DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 21 Ιανουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Μαξίμου Ομολογητού, (Μάξιμος, Μάξιμη, Μάξιμα *)
Αγίας Αγνής, (Αγνή, Αγνούλα)
Αγίου Ευγενίου εκ Τραπεζούντας, (Ευγένιος, Ευγένης *)
Αγίου Νεοφύτου του Μάρτυρος, (Νεόφυτος, Νεοφυτία, Νεοφύτη)
Αγίου Πατρόκλου, (Πάτροκλος, Πατρόκλειος, Πατροκλέας, Πατροκλής, Πατρόκλεια, Πατροκλά, Πάτρα, Πατρούλα)

21 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1189: Ο Φίλιππος Αύγουστος Β’ της Γαλλίας και ο Ερρίκος Β’ της Αγγλίας ξεκινούν τη συγκέντρωση των στρατευμάτων τους για την Γ’ Σταυροφορία.

1525: Ιδρύεται στη Ζυρίχη το κίνημα των Ελβετών Αναβαπτιστών, όταν μία ομάδα πιστών βαπτίζει ο ένας τον άλλο σπάζοντας μία παράδοση χιλίων ετών ένωσης Κράτους-Εκκλησίας.

1643: Ο ολλανδός εξερευνητής Άμπελ Τάσμαν συναντά τυχαία το αρχιπέλαγος Τόνγκα. Δύο ονόματα που προσέδωσε σε σημεία της Νέας Ζηλανδίας διατηρούνται ακόμη: Το Ακρωτήριο Μαρία Φαν Ντίεμεν και τα Νησιά Θρι Κινγκς.

1789: Τυπώνεται στη Βοστώνη η πρώτη αμερικανική νουβέλα, με τίτλο «The Power of Sympathy: or the Triumph of Nature Founded in Truth».

1790: Ο δρ Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν προτείνει στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση τη χρήση της λαιμητόμου ως ανώδυνου μέσου και μέτρου ισότητας για την εκτέλεση της θανατικής ποινής.

1830: Υπογράφεται στο Λονδίνο μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας πρωτόκολλο με το οποίο η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.

1878: Ο Ελληνικός στρατός, αποτελούμενος από 24.000 πεζούς, 300 ιππείς και 4 πυροβολαρχίες, υπό τον αντιστράτηγο Σκαρλάτο Σούτσο, εισβάλλει άνευ κηρύξεως πολέμου στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία, για να προστατεύσει τους επαναστάτες Θεσσαλούς. Μέσα σε δύο ημέρες θα απελευθερώσει τα χωριά μέχρι τον Δομοκό.

1887: Ιδρύεται η αμερικανική Ένωση Ερασιτεχνών Αθλητών, που στοχεύει στην προώθηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού.

1898: Η Ελλάδα τίθεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, λόγω πτώχευσης. Ολοκληρώνεται το τεχνοκρατικό τμήμα της δουλειάς της διεθνούς επιτροπής ελέγχου.
Ο νόμος που συντάσσει η εξαμελής επιτροπή θα ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή στις 21 Φεβρουαρίου 1898 και επισήμως η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου θα αναλάβει την οικονομική διοίκηση στις 28 Απριλίου 1898.
Αποφασίζεται ότι στη Διεθνή Οικονομική Επιτροπή θα εκχωρηθούν για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους τα μονοπώλια (άλατος, πετρελαίου, σπίρτων, παιγνιόχαρτων κ.λπ.), ο φόρος καταναλώσεως καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου, οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά, ενώ η ΔΟΕ θα έχει επίσης την εποπτεία των δημοσίων υπηρεσιών που είναι αρμόδιες για την είσπραξη των δημόσιων εσόδων.

1899: Η αυτοκινητοβιομηχανία Opel κατασκευάζει το πρώτο της αυτοκίνητο.

1903: Ολοκληρώνονται οι εργασίες στη Στοά Αττάλου. Αποκαλύπτεται ολόκληρο το κτίριο, αλλά και σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα.

1903: Ο διάσημος μάγος Χάρι Χουντίνι «εξαφανίζεται» μέσα από αστυνομικό τμήμα του Αμστερνταμ.

1908: Νόμος στη Νέα Υόρκη απαγορεύει στις γυναίκες να καπνίζουν σε δημόσιους χώρους.

1911: Διεξάγεται για πρώτη φορά στο Μόντε Κάρλο το ράλι αυτοκινήτων της ομώνυμης πόλης.

1919: Ιδρύεται στο Δουβλίνο η Ιρλανδική Βουλή, από μέλη του Σιν Φέιν, που είχαν εκλεγεί στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων και αρνήθηκαν τις έδρες τους στο Λονδίνο.

1921: Ο Αντόνιο Γκράμσι ιδρύει στο Λιβόρνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας.

1922: Ο πρώτος καταγεγραμμένος αγώνας σλάλομ στο σκι διεξάγεται στο Μούρεν στην Ελβετία.

1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος προαναγγέλλει δημοψήφισμα για το πολιτειακό.

1924: Ο Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ., σβήνει σε ηλικία 54 ετών στην Γκόρκι, κοντά στη Μόσχα. Το σώμα του θα βαλσαμωθεί και θα τοποθετηθεί σε μόνιμη έκθεση στο μαυσωλείο Λένιν στη Μόσχα. Η Αγία Πετρούπολη μετονομάζεται σε Λένινγκραντ προς τιμήν του. Τον επικήδειο θα εκφωνήσει ο Ιωσήφ Στάλιν.

1925: Το κοινοβούλιο της Αλβανίας ανακηρύσσει τη χώρα σε Δημοκρατία. Πρώτος πρόεδρος της είναι ο Αχμέτ Ζόγου.

1927: Ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός του BBC καλύπτει για πρώτη φορά ραδιοφωνικά αγώνα πρωταθλήματος της Football League (Αρσεναλ - Σάντερλαντ 1-1).

1930: Στο Λονδίνο, αρχίζουν οι εργασίες Διεθνούς Συνόδου, για θέματα εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων.

1933: Η Κοινωνία των Εθνών απορρίπτει τους όρους, που πρότεινε η Ιαπωνία για διευθέτηση των διαφορών της με την Κίνα.

1935: Στρατεύματα της Αιθιοπίας σκοτώνουν 117 άτομα κατά μήκος των συνόρων με τη γαλλική αποικία της Σομαλίας.

1936: Ενθρονίζεται ο Εδουάρδος Ζ της Αγγλίας, που παραιτήθηκε τον επόμενο Δεκέμβριο, προκειμένου να μπορέσει να παντρευτεί την δύο φορές διαζευγμένη Αμερικανίδα Γουόλις Σίμπσον.

1939: Συνεχίζεται με επιτυχία η εξόρμηση για την ανάπτυξη του πρασίνου στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας.

1941: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, οι συμμαχικές δυνάμεις της Αυστραλίας και της Βρετανίας επιτίθενται στην πόλη Τομπρούκ της Λιβύης.

1942: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, στη Βόρεια Αφρική, οι γερμανικές δυνάμεις υπό τον Ρόμελ απωθούν τους Βρετανούς προς τα Ανατολικά.

1942: Ο αμερικανός ζωγράφος Έντουαρντ Χόπερ ολοκληρώνει τον περίφημο πίνακά του «Nighthawks».

1943: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: 34 παιδιά σε σχολείο του Λονδίνου σκοτώνονται από αεροπορική επιδρομή των Ναζί.

1943: οι Σοβιετικοί καταλαμβάνουν και το τελευταίο αεροδρόμιο γύρω από το Στάλινγκραντ, εμποδίζοντας έτσι τον ανεφοδιασμό των Γερμανών. Ο Χίτλερ εξακολουθεί να απαιτεί από το Φρίντριχ Πάουλους να μην παραδοθεί στους Σοβιετικούς.

1943: Πνίγεται ο ήρωας της Πίνδου, Κωνσταντίνος Δαβάκης, και άλλοι αξιωματικοί, μετά τον τορπιλισμό από συμμαχικό υποβρύχιο του ιταλικού πλοίου «Τσιτά ντι Τζένοβα» (Πόλη της Γένοβα) που τούς μετέφερε ως ομήρους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία.

1946: Το ΚΚΕ ζητά την αποχώρηση των Άγγλων από την Ελλάδα. Την ίδια μέρα, οι Σοβιετικοί καταγγέλλουν στον ΟΗΕ την παρατεταμένη παραμονή των αγγλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.

1954: Καθελκύεται ο «Ναυτίλος», το πρώτο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο των ΗΠΑ.

1960: Οι Έλληνες αγρότες ζητούν την εξασφάλιση των προς το ζην.

1968: Οι Simon & Garfunkel κυκλοφορούν το άλμπουμ "The Graduate", που τους χάρισε την πρώτη θέση στα βρετανικά τσάρτς κι ένα βραβείο Γκράμι.

1969: Στην Ελβετία, κατά τη διάρκεια της πειραματικής λειτουργίας ενός πυρηνικού αντιδραστήρα, απελευθερώνεται μεγάλη ποσότητα ραδιενεργούς ακτινοβολίας μέσα σε ένα σπήλαιο, το οποίο σφραγίζεται.

1974: Οι ΗΠΑ απορρίπτουν έκκληση του Νοτίου Βιετνάμ για ναυτική βοήθεια στις συγκρούσεις με την Κίνα σχετικά με τα νησιά Παρασέλ.

1975: Οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου οδηγούνται στις φυλακές Κορυδαλλού.

1976: Αρχίζει η εμπορική εκμετάλλευση του υπερηχητικού επιβατικού αεροπλάνου Κονκόρντ, με δύο ταυτόχρονες απογειώσεις από το Λονδίνο και το Παρίσι.

1977: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, απονέμει χάρη στους περισσότερους στρατιώτες που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον Πόλεμο του Βιετνάμ για λόγους συνείδησης.

1982: Η Εκκλησία της Ελλάδος τάσσεται κατά της νομοθετικής ρύθμισης για την αποποινικοποίηση της μοιχείας.

1984: Γεννιούνται από ένα ζευγάρι στο Λονδίνο τα πρώτα τρίδυμα του "σωλήνα", ένα κοριτσάκι και δύο αγοράκια.

1988: Η «17 Νοέμβρη» πραγματοποιεί απόπειρα δολοφονίας του αμερικανού αξιωματούχου Τζορτζ Κάρος, επικεφαλής του κλιμακίου της DIA (Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών) στην Αθήνα. Η επίθεση ματαιώνεται γιατί μέλος της 17Ν που έχει την ευθύνη της πυροδότησης του μηχανισμού φοβάται μήπως χτυπηθεί ένας φρουρός.

1989: Εγκαινιάζεται στην Παιανία το πολυτελές ξενοδοχείο 35 δωματίων του Παναθηναϊκού. Η περιοχή του Καρελλά στην Παιανία έχει ξεκινήσει από το 1980 να διαμορφώνεται σταδιακά με σκοπό τη δημιουργία ενός σύγχρονου κέντρου προετοιμασίας της ομάδας. Το 1993, με τη μεταφορά των γραφείων της ΠΑΕ, θα ολοκληρωθεί το κέντρο, που είναι ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη.

1990: Ο Τζον Μακ Ενρό γίνεται ο πρώτος τενίστας, που αποβάλλεται από το Australian Open, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς.

1991: Στη Λετονία, η οποία ζητούσε την ανεξαρτησία της, πέντε άνθρωποι σκοτώνονται από τις συγκρούσεις αστυνομικών και σοβιετικών στρατιωτών.

1992: Στη Γαλλία, αεροπλάνο της "Ερ Ιντερ" συντρίβεται κοντά στο Στρασβούργο, παρασύροντας στο θάνατο 87 άτομα.

1994: Επιστρέφουν οι 70 από τους 100 άντρες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, που είχε ενταχθεί στην πολυεθνική ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στη Σομαλία.

1996: Στην Ελλάδα σχηματίζεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη.

1997: Ο υπερσυντηρητικός ρεπουμπλικανός Νιούτ Γκίνγκριτς γίνεται Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ, θέση από την οποία θα εκδιωχθεί λόγω κακής διαχείρισης.

1998: Ο Πάπας Παύλος Ιωάννης Β επισκέπτεται επίσημα την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο.

1999: 9.500 λίβρες κοκαΐνης κατάσχει το αμερικανικό Λιμενικό, όταν εντοπίζει καράβι, που μετέφερε το θανατηφόρο φορτίο στο Χιούστον. Η ποσότητα των ναρκωτικών είναι από τις μεγαλύτερες, που έχουν εντοπισθεί ποτέ στις ΗΠΑ.

2003: Άδεια να χρησιμοποιήσει και πάλι έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή δίνεται στο γνωστό χάκερ, Κέβιν Μίτνικ.

2010: Δημοσιεύεται η απόφαση του Αρείου Πάγου για επανάληψη της «Δίκης των 6», που έγινε το 1922 και οδήγησε έξι στρατιωτικούς και πολιτικούς στο εκτελεστικό απόσπασμα ως υπαίτιους για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

2010: Ποινή κάθειρξης 22,5 ετών επιβάλλεται στο βασικό κατηγορούμενο για την υπόθεση δολοφονίας του νεαρού αυστραλού τουρίστα Ζάμιτ Ντουζόν, που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από μπράβους νυχτερινού κέντρου στη Μύκονο.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1264 - Αλέξανδρος, πρίγκιπας της Σκωτίας.

1338 - Κάρολος Ε΄, βασιλιάς της Γαλλίας.

1763 - Αυγουστίνος Ροβεσπιέρος, Γάλλος επαναστάτης.

1815 – Χόρας Γουέλς, αμερικανός οδοντίατρος, πρωτοπόρος στην εφαρμογή της αναισθησίας στην Οδοντιατρική. (Θαν. 24/1/1848).

1841 – Εδουάρδος Συρέ, Γάλλος φιλόσοφος και ποιητής.
Ο Εδουάρδος Συρέ (Στρασβούργο 21 Ιανουαρίου 1841 - Παρίσι 7 Απριλίου 1929) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, μουσικοκριτικός και εκδότης Γαλλικής λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στο Στρασβούργο. Ο πατέρας του Ζαν Φρεντερίκ Συρέ (1810 - 1855 ήταν γιατρός και πέθανε όταν ο Εδουάρδος ήταν μόλις 14 ετών. Ο Συρέ μάθαινε Γαλλικά και Γερμανικά και μιλούσε τις δυο αυτές γλώσσες το ίδιο καλά. Κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων, ο Συρέ επηρεάστηκε τόσο απ' τη Γαλλική όσο κι απ' τη Γερμανική κουλτούρα. Μετά το Γυμνάσιο, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, όμως ποτέ του δεν εργάστηκε ως δικηγόρος. Συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους τρεις σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του και ήταν φίλος με τους Ρίχαρντ Βάγκνερ, Μαργαρίτα Αλμπάνα Μηνιάτη και Ρούντολφ Στάινερ. Τα ενδιαφέροντα και οι μελέτες του Συρέ βασίζονταν στο ότι γνώριζε πολύ καλά τη Γερμανική λογοτεχνία. Το μελόδραμα Τριστάνος και Ιζόλδη του Βάγκνερ τον εντυπωσίασε τόσο πολύ που, μόλις διάβασε γι' αυτό, θέλησε να γνωρίσει από κοντά αυτόν το μεγάλο Γερμανό συνθέτη και να πάρει όσες μπορούσε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του. Στη Γαλλία εξέδωσε το 1ο βιβλίο του Ιστορία του Ληντ και λίγο καιρό αργότερα το δοκίμιο Ο Βάγκνερ και το Μουσικό Δράμα. Το Φθινόπωρο του 1870 ξέσπασε ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος ο οποίος κατέστησε τις Γερμανικές Τέχνες απεχθείς για πολλούς Γάλλους κι αυτό ίσως να σήμαινε πως ο Συρέ δεν περιλαμβανόταν σε αυτή την κατηγορία. Σ' ένα ταξίδι του στην Ιταλία γνώρισε την Ελληνίδα Μαργαρίτα Αλμπάνα Μηνιάτη, η οποία έγινε η μούσα του και λίγο αργότερα την νυμφεύτηκε.

1867 - Μαξίμ Βεϋγκάν, Γάλλος στρατηγός.

1867 – Λούντβιχ Τόμα, Γερμανός δραματουργός.

1869 – Γκριγκόρι Ρασπούτιν, Ρώσος μυστικιστής.

1886 - Ρήγας Γκόλφης ήταν Έλληνας ποιητής, κριτικός και συνεργάτης του περιοδικού "Ο Νουμάς" και υπήρξε από τους πιο μαχητικούς δημοτικιστές της εποχής του χωρίς να μετατρέψει όμως ποτέ την ποίηση του σε πολιτική συνθηματολογία. (21 Ιανουαρίου 1886 - 1 Ιανουαρίου 1958)
Ο Δημήτρης Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ρήγα Γκόλφη, γεννήθηκε το 1886 στο Μεσολόγγι ο δε πατέρας του καταγόταν από το Καρπενήσι.
Ο Γκόλφης αφού σπούδασε νομικά στην Αθήνα έγινε συμβολαιογράφος όπως και ο πατέρας του. Το 1908 δημοσίευσε στον Νουμά το μονόπρακτο δράμα Ο Γήταυρος το οποίο είχε έντονο κοινωνικό χαρακτήρα και εντάσσεται στην κοινωνική θεατρική ηθογραφία. Ασχολήθηκε όμως κυρίως με την ποίηση και εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές:
Τραγούδια του Απρίλη (1909)
Ύμνοι (1921)
Στο γύρισμα της ρίμας (1924)
Λυρικά χρώματα (1930)
Τετράμετρο (1952)
Στα ποιήματα του, που τα χαρακτηρίζει η εξομολογητική διάθεση και ευγένεια αισθημάτων, ο Γκόλφης χρησιμοποίησε διάφορα μέτρα και ρυθμούς. Εξέδωσε και ένα βιβλίο με διηγήματα με τίτλο Η επιφάνεια και το βάθος (1954).
Εκτός από την ποιητικό του έργο σημαντικά είναι και τα κριτικά κείμενά του που αν και χαρακτηρίζονται από απλότητα φανερώνουν τις κριτικές του ικανότητες και την γενικότερη πνευματική καλλιέργειά του. Από το κείμενα αυτά τύπωσε μόνο ορισμένα σε έναν τόμο με τίτλο Φαντασία και ποίηση (1935) ενώ τα υπόλοιπα είναι σκορπισμένα σε διάφορα έντυπα.
Επίσης μετέφρασε τον Ύμνο της Διεθνούς και το καταστατικό του σοσιαλιστικού κόμματος στη δημοτική. Το 1909 αφιέρωσε ένα ποίημά του στον σοσιαλιστή Φερέρο που δολοφονήθηκε στην Ισπανία.1889 – Πιτιρίμ Σορόκιν, ρωσοαμερικανός κοινωνιολόγος. (Θαν. 11/2/1968)

1895 – Κριστόμπαλ Μπαλενθιάγα, Ισπανός σχεδιαστής μόδας.
Ο Κριστομπάλ Μπαλενθιάγα (21 Ιανουαρίου 1895 - 23 Μαρτίου 1972) ήταν Ισπανός σχεδιαστής μόδας βασκικής καταγωγής και ιδρυτής του οίκου μόδας Μπαλενθιάγα.
Γεννήθηκε στην πόλη Γκετάρια της Ισπανίας στις 21 Ιανουαρίου 1895. Ο πατέρας του Βάσκος στην καταγωγή, ήταν ράφτης. Το 1919 άνοιξε για πρώτη φορά οίκο μόδας στο Σαν Σεμπαστιάν, μεταξύ μάλιστα των πελατών του συγκαταλέγονταν και μέλη της βασιλικής οικογένειας. Λόγω του Εμφυλίου Πολέμου κατέφυγε το 1937 στο Παρίσι όπου συνεργάστηκε με ονόματα όπως η Κοκό Σανέλ και η Έλσα Σιαπαρέλι. Στο Παρίσι ζούσε ανοιχτά ως ομοφυλόφιλος.
Από το 1960 πειραματίστηκε με αφηρημένα σχήματα που τον οδήγησαν στις γραμμές τουνίκα, σάκο και μπαλούν που έχουν συνδεθεί με το όνομά του. Τα βραδινά φορέματά του ήταν συχνά εμπνευσμένα από το φλαμένκο. Οι μοναδικές «γλυπτές» του φόρμες και η εμμονή του στη λεπτομέρεια ανύψωσαν την υψηλή ραπτική στον χώρο της τέχνης, και οι μαύρες και οι καφέ αποχρώσεις του θυμίζουν έργα του Γκόγια ή του Βελάθκεθ. Ο Μπαλενθιάγα έκλεισε τον οίκο του το 1968, απογοητευμένος από τον δρόμο που είχε πάρει η μόδα. Παραμένει, ωστόσο, ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκφραστές της μόδας του 20ού αιώνα και εξακολουθεί να επηρεάζει τους σύγχρονους σχεδιαστές. Πέθανε στην Ισπανία στις 24 Μαρτίου 1972.

1905 – Κριστιάν Ντιόρ, Γάλλος σχεδιαστής μόδας.
Ο Κριστιάν Ντιόρ (Christian Dior, 21 Ιανουαρίου 1905 - 24 Οκτωβρίου 1957) ήταν Γάλλος σχεδιαστής μόδας από τους σημαντικότερους στην ιστορία της παγκόσμιας μόδας.
Γεννήθηκε στην Γκρανβίλ της Νορμανδίας. To 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Παρόλο που ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική ακολούθησε τις επιθυμίες των γονιών του να γίνει διπλωμάτης και σπούδασε στο École des Sciences Politiques το διάστημα 1923-1926. Το 1927 εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Το 1928 μαζί με τον φίλο του Jacques Bonjean και την οικονομική υποστήριξη του πατέρα του άνοιξε μια μικρή αίθουσα τέχνης στην οδό de la Boetie με την επωνυμία Galerie Jacques Bonjean. Το 1931 πεθαίνει η μητέρα του και ο αδελφός του και η οικογένειά του καταστέφεται οικονομικά. Κατόπιν όλων αυτών των γεγονότων αναγκάζεται να κλείσει την γκαλερί του. Η καριέρα του άρχισε την δεκαετία του 1930 όταν αποφάσισε μετά από παρότρυνση του φίλου του Jean Ozenne να πουλήσει σχέδιά του σε διάφορους οίκους μόδας υψηλής ραπτικής. Κάποια από τα σχέδια του αγοράστηκαν και από την γνωστή κατασκευάστρια καπέλων Agnes. Εκείνη την εποχή γνωρίζεται και με τον Robert Piguet όπου αγοράζει μερικά σχέδιά του και κάποια δημοσιεύονται στην εφημερίδα Le Figaro.
Με την επιστροφή του το 1941 και μέχρι το 1946 εργάστηκε στον Λυσιέν Λελόν (Lucien Lelong). Το 1946 άνοιξε δικό του οίκο μόδας στο Παρίσι (30 Avenue Montaigne) με την υποστήριξη του οίκου υφασμάτων Boussac (60.000 γαλλικά φράγκα). Ο Marcel Boussac (ονομαζόταν και Βασιλιάς του Βαμβακιού)είχε στην κατοχή του μεταξύ άλλων και τον οίκο Philippe et Gaston. Ο Boussac προσέγγισε τον Dior με σκοπό να τον αναλάβει αλλά τελικά πείστηκε στην ανάγκη της δημιουργίας ενός νέου οίκου μόδας. Ο οίκος Ντιόρ στεγάστηκε σε ένα υπέροχο κτίριο στο νούμερο 30 της Avenue Montaigne. Απασχολούσε 85 άτομα και ήταν διακοσμημένο στα αγαπημένα χρώματα του λευκό και γκρι. Διευθυντής ορίζεται ο Jacques Rouët. Η πρώτη του κολεξιόν παρουσιάζεται στις 12 Φεβρουαρίου 1947 και αποτελείται από 90 δημιουργίες φορεμένες από 6 μοντέλα. Η γραμμή του 1947, με τις φαρδιές φούστες και τη στενή μέση, προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και χαρακτηρίστηκε ως το «New Look». Η αισθητική του, σε μια εποχή που οι γυναίκες είχαν αρχίσει να απελευθερώνονται από τους περιορισμούς του πολέμου, παρέπεμπε στο παρελθόν. Αναβίωσε την υψηλή ραπτική του Παρισιού, που είχε παρακμάσει στη διάρκεια του πολέμου. Το 1949 τα τρία τέταρτα των εξαγωγών της Γαλλίας έφεραν το όνομά του. Αυτός ήταν επίσης που συνέλαβε την ιδέα του «τέλους αδείας», που σήμαινε ότι έπαιρνε αμοιβή για καθένα από τα σχέδιά του. Καθιέρωσε μεταξύ άλλων της γραμμές Tulip, Η, Α και Υ.
Πέθανε το 1957 σε ηλικία 52 ετών από καρδιακή προσβολή.

1908 – Μπενγκτ Στρέμγκρεν, Δανός αστρονόμος και αστροφυσικός.
Ο Μπενγκτ Γκέοργκ Ντάνιελ Στρέμγκρεν (Bengt Georg Daniel Strömgren, 21 Ιανουαρίου 1908 – 4 Ιουλίου 1987) ήταν Δανός αστρονόμος και αστροφυσικός.
Ο Μπενγκτ Στρέμγκρεν γεννήθηκε στο Γκέτεμποργκ. Οι γονείς του ήταν οι Hedvig Strömgren-Lidforss και Σβάντε Έλις Στρέμγκρεν, ο οποίος ήταν καθηγητής της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του πανεπιστημιακού αστεροσκοπείου. Ο Μπενγκτ μεγάλωσε περιβαλλόμενος από επιστήμονες, βοηθούς, παρατηρητές και φιλοξενούμενους στο ευρύχωρο σπίτι του καθηγητή. Ο πατέρας του τον προήγαγε σε μια επιστημονική σταδιοδρομία και η πρώτη ερευνητική επιστημονική εργασία του Μπενγκτ δημοσιεύθηκε όταν ήταν 14 ετών. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης το 1925 και το 1927 πήρε πτυχίο Αστρονομίας και Ατομικής Φυσικής, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη συγγραφή διδακτορικής διατριβής, που την τελείωσε και ανακηρύχθηκε διδάκτορας τον Δεκέμβριο 1929, σε ηλικία 21 ετών.
Ο Μπενγκτ Στρέμγκρεν απέκτησε χρήσιμη εμπειρία από τις μετέπειτα σπουδές του στη Θεωρητική Φυσική στο γειτονικό Ινστιτούτο Νιλς Μπορ, όπου και έβαλε σκοπό να χρησιμοποιήσει τη νέα τότε Κβαντομηχανική στους αστέρες. Προφανώς, ζήτημα νεποτισμού εγέρθηκε όταν υπέβαλε υποψηφιότητα για θέση βοηθού ήδη από το 1925, την οποία και του αρνήθηκαν. Αλλά μόλις ένα χρόνο αργότερα του την έδωσαν — ήταν ο καλύτερος, ασχέτως του ότι ο εργοδότης του ήταν και πατέρας του.
Μετά και τον διορισμό του ως λέκτορα στο πανεπιστήμιο το 1932, ο Στρέμγκρεν προσκλήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου το 1936 από τον Όττο Στρούβε. Η παραμονή του στο εξωτερικό επί 18 μήνες σήμαινε πολλά για τον νεαρό ερευνητή, και όταν επέστρεψε στη Δανία διαδέχθηκε τον πατέρα του ως καθηγητής το 1940. Ακολούθησαν 5 χρόνια απομονωμένης έρευνας στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς χώρα του, στα οποία άρχισε την ανέγερση του κτηρίου νέου αστεροσκοπείου (Αστεροσκοπείο Brorfelde). Μεταπολεμικώς ωστόσο, ο Στρέμγκρεν αποθαρρύνθηκε από την έλλειψη κρατικής χρηματοδοτήσεως για το νέο αστεροσκοπείο εξαιτίας της κακής οικονομικής καταστάσεως της χώρας και προτίμησε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, το 1951.
Εκεί διετέλεσε αρχικώς διευθυντής των Αστεροσκοπείων Γιερκς και Μακντόναλντ επί εξαετία. Το 1957 διορίσθηκε καθηγητής της Θεωρητικής Αστροφυσικής στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον, όπου του έδωσαν το γραφείο του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Παρέμεινε στο Πρίνστον με την οικογένειά του ως το 1967 και στη συνέχεια επέστρεψε στη Δανία, όπου έγινε ο προτελευταίος κάτοικος του Μεγάρου Carlsberg og Honor, μετά από μια σειρά μεγάλων Δανών επιστημόνων όπως ο Νιλς Μπορ. Απεβίωσε μετά από μία σύντομη περίοδο ασθένειας σε ηλικία 79 ετών.

1912 – Κόνραντ Μπλοχ, Γερμανός βιοχημικός.
Ο Κόνραντ Έμιλ Μπλοχ (Konrad Emil Bloch, 21 Ιανουαρίου 1912 - 15 Οκτωβρίου 2000) ήταν Γερμανός βιοχημικός. Ο Μπλοχ έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1964 (από κοινού με τον Φέοντορ Λίνεν) για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με το μηχανισμό και τη ρύθμιση της χοληστερίνης και του μεταβολισμού των λιπαρών οξέων.
Ο Κόνραντ Μπλοχ γεννήθηκε στην πόλη Νάισε στην πρωσική επαρχία της Σιλεσίας, που τότε αποτελούσε μέρος της Γερμανικής αυτοκρατορίας (σήμερα η πόλη λέγεται Νίσα και βρίσκεται στην Πολωνία). Ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και το 1936 μετανάστευσε στις Η.Π.Α., όπου απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα (1944). Εργάστηκε ως ερευνητής και δίδαξε στο πανεπιστήμιο Κολούμπια (1939-1946) και στο πανεπιστήμιο του Σικάγου (1946-1950). Το 1954 διορίστηκε καθηγητής βιοχημείας στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη. Το 1964 τιμήθηκε μαζί με τον Φέοντορ Λίνεν με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας για τις ανακαλύψεις του περί του μηχανισμού ρύθμισης της χοληστερίνης και του μεταβολισμού των λιπαρών οξέων.

1921 – Αλέξης Δαμιανός, ήταν ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, σύμφωνα με πολλούς η πλέον εμβληματική μορφή του ελληνικού κινηματογράφου.

1922 - Τέλι Σαβάλας, ήταν Ελληνοαμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

1922 - Πολ Σκόφιλντ, ήταν Άγγλος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1966 Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A Man for all Seasons), όπου υποδύθηκε τον Άγγλο συγγραφέα, νομικό και πολιτικό Τόμας Μορ.
Ο ρόλος αυτός του χάρισε επίσης τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική ταινία και Βραβείο BAFTA. Ο Σκόφιλντ έπειτα ερμήνευσε το ρόλο και στο θέατρο τόσο στο Λονδίνο όσο και στη Νέα Υόρκη και τιμήθηκε και με Βραβείο Τόνι. Ο ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο του στο θεατρικό σανίδι το 1940 αναλαμβάνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ Πόθοι κάτω από τις λεύκες (Desire Under the Elms) και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Οι εμφανίσεις που ακολούθησαν τον κατέστησαν ως έναν από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του θεάτρου στην Αγγλία. Ο ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το 1955 εμφανιζόμενος πλάι στην Ολίβια Ντε Χάβιλαντ στην ταινία Η Φυλακισμένη του Εσκόριαλ (That Lady) και βραβεύτηκε με Βραβείο BAFTA ως ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός της χρονιάς. Ο ηθοποιός εργάστηκε ως επί το πλείστον στο θέατρο και οι κινηματογραφικές του εμφανίσεις ήταν σποραδικές. Οι σημαντικότερες ταινίες στις οποίες συμμετείχε είναι οι εξής: Το Τραίνο (The Train, 1964), Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A Man for all Seasons, 1966), Βασιλιάς Ληρ (King Lear, 1971), Εύθραυστη Ισορροπία (A Delicate Balance, 1973), Ερρίκος ο 5ος (Henry V, 1989), Άμλετ (Hamlet, 1990) και Quiz Show, 1994. Ο Σκόφιλντ είναι ένας από τους οκτώ ηθοποιούς που έχουν τιμηθεί με Όσκαρ, Βραβείο Έμμυ, Βραβείο Γκράμι και Βραβείο Τόνι.

1924 – Μπένι Χιλ, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Μπένι Χιλ, ήταν Άγγλος κωμικός, διάσημος για την εκπομπή του The Benny Hill Show. Εργάστηκε ως γαλατάς, χειριστής κινητής γέφυρας, οδηγός και ντράμερ, μέχρι που τελικά κατάφερε να μπει στο χώρο του θεάματος ως βοηθός διευθυντή σκηνής. Εμπνεόμενος από τους κωμικούς του μιούζικ χωλ, ο Χιλ αποφάσισε να αφήσει το σημάδι του στο χώρο του θεάματος. Για τη σκηνή άλλαξε και το όνομά του σε Μπένι, προς τιμή του αγαπημένου του κωμικού, Jack Benny. Τότε ξεκίνησε να εμφανίζεται σε μικρά κλαμπ για άντρες. Η πρώτη επαγγελματική του δουλειά στο θέατρο ήταν με τον Reg Varney.

1925 - Ζοζέπ Πιντάτ-Σολάνς, κυβερνήτης της Ανδόρρας.

1934 - Χαράλαμπος Πεττεμερίδης, Κύπριος αγωνιστής.

1935 – Λευτέρης Βερυβάκης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Ελευθέριος (Λευτέρης) Βερυβάκης (Χανιά, 21 Ιανουαρίου 1935 - Μπαλί Ρεθύμνου, 6 Αυγούστου 2012) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που ψηφίστηκε βουλευτής και διετέλεσε πολλές φορές υπουργός. Υπήρξε ηγέτης της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου και στη συνέχεια ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ενώ διακρίθηκε για την αντιστασιακή του δράση, κατά την περίοδο της Χούντας.
Ήταν γιος του αντιστράτηγου Δημητρίου Βερυβάκη, και αδελφός του στρατηγού Ιωάννη Βερυβάκη, αρχηγού ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ.
Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1935 στα Χανιά και σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπήρξε στέλεχος της νεολαίας του κόμματος των Φιλελευθέρων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄50, αλλά και πρόεδρος της νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου, στην αρχή της δεκαετίας του ΄60, όταν παράλληλα εργαζόταν σαν δικηγόρος. Στις 21 Απριλίου του 1967 εκδηλώθηκε το κίνημα των συνταγματαρχών και ο Βερυβάκης έσπευσε αμέσως να ενταχθεί σε αντιστασιακή ομάδα.
Τον Ιούνιο του ίδιου έτους συνελήφθη από τα όργανα της δικτατορίας, ανακρίθηκε και αργότερα καταδικάσθηκε σε 13ετή φυλάκιση, αλλά αμνηστεύθηκε το Δεκέμβριο. Το καλοκαίρι του 1968 συνελήφθη εκ νέου, μετά την απόπειρα σε βάρος του Γ. Παπαδόπουλου στο Σούνιο σαν άμεσος συνεργάτης του Αλέκου Παναγούλη. Βασανίστηκε άγρια στα κρατητήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ και καταδικάσθηκε σε ισόβια δεσμά. Παρέμεινε έγκλειστος σε διάφορες φυλακές έως το 1973 οπότε αφέθηκε ελεύθερος, βάσει αμνηστίας που παραχώρησε το καθεστώς.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, εκλέχθηκε βουλευτής και διετέλεσε υπουργός σε διάφορα υπουργεία στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπήρξε μέλος πολλών επιτροπών διαφάνειας, οικονομικών και ελέγχου της δημόσιας ζωής. Από το 1990 έως το 1996 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Εκλέχτηκε βουλευτής Β΄ Αθηνών για πρώτη φορά το 1977 και επανεκλέχτηκε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι το 2000. Στις εκλογές του 2000 ήταν πρώτος επιλαχών και το 2003 αντικατέστησε στην Βουλή τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο μετά το θάνατο του τελευταίου. Απεβίωσε τις απογευματινές ώρες της 6ης Αυγούστου 2012, κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Κρήτη, όταν αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία την ώρα που κολυμπούσε και εξέπνευσε στο ασθενοφόρο από καρδιακή ανακοπή, σε ηλικία 77 ετών. Για το θάνατο του Λευτέρη Βερυβάκη εξέδωσε ανακοίνωση ο Πρόεδρος της βουλής Ευ. Μεϊμαράκης.

1941 - Πλάθιδο Ντομίνγκο είναι Ισπανός τενόρος και μαέστρος, γνωστός για την ευέλικτη και ισχυρή φωνή του, που διαθέτει έναν ηχηρό και δραματικό τόνο σε όλο το εύρος της. Ως το τέλος του 2013, έχει τραγουδήσει 144 διαφορετικούς ρόλους. (José Plácido Domingo Embil - 21 Ιανουαρίου 1941)
Ένας από τους «Τρεις Τενόρους» (μαζί με τον Χοσέ Καρρέρας και τον Λουτσιάνο Παβαρόττι), τελευταία αναλαμβάνει τη διεύθυνση όπερας και συναυλιών, και είναι ο γενικός διευθυντής της Όπερας του Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια.

1943 – Δημήτρης Πουλικάκος, Έλληνας ηθοποιός και ροκ τραγουδιστής-συνθέτης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου 1943, επί της οδού Πατησίων, από σχετικά εύπορη αστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος καρδιολόγος της εποχής και η μητέρα του γιατρός επίσης (μικροβιολόγος - βιοχημικός). Η αδελφή του πατέρα του ήταν σύζυγος του πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού "Πάλι" μαζί με τους Νάνο Βαλαωρίτη, Παναγιώτη Κουτρουμπούση, Γιώργο Μακρή με δικά του κείμενα καθώς και μεταφράσεις. Για πολλά χρόνια έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές, αυτοαποκαλούμενος "Θείος Νώντας" (έτσι τον αποκαλούσε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τον οποίο ο ίδιος αποκαλούσε ανηψιό), σε διάφορους σταθμούς (ποτέ δεν χρησιμοποίησε το πραγματικό του όνομα σαν ραδιοφωνικός παραγωγός). Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος MGC, το οποίο οφείλει το όνομά του στον ηθοποιό Ντίνο Ηλιόπουλο, και αρχηγός του ροκ συγκροτήματος Εξαδάκτυλος και των "Αχ-Βαχ" (στους οποίους έπαιζαν εκτός των άλλων, μπάσο-φωνητικά ο Σταμάτης Σπανουδάκης και πλήκτρα ο Άλεξ Σπυρόπουλος, γνωστός από το Aγγλικό συγκρότημα των δεκαετιών 60-70 "Nirvana". Συνεργάσθηκε ως συνθέτης, εκτελεστής, παραγωγός και μουσικός με πολλούς άλλους 'Έλληνες rockers και συγκροτήματα (Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Βλάσης Μπονάτσος, Σταύρος Λογαρίδης, κ.ά.). Έγινε γνωστός με τις εμφανίσεις του σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές στις δεκαετίες του '70, ’80 και του ’90. Κυριότερες εμφανίσεις: Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978), Άρπα κόλλα (1982), Ο δράκουλας των Εξαρχείων (1983), Βίος και Πολιτεία (1987), Made in Greece (1987), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Θηλυκή εταιρεία (1999), Σαπουνόπετρα (1995) κ.α. Οι κυριότερες τηλεοπτικές του εμφανίσεις είναι στις σειρές Οι Αυθαίρετοι (1989), το (1997) στην σειρά Δύο Ξένοι, το (2008) στις Επτά Θανάσιμες Πεθερές κ.ά.

1944 - Τζακ Άμποττ, Αμερικανός εγκληματίας και συγγραφέας. (21 Ιανουαρίου 1944 - 10 Φεβρουαρίου 2002)
Βγήκε από τη φυλακή το 1981 με αναστολή, μετά από την κυκλοφορία του βιβλίου του Στην κοιλιά του κτήνους (In the Belly of the Beast), που γράφτηκε και εκδόθηκε με βοήθεια από τον Νόρμαν Μέιλερ. Το βιβλίο, που περιέγραφε τη ζωή στις αμερικάνικες φυλακές και τις συνθήκες που -σύμφωνα με τον ίδιο τον Άμποττ- τον οδήγησαν σ' αυτές, έγινε αρκετά γνωστό και κέρδισε την εκτίμηση των κριτικών. Όμως, λίγο καιρό μετά την απελευθέρωσή του ο Άμποττ διέπραξε άλλον ένα φόνο και φυλακίστηκε ξανά για την υπόλοιπη ζωή του.
Το 1965 ο Άμποττ βρισκόταν σε φυλακή της Γιούτα εκτίοντας ποινή πέντε χρόνων για πλαστογραφία. Εκεί σκότωσε έναν συγκρατούμενο με μαχαίρι, επειδή κατά τον ίδιο προσπάθησε να τον βιάσει. Του επιβλήθηκε πρόσθετη φυλάκιση τριών έως είκοσι χρόνων για το φόνο, και το 1971 η ποινή του αυξήθηκε κατά δεκαεννιά επιπλέον χρόνια αφότου απέδρασε και λήστεψε μια τράπεζα στο Κολοράντο. Ήταν απείθαρχος στη φυλακή και συχνά δεν συμμορφωνόταν με τις εντολές των δεσμοφυλάκων. Πέρασε μεγάλο διάστημα στην απομόνωση.
Στις 10 Φεβρουαρίου του 2002 ο Τζακ Άμποττ κρεμάστηκε μέσα στο κελί του, με θηλιά που έφτιαξε από τα σεντόνια και τα κορδόνια του. Άφησε ένα σημείωμα αυτοκτονίας, το περιεχόμενο του οποίου δεν έχει γίνει γνωστό.

1953 – Πολ Άλεν, Αμερικανός επιχειρηματίας, συνιδρυτής της Microsoft.
Ο Πολ Άλεν (Paul Gardner Allen, 21 Ιανουαρίου 1953) είναι Αμερικανός επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος που, μαζί με τον Μπιλ Γκέιτς, ίδρυσε την Microsoft.
Γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1953 στο Σιάτλ, Ουάσινγκτον. Πήγε στο ιδιωτικό σχολείο Lakeside στο οποίο γνώρισε τον Γκέιτς. Οι δύο μαθητές έκαναν παρέα μαθαίνοντας προγραμματισμό με χρήση του τηλετύπου του σχολείου που συνδέθηκε με μερικά συστήματα χρονικού διαμερισμού (time-sharing). Ο Άλεν φοίτησε στο Washington State University αλλά δεν πήρε πτυχίο. Έφυγε μετά από δύο χρόνια για να αναλάβει θέση προγραμματιστή στην εταιρεία Χόνεϊγουελ (Honeywell), στη Βοστόνη. Έπεισε τον Γκέιτς, φοιτητή στο Χάρβαρντ εκείνη την εποχή, να αφήσει τις σπουδές του για να ιδρυθεί η Microsoft.
Τα χρόνια στην Microsoft
Στις αρχές του 1975, εμπνευσμένοι από τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή, τον Altair 8800, ο Άλεν κι ο Γκέιτς πρότειναν στην εταιρία MITS, δημιουργό του Altair, να παρουσιάσουν έναν διερμηνέα για τη γλώσσα προγραμματισμού BASIC για τον Altair. Τη στιγμή της πρότασης δεν είχαν ούτε τον κώδικα ούτε τον υπολογιστή για ανάπτυξη του προγράμματος, αλλά μέσα στις επόμενες 8 βδομάδες έφτιαξαν τον διερμηνέα, και η παρουσία έληξε σε συμφωνία με την MITS για τη διανομή του. Κατόπιν ο Άλεν κι ο Γκέιτς μετακόμισαν στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικό κοντά στην MITS και εκεί ίδρυσαν την Microsoft. Ο Άλεν προσλήφθηκε από την MITS ως διευθυντής ανάπτυξης λογισμικού. Το 1976, παραιτήθηκε από την MITS και αφιέρωσε το χρόνο του αποκλειστικά στην Microsoft.

1956 – Τζίνα Ντέιβις – Αμερικανίδα ηθοποιός
Η Τζίνα Ντέιβις (Virginia Elizabeth "Geena" Davis, 21 Ιανουαρίου 1956) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός. Είναι γνωστή για τους ρόλους της στις ταινίες Η Μύγα (The Fly), Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise), Ο Σκαθαροζούμης (Beetlejuice) και Αταίριαστοι Εραστές (The Accidental Tourist) για την οποία κέρδισε το Όσκαρ β' γυναικείου ρόλου. Το 2005 βραβεύτηκε με τη Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου για τη δραματική σειρά Commander in Chief.
Η Ντέιβις γεννήθηκε στην πόλη Γουέρχαμ της Μασαχουσέτης από τους Λουσίλ και Γουίλιαμ Ντέιβις. Η μητέρα της είναι βοηθός καθηγητή και ο πατέρας της πολιτικός μηχανικός. Έχει έναν αδερφό, τον Νταν. Σε μικρή ηλικία, άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μουσική. Έκανε μαθήματα πιάνου και φλάουτου. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης το 1979 σπουδάζοντας δράμα. Η Ντέβις είναι επίσης μέλος της κοινωνικής οργάνωσης Mensa, των οποίων τα μέλη είναι στην κορυφή του 2% των ανθρώπων με υψηλή νοημοσύνη, όπως μετράται από ένα εισαγωγικών εξετάσεων τεστ IQ.
Μετά την αποφοίτησή της, η Ντέιβις εργάστηκε ως μοντέλο βιτρίνας για την Αν Τέιλορ μέχρι που υπέγραψε με το πρακτορείο μοντέλων Zoli της Νέας Υόρκης το 1979. Ακολούθησαν οντισιόν για ρόλους σε αρκετές δημοφιλείς ταινίες συμπεριλαβμανομένων και της Σάρα Κόνορ στο Ο Εξολοθρευτής (The Terminator), ο οποίος κατέληξε στη Λίντα Χάμιλτον. Το 1982 την πρόσεξε ο Σίντνεϊ Πόλακ και της έδωσε ένα μικρό ρόλο ως ηθοποιός σαπουνόπερας στο Τούτσι (Tootsie). Ακολούθησε η τηλεοπτική σειρά Buffalo Bill η οποία προβλήθηκε από τον Ιούνιο του 1983 μέχρι το Μάρτιο του 1984. Οι τηλεοπτικές της εμφανίσεις τη δεκαετία του '80 περιλαμβάνουν τις σειρές Knight Rider, Riptide, δύο επεισόδια στο Family Ties και Remington Steele Ακολούθησε η δική της σειρά με τίτλο Sara η οποία διήρκεσε 13 μόλις επεισόδια.
Μετά από ρόλους στις ταινίες Φλετς: Ο Ρεπόρτερ με τα Χίλια Πρόσωπα (Fletch), Η Μύγα (The Fly) και Ο Σκαθαροζούμης (Beetlejuice), το 1988 η Ντέβις έλαβε το Όσκαρ β' γυναικείου ρόλου για την ταινία Αταίριαστοι Εραστές (The Accidental Tourist) και υποψηφιότητα στην κατηγορία α' γυναικείου ρόλου για το Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise) το 1991. Το 1992 αντικατέστησε τη Ντέμπρα Γουίνγκερ στο ρόλο της Ντότι στην ταινία Το Δικό Τους Παιχνίδι (A League of Their Own) και έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της. Tην ίδια χρονιά συμπρωταγωνίστησε μαζί με τους Ντάστιν Χόφμαν και Άντι Γκαρσία στην ταινία Ήρωας Κατά Λάθος (Hero). Το 1995 συνεργάστηκε με τον τότε σύζυγό της Ρένι Χάρλιν στις ταινίες Το Νησί των Κουρσάρων (Cutthroat Island) και Ένα Σκληρό Φιλί Για Καληνύχτα (The Long Kiss Goodnight). Λόγω της μεγάλης εισπρακτικής αποτυχίας της ταινίας Το Νησί των Κουρσάρων η καριέρα της Ντέιβις έλαβε μια σημαντική ύφεση. Το 1999 εμφανίστηκε στη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία Ο Ποντικομικρούλης (Stuart Little) στο ρόλο της Έλενορ Λιτλ, ένα ρόλο που επανέλαβε το 2002 και ξανά το 2005.
Το 2000 η Ντέιβις επέστρεψε στην τηλεόραση με την κωμική σειρά The Geena Davis Show η οποία διήρκεσε 22 επεισόδια. Το 2004 έκανε μια γκεστ εμφάνιση ως η αδεφή της Γκρέις Άντερ, Τζάνετ στην σειρά Will & Grace. Τελευταία της δουλειά στην τηλεόραση ήταν ο πρωταγωνιστικός ρόλος στη δραματική σειρά Commander in Chief όπου υποδύθηκε την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Για την ερμηνεία της κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου σε δραματική σειρά και έλαβε υποψηφιότητα για Έμμυ και Screen Actors Guild Award.
To 2010 πρωταγωνίστησε στην αυστραλιακής παραγωγής ταινία Accidents Happen.
Προσωπική ζωή
Η Ντέιβις ήταν παντρεμένη με τον Ρίτσαρντ Έμολο (25 Μαρτίου 1982 - 26 Φεβρουαρίου 1983), τον Τζεφ Γκόλντμπλουμ (1987-1990) και το Ρένι Χάρλιν (1993 - 1998).
Την 1η Σεπτεμβρίου 2001, παντρεύτηκε τον Ιρανό - Αμερικανό πλαστικό χειρούργο Ρέζα Τζαράχι. Απέκτησαν τρία παιδιά, την Αλιζέ Κεσβάρ που γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 2002 και δύο δίδυμα αγόρια, Κίαν Γουίλιαμ και Κάις Στίβεν Τζαράχι που γεννήθηκαν 6 Μαίου 2004.

1963 - Χακίμ Ολάζουον, Νιγηριανός καλαθοσφαιριστής.

1977 - Φιλ Νέβιλ, Άγγλος ποδοσφαιριστής.

1983 - Άλεξ Άκερ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.

1983 - Σβετλάνα Χότσενκοβα, Ρωσίδα ηθοποιός.

1988 - Άστον Ήτον, Αμερικανός δεκαθλητής.

1988 - Βανέσα Χέσλερ, Ιταλίδα ηθοποιός και μοντέλο.

1989 - Χενρίκ Μιχιταριάν, Αρμένιος ποδοσφαιριστής.

1993 - Μενέλαος Κοκκινάκης, Έλληνας πετοσφαιριστής.

2004 - Ίνγκριντ Αλεξάνδρα, πριγκίπισσα της Νορβηγίας.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

420 - Ισδιγέρδης Α΄, βασιλιάς της Περσίας.

1059 - Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

1118 - Πάπας Πασχάλης Β΄.

1329 - Ερρίκος Β', λόρδος του Μεκλεμβούργου.

1774 - Μουσταφά Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος.

1775 - Εμελιάν Πουγκατσιόφ, Κοζάκος επαναστάτης.

1793 - Λουδοβίκος ΙΣΤ΄, βασιλιάς της Γαλλίας.

1814 – Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ, Γάλλος συγγραφέας και βοτανολόγος.
Ο Ζακ-Ανρί Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ (Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre, 1737-1814) ήταν Γάλλος συγγραφέας, γνωστός για το περίφημο έργο του Paul et Virginie (Παύλος και Βιργινία).
Έζησε περιπετειώδη ζωή και πραγματοποίησε πολλά ταξίδια, σ’ ένα από τα οποία εμπνεύστηκε το πιο πάνω μυθιστόρημά του.
Το έργο διαδραματίζεται στο νησί της Ιλ ντε Φρανς (σήμερα Mauritius, τότε γαλλική αποικία) και είναι μία δραματική εξιστόρηση ενός νεανικού ειδυλλίου σε εξωτικό περιβάλλον και σύμφωνα με τα κηρύγματα του Ζαν Ζακ Ρουσσώ περί επιστροφής στη φύση.
Ο Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1803.
Το βιβλίο Παύλος και Βιργινία μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Δ.Π.Κωστελένο («Λιναρδάτος»).

1911 - Τσαρλς Φράνσις Ρίτσελ, Αμερικανός εφευρέτης.

1924 – Βλαντιμίρ Λένιν, Ρώσος πολιτικός, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης.
Ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, γνωστότερος ως Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν, ήταν μεγάλος πολιτικός, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ. (1922-1924). Ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του μπολσεβικικού κόμματος.

1926 – Καμίλλο Γκόλτζι, Ιταλός ιατρός.
Ο Καμίλλο Γκόλτζι (Camillo Golgi, 7 Ιουλίου 1843 – 21 Ιανουαρίου 1926) ήταν Ιταλός ιατρός, παθολογοανατόμος και βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ. Πολλές δομές και φαινόμενα στην ανατομία και στη φυσιολογία φέρουν το όνομά του, συμπεριλαμβανομένων του συμπλέγματος Golgi, το όργανο του τένοντα του Golgi και του αντανακλαστικού τενόντων Golgi.
Ο Γκόλτζι γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1843 στο χωριό Κορτένο (Corteno) της επαρχίας Μπρέσια (Λομβαρδία), η οποία τότε αποτελούσε τμήμα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Το χωριό ονομάζεται σήμερα "Corteno Golgi" προς τιμήν του. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, αρχίατρος της περιοχής. Ο Γκόλτζι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Παβίας, όπου εργάστηκε στο εργαστήριο πειραματικής παθολογίας υπό την επίβλεψη του Τζούλιο Μπιτσοτσέρο (Giulio Bizzozero), ο οποίος ερμήνευσε τις ιδιότητες του μυελού των οστών. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1865. Πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του μελετώντας το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ωστόσο, οι τεχνικές χρώσης ιστών κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ήταν ανεπαρκείς για τη μελέτη του νευρικού ιστού. Ενώ εργαζόταν ως επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, πειραματίστηκε με τεχνικές χρώσης ιστών με ενώσεις μετάλλων, χρησιμοποιώντας κυρίως ενώσεις του αργύρου. Ανακάλυψε μια μέθοδο χρώσης νευρικού ιστού που έδιδε χρώση σε περιορισμένο αριθμό κυττάρων τυχαία από το σύνολό τους. Αυτό του επέτρεψε να διακρίνει για πρώτη φορά τις διαδρομές των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο. Αποκάλεσε την ανακάλυψή του «μαύρη αντίδραση» (στα ιταλικά reazione nera), που αργότερα πήρε το όνομά του (μέθοδος χρώσης Golgi). Ο λόγος για την τυχαία αυτή χρώση δεν είναι ακόμη κατανοητός.
Η μαύρη αντίδραση συνίστατο στην απόθεση σωματιδίων χρωμικού αργύρου ((Ag2CrO4) στο νευρείλημμα (έλυτρο του Schwann), με αντίδραση νιτρικού αργύρου με διχρωμικό κάλιο. Αυτό οδήγησε σε μια έντονη μαύρη απόθεση στο σώμα (cyton) του νευρικού κυττάρου, καθώς και στον άξονα και τους δενδρίτες, παρέχοντας ένα εξαιρετικά σαφές και με ισχυρή αντίθεση (κοντράστ) εικόνα των νευρώνων σε κίτρινο φόντο. Η δυνατότητα ν ξεχωριστής απεικόνισης νευρώνων πιθανώς οδήγησε στην αποδοχή της θεωρίας των νευρώνων. Ωστόσο, ο ίδιος ο Γκόλτζι οδηγήθηκε στην πεποίθηση ότι το νευρικό σύστημα είναι ένα ενιαίο δίκτυο, όχι ξεχωριστά κύτταρα η έννοια που ονομάζεται «δικτυακή θεωρία». Υποστήριξε αυτήν την θεωρία ακόμη και όταν αυτή είχε απαξιωθεί και στη διάλεξή του κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ.
Εκτός από αυτή την ανακάλυψη, ο Γκόλτζι ανακάλυψε το αισθητήριο όργανο του μυικού τένοντα που φέρει το όνομά του (υποδοχέας Golgi). Μελετώντας τον κύκλο ζωής του Plasmodium και συσχέτισε τα χρονοδιαγράμματα του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού, που παρατηρούνται στην ελονοσία, με τον κύκλο ζωής των οργανισμών που σήμερα ονομάζονται Plasmodium vivax και Plasmodium malariae, αντίστοιχα. Χρησιμοποιώντας την τεχνική χρώσης του, εντόπισε το 1898 το ενδοκυτταρικό οργανίδιο που φέρει το όνομά του, το σύμπλεγμα Golgi.
Στη νεφρική φυσιολογία ο Γκόλτζι έγινε γνωστός καθώς ήταν ο πρώτος που κατέδειξε ότι το ακραίο σωληνάριο του άνω νεφρώνα επιστρέφει στο αρχικό νεφρικό σπείραμα, ανακάλυψη που δημοσίευσε το 1889 ("Annotazioni intorno all'Istologia dei reni dell'uomo e di altri mammifieri e sull'istogenesi dei canalicoli oriniferi". Rendiconti R. Acad. Lincei 5: 545–557, 1889).
Ο Γκόλτζι μαζί με τον Σαντιάγο Ραμόν υ Καχάλ (Santiago Ramón y Cajal), έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας - Ιατρικής το 1906 για τις μελέτες τους για τη δομή του νευρικού συστήματος. Το 1900 ονομάστηκε γερουσιαστής από το βασιλιά Ουμβέρτο Α΄.
Απεβίωσε στην Παβία στις 21 Ιανουαρίου του 1926.

1928 – Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς, Αμερικανός στρατιωτικός μηχανικός.
Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς (George Washington Goethals, 29 Ιουνίου 1858 - 21 Ιανουαρίου 1928) ήταν Αμερικανός στρατιωτικός και πολιτικός μηχανικός, γνωστός για την επίβλεψη της κατασκευής της Διώρυγας του Παναμά.
Ο Γκέταλς ήταν απόφοιτος του Γουέστ Πόιντ και υπηρέτησε στο Σώμα Μηχανικού των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Εργάστηκε στη Διώρυγα Μουσκλ Σολς και στην κατασκευή υδροφρακτών ενώ υπηρέτησε ως αρχιμηχανικός στην εκστρατεία του Πουέρτο Ρίκο, κατά τον ισπανοαμερικανικό πόλεμο.
Όταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1913 πέρασε από τη Διώρυγα το πρώτο πλοίο, το ρυμουλκό «Γκέιταν», οι μηχανικοί και οι επίσημοι βρίσκονταν πάνω στο σημαιοστολισμένο ρυμουλκό εκτός από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς, ο οποίος πηγαινοερχόταν πάνω-κάτω στον τοίχο του φράγματος παρατηρώντας πώς λειτουργούσαν οι βαλβίδες και οι τροχοί και πώς πέρασε το «Γκέιταν» από το φράγμα μέσα στη λίμνη Γκούταν.
Όταν ολοκληρώθηκε η Διώρυγα, ο Γκέταλς προήχθη στο βαθμό του υποστράτηγου και διορίσθηκε πρώτος κυβερνήτης της Ζώνης της Διώρυγας. Παραιτήθηκε από τη θέση του το 1916. Μετά από σταδιοδρομία σε διάφορες θέσεις, πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1928. Προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του σε μία γέφυρα που συνδέει τη Νέα Υόρκη με το Νιού Τζέρσεϊ.

1938 - Ζωρζ Μελιές, Γάλλος σκηνοθέτης.

1940 - Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας.

1943 – Κωνσταντίνος Δαβάκης, έλληνας στρατιωτικός, ήρωας της Πίνδου.
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης (1897 - 21 Ιανουαρίου 1943) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, συνταγματάρχης πεζικού και ήρωας του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.
Γεννήθηκε στα Κεχριάνικα Λακωνίας το 1897 και πέθανε στην Αδριατική θάλασσα τον Ιανουάριο του 1943.
Γιος δασκάλου, γεννήθηκε το 1897 στα Κεχριάνικα Λακωνίας και σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων (από την οποία αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός πεζικού, την 1η Οκτωβρίου του 1916) αλλά και στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου της Αθήνας, και στο Παρίσι (γαλλική Σχολή Αρμάτων). Έλαβε μέρος στο Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου διακρίθηκε για την τόλμη και την ανδρεία του στο μακεδονικό μέτωπο (μάχες Σκρα και Δοϊράνης), όμως παράλληλα η υγεία του υπέστη σοβαρή επιδείνωση εξαιτίας της επίδρασης των ασφυξιογόνων αερίων. Το 1918 προβιβάστηκε σε λοχαγό επ' ανδραγαθία. Έλαβε μέρος και στη Μικρασιατική Εκστρατεία όπου το 1921 διακρίθηκε στη μάχη των υψωμάτων του Αλπανός, και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας. Στο διάστημα μεταξύ 1922 και 1937 υπηρέτησε ως επιτελάρχης της 2ης Μεραρχίας και του 1ου Σώματος Στρατού, φοίτησε και δίδαξε σε στρατιωτικές σχολές και συνέγραψε διατριβές για τη στρατιωτική ιστορία και την τακτική των τεθωρακισμένων. Το 1931 πήρε το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1937 και μετά από μεγάλες αναρρωτικές άδειες, αποστρατεύθηκε για λόγους υγείας και τέθηκε σε πολεμική διαθεσιμότητα. Ο Συν/χης Δαβάκης ήταν παντρεμένος με την Καλλιόπη Σταρόγιαννη που καταγόταν από τη Μαγούλα Σπάρτης.
Απόδοση τιμών
Μετά τον θάνατό του η Ακαδημία Αθηνών τού απένειμε το αργυρό μετάλλιο της αυτοθυσίας, ενώ στους δήμους Καλλιθέας Αιγάλεω και Νικαίας υπάρχουν πλατείες με το όνομά του και μια προτομή του. Οδοί, προτομές και ανδριάντες του ήρωα υπάρχουν και στην Ήπειρο, αλλά και στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Λακωνία αφού υπάρχει προτομή του στα Κεχριάνικα και το ΚΕΕΜ Σπάρτης ονομάζεται προς τιμήν του Συνταγματάρχου Κωνσταντίνου Δαβάκη.

1950 – Τζορτζ Όργουελ, Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος.
O Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ, γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ, ήταν Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος.

1958 – Θείελπις Λευκίας, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Ο Θείελπις Λευκίας (ο ίδιος το έγραφε και ως Θείελπης Λεφκίας, 25 Φεβρουαρίου 1898-21 Ιανουαρίου 1958) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και ποιητής από τη Λέσβο, ο οποίος υπηρέτησε και ως βουλευτής το 1936 και το 1950. Θεωρείται ένας από τους εκπροσώπους της "Λεσβιακής Άνοιξης", στους οποίους ανήκει και ο Στρατής Μυριβήλης, με τον οποίο ήσαν συνεργάτες σε εφημερίδες.
Ήταν γιος γιατρού, του αρχαιολάτρη Προκόπη Μπεγιάζη που όταν ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει άλλαξε το όνομά του σε Λευκίας (μπεγιάζ στα τούρκικα είναι το άσπρο, δηλ. εξελλήνισε το όνομά του). Ο Θείελπης που ήταν δημοτικιστής, πήρε σαν ψευδώνυμο το αρχικό επώνυμο του πατέρα του ενώ και το όνομά του το έκανε Βρανάς. Πάντως στους επίσημους καταλόγους ήταν γραμμένος ως "Θείελπης Λευκίας" και μ' αυτό το όνομα εκλέχτηκε βουλευτής. Εργάστηκε σε οικονομικές υπηρεσίες και ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία. Ήταν εκδότης της εφημερίδας "Ταχυδρόμος", μαζί με το Μυριβήλη.
Ο ίδιος έγραφε στη δημοτική γλώσσα. Ο Βρανάς Μπεγιάζης έγραψε ποιήματα, από τα οποία το πιο γνωστό είναι η "Βαγγελιώ".
Στη λογοτεχνία, εκτός από το Λεφκίας εμφανίζεται και με το ψευδώνυμο "Γ. Μοριάς".
Εξελέγη βουλευτής δύο φορές, στις εκλογές του 1936 με το κόμμα των Φιλελευθέρων και στις εκλογές του 1950 με την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας (ΣΚΕΛΔ). Για την πολιτική του δράση (είχε πολεμήσει και εναντίον των Ναζί) συνελήφθη από το καθεστώς του Μεταξά, φυλακίστηκε και εν συνεχεία εκτοπίστηκε.
Πέθανε στα γραφεία της επανεκδοθείσης εφημερίδας "Ταχυδρόμος" όπου εργαζόταν.

1958 - Θείελπις Λευκίας, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.

1959 - Σέσιλ Ντε Μιλ, Αμερικανός σκηνοθέτης.

1961 - Μπλεζ Σαντράρ, Ελβετός συγγραφέας.

1974 - Δημήτρης Γιαννουκάκης, Έλληνας συγγραφέας και δημοσιογράφος.

1974 - Ιωάννης Μπουρνιάς, Έλληνας πολιτικός.

1984 - Γοδεφρείδος, αρχιδούκας της Αυστρίας.

1984 - Γιάννης Σκαρίμπας, ήταν Έλληνας λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος. (Αγία Ευθυμία Φωκίδος, 28 Σεπτεμβρίου 1893 – Χαλκίδα, 21 Ιανουαρίου 1984)
Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας.
Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας από την Αγία Ευθυμία της Φωκίδας, αφού ο πατέρας του, Ευθύμιος Σκαρίμπας, ήταν απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο σχολαρχείο του Αιγίου και τις ολοκλήρωσε στην Πάτρα στο Α' Γυμνάσιο Πατρών. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο μακεδονικό μέτωπο, ως ανθυπασπιστής στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, όπου διακρίθηκε, τραυματίστηκε στο σβέρκο και παρασημοφορήθηκε. Διορίστηκε τελωνοσταθμάρχης στην Ερέτρια (πρώην Νέα Ψαρά) και το 1915 εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα, για να εργαστεί εκεί ως εκτελωνιστής, ενώ παράλληλα γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τότε παντρεύτηκε με την Ελένη Κεφαλινίτη και απέκτησαν πέντε παιδιά. Μετά το γάμο του και μέχρι το 1922 αποσπάστηκε στο τελωνείο της Ερέτριας.

Στα γράμματα εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1910 με ποιήματα και πεζά που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και στις εφημερίδες Εύριπος και Εύβοια της Χαλκίδας, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κάλλις Εσπερινός. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1929, όταν έλαβε το Α΄ βραβείο διηγήματος για το πεζό Ο καπετάν Σουρμελής ο Στουραΐτης, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Ελληνικά Γράμματα του Κωστή Μπαστιά. Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν ό σημαντικότερος εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα γιατί τόσο το εικονοκλαστικό του ύφος όσο και ή ιδιόρρυθμη γλώσσα πού χρησιμοποίησε στα έργα του,προκάλεσε αίσθηση για την εποχή εκείνη. Βραβεύθηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο λογοτεχνίας το 1976 (βλ. Βικιθήκη) για το αντιπολεμικό μυθιστόρημά του του, Φυγή προς τα εμπρός.

Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα. Κείμενά του υπάρχουν δημοσιευμένα και σε περιοδικά ενώ αρκετοί στίχοι του έχουν μελωποιηθεί. Τα πιό γνωστά μελοποιημένα ποιήματά του είναι Σπασμένο καράβι, Ουλαλούμ και Εαυτούληδες για τα οποία που έγραψαν μουσική αντίστοιχα οι συνθέτες Γιάννης Σπανός, Νικόλας Άσιμος και Διονύσης Τσακνής.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1984 και τάφηκε δημόσια δαπάνη στο κάστρο του Καράμπαμπα.

Το 1998 το σπίτι του όπου γεννήθηκε στην Αγία Ευθυμία ο Γιάννης Σκαρίμπας ανακηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο γιατί "χρειάζεται κρατική προστασία, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 1469/1950, το κτίριο που γεννήθηκε ο Γιάννης Σκαρίμπας στην κοινότητα Αγ. Ευθυμίας Ν. Φωκίδας, ιδιοκτησίας της Κοινότητας, επειδή συνδέεται με έναν από τους αξιολογότερους Έλληνες λογοτέχνες του 20ού αιώνα".

1993 – Δημήτρης Νικολαΐδης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης (Αθήνα, 1922 - 21 Ιανουαρίου 1993) ήταν Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Ασχολήθηκε και με την σκηνοθεσία. Τον Σεπτέμβριο του 1955 παντρεύτηκε την ηθοποιό Σούλη Σαμπάχ.
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης ήταν παιδί προσφύγων από την Κωνσταντινούπολη και ορφάνεψε από 9 μηνών. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα τον στίβο. Υπήρξε υπότροφος μαθητής στο Πειραματικό Σχολείο Αθηνών (στην οδό Σκουφά). Πέρασε στη Νομική Σχόλη του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα σπούδαζε στη σχόλη του Κουν. Την περίοδο της κατοχής συμμετείχε στην Αντίσταση.
Θέατρο
Το 1942 όταν ο Κουν ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης ανέβασε μια παράσταση με τους μαθητές του, όπου ανάμεσά τους ήταν και ο Δημήτρης Νικολαϊδης. Το ουσιαστικό του ντεμπούτο γίνεται το 1944 μαζί με το δάσκαλό του στο θεατρικό έργο του Αλέξη Σολομού Ο τελευταίος Ασπροκόρακας κι αμέσως μετά στο Βυθό του Γκόρκι.
Το 1945 ξεκινάει συνεργασία με το θίασο της κυρίας Κατερίνας όπου παραμένει μέχρι και το 1949. Ακολούθως, συμμετέχει στο θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη με το έργο του Αλέκου Σακελλάριου Δελησταύρου και Υιός, που όλα τα μέλη του ήταν κουμπάροι στο γάμο του με την ηθοποιό Σούλη Σαμπάχ στον Ιερό Ναό Διονυσίου του Αρεοπαγίτη. Συνεχίζει τη συνεργασία του με διάφορους θιάσους και το καλοκαίρι του 1965 σκηνοθετεί με επιτυχία το έργο Μιας πεντάρας νιάτα των Πρετεντέρη - Γιαλαμά. Έκτοτε σκηνοθετεί και τις περισσότερες φορές παίζει σαν ηθοποιός σε θεατρικά έργα όπως Ούτε γάτα ούτε ζημιά του Αλέκου Σακελλάριου - Γιανακόπουλου, Αγάπη μου παλιόγρια των Πολύβιου Βασιλειάδη - Λάκη Μιχαηλίδηπου κ.α.
Συνεργάστηκε με τους περισσότερους σχεδόν πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου, όπως η Έλλη Λαμπέτη, η Τζένη Καρέζη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (που υπήρξε στενός του φίλος), ο Κώστας Βουτσάς κ.ά. Η τελευταία παράστασή του στην θεατρική σκηνή ήταν το 1980 στο έργο Οι ερωτιάρηδες του Βάσου Ανδριανού.
Κινηματογράφος
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης πρωτοεμφανίστηκε σαν ηθοποιός στον κινηματογράφο το 1954 με την ταινία Το Κορίτσι της Γειτονιάς με πρωταγωνιστές τους: Σμαρούλα Γιούλη, Γιώργο Φούντα και Ορέστη Μακρή. Έκτοτε έπαιξε σε πάρα πολλές ταινίες, σχεδόν 80, ακόμα και σε διεθνείς παραγωγές όπως το Αμέρικα, Αμέρικα του Ηλία Καζάν το 1963.
Το 1955 σκηνοθέτησε την πρώτη και μοναδική του ταινία, την κωμωδία της Φίνος Φιλμ Η Γυναίκα μου τρελάθηκε' σε σενάριο του Νίκου Τσιφόρου και με πρωταγωνιστές τους Μαίρη Αρώνη και Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Τηλεόραση - Ραδιόφωνο
Στη μικρή οθόνη συμμετείχε και με τις δύο ιδιότητές του, με πιό γνωστή τη σειρά Εκείνες κι εγώ μαζί με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Υπήρξε αγαπημένος φίλος και συνεργάτης του θεατρικού συγγραφέα Κώστα Πρετεντέρη. Μαζί έκαναν την πετυχημένη σειρά στο ραδιόφωνο Ο θυρωρός όπου έκανε τον Μπουλντόζα.

1998 - Τζακ Λορντ, ήταν Αμερικανός πολυπράγμων καλλιτέχνης, ηθοποιός και σκηνοθέτης.  (πραγματικό όνομα John Joseph Patrick Ryan, Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α., 30 Δεκεμβρίου 1920 - Χονολουλού, Χαβάη, 21 Ιανουαρίου 1998)
Περισσότερο γνωστός για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σαν "Επιθεωρητής Steve McGarrett" στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά Χαβάη 5-0 ("Hawaii Five-O", 1968 - 1980), η οποία γνώρισε παγκόσμια απήχηση καθώς προβλήθηκε σε 80 χώρες και την παρακολούθησαν περισσότεροι από 300 εκατομμύρια τηλεθεατές.
Ο Λορντ πήρε ακόμη μέρος σε πολλές ταινίες και δεκάδες τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σε θεατρικές παραγωγές του Μπρόντγουεϊ, σε περίπου πέντε δεκαετίες υποκριτικής καριέρας. Ήταν επίσης, επιτυχημένος ζωγράφος και δύο από τα έργα του παρουσιάσθηκαν στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και στο Βρετανικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το 1940, όταν ήταν μόλις 20 ετών. Ήταν όμως γνωστος και για τη λατρεία του στην ποίηση.
Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε έναν γιο τον οποίο γνώρισε μόνο σαν μωρό, αφού μετά τη γέννησή του πήρε διαζύγιο και αργότερα το παιδί σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο δυστύχημα σε ηλικία μόλις 13 ετών.
Προς τιμήν του Λορντ υπάρχει σήμερα χάλκινο μπούστο του σε εμπορικό κέντρο της Χονολουλού, κοντά στον τόπο κατοικίας του.

2001 - Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, ήταν Ελληνίδα ενδυματολόγος, βραβευμένη πολλάκις για την εργασία της στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. (Θεσσαλονίκη, 22 Αυγούστου 1922 - Κονέκτικατ, 21 Ιανουαρίου 2011)
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1922 και πραγματοποίησε σπουδές στην Αθήνα και το Σικάγο. Σε αρκετά μικρή ηλικία έμεινε ορφανή από μητέρα και ήταν ο πατέρας της, ο στρατιωτικός και πολιτικός Αθανάσιος Βαχλιώτης, που την παρότρυνε να ανοίξει τα φτερά της για την Αμερική. Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας της δημιούργησε κοστούμια για περισσότερα από 300 κινηματογραφικά και θεατρικά έργα.
Το 1974 τιμήθηκε με το Βραβείο Όσκαρ Ενδυματολογίας για τη δουλειά της στην ταινία «Ο Υπέροχος Γκάτσμπι» (1974). Τιμήθηκε με τρία βραβεία Τόνι για τα κοστούμια που κατασκεύασε για τις παραστάσεις «Άννι» (1977), «Μπάρνουμ» (1980) και «Το Κλουβί με τις Τρελές» (1984).
Το 1976 διακρίθηκε με το «Μετάλλιο της Ελευθερίας» της Νέας Υόρκης, ενώ το 1986, έλαβε τιμητική θέση στο «Theater Hall of Fame». Το 2000 τιμήθηκε για το σύνολο της καριέρας της από το Σωματείο Αμερικανών Ενδυματολόγων.
Μια από τις πιο πολυβραβευμένους σχεδιαστές μόδας του Αμερικανικού θεάτρου, η Όλντριτζ έχει λάβει τρία βραβεία Τόνι (για τα Άννι, Barnum και Το Κλουβί με τις Τρελές) καθώς και 11 υποψηφιότητες για βραβείο Τόνι, συμπεριλαμβανομένων των παραγωγών για τα A Chorus Line, 42nd Street και Dreamgirls. Έλαβε αρκετούς επαίνους από το Drama Desk awards και άλλες θεατρικές ομάδες.
Το 2002, έλαβε το βραβείο Irene Sharaff Lifetime Achievement από το Theatre Development Fund.
Η Όλντριτζ εργάστηκε αρκετά στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Οι παραγωγές της περιλάμβαναν τις ταινίες Network, Eyes of Laura Mars και Rich and Famous. Έλαβε το Όσκαρ και ένα βραβείο από την Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για την ταινία Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ το 1974. Τα σχέδιά της για αυτήν την ταινία υιοθετήθηκαν για μια σειρά ρούχων, η οποία πουλήθηκε αποκλειστικά από την Bloomingdale's στο Μανχάτταν.
Ήταν η σύζυγος του Αμερικανού ηθοποιού Τομ Όλντριτζ από το 1953 μέχρι τον θάνατό της στις 21 Ιανουαρίου 2011, σε ηλικία 88 ετών, σε ένα νοσοκομείο στο Στάνφορντ των ΗΠΑ.

2011 - Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, Ελληνίδα ενδυματολόγος.

2013 – Μιχάλης Αδάμης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Μιχάλης Αδάμης (19 Μαΐου 1929 – 21 Ιανουαρίου 2013) ήταν Έλληνας συνθέτης και διδάκτωρ Πανεπιστημίου.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 19 Μαΐου του 1929. Σπούδασε στο Ωδείο Πειραιώς απ΄ όπου και έλαβε δίπλωμα βυζαντινής μουσικής (1955) καθώς και αρμονίας το 1956. Συνέχισε στο Ελληνικό Ωδείο απ΄ όπου και έλαβε δίπλωμα Αντίστιξης, Φούγκας και Σύνθεσης το 1959. Παράλληλα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολογία (πτυχίο 1954) . Στη συνέχεια μετέβη στη Βοστώνη στο Πανεπιστήμιο Μπραντάις όπου και ολοκλήρωσε τις ανώτερες μουσικές σπουδές του σε σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής αλλά και βυζαντινής παλαιογραφίας (1962-1965). Κατά τη παραμονή του στη Βοστώνη δίδαξε βυζαντινή μουσική και διεύθυνε τη Χορωδία της Θεολογικής Σχολής Τίμιος Σταυρός.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο Μιχάλης Αδάμης κατόπιν πρόσκλησης των Βασιλέων ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση της Παιδικής Χορωδίας των Ανακτόρων και τη Χορωδία Δωματίου Αθηνών μέχρι το 1967. Από το 1968 ανέλαβε επικεφαλής του μουσικού τμήματος και διευθυντής του Κολεγίου Πηρς στην Αθήνα. Το 1965 ίδρυσε το πρώτο ηλεκτρονικό μουσικό εργαστήρι.
Από το μεγάλο αριθμό έργων του, που υπολογίζονται σε περισσότερα από 300, ξεχωρίζουν, για όργανα: η «Αποκάλυψη – έκτη σφραγίδα», «Τετέλεσται», «Ορέστης», «Παραμύθι», για ορχήστρα: «Συμφωνιέττα», «Λειτουργικό Κοντσέρτο», ενώ για ηλεκτρονική μουσική: «Προσχήματα», «Κοριολανός» κ.ά.
Επίσης έγραψε μουσική για αρχαίες τραγωδίες, εκκλησιαστική μουσική και διάφορες μελέτες για τη βυζαντινή μουσική. Του είχε ανατεθεί ακόμα και σύνθεση έργων σε διεθνή Φεστιβάλ.
Ο Μιχάλης Αδάμης διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (1971-1977), Αντιπρόεδρος (1973-1975) και από το 1976 Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής και του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Εταιρίας Σύγχρονης Μουσικής, όπως επίσης και μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Συμμετείχε σε πολλά Φεστιβάλ με εκτέλεση πολλών έργων του.
Σημειώνεται ότι κατά το 11ο Συνέδριο της Διεθνούς Εταιρίας Μουσικολογίας που συνήλθε στη Κοπεγχάγη το 1972 ανακοίνωσε επίσημα την ανακάλυψη του αρχαιότερου δείγματος πολυφωνικής μουσικής στο Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά τον 14ο-15ο αιώνα.
Το 1962 ο Μιχάλης Αδάμης τιμήθηκε από τον Βασιλέα Παύλο με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα ενώ το 1964 και 1965 τιμήθηκε με το Μουσικό Βραβείο «Σάμουελ Βέσχλερ». Ο Μιχάλης Αδάμης χαρακτηρίζεται, απ΄ όλη τη καλλιτεχνική του παρουσία ένας από τους μεγαλύτερους αναθεωρητές της μουσικής πρακτικής παιδείας, και από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης μουσικής παραγωγής στην Ελλάδα. Το 1991 επιμελήθηκε της ίδρυσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου στο οποίο και το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Ομιλεί επίσης αγγλικά. Για 31 χρόνια από (το 1968 ως το 1999) υπήρξε επι κεφαλής του Μουσικού τμήματος και διευθυντής της χορωδίας του Pierce College στην Aθήνα.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 2013.

2015 - Γιάννης Κοντός, Έλληνας συγγραφέας.