα.
1934: Στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ αναγνωρίζει την Κυβέρνηση της Κούβας.
1937: Στη Μόσχα 17 ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος παραπέμπονται σε δίκη κατηγορούμενοι ότι συμμετείχαν σε συνωμοσία οδηγούμενη από τον Τρότσκι, η οποία είχε στόχο την ανατροπή του Στάλιν.
1939: Καταπλέει στο Ναύσταθμο το νέο ελληνικό αντιτορπιλικό "Βασιλεύς Γεώργιος Α", το οποίο ναυπηγήθηκε στην Αγγλία.
1940: Αρχίζει η κατασκευή των μεγάλων έργων του αποχετευτικού αγωγού της Αθήνας.
1941: Ο Τσαρλς Λίντμπεργκ καταθέτει ενώπιον του Κογκρέσου των ΗΠΑ και προτείνει οι ΗΠΑ να διαπραγματευτούν με τον Χίτλερ συμφωνία ουδετερότητας.
1943: Ο Ντιουκ Έλιγκτον παίζει για πρώτη φορά στο Canergie Hall της Νέας Υόρκης.
1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι βρετανικές δυνάμεις καταλαμβάνουν την Τρίπολη της Λιβύης από τους Ναζί. Την ίδια μέρα, οι αμερικανικές και οι αυστραλιανές δυνάμεις νικούν τους Ιάπωνες στην Παπούα, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους για την ιαπωνική εισβολή στον Ειρηνικό Ωκεανό.
1944: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κόκκινος Στρατός πλησιάζει τον ποταμό Όντερ στη Γερμανία.
1950: Με ψήφισμα της Κνεσέτ (Ισραηλινή Βουλή), η Ιερουσαλήμ ανακηρύσσεται επίσημα ως η νέα πρωτεύουσα του Ισραήλ.
1952: Σύμφωνα με υπολογισμούς, ο κεκλιμένος πύργος της Πίζας στην Ιταλία θα χάσει την ισορροπία του και θα γκρεμιστεί το έτος 2151.
1956: Οι Κύπριοι μαθητές απέχουν από τα μαθήματά τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συλλήψεις συμμαθητών τους που διαδήλωναν υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
1957: Η εταιρία Wham-o Company λανσάρει στην αμερικανική αγορά το πρώτο φρίσμπι.
1959: Καθιερώνεται η άμεση εκλογή δημάρχων με το σύστημα της απλής αναλογικής.
1960: Ο Ελβετός εφευρέτης, Ογκίστ Πικάρ, σημειώνει ρεκόρ κατάδυσης με το βαθυσκάφος "Τεργέστη". Φτάνει σε βάθος 10.900 μέτρων στην τάφρο Γκουάμ στις Φιλιππίνες.
1964: Ο δρ. Τζέιμς Χάρντι επιχειρεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μισσισιπή την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς ζώου (χιμπατζή) σε άνθρωπο. Ο ασθενής Μπόιντ Ρας, 68 ετών, θα πεθάνει 90 λεπτά μετά την εγχείρηση.
1968: Η Βόρεια Κορέα αιχμαλωτίζει στα ανοικτά των ακτών της το αμερικανικό πλοίο "Πουέμπλο" και συλλαμβάνει το 83μελές πλήρωμά του. Ο λόγος, σύμφωνα με τις αρχές της χώρας, είναι ότι παραβίασε τα χωρικά της ύδατα και επιδόθηκε σε εχθρικές ενέργειες. Ενταση στις σχέσεις των δύο χωρών.
1972: Επιβάλλεται 24ωρη κράτηση σε όλους τους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης!
1973: Στις 7 το απόγευμα της Τρίτης 23ης Ιανουαρίου 1973 ο Αλέξανδρος Ωνάσης αφήνει την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ σε ηλικία 25 ετών. Τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 1973, το αεροπλάνο που πιλοτάριζε, ένα αμφίβιο «Πιάτζιο 136», κατέπεσε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του. Ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε βαριά και οι δύο συνεπιβάτες του ελαφρότερα. Διακομίστηκε στο ΚΑΤ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή την επόμενη μέρα.
1973: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, ανακοινώνει στον αμερικανικό λαό, μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου, την επίτευξη συμφωνίας για επίσημη κατάπαυση του πυρός στο Βιετνάμ.
1978: Η Σουηδία απαγορεύει την κυκλοφορία των σπρέι με αεροζόλ, εξαιτίας της ζημιάς που προκαλούν στο όζον.
1982: Η Γαλλία υπογράφει με την ΕΣΣΔ ένα 25ετές συμβόλαιο, που θα ίσχυε από το 1984, για την προμήθεια 8 δισ. κυβικών μέτρων σιβηρικού αερίου το χρόνο.
1989: Δολοφονείται ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Αναστάσιος Βενάρδος, κοντά στο σπίτι του στα Κάτω Πατήσια. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση «1η Μάη».
1991: Στο διαγωνιστικό τμήμα του κινηματογραφικού Φεστιβάλ Βερολίνου, προκρίνεται η ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου".
1992: Αεροσκάφος HU-16 Albatross της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας συντρίβεται σε κατοικημένη περιοχή της Ελευσίνας, σκοτώνοντας τα τρία μέλη του πληρώματός του. Την ίδια μέρα, η Ελλάδα υποβάλλει επίσημα στη Λωζάνη υποψηφιότητα για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, με πρόεδρο της Επιτροπής Διεκδίκησης τη Γιάννα Αγγελοπούλου.
1996: Η Ελλάδα υποβάλλει επίσημα υποψηφιότητα για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στη Λοζάννη. Πρόεδρος της Επιτροπής Διεκδίκησης είναι η Γιάννα Αγγελοπούλου, που μαζί με τον σύζυγό της Θεόδωρο Αγγελόπουλο, αποτελούν τον βασικό άξονα της προσπάθειας για την επίτευξη του στόχου. Το σύνολο των υποψηφιοτήτων, που υποβάλλονται στην ΔOΕ είναι 11 και τον ελληνικό φάκελο στηρίζουν παράλληλα ο Δήμος Αθηναίων και η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων.
1996: Κυκλοφορεί η πρώτη έκδοση της γλώσσας προγραμματισμού java.
1997: Ο 23χρονος Αντώνης Δαγκλής, καταδικάζεται σε 13 φορές ισόβια και κάθειρξη 25 ετών για τη δολοφονία τριών ιερόδουλων και απόπειρες δολοφονίας άλλων έξι, καθώς και για άλλα αδικήματα. Αυτοκτόνησε τον Αύγουστο του 1997 στην ψυχιατρική κλινική των φυλακών Κορυδαλλού.
1997: Ο Μιρ Αϊμάλ Κασί, καταδικάζεται σε θάνατο, μετά την ένοπλη επίθεσή του έξω από τα αρχηγεία της CIA, κατά την οποία σκοτώθηκαν 2 και τραυματίστηκαν 3 άτομα.
1997: Η Μαντλίν Ολμπράιτ γίνεται η πρώτη γυναίκα υπουργός Εξωτερικών στην ιστορία των ΗΠΑ.
2004: Ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ανακοινώνει ότι αποχωρεί από την ενεργό πολιτική. Είχε εκλεχθεί για πρώτη φορά βουλευτής το 1946, σε ηλικία 28 ετών.
2004: H Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ανακοινώνει ότι το ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος Mars Express εντόπισε νερό υπό μορφή πάγου στο νότιο πόλο του πλανήτη Άρη.
2007: Η σιαγόνα ενός ρινόκερου που έζησε πριν από 5-9 εκατομμύρια χρόνια εντοπίζεται στην περιοχή των Σερβίων Κοζάνης.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1752 - Μούτσιο Κλεμέντι, Ιταλός συνθέτης και πιανίστας.
1783 – Σταντάλ, Γάλλος συγγραφέας.
Ο Μαρί-Ανρί Μπεϊγέ (γαλλικά:Marie-Henri Beyle, 23 Ιανουαρίου 1783 – 23 Μαρτίου 1842), γνωστότερος με το φιλολογικό του ψευδώνυμο Σταντάλ (Stendhal), ήταν Γάλλος συγγραφέας. Οι βαθύτατες ψυχολογικές αναλύσεις του στα «μυθιστορήματα μαθητείας» που έγραψε, τον τοποθετούν στην πρώτη σειρά των μυθιστοριογράφων του 19ου αιώνα. Τα περιφημότερα από τα μυθιστορήματα αυτά, Το Κόκκινο και το Μαύρο και Το μοναστήρι της Πάρμας, αναφέρονται σε νέους με ρομαντικούς πόθους, δύναμη αισθημάτων και όνειρα δόξας.
Διορίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Conseil d'État) το 1810 και έλαβε μέρος ως αξιωματικός της Επιμελητείας στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία (1812). Εγκαταστάθηκε μετά στο Μιλάνο ως το 1821 και διετέλεσε πρόξενος της Γαλλίας στην Τεργέστη και στην Τσιβιταβέκκια. Υπήρξε λάτρης της Τέχνης, της Ιταλίας και των γυναικών.
1857 - Άντριγια Μοχορόβιτσιτς, Κροάτης σεισμολόγος.
1862 – Ντάβιντ Χίλμπερτ, Γερμανός μαθηματικός.
Ο Ντάβιντ Χίλμπερτ (David Hilbert, Καίνιξμπεργκ, Πρωσία, 23 Ιανουαρίου 1862 - Γκέτινγκεν, Γερμανία, 14 Φεβρουαρίου 1943) ήταν Γερμανός μαθηματικός. Ο Χίλμπερτ επινόησε και ανέπτυξε ένα ευρύ φάσμα από νέες ιδέες, στο οποίο συμπεριέλαβε την αμετάβλητη θεωρία και τα Αξιώματα Χίλμπερτ. Επίσης διατύπωσε τη θεωρία του Χώρου του Χίλμπερτ, η οποία είναι ένα από τα θεμέλια της συναρτησιακής ανάλυσης .
Ο Χίλμπερτ υιοθέτησε και υπερασπίστηκε θερμά τη θεωρία του Γκέοργκ Κάντορ και των υπερπερασμένων αριθμών. Ένα διάσημο παράδειγμα της ηγεσίας του στα μαθηματικά είναι η παρουσίασή του το 1900 των προβλημάτων του Χίλμπερτ, η οποία έθεσε την αρχή για περισσότερη μαθηματική έρευνα του 20ού αιώνα.
Ο Χίλμπερτ και οι μαθητές του συνεισέφεραν σημαντικά στην ίδρυση αυστηρών και στην ανάπτυξη σημαντικών εργαλείων, τα οποία χρησιμοποιούνται στη μοντέρνα μαθηματική φυσική. Ο Χίλμπερτ είναι γνωστός ως ένας από τους ιδρυτές της αποδεικτικής θεωρίας και της Μαθηματικής λογικής, καθώς επίσης ήταν και από τους πρώτους διακεκριμένους μαθηματικούς και μεταμαθηματικούς.
1872 – Πολ Λανζεβέν, Γάλλος φυσικός.
Ο Πολ Λανζεβέν (Paul Langevin, 23 Ιανουαρίου 1872 – 19 Δεκεμβρίου 1946) ήταν σημαντικός Γάλλος φυσικός, γνωστός για τη «Δυναμική Λανζεβέν» και την «Εξίσωση Λανζεβέν».
Ο Λανζεβέν γεννήθηκε στο Παρίσι. Σπούδασε στην École Supérieure de Physique et de Chimie Industrielles και στην École Normale Supérieure. Μετά πήγε στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και σπούδασε στο εκεί Εργαστήριο Κάβεντις υπό τον Τζόζεφ Τζον Τόμσον. Επέστρεψε στη Σορβόνη και πήρε το διδακτορικό του με επιβλέποντα τον Πιέρ Κιουρί το 1902. Το 1904 έγινε καθηγητής της Φυσικής στο Collège de France. Το 1926 ο Λανζεβέν έγινε διευθυντής στην École de Physique et Chimie, ενώ το 1934 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών.
Ο Λανζεβέν διακρίθηκε για τις έρευνές του στον παραμαγνητισμό και τον διαμαγνητισμό, και για τη σύγχρονη ερμηνεία τους. Περίφημη είναι η παραγωγή από αυτόν υπερήχων με χρήση του Πιεζοηλεκτρικού φαινομένου. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εργάσθηκε στη χρήση των υπερήχων για την ανίχνευση υποβρυχίων, αλλά ο πόλεμος τελείωσε πριν λειτουργήσει η σχετική διάταξη.
Το 1910 διαδόθηκε ότι είχε μια ερωτική σχέση με τη Μαρία Κιουρί, χήρα πλέον και πέντε χρόνια μεγαλύτερή του. Ο ίδιος ο Λανζεβέν ήταν τότε παντρεμένος, αλλά σε διάσταση, και πατέρας 4 παιδιών — σήμερα, τα εγγόνια τους είναι παντρεμένα μεταξύ τους: η Ελέν Λανζεβέν-Ζολιό (Hélène Langevin-Joliot) και ο Μισέλ Λανζεβέν (Michel Langevin).
Ο Λανζεβέν απομακρύνθηκε από τη θέση του από τη ναζιστική Κυβέρνηση του Βισύ εξαιτίας της αντιθέσεώς του στη ναζιστική ιδεολογία. Πέθανε στο Παρίσι δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας.
1907 – Χιντέκι Γιουκάβα, Ιάπωνας φυσικός.
Ο Χίντεκι Γιουκάβα (23 Ιανουαρίου 1907 - 8 Σεπτεμβρίου 1981) ήταν Ιάπωνας φυσικός. Είναι κυρίως γνωστός για τη θεωρητική πρόβλεψη της ύπαρξης του μεσονίου και για το δυναμικό Γιουκάβα (Yukawa potential), που περιγράφει την ισχυρή εξάρτηση της ισχυρής πυρηνικής δύναμης από την ακτίνα δράσης της. Για τη συνεισφορά του αυτή στη θεωρητική φυσική έγινε ο πρώτος Ιάπωνας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1949.
Ο Γιουκάβα γεννήθηκε στο Τόκυο το 1907 και αποφοίτησε από το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Κιότο το 1929 όπου και εργάστηκε ως λέκτορας για τέσσερα χρόνια. Έδειξε ενδιαφέρον στη θεωρητική φυσική και κυρίως στη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων. Το 1933 έγινε βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οσάκα, σε ηλικία 26 ετών.
Το 1935 πρότεινε την ύπαρξη ενός σωματιδίου που ονόμασε "μεσοτρόνιο", το οποίο θα έπαιζε το ρόλο του φορέα της πυρηνικής δύναμης. Ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ του οποίου ο πατέρας ήταν καθηγητής της ελληνικής γλώσσας, του ανέφερε πως δεν υπάρχει "τρ" στη λέξη "μέσος", οπότε και η ονομασία που χρησιμοποιήθηκε για το υποθετικό σωματίδιο έγινε "μεσόνιο". Από την υπόθεση ότι το σωματίδιο αυτό κινείται με ταχύτητα περίπου ίση με την ταχύτητα του φωτός από νουκλεόνιο σε νουκλεόνιο, ο Γιουκάβα υπολόγισε ότι η μάζα του μεσονίου θα πρέπει να είναι 250 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ηλεκτρονίου.
Το 1936 οι Καρλ Άντερσον και Σεθ Νέντερμαγιερ ανακάλυψαν τα σωματίδια που ονομάζονται σήμερα μιόνια. Αυτά έχουν μάζα περίπου 200 φορές τη μάζα του ηλεκτρονίου και υπήρχε η υποψία ότι ήταν τα σωματίδια των οποίων την ύπαρξη είχε προβλέψει ο Γιουκάβα. Αργότερα όμως ανακαλύφθηκε ότι αντιδρούν ασθενικά με τους πυρήνες, πράγμα που σήμαινε ότι η υποψία δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.
Έντεκα χρόνια αργότερα, το 1947 ανακαλύφθηκαν από τον Σεσίλ Πάουελ, τα "μεσόνια π" ή "πιόνια", και αποδείχτηκε ότι ήταν τα σωματίδια που είχε προβλέψει ο Γιουκάβα.
Ο Γιουκάβα κέρδισε το Αυτοκρατορικό Βραβείο της Ιαπωνικής Ακαδημίας το 1940, το 1949 έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια και το ίδιο έτος του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ για την πρόβλεψη της ύπαρξης των πιονίων. Έγραψε εισαγωγικά βιβλία για την Κβαντομηχανική και τη Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων, στα Ιαπωνικά και απέκτησε τιμητικές διακρίσεις από το Πανεπιστήμιο των Παρισίων και από τη Βασιλική Κοινότητα του Εδιμβούργου.
Ήταν ένας από τους έντεκα επιστήμονες που υπέγραψαν το Μανιφέστο Ράσελ - Αϊνστάιν που υπογράμμιζε τους κινδύνους που εγείρονται από τη χρήση πυρηνικών όπλων.
1910 – Τζάνγκο Ράινχαρντ, τσιγγάνος από το Βέλγιο, βιρτουόζος της κιθάρας.
