DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 12 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Επέτειοι
Διεθνής Ημέρα Προσευχής για τους Πάσχοντες από Αυτισμό
Ημέρα της Ερυθράς Χειρός
Παγκόσμια Ημέρα του Γάμου

Εορτάζουν
Αγίου Μελετίου Αρχιεπισκόπου Αντιοχείας, (Μελέτιος, Μελέτης, Μελετία, Μελετούλα, Μελετίνα *)
Αγίου Πλωτίνου του μάρτυρος, (Πλωτίνος, Πλωτός, Πλωτίνη, Πλωτή, Πλωτίνα)

12 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

881: Ο Πάπας Ιωάννης Η΄ στέφει τον Κάρολο τον Παχύ αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

1429: Μάχη των Ρεγγών: οι αγγλικές δυνάμεις υπερασπίζονται επιτυχώς μία φάλαγγα προμηθειών με προορισμό τον στρατό που πολιορκεί την Ορλεάνη.

1502: Ο Βάσκο ντα Γκάμα αναχωρεί από τη Λισαβόνα της Πορτογαλίας για το δεύτερο ταξίδι του στην Ινδία.

1541: Ο Πέδρο ντε Βαλδίβια ιδρύει την πόλη Σαντιάγο στη Χιλή.

1554: Ένα χρόνο μετά τη διεκδίκηση του θρόνου της Αγγλίας, η Λαίδη Ιωάννα Γκρέι αποκεφαλίζεται για προδοσία.

1689: Το Συμβατικό Κοινοβούλιο της Αγγλίας αποφαίνεται ότι η φυγή στη Γαλλία, το 1688, του Ιάκωβου Β’, του τελευταίου Καθολικού Βρετανού μονάρχη, αποτελεί παραίτηση.

1709: Ο σκοτσέζος ναυτικός Αλεξάντερ Σέλκιρκ διασώζεται, έπειτα από τέσσερα χρόνια που έμεινε απομονωμένος στο νησί Φερνάντεζ. Θα αποτελέσει την έμπνευση για το μυθιστόρημα του Ντάνιελ Ντεφόε «Ροβινσών Κρούσος».

1793: Το αμερικανικό Κογκρέσο θεσπίζει τον πρώτο νόμο για τους φυγάδες σκλάβους, με τον οποίο υποχρεώνονται όλες οι Πολιτείες ακόμα και εκείνες, στις οποίες απαγορεύεται η δουλεία, να επιστρέφουν τους φυγάδες στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.

1817: Ο πατριωτικός στρατός της Αργεντινής και της Χιλής, αφού διέσχισε τις Άνδεις, νικά τα ισπανικά στρατεύματα στη Μάχη του Τσακαμπούκο.

1818: Ο Χιλιανός Μπερνάρντο Ο Χίγκινς, ιδρυτής της σύγχρονης Χιλής, υπογράφει κοντά στην πόλη Κονσεψιόν την ανεξαρτησία της Χιλής.

1825: Αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ πασάς με πολυπληθή αιγυπτιακό στρατό, βάζοντας σε κίνδυνο την ελληνική επανάσταση.

1832: Ο Ισημερινός (Εκουαδόρ) προσαρτά τα νησιά Γκαλαπάγος (Galapagos).

1861: Διεξάγεται ο πρώτος διασυλλογικός αγώνας στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στο Σέφιλντ της Αγγλίας τίθενται αντιμέτωπες η Σέφιλντ (Sheffield F.C.) και η Χάλαμ (Ηallam FC). Σήμερα και οι δύο αυτές ομάδες αγωνίζονται στο τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.

1865: Ο δρ. Χένρι Χάιλαντ Γκάρνετ γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός, που μιλά ενώπιον της κατάμεστης Βουλής των Αντιπροσώπων. Πρώην σκλάβος και ο ίδιος, ο Γκάρνετ υπήρξε πάστορας της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας στη 15η Λεωφόρο της Ουάσινγκτον.

1870: Στη Γιούτα οι γυναίκες αποκτούν το δικαίωμα ψήφου.

1877: Μεταδίδεται για πρώτη φορά από το τηλέφωνο δημοσιογραφική ανταπόκριση στην εφημερίδα Μπόστον Γκλόουμπ της Βοστόνης από το Σάλεμ της Μασαχουσέτης, χρησιμοποιώντας τον εξοπλισμό του Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ.

1878: Δύναμη 2.000 Κρητών επαναστατών επιτίθεται εναντίον του τουρκικού φρουρίου Ιτζεδίν στα Χανιά. Το γεγονός αυτό αποτελεί την αρχή της γενικής εξεγέρσεως στη Δυτική Κρήτη.

1898: Το πρώτο θύμα αυτοκινητιστικού δυστυχήματος στη Μεγάλη Βρετανία είναι ο επιχειρηματίας Χένρι Λίντφιλντ, όταν από βλάβη του τιμονιού το αυτοκίνητό του προσκρούει σε σιδερένια κολόνα στο Πέρλεϊ Κόρνερ του Σάρεϊ.

1900: Ιδρύεται το διεθνές ναυτικό νοσοκομείο στον Πειραιά.

1901: Ο λόρδος Κάρζον, αντιβασιλέας των Ινδιών, αποφασίζει να δημιουργήσει μια νέα μεθοριακή επαρχία στο βορινό Παντζάμπ, προς τα σύνορα του Αφγανιστάν.

1908: Έξι αυτοκίνητα από διαφορετικές χώρες ξεκινούν τον μεγαλύτερο αγώνα αυτοκινήτων από την Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι. Τα αυτοκίνητα πηγαίνουν οδικώς μέχρι το Σαν Φρανσίσκο, με πλοίο μέχρι την Ιαπωνία και τη Ρωσία και οδικώς μέχρι το Παρίσι. Νικητής, μετά από 88 ημέρες, ανακηρύσσεται ο Αμερικανός George Schuster.

1909: Ιδρύεται στις ΗΠΑ από δεκατρείς ακτιβιστές, ο Εθνικός Σύλλογος για τα Δικαιωμάτων των Εγχρώμων, μία οργάνωση, που μάχεται για τα δικαιώματα, κυρίως των Αφρικανοαμερικανών.

1910: Ο Γάλλος εξερευνητής Ζαν Σαρκό γίνεται ο πρώτος άνθρωπος, που πατάει το πόδι του στην Ανταρκτική με το πλοίο «Γιατί όχι;».

1911: Με ψήφισμά τους προς τη Βουλή, πολλοί καθηγητές του Πανεπιστημίου ζητούν να καθιερωθεί ως επίσημη γλώσσα του ελληνικού κράτους η καθαρεύουσα.

1912: Οι στρατιωτικές αρχές της Τουρκίας σπεύδουν να συγκεντρώσουν στη Μακεδονία 25.000 άντρες για να προλάβουν το επαναστατικό κίνημα, το οποίο προβλεπόταν τον Απρίλιο.

1915: Γενέθλιος ημέρα του Αβραάμ Λίνκολν, αρχίζει η κατασκευή του μνημείου προς τιμήν του, του Lincoln Memorial στην Ουάσινγκτον.

1919: Παραδίνονται στην ελληνική πρεσβεία της Σόφιας πολλές Ελληνίδες της Μακεδονίας, που είχαν απαχθεί και χρησιμοποιούνταν ως υπηρέτριες σε σπίτια ανώτερων αξιωματικών της Βουλγαρίας.

1922: Δημοσιεύεται το Δημοκρατικό Μανιφέστο του Αλέξανδρου Παπαναστασίου.

1923: Ιδρύεται η Παναχαϊκή Γυμναστική Ένωση, η γνωστή στους έλληνες φιλάθλους Παναχαϊκή, από τη συγχώνευση των σωματείων Παναχαϊκός Γυμναστικός Σύλλογος (1891) και Γυμναστική Εταιρεία (1894).

1924: Ανοίγει η σαρκοφάγος του Τουταγχαμών, δεκαπέντε χρόνια μετά την ανακάλυψη του τάφου του.

1934: Στην Αυστρία, τουλάχιστον 1.000 νεκροί είναι ο απολογισμός των διώξεων που εξαπολύει η φασιστική κυβέρνηση Ντόλφους κατά των αριστερών εργατών.

1938: Ο Καγκελάριος της Αυστρίας Κουρτ φον Σούσνιγκ συναντά τον Χίτλερ στο Μπέρχτεσγκάντεν όπου και πιέζεται να διορίσει τον φιλοναζιστή Ζάις-Ίνγκβαρτ υπουργό Εσωτερικών και Ασφαλείας με απεριόριστες αρμοδιότητες ελέγχου.

1938: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, τα γερμανικά στρατεύματα προελαύνουν στην Αυστρία.

1940: Η ΕΣΣΔ υπογράφει εμπορική συμφωνία με τη Γερμανία για βοήθεια ενάντια στο βρετανικό αποκλεισμό.

