Άρθρα
Σαν σήμερα 30 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 30 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Τριών Ιεραρχών,
Αγίου Μαύρου, (Μαύρος, Μαυρουδής, Μαυροειδής, Μαυρέτα)
Αγίας Χρυσής, (Χρυσή, Χρύσα, Χρυσαλία, Χρυσαυγή, Χρυσούλα, Σήλια, Χρυστάλλα, Χρυσταλλία *)
30 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1595: Το αριστούργημα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο.
1648: Υπογράφεται η συνθήκη του Μίνστερ, με την οποία τερματίζεται ο πόλεμος μεταξύ Ισπανίας και Ολλανδίας, που κράτησε 80 χρόνια.
1661: Το σώμα του Όλιβερ Κρόμγουελ εκταφιάζεται και υποβάλλεται σε μεταθανάτια εκτέλεση, κατά τη 12η επέτειο από την εκτέλεση του βασιλιά Καρόλου Α' της Αγγλίας από τον Κρόμγουελ.
1790: Δοκιμάζεται στον ποταμό Τάιν της Αγγλίας η πρώτη σωστική λέμβος.
1820: Ο Έντουαρντ Μπράνσφιλντ ανακαλύπτει την Ανταρκτική.
1822: Οι Έλληνες, υπό την αρχηγία του Γερμανού φιλέλληνα Κάρολου Νόρμαν, αποκρούουν τις οθωμανικές επιθέσεις στο Νεόκαστρο.
1823: Ανεύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Τήνου, μετά το όραμα της μοναχής Πελαγίας.
1826: Ανοίγει η Κρεμαστή Γέφυρα του Μενάι, η οποία θεωρείται η πρώτη σύγχρονη κρεμαστή γέφυρα του κόσμου, που συνδέει το νησί Άνγκλεσι με τη βορειοδυτική ακτή της Ουαλίας.
1827: Έπειτα από πέντε επιθέσεις εναντίον της Καστέλας στον Πειραιά, οι τουρκικές δυνάμεις υπό τον Κιουταχή εξαναγκάζονται σε υποχώρηση. Ο Μακρυγιάννης και οι άνδρες του τους καταδιώκουν, με αποτέλεσμα να αφήσουν στο πεδίο της μάχης πάνω από 300 νεκρούς. Οι ελληνικές απώλειες ανέρχονται σε 60 πεσόντες.
1835: O Ρίτσαρντ Λόρενς επιχειρεί να δολοφονήσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Άντριου Τζάκσον. Θα αστοχήσει και θα δεχθεί «μαγκουριά» από τον αγανακτισμένο πρόεδρο. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εναντίον Αμερικανού προέδρου.
1847: Η περιοχή της Καλιφόρνια «Γιέρμπα Μπουένα» μετονομάζεται σε «Σαν Φρανσίσκο».
1876: Ο Βίκτωρ Ουγκώ ονομάζεται ισόβιος Γερουσιαστής από τη Γαλλική Δημοκρατία.
1880: Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ' θέτει τα θεμέλια του νέου οικοδομήματος της Μεγάλης του Γένους Σχολής στο λόφο του Φαναρίου.
1894: Ο Τσαρλς Κινγκ από το Ντιτρόιτ πατεντάρει το κομπρεσέρ.
1902: Η Ιαπωνία και η Μεγάλη Βρετανία υπογράφουν συνθήκη αμυντικής συμμαχίας και συμφωνούν για αμοιβαίο σεβασμό έναντι των συμφερόντων τους σε Κίνα και Κορέα.
1909: Ο Καναδάς και οι ΗΠΑ παίρνουν από κοινού μέτρα για την προστασία της συνοριακής ζώνης, και κυρίως της περιοχής των καταρρακτών του Νιαγάρα, ύστερα από τέσσερα χρόνια διαπραγματεύσεων.
1911: Πραγματοποιείται στην Κούβα η πρώτη σε όλο τον κόσμο διάσωση επιβάτη αεροπλάνου από πλοίο.
1911: Ιδρύεται στην Αμμόχωστο το αθλητικό σωματείο της Ανόρθωσης, η κυρία του κυπριακού ποδοσφαίρου.
1920: Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, αναχωρεί για το Λονδίνο, προκειμένου να παραστεί στο συνέδριο των πρωθυπουργών.
1923: Υπογράφεται στη Λοζάνη η σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Από την εφαρμογή της σύμβασης εξαιρούνται οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και των δύο νησιών Ίμβρου και Τενέδου και οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης.
1925: Η τουρκική κυβέρνηση διώχνει από την Πόλη τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον ΣΤ'.
1929: Παραχωρείται στις Ελληνίδες το δικαίωμα ψήφου. Πάντως, σε βουλευτικές εκλογές θα ψηφίσουν για πρώτη φορά το 1952.
1933: Ο Αδόλφος Χίτλερ ορκίζεται καγκελάριος της Γερμανίας.
1939: Ο Χίτλερ σε ομιλία του στο Ράιχσταγκ απειλεί, σε περίπτωση πολέμου, με την «εξολόθρευση της εβραϊκής φυλής στην Ευρώπη» και απαιτεί την επιστροφή των αποικιών για την Ιταλία και την Ιαπωνία, προειδοποιώντας τις ΗΠΑ να μην παρέμβουν.
1940: Ο Χίτλερ προειδοποιεί για γενίκευση του πολέμου.
1941: Ο πρόεδρος της κυβέρνησης Αλέξανδρος Κορυζής υπογράφει τον εισαγωγικό νόμο του νέου αστικού κώδικα, που εκπόνησε επιτροπή νομομαθών υπό τον καθηγητή Γεώργιο Μπαλλή. Ο νέος αστικός κώδικας δεν θα ισχύσει, λόγω της κατάληψης της χώρας από τα γερμανικά στρατεύματα.
1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Μάχη του Στάλινγκραντ: Οι Σοβιετικοί συντρίβουν το γερμανικό στρατό στα νοτιοδυτικά του Στάλινγκραντ.
1943: Πραγματοποιείται μυστική συνάντηση Τσόρτσιλ – Ινονού σε βαγόνι τρένου στο σιδηροδρομικό σταθμό των Αδάνων. Σ’ αυτό το σιδηροδρομικό σταθμό ο Τσόρτσιλ προσπαθεί μάταια να πείσει τον Ινονού να μπει στον πόλεμο.
1945: Μεταδίδεται η τελευταία ραδιοφωνική ομιλία του Χίτλερ, επ' ευκαιρία της 12ης επετείου από την άνοδό του στην εξουσία.
1945: Ανασυγκροτείται το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, που είχε διαλυθεί από τη δικτατορία Μεταξά.
1945: Σοβιετικό υποβρύχιο τορπιλίζει και βυθίζει στ’ ανοιχτά του Ντάντσιχ το γερμανικό πλοίο Βίλχελμ Γκούστλοφ, με συνέπεια να βρουν το θάνατο περίπου 8.000 Γερμανοί επαναπατριζόμενοι. Το επεισόδιο αυτό ενέπνευσε τον νομπελίστα Γερμανό συγγραφέα Γκίντερ Γκρας στο μυθιστόρημά του Σαν τον κάβουρα.
1948: Ξεκινούν οι 5οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σεντ Μόριτς της Ελβετίας. Δεν προσκαλούνται η Γερμανία και η Ιαπωνία, οι δύο χώρες του πρώην Άξονα.
1952: Τα επεισόδια μεταξύ Αιγυπτίων και Άγγλων επιφέρουν μεγάλες ζημιές στους Έλληνες της Αιγύπτου.
1953: Συγχωνεύονται οι τράπεζες Εθνική και Αθηνών.
1957: Ο ΟΗΕ προτρέπει τη Νότια Αφρική να σταματήσει τις φυλετικές διακρίσεις.
1957: Θεμελιώνεται η νέα λαχαναγορά στο Ρέντη.
1959: Το πλοίο «Hans Hedtoft» που είχε χαρακτηριστεί αβύθιστο προσκρούει σε παγόβουνο και βυθίζεται παίρνοντας μαζί του και τους 95 επιβαίνοντας. Ακολουθεί την μοίρα του επίσης «αβύθιστου» Τιτανικού.
1962: Πλήρη αποζημίωση όλων των Ελλήνων της Αιγύπτου των οποίων οι περιουσίες δημεύονται, υπόσχεται η αιγυπτιακή κυβέρνηση.
1962: Ο Οργανισμός Αμερικανικών Χωρών αποκλείει από τους κόλπους του την Κούβα, μετά από αίτημα των ΗΠΑ.
1964: Στο Νότιο Βιετνάμ, η στρατιωτική χούντα, που είχε εκδιώξει τον πρόεδρο Νγκο Ντιέμ το Νοέμβριο, χάνει την εξουσία μετά από δεύτερο στρατιωτικό πραξικόπημα, με αρχηγό τον υποστράτηγο Νγκουγέν Καν.
1965: Καθιερώνεται με νόμο η 35ετία των δημοσίων υπαλλήλων.
1965: Τη "νοσηρότητα" του τομέα υγείας στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι ο μέσος όρος νοσηλείας είναι διπλάσιος από ό,τι στη δυτική Ευρώπη και το ότι τα φάρμακα είναι 30% ακριβότερα από τα ακριβότερα δυτικά, επισημαίνει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, απειλώντας παράλληλα με νέες κινητοποιήσεις των μελών του.
1965: Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι παρευρίσκονται στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ, τη μεγαλύτερη μέχρι τότε στο Ηνωμένο Βασίλειο.
1968: Πόλεμος του Βιετνάμ: Οι δυνάμεις των Βιετκόνγκ και του στρατού του Βορείου Βιετνάμ εξαπολύουν ευρύτατη αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον θέσεων του Νοτίου Βιετνάμ, των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους.
1969: Οι Μπιτλς δίνουν την τελευταία δωρεάν συναυλία τους, πριν από τη διάλυσή τους. Διήρκεσε 42 λεπτά και έγινε στην ταράτσα της δισκογραφικής τους εταιρίας Apple. Η αυτοσχέδια συναυλία διαλύθηκε από την αστυνομία.
1970: Στις Φιλιππίνες, 2.000 άνθρωποι καταλαμβάνουν το προεδρικό ανάκτορο και διαμαρτύρονται για τη διαφθορά της κυβέρνησης του Μάρκος, σκοτώνοντας δύο άτομα.
1972: Το Πακιστάν αποχωρεί από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία.
1972: Ματωμένη Κυριακή: Στο Ντέρυ της Βορείου Ιρλανδίας, Άγγλοι στρατιώτες ανοίγουν πυρ κατά μιας ειρηνικής πορείας 10.000 καθολικών, που ζητούν την αποχώρηση των Βρετανών από τη Βόρειο Ιρλανδία και την ένωσή της με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Δεκατρείς διαδηλωτές σκοτώνονται, ενώ πολλοί πυροβολούνται πισώπλατα, καθώς τρέχουν να αποφύγουν τα τεθωρακισμένα οχήματα των Βρετανών. Οι U2 εμπνέονται από το γεγονός το τραγούδι τους «Sunday Bloody Sunday» και ο Πολ Μακάρτνεϊ συνθέτει το «Give Ireland Back to Irish».
1973: Στο Περού, οκτώ δημοσιογράφοι, που κατά λάθος θεωρήθηκαν ότι ήταν αντάρτες, σκοτώνονται σε ενέδρα.
1979: Πέντε λεωφορεία καταστρέφονται στις Τρεις Γέφυρες από βόμβες του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα» (ΕΛΑ).
1979: Ο Σάχης της Περσίας αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του, ενώ επέστρεφε από το εξωτερικό ο Αγιατολάχ Χομεϊνί.
1980: Η πρώτη στην ιστορία κινεζική ολυμπιακή αποστολή φτάνει στη Νέα Υόρκη, για τους 13ους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Την ίδια μέρα φτάνει και η Ολυμπιακή Φλόγα, που μεταφέρεται από την αρχαία Ολυμπία.
1984: Συνομιλίες με τον ηγέτη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Ενρίκο Μπερλίνγκουερ έχει στο Καστρί ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου.
1988: Ο Ανδρέα Παπανδρέου και ο Τουργκούτ Οζάλ συναντώνται στο Νταβός. Μετά τη συνάντηση, ο έλληνας πρωθυπουργός θα δηλώσει: «Πετύχαμε το καλύτερο δυνατό». Αργότερα θα παραδεχθεί: «Mea culpa».
1989: Κλείνει η Αμερικανική Πρεσβεία στην Καμπούλ, την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν.
1992: Στο Παρίσι, η υπηρεσία ελέγχου διαφήμισης αντιδρά στη δημοσίευση δύο φωτογραφιών της διαφημιστικής εκστρατεία της εταιρίας ρούχων "Μπένετον", που απεικονίζουν ένα ασθενή του Έιτζ και έναν στρατιώτη, που κρατά ανθρώπινο κόκαλο.
1994: Οι ΗΠΑ χορηγούν περιορισμένη άδεια εισόδου στον Τζέρι Ανταμς, πρόεδρο του Σιν Φέιν, της πολιτικής πτέρυγας του IRA, για να παραστεί στο ετήσιο συνέδριο, που γίνεται στη Νέα Υόρκη για τη Βόρεια Ιρλανδία.
1995: Αίσθηση αλλά και μεγάλες διαφωνίες προκαλεί η ανακοίνωση της Ελληνίδας αρχαιολόγου Λένας Σουβαλτζή ότι ανακάλυψε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην έρημο Σίβα στην Αίγυπτο, όπου πραγματοποιεί ανασκαφές.
1996: Κρίση των Ιμίων: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση για αποχώρηση του αγήματος, αλλά όχι της σημαίας.
1997: Η ετήσια έκθεση του State Department στιγματίζει την Τουρκία για το Κουρδικό, τη Ρωσία για την Τσετσενία και την Κίνα για την αποσιώπηση κάθε πολιτικής διαφωνίας.
2000: Ο Αμερικανός τενίστας Αντρέ Αγκάσι κατακτά το 4ο συνεχόμενο "Γκραντ Σλαμ", όταν κερδίζει σε 2 ώρες και 19 λεπτά τον Γιεβγένι Καφελνίκοφ στον τελικό του "Australian Open" στη Μελβούρνη.
2001: Υπογράφεται η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από το Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ. Η Άγκυρα απειλεί πλέον με οριστική ρήξη στις σχέσεις της με το Παρίσι.
2003: Το Βέλγιο γίνεται η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά την Ολλανδία, που επιτρέπει το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων.
2005: Διεξάγονται στο Ιράκ οι πρώτες ελεύθερες πολυκομματικές εκλογές από το 1958.
2006: Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου εκλέγεται πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
2007: Αλυσίδα από περίπου 2.000 παιδιά περικυκλώνει την Ακρόπολη, ζητώντας την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
2007: Η Microsoft κυκλοφορεί τα Windows Vista.
2009: Στο Ιράκ, άγαλμα γίνεται το παπούτσι που πέταξε στον αμερικανό πρόεδρο Τζορζ Μπους ο δημοσιογράφος Μουνταζέρ αλ Ζαΐντι στις 14 Δεκεμβρίου 2008, κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου με τον ιρακινό πρωθυπουργό Νούρι αλ Μαλίκι.
2015: Ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, παγώνει τον πρόεδρο του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ανακοινώνοντάς του ότι η κυβέρνηση δεν συνεργάζεται με την τρόικα. Το βίντεο της συνέντευξης Τύπου κάνει το γύρο του κόσμου. Διαμορφώνεται συγκρουσιακό κλίμα και ακολουθούν τηλεφωνικές επικοινωνίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με Μάριο Ντράγκι, Γερούν Ντάισελμπλουμ και Μάρτιν Σουλτς.
Γεννήσεις σαν σήμερα
58 π.Χ. - Λιβία, Ρωμαία αυτοκράτειρα.
1544 - Τζόρτζο Μπάστα, Ιταλός στρατηγός.
1615 – Τόμας Ρολφ, γιος της Ποκαχόντας και του Τζον Ρολφ.
1882 – Φραγκλίνος Ρούζβελτ, Αμερικανός πολιτικός, 32ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Το όνομα του Φραγκλίνου Ρούζβελτ συνδέθηκε με την προσπάθεια ανάκαμψης μετά την οικονομική κρίση (Κραχ) του 1929 και με τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
1894 - Μπορίς Γ΄, βασιλιάς της Βουλγαρίας.
1895 - Βίλχελμ Γκούστλοφ, Γερμανός ναζιστής.
1697 - Γιόχαν Γιόακιμ Κβαντς, Γερμανός φλαουτίστας και συνθέτης.
1899 – Μαξ Τάιλερ, Νοτιοαφρικανός βακτηριολόγος.
Ο Μαξ Τάιλερ (Max Theiler, 30 Ιανουαρίου 1899 - 11 Αυγούστου 1972) ήταν Νοτιοαφρικανός βακτηριολόγος. Το 1951 κέρδισε βραβείο Νόμπελ Ιατρικής, χάρη στην παρασκευή ενός εμβολίου κατά του ιού του κίτρινου πυρετού.
1911 - Αμπντεραχμάν Φαρές, Αλγερινός πολιτικός.
1911 – Ρόυ Έλντριτζ, Αμερικανός μουσικός.
Ο Ρόυ Έλντριτζ (Roy Eldridge, 30 Ιανουαρίου 1911 — 26 Φεβρουαρίου 1989) ήταν σημαντικός και πρωτοπόρος τρομπετίστας της τζαζ και ειδικότερα του σουίνγκ, επηρεάζοντας την επόμενη γενιά του bebop.
O Έλντριτζ ξεκίνησε να παίζει τρομπέτα και ντραμς σε καρναβάλια και μπάντες του τσίρκου. Από το 1931 που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη συμμετείχε σε διάφορες ορχήστρες, όπως αυτές του Zack Whyte και του Speed Web. Επηρεασμένος από το δυναμικό ήχο του Jabbo Smith συνεργάστηκε επίσης με τον Elmer Snowden, από τον οποίο πήρε και το παρατσούκλι little Jazz, τους McCinney’s Cotton Pickers και το 1935 με τον Teddy Hill. Ηχογράφησε κάποια σόλο του με τον Teddy Hill, έπαιξε με την Billie Holiday και τη μεγάλη μπάντα του Φλέτσερ Χέντερσον και οι συνεργασίες αυτές τον έφεραν στο προσκήνιο ως έναν από τους ανερχόμενους τρομπετίστες της σκηνής της τζαζ. Το 1937 εμφανίστηκε με το οκτέτο του (στο οποίο άλτο σαξόφωνο έπαιζε ο αδερφός του Joe) στο Three Deuces κλαμπ του Σικάγο και έκανε μία σειρά σημαντικών ηχογραφήσεων. Το 1939, με ένα πιο διευρυμένο γκρουπ εμφανίστηκε στο Arcadia Ballroom της Νέας Υόρκης. Μαζί με τον Λούις Άρμστρονγκ και τον Benny Berigan ανήκε στους καλύτερους τρομπετίστες της εποχής.
Την περίοδο 1941-42 εντάχθηκε στην μεγάλη ορχήστρα του Gene Krupa και μεταξύ 1944 και 1945 έπαιξε στην μεγάλη μπάντα του Artie Shaw. Οι δυσκολίες βέβαια για ένα μαύρο σε μία λευκή μπάντα του προξένησαν πολλά προβλήματα και απογοητεύσεις λόγω του ρατσισμού. Παρόλα αυτά η μουσική του της περιόδου ήταν πάντα σε υψηλά επίπεδα. Πολλές ταινίες μικρού μήκους της δεκαετίας του '40, κυρίως με την μπάντα του Gene Krupa είναι ντοκουμέντα της έντονης μουσικής του παρουσίας. Για ένα μικρό διάστημα στην δεκαετία του ’40, ο Έλντριτζ δημιούργησε την δική του μεγάλη μπάντα και περιόδευσε με το Jazz at the Philharmonic. Οι αναζητήσεις του bebop και η εμφάνιση του Ντίζι Γκιλέσπι αποθάρρυναν τον Έλντριτζ, ο οποίος ξαφνικά αισθάνθηκε ότι το παίξιμο του ήταν παλιομοδίτικο. Η υποδοχή και ο ενθουσιασμός που συνάντησε περιοδεύοντας στην Γαλλία μεταξύ του 1950 και 1951 επανέφεραν την αυτοπεποίθηση του και συνέχισε να παίζει και να περιοδεύει ως μέλος του Jazz at the Philharmonic, ηχογραφώντας και αρκετά άλμπουμ για τον Norman Granz κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’50.
Στην δεκαετία του ’60 ο Έλντριτζ δεν ήταν το ίδιο ενεργητικός και η συμμετοχή του στην ορχήστρα του Count Basie με την Ella Fitzgerald δεν προσέδωσε κάποια ώθηση στην καριέρα του. Στην δεκαετία του ’70 συνέχισε την συνεργασία του με τον Norman Granz και την εταιρεία Pablo, και παρόλο που η φλόγα των προηγούμενων δεκαετιών είχε ατονήσει, η αυθεντικότητα και η μοναδικότητα του ως μουσικού τον κρατούσαν στο μουσικό προσκήνιο. Το 1980 ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο τον ανάγκασε να αποσυρθεί. Πέθανε στο Valley Stream της Νέας Υόρκης στις 26 Φεβρουαρίου 1989.
1920 – Μάικλ Άντερσον, Βρετανός σκηνοθέτης.
Ο Μάικλ Άντερσον είναι Βρετανός σκηνοθέτης (γενν. στις 30 Ιανουαρίου 1920).Γεννήθηκε στο Λονδίνο και οι γονείς του ήταν επίσης ηθοποιοί.Έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία με την ταινία Τhe Dam Busters (1954). Ακολούθησε το 1984 (1956), Around the World in Eighty Days (1956) και οι χολιγουντιανές ταινίες Doc Savage: The Man of Bronze (1975) και Logan's Run (1976). Το 1988 σκηνοθέτησε το Bottega dell'orefice (The Jeweler's Shop), που βασίστηκε σε έργο του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β΄.Ο γιος του, Michael Anderson, Jr. είναι ηθοποιός. Προτάθηκε για Όσκαρ και μία Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας για την ταινία του Around the World in Eighty Days.
1927 – Ούλωφ Πάλμε, Σουηδός Πρωθυπουργός.
Ο Σβεν Ούλωφ Γιοαχίμ Πάλμε (Sven Olof Joachim Palme, 30 Ιανουαρίου 1927 – 28 Φεβρουαρίου 1986) ήταν ένας Σουηδός πολιτικός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 εώς το 1986 και Πρωθυπουργός της Σουηδίας μαζί με ένα Ιδιωτικό Κυβερνητικό Συμβούλιο από τον Οκτώβριο του 1969 ως τον Οκτώβριο του 1976 και μαζί με Υπουργική Κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 1982. Ο Ούλωφ Πάλμε συχνά κυκλοφορούσε χωρίς καμία προστασία από σωματοφύλακες, και η νύχτα της δολοφονίας του ήταν μία από αυτές τις περιπτώσεις. Επιστρέφοντας πεζός στο σπίτι του από έναν κινηματογράφο με τη σύζυγό του Λίσμπετ στον κεντρικό δρόμο Σβεαβέγκεν (Sveavägen) της Στοκχόλμης, γύρω στα μεσάνυχτα της 28 Φεβρουαρίου 1986, το ζευγάρι έπεσε θύμα επίθεσης από έναν δολοφόνο. Ο Πάλμε πυροβολήθηκε δύο φορές στο στομάχι, και η σύζυγός του στην πλάτη.
Η αστυνομία ανέφερε πως ένας οδηγός ταξί χρησιμοποίησε το κινητό ραδιόφωνό του για να σημάνει συναγερμό. Δύο νεαρά κορίτσια που κάθονταν σε ένα αυτοκίνητο κοντά στη σκηνή του εγκλήματος προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Πρωθυπουργό. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο αλλά ήταν νεκρός όταν έφτασε. Η κυρία Πάλμε θεραπεύτηκε από τον τραυματισμό της και ανάρρωσε. Ο δολοφόνος δραπέτευσε προς τα ανατολικά στη διασταύρωση Τουννελγκάταν και εξαφανίστηκε.
Η δολοφονία του Πάλμε παραμένει ανεξιχνίαστη και μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας περιβάλλει το φόνο.
1930 – Τζιν Χάκμαν, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Τζιν Χάκμαν (αγγλ. Gene Hackman), γεννημένος στις 30 Ιανουαρίου 1930 είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1971 Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection) καθώς και με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1992 Οι Ασυγχώρητοι (Unforgiven). Ο Χάκμαν που έχει αποσυρθεί από τα κινηματογραφικά δρώμενα από το 2004 είναι επίσης συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων. Ο Χάκμαν έγινε γνωστός το 1967 με την ερμηνεία του στην ταινία Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie & Clyde). Άλλες του αξιόλογες ταινίες περιλαμβάνουν τις: Ποτέ δεν Τραγούδησα για τον Πατέρα μου (I Never Sang for My Father, 1970), Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection, 1971), Η Συνομιλία (The Conversation, 1974), Σούπερμαν (Superman, 1978, Πάθος για το Μπάσκετ (Hoosers, 1986), Ο Μισσισιπής Καίγεται (Mississippi Burning, 1989), Οι Ασυγχώρητοι (Unforgiven, 1992), Η Φίρμα (The Firm, 1993), Πιάστε τον Κοντό (Get Shorty, 1995), Οικογένεια Τενενμπάουμ (The Royal Tenenbaums, 2001) και Καρδιοκατακτητές (Heartbreakers, 2001). Ο Χάκμαν έχει επίσης βραβευτεί με τρεις Χρυσές Σφαίρες και με δυο Βραβεία BAFTA.
1935 – Τούμπι Χέις, Άγγλος μουσικός.
Ο Τούμπι Χέις (Tubby Hayes, 30 Ιανουαρίου 1935 - 8 Ιουνίου 1973) ήταν Άγγλος σαξοφωνίστας, βιμπραφωνίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής. Υπήρξε από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της αγγλικής τζαζ σκηνής στις δεκαετίες του '50 και του '60 και μουσικός ανάλογης αξίας με διακεκριμένους Αμερικανούς μουσικούς της εποχής του.
Ο Χέις πήρε τα πρώτα μαθήματα στην μουσική από τον πατέρα του, επαγγελματία βιολιστή του BBC. Σε ηλικία 10 ετών έπαιζε πιάνο και σε ηλικία 12 ετών πήρε το πρώτο του σαξόφωνο. Στα μεταπολεμικά χρόνια και χρόνια της εφηβείας του, μελετά την μουσική των Τσάρλι Πάρκερ, Sonny Rollins, Ντέξτερ Γκόρντον, Sonny Stitt και Hank Mobley και αποφασίζει να διακόψει το σχολεία και να εργαστεί ως επαγγελματίας μουσικός. Η πρώτη σημαντική δουλειά του ήταν η συμμετοχή του στο σεξτέτο του τρομπετίστα Kenny Baker. Μέχρι τα 20 του χρόνια, όταν δημιούργησε την πρώτη του μπάντα, είχε συνεργαστεί με τους Roy Fox, Terry Brown, Tito Burns, Vic Lewis και Jack Parnell, ενώ εκτός από σαξόφωνο ξεκίνησε να παίζει βιμπράφωνο και φλάουτο. Ο Χέις αναδείχθηκε ως βιρτουόζος σολίστας στην τοπική Αγγλική τζαζ σκηνή. Οι επιρροές του από το Hard Bop της Ανατολικής Ακτής αλλά κυρίως η δική του ιδιαίτερη προσέγγιση στο σαξόφωνο τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους Βρετανούς σολίστες που κυρίως ήταν επηρεασμένοι από τον Stan Getz. Μεταξύ 1957 και 1959 συνεργάστηκε με τον Ronnie Scott στο κουιντέτο Jazz Couriers. Το 1961 ο Χέις κλήθηκε στην Αμερική για να παίξει στο Half Note club. Κατά την παραμονή του στην Αμερική ηχογράφησε με τους Clark Terry, Eddie Costa και Horace Parlan και αργότερα έκανε έναν δίσκο με τους Roland Kirk, James Moody, Walter Bishop Jr., Sam Jones και Louis Hayes.
O Χέις παρά το ταλέντο του δεν ακολούθησε την πορεία άλλων βρετανών όπως ο George Shearing ή ο Victor Feldman που σταδιοδρόμησαν επιτυχώς στις Ηνωμένες Πολιτείες, επιλέγοντας να επιστρέψει στην Μεγάλη Βρετανία. Εκεί οργάνωσε κάποιες συναυλίες για το Αγγλικό ραδιόφωνο και την τηλεόραση (σε μερικές έπαιξε και με την μεγάλη μπάντα που είχε δημιουργήσει). Επίσης συμμετείχε σε αρκετά Ευρωπαϊκά φεστιβάλ και έπαιξε στην ταινία All Night Long με τον Τσαρλς Μίνγκους και τον Ντέιβ Μπρούμπεκ. Το 1964 είχε την ευκαιρία να παίξει με την μπάντα του Ντιούκ Έλινγκτον δίπλα στον τενόρο σαξοφωνίστα Paul Gonsalvez. Στην Αγγλία η τζαζ είχε περιθωριοποιηθεί καθώς το ροκ και οι Beatles μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον. O Χέις δυσκολεύονταν να βρει δουλειές ενώ ήταν ήδη εξαρτημένος ηρωινομανής. Η υγεία του σταδιακά χειροτέρεψε και προς το τέλος της δεκαετίας του '60 υποβλήθηκε στη πρώτη εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Το 1971 μπόρεσε να σταθεί και να παίξει πάλι δημόσια αλλά ήταν ήδη σκιά του εαυτού του. Την ίδια χρονιά έκανε και δεύτερη εγχείρηση και το 1972 καταφέρνει να περιοδεύσει στη Νορβηγία και τη Σουηδία. Το 1973 εισήχθη ξανά στο νοσοκομείο όπου και άφησε την τελευταία του πνοή, στις 8 Ιουνίου του ίδιου έτους.
1937 – Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Αγγλίδα ηθοποιός.
Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ (αγγλικά: Vanessa Redgrave), γεννημένη στις 30 Ιανουαρίου 1937, είναι Αγγλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης καθώς και πολιτική ακτιβίστρια.
Έγινε γνωστή το 1961 όταν υποδύθηκε τη Ρόζαλιντ στο θεατρικό έργο As You Like It και από τότε έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 35 εμφανίσεις στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου και στο Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας τα βραβεία Τόνι και Ολίβιε. Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 80 ταινίες συμπεριλαμβανομένων και των Μόργκαν, ο Τρελός Εραστής (Morgan: A Suitable Case for Treatmen, 1966), Ισιδώρα (Isadora, 1968), Μαίρη, Βασίλισσα της Σκοτίας (Mary Queen of Scots, 1971), Τζούλια (Julia, 1977), Οι Βοστονέζοι (The Bostonians, 1984), Επικίνδυνη Αποστολή (Mission: Impossible, 1996), Εξιλέωση (Atonement, 2007) και Foxcatcher (2014). Η Ρεντγκρέιβ έχει ονομαστεί από τους Άρθουρ Μίλερ και Τένεσι Ουίλιαμς ως "η σπουδαιότερη ηθοποιός εν ζωή της εποχής μας" και παραμένει μέχρι σήμερα η μόνη Βρετανίδα ηθοποιός που έχει βραβευτεί με Όσκαρ, Έμμυ, Τόνι, Χρυσή Σφαίρα, Screen Actors Guild Award και βραβείο Φεστιβάλ Καννών. Το 2010 έλαβε τιμητικό βραβείο BAFTA "ως αναγνώριση για την εξαιρετική συνεισφορά της στον κινηματογράφο".
Μέλος της Οικογένειας Ρεντγκρέιβ, είναι κόρη των Σερ Μάικλ Ρεντγκρέιβ και Κυρίας Ρεντγκρέιβ, αδερφή της Λιν Ρεντγκρέιβ και του Κόριν Ρεντγκρέιβ, μητέρα των ηθοποιών Τζόελι Ρίτσαρντσον και Νατάσα Ρίτσαρντσον και θεία της ηθοποιού Τζέμα Ρεντγκρέιβ.
1937 - Μπορίς Σπάσκι, Ρώσος σκακιστής.
1938 - Ισλάμ Καρίμοφ, πρόεδρος του Ουζμπεκιστάν.
1941 - Ντικ Τσένεϊ, Αμερικανός πολιτικός.
1951 - Φιλ Κόλινς, Άγγλος μουσικός.
Ο Φίλιπ Ντέιβιντ Τσαρλς "Φιλ" Κόλινς (Philip David Charles "Phil" Collins, 30 Ιανουαρίου 1951) είναι Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός παραγωγός και ηθοποιός. Έγινε διάσημος τόσο όσο ντράμερ και τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Genesis, αλλά και για τη σόλο καριέρα του.
Ο Κόλινς είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους τραγουδοποιούς όλων των εποχών, τραγουδώντας σε δεκάδες επιτυχημένα άλμπουμ και κομμάτια από το 1976 μέχρι το 2010, τόσο ως σόλο καλλιτέχνης όσο και με τους Genesis. Τα σόλο τραγούδια του, συνήθως με θέμα τη χαμένη αγάπη και με την αντήχηση του ήχου των τυμπάνων, κυμαίνονται από το ατμοσφαιρικό In the Air Tonight, το ντας-ροκ Sussudio και τη δυναμική μπαλάντα με πιάνο Against All Odds ως το πολιτικού περιεχομένου Another Day in Paradise. Το AllMusic περιέγραψε το Κόλινς ως «ένας από τους πιο επιτυχημένους ποπ τραγουδιστές από το '80 και μετά».
O Κόλινς έγινε μέλος των Genesis το 1970 ως ο ντράμερ του συγκροτήματος και έγινε και κύριος τραγουδιστής του το 1975 μετά την αποχώρηση του Πίτερ Γκάμπριελ. Η σόλο καριέρα του ξεκίνησε το 1981 και επηρεάστηκε από την προσωπική του ζωή και τη σόουλ μουσική και γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι παγκόσμιες πωλήσεις του ως σόλο καλλιτέχνης είναι 150 εκατομμύρια δίσκοι. Ο Φιλ Κόλινς είναι ένας από τους τρεις καλλιτέχνες (μαζί με τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ και τον Μάικλ Τζάκσον) που έχει πουλήσει 100 εκατομμύρια δίσκους τόσο σε σόλο καριέρα, όσο και ως κύρια μέλη συγκροτήματος. Ως σόλο καλλιτέχνης έχει 3 νούμερα ένα τραγούδια στο Ηνωμένο Βασίλειο και 7 στο US Billboard Hot 100. Ο Κόλινς κέρδισε πολυάριθμα βραβεία κατά τη διάρκεια της καριέρας, συμπεριλαμβανόμενων εφτά βραβεία Γκράμι, έξι βραβεία BRIT, τρία αμερικανικά μουσικά βραβεία, ένα βραβείο Όσκαρ το 2000 για το τραγούδι You'll Be in My Heart της ταινίας Ταρζάν της Disney και δύο Χρυσές Σφαίρες. Επίσης, του έχει απονεμηθεί ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ και έχει μπει στο Rock and Roll Hall of Fame ως μέλος των Genesis το 2010.
1953 - Λαουρεντίνο Κορτίσο, πολιτικός του Παναμά.
1962 – Αμπντάλα Β΄, Βασιλιάς της Ιορδανίας.
Ο Αμπντάλα Β΄ (30 Ιανουαρίου 1962) είναι ο βασιλιάς της Ιορδανίας από το 1999. Γιος του Χουσεΐν μπιν Ταλάλ, διαδέχθηκε στο θρόνο της Ιορδανίας τον πατέρα του όταν εκείνος πέθανε, στις 7 Φεβρουαρίου του 1999. Λέγεται ότι είναι απόγονος 43ης γενιάς από τον Προφήτη Μωάμεθ. Είναι παντρεμένος με τη Ράνια αλ Γιασίν.
Γεννήθηκε στο Αμάν στις 30 Ιανουαρίου 1962 και μητέρα του είναι η Μούνα αλ Χουσεΐν , η οποία γεννήθηκε στη Βρετανία. Ο Αμπντάλα σπούδασε σε στρατιωτική σχολή της Βρετανίας. Παντρεύτηκε την παλαιστινιακής καταγωγής Ράνια Αλ Γιασίντ (σήμερα Βασίλισσα Rania al-Abdullah), με την οποία απέκτησε 4 παιδιά:
Χουσεΐν (γενν. 28 Ιουνίου 1994-)
Ιμάν (γενν. 27 Σεπτεμβρίου 1996-)
Σάλμα (γενν. 26 Σεπτεμβρίου 2000-)
Χασέμ (γενν. 30 Ιανουαρίου 2005-)
Βασιλιάς
Στις 7 Φεβρουαρίου του 1999 με το θάνατο του πατέρα του, έγινε Βασιλιάς. Ο Χουσεΐν είχε διορίσει τον Αμπντάλα διάδοχο από τις 24 Ιανουαρίου 1999 και αντικατέστησε έτσι τον αδερφό του, Χασάν. Ο Αμπντάλα τροποποίησε τον Ποινικό Κώδικα της Ιορδανίας και του ασκήθηκε κριτική για περιορισμό της ελευθερίας λόγου.
Με την πολιτική του φρόντισε να ανορθώσει την οικονομία της χώρας του. Ο αναλφαβητισμός μειώθηκε στο 10%. Οι επενδύσεις από τις χώρες της Δύσης αυξήθηκαν. Στις 28 Νοεμβρίου 2004 ο Αμπντάλα αφαίρεσε τον τίτλο του διαδόχου του θρόνου από τον δίδυμο αδερφό του, Χαμζά, χωρίς να ορίσει άλλο διάδοχο.