Ο Τζάνγκο Ράινχαρντ (Django Reinhardt, 23 Ιανουαρίου 1910 - 16 Μαΐου 1953) ήταν πρωτοποριακός βιρτουόζος κιθαρίστας της τζαζ και συνθέτης, που ξεχώρισε για την τεχνική και τη δεξιοτεχνία του, ενώ εφηύρε ένα εντελώς νέο στυλ τεχνικής τζαζ κιθάρας, που πλέον είναι μουσική παράδοση στη γαλλική τσιγγάνικη κουλτούρα. Ανάμεσα στις δημοφιλέστερες συνθέσεις του οι οποίες θεωρούνται πλέον κλασικά κομμάτια της τζαζ μουσικής, είναι τα "Minor Swing", "Daphne","Belleville", "Djangology", "Swing '42", "Nuages".
Ο Ζαν Τζάνγκο Ράινχαρντ γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1910 στη Liberchies, μια μικρή πόλη στο ανατολικό Βέλγιο, από τσιγγάνους γονείς. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων σε καταυλισμούς των Ρομά κοντά στο Παρίσι, παίζοντας μπάντζο, κιθάρα και βιολί από μικρή ηλικία. Ήδη στα 13 του, ο Ράινχαρντ ήταν σε θέση να βγάζει τα προς το ζην από τη μουσική.
Στην ηλικία των 18, τραυματίστηκε από πυρκαγιά στο τροχόσπιτο που έμενε με την πρώτη του σύζυγο. Ο ίδιος υπέστη εγκαύματα 1ου και 2ου βαθμού σε πολλά μέρη του σώματός του, ενώ το τρίτο και τέταρτο από τα δάχτυλα του αριστερού χεριού του έμειναν μερικώς παράλυτα. (παράμεσος & μικρός). Έτσι, αναγκάστηκε να επανέλθει στην οργανοπαιξία με έναν εντελώς νέο τρόπο. Έπαιζε όλα τα κιθαριστικά σόλο του με τα δύο δάχτυλα, και χρησιμοποιούσε τα δύο τραυματισμένα μόνο για την απόδοση συγχορδιών. Η περίοδος μεταξύ των ετών 1929 και 1933 ήταν καθοριστική για την εξέλιξή του. Εγκατέλειψε το μπάντζο υπέρ της κιθάρας, ενώ επηρεάστηκε από τις μουσικές των Έντι Λανγκ και Τζο Βενούτι, Λούις Άρμστρονγκ, Ντιούκ Έλινγκτον. Το 1933, συναντιέται με το βιολιστή Stéphane Grappelli, με τον οποίο το 1934 σχηματίζουν στο Παρίσι το Quintette du Hot Club de France.
Το 1946 περιόδευσε για σύντομο χρονικό διάστημα με τον Ντιούκ Έλινγκτον στις Η.Π.Α. αλλά οι εμφανίσεις του εκεί δεν έτυχαν ιδιαίτερα ευνοϊκής αποδοχής. Κατόπιν, επιστρέφει στη Γαλλία (Φεβρουάριος 1947). Το 1949 ηχογραφεί έναν από τους σημαντικότερους δίσκους του, το Djangology.
Το 1951, αποσύρθηκε στο χωριό Samois-sur-Seine, κοντά στο Φοντενμπλό, όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του. Συνέχισε να εμφανίζεται σε τζαζ κλαμπς στο Παρίσι, ενώ ξεκίνησε να παίζει ηλεκτρική κιθάρα, παρά τους αρχικούς δισταγμούς του προς το συγκεκριμένο όργανο.
Πέθανε το 1953 από εγκεφαλική αιμορραγία, σε ηλικία 43 ετών.
1914 – Αλεξάντερ Τρεμούλης, ελληνοαμερικανός σχεδιαστής αυτοκινήτων. (Θαν. 29/12/1991)
1914 - Γιάννης Φύριος, Έλληνας ηθοποιός.
1920 – Γουόλτερ Φρέντερικ Μόρισον, Αμερικανός εφευρέτης.
Ο Γουόλτερ Φρέντρικ Μόρισον (Walter Fredrick "Fred" 'Morrison, 23 Ιανουαρίου 1920 – 9 Φεβρουαρίου 2010) ήταν Αμερικανός πολιτικός μηχανικός, περισσότερο γνωστός ως ο άνθρωπος που εφηύρε το φρίσμπι.
Γεννήθηκε στο Ρίτσφιλντ της πολιτείας Γιούτα των ΗΠΑ και κατοικούσε στη Μονρόε.Ήταν παντρεμένος με τη Λου. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου παρακολούθησε τις πτήσεις βομβαρδιστικών στην Ιταλία, ενώ συνελήφθη και παρέμεινε αιχμάλωτος πολέμου επί 48 ημέρες.
Ο Μόρισον ισχυριζόταν ότι ο ίδιος είχε συλλάβει την αρχική ιδέα για το φρίσμπι όταν έριξε ένα καπάκι από ένα μεταλλικό κουτί με ποπ κορν μαζί με την τότε φιλενάδα του, Λου. Επειδή το καπάκι έφυγε μακριά, βρέθηκε από τον Μόρισον ότι τα κατσαρολάκια για γλυκά πετούσαν καλύτερα και ήταν πιο κοινά. Μαζί με τη Λου έφτιαξαν μια μικρή επιχείρηση και πουλούσαν "Flyin' Cake Pans" (ιπτάμενα κατσαρολάκια για γλυκά) στις ακτές της Σάντα Μόνικα, στην Καλιφόρνια.
Το 1946 ο 26χρονος από την Γιούτα συνέλαβε την ιδέα ενός σχεδίου για τον πρώτο στον κόσμο ιπτάμενο δίσκο, τον οποίο ονόμασε Whirlo-Way. Το 1948 στην επιχείρηση εισήλθε και ο επενδυτής Γουόρεν Φραντσιόνι, ο οποίος κάλυψε το κόστος για να επικαλυφθεί ο δίσκος με πλαστικό. Το 1955 ο Μόρισον και η Λου σχεδίασαν τον "Δίσκο του Πλούτωνα" (Pluto Platter), που ήταν το αρχέτυπο όλων των σύγχρονων ιπτάμενων δίσκων. Η ονομασία οφείλεται στην μανία με τα ΑΤΙΑ, που κυριαρχούσε στην Αμερική τη δεκαετία του 1950. Στις 23 Ιανουαρίου 1957 τα δικαιώματα του Pluto Platter πωλήθηκαν στην εταιρεία κατασκευής παιχνιδιών Wham-O, η οποία το 1958 Wham-O πρόσθεσε το όνομα Frisbee στο αρχικό όνομα του δίσκου, το οποίο ήταν μια δυσορθογραφία της εταιρείας Frisbie Pie Company. Το παιχνίδι σύντομα απέκτησε δημοφιλία, κυρίως μεταξύ των φοιτητών στις ΗΠΑ. Σχεδόν 100 εκατομμύρια πλαστικοί δίσκοι «φρίσμπι» είχαν πουληθεί έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ είχαν δημιουργηθεί και πανεπιστημιακά τουρνουά για αγώνες με «φρίσμπι».
Ο Μόρισον απεβίωσε το 2010. Το όνομά του φέρει ένα γήπεδο ντισκ γκολφ στην πόλη Χολαντέι της Γιούτα.
1921 – Μαρίγια Γκιμπούτας, Λιθουανή αρχαιολόγος.
Η Μαρίγια Γκιμπούτας (Birutė Marija Alseikaitė-Gimbutienė, Βίλνιους, Λιθουανία, 23 Ιανουαρίου 1921 - Λος Άντζελες, 2 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Λιθουανή αρχαιολόγος, εξέχουσα μορφή της αρχαιολογίας, κυρίως για την έρευνά της τόσο στους νεολιθικούς πολιτισμούς όσο και εκείνους της εποχής του Χαλκού, οι οποίοι κατά την άποψή της συνέθεταν τον "αρχαίο ευρωπαϊκό πολιτισμό", όρο που η ίδια εισήγαγε σε έργα της που δημοσεύθηκαν μεταξύ του 1946 και του 1971 και άνοιξαν νέους δρόμους στην αρχαιολογία συνδυάζοντας τον παραδοσιακό τρόπο έρευνας με τη γλωσσολογία και τη μυθολογία.
Καθηγήτρια της Αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας από το 1963 έως το 1989, ερεύνησε και δημοσίευσε ένα σημαντικό αριθμό αρχαιολογικών ευρημάτων, ενώ παράλληλα έσκαψε βαθύτερα από οποιονδήποτε άλλο στην προσπάθειά της να ανασύρει στην επιφάνεια σημαντικό αριθμό αντικειμένων τέχνης και καθημερινής ζωής των νεολιθικών πολιτισμών της Ευρώπης.
Η Μαρίγια Γκιμπούτας κέρδισε παγκόσμια φήμη ως ειδική της Ινδοευρωπαϊκής Εποχής του Χαλκού και της λαϊκής τέχνης της Λιθουανίας και της προϊστορίας της Βαλτικής και των Σλάβων, έτσι όπως τη συνόψισε στο Πολιτισμοί της εποχής του Χαλκού της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (1965). Μεγάλη αναταραχή προκάλεσε με τα τρία τελευταία της βιβλία: Οι Θεές και οι Θεοί της αρχαίας Ευρώπης (1974), Η Γλώσσα της Θεάς (1989) και το τελευταίο της βιβλίο Ο Πολιτισμός της Θεάς (1991), στο οποίο παρουσίασε μια επισκόπηση των θεωριών της για τους νεολιθικούς πολιτισμούς της Ευρώπης: αρχιτεκτονικά πρότυπα, κοινωνική δομή, τέχνη, θρησκεία, και ερμηνεία γραπτών πηγών. Έδωσε έμφαση στην άποψη ότι υπήρξε σημαντική διαφορά ανάμεσα στο αρχαίο μητριαρχικό σύστημα -εστιασμένο στη λατρεία της Μητέρας Θεάς- και τα πατριαρχικά πολιτισμικά στοιχεία της Ινδοευρωπαϊκής κουλτούρας, τα οποία διαμόρφωσαν τις κλασικές ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Στο έργο της η Γκιμπούτας επανερμήνευσε της ευρωπαϊκή προϊστορία στο φως στην γλωσσολογικής έρευνας, της εθνολογίας, και της ιστορίας των θρησκειών και προκάλεσε τις παραδοσιακές απόψεις για τις απαρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ο Τζόζεφ Κάμπελ και ο Άσλεϊ Μόνταγκιου, ο καθένας με τον τρόπο του, εξέφρασαν τις απόψεις τους για τη θεωρία της Γκιμπουτάς σε ό,τι αφορά στη Στήλη της Ροζέττας και την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών
1928 - Άλεν Στακ, Αμερικανός κολυμβητής.
1929 – Αλέκος Ζαρταλούδης, Έλληνας ηθοποιός. (Χίος 23 Ιανουαρίου 1929 – 7 Φεβρουαρίου 2007)
Το 1965 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη και την ίδια χρονιά έγινε μέλος του ΣΕΗ. Στο θέατρο συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τον θίασο Αλίκης Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Έζησε για αρκετό καιρό στις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές.
1930 – Ντέρεκ Γουόλκοτ (αγγλ. Derek Walcott) είναι κάτοχος του Νόμπελ συγγραφέας και σκηνοθέτης από την Καραϊβική.
Γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1930 στη Σάντα Λουτσία των Μικρών Αντίλλων. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών στη Τζαμάικα και σπούδασε θέατρο στις Η.Π.Α., με υποτροφία του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Το 1953 εγκαταστάθηκε στο Τρινιντάντ, όπου εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου και τέχνης και από το 1959 μέχρι το 1979 διηύθυνε το Θεατρικό Εργαστήριο του Τρινιντάντ, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος. Το 1962 δημοσιεύθηκε η συλλογή του In a Green Night και η ποίηση του άρχισε να κερδίζει τη διεθνή αναγνώριση. Το 1998 τιμήθηκε από τη Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου για το έργο του, το 1990 το έργο του Όμηρος κέρδισε το βραβείο W.H.Smith και το 1992του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ. Είναι επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Δίδαξε δημιουργική γραφή ποίησης και θεάτρου στα Πανεπιστήμια Κολούμπια, Γέηλ και Χάρβαρντ. Από το 1981 είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Το 2006 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από τη μεγάλη ποιητική του προσφορά, είναι γνωστός και για τα θεατρικά έργα του τα οποία έχουν παιχτεί σ' όλο τον κόσμο και έχουν σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.
1943 - Σόλομον Μαμαλόνι, πρωθυπουργός των νήσων Σολομώντα.
1944 - Σεργκέι Μπέλοφ, Ρώσος καλαθοσφαιριστής και προπονητής.
1949 - Ανδρέας Μιχαλόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1957 - Καρολίνα, πριγκίπισσα του Μονακό.
1961 - Πέτρος Δουρδουμπάκης, Έλληνας τραγουδοποιός.
1964 - Μπάρατ Τζάγκντεο, πρόεδρος της Γουιάνας.
1967 – Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, Τούρκος αρσιβαρίστας.
Ο Ναίμ Σουλεϊμάνογλου (Naim Süleymanoğlu, 23 Ιανουαρίου 1967) είναι πρώην αθλητής της άρσης βαρών.
Γεννήθηκε στο Πτιχάρ της Βουλγαρίας στις 23 Ιανουαρίου 1967 σαν Ναούμ Σουλεμάνοβ (Naum Shalamanov) και ήταν Τουρκικής καταγωγής. Σε όλη του την καριέρα κέρδισε τρία ολυμπιακά πρωταθλήματα, επτά παγκόσμια πρωταθλήματα και έξι ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και βελτίωσε το παγκόσμιο ρεκόρ 46 φορές, όλα σαν αθλητής της Τουρκίας. Το πρώτο του ρεκόρ το έκανε σε ηλικία 16 ετών και λόγω του ύψους του (1.47 cm) αποκαλούνταν Ηρακλής τσέπης. Έγινε μέλος της εθνικής ομάδας της Βουλγαρίας αλλά το 1984 δε συμμετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες λόγω του μποϋκοτάζ των κομμουνιστικών κρατών στο οποίο συμμετείχε και η Βουλγαρία. Το 1988 αποκτά την Τουρκική υπηκοότητα και συμμετέχει από τότε εκπροσωπώντας την Τουρκία και κατακτώντας μετάλλια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις.
Έχει κατακτήσει τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια το 1988,1992 και 1996.
Είναι ο μοναδικός προς το παρόν αθλητής άρσης βαρών που έχει καταφέρει να σηκώσει 2.5 φορες το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στήν κίνηση του εμπολέ-ζετέ.
1970 - Άριαν Κόμαζετς, Κροάτης καλαθοσφαιριστής.
1974 - Τίφανι Θίσεν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1982 - Μύρωνας Στρατής, Έλληνας τραγουδιστής.
1984 - Άριεν Ρόμπεν, Ολλανδός ποδοσφαιριστής.
1986 - Χοσέ Ενρίκε, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1989 - Γιάνι Τσενγκ, γκόλφερ από την Ταϊβάν.
1998 - XXXTentacion, Αμερικανός τραγουδιστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
619 – Ιωάννης ο Ελεήμων, Πατριάρχης Αλεξανδρείας.
Ο Ιωάννης ο Ελεήμων (556 - 23 Ιανουαρίου 619) ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας περί τα έτη 610-619.
Γεννήθηκε το 556 στην Αμαθούντα της Κύπρου. Η μητέρα του ονομαζόταν Ευκοσμία ή Κοσμία και ο πατέρας του Επιφάνιος, και ήταν έπαρχος Κύπρου. Ο Ιωάννης παντρεύτηκε και απέκτησε και παιδιά, όμως η σύζυγός του και τα παιδιά του πέθαναν σύντομα, και έμεινε μόνος. Τότε αφιερώθηκε στο Θεό. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έγινε ευρύτατα γνωστός για τις φιλάνθρωπες πράξεις του.
Μετά το θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου Α΄, ο λαός και ο πατρίκιος Νικήτας, έπαρχος της Αιγύπτου και εξάδελφος του αυτοκράτορα Ηράκλειου, ζήτησαν από τον Αυτοκράτορα να τοποθετηθεί ο Ιωάννης στη θέση αυτή, πράγμα που έγινε το 610.
Ως επίσκοπος (Πατριάρχης) Αλεξαδρείας έκανε πλουσιότατο έργο. Αύξησε τους ναούς της πόλης από 7 σε 70, πολέμησε τον Μονοφυσιτισμό, έχτισε νοσοκομεία, ξενοδοχεία, πτωχοτροφεία, οργάνωνε συσσίτια και γενικά ελεούσε αυτούς που είχαν ανάγκη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να του δοθεί το προσωνύμιο «Ελεήμων». Όταν οι Πέρσες κατέκτησαν την Αλεξάνδρεια, αναγκάστηκε να καταφύγει στην πατρίδα του, την Κύπρο, όπου και πέθανε στις 23 Ιανουαρίου του 619.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του ως αγίου στις 12 Νοεμβρίου.
