Άρθρα
Σαν σήμερα 26 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| 
| Εμφανίσεις: 1769
Σαν σήμερα 26 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίας Ανατολής της Μάρτυρος, (Ανατολή)
Οσίου Πορφυρίου, (Πορφύριος, Πορφυρός, Πορφύρης, Πορφυρή, Πορφυρία, Πορφύρα, Πορφυρώ, Πορφυρούλα *)
Αγίου Σεβαστιανού δουκός, (Σεβαστιανός, Σεβαστίνος, Σεβαστός, Σέβος, Σέβης *)
Αγίου Φωτεινού του Μάρτυρος, (Φώτιος, Φώτης, Φωτεινός, Φώτις, Φωτεινή, Φανή, Φένια, Φώτω, Φώφη, Φωτούλα, Φαίη, Φωφώ *)
26 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1531: Σε σεισμό στη Λισσαβόνα χάνουν τη ζωή τους 20-30 χιλιάδες άτομα.
1797: Η Τράπεζα της Αγγλίας εκδίδει την πρώτη λίρα.
1815: Ο Ναπολέων με 1.200 οπαδούς του ξεκινά από το νησί Έλβα, όπου ήταν εξόριστος, με προορισμό το Παρίσι για να ξαναπάρει την εξουσία.
1822: Τούρκοι επιτίθενται, λεηλατούν και καίνε την Χαλανδρίτσα Αχαΐας.
1872: Η κυβέρνηση Βούλγαρη διενεργεί εκλογές, στις οποίες κυριαρχούν η βία και η νοθεία και κερδίζει τη σχετική πλειοψηφία.
1909: Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως διαμαρτύρεται προς την Πύλη για τη συγκρότηση στην Πόλη βουλγαρικής εξαρχίας, καθώς και λαϊκού συμβουλίου.
1910: Ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Αθήνας από τέσσερα σωματεία: των ραφτάδων, των μαρμαρογλυπτών, των λατόμων και των τυπογράφων.
1911: Έξαψη δημιουργεί το γλωσσικό ζήτημα, καθώς συζητάτε στην Αναθεωρητική Βουλή, η γλώσσα, στην οποία θα γραφεί το νέο Σύνταγμα. Ακολουθούν φοιτητικές διαμαρτυρίες εναντίον των απόψεων του Κωστή Παλαμά, που δηλώνει κοροϊδευτικά: "Είμαι στρογγυλά και χτυπητά μαλλιαρός απολύτως".
1912: Κατεβαίνουν σε απεργία οι ανθρακωρύχοι στη Βρετανία.
1913: Έπειτα από τη νικηφόρα έκβαση των επιχειρήσεων στα Ιωάννινα, ολόκληρη η Ήπειρος, νότια και βόρεια, βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο του ελληνικού στρατού.
1914: Καθελκύεται ο «Βρεταννικός», ένα από τα μεγαλύτερα υπερωκεάνια της γραμμής του Βορείου Ατλαντικού στις αρχές του 20ου αιώνα και αδελφό πλοίο του θρυλικού Τιτανικού, το οποίο βρίσκεται βυθισμένο στις ακτές της Κέας.
1914: Στις ΗΠΑ, πραγματοποιείται η πρώτη μακρινή τηλεφωνική κλήση, με υπόγεια καλώδια μεταξύ της Βοστόνης και της Ουάσινγκτον.
1915: Ορκίζεται πρωθυπουργός ο Δημήτριος Γούναρης, μετά την παραίτηση Βενιζέλου, η οποία ακολούθησε την άρνηση του βασιλιά Κωνσταντίνου να συμφωνήσει με την εισχώρηση της Ελλάδας στην Αντάντ. Η νέα Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι, εφόσον απειληθούν τα συμφέροντα της χώρας, η Ελλάδα δεν θα διστάσει να βγει από την ουδετερότητα.
1916: Αρχίζει η θρυλική και αιματοβαμμένη μάχη του Βερντέν, στο πλαίσιο του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
1918: Περισσότερα από 600 άτομα χάνουν τη ζωή τους, όταν καταρρέει η κερκίδα στο Χονγκ Κονγκ Jockey Club.
1919: Το Αμερικανικό Κογκρέσο ανακηρύσσει το Γκραντ Κάνιον εθνικό πάρκο.
1920: Βεβαιώνεται ότι, η Διάσκεψη του Λονδίνου θα αποφασίσει την κατακύρωση της Θράκης στην Ελλάδα, η ίδια δε διάσκεψη πρόκειται να ασχοληθεί και με τον καθορισμό των τελικών ορίων στη Μικρά Ασία, επί των ελληνικών διεκδικήσεων.
1921: Οι γερμανικές Αρχές ξεκινούν δίκη κατά του Χίτλερ και του Λούντεντορφ για το "πραξικόπημα της μπυραρίας" στο Μόναχο.
1922: Οι Πρωθυπουργοί της Βρετανίας και της Γαλλίας συμφωνούν να παρατείνουν τη συμφωνία συμμαχίας για 20 ακόμα χρόνια.
1925: Με 400 συνεχόμενες μπαλιές ο άσος του μπιλιάρδου Joe Schaefer νικά 400-0 την Erica Hagenlacher, που δεν πρόλαβε να πιάσει τη στέκα της.
1929: Η Εταιρεία Λαυρίου διακόπτει τις εργασίες της, προκαλώντας απόγνωση στους κατοίκους της πόλης.
1930: Εγκαθίσταται στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης ο πρώτος φωτεινός σηματοδότης.
1933: Παναθηναϊκός και ΑΕΚ αναδεικνύονται ισόπαλλοι 4-4 για το πρωτάθλημα Ελλάδος. Οι «πράσινοι» προηγήθηκαν 1-0, 2-1 και 4-2, αλλά οι «Ενωσίτες» κατάφεραν να ισοφαρίσουν στα τελευταία λεπτά του αγώνα.
1935: Ο Αδόλφος Χίτλερ οργανώνει τη Λουφτβάφε, την πολεμική αεροπορία του ναζιστικού Γ Ράιχ.
1936: Περίπου 1500 στρατιώτες του ιαπωνικού στρατού προχωρούν σε πραξικόπημα κατά της κυβέρνησης σκοτώνοντας πολιτικούς και καταλαμβάνοντας το κέντρο του Τόκιο.
1936: Ο Φερδινάρδος Πόρσε παρουσιάζει για πρώτη φορά το πρότζεκτ Volkswagen (το μετέπειτα γνωστό ως Σκαραβαίο).
1940: Βρετανοί ναύτες από το αντιτορπιλικό "Κόσακ" επιτίθενται σε παλιό γερμανικό τάνκερ, που πλέει σε νορβηγικά ύδατα, και απελευθερώνουν περισσότερους από 300 Βρετανούς αιχμαλώτους.
1941: Στην Ανατολική Αφρική, οι Βρετανοί καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα της Σομαλίας, Μογκαντίσου, εκδιώκοντας τους Ιταλούς.
1942: Κερδίζει το Όσκαρ Α γυναικείου ρόλου η Τζόαν Φοντέιν για την ταινία "Suspicion", του Άλφρεντ Χίτσκοκ.
1943: Στη Γερμανία, αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα σφυροκοπούν τα ντοκ των Γερμανών στο Βιλχελμσχάφεν.
1944: Η εξόριστη κυβέρνηση της Πολωνίας αρνείται τη Γραμμή Κέρζον ως μελλοντικό σύνορο με την ΕΣΣΔ.
1946: Το αεροπλάνο «Lucky Lady II», Β-50, ξεκινά από το Τέξας των ΗΠΑ τον πρώτο γύρο του κόσμου χωρίς σταθμό. Με κυβερνήτη τον Τζέιμς Γκάλαχερ και πλήρωμα 14 άντρες επιστρέφει στις ΗΠΑ, στις 2 Μαρτίου μετά από 94 ώρες στον αέρα.
1951: Σύμφωνα με τροποποίηση των διατάξεων του αμερικανικού Συντάγματος, αποφασίζεται η μη παράταση της θητείας των Προέδρων των ΗΠΑ, πέραν και μιας δεύτερης -το πολύ- τετραετίας.
1952: Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ ανακοινώνει ότι, η Βρετανία διαθέτει ατομική βόμβα.
1955: Ο GF Smith γίνεται ο πρώτος πιλότος, που σπάει το φράγμα του ήχου.
1959: Στις ΗΠΑ, η Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης πρόκειται να ταξιδέψει στην ΕΣΣΔ.
1961: Στο Μαρόκο, πεθαίνει ο βασιλιάς Μοχάμεντ Ε. Τη θέση του παίρνει ο γιος του και διάδοχος, Μουλά Χασάν, 31 ετών.
1962: Ο Γεώργιος Παπανδρέου συνεχίζει τον Ανένδοτο Αγώνα κατά της Κυβέρνησης Καραμανλή για τη βία και τη νοθεία των βουλευτικών εκλογών του 1961.
1966: Απίστευτη σφαγή στο χωριό Γκό Ντάι στο Βιετνάμ. Η μόνάδα «Τίγρης» του στρατού της Νοτίου Κορέας σκοτώνει μέσα σε μια ώρα 380 άτομα.
1968: Ιδρύεται το ΠΑΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου (κίνημα αντίστασης στη χούντα), με κεντρική έδρα τη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
1969: Κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους η ταινία Ζήτα του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με θέμα τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και την αναζήτηση των ενόχων από τον τότε ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βασίλη Βασιλικού.
1974: Στην Αιθιοπία, αντικυβερνητικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Ασμάρα, δεύτερη σε μέγεθος πόλη.
1977: Πραγματοποιείται η πρώτη πτήση διαστημικού λεωφορείου.
1979: Οι Ερυθροί Χμερ εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον βιετναμέζικων στρατευμάτων σε εννέα διαφορετικές περιοχές της Καμπότζης.
1980: Αίγυπτος και Ισραήλ αποκαθιστούν τις διπλωματικές τους σχέσεις, δίνοντας τέλος στη μεταξύ τους τριακονταετή εμπόλεμη διαμάχη.
1983: Ο Michael Jackson και άλμπουμ "Thriller" βρίσκονται στην πρώτη θέση του Billboard 200. Το άλμπουμ θα παραμείνει στην κορυφή για συνολικά 37 εβδομάδες. Μέχρι και σήμερα είναι το πρώτο σε πωλήσεις άλμπουμ όλων των εποχών. Την παραγωγή του άλμπουμ έκανε ο Quincy Jones. Το 1984 κέρδισε οκτώ βραβεία Grammy. Δημοφιλή τραγούδια του άλμπουμ: "Thriller", "Beat It", "Billie Jean" κ.α.
1984: Αποχωρούν από το Λίβανο οι τελευταίοι Αμερικανοί πεζοναύτες μέλη της ειρηνευτικής δύναμης για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου.
1985: Η Τίνα Τέρνερ κερδίζει δύο βραβεία Γκράμι για το τραγούδι της "Whats Love Got to Do With It?".
1990: Οι Σαντινίστας χάνουν στις πρώτες ελεύθερες εκλογές μετά την κατάληψη της εξουσίας στη Νικαράγουα. Το αριστερό κίνημα των Σαντινίστας είχε έρθει στην εξουσία μετά την εκδίωξη του δικτάτορα Αναστάσιο Σομόζα.
1991: Η Timothy John Berners-Lee παρουσιάζει τον πρώτο Web browser με την ονομασία World Wide Web.
1991: Με ραδιοφωνικό διάγγελμα ο Σαντάμ Χουσεΐν ανακοινώνει την απόσυρση του Ιρακινού στρατού από το Κουβέιτ και ουσιαστικά παραδέχεται την ήττα του στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου.
1991: Παροπλίζεται το «Βέλος», το πολεμικό πλοίο που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κίνημα του Ναυτικού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
1992: Στις ΗΠΑ, έξι βραβεία Γκράμι αποσπά η Νάταλι Κόουλ, με τη διασκευή του τραγουδιού «Unforgetable», που είχε ερμηνεύσει πριν από 41 χρόνια ο πατέρας της Νατ Κινγκ Κόουλ.
1993: Έξι άνθρωποι σκοτώνονται και περισσότεροι από χίλιοι τραυματίζονται από έκρηξη εκρηκτικού μηχανισμού στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου της Νέας Υόρκης, σε έναν από τους δίδυμους ουρανοξύστες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μέχρι εκείνη τη στιγμή τρομοκρατική επίθεση επί αμερικανικού εδάφους.
1994: Στη Βρετανία, οκτώ άνθρωποι σκοτώνονται σε πυρκαγιά σε κινηματογράφο-πορνό του Λονδίνου.
1995: Για να αποφύγουν τον «εμπορικό πόλεμο», η Κίνα και οι ΗΠΑ καταλήγουν σε συμφωνία για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων.
1995: Η παλαιότερη επενδυτική τράπεζα της Βρετανίας Barings Bank καταρρέει, όταν ένας υπάλληλός της χάνει στην αγορά παραγώγων κεφάλαια ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Θα αγορασθεί για 1 λίρα από την ING.
1997: Η Ρώσικη Ομοσπονδία ποδοσφαίρου επιτρέπει με απόφασή της την εισαγωγή ξένων παικτών στην πρώτη κατηγορία με σκοπό να ευθυγραμμιστεί με την υπόλοιπη Ευρώπη.
2003: Πεθαίνει ο Δημήτρης Ποταμίτης, πρωτοποριακός σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας θεατρικών έργων και βιβλίων για μικρούς και μεγάλους, σε ηλικία 58 ετών χτυπημένος από ανίατη ασθένεια.
2003: Οι ΗΠΑ άρουν μετά από 23 χρόνια την απαγόρευση για ταξίδια στη Λιβύη.
2004: Σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα ο πρόεδρος των Σκοπίων Μπόρις Τραϊκόφσκι.
2014: Ιδρύθηκε το νέο κόμμα Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1619 - Φραντσέσκο Μοροζίνι, ήταν δόγης της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας.
Ήταν γόνος της περίφημης ενετικής μεσαιωνικής οικογένειας ευγενών Μοροζίνι, από την οποία και προήλθαν πολλοί Δόγηδες, λόγιοι, στρατηγοί και ναυμάχοι.
1622 - Λουδοβίκος Μαρία Σινιστράρι, Ιταλός ιερέας και συγγραφέας
Ο Λουδοβίκος Μαρία Σινιστράρι (Ludovico Maria Sinistrari, 26 Φεβρουαρίου 1622 - 6 Μαρτίου 1701) ήταν Ιταλός ιερέας και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Αμένο, ένα μικρό χωριό επάνω στην ανατολική όχθη της λίμνης Όρτα της Ιταλίας. Σε ηλικία μόλις δεκαπέντε ετών ενδύεται το ράσο των Ελασσόνων Αδελφών στην Παβία. Αυτοδίδακτος, κατόρθωσε να γίνει επιφανής ιεροκήρυκας και κατόπιν καθηγητής Θεολογίας, Γεωμετρίας, Αρχιτεκτονικής, Αστρολογίας και Μαθηματικών. Από το 1667 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο.
Εκ παραλλήλου, γίνεται μέλος της Ακαδημίας των Affidatti στην Παβία—μία από τις αρχαιότερες και λαμπρότερες Ακαδημίες της Ιταλίας. Διακρίνεται ως εμπειρογνώμων ενώπιον της Αγίας Έδρας αποκαλύπτοντας τον αιρετικό Girolamo Rivarola και συμβάλλοντας στην καταδίκη του επί της πυράς.
Το 1683, στην Ρώμη, ο Σινιστράρι επιδίδεται στην μελέτη του δικαίου και ονομάζεται βοηθός του προκαθημένου των Φραγκισκανών. Το 1686 ταξιδεύει στην Αβινιόν με σκοπό να καταπολεμήσει τους εκεί Γιανσενιστές, επιστρέφει δε στην Ρώμη δύο χρόνια αργότερα.
Το 1694 τον βρίσκει εκ νέου στο Αμένο, κατόπιν στην Παβία και στο Μιλάνο, θεολόγο δίπλα στον Καρδινάλιο Caccia. Εκεί συγγράφει το πιο σημαντικό του έργο που αφορά στην εγκληματολογία.
Είχε την ευκαιρία να εκφωνήσει εξορκισμούς και να παρέμβει στο Casale Monferrato σε μία δίκη εναντίον ενός δαίμονα, ο οποίος αντιστεκόταν σε κάθε είδους παρέμβαση. Από εκείνη την περίσταση, διετείνετο ότι είχε λάβει επιστολή από τον διάβολο, την οποίαν έφερε πάντοτε επάνω του!
Ο Λουδοβίκος Μαρία Σινιστράρι απεβίωσε στις 6 Μαρτίου 1701 (79 ετών)στην οικία του, στο Μιλάνο.
1725 - Νικολά-Ζοζέφ Κυνιό, ήταν Γάλλος αξιωματικός του πυροβολικού και εφευρέτης του πρώτου ατμοκίνητου οχήματος. (γαλλικά: Nicolas-Joseph Cugnot, 26 Φεβρουαρίου 1725 – 2 Οκτωβρίου 1804)
Πειραματιζόμενος στην εφαρμογή του ατμού για τη μετακίνηση των βαρέων πυροβόλων, αρχικά με τη βοήθεια ενός δραπάνου που επεξεργαζόταν με ακρίβεια τα διάφορα μέρη του πυροβόλου εφεύρε το εξάρτημα εκείνο που θα μπορούσε να μεταφέρει την κίνηση σε τροχό, δηλαδή το έμβολο.
Έτσι το 1770 ο Κυνιό κατάφερε και δημιούργησε ουσιαστικά το πρώτο μηχανικό αυτοκίνητο (για τον ίδιον, «αυτοκινούμενο ελκυστήρα πυροβολικού»), που έλαβε και το όνομά του. Το όχημα Κυνιό ήταν ένα βαρύ τρίτροχο όχημα, βάρους 2,5 τόνων, που στο πρόσθιο μέρος του έφερε ατμολέβητα, από τον οποίο ο ατμός διοχετευόμενος με μια απλή διάταξη σε κάθετο έμβολο μετέδιδε με στρόφαλο κίνηση στον πρόσθιο τροχό. Ο ελκυστήρας αυτός κινήθηκε με ταχύτητα 3,6 χιλιόμετρα την ώρα, επί 20 λεπτά της ώρας, μεταφέροντας 4 επιβάτες. Στη συνέχεια μετά από 20 λεπτά στάση, μέχρι να επανακτήσει αρκετή πίεση μπορούσε να επαναλάβει το εγχείρημα.
Το δεύτερο σε παραγωγή όμοιο όχημα το 1771 δημιούργησε και το πρώτο αυτοκινητικό ατύχημα λόγω της μεγάλης δυσκολίας που παρουσίαζε, λόγω βάρους, στην αλλαγή πορείας.
Μετά από αυτή την επιτυχή εφεύρεση ο Βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΕ΄ απένειμε στον Κυνιό ιδιαίτερη τιμητική σύνταξη. Το πρωτότυπο αυτό όχημα εκτίθεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Τεχνών στο Παρίσι.
1786 - Φρανσουά Αραγκό, Γάλλος μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος και πολιτικός. (François Jean Dominique Arago, 26 Φεβρουαρίου 1786 – 2 Οκτωβρίου 1853)
Ο Αραγκό γεννήθηκε στο Εσταζέλ (Estagel), ένα μικρό χωριό κοντά στο Περπινιάν, στο διοικητικό διαμέρισμα των Ανατολικών Πυρηναίων (Pyrénées-Orientales), στη Γαλλία. Είχε τρία μικρότερα αδέλφια: Ο Jean (1788 - 1836) μετανάστευσε στην Αμερική και έγινε στρατηγός του Μεξικανικού στρατού. Ο Jacques Arago (1799 - 1855) έλαβε μέρος στο εξερευνητικό ταξίδι του Λουί ντε Φρεσινέ με το πλοίο «Ουρανία» από το 1817 ως το 1821 και, επιστρέφοντας στη Γαλλία, αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία και το θέατρο. Ο τέταρτος αδελφός, ο Étienne Vincent (1802 - 1892), λέγεται ότι συνεργάσθηκε με τον Μπαλζάκ στο έργο «Η κληρονόμος του Birague» και από το 1822 ως το 1847 έγραψε πολλά ελαφρά θεατρικά κομμάτια, κυρίως σε συνεργασία με άλλους.
Ο Φρανσουά Αραγκό έδειχνε προφανή στρατιωτική κλίση και στάλθηκε στο δημοτικό κολέγιο του Περπινιάν, όπου άρχισε να μελετά Μαθηματικά ως προετοιμασία για τις εισαγωγικές εξετάσεις της πολυτεχνικής σχολής. Μέσα σε δυόμισυ χρόνια είχε κάνει κτήμα του όλη την εξεταστέα ύλη και ακόμα περισσότερα, και εξεταζόμενος στην Τουλούζη εξέπληξε τον εξεταστή του με τις γνώσεις του για τον Λαγκράνζ.
Ο Αραγκό είχε κατορθώσει να διαφυλάξει τα αποτελέσματα των μετρήσεών του, και η πρώτη του δουλειά μετά την επιστροφή του σπίτι του ήταν να τα καταθέσει στο Bureau des Longitudes στο Παρίσι. Ως ανταμοιβή για τις περιπέτειές του στο όνομα της Επιστήμης, εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, στην ασυνήθιστα μικρή ηλικία των 23 ετών. Πριν κλείσει το 1809, είχε επιλεγεί από το συμβούλιο της Πολυτεχνικής Σχολής να διαδεχθεί τον Γκασπάρ Μονζ στην έδρα της Αναλυτικής Γεωμετρίας. Τον ίδιο καιρό ορίσθηκε από τον αυτοκράτορα ως ένας από τους αστρονόμους του «Βασιλικού Αστεροσκοπείου», το οποίο έγινε η κατοικία του μέχρι τον θάνατό του, και με αυτή του την ιδιότητα έδωσε την πολύ επιτυχημένη σειρά εκλαϊκευμένων διαλέξεων Αστρονομίας για το ευρύ κοινό, που κράτησε από το 1812 ως το 1845.
Το 1830 ο Αραγκό, που πάντα είχε φιλελεύθερες απόψεις, εκλέχθηκε μέλος της ομάδας των αντιπροσώπων του διαμερίσματος των Ανατολικών Πυρηναίων και χρησιμοποίησε την ευγλωττία του και τις επιστημονικές του γνώσεις σε όλα τα ζητήματα τα σχετικά με τη δημόσια εκπαίδευση, τις ανταμοιβές των εφευρετών και την ενθάρρυνση των μηχανικών και πρακτικών επιστημών. Πολλές από τις θετικότερες ενέργειες σε εθνικό επίπεδο, αυτής της εποχής, οφείλονται στη δική του υποστήριξη — όπως η επιβράβευση του Λουί-Ζακ Νταγκέρ για την εφεύρεση της Φωτογραφίας, η χρηματοδότηση της εκδόσεως των έργων του Φερμά και του Λαπλάς, η απόκτηση του μουσείου του Κλινί, η ανάπτυξη των σιδηροδρόμων και του ηλεκτρικού τηλεγράφου.
Ο Αραγκό παρέμεινε συνεπής στα δημοκρατικά του ιδεώδη μέχρι το τέλος της ζωής του. Μετά το πραξικόπημα του 1852, παρότι υπέφερε πρώτα από διαβήτη και μετά από τη Νόσο του Μπράιτ με επιπλοκή υδρωπικίας, παραιτήθηκε από τη θέση του αστρονόμου στο Bureau des Longitudes στις αρχές Μαΐου για να μην υποχρεωθεί να δώσει τον όρκο υποταγής που απαίτησε η νέα κυβέρνηση. Ο Ναπολέων Γ' έδωσε οδηγίες να μην παρενοχληθεί κατά κανένα τρόπο ο ηλικιωμένος πια Αραγκό και να είναι ελεύθερος να λέει και να κάνει ό,τι ήθελε. Ο ηγέτης αρνήθηκε να κάνει αποδεκτή την παραίτηση του Αραγκό, κάνοντας «μιαν εξαίρεση για χάρη ενός σοφού, τα έργα του οποίου είχαν προσθέσει αίγλη στη Γαλλία και του οποίου την ύπαρξη η κυβέρνηση θα λυπόταν να πικράνει.»
Το θέρος του 1853 ο Αραγκό δέχθηκε τη συμβουλή των γιατρών του να δοκιμάσει την επίδραση του αέρα της γενέτειράς του και ξεκίνησε για τα Ανατολικά Πυρηναία, αλλά αυτό αποδείχθηκε αναποτελεσματικό και πέθανε στο Παρίσι. Ο τάφος του βρίσκεται στο περίφημο κοιμητήριο Περ Λασέζ στο Παρίσι.
Ο κρατήρας Αραγκό στον πλανήτη Άρη και ο κρατήρας Αραγκό στη Σελήνη, καθώς και ένας από τους Δακτυλίους του Ποσειδώνα, ονομάσθηκαν έτσι προς τιμή του. (el.wikipedia.org)
1808 - Ονορέ Ντωμιέ, Γάλλος ζωγράφος, εικονογράφος και γλύπτης. (Honoré Daumier, 26 Φεβρουαρίου 1808 - 10 Φεβρουαρίου 1879)
Ο Ονορέ Ντωμιέ γεννήθηκε στο Παρίσι και ήταν γιος άπορου λογοτέχνη. Από την παιδική του ηλικία ήταν πολύ συναισθηματικός, ευσυγκίνητος καθώς και είχε αρκετά συναισθήματα αλληλεγγύης για του αδικημένους της κοινωνίας του, για αυτόν το λόγο τα περισσότερα έργα του έχουν να κάνουν με αυτό το θέμα.
Ο Ντωμιέ παρουσιάζει στα έργα του τόπους και στιγμές τις καθημερινής ζωής ενός ταπεινού και φτωχού κόσμου όμως με ζωτική φλόγα. Ζωγραφίζει “κοντόχοντρες” φιγούρες με έντονα τα σημάδια της κούρασης στο πρόσωπο τους και ρούχα με ξεθωριασμένα χρώματα. Αναφέρεται στους εργάτες του Παρισιού αλλά και ολόκληρης της Γαλλίας. Μέσα από τα έργα του διακρίνεται μια αλληλεγγύη και βαθιά ανθρώπινα συναισθήματα για όσους υπέφεραν από κοινωνική αδικία και δυστυχία. Η κοινωνική του ευαισθησία είναι έντονη στου πίνακες του είτε σαν ζωγράφος του πονεμένου λάου, είτε σαν σκληρός γελοιογράφος τις κυρίαρχης αστικής τάξης. Επιπλέον, ήταν παρατηρητικός, διεισδυτικός με έντονη κριτική ματιά στην υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα. Αξίζει να αναφερθεί ότι ήταν από του πρώτους γελοιογράφους τις εποχής του. Στις γελοιογραφίες του χλευάζει με άγριο τρόπο τα αξιώματα και την έπαρση δίνοντας ξεκάθαρο μήνυμα υποστήριξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ηθικών αξιών.
1842 - Καμίγ Φλαμμαριόν, Γάλλος αστρονόμος, συγγραφέας και μεγάλος εκλαϊκευτής της επιστήμης του. (Camille Flammarion, 26 Φεβρουαρίου 1842 – 3 Ιουνίου 1925)
Ο Φλαμμαριόν γεννήθηκε στο χωριό Μοντινύ λε-Ρουά (Montigny le-Roi), κοντά στη Λανγκρ (Langres) της Γαλλίας (περιοχή Ω-Μαρν (Haute-Marne)), ο πρωτότοκος γιος μιας οικογένειας με 4 παιδιά. «Είμαι γιος αγροτών, αληθινό παιδί της Φύσης», γράφει στην αυτοβιογραφία του, πράγμα που δικαιολογεί την αγάπη του για τη Φύση και κατ' επέκταση και για τις φυσικές επιστήμες.
Την πρώτη επαφή με αστρονομικό φαινόμενο την είχε στην έκλειψη Ηλίου της 9ης Οκτωβρίου 1847. Αργότερα, παρατήρησε μία άλλη μερική έκλειψη Ηλίου (28 Ιουλίου 1851) με μαυρισμένο από καπνό γυαλί. Ενθουσιάστηκε, κι όταν ο δάσκαλός του στο σχολείο του εξήγησε το φαινόμενο ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε βαθύ θαυμασμό. Από τότε άρχισε να ασχολείται με την Αστρονομία. Το 1853 παρατήρησε έναν κομήτη και σχεδίασε την ουρά του.
Από το 1867 ως τον θάνατό του, ο Φλαμμαριόν παρουσίασε 60 ανακοινώσεις στη Γαλλική Ακαδημία, καλύπτοντας πολλούς κλάδους της Αστρονομίας. Μεγάλο μέρος των μελετών του παρουσιάσθηκε στο εννεάτομο έργο του Αστρονομικές μελέτες. Το 1880 κυκλοφόρησε η «Λαϊκή Αστρονομία» (Astronomie Populaire), που επισκίασε με την τεράστια επιτυχία της όλα τα άλλα έργα του. Η έκδοση ήταν πραγματικά «λαϊκή», αφού ήταν πολύ φθηνή (10 λεπτά του φράγκου), και πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα. Το επόμενο έτος (1881) το βιβλίο του Τα άστρα και τα αξιοπερίεργα του ουρανού απευθυνόταν σε όσους ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τον ουρανό και την αστρονομική παρατήρηση. Για τους αρχάριους κυκλοφόρησε μια σύνοψη, τη Μικρή Περιγραφική Αστρονομία.
Το 1882 ο Φλαμμαριόν ίδρυσε το περιοδικό L'Astronomie, που εκδίδεται μέχρι σήμερα και ήταν, μετά τη «Λαϊκή Αστρονομία», ο μεγαλύτερος σταθμός για την εκλαΐκευση της επιστήμης αυτής στο ευρύ κοινό που πραγματικά ενδιαφερόταν για αυτή. Στη συνέχεια ίδρυσε τη Γαλλική Αστρονομική Εταιρεία (Société Astronomique de France, SAF), της οποίας υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος.
Συνολικά συνέγραψε πάνω από 50 βιβλία, τόσο εκλαϊκευτικά επιστημονικά όσο και φιλοσοφικά δοκίμια, ακόμα και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, όπως Το τέλος του κόσμου, όπου εξιστορεί την πορεία και τον θάνατο της ανθρωπότητας μετά από 10 εκατομμύρια χρόνια, προβλέπει την τηλεόραση, την ηλιακή ενέργεια, την Ευρωπαϊκή Ένωση, κ.ά.. Υπήρξε ο πρώτος που πρότεινε τα ονόματα Τρίτων και Αμάλθεια για τους δορυφόρους αυτούς του Ποσειδώνα και του Δία.
Σήμερα η μνήμη του Φλαμμαριόν ζει κυρίως μέσα από τα εκλαϊκευτικά του έργα. Αλλά υπήρξε και ένας παραγωγικότατος ερευνητής επιστήμονας. Ο Roger des Varennes έγραψε:
«Από όλους τους αστρονόμους του 19ου αιώνα ο Φλαμμαριόν είχε τις πιο πρωτότυπες ιδέες. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στα βιβλία του, αλλά στις επιστημονικές εργασίες του και τις ανακοινώσεις στην Ακαδημία των Επιστημών. Δημοσίευε 11 εργασίες κάθε χρόνο κατά μέσο όρο κι έτσι ο Αραγκό, ο Λεβεριέ, κ.ά. έρχονται μετά απ' αυτόν.»
Ο Φλαμμαριόν, στην προσπάθειά του να ανιχνεύσει το μυστήριο του θανάτου, ασχολήθηκε και με τον πνευματισμό και γενικότερα με το πρόβλημα της μεταθανάτιας ζωής. Διαβάζοντας τυχαία ήδη το 1861 το Βιβλίο των πνευμάτων του πατέρα του πνευματισμού Αλλάν Καρντέκ εντυπωσιάστηκε και επικοινώνησε με τον συγγραφέα. Παρακολούθησε πολλά πειράματα του Καρντέκ με τραπέζια που μετακινούνταν από μόνα τους, κλπ.. Αντέδρασε όμως στην ερμηνεία του ότι ήταν έργο πνευμάτων των νεκρών, και ήταν βέβαιος ότι επρόκειτο για «μια διάχυτη φυσική δύναμη, που είναι ακόμα άγνωστη και ο άνθρωπος διαθέτει μέσα του, ως έκφραση της ασυνείδητης θέλησής του», όπως αναφέρει στην ογκώδη (600 σελίδων) εργασία που έγραψε για τα πνευματιστικά φαινόμενα, το Οι άγνωστες φυσικές δυνάμεις (1906). Επεχείρησε να εξηγήσει έτσι και τις εμφανίσεις φαντασμάτων.
Στα πλαίσια των σχετικών ερευνών του, ο Φλαμμαριόν με αγγελίες στις εφημερίδες ζήτησε από καθένα που είχε κάποια «μεταφυσική εμπειρία» να του γράψει γι' αυτή. Υπομονετικά, διάβασε τις χιλιάδες επιστολές που έλαβε και ξεχώρισε όσες μαρτυρίες πίστευε πως ήταν αξιόπιστες, τις οποίες έλεγξε εξονυχιστικά. Στο βιβλίο του Το άγνωστο και οι ψυχικές δυνάμεις παραθέτει δεκάδες επιστολές με εμπειρίες υπνωτισμού, τηλεπάθειας, και άλλων παραψυχολογικών φαινομένων. Ωστόσο, διατήρησε μέσα του και τη φλόγα της αμφιβολίας: όταν έκανε αυτές τις έρευνες έχασε έναν αγαπητό φίλο που του είχε υποσχεθεί ότι θα ερχόταν σε μεταθανάτια επικοινωνία μαζί του, «αλλά δεν έλαβα από αυτόν την παραμικρή εκδήλωση» γράφει ο Φλαμμαριόν στην αυτοβιογραφία του.
Στα νιάτα του ο Φλαμμαριόν απέρριπτε οποιαδήποτε υπερφυσική ύπαρξη. Στη συνέχεια πίστεψε στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής. Ο Θεός, κατά τη γνώμη του, κυβερνά τη Φύση, δρα ως ευεργετική βούληση αδιάφορη για τις ανθρώπινες περιπέτειες και ενδιαφέρεται για τη διαιώνιση της ζωής. Η ψυχή επιβιώνει μετά τον θάνατο του σώματος. Στο προαναφερθέν μυθιστόρημα του Φλαμμαριόν Το τέλος του κόσμου περιέχεται και η φιλοσοφική του θεώρηση για τον κόσμο, μια «αστρονομική φιλοσοφία».
1920 - Μίνως Αργυράκης, ήταν Έλληνας ζωγράφος, σκιτσογράφος και σκηνογράφος του θεάτρου.
Έλαβε μαθήματα ζωγραφικής από τον Γιάννη Τσαρούχη, που ήταν προσωπικός του φίλος. Ο ίδιος επίσης ισχυρίζονταν πως υπήρξε μαθητής του Κόντογλου, του Θεόφιλου και του Παρθένη. Έκανε παρέα με άλλους πολύ γνωστούς συνομήλικούς του, όπως ο Γιάννης Μόραλης, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος.
1920 - Ζιζέλ Πράσινος, ήταν Γαλλίδα συγγραφέας και ποιήτρια ελληνικής καταγωγής που συνδέθηκε με το σουρεαλιστικό κίνημα. (γαλλικά: Gisèle Prassinos, 26 Φεβρουαρίου 1920 - 15 Νοεμβρίου 2015)
Γεννήθηκε το 1920 στην Κωνσταντινούπολη και μετανάστευσε με την οικογένειά της στην Γαλλία στην ηλικία των δύο χρόνων. Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με τη ζωή της. Ο αδερφός της, Μάριο Πράσινος ήταν Γάλλος καλλιτέχνης και εικονογράφος. Ο πατέρας της διηύθυνε το περιοδικό «Λόγος» στην Κωνσταντινούπολη. Ο άντρας της, Πέτρος Φρυδάς μετέφρασε στα γαλλικά Καζαντζάκη.
Το 1934, ο αδερφός της Μάριο Πράσινος, παρουσίασε την δεκατετράχρονη αδερφή του στους σουρεαλιστές. Οι σουρεαλιστές ενθουσιάστηκαν μαζί της και εκτίμησαν τα γραπτά της ως πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία για ότι η αυτόματη γραφή εισπράττει από το ασυνείδητο. Ο Αντρέ Μπρετόν μάλιστα την σύγκρινε με το σουρεαλιστικό ιδεώδες της «γυναίκας-παιδί» (femme-enfant). Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτες της δημοσιεύσεις. Στο γαλλικό σουρεαλιστικό περιοδικό «Μινώταυρος» και στο Βελγικό «Έγγραφα 34». Το πρώτο της βιβλίο «Η Αρθριτική Ακρίδα» δημοσιεύτηκε ένα χρόνο αργότερα, το 1935, με πρόλογο του Πωλ Ελυάρ και φωτογραφία του Μαν Ρέυ. Ήταν μία από τις γυναίκες που ο Αντρέ Μπρετόν συμπεριέλαβε στο βιβλίο του «Η ανθολογία του μαύρου Χιούμορ».
Η Ζιζέλ Πράσινος συνέχισε να γράφει ιστορίες, ποιήματα και μυθιστορήματα και μετά την απομάκρυνσή της από τον σουρεαλισμό.
1926 - Γκύντερ Άσσερ, Γερμανός καθηγητής της Λογικής και των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλντ. (Günter Asser, Βερολίνο, 26 Φεβρουαρίου 1926 – 23 Μαρτίου 2015)
Συνέγραψε πολυάριθμα έργα για φιλοσόφους και μαθηματικούς ενώ ο ίδιος εργάσθηκε πάνω στην Θεωρία υπολογισιμότητας.
Το 1954 ξεκίνησε μαζί με τον Καρλ Σρέτερ (Karl Schröter) το περιοδικό Zeitschrift für Mathematische Logik und Grundlagen der Mathematik το οποίο αργότερα έγινε το Mathematical Logic Quarterly.
1926 - Νίκος Καχτίτσης, ήταν Έλληνας πεζογράφος της μεταπολεμικής γενιάς, ο οποίος έζησε για μεγάλο διάστημα και δημιούργησε στο Μόντρεαλ του Καναδά. (Γαστούνη Ηλείας, 26 Φεβρουαρίου 1926 - Πάτρα, 25 Μαΐου 1970)
Ο Νίκος Καχτίτσης γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1926 στη Γαστούνη του νομού Ηλείας, δευτερότοκος και πέμπτο από τα έξι παιδιά του Θωμά και της Μελπομένης Καχτίτση (το γένος Λογοθέτη, με καταγωγή από τη Ζάκυνθο). Ο πατέρας του, με καταγωγή από την Ήπειρο (Κόνιτσα), ήταν σιδηροδρομικός των ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς—Αθηνών—Πελοποννήσου) και την περίοδο εκείνη υπηρετούσε στη Γαστούνη. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Μανωλάδα, το Ναύπλιο και την Πάτρα.
Από το 1931 μέχρι το 1935 φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Βάρδας (κωμόπολης και σιδηροδρομικού κόμβου κοντά στη Μανωλάδα Ηλείας). Τον Σεπτέμβριο του 1935 ο πατέρας του μετατέθηκε στο Ναύπλιο, τόπο διαμονής της οικογένειας μέχρι το καλοκαίρι του 1940, οπότε και μετακόμισε πάλι στη Βάρδα, διατηρώντας ωστόσο δεύτερη κατοικία στην Πάτρα στην οποία εγκαταστάθηκε ο Καχτίτσης. Τον Σεπτέμβριο 1940 γράφτηκε στην Δ΄ τάξη του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων Πατρών. Το 1942 γνωρίστηκε και κατόπιν ανέπτυξε στενή φιλία με τον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερό του Ντίνο Ηλιόπουλο, γιο του τότε Γυμνασιάρχη.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Καχτίτσης και ορισμένοι συμμαθητές και φίλοι του αποφάσισαν να εκδώσουν, σε χειρόγραφη μορφή, ένα λογοτεχνικό περιοδικό με πατριωτικό περιεχόμενο, τη Μέλισσα. Ο Καχτίτσης καλλιγράφησε ιδιοχείρως τα πρώτα τέσσερα αντίτυπα που κυκλοφόρησαν χέρι χέρι μεταξύ 15 και 20 Μαρτίου 1943. Η έκδοση αναστάλθηκε ύστερα από ανώνυμες απειλές. Παρότι ο Καχτίτσης δεν εντάχθηκε σε άλλη οργάνωση, εντούτοις λίγο πριν την απελευθέρωση της Πάτρας από τον ΕΛΑΣ, στις 4 Οκτωβρίου 1944, συνελήφθη και κρατήθηκε από τα Τάγματα Ασφαλείας, επειδή διατηρούσε αλληλογραφία με τον Λάκη Μπαζό, στενό του φίλο και μέλος της ΕΠΟΝ.
Τον Φεβρουάριο και Μάρτιο 1945, εξέδωσε στην Πάτρα με τον Λ. Μπαζό και φίλους από τη Μέλισσα, το περιοδικό Νέος Ρυθμός, όπου δημοσίευσε κείμενα με διάφορα ψευδώνυμα. Η έκδοση αναστάλθηκε ύστερα από δύο τεύχη και ενώ το τρίτο τεύχος ήταν έτοιμο, εξαιτίας των αντιδράσεων που προκάλεσε η δημοσίευση νεκρολογίας για τον Γληνό σε συντηρητικούς κύκλους της Πάτρας, στο κλίμα της εποχής μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε στη Γραμματεία της «Αγγλικής Υπηρεσίας Πληροφοριών» και κατόπιν δίδαξε στο Παράρτημα Πατρών της Βρετανικής Ακαδημίας. Κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στις 24 Μαρτίου 1949, ενώ ο Εμφύλιος συνεχιζόταν. Τον Σεπτέμβριο 1949, μετά τη λήξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων, μετατέθηκε στην Ήπειρο, στην περιοχή της Μουργκάνας, όπου έγραψε στα αγγλικά δεκατέσσερα ποιήματα υπό τον τίτλο Vulnerable Point. Απολύθηκε από τον Ελληνικό Στρατό στις 21 Ιουλίου 1952 με τον βαθμό του εφέδρου ανθυπολοχαγού.
Από τον Ιανουάριο του 1953 ως τον Απρίλιο του 1955, εργάστηκε ως λογιστής στη βρετανική εταιρεία Paterson, Zochonis & Co Ltd. στην Ντουάλα του Γαλλικού Καμερούν. Κατά την περίοδο αυτή έγραψε αφιλοκερδώς πολλές ανταποκρίσεις για την αθηναϊκή εφημερίδα Ελευθερία. Με την επιστροφή του στην Αθήνα, προσπάθησε να βρει δουλειά ως συντάκτης στην ίδια εφημερίδα, αλλά χωρίς επιτυχία.
Το 1956 έλαβε πρόσκληση από τη Θάλεια Τσαπουλάρη (ημερομηνία αποδημίας 12 Μαΐου 2014, Μόντρεαλ) να μεταβεί στον Καναδά ως επίσημος μνηστήρας της. Το καλοκαίρι του 1956, πήγε στην Αγγλία, από όπου αναχώρησε με υπερωκεάνιο για το Μόντρεαλ. Στις 27 Οκτωβρίου του ίδιου έτους νυμφεύτηκε τη Θάλεια στο Μόντρεαλ, με κουμπάρο τον νεανικό του φίλο Ντίνο Ηλιόπουλο.
Στο Μόντρεαλ βιοπορίστηκε με ποικίλες εργασίες: κατ' οίκον διδασκαλία αγγλικών και γαλλικών σε ομογενείς, υπάλληλος ταξιδιωτικού πρακτορείου και επίσημος δικαστικός διερμηνέας, εργασία που αποτέλεσε την κύρια πηγή εσόδων του. Το 1962 γεννήθηκε ο γιος του Θωμάς-Κωνσταντίνος.
Με την κήρυξη του στρατιωτικού καθεστώτος την 21η Απριλίου 1967, ακολουθώντας την στάση πολλών Ελλήνων συγγραφέων, ο Καχτίτσης έπαψε να τυπώνει κείμενα στην ελληνική γλώσσα. Εξαίρεση στον κανόνα η υπό τη διακριτική επωνυμία «Λωτοφάγος» έκδοση τον Δεκέμβριο του 1967 του Ήρωα της Γάνδης, η εκτύπωση του οποίου είχε ξεκινήσει στις αρχές του έτους στον Πύργο και διακόπηκε τέλη Απριλίου. Τον Μάιο του 1968 ως εκδότης πλέον τύπωσε τις Πρόκες του Γ. Δανιήλ και υπό την ίδια διακριτική επωνυμία.
Το καλοκαίρι του 1968 εγκατέστησε στο υπόγειο του σπιτιού του ένα χειροκίνητο πιεστήριο και τύπωσε υπό τη διακριτική επωνυμία «Anthelion Press» στην αγγλική γλώσσα κείμενα δικά του, του Ε. Χ. Γονατά και άλλων καθώς και τρία αντιδικτατορικά τομίδια. Άνθρωπος διηνεκώς κατεχόμενος από φοβίες και λόγω της ημιεπίσημης θέσης του ως δικαστικού διερμηνέως εξέδωσε τις ανωτέρω εκδόσεις ανωνύμως. Παράλληλα δημοσίευσε με ψευδώνυμο σειρά άρθρων στο Ελληνοκαναδικό Βήμα στα οποία λαμβάνει σαφή θέση κατά της Δικτατορίας.
Την άνοιξη του 1970 προσβλήθηκε από οξεία λευχαιμία. Στις 17 Μαΐου έφτασε στην Αθήνα και την επομένη στην Πάτρα. Δύο ημέρες πριν πεθάνει εισήχθη στο Νοσοκομείο της Πάτρας όπου και εξέπνευσε στις 25 Μαΐου 1970. Ενταφιάστηκε στις 26 Μαΐου το απόγευμα σε οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείου Πατρών.
1928 - Αριέλ Σαρόν, ήταν Ισραηλινός πολιτικός και πρώην στρατηγός, που χρημάτισε 11ος Πρωθυπουργός του Ισραήλ. (γεννημένος ως Αριέλ Σάινερμαν, στις 26 Φεβρουαρίου 1928, πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2014).
Υπήρξε διοικητής στον ισραηλινό στρατό (Τζαχάλ) από τη σύστασή του το 1948. Συμμετείχε στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1948, τη σφαγή στην Κίμπια το 1953, στον πόλεμο του Σουέζ το 1956, τον πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 και τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973.
Μετά τη συνταξιοδότησή του από το στρατό, εντάχθηκε στο ακροδεξιό κόμμα Λικούντ, υπηρετώντας σε αρκετά υπουργικά πόστα στις κυβερνήσεις του κόμματος τις περιόδους 1977-1992 και 1996-1999. Κατά την περίοδο του Πολέμου του Λιβάνου του 1982, από την θέση του υπουργού Άμυνας της Κυβέρνησης Μπεγκίν, διέταξε την προώθηση του Ισραηλινού Στρατού μέχρι την Βηρυτό, ενώ κατηγορήθηκε επίσημα, με βάση την έκθεση της Επιτροπής Kahan, ως «προσωπικά υπεύθυνος» για τα γεγονότα της Σφαγής της Σάμπρα και της Σατίλα, καθώς δεν έλαβε υπόψιν την προοπτική αιματοχυσίας από τους φαλαγγίτες στα στρατόπεδα προσφύγων, ούτε παρεμπόδισε την εισβολή τους.
Το 2000, έγινε αρχηγός του Λικούντ, υπηρετώντας ως Πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 2001 έως τις αρχές Ιανουαρίου του 2006, όταν και υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία, η οποία τον άφησε σε κατάσταση φυτού μέχρι τον θάνατό του. Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2014.
1932 - Τζόνι Κας, ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ηθοποιός και συγγραφέας.
Θεωρείται ένας από τους πιο επιδραστικούς μουσικούς του 20ού αιώνα. Έμεινε στην ιστορία σαν λαϊκός τραγουδιστής της κάντρι.
1938 - Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ήταν Κύπριος αγωνιστής.
Σε ηλικία 17 χρόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκατέλειψε το σχολείο και εντάχθηκε στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ.
1945 - Γιάννης Ιωαννίδης, είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής, προπονητής και πολιτικός. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους προπονητές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ: συνολικά κατέκτησε 12 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 26 Φεβρουαρίου 1945. Ο πατέρας του, Δημήτριος, και η μητέρα του, Ελένη (το γένος Τσορλίνη), κατάγονται από την ιστορική Γευγελή.
Μεγάλη του αγάπη είναι το μπάσκετ με το οποίο ασχολήθηκε από τα παιδικά του χρόνια με αποτέλεσμα στα 15 του να αγωνίζεται βασικός στην ομάδα του Άρη. Η θέση του ήταν πλέι μέικερ. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι επίσης πτυχιούχος Γεωπονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και έχει εργασθεί ως γεωπόνος στην Αγροτική Τράπεζα.
Γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη θέση του προπονητή, έχοντας θητεύσει στους Άρη, Λάρισα, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, αλλά και στην εθνική ομάδα. Κατέκτησε συνολικά 18 τίτλους, με τον Άρη και τον Ολυμπιακό. Αναλυτικά:
12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996).
6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994).
Επίσης κατέκτησε 3 φορές τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Ελλάδας (Άρης το 1984, Ολυμπιακός το 1992 και ΑΕΚ το 1997), ενώ υπήρξε 2 φορές φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας (Άρης το 1984 και ΑΕΚ το 1998).
