DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 15 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Παγκόσμιες ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου

Εορτάζουν
Οσίου Ευσεβίου, (Ευσέβιος, Ευσεβής, Ευσεβεία, Σέβη, Ευσεβούλα, Σεβούλα *)

15 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

399 π.Χ: Ο φιλόσοφος Σωκράτης καταδικάζεται να πιει το κώνειο, επειδή «εισήγαγε καινά δαιμόνια» στην Αθηναίων Πολιτεία.

360: Εγκαινιάζεται ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνστάντιο. Στην τελετή μιλούν ο Ιωάννης Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος Ναζιανζηνός.

1493: Στο κατάστρωμα του πλοίου «Νίνια», ο Χριστόφορος Κολόμβος γράφει ένα γράμμα που περιγράφει τις ανακαλύψεις του στο Νέο Κόσμο και το οποίο αργότερα διαβάστηκε ευρέως και πέρασε από χέρι σε χέρι όταν επέστρεψε στην Πορτογαλία.

1764: Ιδρύεται η αμερικανική πόλη Σεντ Λούις, στο Μιζούρι.

1804: Ξεσπάει η Σερβική Επανάσταση που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση των Σέρβων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

1854: Λήγει η κατοχή της Αθήνας και του Πειραιά από τους Αγγλογάλλους. Είχε επιβληθεί από τις 12 Μαΐου του 1854, λόγω της επιμονής του βασιλιά Όθωνα να αναλάβει εκστρατεία για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας.

1879: Περνάει νόμος στις ΗΠΑ που επιτρέπει σε γυναίκες δικηγόρους να παρουσιάζονται στο Ανώτατο Δικαστήριο.

1898: Ξεκινά ο ισπανοαμερικανικός πόλεμος με αφορμή την ανατίναξη του θωρηκτού των ΗΠΑ «Μέιν», στο λιμάνι της Αβάνας, στην ισπανοκρατούμενη Κούβα.

1902: Στη Γερμανία, εγκαινιάζεται το μετρό του Βερολίνου.

1903: Ο Μόρις Μίχτομ και η σύζυγός του Ρόουζ, εισάγουν το πρώτο παιδικό αρκουδάκι στην Αμερική.

1906: Ιδρύεται το βρετανικό Εργατικό Κόμμα.

1911: Στην Ελλάδα, ο εισηγητής της Επιτροπής Αναθεώρησης του Συντάγματος, Κωνσταντίνος Ρακτιβάν, εισηγείται τα 17 πρώτα άρθρα του νέου Συντάγματος, με βάση σχετική έκθεση της Επιτροπής.

1920: Απονέμεται ο βαθμός του ναυάρχου στον υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη.

1921: Ο εξπρεσιονιστής Γερμανός θεατρικός συγγραφέας Γκέοργκ Κάιζερ καταδικάζεται σε φυλάκιση 12 μηνών για εκποίηση ξένης περιουσίας.

1922: Η Χάγη γίνεται η έδρα του Διεθνούς Δικαστηρίου.

1923: Οι Σύμμαχοι αποφασίζουν να αποσύρουν τα πολεμικά πλοία τους από τη Σμύρνη.

1933: Στο Μαϊάμι, ο Ιταλός μετανάστης Τζουζέπε Τσανγκάρα επιχειρεί να δολοφονήσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Φράνκλιν Ρούζβελτ, αλλά τελικά τραυματίζει θανάσιμα τον δήμαρχο του Σικάγο. Ο Τσανγκάρα αργότερα εκτελείται.

 

1936: Ο Χίτλερ ανακοινώνει τη δημιουργία του «λαϊκού αυτοκινήτου». Πρόκειται για τον δημοφιλέστατο έως και σήμερα Σκαραβαίο της Volkswagen.

1939: Η Γερμανία ανακοινώνει ότι, ο αριθμός των ανέργων φθάνει τα 3,2 εκατομμύρια.

1940: Ο Χίτλερ δηλώνει στους Βρετανούς ότι, τα εμπορικά τους πλοία θα θεωρούνταν πολεμικά.

1941: Ο Ντιουκ Έλινγκτον ηχογραφεί τη μεγάλη επιτυχία του Take The A Train.

1942: Οι Ιάπωνες καταλαμβάνουν τη Σιγκαπούρη και τους παραδίδονται 85.000 άντρες των συμμαχικών στρατευμάτων. Είχαν βομβαρδιστεί και εγκαταλειφθεί χωρίς καμία βοήθεια μετά από μάχη, που διήρκεσε μία εβδομάδα.

1943: Στη Βόρεια Αφρική, οι Γερμανοί σπάνε τις αμερικανικές γραμμές στον τομέα Φαϊντ Σενέντ στην Κεντρική Τυνησία.

1944: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, αμερικανικά στρατεύματα ολοκληρώνουν την επανάκτηση των Νησιών του Σολομώντα στον Ειρηνικό Ωκεανό, 1.000 βρετανικά βομβαρδιστικά πλήττουν το Βερολίνο, ενώ συμμαχικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν το μοναστήρι Μόντε Κασίνο στην Ιταλία.

1950: Πάνω από δύο εκατομμύρια είναι οι άνεργοι στην Ομοσπονδιακή Γερμανία.

1953: Ο 17χρονος Τέντι Ολμπράιτ γίνεται ο πρώτος Αμερικανός παγκόσμιος πρωταθλητής στο καλλιτεχνικό πατινάζ.

1959: Ο Μπόρις Πάστερνακ, που διώκεται για το μυθιστόρημά του "Δρ.Ζιβάγκο", προσπαθεί να επανεγγραφεί στη Σοβιετική Ένωση Συγγραφέων.

1961: Ολόκληρη η αμερικανική ομάδα καλλιτεχνικού πατινάζ χάνει τη ζωή της σε αεροπορικό δυστύχημα, όταν το Μπόινγκ 707, στο οποίο επέβαινε, συντρίβεται στο Βέλγιο.

1962: Αρχιεπίσκοπος Αθηνών εκλέγεται ο μητροπολίτης Καβάλας, Χρυσόστομος.

1963: Στη Γαλλία, με τη σύλληψη τριών ανώτερων αξιωματικών της Στρατιωτικής Σχολής του Παρισιού, απετράπη η δέκατη απόπειρα δολοφονίας κατά του Προέδρου Σαρλ Ντε Γκολ.

1965: Ένα κόκκινο και άσπρο φύλλο του σφένδαμου γίνεται σύμβολο της σημαίας του Καναδά, αντικαθιστώντας το Κόκκινο Λάβαρο.

1970: 102 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, όταν αεροσκάφος των Δομινικανών Αερογραμμών συντρίβεται στη θάλασσα του Σάντο Ντομίνγκο.

1971: Καταργούνται οι λαϊκές αγορές της Κυριακής, έπειτα από απόφαση της Ιεράς Συνόδου.

1972: Για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, οι ηχογραφήσεις προστατεύονται με νομοθεσία πνευματικών δικαιωμάτων.

1974: Η άντληση πετρελαίου από το πρώτο στρώμα των κοιτασμάτων της Θάσου φτάνει τα 10.000 βαρέλια ημερησίως.

1976: Το νεοσυσταθέν Σύνταγμα της Κούβας υιοθετείται με γενικό δημοψήφισμα.

1979: Ο πρόεδρος της ΕΔΑ Ηλίας Ηλιού προτείνει συνάντηση όλων των ηγετών των πολιτικών κομμάτων με στόχο την πάταξη της τρομοκρατίας.

1980: Η δραματουργός Λίλιαν Χέλμαν κατηγορεί για συκοφαντική δυσφήμηση τη συγγραφέα Μαίρι ΜακΚάρθι και εγείρει αγωγή αποζημίωσης.

1982: 84 άτομα χάνουν τη ζωή τους, όταν εξέδρα άντλησης πετρελαίου βυθίζεται έξω από το Νιου Φάουντλαντ, στον Καναδά.

1988: Φεύγει από τη ζωή ο φυσικός Ρίτσαρντ Φέινμαν, που ασχολήθηκε εκτενώς με την κβαντική ηλεκτροδυναμική.

1989: Η Σοβιετική Ένωση ανακοινώνει ότι και ο τελευταίος της στρατιώτης έχει αποχωρήσει από το Αφγανιστάν.

1990: Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Χαβιέ Πέρεζ ντε Κουέγιαρ, τιμάται με το Βραβείο Ωνάση για τη συμβολή του στην παγκόσμια ειρήνη.

1991: Η Τσεχία, η Ουγγαρία και η Πολωνία υπογράφουν την εμπορική συμφωνία Βίσενγκαρντ, για την ελεύθερη αγορά.

1992: Δύο Ισπανοί ξεκινώντας από την Ισπανία και καταλήγοντας στην Βενεζουέλα ολοκληρώνουν την πρώτη διάπτηση του Ατλαντικού με αερόστατο.

1993: Η Τουρκία θα συνεχίσει να υποστηρίζει τον Ραούφ Ντενκτάς όσον αφορά το Κυπριακό, δηλώνει ο Τούρκος ΥΠΕΞ Χικμέτ Τσετίν.

1994: Η Βόρεια Κορέα συμφωνεί να επιτρέψει σε διεθνείς επιθεωρητές να ελέγξουν τμήμα του πυρηνικού προγράμματός της.

1995: Η αμερικανική αστυνομία συλλαμβάνει τον Κέβιν Μήτνικ με την κατηγορία της κλοπής 200.000 αριθμών πιστωτικών καρτών από την Netcom, τον service provider στο internet.

1995: Το ΠΑΣΟΚ αποδέχεται την πρόταση του προέδρου της Πολιτικής Άνοιξης, Αντώνη Σαμαρά, να είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος.

1996: Το Ευρωκοινοβούλιο εγκρίνει ψήφισμα με το οποίο επιρρίπτει σαφέστατα την ευθύνη της κρίσης των Ιμίων στην τουρκική πλευρά.

1997: Στη Γενεύη υπογράφεται η διεθνής συμφωνία για την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών, με τη συμμετοχή 69 χωρών.

1998: Ο Γλαύκος Κληρίδης κερδίζει τον δεύτερο γύρο των εκλογών στην Κύπρο και ανανεώνει για δεύτερη πενταετία τη θητεία του ως Πρόεδρου της Δημοκρατίας.

1999: Συλλαμβάνεται στην Κένυα από την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, κατά τη μεταφορά του από την ελληνική πρεσβεία στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι. Το περιστατικό έχει καταγραφεί στη συλλογική μνήμη ως ένα από τα μεγαλύτερα διπλωματικά φιάσκο της σύγχρονης ιστορίας.

2001: Το πρώτο προσχέδιο του ανθρώπινου γονιδιώματος δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.

2003: Η μαζικότερη διαμαρτυρία υπέρ της ειρήνης στα ανθρώπινα χρονικά: πάνω από 8 εκατ. άνθρωποι σε περίπου 600 πόλεις ανά τον κόσμο διαδηλώνουν κατά του πολέμου του Ιράκ.

2003: Σε περισσότερες από 600 πόλεις όλου του κόσμου, χιλιάδες διαδηλωτές τάσσονται κατά του ενδεχόμενου πολέμου στο Ιράκ. Υπολογίζεται ότι συμμετείχαν περίπου 30εκατ. άνθρωποι. Τελικά δεν έπεισαν την κυβέρνηση Μπους.

2005: Εγκαινιάζεται η δημοφιλής ιστοσελίδα ανταλλαγής βίντεο YouTube.

2013: Μετεωρίτης εκρήγνυται πάνω από τη Ρωσία, περίπου 1500 άνθρωποι τραυματίζονται λόγω ωστικού κύματος.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1368 - Σιγισμόνδος, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

1557 - Αλφόνσο Φοντανέλλι, Ιταλός συνθέτης.
Ο Αλφόνσο Φοντανέλλι (Alfonso Fontanelli, 15 Φεβρουαρίου 1557 - 11 Φεβρουαρίου 1622) ήταν Ιταλός συνθέτης, συγγραφέας, διπλωμάτης, αυλικός και ευγενής της όψιμης Αναγέννησης. Ήταν μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες της μουσικά προοδευτικής σχολής της Φερράρα στα τέλη του 16ου αιώνα, και ένας από τους πρώτους συνθέτες του νέου ύφους (seconda practica), κατά τη μετάβαση στην εποχή του Μπαρόκ.
Ο Φοντανέλλι γεννηθηκε στο Ρέτζιο Εμίλια (Reggio nell'Emilia) και ήταν γιος του Κόμη Εμίλιο Φοντανέλλι. Η μουσική του παιδεία άρχισε με την καθοδήγηση του δασκάλου του και συνθέτη Γκασπάρο Πρατονέρι (Gasparo Pratoneri), και γρήγορα έκανε αισθητό το ταλέντο του ως μουσικός αλλά και ως λογοτέχνης (ορισμένα από τα λυρικά του ποιήματα σώζονται μέχρι σήμερα).

1564 - Γαλιλαίος Γαλιλέι, Ιταλός αστρονόμος, φυσικός, μαθηματικός και φιλόσοφος.
Θεωρείται ο «πατέρας της σύγχρονης επιστήμης», δικάστηκε και φυλακίστηκε επειδή εξέφρασε την αιρετική, την εποχή εκείνη, θεωρία ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και όχι αντιστρόφως.

1571 - Μίχαελ Πρετόριους, Γερμανός συνθέτης.
Ο Μίχαελ Πρετόριους (γερμανικά: Michael Praetorius, πιθανώς 15 Φεβρουαρίου 1571 – 15 Φεβρουαρίου 1621) ήταν Γερμανός συνθέτης, θεωρητικός της μουσικής και οργανίστας. Θεωρείται από τους πιο παραγωγικούς συνθέτες της γενιάς του, κυριώς όσον αφορά σε προτεσταντικούς ύμνους, αλλά και με ευρεία γκάμα συνθέσεων. Το θεωρητικό του έργο «Μουσικό Σύνταγμα» (Syntagma Musicum) είναι από τα πιο σημαντικά του είδους του.

1710 - Λουδοβίκος ΙΕ΄, βασιλιάς της Γαλλίας.

1739 - Σαρλ Ανρί Σανσόν, Γάλλος δήμιος.

1748 - Τζέρεμι Μπένθαμ, Άγγλος νομικός και φιλόσοφος.
Ο Τζέρεμι Μπένθαμ ( Λονδίνο, 15 Φεβρουαρίου 1748 - 6 Ιουνίου 1832) ήταν Άγγλος φιλόσοφος και νομικός. Θεωρείται ο ιδρυτής του σύγχρονου Ωφελιμισμού και πνευματικός ηγέτης του ριζοσπαστικού κινήματος στην Αγγλία.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο και σε ηλικία δώδεκα ετών έγινε δεκτός στο Κολλέγιο Queen΄s της Οξφόρδης, από όπου αποφοίτησε το 1763. Στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Lincoln΄s Inn στο Λονδίνο και το 1727 αναγορεύτηκε δικηγόρος, που ήταν το επάγγελμα του πατέρα του. Παρά το θεωρητικό ενδιαφέρον του και τις μελέτες του για το δίκαιο, εντούτοις, ο Μπένθαμ δεν άσκησε ποτέ το δικηγορικό επάγγελμα. Αντί της επαγγελματικής σταδιοδρομίας έθεσε στον ευατό του το φιλόδοξο πρόγραμμα της κριτικής και ριζικής αναθεώρησης της αγγλικής νομικής επιστήμης και γενικότερα του ισχύοντος συστήματος δικαίου όλης της ανθρωπότητας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξε ο Μπένθαμ για την υπόθεση της ελληνικής ανεξαρτησίας. Υπήρξε μέλος του φιλελληνικού κομιτάτου του Λονδίνου και οι πολιτικές του ιδέες γνώρισαν αξιόλογη αίγλη στην επαναστατημένη Ελλάδα. Ο ίδιος κατά καιρούς αλληλογράφησε με κορυφαίους εκπροσώπους του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα, όπως τον Αδαμάντιο Κοραή, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Θεόδωρο Νέγρη και τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Οι οπαδοί του μεταξύ των Φιλελλήνων εργάστηκαν για τη διάδοση των ιδεών του στην Ελλάδα, ιδίως μέσα από τις σελίδες των Ελληνικών Χρονικών του Μεσολογγίου. Προς το σκοπό αυτό ο Άγγλος φιλόσοφος σχολίασε το Προσωρινό Πολίτευμα της Επιδαύρου και πρότεινε στον Κοραή να μεταφράσει τα έργα του στα Ελληνικά. Τελικά δημοσιεύτηκε δίτομη ελληνική μετάφραση της έκδοσης του Ντυμόν από τον Γ. Αθανασίου (τόμ. Α΄, Αίγινα 1834, τόμ. Β΄, Αθήνα 1842.

1806 - Σόλομον Άντριους, Αμερικανός εφευρέτης.

1835 - Δημήτριος Βικέλας, ήταν Έλληνας λόγιος, ποιητής και πεζογράφος.
Είναι γνωστός για τη συμμετοχή του στην επιτροπή διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1896. Μάλιστα, ήταν και ο πρώτος πρόεδρος της ΔΟΕ.

1857 - Φεντερίκο Χάλμπχερ, Ιταλός αρχαιολόγος.
Ο Φεντερίκο Χάλμπχερ (ιτ. Federico Halbherr, 1857-1939) υπήρξε Ιταλός κλασικός αρχαιολόγος και επιγραφικός.
Γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1857 στο Ροβερέτο. Διεύθυνε πολλές αρχαιολογικές ανασκαφές στην Κρήτη. Ανακάλυψε, μαζί με τον Ερνστ Φαμπρίτσιους, τον Γορτύνιο Κώδικα.
Το 1885 ξεκίνησε ανασκαφές στη Σπηλιάρα της Βοσκοπούλας. Το 1900 περίπου ξεκίνησε αρχαιολογικές ανασκαφές στην Φαιστό.
Απεβίωσε στις 17 Ιουλίου 1930 στην Ρώμη. Στην Αγία Τριάδα Ηρακλείου υπάρχει προτομή του.

1858 - Τζον Τζόζεφ Μοντγκόμερι, Αμερικανός εφευρέτης και μηχανικός.

1861 - Σαρλ Εντουάρ Γκιγιόμ, Ελβετός φυσικός.
Ο Σαρλ Εντουάρ Γκιγιόμ (Charles Édouard Guillaume, 15 Φεβρουαρίου 1861 - 13 Ιουνίου 1938) ήταν Ελβετός φυσικός στον οποίο απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1920 για τη συμβολή του σε πειράματα ακριβείας, μέσω της ανακάλυψης ανωμαλιών στα κράματα νικελίου - ατσαλιού.
Ο Γκιγιόμ είναι γνωστός για την ανακάλυψη των κραμάτων του νικελίου - σιδήρου και χάλυβα τα οποία ονόμασε Ινβάρ και Ελινβάρ.

1873 - Χανς φον Όιλερ-Τσέλπιν, Γερμανός χημικός.
Ο Χανς Καρλ Άουγκουστ Σίμων φον Όιλερ-Τσέλπιν (Hans Karl August Simon von Euler-Chelpin, 15 Φεβρουαρίου 1873 – 6 Νοεμβρίου 1964) ήταν Γερμανός χημικός, με σημαντική έρευνα στη Βιοχημεία. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Χημείας του 1929 από κοινού με τον Άρθουρ Χάρντεν για τις έρευνές τους στη ζύμωση των σακχάρων και τα σχετικά ένζυμα.
Ο Όιλερ-Τσέλπιν γεννήθηκε στο Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του με τον Έμιλ Φίσερ. Σε όλη σχεδόν την επιστημονική του σταδιοδρομία ήταν καθηγητής της Γενικής και Οργανικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης (από το 1906 ως το 1941), και διευθυντής του εκεί Ινστιτούτου Οργανοχημικών Ερευνών (1938-1948). Απεβίωσε στη Στοκχόλμη σε ηλικία 91 ετών.
Ο Όιλερ-Τσέλπιν ήταν έγγαμος και η σύζυγός του Άστριντ Κλέβε ήταν επίσης χημικός και κόρη του χημικού Περ Τέοντορ Κλέβε. Ο γιος τους Ουλφ φον Όιλερ (1905-1983) τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1970.

1874 - Έρνεστ Σάκλετον, ήταν εξερευνητής, Άγγλο-Ιρλανδικής καταγωγής.
Συμμετείχε σε τρεις εξερευνητικές αποστολές στην Ανταρκτική και αποτελεί μια από τις κύριες προσωπικότητες της λεγόμενης «ηρωικής εποχής των εξερευνήσεων» της ιστορίας της ηπείρου.

1890 - Ρόμπερτ Λάι, Γερμανός ναζί αξιωματούχος.

1892 - Τζέιμς Φόρεσταλ, Αμερικανός πολιτικός.

1899 - Γκέιλ Σόντεργκααρντ, Αμερικανίδα ηθοποιός.

1910 - Ιρένα Σέντλερ, ήταν Πολωνή κοινωνική λειτουργός.
Μέλος της αντίστασης κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της χώρας. Μαζί με τους συνεργάτες της κατάφερε να βγάλει από το Γκέτο της Βαρσοβίας και να σώσει δυόμισι χιλιάδες παιδιά εβραϊκής καταγωγής. Κάποια στιγμή η δράση της έγινε γνωστή, συνελήφθη από τις ναζιστικές δυνάμεις, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά κατάφερε να δραπετεύσει.

1940 - Ισμαήλ Τζεμ, Τούρκος πολιτικός.
Ο Ισμαήλ Τζεμ (15 Φεβρουαρίου 1940 – 24 Ιανουαρίου 2007) ήταν Τούρκος πολιτικός, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και δημοσιογράφος.
Γεννήθηκε το 1940 στη Κωνσταντινούπολη. Μετά την αποφοίτησή του από τη Ροβέρτειο Σχολή, μετέβη στη Λωζάνη όπου σπούδασε νομικά στο εκεί Πανεπιστήμιο. Στη συνέχεια παρέμεινε στη Γαλλία όπου στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές. Επιστρέφοντας στην Τουρκία ασχολήθηκε με τον τύπο μέχρι το 1987 όταν εισήλθε στο χώρο της πολιτικής με την αρχική εκλογή του ως Βουλευτής στην περιφέρεια της Κωνστατινούπολης.
Το 1999 ανέλαβε Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας όπου μαζί με τον Έλληνα ομόλογό του Γιώργο Παπανδρέου απετέλεσαν τους πρωταγωνιστές στην υλοποίηση της λεγόμενης τότε «προσέγγισης των δύο χωρών» (Ελλάδας-Τουρκίας). Αφετηρία αυτής της προσέγγισης υπήρξε το κοινό βίωμα των δύο λαών όταν το 1999 δοκίμασαν αμφότεροι από καταστροφικούς σεισμούς.
Ο Ισμαήλ Τζεμ κτυπημένος από καρκίνο στους πνεύμονες απεβίωσε στις 24 Ιανουαρίου 2007. Στην κηδεία του παραβρέθηκε ο προσωπικός του φίλος, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, χαρακτηρίζοντάς τον «οραματιστή της ειρήνης», όπως ομοίως και στα συλλυπητήρια τηλεγραφήματά τους η Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη και ο Έλληνας Πρέσβης στην Άγκυρα Γιώργος Γεννηματάς.

1941 - Μπάμπης Τσετίνης, Έλληνας τραγουδιστής.
Ο Μπάμπης Τσετίνης (Δράμα, 15 Φεβρουαρίου 1941 — 29 Σεπτεμβρίου 2007) ήταν λαϊκός τραγουδιστής από τη Μακεδονία και θεωρείται ως ένας από τους γνησιότερους και αντιπροσωπευτικότερους εκπροσώπους του.
Γεννήθηκε στη Δράμα και έζησε στη Θεσσαλονίκη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '60. Την ίδια περίοδο ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη δισκογραφία με το τραγούδι «Το κορίτσι μου χορεύει» του Βασίλη Καραπατάκη σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη.
Τα επόμενα χρόνια γνώρισε την επιτυχία με τραγούδια όπως «Ίσως», «Μπορεί», «Αμφιβολία», «Κι ενώ το ήξερα» των Δερβενιώτη και Βίρβου, «Στο παλιό το μονοπάτι» του Βαρτάνη, «Με ποιο δικαίωμα» των Βασιλειάδη-Πυθαγόρα, «Να χαρείς τα μάτια σου, καλέ», «Η φτωχολογιά θα ζήσει».
Συνεργάστηκε επίσης με τον Χρήστο Λεοντή, τον Γιώργο Κατσαρό, τον Μητσάκη, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, στο πάλκο με τον Μάνο Παπαδάκη και την Καίτη Γκρέι και τη Λίτσα Διαμάντη. Ηχογράφησε γύρω στα 200 τραγούδια και εμφανιζόταν σε μαγαζιά ακόμα και τα τελευταία χρόνια της καριέρας του.
Ασθένεια και θάνατος
Τα τελευταία χρόνια υπέφερε από προβλήματα υγείας. Το 2005 έγινε συναυλία για οικονομική βοήθεια προς τον ασθενή τότε Τσετίνη.
Πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου του 2007 σε ηλικία 66 ετών και κηδεύτηκε από το νεκροταφείο του Βύρωνα.

1947 - Γιάννης Φλωρινιώτης, Έλληνας τραγουδιστής.
Ο Γιάννης Αποστολίδης, γνωστός ως Γιάννης Φλωρινιώτης, γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου του 1947 στη Φλώρινα. Ξεκίνησε να τραγουδάει σε ηλικία 14 ετών. Αργότερα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου τραγούδησε δίπλα σε μεγάλους ρεμπέτες, όπως Μάρκος Βαμβακάρης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Λούκας, Πρόδρομος Τσαουσάκης, Θεόδωρος Πολυκανδριώτης και με τη Ρίτα Σακελλαρίου. Το 1970-71, έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα. Δουλεύει σε διάφορα κέντρα, τραγουδώντας χορεύοντας και ντυμένος εκκεντρικά. Όπου εμφανίζεται έχει μεγάλη επιτυχία, αλλά δέχεται και σκληρή κριτική. Στη δισκογραφία, κάνει την πρώτη του εμφάνιση με το άλμπουμ "Τώρα Θέλω Τώρα", που αμέσως γίνεται χρυσό.

1954 - Ματ Γκρέινινγκ, Αμερικανός σκιτσογράφος.
Ο Ματ Γκρέινινγκ (Matthew Abram "Matt" Groening, 15 Φεβρουαρίου 1954) είναι Αμερικανός σεναριογράφος, παραγωγός και δημιουργός της παγκοσμίως γνωστής σειράς κινουμένων σχεδίων The Simpsons. Άλλα γνωστά του έργα είναι η σειρά κινουμένων σχεδίων Futurama και το κόμικ Life in Hell.
Γεννήθηκε στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Το 1977, σε ηλικία 23 ετών, μετακόμισε στο Λος Άντζελες με σκοπό να γίνει συγγραφέας. Αναγκάστηκε να κάνει πολλές δουλειές, όπως κομπάρσος, λαντζέρης και οδηγός. Ξεκίνησε να περιγράφει τη ζωή του στους φίλους του σε μορφή κόμικ, με τον τίτλο Life in Hell, το οποίο άρχισε να μοιράζει στο δισκοπωλείο στο οποίο δούλευε. Η τότε κοπελα του, Ντέμπορα Κάπλαν (Deborah Caplan), άρχισε να εκδίδει το κόμικ σε μορφή βιβλίου και το κόμικ γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία.
Το Life in Hell τράβηξε την προσοχή του παραγωγού Τζέιμς Λ. Μπρουκς που πρότεινε στον Γκρέινινγκ τη δημιουργία μιας τηλεοπτικής σειράς κινουμένων σχεδίων. Ο Γκρέινινγκ σκέφτηκε μια δυσλειτουργική οικογένεια που ονόμασε Σίμπσονς.

1970 - Μέγκαν Ντοντς, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Μέγκαν Ντοντς (Megan Lynne Dodds, 15 Φεβρουαρίου 1970) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1970 στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια, ενώ σήμερα ζει μόνιμα στην Αγγλία με την οικογένειά της. Τελειώνοντας το λύκειο, η Μέγκαν Ντοντς δεν είχε συγκεκριμένα επαγγελματικά σχέδια κι έτσι συμμετείχε στο θεατρικό ενός τοπικού κολέγιου, το “The House of Blue Leaves”, του Τζον Γκουάρε. Ο ρόλος την ενέπνευσε αρκετά ώστε να κάνει μια επιτυχημένη αίτηση στη φημισμένη σχολή Τζούλιαρντ, όπου και σπούδασε για τέσσερα χρόνια.
Μετά την αποφοίτηση, η Ντοντς πέρασε δύο χρόνια σε παραστάσεις του Οφ Μπρόντγουεϊ και του Μπρόντγουεϊ, προτού την ξεχωρίσει ο Άγγλος κωμικός Μπεν Έλτον, και έρθει στο Λονδίνο το 1997 να παίξει ένα “κουνελάκι” στο θεατρικό έργο του Έλτον με τίτλο “Popcorn”. Γνωρίζοντας εκεί το σύζυγο της, φωτογράφο στο επάγγελμα, Όλιβερ Πιρς, έγινε μόνιμη κάτοικος Λονδίνου: “Λατρεύω αυτό το μέρος, νιώθω πως πράγματι μαθαίνω πολλά πράγματα. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία σε ό,τι αφορά τη δουλειά”.
Εκεί εμφανίστηκε σε ποικίλους τηλεοπτικούς ρόλους, ανάμεσα στους οποίους βρίσκουμε αυτόν της Κριστίν Ντέιλ στο “Love in a Cold Climate”, αυτόν του συνδέσμου της CIA στη σειρά του BBC One με τίτλο “Spooks” και αυτόν της Κίττυ ντεΛούξ στο “Viva Blackpool”.
Ωστόσο, τις μεγαλύτερες επιτυχίες φαίνεται να τις της έχει προσφέρει το θεατρικό σανίδι: έχοντας παίξει με την Γκούινεθ Πάλτροου το 1999 στο “As You Like It”, και έχοντας φιλήσει τη Μαντόνα στο “Up For Grabs”, το 2006 κέρδισε το London Theatregoers' Choice Award για την παράσταση “My Name is Rachel Corrie”. Πρόκειται για ένα έργο που σκηνοθέτησε ο ηθοποιός Άλαν Ρίκμαν και που πραγματεύεται τη ζωή της Ρέιτσελ Κόρι, μιας ακτιβίστριας που σκοτώθηκε στη Γάζα ενώ διαδήλωνε κατά της βιας εκεί. Είναι βασισμένο στα προσωπικά της ημερολόγια και στα e-mails που έστελνε σε φίλους και οικογένεια. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στο Royal Court Theatre του Λονδίνου, μα η προγραμματισμένη μετακόμισή του στη Νέα Υόρκη ακυρώθηκε, καθώς, σύμφωνα με φήμες, το θέατρο φοβήθηκε το πολιτικό περιεχόμενο του έργου σχετικά με τη Λωρίδα της Γάζας. Η Ντοντς αγωνίστηκε κατά της αναβολής επ’ αόριστον του ανεβάσματος του έργου και το ζήτημα της λογοκρισίας σε ένα τόσο λεπτό θέμα, σε μια εποχή αμέσως μετά τον Πόλεμο του Ιράκ, έφτασε μέχρι τις σελίδες των New York Times. Μετά από μια ιδιαίτερα επιτυχημένη περίοδο στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου, η παράσταση ανέβηκε στο Minetta Lane Theatre στις αρχές του 2006, με τα εισιτήρια να έχουν εξαφανιστεί.
Το 1997, η Μέγκαν Ντοντς γνώρισε στο Ηνωμένο Βασίλειο το φωτογράφο μόδας και διαφήμισης Όλιβερ Πιρς. Το ζευγάρι ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου και απέκτησε μια κόρη, την Ιζαμπέλα. Σήμερα ζουν στο Μπάτερσι του Νότιου Λονδίνου. Η Ντοντς είναι αγαπά το τένις και στους προσωπικούς της φίλους περιλαμβάνεται η ηθοποιός Ρέιτσελ Φέινσταιν. Όπως παραδέχεται, η πιο ένοχη απόλαυσή της είναι το κάπνισμα

1971 - Βασιλική Καλογερά, διεθνούς φήμης ελληνίδα αστροφυσικός.

1976 - Γιώργος Καράγκουτης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
O Γιώργος Καράγκουτης (15 Φεβρουαρίου 1976) είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής. Αγωνιζόταν τόσο στη θέση του σμολ φόργουορντ όσο και σε αυτή του πάουερ φόργουορντ. Έχει ύψος 2,08 μέτρα.
Ο Καράγκουτης ξεκίνησε από τις ακαδημίες του Πανιωνίου. Ως μαθητής με τη σχολική ομάδα του Ομηρείου Λυκείου Ν. Σμύρνης, στην οποία μετείχε και ο Γιώργος Καλαϊτζής, έφτασε ως τον τελικό του πανελληνίου σχολικού πρωταθλήματος 1994. Από 16 ετών αγωνιζόταν στην πρώτη ομάδα του Πανιωνίου δίπλα σε μεγάλα αστέρια της ομάδας. Με τον Πανιώνιο το 1995 ήταν φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδος και το 1998 έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κόρατς.
Συνέχισε στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο τη σεζόν 1999-2000 κατέκτησε την Ευρωλίγκα και το Πρωτάθλημα Ελλάδας.
Τη σεζόν 2000-01 αγωνίστηκε στην Ευρωλίγκα με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Το 2002 μεταγράφηκε στη Νήαρ Ηστ και το 2003 έπαιξε Μαρούσι. Με το Μαρούσι το 2004 κατέκτησε τη δεύτερη θέση της Α1, το 2005 τη δεύτερη θέση στην κανονική περίοδο της Α1 και το 2006 ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας.
Είναι ο 4ος καλαθοσφαιριστής στη συγκομιδή ριμπάουντ στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος με 1.829 και 8ος στα κοψίματα με 181.
Εθνικές ομάδες
Έχει συμμετάσχει στις εθνικές ομάδες όλων των ηλικιών ξεκινώντας από την εθνική παίδων το 1992. Με την Εθνική εφήβων αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στο Μουντομπάσκετ Εφήβων το 1995.
Με την εθνική ανδρών έκανε ντεμπούτο στις 8-11-1994 σε φιλικό με τη Γερμανία πετυχαίνοντας 5 πόντους. Τελευταίο διεθνές ματς έπαιξε στις 23-6-1999 στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα επί της Λιθουανίας. Υπήρξε διεθνής 24 φορές και σημείωσε 94 πόντους. Συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 1999 και στο Μουντομπάσκετ 1998, στα οποία η Εθνική Ελλάδας κατέκτησε την 4η θέση.
Το ρεκόρ του σκοραρίσματος με την Εθνική είναι 11 πόντοι σε φιλικό με την Ολλανδία στις 2-6-1999. Στα ματς των μικρών εθνικών ομάδων το ρεκόρ του είναι 26 πόντοι σε φιλικό αγώνα της εθνικής εφήβων με τη Γαλλία, στις 29-12-1994.

1980 - Πιότρ Γελφίμοφ, Λευκορώσος τραγουδιστής.

1983 - Αντώνης Αρέστη, Κύπριος αθλητής.

1984 - Doda, Πολωνή τραγουδίστρια.

1991 - Παναγιώτης Ταχτσίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Παναγιώτης Ταχτσίδης (Ναύπλιο, 15 Φεβρουαρίου 1991) είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, που αγωνίζεται ως μέσος στην ιταλική Κάλιαρι.
Ο Ταχτσίδης ξεκίνησε την καριέρα του στο ερασιτεχνικό τμήμα της ΑΕΚ και το 2007 εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα, υπογράφοντας επαγγελματικό συμβόλαιο. Έκανε το ντεμπούτο του απέναντι στον Φωστήρα σε αγώνα κυπέλλου.
Στις 17 Φεβρουαρίου του 2009 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα στη νίκη της ΑΕΚ με 1-0 επί του Θρασύβουλου, πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ του αγώνα στο 92ο λεπτό. Συνολικά έκανε 18 εμφανίσεις στην Α' Εθνική και πέτυχε 2 τέρματα.
Τον Απρίλιο του 2010 πήρε μετεγγραφή στην ιταλική Τζένοα, χωρίς όμως να πάρει χρόνο συμμετοχής, καθώς παραχωρήθηκε ως δανεικός σε Τσεζένα και Γκροσέτο. Την περίοδο 2011-12 αγωνίστηκε για τρίτη φορά ως δανεικός στη Σέριε Β με την Ελλάς Βερόνα, βοηθώντας την ομάδα να φτάσει στα play off για την άνοδο στη Σέριε Α.
Στις 19 Ιουλίου του 2012 υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο με τη Ρόμα που απέκτησε το 50% των δικαιωμάτων του από την Τζένοα έναντι 2,5 εκατομμυρίων ευρώ. Έκανε το ντεμπούτο του στη Σέριε Α στην εκτός έδρας νίκη με 3-1 απέναντι στην Ίντερ, όπου αγωνίστηκε ως βασικός.
Στα τέλη Ιουνίου του 2013 η Τζένοα ήρθε σε συμφωνία με τη Ρόμα και απέκτησε ξανά το 100% των δικαιωμάτων του, όμως μερικές ημέρες αργότερα τον παραχώρησε (το 50% των δικαιωμάτων του) στην Κατάνια.
Τον Ιανουάριο του 2014 παραχωρήθηκε ως δανεικός στην Τορίνο, όμως τον Ιούνιο του 2014 η Τζένοα για ακόμη μία φορά (τρίτη συνολικά) προχώρησε στην απόκτηση του 100% των δικαιωμάτων του, παραχωρώντας τον εν συνεχεία ξανά ως δανεικό στην Ελλάς Βερόνα.
Τον Αύγουστο του 2016 επέστρεψε έπειτα από δύο χρόνια ως ελεύθερος στην Τορίνο και ακολούθως δόθηκε δανεικός στην Κάλιαρι.
Στις εθνικές ομάδες
Το ντεμπούτο του με την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2012 στον εκτός έδρας φιλικό αγώνα εναντίον της Ιρλανδίας, όπου το ελληνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επικράτησε 1-0. Στις 11 Οκτωβρίου 2015, στη νικηφόρα εντός έδρας αναμέτρηση με την Ουγγαρία (4-3), σημείωσε το παρθενικό του τέρμα.
Υπήρξε μέλος της αποστολής που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία.
Ο Παναγιώτης Ταχτσίδης έχει αγωνιστεί επίσης με την ομάδα Νέων το διάστημα 2005-2010 (έξι συμμετοχές και δύο τέρματα), καθώς και με την Ελπίδων, το διάστημα 2010-2012 (δέκα συμμετοχές).
Προσωπική ζωή
Ο Παναγιώτης Ταχτσίδης είναι ζευγάρι με την Ζέτα Θεοδωροπούλου από τον Οκτώβριο του 2014. Στις 25 Ιουνίου 2016 το ζευγάρι παντρεύτηκε στο Ναύπλιο, γενέτειρα του ποδοσφαιριστή, ενώ την ίδια μέρα βάφτισε και την κόρη του, η οποία πήρε το όνομα της μητέρας του Ταχτσίδη, Αφροδίτη.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

706 - Λεόντιος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Λεόντιος (660 - 15 Φεβρουαρίου 706) ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου κατά την περίοδο 695-698.
Ήταν στρατηγός στην αρχή της βασιλείας του Ιουστινιανού Β΄ και διακρίθηκε στις νικηφόρους μάχες της αυτοκρατορίας ενάντια στους Άραβες στην περιοχή της Αρμενίας και της Μ. Ασίας. Έπεσε όμως στην δυσμένεια του Αυτοκράτορα και φυλακίστηκε. Το 695 λόγω της μεγάλης δυσαρέσκειας εναντίον του ο Ιουστινιανός Β΄ θέλοντας να προλάβει την εκδήλωση επανάστασης υπό την αρχηγία του Λεοντίου, τον αποφυλάκισε τον ονόμασε στρατηγό Ελλάδος και τον διέταξε να αποπλεύσει με τον στόλο. Ο Λεόντιος προσποιήθηκε ότι ετοιμάζεται να αναχωρήσει, αλλά το ίδιο βράδυ βγαίνοντας από το πλοίο του με τους έμπιστούς του κατευθύνθηκε στις φυλακές όπου απελευθέρωσε όλους τους κρατουμένους, πολίτες και στρατιωτικούς. Στην συνέχεια οι άνθρωποί του κάλεσαν τον λαό της πρωτεύουσας στην Αγία Σοφία όπου ο Πατριάρχης Καλλίνικος τον έστεψε Αυτοκράτορα. Την επομένη ο Ιουστινιανός Β΄ σύρθηκε στον Ιππόδρομο όπου, αφού του έκοψαν την μύτη, τον εξόρισαν στην Χερσώνα της Κριμαίας. Έκτοτε πήρε το προσωνύμιο Ρινότμητος.
Άλωση και καταστροφή της Καρχηδόνας από τους Άραβες
Επωφελούμενοι οι Άραβες από την ανώμαλη πολιτική κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη έστειλαν το 697 μεγάλη στρατιωτική δύναμη στην βόρεια Αφρική για να την κατακτήσουν. Η πρώτη μεγάλη τους επιτυχία ήλθε όταν εκπόρθησαν την Καρχηδόνα. Ο Λεόντιος αντέδρασε στέλνοντας στρατό και στόλο υπό τον πατρίκιο Ιωάννη, ο οποίος κατόρθωσε να ελευθερώσει την κατακτημένη πόλη και τα περίχωρά της. Ο χαλίφης όμως Αμπντ ελ Μάλεκ έστειλε το 698 νέο ισχυρότερο στρατό και στόλο και κατέλαβε την Καρχηδόνα οριστικά, αναγκάζοντας τον Ιωάννη να αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη. Στην συνέχεια οι Άραβες κατεδάφισαν τα τείχη της πόλης και τα οικοδομήματά της εξαφανίζοντάς την από τον χάρτη για να μην μπορέσουν ξανά οι Βυζαντινοί να την χρησιμοποιήσουν σαν ορμητήριο εναντίον τους.
Καθαίρεση και θάνατος του Λεοντίου
Κατά την επιστροφή του ο Βυζαντινός στόλος σταμάτησε στην Κρήτη όπου ο στρατός στασίασε και αφού σκότωσε τον αρχηγό του στόλου Ιωάννη, αναγόρευσε νέο αυτοκράτορα τον αρχηγό των Κιβυρραιωτών Αψίμαρο που μετονόμασε Τιβέριο. Ο νέος αυτοκράτορας κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη το 698 όπου ύστερα από μικρή αντίσταση συνέλαβε τον Λεόντιο και αφού του έκοψε την μύτη τον έκλεισε στο μοναστήρι του Δελμάτη. Όταν το 705 ο Ιουστινιανός Β' επανήλθε στον θρόνο, συνέλαβε τον Λεόντιο και αφού τον εξευτέλισε τον αποκεφάλισε.

706 - Τιβέριος Γ΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Τιβέριος Γ´ (... - 15 Φεβρουαρίου 706) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 698 έως το 705.
Το αληθινό του όνομα ήταν Αψίμαρος και ήταν δρουγγάριος στο θέμα των Κιβυραιωτών. Ο Δρουγγάριος ήταν υψηλό στρατιωτικό αξίωμα αντίστοιχο του χιλιάρχου. Το 698, μετά την αποτυχία της εκστρατείας στη Βόρεια Αφρική, ο Αψίμαρος κατέφυγε στην Κρήτη και εκεί τα στρατεύματα τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα. Καθαιρέθηκε και καρατομήθηκε από τον Ιουστινιανό Β' το 705.

1621 - Μίχαελ Πρετόριους, Γερμανός συνθέτης.
Ο Μίχαελ Πρετόριους (γερμανικά: Michael Praetorius, πιθανώς 15 Φεβρουαρίου 1571 – 15 Φεβρουαρίου 1621) ήταν Γερμανός συνθέτης, θεωρητικός της μουσικής και οργανίστας. Θεωρείται από τους πιο παραγωγικούς συνθέτες της γενιάς του, κυριώς όσον αφορά σε προτεσταντικούς ύμνους, αλλά και με ευρεία γκάμα συνθέσεων. Το θεωρητικό του έργο «Μουσικό Σύνταγμα» (Syntagma Musicum) είναι από τα πιο σημαντικά του είδους του.

1637 - Φερδινάνδος Β΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

1731 - Μαρία του Λεόν Μπέγιο και Ντελγάδο, Ισπανή μοναχή.
Η Μαρία του Λεόν Μπέγιο και Ντελγάδο (Ισπανική γλώσσα: María de León Bello y Delgado. 23 Μαρτίου 1643, Ελ Σαουθάλ, Τενερίφη - 15 Φεβρουαρίου 1731, Σαν Κριστόμπαλ ντε Λα Λαγούνα, Τενερίφη) ήταν καθολική μοναχή και μυστικιστής που ανήκε στο Τάγμα Δομινικανών.
Γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια στο νησί της Τενερίφης (Ισπανία) και από παιδική ηλικία περιβαλλόταν από θαύματα. Δόθηκε από την μητέρα της για υιοθεσία, για να ζήσει μια καλύτερη ζωή, όμως, οι θετοί γονείς της την κακομεταχειρίζονταν, βάζοντάς την να κάνει τις σκληρότερες δουλειές του σπιτιού, ενώ ήταν μόλις επτά ετών. Η μητέρα της μαθαίνοντας σχετικά κατάφερε και την πήρε δύο φορές κρυφά από τους θετούς της γονείς, και γι' αυτό αργότερα έγινε η προστάτιδα των ομήρων και των απαχθέντων.
Το 1668 ακολουθώντας τη μοναστική ζωή εισήλθε στην Μονή της Αγίας Αικατερίνης της Σιένα, στην πόλη Άγιος Χριστόφορος του Λα Λαγούνα. Εκεί συνέχισε να κάνει θαύματα μέχρι που πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1731 με τη φήμη της αγιότητας. Τρία χρόνια αργότερα όταν έγινε η εκταφή της, το σώμα της ήταν ακόμα ακέραιο.
Σήμερα το Βατικανό χειρίζεται την αγιοποίηση της, εορτάζοντας την μνήμη της κάθε 15 Φεβρουαρίου, όπου την ημέρα αυτή χιλιάδες προσκυνητές από όλη την Ισπανία προσέρχονται στο μοναστήρι για να προσκυνήσουν το σκήνωμά της.
Η Μαρία του Λεόν Μπέγιο και Ντελγάδο θεωρείται από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες μυστικιστών όλων των εποχών. Θαύματά της είναι: Θερμοπληξία, Διόραση και την ικανότητα να είναι σε δύο μέρη ταυτόχρονα.

1781 - Γκότχολντ Εφραίμ Λέσσινγκ, Γερμανός συγγραφέας και φιλόσοφος.
Ο Γκότχολντ Εφραίμ Λέσσινγκ (Gotthold Ephraim Lessing, 1729-1781) ήταν Γερμανός συγγραφέας του Διαφωτισμού, δραματικός ποιητής και κριτικός της τέχνης.
Γιος πάστορα, σπούδασε θεολογία στην Λειψία, αλλά η φοιτητική του ζωή δεν ήταν σύμφωνη με τις σπουδές του και τα πατρικά παραγγέλματα. Το 1748 πήγε στο Βερολίνο, όπου διετέλεσε φιλολογικός συνεργάτης περιοδικών και εκδότης βραχύβιου θεατρικού περιοδικού. Παράλληλα σπούδαζε στο πανεπιστήμιο της Βιττεμβέργης και στο διάστημα αυτό έγραψε τα δράματα Ελεύθερο πνεύμα και Οι Εβραίοι.
Μετά την αποφοίτησή του από την Βιττεμβέργη επιδόθηκε στην συγγραφή άρθρων για τα περιοδικά του Βερολίνου με τόση επιτυχία, που στα εικοσιτέσσερά του χρόνια εξέδωσε τα άπαντά του σε έξι τόμους. Οι μεταγενέστεροι του συγχώρεσαν την αλαζονεία αυτή γιατί εδώ περιλαμβανόταν το έργο του Μις Σάρα Σάμψον, το πρώτο γερμανικό αστικό δράμα, έργο ορόσημο στην ιστορία του γερμανικού θεάτρου.

1857 - Μιχαήλ Γκλίνκα, Ρώσος συνθέτης.
Ο Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Γκλίνκα (Νοβοσπάσκογιε, 20 Μαΐου/1 Ιουνίου 1804 - Βερολίνο, 3/15 Φεβρουαρίου 1857), ήταν Ρώσος συνθέτης, ιδρυτής της περίφημης Ρωσικής Σχολής.
Υπήρξε ο πρώτος Ρώσος συνθέτης με διεθνή αναγνώριση και, με το έργο του, επηρέασε πολλούς μουσικούς της πατρίδας του, κυρίως εκείνους της Ομάδας των Πέντε οι οποίοι, με οδηγό τη μουσική του, συνέθεσαν ιδιαίτερα έργα που αποπνέουν έντονο «ρωσικό» χαρακτήρα.

1887 - Ιωακείμ Δ΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Δ΄ γεννήθηκε στην Καλλιμασιά Χίου στις 5 Ιουλίου 1837. Το κοσμικό του όνομα ήταν Νικόλαος Κρουσουλούδης. Ο πατέρας του λεγόταν Ιωάννης και η μητέρα του Λεμονιά, το γένος Κοκκώδη, και ήταν αδελφή του Πατριάρχη Ιωακείμ Β΄ (Κοκκώδη). Για το λόγο αυτό, μερικοί αποκαλούν και τον ίδιο Κοκκώδη.
Όταν ήταν σε μικρή ηλικία, η οικογένειά του μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη. Τότε ο θείος του ήταν Μητροπολίτης Κυζίκου. Ο Νικόλαος φοίτησε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε το 1861. Ήταν μάλιστα ο πρώτος απόφοιτος της Σχολής ο οποίος αναδείχτηκε Οικουμενικός Πατριάρχης. Χειροτονήθηκε διάκονος και ονομάστηκε Ιωακείμ, προς τιμήν του θείου του. Κατόπιν διορίστηκε υπογραμματέας της Ιεράς Συνόδου και από 31 Ιανουαρίου 1863 αρχιγραμματέας της.
Στις 28 Νοεμβρίου 1870 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης. Στις 8 Αυγούστου 1875, και ενώ Πατριάρχης ήταν ο θείος του, μετατέθηκε στη Μητρόπολη Δέρκων. Απεστάλη αρκετές φορές στο Άγιο Όρος για εκκλησιαστικές αποστολές, διετέλεσε πρόεδρος επιτροπών και ιδρυμάτων και το 1880 έθεσε το θεμέλιο λίθο του Ιωακείμειου Παρθεναγωγείου στη Χίο, εκ μέρους του θείου του.
Το 1883 αρρώστησε από φυματίωση και πέρασε το χειμώνα στο Παλέρμο της Ιταλίας και σε λουτρά της Αυστρίας και της Βουλγαρίας. Κατά την παραμονή του στην Ιταλία επισκέφτηκε και τον Πάπα Λέοντα ΙΓ΄, γεγονός πρωτοφανές για την εποχή.
Την 1η Οκτωβρίου 1884 εξελέγη Πατριάρχης και ενθρονίστηκε μια εβδομάδα μετά. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του αναγνωρίστηκε το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ρουμανίας, αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις του Πατριαρχείου με τις Εκκλησίες της Σερβίας και της Ρουμανίας, ενώ επίσης επισκευάστηκε ο Πατριαρχικός Ναός του Αγίου Γεωργίου. Καθώς όμως η ασθένειά του εξακολουθούσε να τον ταλαιπωρεί, κατέληξε να παραιτηθεί στις 14 Νοεμβρίου 1886. Στις 5 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους αναχώρησε για τη Σμύρνη και κατόπιν για τη γενέτειρά του Χίο, όπου και πέθανε δυο μήνες μετά, στις 15 Φεβρουαρίου 1887, σε ηλικία μόλις 50 ετών. Ετάφη πίσω από το ναό της Μεταμορφώσεως της Καλλιμασιάς Χίου, όπου αργότερα στήθηκε και μεγαλόπρεπο μνημείο.

1900 - Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος (Πάτερο Κατσανοχωρίων, Ήπειρος 1850 - Πάτρα 15 Φεβρουαρίου 1900) ήταν Έλληνας πολιτικός κι ευεργέτης της πόλεως των Πατρών. Στην Πάτρα σήμερα υπάρχει οδός με το όνομα του.
Γεννήθηκε σε χωριό της Ηπείρου και μετακόμισε με την οικογένεια του στην Πάτρα σε ηλικία 5 ετών όπου ήδη ζούσαν προ της επαναστάσεως συγγενείς του. Ο ανιψιός του Κωνσταντίνος (1865-1921) ήταν επίσης βουλευτής Αχαΐας και υπουργός όπως και ο γιος του Κωνσταντίνου ο Αχιλλέας.
Τελειώνοντας τις γυμνασιακές του σπουδές στην Πάτρα στο Α' Γυμνάσιο Πατρών σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας του οποίου έγινε αριστούχος διδάκτωρ και διορίσθηκε εισαγγελέας πρωτοδικών αρνούμενος όμως την θέση πήγε στο Παρίσι όπου σπούδασε δίκαιο και έπειτα στην Ρώμη πολιτικές επιστήμες. Επέστρεψε στην Πάτρα όπου άσκησε την δικηγορία.
Η πολιτική του καριέρα
Ήταν για πολλά χρόνια βουλευτής Πατρών και πολιτικά προσκείμενος στον Δεληγιάννη. Πρώτη φορά ασχολήθηκε με την πολιτική το 1879 όπου κατέβηκε υποψήφιος βουλευτής χωρίς επιτυχία με το Ρουφικό κόμμα. Συμετείχε και στην επόμενη βουλευτική αναμέτρηση του 1882 όπου πάλι δεν κατάφερε να εκλεγεί.
Διετέλεσε βουλευτής Αχαΐας το 1885, 1887, και το 1890 ενώ στις εκλογές του 1899 κατέβηκε σαν ανεξάρτητος. Το 1890 έγινε μέλος της Κυβέρνησης Θεόδωρου Δηλιγιάννη διορίστηκε υπουργός εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως (24 Οκτωβρίου 1890-Φεβρουάριος 1892). Κατά την υπουργική θητεία του ανακαίνισε όλα τα επαρχιακά γυμναστήρια και τα εφοδίασε με τα απαραίτητα όργανα (ακόντια, δίσκους, εφαλτήρια, σφαίρες, αλτήρες κλπ).
Απεβίωσε το 1900 μετά από βαριά ασθένεια, καρκίνος του στομάχου, την κηδεία του παρακολούθησαν πολλοί πολιτικοί της εποχής που μετέβησαν στην Πάτρα για αυτόν τον λόγο.
Η διαθήκη του
Ο Γεροκωστόπουλος έδωσε την περιουσία του για να γίνουν πολλά κοινωφελή έργα στην πόλη, και με διαθήκη του την άφησε στον Δήμο Πατρέων. Σύμφωνα με την διαθήκη του άφησε χρήματα, διάφορα ποσά, στο Αρσάκειο Πατρών, στην Σχολή άπορων παίδων, στον Ηπειρο-Μακεδονικό σύλλογο. Άφησε διάφορα ποσά στους υπηρέτες του και στους ανθρώπους που δούλευαν για αυτόν, σε πολίτες να σπουδάσουν, άφησε διάφορα ποσά προίκα στις ανιψιές του ενώ την οικία του την άφησε στους ανεψιούς του με τον όρο αν δεν κάνουν άρρενες απογόνους να περιέλθει στον Δήμο Πατρέων. Χρηματικά ποσά άφησε στο Δημοτικό νοσοκομείο, στο πτωχοκομείο στο βρεφοκομείο αλλά και σε όλους τους ναούς της πόλης.

1905 - Λιου Ουάλλας, Αμερικανός στρατιωτικός και πολιτικός.

1932 - Λυσίμαχος Καυταντζόγλου, έλληνας διπλωμάτης, νομικός και εθνικός ευεργέτης. Με τα χρήματα που άφησε στη διαθήκη του χτίστηκε το Καυταντζόγλειο στη Θεσσαλονίκη.

1939 - Κουζμά Πετρόφ - Βόντκιν, Ρώσος ζωγράφος.
Ο Κουζμά Σεργκέβιτς Πετρόφ – Βόντκιν (1878 – 15 Φεβρουαρίου 1939, ήταν επιφανής Ρώσος ζωγράφος και συγγραφέας.
Ο Κουζμά Πετρόφ – Βόντκιν γεννήθηκε στο Χβαλύνσκ, περιοχή Σαράτοφ, και ήταν γιος ενός ντόπιου υποδηματοποιού. Η πρώτη επαφή του με την τέχνη ήταν κάποια μαθήματα εικονογραφίας. Από το 1893 στράφηκε προς την τέχνη της ζωγραφικής. Το 1895 εγκαταστάθηκε στην Αγία Πετρούπολη και μέχρι το 1897 φοίτησε σε σχολή ζωγραφικής. Στη συνέχεια σπούδασε στην περίφημη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας, με καθηγητές τον Ισαάκ Λεβιτάν (Isaak Levitan, 1860 - 1900), τον Βαλεντίν Σερόφ (Valentin Serov, 1865 - 1911) και κυρίως με τον Κονσταντίν Κορόβιν (Konstantin Korovin, 1861 - 1939), από όπου αποφοίτησε το 1904.
Το 1906, ενώ ο Πετρόφ – Βόντκιν βρισκόταν στο Παρίσι, γνώρισε και παντρεύτηκε τη Μαρία Γιοβάνοβιτς (Maria Jovanovic, 1885–1960), κόρη ενός ζεύγους Σέρβων μεταναστών, με την οποία έζησε όλη του τη ζωή, αποκτώντας μαζί της δύο κόρες. Από τα νεανικά του χρόνια, ο Πετρόφ – Βόντκιν ήρθε σε ρήξη με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είχε απορρίψει το εικονογραφικό έργο του σε ένα παρεκκλήσιο στη Σαμάρα (Samara) και το οποίο τελικά κατέστρεψε ως απαράδεκτο.
Πολλά από τα έργα του Πετρόφ – Βόντκιν αποπνέουν ένα άκρατο ερωτισμό. Το έργο του «Το όνειρο» (1910, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη) προκάλεσε έντονη διαμάχη ανάμεσα στους σύγχρονούς του Ρώσους καλλιτέχνες. Ο βασικός υποστηρικτής του πίνακά του ήταν ο ζωγράφος Αλεξάντρ Μπενουά (Alexandre Benois, 1870 - 1960), ενώ ο μεγαλύτερος αρνητής του έργου ήταν ο μεγάλος Ρώσος ζωγράφος Ιλιά Ρέπιν (Ilya Repin, 1844 – 1930). Στα σημαντικά έργα της εποχής αυτής περιλαμβάνονται τα «Αγόρια που παίζουν» (1911), «Διψασμένος πολεμιστής» και κυρίως το «Λουτρό του κόκκινου αλόγου» (1912, Πινακοθήκη Τρετιακόφ, Μόσχα), που έγινε κλασικό και σήμα κατατεθέν της καλλιτεχνικής του πορείας. Για τον εμφανή αισθησιασμό τους, τα έργα αυτά κατηγορήθηκαν συχνά ως πρόστυχα και βλάσφημα.
Από το 1924 ως το 1926, ο Πετρόφ – Βόντκιν έζησε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Με κρατική βοήθεια από τη σοβιετική κυβέρνηση, πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε πολλά μέρη της Σοβιετικής Ένωσης, φιλοτεχνώντας στο πνεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού έργα με διδακτικούς – πολιτικούς σκοπούς. Το 1922, ζωγράφισε το περίφημο πορτρέτο της Ρωσίδας ποιήτριας Άννας Αχμάτοβα (Anna Akhmatova).
To 1927, ο Πετρόφ – Βόντκιν προσβλήθηκε από πνευμονική φυματίωση, με συνέπεια να σταματήσει να ζωγραφίζει για πολλά χρόνια. Στράφηκε τότε προς τη λογοτεχνία, γράφοντας τρία ημιβιογραφικά έργα: «Χβαλύνσκ», «Θεώρημα του Ευκλείδη» και «Σαρμακάνδια». Την άνοιξη του 1932, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος θέσπισε πως όλες οι υφιστάμενες λογοτεχνικές και καλλιτεχνικές ομάδες ή οργανισμοί έπρεπε να διαλυθούν και να αντικατασταθούν από ενιαία επαγγελματικά σωματεία. Στις 2 Αυγούστου του 1932 δημιουργήθηκε η «Ένωση Καλλιτεχνών του Λένινγκραντ», που αποτέλεσε εφεξής το όχημα της σοβιετικής τέχνης. Πρώτος πρόεδρος της εκλέχτηκε το 1932 ο Πετρόφ – Βόντκιν. Πέθανε από φυματίωση το Φεβρουάριο του 1939.

1959 - Όουεν Γουίλανς Ρίτσαρντσον, Άγγλος φυσικός.
Ο Όουεν Γουίλανς Ρίτσαρντσον (Owen Willans Richardson, 26 Απριλίου 1879 - 15 Φεβρουαρίου 1959) ήταν Βρετανός φυσικός ο οποίος το 1928 πήρε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για το έργο του πάνω στη θερμιονική εκπομπή, το οποίο οδήγησε στο νόμο του Ρίτσαρντσον.
Ο Ρίτσαρντσον γεννήθηκε στο Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας, ήταν ο μοναχογιός του Τζόσουα Χένρι και της Σαρλότ Μαρία Ρίτσαρντσον. Φοίτησε στο Batley Grammar School και έπειτα στο Τρίνιτι Κόλετζ του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ.

1970 - Δημήτριος Λούνδρας, Έλληνας γυμναστής.
Ο Δημήτριος Λούνδρας (6 Σεπτεμβρίου 1885- 15 Φεβρουαρίου 1970) ήταν υποναύαρχος και αθλητής από την Αθήνα, τρίτος Ολυμπιονίκης το 1896.
Υπήρξε υποναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού με συμμετοχή στο κίνημα του 1935. Είχε τη νεότερη συμμετοχή αθλητή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1896 στην Αθήνα, καθώς σε ηλικία 11 ετών ήταν μέλος της ομάδας του δίζυγου μαζί με τους Ι. Χρυσάφη, Ι. Μητρόπουλο και Φ. Καρβελά, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Διετέλεσε και πρόεδρος της Ελληνικής Σκοπευτικής ομοσπονδίας ενώ το 1964 τιμήθηκε από την Γενική Γραμματεία αθλητισμού για την προσφορά του στον αθλητισμό με το παράσημο του Ανωτέρου ταξιάρχου του τάγματος Γεωργίου του Α'. Το 1936 διορίστηκε νομάρχης Λέσβου, παραιτήθηκε όμως λίγους μήνες αργότερα.
Απεβίωσε το 1970 και κηδεύτηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1970.

1970 - Χιου Ντάουντινγκ, Άγγλος διοικητής της RAF.
Ο Χιού Ντάουντινγκ, 1ος Βαρώνος Ντάουντινγκ (Hugh Caswall Tremenheere Dowding, 1st Baron Dowding, 24 Απριλίου 1882 - 15 Φεβρουαρίου 1970), Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος του Λουτρού, Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Βασιλικού Βικτωριανού Τάγματος, Μέλος του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου, ήταν Βρετανός ανώτατος αξιωματικός της RAF και επικεφαλής της Διοίκησης Καταδίωξης (Fighter Command) κατά τη Μάχη της Αγγλίας.

1982 - Καλλιόπη Λίγκα, Ελληνίδα ηρωίδα.
Η Καλλιόπη Λίγκα υπήρξε πρόσωπο του Πολέμου του 1940. Γεννήθηκε το 1889 και ήταν γνωστή ως η περίφημη «Μάνα του Στρατιώτη» (στον πόλεμο 1940-41). Πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1982, σε ηλικία 93 ετών, στα Γιάννενα.

1988 - Φοίβος Δέλφης, Έλληνας ποιητής.
Ο Φοίβος Δέλφης (1909 - 15 Φεβρουαρίου 1988) ήταν Έλληνας ποιητής, ιδρυτικό μέλος της ΕΕΛ.
Γεννήθηκε στους Δελφούς και το πραγματικό του όνομα ήταν Γιώργος Κανέλλος. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είχε φιλικές σχέσεις με τον Σικελιανό,που επηρέασε και το έργο του. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα σε ηλικία 28 ετών με την ποιητική του συλλογή "Ειδύλλια". Για το συνολικό του έργο βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών με τον α΄ έπαινο. Έγραψε πολλά ποιήματα και ποιητικές συλλογές, όπως τα "Βουκολικά" (1938), "Όργος Οργής" (1948), "Η μοναξιά του λιθαριού" (1948), "Αχαοί" (1951), "Άνθρωπος της Γης" (1943), "Ρόδα του Απόλλωνα", "Θλιμμένο Πάσχα", "Ο γερο-Θωμάς", "Αγροτική συμφωνία" , "Πεσταλότσι" και άλλα. Μερικά έργα του βραβεύτηκαν και στο εξωτερικό.

1988 - Ρίτσαρντ Φίλλιπς Φάινμαν, Αμερικανός φυσικός, βραβευμένος με Νόμπελ για τη δουλειά του στην Κβαντική Ηλεκτροδυναμική.
Ο Ρίτσαρντ Φίλλιπς Φάινμαν (αγγλ. Richard P. Feynman, Νέα Υόρκη, 11 Μαΐου 1918 – Λος Άντζελες, 15 Φεβρουαρίου 1988), ήταν ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς, ο οποίος τιμήθηκε και με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τη δουλειά του στην Κβαντική Μηχανική, ειδικά για τη συμβολή του στην ανάπτυξη της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής. Άλλες σημαντικές συνεισφορές του, μεταξύ άλλων, είναι η πρόβλεψη της ύπαρξης των κουάρκς και η εξήγηση της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου.

1998 - Γεώργιος Μυλωνάς, Έλληνας πολιτικός.

2003 - Μπάμπης Μαρκάκης, Έλληνας τραγουδιστής.
Ο Μπάμπης Μαρκάκης (1933 - Θεσσαλονίκη, 15 Φεβρουαρίου 2003) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης.
Το πραγματικό του ονοματεπώνυμο ήταν Μάρκος Μπαλτόπουλος. Καθιερώθηκε με συνθέσεις δικές του αλλά και του Μπάμπη Μπακάλη, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όπως «Μες σε ξένους τόπους», «Πανικός», «Μεγάλη θλίψη», «Πληγωμένοι κι οι δυο», «Ένα αντίο πικρό», «Το τέλος», «Μαύρη κατάρα» κ.ά. Η Μαριώ έκανε επιτυχία το περίφημο τραγούδι του «Μες στον πράσινο το μύλο». Το 1960 έκανε ρεκόρ σε πωλήσεις για δίσκο 45 στροφών με «Το σπαθί του Χατζημπαμπά». Παράλληλα εμφανίστηκε στη δισκογραφία ως συνθέτης με το πραγματικό του όνομα.
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (1973-1985) έζησε στον Καναδά με την οικογένειά του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε στα Μετέωρα Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης.
Πέθανε στη συμπρωτεύουσα, στις 15 Φεβρουαρίου 2003.

2007 - Ρόμπερτ Άντλερ, Αυστριακός εφευρέτης.
Ο Ρόμπερτ Άντλερ (Robert Adler, 4 Δεκεμβρίου 1913 - 15 Φεβρουαρίου 2007) ήταν Αυστριακός εφευρέτης.
Γεννήθηκε στην Αυστρία και σε ολόκληρη τη ζωή του κατόρθωσε να αποκτήσει περισσότερα από 180 διπλώματα ευρεσιτεχνίας, για ηλεκτρονικές συσκευές.
Κατόρθωσε να προκαλέσει επανάσταση στη μορφή των τηλεοπτικών δεκτών όπως τους ξέρουμε σήμερα, με την εφεύρεση του ασύρματου τηλεχειριστηρίου, από κοινού με τον Eugene Polley. Το «Flashmatic» λειτουργούσε με φωτοκύτταρα. Το 1980, ο Άντλερ βραβεύτηκε με το Μετάλλιο Έντισον και το 1997, μαζί με τον Polley , τιμήθηκε με ένα Emmy από την Εθνική Ακαδημία των Τεχνών της Τηλεόρασης και των Επιστημών.

2008 - Ντόλλυ Γουλανδρή, ιδρύτρια του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
Η Ντόλλυ Γουλανδρή (πατρικό όνομα Αικατερίνη Κουμάνταρου) ήταν πρόεδρος του ιδρύματος Γουλανδρή και ιδρύτρια του Mουσείου Kυκλαδικής Tέχνης στην Αθήνα.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1921 και ήταν κόρη του Ιωάννη Κουμάνταρου, γόνου γνωστής οικογένειας εφοπλιστών, και της Φλώρας Νομικού. Από το 1960 άρχισε να δημιουργεί συλλογή αρχαίων αντικειμένων, την οποία και δώρισε στο ίδρυμα Γουλανδρή που ιδρύθηκε κατόπιν πρωτοβουλίας της το 1985. Το ίδρυμα Γουλανδρή σκοπό έχει την μελέτη, την διάδοση και την προβολή του πολιτισμού του Αιγαίου. Επίσης ίδρυσε το 1986 το μουσείο κυκλαδικής τέχνης, το οποίο σήμερα φιλοξενεί περισσότερα από 3.000 αντικείμενα. Για την προσφορά της στον πολιτισμό τιμήθηκε το 2003 από τον Σύνδεσμος Ελληνίδων Επιστημόνων με το βραβείο ΥΠΑΤΙΑ
Απεβίωσε στις 15 Φεβρουαρίου 2008 στην Αθήνα. Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε στον ναό Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στην οδό Σκουφά και ενταφιάστηκε στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών. Για τον θάνατό της ο υπουργός πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ο ελληνικός πολιτισμός έχασε μια σημαντική προσωπικότητα. Η Ντόλλυ Γουλανδρή δημιούργησε ένα από τα πλέον σύγχρονα και σημαντικά Μουσεία της Ελλάδας». Ήταν παντρεμένη με τον Νίκο Γουλανδρή και μαζί απέκτησαν ένα παιδί, τον Πέτρο Γουλανδρή.

2009 - Σάββας Αγουρίδης, Έλληνας θεολόγος.
Ο Σάββας Αγουρίδης (29 Νοεμβρίου 1921 - 15 Φεβρουαρίου 2009) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός και θεολόγος. Υπήρξε ομότιμος καθηγητήςτης Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε Ερμηνευτική και Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης από το 1968 ως το 1982.

2011 - Γιάννης Καραμπεσίνης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Γιάννης Καραμπεσίνης (29 Νοεμβρίου 1931 - 15 Φεβρουαρίου 2011) ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδοποιός και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.
Ανάμεσα στους πιο σημαντικούς δίσκους που κυκλοφόρησε συναντούμε τους: «Τσιφτετέλι, Νο 2» (1971), «Μαίρη Μαράντη» (1971), «Αγάπες και παράπονα» (1984), «Θα φύγω μόνος μου» (1985), «Σε καινούρια τραγούδια» (1990).
Δημοφιλή τραγούδια του υπήρξαν τα ακόλουθα: «Πήραν τα στήθια μου φωτιά», «Κάψε με να ησυχάσω», «Εσένα δεν σου άξιζε αγάπη», «Η παντρεμένη», «Τα μελιτζανιά σου μάτια», «Θα φύγω κι ας πονώ», «Του φτωχού ο πόνος», «Τσιφτετέλι παιχνιδιάρικο», «Ξημερώνει η γιορτή σου», «Της φτώχειας τα παιδιά», «Τσιφτετέλι με μπουζούκι», κ.ά.
Συμμετείχε ως ερμηνευτής σε κινηματογραφικές ταινίες κατά τη δεκαετία του 1960, όπως: «Είναι σκληρός ο χωρισμός» (1963), «Ένα παιδί χωρίς όνομα» (1964), «Κάθε καημός και δάκρυ» (1964), «Απαγωγή» (1964), «Πόνεσα πολύ για σένα» (1965), «Παίξε, μπουζούκι μου γλυκό» (1965), «Ο επαναστάτης» (1965), «Το σπίτι των ανέμων» (1966), «Σήκω, χόρεψε συρτάκι» (1967), «Καταραμένη αγάπη» (1968) και «Αυτή που δεν λύγισε» (1968).

Σαν σήμερα 13 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Παγκόσμιες ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα Προφυλακτικού
Παγκόσμια Ημέρα Κινηματογράφου
Παγκόσμια Ημέρα ραδιοφώνου
Παγκόσμια Ημέρα Heavy Metal

Εορτάζουν
Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας των Αποστόλων, (Πρίσκιλλα, Πρισίλλα)

13 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1566: Δημιουργείται το λιμάνι του Σεντ Ογκουστίν στη βορειανατολική επικράτεια της Φλόριντα των ΗΠΑ. από τον Ισπανό εξερευνητή Πέδρο Μενέντεθ δε Αβιλές. Εικοσιένα χρόνια αργότερα θα λεηλατηθεί και θα καταστραφεί από τον σερ Φράνσις Ντρέικ.

1633: Ο Ιταλός αστρονόμος Γαλιλαίος (Γκαλιλέο Γκαλιλέι) φτάνει στη Ρώμη για να δικαστεί ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης, κατηγορούμενος για τη δοξασία του ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο.

1668: Η Ισπανία αναγνωρίζει την Πορτογαλία σαν ανεξάρτητο κράτος.

1689: Μετά τη λήξη της αναίμακτης βρετανικής Ένδοξης Επανάστασης, η Μαρία, κόρη του έκπτωτου βασιλιά και ο Γουλιέλμος της Οράγγης ανακηρύσσονται από κοινού ηγεμόνες της Αγγλίας, υπό τη νεοσυσταθείσα Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων. Πλέον οι βασιλικές εξουσίες είναι περιορισμένες και οι συνταγματικοί νόμοι δίνουν στο Κοινοβούλιο τον έλεγχο της οικονομίας και του στρατού.

1692: Συντελείται η Σφαγή του Γκλενκόου: νωρίς το πρωί 78 άνθρωποι από το κλαν των ΜακΝτόναλντς σκοτώνονται από το στρατό επειδή δεν αναγνώρισαν έγκαιρα το νέο βασιλιά, Γουλιέλμο της Οράγγης.

1816: Οι Τούρκοι σφάζουν μέσα στο σπίτι του τον πρόκριτο της Καρύταινας Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο γιος του, Κανέλλος, και οι άλλοι Δεληγιανναίοι όρκιζαν από τότε τους Φιλικούς επάνω στον τοίχο όπου υπήρχαν οι κηλίδες του αίματος του Δεληγιάννη.

1826: Ιδρύεται στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ο Αμερικανικός Σύλλογος για την Προώθηση της Αποχής από το Αλκοόλ, του οποίου αργότερα θα ηγηθεί η Φράνσις Γουίλαρντ.

1861: Ανακηρύσσεται πρόεδρος των ΗΠΑ ο Άβρααμ Λίνκολν.

1866: Ο διάσημος για τη δράση του Αμερικανός παράνομος Τζέσε Τζέιμς πραγματοποιεί την πρώτη του ληστεία σε τράπεζα του Μισούρι, μέρα μεσημέρι. Μέσα στα επόμενα χρόνια μαζί με τη συμμορία του θα αφαιρέσουν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια από τράπεζες, τραίνα, άμαξες και καταστήματα.

1880: Ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Έντισον παρατηρεί τη ροή των ηλεκτρονίων μέσω ενός νήματος πυρακτώσεως. Πρόκειται για το φαινόμενο της θερμοϊονικής εκπομπής, που έμεινε γνωστό και ως "φαινόμενο Έντισον".

1881: Εκδίδεται για πρώτη φορά η γαλλική φεμινιστική εφημερίδα “La Citoyenne” στο Παρίσι από την ακτιβίστρια Ομπερτίν Οκλέρτ.

1894: Οι αδελφοί Λιμιέρ εφευρίσκουν μία συσκευή που την ονομάζουν κινηματογράφο. Λειτουργεί ως κάμερα και ως μηχανή προβολής.

1909: Ο Γουόλτερ Σκοτ, τερματοφύλακας της Γκρίμσμπι Τάουν, αποκρούει τρία πέναλτι στον αγώνα εναντίον της Μπάρνλεϊ. Τον αγώνα κερδίζει η Μπάρνλεϊ με 2-0, όπου το ένα γκολ σημειώνεται με πέναλτι.

1914: Οι αντιδράσεις, που ξεσπούν στην Ήπειρο μετά τις αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων προκαλούν την παρέμβαση του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, που δηλώνει ότι κάθε αντίσταση εκ μέρους του ελληνικού ή ηπειρωτικού λαού θα είχε κακές συνέπειες για τη χώρα και την περιοχή.

1914: Ιδρύεται στη Νέα Υόρκη η Αμερικάνικη Ένωση συνθετών, συγγραφέων και εκδοτών με σκοπό την προστασία των δικαιωμάτων των έργων των μελών της ένωσης.

1920: Δημιουργείται στις ΗΠΑ η πρώτη επαγγελματική ομάδα μπάσκετ, που αποτελείται μόνο από έγχρωμους παίκτες με το όνομα "Ρενέσανς".

1924: Ανοίγεται από τον αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ ο τάφος του βασιλιά της αρχαίας Αιγύπτου, Τουταγχαμών (1350 π.Χ.). Τα ευρήματα στο εσωτερικό του, μεταξύ αυτών και η χρυσή σαρκοφάγος με το μουμιοποιημένο σώμα του Τουταγχαμών, έδωσαν πολύτιμες πληροφορίες για τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό.

1931: Το Νέο Δελχί γίνεται η πρωτεύουσα της Ινδίας.

1945: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου οι συμμαχικές δυνάμεις εξαπολύουν μαζική επίθεση από αέρος κατά των γερμανικών δυνάμεων στη Δρέσδη, πρωτεύουσα της Σαξονίας στη Γερμανία. Από τους βομβαρδισμούς καταστρέφεται ολοσχερώς το 80% της πόλης ενώ οι νεκροί υπολογίζονται μεταξύ 25.000 - 35.000. Πρόκειται για ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα γεγονότα του Β Παγκοσμίου Πολέμου, δεδομένου ότι, η Δρέσδη δεν έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάρκεια των εχθροπραξιών. Την ίδια μέρα τα σοβιετικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Βουδαπέστη στην Ουγγαρία, μετά από 50ήμερη πολιορκία.

1954: Ο Φρανκ Σέλβι γίνεται ο μοναδικός μπασκετμπολίστας που έχει πετύχει 100 πόντους σε ένα παιχνίδι στο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα των ΗΠΑ.

1955: Το Ισραήλ αποκτά τέσσερις από τους επτά Παπύρους της Νεκράς Θάλασσας. Πρόκειται για αρχαία χειρόγραφα, που περιλαμβάνουν κείμενα στα εβραϊκά, στα αραμαϊκά, στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, τα οποία ανακαλύφθηκαν το 1947 σε σπηλιές κοντά στο Κουμράν, ένα οχυρό που βρίσκεται βορειοδυτικά της Νεκρής Θάλασσας. Αποδίδονται στα μέλη μιας μοναστικής κοινότητας, που ήταν εγκαταστημένη στην έρημο του Κουμράν.

1957: Στις 12 το μεσημέρι τα πάντα νεκρώνουν στην Ελλάδα. Με αυτό τον τρόπο, ο ελληνικός λαός αποφασίζει να διαμαρτυρηθεί για τη στάση της Βρετανίας, αλλά και άλλων χωρών, στο Κυπριακό Ζήτημα. Το σύνθημα δίνουν οι καμπάνες των εκκλησιών και οι σειρήνες συναγερμού.

1960: Η Γαλλία γίνεται η τέταρτη χώρα που κατέχει πυρηνικά όπλα.

1966: Τα μέλη του βρετανικού συγκροτήματος των Rolling Stones εμφανίζονται για πρώτη φορά στο "Εντ Σάλιβαν Σόου". Το εν λόγω αμερικανικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα ήταν από τα πιο δημοφιλή, αλλά και το πλέον μακροβιότερο (1948-1971) στην ιστορία της τηλεόρασης.

1970: Η αυτοκινητοβιομηχανία Τζένεραλ Μότορς ανακοινώνει ότι, σχεδιάζει κινητήρες, που θα χρησιμοποιούν αμόλυβδη βενζίνη.

1971: Στρατεύματα από το Δυτικό Βιετνάμ, υποστηριζόμενα από αμερικανικές δυνάμεις, από ξηράς και αέρος, εισβάλλουν στο γειτονικό Λάος.

1973: Δημοσιεύεται στο Παρίσι στα ρωσικά ο πρώτος τόμος του έργου του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν "Το Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ", που περιγράφει την καταπιεστική αστυνομοκρατία, που επικρατεί στη Σοβιετική Ένωση. Οι αρχές της ΕΣΣΔ χαρακτηρίζουν το βιβλίο συκοφαντικό.

1975: Επτά μήνες μετά την εισβολή τους στην Κύπρο, οι Τουρκοκύπριοι ανακηρύττουν το Τουρκικό Ομόσπονδο Κράτος της Κύπρου.

1983: Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Πυγμαχίας μειώνει τους γύρους από δεκαπέντε σε δώδεκα.

1984: Ο Κοσταντίν Τσερνιένκο διαδέχεται τον Γιούρι Αντρόποφ στη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΣΕ.

1988: Ο Μάικλ Τζάκσον αγοράζει ένα ράντζο στη Σάντα Ινέζ της Καλιφόρνια και το ονομάζει Neverland.

1990: Επιτυγχάνεται η συμφωνία για την επανένωση της Γερμανίας.

1991: Κατά τη διάρκεια του Πολέμου στον Κόλπο, οι Αμερικανοί χτυπούν υπόγειο καταφύγιο της Βαγδάτης με δύο κατευθυνόμενες με λέιζερ «έξυπνες βόμβες». Εκατοντάδες άμαχοι Ιρακινοί, μεταξύ αυτών και πολλά παιδιά, πεθαίνουν με φρικτό τρόπο. Οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών τους επρόκειτο για στρατιωτική εγκατάσταση.

1991: Η αμερικανική ταινία "Χορεύοντας με τους Λύκους" του Κέβιν Κόστνερ, εξασφαλίζει 12 υποψηφιότητες για Όσκαρ.

1992: Στην Ινδία, μαοϊκοί αντάρτες σκοτώνουν 33 άτομα της ινδουιστικής ανώτατης κάστας στο ινδικό κρατίδιο Μπιχάρ, σε αντίποινα για το φόνο 10 μελών της κατώτερης κάστας των Χαριζάν.

1993: Ο Ιρακινός Πρόεδρος Σαντάμ Χουσεΐν δηλώνει ότι, είναι αποφασισμένος να ξεχάσει το παρελθόν και να συνάψει νέες σχέσεις με τις ΗΠΑ, αν η Ουάσινγκτον αποφασίσει να ακούσει την άποψη του Ιράκ.

1993: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δηλώνει ότι το όνομα που θα λάβει η ΠΓΔΜ δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια.

1994: Στη Σομαλία, 60 άτομα σκοτώνονται στη διάρκεια φυλετικών ταραχών.

1995: Στο Μεξικό, οι Σαπατίστας καταγγέλλουν ότι, τα κυβερνητικά στρατεύματα βομβάρδισαν κατοικημένες περιοχές.

1996: Στις ΗΠΑ ανακοινώνονται οι υποψηφιότητες για τα βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων οι ταινίες "Μπέιμπ, το γουρουνάκι", "Apollo 13", "Braveheart", "Ο ταχυδρόμος" και "Λογική και Ευαισθησία".

1997: Το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Ντισκάβερι αρχίζει τις διαδικασίες επισκευής του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Χάμπλ, το οποίο βρίσκεται σε τροχιά στο εξώτερο στρώμα της γήινης ατμόσφαιρας. Η αντικατάσταση του από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο της Επόμενης Γενιάς προγραμματίζεται για το 2009.

1999: Εφαρμόζεται το "fair play" στον αγώνα κυπέλλου Άρσεναλ- Σέφιλντ Γιουνάιτεντ (2-1). Στο 75ο λεπτό οι παίκτες της Σέφιλντ πετούν την μπάλα εκτός αγωνιστικού χώρου, για να προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες στον τραυματία συμπαίκτη τους Λι Μόρις. Στην επαναφορά, όμως, ο Κανου δίνει πάσα στον Όβερμαρς, ο οποίος σκοράρει. Μετά τη λήξη του αγώνα ο προπονητής της Άρσεναλ Αρσενε Βένγκερ και ο αντιπρόεδρος Ντέιβιντ Ντέιν ζητούν από τον διαιτητή του αγώνα Στιβ Μπρους την επανάληψη, αίτημα το οποίο γίνεται δεκτό από την Αγγλική Ομοσπονδία μετά από 127 χρόνια στην ιστορία του Κυπέλλου. Ο αγώνας επαναλαμβάνεται μετά από 3 ημέρες με νίκη της Άρσεναλ.

2000: Μια ημέρα μετά το θάνατο του Τσάρλς Σούλτς δημιουργού των κόμικς "Πίνατς", βλέπει το φως της δημοσιότητας στις αμερικανικές εφημερίδες η τελευταία περιπέτεια του Σνούπι και της παρέας του.

2000: Το τελευταίο πρωτότυπο στριπ των “Peanuts” δημοσιεύεται σε εφημερίδες μια μέρα μετά το θάνατο του δημιουργού τους Τσαρλς Σούλτς.

2001: 400 νεκροί από σεισμό 6,6 Ρίχτερ στο Ελ Σαβαδόρ στη Κεντρική Αμερική.

2002: Η Ελισάβετ Β της Βρετανίας απονέμει τον τιμητικό τίτλο του ιππότη στον πρώην δήμαρχο της Νέας Υόρκης, Ρούντολφ Τζουλιάνι.

2008: Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Κέβιν Ρουντ απολογείται στους Αβορίγινες της χώρας για τα όσα πέρασαν και τις χαμένες γενιές τους.

2010: Στην πόλη Μαχαράστρα της Ινδίας βόμβα σκοτώνει 17 άτομα.

2011: Για πρώτη φορά μετά από 100 χρόνια μια φυλή Ινδιάνων της Αμερικής παίρνει άδεια να κυνηγήσει βίσωνες. Πρόκειται για τη φυλή Ουματίλα.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1852 - Ίων Λούκα Καρατζιάλε, Ρουμάνος συγγραφέας.
Ο Ίων Λούκα Καρατζιάλε (Ion Luca Caragiale, 13 Φεβρουαρίου 1852 – 9 Ιουνίου 1912) ήταν Ρουμάνος θεατρικός συγγραφέας ελληνικής καταγωγής, που γεννήθηκε στην τότε ηγεμονία της Βλαχίας.
Ο Καρατζιάλε υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της χώρας του, χαρακτηριζόμενος ως «ο Μολιέρος της Ρουμανίας» και «ο ιδρυτής του ρουμανικού θεάτρου». Δευτερευόντως, υπήρξε διηγηματογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος και πολιτικός σχολιαστής. Θεωρείται από τους κυριότερους εκπροσώπους του ρουμανικού χιούμορ.
Το έργο του Καρατζιάλε, που εκτείνεται σε 4 δεκαετίες, καλύπτει το έδαφος ανάμεσα στον νεοκλασικισμό, τον ρεαλισμό και τον νατουραλισμό, κτίζοντας πάνω σε μία πρωτότυπη σύνθεση ξένων και τοπικών επιρροών. Τα θεατρικά έργα του υπήρξαν σημαντική πηγή κριτικής της ρουμανικής κοινωνίας του β΄ μισού του 19ου αιώνα, ενώ στα ύστερα έργα του στράφηκε προς τη φαντασία και την ιστορική λογοτεχνία.
Ο Καρατζιάλε ταλαντευόταν ανάμεσα στο φιλελεύθερο ρεύμα και τον συντηρητισμό. Τα περισσότερα από τα σατιρικά έργα του στόχευαν το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα. Συγκρούσθηκε με τους τότε ηγέτες του Στούρτζα και Χασντέου, ενώ ήταν αντίπαλος του συμβολιστή ποιητή Αλεξάντρου Μακεντόνσκι. Ως αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων, η πρόσβασή του στο πολιτιστικό καταστημένο ήταν απαγορευμένη επί δεκαετίες. Αργότερα ο Καρατζιάλε πολιτεύθηκε με το ριζοσπαστικό κίνημα του Γκεόργκε Πάνου, πριν συνδεθεί με το Συντηρητικό Κόμμα. Στο τέλος εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου και απεβίωσε.
Ο Ίων Λούκα ήταν ανεψιός των Κοστάτσε Καρατζιάλε και Ιόργκου Κρατζιάλε, σημαντικών μορφών του ρουμανικού θεάτρου των μέσων του 19ου αιώνα. Οι γιοι του, Ματέιου και Λούκα, υπήρξαν αμφότεροι συγγραφείς του μοντερνισμού.

1866 - Λεφ Σεστόφ, Ρώσος φιλόσοφος.
Ο Λεφ (Λέων) Ισαάκοβιτς Σεστόφ (Κίεβο 13 Φεβρουαρίου 1866 - Παρίσι 20 Νοεμβρίου 1938), ήταν υπαρξιστής φιλόσοφος ουκρανο-εβραϊκής καταγωγής.
Ο Σεστόφ, ο οποίος θεωρείται ο κορυφαίος εκπρόσωπος του θρησκευτικού Υπαρξισμού στη Ρωσία, σπούδασε στη Μόσχα και αργότερα έζησε στην Αγία Πετρούπολη μέχρι τη ρωσική επανάσταση, μετά την οποία αυτοεξορίστηκε στη Γαλλία όπου και πέρασε το υπόλοιπο του βίου του.

1873 - Θεόδωρος Σαλιάπιν, Ρώσος βαθύφωνος.
Ο Φεοντόρ Ιβάνοβιτς Σαλιάπιν (13 Φεβρουαρίου 1873 - 12 Απριλίου 1938) ήταν Ρώσος τραγουδιστής της όπερας. Με τη δυνατή και εκφραστική φωνή βαθύφωνου που διέθετε και τη σημαντική διεθνή σταδιοδρομία του, συγκαταλέχθηκε ανάμεσα στους κορυφαίους ομοτέχνους του όλων των εποχών. Ο ιστορικός και σχολιαστής της όπερας Μάικλ Σκοτ τονίζει ότι: «Ο Σαλιάπιν είναι, μαζί με τον Καρούζο και τη Μαρία Κάλλας, ένας από τους τρεις μεγαλύτερους τραγουδιστές, και από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες, του εικοστού αιώνα»

1888 – Γεώργιος Παπανδρέου, Έλληνας πολιτικός και πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας
Ο Γεώργιος Παπανδρέου (13 Φεβρουαρίου 1888 - 1 Νοεμβρίου 1968) υπήρξε μία από τις πιο επιφανείς προσωπικότητες της νεώτερης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας. Πατέρας του Ανδρέα Παπανδρέου, του Γεωργίου Γ. Παπανδρέου (με την Κυβέλη Ανδριανού) και παππούς του Γεωργίου Α. Παπανδρέου. Διετέλεσε τρεις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας (1944-1945, 1963, 1964-1965), Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης τα χρόνια 1950-1952 και πολλές φορές Υπουργός, με πρώτη υπουργική θητεία στην επαναστατική κυβέρνηση του 1922. Φίλος, συνεργάτης και διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Απέκτησε το προσωνύμιο «Γέρος της Δημοκρατίας».

1903 – Ζορζ Σιμενόν, Βέλγος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων με ήρωα τον επιθεωρητή Μεγκρέ.
Ο Ζωρζ Σιμενόν (πλήρες όνομα Ζωρζ Ζοζέφ Κριστιάν Σιμενόν, γαλλ. Georges Joseph Christian Simenon, 13 Φεβρουαρίου 1903 – 4 Σεπτεμβρίου 1989) ήταν γαλλόφωνος Βέλγος συγγραφέας. Ιδιαίτερα παραγωγικός, αφού δημοσίευσε περισσότερες από 200 νουβέλες και πλήθος μικρότερων έργων, έγινε γνωστός κυρίως από τον ήρωα των αστυνομικών του μυθιστοριών, τον επιθεωρητή Ζυλ Μαιγκρέ.

1904 - Αλέξανδρος Θεοδοσιάδης, Έλληνας πολιτικός.

1905 - Σταμάτης Μανούσης, Έλληνας πολιτικός.

1910 – Γουίλιαμ Σόκλεϊ, αγγλοαμερικανός φυσικός. Το 1956 κέρδισε μαζί με τους Τζιν Μπαρντίν και Γουόλτερ Μπράτεϊν το Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη του τρανζίστορ. (Θαν. 12/8/1989)

1910 - Γουίλλιαμ Μπράντφορντ Σόκλεϋ,  ήταν Αμερικανός επιστήμονας ο οποίος το 1956 μαζί με τους Τζον Μπαρντίν και Γουόλτερ Μπράταιην τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την εφεύρεση του τρανζίστορ. (13 Φεβρουαρίου 1910 - 12 Αυγούστου 1989)

1926 - Βέρνερ Πάντον, Δανός σχεδιαστής επίπλων.
Ο Βέρνερ Πάντον (Verner Panton, 13 Φεβρουαρίου 1926 - 5 Σεπτεμβρίου 1998) ήταν Δανός αρχιτέκτων και σχεδιαστής επίπλων ο οποίος έφτιαξε μια σειρά μοντέρνων καρεκλών, περιβαλλόντων και φωτιστικών με προσωπικότητα σε αντίθεση με άλλους Δανούς σχεδιαστές. Θεωρείται ο σημαντικότερος σχεδιαστής της Δανίας στον 20ό αιώνα μετά τον Άρνε Γιάκοπσεν.

1933 - Μιχαλάκης Καραολής, ήταν αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. και ήρωας της Κύπρου. Για τη δράση του συνελήφθη από τις βρετανικές δυνάμεις και εκτελέστηκε δια απαγχονισμού.

1939 - Μπεάτε Κλάρσφλεντ, Γερμανίδα δημοσιογράφος.
Η Μπεάτε Κλάρσφλεντ (Beate Klarsfeld, 13 Φεβρουαρίου 1939) είναι Γερμανίδα δημοσιογράφος. Έγινε διάσημη από τη συμμετοχή της στην έρευνα και τη δίωξη των Ναζί εγκληματιών πολέμου. Μαζί με τον Γάλλο σύζυγό της, Σερζ Κλάρσφελντ, διερεύνησε με αναλυτική τεκμηρίωση πολλές περιπτώσεις Ναζί, όπως των Αλόις Μπρούνερ, Κλάους Μπάρμπι κ.α. Τον Μάρτιο του 2012 ήταν υποψήφια με την Αριστερά για τη θέση του προέδρου της Γερμανίας εναντίον του Γιοάχιμ Γκάουκ αλλά έχασε με ψήφους 126-991.

1945 - Χρήστος Τερζανίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Χρήστος Τερζανίδης (Καβάλα, 13 Φεβρουαρίου 1945) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μέσου.
Σε συλλογικό επίπεδο
Καθιερώθηκε με την ομάδα του ΠΑΟΚ, στον οποίο αγωνίστηκε την περίοδο 1968-1977. Με το "Δικέφαλο του Βορρά" κατέκτησε δύο φορές το Κύπελλο (1971–72 και 1973–74) και μία το Πρωτάθλημα (1975-76).
Από το 1977 έως το 1981 αγωνίστηκε με τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων του 1977.
Το 1981 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και συγκεκριμένα στη Νεάπολη για λογαριασμό του τοπικού Μακεδονικού, όπου αγωνίστηκε μέχρι το 1983, όταν και σε ηλικία 38 ετών εγκατέλειψε την ενεργό δράση.
Στην εθνική Ελλάδας
Στις 31 Ιουλίου 1973 ο Χρήστος Τερζανίδης πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Ελλάδα στον εντός έδρας φιλικό αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας (2-2). Συνολικά υπήρξε 27 φορές διεθνής με την Ελλάδα σημειώνοντας 1 τέρμα και ήταν μέλος της ομάδας που συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία.

1955 - Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Αλέξιος Γ.Κ. Σαββίδης (13 Φεβρουαρίου 1955) είναι Έλληνας ιστορικός, μεσαιωνολόγος-βυζαντινολόγος, πρώην ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Αθήνα) και μετέπειτα καθηγητής στα Πανεπιστήμια Αιγαίου και Πελοποννήσου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα (13.2.1955) και σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αθηνών (πτυχικούχος 1978), Λονδίνου (Master of Philosophy) και Θεσσαλονίκης (διδακτορικό). Είναι καθηγητής Ιστορίας Μεσαιωνικών και Βυζαντινών Χρόνων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Καλαμάτα), Πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών (για την περίοδο 2010-2015). Την  περίοδο 1985-2001 υπήρξε ερευνητής στο Κέντρο (Ινστιτούτο) Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Αθήνα), ενώ το 2001 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών/ Ρόδος), όπου το 2005 έγινε καθηγητής. ΄Εχει  διδάξει σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού και έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια, ενώ είναι επιμελητής έκδοσης ειδικού βυζαντινολογικού περιοδικού καθώς και βυζαντινολογικού προσωπογραφικού λεξικού με διεθνείς συμμετοχές και παράλληλη αγγλική έκδοση στον επιφανή βελγικό εκδοτικό οίκο Brepols. Είναι επίσης αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, στην Αθήνα.
Πέρα από το πλούσιο ιστορικό ερευνητικό/ συγγραφικό του έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό,(με βιβλία, μονογραφίες και μελέτες-άρθρα καθώς και με συνεργασίες σε διεθνούς κύρους εγκυκλοπαιδικά έργα όπως την Encyclopaedia of Islam, την Encyclopaedia of the Crusades και το Lexikon der Byzantinistik, έχει ασχοληθεί επί δεκαετίες με ζητήματα ερμηνείας  της έντεχνης μουσικής και έχει κατά τα τελευταία χρόνια συγγράψει βιβλία και άρθρα γύρω από ποικίλα μουσικολογικά ζητήματα, εκδίδοντας μεταξύ άλλων το βιογραφικό λεξικό Μεγάλοι μαέστροι (Αθήνα, εκδόσεις Πατάκη, 2008, 2η έκδ. 2009 και 3η έκδ. υπό ετοιμασία), τη συλλογή άρθρων Δοκίμια κλασσικής μουσικής παιδείας (Αθήνα, εκδ. Παπαζήση, 2009, 2η έκδ. 2013) και τη μονογραφία Μαέστροι στο διαδίκτυο (Αθήνα, εκδ. Ηρόδοτος, 2014, 2η έκδ. 2015). Συνεργάζεται αρθρογραφώντας τακτικά στο Πολύτονον της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών.

1956 - Γιάννης Κούρος, είναι Έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος, με σειρά διακρίσεων στο μη Ολυμπιακό άθλημα του υπερμαραθωνίου.
Άρχισε τα ποιήματα και τις μελωδίες του στην ηλικία των δώδεκα ετών. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης του στο γυμνάσιο, πήρε μαθήματα στη βυζαντινή και ευρωπαϊκή μουσική. (13 Φεβρουαρίου 1956)

1960 - Πιερλουίτζι Κολίνα, Ιταλός διαιτητής ποδοσφαίρου.
Ο Πιερλουίτζι Κολίνα (Pierluigi Collina, Μπολόνια, 13 Φεβρουαρίου 1960) είναι Ιταλός πρώην διαιτητής ποδοσφαίρου και εργάζεται ως οικονομικός σύμβουλος. Ήταν ο πιο διάσημος και πιθανώς ο καλύτερος διαιτητής ποδοσφαίρου στον κόσμο.

1974 - Ρόμπι Γουίλιαμς, Άγγλος τραγουδιστής.
Ο Ρόμπερτ Πίτερ "Ρόμπι" Γουίλιαμς (Robert Peter "Robbie" Williams, 13 Φεβρουαρίου 1974) είναι Άγγλος τραγουδιστής, συνθέτης και περιστασιακός ηθοποιός και πρώην μέλος του συγκροτήματος Take That όπου από εκεί άρχισε την καριέρα του το 1990 σε ηλικία 16 ετών. Γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1974 στο Στάνφορντσάιρ της Αγγλίας. Το 1995 αποχώρησε από το γκρουπ κάνοντας σόλο καριέρα, επιλογή που αργότερα τον δικαίωσε, αφού έγινε με τον καιρό γνωστός παγκοσμίως. Στις 15 Ιουλίου 2010 ανακοίνωθηκε πως ξαναμπαίνει στο γκρουπ των Take That για να βγάλουν μαζί το άλμπουμ "Progress" και το καλοκαίρι του 2011 να κάνουν την περιοδεία που έσπασε τα ρεκόρ "Progress Live". Μετά το πέρας της περιοδείας το γκρουπ ξαναχάλασε και τα 5 μέλη του Γκάρι Μπάρλοου, Μάρκ Όουεν, Χάουαρντ Ντόναλντ, Τζέισον Όραντζ και ο Ρόμπι Γουίλιαμς συνέχισαν τις σόλο καριέρες τους. Το Νοέμβριο του 2012 ο Γουίλιαμς σε ηλικία 38 ετών έκανε την επιστροφή του σαν σόλο καλλιτέχνης μετά από 3 χρόνια απουσίας με τον διπλά πλατινένιο δίσκο Take The Crown. Ο δίσκος έγινε Νο.1 και στην Ελλάδα.
Το πρώτο του άλμπουμ ήταν το 1997 με τον τίτλο Life Thru a Lens από την εταιρεία δισκογραφίας EMI. Έγινε γνωστός για το τραγούδι Angels, τραγούδι που παίζεται ακόμα στο ραδιόφωνο. Άλλα τραγούδια που τον έκαναν γνωστό είναι τα Let Me Entertain You και το Old Before I Die. Τεράστια επιτυχία έκανε το δεύτερο του άλμπουμ του, το I've Been Expecting you που βγήκε το 1998 με το πρώτο του Νο.1 single Millenium. Έχει πουλήσει πάνω από 77 εκ. δίσκους παγκοσμίως κάνοντας τον έναν από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Είναι ο πιο πετυχημένος σόλο καλλιτέχνης όλων των εποχών στην Μ.Βρετανία και ο πιο πετυχημένος μη - λατινογενής καλλιτέχνης στην λατινική Αμερική. Το 2006 μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες όταν πούλησε 1,6 εκ. εισιτήρια για την επερχόμενη περιοδεία του σε μία μόνο ημέρα. Στην κατοχή του έχει επίσης 17 BRIT Awards περισσότερα από κάθε άλλον και 8 ECHO Awards. Από το 2003 κατοικεί στο Λος Άντζελες. Το 2010 παντρεύτηκε την Αμερικανή ηθοποιό Αΐντα Φίλτζ. Σήμερα η περιουσία του αγγίζει τα $ 290 εκ.

1976 - Λέσλι Φάιστ, Καναδή τραγουδίστρια και ηθοποιός.

1978 - Μαρία Αλεχάντρα Βικούνια, πολιτικός του Ισημερινού.

1979 - Ραφαέλ Μάρκες, Μεξικανός ποδοσφαιριστής.

1979 - Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, Νορβηγός τρομοκράτης.
Ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ (Anders Behring Breivik, 13 Φεβρουαρίου 1979) είναι Νορβηγός τρομοκράτης, σχεδιαστής και εκτελεστής της διπλής τρομοκρατικής επίθεσης στη Νορβηγία το καλοκαίρι του 2011.
Γεννήθηκε στο Όσλο. Στις 22 Ιουλίου του 2011, ο Μπρέιβικ τοποθέτησε βομβιστικό μηχανισμό σε αυτοκίνητο έξω από κυβερνητικά κτίρια στο κέντρο της πρωτεύουσας της Νορβηγίας, Όσλο. Η έκρηξη προκάλεσε τον θάνατο οκτώ ατόμων. Στη συνέχεια, μετέβη στην κατασκήνωση της νεολαίας του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος στο νησί Ουτόγια, παριστάνοντας τον αστυνομικό, όπου πραγματοποιώντας μια μαζική σφαγή πυροβόλησε μέχρι θανάτου 69 ακόμη άτομα, πριν τελικά συλληφθεί από τις Νορβηγικές αρχές. Τον Αύγουστο του 2012 καταδικάστηκε για μαζικές δολοφονίες και τρομοκρατία.
Την ημέρα των επιθέσεων, ο Μπρέιβικ δημοσιοποίησε ηλεκτρονικά μια συλλογή κειμένων με τίτλο «2083: Ευρωπαϊκή Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας», περιγράφοντας την ακροδεξιά εξτρεμιστική ιδεολογία του. Σε αυτά, περιγράφει μια κοσμοθεωρία που περιλαμβάνει την ισλαμοφοβία, την υποστήριξη στον «ακροδεξιό Σιωνισμό» και την εναντίωσή του στον φεμινισμό. Στα κείμενα του αποκαλεί το Ισλάμ και τον Πολιτισμικό Μαρξισμό «εχθρούς» , υποστηρίζει τη βίαιη διάλυση των δομών πολυπολιτισμικότητας και ιδιαίτερα της αποκαλούμενης «Ευραραβίας» (έναν πολιτικό νεολογισμό που αναφέρεται σε μια θεωρητική σύνδεση του Ευρωπαϊκού και του Αραβικού κόσμου) και συνηγορεί υπέρ της απέλασης όλων των μουσουλμάνων από την Ευρώπη, με βάση το μοντέλο των διαταγμάτων του Μπένες. Ο Μπρέιβικ υποστήριξε πως το κύριο κίνητρό για τις αγριότητες στις οποίες προέβη ήταν η ευρύτερη δημοσιοποίηση του συγκεκριμένου μανιφέστου στο κοινό.
Το δικαστήριο διόρισε δύο ομάδες για να εξετάσουν ψυχολογικά τον Μπρέιβικ πριν από τη δίκη. Η πρώτη έκθεση των ψυχιάτρων διέγνωσε στον Μπρέιβικ παρανοϊκή σχιζοφρένεια. Αντίθετα, η δεύτερη ψυχιατρική αξιολόγηση, η οποία ανατέθηκε μετά από εκτεταμένες επικρίσεις ειδικών πάνω στην πρώτη έκθεση και δημοσιεύθηκε μία εβδομάδα πριν από τη δίκη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Μπρέιβικ δεν υπήρξε ψυχωτικός, ούτε κατά τη διάρκεια των επιθέσεων ούτε κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης. Αντίθετα, διαγνώστηκε ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας.
Η δίκη του ξεκίνησε στις 16 Απριλίου 2012 και ολοκληρώθηκε, με την απολογία του, στις 22 Ιουνίου του 2012. Στις 24 Αυγούστου 2012 το Επαρχιακό Δικαστήριο του Όσλο εξέδωσε την απόφασή του σύμφωνα με την οποία ο Μπρέιβικ κρίθηκε υγιής ψυχικά και ένοχος για τη δολοφονία 77 ανθρώπων.
Καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκισης με τη μορφή προληπτικής κράτησης, σύμφωνα με την οποία θα εκτίσει την ελάχιστη υποχρεωτική 10ετή φυλάκιση, με περαιτέρω δυνατότητα επέκτασης της κράτησης για όσο διάστημα θεωρείται «κίνδυνος για την κοινωνία», κάτι που σημαίνει πως, πιθανότατα, θα παραμείνει στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής του. Αυτή ήταν και η μέγιστη δυνατή ποινή στη Νορβηγία. Ο Μπρέιβικ ανακοίνωσε ότι δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα του δικαστηρίου και, ως εκ τούτου, δεν αποδέχεται την απόφαση του. Σήμερα παραμένει κρατούμενος στις φυλακές υψίστης ασφαλείας Skien.

1990 - Γκιαϊνκαΐν Νόρμπου, 11ος Παντσέν Λάμα.
Ο Γκιαϊνκαΐν Νόρμπου (13 Φεβρουαρίου 1990) είναι ο 11ος Παντσέν Λάμα.
Υπάρχουν υπόνοιες σχετικά με το ότι είναι εντεταλμένος της κυβέρνησης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ο Τενζίν Γκιάτσο, ο οποίος κατέχει τη θέση του 14ου Δαλάι Λάμα, δεν τον αναγνωρίζει ως νόμιμο διάδοχο και για τη θέση του Παντσέν Λάμα έχει τοποθετήσει ένα άτομο της επιλογής του.

1985 - Δήμος Αναστασιάδης, Έλληνας τραγουδιστής.

1985 - Αλέξανδρος Τζιόλης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1332 - Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος (25 Μαρτίου 1259 - 13 Φεβρουαρίου 1332) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (1282-1328), μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου.

1571 - Μπενβενούτο Τσελίνι, Ιταλός καλλιτέχνης.
Ο Μπενβενούτο Τσελίνι (Benvenuto Cellini, 3 Νοεμβρίου 1500 - 13 Φεβρουαρίου 1571) ήταν Ιταλός χρυσοχόος, γλύπτης, ζωγράφος, σχεδιαστής, στρατιώτης και μουσικός, ο οποίος έγραψε επίσης μία διάσημη αυτοβιογραφία. Πολλά έργα του εκτιμήθηκαν και του χάρισαν μεγάλη φήμη, όπως το τεραστίων διαστάσεων γλυπτό, που απεικονίζει τον Περσέα να κρατά το κεφάλι της Μέδουσας και κοσμεί την Πιάτσα ντε λα Σινιορία της Φλωρεντίας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους της Ιταλικής Αναγέννησης, όχι μόνο για το έργο του αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο έδειχνε να απολαμβάνει τη ζωή.
Παρά το γεγονός ότι πιθανότατα μολύνθηκε από σύφιλη, αλλά και το ότι ορισμένοι πλούσιοι επιχειρηματίες της εποχής επιχείρησαν ανεπιτυχώς να τον δολοφονήσουν, ο Τσελίνι πέθανε διάσημος σε ιδιαίτερα μεγάλη για την εποχή ηλικία 71 ετών.
Περίφημη είναι η αυτοβιογραφία του, που αποκαλύπτει τον εριστικό του χαρακτήρα, την περιπετειώδη του διάθεση και την μεγάλη ιδέα που είχε για τον εαυτό του (La vita di Benvenuto di Maestro Giovanni Cellini, Fiorentino, scritta per lui medesimo) ― ελλην. μετάφρ. Γ.Λεωτσάκος, "ΑΓΡΑ"
Ο γλύπτης είναι ο ήρωας της όπερας του Εκτόρ Μπερλιόζ Benvenuto Cellini (1838)

1693 - Γιόχαν Κάσπαρ Κερλ, Γερμανός συνθέτης

1741 - Γιόχαν Γιόφεφ Φουξ, Αυστριακός συνθέτης

1883 – Ρίχαρντ Βάγκνερ, Γερμανός συνθέτης.
Ο Βίλχελμ Ρίχαρντ Βάγκνερ (γερμανικά: Wilhelm Richard Wagner) γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1813 στη Λειψία και πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου 1883 στη Βενετία της Ιταλίας. Ήταν πρωτοποριακός Γερμανός ρομαντικός συνθέτης, ποιητής και μουσικολόγος του 19ου αιώνα.

1893 - Αντώνιος Παλατιανός, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.
Ο Αντώνιος Παλατιανός (21 Φεβρουαρίου 1833 - 13 Φεβρουαρίου 1893) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Κέρκυρας. Υπήρξε ο πρώτος βουλευτής που ασχολήθηκε με τα θέματα των τυφλών και των κωφαλάλων στην Ελλάδα. και είχε κάνει την πρώτη προσπάθεια να δημιουργήσει μια ελληνική έκδοση του κώδικα Μπράιγ το 1882.
Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Παλατιάνου και καταγόταν από οικογένεια ευγενών, που είχαν έρθει στην Κέρκυρα στα μέσα του 15ου αιώνα από την Κωνσταντινούπολη και το οικογενειακό όνομα είχε γραφτεί το 1555 στο Λίμπρο Ντόρο του νησιού. Ορφάνεψε πολύ νωρίς από πατέρα και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Πίζας στην Ιταλία από όπου και απέκτησε δίπλωμα γιατρού-χειρουργού το 1857.
Εργάστηκε ως γιατρός σε κλινική στην Τοσκάνη για δύο έτη και κατατάχθηκε στο στρατό της Σαρδηνίας συμμετέχοντας στους πολέμους της Ιταλικής ενοποίησης με την πλευρά των Ιταλών και Γάλλων έναντι των Αυστριακών. Σταδιοδρόμησε ως ιατρός αξιωματικός και παρέμεινε στον ιταλικό στρατό μέχρι το 1863 (προήχθη τιμητικά σε αξιωματικό του Στέμματος της Ιταλίας το 1891 και τιμήθηκε με μετάλλια και παράσημα για τη δράση του). Επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του το 1867 και έλαβε μέρος σε πατριωτικές ενέργειες για τη διοργάνωση της Εθνοφυλακής, στο λόχο του πρώτου Δημάρχου Κερκυραίων Νικολάου Μάνεση. Την επόμενη χρονιά ανέλαβε τη διεύθυνση του Σωφρονιστηρίου της Κέρκυρας. Εξελέγη βουλευτής Κερκύρας το 1879. Την περίοδο εκείνη προσβλήθηκε η όρασή του και λίγο μετά υποβλήθηκε σε εγχείριση στην Ιταλία.
Με την περιπέτεια της υγείας του επιδόθηκε στο να βοηθήσει τα άτομα με προβλήματα όρασης. Έτσι, προσπάθησε να ιδρυθεί σχολή τυφλών και να προσαρμόσει την μέθοδο Μπράιγ στην ελληνική γλώσσα. Προσκλήθηκε στη Φλωρεντία σε επιστημονική σύνοδο για την εκπαίδευση των τυφλών, τον Σεπτέμβριο του 1883.
Έγραψε δύο έργα το 1886, με σημαντικότερο το δοκίμιο που αφορά το αλφάβητο Μπράιγ. Το 1888 ανέλαβε πρόεδρος στο Αρσάκειο Παρθεναγωγείο της Κέρκυρας.
Απεβίωσε σε ηλικία 60 ετών στις 13 Φεβρουαρίου 1893. Πεθαίνοντας κατέλιπε κληροδότημα για να δίνονται υποτροφίες σε τυφλούς. Ωστόσο, δεν είναι γνωστό αν δόθηκε η περιουσία του βουλευτή για τον σκοπό εκείνο. Η κηδεία του έγινε από τον ιερό ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα και η ταφή στο Δημοτικό Νεκροταφείο του νησιού.

1899 – Ανδρέας Συγγρός, Έλληνας επιχειρηματίας, πολιτικός και εθνικός ευεργέτης.
Ο Ανδρέας Συγγρός (Κωνσταντινούπολη, 12 Οκτωβρίου 1830 - Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 1899) ήταν Έλληνας τραπεζίτης, πολιτικός και εθνικός ευεργέτης. Ασχολήθηκε πρώτα με το εμπόριο και στη συνέχεια επεκτάθηκε στον τραπεζικό κλάδο φτάνοντας να δανείζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ελλάδα. Με την εγκατάστασή του στην Αθήνα ανέπτυξε σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα εμπλεκόμενος σε ένα από τα πρώτα χρηματιστηριακά σκάνδαλα της Ελλάδας, γνωστό ως Λαυρεωτικά ή Λαυριακά, σκάνδαλο που επέφερε και την πτώση της κυβέρνησης Επαμεινώνδα Δεληγεώργη. Το 1881 ίδρυσε την Τράπεζα Ηπειροθεσσαλίας, στην οποία το ελληνικό κράτος είχε παραχωρήσει το δικαίωμα της έκδοσης και κυκλοφορίας χαρτονομίσματος στις «Νέες Χώρες».
Παράλληλα με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες, ασχολήθηκε, λόγω και της φιλίας του με τον Χαρίλαο Τρικούπη, με την πολιτική, εκλεγόμενος πολλάκις βουλευτής. Θεωρείται ως ο κύριος υπεύθυνος για την πτώση της κυβέρνησης Θεόδωρου Δηλιγιάννη, καθώς και ένας από τους παράγοντες που συνέβαλαν στη χρεοκοπία της Ελλάδας το 1893, αφού επιχείρησε να αποτρέψει τη σύναψη νέου δανείου από την κυβέρνηση Τρικούπη προκειμένου να του παραχωρηθούν νέα τραπεζικά προνόμια και να καταφέρει να γίνει μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε σημαντικές δωρεές σε ευαγή ιδρύματα, ενώ με τη διαθήκη του κληροδότησε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στο ελληνικό κράτος για την κατασκευή νοσοκομείων (Νοσοκομείο «Ανδρέας Συγγρός») και σχολείων και σε εθνικά ιδρύματα. Το φιλανθρωπικό του έργο συνέχισε η σύζυγός του, Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου - Συγγρού, η οποία δώρισε στο ελληνικό δημόσιο το Μέγαρο Ανδρέα Συγγρού και το Κτήμα Συγγρού. O Ανδρέας Συγγρός έχει χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς ως ο πιο ισχυρός άνδρας της εποχής του μετά το Βασιλιά Γεώργιο Α΄ με αμφισβητούμενο ρόλο και αδιαμφισβήτητο φιλανθρωπικό έργο

1902 - Αντώνιος Οικονόμου, Έλληνας αρχαιολόγος.

1946 - Άγγελος Κανελλόπουλος, Έλληνας βιομήχανος.
Ο Άγγελος Κανελλόπουλος (1869 - 13 Φεβρουαρίου 1946) ήταν βιομήχανος.
Γεννήθηκε στο Ζευγολατιό Αιγίου και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Κανελλόπουλου, δημάρχου Αιγίου. Σπούδασε εμπορικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της Αιξ-αν-Προβέν και ακολούθησε επιχειρηματική καριέρα σε τομείς όπως ήταν τα τσιμέντα, η κλωστοϋφαντουργία κ.α. Διετέλεσε μέλος του δ.σ. της τράπεζας της Ελλάδας, πρόεδρος της τράπεζας της Λακωνίας, πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων ενώ το 1910 εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας όπως και το 1915. Την περίοδο 1929 - 1935 ήταν γερουσιαστής. Το 1936 ανέλαβε τα ηνία της εταιρείας «Τιτάν».
Απεβίωσε στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Οικονόμου (Εξ Οικονόμων) και είχε αποκτήσει τρία παιδιά: τον Λεωνίδα, τον Παύλο και τον Κανέλλο Κανελλόπουλο

1951 - Λόιντ Ντάγκλας, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Λόιντ Ντάγκλας (Lloyd Cassel Douglas) (27 Αυγούστου 1877 - 13 Φεβρουαρίου 1951) ήταν Αμερικανός συγγραφέας και ιερέας.
Γεννήθηκε στην Κολούμπια της Ινδιάνα και πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Μονρόεβιλ και το Γουίλμοτ της ίδιας πολιτείας, καθώς και το Φλόρενςτου Κεντάκι, όπου ο πατέρας του, Αλεξάντερ Τζάκσον Ντάγκλας ήταν πάστορας της Ελπιδοφόρου Λουθηρανικής Εκκλησίας. Πέθανε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.
Ο Ντάγκλας υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς της εποχής του, αν και έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα μετά τη συμπλήρωση πενήντα ετών ζωής.
Μετά τη λήψη του Μάστερ του από το κολέγιο του Γουίτενμπεργκ (σημερινό Πανεποιστήμιο του Γουίτενμπεργκ) στο Σπρινγκφιλντ του Οχάιο το 1903, Χειροτονήθηκε πάστορας. Υπηρέτησε στο Βόρειο Μάντσεστερ της Ινδιάνα, στο Λάνκαστερ του Οχάιο και στην Ουάσινγκτον. Από το 1911 έως το 1915, ήταν διευθυντής θρησκευτικών εργασιών στο πανεπιστήμιο της Ουρμπάνα. Τα επόμενα έξι χρόνια, ήταν ιερέας της Πρώτης Ιερατικής Εκκλησίας στο Αν Άρμπορ του Μίσιγκαν, από εκεί βρέθηκε στο Άκρον του Οχάιο, και υπηρέτησε σαν εφημέριος στην Πρώτη Ιερατική Εκκλησία του Άκρον την περίοδο 1920 - 1926, στη συνέχεια στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια και τελικά στην Ηνωμένη Εκκλησία του Αγίου Ιακώβου στο Μόντρεαλ, από τον άμβωνα της οποίας παραιτήθηκε για να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Ο βιογράφος του, Λοιίς Σίφερ (Louis Sheaffer), σχολιάζει, "δεν ανέφερε ποτέ δημόσια γιατί άλλαξε θρησκευτικά δόγματα."
Τα έργα του ήταν ηθικά, διδακτικά και καθαρά θρησκευτικού χαρακτήρα. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Υπέροχη εμμονή, που εκδόθηκε το 1929, γνώρισε άμεση και εντυπωσιακή επιτυχία. Οι κριτικές ανέφεραν ότι η μυθοπλασία του είχε πολλά κοινά με τα επιτυχημένα θρησκευτικά μυθιστορήματα προηγούμενων γενιών όπως το Μπεν Χουρ και το Κβο Βάντις.
Στη συνέχεια έγραψε βιβλία όπως, Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, Πολύτιμος κίνδυνος, Πράσινο φως, Λευκά εμβλήματα, Αμφισβητούμενο Πέρασμα, Πρόσκληση στη ζωή, Το μυστικό ταξίδι του δόκτορα Χάντσον, Ο Χιτών, και Ο μεγάλος ψαράς. Ο Χιτών πούλησε περισσότερα από δύο εκατομμύρια, χωρίς επανέκδοση. Ο Ντάγκλας πώλησε τα δικαιώματα για κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, ωστόσο η ταινία με πρωταγωνιστή τον Ρίτσαρντ Μπάρτον δε γυρίστηκε παρά το 1953, δύο χρόνια μετά το θάνατο του Ντάγκλας.
Η δική του άτυχη εμπειρία με τον κινηματογράφο ήταν όταν εξέδωσε το Μεγάλο ψαρά σαν συνέχεια στον Χιτώνα, διευκρινίζοντας ότι Ο μεγάλος ψαράς θα ήταν το τελευταίο του μυθιστόρημα, και θα επέτρεπε να γίνει κινούμενη εικόνα, να χρησιμοποιηθεί στο ραδιόφωνο, να πετσοκοπεί ή να γίνει συνέχειες. Τελικά, Ο μεγάλος ψαράς γυρίστηκε το 1959, με πρωταγωνιστή τον Χάουαρντ Κιλ στο ρόλο του Απόστολου Πέτρο, σε έναν από τους λίγους τηλεοπτικούς του ρόλους που δεν να τραγουδά.
Το τελευταίο του βιβλίο ήταν το αυτοβιογραφικό Time To Remember στο οποίο περιγράφονταν τα παιδικά του χρόνια και η προετοιμασία του για την ιεροσύνη. Πέθανε πριν καταφέρει να γράψει το δεύτερο μέρος αλλά το πόνημα ολοκληρώθηκε στο βιβλίο Το σχήμα της Κυριακής από τις κόρες του, Βιρτζίνια Ντάγκλας Ντόσομ και Μπέτυ Ντάγκλας Ουίλσον.
Ο Ντάγκλας είναι θαμμένος στο κοιμητήριο του πάρκου Forest Lawn Memorial στο Γκλεντέιλ της Καλιφόρνια.

1964 - Βέρνερ Χάιντε, Γερμανός ψυχίατρος.
Ο Βέρνερ Χάιντε (Werner Heyde, Φορστ, 25 Απριλίου 1902 - φυλακή του Μπούτσμπαχ, 13 Φεβρουαρίου 1964), γνωστός και με το ψευδώνυμο Φριτς Ζαβάντε (Fritz Sawade), ήταν Γερμανός ψυχίατρος, μέλος του NSDAP από το 1933 και της Γκεστάπο, της οποίας υπήρξε σύμβουλος. Ήταν ένας από τους βασικούς οργανωτές του Προγράμματος Ευθανασίας Τ4.

1980 - Ντέιβιντ Γιάνσεν, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Ντέιβιντ Γιάνσεν (David Janssen, πραγματικό όνομα David Harold Meyer, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Davey, 27 Μαρτίου 1931, Naponee, Νεμπράσκα, ΗΠΑ - 13 Φεβρουαρίου 1980, Malibu, Καλιφόρνια) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, ο οποίος γνώρισε μεγάλη επιτυχία σαν Dr. Richard Kimble στο τηλεοπτικό σίριαλ "The Fugitive" (1963 - 1967) όπως και με τη συμμετοχή του στη δημοφιλή σειρά "Harry O" (1973).
Η οικογένειά του τον προόριζε από νωρίς για ηθοποιό, όπως και έγινε. Γιαυτό το λόγο άλλωστε μετακόμισαν στο Χόλιγουντ, όταν ο μικρός Ντέιβιντ ήταν ακόμη στην εφηβεία. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο "Fairfax", όπου και έδειξε την έφεσή του για την υποκριτική. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στην ηλικία των 14 ετών, στο έργο "It's a Pleasure" (1945). Στα είκοσί του χρόνια υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία "20th Century-Fox", ωστόσο η συνεργασία δεν προχώρησε καθώς η εξωτερική του εμφάνιση κρίθηκε ακατάλληλη.
Ο Γιάνσεν στράφηκε τότε στην εταιρεία "Universal" με την οποία αναδείχθηκε από την αρχή της δεκαετίας του '50 πρωταγωνιστώντας σε υποστηρικτικούς ρόλους σε 32 ταινίες, πριν συμμετάσχει στη σειρά "Private Detective" (1957 - 1960). Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήρθε στα 1963 με τη σειρά "The Fugitive", όπου υποδυόταν έναν γιατρό τον οποίο καταδίωκε πεισματικά ένας αστυνομικός για το φόνο της γυναίκας του. Με τη σειρά του, ο Γιάνσεν καταδίωκε τον πραγματικό φονιά, ένα μονόχειρα εγκληματία προκειμένου να αποδείξει την αθωότητά του.
Παντρεύτηκε δυο φορές αλλά δεν απέκτησε παιδιά, καθώς πέθανε πρόωρα σε ηλικία μόλις 48 ετών, από ανακοπή καρδιάς.

1991 - Ηλίας Μαριολόπουλος, Έλληνας επιστήμονας και ακαδημαϊκός.
Ο Ηλίας Μαριολόπουλος ( Αθήνα, 1900- Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 1991) ήταν Έλληνας φυσικός και ακαδημαϊκός. Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη μελέτη του κλίματος της Ελλάδας. Θεωρείται "πατέρας" της σύγχρονης ελληνικής μετεωρολογίας και κλιματολογίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, με καταγωγή από τα Μαγούλιανα Αρκαδίας. Σπούδασε Φυσική και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, από όπου απέκτησε τίτλο μάστερ. Στην Αγγλία έλαβε και δίπλωμα στη Μετεωρολογία. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία, από όπου απέκτησε άλλα δύο διπλώματα.
Το Δεκέμβριο του 1925 διορίστηκε τμηματάρχης στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (όπου ίδρυσε την πρώτη ελληνική υπηρεσία για τη μέτρηση του ατμοσφαιρικού ηλεκτρισμού) και τρία χρόνια αργότερα εξελέγη τακτικός καθηγητής της Μετεωρολογίας και Κλιματολογίας στη Φυσικομαθηματική Σχολή στο νεοσύστατο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Η εν λόγω έδρα ήταν η πρώτη στα ελληνικά πανεπιστημιακά χρονικά στον τομέα εκείνο. Το 1939 τον βρίσκει καθηγητή Μετεωρολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1959 ως το 1960 ήταν κοσμήτορας στο εν λόγω πανεπιστήμιο.
Εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1965 και πρόεδρός της το 1973.
Μετά το τέλος της πανεπιστημιακής του καριέρας εισηγήθηκε στην Ακαδημία και οργάνωσε το 1977 το Κέντρο Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας.
Κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 16 Φεβρουαρίου 1991. Άφησε πλήθος έργων, όπως μελέτες.
Με πρωτοβουλία της συζύγου του, Αικατερίνης-Νίνας Ηλία Μαριολοπούλου, ιδρύθηκε ίδρυμα που φέρει το όνομά του με σκοπό ανάμεσα στα άλλα να προαχθούν οι επιστήμες της ατμόσφαιρας, όπως η μετεωρολογία και να βραβευτούν οι νέοι που ασχολούνται με τις επιστήμες αυτές.

1994 - Φίλων Αρίας, Έλληνας στιχουργός.
Ο Φίλων Αρίας (πραγματικό ονοματγεπώνυμο Θεόφιλος Αριστόπουλος)(14 Αυγούστου 1915 - 13 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Έλληνας κονφερανσιέ, ζωγράφος, ποιητής και στιχουργός. Μεσουράνησε τις δεκαετίες του ' 40 και του ' 50. Προερχόταν από τη Μάντρα του Αττίκ και ήταν συνεχιστής του. Στα μέσα της δεκαετίας του ' 40 είχε θίασο μαζί με τον Οικονομίδη, στον οποίο μετείχαν και πολλοί γνωστοί κωμικοί, όπως ο Γιάννης Σπαρίδης. Έγραψε πολύ γνωστά τραγούδια, όπως το Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά. Σε συνεργασία με τον Τώνη Μαρούδα έγραψε το τραγούδι "Μας φτάνει μόνο ένα κύμα στο ακρογιάλι". Απεβίωσε σε ηλικία 78 ετών στις 13 Φεβρουαρίου 1994 και κηδεύτηκε στη Ραφήνα. Απέκτησε ένα γιο,το γνωστό σκηνοθέτη Κώστα Αριστόπουλο και μία κόρη, την τραγουδίστρια Μαρία Αριστοπούλου. Σύζυγός του υπήρξε η ηθοποιός και τραγουδίστρια Μαρία Γκόπη, αδελφή του επίσης ηθοποιού Βασίλη Γκόπη.

2005 - Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ, Ελληνίδα πεζογράφος.
Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ (1920-2005) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας.
Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1920. Κόρη του Μιχάλη Γκρίτζη και της Ελένης Σάλαρη, τέλειωσε το Γυμνάσιο με μαθήματα κατ’ οίκον, ενώ ασχολήθηκε για λίγο με το χορό. Το 1942 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μα σε σύντομο διάστημα εγκατέλειψε τις σπουδές της και στράφηκε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών για την εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας. Συγχρόνως έπαιρνε μαθήματα φωνητικής στο Ελληνικό Ωδείο. Το 1939 παντρεύτηκε το Γάλλο λόγιο και φιλέλληνα Ροζέ Μιλλιέξ ο οποίος ήταν δάσκαλός της στο Γαλλικό Ινστιτούτο και με τον οποίο απέκτησε δυο παιδιά.
Ήταν μέλος της Ακαδημίας Ρασίν (Racine) του Παρισιού και από το 1981 πρόεδρος στη «Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων»[1], ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Πεν Κλαμπ, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου, της Εταιρείας Κριτικών και Εικαστικών Τεχνών και της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων στην οποία ήταν πρόεδρος από το 1981 ως το 1986. Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος, το βραβείο των Δώδεκα, το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος και το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Την πρώτη της επίσημη λογοτεχνική εμφάνιση πραγματοποίησε το 1945 με δημοσιεύσεις διηγημάτων της στο περιοδικό «Ελεύθερα Γράμματα». Κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχε παράνομα κυκλοφορήσει μια μετάφραση του έργου του Ζαν Μπριλέ Βερκόρ «Η σιωπή της θάλασσας», ενώ ασχολήθηκε επίσης με θεατρικές μεταφράσεις. Το 1947 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Πλατεία Θησείου». Το 1973 εκδίδεται από τον Κέδρο το βιβλίο της με τίτλο «Σπαράγματα» το οποίο είναι μέρος του αρχείου της το οποίο σώθηκε από την κατάσχεση της Δικτατορίας.
Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Φεβρουαρίου 2005.

2006 – Αντρέας Κατσούλας, Ελληνοαμερικανός ηθοποιός
Ο Ανδρέας Κατσούλας (Andreas Katsulas, Σαιντ Λούις, Μισσούρι, 18 Μαΐου 1946 - Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, 13 Φεβρουαρίου 2006) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ελληνικής καταγωγής. Έγινε πολύ γνωστός από την τηλεοπτική σειρά Babylon 5.
Πριν από την τηλεοπτική του καριέρα ο Κατσούλας αφοσιώθηκε στο θέατρο και σπούδασε θεατρική στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνας. Από το 1971 μέχρι το 1986 εργάστηκε για τον μεγάλο Άγγλο σκηνοθέτη Πήτερ Μπρουκ.
Έγινε γνωστός από την κινηματογραφική ταινία Ο Φυγάς (The Fugitive, 1993), όπου υποδυόταν τον κακοποιό Σάικς. Τον γνωστότερο ρόλο του έπαιξε όμως στην σειρά επιστημονικής φαντασίας Babylon 5, όπου έπαιξε τον πρέσβη των Ναρν, Τζι Καρ (G'Kar). Είχε πολυάριθμους ρόλους και σε άλλες σειρές όπως π.χ. στην σειρά Star Trek: The Next Generation, όπου υποδυόταν τον Commander Tomalak των Ρομυλιανών. Επίσης έπαιξε και στη σειρά NYPD Blue.
Ο Ανδρέας Κατσούλας πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία 59 ετών.

2013 - Κωνσταντίνος Ντέρος, Έλληνας πολιτικός.

2014 - Παναγής Γεράκης, Έλληνας πολιτικός.

2016 - Άντονιν Σκαλία, Αμερικανός δικαστής.
Ο Άντονιν Σκαλία (Antonin Gregory Scalia, 11 Μαρτίου 1936 - 13 Φεβρουαρίου 2016) ήταν Αμερικανός δικαστής που διετέλεσε μέλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ την περίοδο 1986 - 2016.
Γεννήθηκε στο Τρέντον του Νιου Τζέρσεϊ και ήταν γιος του Σαλβατόρ Σκαλία, Ιταλού μετανάσταση από την Σικελία και καθηγητή στο Brooklyn College, και της Κάθριν Σκαλία, δασκάλας. Σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν, απ'όπου αποφοίτησε το 1957, και νομικά στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, απ'όπου αποφοίτησε το 1960. Ιδιώτευσε ως δικηγόρος εργαζόμενος στη διεθνή δικηγορική εταιρεία Jones, Day, Cockley and Reavis στο Κλίβελαντ, το 1967 όμως εγκατέλειψε την σταδιοδρομία του για να γίνει καθηγητής νομικών στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Το 1971 διορίστηκε από τον Ρίτσαρντ Νίξον πρόεδρος του Γραφείου Πολιτικής Τηλεπικοινωνιών, και το 1974 διορίστηκε, από την Γερουσία, στην θέση του βοηθού γενικού εισαγγελέα στο γραφείο της νομικής υπηρεσίας, η οποία είναι υπεύθυνη για την νομική υποβοήθηση του Προέδρου των ΗΠΑ. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι και το 1977, οπότε και αντικαταστάθηκε. Από το 1977 έως το 1982 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο με μικρά διαλείμματα.
Το 1982 διορίστηκε μέλος του Ομοσπονδιακού Εφετείου της περιοχής Κολούμπια παραμένοντας μέχρι και το 1986. Το ίδιο έτος, ύστερα από πρόταση του Ρόναλντ Ρήγκαν, εξελέγη, από την Γερουσία, μέλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Ως μέλος του υπήρξε ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της συντηρητικής πλευράς τασσόμενος κατά των εκτρώσεων, της απαγόρευσης της θανατικής ποινής αλλά και των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Ο ίδιος θεωρούσε ότι το Σύνταγμα έπρεπε να ερμηνεύεται με βάση τις σκέψεις και τις θεωρήσεις αυτών που το συνέταξαν και δεν δεχόταν την θεωρία περί εξέλιξης του ίδιου του συντάγματος. Ήταν πιστός οπαδός της Καθολικής θρησκείας.
Απεβίωσε στις 12 Φεβρουαρίου 2016. Ήταν παντρεμένος και είχε εννέα παιδιά.

2017 - Γιώργος Ιωάννου, ήταν Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης. Γεννήθηκε το 1926 στην Αθήνα. Θεωρείται βασικός εκπρόσωπος και πρωτοπόρος της Ποπ Αρτ στην Ελλάδα. (10 Δεκεμβρίου 1926 - 13 Φεβρουαρίου 2017)

Στο έργο του, που κινείται στο χώρο της Ποπ Αρτ και των κόμικς με διάχυτη την κριτική παραστατικότητα, έχει δημιουργήσει ένα χαρακτηριστικό προσωπικό ιδίωμα. Ενδιαφερόμενος για το τοπίο, τη νεκρή φύση, τα εσωτερικά αλλά και την ανθρώπινη μορφή, ακολούθησε στα πρωιμότερα έργα του τις αντιλήψεις του ιμπρεσιονισμού. Στη συνέχεια, υιοθετώντας χαρακτηριστικά της ποπ αρτ και χρησιμοποιώντας την τεχνική των κόμικς, στράφηκε στη σάτιρα της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, δημιουργώντας συνθέσεις με σουρεαλιστική ατμόσφαιρα και συμβολικούς υπαινιγμούς.

Έκανε σπουδές ζωγραφικής στην Αθήνα με δασκάλους τους Κωστή Ηλιάδη και Θεόδωρο Δρόσο και στη συνέχεια στο Παρίσι στην Académie Julian στα εργαστήρια των Caude Schurr και Mac Avoy. Ακολούθησαν πολλά ταξίδια μελέτης στα καλλιτεχνικά κέντρα της Ευρώπης, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία.

Η πρώτη ατομική παρουσίαση του στην Αθήνα έγινε στη γκαλερί Ζυγός τον Οκτώβριο του 1959. Ακολούθησαν 23 ατομικές παρουσιάσεις σε γκαλερί της Αθήνας και του εξωτερικού όπως στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Οστάνδης, στη γκαλερί Isy Brachot, Βρυξέλλες -της οποίας υπήρξε μόνιμος συνεργάτης- και στη γκαλερί Pagani, Μιλάνο, μεταξύ άλλων.

Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ανάμεσα στις οποίες η [(Μπιενάλε της Βενετίας)] το 1970 και τα Ευρωπάλια στις Βρυξέλλες το 1982. Στις αίθουσες τέχνης Isy Brachot (Βρυξελλες), Grosvenor Galleries Λονδίνο, Εnglish Speaking Union (Εδιμβούργο), Ateneui Roman (Boυκουρέστι), C.N.A Gallery (Σικάγο), κ.α.

Η δουλειά του έχει βραβευθεί μεταξύ άλλων στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό Prix Europa de Peinture de la Ville d Ostende με έπαθλο ατομική έκθεση στο Μουσείο Καλών Τεχνών της Οστάνδης. Μεταξύ των μελών της κριτικής επιτροπής ήταν οι Hodin, Apollonio, Argan, Penrose, Restany και Matney.

Η καλλιτεχνική του δημιουργία περιλαμβάνει επίσης ενασχόληση με τη χαρακτική, στο πλαίσιο της οποίας εκδόθηκε το "Λεύκωμα 1940-1974" με εκατό μονοτυπίες εμπνευσμένες από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση, τον Εμφύλιο και τη Δικτατορία.

Το 2001 κυκλοφόρησε το φωτογραφικό λεύκωμα “Η Αθήνα μέσα από τις καρτ ποστάλ του παρελθόντος”.

Έχει ασχοληθεί με την μελέτη θεμάτων τέχνης και κείμενα του έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο και περιοδικό αθηναϊκό τύπο.

Έργα του έχουν αγοραστεί από Μουσεία, Πινακοθήκες, Οργανισμούς, όπως το Μusee des Beaux Arts d' Ostende, την Εθνική Πινακοθήκη, την Πινακοθήκη της Ρόδου, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, τη γκαλερί House of Ritchie του Τορόντο, τη Στέγη Καλών Τεχνών και Γραμμάτων, τα Υπουργεία Παιδείας, Προεδρίας Κυβερνήσεως, Πολιτισμού. Επίσης έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στο Βέλγιο, Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Καναδά.

Το 2012 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του καλλιτεχνικού του έργου.

 

Σαν σήμερα 14 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Παγκόσμιες ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα του Γάμου
Διεθνής Ημέρα Προσευχής για τους Πάσχοντες από Αυτισμό
Ευρωπαϊκή Ημέρα Σεξoυαλικής Υγείας
Ημέρα των Ερωτευμένων (Αγίου Βαλεντίνου)
Παγκόσμια Ημέρα Συγγενών Καρδιοπαθειών

Εορτάζουν
Ουαλεντίνου Ιερομάρτυρος και Ουαλεντίνου επισκόπου, (Βαλεντίνος, Βαλεντίων, Βαλεντίνο, Ντίνος, Βαλεντίνη, Βαλεντίνα, Ντίνα)

14 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1349: Περίπου 2.000 Εβραίοι καίγονται ζωντανοί από εξαγριωμένους χριστιανούς στο Στρασβούργο. Είχαν θεωρηθεί υπεύθυνοι για την επιδημία βουβωνικής πανώλης, που έπληξε την πόλη.

1477: Η Μάργκερι Μπρους στέλνει στον Τζον Πάστον το πρώτο ερωτικό γράμμα, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου. Απευθυνόταν Στον Αγαπημένο μου Βαλεντίνο.

1778: Για πρώτη φορά η σημαία των ΗΠΑ, η αστερόεσσα, κυματίζει σε αμερικανικό πλοίο, το οποίο ταξιδεύει στο εξωτερικό.

1824: Στάση των αντικυβερνητικών στην Τριπολιτσά, κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Διχασμού στην Επανάσταση. Νεκροί και από τις δύο πλευρές.

1842: Στη Νέα Υόρκη οπαδοί του συγγραφέα Κάρολου Ντίκενς πραγματοποιούν μεγάλο χορό προς τιμήν του, ο οποίος επισκέπτεται από τον Ιανουάριο τις ΗΠΑ. Την εκδήλωση την ονόμασαν Βoz Ball, από το ψευδώνυμο, που χρησιμοποιούσε ο Ντίκενς σε παλιότερα έργα του.

1849: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζέιμς Νοξ Πολκ γίνεται ο πρώτος εν ενεργεία αμερικάνος πρόεδρος που φωτογραφίζεται.

1876: Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ εφαρμόζει μια πατέντα για τηλέφωνο.

1896: Ο Εβραίος δημοσιογράφος Τέοντορ Χερτζλ, ο ιδρυτής του Σιωνισμού, δημοσιεύει το μανιφέστο Der Judenstaat (Το κράτος των Εβραίων), σηματοδοτώντας την εμφάνιση του σιωνισμού.

1898: Αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του βασιλιά Γεωργίου Α’ στην περιοχή του Αναλάτου (σημερινό Άγιο Σώστη).

1900: Ο Tσάρος, αντί άλλης ανταπόκρισης στη διεθνή αξίωση περί ανεξαρτησίας της Φινλανδίας, δίνει εντολή για μεγαλύτερο αυτοκρατορικό έλεγχο επί της σκανδιναβικής χώρας.

1902: Στην Τεργέστη της Ιταλίας επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος, καθώς οι απεργίες για μείωση του ωραρίου εργασίας εξελίσσονται σε αιματηρή εξέγερση.

1903: Μία ακόμα εξέγερση για το σταφιδικό ζήτημα των αγροτών της Ηλείας, με πρωτεργάτη το Γεώργιο Παπαστασινό. H κυβέρνηση Θεοτόκη αρνείται να ικανοποιήσει το αίτημα για το μονοπώλιο της σταφίδας. Έτσι, οι αγρότες οπλισμένοι και με μαύρες σημαίες και το σύνθημα «Μονοπώλιο ή Θάνατος», μπαίνουν στον Πύργο. Μαζί τους ενώνονται οι έμποροι και οι επαγγελματίες της πόλης, οι οποίοι κλείνουν τα καταστήματά τους. Οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν σιδηροδρομικό συρμό και επιχειρούν να τον οδηγήσουν στην Αθήνα, αλλά εμποδίζονται από το Ιππικό λίγο έξω από την Πάτρα.

1913: Σε απεργία κατέρχονται οι καπνεργάτες της Ηλείας, που βρίσκονται σε οικτρή οικονομική κατάσταση.

1918: Η Σοβιετική Ένωση υιοθετεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο, ενώ μέχρι τώρα εφήρμοζε το Ιουλιανό.

1924: Η εταιρεία Computing Tabulating Recording Corporation (CTR) μετονομάζεται σε International Business Machines Corporation (IBM).

1925: Στη Γερμανία, η κυβέρνηση αίρει την κατάσταση ανάγκης στη Βαυαρία και επαναφέρει στη νομιμότητα το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ.

1927: Πρεμιέρα της πρώτης ταινίας μυστηρίου του Άλφρεντ Χίτσκοκ με τίτλο «Ο ενοικιαστής».

1929: Η «σφαγή του Αγίου Βαλεντίνου». Επτά μέλη της συμμορίας του Αλ Καπόνε σκοτώνουν άλλα τόσα μέλη της συμμορίας του Μπαγκς Μόργκαν, σε ένα γκαράζ του Σικάγο.

1938: Η Χέντα Χόπερς αποκτά δική της κουτσομπολίστικη στήλη στην εφημερίδα "Los Angeles Times", ενώ στη συνέχεια δημιούργησε και ραδιοφωνική εκπομπή.

1939: Το γερμανικό Γ Ράιχ καθελκύει το θωρηκτό "Βίσμαρκ", το "τελειότερο στον κόσμο".

1940: Οι Βρετανοί ανακοινώνουν ότι, θα οπλίσουν τα εμπορικά πλοία.

1941: Η Βουλγαρία αποδέχεται τη ναζιστική κατοχή.

1942: Ξεκινά η αντιφασιστική ραδιοφωνική σειρά "Αυτός είναι πόλεμος", η οποία διαρκεί 13 εβδομάδες και μεταδίδεται από το ABC, NBC και CBS. Στη σειρά πρωταγωνιστούν ο Τζέιμς Στιούαρτ, ο Ντάγκλας Φέρμπανκς ο νεώτερος, και ο Τάιρον Πάουερ, οι οποίοι προβάλλουν τον Στρατό, το Ναυτικό, και την Πολεμική Αεροπορία.

1943: Οι Σοβιετικοί κυριεύουν και ξαναπαίρνουν το Ροστόφ, το Βοροσίλνγκραντ και το Κράσνι Σούλιν, τα οποία κατείχαν οι Γερμανοί.

1945: Η Χιλή, το Εκουαδόρ, η Παραγουάη και το Περού γίνονται μέλη των Ηνωμένων Εθνών.

1949: Συγκαλείται για πρώτη φορά η Κνεσέτ, το ισραηλινό Κοινοβούλιο.

1950: Ο Στάλιν και ο Μάο υπογράφουν συμφωνία φιλίας και αλληλοβοήθειας μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Κίνας, διάρκειας 30 χρόνων.

1956: Αρχίζει το 20ο συνέδριο του Σοβιετικού Κομουνιστικού Κόμματος. Κατά τη διάρκειά του, ο Νικίτα Χρουστσόφ αποκηρύσσει την προσωπολατρία του Ιωσήφ Στάλιν και κηρύσσει την «αποσταλινοποίηση».

1962: Για πρώτη φορά μπαίνει τηλεοπτική κάμερα στον Λευκό Οίκο και παρουσιάζει το εσωτερικό του. Οικοδέσποινα είναι η πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Τζάκι Κένεντι.

1963: Ο Χάρολντ Ουίλσον εκλέγεται αρχηγός του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία.

1966: Ο Λιβανέζος Ρικ Μάουντ είναι ο πρώτος (high school) άνδρας αθλητής, που φωτογραφίζεται για το εξώφυλλο του "Sports Illustrated".

1971: Η Μόσχα ανακοινώνει νέο 5ετές πρόγραμμα, με στόχο την αύξηση της παραγωγής ειδών κατανάλωσης.

1979: Στην Καμπούλ του Αφγανιστάν, Μουσουλμάνοι εξτρεμιστές απαγάγουν τον πρέσβη των ΗΠΑ, Αντολφ Νταμπς, ο οποίος αργότερα σκοτώνεται κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών μεταξύ των απαγωγέων και αστυνομικών.

1981: Στη Νάπολι της Ιταλίας σεισμός σκοτώνει 2.916 ανθρώπους.

1982: Ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν υπόσχεται να εθνικοποιήσει τράπεζες και βιομηχανίες της Γαλλίας.

1983: Στην Κύπρο, Πρόεδρος για νέα πενταετή θητεία ανακηρύσσεται ο Σπύρος Κυπριανού.

1987: Φεύγει από τη ζωή ο κορυφαίος Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης Κάρολος Κουν. Ήταν θεατρικός σκηνοθέτης, γνωστός για τις παραστάσεις του αρχαίων έργων. Έγινε διάσημος σε όλη την Ευρώπη με τις πολιτικές κωμωδίες του Αριστοφάνη. Το 1942 ίδρυσε το πειραματικό Θέατρο Τέχνης και τη δραματική σχολή που φέρει το όνομά του.

1988: Ο 50χρονος Μπόμπυ Αλισον γίνεται ο γηραιότερος νικητής της Ντεϊτόνα 500 με τη νίκη του επί του 26χρονου γιου του Νταβεϊ.

1989: Μπαίνει σε τροχιά ο πρώτος από τους 24 δορυφόρους του Global Postioning System.

1990: Έκθεση της KGB αναφέρει ότι κατά τη σταλινική περίοδο εκτελέστηκαν 786.000 άνθρωποι.

1991: Στη Βραζιλία, 157 άτομα χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού στο Ρίο ντε Τζανέιρο, τα 74 εκ των οποίων δολοφονήθηκαν κάτω από άγνωστες συνθήκες.

1991: Ελλάδα και Αλβανία συμφωνούν ότι, είναι προς αμοιβαίο συμφέρον οι Έλληνες της μειονότητας να παραμείνουν στην πατρώα γη και ότι, μπορούν να επιστρέψουν χωρίς επιπτώσεις, όσοι έφυγαν στην Ελλάδα.

1992: Στη Θεσσαλονίκη, εκατοντάδες χιλιάδες άτομα συμμετέχουν στο Παμμακεδονικό Συλλαλητήριο για το Σκοπιανό.

1993: Το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων μεταδίδει ότι, η θρησκευτική απόφαση, που καταδικάζει σε θάνατο τον συγγραφέα Σαλμάν Ρούσντι, είναι αμετάκλητη.

1993: 120 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, υπογράφουν στο Παρίσι τη σύμβαση για την κατάργηση των χημικών όπλων. Την ίδια ημέρα ο Γλαύκος Κληρίδης κερδίζει τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο, συγκεντρώνοντας το 50,3% των ψήφων, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά και νικάει τον αντίπαλό του Γιώργο Βασιλείου.

1994: Εκτελείται ο Ουκρανός κατά συρροή δολοφόνος Αντρέι Τσικατίλο, ο "χασάπης του Ροστόφ", που καταδικάστηκε για το βιασμό και τη δολοφονία 52 αγοριών και κοριτσιών το διάστημα 1978-1990.

1995: Μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστη επιγραφή, που βρέθηκε στην Καστοριά, θεωρείται το παλιότερο οργανωμένο κείμενο, που βρέθηκε στην Ευρώπη και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια.

1997: Ο Ραούφ Ντενκτάς επαναφέρει την απειλή για εποικισμό του Βαρωσιού.

1999: Ο Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ καταρρίπτει το δικό του 15ο παγκόσμιο ρεκόρ στα 5000μ με 12:50.38 στο BUPA Grand Prix κλειστού στίβου.

2002: Το ΝΑΤΟ ευθύνεται για το θάνατο χιλιάδων άμαχων πολιτών. Η Σερβία δεν άρχισε κανένα πόλεμο", ισχυρίζεται ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, κατά την έναρξη της απολογίας του. Ο Μιλόσεβιτς υπογραμμίζει τον ηρωικό χαρακτήρα της άμυνας των Σέρβων εναντίον των αεροπορικών επιδρομών του ΝΑΤΟ κατά της χώρας του, ενώ αρνείται ότι είχε οποιοδήποτε σχέδιο εκδίωξης των Αλβανών από το Κόσοβο. Ο Σέρβος ηγέτης ζητά από τον Γάλλο Πρόεδρο Ζακ Σιράκ να καταθέσει για τα γεγονότα στη Γιουγκοσλαβία.

2003: Πεθαίνει η Ντόλι, το πρώτο κλωνοποιημένο πρόβατο, που είχε «γεννηθεί» 10 χρόνια πριν στη Σκοτία.

2004: Στη Μόσχα οροφή καταρρέει σε πάρκο ψυχαγωγίας και σκοτώνει 25 άτομα.

2006: Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ανακοινώνει τον πρώτο ανασχηματισμό της κυβέρνησής του. Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών.

2008: Σε Πανεπιστήμιο του Ιλινόι οπλισμένος άντρας σκοτώνει 5 άτομα και στη συνέχεια αυτοκτονεί.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1483 - Μπαμπούρ, Μογγόλος αυτοκράτορας.

1614 - Τζον Ουίλκινς, Άγγλος λόγιος και κληρικός.

1722 - Γκέοργκ Κρίστιαν Φύκσελ, Γερμανός γεωλόγος.
Ο Γκέοργκ Κρίστιαν Φύκσελ (γερμανικά: Georg Christian Füchsel, Ιλμενάου, 14 Φεβρουαρίου 1722 - Ρούντολσταντ, 20 Ιουνίου 1773) ήταν Γερμανός ιατρός και στη συνέχεια γεωλόγος. Θεωρείται ο πρωτοπόρος στην ανάπτυξη της στρωματογραφίας και στη μελέτη των γεωλογικών στρωμάτων της πατρίδας του.
Ο Φύκσελ ξεκίνησε την ιατρική του πρακτική το 1756 ενώ τον επόμενο χρόνο ανέλαβε την οργάνωση των φυσιογνωστικών συλλογών του Φρειδερίκου Καρόλου (του τελευταίου πρίγκηπα του γερμανικού πριγκιπάτου του Σβάρτσμπουργκ - Ρούντολστατ) του οποίου από το 1767 υπήρξε ο προσωπικός και ανακτορικός ιατρός. Τρία χρόνια μετά ανέλαβε διευθυντής βιβλιοθηκονόμος του πριγκιπάτου. Σ΄ αυτόν οφείλεται η ιδέα της στρωματογραφικής μελέτης των γεωλογικών σχηματισμών και υπήρξε από τους πρώτους στη καταγραφή μετρήσεων τομών στρωσιγενών πετρωμάτων.
Ο Φύκσελ είναι και ο πρώτος που εξέδωσε γεωλογικό χάρτη της Γερμανίας και των πέριξ αυτής περιοχών.

1763 - Ζαν Βικτόρ Μορό, Γάλλος στρατηγός.
Ο Ζαν Βικτόρ Μορό (γαλλ. Jean Victor Marie Moreau) ήταν Γάλλος στρατηγός, ο οποίος γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1763 στην Μορλέ (Morlaix (Finistère)) και πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου 1813. Το σώμα του είναι θαμμένο κοντά στην Καθολική Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, στην Αγία Πετρούπολη, μαζί με το σώμα του Αλεξάντερ Βασίλεβιτς Σουβόροφ, τον οποίο είχε αντιμετωπίσει στην εκστρατεία του τελευταίου στην Ιταλία.

1794 - Φρανκ Χέιστινγκς, Άγγλος πλοίαρχος.
Ο Φραγκίσκος Άστιγξ (εξελληνισμένο όνομα του Φρανκ Άμπνεϋ Χέιστινγκς, αγγλικά: Frank Abney Hastings, 14 Φεβρουαρίου 1794 - 1 Ιουνίου 1828), ήταν Βρετανός αξιωματικός του ναυτικού και Φιλέλληνας που συμμετείχε στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Συμμετείχε στη ναυμαχία του Τραφάλγκαρ αλλά αργότερα εγκατέλειψε το βρετανικό ναυτικό και έζησε στη Γαλλία για έναν χρόνο. Ήταν ένας εξ αυτών που οραματιζόταν «μια τεχνολογική επανάσταση για τη σωτηρία της Ελλάδας». Επέμενε πως τα ατμόπλοια θα βοηθούσαν αποτελεσματικά. Είχε αντιληφθεί το τακτικό πλεονέκτημα των ατμοπλοίων της εποχής έναντι των ιστιοφόρων σε συνθήκες άπνοιας.
Στις 12 Μαρτίου 1822 έφυγε από τη Μασσαλία με προορισμό την Ελλάδα και τον Απρίλιο έφθασε στην Ύδρα. Θα προτείνει την αγορά και εξοπλισμό μεταχειρισμένων εμπορικών πλοίων κόστους 10.000 στερλινών. Συμμετείχε σε πολλές ναυμαχίες κατά τη διάρκεια της επανάστασης και απέκτησε, με χρήματα του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου, το δικό του πλοίο, την Καρτερία, την οποία επάνδρωσε με μικτό πλήρωμα Ελλήνων, Βρετανών και Σουηδών. Τραυματίστηκε θανάσιμα στον αριστερό βραχίονα σε σύγκρουση στο Αιτωλικό στις 11 Μαΐου του 1828. Πέθανε στο λοιμοκαθαρτήριο της Ζακύνθου, λίγες ημέρες αργότερα, στις 20 Μαΐου και θάφτηκε στον Πόρο.
Ο στρατηγός Γκόρντον, που υπηρέτησε στον πόλεμο και έγραψε την ιστορία του, αναφέρει σχετικά: Αν υπήρχε κάποιος πραγματικά χρήσιμος Φιλέλληνας αυτός ήταν ο Χέιστινγκς. Δεν πληρωνόταν, και ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του για να συντηρεί την Καρτερία. Μάλιστα ήταν αυτός ο οποίος αγόρασε και τα πυροβόλα του πλοίου αυτού. Το πλοίο του, επίσης, ήταν το μοναδικό του Ελληνικού Ναυτικού, που τηρούσε τους κανόνες της ναυτικής πειθαρχίας.

1824 - Ουίνφιλντ Σκοτ Χάνκοκ, Αμερικανός στρατηγός.
O Ουίνφιλντ Σκοτ Χάνκοκ (αγγλικά: Winfield Scott Hancock, 14 Φεβρουαρίου 1824 – 9 Φεβρουαρίου 1886) ήταν Αμερικανός στρατιωτικός και ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για το αξίωμα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών το 1880. Υπηρέτησε με διακρίσεις στον στρατό επί τέσσερις δεκαετίες, περιλαμβανομένης της υπηρεσίας του κατά τον Μεξικανο-Αμερικανικό Πόλεμο και ως στρατηγός της Ένωσης στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Γνωστός στους συστρατιώτες του ως «Χάνκοκ ο Υπέροχος» («Hancock the Superb»), διακρίθηκε ειδικότερα για την προσωπική του ηγεσία στη Μάχη του Γκέττυσμπεργκ το 1863. Ένας στρατιωτικός ιστορικός έγραψε «Κανένας άλλος στρατηγός της Ένωσης στο Γκέττυσμπεργκ δεν κυριάρχησε επί των ανδρών του χάρη στην καθαρή δύναμη της παρουσίας του πλέον ολοκληρωτικά απ' όσο ο Χάνκοκ».
Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, η φήμη του Χάνκοκ ως στρατιώτη και η αφοσίωσή του σε συντηρητικές συνταγματικές αρχές τον καθιστούσαν κάθε τετραετία πιθανό υποψήφιο Πρόεδρο. Η αξιοσημείωτη ακεραιότητά του ερχόταν σε αντίθεση με τη διαφθορά της εποχής, ενώ, όπως δήλωσε ο Πρόεδρος Ράδερφορντ Χαίηζ, «[α]ν, όποτε συντάσσουμε την εκτίμησή μας για έναν δημόσιο άνδρα, περίοπτο και ως στρατιώτη και στην πολιτική ζωή, πρόκειται να σκεφτούμε κατά πρώτον και κυρίως για τον ανδρισμό του, την ακεραιότητά του, την αγνότητά του, τη μοναδικότητα του σκοπού του και την ανιδιοτελή αφοσίωσή του στο καθήκον, μπορούμε αληθινά να πούμε για τον Χάνκοκ ότι ήταν πέρα για πέρα καθαρός χρυσός». Αυτή η καθ' όλη τη χώρα δημοφιλία του οδήγησε τους Δημοκράτες να τον ονομάσουν υποψήφιο Πρόεδρο το 1880. Αν και ήταν περισσότερο επιτυχημένος από τους προηγούμενους μεταπολεμικούς Δημοκράτες υποψηφίους, ο Χάνκοκ ηττήθηκε από τον Ρεπουμπλικανό Τζέημς Γκάρφηλντ, με τη μικρότερη διαφορά λαϊκής ψήφου στην μέχρι σήμερα Ιστορία των ΗΠΑ.

1828 - Εντμόν Αμπού, Γάλλος συγγραφέας.
Ο Εντμόν Αμπού (Edmond About, συναντάται και ως Εδμόνδος Αμπού, 1828–1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δημοσιολόγος και δημοσιογράφος. Σπούδασε -μετά διακρίσεων- στην École Normale και εργάστηκε για δύο περίπου χρόνια στην Γαλλική Σχολή Αθηνών. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1853 και επιδόθηκε στην συγγραφή και στην δημοσιογραφία.
Η πολιτική του τοποθέτηση ήταν μάλλον ασταθής αλλά από το 1872 μέχρι το 1878 η εφημερίδα του XIXe Siècle (Δέκατος ένατος Αιώνας), ασκούσε μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη –στο πλευρό της δημοκρατικής παράταξης πλέον. Το 1884 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας αλλά πέθανε πριν προλάβει να καταλάβει την θέση του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ στο Παρίσι.
Τα έργα του Αμπού δέχτηκαν πολλές επικρίσεις, ιδίως το Tolla για λογοκλοπή και το Lettres d'un bon jeune homme. Εκείνο όμως που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, και μάλιστα στην Ελλάδα, ήταν το μυθιστόρημά του Le roi des montagnes (Ο βασιλεύς των ορέων, 1857). Είχε προηγηθεί (1854) το βιβλίο La Grece contemporaine, όπου με οξυδέρκεια, χιούμορ και πολύ ειρωνεία εξετάζει τα πολιτικά, δημοσιονομικά και κοινωνικά πράγματα της Ελλάδος. Στον «Βασιλέα των ορέων» η άποψή του για την Ελλάδα παίρνει λογοτεχνική μορφή : Ένας λήσταρχος ονόματι Χατζησταύρος περιφέρεται θρασύτατα στην Αττική, σκοτώνει, απάγει, ληστεύει με την ανοχή και τη συνεργασία των διωκτικών αρχών, κι όταν αισθάνεται ότι τα χρόνια πέρασαν, αποσύρεται σε «μια μικρή έπαυλη στις όχθες του Ιλισού...και κινείται δραστήρια ν’ αναλάβη το υπουργείο Δικαιοσύνης».
Το έργο αυτό του Αμπού θεωρήθηκε αρχικά εξόχως μισελληνικό. Στις αρχές του 20ου αιώνα η άποψη αυτή άλλαξε : Ο Αμπού έγραψεν όπως στηλιτεύη το πράγμα και όχι όπως βλάψη την Ελλάδα. Απόδειξις η διαγωγή του, η δράσις του...κατά τα τελευταία έτη της ζωής του, ήτις κατεδείχθη εξόχως φιλελληνική. Σήμερα το βιβλίο αυτό προσφέρεται όχι μόνο για ψυχαγωγία αλλά και για τις αναπόφευκτες συγκρίσεις.

1869 - Τσαρλς Τόμσον Ρις Γουίλσον, Σκωτσέζος φυσικός.
Ο Τσαρλς Τόμσον Ρις Γουίλσον (Charles Thomson Rees Wilson, 14 Φεβρουαρίου 1869 - 15 Νοεμβρίου 1959) ήταν Σκωτσέζος φυσικός και μετεωρολόγος ο οποίος βραβεύθηκε με το Νόμπελ Φυσικής για τη μέθοδο που κάνει ορατές τις τροχιές φορτισμένων σωματιδίων, μέσω υγροποίησης σταγονιδίων.
Ο Γουίλσον γεννήθηκε στο Midlothian της Σκωτίας. Πατέρας του ήταν ο αγρότης Τζον Γουίλσον και μητέρα του η Άννι Κλερκ Χάρπερ. Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1873, η οικογένειά του μετακόμισε στο Μάντσεστερ. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ με σκοπό να γίνει ιατρός. Ύστερα φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ όπου ενδιαφέρθηκε για τη χημεία και τη φυσική.
Ο Γουίλσον, στη συνέχεια, άρχισε να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη μετεωρολογία και το 1893 ξεκίνησε να μελετά τα σύννεφα και τις ιδιότητές τους. Εργάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα στο παρατηρητήριο του Ben Nevis, όπου έκανε παρατηρήσεις σχηματισμού νεφών. Προσπάθησε να αναπαραγάγει το φαινόμενο αυτό σε μικρότερη κλίμακα στο εργαστήριο του Κέιμπριτζ. Για την ανακάλυψη του, πήρε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1927.
Ο Γουίλσον παντρεύτηκε το 1908 την Τζέσι Φρέιζερ, κόρη ιερέως από την Γλασκώβη, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Πέθανε στο Εδιμβούργο.
Ο κρατήρας Γουίλσον στην Σελήνη ονομάστηκε προς τιμήν του και του Αλεξάντερ Γουίλσον και Ραλφ Γουίλσον. Ο σχηματισμός νεφών, που εμφανίζεται μετά από μια πολύ μεγάλη έκρηξη (όπως μια πυρηνική έκρηξη), πήρε το όνομά του. Το Wilson Society, στις φυσικές επιστήμες της κοινωνίας του Sidney Sussex College, φέρει επίσης το όνομα του. Τα αρχεία του Τσαρλς Γουίλσον συντηρούνται από τα Αρχεία του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης (GUAS).

1895 - Μαξ Χορκχάιμερ, Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος.
Ο Μαξ Χορκχάιμερ (Max Horkheimer, 14 Φεβρουαρίου 1895 - 7 Ιουλίου 1973) ήταν Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος, θεωρητικός του Μαρξισμού, ιδρυτής και πρωτοπόρος στοχαστής της «Κριτικής θεωρίας» (ή γενικότερα, ιδρυτικό μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης).
Ο Χορκχάιμερ γεννήθηκε στην Στουτγκάρδη σε μια εβραϊκή οικογένεια. Λόγω οικογενειακής πίεσης, αυτός δεν επεδίωξε εξ αρχής ακαδημαϊκή καριέρα, και εγκατέλειψε το γυμνάσιο στην ηλικία των δεκαέξι ετών για να εργαστεί στο εργοστάσιο του πατέρα του. Εντούτοις, μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου σπούδασε φιλοσοφία και ψυχολογία. Στην συνέχεια μετακόμισε στην Φρανκφούρτη, όπου σπούδασε υπό τον Hans Cornelius. Εκεί συνάντησε τον Τέοντορ Αντόρνο, πολλά χρόνια νεότερό του, με τον οποίο θα ανέπτυσσε μια μακροχρόνια φιλία και μια δημιουργική σχέση συνεργασίας.
Το 1925, ο Χορκχάιμερ ανακηρύχθηκε υφηγητής με την διατριβή του υπό τον τίτλο Η Κριτική της Κριτικής Ικανότητας του Καντ ως Μεσολάβηση μεταξύ της Πρακτικής και Θεωρητικής Φιλοσοφίας που έγραψε υπό τον Cornelius. Διορίστηκε ως Υφηγητής το επόμενο έτος. Όταν η διεύθυνση του Ινστιτούτου για την Κοινωνική Έρευνα έμεινε κενή το 1930, εκλέχθηκε σε αυτήν την θέση. Τον ίδιο χρόνο ο Χορκχάιμερ ανέλαβε την έδρα της κοινωνικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. Τον επόμενο χρόνο η έκδοση του Ινστιτούτου Zeitschrift für Sozialforschung ξεκίνησε, με τον Χορκχάιμερ ως εκδότη της.
Η υφηγητική διατριβή του Χορκχάιμερ ανακλήθηκε από τη νέα κυβέρνηση των Ναζί, και το Ινστιτούτο έκλεισε το 1933. Μετανάστευσε τότε στην Ελβετία, από την οποία θα έφευγε για τις ΗΠΑ τον επόμενο χρόνο, όπου το Πανεπιστήμιο Κολούμπια φιλοξένησε το Ινστιτούτο στην εξορία. Το 1940, ο Χορκχάιμερ πήρε την Αμερικανική υπηκοότητα και μετακόμισε στο Pacific Palisades μια περιοχή του Λος Άντζελες της πολιτείας Καλιφόρνια, όπου συνεργάστηκε με τον Αντόρνο για την συγγραφή του έργου Διαλεκτική του Διαφωτισμού. Σε αντίθεση με τον Αντόρνο, ο Χορκχάιμερ δεν υπήρξε ποτέ παραγωγικός συγγραφέας και στα επόμενα είκοσι χρόνια δημοσίευσε λίγα, αν και συνέχισε να επεξεργάζεται το έργο Μελέτες στην Φιλοσοφία και τις Κοινωνικές Επιστήμες ως μια συνέχεια των Zeitschrift. Το 1949 επέστρεψε στην Φρανκφούρτη, όπου το Ινστιτούτο ξανάνοιξε το 1950. Ανάμεσα στο 1951 και το 1953 ο Χορκχάιμερ ήταν πρύτανης στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, όπου συνέχισε να διδάσκει μέχρι την συνταξιοδότησή του στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Επέστρεψε στην Αμερική το 1954 και το 1959 για να δώσει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Παρέμεινε μια σημαντική μορφή μέχρι τον θάνατό του στη Νυρεμβέργη το 1973. Ετάφη στο Εβραϊκό κοιμητήριο στην Βέρνη της Ελβετίας.

1912 - Τιμπόρ Σέκελι, Γιουγκοσλάβος εξερευνητής και συγγραφέας.
Ο Τιμπόρ Σέκελι (ουγγ. Tibor Székely) (14 Φεβρουαρίου 1912, Σπίσκα-Σόμποτα, Πόπραντ – 20 Σεπτεμβρίου 1988, Σουμπότιτσα) ήταν Γιουγκοσλάβος δημοσιογράφος, εξερευνητής, συγγραφέας και νομικός. Πήρε μέρος σε αποστολές στην Νότια Αμερική, Ασία και Αφρική. Μιλούσε Ουγγρικά, Κροατικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Εσπεράντο. Ήταν μέλος της Ακαντέμιου ντε Εσπεράντο και της Παγκόσμιας Εταιρείας Εσπεράντου.
Ο πατέρας του ήταν κτηνίατρος και η οικογένεια μετακόμιζε συχνά. Μετά τη γέννησή του μετακόμισαν στο Τσενέι (σύγχρονη Ρουμανία) και το 1922 μετακόμισαν στο Κίνιντα (Σερβία). Εκεί τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Κατόπιν η οικογένεια μετακόμισε στο Νίκσιτς (Μαυροβούνιο).

1929 - Βικ Μόροου, Αμερικανός ηθοποιός.

1933 - Μαντουμπάλα, Ινδή ηθοποιός.

1934 - Νικόλαος Οικονομίδης, Έλληνας βυζαντινολόγος.
Ο Νικόλαος Οικονομίδης (14 Φεβρουαρίου 1934 – 31 Μαΐου 2000) ήταν Ελληνό-καναδός Βυζαντινολόγος, και ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στο πεδίο της Βυζαντινής διοίκησης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και τη περίοδο από το 1951 έως το 1956 σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών υπό την επίβλεψη του Βυζαντινολόγου Διονύσιου Ζακυθηνού. Αφού απόκτησε το πτυχίο του, το 1958 μετέβη στο Παρίσι για την εκπόνηση διδακτορικών σπουδών υπό τον Πωλ Λεμέρλ. Επίσης, οι σπουδές του στο Παρίσι τον εισήγαγαν στην έννοια της Σιγιλλογραφίας, και τον βοήθησαν στην ανακάλυψη του αποκαλούμενου Τακτικόν του Εσκοριάλ ή Τακτικόν Οικονομίδη. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του στο Τακτικόν του Εσκοριάλ και σε άλλα Τακτικά (λίστες θέσεων στα Βυζαντινά αυτοκρατορικά συμπόσια) δημοσιεύθηκε το 1972, με τον τίτλο Les listes de préséance byzantines des IXe et Xe siècle, που περιελάμβανε μετάφραση και σχολιασμό των Τακτικών. Ο Νικόλαος Οικονομίδης επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά το καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών το 1967 τον εξανάγκασε να εξοριστεί στον Καναδά μαζί με τη σύζυγο του, μελετήτρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Ελισάβετ Ζαχαριάδου. Τον Ιούλιο του 1969, αποδέχθηκε τη θέση του καθηγητή Βυζαντινής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, μια θέση που κράτησε έως το 1989, όταν και επέστρεψε στην Αθήνα όπου διορίστηκε στην έδρα της Βυζαντινής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απεβίωσε στις 31 Μαΐου 2000.
Εκτός από το έργο του Listes de préséance, σε άλλα σημαντικά του έργα περιλαμβάνονται οι επτά τόμοι του Archives de l' Athos. Πρόκειται για ένα πολύτομο έργο με έγγραφα των μοναστηριών του Αγίου Όρους, που ξεκίνησε ο Πωλ Λεμέρλ. Επίσης, ένα ακόμη σημαντικό έργο του Νικόλαου Οικονομίδη είναι η μελέτη και λεπτομερής καταγραφή της εκτενούς συλλογής Βυζαντινών σφραγίδων του κέντρου ερευνών Ντάμπαρτον Όουκς (Dumbarton Oaks). Το έργο του αυτό τον οδήγησε στην δημιουργία ενός νέου επιστημονικού περιοδικού, του οποίου ήταν επιμελητής, το Studies in Byzantine Sigillography.

1941 - Πολ Τσόνγκας, Αμερικανός πολιτικός.

1943 - Ινιάκι Ασκούνα, Ισπανός πολιτικός.

1944 - Ρόνι Πίτερσον, Σουηδός οδηγός αγώνων.

1945 - Χανς Άνταμ Β΄, πρίγκιπας του Λίχτενσταϊν.

1945 - Λαδισλάο Μαζουρκιέβιτς, Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής.

1946 - Μπέρναρντ Ντοουιγιόγκο, πρόεδρος του Ναουρού.

1947 - Χάιντε Ρόζενταλ, Γερμανίδα αθλήτρια.

1951 - Κέβιν Κίγκαν, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
Ο Κέβιν Κίγκαν (Joseph Kevin Keegan, 14 Φεβρουαρίου 1951) είναι Άγγλος πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής αρκετών ομάδων αλλά και της Εθνικής ομάδας της Αγγλίας. Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1951 στο χωριό Αρμθόρπ κοντά στην πόλη Ντόνκαστερ της Αγγλίας.
Ο Κίγκαν ξεκίνησε την καριέρα του από την Σκάνθορπ Γιουνάιτεντ σε ηλικία 17 ετών αγωνιζόταν ως μέσος στην ομάδα και σε 124 συνολικά εμφανίσεις σκόραρε 18 γκολ.Οι εμφανίσεις κίνησαν το ενδιαφέρον του Μπιλ Σάνκλι προπονητή της Λίβερπουλ Φ.Κ. που τον απέκτησε το 1971 δίνοντας στην Σκάνθορπ Γιουνάιτεντ το ποσό των 35.000 στερλίνων.

1952 - Χανς Μπάκε, Σουηδός ποδοσφαιριστής και προπονητής.

1953 - Σεργκέι Μιρόνοφ, Ρώσος πολιτικός.

1967 - Μαρκ Ρούτε, Ολλανδός πολιτικός.

1967 - Στέλιος Χατζηιωάννου, Έλληνας επιχειρηματίας.
Ο Σερ Στέλιος Χατζηιωάννου (14 Φεβρουαρίου 1967) είναι Kύπριος επιχειρηματίας, ο οποίος ζει στην Αγγλία. Ασχολήθηκε με την ναυτιλιακή εταιρεία του πατέρα του και αργότερα το 1995 ίδρυσε την εταιρεία χαμηλού κόστους EasyJet. Έχει ιδρύσει επίσης τις εταιρείες: EasyCar, EasyValue, EasyMoney, EasylnternetCafe και EasyCruiseOne.
Ο Στέλιος Χατζηιωάννου θεωρείται ένας από τους πλουσιότερος Κύπριους επιχειρηματίες.
Το 2006 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ιππότη (Σερ).

1970 - Σάιμον Πεγκ, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Σάιμον Πεγκ (Simon John Beckingham, 14 Φεβρουαρίου 1970) είναι Άγγλος ηθοποιός, γνωστός για το ρόλο του ως Σταρ Τρεκ στην ομώνυμη σειρά ταινιών.

1975 - Νίκα Γκιλάουρι, Γεωργιανός πολιτικός.

1986 - Τζαμέλ Αμπντούν, Αλγερινός ποδοσφαιριστής.

1987 - Έντινσον Καβάνι, Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής.

1988 - Άνχελ ντι Μαρία, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.

1989 - Ιωάννα Μαλέσκου, Ελληνίδα παρουσιάστρια.

1996 - Λυκά Ερναντές, Γάλλος ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

869 - Άγιος Κύριλλος, Έλληνας μοναχός, λόγιος και θεολόγος, ο οποίος μαζί με το Μεθόδιο δημιούργησαν το σλαβικό αλφάβητο.

1009 - Μπρούνο, Γερμανός ιεραπόστολος.
Ο Μπρούνο του Κβέρφουρτ (Brun von Querfurt, 974 - 14 Φεβρουαρίου ή 9 Μαρτίου 1009), γνωστός και ως Βονιφάτιος, ήταν Γερμανός επίσκοπος, ιεραπόστολος και μάρτυρας, ο οποίος αποκεφαλίστηκε κοντά στα σύνορα του κράτους των Ρως και της Λιθουανίας, ενώ προσπαθούσε να διαδώσει το Χριστιανισμό στην Ανατολική Ευρώπη. Αποκαλείται επίσης και δεύτερος Απόστολος των Πρώσων.
Κήρυξε το Χριστιανισμό και εκχριστιάνισε τους Πετσενέγκους και αργότερα τους Λιθουανούς από τους οποίους βρήκε μαρτυρικό θάνατο μαζί με τους 18 οπαδούς του που τον ακολουθούσαν.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 19 Ιουνίου υπό το όνομα Άγιος Βονιφάτιος.

1318 - Μαργαρίτα της Γαλλίας, βασίλισσα της Αγγλίας.

1400 - Ριχάρδος Β', βασιλιάς της Αγγλίας.
Ο Ριχάρδος Β΄ (Richard II, Μπορντό, 6 Ιανουαρίου 1367 - Λονδίνο, 14 Φεβρουαρίου 1400) ήταν βασιλιάς της Αγγλίας από το 1377 έως την καθαίρεσή του το 1399.
Ο Ριχάρδος Β' ήταν γιος του Εδουάρδου του μαύρου πρίγκηπα και της Ιωάννας του Κεντ και έγινε διάδοχος του παππού του, βασιλιά Εδουάρδου Γ΄, σε ηλικία 10 ετών.
Κατά την διάρκεια που ήταν ανήλικος, την αντιβασιλεία ασκούσε ο θείος του, Ιωάννης της Γάνδης, ενώ συγκλήθηκαν τρία συνεχή συμβούλια (1377 - 1380) την περίοδο της ακυβερνησίας. Ο Ιωάννης της Γάνδης εξασκούσε εξ' ολοκλήρου και την εξωτερική πολιτική.
Όταν ενηλικιώθηκε ο Ριχάρδος, αντιμετώπισε την επανάσταση των χωρικών, κάτι που τον έκανε να συνθηκολογήσει με τον Γουόλτερ Τάιλερ και να συλλέξει στρατό να τους αντιμετωπίσει. Τελικά εκτέλεσε τους αρχηγούς, καταστέλλοντας την επανάσταση. Σταδιακά άρχισε να γίνεται αντιπαθητικός στον Αγγλικό λαό και την αριστοκρατία. Δεν είχε διπλωματικές ικανότητες συνδιαλλαγής, κάτι που τον οδήγησε στην πτώση του (1399).
Παντρεύτηκε δύο φορές: την πρώτη την Άννα της Βοημίας (1383), κόρη του αυτοκράτορα Καρόλου Δ΄, που πέθανε το 1394, και στην συνέχεια προχώρησε σε δεύτερο γάμο (1396) με την επτάχρονη Ισαβέλλα του Βαλουά χωρίς να αποκτήσει κληρονόμους.

1744 - Τζων Χάντλεϋ, Άγγλος μαθηματικός.
Ο Τζων Χάντλεϋ (John Hadley, 16 Απριλίου 1682 – 14 Φεβρουαρίου 1744) ήταν Βρετανός αστρονόμος και μαθηματικός, που εφεύρε τον οκτάντα, ένα αστρονομικό όργανο που προηγήθηκε του εξάντα, γύρω στο 1730.
Ο Χάντλεϋ γεννήθηκε στο Μπλούμσμπερυ του Λονδίνου και ήταν γιος της Κάθριν Φιτστζέιμς (FitzJames) και του Τζωρτζ Χάντλεϋ. Το 1717 ο Τζων έγινε μέλος (και αργότερα αντιπρόεδρος) της Βασιλικής Εταιρείας. Στις 6 Ιουνίου 1734 νυμφεύθηκε την Ελίζαμπεθ Χότζες, κόρη εύπορης οικογένειας. Απέκτησαν ένα παιδί, τον Τζων, ο οποίος γεννήθηκε το 1738.
Ο οκτάντας χρησιμοποιείται για τη μέτρηση του ύψους του Ηλίου ή κάποιου άλλου ουράνιου σώματος πάνω από τον ορίζοντα στη θάλασσα. Στη συσκευή που επινόησε ο Χάντλεϋ, ένας κινητός βραχίονας που φέρει ένα κάτοπτρο και μπορεί να περιστρέφεται ως προς ένα βαθμονομημένο τόξο, δίνει ένα είδωλο του ουράνιου σώματος, το ύψος του οποίου μετρείται όταν το είδωλο αυτό συμπέσει με τη γραμμή του ορίζοντα, η οποία παρατηρείται απευθείας. Αν η θέση του σώματος στην ουράνια σφαίρα και ο χρόνος της παρατηρήσεως είναι γνωστά, είναι εύκολο να υπολογισθεί το γεωγραφικό πλάτος στο οποίο βρίσκεται ο χρήστης. Ο οκτάντας αποδείχθηκε πολύτιμος για τη ναυσιπλοΐα και αντικατέστησε άλλα όργανα, όπως το τεταρτοκύκλιο.
Ο Αμερικανός εφευρέτης Τόμας Γκόντφρεϋ επινόησε ανεξάρτητα τον οκτάντα περίπου την ίδια εποχή.
Ο Χάντλεϋ ανέπτυξε επίσης μεθόδους για την κατασκευή ασφαιρικών (χωρίς σφαιρικό σφάλμα), παραβολικών κυρίων κατόπτρων για κατοπτρικά τηλεσκόπια. Το 1721 επέδειξε το πρώτο Νευτώνειο τηλεσκόπιο με παραβολικό κάτοπτρο στη Βασιλική Εταιρεία[2]. Το όργανο αυτό, έχοντας κύριο κάτοπτρο διαμέτρου 6 ιντσών (15,24 cm), συγκρινόταν ευνοϊκά με τα μεγάλα διοπτρικά τηλεσκόπια της εποχής. Ο Χάντλεϋ κατασκεύασε επίσης γρηγοριανά τηλεσκόπια με κάτοπτρα που είχαν πολύ ακριβές σχήμα.
Ο Χάντλεϋ πέθανε στο Ηστ Μπάρνετ του Χέρτφορντσάιρ της Αγγλίας σε ηλικία 62 ετών.

1779 - Τζέιμς Κουκ, Άγγλος ναυτικός και εξερευνητής.
Ο Τζέιμς Κουκ (James Cook, Μάρτον, Αγγλία, 7 Νοεμβρίου 1728 – κόλπος Κιλακέκουα, Χαβάη, 14 Φεβρουαρίου 1779) ήταν Άγγλος εξερευνητής, θαλασσοπόρος, χαρτογράφος και καπετάνιος του βρετανικού βασιλικού ναυτικού. Ο Κουκ έκανε τρία εξερευνητικά ταξίδια για λογαριασμό της Μεγάλης Βρετανίας και έπλευσε δύο φορές τον γύρο του κόσμου. Ήταν ο πρώτος Βρετανός καπετάνιος που έκανε τον περίπλου της γης με ένα μοναδικό σκάφος. Ήταν επίσης ο πρώτος που σταμάτησε το σκορβούτο ρυθμίζοντας τη δίαιτα του πληρώματός του με την προληπτική λήψη κίτρου και ξινολάχανου. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους θαλασσοπόρους παγκοσμίως.

1887 - Περικλής Καλαμογδάρτης, Έλληνας πολιτικός.

1887 - Βασίλειος Νικολόπουλος, Έλληνας δικαστικός.
Ο Βασίλειος Νικολόπουλος (1816-1887) ήταν Έλληνας πολιτικός του 19ου αιώνα, εκλεγμένος βουλευτής και πολλές φορές υπουργός σε πολλά υπουργεία από το 1862 έως το 1874.
Γεννήθηκε στην Καρύταινα της Επαρχίας Γορτυνίας το έτος 1816. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στην ιδιαίτερη πατρίδα του και διακρίνονταν πάντα πρώτος μαθητής. Τον ανέλαβε ο αρχιεπίσκοπος Καρυταίνης Ιγνάτιος στο σπίτι του, ο οποίος ανακάλυψε την κλίση του Βασιλείου στα γράμματα και έγινε προσωπικός του δάσκαλος. Ήλθε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά, τελειώνοντας το 1846 με άριστα στις διδακτορικές εξετάσεις. Ήταν ο πρώτος πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διορίστηκε δικαστής από τον Όθωνα, ο οποίος εκτίμησε τις ικανότητές του. Προάχθηκε αμέσως στην θέση του Προέδρου των Πρωτοδικών και μετά από λίγο έγινε Εφέτης και εν συνεχεία Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Παντρεύτηκε την Σταματίνα, θυγατέρα του Δ. Βούλγαρη.
Διετέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής Αρκαδίας και Υπουργός Δημοσίας Εκπαίδευσης στην επαναστατική κυβέρνηση του 1862 και την Κυβέρνηση του Οροπεδίου του 1863, των Εσωτερικών, επί κυβερνήσεως Ρούφου το 1865 και Εσωτερικών επίσης επί κυβερνήσεως Δ. Βούλγαρη το 1871 και Υπουργός Δικαιοσύνης και Ναυτικών στην κυβέρνηση Βούλγαρη του 1874. Ήταν γαμπρός του Δ. Βούλγαρη.
Η πικρότερη στιγμή της καριέρας του ήταν όταν το 1875 κατηγορήθηκε για ανάμειξη στα Σιμωνιακά. Καταδικάστηκε από Ειδικό Δικαστήριο που συστήθηκε τότε σε φυλάκιση επί δωροληψία και αποσύρθηκε της πολιτικής σκηνής μέχρι το 1887.
Λίγο πριν του θανάτου του, στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Ιανουαρίου 1887 επανεξελέγη και πάλι βουλευτής Αρκαδίας.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου 1887.

1929 - Τόμας Μπερκ, Αμερικανός αθλητής.

1935 - Σπύρος Σίμος, Έλληνας πολιτικός.

1936 - Αλεξάντρ Γκουτσκόφ, Ρώσος πολιτικός.

1943 - Ντάβιντ Χίλμπερτ, Γερμανός μαθηματικός.
Ο Ντάβιντ Χίλμπερτ (David Hilbert, Καίνιξμπεργκ, Πρωσία, 23 Ιανουαρίου 1862 - Γκέτινγκεν, Γερμανία, 14 Φεβρουαρίου 1943) ήταν Γερμανός μαθηματικός. Ο Χίλμπερτ επινόησε και ανέπτυξε ένα ευρύ φάσμα από νέες ιδέες, στο οποίο συμπεριέλαβε την αμετάβλητη θεωρία και τα Αξιώματα Χίλμπερτ. Επίσης διατύπωσε τη θεωρία του Χώρου του Χίλμπερτ, η οποία είναι ένα από τα θεμέλια της συναρτησιακής ανάλυσης .
Ο Χίλμπερτ υιοθέτησε και υπερασπίστηκε θερμά τη θεωρία του Γκέοργκ Κάντορ και των υπερπερασμένων αριθμών. Ένα διάσημο παράδειγμα της ηγεσίας του στα μαθηματικά είναι η παρουσίασή του το 1900 των προβλημάτων του Χίλμπερτ, η οποία έθεσε την αρχή για περισσότερη μαθηματική έρευνα του 20ού αιώνα.
Ο Χίλμπερτ και οι μαθητές του συνεισέφεραν σημαντικά στην ίδρυση αυστηρών και στην ανάπτυξη σημαντικών εργαλείων, τα οποία χρησιμοποιούνται στη μοντέρνα μαθηματική φυσική. Ο Χίλμπερτ είναι γνωστός ως ένας από τους ιδρυτές της αποδεικτικής θεωρίας και της Μαθηματικής λογικής, καθώς επίσης ήταν και από τους πρώτους διακεκριμένους μαθηματικούς και μεταμαθηματικούς.

1956 - Αντώνιος Παπαδήμος, Έλληνας πολιτικός.

1964 - Περίανδρος Ξενοδοχειάρης, Έλληνας πολιτικός.

1970 - Άρθουρ Έντισον, Αμερικανός κινηματογραφιστής.
O Άρθουρ Έντισον (Arthur Edeson, 24 Οκτωβρίου 1891 - 14 Φεβρουαρίου 1970) ήταν Αμερικανός κινηματογραφιστής. Στη διάρκεια της καριέρα του, υπήρξε τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Φωτογραφίας.
Ο Έντισον άρχισε την καριέρα του ως φωτογράφος, αλλά το 1911 ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο κι έγινε οπερατέρ στην Éclair Studio, του Νιου Τζέρσεϊ, ενώ πολλές άλλες εταιρίες, κατά την απαρχή του αμερικανικού κινηματογράφου είχα εκεί τις βάσεις τους. Όταν αναδιοργανώθηκε η εταιρεία κι έγινε World Film Company, ο Έντισον ανέλαβε το πόστο του διευθυντή φωτογραφίας και του ανατέθηκε να κινηματογραφίσει την τότε σταρ Κλάρα Κίμπαλ Γιανγκ. Συνεχίζοντας έτσι και το υπόλοιπο της δεκαετίας (να είναι διευθυντής φωτογραφίας). Την επόμενη δεκαετία, μνημονεύεται περισσότερο για τη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Τζέιμς Ουέιλ.
Σύμφωνα με τον κριτικό Μ.Σ. Φονσέκα, ο Έντισον, ήταν ένας "αρχιτέκτονας" για την παλιό αμερικανικό κινηματογράφο. Το έργο του αντιπροσωπεύει, βάσει των περισσότερων ιστορικών, το "ζενίθ" του Χόλιγουντ, στη κινηματογράφιση. Ο Έντισον, επηρεασμένος από τον Γερμανικό εξπρεσιονισμό, τον έφερε στην Αμερική, από τους Γερμανούς κινηματογραφιστές της δεκαετίας του 1920.
Ο Έντισον ήταν ένας από τους ιδρυτές της Ένωσης Κινηματογραφιστών Αμερικής.

1987 - Ντμίτρι Καμπαλέφσκι, Ρώσος συνθέτης.
Ο Ντμίτρι Μπορίσοβιτς Καμπαλέφσκι (17 Δεκεμβρίου 1904 – 14 Φεβρουαρίου 1987) ήταν Ρώσος συνθέτης.
Ηγητική φιγούρα της Ένωσης Σοβιετικών Συνθετών στη Μόσχα, ο Καμπαλέφσκι υπήρξε πολυγραφότατος συνθέτης, κυρίως στο ρεπερτόριο για πιάνο καθώς και μουσική δωματίου. Πολλά έργα του για πιάνο έγιναν γνωστά μέσω του παγκοσμίου βεληνεκούς πιανίστα Βλαντιμίρ Χόροβιτς, με πιο γνωστό τον "Καλπασμό των Κωμικών" από τη "Σουίτα των Κωμικών", έργο 26.

1987 - Κάρολος Κουν, Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης.
Ο Κάρολος Κουν του Ερρίκου, ήταν κορυφαίος Έλληνας θεατρικός σκηνοθέτης εβραϊκής καταγωγής.

1991 - Παυσανίας Κατσώτας, Έλληνας πολιτικός,

1994 - Αντρέι Τσικατίλο. Εκτελείται ο Ουκρανός κατά συρροή δολοφόνος, που χαρακτηρίστηκε ως ο «χασάπης του Ροστόφ».
Ο Αντρέι Ρομάνοβιτς Τσικατίλο (16 Οκτωβρίου 1936, Ιάμπλουτσνε, Ουκρανία – 14 Φεβρουαρίου 1994, Νοβοτσερκάσσκ, Ρωσία) ήταν ο πιο γνωστός Σοβιετικός κατά συρροή δολοφόνος. Είναι επίσης γνωστός ως ο Χασάπης του Ροστόφ ή ο Κόκκινος αντεροβγάλτης. Δολοφόνησε 53 ανθρώπους στην περιφέρεια Ροστόφ και άλλες περιοχές της Ρωσίας, την Ουκρανίας και τον Ουζμπεκιστάν κατά την περίοδο 1978 - 1990. Σκότωνε παιδιά και γυναίκες, έκοβε και έτρωγε τα γεννητικά τους όργανα και άλλα μέρη των σωμάτων.
Συνελήφθη στις 20 Νοεμβρίου 1990 και καταδικάστηκε σε θάνατο για τις 52 δολοφονίες στις 14 Απριλίου 1992. Εκτελέστηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι στη φυλακή του Νοβοτσερκάσσκ στις 14 Φεβρουαρίου 1994.

1998 - Μιχαήλ Βαρδάκας, Έλληνας πολιτικός.

2005 - Ραφίκ Χαρίρι, Λιβανέζος επιχειρηματίας και πολιτικός.

2009 - Νίκος Κάσδαγλης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Νίκος Κάσδαγλης (1928 - 14 Φεβρουαρίου 2009) ήταν Έλληνας συγγραφέας και λογοτέχνης. Το πιο γνωστό από τα έργα του είναι οι "Κεκαρμένοι", το οποίο έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο. Τιμήθηκε με το δεύτερο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 1956 για το μυθιστόρημά του Τα δόντια της μυλόπετρας. Το 1969 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Φορντ για το λογοτεχνικό έργο του. Υπήρξε συνιδρυτής (1981) της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων.

2013 - Νίκος Αργυρόπουλος, Έλληνας πολιτικός.

2015 - Φιλίπ Μασονί, Γάλλος αξιωματούχος.
Ο Φιλίπ Μασονί (Philippe Massoni, 13 Ιανουαρίου 1936 - 14 Φεβρουαρίου 2015) ήταν ο ειδικός αντιπρόσωπος του προέδρου της Γαλλίας στην Ανδόρρα, για το διάστημα 2002-2007. Νωρίτερα ήταν αρχηγός της αστυνομίας στο Παρίσι.
Γεννήθηκε το 1936 και ανέλαβε στη θέση αυτή στις 26 Ιουλίου του 2002 αντικαθιστώντας τον Φρεντερίκ ντε Σεν Σερνάν. Διατηρήθηκε στο αξίωμα ως το 2007. Ο εκάστοτε Πρόεδρος της Γαλλίας είναι συνηγεμόνας της Ανδόρρας, μαζί με τον Iσπανό Επίσκοπο της Ουρχέλ. Το Μασονί διαδέχθηκε η Εμανουέλ Μινιόν (Emmanuelle Mignon) στις 6 Ιουνίου του 2007. Απεβίωσε στις 14 Φεβρουαρίου 2015.

Σαν σήμερα 12 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Επέτειοι
Διεθνής Ημέρα Προσευχής για τους Πάσχοντες από Αυτισμό
Ημέρα της Ερυθράς Χειρός
Παγκόσμια Ημέρα του Γάμου

Εορτάζουν
Αγίου Μελετίου Αρχιεπισκόπου Αντιοχείας, (Μελέτιος, Μελέτης, Μελετία, Μελετούλα, Μελετίνα *)
Αγίου Πλωτίνου του μάρτυρος, (Πλωτίνος, Πλωτός, Πλωτίνη, Πλωτή, Πλωτίνα)

12 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

881: Ο Πάπας Ιωάννης Η΄ στέφει τον Κάρολο τον Παχύ αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

1429: Μάχη των Ρεγγών: οι αγγλικές δυνάμεις υπερασπίζονται επιτυχώς μία φάλαγγα προμηθειών με προορισμό τον στρατό που πολιορκεί την Ορλεάνη.

1502: Ο Βάσκο ντα Γκάμα αναχωρεί από τη Λισαβόνα της Πορτογαλίας για το δεύτερο ταξίδι του στην Ινδία.

1541: Ο Πέδρο ντε Βαλδίβια ιδρύει την πόλη Σαντιάγο στη Χιλή.

1554: Ένα χρόνο μετά τη διεκδίκηση του θρόνου της Αγγλίας, η Λαίδη Ιωάννα Γκρέι αποκεφαλίζεται για προδοσία.

1689: Το Συμβατικό Κοινοβούλιο της Αγγλίας αποφαίνεται ότι η φυγή στη Γαλλία, το 1688, του Ιάκωβου Β’, του τελευταίου Καθολικού Βρετανού μονάρχη, αποτελεί παραίτηση.

1709: Ο σκοτσέζος ναυτικός Αλεξάντερ Σέλκιρκ διασώζεται, έπειτα από τέσσερα χρόνια που έμεινε απομονωμένος στο νησί Φερνάντεζ. Θα αποτελέσει την έμπνευση για το μυθιστόρημα του Ντάνιελ Ντεφόε «Ροβινσών Κρούσος».

1793: Το αμερικανικό Κογκρέσο θεσπίζει τον πρώτο νόμο για τους φυγάδες σκλάβους, με τον οποίο υποχρεώνονται όλες οι Πολιτείες ακόμα και εκείνες, στις οποίες απαγορεύεται η δουλεία, να επιστρέφουν τους φυγάδες στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.

1817: Ο πατριωτικός στρατός της Αργεντινής και της Χιλής, αφού διέσχισε τις Άνδεις, νικά τα ισπανικά στρατεύματα στη Μάχη του Τσακαμπούκο.

1818: Ο Χιλιανός Μπερνάρντο Ο Χίγκινς, ιδρυτής της σύγχρονης Χιλής, υπογράφει κοντά στην πόλη Κονσεψιόν την ανεξαρτησία της Χιλής.

1825: Αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς με πολυπληθή αιγυπτιακό στρατό, βάζοντας σε κίνδυνο την ελληνική επανάσταση.

1832: Ο Ισημερινός (Εκουαδόρ) προσαρτά τα νησιά Γκαλαπάγος (Galapagos).

1861: Διεξάγεται ο πρώτος διασυλλογικός αγώνας στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στο Σέφιλντ της Αγγλίας τίθενται αντιμέτωπες η Σέφιλντ (Sheffield F.C.) και η Χάλαμ (Ηallam FC). Σήμερα και οι δύο αυτές ομάδες αγωνίζονται στο τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.

1865: Ο δρ. Χένρι Χάιλαντ Γκάρνετ γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός, που μιλά ενώπιον της κατάμεστης Βουλής των Αντιπροσώπων. Πρώην σκλάβος και ο ίδιος, ο Γκάρνετ υπήρξε πάστορας της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας στη 15η Λεωφόρο της Ουάσινγκτον.

1870: Στη Γιούτα οι γυναίκες αποκτούν το δικαίωμα ψήφου.

1877: Μεταδίδεται για πρώτη φορά από το τηλέφωνο δημοσιογραφική ανταπόκριση στην εφημερίδα Μπόστον Γκλόουμπ της Βοστόνης από το Σάλεμ της Μασαχουσέτης, χρησιμοποιώντας τον εξοπλισμό του Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ.

1878: Δύναμη 2.000 Κρητών επαναστατών επιτίθεται εναντίον του τουρκικού φρουρίου Ιτζεδίν στα Χανιά. Το γεγονός αυτό αποτελεί την αρχή της γενικής εξεγέρσεως στη Δυτική Κρήτη.

1898: Το πρώτο θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος στη Μεγάλη Βρετανία είναι ο επιχειρηματίας Χένρι Λίντφιλντ, όταν από βλάβη του τιμονιού το αυτοκίνητό του προσκρούει σε σιδερένια κολόνα στο Πέρλεϊ Κόρνερ του Σάρεϊ.

1900: Ιδρύεται το διεθνές ναυτικό νοσοκομείο στον Πειραιά.

1901: Ο λόρδος Κάρζον, αντιβασιλέας των Ινδιών, αποφασίζει να δημιουργήσει μια νέα μεθοριακή επαρχία στο βορινό Παντζάμπ, προς τα σύνορα του Αφγανιστάν.

1908: Έξι αυτοκίνητα από διαφορετικές χώρες ξεκινούν τον μεγαλύτερο αγώνα αυτοκινήτων από την Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι. Τα αυτοκίνητα πηγαίνουν οδικώς μέχρι το Σαν Φρανσίσκο, με πλοίο μέχρι την Ιαπωνία και τη Ρωσία και οδικώς μέχρι το Παρίσι. Νικητής, μετά από 88 ημέρες, ανακηρύσσεται ο Αμερικανός George Schuster.

1909: Ιδρύεται στις ΗΠΑ από δεκατρείς ακτιβιστές, ο Εθνικός Σύλλογος για τα Δικαιωμάτων των Εγχρώμων, μία οργάνωση, που μάχεται για τα δικαιώματα, κυρίως των Αφρικανοαμερικανών.

1910: Ο Γάλλος εξερευνητής Ζαν Σαρκό γίνεται ο πρώτος άνθρωπος, που πατάει το πόδι του στην Ανταρκτική με το πλοίο «Γιατί όχι;».

1911: Με ψήφισμά τους προς τη Βουλή, πολλοί καθηγητές του Πανεπιστημίου ζητούν να καθιερωθεί ως επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους η καθαρεύουσα.

1912: Οι στρατιωτικές αρχές της Τουρκίας σπεύδουν να συγκεντρώσουν στη Μακεδονία 25.000 άντρες για να προλάβουν το επαναστατικό κίνημα, το οποίο προβλεπόταν τον Απρίλιο.

1915: Γενέθλιος ημέρα του Αβραάμ Λίνκολν, αρχίζει η κατασκευή του μνημείου προς τιμήν του, του Lincoln Memorial στην Ουάσινγκτον.

1919: Παραδίνονται στην ελληνική πρεσβεία της Σόφιας πολλές Ελληνίδες της Μακεδονίας, που είχαν απαχθεί και χρησιμοποιούνταν ως υπηρέτριες σε σπίτια ανώτερων αξιωματικών της Βουλγαρίας.

1922: Δημοσιεύεται το Δημοκρατικό Μανιφέστο του Αλέξανδρου Παπαναστασίου.

1923: Ιδρύεται η Παναχαϊκή Γυμναστική Ένωση, η γνωστή στους έλληνες φιλάθλους Παναχαϊκή, από τη συγχώνευση των σωματείων Παναχαϊκός Γυμναστικός Σύλλογος (1891) και Γυμναστική Εταιρεία (1894).

1924: Ανοίγει η σαρκοφάγος του Τουταγχαμών, δεκαπέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη του τάφου του.

1934: Στην Αυστρία, τουλάχιστον 1.000 νεκροί είναι ο απολογισμός των διώξεων που εξαπολύει η φασιστική κυβέρνηση Ντόλφους κατά των αριστερών εργατών.

1938: Ο Καγκελάριος της Αυστρίας Κουρτ φον Σούσνιγκ συναντά τον Χίτλερ στο Μπέρχτεσγκάντεν όπου και πιέζεται να διορίσει τον φιλοναζιστή Ζάις-Ίνγκβαρτ υπουργό Εσωτερικών και Ασφαλείας με απεριόριστες αρμοδιότητες ελέγχου.

1938: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, τα γερμανικά στρατεύματα προελαύνουν στην Αυστρία.

1940: Η ΕΣΣΔ υπογράφει εμπορική συμφωνία με τη Γερμανία για βοήθεια ενάντια στο βρετανικό αποκλεισμό.

1941: Συναντώνται στην Ισπανία ο Φράνκο και ο Μουσολίνι, οι οποίοι δηλώνουν "ταυτότητα απόψεων".

1944: Βυθίζεται στα ανοικτά του Σουνίου το ατμόπλοιο Όρια, με θύματα 4.074 Ιταλούς αιχμαλώτους πολέμου.

1945: Μετά από πολυήμερες διαπραγματεύσεις υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας μεταξύ αντιπροσώπων της ελληνικής Κυβέρνησης και του ΕΑΜ, με την οποία τερματίζεται ο εμφύλιος πόλεμος που είχε ξεκινήσει στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στην Αθήνα. Οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ αποδέχονται να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ.

1946: Πραγματοποιείται η δεύτερη ολομέλεια του ΚΚΕ, που αποφασίζει την αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου και προσανατολίζει τις δυνάμεις του κόμματος προς την ένοπλη δράση.

1948: Εκτεταμένα επεισόδια σημειώνονται στον αγώνα Πανιωνίου - Απόλλωνα Αθηνών (1-2). Ο επιθετικός της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» Μίμης Χούμης τραυματίζεται στο πρόσωπο από πέτρα, που πετάχτηκε απ' την εξέδρα και προοριζόταν για το διαιτητή, Πασσαλάρη!

1949: Στην Αίγυπτο, δολοφονείται ο ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Χασάν ελ Μπάνα.

1950: Ιδρύεται η European Broadcasting Union (EBU), η γνωστή μας Eurovision.

1951: Ο Σάχης της Περσίας, Μοχάμεντ Ρεζά Παχλεβί, τελεί τους γάμους του με τη 17χρονη Σοράγια Εσφαντιάρ.

1953: Παρά τις τεταμένες σχέσεις τους, η Αίγυπτος και η Βρετανία υπογράφουν συμφωνία, που αφορά στο μέλλον του Σουδάν.

1956: Ο Screamin' Jay Hawkins ηχογραφεί το τραγούδι «I Put a Spell On You». Μετά από 44 χρόνια ακριβώς θα πεθάνει.

1962: Ανεβαίνει στον παπικό θρόνο ο καρδινάλιος Ακίλε Ράντι, αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου, με το όνομα Πίος ΙΑ.

1964: Οι τέσσερις μουσικοί από το Λίβερπουλ, που αποτελούν τους Beatles, αρχίζουν να κατακτούν και την Αμερική. Κατά την άφιξή τους στις ΗΠΑ, νεαροί οπαδοί πλημμυρίζουν το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης και χρειάζεται ισχυρή αστυνομική δύναμη για να τους συγκρατήσει. Οι Beatles δίνουν δυο show στο Carnegie Hall.

1965: Η Δυτική Γερμανία, μετά από αραβικές πιέσεις, σταματά τις αποστολές στρατιωτικής βοήθειας στο Ισραήλ.

1967: 15 αστυνομικοί εισβάλλουν στο κτήμα του Κιθ Ρίτσαρντς στο Ρέντλαντς του Σάσεξ και παίρνουν μαζί τους διάφορες ουσίες για τοξικολογική εξέταση. Μαζί με τον Ρίτσαρντς συλλαμβάνονται ο Μικ Τζάγκερ και η φίλη του Μαριάν Φέιθφουλ.

1968: Επιστρέφει στο Σιάτλ των ΗΠΑ, ο κιθαρίστας Τζίμι Χέντριξ. Οι αρχές τον τιμούν με το χρυσό κλειδί της πόλης.

1969: Το Ισραήλ καταρρίπτει στρατιωτικό αεροσκάφος της Συρίας.

1973: Στον πόλεμο του Βιετνάμ, απελευθερώνονται από τους Βιετκόνγκ, (Εθνικό μέτωπο για την Απελευθέρωση του Βιετνάμ) οι πρώτοι Αμερικανοί αιχμάλωτοι πολέμου.

1977: Συνομολογείται στη Βιέννη η συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς επί του Κυπριακού. Δύο χρόνια αργότερα θα την διαδεχθεί η συμφωνία Κυπριανού-Ντενκτάς.

1979: Γίνεται κλοπή όπλων από το στρατόπεδο Ρεθύμνου.

1980: Στη Νέα Υόρκη, αρχίζουν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στη λίμνη Πλάσιντ.

1984: Το Ιράν πραγματοποίησε επιδρομές εναντίον ιρακινών πόλεων.

1986: Απελευθερώνεται μετά από οκτώ χρόνια στις σοβιετικές φυλακές ο ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ανατόλι Σαράνσκιν, μετά από συνεννόηση του Προέδρου Γκορμπατσόφ με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ρόναλντ Ρέιγκαν.

1991: Το αμερικανικό γεωλογικό παρατηρητήριο ανακοινώνει ότι, οι σεισμοί σκότωσαν την περασμένη χρονιά 52.000 άτομα, σχεδόν όσα καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 80.

1993: Ο έκπτωτος δικτάτορας του Μαλί, Μούσα Τραόρε, καταδικάζεται σε θάνατο για το ρόλο του στους φόνους 106 ατόμων κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών ταραχών, το 1991.

1994: Ξεκινούν οι 17οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λιλεχάμερ της Νορβηγίας (ολοκληρώνονται στις 27/2). Συμμετέχουν 1.313 αθλητές και 488 αθλήτριες από 67 κράτη σε 61 αγωνίσματα.

1995: Η ΝΔ και η ΠΟΛΑΝ προτείνουν ως υποψήφιους για το προεδρικό αξίωμα τον Αθανάσιο Τσαλδάρη και τον Κωστή Στεφανόπουλο αντίστοιχα.

1996: Στη Σρι Λάνκα, σκοτώνονται 30 άμαχοι κατά τη διάρκεια επίθεσης των κυβερνητικών δυνάμεων εναντίον των ανταρτών.

1997: Ο Ντέιβιντ Μπάουι αποκτά το δικό του αστέρι στο διάσημο Πεζοδρόμιο της Φήμης (Walk of Fame) του Χόλιγουντ.

1997: Στο Περού, εκπρόσωποι της κυβέρνησης και των ανταρτών Τουπάκ Αμάρο (Φωτεινό Μονοπάτι) συμφωνούν να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις τους για τον τερματισμό της ομηρίας 72 ανθρώπων, στην κατοικία του Ιάπωνα πρέσβη στη Λίμα.

1998: Ο Νορβηγός Bjorn Daelie γίνεται ο πρώτος αθλητής, που κερδίζει 6 χρυσά μετάλλια σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες όταν παίρνει το χρυσό στο Ναγκάνο στα 10 χλμ classical cross-country race.

1999: Απαλλάσσεται από την Γερουσία ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον των κατηγοριών, που τον βαρύνουν για ψευδορκία και παρακώλυση του έργου της δικαιοσύνης, για το σκάνδαλο Λεβίνσκι.

2001: Δημοσιοποιείται από επιστήμονες η πλήρης καταγραφή του ανθρώπινου γενετικού κώδικα, των πληροφοριών που καθορίζουν τα γενετικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Αμερικανοί και Βρετανοί επιστήμονες δημοσιεύουν στα περιοδικά Science και Nature τα αποτελέσματα μιας δεκάχρονης έρευνας για την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος (DNA).

2002: Ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας αποφασίζει ότι, τα πυρηνικά απόβλητα της χώρας θα αποθηκεύονται στην οροσειρά Yucca στη Νοτιοκεντρική Νεβάδα, προκαλώντας πλήθος αντιδράσεων.

2003: Ο πρώην ντράμερ των Doors Τζον Ντένσμορ ενάγει τα μέλη του συγκροτήματος Ρέι Μάνζαρεκ και Ρόμπι Κρίγκερ, για οικονομικές διαφορές από τη συμμετοχή του στο συγκρότημα. Ο Ντένσμορ δηλώνει έξω από το δικαστήριο: «Το συγκρότημα χωρίς τον Τζιμ Μόρισον δεν πρέπει να ονομάζεται Doors».

2004: Πολικές θερμοκρασίες επικρατούν στην Ελλάδα. Μεγάλα τα προβλήματα στην Αθήνα από την πρωτοφανή χιονόπτωση.

2005: Εκρήγνυται βόμβα έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας».

2007: Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στο κλαμπ Whisky a Go Go του Δυτικού Χόλιγουντ, ο Στινγκ ανακοινώνει την ανασύσταση των Police.

2012: Με 199 «ναι» υπερψηφίζεται η νέα δανειακή σύμβαση (δεύτερο μνημόνιο), έναντι 74 βουλευτών που την καταψηφίζουν και 5 που δηλώνουν «παρών». Είκοσι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ισάριθμοι της Νέας Δημοκρατίας ψηφίζουν αρνητικά. Απέχουν οι βουλευτές του ΛΑΟΣ, με εξαίρεση τους Μάκη Βορίδη και Άδωνι Γεωργιάδη, οι οποίοι ψηφίζουν θετικά. Τη νέα δανειακή σύμβαση καταψηφίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ.

2015: Συμφωνίες του Μινσκ 2 ανάμεσα στους φιλορώσους αντάρτες και το Κίεβο, έπειτα από γαλλο-γερμανική μεσολάβηση, που προβλέπει κατάπαυση του πυρός και αποκατάσταση του ελέγχου από το Κίεβο των συνόρων της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Η σύρραξη στην ανατολική Ουκρανία που άρχισε τον Απρίλιο 2014 προκάλεσε τον θάνατο περισσότερων των 9.000 ανθρώπων.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

91 π.Χ. - Γάιος Βίβιος Πάνσας Καιτρονιανός, Ρωμαίος ύπατος.

712 - Του Φου, Κινέζος ποιητής.
Ο Του Φου (12 Φεβρουαρίου 712 – 770) ήταν διακεκριμένος Κινέζος ποιητής της Δυναστείας των Τανγκ. Μαζί με τον σύγχρονό του Λι Μπάι (Λι Πο), αναφέρεται ως ο μεγαλύτερος Κινέζος ποιητής. Σε αντίθεση με τον Λι Μπάι, τα ποιήματά του είχαν συχνά το χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας. Περιέγραψε την κοινωνική αδικία, την πείνα και το χάος από τη σκοπιά του απλού ανθρώπου, ενώ τοποθετούσε την υπόθεση μερικούς αιώνες πριν. Σήμερα έχουν διατηρηθεί πάνω από 1.400 έργα του. Τα καλύτερά του βρίσκονται στην ανθολογία Τριακόσια ποιήματα Τανγκ, που συντάχθηκε από τον Σου Ζου το 1763-1764.
Η ποίηση του Του Φου δεν αναγνωρίστηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του, πιθανώς λόγω του πρωτοποριακού του στυλ. Με το χρόνο όμως η επιρροή του αυξανόταν και οι καινοτομίες του φαίνονταν λιγότερο ριζοσπαστικές. Εκτός της Κίνας ο Του Φου αποτέλεσε μεγάλη επιρροή για την ιαπωνική ποίηση, κυρίως αυτή του Ματσούο Μπασό.

1272 - Αυτοκράτορας Μπινγκ των Σονγκ.

1322 - Ιωάννης Ερρίκος, μαργράβος της Μοραβίας.

1768 - Φραγκίσκος Β΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

1809 - Κάρολος Δαρβίνος, Άγγλος φυσιοδίφης και γεωλόγος, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης.
Ήταν ο εισηγητής του μηχανισμού της φυσικής επιλογής, μέσω του οποίου πρότεινε ότι συντελείται η εξέλιξη όπου όλα τα είδη ζωής προέρχονται από κοινούς προγόνους και έχουν διαμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου.

1809 - Αβραάμ Λίνκολν, 16ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Γεννήθηκε στο Χότζβιλ του Κεντάκυ και ήταν γιος του αγρότη Τόμας Λίνκολν και της βαθύτατα θρησκευόμενης Νάνσυ Χανκς. Από μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται ως αγρότης, ενώ ταυτόχρονα διάβαζε εντατικά για να τελειοποιήσει τη μόρφωσή του.

1857 - Ευγένιος Ατζέ, Γάλλος φωτογράφος.
Ο Ευγένιος Ατζέ (Jean-Eugène-Auguste Atget, 12 Φεβρουαρίου 1857 - 4 Αυγούστου 1927) ήταν Γάλλος φωτογράφος, γνωστός κυρίως από τις φωτογραφίες με τις οποίες αποτύπωσε την πόλη του Παρισιού.
Γεννήθηκε το 1857 στη γαλλική πόλη Λιμπούρν (Libourne) της νοτιοδυτικής Γαλλίας, γιος του αμαξοποιού Ευγένιου Ατζέ και της Κλάρα-Αντελίν Ουρλιέ. Δύο χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Μπορντό, ωστόσο το 1862 οι γονείς του πέθαναν και την ανατροφή του ανέλαβαν ο παππούς και η γιαγιά του. Μετά τις σχολικές σπουδές του εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως ναύτης και καμαρότος, πριν εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1878, με στόχο να ακολουθήσει σταδιοδρομία ηθοποιού. Το 1879 έγινε δεκτός στη δραματική σχολή, έχοντας αποτύχει ένα χρόνο νωρίτερα. Τα επόμενα δέκα περίπου χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός χωρίς όμως να σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία και εγκατέλειψε την ηθοποιία εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας με τις φωνητικές του χορδές, αποφασίζοντας παράλληλα να στραφεί στη ζωγραφική, το σχέδιο και τη φωτογραφία. Το 1890 αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας φωτογράφος, αντιλαμβανόμενος πως οι ζωγράφοι και σχεδιαστές της εποχής είχαν ανάγκη από φωτογραφίες ως πρότυπα για τη δημιουργία των έργων τους. Για το λόγο αυτό, διαφήμισε τις υπηρεσίες του ως ντοκουμέντα για καλλιτέχνες (documents pour artistes).
Τα επόμενα χρόνια, φωτογράφισε με συστηματικό τρόπο το Παρίσι και τα περίχωρά του, δημιουργώντας τελικά μία σημαντική συλλογή φωτογραφιών, την οποία και εμπορευόταν. Παρά το γεγονός πως τροφοδοτούσε με φωτογραφίες σημαντικούς ζωγράφους της εποχής, όπως το Ζωρζ Μπρακ και τον Αντρέ Ντερέν, αλλά και την Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, η οικονομική του κατάσταση υπήρξε γενικά δυσμενής, γεγονός που τον ανάγκαζε να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα οικονομικά έσοδα της συζύγου του, η οποία εργαζόταν ως ηθοποιός. Από το 1914 άρχισε να εγκαταλείπει σταδιακά τη φωτογραφία.
Πέθανε στις 4 Αυγούστου του 1927, ένα χρόνο μετά το θάνατο της συζύγου του.

1884 - Μαξ Μπέκμαν, Γερμανός ζωγράφος.
Ο Μαξ Μπέκμαν (Max Carl Friedrich Beckmann, 12 Φεβρουαρίου 1884 - 27 Δεκεμβρίου 1950) ήταν Γερμανός ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας.
Αποφοίτησε το 1903 από την Ακαδημία Τέχνης της Βαϊμάρης. Τότε τον θεωρούσαν ως το σημαντικότερο νέο ζωγράφο της Γερμανίας. Η επιλογή των θεμάτων του γινόταν από τα σύγχρονα γεγονότα, όπως το ναυάγιο του «Τιτανικού» και ο σεισμός που έγινε στη Μεσσήνη. Το 1914 κατατάχτηκε εθελοντικά στο Στρατό, πιστεύοντας ότι από αυτόν θα αποκόμιζε εμπειρίες οι οποίες θα ήταν χρήσιμες για τη ζωγραφική του. Επίσης υπηρέτησε ως νοσοκομειακός στρατιωτικός στη Φλάνδρα και επηρεάστηκε έντονα από την ωμότητα και τη βιαιότητα του πολέμου. Το έργο του η «Νύχτα» που χρονολογείται από το 1919 παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη σκληρότητα. Μετά από δύο χρόνια, το 1921, ολοκλήρωσε ένα άλλο έργο με τίτλο «Αναχώρηση», το οποίο ήταν ένα αλληγορικό τρίπτυχο. Με τα αλληγορικά τρίπτυχα ασχολήθηκε ως το τέλος της ζωής του. Το 1937 πήγε στο Άμστερνταμ, όπου παγιδεύτηκε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 1947 έφυγε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

1885 - Γιούλιους Στράιχερ, Γερμανός ναζιστής εκδότης.
Ο Γιούλιους Στράιχερ (Julius Streicher, 12 Φεβρουαρίου 1885 - 16 Οκτωβρίου 1946) ήταν σημαντικό στέλεχος των Ναζί και εκδότης μιας από τις μεγαλύτερες προπαγανδιστικές εφημερίδες του Γ' Ράιχ, με τον τίτλο Der Stürmer. Υπηρξε, επίσης, εκδότης αντισημιτικών έργων, τα οποία αποτέλεσαν και αυτά όργανα προπαγάνδας. Για όλες αυτές τις δραστηριότητές του συνελήφθη μετά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

1890 - Κώστας Ουράνης, Έλληνας συγγραφέας.

1914 - Λάζαρ Κολισέφσκι, Σέρβος πολιτικός.

1923 - Φράνκο Τζεφιρέλι, Ιταλός σκηνοθέτης.
Ο Φράνκο Τζεφιρέλι (ιταλ. Franco Zeffirelli) (12 Φεβρουαρίου 1923) είναι Ιταλός ντεκορατέρ και σκηνοθέτης του θεάτρου, του κινηματογράφου και της όπερας.
Γεννήθηκε το 1923 στη Φλωρεντία ως Τζιανφράνκο Κόρσι (Gianfranco Corsi). Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, αλλά όταν είδε τον Λόρενς Ολίβιε στον Ερρίκο Δ΄ γοητεύτηκε από την ερμηνεία του και αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Άρχισε την καριέρα του ως ηθοποιός και ανακάλυψε τον κινηματογράφο ως βοηθός του Αντονιόνι, του Ροσελίνι και κυρίως του Βισκόντι, του οποίου κατόπιν έκανε τα σκηνικά για τις θεατρικές παραστάσεις: Λεωφορείο ο πόθος (Ρώμη, 1949) του Τεννεσσή Ουίλλιαμς, Τρωίλος και Χρυσηίδα (Φλωρεντία, 1949) του Σαίξπηρ και οι τρεις αδελφές (Ρώμη, 1951), κοστούμια Μαρσέλ Εσκοφιέ) του Τσέχωφ.
Είχε σχέση με τον σκηνοθέτη Λουκίνο Βισκόντι. Προτιμά να τον αποκαλούν ομοφυλόφιλο, γιατί είναι ένας πιο εκλεπτυσμένος όρος από τον "γκέι".

1925 - Γεώργιος Κουμάντος, Έλληνας νομικός.

1933 - Κώστας Γαβράς, Έλληνας σκηνοθέτης.
Ο Κώστας Γαβράς (1933) είναι Έλληνας σκηνοθέτης του γαλλικού κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933 και σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία στη Σορβόνη καθώς και κινηματογράφο στην IDHEC. Εργάστηκε ως βοηθός σε διάφορες παραγωγές και συνεργάστηκε με τον Κλερ και τον Κλεμάν, πριν σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία Διαμέρισμα Δολοφόνων το 1965. Καθιερώθηκε με μία σειρά πολιτικών θρίλερ που αποκάλυψαν το βίαιο πρόσωπο δικτατορικών καθεστώτων, μέσα από προσωπικές τραγωδίες ασυμβίβαστων ανθρώπων. Ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας 1969 (Ζ), και κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου το 1982 (Ο Αγνοούμενος). Κέρδισε επίσης Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών του 1982 (Ο Αγνοούμενος), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών του 1975 (Ειδικό δικαστήριο), Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1990 (Μουσικό κουτί). To 2002 σκηνοθέτησε την ταινία Αμήν. που κέρδισε Βραβείο César καλύτερου σεναρίου το 2003.
Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε με δηλώσεις του υπέρ του ''Όχι'' και ανέφερε ότι έχει εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα. Θεωρείται ότι ανήκει στην Αριστερά, αλλά έχει καλές σχέσεις και με τη Δεξιά.

1939 - Ρέι Μάνζαρεκ, Αμερικανός μουσικός (The Doors).
Ο Ρέι Μάνζαρεκ (αγγλ. πλήρες όνομα Raymond Daniel Manzarek Jr., 12 Φεβρουαρίου 1939 - 20 Μαΐου 2013) ήταν Αμερικάνος κιμπορντίστας και πιανίστας, γνωστότερος ως ιδρυτικός στέλεχος του ροκ συγκροτήματος των Doors.

1941 - Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου, Ελληνίδα ηθοποιός.

1943 - Μάνφρεντ Σέφερ, Αυστραλός ποδοσφαιριστής.

1946 - Ζαν Εγεγκέ Ν'Ντονγκ, πρωθυπουργός της Γκαμπόν.

1950 - Ζοάο Β. Νέρι, Βραζιλιάνος συγγραφέας, ψυχολόγος και ακτιβιστής.

1954 - Αμπντελαζίζ Τζεράντ, Αλγερινός πολιτικός.

1954 - Ευάγγελος Μπασιάκος, Έλληνας πολιτικός.

1954 - Τζίμης Πανούσης, ήταν Έλληνας τραγουδοποιός και ηθοποιός, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό και αθυρόστομο στίχο του.
Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα.

 1961 - Μισέλ Μαρτελί, Αϊτινός πολιτικός.

1969 - Ντάρεν Αρονόφσκι, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Ντάρεν Αρονόφσκι (Darren Aronofsky) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Είναι γνωστός για τη δουλειά του στις ταινίες Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο (Requiem for a Dream, 2000), Ο Παλαιστής (The Wrestler, 2009) και Μαύρος Κύκνος (Black Swan, 2010), για την οποία έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας.

1982 - Λούης Τσάτουμας, Έλληνας αθλητής.
Ο Λούης Τσάτουμας (12 Φεβρουαρίου 1982) είναι Έλληνας αθλητής του στίβου, ένας από τους καλύτερους άλτες του μήκους όλων των εποχών στην Ελλάδα. Ανήκει στον Μεσσηνιακό Γ.Σ. και γυμνάζεται με το Δημήτρη Βασιλικό.

1982 - Λούης Τσάτουμας, Έλληνας αθλητής.

1993 - Ραφίνια, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

2001 - Γιώργος Λιάβας, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

901 - Αντώνιος Β΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Αντώνιος Β΄ ο Καυλέας ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 893 ως το 901.
Γεννήθηκε το 829 και είχε φρυγική καταγωγή. Εκάρη μοναχός σε ηλικία 12 ετών. Αργότερα υποστήριξε τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό έναντι του Πατριάρχη Φωτίου, αλλά συνέβαλε και στην ειρήνευση της Εκκλησίας, εργαζόμενος για τη συμφιλίωση των οπαδών των Πατριαρχών Φωτίου και Ιγνατίου. Για τους λόγους αυτούς, μόλις πέθανε ο Πατριάρχης Στέφανος Α΄, αδελφός του Λέοντα του Σοφού, ο τελευταίος τον προώθησε στον Οικουμενικό Θρόνο.
Ως Πατριάρχης, συνεκάλεσε Σύνοδο, την οποία παρακολούθησαν και απεσταλμένοι της Ρώμης, η οποία θεώρησε ότι το σχίσμα που προκλήθηκε από τον Φώτιο και τον Ιγνάτιο είχε λήξει, χωρίς όμως να καταδικαστεί κανείς εκ των πρωταγωνιστών του.
Ήταν άνθρωπος πράος και ευσεβής. Υποστήριξε τον μοναχισμό και θεμελίωσε (ή ανακαίνισε) τη Μονή Καυλέα, εξ ου και το προσωνύμιό του. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 901 και ετάφη στη Μονή αυτή. Θεωρείται θαυματουργός. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου και από την Καθολική και από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

1538 - Άλμπρεχτ Άλτντόρφερ, Γερμανός ζωγράφος.
Ο Άλμπρεχτ Άλτντόρφερ (γερμανικά: Albrecht Altdorfer, περ. 1480 - 12 Φεβρουαρίου, 1538) ήταν Γερμανός ζωγράφος, χαράκτης, σχεδιαστής και αρχιτέκτων του ρεύματος της Αναγέννησης.
Όντας ενεργός κυρίως στο Ρέγκενσμπουργκ, ο Αλτντόρφερ είναι γνωστός για την φιλοτέχνηση έργων ιστορικού και βιβλικού περιεχομένου, τοποθετημένων σε ατμοσφαιρικά τοπία, όπως «Η Μάχη του Αλεξάνδρου στην Ισσό» (1529, Alte Pinakothek, Μόναχο) και «Ο Χριστός αποχαιρετά τη Μητέρα Του» (1520, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο). Επηρεασμένος από Ιταλούς δεξιοτέχνες όπως ο Αντρέα Μαντένια (1431-1528), ο Αλτντόρφερ υπήρξε επίσης σημαίνων εκπρόσωπος της Σχολής του Δούναβη (Donauschule) της εκτέλεσης τοπίων. Έχοντας λάβει το βαθμό του αρχιτέκτονα της πόλης του Ρέγκενσμπουργκ λίγο μετά τα 40 του χρόνια, ελάχιστα από τα αρχιτεκτονικά του σχέδια επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας, αν και η επιδεξιότητά του στη γραμμική προοπτική είναι ορατή σε πολλούς από τους πίνακές του. Στα αρχιτεκτονικά έργα ζωγραφικής του περιλαμβάνονται «Η Σουζάνα και οι Γέροι» (1526, Alte Pinakothek, Μόναχο) και το τοπογραφικό «Τοπίο στο Δούναβη με Κάστρο» (περ. 1520, Alte Pinakothek, Μόναχο). Τα τελευταία του έργα τείνουν περισσότερο στο καινούριο στυλ του Μανιερισμού.

1719 - Άνταμ Λούντβιχ Λεβενχάουπτ, Σουηδός στρατηγός.

1804 - Ιμμάνουελ Καντ, Γερμανός φιλόσοφος.
O Ιμμάνουελ Καντ (Immanuel Kant), γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1724 στο Καίνιξμπεργκ της Πρωσίας (που σήμερα ονομάζεται Καλίνινγκραντ και ανήκει στη Ρωσία) και πέθανε στο Καίνιξμπεργκ στις 12 Φεβρουαρίου του 1804) ήταν Γερμανός φιλόσοφος και επιστήμονας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές και φιλοσόφους όλων των εποχών, και ο μεγαλύτερος της νεότερης εποχής. Στην ελληνική γλώσσα το όνομά του παλαιότερα αποδιδόταν ως Εμμανουήλ Κάντιος.

1816 - Ιωάννης Δεληγιάννης, Έλληνας προεστός.
Ο Ιωάννης Παπαγιαννόπουλος (Ιωάννης Ντεληγιάννης-Δεληγιάννης, 1738 - 12 Φεβρουαρίου 1816) ήταν ένας από τους ισχυρότερους προεστούς (κοτζαμπάσηδες) της Πελοποννήσου.
Το προσωνύμιο "Ντεληγιάννης" (μετέπειτα "Δεληγιάννης") το έλαβε λόγω του ζωηρού χαρακτήρα του (Ντελής=τρελός).
Μετά τον αποκεφαλισμό του πανίσχυρου προκρίτου Ανδρουτσάκη Ζαΐμη το 1787, ο Ιωάννης Δεληγιάννης έγινε ο πρώτος προεστός της Πελοποννήσου και έλαβε το αξίωμα του μοραγιάνη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Η θέση του αυτή, σε συνδυασμό με την ισχυρή του προσωπικότητα και την τεράστια περιουσία του, προβλημάτισε όχι μόνο τους Τούρκους αγάδες, αλλά και τους άλλους προεστούς της Πελοποννήσου.
Λίγα χρόνια μετά, το 1790, ο Τούρκος προύχοντας Χασεκή Αλήαγας Λαλιώτης, πλήρωσε έναν Τούρκο Λαγκαδινό να δολοφονήσει τον Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο Τούρκος παραμόνευε σε ένα χριστιανικό σπίτι και πυροβόλησε τον Δεληγιάννη ο οποίος έτυχε να συνοδεύεται από έναν μόνο υπηρέτη. Το βόλι πέτυχε τον προεστό στην δεξιά ωμοπλάτη. Ο υπηρέτης του κατάφερε να σκοτώσει τον Τούρκο, αλλά ο Δεληγιάννης είχε τραυματιστεί σοβαρά, με αποτέλεσμα το δεξί του χέρι να αχρηστευτεί για πάντα.
Τον Ιανουάριο του 1815 ο Ιωάννης Δεληγιάννης αρρωσταίνει βαριά και μένει κατάκοιτος στο σπίτι του στα Λαγκάδια. Μεταβιβάζει την εξουσία του στον γιο του Θεοδωράκη Δεληγιάννη. Την κατάσταση αυτήν, εκμεταλλεύονται οι υπόλοιποι προεστοί και κυρίως ο γιος του Σωτηράκη Λόντου, Ανδρέας Λόντος, οι οποίοι αρχίζουν να τον διαβάλλουν στους Τούρκους. ΄Ετσι, στις 12 Φεβρουαρίου 1816 με σουλτανικό φιρμάνι, ο Ιωάννης Δεληγιάννης αποκεφαλίζεται στο σπίτι του από τους Τούρκους. Το σώμα του ρίχνεται στον κήπο του σπιτιού και το κεφάλι του μεταφέρεται ως λάφυρο στον Σιακήρ πασά. Τα αίματα στους τοίχους του δωματίου όπου δολοφονήθηκε ήταν εμφανή μέχρι αρκετά πρόσφατα.
Ο Ιωάννης Δεληγιάννης πραγματοποίησε αρκετά έργα κατά τη διάρκεια της εξουσίας του. Έχτισε δύο εκκλησίες στα Λαγκάδια (Ναός των Ταξιαρχών και ναός του Αη Γιάννη-και οι δύο ολοκληρώθηκαν το 1808 μέσα σε 40 μέρες) και ένα σχολείο το 1795. Έχτισε επίσης και μία εκκλησία στο χωριό Αναζήρι.
Η στάση του γενικά χαρακτηρίζεται για τα φιλικά αισθήματα προς τους Τούρκους, οι οποίοι άλλωστε ευνοούσαν συχνά τους προεστούς. Κυνήγησε άγρια μαζί με τους Τούρκους και τους υπόλοιπους κοτζαμπάσηδες, τους ληστές και τους αρματολούς (όπως τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Αθανάσιο Πετιμεζά), που πλέον γίνονταν επικίνδυνοι για την οθωμανική εξουσία, αλλά και για τα συμφέροντα των προεστών.
Ακόμη, όπως και οι υπόλοιποι προεστοί, προκειμένου να αυξήσουν την περιουσία τους και την επιρροή τους, καταπίεζαν τους ντόπιους πληθυσμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Δεληγιάννης με άλλους προεστούς εισέπρατταν επιπλέον δυσβάσταχτους φόρους δήθεν για "θείους (ευλογημένους) λόγους", γεγονός το οποίο προκάλεσε την αγανάκτηση των κατοίκων, οι οποίοι το κατήγγειλαν στον σουλτάνο το 1803. Ο σουλτάνος και οι οθωμανικές αρχές έστειλαν ειδικό φιρμάνι ώστε να σταματήσει αυτή η παράνομη είσπραξη επιπλέον φόρων, τονίζοντας ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να εισπράττει επιπλέον φόρους από αυτούς που ορίζει ο οθωμανικός νόμος.
Μετά την επανάσταση η οικογένεια Δεληγιάννη έχασε τα προνόμιά της και ο γιος του Ιωάννη, Κανέλλος Δεληγιάννης στα απομνημονεύματά του προσπαθεί οργισμένος να παρουσιάσει τη φιλοτουρκική στάση του πατέρα του ως ευεργετική για τους Έλληνες, πέφτοντας όμως σε πολλές και αναπόφευκτες αντιφάσεις.

1853 - Νικόλαος Κριεζώτης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Νικόλαος Κριεζώτης ήταν οπλαρχηγός, από τους διαπρεπέστερους της Ελληνικής Επανάστασης, στην Εύβοια.
Ο Νικόλαος Κριεζώτης γεννήθηκε το 1785 στο ορεινό χωριό Αργυρό, Βίρα της επαρχίας Καρυστίας στην Εύβοια, και πέθανε το 1853 στη Σμύρνη, όπου κηδεύτηκε στο ναό της Αγ. Φωτεινής.
Γονείς του ήταν ο Ισίδωρος και η Χρυσή Χαραχλιάνη και το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Χαραχλιάνης. Κατά την Επανάσταση πήρε το όνομα Κριεζώτης, από το χωριό Κριεζά της Εύβοιας, όπου διέμενε με  την οικογένειά του όταν ήταν παιδί, αν και υπέγραφε πάντα ως Γκριτζιώτης.
Καταγόταν από φτωχή οικογένεια, ο πατέρας του Ισίδωρος Χαραχλιάνης κάτοικος Βύρας σημερινό Αργυρό, ήταν βοσκός και ο ίδιος δεν έτυχε καμιάς μορφώσεως. Η μάννα του Χρυσή καταγόταν από τα Κριεζά. Η οικογένεια είχε πέντε (5) παιδιά, κατά σειρά τους Κωνσταντίνο, Γρηγόριο, Νικόλαο, Σοφία και Καλή. Κάποια χρονιά απροσδιόριστη αλλά στη παιδική ηλικία του Νικολάου η οικογένεια μετακόμισε στα Κριεζά. Ο Νίκος από μικρός έγινε τσοπάνος, και αργότερα όταν πήγε στο παππού του Νίκο Χαραχλιάνη εξακολούθησε να δουλεύει ως βοσκός. Στη παιδική ηλικία στάλθηκε στη Μονή των Λευκών για να μάθει γράμματα. Ως ατίθαση προσωπικότητα δεν ταίριαξε στο μοναστήρι.

1873 - Σπυρίδων Τρικούπης, Έλληνας πολιτικός και ιστορικός.
Ο Σπυρίδων Τρικούπης (20 Απριλίου 1788-12 Φεβρουαρίου (παλαιό ημερολόγιο)/ 24 Φεβρουαρίου 1873) ήταν λόγιος, πολιτικός και ιστοριογράφος της Ελληνικής επανάστασης του 1821, μετά την οποία και διετέλεσε πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου (πρώτος πρωθυπουργός του ελεύθερου ελληνικού κράτους, του Ελληνικού Βασιλείου).

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1788 και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας της περιοχής. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Τρικούπης και μητέρα του η Αλεξάνδρα Παλαμά. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Σχολή των Παλαμάδων στο Μεσολόγγι και μετά στην Πάτρα συνέχισε στην Ευρώπη, όπου σπούδασε φιλολογία στη Ρώμη και στο Παρίσι, τις οποίες όμως διέκοψε με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης και επέστρεψε προκειμένου να συμμετάσχει ενεργά σ΄ αυτήν. Από το 1824, που πέθανε ο πατέρας του, ασχολήθηκε με την πολιτική, όπου και εκλεγόταν συνεχώς πληρεξούσιος του Μεσολογγίου και από το 1826 μέλος της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης, όπου και εξακολούθησε σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα να μετέχει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής κίνησης, έτσι ώστε ν΄ αποβεί από τους σπουδαιότερους τότε άνδρες του έθνους διευθύνοντας ιδίως τα εξωτερικά ζητήματα της κρίσιμης εκείνης περιόδου.

Επί Ιωάννη Καποδίστρια διορίσθηκε γενικός γραμματέας της Επικράτειας επί εξωτερικών θεμάτων. Αργότερα, διαφώνησε με την πολιτική που ασκούσε ο Κυβερνήτης και παραιτήθηκε από τη θέση του, αλλά και από την ιδιότητα του πληρεξούσιου του Μεσολογγίου. Ως εχθρός του πλέον αντιπολιτευόμενος συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, του οποίου την αδερφή Αικατερίνη παντρεύτηκε και κατέφυγε μεταξύ άλλων αντιπολιτευομένων στην Ύδρα. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια επέστρεψε στο Ναύπλιο, όπου χρημάτισε υπουργός εξωτερικών και διεύθυνε τις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην εκλογή του Όθωνα, πρώτου αλλά και μόνου υπό τον τίτλο «Βασιλεύς της Ελλάδος».

Στη διάρκεια της Αντιβασιλείας ο Σπυρίδων Τρικούπης διορίσθηκε Πρωθυπουργός και Υπουργός των Εξωτερικών του Βασιλείου της Ελλάδος. Ερχόμενος όμως σε αντίθεση με τις απολυταρχικές διαθέσεις των περί τον Όθωνα βαυαρικών κύκλων παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο. Το 1838, ερχόμενος σε αντιπαράθεση με τον Όθωνα, ανεκλήθη όπου και επανήλθε στη θέση του το 1841. Το 1843 επέστρεψε στην Ελλάδα και συμμετείχε στην Εθνοσυνέλευση του 1843 συμβάλλοντας στην ψήφιση του Συντάγματος του 1844 και μετέχοντας στην κυβέρνηση του Μαυροκορδάτου ως Υπουργός Εξωτερικών και Παιδείας. Μετά την ανατροπή όμως της κυβέρνησης Μαυροκορδάτου ο Σπυρίδων Τρικούπης ως γερουσιαστής τάχθηκε με το τότε λεγόμενο Αγγλικό κόμμα, από το οποίο όμως απομακρύνθηκε, όταν άρχισε να παρουσιάζει στασιαστικές τάσεις. Στη συνέχεια υποστήριξε την κυβέρνηση του Κουντουριώτη και συνέδραμε το Βασιλέα Όθωνα. Όταν ανασυστάθηκαν οι Πρεσβείες, ο Σπυρίδων Τρικούπης ανέλαβε εκ νέου τη διεύθυνση της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο μέχρι το 1861, οπότε και παραιτήθηκε, αυτή τη φορά για λόγους υγείας. Πέθανε στην Αθήνα το 1873.

Το 1829 εκδίδονται οι Λόγοι του σε πρώτη συγκεντρωτική μορφή. Το 1857 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το τετράτομο έργο του, «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» ενώ είχε γράψει θούρια όπως: «Ο Δήμος», «Η λίμνη του Μεσολογγίου», «Ο καιρός αδελφοί της ελευθερίας φθάνει» κ.ά.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, ο Σπυρίδων Τρικούπης ήταν μασόνος.

1911 - Γκόνος Γιώτας, Έλληνας Μακεδονομάχος.

1932 - Θεόδωρος Κάστανος, Έλληνας παιδαγωγός.
Ο Θεόδωρος Κάστανος, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπαιδευτικούς της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ως παιδαγωγός, αποτέλεσε έναν από τους θεμέλιους λίθους της πνευματικής και πολιτιστικής ζωής της Αλεξανδρούπολης.
Ο Θεόδωρος Κάστανος γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου το 1886, σύμφωνα με το βιογραφικό που επισυνάφτηκε στη διδακτορική του διατριβή. Ωστόσο η κόρη του, Πόπη Κάστανου-Μινάρδου, σε συνέδριο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έκανε γνωστό πως ο πατέρας της Θεόδωρος Κάστανος, γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου το 1888, στο Βροντάδο της Χίου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός, και αυτός μεγάλωσε με τη γιαγιά του Καλλιόπη αλλά και με ένα μακρινό του συγγενή τον Ιωάννη Γλύκα, που έγινε κηδεμόνας και μετέπειτα διδάσκαλος του. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο Σχολείο του Αγίου Γεωργίου και κατόπιν στο Ελληνικό Σχολείο της Παναγίας της Μούτσαινας, όπου δίδασκε ο Ιωάννης Γλύκας και τέλος φοίτησε στο Γυμνάσιο της Χίου. Το 1904 πέρασε τις απολυτήριες εξετάσεις. Το 1912 κατατάχτηκε εθελοντικά στον Ελληνικό στρατό και πολέμησε κατά των Τούρκων στους Βαλκανικούς πολέμους. Κατηγορήθηκε ως νέος Σωκράτης, κυνηγήθηκε ανελέητα από το κατεστημένο, όπως είχαν κατηγορηθεί και οι Γληνός, Παπανούτσος κ.α. Οι διωγμοί, η παραγνώριση του έργου του, οι συκοφαντίες, έβλαψαν την υγεία του και αποδιοργάνωσαν τις αντιστάσεις του.
Στις 12 Φεβρουαρίου 1932, ο Θεόδωρος Κάστανος άφησε την τελευταία του πνοή στη Φλώρινα, όπου και κηδεύτηκε. Η κοινωνία της Φλώρινας τον έκλαιγε για πολλές εβδομάδες. Ο τοπικός τύπος του αφιέρωσε εγκωμιαστικές σελίδες. Οι σπουδαστές του Διδασκαλείου απείχαν από τα μαθήματα τους για μια εβδομάδα και φόρεσαν πένθιμη κορδέλα στο πέτο τους για σαράντα μέρες. Οι μαθητές του Δημοτικού έγραφαν εκθέσεις, γεμάτες ειλικρίνεια και οδύνη. Δάσκαλοι, καθηγητές, απλοί πολίτες ένιωθαν την αδικία να φουντώνει μέσα τους.

1949 - Χασάν αλ-Μπάννα, Αιγύπτιος ιδρυτής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

1950 - Χρυσόστομος Ιωαννίδης, Κύπριος ποδοσφαιριστής.

1954 - Τζίγκα Βερτόφ, Σοβιετικός κινηματογραφιστής.
Ο Νταβίντ Αμπέλεβιτς Κάουφμαν (2 Ιανουαρίου 1896 – 12 Φεβρουαρίου 1954), γνωστός και ως Ντένις Κάουφμαν ή με το ψευδώνυμο (Ν)τζίγκα Βερτόφ, ήταν Σοβιετικός πρωτοπόρος κινηματογραφιστής και θεωρητικός του κινηματογράφου. Οι κινηματογραφικές πρακτικές του επηρέασαν το σινεμά-βεριτέ ντοκιμαντέρ και την ομάδα Τζίγκα Βερτόφ (1968-1972).
Σε ψηφοφορία του Sight and Sound το 2012, η ταινία του Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή ψηφίστηκε ως η 8η καλύτερη όλων των εποχών και το 2014 το καλύτερο ντοκιμαντέρ όλων των εποχών.
Τα αδέλφια του Μπόρις και Μικχάι Κάουφμαν ήταν επίσης αξιοσημείωτοι κινηματογραφιστές.

1961 - Αθανάσιος Τραχίλης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αθανάσιος Τραχίλης (1875 - 12 Φεβρουαρίου 1961) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός.
Γεννήθηκε το 1875. Σπούδασε ιατρική και ήταν υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων το 1923 και από το 1929 ως το 1935 υπηρέτησε ως εκλεγμένος γερουσιαστής Ιωαννίνων.
Πέθανε το 1961.

1963 - Χρήστος Γιαννακόπουλος, Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος.
Ο Χρήστος Γιαννακόπουλος (1909 – 12 Φεβρουαρίου 1963) ήταν σημαντικότατος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και δημοσιογράφος.
Στη θεατρική συγγραφή ήταν αυτοδίδακτος και η πρώτη του εμφάνιση ως θεατρικού συγγραφέα ήταν το 1929, ενώ ως το 1939 με πολλούς συγγραφείς σε κωμωδίες, επιθεωρήσεις και οπερέτες.
Από το 1939 άρχισε να συνεργάζεται στενά με τον Αλέκο Σακελλάριο στις επιθεωρήσεις και κωμωδίες, τραγούδια και κινηματογραφικά σενάρια: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Ένας ήρωας με παντούφλες, Δεσποινίς ετών 39, Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Αλίμονο στους νέους και σε άλλα έργα. Μόνος του έγραψε τις κωμωδίες Οι μεγάλοι και οι μικροί και Μια τσουκνίδα στις βιολέτες.
Σκιαγράφησε το χαρακτήρα του Έλληνα μικροαστού με τις αντιφάσεις, τις ψευδαισθήσεις και τα διέξοδα που αντιμετώπιζε. Ξεχώρισε για την αμεσότητα της γραφής του, την ευαισθησία την αισιοδοξία και την οικειότητά του.
Πέθανε το Φεβρουάριο του 1963.

1979 - Ζαν Ρενουάρ, Γάλλος σκηνοθέτης.
Ο Ζαν Ρενουάρ (Jean Renoir, 15 Σεπτεμβρίου 1894 - 12 Φεβρουαρίου 1979) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, καθώς αποτελεί τον Πατέρα του Ποιητικού Ρεαλισμού.
Ο Ρενουάρ γεννήθηκε στη Μονμάρτρη του Παρισιού το 1894. Πατέρας του ήταν ο θρυλικός ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ και αδελφός του ο Πιερ Ρενουάρ, ο οποίος ήταν ηθοποιός. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο τραυματίστηκε σοβαρότατα στο πόδι του. Αυτό το μοιραίο γεγονός, όμως, του έδωσε και τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, αρχικά βλέποντας και παρατηρώντας ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν και του Γκρίφιθ, αλλά και πολλών άλλων αξιόλογων σκηνοθετών. Έμεινε επίσης έκπληκτος και από τις πρωτοπορίες του σινεμά του Στρόχαϊμ.
Τη δεκαετία του '30 δημιουργεί τις πρώτες του ταινίες, πολλές από τις οποίες έμελλαν να γράψουν ιστορία στην τέχνη του κινηματογράφου. Συγκεκριμένα, "Ο κανόνας του παιχνιδιού" θεωρείται μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Στη συνέχεια στράφηκε προς το Χόλιγουντ, όπου έδωσε κάποιες εξαιρετικές ταινίες, μερικές από τις οποίες ήταν αντιναζιστικές. Συνέχισε να σκηνοθετεί ταινίες μέχρι το τέλος της ζωής του, όταν άρχισε να κλονίζεται σοβαρά η υγεία του. Οι πολιτικές του απόψεις ήταν κομμουνιστικές, κάτι το οποίο μπορεί να διακρίνει κανείς από το σύνολο της φιλμογραφίας του, παρόλο που ο ίδιος δεν είχε ενταχθεί ποτέ σε κάποιο πολιτικό κόμμα.

1980 - Γεωργία Βασιλειάδου, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης, έπαιξε κυρίως σε κωμωδίες και αποτέλεσε την "ομορφότερη άσχημη" του ελληνικού κινηματογράφου.

1992 - Φάνης Χηνάς, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Φάνης Χηνάς (Μαραθιά Ευρυτανίας 1940 - Βόλος 12 Φεβρουαρίου 1992) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Έπαιξε στην σειρά «Επιστροφή», που προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση το φθινόπωρο του 1982.
Μικρό παιδί ακόμα, κατάλαβε ότι η ζωή του είναι στην τέχνη και έτσι από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με το θέατρο και τον κινηματογράφο, καταγράφοντας δεκάδες συμμετοχές ακόμα και στην τηλεόραση. Αποφοίτησε από τη Δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και συνεργάστηκε με τους μεγάλους της έβδομης τέχνης, συμμετείχε σε πολλές ελληνικές ταινίες και διέπρεξε στο θέατρο.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1961 με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, με το έργο "Τα Νέα Παιδιά" του Ζ. Λακούρ. Στα χρόνια της δικτατορίας μετανάστευσε στην Γαλλία, όπου παρακολούθησε μεταξύ άλλων σεμινάρια παντομίμας δίπλα στον Μαρσέλ Μαρσώ.
Είχε αξιόλογη θεατρική παρουσία. Στον κινηματογράφο πρωταγωνίστησε στις ταινίες : "Εμείς οι Αμαρτωλοί" (1966), "Το Πρόσωπο της Μέδουσας" (1966), "Κοινωνία Ώρα Μηδέν" (1966), "Ναι μεν, αλλά…" (1972). Στην τηλεόραση, πρωταγωνίστησε στις σειρές: "Χαμένος Παράδεισος" (1977), "Επιστροφή" (1982) και "Όλη η Δόξα Όλη η Χάρη" (1988).
Για την συμμετοχή του στην ταινία "Knock out" με τον Γιώργο Κιμούλη, κέρδισε το βραβείο Β' ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1986. Η ίδια ταινία έλαβε επίσης βραβείο για την μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου και για τα 10 μουσικά κομμάτια που ερμήνευσαν μεταξύ άλλων ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Βλάσσης Μπονάτσος και ο Γιάννης Μηλιώκας.
Ιστορική έμεινε η πιστή απόδοση του ποιήματος "Πρέβεζα" του Κώστα Καρυωτάκη, ένα σπάνιο ηχητικό απόσπασμα που διασώζεται. Εξάλλου ο Χηνάς βρισκόταν πολύ κοντά στον Καρυωτάκη λόγω ψυχοσύνθεσης. Επίσης εκπληκτική ήταν η απαγγελία του πάνω στο "Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη, η οποία επίσης διασώζεται από το αρχείο της Ο Φάνης Χηνάς ήταν ένας μοναχικός χαρακτήρας αλλά και μεγάλο ταλέντο, το οποίο όμως δεν αξιοποιήθηκε όσο θα έπρεπε. ΕΡΤ.
Ο Φάνης Χηνάς ήταν ένας μοναχικός χαρακτήρας αλλά και ταυτόχρονα ένα μεγάλο ταλέντο, το οποίο δεν αξιοποιήθηκε όσο θα έπρεπε. Και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν εξαρτημένος από το αλκοόλ με αποτέλεσμα να πεθάνει σε ηλικία μόλις 52 ετών, από εγκεφαλίτιδα. Ως ελάχιστο φόρο τιμής στο πρόσωπό του, το Δημοτικό Θέατρο Δάφνης έδωσε το όνομα αυτού του ηθοποιού.

2001 - Κριστίνα Ζέντερμπάουμ, Σουηδέζα ηθοποιός.
Η Κριστίνα Ζέντερμπάουμ (Kristina Söderbaum, Στοκχόλμη, 5 Σεπτεμβρίου 1912 - Χίτσάκερ, 12 Φεβρουαρίου 2001) ήταν Σουηδέζα ηθοποιός στην ναζιστική Γερμανία.
Ο πατέρας της, Χένρικ Γκούσταβ Ζέντερμπάουμ ήταν καθηγητής πανεπιστημίου στον κλάδο της χημείας και πρόεδρος του συμβουλίου της απονομής του βραβείου Νόμπελ. Πήγε σχολείο οικοτροφεία στην Στοκχόλμη, στο Παρίσι και στην Ελβετία. Το 1934 μετακόμισε στο συγγενικό της περιβάλλον στο Βερολίνο επειδή πέθαναν οι γονείς της. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα καλλιτεχνίας και ηθοποιίας και άρχισε να μαθαίνει γερμανικά.
Το 1936 κέρδισε ένα βραβείο της UFA και γύρισε το πρώτο της έργο, όπου και την ανακάλυψε ο Φάιτ Χάρλαν ένα χρόνο αργότερα. Ακολούθησε το 1938 ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην ταινία Jugend (Τα νιάτα), και το 1939 ο γάμος με τον Χάρλαντ
Από το 1939 ως το 1945 η Κριστίνα έπαιξε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε διάφορα έργα που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Μετά τον πόλεμο σταμάτησε να δουλεύει. Πήρε μέρος σε λίγα έργα και αφιερώθηκε στο θέατρο.

2004 - Θόδωρος Πολυκανδριώτης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης (Πετράλωνα, Αθήνα, 1923 - Αθήνα, 12 Φεβρουαρίου 2004) ήταν Έλληνας συνθέτης.
Υπήρξε δημιουργός δεκάδων λαϊκών επιτυχιών. Μεγάλωσε στην Αγία Βαρβάρα, αλλά από το 1954 κι έπειτα ζούσε στο Αιγάλεω.
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην Υπόγα, στη γωνία Αθηνάς και Σοφοκλέους, το 1943. Έχει τραγουδήσει σε διάφορα κέντρα, όπως Όαση, Περιβόλι του Ουρανού και Στοά των Αθανάτων.
Έχει δουλέψει με σημαντικούς λαϊκούς τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων με τον Γιώτα Λύδια, τον Πέτρο Αναγνωστάκη και τον Μανώλη Αγγελόπουλο.

2008 - Παναγιώτης Κοσιώνης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης (21 Μαΐου 1934 - 12 Φεβρουαρίου 2008) ήταν Έλληνας ιατρός και πολιτικός. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Πατρών, βουλευτής Αχαΐας με το ΚΚΕ και αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Γεννήθηκε στον Αλισσό Αχαΐας στις 21 Μαΐου 1934. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικεύτηκε στην οφθαλμολογία ασκώντας το επάγγελμα του οφθαλμιάτρου. Παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά.
Εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας με το ΚΚΕ τον Ιούνιο του 1989, τον Νοέμβριο του 1989, το 1990, το 2000, και το 2004. Έχει διατελέσει Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής από τις 21 Μαρτίου 2000 έως τον Σεπτέμβριο του 2007. Επίσης ήταν κοινοτικός σύμβουλος της κοινότητας Αλισσού από το 1975 έως το 1982. Δημοτικός σύμβουλος Πάτρας από το 1982 έως το 2002 και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και αντιδήμαρχος. Από το 1987 έως το 1989 ήταν πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας. Ήταν επίσης μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος της Πάτρας. Επίσης ήταν μέλος σε πολλές επιτροπές της βουλής. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 αποχώρησε από την πολιτική, και το ΚΚΕ τιμητικά τον έβαλε υποψήφιο στο ψηφοδέλτιο επικρατείας στην 11η προτελευταία και μη εκλέξιμη θέση. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός πολιτικός και παραδοσιακά έπαιρνε ψήφους πέραν της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ στην Αχαΐα.
Διεκδίκησε πολλές φορές το δημαρχιακό θώκο. Στις δημοτικές εκλογές του 1998 με τον συνδυασμό Πάτρα μπροστά ενωμένη και έλαβε 19.964 ψήφους, και ήταν τρίτος σε ψήφους. Στις δημοτικές εκλογές του 2002 με τον ίδιο συνδυασμό Πάτρα μπροστά ενωμένη έλαβε 16.667 ψήφους και ήταν πάλι τρίτος.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 2008 σε ηλικία 74 ετών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας.

2009 - Χιου Λέοναρντ, Ιρλανδός συγγραφέας.
Ο Χιού Λέοναρντ (Hugh Leonard, 9 Νοεμβρίου 1926 - 12 Φεβρουαρίου 2009) ήταν Ιρλανδός δραματουργός, σεναριογράφος για την τηλεόραση και δοκιμιογράφος. Η καριέρα του διήρκεσε περισσότερα από 50 χρόνια και στο διάστημα αυτό έγραψε περισσότερα από 18 θεατρικά έργα, δύο τόμους με δοκίμια και δύο αυτοβιογραφίες, ένα μυθιστόρημα και πολυάριθμα σενάρια για την τηλεόραση και για τον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραφε σε στήλη εφημερίδας, με το ψευδώνυμο «Παλιόγερος».

2011 - Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος (1928 - 12 Φεβρουαρίου 2011) ήταν Έλληνας πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος ανήλθε στο δημαρχικό θώκο της Θεσσαλονίκης το 1989 αντικαθιστώντας το Σωτήρη Κούβελα. Ακολούθως κέρδισε τις δημοτικές εκλόγές του 1990 και του 1994 με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας.
Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς στις 12 Φεβρουαρίου 2011 σε εκδήλωση στο Καυτανζόγλειο Στάδιο.

2012 - Βασίλειος Μαντζώρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Βασίλειος Μαντζώρης (Κοτύλι Αρκαδίας, 1935 - Αθήνα, 12 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, βουλευτής Αρκαδίας από το 1977 ως το 1993 με το κόμμα της ΝΔ. Υπηρέτησε ως υφυπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας από το 1990 ως το 1992 και ως υφυπουργός Εμπορίου από το 1991 ως το 1992.
Γιος του Κωνσταντίνου Μαντζώρη, ολοκλήρωσε το Γυμνάσιο στη Μεγαλόπολη. Ακολούθησε νομικές σπουδές στο πανεπιστήμιο των Αθηνών, πήρε το πτυχίο του το 1964 και από τότε εργάστηκε ως δικηγόρος.
Το 1975 διορίστηκε νομάρχης Θεσπρωτίας και το 1976 Λακωνίας. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1977 με τη ΝΔ και επανεξελέγη σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ως το 1990 (1981, 1985, Ιούνιος και Νοέμβριος 1989, 1990) Στις 4 πρώτες εκλογικές μάχες εξελέγη πρώτος σε ψήφους σε επίπεδο νομού.
Ο Μαντζώρης διορίστηκε από τον πρωθυπουργό στο αξίωμα του υφυπουργού Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας στις 11 Απριλίου 1990. Παρέμεινε υφυπουργός ως τις 3 Δεκεμβρίου 1992. Στις 26 Νοεμβρίου 1991 διορίστηκε υφυπουργός Εμπορίου και αποχώρησε από το αξίωμα αυτό στις 3 Δεκεμβρίου 1992. Συνετέλεσε στην ανάπτυξη της ΒΙ.ΠΕ.(Βιομηχανική Περιοχή) Τρίπολης και στο βιολογικό καθαρισμό της αρκαδικής πρωτεύουσας.
Ίδρυσε σχολή ξυλογλυπτικής στο Βαλτεσινίκο και πέτυχε ώστε να ανακηρυχθεί η έκθεση Τεγέας σε πανελλαδική, ισάξια με τη ΔΕΘ. Συνέβαλε στη λειτουργία της Σχολής Μαθητείας της ΔΕΗ στο Ελληνικό όπου σπούδαζαν κατά προτεραιότητα νέοι της περιοχής που εν συνεχεία εργάζονταν στο εργοστάσιο της Μεγαλόπολης.
Συνετέλεσε επίσης στην προώθηση της αποκρατικοποίησης των προβληματικών επιχειρήσεων και στην ψήφιση του νόμου για τα λατομεία αδρανών υλικών.
Παραιτήθηκε από βουλευτής της ΝΔ στις 8 Σεπτεμβρίου 1993 και προσχώρησε στη νεοσύστατη Πολιτική Άνοιξη. Την έδρα του κατέλαβε ο Δημήτριος Κωστόπουλος

2016 - Γιάννης Καλαϊτζής, Έλληνας σκιτσογράφος.
Ο Γιάννης Καλαϊτζής (11 Νοεμβρίου 1945 - 12 Φεβρουαρίου 2016) ήταν Έλληνας σκιτσογράφος, ειδικευόμενος στις πολιτικές γελοιογραφίες, έχοντας μεγαλώσει σε οικογένεια με αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις την εποχή της Χούντας, ενώ υπήρξε μέλος της νεολαίας Λαμπράκη.
Έχει εκδώσει σκίτσα του στα έντυπα Πανσπουδαστική, Δρόμοι της Ειρήνης, Αυγή και αργότερα στα Αντί, Ελευθεροτυπία, Ντέφι, Βαβέλ, ΔΗΩ. Έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμς Τσιγγάνικη ορχήστρα, Το μαύρο είδωλο της Αφροδίτης, Τυφών, Γιαταλεφτά Νοέμβρη, 2000 στα 4. Από το 2005 ήταν από τους κύριους συντελεστές έκδοσης του περιοδικού Γαλέρα και διευθυντής του μέχρι το κλείσιμο που περιοδικού το 2010.
Επίσης το 1976 σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη Happy Day.