1968 - Φίλιππος ΣΤ΄, βασιλιάς της Ισπανίας.
1972 - Γιάννης Καψάλης, Έλληνας τραγουδιστής.
1974 - Κρίστιαν Μπέιλ, Άγγλος ηθοποιός.
1976 – Άντριου Μιλονάκις, ελληνοαμερικανός κωμικός, με δική του εκπομπή στο MTV (The Andy Milonakis Show).
1980 - Γιώργος Βακουφτσής, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1981 – Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, διεθνής βούλγαρος ποδοσφαιριστής.
Ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ (Μπλαγκόεβγκραντ, 30 Ιανουαρίου 1981) είναι Βούλγαρος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως επιθετικός. Υπήρξε αρχηγός της εθνικής ομάδας της Βουλγαρίας από το 2006 έως το 2010 και είναι ο κορυφαίος σκόρερ της όλων των εποχών. Έχει βραβευτεί επτά φορές ως Βούλγαρος ποδοσφαιριστής της χρονιάς, ξεπερνώντας τον Χρίστο Στόιτσκοφ.
1987 - Αρντά Τουράν, Τούρκος ποδοσφαιριστής.
1998 - Γρηγόρης Κάστανος, Ελληνοκύπριος ποδοσφαιριστής.
2002 - Χρήστος Τζόλης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
969 - Πέτρος Α', τσάρος της Βουλγαρίας.
1039 - Σοφία Α΄, Ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ.
1314 - Νικόλαος Γ΄ Σαιντ Ομέρ, άρχοντας της Θήβας.
1384 - Λουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας.
1608 - Φερδινάνδος, Γερμανός στρατιωτικός.
1629 – Κάρλο Μαντέρνο, Ιταλοελβετός αρχιτέκτων.
Ο Κάρλο Μαντέρνο (Carlo Maderno, 1556 - 30 Ιανουαρίου 1629) ήταν ένας Ιταλοελβετός αρχιτέκτων, γεννημένος στο Τιτσίνο, ο οποίος έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους πατέρες της τεχνοτροπίας της Μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Οι προσόψεις που δημιούργησε για τη Σάντα Σουζάνα, τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και τον Σαντ' Αντρέα ντέλα Βάλλε είχαν τεράστια συμβολή στην εξέλιξη του Ιταλικού Μπαρόκ. Συχνά αναφέρεται ως αδερφός του γλύπτη Στέφανο Μαντέρνο, αν και η εκδοχή αυτή δεν είναι καθολικά αποδεκτή.
1649 - Κάρολος Α΄, βασιλιάς της Αγγλίας.
1730 - Πέτρος Β΄, τσάρος της Ρωσίας.
1889 - Ροδόλφος, πρίγκιπας της Αυστρίας.
1920 - Κωνσταντίνος Έσσλιν, Έλληνας πολιτικός.
1942 - Γεώργιος Σωτηριάδης, Έλληνας αρχαιολόγος.
Ο Γεώργιος Σωτηριάδης (Σιδηρόκαστρο, 25 Απριλίου 1852 - Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 1942) ήταν Έλληνας φιλόλογος, αρχαιολόγος και πανεπιστημιακός.
Γεννήθηκε στο Δεμίρ Ισσάρ (Σιδηρόκαστρο) της Mακεδονίας, τότε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας. Το 1896 διορίστηκε έφορος στην αρχαιολογική εταιρεία και το 1912 καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1926 διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου μάλιστα διετέλεσε και πρώτος πρύτανης. Με την συντακτική πράξη ίδρυσης της Ακαδημίας Αθηνών, το 1926, διορίστηκε τακτικό μέλος αυτής. Την περίοδο 1918 - 1920 είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Είχε διδάξει επίσης σε σχολεία στην Οδησσό, τα Ιωάννινα, την Φιλιππούπολη και την Αθήνα. Απεβίωσε το 1942 στην Αθήνα.
1948 - Μαχάτμα Γκάντι, Ινδός αγωνιστής και ειρηνιστής.
Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (2 Οκτωβρίου 1869 - 30 Ιανουαρίου 1948) ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών. Η διδασκαλία του επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του συνέτειναν στο να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής και κοινωνικοπολιτικής διανόησης του 20ού αιώνα. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία Μαχάτμα, που φέρεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας ποιητής και φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη Ψυχή.
Ο Μαχάτμα Γκάντι δολοφονήθηκε στο Νέο Δελχί στις 30 Ιανουαρίου 1948 από έναν εθνικιστή Ινδό ονόματι Γκόντσε.
1948 - Όρβιλ Ράιτ, Αμερικανός αεροπόρος.
Οι αδελφοί Ράιτ, Όρβιλ (Orville Wright, 19 Αυγούστου 1871 – 30 Ιανουαρίου 1948) και Γουίλμπουρ (Wilbur Wright, 16 Απριλίου 1867 – 30 Μαΐου 1912), είναι οι δύο Αμερικανοί στους οποίους αποδίδεται η εφεύρεση και κατασκευή του πρώτου επιτυχημένου αεροπλάνου στον κόσμο και η πραγματοποίηση της πρώτης ελεγχόμενης, μηχανικά προωθούμενης και με διάρκεια, βαρύτερης από τον αέρα, ανθρώπινης πτήσης στις 17 Δεκεμβρίου 1903. Την ιστορική αυτή πτήση τους επιχείρησαν στο Κίτυ Χωκ στη Βόρεια Καρολίνα, με το διπλάνο τους "Φλάιερ" που έφερε κινητήρα 12 ίππων που κινούσε δύο έλικες. Η πτήση εκτελέστηκε με τέσσερις δοκιμές, διάρκειας 12, 13, 15 και 59 δευτερολέπτων. Κατά την τελευταία διανύθηκε απόσταση 260 μέτρων.
Στα επόμενα δύο χρόνια τα αδέλφια εξέλιξαν την πτητική μηχανή τους στο πρώτο πρακτικό αεροσκάφος σταθερής πτέρυγας. Παρόλο που δεν υπήρξαν οι πρώτοι που κατασκεύασαν και πέταξαν πειραματικά αεροσκάφη, οι αδελφοί Ράιτ ήταν οι πρώτοι που εφηύραν τις επιφάνειες ελέγχου του αεροσκάφους, γεγονός που κατέστησε την πτήση αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας εφικτή.
Η θεμελιώδης ανακάλυψη των αδελφών Ράιτ ήταν η εφεύρεση του «Ελέγχου στους τρεις άξονες» (three axis-control) που επέτρεπε στον πιλότο να κατευθύνει το αεροσκάφος αποτελεσματικά και να διατηρεί την ισορροπία του αεροσκάφους. Η μέθοδος αυτή έγινε και παραμένει μέχρι σήμερα η κύρια και βασικότερη μέθοδος ελέγχου των αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας κάθε είδους. Από την αρχή της αεροναυτικής τους εργασίας οι αδελφοί Ράιτ εστίασαν στο να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του ελέγχου για να κατακτήσουν το «πρόβλημα της πτήσης», παρά να εξελίξουν δυνατότερους κινητήρες όπως έκαναν άλλοι πειραματιστές. Οι προσεκτικές τους δοκιμές σε αεροδυναμική σήραγγα απέφεραν καλύτερα αεροδυναμικά δεδομένα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, επιτρέποντάς τους να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν πτέρυγες και προπέλες περισσότερο αποδοτικές από πριν. Η πατέντα τους στις ΗΠΑ με αριθμό 821.393 αφορά την εφεύρεση ενός συστήματος αεροδυναμικού ελέγχου το οποίο μεταβάλλει τις επιφάνειες μίας πτητικής μηχανής.
Οι αδελφοί Ράιτ απέκτησαν τις μηχανολογικές ικανότητές που ήταν απαραίτητες για την επιτυχία τους με το να εργάζονται για χρόνια στο κατάστημά τους με πρέσες εκτύπωσης, ποδήλατα, κινητήρες και άλλες μηχανές. Η ενασχόλησή τους με τα ποδήλατα επηρέασε κυρίως την πεποίθηση τους ότι ένα ασταθές όχημα όπως μία πτητική μηχανή μπορούσε να ελεγχθεί και να ισορροπήσει μέσω της εξάσκησης. Ο υπάλληλος του καταστήματός τους Τσάρλι Τέηλορ (Charlie Taylor) έγινε σημαντικό μέλος της ομάδας, κατασκευάζοντας τον πρώτο τους κινητήρα αεροσκάφους, σε στενή συνεργασία με τους δύο αδελφούς.
Η θέση των αδελφών Ράιτ ως εφευρετών του αεροπλάνου υπήρξε αντικείμενο αντίθετων ισχυρισμών από διάφορες πλευρές, ενώ μεγάλη είναι η αντιπαράθεση που υπάρχει για τους πολλούς ισχυρισμούς των πρώτων αεροπόρων σχετικά με την πραγματοποίηση της πρώτης πτήσης στον κόσμο.
1951 - Φέρντιναντ Πόρσε, Αυστριακός μηχανικός αυτοκινήτων.
O Φέρντιναντ Πόρσε (Ferdinand Porsche, 3 Σεπτεμβρίου 1875 - 30 Ιανουαρίου 1951) ήταν καθηγητής, σχεδιαστής και μηχανικός αυτοκινούμενων μέσων. Το διασημότερο σχέδιο του είναι το αυτοκίνητο που ονομάστηκε «Σκαραβαίος» (γερμανικά: Käfer).
Γεννήθηκε στην πόλη Vratislance (στη σημερινή Τσεχία) και σπούδασε στο τεχνικό πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1893 εργάστηκε σε εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας Bella Eger στη Βιέννη, όπου κατασκεύασε μία ηλεκτρική μηχανή πλημνών (δίνει κίνηση κατευθείαν στον άξονα της ρόδας). Το 1898 συνεργάστηκε με την εταιρεία Jakob Lohner & Co που άρχισε να ερευνά την εξέλιξη και την απόδοση τον ηλεκτρικών κινητήρων στα αυτοκινούμενα μέσα. Το 1906 ήταν ο κύριος σχεδιαστής του βενζινοκίνητου αγωνιστικού Αustro Daimler. Μετά την επιτυχία του, παρέμεινε στον τομέα της κατασκευής και βελτίωσης αγωνιστικών οχημάτων.
Το 1916 ανέλαβε γενικός διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας Austro-Daimler Co. ενώ την ίδια χρονιά έλαβε τον τιμητικό βαθμό διδακτορίας από το τεχνικό πανεπιστήμιο της Βιέννης και από το τεχνικό πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης. Το 1923 μετακινήθηκε στη Στουτγκάρδη, όπου και ανέλαβε διευθυντής στην εταιρεία Daimler.
Το 1931 ίδρυσε την εταιρεία Porsche GmbH. με συνεργάτες του τον Κάρλ Ράμπε (Karl Rabe), τον Έρβιν Κομέντα (Erwin Komenda), τον Φράντς Ξαβιέ Ράιμπις (Franz Xaver Reimpiess) και τον γιο του Φέρι (Ferry).
Το πρώτο πρόγραμμα της εταιρείας ήταν η σχεδίαση ενός αυτοκινήτου «της μάζας» που θα ήταν προσβάσιμο για αγορά από όλο το λαό και το ονόμασε Volkswagen (αυτοκίνητο του λαού). Το πρόγραμμα αυτό το χρηματοδότησε ο Αδόλφος Χίτλερ. Το 1938, για τη μελλοντική μαζική παραγωγή για το Volkswagen, ιδρύθηκε η εταιρεία Gesellschaft zur Vorbereitung des Volkswagen, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Volkswagen-Werke GmbH και ξεκίνησε να κτίζεται το μεγαλύτερο εργοστάσιο αυτοκινητοβιομηχανίας. Στην πραγματικότητα ξεκίνησε η δημιουργία μιας ολόκληρης πόλης, η οποία, εκτός από το εργοστάσιο, θα περιλάμβανε και οικισμούς για τους εργαζόμενους και όλες τις βοηθητικές εγκαταστάσεις. Η "πόλη" αυτή πήρε το όνομα "Βόλφσμπουργκ" (Wolrfsburg) και ακόμα και σήμερα είναι η έδρα της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen.
Το 1939, όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, το υπό κατασκευήν εργοστάσιο άρχισε να παράγει στρατιωτικό εξοπλισμό βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το επιβατικό Volkswagen. Ο Φέρντιναντ Πόρσε δέχτηκε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα του Γ΄ Ράιχ και ανακατασκεύασε το επιβατικό Volkswagen δημιουργώντας τα στρατιωτικά οχήματα Kubelwagen και Schwimmwagen. Σχεδίασε, επίσης, τα άρματα μάχης Tiger I, Tiger II και Elefant. Μετά το τέλος του πολέμου ο Πόρσε για είκοσι μήνες κρατήθηκε φυλακισμένος από τους Γάλλους στην Ντιζόν.
Το 1948 ο Φέρντιναντ Πόρσε πήρε τα ανταλλακτικά από το Volkswagen, τα βελτίωσε και με τη βοήθεια του Κομέντα δημιούργησαν το Roadster 356, που ήταν το πρώτο όχημα που έφερε το όνομα της εταιρείας Πόρσε. Το 1950 ο Φέρντιναντ ευτύχησε να δει το όνειρό του πραγματικότητα, με την μαζική πλέον παραγωγή των οχημάτων Πόρσε. Το 1951 πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Το 1999 του δόθηκε, μετά θάνατον, το βραβείο του Μηχανικού Αυτοκινήτων του Αιώνα.
Το πρώτο πρόγραμμα της εταιρείας Πόρσε χρηματοδοτήθηκε από την εταιρεία Reichsverband der Automobilindustrie. Το 1934 ο Πόρσε και η ομάδα του ξεκίνησαν για να τελειοποιήσουν το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρείας. Η πρότασή του, ήταν να σχεδιάσει ένα όχημα για την επανάσταση των αυτοκινήτων της μάζας, λεγόμενα Volkswagen (αυτοκίνητα του λαού). Παρά την δυνατότητα της φτηνής εναλλακτικής, επέλεξε τα ακριβότερα ανταλλακτικά στην αερόψυξη για την καλύτερη απόδοση του κινητήρα στις υψηλές στροφές, καθώς εφάρμοσε και καινοτομίες στο σασί, στην μηχανή και στο κιβώτιο ταχυτήτων, ανεξάρτητα από το κόστος. Ο Έρβιν Κομέντα σχεδίασε ένα αεροδυναμικό αμάξωμα που, αν και ήταν πολύ μαζεμένο, μπορούσε άνετα να μεταφέρει 4 ενήλικες ή 2 ενήλικες και 3 παιδιά.
Κατά το λανσάρισμα, το 1938, ο Αδόλφος Χίτλερ έδωσε στο μοντέλο το προπαγανδιστικό όνομα KdF-Wagen ("Kraft durch Freude"-Wagen, αυτοκίνητο "δύναμη μέσω της χαράς", με βάση το όνομα μιας ναζιστικής οργάνωσης), αλλά μετά το 1945 επικράτησε το όνομα «Σκαραβαίος». Η λέξη Volkswagen δίδονταν αρχικά σε όλα τα μικρά αυτοκίνητα. Σήμερα, ακόμη και στην Γερμανία ταυτίζεται αποκλειστικά με τον Όμιλο Volkswagen ή την εταιρεία.
1954 - Ιωάννης Μακρόπουλος, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Ο Ιωάννης Γρηγ. Μακρόπουλος (1883- Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 1954) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που υπηρέτησε ως πρόεδρος της Βουλής, βουλευτής, υπουργός και δήμαρχος.
Από το 1925 ως το 1929 υπηρέτησε ως Δήμαρχος Λαμιέων.
Εξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδας με το Λαϊκό Κόμμα τα έτη 1932 και Φθιώτιδας το 1933 και επανεξελέγη στη Φθιώτιδα με τον Ελληνικό Συναγερμό στις εκλογές του 1952 συγκεντρώνοντας 10.598 ψήφους.
Ανέλαβε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως στην κυβέρνηση του Τσαλδάρη από τις 10 Μαρτίου 1933 ως τις 21 Μαρτίου 1934 και ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (αρχικά προσωρινά, από τις 20 Νοεμβρίου 1933 ως τις 21 Μαρτίου 1934, παράλληλα με το χαρτοφυλάκιο Υγιεινής και Κρατικής Αντιλήψεως και στη συνέχεια μόνο ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων από τις 21 Μαρτίου 1934 ως τις 18 Φεβρουαρίου 1935). Από τις 6 Ιανουαρίου 1945 ως τις 8 Απριλίου 1945 χρημάτισε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα.
Από τις 15 Δεκεμβρίου 1952 ως τις 16 Νοεμβρίου 1953 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής. Πέθανε από πνευμονική εμβολή στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" τον Ιανουάριο του 1954. Η κηδεία έγινε από το ναό της Μητρόπολης, με τιμές υπουργού εν ενεργεία. Μετά το θάνατό του έγιναν αναπληρωματικές εκλογές και την έδρα του κατέλαβε ο Στέφανος Μακρόπουλος.
1963 - Φρανσίς Πουλένκ, Γάλλος συνθέτης.
1969 - Δημήτριος Β. Χατζόπουλος, Έλληνας βιομήχανος και πολιτικός.
Ο Δημήτριος Χατζόπουλος (1880 - 30 Ιανουαρίου 1969), του Βασιλείου, ήταν Έλληνας βιομήχανος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής και ως γερουσιαστής.
Γεννήθηκε το 1880 και πολέμησε στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Καταγόταν από τη Δυτική Μακεδονία και εξελέγη βουλευτής Γρεβενών στις εκλογές του 1923 και ξανά βουλευτής Θεσσαλονίκης το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Από το 1929 ως το 1935 ήταν γερουσιαστής Κοζάνης.
Υπηρέτησε επίσης ως δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Δ.Σ. της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Μακεδονίας-Θράκης.
Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου 1969.
1976 - Στυλιανός Σκανδάλης, Έλληνας στρατιωτικός.
1982 - Λάιτνινγκ Χόπκινς, Αμερικανός μουσικός.
1991 - Τζον Μπαρντίν, Αμερικανός φυσικός.
Ο Τζον Μπαρντίν (John Bardeen, 23 Μαΐου 1908 – 30 Ιανουαρίου 1991) ήταν Αμερικανός φυσικός και ηλεκτρολόγος μηχανικός, ο μόνος άνθρωπος στην Ιστορία που τιμήθηκε δύο φορές με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής: το 1956 για το τρανζίστορ (μαζί με τους Σόκλεϋ και Μπράταιην) και το 1972 για τη θεωρία της υπεραγωγιμότητας (μαζί με τους Κούπερ και Σρίφερ, γι' αυτό και ονομάσθηκε Θεωρία BCS, από τα αρχικά τους).
Ο Τζον Μπαρντίν γεννήθηκε στο Μάντισον του Ουισκόνσιν, ως ο δεύτερος γιος του Δρα. Τσαρλς Ρ. Μπαρντίν και της Αλθαία Χάρμερ-Μπαρντίν (Althea Harmer-Bardeen). Είχε 4 αδέλφια. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής της ανατομίας και κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν στο Μάντισον. Η μητέρα του είχε διδάξει στο Dewey Laboratory School και διοικούσε μια επιχείρηση εσωτερικών διακοσμήσεων, ενεργός στην καλλιτεχνική ζωή μετά τον γάμο της.
Το ταλέντο του Τζον για τα Μαθηματικά αναγνωρίσθηκε από νωρίς και ο διδάσκων το αντικείμενο στην Α΄ γυμνασίου τον ενεθάρρυνε για προχωρημένες σπουδές. Ο Μπαρντίν απεφοίτησε από το σχολείο σε ηλικία 15 ετών, και θα το έκανε ακόμα νωρίτερα αν δεν μεσολαβούσε ο θάνατος της μητέρας του. Εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν στο Μάντισον το 1923, από όπου πήρε το πτυχίο του ηλεκτρολόγου μηχανικού το 1928 και συνέχισε με μάστερ στο ίδιο πεδίο (1929). Είχε ως κύριο καθηγητή του στη Φυσική τον Τζον βαν Βλεκ.
Στη συνέχεια ο Μπαρντίν εργάσθηκε επί τριετία στα Gulf Research Laboratories, τον ερευνητικό κλάδο της εταιρείας Gulf Oil, στο Πίτσμπουργκ. Μόλις το ενδιαφέρον του για την εργασία εκεί έπεσε, έκανε αίτηση και έγινε δεκτός στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Εκεί μελέτησε και Φυσική, και κατέληξε να εκπονήσει το διδακτορικό του πάνω σε πρόβλημα της Φυσικής Στερεάς Καταστάσεως υπό την επίβλεψη του Γιουτζίν Γουίγκνερ. Πριν ολοκληρώσει τη διατριβή του, του είχε ήδη προσφερθεί θέση Junior Fellow στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1935. Εκεί πέρασε τα επόμενα 3 χρόνια συνεργαζόμενος με τον παλιό του δάσκαλο, τον Τζον βαν Βλεκ. Πήρε το διδακτορικό του στη Μαθηματική Φυσική από το Πρίνστον το 1936.
1993 - Αλεξάνδρα της Ελλάδας (βασίλισσα της Γιουγκοσλαβίας).
Η Βασίλισσα Αλεξάνδρα (γεννημένη ως Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας και της Δανίας, Σερβικά: Александра/Aleksandra, 25 Μαρτίου 1921 - 30 Ιανουαρίου 1993) ήταν η σύζυγος του τελευταίου Βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας, Πέτρου Β΄ και μητέρα του Αλέξανδρου, Διαδόχου της Γιουγκοσλαβίας.
1995 - Τζέραλντ Ντάρελ, Βρετανός φυσιοδίφης και τηλεοπτικός παρουσιαστής.
Ο Τζέραλντ Ντάρελ (Gerald Durrell, 7 Ιανουαρίου 1925 – 30 Ιανουαρίου 1995) ήταν Βρετανός φυσιοδίφης, συγγραφέας και βοτανολόγος, που ίδρυσε το ομώνυμο Ταμείο Προστασίας της Άγριας Ζωής και τον ζωολογικό κήπο του νησιού Τζέρσεϊ της Βόρειας Θάλασσας. Ήταν ο μικρότερος αδελφός του γνωστού συγγραφέα Λώρενς Ντάρελ.
Ο Τζέραλντ Ντάρελ γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1925 στην Ινδία, όπου ο πατέρας του είχε θέση μηχανικού. Σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε με τη μητέρα του και τα άλλα τρία αδέλφια του στην Κέρκυρα. Εκεί γνωρίστηκε με τον Έλληνα γιατρό και φιλόσοφο Θεόδωρο Στεφανίδη, και ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για την κερκυραϊκή φύση, από την οποία εμπνεύστηκε πολλά μεταγενέστερα βιβλία του, με πιο γνωστό το Η οικογένειά μου και άλλα ζώα. Από την Κέρκυρα η οικογένεια έφυγε το 1939 και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου ο Ντάρελ ξεκίνησε να εργάζεται σε ζωολογικό κήπο ως επιστάτης. Συμμετείχε σε πολλές εκστρατείες παρατήρησης της άγριας ζωής στην Αφρική, μια απασχόληση που διατήρησε ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε τις 30 Ιανουαρίου 1995. Νυμφεύθηκε δύο φορές.
Από τη δεκαετία του 1950 ο Νταρελ ξεκίνησε να γράφει βιβλία με παρότρυνση του ήδη γνωστού συγγραφέα αδελφού του Λώρενς Ντάρελ, με ιδιαίτερη επιτυχία, αφού πολλά από αυτά μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.
Το βιβλίο Η οικογένειά μου και άλλα ζώα (My family and other animals) είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο του Τζέραλντ Ντάρελ, που περιγράφει τη ζωή της οικογένειας Ντάρελ στην Κέρκυρα μεταξύ 1935 και 1939. Αποτελεί το πρώτο μέρος μιας «κερκυραϊκής τριλογίας» μαζί με το Πουλιά, κτήνη και συγγενείς και το Ο κήπος των Θεών. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1956 με μεγάλη επιτυχία.Επισης,αποτέλεσε το υλικό για μια επιτυχημένη σειρά του BBC το 1987, μια κινηματογραφική ταινία το 2005 και ένα θεατρικό έργο το 2006, στην 50ή επέτειο κυκλοφορίας του.
Στην ελληνική γλώσσα το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει σε μετάφραση Μαρίνας Δημητρά και Δήμητρας Σίμου από τις εκδόσεις «Άμμος» το 1999 και από τις εκδόσεις «Καλειδοσκόπιο» το 2015.
1996 - Γεώργιος Ρωμανός, Έλληνας δικηγόρος.
2005 - Κλεάνθης Ζερβός, Έλληνας πολιτικός.
2006 - Κορέττα Σκοτ Κινγκ, Αμερικανίδα ακτιβίστρια.
Η Κορέττα Σκοτ Κινγκ (Koretta Scott King, 27 Απριλίου 1927 - 30 Ιανουαρίου 2006) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας, ακτιβίστρια και σύζυγος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ από το 1953 έως το θάνατό του το 1968. Ήταν ιδρύτρια του Ινστιτούτου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για την Ειρηνική Κοινωνική Αλλαγή.
Η Κορέττα Σκοτ γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1927 στη πόλη Μάριον της Αλαμπάμα των Η.Π.Α. Οι γονείς της ήταν εύποροι ιδιοκτήτες φάρμας που θεωρούσαν -εν αντιθέσει με την πλειοψηφία των μαύρων της εποχής αυτής - τη μόρφωση των παιδιών τους, απαραίτητη. Η Κορέττα σπούδασε στο ιδιωτικό γυμνάσιο για μαύρους, Λίνκολν, όπου διαφάνηκε η αγάπη της για τη μουσική. Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής, έμαθε να διαβάζει παρτιτούρες και να παίζει διάφορα μουσικά όργανα. Στα 15 της μάλιστα, ανέλαβε τη θέση της διευθύντριας της σχολικής χορωδίας. Συνέχισε τις σπουδές της, αφού εξασφάλισε μια υποτροφία, στο Κολλέγιο της Αντιόχειας, στο Γιέλλοου Σπρινγκς του Οχάιο. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της εκεί, εμβάθυνε στη μουσική αλλά και συμμετείχε στους αγώνες των μαύρων για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Έγινε μέλος της Εθνικής Ένωσης για την πρόοδο των έγχρωμων ανθρώπων και στην Επιτροπή για τα πολιτικά δικαιώματα.
Στις 30 Ιούνη 2006, πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια της παραμονής της σε ένα κέντρο αποκατάστασης στο Μεξικό, όπου νοσηλευόταν λόγω διαφόρων σοβαρών προβλημάτων υγείας. Ήταν 78 χρονών.
2007 - Νίκος Κούρκουλος, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Νίκος Κούρκουλος (Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου 1934 - 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ηθοποιός, που υπηρέτησε το Εθνικό Θέατρο, το οποίο και τον γαλούχησε. Υπήρξε επίσης αθλητής του Παναθηναϊκού.
Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958.
Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη - Xορν (1958-59).
Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής:
1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο «Nίκη χωρίς φτερά».
1964: «Πύργος» του Φραντς Kάφκα και «Iούλιος Kαίσαρ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
1967: «Ποτέ την Kυριακή» («Ίλια Nτάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το Βραβείο Tony.
1971: «H Δίκη» του Φραντς Kάφκα.
1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το «Tάνγκο» του Σλ. Mρόζεκ.
1974: Δημιουργεί το θέατρο «KAΠΠA» όπου στεγάζει τον θίασό του.
1975: «Όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
1976: «O Γλάρος» του Άντον Tσέχοφ.
1982: «Oιδίποδας τύραννος» του Σοφοκλή.
1983: «Aνταπόκριση» του Oύγκο Mπέτι.
1986: «Ψηλά από τη Γέφυρα» του Άρθουρ Mίλερ.
1987: «Στη Φωλιά του Kούκου» του Nτέιλ Bάσερμαν.
1988: Σκηνοθέτησε το «Φτωχέ μου φονιά» του Πάβελ Kόχουτ.
1992: Tελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, στην Eπίδαυρο.
1993: Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου.
1994: Kαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα τις άγκυρες» των Β. Παπαθανασίου - Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους "ζεν-πρεμιέ" και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως "Οργή", "Κατήφορος" (1961), "Ορατότης Μηδέν" (1970). Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο", ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες "Οι Αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970). Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία Το Φράγμα (1982). Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά "Το 13ο κιβώτιο" στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.
Σύζυγός του ήταν η Μελίτα Κουτσογιάννη - Κούρκουλου, βοηθός σκηνοθέτη, με την οποία δούλεψαν μαζί στο θέατρο - και δημιούργησαν το Θέατρο ΚΑΠΠΑ. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στις αρχές της δεκαετίας του '60. Ο έρωτας ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν η γοητευτική κοπέλα χτύπησε την πόρτα του στο καμαρίνι του θεάτρου ΡΕΞ, για να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων», όπου έπαιζε με την Τζένη Καρέζη. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Ο Νίκος Κούρκουλος και η Μελίτα παντρεύτηκαν το 1966, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Κουμπάρος ήταν ο ηθοποιός και συγγραφέας Νότης Περγιάλης.
Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αλκη Κούρκουλο (Αλκίνοος), ο οποίος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του, και την Μελίτα Κούρκουλου - Κυριακοπούλου - ο μπαμπάς της επέμενε να πάρει το όνομα της γυναίκας που λάτρεψε, Μελίτα - η οποία ασχολείται με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις. Γι' αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.
Σταθμός στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση (1953) το καλοκαίρι του 1986 κατά τη διάρκεια παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1994 στον Νίκο Χατζηνικολάου περιέγραψε με το ίδιο πάθος και το ίδιο καρδιοχτύπι την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον μεγάλο και τελευταίο έρωτα της ζωής του, λέγοντας: «Κάνω έτσι και παγώνω... Ξαφνικά βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες και αυτό ήταν».
Εκείνη την εποχή η Μαριάννα Λάτση ήταν παντρεμένη με τον δάσκαλο του σκι και Δήμαρχο Βουλιαγμένης, Γρηγόρη Κασιδόκωστα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Πάρη (1983), ενώ το διαζύγιό τους βγήκε το 1987. Παράλληλα, ο Νίκος Κούρκουλος ζήτησε αμέσως διαζύγιο από τη σύζυγο του, Μελίτα. Διατήρησαν μία άψογη σχέση αγάπης και σεβασμού όλα τα μετέπειτα χρόνια.
Ο Νίκος Κούρκουλος είχε τέσσερα παιδιά. Δύο από τον πρώτο γάμο του με την Μελίτα, τη Μελίτα και τον ηθοποιό Άλκη Κούρκουλο και άλλα δύο από τον γάμο του με την Μαριάννα Λάτση, (με την οποία παντρεύτηκε μετά τον θάνατο του πατέρα της) την Εριέττα (1993) και τον Φίλιππο (1998).
Η τελευταία γυναίκα που "μπήκε" στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου είναι η εγγονή του, Αμαλία (2004. Καρπός του γάμου της κόρης του, Μελίτας (2003 - Σπέτσες) με τον επιχειρηματία Μενέλαο Κυριακόπουλο.
Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007 από το νεκροταφείο Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.
2007 - Σίντνεϋ Σέλντον, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Σίντνεϊ Σέλντον (αγγλ. Sidney Sheldon, 11 Φεβρουαρίου 1917 – 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Οι γνωστότερες τηλεοπτικές δουλειές του είναι τα σενάρια των σειρών I Dream of Jeannie (1965-70), Hart To Hart (1979-84) και The Patty Duke Show (1963-66), ενώ έγραψε και πολλά εμπορικά επιτυχημένα βιβλία όπως το Master of the Game (1982).
O Σίντνεϊ Σέτστελ, όπως είναι το πραγματικό του όνομα κατάγονταν από Γερμανό πατέρα και Ρωσο-εβραία μητέρα. Το 1937 εγκαταστάθηκε στο Χόλιγουντ, όπου άρχισε να σκηνοθετεί δευτέρας διαλογής ταινίες. Για το σενάριό του στην ταινία The Bachelor and the Bobby-Soxer κέρδισε βραβείο Όσκαρ το 1947.
Εκτός από το Όσκαρ σεναρίου, που κέρδισε το 1947, τιμήθηκε με ένα Βραβείο Τόνι (1959), για το μιούζικαλ Redhead και ένα Έμι για τη δουλειά του στην τηλεοπτική σειρά I Dream of Jeannie, που μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο NBC.
2011 - Τζον Μπάρι, Άγγλος συνθέτης.
Σαν σήμερα 29 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 29 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λέπρας
Εορτάζουν
Αγίου Βαρσιμαίου, (Βαρσιμαίος, Βαρσάμης, Βαρσαμία, Βαρσάμω, Βαλσάμω, Βαλσαμία)
29 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
904: Ο Σέργιος Γ' γίνεται Πάπας στη θέση του καθαιρεμένου Αντιπάπα Χριστόφορου. Αρχίζει η περίοδος της Πορνοκρατίας, μία σκοτεινή περίοδος της παπικής εκκλησίας που θα τελειώσει το 963 μ.Χ.
1595: Θεωρείται ως η πιο πιθανή ημερομηνία για το πρώτο ανέβασμα του διάσημου θεατρικού έργου του Γουίλιαμ Σέξπιρ “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”.
1696: Ο Μεγάλος Πέτρος γίνεται μόνος τσάρος της Ρωσίας, μετά το θάνατο του Τσάρου Ιβάν του Ε’.
1802: Ο Τζον Μπέκλεϊ γίνεται ο πρώτος βιβλιοθηκονόμος της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου στων ΗΠΑ.
1827: Νίκη του Μακρυγιάννη κατά των Τούρκων στην Καστέλα του Πειραιά.
1829: Δύναμη 3.500 Τούρκων, υπό τον Μαχμούτ Πασά, επιτίθεται εναντίον της ΣΤ’ Χιλιαρχίας, υπό τον Μαυροβουνιώτη, στο Μαρτίνο Λοκρίδας. Τρεις σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων αποκρούονται με επιτυχία. Οι Τούρκοι υποχωρούν στην Εύβοια, εγκαταλείποντας στο πεδίο της μάχης 200 νεκρούς.
1834: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Αντριου Τζάκσον, διατάζει για πρώτη φορά το στρατό να καταστείλει εργατικές διεκδικήσεις.
1845: Κυκλοφορεί για πρώτη φορά το ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε Το Κοράκι. Ο Πόε κατηγορήθηκε ότι, επιτάχυνε τον θάνατο της γυναίκας του για να εμπνευστεί από τη θλίψη του και να γράψει το ποίημά του, που τελειώνει με την επωδό "ποτέ πια!".
1856: Θεσμοθετείται ο "Σταυρός της Βικτόριας", που πήρε το όνομά του από τη Βασίλισσα της Βρετανίας. Είναι η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση, που απονέμεται σε στρατιώτες.
1861: Το Κάνσας γίνεται η 28η Πολιτεία των ΗΠΑ.
1863: Πάνω από 400 Ινδιάνοι σφαγιάζονται από τον αμερικανικό στρατό στο Μπέαρ Ρίβερ του Αϊντάχο.
1870: Δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Αλήθεια» ότι το 1869 είναι το έτος εισαγωγής στην Ελλάδα του ποδηλάτου, του «περίεργου τούτου και δυσκόλου άμα είδους παιδιάς και ταχυδρομίας», με εισαγωγείς του το βασιλιά Γεώργιο Α’ και τον Παύλο Δαμαλά, γιατρό και Δήμαρχο Πειραιώς.
1886: Ο Γερμανός μηχανικός Καρλ Μπενζ λαμβάνει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πρώτο βενζινοκίνητο αυτοκίνητο, βάζοντας το λίθο για τη μετέπειτα αυτοκρατορία της «Μερσέντες – Μπενζ», όπως ονομάστηκε το 1901 η εταιρεία, προς τιμήν της κόρης του Μερσέντες, νικήτριας στο ράλι Παρίσι-Νίκαια του 1899.
1891: Η πριγκίπισσα Λιλιουοκαλάνι ανακηρύσσεται Βασίλισσα της Χαβάης. Θα είναι η τελευταία μονάρχης στην ιστορία της χώρας.
1897: Στη Γενική Συνέλευση των Κρητών στο Τζερμιάδο Λασιθίου, κηρύσσεται η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Την ίδια ημέρα, ελληνικός στόλος από 6 τορπιλοβόλα και το πλοίο «Σφακτηρία» αποπλέει από τον Πειραιά για ενίσχυση των κρητών επαναστατών.
1900: Η Ιφιγένεια Συγγρού δωρίζει στο ελληνικό Δημόσιο 13 εκατομμύρια δραχμές για τη σκυρόστρωση των πλατειών και των κυριότερων δρόμων της Αθήνας.
1907: Ιδρύεται ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών (ΣΕΒ).
1911: Δριμύτατος χειμώνας σε ολόκληρη την Ελλάδα επιφέρει το θάνατο δύο ανθρώπων, αρκετούς τραυματισμούς, ναυάγια ατμόπλοιων και διακοπή στις συγκοινωνίες.
1916: Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Το Παρίσι βομβαρδίζεται για πρώτη φορά από γερμανικά Ζέππελιν.
1919: Στις ΗΠΑ, υιοθετείται τροποποίηση για την ποτοαπαγόρευση.
1920: Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ πιάνει την πρώτη δουλειά του ως σχεδιαστής σκίτσων, αμειβόμενος με 40 δολάρια εβδομαδιαίως.
1922: Διαλύεται η Ένωση, που είχαν σχηματίσει η Κόστα Ρίκα, η Γουατεμάλα, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ.