Μετά το θάνατό του, το σκήνωμά του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1249 μεταφέρθηκε στη Βενετία, ενώ ένα μέρος του εστάλη το 1489 από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ στο Βασιλιά Ματθία Κορβίνο της Ουγγαρίας και τοποθετήθηκε στο βασιλικό παρεκκλήσι του Κάστρου της Βούδα.
Σήμερα, μέρος του σκηνώματός του βρίσκεται σε παρεκκλήσι του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Μαρτίνου στη Μπρατισλάβα και άλλο στο Ναό San Giovanni in Bragora της Βενετίας.
Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων είναι πολιούχος άγιος της Λεμεσού και της κωμόπολης Casarano της Νότιας Ιταλίας. Ναός αφιερωμένος σε αυτόν, χρονολογούμενος στον 12ο αιώνα, έχει βρεθεί στο Λυγουριό Αργολίδας, ενώ άλλος ναός αφιερωμένος σε αυτόν κατεδαφίστηκε πρόσφατα στη Βέροια[2]. Τέλος, αξιόλογος είναι ο ναός του αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος στη Βενετία (San Giovanni Elemosinario), που χρονολογείται στο 1071.
1002 – Όθων Γ’, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο Όθων Γ΄ (Otto III, Ιούνιος/Ιούλιος 980 - 23 Ιανουαρίου 1002) ήταν αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 996 έως τον πρόωρο θάνατό του το 1002. Μέλος της δυναστείας των Οθώνων, ο Όθων Γ΄ ήταν ο μόνος γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Όθωνα Β΄ και της συζύγου του, Θεοφανούς Σκλήραινας.
Εξελέγη βασιλιάς της Γερμανίας στην Βερόνα τον Ιούνιο 983 και σε ηλικία τριών ετών στέφθηκε αυτοκράτορας στο Άαχεν στις 25 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Στις αρχές του 984 ο δούκας Ερρίκος που είχε εκθρονιστεί στην Βαυαρία από τον πατέρα του, Όθωνα Β΄, απαιτούσε την αντιβασιλεία σαν μέλος του βασιλικού οίκου. Για να πετύχει τον σκοπό του έκανε συμμαχία με τον βασιλιά της Γαλλίας Λοθάριο. Ο Βίλιγκις, αρχιεπίσκοπος του Μάιντς, πίεσε τον Ερρίκο να απελευθερώσει τον αιχμάλωτο βασιλιά. Ο Όθων επέστρεψε στην μητέρα του, την πριγκίπισσα Θεοφανώ, που ήταν αντιβασίλισσα, που εγκατέλειψε την ιμπεριαλιστική πολιτική του συζύγου της και αφοσιώθηκε ιδιαίτερα στην εκκλησία. Μετά τον θάνατο της μητέρας του (991) η γιαγιά του, Αδελαΐδα της Ιταλίας, έγινε αντιβασιλέας για λογαριασμό του ανήλικου Όθωνα μέχρι την ενηλικίωση του (994).
1297 - Φλωρέντιος, πρίγκιπας της Αχαΐας.
1312 - Ισαβέλλα Α΄, πριγκίπισσα της Αχαΐας.
1348 - Κάρολος, δούκας του Δυρραχίου.
1516 - Φερδινάνδος Β΄, βασιλιάς της Αραγωνίας.
1698 - Ερνέστος Αύγουστος, εκλέκτορας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ.
1806 - Ουίλιαμ Πιτ ο νεότερος, Άγγλος πολιτικός.
1893 - Χοσέ Θορρίγια, Ισπανός συγγραφέας.
1939 - Ματίας Ζίντελαρ, Αυστριακός ποδοσφαιριστής.
1944 – Έντβαρντ Μουνκ, νορβηγός συμβολιστής ζωγράφος.
Ο Έντβαρτ Μουνκ (Edvard Munch, 12 Δεκεμβρίου 1863 - 23 Ιανουαρίου 1944) ήταν Νορβηγός ζωγράφος, που ανήκει στους προδρόμους του εξπρεσιονισμού. Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1863 στο χωριό Άνταλσμπρουκ της Νορβηγίας και μεγάλωσε στο Όσλο. Πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1944 στο Όσλο. Το πιο γνωστό του έργο είναι «Η Κραυγή».
Το 1879 ο Μουνκ εγγράφηκε σε τεχνικό κολλέγιο, με θέμα μελέτης την εφαρμοσμένη μηχανική, αλλά διέκοψε τις σπουδές του λόγω συχνών ασθενειών. Το 1880, άφησε το κολλέγιο για να γίνει ζωγράφος. Το 1881, εγγράφηκε στο βασιλικό σχολείο τέχνης και σχεδίου της Κριστιάνια. Οι δάσκαλοί του ήταν ο γλύπτης Julius Middelthun και ο ζωγράφος Christian Krohg.
Ενώ επηρεάζεται καλλιτεχνικά από τους μετα-ιμπρεσσιονιστές, ο Μουνκ είναι συμβολιστικός σε περιεχόμενο, απεικονίζοντας μια κατάσταση του μυαλού παρά μια εξωτερική πραγματικότητα. Ο Μουνκ υποστήριξε ότι ο ιδιωματισμός των ιμπρεσσιονιστών δεν ταίριαξε στην τέχνη του. Δεν αποσκοπούσε στην απεικόνιση μιας τυχαίας στιγμής της πραγματικότητας, αλλά σε καταστάσεις που υπάρχει έντονο συναισθηματικό περιεχόμενο και εκφραστική ενέργεια. Υπολόγιζε προσεκτικά τις συνθέσεις του για να δημιουργήσει μια ανήσυχη, τεταμένη ατμόσφαιρα.
Στη δεκαετία του '30 και τη δεκαετία του '40, οι Ναζί θεώρησαν τα έργα του "εκφυλισμένη τέχνη" και αφαίρεσαν τη δουλειά του από τα γερμανικά μουσεία. Ο Μουνκ πληγώθηκε βαθιά, καθώς είχε αρχίσει να αισθάνεται τη Γερμανία σαν την δεύτερη πατρίδα του.
Έχτισε ένα στούντιο και ένα σπίτι στο κτήμα Ekely στο Skøyen του Όσλο, όπου και πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Πέθανε εκεί στις 23 Ιανουαρίου 1944, έναν μήνα μετά από τα 80ά γενέθλιά του.
1948 - Ξενοφών Σγουρός, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.
1958 – Φρεντ Φράνσις Μπόσγουορθ, Αμερικανός ευαγγελιστής.
Ο Φρεντ Φράνσις Μπόσγουορθ (αγγλ.: Fred Francis Bosworth, 17 Ιανουαρίου 1877 - 23 Ιανουαρίου 1958) ήταν Αμερικανός Πεντηκοστιανός ευαγγελιστής. Συγκαταλέγεται στους λεγόμενους "faith healers" (θεραπευτές διαμέσου της πίστεως). Γεννήθηκε σε ένα αγρόκτημα στη Νεμπράσκα και ανατράφηκε σε μια οικογένεια Μεθοδιστών. Στην ηλικία των 17, αναγεννήθηκε και μετά από δύο χρόνια θεραπεύτηκε από σημαντικά πνευμονικά προβλήματα. Μετά από αυτό, ο Μπόσγουορθ άρχισε να ακολουθεί πιστά τις Χριστιανικές αρχές, αν και αρχικά άλλαξε διάφορες εκκλησίες. Αρκετά χρόνια μετά τη θεραπεία του, παρευρέθηκε στην εκκλησία του Αλεξάντερ Ντόουι στο Ιλλινόις, και έπειτα παρευρέθηκε σε Πεντηκοστιανές συναθροίσεις.
Όταν ο Μπόσγουορθ έλαβε την εμπειρία της Πεντηκοστής το 1906, απέκτησε μια έντονη επιθυμία να κηρύξει το Ευαγγέλιο, αφήνοντας τις επιχειρησιακές δρατηριότητές του και εναποθέτωντας την επιβίωσή του στην πίστη. Περίπου το 1909 μετακόμισε στο Τέξας, και το 1910 ξεκίνησε μια εκκλησία στο Ντάλλας. Το 1914 ήταν ένας από τους ιδρυτές των Συνάξεων του Θεού, με τις οποίες συνεργάστηκε μέχρι το 1918. Αρχισε έπειτα μια νέα εκκλησία στο Ντάλλας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20 ήταν γνωστός για τις περιοδείς του που περιλάμβαναν μεγάλες συναθροίσεις στις οποίες υπεράσπισε τις θεραπείες διαμέσω της πίστης, με παρεύρισκόμενους ανθρώπους από όλη τα δόγματα. Περίπου το 1930 άρχισε ένα από τα πρώτα πετυχημένα Χριστιανικά ραδιοφωνικά προγράμματα. Σήμερα είναι περισσότερο γνωστός για το βιβλίο του Χριστός ο Θεραπευτής που είχε εκδοθεί περισσότερες από 7 φορές όταν ακόμα ήταν εν ζωή, και σήμερα έχει κυκλοφορήσει σε 500.000 αντίτυπα.
1973 – Αλέξανδρος Ωνάσης, γιος του έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση.
Είχε αναλάβει τη γενική διεύθυνση της "Ολυμπιακής Αεροπορίας". Τραυματίστηκε θανάσιμα σε αεροπορικό δυστύχημα που συνέβη αμέσως μετά την απογείωση μέσα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού (Αθήνα) και που πιθανολογήθηκε με βάσιμα στοιχεία ως εγκληματική πράξη.
1980 - Λιλ Ντάγκοβερ, Γερμανίδα ηθοποιός.
1986 - Γιόζεφ Μπόις, Γερμανός καλλιτέχνης.
1989 – Σαλβαντόρ Νταλί, Ισπανός σουρεαλιστής ζωγράφος.
Συνδέθηκε με το καλλιτεχνικό κίνημα του υπερρεαλισμού, στο οποίο ανήκε για ένα διάστημα. Αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς ζωγράφους του 20ου αιώνα και μια πολύ εκκεντρική φυσιογνωμία της σύγχρονης τέχνης.
1989 – Αναστάσιος Βερνάρδος, Έλληνας νομικός και φιλόσοφος.
Ο Αναστάσιος Βερνάρδος (1928 - 1989) ήταν Έλληνας νομικός και συγγραφέας,ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιουλίου 1928. Πατέρας του ο Αριστείδης Βερνάρδος από το Προγκί Κυθήρων και μητέρα του η Πόπη το γένος Σικάκη από το Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1956 διορίστηκε ειρηνοδίκης στο Ειρηνοδικείο Νέστου με έδρα το Σιδηρόνερο Δράμας, όπου γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγο και σύντροφο της υπόλοιπης ζωής του Σωτηρία. Απέκτησαν τρία παιδιά, την Πόπη, την Όλγα και τον Αριστείδη.
Το 1957 πέτυχε στις εξετάσεις για πάρεδρος και τοποθετήθηκε στο Πρωτοδικείο Αθηνών. Από το 1985 έως το 1987 διετέλεσε Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών. Το Σεπτέμβριο του 1986 έλαβε μέρος ως εκπρόσωπος των Ελλήνων Δικαστών στη συνάντηση των δικαστών των 12 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγινε στο Λουξεμβούργο.
Το 1987 ιδρύθηκε το Διεθνές Κέντρο Μελετών Φιλοσοφίας - Θεωρίας - Κοινωνιολογίας και Επιστημολογίας του Δικαίου, στο οποίο εκλέχθηκε πρώτος Πρόεδρος. Σκοπός του Κέντρου ήταν η συμβολή στην ανάπτυξη του ενδιαφέροντος των νομικών για προβλήματα φιλοσοφίας και θεωρίας του δικαίου με την ευρύτερη έννοια. Στα ιδρυτικά μέλη του περιλαμβάνονταν αρκετοί ξένοι πανεπιστημιακοί. Το ίδιο έτος γίνεται μέλος της Εταιρείας Νομικής Μεθοδολογίας (Association Internationale de Methodologie Juridique), που εδρεύει στην Αιξ-αν-Προβάνς της Γαλλίας. Είχε προσκληθεί εκεί για ένα συνέδριο κατά τις 5-7 Σεπτεμβρίου 1988, στο οποίο τελικά δεν πήγε, έστειλε όμως τη σχετική εργασία του που δημοσιεύτηκε στο Revue de la Recherche Juridique – Droit Prospectif (1988 - 4).
Την 23 Ιανουαρίου 1989 ο Αναστάσιος Βερνάρδος δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση 1η Μάη σε απόσταση πενήντα μέτρων από το σπίτι του. Ήταν η επομένη ημέρα της ονομαστικής του γιορτής.
1990 - Άλεν Κόλινς, Αμερικανός μουσικός (Lynyrd Skynyrd).
1992 - Γεώργιος Μπακατσέλος, Έλληνας πολιτικός.
1992 - Φρέντι Μπαρθόλομιου, Άγγλος ηθοποιός.
1998 - Μοχαμάντ Γιουσούφ, Πρωθυπουργός του Αφγανιστάν.
1999 - Τζο Ντ'Αμάτο, Ιταλός σκηνοθέτης.
2002 - Ρόμπερτ Νόζικ, Αμερικανός φιλόσοφος.
2002 – Πιερ Μπουρντιέ, γάλλος κοινωνιολόγος.
Ο Πιέρ Μπουρντιέ (Pierre Bourdieu, 1930-2002) ήταν Γάλλος φιλόσοφος , κοινωνιολόγος και κοινωνικός επιστήμονας.
Σπούδασε φιλοσοφία στην École Normale Supérieure στο Παρίσι. Το 1964 γίνεται διευθυντής ερευνών στην École des Hautes Études, όπου τέσσερα χρόνια μετά ιδρύει το Centre de Sociologie Européenne. Επιπλέον, εκείνη τη χρονιά διευθύνει τη σειρά «Le Sens Commun» των εκδόσεων "Minuit", ενώ το 1975 γίνεται ιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού Actes de la recherche en sciences sociales. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 κερδίζει την έδρα της κοινωνιολογίας στο Collège de France. Το 1989 ίδρυσε και διηύθυνε την ευρωπαϊκή επιθεώρηση βιβλίου LIBER και το 1996 τον εκδοτικό οίκο «Raison d'Agir».
Στα περισσότερα από 40 έτη παγκόσμιας επιστημονικής παρουσίας του παρήγαγε ένα τεράστιο επιστημονικό έργο εμπειρικής και θεωρητικής έρευνας, που μεταφράστηκε σε πολλές χώρες του κόσμου ( όπως στην Ελλάδα από τον καθηγητή Νίκο Παναγιωτόπουλο) και ενέπνευσε ένα σπουδαίο αριθμό ερευνών σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους. Ο Μπουρντιέ είναι ο πλέον μεταφρασμένος επιστήμονας του τέλους του 20ού αιώνα, φιλόσοφος-κοινωνικός επιστήμονας με παγκόσμια αναγνώριση και έργο που σημαδεύει τη συζήτηση των ιδεών αυτού του αιώνα.
2006 - Σαβίνο Γκουλιελμέτι, Ιταλός γυμναστής.
2007 – Χάουαρντ Χαντ, Αμερικανός πράκτορας.
Ο Χάουαρντ Χαντ (Howard Hunt) (9 Οκτωβρίου 1918, Νέα Υόρκη - 23 Ιανουαρίου 2007 Φλόριντα), δούλευε στο Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ρίτσαρντ Νίξον, και ήταν πρωταγωνιστής στο σκάνδαλο Watergate. Καταδικάστηκε για διάρρηξη, συνωμοσία και υποκλοπή σε 33 μήνες φυλάκισης. Ο Χαντ, μαζί με τον Γκόρντον Λίντι και άλλους, ήταν ένας από τους "υδραυλικούς" του Λευκού Οίκου, μια μυστική ομάδα με σκοπό της να σταματάει τις "διαρροές".
Ήταν πράκτορας της CIA από το 1949 μέχρι το 1970 και λέγεται ότι συμμετείχε στην επέμβαση των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα, καθώς και στο σχεδιασμό για την ανατροπή του προέδρου Άρμπενς Γκουσμάν στη Γουατεμάλα, ενώ κατηγορήθηκε για ανάμειξη στη δολοφονία του Τζων Κένεντι. Για την τελευταία υπόθεση όμως δικαιώθηκε το 1981 από αμερικανικό δικαστήριο, μετά από μήνυση που άσκησε εναντίον της δεξιάς οργάνωσης "Liberty Lobby", που είχε δημοσιεύσει άρθρο που τον κατηγορούσε για ανάμειξη στην υπόθεση Κένεντι. Έγραψε πολλά μυθιστορήματα, εμπνευσμένα από τις εμπειρίες που απέκτησε από τη συμμετοχή του στις μυστικές υπηρεσίες. Μερικά από τα βιβλία του έγιναν κινηματογραφικές ταινίες.
2007 – Τατιάνα Μαμάκη, Ελληνίδα χορογράφος.
