DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Σαν σήμερα 18 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

Tsarouxis-Mines-Genaris

Σαν σήμερα 18 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, (Αθανάσιος, Θανάσης, Νάσος, Σάκης, Θάνος, Θανάσος, Θανασάκης, Σούλης, Αθανασία, Νάσια, Νάνσυ, Θανασία, Θανασούλα, Σούλα, Νάσα, Σούλη, Κύριλλος, Κυριλλία, Κυρίλλα, Κυρίλλη)
Αγίας Θεοδούλης, (Θεόδουλος, Θεοδούλιος, Θεοδούλης, Θεοδουλία, Θεοδούλα, Θεόδουλη)

18 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

532: Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός καταστέλλει τη Στάση του Νίκα.

1535: Ο Ισπανός κατακτητής Φρανθίσκο Πιθάρρο ιδρύει την πόλη Λίμα στο Περού.

1562: O Πάπας Πίος Δ' ανοίγει και πάλι τη Σύνοδο του Τρέντο για την τρίτη και τελευταία συνεδρία της.

1778: Ο Άγγλος πλοίαρχος Τζέιμς Κουκ ανακαλύπτει τα νησιά της Χαβάης και τα ονομάζει Σάντουιτς.

1823: Το Ναύπλιο ορίζεται έδρα της ελληνικής επαναστατικής κυβέρνησης.

1827: Συγκαλείται η Γ’ Εθνική Συνέλευση στην Ερμιόνη και Τροιζήνα, η οποία αναθεωρεί το Σύνταγμα και απευθύνει πρόσκληση στον Ιωάννη Καποδίστρια να αναλάβει Κυβερνήτης της Ελλάδας.

1833: Ο Όθων με τα μέλη της Αντιβασιλείας φθάνουν στο Ναύπλιο, επιβαίνοντες στην αγγλική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη». Τον πρώτο βασιλιά της Ελλάδος συνοδεύουν 4.000 Βαυαροί στρατιώτες.

1854: Το Κομπότι πολιορκείται από Ελληνικά επαναστατικά στρατεύματα.

1871: Ο Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας στέφεται αυτοκράτορας του Γερμανικού Ράιχ.

1879: Η Αγγλία κερδίζει την Ουαλία με 2-1 στο Kennington Oval στην πρώτη ποδοσφαιρική αναμέτρησή τους.

1896: Γίνεται η παρουσίαση της πρώτης μηχανής ακτινών Χ στη Νέα Υόρκη.

1901: Εκλέγεται μητροπολίτης Πάφου ο αρχιμανδρίτης Δουληγέρης.

1903: Ο διάδοχος Κωνσταντίνος αναλαμβάνει αρχηγός του Στρατού της Ηπείρου.

1903: Μαθητής ελληνικού δημοτικού σχολείου παθαίνει αφασία από χτύπημα δασκάλου.

1904: Μεγάλες απεργίες αρχίζουν στη Γερμανία, καθώς αποτυγχάνουν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους βιομηχάνους των μεγάλων εργοστασίων νηματουργίας και των εργατών.

1910: Παραιτείται η κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και ορκίζεται νέα υπό τον Στέφανο Δραγούμη, κατ’ απαίτηση του Στρατιωτικού Συνδέσμου.

1911: Ο Γιουτζίν Ιλι προσγειώνεται με το αεροπλάνο του στο κατάστρωμα του θωρηκτού «Πενσυλβάνια», στο λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο, πραγματοποιώντας την πρώτη προσγείωση αεροσκάφους σε πλοίο.

1912: Ο άγγλος εξερευνητής, Ρόμπερτ Σκοτ φτάνει στο Νότιο Πόλο, σε μια προσπάθεια να είναι ο πρώτος, που θα επιτύχει το συγκεκριμένο εγχείρημα. Ωστόσο, ο Ρόαλντ Αμούνδσεν είχε πάρει την πρωτιά φτάνοντας εκεί ένα μήνα νωρίτερα.

1913: Ο διάδοχος Κωνσταντίνος αναλαμβάνει αρχηγός του Στρατού της Ηπείρου, που επιχειρεί να καταλάβει τα Ιωάννινα.

1913: Ο ελληνικός στόλος κατατροπώνει το οθωμανικό ναυτικό στη ναυμαχία της Λήμνου. 1914.

1919: Αρχίζει στο Παρίσι η Διάσκεψη Ειρήνης των Βερσαλλιών, που θέτει και επισήμως τέλος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Σμύρνη, με την περιφέρεια του Αϊδινίου θα παραχωρηθεί στην Ελλάδα.

1919: Ιδρύεται στην Αγγλία η εταιρεία κατασκευής πολυτελών αυτοκινήτων Bentley Motors.

1923: Καθιερώνεται στην Ελλάδα το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, που θα ισχύσει από τις 16 Φεβρουαρίου. Έτσι, με το νέο ημερολόγιο, η 16η Φεβρουαρίου θα γίνει 1η Μαρτίου.

1939: Ο Λούις Άρμοστρονγκ ηχογραφεί το "Jeepers Creepers".

1941: Διαφωνίες ανακύπτουν στις ΗΠΑ για την παροχή βοήθειας στους Συμμάχους.

1942: Ο στρατηγός Μακ Άρθουρ απωθεί τους Ιάπωνες στο Μπατάαν των Φιλιππίνων.

1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Πολιορκία του Λένινγκραντ: Ο Κόκκινος Στρατός σπάει για πρώτη φορά τον κλοιό των ναζιστικών δυνάμεων. Με την Επιχείρηση Iskra καταφέρνει να ανοίξει ένα διάδρομο και ξεκινά τον ανεφοδιασμό της πόλης, ανακουφίζοντας μερικώς τους πολιορκημένους κατοίκους.

1943: Σημειώνεται η πρώτη εξέγερση των Εβραίων στο Γκέτο της Βαρσοβίας.

1944: Πραγματοποιείται για πρώτη φορά τζαζ κονσέρτο στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης.

1948: Ιδρύεται η CΟΜΕCΟΝ, το ισοδύναμο της ΕΟΚ στις κομουνιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης.

1953: Η Ελένη Σκούρα γίνεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής. Την ίδια μέρα, διεξάγεται ο πρώτος αγώνα της Φόρμουλα 1 στη Λατινική Αμερική, στο Μπουένος Άιρες. Η είσοδος στο κοινό είναι ελεύθερη. Στον 31ο γύρο η Ferrari του Νίνο Φαρίνα παρασύρει και σκοτώνει 13 άτομα και τραυματίζει σοβαρά 40.

1957: Ο Μάρκος Δράκος μέλος της ΕΟΚΑ πέφτει νεκρός στην μάχη σε ηλικία 25 ετών.

1964: Οι Beatles βρίσκονται για πρώτη φορά στους πίνακες κατάταξης του περιοδικού Μπίλμπορντ.

1965: Παντρεύονται ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αλίκη Βουγιουκλάκη στους Δελφούς.

1967: Ο Άλμπερτ ντε Σάλβο, γνωστός ως ο «Στραγγαλιστής της Βοστόνης», που διέπραξε σωρεία εγκλημάτων, καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση.

1969: Εγκαινιάζεται στο Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών το Μουσείο Σικελιανού.

1972: Σύγκρουση δυο ελληνικών αμαξοστοιχιών στο Δοξαρά έχει ως συνέπεια το θάνατο 17 ανθρώπων και τον τραυματισμό 39.

1976: Παραστρατιωκή λιβανέζικη ομάδα μπαίνει στην περιοχή Καραντίνα της Βηρυτού και σκοτώνει πάνω από 1000 άτομα.

1977: Γίνεται στο Σίδνεϊ το καταστροφικότερο σιδηροδρομικό ατύχημα στην ιστορία της Αυστραλίας, όταν εκτροχιάζεται αμαξοστοιχία. 83 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 210 τραυματίζονται.

1978: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κρίνει τη Βρετανία ένοχη για κακομεταχείριση κρατουμένων στις φυλακές της Νότιας Ιρλανδίας, ωστόσο δεν της επιρρίπτει κατηγορίες για βασανιστήρια.

1980: Οι σκύλοι εισάγονται στα ελληνικά σώματα ασφαλείας και επιτρέπεται η χρήση τους στα γήπεδα.

1980: Το θρυλικό άλμπουμ The Wall των Pink Floyd ανεβαίνει στο Νο1 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών.

1982: Ψηφίζεται στη Βουλή νομοσχέδιο για το μονοτονικό σύστημα.

1983: Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή επιστρέφει τα μετάλλια στην οικογένεια του Τζιμ Θορπ, μεγάλη μορφή του σύγχρονου αθλητισμού τριάντα χρόνια μετά το θάνατο του. Ήταν χρυσός Ολυμπιονίκης στο Πένταθλο και στο Δέκαθλο και τα μετάλλια του είχαν αφαιρεθεί επειδή παρέβη τους κανονισμούς περί ερασιτεχνικού αθλητισμού.

1984: Πυροβολείται στο κεφάλι από δυο οπλοφόρους έξω από το γραφείο του ο πρόεδρος του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυτού Μάλκολμ Κερ. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση Ιερός Ισλαμικός Πόλεμος (Τζιχάντ).

1985: Με το ναυάγιο του πλοίου "Φιλίτσα" στα ανοικτά του Κάβο Ντόρο και τις έρευνες για τον εντοπισμό οκτώ ναυτικών, σφραγίζεται η θεομηνία που έχει πλήξει την Ελλάδα.

1985: Στις ΗΠΑ, δικαστήριο επιβάλλει στους κληρονόμους του Φερδινάντο Μάρκος να πληρώσουν αποζημίωση ύψους 180 δισεκατομμυρίων δραχμών προς τους 10.000 διαφωνούντες, θύματα βασανιστηρίων και άλλων ακροτήτων κατά την εποχή της διακυβέρνησης του πρώην δικτάτορα των Φιλιππίνων.

1989: Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» τραυματίζει στα πόδια τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Tαρασουλέα.