1924: Ο Καρλ Τέιλορ πατεντάρει στο Κλίβελαντ του Οχάιο την πρώτη μηχανή που κατασκευάζει χωνάκια για παγωτό.
1931: Η Νεοελληνική Γλώσσα ξεκινά να διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.
1933: Ο Πρόεδρος της Γερμανίας Πολ φον Χίντεμπουργκ διορίζει καγκελάριο τον Αδόλφο Χίτλερ.
1939: Στην Ινδία, ο ριζοσπαστικός, Σάμπχας Τσάντρα Ρόουζ, νικά τον υποψήφιο του Γκάντι, στην διεκδίκηση της πρωθυπουργίας.
1941: Μετά το θάνατο του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ αναθέτει την πρωθυπουργία της Ελλάδας στον Αλέξανδρο Κορυζή. Την ίδια μέρα, τα ελληνικά στρατεύματα ολοκληρώνουν την κατάληψη της κορυφογραμμής Τρεμπεσίνας Βορείου Ηπείρου.
1942: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Βεγγάζη, στη Λιβύη. Την ίδια μέρα, Περού και Εκουαδόρ υπογράφουν τη συνθήκη του Ρίο, με την οποία διευθετούν τις συνοριακές διαφορές τους.
1942: Κάνει πρεμιέρα το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC Desert Island Discs, με πρώτο παρουσιαστή τον Ρόι Πλόμλεϊ. Πρόκειται για μία από τις μακροβιότερες εκπομπές στην ιστορία του ραδιοφώνου, αφού διαρκεί μέχρι και σήμερα.
1945: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Τερματίζεται η γερμανική κατοχή του Βελγίου.
1947: Φτάνει στην Αθήνα η εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ για να διερευνήσει τις καταγγελίες της κυβέρνησης εις βάρος της Βουλγαρίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας, για παροχή βοήθειας προς τους αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού».
1949: Η Βρετανία αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ.
1951: Η ηθοποιός Λιζ Τέιλορ παίρνει το πρώτο διαζύγιό της από τον επιχειρηματία Κόνραντ Χίλτον, κληρονόμο της ομώνυμης αλυσίδας ξενοδοχείων.
1957: Ο Βενέδικτος εκλέγεται Πατριάρχης Ιεροσολύμων.
1963: Απορρίπτεται η είσοδος της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, έπειτα από βέτο του προέδρου της Γαλλίας, Σαρλ ντε Γκολ.
1964: Τελετή έναρξης των 9ων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας. Παίρνουν μέρος 1096 αθλητές από 36 χώρες. Για πρώτη φορά στην ιστορία των αγώνων, η ολυμπιακή φλόγα μεταφέρεται από την Αρχαία Ολυμπία. Περίπου 25.000 τόνοι χιόνι από τις υψηλότερες περιοχές των Αυστριακών Άλπεων μεταφέρονται στο Ίνσμπρουκ, καθώς είχε να χιονίσει 2 μήνες.
1966: Κάνει πρεμιέρα στο Μπρόντγουέι το μιούζικαλ Sweet Charity, με σκηνοθέτη και χορογράφο τον Μπομπ Φος. Είναι βασισμένο στο έργο του Φεντερίκο Φελίνι, "Νύχτες της Καμπίρια".
1969: Ο Τζίμι Χέντριξ και ο Πιτ Τάουνσετ «κονταροχτυπιούνται» σε αγώνα δεξιοτεχνίας στην κιθάρα.
1973: Οι ΗΠΑ, η ΕΣΣΔ και 17 ακόμη χώρες συμφωνούν να συναντηθούν στη Βιέννη, με σκοπό να μειώσουν τα στρατεύματα στην Ευρώπη.
1973: Επιβατικό αεροπλάνο «Ιλιούσιν» της εταιρείας EgyptAir συντρίβεται στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 37 επιβαίνοντες.
1976: Βόμβα του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα» προκαλεί ζημιές στην έκθεση της βιομηχανίας «Πίτσος» στην Αθήνα.
1976: Δικαστήριο της Ρώμης χαρακτηρίζει ως προσβάλλουσα τα χρηστά ήθη την ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι». Ο σκηνοθέτης, ο παραγωγός και οι ηθοποιοί της ταινίας, μεταξύ των οποίων και ο Μάρλο Μπράντο, απειλούνται με σύλληψη αν εμφανιστούν στην πόλη.
1979: Εγκαινιάζεται η νέα φοιτητική εστία Πατρών, για να καλύψει τις ανάγκες 315 φοιτητών.
1979: Η 16χρονη Μπρέντα Σπένσερ σκοτώνει δύο άτομα και τραυματίζει άλλα εννέα, όταν πυροβολεί από το σπίτι της το παρακείμενο δημοτικό σχολείο του Κλίβελαντ στο Σαν Ντιέγκο, της Καλιφόρνια. Το όπλο τής το είχε χαρίσει ο πατέρα της ως χριστουγεννιάτικο δώρο. Στους αστυνομικούς που τη συλλαμβάνουν δικαιολογείται με τη φράση «Δε μου αρέσουν οι Δευτέρες» (I Don’t Like Mondays). Με αφορμή το περιστατικό αυτό οι Boomtown Rats θα γράψουν το ομώνυμο τραγούδι τους.
1980: Η επέμβαση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν καταδικάζεται από την Ισλαμική Διάσκεψη, που εκπροσωπεί 36 χώρες και 900 εκατομμύρια Μουσουλμάνους.
1983: Η Ελλάδα αναγνωρίζει στις γυναίκες ίσα δικαιώματα, με την αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου.
1990: Ο Τζόσεφ Χάζελγουντ, καπετάνιος του αμερικανικού τάνκερ "Έξον Βαλντέζ", παραπέμπεται σε δίκη, κατηγορούμενος για τη μεγαλύτερη διαρροή πετρελαίου στις ΗΠΑ. 260.000 βαρέλια πετρελαίου διέρρευσαν μετά την ανατροπή του τάνκερ στις 24 Μαρτίου του 1989 στην Αλάσκα.
1991: Στην πρώτη του συνέντευξη μετά το ξέσπασμα του Πολέμου στον Κόλπο, ο Σαντάμ Χουσεϊν δεν αποκλείει τη χρήση ιρακινών χημικών όπλων.
1991: Χτύπημα της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» με ρουκέτα εναντίον της εταιρείας πετρελαιοειδών BP στη λεωφόρο Κηφισίας.
1992: Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους, ο πρεσβύτερος, ανακοινώνει τη μείωση του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα ο Ρώσος Πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν, παρουσιάζει σχέδιο για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων.
1993: Στο Ζαΐρ, 45 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, μετά τη δεύτερη μέρα της εξέγερσης των στρατιωτών.
1994: Στη Γαλλία, ο Ρομπέρ Υ εκλέγεται νέος γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
1995: Ο ειδικός απεσταλμένος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Τζο Κλαρκ, εκφράζει την αντίθεσή του για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις.
1996: Μετά από παγκόσμιες αντιδράσεις ο πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ ανακοινώνει το τέλος των πυρηνικών δοκιμών.
1996: Κρίση των Ιμίων: Ο νέος πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά πλοία παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ.
1996: Η ιστορική όπερα της Βενετίας «Λα Φενίτσε» καταστρέφεται από πυρκαγιά. Θα επαναλειτουργήσει στις αρχές του 2004, αφού δαπανηθούν εκατομμύρια δολάρια για την ανακατασκευή του 204 ετών θεάτρου.
1997: Δημογραφικό ξεκαθάρισμα" χαρακτηρίζει τη μεταχείριση των Κύπριων εγκλωβισμένων από τις κατοχικές αρχές, ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Κυπριακό.
1999: Ο ηγέτης του PKK Αμπνουλάχ Οτσαλάν φτάνει στην Αθήνα. Το αεροσκάφος που μετέφερε τον Οτσαλάν προσγειώθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1999, ημέρα Παρασκευή, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.
2000: Την πρώτη ημέρα λειτουργίας του Μετρό της Αθήνας η χρήση του μέσου από το επιβατικό κοινό ξεπερνάει κάθε ρεκόρ. Μόνο μέχρι το μεσημέρι υπολογίζεται ότι σχεδόν 1.000.000 επιβάτες χρησιμοποίησαν το Μετρό.
2002: Ο Τζορτζ Μπους μιλάει για πρώτη φορά για τον άξονα του κακού στον οποίο τοποθετεί το Ιράκ, το Ιράν και τη Βόρειο Κορέα.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1782 – Ντανιέλ Φρανσουά Εσπρί Ωμπέρ, Γάλλος συνθέτης.
Ο Ντανιέλ Φρανσουά Εσπρί Ωμπέρ (γαλλικά: Daniel Francois Esprit Auber), 29 Ιανουαρίου 1782 - 1871) ήταν Γάλλος συνθέτης. Νέος εργάστηκε ως υπάλληλος στο Λονδίνο, όπου τα τραγούδια του είχαν επιτυχία στους κοινωνικούς κύκλους της εποχής.
Επέστρεψε στο Παρίσι το 1804. Έγραψε συνολικά 45 Όπερες, με πιο γνωστές τις: «Η μουγκή του Πόρτιτσι», «Φρα Ντιάβολο», το «Μαύρο Ντόμινο» κ.α.
«Η μουγκή του Πόρτιτσι» θεωρείται η πρώτη γαλλική ρομαντική «Grand Opera» του 19ου αιώνα και είναι αξιοσημείωτο ότι η ηρωίδα είναι μουγκή. Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ τη θαύμαζε για τη δραματική της ένταση επειδή απεικόνιζε το επαναστατικό πνεύμα εναντίον της τυραννίας τόσο αληθινά και ζωηρά, ώστε η παράσταση στο Βέλγιο, το 1830, συνέβαλε στην Επανάσταση για τη Βελγική Ανεξαρτησία.
1827 – Λιούις Γιούρι, καναδός χημικός μηχανικός και εφευρέτης, που ανακάλυψε τις αλκαλικές μπαταρίες και τις μπαταρίες λιθίου. (Θαν. 19/10/1904).
1843 - Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ, 25ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ (αγγλικά: William McKinley, Jr., 29 Ιανουαρίου 1843 - 14 Σεπτεμβρίου 1901) ήταν ο 25ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Καταγόταν από το Οχάιο και σπούδασε στο Albany Law School της πολιτείας της Νέας Υόρκης ενώ το 1860, στην αρχή του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, κατατάχθηκε στο στρατό των Βορείων.
Εκλέχθηκε το 1877 ως γερουσιαστής του Οχάιο με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ενώ το 1891 έγινε κυβερνήτης της ίδιας Πολιτείας. Τέλος το 1896 εξελέγη Πρόεδρος της χώρας και ανανεώθηκε η θητεία του το 1900.
Ο ΜακΚίνλεϊ δολοφονήθηκε στη Νέα Υόρκη, κατά τη διάρκεια παναμερικανικής έκθεσης, από έναν αναρχικό πολωνικής καταγωγής.
1850 - Λόρενς Χάργκρεϊβ, Αυστραλός μηχανικός.
1860 - Αντόν Τσέχωφ, Ρώσος συγγραφέας.
Ήταν Ρώσος θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία. Επίσης σπούδασε και εργάστηκε ως γιατρός.
1866 – Ρομέν Ρολάν, Γάλλος συγγραφέας, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.
Ο Ρομαίν Ρολάν (Romain Rolland, 29 Ιανουαρίου 1866 – 30 Δεκεμβρίου 1944) ήταν Γάλλος συγγραφέας — μυθιστοριογράφος, δραματουργός, δοκιμιογράφος και ιστορικός της τέχνης, γνωστότερος για το πολύτομο μυθιστόρημά του Ζαν Κριστόφ. Ο Ρολάν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1915.
Ο Ρολάν γεννήθηκε στο Κλαμεσύ (Clamecy) του νομού Νιέβρ της Γαλλίας. Οι γονείς του ήταν συμβολαιογράφοι και οι πρόγονοί του αγρότες όσο και αστοί. Ο ίδιος γράφει στο «Εσωτερικό ταξίδι» του (Voyage intérieur, 1942), ότι θεωρεί τον εαυτό του ως απόγονο και αντιπρόσωπο ενός «αρχαίου είδους».
Ο Ρομαίν έγινε δεκτός στην Εκόλ Νορμάλ το 1886, όπου σπούδασε αρχικώς φιλοσοφία, αλλά η ανεξαρτησία του πνεύματός του τον οδήγησε στο να εγκαταλείψει αυτές τις σπουδές, ώστε να μη προσχωρήσει στην κυρίαρχη ιδεολογία. Πήρε πτυχίο ιστορίας το 1889 και μετά πέρασε δύο χρόνια στη Ρώμη, όπου η συνάντησή του με τη Μαλβίδα φον Μέυζενμπουγκ – φίλη των Νίτσε και Ρίχαρντ Βάγκνερ – και η ανακάλυψή των ιταλικών αριστουργημάτων ήταν αποφασιστικής σημασίας για την ανάπτυξη της σκέψεώς του. Επιστρέφοντας στη Γαλλία το 1895, πήρε διδακτορικό με τη διατριβή του Ιστορία της όπερας στην Ευρώπη προ των Lully και Scarlatti.
Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1902, όταν ο ίδιος ήταν 36 ετών. Με την επιχειρηματολογία του υπέρ ενός «θεάτρου του λαού» έμελλε να συνεισφέρει σημαντικά προς τον εκδημοκρατισμό του θεάτρου. Ως ανθρωπιστής εξάλλου αγκάλιασε την ινδική φιλοσοφία (Συζητήσεις με τον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και τον Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι), πράγμα που πιθανώς εξηγεί και το ότι ήταν χορτοφάγος. Ο Ρολάν δέχθηκε ισχυρές επιδράσεις από τη φιλοσοφία Βεδάντα(Βεντάντα), κυρίως μέσα από τα έργα του Σουάμι Βιβεκανάντα.
1873 - Αμεδαίος Λουδοβίκος, Δούκας των Αβρουζίων, Ιταλός ορειβάτης και εξερευνητής.
1884 - Γιούχαν Άαβικ, Εσθονός συνθέτης.
1891 - Άρτσι Μάγιο, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1909 - Δημήτριος Καψάσκης, Έλληνας ιατροδικαστής. (29 Ιανουαρίου 1909 - 27 Δεκεμβρίου 1993)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1909 και ήταν γιος του Αντωνίου Καψάσκη. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το Παρίσι και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο, το Εδιμβούργο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Μεταξύ άλλων υπηρέτησε ως εκπαιδευόμενος στο FBI και την Scotland Yard. Υπήρξε επιμελητής της Ιατρικής σχολής του Παρισιού (1938). Το 1943 εισήλθε στην ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών και το 1957 έγινε προϊστάμενος αυτής,[3] θέση την οποία διατήρησε μέχρι και την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Το 1952 διορίστηκε καθηγητής στη σχολή Αστυνομίας Πόλεων. Ως ιατροδικαστής πρωταγωνίστησε σε σημαντικές υποθέσεις όπως αυτές του Παγκρατίδη, του Στέφανου Σαράφη, του Σωτήρη Πέτρουλα, του Μανδηλαρά, του Γρηγόρη Λαμπράκη και της Ευγενίας Νιάρχου. Για τον χειρισμό του σε αυτές τις υποθέσεις έχει κατακριθεί όπως και για την συνεργασία του με την Χούντα. Είχε συγγράψει βιβλία σχετικά με το αντικείμενο της ιατροδικαστικής και είχε τιμηθεί με ελληνικά και ξένα παράσημα. Μέρος του αρχείου του φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ).
Ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη Μαύρου (απεβίωσε το 1985), με την οποία είχαν αποκτήσει δύο παιδιά.
Απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 28 Δεκεμβρίου 1993.
1914 - Μενέλαος Παλλάντιος, Έλληνας συνθέτης.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος του Γεωργίου (1914-2012) ήταν σύγχρονος Έλληνας μουσουργός, διευθυντής Ωδείων και ακαδημαϊκός.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 29 Ιανουαρίου του 1914. Φοίτησε στην Ιωνίδειο Σχολή Πειραιά και σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στα Ωδεία Πειραιώς και Αθηνών απ' όπου και έλαβε δίπλωμα αρμονίας (το 1933), καθώς και αντίστιξης και φούγκας (το 1936). Παράλληλα σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών χωρίς όμως και να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Στη συνέχεια μετέβη στη Ρώμη όπου και συνέχισε μουσικές σπουδές υπό τον καθηγητή Alfredo Casella. Μετά την εκεί ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στον Πειραιά όπου και ανέλαβε καθηγητής του Ωδείου Πειραιώς (1933) και τρία χρόνια μετά αναλαμβάνει καθηγητής Ωδείου Αθηνών (1936). Το 1947 ανέλαβε υποδιευθυντής του Ωδείου Πειραιώς και από το 1962 διευθυντής Ωδείου Αθηνών. Επίσης το 1959 ανέλαβε διευθυντής της Χορωδίας Αθηνών. Την περίοδο 1964-1967 διετέλεσε γενικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και την περίοδο 1974-1976 διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. αυτής. Την ίδια αυτή περίοδο διετέλεσε και αρχιμουσικός του Εθνικού Θεάτρου.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος έγραψε πολλά συμφωνικά έργα για πιάνο σόλο, κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα, μουσική δωματίου, διάφορα τραγούδια, μουσική μπαλλέτου, μουσικές υποκρούσεις σε οκτώ αρχαίες τραγωδίες, όλη τη μουσική υπόκρουση στη τραγωδία "Αντιγόνη", ορατόριο, καθώς επίσης και μουσική για ελληνικές και αμερικανικές κινηματογραφικές ταινίες. Επίσης έδωσε ένα μεγάλο αριθμό διαλέξεων σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, όπως ακόμη και πολλές ομιλίες από ραδιοφωνικούς σταθμούς. Παράλληλα ασχολήθηκε και με την ποίηση όπου μετέφρασε ποιήματα του Μπωντλαίρ και τελευταία με συγγραφή βιβλίων μουσικών αναμνήσεων. Επίσης στο μεγάλο καλλιτεχνικό του έργο συγκαταλέγεται και η ίδρυση της Ελληνικής Μορφωτικής Εταιρίας της οποίας και υπήρξε πρόεδρος από το 1973.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος διετέλεσε επίσης και γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Ελλήνων Συνθετών. Το 1969 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τον επόμενο χρόνο ανέλαβε πρόεδρος της Τάξης Γραμμάτων και Τεχνών και από το 1977 ανέλαβε γραμματέας των πρακτικών της Ολομέλειας της Ακαδημίας. Επίσης ο Μενέλαος Παλλάντιος έλαβε μέρος ως μέλος και σε πολλές διεθνείς μουσικές επιτροπές, και κυρίως σε μουσικούς διαγωνισμούς, όπως στη Ρουμανία, την Ιταλία, κ.ά. Έχει τιμηθεί με πολλά μετάλλια και παράσημα ελληνικά και ξένα όπως με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄ από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Β΄, με το Μετάλλιο της πόλεως του Παρισιού καθώς και με πλήθος άλλων διακρίσεων.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος ομιλούσε επίσης γαλλικά και ιταλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Παλαιού Φαλήρου (Αθήνα).
1939 - Ζερμέν Γκρηρ, Αυστραλή συγγραφέας.
Η Ζερμέν Γκρηρ (αγγλικά: Germaine Greer), γεννημένη στη Μελβούρνη το 1939, είναι Αυστραλή συγγραφέας και φεμινίστρια.
Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Μελβούρνης και του Σίδνεϋ, ενώ το 1967 έλαβε διδακτορικό φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Δίδαξε ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ. Το 1970 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο της με τίτλο «Η γυναίκα ευνούχος» (The Female Eunuch), το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και συζητήθηκε ευρύτατα.
Κατόπιν έζησε ένα διάστημα στην Ιταλία κι από το 1979 ώς το 1982 διεύθυνε το «Κέντρο Μελέτης της Γυναικείας Λογοτεχνίας» στην Τούλσα της Οκλαχόμα. Από το 1989 διετέλεσε ειδική λέκτορας και άτυπη έταιρος του Νιούχαμ Κόλετζ του Κέμπριτζ.
1941 - Ρόμπιν Μόργκαν, Αμερικανίδα συγγραφέας.
Η Ρόμπιν Μόργκαν (Robin Morgan) (γεν. 29 Ιανουαρίου 1941) είναι Αμερικανίδα ριζοσπαστική φεμινίστρια ακτιβίστρια, συγγραφέας και εκδότρια των Sisterhood is Powerful και Ms. Magazine. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 συμμετείχε στα κινήματα ατομικών δικαιωμάτων και στα αντίστοιχα αντιπολεμικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 αποκάλυψε την ομοφυλοφυλία της και έγινε ιδρυτικό μέλος ριζοσπαστικών φεμινιστικών οργανώσεων όπως η New York Radical Women και η W.I.T.C.H..
1945 - Αλέκα Κανελλίδου, Ελληνίδα τραγουδίστρια.
1947 - Ντέιβιντ Μπάυρον, Άγγλος τραγουδιστής (Uriah Heep).
1951 - Λουδοβίκος των Ανωγείων, Έλληνας τραγουδοποιός.
1954 - Όπρα Γουίνφρεϊ, Αμερικανίδα παρουσιάστρια και ηθοποιός.
Η Όπρα Γουίνφρεϊ (Oprah Gail Winfrey, 29 Ιανουαρίου 1954), είναι Αμερικανίδα πρώην οικοδεσπότρια εκπομπής τοκ σόου, ηθοποιός, παραγωγός, φιλάνθρωπος ενώ χαρακτηρίζεται από πολλούς κολοσσός των ΜΜΕ.
Η Γουίνφρεϊ είναι γνωστή για την πολυβραβευμένη εκπομπή τοκ σόου με τίτλο "The Oprah Winfrey Show", που είχε γίνει η υψηλότερη σε τηλεθέαση εκπομπή του είδους της στην ιστορία και προβάλλονταν από το 1986 έως το 2011. Έχει ανακηρυχθεί το πλουσιότερο άτομο Αφρο-Αμερικανικής καταγωγής του 20ου αιώνα, η μεγαλύτερη μαύρη φιλάνθρωπος της Αμερικανικής ιστορίας και είναι η πρώτη μαύρη δισεκατομμυριούχος στον κόσμο. Ακόμη, σύμφωνα με αρκετά μέσα, η Γουίνφρεϊ είναι η γυναίκα με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο.
Συνεντεύξεις Διασήμων
Το 1993, η Γουίνφρεϊ φιλοξένησε μια σπάνια συνέντευξη με τον Μάικλ Τζάκσον σε ώρα υψηλής τηλεθέασης, η οποία κατέκτησε την τέταρτη θέση με την μεγαλύτερη τηλεθέαση εκδήλωση στην αμερικανική τηλεοπτική ιστορία, καθώς παρακολούθησαν τη συνέντευξη , περίπου 36.500.000 τηλεθεατές. Την 1η Δεκεμβρίου 2005, η Γουίνφρεϊ εμφανίστηκε στο Late Show με τον Ντέιβιντ Λέττερμαν για να προωθήσει το νέο μουσικό σόου του Μπρόντγουεϊ Τhe Color Purple, στο όποιο ήταν μία παραγωγός, συμμετέχοντας ως οικοδέσποινα πρώτη φορά για 16 χρόνια. Το επεισόδιο χαρακτηρίστηκε από κάποιους ως το «τηλεοπτικό γεγονός της δεκαετίας" και βοήθησε τον Λέττερμαν να προσελκύσει μεγαλύτερο κοινό του σε περισσότερα από 11 χρόνια: 13.450.000 τηλεθεατές. Σε μια συνέντευξη με το περιοδικό GQ, Ο Λούντακρις, δήλωσε ότι ο ίδιος δεν είχε αρχικά προσκληθεί για την παράσταση με το υπόλοιπο καστ στο show της. Τον Σεπτέμβριο του 2008, η Γουίνφρεϊ έλαβε επικρίσεις σύμφωνα με τον Ματ Ντρατζ στο Ντράντζ Ριπόρτ ο οποίος ανέφερε ότι η Γουίνφρεϊ αρνήθηκε να φιλοξενήσει στο show της την Σάρα Πάλιν, δήθεν λόγω της στήριξης της Γουίνφρεϊ στον Μπαράκ Ομπάμα. Η Γουίνφρεϊ διέψευσε το δημοσίευμα, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρξε ποτέ συζήτηση σχετικά με την εμφάνιση της Πέιλιν στην εκπομπή της. Είπε ότι αφού έκανε πρώτα δημόσια υποστήριξη για τον Ομπάμα, αποφάσισε ότι δεν θα αφήσει το show της να χρησιμοποιηθεί ως πλατφόρμα για οποιονδήποτε εκ των υποψηφίων. Παρά το γεγονός ότι ο Ομπάμα εμφανίστηκε δύο φορές στο σόου της, αυτές οι εμφανίσεις ήταν πριν από την κήρυξη της υποψηφιότητας του. Η Γουίνφρεϊ πρόσθεσε ότι η Πέιλιν θα είναι μια φανταστική καλεσμένη και ότι θα ήθελε να την έχουν στην εκπομπή μετά τις εκλογές, όπως και συνέβη στις 18 Νοέμβρίου 2009.
1960 - Τζία Καράντζι, Αμερικανίδα μοντέλο.
1960 - Τιγκράν Σαρκισιάν, Αρμένιος πολιτικός.
1960 – Γρηγόριος Ευθύμιος Λουγκάνης, διάσημος καταδύτης.
Ο Γκρέγκορι Ευθύμιος "Γκρεγκ" Λουγκάνις είναι Αμερικανός Ολυμπιονίκης στις καταδύσεις, ΛΟΑΤ ακτιβιστής και συγγραφέας, που κέρδισε Ολυμπιακά μετάλλια στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 και του 1988 τόσο στο αναπηδητήριο όσο και στην πλατφόρμα.
Είναι ο μόνος άντρας αθλητής και ο δεύτερος καταδύτης στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων, που σάρωσε τα μετάλλια στις καταδύσεις σε συνεχόμενες Ολυμπιάδες. Το 1984, έλαβε το βραβείο James E. Sullivan Award από την Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση (AAU) ως ο πιο εξαιρετικός ερασιτέχνης αθλητής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Λουγκάνις γεννήθηκε στο El Cajon, της Καλιφόρνια και έχει καταγωγή από τη Σαμόα και τη Σουηδία. Οι έφηβοι βιολογικοί του γονείς, τον έδωσαν για υιοθεσία όταν ήταν οκτώ μηνών και μεγάλωσε στην Καλιφόρνια από τους θετούς γονείς του, Φράνσις και Πίτερ Λουγκάνις (ο θετός πατέρας του είναι ελληνικής καταγωγής). Ο ίδιος άρχισε να κάνει χορό, ακροβατικά και μαθήματα γυμναστικής όταν ήταν 18 μηνών, αφού παρακολουθούσε τα μαθήματα της αδελφής του και προσπαθούσε να συμμετέχει. Από την ηλικία των τριών, έκανε καθημερινή εξάσκηση και συμμετείχε σε διαγωνισμούς και δημόσιες εμφανίσεις. Για τα επόμενα χρόνια, αγωνιζόταν τακτικά και έκανε εμφανίσεις σε διάφορα μέρη, συμπεριλαμβανομένων γηροκομείων και της τοπικής ναυτικής βάσης. Σαν παιδί, είχε διαγνωστεί με άσθμα και αλλεργίες και για να βοηθηθεί με τις παθήσεις του, τον ενθάρρυναν να συνεχίσει τα μαθήματα χορού και γυμναστικής. Επίσης ξεκίνησε το τραμπολίνο και σε ηλικία εννέα ετών άρχισε τα μαθήματα καταδύσεων αφού η οικογένειά του απέκτησε πισίνα. Φοίτησε στα σχολεία Santa Ana High School της Καλιφόρνια, στο Valhalla High School στο El Cajon της Καλιφόρνια, καθώς και στο Mission Viejo High School στο Mission Viejo. Το 1978, πήγε στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, όπου σπούδασε θέατρο. Το 1981, πήρε μεταγραφή στο Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνια, όπου το 1983 αποφοίτησε με ειδίκευση στην ηθοποιία και με σπουδές στο χορό.
1963 - Ισμαήλ Χανίγια, Παλαιστίνιος πολιτικός.
1966 - Ρομάριο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
Ο Ρομάριο ντε Σόουζα Φαρία, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, πρώην διεθνής, ενεργό μέλος της εθνικής Βραζιλίας σάλας και πολιτικός. (Romário de Souza Faria, 29 Ιανουαρίου 1966)
Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1966 σε μια φτωχογειτονιά του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.
Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στις αλάνες της γειτονιάς και το 1979 γίνεται μέλος στις Ακαδημίες της Ολαρία (Olaria), όπου παρέμεινε για έναν χρόνο. Το 1981, έγινε μέλος των Ακαδημιών της Βάσκο ντα Γκάμα, ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Βραζιλίας εκείνη την περίοδο. Κάπως έτσι ξεκινάει μια μεγάλη καριέρα, η οποία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.
1966 - Ρομάριο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
1977 - Φερνάντο Νάβας, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.
1985 - Μαρκ Γκασόλ, Ισπανός καλαθοσφαιριστής.
1985 – Αθηνά Ωνάση, απόγονος του Αριστοτέλη Ωνάση.
H Αθηνά Ρουσσέλ (Νεϊγί-συρ-Σεν, Γαλλία, 29 Ιανουαρίου 1985) είναι η μοναδική απόγονος του μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, κόρη της Χριστίνας Ωνάση (1950-88) και του τέταρτου συζύγου της, Τιερί Ρουσσέλ. Γεννήθηκε στο Νεϊγύ του Σηκουάνα, στη Γαλλία. Τον Δεκέμβριο του 2005 παντρεύτηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, με τον συναθλητή της, ιππέα Αλβάρο Αλφόνσο ντε Μιράντα Νέτο.
Το 2016 έχουν εμφανιστεί πληροφορίες για διαζύγιο μεταξύ των δύο ιππέων.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της μεγάλωσε με την οικογένεια του πατέρα της και της δεύτερης συζύγου του, Μαριάν "Γκάμπυ" Λαντχάγκε, μοντέλο από τη Σουηδία και μητέρα τριών ακόμα παιδιών του Ρουσσέλ.
Παρακολούθησε βασική σχολική εκπαίδευση γαλλικού προτύπου στη Λοζάννη και ολοκλήρωσε τις σπουδές της το καλοκαίρι του 2003.
Έχει τρία ετεροθαλή αδέλφια:
τον Έρικ Κριστόφ Ρουσσέλ (γενν. Ιούλιο 1985)
τη Σαντρίν Ρουσσέλ (γενν. Μάιο 1987)
τη Γιοχάννα Ρουσσέλ (γενν. Ιούλιο 1991)
Θάνατοι σαν σήμερα
1847 – Παναγιώτης Σέκερης, ήταν Έλληνας έμπορος και ηγετικό στέλεχος της Φιλικής Εταιρείας. (1783 - 29 Ιανουαρίου 1847)
Το αρχείο του, σημαντικότατη και αξιόπιστη πηγή για την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας αποτελείται από 14 έγγραφα και ένα περιεκτικότατο χειρόγραφο κώδικα στον οποίο περιέχονται λογαριασμοί της Φιλικής Εταιρείας, αντίγραφα 89 επιστολών του Παναγιώτη Σέκερη από την Κωνσταντινούπολη και την Οδησσό από τον Αύγουστο του 1818 έως τον Αύγουστο του 1821, καθώς επίσης και κατάλογος 520 Φιλικών με τα σημεία αφιερώσεως και καθιερώσεως του καθενός.
Ο Παναγιώτης Σέκερης γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας το 1783 και ήταν γιος του εμπόρου Δημητρίου Σέκερη. Φοίτησε στην ακμάζουσα σχολή της Δημητσάνας. Το 1798, σε ηλικία μόλις 15 ετών, θα γίνει μάρτυρας της δολοφονίας του πατέρα του γεγονός που θα τον αναγκάσει να εγκαταλείψει την Τρίπολη και διαφύγει στις Σπέτσες. Εκεί φιλοξενήθηκε σε κάποιο θείο του, στην εμπορική επιχείρηση του οποίου εργάστηκε ως μαθητευόμενος. Λίγο αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου σύντομα εξελίχθηκε σε ικανότατο μεγαλέμπορο με στόλο που αριθμούσε 15 πλοία, ενώ παράλληλα ίδρυσε υποκαταστήματα των επιχειρήσεών του στην Οδησσό και τη Μόσχα.
Η συμμετοχή του στη Φιλική Εταιρεία
Στη Φιλική Εταιρεία μυήθηκε από τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο στις 5 Μαΐου 1818 στην Κωνσταντινούπολη, όπως φαίνεται από το αφιερωτικό του γράμμα, σταλμένο στον αδελφό του Γεώργιο Σέκερη. Εκείνος σπούδαζε στο Παρίσι και υπήρξε το πρώτο μέλος που μυήθηκε στην Εταιρεία αμέσως μετά την ίδρυσή της (η μύησή του πραγματοποιήθηκε από το Νικόλαο Σκουφά στη Μόσχα το 1814).
Ο Παναγιώτης ήταν τότε 35 ετών και η χρηματική εισφορά του στην Εταιρεία ανερχόταν στα 10.000 γρόσια, ποσό υπερδιπλάσιο εκείνου που είχε συγκεντρωθεί από τους Φιλικούς στα τέσσερα περίπου χρόνια της ως τότε δράσης της Εταιρείας. Η μύηση του Παναγιώτη Σέκερη υπήρξε αποφασιστικής σημασίας, διότι μέσω αυτού η Φιλική Εταιρεία εισήλθε στους κύκλους των μεγαλεμπόρων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι την στήριξαν οικονομικά, ενώ με την επιρροή και τις ικανότητές τους διευκόλυναν την επέκταση του δικτύου της. Ο ίδιος εκτός από αρκετούς μεγαλεμπόρους κατήχησε και δραστήριους πλοιάρχους από τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους.
Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση, ο Σέκερης αναγκάστηκε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη και να μεταβεί στην Οδησσό, εγκαταλείποντας ολόκληρη την περιουσία του, κινητή και ακίνητη η οποία ξεπερνούσε σε αξία το ένα εκατομμύριο γρόσια. Θεωρώντας προσωρινή την παραμονή του στην Οδησσό ήλπιζε ότι θα τον καλούσαν να προσφέρει και αυτός τις υπηρεσίες του στον αγώνα. Η ελπίδα του διαψεύστηκε γεγονός που του προκαλούσε μεγάλη πικρία. Μία πικρία που εντάθηκε από την αδυναμία του να προσφέρει στην πατρίδα είτε χρηματικά είτε με τη φυσική του παρουσία μαχόμενος. Παρόλα αυτά στην Οδησσό, συνέχισε, αν και ήταν οικονομικά πια εξαντλημένος, να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άλλους ομοεθνείς του που είχαν καταφύγει εκεί.
Ο Παναγιώτης Σέκερης παρέμεινε στην Οδησσό μέχρι το 1830, έτος κατά το οποίο ήρθε οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Σεμνός καθώς ήταν, δεν πήρε ούτε αξιώματα ούτε κάποια αξιόλογη δημόσια θέση. Τοποθετήθηκε τελώνης πρώτα στην Ύδρα και ύστερα στο Ναύπλιο, όπου και πέθανε πάμφτωχος. Παρά τις προσπάθειές του δεν κατάφερε να αποζημιωθεί για την υλική και ηθική του προσφορά στον Αγώνα για την Ανεξαρτησία. Ο Παναγιώτης Σέκερης απεβίωσε τελικά στις 29 Ιανουαρίου 1847 σε ηλικία 64 ετών.
Το αρχείο του, σημαντικότατη και αξιόπιστη πηγή για την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας, απόκειται στο Αρχείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.
1888 - Έντουαρντ Λίαρ, Άγγλος καλλιτέχνης και συγγραφέας.
1906 - Χριστιανός Θ΄, βασιλιάς της Δανίας.
1909 - Αλέξανδρος Α. Κοντόσταυλος, Έλληνας πολιτικός.
1918 - Σπυρίδων Πάγκαλος, Έλληνας γυμνασιάρχης και νομάρχης.
1934 – Φριτς Χάμπερ, Γερμανός χημικός, βραβείο Νόμπελ 1918.
Ο Φριτς Χάμπερ (Fritz Haber, 9 Δεκεμβρίου 1868 – 29 Ιανουαρίου 1934) ήταν Γερμανός χημικός, που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1918 για τη μέθοδό του για τη σύνθεση της αμμωνίας, που οδήγησε στην εύκολη παραγωγή τόσο λιπασμάτων, όσο και εκρηκτικών. Θεωρείται επίσης «πατέρας των χημικών όπλων» για σχετικές έρευνες και εφαρμογές του χλωρίου και άλλων δηλητηριωδών αερίων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Του αποδίδεται επίσης, λανθασμένα όμως, η σύνθεση για πρώτη φορά της μεθυλενοδιοξυμεθαμφεταμίνης, που είναι γνωστή ως η δραστική ουσία του διεγερτικού Ecstasy.
Ο Χάμπερ γεννήθηκε στο Μπρεσλάου, το σημερινό Βρότσλαβ της Πολωνίας, το οποίο τότε ανήκε στη Γερμανία. Οι γονείς του ήταν Εβραίοι και άνηκαν στις πιο παλιές οικογένειες της πόλης. Η μητέρα του πέθανε πάνω στη γέννα του, αλλά ο πατέρας του, γνωστός έμπορος στην πόλη, τον σπούδασε (1886-1891): στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης υπό τον Ρόμπερτ Μπούνσεν, στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου με τον Α. Β. Χόφμαν και στο Τεχνικό Κολέγιο του Σαρλότενμπουργκ (σήμερα Πολυτεχνείο του Βερολίνου), όπου είχε δάσκαλο τον Καρλ Λίμπερμαν. Το 1901 ο Φριτς Χάμπερ παντρεύτηκε την Κλάρα Ίμερβαρ και το 1902 απέκτησαν ένα γιο, τον Χέρμαν. Πριν αρχίσει ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, εργάσθηκε στις επιχειρήσεις του πατέρα του και στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη με τον Γκέοργκ Λούνγκε.