Στην πολιτική, υπήρξε βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας από το 2004 μέχρι το 2015 και διετέλεσε δύο φορές υφυπουργός Αθλητισμού: από το Σεπτέμβριο του 2007 ως τον Οκτώβριο του 2009 (αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ) και από τον Ιούνιο του 2012 ως τον Ιούνιο του 2013 (συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ).
1945 - Χριστιάνα Σουρβίνου-Ίνγουντ, ήταν πανεπιστημιακός στον τομέα της αρχαιοελληνικής θρησκείας και μια από τις πιο σημαίνουσες Ελληνίστριες. (26 Φεβρουαρίου 1945 - 19 Μαΐου 2007)
Γεννήθηκε στο Βόλο, το 1945, αλλά μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ξεκίνησε την έρευνα της στη Μυκηνολογία στη Ρώμη και αργότερα στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Οξφόρδη το 1973 με διδακτορικό δίπλωμα στο Μινωικό πολιτισμό και τη Μυκηναϊκή πίστη στη μετά θάνατον ζωή. Υπήρξε λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ (1976-78), και επιβλέπων συνεργάτις στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο της Οξφόρδης (1990-95). Ακόμη, εργάστηκε ως μελετήτρια Κλασικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ (1995-98).
Σύμφωνα με το Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ, η αναγνωρισμένη υπεροχή της Σουρβινού-Ίνγουντ στις σπουδές της Ελληνικής θρησκείας είχε μια διαρκή συμβολή στην έρευνα του Τμήματος, και το πεδίο αυτό παραμένει έως και σήμερα ένα από τα δυνατά του σημεία.
1946 - Μανώλης Μητσιάς, είναι Έλληνας τραγουδιστής με σημαντική καλλιτεχνική παρουσία στο λαϊκό, και έντεχνο τραγούδι. Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1946 στα Δουμπιά Χαλκιδικής.
Από παιδί ασχολήθηκε με βυζαντινούς ύμνους και παραδοσιακή μουσική, ενώ διετέλεσε ψάλτης. Αργότερα βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές κι εκεί έγινε μέλος της χορωδίας της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Βορείου Ελλάδος, ενώ παράλληλα δημιούργησε μία μπουάτ στην οποία και ξεκίνησε την πορεία του στο τραγούδι. Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά έγινε το 1969, με πρώτη του επιτυχία το τραγούδι Στην Ελευσίνα μια φορά.
Συνεργασίες
Στη σαραντάχρονη καριέρα του έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες Δήμο Μούτση, Λουκιανό Κηλαηδόνη, Μάνο Χατζιδάκι, Χρήστο Λεοντή, Άκη Πάνου, Λίνο Κόκοτο, Σταύρο Ξαρχάκο, Βασίλη Τσιτσάνη, Μάριο Τόκα, Θάνο Μικρούτσικο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Χρήστο Νικολόπουλο, Ηλία Ανδριόπουλο, Γιώργο Χατζηνάσιο, Γιάννη Σπανό, Σταμάτη Κραουνάκη, Σταμάτη Σπανουδάκη κλπ.) Την δεκαετία του '90 και συγκεκριμένα το 1994 συνεργάστηκε για πρώτη φορά και με τον Μίκη Θεοδωράκη, έχει τραγουδήσει στίχους και ποίηση των Γιώργου Σεφέρη, Νίκου Γκάτσου, Μανώλη Αναγνωστάκη, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μάνου Ελευθερίου, Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, Λίνας Νικολακοπούλου κλπ., ενώ ερμήνευσε και έργα του Ισπανού ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Έχει συνεργαστεί ακόμα με κορυφαίους ερμηνευτές Μαρία Φαραντούρη, Δήμητρα Γαλάνη, Βίκυ Μοσχολιού, Μπάμπης Στόκας, Νένα Βενετσάνου, Κώστας Μακεδόνας κ.α.
Έχει εμφανιστεί για συναυλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ τραγούδησε και για τους Έλληνες του εξωτερικού (Νέα Υόρκη, Λονδίνο και αλλού). Το καλοκαίρι του 2009, γιόρτασε τα 40 χρόνια της παρουσίας του στο ελληνικό τραγούδι.
Δισκογραφικά έχει ηχογραφήσει περισσότερους από 35 προσωπικούς δίσκους, ενώ έχει συμμετάσχει και σε δισκογραφικές δουλειές άλλων καλλιτεχνών.
Προσωπική ιστοσελίδα: http://www.manolismitsias.gr/
1954 - Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Τούρκος πολιτικός
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (τουρκ. Recep Tayyip Erdoğan, Κωνσταντινούπολη, 26 Φεβρουαρίου 1954) είναι Τούρκος πολιτικός, πρόεδρος της Τουρκίας από τον Αύγουστο του 2014. Διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός της χώρας από το 2003 έως το 2014, για τρεις συνεχόμενες θητείες, ενώ υπηρέτησε και ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης (1994 - 1998). Υπήρξε ο ιδρυτής και πρώτος αρχηγός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Με τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο του 2014 ο Ερντογάν έγινε ο πρώτος Τούρκος πρόεδρος που εκλέχθηκε από το λαό.
Ο Ερντογάν είναι γνωστός για τις συντηρητικές του θέσεις στο θέμα των σχέσεων Κράτους και Ισλαμικής θρησκείας, οι οποίες οδήγησαν στις αιματηρές διαδηλώσεις στην Τουρκία το 2013, την υιοθέτηση των θέσεων του Νέο-Οθωμανισμού στην εξωτερική πολιτική, τη σύγκρουσή του με τον Στρατό της χώρας και την αναπτυξιακή του οικονομική πολιτική, που τον βοήθησε να έχει μια άνετη πολιτική επικράτηση στις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Επί των ημερών του η Τουρκία ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 45 χρόνια μετά το πρώτο αίτημα της για αυτό.
1956 - Μίλαν Μπάμπιτς, Σέρβος πολιτικός
Ο Μίλαν Μπάμπιτς (Милан Бабић, 26 Φεβρουαρίου 1956 - 5 Μαρτίου 2006) ήταν Σέρβος πολιτικός.
Γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1956. Ήταν οδοντίατρος στο επάγγελμα και είχε διατελέσει δήμαρχος του Κνιν (Knin). Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία είχε ανακηρυχθεί πρόεδρος της δημοκρατίας της σερβικής Κράινα. Μετά το τέλος του πολέμου καταδικάστηκε από το διεθνές ποινικό δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία σε 13 χρόνια φυλάκιση, για εγκλήματα πολέμου στην Κροατία κατά τη διάρκεια των ετών 1991-1995. Αυτοκτόνησε στη φυλακή στις 5 Μαρτίου 2006.
1956 - Μισέλ Ουελμπέκ, ίναι σύγχρονος Γάλλος συγγραφέας, τιμημένος με το Βραβείο Γκονκούρ (2010). (Michel Houellebecq, 26 Φεβρουαρίου 1956)
Γεννήθηκε στην υπερπόντιο Γαλλία, και συγκεκριμένα στο νησί Ρεϊνιόν του Ινδικού Ωκεανού, στις 26 Φεβρουαρίου 1956. Γονείς του ήταν η Λυσί Σεκαλντί (Lucie Ceccaldi), Γαλλίδα γιατρίνα κορσικανικής καταγωγής γεννημένη στην Αλγερία, και ο δάσκαλος του σκι και οδηγός ορειβασίας Ρενέ Τομά (René Thomas). Ο Μισέλ ακολούθησε θετικές σπουδές και εργάστηκε στο Παρίσι στον τομέα της πληροφορικής. Το 1994 δημοσιεύθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα, το Extension du domaine de la lutte (μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Αλέξη Εμμανουήλ υπό τον τίτλο Η επέκταση του πεδίου της πάλης). Το βιβλίο, που δεν είχαν δεχθεί να εκδώσουν μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι, διαδόθηκε από στόμα σε στόμα και ο συγγραφέας του έγινε γνωστός.
Το δεύτερο μυθιστόρημά του Les Particules élementaires («Τα στοιχειώδη σωματίδια»), που εκδόθηκε το 1998, του έφερε διακρίσεις και αναγνώριση. Με το τρίτο του μυθιστόρημα Plateforme, που εκδόθηκε το 2001, κέρδισε πλατιά φήμη διεθνώς, αλλά κατηγορήθηκε για ρατσισμό και «εξύβριση» του Ισλάμ, χωρίς όμως να καταδικασθεί στη σχετική δίκη που ακολούθησε στο Παρίσι.
Έζησε για κάποιο διάστημα στην Ιρλανδία, μετά στην Ισπανία και σήμερα ζει στο Παρίσι.
Θεωρείται από τις αιρετικές φωνές στην σύγχρονη γαλλική λογοτεχνία και ανήκει στην «ανανεωτική» τάση του γαλλικού μυθιστορήματος. Η ματιά του και η στάση του απέναντι στον σύγχρονο κόσμο είναι οξυδερκής και διαπεραστική. Οι καταστάσεις που περιγράφει είναι καθημερινές, δοσμένες με χιούμορ, που φτάνει στα όρια του σαρκασμού.
1959 - Αχμέτ Νταβούτογλου, Τούρκος πολιτικός
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου (τούρκικα: Ahmet Davutoğlu, γεννημένος στις 26 Φεβρουαρίου 1959 στο Ικόνιο) είναι Τούρκος πολιτικός, ακαδημαϊκός και πρώην διπλωμάτης. Από τις 28 Αυγούστου 2014 ο Νταβούτογλου ανέλαβε το αξίωμα του Πρωθυπουργού της Τουρκίας (26ος), στη θέση του νέου Προέδρου της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο διαδέχθηκε επίσης και στην ηγεσία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Τον Νοέμβριο του 2015 έλαβε εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης έπειτα από τις γενικές εκλογές του Νοεμβρίου εκείνης της χρονιάς.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου σπούδασε Δημόσια Διοίκηση ενώ απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στην Πολιτική Επιστήμη από το πανεπιστήμιο Boğaziçi στην Κωνσταντινούπολη. Αργότερα εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο Μαρμαρά και το 1999 απέκτησε τον τίτλο του καθηγητή.
Από την 1η Μαΐου του 2009 έως τον Αύγουστο του 2014 ο Νταβούτογλου υπηρέτησε ως Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, παρά το ότι δεν ήταν εκλεγμένο μέλος του Κοινοβουλίου της χώρας. Πριν γίνει Υπουργός Εξωτερικών ήταν ανώτατος σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Τουρκίας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Υπουργείο Εξωτερικών προσπάθησε να αυξήσει την επιρροή της χώρας του στους ομόθρησκους πληθυσμούς των περιοχών της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ενώ προσπάθησε να αποκαταστήσει τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ μετά το περιστατικό της Ισραηλινής επίθεσης στη νηοπομπή του διεθνούς κινήματος Free Gaza.
Συμπεριελήφθη στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012.
1974 - Σεμπαστιάν Λεμπ, είναι Γάλλος επαγγελματίας οδηγός και παγκόσμιος πρωταθλητής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλι (WRC) συνολικά 9 φορές (2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012).
O Λέμπ γεννήθηκε στο Αζενώ (Ηaugenau) που βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας, μεγάλωσε όμως στο Ομπερχόφεν-σyρ-Μόντερ και η καριέρα του σαν ραλίστας, άρχισε στα ράλι της πατρίδας του Αλσατίας, όπου αναδείχθηκε 4-φορές πρωταθλητής. Αρχικά, το όνειρο του Λέμπ, ήταν να ασχοληθεί επαγγελματικά με την γυμναστική, αλλά το Ράλι τον κέρδισε. Το 1992 τελειώνει το σχολείο, ακολουθώντας κατεύθυνση του ηλεκτρικού μηχανικού. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 1994, δούλευε σε μια εταιρία, την Σοκάλεκ, που βρισκόταν στο αεροδρόμιο του Αζενώ.
Το 1995 σε ηλικία 21 ετών, εγκατέλειψε τα πάντα, ακόμα και την δουλειά και με σιγουριά στράφηκε προς τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Πρώτο του αυτοκίνητο ήταν το Citroën Saxo και κέρδισε τον πρώτο του τίτλο το 1999. Ανήκε στην ομάδα της Guy Frenquelin Citroen Sport, η οποία τού έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί στην κατηγορία Τζούνιορ, στο WRC. Και πάλι έγινε πρωταθλητής νικώντας από τους 6 τους 5 αγώνες. Έτσι την ίδια χρονιά κιόλας, αγωνίστηκε στην μεγάλη κατηγορία του WRC, και τερμάτισε 15ος με 6 βαθμούς. Χάρη όμως στις ικανότητες που έχει στην άσφαλτο, κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και τον Ζιλ Πανίζι.
1976 - Νίκος Συρανίδης, Έλληνας καταδύτης
Ο Νίκος Συρανίδης είναι προπονητής και Ολυμπιονίκης των συγχρονισμένων καταδύσεων. Μαζί με το Θωμά Μπίμη, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη συγχρονισμένη κατάδυση από βατήρα 3 μ. το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα. Σύλλογός του ήταν ο Πανελλήνιος όσο ήταν αθλητής. Το 2006 αποσύρθηκε από το άθλημα και έγινε προπονητής της ομάδας «Ωκεανός».
Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 26 Φεβρουαρίου του 1976 και ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το άθλημα των καταδύσεων το 1985. Έκανε σπουδές ΤΕΦΑΑ (Φυσικής Αγωγής) στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα το 1987. Προπονητής του ήταν ο Πέτρος Φυρίγος.
Παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες
Ο Συρανίδης σε όλη την καριέρα του έλαβε μέρος σε τρεις συνολικά Ολυμπιάδες (1996, 2000 και 2004). H παρουσία του Συρανίδη στις καταδύσεις συνδέθηκε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, με το συναθλητή του, Θωμά Μπίμη, με τον οποίο αποτελούσαν δίδυμο ως το 2006. Το δίδυμο ήδη από το 2000 είχε ικανοποιητικές εμφανίσεις, όπως στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Σίδνεϊ. Για πρώτη φορά έλαβαν μαζί μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σίδνεϊ το 2000, όπου στα 3μ, ήταν 36οι. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, το 2004 στις συγχρονισμένες καταδύσεις από βατήρα 3 μέτρων, συγκέντρωσαν 353,34 βαθμούς και κατέκτησαν το πρώτο χρυσό μετάλλιο για τα ελληνικά χρώματα στη διοργάνωση της Αθήνας. Το δίδυμο χώρισε οριστικά το 2006, όταν ο Συρανίδης αποφάσισε να σταματήσει τις καταδύσεις και να γίνει πλέον προπονητής.
1980 - Ζούλιο Σέζαρ ντα Σίλβα ε Σόουζα, είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής. Αγωνίζεται κυρίως στη θέση του αριστερού χαφ-εξτρέμ.
Ο Ζούλιο Σέζαρ γεννήθηκε στο Ιταγκουαΐ της Βραζιλίας και ξεκίνησε την σταδιοδρομία του το 1999 από την βραζιλιάνικη Φλουμινένσε.
Ευρώπη
Το 2002 ξεκίνησε την καριέρα του στα γήπεδα της Ευρώπης παίρνοντας μεταγραφή για την ρώσικη Λοκομοτίβ Μόσχας όπου έμεινε μόλις μια σεζόν. Συνέχισε στην Πορτογαλία όπου αγωνίστηκε στις Εστρέλα Αμαδόρα και Ζιλ Βισέντε μέχρι τον Ιανουάριο του 2005 όταν και μεταπήδησε στην ΑΕΚ στην οποία αγωνίστηκε για 3 χρόνια.
Το 2008 συμφώνησε με τη ρουμανική Ραπίντ Βουκουρεστίου, μένοντας για μια σεζόν. Από το καλοκαίρι του 2009 έως τον Ιανουάριο του 2011, αγωνίστηκε στην τούρκικη Γκασιεντέπσπορ.
Επιστροφή στην Βραζιλία
Το δεύτερο μισό της σεζόν 2010-11, την σεζόν 2011-12 και το πρώτο μισό της σεζόν 2012-13, επέστρεψε στην Βραζιλία για χάρη της Φιγκεϊρένσε. Από τον Ιανουάριο του 2013 έως το 2014 έπαιξε στην Κοριτίμπα.
1985 - Φερνάντο Γιορέντε, είναι Ισπανός διεθνής ποδοσφαιριστής, με καταγωγή από τη βόρεια Ισπανία.
Θάνατοι σαν σήμερα
1770 - Τζουζέπε Ταρτίνι, ήταν Ιταλός συνθέτης και βιολονίστας της εποχής του μπαρόκ. (Giuseppe Tartini, 8 Απριλίου 1692 – 26 Φεβρουαρίου 1770)
Γεννήθηκε στην Πιράν της χερσονήσου της Ίστρια της Δημοκρατίας της Βενετίας.
Φαίνεται ότι οι γονείς του τον προόριζαν να γίνει Φραγκισκανός μοναχός και με αυτόν τον τρόπο έλαβε μουσική εκπαίδευση. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Πάντουα, όπου έγινε ικανός ξιφομάχος. Έπειτα από το θάνατο του πατέρα του το 1710, παντρεύτηκε την Ελιζαμπέτα Πρεμαζόρε, η οποία ήταν ευνοουμένη του καρδιναλίου Τζόρτζιο Κορνάρ, ο οποίος κατηγόρησε τον Ταρτίνι για απαγωγή (είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας). Ως αποτέλεσμα, ο Ταρτίνι κατέφυγε στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, όπου . επιδόθηκε στο βιολί.
Το 1721 διορίστηκε διευθυντής ορχήστρας (Maestro di Cappella) στη βασιλική του Αγίου Αντωνίου στην Πάντουα. Κατά τη διάρκεια της εκεί παραμονής του, γνωρίστηκε και έγιναν φίλοι με τον επίσης συνθέτη Φραντσέσκο Βαλότι.
Ο Ταρτίνι ήταν ο πρώτος γνωστός ιδιοκτήτης ενός βιολιού που κατασκευάστηκε από τον Αντόνιο Στραντιβάρι το 1715. Το 1726 άνοιξε τη δική του σχολή βιολιού.
Σήμερα το γνωστότερο έργο του Ταρτίνι είναι η "σονάτα του διαβόλου". Έγραψε περί τα 135 κονσέρτα για βιολί και σονάτες για το ίδιο μουσικό όργανο. Έγραψε επίσης θρησκευτικά έργα, όπως τον 51ο ψαλμό (Miserere, 1739-41) και ένα Stabat Mater,που συνέθεσε το 1769. Συνέθεσε επίσης τρεις σονάτες και μία συμφωνία σε λα.
Η μουσική του παρουσιάζει προβλήματα στους λόγιους της μουσικής και στους ερευνητές, επειδή ο ίδιος δεν χρονολόγησε ποτέ τα χειρόγραφά του.
Συνολικά 62 χειρόγραφα με μουσική του Ταρτίνι βρίσκονται σήμερα στην κοινοτική βιβλιοθήκη Λουτσιάνο Μπενινκάζα, στην Ανκόνα.
Ο Ταρτίνι ήταν επίσης θεωρητικός της μουσικής.
1959 - Εμμανουήλ Μαρινάκης του Γεωργίου, ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. (1892 - 26 Φεβρουαρίου 1959)
Σπούδασε νομικά και άσκησε το λειτούργημα του δικηγόρου.
Εξελέγη βουλευτής Ροδόπης στις εκλογές του 1936 με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Στις επόμενες εκλογές του 1946 επανεξελέγη με το Κόμμα Φιλελευθέρων με 3.751 ψήφους.
Για τελευταία φορά εξελέγη βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό το 1952.
Στις 27 Ιανουαρίου 1949 διορίστηκε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην πρώτη κυβέρνηση Σοφούλη. Παρέμεινε στο ίδιο χαρτοφυλάκιο στην δεύτερη κυβέρνηση Σοφούλη και στην κυβέρνηση Διομήδη, ως τις 6 Ιανουαρίου 1950.
Για τελευταία φορά ανέλαβε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην κυβέρνηση Παπάγου, από τις 23 Δεκεμβρίου 1953 ως τις 11 Απριλίου 1954, οπότε παραιτήθηκε.
Πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου 1959 (στις 11 τη νύχτα) και κηδεύτηκε την επομένη στην Αλεξανδρούπολη.
1969 - Καρλ Γιάσπερς, ήταν Γερμανός υπαρξιστής φιλόσοφος και ψυχοπαθολόγος. (Karl Theodor Jaspers, 23 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Φεβρουαρίου 1969)
Ο Καρλ Γιάσπερς γεννήθηκε στο Όλντενμπουργκ της Γερμανίας. Είναι ο μόνος από τις σημαντικές φυσιογνωμίες του προναζιστικού πνευματικού κόσμου που συμμετείχε ενεργά στις μεταπολεμικές συζητήσεις και είναι γνωστότερος για την ανεπανάληπτη συμβολή το με το δοκίμιό του: Τo ζήτημα της γερμανικής ενοχής, που εκδόθηκε το 1946.
Η επιλογή των Γερμανών διανοουμένων να αποφεύγουν επιμελώς τη συζήτηση ιδεολογικών πολιτικών ζητημάτων, σε μια εποχή όπου ο δημόσιος διάλογος στη δυτική Ευρώπη ήταν έντονα και διχαστικά πολιτικοποιημένος, ήταν ο κύριος λόγος της περιθωριοποίησής τους κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία.
είχε αναφέρει ότι μετά την πτώση της ναζιστικής Γερμανίας...
"αυτό που συνέβη είναι μια προειδοποίηση… το να ξεχάσουμε είναι χειρότερο από το να συμμετέχουμε… είναι δυνατόν να συμβεί και μπορεί να ξανά γίνει ανά πάσα στιγμή...".
Πέθανε το 1969 στη Βασιλεία (Ελβετία).
Βιβλία στα ελληνικά
(1959) Το πρόβλημα της γερμανικής ευθύνης
(1990) Η γλώσσα (Γιάσπερς και Μπένγιαμιν)
(1990) Περί του τραγικού
(2010) Μαθήματα φιλοσοφίας
(2011) Εισαγωγή στη φιλοσοφία
1986 - Αμαλία Φλέμινγκ, ήταν Ελληνίδα ιατρός και βουλευτής.
Στο Λονδίνο εργάστηκε δίπλα στον Νομπελίστα μικροβιολόγο Αλεξάντερ Φλέμινγκ μέχρι το 1949. Το 1953 παντρεύτηκε με τον Φλέμινγκ.
1987 - Μίχος Κάρης, Έλληνας συγγραφέας
Ο Μίχος Κάρης (1908 - 26 Φεβρουαρίου 1987) ήταν Έλληνας λογοτέχνης. Το πραγματικό του όνομα ήταν Μιχαήλ Κ. Καρυστινός. Ανήκε στη Γενιά του '30 και υπέστη κοινωνικό αποκλεισμό. Πήρε μέρος στον Πόλεμο του 1940 και ήταν ημιονοδηγός. Υπέστη αναπηρία εξαιτίας των κρυοπαγημάτων που έπαθε λόγω του πολέμου του 1940.
Πέθανε σε ηλικία 79 ετών το 1987 και κηδεύτηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1987.
Έγραψε διηγήματα. Έργο του είναι και το: "10ος όρχος πυρομαχικών. Σελίδες ημερολογίου από το αλβανικό μέτωπο" («Τρία Φύλλα», Αθήνα 1984).
1989 - Ρόυ Έλντριτζ, ήταν Αμερικανός μουσικός, σημαντικός και πρωτοπόρος τρομπετίστας της τζαζ και ειδικότερα του σουίνγκ, επηρεάζοντας την επόμενη γενιά του μπίμποπ. (Roy Eldridge, 30 Ιανουαρίου 1911 — 26 Φεβρουαρίου 1989)
1994 - Μπιλ Χικς, Αμερικανός κωμικός
Ο Γουίλιαμ Μέλβιν («Μπιλ») Χικς (William Melvin Hicks, 16 Δεκεμβρίου 1961 - 26 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Αμερικανός stand-up κωμικός. Μέσα από το χιούμορ του σατίριζε τις κυρίαρχες πεποιθήσεις και αντιλήψεις στις Η.Π.Α., ασκώντας έντονη κριτική στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, στις πολυεθνικές εταιρίες και τη θρησκεία.
Τόσο στις παραστάσεις του, όσο και στις συνεντεύξεις του, ο Χικς επέκρινε την μετριότητα και την κοινοτοπία των μέσων μαζικής επικοινωνίας και της ποπ κουλτούρας, χαρακτηρίζοντας τα ως εργαλεία καταπίεσης και πνευματικής υποβάθμισης των ανθρώπων.
Πέθανε από καρκίνο του παγκρέατος στην ηλικία των 32 ετών, το 1994.
Πρώτα χρόνια
Ο Χικς γεννήθηκε στην πόλη Βαλντόστα της πολιτείας της Τζόρτζια. Ο πατέρας του, Τζιμ, ήταν στέλεχος στην Τζένεραλ Μότορς, ενώ η μητέρα του, Μαίρη, ήταν δασκάλα.
Ταινίες για τον Χικς
Σύμφωνα με τον ηθοποιό Ράσελ Κρόου, μια ταινία βασισμένη στη ζωή του Χικς βρίσκεται ήδη στο στάδιο της προπαραγωγής, ενώ τον ρόλο του Χικς αναμένεται να τον παίξει ο ίδιος ο Κρόου. Το 2009 γυρίστηκε ένα ντοκιμαντέρ του BBC για τη ζωή του Χικς με τίτλο American: The Bill Hicks Story, το οποίο προβλήθηκε σε Αμερική και Ευρώπη ένα χρόνο αργότερα.
2003 - Δημήτρης Ποταμίτης, Κύπριος ηθοποιός και συγγραφέας
Γεννήθηκε στη Λεμεσό Κύπρου τον Μάρτιο του 1945. Η μητέρα του, Αμαρυλλίς Παπαδοπούλου, ήταν φιλόλογος, γυμνασιάρχης, και είχε ανεβάσει με τους μαθητές της πολλές αρχαίες τραγωδίες. Ο Δ. Ποταμίτης αποφοίτησε από το γυμνάσιο της Αμμοχώστου και ήρθε στην Ελλάδα το 1962.
2014 - Λάκης Μαραμενίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής
Ο Θεόδωρος (Λάκης) Μαραμενίδης (Αιγάλεω, 30 Νοεμβρίου 1934-26 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής του Αιγάλεω Α.Ο., δις πρωταθλητής της Β΄Εθνικής, αλλά και με πλούσια θητεία στην Α΄ Εθνική Κατηγορία -όπου αγωνίζονταν στη μεσαία γραμμή ως επιτελικός χαφ- και πρώην προπονητής ποδοσφαίρου. Επίσης, ήταν διεθνής με την ομάδα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Μαραμενίδης ξεκίνησε τον αθλητισμό από την εφηβική ομάδα ("τσικό") του Αιγάλεω Α.Ο. και το 1953 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην α΄ομάδα, που μετείχε στο πρωτάθλημα της Α2 Αθηνών, κατακτώντας τον τίτλο της (1954). Την επόμενη πενταετία αγωνίσθηκε στην κορυφαία κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών, έχοντας να αντιμετωπίσει τους καλύτερους μέσους των σπουδαίων αθηναϊκών συλλόγων (ΠΑΟ, ΑΕΚ, Απόλλων Αθηνών, Πανιώνιος, Αστέρας Αθηνών, Φωστήρας Ταύρου). Το 1961 αναδείχτηκε πρωταθλητής Β΄Εθνικής και τα επόμενα τρία χρόνια ήταν βασικός με το Αιγάλεω στην Α΄Εθνική, σημειώνοντας παράλληλα και 19 τέρματα. Το 1965 πήρε έναν ακόμη τίτλο πρωταθλητή στη Β΄Εθνική και το 1965-66 τερμάτισε τη σταδιοδρομία του. Ουδέποτε δέχθηκε να εγκαταλείψει την ομάδα που τον ανέδειξε, παρότι είχε δελεαστικές προτάσεις από μεγαλύτερους συλλόγους.
Προπονητικό έργο
Μετά το πέρας της αγωνιστικής του δράσης ο Μαραμενίδης ανέλαβε επί σειρά ετών το εφηβικό τμήμα του συλλόγου του Αιγάλεω, αναδεικνύοντας αρκετούς νέους ποδοσφαιριστές, ενώ κατά τη διάρκεια της περιόδου 1981-82 ήταν για ένα διάστημα προπονητής της ανδρικής ομάδας, μαζί με τον Τάκη Τσαλαμάγκα.
Ήταν παντρεμένος και έχει αποκτήσει δυο παιδιά.
2020 - Κώστας Βουτσάς, Έλληνας κωμικός του θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης.
Σαν σήμερα 25 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| | Εμφανίσεις: 1913
Σαν σήμερα 25 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα Κατάποσης Σπαθιών
Εορτάζουν
• Αγίου Ρηγίνου Ιερομάρτυρος, (Ρήγας, Ρηγίνος, Ρήγος, Ρηγίνη, Ρηγίνα, Ρεγίνα, Ρεγγίνα, Ρήγισσα, Ρηγούλα, Ρηγίλη, Ρήγω)
• Αγίου Ταρασίου, (Ταράσιος, Ταράσης, Ταρσή, Ταρσώ, Ταρασία, Ταρσίτσα)
25 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
138: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός υιοθετεί τον Αντώνιο Πίο καθιστώντας τον έτσι, διάδοχό του.
1570: Ο πάπας Πίος Ε αφορίζει τη βασίλισσα Ελισάβετ Α της Αγγλίας.
1601: Ο Ρόμπερτ Ντέβερο του Έσεξ εκτελείται δια αποκεφαλισμού, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας εξαιτίας της ανταρσίας, που υποκίνησε εναντίον υπουργών της βασίλισσας Ελισάβετ Α.
1793: Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον προεδρεύει στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο στην ιστορία των ΗΠΑ.
1822: Καταργείται η δουλεία στην Ελλάδα, με διάταξη του Συντάγματος της Επιδαύρου.
1826: Οι Τούρκοι κυριεύουν το νησάκι Βασιλάδι, προπύργιο του Μεσολογγίου, σφίγγοντας τον κλοιό γύρω από την Ιερή Πόλη, που θα αντέξει ακόμα ενάμιση μήνα.
1833: Με Βασιλικό Διάταγμα που εκδίδεται από την Αντιβασιλεία του Όθωνος, καταργείται ο Στρατός των ατάκτων και συγκροτείται Ελληνικός Τακτικός Στρατός, αποτελούμενος από Πεζικό, Ιππικό, Πυροβολικό και Μηχανικό.
1836: Ο κατασκευαστής όπλων Σάμιουελ Κολτ λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για ένα νέο είδος όπλου, το περίστροφο (revolver).
1848: Με δημοψήφισμα οι Γάλλοι ιδρύουν τη Δεύτερη Δημοκρατία, ενώ ο βασιλιάς Φίλιππος Λουδοβίκος, έχει ήδη παραιτηθεί υπέρ του 10χρονου εγγονού του και έχει φύγει στο Λονδίνο.
1870: Ορκίζεται ο πρώτος Αφροαμερικανός βουλευτής στις ΗΠΑ. Πρόκειται για τον ρεπουμπλικάνο Χίραμ Ρόουντς Ρίβελς, από την Πολιτεία Μισισιπή.
1910: Ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Αθήνας από τέσσερα σωματεία: των ραφτάδων, των μαρμαρογλυπτών, των λατόμων και των τυπογράφων.
1911: Ο βουλευτής Νικόλαος Μπουφίδης από το βήμα της Βουλής καταφέρεται εναντίον του Κωστή Παλαμά για την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας και ζητά την απόλυσή του από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
1915: Ο συμμαχικός στόλος της Αντάντ καταλαμβάνει τη Λήμνο ως ορμητήριο για απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης.
1919: Οι Δωδεκανήσιοι πραγματοποιούν συλλαλητήριο στην Αθήνα, αξιώνοντας την ένωση των νησιών με την Ελλάδα.
1921: Η Ρωσία καταλαμβάνει τη Δημοκρατία της Γεωργίας.
1922: Εκτελείται ο Ανρί Λαντρό, πρόκειται για τον πιο διαβόητο Γάλλο κατά συρροή δολοφόνο. Ο «Κυανοπώγωνας» όπως ήταν γνωστός σκότωσε τουλάχιστον έντεκα άτομα.
1930: Στασιάζουν οι καπνεργάτες στη Μυτιλήνη και στην Αγιάσω.
1932: Στη Γερμανία, ένας μετανάστης από την Αυστρία, ο Αδόλφος Χίτλερ, αποκτά τη γερμανική υπηκοότητα για να θέσει υποψηφιότητα για καγκελάριος.
1933: Καθελκύεται το πλοίο του αμερικανικού ναυτικού USS Ranger και γίνεται το πρώτο πλοίο κατασκευασμένο, όπως τα αεροπλανοφόρα.
1940: Μεταδίδεται ο πρώτος τηλεοπτικός αγώνας χόκεϊ New York Rangers- Montreal Canadiens 6-2 στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης.
1948: Το Κομουνιστικό Κόμμα αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση στην Τσεχοσλοβακία. Θα παραμείνει στην εξουσία έως το 1989.
1951: Ο Τσεχοσλοβάκος Πρόεδρος Κλέμεντ Γκότβαλντ αποκαλύπτει συνωμοσία, που αποσκοπούσε στην "ευθυγράμμιση" της χώρας με τη Δύση. Το σχέδιο είχε καταστρώσει ο υπουργός Εξωτερικών Βλαντιμίρ Κλεμέντις, του οποίου τα ίχνη είχαν χαθεί από τον περασμένο Ιανουάριο.
1954: Ο Γκαμάλ Αμπντούλ Νάσερ γίνεται πρωθυπουργός της Αιγύπτου.
1956: Στο λόγο του «Για την προσωπολατρία και της συνέπειες της» ο Νικίτα Χρουτσόφ καταγγέλλει τη δράση του Ιωσήφ Στάλιν και ουσιαστικά αποκηρύσσει στη σταλινική περίοδο.
1959: Η βρετανική κυβέρνηση ανακαλεί το διάταγμα εκτόπισης του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος είναι πλέον ελεύθερος να επιστρέψει στην Κύπρο. Με άλλο διάταγμα δίνεται αμνηστία στο στρατηγό Γρίβα και στους συναγωνιστές του.
1961: Η Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία διακόπτει τις διπλωματικές της σχέσεις με το Βέλγιο εξαιτίας του Κονγκό.
1962: Στο Λονδίνο, ο Μπέρτραντ Ράσελ αποκαλεί τις ατομικές δοκιμές "σφαγή".
1963: Στην Ινδία, ο Νεχρού αρνείται να αναγνωρίσει τη συνθήκη για τα σύνορα Κίνας - Πακιστάν.
1964: Ο 22χρονος Κάσιους Κλέι, ο οποίος αργότερα θα ονομαστεί Μοχάμετ Άλι, κερδίζει με τεχνικό νοκ άουτ στον 6ο γύρο τον Σόνι Λίστον στο Μαϊάμι Μπιτς και ανακηρύσσεται για πρώτη φορά στην καριέρα του παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών.
1965: Αιματηρότατες συμπλοκές με 42 τραυματίες μεταξύ καπνοπαραγωγών και Χωροφυλακής ξεσπούν στις Σέρρες, εξαιτίας του αποκλεισμού από τους αγρότες της οδού Σερρών - Δράμας, στο ύψος της Πεντάπολης. Οι διαδηλωτές ζητούν αύξηση των τιμών του καπνού κατά 20%, αίτημα που δεν ικανοποιεί η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου. Η Χωροφυλακή προβαίνει σε 28 συλλήψεις.
1968: Ιδρύεται το ΠΑΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου (κίνημα αντίστασης στη χούντα), με κεντρική έδρα τη Στοκχόλμη της Σουηδίας.
1968: Ο στρατός της Νοτίου Κορέας σφαγιάζει 135 άτομα στο βιετναμέζικο χωριό Μά Χάι και τους θάβει σε ομαδικό τάφο.
1972: Ο Πολ Μακάρτνεϊ κυκλοφορεί το τραγούδι «Give Ireland Back to the Irish», το οποίο απαγορεύεται από το BBC.
1972: Η Γερμανία δίνει 5 εκατ. δολάρια ως λίτρα για την απελευθέρωση των επιβατών και του πληρώματος ενός αεροπλάνου, που κρατά ομήρους ένας Άραβας αεροπειρατής.
1973: Μακελειό σε κέντρο διασκέδασης της Αθήνας από το Νίκο Κοεμτζή για μια «παραγγελιά». Ο απολογισμός τραγικός: τρεις αστυνομικοί νεκροί, οκτώ τραυματίες, και δυο άνθρωποι – ο δράστης και ο αδερφός του – στη φυλακή. Ο Διονύσης Σαββόπουλος εμπνέεται από το γεγονός και γράφει το τραγούδι «Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο».
1973: 3.000 φοιτητές οχυρώνονται στη Νομική Σχολή της Αθήνας και διαδηλώνουν από την ταράτσα του κτιρίου με συνθήματα κατά της χούντας.
1979: Η τουρκική Βουλή υπερψηφίζει τη δίμηνη παράταση του στρατιωτικού νόμου σε 13 πόλεις.
1980: Συναγερμός σημάνει στην Πύλο, όταν πετρέλαιο αρχίζει να χύνεται στη θάλασσα μετά από έκρηξη σε δεξαμενόπλοιο.
1982: Ρεκόρ ταχύτητας από εκχιονιστικό όχημα με 239 χλμ/ώρα.
1986: Ο Πρόεδρος των Φιλιππίνων, Φερδινάνδο Μάρκος, ερχόμενος αντιμέτωπος με τις μαζικές διαδηλώσεις εναντίον της εξουσίας του, φυγαδεύεται από το Προεδρικό Μέγαρο στη Μανίλα με αμερικανικό ελικόπτερο.
1991: Την υποστήριξή της στις χερσαίες επιχειρήσεις των Συμμάχων εκφράζει η Αθήνα, επικρίνοντας το Ιράκ επειδή μέχρι την τελευταία στιγμή αρνήθηκε να συμμορφωθεί στις αποφάσεις του ΟΗΕ.
1992: Ο Βρετανός Στιβ Μπάκλεϊ γίνεται ο πρώτος αθλητής, που ρίχνει το νέο βελτιωμένο ακόντιο πάνω από 90 μέτρα (91 μέτρα) σε αγώνες στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας.
1992: Κατά τη διάρκεια της διαμάχης στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ο στρατός της Αρμενίας σκοτώνει 613 πολίτες. Η αποτρόπαια πράξη θα μείνει γνωστή ως η «σφαγή του Κοζάλι».
1993: Έξι βραβεία Γκράμι αποσπά ο τραγουδιστής της ροκ, Έρικ Κλάπτον, μεταξύ των οποίων κι εκείνο του καλύτερου άλμπουμ και του καλύτερου τραγουδιού.
1994: Στη Νικαράγουα, οι τελευταίοι από τους αντάρτες Κόντρας συμφωνούν με την Κυβέρνηση να παραδώσουν τα όπλα τους.
1994: Πραγματοποιείται η σφαγή «της σπηλιάς των Πατριαρχών» στη Χεβρώνα της Δυτικής Όχθης. Ένας Αμερικανοεβραίος γιατρός πυροβολεί με αυτόματο όπλο Παλαιστίνιους πιστούς στην Σπηλιά των Πατριαρχών. Σκοτώνει 29 και τραυματίζει 125 πριν το πλήθος τον σταματήσει και τον σκοτώσει χτυπώντας τον.
1995: Τα γαλλικά κινηματογραφικά βραβεία Σεζάρ απονέμονται στην ταινία "Αγρια Καλαμιά" του Αντρέ Τεσινέ και στην Ιζαμπέλ Ατζανί για το ρόλο της στην ταινία "Βασίλισσα Μαργκό".
1995: Η παλαιότερη επενδυτική τράπεζα της Βρετανίας Barings Bank καταρρέει, όταν ένας υπάλληλός της χάνει στην αγορά παραγώγων κεφάλαια ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Θα αγορασθεί για 1 λίρα από την ING.
1996: Η Μαρία Μούτολα από τη Μοζαμβίκη κάνει νέο παγκόσμιο ρεκόρ κλειστού στίβου στα 1.000μ με 231.23.
1997: Κατά της μεθόδου της κλωνοποίησης στα ζώα και τα φυτά τάσσονται ο νομπελίστας αγωνιστής κατά των πυρηνικών, Γιόζεφ Ρότμπλατ και ο γραμματέας του Συμβουλίου της Ευρώπης, Ντανιέλ Ταρσί.
1998: Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ) αποκτά νέο πρόεδρο έπειτα από 21 χρόνια. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, γενικός γραμματέας από το 1980, αναλαμβάνει στην θέση του Ζαχαρία Αλεξάνδρου, που ήταν πρόεδρος από το 1977. Οι δυο αυτοί παράγοντες έχουν οδηγήσει το μπάσκετ στις μεγαλύτερες διεθνείς διακρίσεις της ιστορίας του όντας στην εμπροσθοφυλακή της ΕΟΚ από το 1970.
2000: Το σουηδικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (Ny Demokrati), κηρύσσει πτώχευση και διαλύεται.
2002: Η αμερικανική εταιρεία Οdyssey Μarine Εxploration παρουσιάζει ισχυρές ενδείξεις ότι, ανακάλυψε το «Sussex», μια βρετανική ναυαρχίδα με 80 κανόνια, η οποία ναυάγησε το 1694, μετά από σφοδρή θαλασσοταραχή, κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ. Το πλοίο εικάζεται ότι, μετέφερε τόνους χρυσού και ασημιού, ένα θησαυρό ύψους 4,5 δισ. ευρώ.
2010: Ο Παναθηναϊκός πετυχαίνει σπουδαία νίκη στο Ολύμπικο επί της Ρόμα με 3-2 και προκρίνεται στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1707 - Κάρλο Γκολντόνι, Ιταλός θεατρικός συγγραφέας
Ο Κάρλο Γκολντόνι (Βενετία, 25 Φεβρουαρίου 1707 - Παρίσι, 6 Φεβρουαρίου 1793) ήταν Ιταλός κωμωδιογράφος, ο οποίος θεωρείται ότι ανανέωσε την ιταλική κωμωδία, απομακρυνόμενος από τις χοντροκομμένες φάρσες, δημιουργώντας την «κωμωδία χαρακτήρων». Στα έργα του, παρουσιάζονται χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της μεσαίας τάξης του καιρού του, ενώ ενσωμάτωσε στοιχεία και από τους χαρακτήρες της Κομέντια ντελ άρτε!.
1768 - Χρύσανθος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Ο Χρύσανθος (Μανωλέας) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 1824-1826.
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1768 στο χωριό Γραμματίκοβο Βοδενών (Κάτω Γραμματικό Πέλλας). Καταγόταν από την παλιά οικογένεια Μανωλέα, της οποίας απόγονοι υπάρχουν και σήμερα. Διετέλεσε Μητροπολίτης Καισαρείας, Βεροίας και τέλος, από το 1811, Σερρών, θέση την οποία κατείχε όταν εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στις 9 Ιουλίου του 1824, μετά την καθαίρεση του προκατόχου του, Άνθιμου.
Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Ήταν μορφωμένος, αλλά και υπερόπτης, και δημιούργησε πολλούς εχθρούς. Κατηγορήθηκε για γεροντικό έρωτα προς την Ευφημία, χήρα του προδότη Ασημάκη, και για το λόγο αυτό καθαιρέθηκε από τους Τούρκους στις 26 Σεπτεμβρίου του 1826 και εξορίστηκε στην Καισάρεια. Πέθανε στις 10 Σεπτεμβρίου του 1834 και ετάφη στη Μονή του Σωτήρος Χριστού στη νήσο Πρίγκηπο της Κωνσταντινούπολης, όπου κατοικούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
1841 - Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ, ήταν Γάλλος ζωγράφος, από τις ηγετικές μορφές του ιμπρεσιονισμού.ήταν Γάλλος ζωγράφος, από τις ηγετικές μορφές του ιμπρεσιονισμού.
Το 1919, ο Ρενουάρ επισκέφτηκε το Λούβρο όπου είχε την ευκαιρία να δει δικούς του πίνακες να εκτίθενται μαζί με κλασικά έργα. Σήμερα τα έργα του τού Λούβρου βρίσκονται στο Μουσείο Ορσέ.
1865 - Αντρανίκ Οζανιάν, Αρμένιος στρατηγός και ακτιβιστής
Ο Αντρανίκ Οζανιάν (25 Φεβρουαρίου 1865 - 31 Αυγούστου 1927) ήταν Αρμένιος στρατηγός, πολιτικός και μαχητής για τα δικαιώματα του ανθρώπου. Είναι αναγνωρισμένος ως εθνικός ήρωας από πολλούς.
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1865 στην Σεμπινκαραχισάρ, οθωμανική Αρμενία. Έπειτα από το θάνατο της μητέρας του όταν εκείνος ήταν ενός έτους, βοήθησε τον πατέρα του σε ξυλουργείο. Μετά το θάνατο της συζύγου και του γιου του σε νεαρή ηλικία, έγινε μέλος απελευθερωτικών κινημάτων και συμμετείχε στα διάφορα πολιτικά κόμματα.
Πήρε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, με το βουλγαρικό στρατό. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, συμμετείχε στην εκστρατεία στον Καύκασο και διορίστηκε στρατηγός των αρμενικών εθελοντικών μονάδων του ρωσικού στρατού. Το 1915 βοήθησε στη μάχη του Βαν.
Το 1919 αυτοεξορίστηκε στις ΗΠΑ. Πέθανε εκεί τιμημένος ως "Τζορτζ Ουάσιγκτον της Αρμενίας" από τους εκεί συμπατριώτες του, στις 31 Αυγούστου 1927, σε ηλικία 62 ετών.
Τα λείψανά του ετάφησαν στο κοιμητήριο του Περ Λασαίζ στο Παρίσι, το 1928 και δεν επέστρεψαν στην Αρμενία παρά μόνο το 2000, οπότε και ετάφη με στρατιωτικές τιμές στο κοιμητήριο του Γιεραμπλούρ.
1866 - Μπενεντέτο Κρότσε, ήταν Ιταλός φιλόσοφος, θεωρητικός, ιστορικός και κριτικός της τέχνης, και πολιτικός. (Benedetto Croce, 25 Φεβρουαρίου 1866 - 20 Νοεμβρίου 1952)
Ο Μπενεντέτο Κρότσε γεννήθηκε στο Πεσκασερόλι (Pescasseroli) της Ακουίλα το 1866 από εύπορη οικογένεια. Το 1883 έχασε τους γονείς του στον καταστροφικό σεισμό της Κασαμιτσιόλα (Cassamicciola) στο νησί Ίσκια. Μετά τον τραυματισμό του μεταφέρθηκε στη Ρώμη όπου σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης Λα Σαπιέντσα. To 1884 γνώρισε τον Αντόνιο Λαμπριόλα, τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του μαρξισμού στην Ιταλία, ο οποίος και τον επηρέασε σημαντικά στην διαμόρφωση της πολιτικής φιλοσοφίας του. Αρχίζει το συγγραφικό έργο του: δοκίμια, ιστορικά και φιλοσοφικά έργα τον καθιστούν ως μία από τις πιο δραστήριες προσωπικότητες της εποχής του. Το 1902 ιδρύει με τον Τζιοβάνι Τζεντίλε το περιοδικό La Critica. Επρόκειτο για ένα διμηνιαίο περιοδικό που θα εκδοθεί μέχρι το 1944. Η παύση της έκδοσής του δεν είναι άσχετη με τη διάσταση των φιλοσοφικών απόψεων ανάμεσα στους δύο άντρες, Από το 1951 θα μετονομαστεί σε Quaderni Della Critica. Ενεργή είναι η συμμετοχή του στην ιταλική πολιτική ζωή: έτσι, το 1910 εκλέγεται μέλος της συγκλήτου με τη φιλελεύθερη κυβέρνηση του Τζιοβάνι Τζιολίτι. Το 1920 αναλαμβάνει τη θέση του Υπουργού Παιδείας μέχρι το 1921 οπότε και ηττάται στις εκλογές ο Τζιολίτι. Η αρχική ανοχή του Κρότσε απέναντι στον φασισμό θα μετατραπεί σύντομα σε εχθρότητα. Έτσι τον Μάιο του 1925 ιδρύει το Manifesto degli intellettuali antifascisti. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εκλέγεται πρόεδρος του φιλελεύθερου κόμματος αλλά το 1947 εγκαταλείπει την πολιτική. Πεθαίνει το 1952 στην Νάπολη.
1873 - Ενρίκο Καρούζο, ήταν Ιταλός τενόρος της Όπερας.
Τραγούδησε με μεγάλη επιτυχία στις μεγάλες όπερες της Ευρώπης και της Αμερικής, ερμηνεύοντας ευρεία ποικιλία ρόλων από ιταλικές και γαλλικές όπερες, ρεπερτόριο που κυμαινόταν από λυρικό ως δραματικό. Ο Καρούζο πραγματοποίησε επίσης περίπου 290 ηχογραφήσεις από το 1902 έως το 1920.
1902 - Όσκαρ Κούλμαν, ήταν Γάλλος Χριστιανός θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης.
Ο Όσκαρ Κούλμαν (γερμ./γαλλ.: Oscar Cullmann, 25 Φεβρουαρίου 1902-16 Ιανουαρίου 1999) ήταν Χριστιανός θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης. Είναι γνωστός ως ένας από τους σπουδαιότερους πρωταγωνιστές στην Οικουμενική κίνηση. Ήταν επίσης δραστήριος στο διάλογο μεταξύ Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών. Κλήθηκε ως παρατηρητής στη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού. Κυκλοφορούν αρκετά βιβλία του στα ελληνικά.