1991: Το Ιράκ επιβεβαιώνει την επίθεση με πυραύλους που εξαπέλυσε εναντίον του Ισραήλ.

1992: Ο IRA αναλαμβάνει την ευθύνη για την έκρηξη βόμβας σε λεωφορείο με οικοδόμους, που δούλευαν για το βρετανικό στρατό στο Μπέλφαστ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν οκτώ άτομα.

1992: Στην Κένυα, περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι συμμετέχουν στην πρώτη νόμιμη αντικυβερνητική διαδήλωση εδώ και 22 χρόνια.

1993: Χιονοστιβάδα σαρώνει χωριό της βορειοανατολικής Τουρκίας, καταστρέφοντας 50 σπίτια και σκοτώνοντας τουλάχιστον 16 άτομα.

1994: Ο υπουργός Εξωτερικών Θόδωρος Πάγκαλος θέτει τρεις όρους στα Σκόπια για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων: να αλλάξουν σημαία και Σύνταγμα και να διακηρύξουν ότι, τα σύνορα είναι οριστικά.

1995: Στις ΗΠΑ, δικαστήριο επιβάλλει στους κληρονόμους του Φερδινάντο Μάρκος να πληρώσουν αποζημίωση ύψους 180 δισεκατομμυρίων δραχμών προς τους 10.000 διαφωνούντες, θύματα βασανιστηρίων και άλλων ακροτήτων κατά την εποχή της διακυβέρνησης του πρώην δικτάτορα των Φιλιππίνων.

1996: Ο Κώστας Σημίτης εκλέγεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία και την προεδρία του κινήματος. Λαμβάνει 86 ψήφους, έναντι 75 του Άκη Τσοχατζόπουλου.

1996: Ο Μάικλ Τζάκσον και η Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ παίρνουν διαζύγιο έπειτα από 18 μήνες γάμου.

1997: Ο Μπορτζ Ούσλαντ από τη Νορβηγία είναι ο πρώτος άνθρωπος, που διασχίζει μόνος του και χωρίς βοήθεια την Ανταρκτική.

1998: Ο Νταν Γεωργιάδης χάνει τη μάχη με την επάρατη νόσο σε ηλικία 77 ετών. Διετέλεσε προπονητής του Ολυμπιακού, του Πανιωνίου και της Εθνικής Ελλάδας.

2000: Στον αγώνα ΑΕΚ - Σαβίνσκι (68-44) για το Κύπελλο Σαπόρτα, η ΑΕΚ ισοφαρίζει το 30χρονο ρεκόρ καλύτερης αμυντικής επίδοσης στα κύπελλα Ευρώπης. Είχε δεχθεί 44 πόντους την περίοδο 1970-71 στην προκριματική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών εναντίον της Ραμπάτ του Μαρόκο (95-44).

2001: Στη Γαλλία, η Βουλή υιοθετεί ομόφωνα νόμο για την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας του 1915. Στην Τουρκία, η κυβέρνηση με ανακοίνωσή της υποστηρίζει ότι ο νόμος θα επιφέρει σοβαρή και διαρκή ζημία στις διμερείς σχέσεις και ανακαλεί τον πρεσβευτή της στο Παρίσι για διαβουλεύσεις, ενώ ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου απευθύνει έκκληση για μποϊκοτάζ των γαλλικών προϊόντων.

2002: Δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τις εκρήξεις του ηφαιστείου Νγιραγκόνγκο, κοντά στην πόλη Γκόμα του Κονγκό, όπου ένας ποταμός από λάβα κόβει την πόλη στη μέση, καταβροχθίζοντας κτίρια και αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν πανικόβλητοι τα σπίτια τους. Μεγάλη είναι η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας για την αντιμετώπιση επικείμενων επιδημιών.

2004: 25 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 131 τραυματίζονται, οι περισσότεροι άμαχοι πολίτες, μετά από επίθεση αυτοκτονίας με 500 κιλά εκρηκτικά κατά του αμερικανικού αρχηγείου στη Βαγδάτη.

2011: Τον πρόεδρο της Κίνας Χου Τζιντάο υποδέχεται στα σκαλιά του Λευκού Οίκου ο Μπαράκ Ομπάμα, κατά την πλέον σημαντική επίσκεψη Κινέζου ηγέτη στις ΗΠΑ εδώ και 30 χρόνια.

2012: Ως αντίδραση στους νόμους SOPA και PIPA η Wikipedia και άλλες μεγάλες ιστοσελίδες πραγματοποιούν απεργία.

2015: Στο Μπουένος Άιρες βρίσκεται νεκρός με μια σφαίρα στο κεφάλι ο δικηγόρος και ομοσπονδιακός κατήγορος Αλμπέρτο Νισμάν. Λίγες μέρες είχε κατηγορήσει την κυβέρνηση της Κριστίνα Φερνάντες για υπόθαλψη τρομοκρατών. Τελικά ο θάνατος του κρίθηκε αυτοκτονία και η υπόθεση έκλεισε.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1689 – Μοντεσκιέ, Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος.
Ανέπτυξε τη θεωρία του διαχωρισμού των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), η οποία επικράτησε και περιλαμβάνεται στα Συντάγματα σχεδόν όλων των δημοκρατικών χωρών του κόσμου.Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1689 στο Μπρεντ και απεβίωσε στις 10 Φεβρουαρίου του 1755 στο Παρίσι.
Γόνος οικογένειας δικαστικών, γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1689 κοντά στην πόλη Μπορντό, στη δυτική Γαλλία. Σπούδασε νομικά και στη συνέχεια εκλέχτηκε σύμβουλος στο τοπικό κοινοβούλιο του Μπορντό το 1714. Το 1716 κληρονομεί την μεγάλη περιουσία των γονιών του, και αρχίζει πρώτα να ασχολείται με τις επιστήμες, κυρίως την βοτανική και την ανατομία. Το ίδιο έτος εκλέγεται στην Ακαδημία Επιστημών του Μπορντό. Κληρονομεί επίσης από τον θείο του το αξίωμα του δικαστικού προέδρου, την περιουσία του και το όνομα Μοντεσκιέ.
Τα επόμενα χρόνια μελετά επιστήμες και συγγράφει διάφορες εργασίες περί της ηχούς, των νεφρικών αδένων, της βαρύτητας των σωμάτων κλπ. Αργότερα στρέφεται προς τις ανθρωπιστικές σπουδές μέσω της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας και το 1721 δημοσιεύει ανώνυμα στην Ολλανδία τις Περσικές Επιστολές, όπου απεικονίζει με σατιρική διάθεση την γαλλική κοινωνία εκείνη την περίοδο μέσα από τα μάτια δύο Περσών. Το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Μέχρι το 1725 διαμένει στο Παρίσι όπου κάνει κοσμική ζωή συχνάζοντας σε διάφορα σαλόνια. Το 1726 αναγκάζεται να πουλήσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του για να ξεπληρώσει χρέη.
Το 1728 εκλέγεται μέλος της γαλλικής Ακαδημίας, και στην συνέχεια αναχωρεί για ταξίδι στην Ευρώπη. Επισκέπτεται πολλές χώρες, την Ιταλία, την Ουγγαρία και την Αυστρία το 1728, στη συνέχεια την Γερμανία(1729) και μετά την Ολλανδία). Κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών μελετά προσεκτικά Γεωγραφία, Οικονομία, Πολιτική καθώς και τα έθιμα των χωρών που επισκέπτεται. Τη διετία 1729-1730 διαμένει στην Αγγλία, μετά από πρόσκληση του λόρδου Τσέστερφιλντ. Επιστρέφει στην Γαλλία το 1731, στον πύργο της Μπρεντ, όπου και αφιερώνεται στην συγγραφή του Πνεύματος των Νόμων.
Το 1745 εν τέλει, δημοσιεύεται το "Πνεύμα των Νόμων", ανώνυμα σε εκδοτικό οίκο της Γενεύης, και γίνεται δεκτό με μεγάλη επιτυχία. Το 1754 συγγράφει το Essay sur le gout Δοκίμιο περί Γούστου για την Εγκυκλοπαίδεια, κατά παράκλησιν του ντ' Αλαμπέρ.
Το 1748 δημοσιεύει, σε ηλικία 59 ετών, το αριστούργημα του, το Πνεύμα των Νόμων Αυτό το έργο του, που γνώρισε τεράστια επιτυχία, έθεσε τις θεμελιώδεις αρχές των Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών και συγκεντρώνει όλη την ουσία της φιλελεύθερης σκέψης. Γνώρισε, όμως, και μεγάλη κριτική και αποδοκιμασία, και γι' αυτό το λόγο ο Μοντεσκιέ αναγκάστηκε να γράψει και να εκδώσει το 1750 την Υπεράσπιση του Πνεύματος των Νόμων.
Στο κύριο αυτό έργο του ο Μοντεσκιέ επιχειρεί να βρει και να αναλύσει τις θεμελιώδεις αρχές και την λογική διαφόρων πολιτικών θεσμών με την μελέτη των νόμων,που τους θεωρεί ως απλές αναφορές μεταξύ της κοινωνικής πραγματικότητας. Πρότεινε νέες μεθόδους διακυβέρνησης και νέες αντιλήψεις για το κράτος. Ακολούθησε την αριστοτελική μέθοδο της μελέτης των πραγματικών πολιτικών συστημάτων όπως υποτίθεται ότι είχαν λειτουργήσει στο παρελθόν. Αρνήθηκε ότι υπάρχει μία τέλεια μορφή πολιτεύματος, κατάλληλη για όλους τους λαούς κάτω από όλες τις συνθήκες.
Αναγνωρίζει τρεις τύπους πολιτεύματος: την μοναρχία, τη δημοκρατία και τον δεσποτισμό. Διακήρυξε ότι ο δεσποτισμός είναι περισσότερο κατάλληλος για χώρες απέραντες σε έκταση, η συνταγματική μοναρχία για μέτριας έκτασης χώρα, ενώ η δημοκρατία για μικρές χώρες.
Επίσης αναγνώρισε ότι η κατάχρηση εξουσίας είναι μία φυσική ανθρώπινη τάση και ότι κατά συνέπεια, κάθε κράτος τείνει να εκφυλιστεί σε δεσποτικό.
Κεφαλαιώδους σημασίας είναι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών που διατύπωσε ο Μοντεσκιέ (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική) και πρότυπο μιας τέτοιας πολιτειακής οργάνωσης θεωρούσε βέβαια την Αγγλία της εποχής του. Υποστήριξε τέλος την επίδραση του κλίματος στην διαμόρφωση της πολιτικής συμπεριφοράς ενός λαού.