Από το 1894 ως το 1911 ο Χάμπερ ανέπτυξε μαζί με τον Καρλ Μπος στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης τη Μέθοδο Χάμπερ-Μπος, που συνίσταται στην καταλυτική σύνθεση αμμωνίας από υδρογόνο και άζωτο από τον αέρα, σε υψηλή θερμοκρασία και πίεση. Το 1918 ο Χάμπερ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Χημείας για την εργασία αυτή. Η Μέθοδος Χάμπερ-Μπος υπήρξε ένα ορόσημο στην Ιστορία της βιομηχανικής Χημείας, επειδή ανεξαρτητοποίησε την παραγωγή προϊόντων του αζώτου (λιπασμάτων, εκρηκτικών, κ.ά.) από τα αποθέματα ορυκτών του, ιδίως του νιτρικού νατρίου, που εξορυσσόταν μόνο στη Χιλή (γι' αυτό λέγεται και «νίτρο της Χιλής»). Η παραγωγή φθηνών νιτρικών λιπασμάτων απέτρεψε την πείνα εξαιτίας του υπερπληθυσμού της Γης.
Ο Χάμπερ ερεύνησε επίσης τις αντιδράσεις καύσεως, την εξαγωγή χρυσού από το νερό της θάλασσας, την προσρόφηση και θέματα Ηλεκτροχημείας. Μεγάλο μέρος των ερευνών του από το 1911 και μετά έγινε στο Ινστιτούτο Φυσικοχημείας και Ηλεκτροχημείας Κάιζερ Βίλχελμ στο Dahlem του Βερολίνου.
1941 – Τόμας Μπαλ Μπάρατ, ήταν νορβηγικής καταγωγής Πεντηκοστιανός ευαγγελιστής. (Thomas Ball Barratt, 22 Ιουλίου 1862 - 29 Ιανουαρίου 1940)
Γεννημένος στην Κορνουάλη της Αγγλίας, ο Μπάρατ αρχικά ήταν ποιμένας σε μία Μεθοδιστική Εκκλησία. Αργότερα το 1906 έχοντας πάει στο Λος Άντζελες, ήρθε σε επαφή με τους πρώιμους Πεντηκοστιανούς της οδού Αζούσα, πίστεψε και εντάχθηκε στην Εκκλησία της Πεντηκοστής. Από το 1907 που γύριζε στη Στοκχόλμη, ευαγγέλισε σε μεγάλο βαθμό την Σκανδιναβία και ιδιαίτερα τη Φινλανδία.
1941 – Ιωάννης Μεταξάς, Έλληνας (Ιθακήσιος) πολιτικός και στρατιωτικός.
Έμεινε στην ιστορία για την απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου της 28ης Οκτωβρίου 1940 και για την ταχεία πολεμική προπαρασκευή της Ελλάδας ενόψει του ελληνοϊταλικού πολέμου και της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα.
1945 - Μίμης Βιτσώρης, Έλληνας ζωγράφος.
1945 - Γουσταύος Φλάτοβ, Γερμανός γυμναστής.
1946 - Χάρυ Χόπκινς, Αμερικανός πολιτικός.
1963 – Ρόμπερτ Λι Φροστ, ήταν Αμερικανός ποιητής, ο διασημότερος της γενιάς του.
Τιμήθηκε τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ και με πολλές ακόμη διακρίσεις. (Robert Lee Frost, 26 Μαρτίου 1874 – 29 Ιανουαρίου 1963)
Αν και το όνομά του είναι κυρίως συνδεδεμένο με τη Νέα Αγγλία, ο Φροστ γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια. Η μητέρα του Ίσαμπελ Μούντι (Isabelle Moodie), είχε σκωτσέζικη καταγωγή και ο πατέρας του, Ουίλιαμ Πρέσκοτ Φροστ ο νεότερος, ήταν απόγονος των Φροστ από το Ντέβονσαϊρ, που εγκαταστάθηκαν στο New Hampshire το 1634. Ο πατέρας του, πρώην δάσκαλος, που αργότερα έγινε συντάκτης της εφημερίδας San Francisco Daily Evening Post, είχε πρόβλημα με τον αλκοολισμό και τον τζόγο, και εφάρμοζε σκληρή πειθαρχία στα παιδιά του. Είχε πάθος με την πολιτική και ασχολήθηκε ενεργά με αυτήν, όσο του το επέτρεπε η υγεία του.
Ο Φροστ έζησε στην Καλιφόρνια μέχρι τα έντεκά του χρόνια. Μετά το θάνατο του πατέρα του από φυματίωση το 1885, μετακόμισε με τη μητέρα και την αδερφή του στην ανατολική Μασσαχουσέτη, κοντά στους προγόνους του πατέρα του. Η μητέρα του προσχώρησε στην εκκλησία των Swedenborgian και τον βάπτισε σε αυτήν, αλλά ο Φροστ την εγκατέλειψε ως ενήλικας. Μεγάλωσε ως παιδί της πόλης και το πρώτο του ποίημα δημοσιεύθηκε στο Lawrence της Μασσαχουσέτης. Παρακολούθησε μαθήματα στο Κολέγιο Ντάρτμουθ (Dartmouth College) το 1892, για λιγότερο από ένα εξάμηνο. Ασχολήθηκε με διάφορες δουλειές, όπως η διδασκαλία, η διανομή εφημερίδων και η εργασία σε εργοστάσιο. Το 1894 πούλησε το πρώτο του ποίημα, My Butterfly, στην εφημερίδα The Independent για δεκαπέντε δολάρια. Υπερήφανος για το επίτευγμά του, έκανε πρόταση γάμου στην Elinor Miriam White. Ήταν συμμαθητές στο Λύκειο και είχαν διατηρήσει επαφή μέχρι τότε. Αυτή αρνήθηκε, λέγοντας πως ήθελε να αποφοιτήσουν πρώτα από το Κολέγιο πριν παντρευτούν. Ο Φροστ απογοητευμένος, ταξίδεψε στο Great Dismal Swamp στην Βιρτζίνια. Επέστρεψε αργότερα τον ίδιο χρόνο και επανέλαβε την πρόταση στην Elinor, αυτή δέχθηκε και παντρεύτηκαν το Δεκέμβριο του 1895.
Εργάστηκαν και οι δύο ως καθηγητές σε σχολείο μέχρι το 1897. Μετά ο Φροστ φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ για δύο χρόνια. Αν και τα πήγαινε καλά, ένιωθε ότι έπρεπε να γυρίσει πίσω λόγω της υγείας του και επειδή η σύζυγός του περίμενε το δεύτερο παιδί τους. Ο παππούς του αγόρασε μια φάρμα στο New Hampshire για το νεαρό ζευγάρι. Ο Φροστ έμεινε εκεί για εννέα χρόνια και έγραψε πολλά από τα ποιήματα που αποτέλεσαν τα πρώτα του έργα. Η απόπειρά του να ασχοληθεί με την ανατροφή πουλερικών απέτυχε και αναγκάστηκε να δεχθεί τη θέση καθηγητή στην Ακαδημία Πίνκερτον.
Το 1912, ο Φροστ ταξίδεψε με την οικογένειά του στη Γλασκώβη, και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Μπίκονσφιλντ (Beaconsfield), έξω από το Λονδίνο.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή, A Boy's Will, εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο. Στην Αγγλία απέκτησε σημαντικές γνωριμίες, όπως ο ποιητής Έντουαρντ Τόμας (Edward Thomas) (μέλος της γνωστής ομάδας Dymock poets), ο T. E. Hulme, και ο Έζρα Πάουντ, ο οποίος ήταν ο πρώτος Αμερικανός που έγραψε ευνοϊκή κριτική για το έργο του Φροστ. Ο Φροστ συνέγραψε μερικά από τα καλύτερα δείγματα της δουλειάς του ενώσο βρισκόταν στην Αγγλία.
Ο Φροστ επέστρεψε στην Αμερική το 1915, αγόρασε μία φάρμα στην Franconia του New Hampshire και ξεκίνησε την συγγραφική του καριέρα, ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε και με τη διδασκαλία. Από το 1916 ως το 1938 ήταν καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας στο Κολέγιο Άμχερστ (Amherst College). Ως καθηγητής, ενθάρρυνε τους μαθητές του να χρησιμοποιούν τον ήχο της ανθρώπινης φωνής στην τέχνη τους.
Κατά την τελετή εγκατάστασης του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στο αξίωμα του το 1961, ο Φροστ απείγγειλε το The Gift Outright. Μερικά από τα πιο γνωστά ποιήματά του είναι τα Death of the Hired Man, Stopping by Woods on a Snowy Evening, Mending Wall, Nothing Gold Can Stay, Birches, After Apple Picking, The Pasture, Fire and Ice, The Road Not Taken, και Directive. Ο Φροστ τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ τέσσερις φορές, επίτευγμα μεγάλο για έναν ποιητή.
Από το 1921, και για τα επόμενα 42 χρόνια (με τρεις εξαιρέσεις), ο Φροστ κάθε καλοκαίρι δίδασκε στο Bread Loaf School of English του Κολεγίου Middlebury στο Ρίπτον, του Βερμόντ. Το Κολέγιο Middlebury έχει ακόμη στην κατοχή του τη Φάρμα του Ρόμπερτ Φροστ ως Εθνικό Ιστορικό Αξιοθέατο, κοντά στις εγκαταστάσεις του Bread Loaf.
Το 1961, ο 86χρονος αλλά θαλερότατος "πρύτανης των Αμερικανών ποιητών", Ρόμπερτ Φροστ, επισκέφτηκε την Αθήνα, δηλώνοντας ότι "ήθελε να γνωρίσει την πατρίδα ενός παλιού του φίλου που τον συντροφεύει στις μοναχικές του σκέψεις: του Σωκράτη".
Πέθανε στη Βοστώνη στις 29 Ιανουαρίου του 1963. Ο τάφος του βρίσκεται στο Παλαιό Κοιμητήριο του Μπένινγκτον, στο Μπένινγκτον του Βερμόντ. Ο κατάλογος αποφοίτων του Χάρβαρντ του 1965 τον αναφέρει ως απόφοιτο με τιμητική διάκριση. Ο Φροστ έλαβε επίσης πτυχίο με τιμητική διάκριση από το Κολέγιο Bates καθώς και από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Ενώ ήταν ακόμη εν ζωή, το σχολείο the Robert Frost Middle School στο Φέρφαξ της Βιρτζίνια, και η κεντρική βιβλιοθήκη του Κολεγίου Άμχερστ, πήραν το όνομά του.
Λαϊκή κουλτούρα
To ποίημα του "Nothing Gold Can Stay" περιέχεται τόσο στο βιβλίο The Outsiders της S.E. Hinton, όσο και στην ομόνυμη ταινία (The Outsiders), του Φράνσις Φορντ Κόπολα που γυρίστηκε το 1983.
1968 - Τριαντάφυλλος Μιχαηλίδης ήταν Έλληνας έμπορος και πολιτικός. Διατέλεσε βουλευτής στη Θράκη. (1897 - 28 Ιανουαρίου 1968)
Πατέρας του ήταν ο Λεωνίδας Μιχαηλίδης. Γεννήθηκε στην Περσία (σημερινό Ιράν) το 1897. Ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ροδόπης στις εκλογές του 1951 με τον Ελληνικό Συναγερμό και επανεξελέγη στην εκλογική περιφέρεια Ξάνθης το 1952 με το ίδιο κόμμα. Στις εκλογές του 1956 εξελέγη βουλευτής Ξάνθης-Ροδόπης με την ΕΡΕ, κόμμα με το οποίο επανεξελέγη βουλευτής Ξάνθης το 1958 και με το Κόμμα Προοδευτικών το 1964 ξανά στην εκλογική περιφέρεια Ξάνθης.
Πέθανε σε ηλικία 71 ετών τον Ιανουάριο του 1968 και κηδεύτηκε στις 29 Ιανουαρίου στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος, με παιδιά.
1969 - Αλέξανδρος Λαδάς, του Περικλή, ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Κοζάνης. (12 Μαΐου 1909 - 29 Ιανουαρίου 1969)
Γεννήθηκε στα Γρεβενά το 1909 και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ.
Η κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε με την εκλογή του ως βουλευτή Κοζάνης με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1936.
Εξελέγη ξανά βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα το 1946 και στη συνέχεια εντάχθηκε στην ΕΡΕ, με την οποία εξελέγη βουλευτής το 1956, 1958 και το 1961.
Πέθανε στις 29 Ιανουαρίου 1969 και κηδεύτηκε την επομένη από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με την Έλλη Λαδά.
1975 - Ορέστης Μακρής, ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και τενόρος της οπερέτας.
(Χαλκίδα, 30 Σεπτεμβρίου 1898 - Αθήνα, 29 Ιανουαρίου 1975).
Τελείωσε το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και εμφανίσθηκε στη σκηνή πρώτα ως τενόρος στο θίασο Ροζαλίας Νίκα το 1925, κατόπιν στον θίασο Παπαϊωάννου και αργότερα μεταπήδησε στο είδος των κωμικών ρόλων. Ως ηθοποιός διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων. Ανεπανάληπτη ήταν η απόδοσή του στο τύπο του «μεθύστακα», που αποτέλεσε σταθμό στο ελληνικό θέατρο. Τον τύπο αυτόν μετέφερε αργότερα και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο.
Το 1955 απέδωσε τόσο αληθινά τον χαρακτήρα του μισητού ιδιοκτήτη που έγινε αποδέκτης ευτράπελου επεισοδίου σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας θεωρούμενος ως πραγματικός ιδιοκτήτης. Συμμετείχε σε περίπου σαράντα ταινίες παίζοντας χαρακτηριστικούς ρόλους, όπως του μεθυσμένου, του άστοργου, του ανάποδου μα και στοργικού πατέρα. Κάθε ταινία του Ορέστη Μακρή θεωρείται μια ξεχωριστή δημιουργία ρόλου που σήμερα αποτελούν όλοι πρότυπα θεατρικής μελέτης του είδους των.
1975 - Διονύσιος Γερ. Μανέντης, ήταν Έλληνας γιατρός, συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε επανειλημμένα βουλευτής και επίσης υπουργός. (Κεφαλονιά, 23 Δεκεμβρίου 1903 - Κοζάνη, 29 Ιανουαρίου 1975)
Ήταν παντρεμένος με την Αικατερίνη Γκορτσούλη.
Εργάστηκε ως γιατρός στην Κοζάνη και έχτισε την πρώτη κλινική στην πόλη.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1951 με το κόμμα των Φιλελευθέρων και επανεξελέγη στις εκλογές του 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Στις εκλογές του 1956 και στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής με την ΕΡΕ και επανεξελέγη στις εκλογές του 1961,εκλογές του 1963,εκλογές του 1964 και με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 1974 με 9.279 σταυρούς.
Ο Μανέντης υπηρέτησε ως υπουργός Βορείου Ελλάδος στην κυβέρνηση του Καραμανλή από τις 4 Νοεμβρίου 1961 ως τις 19 Ιουνίου 1963 και νωρίτερα ως υφυπουργός Γεωργίας, στην κυβέρνηση του Καραμανλή από τις 29 Φεβρουαρίου 1956 ως τις 5 Μαρτίου 1958.
Πέθανε ενώ ήταν εν ενεργεία βουλευτής, έπειτα από καρδιακή προσβολή που υπέστη στην Κοζάνη το 1975. Στις 20 Απριλίου 1975 έγιναν αναπληρωματικές εκλογές για την κενή έδρα στην Κοζάνη, την οποία κέρδισε ο Ιωάννης Βαγιάτης, υποψήφιος από τη ΝΔ.
Ορέστης Μακρής (Χαλκίδα 30 Σεπτεμβρίου 1898 - Αθήνα 29 Ιανουαρίου 1975) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και τενόρος της οπερέτας.
Τελείωσε το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και εμφανίσθηκε στη σκηνή πρώτα ως τενόρος στο θίασο Ροζαλίας Νίκα το 1925, κατόπιν στον θίασο Παπαϊωάννου και αργότερα μεταπήδησε στο είδος των κωμικών ρόλων. Ως ηθοποιός διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων. Ανεπανάληπτη ήταν η απόδοσή του στο τύπο του «μεθύστακα», που αποτέλεσε σταθμό στο ελληνικό θέατρο. Τον τύπο αυτόν μετέφερε αργότερα και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο.
Το 1955 απέδωσε τόσο αληθινά τον χαρακτήρα του μισητού ιδιοκτήτη που έγινε αποδέκτης ευτράπελου επεισοδίου σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας θεωρούμενος ως πραγματικός ιδιοκτήτης. Συμμετείχε σε περίπου σαράντα ταινίες παίζοντας χαρακτηριστικούς ρόλους, όπως του μεθυσμένου, του άστοργου, του ανάποδου μα και στοργικού πατέρα. Κάθε ταινία του Ορέστη Μακρή θεωρείται μια ξεχωριστή δημιουργία ρόλου που σήμερα αποτελούν όλοι πρότυπα θεατρικής μελέτης του είδους των.
Τιμήθηκε με το Τάγμα του Φοίνικος. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο σε οικογενειακό τάφο.
1993 - Χρήστος Βακαλόπουλος, ήταν Έλληνας συγγραφέας, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός. (Αθήνα, 1956 - Αθήνα, 29 Ιανουαρίου 1993)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Γεώργιου Βακαλόπουλου, γενικού διευθυντή του ΙΚΑ. Μεγάλωσε στη συνοικία της Κυψέλης, την οποία αναφέρει εκτενώς στα έργα του, και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Λεόντειο Πατησίων. Το 1973, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ), ενώ παράλληλα αρθρογραφώντας παράλληλα στο περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος και στην εφημερίδα Η Αυγή. Το 1980 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο,Υπόθεση μπεστ-σέλερ, και φεύγει για τα επόμενα δύο χρόνια στο Παρίσι, όπου κάνει σπουδές κινηματογράφου με δάσκαλό του τον Ερίκ Ρομέρ.
Το 1982, επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε για συναπτά έτη με το πολιτικό περιοδικό Αντί και τον ραδιοφωνικό σταθμό του Δεύτερου Προγράμματος της ΕΡΤ. Το 1984, έγραψε και σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία Βεράντες, εκδίδοντας παράλληλα το δεύτερο βιβλίο του, Οι πτυχιούχοι. Στη συνέχεια το 1986, σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία του Θέατρο, ενώ συνεργάζεται στα σενάρια των ταινιών Σχετικά με τον Βασίλη του Σταύρου Τσιώλη και Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Το 1989, εξέδωσε την συλλογή διηγημάτων Νέες αθηναϊκές ιστορίες και πραγματοποίησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Όλγα Ρόμπαρντς, που κερδίζει το Βραβείο Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1990, συγκέντρωσε πολλά από τα αδημοσίευτα δοκίμια του για τον κινηματογράφο σε έναν τόμο, με τον τίτλο Δεύτερη προβολή και έναν χρόνο αργότερα, δημοσίευσε το γνωστότερο ίσως βιβλίο του, Η γραμμή του ορίζοντος. Το 1992, έγραψε και γράφει και σκηνοθέτησε, μαζί με τον Σταύρο Τσιώλη την ταινία Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε, που παίρνει το Βραβείο Σεναρίου και Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1993, πέθανε σε ηλικία 37 ετών από καρκίνο του πνεύμονα. Tην ίδια χρονιά, ο φίλος του Κωστής Παπαγιώργης, έγραψε στην μνήμη του το βιβλίο Γεία σου, Ασημάκη, ενώ το 2005, με την επιμέλεια του Κωστή Λιβιεράτου, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Εστία, η συλλογή άρθρων και δοκιμίων του Χρήστου Βακαλόπουλου, με τίτλο Η ονειρική υφή της πραγματικότητας.
2003 - Αρίσταρχος Γκίλας, Έλληνας πολιτικός.
2005 - Εφραίμ Κισόν, Ισραηλινός συγγραφέας.
2006 - Γεώργιος Ψυχουντάκης, Έλληνας αντιστασιακός.
2016 - Ζαν Μαρί Ντορέ, πρωθυπουργός της Γουινέας.
Σαν σήμερα 27 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 27 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Επέτειοι
Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος
Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος
Εορτάζουν
Ανακομιδή Τιμίων Λειψάνων Ιωάννου Χρυσοστόμου, (Χρυσόστομος, Χρυσοστόμης, Χρυσοστόμη, Χρυσοστομία, Χρυσοστομίτσα *)
27 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
98: Ο Τραϊανός γίνεται Αυτοκράτορας της Ρώμης.
447: Τα τείχη της Κωνσταντινούπολης υπέστησαν τεράστιες καταστροφές μετά από σεισμό.
1382: Ο Δάντης, ο δημιουργός της «Θείας Κωμωδίας» χαρακτηρίζεται «πολιτικός εξόριστος» από τους Φλωρεντίνους.
1416: Η Δημοκρατία του Ντουμπρόβνικ γίνεται το πρώτο κράτος στον κόσμο που καταργεί τη δουλεία.
1593: Το Βατικανό οδηγεί σε δίκη τον φιλόσοφο Τζορντάνο Μπρούνο για τις αιρετικές απόψεις του.
1606: Αρχίζει στην Αγγλία η δίκη του Γκάι Φωκς, του ηγέτη της αποκληθείσας «Συνωμοσίας της Πυρίτιδας»-της απόπειρας άγγλων καθολικών να ανατινάξουν το Βρετανικό Κοινοβούλιο και να δολοφονήσουν το βασιλιά Ιάκωβο Α'- και άλλων συνωμοτών. Θα καταδικαστούν και θα εκτελεστούν στις 31 Ιανουαρίου.
1613: Ο Γαλιλαίος (Γκαλιλέο Γκαλιλέι) παρατηρεί για δεύτερη φορά τον πλανήτη Ποσειδώνα και αδυνατεί να καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που βλέπει. Τον είχε παρατηρήσει πρώτη φορά στις 28 Δεκεμβρίου 1612. Και στις δύο περιστάσεις, ο Γαλιλαίος μπερδεύει τον Ποσειδώνα για σταθερό αστέρα και έτσι δεν πιστώνεται με την ανακάλυψή του.
1678: Αρχίζει να λειτουργεί στις ΗΠΑ η πρώτη ιδιωτική Πυροσβεστική Υπηρεσία.
1710: Ο τσάρος Πέτρος ο Μέγας συντάσσει τον πρώτο προϋπολογισμό του ρωσικού κράτους.
1785: Ιδρύεται το πρώτο κρατικό αμερικανικό πανεπιστήμιο στην πόλη Αθήνα της Γεωργίας.
1827: Ελληνικά επαναστατικά τμήματα υπό τους Διονύσιο Βούρβαχη, Πανούτσο Νοταρά και Βάσο Μαυροβουνιώτη δέχονται επίθεση 2.000 πεζών και 600 ιππέων υπό τον Κιουταχή, στο Καματερό Αττικής. Στη μάχη που επακολούθησε έπεσε ηρωικά ο Βούρβαχης μαζί με 300 μαχητές.
1880: Με τον αριθμό 223.898 κατοχυρώνεται η εφεύρεση του Τόμας Άλβα Έντισον: Η ηλεκτρική λάμπα.
1785: Στη Τζόρτζια ιδρύεται το πρώτο δημόσιο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ.
1888: Ιδρύεται η Εθνική Γεωγραφική Εταιρία στις ΗΠΑ, που εκδίδει το περιοδικό National Geographic.
1916: Η ομάδα «Σπάρτακος» στο Βερολίνο δημοσιεύει τις περίφημες επιστολές του. Η ομάδα αυτή ήταν ο πρόεδρος του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
1918: Αρχίζει ο Φιλανδικός εμφύλιος πόλεμος.
1918: Κάνει πρεμιέρα σε κινηματογράφο της Νέας Υόρκης η πρώτη ταινία με ήρωα τον Ταρζάν με τίτλο «Ο Ταρζάν των πιθήκων» και πρωταγωνιστή στον Έλμο Λίνκολν.
1920: Κατά των εργατικών νομοσχεδίων τάσσονται οι εργάτες, που συγκεντρώνονται στο "Αθήναιον".
1922: Η Διάσκεψη των Καννών, που άρχισε στις 27 Δεκεμβρίου 1921, διακόπτει τις εργασίες της, χωρίς να οριστεί νέα ημερομηνία για τη σύγκλησή της. Το γενικό κλίμα που επικράτησε στη Διάσκεψη μόνο "φιλελληνικό" δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, καθώς οι Μεγάλες Δυνάμεις υπέδειξαν στην Ελλάδα ότι πρέπει να αποσύρει το στρατό της από τη Μικρά Ασία και αναγνώρισαν "ντε φάκτο" το καθεστώς του Κεμάλ.
1923: Το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας (Ναζιστικό) οργανώνει το πρώτο του συνέδριο στο Μόναχο.
1924: Η σορός του Λένιν τοποθετείται σε μαυσωλείο στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας.
1926: Ο σκωτσέζος Τζον Μπέιρντ στο Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου, παρουσιάζει ένα χοντρό σωλήνα που χρησιμοποιούσε καθοδικές ακτίνες. Ηταν ο πρόδρομος της τηλεόρασης.
1934: Ο σοβιετικός ηγέτης Στάλιν ισχυρίζεται ότι οι καπιταλιστικές χώρες θα επιλέξουν τη λύση του πολέμου για να βγουν από το αδιέξοδο της οικονομικής ύφεσης.
1937: Συλλαμβάνεται ο κομματικός και πολιτικός ηγέτης του ΚΚΣΕ, Νικολάι Μπουχάριν, κατηγορούμενος για συμμετοχή στο "Αντισοβιετικό Μπλοκ". Ένα χρόνο αργότερα θα εκτελεστεί.
1941: Ο Περουβιανός πράκτορας Ριβέρα Σρέϊμπερ προειδοποιεί για την επικείμενη ιαπωνική επίθεση στην αμερικανική βάση του Περλ Χάρμπορ. Η προειδοποίησή του αυτή δεν αξιοποιήθηκε.
1943: Το ελληνικό Αντιτορπιλικό «Ανδριάς» βύθισε γερμανικό υποβρύχιο κοντά στο ακρωτήριο Φινίστερε.
1943: Πραγματοποιείται ο πρώτος αμερικανικός βομβαρδισμός σε γερμανικό έδαφος από 50 βομβαρδιστικά.
1944: Λήγει η Πολιορκία του Λένινγκραντ ή Πολιορκία των 900 ημερών: Ο Κόκκινος Στρατός ανακαταλαμβάνει το Λένινγκραντ από τους Ναζιστές. Στις 872 ημέρες κατοχής, περίπου 1.100.000 κάτοικοί του πέθαναν από τους βομβαρδισμούς και την πείνα.
1944: Εννέα δημοσιογράφοι με επικεφαλής τον Αθανάσιο Σέμπο υπογράφουν την δημιουργία του οργάνου «μετά την ειρήνη» που τρία χρόνια αργότερα έγινε Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ).
1945: Συγκλονιστικές εικόνες αντικρίζουν οι στρατιώτες του κόκκινου στρατού μπαίνοντας στο στρατόπεδο του Άουσβιτς στην Πολωνία. Βρίσκουν περίπου 7.500 εξαθλιωμένους ανθρώπους. Σε αυτό το στρατόπεδο οι ναζί είχαν δολοφονήσει 1,5 εκ.άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
1948: Παρουσιάζεται το πρώτο κασετόφωνο.
1951: Οι ΗΠΑ ζητούν από την ΕΣΣΔ να τους επιστραφούν τα 670 πλοία, που της είχαν παραχωρήσει με ενοίκιο.
1953: Νέα αυτόματα τηλεφωνικά κέντρα αρχίζουν να λειτουργούν στη Θεσσαλία και σε άλλα διαμερίσματα της Ελλάδας.
1959: Στο 21ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ, εδραιώνεται περαιτέρω η θέση του Νικήτα Χρουστσόφ, πρωθυπουργού και γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής.
1963: Νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας ισχύει σε όλη την Ελλάδα.
1964: Η Γαλλία αναγνωρίζει επίσημα τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
1967: Τρεις αστροναύτες χάνουν τη ζωή τους από φωτιά, που εκδηλώνεται στο διαστημόπλοιο Apollo 1 κατά τη διάρκεια δοκιμών στο ακρωτήρι Κανάβεραλ της Φλόριντα. Πρόκειται για τους Βίρτζιλ Γκρίσομ, Έντουαρντ Γουάιτ και Ρότζερ Τσάφι.
1968: Την ίδια μέρα 62 κράτη υπογράφουν στην Ουάσινγκτον τη Συνθήκη για το Διάστημα, με την οποία απαγορεύεται η χρήση πυρηνικών όπλων στο διάστημα.
1968: Στο Ιρακ 18 Εβραίοι εκτελούνται με την κατηγορία της κατασκοπίας υπέρ του Ισραήλ.
1969: Στη Δαμασκό της Συρίας εκτελούνται δημόσια Εβραίοι.
1973: Υπογράφεται στο Παρίσι συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στο Βιετνάμ. Η απόφαση για την κατάπαυση του πυρός τίθεται σε εφαρμογή στις 7 το βράδυ.
1975: Η Ελλάδα προτείνει την παραπομπή του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η Τουρκία απορρίπτει την ελληνική πρόταση.
1977: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ χορηγεί αμνηστία στους λιποτάκτες του πολέμου του Βιετνάμ.
1978: Καθιερώνεται ο ενιαίος τύπος ελληνικής σημαίας, τις εννιά λευκές και μπλέ ρίγες με ένα στραυρό στο επάνω αριστερό άκρο. Αυτή που παλαιότερα λεγόταν «ναυτική».
1979: Σε εφαρμογή του νόμου που ψηφίστηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1978, καθιερώνεται ενιαίος τύπος εθνικής σημαίας, η οποία θα φέρει 9 λευκές και μπλε λωρίδες, εναλλασσόμενες, με το σταυρό στο άνω αριστερό άκρο.
1983: Οι «ερυθρές ταξιαρχίες» ανακοινώνουν ότι εγκαταλείπουν την τρομοκρατική δράση.
1984: Το κεφάλι του Μάικλ Τζάκσον τυλίγεται στις φλόγες, κατά τη διάρκεια γυρισμάτων διαφημιστικού σποτ της Pepsi. Κατά την έκτη λήψη πυροτεχνήματα σκάνε πριν ο Τζάκσον προλάβει να κατέβει τις σκάλες, με αποτέλεσμα να πάρουν φωτιά τα μαλλιά του. Το ατύχημα του προκαλεί εγκαύματα δεύτερου και τρίτου βαθμού στο κρανίο και το σώμα.
1989: Σωματοφύλακας του Γιώργου Κοσκωτά καταθέτει στον ανακριτή ότι τα λεφτά από τον επιχειρηματία πήγαιναν στους Μένιο Κουτσόγιωργα και Γιώργο Λούβαρη σε κουτιά από «πάμπερς».
1991: Ο σομαλός ηγέτης, Μοχάμαντ Σιγιάντ Μπαρ, εγκαταλείπει τη χώρα του, καθώς οι επαναστάτες καταλαμβάνουν το παλάτι του και την πρωτεύουσα, Μογκαντίσου.
1992: Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπιλ Κλίντον και η Τζένιφερ Φλάουερς ανταλλάσουν μηνήσεις με αφορμή τον ισχυρισμό της δεύτερης για 12χρονη ερωτική σχέση.
1993: Στην Αλβανία, η χήρα του Εμβέρ Χότζα, Νετζμίγε, καταδικάζεται σε κάθειρξη εννέα ετών, για κατασπατάληση δημοσίου χρήματος.
1996: Διαλύεται το Πολωνικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
1997: Αποκαλύπτεται ότι σε γαλλικά μουσεία υπάρχουν τουλάχιστον 2.000 αντικείμενα που είχαν κλαπεί από τους Ναζί.
1998: Η Χίλαρι Κλίντον, σύζυγος του αμερικανού προέδρου, αποδίδει τις κατηγορίες για ροζ σκάνδαλα του συζύγου της σε δεξιές συνομωσίες.
2010: Η φημολογία για λήψη δανείου της Ελλάδας από την Κίνα στέλνει τα spreads στα ύψη και στις 373 μονάδες από 303 στις 25 Ιανουαρίου. Επανέρχονται τα σενάρια περί χρεωκοπίας.
2010: Ένας άνεμος που φυσάει στη νήσο Μπάροου της Αυστραλίας, στη διάρκεια του κυκλώνα Ολίβια το 1996, κατέχει πλέον το νέο παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας, με 407,2 χιλιόμετρα την ώρα, όπως αναφέρει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας. Το προηγούμενο ρεκόρ ανήκε στον άνεμο του 1934 στην κορυφή του όρους Ουάσιγκτον στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ, ο οποίος είχε φυσήξει με ταχύτητα 371,8 χιλιομέτρων/ώρα.
2010: Ο Στιβ Τζομπς παρουσιάζει το πρώτο iPad.
2011: Στην Ιαπωνία λόγω της γρίπης των πτηνών σφαγιάζονται χιλιάδες κοτόπουλα.
2011: Προς λύση φαίνεται να οδεύει, η κατάληψη της Νομικής Σχολής, καθώς οι πρυτανικές αρχές του Ιδρύματος βρήκαν κτίριο για την ασφαλή μεταφορά των 300 παράνομων μεταναστών. Νωρίτερα, οι πρυτανικές αρχές είχαν αποφασίσει την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου και αναμενόταν η επέμβαση της αστυνομίας εάν δεν βρισκόταν λύση στο αδιέξοδο.
2013: Απίστευτη τραγωδία στη Βραζιλία όπου μετά από πυρκαγιά σε κλαμπ σκοτώνονται 241 άτομα.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1585 - Χέντρικ Άβερκαμπ, Ολλανδός ζωγράφος.
1752 - Ευγένιος Καραβίας, Έλληνας μητροπολίτης.
Ο Ευγένιος Καραβίας (27 Ιανουαρίου 1752 - 10 Απριλίου 1821) ήταν Έλληνας Επτανήσιος κληρικός, εθνομάρτυρας, μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως, και μετέπειτα Αγχιάλου.
Γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 27 Ιανουαρίου 1752. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ευστάθιος. Σε νεαρή ηλικία έδειξε μεγάλη κλίση στα γράμματα και φοίτησε στα σχολεία της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης. Στη συνέχεια, παρακολούθησε την Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης, όπου και χειροτονήθηκε κληρικός. Στη συνέχεια μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου και διετέλεσε δάσκαλος των παιδιών των Φαναριωτών Ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας Ιωάννου Καρατζά και Αλέξανδρου Καλλιμάχη. Τον Μάρτιο του 1808, κατά τη δεύτερη πατριαρχία του Γρηγορίου του Ε΄, εκλέχτηκε μητροπολίτης Φιλιππούπολης, αλλά παρέμεινε στη θέση αυτή για μικρό χρονικό διάστημα καθώς διώχτηκε από τους Τούρκους. Το 1813 μετατέθηκε στη μητρόπολη Αγχιάλου, στα βουλγαρικά παράλια του Εύξεινου Πόντου, όπου υπήρχε σημαντικό ελληνικό στοιχείο.
Τα έτη 1816-18 ο Ευγένιος Καραβίας διετέλεσε συνοδικός στην Κωνσταντινούπολη, όπου μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από το συγγενή του στρατιωτικό Βασίλειον Καραβία.
Η έναρξη της Ελληνικής επανάστασης του 1821 βρήκε τον Ευγένιο Καραβία στην Αγχίαλο. Τον αφορισμό της Επανάστασης από το Πατριαρχείο και την επικύρωση της εγκυκλίου του, ελάχιστοι μητροπολίτες αρνήθηκαν να υπογράψουν. Μεταξύ αυτών, ο Μητροπολίτης Ευγένιος δεν υπέγραψε τον αφορισμό, αλλά και αρνήθηκε να τον διαβάσει δημόσια όταν το ζήτησαν οι Τούρκοι. Οι τουρκικές αρχές τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν στην Κωνσταντινούπολη στις φυλακές του Μποσταντζή μαζί με τους συλληφθέντες επίσης επισκόπους Δέρκων Γρηγόριο, Εφέσου Διονύσιο, Νικομηδείας Αθανάσιο, Αδριανουπόλεως Δωρόθεο, Θεσσαλονίκης Ιωσήφ και Τυρνόβου Ιωαννίκιο.
Την ημέρα του Πάσχα, 10 Απριλίου 1821, μετά τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, στην κεντρική πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, οι Τούρκοι, μέσα στο πλαίσιο των σουλτανικών αντιποίνων, μετέφεραν τον Ευγένιο και τους μητροπολίτες Εφέσου Διονύσιο και Νικομήδειας Αθανάσιο, σε διάφορα σημεία της πόλης όπου και τους απαγχόνισαν. Συγκεκριμένα τον Ευγένιο τον κρέμασαν στη Πύλη του Γαλατά παρά την ομώνυμη γέφυρα. Στο στήθος και των τριών μητροπολιτών έφεραν υβριστική επιγραφή ως προδότες και αποστάτες.