1941: Συναντώνται στην Ισπανία ο Φράνκο και ο Μουσολίνι, οι οποίοι δηλώνουν "ταυτότητα απόψεων".

1944: Βυθίζεται στα ανοικτά του Σουνίου το ατμόπλοιο Όρια, με θύματα 4.074 Ιταλούς αιχμαλώτους πολέμου.

1945: Μετά από πολυήμερες διαπραγματεύσεις υπογράφεται η Συμφωνία της Βάρκιζας μεταξύ αντιπροσώπων της ελληνικής Κυβέρνησης και του ΕΑΜ, με την οποία τερματίζεται ο εμφύλιος πόλεμος που είχε ξεκινήσει στις 3 Δεκεμβρίου 1944 στην Αθήνα. Οι εκπρόσωποι του ΕΑΜ αποδέχονται να διαλυθεί ο ΕΛΑΣ.

1946: Πραγματοποιείται η δεύτερη ολομέλεια του ΚΚΕ, που αποφασίζει την αποχή από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου και προσανατολίζει τις δυνάμεις του κόμματος προς την ένοπλη δράση.

1948: Εκτεταμένα επεισόδια σημειώνονται στον αγώνα Πανιωνίου - Απόλλωνα Αθηνών (1-2). Ο επιθετικός της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» Μίμης Χούμης τραυματίζεται στο πρόσωπο από πέτρα, που πετάχτηκε απ' την εξέδρα και προοριζόταν για το διαιτητή, Πασσαλάρη!

1949: Στην Αίγυπτο, δολοφονείται ο ηγέτης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Χασάν ελ Μπάνα.

1950: Ιδρύεται η European Broadcasting Union (EBU), η γνωστή μας Eurovision.

1951: Ο Σάχης της Περσίας, Μοχάμεντ Ρεζά Παχλεβί, τελεί τους γάμους του με τη 17χρονη Σοράγια Εσφαντιάρ.

1953: Παρά τις τεταμένες σχέσεις τους, η Αίγυπτος και η Βρετανία υπογράφουν συμφωνία, που αφορά στο μέλλον του Σουδάν.

1956: Ο Screamin' Jay Hawkins ηχογραφεί το τραγούδι «I Put a Spell On You». Μετά από 44 χρόνια ακριβώς θα πεθάνει.

1962: Ανεβαίνει στον παπικό θρόνο ο καρδινάλιος Ακίλε Ράντι, αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου, με το όνομα Πίος ΙΑ.

1964: Οι τέσσερις μουσικοί από το Λίβερπουλ, που αποτελούν τους Beatles, αρχίζουν να κατακτούν και την Αμερική. Κατά την άφιξή τους στις ΗΠΑ, νεαροί οπαδοί πλημμυρίζουν το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης και χρειάζεται ισχυρή αστυνομική δύναμη για να τους συγκρατήσει. Οι Beatles δίνουν δυο show στο Carnegie Hall.

1965: Η Δυτική Γερμανία, μετά από αραβικές πιέσεις, σταματά τις αποστολές στρατιωτικής βοήθειας στο Ισραήλ.

1967: 15 αστυνομικοί εισβάλλουν στο κτήμα του Κιθ Ρίτσαρντς στο Ρέντλαντς του Σάσεξ και παίρνουν μαζί τους διάφορες ουσίες για τοξικολογική εξέταση. Μαζί με τον Ρίτσαρντς συλλαμβάνονται ο Μικ Τζάγκερ και η φίλη του Μαριάν Φέιθφουλ.

1968: Επιστρέφει στο Σιάτλ των ΗΠΑ, ο κιθαρίστας Τζίμι Χέντριξ. Οι αρχές τον τιμούν με το χρυσό κλειδί της πόλης.

1969: Το Ισραήλ καταρρίπτει στρατιωτικό αεροσκάφος της Συρίας.

1973: Στον πόλεμο του Βιετνάμ, απελευθερώνονται από τους Βιετκόνγκ, (Εθνικό μέτωπο για την Απελευθέρωση του Βιετνάμ) οι πρώτοι Αμερικανοί αιχμάλωτοι πολέμου.

1977: Συνομολογείται στη Βιέννη η συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς επί του Κυπριακού. Δύο χρόνια αργότερα θα την διαδεχθεί η συμφωνία Κυπριανού-Ντενκτάς.

1979: Γίνεται κλοπή όπλων από το στρατόπεδο Ρεθύμνου.

1980: Στη Νέα Υόρκη, αρχίζουν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στη λίμνη Πλάσιντ.

1984: Το Ιράν πραγματοποίησε επιδρομές εναντίον ιρακινών πόλεων.

1986: Απελευθερώνεται μετά από οκτώ χρόνια στις σοβιετικές φυλακές ο ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ανατόλι Σαράνσκιν, μετά από συνεννόηση του Προέδρου Γκορμπατσόφ με τον Αμερικανό Πρόεδρο Ρόναλντ Ρέιγκαν.

1991: Το αμερικανικό γεωλογικό παρατηρητήριο ανακοινώνει ότι, οι σεισμοί σκότωσαν την περασμένη χρονιά 52.000 άτομα, σχεδόν όσα καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 80.

1993: Ο έκπτωτος δικτάτορας του Μαλί, Μούσα Τραόρε, καταδικάζεται σε θάνατο για το ρόλο του στους φόνους 106 ατόμων κατά τη διάρκεια των αντικυβερνητικών ταραχών, το 1991.

1994: Ξεκινούν οι 17οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λιλεχάμερ της Νορβηγίας (ολοκληρώνονται στις 27/2). Συμμετέχουν 1.313 αθλητές και 488 αθλήτριες από 67 κράτη σε 61 αγωνίσματα.

1995: Η ΝΔ και η ΠΟΛΑΝ προτείνουν ως υποψήφιους για το προεδρικό αξίωμα τον Αθανάσιο Τσαλδάρη και τον Κωστή Στεφανόπουλο αντίστοιχα.

1996: Στη Σρι Λάνκα, σκοτώνονται 30 άμαχοι κατά τη διάρκεια επίθεσης των κυβερνητικών δυνάμεων εναντίον των ανταρτών.

1997: Ο Ντέιβιντ Μπάουι αποκτά το δικό του αστέρι στο διάσημο Πεζοδρόμιο της Φήμης (Walk of Fame) του Χόλιγουντ.

1997: Στο Περού, εκπρόσωποι της κυβέρνησης και των ανταρτών Τουπάκ Αμάρο (Φωτεινό Μονοπάτι) συμφωνούν να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις τους για τον τερματισμό της ομηρίας 72 ανθρώπων, στην κατοικία του Ιάπωνα πρέσβη στη Λίμα.

1998: Ο Νορβηγός Bjorn Daelie γίνεται ο πρώτος αθλητής, που κερδίζει 6 χρυσά μετάλλια σε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες όταν παίρνει το χρυσό στο Ναγκάνο στα 10 χλμ classical cross-country race.

1999: Απαλλάσσεται από την Γερουσία ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον των κατηγοριών, που τον βαρύνουν για ψευδορκία και παρακώλυση του έργου της δικαιοσύνης, για το σκάνδαλο Λεβίνσκι.

2001: Δημοσιοποιείται από επιστήμονες η πλήρης καταγραφή του ανθρώπινου γενετικού κώδικα, των πληροφοριών που καθορίζουν τα γενετικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Αμερικανοί και Βρετανοί επιστήμονες δημοσιεύουν στα περιοδικά Science και Nature τα αποτελέσματα μιας δεκάχρονης έρευνας για την αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος (DNA).

2002: Ο Αμερικανός υπουργός Ενέργειας αποφασίζει ότι, τα πυρηνικά απόβλητα της χώρας θα αποθηκεύονται στην οροσειρά Yucca στη Νοτιοκεντρική Νεβάδα, προκαλώντας πλήθος αντιδράσεων.

2003: Ο πρώην ντράμερ των Doors Τζον Ντένσμορ ενάγει τα μέλη του συγκροτήματος Ρέι Μάνζαρεκ και Ρόμπι Κρίγκερ, για οικονομικές διαφορές από τη συμμετοχή του στο συγκρότημα. Ο Ντένσμορ δηλώνει έξω από το δικαστήριο: «Το συγκρότημα χωρίς τον Τζιμ Μόρισον δεν πρέπει να ονομάζεται Doors».

2004: Πολικές θερμοκρασίες επικρατούν στην Ελλάδα. Μεγάλα τα προβλήματα στην Αθήνα από την πρωτοφανή χιονόπτωση.

2005: Εκρήγνυται βόμβα έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας».

2007: Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στο κλαμπ Whisky a Go Go του Δυτικού Χόλιγουντ, ο Στινγκ ανακοινώνει την ανασύσταση των Police.

2012: Με 199 «ναι» υπερψηφίζεται η νέα δανειακή σύμβαση (δεύτερο μνημόνιο), έναντι 74 βουλευτών που την καταψηφίζουν και 5 που δηλώνουν «παρών». Είκοσι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ισάριθμοι της Νέας Δημοκρατίας ψηφίζουν αρνητικά. Απέχουν οι βουλευτές του ΛΑΟΣ, με εξαίρεση τους Μάκη Βορίδη και Άδωνι Γεωργιάδη, οι οποίοι ψηφίζουν θετικά. Τη νέα δανειακή σύμβαση καταψηφίζουν οι βουλευτές του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ.

2015: Συμφωνίες του Μινσκ 2 ανάμεσα στους φιλορώσους αντάρτες και το Κίεβο, έπειτα από γαλλο-γερμανική μεσολάβηση, που προβλέπει κατάπαυση του πυρός και αποκατάσταση του ελέγχου από το Κίεβο των συνόρων της Ουκρανίας με τη Ρωσία. Η σύρραξη στην ανατολική Ουκρανία που άρχισε τον Απρίλιο 2014 προκάλεσε τον θάνατο περισσότερων των 9.000 ανθρώπων.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

91 π.Χ. - Γάιος Βίβιος Πάνσας Καιτρονιανός, Ρωμαίος ύπατος.

712 - Του Φου, Κινέζος ποιητής.
Ο Του Φου (12 Φεβρουαρίου 712 – 770) ήταν διακεκριμένος Κινέζος ποιητής της Δυναστείας των Τανγκ. Μαζί με τον σύγχρονό του Λι Μπάι (Λι Πο), αναφέρεται ως ο μεγαλύτερος Κινέζος ποιητής. Σε αντίθεση με τον Λι Μπάι, τα ποιήματά του είχαν συχνά το χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας. Περιέγραψε την κοινωνική αδικία, την πείνα και το χάος από τη σκοπιά του απλού ανθρώπου, ενώ τοποθετούσε την υπόθεση μερικούς αιώνες πριν. Σήμερα έχουν διατηρηθεί πάνω από 1.400 έργα του. Τα καλύτερά του βρίσκονται στην ανθολογία Τριακόσια ποιήματα Τανγκ, που συντάχθηκε από τον Σου Ζου το 1763-1764.
Η ποίηση του Του Φου δεν αναγνωρίστηκε κατά τη διάρκεια της ζωής του, πιθανώς λόγω του πρωτοποριακού του στυλ. Με το χρόνο όμως η επιρροή του αυξανόταν και οι καινοτομίες του φαίνονταν λιγότερο ριζοσπαστικές. Εκτός της Κίνας ο Του Φου αποτέλεσε μεγάλη επιρροή για την ιαπωνική ποίηση, κυρίως αυτή του Ματσούο Μπασό.

1272 - Αυτοκράτορας Μπινγκ των Σονγκ.

1322 - Ιωάννης Ερρίκος, μαργράβος της Μοραβίας.

1768 - Φραγκίσκος Β΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

1809 - Κάρολος Δαρβίνος, Άγγλος φυσιοδίφης και γεωλόγος, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης.
Ήταν ο εισηγητής του μηχανισμού της φυσικής επιλογής, μέσω του οποίου πρότεινε ότι συντελείται η εξέλιξη όπου όλα τα είδη ζωής προέρχονται από κοινούς προγόνους και έχουν διαμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου.

1809 - Αβραάμ Λίνκολν, 16ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Γεννήθηκε στο Χότζβιλ του Κεντάκυ και ήταν γιος του αγρότη Τόμας Λίνκολν και της βαθύτατα θρησκευόμενης Νάνσυ Χανκς. Από μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται ως αγρότης, ενώ ταυτόχρονα διάβαζε εντατικά για να τελειοποιήσει τη μόρφωσή του.

1857 - Ευγένιος Ατζέ, Γάλλος φωτογράφος.
Ο Ευγένιος Ατζέ (Jean-Eugène-Auguste Atget, 12 Φεβρουαρίου 1857 - 4 Αυγούστου 1927) ήταν Γάλλος φωτογράφος, γνωστός κυρίως από τις φωτογραφίες με τις οποίες αποτύπωσε την πόλη του Παρισιού.
Γεννήθηκε το 1857 στη γαλλική πόλη Λιμπούρν (Libourne) της νοτιοδυτικής Γαλλίας, γιος του αμαξοποιού Ευγένιου Ατζέ και της Κλάρα-Αντελίν Ουρλιέ. Δύο χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Μπορντό, ωστόσο το 1862 οι γονείς του πέθαναν και την ανατροφή του ανέλαβαν ο παππούς και η γιαγιά του. Μετά τις σχολικές σπουδές του εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως ναύτης και καμαρότος, πριν εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1878, με στόχο να ακολουθήσει σταδιοδρομία ηθοποιού. Το 1879 έγινε δεκτός στη δραματική σχολή, έχοντας αποτύχει ένα χρόνο νωρίτερα. Τα επόμενα δέκα περίπου χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός χωρίς όμως να σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία και εγκατέλειψε την ηθοποιία εξαιτίας ενός προβλήματος υγείας με τις φωνητικές του χορδές, αποφασίζοντας παράλληλα να στραφεί στη ζωγραφική, το σχέδιο και τη φωτογραφία. Το 1890 αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας φωτογράφος, αντιλαμβανόμενος πως οι ζωγράφοι και σχεδιαστές της εποχής είχαν ανάγκη από φωτογραφίες ως πρότυπα για τη δημιουργία των έργων τους. Για το λόγο αυτό, διαφήμισε τις υπηρεσίες του ως ντοκουμέντα για καλλιτέχνες (documents pour artistes).
Τα επόμενα χρόνια, φωτογράφισε με συστηματικό τρόπο το Παρίσι και τα περίχωρά του, δημιουργώντας τελικά μία σημαντική συλλογή φωτογραφιών, την οποία και εμπορευόταν. Παρά το γεγονός πως τροφοδοτούσε με φωτογραφίες σημαντικούς ζωγράφους της εποχής, όπως το Ζωρζ Μπρακ και τον Αντρέ Ντερέν, αλλά και την Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, η οικονομική του κατάσταση υπήρξε γενικά δυσμενής, γεγονός που τον ανάγκαζε να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα οικονομικά έσοδα της συζύγου του, η οποία εργαζόταν ως ηθοποιός. Από το 1914 άρχισε να εγκαταλείπει σταδιακά τη φωτογραφία.
Πέθανε στις 4 Αυγούστου του 1927, ένα χρόνο μετά το θάνατο της συζύγου του.

1884 - Μαξ Μπέκμαν, Γερμανός ζωγράφος.
Ο Μαξ Μπέκμαν (Max Carl Friedrich Beckmann, 12 Φεβρουαρίου 1884 - 27 Δεκεμβρίου 1950) ήταν Γερμανός ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας.
Αποφοίτησε το 1903 από την Ακαδημία Τέχνης της Βαϊμάρης. Τότε τον θεωρούσαν ως το σημαντικότερο νέο ζωγράφο της Γερμανίας. Η επιλογή των θεμάτων του γινόταν από τα σύγχρονα γεγονότα, όπως το ναυάγιο του «Τιτανικού» και ο σεισμός που έγινε στη Μεσσήνη. Το 1914 κατατάχτηκε εθελοντικά στο Στρατό, πιστεύοντας ότι από αυτόν θα αποκόμιζε εμπειρίες οι οποίες θα ήταν χρήσιμες για τη ζωγραφική του. Επίσης υπηρέτησε ως νοσοκομειακός στρατιωτικός στη Φλάνδρα και επηρεάστηκε έντονα από την ωμότητα και τη βιαιότητα του πολέμου. Το έργο του η «Νύχτα» που χρονολογείται από το 1919 παρουσιάζει ακριβώς αυτή τη σκληρότητα. Μετά από δύο χρόνια, το 1921, ολοκλήρωσε ένα άλλο έργο με τίτλο «Αναχώρηση», το οποίο ήταν ένα αλληγορικό τρίπτυχο. Με τα αλληγορικά τρίπτυχα ασχολήθηκε ως το τέλος της ζωής του. Το 1937 πήγε στο Άμστερνταμ, όπου παγιδεύτηκε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Το 1947 έφυγε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

1885 - Γιούλιους Στράιχερ, Γερμανός ναζιστής εκδότης.
Ο Γιούλιους Στράιχερ (Julius Streicher, 12 Φεβρουαρίου 1885 - 16 Οκτωβρίου 1946) ήταν σημαντικό στέλεχος των Ναζί και εκδότης μιας από τις μεγαλύτερες προπαγανδιστικές εφημερίδες του Γ' Ράιχ, με τον τίτλο Der Stürmer. Υπηρξε, επίσης, εκδότης αντισημιτικών έργων, τα οποία αποτέλεσαν και αυτά όργανα προπαγάνδας. Για όλες αυτές τις δραστηριότητές του συνελήφθη μετά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

1890 - Κώστας Ουράνης, Έλληνας συγγραφέας.

1914 - Λάζαρ Κολισέφσκι, Σέρβος πολιτικός.

1923 - Φράνκο Τζεφιρέλι, Ιταλός σκηνοθέτης.
Ο Φράνκο Τζεφιρέλι (ιταλ. Franco Zeffirelli) (12 Φεβρουαρίου 1923) είναι Ιταλός ντεκορατέρ και σκηνοθέτης του θεάτρου, του κινηματογράφου και της όπερας.
Γεννήθηκε το 1923 στη Φλωρεντία ως Τζιανφράνκο Κόρσι (Gianfranco Corsi). Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, αλλά όταν είδε τον Λόρενς Ολίβιε στον Ερρίκο Δ΄ γοητεύτηκε από την ερμηνεία του και αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Άρχισε την καριέρα του ως ηθοποιός και ανακάλυψε τον κινηματογράφο ως βοηθός του Αντονιόνι, του Ροσελίνι και κυρίως του Βισκόντι, του οποίου κατόπιν έκανε τα σκηνικά για τις θεατρικές παραστάσεις: Λεωφορείο ο πόθος (Ρώμη, 1949) του Τεννεσσή Ουίλλιαμς, Τρωίλος και Χρυσηίδα (Φλωρεντία, 1949) του Σαίξπηρ και οι τρεις αδελφές (Ρώμη, 1951), κοστούμια Μαρσέλ Εσκοφιέ) του Τσέχωφ.
Είχε σχέση με τον σκηνοθέτη Λουκίνο Βισκόντι. Προτιμά να τον αποκαλούν ομοφυλόφιλο, γιατί είναι ένας πιο εκλεπτυσμένος όρος από τον "γκέι".

1925 - Γεώργιος Κουμάντος, Έλληνας νομικός.

1933 - Κώστας Γαβράς, Έλληνας σκηνοθέτης.
Ο Κώστας Γαβράς (1933) είναι Έλληνας σκηνοθέτης του γαλλικού κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στα Λουτρά Ηραίας Αρκαδίας στις 12 Φεβρουαρίου 1933 και σπούδασε Συγκριτική Φιλολογία στη Σορβόνη καθώς και κινηματογράφο στην IDHEC. Εργάστηκε ως βοηθός σε διάφορες παραγωγές και συνεργάστηκε με τον Κλερ και τον Κλεμάν, πριν σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία Διαμέρισμα Δολοφόνων το 1965. Καθιερώθηκε με μία σειρά πολιτικών θρίλερ που αποκάλυψαν το βίαιο πρόσωπο δικτατορικών καθεστώτων, μέσα από προσωπικές τραγωδίες ασυμβίβαστων ανθρώπων. Ο Γαβράς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας 1969 (Ζ), και κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου το 1982 (Ο Αγνοούμενος). Κέρδισε επίσης Χρυσό Φοίνικα στο φεστιβάλ Καννών του 1982 (Ο Αγνοούμενος), Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Καννών του 1975 (Ειδικό δικαστήριο), Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1990 (Μουσικό κουτί). To 2002 σκηνοθέτησε την ταινία Αμήν. που κέρδισε Βραβείο César καλύτερου σεναρίου το 2003.
Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 τάχτηκε με δηλώσεις του υπέρ του ''Όχι'' και ανέφερε ότι έχει εμπιστοσύνη στον Αλέξη Τσίπρα. Θεωρείται ότι ανήκει στην Αριστερά, αλλά έχει καλές σχέσεις και με τη Δεξιά.

1939 - Ρέι Μάνζαρεκ, Αμερικανός μουσικός (The Doors).
Ο Ρέι Μάνζαρεκ (αγγλ. πλήρες όνομα Raymond Daniel Manzarek Jr., 12 Φεβρουαρίου 1939 - 20 Μαΐου 2013) ήταν Αμερικάνος κιμπορντίστας και πιανίστας, γνωστότερος ως ιδρυτικός στέλεχος του ροκ συγκροτήματος των Doors.

1941 - Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου, Ελληνίδα ηθοποιός.

1943 - Μάνφρεντ Σέφερ, Αυστραλός ποδοσφαιριστής.

1946 - Ζαν Εγεγκέ Ν'Ντονγκ, πρωθυπουργός της Γκαμπόν.

1950 - Ζοάο Β. Νέρι, Βραζιλιάνος συγγραφέας, ψυχολόγος και ακτιβιστής.

1954 - Αμπντελαζίζ Τζεράντ, Αλγερινός πολιτικός.

1954 - Ευάγγελος Μπασιάκος, Έλληνας πολιτικός.

1954 - Τζίμης Πανούσης, ήταν Έλληνας τραγουδοποιός και ηθοποιός, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό και αθυρόστομο στίχο του.
Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα.

 1961 - Μισέλ Μαρτελί, Αϊτινός πολιτικός.

1969 - Ντάρεν Αρονόφσκι, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Ντάρεν Αρονόφσκι (Darren Aronofsky) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Είναι γνωστός για τη δουλειά του στις ταινίες Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο (Requiem for a Dream, 2000), Ο Παλαιστής (The Wrestler, 2009) και Μαύρος Κύκνος (Black Swan, 2010), για την οποία έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας.

1982 - Λούης Τσάτουμας, Έλληνας αθλητής.
Ο Λούης Τσάτουμας (12 Φεβρουαρίου 1982) είναι Έλληνας αθλητής του στίβου, ένας από τους καλύτερους άλτες του μήκους όλων των εποχών στην Ελλάδα. Ανήκει στον Μεσσηνιακό Γ.Σ. και γυμνάζεται με το Δημήτρη Βασιλικό.

1982 - Λούης Τσάτουμας, Έλληνας αθλητής.

1993 - Ραφίνια, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

2001 - Γιώργος Λιάβας, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

901 - Αντώνιος Β΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Αντώνιος Β΄ ο Καυλέας ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 893 ως το 901.
Γεννήθηκε το 829 και είχε φρυγική καταγωγή. Εκάρη μοναχός σε ηλικία 12 ετών. Αργότερα υποστήριξε τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό έναντι του Πατριάρχη Φωτίου, αλλά συνέβαλε και στην ειρήνευση της Εκκλησίας, εργαζόμενος για τη συμφιλίωση των οπαδών των Πατριαρχών Φωτίου και Ιγνατίου. Για τους λόγους αυτούς, μόλις πέθανε ο Πατριάρχης Στέφανος Α΄, αδελφός του Λέοντα του Σοφού, ο τελευταίος τον προώθησε στον Οικουμενικό Θρόνο.
Ως Πατριάρχης, συνεκάλεσε Σύνοδο, την οποία παρακολούθησαν και απεσταλμένοι της Ρώμης, η οποία θεώρησε ότι το σχίσμα που προκλήθηκε από τον Φώτιο και τον Ιγνάτιο είχε λήξει, χωρίς όμως να καταδικαστεί κανείς εκ των πρωταγωνιστών του.
Ήταν άνθρωπος πράος και ευσεβής. Υποστήριξε τον μοναχισμό και θεμελίωσε (ή ανακαίνισε) τη Μονή Καυλέα, εξ ου και το προσωνύμιό του. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 901 και ετάφη στη Μονή αυτή. Θεωρείται θαυματουργός. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου και από την Καθολική και από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

1538 - Άλμπρεχτ Άλτντόρφερ, Γερμανός ζωγράφος.
Ο Άλμπρεχτ Άλτντόρφερ (γερμανικά: Albrecht Altdorfer, περ. 1480 - 12 Φεβρουαρίου, 1538) ήταν Γερμανός ζωγράφος, χαράκτης, σχεδιαστής και αρχιτέκτων του ρεύματος της Αναγέννησης.
Όντας ενεργός κυρίως στο Ρέγκενσμπουργκ, ο Αλτντόρφερ είναι γνωστός για την φιλοτέχνηση έργων ιστορικού και βιβλικού περιεχομένου, τοποθετημένων σε ατμοσφαιρικά τοπία, όπως «Η Μάχη του Αλεξάνδρου στην Ισσό» (1529, Alte Pinakothek, Μόναχο) και «Ο Χριστός αποχαιρετά τη Μητέρα Του» (1520, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο). Επηρεασμένος από Ιταλούς δεξιοτέχνες όπως ο Αντρέα Μαντένια (1431-1528), ο Αλτντόρφερ υπήρξε επίσης σημαίνων εκπρόσωπος της Σχολής του Δούναβη (Donauschule) της εκτέλεσης τοπίων. Έχοντας λάβει το βαθμό του αρχιτέκτονα της πόλης του Ρέγκενσμπουργκ λίγο μετά τα 40 του χρόνια, ελάχιστα από τα αρχιτεκτονικά του σχέδια επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας, αν και η επιδεξιότητά του στη γραμμική προοπτική είναι ορατή σε πολλούς από τους πίνακές του. Στα αρχιτεκτονικά έργα ζωγραφικής του περιλαμβάνονται «Η Σουζάνα και οι Γέροι» (1526, Alte Pinakothek, Μόναχο) και το τοπογραφικό «Τοπίο στο Δούναβη με Κάστρο» (περ. 1520, Alte Pinakothek, Μόναχο). Τα τελευταία του έργα τείνουν περισσότερο στο καινούριο στυλ του Μανιερισμού.

1719 - Άνταμ Λούντβιχ Λεβενχάουπτ, Σουηδός στρατηγός.

1804 - Ιμμάνουελ Καντ, Γερμανός φιλόσοφος.
O Ιμμάνουελ Καντ (Immanuel Kant), γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1724 στο Καίνιξμπεργκ της Πρωσίας (που σήμερα ονομάζεται Καλίνινγκραντ και ανήκει στη Ρωσία) και πέθανε στο Καίνιξμπεργκ στις 12 Φεβρουαρίου του 1804) ήταν Γερμανός φιλόσοφος και επιστήμονας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές και φιλοσόφους όλων των εποχών, και ο μεγαλύτερος της νεότερης εποχής. Στην ελληνική γλώσσα το όνομά του παλαιότερα αποδιδόταν ως Εμμανουήλ Κάντιος.

1816 - Ιωάννης Δεληγιάννης, Έλληνας προεστός.
Ο Ιωάννης Παπαγιαννόπουλος (Ιωάννης Ντεληγιάννης-Δεληγιάννης, 1738 - 12 Φεβρουαρίου 1816) ήταν ένας από τους ισχυρότερους προεστούς (κοτζαμπάσηδες) της Πελοποννήσου.
Το προσωνύμιο "Ντεληγιάννης" (μετέπειτα "Δεληγιάννης") το έλαβε λόγω του ζωηρού χαρακτήρα του (Ντελής=τρελός).
Μετά τον αποκεφαλισμό του πανίσχυρου προκρίτου Ανδρουτσάκη Ζαΐμη το 1787, ο Ιωάννης Δεληγιάννης έγινε ο πρώτος προεστός της Πελοποννήσου και έλαβε το αξίωμα του μοραγιάνη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Η θέση του αυτή, σε συνδυασμό με την ισχυρή του προσωπικότητα και την τεράστια περιουσία του, προβλημάτισε όχι μόνο τους Τούρκους αγάδες, αλλά και τους άλλους προεστούς της Πελοποννήσου.
Λίγα χρόνια μετά, το 1790, ο Τούρκος προύχοντας Χασεκή Αλήαγας Λαλιώτης, πλήρωσε έναν Τούρκο Λαγκαδινό να δολοφονήσει τον Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο Τούρκος παραμόνευε σε ένα χριστιανικό σπίτι και πυροβόλησε τον Δεληγιάννη ο οποίος έτυχε να συνοδεύεται από έναν μόνο υπηρέτη. Το βόλι πέτυχε τον προεστό στην δεξιά ωμοπλάτη. Ο υπηρέτης του κατάφερε να σκοτώσει τον Τούρκο, αλλά ο Δεληγιάννης είχε τραυματιστεί σοβαρά, με αποτέλεσμα το δεξί του χέρι να αχρηστευτεί για πάντα.
Τον Ιανουάριο του 1815 ο Ιωάννης Δεληγιάννης αρρωσταίνει βαριά και μένει κατάκοιτος στο σπίτι του στα Λαγκάδια. Μεταβιβάζει την εξουσία του στον γιο του Θεοδωράκη Δεληγιάννη. Την κατάσταση αυτήν, εκμεταλλεύονται οι υπόλοιποι προεστοί και κυρίως ο γιος του Σωτηράκη Λόντου, Ανδρέας Λόντος, οι οποίοι αρχίζουν να τον διαβάλλουν στους Τούρκους. ΄Ετσι, στις 12 Φεβρουαρίου 1816 με σουλτανικό φιρμάνι, ο Ιωάννης Δεληγιάννης αποκεφαλίζεται στο σπίτι του από τους Τούρκους. Το σώμα του ρίχνεται στον κήπο του σπιτιού και το κεφάλι του μεταφέρεται ως λάφυρο στον Σιακήρ πασά. Τα αίματα στους τοίχους του δωματίου όπου δολοφονήθηκε ήταν εμφανή μέχρι αρκετά πρόσφατα.
Ο Ιωάννης Δεληγιάννης πραγματοποίησε αρκετά έργα κατά τη διάρκεια της εξουσίας του. Έχτισε δύο εκκλησίες στα Λαγκάδια (Ναός των Ταξιαρχών και ναός του Αη Γιάννη-και οι δύο ολοκληρώθηκαν το 1808 μέσα σε 40 μέρες) και ένα σχολείο το 1795. Έχτισε επίσης και μία εκκλησία στο χωριό Αναζήρι.
Η στάση του γενικά χαρακτηρίζεται για τα φιλικά αισθήματα προς τους Τούρκους, οι οποίοι άλλωστε ευνοούσαν συχνά τους προεστούς. Κυνήγησε άγρια μαζί με τους Τούρκους και τους υπόλοιπους κοτζαμπάσηδες, τους ληστές και τους αρματολούς (όπως τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Αθανάσιο Πετιμεζά), που πλέον γίνονταν επικίνδυνοι για την οθωμανική εξουσία, αλλά και για τα συμφέροντα των προεστών.
Ακόμη, όπως και οι υπόλοιποι προεστοί, προκειμένου να αυξήσουν την περιουσία τους και την επιρροή τους, καταπίεζαν τους ντόπιους πληθυσμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Δεληγιάννης με άλλους προεστούς εισέπρατταν επιπλέον δυσβάσταχτους φόρους δήθεν για "θείους (ευλογημένους) λόγους", γεγονός το οποίο προκάλεσε την αγανάκτηση των κατοίκων, οι οποίοι το κατήγγειλαν στον σουλτάνο το 1803. Ο σουλτάνος και οι οθωμανικές αρχές έστειλαν ειδικό φιρμάνι ώστε να σταματήσει αυτή η παράνομη είσπραξη επιπλέον φόρων, τονίζοντας ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να εισπράττει επιπλέον φόρους από αυτούς που ορίζει ο οθωμανικός νόμος.
Μετά την επανάσταση η οικογένεια Δεληγιάννη έχασε τα προνόμιά της και ο γιος του Ιωάννη, Κανέλλος Δεληγιάννης στα απομνημονεύματά του προσπαθεί οργισμένος να παρουσιάσει τη φιλοτουρκική στάση του πατέρα του ως ευεργετική για τους Έλληνες, πέφτοντας όμως σε πολλές και αναπόφευκτες αντιφάσεις.

1853 - Νικόλαος Κριεζώτης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Νικόλαος Κριεζώτης ήταν οπλαρχηγός, από τους διαπρεπέστερους της Ελληνικής Επανάστασης, στην Εύβοια.
Ο Νικόλαος Κριεζώτης γεννήθηκε το 1785 στο ορεινό χωριό Αργυρό, Βίρα της επαρχίας Καρυστίας στην Εύβοια, και πέθανε το 1853 στη Σμύρνη, όπου κηδεύτηκε στο ναό της Αγ. Φωτεινής.
Γονείς του ήταν ο Ισίδωρος και η Χρυσή Χαραχλιάνη και το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Χαραχλιάνης. Κατά την Επανάσταση πήρε το όνομα Κριεζώτης, από το χωριό Κριεζά της Εύβοιας, όπου διέμενε με  την οικογένειά του όταν ήταν παιδί, αν και υπέγραφε πάντα ως Γκριτζιώτης.
Καταγόταν από φτωχή οικογένεια, ο πατέρας του Ισίδωρος Χαραχλιάνης κάτοικος Βύρας σημερινό Αργυρό, ήταν βοσκός και ο ίδιος δεν έτυχε καμιάς μορφώσεως. Η μάννα του Χρυσή καταγόταν από τα Κριεζά. Η οικογένεια είχε πέντε (5) παιδιά, κατά σειρά τους Κωνσταντίνο, Γρηγόριο, Νικόλαο, Σοφία και Καλή. Κάποια χρονιά απροσδιόριστη αλλά στη παιδική ηλικία του Νικολάου η οικογένεια μετακόμισε στα Κριεζά. Ο Νίκος από μικρός έγινε τσοπάνος, και αργότερα όταν πήγε στο παππού του Νίκο Χαραχλιάνη εξακολούθησε να δουλεύει ως βοσκός. Στη παιδική ηλικία στάλθηκε στη Μονή των Λευκών για να μάθει γράμματα. Ως ατίθαση προσωπικότητα δεν ταίριαξε στο μοναστήρι.

1873 - Σπυρίδων Τρικούπης, Έλληνας πολιτικός και ιστορικός.
Ο Σπυρίδων Τρικούπης (20 Απριλίου 1788-12 Φεβρουαρίου (παλαιό ημερολόγιο)/ 24 Φεβρουαρίου 1873) ήταν λόγιος, πολιτικός και ιστοριογράφος της Ελληνικής επανάστασης του 1821, μετά την οποία και διετέλεσε πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου (πρώτος πρωθυπουργός του ελεύθερου ελληνικού κράτους, του Ελληνικού Βασιλείου).

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1788 και ήταν γόνος εύπορης οικογένειας της περιοχής. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Τρικούπης και μητέρα του η Αλεξάνδρα Παλαμά. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Σχολή των Παλαμάδων στο Μεσολόγγι και μετά στην Πάτρα συνέχισε στην Ευρώπη, όπου σπούδασε φιλολογία στη Ρώμη και στο Παρίσι, τις οποίες όμως διέκοψε με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης και επέστρεψε προκειμένου να συμμετάσχει ενεργά σ΄ αυτήν. Από το 1824, που πέθανε ο πατέρας του, ασχολήθηκε με την πολιτική, όπου και εκλεγόταν συνεχώς πληρεξούσιος του Μεσολογγίου και από το 1826 μέλος της Προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης, όπου και εξακολούθησε σε όλη τη διάρκεια του Αγώνα να μετέχει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής κίνησης, έτσι ώστε ν΄ αποβεί από τους σπουδαιότερους τότε άνδρες του έθνους διευθύνοντας ιδίως τα εξωτερικά ζητήματα της κρίσιμης εκείνης περιόδου.

Επί Ιωάννη Καποδίστρια διορίσθηκε γενικός γραμματέας της Επικράτειας επί εξωτερικών θεμάτων. Αργότερα, διαφώνησε με την πολιτική που ασκούσε ο Κυβερνήτης και παραιτήθηκε από τη θέση του, αλλά και από την ιδιότητα του πληρεξούσιου του Μεσολογγίου. Ως εχθρός του πλέον αντιπολιτευόμενος συνεργάστηκε με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, του οποίου την αδερφή Αικατερίνη παντρεύτηκε και κατέφυγε μεταξύ άλλων αντιπολιτευομένων στην Ύδρα. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια επέστρεψε στο Ναύπλιο, όπου χρημάτισε υπουργός εξωτερικών και διεύθυνε τις διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στην εκλογή του Όθωνα, πρώτου αλλά και μόνου υπό τον τίτλο «Βασιλεύς της Ελλάδος».

Στη διάρκεια της Αντιβασιλείας ο Σπυρίδων Τρικούπης διορίσθηκε Πρωθυπουργός και Υπουργός των Εξωτερικών του Βασιλείου της Ελλάδος. Ερχόμενος όμως σε αντίθεση με τις απολυταρχικές διαθέσεις των περί τον Όθωνα βαυαρικών κύκλων παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο. Το 1838, ερχόμενος σε αντιπαράθεση με τον Όθωνα, ανεκλήθη όπου και επανήλθε στη θέση του το 1841. Το 1843 επέστρεψε στην Ελλάδα και συμμετείχε στην Εθνοσυνέλευση του 1843 συμβάλλοντας στην ψήφιση του Συντάγματος του 1844 και μετέχοντας στην κυβέρνηση του Μαυροκορδάτου ως Υπουργός Εξωτερικών και Παιδείας. Μετά την ανατροπή όμως της κυβέρνησης Μαυροκορδάτου ο Σπυρίδων Τρικούπης ως γερουσιαστής τάχθηκε με το τότε λεγόμενο Αγγλικό κόμμα, από το οποίο όμως απομακρύνθηκε, όταν άρχισε να παρουσιάζει στασιαστικές τάσεις. Στη συνέχεια υποστήριξε την κυβέρνηση του Κουντουριώτη και συνέδραμε το Βασιλέα Όθωνα. Όταν ανασυστάθηκαν οι Πρεσβείες, ο Σπυρίδων Τρικούπης ανέλαβε εκ νέου τη διεύθυνση της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο μέχρι το 1861, οπότε και παραιτήθηκε, αυτή τη φορά για λόγους υγείας. Πέθανε στην Αθήνα το 1873.

Το 1829 εκδίδονται οι Λόγοι του σε πρώτη συγκεντρωτική μορφή. Το 1857 κυκλοφόρησε στο Λονδίνο το τετράτομο έργο του, «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» ενώ είχε γράψει θούρια όπως: «Ο Δήμος», «Η λίμνη του Μεσολογγίου», «Ο καιρός αδελφοί της ελευθερίας φθάνει» κ.ά.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, ο Σπυρίδων Τρικούπης ήταν μασόνος.

1911 - Γκόνος Γιώτας, Έλληνας Μακεδονομάχος.

1932 - Θεόδωρος Κάστανος, Έλληνας παιδαγωγός.
Ο Θεόδωρος Κάστανος, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπαιδευτικούς της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ως παιδαγωγός, αποτέλεσε έναν από τους θεμέλιους λίθους της πνευματικής και πολιτιστικής ζωής της Αλεξανδρούπολης.
Ο Θεόδωρος Κάστανος γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου το 1886, σύμφωνα με το βιογραφικό που επισυνάφτηκε στη διδακτορική του διατριβή. Ωστόσο η κόρη του, Πόπη Κάστανου-Μινάρδου, σε συνέδριο στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έκανε γνωστό πως ο πατέρας της Θεόδωρος Κάστανος, γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου το 1888, στο Βροντάδο της Χίου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός, και αυτός μεγάλωσε με τη γιαγιά του Καλλιόπη αλλά και με ένα μακρινό του συγγενή τον Ιωάννη Γλύκα, που έγινε κηδεμόνας και μετέπειτα διδάσκαλος του. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στο Σχολείο του Αγίου Γεωργίου και κατόπιν στο Ελληνικό Σχολείο της Παναγίας της Μούτσαινας, όπου δίδασκε ο Ιωάννης Γλύκας και τέλος φοίτησε στο Γυμνάσιο της Χίου. Το 1904 πέρασε τις απολυτήριες εξετάσεις. Το 1912 κατατάχτηκε εθελοντικά στον Ελληνικό στρατό και πολέμησε κατά των Τούρκων στους Βαλκανικούς πολέμους. Κατηγορήθηκε ως νέος Σωκράτης, κυνηγήθηκε ανελέητα από το κατεστημένο, όπως είχαν κατηγορηθεί και οι Γληνός, Παπανούτσος κ.α. Οι διωγμοί, η παραγνώριση του έργου του, οι συκοφαντίες, έβλαψαν την υγεία του και αποδιοργάνωσαν τις αντιστάσεις του.
Στις 12 Φεβρουαρίου 1932, ο Θεόδωρος Κάστανος άφησε την τελευταία του πνοή στη Φλώρινα, όπου και κηδεύτηκε. Η κοινωνία της Φλώρινας τον έκλαιγε για πολλές εβδομάδες. Ο τοπικός τύπος του αφιέρωσε εγκωμιαστικές σελίδες. Οι σπουδαστές του Διδασκαλείου απείχαν από τα μαθήματα τους για μια εβδομάδα και φόρεσαν πένθιμη κορδέλα στο πέτο τους για σαράντα μέρες. Οι μαθητές του Δημοτικού έγραφαν εκθέσεις, γεμάτες ειλικρίνεια και οδύνη. Δάσκαλοι, καθηγητές, απλοί πολίτες ένιωθαν την αδικία να φουντώνει μέσα τους.

1949 - Χασάν αλ-Μπάννα, Αιγύπτιος ιδρυτής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

1950 - Χρυσόστομος Ιωαννίδης, Κύπριος ποδοσφαιριστής.

1954 - Τζίγκα Βερτόφ, Σοβιετικός κινηματογραφιστής.
Ο Νταβίντ Αμπέλεβιτς Κάουφμαν (2 Ιανουαρίου 1896 – 12 Φεβρουαρίου 1954), γνωστός και ως Ντένις Κάουφμαν ή με το ψευδώνυμο (Ν)τζίγκα Βερτόφ, ήταν Σοβιετικός πρωτοπόρος κινηματογραφιστής και θεωρητικός του κινηματογράφου. Οι κινηματογραφικές πρακτικές του επηρέασαν το σινεμά-βεριτέ ντοκιμαντέρ και την ομάδα Τζίγκα Βερτόφ (1968-1972).
Σε ψηφοφορία του Sight and Sound το 2012, η ταινία του Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή ψηφίστηκε ως η 8η καλύτερη όλων των εποχών και το 2014 το καλύτερο ντοκιμαντέρ όλων των εποχών.
Τα αδέλφια του Μπόρις και Μικχάι Κάουφμαν ήταν επίσης αξιοσημείωτοι κινηματογραφιστές.

1961 - Αθανάσιος Τραχίλης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αθανάσιος Τραχίλης (1875 - 12 Φεβρουαρίου 1961) ήταν Έλληνας γιατρός και πολιτικός.
Γεννήθηκε το 1875. Σπούδασε ιατρική και ήταν υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εξελέγη βουλευτής Ιωαννίνων το 1923 και από το 1929 ως το 1935 υπηρέτησε ως εκλεγμένος γερουσιαστής Ιωαννίνων.
Πέθανε το 1961.

1963 - Χρήστος Γιαννακόπουλος, Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος.
Ο Χρήστος Γιαννακόπουλος (1909 – 12 Φεβρουαρίου 1963) ήταν σημαντικότατος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και δημοσιογράφος.
Στη θεατρική συγγραφή ήταν αυτοδίδακτος και η πρώτη του εμφάνιση ως θεατρικού συγγραφέα ήταν το 1929, ενώ ως το 1939 με πολλούς συγγραφείς σε κωμωδίες, επιθεωρήσεις και οπερέτες.
Από το 1939 άρχισε να συνεργάζεται στενά με τον Αλέκο Σακελλάριο στις επιθεωρήσεις και κωμωδίες, τραγούδια και κινηματογραφικά σενάρια: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Ένας ήρωας με παντούφλες, Δεσποινίς ετών 39, Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Αλίμονο στους νέους και σε άλλα έργα. Μόνος του έγραψε τις κωμωδίες Οι μεγάλοι και οι μικροί και Μια τσουκνίδα στις βιολέτες.
Σκιαγράφησε το χαρακτήρα του Έλληνα μικροαστού με τις αντιφάσεις, τις ψευδαισθήσεις και τα διέξοδα που αντιμετώπιζε. Ξεχώρισε για την αμεσότητα της γραφής του, την ευαισθησία την αισιοδοξία και την οικειότητά του.
Πέθανε το Φεβρουάριο του 1963.

1979 - Ζαν Ρενουάρ, Γάλλος σκηνοθέτης.
Ο Ζαν Ρενουάρ (Jean Renoir, 15 Σεπτεμβρίου 1894 - 12 Φεβρουαρίου 1979) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, καθώς αποτελεί τον Πατέρα του Ποιητικού Ρεαλισμού.
Ο Ρενουάρ γεννήθηκε στη Μονμάρτρη του Παρισιού το 1894. Πατέρας του ήταν ο θρυλικός ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ και αδελφός του ο Πιερ Ρενουάρ, ο οποίος ήταν ηθοποιός. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο τραυματίστηκε σοβαρότατα στο πόδι του. Αυτό το μοιραίο γεγονός, όμως, του έδωσε και τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, αρχικά βλέποντας και παρατηρώντας ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν και του Γκρίφιθ, αλλά και πολλών άλλων αξιόλογων σκηνοθετών. Έμεινε επίσης έκπληκτος και από τις πρωτοπορίες του σινεμά του Στρόχαϊμ.
Τη δεκαετία του '30 δημιουργεί τις πρώτες του ταινίες, πολλές από τις οποίες έμελλαν να γράψουν ιστορία στην τέχνη του κινηματογράφου. Συγκεκριμένα, "Ο κανόνας του παιχνιδιού" θεωρείται μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Στη συνέχεια στράφηκε προς το Χόλιγουντ, όπου έδωσε κάποιες εξαιρετικές ταινίες, μερικές από τις οποίες ήταν αντιναζιστικές. Συνέχισε να σκηνοθετεί ταινίες μέχρι το τέλος της ζωής του, όταν άρχισε να κλονίζεται σοβαρά η υγεία του. Οι πολιτικές του απόψεις ήταν κομμουνιστικές, κάτι το οποίο μπορεί να διακρίνει κανείς από το σύνολο της φιλμογραφίας του, παρόλο που ο ίδιος δεν είχε ενταχθεί ποτέ σε κάποιο πολιτικό κόμμα.

1980 - Γεωργία Βασιλειάδου, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης, έπαιξε κυρίως σε κωμωδίες και αποτέλεσε την "ομορφότερη άσχημη" του ελληνικού κινηματογράφου.

1992 - Φάνης Χηνάς, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Φάνης Χηνάς (Μαραθιά Ευρυτανίας 1940 - Βόλος 12 Φεβρουαρίου 1992) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Έπαιξε στην σειρά «Επιστροφή», που προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση το φθινόπωρο του 1982.
Μικρό παιδί ακόμα, κατάλαβε ότι η ζωή του είναι στην τέχνη και έτσι από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με το θέατρο και τον κινηματογράφο, καταγράφοντας δεκάδες συμμετοχές ακόμα και στην τηλεόραση. Αποφοίτησε από τη Δραματική σχολή του Πέλου Κατσέλη και συνεργάστηκε με τους μεγάλους της έβδομης τέχνης, συμμετείχε σε πολλές ελληνικές ταινίες και διέπρεξε στο θέατρο.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1961 με το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, με το έργο "Τα Νέα Παιδιά" του Ζ. Λακούρ. Στα χρόνια της δικτατορίας μετανάστευσε στην Γαλλία, όπου παρακολούθησε μεταξύ άλλων σεμινάρια παντομίμας δίπλα στον Μαρσέλ Μαρσώ.
Είχε αξιόλογη θεατρική παρουσία. Στον κινηματογράφο πρωταγωνίστησε στις ταινίες : "Εμείς οι Αμαρτωλοί" (1966), "Το Πρόσωπο της Μέδουσας" (1966), "Κοινωνία Ώρα Μηδέν" (1966), "Ναι μεν, αλλά…" (1972). Στην τηλεόραση, πρωταγωνίστησε στις σειρές: "Χαμένος Παράδεισος" (1977), "Επιστροφή" (1982) και "Όλη η Δόξα Όλη η Χάρη" (1988).
Για την συμμετοχή του στην ταινία "Knock out" με τον Γιώργο Κιμούλη, κέρδισε το βραβείο Β' ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1986. Η ίδια ταινία έλαβε επίσης βραβείο για την μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου και για τα 10 μουσικά κομμάτια που ερμήνευσαν μεταξύ άλλων ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Βλάσσης Μπονάτσος και ο Γιάννης Μηλιώκας.
Ιστορική έμεινε η πιστή απόδοση του ποιήματος "Πρέβεζα" του Κώστα Καρυωτάκη, ένα σπάνιο ηχητικό απόσπασμα που διασώζεται. Εξάλλου ο Χηνάς βρισκόταν πολύ κοντά στον Καρυωτάκη λόγω ψυχοσύνθεσης. Επίσης εκπληκτική ήταν η απαγγελία του πάνω στο "Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη, η οποία επίσης διασώζεται από το αρχείο της Ο Φάνης Χηνάς ήταν ένας μοναχικός χαρακτήρας αλλά και μεγάλο ταλέντο, το οποίο όμως δεν αξιοποιήθηκε όσο θα έπρεπε. ΕΡΤ.
Ο Φάνης Χηνάς ήταν ένας μοναχικός χαρακτήρας αλλά και ταυτόχρονα ένα μεγάλο ταλέντο, το οποίο δεν αξιοποιήθηκε όσο θα έπρεπε. Και αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν εξαρτημένος από το αλκοόλ με αποτέλεσμα να πεθάνει σε ηλικία μόλις 52 ετών, από εγκεφαλίτιδα. Ως ελάχιστο φόρο τιμής στο πρόσωπό του, το Δημοτικό Θέατρο Δάφνης έδωσε το όνομα αυτού του ηθοποιού.

2001 - Κριστίνα Ζέντερμπάουμ, Σουηδέζα ηθοποιός.
Η Κριστίνα Ζέντερμπάουμ (Kristina Söderbaum, Στοκχόλμη, 5 Σεπτεμβρίου 1912 - Χίτσάκερ, 12 Φεβρουαρίου 2001) ήταν Σουηδέζα ηθοποιός στην ναζιστική Γερμανία.
Ο πατέρας της, Χένρικ Γκούσταβ Ζέντερμπάουμ ήταν καθηγητής πανεπιστημίου στον κλάδο της χημείας και πρόεδρος του συμβουλίου της απονομής του βραβείου Νόμπελ. Πήγε σχολείο οικοτροφεία στην Στοκχόλμη, στο Παρίσι και στην Ελβετία. Το 1934 μετακόμισε στο συγγενικό της περιβάλλον στο Βερολίνο επειδή πέθαναν οι γονείς της. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα καλλιτεχνίας και ηθοποιίας και άρχισε να μαθαίνει γερμανικά.
Το 1936 κέρδισε ένα βραβείο της UFA και γύρισε το πρώτο της έργο, όπου και την ανακάλυψε ο Φάιτ Χάρλαν ένα χρόνο αργότερα. Ακολούθησε το 1938 ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην ταινία Jugend (Τα νιάτα), και το 1939 ο γάμος με τον Χάρλαντ
Από το 1939 ως το 1945 η Κριστίνα έπαιξε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε διάφορα έργα που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Μετά τον πόλεμο σταμάτησε να δουλεύει. Πήρε μέρος σε λίγα έργα και αφιερώθηκε στο θέατρο.

2004 - Θόδωρος Πολυκανδριώτης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Θόδωρος Πολυκανδριώτης (Πετράλωνα, Αθήνα, 1923 - Αθήνα, 12 Φεβρουαρίου 2004) ήταν Έλληνας συνθέτης.
Υπήρξε δημιουργός δεκάδων λαϊκών επιτυχιών. Μεγάλωσε στην Αγία Βαρβάρα, αλλά από το 1954 κι έπειτα ζούσε στο Αιγάλεω.
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στην Υπόγα, στη γωνία Αθηνάς και Σοφοκλέους, το 1943. Έχει τραγουδήσει σε διάφορα κέντρα, όπως Όαση, Περιβόλι του Ουρανού και Στοά των Αθανάτων.
Έχει δουλέψει με σημαντικούς λαϊκούς τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων με τον Γιώτα Λύδια, τον Πέτρο Αναγνωστάκη και τον Μανώλη Αγγελόπουλο.

2008 - Παναγιώτης Κοσιώνης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης (21 Μαΐου 1934 - 12 Φεβρουαρίου 2008) ήταν Έλληνας ιατρός και πολιτικός. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος, αντιδήμαρχος και πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Πατρών, βουλευτής Αχαΐας με το ΚΚΕ και αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Γεννήθηκε στον Αλισσό Αχαΐας στις 21 Μαΐου 1934. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικεύτηκε στην οφθαλμολογία ασκώντας το επάγγελμα του οφθαλμιάτρου. Παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά.
Εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας με το ΚΚΕ τον Ιούνιο του 1989, τον Νοέμβριο του 1989, το 1990, το 2000, και το 2004. Έχει διατελέσει Ε΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής από τις 21 Μαρτίου 2000 έως τον Σεπτέμβριο του 2007. Επίσης ήταν κοινοτικός σύμβουλος της κοινότητας Αλισσού από το 1975 έως το 1982. Δημοτικός σύμβουλος Πάτρας από το 1982 έως το 2002 και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και αντιδήμαρχος. Από το 1987 έως το 1989 ήταν πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας. Ήταν επίσης μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος της Πάτρας. Επίσης ήταν μέλος σε πολλές επιτροπές της βουλής. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 αποχώρησε από την πολιτική, και το ΚΚΕ τιμητικά τον έβαλε υποψήφιο στο ψηφοδέλτιο επικρατείας στην 11η προτελευταία και μη εκλέξιμη θέση. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός πολιτικός και παραδοσιακά έπαιρνε ψήφους πέραν της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ στην Αχαΐα.
Διεκδίκησε πολλές φορές το δημαρχιακό θώκο. Στις δημοτικές εκλογές του 1998 με τον συνδυασμό Πάτρα μπροστά ενωμένη και έλαβε 19.964 ψήφους, και ήταν τρίτος σε ψήφους. Στις δημοτικές εκλογές του 2002 με τον ίδιο συνδυασμό Πάτρα μπροστά ενωμένη έλαβε 16.667 ψήφους και ήταν πάλι τρίτος.
Ο Παναγιώτης Κοσιώνης πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 2008 σε ηλικία 74 ετών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας.

2009 - Χιου Λέοναρντ, Ιρλανδός συγγραφέας.
Ο Χιού Λέοναρντ (Hugh Leonard, 9 Νοεμβρίου 1926 - 12 Φεβρουαρίου 2009) ήταν Ιρλανδός δραματουργός, σεναριογράφος για την τηλεόραση και δοκιμιογράφος. Η καριέρα του διήρκεσε περισσότερα από 50 χρόνια και στο διάστημα αυτό έγραψε περισσότερα από 18 θεατρικά έργα, δύο τόμους με δοκίμια και δύο αυτοβιογραφίες, ένα μυθιστόρημα και πολυάριθμα σενάρια για την τηλεόραση και για τον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραφε σε στήλη εφημερίδας, με το ψευδώνυμο «Παλιόγερος».

2011 - Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος (1928 - 12 Φεβρουαρίου 2011) ήταν Έλληνας πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος ανήλθε στο δημαρχικό θώκο της Θεσσαλονίκης το 1989 αντικαθιστώντας το Σωτήρη Κούβελα. Ακολούθως κέρδισε τις δημοτικές εκλόγές του 1990 και του 1994 με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας.
Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς στις 12 Φεβρουαρίου 2011 σε εκδήλωση στο Καυτανζόγλειο Στάδιο.

2012 - Βασίλειος Μαντζώρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Βασίλειος Μαντζώρης (Κοτύλι Αρκαδίας, 1935 - Αθήνα, 12 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, βουλευτής Αρκαδίας από το 1977 ως το 1993 με το κόμμα της ΝΔ. Υπηρέτησε ως υφυπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας από το 1990 ως το 1992 και ως υφυπουργός Εμπορίου από το 1991 ως το 1992.
Γιος του Κωνσταντίνου Μαντζώρη, ολοκλήρωσε το Γυμνάσιο στη Μεγαλόπολη. Ακολούθησε νομικές σπουδές στο πανεπιστήμιο των Αθηνών, πήρε το πτυχίο του το 1964 και από τότε εργάστηκε ως δικηγόρος.
Το 1975 διορίστηκε νομάρχης Θεσπρωτίας και το 1976 Λακωνίας. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1977 με τη ΝΔ και επανεξελέγη σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις ως το 1990 (1981, 1985, Ιούνιος και Νοέμβριος 1989, 1990) Στις 4 πρώτες εκλογικές μάχες εξελέγη πρώτος σε ψήφους σε επίπεδο νομού.
Ο Μαντζώρης διορίστηκε από τον πρωθυπουργό στο αξίωμα του υφυπουργού Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας στις 11 Απριλίου 1990. Παρέμεινε υφυπουργός ως τις 3 Δεκεμβρίου 1992. Στις 26 Νοεμβρίου 1991 διορίστηκε υφυπουργός Εμπορίου και αποχώρησε από το αξίωμα αυτό στις 3 Δεκεμβρίου 1992. Συνετέλεσε στην ανάπτυξη της ΒΙ.ΠΕ.(Βιομηχανική Περιοχή) Τρίπολης και στο βιολογικό καθαρισμό της αρκαδικής πρωτεύουσας.
Ίδρυσε σχολή ξυλογλυπτικής στο Βαλτεσινίκο και πέτυχε ώστε να ανακηρυχθεί η έκθεση Τεγέας σε πανελλαδική, ισάξια με τη ΔΕΘ. Συνέβαλε στη λειτουργία της Σχολής Μαθητείας της ΔΕΗ στο Ελληνικό όπου σπούδαζαν κατά προτεραιότητα νέοι της περιοχής που εν συνεχεία εργάζονταν στο εργοστάσιο της Μεγαλόπολης.
Συνετέλεσε επίσης στην προώθηση της αποκρατικοποίησης των προβληματικών επιχειρήσεων και στην ψήφιση του νόμου για τα λατομεία αδρανών υλικών.
Παραιτήθηκε από βουλευτής της ΝΔ στις 8 Σεπτεμβρίου 1993 και προσχώρησε στη νεοσύστατη Πολιτική Άνοιξη. Την έδρα του κατέλαβε ο Δημήτριος Κωστόπουλος

2016 - Γιάννης Καλαϊτζής, Έλληνας σκιτσογράφος.
Ο Γιάννης Καλαϊτζής (11 Νοεμβρίου 1945 - 12 Φεβρουαρίου 2016) ήταν Έλληνας σκιτσογράφος, ειδικευόμενος στις πολιτικές γελοιογραφίες, έχοντας μεγαλώσει σε οικογένεια με αριστερές πολιτικές πεποιθήσεις την εποχή της Χούντας, ενώ υπήρξε μέλος της νεολαίας Λαμπράκη.
Έχει εκδώσει σκίτσα του στα έντυπα Πανσπουδαστική, Δρόμοι της Ειρήνης, Αυγή και αργότερα στα Αντί, Ελευθεροτυπία, Ντέφι, Βαβέλ, ΔΗΩ. Έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμς Τσιγγάνικη ορχήστρα, Το μαύρο είδωλο της Αφροδίτης, Τυφών, Γιαταλεφτά Νοέμβρη, 2000 στα 4. Από το 2005 ήταν από τους κύριους συντελεστές έκδοσης του περιοδικού Γαλέρα και διευθυντής του μέχρι το κλείσιμο που περιοδικού το 2010.
Επίσης το 1976 σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη Happy Day.