1743 – Λουί-Κλωντ ντε Σαιν Μαρτέν, Γάλλος φιλόσοφος.
Ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν (Γαλλικά: Louis-Claude de Saint-Martin, Αμπουάζ, 18 Ιανουαρίου 1743 - Ωλνέ, 14 Οκτωβρίου 1803) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ο επονομαζόμενος «Άγνωστος Φιλόσοφος», και θεμελιωτής του μυστικο-θεοσοφικού συστήματος του Μαρτινισμού. Παρ´όλο που ο ίδιος δεν ίδρυσε καμία οργάνωση με το όνομά του, ουσιαστικά επηρέασε τους μυημένους από αυτόν μαθητές, ο κυριώτερος των οποίων (Gerard Encausse ή Papus) δημιούργησε μία οργάνωση με πολύ χαλαρή δομή μέσα από την οποία διαδίδεται η Διδασκαλία και η Μύηση την οποία και ο ίδιος είχε λάβει μαζί με άλλους.
Το όνομα του Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν συνδέεται με το ρεύμα του ιλλουμινισμού, που αντιτάχθηκε στο υλιστικό πνεύμα των εγκυκλοπαιδιστών του 18ου αιώνα. Ο ιλλουμινισμός προτείνει την μελέτη των χριστιανικών γραφών υπό το φως του εσωτερισμού, τονίζοντας την εσωτερικότητα της μυστικιστικής αναζητήσεως και απορρίπτοντας τον σχολαστικισμό. Κατά την ίδια εποχή με τον Σαιν-Μαρτέν, ο Γερμανός Eckhartshausen (1752 - 1813) συγγράφει έναν αριθμό έργων, μεταξύ των οποίων την περίφημη Νεφέλη στο Αγιαστήριο. Ο Σουηδός μυστικιστής Εμάνουελ Σβέντενμποργκ (Emmanuel Swedenborg) εντάσσεται επίσης στο ρεύμα του ιλλουμινισμού.
Η επίδραση του ιλλουμινισμού στο ευρωπαϊκό πνεύμα υπήρξε γόνιμη: ο ρομαντισμός και ο συμβολισμός θα αντλήσουν από εκεί την κοσμοαντίληψή τους. Ο Μπαλζάκ εξάλλου - μεταξύ πολλών άλλων - επηρεάσθηκε βαθύτατα από την σκέψη του ιλλουμινισμού.
Ο Λουι-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν γεννήθηκε στην Αμπουάζ στις 18 Ιανουαρίου του 1743 από αριστοκρατική οικογένεια. Η αγάπη, η ανατροφή και η παιδεία που θα του προσφέρει η μητριά του θα συμβάλουν στην ανάπτυξη ευγενών συναισθημάτων και σε μία ιδιαίτερη ευαισθησία ψυχής. Σπούδασε νομική και επρόκειτο να ασχοληθεί με την δικηγορία, κατά την επιθυμία των γονέων του. Όμως το επάγγελμα αυτό δεν τον ικανοποιεί. Ένας φίλος του τον επηρεάζει και το 1765 (ήταν τότε 22 ετών) αποκτά τον βαθμό του υπολοχαγού στο σύνταγμα του Φουά, που τότε βρισκόταν στο Μπορντώ.
Το 1765, δια της μεσολαβήσεως ενός συναδέλφου και φίλου του, του λοχαγού de Grainville, ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν γίνεται δεκτός στο "Τάγμα των Τεκτόνων Ιπποτών Εκλεκτών Κοέν του Σύμπαντος", το οποίο είχε ιδρυθεί περί το 1758 από τον δον Μαρτίνεθ ντε Πασκουαλλύ (Martinez de Pasqually). Αυτός διετείνετο ότι κατείχε τις κλείδες της ιουδαιο-χριστιανικής παραδόσεως, αντικείμενο δε του Τάγματος που είχε ιδρύσει ήταν η θεουργία. Τον Οκτώβριο λοιπόν του 1768 ο Σαιν-Μαρτέν μυείται κανονικά στο Τάγμα των "Εκλεκτών Κοέν", μυητής του δε ήταν ο Baudry de Balzac. Το 1771 εγκαταλείπει τον στρατό για να αφιερωθεί στο Τάγμα. Για κάποιο διάστημα διατελεί γραμματέας του δον Μαρτίνεθ.
Κατά τα έτη 1773 - 1774 διαμένει στην Λυών, στο σπίτι του φίλου και επίσης "Εκλεκτού Κοέν" Ζαν-Μπατίστ Βιλλερμόζ (Jean-Baptiste Willermoz, 1730-1824). Κατά την διάρκεια της διαμονής του εκεί, ο Σαιν-Μαρτέν συντάσσει το πρώτο του έργο: Περί Πλανών και Αληθείας, το οποίον εξεδόθη το 1775. Ο Φυσικός Πίνακας των σχέσεων μεταξύ Θεού, Ανθρώπου και Σύμπαντος (1782) επεκτείνει τα όσα αναπτύσσονται στο Περί Πλανών και Αληθείας
Ήδη, από την εποχή εκείνη, ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν απομακρύνεται από την οδό των εξωτερικών τελετουργιών (οι οποίες αποτελούσαν αντικείμενο των "Εκλεκτών Κοέν") και προσανατολίζεται προς μία κατεύθυνση "εσωτερικότερη": κατ' αυτόν, ο "Αναμορφωτής", ο Σαρκωθείς Λόγος, έχει καταδείξει την οδό της απ' ευθείας επαφής μαζί Του δια της προσευχής.
Κατά τα έτη 1788-1791 διαμένει στο Στρασβούργο, η δε παραμονή του εκεί θα αποτελούσε ίσως τον σημαντικότερο σταθμό της ζωής του: γνωρίζει την Μαντάμ ντε Μπέκλιν (Mme de Böcklin), η οποία τον φέρει σε επαφή με την φιλοσοφία του Γιάκομπ Μπαίμε (Jacob Boehme) (1575-1624).

1815 – Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ, Γερμανός θεολόγος.
Ο Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ (γερμ. Lobegott Friedrich Konstantin von Tischendorf) (18 Ιανουαρίου 1815 - 7 Δεκεμβρίου 1874) ήταν Γερμανός θεολόγος της προτεσταντικής εκκλησίας.
Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1815 στο Λένγκενφελντ. Ο πατέρας του ήταν γιατρός το επάγγελμα. Η καταγωγή της οικογένειας ήταν από μεγάλη δυναστεία κατασκευής χάρτου. Σχολείο πήγε στο Λένγκενφελντ και από το 1829 συνέχισε στο γυμνάσιο του Πλάουεν. Σπούδασε θεολογία και φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το έτος 1838, ενώ δύο χρόνια αργότερα αναγορεύτηκε καθηγητής (Habilitation). Διορίστηκε καθηγητής από το 1838 ως το 1839 και παντρεύτηκε το 1845. Απόκτησε οκτώ παιδιά. Περιηγήθηκε την Γαλλία, Αγγλία, Ιρλανδία, Ιταλία, και την Μικρά Ασία. Επέστρεψε το 1845 στην Λειψία και ασχολήθηκε με την επεξεργασία των ευρημάτων του, ιδιαίτερα με την ιστορία των χειρογράφων της Καινής Διαθήκης. Αποκρυπτογράφησε το Παλίμψηστο του Εφραίμ του Σύρου, ανακάλυψε τον Σιναϊτικό Κώδικα και μελέτησε την μετάφραση των Εβδομήκοντα. Προσβλήθηκε από εγκεφαλικό στις 5 Μαΐου 1873 και απεβίωσε στις 7 Δεκεμβρίου 1874 στην Λειψία.

1856 – Ντάνιελ Χέιλ Γουίλιαμς, Αμερικανός χειρουργός.

1880 – Πάουλ Έρενφεστ, Αυστριακός φυσικός και μαθηματικός.
Ο Πάουλ Έρενφεστ (Paul Ehrenfest, 18 Ιανουαρίου 1880 – 25 Σεπτεμβρίου 1933) ήταν Αυστριακός φυσικός και μαθηματικός. Πέρασε άσχημα σχολικά χρόνια, μιας και, ως Εβραίος, ήταν δακτυλοδεικτούμενος στο σχολείο και έχασε και τους δυο γονείς του σε νεαρή ηλικία. Ο δάσκαλός του Λούντβιχ Μπόλτζμαν τον έκανε και αγάπησε τα Μαθηματικά και τη Φυσική. Μετά από ένα διάστημα στην Αγία Πετρούπολη, όπου πήγε με τη σημαντική μαθηματικό ρωσίδα γυναίκα του Τατιάνα Αλεξέγεβνα, τελικά προσελήφθη καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν στην Ολλανδία ως διάδοχος του Λορέντς το 1912. Εκεί έκανε το μεγαλύτερο μέρος της έρευνάς του και κέρδισε τη φήμη του καλύτερου δασκάλου της γενιάς του κατά τον Αϊνστάιν, με τον οποίο ήταν προσωπικός φίλος, όπως και με τον Μπορ.
Είχε πολλές σημαντικές συνεισφορές στη Στατιστική Φυσική, την Κβαντομηχανική (μεταξύ άλλων εργασίες για τη φύση του φωτονίου,τη στατιστική της Κβαντομηχανικής και το γνωστό πλέον σαν Θεώρημα του Έρενφεστ), τη Θερμοδυναμική και τις μετατροπές φάσεων.
Ο Έρενφεστ δεν ήθελε να συμβαδίσει με την επανάσταση της Κβαντομηχανικής την οποία θεωρούσε λανθασμένη. Όλα αυτά τα χρόνια δυστυχίας και αμφιβολίας τον κατέβαλλαν και, στις 23 Σεπτέμβρη του 1933, αυτοκτόνησε αφού πρώτα πυροβόλησε τον γιο του που υπέφερε από ανίατη ασθένεια.