Τα σώματά τους παρέμειναν κρεμασμένα επί τριήμερο, μετά την αποκαθήλωσή τους, αφού σύρθηκαν και διαπομπεύθηκαν ατιμωτικά στους δρόμους της πόλης από τουρκικό όχλο αλλά και Εβραίους στη συνέχεια ρίχτηκαν στη θάλασσα. Λίγες ημέρες μετά ανασύρθηκαν από κάποιους ευσεβείς Χριστιανούς όπου και τάφηκαν κάποια στο Επταπύργιο και άλλα σε κοντινό νησί απροσδιόριστου σημείου.
1756 – Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, αυστριακός συνθέτης.
Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (γερμ.: Wolfgang Amadeus Mozart, βαφτίστηκε Johannes Chrysostomus Wolfgangus Theophilus Mozart) (Σάλτσμπουργκ, 27 Ιανουαρίου 1756 - Βιέννη, 5 Δεκεμβρίου 1791) ήταν ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες κλασικής μουσικής. Μαζί με τον Γιόζεφ Χάυντν, τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν και τον Φραντς Σούμπερτ αποτελούν τους σημαντικότερους εκπροσώπους του λεγόμενου βιεννέζικου κλασικισμού, του κλασικισμού και τη λεγόμενη «Πρώτη Σχολή της Βιέννης» . Συνέθεσε περισσότερα από 600 έργα, μουσική δωματίου, συμφωνική και εκκλησιαστική μουσική, καθώς και μικρότερες συνθέσεις: παραλλαγές, φαντασίες, σονάτες, άριες κ.α.
1775 – Φρίντριχ Φον Σέλινγκ, γερμανός φιλόσοφος. (Θαν. 20/8/1854)
1814 - Ευγένιος Βιολέ-λε-Ντυκ, Γάλλος αρχιτέκτονας.
1823 - Εντουάρ Λαλό, Γάλλος συνθέτης.
1826 - Μιχαήλ Σαλτίκοφ-Στσεντρίν, Ρώσος συγγραφέας.
1832 - Λιούις Κάρολ, Άγγλος συγγραφέας.
1836 - Λεοπόλδος φον Ζάχερ-Μάζοχ, Αυστριακός συγγραφέας.
1844 - Τζάκομο ντι Κίρικο, Ιταλός ζωγράφος.
O Τζάκομο ντι Κίρικο (Giacomo Di Chirico, 27 Ιανουαρίου 1844 - 26 Δεκεμβρίου 1883) ήταν Ιταλός ζωγράφος. Γεννήθηκε στη Βενόζα (Venosa) το 1844.
Το ζωγραφικό του έργο περιλαμβάνει κυρίως ιστορικούς πίνακες και σκηνές από τη καθημερινή ζωή. Ανήκε στη ρεαλιστική σχολή και διακρίθηκε ιδιαίτερα για τη λαμπρότητα των χρωμάτων των έργων του.
Πέθανε στη Νάπολη το 1883, σε ηλικία 40 ετών, καταλαμβανόμενος από παραφροσύνη.
1850 - Τζων Κόλιερ, Άγγλος συγγραφέας και ζωγράφος.
1859 - Γουλιέλμος Β΄, αυτοκράτορας της Γερμανίας.
1859 - Πάβελ Μιλιουκόφ, Ρώσος πολιτικός.
1887 - Καρλ Μπλέγκεν, Αμερικανός αρχαιολόγος.
1910 - Έντβαρντ Καρντέλι, Γιουγκοσλάβος πολιτικός.
1912 - Άρνε Νες, Νορβηγός φιλόσοφος.
1918 - Έλμορ Τζέιμς, Αμερικανός μουσικός.
1921 - Ντόνα Ριντ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1924 - Ραούφ Ντενκτάς, Τουρκοκύπριος πολιτικός.
Ο Ραούφ Ντενκτάς (Rauf Denktas, 27 Ιανουαρίου 1924 - 13 Ιανουαρίου 2012) ήταν Τουρκοκύπριος πολιτικός. Γεννήθηκε στην Πάφο το 1924. Ο πατέρας του, Ραΐφ Εφέντης, καταγόταν από το αμιγώς τουρκοκυπριακό χωριό Άγιος Επιφάνιος. Στο χωριό αυτό, όπως υποδηλοί και η ονομασία του, όλοι οι κάτοικοι ήταν απόγονοι εξισλαμισμένων χριστιανών. Όπως αποδεικνύει ο τουρκολόγος Κώστας Π. Κύρρης, ο Ντενκτάς είναι απόγονος φραγκοεβραίων, με πολύ κοντινούς πρόγονους ορθόδοξους, όπως η μητέρα του, που λεγόταν Χρυσαλίδα, και η γιαγιά του που λεγόταν Μαριέττα.
Ο Ντενκτάς αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας. Κατά την διάρκεια των ετών 1941-1943 εργάστηκε ως μεταφραστής, δημοδιδάσκαλος, καθώς και ως δικαστικός υπάλληλος στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου. Το 1944, μετέβη στο Λονδίνο, όπου σπούδασε Νομικά στο Λίνκολς Ινν με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου (British Council). Αποφοίτησε το 1947 και επέστρεψε στην Κύπρο, όπου άρχισε να αναμειγνύεται και στην πολιτική.
Ο Ραούφ Ντενκτάς εργάστηκε μεθοδικά υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας, αγνοώντας τους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι υπέφεραν και αυτοί από την πολιτική του, τόσο κατά το διάστημα 1955-1974, όσο και κατά το διάστημα μετά την τουρκική εισβολή. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μισοί περίπου γηγενείς Τουρκοκύπριοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κύπρο μετά την εισβολή.
Ο Ραούφ Ντενκτάς αποσύρθηκε από την πολιτική τον Απρίλιο του 2005, αφού είχε ήδη αναγγείλει τον Μάιο του 2004 ότι δεν θα διεκδικούσε και πέμπτη «προεδρική θητεία». Στην κατοχική ηγεσία τον διαδέχθηκε ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.
Πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 2012. Τις τελευταίες ημέρες της ζωής του νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της κατεχόμενης πλευράς της Λευκωσίας με ανεπάρκεια σε ζωτικά όργανα.
1928 - Γιώργος Κάρτερ, Έλληνας συγγραφέας.
1930 - Μπόμπι Μπλου Μπλαντ, Αμερικανός τραγουδιστής.
1944 - Μέιριντ Κόριγκαν, Βορειοϊρλανδή ακτιβίστρια.
1944 - Νικ Μέισον, Άγγλος ντράμερ (Pink Floyd).
1947 - Βύρων Πολύδωρας, Έλληνας πολιτικός.
O Βύρων Πολύδωρας (27 Ιανουαρίου 1947) είναι Έλληνας πολιτικός, πρώην πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και Πρόεδρος της Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό.
Έχει επίσης διατελέσει Υπουργός Δημόσιας Τάξης, Υφυπουργός σε διάφορα υπουργεία και Αντιπρόεδρος της Βουλής.
Γεννήθηκε το 1947 στα Περιβόλια Ολυμπίας. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα των Η.Π.Α., Διεθνές Δίκαιο στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Διεθνή Οικονομικά στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας.
Έχει έναν γιο και δίδυμες κόρες.
1954 - Στέλιος Παπαφλωράτος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1955 - Τζον Ρόμπερτς, Αμερικανός δικαστικός.
1957 - Τζάνικ Γκερς, Άγγλος κιθαρίστας.
1957 - Φρανκ Μίλλερ, Αμερικανός δημιουργός κόμικς και σκηνοθέτης.
1964 - Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1971 - Lil Jon, Αμερικανός ράπερ.
1979 - Ροζαμάουντ Πάικ, Αγγλίδα ηθοποιός.
1981 - Στέλλα Γιαμπουρά, Ελληνίδα ηθοποιός.
1984 - Έλενα Ασημακοπούλου, Ελληνίδα ηθοποιός και επιχειρηματίας.
1987 - Αντόν Σούνιν, Ρώσος ποδοσφαιριστής.
1988 - Κερλόν Μούρα Σόουζα, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
1989 - Αλμπέρτο Μποτία, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1990 - Μαρία-Ελένα Παπασωτηρίου, Ελληνίδα αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ.
1998 - Ρεββέκα Κιμ, Νοτιοκορεάτισσα αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ.
Θάνατοι σαν σήμερα
98 - Νέρβας, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
457 - Μαρκιανός, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Μαρκιανός (Flavius Marcianus Augustus, 392 - 27 Ιανουαρίου 457) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (450-457), της Θεοδοσιανής δυναστείας, ο οποίος διαδέχτηκε τον Θεοδόσιο Β'. Η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από ανάκαμψη του Βυζαντίου, το οποίο ο Μαρκιανός προστάτεψε από εξωτερικές απειλές και αναμόρφωσε οικονομικά. Όμως η απομονωτικές του πολιτικές άφησαν τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίς συμμάχους απέναντι στα βαρβαρικά φύλα, με αποτέλεσμα τις επιδρομές του Αττίλα στην Ιταλία και την άλωση της Ρώμης από τους Βάνδαλους. Η Ορθόδοξη εκκλησία τον αναγνωρίζει ως άγιο.
661 - Αλί ιμπν Αμπού Τάλιμπ, Άραβας χαλίφης.
672 - Πάπας Βιταλιανός.
847 - Πάπας Σέργιος Β΄.
1509 - Ιωάννης Α', παλατινός κόμης του Ζίμερν.
1547 - Άννα, βασίλισσα της Βοημίας και της Ουγγαρίας.
1596 - Φράνσις Ντρέικ - Άγγλος εξερευνητής.
Ο Σερ Φράνσις Ντρέικ (Sir Francis Drake, Ντέβονσαϊρ, 1540 - 27 Ιανουαρίου 1596) ήταν Άγγλος θαλασσοπόρος και πολιτικός της Ελισαβετιανής εποχής. Από μικρός έγινε ναυτικός και στα είκοσί του χρόνια πήρε το "δίπλωμα" του κουρσάρου, που του επέτρεπε να λεηλατεί τις αποικίες του Νέου Κόσμου και τα ισπανικά καράβια έχοντας επίσημα στο πλοίο του την αγγλική σημαία. Ύστερα από πολυάριθμες περιπέτειες, κατά τα έτη 1579-1580 ήταν ο πρώτος Άγγλος που πραγματοποίησε τον περίπλου της Γης, κατόρθωμα για το οποίο του απονεμήθηκε από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Α' ο τίτλος του βαρωνέτου. Ήταν δεύτερος στην ιεραρχία του αγγλικού στόλου ενάντια στην Ισπανική Αρμάδα το 1588, υπόλογος μονάχα στη Βασίλισσα και τον Τσαρλς Χάουαρντ. Αρρώστησε και πέθανε από δυσεντερία λίγο έξω από το Πουέρτο Ρίκο το 1595, έχοντας όμως αποκτήσει τεράστια φήμη για τα κατορθώματά του. Του είχε αποδοθεί το προσωνύμιο El Draque (δράκος), λογοπαίγνιο από την ισπανική και αγγλική ετυμολογία του επιθέτου του.
1740 - Λουδοβίκος Ερρίκος Α΄ του Κοντέ, Γάλλος πολιτικός.
1843 - Ανδρέας Ιδρωμένος, Έλληνας λόγιος.
1851 - Τζον Τζέιμς Οντιμπόν, Γάλλος ορνιθιλόγος και ζωγράφος.
1901 – Τζουζέπε Βέρντι, ιταλός συνθέτης. (Αΐντα, Ναμπούκο, Ριγκολέτο, Τροβατόρε, Τραβιάτα).
Ο Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι (ιταλικά:Giuseppe Fortunino Francesco Verdi, 10 Οκτωβρίου 1813 – 27 Ιανουαρίου 1901) ήταν Ιταλός μουσικός συνθέτης, από τους διασημότερους στο είδος της όπερας. Ανάμεσα στα δημοφιλέστερα έργα του ανήκουν οι όπερες Ριγκολέττο, Ναμπούκο, Τραβιάτα και Αΐντα, μέρη των οποίων ("La donna e mobile", "Va, pensiero", "Libiamo" και θριαμβικό εμβατήριο αντίστοιχα) είναι πασίγνωστα.
1905 - Πάουλ Χένλαϊν, Γερμανός μηχανικός.
1913 - Ράινερ Φερδινάνδος, αρχιδούκας της Αυστρίας.
1919 - Έντρε Όντυ, Ούγγρος ποιητής.
1922 - Τζοβάννι Βέργκα, Ιταλός συγγραφέας.
1922 - Ελίζαμπεθ Κόχραν, Αμερικανίδα δημοσιογράφος.
1951 - Καρλ Γκούσταφ Έμιλ Μάνερχαϊμ, Φινλανδός στρατιωτικός και πολιτικός.
1965 - Χασάν Αλί Μανσούρ, Ιρανός πολιτικός.
1972 - Μαχάλια Τζάκσον, Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
1974 - Γεώργιος Γρίβας, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Γεώργιος Γρίβας (Χρυσαλινιώτισσα, 5 Ιουλίου 1897 - Λεμεσός, 27 Ιανουαρίου 1974), γνωστός και με το ψευδώνυμο Διγενής, ήταν Κύπριος αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Οργάνωσε και ηγήθηκε του αγώνα των Κυπρίων για Ένωση με την Ελλάδα.
1975 - Μπιλ Ουόλς, Αμερικανός κινηματογραφικός παραγωγός.
1980 - Στρατής Τσίρκας, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Στρατής Τσίρκας (Κάιρο 10 Ιουλίου 1911 – Αθήνα 27 Ιανουαρίου 1980) ήταν από τους αξιολογότερους πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιάννης Χατζηαντρέας. (Από παρατσούκλι του πατέρα του, Κώστα Χατζηαντρέα).
Γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου το 1911 και αποφοίτησε το 1928 από το εμπορικό τμήμα της εκεί Αμπετείου Σχολής. Για τα επόμενα δέκα χρόνια εργάστηκε ως λογιστής στην Άνω Αίγυπτο, όπου έγραψε τα πρώτα του ποιήματα και διηγήματα για τη ζωή των φελλάχων. Το 1930, γνωρίζει στην Αλεξάνδρεια τον Καβάφη, για τον οποίο έγραψε πολλά χρόνια αργότερα δύο βιβλία, Ο Καβάφης και η Εποχή του (1958) και Ο Πολιτικός Καβάφης (1971). Ασχολήθηκε με την ποίηση, το δοκίμιο, το διήγημα και το μυθιστόρημα, καθώς και με μεταφράσεις ξένων λογοτεχνών.
Ο Τσίρκας πέθανε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 1980 σε ηλικία 69 ετών από ανεύρυσμα.
1983 - Λουί ντε Φινές, ήταν Γάλλος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους κωμικούς ηθοποιούς στην ιστορία του γαλλικού κινηματογράφου.
1984 - Μοχάμετ Αχμέτ, πολιτικός από τις Κομόρες.
1985 - Τίτος Ξηρέλλης, Έλληνας τραγουδιστής.
1986 - Κωνσταντίνος Αλεξιάδης, Έλληνας πολιτικός.
1986 - Δημήτριος Ευρυγένης, Έλληνας πολιτικός.
1993 - Αντρέ Ρενέ Ρουσιμόφ, περισσότερο γνωστός ως Αντρέ ο Γίγαντας, ήταν Γάλλος επαγγελματίας παλαιστής, αλλά και ηθοποιός.
Ο Αντρέ έπασχε από Μεγαλακρία και σε αυτό οφείλεται το μέγεθός του, για το οποίο πήρε τον χαρακτηρισμό από τους φιλάθλους της πάλης, ως το "Όγδοο θαύμα του κόσμου". (André René Roussimoff, 19 Μαΐου 1946 - 27 Ιανουαρίου 1993).
1994 - Μιράντα Μυράτ, Ελληνίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906 και πέθανε στις 27 Ιανουαρίου 1994. Ήταν κόρη του Μήτσου Μυράτ και της Κυβέλης, αδελφή του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Μυράτ και ετεροθαλής αδελφή του Δημήτρη και της Ρίτας Μυράτ. Υπήρξε πρωταγωνίστρια του Νεοελληνικού θεάτρου.
Από το 1921 μέχρι το 1923 παρακολούθησε μαθήματα στο Κολλέγιο Σεβινιέ στο Παρίσι. Την πρώτη εμφάνιση στη θεατρική σκηνή έκανε το 1919 με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη στο έργο "Δύο Λεονόρες" του Paul Lindau. Το επόμενο έτος εμφανίστηκε στον "Πρίγκιπα φοιτητή".
Το 1923 επέστρεψε από το Παρίσι και άρχιζε να παίζει με το θίασο της μητέρας της Κυβέλης μέχρι το 1932, οπότε και προσλήφθηκε από το Εθνικό Θέατρο Αθηνών με το συγκρότημα του οποίου εμφανίσθηκε ως πρωταγωνίστρια μέχρι το 1938. Στα έτη 1939 και 1940 συνεργάσθηκε με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Το 1940 ίδρυσε δικό της θίασο σε συνεργασία με τον Κώστα Μουσούρη τον Μαυρέα και τον Ορέστη Μακρή. Το επόμενο έτος ο θίασος αυτός διαλύθηκε και δημιουργήθηκε άλλος με τον τίτλο "θίασος Μιράντας και Γιώργου Παππά", που έδωσε διάφορες παραστάσεις μέχρι το Καλοκαίρι του 1942, οπότε η Μιράντα ξεκίνησε νέο θίασο που συμμετείχε πρόσθετα και η Μαίρη Αρώνη. Η Μιράντα σταμάτησε τη θεατρική της καριέρα στη δεκαετία του 1960.
Ιδιαίτερη λαμπρή επιτυχία είχε στα έργα «Το Μελτεμάκι» του Παντελή Χορν και "Δεσποινίς Δικηγόρος" του Θεόδωρου Συναδινού. Από το ξένο ρεπερτόριο ιδιαίτερη επιτυχία σημείωσε στο έργο "Ηδονή της τιμιότητος" του Πιραντέλλο.
Η Μιράντα υπήρξε επίσης σημαντική συνεργάτρια του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας που λόγω της μόρφωσής της, της ορθοφωνίας της και της φωνητικής της χροιάς θεωρείτο ως ειδική στην απαγγελία ποιημάτων και στην ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων, ιδιαίτερα σε λογοτεχνικές εορτές. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε σε περισσότερες από 40 ταινίες ενώ συμμετείχε και σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές.
2001 - Σταύρος Δαμιανίδης, Έλληνας μουσικός.
Ο Σταύρος Δαμιανίδης (1941 - 2001), ήταν Έλληνας μουσικός γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 17 Σεπτεμβρίου 1941. Πέθανε στις 27 Ιανουαρίου 2001 στο Περθ της δυτικής Αυστραλίας.
Ορφανός από μικρή ηλικία ο Δαμιανίδης αναγκάστηκε να εργαστεί για να συντηρήσει μια οικογένεια οκτώ ατόμων. Σε μια εποχή που το μπουζούκι είχε κακή φήμη, δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό να μάθει να παίζει. Στην ηλικία των 8 ετών έφτιαξε το πρώτο του μπουζούκι από ένα ένα παλιό τενεκεδένιο δοχείο και μάθαινε κρυφά την τεχνική του. Όταν αργότερα αγόρασε το πρώτο του όργανο, έπαιζε στους γάμους και τα βαφτίσια και άλλες γιορτές στο χωριό που μεγάλωσε.
Αφού υπηρέτησε τη θητεία του στο στρατό, άρχισε να παίζει επαγγελματικά μουσική περιοδεύοντας τη Μεσόγειο με δημοφιλείς καλλιτέχνες όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, το Τρίο Μπελ Κάντο, η Σωτηρία Μπέλλου ο Σπύρος Ζαγοραίος, η Γιώτα Λύδια και άλλοι.
Μετά τις περιοδείες του στην Ελλάδα, την Κύπρο, τη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ο Δαμιανίδης μετανάστευσε στην Αυστραλία προς το τέλος της δεκαετίας του '60, επιθυμώντας να καθιερωθεί εκεί ως καλλιτέχνης. Όμως, οι οικογενειακές υποχρεώσεις του τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει προσωρινά την τέχνη του. Παρ' όλες τις δυσκολίες έπαιξε ζωντανά στην Τασμανία, τη Μελβούρνη, το Σίδνεϊ, την Αδελαΐδα, το Ντάρβιν και τελικά στο Περθ, όπου και εγκαταστάθηκε.
2002 - Γελένα Γκορτσακόβα, Ρωσίδα ακοντίστρια.
2006 - Κάρολος Λαμπρίνο, Ρουμάνος πρίγκιπας.
2006 - Γιοχάνες Ράου, Γερμανός πολιτικός.
2007 - Γιανγκ Τσουάν-κουάνγκ, Ταϊβανέζος αθλητής.
2008 - Σουχάρτο, Ινδονήσιος πολιτικός.
2009 - Τζον Άπνταϊκ, Αμερικανός συγγραφέας.
2010 - Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ, Αμερικανός συγγραφέας.
2015 - Τσαρλς Χαρντ Τάουνς, Αμερικανός φυσικός.
2017 - Εμανουέλ Ριβά, Γαλλίδα ηθοποιός.
2017 - Τσαρλς Σάκλεφορντ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
Σαν σήμερα 28 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 28 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Επέτειοι
Ευρωπαϊκή Ημέρα Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων
Εορτάζουν
Οσίου Παλλάδιου, (Παλλάδιος, Παλάδιος, Παλλάδης, Παλάδης)
Αγίας Χάριτος, (Χάρις)
28 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
814: Ο Καρλομάγνος πεθαίνει από πλευρίτιδα στο Άαχεν ως ο πρώτος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τον διαδέχεται ο γιος του, Λουδοβίκος ο Ευσεβής, ως βασιλιάς της αυτοκρατορίας των Καρολιδών.
1077: Ο Πάπας Γρηγόριος Ζ΄ ανακαλεί τον αφορισμό του Ερρίκου Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1393: Ο βασιλιάς Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας γλυτώνει τον θάνατο όταν αρπάζουν φωτιά τα κοστούμια μεταμφιεσμένων χορευτών.
1521: Aρχίζει στη Γερμανία η Δίαιτα της Βορμς. Πρόκειται για επίσημη γενική συνέλευση κληρικών και ευγενών της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία θα μείνει στην ιστορία για τον τρόπο που θα χειριστεί τη στάση του Μαρτίνου Λούθηρου και το ζήτημα της θρησκευτικής μεταρρύθμισης.
1756: Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ βαφτίζεται μια μέρα μετά τη γέννησή του στο ναό του Αγίου Ρούπερτ στο Σάλτζμπουργκ.
1813: Κυκλοφορεί το μυθιστόρημα της Τζέιν Οστεν «Περηφάνεια και Προκατάληψη».
1859: Διεξάγονται στο Νιούκαστλ της Αγγλίας τα πρώτα καλλιστεία σκύλων.
1878: Καταπλέει στο λιμάνι της Λεμεσού το αγγλικό πολεμικό «Παλλάς», το οποίο αποβιβάζει μονάδα πεζοναυτών και παραλαμβάνει το κάστρο της πόλης από την τουρκική φρουρά. Έπειτα από 307 χρόνια, στη θέση της τουρκικής σημαίας υψώνεται η αγγλική.
1788: Δημιουργείται η πρώτη αποικία καταδίκων στο Botany Bay της Αυστραλίας.
1826: Η Ναυμαχία του Αράξου. Ο Ανδρέας Μιαούλης καταναυμαχεί τον τουρκικό στόλο και τον αναγκάζει να καταφύγει στην Πάτρα. Έτσι, κατορθώνει να μπει στο πολιορκούμενο Μεσολόγγι και να το εφοδιάσει με τρόφιμα και πολεμοφόδια.
1866: Ο Σκοτσέζος εξερευνητής Ντέιβιντ Λίβινγκστον ξεκινά για το τελευταίο του ταξίδι στην Αφρική με σκοπό ν ανακαλύψει από πού πραγματικά πηγάζει ο ποταμός Νείλος. Αφότου όμως, φτάνει στη λίμνη Τανγκανίκα χάνονται τα ίχνη του.
1871: Στο Γαλλοπρωσικό πόλεμο, η Γαλλία καταθέτει τα όπλα.
1878: Στις ΗΠΑ, εκδίδεται η πρώτη ημερήσια επιστημονική εφημερίδα, με τίτλο "The Yale News".
1887: Σε χιονοθύελλα στην Μοντάνα των ΗΠΑ παρατηρούνται οι μεγαλύτερες νιφάδες χιονιού στην ιστορία. Έχουν μήκος 38 εκατοστά και πάχος 20.
1890: Διεξάγεται ο πρώτος αγώνας του αμερικανικού πρωταθλήματος υδατοσφαίρισης στην Providence, μεταξύ των ομάδων Sydenham Swimming Club και Boston Athletic Association με σκορ 2-1.
1896: Η πρώτη κλήση για παραβίαση του ορίου ταχύτητας στη Μεγάλη Βρετανία. Ο Γουόλτερ Αρνολντ τιμωρείται με πρόστιμο ενός σελινίου, επειδή συλλαμβάνεται να τρέχει με το αυτοκίνητό του με ταχύτητα 12 χλμ/ώρα, ενώ το όριο ταχύτητας είναι 3 χλμ/ώρα.
1897: Ο λαός της Σητείας και της Ιεράπετρας Λασιθίου ζητά με ψήφισμά του την Ενωση με τη μητέρα Ελλάδα.
1900: Επιδημία τύφου ξεσπά στην Αθήνα.
1902: Ιδρύεται στην Ουάσινγκτον το ινστιτούτο "Carnegie", με στόχο τη συστηματική έρευνα στους τομείς της βιολογίας και της αστρονομίας.
1908: Η Αμερικανίδα συγγραφέας Τζούλια Γουόρντ Χάου, είναι η πρώτη γυναίκα, που ανακηρύσσεται μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας των Τεχνών και των Γραμμάτων.
1908: Καθίσταται υποχρεωτικό το μάθημα της γυμναστικής για τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διάσταση Συγκλήτου και Υπουργείου Παιδείας για το θέμα.
1909: Οι Αμερικανοί στρατιώτες εγκαταλείπουν την Κούβα, μετά το τέλος του πολέμου με τους Ισπανούς.
1910: Η διοικούσα επιτροπή του "Στρατιωτικού Συναγερμού" αποφασίζει τη διάλυσή του.
1911: Το φημισμένο Διαμάντι της Ελπίδας, που φορούσε η Μαρία Αντουανέτα, αγοράζεται έναντι ποσού μεγαλυτέρου των 300.000 δολαρίων.
1913: Η Εμπροσθοφυλακή της VII Μεραρχίας απελευθερώνει τις εσπερινές ώρες την πόλη των Σερρών. Οι Βούλγαροι, κατά την αποχώρησή τους, καίνε 4.050 οικίες, 1.000 καταστήματα και 18 σχολεία και εκκλησίες.
1914: Ο αρχιδούκας της Αυστρίας Φραγκίσκος Φερδινάνδος δολοφονείται στο Σεράγεβο από το σέρβο φοιτητή Γκαβρίλο Πρίντσιπ. Η ενέργεια αυτή έγινε η αφορμή για την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
1915: Ιδρύεται, με απόφαση του Κογκρέσου, η Αμερικανική Ακτοφυλακή.
1916: Ο Λουί Μπράντεϊ είναι ο πρώτος Εβραίος, που εκλέγεται στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.
1917: Οι ΗΠΑ σταματούν τις έρευνες για τον εντοπισμό του Μεξικανού επαναστάτη Πάντσο Βίλα.
1918: Ο Λέων Τρότσκι αναλαμβάνει την ηγεσία του Κόκκινου Στρατού, που ιδρύεται την ίδια ημέρα με απόφαση του Συμβουλίου των Λαϊκών Κομισαρίων.
1919: Υπογράφεται η Συνθήκη των Βερσαλλιών. Είναι η Συνθήκη ειρήνης που τερμάτισε επίσημα τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανάμεσα στην Αντάντ (γαλλ. Entente) και την Γερμανική Αυτοκρατορία.
1920: Ο αριθμός των νέων κρουσμάτων γρίπης αυξάνεται συνεχώς στις ΗΠΑ.
1921: Ο Αϊνστάιν αιφνιδιάζει το Βερολίνο, υποδεικνύοντας την πιθανότητα μέτρησης του σύμπαντος.
1922: Η κυβέρνηση της Αγκυρας καθορίζει και πάλι τους όρους της ειρήνης: 1) εξάπλωση της Ευρωπαϊκής Τουρκίας μέχρι την Αδριανούπολη και 2) εκκένωση της Σμύρνης.
1932: Στο πλαίσιο του Β Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιαπωνία καταλαμβάνει τη Σαγκάη.
1933: Το κόμμα του Ντε Βαλέρα κερδίζει τις εκλογές στην Ιρλανδία.
1933: Το όνομα Πακιστάν (Η χώρα των Καθαρών) πιστώνεται στον Τσουντχαρί Ρεχμάτ Αλί Καν και θα γίνει αποδεκτό από τους μουσουλμάνους της Ινδίας, οι οποίοι θα το υιοθετήσουν ως όνομα του κράτους που θα δημιουργήσουν το 1947.
1935: Η Ισλανδία γίνεται η πρώτη δυτική χώρα που νομιμοποιεί τις εκτρώσεις.
1938: Το πρώτο σκοινί ρυμούλκησης στο σκι εγκαθίσταται στο όρος Βερμόντ της Αμερικής.
1938: Ο Γερμανός ραλίστας Ρούντολφ Καρατσόλα με Mercedes-Benz W195 καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας σε δημόσιο δρόμο με 432,7 χλμ/ώρα, που ισχύει μέχρι σήμερα.
1943: Οι Ναζί αρχίζουν τη στρατολόγηση γυναικών από 17 έως 45 ετών.
1946: Επίσημοι πανηγυρισμοί σ’ όλη τη χώρα για την απόδοση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
1946: Η θρυλική καναδική γολέτα Bluenose, προσκρούει σε ύφαλο στην Ταϊτή και βυθίζεται.
1948: Το κομουνιστικό κόμμα της Γιουγκοσλαβίας, επικεφαλής του οποίου είναι ο Τίτο, εκδιώκεται από την «Κομινφόρμ», επισημοποιώντας τη ρήξη Μόσχας – Βελιγραδίου. Η απόφαση αυτή θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στον ελληνικό Εμφύλιο, αφού σύντομα ο Τίτο δεν θα αναγνωρίζει πλέον τις δεσμεύσεις του απέναντι στο Δημοκρατικό Στρατό.
1949: Ο ΟΗΕ ζητά από την Ολλανδία να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Ινδονησία.
1950: Η γαλλική Εθνοσυνέλευση επικυρώνει τη συμφωνία, σύμφωνα με την οποία το Βιετνάμ, η Καμπότζη και το Λάος έγιναν ανεξάρτητα κράτη εντός της Γαλλικής Ένωσης.
1951: Ανησυχίες προκαλεί η ατομική δοκιμή, που πραγματοποιείται στη Νεβάδα των ΗΠΑ.
1955: Στις ΗΠΑ, το Κογκρέσο εγκρίνει νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται η επιστράτευση σε περίπτωση επίθεσης της Κίνας κατά της Φορμόζας (σημερινή Ταϊβάν).
1956: Μυστική συνάντηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και του Γρίβα - Διγενή στη Μονή Κύκκου, για συζήτηση των «προτάσεων Χάρντινγκ». Την ίδια ημέρα, ύστερα από διήμερες σκληρές συγκρούσεις μαθητών με τις «δυνάμεις Ασφαλείας» γύρω από την Αρχιεπισκοπή, διατάσσεται το κλείσιμο του Παγκυπρίου Γυμνασίου Λευκωσίας και η διαγραφή του από το μητρώο των σχολών Μέσης Παιδείας.
1956: Ο Έλβις Πρίσλεϊ κάνει την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση στο "Stage Show".
1958: Ο Γεώργιος Βήχος αναλαμβάνει ως πρώτος Γενικός Γραμματέας Εξωσχολικού Αθλητισμού. Στα επόμενα 40 χρόνια (1958-1998) θα "παρελάσουν" 20 γ.γ και η ΓΓΕΑ θα μετονομαστεί σε ΓΓΑ.
1961: Έρχεται στο φως το ανάκτορο της Βεργίνας από τις ανασκαφές που διενήργησε το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης υπό τον Μανώλη Ανδρόνικο.
1963: Αρχίζει να λειτουργεί η πρώτη υψικάμινος στην Ελλάδα στο εργοστάσιο της Χαλυβουργικής.
1964: Οι εκλογείς σε όλη την Ελλάδα ανέρχονταν σε 5.662.965.
1968: Η Αμερικανή τραγουδίστρια Αρίθα Φράνκλιν αγγίζει την πρώτη θέση στους αμερικανικούς μουσικούς καταλόγους κατάταξης με το τραγούδι "Chain of fools".
1969: Η Μπάρμπαρα Τζο Ρούμπεν είναι η πρώτη γυναίκα τζόκεϊ, που κερδίζει αγώνα στη Βόρεια Αμερική.
1970: Ισραηλινά αεριωθούμενα πραγματοποιούν επίθεση σε προάστια του Καΐρου.
1973: Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου και του Πανεπιστημίου πραγματοποιούν διαδήλωση σε δρόμους της Αθήνας, με τους πολίτες να τους χειροκροτούν.
1974: Ο Μοχάμεντ Άλι αντιμετωπίζει ξανά τον Τζο Φρέιζιερ με σκοπό αυτή τη φορά ο νικητής να κριθεί στο ρινγκ και όχι στα δικαστήρια. Ο Άλι τον κερδίζει με ομόφωνη απόφαση και παίρνει το εισιτήριο για να διεκδικήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή από τον Τζορτζ Φόρμαν.
1976: Ο υπουργός παιδείας Γεώργιος Ράλλης εισηγείται επισήμως τη χρήση της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση και σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας διοίκησης. Σε σύσκεψη υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή, αποφασίζεται επίσης η κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών από το πρωτότυπο στο Γυμνάσιο, ενώ η υποχρεωτική εκπαίδευση καθίσταται 9ετής.
1979: Μετά την πρόσφατη εκτέλεση από το Ιράκ εννέα Εβραίων, που κατηγορήθηκαν για κατασκοπεία υπέρ του Ισραήλ, οι ΗΠΑ σπεύδουν να παροτρύνουν το Ισραήλ να μην προβεί σε αντεκδίκηση.
1980: Πρώτη πτήση αεροπλάνου που κινείται με ηλιακή ενέργεια, πρόκειται για το αεροσκάφος «Γκοσάμερ Πέγκουιν» με χειριστή τον Μακ-Γκρήντυ.
1982: Οι ιταλικές αρχές ελευθερώνουν τον Αμερικανό ταξίαρχο Τζέιμς Ντόζιερ, που είχε πέσει θύμα απαγωγής από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες.
1984: Ρεκόρ 295.000 ντόμινο στήνονται στο Fuerth της Δυτικής Γερμανίας.
1986: Το διαστημικό λεωφορείο «Τσάλεντζερ» εκρήγνυται 73 δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του, μπροστά στους έντρομους τηλεθεατές, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους και τα επτά μέλη του πληρώματος, ανάμεσά τους και μια δασκάλα.
1991: Το ΚΚΕ αποχωρεί από το Συνασπισμό.
1991: Στην Αθήνα, με ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου καταδικάζεται η εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ και ζητείται η κατάπαυση των πολεμικών επιχειρήσεων κατά του άμαχου πληθυσμού.
1992: Στη Ρωσία, αρχίζουν οι συνομιλίες για την επίλυση του Μεσανατολικού, με συνδιοργανωτή τις ΗΠΑ.
1993: Στις ΗΠΑ, εκατοντάδες ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες διαδηλώνουν κατά της απαγόρευσης εισόδου τους στις ένοπλες δυνάμεις.
1994: Η δίκη του Λάιλ Μενέντεζ, που κατηγορούταν για το φόνο των γονιών του, καταλήγει σε κακοδικία. Στην επόμενη συνεδρίαση του δικαστηρίου, ο Λάιλ και ο αδερφός του Έρικ κρίθηκαν ένοχοι για φόνο και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη.
1995: Στην Κίνα, έξι είναι οι νεκροί και 23 οι τραυματίες από τη συντριβή επικοινωνιακού πυραύλου.
1996: Κρίση των Ιμίων: Το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» κατεβάζει την τουρκική σημαία που ύψωσαν την προηγούμενη μέρα τούρκοι δημοσιογράφοι και υψώνει την ελληνική. Το βράδυ έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στη Μεγάλη Iμια, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα παραπλέοντα εκεί τουρκικά πολεμικά. Η πολιτική εντολή προς τους έλληνες στρατιωτικούς είναι να αποφευχθεί κάθε κλιμάκωση της έντασης.
1997: Ο Μάικ Τάισον δαγκώνει το αυτί του Εβάντερ Χόλιφιλντ στον 3ο γύρο του μεταξύ τους αγώνα στο Λας Βέγκας. Παρά την ειδοποίηση του διαιτητή, ο Τάισον δαγκώνει και το άλλο αυτί του αντιπάλου του, με αποτέλεσμα ο διαιτητής να τον αποβάλλει. Έτσι, ο Χόλιφιλντ διατήρησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
2000: Αρχίζει να λειτουργεί το μετρό της Αθήνας. Εγκαινιάζεται η πρώτη γραμμή, η οποία συνδέει τη Δάφνη με τα Σεπόλια.
2002: Ένα Μπόινγκ 727 των γραμμών του Εκουαδόρ, συντρίβεται στις Άνδεις, παρασύροντας στο θάνατο 92 ανθρώπους.