Η Τατιάνα Μαμάκη - Βαρούτη (Μάρτιος 1921 - 23 Ιανουαρίου 2007) ήταν Ελληνίδα χορογράφος. Γεννήθηκε στο Κίεβο της Ρωσίας τον Μάρτιο του 1921. Σπούδασε χορογραφία στην Αθήνα, στη σχολή μπαλέτου της Μαντάμ Ρεϋμόν, και στη συνέχεια στη Βαρσοβία όπου έλαβε δίπλωμα χορού και εμφανίσθηκε ως χορεύτρια στην Όπερα της πόλης. Από την Βαρσοβία συνέχισε σπουδές στο Λονδίνο και το Παρίσι. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα υπήρξε πρώτη χορεύτρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1939 - 1949) και του Βασιλικού θεάτρου.
To 1949 μετέβη στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης όπου παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα στη σχολή Πρεομπραζέσκα. Με την επιστροφή της εργάσθηκε πλέον ως χορογράφος Έχει χορογραφήσει τις περισσότερες τραγωδίες αλλά και θεατρικές παραστάσεις, όπερες και οπερέτες καθώς και κινηματογραφικές ταινίες. Συνεργάσθηκε σε τακτικές εκπομπές της ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Σημαντικότερη χορογραφία της θεωρήθηκε εκείνη της παράστασης «Νόρμα» με την Μαρία Κάλλας που δόθηκε το 1960 στην Επίδαυρο.
Η Γαλλία την τίμησε με ανώτερο παράσημο τέχνης.
Η Τατιάνα Μαμάκη πέθανε στην Αθήνα στις 23 Ιανουαρίου του 2007 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
2012 – Κωνσταντίνος Γκόγκας, Έλληνας τραγουδιστής.
2015 - Αμπντουλάχ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας.
2016 - Τζίμι Μπέην, Σκωτσέζος μπασίστας (Rainbow, Dio).
2017 - Βαγγέλης Πανάκης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
2020 - Κωνσταντίνος Φαραντάτος, Μητροπολίτης πρ. Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας.
2021 - Λάρι Κινγκ ήταν ένας Αμερικανός τηλεοπτικός παρουσιαστής και ραδιοφωνικός παραγωγός. (19 Νοεμβρίου 1933 – 23 Ιανουαρίου 2021)
Έχει βραβευτεί με δύο Βραβεία Peabody, ένα Βραβεία Έμμυ και 10 βραβεία Cable ACE. Θεωρείται ως ο πιο επιτυχημένος παρουσιαστής στην αμερικανική τηλεόραση.
Ξεκίνησε σαν τοπικός δημοσιογράφος και συνεντευκτής ραδιοφώνου τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Το 1978 ανέλαβε παρουσιαστής του The Larry King Show, ένα ολονύχτιο ραδιοφωνικό πρόγραμμα κλήσης σε εθνικό επίπεδο στο MBS. Από το 1985 έως το 2019 παρουσίαζε την βραδινή τηλεοπτική εκπομπή Larry King Live στο CNN. Από το 2012 έως το 2020 παρουσίαζε το Larry King Now στο Hulu και RT America. Συνέχισε με την παρουσίαση του Politicking with Larry King, ενός εβδομαδιαίου πολιτικού ταλκ σόου, το οποίο προβαλλόταν από δύο σταθμούς από το 2013.
Το 2019 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τον Αύγουστο του 2020, έχασε δύο από τα πέντε παιδιά του, και συγκεκριμένα τον γιο της πρώην συζύγου του, Άντι, 65 ετών, από καρδιακή προσβολή, και την κόρη του Σάια, 51 ετών, από καρκίνο του πνεύμονα.
Πέθανε σε ηλικία 87 ετών, ενώ νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες με συμπτώματα κορωνοϊού.
Σαν σήμερα 21 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 21 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Μαξίμου Ομολογητού, (Μάξιμος, Μάξιμη, Μάξιμα *)
Αγίας Αγνής, (Αγνή, Αγνούλα)
Αγίου Ευγενίου εκ Τραπεζούντας, (Ευγένιος, Ευγένης *)
Αγίου Νεοφύτου του Μάρτυρος, (Νεόφυτος, Νεοφυτία, Νεοφύτη)
Αγίου Πατρόκλου, (Πάτροκλος, Πατρόκλειος, Πατροκλέας, Πατροκλής, Πατρόκλεια, Πατροκλά, Πάτρα, Πατρούλα)
21 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1189: Ο Φίλιππος Αύγουστος Β’ της Γαλλίας και ο Ερρίκος Β’ της Αγγλίας ξεκινούν τη συγκέντρωση των στρατευμάτων τους για την Γ’ Σταυροφορία.
1525: Ιδρύεται στη Ζυρίχη το κίνημα των Ελβετών Αναβαπτιστών, όταν μία ομάδα πιστών βαπτίζει ο ένας τον άλλο σπάζοντας μία παράδοση χιλίων ετών ένωσης Κράτους-Εκκλησίας.
1643: Ο ολλανδός εξερευνητής Άμπελ Τάσμαν συναντά τυχαία το αρχιπέλαγος Τόνγκα. Δύο ονόματα που προσέδωσε σε σημεία της Νέας Ζηλανδίας διατηρούνται ακόμη: Το Ακρωτήριο Μαρία Φαν Ντίεμεν και τα Νησιά Θρι Κινγκς.
1789: Τυπώνεται στη Βοστώνη η πρώτη αμερικανική νουβέλα, με τίτλο «The Power of Sympathy: or the Triumph of Nature Founded in Truth».
1790: Ο δρ Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν προτείνει στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση τη χρήση της λαιμητόμου ως ανώδυνου μέσου και μέτρου ισότητας για την εκτέλεση της θανατικής ποινής.
1830: Υπογράφεται στο Λονδίνο μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας πρωτόκολλο με το οποίο η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.
1878: Ο Ελληνικός στρατός, αποτελούμενος από 24.000 πεζούς, 300 ιππείς και 4 πυροβολαρχίες, υπό τον αντιστράτηγο Σκαρλάτο Σούτσο, εισβάλλει άνευ κηρύξεως πολέμου στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία, για να προστατεύσει τους επαναστάτες Θεσσαλούς. Μέσα σε δύο ημέρες θα απελευθερώσει τα χωριά μέχρι τον Δομοκό.
1887: Ιδρύεται η αμερικανική Ένωση Ερασιτεχνών Αθλητών, που στοχεύει στην προώθηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
1898: Η Ελλάδα τίθεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, λόγω πτώχευσης. Ολοκληρώνεται το τεχνοκρατικό τμήμα της δουλειάς της διεθνούς επιτροπής ελέγχου.
Ο νόμος που συντάσσει η εξαμελής επιτροπή θα ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή στις 21 Φεβρουαρίου 1898 και επισήμως η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου θα αναλάβει την οικονομική διοίκηση στις 28 Απριλίου 1898.
Αποφασίζεται ότι στη Διεθνή Οικονομική Επιτροπή θα εκχωρηθούν για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους τα μονοπώλια (άλατος, πετρελαίου, σπίρτων, παιγνιόχαρτων κ.λπ.), ο φόρος καταναλώσεως καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου, οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά, ενώ η ΔΟΕ θα έχει επίσης την εποπτεία των δημοσίων υπηρεσιών που είναι αρμόδιες για την είσπραξη των δημόσιων εσόδων.
1899: Η αυτοκινητοβιομηχανία Opel κατασκευάζει το πρώτο της αυτοκίνητο.
1903: Ολοκληρώνονται οι εργασίες στη Στοά Αττάλου. Αποκαλύπτεται ολόκληρο το κτίριο, αλλά και σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα.
1903: Ο διάσημος μάγος Χάρι Χουντίνι «εξαφανίζεται» μέσα από αστυνομικό τμήμα του Αμστερνταμ.
1908: Νόμος στη Νέα Υόρκη απαγορεύει στις γυναίκες να καπνίζουν σε δημόσιους χώρους.
1911: Διεξάγεται για πρώτη φορά στο Μόντε Κάρλο το ράλι αυτοκινήτων της ομώνυμης πόλης.
1919: Ιδρύεται στο Δουβλίνο η Ιρλανδική Βουλή, από μέλη του Σιν Φέιν, που είχαν εκλεγεί στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων και αρνήθηκαν τις έδρες τους στο Λονδίνο.
1921: Ο Αντόνιο Γκράμσι ιδρύει στο Λιβόρνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας.
1922: Ο πρώτος καταγεγραμμένος αγώνας σλάλομ στο σκι διεξάγεται στο Μούρεν στην Ελβετία.
1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος προαναγγέλλει δημοψήφισμα για το πολιτειακό.
1924: Ο Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ., σβήνει σε ηλικία 54 ετών στην Γκόρκι, κοντά στη Μόσχα. Το σώμα του θα βαλσαμωθεί και θα τοποθετηθεί σε μόνιμη έκθεση στο μαυσωλείο Λένιν στη Μόσχα. Η Αγία Πετρούπολη μετονομάζεται σε Λένινγκραντ προς τιμήν του. Τον επικήδειο θα εκφωνήσει ο Ιωσήφ Στάλιν.
1925: Το κοινοβούλιο της Αλβανίας ανακηρύσσει τη χώρα σε Δημοκρατία. Πρώτος πρόεδρος της είναι ο Αχμέτ Ζόγου.
1927: Ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός του BBC καλύπτει για πρώτη φορά ραδιοφωνικά αγώνα πρωταθλήματος της Football League (Αρσεναλ - Σάντερλαντ 1-1).
1930: Στο Λονδίνο, αρχίζουν οι εργασίες Διεθνούς Συνόδου, για θέματα εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων.
1933: Η Κοινωνία των Εθνών απορρίπτει τους όρους, που πρότεινε η Ιαπωνία για διευθέτηση των διαφορών της με την Κίνα.
1935: Στρατεύματα της Αιθιοπίας σκοτώνουν 117 άτομα κατά μήκος των συνόρων με τη γαλλική αποικία της Σομαλίας.
1936: Ενθρονίζεται ο Εδουάρδος Ζ της Αγγλίας, που παραιτήθηκε τον επόμενο Δεκέμβριο, προκειμένου να μπορέσει να παντρευτεί την δύο φορές διαζευγμένη Αμερικανίδα Γουόλις Σίμπσον.
1939: Συνεχίζεται με επιτυχία η εξόρμηση για την ανάπτυξη του πρασίνου στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας.
1941: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, οι συμμαχικές δυνάμεις της Αυστραλίας και της Βρετανίας επιτίθενται στην πόλη Τομπρούκ της Λιβύης.
1942: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, στη Βόρεια Αφρική, οι γερμανικές δυνάμεις υπό τον Ρόμελ απωθούν τους Βρετανούς προς τα Ανατολικά.
1942: Ο αμερικανός ζωγράφος Έντουαρντ Χόπερ ολοκληρώνει τον περίφημο πίνακά του «Nighthawks».
1943: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: 34 παιδιά σε σχολείο του Λονδίνου σκοτώνονται από αεροπορική επιδρομή των Ναζί.
1943: οι Σοβιετικοί καταλαμβάνουν και το τελευταίο αεροδρόμιο γύρω από το Στάλινγκραντ, εμποδίζοντας έτσι τον ανεφοδιασμό των Γερμανών. Ο Χίτλερ εξακολουθεί να απαιτεί από το Φρίντριχ Πάουλους να μην παραδοθεί στους Σοβιετικούς.
1943: Πνίγεται ο ήρωας της Πίνδου, Κωνσταντίνος Δαβάκης, και άλλοι αξιωματικοί, μετά τον τορπιλισμό από συμμαχικό υποβρύχιο του ιταλικού πλοίου «Τσιτά ντι Τζένοβα» (Πόλη της Γένοβα) που τούς μετέφερε ως ομήρους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία.
1946: Το ΚΚΕ ζητά την αποχώρηση των Άγγλων από την Ελλάδα. Την ίδια μέρα, οι Σοβιετικοί καταγγέλλουν στον ΟΗΕ την παρατεταμένη παραμονή των αγγλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.
1954: Καθελκύεται ο «Ναυτίλος», το πρώτο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο των ΗΠΑ.
1960: Οι Έλληνες αγρότες ζητούν την εξασφάλιση των προς το ζην.
1968: Οι Simon & Garfunkel κυκλοφορούν το άλμπουμ "The Graduate", που τους χάρισε την πρώτη θέση στα βρετανικά τσάρτς κι ένα βραβείο Γκράμι.
1969: Στην Ελβετία, κατά τη διάρκεια της πειραματικής λειτουργίας ενός πυρηνικού αντιδραστήρα, απελευθερώνεται μεγάλη ποσότητα ραδιενεργούς ακτινοβολίας μέσα σε ένα σπήλαιο, το οποίο σφραγίζεται.
1974: Οι ΗΠΑ απορρίπτουν έκκληση του Νοτίου Βιετνάμ για ναυτική βοήθεια στις συγκρούσεις με την Κίνα σχετικά με τα νησιά Παρασέλ.
1975: Οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου οδηγούνται στις φυλακές Κορυδαλλού.
1976: Αρχίζει η εμπορική εκμετάλλευση του υπερηχητικού επιβατικού αεροπλάνου Κονκόρντ, με δύο ταυτόχρονες απογειώσεις από το Λονδίνο και το Παρίσι.
1977: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, απονέμει χάρη στους περισσότερους στρατιώτες που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον Πόλεμο του Βιετνάμ για λόγους συνείδησης.
1982: Η Εκκλησία της Ελλάδος τάσσεται κατά της νομοθετικής ρύθμισης για την αποποινικοποίηση της μοιχείας.
1984: Γεννιούνται από ένα ζευγάρι στο Λονδίνο τα πρώτα τρίδυμα του "σωλήνα", ένα κοριτσάκι και δύο αγοράκια.
1988: Η «17 Νοέμβρη» πραγματοποιεί απόπειρα δολοφονίας του αμερικανού αξιωματούχου Τζορτζ Κάρος, επικεφαλής του κλιμακίου της DIA (Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών) στην Αθήνα. Η επίθεση ματαιώνεται γιατί μέλος της 17Ν που έχει την ευθύνη της πυροδότησης του μηχανισμού φοβάται μήπως χτυπηθεί ένας φρουρός.
1989: Εγκαινιάζεται στην Παιανία το πολυτελές ξενοδοχείο 35 δωματίων του Παναθηναϊκού. Η περιοχή του Καρελλά στην Παιανία έχει ξεκινήσει από το 1980 να διαμορφώνεται σταδιακά με σκοπό τη δημιουργία ενός σύγχρονου κέντρου προετοιμασίας της ομάδας. Το 1993, με τη μεταφορά των γραφείων της ΠΑΕ, θα ολοκληρωθεί το κέντρο, που είναι ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη.
1990: Ο Τζον Μακ Ενρό γίνεται ο πρώτος τενίστας, που αποβάλλεται από το Australian Open, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς.
1991: Στη Λετονία, η οποία ζητούσε την ανεξαρτησία της, πέντε άνθρωποι σκοτώνονται από τις συγκρούσεις αστυνομικών και σοβιετικών στρατιωτών.
1992: Στη Γαλλία, αεροπλάνο της "Ερ Ιντερ" συντρίβεται κοντά στο Στρασβούργο, παρασύροντας στο θάνατο 87 άτομα.
1994: Επιστρέφουν οι 70 από τους 100 άντρες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, που είχε ενταχθεί στην πολυεθνική ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στη Σομαλία.
1996: Στην Ελλάδα σχηματίζεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη.
1997: Ο υπερσυντηρητικός ρεπουμπλικανός Νιούτ Γκίνγκριτς γίνεται Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ, θέση από την οποία θα εκδιωχθεί λόγω κακής διαχείρισης.
1998: Ο Πάπας Παύλος Ιωάννης Β επισκέπτεται επίσημα την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο.
1999: 9.500 λίβρες κοκαΐνης κατάσχει το αμερικανικό Λιμενικό, όταν εντοπίζει καράβι, που μετέφερε το θανατηφόρο φορτίο στο Χιούστον. Η ποσότητα των ναρκωτικών είναι από τις μεγαλύτερες, που έχουν εντοπισθεί ποτέ στις ΗΠΑ.
2003: Άδεια να χρησιμοποιήσει και πάλι έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή δίνεται στο γνωστό χάκερ, Κέβιν Μίτνικ.
2010: Δημοσιεύεται η απόφαση του Αρείου Πάγου για επανάληψη της «Δίκης των 6», που έγινε το 1922 και οδήγησε έξι στρατιωτικούς και πολιτικούς στο εκτελεστικό απόσπασμα ως υπαίτιους για τη Μικρασιατική Καταστροφή.
2010: Ποινή κάθειρξης 22,5 ετών επιβάλλεται στο βασικό κατηγορούμενο για την υπόθεση δολοφονίας του νεαρού αυστραλού τουρίστα Ζάμιτ Ντουζόν, που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από μπράβους νυχτερινού κέντρου στη Μύκονο.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1264 - Αλέξανδρος, πρίγκιπας της Σκωτίας.
1338 - Κάρολος Ε΄, βασιλιάς της Γαλλίας.
1763 - Αυγουστίνος Ροβεσπιέρος, Γάλλος επαναστάτης.
1815 – Χόρας Γουέλς, αμερικανός οδοντίατρος, πρωτοπόρος στην εφαρμογή της αναισθησίας στην Οδοντιατρική. (Θαν. 24/1/1848).
1841 – Εδουάρδος Συρέ, Γάλλος φιλόσοφος και ποιητής.
Ο Εδουάρδος Συρέ (Στρασβούργο 21 Ιανουαρίου 1841 - Παρίσι 7 Απριλίου 1929) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, μουσικοκριτικός και εκδότης Γαλλικής λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στο Στρασβούργο. Ο πατέρας του Ζαν Φρεντερίκ Συρέ (1810 - 1855 ήταν γιατρός και πέθανε όταν ο Εδουάρδος ήταν μόλις 14 ετών. Ο Συρέ μάθαινε Γαλλικά και Γερμανικά και μιλούσε τις δυο αυτές γλώσσες το ίδιο καλά. Κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων, ο Συρέ επηρεάστηκε τόσο απ' τη Γαλλική όσο κι απ' τη Γερμανική κουλτούρα. Μετά το Γυμνάσιο, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, όμως ποτέ του δεν εργάστηκε ως δικηγόρος. Συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους τρεις σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του και ήταν φίλος με τους Ρίχαρντ Βάγκνερ, Μαργαρίτα Αλμπάνα Μηνιάτη και Ρούντολφ Στάινερ. Τα ενδιαφέροντα και οι μελέτες του Συρέ βασίζονταν στο ότι γνώριζε πολύ καλά τη Γερμανική λογοτεχνία. Το μελόδραμα Τριστάνος και Ιζόλδη του Βάγκνερ τον εντυπωσίασε τόσο πολύ που, μόλις διάβασε γι' αυτό, θέλησε να γνωρίσει από κοντά αυτόν το μεγάλο Γερμανό συνθέτη και να πάρει όσες μπορούσε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του. Στη Γαλλία εξέδωσε το 1ο βιβλίο του Ιστορία του Ληντ και λίγο καιρό αργότερα το δοκίμιο Ο Βάγκνερ και το Μουσικό Δράμα. Το Φθινόπωρο του 1870 ξέσπασε ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος ο οποίος κατέστησε τις Γερμανικές Τέχνες απεχθείς για πολλούς Γάλλους κι αυτό ίσως να σήμαινε πως ο Συρέ δεν περιλαμβανόταν σε αυτή την κατηγορία. Σ' ένα ταξίδι του στην Ιταλία γνώρισε την Ελληνίδα Μαργαρίτα Αλμπάνα Μηνιάτη, η οποία έγινε η μούσα του και λίγο αργότερα την νυμφεύτηκε.
1867 - Μαξίμ Βεϋγκάν, Γάλλος στρατηγός.
1867 – Λούντβιχ Τόμα, Γερμανός δραματουργός.
1869 – Γκριγκόρι Ρασπούτιν, Ρώσος μυστικιστής.
1886 - Ρήγας Γκόλφης ήταν Έλληνας ποιητής, κριτικός και συνεργάτης του περιοδικού "Ο Νουμάς" και υπήρξε από τους πιο μαχητικούς δημοτικιστές της εποχής του χωρίς να μετατρέψει όμως ποτέ την ποίηση του σε πολιτική συνθηματολογία. (21 Ιανουαρίου 1886 - 1 Ιανουαρίου 1958)
Ο Δημήτρης Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ρήγα Γκόλφη, γεννήθηκε το 1886 στο Μεσολόγγι ο δε πατέρας του καταγόταν από το Καρπενήσι.
Ο Γκόλφης αφού σπούδασε νομικά στην Αθήνα έγινε συμβολαιογράφος όπως και ο πατέρας του. Το 1908 δημοσίευσε στον Νουμά το μονόπρακτο δράμα Ο Γήταυρος το οποίο είχε έντονο κοινωνικό χαρακτήρα και εντάσσεται στην κοινωνική θεατρική ηθογραφία. Ασχολήθηκε όμως κυρίως με την ποίηση και εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές:
Τραγούδια του Απρίλη (1909)
Ύμνοι (1921)
Στο γύρισμα της ρίμας (1924)
Λυρικά χρώματα (1930)
Τετράμετρο (1952)
Στα ποιήματα του, που τα χαρακτηρίζει η εξομολογητική διάθεση και ευγένεια αισθημάτων, ο Γκόλφης χρησιμοποίησε διάφορα μέτρα και ρυθμούς. Εξέδωσε και ένα βιβλίο με διηγήματα με τίτλο Η επιφάνεια και το βάθος (1954).
Εκτός από την ποιητικό του έργο σημαντικά είναι και τα κριτικά κείμενά του που αν και χαρακτηρίζονται από απλότητα φανερώνουν τις κριτικές του ικανότητες και την γενικότερη πνευματική καλλιέργειά του. Από το κείμενα αυτά τύπωσε μόνο ορισμένα σε έναν τόμο με τίτλο Φαντασία και ποίηση (1935) ενώ τα υπόλοιπα είναι σκορπισμένα σε διάφορα έντυπα.
Επίσης μετέφρασε τον Ύμνο της Διεθνούς και το καταστατικό του σοσιαλιστικού κόμματος στη δημοτική. Το 1909 αφιέρωσε ένα ποίημά του στον σοσιαλιστή Φερέρο που δολοφονήθηκε στην Ισπανία.1889 – Πιτιρίμ Σορόκιν, ρωσοαμερικανός κοινωνιολόγος. (Θαν. 11/2/1968)
1895 – Κριστόμπαλ Μπαλενθιάγα, Ισπανός σχεδιαστής μόδας.
Ο Κριστομπάλ Μπαλενθιάγα (21 Ιανουαρίου 1895 - 23 Μαρτίου 1972) ήταν Ισπανός σχεδιαστής μόδας βασκικής καταγωγής και ιδρυτής του οίκου μόδας Μπαλενθιάγα.
Γεννήθηκε στην πόλη Γκετάρια της Ισπανίας στις 21 Ιανουαρίου 1895. Ο πατέρας του Βάσκος στην καταγωγή, ήταν ράφτης. Το 1919 άνοιξε για πρώτη φορά οίκο μόδας στο Σαν Σεμπαστιάν, μεταξύ μάλιστα των πελατών του συγκαταλέγονταν και μέλη της βασιλικής οικογένειας. Λόγω του Εμφυλίου Πολέμου κατέφυγε το 1937 στο Παρίσι όπου συνεργάστηκε με ονόματα όπως η Κοκό Σανέλ και η Έλσα Σιαπαρέλι. Στο Παρίσι ζούσε ανοιχτά ως ομοφυλόφιλος.
Από το 1960 πειραματίστηκε με αφηρημένα σχήματα που τον οδήγησαν στις γραμμές τουνίκα, σάκο και μπαλούν που έχουν συνδεθεί με το όνομά του. Τα βραδινά φορέματά του ήταν συχνά εμπνευσμένα από το φλαμένκο. Οι μοναδικές «γλυπτές» του φόρμες και η εμμονή του στη λεπτομέρεια ανύψωσαν την υψηλή ραπτική στον χώρο της τέχνης, και οι μαύρες και οι καφέ αποχρώσεις του θυμίζουν έργα του Γκόγια ή του Βελάθκεθ. Ο Μπαλενθιάγα έκλεισε τον οίκο του το 1968, απογοητευμένος από τον δρόμο που είχε πάρει η μόδα. Παραμένει, ωστόσο, ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκφραστές της μόδας του 20ού αιώνα και εξακολουθεί να επηρεάζει τους σύγχρονους σχεδιαστές. Πέθανε στην Ισπανία στις 24 Μαρτίου 1972.
1905 – Κριστιάν Ντιόρ, Γάλλος σχεδιαστής μόδας.
Ο Κριστιάν Ντιόρ (Christian Dior, 21 Ιανουαρίου 1905 - 24 Οκτωβρίου 1957) ήταν Γάλλος σχεδιαστής μόδας από τους σημαντικότερους στην ιστορία της παγκόσμιας μόδας.
Γεννήθηκε στην Γκρανβίλ της Νορμανδίας. To 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Παρόλο που ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική ακολούθησε τις επιθυμίες των γονιών του να γίνει διπλωμάτης και σπούδασε στο École des Sciences Politiques το διάστημα 1923-1926. Το 1927 εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Το 1928 μαζί με τον φίλο του Jacques Bonjean και την οικονομική υποστήριξη του πατέρα του άνοιξε μια μικρή αίθουσα τέχνης στην οδό de la Boetie με την επωνυμία Galerie Jacques Bonjean. Το 1931 πεθαίνει η μητέρα του και ο αδελφός του και η οικογένειά του καταστέφεται οικονομικά. Κατόπιν όλων αυτών των γεγονότων αναγκάζεται να κλείσει την γκαλερί του. Η καριέρα του άρχισε την δεκαετία του 1930 όταν αποφάσισε μετά από παρότρυνση του φίλου του Jean Ozenne να πουλήσει σχέδιά του σε διάφορους οίκους μόδας υψηλής ραπτικής. Κάποια από τα σχέδια του αγοράστηκαν και από την γνωστή κατασκευάστρια καπέλων Agnes. Εκείνη την εποχή γνωρίζεται και με τον Robert Piguet όπου αγοράζει μερικά σχέδιά του και κάποια δημοσιεύονται στην εφημερίδα Le Figaro.
Με την επιστροφή του το 1941 και μέχρι το 1946 εργάστηκε στον Λυσιέν Λελόν (Lucien Lelong). Το 1946 άνοιξε δικό του οίκο μόδας στο Παρίσι (30 Avenue Montaigne) με την υποστήριξη του οίκου υφασμάτων Boussac (60.000 γαλλικά φράγκα). Ο Marcel Boussac (ονομαζόταν και Βασιλιάς του Βαμβακιού)είχε στην κατοχή του μεταξύ άλλων και τον οίκο Philippe et Gaston. Ο Boussac προσέγγισε τον Dior με σκοπό να τον αναλάβει αλλά τελικά πείστηκε στην ανάγκη της δημιουργίας ενός νέου οίκου μόδας. Ο οίκος Ντιόρ στεγάστηκε σε ένα υπέροχο κτίριο στο νούμερο 30 της Avenue Montaigne. Απασχολούσε 85 άτομα και ήταν διακοσμημένο στα αγαπημένα χρώματα του λευκό και γκρι. Διευθυντής ορίζεται ο Jacques Rouët. Η πρώτη του κολεξιόν παρουσιάζεται στις 12 Φεβρουαρίου 1947 και αποτελείται από 90 δημιουργίες φορεμένες από 6 μοντέλα. Η γραμμή του 1947, με τις φαρδιές φούστες και τη στενή μέση, προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και χαρακτηρίστηκε ως το «New Look». Η αισθητική του, σε μια εποχή που οι γυναίκες είχαν αρχίσει να απελευθερώνονται από τους περιορισμούς του πολέμου, παρέπεμπε στο παρελθόν. Αναβίωσε την υψηλή ραπτική του Παρισιού, που είχε παρακμάσει στη διάρκεια του πολέμου. Το 1949 τα τρία τέταρτα των εξαγωγών της Γαλλίας έφεραν το όνομά του. Αυτός ήταν επίσης που συνέλαβε την ιδέα του «τέλους αδείας», που σήμαινε ότι έπαιρνε αμοιβή για καθένα από τα σχέδιά του. Καθιέρωσε μεταξύ άλλων της γραμμές Tulip, Η, Α και Υ.
Πέθανε το 1957 σε ηλικία 52 ετών από καρδιακή προσβολή.
1908 – Μπενγκτ Στρέμγκρεν, Δανός αστρονόμος και αστροφυσικός.
Ο Μπενγκτ Γκέοργκ Ντάνιελ Στρέμγκρεν (Bengt Georg Daniel Strömgren, 21 Ιανουαρίου 1908 – 4 Ιουλίου 1987) ήταν Δανός αστρονόμος και αστροφυσικός.
Ο Μπενγκτ Στρέμγκρεν γεννήθηκε στο Γκέτεμποργκ. Οι γονείς του ήταν οι Hedvig Strömgren-Lidforss και Σβάντε Έλις Στρέμγκρεν, ο οποίος ήταν καθηγητής της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του πανεπιστημιακού αστεροσκοπείου. Ο Μπενγκτ μεγάλωσε περιβαλλόμενος από επιστήμονες, βοηθούς, παρατηρητές και φιλοξενούμενους στο ευρύχωρο σπίτι του καθηγητή. Ο πατέρας του τον προήγαγε σε μια επιστημονική σταδιοδρομία και η πρώτη ερευνητική επιστημονική εργασία του Μπενγκτ δημοσιεύθηκε όταν ήταν 14 ετών. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης το 1925 και το 1927 πήρε πτυχίο Αστρονομίας και Ατομικής Φυσικής, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη συγγραφή διδακτορικής διατριβής, που την τελείωσε και ανακηρύχθηκε διδάκτορας τον Δεκέμβριο 1929, σε ηλικία 21 ετών.
Ο Μπενγκτ Στρέμγκρεν απέκτησε χρήσιμη εμπειρία από τις μετέπειτα σπουδές του στη Θεωρητική Φυσική στο γειτονικό Ινστιτούτο Νιλς Μπορ, όπου και έβαλε σκοπό να χρησιμοποιήσει τη νέα τότε Κβαντομηχανική στους αστέρες. Προφανώς, ζήτημα νεποτισμού εγέρθηκε όταν υπέβαλε υποψηφιότητα για θέση βοηθού ήδη από το 1925, την οποία και του αρνήθηκαν. Αλλά μόλις ένα χρόνο αργότερα του την έδωσαν — ήταν ο καλύτερος, ασχέτως του ότι ο εργοδότης του ήταν και πατέρας του.
Μετά και τον διορισμό του ως λέκτορα στο πανεπιστήμιο το 1932, ο Στρέμγκρεν προσκλήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου το 1936 από τον Όττο Στρούβε. Η παραμονή του στο εξωτερικό επί 18 μήνες σήμαινε πολλά για τον νεαρό ερευνητή, και όταν επέστρεψε στη Δανία διαδέχθηκε τον πατέρα του ως καθηγητής το 1940. Ακολούθησαν 5 χρόνια απομονωμένης έρευνας στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς χώρα του, στα οποία άρχισε την ανέγερση του κτηρίου νέου αστεροσκοπείου (Αστεροσκοπείο Brorfelde). Μεταπολεμικώς ωστόσο, ο Στρέμγκρεν αποθαρρύνθηκε από την έλλειψη κρατικής χρηματοδοτήσεως για το νέο αστεροσκοπείο εξαιτίας της κακής οικονομικής καταστάσεως της χώρας και προτίμησε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, το 1951.
Εκεί διετέλεσε αρχικώς διευθυντής των Αστεροσκοπείων Γιερκς και Μακντόναλντ επί εξαετία. Το 1957 διορίσθηκε καθηγητής της Θεωρητικής Αστροφυσικής στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον, όπου του έδωσαν το γραφείο του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Παρέμεινε στο Πρίνστον με την οικογένειά του ως το 1967 και στη συνέχεια επέστρεψε στη Δανία, όπου έγινε ο προτελευταίος κάτοικος του Μεγάρου Carlsberg og Honor, μετά από μια σειρά μεγάλων Δανών επιστημόνων όπως ο Νιλς Μπορ. Απεβίωσε μετά από μία σύντομη περίοδο ασθένειας σε ηλικία 79 ετών.
1912 – Κόνραντ Μπλοχ, Γερμανός βιοχημικός.
Ο Κόνραντ Έμιλ Μπλοχ (Konrad Emil Bloch, 21 Ιανουαρίου 1912 - 15 Οκτωβρίου 2000) ήταν Γερμανός βιοχημικός. Ο Μπλοχ έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1964 (από κοινού με τον Φέοντορ Λίνεν) για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με το μηχανισμό και τη ρύθμιση της χοληστερίνης και του μεταβολισμού των λιπαρών οξέων.
Ο Κόνραντ Μπλοχ γεννήθηκε στην πόλη Νάισε στην πρωσική επαρχία της Σιλεσίας, που τότε αποτελούσε μέρος της Γερμανικής αυτοκρατορίας (σήμερα η πόλη λέγεται Νίσα και βρίσκεται στην Πολωνία). Ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και το 1936 μετανάστευσε στις Η.Π.Α., όπου απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα (1944). Εργάστηκε ως ερευνητής και δίδαξε στο πανεπιστήμιο Κολούμπια (1939-1946) και στο πανεπιστήμιο του Σικάγου (1946-1950). Το 1954 διορίστηκε καθηγητής βιοχημείας στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη. Το 1964 τιμήθηκε μαζί με τον Φέοντορ Λίνεν με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας για τις ανακαλύψεις του περί του μηχανισμού ρύθμισης της χοληστερίνης και του μεταβολισμού των λιπαρών οξέων.
1922 - Τέλι Σαβάλας, ήταν Ελληνοαμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
1922 - Πολ Σκόφιλντ, ήταν Άγγλος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1966 Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A Man for all Seasons), όπου υποδύθηκε τον Άγγλο συγγραφέα, νομικό και πολιτικό Τόμας Μορ.
Ο ρόλος αυτός του χάρισε επίσης τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική ταινία και Βραβείο BAFTA. Ο Σκόφιλντ έπειτα ερμήνευσε το ρόλο και στο θέατρο τόσο στο Λονδίνο όσο και στη Νέα Υόρκη και τιμήθηκε και με Βραβείο Τόνι. Ο ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο του στο θεατρικό σανίδι το 1940 αναλαμβάνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ Πόθοι κάτω από τις λεύκες (Desire Under the Elms) και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Οι εμφανίσεις που ακολούθησαν τον κατέστησαν ως έναν από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του θεάτρου στην Αγγλία. Ο ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το 1955 εμφανιζόμενος πλάι στην Ολίβια Ντε Χάβιλαντ στην ταινία Η Φυλακισμένη του Εσκόριαλ (That Lady) και βραβεύτηκε με Βραβείο BAFTA ως ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός της χρονιάς. Ο ηθοποιός εργάστηκε ως επί το πλείστον στο θέατρο και οι κινηματογραφικές του εμφανίσεις ήταν σποραδικές. Οι σημαντικότερες ταινίες στις οποίες συμμετείχε είναι οι εξής: Το Τραίνο (The Train, 1964), Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A Man for all Seasons, 1966), Βασιλιάς Ληρ (King Lear, 1971), Εύθραυστη Ισορροπία (A Delicate Balance, 1973), Ερρίκος ο 5ος (Henry V, 1989), Άμλετ (Hamlet, 1990) και Quiz Show, 1994. Ο Σκόφιλντ είναι ένας από τους οκτώ ηθοποιούς που έχουν τιμηθεί με Όσκαρ, Βραβείο Έμμυ, Βραβείο Γκράμι και Βραβείο Τόνι.
1924 – Μπένι Χιλ, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Μπένι Χιλ, ήταν Άγγλος κωμικός, διάσημος για την εκπομπή του The Benny Hill Show. Εργάστηκε ως γαλατάς, χειριστής κινητής γέφυρας, οδηγός και ντράμερ, μέχρι που τελικά κατάφερε να μπει στο χώρο του θεάματος ως βοηθός διευθυντή σκηνής. Εμπνεόμενος από τους κωμικούς του μιούζικ χωλ, ο Χιλ αποφάσισε να αφήσει το σημάδι του στο χώρο του θεάματος. Για τη σκηνή άλλαξε και το όνομά του σε Μπένι, προς τιμή του αγαπημένου του κωμικού, Jack Benny. Τότε ξεκίνησε να εμφανίζεται σε μικρά κλαμπ για άντρες. Η πρώτη επαγγελματική του δουλειά στο θέατρο ήταν με τον Reg Varney.
1925 - Ζοζέπ Πιντάτ-Σολάνς, κυβερνήτης της Ανδόρρας.
1934 - Χαράλαμπος Πεττεμερίδης, Κύπριος αγωνιστής.
1935 – Λευτέρης Βερυβάκης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Ελευθέριος (Λευτέρης) Βερυβάκης (Χανιά, 21 Ιανουαρίου 1935 - Μπαλί Ρεθύμνου, 6 Αυγούστου 2012) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που ψηφίστηκε βουλευτής και διετέλεσε πολλές φορές υπουργός. Υπήρξε ηγέτης της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου και στη συνέχεια ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ενώ διακρίθηκε για την αντιστασιακή του δράση, κατά την περίοδο της Χούντας.
Ήταν γιος του αντιστράτηγου Δημητρίου Βερυβάκη, και αδελφός του στρατηγού Ιωάννη Βερυβάκη, αρχηγού ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ.
Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1935 στα Χανιά και σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπήρξε στέλεχος της νεολαίας του κόμματος των Φιλελευθέρων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄50, αλλά και πρόεδρος της νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου, στην αρχή της δεκαετίας του ΄60, όταν παράλληλα εργαζόταν σαν δικηγόρος. Στις 21 Απριλίου του 1967 εκδηλώθηκε το κίνημα των συνταγματαρχών και ο Βερυβάκης έσπευσε αμέσως να ενταχθεί σε αντιστασιακή ομάδα.
Τον Ιούνιο του ίδιου έτους συνελήφθη από τα όργανα της δικτατορίας, ανακρίθηκε και αργότερα καταδικάσθηκε σε 13ετή φυλάκιση, αλλά αμνηστεύθηκε το Δεκέμβριο. Το καλοκαίρι του 1968 συνελήφθη εκ νέου, μετά την απόπειρα σε βάρος του Γ. Παπαδόπουλου στο Σούνιο σαν άμεσος συνεργάτης του Αλέκου Παναγούλη. Βασανίστηκε άγρια στα κρατητήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ και καταδικάσθηκε σε ισόβια δεσμά. Παρέμεινε έγκλειστος σε διάφορες φυλακές έως το 1973 οπότε αφέθηκε ελεύθερος, βάσει αμνηστίας που παραχώρησε το καθεστώς.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, εκλέχθηκε βουλευτής και διετέλεσε υπουργός σε διάφορα υπουργεία στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπήρξε μέλος πολλών επιτροπών διαφάνειας, οικονομικών και ελέγχου της δημόσιας ζωής. Από το 1990 έως το 1996 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Εκλέχτηκε βουλευτής Β΄ Αθηνών για πρώτη φορά το 1977 και επανεκλέχτηκε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι το 2000. Στις εκλογές του 2000 ήταν πρώτος επιλαχών και το 2003 αντικατέστησε στην Βουλή τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο μετά το θάνατο του τελευταίου. Απεβίωσε τις απογευματινές ώρες της 6ης Αυγούστου 2012, κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Κρήτη, όταν αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία την ώρα που κολυμπούσε και εξέπνευσε στο ασθενοφόρο από καρδιακή ανακοπή, σε ηλικία 77 ετών. Για το θάνατο του Λευτέρη Βερυβάκη εξέδωσε ανακοίνωση ο Πρόεδρος της βουλής Ευ. Μεϊμαράκης.
1941 - Πλάθιδο Ντομίνγκο είναι Ισπανός τενόρος και μαέστρος, γνωστός για την ευέλικτη και ισχυρή φωνή του, που διαθέτει έναν ηχηρό και δραματικό τόνο σε όλο το εύρος της. Ως το τέλος του 2013, έχει τραγουδήσει 144 διαφορετικούς ρόλους. (José Plácido Domingo Embil - 21 Ιανουαρίου 1941)
Ένας από τους «Τρεις Τενόρους» (μαζί με τον Χοσέ Καρρέρας και τον Λουτσιάνο Παβαρόττι), τελευταία αναλαμβάνει τη διεύθυνση όπερας και συναυλιών, και είναι ο γενικός διευθυντής της Όπερας του Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια.
1943 – Δημήτρης Πουλικάκος, Έλληνας ηθοποιός και ροκ τραγουδιστής-συνθέτης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου 1943, επί της οδού Πατησίων, από σχετικά εύπορη αστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος καρδιολόγος της εποχής και η μητέρα του γιατρός επίσης (μικροβιολόγος - βιοχημικός). Η αδελφή του πατέρα του ήταν σύζυγος του πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού "Πάλι" μαζί με τους Νάνο Βαλαωρίτη, Παναγιώτη Κουτρουμπούση, Γιώργο Μακρή με δικά του κείμενα καθώς και μεταφράσεις. Για πολλά χρόνια έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές, αυτοαποκαλούμενος "Θείος Νώντας" (έτσι τον αποκαλούσε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τον οποίο ο ίδιος αποκαλούσε ανηψιό), σε διάφορους σταθμούς (ποτέ δεν χρησιμοποίησε το πραγματικό του όνομα σαν ραδιοφωνικός παραγωγός). Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος MGC, το οποίο οφείλει το όνομά του στον ηθοποιό Ντίνο Ηλιόπουλο, και αρχηγός του ροκ συγκροτήματος Εξαδάκτυλος και των "Αχ-Βαχ" (στους οποίους έπαιζαν εκτός των άλλων, μπάσο-φωνητικά ο Σταμάτης Σπανουδάκης και πλήκτρα ο Άλεξ Σπυρόπουλος, γνωστός από το Aγγλικό συγκρότημα των δεκαετιών 60-70 "Nirvana". Συνεργάσθηκε ως συνθέτης, εκτελεστής, παραγωγός και μουσικός με πολλούς άλλους 'Έλληνες rockers και συγκροτήματα (Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Βλάσης Μπονάτσος, Σταύρος Λογαρίδης, κ.ά.). Έγινε γνωστός με τις εμφανίσεις του σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές στις δεκαετίες του '70, ’80 και του ’90. Κυριότερες εμφανίσεις: Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978), Άρπα κόλλα (1982), Ο δράκουλας των Εξαρχείων (1983), Βίος και Πολιτεία (1987), Made in Greece (1987), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Θηλυκή εταιρεία (1999), Σαπουνόπετρα (1995) κ.α. Οι κυριότερες τηλεοπτικές του εμφανίσεις είναι στις σειρές Οι Αυθαίρετοι (1989), το (1997) στην σειρά Δύο Ξένοι, το (2008) στις Επτά Θανάσιμες Πεθερές κ.ά.
1944 - Τζακ Άμποττ, Αμερικανός εγκληματίας και συγγραφέας. (21 Ιανουαρίου 1944 - 10 Φεβρουαρίου 2002)
Βγήκε από τη φυλακή το 1981 με αναστολή, μετά από την κυκλοφορία του βιβλίου του Στην κοιλιά του κτήνους (In the Belly of the Beast), που γράφτηκε και εκδόθηκε με βοήθεια από τον Νόρμαν Μέιλερ. Το βιβλίο, που περιέγραφε τη ζωή στις αμερικάνικες φυλακές και τις συνθήκες που -σύμφωνα με τον ίδιο τον Άμποττ- τον οδήγησαν σ' αυτές, έγινε αρκετά γνωστό και κέρδισε την εκτίμηση των κριτικών. Όμως, λίγο καιρό μετά την απελευθέρωσή του ο Άμποττ διέπραξε άλλον ένα φόνο και φυλακίστηκε ξανά για την υπόλοιπη ζωή του.
Το 1965 ο Άμποττ βρισκόταν σε φυλακή της Γιούτα εκτίοντας ποινή πέντε χρόνων για πλαστογραφία. Εκεί σκότωσε έναν συγκρατούμενο με μαχαίρι, επειδή κατά τον ίδιο προσπάθησε να τον βιάσει. Του επιβλήθηκε πρόσθετη φυλάκιση τριών έως είκοσι χρόνων για το φόνο, και το 1971 η ποινή του αυξήθηκε κατά δεκαεννιά επιπλέον χρόνια αφότου απέδρασε και λήστεψε μια τράπεζα στο Κολοράντο. Ήταν απείθαρχος στη φυλακή και συχνά δεν συμμορφωνόταν με τις εντολές των δεσμοφυλάκων. Πέρασε μεγάλο διάστημα στην απομόνωση.
Στις 10 Φεβρουαρίου του 2002 ο Τζακ Άμποττ κρεμάστηκε μέσα στο κελί του, με θηλιά που έφτιαξε από τα σεντόνια και τα κορδόνια του. Άφησε ένα σημείωμα αυτοκτονίας, το περιεχόμενο του οποίου δεν έχει γίνει γνωστό.
1953 – Πολ Άλεν, Αμερικανός επιχειρηματίας, συνιδρυτής της Microsoft.
Ο Πολ Άλεν (Paul Gardner Allen, 21 Ιανουαρίου 1953) είναι Αμερικανός επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος που, μαζί με τον Μπιλ Γκέιτς, ίδρυσε την Microsoft.
Γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1953 στο Σιάτλ, Ουάσινγκτον. Πήγε στο ιδιωτικό σχολείο Lakeside στο οποίο γνώρισε τον Γκέιτς. Οι δύο μαθητές έκαναν παρέα μαθαίνοντας προγραμματισμό με χρήση του τηλετύπου του σχολείου που συνδέθηκε με μερικά συστήματα χρονικού διαμερισμού (time-sharing). Ο Άλεν φοίτησε στο Washington State University αλλά δεν πήρε πτυχίο. Έφυγε μετά από δύο χρόνια για να αναλάβει θέση προγραμματιστή στην εταιρεία Χόνεϊγουελ (Honeywell), στη Βοστόνη. Έπεισε τον Γκέιτς, φοιτητή στο Χάρβαρντ εκείνη την εποχή, να αφήσει τις σπουδές του για να ιδρυθεί η Microsoft.
Τα χρόνια στην Microsoft
Στις αρχές του 1975, εμπνευσμένοι από τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή, τον Altair 8800, ο Άλεν κι ο Γκέιτς πρότειναν στην εταιρία MITS, δημιουργό του Altair, να παρουσιάσουν έναν διερμηνέα για τη γλώσσα προγραμματισμού BASIC για τον Altair. Τη στιγμή της πρότασης δεν είχαν ούτε τον κώδικα ούτε τον υπολογιστή για ανάπτυξη του προγράμματος, αλλά μέσα στις επόμενες 8 βδομάδες έφτιαξαν τον διερμηνέα, και η παρουσία έληξε σε συμφωνία με την MITS για τη διανομή του. Κατόπιν ο Άλεν κι ο Γκέιτς μετακόμισαν στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικό κοντά στην MITS και εκεί ίδρυσαν την Microsoft. Ο Άλεν προσλήφθηκε από την MITS ως διευθυντής ανάπτυξης λογισμικού. Το 1976, παραιτήθηκε από την MITS και αφιέρωσε το χρόνο του αποκλειστικά στην Microsoft.
1956 – Τζίνα Ντέιβις – Αμερικανίδα ηθοποιός
Η Τζίνα Ντέιβις (Virginia Elizabeth "Geena" Davis, 21 Ιανουαρίου 1956) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός. Είναι γνωστή για τους ρόλους της στις ταινίες Η Μύγα (The Fly), Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise), Ο Σκαθαροζούμης (Beetlejuice) και Αταίριαστοι Εραστές (The Accidental Tourist) για την οποία κέρδισε το Όσκαρ β' γυναικείου ρόλου. Το 2005 βραβεύτηκε με τη Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου για τη δραματική σειρά Commander in Chief.
Η Ντέιβις γεννήθηκε στην πόλη Γουέρχαμ της Μασαχουσέτης από τους Λουσίλ και Γουίλιαμ Ντέιβις. Η μητέρα της είναι βοηθός καθηγητή και ο πατέρας της πολιτικός μηχανικός. Έχει έναν αδερφό, τον Νταν. Σε μικρή ηλικία, άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μουσική. Έκανε μαθήματα πιάνου και φλάουτου. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης το 1979 σπουδάζοντας δράμα. Η Ντέβις είναι επίσης μέλος της κοινωνικής οργάνωσης Mensa, των οποίων τα μέλη είναι στην κορυφή του 2% των ανθρώπων με υψηλή νοημοσύνη, όπως μετράται από ένα εισαγωγικών εξετάσεων τεστ IQ.
Μετά την αποφοίτησή της, η Ντέιβις εργάστηκε ως μοντέλο βιτρίνας για την Αν Τέιλορ μέχρι που υπέγραψε με το πρακτορείο μοντέλων Zoli της Νέας Υόρκης το 1979. Ακολούθησαν οντισιόν για ρόλους σε αρκετές δημοφιλείς ταινίες συμπεριλαβμανομένων και της Σάρα Κόνορ στο Ο Εξολοθρευτής (The Terminator), ο οποίος κατέληξε στη Λίντα Χάμιλτον. Το 1982 την πρόσεξε ο Σίντνεϊ Πόλακ και της έδωσε ένα μικρό ρόλο ως ηθοποιός σαπουνόπερας στο Τούτσι (Tootsie). Ακολούθησε η τηλεοπτική σειρά Buffalo Bill η οποία προβλήθηκε από τον Ιούνιο του 1983 μέχρι το Μάρτιο του 1984. Οι τηλεοπτικές της εμφανίσεις τη δεκαετία του '80 περιλαμβάνουν τις σειρές Knight Rider, Riptide, δύο επεισόδια στο Family Ties και Remington Steele Ακολούθησε η δική της σειρά με τίτλο Sara η οποία διήρκεσε 13 μόλις επεισόδια.
Μετά από ρόλους στις ταινίες Φλετς: Ο Ρεπόρτερ με τα Χίλια Πρόσωπα (Fletch), Η Μύγα (The Fly) και Ο Σκαθαροζούμης (Beetlejuice), το 1988 η Ντέβις έλαβε το Όσκαρ β' γυναικείου ρόλου για την ταινία Αταίριαστοι Εραστές (The Accidental Tourist) και υποψηφιότητα στην κατηγορία α' γυναικείου ρόλου για το Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise) το 1991. Το 1992 αντικατέστησε τη Ντέμπρα Γουίνγκερ στο ρόλο της Ντότι στην ταινία Το Δικό Τους Παιχνίδι (A League of Their Own) και έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της. Tην ίδια χρονιά συμπρωταγωνίστησε μαζί με τους Ντάστιν Χόφμαν και Άντι Γκαρσία στην ταινία Ήρωας Κατά Λάθος (Hero). Το 1995 συνεργάστηκε με τον τότε σύζυγό της Ρένι Χάρλιν στις ταινίες Το Νησί των Κουρσάρων (Cutthroat Island) και Ένα Σκληρό Φιλί Για Καληνύχτα (The Long Kiss Goodnight). Λόγω της μεγάλης εισπρακτικής αποτυχίας της ταινίας Το Νησί των Κουρσάρων η καριέρα της Ντέιβις έλαβε μια σημαντική ύφεση. Το 1999 εμφανίστηκε στη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία Ο Ποντικομικρούλης (Stuart Little) στο ρόλο της Έλενορ Λιτλ, ένα ρόλο που επανέλαβε το 2002 και ξανά το 2005.
Το 2000 η Ντέιβις επέστρεψε στην τηλεόραση με την κωμική σειρά The Geena Davis Show η οποία διήρκεσε 22 επεισόδια. Το 2004 έκανε μια γκεστ εμφάνιση ως η αδεφή της Γκρέις Άντερ, Τζάνετ στην σειρά Will & Grace. Τελευταία της δουλειά στην τηλεόραση ήταν ο πρωταγωνιστικός ρόλος στη δραματική σειρά Commander in Chief όπου υποδύθηκε την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Για την ερμηνεία της κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου σε δραματική σειρά και έλαβε υποψηφιότητα για Έμμυ και Screen Actors Guild Award.
To 2010 πρωταγωνίστησε στην αυστραλιακής παραγωγής ταινία Accidents Happen.
Προσωπική ζωή
Η Ντέιβις ήταν παντρεμένη με τον Ρίτσαρντ Έμολο (25 Μαρτίου 1982 - 26 Φεβρουαρίου 1983), τον Τζεφ Γκόλντμπλουμ (1987-1990) και το Ρένι Χάρλιν (1993 - 1998).
Την 1η Σεπτεμβρίου 2001, παντρεύτηκε τον Ιρανό - Αμερικανό πλαστικό χειρούργο Ρέζα Τζαράχι. Απέκτησαν τρία παιδιά, την Αλιζέ Κεσβάρ που γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 2002 και δύο δίδυμα αγόρια, Κίαν Γουίλιαμ και Κάις Στίβεν Τζαράχι που γεννήθηκαν 6 Μαίου 2004.
1963 - Χακίμ Ολάζουον, Νιγηριανός καλαθοσφαιριστής.
1977 - Φιλ Νέβιλ, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
1983 - Άλεξ Άκερ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
1983 - Σβετλάνα Χότσενκοβα, Ρωσίδα ηθοποιός.
1988 - Άστον Ήτον, Αμερικανός δεκαθλητής.
1988 - Βανέσα Χέσλερ, Ιταλίδα ηθοποιός και μοντέλο.
1989 - Χενρίκ Μιχιταριάν, Αρμένιος ποδοσφαιριστής.
1993 - Μενέλαος Κοκκινάκης, Έλληνας πετοσφαιριστής.
2004 - Ίνγκριντ Αλεξάνδρα, πριγκίπισσα της Νορβηγίας.
Θάνατοι σαν σήμερα
420 - Ισδιγέρδης Α΄, βασιλιάς της Περσίας.
1059 - Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
1118 - Πάπας Πασχάλης Β΄.
1329 - Ερρίκος Β', λόρδος του Μεκλεμβούργου.
1774 - Μουσταφά Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος.
1775 - Εμελιάν Πουγκατσιόφ, Κοζάκος επαναστάτης.
1793 - Λουδοβίκος ΙΣΤ΄, βασιλιάς της Γαλλίας.
1814 – Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ, Γάλλος συγγραφέας και βοτανολόγος.
Ο Ζακ-Ανρί Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ (Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre, 1737-1814) ήταν Γάλλος συγγραφέας, γνωστός για το περίφημο έργο του Paul et Virginie (Παύλος και Βιργινία).
Έζησε περιπετειώδη ζωή και πραγματοποίησε πολλά ταξίδια, σ’ ένα από τα οποία εμπνεύστηκε το πιο πάνω μυθιστόρημά του.
Το έργο διαδραματίζεται στο νησί της Ιλ ντε Φρανς (σήμερα Mauritius, τότε γαλλική αποικία) και είναι μία δραματική εξιστόρηση ενός νεανικού ειδυλλίου σε εξωτικό περιβάλλον και σύμφωνα με τα κηρύγματα του Ζαν Ζακ Ρουσσώ περί επιστροφής στη φύση.
Ο Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1803.
Το βιβλίο Παύλος και Βιργινία μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Δ.Π.Κωστελένο («Λιναρδάτος»).
1911 - Τσαρλς Φράνσις Ρίτσελ, Αμερικανός εφευρέτης.
1924 – Βλαντιμίρ Λένιν, Ρώσος πολιτικός, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης.
Ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, γνωστότερος ως Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν, ήταν μεγάλος πολιτικός, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ. (1922-1924). Ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του μπολσεβικικού κόμματος.
1926 – Καμίλλο Γκόλτζι, Ιταλός ιατρός.
Ο Καμίλλο Γκόλτζι (Camillo Golgi, 7 Ιουλίου 1843 – 21 Ιανουαρίου 1926) ήταν Ιταλός ιατρός, παθολογοανατόμος και βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ. Πολλές δομές και φαινόμενα στην ανατομία και στη φυσιολογία φέρουν το όνομά του, συμπεριλαμβανομένων του συμπλέγματος Golgi, το όργανο του τένοντα του Golgi και του αντανακλαστικού τενόντων Golgi.
Ο Γκόλτζι γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1843 στο χωριό Κορτένο (Corteno) της επαρχίας Μπρέσια (Λομβαρδία), η οποία τότε αποτελούσε τμήμα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Το χωριό ονομάζεται σήμερα "Corteno Golgi" προς τιμήν του. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, αρχίατρος της περιοχής. Ο Γκόλτζι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Παβίας, όπου εργάστηκε στο εργαστήριο πειραματικής παθολογίας υπό την επίβλεψη του Τζούλιο Μπιτσοτσέρο (Giulio Bizzozero), ο οποίος ερμήνευσε τις ιδιότητες του μυελού των οστών. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1865. Πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του μελετώντας το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ωστόσο, οι τεχνικές χρώσης ιστών κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ήταν ανεπαρκείς για τη μελέτη του νευρικού ιστού. Ενώ εργαζόταν ως επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, πειραματίστηκε με τεχνικές χρώσης ιστών με ενώσεις μετάλλων, χρησιμοποιώντας κυρίως ενώσεις του αργύρου. Ανακάλυψε μια μέθοδο χρώσης νευρικού ιστού που έδιδε χρώση σε περιορισμένο αριθμό κυττάρων τυχαία από το σύνολό τους. Αυτό του επέτρεψε να διακρίνει για πρώτη φορά τις διαδρομές των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο. Αποκάλεσε την ανακάλυψή του «μαύρη αντίδραση» (στα ιταλικά reazione nera), που αργότερα πήρε το όνομά του (μέθοδος χρώσης Golgi). Ο λόγος για την τυχαία αυτή χρώση δεν είναι ακόμη κατανοητός.
Η μαύρη αντίδραση συνίστατο στην απόθεση σωματιδίων χρωμικού αργύρου ((Ag2CrO4) στο νευρείλημμα (έλυτρο του Schwann), με αντίδραση νιτρικού αργύρου με διχρωμικό κάλιο. Αυτό οδήγησε σε μια έντονη μαύρη απόθεση στο σώμα (cyton) του νευρικού κυττάρου, καθώς και στον άξονα και τους δενδρίτες, παρέχοντας ένα εξαιρετικά σαφές και με ισχυρή αντίθεση (κοντράστ) εικόνα των νευρώνων σε κίτρινο φόντο. Η δυνατότητα ν ξεχωριστής απεικόνισης νευρώνων πιθανώς οδήγησε στην αποδοχή της θεωρίας των νευρώνων. Ωστόσο, ο ίδιος ο Γκόλτζι οδηγήθηκε στην πεποίθηση ότι το νευρικό σύστημα είναι ένα ενιαίο δίκτυο, όχι ξεχωριστά κύτταρα η έννοια που ονομάζεται «δικτυακή θεωρία». Υποστήριξε αυτήν την θεωρία ακόμη και όταν αυτή είχε απαξιωθεί και στη διάλεξή του κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ.
Εκτός από αυτή την ανακάλυψη, ο Γκόλτζι ανακάλυψε το αισθητήριο όργανο του μυικού τένοντα που φέρει το όνομά του (υποδοχέας Golgi). Μελετώντας τον κύκλο ζωής του Plasmodium και συσχέτισε τα χρονοδιαγράμματα του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού, που παρατηρούνται στην ελονοσία, με τον κύκλο ζωής των οργανισμών που σήμερα ονομάζονται Plasmodium vivax και Plasmodium malariae, αντίστοιχα. Χρησιμοποιώντας την τεχνική χρώσης του, εντόπισε το 1898 το ενδοκυτταρικό οργανίδιο που φέρει το όνομά του, το σύμπλεγμα Golgi.
Στη νεφρική φυσιολογία ο Γκόλτζι έγινε γνωστός καθώς ήταν ο πρώτος που κατέδειξε ότι το ακραίο σωληνάριο του άνω νεφρώνα επιστρέφει στο αρχικό νεφρικό σπείραμα, ανακάλυψη που δημοσίευσε το 1889 ("Annotazioni intorno all'Istologia dei reni dell'uomo e di altri mammifieri e sull'istogenesi dei canalicoli oriniferi". Rendiconti R. Acad. Lincei 5: 545–557, 1889).
Ο Γκόλτζι μαζί με τον Σαντιάγο Ραμόν υ Καχάλ (Santiago Ramón y Cajal), έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας - Ιατρικής το 1906 για τις μελέτες τους για τη δομή του νευρικού συστήματος. Το 1900 ονομάστηκε γερουσιαστής από το βασιλιά Ουμβέρτο Α΄.
Απεβίωσε στην Παβία στις 21 Ιανουαρίου του 1926.
1928 – Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς, Αμερικανός στρατιωτικός μηχανικός.
Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς (George Washington Goethals, 29 Ιουνίου 1858 - 21 Ιανουαρίου 1928) ήταν Αμερικανός στρατιωτικός και πολιτικός μηχανικός, γνωστός για την επίβλεψη της κατασκευής της Διώρυγας του Παναμά.
Ο Γκέταλς ήταν απόφοιτος του Γουέστ Πόιντ και υπηρέτησε στο Σώμα Μηχανικού των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Εργάστηκε στη Διώρυγα Μουσκλ Σολς και στην κατασκευή υδροφρακτών ενώ υπηρέτησε ως αρχιμηχανικός στην εκστρατεία του Πουέρτο Ρίκο, κατά τον ισπανοαμερικανικό πόλεμο.
Όταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1913 πέρασε από τη Διώρυγα το πρώτο πλοίο, το ρυμουλκό «Γκέιταν», οι μηχανικοί και οι επίσημοι βρίσκονταν πάνω στο σημαιοστολισμένο ρυμουλκό εκτός από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς, ο οποίος πηγαινοερχόταν πάνω-κάτω στον τοίχο του φράγματος παρατηρώντας πώς λειτουργούσαν οι βαλβίδες και οι τροχοί και πώς πέρασε το «Γκέιταν» από το φράγμα μέσα στη λίμνη Γκούταν.
Όταν ολοκληρώθηκε η Διώρυγα, ο Γκέταλς προήχθη στο βαθμό του υποστράτηγου και διορίσθηκε πρώτος κυβερνήτης της Ζώνης της Διώρυγας. Παραιτήθηκε από τη θέση του το 1916. Μετά από σταδιοδρομία σε διάφορες θέσεις, πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1928. Προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του σε μία γέφυρα που συνδέει τη Νέα Υόρκη με το Νιού Τζέρσεϊ.
1938 - Ζωρζ Μελιές, Γάλλος σκηνοθέτης.
1940 - Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας.
1943 – Κωνσταντίνος Δαβάκης, έλληνας στρατιωτικός, ήρωας της Πίνδου.
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης (1897 - 21 Ιανουαρίου 1943) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, συνταγματάρχης πεζικού και ήρωας του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.
Γεννήθηκε στα Κεχριάνικα Λακωνίας το 1897 και πέθανε στην Αδριατική θάλασσα τον Ιανουάριο του 1943.
Γιος δασκάλου, γεννήθηκε το 1897 στα Κεχριάνικα Λακωνίας και σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων (από την οποία αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός πεζικού, την 1η Οκτωβρίου του 1916) αλλά και στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου της Αθήνας, και στο Παρίσι (γαλλική Σχολή Αρμάτων). Έλαβε μέρος στο Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου διακρίθηκε για την τόλμη και την ανδρεία του στο μακεδονικό μέτωπο (μάχες Σκρα και Δοϊράνης), όμως παράλληλα η υγεία του υπέστη σοβαρή επιδείνωση εξαιτίας της επίδρασης των ασφυξιογόνων αερίων. Το 1918 προβιβάστηκε σε λοχαγό επ' ανδραγαθία. Έλαβε μέρος και στη Μικρασιατική Εκστρατεία όπου το 1921 διακρίθηκε στη μάχη των υψωμάτων του Αλπανός, και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας. Στο διάστημα μεταξύ 1922 και 1937 υπηρέτησε ως επιτελάρχης της 2ης Μεραρχίας και του 1ου Σώματος Στρατού, φοίτησε και δίδαξε σε στρατιωτικές σχολές και συνέγραψε διατριβές για τη στρατιωτική ιστορία και την τακτική των τεθωρακισμένων. Το 1931 πήρε το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1937 και μετά από μεγάλες αναρρωτικές άδειες, αποστρατεύθηκε για λόγους υγείας και τέθηκε σε πολεμική διαθεσιμότητα. Ο Συν/χης Δαβάκης ήταν παντρεμένος με την Καλλιόπη Σταρόγιαννη που καταγόταν από τη Μαγούλα Σπάρτης.
Απόδοση τιμών
Μετά τον θάνατό του η Ακαδημία Αθηνών τού απένειμε το αργυρό μετάλλιο της αυτοθυσίας, ενώ στους δήμους Καλλιθέας Αιγάλεω και Νικαίας υπάρχουν πλατείες με το όνομά του και μια προτομή του. Οδοί, προτομές και ανδριάντες του ήρωα υπάρχουν και στην Ήπειρο, αλλά και στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Λακωνία αφού υπάρχει προτομή του στα Κεχριάνικα και το ΚΕΕΜ Σπάρτης ονομάζεται προς τιμήν του Συνταγματάρχου Κωνσταντίνου Δαβάκη.
1950 – Τζορτζ Όργουελ, Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος.
O Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ, γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ, ήταν Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος.
1958 – Θείελπις Λευκίας, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Ο Θείελπις Λευκίας (ο ίδιος το έγραφε και ως Θείελπης Λεφκίας, 25 Φεβρουαρίου 1898-21 Ιανουαρίου 1958) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και ποιητής από τη Λέσβο, ο οποίος υπηρέτησε και ως βουλευτής το 1936 και το 1950. Θεωρείται ένας από τους εκπροσώπους της "Λεσβιακής Άνοιξης", στους οποίους ανήκει και ο Στρατής Μυριβήλης, με τον οποίο ήσαν συνεργάτες σε εφημερίδες.
Ήταν γιος γιατρού, του αρχαιολάτρη Προκόπη Μπεγιάζη που όταν ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει άλλαξε το όνομά του σε Λευκίας (μπεγιάζ στα τούρκικα είναι το άσπρο, δηλ. εξελλήνισε το όνομά του). Ο Θείελπης που ήταν δημοτικιστής, πήρε σαν ψευδώνυμο το αρχικό επώνυμο του πατέρα του ενώ και το όνομά του το έκανε Βρανάς. Πάντως στους επίσημους καταλόγους ήταν γραμμένος ως "Θείελπης Λευκίας" και μ' αυτό το όνομα εκλέχτηκε βουλευτής. Εργάστηκε σε οικονομικές υπηρεσίες και ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία. Ήταν εκδότης της εφημερίδας "Ταχυδρόμος", μαζί με το Μυριβήλη.
Ο ίδιος έγραφε στη δημοτική γλώσσα. Ο Βρανάς Μπεγιάζης έγραψε ποιήματα, από τα οποία το πιο γνωστό είναι η "Βαγγελιώ".
Στη λογοτεχνία, εκτός από το Λεφκίας εμφανίζεται και με το ψευδώνυμο "Γ. Μοριάς".
Εξελέγη βουλευτής δύο φορές, στις εκλογές του 1936 με το κόμμα των Φιλελευθέρων και στις εκλογές του 1950 με την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας (ΣΚΕΛΔ). Για την πολιτική του δράση (είχε πολεμήσει και εναντίον των Ναζί) συνελήφθη από το καθεστώς του Μεταξά, φυλακίστηκε και εν συνεχεία εκτοπίστηκε.
Πέθανε στα γραφεία της επανεκδοθείσης εφημερίδας "Ταχυδρόμος" όπου εργαζόταν.
1958 - Θείελπις Λευκίας, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
1959 - Σέσιλ Ντε Μιλ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1961 - Μπλεζ Σαντράρ, Ελβετός συγγραφέας.
1974 - Δημήτρης Γιαννουκάκης, Έλληνας συγγραφέας και δημοσιογράφος.
1974 - Ιωάννης Μπουρνιάς, Έλληνας πολιτικός.
1984 - Γοδεφρείδος, αρχιδούκας της Αυστρίας.
1984 - Γιάννης Σκαρίμπας, ήταν Έλληνας λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος. (Αγία Ευθυμία Φωκίδος, 28 Σεπτεμβρίου 1893 – Χαλκίδα, 21 Ιανουαρίου 1984)
Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας.
Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας από την Αγία Ευθυμία της Φωκίδας, αφού ο πατέρας του, Ευθύμιος Σκαρίμπας, ήταν απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο σχολαρχείο του Αιγίου και τις ολοκλήρωσε στην Πάτρα στο Α' Γυμνάσιο Πατρών. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο μακεδονικό μέτωπο, ως ανθυπασπιστής στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, όπου διακρίθηκε, τραυματίστηκε στο σβέρκο και παρασημοφορήθηκε. Διορίστηκε τελωνοσταθμάρχης στην Ερέτρια (πρώην Νέα Ψαρά) και το 1915 εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα, για να εργαστεί εκεί ως εκτελωνιστής, ενώ παράλληλα γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τότε παντρεύτηκε με την Ελένη Κεφαλινίτη και απέκτησαν πέντε παιδιά. Μετά το γάμο του και μέχρι το 1922 αποσπάστηκε στο τελωνείο της Ερέτριας.
Στα γράμματα εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1910 με ποιήματα και πεζά που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και στις εφημερίδες Εύριπος και Εύβοια της Χαλκίδας, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κάλλις Εσπερινός. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1929, όταν έλαβε το Α΄ βραβείο διηγήματος για το πεζό Ο καπετάν Σουρμελής ο Στουραΐτης, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Ελληνικά Γράμματα του Κωστή Μπαστιά. Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν ό σημαντικότερος εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα γιατί τόσο το εικονοκλαστικό του ύφος όσο και ή ιδιόρρυθμη γλώσσα πού χρησιμοποίησε στα έργα του,προκάλεσε αίσθηση για την εποχή εκείνη. Βραβεύθηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο λογοτεχνίας το 1976 (βλ. Βικιθήκη) για το αντιπολεμικό μυθιστόρημά του του, Φυγή προς τα εμπρός.
Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα. Κείμενά του υπάρχουν δημοσιευμένα και σε περιοδικά ενώ αρκετοί στίχοι του έχουν μελωποιηθεί. Τα πιό γνωστά μελοποιημένα ποιήματά του είναι Σπασμένο καράβι, Ουλαλούμ και Εαυτούληδες για τα οποία που έγραψαν μουσική αντίστοιχα οι συνθέτες Γιάννης Σπανός, Νικόλας Άσιμος και Διονύσης Τσακνής.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1984 και τάφηκε δημόσια δαπάνη στο κάστρο του Καράμπαμπα.
Το 1998 το σπίτι του όπου γεννήθηκε στην Αγία Ευθυμία ο Γιάννης Σκαρίμπας ανακηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο γιατί "χρειάζεται κρατική προστασία, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 1469/1950, το κτίριο που γεννήθηκε ο Γιάννης Σκαρίμπας στην κοινότητα Αγ. Ευθυμίας Ν. Φωκίδας, ιδιοκτησίας της Κοινότητας, επειδή συνδέεται με έναν από τους αξιολογότερους Έλληνες λογοτέχνες του 20ού αιώνα".
1993 – Δημήτρης Νικολαΐδης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης (Αθήνα, 1922 - 21 Ιανουαρίου 1993) ήταν Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Ασχολήθηκε και με την σκηνοθεσία. Τον Σεπτέμβριο του 1955 παντρεύτηκε την ηθοποιό Σούλη Σαμπάχ.
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης ήταν παιδί προσφύγων από την Κωνσταντινούπολη και ορφάνεψε από 9 μηνών. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα τον στίβο. Υπήρξε υπότροφος μαθητής στο Πειραματικό Σχολείο Αθηνών (στην οδό Σκουφά). Πέρασε στη Νομική Σχόλη του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα σπούδαζε στη σχόλη του Κουν. Την περίοδο της κατοχής συμμετείχε στην Αντίσταση.
Θέατρο
Το 1942 όταν ο Κουν ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης ανέβασε μια παράσταση με τους μαθητές του, όπου ανάμεσά τους ήταν και ο Δημήτρης Νικολαϊδης. Το ουσιαστικό του ντεμπούτο γίνεται το 1944 μαζί με το δάσκαλό του στο θεατρικό έργο του Αλέξη Σολομού Ο τελευταίος Ασπροκόρακας κι αμέσως μετά στο Βυθό του Γκόρκι.
Το 1945 ξεκινάει συνεργασία με το θίασο της κυρίας Κατερίνας όπου παραμένει μέχρι και το 1949. Ακολούθως, συμμετέχει στο θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη με το έργο του Αλέκου Σακελλάριου Δελησταύρου και Υιός, που όλα τα μέλη του ήταν κουμπάροι στο γάμο του με την ηθοποιό Σούλη Σαμπάχ στον Ιερό Ναό Διονυσίου του Αρεοπαγίτη. Συνεχίζει τη συνεργασία του με διάφορους θιάσους και το καλοκαίρι του 1965 σκηνοθετεί με επιτυχία το έργο Μιας πεντάρας νιάτα των Πρετεντέρη - Γιαλαμά. Έκτοτε σκηνοθετεί και τις περισσότερες φορές παίζει σαν ηθοποιός σε θεατρικά έργα όπως Ούτε γάτα ούτε ζημιά του Αλέκου Σακελλάριου - Γιανακόπουλου, Αγάπη μου παλιόγρια των Πολύβιου Βασιλειάδη - Λάκη Μιχαηλίδηπου κ.α.
Συνεργάστηκε με τους περισσότερους σχεδόν πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου, όπως η Έλλη Λαμπέτη, η Τζένη Καρέζη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (που υπήρξε στενός του φίλος), ο Κώστας Βουτσάς κ.ά. Η τελευταία παράστασή του στην θεατρική σκηνή ήταν το 1980 στο έργο Οι ερωτιάρηδες του Βάσου Ανδριανού.
Κινηματογράφος
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης πρωτοεμφανίστηκε σαν ηθοποιός στον κινηματογράφο το 1954 με την ταινία Το Κορίτσι της Γειτονιάς με πρωταγωνιστές τους: Σμαρούλα Γιούλη, Γιώργο Φούντα και Ορέστη Μακρή. Έκτοτε έπαιξε σε πάρα πολλές ταινίες, σχεδόν 80, ακόμα και σε διεθνείς παραγωγές όπως το Αμέρικα, Αμέρικα του Ηλία Καζάν το 1963.
Το 1955 σκηνοθέτησε την πρώτη και μοναδική του ταινία, την κωμωδία της Φίνος Φιλμ Η Γυναίκα μου τρελάθηκε' σε σενάριο του Νίκου Τσιφόρου και με πρωταγωνιστές τους Μαίρη Αρώνη και Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Τηλεόραση - Ραδιόφωνο
Στη μικρή οθόνη συμμετείχε και με τις δύο ιδιότητές του, με πιό γνωστή τη σειρά Εκείνες κι εγώ μαζί με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Υπήρξε αγαπημένος φίλος και συνεργάτης του θεατρικού συγγραφέα Κώστα Πρετεντέρη. Μαζί έκαναν την πετυχημένη σειρά στο ραδιόφωνο Ο θυρωρός όπου έκανε τον Μπουλντόζα.
1998 - Τζακ Λορντ, ήταν Αμερικανός πολυπράγμων καλλιτέχνης, ηθοποιός και σκηνοθέτης. (πραγματικό όνομα John Joseph Patrick Ryan, Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α., 30 Δεκεμβρίου 1920 - Χονολουλού, Χαβάη, 21 Ιανουαρίου 1998)
Περισσότερο γνωστός για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σαν "Επιθεωρητής Steve McGarrett" στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά Χαβάη 5-0 ("Hawaii Five-O", 1968 - 1980), η οποία γνώρισε παγκόσμια απήχηση καθώς προβλήθηκε σε 80 χώρες και την παρακολούθησαν περισσότεροι από 300 εκατομμύρια τηλεθεατές.
Ο Λορντ πήρε ακόμη μέρος σε πολλές ταινίες και δεκάδες τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σε θεατρικές παραγωγές του Μπρόντγουεϊ, σε περίπου πέντε δεκαετίες υποκριτικής καριέρας. Ήταν επίσης, επιτυχημένος ζωγράφος και δύο από τα έργα του παρουσιάσθηκαν στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και στο Βρετανικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το 1940, όταν ήταν μόλις 20 ετών. Ήταν όμως γνωστος και για τη λατρεία του στην ποίηση.
Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε έναν γιο τον οποίο γνώρισε μόνο σαν μωρό, αφού μετά τη γέννησή του πήρε διαζύγιο και αργότερα το παιδί σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο δυστύχημα σε ηλικία μόλις 13 ετών.
Προς τιμήν του Λορντ υπάρχει σήμερα χάλκινο μπούστο του σε εμπορικό κέντρο της Χονολουλού, κοντά στον τόπο κατοικίας του.
2001 - Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, ήταν Ελληνίδα ενδυματολόγος, βραβευμένη πολλάκις για την εργασία της στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. (Θεσσαλονίκη, 22 Αυγούστου 1922 - Κονέκτικατ, 21 Ιανουαρίου 2011)
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1922 και πραγματοποίησε σπουδές στην Αθήνα και το Σικάγο. Σε αρκετά μικρή ηλικία έμεινε ορφανή από μητέρα και ήταν ο πατέρας της, ο στρατιωτικός και πολιτικός Αθανάσιος Βαχλιώτης, που την παρότρυνε να ανοίξει τα φτερά της για την Αμερική. Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας της δημιούργησε κοστούμια για περισσότερα από 300 κινηματογραφικά και θεατρικά έργα.
Το 1974 τιμήθηκε με το Βραβείο Όσκαρ Ενδυματολογίας για τη δουλειά της στην ταινία «Ο Υπέροχος Γκάτσμπι» (1974). Τιμήθηκε με τρία βραβεία Τόνι για τα κοστούμια που κατασκεύασε για τις παραστάσεις «Άννι» (1977), «Μπάρνουμ» (1980) και «Το Κλουβί με τις Τρελές» (1984).
Το 1976 διακρίθηκε με το «Μετάλλιο της Ελευθερίας» της Νέας Υόρκης, ενώ το 1986, έλαβε τιμητική θέση στο «Theater Hall of Fame». Το 2000 τιμήθηκε για το σύνολο της καριέρας της από το Σωματείο Αμερικανών Ενδυματολόγων.
Μια από τις πιο πολυβραβευμένους σχεδιαστές μόδας του Αμερικανικού θεάτρου, η Όλντριτζ έχει λάβει τρία βραβεία Τόνι (για τα Άννι, Barnum και Το Κλουβί με τις Τρελές) καθώς και 11 υποψηφιότητες για βραβείο Τόνι, συμπεριλαμβανομένων των παραγωγών για τα A Chorus Line, 42nd Street και Dreamgirls. Έλαβε αρκετούς επαίνους από το Drama Desk awards και άλλες θεατρικές ομάδες.
Το 2002, έλαβε το βραβείο Irene Sharaff Lifetime Achievement από το Theatre Development Fund.
Η Όλντριτζ εργάστηκε αρκετά στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Οι παραγωγές της περιλάμβαναν τις ταινίες Network, Eyes of Laura Mars και Rich and Famous. Έλαβε το Όσκαρ και ένα βραβείο από την Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για την ταινία Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ το 1974. Τα σχέδιά της για αυτήν την ταινία υιοθετήθηκαν για μια σειρά ρούχων, η οποία πουλήθηκε αποκλειστικά από την Bloomingdale's στο Μανχάτταν.
Ήταν η σύζυγος του Αμερικανού ηθοποιού Τομ Όλντριτζ από το 1953 μέχρι τον θάνατό της στις 21 Ιανουαρίου 2011, σε ηλικία 88 ετών, σε ένα νοσοκομείο στο Στάνφορντ των ΗΠΑ.
2011 - Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, Ελληνίδα ενδυματολόγος.
2013 – Μιχάλης Αδάμης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Μιχάλης Αδάμης (19 Μαΐου 1929 – 21 Ιανουαρίου 2013) ήταν Έλληνας συνθέτης και διδάκτωρ Πανεπιστημίου.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 19 Μαΐου του 1929. Σπούδασε στο Ωδείο Πειραιώς απ΄ όπου και έλαβε δίπλωμα βυζαντινής μουσικής (1955) καθώς και αρμονίας το 1956. Συνέχισε στο Ελληνικό Ωδείο απ΄ όπου και έλαβε δίπλωμα Αντίστιξης, Φούγκας και Σύνθεσης το 1959. Παράλληλα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολογία (πτυχίο 1954) . Στη συνέχεια μετέβη στη Βοστώνη στο Πανεπιστήμιο Μπραντάις όπου και ολοκλήρωσε τις ανώτερες μουσικές σπουδές του σε σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής αλλά και βυζαντινής παλαιογραφίας (1962-1965). Κατά τη παραμονή του στη Βοστώνη δίδαξε βυζαντινή μουσική και διεύθυνε τη Χορωδία της Θεολογικής Σχολής Τίμιος Σταυρός.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο Μιχάλης Αδάμης κατόπιν πρόσκλησης των Βασιλέων ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση της Παιδικής Χορωδίας των Ανακτόρων και τη Χορωδία Δωματίου Αθηνών μέχρι το 1967. Από το 1968 ανέλαβε επικεφαλής του μουσικού τμήματος και διευθυντής του Κολεγίου Πηρς στην Αθήνα. Το 1965 ίδρυσε το πρώτο ηλεκτρονικό μουσικό εργαστήρι.
Από το μεγάλο αριθμό έργων του, που υπολογίζονται σε περισσότερα από 300, ξεχωρίζουν, για όργανα: η «Αποκάλυψη – έκτη σφραγίδα», «Τετέλεσται», «Ορέστης», «Παραμύθι», για ορχήστρα: «Συμφωνιέττα», «Λειτουργικό Κοντσέρτο», ενώ για ηλεκτρονική μουσική: «Προσχήματα», «Κοριολανός» κ.ά.
Επίσης έγραψε μουσική για αρχαίες τραγωδίες, εκκλησιαστική μουσική και διάφορες μελέτες για τη βυζαντινή μουσική. Του είχε ανατεθεί ακόμα και σύνθεση έργων σε διεθνή Φεστιβάλ.
Ο Μιχάλης Αδάμης διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (1971-1977), Αντιπρόεδρος (1973-1975) και από το 1976 Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής και του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Εταιρίας Σύγχρονης Μουσικής, όπως επίσης και μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Συμμετείχε σε πολλά Φεστιβάλ με εκτέλεση πολλών έργων του.
Σημειώνεται ότι κατά το 11ο Συνέδριο της Διεθνούς Εταιρίας Μουσικολογίας που συνήλθε στη Κοπεγχάγη το 1972 ανακοίνωσε επίσημα την ανακάλυψη του αρχαιότερου δείγματος πολυφωνικής μουσικής στο Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά τον 14ο-15ο αιώνα.
Το 1962 ο Μιχάλης Αδάμης τιμήθηκε από τον Βασιλέα Παύλο με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα ενώ το 1964 και 1965 τιμήθηκε με το Μουσικό Βραβείο «Σάμουελ Βέσχλερ». Ο Μιχάλης Αδάμης χαρακτηρίζεται, απ΄ όλη τη καλλιτεχνική του παρουσία ένας από τους μεγαλύτερους αναθεωρητές της μουσικής πρακτικής παιδείας, και από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης μουσικής παραγωγής στην Ελλάδα. Το 1991 επιμελήθηκε της ίδρυσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου στο οποίο και το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Ομιλεί επίσης αγγλικά. Για 31 χρόνια από (το 1968 ως το 1999) υπήρξε επι κεφαλής του Μουσικού τμήματος και διευθυντής της χορωδίας του Pierce College στην Aθήνα.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 2013.
2015 - Γιάννης Κοντός, Έλληνας συγγραφέας.