1888 – Αλέξανδρος Καραμανλάκης, έλληνας δημοσιογράφος και πρωτοπόρος αεροπόρος, που σκοτώθηκε κατά την πτώση του αεροπλάνου του στον Κορινθιακό Κόλπο. (Θαν. 29/8/1912)

1892 – Όλιβερ Χάρντι, το πληθωρικό μισό του κινηματογραφικού ζευγαριού «Χοντρός-Λιγνός». (18 Ιανουαρίου 1892 - 7 Αυγούστου 1957)
Ο Νόρβεν Χάρντι, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ξεκίνησε τη ζωή του ως όμορφος μπέμπης σε μία πολυμελή οικογένεια στην Τζόρτζια και ήταν το μικρότερο από έξι παιδιά. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και πέθανε όταν ο Όλιβερ ήταν 10 ετών. "Νομίζω ότι δεν αποφάσισα ποτέ τη ζωή μου το οριστικό μου επάγγελμα. Θέλησα να ακολουθήσω τα νομικά αλλά σύντομα εγκατέλειψα τις σπουδές". Είχε φυσική κλίση στο τραγούδι (όλη η οικογένεια αγαπούσε τη μουσική) και σπούδασε μάλιστα τενόρος στη Μουσική Ακαδημία της Ατλάντας. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1914 (στην ταινία Outwitting Dad) και στα επόμενα χρόνια ερμήνευσε δευτερεύοντες ρόλους. Ζύγιζε 127 κιλά και είχε ύψος 1,88 μ. Η αγάπη του στο φαγητό τον βοήθησε να διατηρήσει τον όγκο του, αν και νέος ασχολιόταν με τα σπορ, έπαιζε ποδόσφαιρο και λάτρευε (ως μεγάλος) το γκολφ. Ήταν ευκίνητος και πολύ καλός χορευτής.
Πριν γνωρίσει τον Σταν Λόρελ, ο Όλιβερ Χάρντι είχε παίξει σε περισσότερες από 250 ταινίες. Μαζί με τον Σταν Λόρελ, όμως, αποτέλεσαν το διασημότερο κωμικό δίδυμο στην ιστορία του κινηματογράφου. Το δίδυμο δημιουργήθηκε από τον παραγωγό Χολ Ρόουτς, πνευματικό πατέρα -μαζί με τον σκηνοθέτη Λίο Μακ Κάρεϊ- του Χοντρού και του Λιγνού. Πρωτοσυναντήθηκαν στην οθόνη στο The Lucky Dog (1921) και έπαιξαν μαζί και σε άλλες ταινίες, όπως στο Duck Soup (1927), αλλά ως πραγματικό ντουέτο εμφανίστηκαν στο Φορώντας παντελόνια στον Φίλιπ (Putting Pants on Philip, 1927), όπου ο Σταν υποδύεται έναν νεαρό Σκωτσέζο που έρχεται στην Αμερική στον θείο του Όλι. Το 1927 ο Χοντρός και ο Λιγνός γύρισαν 13 ταινίες και το 1928 11 και ως το 1932 εμφανίζονταν σε μικρού μήκους και, ως επί το πλείστον, βουβές. Μεταξύ αυτών οι: Η μάχη του αιώνα, Μουσικοί για κλάματα, Μια τέλεια μέρα (1929), Ο Χοντρός και ο Λιγνός φορτοεκφορτωτές (The Music Box, 1932), που απέσπασε ένα από τα Όσκαρ για μικρού μήκους ταινία εκείνης της χρονιάς, κ.α. Μετά το 1932 άρχισαν την παραγωγή μεγάλου μήκους και ομιλουσών, ανάμεσα στις οποίες ορισμένες από τις πιο απολαυστικές: Ο Χοντρός και ο Λιγνός πάνε στον πόλεμο, Τα παιδιά της ερήμου, Δυο εύθυμοι Σκωτσέζοι, Ο Χοντρός και ο Λιγνός καουμπόηδες, Οι δύο βλάκες, Βάρδα Φουρνέλο, Τα κούτσουρα της Οξφόρδης, κ.α.
Ο Χοντρός και ο Λιγνός, το διασημότερο δίδυμο στην ιστορία του κινηματογράφου, έπαψε ουσιαστικά να υπάρχει πριν από τον κλινικό θάνατο του ζεύγους. Την τελευταία τους ταινία τη γύρισαν στη Γαλλία το 1950 (Οι Νέοι Ροβινσώνες). Οι βασιλιάδες του γέλιου ήταν ήδη εξασθενημένοι και κουρασμένοι. Αλλά από τη στιγμή που συναντήθηκαν, τέλη του 1920, ως τη χρονιά που ο Όλιβερ Χάρντι πέθανε παρέμειναν στενά συνδεδεμένοι όχι μόνο γιατί το ντουέτο τους πωλούσε αλλά γιατί ήταν και καλοί φίλοι: "Ο Όλι ήταν σαν αδελφός μου. Νιώθαμε ο ένας τον άλλον, αν και δεν κάναμε συχνά παρέα έξω από τα πλατό. Η ζωή του έξω από το στούντιο ήταν αφιερωμένη στα σπορ και κυρίως στο γκολφ, που λάτρευε. Η δική μου ζωή, ήταν δουλειά και τίποτα άλλο. Μου άρεσε να παρακολουθώ την ταινία σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν μαλώσαμε ποτέ".
Ο Όλιβερ Χάρντι πέθανε το 1957, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια, σε ηλικία 65 χρόνων.
Δύο αστεροειδείς, οι 2865 και 2866 ονομάστηκαν «Λόρελ» και «Χάρντι» στη μνήμη των Σταν Λόρελ και Όλιβερ Χάρντι.

1904 – Κάρι Γκραντ, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Άρτσιμπαλντ Αλεξάντερ Λιτς (18 Ιανουαρίου 1904 – 29 Νοεμβρίου 1986), γνωστότερος με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Κάρι Γκραντ ήταν Άγγλος ηθοποιός που πρωταγωνίστησε σε μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες της χρυσής περιόδου του αμερικανικού κινηματογράφου. Οι γνωστότερες του ταινίες είναι οι εξής: Διαζύγιο με Προθεσμία (The Awful Truth, 1937), Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη (Bringing Up Baby, 1938), Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story, 1940), Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου (His Girl Friday, 1940), Υπόθεση Νοτόριους (Notorius, 1946) και Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (North By Northwest, 1959). Η συμμετοχή του σ' αυτές τις ταινίες σε συνδυασμό με τον άνετο χαρακτήρα του και τη γοητευτική του εμφάνιση έδωσαν στο όνομά του θρυλική υπόσταση. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δεύτερο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Ο Άρτσιμπαλντ Λιτς γεννήθηκε στο Χόρφιλντ του Μπρίστολ στην Αγγλία από τον Ιλάια Τζέιμς Λιτς και την Έλσι Μαρία Κίνγκντον. Ήταν μοναχογιός και η παιδική του ηλικία δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένη. Η μητέρα του, που είχε χάσει ένα παιδί, το οποίο πέθανε πριν τη γέννηση του Γκραντ, έπασχε από κατάθλιψη. Ο πατέρας του την έκλεισε σε ίδρυμα και είπε στον εννιάχρονο Άρτσι ότι έφυγε για μακρινό ταξίδι. Ο Γκραντ έμαθε την αλήθεια και συνάντησε την έγκλειστη σε ίδρυμα μητέρα του αφότου έκλεισε τα τριάντα. Το 1918 απεβλήθη από το σχολείο και αποφάσισε να ακολουθήσει τον θίασο του Μπομπ Πέντερ σε περιοδείες ανά την Αγγλία, ως ακροβάτης. Το 1920 ο θίασος ταξίδεψε στην Αμερική και μαζί και ο Γκραντ. Ο θίασος επέστρεψε στην Αγγλία, αφήνοντας πίσω του τον Γκραντ που αποφάσισε να κάνει πατρίδα του τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις ΗΠΑ ο Γκραντ συνέχισε να περιοδεύει με πλανόδιους θιάσους δουλεύοντας ως πότε ως ακροβάτης, πότε ως ζογκλέρ και ενίοτε ως τραγουδιστής και χορευτής.
Μετά από κάποιες επιτυχίες σε κωμωδίες του Μπρόντγουεϊ ο Γκραντ πήγε στο Χόλιγουντ όπου υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία παραγωγής Paramount. Το όνομα Κάρι Λόκγουντ που είχε διαλέξει για καλλιτεχνικό ψευδώνυμο δεν άρεσε στους παραγωγούς και τον ανάγκασαν να το αλλάξει. Τότε υιοθέτησε το επίθετο Γκραντ.
Το 1970 τιμήθηκε με ειδικό βραβείο Όσκαρ για την προσφορά του στην 7η τέχνη.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γκραντ, έγινε διοικητικό μέλος και των εταιριών Hollywood Park Inc., Western Airlines και Metro-Goldwyn-Mayer. Το 1970 του απένειμαν Τιμητικό Όσκαρ για την προσφορά του στο χώρο του κινηματογράφου. Στα τέλη της δεκαετίας του 70 έκανε περιοδείες ανά τις ΗΠΑ, όπου προβάλλονταν στιγμιότυπα από τις ταινίες του κι απαντούσε σε ερωτήσεις από το κοινό. Το 1981 παντρεύτηκε για πέμπτη φορά τη Μπάρμπαρα Χάρις που έμεινε στο πλευρό του μέχρι και το θάνατό του από εγκεφαλική αιμορραγία το 1986. Για τρεις δεκαετίες περίπου, ο Γκραντ δούλεψε τους ρόλους με όπλο αυτή την ξεχωριστή, προσωπική χάρη. Η επιρροή του ήταν τόσο σημαντική ώστε να θεωρείται πρότυπο για πολλούς άνδρες της εποχής του. Κάποτε μάλιστα δήλωσε ειρωνευόμενος "Όλοι θέλουν να γίνουν Κάρι Γκραντ. Ακόμα κι εγώ θέλω να γίνω Κάρι Γκραντ".