2003: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους δηλώνει ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν επιχείρησε να αγοράσει σημαντικές ποσότητες ουρανίου από αφρικανικές χώρες. Όπως αποδείχθηκε αυτό βασιζόταν σε πλαστογραφημένα έγγραφα.
2005: Οι αγρότες της Θεσσαλίας προχωρούν σε 24ωρο αποκλεισμό της εθνικής οδού Αθηνών - Θεσσαλονίκης, στο ύψος των Τεμπών. Από την πλευρά τους, οι αγρότες των Σερρών αποκλείουν για λίγες ώρες τον Προμαχώνα, διακόπτοντας την είσοδο και την έξοδο προς Βουλγαρία, ενώ ολιγόωροι αποκλεισμοί γίνονται σε πολλά σημεία του οδικού δικτύου στη Μακεδονία. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, κατηγορεί την κυβέρνηση Καραμανλή ότι απέτυχε οικτρά σε όλους τους τομείς και ότι οι μόνοι που επωφελούνται από την αγροτική πολιτική της είναι «οι αεριτζήδες και ορισμένα συμφέροντα».
2006: Στη διεθνή έκθεση του Κατοβίτσε οροφή κτιρίου καταρρέει και σκοτώνει 65 άτομα.
2007: Μεγάλη καταστροφή στην Πάρνηθα. Οι φωτιές καίνε χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης. Η πυρκαγιά ξεκίνησε από τα Δερβενοχώρια, στην βόρεια πλευρά του όρους και επεκτάθηκε γρήγορα στις πλαγιές του βουνού. Μέχρι τη νύχτα, οι επίγειες δυνάμεις αντιμετώπιζαν μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, και ανάμεσα στις 21:00 και 21:30, οι φλόγες πέρασαν μέσα στον Εθνικό Δρυμό και έφτασαν σε απειλητική απόσταση από τις εγκαταστάσεις του Καζίνο, του πάρκου κεραιών και της Πολεμικής Αεροπορίας. Οι εγκαταστάσεις εκκενώθηκαν. Μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς ο απολογισμός ήταν καταστρεπτικός, τόσο για τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, όσο και για το μικρόκλιμα της Αθήνας γενικότερα: 25.000 στρέμματα που ανήκαν στο Δρυμό κάηκαν. Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η αποτέφρωση της τελευταίας μεγάλης δασικής έκτασης κοντά στην Αθήνα θα σημαίνει θερμότερα καλοκαίρια, παρατεταμένους καύσωνες και πλημμύρες τον χειμώνα. Η πυρκαγιά επίσημα αποδίδεται σε πυλώνα της ΔΕΗ. Παρ’ όλα αυτά, έρευνες, με εισαγγελική εποπτεία, διεξήχθησαν κατά την περίοδο μεταξύ του συμβάντος αυτού και του κύματος πυρκαγιών του Αυγούστου.
2008: Την Αθήνα επισκέπτεται ο Μπιλ Γκέιτς. Ο ιδρυτής της Microsoft έχει συναντήσεις με τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου, εγκαινιάζει το Κέντρο Καινοτομίας της εταιρείας του και κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Μέγαρο Μουσικής, προβλέπει: «Το πληκτρολόγιο και το ποντίκι θα είναι σύντομα είδη προς εξαφάνιση, καθώς αντικαθιστώνται από πιο φυσικές μορφές επικοινωνίας, όπως η φωνή και η αφή».
2010: Στις 405 μονάδες εκτινάσσονται τα spread των ελληνικών δεκαετών ομολόγων. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει ότι η Ελλάδα έχει στοχοποιηθεί ως ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης.
2010: Ένας θαυμαστής του Μάικλ Τζάκσον πληρώνει 190.000 δολάρια για ένα γάντι, με διακοσμητικά κρύσταλλα Swarovski, το οποίο φορούσε ο εκλιπών σταρ της ποπ στη διάρκεια περιοδείας του το 1984.
2010: Στις 405 μονάδες εκτινάσσονται τα spread των ελληνικών δεκαετών ομολόγων. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δηλώνει ότι η Ελλάδα έχει στοχοποιηθεί ως ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης.
2011: Εκατοντάδες χιλιάδες Αιγύπτιοι διαμαρτύρονται κατά του καθεστώτος Μουμπάρακ. Η μέρα έμεινε γνωστή ως η «Παρασκευή της οργής».
Γεννήσεις σαν σήμερα
1608 - Τζοβάνι Μπορέλι, Ιταλός φυσιολόγος και φυσικός.
Ο Τζοβάνι Αλφόνσο Μπορέλι (Giovanni Alfonso Borelli, 28 Ιανουαρίου 1608 - 31 Δεκεμβρίου 1679) ήταν Ιταλός μαθηματικός, αστρονόμος, φυσιολόγος και φιλόσοφος.
Βαθύς γνώστης των μαθηματικών επιχείρησε να εφαρμόσει τους νόμους της επιστήμης αυτής σε διάφορα φαινόμενα της ζωής και ειδικότερα στις κινήσεις των μυών. Υπήρξε ο ιδρυτής της καλούμενης «βιο-μηχανικής» σχολής στις εφαρμογές τεχνητών μελών.
1611 - Εβέλιος, Πολωνός αστρονόμος.
Ο Ιωάννης Εβέλιος ή Χεβέλιους (πολωνικά: Jan Heweliusz, λατινικά: Hevelius, Γκντανσκ, 28 Ιανουαρίου 1611 – 28 Ιανουαρίου 1687) ήταν Πολωνός αστρονόμος. Γιος ενός εύπορου ζυθοποιού, του Abraham Hewelke (1576-1649), και της Kordula Hecker (1576-1655), σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν από το 1630 και αργότερα ταξίδεψε στη Γαλλία και την Αγγλία, όπου συναντήθηκε με τους Πιέρ Γκασσεντί, Μαρέν Μερσέν και Αθανάσιο Κίρχερ. Το 1634 επέστρεψε στη γενέτειρά του και στις 21 Μαρτίου 1635 τέλεσε τον γάμο του με την Katharine Rebeschke, μια γειτόνισσα που είχε τα δύο διπλανά σπίτια.
Ο Εβέλιος έγινε δημοτικός σύμβουλος στην πόλη του. Το 1641 εγκατέστησε στη σκεπή του σπιτιού του αστεροσκοπείο εξοπλισμένο με σημαντικά για την εποχή του όργανα. Από το 1642 ως το 1645 παρατήρησε τις ηλιακές κηλίδες και το 1647 δημοσίευσε τον πρώτο λεπτομερή χάρτη της Σελήνης. Ο Εβέλιος υπολόγισε το ύψος των βουνών της Σελήνης μετρώντας το μήκος των σκιών τους και ανακάλυψε μία από τις διαφορετικές κινήσεις της, τη λίκνιση. Εξίσου σημαντικές για την εποχή του υπήρξαν οι ακριβείς μετρήσεις του για τις θέσεις των πλανητών και των αστέρων. Επίσης, ανακάλυψε τέσσερις κομήτες. Το αστεροσκοπείο του πυρπολήθηκε το 1679.
Ωστόσο, το έργο που τον κατέστησε ευρύτερα γνωστό είναι το Firmamentum Sobiescianum, ένας άτλαντας της ουράνιας σφαίρας που αποτυπώνει με καλλιτεχνικό τρόπο τις μορφές των γνωστών ως τότε αστερισμών και τις ακριβείς θέσεις 1.564 αστέρων, ενώ εισήγαγε και 7 νέους αστερισμούς, όπως είναι η Ασπίς και οι Θηρευτικοί Κύνες, καλούμενοι αστερισμοί του Εβέλιου, που έγιναν επίσημα αποδεκτοί από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση το 1930 και χρησιμοποιούνται από τους αστρονόμους. Ο άτλαντας αυτός από χάρτες του ουρανού, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον βασιλιά της Πολωνίας, Ιωάννη Γ΄ Σομπιέσκι, ήταν παράρτημα στο έργο του Prodromus Astronomiae, που εκδόθηκε το 1690, μετά το θάνατο του Εβέλιου.
1755 - Σάμουελ Τόμας Ζέμερινγκ, Γερμανός ιατρός.
Ο Σάμουελ Τόμας φον Ζέμερινγκ (Γερμανικά: Samuel Thomas von Sömmerring, 28 Ιανουαρίου 1755 - 2 Μαρτίου 1830) ήταν Γερμανός ιατρός, ανατόμος, φυσιολόγος, ανθρωπολόγος, παλαιοντολόγος και εφευρέτης. Ο Ζέμερινγκ ανακάλυψε την κηλίδα στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ανθρώπινου ματιού. Οι έρευνες που πραγματοποίησε σχετικά με τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα, τα αισθητήρια όργανα, το έμβρυο και τις δυσμορφίες του, τη δομή των πνευμόνων κ.ά., τον τοποθετούν ανάμεσα στους σημαντικότερους Γερμανούς ανατόμους.
Ο Ζέμερινγκ έγινε καθηγητής της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Μαγεντίας το 1784, όπου έγραψε το περίφημο σύγγραμμα «De corporis humani Fabrica». Το 1803 τοποθετήθηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Στο έργο του «Φυσικές διαφορές μεταξύ μαύρων και Ευρωπαίων» το 1785 υποστήριξε τη θεωρία ότι η μορφολογία του ανθρωπίνου σώματος διαφέρει ανάλογα με τη φυλή. Έδωσε νέα ώθηση στην Ανατομία μέσω της Φυσιολογίας. Επιχείρησε να καθορίσει τις βάσεις της ανατομοπαθολογίας, κυρίως εκείνης των αισθητηρίων οργάνων. Στο έργο του «Tabulae baseos encephali», που δημοσιεύθηκε στη Φρανκφούρτη το 1811, παρουσίασε σε πίνακες πολύ διεξοδικά τις βασικές διαφορές που έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος από εκείνον των ζώων. Στο Μουσείο Ανατομίας του Κάσσελ έκανε πολύ σημαντικές παρατηρήσεις επί ακεφάλων και πολυκεφάλων τεράτων.
Το σημαντικότερο έργο στο οποίο οφείλει και τη μεγάλη του φήμη, είναι το «Icones embryorum humanorum», μια θεμελιώδης συνεισφορά στην Εμβρυολογία. Άλλα έργα του: «Περί διασταυρώσεως των οπτικών νεύρων» (1786), «Περί εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού» (1788), «Περί του οργάνου της ψυχής», την οποία ψυχή τοποθετούσε στις κοιλίες του εγκεφάλου, κ.ά.
1853 - Ο Χοσέ Μαρτί (ισπ. José Χουλιάν Marti Pérez y, 28 Ιανουαρίου 1853 Αβάνα - 19 Μαΐου 1895 Oriente Province), Κουβανός ποιητής και συγγραφέας, ήταν εθνικός ήρωας και σύμβολο του αγώνα για την ανεξαρτησία της πατρίδας του.
Γεννήθηκε στην Αβάνα. Άρχισε τον πολιτικό ακτιβισμό του σε νεαρή ηλικία. Ταξίδεψε πολλές φορές στην Ισπανία, Λατινική Αμερική και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Κούβας και την ενοποίηση της κοινότητας στη δασπορά, ιδιαίτερα στη Φλόριντα.
1864 - Νικόλαος Δημητρακόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
1873 – Κολέτ, ήταν Γαλλίδα συγγραφέας. Είναι περισσότερο γνωστή για το έργο της Gigi (Ζιζί) πάνω στο οποίο βασίστηκε το ομώνυμο μιούζικαλ. Ήταν η πρώτη γυναίκα που κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στη Γαλλία. (Sidonie-Gabrielle Colette, Υόν, 28 Ιανουαρίου 1873 - Παρίσι, 3 Αυγούστου 1954)
1884 - Ογκίστ Πικάρ, Ελβετός φυσικός.
Ο Ογκίστ Πικάρ (Auguste Antoine Piccard, 28 Ιανουαρίου 1884 – 24 Μαρτίου 1962) ήταν Ελβετός φυσικός και εφευρέτης, γνωστός ως εξερευνητής της στρατόσφαιρας και των μεγαλύτερων βαθών των ωκεανών.
Ο Πικάρ και ο δίδυμος αδελφός του Ζαν Φελίξ γεννήθηκαν στη Βασιλεία της Ελβετίας. Ο Ογκίστ επέδειξε έντονο ενδιαφέρον στην Επιστήμη από παιδί, παρακολούθησε το Ομοσπονδιακό Ελβετικό Ιδρυμα Τεχνολογίας στη Ζυρίχη (ETH Zürich) και έγινε καθηγητής της Φυσικής στις Βρυξέλλες, στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών το 1922, την ίδια χρονιά που γεννήθηκε ο γιος του Ζακ Πικάρ. Ο Ογκίστ Πικάρ ήταν μέλος του Συνεδρίου Solvay του 1927.
1887 - Άρθουρ Ρούμπινσταϊν, Πολωνός πιανίστας.
Ο Άρθουρ Ρούμπινσταϊν (Artur Rubinstein, 28 Ιανουαρίου 1887 – 20 Δεκεμβρίου 1982) ήταν αμερικανοπολωνός πιανίστας, διεθνώς αναγνωρισμένος για τις εκτελέσεις έργων πολλών συνθετών. Από αρκετούς θεωρείται ως ο κορυφαίος στην εποχή του ερμηνευτής έργων του Φρεντερίκ Σοπέν, με την υψηλής κυκλοφορίας εφημερίδα The New York Times να τον συγκαταλέγει –κατά τη νεκρολογία του– στους σπουδαιότερους πιανίστες του 20ου αιώνα. Οι δημόσιες εμφανίσεις του διήρκεσαν επί οκτώ δεκαετίες.
Ο Ρούμπινσταϊν, που μιλούσε καλά οκτώ γλώσσες θυμόταν ένα πολύ μεγάλο τμήμα του ρεπερτορίου, όχι απλά εκείνο που αφορούσε στο πιάνο, στη θαυμάσια μνήμη του. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματά του, έμαθε το Symphonic Variations του Σίζαρ Φρανκ στο τραίνο, καθοδόν για το κονσέρτο, χωρίς πιάνο, εξασκώντας τα περάσματα στο γόνατό του.
Ο πιανίστας περιέγραψε τη μνήμη του ως φωτογραφική.
Ο Ρούμπινσταϊν είχε εξαιρετικά ανεπτυγμένες ακουστικές δυνατότητες, που του επέτρεπαν να παίζει ολόκληρες συμφωνίες στο μυαλό του. Τούητη την ικανότητα συυχνά δοκίμαζαν οι φίλοι του, που τού ζητούσαν να παίξει από μνήμης αποσπάσματα κάποιας όπερας. Η αυτοβιογραφία του Ρούμπινσταϊν εκδόθηκε σε δύο τόμους: My Young Years (1973) Τα χρόνια της νιότης μου και Τα πολλά μου χρόνια (1980). Πολλοί δυσαρεστήθηκαν από την έμφαση που δόθηκε σε προσωπικά ανέκδοτα περί μουσικής. Ο πιανίστας Εμάνουελ Αξ, ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές του Ρούμπινσταϊν, απογοητεύτηκε βαθιά από το My Many Years: "Έως τότε," είπε στο Σακς, "είχα κάνει τον Ρούμπινσταϊν είδωλο. Ήθελα να ζήσω μια ζωή σαν τη δική του, το βιβλίο τα άλλαξε όλα αυτά".
1892 - Ιωάννης Γκλαβάνης, Έλληνας πολιτικός.
1892 - Ερνστ Λιούμπιτς, Γερμανός σκηνοθέτης.
1906 - Μάρκος Βαφειάδης, Έλληνας πολιτικός.
1912 – Τζάκσον Πόλοκ, Αμερικανός ζωγράφος.
Ο Τζάκσον Πόλοκ (Paul Jackson Pollock, 28 Ιανουαρίου 1912 – 11 Αυγούστου 1956) ήταν Αμερικανός ζωγράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Αποτελεί έναν από τους μείζονες αλλά και δημοφιλέστερους ζωγράφους της Αμερικής.
Ο Πόλοκ γεννήθηκε στο Κόντυ του Ουαϊόμινγκ και μεγάλωσε στην Αριζόνα. Η οικογενειακή του κατάσταση κατά τα νεανικά του χρόνια περιγράφεται ως ιδιαίτερα περίπλοκη, με συχνές μετακινήσεις σε διάφορες πόλεις και πολιτείες της Αμερικής.
Το 1929 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε ζωγραφική κοντά στον Τόμας Χαρτ Μπένσον. Τα πρώτα έργα του Πόλοκ θεωρούνται επηρεασμένα από τους Μεξικανούς ζωγράφους Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος και Ντιέγο Ριβέρα, ωστόσο μετά από την πρώτη του επαφή με έργα του Πικάσο και των υπερρεαλιστών, οι πίνακες γίνονται περισσότερο συμβολικοί. Επιπλέον – πιθανά και λόγω του γεγονότος ότι έπασχε από κατάθλιψη την οποία προσπαθούσε να αντιμετωπίσει μέσω της ψυχανάλυσης – είναι επηρεασμένος από τις ψυχολογικές θεωρίες του Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ. Τα έργα του της περιόδου 1938-1944 είναι βασισμένα σε αυτές, αν και δεν τυγχάνουν θετικής κριτικής.
Το 1944 παντρεύεται την – επίσης ζωγράφο – Λη Κράσνερ και ένα χρόνο αργότερα μετακομίζουν στο Λονγκ Άιλαντ. Η Κράσνερ εργάζεται για τη συντήρησή τους, ενώ ο Πόλοκ αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στη ζωγραφική. Την περίοδο αυτή, η οποία θεωρείται από τις δημιουργικότερες για τον Πόλοκ, επινοεί την τεχνική του dripping. Οι τεχνικές που αναπτύσσει καλούνται συχνά και με τον ευρύτερο όρο action painting. Παρά τον φαινομενικά τυχαίο χαρακτήρα που εμπεριέχεται στην τεχνική του, ο Πόλοκ επεξεργάζεται σχολαστικά τους πίνακές του, οι οποίοι αποτελούν ως επί το πλείστον αφηρημένες συνθέσεις μεγάλων διαστάσεων (murals).
Οι πρώτοι πίνακες που ακολουθούν την τεχνική του dripping εκτίθενται για πρώτη φορά το 1948, στην Betty Friedman Gallery και τυγχάνουν καθολικής καλλιτεχνικής αναγνώρισης, αλλά και μεγάλης εμπορικής επιτυχίας. Το περιοδικό Time φιλοξενεί εκτενές άρθρο για τον Πόλοκ το 1951, χαρακτηρίζοντάς τον ως τον "μεγαλύτερο εν ζωή Αμερικανό καλλιτέχνη". Οι πίνακες του Πόλοκ μετά το 1951 διαφοροποιούνται και χαρακτηρίζονται από περισσότερο σκοτεινά χρώματα.
Η καλλιτεχνική πορεία του Τζάκσον Πόλοκ διακόπηκε απότομα, καθώς σκοτώθηκε το 1956 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και ενώ, σύμφωνα με πολλές ενδείξεις, οδηγούσε μεθυσμένος.
1916 - Γιάννης Μαρής, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Γιάννης Μαρής (αληθινό όνομα Ιωάννης Τσιριμώκος, 28 Ιανουαρίου 1916 − 13 Νοεμβρίου 1979) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έγραψε δεκάδες βιβλία και σενάρια για τον κινηματογράφο. Θεωρείται ο πατέρας του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα.
Ο Γιάννης Τσιριμώκος, που καταγόταν από γνωστή οικογένεια της Φθιώτιδας, γεννήθηκε στη Σκόπελο τον Ιανουάριο του 1916, όπου υπηρετούσε ο δικαστικός πατέρας του, Δημοσθένης Τσιριμώκος. Ο πολιτικός Ηλίας Τσιριμώκος (μετέπειτα βουλευτής, υπουργός και πρωθυπουργός) ήταν δεύτερός του εξάδελφος. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Χίο και στη Λάρισα, και αργότερα φοίτησε στη Νομική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα και εντάχθηκε στον χώρο των σοσιαλιστών. Συμμετείχε μαζί με τον Ηλία Τσιριμώκο και τον Αλέξανδρο Σβώλο στην ίδρυση της «Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας» (ΕΛΔ), ενώ αργότερα προσχώρησε στο ΕΑΜ.
Μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου ξεκινάει να ασχολείται επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Εργάζεται στην εφημερίδα «Μάχη» ως αρχισυντάκτης, σχολιογράφος και κριτικός κινηματογράφου. Μετά τις αποκαλύψεις που κάνει η εφημερίδα για τη Μακρόνησο θα διωχθεί και θα φυλακιστεί. Αποφυλακίστηκε με παρέμβαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του Αλέξανδρου Σβώλου. Θα εργαστεί στις εφημερίδες «Προοδευτικός Φιλελεύθερος», «Ελεύθερος Λόγος», «Αθηναϊκή» για να καταλήξει τελικά στο συγκρότημα Μπότση («Ακρόπολις», «Απογευματινή», περιοδικό «Πρώτο»).
Ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο στις αρχές της δεκαετίας του '50 δημοσιεύοντας σε συνέχειες στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Οικογένεια» το μυθιστόρημά του Έγκλημα στο Κολωνάκι (1953), με το οποίο και καθιερώθηκε ως ένας από τους πρώτους συγγραφείς αστυνομικού μυθιστορήματος. Το μυθιστόρημά του αυτό που εκδόθηκε κανονικά λίγο αργότερα από τις εκδόσεις Ατλαντίς θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία και έξι χρόνια αργότερα (1959) θα μεταφερθεί με παρόμοια επιτυχία στον κινηματογράφο. Συνεχίζει να γράφει ακούραστα για 25 και πλέον χρόνια αφήνοντας πίσω του πλειάδα αστυνομικών μυθιστορημάτων, περίπου είκοσι σενάρια και δύο θεατρικά.
Ο Ιωάννης Τσιριμώκος ήταν μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, της Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, καθώς και της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Είχε λάβει μέρος σε δημοσιογραφικές αποστολές στη Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία, Ισπανία, Πορτογαλία, και ανατολικές Χώρες. Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών, ένθερμος οπαδός της ΑΕΚ και μιλούσε επίσης γαλλικά.
Υπήρξε πολυμαθέστατος και διέθετε το «χάρισμα του προφορικού λόγου», πήρε μάλιστα μέρος στο ρεπορτάζ για τη διαλεύκανση της δολοφονίας του ανεξάρτητου βουλευτή της αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη.
Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Νοεμβρίου 1979 από καρκίνο του εγκεφάλου.
1926 - Ευστάθιος Κολιαβάς, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Ευστάθιος Κολιαβάς (28 Ιανουαρίου 1926 - ...) είναι Έλληνας συγγραφέας. Χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Τάκης Μωλιοτάκης και γι' αυτό τα τελευταία χρόνια υπέγραφε τα βιβλία του με το ονοματεπώνυμο Τάκης Κολιαβάς-Μωλιοτάκης.
Γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1926 στον Μώλο Λαμίας. Εξ'ού και το ψευδώνυμο Μωλιοτάκης.
Το 1948-1961 εργάζεται ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες της Λαμίας, ενώ την περίοδο 1962-1990 γίνεται στέλεχος ιδιωτικής εταιρείας (σήμερα συνταξιούχος).
Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ένωσης Συντακτών Επαρχιακού Τύπου. Έχει τιμηθεί με βραβεία του Φ.Σ. Παρνασσός, της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων, του περιοδικού "Νέα Σκέψη", των "Δελφικών Αμφικτιονιών", της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του "Άγγελου Σικελιανού" Δήμου Σαλαμίνας.
1929 - Κλάες Όλντενμπουργκ, Σουηδός καλλιτέχνης.
1936 - Ισμαήλ Κανταρέ, Αλβανός συγγραφέας.
Ο Ισμαήλ Κανταρέ (Ismail Kadare) είναι διάσημος σύγχρονος Aλβανός λογοτέχνης γεννημένος στο Αργυρόκαστρο, στις 28 Ιανουαρίου του 1936.
Σπούδασε στην Σχολή Ιστορίας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου των Τιράνων και κατόπιν στο Ινστιτούτο Γκόρκυ της Μόσχας. Παρουσιάστηκε στα αλβανικά γράμματα αμέσως μετά την επιστροφή του από την Μόσχα, με ποιήματα και το πεζογράφημα Μια πόλη χωρίς διαφημίσεις (1959). Με την δημοσίευση του μυθιστορήματος Ο στρατηγός ενός νεκρού στρατού (1963), καθιερώθηκε ως ένας από τους πλέον ταλαντούχους συγγραφείς της χώρας του. Έγραψε και ιστορικά μυθιστορήματα, τα οποία αποτελούν ένα κράμα ρεαλισμού και φανταστικού στοιχείου. Θεωρείται ένας από τους υποψήφιους, για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
1944 - Τζων Τάβενερ, Άγγλος συνθέτης.
1948 - Τσαρλς Τέιλορ, Λιβεριανός πολιτικός.
1948 - Μηνάς Χατζησάββας, Έλληνας ηθοποιός και σεναριογράφος θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης.
Ο Μηνάς Χατζησάββας (Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 1948 – Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 2015) ήταν Έλληνας ηθοποιός και σεναριογράφος.
Υπήρξε απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1969) και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του «Ελεύθερου Θεάτρου» ενώ τη περίοδο 1978 - 1983 συνεργάστηκε σταθερά με το Εθνικό Θέατρο και την περίοδο 1984 - 1998 με το Ανοιχτό Θέατρο. Έπαιξε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις ενώ σημαντική ήταν η παρουσία του στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Το 1995 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το σενάριο της ταινίας Η ζωή ενάμιση χιλιάρικο.
Ήταν ομοφυλόφιλος και συζούσε με τον σύντροφό του Κώστα Φαλελάκη τα 25 τελευταία χρόνια της ζωής του.
Στις 23 Νοεμβρίου 2015 εισήχθη για νοσηλεία στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, έχοντας υποστεί εγκεφαλικά επεισόδια και απεβίωσε στις 30 Νοεμβρίου λόγω αυτών. Η κηδεία του τελέστηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 2 Δεκεμβρίου.
Κατόπιν επιθυμίας του ηθοποιού η κηδεία του ήταν πολιτική και αντί ταφής ακολούθησε αποτέφρωση ενώ επιθυμία της οικογένειάς του ήταν αντί στεφάνων να συγκεντρωθούν χρήματα για τους συλλόγους των μεταναστών. Συλλυπητήριο μήνυμα για το θάνατο του εξέδωσε και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας.
Έχει εμφανιστεί σε πλήθος θεατρικών παραστάσεων, κινηματογραφικών ταινιών και τηλεοπτικών σειρών.
1954 - Μπρουνό Μετσού, Γάλλος ποδοσφαιριστής και προπονητής.
1955 - Νικολά Σαρκοζί, Γάλλος πολιτικός.
Ο Νικολά Σαρκοζί (πλήρες όνομα Νικολά Πωλ Στεφάν Σαρκοζί ντε Ναγκί-Μποκσά, Nicolas Sarközy de Nagy-Bocsa, 28 Ιανουαρίου 1955) ήταν ο 23ος Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας και πρίγκιπας της Ανδόρρας.
Ο γεννημένος στο Παρίσι στις 28 Ιανουαρίου 1955, Γάλλος πολιτικός ήταν αρχηγός του κόμματος Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα (Union pour un mouvement populaire - UMP) που τοποθετείται στη δεξιά. Διετέλεσε υπουργός εσωτερικών, και μετά τις προεδρικές εκλογές του 2007 ορκίστηκε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Αντιμετώπισε την οικονομική ύφεση που ξέσπασε παγκοσμίως το 2008, και την απότοκη ευρωπαϊκή κρίση χρέους και ανέπτυξε στενή συνεργασία με την Καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ σε διάφορα θέματα. Στις 15 Μαΐου 2012 τον διαδέχθηκε στην Προεδρία της Γαλλία ο αντίπαλος του και νικητής των εκλογών του 2012, Φρανσουά Ολλάντ.
1974 - Τόνι Ντελκ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
1975 - Τιμ Μοντγκόμερι, Αμερικανός αθλητής.
1976 - Μίλτος Σαπάνης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1977 - Τακούμα Σάτο, Ιάπωνας οδηγός αγώνων.
1978 - Τζέιμι Κάραγκερ, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
1978 - Τζανλουίτζι Μπουφόν, Ιταλός ποδοσφαιριστής
Ο Τζανλουίτζι Μπουφόν (Gianluigi Buffon, 28 Ιανουαρίου 1978) είναι Ιταλός τερματοφύλακας, ο οποίος παίζει στη Γιουβέντους.
Πρωταθλητής κόσμου του 2006 με την εθνική Ιταλίας. Σ' αυτή τη διοργάνωση ανακηρύχθηκε ο καλύτερος τερματοφύλακας σύμφωνα με τη ΦΙΦΑ. Ο Μπουφόν έλαβε τη δεύτερη θέση σε έρευνα για τη Χρυσή μπάλα, την οποία έλαβε ο συμπαίκτης του στην εθνική Ιταλίας, Φάμπιο Κανναβάρο.
Τη χρονιά 2002-2003, ο Μπουφόν ανακηρύχθηκε ο καλύτερος παίκτης του Τσάμπιονς Λιγκ και έγινε ο πρώτος τερματοφύλακας που έλαβε αυτό τον τίτλο. Τα έτη 2003, 2004, 2006 και 2007 ο Μπουφόν ανακηρύχθηκε ο καλύτερος τερματοφύλακας σύμφωνα με την IFFHS. Στις 19 Ιαναουαρίου 2009, ο Μπουφόν ανακηρύχθηκε ο καλύτερος τερματοφύλακας της περιόδου 1987-2009 σύμφωνα με την IFFHS. Στις 7 Φεβρουαρίου 2011, ο Μπουφόν ανακηρύχθηκε ο καλύτερος τερματοφύλακας της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα.
Το ψευδώνυμο του Μπουφόν είναι «Σούπερμαν», το οποίο έχει από την περίοδο των συμμετοχών του στην Πάρμα. Μετά τον αγώνα με την Ίντερ, όταν ο Μπουφόν απέκρουσε το πέναλτι του Ρονάλντο, ο Μπουφόν έβαλε φανέλα με το γράμμα S.
Ο Μπουφόν συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των 60 ποδοσφαιριστών με τους περισσότερους αγώνες στην Σέριε Α. Κατέχει επίσης την 4η θέση στον κατάλογο των περισσότερων αγώνων για την εθνική Ιταλίας.
Το 2001, ο Μπουφόν έγινε ο πιο ακριβός τερματοφύλακας του κόσμου, καθώς η μεταγραφή του στην Γιουβέντους κόστισε στην ομάδα του Τορίνο περίπου 52 εκατομμύρια ευρώ.
1978 - Σέιμους, Ιρλανδός παλαιστής.
1981 - Ελάιτζα Γουντ, Αμερικανός ηθοποιός.
1984 - Αντρέ Ιγκουοντάλα, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
1986 - Αντώνης Πετρόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
814 – Καρλομάγνος, αυτοκράτορας των Φράγκων, ένας από τους οραματιστές της Ενωμένης Ευρώπης.
O Καρλομάγνος (Charlemagne, 2 Απριλίου 747 ή 748 – 28 Ιανουαρίου 814), γνωστός και ως Κάρολος ο Μέγας (Carolus ή Karolus Magnus), ήταν βασιλιάς των Φράγκων. Ήταν επίσης βασιλιάς της Ιταλίας από το 774 και από το 800 ο πρώτος αυτοκράτορας στη Δυτική Ευρώπη μετά την κατάλυση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πριν από τρεις αιώνες. Το εκτεταμένο Φραγκικό κράτος που ίδρυσε ονομάζεται Αυτοκρατορία των Καρολιδών (ή και Καρολίγγεια Αυτοκρατορία).
Μεγαλύτερος γιος του Πιπίνου του Βραχέος και της Βερτράδης του Λαόν, ο Καρλομάγνος έγινε βασιλιάς το 768 μετά το θάνατο του πατέρα του. Αρχικά συμβασίλευε με τον αδελφό του Καρλομάν Α΄. Ο ξαφνικός θάνατος του Καρλομάν το 771 κάτω από ανεξακρίβωτες συνθήκες άφησε τον Καρλομάγνο ως αναμφισβήτητο κυβερνήτη του Φραγκικού Βασιλείου. Ο Καρλομάγνος συνέχισε την πολιτική του πατέρα του προς τον παπισμό και έγινε προστάτης του, απομακρύνοντας τους Λομβαρδούς από την εξουσία στη βόρεια Ιταλία και ηγούμενος μιας εισβολής στη Μουσουλμανική Ισπανία. Εξεστράτευσε επίσης κατά των λαών στα ανατολικά του, εκχριστιανίζοντάς τους, επί ποινή θανάτου, με κατά καιρούς κατάληξη σε γεγονότα όπως η Σφαγή του Βέρντεν (4.500 Σαξόνων αιχμαλώτων στη σημερινή Κάτω Σαξονία). Ο Καρλομάγνος έφθασε στο απόγειο της δύναμής του το 800 όταν στέφθηκε ΄΄αυτοκράτορας΄΄ από τον Πάπα Λέοντα Γ΄ την Ημέρα των Χριστουγέννων στην Παλιά Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Αποκαλούμενος "Πατέρας της Ευρώπης" (pater Europae), ο Καρλομάγνος ένωσε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης, για πρώτη φορά μετά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το κράτος του έδωσε ώθηση στην Καρολίγγεια Αναγέννηση, μια περίοδο πολιτιστικής και πνευματικής δραστηριότητας εντός της Καθολικής Εκκλησίας. Τόσο οι Γαλλικές όσο και οι Γερμανικές μοναρχίες θεωρούσαν τα βασίλειά τους απογόνους της αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου.
Ο Καρλομάγνος πέθανε το 814, έχοντας κυβερνήσει ως αυτοκράτορας για λίγο πάνω από δεκατρία χρόνια. Ετάφη στην αυτοκρατορική του πρωτεύουσα Άαχεν στη σημερινή Γερμανία. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Λουδοβίκος ο Ευσεβής.
1687 - Εβέλιος, Πολωνός αστρονόμος.
Ο Ιωάννης Εβέλιος ή Χεβέλιους (πολωνικά: Jan Heweliusz, λατινικά: Hevelius, Γκντανσκ, 28 Ιανουαρίου 1611 – 28 Ιανουαρίου 1687) ήταν Πολωνός αστρονόμος. Γιος ενός εύπορου ζυθοποιού, του Abraham Hewelke (1576-1649), και της Kordula Hecker (1576-1655), σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν από το 1630 και αργότερα ταξίδεψε στη Γαλλία και την Αγγλία, όπου συναντήθηκε με τους Πιέρ Γκασσεντί, Μαρέν Μερσέν και Αθανάσιο Κίρχερ. Το 1634 επέστρεψε στη γενέτειρά του και στις 21 Μαρτίου 1635 τέλεσε τον γάμο του με την Katharine Rebeschke, μια γειτόνισσα που είχε τα δύο διπλανά σπίτια.
Ο Εβέλιος έγινε δημοτικός σύμβουλος στην πόλη του. Το 1641 εγκατέστησε στη σκεπή του σπιτιού του αστεροσκοπείο εξοπλισμένο με σημαντικά για την εποχή του όργανα. Από το 1642 ως το 1645 παρατήρησε τις ηλιακές κηλίδες και το 1647 δημοσίευσε τον πρώτο λεπτομερή χάρτη της Σελήνης. Ο Εβέλιος υπολόγισε το ύψος των βουνών της Σελήνης μετρώντας το μήκος των σκιών τους και ανακάλυψε μία από τις διαφορετικές κινήσεις της, τη λίκνιση. Εξίσου σημαντικές για την εποχή του υπήρξαν οι ακριβείς μετρήσεις του για τις θέσεις των πλανητών και των αστέρων. Επίσης, ανακάλυψε τέσσερις κομήτες. Το αστεροσκοπείο του πυρπολήθηκε το 1679.
Ωστόσο, το έργο που τον κατέστησε ευρύτερα γνωστό είναι το Firmamentum Sobiescianum, ένας άτλαντας της ουράνιας σφαίρας που αποτυπώνει με καλλιτεχνικό τρόπο τις μορφές των γνωστών ως τότε αστερισμών και τις ακριβείς θέσεις 1.564 αστέρων, ενώ εισήγαγε και 7 νέους αστερισμούς, όπως είναι η Ασπίς και οι Θηρευτικοί Κύνες, καλούμενοι αστερισμοί του Εβέλιου, που έγιναν επίσημα αποδεκτοί από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση το 1930 και χρησιμοποιούνται από τους αστρονόμους. Ο άτλαντας αυτός από χάρτες του ουρανού, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον βασιλιά της Πολωνίας, Ιωάννη Γ΄ Σομπιέσκι, ήταν παράρτημα στο έργο του Prodromus Astronomiae, που εκδόθηκε το 1690, μετά το θάνατο του Εβέλιου.
1754 - Λούντβιχ Χόλμπεργκ, Νορβηγός ιστορικός και συγγραφέας.
Ο Λούντβιχ Χόλμπεργκ (Ludvig Holberg, 13 Δεκεμβρίου 1684 - 28 Ιανουαρίου 1754) ήταν Νορβηγός φιλόσοφος, δραματουργός, μυθιστοριογράφος και ιστορικός της εποχής του Διαφωτισμού, που γεννήθηκε στο Μπέργκεν (Bergen) της Νορβηγίας. Θεωρείται ο "Μολιέρος του Βορρά".
Μετά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, πρωτεύουσας τότε του δυαδικού βασιλείου Δανίας - Νορβηγίας, ταξίδεψε επί δώδεκα χρόνια στη δυτική Ευρώπη, ως επί το πλείστον πεζός, σπουδάζοντας στα πιο σπουδαία κέντρα μόρφωσης και κερδίζοντας τα προς το ζην διδάσκοντας μουσική και ξένες γλώσσες.