1940 - Χρυσούλα Διαβάτη, Ελληνίδα ηθοποιός. (Θεσσαλονίκη 5 Φεβρουαρίου 1940-)
Σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και κατόπιν στη Δραματική Σχολή Αθηνών, καθώς και συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Έχει συμμετάσχει σε αρκετά θεατρικά έργα, κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, μεταξύ άλλων, την Όπερα της πεντάρας του Μπρεχτ, Να ντύσουμε τους γυμνούς του Πιραντέλο, Ήσυχες μέρες του Αυγούστου ταινία με τον Θανάση Βέγγο, και τις τηλεοπτικές σειρές Μεθυσμένη Πολιτεία, Γιάννης και Μαρία, Εκμέκ Παγωτό, Της Ελλάδος τα παιδιά, Δύο Ξένοι, Κόκκινος Κύκλος΄, Τι ψυχή θα παρωσεις μωρή, Οι Στάβλοι της Εριέτας Ζαΐμη, Αμαρτίες Γονέων, Επτά θανάσιμες πεθερές.
Είναι παντρεμένη με τον επίσης ηθοποιό Νικήτα Τσακίρογλου.
1942 - Πιέρ Μπερνάρ, Γάλλος γραφίστας
Γεννήθηκε στο Παρίσι. Αποφοίτησε το 1964 από την Εθνική Ανωτάτη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών (Ecole nationale superieure des arts Decoratifs) στο Παρίσι. Κατόπιν σπούδασε με υποτροφία στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας, ενώ το 1971 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Ινστιτούτο Περιβάλλοντος (Institut de l'Environnement) στο Παρίσι. Συμμετείχε ενεργά στις διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια της φοιτητικής εξέγερσης του Μάη του 1968, και μετά το τέλος των διαδηλώσεων γράφτηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας. Σύντομα αργότερα, το 1970, ο Μπερνάρντ ίδρυσε το Grapus (Γκράπους), μια κολεκτίβα σχεδιαστών οι οποίοι ήταν μέλη του κομμουνιστικού κόμματος.
Ήταν αρχικά μέλος και μετέπειτα ο διευθυντής του L’Atelier Creation Graphique στο Παρίσι, ενώ μετέπειτα έγινε μέλος της Alliance Graphique Internationale (Διεθνής Συμμαχία Γραφιστών) από το 1987. Το 2006 έλαβε το βραβείο Εράσμους για τη συνολική προσφορά του.
1943 - Γιώργος Δέδες, είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής (μικρασιατικής καταγωγής), ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η ταχύτητα, η τεχνική του και το πολύ καλό σουτ.
Συνολικά συμμετείχε σε 430 αγώνες πρωταθλήματος και πέτυχε 181 γκολ με τον Πανιώνιο και την ΑΕΚ.είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής (μικρασιατικής καταγωγής), ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η ταχύτητα, η τεχνική του και το πολύ καλό σουτ. Συνολικά συμμετείχε σε 430 αγώνες πρωταθλήματος και πέτυχε 181 γκολ με τον Πανιώνιο και την ΑΕΚ.είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής (μικρασιατικής καταγωγής), ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η ταχύτητα, η τεχνική του και το πολύ καλό σουτ. Συνολικά συμμετείχε σε 430 αγώνες πρωταθλήματος και πέτυχε 181 γκολ με τον Πανιώνιο και την ΑΕΚ.
1943 - Τζωρτζ Χάρισον, Άγγλος τραγουδιστής και κιθαρίστας (The Beatles)
Ο Τζωρτζ Χάρισον (αγγλικά: George Harrison, 25 Φεβρουαρίου 1943 - 29 Νοεμβρίου 2001) ήταν Άγγλος κιθαρίστας και τραγουδιστής του μουσικού συγκροτήματος The Beatles. Αν και τα περισσότερα τραγούδια του συγκροτήματος γράφτηκαν από τους Τζον Λένον και Πωλ ΜακΚάρτνεϋ, σε κάθε άλμπουμ υπήρχε τουλάχιστον μια σύνθεση του Χάρισον.
Στη δεκαετία των 60s, ασχολήθηκε με το κίνημα Χάρε Κρίσνα και υπήρξε θαυμαστής του Ινδικού πολιτισμού και μυστικισμού, βοηθώντας στην εισαγωγή του στον Δυτικό κόσμο.
1946 - Φραντς Ξάβερ Κρόετς, Γερμανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός. (Franz Xaver Kroetz, 25 Φεβρουαρίου 1946)
Γεννήθηκε στο Μόναχο. Έμαθε υποκριτική στην Σχολή Ηθοποιϊας (Schauspielschule) στο Μόναχο και στο Max-Reinhardt-Seminar της Βιέννης. Βιοπορίστηκε με δουλειές του ποδαριού, εργάστηκε ως φορτηγατζής και ιδιωτικός νοσοκόμος. Από το 1972 ως το 1980, έγινε ενεργό μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας (DKP) και έβαλε υποψηφιότητα για βουλευτής. Γνώρισε σημαντική επιτυχία το 1971 με τα έργα του Heimarbeit και Hartnackig. Στη δεκαετία του 1970, σκηνοθέτησε ταινίες που δραματοποιούν την κοινωνική και προσωπική καταθλίωση των συνανθρώπων μας. Απογειώθηκε στην δεκαετία του 1980, με την την τηλεοπτική εκπομπή Κιρ Ροϋγιαλ (Kir Royal) με την ερμηνεία του δημοσιογράφου Μπέιμπι Σίμερλος.
1949 - Αμίν Μααλούφ, Λιβανέζος συγγραφέας
O Aμίν Mααλούφ (Amin Maalouf) (γεν. 25 Φεβρουαρίου 1949 στο Λίβανο) είναι Λιβανέζος συγγραφέας. Eίναι καθολικός και μαθήτευσε σε σχολή Iησουιτών, όπου διδάχτηκε τα γαλλικά, τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Σπούδασε κοινωνιολογία στo Γαλλικό Πανεπιστήμιο της Βηρυττού και εργάστηκε ως διευθυντής της εφημερίδας An-Nahar, μέχρι την έναρξη του εμφυλίου πολέμου του 1975, όταν και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία ως πρόσφυγας. Aπό το 1983, μετά τη μεγάλη επιτυχία του πρώτου βιβλίου του, Oι Σταυροφορίες από τη σκοπιά των Aράβων, άφησε τη δημοσιογραφία και αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο συγγραφικό του έργο. Έργα του έχουν μεταφραστεί από τα γαλλικά σε 37 γλώσσες. Θεωρείται από τις πιο λυρικές και αισθαντικές πένες της λογοτεχνίας του κόσμου της Ανατολής.
1958 - Κερτ Ράμπις, είναι Αμερικανός επαγγελματίας προπονητής καλαθόσφαιρας και πρώην καλαθοσφαιριστής που αγωνιζόταν στη θέση του φόργουορντ, με πολυετή παρουσία στο NBA.
Απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Σάντα Κλάρα, αγωνίστηκε στο κολλεγιακό πρωτάθλημα από το 1976 έως το 1980, αναδεικνυόμενος σε κορυφαίο σκόρερ της ομάδας του όλων των εποχών, με συνολικά 1.736 πόντους. Επιλέχθηκε για τα ντραφτ του 1980 αλλά τελικά κατέληξε στην Ελλάδα και την ΑΕΚ, με την οποία αγωνίσθηκε σαν ομογενής υπό το όνομα 'Κυριάκος Ραμπίδης', κερδίζοντας το Κύπελλο Ελλάδας του 1981.
Εν συνεχεία, έκανε μεγάλη σταδιοδρομία στις ΗΠΑ με τα χρώματα των Λος Άντζελες Λέικερς (1982 - 1988 και 1993 - 1995 ), Σάρλοτ Χόρνετς (1988 - 1989), Φοίνιξ Σανς (1989 - 1992) και Σακραμέντο Κινγκς (1992 - 1994). Από το 1995 εργάζεται ως προπονητής, αρχικά βοηθός στους Λέικερς και μετά στους Μινεσότα Τίμπεργουλβς και Νιου Γιορκ Νικς.
Έχει κατακτήσει 4 πρωταθλήματα NBA ενώ το 1980 αναδείχθηκε κορυφαίος της χρονιάς.
Στις 29 Δεκεμβρίου του 2008 η φανέλα του με το Νο 34 αποσύρθηκε τιμητικά.
1962 - Λύσανδρος Γεωργαμλής, Έλληνας παλαίμαχοςδιεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής. (Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 1962)
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1980 ως αμυντικός στην ΑΕΚ προερχόμενος από τις ακαδημίες του συλλόγου στις οποίες είχε ενταχθεί το 1974, καθώς εκείνη την εποχή το "φυτώριο" της ΑΕΚ ήταν σε μεγάλη ακμή και μαζί του από εκεί ξεκίνησαν οι μετέπειτα πρωταγωνιστές του συλλόγου και συμπαίκτες του, Στέλιος Μανωλάς, Σπύρος Οικονομόπουλος και Βαγγέλης Βλάχος. Αγωνίστηκε στην ΑΕΚ μέχρι το 1985, όταν πήρε μετεγγραφή στον Παναθηναϊκό όπου παρέμεινε μέχρι το 1992. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον Παναθηναϊκό κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα, ένα Σούπερ Καπ, τη στιγμή που η ομάδα είχε επίσης επιτυχημένες πορείες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το 1992, εντάχθηκε στον ΟΦΗ προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον σύλλογο για δύο χρόνια. Μετά από ένα μικρό πέρασμα στην Καλαμάτα εντάχθηκε στον Ηρακλή (1995-96) και αργότερα στον Εθνικό Πειραιώς, πριν το τέλος της καριέρας του το 1999.
Στις εθνικές ομάδες
Με την εθνική Ελλάδας πραγματοποίησε συνολικά 6 συμμετοχές το διάστημα 1987-1988. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1987 στον εντός έδρας αγώνα (διεξήχθη στη Ρόδο) εναντίον της Ολλανδίας, όταν υπό τις οδηγίες του Μίλτου Παπαποστόλου αγωνίστηκε βασικός σε ολόκληρη την αναμέτρηση. Η τελευταία του συμμετοχή πραγματοποιήθηκε σχεδόν δέκα μήνες αργότερα, στις 19 Οκτωβρίου 1988, στον εντός έδρας αγώνα εναντίον της Δανίας (1-1), ξανά υπό την τεχνική καθοδήγηση του Μίλτου Παπαποστόλου, όπου αγωνίστηκε ως αλλαγή αντικαθιστώντας τον Τάσο Μητρόπουλο.
Καριέρα προπονητή
Η προπονητική του καριέρα ξεκίνησε από τον Άτταλο Νέας Φιλαδέλφειας το 1999, το 2003 εντάχθηκε στον Θρασύβουλο, όπου έμεινε για τρία χρόνια βοηθώντας τον σύλλογο να προωθηθεί από την τρίτη στη δεύτερη κατηγορία. Την περίοδο 2005-06 κατέκτησε το πρωτάθλημα Νοτίου Ομίλου της Γ' Εθνικής με τον Αστέρα Τρίπολης και έπειτα εντάχθηκε στους Παναιτωλικό, Ηλυσιακό και Φωστήρα Ταύρου. Τον Νοέμβριο του 2008, ο Γεωργαμλής έγινε βοηθός προπονητή στην ΑΕΚ δίπλα στον Ντούσαν Μπάγεβιτς, όπως και τον Ιούνιο του 2012, αυτή τη φορά στον Ατρόμητο.
1968 - Ευρυδίκη, Κύπρια τραγουδίστρια
Η Ευρυδίκη Θεοκλέους είναι Κύπρια τραγουδίστρια γνωστή επαγγελματικά απλώς ως Ευρυδίκη. Δισκογραφικά κινείται σε ποπ και ροκ ήχους ενώ στις ζωντανές εμφανίσεις και παραστάσεις της ακολουθεί διαφορετικά μονοπάτια χρησιμοποιώντας ακούσματα και ήχους από την παγκόσμια μουσική σκηνή όλων των εποχών. Την χαρακτηρίζει η θεατρικότητα και η ευκολία με την οποία μπαίνει στα τραγούδια και κινείται στη σκηνή.
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1968 στη Λεμεσό και μεγάλωσε στη Λευκωσία. Σπούδασε στη Γαλλία,στο STUDIO DES VARIETES, τραγούδι και stage performance (κινησιολογία, έκφραση προσώπου και σώματος) ενώ ολοκλήρωσε τις μουσικές της σπουδές στο πανεπιστήμιο Berklee College of Music της Βοστώνης. Το 1989 μετακόμισε στην Αθήνα.
1971 - Σον Άστιν, Αμερικανός ηθοποιός
Ο Σον Πάτρικ Άστιν (αγγλικά: Sean Patrick Astin, 25 Φεβρουαρίου 1971) είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, ηθοποιός φωνής και παραγωγός. Περισσότερο γνωστός είναι για τον ρόλο του στην τριλογία Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών (2001-03), όπου υποδύεται τον Samwise Gamgee. Άλλοι γνωστοί του ρόλοι ήταν στις ταινίες Γκούνις: Το Κυνήγι της Μεγάλης Περιπέτειας (1985) και Rudy (1994). Ωστόσο, έχει συμμετάσχει και σε τηλεοπτικές σειρές όπως στο 24 (2001-14) και στο Teenage Mutant Ninja Turtles, ερμηνεύοντας τον Ραφαέλο, αλλά και τον Oso, στη σειρά Special Agent Oso. Ο Άστιν, επίσης, βοήθησε και τον φίλο του Νταν Άντλερ, ως μάνατζερ καμπάνιας, για τις Εκλογές της Καλιφόρνια, το 2011.
1971 - Ντάνιελ Πάουτερ, είναι Καναδός τραγουδιστής και μουσικός, περισσότερο γνωστός από την επιτυχία του "Bad Day". (Daniel Richard Powter, 25 Φεβρουαρίου 1971)
Γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1971 και είναι δυσλεξικός. Έχει έναν αδερφό, τον Μάθιου.
Κυκλοφόρησε το πρώτο του album "I'm Your Betty" το 2000. Δύο από τα δέκα τραγούδια αυτής της δισκογραφικής δουλειάς ακούστηκαν στο τηλεοπτικό πρόγραμμα "Higher Ground ".
Το πρώτο τραγούδι του Πάουτερ της piano pop, το "Bad Day " δεν κυκλοφόρησε στην πατρίδα του, τον Καναδά αλλά στην Ευρώπη στα μέσα του 2005. Επιλέχθηκε από την Coca-Cola ως το τραγούδι της διαφημιστικής εκστρατείας του αναψυκτικού στην Ευρώπη. Επιπλέον, το τραγούδι αυτό έφτασε μέχρι την τρίτη θέση στους μουσικούς καταλόγους επιτυχιών της Γηραιάς Ηπείρου. Μάλιστα, ήταν στο νούμερο 1 στον Καναδά αλλά και σε Γερμανία και Ιρλανδία, όπως και στην Ιταλία και δεύτερο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στις ΗΠΑ έγινε νούμερο 1 στο Billboard Hot 100 και παρέμεινε εκεί για 7 εβδομάδες έπειτα από την κυκλοφορία του. Έτσι, ο Πάουτερ έγινε ο πρώτος Καναδός καλλιτέχνης μετά τον Μπράιαν Άνταμς το 1995, που κατάφερε να πάρει την πρωτιά στο Hot 100.
Τον Ιούλιο του 2005 ο Πάουτερ τραγούδησε στο Βερολίνο για τα παιδιά της Αφρικής, στα πλαίσια του Live 8, ταυτόχρονων συναυλιών σε πολλά μέρη του κόσμου για την αφύπνιση του κόσμου αναφορικά με την πείνα και τα προβλήματα των παιδιών στην Αφρική.
Το 2006 ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου νέου καλλιτέχνη στα καναδικά βραβεία Juno. Ήταν επίσης υποψήφιος στα βραβεία Billboard Music Awards για το Hot 100 single της χρονιάς (με το "Bad Day"), όμως δεν κέρδισε. Ωστόσο, το εν λόγω τραγούδι ψηφίστηκε νούμερο 1 στο Billboard για το 2006. Ακολούθησε η υποψηφιότητά του για βραβείο Γκράμι, το 2007.
Τα επόμενα τραγούδια του είχαν μέτρια ως ελάχιστη επιτυχία.
Θάνατοι σαν σήμερα
806 - Ταράσιος, ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τις 25 Δεκεμβρίου του 784 μέχρι τον θάνατό του στις 25 Φεβρουαρίου του 806. (730 - 25 Φεβρουαρίου 806)
Γεννήθηκε γύρω στο 730 στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του, ονόματι Γεώργιος, ήταν πατρίκιος και έπαρχος της Κωνσταντινούπολης. Και ο ίδιος ο Ταράσιος αναδείχθηκε ύπατος και πρωτασηκρήτις (επικεφαλής του ανώτατου αυτοκρατορικού δικαστηρίου).
Επελέγη από την αυτοκράτειρα Ειρήνη να γίνει Πατριάρχης, ενώ ήταν ακόμη λαϊκός. Στη «Χρονογραφία» του Θεοφάνους του Ομολογητού αναφέρεται ο ενθρονιστήριος λόγος του Ταρασίου, από τον οποίο συνάγεται ότι δεν αποδέχτηκε εξαρχής το αξίωμα, ισχυριζόμενος ότι δεν θέλει να είναι επικεφαλής μιας Εκκλησίας που είναι σε σχίσμα με τις υπόλοιπες χριστιανικές εκκλησίες. Κατέστησε σαφή την πρόθεσή του να εγκαταλείψει την Εικονομαχία, εξελέγη ομόθυμα από τη Σύνοδο και χειροτονήθηκε τα Χριστούγεννα του 784. Το γεγονός ότι από λαϊκός έγινε κατευθείαν Πατριάρχης, λαμβάνοντας και τους τρεις βαθμούς της ιεροσύνης, προκάλεσε τη χλιαρή διαμαρτυρία του Πάπα Αδριανού Α΄ και μερικών μοναχών, αλλά και έκπληξη στους συγχρόνους του. Η τακτική αυτή πάντως επρόκειτο να επαναληφθεί συχνά στα επόμενα χρόνια.
Στα 22 χρόνια της μακράς Πατριαρχίας του πήρε σαφή θέση υπέρ της προσκύνησης των εικόνων, προς την οποία επηρέασε και τους Αυτοκράτορες. Το 787 διηύθυνε τις εργασίες της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου, η οποία αναστήλωσε τις εικόνες και όρισε ότι όποιος καταστρέφει εικόνες ή προσπαθεί να παρεμποδίσει την προσκύνησή τους, αφορίζεται. Μετά την αναστήλωσή τους, ήρθε σε ρήξη με ζηλωτές μοναχούς, οι οποίοι θεώρησαν ανεπαρκές μέτρο το επιτίμιο ακοινωνησίας ενός έτους, το οποίο ο Ταράσιος επέβαλε στους εικονομάχους επισκόπους. Μάλιστα, μεταξύ των κορυφαίων ζηλωτών, συγκαταλεγόταν και ο ανιψιός του Ταρασίου, Θεόδωρος, ηγούμενος της Μονής Στουδίου.
Το 795 ξέσπασε νέα σύγκρουσή του με τους μοναστικούς κύκλους, με αφορμή αυτή τη φορά το δεύτερο γάμο του νεαρού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ'. Ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να παντρευτεί για δεύτερη φορά, καθώς η πρώτη του σύζυγος ήταν επιλογή της μητέρας του, Ειρήνης. Ο Ταράσιος δεν τέλεσε μεν τον γάμο, αλλά και δεν αφόρισε τον ιερέα που τον τέλεσε. Ο Πλάτων, ηγούμενος της μονής Σακκουδίωνος, και ο Θεόδωρος Στουδίτης τον κατηγόρησαν για την διαλλακτική αυτή στάση του ως προς το γάμο, χαρακτηρίζοντάς την ως αποδοχή μοιχείας. Ο αυτοκράτορας εξόρισε και τους δύο στη Θεσσαλονίκη. Η έριδα, γνωστή ως «περί μοιχείας σχίσμα[8]» έληξε το 797, όταν η Ειρήνη ανέλαβε ξανά την εξουσία, αφού τύφλωσε τον γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ΄. Έτσι, ο Πλάτων και ο Θεόδωρος επέστρεψαν από την εξορία και ο Ταράσιος έστειλε επιστολή στον Πλάτωνα, καλώντας τον σε ενότητα.
Ο Ταράσιος θεωρούνταν ευσεβής, τίμιος και φιλεύσπλαχνος. Ανέπτυξε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο, παρέχοντας τροφή και ρουχισμό σε απόρους και διοργανώνοντας συσσίτια. Τέλος, ίδρυσε νοσοκομείο και πτωχοκομεία.
Πέθανε ειρηνικά στις 25 Φεβρουαρίου του 806, ταλαιπωρημένος από ασθένεια που του αφαίρεσε την ομιλία. Η σορός του μεταφέρθηκε και ετάφη στη Μονή των Αγίων Πάντων, στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου, την οποία είχε ιδρύσει ο ίδιος. Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 25 Φεβρουαρίου. Από τα έργα του σώζονται έξι επιστολές και μία ομιλία για τη γιορτή των Εισοδίων. Το βίο του έγραψε ο διάκονος Ιγνάτιος.
1899 - Πάουλ Ρόιτερ, ήταν Γερμανός επιχειρηματίας, ο οποίος εν συνεχεία πολιτογραφήθηκε Βρετανός. Ήταν δημοσιογράφος, πρωτοπόρος της τηλεγραφίας και της μετάδοσης ειδήσεων. Ίδρυσε το πρακτορείο ειδήσεων Reuters. (Paul Julius Freiherr von Reuter (Baron De Reuter), 21 Ιουλίου 1816 – 25 Φεβρουαρίου 1899)
Γεννήθηκε στο Κάσελ της Γερμανίας, από οικογένεια Εβραίων. Ο πατέρας του ήταν ραβίνος και γεννήθηκε ο ίδιος με το όνομα Ισραέλ Μπέρε Γιοσαφάτ. Στο Γκέτιγκεν συναντήθηκε με τον Καρλ Φρίντριχ Γκάους, ο οποίος έκανε πειράματα στη μετάδοση ηλεκτρικών σημάτων μέσω καλωδίου.
Ο Ρόιτερ εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο στις 29 Οκτωβρίου 1845 και έλαβε την ονομασία Ιωσήφ Γιοσαφάτ. Στις 16 Νοεμβρίου ασπάστηκε το χριστιανικό δόγμα σε τελετή στον γερμανικό λουθηρανικό ναό του Αγίου Γεωργίου και άλλαξε το όνομά του σε Πάουλ Γιούλιους Ρόιτερ. Μία εβδομάδα μετά, στις 23 Νοεμβρίου παντρεύτηκε στο Βερολίνο την Ίντα Μαρία Ελίζαμπεθ Κλεμεντίν Μάγκνους . Έπειτα από την αποτυχημένη Επανάσταση του 1848 έφυγε από τη Γερμανία και πήγε στο Παρίσι, όπου εργάστηκε στο πρακτορείο ειδήσεων του Σαρλ-Λουί Αβάς (Charles-Louis Havas), το μελλοντικό Agence France Presse.
Με την ανάπτυξη της τηλεγραφίας, ο Ρόιτερ ίδρυσε αρχικά στο Άαχεν Ινστιτούτο Οικονομικών Πληροφοριών και μετέφερε μηνύματα από τις Βρυξέλλες ως το Άαχεν και αντίστροφα με ταχυδρομικά περιστέρια. Τα τελευταία ήταν γρηγορότερα από τα τρένα που χρησιμοποιούνταν για το ταχυδρομείο και έτσι έφθαναν πολύ γρήγορα οι ειδήσεις από το χρηματιστήριο. Το 1851 τα περιστέρια αντικαταστάθηκαν από τηλεγραφική σύνδεση. Ειδικότερα, δημιουργήθηκε τηλεγραφική σύνδεση μεταξύ Βρετανίας και Ευρώπης μέσω της Μάγχης. Η σύνδεση επεκτάθηκε στις νοτιοδυτικές ακτές της Ιρλανδίας, στην πόλη Κορκ, το 1863. Στο σημείο εκείνο ρίχνονταν κάνιστρα με ειδήσεις στη θάλασσα, από αμερικανικά σκάφη. Τα νέα μεταφέρονταν τηλεγραφικά προς το Λονδίνο.
Το 1851 ο Ρόιτερ επέστρεψε στο Λονδίνο και άνοιξε γραφεία στο Χρηματιστήριο Λονδίνου. Ίδρυσε το Reuters, ένα από τα σημαντικότερα πρακτορεία οικονομικών ειδήσεων διεθνώς. Στις 17 Μαρτίου 1857 έγινε Βρετανός υπήκοος και το Σεπτέμβριο του 1871 του αποδόθηκε ο τίτλος του βαρώνου από τον δούκα του Σαξ Κοβούργου-Γκότα, Ερνέστο Β΄. Η απόδοση αυτή επικυρώθηκε από τη Βασίλισσα Βικτωρία.
Ο Βαρόνος ντε Ρόιτερ απέκτησε δύο γιους, τον Τζορτζ, 3ο Βαρώνο ντε Ρόιτερ και τον Αντρέ. Η μοναδική του κόρη, Κλεμεντίνη Μαρία, παντρεύτηκε τον Κόμη Όττο Στένμποκ και έπειτα από το θάνατο του τελευταίου, τον Σερ Χέρμπερτ Τσερμσάιντ, Κυβερνήτη του Κουίνσλαντ. Ο Τζορτζ, τρίτος βαρώνος ντε Ρόιτερ, απέκτησε δύο γιους, τον Όλιβερ, 4ο βαρώνο και τον Ρόναλντ Ρόιτερ. Το τελευταίο μέλος της δυναστείας ήταν η χήρα του 4ου βαρώνου, Μαργαρίτα, η οποία απεβίωσε στις 25 Ιανουαρίου 2009.
Ο Πολ Ρόιτερ πέθανε στη βίλα του στη Νις της Γαλλίας και τάφηκε στο Κοιμητήριο του Δυτικού Νόργουντ στο Λονδίνο.
Για τον Ρόιτερ γυρίστηκε η ταινία της Warner Bros. A Dispatch from Reuter's (1940).
Στις 25 Φεβρουαρίου 1999, το πρακτορείο Reuters τιμώντας την 100ή επέτειο από το θάνατο του ιδρυτή του, θεσμοθέτησε το πανεπιστημιακό βραβείο Ρόιτερ στη Γερμανία (Paul Julius Reuter Innovation Award).
1941 - Γιώργος Σαραντάρης, ήταν Έλληνας ποιητής, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος της Γενιάς του ’30. (Κωνσταντινούπολη, 20 Απριλίου 1908 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 1941)
Γόνος οικογένειας Ελλήνων εμπόρων με καταγωγή από το Λεωνίδιο Αρκαδίας που διέμεναν στην Ιταλία, είχε την ευκαιρία να ανατραφεί σε ένα αστικό και σχετικά προοδευτικό, σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, περιβάλλον. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία, όπου έζησε από το 1910 έως το 1931. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ωστόσο, τον κέρδισε η ποίηση. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γιώργος Σαραντάρης εμφορούμενος από συναισθήματα φιλοπατρίας συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού μετώπου, όπου αρρώστησε από τύφο. Πέθανε ύστερα από την επιστροφή του στην Αθήνα το 1941.
Το έργο του
Η ποίηση του Γιώργου Σαραντάρη υπήρξε αρκετά πρωτοποριακή για τα δεδομένα των ιδεών που επικρατούσαν την εποχή του Μεσοπολέμου στους αθηναϊκούς λογοτεχνικούς κύκλους. Υπήρξε λάτρης της λεγόμενης "καθαρής ποίησης". Έχοντας γνώση των ευρωπαϊκών διανοητικών κι αισθητικών ρευμάτων, χρησιμοποίησε στα ποιήματά του τον ελεύθερο στίχο, ενώ στις αναζητήσεις του περιέλαβε προβληματισμούς που έλκουν την επιρροή τους από την ιταλική ποίηση, το έργο του Ντοστογιέφσκι, από τις φιλοσοφικές ιδέες του Νίτσε, του Σαίρεν Κίρκεγκωρ αλλά και από τον υπαρξισμό. Το έργο του δεν συνάντησε ευρεία αποδοχή στην εποχή του, επηρέασε ωστόσο την ελληνική ποίηση βαθιά και ουσιαστικά. Η συμβολή του αναγνωρίστηκε από τον Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος επηρεάστηκε σαφώς από συμβολικές εικόνες που κυριαρχούν στο έργο του Σαραντάρη: γυναίκα, θάλασσα, μοναξιά, ουρανός, πουλιά. Για τον λόγο αυτό, ο νομπελίστας Ελύτης, πέραν του ότι έχει αφιερώσει στον ποιητή το ποίημα Γιώργος Σαραντάρης κάνει ειδική μνεία γι' αυτόν στο έργο του Ανοιχτά Χαρτιά (Ίκαρος 1974) όπου αναφέρει για τον πρόωρο χαμό του ποιητή, αλλά και για την σχέση του με τα λογοτεχνικά σαλόνια της εποχής τα εξής: "Ήταν η μόνη και πιο άδικη απώλεια. Θέλω απροκάλυπτα να καταγγείλω το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη και που, δεν ξέρω πως, κατάφερε να κρατήσει στα γραφεία και τις επιμελητείες όλα τα χοντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων και να ξαποστείλει στην πρώτη γραμμή το πιο αγνό και ανυπεράσπιστο πλάσμα. Έναν εύθραστο διανοούμενο που μόλις στεκόταν στα πόδια του, που όμως είχε προφθάσει να κάνει τις πιο πρωτότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της".
1954 - Ωγκύστ Περρέ, ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας, που έμεινε γνωστός για τη συνεισφορά του στην καινοτόμα κατασκευή κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα. (γαλλικά: Auguste Perret, 12 Φεβρουαρίου 1874 - 25 Φεβρουαρίου 1954)
Ο Περρέ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες του Μοντερνισμού στη Γαλλία, καθώς ήταν από τους πρώτους που τόλμησε να εγκαταλείψει τα μεταλλικά πλαίσια, τα οποία αποτελούσαν την επιτομή της νεωτερικότητας στην εποχή του. Το όνομά του συνδέθηκε με το σκυρόδεμα -που είχε ήδη αρχίσει να χρησιμοποιείται πειραματικά στις κατασκευές- , καθώς προσπάθησε να συνδυάσει τη νέα αυτή τεχνολογία με την καλαισθησία της αρχιτεκτονικής. Αντιλαμβανόταν το υλικό αυτό ως ένα μέσο σύνδεσης των παραδόσεων του παρελθόντος και των μεταβολών του παρόντος, και το χρησιμοποίησε σαν να επρόκειτο για τις πέτρες μιας κατασκευής. Ο εμφανής δομικός σκελετός από οπλισμένο σκυρόδεμα αποτέλεσε χαρακτηριστικό στοιχείο των έργων του.
Πιστός στις αρχές του Ρασιοναλισμού, ο Περρέ κατέκρινε την «επίσημη» αρχιτεκτονική, η οποία διαχώριζε το σχεδιασμό από την υλοποίηση του κτηρίου. Αντιμετώπιζε την αρχιτεκτονική ως τέχνη που υπηρετεί την μηχανική, ενώ προσέγγιζε και την κοινωνική της διάσταση.
1964 - Μωρίς Φαρμάν, ήταν Γάλλος πρωταθλητής αγώνων ταχύτητας, αεροπόρος, κατασκευαστής και σχεδιαστής αεροσκαφών.
Γεννημένος στο Παρίσι από Άγγλους γονείς, αυτός και οι αδελφοί του Ρίτσαρντ και Ανρί Φαρμάν υπήρξαν πρωτοπόροι στην ανάπτυξη της αεροπορίας στην Ευρώπη.ήταν Γάλλος πρωταθλητής αγώνων ταχύτητας, αεροπόρος, κατασκευαστής και σχεδιαστής αεροσκαφών. Γεννημένος στο Παρίσι από Άγγλους γονείς, αυτός και οι αδελφοί του Ρίτσαρντ και Ανρί Φαρμάν υπήρξαν πρωτοπόροι στην ανάπτυξη της αεροπορίας στην Ευρώπη.
Πρωταθλητής της παράλληλης ποδηλασίας με τον αδερφό του Ανρί, ο Μωρίς Φαρμάν ξεκίνησε να αγωνίζεται με αυτοκίνητα Panhard και το 1901 κέρδισε το Grand Prix de Pau, τον πρώτο αγώνα που ονομάστηκε Γκραν Πρι ποτέ. Τον Μάιο του 1902 κέρδισε τον αγώνα Circuit du Nord, αγώνα από το Παρίσι στο Αράς μετ’ επιστροφής. Επίσης συμμετείχε στον αγώνα Παρίσι – Βιέννη εκείνης της χρονιάς, τον οποίο κέρδισε ο Μαρσέλ Ρενώ (Marcel Renault). Παρόλα αυτά το ενδιαφέρον του Μωρίς στράφηκε γρήγορα στις πτήσεις και το 1909 έθεσε αρκετά παγκόσμια ρεκόρ αντοχής και ταχύτητας. Σύντομα άρχισε να κατασκευάζει αεροπλάνα και το 1912 συγχώνευσε την επιχείρησή του με την επιχείρηση αεροσκαφών του αδελφού του, για να δημιουργηθεί η εταιρία Φαρμάν (Farman Aviation Works).
Ο Μωρίς Φαρμάν πέθανε στο Παρίσι το 1964. Μέχρι το τέλος της ζωής του δεν απέκτησε ποτέ άδεια πιλότου.
1969 - Γεώργιος Ξυνόπουλος του Ιωάννου, ήταν σπουδαίος Έλληνας δημόσιος λειτουργός, επιστήμονας και βουλευτής. Ήταν ο θεμελιωτής του Μεταλλευτικού Δικαίου στην Ελλάδα. (1885 - 25 Φεβρουαρίου 1969)
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1885. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1911 εισήλθε στο Δημόσιο, πρώτος στον διαγωνισμό γραμματέων του μόλις τότε συσταθέντος Υπουργείου Γεωργίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας, (που μετονομάστηκε αργότερα Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας). Κατά την τριετία 1919 – 1921 υπηρέτησε αποσπασμένος ως Διευθυντής της Ύπατης Αρμοστείας στη Σμύρνη, όπου κατά την επίσημη διαπίστωση του τότε αρμοστή Αρ. Στεργιάδη έφερε «θαυμάσια εις πέρας εν των μεγαλυτέρων έργων της εν Σμύρνη Ελληνικής Διοικήσεως, ήτοι την παλλινόστησιν και εις τας εστίας των εγκατάστασιν των από του 1914 και μετέπειτα εκδιωχθέντων υπό των Νεοτούρκων, Μικρασιατών Ελλήνων».
Στη συνέχεια παρακολούθησε ιδιαίτερα νομικά και οικονομικά μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου μετά των οποίων στην επιστροφή του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σμύριδα Νάξου όπου το 1927 εξέδωσε το πρώτο του σπουδαίο σύγγραμμα «Μελέτη περί Ναξίας σμύριδος». Το 1943, κατά τη διάρκεια της κατοχής, προήχθη σε γενικό διευθυντή του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας στο οποίο και υπηρέτησε μέχρι το 1951 όπου τότε εξελέγη τακτικό μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου Δημοσίων Υπηρεσιών (ΑΣΔΥ) από το οποίο όμως παραιτήθηκε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους όταν εκλέχθηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας.
Το 1950 υπήρξε ο εισηγητής της συσταθείσης τότε επιτροπής για τη σύνταξη Σχεδίου Μεταλλευτικού Δικαίου του οποίου υπήρξε και ο θεμελιωτής των βάσεων όλων των περί αυτού ζητημάτων διακρινόμενος για την ευφυΐα και κρίση του.
Τον Δεκέμβριο του 1952 διορίσθηκε γενικός γραμματέας του Υπουργείου Βιομηχανίας, διορισμό τον οποίο όμως δεν αποδέχθηκε, παραμένοντας Γενικός Διευθυντής των Μεταλλείων του Υπουργείου Βιομηχανίας. Από τον Μάρτιο του 1953 ανέλαβε καθηγητής του Μεταλλευτικού Δικαίου και της Μεταλλευτικής Οικονομίας στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή.
Δημοσίευσε πληθώρα άρθρων, διατριβών και γνωμοδοτήσεων επί μεταλλευτικών θεμάτων σύμφωνα με τα οποία ομολογουμένως διαμορφώθηκε κατά το πλείστον η Διοικητική νομολογία ως και αυτή των Τακτικών Δικαστηρίων επί ομοίων ζητημάτων. Υπήρξε επίσης συνεργάτης του Νεώτερου Εγκυκλοπαιδικού Λεξικού Ηλίου, μέλος της Χριστιανικής Ένωσης Επιστημόνων, θέση από την οποία έκανε και πολλές διαλέξεις χριστιανοκοινωνικού περιεχομένου.
Ο Γεώργιος Ξυνόπουλος τιμήθηκε από την Πολιτεία όσο λίγοι. Τιμήθηκε από δύο Βασιλείς και από ένα πλήθος πνευματικών ιδρυμάτων ελληνικών και ξένων. Τα δε συγγράμματά του αποτελούν μέχρι σήμερα πολύτιμο οδηγό και κοινό κτήμα στην επιστήμη και στη πράξη των διοικητικών υπηρεσιών, δικαστηρίων και αστυνομικών Αρχών. Ο Γεώργιος Ξυνόπουλος πέθανε στην Αθήνα στις 25 Φεβρουαρίου του 1969.
Αδελφός του, (πρεσβύτερος), ήταν ο Νικόλαος Ξυνόπουλος ανώτατος δικαστικός λειτουργός.
Συγγραφικό έργο
Από το πλούσιο συγγραφικό του έργο που αποτελούν επιστημονικά συγγράμματα, γνωμοδοτήσεις, πορίσματα και ερμηνείες ξεχωρίζουν:
"Μελέτη περί Ναξίας σμύριδος" (1927)
"Θέματα Μεταλλευτικού Δικαίου" (1944)
"Ιστορία Μεταλλευτικού Δικαίου και πορίσματα εκ ταύτης" (1945)
"Σύστημα Μεταλλευτικού Δικαίου" (1954) κ.ά.
1970 - Μαρκ Ρόθκο, Λετονός ζωγράφος. (Marks Rotko, 25 Σεπτεμβρίου 1903 - 25 Φεβρουαρίου 1970)
Ανήκε στο ρεύμα αφηρημένης εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής αν και ο ίδιος πάντοτε αρνήθηκε οποιαδήποτε σχετική κατάταξη.
Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1903 στη Λετονία ως Μάρκους Ρόθκοβιτς. Αυτοκτόνησε σε ηλικία 66 ετών, στις 25 Φεβρουαρίου 1970.
Τα έργα του έχουν σημαντική εμπορική αξία. Το 2003 ένα έργο του του 1953, το "Homage to Matisse" (1953) πωλήθηκε προς 2,5 εκ. δολ. Αμερικής, σπάζοντας το ρεκόρ του πιο ακριβού πίνακα που πωλήθηκε σε πλειστηριασμό. Το ρεκόρ καταρρίφθηκε το 2007 με τον πίνακα "White Center (Yellow, Pink and Lavender on Rose)" (1950), επίσης του Ρόθκο, με τιμή $72,8 εκ. δολ. Αμερικής.
1979 - Χένριχ Φόκε, ήταν Γερμανός αεροπόρος. Αποτέλεσε πρωτοπόρο της αεροπορίας, ήταν συνιδρυτής των εταιρειών «Φόκε-Βουλφ» (Γερμανικά: «Focke-Wulf»).
Μαζί με τον Γκέοργκ Βουλφ και «Φόκε-Άχγκελις» (Γερμανικά: «Focke-Achgelis») μαζί με τον Γκερντ Άχγκελις, είναι γνωστό ως «πατέρα του ελικοπτέρου» και το αξονικό σύστημα πρόωσης τουρμπινοκινητήρα που δημιούργησε χρησιμοποιείται από τα περισσότερα είδη ελικοπτέρων στο κόσμο. (Henrich Focke, 8 Οκτωβρίου 1890 - 25 Φεβρουαρίου 1979).
1983 - Τένεσι Ουίλιαμς, φιλολογικό ψευδώνυμο του Τόμας Λανιέ Ουίλιαμς, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς.
Έγραψε ποιήματα, νουβέλες, θεατρικά έργα και παιχνίδια, ιστορίες και μυθιστορήματα. Κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1948 για το "Λεωφορείον ο Πόθος" και το 1955 για τη "Λυσσασμένη Γάτα". Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 30 γλώσσες, ενώ αποτελούν ιδιαίτερα δημοφιλείς παραστάσεις σε όλο τον κόσμο.
1990 - Αναστάσιος Χομπίτης, ήταν Κρητικός αξιωματικός της χωροφυλακής και συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο πρώτος πρόεδρος της Παγκρήτιας Ένωσης και Γενικός Διοικητής Κρήτης. (Ροδακινό Ρεθύμνου, 1895 - 25 Φεβρουαρίου 1990)
Καταγόταν από τα Σφακιά. Το 1914 πολέμησε εθελοντικά στον πόλεμο για τη Βόρεια Ήπειρο και εν συνεχεία στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Κατά την τελευταία κυβερνητική θητεία του Ελευθερίου Βενιζέλου υπήρξε υπασπιστής του ως αξιωματικός της χωροφυλακής. Το 1948 ανέλαβε Γενικός Διοικητής της Κρήτης. Παράλληλα, από το 1945 ως το 1956 διετέλεσε πρόεδρος της Παγκρήτιας Ένωσης και πρόεδρος της νεοσύστατης Παννησιωτικής Ενώσεως Αγώνα για την Απελευθέρωση της Κύπρου.
Τιμήθηκε από την Εκκλησία με το αξίωμα του πατριαρχικού οφικίου και από την Ακαδημία Αθηνών για τη δράση του υπέρ της Βορείου Ηπείρου.
1994 - Τριαντάφυλλος Σιαπέρας, ήταν Έλληνας σκακιστής. (1 Αυγούστου 1931 – 25 Φεβρουαρίου 1994)
Ασχολήθηκε όλη τη ζωή του με το σκάκι, ως παίκτης παρτίδων, ως συνθέτης προβλημάτων, ως δημοσιογράφος και ως συγγραφέας βιβλίων.ήταν Έλληνας σκακιστής. Ασχολήθηκε όλη τη ζωή του με το σκάκι, ως παίκτης παρτίδων, ως συνθέτης προβλημάτων, ως δημοσιογράφος και ως συγγραφέας βιβλίων.
Ήταν ένα σεμνό πρόσωπο, με εξαιρετική μνήμη και ευρύτητα γνώσεων. Αποτελούσε ίσως τη σημαντικότερη μορφή του σκακιού στην Ελλάδα.
Κατείχε το ρεκόρ στο τυφλό παιγνίδι (blind, μπλάιντ) στην Ελλάδα, με 6 σκακιέρες.
Ήταν ένα σεμνό πρόσωπο, με εξαιρετική μνήμη και ευρύτητα γνώσεων. Αποτελούσε ίσως τη σημαντικότερη μορφή του σκακιού στην Ελλάδα.
Κατείχε το ρεκόρ στο τυφλό παιγνίδι (blind, μπλάιντ) στην Ελλάδα, με 6 σκακιέρες.
1998 - Άκος Δασκαλόπουλος, Έλληνας ποιητής και στιχουργός
Ο Κυριάκος Δασκαλόπουλος, όπως ήταν ολόκληρο το όνομά του, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου του 1937. Ο πατέρας του ήταν υδραυλικός κι είχε άλλους δυο αδερφούς. Από μικρός διάβαζε πολύ ποίηση, λογοτεχνία, φιλοσοφία, δοκίμιο κλπ. Το 1962 διακρίθηκε σε ένα διαγωνισμό στιχουργικής, με το ποίημα Μέσα στα μαύρα σου μαλλιά.
Το βραβείο που κέρδισε ήταν να μελοποιήσει το ποίημα αυτό ο Μίκης Θεοδωράκης. Αυτό το 1ο τραγούδι του το αφιέρωσε στην Καίτη Κανδηλώρου με την οποία τότε ήταν ερωτευμένος. Στις 26 Ιουνίου του 1967, ο Άκος ενεπλάκη σε ένα σοβαρό τροχαίο, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε συγκρούστηκε με αυτό που οδηγούσε ο Αλέκος Ουδινότης, με αποτέλεσμα να εκπαραθυρωθεί απ' τη θέση του οδηγού και να τραυματιστεί πολύ βαριά. Θραύσματα γυαλιού μπήκαν στο αριστερό του μάτι και έχασε για πάντα την όρασή του από αυτό.
Τον επόμενο χρόνο (το 1968), απέκτησε ένα κόκκινο τρεχαντήρι, το οποίο ονόμασε Ψαριανή και μέσα σ' αυτό πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέχρι το 1982.
Το 1974 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Αυλιανού και έζησε μαζί της μέχρι το 1978 οπότε και χώρισαν. Εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές και έγραψε τους στίχους σε μεγάλο αριθμό τραγουδιών.
Πέθανε στις 25 Φεβρουαρίου του 1998 σε ηλικία μόλις 61 ετών και τάφηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
1999 - Γκλεν Θ. Σίμποργκ, Αμερικανός χημικός
Ο Γκλεν Θίοντορ Σίμποργκ (19 Απριλίου 1912 – 25 Φεβρουαρίου 1999) ήταν Αμερικανός πυρηνικός χημικός επιστήμονας, ο οποίος κέρδισε το 1951 το Βραβείο Νόμπελ Χημείας για «ανακαλύψεις στη Χημεία πάνω στα υπερουράνια στοιχεία», στη συμβολή που είχε στην ανακάλυψη και απομόνωση δέκα στοιχείων, και για την ανάπτυξη της ιδέας των ακτινιδών που οδήγησε στην τρέχουσα διάταξη της σειράς των ακτινιδών του περιοδικού πίνακα των στοιχείων. Ξόδεψε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως εκπαιδευτικός και ερευνητής επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Μπέρκλεϋ, όπου έγινε ο δεύτερος πρύτανης στην ιστορία του, και υπηρέτησε ως Καθηγητής.
Ο Σίμποργκ συμβούλεψε δέκα προέδρους, από τον Χάρι Σ. Τρούμαν έως τον Μπιλ Κλίντον, πάνω στην πυρηνική πολιτική. Ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1961 έως το 1971, όπου ώθησε την εμπορία της πυρηνικής ενέργειας και τις ειρηνικές εφαρρμογές της Πυρηνικής Επιστήμης. Σε όλη την σταδιοδρομία του, ο Σίμποργκ εργάστηκε για τον έλεγχο των όπλων.
2010 - Βύρων Θεοδωρόπουλος, Έλληνας διπλωμάτης και συγγραφέας
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε νομικά στο τμήμα νομικής του Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών. Εισήλθε στο διπλωματικό σώμα το 1946 και το 1955 τοποθετήθηκε πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία βίωσε τα γεγονότα των Σεπτεμβριανών. Διετέλεσε επίσης γενικός πρόξενος στην Αλεξάνδρεια και το 1965 έγινε διευθυντής τουρκικών και κυπριακών υποθέσεων. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε πρέσβης στον Καναδά καθώς και μόνιμος αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και το ΝΑΤΟ. Την περίοδο 1976 - 1981 χρημάτισε μόνιμος υπηρεσιακός γενικός γραμματέας του υπουργείου εξωτερικών και παράλληλα πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων για την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Από το διπλωματικό σώμα έφυγε το 1981 με τον τίτλο του πρέσβη επί τιμή. Μετά τη συνταξιοδότησή του ασχολήθηκε με την συγγραφή βιβλίων, το δε βιβλίο του Οι Τούρκοι και Εμείς (1988) βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Επίσης είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2009 προτάθηκε για την έδρα της Θεωρίας και Πρακτικής της Διπλωματίας της Ακαδημίας Αθηνών μαζί με τον Κώστα Αιλιανού χωρίς όμως να εκλεγεί κάποιος. Λίγο πριν την συνεδρίαση της Ακαδημίας, ο πρόεδρος της ένωσης συνταξιούχων διπλωματικών υπαλλήλων, πρέσβης Αλεξανδρής, ζήτησε να εκδοθεί ψήφισμα στήριξης υπέρ του Θεοδωρόπουλου συναντώντας την άρνηση της συνέλευσης. Μετά το πέρας της εκλογής ο Θεοδωρόπουλος κατηγόρησε σε κάποια άλλη εκδήλωση τον Κωστή Στεφανόπουλο, σύμφωνα πάντα με επιστολή του τελευταίου, ότι τον κυνηγάει με όλους τους τρόπους. Ο Κωστής Στεφανόπουλος στην ίδια επιστολή του σε ημερήσια εφημερίδα διέψευσε ότι παρενέβη στην διαδικασία εκλογής για την πλήρωση της κενής έδρας της Ακαδημίας Αθηνών υπέρ του Αιλιανού.
Απεβίωσε στις 25 Φεβρουαρίου 2010 στην Αθήνα. Δηλώσεις σχετικά με τον θάνατό του έκαναν ο υπουργός εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας, καθώς και η Ντόρα Μπακογιάννη.
2010 - Δημήτριος Γκλαβάς, Έλληνας δημοσιογράφος
Ο Δημήτριος Γκλαβάς (Πάτρα, 1926 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 2010) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, πρόεδρος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ).
Πολέμησε στην αντίσταση κατά των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών και αργότερα εξορίστηκε στη Μακρόνησο λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων. Μετά την εξορία του, τελείωσε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή Αθηνών. Επιδόθηκε στη δημοσιογραφία, στο πολιτικό, εκπαιδευτικό και ελεύθερο ρεπορτάζ. Εργάστηκε στο ραδιόφωνο (ΕΙΡ) και σε πολλές εφημερίδες, όπως «Αθηναϊκή», «Εξπρές», «Νέα Πολιτεία» και «Ελευθεροτυπία».
Εκλέχθηκε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, ενώ πρωτοστάτησε και στην ίδρυση της ΠΟΕΣΥ, της οποίας διατέλεσε πρόεδρος από ιδρύσεώς της μέχρι και το 2004.
Στην δεύτερη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου διατέλεσε υπηρεσιακός υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης από τις 2 Ιουνίου 1989 ως τις 2 Ιουλίου 1989.
Πέθανε τον Φεβρουάριο του 2010, σε ηλικία 84 ετών, και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
2012 - Έρλαντ Γιόσεφσον, Σουηδός ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης
Ο Έρλαντ Γιόζεφσον (Erland Josephson, 1923-2012) υπήρξε Σουηδός ηθοποιός και συγγραφέας. Παππούς του ήταν ο σημαντικός Σουηδός ζωγράφος Ερνστ Γιόσεφσον. Γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου 1923 στην Στοκχόλμη. Σπουδαιότερες εμφανίσεις του ήταν σε έργα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, του Αντρέι Ταρκόφσκι και του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Διετέλεσε διευθυντής του βασιλικού δραματικού θεάτρου της Στοκχόλμης το διάστημα 1966 - 1975. Έχει γράψει μυθιστορήματα, μικρές ιστορίες, ποιήματα και ένα δράμα. Απεβίωσε στις 25 Φεβρουαρίου 2012.
2014 - Πάκο ντε Λουθία, Ισπανός κιθαρίστας
Ο Πάκο ντε Λουθία (Paco de Lucía, 21 Δεκεμβρίου 1947 — 25 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Ισπανός αριστοτέχνης του φλαμένκο, κιθαρίστας και συνθέτης.
Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες παγκοσμίως και ως ο καλύτερος κιθαρίστας στο είδος του φλαμένκο. Είχε αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία και δύναμη στο δεξί χέρι και μπορούσε να εκτελεί εξαιρετικά γρήγορα και "καθαρά" picados.
2015 - Μπάμπης Δρόσος, Έλληνας ποδοσφαιριστής
Ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Δρόσος (Θησείο, 19 Μαρτίου 1927 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 2015) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός.
Ο Χαράλαμπος (Μπάμπης) Δρόσος (Θησείο, 19 Μαρτίου 1927 - Αθήνα, 25 Φεβρουαρίου 2015) ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός.
2017 - Μπιλ Πάξτον, Αμερικανός ηθοποιός
Ο Μπιλ Πάξτον (αγγλικά: William "Bill" Paxton, 17 Μαΐου 1955 – 25 Φεβρουαρίου 2017) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Συμμετείχε σε πολλές ταινίες, μεταξύ των οποίων οι ταινίες Άλιενς: Η επιστροφή (1986), Ο Κυνηγός 2 (1990), Αληθινά Ψέματα (1994), και Απόλλων 13 (1995).
Ο Πάξτον γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή Φορτ Ουόρθ του Τέξας. Ο πατέρας του ήταν επιχειρηματίας, καθώς και ασχολούνταν περιστασιακά με την ηθοποιία. Σπούδασε στο Αμερικανικό διεθνές πανεπιστήμιο του Ρίτσμοντ στο Λονδίνο, και επιστρέφοντας στο Τέξας άρχισε να ασχολείται με το γύρισμα ταινιών μικρού μήκους μαζί με φίλους του.
Μια από τις πρώτες συμμετοχές του σε κινηματογραφικές ταινίες ήταν ο ρόλος του στην ταινία Ο Εξολοθρευτής (1984), και το 1986 ακολούθησε ο ρόλος που τον έκανε ευρύτερα γνωστό κατά τα πρώτα στάδια της σταδιοδρομίας του στο Άλιενς: Η επιστροφή για τον οποίο έλαβε το βραβείο Saturn ως καλύτερος ηθοποιός σε δευτερεύοντα ρόλο. Κατά τα επόμενα χρόνια, είχε συμμετοχές σε ταινίες υψηλού προϋπολογισμού, όπως το Αληθινά Ψέματα (1994) και το Τιτανικός (1997) του Τζέιμς Κάμερον, το Απόλλων 13 (1995), για την οποία κέρδισε το βραβείο του αμερικανικού σωματείου ηθοποιών για εξαιρετική ερμηνεία, και αρκετά αργότερα το Στα όρια του αύριο[12] (2014). Γνώρισε επιτυχία ως πρωταγωνιστής στις ταινίες Τουίστερ (1996) και Ένα Απλό Σχέδιο (1998).
Ως προς τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του, έλαβε από 2 υποψηφιότητες για το βραβείο Έμμυ και βραβείο Satellite για την σειρά Big Love (2006–2011) στην οποία είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Υποψηφιότητα Έμμυ έλαβε επίσης για την ερμηνεία του στην τηλεοπτική σειρά Hatfields & McCoys (2012) μαζί με τον Κέβιν Κόστνερ.
Υπήρξε σκηνοθέτης μικρών ταινιών κατά την περίοδο 1980–1981, ενώ αρκετά αργότερα σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε μαζί με τον Μάθιου Μακόναχι στο μεταφυσικό θρίλερ Το Σπίτι του Τρόμου (2001), ταινία η οποία είχε θετική υποδοχή από κοινό και τους κριτικούς κινηματογράφου.
Η τελευταία ταινία στην οποία συμμετείχε ήταν το The Circle (2017).
Πέθανε στις 25 Φεβρουαρίου του 2017, μετά από επιπλοκές που ακολούθησαν εγχείρηση καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε.
Σαν σήμερα 23 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| | Εμφανίσεις: 1816
Σαν σήμερα 23 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίου Πολυκάρπου Ιερομάρτυρος, (Πολύκαρπος, Πολυκάρπης, Πολυκαρπία, Πολυκάρπη, Πολυκαρπίτσα, Πολυκαρπούλα)
Οσίου Πολυχρονίου, (Πολυχρόνης, Πολυχρόνιος, Χρόνης, Πολυχρονία, Πολυχρονούλα *)
23 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
303: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός διατάσσει την καταστροφή του χριστιανικού ναού της Νικομήδειας. Είναι επί της ουσίας η πρώτη πράξη του οκταετούς διωγμού των Χριστιανών από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό.
532: Θεμελιώνεται από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό ο ναός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, έργο των αρχιτεκτόνων Ανθέμιου και Ισιδώρου, μετά την καταστροφή του παλαιότερου κατά τη Στάση του Νίκα.
1455: Ο εφευρέτης της τυπογραφίας, Ιωάννης Γουτεμβέργιος, τυπώνει το πρώτο βιβλίο, τη Βίβλο.
1820: Οι βρετανικές αρχές ξεσκεπάζουν τη "συνωμοσία της Κέιτο Στριτ". Ο Άρθρουρ Θρίστλγουντ κατηγορείται και εκτελείται ως ο "εγκέφαλος" του σχεδίου, που είχε στόχο τη δολοφονία μελών του υπουργικού συμβουλίου.
1836: Επανάσταση του Τέξας: Αρχίζει η μάχη του Άλαμο στο Σαν Αντόνιο του Τέξας.
1839: Θεμελιώνεται το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, βάσει σχεδίων του Δανού αρχιτέκτονα Hans Christian Hansen.
1847: Αμερικανομεξικανικός πόλεμος: Τα αμερικανικά στρατεύματα του στρατηγού και μελλοντικού προέδρου Ζαχαρία Τέιλορ νικούν το μεξικανικό στρατό στη μάχη του Μπουένα Βίστα.
1861: Ο Αμερικανός πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν φτάνει μυστικά στην Ουάσιγκτον, έπειτα από μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ.
1870: Εποχή ανασυγκρότησης: τελειώνει ο μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο στρατιωτικός έλεγχος του Μισισίπι και η πολιτεία επανεντάσσεται στην Ένωση.
1874: Ο Βρετανός Γουόλτερ Γουίνφιλντ πατεντάρει το άθλημα της "σφαιριστικής", γνωστού πια ως τένις σε χόρτο.
1886: Οι Times του Λονδίνου δημοσιεύουν για πρώτη φορά στον κόσμο μικρή αγγελία.
1887: Η γαλλική Ριβιέρα πλήττεται από ισχυρή σεισμική δόνηση. Τουλάχιστον 2.000 άνθρωποι βρίσκουν το θάνατο στα ερείπια.
1893: Ο Ρούντολφ Ντίζελ κατοχυρώνει νομικά την εφεύρεση της μηχανής ντίζελ.
1898: Ο Εμίλ Ζολά καταδικάζεται σε φυλάκιση μετά τη συγγραφή του «Κατηγορώ» του, μια επιστολή με την οποία κατηγορεί τη γαλλική κυβέρνηση για αντισημιτισμό και για την άδικη καταδίκη του λοχαγού, Άλφρεντ Ντρέιφους για κατασκοπεία.
1900: Στη Νότια Αφρική κι ενόσω ο πόλεμος των Μπόερς βρίσκεται σε εξέλιξη, οι βρετανικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν στη μάχη του Χαρτ Χιλ, τα στρατεύματα των Μπόερς.
1902: Ο πρίγκιπας Ερρίκος της Πρωσίας επισκέπτεται τις ΗΠΑ ως αντιπρόσωπος του αυτοκράτορα αδελφού του.
1903: Η Κούβα υπενοικιάζει επ’ αόριστον στις Ηνωμένες Πολιτείες την ακτή του Γουαντάναμο. Σήμερα εκεί στεγάζεται το στρατόπεδο κράτησης υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες εις βάρος των ΗΠΑ.
1905: Ο δικηγόρος του Σικάγο Πωλ Χάρρις και τρεις άλλοι επιχειρηματίες συναντιούνται για μεσημεριανό γεύμα και ιδρύουν το Ρόταρυ, την πρώτη λέσχη υπηρεσιών στον κόσμο.
1909: Στην Τουρκία, ο Κιαμίλ Πασάς χάνει το αξίωμά του και εκδιώκεται από την εθνικιστική Βουλή.
1910: Κινεζικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Λάσα του Θιβέτ, εξαναγκάζοντας τον Δαλάι Λάμα να αναχωρήσει για την Ινδία.
1914: Ο Χένρι Φορντ, ο ιδιοκτήτης της ομώνυμης αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, καθιερώνει το κατώτατο ημερομίσθιο ύψους πέντε δολαρίων για οκτάωρη εργασία, στα εργοστάσια του.
1915: Κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου, η βύθιση των αμερικανικών πλοίων "Καρίμπ" και "Έβελιν", στα ανοιχτά των γερμανικών ακτών και ο τορπιλισμός του νορβηγικού "Ρεγκίν" κλιμακώνουν τις γερμανικές επιθέσεις.
1917: Ξεσπά στην Αγία Πετρούπολη η Φεβρουαριανή Επανάσταση, που θα οδηγήσει στις 2 Μαρτίου του 1917 στην πτώση του Τσάρου και τον τερματισμό της χιλιόχρονης βασιλείας στη Ρωσία.
1918: Μέρα του Κόκκινου Στρατού. Είχε προηγηθεί Διάταγμα της Προσωρινής Εργατοαγροτικής Κυβέρνησης (Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού) στις 18/1/1918 για τη δημιουργία του Κόκκινου Στρατού Εργατών – Αγροτών σε εθελοντική βάση. Οι πρώτες μονάδες του νέου επαναστατικού στρατού διακρίθηκαν αμέσως στη μάχη κατά των Γερμανών στις τοποθεσίες Νάρβα και Πσκοβ. Η μέρα που δόθηκαν αυτές οι μάχες ορίστηκε τιμητικά ως Μέρα του Κόκκινου Στρατού.
1919: Ορίζεται η γερμανική κυβέρνηση του Ράιχ, με καγκελάριο τον Φίλιπ Σάιντεμαν και αντικαγκελάριο τον Όιγκεν Σίφερ.
1927: Ο Γερμανός φυσικός Βέρνερ Χάιζενμπεργκ με επιστολή του προς τον συνάδελφό του Βόλφγκανγκ Πάουλι διατυπώνει πρώτος την «Αρχή της Απροσδιοριστίας», η οποία έδωσε μια νέα ερμηνεία για τη σταθερότητα της ύλης.
1933: Αρχίζει η κατασκευή της γιγάντιας γέφυρας Γκόλντεν Γκέιτ, στο Σαν Φρανσίσκο των Η.Π.Α.
1934: Ο Λεοπόλδος Γ γίνεται βασιλιάς του Βελγίου.
1935: Η Παραγουάη αποχωρεί από την Κοινωνία των Εθνών.
1939: Η Αμερικανική Ένωση για την Προώθηση της Επιστήμης κλείνει τα εργαστήριά της για τους επισκέπτες από ολοκληρωτικά καθεστώτα.
1940: Η Ντίσνεϊ παρουσιάζει την ταινία κινουμένων σχεδίων "Πινόκιο", που βασίζεται στο ομώνυμο γνωστό παραμύθι του Κάρλο Κολόντι.
1941: Για πρώτη φορά παράγεται και απομονώνεται πλουτώνιο από τον δρ. Γκλεν Τ. Σίμποργκ.
1941: Το ελληνικό υποβρύχιο Νηρεύς, υπό τον Πλοίαρχο Βεροιόπουλο, βυθίζει στην Αδριατική μεγάλο ιταλικό εμπορικό σκάφος που συνοδευόταν από δύο αντιτορπιλικά.
1942: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι πρώτες βόμβες του Άξονα πέφτουν σε έδαφος των ΗΠΑ, πλήττοντας πετρελαιοπηγή στην Καλιφόρνια.
1943: Ιδρύεται στην Αθήνα η Εθνική Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (Ε.Π.Ο.Ν.). Θα αναλάβει σημαντική δράση την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Στην ιδρυτική Συνδιάσκεψη της ΕΠΟΝ, που έλαβε χώρα στην Αθήνα, μετείχαν οι εξής οργανώσεις νέων: Η Αγροτική Νεολαία Ελλάδος, η Ενιαία Εθνικοαπελευθερωτική Εργατοϋπαλληλική Νεολαία, η Ενιαία Μαθητική Νεολαία, η Ενωση Νέων Αγωνιστών Ρούμελης, ο Θεσσαλικός Ιερός Λόχος, η Λαϊκή Επαναστατική Νεολαία, η «Λεύτερη Νέα», η Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδος (ΟΚΝΕ), η Σοσιαλιστική Επαναστατική Πρωτοπορία Ελλάδος και η Φιλική Εταιρεία Νέων.
1943: Οι Γερμανοί κατακτητές ανακοινώνουν την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσουν σε καταναγκαστικά έργα.
1944: Ο Ιωσήφ Στάλιν διαλύει τη Δημοκρατία της Τσετσενίας και εξαναγκάζει ένα εκατομμύριο Τσετσένους να εγκαταλείψουν τη χώρα, κατηγορώντας τους για συνεργασία με τη ναζιστική Γερμανία.
1944: Τμήμα του Μηχανικού του ΕΛΑΣ Νοτίου Ολύμπου ανατινάζει την ταχεία γερμανική αμαξοστοιχία αρ. 53 με αποτέλεσμα το θάνατο 450 Γερμανών, εκ των οποίων το 1/3 ήταν αξιωματικοί.
1945: Κατά τη διάρκεια της Μάχης της Ιβοζίμα μεταξύ Αμερικανών και Ιαπώνων, μία ομάδα αμερικανών πεζοναυτών φτάνει στην κορυφή του όρους Σουριμπάτσι και υψώνει την αμερικανική σημαία. Η φωτογραφία του Τζο Ρόζενταλ θα μείνει κλασική στο είδος της και θα βραβευτεί με Πούλιτζερ.
1945: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: συνθηκολόγηση της γερμανικής φρουράς στο Πόζναν. Η πόλη απελευθερώνεται από τις σοβιετικές και πολωνικές δυνάμεις.
1945: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: η γερμανική πόλη Πφόρτσχαϊμ ισοπεδώνεται σε μία επιδρομή 379 βρετανικών βομβαρδιστικών.
1947: Ιδρύεται ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης.
1948: Τμήματα του ΔΣΕ Πελοποννήσου μπαίνουν στο Γύθειο και απελευθερώνουν από τις φυλακές 25 πολιτικούς κρατούμενους.
1949: Ο Δημοκρατικός Στρατός ηττάται κατά την επιχείρησή του εναντίον της Φλώρινας.
1950: Το Κόμμα των Εργατικών κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές στη Βρετανία.
1952: Το ΝΑΤΟ συμφωνεί να συγκεντρώσει 50 στρατιωτικές μεραρχίες στη Δυτική Ευρώπη μέχρι το τέλος του χρόνου.
1953: Η Ελλάδα, η Γιουγκοσλαβία και η Τουρκία υπογράφουν αμυντική συμφωνία πενταετούς διάρκειας.
1954: Πραγματοποιείται ο πρώτος μαζικός εμβολιασμός κατά της πολιομυελίτιδας, σε παιδιά, στο Πίτσμπουργκ, της Πενσιλβάνια, των Η.Π.Α.
1958: Κουβανοί αντάρτες απάγουν τον Αργεντινό πρωταθλητή αγώνων ταχύτητας Χουάν Μανουέλ Φανχιό.
1960: Συγχωνεύονται τα ελληνικά σιδηροδρομικά δίκτυα των Σ.Ε.Κ. και Σ.Π.Α.Π. και καταργούνται δευτερεύουσες γραμμές.
1961: Βλέπουν το φως στοιχεία σύμφωνα τα οποία, μέσα σε διάστημα δέκα ετών, 350.000 Έλληνες εγκατέλειψαν τις επαρχίες, για την Αθήνα.
1963: Συλλαμβάνονται στη Γαλλία, εννέα άτομα με την κατηγορία της συνωμοσίας, που είχε ως στόχο τη δολοφονία του Προέδρου Σαρλ ντε Γκολ.
1965: Την εξάντληση της κυβερνητικής τετραετίας εξαγγέλλει στη Βουλή ο Γεώργιος Παπανδρέου αντικρούοντας παράλληλα τις καταγγελίες της Ε.Ρ.Ε. ότι επιτρέπει κομμουνιστική διείσδυση, εξηγώντας ότι στόχος της Ένωσης Κέντρου είναι "να στειρώσει τας πηγάς του Κομμουνισμού" με κοινωνική πολιτική και όχι με αστυνομικές μεθόδους.
1966: Στη Συρία, ο Σαλάχ Τζαντίντ, μέλος του κόμματος Μπάαθ, ηγείται ενός εσωκομματικού στρατιωτικού πραξικοπήματος που αντικαθιστά την προηγούμενη κυβέρνηση του στρατηγού Αλ Χαφέζ, επίσης μέλος του κόμματος Μπάαθ.
1966: 1.500 τηλεοπτικοί δέκτες λαμβάνουν το πρώτο κανονικό πρόγραμμα του ΕΙΡ, της σημερινής ΝΕΡΙΤ. Πρώτη εκφωνήτρια, η Ελένη Κυπραίου.
1966: Στη Συρία, η νόμιμη κυβέρνηση ανατρέπεται από πραξικοπηματίες.
1968: Ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν των Philadelphia 76ers γίνεται ο πρώτος επαγγελματίας παίκτης του μπάσκετ, που σημειώνει πάνω από 25.000 πόντους στην καριέρα του.
1969: Ο πρώην βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας Ιμπν Σαούντ ΣΤ πεθαίνει εξόριστος στην Ελλάδα, σε ηλικία 67 ετών.
1973: Οι φοιτητές, που έχουν εξεγερθεί κατά της Χούντας των συνταγματαρχών, καταλαμβάνουν τη Νομική.
1974: Τα μουσουλμανικά έθνη καταγγέλλουν στον ΟΗΕ την αμερικανική βοήθεια προς το Ισραήλ και ζητούν να αποσυρθούν τα στρατεύματα από τα κατεχόμενα εδάφη.
1978: Το μουσικό άλμπουμ "Rumors", το 12ο του συγκροτήματος των Fleetwood Mac ανακηρύσσεται από τα βραβεία Γκράμι, ως το Καλύτερο Άλμπουμ της χρονιάς.
1979: Η Βρετανία, μετά τις Η.Π.Α. και τη Ρωσία, αναγνωρίζει τη νέα κυβέρνηση του Μπαζαργκάν, στο Ιράν.
1980: Ο ανώτατος θρησκευτικός και πολιτικός ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Ρουχολάχ Μουσαβί Χομεϊνί ανακοινώνει ότι το ιρανικό κοινοβούλιο θα είναι αυτό θα κρίνει την τύχη των ομήρων από την αμερικανική πρεσβεία της Τεχεράνης.
1981: Στις 6.20 το απόγευμα, μέσα στην αίθουσα της ισπανικής Βουλής εκδηλώνεται το πραξικόπημα – οπερέτα με επικεφαλής τον αντισυνταγματάρχη της Πολιτοφυλακής Αντόνιο Τεχέρο, που ανεβαίνει στο βήμα και κολλά το περίστροφό του στον κρόταφο του προέδρου του Κοινοβουλίου. Μετά από λίγες ώρες οι πλήρως απομονωμένοι πραξικοπηματίες παραδίδονται.
1982: Το 52% του πληθυσμού της Δανίας λέει "όχι" στην ΕΟΚ, στο πλαίσιο σχετικού δημοψηφίσματος.
1986: Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ των Λ.Α. Λέικερς γίνεται ο πρώτος παίκτης σε συμμετοχές, όταν εμφανίζεται στο 1304ο του αγώνα.
1987: Οι επιστήμονες παρατηρούν ένα σουπερνόβα στο Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος.
1989: Απελευθερώνεται έπειτα από καταβολή λύτρων ύψους τριών εκατομμυρίων μάρκων, ο Βέλγος πρώην πρωθυπουργός Πολ Βάντεν Μπόινατς.
1991: Στην Ταϊλάνδη, οι Ένοπλες Δυνάμεις κηρύσσουν στρατιωτικό νόμο, ανατρέποντας με πραξικόπημα τον πρωθυπουργό Σοονόβαν.
1991: Συμμαχικές στρατιωτικές δυνάμεις διασχίζουν τα σύνορα της Σαουδικής Αραβίας και εισέρχονται στο Ιράκ, σηματοδοτώντας την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων επί ιρακινού εδάφους στον Πολέμου στον Κόλπο.
1993: Δημοσκόπηση καταγράφει ότι, το 54% των Ισραηλινών συμφωνεί με τις εδαφικές παραχωρήσεις τμήματος των υψιπέδων του Γκολάν στη Συρία.
1994: Η Αλβανία υπογράφει τη συμφωνία του ΝΑΤΟ "Συνεταιρισμός για την Ειρήνη".
1995: Στις ΗΠΑ, ο χρυσός Ολυμπιονίκης Γκρεγκ Λουγκάνις, 35 ετών, αποκαλύπτει ότι, έχει προσβληθεί από AIDS και πως το γνώριζε ήδη από το 1988, πριν από την Ολυμπιάδα της Σεούλ.
1996: Το πρακτορείο ειδήσεων Associated Press μεταδίδει πως στη διάρκεια έρευνας για την προ πέντε ετών δολοφονία, στις Μπαχάμες, του 37χρονου Φίλιπ Κόλι και της 26χρονης φίλης του, ένας αστυνομικός, φίλος του Κόλι, κατέθεσε, πως ο Ντόμινικ Γουίλκινς είχε πληρώσει 100 χιλ. δολάρια στον Κόλι για ποσότητα κοκαΐνης, ο οποίος όμως τον εξαπάτησε. Το Γραφείο Ασφαλείας του ΝΒΑ ασχολήθηκε το 1992 με αυτές τις πληροφορίες, αλλά δεν βρήκε κάτι ενοχοποιητικό σε βάρος του Γουίλκινς.
1996: Εκτελείται ο κατά συρροή δολοφόνος Γουίλιαμ Μπόνιν, γνωστός ως «Freeway Killer». Θεωρείται υπεύθυνος για τουλάχιστον 20 δολοφονίες.
1997: Η ταινία «Η Λίστα του Σίντλερ» γίνεται η πρώτη ταινία, που προβάλλεται από αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο. Η ταινία προβλήθηκε στο NBC, χωρίς διαλείμματα για διαφημίσεις.
1998: Ανεμοστρόβιλοι προκαλούν το θάνατο 42 ανθρώπων στην κεντρική Καλιφόρνια.
1998: Με «φατβά» του ο Οσάμα Μπιν Λάντεν κηρύσσει ιερό πόλεμο κατά των Εβραίων και τον «Σταυροφόρων» εννοώντας τους Ευρωπαίους και Αμερικάνους.
1999: Χιονοστιβάδα καταστρέφει το χωριό Γκαϊτούρ στην Αυστρία και σκοτώνει 31 άτομα.
1999: Σε δικαστήριο της Άγκυρας ο ηγέτης των Κούρδων, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, κατηγορείται και επισήμως για προδοσία.
2000: Στον φιλικό αγώνα Ολλανδία – Γερμανία, που διεξάγεται στο Άμστερνταμ Αρένα, ο 39χρονος Λόθαρ Ματέους πραγματοποιεί παγκόσμιο ρεκόρ με την 144η συμμετοχή του στην Εθνική Γερμανίας, ξεπερνώντας τον Σουηδό τερματοφύλακα Τόμας Ραβέλι.
2005: Οι Γάλλοι νομοθέτες υπερψηφίζουν το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο της αποικιοκρατίας, το οποίο επιβάλλει στο εκπαιδευτικό προσωπικό της χώρας να διδάσκει «τις θετικές αξίες της αποικιοκρατίας». Μετά από δημόσια κατακραυγή το νομοσχέδιο αποσύρεται σταδιακά από το 2006.
2012: Άγνωστοι ανατινάζουν το αρτοποιείο του διαιτητή Πέτρου Κωνσταντινέα στην Καλαμάτα. Το κατάστημα του διαιτητή και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος γλιτώνει στην κυριολεξία από θαύμα, καταστρέφεται ολοσχερώς, ενώ ζημιές προκαλούνται και στα διπλανά καταστήματα και σε αυτοκίνητα που είναι σταθμευμένα κοντά.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1417 - Πάπας Παύλος Β΄.
1443 - Ματθαίος Κορβίνος, βασιλιάς της Ουγγαρίας.
1817 - Τζωρτζ Φρέντερικ Ουώτς, Άγγλος ζωγράφος και γλύπτης.
Ο Τζωρτζ Φρέντερικ Ουώτς (George Frederic Watts, Λονδίνο, 23 Φεβρουαρίου 1817 – Κόμπτον, Σάρεϋ, Αγγλία, 1 Ιουλίου 1904), Μέλος του Τάγματος της Αξίας (Order of Merit) ήταν Άγγλος ζωγράφος και γλύπτης της Βικτωριανής εποχής και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του κινήματος του Συμβολισμού στην Αγγλία. Από την ηλικία ακόμη των είκοσι χρόνων του, εξέθετε κατά καιρούς έργα του στη Βασιλική Ακαδημία. Κέρδισε δυο φορές σε διαγωνισμό για τη διακόσμηση του Βρετανικού Κοινοβουλίου – της Βουλής των Λόρδων και της Βουλής των Κοινοτήτων.
Μολονότι οι τοιχογραφίες που σχεδίασε για το Κοινοβούλιο δεν υλοποιήθηκαν, με τα χρήματα του βραβείου μπόρεσε να επισκεφτεί τη Φλωρεντία το 1834 και τη Ρώμη και τη Νάπολη μεταξύ 1843 και 1847. Εκεί μελέτησε τους Ιταλούς ζωγράφους της Αναγέννησης, η επίδραση των οποίων είναι εμφανής στο έργο του και κυρίως του Τιτσιάνο.
1879 - Καζιμίρ Μαλέβιτς, Ρώσος ζωγράφος.
Ο Καζιμίρ Μαλέβιτς (23 Φεβρουαρίου 1879 - 15 Μαΐου 1935) ήταν Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός, που γεννήθηκε από γονείς πολωνικής καταγωγής. Υπήρξε πρωτοπόρος της γεωμετρικής αφηρημένης τέχνης και ο δημιουργός των Avant-garde κινημάτων του Σουπρεματισμού και του Κονστρουκτιβισμού.
1883 - Καρλ Γιάσπερς, Γερμανός ψυχίατρος και φιλόσοφος.
Ο Καρλ Γιάσπερ (Karl Theodor Jaspers, 23 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Φεβρουαρίου 1969) ήταν Γερμανός υπαρξιστής φιλόσοφος και ψυχοπαθολόγος.
Ο Καρλ Γιάσπερς γεννήθηκε στο Όλντενμπουργκ της Γερμανίας. Είναι ο μόνος από τις σημαντικές φυσιογνωμίες του προναζιστικού πνευματικού κόσμου που συμμετείχε ενεργά στις μεταπολεμικές συζητήσεις και είναι γνωστότερος για την ανεπανάληπτη συμβολή το με το δοκίμιό του: Τo ζήτημα της γερμανικής ενοχής, που εκδόθηκε το 1946.
1884 - Κάζιμιρ Φουνκ, Πολωνός βιοχημικός.
Ο Καζίμιερς Φουνκ (Kazimierz Funk, 23 Φεβρουαρίου 1884 – 19 Νοεμβρίου 1967), κοινώς Κάζιμιρ Φουνκ, ήταν Πολωνός βιοχημικός ο οποίος γενικά θεωρείται από τους πρώτους επιστήμονες που διατύπωσαν την έννοια των βιταμινών το 1912, τις οποίες ο ίδιος αποκαλούσε ζωτικής σημασίας αμίνες ή βιταμίνες.
Γιος δερματολόγου, ο Κάζιμιρ Φουνκ γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1884, σπούδασε στη Βέρνη της Ελβετίας όπου και απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα από το πανεπιστήμιο της Βέρνης, και εργάστηκε στην Ευρώπη στο Ινστιτούτο Παστέρ της Γαλλίας, στο δημοτικό νοσοκομείο του Βισμπάντεν στη Γερμανία, στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και το ινστιτούτο Λίστερ στο Λονδίνο, πριν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ το 1915, όπου κατείχε διάφορες βιομηχανικές και πανεπιστημιακές θέσεις στη Νέα Υόρκη. Πέντε χρόνια αργότερα έγινε και πολιτογραφημένος πολίτης των ΗΠΑ. Επέστρεψε στη Βαρσοβία το 1923, αλλά, λόγω της αβέβαιης πολιτικής κατάστασης της χώρας, το 1927 πήγε στο Παρίσι, όπου ίδρυσε ένα ερευνητικό ίδρυμα, το Κάσα Μπιοκέμικα. Με τη γερμανική εισβολή στην Γαλλία στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1939, ο Φουνκ επέστρεψε στις ΗΠΑ όπου και έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
1889 - Βίκτορ Φλέμινγκ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Βίκτορ Φλέμινγκ (Victor Lonzo Fleming, 23 Φεβρουαρίου 1889 - 6 Ιανουαρίου 1949) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και παραγωγός, βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του 1939 Όσα Παίρνει ο Άνεμος (Gone With the Wind). Την ίδια χρονιά με το Όσα Παίρνει ο Άνεμος ο Φλέμινγκ γύρισε άλλη μια ταινία που έχει λάβει θρυλική υπόσταση, το μιούζικαλ Ο Μάγος του Οζ (The Wizard of Oz, 1939).
1899 - Έριχ Κέστνερ, Γερμανός συγγραφέας.
Ο Έριχ Κέστνερ (Emil Erich Kästner, Δρέσδη, 23 Φεβρουαρίου 1899 - Μόναχο, 29 Ιουλίου 1974) ήταν Γερμανός συγγραφέας, εκδότης και σεναριογράφος. Έγινε γνωστός ιδιαίτερα από τα παιδικά του έργα όπως ο Αιμίλιος και οι Ντετέκτιβ, Η διπλή Λόττε και Η τάξη που πετάει. Έγραψε επίσης πολλά κείμενα σατυρικού και κοινωνικοκριτικού περιεχομένου.
Η οικογένεια του ήταν μια από τις μικροαστικές οικογένειες της Δρέσδης και κατοικούσε στην οδό Κένιγκσμπρυκε, στο Νόιστατ (Δρέσδη). Πολύ κοντά στην οδό αυτή, στο ισόγειο της βίλας του θείου του, βρίσκεται σήμερα το Μουσείο Έριχ Κέστνερ. Πολλά έργα του έγιναν κινηματογραφικές παραγωγές, άλλα μεταφέρθηκαν στο θέατρο.
Πολλά βιβλία του, μεταξύ των οποίων και έργα του για παιδιά έγιναν παρανάλωμα του πυρός στις 10 Μαΐου του 1933, όταν το ναζιστικό καθεστώς προχώρησε στο "Ολοκαύτωμα των Βιβλίων", στην πλατεία Όπερας του Βερολίνου: Με πρωτοστάτες τους φοιτητές που είχαν προσχωρήσει στις γραμμές των Ναζί, 20.000 βιβλία συγγραφέων κάηκαν, χαρακτηριζόμενα ως αντιγερμανικά. Ο Έριχ Κέστνερ ήταν μάλιστα αυτόπτης μάρτυρας της πυράς εκείνο το βράδυ στην πλατεία της Όπερας: «Βρισκόμουν μπροστά από το Πανεπιστήμιο, ανάμεσα σε φοιτητές, το άνθος του έθνους μας, με ναζιστικές στολές, και έβλεπα τα βιβλία μας να γίνονται παρανάλωμα του πυρός» έγραψε αργότερα.Μην μπορώντας να διαφύγει, ο Έριχ Κέστνερ παρέμεινε στη ναζιστική Γερμανία, όπου και υπέστη σκληρή λογοκρισία και απαγόρευση της έκδοσης των έργων του.
1899 - Νόρμαν Τόρογκ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Νόρμαν Τόρογκ (Norman Rae Taurog, 23 Φεβρουαρίου 1899 - 7 Απριλίου 1981) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία Skippy του 1931. Είναι μέχρι και σήμερα ο σκηνοθέτης που κέρδισε ποτέ το εν λόγω βραβείο σε μικρότερη ηλικία. Ο Τόρογκ γύρισε 180 ταινίες με σημαντικότερες τις: Νανούρισμα (A Bedtime Story, 1933), Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ (The Adventures of Tom Sawyer, 1938), Αδέσποτα νιάτα (Boys Town, 1938) για το οποίο προτάθηκε για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Ο νεαρός Τομ Έντισον (Young Tom Edison) και Τα συνεταιράκια (Pardners, 1956).
Σκηνοθέτησε μερικούς από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του εικοστού αιώνα όπως τον Σπένσερ Τρέισι, τον Μίκι Ρούνεϊ, την Τζούντι Γκάρλαντ, τον Φρεντ Ασταίρ, τον Τζιν Κέλι, την Ντέμπορα Κερ, τον Ντιν Μάρτιν και τον Τζέρι Λιούις. Σκηνοθέτησε επίσης τον Έλβις Πρίσλεϊ σε εννιά ταινίες. Για την προσφορά του στην 7η τέχνη ο Τόρογκ έχει το δικό του αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ.
1907 - Πολυχρόνης Πολυχρονίδης, Έλληνας πολιτικός*1923 - Ιωάννης Γρίβας, Έλληνας πολιτικός.
1929 - Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος Β΄.
1929 - Γεώργιος Ρωμοσιός, Έλληνας αστυνομικός.
1915 - Πολ Τίμπετς, Αμερικανός πιλότος.
Ο Πολ Γουόρφιλντ Τίμπετς (Paul Warfield Tibbets, Jr., 23 Φεβρουαρίου 1915-1 Νοεμβρίου 2007) ήταν αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, πιλότος του Enola Gay, του αεροσκάφους που έριξε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα.
1929 - Πατριάρχης Μόσχας Αλέξιος Β΄.
Ο Αλέξιος Β΄ (1929-2008, κατά κόσμον Αλέξιος Μιχαήλοβιτς Ρίντιγκερ) ήταν Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών για δεκαοκτώ έτη, από το 1990 ως το 2008.
1929 - Γεώργιος Ρωμοσιός, Έλληνας αστυνομικός.
Ο Γεώργιος Ρωμοσιός (23 Φεβρουαρίου 1929 - 31 Μαΐου 2016) ήταν ο πρώτος αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, με την μορφή που αυτή έχει σήμερα, μετά την ενοποίηση της Αστυνομίας Πόλεων με την Χωροφυλακή.
Γεννήθηκε στην Μεσοχώρα του Δήμου Πύλης Τρικάλων στις 23-02-1929. Γονείς του ήταν η Παναγιώτα Ρωμοσιού και ο Κωνσταντίνος Ρωμοσιός.
Καταλαμβάνοντας τον βαθμό του Αντιστράτηγου, διετέλεσε αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ την περίοδο 06-02-1985 έως 28-04-1986 και ήταν ο άνθρωπος που ενοποίησε την Αστυνομία Πόλεων με τη Χωροφυλακή, προσδίδοντας στην ΕΛ.ΑΣ τη σημερινή της μορφή, και συντελώντας αποφασιστικά στην θεαματική βελτίωση των οργανωτικών και λειτουργικών δομών της.
Θεωρούνταν ένας από τους πιο μορφωμένους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας, με εξειδικευμένες και πολύπλευρες γνώσεις πάνω σε θέματα που άπτονταν του κλάδου του, ενώ ήταν από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους στους κόλπους της Αστυνομίας, γεγονός που οδήγησε και στην ανάδειξή του, με κοινή πρόταση τόσο της Αστυνομίας Πόλεων όσο και της Χωροφυλακής, ως ο πρώτος Αρχηγός της ενοποιημένης ΕΛ.ΑΣ.
Kατά την θητεία του στην Αστυνομία, και ενόσω ήταν καθηγητής στην Σχολή Αξιωματικών, συνέγραψε το βιβλίο "Οργάνωση - Διοίκηση - Ηγεσία", με σκοπό να συμπεριλάβει στο βιβλίο όλες τις βασικές αρχές με τις οποίες θα πρέπει να λειτουργεί κάθε αστυνομικός. Το βιβλίο του εξεδόθη από την Τυπογραφική Υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας και διδάσκεται ακόμα και σήμερα στην Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.
Επί θητείας του ως Αρχηγός, βοήθησε εκατοντάδες ανθρώπους, και προσπάθησε να μεταλαμπαδέψει τις αρχές, τις αξίες και το ήθος του σε όλα τα μέλη της Ελληνικής Αστυνομίας, και όχι μόνο, αφήνοντας το στίγμα του στην ΕΛ.ΑΣ.
Μετά την συνταξιοδότησή του, αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην φροντίδα της οικογένειάς του.
Έφυγε από την ζωή στις 31 Μαΐου του 2016, σε ηλικία 87 ετών.
1944 - Δώρος Λοΐζου, Κύπριος ποιητής.
Ο Δώρος Λοΐζου (23 Φεβρουαρίου 1944 - 30 Αυγούστου 1974) ήταν Κύπριος ποιητής, καθηγητής και πολιτικός. Σκοτώθηκε τον Αύγουστο του 1974 στη Λευκωσία από ένοπλους της ΕΟΚΑ Β'.
Ο Δώρος Λοΐζου γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 23 Φεβρουαρίου 1944. Σπούδασε αρχικά στη σχολή θεάτρου των Θάνου Σακέττα και Κωστή Μιχαηλίδη στη Λευκωσία, την οποία όμως εγκατέλειψε λόγω των ταραχών που ξέσπασαν στην Κύπρο την περίοδο 1963 - 1964. Στη συνέχεια φοίτησε το διάστημα 1966 - 1968 στη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων στη Ρόδο, εκδιώχθηκε όμως λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης. Έπειτα θα μεταβεί στη Βοστόνη όπου θα σπουδάσει Ιστορία στο Hellenic College.
Το 1972, μετά την αποφοίτησή του, επιστρέφει στην Κύπρο και εντάσσεται στους κόλπους του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ. Αρχικά αναλαμβάνει οργανωτικός γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του κόμματος καθώς και γραμματέας της νεολαίας. Παράλληλα, αναλαμβάνει διευθυντής της κομματικής εφημερίδας Σοσιαλιστική Έκφραση.
Το πρωί της 30ής Αυγούστου 1974, ένοπλοι που αποτελούσαν αυτόνομη ομάδα της ΕΟΚΑ Β' έστησαν ενέδρα κατά του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε ο πρόεδρος του ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης και οδηγούσε ο Λοΐζου, σε μέρος κοντά στα γραφεία του κόμματος στη Λευκωσία. Από την δολοφονική επίθεση γλίτωσε ο Λυσσαρίδης, σκοτώθηκε όμως ο Λοΐζου και τραυματίστηκε η σύζυγος του νεαρού πολιτικού. Η κηδεία του Λοΐζου πραγματοποιήθηκε την επόμενη ημέρα στη Λευκωσία, παρουσία πλήθους κόσμου.
Ο Λοΐζου είχε μεταφράσει στα ελληνικά ποιήματα ξένων λογοτεχνών όπως του Σαλβαντόρ Νόβο, του Πωλ Ελυάρ, του Ίκου Τακενάκα κλπ ενώ εξέδωσε και την προσωπική του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ψωμί και Ελευθερία».
1944 - Δώρος Λοΐζου, Κύπριος ποιητής.
1945 - Πίτσα Μπουρνόζου, Ελληνίδα ηθοποιός.
Η Πίτσα Μπουρνόζου (Αθήνα 23 Φεβρουαρίου 1945-2007) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, μεταφράστρια και ποιήτρια.
Έδειξε από μικρή το ταλέντο της. Μαθήτρια ακόμα στο Ινστιτούτο Αγγλικών IAS, έπαιξε το ρόλο της Αμάντα στον Γυάλινο κόσμο του Τένεσι Ουίλιαμς σε παράσταση που ανέβασε ο Σταμάτης Φασουλής, μαθητής αγγλικών και εκείνος του φροντιστηρίου. Ηταν φυσικό λοιπόν να την κερδίσει το θέατρο. Τελείωσε τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν με άριστα το 1968 και συμπλήρωσε τις θεατρικές της σπουδές στο London School of Dramatic Art.
Μιλούσε και μετέφραζε Αγγλικά και Γερμανικά. Είχε πάρει μαθήματα πιάνου, βιολιού και κιθάρας. Είχε παρακολουθήσει μαθήματα χορού/κίνησης στο City Literary Institute of London με τον Ρόναλντ Ουίλσον, στη Ζουζού Νικολούδη, στην Ερση Πίττα, στον Ντανιέλ Λομμέλ, στην Καίη Χόλντεν, κλασσικού μπαλέτου στη Σόνια Μοριάνοβα και ρυθμικής στις Emmy Speck και Μatey-Ρουσοπούλου. Εκτός από την ηθοποιία και τη μετάφραση, δίδαξε σε θεατρικές σχολές και εργαστήρια, σκηνοθέτησε, επιμελήθηκε σκηνικά και κουστούμια, έγραψε θεατρικά, ποιήματα, διηγήματα, κ.α. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Υδρία, Μικρή υδρία, Περίπλους, Ομπρέλα, Ρωγμές και Οδός Πανός.
Ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων (ΕΠΟΣ), του L'Institut International du Theatre (ITI), κλπ. Είχε τιμηθεί με μετάλλιο από τον Δήμο Ελευσίνας για απαγγελία.
Στην ΕΡΤ συμμετείχε ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφράστρια, καθώς και ως παραγωγός στο ραδιόφωνο και σε παιδικές εκπομπές, αλλά κυρίως πήρε μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις του Θεάτρου της Δευτέρας.
Λίγες μέρες πριν από το θάνατό της από πνευμονία, πήρε μέρος σε μία έκθεση στην Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία με πρωτότυπα δικά της σχέδια στον υπολογιστή.
1945 - Λίνος Κόκοτος, Έλληνας συνθέτης.
1953 - Σατόρου Νακατζίμα, Ιάπωνας παλαίμαχος οδηγός αγώνων.
1954 - Βίκτορ Γιούστσενκο, Ουκρανός πολιτικός.
1974 - Δημήτρης Γεωργαλής, Έλληνας ποδηλάτης.
Ο Δημήτρης Γεωργαλής (23 Φεβρουαρίου 1974) είναι Έλληνας ποδηλάτης, 4ος ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 (αγώνισμα ομαδικό σπριντ - ποδηλασία πίστας).
Γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1974 στα Τρίκαλα και ήταν αθλητής στο σωματείο ΠΑΣ Τρίκκη Τρικάλων. Για πρώτη φορά ήρθε σε επαφή με την ποδηλασία το Νοέμβριο του 1987. Είναι ανθυπολοχαγός στον ελληνικό στρατό.
1976 - Βίκτορ Σάντσεθ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1983 - Έμιλι Μπλαντ, Αγγλίδα ηθοποιός.
1992 - Κυριάκος Παπαδόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος (Κατερίνη, 23 Φεβρουαρίου 1992) είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής με καταγωγή από τον Σβορώνο Πιερίας, ο οποίος αγωνίζεται ως κεντρικός αμυντικός αλλά και ως αμυντικός μέσος.
Θάνατοι σαν σήμερα
167 - Πολύκαρπος, επίσκοπος Σμύρνης.
Ο Πολύκαρπος (80 - 23 Φεβρουαρίου 167) ήταν επίσκοπος Σμύρνης στο δεύτερο αιώνα μ.Χ.. Βρήκε μαρτυρικό θάνατο στις 23 Φεβρουαρίου του 167 και αναγνωρίστηκε ως άγιος από την Ορθόδοξη και την Καθολική, την Λουθηρανική και την Αγγλικανική εκκλησία.
Δεν είναι βέβαιο αν μαθήτευσε κοντά στον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Πάντως όπως μας πληροφορεί ο Ειρηναίος Λυών, τοποθετήθηκε επίσκοπος στη Σμύρνη από αποστόλους. Σημαντική ήταν για τον ίδιο η γνωριμία του με τον Ιγνάτιο Αντιοχείας από τον οποίο είχε λάβει προσωπική επιστολή, στην οποία τον εγκωμίαζε και τον συμβούλευε. Η έριδα περί τον εορτασμό του Πάσχα που είχε ανακύψει ανάμεσα στην Εκκλησία της Ρώμης και τις Μικρασιατικές Εκκλησίες ήταν μια ευκαιρία για τον Πολύκαρπο να μεσολαβήσει με διάθεση καταλαγής. Θα επισκεφθεί λοιπόν τη Ρώμη μετά τις αρχές του 155, οπότε και έγινε επίσκοπος Ρώμης ο Ανίκητος. Αν και δεν επιτεύχθηκε μεταξύ του Πολύκαρπου και του Ανίκητου Ρώμης συμφωνία, εντούτοις χωρίσθηκαν οι δύο άντρες «εν αγάπη και με τη συναίσθηση ότι διαφορά σε θέματα νηστείας εκφράζει την ενότητα στην πίστη». Μαρτύρησε ηλικιωμένος στο στάδιο της Σμύρνης κατά τον διωγμό του Μάρκου Αυρηλίου περί τον Φεβρουάριο του 167/168 μ.Χ. Άλλη χρονολογική εκδοχή είναι η του 155/156.
Eίναι συντάκτης πολλών επιστολών,από τις οποίες έχει σωθεί μόνο μία, η "προς Φιλιππισίους". Η επιστολή είναι πρακτική-συμβουλευτική. Γράφεται για να συνοδεύσει τις επιστολές του Ιγνάτιου Αντιοχείας τις οποίες του έχουν ζητήσει οι Φιλιππίσιοι. Έντονη είναι η εξάρτησή του από την σκέψη και τις θέσεις του Ιγνάτιου Αντιοχείας. Το μόνο θεολογικό ζήτημα που θίγει είναι η πραγματικότητα της ενσάρκωσης του Ιησού.
1447 - Πάπας Ευγένιος Δ΄.
1447 - Χάμφρεϊ, δούκας του Γκλόστερ.
1546 - Φραγκίσκος του Ανγκιάν, Γάλλος στρατιωτικός.
1603 - Φρανσουά Βιέτ, Γάλλος μαθηματικός.
Ο Φρανσουά Βιέτ (François Viète, 1540 - 23 Φεβρουαρίου 1603) ήταν Γάλλος μαθηματικός, ο οποίος γεννήθηκε το 1540 και πέθανε το 1603. Αν και οι κύριες σπουδές του ήταν νομικές, αναδείχθηκε στα μαθηματικά και ιδιαίτερα στην άλγεβρα.
Μέθοδος υπολογισμού του π από τον Φρανσουά Βιέτ
Το πρώτο του κατόρθωμα ήταν η αποκρυπτογράφηση του ισπανικού κώδικα αλληλογραφίας, που ήταν βασισμένος σε ένα περίπλοκο σύστημα αριθμών και γραμμάτων. Με την πράξη του αυτή βοήθησε σημαντικά τη Γαλλία και τον Ερρίκο Δ΄ στον πόλεμο με την Ισπανία. Συνέγραψε την «Εισαγωγή στην αναλυτική τέχνη» που αποτελεί ένα από τα πρώτα άρτια μνημεία του αλγεβρικού λογισμού.
Ο Φρανσουά Βιέτ υπήρξε ο πρώτος μαθηματικός που χρησιμοποίησε σε ευρεία κλίμακα τα γράμματα για να εκφράσει αριθμητικές ποσότητες. Το 1593 κατάφερε να εκφράσει τον αριθμό π με τη βοήθεια ενός απειρογινόμενου και τον υπολόγισε με ακρίβεια εννέα δεκαδικών ψηφίων, βελτιώνοντας έτσι το σχετικό αποτέλεσμα του Αρχιμήδη. Συμπερασματικά ο Βιέτ υπήρξε ο πρώτος που υποκατέστησε στις μαθηματικές του αποδείξεις τις γεωμετρικές κατασκευές με αλγεβρικές διαδικασίες. Ακόμα, γνωστοί έχουν μείνει οι «τύποι του Βιετά», που δίνουν απλές σχέσεις μεταξύ των ριζών ενός πολυωνύμου και των συντελεστών του.
Ο Φρανσουά Βιετ συνεισέφερε σημαντικά στον αλγεβρικό συμβολισμό όταν χρησιμοποίησε για πρώτη φορά φωνήεντα για να παριστάνει τις άγνωστες μεταβλητές και σύμφωνα για τις γνωστές. Επίσης ο Βιετ χρησιμοποιούσε τα ίδια γράμματα για ύψωση σε δύναμη: Α, Α quadratum, A cubum ανοίγοντας τον δρόμο για την επικράτηση των x, x2, x3.
1704 - Γκέοργκ Μούφατ, Γερμανός συνθέτης.
Ο Γκέοργκ Μούφατ (Georg Muffat, Μεζέβ, 1 Ιουνίου 1653 - Πάσσαου, 23 Φεβρουαρίου 1704) ήταν Γερμανός συνθέτης και οργανίστας.
Σπούδασε στο Παρίσι με τον Ζαν-Μπατίστ Λυλλύ. Το 1678 διορίστικε οργανίστας στον αρχιεπίσκοπο του Σάλτσμπουργκ. Το 1690 έγινε οργανίστας του επισκόπου του Πάσσαου.
1821 - Τζον Κητς, Άγγλος ποιητής.
Ο Τζoν Κητς (John Keats) (31 Οκτωβρίου 1795 - 23 Φεβρουαρίου 1821) ήταν Άγγλος ρομαντικός λυρικός ποιητής που γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1795 και πέθανε στη Ρώμη το 1821. Αφιέρωσε τη σύντομη ζωή του στην τελειοποίηση μιας ποίησης που χαρακτηρίζεται από δυνατές εικόνες και σχήματα λόγου, τη μεγάλη αισθητική έλξη που ασκεί και την προσπάθεια να εκφράσει μια φιλοσοφική στάση μέσα από τους μύθους της κλασικής αρχαιότητας. Πέθανε στα 25 του χρόνια από φυματίωση στη Ρώμη όπου είχε πάει αναζητώντας θεραπεία.
1848 - Τζον Κουίνσι Άνταμς, 6ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Τζον Κουίνσι Άνταμς (John Quincy Adams, 11 Ιουλίου 1767 - 23 Φεβρουαρίου 1848) ήταν ο 6ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής από τις 4 Μαρτίου 1825 ως τις 4 Μαρτίου 1829. Ήταν γιος του δεύτερου Προέδρου των ΗΠΑ Τζον Άνταμς.
Ο Τζον Κουίνσι Άνταμς διετέλεσε Αμερικανός διπλωμάτης και υπηρέτησε τόσο στη γερουσία όσο και στη βουλή των αντιπροσώπων. Βοήθησε στη δημιουργία του δόγματος Μονρόε ως Γραμματέας της Επικρατείας. Ως Πρόεδρος πρότεινε ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και ανέλιξης της εκπαίδευσης, αλλά εμποδίστηκε από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Άνταμς δεν επανεκλέχθηκε το 1828 και τις εκλογές κέρδισε ο Άντριου Τζάκσον.
1855 - Καρλ Φρίντριχ Γκάους, Γερμανός μαθηματικός, αστρονόμος και φυσικός.
Ο Γιόχαν Καρλ Φρίντριχ Γκάους (Johann Carl Friedrich Gauß, 30 Απριλίου 1777 – 23 Φεβρουαρίου 1855) ήταν Γερμανός μαθηματικός που συνεισέφερε σε πολλά ερευνητικά πεδία της επιστήμης του, όπως η θεωρία αριθμών, η στατιστική, η μαθηματική ανάλυση, η διαφορική γεωμετρία, αλλά και συναφών επιστημών, όπως η γεωδαισία, η αστρονομία και η φυσική (ηλεκτροστατική, οπτική, γεωμαγνητισμός). Αποκλήθηκε «ο πρίγκηψ των μαθηματικών» [1]και ο «μεγαλύτερος μαθηματικός μετά τον Αρχιμήδη και τον Ευκλείδη». Ο Γκάους υπήρξε ίσως ο σημαντικότερος Γερμανός μαθηματικός όλων των εποχών και ένας από τους δύο ή τρεις σπουδαιότερους των νεότερων χρόνων (μετά την αρχαιότητα) (Waldo Dunnington: "The Sesquicentennial of the Birth of Gauss", Scientific Monthly, τόμος 24, σ. 402-414).
Ο Γκάους ήταν αυτό που αποκαλείται «παιδί-θαύμα» και υπάρχουν αρκετές ιστορίες για τις εκπληκτικές του ικανότητες ως νηπίου, ενώ οι πρώτες μεγάλες μαθηματικές ανακαλύψεις του χρονολογούνται από την εφηβεία του. Σε ηλικία 21 ετών είχε ολοκληρώσει το κύριο έργο του στα καθαρά μαθηματικά, το Disquisitiones Arithmeticae, (= «Αριθμητικές Έρευνες», 1798, εκδόθηκε το 1801). Αυτό το έργο διαδραμάτισε θεμελιώδη ρόλο στην εδραίωση της θεωρίας αριθμών ως αυτοδύναμου κλάδου των μαθηματικών και τη σημάδεψε μέχρι τις μέρες μας.
1927 - Σβάινμπγιερν Σβάινμπγιερνσσον, Ισλανδός συνθέτης.
Ο Σβάινμπγιερν Σβάινμπγιερνσσον (ισλανδ.:Sveinbjörn Sveinbjörnsson, 28 Ιουνίου 1847 - 23 Φεβρουαρίου 1927) ήταν Ισλανδός συνθέτης, περισσότερο γνωστός για τη σύνθεση του Lofsöngur, του εθνικού ύμνου της Ισλανδίας.
Ο Σβάινμπγιερνσσον σπούδαζε όταν συνάντησε ένα νέο Νορβηγό βιολιστή και συνθέτη, τον Γιόχαν Σβέντσεν. Εκείνο τον καιρό ο Σβέντσεν είχε μόλις τελειώσει κάποιες σπουδές στη Λειψία και ενθάρρυνε τον Σβάινμπγιερνσσον να σπουδάσει μουσική. Αυτός πήγε στην Κοπεγχάγη, και αργότερα στη Λειψία όπου ο δάσκαλός του ήταν ο Καρλ Ράινεκε. Έτσι, απόκτησε ένα πολύ πιό υψηλό επίπεδο μουσικής παιδίας από τους υπόλοιπους μουσικούς της Ισλανδίας εκείνη την περίοδο. Δεδομένου ότι οι μουσικές ευκαιρίες ήταν περιορισμένες στην Ισλανδία, στο τέλος του 19ου αιώνα ο Σβάινμπγιερνσσον μετακόμισε στο Εδιμβούργο.
Οι συνθέσεις του συνήθως ήταν μελωδικά τραγούδια ή ποιητική μουσική δωματίου στο πνεύμα του Φέλιξ Μέντελσον. Επίσης σύνθεσε έναν σημαντικό αριθμό λαϊκών τραγουδιών.
Το 1922 το Ισλανδικό κοινοβούλιο Αλθίνγκι, αποφάσισε να του χορηγήσει αμοιβή, η οποία του επέτρεψε να επιστρέψει στην Ισλανδία.
1930 - Χορστ Βέσελ, Γερμανός εθνικοσοσιαλιστής.
1934 - Έντουαρντ Έλγκαρ, Άγγλος συνθέτης.
Ο Σερ Έντουαρντ Έλγκαρ (Sir Edward William Elgar, Λόουερ Μπρόουντχιθ, 2 Ιουνίου 1857 – Γούστερ, 23 Φεβρουαρίου 1934) ήταν Άγγλος συνθέτης, πολλά έργα του οποίου ανήκουν στο βρετανικό και διεθνές κλασικό ορχηστρικό ρεπερτόριο. Μεταξύ των πιο γνωστών συνθέσεών του είναι οι Παραλλαγές Αίνιγμα, το Κοντσέρτο για βιολί, το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο, και οι δύο συμφωνίες του. Συνέθεσε επίσης, χορωδιακά έργα, όπως το αριστουργηματικό Το Όνειρο του Γεροντίου, μουσική δωματίου και πολλά τραγούδια. Επίσης, είναι ο συνθέτης της πασίγνωστης μελωδίας Γη της Ελπίδας και της Δόξας (Land of Hope and Glory). Διορίστηκε Αρχιμουσικός του Βασιλιά (Master of King’s Musick) (sic) το 1924.
1942 - Στέφαν Τσβάιχ, Αυστριακός συγγραφέας.
Ο Στέφαν Τσβάιχ (Stefan Zweig, Βιέννη, 28 Νοεμβρίου 1881 – Πετρόπολις Βραζιλίας, 23 Φεβρουαρίου 1942) ήταν Αυστριακός συγγραφέας, δημοσιογράφος και βιογράφος. Στον κολοφώνα της λογοτεχνικής του καριέρας στις δεκαετίες 1920 και 1930, ήταν ένας από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς στον κόσμο.
Ήταν γιος του Μόριτς Τσβάιχ, πλούσιου Εβραίου υφασματοβιομηχάνου και της Ίντα Μπρετάουερ (Ida Brettauer) (1854–1938), κόρη ιουδαϊκής οικογένειας τραπεζιτών. σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, όπου το 1904 έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα με διατριβή στη φιλοσοφία του Ιππολύτου Ταΐν. Η εβραϊκή θρησκεία ελάχιστα επηρέασε την οικογενειακή ζωή και τη μόρφωσή του. «Η μητέρα και ο πατέρας μου ήταν εβραϊκής καταγωγής μόνο στα χαρτιά» δήλωσε αργότερα σε μια συνέντευξη. Ωστόσο, ο ίδιος δεν αποκήρυξε την εβραϊκή πίστη του και έγραψε επανειλημμένως άρθρα σχετικά με την εβραϊκή ζωή.
Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο γερμανικό Υπουργείο Άμυνας. Παρόλα αυτά, παρέμεινε ειρηνιστής σε όλη του τη ζωή, τασσόμενος υπέρ της ενοποίησης της Ευρώπης. Το 1934, μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, κατέφυγε στην Αυστρία και κατόπιν στην Αγγλία. Στη συνέχεια έζησε στην Αγγλία (στο Λονδίνο και από το 1939 στο Μπαθ), και στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1940. Το 1941 πήγε στη Βραζιλία, στην ορεινή πόλη Πετρόπολις, 68 χλμ βόρεια του Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου στις 23 Φεβρουαρίου 1942 ο ίδιος και η δεύτερη σύζυγός του, Lotte, αυτοκτόνησαν απελπισμένοι για το μέλλον της Ευρώπης και του πολιτισμού της
1943 - Αιμίλιος Ξανθόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
1947 - Δημήτριος Καθενιώτης, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Δημήτριος Καθενιώτης , του Αναστασίου, (1882- 23 Φεβρουαρίου 1947) ήταν Έλληνας αντιστράτηγος.
Γεννήθηκε στη Χαλκίδα και το 1904 εξήλθε της Σχολής Ευελπίδων με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Συμμετείχε ως κινηματίας στο Στρατιωτικό Σύνδεσμο του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Συμμετείχε επίσης στους Βαλκανικούς Πολέμους ως επιτελικός και κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο Γενικό Στρατηγείο αναλαμβάνοντας καθήκοντα συνδέσμου σε διάφορες αποστολές.
Σε μία από εκείνες τις αποστολές στη κρισιμότερη ίσως για την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης του Ε. Βενιζέλου, έναντι του Ποντιακού Ζητήματος και τη τύχη του Ποντιακού Ελληνισμού ήταν και η τοποθέτησή του με το βαθμό του συνταγματάρχη ως στρατιωτικού εκπροσώπου στον Πόντο, ακριβώς την εποχή των γενομένων διώξεων κατά του ελληνογενούς στοιχείου και της συνεχούς ανόδου του Κεμαλισμού.
Την εποχή εκείνη ο Δ. Καθενιώτης υπέβαλε έκθεση με λεπτομερή στοιχεία των γεγονότων και των καταστάσεων που συνέβαιναν καθώς και των προοπτικών που διαγράφονταν κατά τα οποία εξαγόταν το συμπέρασμα ότι ήταν αδύνατη η ένωση του Πόντου με την Ελλάδα.
Έτσι με βάση τη λεγόμενη "έκθεση Καθενιώτη" ο Ε. Βενιζέλος απέρριψε το αίτημα των Ποντίων για αυτόνομο κράτος ή για ένωση ως καθαρή ουτοπία, προσανατολιζόμενος σε λύση της συνεργασίας του ποντιακού και αρμενικού στοιχείου σε ενιαίο αρμενικό κράτος. Η θέση αυτή του Βενιζέλου επέφερε όπως ήταν αναμενόμενο την έντονη αποδοκιμασία του από τους Ποντίους που όμως τον επόμενο χρόνο βρέθηκε μια συμβιβαστική κατεύθυνση επίλυσης με προτάσεις του Μητροπολίτη Χρύσανθου (μετέπειτα αρχιεπισκόπου Αθηνών).
Αργότερα ο Δ. Καθενιώτης προήχθη σε υποστράτηγο και διετέλεσε στρατιωτικός ακόλουθος στη ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι, διοικητής της 11ης Μεραρχίας, Διοικητής της Σχολής Πολέμου (1926) και τέλος υπαρχηγός και αργότερα Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού (1933-35). Πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου του 1947.
1965 - Σταν Λόρελ, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Σταν Λόρελ (Stan Laurel, 16 Ιουνίου 1890 - 23 Φεβρουαρίου 1965) ήταν Άγγλος κωμικός ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης. Μαζί με τον Όλιβερ Χάρντι αποτέλεσαν ένα από τα διασημότερα κωμικά δίδυμα στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ο Άρθουρ Στάνλεϊ Τζέφερσον, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1890 στο Άλβερστον της Αγγλίας. Προερχόταν από θεατρική οικογένεια. Ο πατέρας του, Άρθουρ Τζέφερσον, ήταν ιμπρεσάριος, ηθοποιός και συγγραφέας, η μητέρα του, Μαντζ, ήταν ηθοποιός και ο αδελφός του αναμείχθηκε με την θεατρική επιχείρηση του πατέρα. Από μικρός μιμόταν τους κλόουν και ερωτοτροπούσε με τη σκηνή. Έπαιξε στο μιούζικ χολ και το 1910 συνεργάστηκε με τον περίφημο θίασο ποικιλιών του Φρεντ Κάρνο, όπου αντικατέστησε τον Τσάρλι Τσάπλιν σε μία περιοδεία στην Αμερική. Για κάποιο διάστημα μάλιστα συγκατοίκησαν οι δύο κωμικοί. Ο Τσάπλιν, γνωστός για τον ανταγωνισμό και τη μισαλλοδοξία του, δεν ανέφερε ποτέ τον Σταν. Ο Σταν, αντιθέτως, ποτέ δεν είπε κακιά κουβέντα γι' αυτόν: "Ο Τσάρλι ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο μεγαλύτερος κωμικός στον κόσμο", δήλωσε κάποτε. Γύρω στα 1916 εγκατέλειψε το επώνυμο Τζέφερσον επιλέγοντας το Λόρελ για ένα βασικό λόγο: το Σταν Τζέφερσον περιείχε 13 γράμματα και, όπως οι περισσότεροι καλλιτέχνες, ήταν κι εκείνος προληπτικός. Άρχισε να γυρίζει (με τη Universal) πολλές μικρού μήκους ταινίες υποδυόμενος έναν χαρακτήρα που ονομαζόταν Χίκορι Χίραμ και ήταν κουτός χωρικός.
Πριν γνωρίσει τον Όλιβερ Χάρντι, είχε πρωταγωνιστήσει μόνος του σε περισσότερες από 50 ταινίες. Το δίδυμο δημιουργήθηκε από τον παραγωγό Χολ Ρόουτς, πνευματικό πατέρα -μαζί με τον σκηνοθέτη Λίο Μακ Κάρεϊ- του Χοντρού και του Λιγνού, του δημοφιλέστερου κωμικού ντουέτου όλων των εποχών.
1966 - Κωνσταντίνος Χωρέμης, Έλληνας γιατρός και ακαδημαϊκός.
Ο Κωνσταντίνος B. Χωρέμης (1898 – 1966) ήταν Έλληνας ιατρός, καθηγητής Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκός. Θεωρείται ο θεμελιωτής της σύγχρονης Ελληνικής Παιδιατρικής.
Γεννήθηκε στο Κλημέντι Κορινθίας στις 25 Ιανουαρίου 1898. Εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1915, ως υπότροφος του κληροδοτήματος Αντωνίου Παπαδάκη, και αποφοίτησε το 1921. Από το 1923 μέχρι το 1926 μετεκπαιδεύτηκε στο Βερολίνο, ενώ παράλληλα εργάστηκε στην εκεί Παιδιατρική Κλινική. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα βιοχημείας στο βιοχημικό εργαστήριο του διάσημου καθηγητή Ρόνα. Εκεί εκπόνησε και τη διδακτορική διατριβή του με θέμα – τίτλο «Η ινσουλίνη και η γλυκόλυσις εις το αίμα», που εγκρίθηκε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τη συνεδρίαση της 11ης Μαρτίου 1927.
Από το 1927 μέχρι το 1935 εργάστηκε ως γιατρός του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών. Το 1928 εκλέχτηκε υφηγητής της Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1935 τακτικός καθηγητής της Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε μέχρι το 1966, ενώ διετέλεσε και Πρύτανης του Πανεπιστημίου το ακαδημαϊκό έτος 1956-1957. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε διατελέσει αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου. Το 1946 έγινε Διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», θέση την οποία διατήρησε μέχρι τον θάνατό του, το 1966. Επί της καθηγεσίας του, το 1953, οι κλίνες του «Αγία Σοφία» αυξήθηκαν από 79 σε 250. To 1958 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Υπήρξε Πρόεδρος της Κεντρικής επιτροπής μαθητικών συσσιτίων και κατασκηνώσεων, Πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών, Επίτιμο μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Θεσσαλονίκης, Τακτικό μέλος του Ανωτάτου Υγιειονομικού Συμβουλίου (του οποίου το 1959 έγινε και Πρόεδρος), Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΙΚΠΑ, Μέλος του συμβουλίου Σχολικής Υγιεινής, Αντεπιστέλλον μέλος της γαλλικής, ελβετικής και γερμανικής παιδιατρικών εταιρειών και επίτιμο της τουρκικής. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε όλα τα μεταπολεμικά συνέδρια που αφορούσαν την παιδιατρική.
Απεβίωσε στις 23 Φεβρουαρίου 1966, έπειτα από έμφραγμα που υπέστη στην οικία του στην Αθήνα. Μετά το θάνατό του, με πρωτοβουλία του καθηγητή Ν. Ματσανιώτη, το Πανεπιστήμιο Αθηνών μετονόμασε το «Ερευνητικό Εργαστήριο» της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, που είχε δημιουργηθεί και εγκαινιασθεί από αυτόν το 1964, σε «Χωρέμειο Ερευνητικό Εργαστήριο» (Χ.Ε.Ε.).
1968 - Δημήτριος Αδ. Τσαούσης, Έλληνας πολιτικός.
1969 - Μαντουμπάλα, Ινδή ηθοποιός.
Η Μαντουμπάλα (14 Φεβρουαρίου 1933 - 23 Φεβρουαρίου 1969), ήταν Ινδή ηθοποιός. Στη δεκαετία του 1950 και στις αρχές του 1960 πρωταγωνίστησε σε πολλές επιτυχημένες ταινίες που θεωρούνται πλέον κλασσικές. Μαζί με τις σύγχρονες της Ναργκίς και Μίνα Κουμάρι θεωρούνται η ιερή τριάδα του Ινδικού σινεμά, τρεις γυναίκες ηθοποιοί με ασύγκριτο ταλέντο και φήμη.
1969 - Σαούντ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας.
1969 - Ρόναλντ Σκόμπι, Βρετανός στρατιωτικός.
Ο Σερ Ρόναλντ Μακένζι Σκόμπι (Ronald MacKenzie Scobie, 8 Ιουνίου 1893 - 23 Φεβρουαρίου 1969) ήταν Βρετανός στρατηγός του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, του οποίου η δράση συνδέθηκε στενά με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα με το τέλος της γερμανικής κατοχής. Ανακηρύχθηκε ιππότης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και τιμήθηκε με πλείστα παράσημα.
1974 - Κοσμάς Πολίτης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Κοσμάς Πολίτης (πραγματικό ονοματεπώνυμο: Παρασκευάς Ταβελούδης, 16 Μαρτίου 1888 - 23 Φεβρουαρίου 1974) ήταν Έλληνας συγγραφέας, απ' τους σημαντιότερους πεζογράφους της γενιάς του '30. Τα χαρακτηριστικότερα έργα του είναι τα μυθιστορήματα Eroïca (1938) και Στου Χατζηφράγκου (1962).
1976 - Γεράσιμος Αλιβιζάτος, Έλληνας ιατρός.
Ο Γεράσιμος Αλιβιζάτος (1889 - 23 Φεβρουαρίου 1976) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός και πολιτικός.
Γεννήθηκε στο Αργοστόλι και καταγόταν από οικογένεια του νησιού που ανέδειξε πολλούς πανεπιστημιακούς και πολιτικούς. Υπήρξε καθηγητής Υγιεινής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1936 έως το 1960. Στην κυβέρνηση Μεταξά διετέλεσε υφυπουργός Yγιεινής, από το 1936 ως το 1938. Έλαβε μέρος σε πολλά ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια.
Έγραψε διάφορα επιστημονικά έργα, όπως το δίτομο "Μνημόνιον Υγιεινής" (εκδ. 1947).
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1976.
1977 - Γεώργιος Σπηλιόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
1986 - Μαρτ Σταμ, Ολλανδός αρχιτέκτονας.
1987 - Κωνσταντίνος Σ. Σπηλιόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
2000 - Στάνλεϊ Μάθιους, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
2000 - Όφρα Χάζα, Ισραηλινή τραγουδίστρια.
2003 - Τίτος Βανδής, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Τίτος Βανδής (Νέο Φάληρο 7 Νοεμβρίου 1917 - 23 Φεβρουαρίου 2003) ήταν Έλληνας ηθοποιός και βουλευτής του ΚΚΕ.Σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά του στην Καβάλα, απ' όπου και η καταγωγή των γονιών του. Είχε τέσσερα αδέλφια, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Ο πατέρας του ήταν καπνέμπορος. Σε ηλικία πέντε χρονών έπαθε ελονοσία και γι' αυτό το λόγο έφυγε με τη μητέρα και τα αδέλφια του για την Ελβετία. Πήγε σχολείο στη Λωζάνη.
Τέσσερα χρόνια αργότερα γύρισαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε το Γαλλικό Λύκειο Θεσσαλονίκης. Σπούδασε στο Ωδείο Θεσσαλονίκης και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Το 1964 έφυγε για τις ΗΠΑ όπου συνέχισε την καριέρα του σαν ηθοποιός. Επέστρεψε, προσωρινά, στην Ελλάδα το 1979 και οριστικά το 1983.
Προσωπική ζωή
Είχε παντρευτεί τέσσερις φορές : με την Καίτη Ασπρέα με την οποία απέκτησε μια κόρη, με την Αλέκα Παϊζη, με την Μαρία Αλκαίου και τελευταία με την, επίσης ηθοποιό, Μπέτυ Βαλάση.
Θέατρο
Στη σκηνή πρωτοεμφανίστηκε το 1934, με το έργο «Ιούδας» του Σ. Μελά στο Εθνικό Θέατρο. Μεγάλοι σταθμοί στην καριέρα του ήταν οι συνεργασίες με τον Μ. Κουνελάκη το 1938, με την Μ. Κοτοπούλη το 1940 και με το θίασο Κ. Ανδρεάδη την περίοδο 1941-43. Το 1946 δημιούργησε τον πρώτο δικό του θίασο, που περιόδευσε σε αρκετές πόλεις στην Ελλάδα, ενώ την περίοδο 1951-56 ξαναπάτησε στο σανίδι του Θεάτρου Κοτοπούλη. Ακολούθησε μία πορεία με συμμετοχές στο ΚΘΒΕ, την Αθηναϊκή Σκηνή κι ένα νέο δικό του θίασο το 1964. Εμφανίστηκε στο Μπροντγουέι στο έργο "Ιλια Ντάρλινγκ" που αποτελεί μια θεατρική μεταφορά του "Ποτέ την Κυριακή".
Κινηματογράφος
Το 1960 ερμήνευσε τον Γιώργο στην ταινία Ποτέ την Κυριακή δίπλα στη Μελίνα Μερκούρη, Έπαιξε στην ταινία του Νίκου Κούνδουρου "Ποτάμι". Το 1972 συμμετείχε στη ταινία του Γούντι Άλεν Τα πάντα γύρω από το σεξ, ενώ εμφανίστηκε και στον Εξορκιστή το 1973.
2004 - Ιωάννης Ξηροτύρης, Έλληνας συγγραφέας.
2006 - Τέλμο Θάρρα, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
2006 - Σαΐντ Μοχάμεντ Τζοχάρ, πολιτικός από τις Κομόρες.
2008 - Γιάνεζ Ντρνόβσεκ, Σλοβένος πολιτικός.
2014 - Τσάρλι Πόρτερ, Αμερικανός ορειβάτης.
Ο Τσάρλι Πόρτερ (Charlie Porter, Μασαχουσέτη, 12 Ιουνίου 1950 - Πούντα Αρένας, 23 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Αμερικανός ορειβάτης και επιστήμονας ερευνητής της κλιματικής αλλαγής. Είναι περισσότερο γνωστός για τις πρώτες αναβάσεις του στο Γιοσέμιτι (ιδιαίτερα στο Ελ Καπιτάν), στον Καναδά και την Αλάσκα. Σημαντικές υπήρξαν οι επιρροές που άσκησε σε άλλους σημαντικούς ορειβάτες και στην ορειβατική κοινότητα, εν μέρει εξαιτίας της δημιουργίας και της ανάπτυξης σύγχρονου ορειβατικού εξοπλισμού. Απέκτησε επίσης φήμη ως άνθρωπος της περιπέτειας, όντας ένας από τους πρώτους που έκαναν τον περίπλου του ακρωτηρίου Χορν με καγιάκ). Ήταν επίσης σημαντικός γεωεπιστήμων στη νότια Αμερική.
Σαν σήμερα 24 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| | Εμφανίσεις: 1911
Σαν σήμερα 24 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Πρώτη και Δευτέρα εύρεσις τιμίας κεφαλής προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.
24 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
303: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός εκδίδει το πρώτο έδικτο κατά των Χριστιανών και αρχίζει διωγμούς εναντίον τους, που θα κρατήσουν οκτώ χρόνια.
391: Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Θεοδόσιος Α’, απαγορεύει την ειδωλολατρία. Στο πλαίσιο αυτό παύει και η τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων που είχαν ξεκινήσει το 776 π.Χ.
1209: Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης ξεκινά την "αποστολή" του, να ζει στην απόλυτη φτώχια και να κηρύσσει το λόγο του Θεού.
1582: Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ' ανακοινώνει το Γρηγοριανό Ημερολόγιο.
1607: Πρεμιέρα του «Ορφέα» του Μοντεβέρντι, ενός από τα πρώτα έργα που αναγνωρίστηκαν σαν όπερα.
1711: Κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο η όπερα του Τζορτζ Φρίντριχ Χέντελ "Ρινάλντο", η πρώτη ιταλική όπερα, που ανεβαίνει σε λονδρέζικη σκηνή.
1803: Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ καθιερώνει την πράξη της δικαστικής επιθεώρησης.
1821: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κυκλοφορεί την επαναστατική προκήρυξη «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», με την οποία ζητά από τους Έλληνες της Μολδαβίας και της Βλαχίας να επαναστατήσουν. Η ενέργειά του αυτή σηματοδοτεί και την επίσημη έναρξη της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
1836: Ο Σάμιουελ Κόλτ κατοχυρώνει ως πατέντα το περίστροφο κολτ.
1863: Κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους σε αποκριάτικη παρέλαση στη Νέα Ορλεάνη της Λουϊζιάνας, τα αποκριάτικα άρματα.
1868: Ο Άντριου Τζόνσον γίνεται ο πρώτος Πρόεδρος, ο οποίος δέχεται μομφή από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, αφού προσπάθησε να αποπέμψει τον υπουργό Πολέμου Έντουιν Στάντον. Ο Τζόνσον, στη συνέχεια θα αθωωθεί από τη Σύγκλητο.
1876: Κάνει πρεμιέρα, στο Όσλο, η σκηνική μουσική "Πέερ Γκιντ" του Έντβαρτν Γκρίεγκ.
1887: Το Παρίσι και οι Βρυξέλλες γίνονται οι δυο πρωτεύουσες, που συνδέονται για πρώτη φορά με τηλεφωνικό δίκτυο.
1902: Οι περιπλανώμενοι καταδρομείς των Μπόερς, που τον περασμένο Οκτώβριο είχαν εισβάλει στην Αποικία του Ακρωτηρίου, φτάνουν 50 μίλια έξω από το Κέιπ Τάουν και αρχίζουν να απωθούνται.
1912: Οι Ιταλοί βομβαρδίζουν τη Βηρυτό, αρχίζοντας έτσι εχθροπραξίες κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
1917: Κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου λαμβάνει το τηλεγράφημα Ζίμερμαν ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Ηνωμένο Βασίλειο, στο οποίο η Γερμανία προσφέρεται να δώσει τη Νοτιοδυτική Αμερική πίσω στο Μεξικό, αν το Μεξικό δεχθεί να κηρύξει πόλεμο στις ΗΠΑ.
1918: Η Εσθονία ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της.
1920: Ιστορική πρώτη ομιλία της Νάνσι Άστορ, πρώτης γυναίκας που εκλέγεται βουλευτής στη Βρετανία.
1920: Το Κόμμα των Γερμανών Εργατών, με υπεύθυνο προπαγάνδας τον άγνωστο τότε Αδόλφο Χίτλερ, ανακοινώνει την αντισημιτική πολιτική του. Σε μία μπυραρία του Μονάχου, ο Χίτλερ ανακοινώνει τις «25» θέσεις του για τα προβλήματα της Γερμανίας. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα από θέσεις του παγγερμανισμού, του σοσιαλισμού, του φασισμού και της θεωρίας για την ιεραρχία των φυλών.
1921: Στη Διάσκεψη του Λονδίνου έχει κληθεί ο υπουργός Στρατιωτικών Δημήτριος Γούναρης, ο οποίος ζητά να παραμείνει σεβαστή η Συνθήκη των Σεβρών, που κύρωσαν οι Σύμμαχοι με τις υπογραφές τους.
1924: Ο Αμερικανός κολυμβητής Τζόνι Βάισμιλερ τερματίζει πρώτος στα 100 μέτρα με 57 2/5 δευτερόλεπτα, σπάζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ.
1925: Μία θερμική βόμβα χρησιμοποιείται για πρώτη φορά για να σπάσει ένα κομμάτι πάγου 250.000 τόνων, το οποίο είχε φράξει το ποτάμι Σεντ Λόρενς κοντά στο Γουάντικτον της Νέας Υόρκης.
1929: Στην Αυστρία, συμπλοκές σημειώνονται στους δρόμους της Βιέννης, μεταξύ 6.000 φασιστών και 18.000 σοσιαλιστών.
1930: Στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Χούβερ ζητά από το Κογκρέσο να κάνει οικονομίες, ειδάλλως θα υποχρεωθεί να αυξήσει τη φορολογία κατά 40%.
1933: Η Ιαπωνία αρχίζει την κατάληψη της Κίνας, βόρεια του Σινικού Τείχους.
1939: Η Ουγγαρία υπογράφει αντικομουνιστικό σύμφωνο με την Ιταλία, το Ράιχ και την Ιαπωνία.
1942: Λαμβάνει χώρα η «Μάχη του Λος Άντζελες». Ένα αγνώστου ταυτότητας αντικείμενο (UFO) πετά πάνω από το Λος Άντζελες ενώ αυτό βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου και προκαλεί μπλακ άουτ στις 2.25 π.μ. Λαμβάνει πολλά πυρά από τα αντιαεροπορικά της πόλης. Τελικά από εξοστρακισμούς των βλημάτων, σκοτώνονται τρία άτομα.
1943: Με την καθοδήγηση του ΕΑΜ Αθήνας κηρύσσεται απεργία των εργατών, υπαλλήλων, μαθητών και πραγματοποιείται μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα με συμμετοχή 100.000 λαού για την επιβίωση και την ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης.
Η ορμή του λαού ήταν ασυγκράτητη εκείνη τη μέρα, όπως άλλωστε και τις επόμενες. Ομάδες διαδηλωτών εισέβαλαν στα παλαιά ανάκτορα και κατέκλυσαν τα κυβερνητικά γραφεία, ενώ ο κύριος όγκος της διαδήλωσης κατευθύνθηκε στο υπουργείο Εργασίας – που τότε ήταν στη διασταύρωση των οδών Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα.
Οταν έφτασε έξω από το υπουργείο Εργασίας μίλησαν αντιπρόσωποι του ΕΑΜ. Ανάμεσά τους και η ΕΠΟΝίτισσα Νίκη (πριν μία μέρα είχε ιδρυθεί η ΕΠΟΝ), που ενθουσίασε τους νέους. Μετά τις ομιλίες οι διαδηλωτές κατέλαβαν το υπουργείο κι έβαλαν φωτιά στα αρχεία του με τους καταλόγους των υποψηφίων προς επιστράτευση.
Αυτό ήταν η αρχή. Την άλλη ημέρα το πρωί ο «Ριζοσπάστης» σε έκτακτη έκδοσή του καλούσε το λαό να συνεχίσει τον αγώνα για να ματαιώσει τον κίνδυνο της πολιτικής επιστράτευσης.
1944: Ο στρατηγός Ραμίρες παραιτείται από το προεδρικό αξίωμα της Αργεντινής. Τον αντικαθιστά ο στρατηγός Φαρέλ, με αντιπρόεδρο τον άγνωστο τότε Χουάν Ντομίνγκο Περόν.
1945: Αφού διαβάζει το διάταγμα κήρυξης πολέμου κατά της Γερμανίας, δολοφονείται μέσα στο Κοινοβούλιο ο Αιγύπτιος πρωθυπουργός Αχμέντ Μάχερ Πασάς.
1946: Ο Χουάν Περόν εκλέγεται πρόεδρος της Αργεντινής.
1948: Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το Κομμουνιστικό Κόμμα παίρνει τον έλεγχο της Τσεχοσλοβακίας.
1949: Παρά την υπογραφή της συνθήκης ανακωχής, η Αίγυπτος αρνείται να αναγνωρίσει έστω και τυπικά το κράτος του Ισραήλ.
1952: Στο Βιετνάμ, οι Γάλλοι εκκενώνουν το Χοαμπίν και συγκεντρώνονται για να επιτεθούν στο Δέλτα του Τονκίν.
1953: Η Βουλή της Νοτίου Αφρικής ψηφίζει ένα νόμο περί δημόσιας ασφάλειας, δίνοντας με αυτό τον τρόπο στην Κυβέρνηση της χώρας αυξημένες εξουσίες κατά των μειονοτήτων.
1954: Στην Ελλάδα, καθορίζεται ο νέος νόμος περί εκλογής βουλευτών.
1961: Στην Ταγκανίκα, μετά από ανασκαφές, ο Λικέι φέρνει στο φως το σκελετό του πιο πρωτόγονου ανθρώπου, του Αυστραλοπιθήκου.
1963: Εφευρίσκεται η πρώτη μεταλλική ρακέτα του τένις.
1963: Πρώτη δημόσια εμφάνιση των Rolling Stones σε ξενοδοχείο του Surrey με 66 θεατές.
1964: Δημοσιεύματα του ελληνοκυπριακού Τύπου αποκαλύπτουν μυστικό σχέδιο των Τούρκων, σύμφωνα με το οποίο στον μελλοντικό τουρκοκυπριακό τομέα θα περιληφθούν η Αμμόχωστος, η Κυρήνεια και η μισή Λευκωσία.
1968: Ρεκόρ προσέλευσης σε αγώνα ποδοσφαίρου σημειώνεται στο Χάμπντεν Παρκ της Γλασκόβης. 134.461 θεατές παρακολουθούν την αναμέτρηση Σκοτίας – Αγγλίας για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο.
1970: Ιδρύεται στις ΗΠΑ η Εθνική Δημόσια Ραδιοφωνία.
1971: Δεκαπέντε Έλληνες ναυτικοί αγνοούνται μετά το ναυάγιο του πλοίου "Ιόλη", στην Ιρλανδία.
1973: Κηδεύεται η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός, βραβευμένη με Όσκαρ Κατίνα Παξινού, που πέθανε σε ηλικία 73 ετών.
1975: Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελος Αβέρωφ, ανακοινώνει την καταστολή συνωμοτικής κίνησης στο στράτευμα. (Πραξικόπημα της Πιτζάμας).
1976: Ανακοινώνεται το σύνταγμα της Κούβας.
1981: Ο Εγκέλαδος χτυπά τις Αλκυονίδες με 6,6 Ρίχτερ, αφήνοντας πίσω του μεγάλες καταστροφές και τους Αθηναίους να περνούν αρκετά βράδια στα πάρκα και τους δρόμους της πόλης. Ο επίσημος απολογισμός των θυμάτων είναι 20 νεκροί, εκ των οποίων οι περισσότεροι από καρδιακή προσβολή.
1981: Στη Μεγάλη Βρετανία, τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ αναγγέλλουν τους αρραβώνες του πρίγκιπα Κάρολου με τη Λαίδη Νταϊάνα Σπένσερ.
1983: To E/Γ Ο/Γ Χρυσή Αυγή βυθίζεται στον Κάβο ντ’ Όρο, παρασύροντας στο θάνατο 28 επιβαίνοντες.
1983: Ειδική επιτροπή του Κογκρέσου των ΗΠΑ ανακοινώνει μία έκθεση η οποία καταδικάζει την πρακτική του Ιαπωνικού περιορισμού κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
1987: Ο μπασκετμπολίστας, Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, σκοράρει το πρώτο του τρίποντο. Μέχρι τότε είχε σημειώσει 36.000 πόντους μόνο με δίποντα.
1988: Το Ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ αποφασίζει να δικαιώσει το περιοδικό του Λάρι Φλιν "Hustler" με το να μην εγκρίνει απόφαση μικρότερου δικαστηρίου, το οποίο είχε αποφανθεί να δώσει το περιοδικό 200.000 δολάρια στον Τζέρι Φάλγουελ, ως αποζημίωση για δυσφήμιση.
1989: Σε πτήση Μπόινγκ 747 της εταιρίας United Airlines, με προορισμό τη Νέα Ζηλανδία από τη Χαβάη, ανοίγει τρύπα στην άτρακτο με αποτέλεσμα να εκσφενδονιστούν στον αέρα 9 άτομα, επιβάτες και πλήρωμα.
1989: Ο Χομεϊνί ανακοινώνει αμοιβή 3 εκατομμύρια δολάρια για τον θάνατο του συγγραφέα των «Σατανικών Στίχων» Σαλμάν Ρούσντι.
1989: Κηδεύεται ο μακροβιότερος μονάρχης της Ιαπωνίας Χιροχίτο.
1991: Αρχίζουν οι χερσαίες επιχειρήσεις της «Καταιγίδας της Ερήμου» στον Περσικό Κόλπο.
1991: Ντεμπούτο του Νίκου Μαχλά με την ομάδα του ΟΦΗ.
1992: Η Χρυσή Άρκτος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Βερολίνο απονέμεται στην ταινία "Γκραντ Κάνιον" του Αμερικανού Λόρενς Κάσνταν.
1993: Ο Έρικ Κλάπτον "σαρώνει" τα βραβεία μουσικής Γκράμι.
1994: Ο Επίτροπος για τις εξωτερικές υποθέσεις της Ε.Ε. Χανς Βαν Ντεν Μπρουκ, ο Πρόεδρος και ο ΥΠΕΞ των Σκοπίων θέτουν την άρση των ελληνικών μέτρων ως προϋπόθεση για την επανάληψη του διαλόγου με την Ελλάδα.
1995: Κατά την πρώτη ψηφοφορία, που γίνεται στη Βουλή για την ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Κωστής Στεφανόπουλος παίρνει 181 ψήφους και ο Αθανάσιος Τσαλδάρης 109.
1996: Κουβανέζικα καταδιωκτικά καταρρίπτουν δύο ιδιωτικά αεροπλάνα, που ανήκουν σε ομάδα αυτοεξόριστων Κουβανών.
1997: Την υποψηφιότητά του για την ηγεσία της ΝΔ ανακοινώνει ο Μιλτιάδης Έβερτ.
1997: Aνακοινώνεται η επιτυχής κλωνοποίηση του πρώτου θηλαστικού, της προβατίνας Ντόλυ.
1999: Ένα αεροσκάφος τύπου Τουπόλεφ, των Νοτίων Κινεζικών Αερογραμμών συγκρούεται καθώς πλησιάζει το αεροδρόμιο της πόλης Βενζού, στην ανατολική Κίνα, και οδηγεί στο θάνατο 61 άτομα.
2002: Ολοκληρώνονται οι 19οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σολτ Λέικ Σίτι των ΗΠΑ. Στους αγώνες συμμετείχαν 2.500 αθλητές από 77 χώρες.
2004: Πάνω από 500 νεκρούς και 250 τραυματίες αφήνει πίσω του σεισμός 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, που πλήττει το βόρειο Μαρόκο ενώ ολόκληρα χωριά, με σπίτια χτισμένα με λάσπη και τούβλα, "σβήνονται" από το χάρτη.
2008: Ο Φιντέλ Κάστρο αποσύρεται από την προεδρία της Κούβας μετά από 50 χρόνια.
2011: Τελευταία εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου “Discovery”.
2012: Ο Πάνος Καμμένος, μετά την αποχώρησή του από τη Νέα Δημοκρατία λόγω «μνημονίων», ιδρύει νέο πολιτικό σχηματικό, με την ονομασία «Ανεξάρτητοι Έλληνες».
2013: Ο Νικος Αναστασιάδης εκλέγεται πρόεδρος της Κύπρου.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1304 - Ιμπν Μπατούτα, ήταν Μαροκινός και Βέρβερος περιηγητής. Πλήρες όνομα Αμπού Αμπντάλα Μοχάμεντ ιντ Αμπντάλαχ λ-Λαβουάτι τ-Τανγκί ιμπν Μπατούτα, (24 Φεβρουαρίου 1304 - 1368 ή 1369 ή 1377).
Είναι γνωστός για τα μεγάλα ταξίδια του, καταγραφές των οποίων δημοσιεύθηκαν στο έργο του Ρίχλα (δηλ. «Ταξίδι»), το οποίο περιέχει πολλές και ακριβείς πληροφορίες για τις χώρες που επισκέφθηκε. Για τα ταξίδια του αποκαλείται «ο περιηγητής του Ισλάμ». Σε μια περίοδο τριάντα χρόνων, ο Ιμπν Μπαττούτα επισκέφθηκε το μεγαλύτερο τμήμα του γνωστού ισλαμικού κόσμου, καθώς και μη μουσουλμανικές περιοχές. Ταξίδευσε στη Βόρεια Αφρική, το Κέρας της Αφρικής, τη Δυτική Αφρική και την Ανατολική Ευρώπη στα δυτικά και την Μέση Ανατολή, την Νότια, Κεντρική και Νοτιοδυτική Ασία και την Κίνα στην Ανατολή, σε μια διαδρομή περίπου 120.000 χιλιομέτρων, περίπου τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή που διένυσε ο Μάρκο Πόλο. Ο Ιμπν Μπατούτα θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους περιηγητές όλων των εποχών.
1500 – Κάρολος Κουίντος (λατινικά: Carolus Quintus), δηλ. πέμπτος, ήταν κυβερνήτης της Ισπανικής Αυτοκρατορίας ως Κάρολος Α΄ (ισπανικά: Carlos I de España) από το 1516 και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως Κάρολος Ε΄.
Από το 1519, ενώ κυβερνούσε και τα εδάφη του πρώην δουκάτου της Βουργουνδίας από το 1506. Το 1556 παραιτήθηκε χάριν του νεότερου αδελφού του, Φερδινάνδου Α΄, ο οποίος τον διαδέχθηκε στον θρόνο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και του γιου του Φιλίππου Β΄, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Ισπανίας. (24 Φεβρουαρίου 1500 – 21 Σεπτεμβρίου 1558)
1808 - Τζον Γουάις, ήταν πρωτοπόρος στον τομέα της αεροστατικής. Πραγματοποίησε πάνω από 400 πτήσεις κατά την διάρκεια της ζωής του και θεωρείται εφευρέτης αρκετών καινοτομιών στον σχεδιασμό των αεροστάτων.
Το αερόστατό του, The Jupiter, μετέφερε 123 επιστολές και έγινε ή πρώτη επίσημη υπηρεσία αεροπορικού ταχυδρομείου για τα Ταχυδρομεία των ΗΠΑ το 1859. (αγγλικά: John Wise, 24 Φεβρουαρίου 1808 – 28 Σεπτεμβρίου 1879)
1837 - Ροσαλία ντε Κάστρο, ήταν Ισπανίδα συγγραφέας. (Rosalía de Castro, Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, 24 Φεβρουαρίου 1837 — Παδρόν, 15 Ιουλίου 1885)
Είναι μια από της σημαντικότερες συγγραφείς σε γαλικιανή γλώσσα, ενώ μεγάλο μέρος του έργου της είναι στα καστιλιανικά. Θεωρείται η σημαντικότερη μορφή του Rexurdimento, της αναγέννησης της γαλικιανής γλώσσας και στις 17 Μαΐου, τη μέρα που δημοσιεύθηκε η συλλογή ποιημάτων της Cantares gallegos γιορτάζεται η Ημέρα των Γαλικιανών Γραμμάτων.
Ήταν νόθα κόρη του ιερέα Xosé Martínez Viojo και της María Teresa de la Cruz de Castro e Abadía και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της με της θείες της και αργότερα με τη μητέρα της. Το 1858 παντρεύτηκε τον ιστορικό Manuel Murguía. Μαζί απέκτησαν 6 παιδιά.
Ήταν πάντα φιλάσθενη και το 1885 πέθανε από καρκίνο .
Έγραψε τα πρώτα της έργα στα καστιλιάνικα, ενώ το 1863, ο σύζυγός της, κι αυτός σημαντικός εκπρόσωπος του Rexurdimento, δημοσίευσε χωρίς τη γνώση της τα ποιήματα Cantares gallegos. Τον επόμενο χρόνο δημοσιεύτηκε η συλλογή διηγημάτων Contos da miña terra I, και το 1880 η δεύτερη συλλογή ποιημάτων της σε γαλικιανή γλώσσα Follas novas. Όλο το υπόλοιπο έργο της είναι στα καστιλιανικά.
Τα ποιήματά της μελοποιήθηκαν από διάφορους μουσικούς όπως ο Emilio Cao, ο Amancio Prada και η Luz Casal. Στο Soundrack της ταινίας Mar Adentro ακούγεται το ποίημά της Negra Sombra από τη συλλογή Follas Novas.
1842 - Αρρίγκο Μπόιτο, ήταν Ιταλός συνθέτης, ποιητής και λιμπρεττίστας. (Arrigo Boito, 24 Φεβρουαρίου 1842 - 10 Ιουνίου 1918)
Σπούδασε μουσική στο Ωδείο του Μιλάνου και νέος ακόμη διακρίθηκε ως ποιητής που επένδυε ο ίδιος μουσικά τις συνθέσεις του.
Έγραψε δύο μόνο όπερες εκ των οποίων επιζεί σήμερα ο Μεφιστοφελής σε λιμπρέττο δικό του, βασισμένη στον Φάουστ του Γκαίτε. Η πρεμιέρα της το 1868 στην Σκάλα ήταν μια αποτυχία και προκάλεσε επεισόδια και επέμβαση της αστυνομίας. Ο Μπόιτο την επανεπεξεργάστηκε και η όπερα ανέβηκε τον Απρίλιο του 1875 στην Μπολόνια με επιτυχία. Είναι ένα έργο που παίζεται τακτικά μέχρι σήμερα.
Εκεί που ευτύχησε περισσότερο ο Μπόιτο ήταν στην συγγραφή λιμπρέττων. Εκτός από τις άλλες συνεργασίες του, γνωστότερη των οποίων ήταν η Τζοκόντα του Πονκιέλλι, ιδιαίτερα επιτυχημένη ήταν αυτή με τον Βέρντι. Έγραψε τους στίχους του Inno delle nazioni (Ύμνου των εθνών) και τα έξοχα λιμπρέττα των δύο τελευταίων και σπουδαίων έργων του Βέρντι, Οθέλλος και Φάλσταφ, βασισμένα το μεν πρώτο στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, το δε δεύτερο στα έργα του ίδιου ποιητή Οι εύθυμες κυράδες του Ουίντσορ (The Merry Wives of Windsor) και (εν μέρει) Ερρίκος Δ΄ (Henry IV).
1885 - Στανισλάβ Ιγκνάσυ Βίτκιεβιτς (πολωνικά: Stanislaw Ignacy Witkiewicz) ήταν Πολωνός μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, φωτογράφος και ζωγράφος. Είναι από τους πλέον αξιόλογους συγγραφείς της Πολωνίας μετά την ανεξαρτησία της χώρας το 1918.
Ο Βίτκιεβιτς γεννήθηκε στη Βαρσοβία στις 24 Φεβρουαρίου 1885 και ήταν γιος του Στανισλάβ Βίτκιεβιτς, ζωγράφου και κριτικού τέχνης. Το 1880, η οικογένειά του μετακόμισε στο Ζακοπάνε (Zakopane), όπου ο μικρός Στανισλάβ άρχισε να παίρνει μαθήματα πιάνου. Το 1892, ο Στανισλάβ Ιγκνάσυ βαπτίστηκε με νονά του τη διάσημη ηθοποιό Helena Modjeska.
Το 1893 άρχισε να γράφει σύντομα θεατρικά έργα εμπνευσμένος από τον Σαίξπηρ και παράλληλα να ζωγραφίζει, κυρίως τοπία, υπό την καθοδήγηση του πατέρα του. Από το 1900 και για μια δεκαετία, ταξίδεψε σε πολλές χώρες και πόλεις της Ευρώπης: Αγία Πετρούπολη, Βιέννη, Μόναχο, Παρίσι, Λονδίνο. Το 1905, ο Βίτκιεβιτς συνόδεψε τον Πολωνό συνθέτη Κάρολ Συμανόφσκι (Karol Szymanowski) στην Ιταλία. Το 1907 πηγαίνει στη Βιέννη να δει μια έκθεση πινάκων του Πωλ Γκωγκέν.
Το 1904, ο Βίτκιεβιτς εγγράφεται στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κρακοβίας, όπου με κάποια διαλείμματα σπούδασε ζωγραφική μέχρι το 1910, με καθηγητή τον Γιόζεφ Μεχόφερ (Josef Mehoffer). To 1913 αρραβωνιάστηκε την Jadwiga Janczewska, η οποία αυτοκτόνησε το 1914. Τσακισμένος από το θάνατο της μνηστής του, ο Βίτκιεβιτς συνοδεύει τον διάσημο ανθρωπολόγο Μπρόνισλαβ Μαλινόφσκι (Bronislaw Malinowski) σε μια εξερευνητική αποστολή του στην Κεϋλάνη και την Αυστραλία.
Μετά την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βίτκιεβιτς φτάνει στην Αγία Πετρούπολη και το 1915 αποφοιτά από το Στρατιωτικό Κολλέγιο Πάβλοφσκι (Pavlovsky) της πόλης. Κατατάσσεται στο στρατό, πηγαίνει στο μέτωπο, τραυματίζεται σε μια μάχη στην Ουκρανία, παρασημοφορείται και αποστρατεύεται με το βαθμό του λοχαγού. Επιστρέφει στο Ζακοπάνε το 1918. Γράφει το θεωρητικό έργο "Νέες Μορφές στη Ζωγραφική". Το 1923 παντρεύεται την Jadwiga Unrug.
Στα επόμενα χρόνια και μέχρι που ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Βίτκιεβιτς αφιερώνεται στη συγγραφή μυθιστορημάτων και θεατρικών έργων. Γράφει τα μυθιστορήματά του "Αντίο Φθινόπωρο" (1927) και "Απληστία" (1930). Με την έκρηξη του πολέμου, φεύγει από τη Βαρσοβία και στις 18 Σεπτεμβρίου 1939 αυτοκτονεί στο μικρό χωριό Jeziory στην ανατολική Πολωνία.
Θεατρικό έργο
Στο θέατρο ο Βίτκιεβιτς ανέπτυξε την αισθητική της "καθαρής φόρμας" (pure form), που αποδεσμεύει τον καλλιτέχνη από το φυσικό περιβάλλον και την εξωτερική πραγματικότητα. Εξερευνά κόσμους του ονείρου, της τρέλας, της παρωδίας και της πολιτικής σάτιρας. Τη φιλοσοφία του αυτή την συνταιριάζει στη ζωγραφική και το θέατρο.
Όπως σημειώνει ο Μάρτιν Έσσλιν (Martin Esslin) στο έργο του "Το Θέατρο του Παράλογου", ο σύνδεσμος ανάμεσα στα μοντέρνα κινήματα της ζωγραφικής και στις νέες πειραματικές τάσεις στο σύγχρονο δράμα εκδηλώνεται με τρόπο εντυπωσιακό στον Στανισλάβ Ιγκνάσυ Βίτκιεβιτς. Στα θεατρικά έργα του, ο Βίτκιεβιτς συνδυάζει στοιχεία του σουρεαλισμού με το ύφος, τη δομή και τη φρασεολογία του "θεάτρου του παράλογου". Θεωρείται με τις πρωτοποριακές ιδέες του για το θέατρο ως πρόδρομος του Ιονέσκο, του Μπέκετ και του Φερνάντο Αραμπάλ.
Από τα θεατρικά έργα του Βίτκιεβιτς, μόνο 4 εκδόθηκαν κι άλλα 5 παίχτηκαν στη σκηνή στη διάρκεια της ζωής του. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του, που έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες, περιλαμβάνονται:
"Οι Πραγματιστές" (1919)
"Ο Κύριος Πράις ή Τροπική Τρέλα" (1920)
"Μεταφυσική ενός μοσχαριού με δυό κεφάλια" (1921)
"Η Νερόκοτα" (1921)
"Η Σουπιά" (1922)
"Η Τρελή Ατμομηχανή" (1923)
"Ο Τρελός και η Καλόγρια" (1923)
"Η Μητέρα" (1924)
"Οι Υποδηματοποιοί" (1931 - 1934)
Ως ζωγράφος, ο Βίτκιεβιτς υπέγραφε με το ψευδώνυμο Βίτκασυ (Witkacy). Η σουρεαλιστική, ονειρική και τόσο εφιαλτική ζωγραφική του επηρέασε σε σημαντικό βαθμό και χάραξε νέες ατραπούς για τους καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα
Μια επιλογή από τους πιο χαρακτηριστικούς πίνακές του περιλαμβάνει: "Aυτοπροσωπογραφία" (περ. 1910), "Αυτοπροσωπογραφία" (1913), "Μασκαράτα" (1917), "Φανταστικό όραμα" (1917), "Δυο Κεφάλια" (1920), "Ο Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου" (1916 - 21), "Σύνθεση με Γυναικείες Φιγούρες" (1917 - 20), "Σύνθεση με Ρινόκερους" (1918), "Γελαστό Αγόρι" (1920), "Συνθέσεις: Σατανάς" (1920), "Ο Πειρασμός του Αδάμ" (1920), "Γενική Σύγχυση" (1920), "Νεκρή Φύση με Ρολόι" (1921), "Η Μαρύσια με Σκύλο στην Κεϋλάνη" (1920 - 21), "Ο Ζευς μεταμφιεσμένος σε Ταύρο" (1921), "Σύνθεση" (1922), "Πορτραίτο της Κυρίας Szarota" (1924), "Αυτοπροσωπογραφία" (1924), "Πορτραίτο της Jadwiga Witkiewicz" (1925), "Πορτραίτο της Maria Nawrocka" (1929), "Αυτοπροσωπογραφία" (1938), "Αυτοπροσωπογραφία" (1939).
1898 - Κούρτ Τανκ, ήταν Γερμανός μηχανικός αεροναυπηγικής και πιλότος δοκιμών που ηγήθηκε του γραφείου σχεδιασμού της εταιρείας «Φόκε-Βουλφ» (Γερμανικά: «Focke-Wulf») από το 1931 μέχρι το 1945. (γερμανικά: Kurt Waldemar Tank, 24 Φεβρουαρίου 1898 - 5 Ιουνίου 1983)
Ήταν υπέυθυνος για τη δημιουργία αρκετών αεροσκαφών της Luftwaffe κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, συμπεριλαμβανομένων του μαχητικού «Focke-Wulf Fw 190», του αναχαιτιστικού «Focke-Wulf Ta 152» και του μεταγωγικού «Focke-Wulf Fw 200».
Ο Κούρτ Τανκ απεβίωσε στις 5 Ιουνίου 1983 (85 ετών)
1914 - Ράλφ Έρσκιν (Ralph Erskine) ήταν αρχιτέκτονας Βρετανικής καταγωγής που έζησε και εργάστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Σουηδία. Γεννήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1914 στο Λονδίνο και πέθανε στις 16 Μαρτίου 2005 στη Σουηδία.
Γεννήθηκε στην Αγγλία το 1914 σπούδασε στο Λονδίνο στη Regent Street Polytechnic για 5 χρόνια και το 1939 ταξίδεψε στη Σουηδία το 1939 λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όπου ο σουηδικός φονξιοναλισμός (functionalism) και το κοινωνικό του περιεχόμενο του κέντρισαν το ενδιαφέρον. Στη Σουηδία αρχικά συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Τεχνών της Στοκχόλμης (Academy of Arts) και τελικά συνέχισε εκεί τη ζωή του όπου ανέλαβε και πληθώρα έργων. Στη Βρετανία έγινε γνωστός μετά τα 50 του χρόνια που ανατέθηκαν κάποια σημαντικά έργα.
Βασική επιρροή για το Ραλφ Έρσκινφαίνεται να αποτελούν οι σουηδοί φονξιοναλιστές αρχιτέκτονες όπως ο Gunar Asplund, Sven Markelius και Sigurd Lewerentz όπως και το κράτος πρόνοιας που είχε συγκροτήσει η Σουηδία ήδη από το 1930. Σημαντική επιρροή επίσης, φαίνεται να ήταν και ο συμφοιτητής του Gordon Cullen, γ’ αυτό και ένα από τα βασικότερα στοιχεία που επεξεργάζεται στα έργα του είναι η ένταξη τους στο περιβάλλον τους και η διαλλεκτική σχέση που αναπτύσσουν με αυτό.
1927 - Εμανουέλ Ριβά, ήταν Γαλλίδα ηθοποιός. (γαλλικά: Emmanuelle Riva, 24 Φεβρουαρίου 1927 - 27 Ιανουαρίου 2017)
Έγινε γνωστή κυρίως από τους ρόλους της στις ταινίες Χιροσίμα, Αγάπη μου (Hiroshima mon amour, 1959), Ο Εφημέριος (Léon Morin, Prêtre, 1961), Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία (Trois Couleurs: Bleu, 1993) και Venus Beaute: Ινστιτούτο Ομορφιάς (Vénus Βeauté (institut), 1999). Το 2012 πρωταγωνίστησε στη δραματική ταινία Αγάπη (Amour). Για την ερμηνεία της έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Στην ηλικία των 85 ετών έγινε η γηραιότερη ηθοποιός που λαμβάνει υποψηφιότητα για το συγκεκριμένο βραβείο.
Η Ριβά γεννήθηκε στην πόλη Σενιμενίλ, στα Βοζ της Γαλλίας. Ξεκίνησε την καριέρα της στο Παρίσι αφού πρώτα εργάστηκε ως μοδίστρα. Ένας από τους πιο γνωστούς της ρόλους είναι αυτός στην ταινία Χιροσίμα, Αγάπη μου (Hiroshima mon amour, 1959), για τον οποίο έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο BAFTA A' Γυναικείου Ρόλου. Έχει εμφανιστεί επίσης στις ταινίες Ο Εφημέριος (Léon Morin, Prêtre, 1961), Τα Μάτια του Μίσους (Thérèse Desqueyroux, 1962) για την οποία βραβεύτηκε με το Κύπελλο Βόλπι Καλύτερης Ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, Thomas l'imposteur (1964), Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία (Trois Couleurs: Bleu, 1993) και Venus Beaute: Ινστιτούτο Ομορφιάς (Vénus Βeauté (institut), 1999). Το 2012 πρωταγωνίστησε στο αισθηματικό δράμα Αγάπη (Amour) σε σκηνοθεσία Μίχαελ Χάνεκε. Για την ερμηνεία της έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Το κατόρθωμα αυτό έκανε τη Ριβά τη γηραιότερη ηθοποιό που λαμβάνει υποψηφιότητα για το συγκεκριμένο βραβείο. Επίσης κέρδισε το BAFTA και το Σεζάρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ίδια ταινία.
Η Ριβά ήταν επίσης ποιήτρια.
Απεβίωσε στις 27 Ιανουαρίου του 2017 σε ηλικία 89 ετών.
1934 - Χρήστος Λαμπράκης, ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και εκδότης, θεωρούμενος ως ο ισχυρότερος άνθρωπος στα ελληνικά ΜΜΕ επί δεκαετίες. (24 Φεβρουαρίου 1934 - 21 Δεκεμβρίου 2009)
Ο Χρήστος Λαμπράκης γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα και ήταν γιος του Δημητρίου Λαμπράκη, που ήταν ο σημαντικότερος Έλληνας εκδότης της εποχής. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πολιτικές επιστήμες στο London School of Economics. Το 1954, σε ηλικία 20 ετών, ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Ταχυδρόμος" και το 1957, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ανέλαβε την προεδρία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, που εξέδιδε, μεταξύ άλλων, τις εφημερίδες "Το Βήμα" και "Τα Νέα". Ο Χρήστος Λαμπράκης ίδρυσε επίσης την ημερήσια αθλητική εφημερίδα "Ομάδα" το 1959 και το περιοδικό "Εποχές" το 1963.
Προσωπικότητα με ιδιαίτερη καλλιέργεια και μεγάλη αγάπη για την τέχνη, την μουσική και τον πολιτισμό, υπήρξε ο πρωτεργάτης της δημιουργίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
1934 - Γιώτα Λύδια, είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, μία από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες λαϊκές τραγουδίστριες.
Μπήκε στην δισκογραφία το 1954 με την προτροπή του συζύγου της και του συνθέτη Γεράσιμου Κλουβάτου. Αμέσως αναγνωρίστηκε η αξία και το σπάνιο μέταλλο της φωνή της και όλοι οι συνθέτες θέλησαν να συνεργαστούν μαζί της. Τραγουδάει Τσιτσάνη, Παπαϊωαννου, Χιώτη (Ηλιοβασιλέματα κ.α), Καραπατάκη, Λαύκα, Μητσάκη, Μπακάλη, Δερβενιώτη, και βέβαια Απόστολο Καλδάρα με τον οποίο δίνουν το σπουδαίο και διαχρονικό τραγούδι Συ μου χάραξες πορεία.
1943 - Πάμπλο Μιλανές, είναι Κουβανός συνθέτης, τραγουδιστής, κιθαρίστας. (Pablo Milanés, 24 Φεβρουαρίου 1943)
Γεννήθηκε στο Bayamo της Κούβας το 1943. Σπούδασε στην εθνική σχολή μουσικής της Αβάνας. Το «feeling» είναι ένα μουσικό στυλ που ξεκίνησε στη Κούβα τη δεκαετία του 40, στο οποίο τα αισθήματα ορίζουν την ερμηνεία. Το στυλ αυτό επηρεάστηκε από τα βορειοαμερικάνικα ρομαντικά τραγούδια της εποχής και τη τζαζ. Το «feeling» συνοδευόταν με μια κιθάρα, σαν τους παλιούς τρουβαδούρους, για να γίνει καλύτερη επικοινωνία με το κοινό. Από εκεί ξεκίνησε και ο Πάμπλο Μιλανές.
Ώς ερμηνευτής, ο Πάμπλο Μιλανές μπήκε στο συγκρότημα Los Bucaneros. Που και που, τραγουδούσε και μόνος του. Συνεργάστηκε με το συγκρότημα αυτό μέχρι το 1966. Το 1967, κάνει την στρατιωτική θητεία του, την εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ, και αρχίζει να γράφει τραγούδια πιο πολιτικοποιημένα. Το 1968 δίνει την πρώτη του συναυλία με τον Silvio Rodríguez στο La Casa de las Américas. Είναι το πρώτο σήμα του μουσικού κινήματος που ονομάστηκε το 1972 Nueva Trova. Στο ίδιο μέρος συνάντησε και άλλα σημαντικά πρόσωπα της πολιτιστικής και μουσικής πολιτικής σκηνής όπως Violeta Parra, Chico Buarque, Vinicius de Moraes, Víctor Jara και πολλοί άλλοι. Στις αρχές της δεκαετίας του 80, ξεκινάει δικό του συγκρότημα, με διάφορους φίλους του. Συνεχίζει να αναμιγνύει διάφορα είδη μουσικής, πάντα με δυνατή κοινωνική διάσταση.
Μαζί με τον Silvio Rodriguez και τον Noel Nicola, θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της Nueva Trova. Ξεχωρίζει από τον Silvio Rodriguez με μελωδίες επηρεασμένες από τη Βραζιλία, μελωδίες που τις παίζει στη κιθάρα ή στο πιάνο. Συνεργάστηκε με πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Silvio Rodríguez, Joaquín Sabina, Ana Belén, Joan Manuel Serrat, Víctor Manuel, Los Van Van, και άλλους. Τα πιο φημισμένα τραγούδια του είναι Yolanda, Yo me quedo, Amo a esta isla.
Το 2005 για πρώτη φορά συνθέτει μέρος της μουσικής του κινηματογραφικού έργου Siempre Habana του Ángel Peláez.
1949 - Πασχάλης Τερζής, είναι Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής. (24 Φεβρουαρίου 1949)
Ο Πασχάλης Τερζής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πυλαία της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στη Ρόδο και εκεί πραγματοποίησε τα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα. Έπειτα από μερικά χρόνια αποφάσισε να μετακομίσει στην Αθήνα και άρχισε να τραγουδά σε δημοφιλή κέντρα μουσικής ως συνοδευτικός τραγουδιστής με διάσημους Έλληνες τραγουδιστές της δεκαετίας του '60. Από τη δεκαετία του '80 και μετά ξεκίνησε να ηχογραφεί δικούς του δίσκους. Ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 1982, με τίτλο «Λέω». Σήμερα ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη και αρκετοί δίσκοι του παραμένουν ιδιαίτερα δημοφιλείς.
1954 - Σιντ Μάιερ, είναι Καναδός προγραμματιστής και σχεδιαστής παιχνιδιών. (Sidney K. "Sid" Meier, 24 Φεβρουαρίου 1954)
Έχει δημιουργήσει μερικά από τα πιο καλοφτιαγμένα και εμπορικά επιτυχημένα παιχνίδια για υπολογιστές, όλων των εποχών κερδίζοντας δεκάδες διακρίσεις τόσο για την ποιότητα των τίτλων του όσο και για την τεράστια εμπορική τους επιτυχία. Θεωρείται ένας από τους ζωντανούς θρύλους της βιομηχανίας των παιχνιδιών.
Ο Σιντ Μάιερ γεννήθηκε το 1954. Το 1982, μαζί με τον Bill Stealey ίδρυσε την εταιρεία MicroProse. Στη Microprose o Μάιερ σχεδίασε την πασίγνωστη σειρά παιχνιδιών Civilization. Το 1996 εγκατελειψε την Microprose και μαζί με τον βετεράνο του χώρου Jeff Briggs ίδρυσε την εταιρεία Firaxis Games. Σήμερα η Firaxis Games δημιουργεί παιχνίδια στρατηγικής, πολλά από τα οποία είναι νέες εκδόσεις κλασσικών τίτλων του Μάιερ, όπως τα Civilization IV και Sid Meier's Pirates!.
Το 1999, ο Σιντ Μάιερ ήταν ο δεύτερος που συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τους πιο διακεριμένους (hall of fame) της Αμερικανικής Ακαδημίας Διαδραστικής Τέχνης και Επιστήμης (Academy of Interactive Arts and Sciences). Ο πρώτος που τιμήθηκε ήταν ο Shigeru Miyamoto της Nintendo.
Είναι παντρεμένος με τη Σούζαν και έχουν ένα γιο. Σήμερα μένει στο Hunt Valley του Μαίρυλαντ.
1955 - Αλέν Μαρί Πασκάλ Προστ, Ιππότης του Τάγματος της Τιμής στην πατρίδα του και μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, είναι παλαίμαχος Γάλλος οδηγός αγώνων αυτοκινήτου. (Alain Marie Pascal Prost, 24 Φεβρουαρίου 1955)
Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 τις σαιζόν 1980 - 1993 και συγκαταλέγεται στις κορυφαίες μορφές της ιστορίας του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Είναι τρίτος στη λίστα των παγκόσμιων πρωταθλητών με 4 τίτλους, ενώ με 51 καρό σημαίες υστερεί μόνο του Μίχαελ Σουμάχερ σε κερδισμένα γκραν-πρι. Στα τέλη της δεκαετίας του '90 δοκίμασε να δραστηριοποιηθεί και ως κατασκευαστής χωρίς ανάλογη επιτυχία.
Σε αντίθεση με το στερεότυπο του ενθουσιώδη, ριψοκίνδυνου και θεαματικού οδηγού, ο Προστ διακρίθηκε για τη χαλαρή και καθαρά εγκεφαλική αγωνιστική συμπεριφορά του (εξ' ου και το προσωνύμιο «Καθηγητής»). Έχοντας ως πρότυπα μορφές των πρώτων χρόνων της Φόρμουλα 1 όπως ο Τζιμ Κλαρκ κι ο Τζάκι Στιούαρτ, το στυλ του ακουμπούσε πάνω απ' όλα στη λογική, τη σωστή ρύθμιση του μονοθεσίου πριν τον αγώνα και την αποφυγή του κινδύνου κατά τη διάρκειά του. Σύμφωνα με τον εξειδικευμένο δημοσιογράφο Ντένις Τζέκινσον, υπήρξε ένας θερμός και απλός άνθρωπος που δε βασιζόταν στο πάθος ή την έμπνευση, ούτε βαυκαλιζόταν με εντυπωσιασμούς και μπούρδες. Η διανοητική αυτοπειθαρχία του έφτανε σε τέτοιο επίπεδο, που οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν.
Αυτή η ιδιοσυγκρασία του χάρισε αξιοπρόσεκτη σταθερότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι με εξαίρεση την παρθενική χρονιά του, δεν έπεσε ποτέ κάτω απ' την 5η θέση της βαθμολογίας, ακόμα κι όταν οδηγούσε αναξιόπιστα μονοθέσια όπως το RE30. Ταυτόχρονα όμως ήταν ο λόγος που ήλθε σε διάσταση με συναδέλφους του, όπως με τον ομόσταυλό του στη Μακλάρεν Άιρτον Σένα κατά τα τέλη της δεκατίας του '80. Η σύγκρουση αυτών των δύο διαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων ήταν η βασική αιτία που ο Προστ προτίμησε να αποσυρθεί μετά το θρίαμβο του 1993, παρά να ξανασυναντηθεί στην ίδια ομάδα με το Βραζιλιάνο.
1955 - Στίβεν Πωλ Τζομπς, ήταν μια από τις πιο γνωστές προσωπικότητες στον χώρο της τεχνολογίας, ένας εκ των δύο συνιδρυτών, πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός της Apple και πρώην πρόεδρος της Pixar (μέχρις ότου εξαγοράστηκε από την Disney, στης οποίας το Διοικητικό Συμβούλιο διατηρούσε θέση και της οποίας ήταν ο μεγαλύτερος μέτοχος). (Steven Paul Jobs, 24 Φεβρουαρίου 1955 - 5 Οκτωβρίου 2011)
Έχει χαρακτηριστεί ως οραματιστής στον χώρο των υπολογιστών και πολλές ιδέες του άλλαξαν τον τρόπο που οι καταναλωτές χρησιμοποιούν την ψηφιακή τεχνολογία. Ήταν από τους πρώτους που συνέλαβαν την ιδέα του οικιακού προσωπικού υπολογιστή. Ο Στηβ Τζομπς "ήταν ο μέγας ευαγγελιστής της ψηφιακής εποχής".
Η ίδρυση της Apple
Η ιδέα της εμπορικής εκμετάλλευσης της δουλειάς του δεύτερου ιδρυτή της Apple, Στήβεν Βόζνιακ, ήταν δική του και η αρχική οικονομική επιτυχία της Apple στα τέλη της δεκαετίας του 1970 με τους υπολογιστές Apple I και II καθώς και μέχρι τα μέσα της επόμενης δεκαετίας, με τον υπολογιστή Macintosh, οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην επιχειρηματική του ικανότητα. Παρ'όλα αυτά, ο σκληρός τρόπος διαχείρισης καθώς και κάποιες ριζοσπαστικές, οικονομικά ριψοκίνδυνες ιδέες και ο αυταρχικός τρόπος αντιμετώπισης των στελεχών κορυφώθηκαν το 1985 σε μια διαμάχη με τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας και πρώην στέλεχος της Pepsi, John Sculley και την απομόνωση και την μετέπειτα αποχώρησή του από την εταιρία.
Μετά την αποχώρηση από την Apple
Το 1986 ίδρυσε την εταιρεία NeXT, μια εταιρεία που αρχικά επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη ακριβών υπολογιστών/σταθμών εργασίας. Παρότι αποτυχημένη εμπορικά, η NeXT συνέχισε να επιχειρεί μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1990, αναπτύσσοντας και πουλώντας το λειτουργικό της NeXTSTEP (αργότερα πλατφόρμα ανάπτυξης εφαρμογών OpenSTEP). Με την αγορά της NeXT από την Apple το 1996, το NeXTSTEP αποτέλεσε τη βάση για το λειτουργικό σύστημα MAC OS X.
To 1986 o Στηβ Τζομπς αγόρασε την εταιρεία Pixar, μέχρι τότε αυτόνομο τμήμα της Lucasfilm, εταιρίας που ανήκε στον Τζορτζ Λούκας, ο οποίος είναι παραγωγός σειράς ταινιών όπως Ο Πόλεμος των Άστρων. Η Pixar γρήγορα έγινε η πλέον επιφανής εταιρία στον χώρο των κινουμένων σχεδίων βασισμένων σε γραφικά υπολογιστών. Με την Walt Disney Pictures ως διανομέα δημιούργησε σειρά ταινιών κινουμένων σχεδίων με πρώτη το Toy Story, κάτι που την έκανε γνωστή και απέφερε μεγάλα κέρδη στον Στηβ Τζομπς. Παράλληλα το 1996, η Apple προέβη στην εξαγορά της NeXT σκοπεύοντας να χρησιμοποιήσει το λειτουργικό της σύστημα ως τη βάση για το νέο Mac OS. Η αγορά της NeXT φέρνει τον Τζομπς πίσω στην Apple αρχικά ως interim CEO και αργότερα ως τον CEO και πρόεδρο του ΔΣ, θέση που διατηρούσε μέχρι το θάνατό του.
Επιστροφή και θρίαμβος
Η επιστροφή του Στηβ Τζομπς στην Apple θεωρείται κρίσιμης σημασίας για την επιβίωση της εταιρίας. Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια και με την αναδιάρθρωση των προϊόντων και τμημάτων της, όπως για παράδειγμα την κατάργηση του Apple Newton, τη συγχώνευση των υπολογιστών Macintosh σε δύο σειρές και την εξασφάλιση της επένδυσης $100 εκ. από τη Microsoft και τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ των δυο εταιριών σχετικά με τη συνεχιζόμενη υποστήριξη της πλατφόρμας Macintosh για 5 χρόνια, η Apple γίνεται ξανά κερδοφόρα.
Το 1998 λανσαρίστηκαν οι πολύχρωμοι και αξιόπιστοι iMac Και τα iBook. Στον χώρο των πολυμέσων ο iMac ήταν ανώτερος από το IBM PC και εταιρείες όπως η Adobe και Macromedia συνείσφεραν στην επιτυχία του παρέχοντας προγράμματα πολυμέσων γι αυτόν. Αν και οι χρήστες των Mac θέλουν παραδοσιακά να παραμένουν αποστασιοποιημένοι από τα ΙΒΜ PC και τα Microsoft Windows, o Στηβ δεν ακολούθησε αυτή τη γραμμή.
Ιδιαίτερα σημαντική, επιχειρηματικά, ήταν η κίνηση της Apple στον χώρο της μουσικής. Ο Τζομπς, αντιλαμβανόμενος την επανάσταση του Ίντερνετ και της ψηφιακής μουσικής, δημιούργησε το 2001 το iPod. Δύο χρόνια αργότερα, το 2003, και με δεδομένη την επιτυχία του iPod, η Apple μπήκε δυναμικά στον χώρο της διανομής μουσικής μέσω του διαδικτύου και του iTunes Music Store (iTMS). Παρά τις διαψεύσεις σχετικά με την ανάπτυξη κινητού τηλεφώνου από τον Στηβ Τζόμπς, στις αρχές του 2007 η Apple μπήκε στην αγορά των κινητών τηλεφώνων με την παρουσίαση του iPhone, μιας συσκευής που γρήγορα κατέκτησε μεγάλο μέρος της αγοράς κινητών τηλεφώνων στις ΗΠΑ και σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες και από τότε είναι στις πρώτες δυο θέσεις πωλήσεω "smartphone" παγκοσμίως.
Τον Ιανουάριο του 2010 ο Τζομπς παρουσίασε το iPad. Κατά το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς του απονεμήθηκε ο τίτλος του «προσώπου της χρονιάς» από τη βρετανική οικονομική εφημερίδα Financial Times.
Στις 24 Αυγούστου 2011, ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Apple. Στην επιστολή της παραίτησής του, συνέστησε να τον διαδεχθεί ο επόμενος στην ιεραρχία, Τιμ Κουκ. Όπως ζήτησε ο ίδιος, διορίστηκε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου. Στις 5 Οκτωβρίου 2011 (μια μέρα μετά την παρουσίαση του iPhone 4s, από την οποία ήταν απών) ανακοινώθηκε ο θάνατος του σε ηλικία 56 ετών.
1956 - Τζούντιθ Μπάτλερ, είναι Αμερικανίδα μετα-στρουκτουραλίστρια φιλόσοφος, η οποία έχει συμβάλει στα πεδία του φεμινισμού, της θεωρίας Queer, της πολιτικής φιλοσοφίας και της ηθικής. Είναι καθηγήτρια στο τμήμα Ρητορικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ. (Judith Butler, 24 Φεβρουαρίου 1956)
Η Μπάτλερ πήρε το διδακτορικό της στη φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο Γέιλ το 1984, και η διατριβή της δημοσιεύθηκε με τον τίτλο Subjects of Desire: Hegelian Reflections in Twentieth Century France. Στα τέλη της δεκαετίας του 80, και ενώ κατείχε διάφορες θέσεις διδασκαλίας και έρευνας (όπως για παράδειγμα στο Κέντρο Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς), αναμείχθηκε στις «μετά-στρουκτουραλιστικές» προσπάθειες της Δυτικής φεμινιστικής θεωρίας να αμφισβητήσουν τους θεμελιώδεις όρους του φεμινισμού. Η πιο πρόσφατη δουλειά της επικεντρώνεται στην Εβραϊκή φιλοσοφία, στην οποία την απασχολούν κυρίως οι «προ-Σιωνιστικές κριτικές της κρατικής βίας.»
1972 - Θεόδωρος Κουρεντζής, είναι Έλληνας διευθυντής ορχήστρας, συνθέτης και ποιητής που εργάζεται στη Ρωσία. (ρωσικά: Курентзис Теодор), (γενν. 24 Φεβρουαρίου 1972)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και από μικρή ηλικία άρχισε τα μαθήματα πιάνου. Στα επτά του χρόνια άρχισε να μαθαίνει βιολί, ενώ στα δώδεκά του φοίτησε στο Ελληνικό Ωδείο στο Τμήμα Θεωρητικής Μουσικής και στο Τμήμα Εγχόρδων. Με την σύνθεση ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1987 υπό τη καθοδήγηση του καθηγητή Γιώργου Χατζηνίκου και αργότερα με το καθηγητή Σρεκ.
Το 1990 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του μουσικού συγκροτήματος «Musica Aeterna» και καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Πόρτο Χέλι. Μετά το πέρας των σπουδών (αν και είχε εξασφαλισμένη υποτροφία για τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης) εγκαταστάθηκε στη Ρωσία και συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη, στο διάσημο Κρατικό Ωδείο της. Δάσκαλος του ήταν η σχεδόν μυθική μορφή της σοβιετικής διεύθυνσης ορχήστρας Ηλίας Μούσιν, δάσκαλος των επίσης διάσημων Βαλέρι Γκέργκιεβ και Γιούρι Τερμικανόβ. Ο ίδιος ο μαέστρος είπε για τον Θεόδωρο Κουρετζή: «Είχα πολύ ταλαντούχους μαθητές σαν τον Γκέρκγιεβ και τον Τερμικανόβ και μια μόνο διάννοια: ήταν ο Θεόδωρος Κουρεντζής» (Теодор Курентзис: Ангел Ностальгии).
Στα 2002 μαζί με τη Ρωσίδα ελληνίστρια φιλόλογο Φατίμα Γιελόεβα και υπό την αιγίδα του Ελληνικού Υπουργείου Πολιτισμού (επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου) ίδρυσε το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 2003 ο Κουρεντζής εντάσσεται στην Εθνική Φιλαρμονική Ορχήστρα της Ρωσίας και τον επόμενο χρόνο αναλαμβάνει επικεφαλής διευθυντής ορχήστρας στο Ακαδημαϊκό Θέατρο Όπερας & Μπαλέτου της πόλης Νοβοσιμπίρσκ. Τον Ιανουάριο του 2005 αναλαμβάνει την καλλιτεχνική οργάνωση της ορχήστρας Musica Eaterna και του συγκροτήματος New Siberian Singers.
Στη Ρωσία είναι μια εμβληματική φυσιογνωμία. Όλες του οι συναυλίες είναι sold out μήνες πρωτύτερα, είναι δημοφιλής σε όλες τις ηλικίες και μέχρι και η χήρα του Σοστακόβιτς κατέβηκε στο καμαρίνι του να τον συγχαρεί μετά από μία παράσταση της «Λαίδης Μακμπέθ του Μτενσκ». Διευθύνει τακτικά τις καλύτερες ορχήστρες της Μόσχας. Με την ομάδα των μουσικών του ταξιδεύουν σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία προκαλώντας πανζουρλισμό με κάθε τους παράσταση. Οι εφημερίδες δημοσιεύουν τη μία διθυραμβική κριτική μετά την άλλη χαρακτηρίζοντάς τον «αναρχικό, ωραιοπαθή και ιδιοφυΐα». Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι δηλωμένος θαυμαστής του.
Η επιστροφή στην Ελλάδα δεν τον απασχολεί ούτε ως σκέψη. Ο σημαντικότερος λόγος που δεν θέλει να εργαστεί εκεί μόνιμα είναι η διαχρονική έλλειψη διαπαιδαγώγησης και πειθαρχίας, τόσο των μουσικών όσο και του κοινού. Επίσης, η απουσία αξιόλογης ορχήστρας.
Στα πλαίσια του διαγωνισμού Χρυσή Μάσκα 2005, ο Κουρεντζής έλαβε τέσσερα βραβεία μεταξύ το οποίων και το βραβείο του καλύτερου Διευθυντή Ορχήστρας για το έργο του Τζουζέπε Βέρντι Αΐντα. Τον Μάιο του 2006 ανέβασε, στα πλαίσια των εορτασμων των 250 χρονων από τη γέννηση του Μότσαρτ, το «Cosi fan tutte» (Ελληνική απόδοση Έτσι κάνουν όλες) και τους Γάμους του Φίγκαρο.
1989 - Κωνσταντίνος Δημήτριος Κουφός, είναι Ελληνοαμερικανός καλαθοσφαιριστής, διεθνής με την Εθνική Ανδρών της Ελλάδας, που αγωνίζεται στους Σακραμέντο Κινγκς, του NBA.(Konstantine Demetrios "Kosta" Koufos, 24 Φεβρουαρίου 1989)
1992 - Νίκος Καρέλης, είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται στη βελγική Γκενκ ως επιθετικός. (Ηράκλειο Κρήτης, 24 Φεβρουαρίου 1992)
Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από την ερασιτεχνική ομάδα του Εργοτέλη. Το 2007 εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα του κρητικού συλλόγου όπου και παρέμεινε επί μία πενταετία.
Το 2012 αποχώρησε για να συνεχίσει την καριέρα του στη ρωσική Αμκάρ Περμ, με τη φανέλα της οποίας αγωνίστηκε σε 9 αγώνες πρωταθλήματος. Το καλοκαίρι του 2013 επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, με τον οποίο στην πρώτη του χρονιά κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας, σκοράροντας το τρίτο τέρμα της ομάδας του στον τελικό εναντίον του ΠΑΟΚ (4-1).
Τον Ιανουάριο του 2016 μετεγγράφηκε στη βελγική Γκενκ, υπογράφοντας συμβόλαιο διάρκειας 3,5 ετών.
Διεθνής καριέρα
Ο Νίκος Καρέλης υπήρξε βασικό στέλεχος των εθνικών ομάδων Παίδων (Κ-17), Νέων (Κ-19) και Ελπίδων (Κ-21).
Στις 14 Μαΐου 2014 ανακοινώθηκε από την ΕΠΟ ότι συγκαταλέγεται στους 30 "εκλεκτούς" του Φερνάντο Σάντος για την προεπιλογή της αποστολής της Ελλάδας εν όψει του Μουντιάλ 2014, δεν επιλέχθηκε όμως στην τελική 23άδα
Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε τελικά στις 11 Οκτωβρίου 2014 με προπονητή τον Κλαούντιο Ρανιέρι, στην εκτός έδρας αναμέτρηση εναντίον της Φινλανδίας (1-1) για τα προκριματικά του Euro 2016, όπου ξεκίνησε ως βασικός και σημείωσε το μοναδικό τέρμα της ελληνικής ομάδας.
Θάνατοι σαν σήμερα
1704 - Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ, ήταν Γάλλος συνθέτης της εποχής μπαρόκ. Η συνεισφορά του, κυρίως στην εκκλησιαστική μουσική, έτυχε μεγάλης αναγνώρισης την εποχή του και το πρελούδιο στο Te Deum του αποτελεί πλέον ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του -κυρίως μετά την εδραίωσή του ως μουσικό σήμα του διαγωνισμού της Eurovision. (γαλλικά: Marc-Antoine Charpentier, 1643 – 24 Φεβρουαρίου 1704)
Γεννημένος πιθανότατα στο Παρίσι, ο Σαρπαντιέ ήταν γιος γραφέα με πολύ καλές διασυνδέσεις στην τότε Βουλή των Παρισίων. Έλαβε εξαιρετική μόρφωση και κλείνοντας τα δεκαοκτώ του γράφτηκε στη σχολή νομικής· αποσύρθηκε μετά το πρώτο μόλις εξάμηνο. Μεταξύ των 1667 και 1699 έμεινε στη Ρώμη, ως μαθητευόμενος πλάι στον Τζάκομο Καρίσιμι.
Με την επιστροφή του στη Γαλλία διορίστηκε αμέσως προσωπικός συνθέτης της Μαρίας της Λωρραίνης, δούκισσας της Γκιζ (Marie de Lorraine, duchesse de Guise), γνωστής και ως "Δεσποινίς ντε Γκιζ". Για τα επόμενα δεκαεπτά χρόνια ο Σαρπαντιέ συνέθεσε για την εργοδότριά του μεγάλο όγκο μουσικής, κυρίως φωνητικά έργα πάνω σε θρησκευτικά κείμενα. Αξιοσημείωτο είναι ότι προτιμούσε τον λατινικό όρο canticum από το πιο διαδεδομένο ιταλικό ορατόριο. Τα περισσότερα απ' αυτά τα έργα γράφτηκαν για δύο γυναικείες φωνές και βαθύφωνο, με τη συνοδεία δύο υψίφωνων οργάνων (συνηθέστερα για βιολί) και συνεχές βάσιμο. Καθώς, κατά την παράδοση, στην εκκλησία τραγουδούσαν μόνο άρρενες, τα λειτουργικά του έργα τα έγραψε για κοντρα-τενόρο (πιθανώς τον εαυτό του), τενόρο και βαθύφωνο, συνοδευόμενους από τα παραπάνω όργανα.
Το 1680 η Δεσποινίς ντε Γκιζ εμπλούτισε το μουσικό της προσωπικό, φτάνοντας τους δεκατρείς μουσικούς καθώς και έναν δάσκαλο τραγουδιού. Ενόσω στην υπηρεσία της ως συνθέτης (και όχι ως διευθυντής του μουσικού συνόλου), ο Σαρπαντιέ έγραψε και έργα για την Κυρία ντε Γκιζ, πρώτη εξαδέλφη του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Χάρη στην Κυρία ντε Γκιζ και την προστασία που τους παρείχε, οι μουσικοί του εν λόγω συνόλου κατάφεραν να παίξουν όπερες δωματίου του Σαρπαντιέ, κάτι δύσκολο αν αναλογιστούμε ότι το μονοπώλιο όπερας ανήκε στον αυλικό συνθέτη Ζαν Μπατίστ Λυλί. Οι περισσότερες απ' αυτές τις όπερες και τις ποιμενικές ωδές ήταν στη γαλλική γλώσσα και κατά πάσα πιθανότητα αποτελούσαν παραγγελίες της Κυρίας ντε Γκιζ. Η εκτέλεση αυτών των έργων λάμβανε χώρα σε αυλικές αίθουσες, τους χειμερινούς μήνες· θεωρείται ωστόσο βέβαιο ότι η Κυρία ντε Γκιζ τα συμπεριελάμβανε και στις εβδομαδιαίες εκδηλώσεις στην έπαυλή της στο Παρίσι.
Στα δεκαεπτά αυτά χρόνια υπηρεσίας, ο Σαρπαντιέ έγραψε και ένα μεγάλο μέρος της μουσικής του λαμβάνοντας εξωτερικές παραγγελίες. Αξιοσημείωτη είναι η συνεργασία του με τον Μολιέρο (ο οποίος μέχρι το 1672 συνεργαζόταν με τον Λυλύ), και μετά τον θάνατό του με τον Τομά Κορνέϊγ (Thomas Corneille) και τον Ζαν Ντονώ ντε Βιζέ (Donneau de Visé). Το 1685 η αίρεση του μονοπωλίου επί του μουσικού θεάτρου έφερε και το τέλος του Σαρπαντιέ ως συνθέτη γι' αυτό το είδος.
Στα 1679 ο Σαρπαντιέ επιλέχθηκε να γράφει μουσική για τον υιό του Λουδοβίκου ΙΔ΄, τον επονομαζόμενο και δελφίνο. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μουσικής γράφτηκε για τα ίδια μέσα που είχε στη διάθεσή του επί Δεσποινίδος ντε Γκιζ: τρεις φωνές με τη συνοδεία τριών οργάνων. Μάλιστα, με την άδειά της, πολλά απ' αυτά τα έργα παιζόντουσαν και στο προσωπικό παρεκκλήσι του δελφίνου, αλλά με μουσικούς της αυλικής υπηρεσίας. Περί το 1683 ο Σαρπαντιέ συνταξιοδοτήθηκε· έκτοτε λάμβανε παραγγελίες για τον εορτασμό σπουδαίων αυλικών γεγονότων, όπως η Περιφορά του Επιταφίου.
Ο θάνατος της Δεσποινίδος ντε Γκιζ το 1688 ήταν καθοριστικός· ήδη από τον προηγούμενο χρόνο ο Σαρπαντιέ τέθηκε στην υπηρεσία των Ιησουιτών ως μουσικός διευθυντής (maître de musique). Αποστολή του πλέον δεν ήταν να γράφει ορατόρια, αλλά να μελοποιεί ψαλμούς και άλλα λειτουργικά κείμενα, όπως λιτανείες, μοτέτα κλπ. Τη θέση αυτή κράτησε μέχρι το 1698, οπόταν και διορίστηκε μουσικός διευθυντής της Χορωδίας του Βασιλικού Παρεκκλησίου των Παρισίων (Sainte-Chapelle)· εκεί διηύθυνε τη χορωδία και έγραφε θρησκευτική μουσική μέχρι τον θάνατό του το 1704. Τα περισσότερα έργα που έγραψε για τη θητεία του εκεί αγνοούνται· κατά το συνήθειο, με τον θάνατο του μουσικού διευθυντή, τα έργα του κατασχέθηκαν. Ο Σαρπαντιέ πέθανε στη Sainte-Chapelle και ετάφη σε ένα μικρό κοιμητήριο (πλέον ανύπαρκτο) πίσω από το κλίτος της χορωδίας.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1727, οι κληρονόμοι του συνθέτη πούλησαν τα χειρόγραφά του στην τότε Βασιλική Βιβλιοθήκη, τη σημερινή Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Πρόκειται για 28 τόμους χωρισμένους σε δύο σειρές τευχών (αριθμημένες με αραβικούς και ρωμαϊκούς αριθμούς αντίστοιχα), ενώ σε κάθε τεύχος αναγράφεται η χρονολογία. Τα χειρόγραφα αυτά, με τα τεχνικά τους στοιχεία (υδατογραφήματα, γραφικός χαρακτήρας κλπ) έχουν επιτρέψει την ακριβή χρονολόγηση των έργων του, καθώς και τον καθορισμό του γεγονότος για το οποίο γράφτηκαν πολλά απ' αυτά.
Μουσική και υφολογικά στοιχεία
Η εργογραφία του Σαρπαντιέ περιλαμβάνει ορατόρια, όπερες, λειτουργίες και αρκετά μικρότερα κομμάτια που δεν εμπίπτουν σε κάποια κατηγορία. Κάποια απ' αυτά, γραμμένα για μία ή δύο φωνές και μικρό οργανικό σύνολο, είναι παρόμοια με ιταλικές καντάτες της εποχής· αν και παρουσιάζουν πολλά κοινά στοιχεία ο Σαρπαντιέ τα ονομάζει air sérieux ή air à boire όταν το κείμενο είναι γαλλικό, και "καντάτες" όταν το κείμενο είναι στα ιταλικά.
Τα έργα του γράφτηκαν σε μια μεταβατική περίοδο για τη μουσική: όπως και στον Κλάουντιο Μοντεβέρντι, οι τρόποι αντικαθίστανται σταδιακά από τις τονικότητες και εδραιώνεται η αρμονία. Η ασάφεια αυτού του δυισμού, όπου το ένα ύφος δανείζει στοιχεία στο άλλο, δεν μπορεί παρά να είναι εμφανής και χαρακτηριστική στα περισσότερα έργα του. Πέρα από την ιδιότητα του συνθέτη, ο Σαρπαντιέ φέρεται να αποτελεί εξίσου ικανό θεωρητικό της μουσικής· σε χειρόγραφο του 1680 κάνει αρμονική ανάλυσή μιας λειτουργίας του Ιταλού συνθέτη Φραντσέσκο Μπερέττα, ενώ το 1691 γράφει ένα εγχειρίδιο μουσικής εκπαίδευσης για τον Φίλιππο της Ορλεάνης. Μια επαύξηση του εγχειριδίου γράφεται τρία χρόνια αργότερα και οι δύο εκδοχές σώζονται από τον συνάδελφό του Ετιέν Λουλιέ, ο οποίος τις τιτλοφορεί "Κανόνες Σύνθεσης υπό Κου Σαρπαντιέ" (Règles de Composition par Monsieur Charpentier) και "Επαυξήσεις επί του πρωτότυπου εκ του Δούκα της Σαρτρ" (Augmentations tirées de l’original de Mr le duc de Chartres). Σε μια κενή σελίδα ο Λουλιέ αναφέρει κάποιες παρατηρήσεις του Σαρπαντιέ, οι οποίες ανήκουν σ' ένα άλλο έργο του Σαρπαντιέ με τίτλο "Κανόνες Συνοδείας υπό Κου Σαρπαντιέ" (Règles de l’accompagnement de Mr Charpentier). Έτσι, προκύπτουν τρία μεγάλα θεωρητικά έργα, για να συμπληρωθούν από μια τέταρτη -ιδιόχειρη- διατριβή, που ανακαλύπτεται το 2009 στο Πανεπιστήμιο της Ινδιάνας. Γραμμένη το 1698 και με αύξοντα αριθμό "XLI" (41), αποδεικνύει ότι ο Σαρπαντιέ έγραψε όχι μόνο μουσική, αλλά μια ολόκληρη σειρά θεωρητικών έργων, κάτι που τον κατατάσσει στους σημαντικούς θεωρητικούς της εποχής του.
1810 - Χένρι Κάβεντις (Henry Cavendish, 10 Οκτωβρίου 1731 – 24 Φεβρουαρίου 1810) ήταν Βρετανός επιστήμονας, που διακρίθηκε για τη συνεισφορά του στη φυσική και στη χημεία.
1815 - Ρόμπερτ Φούλτον, ήταν Αμερικανός μηχανικός και ο πρώτος που πραγματοποίησε πρακτικά το 1803 την προώθηση των πλοίων με ατμοκίνηση, πρόβλημα που αντιμετωπίσθηκε από το 1690 από τον Ντενί Παπέν και που είχε λυθεί μερικώς από τον Μαρκήσιο Ζοφρουά Ντ' Αμπάνς. (Robert Fulton, 14 Νοεμβρίου 1765 - 24 Φεβρουαρίου 1815)
Ο Ρόμπερτ Φούλτον γεννήθηκε το 1765 στο Λάνκαστερ, στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του πάλεψε πολύ σκληρά. Ο πατέρας του ήταν ράφτης και είχε να αναθρέψει τέσσερα παιδιά -τρεις κόρες και τον Ρόμπερτ. Γρήγορα μάλιστα βρέθηκε υποχρεωμένος να αναλάβει το βάρος αυτό ο μικρός Ρόμπερτ, γιατί ο πατέρας του πέθανε νωρίς. Και τα έβγαλε πέρα, ζωγραφίζοντας μινιατούρες πάνω σε διάφορα κοσμήματα.
Το ταλέντο του στη ζωγραφική τού έδωσε τα μέσα να συντηρεί την οικογένειά του. Η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν οι εφευρέσεις γύρω από τη μηχανική. Η ζωή του είναι μία πρωτοφανής και καταπληκτική ιστορία από αέναες προσπάθειες. Πριν φτάσει στο τέρμα των επιτυχιών του, με το ατμόπλοιο, είχε κιόλας απασχολήσει την κυβέρνηση της Αγγλίας και τον Ναπολέοντα κατά τα 20 χρόνια που έζησε στην Αγγλία και στη Γαλλία, αναζητώντας την επιτυχία και την πραγματοποίηση των παράτολμων φιλοδοξιών του. Ο Φούλτον είναι ο κατασκευαστής του Ναυτίλου, του πρώτου υποβρύχιου που διέχισε τον Σηκουάνα, και ενός άλλου υποβρύχιου, που επιχείρησε να διασχίσει τη Μάγχη και να κολλήσει τις τορπίλες του στα αγγλικά πολεμικά πλοία. Αλλά οι προσπάθειές του γύρω από το υποβρύχιο έμειναν στη μέση, από διάφορες συγκυρίες και ατυχίες.
Κατά την διάρκεια του έτους 1803 ο Φούλτον κατασκεύασε το πρώτο του ατμόπλοιο, του οποίου οι προκαταρκτικές δοκιμές έγιναν στη Γαλλία, συναντώντας την αδιαφορία του Ναπολέοντα. Το επόμενο έτος ο Φούλτον παρουσίασε την εφεύρεσή του στην Αγγλία, άνευ όμως επιτυχούς αποδοχής. Έτσι στράφηκε προς την υπερπόντια Αμερική όπου και εκεί αντιμετώπισε την ίδια αδιαφορία εκ μέρους των Αρχών του τόπου του. Παρά ταύτα προέβη στη ναυπήγηση ενός νεότερου ατμοπλοίου, του «Κλερμόν» (Clermont) που μετά από επιτυχείς δοκιμές πλεύσης στον ποταμό Χάντσον εξυπηρέτησε τακτική ταχυδρομική υπηρεσία μεταξύ Νέας Υόρκης-Όλμπανι. Στο μέσον περίπου του έτους 1807 η Κυβέρνηση των ΗΠΑ, που είχε τελικά αντιληφθεί τα πλεονεκτήματα που εξασφάλιζε η εκμετάλλευση των εφευρέσεων του Φούλτον, ανέθεσε σε αυτόν επίσημα την ναυπήγηση ατμοκίνητης φρεγάτας για λογαριασμό του Ναυαρχείου.
Δυστυχώς όμως οι ζηλοφθονούντες την επιτυχία του Φούλτον και οι αντιποιούμενοι τις εφευρέσεις του, υπήρξαν πολλοί. Με αυτούς ενεπλάκη σε μακρόχρονες δίκες, χωρίς όμως αποτέλεσμα, γεγονός που στάθηκε ικανό να τον οδηγήσει στο θάνατο από βαρειά θλίψη, σε ηλικία 50 ετών, το 1815.
Οι θαρραλέες πράξεις του, που τον έφεραν γρήγορα στο θάνατο, καθώς και όσα καταπληκτικά και σχεδόν μυθιστορηματικά έκανε στη ζωή του, συγκίνησαν βαθειά τον αμερικανικό λαό και ιδιαίτερα τους Νεοϋορκέζους. Γι' αυτό τον τίμησαν όσο κανέναν άλλον ιδιώτη μέχρι τότε. Το Νομοθετικό Σώμα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης αποφάσισε να πενθήσει μερικές εβδομάδες. Αντιπρόσωποι της Πολιτείας και της εθνικής κυβερνήσεως πήγαν στη Νέα Υόρκη για να συνοδεύσουν τον νεκρό στην τελευταία του κατοικία. Όλος ο κόσμος είχε παραταχθεί σιωπηλά στους δρόμους, απ' όπου θα περνούσε η κηδεία. Οι καμπάνες στις εκκλησίες χτυπούσαν πένθιμα και κάθε λεπτό αντηχούσε ο κρότος του κανονιού από τη δυτική πυροβολαρχία και από το μεγάλο ατμοκίνητο θωρηκτό Φούλτον ο πρώτος.
1953 - Γκερντ φον Ρούνστετ, ήταν Γερμανός στρατάρχης της Βέρμαχτ, επικεφαλής ομάδας Στρατιών στην εισβολή στην Πολωνία (1939), Γαλλία (1940) και στην εισβολή στην Σοβιετική Ένωση (1941) και γενικός διοικητής των δυνάμεων του Δυτικού μετώπου (1944) μέχρις ότου αντικαταστάθηκε από τον Χίτλερ και αποστρατεύθηκε. (Karl Rudolf Gerd von Rundstedt, 12 Δεκεμβρίου 1875 - 24 Φεβρουαρίου 1953)
Ο Στρατάρχης συνελήφθη από την 36η Μεραρχία Πεζικού των ΗΠΑ την 1η Μαΐου 1945. Ενώ ανακρινόταν, υπέστη καρδιακή προσβολή και οι Βρετανοί τον μετέφεραν στο Μπρίτζεντ (Bridgend) της Νότιας Ουαλίας, σκοπεύοντας να τον κατηγορήσουν για εγκλήματα πολέμου: Ο Ρούντστετ, πράγματι, δεν είχε αντιδράσει (αν δεν είχε εγκρίνει) την επονείδιστη διαταγή του, υφισταμένου του τότε, Ράιχεναου, για τη λήψη "κατασταλτικών μέτρων" κατά των ανταρτών και του άμαχου πληθυσμού που τους υποστήριζε. Ωστόσο, ο Ρούντστετ, λόγω της κακής του υγείας, δεν παραπέμφθηκε σε δίκη και, το 1948, αφέθηκε ελεύθερος. Επέστρεψε στην Γερμανία και έζησε τα τελευταία του χρόνια στον Πύργο Οπερσχάουζεν (Schloss Oppershausen) κοντά στο Τσέλε της Κάτω Σαξονίας. Ο Γκερντ φον Ρούντστετ πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου 1953 στο Ανόβερο μετά από βαριά καρδιακή προσβολή στην ηλικία των 77 ετών.
1967 - Φραντς Γουάξμαν, ήταν Γερμανός συνθέτης, με εβραϊκή καταγωγή και αμερικανική υπηκοότητα, γνωστός περισσότερο για τις μουσικές συνθέσεις ταινιών. (Franz Waxman, 24 Δεκεμβρίου 1906 - 24 Φεβρουαρίου 1967)
Μερικά από τα πιο διάσημα έργα του βρίσκονται στα Ρεβέκκα (1940), Η Λεωφόρος της Δύσης (1950), Μια θέση στον ήλιο (1951), Σιωπηλός Μάρτυς (1954) και Η Ιστορία μιας Μοναχής (1959). Υπήρξε δώδεκα φορές υποψήφιος για Όσκαρ, καταφέρνοντας να κερδίσει, όμως, δύο φορές.
Ωστόσο, συνέθεσε και έργα για κονσέρτα όπως το ορατόριο Joshua (1959) και το The Song of Terezin (1965). Επιπλέον έγραψε συνθέσεις για ορχήστρα, χορωδία, αλλά και παιδική χορωδία, βασισμένη σε ποιήματα που γράφτηκαν από παιδιά, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Theresienstadt, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Γουάξμαν, επίσης, ίδρυσε το Los Angeles Music Festival, το 1947.
1975 - Δημοσθένης Στεφανίδης, του Σοφοκλή, ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός και νομικός. Έγινε γνωστός κυρίως από τη διατύπωση της οικονομικής θεωρίας της "άνισης ανταλλαγής". (1896 - 24 Φεβρουαρίου 1975)
Γεννήθηκε στη Σκύρο το 1896 και σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια των Αθηνών και της Φρανκφούρτης.
Υπηρέτησε ως καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του ΑΠΘ από το 1928 ως την απόλυσή του από την κατοχική κυβέρνηση το 1942 και έπειτα ως καθηγητής Νομικής στο ΕΚΠΑ από το 1950 ως το 1966, οπότε συνταξιοδοτήθηκε.
Υπηρέτησε ως πρόεδρος του ΙΚΑ από το 1951 ως τις 10 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.
Μεταξύ άλλων έγραψε το έργο "Οικονομικαί Μελέται" (Αθήνα 1926)
Γιώργος Ανδριανόπουλος, ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, συνιδρυτής και πρόεδρος του Ολυμπιακού Πειραιώς, δήμαρχος της ίδιας πόλης και υπουργός της Εμπορικής Ναυτιλίας. Αποτελεί τον μοναδικό παίκτη της εθνικής Ανδρών στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο οποίος στη συνέχεια υπουργοποιήθηκε. (25 Οκτωβρίου 1903 - 24 Φεβρουαρίου 1980)
1993 - Ρόμπερτ Φρέντρικ Τσέλσι 'Μπόμπι' Μούρ, ήταν Άγγλος ποδοσφαιριστής. (Robert Frederick Chelsea "Bobby" Moore, 12 Απριλίου 1941 - 24 Φεβρουαρίου 1993)
Γεννήθηκε στο Μπάρκινγκ του Ανατολικού Λονδίνου στις 12 Απριλίου του 1941 και πέθανε στο Γουόντσγουέρθ του νοτιοδυτικού Λονδίνου στις 24 Φεβρουαρίου του 1993.
Διετέλεσε αρχηγός της Γουέστ Χαμ για περισσότερο από δέκα χρόνια, οδηγώντας την στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 1964 και του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1965 και αρχηγός της ομάδας της Εθνικής Αγγλίας η οποία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1966. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών και ο Πελέ τον χαρακτήρισε τον καλύτερο αμυντικό που αντιμετώπισε ποτέ
Αγωνίστηκε συνολικά 108 φορές με τα χρώματα της Αγγλίας, αριθμός που αποτελούσε εθνικό ρεκόρ τη στιγμή της αποχώρησής του από το ποδόσφαιρο. Το ρεκόρ καταρρίφθηκε αργότερα από τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον, με 125 εμφανίσεις συνολικά. Ο Μουρ όμως συνέχισε να είναι ο Αγγλος αρχηγός με τις περισσότερες διεθνείς εμφανίσεις μέχρι τις 28 Μαρτίου του 2009, όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έκανε την 109η εμφάνισή του με την Εθνική Αγγλίας. Ωστόσο, σε αντίθεση με τον Μπέκαμ, ο Μουρ έπαιξε και τα 90' λεπτά όλων των εμφανίσεών του
2000 - Μιχαήλ Σ. Ρουφογάλης, ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πυροβολικού (αντισυνταγματάρχης, επί χούντας προήχθη παράτυπα σε υποστράτηγο), επί χρόνια στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών, και ένας από τους πρωταγωνιστές της χούντας των συνταγματαρχών. (1921 - 24 Φεβρουαρίου 2000)
Ο Ρουφογάλης, όπως και ο Παπαδόπουλος, ήταν Αχαιός και αξιωματικός του Πυροβολικού. Γεννήθηκε το 1921 στην Ακράτα Αχαΐας αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. Ήταν απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, της Σχολής Πυροβολικού, της τότε Σχολής Πληροφοριών του ΓΕΣ, της Σχολής Ψυχολογικών Επιχειρήσεων ΗΠΑ και της Σχολής Πολέμου.
Η γνωριμία του Ρουφογάλη με τον Παπαδόπουλο έγινε το διάστημα 1950-1952 όταν υπηρετούσαν στη Σχολή Πυροβολικού στο Μεγάλο Πεύκο. Τότε γνώρισε και τον Νικόλαο Μακαρέζο αλλά και τον Οδυσσέα Αγγελή, τον οποίον μετέπειτα η ηγεσία της χούντας θα διόριζε αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων.
Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της στρατιωτικής του καριέρας σε επιτελικά γραφεία και στην ΚΥΠ, όντας ευνοούμενος, όπως και ο Παπαδόπουλος, του ιδρυτή και πρώτου αρχηγού της Υπηρεσίας (1953-1963) στρατηγού Αλέξανδρου Νάτσινα. Μέσα στην ΚΥΠ, επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μελέτης Στρατιωτικών Πληροφοριών και της Υπηρεσίας Ειδικών Μελετών. Επανήλθε στην ΚΥΠ το 1966, επί κυβέρνησης των Αποστατών, και ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου Ασφαλείας (σημερινό Τμήμα Ασφαλείας ΕΥΠ), θέση την οποία κατείχε και τη βραδιά του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Αμέσως μετά την επιτυχία του πραξικοπήματος διορίστηκε υπαρχηγός της ΚΥΠ. Αρχηγός τυπικά ήταν ο Αλέξανδρος Χατζηπέτρος, ο οποίος όμως ήταν τελείως διακοσμητικός, και ο Ρουφογάλης έπαιρνε όλες τις αποφάσεις· το 1972 ο Ρουφογάλης ανέλαβε και τυπικά αρχηγός της ΚΥΠ.
Ο Ρουφογάλης αναγνωριζόταν ως ικανός συνωμότης και στα πρώτα χρόνια της χούντας σημείωσε αρκετές επιτυχίες, όπως π.χ. η καταστολή του αντιπραξικοπήματος του βασιλιά Κωνσταντίνου το Δεκέμβριο του 1967 και η εξάρθρωση της οργάνωσης ΕΚΔΑ (Εθνικό Κίνημα Δημοκρατικής Αντίστασης), που είχε ιδρυθεί από τους στενούς συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου Γιάννη Χαραλαμπόπουλο, Γιάννη Σκουλαρίκη, Λευτέρη Βερυβάκη κ.α.
Όμως καθώς η χούντα εδραίωνε την εξουσία της άρχισε να περνάει όλο και περισσότερο χρόνο στα μπουζούκια, στο καζίνο της Πάρνηθας και σε θαλαμηγούς εφοπλιστών. Εκείνη την εποχή, αν και αρχηγός της μυστικής υπρεσίας, έγινε πολλές φορές πρωτοσέλιδο, ενώ έγινε γνωστός και για τα ζιβάγκο που φορούσε αντί γραβάτας, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής. Η γνωριμία του και ο γάμος του με το γνωστό μοντέλο Ντέλλα, που ήταν μεγάλο κοσμικό γεγονός της Αθήνας, τον αποσυντόνισε περισσότερο με αποτέλεσμα να μην λειτουργεί αποτελεσματικά ως αρχηγός της ΚΥΠ· εμφανιζόταν στο γραφείο του το μεσημέρι και συχνά μεθυσμένος, με την καταστολή του αντιδικτατορικού κινήματος να περνά όλο και περισσότερο στα χέρια της ΕΣΑ του Ιωαννίδη.[8] Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχε ιδέα για το σχεδιαζόμενο κίνημα του Ιωαννίδη ενάντια στον Παπαδόπουλο, και όταν ο Παττακός του εξέφρασε τις ανησυχίες του για τον Ιωαννίδη τον Σεπτέμβριο του 1973, ο Ρουφογάλης τον χλεύασε.
Την ημέρα της ανατροπής του Παπαδόπουλου, στις 25 Νοεμβρίου 1973, ο Ρουφογάλης ξύπνησε στις έξι το απόγευμα, έχοντας ξενυχτήσει στα μπουζούκια την προηγούμενη νύχτα οπότε και συνελήφθη από άνδρες της ΕΣΑ. Ο Ιωαννίδης είχε δώσει ρητή εντολή να περιμένουν πρώτα να ξυπνήσει και μετά να τον συλλάβουν.
Μετά την πτώση της χούντας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, συνελήφθη εκ νέου, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, μαζί με άλλους αξιωματικούς και συνεργάτες της χούντας.
Ο Ρουφογάλης πέθανε στη φυλακή στις 24 Φεβρουαρίου 2000 σε ηλικία 79 ετών και κηδεύτηκε από το νεκροταφείο του Βύρωνα την επομένη.
Χρηματοδότηση του Νίξον
Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής προεκλογικής περιόδου του 1968, όπου ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος Ρίτσαρντ Νίξον (υποστηρικτής της χούντας στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου) αντιμετώπιζε τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος και αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Χιούμπερτ Χάμφρεϋ, ο Ρουφογάλης και η ΚΥΠ χρηματοδότησαν την εκστρατεία του Νίξον με το ποσό των 549 χιλιάδων δολαρίων, από τις μεγαλύτερες χορηγίες που έλαβε το επιτελείο του Νίξον σε εκείνες τις εκλογές. Τα χρήματα δόθηκαν ως μετρητά, μέσω του διαβόητου Τομ Πάπας, στον Αμερικανό δικηγόρο Τζον Μίτσελ (John N. Mitchell), υπεύθυνο της εκστρατείας του Νίξον (campaign manager). Ο Μίτσελ, μετά την εκλογική νίκη του Νίξον έγινε γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ (Attorney General, μια θέση που έχει ομοιότητες, αλλά δεν είναι ίδια, με τον υπουργό Δικαιοσύνης στις χώρες της Ευρώπης) ενώ αργότερα καταδικάστηκε και φυλακίστηκε για το περίφημο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
Η ομάδα του Ρουφογάλη
Στην προσωπική συνωμοτική ομάδα του Ρουφογάλη ανήκαν (ήδη από τα χρόνια πριν από το πραξικόπημα) οι αξιωματικοί Ευάγγελος Βαμβακόπουλος (λοχαγός το 1967), Γεώργιος Νέζος (λοχαγός), Δημήτριος Πηλίτσης (ταγματάρχης), Ιωάννης Ρέκκας (λοχαγός), Παναγιώτης Πόθος (λοχαγός), Γεώργιος Σουρβίνος (ταγματάρχης) και Μάρκος Καραμέρης (ταγματάρχης). Οι Πηλίτσης, Νέζος και Πόθος υπηρετούσαν στην ΚΥΠ ήδη από το 1965-1966 (είχαν τοποθετηθεί εκεί από την κυβέρνηση των Αποστατών η οποία επιθυμούσε «αποπαπανδρεοποίηση» της ΚΥΠ) όπως και ο ίδιος ο Ρουφογάλης. Μετά την επιβολή της χούντας τοποθετήθηκαν στην ΚΥΠ και οι υπόλοιποι της ομάδας -με προσωπική απόφαση του Ρουφογάλη- και ουσιαστικά αποτέλεσαν τον ηγετικό πυρήνα της Υπηρεσίας στα χρόνια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Η συμπεριφορά του Ευάγγελου Βαμβακόπουλου, που τοποθετήθηκε διευθυντής του γραφείου του Ρουφογάλη στην ΚΥΠ, υπήρξε βασική αιτία της ραγδαίας μείωσης του κύρους του Ρουφογάλη στο εσωτερικό της δικτατορίας, καθώς έγινε το «παιδί για τα θελήματα» της Δέσποινας Παπαδοπούλου, συζύγου του δικτάτορα, και ενεπλάκη σε πολλές υποθέσεις δωροδοκίας.
Με την ραγδαία φθορά Παπαδόπουλου και Ρουφογάλη, οι Γ. Νέζος και Π. Πόθος προσχώρησαν στο στρατόπεδο των Ιωαννιδικών, χωρίς ο Ρουφογάλης να τους αντιληφθεί, και τον Νοέμβριο του 1973 διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στην ανατροπή του ευεργέτη τους.
2001 - Ρηνιώ Παπανικόλα, ήταν Ελληνίδα ραδιοφωνική παραγωγός. (15 Ιουλίου 1936 - 24 Φεβρουαρίου 2001)
Η Ρηνιώ Παπανικόλα, κόρη του Στρατή και της Άννας, γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1936 στη Μυτιλήνη. Εκεί έζησε μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία σε ένα σπίτι-πνευματικό κέντρο, καθώς ο πατέρας της, λογοτέχνης, δημοσιογράφος και εκδότης της σατιρικής και λαογραφικής εφημερίδας "Τρίβολος", υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Λεσβιακής Άνοιξης. Ήρθε στην Αθήνα για το γυμνάσιο, τελείωσε το Κολλέγιο στο Ελληνικό, πέρασε στη Φιλοσοφική Σχολή, αλλά έδωσε εξετάσεις και στο Θέατρο Τέχνης και προτίμησε τη δραματική σχολή του Κουν. Συμμαθήτρια με τον Κώστα Καζάκο και τον Πέτρο Φυσσούν, αποτελούσε μαζί τους μιαν αχώριστη τριάδα.
Παράλληλα, πιάνει δουλειά στο βιβλιοπωλείο – εκδοτικό και δισκογραφικό οίκο Ίκαρο, όπου και γνωρίζει τον για 5 χρόνια σύζυγο της, Δημήτρη Θεμελή. Μαζί απέκτησαν μια κόρη και μαζί έφτιαξαν τον Κύκλο, δισκάδικο - σημείο συνάντησης των ανθρώπων της μουσικής και γενικότερα της πνευματικής ζωής στο Σύνταγμα.
Έμαθε ραδιόφωνο από τον Τζων Βεϊνόγλου. Οι πρώτες της εκπομπές στο ραδιόφωνο χρονολογούνται στις αρχές της δεκαετίας του '60. Στη συνέχεια, και παράλληλα με τα μαγαζιά, κάνει μουσικές επιμέλειες για το ραδιόφωνο, τη διαφήμιση και κυρίως το θέατρο (μόνιμη συνεργάτις του δασκάλου της Καρόλου Κουν).
Με τη δικτατορία, ως φίλη του Μίκη Θεοδωράκη, συμμετέχει στην υπόθεση με το μαγνητόφωνο στο Σύνταγμα, κρύβει το συνθέτη στο σπίτι της, συλλαμβάνεται μαζί με τη μητέρα της, κρατείται για κάποιους μήνες, περνάει από δίκη και αθωώνεται. Μόλις αφέθηκε ελεύθερη, άνοιξε το δισκοπωλείο "Blow Up" στην Βουκουρεστίου, σημείο αναφοράς για μιαν ολόκληρη εποχή. Τέλη του 1973 κλείνει το "Blow Up" και κάνει το "Ρηνιώ" στην Βαλαωρίτου. Παράλληλα οργανώνει συναυλίες ελληνικού τραγουδιού, κυρίως με τον Σταύρο Ξαρχάκο και τον Νίκο Ξυλούρη. Το 1976, κλείνει το τελευταίο μαγαζί και ασχολείται κυρίως με το ραδιόφωνο και τις μουσικές επιμέλειες.
Στο ραδιόφωνο ασχολήθηκε με όλα τα είδη της μουσικής. Έχοντας περάσει από το Πρώτο και Δεύτερο Πρόγραμμα, ξεκίνησε μια ρηξικέλευθη συνεργασία με το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι, φτιάχνοντας εκπομπές όπου τα πάντα ταίριαζαν με τα πάντα. Αφετηρία υπήρξε η εκπομπή - ορόσημο "Τα Τραγούδια της Γης", όπου συνυπήρχαν όλα τα είδη μουσικής και ακούγονταν νέοι, άγνωστοι μέχρι τότε Έλληνες συνθέτες.
Συνέχισε μέχρι τέλους να καλλιεργεί ένα ιδιότυπο στιλ ποικίλων εκπομπών λόγου και μουσικής. Κατ’ εξοχήν παραγωγός και παρουσιάστρια εκπομπών συνύπαρξης αυτών των δύο στοιχείων, με άξονες αφενός την ποίηση σε κείμενα είτε δικά της είτε ποιητών, κυρίως Ελλήνων (ιδιαίτερα τα τελευταία 8 χρόνια στον Μελωδία), και αφετέρου τη λαογραφία. Σχετικά με την τελευταία πρέπει να αναφερθούν "Το Ελληνικό Παραμύθι" στο Τρίτο Πρόγραμμα, ένα ταξίδι στη λαϊκή μυθοπλασία ντυμένο με γνωστά και άγνωστα δημοτικά τραγούδια, και "Το Γλυκό του Κουταλιού", ένα δικής της έμπνευσης μείγμα από λαογραφικά στοιχεία, στην κρατική ραδιοφωνία πρώτα και στον 902 Αριστερά στη συνέχεια. Στο Τρίτο είχε την ευκαιρία να παραγγέλλει η ίδια πρωτότυπο μουσικό υλικό σε διάφορους συνθέτες, ειδικά ηχογραφημένο για τις εκπομπές της.
Έχει δημιουργήσει και παρουσιάσει αρκετούς κύκλους μουσικών εκπομπών για την κρατική τηλεόραση, προβάλλοντας πολλά από τα καθιερωμένα πρόσωπα του ελληνικού τραγουδιού, δίνοντας έμφαση στην καινούργια παραγωγή, αλλά και σημαντικούς νέους μουσικούς στα πρώτα τους βήματα.
Συνέχισε να κάνει ένα μεγάλο αριθμό από μουσικές επιμέλειες για θέατρο. Εκτός από τον Κάρολο Κουν, έχει επίσης συνεργαστεί με τον Γιώργο Λαζάνη, τον Μίμη Κουγιουμτζή και τον Γιώργο Αρμένη στο Θέατρο Τέχνης, αλλά και με την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, τον Μίνωα Βολανάκη κ.ά. και επεξέτεινε αυτή της τη δραστηριότητα στην τηλεόραση (τελευταία της δουλειά, σε συνεργασία με την κόρη της, ήταν το 3ωρο ντοκυμαντέρ της Μαίρης Κουτσούρη για το ανακαινισμένο Μουσείο Μπενάκη), σε εικαστικές εκθέσεις, καθώς και στον κινηματογράφο. Στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου του 1980 απέσπασε ειδικό βραβείο Μουσικής Επιμέλειας, που έχει απονεμηθεί μόνο εκείνη τη χρονιά σε ολόκληρη την ιστορία του θεσμού, για την ταινία του Στάθη Κατσαρού Πετροχημικά οι Καθεδρικές της Ερήμου.
Έγινε πολύ γνωστή και περιζήτητη για τη χαρακτηριστική χροιά της φωνής της. Εκτός από τις δικές της εκπομπές, έχει «σπηκάρει» ένα πλήθος από τηλεοπτικές, δισκογραφικές και κινηματογραφικές παραγωγές, με αποκορύφωμα τις επίσης βραβευμένες "Δίκες της Χούντας" του Θεοδόση Θεοδόσοπουλου.
Το 1996 κυκλοφόρησε το μοναδικό της βιβλίο, η ποιητική συλλογή Μπλε, που αμέσως εξαντλήθηκε.
Το 2000 έγραφε στο περιοδικό «Μελωδία» κριτική, συνεντεύξεις και την αυτοβιογραφία της, που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει, με τίτλο Ιστορίες από την ζωή των Δίσκων.
2001 - Κλοντ Σάνον, ήταν Αμερικανός μαθηματικός, ηλεκτρολόγος μηχανικός, και κρυπτογράφος, γνωστός ως «ο πατέρας της θεωρίας πληροφορίας». (Claude Elwood Shannon, 30 Απριλίου 1916 – 24 Φεβρουαρίου 2001)
Ο Σάνον θεμελίωσε στη δεκαετία του '40 τη θεωρία πληροφοριών με στόχο τη μελέτη των τηλεπικοινωνιών, αναδεικνύοντας την πληροφορία σε μετρήσιμο και αυστηρά ορισμένο μέγεθος. Έθεσε έτσι τα θεμέλια για τα σύγχρονα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα και βοήθησε να αναπτυχθεί η σημερινή Κοινωνία της Πληροφορίας. Είχε επίσης εξαιρετική συνεισφορά στην ανάπτυξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, αφού πρώτος έδειξε ότι με βάση την άλγεβρα Boole είναι δυνατή η δημιουργία ψηφιακών ηλεκτρικών κυκλωμάτων για την επίλυση μαθηματικών εξισώσεων. Η εργασία του στη θεωρία πληροφορίας έχει βρει εφαρμογή και σε άλλους τομείς όπως η γλωσσολογία, η φωνητική, η θεωρία του Χάους, η τεχνητή νοημοσύνη και η κρυπτογραφία. Το έργο του υπήρξε εξαιρετικά επηρεαστικό για τις τότε αναδυόμενες επιστήμες της ηλεκτρονικής μηχανικής και της πληροφορικής.
Ο Σάνον προσβλήθηκε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου του 2001.
2002 - Μάρτιν Τζούλιους Έσλιν, γεννημένος ως Julius Pereszlenyi, ήταν Ουγγρικής καταγωγής Άγγλος θεατρικός συγγραφέας και κριτικός. (Martin Julius Esslin, 6 Ιουνίου 1918 - 24 Φεβρουαρίου 2002).
Γνωστός περισσότερο για την επινόηση του όρου «Θέατρο του Παραλόγου» στο ομότιτλο έργο του (1962):
Το θέατρο του παραλόγου αγωνίζεται να εκφράσει την λογική του για τον παραλογισμό της ανθρώπινης συνθήκης και την ανεπάρκεια της ορθολογικής προσέγγισης μέσω της ανοιχτής εγκατάλειψης των ορθολογικών τεχνασμάτων και της α-συνεχούς σκέψης.
Υπήρξε επικεφαλής του BBC Radio Drama από το 1963 ως το 1967, έχοντας δουλέψει προηγουμένως για την εξωτερική Ευρωπαϊκή Υπηρεσία. Αφού έφυγε από το BBC διατήρησε ανώτερες ακαδημαϊκές θέσεις στα Πανεπιστήμια της Πολιτείας της Φλόριντα και του Στάνφορντ.
Επίσης διασκεύασε και μετέφρασε στα αγγλικά πολλά έργα από τα Γερμανικά.
Σαν σήμερα 22 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| | Εμφανίσεις: 1653
Σαν σήμερα 22 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Παγκόσμιες ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης
Εορτάζουν
Οσίου Θαλασσίου, (Θαλάσσιος, Θαλάσσης, Θάλασσα, Θαλασσινή, Θαλασσιά, Θαλασσία)
22 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1630: Ο ινδιάνος Κουαντεκίνα γνωρίζει στους βρετανούς αποίκους το ποπ-κορν.
1632: Δημοσιεύεται ο «Διάλογος Περί των Δύο Κύριων Συστημάτων στον Κόσμο» του Ιταλού μαθηματικού, φυσικού και αστρονόμου, Γαλιλαίου.
1819: Υπογράφεται η Συνθήκη Άνταμς-Ονίς, με την οποία η Ισπανία πωλεί τη Φλόριντα στις Η.Π.Α. για 5.000.000 δολάρια.
1821: Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διαβαίνει τον Προύθο για να κηρύξει την Επανάσταση στη Μολδοβλαχία.
1822 - Επανάσταση της Νάουσας κατά των Οθωμανών.
1847: Ξεκινά ο μεξικανο-αμερικανικός πόλεμος της Μπουένα Βίστα.
1848: Ξεσπά η λεγόμενη «Φεβρουαριανή Επανάσταση» στη Γαλλία, που οδήγησε στη διάλυση της Ιουλιανής μοναρχίας και στην εγκαθίδρυση της Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατίας.
1862: Ο Τζέφερσον Ντέηβις ορκίζεται επίσημα για εξαετή θητεία ως πρόεδρος των Συνομόσπονδων Πολιτειών της Αμερικής στο Ρίτσμοντ (Βιρτζίνια). Είχε ορκιστεί ως μεταβατικός πρόεδρος στις 18 Φεβρουαρίου του 1861.
1879: Ο Φρανκ Γουίνφιλντ Γούλγουερθ ανοίγει στις Ηνωμένες Πολιτείες το πρώτο κατάστημα Woolworth.
1889: Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Γκρόβερ Κλίβελαντ υπογράφει νομοσχέδιο με το οποίο η Βόρεια Ντακότα, η Νότια Ντακότα, η Μοντάνα και η Ουάσινγκτον γίνονται πολιτείες των ΗΠΑ.
1948: Ξεσπά η κομμουνιστική επανάσταση στην Τσεχοσλοβακία.
1900: Η Χαβάη ανήκει πλέον και επίσημα στα αμερικανικά εδάφη.
1907: Το πρώτο ταξί, εφοδιασμένο με ταξίμετρο, κάνει την εμφάνισή του στους δρόμους του Λονδίνου.
1911: Το καναδικό Κοινοβούλιο ψηφίζει τη διατήρηση της ένωσης της χώρας με τη Βρετανική Αυτοκρατορία.
1913: Στο Μεξικό, ο στρατός δολοφονεί τον Πρόεδρο Φρανσίσκο Μαδέρο και τον αντιπρόεδρο Πίνο Σουάρες.
1917: Ξεσπούν απεργιακές κινητοποιήσεις στη Ρωσία, που θα οδηγήσουν στη λεγόμενη Φεβρουαριανή Επανάσταση και στο τέλος της κυριαρχίας των Τσάρων, με την καθαίρεση του Νικολάου Β’.
1919: Στο Μόναχο συμβούλιο στρατιωτικών και εργατών κηρύσσει την Βαυαρική Σοβιετική Δημοκρατία.
1921: Ο Πέρσης στρατηγός Ρεζά Χαν ανατρέπει την Κυβέρνηση και παίρνει την εξουσία στην Τεχεράνη, την οποία κατέλαβε με τη βοήθεια μερικών χιλιάδων κοζάκων.
1924: Ο Κάλβιν Κούλιτζ γίνεται ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος, που απευθύνει διάγγελμα στον αμερικανικό λαό από το Λευκό Οίκο μέσω ραδιοφώνου.
1930: Πλημμύρες και καταστροφές παραλύουν την Αθήνα.
1932: Ο Αδόλφος Χίτλερ θέτει υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές στη Γερμανία.
1940: Ενθρονίζεται στο Θιβέτ ο νέος πεντάχρονος Δαλάι Λάμα.
1942: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου Πολέμου, ο Πρόεδρος Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ, διατάσσει το στρατηγό Ντάγκλας ΜακΑρθουρ να αποχωρήσει από τις Φιλιππίνες.
1943: Τρία μέλη του Λευκού Ρόδου, μιας αντιστασιακής σπουδαστικής κίνησης, εκτελούνται στη Ναζιστική Γερμανία.
1944 - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: αμερικανικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν λανθασμένα τις ολλανδικές πόλεις Ναϊμέχεν και Άρνεμ, με απολογισμό 800 νεκρούς μόνο στο Ναϊμέχεν.
1956: Ο Έλβις Πρίσλεϊ ανεβαίνει στα τσαρτς με το τραγούδι Heartbreak Hotel.
1958: Η Αίγυπτος και η Συρία ενώνονται και σχηματίζουν την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία.
1959: Καταργούνται τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης Κύπρου, είχαν δημιουργηθεί από τους Άγγλους τον Ιούλιο του 1955.
1960: Αποφασίζεται η ενοποίηση των σιδηροδρομικών οργανισμών ΣΕΚ (Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους) και ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Πειραιώς - Αθηνών - Πελοποννήσου), καθώς και η κατάργηση των διακλαδώσεων του δικτύου Πελοποννήσου και των σιδηροδρόμων Λαυρίου και Αγρινίου.
1962: Η Γκάνα γίνεται μονοκομματικό σοσιαλιστικό κράτος.
1965: Τη μετατροπή σε λιμάνι του όρμου της Ραφήνας με επέκταση των υφιστάμενων εγκαταστάσεων, ώστε να αποσυμφορηθεί ο Πειραιάς, αποφασίζει η κυβέρνηση προκαλώντας την αγανάκτηση των Πειραιωτών.
1966: Τετράκις εις θάνατον και σε ισόβια κάθειρξη καταδικάζεται, για τρεις φόνους και δύο ληστείες, ο "δράκος του Σέιχ Σου" Αριστείδης Παγκρατίδης.
1967: Ο Πρόεδρος της Ινδονησία Σουκάρνο, παραδίδει όλες του τις αρμοδιότητες στον δικτάτορα στρατηγό Σουχάρτο, παραμένοντας Πρόεδρος μόνο κατ όνομα.
1969: Η Μπάρμπαρα Τζο Ρούμπιν, γίνεται η πρώτη Αμερικανίδα, που κερδίζει σε αμερικανικές ιπποδρομίες.
1970: Το Ισραήλ καλεί σε παγκόσμια βοήθεια προκειμένου να τερματιστούν οι επιθέσεις σε επιβατικά αεροπλάνα.
1971: Η Βρετανία αποφασίζει να πουλήσει ελικόπτερα στη Νότια Αφρική.
1972: Στη Βρετανία, εκρήξεις βομβών, που τοποθέτησε ο IRA σκοτώνουν επτά αξιωματικούς.
1973: Με τη συμπαράσταση πλήθους λαού, οι φοιτητές αποχωρούν από τη Νομική Σχολή, την οποία είχαν καταλάβει την προηγούμενη μέρα.
1973: Ψυχρός Πόλεμος: Έναρξη διπλωματικών επαφών μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας μετά την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου, Ρίτσαρντ Νίξον στο Πεκίνο.
1974: Αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του προέδρου των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον από τον Σάμουελ Μπάικ – ο μοναχικός, αντικοινωνικός αντι- ήρωας, ο οποίος βλέπει διαρκώς να διαλύεται το αμερικανικό όνειρο της ευημερίας. Το 2004 στην ταινία «Η Δολοφονία του Ρίτσαρντ Νίξον», τον Σάμουελ Μπάικ υποδύθηκε ο Αμερικανός ηθοποιός, Σον Πεν.
1986: Το Τριμελές Εφετείο Πειραιά αθωώνει τους πέντε φύλακες, που είχαν θεωρηθεί πρωτόδικα υπεύθυνοι για την τραγωδία της «Θύρας 7» στο γήπεδο Καραϊσκάκη και είχαν καταδικασθεί σε φυλάκιση 10 ετών.
1989: Θεσμοθετείται το νέο Βραβείο Ωνάση με το όνομα «Δελφοί» για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
1989: Η Τίνα Τέρνερ, σε ηλικία 49 ετών κερδίζει το βραβείο Γκράμι ως η καλύτερη τραγουδίστρια της Ροκ.
1990: Το ΠΑΣΟΚ προτείνει τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Γιάννη Αλευρά, ως υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
1991: Οι ΗΠΑ στέλνουν τελεσίγραφο στο Ιράκ να αποχωρήσει μέσα σε 24 ώρες από το Κουβέιτ, ειδάλλως θα αντιμετώπιζε χερσαία επίθεση.
1992: Η Αλβανία διαμαρτύρεται προς την Ελλάδα για την κακομεταχείριση, όπως ισχυρίζεται Αλβανών μεταναστών.
1992: Στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, πάνω από 100.000 Έλληνες ομογενείς παίρνουν μέρος σε συλλαλητήριο υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας.
1993: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφασίζει τη δημιουργία Διεθνούς Δικαστηρίου για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
1993: H Ορχήστρα των Χρωμάτων υπό τη διεύθυνση του ιδρυτή της Μάνου Χατζιδάκι δίνει συναυλία διαμαρτυρίας κατά του Νεοναζισμού με έργα Βάιλ, Λιστ και Μπάρτοκ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το πρόγραμμα της συναυλίας περιέχει ένα κείμενο – μανιφέστο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη κατά του νεοναζισμού με τίτλο «Σκέψεις και παρατηρήσεις για το αναζωογονημένο φαινόμενο του νεοναζισμού».
1993: Συλλαμβάνονται στην Ιταλία με την κατηγορία της διαφθοράς δύο ανώτατα στελέχη των επιχειρήσεων Ανιέλι.
1994: Στις ΗΠΑ, ο αξιωματούχος της CIA, Όλντριτς Έιμς, συλλαμβάνεται με τη σύζυγο του με την κατηγορία της διενέργειας κατασκοπίας υπέρ της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας.
1995: Στη Σομαλία, οι ισχυροί πολεμάρχοι Αϊντίντ και Μοχάμεντ, υπογράφουν συμφωνία για τον τερματισμό των εχθροπραξιών.
1996: Μήνυση κατά του εκδότη της εφημερίδας "Το Όνομα" καταθέτει ο ΥΠΕΧΩΔΕ Κώστας Λαλιώτης, ύστερα από δημοσίευμα σύμφωνα με το οποίο πήρε μίζα για να δοθεί το αεροδρόμιο των Σπάτων σε γερμανική εταιρία.
1996: Το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου θεωρείται το 15ο καλύτερο του κόσμου, με δείκτη δυσκολίας 552, σύμφωνα με την αξιολόγηση της Διεθνούς Ομοσπονδίας της Ιστορίας και των Στατιστικών του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου (IFFHS) που κατέταξε όλα τα πρωταθλήματα του πλανήτη βάσει της αντικειμενικής δυναμικότητας του κάθε συλλόγου. Στην πρώτη θέση, με συντελεστή δυσκολίας 1352.5, βρίσκεται το Campionato.
1997: Στο Ρόσλιν της Σκωτίας, οι επιστήμονες ανακοινώνουν την επιτυχημένη κλωνοποίηση του προβάτου, ονόματι Ντόλι.
1999: Μία λαγάνα για ρεκόρ Γκίνες παρασκευάζεται στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης. Έχει μήκος 2 μέτρα και ζυγίζει 50 κιλά.
2000: Σκοτώνεται μετά από τρομοκρατική επίθεση της ΕΤΑ ο Βάσκος πολιτικός Φερνάντο Μπουέσα Μπλάνκο.
2003: Τραγικό δυστύχημα με λεωφορείο του ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης με προορισμό την Αθήνα. Το λεωφορείο έπεσε στα παγωμένα νερά του ποταμού Αλιάκμονα. Σκοτώθηκαν 16 άτομα -ανάμεσα τους και ο οδηγός του λεωφορείου- και άλλα πέντε τραυματίστηκαν. Οι πραγματογνώμονες μίλησαν για ολισθηρότητα του οδοστρώματος και φθαρμένα ελαστικά.
2006: Πραγματοποιείται η μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της Βρετανίας. Μια ομάδα τουλάχιστον έξι ατόμων κλέβει από μια αποθήκη ασφαλείας 53εκατ. λίρες.
2009: Για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, οι κακοποιοί Βασίλης Παλαιοκώστας και Αλκέτ Ριζάι δραπετεύουν από τις Φυλακές Κορυδαλλού με ελικόπτερο.
2011: Από τις σπάνιες φορές που ο εγκέλαδος χτυπά τη Νέα Ζηλανδία. 185 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην πόλη, Christchurch.
2013: Η Αθήνα πλήττεται από τη σφοδρότερη καταιγίδα των τελευταίων δεκαετιών, με αποτέλεσμα να προκληθούν υπερχειλίσεις ρεμάτων και καταστροφές σε περιουσίες. Μία νεαρή κοπέλα χάνει τη ζωή της και δεκάδες τραυματίζονται.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1732 - Τζορτζ Ουάσινγκτον, πρώτος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον ή Γεώργιος Ουάσιγκτον (αγγλ. George Washington, (22 Φεβρουαρίου 1732 – 14 Δεκεμβρίου 1799) ήταν ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (1789-1797), διοικητής του Γενικού Επιτελείου του Ηπειρωτικού Στρατού κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης και ένας από τους ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Προήδρευσε της συνέλευσης που συνέταξε το Σύνταγμα, το οποίο αντικατέστησε τα άρθρα της Συνομοσπονδίας και καθόρισε τη θέση του Προέδρου.
Ο Ουάσιγκτον εξελέγη Πρόεδρος με ομόφωνη επιλογή των 69 εκλογέων το 1788, και υπηρέτησε δύο θητείες. Φρόντισε για τη δημιουργία μιας ισχυρής, καλά χρηματοδοτούμενης εθνικής κυβέρνησης που θα διατηρούσε την ουδετερότητα στους πολέμους που θα μαίνονταν στην Ευρώπη, θα κατέστειλε εξεγέρσεις, και θα κέρδιζε την αποδοχή μεταξύ των Αμερικανών όλων των τύπων. Το στυλ ηγεσίας του εγκαθίδρυσε πολλές μορφές και τελετουργικά της κυβέρνησης που έχουν χρησιμοποιηθεί, όπως η χρήση ενός συστήματος υπουργικού συμβουλίου και την παροχή ομιλίας κατά την ορκωμοσία. Ακόμα, η ειρηνική μετάβαση από την προεδρία του στην προεδρία του Τζον Άνταμς δημιούργησε μια παράδοση που συνεχίζεται στον 21ο αιώνα. Ο Ουάσιγκτον χαρακτηρίστηκε ως εθνοπατέρας, ακόμη και κατά τη διάρκεια της ζωής του.
O Τζορτζ Ουάσινγκτον γεννήθηκε από αγροτική αριστοκρατική οικογένεια της Βιρτζίνια. Η οικογένειά του είχε στην κατοχή της καπνοκαλλιέργειες και δούλους. Αφότου πέθαναν ο πατέρας και ο μεγαλύτερος αδερφός του, όταν ήταν νέος, συνδέθηκε προσωπικά με τον ισχυρό Ουίλιαμ Φαίρφαξ, ο οποίος τον προώθησε ως τοπογράφο και στρατιώτη. Έγινε γρήγορα ανώτερος αξιωματικός των αποικιακών δυνάμεων κατά την διάρκεια των πρώτων σταδίων του Πολέμου Γάλλων και Ινδιάνων. Επιλέχθηκε από το Δεύτερο Ηπειρωτικό Κογκρέσο το 1775 να γίνει διοικητής του Γενικού Επιτελείου του Ηπειρωτικού Στρατού στην Αμερικανική Επανάσταση. Ο Ουάσινγκτον κατάφερε να εκδιώξει τους Βρετανούς από τη Βοστώνη το 1776, όμως να ηττηθεί και παρ' ολίγο να αιχμαλωτιστεί αργότερα εκείνο το έτος όταν έχασε την Νέα Υόρκη. Μετά την διάσχιση του ποταμού Ντελάγουερ μες στο καταχείμωνο, νίκησε τους Βρετανούς σε δύο μάχες και ανακατέλαβε το Νιού Τζέρσεϊ.
1788 - Άρθουρ Σοπενχάουερ, Γερμανός φιλόσοφος.
Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ (Arthur Schopenhauer, Γκντανσκ (Ντάντσιχ), Πρωσία , 22 Φεβρουαρίου 1788 − Φρανκφούρτη, Γερμανία, 21 Σεπτεμβρίου 1860) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, γνωστός κυρίως από το βιβλίο του "ο κόσμος ως βούληση και ως παράσταση", στο οποίο ισχυρίστηκε ότι ο κόσμος μας οδηγείται από μία συνεχώς ανικανοποίητη βούληση καθώς αναζητά συνεχώς την ικανοποίηση.
Ο Σοπενχάουερ ήταν γνωστός για τον αθεϊστικό πεσιμισμό του και την φιλοσοφική του διαύγεια. Στην ηλικία των 25 δημοσίευσε τη διδακτορική διατριβή του με τίτλο «Επί της τετραπλής ρίζας του επαρκούς λόγου», η οποία εξέταζε αν η αιτιότητα καθαυτή μπορεί να προσκομίσει απαντήσεις για τον κόσμο μας. Το σημαντικότερο έργο του Σοπενxάουερ, Ο Κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση, τόνιζε τον ρόλο του κύριου κινήτρου δράσης των ανθρώπων, το οποίο ο Σοπενxάουερ ονόμαζε Βούληση. Η ανάλυση της Βούλησης οδήγησε τον Σοπενxάουερ στο συμπέρασμα ότι οι συναισθηματικές, σωματικές και σεξουαλικές επιθυμίες δεν μπορούν ποτέ να εκπληρωθούν ολοκληρωτικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Σοπενxάουερ να κατατείνει προς ένα τρόπο ζωής που απέρριπτε τις ανθρώπινες επιθυμίες, παρόμοιο με αυτόν που διδάσκουν ο Βουδισμός και οι Βέδες.
Η μεταφυσική ανάλυση της Βούλησης από μέρους του Σοπενxάουερ, η άποψή του πάνω στο κίνητρο και την επιθυμία, και ο αφοριστικός τρόπος γραφής του επηρέασαν πολλούς γνωστούς ανθρώπους του πνεύματος όπως ο Φρειδερίκος Νίτσε, ο Ρίχαρντ Βάγκνερ, ο Λούντβιχ Βιτγκενστάιν, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες και άλλοι.
1857 - Ρόμπερτ Μπέηντεν-Πάουελ, Άγγλος στρατιωτικός και ιδρυτής του Προσκοπισμού.
Ο Ρόμπερτ Στίβενσον Σμιθ Μπέηντεν-Πάουελ, 1ος Βαρώνος Μπέηντεν-Πάουελ (Robert Stephenson Smyth Baden-Powell, 1st Baron Baden-Powell), (22 Φεβρουαρίου 1857 στο Λονδίνο - 8 Ιανουαρίου 1941 στο Νυερί της Κένυα), Α' Βαρώνος Μπέηντεν-Πάουελ, Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ και του Αγίου Γεωργίου, Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Βασιλικού Βικτωριανού Τάγματος, Ιππότης-Διοικητής του Τάγματος του Λουτρού ήταν ο Ιδρυτής της Παγκόσμιας Οργάνωσης Προσκοπικής Κίνησης (WOSM).
Ο Λόρδος Πάουελ, όταν ακόμη υπηρετούσε ως Ίλαρχος στον Αγγλικό Στρατό των Ινδιών το 1884, αντιλήφθηκε ότι η εκπαίδευση των στρατιωτών του χώλαινε, καθώς δεν είχαν καλή στρατιωτική διαπαιδαγώγηση. Με το θέμα αυτό ασχολήθηκε πολύ και, το 1889 εξέδωσε σχετικό φυλλάδιο, το οποίο ονόμασε "Βοήθημα για τους ανιχνευτές του Στρατού" (Aid to Scoutmastersip). Τον επόμενο χρόνο οι Άγγλοι βρέθηκαν σε εμπόλεμη κατάσταση στη Νότια Αφρική (Πόλεμος των Μπόερς). Ο Μπέηντεν - Πάουελ υπηρετούσε ως φρούραρχος της πόλης Μαϊφκινγκ, έχοντας λάβει το βαθμό του Στρατηγού. Η πόλη του πολιορκήθηκε από τους Μπόερς και διέθετε δύναμη μόνον 700 ανδρών της Αστυνομίας και εθελοντών. Τότε ο Πάουελ κάλεσε τα παιδιά της πόλης να βοηθήσουν στις δευτερεύουσες στρατιωτικές εργασίες. Η βοήθεια αυτή ήταν τόσο χρήσιμη, που ο Στρατηγός σκέφτηκε την παροχή συστηματικής εξωσχολικής εκπαίδευσης στους νέους, ώστε να αποκτούν ικανότητες και δεξιότητες που θα τους βοηθούσαν να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες της ζωής. Το 1907 έθεσε την ιδέα του σε εφαρμογή, δημιουργώντας μια εκπαιδευτική κατασκήνωση στο νησί Μπράουνσι της Αγγλίας (1 - 10 Αυγούστου 1907). Γι' αυτό και η 1η Αυγούστου θεωρείται επίσημα, από την Παγκόσμια Οργάνωση Προσκοπικής Κίνησης ως η ημέρα που ξεκίνησε ο Προσκοπισμός.
1857 - Χάινριχ Χερτζ, Γερμανός φυσικός.
Ο Χάινριχ Ρούντολφ Χερτς ή Χερτζ, (Heinrich Rudolf Hertz, 22 Φεβρουαρίου 1857 - 1 Ιανουαρίου 1894) ήταν Γερμανός φυσικός, ο πρώτος που πέτυχε την εκπομπή, μετάδοση και λήψη ραδιοκυμάτων.
Γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1857 στο Αμβούργο, και το 1880 απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου.
Επιβεβαίωσε την ηλεκτρομαγνητική θεωρία του Τζέιμς Μάξγουελ και κατά τη διάρκεια πειραμάτων (1886 - 1889) παρήγαγε και μελέτησε ηλεκτρομαγνητικά κύματα (γνωστά επίσης ως ερτζιανά κύματα, ή ραδιοκύματα). Κατέδειξε ότι αυτά είναι μακρά, εγκάρσια κύματα που ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός και μπορούν να απεικονιστούν, να διαθλαστούν, και να πολωθούν όπως το φως. Προσέγγισε το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο. Ανέπτυξε την Ηλεκτροδυναμική κινούμενων σωματιδίων. Η μονάδα της συχνότητας, το Hertz, ονομάστηκε έτσι προς τιμή του. Στα γραπτά του περιλαμβάνονται εργασίες όπως «Τα ηλεκτρικά κύματα» (1890, TR. 1893) και «Αρχές της μηχανικής» (1894, TR. 1899).
Πέθανε στη Βόννη την 1η Ιανουαρίου 1894 σε ηλικία μόλις 37 ετών.
1879 - Γιοχάνες Νίκολαους Μπρόνστεντ, Δανός χημικός.
Ο Γιοχάνες Νίκολαους Μπρόνστεντ (δαν. Johannes Nicolaus Brønsted) ήταν Δανός φυσικοχημικός. Απέκτησε το πτυχίο του το 1899 και το διδακτορικό του δίπλωμα το 1908 από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, στο οποίο έγινε, αργότερα, καθηγητής στην ανόργανη χημεία και στη φυσικοχημεία.
Το 1906, δημοσίευσε την πρώτη του αναφορά πάνω στην ηλεκτρονιακή συγγένεια και, ταυτόχρονα με τον Άγγλο χημικό Μάρτιν Λόουρι, εισήγαγαν τη θεωρία οξέος-βάσης Μπρόνστεντ-Λόουρι το 1923. Την ίδια χρονιά, ο Γκίλμπερτ Ν. Λιούις εισήγαγε μία θεωρία ηλεκτρονιακής συγγένειας αντιδράσεων οξέος-βάσης, ωστόσο και οι δύο θεωρίες είναι ευρέως χρησιμοποιούμενες.
Έγινε γνωστός ως αυθεντία στην κατάλυση από οξέα και βάσεις και δόθηκε το όνομά του στην εξίσωση κατάλυσης Μπρόνστεντ. Με την συνεργασία του με τον Λόουρι, αναπτύχθηκε η η ευρέως χρησιμοποιούμενη θεωρία της δωρεάς πρωτονίων, λέγοντας ότι ένα άτομο υδρογόνου (το οποίο πάντοτε συναντάται σε ένα οξύ) ιοντίζεται σε υδροξώνιο με τη διάλυσή του στο νερό, επομένως χάνει το ηλεκτρόνιό του και μετατρέπεται σε δωρητή πρωτονίων και το υδροξείδιο (ένα μόριο νερού που έχει χάσει το ένα άτομο υδρογόνου του) μετατρέπεται σε δέκτη πρωτονίων. Με την ανάμειξη των δύο ουσιών πραγματοποιείται μία αντίδραση εξουδετέρωσης και παράγεται νερό. Η κλίμακα pH μπορεί να ερμηνευτεί και ως «ισχύς υδρογόνου» και ο ορισμός αυτός βασίζεται στην έρευνα των Μπρόνστεντ και Λόουρι.
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η αντιπαλότητά του έναντι των Ναζί οδήγησε στην εκλογή του στο Δανικό Κοινοβούλιο το 1947, πέθανε, όμως, λίγο αργότερα από τις εκλογές, καθώς ήταν πολύ άρρωστος για να δεχτεί την έδρα του.
1886 - Χούγκο Μπαλ, Γερμανός συγγραφέας.
O Χούγκο Μπαλ (Hugo Ball, 22 Φεβρουαρίου 1886 - 14 Σεπτεμβρίου 1927) ήταν Γερμανός καλλιτέχνης και ποιητής. Αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές του ντανταϊστικού κινήματος στη Ζυρίχη.
Γεννήθηκε στη γερμανική πόλη Pirmasens και ανήκε σε μία Καθολική οικογένεια με έξι παιδιά. Σπούδασε κοινωνιολογία και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια του Μονάχου και της Χαϊδελβέργης (1906-1907), ενώ το 1910 εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο προκειμένου να ασχοληθεί με την ηθοποιΐα και παρακολούθησε μαθήματα στη δραματική σχολή του Max Reinhardt. Αργότερα εργάστηκε ως βοηθός του Reinhardt στη σκηνοθεσία θεατρικών παραστάσεων ενώ το 1913 ανέλαβε ο ίδιος σκηνοθέτης σε θέατρο του Μονάχου. Στο Μόναχο γνώρισε και την ποιήτρια Έμμυ Χένινγκς, την οποία παντρεύτηκε.
Το 1915 και κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου πολέμου, εγκαταστάθηκε στην ουδέτερη Ζυρίχη και όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο Χανς Ρίχτερ: "οδηγημένος και βασανισμένος, ίσως από τη συνείδησή του, έγινε ο καταλύτης που συνένωσε γύρω του όσα στοιχεία έμελλαν τελικά να γεννήσουν το Νταντά". Το 1916 εγκαινίασε το Καμπαρέ Βολταίρ, έναν χώρο αφιερωμένο στην καλλιτεχνική ψυχαγωγία αλλά και τόπο δημιουργίας της πρώτης ντανταϊστικής ομάδας στη Ζυρίχη.
Η συμμετοχή του Μπαλ στο ντανταϊστικό κίνημα διήρκεσε περίπου δύο χρόνια και θεωρείται πιθανό πως διαφωνούσε με την τροπή που έπαιρνε η ομάδα των ντανταϊστών υπό την καθοδήγηση του Τριστάν Τζαρά. Ο ίδιος σημείωνε σχετικά με αυτό στα ημερολόγια του: "Εξέτασα τον εαυτό μου και δεν θα μπορούσα να καλωσορίσω το χάος". Εργάστηκε για ένα διάστημα στη Βέρνη ως δημοσιογράφος στην Freie Zeitung αλλά στη συνέχεια αποσύρθηκε στο καντόνι του Τιτσίνο στην Ελβετία, όπου έζησε μία θρησκευτική και φτωχική ζωή, έχοντας αποκηρύξει τη δράση των νεανικών του χρόνων.
Πέθανε το 1927 στο χωριό Σαν Αμπόντιο του Τιτσίνο. Μετά το θάνατό του, δημοσιεύτηκαν τα ημερολόγιά του με τον τίτλο Flucht aus der Zeit (Φυγή από το χρόνο), τα οποία καλύπτουν χρονικά την περίοδο της ζωής του από το 1913 ως το 1921 και το τέλος της ανάμιξης του με το ντανταϊσμό.
1892 - Έντνα Βίνσεντ Μιλέυ, Αμερικανίδα ποιήτρια.
Η Έντνα Βίνσεντ Μιλέυ (αγγλικά: Edna St. Vincent Millay, 22 Φεβρουαρίου 1892 - 19 Οκτωβρίου 1950) ήταν Αμερικανίδα λυρική ποιήτρια, θεατρική συγγραφέας, ακτιβίστρια, φεμινίστρια και η πρώτη γυναίκα που έλαβε Βραβείο Πούλιτζερ για την ποίηση. Ήταν επίσης γνωστή για τον αντισυμβατικό, μποεμικό τρόπο ζωής της και τις πολλές της ερωτικές υποθέσεις. Συνήθιζε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Nancy Boyd στο πεζογραφικό της έργο.
1900 - Λουίς Μπουνιουέλ, Ισπανός σκηνοθέτης.
Ο Λουίς Μπουνιουέλ (Luis Buñuel Portolés, 22 Φεβρουαρίου 1900 – 29 Ιουλίου 1983) ήταν ένας από τους μείζονες σκηνοθέτες του κινηματογράφου. Συνδέθηκε με το κίνημα του υπερρεαλισμού, ενώ κατόρθωσε με το έργο του να διαμορφώσει ένα προσωπικό κινηματογραφικό ύφος. Πολλές από τις ταινίες του θεωρούνται σήμερα κλασικές. Εκτός από τον " κινηματογραφικό αναρχισμό", ο Μπουνιουέλ είχε επίσης Αναρχικές πεποιθήσεις και στα πολιτικά θέματα, κάτι που μπορεί να αντιληφθεί κάποιος κάλλιστα και από το σύνολο της φιλμογραφίας του.
1922 - Λάκης Σάντας, Έλληνας αντιστασιακός.
Μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασαν τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη τη νύχτα της 30ής προς 31 Μαΐου 1941.
1925 - Έντουαρντ Γκόρι, Αμερικανός εικονογράφος.
Ο Έντουαρντ Τζον Γκόρι (Edward St. John Gorey, 22 Φεβρουαρίου 1925 - 15 Απριλίου 2000) ήταν Αμερικανός συγγραφέας και καλλιτέχνης γνωστός για τα μακάβρια, εικονογραφημένα βιβλία του.
1928 - Γρηγόρης Αυξεντίου, ήταν ο πρώτος τομεάρχης της ΕΟΚΑ στην περιοχή Αμμοχώστου.
1932 - Τεντ Κένεντι, Αμερικανός πολιτικός.
1937 - Γιώργος Πάντζας, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Γιώργος Πάντζας είναι Έλληνας ηθοποιός και πολιτικός. Ο Γιώργος Πάντζας γεννήθηκε στο Παγκράτι στις 22 Φεβρουαρίου 1937. Ήταν το μοναδικό παιδί των γονιών του. Ο πατέρας του, Σπύρος, ήταν ποιητής, αλλά πέρασε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων 17 χρόνια εξόριστος. Λόγω της απουσίας του πατέρα του μεγάλωσε στην Καισαριανή με το θείο του, γυμνασιάρχη Αναγνωστόπουλο.
Βγήκε από νωρίς στη βιοπάλη εργαζόμενος σε ένα κατάστημα υφασμάτων. Παράλληλα φοίτησε στο 7ο Νυχτερινό Γυμνάσιο Παγκρατίου, από το οποίο αποφοίτησε το 1955. Πέρασε με άριστα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, συνεχίζοντας πάντοτε να εργάζεται. Φοίτησε επίσης στην Ανώτερη Σχολή Κινηματογράφου.
Με τη σύζυγό του Στέλλα έχει αποκτήσει δύο παιδιά, την Καίτη και τον επίσης ηθοποιό, Σπύρο.
Ηθοποιία
Η πρώτη κινηματογραφική ταινία που συμμετείχε ήταν το Παιδί του δρόμου. Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση ήταν το 1958 στη θεατρική παράσταση Βασίλισσα Αμαλία με πρωταγωνιστές το Μάνο Κατράκη και τη Μαίρη Αρώνη. Συμμετείχε στο θίασο του Λάμπρου Κωνσταντάρα, ενώ συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη χορεύτρια Ελένη Προκοπίου, με την οποία έπαιξαν μαζί σε πέντε ταινίες. Ασχολήθηκε επίσης με την επιθεώρηση.
Πολιτική σταδιοδρομία
Η πρώτη του ενασχόληση με τα κοινά ήταν με την ΕΔΑ το 1951. Αργότερα συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη του οποίου ήταν υποψήφιος δήμαρχος Καισαριανής το 1986. Το 1994 όμως αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ και εντάχθηκε στο ΔΗΚΚΙ, με το οποίο κατέβηκε υποψήφιος στη Β΄ εκλογική περιφέρεια Αθηνών σε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις. Στις βουλευτικές εκλογές του 2007 ήταν υποψήφιος με το ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια εκλογική περιφέρεια.
Το 2002 και το 2006 ήταν υποψήφιος νομάρχης Ανατολικής Αττικής με τη Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία.
Είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιούνιο του 2012.
1938 - Κάριν Ντορ, Γερμανίδα ηθοποιός.
1941 - Γιώργος Αρβανίτης, Έλληνας κινηματογραφιστής.
1943 - Χορστ Κέλερ, Γερμανός πολιτικός.
1944 - Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης (22 Φεβρουαρίου 1944 - 31 Ιανουαρίου 1999) ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Φεβρουαρίου του 1944 και πέθανε εκεί στις 31 Ιανουαρίου 1999. Είχε παίξει σε πολλές ταινίες μαζί με το Σωτήρη Μουστάκα και άλλους ηθοποιούς. Είχε τον ρόλο του Δημάρχου Χαρχούδα στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή «Εδώ Λιλιπούπολη», την εποχή που ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν Διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα.
Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης δούλεψε στο θέατρο για 25 και πλέον χρόνια συνεργαζόμενος με Καρέζη, Βλαχοπούλου, Χατζηχρήστο, Βέγγο κ.ά. Συνεργάστηκε για μια 8ετία με το Θέατρο Τέχνης λίγο πριν από τη Mεταπολίτευση έως το 1978. Συμμετείχε στα έργα "Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας" του Σαίξπηρ, "Κομμάτια και θρύψαλα" του Σκούρτη, "Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα" του Καμπανέλη κ.ά. Το 1980 ίδρυσε παιδική σκηνή ανεβάζοντας το έργο της γυναίκας του, Λιάνας, "Το παράξενο όνειρο του Βασίλη". Το έργο παρουσιάστηκε στην Ελλάδα καθώς και στην ελληνική ομογένεια της Αμερικής, του Καναδά και της Ευρώπης.
Συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες και σειρές στην τηλεόραση. Υποδύθηκε τον ρόλο του "Δημάρχου Χαρχούδα" στην ραδιοφωνική Λιλιπούπολη. Παρουσίασε μεταξύ 1990-1992 την καθημερινή εκπομπή "Κάμερα αλήθεια" στο Κανάλι 29, με ρεπορτάζ από τις λαϊκές αγορές καθώς και την ραδιοφωνική εκπομπή "Μια σκελίδα σκόρδο" στο "Ράδιο Αθήνα". Όταν ο σταθμός μετατράπηκε σε "Κανάλι 5" διώχτηκε με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθεί οικονομικά και ψυχικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Πέθανε απο εγκεφαλικό επεισόδιο και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Νεάπολης στην Νίκαια. Είχε δύο γιους, τον Μάρκο και τον Νίκο.
1944 - Τζόναθαν Ντέμι, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1949 - Νίκι Λάουντα, Αυστριακός οδηγός αγώνων και επιχειρηματίας.
Ο Αντρέας Νίκολαους «Νίκι» Λάουντα (Γερμανικά: Andreas Nikolaus "Niki" Lauda, Βιέννη, 22 Φεβρουαρίου 1949) είναι Αυστριακός πρώην οδηγός αγώνων και τρεις φορές πρωταθλητής Φόρμουλα 1 (1975, 1977 και 1984). Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση ίδρυσε και διηύθυνε δυο αεροπορικές εταιρείες (Lauda Air και Niki), ενώ υπήρξε διευθυντής του αγωνιστικού τμήματος της Jaguar στη Φόρμουλα 1 για δυο χρόνια. Τον Σεπτέμβριο του 2012 ανέλαβε τη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου του αγωνιστικού τμήματος της Mercedes AMG Petronas F1 και συνέβαλε πολύ στη μεταγραφή του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή Λούις Χάμιλτον στην ομάδα.
Τραυματισμός
Ο Λάουντα τραυματίστηκε πολύ σοβαρά σε ατύχημα στη διάρκεια του γερμανικού γκραν-πρι στο Νίρμπουργκρινγκ το 1976, όταν η Ferrari που οδηγούσε χτύπησε στα προστατευτικά κιγκλιδώματα και τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο ίδιος κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του εξαιτίας της εισπνοής τοξικών αερίων και των σοβαρών εγκαυμάτων που υπέστη. Αντίθετα όμως σε κάθε πρόβλεψη, κατάφερε να αναρρώσει και σε έξι μόλις εβδομάδες επέστρεψε στους αγώνες, λαμβάνοντας μέρος στο ιταλικό γκραν-πρι και κατακτώντας την τέταρτη θέση. Τα σημάδια του τραυματισμού του και των υποχρεωτικών πλαστικών επεμβάσεων στις οποίες υπεβλήθη μετά το ατύχημα είναι εμφανή στο κεφάλι του. Ο ίδιος έχει δηλώσει στο παρελθόν πως, ενώ θα μπορούσε να διορθώσει περισσότερο την αισθητική του προσώπου του, δεν το έκανε ποτέ έτσι ώστε να αποτελεί ζωντανό παράδειγμα των κινδύνων που διατρέχουν οι οδηγοί F1. Εξάλλου υπήρξε από τους πιο ενεργούς και δραστήριους οδηγούς με πολλές πρωτοβουλίες στον αγώνα για την αύξηση της ασφάλειας των οδηγών.
Ο Νίκι Λάουντα γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1949 στη Βιένη της Αυστρίας. Η οικογένειά του ήταν εύπορη. Ο παππούς του από τη μεριά του πατέρα του ήταν ο Βιενέζος επιχειρηματίας Χανς Λάουντα. Ο Λάουντα τελικά έγινε οδηγός αγώνων παρά την αντίθετη γνώμη της οικογένειάς του. Αρχικά ξεκίνησε με ένα Mini και μεταπήδησε στη Formula Vee, όπως γινόταν τότε στην Κεντρική Ευρώπη, αλλά πολύ σύντομα οδήγησε ιδιωτικά αγωνιστικά αυτοκίνητα Porsche και Chevron. Όταν η καριέρα του άρχισε να παραμένει στάσιμη, πήρε τραπεζικό δάνειο 30.000 βρετανικών λιρών μαζί με μια ασφάλεια ζωής έτσι ώστε να αγοράσει μια θέση οδηγού στη νεοφώτιστη ομάδα της March στο πρωτάθλημα της Formula 2 το 1971. Εκείνα τα χρόνια αρκούσε η πληρωμή ενός ποσού από τον υποψήφιο οδηγό στην ομάδα για τη συμμετοχή του στο αγωνιστικό τμήμα.
Επειδή οι διαφωνίες με την οικογένειά του ήταν μεγάλες και συνεχείς σχετικά με το μέλλον του, διέκοψε τις σχέσεις του μαζί τους. Γρήγορα πέρασε στην ομάδα της F1, αλλά το 1972 οδήγησε για την ομάδα της March τόσο στην F1 όσο και στην F2. Αν και τα αυτοκίνητα της F2 ήταν καλά (και οι οδηγικές ικανότητες του Λάουντα εντυπωσίασαν το αφεντικό της March, Ρόμπιν Χερντ, το 1972 ήταν καταστροφικό για την March στην F1. Ο Λάουντα απελπίστηκε και –καθώς ήταν πολύ χρεωμένος στην τράπεζα– για μια στιγμή σκέφτηκε να αυτοκτονήσει. Τελικά όμως πήρε ένα νέο τραπεζικό δάνειο έτσι ώστε να αγοράσει μια θέση στην ομάδα της BRM το 1973. Ήταν πολύ γρήγορος από την αρχή, αλλά η ομάδα της BRM βρισκόταν ήδη στη δύση της.
Το μεγάλο βήμα στην καριέρα του έγινε όταν ο συναγωνιστής του στην ομάδα της BRM Κλέι Ρεγκατσόνι έφυγε για τη Ferrari το 1974 και ο ιδιοκτήτης της ιταλικής φίρμας Έντσο Φεράρι ρώτησε τον Ιταλοελβετό οδηγό τη γνώμη του για τον Λάουντα. Εκείνος του μίλησε με τα καλύτερα λόγια με αποτέλεσμα ο Λάουντα να υπογράψει πολύ σύντομα με την ιταλική ομάδα, η οποία του πρόσφερε αρκετά χρήματα ώστε να εξοφλήσει τις δανειακές του υποχρεώσεις.
1950 - Τζούλιους Έρβινγκ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
Ο Τζούλιους Γουίνφιλντ Έρβινγκ (Julius Winfield Erving, γενν. στις 22 Φεβρουαρίου 1950, γνωστός με το προσωνύμιο Doctor J, είναι παλαίμαχος Αμερικανός καλαθοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε στο NBA τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Βοήθησε στη δημιουργία ενός θεαματικότερου στοιχείου στο παιχνίδι, ιδιαίτερα με την φοβερή αλτικότητά του και τα θεαματικά του καρφώματα, προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα από άλλους περιπατητές του αέρα, όπως για παράδειγμα ο, σχεδόν σύγχρονός του David "sky-walker" Thompson.
Έχει κατακτήσει 3 πρωταθλήματα (ABA, μόλις ένα στο NBA), 4 τίτλους MVP του πρωταθλήματος και τρεις τίτλους πρώτου σκόρερ, αγωνιζόμενος με τους Βιρτζίνια Σκουάιρς, τους Νιου Τζέρσεϊ Νετς και τους Φιλαδέλφεια Σίξερς. Είναι ο 5ος μεγαλύτερος σκόρερ του αμερικανικού πρωταθλήματος (ΝΒΑ και ΑΒΑ μαζί) με 30.026 πόντους. Σήμα κατατεθέν του ήταν τα καρφώματα από τη γραμμή του φάουλ στους διαγωνισμούς καρφωμάτων (κάρφωμα των έξι διασκελισμών), που στη συνέχεια εξέλιξε ο Μάικλ Τζόρνταν.
1959 - Κάιλ ΜακΛάχλαν, Αμερικανός ηθοποιός.
O Κάιλ ΜακΛάχλαν (Kyle MacLachlan) είναι Αμερικανός ηθοποιός.
Γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1959 στο Γιακίμα (Yakima) της πολιτείας Ουάσιγκτον. Η μητέρα του ήταν διευθύντρια δημοσίων σχέσεων, ενώ ο πατέρας του ήταν χρηματιστής και δικηγόρος. Η καταγωγή της οικογένειας είναι, όπως δείχνει και το όνομα, από τη Σκωτία.
Έγινε γνωστός από τους ρόλους που έπαιξε στις σειρές Twin Peaks (1990-1991) και Sex And The City, όπως και στις ταινίες Μπλε Βελούδο (Blue Velvet), Ο Ύποπτος Κόσμος του Τουίν Πικς (Twin Peaks: Fire Walk with Me, 1992), Dune, Το Πλάσμα: Ένα νέο είδος μανιακού εγκληματία (The Hidden), Η Δίκη (The Trial) και Αμλετ 2000 (Hamlet).
1962 - Στιβ Άιρβιν, Αυστραλός φυσιοδίφης και τηλεοπτικός παρουσιαστής.
1972 - Ιωάννης Κωνσταντόπουλος, Αστροφυσικός, Γεωλόγος, Χημικός, Γεωγράφος, Βιολόγος, Φυσικός.
1974 - Τζέιμς Μπλαντ, Άγγλος τραγουδοποιός.
Ο Τζέιμς Μπλαντ (James Blunt, πραγματικό όνομα: James Hillier Blount, 22 Φεβρουαρίου 1974) είναι Άγγλος τραγουδιστής και μουσικός.
Γεννήθηκε στο Tidworth του Wiltshire της Αγγλίας. Το πρώτο του album, Back To Bedlam, έκανε μεγάλη επιτυχία το 2005, ειδικά με το τραγούδι "You're Beautiful" - μια σημαντική μπαλάντα. Το είδος της μουσικής του περιγράφεται ως μίγμα jazz, rock και soul.
Γιος στρατιωτικού, υπηρέτησε ο ίδιος στο Κόσοβο με τις δυνάμεις του NATO, επί 4 έτη . Τον Ιούνιο του 1999, σύμφωνα με τις μαρτυρίες του Μπλαντ, ήταν διοικητής λόχου κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κοσόβου και είχε λάβει εντολή από το ΝΑΤΟ να αποκτήσει τον έλεγχο του αεροδρομίου της Πρίστινας. Οι ρωσικές δυνάμεις ωστόσο είχαν φτάσει εκεί νωρίτερα, έτσι ο Μπλαντ ζήτησε οδηγίες από τους ανωτέρους του. Ο Αμεραικανός στρατηγός Oυέσλι Κλαρκ του έδωσε ρητή εντολή να επιτεθεί στους Ρώσους και να καταλάβει το αεροδρόμιο, ωστόσο ο Μπλαντ δεν υπάκουσε στην εντολή θεωρώντας πως τυχόν επίθεση στις ρωσικές δυνάμεις θα οδηγούσε σε έναν "Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο".
Στη συνέχεια πήγε στην Ελβετία. Μερικές ιστοσελίδες αναφέρουν ως χρονολογία γεννήσεώς του το 1978. Ωστόσο, μερικές ταμπλόιντ εφημερίδες αναφέρουν το 1974, ισχυριζόμενες ότι είναι η αναγραφόμενη χρονολογία γεννήσεως στο διαβατήριό του. Το πρώτο τραγούδι του Μπλαντ, με τίτλο "High," έκανε μεγάλη επιτυχία στη χώρα του. Με το "You're Beautiful" , που έγινε #1 απογειώθηκε όχι μόνο στη χώρα του αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το Δεκέμβριο του 2005 κυκλοφόρησε το τραγούδι "Goodbye My Lover" .
1975 - Ντρου Μπάριμορ, Αμερικανή ηθοποιός.
Η Ντρου Μπλάιθ Μπάριμορ (Drew Blythe Barrymore, 22 Φεβρουαρίου 1975) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και μοντέλο.
Είναι μέλος της οικογένειας Μπάριμορ που αποτελείται από Αμερικανούς ηθοποιούς και εγγονή του Τζον Μπάριμορ. Εμφανίστηκε πρώτη φορά σε μία διαφήμιση όταν ήταν 11 μηνών. Η Μπάριμορ έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία Ανεξέλεγκτες Καταστάσεις (Altered States) το 1980. Στη συνέχεια, συμμετείχε στο Ε.Τ. ο Εξωγήινος (E.T. the Extra-Terrestrial) σε ένα ρόλο που την ανέδειξε ως ηθοποιό. Σύντομα έγινε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα παιδιά ηθοποιούς στο Χόλιγουντ και καθιερώθηκε κυρίως για τους κωμικούς της ρόλους.
Μετά από μια ταραχώδη παιδική ηλικία η οποία σημαδεύτηκε από κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ και δύο εισαγωγές σε κλινική για απεξάρτηση, η Μπάριμορ έγραψε το 1990 την αυτοβιογραφία της, Μικρό Κορίτσι Χαμένο (Little Girl Lost). Έκανε επιτυχώς την μεταβίβασή της από παιδική σταρ σε ενήλικη ηθοποιό με έναν αριθμό από ταινίες που περιλαμβάνουν τις: Γλυκιά Ήβη (Poison Ivy), Κακά Κορίτσια (Bad Girls), Η Γυναικοπαρέα (Boys on the Side) και Όλοι Λένε Σ'αγαπώ (Everyone Says I Love You). Έπειτα, καθιερώθηκε για τους ρόλους της σε κομεντί, όπως στη Ένας Τραγουδιστής για το Γάμο μου (The Wedding Singer) και στη Κάθε Φορά, Πρώτη Φορά '(50 First Dates).
Το 1995, η ίδια και η επιχειρηματική της συνεργάτης Νάνσυ Τζούνοβεν, ίδρυσαν την εταιρία παραγωγής Flower Films. Η πρώτη παραγωγή της εταιρίας ήταν η ταινία Δεν Με Φίλησαν Ποτέ (Never Been Kissed) του 1999 με πρωταγωνίστρια την Μπάριμορ. Η Flower Films είναι υπεύθυνη για την παραγωγή των ταινιών Οι Άγγελοι του Τσάρλι (Charlie's Angels), Κάθε Φορά, Πρώτη Φορά (50 First Dates), Music and Lyrics και Donnie Darko στις οποίες είτε πρωταγωνιστεί είτε συμμετέχει η Μπάριμορ. Οι πιο πρόσφατες ταινίες της Μπάριμορ περιλαμβάνουν τις: Απλώς δεν σε Γουστάρει (He's Just Not That into You), Beverly Hills Chihuahua, Είναι Όλοι τους Καλά (Everybody's Fine) και Από Μακριά και Αγαπημένοι (Going the Distance). Το 2004, έλαβε το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλiγουντ και εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του τεύχους με αφιέρωμα στους 100 ομορφότερους ανθρώπους του περιοδικού People.
Η Μπάριμορ έγινε Πρεύσβειρα Κατά της Πείνας για το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Από τότε, έχει δωρίσει πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια στο πρόγραμμα. Το 2007, έγινε το καινούριο μοντέλο και εκπρόσωπος της εταιρίας καλλυντικών CoverGirl και το πρόσωπο την νέας σειράς κοσμημάτων του οίκου μόδας Gucci. Το 2010, βραβεύτηκε με το Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών Καλύτερης Α' Γυναικείας Ερμηνείας και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε μίνι σειρά ή τηλεταινία για τον ρόλο της ως "Μικρή Ίντι" στην τηλεταινία Αληθινή Πολυτέλεια (Grey Gardens).
1979 - Μπρετ Έμερτον, Αυστραλός ποδοσφαιριστής.
1982 - Τζίνα Χέιζ, Αμερικανίδα πορνογραφική ηθοποιός.
1984 - Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς, Σέρβος ποδοσφαιριστής.
.Ο Μπράβισλάβ Ιβάνοβιτς (γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1984) είναι Σέρβος ποδοσφαιριστής και παράλληλα αρχηγός της Εθνική Σερβίας. Αγωνίζεται για τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης ως αμυντικός. Ο Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς γεννήθηκε στη Σρέμσκα Μιτροβίτσα της Σερβίας στην τότε Γιουγκοσλαβία. Αγωνίζεται κυρίως ως δεξί μπακ. Με την Τσέλσι έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα Αγγλίας, τρία κύπελλα ,ένα Τσάμπιονς Λιγκ το 2012 και ένα Europaleague το 2013.
1985 - Γιώργος Πρίντεζης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Γιώργος Πρίντεζης (22 Φεβρουαρίου 1985) είναι Έλληνας διεθνής καλαθοσφαιριστής. Είναι αθλητής που παίζει στις θέσεις 3 και 4, με εξαιρετικά αθλητικά προσόντα, μεγάλη αλτικότητα και καλό σουτ. Την περίοδο αυτή αγωνίζεται στον Ολυμπιακό.
1987 - Σέρχιο Ρομέρο, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.
1988 - Κεβίν Μπορλέ, Βέλγος αθλητής.
2000 - Λευτέρης Λύρατζης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
1512 - Αμέριγκο Βεσπούτσι, ήταν Ιταλός εξερευνητής, οικονομολόγος, θαλασσοπόρος και χαρτογράφος που πρώτος απέδειξε ότι η Βραζιλία και οι Δυτικές Ινδίες δεν αποτελούν τις ανατολικές παρυφές της Ασίας.
1687 - Φραντσέσκο Λάνα ντε Τέρτσι, Ιταλός μαθηματικός και μηχανικός.
1797 - Κάρολος Φρειδερίκος Ιερώνυμος φον Μινχάουζεν, Γερμανός ευγενής.
1875 - Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό, Γάλλος ζωγράφος.
O Ζαν-Μπατίστ Καμίλ Κορό (Jean-Baptiste Camille Corot, 16 Ιουλίου 1796 – 22 Φεβρουαρίου 1875) ήταν Γάλλος ζωγράφος, γνωστός κυρίως για τις τοπιογραφίες του. Φιλοτέχνησε πορτρέτα, τοπία και συνέθεσε μεγάλους ιστορικούς πίνακες. Χαρακτηρίστηκε επίσης για τη γενναιοδωρία του, ενισχύοντας νέους καλλιτέχνες.
Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 16 Ιουλίου 1796 και οι γονείς του ήταν εύποροι έμποροι. Σπούδασε αρχικά στη Ρουέν και στη συνέχεια μαθήτευσε στο πλευρό ενός εμπόρου υφασμάτων, με την προοπτική να ακολουθήσει τις εμπορικές δραστηριότητες της οικογένειας. Ασχολήθηκε με το εμπόριο μέχρι την ηλικία των είκοσι έξι ετών, όταν ο πατέρας του, έδωσε τη συγκατάθεσή του προκειμένου να αφοσιωθεί επαγγελματικά στη ζωγραφική.
Θεωρείται πως ο Κορό έμαθε ελάχιστα από τους μεγάλους ζωγράφους της εποχής. Το 1825 επισκέφθηκε την Ιταλία και παρέμεινε για δύο χρόνια στη Ρώμη. Η εξοχή της Ρώμης θα του διδάξει το φως και την αξία της πινελιάς. Τα σχέδια που φιλοτέχνησε εκεί είναι αυθόρμητα, αντίθετα από τα τοπία που συνέθετε με μεγάλη και σοβαρή μελέτη. Το 1833 απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Σαλόν ενώ το 1847 βραβεύτηκε με το μετάλλιο της Λεγεώνας Της Τιμής. Η καλλιτεχνική ωρίμανσή του, προετοίμασε το έδαφος για το πέρασμα στον νατουραλισμό. Από τη Γαλλία έκανε πολλά ταξίδια, επιστρέφοντας στην Ιταλία κατά καιρούς (1834, 1843), αλλά και στο Βέλγιο, στην Ολλανδία (1854), στην Αγγλία (1862) και μερικές φορές στην Ελβετία.
Η ζωγραφική του
Το 1850 η ζωγραφική του θα υποστεί μια σημαντική αλλαγή, προσεγγίζοντας ένα πιο νεφελώδες και τεχνικό ύφος, που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αποδοχή του κοινού και των κριτικών. Ειδικά τα τοπία του, αποκτούν μεγαλύτερη ελευθερία και φαντάζουν ασημένια, επηρεασμένα εν μέρει και από τον ιμπρεσσιονισμό. Οι εικόνες κι οι σπουδές του είναι χωρίς αυτή τη νέα επεξεργασία.
Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Κομμούνας (1868) εγκατέλειψε το Παρίσι και διέμεινε αρχικά στο Arras και στη συνέχεια στο Douai για να επισκεφτεί τον φίλο του, Alfred Robaut, που εργάστηκε για τη βιογραφία του. Το 1870 εκλέχθηκε μέλος της κριτικής επιτροπής του Σαλόν.
Κατά τη διάρκεια του Γαλλο-Πρωσσικού Πολέμου (1870), διέθεσε σημαντικό μέρος της περιουσίας του, για την άμυνα της χώρας του. Το 1872 αγόρασε ένα σπίτι για τον Ονορέ Ντωμιέ, προκειμένου να τον βοηθήσει όταν έμεινε τυφλός και χρεωκόπησε. Υποστήριξε επίσης οικονομικά την οικογένεια και τη χήρα του ζωγράφου Ζαν Φρανσουά Μιγέ (Jean-François Millet), όταν εκείνος πέθανε.
O Κορό πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1875, στο Βιλ-ντ'Αβρύ (Ville-d'Avray), σε ηλικία 79 ετών.
1875 - Κάρολος Λάιελ, Σκωτσέζος γεωλόγος.
Ο Κάρολος Λάιελ (Charles Lyell, 14 Νοεμβρίου 1797 – 22 Φεβρουαρίου 1875) ήταν Βρετανός δικηγόρος, γεωλόγος και εκλαϊκευτής της θεωρίας του Ομοιομορφισμού.
Ο Κάρολος Λάιελ γεννήθηκε στο Κίνορντι, Άνγκους, της Σκωτίας, και ήταν ο μεγαλύτερος από δέκα παιδιά. Ο πατέρας του Λάιελ, που ονομαζόταν επίσης Κάρολος, ήταν βοτανολόγος μικρής φήμης και ο πρώτος που εξέθεσε τον νεαρό Κάρολο στη μελέτη της φύσης. Ο Κάρολος πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο άλλο σπίτι της οικογένειας, το Bartley lodge στην περιοχή New Forest, όπου και ξεκίνησε το ενδιαφέρον του για τον φυσικό κόσμο. Έχοντας παρακολουθήσει μαθήματα στο Κολέγιο Exeter, της Οξφόρδης μέχρι το 1816, ο Λάιελ ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη γεωλογία υπό την προστασία του Ουίλιαμ Μπάκλαντ . Μετά την αποφοίτησή του, άλλαξε επαγγελματική κατεύθυνση προς τη νομική, αλλά συνέχισε να ασχολείται με τη γεωλογία ερασιτεχνικά. Η πρώτη του διατριβή με τίτλο, "On a Recent Formation of Freshwater Limestone in Forfarshire", παρουσιάστηκε το 1822. Μέχρι το 1827 είχε εγκαταλείψει τη νομική και είχε ξεκινήσει καριέρα ως γεωλόγος, κάτι που θα οδηγούσε στην ευρεία αποδοχή των ιδεών που είχε προτείνει ο Τζέημς Χάτον μερικές δεκαετίες νωρίτερα.
Κατά τη δεκαετία του 1840, ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον Καναδά. Τα ταξίδια αυτά είχαν ως αποτέλεσμα τη συγγραφή δύο δημοφιλών ταξιδιωτικών και γεωλογικών βιβλίων: Ταξίδια στη Βόρειο Αμερική και Μια δεύτερη επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες (το 1849).
To 1858 του απενεμήθη το Copley Medal και το 1866 το Wollaston Medal.
Μετά το θάνατό του το 1875, τάφηκε στο Αββαείο του Ουέστμινστερ.
Ο κρατήρας Λάιελ στη Σελήνη και ένας κρατήρας στον Άρη ονομάστηκαν έτσι προς τιμήν του.
1903 - Χούγκο Βολφ, Αυστριακός συνθέτης.
Ο Χούγκο Βολφ (γερμ.: Hugo Wolf, 13 Μαρτίου 1860 - 22 Φεβρουαρίου 1903) ήταν Αυστριακός συνθέτης με καταγωγή από τη Σλοβενία, ιδιαίτερα γνωστός για τα καλλιτεχνικά τραγούδια του είδους Λίντερ (Lieder) στο οποίο επέφερε ένα ρεύμα έντονης εκφραστικότητας η οποία ήταν πρωτοφανής για τη μετέπειτα ρομαντική μουσική, η οποία συνδέεται με τη λακωνικότητα της Δεύτερης Σχολής της Βιέννης αλλά αποκλίνει διακριτά από αυτή ως προς την τεχνική.
Υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγικός σε συγκεκριμένες περιόδους, ειδικά τα έτη 1888 και 1889. Η κατάθλιψη συχνά διέκοπτε τις δημιουργικές του περιόδους και η τελευταία του σύνθεση ολοκληρώθηκε το έτος 1898, λίγο πριν καταρρεύσει πνευματικά από τη σύφιλη.
1913 - Φερντινάντ ντε Σωσσύρ, Ελβετός γλωσσολόγος.
Ο Φερντινάν ντε Σωσσύρ (Ferdinand de Saussure) (26 Νοεμβρίου, 1857 - 22 Φεβρουαρίου, 1913) ήταν Ελβετός γλωσσολόγος. Υπήρξε ιδρυτής της μοντέρνας γλωσσολογίας και του στρουκτουραλισμού.
1939 - Αντόνιο Ματσάδο, Ισπανός ποιητής.
Ο Αντόνιο Ματσάδο (Αντόνιο Θιπριάνο Χοσέ Μαρία Ματσάδο Ρουίθ, Antonio Cipriano José María Machado Ruiz, 26 Ιουλίου 1875 - 22 Φεβρουαρίου 1939) ήταν Ισπανός ποιητής, γεννημένος στη Σεβίλλη. Το πρώιμο έργο του εντάσσεται στο κίνημα του μοντερνισμού και αποτελεί μια από τις δεσπόζουσες μορφές του ισπανικού λογοτεχνικού κινήματος γνωστού ως η «Γενιά του '98» (1898). Τα έντονα δημοκρατικά του αισθήματα τον ώθησαν στο να αφήσει την πατρίδα του κατά την περίοδο της φρανκικής δικτατορίας και τελικά να αφήσει την τελευταία του πνοή λίγο καιρό αργότερα, εξαιτίας της τεταμένης κατάστασης της υγείας του.
1942 - Άουγκουστ φον Πάρσεβαλ, Γερμανός μηχανικός.
1943 - Σόφι Σολ, Γερμανίδα αντιστασιακή.
Η Σόφι Μαγδαληνή Σολ (Sophia Magdalena Scholl, 9 Μαΐου 1921 - 22 Φεβρουαρίου 1943) ήταν Γερμανίδα φοιτήτρια και επαναστάτρια, ενεργό μέλος της μη βίαιης αντιστασιακής οργάνωσης Λευκό Ρόδο στη Ναζιστική Γερμανία. Καταδικάστηκε για προδοσία, αφού εντοπίστηκε να μοιράζει αντιπολεμικά φυλλάδια στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου με τον αδερφό της Χανς. Ως αποτέλεσμα,εκτελέστηκαν και οι δύο στη γκιλοτίνα.
Από τη δεκαετία του 1970, η Σολ τιμάται ως μια από τις μεγαλύτερες ηρωίδες της Γερμανίας, για την αντίστασή της στο Τρίτο Ράιχ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
1949 - Δημήτρης Παπαρήγας, Έλληνας γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ.
Ο Δημήτρης (Μήτσος) Παπαρήγας (1896-1949) ήταν Έλληνας συνδικαλιστής, γραμματέας της ΓΣΕΕ, ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και του ΚΚΕ. Δολοφονήθηκε από την Ασφάλεια Αθηνών στις 22-2-1949.
1956 - Αλέξανδρος Σβώλος, Έλληνας νομικός και πολιτικός.
1957 - Κυριάκος Βαρβαρέσος, Έλληνας πολιτικός.
1966 - Δημήτριος Παππάς, Έλληνας πολιτικός.
1973 - Κατίνα Παξινού, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, κυρίως δραματικού ρεπερτορίου, παγκόσμιας φήμης. Βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιίας.
1980 - Όσκαρ Κοκόσκα, Αυστριακός καλλιτέχνης.
Ο Όσκαρ Κοκόσκα (Oskar Kokoschka, 1 Μαρτίου 1886 - 22 Φεβρουαρίου 1980), ήταν Αυστριακός καλλιτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, γνωστός για τα εξπρεσιονιστικά του τοπία και πορτρέτα.
Η καριέρα του Όσκαρ Κοκόσκα σημαδεύτηκε από τα πορτρέτα βιεννέζικων διασημοτήτων τα οποία ζωγράφισε με ένα νευρώδες και ζωηρό στυλ. Υπηρέτησε στον αυστριακό στρατό κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στον οποίο και τραυματίστηκε σοβαρά. Παρά το γεγονός ότι την περίοδο της νοσηλείας του οι γιατροί διέγνωσαν σοβαρή διανοητική αστάθεια, ο Όσκαρ Κοκόσκα συνέχισε την καριέρα του ως καλλιτέχνης, ταξιδεύοντας σε ολόκληρη την Ευρώπη και ζωγραφίζοντας τοπία.
Ο Όσκαρ Κοκόσκα είχε έναν παθιασμένο και θυελλώδη δεσμό με την Άλμα Μάλερ, λίγο μετά από τον θάνατο της πρωτότοκης κόρης της και τον δεσμό της με τον Βάλτερ Γκρόπιους. Ύστερα από κάποια χρόνια σχέσης, η Άλμα τον απέρριψε, λόγω του ότι το υπερβολικό του πάθος της προξενούσε φόβο. Εκείνος συνέχισε να την αγαπά σε όλη του την ζωή. Ένα από τα πιο διάσημα έργα του Η Νύμφη του Ανέμου ή αλλιώς Θύελλα, είναι αφιερωμένο στην Άλμα.
1981 - Γεώργιος Οικονομόπουλος, Έλληνας νομικός.
Ο Γεώργιος Ι. Οικονομόπουλος (1903 - 22 Φεβρουαρίου 1981) ήταν Έλληνας νομικός, νομομαθής και πολιτικός από την Αχαΐα.
Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του Ιωάννη Οικονομόπουλου και της Χαρίκλειας Μαξίμου, αδελφής του πρωθυπουργού Δημητρίου Μαξίμου. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την παλιά οικογένεια Λόντου και ήταν δισέγγονος του Ανδρέα Λόντου, δημάρχου Πατρέων και προέδρου της Βουλής καθώς και ανιψιός των Δημητρίου Λόντου, πολιτικού, και Γεωργίου Στρέιτ, νομικού και πολιτικού. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι και ιδιώτευσε ως δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω. Υπηρέτησε ως υπουργός Δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις Κανελλόπουλου το 1945) και Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας το 1974 και ως υπουργός γενικός διοικητής Ηπείρου στην κυβέρνηση Βούλγαρη το 1945. Υπήρξε στενός φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και πρόεδρος του Δ. Σ. της ΕΡΤ.
Πέθανε από εμβολή της καρδιάς στις 22 Φεβρουαρίου 1981 και κηδεύτηκε την επομένη στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
1984 - Ιπποκράτης Ταυλάριος, Έλληνας πολιτικός.
1985 - Λουκάς Γ. Καρρέρ, Έλληνας πολιτικός.
1985 - Δημήτριος Γ. Τσαούσης, Έλληνας πολιτικός.
1987 - Άντι Γουόρχολ, ήταν Αμερικανός πολυσχιδής καλλιτέχνης, ζωγράφος, γλύπτης, κινηματογραφιστής, συγγραφέας και συλλέκτης, πρωτοπόρος του κινήματος της Ποπ Αρτ.
1992 - Μάρκος Βαφειάδης, Έλληνας πολιτικός.
1999 - Ντίνος Εγκολφόπουλος, Έλληνας βαρύτονος.
Ο Ντίνος Εγκολφόπουλος (Λαμία, 1918 - Μιλάνο, 22 Φεβρουαρίου 1999) ήταν Έλληνας βαρύτονος. Στο εξωτερικό ονομαζόταν Costantino Ego.
Η καριέρα του ξεκίνησε λίγο μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τραγούδησε επί πολλά έτη στη Σκάλα του Μιλάνου και σε πολλά άλλα λυρικά θέατρα στην Ευρώπη και στην Αμερική. Ανάμεσα σε άλλες του συνεργασίες, τραγούδησε στο πλευρό της Μαρίας Κάλλας στις ΗΠΑ στο έργο "Πειρατής" του Βιντσέντζο Μπελίνι. Το 1955 έλαβε μέρος στην πρώτη παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών στο Ηρώδειο, τον "Ιδομενέα" του Μότσαρτ.
Απεβίωσε από καρκίνο.
2001 - Δημήτριος Κελτεμλίδης, Έλληνας πολιτικός.
2004 - Ιρίνα Πρες, Σοβιετική αθλήτρια.
2017 - Νίκος Κούνδουρος, ήταν ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες σκηνοθέτες.
2017 - Θέμης Μάνεσης ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. (Αθήνα, 18 Ιουλίου 1945 – 22 Φεβρουαρίου 2017)
Αποφοίτησε από τη θεατρική σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη το 1969 και πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση με τον θίασο των Νίκου Ρίζου, Κώστα Βουτσά, Μάρως Κοντού και Γιάννη Βογιατζή σε ηλικία μόλις 25 ετών.
Από τις συμμετοχές του σε παραστάσεις ξεχωρίζει η συνεργασία του με το Κεντρικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (2000) στον Πλούτο του Αριστοφάνη, όταν υποδύθηκε το ρόλο του Συκοφάντη. Πρωταγωνίστησε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, βιντεοταινίες, ενώ υπήρξε και συμπαρουσιαστής στο τηλεοπτική παιχνίδι «Κόντρα Πλακέ» που παρουσίαζε ο Σπύρος Παπαδόπουλος (1996).
Επίσης, σε θεατρικές παραστάσεις που προβλήθηκαν από την τηλεόραση, όπως «Η Χαρτοπαίχτρα», «Υπόγειο» κ.α. Χαρακτηριστικός ήταν ο ρόλος του στο σίριαλ «Οι Αυθαίρετοι», όπου υποδυόταν έναν «μάγκα» φορτηγατζή.
Η τελευταία του εμφάνιση στην τηλεόραση πραγματοποιήθηκε στη σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» το 2014.
Απεβίωσε από καρδιακή ανακοπή στις 22 Φεβρουαρίου του 2017, σε ηλικία 72 ετών.