1914 – Γιάννης Παπαϊωάννου, Έλληνας συνθέτης και μουσικός του ρεμπέτικου.
Από μικρός εργάστηκε ως ψαράς, μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές και σταμάτησε να πηγαίνει σχολείο από νωρίς. Υπήρξε κουμπάρος και στενός συνεργάτης του Βασίλη Τσιτσάνη.

1915 – Βασίλης Τσιτσάνης, Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής.
Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λαϊκούς συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές του 20ού αιώνα, του οποίου τραγούδια ακούγονται μέχρι και σήμερα. Ήταν μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.

1921 – Γιοϊσίρο Νάμπου, Αμερικανός φυσικός ιαπωνικής καταγωγής (βραβείο Νόμπελ 2008).

1928 – Αλεξάντερ Γκομέλσκι, Ρώσος προπονητής καλαθοσφαίρισης.
Ο Αλεξάντερ Γιακόβλεβιτς Γκομέλσκι (ΕΣΣΔ, 18 Ιανουαρίου 1928 – Μόσχα, Ρωσία, 16 Αυγούστου 2005) ήταν Ρώσος προπονητής καλαθοσφαίρισης, εβραικής καταγωγής.
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως προπονητής το 1948 στο Λένινγκραντ με την ομάδα Σπάρτακ Λένινγκραντ. Το 1953 προσλήφθηκε στην ΑΣΚ Ρίγα, μια ομάδα του Σοβιετικού Στρατού, οδηγώντας την σε 5 τίτλους πρωταθλήματος ΕΣΣΔ και τρεις ευρωπαϊκές κατακτήσεις, από το 1958 έως και το 1960. Το 1969 μεταπήδησε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας έως το 1980, κατακτώντας με αυτήν 9 σοβιετικά πρωταθλήματα (1970–1974, 1976–1979), 2 κύπελλα (1972–1973) και επιπλέον έναν ευρωπαϊκό τίτλο στα 1971, οδηγώντας επίσης το σύλλογο σε δυο ακόμη Τελικούς, του τότε "Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης" το 1970 και το 1973.
Ο Γκομέλσκι διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Ομάδας Μπάσκετμπολ της ΕΣΣΔ, για σχεδόν 30 ολόκληρα χρόνια, οδηγώντας την σε 6 τίτλους Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων(1963, 1965, 1967, 1969, 1979 και 1981, ενώ ηττήθηκε στον Τελικό του 1987 από την Εθνική Ελλάδας στην παράταση), σε 2 κατακτήσεις Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων (1967 και 1982) όπως επίσης και στο χρυσό μετάλλιο στη Θερινή Ολυμπιάδα του 1988.
Ήταν ο τεχνικός της Σοβιετικής Εθνικής Ομάδας το 1972 και αναμένονταν να κοουτσάρει την ομάδα στην Ολυμπιάδα του Μονάχου, αλλά η KGB ακύρωσε το διαβατήριό του, φοβούμενη μήπως ο Γκομέλσκι, καθότι Εβραίος, επιχειρούσε να διαφύγει στο Ισραήλ.
Η σοβιετική ομάδα, οδηγούμενη αντί αυτού, από τον Βλαντιμίρ Κοντράσιν κατέκτησε εκείνη τη χρονιά το πρώτο της χρυσό μετάλλιο Ολυμπιακών Αγώνων, νικώντας στον Τελικό του Τουρνουά την ομάδα των ΗΠΑ, με ένα αμφισβητούμενο καλάθι του Σεργκέι Μπέλοφ. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Γκομέλσκι χρημάτισε πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ανέλαβε επίσης την τεχνική ηγεσία πολλών άλλων ομάδων, στην Ισπανία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.
Από το 1995 το όνομά του περιλαμβάνεται στο Μουσείο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame'. Το 2007, δυο χρόνια μετά το θάνατό του περιελήφθη και στο Μουσείο της FIBA (FIBA Hall of Fame). Το ετήσιο βραβείο για τον καλύτερο προπονητή της Ευρωλίγκας φέρει επίσης την επωνυμία "Αλεξάντερ Γκομέλσκι", όπως επίσης και το Μουσείο της ΤΣΣΚΑ.

1932 – Χρόνης Εξαρχάκος, ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός θεάτρου και τηλεόρασης.

1933 – Ρέι Ντόλμπι, Αμερικανός εφευρέτης

1937 – Τζον Χιουμ, Ιρλανδός πολιτικός, (Νόμπελ Ειρήνης 1998).
Ο Τζων Χιουμ (John Hume, γενν. 18 Ιανουαρίου 1937) είναι Ιρλανδός πολιτικός από το Ντέρυ της Βόρειας Ιρλανδίας. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού και Εργατικού Κόμματος και τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1998 μαζί με τον Ντέιβιντ Τριμπλ για τη συμβολή του στην ειρηνευτική διαδικασία στη Βόρεια Ιρλανδία.
Εκτός από πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού και Εργατικού Κόμματος (από το 1979 ως το 2001) ο Χιουμ διετέλεσε μέλος της Συνελεύσεως της Βόρειας Ιρλανδίας, του Βρετανικού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής. Θεωρείται ως μία από τις σημαντικότερες μορφές στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Ιρλανδίας και ως ένας από τους «αρχιτέκτονες» της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Β. Ιρλανδία.

1947 – Αργύρης Μπακιρτζής, Έλληνας τραγουδιστής.
Ο Αργύρης Μπακιρτζής γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1947 στη Θεσσαλονίκη. Είναι αρχιτέκτονας στην Αρχαιολογική Υπηρεσία της Καβάλας με ιδιαίτερο έργο στις βυζαντινές αρχαιότητες της Βορείου Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα έχει ασχοληθεί με την αναστήλωση και τη διατήρηση των εξής μνημείων: Καμάρες της Καβάλας, τον τεκκέ του Σέλινου, το Μεγάλο Τέμενος Διδυμοτείχου, την Κοσμοσώτειρα Φερρών, το Οκτάγωνο Φιλίππων, τα τζαμιά των Σερρών, τον πύργο της Απολλωνίας, τον πύργο του Καντακουζηνού στο Πύθιο, τα σπίτια της Παναγίας Καβάλας, την παλιά πόλη της Ξάνθης, κ.ά. Μένει χρόνια στην Καβάλα. Βέβαια, όλοι τον ξέρουν σαν τραγουδιστή των Χειμερινών Κολυμβητών, του μακροβιότερου ελληνικού σχήματος. Είναι αυτοδίδακτος μουσικός και γράφει στίχους και μουσική.
Είναι αγαπημένος ηθοποιός του Σταύρου Τσιώλη και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες του, όπως το «Έρωτας στη χουρμαδιά» (1990), «Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε» (1992), «Ο Χαμένος Θησαυρός του Χουρσίτ Πασά» (1996), «Ας περιμένουν οι γυναίκες» (1998) και «Φτάσαμεεε!...» (2004).



1948 – Θωμάς Μπακαλάκος, Έλληνας συνθέτης.
Ο Θωμάς Μπακαλάκος (Καρδίτσα, 20 Ιανουαρίου 1948) είναι Έλληνας μουσικοσυνθέτης και μαθηματικός, με πολιτιστική και κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα, που αποτέλεσαν πηγές εμπειριών, γνώσεων και έμπνευσης για το συνθετικό έργο του. Σε μικρό χρονικό διάστημα από την έναρξη των σπουδών του ταυτόχρονα, στη Μαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο ωδείο, ξεκίνησε το συνθετικό του έργο. Τον απασχόλησε το ζήτημα της θεμελίωσης της μουσικής ως επιστήμης με την αυστηρότητα που αυτό συνεπάγεται και προσπάθησε να δώσει τις δικές του απαντήσεις στο ερώτημα, ποιος είναι ο λόγος που οι αρχαίοι Έλληνες δεν μας άφησαν καταγραμμένη την πλούσια μουσική τους φιλολογία, ενώ έγινε ακριβώς το αντίθετο με την αρχαία Ελληνική γραμματεία, που παρά τις μεγάλες απώλειες από εκείνα που είχαν καταγραφεί, διασώθηκαν και έφτασαν μέχρι τις μέρες μας θησαυροί γνώσεων μέσα από συγγράμματα, τα οποία αποτελούν ατράνταχτες αποδείξεις πνευματικής και πολιτιστικής ανωτερότητας. Στο πλαίσιο αυτό ήταν και η επιστημονική του ανακοίνωση στο συνέδριο που διοργάνωσε το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Τομέας Μαθηματικών και Πληροφορικής) του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας Επιστήμης και Εκπαίδευσης (Κ.Ε.ΕΠ.ΕΚ). Στην εισήγησή του με θέμα «Η μουσική ως μέσο επικοινωνίας και η σχέση της με τα μαθηματικά», παρουσίασε μια νέα μέθοδο μουσικής σημειογραφίας με μαθηματικό τρόπο, που την ονομάζει Αριθμητική Μουσική Παράσταση (Α.Μ.Π.). Η καταγραφή μιας μουσικής σύνθεσης μέσω της Α.Μ.Π, επιτυγχάνεται μόνο με τη χρήση των αριθμών και των τεσσάρων πράξεων της αριθμητικής.

1955 – Κέβιν Κόστνερ, Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός.
Ο Κέβιν Κόστνερ (Kevin Michael Costnerr, 18 Ιανουαρίου 1955) είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, μουσικός και παραγωγός ταινιών. Έκανε το ντεμπούτο του στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και το 1987 πρωταγωνίστησε στη μεγάλη επιτυχία «Οι Αδιάφθοροι». Από τότε η καριέρα του άρχισε να πηγαίνει πολύ καλά με αποκορύφωμα την ταινία «Χορεύοντας με τους Λύκους» η οποία του χάρισε δύο Όσκαρ και δύο Χρυσές Σφαίρες (σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας). Έχει πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες.

1956 – Ρέι Ντόλμπυ, εφευρέτης του ομώνυμου συστήματος για τη μείωση του θορύβου

1964 – Έφη Θώδη, Ελληνίδα τραγουδίστρια.

1969 – Ντέιβ Μπατίστα, Αμερικανός παλαιστής.

1971 – Ζοζέπ Γκουαρδιόλα, Ισπανός ποδοσφαιριστής.

1984 – Γιάννης Δρυμωνάκος, πρωταθλητής Ευρώπης στην κολύμβηση.
Ο Γιάννης Δρυμωνάκος (18 Ιανουαρίου 1984) είναι Έλληνας πρωταθλητής Ευρώπης στην κολύμβηση, στο στιλ της πεταλούδας. Άρχισε την κολύμβηση με την προτροπή της μητέρας του, η οποία θαύμαζε το Μαρκ Σπιτς. Περίπου 15 χρόνια μετά θεωρείται ο Έλληνας κολυμβητής με τις περισσότερες επιτυχίες. Προπονητής του είναι ο Γιάννης Ορφανίδης.
Το Δεκέμβριο του 2007 έγινε ο πρώτος Έλληνας κολυμβητής που κατέκτησε δύο μετάλλια σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 25άρας πισίνας. Ο Δρυμωνάκος βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένη ουσία και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα για δύο χρόνια από την Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΚΟΕ), στις 30 Ιουνίου του 2008. Έπειτα από την αθώωσή του από ποινικό δικαστήριο, επέστρεψε στην ενεργό δράση το 2010.

1987 – Γρηγόρης Μάκος, Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, o οποίος αγωνίζεται στη θέση του μέσου.

1987 - Στέφαν Φιλίποβιτς, Μαυροβούνιος τραγουδιστής.

1988 – Αναστάσιος Κίσσας, Κύπριος ποδοσφαιριστής.

2001-Τόμας Ράτζι,Ιταλός κιθαρίστας στο συγκρότημα maneskin.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

350 Κώνστας, Ρωμαίος αυτοκράτορας.

474 – Λέων Α’, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Λέων Α΄ (401 - 18 Ιανουαρίου 474) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 457 έως το 474. Λόγω της καταγωγής του από τη Θράκη ήταν γνωστός και ως Λέων Α' ὁ Θρᾷξ. Κυβερνώντας τη Βυζαντινή αυτοκρατορία για σχεδόν 20 χρόνια, αποδείχθηκε ικανός κυβερνήτης.

1174 - Βλαδίσλαος Β΄, βασιλιάς της Βοημίας.

1221 - Θεοδώριχος Α΄, μάργραβος του Μάισσεν.

1254 - Ερρίκος Α΄, βασιλιάς της Κύπρου.

1367 – Πέτρος Α΄, βασιλιάς της Πορτογαλίας.

1411 - Ιάκωβος της Μοραβίας, βασιλιάς της Γερμανίας.

1547 - Πιέτρο Μπέμπο, Ιταλός καρδινάλιος.

1586 - Μαργαρίτα της Πάρμας, δούκισσα της Φλωρεντίας.

1849 – Πανούτσος Νοταράς, Έλληνας πολιτικός. (31 Μαρτίου 1752 - 18 Ιανουαρίου 1849).
Πρόσωπο καθολικής αποδοχής, ο Πανούτσος Νοταράς είχε διακριθεί για τη μεγάλη του προσφορά στα κοινά. Γόνος μεγάλης οικογένειας με ρίζες στο Βυζάντιο, γεννήθηκε το 1740 ή το 1752 στα Τρίκαλα της Κορινθίας και έλαβε κλασική παιδεία. Πατέρας του ήταν ο Σπυρίδων Νοταράς.
Η έναρξη του κοινοβουλευτικού βίου στην Ελλάδα, το 1843, συνδέθηκε με το όνομα του πρώτου προέδρου της Βουλής, του Πανούτσου Νοταρά. Μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό τον Ανδρέα Μεταξά και προκηρύχθηκαν εκλογές για τον Οκτώβριο του 1843. Η νέα Εθνική Συνέλευση επιφορτίστηκε και με το καθήκον να καταρτίσει το πρώτο μετεπαναστατικό Σύνταγμα της χώρας. Στις 8 Νοεμβρίου 1843 ξεκίνησαν οι εργασίες της Εθνικής Συνέλευσης υπό την προεδρία του γηραιότερου μέλους του Σώματος, δηλαδή του Κορίνθιου αγωνιστή Πανούτσου Νοταρά, ηλικίας 103 ετών τότε. Στις 18 Νοεμβρίου, ο Νοταράς εξελέγη και οριστικά πρόεδρος του Σώματος με την συντριπτική πλειοψηφία των 216 ψήφων.
Ο Νοταράς ανέπτυξε έντονη δράση για την απελευθέρωση του έθνους και την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών. Πήρε μέρος στην εξέγερση του 1770 (τα λεγόμενα «ορλωφικά»). Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του, πήρε ενεργό μέρος στην Επανάσταση του 1821. Εξελέγη πληρεξούσιος στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και υπηρέτησε ως μέλος της 12μελούς Επιτροπής που ψήφισε, την 1η Ιανουαρίου 1822, το πρώτο προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύρου, το οποίο χαρακτηριζόταν από φιλελεύθερες ιδέες. Αφού υπηρέτησε ως μινίστρος (υπουργός) της Οικονομίας, το 1822, μετείχε στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1823. Διετέλεσε πρόεδρος της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης το 1826, ενώ υπηρέτησε ως πρόεδρος και της Εθνικής Συνέλευσης της Πρόνοιας του Ναυπλίου, το 1832, η οποία επικύρωσε την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.
Η ανάδειξή του στην προεδρία της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-1844 (που άρχισε στις 8 Νοεμβρίου 1843) αντανακλούσε το αυξημένο κύρος του και την ευρύτερη αποδοχή που απολάμβανε μετά από μία μακρά θητεία στα κοινά και ιδιαίτερα στις Εθνοσυνελεύσεις της Επανάστασης. Η Εθνική Συνέλευση κατάρτισε το πρώτο μετεπαναστατικό Σύνταγμα του 1844, το οποίο καθιέρωσε τη Συνταγματική μοναρχία. Στις 18 Μαρτίου 1844, αφού ολοκληρώθηκε η ψήφιση του Συντάγματος, κλήθηκε ο Όθων και ορκίσθηκε ότι θα το τηρεί. Ήταν τα πρώτα βήματα της χώρας στον κοινοβουλευτισμό και τη συνταγματική τάξη.
Στις 18 Μαρτίου 1844, ο Νοταράς τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα με τον Μεγαλόσταυρο. Ο θάνατός του διαψεύστηκε στη Βουλή αρχικά και αποδόθηκε ως απλή λιποθυμία, αλλά επιβεβαιώθηκε στη συνεδρίαση της 22ας Ιανουαρίου του 1849. Ο υπεραιωνόβιος πολιτικός πέθανε ημέρα Τρίτη, στις 18 Ιανουαρίου 1849.

1849 Ιούλιος φον Έσσλιν, ήταν Βαυαρός τραπεζίτης και μεγαλέμπορος, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. (Τεργέστη, 19 Νοεμβρίου 1802 - Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 1849)
Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε μόνιμα με την ενθρόνιση του βασιλιά Όθωνα, ενώ μετά την μεταφορά της πρωτεύουσας, έχοντας αποκτήσει σημαντική εμπειρία στον εμπορικό και τραπεζικό χώρο, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση και ίδρυσε το 1839 στην Αθήνα τον εμπορικό και πιστωτικό οίκο J. Hößlin & Cie.
Με το Βασιλικό Διάταγμα της 15ης Ιουνίου του 1839 του παραχωρήθηκε η γενική αντιπροσωπία της Αδριατικής Ασφαλιστικής Εταιρείας της Τεργέστης - Riunione Adriatica di Sicurtà (RAS) με αποκλειστικό προνόμιο την ασφάλεια πυρός.
Ήταν η πρώτη αλλοδάπη ασφαλιστική εταιρεία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 1841, κατόπιν βασιλικού διατάγματος, πρωτοστάτησε ως τακτικό μέλος τριμελούς επιτροπής με δικαίωμα ψήφου στην ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.
Συμμετείχε επίσης μαζί με τον διακεκριμένο αρχιτέκτονα Σταμάτιο Κλεάνθη, τον τραπεζίτη Θ. Ράλλη καθώς και τον Βέρτχαϊμ στην Εταιρεία Υδρεύσεως Αθηνών την οποία οι Αθηναίοι αποκαλούσαν «Εταιρεία των 4ων Κεφαλών», καθώς και σε εταιρεία εξόρυξης μαρμάρου στο λατομείο Μαραθίου στην Πάρο.

Νωρίτερα, σε ένα ταξίδι του Όθωνα στη Σμύρνη μαζί με ομάδα τραπεζιτών και επιχειρηματιών, γνώρισε και νυμφεύθηκε την κόρη του Έλληνα πρόξενου, τη Χριστίνα Χατζηαποστόλου.
Μαζί απόκτησαν 3 παιδιά, τον Αριστείδη, τον Φερδινάνδο και τον Κωνσταντίνο Έσσλιν.
Μετά τον πρόωρο θάνατο του Ιούλιου στις 28 Ιανουαρίου 1849, τα τρία αδέλφια ανατράφηκαν από τη μητέρα τους και τον θείο τους Γουλιέλμο.
Ο Αριστείδης σπούδασε πολιτικός μηχανικός και κατασκεύασε το λιμάνι του Βόλου και αρκετά αξιόλογα κτήρια στη Σύρο και την Αθήνα.
Ο Φερδινάνδος, νομικός στο επάγγελμα, έπεσε μαχόμενος για την απελευθέρωση της Κρήτης στο Βαφέ, ενώ ο Κωνσταντίνος, έγκριτος νομικός, αρθρογράφος και πολιτικός της εποχής, πολιτεύθηκε σε μια ταραγμένη για την Ελλάδα εποχή και εξορίσθηκε λίγο πριν το τέλος της ζωής του από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

1862 – Τζων Τάυλερ, 10ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Νοταράς ανέπτυξε έντονη δράση για την απελευθέρωση του έθνους και την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών. Πήρε μέρος στην εξέγερση του 1770 (τα λεγόμενα «ορλωφικά»). Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του, πήρε ενεργό μέρος στην Επανάσταση του 1821. Εξελέγη πληρεξούσιος στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και υπηρέτησε ως μέλος της 12μελούς Επιτροπής που ψήφισε, την 1η Ιανουαρίου 1822, το πρώτο προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύρου, το οποίο χαρακτηριζόταν από φιλελεύθερες ιδέες. Αφού υπηρέτησε ως μινίστρος (υπουργός) της Οικονομίας, το 1822, μετείχε στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1823. Διετέλεσε πρόεδρος της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης το 1826, ενώ υπηρέτησε ως πρόεδρος και της Εθνικής Συνέλευσης της Πρόνοιας του Ναυπλίου, το 1832, η οποία επικύρωσε την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.
Η ανάδειξή του στην προεδρία της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-1844 (που άρχισε στις 8 Νοεμβρίου 1843) αντανακλούσε το αυξημένο κύρος του και την ευρύτερη αποδοχή που απολάμβανε μετά από μία μακρά θητεία στα κοινά και ιδιαίτερα στις Εθνοσυνελεύσεις της Επανάστασης. Η Εθνική Συνέλευση κατάρτισε το πρώτο μετεπαναστατικό Σύνταγμα του 1844, το οποίο καθιέρωσε τη Συνταγματική μοναρχία. Στις 18 Μαρτίου 1844, αφού ολοκληρώθηκε η ψήφιση του Συντάγματος, κλήθηκε ο Όθων και ορκίσθηκε ότι θα το τηρεί. Ήταν τα πρώτα βήματα της χώρας στον κοινοβουλευτισμό και τη συνταγματική τάξη.
Στις 18 Μαρτίου 1844, ο Νοταράς τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα με τον Μεγαλόσταυρο. Ο θάνατός του διαψεύστηκε στη Βουλή αρχικά και αποδόθηκε ως απλή λιποθυμία, αλλά επιβεβαιώθηκε στη συνεδρίαση της 22ας Ιανουαρίου του 1849. Ο υπεραιωνόβιος πολιτικός πέθανε ημέρα Τρίτη, στις 18 Ιανουαρίου 1849.

1873 – Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον, Άγγλος συγγραφέας.

1890 - Αμεδαίος, βασιλιάς της Ισπανίας.

1896 - Γερμανός, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

1898 - Χένρι Λίντελ, Άγγλος φιλόλογος.

1903 - Ευάγγελος Κουσουλάκος, Έλληνας δημοσιογράφος και ποιητής.

1908 - Έντμουντ Κλάρενς Στέντμαν, Αμερικανός ποιητής και κριτικός.

1919 - Λουδοβίκος Βίκτωρ, αρχιδούκας της Αυστρίας.

1936 – Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Βρετανός συγγραφέας, Νόμπελ Λογοτεχνίας 1907.
Ο Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (αγγλικά: Joseph Rudyard Kipling‎, 30 Δεκεμβρίου 1865 - 18 Ιανουαρίου 1936) ήταν Βρετανός διηγηματογράφος, ποιητής και μυθιστοριογράφος, κυρίως γνωστός για τις παιδικές του ιστορίες και τις ιστορίες και τα ποιήματα για τους Βρετανούς στρατιώτες στην Ινδία. Γεννήθηκε στη Βομβάη της βρετανικής Ινδίας και μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αγγλία όταν ήταν 6 ετών. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα έργα μυθοπλασίας, όπως Το Βιβλίο της Ζούγκλας (μία συλλογή ιστοριών που περιλαμβάνει και το "Ρίκκι-Tίκκι-Tάβι") (1894) και Κιμ (μία ιστορία περιπέτειας) (1901), διηγήματα, όπως "Ο Άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς" (1888), και ποιήματα όπως το "Αν..." (1910). Θεωρείται σημαντικός "πρωτοπόρος στην τέχνη του διηγήματος". Τα δε παιδικά του βιβλία είναι κλασικά έργα της παιδικής λογοτεχνίας και τα καλύτερά του έργα παρουσιάζουν "ένα ευέλικτο και φωτεινό αφηγηματικό χάρισμα".
Ο Κίπλινγκ ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς στην Αγγλία, τόσο στην πεζογραφία όσο και στο στίχο, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Χένρι Τζέιμς είπε ότι ο Κίπλινγκ είναι ο πιο ολοκληρωμένος ιδιοφυής άνθρωπος που γνώρισε ποτέ. Το 1907, ο Κίπλινγκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και έγινε ο πρώτος αγγλόφωνος συγγραφέας που κέρδισε το βραβείο αυτό αλλά και ο νεαρότερος αποδέκτης του. Μεταξύ άλλων τιμητικών διακρίσεων, είχε βολιδοσκοπηθεί σε αρκετές περιπτώσεις για να λάβει τιμές ιππότη, τις οποίες αρνήθηκε.
Η μετέπειτα φήμη του Κίπλινγκ έχει αλλάξει σύμφωνα με το πολιτικό και το κοινωνικό κλίμα της εποχής και οι αντικρουόμενες απόψεις γι' αυτόν συνεχίστηκαν για μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα. Ο Τζορτζ Όργουελ τον αποκάλεσε "προφήτη του βρετανικού ιμπεριαλισμού". Ο λογοτεχνικός κριτικός Ντάγκλας Κερ έγραψε: "[Ο Κίπλινγκ] εξακολουθεί να είναι ένας συγγραφέας που μπορεί να εμπνεύσει παθιασμένες διαφωνίες και η θέση του στη λογοτεχνική και πολιτιστική ιστορία δεν θεωρείται ακόμη δεδομένη. Αλλά καθώς η εποχή των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών υποχωρεί, αναγνωρίζεται ως ένας ασύγκριτος, αν και αμφιλεγόμενος, διερμηνέας των εμπειριών από την αυτοκρατορία. Αυτό, καθώς και η αυξανόμενη αναγνώριση του εξαιρετικού αφηγηματικού του ταλέντου, τον καθιστούν μία υπολογίσιμη δύναμη".

1952 – Κάρλυ Χάουαρντ, κωμικός, μέλος του Τρίο Στούτζες.

1957 – Μάρκος Δράκος (24 Σεπτεμβρίου 1932 - 18 Ιανουαρίου 1957) ήταν αγωνιστής και μέλος της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας.
Γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1932 στη Λεύκα Λευκωσίας και ήταν το ένα από τα τρία τέκνα της οικογένειας του Κυριάκου και της Δέσποινας Δράκου, ενώ το επάγγελμά του ήταν λογιστής. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στην ΟΧΕΝ Λευκωσίαs η οποία ήταν το φυτώριο των αγωνιστών τηs ΕΟΚΑ. Ανέλαβε αρχηγός ομάδας με το ψευδώνυμο Λυκούργος η και Μαβίλλης, η οποία πέτυχε αξιόλογες και επιτυχημένες επιθέσεις εναντίον των Βρετανών.
Την 1η Απριλίου 1955 επιτέθηκε με την ομάδα του στην Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία και στις 19 Ιουνίου 1955 οργάνωσε βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού της Κερύνειας στη Λευκωσία. Στις 25 Μαΐου 1955 ηγήθηκε απόπειρας δολοφονίας εναντίον του Βρετανού Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς με βόμβα την οποία μετά από προεργασία του Δράκου τοποθετήθηκε κάτω από το κάθισμα του Άρμιτεϊτζ , λόγω όμως κακής λειτουργία του ωρολογιακού μηχανισμού, η έκρηξη έγινε μετά τη λήξη της παράστασης και την αποχώρηση του Κυβερνήτη. Κατάστρεψε δύο φορές το γεφύρι του Κοκκινόγκρεμου, συνελήφθη και δραπέτευσε την νύκτα τηs 23 Σεπτεμβρίου 1955 από το κέντρο τηs Κυρήνειαs, μαζί με άλλους 16 αντάρτες, επικηρύσσοντάς τον οι Βρετανοί αντί του ποσού 5.000 λιρών. Αργότερα επανάδημιούργησε την ομάδα του με το όνομα Ουρανός και συνέχισε τον Αγώνα παίρνοντας μέρος στην επίθεση στο Μερσινάκι όπου πέφτει νεκρός ο Χαράλαμπος Μούσκος και εν συνεχεία στις 12 Νοεμβρίου 1956 μαζί με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη έστησαν ενέδρα στην Ξεραρκάκα εναντίον φάλαγγας στρατιωτικών οχημάτων στο δρόμο Λεύκας - Καλοπαναγιώτη.
Στις 15 Ιανουαρίου 1957 ο Μάρκος Δράκος και τέσσερις αντάρτες είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν το κρησφύγετό τους στην περιοχή Τρουλινός του χωριού Καλοπαναγιώτης, κατόπιν εκτεταμένων ερευνών που άρχισαν εκεί οι Βρετανοί, την νύχτα τηs 18 Ιανουαρίου 1957 στην περιοχή τηs Ευρύχου ο Μάρκοs και η ομάδα του. Εκεί έχοντας βοήθεια από έναν τροφοδότη από την Τεμβριά (Μιχαήλ Δημητριάδη) έκαναν προσπάθειες για δημιουργία ενος νέου κρησφύγετου. Όμως ενώ κινούνταν μέσα στο σκοτάδι υπό σφοδρή θύελλα , ήλθαν ξαφνικά σε επαφή με τον εχθρό ο οποίοs άνοιξε αμέσωs πυρ. Ο Μάρκος Δράκος δέχθηκε ξαφνικές ριπές και έπεσε νεκρός σε ηλικία 25 ετών, τραυματίας της συμπλοκής ήταν ο Κώστας Λοϊζου.

1966 – Καθλίν Νόρις, Αμερικανή συγγραφέας.

1968 - Γεώργιος Φραγκουδάκης, Έλληνας πολιτικός.

1974 – Γεώργιος Καστανίδης του Χαραλάμπους (Μεταλλείο Ταύρου Μικράς Ασίας, 26 Οκτωβρίου 1920 - Θεσσαλονίκη, 18 Ιανουαρίου 1974) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Εκλέχθηκε βουλευτής Κοζάνης με την Ένωση Κέντρου το 1964.
Παντρεύτηκε την Ελένη Ξιφιλίδου και απέκτησαν 2 γιους. Ο Γεώργιος Καστανίδης σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο ΑΠΘ. Εργάστηκε ως δικηγόρος στην πόλη της Κοζάνης. Κατήλθε για πρώτη φορά σε εκλογές to 1958, χωρίς να εκλεγεί. Εκλέχθηκε βουλευτής Κοζάνης με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 16 Φεβρουαρίου 1964.
Τον Απρίλιο του 1966 γρονθοκόπησε άγρια τον βουλευτή Ιωαννίνων Ανέστη Λώρα (από τους αποκαλούμενους «Αποστάτες» της Ένωσης Κέντρου) μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής, επειδή ο Λώρας μίλησε άσχημα για τον Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου ο Καστανίδης ήταν θερμός υποστηρικτής.
Κατά την περίοδο της χούντας υπέστη συνεχείς διώξεις και πέρασε από δύο στρατοδικεία. Ασθένησε σοβαρά και κατάφερε να αναρρώσει και να επιστρέψει στα δικηγορικά του καθήκοντα, τον Ιανουάριο του 1969.
Πέθανε σε ηλικία 54 ετών στις 18 Ιανουαρίου 1974 και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίου Νικολάου Πλατανιάς Κοζάνης. Γιος του είναι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υπουργός, Χαράλαμπος Καστανίδης.

1984 – Βασίλης Τσιτσάνης, Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής.
Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λαϊκούς συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές του 20ού αιώνα, του οποίου τραγούδια ακούγονται μέχρι και σήμερα. Ήταν μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.

1989 – Μπρους Τσάτουιν, Άγγλος συγγραφέας.

1997 - Αντριάνα Κασελότι, Αμερικανίδα ηθοποιός.

1997 – Πολ Ευθύμιος Τσόνγκας (αγγλ.:Paul Efthemios Tsongas) ήταν Ελληνοαμερικανός πολιτικός. Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1941 στο Λόουελ (Lowell) της Μασαχουσέτης και πέθανε στην ίδια πόλη στις 18 Ιανουαρίου 1997 σε ηλικία μόλις 55 ετών. Διετέλεσε αντιπρόσωπος της πολιτείας της Μασαχουσέτης και υποψήφιος για το χρίσμα του Προέδρου των ΗΠΑ για το Δημοκρατικό κόμμα το 1992.
Ο Τσόνγκας και η δίδυμη αδελφή του Θάλεια (Σλέσινγκερ) γεννήθηκαν από σκληρά εργαζόμενους γονείς. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας και η μητέρα του Αμερικανίδα. Πριν εγκατασταθούν στο Λόουελ φοίτησε στο Ντάρτμουθ και στη Νομική Σχολή του Γέιλ.
Υπηρέτησε ως εθελοντής στην ειρηνευτική δύναμη στην Αιθιοπία τα έτη 1962 ως 1964 και ως Διοικητής της ειρηνευτικής δύναμης στις Δυτικές Ινδίες το 1967 - 1968.
Ο Τσόνγκας πολιτεύτηκε πάντα με το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ. Μπήκε στην πολιτική το 1969, όταν εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο του Λόουελ, θέση στην οποία επανεκλέχτηκε. Στη συνέχεια εκλέχτηκε εκπρόσωπος στην κομητεία του Μίντλσεξ (Middlesex County) της Μασαχουσέτης. Το 1974 εκλέχτηκε βουλευτής των ΗΠΑ νικώντας το ρεπουμπλικάνο υποψήφιο Πολ Κρόνιν. Υπηρέτησε δυο περιόδους στη Βουλή και το 1978 εκλέχτηκε στη Γερουσία νικώντας τον Έντουαρντ Μπρουκ.
Το 1983 ανακάλυψε ότι έπασχε από τη σοβαρή ασθένεια non-Hodgkins lymphoma -ένα είδος καρκίνου- και αποφάσισε να παραιτηθεί από τη Γερουσία. Τη θέση του πήρε ο Τζον Κέρι, από το Δημοκρατικό κόμμα, που ήταν υποψήφιος για την προεδρία το 2004.
Αφού καταπολέμησε την ασθένειά του, επέστρεψε στην πολιτική και το 1992 έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των ΗΠΑ εκ μέρους του Δημοκρατικού κόμματος, χωρίς να καταφέρει να κερδίσει την υποψηφιότητα.
Λίγα χρόνια αργότερα ο καρκίνος επέστρεψε και τελικά πέθανε από πνευμονία και ηπατίτιδα στις 18 Ιανουαρίου 1997.
Στις 27 Ιανουαρίου 1998, τιμώντας τη μνήμη του, η πόλη του Λόουελ ονόμασε ένα στάδιο της πόλης: «Τσόνγκας Αρίνα» (Tsongas Arena).
Επίσης, στις 16 Οκτωβρίου 2007 η χήρα του, Νίκη Τσόνγκας, κέρδισε στις εκλογές μια θέση στο κογκρέσο της πολιτείας της Μασαχουσέτης, που κάποτε είχε ο Πολ Τσόνγκας.

1998 – Νταν (Γιάννης) Γεωργιάδης (5 Μαΐου 1922 - 18 Ιανουαρίου 1998) ήταν Έλληνας που διακρίθηκε ως αθλητής στίβου, ποδοσφαίρου, ράγκμπι και χάντμπολ στη Ρουμανία και ως προπονητής ποδοσφαίρου της εθνικής Ελλάδας και πολλών άλλων συλλόγων και εθνικών ομάδων.
Γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 5 Μαΐου 1922, αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Εμπορικών Επιστημών Βουκουρεστίου, όπου αποφοίτησε με πτυχίο οικονομικών.
Στη Ρουμανία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αρχικά διακρίθηκε στο στίβο. Είναι χαρακτηριστικό το χρυσό μετάλλιο στο πένταθλο των διεθνών αγώνων Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας, Αλβανίας, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας του 1947 στο Βουκουρέστι. Ταυτόχρονα, διετέλεσε βασικός τερματοφύλακας στη Γιουβέντους Βουκουρεστίου (πρώην πρωταθλήτρια Ρουμανίας το 1930). Είχε επίσης 22 συμμετοχές (πρώτη στα 16 του) με την εθνική ομάδα ράγκμπι της χώρας και 12 (πρώτη στα 18) με την αντίστοιχη του χάντμπολ. Το 1947 επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, αλλά αγωνίστηκε μόνο σε 3 παιχνίδια λόγω εξάρθρωσης στο χέρι, που τον ανάγκασε να σταματήσει το ποδόσφαιρο το 1948 σε ηλικία 26 ετών.
Προπονητής
Φοίτησε σε σχολές προπονητών και κατείχε διπλώματα από τις αντίστοιχες της Ουγγαρίας, Περού, Χιλής, και Φραγκφούρτης. Διετέλεσε, μάλιστα, και διευθυντής στις δύο τελευταίες.
Ξεκίνησε την 30ετή προπονητική του καριέρα το 1958 και θήτευσε στις εθνικές ομάδες Αϊτής, Περού, Βολιβίας, Ελλάδας (1968-1969, με αποτελέσματα: 3 νίκες - 4 ισοπαλίες - 1 ήττα) και Βενεζουέλας, στους συλλόγους της Νότιας Αμερικής: Σπορτ Μπόις, Αλιάνσα Λίμα (Περού), Μπάνφιλντ, Φέρο Καρίλ (Αργεντινής), Μπολίβαρ (Βολιβίας), Λιμπερτάδ (Παραγουάης) και Σαντιάγο Γουόντερερς (Χιλής), καθώς και της Ευρώπης: Παναχαϊκή, Ολυμπιακός, Σο ντε Φον, Μοντρέ Σπορτς (Ελβετίας), Σεβίλλη (Ισπανίας), Λάρισα, Πανιώνιος (δύο φορές), Τρίκαλα, με τον Πανιώνιο να αποτελεί τον τελευταίο του σταθμό στην ελληνική Α' Εθνική την περίοδο 1975-76.
Κατά τη θητεία του στην εθνική Ελλάδας, αίσθηση είχε προκαλέσει η απόφασή του το Μάιο του 1969 να αποπέμψει το Μίμη Δομάζο από την αποστολή του εντός έδρας 2-2 με τη Ρουμανία, εξαιτίας απειθαρχίας (δεν φορούσε εντός του ξενοδοχείου το προβλεπόμενο σακάκι με το εθνόσημο, αλλά φόρμα). Όπως εξελίχθηκε ο όμιλος, η Ελλάδα έχασε την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό για μόλις ένα βαθμό διαφορά από τη Ρουμανία, στην οποία αρκούσε και η ισοπαλία κατά τη μεταξύ τους αναμέτρηση του Νοεμβρίου που ολοκλήρωνε το πρόγραμμα. Στο Βουκουρέστι, η ελληνική ισοφάριση για το τελικό 1-1 ήρθε στο 50' από το... Δομάζο, με το Γεωργιάδη να έχει ήδη αντικατασταθεί από το Λάκη Πετρόπουλο το καλοκαίρι (κατόπιν μίας σειράς φιλικών στην αυστραλιανή ήπειρο).
Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1998 στην Αθήνα.

2003 – Εντ Φαρχάτ, Αμερικανός παλαιστής.

2005 - Φίλιπ Τζόνσον, Αμερικανός αρχιτέκτονας.

2016 - Μισέλ Τουρνιέ, Γάλλος συγγραφέας.