Στην Οξφόρδη, όπου έμεινε από το 1706 μέχρι το 1708, φιλοξενήθηκε ιδιαιτέρως από τους σπουδαστές του Κολλεγίου Μάγκνταλεν (Magdalen College), οι οποίοι απολάμβαναν το παίξιμο της φλογέρας του και την πνευματώδη ομιλία του. Μετά ταύτα, εγκαταστάθηκε στην Κοπεγχάγη, όπου τελικά έγινε Καθηγητής της Ιστορίας κι απέκτησε πανευρωπαϊκή φήμη ως ηθικός φιλόσοφος και ιστορικός. Στα 1747 έλαβε και τον τίτλο του βαρώνου.
Ο Χόλμπεργκ, εκτός από τα 33 θεατρικά έργα του, έγραψε και το περίφημο μυθιστόρημα " Το υπό τη γη ταξίδι του Νιλς Κλιμ", ακολουθώντας το ύφος του Αγγλο-Ιρλανδού σατιρικού συγγραφέα Ιωνάθαν Σουίφτ (Jonathan Swift). Εγραψε ακόμη μια ιστορία της Ευρώπης και την για πρώτη φορά που επιχειρήθηκε ιστορία του κόσμου, καθώς και σατιρικά έργα τόσο σε πεζό λόγο όσο και σε στίχους.
Ονομάστηκε "ο ιδρυτής της Δανικής λογοτεχνίας" και οι Δανοί τον ξέρουν μέχρι σήμερα ως "Μπάρμπα-Χόλμπεργκ". Η σημασία του γεγονότος αυτού πρέπει να εκτιμηθεί ιδιαιτέρως, αν σκεφτεί κανείς πως η ομιλούμενη γλώσσα της Δανικής Αυλής και της υψηλής κοινωνίας εκείνη την εποχή ήταν τα γερμανικά, πως οι περισσότεροι Δανοί συγγραφείς έγραφαν στα γερμανικά ή τα λατινικά και πως μέχρι το 1722, που δόθηκε η πρώτη μεταφρασμένη παράσταση του έργου του Μολιέρου " Ο Φιλάργυρος", γερμανικά ή γαλλικά ήταν η γλώσσα του θεάτρου. Τα λατινικά ήταν ακόμη η lingua franca των φιλολόγων κι ο Χόλμπεργκ ο ίδιος έγραφε φιλολογικά έργα σ' αυτή τη γλώσσα.
1829 - Άλμπρεχτ Μπέρμπλινγκερ, Γερμανός εφευρέτης.
1937 - Αναστάσιος Μεταξάς, Έλληνας αρχιτέκτονας και σκοπευτής.
Ο Αναστάσιος Μεταξάς (Αθήνα 27 Φεβρουαρίου 1862 - 28 Ιανουαρίου 1937), ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας, σκοπευτής και δύο φορές Ολυμπιονίκης.
Ήταν ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε και κατασκεύασε το σκοπευτήριο της Καλλιθέας, στο οποίο έγιναν τα αγωνίσματα της σκοποβολής στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 και της Μεσολυμπιάδας του 1906. Σε δικά του σχέδια αναμορφώθηκε το Παναθηναϊκό στάδιο από τον Γ. Αβέρωφ. Επίσης σε δικά του αρχιτεκτονικά σχέδια επεκτάθηκαν ή αναμορφώθηκαν πολλά ιστορικά κτίρια στην Αθήνα, όπως το Μουσείο Μπενάκη, το σημερινό Προεδρικό Μέγαρο και άλλα.
Δικά του ήταν τα σχέδια του Αιγινήτειου νοσοκομείου, του νοσοκομείου Συγγρού και του Αρεταίειου. Επίσης έκανε τα σχέδια του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου του Φαλήρου, τα μέγαρα της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας, της Σιβιτανιδείου σχολής και της Α.Σ.Ο.Ε.Ε, του Βασιλικού θεάτρου, του Υπουργείου Συγκοινωνιών, του Αρσάκειου Πατρών, του Δικαστικού Μεγάρου Αργοστολίου, και άλλα πολλά.
Διατελούσε αρχιτέκτονας των ανακτόρων επί βασιλείας των Γεώργιου Α', του Κωνσταντίνου ΙΒ' και του Γεώργιου Β'.
Ήταν λάτρης της σκοποβολής, αθλητής του Πειραϊκού συνδέσμου, και συμμετείχε σε 4 Ολυμπιακούς αγώνες. Στους Α' Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 ήταν 4ος στη βολή από 300 μέτρα, και επίσης 4ος με στρατιωτικό τουφέκι από 200 μέτρα. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1906 ήταν δεύτερος και αργυρός Ολυμπιονίκης στο τραπ σε διπλό στόχο από 14 μέτρα, ενώ συμμετείχε σε άλλα 8 αγωνίσματα της σκοποβολής χωρίς επιτυχία. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1908 στο Λονδίνο ήταν τρίτος και χάλκινος ολυμπιονίκης στη βολή κατά πήλινων δίσκων με 57 βαθμούς. Τελευταία του συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912 στην Στοκχόλμη, όπου συμμετείχε σε δύο αγωνίσματα με καλύτερη διάκριση την 6η θέση στη βολή κατά πήλινων δίσκων.
Έγινε τιμητικά γερουσιαστής Αττικοβοιωτίας και όταν αυτό το σώμα διαλύθηκε, εκλέχτηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας.
Αγαπούσε το κυνήγι, το οποίο απολάμβανε συχνά και μάλιστα, λόγω των γνώσεών του, χρησίμευε πολλές φορές σαν σύμβουλος υπουργών σε θέματα σχετικά με τη θήρα.
Πέθανε σε ηλικία 76 ετών, ύστερα από τριήμερη γρίπη στις 28 Ιανουαρίου 1937.
Το 1939 στον εξωτερικό τοίχο του Παναθηναϊκού Σταδίου τοποθετήθηκε αναμνηστική μεταλλική πλάκα απεικονίζουσα τη μορφή του Αναστασίου Μεταξά, που είχε πραγματοποιήσει την αναμαρμάρωση τού Σταδίου. Τα αποκαλυπτήρια της εντοιχισμένης πλάκας έγιναν την Κυριακή 4 Ιουνίου 1939, στο περιθώριο των Πανελληνίων Αγώνων Στίβου Γυναικών, παρουσία υψηλών επισήμων, όπως ο Διάδοχος του Ελληνικού θρόνου Παύλος, των πολιτικών, αθλητικών και στρατιωτικών αρχών, των συγγενών του και πλήθους κόσμου.
1939 - Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, Ιρλανδός συγγραφέας.
1965 - Μαξίμ Βεϋγκάν, Γάλλος στρατιωτικός.
1986 - Νικόλαος Ι. Παπαϊωάννου, Έλληνας πολιτικός.
1986 - Τζούντιθ Ρέσνικ, Αμερικανίδα αστροναύτης.
1988 - Κώστας Λουλές, Έλληνας πολιτικός.
1988 - Κλάους Φουχς, Γερμανός φυσικός.
Ο Κλάους Φουχς (Klaus Emil Julius Fuchs, 29 Δεκεμβρίου 1911 - 28 Ιανουαρίου 1988) ήταν Γερμανός θεωρητικός φυσικός και κατάσκοπος.
Γεννήθηκε στο Ρούσελσχαϊμ (Rüsselsheim am Main) της Γερμανίας στις 29 Δεκεμβρίου 1911. Σπούδασε μαθηματικά και φυσική και εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους ατομικούς επιστήμονες και κατασκόπους. Καταδικάστηκε για υποκλοπή αμερικανικών και βρετανικών εγγράφων σχετικά με τα σχέδια της πρώτης ατομικής βόμβας, τα οποία παρέδιδε σε σοβιετικούς.
Χάρη στη δράση του η ΕΣΣΔ απέκτησε την ατομική βόμβα το 1949, πολύ νωρίτερα από τις προβλέψεις των δυτικών.
Πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 1988.
1996 – Γιόζεφ Μπρόντσκι (αγγλικά: Joseph Brodsky) ή Ιωσήφ Αλεξάντροβιτς Μπρόντσκι ήταν Ρώσος και πολιτογραφημένος, αργότερα, Αμερικανός ποιητής. Εργάστηκε ως κριτικός και ως μεταφραστής. Γεννήθηκε στο Λένινγκραντ) (σημερινή Αγία Πετρούπολη) το 1940 και πέθανε το 1996. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1987.
2002 – Άστριντ Άννα Εμίλια Λίντγκρεν (Astrid Anna Emilia Lindgren, πατρικό όνομα: Έρρικσον, Astrid Anna Emilia Ericsson, 14 Νοεμβρίου 1907 - 28 Ιανουαρίου 2002) ήταν Σουηδή συγγραφέας και σεναριογράφος παιδικής λογοτεχνίας, της οποίας τα έργα έχουν μεταφραστεί σε 85 γλώσσες και κυκλοφορήσει σε περισσότερες από εκατό χώρες. Τα βιβλία της έχουν πουλήσει περίπου 145 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Σήμερα είναι κυρίως γνωστή για τα έργα της Πίπη Φακιδομύτη και Ο Κάρλσον πάνω στη στέγη.
2003 – Ταϋγέτη, Ελληνίδα ηθοποιός.
Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Ωδείου, με δάσκαλο στο τραγούδι τον Μ. Κουνελάκη και αργότερα στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πραγματοποίησε τις πρώτες εμφανίσεις της την περίοδο της Κατοχής, ενώ το 1943 έγινε μέλος του ΣΕΗ. Είχε ενεργό συμμετοχή στο ΕΑΜ Θεάτρου και εντάχθηκε στο ΚΚΕ. Για τις ιδέες και την αντιστασιακή της δράση εξορίστηκε στη Χίο, στη Μακρόνησο, στο Τρίκερι και στον Αϊ-Στράτη. Από το 1951 υπηρέτησε όλα τα θεατρικά είδη (τραγωδία, δράμα, κωμωδία, μουσική κωμωδία, επιθεώρηση) υποδυόμενη κυρίως κωμικούς ρόλους. Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες που συμμετείχε ανήκουν Η Κάλπικη λίρα, Ο παπατρέχας και οι Δυο τρελοί και ο ατσίδας. Το 1973 πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση, συμμετέχοντας στη σειρά «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή». Από το 1984 εργάστηκε στο Εθνικό Θέατρο όπου παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή της, το 1992. Η τελευταία της συμμετοχή στο θέατρο έγινε στο διασκευασμένο για παιδιά, από τον Αλέξη Σολωμό, έργο του Μπέρναρντ Σο «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι».
Το 1993, έχασε την αδερφή της και από το 1995-1996 ζούσε με την εξαδέρφη της Ευγενία Ταμβακολόγου, στους Αγίους Αναργύρους, πάσχοντας από άνοια.
Πέθανε σε ηλικία 89 ετών στις 28 Ιανουαρίου 2003, μετά από πολυήμερη νοσηλεία, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη. Κηδεύτηκε στους Αγίους Αναργύρους. Το 2010 (ή το 2011), πέθανε και η εξαδέρφη της Ευγενία Ταμβακολόγου.
2007 - Γελένα Ρομανόβα, Ρωσίδα αθλήτρια.
2007 - Έμμα Τίλμαν, Αμερικανίδα υπεραιωνόβια.
2008 - Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης Νικηφόρος.
2008 – Χριστόδουλος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κυρός Χριστόδουλος της Ορθόδοξος Ανατολικής Εκκλησίας της Ελλάδος (17 Ιανουαρίου 1939 - 28 Ιανουαρίου 2008), κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης, διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος την περίοδο 1998 - 2008.
Στα πρώτα χρόνια της θητείας του απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα λόγω του ότι προωθούσε το λεγόμενο «άνοιγμα της Εκκλησίας προς την κοινωνία» και λόγω της διαμάχης του με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη στο ζήτημα των ταυτοτήτων.
Γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 17 Ιανουαρίου 1939 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής Παρασκευαΐδη, προσφύγων. Η οικογένειά του καταγόταν από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Σε ηλικία 2 ετών, μετά την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1941, η οικογένειά του μετακόμισε για λόγους ασφαλείας στην Αθήνα, όπου ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος έζησε μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο Κοραής και ακολούθως στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων με άριστη επίδοση. Το 1962 έλαβε το πτυχίο της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με άριστα, και το 1967 αποφοιτά από τη Θεολογική σχολή του ιδίου πανεπιστημίου επίσης με άριστα. Παράλληλα σπούδασε Βυζαντινή Μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Το 1982 υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ιστορική και Κανονική θεώρησις του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι» και ονομάστηκε διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου με βαθμό άριστα. Ήταν πτυχιούχος της γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, και γνώστης της ιταλικής και γερμανικής γλώσσας. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτωρ των πανεπιστημίων Κραϊόβας και Ιασίου το 2003 και Λατερανού το 2006.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ίδρυσε 14 Ειδικές Συνοδικές Επιτροπές για ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων της σύγχρονης ζωής, μερικές από τις οποίες είναι για τα εξής θέματα: Βιοηθική (1988), Ακαδημία Εκκλησιαστικών Τεχνών (1999), Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1999), Γάμου, Οικογενείας, Προστασίας του Παιδιού και Δημογραφικού Προβλήματος (1999), Χριστιανικών Μνημείων (1999), Θείας και Πολιτικής Οικονομίας και Οικολογίας (1999), Πολιτισμικής Ταυτότητας (1999), Γυναικείων Θεμάτων (1999), Παρακολούθησης των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» (1999), Αθλητισμού (2006), Μεταναστών, Προσφύγων και Παλλιννοστούντων (2006) κλπ.
Toν Ιούνιο του 2007 διαγνώστηκε ότι ο Αρχιεπίσκοπος πάσχει από καρκίνο του παχέος εντέρου και χειρουργήθηκε με επιτυχία για την αφαίρεση του όγκου. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας όμως διαγνώστηκε και δεύτερος καρκίνος στο ήπαρ, καθώς και κίρρωση, που ήταν αποτέλεσμα χρόνιας ηπατίτιδας. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και τέθηκε σε αναμονή εύρεσης μοσχεύματος, προκειμένου να γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Αν και το μόσχευμα βρέθηκε, κατά τη χειρουργική επέμβαση στις 8 Οκτωβρίου δεν έγινε η μεταμόσχευση, καθώς διαπιστώθηκαν πολλαπλές μεταστάσεις.
Λίγες εβδομάδες αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε τη θεραπεία του.
Η θεραπευτική αγωγή που ακολουθούσε του δημιουργούσε παρενέργειες και σταδιακή επιδείνωση της υγείας του. Στα τελευταία στάδια της ασθένειας του αρνήθηκε περαιτέρω ιατρική αγωγή, καθώς και να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
Στις 28 Ιανουαρίου του 2008 στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών. Απεβίωσε στην οικία του, όπως ο ίδιος ζήτησε, χωρίς να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, παρά την επιδείνωσή της υγείας του που τον οδήγησε στο να καταλήξει. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η σορός του μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για λαϊκό προσκύνημα. Ανήμερα του θανάτου του, η ελληνική κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εσωτερικών κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος.
Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια:
"Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει".
2013 - Νικόλαος Ντερτιλής, Έλληνας στρατιωτικός.
2014 - Φρεντερίκ Μπριλί Μπουαμπρέ, Ιβοριανός καλλιτέχνης.
2017 - Τζεφ Νίκολς, Άγγλος μουσικός.
2021 - Μιράντα Κουνελάκη, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογραφου και της τηλεόρασης, ενώ έχει γράψει θεατρικά έργα, στίχους και τηλεοπτικά σενάρια.
Η Μιράντα Κουνελάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου, απ’ όπου αποφοίτησε με άριστα το 1961.
Το 1960 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο με την ταινία “Για σένα την αγάπη μου” στο πλάι του Νίκου Κούρκουλου.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1962 με το Θίασο Κατερίνας Ανδρεάδη με το έργο ”30 δευτερόλεπτα έρωτα”.
Η Μιράντα Κουνελάκη είχε γράψει θεατρικά έργα, στίχους, τηλεοπτικά σενάρια από έργα του Βιζυηνού, του Ροΐδη, του Παπαδιαμάντη, επιθεωρησιακά νούμερα, χρονογραφήματα, διηγήματα.
Μερικές από τις σημαντικότερες παραστάσεις που έλαβε μέρος ήταν “Τα παιδιά μας οι κέρβεροι”, “Κόκκινα φανάρια”, “Τελευταίο φθινόπωρο”, “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, “Πραματευτής”, “Καληνύχτα Μαργαρίτα”, “Ο έμπορος της Βενετίας”, “Ιούλιος Καίσαρ”, “Η κυρία με το σκυλάκι”, “Το κορίτσι με το κορδελάκι” Θίασος Μάνου Κατράκη).
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε σε σειρές όπως “Άγνωστος πόλεμος”, “Ισιδώρα”, Γιούγκερμαν.
Η τελευταία της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν το 1999 στη σειρά «Τα φτερά του έρωτα», ενώ το 2003 αποχαιρέτησε και το θέατρο.
Σαν σήμερα 26 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 26 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Οσίου Ξενοφώντος, (Ξενοφών, Ξενοφώντας, Φώντας, Φόντας, Φόνης, Ξενοφωντία, Ξενοφωντίνα, Ξενοφούλα, Ξενοφώντη, Ξένια *)
26 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
450: Ισχυρός σεισμός πλήττει την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να προκληθούν σημαντικές καταστροφές και να σκοτωθούν πολλοί άνθρωποι.
1500: Ο ισπανός εξερευνητής Βισέντε Γιανιές Πινσόν ανακαλύπτει τη Βραζιλία.
1531: Ισχυρός σεισμός συγκλονίζει τη Λισαβόνα της Πορτογαλίας και αφήνει πίσω του 30.000 νεκρούς.
1564: Ολοκληρώνεται η σύνοδος του Τριδέντου, που εγκαθιστά τη διάκριση μεταξύ Ρωμαιοκαθολικισμού και Προτεσταντισμού. Αναθεματίζονται, ως αιρετικοί, ο Μαρτίνος Λούθηρος και ο Καλβίνος και θεσπίζονται πλήθος κανόνων για τα Μυστήρια της Εκκλησίας.
1699: Υπογράφεται στην Κροατία η Συνθήκη του Κάρλοβιτς, με την οποία τερματίζεται ο Αυστρο-οθωμανικός πόλεμος. Η συνθήκη θα σημαδέψει την αρχή της Οθωμανικής παρακμής και την ανάδειξη της Αυστρίας σε κυρίαρχη δύναμη της κεντρικής Ευρώπης.
1700: Μεγάλος σεισμός, που υπολογίζεται στα 9 Ρίχτερ, σημειώνεται στα ανοικτά των Δυτικών ακτών του Καναδά. Θεωρείται ο πιο ισχυρός στην ιστορία της χώρας. Προκαλεί τσουνάμι, που θάβει πολλά παράκτια χωριά ιθαγενών, ενώ προκαλεί θύματα και εκτεταμένες ζημιές στην Ιαπωνία.
1785: Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, από τους ιδρυτές – πατέρες του αμερικανικού έθνους, σε επιστολή προς την κόρη του εκφράζει την αντίθεσή του για την επιλογή του αετού ως συμβόλου των ΗΠΑ. Ο ίδιος προτιμούσε τη γαλοπούλα.
1788: Αρχίζει η ευρωπαϊκή αποίκηση της Αυστραλίας με την άφιξη στόλου 11 πλοίων στο λιμάνι του Σίδνεϊ. Αυτός ο πρώτος στόλος με αρχηγό τον άγγλο Άρθουρ Φίλιπ, καπετάνιο στο Βασιλικό Ναυτικό, φέρνει 1500 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων 750 κατάδικων, στη νέα αποικία. Ο Φίλιπ και οι άνδρες του αποβιβάζονται στην ανατολική πλευρά της Αυστραλίας και ιδρύουν το Σίδνεϊ, την πρώτη μόνιμη ευρωπαϊκή αποικία λευκών στην ήπειρο. Η ημέρα αυτή εορτάζεται ως «Η Ημέρα της Αυστραλίας».
1808: Λαμβάνει χώρα το πρώτο και μοναδικό στρατιωτικό πραξικόπημα στην ιστορία της Αυστραλίας (Rum Rebellion).
1821: Αρχίζει η διάσκεψη της Βοστίτσας (Αίγιο). Στο σπίτι του Αντρέα Λόντου, ο Παπαφλέσσας παρουσιάζει στους προύχοντες πληρεξούσια γράμματα του Αλέξανδρου Υψηλάντη και τους διαβάζει διαταγή να ετοιμάσουν 25.000 άνδρες. Ανακοινώνει στους προκρίτους ότι η επανάσταση εναντίον των Οθωμανών έχει οριστεί για τις 25 Μαρτίου.
1825: Υπογράφεται στο Λονδίνο από τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης Ιωάννη Ορλάνδο και Ανδρέα Λουριώτη και τον Οίκο Ρικάρδο, το δεύτερο δάνειο της Ανεξαρτησίας. Το ονομαστικό κεφάλαιο του δανείου είναι 2.000.000 λίρες, από τις οποίες το καθαρό ποσό περιορίζεται στις 816.000 λίρες.
1828: Ο Ιωάννης Καποδίστριας ορκίζεται στο Μητροπολιτικό Ναό της Αίγινας, προσωρινή έδρα της κυβέρνησής του, ως ο πρώτος Κυβερνήτης του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους.
1837: Το Μίσιγκαν γίνεται η 26η Πολιτεία των ΗΠΑ.
1838: Το Τενεσί επικυρώνει τον πρώτο νόμο για την ποτοαπαγόρευση στην ιστορία των ΗΠΑ.
1841: Το Ηνωμένο Βασίλειο καταλαμβάνει το Χονγκ Κονγκ.
1861: Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Η Λουιζιάνα αποχωρεί από τις Η.Π.Α.
1870: Η Βιρτζίνια γίνεται και πάλι πολιτεία των Η.Π.Α.
1871: Ιδρύεται στο Λονδίνο το Rugby Football Union. Σκοπός της δημιουργίας του είναι η διαφοροποίηση του ράγκμπι από το ποδόσφαιρο.
1905: Ανακαλύπτεται το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου 3.106 καρατίων, γνωστό ως Κούλιναν, στο ορυχείο Πρεμιέρ, στην Πραιτόρια της Δυτικής Αφρικής.
1907: Διακόπτονται οι παραστάσεις της Σαλώμης του Όσκαρ Ουάιλντ στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης επειδή η σκηνή του χορού των επτά πέπλων θεωρείται προκλητική.
1910: Το Παρίσι πλημμυρίζει για μια βδομάδα. Τα εκθέματα του Λούβρου μεταφέρονται στις αποθήκες του μουσείου.
1911: Ο Γκλεν Χάμοντ Κέρτις πραγματοποιεί την πρώτη επιτυχή πτήση με υδροπλάνο.
1920: Ο Κεμάλ καλεί τους Τούρκους στα όπλα.
1924: Συμφωνείται στο δεύτερο συνέδριο της ΕΣΣΔ να διατηρηθεί το σώμα του Λένιν, που είχε πεθάνει στις 21 Ιανουαρίου και να μετονομαστεί η Αγία Πετρούπολη σε Λένινγκραντ.
1931: Μείζον θέμα δημιουργείται στην ελληνική Βουλή, λόγω του διορισμού στη θέση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, του αντιπροέδρου του εν λόγω δικαστηρίου, Κ. Γεωργιάδη, που είχε επιλεγεί ως εισαγγελέας στη δίκη των Εξ, το 1922.
1932: Η αγροτική εξέγερση, λόγω της οικονομικής κρίσης, παίρνει πανελλαδικές διαστάσεις.
1934: Το Apollo Theatre στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό.
1936: Οι δυνάμεις του Φράνκο κυριεύουν τη Βαρκελώνη κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου.
1936: Το ΚΚΕ μπαίνει για πρώτη φορά στη Βουλή με το σχήμα του «Παλλαϊκού Μετώπου» και επικεφαλής το Νικόλαο Πλουμπίδη. Λαμβάνει 15 έδρες και 73.411 ψήφους. Οι Φιλελεύθεροι καταλαμβάνουν 126 έδρες και το Λαϊκό κόμμα 72.
1939: Ξεκινούν τα γυρίσματα της θρυλικής ταινίας "Όσα Παίρνει ο Άνεμος".
1940: Ο μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν παντρεύεται την νεαρή ηθοποιό Τζέιν Γουάιμαν.
1941: Αρχίζει η μάχη της Τρεμπεσίνας. Ο ελληνικός στρατός κυριεύει τις ανατολικές πλαγιές του όρους.
1942: Η αμερικανική εκστρατευτική δύναμη στην Ευρώπη, αποτελούμενη από χιλιάδες στρατιώτες, αποβιβάζεται στη Βόρεια Ιρλανδία, για πρώτη φορά μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
1948: Με την υπογραφή του υπ αριθμόν 9981 προεδρικού διατάγματος από τον Αμερικανό Πρόεδρο Χάρι Τρούμαν, υιοθετείται στις τάξεις του η αρχή της ίσης μεταχείρισης και των ίσων ευκαιριών για όλους, ανεξαρτήτως φυλής.
1950: Ιδρύεται η Δημοκρατία της Ινδίας, με την υπερψήφιση του νέου συντάγματός της, ύστερα από μια μεταβατική περίοδο που διαδέχτηκε την ανεξαρτησία της χώρας από τους Βρετανούς το 1947. Εκτοτε η ημερομηνία καθιερώνεται ως Ημέρα της Δημοκρατίας στην Ινδία.
1951: Ο Νίκος Φώσκολος κάνει την πρώτη του ραδιοφωνική μετάδοση σε αγώνα ποδοσφαίρου. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 θα γράψει το πρώτο του σενάριο για τον κινηματογράφο ("Η Κρυστάλλω") και μετά την "εισβολή" της τηλεόρασης τον "Άγνωστο Πόλεμο" και αργότερα την "Λάμψη".
1952: «Μαύρο Σάββατο» στο Κάιρο. Οι μαζικές διαδηλώσεις των Αιγυπτίων επεκτείνονται στο Κάιρο, με εκτεταμένους εμπρησμούς εκατοντάδων κτιρίων, βρετανικών κυρίως συμφερόντων. Με σύνθημα «η Αίγυπτος στους Αιγυπτίους» οι επαναστάτες καίνε ξένες τράπεζες, γραφεία εταιρειών, ξενοδοχεία, κινηματογράφους και κέντρα διασκέδασης.
1954: Οι υποψήφιοι του "Ελληνικού Συναγερμού" πλειοψηφούν στις αναπληρωματικές εκλογές της Θεσσαλονίκης και των Σερρών.
1956: Τελετή έναρξης των 7ων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στην Κορτίνα Ντ’ Αμπέτσο της Ιταλίας.
1957: Η ηθοποιός Λιζ Τέιλορ παίρνει το δεύτερο διαζύγιό της, αυτή την φορά από τον συνάδελφό της, Μάικλ Γουάιλντινγκ.
1957: Η Ινδία προσαρτά το Κασμίρ.
1958: Ο Μοσέ Νταγιάν παραιτείται από αρχηγός του ισραηλινού στρατού.
1959: Με την υπερψήφιση του νέου συντάγματός της, η Ινδία αποδεσμεύεται οριστικά από το αποικιακό καθεστώς της Βρετανίας.
1961: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζον Κένεντι προσλαμβάνει την Τζάνετ Τράβελ για προσωπική του γιατρό. Είναι η πρώτη φορά, που μια γυναίκα διορίζεται σ αυτή τη θέση.
1962: Η ΝΑΣΑ εκτοξεύει το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Ρέιντζερ 3 με σκοπό να εξερευνήσει τη Σελήνη. Η αποστολή αποτυγχάνει.
1965: Στο Νότιο Βιετνάμ, ο στρατός καταλαμβάνει την εξουσία, ανατρέποντας τη δημοκρατική κυβέρνηση του Τραν Βαν Ντονγκ.
1972: Στο κέντρο της Αθήνας μπουλντόζες ανασκάπτουν την πλατεία Κλαυθμώνος, όπου πρόκειται να κατασκευαστεί υπόγειο γκαράζ.
1978: Ο σοσιαλιστής Μάριο Σοάρες σχηματίζει κυβέρνηση στην Πορτογαλία.
1979: Στην Ιταλία, το Κομμουνιστικό Κόμμα αποσύρει την κοινοβουλευτική του υποστήριξη από την Κυβέρνηση Αντρεότι.
1980: Η Mary Decker γίνεται η πρώτη γυναίκα που τρέχει το μίλι σε χρόνο μικρότερο από 4,5 λεπτά.
1980: Το Ισραήλ και η Αίγυπτος συνάπτουν διπλωματικές σχέσεις.
1983: Βγαίνει στην αγορά το λογισμικό πρόγραμμα για υπολογιστές Lotus 1-2-3.
1988: Στο θέατρο Ματζέστικ της Νέας Υόρκης ανεβαίνει το μιούζικαλ του Άντριου Λόιντ Βέμπερ Το Φάντασμα της Οπερας, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γκαστόν Λερού.
1989: Δύο κουκουλοφόροι κλέβουν 47 εκ. δραχμές από τα ΕΛΤΑ στα Χανιά.
1990: Αθωώνεται από το Μεικτό Ορκωτό Εφετείο ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας, κατηγορούμενος για το φόνο του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά έξω από το Πολυτεχνείο το 1985. Η απόφαση προκαλεί πολλές αντιδράσεις, μεταξύ αυτών και πραγματοποίηση κατάληψης στο Πολυτεχνείο.
1991: Στη Βόννη της Γερμανίας, πραγματοποιείται η μεγαλύτερη εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά του Πολέμου στον Κόλπο, με τη συμμετοχή 100.000 ατόμων.
1992: Η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» παίρνει το πρώτο Κρατικό Βραβείο Κινηματογράφου.
1994: Ο μεγιστάνας των μίντια Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανακοινώνει την απόφασή του ν’ ασχοληθεί με την πολιτική.
1994: Ο πρίγκιπας Κάρολος της Αγγλίας πέφτει θύμα αποτυχημένης δολοφονικής επίθεσης κατά τη διάρκεια επίσκεψης του στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.
1995: Επτά άτομα χάνουν τη ζωή τους από εκρήξεις βομβών κατά τη διάρκεια εορτασμών στο Κασμίρ.
1995: Ο υπουργός Εξωτερικών, Κάρολος Παπούλιας, ματαιώνει την επίσκεψή του στο Άουσβιτς, ύστερα από την επιμονή της Πολωνίας να αναρτηθεί η σκοπιανή σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας, κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για τα 50 χρόνια από την απελευθέρωση των κρατουμένων του ναζιστικού στρατοπέδου.
1996: Η σύζυγος του Αμερικανού Προέδρου Μπιλ Κλίντον, Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον καταθέτει στο δικαστήριο στα πλαίσια της δίκης για το σκάνδαλο Γουάιτγουότερ.
1997: Στο Περού, οι Τουπάκ Αμάρου αφήνουν ελεύθερο τον στρατηγό Χοσέ Ρίβας Ροντρίγκες και συνέχιζουν να κρατούν 72 ομήρους στην ιαπωνική πρεσβεία.
1998: Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον αρνείται δημόσια ότι διατηρούσε σεξουαλικές σχέσεις με την 23χρονη υπάλληλο του Λευκού Οίκου Μόνικα Λεβίνσκι. Λίγους μήνες αργότερα αποδεικνύεται ότι ο πλανητάρχης έλεγε ψέματα και μένει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που υποστήριξε ότι ο στοματικός έρωτας δεν είναι σεξουαλική πράξη.
2001: Ισχυρός σεισμός μεγέθους 7,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ ισοπεδώνει το μεγαλύτερο μέρος του ινδικού κρατίδιου Γκουχαράτ, σκοτώνοντας περί τις 20.000 άτομα.
2005: Η Κοντολίζα Ράις γίνεται η πρώτη έγχρωμη, που αναλαμβάνει το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ.
2007: Νέος πρόεδρος της UEFA εκλέγεται ο παλαίμαχος Γάλλος ποδοσφαιριστής, Μισέλ Πλατινί.
2008: Έρευνα δείχνει ότι σε κάθε Ευρωπαίο στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «27» αναλογούν σχεδόν 500 κιλά σκουπίδια, κυρίως από την κατανάλωση τροφών και διάφορες συσκευασίες. «Πρωταθλητές» αναδεικνύονται οι Έλληνες, οι Ιρλανδοί και οι Κύπριοι, βάσει πληθυσμού και έκτασης.
2010: Το Avatar ξεπερνά τον Τιτανικό και γίνεται η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις όλων των εποχών.
2012: Στην Αυστραλία περίπου 200 άτομα εγκλωβίζουν μέσα σε εστιατόριο της Καμπέρα την πρωθυπουργό Ζούλια Τζιλάρντ η οποία φυγαδεύεται όπως όπως.
2015: Σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ο Αλέξης Τσίπρας ορκίζεται πρωθυπουργός με πολιτικό όρκο.
2022: Αργία και σήμερα Τετάρτη 26 Ιανουαρίου, λόγω της σπάνιας χιονοθύελλας "Ελπίς" που έπληξε ολόκληρη την Ελλάδα το προηγούμενο 48ωρο.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1582 - Τζοβάνι Λανφράνκο, Ιταλός ζωγράφος.
1763 - Κάρολος ΙΔ΄ Ιωάννης, βασιλιάς της Σουηδίας.
1781 – Λούντβιχ Άχιμ φον Άρνιμ, (1781-1831) ήταν Γερμανός ρομαντικός ποιητής και μυθιστοριογράφος.
1880 - Ντάγκλας Μακάρθουρ, Αμερικανός στρατηγός.
Ο Ντάγκλας Μακάρθουρ (Douglas MacArthur, 26 Ιανουαρίου 1880 – 5 Απριλίου 1964) ήταν Αμερικανός στρατάρχης (στρατηγός 5 αστέρων). Ήταν ο πλέον διαφημισμένος αλλά και αντιφατικός στρατιωτικός των ΗΠΑ του 20ού αιώνα. Πρωτοστάτησε στον πόλεμο του Ειρηνικού κατά της Ιαπωνίας, διετέλεσε κατοχικός διοικητής και μεταρρυθμιστής της προς ένα μεταπολεμικό δημοκρατικό καθεστώς (1945-1950) και τέλος ανέλαβε διοικητής των δυνάμεων του ΟΗΕ κατά τον Πόλεμο της Κορέας, πριν το τέλος του οποίου απαλλάχτηκε των καθηκόντων (11 Απριλίου 1951) του λόγω διαφωνιών με τον Αμερικανό Πρόεδρο Χάρρυ Τρούμαν. Ενδιάμεσα στην καριέρα του διετέλεσε για ένα διάστημα Στρατάρχης των Φιλιππίνων, ήταν ο νεώτερος ποτέ Διοικητής της Αμερικανικής Σχολής Ευελπίδων των ΗΠΑ στο Γουέστ Πόιντ και για μικρό διάστημα ενεπλάκη με την πολιτική αλλά έχασε το χρίσμα του αντιπροέδρου των Ρεπουμπλικάνων όταν επελέγη από το κόμμα του, ως υποψήφιος πρόεδρος, ο Αϊζενχάουερ με αντιπρόεδρο τον Νίξον.
1907 - Δημήτριος Χολέβας, Έλληνας ιερέας και αντιστασιακός.
Ο πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Κ. Χολέβας (26 Ιανουαρίου 1907 - 16 Ιουλίου 2001), πιο γνωστός ως Παπαχολέβας, ήταν ιερέας, φιλόλογος, ιστορικός, αρχαιολόγος και μέλος του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), με το ψευδώνυμο «Παπαφλέσσας», κατά την διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης. Απαθανατίστηκε σε φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή ως σύμβολο των φλογισμένων ράσων, του αγέρωχου παπά-αντάρτη της Εθνικής Αντίστασης.
Γεννήθηκε την 26 Ιανουαρίου 1907 στο χωριό Τσούκα της Φθιώτιδας και μεγάλωσε στην Μακρακώμη. Σπούδασε φιλολογία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 1938 χειροτονήθηκε ιερέας στην Λαμία.
Οργανώθηκε στο Ε.Α.Μ. το 1942 και πολέμησε τους Γερμανούς κατακτητές από τις γραμμές του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο «Παπαφλέσσας». Έγινε στρατιωτικός ιερέας της 13ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ[5] και αργότερα εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ. Το 1943 οργάνωσε συνέδριο ιερέων στην Σπερχειάδα Φθιώτιδος. Συγκρότησε την Παγκληρική Ένωση Ορθοδόξου κλήρου με 4.000 μέλη και εξελέγη Γενικός Γραμματέας της. Μετά το τέλος του πολέμου, το 1945, το Συνοδικό Δικαστήριο τον καταδικάζει σε τριετή αργία. Το 1947 εξορίζεται στην Ικαρία για μικρό διάστημα. Το 1948 διορίσθηκε καθηγητής στο Λαύριο και εν συνεχεία μετετέθη στη Λέρο, Αρχάγγελο Ρόδου και στο Νυχτερινό Γυμνάσιο Νίκαιας Πειραιώς από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1973, διωγμένος από το καθεστώς της χούντας.
Εξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος Αγίων Αναργύρων. Το 2001 του απονεμήθηκε από την Ιερά Σύνοδο ο Χρυσός Σταυρός του Αποστόλου Παύλου. Υπήρξε μέλος των οργανώσεων Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση, Κίνηση για την Ειρήνη και Εθνική Ανεξαρτησία, Εθνικό Συμβούλιο Ειρήνης, μέλος του Δ.Σ της ΠΕΑΕΑ (Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης), στο Πνευματικό Κέντρου Αγίων Αναργύρων και αλλων οργανώσεων.
Απεβίωσε στις 16 Ιουλίου του 2001 και η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου 2001 στην Μακρακώμη Φθιώτιδας. Στο μνημόσυνό του παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της Ν.Ε. του Κ.Κ.Ε. Ήταν παντρεμένος και είχε πέντε παιδιά.
1911 - Πόλυκαρπ Κους, Γερμανός φυσικός.
Ο Πόλυκαρπ Κους (Polykarp Kusch, 26 Ιανουαρίου 1911 – 20 Μαρτίου 1993) ήταν Γερμανοαμερικανός φυσικός. Το 1955 μοιράσθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής με τον Γουίλις Λαμπ για τον ακριβή προσδιορισμό της μαγνητικής ροπής του ηλεκτρονίου και την ανακάλυψη ότι ήταν μεγαλύτερη από τη θεωρητικά προβλεπόμενη τιμή της, οδηγώντας έτσι στην ανάπτυξη της Κβαντικής Ηλεκτροδυναμικής.
Ο Κους γεννήθηκε στο Μπλάνκενμπουργκ της Γερμανίας το 1991 και το επόμενο έτος μετανάστευσε στις ΗΠΑ με την οικογένειά του. Ο πατέρας του ήταν κληρικός. Αρχικά έδειξε ενδιαφέρον για τη Χημεία, αλλά πήρε το πτυχίο της Φυσικής το 1931 από το «Ινστιτούτο Τεχνολογίας Case» (το σημερινό Πανεπιστήμιο Case Western Reserve) στις ΗΠΑ. Πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι (μάστερ το 1933, διδακτορικό το 1936). Για μεγάλο μέρος της σταδιοδρομίας του ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, ενώ στη συνέχεια πήγε στο νέο τότε Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ντάλας. Πέθανε στο Ντάλας.
1918 – Νικολάε Τσαουσέσκου, Ρουμάνος δικτάτορας.
Ο Νικολάε Τσαουσέσκου ήταν ηγέτης της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Ρουμανίας από το 1965 μέχρι την εκτέλεσή του τα Χριστούγεννα του 1989.
1921 – Ακίο Μορίτα, ιάπωνας επιχειρηματίας, συνιδρυτής της κολοσσιαίας ιαπωνικής εταιρίας ηλεκτρονικών SONY.
Γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1921 στην πόλη Ναγκόγια, Aichi , της Ιαπωνίας και πέθανε στις 3 Οκτωβρίου 1999.
1922 - Αντώνης Δροσογιάννης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
1924 - Ραούφ Ντενκτάς, Τουρκοκύπριος πολιτικός.
1925 - Τζόαν Λέσλι, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1925 – Πωλ Νιούμαν, Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Ο Πωλ Λέοναρντ Νιούμαν (Paul Leonard Newman, 26 Ιανουαρίου 1925 - 26 Σεπτεμβρίου 2008) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Είχε λάβει πολυάριθμα βραβεία για το έργο του, ανάμεσα στα οποία ένα Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου (επίσης 2 τιμητικά και 9 υποψηφιότητες), 6 Χρυσές Σφαίρες, ένα Βραβείο SAG, ένα BAFTA και ένα Έμμυ. Είχε επίσης βραβευτεί για την ερμηνεία του στην ταινία «Πόθοι στην κάψα του καλοκαιριού» (1958) στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ έχει λάβει τον Ασημένιο Λέοντα στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία «Δεν είμαι κορόιδο κανενός» (1994). Επίσης, για μια εικοσαετία υπήρξε οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων, ενώ μέχρι και τις τελευταίες μέρες της ζωής του προσέφερε πλούσιο φιλανθρωπικό έργο.
1928 – Ροζέ Βαντίμ, Γάλλος δημοσιογράφος, συγγραφέας, ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.
Ο Ροζέ Βαντίμ Πλεμιάνικοφ (Roger Vladimir Igorevich Plemiannikov, 26 Ιανουαρίου 1928 - 11 Φεβρουαρίου 2000) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός. Αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη του γαλλικού κινηματογράφου της εποχής του και «θεωρήθηκε ο σκηνοθέτης που έφτιαχνε ντίβες».
Γεννήθηκε στο Παρίσι, στη Γαλλία, το 1928. Ο πατέρας του, Ιγκόρ Πλεμιάνικοφ, ήταν Λευκορώσος, εβραϊκής καταγωγής. Μετανάστευσε από την Ουκρανία το 1917 στη Γαλλία και τελικά έγινε Γάλλος υπήκοος και αντιπρόξενος της Γαλλίας στην Αίγυπτο. Η μητέρα του, Μαρία Αντουανέτα Αρντιλούς, ήταν Γαλλίδα ηθοποιός. Το όνομα Ροζέ του το έδωσε ο πατέρας του, γιατί το τότε γαλλικό δίκαιο απαιτούσε ένα γαλλικό όνομα. Στα παιδικά του χρόνια ταξίδευε συχνά στην Αίγυπτο και την Τουρκία λόγω της εργασίας του πατέρα του. Η οικογένειά του και ο κοινωνικός περίγυρος της αποτελούνταν από ανθρώπους πολύγλωσσους και πνευματικά ανεπτυγμένους. Αργότερα οι γονείς του χώρισαν και ο Βαντίμ αναγκάστηκε να μείνει μόνος του και να αποποιηθεί το επίθετό του, με αποτέλεσμα να μείνει γνωστός ως Ροζέ Βαντίμ.
Στα 16 του χρόνια έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως ηθοποιός στο θέατρο. Από το 1944 σπούδαζε στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού (Institut d'Etudes Politiques de Paris), όμως διέκοψε τις σπουδές του σε ηλικία 19 ετών, για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη συγγραφή και την υποκριτική. Το 1947 έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα και το έδωσε στο Γάλλο συγγραφέα Αντρέ Ζιντ (André Gide) να το αξιολογήσει, όμως εκείνος δεν ενθουσιάστηκε με το έργο του Βαντίμ και τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Έτσι, το 1949, τον συστήνει στο σκηνοθέτη Μαρκ Αλεγκρέ (Marc Allégret), πλάι στον οποίο εργάστηκε ως συγγραφέας και βοηθός σκηνοθέτη. Την ίδια εποχή εργαζόταν και λίγες ώρες ως δημοσιογράφος για το περιοδικό Paris Match.
Σκηνοθέτησε ταινίες, κυρίως αισθησιακές και έγραψε τα απομνημονεύματά του, τα οποία αναφέρονται στην ερωτική του ζωή, στους γάμους του και στη δυσκολία του να παραμείνει πιστός στις συντρόφους του. Το 1990 αφιερώθηκε στο να φτιάχνει σειρές μικρού μήκους για την τηλεόραση. Από την επαγγελματική, αλλά και προσωπική του ζωή, πέρασαν γυναίκες εξαιρετικής ομορφιάς, κάποιες από αυτές υπήρξαν και σύζυγοί του, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Ανέτ Στρόιμπεργκ (Annette Stroyberg), η Τζέιν Φόντα (Jane Fonda), η Κάθριν Σνάιντερ (Catherine Schneider) και τελευταία του γυναίκα υπήρξε η Μαρί Κριστίν Μπαρό (Marie-Christine Barrault). Ωστόσο στις ταινίες του εμφανίστηκαν και η Κατρίν Ντενέβ (Catherine Deneuve), η Άντζι Ντίκινσον (Angie Dickinson), η Ζαν Μορό (Jeanne Moreau) και η Σούζαν Σαράντον (Susan Sarandon).
Ο Ροζέ Βαντίμ πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου του 2000, σε νοσοκομείο στο Παρίσι, σε ηλικία 72 ετών, από καρκίνο. Θάφτηκε στο νεκροταφείο Σαιν-Τροπέ, του Σαιν-Τροπέ, στη Γαλλία. Μία σημείωση από το λεξικό του γαλλικού κινηματογράφου αναφέρει: «Εξαιτίας της οκνηρίας και ίσως πολύ μεγάλης ευφυίας του,ως σκηνοθέτης, η δουλειά της ζωής του δημιουργεί μία αίσθηση επιφανειακότητας, αν όχι πραγματικής μετριότητας. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο του στο να ανακαλύπτει αστέρια». Ο πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, είπε για τον Βαντίμ: «Εκτός από την αυθεντική και πολύ σημαντική δουλειά του, που μερικές φορές κλυδώνιζε το μυαλό, ήταν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, σκηνοθέτης της ζωής, του πάθους για τη ζωή και της ελευθερίας. Εκκόλαψε νέα ταλέντα και ήξερε πώς να δημιουργεί μύθους, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς των τελευταίων δεκαετιών».
Ροζέ Βαντίμ-Μπριζίτ Μπαρντό
Στις 2 Μαΐου του 1949, πήρε το περιοδικό (Elle) και είδε μια φωτογραφία ενός δεκαπεντάχρονου μοντέλου, ονόματι Μπριζίτ Μπαρντό. Ο Βαντίμ γοητεύτηκε με την εικόνα της Μπαρντό και την έδωσε στον Αλεγκρέ, έτσι ξεκίνησε η καριέρα της Μπαρντό, αλλά και η προσωπική σχέση του Βαντίμ με την Μπαρντό. Υπήρξε μεγάλος ο έρωτας τους και οι γονείς της Μπαρντό τον αρνήθηκαν από την αρχή και προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να τους χωρίσουν. Τελικά παντρεύτηκαν το 1952 και χώρισαν το 1957. Η Μπριζίτ Μπαρντό καθιερώθηκε ως «η γατούλα του σεξ», μετά την ταινία του Βαντίμ Και ο Θεός Έπλασε την Γυναίκα (Et Dieu… créa la femme).
Ροζέ Βαντίμ-Ανέτ Στρόιμπεργκ
Η Στρόιμπεργκ, γεννημένη στη Δανία, έφυγε από την πατρίδα της σε μικρή ηλικία για να εργαστεί στο Παρίσι ως μανεκέν και εκεί γνώρισε τον Βαντίμ. Παντρεύτηκαν το 1958 και χώρισαν το 1960. Απέκτησαν ένα παιδί, τη Ναταλί Βαντίμ (Nathalie Vadim). Ο Βαντίμ την έκανε ηθοποιό, δίνοντάς της ρόλους στις αισθησιακές του ταινίες. Η ξανθιά Ανέτ ήταν μία καλλονή, όχι όμως καλή ηθοποιός. Ο Βαντίμ προσπάθησε να φτιάξει μία δεύτερη Μπριζίτ Μπαρντό, όμως απέτυχε.
Ροζέ Βαντίμ-Κατρίν Ντενέβ
Ένα βράδυ στο Μονπαρνάς (Montparnasse), η Ντενέβ γνώρισε και ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά τον Βαντίμ. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσωπικότητα της Ντενέβ, την δίδαξε πως να είναι γυναίκα, με προσωπικότητα και χιούμορ και να ζει ευτυχισμένα. Δεν παντρεύτηκαν ποτέ, όμως απέκτησαν ένα παιδί, τον Κρίστιαν Βαντίμ (Christian Vadim, 18 Ιουνίου 1963). Έμειναν φίλοι μέχρι το τέλος του Βαντίμ και η Ντενέβ καθιερώθηκε σαν αιθέρια ομορφιά, με φιλοδοξίες διανοούμενης.
Ροζέ Βαντίμ-Τζέιν Φόντα
Παντρεύτηκαν το 1967 και χώρισαν το 1973, απέκτησαν ένα παιδί, τη Βανέσα Βαντίμ (Vanessa Vadim, 28 Σεπτεμβρίου 1968). Η Τζέιν Φόντα χαρακτηρίζει τον Βαντίμ «σκληρό και μισογύνη», γιατί τις επέβαλε ιδιότροπες σεξουαλικές πράξεις και εξαντλητικές δίαιτες, με αποτέλεσμα να πάθει προβλήματα ανορεξίας. Ο Βαντίμ ανέδειξε την Τζέιν Φόντα με τη ταινία του Μπαρμπαρέλα και την καθιέρωσε ως «σύμβολο του σεξ» και «Αμερικανίδα Μπριζίτ Μπαρντό». Η Φόντα είπε κάποτε για τον Βαντίμ: «Μου δίδαξε ένα νέο τρόπο ζωής,τον ευρωπαϊκό τρόπο», θεωρούσε ότι ο Βαντίμ της διεύρυνε τη σκέψη, αλλά ένιωθε μειονεκτικά απέναντί του, λόγω δικών της ανασφαλειών.
Ροζέ Βαντίμ-Κάθριν Σνάιντερ
Παντρεύτηκαν το 1975 και χώρισαν το 1977, απέκτησαν ένα παιδί, τη Βάνια Βαντίμ (Vania Vadim).
Ροζέ Βαντίμ-Μαρί Κριστίν Μπαρό
Η διάσημη ηθοποιός του θεάτρου και της τηλεόρασης παντρεύτηκε τον Βαντίμ στις 21 Δεκεμβρίου του 1990 και έζησαν μαζί έως το τέλος της ζωής του.
1928 - Αμπντελατίφ Φιλαλί, Μαροκινός πολιτικός.
1929 - Γκόρντον Σόλι, Αμερικανός σχολιαστής πάλης.
1935 - Μπομπ Ούκερ, Αμερικανός παίκτης του μπέιζμπολ και σχολιαστής.
1939 - Φαίδων Γεωργίτσης, Έλληνας ηθοποιός.
1944 - Άντζελα Ντέιβις, Αμερικανίδα ακτιβίστρια.
1945 – Ζακλίν Ντι Πρε, διεθνούς φήμης βρετανίδα τσελίστρια. (Θαν. 19/10/1987)
1946 – Ζιν Σίσκελ, κριτικός κινηματογράφου.
Ο Τζιν Σίσκελ (Eugene Kal "Gene" Siskel, 26 Ιανουαρίου 1946 - 20 Φεβρουαρίου 1999) ήταν Αμερικανός κριτικός κινηματογράφου και δημοσιογράφος για τη Chicago Tribune. Μαζί με τον συνάδελφό του Ρότζερ Ίμπερτ, ήταν παρουσιαστές της δημοφιλούς εκπομπής κριτικής ταινιών "Siskel & Ebert At the Movies" από το 1986 έως το 1999.
1949 – Τζόναθαν Κάρολ, Αμερικανός συγγραφέας φαντασίας και τρόμου.
Ο Κάρολ γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη. Ο πατέρας του ήταν σεναριογράφος ταινιών και η μητέρα του ηθοποιός. Παρόλο που οι γονείς του ήταν Εβραίοι, ο Κάρολ μεγάλωσε σε Χριστιανικό περιβάλλον (Christian Science religion). Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του ως "προβληματικό νέο" (troubled teenager). Τελείωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στο σχολείο Loomis του Κονέκτικατ και αποφοίτησε με άριστα από το Rutgers University το 1971, ενώ παντρεύτηκε την καλλιτέχνιδα Beverly Schreiner το ίδιο έτος. Λίγα χρόνια αργότερα μετακόμισε στην Βιέννη, όπου ξεκίνησε να διδάσκει στο Αμερικάνικο Διεθνές Σχολείο (American International School), κάνοντας την Αυστρία σπίτι του.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, The Land of Laughs (1980), είναι ενδεικτικό του ύφους και της θεματολογίας του. Το διήγημα Friend's Best Man, κέρδισε το βραβείο World Fantasy. Το 1995, η συλλογή διηγημάτων The Panic Hand κέρδισε το βραβείο Bram Stoker ως καλύτερη συλλογή Φαντασίας. Τα μυθιστορήματα The Land of Laughs και From The Teeth of Angels κέρδισαν το Γαλλικό Prix Imaginaire. Τέλος, το Outside the Dog Museum κέρδισε το βραβείο British Fantasy ως καλύτερο μυθιστόρημα.
1950 - Γεργκ Χάιντερ, Αυστριακός πολιτικός.
1953 - Αλίκ Λ. Αλίκ, αντιπρόεδρος των Ομόσπονδων Πολιτειών Μικρονησίας.
1953 - Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, Δανός πολιτικός και γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ.
1955 – Έντι Βαν Άλεν, Ολλανδός κιθαρίστας, και ιδρυτής του μουσικού σχήματος Βαν Άλεν.
1958 - Έλεν ΝτιΤζένερις, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1963 – Ζοζέ Μουρίνιο, Πορτογάλος προπονητής ποδοσφαίρου.
Ο Ζοζέ Μάριο ντος Σάντος Φελίξ Μουρίνιο (José Mário dos Santos Mourinho, 26 Ιανουαρίου 1963) είναι Πορτογάλος προπονητής ποδοσφαίρου, πρώην ποδοσφαιριστής και θεωρείται από πολλούς απ'τους καλύτερους προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου με πολλές διακρίσεις και τίτλους.
Γεννήθηκε το 1963 στο Σετουμπάλ της Πορτογαλίας και προτού ασχοληθεί με την προπονητική είχε μια σύντομη ποδοσφαιρική καριέρα με τις φανέλες της Μπελενένσες και της Ρίο Άβε πρωτού κλείσει κρεμάσει τα παπούτσια του αγωνιζόμενος σε ερασιτεχνικούς συλλόγους. Έπειτα ξεκίνησε την καριέρα του ως μεταφραστής του Άγγλου προπονητή Σερ Μπόμπι Ρόμπσον στη Σπόρτινγκ Λισαβόνας, την Πόρτο και την Μπαρτσελόνα. Όταν ο Ρόμπσον έφυγε από τη Μπαρτσελόνα, ο Μουρίνιο έμεινε για ακόμα τρία χρόνια ως βοηθός του Ολλανδού προπονητή Λουίς Φαν Γκάαλ ενώ προπονούσε τη β' ομάδα της Μπαρτσελόνα.
Έχει κατακτήσει δύο φορές το Τσάμπιονς Λιγκ (2004 με την Πόρτο και 2010 με την Ίντερ). Επίσης, κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (2003), έχει πάρει Πρωτάθλημα και Κύπελλο σε τέσσερις διαφορετικές χώρες (Πορτογαλία, Αγγλία, Ιταλία, Ισπανία). Είναι ανάμεσα στους τέσσερις προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου που έχουν κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών / Τσάμπιονς Λιγκ με δύο διαφορετικές ομάδες: οι άλλοι τρεις είναι ο Ερνστ Χάπελ (Φέγενορντ 1970, Αμβούργο 1983) και ο Ότμαρ Χίτζφελντ (Μπορούσια Ντόρτμουντ 1997, Μπάγερν Μονάχου 2001) και Γιούπ Χάινκες (Ρεάλ Μαδρίτης 1998, Μπάγερν Μονάχου 2013).
Το 2010 η FIFA του απένειμε το βραβείο της Χρυσής Μπάλας στην κατηγορία Καλύτερος Προπονητής.
1969 - Τζώρτζης Δικαιουλάκος, Έλληνας προπονητής καλαθοσφαίρισης.
1970 - Ελένη Πέτα, Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Η Ελένη Πέτα είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Τέλειωσε με άριστα τις σπουδές της στο βιολοντσέλο, στο Κρατικό Ωδείο της Θεσσαλονίκης. Τότε κάνει τα πρώτα της βήματα ως μουσικός και συνεργάζεται με τον Νίκο Παπάζογλου στη καλοκαιρινή του περιοδεία.
1971 - Αϊγκιούν Καζίμοβα, Αζέρα τραγουδίστρια.
1977 - Βινς Κάρτερ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
1988 – Δημήτρης Χονδροκούκης, Έλληνας παγκόσμιος πρωταθλητής του στίβου (2012) στο άλμα εις ύψος.
O Δημήτρης Χονδροκούκης (26 Ιανουαρίου 1988) είναι Έλληνας αθλητής του στίβου. Το 2012 στην Κωνσταντινούπολη αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής κλειστού στίβου στο άλμα εις ύψος κάνοντας ατομικό ρεκόρ (2,33μ.). Το ατομικό του ρεκόρ στον ανοικτό στίβο είναι 2,32 μ., το οποίο πέτυχε δύο φορές στη Σμύρνη τον Ιούνιο του 2011 και στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος στίβου στο Νταεγκού της Νότιας Κορέας, την 1η Σεπτεμβρίου 2011.
Εκτός από την αθλητική του δραστηριότητα, είναι φοιτητής του τμήματος Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Ανήκει στον Ολυμπιακό.
1990 - Σέρχιο Πέρες, Μεξικανός οδηγός αγώνων.
1992 - Σάσα Μπανκς, Αμερικανίδα παλαίστρια.
Θάνατοι σαν σήμερα
724 - Γιαζίντ Β΄, χαλίφης των Ομεϋαδών.
1003 - Ροζάλα της Λομβαρδίας, βασίλισσα της Γαλλίας.
1080 - Αμεδαίος Β΄, κόμης της Σαβοΐας.
1143 - Αλί ιμπν Γιουσούφ, βασιλιάς των Αλμοραβίδων.
1631 - Λουδοβίκος Φρειδερίκος, δούκας της Βυρτεμβέργης-Μονμπελιάρ.
1721 - Πιερ-Ντανιέλ Υέ, Γάλλος επίσκοπος και λόγιος.
1823 - Έντουαρντ Τζέννερ, Άγγλος ιατρός.
Ο Έντουαρντ Τζέννερ (Edward Jenner, 17 Μαΐου 1749 – 26 Ιανουαρίου 1823) ήταν Άγγλος γιατρός, ο επινοητής του εμβολιασμού και θεωρούμενος ως ο "πατέρας της Ανοσολογίας". Η ανακάλυψή του θεωρείται ότι έσωσε περισσότερες ζωές σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ανακάλυψη.
Ο Τζέννερ γεννήθηκε στις 6/17 Μαΐου 1749 στη μικρή πόλη Μπέρκλεϊ του Γκλόστερσαϊρ και ήταν γιος του τοπικού πάστορα. Σε ηλικία 14 ετών ανέλαβε ως μαθητευόμενος του χειρουργού στο νοσοκομείο της περιοχής Ντάνιελ Λάντλοου (Daniel Ludlow) και αργότερα στάλθηκε στο Λονδίνο (νοσοκομείο Σεν Τζορτζ) ως μαθητευόμενος στην ανατομία υπό το διάσημο, τότε, χειρουργό Τζον Χάντερ (John Hunter). Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του επέστρεψε στο Μπέρκλεϊ και άρχισε να εξασκεί το ιατρικό επάγγελμα. Στην πόλη του παρέμεινε μέχρι το θάνατό του το 1823.
1824 – Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ, γάλλος ζωγράφος.
Ο Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ (Jean-Louis-Théodore Gericault, 26 Σεπτεμβρίου 1791 - 26 Ιανουαρίου 1824) υπήρξε καθοριστική μορφή του Γαλλικού Ρομαντισμού. Στη διάρκεια της σύντομης ζωής του, που έληξε με τραγικό τρόπο, κράτησε αποστάσεις από την παράδοση και με την τέχνη του προσπάθησε να ανατρέψει τους κανόνες του Σαλόν και της Ακαδημίας. Ο διασημότερος πίνακάς του, «Η Σχεδία της Μέδουσας», προκάλεσε αμηχανία για τον μοντερνισμό του θέματος και τους αιχμηρούς πολιτικούς υπαινιγμούς του.
Συναρπαζόταν με τα άλογα, τα οποία αποτέλεσαν το συνηθέστερο θέμα του, η σύγκρουση ανάμεσα στον άνθρωπο και στο ζώο αυτό. Εκφράζει δε και τη δική του εσώτερη πάλη, στην προσπάθεια να τιθασεύσει το θυελλώδες ταμπεραμέντο του.
Παρ' όλο που καταγόταν από πολύ πλούσια οικογένεια, πράγμα που του εξασφάλιζε τη δυνατότητα να ζωγραφίζει χωρίς να τον απασχολούν έγνοιες βιοπορισμού, δεν έζησε εύκολη ζωή. Κατατάχτηκε στο Βασιλικό Στρατό και κάποια στιγμή αναγκάστηκε να κρύβεται από τα στρατεύματα του Ναπολέοντα. Είχε έναν αμφιλεγόμενο δεσμό με θεία του και τραυματίστηκε πολλές φορές, πέφτοντας από άλογο, ατυχήματα που επιτάχυναν το θάνατό του.
1875 - Τζορτζ Φίνλεϊ, Βρετανός ιστορικός.
Ο Τζορτζ Φίνλεϊ (George Finlay, 21 Δεκεμβρίου 1799 - 26 Ιανουαρίου 1875) ήταν Βρετανός ιστορικός σκωτικής καταγωγής και φιλέλληνας. Γεννήθηκε στο Φάβερσαμ του Κεντ και σπούδασε νομικά στη Γλασκώβη. Το 1821 πήγε στο Γκέτινγκεν για να συνεχίσει τις σπουδές του. Ωστόσο το βαθύ ενδιαφέρον του για τον αγώνα ανεξαρτησίας των Ελλήνων τον κέρδισε και εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1823 για να επισκεφθεί την Ελλάδα. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους έφθασε στην Κεφαλονιά, όπου τον υποδέχθηκε ο Λόρδος Βύρων. Λίγο αργότερα αποβιβάστηκε στον Πύργο, όπου αφιερώθηκε για δεκατέσσερεις μήνες στην εκμάθηση της γλώσσας, της ιστορίας και των αρχαιοτήτων.
1891 – Νίκολαους Όττο, γερμανός μηχανικός.
Ο Νικολάους Όττο (Nicolaus August Ottο, Χόλτσχάουζεν - Νάσαου, 10 Ιουνίου 1832 - Κολωνία, 26 Ιανουαρίου 1891) ήταν Γερμανός εφευρέτης της μηχανής εσωτερικής καύσεως, της πρώτης μηχανής στην οποία η καύση των καύσιμων γινόταν στο θάλαμο των εμβόλων. Μέχρι την εφεύρεση αυτή, όλες οι μηχανές ήταν μηχανές εξωτερικής καύσης, δηλ. η καύση γινόταν σε ξεχωριστό θάλαμο.
Το 1864 ίδρυσε μια επιχείρηση κατασκευής μηχανών στην Κολωνία. Μαζί με τον επιχειρησιακό συνεργάτη του Όιγκεν Λάνγκεν (Eugen Langen) ίδρυσε την "N.A. Όττο & Συνεργάτες". Αυτή η επιχείρηση υπάρχει μέχρι σήμερα με την επωνυμία "Deutz AG". Η πρώτη σημαντική σημαντική ανακάλυψη στην επιχείρηση του Όττο ήταν κατά τη διάρκεια του έτους ίδρυσής της, με την ανάπτυξη της "μηχανής αέριου ατμοσφαιρικής δύναμης". Σε αυτή την "ατμοσφαιρική μηχανή" απονεμήθηκε αργότερα το χρυσό μετάλλιο στην Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι, καθώς οι κριτές την θεώρησαν ως την πιο οικονομική μηχανή κίνησης "για τις μικρές επιχειρήσεις". Η κατασκευή αυτών των μηχανών άρχισε το 1868.
Θεωρείται εφευρέτης του σημερινού τετρακύλινδρου βενζινοκινητήρα. Ο Μάιμπαχ (Maybach) και ο Γκότλιμπ Ντάιμλερ (Gottlieb Daimler) κατασκεύασαν δικούς τους κινητήρες με βάση την πατέντα του Όττο, ενώ ο Καρλ Μπεντς (Karl Benz) την χρησιμοποίησε στην κατασκευή του πρώτου αυτοκινήτου το 1886.
1895 – Αχιλλέας Παράσχος, ποιητής.
Ο Αχιλλέας Παράσχος (πραγματικό όνομα Νασάκης ή Νασίκογλου· Ναύπλιο 1838 - Αθήνα, 26 Ιανουαρίου 1895) ήταν Έλληνας ρομαντικός ποιητής του 19ου αιώνα, εκπρόσωπος της πρώτης Αθηναϊκής σχολής. Παράσχος ήταν το μικρό όνομα του πατέρα του.
Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και καταγόταν από τη Χίο. Νωρίς εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με τον πατέρα του έπειτα από την καταστροφή της Χίου. Διδάχθηκε Τα πρώτα γράμματα από τον αδελφό του Γεώργιο (1821-1886), επίσης ποιητή. Από όσα γνωρίζουμε δεν έκανε σπουδές και κατόρθωσε να μορφωθεί από τις εφημερίδες και τα βιβλία τα οποία διάβαζε. Δεν εργάστηκε ποτέ του, καθώς χρήματα και φήμη του έδιναν μονάχα οι στίχοι του. Οι πολιτικοί της εποχής τον διόριζαν σε διάφορες θέσεις μόνο και μόνο για να εισπράττει μισθό.
Στα νεανικά του χρόνια αναμείχθηκε στον κύκλο της Χρυσής Νεολαίας, στους σπουδαστές και στους διανοούμενους οι οποίοι είχαν στόχο την απομάκρυνση του Όθωνα, και που εξαιτίας αυτής της φυλακίσθηκε στις φυλακές του Μεντρεσέ απέναντι από τους Αέρηδες και πού εξαιτίας αυτού εμπνεύστηκε το ποίημά του «Εις τον πλάτανον του Μεντρεσέ» το οποίο και έγινε πανελληνίως γνωστό. Αφέθηκε γρήγορα ελεύθερος γιατί στην φυλακή αρρώστησε βαριά αλλά δεν σταμάτησε την δράσης του εναντίον του Όθωνα. Τη νύχτα που καταλύθηκε ή εξουσία ο Παράσχος ήταν ένας από τους πολίτες που πήγαν στον στρατώνα του πυροβολικού για να ενωθούν με τον ξεσηκωμένο στρατό. Ωστόσο, όταν το 1867 πέθανε ο Όθων μετανιωμένος για τη στάση του έγραψε το Ελεγείον εις τον Όθωνα δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την απογοήτευσή του από την πολιτική εκείνων που είχαν εκδιώξει τον Όθωνα,αλλά δεν τήρησαν τις επαγγελίες τους.
Δημοσίευσε τους πρώτους στίχους του στα περιοδικά Αβδηρίτης και Χρυσαλλίς. Όταν το 1881 εξέδωσε τρεις τόμους με ποιήματά του, εισέπραξε το υπέρογκο για την εποχή ποσό των 50.000 δραχμών. Ωστόσο γρήγορα το σπατάλησε και άρχισε να ζητά βοήθεια από τους φίλους του. Ταξίδεψε στη Ρουμανία, την Αίγυπτο, τη Γαλλία και την Αγγλία όπου οι εκεί Έλληνες τον υποδέχθηκαν με αγάπη.
Απεβίωσε το 1895 και ενταφιάστηκε στο Α΄ Κοιμητήριο των Αθηνών. Η κηδεία του, με είκοσι επικήδειους, συγκέντρωσε πλήθος κόσμου και έγινε παρουσία και του τότε βασιλιά, Γεωργίου Α'. Τέτοια πάνδημη κηδεία δεν είχε ξαναγίνει ποτέ. Όπως έγραψε και ό Ξενόπουλος «Δεν έμεινε άνθος που να μην κατατεθεί εις τον τάφον του εκείνον στολιζόμενον καθημερινώς επί εβδομάδας, επί μήνας από γνωστούς και αγνώστους θαυμαστάς. Όλοι τον έκλαψαν ως τον τελευταίον εθνικόν ποιητήν του ελληνισμού».
1962 – Λάκι Λουτσιάνο, κακοποιός και μέλος της ιταλοαμερικανικής μαφίας, γνωστός για την έντονη εγκληματική του δράση.
Ο Λάκι Λουτσιάνο (Charles "Lucky" Luciano, 24 Νοεμβρίου 1897 - 26 Ιανουαρίου 1962), γεννημένος ως Σαλβατόρε Λουκάνια (Salvatore Lucania), ήταν Σικελός γκάνγκστερ. Ο Λουτσιάνο θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου οργανωμένου εγκλήματος στις Η.Π.Α., μοιράζοντας τη Νέα Υόρκη σε πέντε διαφορετικές οικογένειες της Μαφίας και ιδρύοντας την πρώτη Επιτροπή. Επίσης είχε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του Εθνικού Συνδικάτου Εγκλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες.
1969 - Αθανάσιος Βασιλειάδης, Έλληνας πολιτικός.
1973 – Έντουαρντ Ρόμπινσον, ρουμανικής καταγωγής θεατρικός και κινηματογραφικός ηθοποιός.
1977 – Φιλοποίμην Φίνος, ιδρυτής της "Φίνος Φιλμς".
Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται 175 ταινίες, πολλές από τις οποίες έμειναν κλασσικές. Ήταν ο ιδρυτής της ελληνικής κινηματογραφικής εταιρείας Φίνος Φιλμς, της οποίας η πρώτη ταινία γυρίστηκε το 1939. Ήταν αυτός που έφτιαξε την πρώτη συσκευή για ηχογράφηση στην Ελλάδα και γύρισε την πρώτη έγχρωμη ταινία με στερεοφωνικό ήχο, τα «Κορίτσια για φίλημα» (1964).
1979 – Νέλσον Άλντριχ Ροκφέλερ ήταν Αμερικανός επιχειρηματίας και πολιτικός. (Nelson Aldrich Rockefeller, 8 Ιουλίου 1908 - 26 Ιανουαρίου 1979)
Διετέλεσε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ (1974 – 1977) και κυβερνήτης της Νέας Υόρκης (1959 - 1973).
Γεννήθηκε στο Μέιν και ήταν γιος του επιχειρηματία Τζον Ντέιβινσον Ροκφέλερ Τζούνιορ και της Άμπυ Αλντριχ. Από την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Τζον Ντάβισον Ροκφέλερ, ιδρυτή & πρόεδρου της Standard Oil, ενώ από την πλευρά της μητέρας του εγγονός του γερουσιαστή Νέλσον Γουιμαρθ Άλντριχ. Σπούδασε οικονομικά και μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε στις οικογενειακές επιχειρήσεις.
1990 – Λιούις Μάμφορντ, αμερικανός κοινωνιολόγος και ιστορικός. (Γεν. 19/10/1895)
1991 - Κάρεν Γιανγκ, Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
1992 - Χοσέ Φερρέρ, Πορτορικανός ηθοποιός.
1993 – Ζαν Σοβέ, Καναδή πολιτικός και η πρώτη γυναίκα που έφτασε στο αξίωμα του Γενικού Κυβερνήτη του Καναδά.
1994 – Χοσέ Φερέρ, Πορτορικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός.
Ο Χοσέ Φερρέρ (ισπ. José Ferrer), (8 Ιανουαρίου 1912 – 26 Ιανουαρίου 1994) ήταν Πορτορικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1950 Συρανό ντε Μπερζεράκ (Cyrano de Bergerac). Ήταν ο πρώτος ηθοποιός από την Λατινική Αμερική που βραβεύτηκε με Όσκαρ και μετά τη νίκη του δώρισε το βραβείο του στο πανεπιστήμιο του Πόρτο Ρίκο. Ο Φερρέρ έχει τιμηθεί επίσης με 5 βραβεία Τόνυ δυο για τις ερμηνείες του στα θεατρικά Συρανό Ντε Μπερζεράκ και The Shrike και τρία για τη σκηνοθεσία των έργων The Shrike, The Fourposter, και Stalag 17. Οι σημαντικότερες ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε είναι οι εξής: Ιωάννα της Λωραίνης (Joan of Arc, 1948), Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge, 1952), Βροχή (Miss Sadie Thompson, 1953), Η Ανταρσία του Κέιν (The Caine Mutiny, 1954), Ο Λόρενς της Αραβίας (Lawrence of Arabia, 1962), Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου (The Greatest Story Ever Told, 1965), Το πλοίο των τρελών (Ship of Fools, 1965), Φεδόρα (Fedora, 1978) και Dune, 1984).
1999 – Γιάννης Φέρμης ήταν Έλληνας ηθοποιός. (πραγματικό ονοματεπώνυμο Ιωάννης Καγκάς) (Σμύρνη 8 Απριλίου 1921 - Λάρισα 26 Ιανουαρίου 1999).
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, μετακόμισε με την οικογένειά του στη Λάρισα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Σταδιοδρόμησε κυρίως στον χώρο του μουσικού θεάτρου και της επιθεώρησης και συνεργάστηκε με πολλούς κορυφαίους πρωταγωνιστές του χώρου. Έλαβε μέρος σε πολλές περιοδείες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ανέπτυξε επίσης πλούσια δραστηριότητα στον χώρο του κινηματογράφου, έπαιξε χαρακτηριστικούς ρόλους σε περισσότερες από σαράντα κινηματογραφικές ταινίες και εμφανίστηκε σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές.
Πέθανε στις 26 Ιανουαρίου του 1999, ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο στη Λάρισα και κηδεύτηκε εκεί. Τα οικονομικά του προβλήματα έγιναν θέμα στα τηλεοπτικά παράθυρα το 1998. Τον βοήθησε ο Θύμιος Καρακατσάνης.
2000 – Α. Ε. βαν Βογκτ, Ολλανδός συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας.
2000 – Ντον Μπατζ, Σκωτσέζος τενίστας που το περιοδικό Tennis Magazine συγκατέλεξε ανάμεσα στους 20 πιο σημαντικούς του 20ου αιώνα.
2010 - Γιάννης Μαρδίτσης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
2020 - Κόμπι Μπιν Μπράιαντ, ήταν Αμερικανός διεθνής καλαθοσφαιριστής.
Αγωνιζόταν στη θέση του σούτινγκ γκαρντ για την ομάδα των Λος Άντζελες Λέικερς του ΝΒΑ και θεωρείται από τους κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος.