Άρθρα
Σαν σήμερα 3 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 3 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίων Σταματίου και Ιωάννου, (Σταμάτης, Σταμάτιος, Στάμος, Σταμούλης, Σταμέλος, Σταμέλης, Σταμελάς, Σταματία, Μάτα, Ματούλα, Ματίνα, Σταματίνα, Σταμάτα, Σταμέλα, Σταμούλα, Σταματή, Μάτω, Σταματέλλα *)
Αγίου Συμεών εκ Ρωσίας, (Συμεών, Συμεώνης, Σύμος, Συμεωνή, Συμεωνία, Συμεώνα, Σύμη *)
3 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1377: Σώμα μισθοφόρων στρατιωτών, πληρωμένων από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΑ', καταλαμβάνει την Τσεζένα και προβαίνει σε σφαγές χιλιάδων κατοίκων. (πάνω από 2000 άτομα).
1488: Ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Μπαρτολομέου Ντιάζ πατά το πόδι του στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότιο Αφρική και γίνεται ο πρώτος Ευρωπαίος που ταξίδεψε τόσο μακριά προς το νότιο ημισφαίριο.
1690: Έκδοση των πρώτων χαρτονομισμάτων στην πολιτεία των ΗΠΑ, Μασαχουσέτη.
1783: Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής επανάστασης η Ισπανία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία των ΗΠΑ.
1815: Τίθεται σε λειτουργία το πρώτο εργοστάσιο τυριού στην Ελβετία.
1823: Οι Κρητικοί εξεγείρονται εναντίον των Τούρκων και τους αναγκάζουν να κλειστούν στα φρούρια Καστελίου και Γραμβούσας. Οι πολιορκούμενοι αποδεκατίζονται από επιδημία πανώλης.
1828: Εκδίδεται ο πρώτος νόμος περί ναυτιλίας από τον Ιωάννη Καποδίστρια.
1830: Υπογράφεται στο Λονδίνο μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας το πρωτόκολλο με το οποίο η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.
1836: Εξέγερση κατά των Βαυαροκρατίας στην Ακαρνανία με ποικίλα αιτήματα, από τη σύγκληση Εθνικής Συνελεύσεως έως τη σωτηρία της Ορθοδοξίας. Την προκάλεσαν το Ρωσικό και το Γαλλικό Κόμμα, που ήταν εκτός εξουσίας. Ο Δήμος Τσέλιος με 100 ενόπλους, καταλαμβάνει τα χωριά Αστακός και Μύτικας.
1870: Στις ΗΠΑ, μετατρέπεται σε νόμο του κράτους η 15η Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος, που διασφαλίζει το δικαίωμα της ψήφου στους Αφροαμερικανούς.
1876: Ο Άλμπερτ Σπάλντινγκ μαζί με τον αδερφό του και κεφάλαιο 800 δολαρίων δημιουργούν τη γνωστή εταιρεία αθλητικών ειδών. Παράγουν τις πρώτες επίσημες μπάλες του μπάσκετ, του τένις, του μπέιζμπολ, του γκολφ και του ράγκμπι.
1904: Κολομβιανά στρατεύματα συγκρούονται με Αμερικανούς πεζοναύτες στον Παναμά.
1908: Ο Γιώργος Καλαφάτης ιδρύει τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (ΠΟΑ), ο οποίος αργότερα μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ).
1913: Ο χρυσός πολυολυμπιονίκης Κώστας Τσικλητήρας, υπηρετώντας στον στρατό κατά τους Α' Βαλκανικούς Πολέμους, πεθαίνει από οξεία μηνιγγίτιδα.
1916: Καταστρέφεται από φωτιά το κτήριο του Κοινοβουλίου του Καναδά στην Οττάβα.
1917: Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οι ΗΠΑ διαρρηγνύουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Γερμανία, μία μέρα μετά την ανακοίνωση των Γερμανών για την νέα πολιτική τους σχετικά με την απεριόριστη χρήση των υποβρυχίων στην πολεμική σύρραξη.
1918: Ο Τριστάν Τζαρά εκδίδει στη Ζυρίχη το Ντανταϊστικό Μανιφέστο.
1919: Οι Μπολσεβίκοι κυριεύουν το Κίεβο.
1931: 258 άνθρωποι σκοτώνονται στο σεισμό, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στη Νέα Ζηλανδία.
1941: Στο κατεχόμενο Βισί της Γαλλίας οι Ναζί επαναφέρουν στην εξουσία τον Πιέρ Λαβάλ, ο οποίος ένα χρόνο πριν είχε αποπεμφθεί από αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Ο Λαβάλ κατηγορήθηκε για την έξαρση των φαινομένων αντισημιτισμού, καθώς και για την απόφαση αποστολής Γάλλων εργατών στη Γερμανία, την περίοδο διακυβέρνησης του.
1943: Έναρξη συνομιλιών μεταξύ Φινλανδίας και ΕΣΣΔ.
1944: Οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ καταλαμβάνουν τα νησιά Μάρσαλ, στον Ειρηνικό Ωκεανό, τα οποία μέχρι τότε αποτελούσαν ορμητήριο για τις επιχειρήσεις του ιαπωνικού στρατού. Οι περιοχές αυτές θα χρησιμοποιηθούν αργότερα για πυρηνικές δοκιμές.
1945: Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Ρωσία δέχεται να μπει στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων στον Ειρηνικό εναντίον της Ιαπωνίας.
1952: Μεταδίδεται από ραδιοσταθμό του Παρισιού ότι, ο «Σύνδεσμος Σουηδών Λογοτεχνών» προτείνει το Νίκο Καζαντζάκη για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
1953: Ο Γάλλος ωκεανογράφος, Ζακ Υβ Κουστώ, δημοσιεύει το διασημότερο, αλλά και τελευταίο έργο του, ο «Σιωπηλός Κόσμος».
1953: Ο Σπύρος Μαρκεζίνης εξαγγέλλει την ίδρυση δικού του κόμματος με την επωνυμία «Κόμμα των Προοδευτικών».
1954: Στην Ινδία, πάνω από 350 Ινδουιστές ποδοπατούνται και πεθαίνουν από τον πανικό που δημιουργείται κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών.
1956: Ο Τόνι Σέιλερ γίνεται ο πρώτος σκιέρ, που κερδίζει ολυμπιακό μετάλλιο και στα τρία αλπικά αγωνίσματα.
1958: Υπογράφεται η συνθήκη οικονομικής ένωσης μεταξύ Βελγίου, Ολλανδίας και Λουξεμβούργου γνωστή και ως «Μπενελούξ».
1959: Τρεις από τους πρωτοπόρους του ροκ εν ρολ, ο Μπάντι Χόλι, ο Ρίτσι Βάλενς και ο Τζάιλς Μπιγκ Μπόπερ Ρίτσαρντσον, σκοτώνονται σε αεροπορικό δυστύχημα, στην Αϊόβα των ΗΠΑ. Το συμβάν αυτό έμεινε στην ιστορία ως "Η μέρα που πέθανε η μουσική".
1962: O πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι απαγορεύει κάθε εμπορική συναλλαγή με την Κούβα.
1964: Αμερικανικά πολεμικά πλοία βομβαρδίζουν για πρώτη φορά κατοικημένες περιοχές της Ιαπωνίας, στις Κουρίλες Νήσους
1966: Το μη επανδρωμένο σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα 9» προσεδαφίζεται στη Σελήνη. Είναι η πρώτη ομαλή προσεδάφιση στη Σελήνη, που άνοιξε τον δρόμο για τις επανδρωμένες πτήσεις των Αμερικανών.
1967: Ο Τζίμι Χέντριξ ηχογραφεί το «Purple Haze».
1969: Ο Γιάσερ Αραφάτ διορίζεται πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
1970: Η ΕΟΚ διακόπτει τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας μέχρι ν΄ αποκατασταθεί η Δημοκρατία στη χώρα.
1972: Ξεκινούν οι 11οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σαπόρο της Ιαπωνίας, οι πρώτοι που γίνονται στην Ασία. Λαμβάνουν μέρος 1.015 αθλητές και 217 αθλήτριες, από 35 χώρες σε 35 αγωνίσματα. Η ΔΟΕ, ύστερα από τα πορίσματα της Ειδικής Επιτροπής Ερασιτεχνισμού, απαγορεύει τη συμμετοχή του Αυστριακού πρωταθλητή των αλπικών αγωνισμάτων Κάρλ Σράνζ στους αγώνες.
1988: Το αμερικανικό Κογκρέσο απορρίπτει αίτημα του Προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν για παροχή βοήθειας στους Κόντρας της Νικαράγουας ύψους 36,25 εκατομμυρίων δολαρίων.
1989: Το σκάνδαλο Κοσκωτά παίρνει νέα τροπή, όταν ο προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, Γιώργος Λούβαρης, παραπέμπεται για κακούργημα, ως παραλήπτης μεγάλου ποσού, που υπεξαιρέθηκε.
1990: Ο Αμερικανός τζόκεϊ Γουίλι Σουμέικερ τρέχει στην 40.350ή και τελευταία του κούρσα, όπου τερματίζει τέταρτος στην Σάντα Ανίτα Ρέιστρακ. Στην καριέρα του έχει κερδίσει 1.100 στέικς, 8.833 νίκες σε 40.340 κούρσες με κέρδη 123.375.124 δολάρια.
1991: Πάνω από 300 νεκροί είναι ο απολογισμός του ισχυρού σεισμού, που πλήττει το βόρειο Πακιστάν.
1991: Το ιστορικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας διασπάται σε Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς και Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.
1992: Στις Βρυξέλλες, έξω από το κτίριο της ΕΟΚ, 1.000 διαδηλωτές από την ΠΓΔΜ πραγματοποιούν συγκέντρωση, διεκδικώντας την αναγνώριση από τους «12» της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας τους με το όνομα «Μακεδονία».
1992: Υπογράφεται από τον πρόεδρο της Αργεντινής. Κάρλος Μένεμ, διάταγμα το οποίο προβλέπει τον έλεγχο των αρχείων για όλες τις περιπτώσεις των Ναζί που είχαν βρει καταφύγιο στη Λατινική Αμερική μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
1993: Στις Φιλιππίνες, 36 άνθρωποι πεθαίνουν από την έκρηξη του ηφαιστείου Μαγιόν.
1994: Σχεδόν δύο δεκαετίες από την πτώση της Σαϊγκόν, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ανακοινώνει την άρση του εμπορικού εμπάργκο κατά του Βιετνάμ.
1995: Στις ΗΠΑ, εκτοξεύεται από τη βάση Κανάβεραλ το διαστημόπλοιο «Ντισκάβερι» με γυναίκα κυβερνήτη κι ένα Ρώσο κοσμοναύτη, με προορισμό το διαστημικό σταθμό ΜΙΡ.
1995: Το Τριμελές Εφετείο Πειραιά κρίνει αθώο τον εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ Γιάννη Αλαφούζο, που κατηγορήθηκε για λαθρεμπορία καυσίμων με το δεξαμενόπλοιο «Ασπρονήσι».
1996: Στην Τουρκία, η Τανσού Τσιλέρ παραδίδει την εντολή στον Πρόεδρο Ντεμιρέλ, μετά την αποτυχία της να σχηματίσει κυβέρνηση.
1997: Ευρωπαϊκές χώρες και ΗΠΑ καταδικάζουν τη χρήση βίας κατά αντικυβερνητικών διαδηλωτών στη Γιουγκοσλαβία.
1999: Επίσημες στατιστικές δείχνουν την Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως την πλουσιότερη ομάδα του κόσμου με ετήσια έσοδα 180 δις δρχ. Δεύτερη έρχεται η Μπαρτσελόνα με 110 δις, τρίτη η Ρεάλ Μαδρίτης με 110 δις, τέταρτη η Γιουβέντους με 106 δις, και πέμπτη η Μπάγερν Μονάχου με 102 δις. Η μόνη από πλευράς Λατινικής Αμερικής είναι η Φλαμένγκο με 65 δις.
2000: Ισπανικό δικαστήριο αναγνωρίζει στον Τούρκο μπασκετμπολίστα Σάνον Σερτάν Μίλι τα ίδια δικαιώματα, που έχουν και οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανοίγοντας τον δρόμο για την ελεύθερη μετακίνηση παικτών από σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα
2002: Η Ρωσίδα Σβετλάνα Φεοφάνοβα σπάει το ρεκόρ της Στέισι Ντραγκίλα στο άλμα επί κοντώ με 4.71μ κατά τη διάρκεια διεθνούς μίτινγκ στη Στουτγκάρδη.
2003: Παραιτείται από Πρόεδρος της Τσεχίας ο Βάτσλαβ Χάβελ, δεκατρία χρόνια μετά τη Βελούδινη Επανάσταση που τον οδήγησε στην Προεδρία. Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ευχαρίστησε όλους όσοι τον στήριξαν, είπε ότι δεν περίμενε να παραμείνει τόσον καιρό στην ηγεσία της χώρας και ζήτησε συγγνώμη ακόμη και από τους εχθρούς του.
2006: Ένας μυστηριώδης θάνατος στελέχους της Βόνταφον σε μια κρίσιμη ημερομηνία, μία ημέρα πριν από την επίσημη αναφορά του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών στον πρωθυπουργό, δίνει διαστάσεις θρίλερ στην πολύκροτη υπόθεση. Πρόκειται για την αυτοκτονία ,σύμφωνα με τις αρχές, του Κώστα Τσαλικίδη, στελέχους στην ασφάλεια του λογισμικού της εταιρείας, η οποία έγινε δύο ημέρες μετά την εσωτερική ανακάλυψη της υποκλοπής και την περίεργη διαγραφή του λογισμικού με εντολή του διευθύνοντα συμβούλου της Βόνταφον, Γιώργου Κορωνιά.
2006: Οι Αρχές της Ημαθίας βρίσκονται ενώπιον μιας πρωτοφανούς τραγωδίας, καθώς ο 11χρονος Άλεξ Μεσχισβίλι, ο οποίος εξαφανίστηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2006, φέρεται να δολοφονήθηκε από συνομηλίκους του. Άκαρπες οι έρευνες για τη σορό του άτυχου παιδιού.
2010: Ο Κάρολος Παπούλιας επανεκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 266 ψήφους. Τον κ. Παπούλια υπερψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, ενώ «παρόντες» ψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1338 – Ιωάννα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Γαλλίας.
Η Ιωάννα των Βουρβόνων (Jeanne de Bourbon, 3 Φεβρουαρίου 1338 - 6 Φεβρουαρίου 1378) ήταν βασίλισσα της Γαλλίας ως σύζυγος του βασιλιά Καρόλου Ε'.
Γεννημένη στο Βενσέν, η Ιωάννα ήταν κόρη του δούκα Πέτρου Α' των Βουρβόνων και της Ισαβέλλας των Βαλουά, ετεροθαλούς αδελφής του Φιλίππου ΣΤ' της Γαλλίας.
Από τον Οκτώβριο του 1340 μέχρι τουλάχιστον το 1343, έγιναν διαπραγματεύσεις και συμφωνίες για να παντρευτεί τον Αμεδαίο ΣΤ' της Σαβοΐας. Ο στόχος ήταν να φέρει τη Σαβοΐα πιο κοντά στη γαλλική επιρροή.
Στις 8 Απριλίου του 1350, παντρεύτηκε τον ξαδελφό της, μέλλοντα Κάρολο Ε' της Γαλλίας.
Ο πατέρας της, ο παππούς της και η ίδια μετά την γέννηση του έβδομου παιδιού της είχαν μια κληρονομική εκδήλωση ψυχικής αστάθειας. Την ίδια κληρονόμησε σε μεγαλύτερο βαθμό ο γιος της Κάρολος, ο μετέπειτα βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος ΣΤ΄ ο τρελός, με πολύ άσχημα συμπτώματα σε όλη την διάρκεια της βασιλείας του.
1736 - Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπέργκερ, Αυστριακός συνθέτης.
1791 – Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (Κωνσταντινούπολη, 3 Φεβρουαρίου 1791 - Αίγινα, 6 Αυγούστου 1865) ήταν κυρίαρχη προσωπικότητα στις τάξεις των εκσυγχρονιστών, αγωνιστής του 1821 διπλωμάτης και πολιτικός που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου κατά την Επανάσταση και στις πρώτες μετεπαναστατικές δεκαετίες.
1809 – Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ, Γερμανός συνθέτης.
Ο Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ (Felix Mendelson-Bartholdy, 3 Φεβρουαρίου 1809 - 4 Νοεμβρίου 1847) ήταν Γερμανός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας. Σπούδασε από πολύ μικρός πιάνο και θεωρία μουσικής. Μόλις εννιά χρονών έπαιξε πιάνο δημόσια και σε ηλικία δώδεκα χρονών άρχισε να συνθέτει τα πρώτα του έργα. Στα δεκαεπτά του χρόνια έγραψε το πρώτο του αριστούργημα, την εισαγωγή στο έργο του Σαίξπηρ "Όνειρο θερινής νυκτός" που είναι και το γνωστότερο έργο του.
Το 1820 διεύθυνε στο Βερολίνο το έργο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ "Τα κατά Ματθαίον Πάθη" για πρώτη φορά μετά το θάνατό του μεγάλου μουσικού. Το 1833 έγινε αρχιμουσικός στο Ντίσελντορφ και το 1835 θεμελίωσε το ωδείο της Λειψίας που έγινε κέντρο της γερμανικής μουσικής. Αν και πέθανε νέος, μας άφησε πάρα πολλά έργα. Έγραψε τα ορατόρια "Παύλος" και "Ηλίας", πολλές συμφωνίες με σπουδαιότερες την "Ιταλική" και τη "Σκωτική", κοντσέρτα για πιάνο και βιολί, τα "Τραγούδια χωρίς λόγια" περίφημο λυρικό έργο για πιάνο, εισαγωγές (όπως οι περίφημες "Εβρίδες"), σονάτες, μουσική για εκκλησιαστικό όργανο κ.ά. Πέθανε σε ηλικία 38 ετών και θεωρείται εκπρόσωπος του γερμανικού προρομαντισμού.
1887 – Γκέοργκ Τρακλ, Αυστριακός ποιητής.
Ο Γκεόργκ Τρακλ (Georg Trakl, 3 Φεβρουαρίου, 1887 — 3 Νοεμβρίου, 1914) ήταν Αυστριακός εξπρεσσιονιστής ποιητής.
Ο Τρακλ γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής του στο Σάλτσμπουργκ. Ο πατέρας του, Τομπίας, ήταν αντιπρόσωπος ειδών κιγκαλερίας· λάτρης της μόρφωσης, είχε φιλοδοξίες να σπουδάσει το γιο του. Η μητέρα του, Μαρία, υπέφερε από κατάθλιψη και έτσι τη φροντίδα των παιδιών της ανέλαβε μια Γαλλίδα γκουβερνάντα. Από μικρός μαθαίνει τη γαλλική γλώσσα και στα εφηβικά του χρόνια γοητεύεται από την ποίηση του Μπωντλαίρ, του Βερλέν και του Ρεμπώ. Το 1897 εγγράφεται στο γυμνάσιο της πόλης του Σάλτσμπουργκ (Salzburg Staatsgymnasium), όπου σπουδάζει λατινικά, ελληνικά και μαθηματικά. Την ίδια εποχή κάνει τις πρώτες του λογοτεχνικές απόπειρες και ξεκινά την αναζήτηση τεχνητών παραδείσων με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Η οικογένεια αδιαφορεί για τις λογοτεχνικές του επιδόσεις. Ο νεαρός Τρακλ νιώθει απομονωμένος και η μόνη ουσιαστική επαφή είναι αυτή που έχει με την αδελφή του Μαργκαρέτε, γνωστή ως Γκρετλ, φύση καλλιτεχνική, με σπουδές στη μουσική. Η παρουσία της είναι αναγνωρίσιμη στα ποιήματά του. Η ισχυρή επικοινωνία τους, η αφοσίωση του ενός προς τον άλλο και οι συχνές αναφορές του Τρακλ σε θέματα ενοχών, ιδίως σε πρώιμα γραπτά του, προκάλεσαν υποψίες ότι ανάμεσα στα δύο αδέλφια υπήρχε μια πραγματική ερωτική σχέση.
Το 1905 αφού παρατάει το σχολείο, δουλεύει σαν φαρμακοποιός για τρία χρόνια και αποφασίζει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα δια βίου. Αυτή την εποχή πειραματίζεται με τη συγγραφή θεατρικών έργων, αλλά τα δύο του μικρά έργα Η Μέρα των Ψυχών και Φάτα Μοργκάνα δεν έχουν επιτυχία όταν παίζονται στη σκηνή.
Το 1908, μετακομίζει στη Βιέννη, σπουδάζει φαρμακευτική και στη συνέχεια προσπαθεί να εργαστεί. Πουθενά δεν προσαρμόζεται, πουθενά δεν στεριώνει. Μια τάση φυγής, μια σχεδόν αναρχική διάθεση δεν του επιτρέπουν να ενταχθεί σε μια τακτοποιημένη ζωή μέσα στην αυστηρή αστική κοινωνία. Τα ναρκωτικά του δίνουν τη δυνατότητα να ταξιδεύει σε δικούς του κόσμους και να αναλαμβάνει εκεί τους πιο ακραίους ρόλους, του θύτη και του θύματος, ενώ η ποιησή του είναι το πεδίο έκφρασης αυτών των εμπειριών, μια βοήθεια να αντιμετωπίσει το Πνεύμα του Κακού, που τον ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, χωρίς να μπορεί να λυτρωθεί απ' αυτό. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του εκδίδεται το 1913, ενώ ήδη από το 1912 συνεργάζεται με το περιοδικό Ντερ Μπρένερ (Der Brenner), ένα έντυπο που φιλοξένησε τις σημαντικότερες φωνές της πρωτοπορίας στη γερμανόφωνη επικράτεια.
1887 - Γκέοργκ Τρακλ, Αυστριακός ποιητής.
1891 - Αριστείδης Μωραϊτίνης, ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και από τους πρωτοπόρους της ελληνικής αεροπορίας. (3 Φεβρουαρίου 1891 - 22 Δεκεμβρίου 1918)
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) πραγματοποίησε μαζί με τον Μιχαήλ Μουτούση την πρώτη στην παγκόσμια ιστορία αεροπορική αποστολή ναυτικής συνεργασίας.
Ο Αριστείδης Μωραϊτίνης τα επόμενα έτη πρωτοστάτησε στην εκπαίδευση νέων Ελλήνων πιλότων, ενώ ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ανάδειξη της ναυτικής αεροπορίας της οποίας ήταν διοικητής.
Το 1916 κατατάχτηκε στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης του Ελευθερίου Βενιζέλου και συμμετείχε δυναμικά ως εκπαιδευτής αεροπόρων και επικεφαλής αεροπορικών αποστολών στο Μακεδονικό Μέτωπο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και στις περιοχές των Δαρδανελλίων, στο ανατολικό Αιγαίο και στη Μικρά Ασία, μέχρι και το τέλος του Πολέμου.
Αναδείχτηκε στον κορυφαίο «ιπτάμενο άσσο» της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, όχι μόνο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και γενικότερα της αεροπορικής ιστορίας της Ελλάδας, με συνολικά εννέα καταρρίψεις εχθρικών αεροσκαφών.
Παράλληλα, απέσπασε σημαντικές διακρίσεις από την Ελληνική και τη Βρετανική Κυβέρνηση. Τον Νοέμβριο του 1918, μετά τη συνθηκολόγηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν επικεφαλής του ελληνικού αεροπορικού σμήνους που πέταξε στην Κωνσταντινούπολη.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών, αφήνοντας σημαντικό έργο στον τομέα της ανάπτυξης του αεροπορικού οράματος, συμπεριλαμβανομένου και στη δημιουργία τοπικής αεροπορικής βιομηχανίας.
1892 - Χουάν Νεγρίν, Ισπανός πολιτικός.
1898 - Άλβαρ Άαλτο, Φινλανδός αρχιτέκτονας.
1905 - Πάουλ Αρίστε, Εσθονός γλωσσολόγος.
1909 - Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος.
Η Σιμόν Βέιλ (Simone Weil, 3 Φεβρουαρίου 1909 – 24 Αυγούστου 1943) ήταν Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια. Γεννήθηκε σε οικογένεια φιλελεύθερων, αγνωστικιστών Γαλλοεβραίων. Το 1936 πήγε στην Ισπανία και για δύο μήνες συμμετείχε στον Ισπανικό εμφύλιο. Μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό το 1938. Πέθανε στην Αγγλία το 1943.
1927 - Ηλίας Ρωσίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Ηλίας Ρωσίδης (Κύπρος, 3 Φεβρουαρίου 1927), είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν αρχικά ως μέσος και στη συνέχεια ως αμυντικός. Είναι από τους πρώτους ακραίους αμυντικούς των ελληνικών γηπέδων που, εκμεταλλευόμενος την ταχύτητά του, συνήθιζε να προωθείται και στην επίθεση (ρόλος αργότερα γνωστός ως φουλ-μπακ).
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε τον αθλητισμό σε πολύ μικρή ηλικία και εγγράφηκε στον Ολυμπιακό, όπου ασχολήθηκε αρχικά με τον στίβο και τους δρόμους ταχύτητας, τα 100, 200 και 400 μέτρα. Κάποια μέρα, όταν παρακολουθούσε τυχαία την προπόνηση του Ολυμπιακού, τραυματίστηκε ο Αριστείδης Λούβαρης, ο τερματοφύλακας και του ζήτησαν να τον αντικαταστήσει. Από εκείνη την ημέρα έμεινε στον Ολυμπιακό μέχρι το τέλος της καριέρας του.
Πρώτος του αγώνας ήταν το 1948 με τον Φωστήρα στο κύπελλο Ελλάδας. Συμμετείχε στον παρθενικό αγώνα ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπου ο Ολυμπιακός βρέθηκε αντιμέτωπος με τη Μίλαν το 1959. Σταμάτησε την καριέρα του το 1961, λόγω των συνεχόμενων σοβαρών τραυματισμών που είχε.
Στις εθνικές ομάδες
Με την εθνική Ελλάδας έχει 29 συμμετοχές (πρώτη το 1951 και αρχηγός της από το 1954), όντας πρώτος σε συμμετοχές την εποχή που αγωνίστηκε σε αυτή.
1939 – Μάικλ Τσιμίνο, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Μάικλ Τσιμίνο' (αγγλ. Michael Cimino, 3 Φεβρουαρίου 1939 - 2 Ιουλίου 2016), ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός και συγγραφέας, βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του 1978 Ο Ελαφοκυνηγός (The Deer Hunter). Ο σκηνοθέτης δίχασε την κοινη γνώμη την περίοδο της κυκλοφορίας της ταινίας Ο Ελαφοκυνηγός για τον τρόπο με τον οποίο απεικόνισε τα βασανιστήρια που υπέστη μια ομάδα Αμερικανών στρατιωτών, σε βιετναμέζικο στρατόπεδο.
Ο Τσιμίνο γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από μια οικογένεια Ιταλών μεταναστών. Από μικρός αγαπούσε την τέχνη κι αφιέρωνε το χρόνο του στη μελέτη της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής και της λογοτεχνίας. Το 1962 εισάγεται στο πανεπιστήμιο Γέιλ για να σπουδάσει γλυπτική και ταυτόχρονα άρχισε να δημιουργεί για λογαριασμό τς τηλεόρασης ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά σποτ. Έπειτα παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Actor's Studio.
1946 - Βασίλης Σκουλάς, Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.
Ο Βασίλης Σκουλάς (3 Φεβρουαρίου 1946) είναι Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.
Γεννήθηκε στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης στις 3 Φεβρουαρίου του 1946. Η οικογένεια του έχει μεγάλη παράδοση στη μουσική και γενικότερα στις τέχνες. Ο παππούς του, ο Μιχάλης Σκουλάς, ήταν σπουδαίος λυράρης της εποχής του και ο πατέρας του Αλκιβιάδης Σκουλάς ή Γρυλιός γνωστός λαϊκός ζωγράφος των Ανωγείων.
Άρχισε να μαθαίνει λύρα σε ηλικία 7 ετών και στα 16 του χρόνια, κατάφερε να καθιερωθεί, ανάμεσα στους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές της Κρήτης. Έχει παίξει και τραγουδήσει σε μια μεγάλη σειρά, από επιτυχημένες καλλιτεχνικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εμφανίσεις, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στην Γερμανία, όπου υπάρχουν Έλληνες και ιδίως Κρητικοί.
Τον πρώτο του δίσκο ηχογράφησε το 1965,ο οποίος περιείχε κοντυλιές με τον Θανάση Σταυρακάκη και τον Νίκο Ξυλούρη, ακολούθησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος 33 στροφών το 1969.
Ο Βασίλης Σκουλάς όμως έκανε τη σημαντικότερη δισκογραφική του δουλειά και άρχισε να συνεργάζεται με έντεχνους Έλληνες συνθέτες από το 1980, με το δίσκο "Σεργιάνισμα στην Κρήτη". Ακολούθησαν η "Κρητική ανθολογία", "Τα τραγούδια του σίδερου και του νερού" σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, και πολλοί άλλοι.
Την περίοδο 1981-85 είχε πραγματοποιήσει μια σειρά, από εμφανίσεις στην Αθήνα στο θέατρο Παρκ, στο έργο "Καφενείον η Ελλάς" και στο θίασο του Γιάννη Βόγλη, στη θεατρική παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη "Καπετάν Μιχάλης", στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η πορεία του Βασίλη Σκουλά θα αλλάξει όταν το 1995 συμμετείχε σε δύο τραγούδια στο μουσικό έργο "Αιολία" του Μιχάλη Νικολούδη, ερμηνείες οι οποίες τον έκαναν να στραφεί και στο έντεχνο Ελληνικό τραγούδι.
Το 2002 κυκλοφόρησε διπλός δίσκος με μερικές από τις πιο γνωστές επιτυχίες του και διασκευές σε διάφορα κλασσικά Κρητικά τραγούδια και χορούς.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2012 ο Βασίλης Σκουλάς έκανε μια επιτυχημένη εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού που λόγω της μεγάλης απήχησης του κόσμου επαναλήφθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012.
Ο Βασίλης Σκουλάς διατηρεί μέχρι σήμερα, το ίδιο πάθος και μεράκι, να δημιουργεί και να διατηρεί το δικό του στέκι εμφανσεων, την πασίγνωστη ταβέρνα "Ντελίνα", στο χωριό του, τα Ανώγεια.
1947 – Πολ Όστερ, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Πολ Μπέντζαμιν Όστερ (Paul Benjamin Auster, 3 Φεβρουαρίου 1947) είναι Αμερικανός συγγραφέας. Είναι πιθανώς πιο γνωστός για την Τριλογία της Νέας Υόρκης. Είναι επίσης ποιητής, αρθρογράφος, έχει διατελέσσει μεταφραστής, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.
Ο Πολ Όστερ γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1947 στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ από εβραίους γονείς πολωνικής καταγωγής, τον Σάμουελ και την Κουίνι. Πήγε σχολείο στο Μάπλγουντ (Maplewood) και αποφοίτησε από το Λύκειο Columbia High. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Μετά το τέλος των σπουδών του, και αφού μπάρκαρε για κάποιο χρονικό διάστημα με ένα δεξαμενόπλοιο, πήγε στη Γαλλία, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη σύγχρονων Γάλλων ποιητών. Όλο αυτό το διάστημα έγραφε κυρίως ποιήματα, που όμως δεν κατάφερε να δημοσιεύσει. Το 1974 επιστρέφει στη Νέα Υόρκη και πιάνει δουλειά σ' έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο, ως υπεύθυνος των μεταφράσεων από τα γαλλικά. Αυτή την εποχή δημοσιεύει ορισμένα από τα ποιήματά του και μεταφράσεις Γάλλων συγγραφέων, όπως των Στεφάν Μαλαρμέ και Τζόζεφ Ζουμπέρ.
Είναι παντρεμένος με τη δεύτερή του σύζυγο, τη συγγραφέα Σίρι Χούστβεντ, από το 1981. Η πρώτη του γυναίκα ήταν η αναγνωρισμένη συγγραφέας Λίντια Ντέιβις. Είναι πατέρας δύο παιδιών, του Ντάνιελ (με την Ντέιβις) και της Σόφι (με τη Χούστβεντ).
Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του Εταίρου από το Εθνικό Κληροδότημα των Η.Π.Α. για τις Τέχνες, τόσο για τον πεζό λόγο όσο και για την ποίηση. Το 1990 του απονεμήθηκε το βραβείο Μόρτον Ντάπουν Ζέιμπελ από την Αμερικανική Ακαδημία και το Ινστιτούτο Τεχνών και Γραμμάτων. Το 2006 του απονεμήθηκε το βραβείο του Πρίγκιπα των Αστουριών για τη λογοτεχνία.
Είναι επίσης αντιπρόεδρος του Αμερικάνικου Κέντρου PEN (Pen American Centre).
1954 – Μαλβίνα Κάραλη, δημοσιογράφος, συγγραφέας και σεναριογράφος.
Η Μαλβίνα Κάραλη (πραγματικό όνομα Μαρία-Ελένη Σακκά, 3 Φεβρουαρίου 1952 - 7 Ιουνίου 2002) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια στην τηλεόραση. Γεννήθηκε στην Χαλκίδα και καταγόταν από τα Ψαρά και τη Θράκη.
1955 – Παντελής Καψής, Έλληνας δημοσιογράφος.
O Παντελής Καψής (3 Φεβρουαρίου 1955) είναι Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου του 1955. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (UCL) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μπρουνέλ.
Επαγγελματική καριέρα
Έκανε τα πρώτα του βήματα στη δημοσιογραφία στα φοιτητικά του χρόνια, στην εφημερίδα Θούριος της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος». Στη συνέχεια εργάστηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ως οικονομικός και πολιτικός συντάκτης, αρχισυντάκτης του πολιτικού ρεπορτάζ και υπεύθυνος του ένθετου περιοδικού «Πρόσωπα» (1999-2001). Διετέλεσε διευθυντής στα ΝΕΑ (2001-2009) και στις εφημερίδες Το Βήμα και Το Βήμα της Κυριακής (2009-2011), ενώ την περίοδο 2012-2013 αρθρογραφούσε στο ΕΘΝΟΣ.
Στην τηλεόραση εργάστηκε στο MEGA ως παρουσιαστής της πολιτικής εκπομπής «ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ». Έχει επίσης εργαστεί στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Top fm και Flash.
Πολιτική
Τον Δεκέμβριο του 2011 ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργικά καθήκοντα ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο.
Τον Ιούνιο του 2013 ορίστηκε Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ αρμόδιος για τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση. Το 2013 πήρε μέρος στην Πρωτοβουλία των 58. Μετείχε στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΕΛΙΑΣ. Αποδεχόμενος την πρόταση να είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής στο ψηφοδέλτιο της Ελιάς στις Ευρωεκλογές του 2014, ο Καψής υπέβαλε στις 14 Απριλίου 2014 την παραίτησή του από τη θέση του Υφυπουργού.
Είναι επίσης ερασιτέχνης μαραθωνοδρόμος. Έχει συμμετάσχει και τερματίσει ως τώρα σε πέντε μαραθώνιους.
1956 – Γιάννης Ζουγανέλης, Έλληνας μουσικός και ηθοποιός.
Ο Γιάννης Νικολάου Ζουγανέλης (Αθήνα 3 Φεβρουαρίου 1956-) είναι Έλληνας συνθέτης, μουσικός, ηθοποιός, παρουσιαστής και δάσκαλος.
Η καταγωγή του είναι από τη Μύκονο και τη Νάξο. Στην προσχολική ηλικία, ξεκίνησε την βυζαντινή μουσική στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών με τον ιεροψάλτη καθηγητή Θ. Θεοδωρακόπουλο. Στο Ελληνικό Ωδείο σπούδασε κιθάρα με τους καθηγητές Χ. Εκμεκτσόγλου και Κώστα Τρίαντο και θεωρία με τον Αντίοχο Ευαγγελάτο. Συνέχισε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με αρμονία, ανώτερα θεωρητικά και πιάνο υπό την διδασκαλία των Πατρικίδη και Βώκου. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των μουσικών του σπουδών έπαιξε ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης που του δίδαξε ενορχήστρωση και ρυθμολογία. Παράλληλα με τις μουσικές σπουδές, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.
Το 1975, με υποτροφία από το Υπουργείο Πολιτισμού (για το έργο του «Δέκα Βυζαντινά δοκίμια» μικρό συμφωνικό σύνολο και μικτή χορωδία), σπούδασε σύνθεση, ενορχήστρωση και όπερα στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, από την οποία και αποφοίτησε με άριστα.
Εργάστηκε για την ΕΡΤ γράφοντας μουσική σε θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η δισκογραφική του δραστηριότητα ξεκίνησε σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων με το «Σώσον Κύριε τον Λαόν σου», από τη LYRA του Α. Πατσιφά. Από τα πρώτα χρόνια της πορείας του συνεργάστηκε, σε ζωντανές εμφανίσεις, με τους τραγουδοποιούς Θανάση Γκαϊφύλλια και Νικόλα Άσιμο.
Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί εβδομήντα πέντε έργα του. Είναι από τους ελάχιστους Έλληνες συνθέτες ορχηστρικής μουσικής που έργα του έχουν κυκλοφορήσει σ’ όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» (1980) από τη SONET MUSIC και τη CBS, «Ατρείδες» (1978) από τη Deutsche Grammophon στις Αγγλοσαξωνικές χώρες. CD του κυκλοφορούν σ’ όλο τον κόσμο από την VENOL.
Έγραψε μουσική για τις τηλεοπτικές σειρές: «Mεγάλος ξεσηκωμός», «Συμβολαιογράφος», «Αργώ», «Για την τιμή και το χρήμα», «Λαυρεωτικά», «Αστροφεγγιά», «Η Κυρία μας», «Στην κόψη του ξυραφιού» και στα δικά του τηλεοπτικά προγράμματα. Έγραψε επίσης μουσική για μπαλέτο, συνεργαζόμενος με τον Γ. Μέτση, τη Λία Μελετοπούλου, το Πειραματικό Μπαλέτο Πειραιώς και με τους χορογράφους: Γ. Φλερύ, Β. Σειληνό, Λ. Ντεπιάν, Χ. Μανταφούνη, Α. Χατζή, Κων. Ψαρέλη, Ε. Πάλλη, Α. Γεωργίου, Δ. Παπάζογλου, Φ. Ευαγγελινό.
Συνεργάστηκε με τους θιάσους: Δ. Ποταμίτη στο «Θέατρο Έρευνας», Τζ. Καρέζη – Κ. Καζάκου, Μ. Κατράκη, Κ. Βουτσά, Θ. Βέγγου, τον Ευγ. Σπαθάρη, με το «Πειραματικό Θέατρο» του Δ. Τριβιζά, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το θέατρο «Μοντέρνοι Καιροί», τον «Θίασο 81», το «Θέατρο της Ημέρας, το «Θεατρικό Σανίδι», με την «Εθνική Λυρική Σκηνή», με το «Πελοποννησιακό και Δωδεκανησιακό Θέατρο», στα «ΔΗΠΕΘΕ» Βέροιας, Λαμίας, Ιωαννίνων, Κοζάνης κ.ά.
Έγραψε μουσική για περισσότερα από εκατό θεατρικά έργα, αρχαιοελληνικά και σύγχρονα. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται έργα των: Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Τερέντιου, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Λόπε ντε Βέγκα, Λόρκα, Τ. Ουίλιαμς, Μπρέχτ, Γ. Σκούρτη, Μ. Τσικληρόπουλου, Μ. Ευθυμιάδη, Γ. Διαλεγμένου, Μποστ, Κ.Χ. Μύρη, Γ. Ξανθούλη, Σ. Φασουλή, Κ. Δήμα, Α. Θωμόπουλου.
Έγραψε μουσική σε πολυάριθμες κινηματογραφικές ταινίες. Έργα του παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση απονομής των βραβείων Βραβείο Νόμπελ το 1996.
Δίδαξε μουσική, με έμφαση στην απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων και την φιλοσοφία των ήχων και της μουσικής, στις ανώτερες δραματικές σχολές του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, στους 'μοντέρνους καιρούς' καθώς και στον 'ΙΑΣΜΟ'.
Είναι μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων», της ΕΜΣΕ (Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας και του ΣΕΗ (Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών).
Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως.
Το 20014- 15 Διδαξε στή δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου.
Το 2016 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στην ακαδημία του Μονάχου
Προσωπική ζωή
Είναι παντρεμένος με την Ισιδώρα Σιδέρη και έχουν μαζί μια κόρη, την τραγουδίστρια Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μεγάλη επίδραση στην μετέπειτα πορεία του άσκησε το γεγονός ότι και οι δύο γονείς του ήταν κωφοί. Ο διεθνούς φήμης τουμπίστας Γιάννης Ζουγανέλης ήταν θείος του.
Διακρίσεις
Έχει βραβευτεί από τον ΟΗΕ και τη UNICEF για τη συνεργασία και διδασκαλία του σε παιδιά με αναπηρία για το σύγγραμμά του «Οι Προσωπικότητες δημιουργούνται με τη διαφορετικότητα».
Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως
Το 2008 βραβεύτηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο, με το έπαθλο «ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ» για τη διετία 2006-2008 για την ερμηνεία του στο έργο "Το trendy θα σφυρίξει τρεις φορές", σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Το 2011 βραβεύτηκε ως καλύτερος ηθοποιός για το έργο "Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη από το κοινό του "Αθηνοραματος".
Επίτιμος καθηγητής της Ακαδημίας του Μονάχου, όπου συμμετέχει ενεργά στην δημιουργία έδρας ελληνικής μουσικής.
Έχουν δημοσιευτεί οι διατριβές και διδακτορικές του μελέτες:
α) "Η σημασία να εκτίθεσαι"
β) "Απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων στις μουσικές και θεατρικές ερμηνείες"
γ) ''Η συνείδηση στη ζωή και τις τέχνες"
δ) "Το φρόνημα στο λόγο και τη μουσική".
1960 - Γιοάχιμ Λεβ, Γερμανός προπονητής ποδοσφαίρου.
1966 – Κώστας Παταβούκας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Κώστας Παταβούκας (Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1966) είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής και επιχειρηματίας. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ.
Καριέρα
Ξεκίνησε την καριέρα του από το Αστέρα Εξαρχείων και από εκεί μεταπήδησε στην ΑΕΚ , με την οποία το 1988 και το 1992 συμμετείχε στον τελικό κυπέλλου χάνοντας και τις δυο φορές από τον Άρη. Επόμενη ομάδα του ήταν ο Παναθηναϊκός με τον οποίο κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 1996, το πρωτάθλημα το 1998 και το 1999. Ενδιάμεσα για μία χρονιά αγωνίστηκε στην Κίντερ Μπολόνια.
Εθνική Ελλάδος
Με την Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 162 αγώνες σημειώνοντας 873 πόντους (μ.ο. 5,39) και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989.
Σημερινές δραστηριότητες
Διετέλεσε μέλος του ΔΣ της Ελληνικής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης την περίοδο 2004-2008. Ασχολήθηκε και με την πολιτική έχοντας εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων.
1967 - Θάνος Ανεστόπουλος, Έλληνας τραγουδιστής.
1968 – Ο Βλάντε Ντίβατς (3 Φεβρουαρίου 1968) είναι Σέρβος πρώην καλαθοσφαιριστής.
Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1968 στην πόλη Πριγιέπολγιε. Έχει ύψος 2,16 μ. και αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ.
1976 - Άιλα Φίσερ, Βρετανή ηθοποιός.
1979 – Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος είναι Έλληνας ηθοποιός.
Φοίτησε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1996-1998) και ένα χρόνο στην Δραματική Σχολή Θεμέλιο (1998-1999). Έχει υπάρξει 2 φορές υποψήφιος για το Βραβείο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ. Έχει τιμηθεί ως καλύτερος νέος δημιουργός για την ερμηνεία του στην παράσταση "Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός", ενώ έχει υπάρξει πολλές φορές υποψήφιος και στα Βραβεία Κοινού του Αθηνοράματος.
Είναι παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό, Κατερίνα Παπαδάκη, και έχουν δυο γιους.
1982 - Βέρα Μπρέζνιεβα, Ουκρανή τραγουδίστρια.
1982 - Νταβίδ Φουστέρ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1983 - Χίλαρυ Σκοτ, Αμερικανίδα πορνογραφική ηθοποιός.
Θάνατοι σαν σήμερα
1014 – Σβεν Α’, βασιλιάς της Δανίας, της Αγγλίας και της Νορβηγίας.
Ο Σβεν Α΄ της Δανίας, γνωστός και ως Σβέν Α΄ ο διχαλογένης (960 – 3 Φεβρουαρίου 1014), ήταν βασιλιάς της Δανίας, της Αγγλίας, καθώς και τμημάτων της Νορβηγίας. Ήταν γιος του βασιλιά Χάραλντ Α' της Δανίας και πατέρας του Κνούτου.
Στα μέσα της δεκαετίας του 980, ο Σβεν επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του και κατέλαβε το θρόνο.
Ονομάστηκε διχαλογένης λόγω του τύπου γενειάδας που έφερε, συνηθισμένη σε μερικούς αριστοκρατικούς κύκλους εκείνης της εποχής, ιδιαίτερα στην Αγγλία, όπου επέλεξε την ιδέα. Έκοψε νομίσματα με την εικόνα του σύμφωνα με τα πρότυπα και τις επιγραφές του Καρλομάγνου.
Ο πατέρας του ήταν ο πρώτος από τους Σκανδιναβούς ηγεμόνες που δέχτηκε τον χριστιανισμό. Ο ίδιος βαπτίστηκε χριστιανός σε βρεφική ηλικία με το όνομα Όττο, αλλά ποτέ δεν προτίμησε το όνομα αυτό, προτιμώντας το παγανιστικό του όνομα Σβεν. Υπάρχουν διαφωνίες ιστορικών σχετικά με το πρόσωπο του με ανεξακρίβωτες πληροφορίες. Πολλοί αναφέρουν ότι επαναστάτησε στον πατέρα του, σφετερίστηκε τον θρόνο και τον ανάγκασε να εξοριστεί στην Γερμανία. Ο Άνταμ της Βρέμης (Adam of Bremen) τον χαρακτηρίζει προδότη του πατέρα του και της χριστιανικής θρησκείας μεταστρεφόμενος σε παγανιστή. Στάλθηκε εξορία στην Σκωτία για πολλά χρόνια από τους Γερμανούς επισκόπους του πατέρα του. Στην θέση του κυβερνούσε το βασίλειο ο Ερρίκος ο Κατακτητής (Eric the Victorious) της Σουηδίας ως τον θάνατο του (995)
1451 – Μουράτ Β΄, Οθωμανός σουλτάνος.
Ο Μουράτ Β΄ (II. Murad, 1403 - 3 Φεβρουαρίου 1451) ήταν σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (1421-1451). Νίκησε τους Ούγγρους και τους Πολωνούς στη Μάχη της Βάρνας.
Στις 29 Μαρτίου του 1430 ο Μουράτ Β΄, μετά από τριήμερη πολιορκία , καταλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη.
Το έτος 1441-1442 έκανε μία αποτυχημένη εκστρατεία ενάντια στο Βελιγράδι που τον ανάγκασε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Ουγγαρία. Κατόπιν παραιτήθηκε από το θρόνο χάριν του 12χρονου γιου του, Μεχμέτ Β' Φατίχ, γνωστότερου ως «Μωάμεθ ο Πορθητής».
1468 – Γιοχάνες Γκούτενμπεργκ, γνωστός στην Ελλάδα ως Ιωάννης Γουτεμβέργιος, γερμανός εφευρέτης της τυπογραφίας.
Ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος (Johannes Gutenberg, 1400 - 3 Φεβρουαρίου 1468) ήταν Γερμανός σιδηρουργός, χρυσοχόος, τυπογράφος και εκδότης, ο οποίος εισήγαγε την τυπογραφία στην Ευρώπη. Η δική του εφαρμογή της μηχανικής εκτύπωσης με κινητά στοιχεία θεωρείται ευρέως ως η πιο σημαντική εφεύρεση της δεύτερης χιλιετίας και το γεγονός που εγκαινίασε τη νεότερη Εποχή της ανθρώπινης ιστορίας. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Αναγέννησης, τη Μεταρρύθμιση, τον Διαφωτισμό και την επιστημονική επανάσταση και έθεσε τη βάση για τη σύγχρονη -βασισμένη στη γνώση- οικονομία και τη διάδοση της μάθησης στις μάζες.
Γεννήθηκε κατά την επικρατέστερη εκδοχή το 1400 και απεβίωσε στις 3 Φεβρουαρίου του 1468 σε ηλικία 71 ετών. Τόπος γέννησής του είναι το Μάιντς (Mainz) της Γερμανίας και θεωρείται ο «πατέρας» της τυπογραφίας. Περίπου στα 1430 εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο. Τον Μάρτιο του 1434, ένα γράμμα του υποδεικνύει ότι εκείνη την εποχή διέμενε εκεί, όπου είχε κάποιους συγγενείς από την πλευρά της μητέρας του. Στο Στρασβούργο άρχισε να πειραματίζεται στη μεταλλουργία και στα 1434 έκανε τα πρώτα του βήματα στην τυπογραφία.
Ο Γουτεμβέργιος θεωρείται ο «πατέρας» της μηχανικής εκτύπωσης μολονότι είχαν ήδη κατασκευαστεί κινητά τυπογραφικά στοιχεία από τον Ολλανδό Λαυρέντιο Κοστέρ στο Χάρλεμ, γιατί εκείνος συνέλαβε πρώτος την ιδέα της τυπογραφικής μεθόδου στο σύνολό της.
Ο εκπαιδευμένος χρυσοχόος, μέλος της αντίστοιχης συντεχνίας, πειραματίζεται από το 1434 με κινητούς ξύλινους χαρακτήρες. Τα πρώτα αποτελέσματα διαφαίνονται το 1436 οπότε εκτυπώνει λαϊκά, θρησκευτικά βιβλία.
Μετά από διάφορες προσπάθειες πετυχαίνει, το 1441, με τη βοήθεια ενός βελτιωμένου μελανιού, να αξιοποιήσει εκτυπωτικά και τις δύο όψεις μιας σελίδας χαρτιού.
Η τελική επιτυχία για την αξιοποίηση της εφεύρεσής του ήρθε με την εκτύπωση, το 1455, της Βίβλου των 42 γραμμών στα λατινικά, σε 180 αντίτυπα, τα περισσότερα σε κοινό χαρτί και μερικά σε χαρτί εξαιρετικής ποιότητας (vellum), μία αισθητικά άριστη τυπογραφική εργασία, αν και αποτελεί μόλις το πρώτο τυπογραφικό προϊόν του. Είναι ευρέως γνωστή ως η Βίβλος του Γουτεμβέργιου. Αποτελεί το πρώτο βιβλίο μαζικής παραγωγής, που για πολλούς είναι το καλύτερο και αρτιότερο τεχνικά βιβλίο που τυπώθηκε ποτέ.
Το Project Gutenberg (εγχείρημα Γουτεμβέργιος) ονομάστηκε εις μνήμην του και είναι μια εθελοντική προσπάθεια ψηφιοποίησης, αρχειοθέτησης και διανομής πολιτισμικών έργων μέσω Διαδικτύου. Ξεκίνησε το 1971 και είναι, σήμερα, η αρχαιότερη ψηφιακή βιβλιοθήκη.
1832 – Τζορτζ Κραμπ, Άγγλος ποιητής.
O Τζορτζ Κραμπ (George Crabbe, 24 Δεκεμβρίου 1754 – 3 Φεβρουαρίου 1832) ήταν Άγγλος ποιητής, χειρουργός και κληρικός. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ρεαλιστική μορφή αφήγησης και τις περιγραφές της ζωής της εργατικής και μεσαίας τάξης.
1862 - Ζαν-Μπατίστ Μπιό, Γάλλος φυσικός.
1924 – Γούντροου Ουίλσον, 28ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Τόμας Γούντροου Ουίλσον (αγγλ. Thomas Woodrow Wilson 28 Δεκεμβρίου 1856 - 3 Φεβρουαρίου 1924) ήταν ο 28ος πρόεδρος των Ηνωμενών Πολιτειών της Αμερικής.
Ο Ουίλσον γεννήθηκε στο Στώντον (Staunton) της πολιτείας Βιρτζίνια στις 28 Δεκεμβρίου 1856, γιος πρεσβυτεριανού ιερέα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και Νομικά στη Βιρτζίνια. Ήταν καθηγητής Ιστορίας & Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, του οποίου, το 1902, έγινε πρύτανης. Το 1910 εκλέχτηκε κυβερνήτης του Νιου Τζέρσεϊ με την υποστήριξη του κόμματος των Δημοκρατικών. Το μεταρρυθμιστικό έργο του στην πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ τον έκανε διάσημο και το 1912 έθεσε υποψηφιότητα για τον προεδρικό θώκο. Κατάφερε να κερδίσει σημαντικούς αντιπάλους όπως τον Θεόδωρο Ρούζβελτ και τον Ουίλλιαμ Ταφτ και το 1916 επανεκλέχθηκε.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στράφηκε ενάντια στα μεγάλα οικονομικά κεφάλαια με διάφορα νομοθετικά μέτρα. Η εξωτερική του πολιτική σημαδεύτηκε από την συνέχιση της επεκτατικής πολιτικής των Η.Π.Α. στην λατινική Αμερική και από την είσοδο των Η.Π.Α. στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Ήταν από τους πρωτεργάτες της Κοινωνίας των Εθνών αλλά παρ' όλες τις προσπάθειες του δεν κατάφερε να πείσει το Κογκρέσο να ψηφίσει την ένταξη της χώρας στην ΚτΕ. Ουσιαστικά η άρνηση του Κογκρέσου σήμανε και την διάλυση της Κοινωνίας των Εθνών. Κατά τη διάρκεια μακράς περιοδείας του στις ΗΠΑ έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά. Ανένηψε κάπως αλλά σπάνια έβγαινε πλέον από την προεδρική κατοικία και περπατούσε πάντα με τη βοήθεια μπαστουνιού. Το 1919 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Απεβίωσε στην Ουάσινγκτον στις 3 Φεβρουαρίου 1924 και είχε νυμφευθεί δύο φορές.
1927 – Πιπίνα Βονασέρα (Pipina Vonasera) ήταν ηθοποιός του 19ου αιώνα, ιταλικής καταγωγής που μεσουράνησε στο ελληνικό θέατρο.
Η Βονασέρα, πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό θέατρο το 1862 παίζοντας τη Λουκρητία Βοργία στο ομώνυμο δράμα του Βίκτωρος Ουγκό. Από τότε και για τα επόμενα 20 χρόνια ήταν η πιο διάσημη ηθοποιός της εποχής της, ερμηνεύοντας πάμπολλα έργα τόσο στον ελληνικό χώρο όσο και σε περιοδείες στον ελληνισμό του εξωτερικού. Ήταν η βασική πρωταγωνίστρια των δραμάτων του Δημήτριου Βερναρδάκη,ερμηνεύοντας τους κύριους ρόλους στα έργα του, Μαρία Δοξαπατρή (1865), Μερόπη (1866) και Ευφροσύνη (1876). Αναδεικνύεται έτσι, ως η καλύτερη τραγική ηθοποιός του καιρού της.
Υπήρξε επίσης η πρώτη ηθοποιός που έπαιξε την Αντιγόνη του Σοφοκλή, στο νεοελληνικό θέατρο.
Συνεργάστηκε με τον επίσης διάσημο ηθοποιό της εποχής Δημοσθένη Αλεξιάδη, δημιουργώντας δικό τους θίασο με τον οποίο περιοδεύσαν σε όλη την ανατολική Μεσόγειο και μετέφρασαν αρκετά ιταλικά θεατρικά έργα, εμπλουτίζοντας έτσι το ελληνικό δραματολόγιο.
Για ένα διάστημα δύο περίπου ετών, δημιούργησε το δικό της θίασο, και έγινε η πρώτη γυναίκα θιασάρχης του νεοελληνικού θεάτρου.
Ήταν μητέρα τριών επίσης άξιων ηθοποιών, της Φιλομήλας και των Ιωάννη και Ευτύχιου Βονασέρα.
1952 - Εμίλ Μπρεχιέ, Γάλλος φιλόσοφος και ιστορικός.
1960 - Θεόδωρος Χαβίνης, ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής και υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις. Υπήρξε ο βουλευτής Πρέβεζας με τη μεγαλύτερη συνολικά θητεία (18 χρόνια και 4 μήνες) και κατόρθωσε να εκλεγεί 10 φορές βουλευτής της περιφέρειας αυτής. (Φυτείες Αιτωλοακαρνανίας, 1886- Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1960)
Πολέμησε σε διάφορους πολέμους, όπως οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και συνέβαλε στην απελευθέρωση της Πρέβεζας, ως διοικητής της 6ης πεδινής πυροβολαρχίας κατά τη μάχη της Νικοπόλεως. Πήρε μέρος στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας.
Στη Δίκη των Έξι ήταν μέλος στο έκτακτο στρατοδικείο, με το βαθμό του Συνταγματάρχη.
Η κάθοδός του στον πολιτικό στίβο ξεκίνησε στις εκλογές του 1923 με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, οπότε εξελέγη για πρώτη φορά στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση. Εξελέγη βουλευτής Πρεβέζης-Άρτης με το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος, με 2.222 ψήφους, στις εκλογές του 1926. Επανεξελέγη βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1928, του 1932, του 1933 και το 1936. Απέτυχε να επανεκλεγεί στις εκλογές του 1946, για να εκλεγεί ξανά το 1950, το 1951, το 1952 και το 1956. Υπήρξε ο μακροβιότερος βουλευτής της Εκλογικής Περιφέρειας Πρέβεζας, με συνολική θητεία 18,5 περίπου ετών, έχοντας κατορθώσει να εκλεγεί σε 10 εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου υπηρέτησε ως υπουργός Στρατιωτικών από τις 5 Ιουνίου 1932 μέχρι τις 3 Νοεμβρίου 1932.
Ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη από τις 22 Νοεμβρίου 1945 ως την παραίτησή του, στις 20 Ιανουαρίου 1946 και στη συνέχεια υπουργός Εσωτερικών και προσωρινά Δημοσίων Έργων ως το Μάρτιο του 1946.
Στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου του 1950, ο Χαβίνης χρημάτισε υπουργός Δημοσίων Έργων, Οικισμού και Ανοικοδομήσεως από τις 24 Μαρτίου ως τις 27 Μαρτίου 1950. Λίγο αργότερα ανέλαβε υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Πλαστήρα, από τις 15 Απριλίου 1950 ως τις 21 Αυγούστου 1950. Στο χαρτοφυλάκιο των Δημοσίων Έργων παρέμεινε και στην επόμενη κυβέρνηση, από τις 27 Οκτωβρίου 1951 ως την παραίτησή του, στις 19 Μαρτίου 1952.
Πέθανε το Φεβρουάριο του 1960 από καρδιακή συγκοπή, ενώ μεταφερόταν στο νοσοκομείο.
1971 - Άγγελος Τανάγρας, Έλληνας ψυχοφυσιολόγος.
1975 - Ουμ Κάλσουμ, Αιγύπτια τραγουδίστρια.
1975 - Κωνσταντίνος Κορόζος, του Ευθυμίου, ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Υπηρέτησε ως βουλευτής Αττικής και Βοιωτίας και ως υπουργός. Μεταξύ άλλων ήταν και πρόεδρος του ΟΤΕ. (Λιβαδειά, 19 Νοεμβρίου 1896 - Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1975).
Μετά τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, εργάστηκε ως δικηγόρος πρώτα στη Λιβαδειά (1920-35) και στη συνέχεια στην Αθήνα ως δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω. Από το 1920 ως τη διάλυσή της το 1954, υπήρξε νομικός σύμβουλος της Αγγλικής Εταιρείας της Κωπαΐδος. Την περίοδο 1946-48 ανέλαβε πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το 1956-58 πρόεδρος του ΟΤΕ.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αττικής το 1932 με το Λαϊκό Κόμμα και επανεξελέγη βουλευτής Λεβαδείας το 1933. Επανεξελέγη βουλευτής Αττικής και Βοιωτίας με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1935 , του 1936 και του 1946. Τέλος, εξελέγη βουλευτής Βοιωτίας με την ΕΡΕ το 1958.
Διατέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη από τις 19 Ιουλίου 1935 ως τις 10 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Εν συνεχεία ανέλαβε υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος στις κυβερνήσεις Θεμιστοκλή Σοφούλη και Αλέξανδρου Διομήδη από τις 7 Μαΐου 1948 ως τις 6 Ιανουαρίου 1950.
Πέθανε το 1975 και κηδεύτηκε στις 4 Φεβρουαρίου. Ήταν παντρεμένος με τη Μαίρη Α. Αλεξανδράτου.
Συνέγραψε το έργο "Μελέτη περί Κωπαΐδος" (1952).
1989 – Τζον Κασσαβέτης, ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός.
Ο Τζον Κασσαβέτης (John Cassavetes, πραγματικό όνομα Ιωάννης Νικόλαος Κασσαβέτης, 9 Δεκεμβρίου 1929 - 3 Φεβρουαρίου 1989), με καταγωγή από την Ζαγορά του Πηλίου, ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός. Ο Κασσαβέτης ήταν ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες που ασχολήθηκαν με τον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Σπούδασε υποκριτική με τον Ντον Ρίτσαρντσον, ο οποίος χρησιμοποιούσε μια τεχνική υποκριτικής βασισμένη στη μυική μνήμη. Συνόδευσε την υποκριτική του με την κινηματογραφική έρευνα και αφήγηση από τις αρχές της καριέρας του και το δείγμα της δουλειάς χαρακτηρίζεται από τον πειραματισμό, το ρεαλισμό, τον αυτοσχεδιασμό, την έλλειψη μέσων παραγωγής και τη μορφή ντοκιμαντέρ των ταινιών.
Το καλλιτεχνικό σκηνοθετικό του στυλ φημίζεται για τον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών με τους οποίους συνεργάστηκε και για την ικανότητά του να αφηγείται ρεαλιστικές ιστορίες. Ο κινηματογράφος του Κασσαβέτη απασχόλησε μια σειρά ηθοποιών με τους οποίος διατηρούσε φιλικές σχέσεις για πολλά χρόνια όπως οι: Σέιμουρ Κασέλ, Μπεν Γκάζαρα και Πίτερ Φολκ, καθώς και συγγενικά του πρόσωπα όπως η σύζυγός του Τζίνα Ρόουλαντς (πρωταγωνίστρια των περισσότερών του ταινιών) με τη βοήθεια των οποίων περιέγραψε τις δυσκολίες στη ζωή των μεγαλουπόλεων και διηγήθηκε τις δυσκολίες στη ζωή των ζευγαριών. Πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του σκηνοθέτη ήταν η ταινία Σκιές (Shadows, 1959). Πέρα από τις ανεξάρτητες παραγωγές ο Κασσαβέτης πρωταγωνίστησε σε μια σειρά αξιομνημόνευτων χολιγουντιανών παραγωγών όπως την ταινία του Μάρτιν Ριτ Έσπασα τα Δεσμά μου (Edge of the City, 1957), το πολεμικό δράμα του Ρόμπερτ Όλντριτς Και οι 12 Ήταν Καθάρματα (The Dirty Dozen, 1967) και το θρίλερ του Ρόμαν Πολάνσκι Το Μωρό της Ρόζμαρι (Rosemary's Baby, 1968). Από τις ταινίες εκείνες αποκόμισε τα χρήματα για να κάνει την παραγωγή των δικών του ταινιών. Ο σκηνοθέτης ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζίνα Ρόουλαντς με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Απεβίωσε το 1989 λόγω επιπλοκών κίρρωσης ήπατος.
1993 - Κάρελ Χούιφαρτς, Βέλγος συνθέτης.
2004 – Ζήσιμος Λορεντζάτος, ποιητής και δοκιμιογράφος.
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος (1915-2004) ήταν συγγραφέας, λογοτέχνης και κριτικός λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1915. Γιος του δημοτικιστή καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Παναγή Λορεντζάτου (1872 - 1941). Σπούδασε, χωρίς να πάρει πτυχίο, στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Τιμήθηκε το 1988 με το Α' κρατικό βραβείο κριτικής-δοκιμίου, το οποίο δεν αποδέχτηκε, ενώ το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη για το σύνολο του έργου του.
Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1936 με τη μελέτη Έντγκαρ Πόε: Οι εξαιρέσεις. Η φιλοσοφία της συνθέσεως. Η ποιητική αρχή.. Θα επανεμφανισθεί το 1947 με το βιβλίο του Δοκίμιο Ι (μια σημαντική μελέτη για το έργο του Διονυσίου Σολωμού). Στη συνέχεια και ως το τέλος της ζωής του, απαλλαγμένος από βιοποριστικές φροντίδες, θα αφιερωθεί αποκλειστικώς στα γράμματα (ο ίδιος δεν επιδίωξε καμία καριέρα – εργάστηκε βιοποριστικά μόνο για λίγους μήνες, το 1953, ως Programme Assistant στο B. B. C.).
2006 – Βαλέριαν Μπόροβτσικ, ήταν Πολωνός σκηνοθέτης.
(πολων. Walerian Borowczyk, 2 Σεπτεμβρίου, 1923 - 3 Φεβρουαρίου, 2006)
Σκηνοθέτησε περισσότερες από 40 ταινίες στο διάστημα 1946-1988 ενώ έγινε γνωστός για τα τολμηρά και ιδιαίτερα αισθησιακά θέματα των ταινιών του.
Γεννημένος στο Κβίλιζ, κοντά στο Πόζναν, σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κρακοβίας και αρχικά αφιερώθηκε στη ζωγραφική και τη λιθογραφία δημιουργώντας συν τοις άλλοις και αφίσες για κινηματογραφικές ταινίες. Το 1959 μετακομίζει και εγκαθίσταται στο Παρίσι.
Οι πρώτες προσπάθειες του στο σινεμά ήταν σουρεαλιστικά φιλμάκια κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Τα πιο γνωστά από αυτά ήταν τα Był sobie raz (Μια Φορά και Έναν Καιρό - 1957), Dom (Το Σπίτι- 1958), Les Astronautes (Οι Αστροναύτες - 1959), Jeux des anges (Παιχνίδι Αγγέλων - 1964) και Renaissance (Αναγέννηση - 1963). Το 1967 σκηνοθετεί την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, το Théâtre de Monsieur & Madame Kabal: un film dessiné pour les adultes (Το Θέατρο του Κου & της Κας Καμπάλ: Μια ταινία για ενήλικες).
Η μετάβαση από τα κινούμενα σχέδια σε κανονικές ταινίες έγινε με τις ταινίες Goto, l'île d'amour (Γκότο, το νησί του έρωτα - 1968) και Blanche (1971), που διαπραγματεύονταν και οι δύο παράνομες σχέσεις, απατημένους ζηλιάρηδες συζύγους και είχαν κοινή πρωταγωνίστρια τη γυναίκα του σκηνοθέτη, Λίγκια Μπράνις. Το 1975 θα είναι υποψήφιος στις Κάννες με το Dzieje grzechu (Αμαρτωλή Ιστορία), μια ταινία του που όπως και το βραβευμένο στο Βερολίνο Rosalie (1966) βασίζεται σε μεταφορά λογοτεχνικού έργου και πραγματεύεται εύστοχα θέματα όπως η αποπλάνηση και η βρεφοκτονία. Από το 1974 και μέχρι το 1988 θα σκηνοθετήσει ταινίες όπως τα Contes Immoraux (Τολμηρές Ιστορίες - 1974), La Bête (Το Κτήνος - 1975) και Cérémonie d'amour (1988), που ακροβατούν ανάμεσα στον ερωτικό κινηματογράφο και την πορνογραφία και απέσπασαν ανάμεικτες κριτικές.
Το 1987 σκηνοθέτησε μια από τις συνέχειες της σειράς ταινιών με θέμα την Εμμανουέλα, το Emmanuelle 5, που κυκλοφόρησε στην αγορά του βίντεο με προσθήκες σκηνών σκληρού πορνό (τις οποίες εντούτοις είχε ο ίδιος σκηνοθετήσει, με αρκετά σουρεαλιστικό τρόπο). Ο Μπόροβτσικ δεν έμεινε τελικά ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα κυρίως εξαιτίας μιας διαφωνίας για το πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε ανατεθεί στην Μονίκ Γκαμπριέλ. Το 1988 και το 1990 σκηνοθέτησε 4 επεισόδια της Γαλλικής ερωτικής τηλεοπτικής σειράς Série Rose: Les Chefs d’œuvre de la Littérature Erotique (Ροζ Ιστορίες) για το κανάλι M6.
Πέθανε από ανακοπή της καρδιάς το 2006 στο Παρίσι.
2009 - Κωνσταντίνος Οιχαλιώτης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
2012 – Νίκος Απέργης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Νίκος Απέργης (2 Ιουλίου 1947 – 3 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά "όχι και τόσο εξαιρετικά δύσκολα, ώστε να μπορούν να γυριστούν ταινία του Ξανθόπουλου", όπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος. Η μητέρα του ήταν φιλόλογος και λάτρης του θεάτρου και στην ουσία αυτή του εμφύσησε την αγάπη για την υποκριτική. Παιδί ακόμα, συμμετείχε σε παραστάσεις παιδικού θεάτρου.
Μόλις τελείωσε το σχολείο, γράφτηκε στο Εθνικό Θέατρο, από όπου αποφοίτησε το 1969. Από τότε ασχολήθηκε επαγγελματικά με το ραδιόφωνο, το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, κυρίως ως ηθοποιός αλλά και με πολλές άλλες ιδιότητες.
Εργάστηκε ως συγγραφέας - βραβεύτηκε για το θεατρικό έργο του "Σφουγγαράδες" - αλλά και ως σκηνογράφος, βοηθός σκηνοθέτη και θεατρικός επιχειρηματίας. Διέπρεψε είτε παίζοντας πλάι σε μεγάλους καλλιτέχνες είτε πρωταγωνιστώντας σε παραστάσεις και μεγάλες τηλεοπτικές σειρές, όπως οι «Αγνωστος πόλεμος», «Γειτονιά», «Ιστορίες αγάπης», «Πανθέοι» και «Λάμψη».
Πολιτική
Διατέλεσε συνιδρυτής, γραμματέας και πρόεδρος της κομματικής οργάνωσης ηθοποιών. Επίσης εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος επί έξι συνεχείς τετραετίες στον Δήμο Αθηναίων. Διατέλεσε αντιδήμαρχος και υπεύθυνος κατά περιόδους σε όλες σχεδόν τις δημοτικές δραστηριότητες.
Το 1974 ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των ανθρώπων της τέχνης και του τότε προέδρου του κόμματος Κωνσταντίνου Καραμανλή και αφιερώθηκε στη Νέα Δημοκρατία. Υπήρξε μέλος της ομάδας κοινοβουλευτικού έργου πολιτισμού της Ν.Δ.
Προσωπική ζωή
Το γεγονός που τον συγκλόνισε ήταν ο θάνατος της συζύγου του το 2005. Η ηθοποιός Μαίρη Κυβέλου ήταν σύντροφός του στην τέχνη και τη ζωή για είκοσι τέσσερα χρόνια και ο χαμός της του στοίχισε πάρα πολύ. Ηταν από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια του καλλιτεχνικού χώρου, με την οποία είχε αποκτήσει έναν γιο, και τον θάνατό της δεν μπόρεσε να τον ξεπεράσει ποτέ έως τον θάνατό του το 2012 από καρκίνο.
Ο Νίκος Απέργης ήταν αρκετά συνειδητοποιημένος και σκεφτόταν όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Μάλιστα στο τελευταίο του μήνυμα στο Facebook καλούσε για αλληλεγγύη όλους τους Ελληνες. «Ολοι μαζί, όσο και όπως μπορούμε, να στηρίξουμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας. Σε δύσκολες εποχές φαίνονται οι μεγάλοι λαοί» είχε γράψει χαρακτηριστικά.
2016 - Καίτη Δρόσου, Ελληνίδα ποιήτρια.
2016 - Γιόζεφ Κάσα, Σέρβος πολιτικός.
2022 - Χρήστος Σαρτζετάκης, Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Σαν σήμερα 2 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 2 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
2 Φεβρουαρίου
Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων
Εορτάζουν
Υπαπαντή του Σωτήρος, (Υπαπαντή)
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μαρουλιανής, (Μαρουλία, Μαρούλα, Ρούλα)
Γεγονότα σαν σήμερα
871: Ο βυζαντινός στόλος υπό τον Νικήτα Ωορύφα εκδιώκει τους Άραβες από τη νότια Ιταλία.
962: Ο πάπας Ιωάννης ΙΒ στέφει τον Ότο Α το Μέγα, ως πρώτο αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τα τελευταία 40 χρόνια.
1032: Ο Κόνραντ Β, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γίνεται βασιλιάς της Βουργουνδίας.
1536: Ο Ισπανός Πέντρο ντε Μεντόζα ιδρύει το Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή.
1556: Καταγράφεται ο ισχυρότερος σεισμός, που έχει σημειωθεί μέχρι τώρα, στις επαρχίες Σάανξι, Σάνσι και Χέναν της Κίνας, αφήνοντας 830.000 νεκρούς.
1653: Ιδρύεται η πόλη Νέο Άμστερνταμ, που αργότερα θα μετονομαστεί σε Νέα Υόρκη.
1709: Ο Αλεξάντερ Σέλκιρκ σώζεται από ναυάγιο και καταλήγει σε ένα έρημο νησί εμπνέοντας τον Ντάνιελ Νταφόε να γράψει το «Ροβινσώνα Κρούσο».
1795: Ο Γάλλος σεφ, Νικολά Απέρ, ανακαλύπτει τη διατήρηση των τροφών δια της κονσερβοποίησης.
1801: Συνεδριάζει για πρώτη φορά το βρετανικό Κοινοβούλιο με την παρουσία Ιρλανδών εκπροσώπων.
1808: Ο Ναπολέων μπαίνει στη Ρώμη.
1828: Ιδρύεται η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, μετέπειτα Εθνική Τράπεζα, και καθιερώνεται ο Φοίνικας ως εθνικό νόμισμα.
1848: Φτάνει στο Σαν Φρανσίσκο το πρώτο πλοίο με Κινέζους μετανάστες, που χρησιμοποιήθηκαν κατά χιλιάδες προκειμένου να κατασκευαστούν οι σιδηροδρομικές γραμμές στη δυτική ακτή των ΗΠΑ.
1870: Αποκαλύπτεται ότι, ο Γίγαντας του Κάρντιφ, μία πέτρινη ανθρωπόμορφη κατασκευή, ύψους 3 μέτρων, δεν επρόκειτο για αρχαιολογικό εύρημα αλλά για φάρσα, που σκάρωσε ένας Αμερικανός καπνοπώλης ονόματι Τζορτζ Χαλ.
1880: Τοποθετείται στην Ιντιάνα των ΗΠΑ ο πρώτος ηλεκτρικός φανοστάτης.
1892: Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια αγώνας μποξ κάτω από τους μοντέρνους κανόνες διαρκεί 77 γύρους στο Ιλλινόις των ΗΠΑ.
1900: Ιδρύεται η Baseball American League.
1901: Πραγματοποιείται η κηδεία της Βασίλισσας Βικτόρια.
1911: Γιατροί από την Μινεσότα των ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι, ο τέτανος μπορεί να αντιμετωπισθεί με εμβολιασμό.
1912: Στην Αίγυπτο, ο Τούρκος Τζεμάλ πασάς επιτίθεται κατά των Βρετανών στη Διώρυγα του Σουέζ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 2.000 άτομα.
1920: Η Εσθονία διακηρύττει την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία.
1922: Ο Κεμάλ Ατατούρκ περιμένει να εκκενωθεί η Μικρά Ασία από τα ελληνικά στρατεύματα ενώ παράλληλα συγκεντρώνει δυνάμεις για να απειλήσει τα Δαρδανέλια και να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη. Η Αγγλία κινητοποιεί το στόλο της στη Μεσόγειο.
1922: Ο Οδυσσέας του Τζέιμς Τζόις κυκλοφορεί στο Παρίσι σε 1.000 αντίτυπα και προκαλεί αντιδράσεις.
1924: Ιδρύεται πεντατάξιο διδασκαλείο, συγχωνεύονται τα ελληνικά σχολαρχεία με το γυμνάσιο και το δημοτικό σχολείο γίνεται εξατάξιο.
1931: Οι Ναζί αξιώνουν από τη γερμανική κυβέρνηση να αποχωρήσει από την Κοινωνία των Εθνών. Ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας καταγγέλλει δημόσια την πρόταση των Ναζί.
1932: Στην Κούβα, 1.500 άνθρωποι σκοτώνονται από σεισμό στην πόλη Σαντιάγο.
1933: Στη Γερμανία, ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ ανακηρύσσεται φιλοσοφικός ηγέτης του κόμματος των Ναζί.
1935: Δοκιμάζεται για πρώτη φορά ο πολύγραφος, πιο γνωστός ως ανιχνευτής της αλήθειας.
1937: Εγκαινιάζεται το νέο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη στον ουρανοξύστη του ΡΕΞ επί της οδού Πανεπιστημίου.
1940: Ο Φρανκ Σινάτρα κάνει το ντεμπούτο του ως τραγουδιστής στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ.
1943: Παραδίδεται στον Κόκκινο Στρατό το τελευταίο οχυρό των Γερμανών στο Στάλινγκραντ, στην ΕΣΣΔ, τερματίζοντας μία από τις πιο καθοριστικές μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που κράτησε 140 μέρες. Οι Γερμανοί στρατιώτες παραδίδονται παρά τη δήλωση του Χίτλερ: «Η παράδοση αποκλείεται. Το στράτευμα θα αμυνθεί μέχρι τέλους».
1944: Στην Ιταλία, οι Γερμανοί σταματούν τη συμμαχική επίθεση στο Άντζιο.
1945: Υπογράφεται η Συνθήκη της Βάρκιζας, με την οποία οι μαχητές του ΕΑΜ παραδίδουν τα όπλα τους.
1947: Μία φωτεινή επιγραφή με το σύνθημα «Να φύγουν οι Άγγλοι» αναρτάται στην Ακρόπολη. Οι δράστες συλλαμβάνονται και η αστυνομία ανακοινώνει ότι πίσω από το εγχείρημα κρύβεται κομμουνιστικός δάκτυλος.
1951: Ειδικοί ανιχνευτές ραδιενέργειας καταγράφουν αισθητή αύξηση της ραδιενέργειας στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω των ατομικών εκρήξεων στην έρημο της Νεβάδα.
1958: Σε Αθήνα, Πειραιά, Καβάλα πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις μητέρων που διαμαρτύρονται για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ατομικό προγεφύρωμα.
1959: Στην Ινδία, η Ιντίρα Γκάντι, η μοναδική κόρη του πρωθυπουργού Νεχρού, εκλέγεται πρόεδρος του Κόμματος του Κογκρέσου.
1960: Αρνητική απάντηση στις αιτήσεις πολιτών προς το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, με τις οποίες ζητούν την κατάργηση της συνδρομής. "Ουδείς κάτοχος ραδιοφώνου απαλλάσσεται της κατά νόμον υποχρεώσεώς του ταύτης πλην των τυφλών και των χανσενικών", ανακοινώνεται επιγραμματικά.
1961: Βίαια επεισόδια απειλούν να προκαλέσουν οι κάτοικοι του Αιγάλεω, εάν δεν κλείσει η χωματερή της περιοχής.
1962: Για πρώτη φορά σε 400 χρόνια ευθυγραμμίζονται ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας.
1964: Είκοσι άτομα τραυματίζονται σε οδομαχίες Ελλήνων και Τούρκων ανθρακωρύχων σε συνοικία της Λιέγης στο Βέλγιο.
1965: Αρχίζουν στο Βελιγράδι διήμερες συνομιλίες του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου με τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, ενώ ο Γιουγκοσλάβος υφυπουργός Εξωτερικών θέτει ευθέως ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.
1966: Τερματίζεται επίσημη επίσκεψη του Μακαρίου στην Αθήνα, στην οποία συμφωνείται μεταξύ άλλων η από κοινού υπεράσπιση του "ενιαίου αμυντικού χώρου" Ελλάδας-Κύπρου αλλά και η μη εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων στην Κύπρο χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση της Αθήνας.
1967: Αποφασίζεται η μετατροπή σε άλσος της έκτασης που βρίσκεται μεταξύ του ΝΙΜΤΣ και του χώρου του συλλόγου Φίλων της Μουσικής, επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, καθώς και του οικοδομικού τετραγώνου του Βυζαντινού Μουσείου.
1971: Υπογράφεται η διεθνής Σύμβαση Ραμσάρ για τη διατήρηση και βιώσιμη χρήση των υγροβιότοπων.
1971: Καταστρέφεται η πρεσβεία της Βρετανίας στο Δουβλίνο, μια ημέρα μετά τις αντιβρετανικές διαδηλώσεις.
1971: Ο Ίντι Αμίν αντικαθιστά τον Μίλτον Ομπότε στην ηγεσία της Ουγκάντας.
1974: Κάνει την πρώτη του πτήση το μαχητικό αεροσκάφος F-16.
1980: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, με επιστολή του στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, προτείνει τη μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.
1982: Στρατιωτικές δυνάμεις της Συρίας, με διαταγή του προέδρου της χώρας Χαφέζ αλ Άσαντ, επιτίθενται κατά του χωριού Χαμάκαϊ και σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους, στην προσπάθειά τους να καταστείλουν εξέγερση των «Αδελφών Μουσουλμάνων».
1985: Ο Νίκος Αλέφαντος διαγράφεται από τον Σύλλογο Ελλήνων Προπονητών για δηλώσεις του κατά του συναδέλφου του Γιάννη Ματζουράκη («είναι για να πουλάει λεμόνια στην Ομόνοια») και για επίθεση στον δημοσιογράφο Κώστα Καίσαρη.
1986: Ψηφίζουν για πρώτη φορά στις κοινοβουλευτικές εκλογές οι γυναίκες του Λιχνενστάιν.
1989: Οι τελευταίοι Σοβιετικοί στρατιώτες αποχωρούν από την Καμπούλ λήγοντας την εννιάχρονη κατοχή στο Αφγανιστάν.
1990: Καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη οι τέσσερις εκτελεστές του Προέδρου της Ρουμανίας Νικολάι Τσαουσέσκου.
1991: ΗΠΑ και Αλβανία αποκαθιστούν τις διπλωματικές τους σχέσεις, οι οποίες είχαν διακοπεί το 1939.
1992: Στη Νότια Αφρική, ιστορική πορεία ειρήνης πραγματοποιούν οι υποστηρικτές των δύο μεγαλύτερων οργανώσεων μαύρων.
1993: Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει την αύξηση του ρατσισμού στις αστυνομικές δυνάμεις της Ευρώπης.
1994: Τίθεται σε ισχύ η συμφωνία σύνδεσης της Ουγγαρίας με την Ε.Ε, η οποία φέρνει τη χώρα ένα βήμα πλησιέστερα στην πλήρη ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
1995: Το διαστημικό λεωφορείο "Discovery" ξεκινά το παρθενικό του ταξίδι.
1997: Η αμερικανική Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι, οι θάνατοι από AIDS μειώθηκαν κατά το προηγούμενο εξάμηνο κατά 50%, χάρη στους νέους συνδυασμούς φαρμάκων.
1998: Αεροσκάφος συντρίβεται σε βουνό κοντά στην περιοχή Κάραγιαν ντε Όρο στις Φιλιππίνες και σκοτώνονται 104 άνθρωποι.
1998:Στο χορό των κινητοποιήσεων μπαίνουν σχεδόν όλοι οι αγρότες της χώρας, άλλοι με συμβολικούς αποκλεισμούς υπουργείων, άλλοι με αποκλεισμούς εθνικών οδών και λιμανιών. Εκατοντάδες τρακτέρ είναι παραταγμένα εκατέρωθεν της εθνικής οδού στην περιοχή της Λάρισας, την ώρα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Ρέππας αποκλείει το ενδεχόμενο συνάντησης των αγροτών με τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, παραπέμποντάς τους στον υπουργό Γεωργίας και το Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής.
2003: Στον εισαγγελέα οδηγούνται οι τρεις πρώτοι συλληφθέντες για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας. Ο εισαγγελέας ασκεί ποινική δίωξη για ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση στους Αγγελέτο Κανά, κοινοτάρχη Κιμώλου, Κώστα Αγαπίου και Ειρήνη Αθανασάκη, οι οποίοι συνελήφθησαν τα ξημερώματα.
2006: Δίκτυο παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του πρωθυπουργού, στελεχών της κυβέρνησης και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής αποκαλύπτουν σε κοινή συνέντευξη τύπου οι υπουργοί Επικρατείας Θεόδωρος Ρουσόπουλος, Δικαιοσύνης Αναστάσης Παπαληγούρας και Δημόσιας Τάξης Γεώργιος Βουλγαράκης («Σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών»).
2007: Εκκενώνεται το Κέντρο Συνεντεύξεων του Λευκού Οίκου, τα προσωρινά κεντρικά γραφεία Τύπου κοντά στην προεδρική κατοικία των ΗΠΑ. Το CNN μετέδωσε ότι η εκκένωση οφείλεται σε ύποπτο πακέτο.
2009: Η κεντρική τράπεζα της Ζιμπάμπουε προχωρά στην τρίτη υποτίμηση του νομίσματος της χώρας κάνοντας το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια Ζιμπάμπουε μόλις ένα δολάριο Ζιμπάμπουε. Η αντιστοιχία με τον αμερικάνικό δολάριο έφτασε τότε στο 1 προς 300 τρισεκατομμύρια.
2011: Ο Αυστραλός κολυμβητής Ίαν Θορπ ανακοινώνει πως θα επιστρέψει στην ενεργό δράση για να συμμετάσχει στην Ολυμπιάδα του 2012.
1015: Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης συναντά τον βρετανό ομόλογό του Τζορτζ Όσμπορν και παράγοντες του Σίτι του Λονδίνου. Tα αγγλικά ΜΜΕ σχολιάζουν την επιμελώς ατημέλητη εμφάνιση του έλληνα υπουργού Οικονομικών, κάνοντας λόγο για «παλτό εμπόρου ναρκωτικών και ύφος τραγουδιστή των 90s».
Γεννήσεις σαν σήμερα
450 - Ιουστίνος Α΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Φλάβιος Ιουστίνιος Αύγουστος ή Ιουστίνος Α΄ (2 Φεβρουαρίου 450 - 1 Αυγούστου 527) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 518 έως το 527. Ανήλθε μέσα από τις τάξεις του στρατού και τελικά έγινε αυτοκράτορας, παρά το γεγονός ότι ήταν αναλφάβητος[1] και σχεδόν 70 ετών. Ήταν ιδρυτής της Ιουστινιάνειας Δυναστείας, Θραξ στην καταγωγή.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ιδρύθηκε η δυναστεία που περιελάμβανε τον ανιψιό του και μετέπειτα αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α΄.
Ο Ιουστίνος δέχτηκε το χρίσμα του διαδόχου από τον προηγούμενο αυτοκράτορα Αναστάσιο Α΄, στου οποίου την φρουρά υπηρετούσε. Ορισμένες μάλιστα πηγές αναφέρουν ότι η επιλογή του είχε γίνει με βάση διάφορες προλήψεις του γηραιού Αναστάσιου. Ήταν ταπεινής καταγωγής από τη Θράκη. Παρά το ότι ήταν αμόρφωτος, ήταν άξιος και ικανός στρατιωτικός. Φαίνεται πώς ήταν επίσης αρκετά πονηρός και ευέλικτος στην πολιτική, και σίγουρα φιλόδοξος, όπως απέδειξε από τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα της ανάληψης της εξουσίας. Επί των ημερών του συντάχτηκαν νόμοι που περιόριζαν την επιρροή της παλαιάς τάξης των Βυζαντινών ευγενών.
Μαζί του είχε πάντα τον ανιψιό του Ιουστινιανό, ο οποίος αποτελούσε το βασικό του σύμβουλο. Υπό τις οδηγίες του ανιψιού του, επούλωσε το σχίσμα μεταξύ των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, που είχε προκύψει με το αμοιβαίο ανάθεμα επί Αναστασίου.
Πέθανε το 527 από καρκίνο, έχοντας ήδη ορίσει διάδοχο τον αγαπημένο του ανιψιό.
1208 - Ιάκωβος Α΄, βασιλιάς της Αραγωνίας.
1455 - Ιωάννης, βασιλιάς της Δανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας.
1457 - Πέτρος Μάρτυς της Ανγκιέρα, Ιταλός ιστορικός.
1494 - Μπόνα Σφόρτσα, βασίλισσα της Πολωνίας.
1591 - Γκουερτσίνο, Ιταλός ζωγράφος.
Ο Τζιοβάννι Φρανσέσκο Μπαρμπιέρι (Giovanni Francesco Barbieri, Τσέντο, 2 Φεβρουαρίου 1591 - Μπολόνια, 22 Δεκεμβρίου 1666) γνωστός ως Γκουερτσίνο (Guercino) ήταν Ιταλός ζωγράφος του μπαρόκ. Πολλοί από τους πίνακές του διακρίνονται για τις ζωντανές απεικονίσεις και την φωτεινότητά τους.
1649 - Πάπας Βενέδικτος ΙΓ΄.
1782 – Ανρί Ντε Ρινί (Δεριγνύ), γάλλος ναύαρχος. Ήταν ο διοικητής της γαλλικής ναυτικής μοίρας στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
Ο Ανρί ντε Ρινί, γνωστός στην Ελλάδα ως Δεριγνύ (πλήρες όνομα: Marie Henri Daniel Gauthier, comte de Rigny, ελληνικά: Μαρί Ανρί Ντανιέλ Γκοτιέ, κόμης του Ρινύ, 2 Φεβρουαρίου 1782 – 6 Νοεμβρίου 1835) ήταν Γάλλος ευγενής, ναύαρχος του γαλλικού στόλου στην περίφημη Ναυμαχία του Ναυαρίνου στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ήταν ανιψιός του βαρώνου του Λουί, Ζοζέφ Ντομινίκ, και γιος ενός πρώην λοχαγού του συντάγματος δραγώνων Παντιέβρ, ο οποίος απεβίωσε αφήνοντας πέντε μικρά αγόρια, ανάμεσά τους και τον αδερφό τού Δεριγνύ, τον μελλοντικό στρατηγό Ρινύ. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση εκδιώχθηκε από το περίφημο σχολείο του Ποντ-α-Μουσόν (Pont-à-Mousson), όπου σπούδαζε εσώκλειστος. Στα δέκα του χρόνια, είχε χάσει τον πατέρα του, ενώ η μητέρα του ήταν στη λίστα των μεταναστριών και έπρεπε να εγκαταλείψει τη Γαλλία. Μια θεία του φρόντισε την οικογένεια του μικρού Ανρί, μαζεύοντάς τους σε ένα σπίτι με την κόρη της, δεκαέξι ετών, και τα πέντε αγόρια, με μεγαλύτερο τον Ανρί. Αφού πέρασε αρκετούς μήνες σε Ειδικό Σχολείο στη Βρέστη, όπου είχε σταλεί να τελειώσει τις εγκύκλιες σπουδές του, κατατάχθηκε το 1798 στο γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό ως δόκιμος αξιωματικός υπό τις διαταγές του ονομαστού ναυάρχου Ετιέν Εστάς Μπρουί. Το 1799 έγινε σημαιοφόρος.
Έλαβε μέρος στον αποκλεισμό του λιμανιού του Πόρτο Φερράχο και στη μάχη της Αλγεθίρας, ενώ κατόπιν συμμετείχε στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο καθώς και στις αποστολές στον Άγιο Δομίνικο, στην Κορσική και στην Ισπανία. Το 1803 στάλθηκε στο έμπεδο (στρατόπεδο) της Βουλώνης, υπεύθυνος για τη διοίκηση της κορβέττας Λα Τριομφάντ (Η Τροπαιοφόρος).
Ανακρίθηκε από τον ίδιο τον Ναπολέοντα για την αποτυχία της εισβολής στην Αγγλία, όπου έδωσε στον αυτοκράτορα μια απάντηση γεμάτη αυτοπεποίθηση και περιεκτικότητα. Στη συνέχεια συμμετείχε στις εκστρατείες στην Πρωσία, την Πολωνία και την Πομερανία. Πολέμησε αυτά τα δυο χρόνια στην Ιένα, το Πολτόλσκ, την πολιορκία του Στράλσουντ και του Γκράουντεντς, όπου τραυματίστηκε. Το 1808, συμμετείχε στη στρατιά της ισπανικής εκστρατείας, όπου χρημάτισε στρατοπεδάρχης του στρατάρχη Μπεσιέρ. Διακρίθηκε στη μάχη της Μεδίνας ντε Ριοσέκο και τραυματίστηκε πάλι στη μάχη της Σομοσιέρρα. Ήταν επίσης παρών στην κατάληψη της Μαδρίτης το 1809 και στη μάχη του Βαγκράμ.
Τον ίδιο χρόνο προάχθηκε στο βαθμό του υποπλοίαρχου και το 1811 ήταν πια διοικητής, λαμβάνοντας διαταγές να αποπλεύσει για να συναντήσει τον αντίπαλο αγγλικό στόλο που είχε αποκλείσει τα λιμάνια του Σερμπούρ και της Χάβρης, όπου και έφερε σε πέρας με μεγάλο σθένος αυτή την επικίνδυνη αποστολή. Το 1813 τραυματίστηκε ακόμα μια φορά, κατά τη διάρκεια εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στο γαλλικό χωριό Μπαρσελέν που είχαν καταλάβει οι Βρετανοί.
1787 - Νικηταράς, Έλληνας αγωνιστής.
Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς (2 Ιανουαρίου 1787 - 25 Σεπτεμβρίου 1849) ήταν πολεμικός ηγέτης στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ως προς το έτος γέννησης του οι απόψεις διίστανται . Άλλοι αναφέρουν το έτος 1782,άλλοι το 1784 και άλλοι το 1787 .
Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλη Αναστάσοβα των Πισινών Χωριών του Μυστρά .(σημερινή Νέδουσα Μεσσηνίας) , στους πρόποδες του Ταϋγέτου, 25 χλμ από την πόλη της Καλαμάτας όπως μας διηγείται ο ίδιος στα απομνημονεύματά του που κατέγραψε ο Γ. Τερτσέτης. Στη σελ. 13 αναφέρει: "Εγεννήθηκα εις ένα χωριό Μεγάλη Αναστασίτσα (Αναστάσοβα) αποδώθε από του Μυστρά προς την Καλαμάτα . Ο προπάππος μου ήτον Προεστός και ο πατέρας μου έφυγε δεκαέξι χρόνων και επήγε με τα στρατεύματα τα Ρούσικα στην Πάρο και ήτον πολεμικός. Τον εσκότωσαν εις την Μονεμβασιά μαζί με έναν αδελφό και μ' εναν κουνιάδο μου. Από ένδεκα χρόνων, μαζί με τον πατέρα μου, έσερνα άρματα. Ετουφέκισα ένα Τούρκο στο Λεοντάρι."
Ο Νικηταράς πήρε μέρος σε πολλές ακόμη μάχες μέχρι που απελευθερώθηκε η χώρα. Επί Καποδίστρια και Όθωνα ανήκε στο Κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η ελληνική Κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το ρωσόφιλο Κόμμα επεδίωκε να αντικαταστήσει τον Βασιλιά Όθωνα με κάποιον Ρώσο Πρίγκιπα, συνέλαβε το Νικηταρά το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση, την οποία εξέτισε στις φυλακές της Αίγινας. Όταν αποφυλακίστηκε, ή υγεία του ήταν εξασθενημένη από τα βασανιστήρια που υπέστη κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του. Έπασχε από ζάχαρο χωρίς να το γνωρίζει, με αποτέλεσμα να χάσει σε μεγάλο βαθμό την όρασή του. Βίωσε την αχαριστία και την αγνωμοσύνη του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους, το οποίο του αρνήθηκε μια αξιοπρεπή σύνταξη ώστε να ζει αυτός και η οικογένειά του ευπρεπώς και αντί αυτού, του χορηγήθηκε "άδεια επαιτείας" στον χώρο όπου υπάρχει σήμερα ο ναός της Ευαγγελίστριας κάθε Παρασκευή. Το 1843, όταν ο Βασιλιάς Όθωνας αναγκάστηκε να δώσει Σύνταγμα στην Ελλάδα, οπότε του απονεμήθηκε ο Βαθμός του υποστράτηγου μαζί με μία πενιχρή σύνταξη. Απεβίωσε το 1849 σε ηλικία 61 ετών. Τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί δίπλα στο Κολοκοτρώνη.
1853 – Γεώργιος Σουρής, σατιρικός ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης.
Ο Γεώργιος Σουρής ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας, έχοντας χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης».
1873 - Κόνσταντιν φον Νόιρατ, Γερμανός διπλωμάτης και πολιτικός.
1882 - Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και της Δανίας (2 Φεβρουαρίου 1882 - 3 Δεκεμβρίου 1944) ήταν το έβδομο παιδί και ο τέταρτος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων. Είναι πατέρας του Πρίγκιπα Φίλιππου, Δούκα του Εδιμβούργου σύζυγος της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1882 στην Αθήνα. Διδάχθηκε τα αγγλικά από τους επιστάτες καθώς αυτός μεγάλωνε, αλλά σε συνομιλίες με τους γονείς του αυτός αρνήθηκε να μιλήσει οτιδήποτε εκτός από τα ελληνικά. Στη συνέχεια όμως μιλούσε και άλλες γλώσσες: γερμανικά, δανικά, ρωσικά, και γαλλικά.
Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και, όπως και για τα άλλα τέκνα του Γεωργίου Α΄, οι σπουδές του ήταν πλήρεις, χωρίς καμιά διάκριση από τους κοινούς Ευέλπιδες. Αυτό οφειλόταν στον διοικητή της σχολής Ευελπίδων Νικόλαο Ζορμπά, ο οποίος είχε αρνηθεί να δώσει προαγωγή στον πρίγκιπα Ανδρέα σε αντίθεση με τον συμμαθητή του Θεόδωρο Πάγκαλο. Εξαιτίας αυτής της κίνησης, δημιουργήθηκε επεισόδιο μεταξύ Παλατιού-Ζορμπά, το οποίο όμως δεν συνεχίστηκε.
Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Γερμανία, έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως αξιωματικός τού Ιππικού και στην συνέχεια στην Μικρά Ασία. Τον Ιούλιο του 1921 μετά την κατάληψη του Εσκί Σεχίρ έφθασε ως διοικητής της 12ης μεραρχίας, με το βαθμό του υποστράτηγου, στο μικρασιατικό μέτωπο. Προήχθη αμέσως σε αντιστράτηγο τον Ιούλιο του 1921 πριν την εκστρατεία του Σαγγαρίου.
Ως αντιστράτηγος ήταν διοικητής του Β' Σώματος Στρατού, το οποίο έπρεπε να κινηθεί δια μέσου της Αλμυράς Ερήμου για την κατάληψη της Άγκυρας.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την επανάσταση του Πλαστήρα με διαταγή του Πάγκαλου ο Πρίγκηπας Ανδρέας συνελήφθη στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1922 από τον συνταγματάρχη Χρήστο Λούφα και μεταφέρθηκε στην Αθήνα για να δικαστεί από έκτακτο στρατοδικείο. Είχε προηγηθεί η δίκη και η εκτέλεση των έξι, το πρωΐ της 15 Νοεμβρίου 1922. Στη δίκη που ακολούθησε ο πρίγκηπας Ανδρέας καταδικάσθηκε σε θάνατο με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον Αύγουστο του 1921.
Η απόφαση όμως δεν εκτελέστηκε από την Επαναστατική Στρατιωτική Κυβέρνηση, λόγω μεσολάβησης της βρετανικής κυβέρνησης μέσω του Άγγλου πλοιάρχου Τάλμποτ. Με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό "της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων" και τον καταδίκασε στις 20 Νοεμβρίου 1922 στην ποινή της ισόβιας υπερορίας και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών.
Αμέσως μετά την καταδίκη του με τη συνοδεία του συμμαθητή του από τη σχολή Ευελπίδων Πάγκαλου, και του Τάλποτ μεταφέρθηκε στο Φάληρο και αναχώρησε με το βρετανικό αντιτορπιλλικό "Καλυψώ". Το πλοίο σταμάτησε στην Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειά του και μετά κατευθύνθηκε προς την Ιταλία. Στη συνέχεια μαζί με την οικογένειά του έφυγαν για τη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στο προάστιο του Παρισίου, Σαιν Κλού, φιλοξενούμενοι της εύπορης συζύγου του αδελφού του Γεωργίου, Πριγκίπισσας Μαρία Βοναπάρτη.
Το 1928 εξέδωσε το βιβλίο "Δορύλαιον - Σαγγάριος 1921". Το 1935 αποκαταστάθηκε στον βαθμό του και στη συνέχεια πραγματοποίησε σύντομα ταξίδια στην Ελλάδα.
Νυμφεύθηκε την Πριγκίπισσα Αλίκη στις 6 Οκτωβρίου 1903, αδελφή του Λόρδου Μαουντμπάτεν και απέκτησε τέσσερις κόρες και έναν γιό.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας πέθανε στις 3 Δεκεμβρίου 1944, στο ξενοδοχείο "Μετροπόλ", στο Μόντε Κάρλο, από ανακοπή καρδιάς. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.
1882 – Τζέιμς Τζόις, ιρλανδός συγγραφέας.
Ο Τζέιμς Τζόυς (James Augustine Aloysius Joyce, 2 Φεβρουαρίου 1882 - 13 Ιανουαρίου 1941) ήταν Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ού αιώνα, δημιουργός των μυθιστορημάτων Οδυσσέας (1922) και Finnegans Wake (1939). Παρά την καταγωγή του, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκτός Ιρλανδίας.
1886 – Φρανκ Λόιντ, Σκωτσέζος σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Ο Φρανκ Λόιντ (Frank William George Lloyd, 2 Φεβρουαρίου 1886 - 10 Αυγούστου 1960) ήταν Βρετανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών βραβευμένος με δυο Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα (The Divine Lady, 1929) και Καβαλκάντ (Cavalcade, 1933). Ο Λόιντ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών και πρόεδρός της από το 1934 εώς και το 1935.
Ο Φρανκ Λόιντ ήταν ο πρώτος Σκωτσέζος σκηνοθέτης που τιμήθηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας, είναι επίσης ο μοναδικός που κατάφερε να λάβει τρεις υποψηφιότητες για το βραβείο την ίδια χρονιά. Οι ταινίες για τις οποίες βρέθηκε υποψήφιος ήταν η βωβή Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα (The Divine Lady, 1929), η μερικώς ομιλούσα Ο Μοιραίος Χείμαρρος (Weary River, 1929) και η ομιλούσα Drag, κερδίζοντας στο τέλος για το Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα. Βραβεύτηκε άλλη μια φορά με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία Καβαλκάντ κι έλαβε άλλη μια υποψηφιότητα για την επική περιπέτεια του 1935 Ναυτική Ανταρσία (Mutiny on the Bounty) που είναι ίσως η πιο αξιομνημόνευτη ταινία του.
Το 1957 βραβεύτηκε με το βραβείο Τζορτζ Ίστμαν για την προσφορά του στο χώρο του κινηματογράφου.
1889 - Ζαν ντε Λατρ ντε Τασινύ, Γάλλος στρατηγός.
1905 - Άυν Ραντ, Ρωσίδα συγγραφέας και φιλόσοφος.
Η Άυν Ραντ (γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1905 (20 Ιανουαρίου με το παλιό ημερολόγιο) και πέθανε στις 6 Μαρτίου 1982. Ήταν Ρωσικοαμερικανίδα μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, θεατρικός και κινηματογραφικός σεναριογράφος. Είναι γνωστή για τα δύο best-seller μυθιστορήματα, Κοντά στον Ουρανό (The Fountainhead) και Ο Άτλας Επαναστάτησε (Atlas Shrugged), καθώς και για την ανάπτυξη ενός φιλοσοφικού συστήματος που ονόμασε αντικειμενισμό. Γεννήθηκε και σπούδασε στη Ρωσία και μετανάστευσε στις Η.Π.Α. το 1926. Το 1935-1936 ένα θεατρικό της έργο ανέβηκε στο Broadway. Μετά την αρχική αποτυχία δύο μυθιστορημάτων της στην Αμερική, έγινε διάσημη το 1943 με το μυθιστόρημα Κοντά στον Ουρανό.
Το 1957 εκδόθηκε το πιο γνωστό της έργο, το μυθιστόρημα Ο Άτλας Επαναστάτησε. Στη συνέχεια, σταμάτησε να γράφει λογοτεχνικά βιβλία για να προωθήσει τη φιλοσοφία της, εκδίδοντας, μέχρι τον θάνατό της το 1982, δικά της περιοδικά και αρκετές συλλογές δοκιμίων. Υπερασπιζόταν τη λογική ως μέσο απόκτησης γνώσης και απέρριπτε την πίστη και τη θρησκεία. Υποστήριζε τον λογικό και ηθικό εγωισμό και απέρριπτε τον ηθικό αλτρουισμό. Στην πολιτική, καταδίκαζε την έναρξη βίας ως ανήθικη και ήταν αντίθετη στον κολεκτιβισμό, τον κρατισμό και τον αναρχισμό, υποστηρίζοντας τη μιναρχία (ελάχιστο κράτος) και τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς, που πίστευε ότι ήταν το μοναδικό κοινωνικό σύστημα που προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα. Στην τέχνη, η Ραντ προωθούσε τον ρομαντικό ρεαλισμό. Ήταν ιδιαίτερα κριτική απέναντι στους περισσότερους φιλοσόφους και τις φιλοσοφικές παραδόσεις, με εξαίρεση τους Αριστοτελιστές και τους κλασικούς φιλελεύθερους.
Τα μυθιστορήματα της Ραντ έλαβαν ανάμικτες κριτικές και η ακαδημαϊκή κοινότητα γενικά αγνόησε ή απέρριψε τη φιλοσοφία της. Το κίνημα του Αντικειμενισμού προσπαθεί να προωθήσει τις ιδέες της στον ακαδημαϊκό και δημόσιο χώρο. Έχει σημαντική επιρροή στους ελευθεριακούς (libertarians) και τους Αμερικάνους συντηρητικούς
1911 - Νάσος Δετζώρτζης, Έλληνας συγγραφέας.
1912 - Μιλβίνα Ντιν, Αγγλίδα επιζήσασα του Τιτανικού.
Η Μιλβίνα Ντιν (Elizabeth Gladys Millvina Dean, 2 Φεβρουαρίου 1912 - 31 Μαΐου 2009) ήταν το τελευταίο πρόσωπο από εκείνα που επέζησαν της τραγωδίας του "Τιτανικού". Το ναυάγιο του υπερωκεανίου με το όνομα αυτό έγινε στις 15 Απριλίου του 1912. Η ίδια γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1912 και δε θυμόταν καθόλου το ναυάγιο. Ωστόσο, εκπροσωπούσε τον τελευταίο ζωντανό σύνδεσμο με την τραγωδία.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο, κόρη του Μπέρτραμ Φρανκ Ντιν και της Τζορτζέτ Εύα Λάιτ. Ο αδερφός της, Μπέρτραμ Βίαρ Ντιν, πέθανε σε ηλικία 80 ετών, το 1992. Οι γονείς της Ντιν αποφάσισαν να φύγουν από την Αγγλία και να μεταναστεύσουν στο Κάνσας, όπου ο πατέρας της είχε συγγενείς εν ζωή και ευελπιστούσε να ανοίξει ένα καπνοπωλείο. Οι Ντιν δε θα επέβαιναν στον "Τιτανικό", ωστόσο εξαιτίας μιας απεργίας ανθρακωρύχων, μεταφέρθηκαν στο πλοίο και επιβιβάστηκαν ως επιβάτες τρίτης κατηγορίας όσον αφορά τις θέσεις στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας. Η Μιλβίνα δεν ήταν ούτε τριών μηνών όταν επιβιβάστηκε στο πλοίο. Ο πατέρας της κατάλαβε την πρόσκρουση του πλοίου σε παγόβουνο τη νύχτα της 14ης Απριλίου του 1912 και επέστρεψε στην καμπίνα του, λέγοντας στη σύζυγό του να ντύσει τα παιδιά και να ανεβούν στο κατάστρωμα. Η Μιλβίνα μαζί με τη μητέρα της και τον αδερφό της μπήκαν στη σωσίβια λέμβο αριθμός 10 και ήταν από τους πρώτους επιβάτες που γλίτωσαν από τη βύθιση του πλοίου. Ωστόσο, ο πατέρας της Μιλβίνα δεν επέζησε και ποτέ δεν αναγνωρίστηκε η σορός του, αν ανασύρθηκε.
Επιστροφή στην Αγγλία
Αρχικά η μητέρα της Μιλβίνα, η Εύα, ήθελε να εκπληρώσει την επιθυμία του άνδρα της για μια νέα ζωή στην Αμερική. Μετά τον τραγικό του θάνατο όμως, η ίδια και τα δύο μικρά παιδιά της επέστρεψαν στην Αγγλία, με το RMS Αδριατική. Η μικρή και ο αδερφός της μορφώθηκαν με χρήματα από τη σύνταξη σε γειτονικά σχολεία του Σαουθάμπτον. Όταν η ίδια ήταν 8 ετών έμαθε ότι ήταν και εκείνη επιβάτης στο τραγικό πλοίο. Η Μιλβίνα δεν παντρεύτηκε ποτέ της και εργάστηκε για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αργότερα εργάστηκε ως χαρτογράφος και γραμματέας. Η μητέρα της απεβίωσε το 1975 σε ηλικία 96 ετών και ο αδερφός της στις 14 Απριλίου του 1992, την 80ή επέτειο από την τραγωδία.
Η Ντιν άρχισε να συμμετέχει σε εκδηλώσεις για το ναυάγιο μετά τα 70 της χρόνια. Το 2007 κατηγόρησε ανοικτά το BBC ότι διακωμωδούσε την τραγωδία με ένα ειδικό επεισόδιο στη σειρά Doctor Who , που είχε τον τίτλο "Το Ταξίδι των Καταραμένων" (Voyage of the Damned) , παρά το γεγονός ότι δεν είχε δει η ίδια το πρόγραμμα. Η Ντιν, μιλώντας από τον οίκο ευγηρίας, είπε ότι ο Τιτανικός ήταν μια τραγωδία που διέλυσε οικογένειες και θεώρησε ασέβεια να διασκεδάζει κανείς με μια τέτοια τραγωδία. Μία εκπρόσωπος της παραγωγής του προγράμματος ανέφερε ότι το πρόγραμμα δε σκόπευε να προσβάλει και ότι ο τίτλος αναφερόταν σε ένα διαστημόπλοιο με την ονομασία "Τιτανικός" και όχι σε καράβι.
Η Ντιν παρακολούθησε νωρίτερα την πρεμιέρα μιας ταινίας (A Night to Remember) για το ναυάγιο με άλλους 5 επιζήσαντες. Η ίδια ανέφερε ότι ήταν πολύ οδυνηρό για όλους αυτό, καθώς όλοι και όλες είχαν χάσει τους γονείς τους στο ναυάγιο. Έκτοτε η Ντιν δεν παρακολούθησε ποτέ καμία ταινία για την τραγωδία, ακόμα και όταν προσκλήθηκε από τον Πρίγκιπα Κάρολο της Ουαλίας για να δουν την ταινία Τιτανικός του Τζέιμς Κάμερον το 1997. Τον Απρίλιο του 2008 δέχτηκε η ίδια μια πρόσκληση για να μιλήσει στην επέτειο της τραγωδίας, στο Σαουθάμπτον, ωστόσο ανέβαλε την εμφάνισή της λόγω ασθένειας.
Τελευταίο επιζών πρόσωπο του ναυαγίου του "Τιτανικού"
Η Ντιν έγινε το τελευταίο επιζών πρόσωπο του ναυαγίου του "Τιτανικού", το οποίο ήταν εν ζωή στις 16 Οκτωβρίου του 2007, όταν πέθανε η Μπάρμπαρα Ουέστ από το Τριούρο. Τον Οκτώβριο του 2008 η Ντιν ανακοίνωσε ότι θα δημοπρατούσε τα αναμνηστικά της αντικείμενα από την εποχή του ναυαγίου, προκειμένου να πληρώσει τα έξοδα για την περίθαλψή της. Ανάμεσα στα αντικείμενα ήταν και μία βαλίτσα 100 χρόνων που την είχαν δωρίσει στην οικογένειά της μετά το ναυάγιο. Τελικά ο Ντέιβιντ Τζεστ έδωσε μια επιταγή στην Ντιν ώστε να μην πουλήσει τα υπάρχοντά της.
Πέθανε σε ηλικία 97 ετών, στις 31 Μαΐου του 2009. Στις 25 Οκτωβρίου 2009 οι στάχτες του σώματος της Ντιν σκορπίστηκαν έξω από την αποβάθρα του Σαουθάμπτον από τον σύντροφό της, Μπρούνο Νόρντμανις
1922 - Άλμπερτ Σατζ, αμερικανός ερευνητής, που ανακάλυψε την στρεπτομυκίνη, το πρώτο αντιβιοτικό φάρμακο για την καταπολέμηση της φυματίωσης. (Θαν. 17/1/2005)
1926 – Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια ντ' Εσταίν κατάγεται από τη νοτιοκεντρική περιοχή της Ωβέρνης με δικό τους πύργο στο Σαμελιέρ. Αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλλύ του Παρισιού. Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας. Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle - ENA, τελειώσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά, διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής. Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση. Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σε ηλικία 36 ετών και πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος Υπουργός Οικονομικών. Συγκρούστηκε με τους ορθόδοξους Γκωλικούς για ζητήματα ιδιωτικής πρωτοβουλίας ευρωπαϊκής ένωσης, και στενώτερων δεσμών με τις Ή.Π.Α.Γι' αυτό και παύθηκε από τον Ντε Γκωλ. Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υψηλά αξιώματα η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο. Όπως και ο Σαρλ ντε Γκωλ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ. Το 1981 έχασε τις εκλογές από τον Φρανσουά Μιτεράν, ενώ παράλληλα ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρωθυπουργός του, διέσπασε την ενότητα της παράταξης των συντηρητικών στρεφόμενος εναντίον του. Μετά από μία δυσμενή περίοδο, τελευταία αρχίζει να επανακτά την επιρροή που ασκούσε παλιά και έχει προτείνει την άμεση εκλογή Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ελπίζοντας στην ανάδειξή του στο αξίωμα αυτό.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1952 παντρεύτηκε την Ανν Αιμόν ντε Μπραντές της μεγάλης οικογένειας των βιομηχάνων χάλυβος.
1929 - Τζορτζ Μπαντ, Βρετανός ορειβάτης.
1933 - Ταν Σουέ, στρατιωτικός ηγέτης της Μιανμάρ.
1939 - Ντέιλ Τ. Μόρτενσεν, Αμερικανός οικονομολόγος.
1944 - Ακίλ Ακίλοφ, πρωθυπουργός του Τατζικιστάν.
1946 - Ισάιας Αφεγουέρκι, πρόεδρος της Ερυθραίας.
1951 - Βαγγέλης Αλεξανδρής, Έλληνας καλαθοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής προπονητής καλαθοσφαίρισης, γεννημένος στις 2 Φεβρουαρίου 1951.
Καριέρα Καλαθοσφαιριστή
Αγωνίστηκε στην Αναγέννηση Θεσσαλονίκης, στον Άρη (1971-1980) και στον ΠΑΟΚ. Αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος το 1979 με τον Άρη. Κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος με τον ΠΑΟΚ το 1984.
Με την Εθνική Εφήβων κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων το 1970 και με την Εθνική Ανδρών συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 1983.
Καριέρα Προπονητή
Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες προπονητές και ο μοναδικός που έχει κατακτήσει 2 Ευρωπαικά τρόπαια.
Ο πρώτος Ευρωπαϊκός του τίτλος ήρθε το 2001 όταν ήταν προπονητής του Αμαρουσίου και κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα. Το 2003 στέφτηκε Κυπελλούχος Ευρώπης καθοδηγώντας την ομάδα του Άρη.
1951 - Πάιας Γουίνγκτι, πολιτικός από την Παπούα Νέα Γουινέα.
1952 - Παρκ Γκουν-χιέ, Νοτιοκορεάτισα πολιτικός.
1953- Άννα Αδριανού Ελληνίδα ηθοποιός και σεναριογράφος.
1961 - Λωρίν Λέιν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1966 - Μάικλ Μίσικ, πρωθυπουργός των νησιών Τερκς και Κέικος.
1975 - Βαγγέλης Κουτσουρές, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1975 – Ιεροκλής Στολτίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Ιεροκλής Στολτίδης (2 Φεβρουαρίου 1975) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε ως αμυντικός μέσος στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στον Ολυμπιακό και στην Κέρκυρα. Ξεχώρισε για το πάθος του εντός των αγωνιστικών χώρων, τη δύναμη και το θάρρος στις διεκδικήσεις και τη φυσική του κατάσταση. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στο τέλος της περιόδου 2010-11 έχοντας συμπληρώσει 542 συμμετοχές και 75 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Από αυτές οι 417 συμμετοχές και τα 55 γκολ αφορούν το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής.
1977 – Σακίρα, Κολομβιανή τραγουδίστρια της ποπ.
Η Σακίρα Ισαμπέλ Μεμπαράκ Ριπόλ (Shakira Isabel Mebarak Ripoll, 2 Φεβρουαρίου 1977), γνωστή επαγγελματικά ως Σακίρα, είναι Κολομβιανή τραγουδίστρια λιβανέζικης καταγωγής, συνθέτρια και στιχουργός που έκανε την εμφάνισή της στη μουσική σκηνή της Κολομβίας και της Λατινικής Αμερικής στις αρχές του 1990.
Γεννημένη στην Μπαρρανκίγια της Κολομβίας, καθώς μεγάλωνε άρχισε να δίνει παραστάσεις στο σχολείο της, εστιάζοντας στις φωνητικές της ικανότητες, έχοντας επιρροές από τη ροκ εν ρολ, αλλά και τον λάτιν και αραβικό χορό προβάλλοντας και τις δικές τις ικανότητες στον χορό της κοιλιάς. Η Σακίρα έχει μητρική γλώσσα τα ισπανικά αλλά μιλάει με ευφράδεια Αγγλικά και Πορτογαλικά επίσης, όπως και λίγα Ιταλικά, Γαλλικά, Καταλανικά και Αραβικά.
Ύστερα από την φτωχή αποδοχή που είχαν οι δύο πρώτοι δίσκοι της από τους τοπικούς παραγωγούς, και ενώ ήταν πολύ λίγο γνωστή εκτός της Κολομβίας, η Σακίρα αποφάσισε να γίνει παραγωγός του δικού της είδους μουσικής. Το 1995 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Pies Descalzos” (Ξυπόλητα Πόδια), το οποίο της έφερε μεγάλη επιτυχία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και ο δισκός της “Dónde Están Los Ladrones?” (Πού Είναι Οι Κλέφτες;) που κυκλοφόρησε το 1998 απέσπασε θετικές κριτικές και πούλησε πάνω από 7 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Το 2001, με τη βοήθεια της παγκόσμιας επιτυχίας του πρώτου αγγλόφωνου σινγκλ της “Whenever, Wherever” (Οποτεδήποτε, Οπουδήποτε) το οποίο καθιερώθηκε ως το σινγκλ με τις υψηλότερες πωλήσεις για το 2002, έκανε την είσοδό της στον κόσμο της αγγλόφωνης μουσικής με την κυκλοφορία του δίσκου “Laundry Service” (Καθαριστήριο) ο οποίος πούλησε πάνω από 13 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Σακίρα κυκλοφόρησε ένα project δύο δίσκων που ονομάζονταν Fijación Oral Vol.1 και Oral Fixation Vol.2 (Στοματική Εμμονή Μέρος 1ο και 2ο). Οι δίσκοι αυτοί επέκτειναν την επιτυχία της, και ειδικότερα το καλύτερο σε πωλήσεις τραγούδι του 21ου αιώνα “Hips Don't Lie” (Οι Γοφοί Δε Λένε Ψέματα). Το 1995 η Σακίρα ίδρυσε την οργάνωση Pies Descalzos Foundation (Ίδρυμα Ξυπόλητα Πόδια). Είναι μία Κολομβιανή φιλανθρωπική οργάνωση που παρέχει ειδικά σχολεία για φτωχά παιδιά σε όλη την Κολομβία. Κατα τη διάρκεια της καριέρας της η Σακίρα έχει παρευρεθεί σε πάρα πολλές συναυλίες με φιλανθρωπικό σκοπό. Ανάμεσα στις πιο σημαντικές είναι η “Live 8 Benefit Concert” τον Ιούλιο του 2005, η “Live Earth Concert” στο Αμβούργο όπου έκανε την έναρξη της συναυλίας, αλλά και στην “Clinton Global Iniative” που οργανώθηκε από τον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Προσκλήθηκε επίσης στο Γραφείο του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα τον Φεβρουάριο του 2010 για να συζητήσουν την ανάπτυξη τις παιδικές ηλικίες.
Έχει κερδίσει δύο βραβεία Γκράμι και οχτώ Λάτιν Γκράμι, δώδεκα βραβεία Λάτιν Μπίλμπορντ και ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα. Είναι επίσης η Κολομβιανή καλλιτέχνης με τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών, και η δεύτερη κατά σειρά πιο επιτυχημένη λατίνα τραγουδίστρια μετά την Γκλόρια Έστεφαν, με πωλήσεις να ξεπερνούν τους 70 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Οι πωλήσεις της στην Αμερική κυμαίνονται στα 9,9 εκατομμύρια. Το φθινόπωρο του 2009 η Σακίρα κυκλοφόρησε τον έκτο δίσκο της με το όνομα “She Wolf” (Λύκαινα) κερδίζοντας τους κριτικούς παγκοσμίως με την εκκεντρικότητα των στίχων της. Ο δίσκος πούλησε μετά βίας δύο εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Το τραγούδι “Waka Waka (This Time For Africa)” της Σακίρα επιλέχτηκε ως ο ύμνος της Διοργάνωσης του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 2010. Το τραγούδι απέσπασε γενικά θετικές κριτικές και έγινε παγκόσμια επιτυχία αλλά και το μεγαλύτερο σε πωλήσεις τραγούδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου όλων των εποχών. Στο YouTube, η αγγλόφωνη εκδοχή του βίντεο κλιπ βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της λίστας των βίντεο με τις περισσότερες προβολές (πάνω απο 448 εκατομμύρια προβολές). Με την κυκλοφορία του έβδομου δίσκου της “Sale El Sol” (Ο Ήλιος Βγαίνει) τον Οκτώβριο του 2010, κέρδισε ξανά το λάτιν κοινό της, κάτι που η ίδια περιέγραψε πως ήταν ο κύριος στόχος του δίσκου. Ο δίσκος πούλησε πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Από το 2009, η μουσική πορεία της Σακίρα υποφέρει από την περιοριστική σχέση με την εταιρία της Epic Records, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την ελλιπή προώθηση και επένδυση από τη μεριά της Epic Records για τους δύο τελευταίους δίσκους της “She Wolf” (2009) και “Sale El Sol” (2010). Ωστόσο, η Σακίρα πρόκειται να μπει σε ένα δημοπρατικό πόλεμο δισκογραφικών εταιριών όπως η Warner και η Def Jam Records, μετά την κυκλοφορία του DVD, με τίτλο “Shakira : Live From Paris” (Σακίρα : Ζωντανά Από Τό Παρίσι), της παγκόσμιας περιοδείας της που ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 2010 από το Μόντρεαλ του Καναδά και τελείωσε τον Οκτώβρη του 2011 στο Πουέρτο Ρίκο.
Προσωπική ζωή
Η Σακίρα απο το 2000 εώς το 2010 είχε σχέση με τον Αργεντινό δικηγόρο, Αντόνιο Ντε Λα Ρούα (Antonio de la Rua) και μάλιστα οι δύο τους, ζούσαν σαν παντρεμμένοι, αφού το 2009, η ίδια η Σακίρα είχε δηλώσει οτι δεν χρειάζεται να έχουν χαρτιά που να λένε οτι είναι παντρεμμένοι, αρκεί που το νιώθουν αυτοί. Ο έρωτας και η σχέση του ζευγαριού έληξε (σύμφωνα με τη Σακίρα) τον Αύγουστο του 2010 και μετά το χωρισμό τους, ο Αντόνιο προσπάθησε να μηνύσει τη Σακίρα πολλές φορές, με την πιο γνωστή, τον Απρίλιο του 2013, ζητώντας απο εκείνη 100.000.000 δολλάρια, αφού πίστευε οτι η επιχειρηματική τους συνεργασία (Οκτώβριος 2011) έληξε εξαιτίας της. Το 2010, μετά απο το χωρισμό της, με τον Ντε Λα Ρούα, η Σακίρα γνώρισε τον Ισπανό ποδοσφαιριστή της Μπαρτσελόνα, τον Ζεράρ Πικέ (Gerard Pique) με τον οποίο γρήγορα ξεκίνησαν τη συμπάθεια τους. Η Σακίρα και ο Πικέ, γνωρίστηκαν στα γυρίσματα του βίντεο-κλιπ της, για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στις 22 Ιανουαρίου 2013, ήρθε στο κόσμο ο πρώτος γιός τους, Μίλαν Πικέ Μεμπαράκ (Milan Pique Mebarak) ενώ στις 29 Ιανουαρίου 2015, η Σακίρα γέννησε άλλο ένα αγοράκι, τον Σάσα Πικέ Μεμπαράκ (Sasha Pique Mebarak).
1979 – Φανή Χαλκιά, ολυμπιονίκης των χαμηλών εμποδίων.
Η Φανή Χαλκιά (2 Φεβρουαρίου 1979) είναι Ελληνίδα αθλήτρια, ολυμπιονίκης του στίβου. Είναι αθλήτρια του Ολυμπιακού ΣΦΠ. Ασχολήθηκε και διακρίνεται στα 400μ. και στα 400μ. εμπόδια.
Γεννήθηκε στη Λάρισα, στις 2 Φεβρουαρίου του 1979. Διακρίθηκε την δεκαετία του ΄90 στο μίτινγκ «Ολυμπιακές Μέρες». Στον ανοικτό στίβο πέτυχε 53.46 καλύτερη επίδοση, στα «Τοφάλεια» (2003).
Τον Αύγουστο του 2003 πέτυχε καλύτερη επίδοση και στα 400μ. εμπόδια, στη Θεσσαλονίκη (56.40). Πανελλήνιο ρεκόρ στα 400μ. πέτυχε στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος κλειστού στίβου της Βουδαπέστης (Μάρτιος 2004), με επίδοση 51.77, το οποίο βελτίωσε με επίδοση 51.68 στον ημιτελικό. Τελικά, πήρε την 6η θέση, με 52.90.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 2004 κατέρριψε το δικό της ρεκόρ στα 400μ. με 54.88 στις 11 Ιουνίου του 2004. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 19 Ιουνίου του 2004 πέτυχε την τρίτη καλύτερη επίδοση στον κόσμο στα 400 μ. με εμπόδια, πετυχαίνοντας και πανελλήνιο ρεκόρ με 54.16 στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο Μπίντγκος της Πολωνίας. Το ρεκόρ της δεν έμελλε να το κρατήσει για πολύ. Στα Τσικλιτήρεια, στις 4 Ιουλίου του 2004, πέτυχε χρόνο 5399 και έγινε η πρώτη Ελληνίδα που «κατέβηκε» τα 54 στο αγώνισμα.
Ολυμπιονίκης
Η μεγαλύτερή της διάκριση ήρθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2004) της Αθήνας, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. εμπόδια με 52.82 και ενώ στον ημιτελικό σημείωσε Ολυμπιακό ρεκόρ με 52.77 και την 5η επίδοση όλων των εποχών στο αγώνισμα και ήταν 8η στα 4Χ400μ.
Ρεκόρ και επιτυχίες 2005-2006
Στις 3 Ιουλίου του 2006 πέτυχε την τέταρτη επίδοση στον κόσμο με 53.71 στα 400μ εμπόδια στο Super Grand Prix Τσικλητήρεια, στο Ο.Α.Κ.Α., τερματίζοντας δεύτερη, πίσω από την Αμερικανίδα Λασίντα Ντέμους, η οποία πέτυχε 53.03. Το 2006, κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Γκέτεμποργκ, αφού τερμάτισε 2η στον τελικό των 400μ με εμπόδια με 54.02, στις 9 Αυγούστου του 2006. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 2006 στην Αθήνα αγωνίστηκε στα 400μ. και με 50.94 κατέλαβε την 5η θέση.
Χρήση απαγορευμένων ουσιών
Στις 16 Αυγούστου του 2008, κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο και λίγο πριν τα προκριματικά των 400μ. με εμπόδια, η ΔΟΕ ανακοίνωσε ότι το πρώτο δείγμα της αθλήτριας βρέθηκε θετικό στην απαγορευμένη ουσία μεθυλτριενολόνη (Μ3), σε έλεγχο που διεξήγαγε η WADA στην Ιαπωνία, όπου η εθνική ομάδα του στίβου προετοιμάστηκε για τους Ολυμπιακούς. Η ουσία Μ3 είναι ισχυρό στεροειδές με δράση περίπου εκατό φορές πιο ισχυρή από αυτή της τεστοστερόνης αλλά και μεγάλη τοξικότητα, και είναι η ίδια ουσία που είχε ανιχνευτεί σε άλλους 14 Έλληνες αθλητές σε προηγούμενους ελέγχους. Η Χαλκιά κατέθεσε την διαπίστευσή της και αναχώρησε από το Πεκίνο το ίδιο βράδυ, δίνοντας πριν συνέντευξη τύπου όπου υποστήριξε την αθωότητά της, δηλώνοντας σοκαρισμένη για το γεγονός. Λίγες ημέρες αργότερα, ανακοινώθηκε ότι και το δεύτερο δείγμα της αθλήτριας ήταν θετικό. Από την Εισαγγελία Πρωτοδικών διατάχθηκε στις 19 Αυγούστου προκαταρκτική έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν παραβιάστηκε ο νόμος περί ντόπινγκ. H ποινή αποκλεισμού δύο ετών επικυρώθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ, στις 26 Νοεμβρίου του 2008.
Οριστική απαλλαγή κατηγοριών και αθώωση
Στις 19 Φεβρουαρίου του 2016, η Φανή Χαλκιά απαλλάχθηκε ομόφωνα από κάθε κατηγορία για χρήση απαγορευμένων ουσιών. Το Εφετείο έκρινε πως η πρώην πρωταθλήτρια είχε πέσει θύμα κυκλώματος νοθευμένων σκευασμάτων. Μαζί της, αθωώθηκε και ο προπονητής της Γιώργος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος αντιμετώπιζε την κατηγορία της προμήθειας απαγορευμένων ουσιών.
1981 - Έμιλυ Ρόουζ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Έμιλυ Ρόουζ (Emily Rose, Ρεντόν, Ουάσινγκτον, 2 Φεβρουαρίου 1981) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Ρόουζ έχει Master of Fine Arts στην υποκριτική από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας του Λος Άντζελες. Επίσης αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Vanguard της Νότιας Καλιφόρνιας με πτυχίο στις θεατρικές σπουδές. Έχει μια νεώτερη αδελφή και αδελφό και ζεί στο Λος Άντζελες με τον σύζυγό της.
Έμφανίστηκε στο τέταρτο επεισόδιο (που δεν προβλήθηκε στην τηλεόραση) της Αμερικάνικης τηλεοπτικής σειράς Smith και πρωταγωνίστησε ως cass στο δράμα John from Cincinnati του HBO. Έπαιξε την Lena Branigan στη σείρα Brothers & Sisters και την Trish Merrick στο δράμα του CBS Jericho. Η Ρόουζ έδωσε τη φωνή της και πρωταγωνίστησε εικονικά (με την τεχνική motion capture) στο ρόλο της Elena Fisher στα βιντεοπαιχνίδια για playstation 3 Uncharted: Drake's Fortune του 2007, Uncharted 2: Among Thieves του 2009 και στο Uncharted 3: Drake's Deception του 2011. Έπαιξε άκομη τον ρόλο της Tracy Martin στον τελευταίο κύκλο της σείρας Στην Εντατική, ως Γκεστ-σταρ σε ενα επισόδειο του Δύο και 1/2 άνδρες και τον πρωταγωνιστικό ρόλο σαν Audrey Parker υποδυόμενη μια πράκτορα του FBI στη σειρά Haven του Syfy.
1985 - Σιλβέστρε Βαρέλα, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής.
1987 - Ζεράρ Πικέ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
1491 - Μάρτιν Σόνγκαουερ, Γερμανός χαράκτης και ζωγράφος.
Ο Μάρτιν Σόνγκαουερ (Martin Schongauer, Κολμάρ, 1445 – 2 Φεβρουαρίου 1491) ήταν Γερμανός χαράκτης και ζωγράφος της Αναγέννησης. Μνημονεύεται για τα εξαιρετικά χαρακτικά του, ιδίως με τη χρήση χαλκού, και για τα έργα ζωγραφικής του, καθώς και για τη διακόσμηση Αγίων Τραπεζών. Όλα τα παραπάνω άσκησαν καθοριστική επιρροή στην όψιμη γοτθική τέχνη στη Γερμανία. Ο Σόνγκαουερ θεωρείται ένας από τους διασημότερους καλλιτέχνες της Γερμανικής Αναγέννησης, του οποίου το έργο ενέπνευσε μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Μικελάντζελο και ο Ντύρερ. Ο ίδιος επηρεάστηκε από την πρώιμη φλαμανδική ζωγραφική, καθώς και από το ευρύτερο αναγεννησιακό ρεύμα στις Κάτω Χώρες, επικεντρώνοντας στη θρησκευτική τέχνη. Ενεργός κυρίως στο Κολμάρ της Αλσατίας, το αριστούργημά του θεωρείται το ρετάμπλ «Η Μαντόνα στον Κήπο με τα Τριαντάφυλλα» (1473), που εξακολουθεί να κοσμεί την Εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου στην πόλη αυτή. Σε αντιδιαστολή με τα προγενέστερα έργα του, εκείνα που δημιούργησε προς το τέλος της ζωής του έχουν απαλότερη, πιο ντελικάτη υφή.
1529 - Μπαλντασσάρε Καστιλιόνε, Ιταλός συγγραφέας και διπλωμάτης.
Ο Μπαλντασσάρε Καστιλιόνε (Baldassarre Castiglione, Καζάτικο, περιοχή Μάντοβα, 6 Δεκεμβρίου 1478 - Τολέδο, 2 Φεβρουαρίου 1529) ήταν Ιταλός ουμανιστής και διπλωμάτης.
Πατέρας του ήταν ο κόμης Κριστόφορο Καστιλιόνε και η μητέρα του ανήκε στην ηγεμονική οικογένεια Γκοντσάγκα της Μάντοβα. Δεκαοκτώ χρόνων πήγε στο Μιλάνο, στην αυλή του Λουδοβίκου Σφόρτσα και άκουσε μαθήματα του Δημητρίου Χαλκοκονδύλη. Διακρίθηκε για τον καλό του χαρακτήρα και τις επιδόσεις του στον αθλητισμό, τα γράμματα, την μουσική και την τέχνη.
1594 - Τζιοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα, Ιταλός συνθέτης.
1660 - Γκαστόν, δούκας της Ορλεάνης.
1660 - Χόφερτ Φλινκ, Ολλανδός ζωγράφος.
O Χόφερτ Φλινκ (Govert Flinck, 25 Ιανουαρίου 1615 - 2 Φεβρουαρίου 1660) ήταν Ολλανδός ζωγράφος της μπαρόκ εποχής. Γιος εμπόρου υφασμάτων από το Cleve της Γερμανίας, εκπαιδεύτηκε σε νεαρή ηλικία υπό την εποπτεία του Μεννονίτη ζωγράφου Lambert Jacobsz., στην ολλανδική πόλη Leeuwarden. Στο εργαστήριο του, γνώρισε επίσης τον ζωγράφο Γιάκομπ Μπάκερ (1609-51), ο οποίος άσκησε σημαντική επιρροή στον Φλινκ. Το 1633 εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ, όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο εργαστήριο του Ρέμπραντ.
Τα παλαιότερα σωζόμενα έργα του χρονολογούνται το 1636, χρονιά κατά την οποία πιθανότατα διακόπηκε η συνεργασία του με τον Ρέμπραντ και ξεκίνησε να λειτουργεί δικό του εργαστήριο. Τα πρώιμα έργα του φανερώνουν την ισχυρή επίδραση του δασκάλου του, αν και τα επόμενα χρόνια ο Φλινκ ενσωμάτωσε στους πίνακές του στοιχεία από τους σημαντικότερους φλαμανδούς ζωγράφους της εποχής. Στις πρώτες του ιστορικές συνθέσεις, μεγάλης κλίμακας, ανήκει η Ευλογία του Ιακώβ (1638, Rijksmuseum), έργο που θεωρείται ασυνήθιστο στα πλαίσια της σχολής του Ρέμπραντ και ενδεικτικό της τάσης του Φλινκ για καλλιτεχνική αυτονομία. Διακρίθηκε κυρίως σε προσωπογραφίες και ιστορικά θέματα. Στις σημαντικότερες παραγγελίες που ανέλαβε ανήκει η διακόσμηση του νέου δημαρχείου της πόλης του Άμστερνταμ, το 1655.
1769 - Πάπας Κλήμης ΙΓ΄.
1788 - Τζέιμς Στούαρτ, Άγγλος αρχαιολόγος.
Ο Τζέιμς Στιούαρτ (James Stuart, 1713 - 2 Φεβρουαρίου 1788), ο αποκαλούμενος "Αθηναίος", ήταν Άγγλος αρχαιοδίφης, αρχιτέκτονας, ζωγράφος, σπουδαίος ελληνιστής και ίσως ο πρωτοπόρος του νεοκλασικισμού στην αρχιτεκτονική. Χαρακτηρίστηκε Αθηναίος από το γεγονός ότι όλη η σταδιοδρομία του αναπτύχθηκε υπό την επιρροή της ελληνικής τέχνης των κλασικών χρόνων σε διάφορους τομείς όπως γλυπτική, διακόσμηση, μεταλλοτεχνική, αρχιτεκτονική κ.λπ.
Αρχή σταδιοδρομίας
Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1713 από φτωχή οικογένεια, γρήγορα όμως αναδείχθηκε ταλαντούχος καλλιτέχνης και άρχισε ν΄ ασχολείται με τη ζωγραφική βοηθώντας την οικογένειά του. Περί το 1740 μετέβη στην Ιταλία για καλλιτεχνικές σπουδές εξασκώντας παράλληλα το επάγγελμα του ζωγράφου. Τη περίοδο αυτή σπουδάζει την λατινική και ελληνική γλώσσα καθώς και την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Εκεί συνάντησε έναν Άγγλο ευγενή, νεαρό τότε αρχιτέκτονα, τον Νίκολας Ρέβετ (Nicolas Revett), που αποδείχθηκε αργότερα επίσης σπουδαίος ελληνιστής.
Το 1748 ο Στιούαρτ μαζί με τον Ρέβετ και τον Γ. Χάμιλτον δημιούργησαν μια αρχαιολογική ομάδα και μετέβησαν στη Νάπολη για να μελετήσουν τα αρχαία ερείπια της περιοχής. Από εκεί με την οικονομική συνδρομή λεσχών της Αγγλίας το 1751 έρχονται μέσω Κροατίας στην τουρκοκρατούμενη τότε Ελλάδα για την μελέτη του ιωνικού ρυθμού και των αρχαίων ναών της τότε Αθήνας. Κατά το χρόνο της παραμονής τους στην Αθήνα, μέχρι το 1754, ο Στιούαρτ και ο Ρέβετ κατέγραψαν και αποτύπωσαν σε σχέδια όλα τα αρχιτεκτονικά μνημεία της πόλης.
The Antiquities of Athens
Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία, το 1755, αποφάσισαν να εκδώσουν το σύνολο των έργων τους που συγκεντρώθηκε σε πέντε τόμους υπό τον τίτλο "Αι Αθηναϊκαί αρχαιότητες"(*), το οποίο περιελάμβανε και άλλες αρχαιότητες του ελλαδικού χώρου. Το έργο άρχισε να εκδίδεται σε τεύχη το 1762 και έγινε αμέσως ανάρπαστο από τους λόγιους, φιλότεχνους και ερασιτέχνες αρχαιολόγους της εποχής, ένεκα του πλούτου των πρωτοποριακών εικόνων της Αθήνας.
Ο Στιούαρτ στη συνέχεια επιδόθηκε περισσότερο στην αρχιτεκτονική. Στην αρχή φαίνεται να είχε παντρευτεί μία Ελληνίδα οικονόμο του, αλλά αργότερα έκανε και δεύτερο γάμο με πολύ νεότερή του. Πριν το τέλος της ζωής του είχε αναπτύξει μεγάλη κοινωνική δράση. Πέθανε αιφνίδια το 1788 στο Λονδίνο και ενταφιάστηκε σε κρύπτη ναού κοντά στη κατοικία του.
1892 - Νικόλαος Δαμαλάς, Έλληνας θεολόγος.
1907 – Ντμίτρι Μεντελέγιεφ, Ρώσος χημικός.
Ο Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Μεντελέγιεφ (8 Φεβρουαρίου 1834 - 2 Φεβρουαρίου 1907) ήταν Ρώσος χημικός και εφευρέτης. Πιστώνεται ως ο δημιουργός της πρώτης έκδοσης του περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων. Με τη χρήση του πίνακα, προέβλεψε τις ιδιότητες των στοιχείων που θα ανακαλύπτονταν αργότερα.
1918 – Τζον Σάλιβαν, πεθαίνει σε ηλικία 46 ετών ο τελευταίος μποξέρ, που αγωνιζόταν με γυμνά χέρια.
1924 - Βίλχελμ Κλάιν, Γερμανός αρχαιολόγος.
Ο Βίλχελμ Κλάιν (Wilhelm Klein, 20 Νοεμβρίου 1850 - 2 Φεβρουαρίου 1924) ήταν Γερμανός κλασικός αρχαιολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.
Γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1850 στο Καρανσέμπες της Ουγγαρίας. Σπούδασε νομική και εβραϊκή θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, και αργότερα συμπλήρωσε τις σπουδές του και στην αρχαιολογία και φιλολογία στα πανεπιστήμια του Γκέτινγκεν, Βιέννης και Γκρατς. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας το 1875. Στη συνέχεια περιηγήθηκε την Νότια και Δυτική Ευρώπη, περνώντας από την Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία και Αγγλία. Το 1879 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, και μετά τακτικός καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Ήταν ιδρυτικό μέλος της εταιρείας Gesellschaft zur Förderung deutscher Wissenschaft, Kunst und Literatur στην Βοημία και πήρε μέρος σε αρχαιολογική αποστολή της εταιρείας αυτής στην Μικρά Ασία. Εξειδικεύτηκε στην αρχαία ελληνική τέχνη και πρώτος αυτός ερεύνησε μεθοδικά την ελληνική αγγειογραφία από καλλιτεχνική άποψη.
Απεβίωσε στις 2 Φεβρουαρίου 1924 στο Χάινντορφ της Τσεχίας.
1949 - Θεόδωρος Νάτσινας, Έλληνας εκπαιδευτικός.
Ο Θεόδωρος Νάτσινας (8 Ιουλίου 1872 - 2 Φεβρουαρίου 1949) ήταν Έλληνας δάσκαλος. Γεννήθηκε στη Σιάτιστα, που τότε ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Σπούδασε Φυσική και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου και έλαβε το πτυχίο του. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, το 1898, δίδαξε σε σχολεία στο Άργος και τις Σπέτσες.
Το 1899, το Πανεπιστήμιο Αθηνών πρότεινε στην Ελληνική Κυβέρνηση πως θα έπρεπε να τοποθετηθεί ως δάσκαλος στην Καισάρεια της Τουρκίας, ως μέρος μιας «εθνικής» αποστολής για την υποστήριξη των ντόπιων ελληνικών πληθυσμών. Από το 1903 έως το 1907 δίδασκε στην Κωνσταντινούπολη.
Τιμητική διάκριση από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, 1905
Το 1907 εργάστηκε ως διευθυντής σε σχολείο της Σιάτιστας και έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Συνελήφθη από τις Οθωμανικές αρχές και μεταφέρθηκε στην κοντινή πόλη Λάψιστα (σήμερα Νεάπολη) του νομού Κοζάνης. Απελευθερώθηκε μετά από παρέμβαση του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης.
Κατά το Μεσοπόλεμο, και αφού η δυτική Μακεδονία προσαρτήθηκε στον Ελληνικό κορμό, δίδαξε στην Κοζάνη. Εκεί ίδρυσε τον πρώτο Αγροτικό Συνεταιρισμό και βοήθησε στην εγκαθίδρυση των προσκόπων στη Δυτική Μακεδονία. Το 1918 τοποθετήθηκε γενικός Επόπτης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε εθνικό επίπεδο.
Πολιτικά, ήταν υποστηρικτής του Κόμματος των ΦΙλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Ίδρυση σχολείου στη Θεσσαλονίκη
Το Μαράσλειο Κτίριο, στη Θεσσαλονίκη, όπου ιδρύθηκε η σχολή του Θεόδωρου Νάτσινα.
Μετά από το 1921, εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά, μαζί με το συνέταιρο του Γ. Καραντάνη, ανέλαβαν τη διεύθυνση ενός σχολείου που ιδρύθηκε από τον Στέφανο Νούκα (Μαράσλειος Σχολή). Το σχολείο αυτό ήταν αρχικά γνωστό ως Σχολή Νάτσινα-Καραντάνη, αλλά, στη συνέχεια, αφού έπαυσαν να είναι συνέταιροι, η σχολή μετονομάστηκε σε Σχολή Θεόδωρου Νάτσινα.
Επίσης, ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Προσωπική ζωή
Είχε μια κόρη και τρεις γιούς: τη Σουλτάνα Νάτσινα, τον αντιστράτηγο Αλέξανδρο Νάτσινα, ιδρυτή και πρώτο διοικητή (1953–1963) της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, τον πολιτικό Στέφανο Νάτσινα, και το Λέανδρο Νάτσινα ο οποίος σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Γάνδη του Βελγίου.
Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Οι Μακεδόνες πραμματευτάδες εις τας χώρας Αυστρίας και Ουγγαρίας» (πρώτη έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1939).
Δάσκαλοι και απόφοιτοι της Σχολής Θεόδωρου Νάτσινα, στη Θεσσαλονίκη.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τον έχει τιμήσει δίνοντας το όνομα του σε μια οδό.
1950 – Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, Έλληνας μαθηματικός, από τους κορυφαίους της επιστήμης του παγκοσμίως.
Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντικότατη συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της πραγματικής ανάλυσης, συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης.
1951 - Μιλτιάδης Λιδωρίκης, Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός.
Ο Μιλτιάδης Γ. Λιδωρίκης (1871 - 2 Φεβρουαρίου 1951) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής Δωρίδας και διευθυντής της Βουλής. Έργα του παίχτηκαν από τους θιάσους της Κυβέλης και του Κοτοπούλη.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Εξελέγη βουλευτής Δωρίδας, το 1906 και επανεξελέγη το 1910 (Φθιώτιδος και Φωκίδος). Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, αποτυπώνοντας με γλαφυρότητα τις αναμνήσεις του από τον πόλεμο στα έργα του.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με το έργο "Ιουλία" (1898). Υπήρξε προσωπάρχης του Βασιλικού Θεάτρου επί δύο δεκαετίες και μετά το 1930 καθηγητής της Δραματικής Σχολής στο Εθνικό Θέατρο. Ήταν από τους ιδρυτές της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου και διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Πέρα από θεατρικά έργα, έγραψε και επιθεωρήσεις.
Απεβίωσε στην κλινική Ράμμου, από περιτονίτιδα το 1951 και κηδεύτηκε με δαπάνες του Βασιλικού Θεάτρου. Γιος του ήταν ο επίσης θεατρικός συγγραφέας, Αλέκος Λιδωρίκης.
1966 - Εμμανουήλ Μηλιαράς, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Ο Εμμανουήλ Μηλιαράς του Γεωργίου (1871 ή 1878 - 2 Φεβρουαρίου 1966) ήταν Έλληνας δικηγόρος και βουλευτής Λασιθίου.
Γεννήθηκε στο Τζερμιάδο Λασιθίου το 1871 ή, σύμφωνα με το Μητρώο της Βουλής, το 1878. Καταγόταν από περιώνυμη οικογένεια αγωνιστών της Κρήτης. Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές της Κρητικής Εθνοσυνέλευσης του 1910 στο Λασίθι και πήρε 740 ψήφους, δεύτερος μετά το Μιχαήλ Κοθρή[2]. Επίσης, εξελέγη βουλευτής Λασιθίου και στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1915, υπηρετώντας για την περίοδο 1915-17 και με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1935 και του 1946.
Πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 1966 στην Αθήνα και τάφηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο.
1969 – Μπόρις Καρλόφ, Άγγλος ηθοποιός.
1970 – Μπέρτραντ Ράσελ, άγγλος μαθηματικός, φιλόσοφος και διακεκριμένος εκπρόσωπος του ειρηνιστικού κινήματος. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1950.
Ο Μπέρτραντ Άρθουρ Γουίλιαμ Ράσελ (Bertrand Arthur William Russell, 18 Μαΐου 1872 – 2 Φεβρουαρίου 1970) ήταν Άγγλος φιλόσοφος, μαθηματικός και ειρηνιστής. Ο Ράσελ ως συγγραφέας και άνθρωπος συνέχισε την οικογενειακή παράδοση στην πολιτική σκέψη και δράση, με αντιπολεμική δράση. Γεννήθηκε στην ακμή της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας. Πέθανε από γρίπη, έναν αιώνα αργότερα, όταν η Βρετανία είχε περάσει δύο παγκόσμιους πολέμους. Έκανε κριτική στα πυρηνικά καθώς και την εισβολή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Το 1950 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Υπήρξε Γ' Κόμης, μέλος του Τάγματος της Αξίας και μέλος της Βασιλικής Εταιρείας. Χαρακτηριστική της απέχθειάς του προς κάθε είδους φανατισμό είναι η δήλωσή του: Δεν θα πέθαινα ποτέ για τις ιδέες μου, γιατί μπορεί να έκανα λάθος.
1974 - Ίμρε Λάκατος, Ούγγρος φιλόσοφος.
Ο Ίμρε Λάκατος (Imre Lakatos, 9 Νοεμβρίου 1922 – 2 Φεβρουαρίου 1974) ήταν Ούγγρος φιλόσοφος των μαθηματικών και της επιστήμης, γνωστός για την εργασία του πάνω στο μη αλάθητο των μαθηματικών και για τη «μεθοδολογία των αποδείξεων και των ανασκευών» του στα προ-αξιωματικά στάδια αναπτύξεως, καθώς και για την εισαγωγή της έννοιας του «ερευνητικού προγράμματος» στη μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας.
1979 – Σιντ Βίσιους, μέλος του πανκ συγκροτήματος Sex Pistols.
1980 - Ευάγγελος Στρατήγης, Έλληνας δικηγόρος.
1983 - Δημήτρης Κυριακόπουλος, Έλληνας ηθοποιός.
1990 - Πάουλ Αρίστε, Εσθονός γλωσσολόγος.
1994 – Μαρίγια Γκιμπούτας, Αρχαιολόγος.
Η Μαρίγια Γκιμπούτας (Birutė Marija Alseikaitė-Gimbutienė, Βίλνιους, Λιθουανία, 23 Ιανουαρίου 1921 - Λος Άντζελες, 2 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Λιθουανή αρχαιολόγος, εξέχουσα μορφή της αρχαιολογίας, κυρίως για την έρευνά της τόσο στους νεολιθικούς πολιτισμούς όσο και εκείνους της εποχής του Χαλκού, οι οποίοι κατά την άποψή της συνέθεταν τον "αρχαίο ευρωπαϊκό πολιτισμό", όρο που η ίδια εισήγαγε σε έργα της που δημοσεύθηκαν μεταξύ του 1946 και του 1971 και άνοιξαν νέους δρόμους στην αρχαιολογία συνδυάζοντας τον παραδοσιακό τρόπο έρευνας με τη γλωσσολογία και τη μυθολογία.
1996 – Τζιν Κέλι, αμερικανός χορευτής και τραγουδιστής.
Πρωταγωνίστησε σε κλασσικές ταινίες, όπως Τραγουδώντας στη Βροχή και Ένας Αμερικανός στο Παρίσι.
Ο Τζιν Κέλι (Eugene Curran "Gene" Kelly, 23 Αυγούστου 1912 - 2 Φεβρουαρίου 1996) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, χορευτής, χορογράφος, παραγωγός ταινιών και τραγουδιστής. Είναι γνωστός μέχρι και σήμερα για το χορευτικό του στυλ και την ενέργειά του, για την ωραία του εμφάνιση και τους συμπαθείς ρόλους που ερμήνευσε στην μεγάλη οθόνη.
Οι γνωστότερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε είναι: Βίρα τις Άγκυρες (Ancors Aweigh, 1945), Ο Πειρατής (The Pirate, 1948), Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris, 1951), Τραγουδώντας στη βροχή (Singing in the Rain, 1952) το οποίο σκηνοθέτησε ο ίδιος, Μπριγκαντούν (Brigadoon, 1954) και Κληρονομήστε τον Άνεμο (Inherit the Wind, 1960). Το 1969 σκηνοθέτησε επίσης την Μπάρμπρα Στράιζαντ και τον Γουόλτερ Ματάου στο μιούζικαλ Αλό!...Ντόλυ (Hello, Dolly).
Ο Κέλι μεσουράνησε στο είδος μιούζικαλ κατά τη δεκαετία του '40 και μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '50, όταν το είδος άρχισε να παρακμάζει. Οι νεωτερισμοί που εισήγαγε απογείωσαν και άλλαξαν ριζικά τη μορφή του χολιγουντιανού μιούζικαλ, κάνοντας το αμερικανικό κοινό να αγαπήσει το μπαλέτο.
Ο ηθοποιός έλαβε Τιμητικό Όσκαρ το 1952 για τα επιτεύγματά του το 1952, ενώ αργότερα τιμήθηκε από το Κέντρο Κένεντι, από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου και από το Σωματείο Αμερικανών Ηθοποιών.
Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 15η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
1997 - Θεόδωρος Στάμος, ελληνοαμερικανός ζωγράφος, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.
Ο Θεόδωρος Στάμος (αγγλικά: Theodoros Stamos, 31 Δεκεμβρίου 1922 - 2 Φεβρουαρίου 1997) ήταν ένας Ελληνοαμερικανός καλλιτέχνης. Ήταν ένας από τους νεότερους ζωγράφους της αυθεντικής ομάδας των αφηρημένων εξπρεσιονιστών ζωγράφων, τους αποκαλούμενους Οξύθυμους (αγγλικά: Irascibles), που περιελάμβανε τους Τζάκσον Πόλοκ, Βίλεμ ντε Κούνινγκ και Μαρκ Ρόθκο. Η ύστερη του σταδιοδρομία επηρεάστηκε αρνητικά από την ανάμιξη του στην Υπόθεση Ρόθκο.
Ο Μαρκ Ρόθκο επέλεξε τον Στάμο, με τον οποίο συνδεόταν με φιλία, ως ένα από τα μέλη του ιδρύματος διαχείρισης της κληρονομιάς του, όμως αυτό οδήγησε στην εμπλοκή του Στάμου στην Υπόθεση Ρόθκο, ένα μεγάλο δικαστικό σκάνδαλο στον κόσμο της τέχνης.
Ένα χρόνο μετά την αυτοκτονία του Ρόθκο το 1970, η κόρη του μήνυσε τα μέλη του ιδρύματος, καθώς και τη Γκαλερί Μάρλμπορο, για κακοδιαχείριση και απάτη. Κατά τη διάρκεια δώδεκα χρόνων μηνύσεων και εφέσεων αποκαλύφθηκε πως πολλοί από τους πίνακες του ζωγράφου, οι οποίοι είχαν πωληθεί ή δοθεί για έκθεση από το ίδρυμα στη Γκαλερί Μάρλμπορο, είχαν πουληθεί σε εσκεμμένα χαμηλές τιμές σε καλούς πελάτες της γκαλερί, ενώ η γκαλερί κράταγε προμήθειες της τάξης του 50%, εξαιρετικά υψηλές σε σχέση με τη συνήθη προμήθεια για έναν καλλιτέχνη του διαμετρήματος του Ρόθκο που κυμαινόταν κανονικά στο 30%. Οι διαχειριστές εν τω μεταξύ μοιραζόντουσαν τα έσοδα από τις πωλήσεις στη Μάρλμπορο ως αμοιβή τους. Ο Στάμος ηθελημένα συμμετείχε σε αυτή τη συνωμοσία και επιπλέον άφησε την παλιά του γκαλερί, του Αντρέ Έμεριχ, για χάρη της Μάρλμπορο η οποία του προσέφερε ένα σημαντικά υψηλότερο συμβόλαιο. Οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν ένοχοι και τους επιβλήθηκε συνολικό πρόστιμο $9 εκατομμυρίων. Ο Στάμος πλήρωσε το μερίδιο του από το πρόστιμο μεταφέροντας τα δικαιώματα του σπιτιού του στο Ίδρυμα Ρόθκο αλλά του επιτράπηκε να το κατοικεί όσο ζούσε. Ενώ η μήνυση συνέβαλε στο να γίνει ακόμα πιο γνωστός ο Ρόθκο, έβλαψε σημαντικά τη φήμη της γκαλερί και του Στάμου.
Ο Στάμος δεν ανέκαμψε ποτέ καλλιτεχνικά μετά την υπόθεση. Οι γκαλερί πρώτης γραμμής όπως αυτή του Έμεριχ δεν ήθελαν πλέον να τον εκπροσωπήσουν. Η έλλειψη της στήριξης τους κατέστησε τους συλλέκτες επιφυλακτικούς σχετικά με τη μεταπωλητική αξία του έργου του και οδήγησε στο να έχει καταταγεί η δουλειά του χαμηλά στη δεύτερη, ή και στην τρίτη κατηγορία των έργων του αφηρημένου εξπρεσιονισμού προς το τέλος της ζωής του.
Υστεροφημία
Έργα του Στάμου έχουν επιλέξει δύο Έλληνες πρωθυπουργοί για τη διακόσμηση του πρωθυπουργικού γραφείου στο Μέγαρο Μαξίμου, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας.
2002 - Πωλ Μπέιλοφ, Αμερικανός τραγουδιστής (Exodus).
2005 – Μαξ Σμέλινγκ, θρυλικός Γερμανός πυγμάχος, ο πρώτος Ευρωπαίος που κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο των βαρέων βαρών. [Γεν. 28/9/1905]
2007 - Μαζάο Τακεμότο, Ιάπωνας αθλητής.
2012 - Ιωάννης Γλαβίνας, Έλληνας εκπαιδευτικός και πολιτικός.
2014 - Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Αμερικανός ηθοποιός.
2017 - Μίλτος Παπαποστόλου, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Σαν σήμερα 1 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 1 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίου Τρύφωνος του Μάρτυρα, (Τρύφων, Τρύφωνας, Τρυφωνία)
Φιλικητάτης Μάρτυρος, (Φιλικητάτη, Φιλικήτη, Φιλικήτα)
1 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1788: Οι Ισαάκ Μπριγκς και Ουίλιαμ Λόνγκστριτ κατοχυρώνουν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το ατμόπλοιο.
1790: Στη Νέα Υόρκη συγκαλείται για πρώτη φορά το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α.
1793: H Γαλλία κηρύσσει τον πόλεμο στη Βρετανία και την Ολλανδία.
1796: H πρωτεύουσα του Άνω Καναδά μεταφέρεται από το Νιούαρκ στο Γιορκ.
1806: Οι Τούρκοι πολιορκούν τους Κολοκοτρωναίους κοντά στη Δημητσάνα. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης διαφεύγει στη Ζάκυνθο.
1862: Αντιοθωνική εξέγερση ξεσπά στο Ναύπλιο, με αίτημα την αλλαγή του συστήματος διακυβέρνησης, ώστε να εγγυάται τις ελευθερίες του λαού και τη συγκρότηση νόμιμης εθνοσυνέλευσης. Μολονότι αντιμετωπίζεται με επιτυχία από τον Αθανάσιο Μιαούλη, θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους για τη βασιλεία του Όθωνα. (Ναυπλιακή Επανάσταση).
1865: Ο Αμερικανός πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν υπογράφει την 13η τροπολογία του Συντάγματος που καταργεί την δουλεία.
1884: Κυκλοφορεί η πρώτη έκδοση του Αγγλικού Λεξικού της Οξφόρδης.
1887: Ο Χάρβεϊ Γουίλκοξ τεμαχίζει και πουλά τη γη του, έκτασης 500 στρεμμάτων, σε οικόπεδα, τα οποία στη συνέχεια θα αποτελέσουν το Χόλιγουντ.
1893: O Τόμας Έντισον ολοκληρώνει την κατασκευή του πρώτου στούντιο κινηματογραφικών ταινιών στο Νιου Τζέρσεϊ. Πρόκειται για ένα ξύλινο σπίτι καλυμμένο με πισσόχαρτο και με πτυσσόμενη στέγη.
1896: Η όπερα «Μποέμ» του Τζιάκομο Πουτσίνι κάνει πρεμιέρα στο Τορίνο.
1898: Υπογράφεται στις ΗΠΑ το πρώτο ασφαλιστήριο αυτοκινήτου. Ο νεοϋορκέζος γιατρός Τρούμαν Μάρτιν πληρώνει 11 δολάρια για ετήσια ασφαλιστική κάλυψη 5.000 δολαρίων.
1902: Στην Ελλάδα, το Υπουργείο Στρατιωτικών διατάζει την κατάσχεση των μεταφράσεων του Ευαγγελίου.
1904: Η Βρετανία και η Γαλλία συμφωνούν να παραμείνουν ουδέτερες, εάν η Ιαπωνία και η Ρωσία προβούν σε πόλεμο.
1904: Η Γερμανία αμφισβητεί τη γαλλική κυριαρχία στο Μαρόκο.
1904: Μεταδίδεται το πρώτο διεθνές σήμα κινδύνου, το CQD, που προηγήθηκε του SOS - Save Our Souls (Σώστε τις Ψυχές Μας).
1904: Ο τενόρος Καρούζο κάνει τον πρώτο δίσκο του στην Αμερική, τραγουδώντας από το Ριγκολέτο το «Λα Ντόνα ε Μόμπιλε».
1913: Ανοίγει στη Νέα Υόρκη ο μεγαλύτερος, μέχρι τότε, σιδηροδρομικός σταθμός του κόσμου.
1914: Επιδίδεται στην ελληνική κυβέρνηση η διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων για τα νησιά του Αιγαίου και την Ήπειρο, βάσει της οποίας παραχωρούνται στην Ελλάδα τα κατεχόμενα από την Τουρκία νησιά του Αιγαίου, εκτός Ίμβρου, Τενέδου και Καστελόριζου.
1918: Η Μόσχα ορίζεται αντί της Πετρούπολης πρωτεύουσα της Ρωσίας και η χώρα υιοθετεί το γρηγοριανό ημερολόγιο.
1918: Η Ρωσία υιοθετεί το γρηγοριανό ημερολόγιο.
1919: Στέφεται η πρώτη Μις Αμερική στη Νέα Υόρκη.
1920: Εγκαινιάζεται στην Αθήνα η νεοσύστατη Γεωπονική Σχολή.
1924: Η Βρετανία αναγνωρίζει την ΕΣΣΔ.
1926: Εισάγεται το μέτρο, αντί του πήχη, ως η μόνη μονάδα μέτρησης στην Ελλάδα.
1929: Κάνει πρεμιέρα το πρώτο αυθεντικό μιούζικαλ «Η Μελωδία του Μπρόντγουεϊ. Πρόκειται για την πρώτη ομιλούσα ταινία, που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.
1929: Ο Γάλλος Σαρλ Ριγκουλέ γίνεται ο πρώτος αρσιβαρίστας, που σηκώνει πάνω από 180 κιλά στο αρασέ.
1930: Ο Τζο Μπάμπρικ σημειώνει ρεκόρ Αγγλίας με 6 γκολ στην νίκη της Β. Ιρλανδίας επί της Ουαλίας με 7-1
1943: Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Γιαπωνέζοι ξεκινούν την εκκένωση του Γκουαλντακανάλ, όταν επιτέλους τους δίνει την άδεια ο Αυτοκράτορας.
1946: Ο Νορβηγός Τρίκβε Λίε γίνεται ο πρώτος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.
1946: Ο εκπρόσωπος της Σοβιετικής Ένωσης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., ζητά την άμεση αποχώρηση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα χαρακτηρίζοντας την εκεί παρουσία τους ως «απειλούσα την ειρήνη».
1946: Η Ουγγαρία ανακηρύσσεται Δημοκρατία.
1951: Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καταδικάζει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας με 44 ψήφους έναντι 7 για την εισβολή στην Κορέα. Πρόκειται για την πρώτη καταδίκη χώρας ως επιτιθέμενης από τον ΟΗΕ από την ίδρυση του.
1958: Αίγυπτος και Συρία σχηματίζουν την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, η οποία διαλύεται το 1961.
1958: Εκτοξεύεται ο Εξπλόρερ 1, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος των ΗΠΑ, τέσσερις μήνες μετά την εκτόξευση του σοβιετικού Σπούτνικ 1.
1967: Ιδρύεται το ΑΒΑ (American Basketball Association) από 10 ομάδες με πρόεδρο τον Τζορτζ Μίκαν. Το πρωτάθλημά του θα διαρκέσει 9 χρόνια.
1968: "Ο στρατηγός Nguyen Ngoc Loan εκτελεί έναν κρατούμενο Βιετκόνγκ στη Σαϊγκόν" και δίνει τον τίτλο στην, ίσως πιο διάσημη φωτογραφία, του Πολέμου του Βιετνάμ, η οποία αποτέλεσε την αιτία που ουσιαστικά γιγάντωσε το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ και όχι μόνο. Τραβήχτηκε από τον φωτογράφο του πρακτορείου Associated Press, Eddie Adams και του χάρισε, ένα χρόνο αργότερα, το Βραβείο Πούλιτζερ.
Σε μια επιστολή του ο Adams προς το περιοδικό TIME τότε έγραψε: «Δύο άνθρωποι πέθαναν σε αυτή τη φωτογραφία: Ο στρατηγός σκότωσε τον Βιετκόνγκ κι εγώ σκότωσα τον στρατηγό με τη φωτογραφική μου μηχανή…»
Αργότερα ο Άνταμς μετάνιωσε γι’ αυτή τη φωτογραφία, θεωρώντας ότι κατέστρεψε τη ζωή του στρατηγού Loan (αρχηγού τότε της αστυνομίας του Νοτίου Βιετνάμ), υποστηρίζοντας ότι ο στρατηγός δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. ‘Τι θα έκανες άλλωστε, αν ήσουν εσύ αυτός που έπιανες τον «κακό» που είχε σκοτώσει δύο ή τρεις Αμερικάνους;’ έγραψε, θέλοντας να τον δικαιολογήσει. Ο Loan στην απολογία του, ισχυρίστηκε, χωρίς να διαψευστεί, ότι προέβη σε αυτή την ενέργεια γιατί ο Βιετκόνγκ Nguyen Van Lem με τους συντρόφους είχαν πιαστεί επ’ αυτοφόρω πάνω από έναν ομαδικό τάφο όπου είχαν σκοτώσει αδιακρίτως πολλούς αστυνομικούς και μέλη των οικογενειών τους, ανάμεσά τους και κάποιους συγγενείς του. Ο Lem ήταν ο αρχηγός αυτής της ομάδας των Βιετκόνγκ.
Παρόλη όμως την αμφιλεγόμενη ιστορία της κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την δύναμη αυτή της φωτογραφίας, η οποία αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα αντιπολεμικά σύμβολα.
1977: Εφαρμόζεται η εγκύκλιος, σύμφωνα με την οποία όλα τα δημόσια έγγραφα στην Ελλάδα θα συντάσσονται πλέον στη Δημοτική.
1978: Ο Πολωνός σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι φυγοδικεί και πάει στη Γαλλία, αφού παραδέχεται ενώπιον δικαστηρίου ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με ένα 13χρονο κορίτσι.
1979: Η καταδικασμένη για ληστείες τραπεζών, Πάτι Χιρστ, βγαίνει από τη φυλακή μετά τη μείωση της ποινής της από τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζίμυ Κάρτερ. Η Χιρστ είχε απαχθεί και στη συνέχεια είχε εισχωρήσει στη συμμορία των απαγωγέων της ακολουθώντας τους στις εγκληματικές τους πράξεις.
1979: Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί φτάνει στην Τεχεράνη του Ιράν, από το Παρίσι, μετά από εξορία δεκαπέντε χρόνων.
1982: Σενεγάλη και Γκάμπια σχηματίζουν μια συνομοσπονδία γνωστή ως Σενεγκάμπια.
1987: Ο Πάτρικ Σιόμπεργκ καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ στο ύψος με 2.41 στο διεθνές μήτινγκ κλειστού στίβου στη μνήμη του Χρήστου Μάντικα στο ΣΕΦ μπροστά σε 15.000 θεατές, που τον παροτρύνουν να δοκιμάσει και ψηλότερα. Ο Σουηδός κρατάει δυνάμεις για το επόμενο μήτινγκ στη Στοκχόλμη, που θα πηδήξει 2.42 στις 30/6/87.
1988: Υπογράφεται η «Συμφωνία του Νταβός» μεταξύ των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας, Ανδρέα Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο χωρών εξαιτίας της κρίσης του 1987.
1992: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο Ρώσος ομόλογός του Μπόρις Γιέλτσιν υπογράφουν τη Διακήρυξη του Καμπ Ντέιβιντ, με την οποία μπαίνει και επίσημα τέλος στον Ψυχρό Πόλεμο.
1995: Στην Ολλανδία, υπερχειλισμένοι ποταμοί στο νότιο τμήμα της χώρας αναγκάζουν 250.000 Ολλανδούς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επιχείρηση εκκένωσης πληθυσμού στην Ολλανδία τα τελευταία 40 χρόνια.
1996: Η Visa και η MasterCard ανακοινώνουν τη συμφωνία των τεχνικών προδιαγραφών για τη διαβίβαση πληροφοριών των πιστωτικών καρτών μέσω Internet.
1996: Ο Γκάρι Κασπάροβ κερδίζει στο σκάκι τον ηλεκτρονικό υπολογιστή Deep Blue με 4-2.
1996: Η κρίση στα Ίμια κορυφώνεται. Στις 4.49 π.μ. ένα ελληνικό ελικόπτερο, που προσπαθεί να εξακριβώσει την παρουσία ή όχι Τούρκων στρατιωτών στη βραχονησίδα Ακρογιαλιά, συντρίβεται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Από τις 6 το πρωί, η ελληνική σημαία δεν κυματίζει στη βραχονησίδα, ενώ με εντολή του πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, αποσύρονται οι ελληνικές δυνάμεις.
1999: Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO) καταργεί τα σήματα μορς, και εισάγει στην παγκόσμια ναυσιπλοΐα το ψηφιακό Παγκόσμιο Σύστημα Κινδύνου και Ασφάλειας (GMDSS).
1999: Οι ελληνικές αρχές διαψεύδουν κατηγορηματικά τους τουρκικούς ισχυρισμούς περί άφιξης του κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Αθήνα. Ο έλληνας πρεσβευτής στην Άγκυρα, Δημήτρης Νεζερίτης, ξεκαθαρίζει στην τουρκική πλευρά ότι δεν θα επιτραπεί στον Οτσαλάν να μεταβεί στη χώρα μας, ενώ και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Ρέππας, καθιστά σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θεωρεί σκόπιμη και χρήσιμη την έλευση του Οτσαλάν στην Αθήνα.
2002: Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας καταδικάζει, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την αήθη επίθεση κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων εκφράζουν την αποστροφή τους για τους απαράδεκτους υπαινιγμούς, που έφεραν την οικογένεια του Προέδρου να έχει ενοικιάσει χώρο σε ιδιοκτήτη παράνομων ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δηλώνει ότι, «η επιδίωξή τους να αποσταθεροποιήσουν τους θεσμούς, δεν θα πετύχει».
2003: Μετά από 15 ημέρες στο διάστημα για την αποστολή STS 107, το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια (OV 102 Columbia), τo πρώτο διαστημικό λεωφορείο που βγήκε από την ατμόσφαιρα (είχαν προηγηθεί τα πειραματικά Pathfinder και Enterprise, τα οποία πραγματοποίησαν μόνο δοκιμές) καίγεται και διαλύεται στην ατμόσφαιρα πάνω από το Τέξας των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της επανεισόδου, στοιχίζοντας τη ζωή στους 7 επιβαίνοντες του, ανάμεσα τους κι ο πρώτος Ισραηλινός αστροναύτης.
Αιτία της καταστροφής ήταν ένα κομμάτι ενός εκ των δύο Βοηθητικών Πυραύλων Υγρών Καυσίμων (SRB) που χρησημοποιούνται κατά την εκτόξευση, το οποίο ξεκόλλησε και χτύπησε το δεξί φτερό του Κολούμπια, ανοίγοντας τρύπα, η οποία προκάλεσε λανθασμένη μανούβρα κατά την επανείσοδο, οδηγώντας έτσι το κινούμενο με, περίπου, 17.000 χιλιόμετρα την ώρα, λεωφορείο στην καταστροφή.
2004: Εκατό νεκροί και περισσότεροι από 240 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός από δύο βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας που σημειώνονται στα γραφεία δύο κουρδικών κομμάτων, του «Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος» και της «Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν», στην πόλη Αρμπίλ του βορείου Ιράκ.
2004: Στους 244 ανέρχεται ο αριθμός των νεκρών προσκυνητών οι οποίοι ποδοπατούνται μέχρι θανάτου κατά τη διάρκεια τελετουργικού, με το οποίο ολοκληρώνεται το ετήσιο προσκύνημα των πιστών στη Μέκκα. Ο αριθμός των τραυματιών ξεπερνά τους διακόσιους.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1459 - Κόνραντ Κέλτις, Γερμανός ανθρωπιστής.
Ο Κόνραντ Κέλτις (Conrad Celtis ή Konrad Celtes, 1 Φεβρουαρίου 1459 - 4 Φεβρουαρίου 1508) ήταν Γερμανός ανθρωπιστής, λόγιος συγγραφέας καθώς και λυρικός ποιητής.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Μπίκελ (ή Πίκελ) Κέλτις. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Καθηγητής του υπήρξε ο ανθρωπιστής Ρούντολφ Αγκρίκολα. Δίδαξε την ποιητική και τη ρητορική τέχνη στα πανεπιστήμια της Λιψίας και της Βιέννης. Εξέδωσε στα 1486 την ποιητική εργασία «Ars versificandi et carminum» η οποία θεωρείται ως η πρώτη ποιητική εργασία του γερμανικού ανθρωπισμού. Τα ποιήματά του θεωρούνται ότι έχουν συμβολική δύναμη ενώ διακρίνονται και για το λυρισμό τους. Ακολουθώντας το πρότυπο των ιταλικών ακαδημιών, ίδρυσε με τη σειρά του εταιρείες διανοουμένων.
1874 - Ούγκο φον Χόφμανσταλ, Αυστριακός συγγραφέας.
Ο Ούγκο φον Χόφμανσταλ (Hugo von Hofmannsthal, 1 Φεβρουαρίου 1874 - 15 Ιουλίου 1929) ήταν Αυστριακός ποιητής, δραματουργός, δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος και λιμπρεττίστας.
1878 - Άλφρεντ Χάγιος, Ούγγρος κολυμβητής και αρχιτέκτονας.
Ο Άλφρεντ "Χάγιος" Γκούτμαν (Alfréd Hajós, Βουδαπέστη, 1 Φεβρουαρίου 1878 - 12 Νοεμβρίου 1955) ήταν Ούγγρος αρχιτέκτονας και αθλητής, και τρεις φορές ολυμπιονίκης.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Γκούτμαν. Το Χάγιος στα ουγγρικά σημαίνει ναύτης και το απέκτησε λόγω της ικανοτήτων του στο κολύμπι. Από 13 ετών ο πατέρας του τον πετούσε στον Δούναβη και είχε συνηθίσει να κολυμπάει σε παγωμένα νερά. Αυτό τον βοήθησε στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 όπου συμμετείχε στην κολύμβηση. Οι αγώνες έγιναν στην Θάλασσα σε χαμηλές θερμοκρασίες. Ήταν πρώτος και χρυσός Ολυμπιονίκης στα 100 μ. ελευθέρας με επίδοση 1.22.2, και στα 1.200 μ. ελευθέρας με επίδοση 18.22.2. Είχε δηλώσει συμμετοχή και στα 500μ. ελευθέρας αλλά δεν πήρε τελικά μέρος. Την περίοδο των αγώνων ήταν φοιτητής αρχιτεκτονικής. Ο Χάγιος έλαβε μέρος και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1924 στο Παρίσι στον καλλιτεχνικό διαγωνισμό για τα αρχιτεκτονικά του σχέδια γηπέδου και τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο.
Εκτός από κολυμβητής ήταν και ποδοσφαιριστής: μάλιστα αγωνίστηκε στην εθνική Ουγγαρίας από το 1901 έως το 1903. Ήταν πρωταθλητής Ουγγαρίας στη δισκοβολία , στα 400 εμπόδια το 1898 και στα 100μ. το 1898. Ο αδελφός του Χένρικ Χάγιος ήταν χρυσός ολυμπιονίκης στα 4x250 στη Μεσολυμπιάδα του 1906.
Το 1924 πήρε το πτυχίο του στην αρχιτεκτονική και ειδικεύτηκε στις κατασκευές σταδίων , οι πιο γνωστές από τις οποίες είναι το κολυμβητήριο στην Βουδαπέστη που φέρει το όνομά του και χτίστηκε το 1930 και αποτελεί μέχρι σήμερα το εθνικό κολυμβητήριο της Ουγγαρίας. Το 1953 τιμήθηκε από την ΔΟΕ με δίπλωμα.
1884 - Γιεβγκένι Ζαμιάτιν, Ρώσος συγγραφέας.
Ο Γιεβγκένι Ιβάνοβιτς Ζαμιάτιν (Λεμπεντιάν 1 Φεβρουαρίου 1884 – Παρίσι 10 Μαρτίου 1937) ήταν Ρώσος συγγραφέας, περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του Εμείς (1921), μια ιστορία δυστοπίας του μέλλοντος που επηρέασε το 1984 του Τζορτζ Όργουελ , το Anthem της Άυν Ραντ, το The Dispossessed της Ούρσουλα Λε Γκεν και, έμμεσα, τον Κουρτ Βόνεγκατ στο έργο του Ο πιανίστας.
1891 - Γιάννης Κορδάτος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Γιάννης Κ. Κορδάτος ή Γιάνης Κορδάτος, κατά προτίμηση του ιδίου (1 Φεβρουαρίου 1891, Ζαγορά Πηλίου – 29 Απριλίου 1961, Αθήνα), ήταν Έλληνας κοινωνιολόγος, ιστορικός, πολιτικός και νομικός, οπαδός του μαρξισμού. Παρότι αυτοδίδακτος ιστορικός, υπήρξε πολυγραφότατος μελετητής της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή.
1894 - Τζον Φορντ, Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός.
Ο Τζον Φορντ (John Ford, 1 Φεβρουαρίου 1894 - 31 Αυγούστου 1973) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, ιρλανδικής καταγωγής, κάτοχος τεσσάρων βραβείων Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Η καριέρα του που διήρκεσε πενήντα χρόνια είναι πλούσια σε ταινίες από όλα τα είδη. Γύρισε πάνω από 140 ταινίες ξεκινώντας την περίοδο του βωβού κινηματογράφου και περνώντας στον ομιλούντα αργότερα. Δυστυχώς οι περισσότερες από τις βωβές ταινίες που γύρισε από το 1917 μέχρι και το 1927 θεωρούνται χαμένες. Είναι γνωστός μέχρι και σήμερα τόσο για τα γουέστερν Η ταχυδρομική άμαξα (Stagecoach), Η αιχμάλωτος της ερήμου (The Searchers, 1956) και Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς (The Man Who Shot Liberty Valance), όσο και για τις κινηματογραφικές μεταφορές θρυλικών μυθιστορημάτων του περασμένου αιώνα. Οι ταινίες: Τα Σταφύλια της Οργής (The Grapes Of Wrath) και Η κοιλάδα της κατάρας (How Green Was My Valley), βασίστηκαν στα ομώνυμα έργα των Στάινμπεκ και Λιούελιν αντίστοιχα. Τα τέσσερα όσκαρ που κέρδισε για τη σκηνοθεσία, αποτελούν μέχρι και σήμερα αξεπέραστο ρεκόρ. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαίνοντες σκηνοθέτες της γενιάς του, με επιρροή σε πολλούς μεταγενέστερούς του. Ο Φορντ, ήταν απ' τους πρώτους που χρησιμοποίησε πραγματικές τοποθεσίες για τα εξωτερικά γυρίσματα, αντί των τεχνητών σκηνικών του εσωτερικού των χολιγουντιανών στούντιο. Φημίζεται επίσης για τις μακρινές του λήψεις οι οποίες απεικονίζουν στο κέντρο τον ηθοποιό με φόντo άγρια και ρυτιδιασμένα φυσικά τοπία. Αγαπημένος του ηθοποιός ήταν ο Τζον Γουέιν, ο οποίος πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 20 ταινίες του. Αποτελεί την πρώτη προσωπικότητα του κινηματογράφου που βραβεύτηκε με βραβείο για την προσφορά του στην 7η τέχνη από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στην πρώτη τελετή του 1974.
1901 - Κλαρκ Γκέιμπλ, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Κλαρκ Γκέιμπλ (Clark Gable, 1 Φεβρουαρίου 1901 - 16 Νοεμβρίου 1960) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου το 1934 για την ταινία του Φρανκ Κάπρα Συνέβη μια νύχτα (It Happened One Night). Στο κορύφωμα της δόξας του, τη δεκαετία του '30, ο Κλαρκ Γκέιμπλ αποκαλούνταν Ο Βασιλιάς του Χόλιγουντ, καθώς κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του τριάντα ήταν ο εμπορικότερος ηθοποιός του Χόλιγουντ, πίσω μόνο από τη Σίρλεϊ Τεμπλ. Ο γνωστότερός του ρόλος είναι εκείνος του Ρετ Μπάτλερ στην επική παραγωγή του 1939, Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind). Είναι γνωστός επίσης για τις ταινίες: Συνέβη μια νύχτα (It Happened One Night, 1934), Ναυτική Ανταρσία (Mutiny On The Bounty, 1935), Σαν Φρανσίσκο, η πόλη της αμαρτίας (San Francisco, 1936), Φλεγόμενοι ουρανοί (Test-Pilot, 1938), Μογκάμπο (Mogambo, 1953) και Οι αταίριαστοι (The Misfits, 1961). Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 7η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
1902 - Λάνγκστον Χιουζ, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Λάνγκστον Χιουζ (James Mercer Langston Hughes, 1 Φεβρουαρίου 1902 - 22 Μαΐου 1967) ήταν Αμερικανός ποιητής, από τις πλέον αντιπροσωπευτικές φυσιογνωμίες και εμπνευσμένους ποιητές της αφροαμερικανικής φυλής.
Γεννήθηκε στο Τζόπλιν του Μισούρι το 1902 και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1967. Οι γονείς του ζούσαν χωρισμένοι κι έτσι ο μικρός Λάνγκστον στάλθηκε να ζήσει με τη γιαγιά του στο Λώρενς του Κάνσας. Εκεί βρήκε αργότερα δουλειά κι η μητέρα του σε θέση γραμματέα ενός νέγρου δικηγόρου. Ήθελε να δώσει στο παιδί της κάποια μόρφωση και το έστειλε στο σχολείο της περιοχής. Ήταν σχολείο λευκών κι οι σχολικές αρχές αρνήθηκαν να το δεχτούν. Μα η μητέρα του πολέμησε για το δικαίωμα του παιδιού της. Έμειναν έκπληκτοι με την τόλμη της και τελικά ο Λάνγκστον έγινε δεκτός.
Δέχτηκε το μίσος των δασκάλων, οπαδών των φυλετικών διακρίσεων, αντιμετώπισε την οργανωμένη αντίδραση των συμμαθητών του, υπόμεινε το αργό τσάκισμα του εγωισμού του. Στο τέλος μπόρεσε να παρακολουθήσει γυμνάσιο στο Κλίβελαντ του Οχάιο, όπου άρχισε να διαμορφώνεται η προσωπικότητά του.
Ήταν για τη σχολική εφημερίδα, την Κουκουβάγια του Καμπαναριού, που έγραψε τα πρώτα του ποιήματα. Σ' όλη τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων έγραφε στίχους. Με την αποφοίτησή του ήταν πια δόκιμος ποιητής. Ταξιδεύοντας με το τρένο για να συναντήσει τον πατέρα του στο Μεξικό, έγραψε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά ποιήματά του, Ο Νέγρος μιλάει για ποτάμια. Ο πατέρας του φρόντισε να τον στείλει για σπουδές. Ο Λανγκστον διάλεξε το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Μετά ενάμισι χρόνο τα παράτησε - συμπλήρωσε όμως αργότερα τη μόρφωσή του στο Πανεπιστήμιο Λίνκολν - κι άρχισε τα ταξίδια σ' αναζήτηση δουλειάς και περιπέτειας.
Η φήμη του ως ποιητή καθιερώθηκε, όταν γύρισε ξανά στην Αμερική. Αυτό έγινε και με τη συμπαράσταση του μεγάλου Αμερικανού ποιητή Βέιτσελ Λίντσυ. Από εκείνη τη στιγμή η άνοδος του Λάνγκστον ήταν σταθερή. Τα έργα του αντανακλούν τα αισθήματά του για το λαό του με τις χαρές και τις λύπες του, τη φτώχεια του και τις ελπίδες του. Ο στίχος του είναι μια λυρική διαμαρτυρία, ένα σιγανό παράπονο, μια ναρκωμένη ελπίδα.
1905 - Εμίλιο Τζίνο Σεγκρέ, Ιταλός φυσικός.
Ο Εμίλιο Τζίνο Σεγκρέ (1 Φεβρουαρίου 1905 – 22 Απριλίου 1989) ήταν Ιταλός φυσικός και νομπελίστας ο οποίος μαζί με τον Όουεν Τσάμπερλεϊν ανακάλυψε το αντιπρωτόνιο, ένα υποατομικό αντισωματίδιο.
Ο Σεγκρέ γεννήθηκε σε μια Εβραϊκή οικογένεια στη πόλη Τίβολι της Ιταλίας, και γράφτηκε στη Πολυτεχνική σχολή του Πανεπιστήμιου Σαπιέντσα Ρώμης. Μεταπήδησε στη φυσική το 1927 και πήρε το διδακτορικό του το 1928, με καθηγητή τον Ενρίκο Φέρμι.
Μετά την θητεία του στον Ιταλικό Στρατό (1928 - 1929), δούλεψε στο Αμβούργο με τον Όττο Στερν και με τον Πιέτερ Ζέεμαν στο Άμστερνταμ ως υπότροφος του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Ο Σεγκρέ διορίστηκε βοηθός καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης το 1932 και υπηρέτησε έως το 1936. Από 1936 έως 1938 διετέλεσε Διευθυντής του Εργαστηρίου Φυσικής του Πανεπιστημίου του Παλέρμο.
1931 - Μπορίς Γιέλτσιν, Ρώσος πολιτικός.
Ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν (προφέρεται σύμφωνα με το ΔΦΑ: [bɐˈrʲis nʲɪkɐˈlaɪvʲɪtɕ ˈjelʲtsɨn]), (Ρωσ.: Борис Николаевич Ельцин (βοήθεια·πολυμέσα)) (1 Φεβρουαρίου 1931-23 Απριλίου 2007) ήταν Ρώσος πολιτικός και Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας από το 1991 έως και το 1999. Ο Γιέλτσιν γεννήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 1931 στο Σβερντλόφσκ στα Ουράλια Όρη (το σημερινό Αικατερίνενμπουργκ) και ήταν γιος μηχανικού. Όταν ήταν μικρός έχασε μερικά δάχτυλα στο ένα του χέρι παίζοντας με μια χειροβομβίδα. Το 1961 έγινε μέλλος του ΚΚΣΕ (Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης) και χάρη στην γνωριμία του με τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ διορίστηκε γενικός γραμματέας του κόμματος στη Μόσχα. Λόγω έντονης αντιπαράθεσης με τον Γκορμπατσώφ, απομακρύνθηκε από τη θέση του και το 1989 επέστρεψε δυναμικά στην πολιτική σκηνή ως κριτής της πολιτικής του Γκορμπατσώφ και αναδείχθηκε σε αρχηγός των μεταρρυθμιστών. Το 1990 εξελέγη πρόεδρος της Ρωσίας. Ένα χρόνο αργότερα, διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση και ο Γιέλτσιν έγινε πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Τα χρόνια της διακυβέρνησής του χαρακτηρίστηκαν από ακραίο και άκρατο φιλελευθερισμό, ο οποίος οδήγησε δεκάδες εκατομμύρια Ρώσους σε χειρότερη από ό,τι βρίσκονταν πριν κατάσταση. Ο άλλοτε δυναμικός Γιέλτσιν είχε 5 καρδιακές προσβολές στη θητεία του ως πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ έγινε πραγματικός αγώνας ώστε το 1996 να επανεκλεγεί στην εξουσία. Τα τελευταία χρόνια η κόρη του, Τατιάνα Ντιατσένκο, ήταν το δεξί του χέρι, ουσιαστικά κυβερνώντας τη χώρα με τους νεόπλουτους ολιγάρχες. Η πολιτική αστάθεια της εποχής Γιέλτσιν χαρακτηρίζεται από τη συχνή απόλυση πρωθυπουργών. Η μαφία κινούσε ουσιαστικά τη χώρα, οι δημόσιοι υπάλληλοι παρέμεναν απλήρωτοι, ο στρατός παραμελημένος, η Ρωσία ρεζιλεμένη και ένα σωρό πολιτικοί στο Κρεμλίνο προσποιούνταν ότι κυβερνούσαν.
Σταθμοί
Σταθμοί στην ιστορία της νέας Ρωσίας του Μπορίς Γιέλτσιν είναι ο Δεκέμβριος του 1993, με την επιβολή του Γιέλτσιν με τη βία έναντι των πολιτικών του αντιπάλων, το 1994, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Τσετσενία, το 1995, με το πρώτο πολύ σημαντικό επεισόδιο της υγείας του, ο Ιούλιος του 1996, όταν επανεξελέγη έναντι του κομμουνιστή αντιπάλου του, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ο Αύγουστος του 1998 με την οικονομική κρίση, και, τέλος, ο Δεκέμβριος του 1999, οπότε το πρόβλημα της διαδοχής του ήταν το πιο σημαντικό ζήτημα για ολόκληρη τη χώρα.
Ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν, που ήθελε να μείνει στην ιστορία ως «ο Ρώσος Ουάσινγκτον», παραιτήθηκε το μεσημέρι της 31ης Δεκεμβρίου 1999. Ζήτησε συγγνώμη από τους Ρώσους που δεν πραγματοποιήθηκαν πολλά από τα όνειρά τους. Σύμφωνα με το ρωσικό σύνταγμα, όταν ο πρόεδρος παραιτείται, χρέη προέδρου ασκεί προσωρινά ο πρωθυπουργός. Η πολιτική οικογένεια του Γιέλτσιν και η ολιγαρχία έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε ο προσωρινός πρόεδρος Πούτιν να νομιμοποιηθεί στην εξουσία στις επερχόμενες εκλογές της 26ης Μαρτίου 2000, όπως και έγινε. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε την 1η Ιανουαρίου 2000 διάταγμα με το οποίο όλοι οι πρόεδροι της χώρας προστατεύονταν από δίκες. Από την 26η Μαρτίου η Ρωσία μπήκε σε μια νέα εποχή. Ο Μπορίς Γιέλτσιν αργότερα υπήρξε επικριτικός του διαδόχου του, όμως πια η εξουσία βρισκόταν αλλού.
Ο Μπορίς Γιέλτσιν πέθανε στις 23 Απριλίου 2007 από καρδιακή προσβολή.
1937 - Αντώνης Χρηστέας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
1940 - Μιχάλης Μπέλλης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Μιχάλης Μπέλλης (γένν. 1 Φεβρουαρίου 1940) είναι Έλληνας διεθνής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Αγωνίστηκε με τους Ολυμπιακό Πολυκάστρου, Ηρακλή Θεσσαλονίκης, Παναθηναϊκό, Παναχαϊκή και ΠΑΟΚ, ενώ μεταξύ 1968 και 1969 είχε ενταχθεί για κάποιους μήνες σε σωματείο Ελλήνων ομογενών της Αυστραλίας. Υπήρξε παίκτης της μεσαίας γραμμής, ακραίος αμυντικός και με τον ΠΑΟΚ επίσης κεντρικός. Το 1967 αποτέλεσε τον 10ο ποδοσφαιριστή που συμπλήρωσε 200 αγώνες στην ιστορία της Α΄ Εθνικής κατηγορίας (από την καθιέρωσή της το 1959) και εξαετία αργότερα τον 7ο με 300. Την ίδια χρονιά αποχώρησε από την ενεργό δράση στα 33 του εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού (κάταγμα ποδιού) και έχοντας πραγματοποιήσει 310 συνολικά εμφανίσεις, τις μισές σχεδόν (148) για λογαριασμό του Ηρακλή. Μετείχε σε τέσσερις τελικούς του κυπέλλου Ελλάδας, δύο με τον Παναθηναϊκό (1967, 1968), ισάριθμες με τον ΠΑΟΚ (1971, 1972) και κατακτώντας το τρόπαιο από μία φορά –τις άλλες ο Ολυμπιακός Πειραιώς–, τη δεύτερη εναντίον του προηγούμενου συλλόγου του.
Στην εθνική ομάδα
Χρίστηκε 5 φορές διεθνής για την Ανδρών Ελλάδας το διάστημα 1965-1967, όλες αγωνιζόμενος στην άμυνα. Συμπτωματικά, την πρώτη, δεύτερη και τελευταία αντιμετώπισε την εθνική Σοβιετικής Ένωσης σε προκριματικά Παγκοσμίου κυπέλλου και Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, γνωρίζοντας την ήττα.
Προπονητική σταδιοδρομία
Με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής του πορείας, ακολούθησε αυτή του τεχνικού που χαρακτηρίζεται σημαντική. Αρχικά εντάχθηκε στο επιτελείο του ΠΑΟΚ, ως βοηθός του Λες Σάνον και έπειτα του Γκιούλα Λοράντ. Την δεκαετία 1986-1996, ανέλαβε σε τρεις περιπτώσεις το σύλλογο της Θεσσαλονίκης μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου και τις δύο πρώτες έως το τέλος της, αντικαθιστώντας ξένους προπονητές (Σκότσικ, Λίμπρεχτς, Κοκότοβιτς). Μεγαλύτερη σε διάρκεια και πλέον επιτυχημένη, υπήρξε η ενδιάμεση Δεκέμβριος 1987-Μάιος 1988, όπου μέσω της τρίτης θέσης στο πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ εξασφάλισε τη συμμετοχή του στο επόμενο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Από τις θητείες του με άλλα σωματεία, ξεχωρίζει η ανάδειξη του ΑΣ Ρόδος ως πρωταθλητή νοτίου ομίλου Β΄ Εθνικής την περίοδο 1980-81 κατόπιν μπαράζ με τον ΑΟ Αιγάλεω και η (επ)άνοδος της ομάδας στην κορυφαία κατηγορία.
1965 - Σέριλιν Φεν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
H Σέριλιν Φεν (Sheryl Ann Fenn, 1 Φεβρουαρίου 1965) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε στο Ντητρόιτ του Μίσιγκαν. Έγινε γνωστή από το ρόλο της Ώντρει Χορν (Audrey Horne) που έπαιξε στη σειρά Twin Peaks (1990-1991) και από τους ρόλους που έπαιξε στις ταινίες Άνθρωποι και Ποντίκια (Of Mice And Men, 1992) και Τεμαχίζοντας την Ελένα (Boxing Helena, 1993) και στη σειρά Ερωτική Ανεπάρκεια (Rude Awakening, 1998-2001).
Η Σέριλιν Φεν ήταν αρραβωνιασμένη με τον ηθοποιό Τζόνι Ντεπ.
1965 - Στεφανία, πριγκίπισσα του Μονακό.
Η Πριγκίπισσα Στεφανία του Μονακό (Stéphanie Marie Élisabeth Grimaldi, 1 Φεβρουαρίου 1965) είναι το μικρότερο παιδί του πρίγκιπα Ρενιέ Γ΄ του Μονακό και της Αμερικανίδας ηθοποιού Γκρέις Κέλι. Πήρε το όνομά της από την μακρινή πρόγονή της Στεφανία του Μπουαρνέ. Στο παρελθόν υπήρξε τραγουδίστρια, σχεδιάστρια ρούχων και μοντέλο. Έχει παντρευτεί δύο φορές και έχει αποκτήσει τρία παιδιά.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1982, ενώ επέστρεφαν στο παλάτι από το αγρόκτημά τους στο Ροκαζέλ της Γαλλίας, η Στεφανία και η μητέρα της είχαν ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Η Γκρέις πέθανε την επόμενη μέρα 14 Σεπτεμβρίου, ενώ η Στεφανία υπέστη κάταγμα ενός σπονδύλου του λαιμού. Παρά το γεγονός ότι η επίσημη εκδοχή ήταν ότι η Γκρέις υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο κατά την οδήγηση, φημολογήθηκε ότι η Στεφανία ήταν αυτή που οδηγούσε στην πραγματικότητα. Η Στεφανία αρνήθηκε να μιλήσει δημοσίως για το θάνατο της μητέρας της, μέχρι το 1989, όταν έδωσε συνέντευξη στον συγγραφέα Τζέφρι Ρόμπινσον, επιμένοντας ότι οι φήμες ήταν αναληθείς. Τότε δήλωσε τα εξής: «Υπήρχε μεγάλη πίεση προς εμένα, επειδή όλοι έλεγαν ότι εγώ οδηγούσα το αυτοκίνητο, ότι ήταν δικό μου λάθος, ότι είχα σκοτώσει τη μητέρα μου... Δεν είναι εύκολο όταν είσαι στα 17 να ζεις με αυτό». Το 2002 σε συνέντευξή της επανήλθε στο θέμα, δηλώνοντας: «Όχι μόνο δεν έχω ξεπεράσει το φρικτό τραύμα της απώλειας της μητέρας μου σε πολύ νεαρή ηλικία, αλλά ήμουν δίπλα της τη στιγμή του ατυχήματος. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο έχω υποφέρει και εξακολουθώ να υποφέρω».
Η Στεφανία μιλάει άπταιστα γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά. Παρακολούθησε την σχολική της εκπαίδευση στο Νταμ ντε Σα-Μαρ του Μονακό και στη συνέχεια στο Ντουπανλούπ του Παρισιού. Το 1982 έλαβε το απολυτήριο λυκείου. Κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων έκανε μαθήματα χορού και πιάνου, και συμμετείχε σε αγώνες γυμναστικής και ιππασίας.
Η Στεφανία είχε αναπτύξει σχέσεις με τον Πολ Μπελμοντό, τον Άντονι Ντελόν, τον Ρομπ Λόου και τον Ζαν-Ιβ λε Φουρ, πριν να ξεκινήσει τη σχέση της με τον σωματοφύλακά της, Ντανιέλ Ντουκρουέ το 1992. Με τον Ντεκρουέ, η Στεφανία απέκτησε δύο παιδιά, τον Λουί και την Πολίν. Τα παιδιά τους περιλήφθησαν στη γραμμή για τη διαδοχή του θρόνου του Μονακό, όταν το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 1 Ιουλίου 1995. Ωστόσο, στις 4 Οκτωβρίου 1996 πήραν διαζύγιο.
Στις 15 Ιουλίου 1998 η Στεφανία γέννησε το τρίτο της παιδί, την Καμίλ. Όμως, αρνήθηκε να αποκαλύψει το όνομα του πατέρα της, ενώ εξαιτίας του γεγονότος ότι αποκτήθηκε εκτός γάμου, η Καμίλ δεν περιλαμβάνεται στη γραμμή διαδοχής του θρόνου του Μονακό.
Το 2001 η Στεφανία ξεκίνησε μια σχέση με τον παντρεμένο εκπαιδευτή ελεφάντων Φράνκο Κνι και μετακόμισε μαζί με τα τρία της παιδιά στο καραβάνι του τσίρκου του. Ωστόσο, αυτή η σχέση έληξε το 2002 και η Στεφανία με την οικογένειά της επέστρεψε στο Μονακό. Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2003 παντρεύτηκε τον Πορτογάλο ακροβάτη Άντανς Λόπεζ Πέρες, με τον οποίο πήρε διαζύγιο το Νοέμβριο του 2004.
Η Στεφανία έχει βαπτίσει τον Αντρέα Κασιράγκι, μεγαλύτερο γιο της αδελφής της Καρολίνας.
1966 - Βασίλης Δημητριάδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Βασίλης Δημητριάδης (1 Φεβρουαρίου 1966) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στην επίθεση και ήταν ικανός σκόρερ.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Άρη Θεσσαλονίκης το 1986 και ήταν ήδη διεθνής όταν το 1991 αποκτήθηκε από την ΑΕΚ.
Προσαρμόστηκε αμέσως και οι 3 πρώτες χρονιές στην ΑΕΚ ήταν οι καλύτερες της καριέρας του. Την περίοδο 1991-92 σε 34 αγώνες σκόραρε 28 γκολ, την περίοδο 1992-93 σε 33 αγώνες σκόραρε 33 γκολ και την περίοδο 1993-94 σε 33 αγώνες σκόραρε 11 γκολ, κατακτώντας παράλληλα ισάριθμες φορές το πρωτάθλημα, ενώ τις δύο πρώτες από αυτές (1992 και 1993) αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Κατέκτησε ακόμα 1 κύπελλο Ελλάδας (1996).
Το 1997 επέστρεψε στον Άρη Θεσσαλονίκης, με τη φανέλα του οποίου αποχώρησε από την ενεργό δράση στο τέλος εκείνης της περιόδου.
Στην Εθνική Ελλάδας
Με την Ελλάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 17 Φεβρουαρίου 1988 και συμμετείχε συνολικά σε 28 αγώνες σκοράροντας 2 γκολ. Συμμετείχε στην αποστολή που ταξίδεψε στις ΗΠΑ για το Μουντιάλ 1994, όπου αγωνίστηκε σε δύο αγώνες.
1969 - Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.
Ο Γκάμπριελ Ομάρ Μπατιστούτα (Gabriel Omar Batistuta, 1 Φεβρουαρίου 1969) είναι παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής από την Αργεντινή.
Ξεκίνησε την καριέρα του, από την Νιούελς Ολντ Μπόις, σύντομα ξεχώρισε στους νέους και προωθήθηκε στους άνδρες του συλλόγου. Αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα την σεζόν 1988-89 και με την απόδοσή του κέρδισε μεταγραφή στην Ρίβερ Πλέιτ. Στην ιστορικότερη ομάδα της χώρας του, από άποψη πρωταθλημάτων (πολυνίκης του θεσμού), παρόλο που οι εμφανίσεις του ήταν εντυπωσιακές, δεν στέριωσε πέρνα μιας σεζόν, λόγω της κόντρας που είχε αναπτύξει με τον προπονητή του Ντάνιελ Πασαρέλα. Έχοντας μείνει εκτός ομάδας, στο δεύτερο μισό της σεζόν 1989-90, η Μπόκα Τζούνιορς άρπαξε την ευκαιρία και τον απέκτησε για την περίοδο 1990-91. Ο Μπατιστούτα όμως είχε μείνει πίσω σε θέματα φυσικής κατάστασης, λόγω της αποχής του και δεν κατάφερε να φτάσει στην κατάλληλη φόρμα.
Το καλοκαίρι του 1991, ο Αργεντινός επιθετικός, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ιταλική Φιορεντίνα. Εκεί θα παραμείνει σχεδόν όλη του την καριέρα, αφού θα αποχωρήσει από την Φλορεντία έπειτα από εννέα περιόδους. Την σεζόν 1993-94, ο ομάδα αγωνίστηκε στην Σέριε Β, και κατέκτησε την πρώτη θέση επιστρέφοντας στην πρώτη κατηγορία. Δύο σεζόν αργότερα (1996), κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας και το Σούπερ Καπ. Σε προσωπικό επίπεδο, ο ίδιος αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της Σέριε Α την σεζόν 1994-95 και πρώτος σκόρερ στο Ιταλικό Κύπελλο την χρονιά που το κατέκτησε η Φιορεντίνα. Επίσης το 1999, αναδείχτηκε Καλύτερος Ξένος Ποδοσφαιριστής του Ιταλικού Πρωταθλήματος. Μέχρι και το τέλος της θητείας του στην ομάδα, έγινε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της.
Ρόμα (& Ίντερ)
Μετά από 10 χρόνια στην Φιορεντίνα, παραχωρήθηκε έναντι 70 δισ. ιταλικών λιρών, το καλοκαίρι του 2000 στην Ρόμα. Στην Ρώμη παρέμεινε για τρεις σεζόν, στις οποίες στέφθηκε με τους πρωτευουσιάνους Πρωταθλητής Ιταλίας, κατακτώντας την Σέριε Α το 2001. Την ίδια χρονιά κατακτήθηκε και το Σούπερ Καπ. Την σεζόν 2002-03, ο Μπατιστούτα δεν κατάφερε να φτάσει τα υψηλά στάνταρ της απόδοσής του και στα μέσα της σεζόν, παραχωρήθηκε δανεικός στην Ίντερ. Στο τέλος της περιόδου, μένοντας σε μέτριες αποδόσεις, αποχώρησε από το ιταλικό πρωτάθλημα μετά από 12 χρόνια, μένοντας ελεύθερος από την Ρόμα.
Κλείσιμο καριέρας στο Κατάρ
Έχοντας πετύχει όλους τους στόχους της καριέρας του, στην Ιταλία, ο Μπατιστούτα αποδέχτηκε πρόταση συνεργασίας με την ομάδα του Κατάρ, Αλ-Αραμπί. Την πρώτη του σεζόν εκεί, το 2003-04, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος της χώρας, σπάζοντας το ρεκόρ περισσότερων τερμάτων σε μια χρονιά, που κατείχε ο ντόπιος Μανσούρ Μουφτάχ, με 24 γκολ. Ο Αργεντινός πέτυχε 25 σε 18 αγώνες. Μετά από τρεις αγωνιστικές της περιόδου 2004-05, πήρε την απόφαση να μην συνεχίσει το ποδόσφαιρο, σε ηλικία 35 ετών.
Εθνική Αργεντινής
Με την εθνική ομάδα της χώρας του, την Αργεντινή, έχει αγωνιστεί 78 φορές, πετυχαίνοντας 56 γκολ. Είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της εθνικής Αργεντινής. Έχει συμμετάσχει σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, κατακτώντας την δεύτερη θέση των σκόρερ το 1998 στην Γαλλία και την τρίτη το 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Το τρίτο του Μουντιάλ ήταν του 2002 στην Νότια Κορέα και Ιαπωνία, όπου όταν αποκλείστηκε η Αργεντινή, ο ίδιος σταμάτησε την καριέρα του ως διεθνής.
Με την Αργεντινή, κατέκτησε Κόπα Αμέρικα, το 1991 και το 1993 και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών ΦΙΦΑ το 1992. Επίσης αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στις διοργανώσεις Κόπα Αμέρικα του 1991 και του 1995. Τέλος έχει ψηφιστεί ο Καλύτερος Αργεντινός Ποδοσφαιριστής της χρονιάς 1998 και Τρίτος Καλύτερος Ποδοσφαιριστής στον Κόσμο, το 1999.
1975 - Κατερίνα Θάνου, Ελληνίδα αθλήτρια.
Η Κατερίνα Θάνου (1 Φεβρουαρίου 1975) είναι πρώην αθλήτρια του στίβου, αγωνιζόταν στους δρόμους ταχύτητας. Κατέκτησε την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μαεμπάσι της Ιαπωνίας το 1999 και στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες κλειστού στίβου στα 60 μέτρα το 1996 και το 2000.
Γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1975 στην Αθήνα και έχει καταγωγή από την Πρέβεζα. Με χρόνο 10.87 πέτυχε πανελλήνια επίδοση στους πανευρωπαϊκούς αγώνες του 1998 και κατέκτησε τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας κλειστού στίβου το Μάρτιο του 1999 στους αγώνες του Μαεμπάσι της Ιαπωνίας. Στις 22 Αυγούστου 1999 πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα 100 μέτρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Σεβίλλης πετυχαίνοντας χρόνο 10.84. Υπήρξε αθλήτρια του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου και αργότερα του Ολυμπιακού και προπονούνταν με το Χρήστο Τζέκο. Σπουδαία επιτυχία στην καριέρα της αποτέλεσε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 2000. Οι διακρίσεις της, ωστόσο, είναι πάμπολλες.
Σκάνδαλο αναβολικών
Το 2004 στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η Κατερίνα Θάνου ήταν μία από τις αθλήτριες που αναμενόταν να πρωταγωνιστήσουν στα 100 μέτρα των γυναικών. Εντούτοις, την ημέρα πριν από την τελετή έναρξης, η Κατερίνα Θάνου και ο συναθλητής της Κωνσταντίνος Κεντέρης δεν εμφανίστηκαν σε αιφνιδιαστική κλήση για έλεγχο αντί-ντόπινγκ και αργότερα την ίδια νύχτα νοσηλεύθηκαν και οι δύο, ισχυριζόμενοι ότι είχαν τραυματιστεί σε τροχαίο ατύχημα με μοτοσικλέτα. Στο σκάνδαλο που ακολούθησε σε σχέση με την εξέτασή τους, οι Κατερίνα Θάνου και Κωνσταντίνος Κεντέρης ανήγγειλαν την απόσυρσή τους από τους αγώνες στις 18 Αυγούστου 2004, μετά από ακρόαση ενώπιον της πειθαρχικής Επιτροπής της ΔΟΕ. Μια επίσημη έρευνα των ελληνικών Αρχών σχετικά με το υποτιθέμενο ατύχημά τους, κατέληξε στο συμπέρασμα να αμφισβητήσει το ατύχημα. Η IAAF τους επέβαλε προσωρινή ποινή αποκλεισμού από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα που άρχισε να ισχύει από τις 22 Δεκεμβρίου 2004. Μετά από μια μακροχρόνια νομική μάχη, στις 26 Ιουνίου 2006 ενώπιον του αθλητικού διαιτητικού δικαστηρίου της Λωζάνης οι Έλληνες αθλητές αποδέχτηκαν τις κατηγορίες για την παραβίαση του κανόνα αποφυγής τριών ελέγχων αντί-ντόπινγκ μεταξύ 27 Ιουλίου και 12 Αυγούστου 2004 (στην παραβίαση του κανόνα 32.2 (δ)) και μια αποφυγή να δώσουν δείγμα ούρων και δείγμα αίματος στις 12 Αυγούστου 2004 (στην παραβίαση του κανόνα 32.2 (γ)). Η ποινή τους έληξε στις 22 Δεκεμβρίου 2006.
Επιστροφή στην ενεργό δράση
Η επιστροφή της στην ενεργό δράση έγινε το Φεβρουάριο του 2007. Στα 60 μέτρα, περιορίστηκε στην 6η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, στις 4 Μαρτίου 2007 με επίδοση 7.26. Στη συνέχεια της χρονιάς ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και έκανε μόνο δύο κούρσες στον ανοιχτό με καλύτερη στα 11.35. Στις 10 Αυγούστου 2008 ανακοινώθηκε επίσημα από την Δ.Ο.Ε. ο αποκλεισμός της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου επειδή με τις ενέργειές της "δυσφήμισε το Ολυμπιακό Κίνημα".
1983 - Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ελληνίδα τραγουδίστρια.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη (Αθήνα 1η Φεβρουαρίου 1983-) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Είναι κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη και της Ισιδώρας Σιδέρη.
Από πολύ μικρή συμμετείχε σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις αλλά και σαν τραγουδίστρια σε δισκογραφικές δουλειές με παιδικά τραγούδια. Το πρώτο της επαγγελματικό βήμα στο χώρο του τραγουδιού ήταν η συμμετοχή της στη 2η ακρόαση νέων καλλιτεχνών της Μικρής Άρκτου του Παρασκευά Καρασούλου και ήταν μία από τους έξι ερμηνευτές από τους 350 που προκρίθηκαν και συμμετείχαν και στο album της 2ης ακρόασης.
Οι ζωντανές της εμφανίσεις ξεκίνησαν με τον Γιώργο Νταλάρα. Έχει συνεργαστεί με τους: Θάνο Μικρούτσικο, Γιάννη Κούτρα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Διονύση Τσακνή, Φίλιππο Πλιάτσικα, Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου, Μιχάλη Χατζηγιάννη, ONIRAMA, IMAM BAILDI, Κωστή Μαραβέγια, Πάνο Μουζουράκη, Νατάσσα Μποφίλιου, Κώστα Λειβαδά, Ρίτα Αντωνοπούλου, Δημήτρη Μητροπάνο, Μανώλη Λιδάκη, Μπάμπη Στόκα, Θανάση Αλευρά, Ησαΐα Ματιάμπα καθώς και τη Dulce Pontes στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Το 2015 ενσάρκωσε την Γαλλίδα τραγουδίστρια Edith Piaf σε ένα μιούζικαλ που ανέβηκε στη Σκηνή Κοτοπούλη Rex στο Εθνικό Θέατρο. Επρόκειτο για ένα μιούζικαλ με 30 ρόλους, δεκάδες τραγούδια και ζωντανή ορχήστρα, το οποίο έφερε το κοινό πιο κοντά σε τραγούδια-σταθμούς που η ίδια η Piaf άφησε παρακαταθήκη στο μουσικό στερέωμα του 20ου αιώνα. Συμμετείχαν επίσης οι : Δημήτρης Αλεξανδρής, Μαρίνα Ασλάνογλου, Κατερίνα Δημάδη, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Νίκος Μαγδαληνός, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Τάσος Πυργιέρης, Δήμητρα Σιγάλα, Χρήστος Στέργιογλου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Αντώνης Χαντζής.
Το 2017 συμμετέχει στον κινηματογράφο, στην νέα ταινία του Αλέξη Καρδάρα με τίτλο "Φαντασία". Πρόκειται για μια αισθηματική-μουσική ταινία με άξονα την πολυτάραχη ζωή μιας λαϊκής τραγουδίστριας.
1987 - Χέδερ Μόρις, Αμερικανίδα ηθοποιός και χορεύτρια.
1994 - Χάρι Στάιλς, Άγγλος τραγουδιστής (One Direction).
2000 - Σάββας Σαλίπας, Έλληνας ηθοποιός.
2003 - Ιωάννης Μιμίκος, Διάδοχος του Βυζαντινού Θρόνου.
Θάνατοι σαν σήμερα
212 - Γέτας, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
1222 - Αλέξιος Α΄ Μέγας Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας.
1248 - Ερρίκος Β΄, δούκας της Βραβάντης.
1328 - Κάρολος Δ΄, βασιλιάς της Γαλλίας.
1501 - Σιγισμούνδος, δούκας της Βαυαρίας.
1691 - Πάπας Αλέξανδρος Η΄.
1733 - Αύγουστος Β΄ ο Δυνατός, βασιλιάς της Πολωνίας.
1760 - Γουλιέλμος Η΄, λάντγκραβος της Έσσης-Κάσσελ.
1851 - Μαίρη Σέλλεϋ, Αγγλίδα συγγραφέας.
Η Μαίρη Γουόλστονκραφτ Σέλλεϋ (Mary Wollstonecraft Shelley, Λονδίνο, 30 Αυγούστου 1797 – 1 Φεβρουαρίου 1851) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας και σύζυγος του ρομαντικού ποιητή Πέρσι Σέλλεϋ, γνωστή για το μυθιστόρημά της Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας.
Η Μαίρη Σέλλεϋ ήταν κόρη του φιλοσόφου Ουίλλιαμ Γκόντουϊν και της συγγραφέως Μαίρης Γουόλστονκραφτ. Ερωτεύτηκε τον ποιητή Πέρσι Σέλλεϋ, ο οποίος την απήγαγε το 1814 στην Ελβετία. Παντρεύτηκαν μετά τον θάνατο της γυναίκας του Σέλλεϋ, Χάρριετ Γουέστμπρουκ. Το 1816 κατά τη διάρκεια ταξιδιού με τον Σέλλεϋ, και ενώ φιλοξενούνταν στη βίλα του ποιητή Λόρδου Μπάυρον στην Ελβετία, ξεκίνησε να γράφει το πασίγνωστο μυθιστόρημα Φρανκενστάιν. Τελείωσε το έργο το 1817 και εκδόθηκε το 1818. Μετά το θάνατο του συζύγου της αφοσιώθηκε στη συγγραφή.
Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας (Frankenstein: or, The Modern Prometheus), (1818) ― ελλην.μετάφρ.Ροζίτα Σώκου ("Κάκτος")
Η Βαλπέργκα (Valperga), 1823
Ο τελευταίος άνθρωπος, (The Last Man), 1826
Φώκνερ (Falkner), 1837
Ημερολόγιο ενός ταξιδιού έξι εβδομάδων (Journal of a Six Weeks’ Tour), 1814 για ένα ταξίδι με τον Σέλλεϋ.
1864 - Λουίζα Μαρία Τερέζα της Γαλλίας, δούκισσα της Πάρμας.
1885 - Ανρί Ντυπουί ντε Λομ, Γάλλος ναυπηγός.
1908 - Κάρολος Α΄, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
1908 - Λουδοβίκος Φίλιππος, πρίγκιπας της Πορτογαλίας.
1912 - Τιμολέων Αργυρόπουλος, Έλληνας φυσικομαθηματικός.
1916 - Γιουσούφ Ιζζεντίν Εφέντι, Οθωμανός πρίγκιπας.
1922 - Γιαμαγκάτα Αριτόμο, Ιάπωνας πολιτικός.
1923 - Ερνστ Τρελτς, Γερμανός θεολόγος.
Ο Έρνστ Τρέλτς ( γερμ: Ernst Troeltsch ) ήταν Γερμανός θεολόγος, φιλόσοφος και συγγραφέας προτεσταντικού δόγματος. Γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1865 και απεβίωσε την 1η Φεβρουαρίου του 1923. Θεωρείται ως ο βασικός εκπρόσωπος της θρησκειο - ιστορικής σχολής ενώ με την αμφισβήτηση του ισχυρισμού της Εκκλησίας ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια άσκησε μεγάλη επίδραση στους νεότερους θεολόγους της εποχής του.
Ο Τρέλτς, γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1865 στο Χάουνστέττεν της Σουηβίας το οποίο βρίσκεται κοντά στο Άουγκσμπουργκ. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί της επταμελούς οικογένειάς του και ο πατέρας του ήταν γιατρός. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο γυμνάσιο του Άουγκσμπουργκ γράφτηκε το 1884 στο Πανεπιστήμιο του Έρλανγκεν σπουδάζοντας λουθηρανική θεολογία. Έπειτα από ένα χρόνο και εμφανώς ενοχλημένος από το συντηρητικό χαρακτήρα που κυριαρχούσε στον θεολογικό κλάδο του πανεπιστημίου, μετεγγράφεται στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και από εκεί στο Γκαίτινγκεν έχοντας το ίδιο κύριο αντικείμενο σπουδών. Από το 1881 και μετά δίδαξε σε αρκετά γερμανικά πανεπιστήμια: αρχικά στο Γκαίτινγκεν ως υφηγητής, στη Βόννη ως έκτακτος καθηγητής, στη Χαϊδελβέργη ως τακτικός καθηγητής και αργότερα στο Βερολίνο.
Κατά τα 21 έτη παραμονής του στη Χαϊδελβέργη εξέδωσε το 1902 το έργο του Θεμελειώδη προβλήματα της Ηθικής και μα σειρά από άρθρα που πραγματεύονταν την ανάπτυξη των χριστιανικών εκκλησιών. Το 1915 αποφασίζει να στραφεί από την ορθόδοξη θεολογία στην φιλοσοφία της θρησκείας και αναλαμβάνει την έδρα Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, την οποία και κράτησε μέχρι τον θάνατό του το 1923. Μεταξύ του 1919 και του 1921 διετέλεσε γραμματέας στο Γερμανικό Υπουργείο Πολιτισμού.
Παντρεύτηκε το 1901 και απέκτησε το 1913 ένα γιο.
1936 - Γεώργιος Κονδύλης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Γεώργιος Κονδύλης (14 Αυγούστου 1879 - 31 Ιανουαρίου 1936) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά από δύο πραξικοπήματα, αντιβασιλέας, πολλές φορές βουλευτής και υπουργός.
Γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας. Σε ηλικία 18 χρονών κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό (πεζικό) και συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του 1896. Ήταν οπλαρχηγός στο Μακεδονικό αγώνα (1904-1908) στην περιοχή Καστοριάς και Μοριχόβου. Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα στάλθηκε σε ειδική αποστολή ως δάσκαλος στο χωριό Οργάς της Ανατολικής Θράκης, το 1910, όπου προήχθη σε ανθυπολοχαγό. Ως υπολοχαγός στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913), υπηρετώντας στο 5ο Σύνταγμα της υπό τον Μανουσογιαννάκη 5ης Μεραρχίας. Διακριθείς στους πολέμους αυτούς προήχθη σε λοχαγό. Το 1915 λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του τοποθετήθηκε αξιωματικός του Επιτελείου της 6ης Μεραρχίας παρότι δεν προερχόταν από τη Σχολή Ευελπίδων.
1940 - Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου (Καρπενήσι, 2 Φεβρουαρίου 1877 – Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 1940) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, διηγηματογράφος, δημοσιογράφος, κριτικός τέχνης και ακαδημαϊκός, υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας στο γλωσσικό ζήτημα.
Από το 1908 μέχρι το 1910 βρισκόταν στο Παρίσι, από όπου αρθρογραφούσε για την εφημερίδα Εμπρός. Μεταξύ 1912 και 1916 είχε λάβει τις θέσεις νομάρχη Ζακύνθου, Κυκλάδων, Μεσσηνίας και Λακωνίας. Το 1918 ανέλαβε τη θέση του Διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης και στη συνέχεια (και μέχρι τον θάνατό του) πρόεδρος του μονίμου καλλιτεχνικού συμβουλίου της. Το 1938 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (έδρα Λογοτεχνίας, τάξη Γραμμάτων και Τεχνών).
1949 - Χέρμπερτ Στόθαρτ, Αμερικανός συνθέτης.
1950 - Μαρσέλ Μος, Γάλλος ανθρωπολόγος και κοινωνιολόγος.
Ο Μαρσέλ Μος (Marcel Mauss) (1872 - 1950) ήταν Γάλλος ανθρωπολόγος και κοινωνιολόγος. Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1872 στο Επινάλ και πέθανε στις 1 Φεβρουαρίου, 1950 στο Παρίσι. Ήταν ανηψιός του Εμίλ Ντιρκάιμ, που ήταν και ο πρώτος του δάσκαλος. Ο Μος σπούδασε Φιλοσοφία στο Μπορντώ και Ιστορία των Θρησκειών στο École Pratique des Hautes Études (Πρακτική Σχολή Ανωτάτων Σπουδών). Εκεί επίσης ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως καθηγητής της Πρωτόγονης Θρησκείας. Δίδαξε επίσης στο Γαλλικό Κολλέγιο και ήταν συνιδρυτής του Εθνολογικού Ινστιτούτου στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Εργάστηκε μαζί με τον θείο του για την έκδοση του L' année Sociologique ("Κοινωνιολογική Επετηρίδα") μια περιοδική έκδοση που προωθούσε τις ιδέες και τις κοινωνιολογικές μεθόδους του Ντιρκάιμ. Ο Ντιρκάιμ πέθανε στην φάση παραγωγής και ο Μος έγινε εκδότης του περιοδικού.
1957 - Φρίντριχ Πάουλους, Γερμανός στρατηγός.
1958 - Κλίντον Τζόζεφ Ντέιβισον, Αμερικανός φυσικός.
Ο Κλίντον Τζόζεφ Ντέιβισον (Clinton Joseph Davisson, 22 Οκτωβρίου 1881 − 1 Φεβρουαρίου 1958) ήταν Αμερικανός φυσικός, ο οποίος το 1937 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη της περίθλασης των ηλεκτρονίων. Ο Ντέιβισον μοιράστηκε το βραβείο με τον Τζορτζ Τόμσον, ο οποίος ανακάλυψε την περίθλαση των ηλεκτρονίων ανεξάρτητα από τον Ντέιβισον, περίπου την ίδια εποχή.
Ο Ντέιβισον γεννήθηκε στο Μπλούμινγκτον της πολιτείας του Ιλινόι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποφοίτησε από το Λύκειο του Μπλούμινγκτον το 1902, και μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου με υποτροφία. Μετά από εισήγηση του Ρόμπερτ Μίλικαν, το 1905 ο Ντέιβισον προσλήφθηκε από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον ως εκπαιδευτής Φυσικής. Το 1908 τελείωσε τις υποχρεώσεις του και πήρε το πτυχίο από το Σικάγο. Ενώ δίδασκε στο Πρίνστον έκανε την έρευνα τις διδακτορικής του διατριβής με τον Όουεν Γουίλανς Ρίτσαρντσον. Πήρε το διδακτορικό του από το Πρίνστον το 1911, τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε την αδερφή του Ρίτσαρντσον, Σαρλότ.
1966 - Μπάστερ Κίτον, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Τζόζεφ Φρανκ «Μπάστερ» Κίτον VI (Joseph Frank "Buster" Keaton VI, 4 Οκτωβρίου 1895 - 1 Φεβρουαρίου 1966) ήταν Αμερικανός κωμικός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Γνωστός κυρίως για τις «βωβές» του ταινίες, το «σήμα κατατεθέν» του ήταν η κωμωδία με κινήσεις του σώματος, διατηρώντας, όμως, μια στωική αγέλαστη έκφραση, κερδίζοντας, έτσι το παρατσούκλι «Το Μεγάλο Πέτρινο Πρόσωπο».
Ο Κίτον αναγνωρίστηκε ως ο έβδομος μεγαλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών από το περιοδικό Entertainment Weekly. Το 1999,το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε τον Κίτον στην 21η θέση με τους καλύτερους άντρες ηθοποιούς όλων των εποχών. Το 2002, μια παγκόσμια ψηφοφορία του περιοδικού Sight and Sound κατέταξε την ταινία του Κίτον «Ο Στρατηγός» (The General) στη 15η θέση με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Άλλες τρεις ταινίες του Κίτον έλαβαν ψήφους στην έρευνα του περιοδικού: Η Φιλοξενία μας (Our Hospitality), Σέρλοκ, Ο Νεότερος (Sherlock Jr.) και Ο Θαλασσοπόρος (The Navigator).
1971 - Ραούλ Χάουσμαν, Αυστριακός καλλιτέχνης.
Ο Ραούλ Χάουσμαν (Raoul Hausmann, 12 Ιουλίου 1886 - 1 Φεβρουαρίου 1971) ήταν Αυστριακός καλλιτέχνης, γεννημένος στη Βιέννη. Συνδέθηκε με το κίνημα του ντανταϊσμού και αποτέλεσε και ηγετική φυσιογνωμία της ομάδας των ντανταϊστών στο Βερολίνο.
Ασχολήθηκε κυρίως με τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη φωτογραφία. Θεωρείται ο εμπνευστής της τεχνικής του φωτομοντάζ, καθώς και του είδους των φωνητικών ποιημάτων που χρησιμοποίησαν ευρέως οι ντανταϊστές. Μετά το 1930 ασχολήθηκε ενεργά με τη φωτογραφία ενώ την περίοδο 1959-1964 αφοσιώθηκε περισσότερο στη ζωγραφική.
1976 - Χανς Ρίχτερ, Γερμανός καλλιτέχνης.
Ο Χανς Ρίχτερ (Hans Richter, 6 Απριλίου 1888 - 1 Φεβρουαρίου 1976) ήταν Γερμανός ζωγράφος, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Βερολίνο όπου ακολούθησε ακαδημαϊκές σπουδές. Την περίοδο 1916-1920 ασχολήθηκε ενεργά με τις δραστηριότητες του ντανταϊστικού κινήματος στη Ζυρίχη, ενώ αργότερα συνδέθηκε και με την ομάδα των κονστρουκτιβιστών και τον νεοπλαστικισμό. Το 1921 και ενώ μέχρι τότε το έργο του ήταν εστιασμένο στη ζωγραφική, πραγματοποίησε την πρώτη αφηρημένη ταινία του, με τον τίτλο Rhythmus 21 και έκτοτε δεν εγκατέλειψε τον κινηματογράφο, περιορίζοντας σημαντικά την ενασχόλησή του με τη ζωγραφική για αρκετά χρόνια. Το 1927, σκηνοθέτησε την ταινία Vormittagsspuk, μία από τις πρώτες υπερρεαλιστικές ταινίες. Δημιούργησε ακόμα αρκετές πειραματικές ταινίες, καθώς επίσης και πολλά ντοκιμαντέρ ή διαφημιστικά φιλμ.
Το 1940 εγκατέλειψε την Ελβετία και εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το 1942 ανέλαβε το Ινστιτούτο Κινηματογραφικής Τέχνης στο City College της Νέας Υόρκης και δίδαξε για περίπου δεκαπέντε χρόνια. Πολιτογραφήθηκε Αμερικανός πολίτης ενώ στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε εκ νέου ενεργά με τη ζωγραφική.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει κυρίως βιβλία για την ιστορία, θεωρία και πρακτική του κινηματογράφου, ενώ κατέγραψε και τις εμπειρίες του με τον ντανταϊσμό στο βιβλίο Dada, Art and Anti-Art.
1976 - Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, Γερμανός φυσικός.
Ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ (Werner Karl Heisenberg, Βύρτσμπουργκ, 5 Δεκεμβρίου 1901 – Μόναχο, 1 Φεβρουαρίου 1976), γνωστός και ως "Ο Δολοφόνος του Μπορ", ήταν Γερμανός φυσικός, με σπουδαία συμβολή στη θεμελίωση της Κβαντομηχανικής, για την οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1932.
Ο Χάιζενμπεργκ σπούδασε από το 1920 Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μπήκε στο πνεύμα της Κβαντικής Φυσικής — η οποία απαρτιζόταν τότε από ασύνδετα θεωρήματα — τόσο γρήγορα, ώστε μετά από μερικούς μήνες έδωσε λύσεις σε σημαντικά προβλήματα (π.χ. Φαινόμενο Ζέεμαν). Επειδή απαιτείτο μία ελάχιστη σπουδή έξι εξαμήνων, μόλις το 1923 μπόρεσε ο Χάιζενμπεργκ να ανακηρυχθεί διδάκτωρ. Το 1924 έγινε βοηθός του Μαξ Μπορν στο Γκέτινγκεν.
Το 1927 διατύπωσε ο ίδιος ο Χάιζενμπεργκ την «Αρχή της απροσδιοριστίας», μετά από στενή συνεργασία με τον Νιλς Μπορ. Η αρχή της απροσδιοριστίας έδινε μια τελείως νέα ερμηνεία για τον φυσικό κόσμο, όπως ότι κύμα και σωματίδιο είναι διαφορετικές θεωρήσεις του ίδιου πράγματος, καθώς και την ουσιαστική εξήγηση της σταθερότητας της ύλης. Στη θέση της αιτιότητας της Κλασικής Φυσικής, μπήκε η τυχαιότητα των γεγονότων.
Το 1932 βραβεύτηκαν οι εργασίες του Χάιζενμπεργκ στην Κβαντική Μηχανική με το Νόμπελ της Φυσικής. Μετά την ολοκλήρωση της μελέτης των περιφερόμενων ηλεκτρονίων του ατόμου και την ανακάλυψη του νετρονίου από τον Τσάντγουικ, ο Χάιζενμπεργκ μελέτησε τον ατομικό πυρήνα και εξήγησε τη συγκρότησή του από πρωτόνια και νετρόνια.
Το 1927, σε ηλικία 26 ετών, ο Χάιζενμπεργκ έγινε καθηγητής της Θεωρητικής Φυσικής στη Λειψία. Όταν επρόκειτο να πληρωθεί η έδρα Θεωρητικής Φυσικής του Ζόμερφελντ το 1937 στο Μόναχο, ήταν προφανές ότι μόνο ο Χάιζενμπεργκ ήταν δυνατόν να την καταλάβει. Αυτή την επιλογή προσπάθησαν να παρεμποδίσουν οι ναζιστικοί κύκλοι για αρκετά χρόνια, επειδή ο Χάιζενμπεργκ είχε υποστηρίξει επιστημονικά πορίσματα που είχαν δημοσιεύσει οι «Εβραίοι» Αϊνστάιν και Λίζε Μάιτνερ (η συνεργάτιδα του χημικού Όττο Χαν, με τον οποίο είχε στενή σχέση ο Χάιζενμπεργκ). Το 1940 με την έναρξη του πολέμου αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν οι ναζί, επειδή οι γνώσεις του Χάιζενμπεργκ ήταν απαραίτητες για τις έρευνες στην πυρηνική φυσική. Δεν είναι γνωστό με πόσο ζήλο εργάστηκε για την κατασκευή μιας «ναζιστικής» ατομικής βόμβας, πάντως δεν έδειξε ποτέ ότι επηρεάζονταν οι επιστημονικές εργασίες του από τις συνθήκες ζωής υπό το χιτλερικό καθεστώς, με συνθήκες παγκόσμιου πολέμου, με διωγμούς ή διαφυγές συναδέλφων του από τη Γερμανία κ.ά..
Μετά τον πόλεμο ο Χάιζενμπεργκ συνέβαλε σημαντικά στην επιστημονική ανόρθωση της Γερμανίας, της οποίας τα πανεπιστημιακά εργαστήρια είχαν υποστεί καταστροφές και είχαν αποψιλωθεί από τεράστιο αριθμό επιστημόνων στο εξωτερικό. Πέθανε σε ηλικία 75 ετών και άφησε επτά παιδιά.
1977 - Διονύσιος Γ. Μυλωνάς, Έλληνας βουλευτής.
1979 - Αμπντί Ιπεκτσί, Τούρκος δημοσιογράφος.
Ο Αμπντί Ιπεκτσί (τουρκικά: Abdi İpekçi, 9 Αυγούστου 1929 – 1 Φεβρουαρίου 1979) ήταν Τούρκος δημοσιογράφος και διευθυντής έκδοσης της εφημερίδας Μιλιέτ, υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Τουρκία, αλλά και υποστηρικτής του διαχωρισμού κράτους-θρησκείας, καθώς και του διαλόγου και του συμβιβασμού με την Ελλάδα. Δολοφονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από μέλη της υπερεθνιστικής οργάνωσης Γκρίζοι Λύκοι.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 9 Αυγούστου του 1929. Τελείωσε το Λύκειο Γαλατασαράι το 1948 και γράφτηκε στην Νομική Σχολή του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης όπου όμως παρακολούθησε μαθήματα μόνο για λίγο. Ξεκίνησε να εργάζεται ως αθλητικός συντάκτης πρώτα στην εφημερίδα Yeni Sabah και έπειτα στην Yeni İstanbul. Το 1954 άρχισε να εργάζεται στη Millyet στην οποία αργότερα έγινε διευθυντής έκδοσης.
Η δολοφονία του
Την 1η Φεβρουαρίου του 1979, ενώ επέστρεφε από το γραφείο στο σπίτι του, ο Αμπντί Ιπεκτσί δολοφονήθηκε από δύο μέλη των Γκρίζων Λύκων, τον Οράλ Τσελίκ και τον Μεχμέτ Αλί Αγκτσά. Ο Αγκτσά συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, απέδρασε όμως έξι μήνες αργότερα από τις στρατιωτικές φυλακές της Κωνσταντινούπολης όπου κρατούνταν και διέφυγε στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με το Ρόιτερς κατά την απόδραση, ο Αγκτσά είχε βοήθεια από συμπαθούντες εντός των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο Lucy Komisar ο Αγκτσά συνεργάστηκε για τη δολοφονία του Ιπεκτσί με τον έμπορο ναρκωτικών, εκτελεστή συμβολαίων θανάτου και υπερεθνικιστή Αμπντουλάχ Τσατλί, ο οποίος τον βοήθησε να δραπετεύσει από τη φυλακή.
Τέλος, ο συγγραφέας Τσετίν Αλτάν υποστήριξε ότι ένας δημοσιογράφος, ο Σεζάι Ορκούντ, ο οποίος είχε σχέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες στην Τουρκία, του ανέφερε οτι η δολοφονία του Ιπεκτσί σχετίζονταν με την οργάνωση Counter - Guerrilla (που ήταν παρακλάδι της Gladio στην Τουρκία). Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο αυτό ο Ιπεκτσί γνώριζε ότι η εν λόγω οργάνωση δρούσε, εν αγνοία των τουρκικών αρχών, για τη στρατολόγηση ατόμων στην Τουρκία ενάντια στους κομμουνιστές.
Βραβείο Ιπεκτσί
Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αμπντί Ιπεκτσί, ο Έλληνας πολιτικός μηχανικός Ανδρέας Πολιτάκης, με επιστολή του στον τότε διευθυντή της εφημερίδας Ελευθεροτυπία Σεραφείμ Φυντανίδη, του ζήτησε να αναλάβει πρωτοβουλία προκειμένου να συσταθεί μια ελληνοτουρκική επιτροπή «που θα απονείμει χρηματικό έπαθλο 40.000 δραχμών στο καλύτερο,πιο αμερόληπτο και πιο αντικειμενικό δημοσιεύμα, άρθρο ή μελέτη που θα προσεγγίζει τα προβλήματα των δύο χωρών με προσοχή και κατανόηση συμβάλλοντας επικοδομητικά στη σύσφιξη των σχέσεών τους».
Η πρόταση υιοθετήθηκε από την Ελευθεροτυπία και η συμφωνία οριστικοποιήθηκε με δημοσίευση στην ελληνική εφημερίδα και στη Μιλιέτ φωτογραφίας του Φυντανίδη με τον Μουσταφά Γκουρσέλ (τότε ανταποκριτή της τουρκικής εφημερίδας στην Αθήνα). Το βραβείο Ιπεκτσί από το 1986 τελεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Το έμβλημα του βραβείου, ένα περιστέρι και μια σφιγμένη γροθιά με ένα κλαδί ελιάς, σχεδιαστηκε από τον Τούρκο γραφίστα Μεγκνού Ερτέλ.
Η πρώτη απονομή του βραβείου έγινε τον Μάρτιο του 1981, στην οποία παρεβρέθηκε και η χήρα του δολοφονημένου δημοσιογράφου. Το βραβείο Αμπντί Ιπεκτσί απονέμεται κάθε δύο χρόνια εκ περιτροπής στην Αθήνα και στην Κωνσταντινούπολη. Ανάμεσα στους βραβευθέντες με το εν λόγω βραβείο ήταν και η συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου.
Επίσης το όνομα του Αμπντί Ιπεκτσί έχει δοθεί και σε ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ το οποίο χρησιμοποιούν από κοινού ως έδρα οι σύλλογοι της Εφές Πίλσεν και της Φενερμπαχτσέ, καθώς και σε μια μικρή συνοικία και σε ένα δρόμο, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
1982 - Ρένος Φραγκούδης, Κύπριος πρωταθλητής του στίβου.
1986 - Άλβα Μίρνταλ, Σουηδή πολιτικός.
2002 - Χίλντεγκαρντ Κνεφ, Γερμανίδα ηθοποιός.
Η Χίλντεγκαρντ Κνεφ (Hildegard Frieda Albertine Knef, 28 Δεκεμβρίου 1925 - 1 Φεβρουαρίου 2002) ήταν πολυβραβευμένη Γερμανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, τραγουδίστρια και συγγραφέας.
2002 - Ντάνιελ Περλ, Αμερικανός δημοσιογράφος.
Ο Ντάνιελ Περλ (Daniel Pearl, 10 Οκτωβρίου 1963 - 1 Φεβρουαρίου 2002) ήταν Αμερικανός δημοσιογράφος.
Τον Ιανουάριο του 2002, ενώ βρισκόταν στο Πακιστάν, ως επικεφαλής του γραφείου της νότιας Ασίας, της εφημερίδας The Wall Street Journal, για να ερευνήσει πληροφορίες για σχέσεις του τρομοκράτη Ρίτσαρντ Ρήντ (Richard Reid), με την Αλ Κάιντα, απήχθη από Πακιστανούς ενόπλους. Λίγες μέρες αργότερα, την 1η Φεβρουαρίου, οι απαγωγείς του τον αποκεφάλισαν.
Τον Ιούλιο του 2002, ο Βρετανός πακιστανικής καταγωγής, Ahmed Omar Saeed Sheikh, καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού για την απαγωγή και τη δολοφονία του Περλ. Τον Μάρτιο του 2007 ο Khalid Sheikh Mohammed, ιθύνων νούς των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου και της τρομοκρατικής επίθεσης στο Μπαλί το 2002 (που κρατείται στη φυλακή στο Γκουαντάναμο) δήλωσε ότι ο ίδιος αποκεφάλισε τον Περλ.
2003 - Ίλαν Ραμόν, Ισραηλινός αστροναύτης.
Ο Ίλαν Ραμόν (20 Ιουνίου 1954 - 1 Φεβρουαρίου 2003) ήταν πιλότος της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας και ο πρώτος Ισραηλινός αστροναύτης. Ο Ραμόν ήταν ο χειριστής φορτίου κατά τη διάρκεια της αποστολής STS-107, της μοιραίας αποστολής του διαστημικού λεωφορείου Κολούμπια, όταν αυτός και άλλα έξι μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του ατυχήματος στη φάση επανεισόδου στην ατμόσφαιρα πάνω από το νότιο Τέξας. Ο Ίλαν Ραμόν είναι μόνος μη Αμερικανός πολίτης βραβευμένος με το Διαστημικό Μετάλλιο της Τιμής του Αμερικανικού Κογκρέσου.Ένας από τους γιους του πέθανε το 2010 σε ηλικία 21 ετών.
2003 - Ρίτσαρντ Ντάγκλας Χάσμπαντ, Αμερικανός αστροναύτης.
2011 - Τάκης Βαρβιτσιώτης, Έλληνας ποιητής.
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916 - 1 Φεβρουαρίου 2011) ήταν Έλληνας ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ήταν «βαθύς γνώστης της λυρικής τέχνης, ποιητής Ευρωπαίος, που του αξίζει ο έπαινος όχι μόνο της ιδιαίτερης του πατρίδας αλλά των καλλιεργημένων ανθρώπων όλου του κόσμου», σύμφωνα με τον Οδυσσέα Ελύτη.
Γεννήθηκε το 1916 στη Θεσσαλονίκη, όπου και διέμενε από τότε. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το 1940 διορίστηκε δικηγόρος, έμεινε όμως αφιερωμένος αποκλειστικά στην ποίηση.
Στα γράμματα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1936 από το περιοδικό Μακεδονικές Ημέρες, ενώ οι περισσότερο συγκροτημένες εμφανίσεις του έγιναν μια δεκαετία αργότερα με την έκδοση του περιοδικού Κοχλίας. Το 1949 εκδίδει την πρώτη ποιητική συλλογή του, «Φύλλα ύπνου».
Απεβίωσε την 1η Φεβρουαρίου 2011.
2012 - Βισλάβα Συμπόρσκα, Πολωνή συγγραφέας.
Η Βισλάβα Συμπόρσκα (Wisława Szymborska-Włodek, 2 Ιουλίου 1923 - 1 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Πολωνή ποιήτρια, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια. Τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 1996.
2014 - Μαξιμίλιαν Σελλ, Αυστριακός ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Ο Μαξιμίλιαν Σελλ (γερμ. Maximilian Schell, 8 Δεκεμβρίου 1930 - 1 Φεβρουαρίου 2014) ήταν βραβευμένος Αυστριακός ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, και παραγωγός πολλών κινηματογραφικών έργων.
Ο Μαξιμίλιαν Σελλ ήταν γιος του Ελβετού συγγραφέα Χέρμαν Φέρντιναντ Σελλ και της Βιεννέζας ηθοποιού Μαργκαρέτε Νοέ φον Νόρντμπεργκ. Ήταν αδερφός της Μαρίας, του Καρλ και της Ίμμυ. Μεγάλωσαν στην Αυστρία, κατέφυγαν όμως στην Ελβετία όταν οι Ναζί μπήκαν στην Αυστρία. Εκεί μεγάλωσε στην Βασιλεία και στην Ζυρίχη, όπου (ειδικά στην Ζυρίχη) άνθιζε η μεταπολεμική γερμανόφωνη κουλτούρα. Σπούδασε φιλοσοφία, ιστορία της τέχνης, γερμανική φιλολογία, μουσική και θέατρο στην Ζυρίχη, την Βασιλεία και το Μόναχο. Ξεκίνησε να εργάζεται ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και δραματουργός, ενώ ταυτόχρονα μάθαινε πιάνο. Το 1961 κέρδισε Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για τη συμμετοχή του στην ταινία Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 έπαιζε στο Λονδίνο και μετέφραζε έργα του Τζον Όσμπορν (John Osborne) και του Σαίξπηρ. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο θέατρο και τον κινηματογράφο και βραβεύτηκε για πολλούς από τους ρόλους που έπαιξε.
2014 - Λουίς Αραγονές, Ισπανός ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Λουίς Αραγονές (Ισπανικά: José Luis Aragonés Suárez, 28 Ιουλίου 1938 - 1 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Ισπανός ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως παίχτης με τα χρώματα της Χετάφε το 1957. Την επόμενη χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης, αν και ποτέ δεν αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα του συλλόγου. Μέχρι το 1960 αγωνίστηκε ως δανεικός σε διάφορους συλλόγους, όταν μεταγράφηκε στη Ρεάλ Οβιέδο, όπου και παρέμεινε για μια περίοδο. Από το 1961 έως το 1964 αγωνίστηκε στη Ρεάλ Μπέτις. Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής (1964–1974) το πέρασε στην Ατλέτικο Μαδρίτης.
Το 1974 αποσύρθηκε από ποδοσφαιριστής, και έγινε κατευθείαν προπονητής της Ατλέτικο (1974-1980 και 1982-1987). Η Ατλέτικο έκανε πάντα πρωταθλητισμό και οι επιτυχημένες αυτές πορείες οδήγησαν τον Αραγονές στην Μπαρτσελόνα, αλλά μετά από μια απογοητευτική χρονιά πήγε στη Ρεάλ Μπέτις, για να ξαναγυρίσει το 1991 στην Ατλέτικο. Τη σεζόν 1991-92 οι ροχιμπλάνκος ήρθαν τρίτοι στην Primera Division, ένα βαθμό πίσω από την πρωταθλήτρια Ισπανίας και Ευρώπης Μπαρτσελόνα. Την άλλη χρονιά η Ατλέτικο έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Μετά ο Αραγονές πήγε στη Σεβίλλη, βάζοντάς την στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Το 1995 ο Αραγονές μετακομίζει στη Βαλένθια ΚΦ, και εκείνη τη χρονιά (1995-96) οι νυχτερίδες παίρνουν τη δεύτερη θέση στην Primera Division, τέσσερις βαθμούς πίσω από την Ατλέτικο. Ακολούθησαν δύο μονοετείς θητείες στη Μπέτις και στην Οβιέδο. Το 2000-01 έκανε μια φανταστική χρονιά με τη Μαγιόρκα, οδηγώντας την ομάδα στην τρίτη θέση του ισπανικού πρωταθλήματος και στην έξοδο στο Champions League. Μετά, ο Λουίς Αραγονές ξαναγύρισε στην Ατλέτικο, και την ανέβασε κατευθείαν στην Primera, αλλά το 2003 επέστρεψε στη Μαγιόρκα.
Το καλοκαίρι του 2004 η Ισπανική Ομοσπονδία κάλεσε τον Αραγονές να αναλάβει την Εθνική Ισπανίας. Με τους furias rochas ο Αραγονές άρχισε άσχημα, και η Εθνική Ισπανίας δεν κατάφερε να διακριθεί στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006. Μετά όμως από αυτά, η Ισπανία έμεινε αήττητη και με μαγευτικές εμφανίσεις κατέκτησε το Euro 2008, νικώντας στον τελικό 1-0 τη Γερμανία. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία των Ισπανών μετά το 1964.
Φεβρουάριος ο δεύτερος μήνας του έτους
Φεβρουάριος
Ο δεύτερος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο είναι ο κουτσός Φεβρουάριος ή Φλεβάρης, ο Κουτσοφλέβαρος, με 28 ημέρες στα κοινά έτη και 29 στα δίσεκτα, κάθε τέσσερα χρόνια (χρονολογίες που διαιρούνται ακριβώς με το 4, όπως 2008, 2012, 2016 κ.ο.κ.).
Ονομασία
Στα λατινικά η λέξη Φεβρουάριος (februarius) προέρχεται από το ουσιαστικό februum, που σημαίνει καθαρμός, κάθαρση, λόγω των θρησκευτικών εορτών εξαγνισμού και καθαρμού (Februa ή Februatio) που τελούνταν στη Ρώμη στη διάρκεια του μήνα. Στην Ελλάδα έχει πάρει και διάφορες άλλες ονομασίες σχετικές τη μικρή του διάρκεια: Μικρός, Κουτσός, Φλιάρης, Γκουζούκης και Κούντουρον (< ποντιακά κοντή+ ουρά).
Το Φλεβάρης προέρχεται από τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν στη διάρκειά του από τις πολλές βροχές, ενώ η γιορτή του Αγίου Τρύφωνα την 1η του μήνα του έδωσε και το όνομα «Αϊ-Τρύφωνας».
Δίσεκτο Έτος
Η προσθήκη μιας επί πλέον ημέρας των δίσεκτων ετών ξεκίνησε το 44 π.Χ. όταν ο Ιούλιος Καίσαρ άλλαξε το ρωμαϊκό ημερολόγιο με τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη από την Αλεξάνδρεια. Ο Σωσιγένης, βασισμένος στους υπολογισμούς του πατέρα της αστρονομίας Ίππαρχου (ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες), θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος πρόσθεταν ακόμη μία ημέρα, μετά την «έκτη προ των καλενδών του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus». Έτσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα «δις έκτη» και το έτος που την περιέχει «δίσεκτο».
Η παρανόηση του λαού ότι τα δίσεκτα έτη είναι «γρουσούζικα» («κι αν έρθουν χρόνια δίσεχτα και μήνες οργισμένοι» όπως λέει το δημοτικό τραγούδι) ίσως να προέρχεται από τη λανθασμένη αντίληψη της ετυμολογίας και της ορθογραφίας του πρώτου συνθετικού της λέξης «δίσεκτο». Δηλαδή αντί του σωστού «δις» (που σημαίνει δύο φορές) να εννοείται λανθασμένα το αχώριστο προθεματικό μόριο «δυς» που έχει την έννοια της δυστυχίας, «της δυσκολίας, της κακής καταστάσεως ή του απευκταίου αποτελέσματος». Αρχικά, πάντως, ο Φεβρουάριος είχε 29 ημέρες στα κοινά και 30 ημέρες στα δίσεκτα έτη, το 4 π.Χ. όμως ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος που αφαίρεσε μία ημέρα, την οποία πρόσθεσε στο μήνα Αύγουστο που έφερε το όνομά του.
Επιστημονικά το γεγονός ότι ο μήνας Φεβρουάριος έχει 28 ημέρες και στα δίσεκτα έτη έχει 29 ημέρες είναι απολύτως σαφές. Έχει να κάνει με την ταχύτητα περιστροφή της Γης. Κατά την Ιουρασική περίοδο (την εποχή που οι δεινόσαυροι κυριαρχούσαν στην Γη, πριν από 145 εκατομμύρια χρόνια), ο πλανήτης Γη έκανε μια πλήρη περιστροφή σε σχέση με το άξονά της σε 22 ώρες αντί σε 24 που είναι σήμερα. Το ότι με την πάροδο των χιλιετηρίδων φτάσαμε στο γεγονός του 24ώρου οφείλεται στις παλιρροϊκές δυνάμεις που ασκούνται στους ωκεανούς της Γης από την Σελήνη και τον Ήλιο κατά πρώτο λόγο και τους υπόλοιπους πλανήτες κατά δεύτερο λόγο. Η παλίρροια των ωκεανών λειτουργεί σαν ένα κολοσσιαίο σφυρί. Με την περιστροφή της Γης, οι φουσκωμένοι ωκεανοί λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων συγκρούονται συνεχώς με την ξηρά (για την ακρίβεια με τα στέρεα τμήματα του φλοιού της γης) και αυτό σιγά σιγά φρενάρει λίγο λίγο την ιδιοπεριστροφή της Γης
Αν πάμε λίγο παρακάτω, ο γήινος χρόνος (εννοούμε την αίσθηση του έτους όπως την εννοούμε ημερολογιακά εδώ στον πλανήτη Γη) δεν είναι ακριβώς 365 ημέρες όπως έχει επικρατήσει με την παγιωμένη πεποίθηση. Για την ακρίβεια το ημερολογιακό έτος είναι 365 ημέρες και 6 ώρες. Αυτές τις πλεονάζουσες 6 ώρες τις αθροίζουμε κάθε 4 χρόνια και τις κάνουμε μια ολόκληρη ημέρα στο τέλος του μήνα Φεβρουαρίου, κάνοντας το συγκεκριμένο έτος δίσεκτο. Με τον τρόπο αυτό, επιτυγχάνεται μια σταθερή αίσθηση της ροής του χρόνου με τις 4 εποχές του έτους να συμπίπτουν και ημερολογιακά μεταξύ τους.
Λαογραφία
Ο Φεβρουάριος έγινε Φεβράρης>Φρεβάρης>Φλεβάρης παρετυμολογήθηκε από τη λέξη φλέβα. Στην Τύρναβο δικαιολογούν το όνομα του μήνα με το ότι τότε ανοίγουν οι φλέβις απ' τη γης κι φέρνουν τα πηγάδια νιρό και στην Κρήτη-όπου λέγεται και Φλεγάρης για΄τι ανοίγει τις φλέγες του νερού. Δημοτικά τραγούδια έχουν στίχο τους Φλεβάρη φλέβες άνοιξες[1] Παρ’ όλα αυτά ο Φεβρουάριος με τις ανθισμένες αμυγδαλιές είναι επίσης και προπομπός της άνοιξης, όπως μας λέει και η παροιμία: «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει». Και μαζί με την οργιάζουσα φύση έρχονται και οι οργιαστικές τελετουργίες της Αποκριάς. Όπως αναφέρει ο Χριστόφορος Μηλιώνης:
«Κύριο χαρακτηριστικό των εορτών αυτών είναι η μεταμφίεση (μασκαράδες, καρναβάλια), το γλέντι, οι βωμολοχίες και τα σκώμματα, που σκοπό έχουν να ξυπνήσουν τις δυνάμεις της γονιμότητας. Αρχίζουν με το Τριώδιο, κορυφώνονται τις Αποκριές (την Κυριακή της Κρεοφάγου και, κυρίως, της Τυρινής) και τερματίζονται την Καθαρή Δευτέρα, με έξοδο στο ύπαιθρο, με φαγοπότι και “σαρακοστιανά” (λαγάνες, δηλαδή άζυμα, παστά ψάρια, ταραμά, τουρσιά, φρέσκα κρεμμυδάκια και σκόρδα), με χορούς και χαρταετούς».
— Χριστόφορος Μηλιώνης
Η αρχή του Τριωδίου αναγγελλόταν με πυροβολισμούς και με ταμπούρλα και γινόταν ιδιαίτερα αισθητή την Τσικνοπέμπτη. Όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης, «την Τσικνοπέμπτη, σφάζονται σε πολλά μέρη τα χοιρινά, κυρίως στη νότια Ελλάδα και σε ορισμένα νησιά. Το Σάββατο όμως της ίδιας εβδομάδας, καθώς και τα δύο επόμενα Σάββατα, της Τυρινής και εκείνο της πρώτης εβδομάδας της Σαρακοστής, των Αγίων Θεοδώρων, είναι αφιερωμένα στη μνήμη των πεθαμένων. Στα Ψυχοσάββατα αυτά φαίνεται ότι συνεχίζεται αρχαία συνήθεια, αν λάβουμε υπόψη ότι στα Ανθεστήρια, που τελούνταν στην αρχαία Αθήνα την ίδια περίπου εποχή που σήμερα είναι οι Αποκριές, η τρίτη ημέρα, οι Χύτροι, ήταν ημέρα των ψυχών, με προσφορές πανσπερμίας στους νεκρούς και σπονδές από νερό πάνω στους τάφους».
— Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης
Στα Ψυχοσάββατα οι ψυχές κάθονται επάνω στα δέντρα και τα βλαστάρια του αμπελιού, γι’ αυτό δεν κόβουν ως τότε βλαστάρια, μήπως πέσουν οι ψυχές που είναι καθισμένες επάνω σε αυτά και κλάψουν. Σύμφωνα με τον Γεώργιο Δημητροκάλλη, «τούτο το κάθισμα των ψυχών πάνω στα δέντρα έχει ρίζες προχριστιανικές, κι έχουμε παραστάσεις αρχαίες, κι ακόμα και χριστιανικές, κι ας μην το ‘χει στις διδαχές του ο χριστιανισμός. Αυτό γιατί αυτές οι δοξασίες είναι πανάρχαιες και οικουμενικές, αποκαλούν μάλιστα των φύλλων του δάσους το θρόισμα, ψυχοθρόισμα, μουρμούρισμα των ψυχών».
Τα έθιμα της Αποκριάς έχουν όμως πολλές προεκτάσεις πέρα από τον ανανεωτικό, γόνιμο και θρησκευτικό χαρακτήρα τους. Όμως αναφέρει ο Λευτέρης Αλεξάκης, «ιδιαίτερα η τελευταία μεγάλη Αποκριά (της Τυρινής) δίνει την ευκαιρία να αναζωογονηθούν και να ενισχυθούν οι οικογενειακοί και γενικότερα οι συγγενικοί δεσμοί, να εκφραστεί ο σεβασμός των νεοτέρων προς τους ηλικιωμένους, ιδιαίτερα των νυφάδων προς τα πεθερικά, να σμίξουν απομακρυσμένοι συγγενείς και να περάσουν ευχάριστα λίγο πριν από τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής».
Αλλά και η επόμενη ημέρα, η Καθαρά Δευτέρα, παρ’ όλα τα νηστίσιμα φαγητά της, δεν είναι παρά «μία προέκταση της αποκριάτικης περιόδου, με κύρια στοιχεία την αθυροστομία, τα αλληλοπειράγματα, τα σκώμματα, τη σάτιρα, που σε κανέναν δεν προκαλούν ενόχληση, αλλά, αντίθετα, όλοι τα επιδιώκουν, για το καλό», όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης. Κι έτσι με γέλιο και τραγούδια και το πέταγμα χαρταετών αποχαιρετούσαν την Αποκριά: «Επέρασε η Αποκριά με λύρες με παιχνίδια/ και μπήκε η Σαρακοστή μ’ ελιές και με κρομμύδια» και «Τ’ ακούτε τι παράγγειλε η Καθαρή Δευτέρα;/ Πεθαίν’ ο Κρέας, πέθανε, ψυχομαχάει ο Τύρος/ σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδος τα γένεια/ Μπαλώστε τα σακούλια σας, τροχίστε τα λεπίδια/ στον τρανό τον πλάτανο να μάσουμε Στεκούλα».
Εορτές
Οι κραιπάλες όμως της Αποκριάς εξαγνίζονται με τα Συμόγιορτα, ένα τριήμερο αφιερωμένο σε τρεις αγίους: τον Αϊ-Τρύφωνα την 1η, την Υπαπαντή στις 2 και του Αϊ-Συμιού (Αγίου Συμεών) στις 3 του μήνα. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο καιρός την ημέρα της Υπαπαντής μπορεί να βοηθήσει στην «πρόβλεψη» των μεταβολών του καιρού που θα ακολουθήσει: «Καλοκαιρία της Παπαντής, μαρτιάτικος χειμώνας» και «Ό,τι καιρός κάμει στη Παπαντής, θα τον κάμει σαράντα μέρες». Τον Φεβρουάριο γιορτάζει επίσης και ο Άγιος Χαράλαμπος (στις 10 του μήνα), ο οποίος θεωρείται ότι προστατεύει από την πανώλη, ενώ στις 19 γιορτάζει η Αγία Φιλοθέη η Αθηναία, ανήμερα του μαρτυρικού της θανάτου το 1589. Το σπίτι της βρισκόταν στη θέση του σημερινού μεγάρου της Αρχιεπισκοπής, ενώ το διατηρημένο λείψανό της φυλάσσεται σήμερα στο μητροπολιτικό ναό της Αθήνας.
Άγιε Πολύκαρπε βόηθα το σπόρο να φυτρώσει και να πολυκαρπίσει.
Άμα αγκιάξει ο Κουτσοφλέβαρος το πόδι του, θα μας χώσει στα χιόνια.
Αν δεν βγει ο Φλεβάρης δεν μπαίνει ο Μάρτης.
Αν της Υπαπαντής δεν φανεί ο ήλιος, θα βρέχει 40 ημέρες. Αν φανεί θα έρθει καλή χρονιά.
Άσπρος Φλεβάρης, χαρούμενος ο χωραφιάρης.
Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.
Γενάρη και Φλεβάρη καταβολάδα και ξινάρι.
Γενάρης με τα κρούσταλλα, Φλεβάρης με τα χιόνια.
Γεναριάτικο αρνί και Φλεβαριάτικο κατσίκι.
Ζεστός Φλεβάρης, το Πάσχα κρύο.
Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ' αντί.
Θύμωσε ο Φλεβαράκης, πλάκωσε ο χιονάκης.
Κάλλιο Μάρτης με παλούκια παρά Φλεβάρης με μπουμπούκια.
Καλοκαιριά της Υπαπαντής, Μαρτιάτικος Χειμώνας.
Κύριε ελέησον, Φλεβάρη, και στο χάλκωμα με βάνεις [δηλ. από το κρύο μπαίνω να ζεσταθώ μέσα στο καζάνι]
Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει.
Ο Φλεβάρης αν θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει του Καλοκαιριού μυρίζει κι αν τις φλέβες του ανοίξει, θε να κάψει να φλογίσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει του Καλοκαιριού μυρίζει, κι αν αλήθεια φλογίσει πόσους σκύλους θα ψοφήσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, πάλι ή άνοιξη μυρίζει μα κι αν τύχη να θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει κι άμα πει και θυμώσει μέσ' τα χιόνια θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει, μ' αν τις φλέβες του ανοίξει ξεροπήγαδα γιομίζει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει, μα κι αν δώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει.
Ό,τι ημέρα κάμει της Παπαντής, θα την κάνει σαράντα μέρες.
Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη.
Παπαντούλα βροχερή και τ' αλώνια σαν σωροί».
Παπαντούλα χιονισμένη, και τ' αμπάρια γιομισμένα.
Σου 'πανε Φλεβάρη βρέξε και λησμόνησες να πάψεις.
Στα μαλακά Φλεβάρη μου και έχει ο Θεός.
Στις δέκα εφτά του Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού [δηλ. αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός]
Στις δεκαπέντ' από Φλεβάρη βαρεί το άλογο ποδάρι.
Τα γέρικα γαϊδούρια Φλεβάρη ψοφάνε.
Τα έκανε ο Φλεβάρης κι έσκασε ο Μάρτης.
Τα χιόνια του Φλεβάρη, βγάζουν τον Μάρτη παλικάρι.
Τα χρέη του Φλεβάρη, ο Μάρτης τα πλερώνει.
Την Τυρινή και των Βαγιών μπαίνει ο διάβολος στο γιαλό.
Της Κρεατινής τα κομμάτια τα τρώει η Τυρινή και της Τυρινής τα σκυλιά.
Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς, Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς.
Τον Γενάρη κλάδευε και τον Φλεβάρη απόσκαφτε.
Τον κακό Φλεβάρη ψοφούν οι λύκοι απ' την πείνα.
Τον καλό τον Φλεβαράκη σκάρισε τ' αρνάκι.
Τον ξερό Φλεβάρη, σου παίρνει ο διάβολος το γαλάρι.
Τον Φλεβάρη ανοίγουνε οι φλέβες.
Τον Φλεβάρη τον καλό ανοίγει η γης από το νερό.
Του Άη Τρυφώνου μην δουλέψεις και τα χέρια σου κλαδέψεις.
Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.
Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει κι αλησμόνησε να πάψει.
Του Φλεβάρη το κριθάρι του Μάρτη το κατσίκι.
Τρεις τα γέννα, τρεις τη Φώτα κ' έξι τα μεγάλα Πάσχα.
Υπαπαντή καλοβρεγμένη, η κοφίνα γιομισμένη.
Φλέβαρε – κουτσοφλέβαρε, καταραμένε μήνα, το έκανες το παράκανες με πέθανες απ' την πείνα.
Φλεβάρη κουτσοφλέβαρε καταραμένε μήνα, μας χιόνισες, μας απόπειρες, μας έλιωσες στην πείνα.
Φλεβάρη μήνα κοίταγε ήλιο και φεγγάρι, πάρε και γνώμη από αστρί και κάνε ό,τι βγάλει.
Φλεβάρη το 'πες, Φλεβάρη το 'κανες.
Φλεβάρη, φλέβες (νερού) μ' άνοιξες.
Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος, έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα.
Φλεβάρης κουτσοφλέβαρος, και του τσαπιού ο μήνας.
Φοβήθηκε ο παπάς τον Νοέμβρη και ο Δεσπότης τον Φλεβάρη.
Φυλάξου από τον διάβολο κι από Φλεβαριάτικο κρύο.
Χιόνι το Φλεβάρη βάνει στάπα στο κελάρι.
Χιόνι Φλεβαριάτικο, αλώνι αβερτιάτικο.
Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.
Σαν σήμερα 31 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 31 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Παγκόσμιες Ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λέπτρας
Εορτάζουν
Αγίων Κύρου και Ιωάννου των Αναργύρων
Αγίας Αθανασίας και τριων θυγατέρων
31 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1504: Συνθήκη της Λυών: Η Γαλλία παραχωρεί τη Νάπολη στο Φερδινάνδο Β’ της Αραγονίας.
1696: Η εξέγερση των «κορακιών». Οι νεκροθάφτες του Άμστερνταμ ξεσηκώνονται, επειδή οι αρχές επιβάλλουν αλλαγές στη διαδικασία των κηδειών.
1854: Ελληνικά επαναστατικά σώματα υπό τον υπολοχαγό Σπυρίδωνα Καραΐσκάκη, γιο του Γεωργίου Καραΐσκάκη, πολιορκούν και καταλαμβάνουν την Άρτα, την οποία όμως υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν αργότερα, λόγω καιρικών συνθηκών και ελλείψεως πολεμοφοδίων.
1865: Η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων περνά την 13η Τροποποίηση του Συντάγματος, που καταργεί τη δουλεία στην Αμερική.
1891: Αναταραχή από δημοκρατικούς μετατρέπεται σε επανάσταση στο Πόρτο, που θα οδηγήσει στη δημιουργία της Πορτογαλικής Δημοκρατίας το 1910.
1901: Το έργο «Τρεις Αδελφές» του Άντον Τσέχοφ κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας.
1906: Σεισμός μεγέθους 8,8 Ρίχτερ σαρώνει τις ακτές του Εκουαδόρ και την Κολομβία, προκαλώντας τσουνάμι και τουλάχιστον 1.000 νεκρούς.
1910: Τίθεται σε ισχύ ο νόμος που καταργεί επίσημα τη δουλεία στην Κίνα. Όλοι οι ενήλικοι σκλάβοι μετατρέπονται σε πληρωμένους εργάτες και οι νέοι κάτω των 25 αφήνονται ελεύθεροι.
1914: Οι Μεγάλες Δυνάμεις γνωστοποιούν στην ελληνική κυβέρνηση ότι παραχωρούν και νομικώς στην Ελλάδα τα νησιά του Αιγαίου, εφόσον αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Βόρεια Ήπειρο και τη νήσο Σάσωνα. Έτσι αναγνωρίζεται η ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου, εκτός από την Τένεδο και την Ίμβρο, ενώ η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος.
1915: Η πρώτη επίθεση με δηλητηριώδη αέρια εξαπολύεται από τους Γερμανούς εναντίον των Ρώσων στη Μάχη του Μπολίμοφ, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα για τους Γερμανούς.
1917: Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Γερμανία προειδοποιεί ότι τα υποβρύχιά της θα βυθίζουν κάθε ουδέτερο εμπορικό πλοίο, εντός της πολεμικής ζώνης.
1919: «Ματωμένη Παρασκευή» ή «Μαύρη Παρασκευή»: Αιματηρές εργατικές ταραχές ξεσπούν στη Γλασκόβη της Σκωτίας. Πάνω από 60.000 διαδηλωτές συγκεντρώνονται στην Πλατεία Γεωργίου για να υποστηρίξουν την απεργία για το 40ωρο. Ακολουθούν συγκρούσεις με την αστυνομία. Η κυβέρνηση στέλνει 10.000 στρατιώτες, τανκς και πολυβόλα για την αντιμετώπιση των ταραχών.
1929: Ο Λέων Τρότσκι, απογυμνωμένος από κάθε εξουσία, εκδιώκεται από τη Σοβιετική Ένωση στην Τουρκία.
1933: Ο Χίτλερ, μία μέρα μετά την ορκωμοσία του ως καγκελάριος, απευθύνεται μέσω ραδιοφώνου στο γερμανικό λαό. Υπόσχεται μεταξύ άλλων ότι θα σεβαστεί την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
1937: Η Δέσποινα Σταθάτου κληροδοτεί 80 εκατομμύρια δραχμές στο Ωδείο Αθηνών και σε άλλα ιδρύματα.
1946: Τίθεται σε ισχύ το νέο σύνταγμα της Γιουγκοσλαβίας, με πρότυπο αυτό της ΕΣΣΔ. Με το νέο Σύνταγμα, η Γιουγκοσλαβία γίνεται ομοσπονδιακό κράτος με έξι «Δημοκρατίες»: Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Κροατία, Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Σερβία και Σλοβενία.
1949: Ο Μάνος Χατζιδάκις δίνει την περίφημη διάλεξή του για το ρεμπέτικο στο Θέατρο Τέχνης.
1953: Μεγάλες πλημμύρες στη Βόρεια Ευρώπη με 2.550 νεκρούς, κυρίως στην Ολλανδία. Πλήττονται επίσης το Βέλγιο, η Αγγλία και η Σκωτία.
1957: Οκτώ άνθρωποι σκοτώνονται και 75 τραυματίζονται από τη σύγκρουση επιβατικού αεροπλάνου με πολεμικό πάνω από την πόλη Πακόιμα της Καλιφόρνιας, κατά τη διάρκεια δοκιμών. Τα συντρίμμια των δύο αεροσκαφών πέφτουν στο προαύλιο του τοπικού γυμνασίου, σκοτώνοντας 3 μαθητές.
1958: Εκτοξεύεται ο πρώτος αμερικανικός δορυφόρος, ο Explorer, τέσσερις μήνες μετά την εκτόξευση του σοβιετικού Σπούτνικ 1.
1968: Μεγάλη επίθεση των Βιετκόνγκ κατά των αμερικανών σε περισσότερες από 100 πόλεις στο Βιετνάμ. Στους στόχους και η αμερικανική πρεσβεία στη Σαϊγκόν.
1985: Ολοκληρώνονται στο Ζάππειο οι εργασίες της Διάσκεψης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό, γνωστή και ως Πρωτοβουλία των 6. Συμμετείχαν οι πρόεδροι της Αργεντινής, Ραούλ Αλφανσίν και της Τανζανίας, Τζούλιους Νιερέρε, οι πρωθυπουργοί της Σουηδίας, Ούλοφ Πάλμε, της Ινδίας, Ρατζίβ Γκάντι και της Ελλάδας, Ανδρέας Παπανδρέου, καθώς και άλλες προσωπικότητες.
1990: Το πρώτο εστιατόριο McDonald’s της Ρωσίας ανοίγει στη Μόσχα. Είναι το μεγαλύτερο του κόσμου.
1996: Κρίση των Ιμίων: Κορυφώνεται και εκτονώνεται η Κρίση των Ιμίων, με αμερικανική παρέμβαση ("No ships, no troops, no flags" η προσταγή του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ). Στις 05:30, ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που είχε απονηωθεί από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη βραχονησίδα καταπέφτει και τα τρία μέλη του πληρώματος, υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώνονται. Τα πολεμικά σκάφη και οι καταδρομείς των δύο χωρών αποχωρούν από τις βραχονησίδες το πρωί υπό την επίβλεψη του 6ου αμερικανικού στόλου της Μεσογείου.
1996: Φορτηγό γεμάτο εκρηκτικά εκρήγνυται στην είσοδο της Κεντρικής Τράπεζας της Σρι Λάνκα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 91 άνθρωποι και να τραυματισθούν 1400. Τουλάχιστον 100 άνθρωποι χάνουν την όρασή τους.
1999: To αεροπλάνο που μεταφέρει τον ηγέτη του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν περιφέρεται και πάλι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ζητώντας άδεια προσγείωσης από διάφορες χώρες, την οποία δεν παίρνει. Η Ολλανδία τον διώχνει, το ίδιο και η Ελβετία. Από το Μινσκ ξαναγυρίζει στην Ελλάδα για να οδηγηθεί τελικά στην Κένυα.
2004: Η Ιταλίδα Αλέσια Ντι Ματέο γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο μεταμοσχεύονται οκτώ όργανα (ήπαρ, στομάχι, δύο νεφρά, μικρό και μεγάλο έντερο, πάγκρεας και σπλήνα) κατά τη διάρκεια εγχείρισης από τον Έλληνα χειρουργό Ανδρέα Τζάκη στο Μαϊάμι. Είναι μόλις επτά μηνών και θα ζήσει ακόμη ένα χρόνο.
2008: Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και πλήθος κόσμου ενταφιάζεται λίγο μετά τη 1.30 το μεσημέρι ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλος. Την ίδια μέρα, ο βουλευτής, Κώστας Κουκοδήμος με ιδιόχειρη επιστολή του γνωστοποιεί την πρόθεσή του να καταστεί ανεξάρτητος από τη ΝΔ, λόγω εμπλοκής του στην υπόθεση Ζαχόπουλου. Η κυβερνητική παράταξη μένει με 151 βουλευτές.
2011: Σχηματίζεται η νέα κυβέρνηση της Αιγύπτου, επικαλούμενη διάταγμα του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ. Στο πλαίσιο του ανασχηματισμού αλλάζουν οι υπουργοί Οικονομικών και Εσωτερικών, ενώ παραμένουν στη θέση τους άλλοι σημαντικοί υπουργοί, όπως ο υπουργός Άμυνας. Xάος στο αεροδρόμιο του Καΐρου, καθώς χιλιάδες τουρίστες προσπαθούν να φύγουν.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1512 - Ερρίκος, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
1543 - Τοκουγκάβα Ιεγιάσου, Ιάπωνας σογκούν.
1756 - Μαρία Τερέζα, κόμισσα της Σαβοΐας.
1769 - Αντρέ-Ζακ Γκαρνερέν, Γάλλος αεροστατιστής και εφευρέτης.
1785 - Τσαρλς Γκριν, Άγγλος αεροστατιστής και εφευρέτης.
1797 - Φραντς Σούμπερτ, ήταν Αυστριακός συνθέτης, συνέθεσε περισσότερα από εξακόσια Λήντερ, καθώς και πολλές συμφωνίες, σονάτες, έργα μουσικής δωματίου, θρησκευτικά έργα, μερικές όπερες και πολλά άλλα έργα.
1884 - Τέοντορ Χόις, Γερμανός πολιτικός.
1902 - Άλβα Μίρνταλ, Σουηδή πολιτικός.
1909 - Αχιλλέας Απέργης, Έλληνας γλύπτης.
Ο Αχιλλέας Απέργης του Γεωργίου (Κέρκυρα 31 Ιανουαρίου 1909 – Αθήνα 23 Μαρτίου 1986) ήταν Έλληνας γλύπτης της γενιάς των χρόνων 1898-1922.
Ο Αχιλλέας Απέργης γεννήθηκε στη Γαρίτσα Κέρκυρας στις 31 Ιανουαρίου 1909 και ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά του Γεωργίου και της Θεανώς Απέργη. Ο Γεώργιος Απέργης ήταν επιτυχημένος έμπορος, που εκτιμούσε και αγαπούσε τις τέχνες και ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την κλίση του γιου του Αχιλλέα προς την τέχνη. Αρχικά, η κλίση αυτή εκφραζόταν με τη ζωγραφική, το σχέδιο και στη συνέχεια με μικρά γλυπτά από γύψο ή πηλό.
Μέσα στο αστικό περιβάλλον της οικογένειας Απέργη ο νεαρός Αχιλλέας δεν έχει πολλές επιλογές σε σχέση με την επαγγελματική του απασχόληση. Έτσι επιδίδεται σε διάφορες εργασίες (κάπως ερασιτεχνικές), κυρίως εμπορικής φύσης, που αν και μερικές ήταν αρκετά προσοδοφόρες τελικά θα τις σταματήσει. Παράλληλα, παρακολουθεί μαθήματα σχεδίου στη Νυχτερινή Σχολή Κέρκυρας (1918-1920).
Στα 28 του χρόνια, το 1937, ο Αχιλλέας Απέργης έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.), όπου παρακολουθεί μαθήματα έως το 1939 με δασκάλους τον Θωμά Θωμόπουλο, τον Κώστα Δημητριάδη και τον Μιχαήλ Τόμπρο.
Το 1952 πραγματοποιεί το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη, στην Ιταλία και στο Παρίσι, και αργότερα επισκέπτεται και την Αγγλία (1959).
Ήταν παντρεμένος από το 1945 με τη ζωγράφο Ειρήνη Απέργη.
Ο Αχιλλέας Απέργης πέθανε στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου 1986 σε ηλικία 77 ετών.
1923 - Νόρμαν Μέιλερ, Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Ο Νόρμαν Κίνγκσλεϊ Μέιλερ (Norman Kingsley Mailer, 31 Ιανουαρίου 1923 - 10 Νοεμβρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.
Μαζί με τον Τρούμαν Καπότε, την Τζόαν Ντίντιον και τον Τομ Γουλφ, ο Μέιλερ ίδρυσε το ρεύμα της νέας δημοσιογραφίας, που αποτελεί διασταύρωση του δοκιμίου και του μη-λογοτεχνικού μυθιστορήματος. Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ και μια φορά με το Εθνικό Βραβείου Βιβλίου. Το 1995 ο Εντ Φάνκερ, ο Νταν Γουλφ και ο Νόρμαν Μέιλερ ξεκίνησαν την έκδοση της Village Voice, μιας καλλιτεχνικής εβδομαδιαίας εφημερίδας που διανεμόταν δωρεάν, αρχικά στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, κέντρο της εναλλακτικής κουλτούρας στη Νέα Υόρκη. Το 2005 τιμήθηκε με το Μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα από το Εθνικό Ίδρυμα Βιβλίου των ΗΠΑ.
Ο Μέιλερ παντρεύτηκε έξι φορές και απέκτησε οκτώ παιδιά από τους διάφορους γάμους του, ενώ υιοθέτησε ακόμα ένα. Για πολλά χρόνια έζησε στην παραλία του Κέιπ Κοντ στο Πρόβινσταουν της Μασσαχουσέτης. Όπως και άλλοι συγγραφείς της γενιάς του, ο Μέιλερ αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο της σειράς Gilmore Girls μαζί με το γιο του Στέφεν Μέιλερ. Το 2005 μαζί με τον άλλο του γιο Τζον Μπάφαλο Μέιλερ έγραψε το βιβλίο The Big Empty. Το 2007 ο εκδοτικός οίκος Random House κυκλοφόρησε το τελευταίο του μυθιστόρημα, Το κάστρο στο δάσος, που έχει σαν θέμα τα παιδικά χρόνια του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Νόρμαν Μέιλερ πέθανε από οξεία νεφρική ανεπάρκεια το πρωί της 10ης Νοεμβρίου του 2007, μετά από μια εγχείριση στους πνεύμονες στο νοσοκομείο Μάουντ Σάιναι του Μανχάτταν. Ήταν 84 ετών.
1929 - Ρούντολφ Μέσμπαουερ, Γερμανός φυσικός.
Ο Ρούντολφ Λούντβιχ Μέσμπαουερ (Rudolf Ludwig Mössbauer, 31 Ιανουαρίου 1929 — 14 Σεπτεμβρίου 2011) ήταν Γερμανός φυσικός που μελέτησε τις ακτίνες γ που προέρχονται από πυρηνικές μεταπτώσεις. Είναι γνωστός από το ομώνυμο φαινόμενο.
Ο Mössbauer γεννήθηκε στο Μόναχο. Εκεί και σπούδασε, στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (TUM), και πήρε το διδακτορικό του υπό την επίβλεψη του Heinz Maier-Leibnitz. Μαζί με τον Αμερικανό φυσικό Ρόμπερτ Χοφστάντερ βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1961 για την ανακάλυψη του Φαινομένου Mössbauer, που την έκανε το 1957 στα πλαίσια των ερευνών του ως υποψήφιου διδάκτορα στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη.
Ο Μεσμπάουερ έγινε καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια, το περίφημο «Καλτέκ», στα 1961. Μόλις τρία χρόνια αργότερα, το Τμήμα Φυσικής του TUM τον έπεισε να επιστρέψει στην πατρίδα του ως πλήρης καθηγητής. Ως το τέλος της ζωής του ήταν ομότιμος καθηγητής του TUM.
Ο Μεσμπάουερ ήταν εξαιρετικός δάσκαλος, που δεν περιφρονούσε τα προπτυχιακά μαθήματα Γενικής Φυσικής, ενώ διαλέξεις με υψηλό επίπεδο εξειδικεύσεως έδωσε σε μαθήματα όπως «Φυσική των νετρίνων», «Ταλαντώσεις των νετρίνων», «Ενοποίηση της ηλεκτρομαγνητικής και της ασθενούς αλληλεπιδράσεως» και «Αλληλεπίδραση των φωτονίων και των νετρονίων με την ύλη».
Ο Ρούντολφ Μεσμπάουερ διετέλεσε διευθυντής του «Ινστιτούτου Laue Langevin» από το 1972. Αυτό το διεθνές ίδρυμα για την έρευνα πάνω στη σκέδαση των νετρονίων έγινε στα χρόνια του στο μεγαλύτερο του είδους του σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο αστεροειδής 48472 Μεσμπάουερ (48472 Mossbauer), που ανακαλύφθηκε το 1991, ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του Ρούντολφ Λούντβιχ Μεσμπάουερ.
1933 - Μπερνάρντο Προβεντσάνο, Ιταλός εγκληματίας.
1935 - Κενζαμπούρο Όε, Ιάπωνας συγγραφέας.
1937 - Φίλιπ Γκλας, Αμερικανός συνθέτης.
1938 - Βεατρίκη, βασίλισσα της Ολλανδίας.
1940 - Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Κύπριος ποιητής.
Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης (31 Ιανουαρίου 1940) είναι Κύπριος ποιητής. Από το 1961 εξέδωσε δώδεκα ποιητικές συλλογές και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, το ελληνικό και το κυπριακό κράτος και από φορείς της Κύπρου, της Ελλάδας και του εξωτερικού. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες και αποτέλεσε αντικείμενο πολλών αφιερωμάτων και μελετών.
Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης, ο ποιητής για τον οποίο ο Τάκης Παπατσώνης έγραψε «ζωογονεί την μαρασμένη και ασθενούσα νεοελληνική Ποίηση. Της ξαναδίνει με το πρέπον δέος το μεγάλο της ηθικό θεμέλιο, έναν νέο και σφριγηλόν Ουμανισμό», γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο (1940). Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα θεάτρου στην Αθήνα και ειδικεύτηκε σε θέματα ραδιοφωνίας στο Μόναχο. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση και για τρεις δεκαετίες στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, απ’ όπου αφυπηρέτησε ως Διευθυντής Ραδιοφωνίας. Μεγάλο μέρος της ποίησής του απηχεί στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 με συνέπεια και την κατοχή του μισού σχεδόν νησιού. Ο ίδιος είναι ένας από τους πρόσφυγες, μιας και το χωριό στο οποίο μεγάλωσε, βρίσκεται στην κατεχόμενη Κύπρο.
1951 - Έιγια Άχβο, Φινλανδή τραγουδίστρια και ηθοποιός.
1960 - Ζέλικο Στουράνοβιτς, Μαυροβούνιος πολιτικός.
1964 - Τζεφ Χάνεμαν, Αμερικανός κιθαρίστας (Slayer).
Ο Τζεφ Χάνεμαν (Jeffrey John "Jeff" Hanneman, 31 Ιανουαρίου 1964 - 2 Μαΐου 2013) ήταν Αμερικάνος κιθαρίστας, γνωστός ως ιδρυτικό μέλος και βασικός συνθέτης του thrash metal συγκροτήματος Slayer.
Ο Χάνεμαν γεννήθηκε το 1964 στο Όκλαντ της Καλιφόρνια και μεγάλωσε στο Λονγκ Μπιτς. Η οικογένεια του αποτελούνταν από βετεράνους πολέμου, οι οποίοι αποτέλεσαν μεγάλη επιρροή στον Χάνεμαν για το ενδιαφέρον του για τον πόλεμο και την πολεμική ιστορία. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών γνώρισε τον Κέρι Κινγκ και ξεκίνησαν να παίζουν διασκευές σε τραγούδια των Iron Maiden και των Judas Priest.
Ο Χάνεμαν είχε εθιστεί στην κοκαΐνη αλλά και τα ναρκωτικά χάπια στα πρώτα χρόνια των Slayer, μαζί με τον μπασίστα Τομ Αράγια. Κάποια στιγμή αποφάσισαν να σταματήσουν τη χρήση ναρκωτικών, με τον Χάνεμαν να γίνεται οπαδός της μπύρας. Κατά την περιοδεία "Unholy Alliance Chapter II", εμφανιζόταν με κιθάρα η οποία έφερε το σήμα της μπύρας "Heineken", όπου στη θέση του ονόματος έγραφε "Hanneman".
Το 1989, παντρεύτηκε τη σύζυγο του Κάθριν με την οποία είχε γνωριστεί στις αρχές της δεκαετίας του '80 και διέμεναν στο Λος Άντζελες.
Στις αρχές του 2011, ο Χάνεμαν διαγνώστηκε με νεκρωτική απονευρωσίτιδα, η οποία σύμφωνα με φήμες προήλθε από δάγκωμα αράχνης. Για τις εμφανίσεις τους το 2011, αντικαταστάθηκε από τον Γκάρι Χολτ των Exodus, ενώ για κάποιες εμφανίσεις τη θέση του πήρε ο Πατ Ο'Μπράιεν των Cannibal Corpse. Το 2012 ανακοινώθηκε ότι είχε επανέλθει οριστικά, αλλά τον Φεβρουάριο του 2013 ο Κέρι Κινγκ δήλωσε ότι τα προβλήματα υγείας του Χάνεμαν, επανήλθαν. Ο θάνατος του κιθαρίστα ήλθε στις 2 Μαΐου 2013, με αρχική αιτία θανάτου την ηπατική ανεπάρκεια, ενώ βρισκόταν σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες. Μία εβδομάδα αργότερα, ανακοινώθηκε ότι ο λόγος θανάτου ήταν κίρρωση του ήπατος.
1965 - Γιώργος Γάσπαρης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
1971 - Δημήτρης Μάρκος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Δημήτρης Μάρκος (Κιλκίς, 31 Ιανουαρίου 1971) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως μεσοεπιθετικός.
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα της Νάουσας το 1987, σε ηλικία μόλις 16 ετών. Το 1992 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό, όπου και παρέμεινε επί μία πενταετία. Είχε ένα πέρασμα χωρίς επιτυχία από την Αγγλία με τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ για να επιστρέψει στην Ελλάδα και να αγωνιστεί κατά σειρά σε Καλαμάτα, ΑΕΚ, Άρη Θεσσαλονίκης και ΠΑΟΚ. Στην καριέρα του, από το 1987 ως το 2005, συμμετείχε σε 368 αγώνες εθνικών πρωταθλημάτων και πέτυχε 36 γκολ, χωρίς να υπολογίζονται οι αγώνες στο Κύπελλο και στην Ευρώπη.
Στην εθνική Ελλάδας
Με την Ελλάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 29 Ιανουαρίου 1992, στον εκτός έδρας φιλικό αγώνα εναντίον της Αλβανίας, υπό τις οδηγίες του Στέφανου Πετρίτση. Συνολικά με τη γαλανόλευκη φανέλα είχε 17 συμμετοχές και ένα τέρμα.
Καριέρα σκάουτερ
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ακολούθησε αυτή του σκάουτερ. Τα πρώτα χρόνια συνεργάστηκε με την ΑΕΚ ενώ από το καλοκαίρι του 2013 υπήρξε επικεφαλής στο τμήμα σκάουτινγκ του Παναθηναϊκού.
1973 - Πόρσια ντε Ρόσι, Αυστραλή ηθοποιός.
1976 - Τραϊανός Δέλλας, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Τραϊανός Δέλλας (Θεσσαλονίκη, 31 Ιανουαρίου 1976), με καταγωγή από το Μικρό Μοναστήρι, είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, γνωστός και με τα ψευδώνυμα «Τράι» και «Κολοσσός».
Σε συλλογικό επίπεδο
Αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ακαδημία ποδοσφαίρου του Άρη Θεσσαλονίκης σε ηλικία 11 ετών στη θέση του δεξιού εξτρέμ. Έκανε ντεμπούτο στην Α’ Εθνική σε ηλικία 17 ετών, την περίοδο 1993-94 με τη φανέλα του Άρη. Στη συνέχεια αγωνίστηκε για δύο χρόνια στον Πανσερραϊκό ως δανεικός και το καλοκαίρι του 1996 επέστρεψε στους "κίτρινους".
Το καλοκαίρι του 1997 ο Άρης τον παραχώρησε στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και ξεκίνησε τη διεθνή καριέρα του. Δύο χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1999, αποκτήθηκε από την ΑΕΚ, στην οποία έμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2001, κατακτώντας ένα κύπελλο Ελλάδας την περίοδο 1999-2000.
Επόμενος σταθμός του ήταν η Περούτζια, ο προπονητής της οποίας Σέρζιο Κόσμι αμέσως τον εμπιστεύτηκε. Συμμετείχε σε οκτώ αγώνες στο Καμπιονάτο και αμέσως προσέλκυσε το ενδιαφέρον μεγάλων ιταλικών συλλόγων όπως οι Ρομα, Μίλαν, Γιουβέντους, Ίντερ.
Τον Μάιο του 2002 ο Τραϊανός Δέλλας αποδεσμεύτηκε από την Περούτζια, μετά από μια μεγάλη περιπέτεια, επιλέγοντας να συνεχίσει την καριέρα του στη Ρόμα, στην οποία και παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2005, συμμετέχοντας σε 44 συνολικά αγώνες και έχοντας πετύχει δύο τέρματα. Συμμετείχε δύο φορές στο Champions League έχοντας 3 συμμετοχές την περίοδο 2002-03 και 4 συμμετοχές την περίοδο 2004-05.
Το 2005 επέστρεψε στην ΑΕΚ, στην οποία και παρέμεινε μέχρι το 2008, όταν και συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στην Ανόρθωση. Σημαντική ήταν η συμβολή του στην είσοδο της κυπριακής ομάδας, για πρώτη φορά στην ιστορία της, στους ομίλους του Champions League αποκλείοντας τον Ολυμπιακό. Τον Μάρτιο του 2010 μετά από 35 συμμετοχές και 2 τέρματα έλυσε τη συνεργασία του με τον σύλλογο της Αμμοχώστου και το καλοκαίρι του 2010 επέστρεψε στην Ελλάδα για τρίτη φορά και πάλι για λογαριασμό της ΑΕΚ, στην οποία και παρέμεινε μέχρι το 2012, όταν και αποφάσισε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση.
Στις εθνικές ομάδες
Τον Απρίλιο του 2001 ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Βασίλης Δανιήλ κάλεσε τον Δέλλα στην εθνική Ελλάδας και έκανε το ντεμπούτο του στον εκτός έδρας φιλικό αγώνα εναντίον της Κροατίας (2-2). Ο Ότο Ρεχάγκελ τον καθιέρωσε στη βασική ενδεκάδα.
Η κορυφαία προσωπική στιγμή του με τη φανέλα της Ελλάδας ήταν το γκολ που πέτυχε στον ημιτελικό του Euro 2004 απέναντι στην Τσεχία την 1η Ιουλίου 2004 και η κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος τρεις ημέρες αργότερα, στον τελικό επί της Πορτογαλίας, συμμετέχοντας ως βασικός για ενενήντα λεπτά και στους έξι αγώνες που έδωσε η ελληνική ομάδα. Συμμετείχε τέσσερα χρόνια αργότερα και στο Euro 2008.
Υπήρξε μέλος της εθνικής Ελπίδων που έλαβε μέρος στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ελπίδων (Κ-21) το 1998, εναντίον της Ισπανίας.
Καριέρα προπονητή
Στις 9 Απριλίου 2013, δύο αγωνιστικές πριν τη λήξη του πρωταθλήματος, η διοίκηση της ΑΕΚ ανακοίνωσε την πρόσληψη του ως πρώτου προπονητή της ομάδας, στη θέση του Έβαλντ Λίνεν, δεν κατάφερε ωστόσο να αποτρέψει τον πρώτο υποβιβασμό στην ιστορία του συλλόγου.
Το καλοκαίρι του 2013 με απόφαση της νέας τότε διοίκησης των "κιτρινόμαυρων" ο Τραϊανός Δέλλας παρέμεινε προπονητής της ομάδας, στην προσπάθεια που ξεκίνησε από την περίοδο 2013-14, στην τρίτη κατά σειρά εθνική κατηγορία εξασφαλίζοντας με σχετική ευκολία την άνοδο, ενώ συνέχισε και την επόμενη (2014-15), οδηγώντας την ΑΕΚ στην επιστροφή της στην πρώτη τη τάξει κατηγορία, έπειτα από δύο χρόνια απουσίας. Παρά το γεγονός ότι παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου στο ξεκίνημα της περιόδου 2015-16, τελικά στις 20 Οκτωβρίου 2015 υπέβαλε την παραίτησή του.
Στις 4 Νοεμβρίου 2015 ανακοινώθηκε η έναρξη συνεργασίας του με τον Ατρόμητο Αθηνών, από τον οποίο αποχώρησε δέκα περίπου μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2016.
1981 - Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, Αμερικανός τραγουδιστής.
1982 - Έλενα Παπαρίζου, Ελληνίδα τραγουδίστρια (Antique).
Η Έλενα Παπαρίζου (31 Ιανουαρίου 1982) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, η οποία μεγάλωσε στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας από Έλληνες μετανάστες γονείς. Tα μουσικά είδη της είναι το σύγχρονο λαϊκό, ποπ και χορευτικό.
Η πρώτη της εμφάνιση στη μουσική σκηνή ήταν το 1999 ως μέλος του συγκροτήματος Antique μαζί με το Νίκο Παναγιωτίδη, το οποίο έκανε μεγάλη επιτυχία αμέσως. Η επιτυχία αυτή συνεχίστηκε με τη συμμετοχή τους στη Eurovision 2001 κατακτώντας με το κομμάτι "(I Would) Die For You" την τρίτη θέση, την καλύτερη θέση της χώρας μέχρι τότε.
Το 2005 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Eurovision 2005 και κατάφερε να νικήσει με το τραγούδι "My Number One", τη πρώτη νίκη της χώρας και μοναδική μέχρι σήμερα στο διαγωνισμό.
Η Παπαρίζου έχει κερδίσει τρία Μουσικά Βραβεία Αρίων, ένα European Border Breakers Award, 24 MAD Video Music Awards - περισσότερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη. Στις 14 Μαρτίου 2010, ο Alpha TV ανακήρυξε την Παπαρίζου ως τη 14η πιο πολυβραβευμένη εγχώρια καλλιτέχνη από το 1960 μέχρι σήμερα με συνολικά εφτά πλατινένιους και τέσσερις χρυσούς δίσκους. Όσον αφορά το 2010 έχει πουλήσει 167.000 δίσκους στην Ελλάδα, 24.000 δίσκους στη Κύπρο και 20.000 σινγκλς στη Σουηδία κατά τη διάρκεια της σόλο καριέρας της. Επίσης, τα τραγούδια της Παπαρίζου έχουν περισσότερες από 146 εκατομμύρια θεάσεις στο Youtube, περισσότερες από οποιονδήποτε Έλληνα καλλιτέχνη.
1984 - Σουζάνα Βουγιουκλή, Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Οι Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή είναι ένα μουσικό ντουέτο αποτελούμενο από δύο Ελληνίδες αδελφές μουσικούς και τραγουδίστριες εθνικής (ethnic) και παγκόσμιας μουσικής με καταγωγή από την Ξάνθη.
Οι δύο αδελφές ξεκίνησαν από πολύ μικρή ηλικία να μελετούν την παγκόσμια μουσική και να πειραματίζονται με τις δυνατότητες της ανθρώπινης φωνής, ως εγγενούς μουσικού οργάνου.
Σήμερα τραγουδούν σε πάνω από είκοσι γλώσσες και διαλέκτους, τόσο a cappella όσο και με τη συνοδεία πιάνου, κιθάρας και κρουστών που παίζουν οι ίδιες, σε ένα ρεπερτόριο που κινείται σε ένα ευρύ φάσμα της έθνικ μουσικής, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, και ειδικότερα: ρεμπέτικα και παραδοσιακά ελληνικά σε όλες τις διαλέκτους συμπεριλαμβανομένων ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας, πορτογαλικό φάντο, ισπανόφωνα, γαλλικά, ιταλικά, ρουμάνικα, τούρκικα, αραβικά, τσιγγάνικα, σέρβικα, αμερικάνικο μπλουζ και τζαζ, ρέγκε, αρμένικα, σεφαραδίτικα, πομάκικα και βουλγάρικα, και δικές τους συνθέσεις.
Έχουν συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες όπως το Γκόραν Μπρέγκοβιτς, τη Μαρία Φαραντούρη, τους Άβατον, τους Rotting Christ, το Θανάση Γκαϊφύλλια, το Γιώργο Καζαντζή, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Ψαραντώνη, το Βασίλη Λέκκα, το Μιχάλη Τζουγανάκη, τους Χειμερινούς Κολυμβητές, το Γιάννη Σπάθα, το Χρήστο Θηβαίο, τον Ηλία Ανδριόπουλο, την Τατιάνα Λύγαρη, τη Βούλα Σαββίδη, το Μανώλη Μητσιά, τον Έπαυλι Παυλάκη
Η Σουζάνα Βουγιουκλή γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 1984 στην Ξάνθη.
Είναι πτυχιούχος μαθηματικός του ΑΠΘ, με κατεύθυνση καθαρά μαθηματικά. Την ενδιαφέρει η σχέση μαθηματικών και μουσικής.
Ασχολείται κυρίως με τη σύνθεση.
Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά, και λίγα Ιταλικά, Ισπανικά και Πορτογαλικά
1984 - Ζακ Στεφάνου, Έλληνας τραγουδοποιός.
Ο Ζακ Στεφάνου (31 Ιανουαρίου 1984) είναι Έλληνας τραγουδοποιός από τη Θεσσαλονίκη.
Στα 15 του ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας με τον Βασίλη Βέτσο και έγραψε το πρώτο του τραγούδι. Είναι απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Από το 2001 είναι φοιτητής στην Αρχιτεκτονική του Α.Π.Θ.
Ο πρώτος του δίσκος "Στο διάστημα δραπέτες" κυκλοφόρησε το 2003 από τη Sony σε Ελλάδα και Κύπρο. Τη διεύθυνση παραγωγής ανέλαβε η Δήμητρα Γαλάνη και την ενορχήστρωση ο Μανώλης Φάμελλος. Από τον δίσκο γνώρισε μεγάλη επιτυχία το τραγούδι "Δείξε μου τον τρόπο". Ο δεύτερος δίσκος (2005) "Ένας όμορφος κόσμος" ήρθε να επιβεβαίωσει την επιτυχία του πρώτου. Σε συμπαραγωγή από τον Μάκη Μουράτογλου και τη Δήμητρα Γαλάνη και πάλι από τη Sony, κατάφερε να καταξιώσει τον Ζακ Στεφάνου ανάμεσα στους τραγουδοποιούς της χώρας. Τα "Φτάσε στον πάτο", "Μικρό μου πόνι" και "Πάντα δικός σου", ντουέτο με την Ανδριάνα Μπάμπαλη, με τους προσεγμένους στίχους τους, αποτέλεσαν αντικείμενα σχολιασμού σε ραδιόφωνα και YouTube.
Έκτοτε ο Ζακ Στεφάνου έκανε ένα διάλειμμα από τη δισκογραφία, ενώ το 2006 δημιουργήθηκε η μΠάντα-Κοάλα, αρχικά χωρίς τον τίτλο μΠάντα-Κοάλα. Τα επόμενα χρόνια ο Ζακ Στεφάνου πραγματοποίησε δεκάδες συναυλίες (επιτυχημένες και μη) σε Ελλάδα και Κύπρο και σαν επιστέγασμα αυτού, το 2010 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Koalaboration" από την ανεξάρτητη inRealTime Records.
1985 - Καλομοίρα, Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Η Καλομοίρα Σαράντη (Maria Kalomira Carol Sarantis, 31 Ιανουαρίου 1985) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια και παρουσιάστρια, γεννημένη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ξεκίνησε την καριέρα της το 2004 με τη συμμετοχή της στο μουσικό ριάλιτι του ΑΝΤ1 "Fame Story" στο οποίο κέρδισε. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά τέσσερις προσωπικούς δίσκους -με τον πρώτο της να γίνεται χρυσός και να επανακυκλοφορεί-, ένα karaoke, τέσσερα cd singles και συνολικά 20 singles. Έχει ασχοληθεί με την παρουσίαση τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών και διαδικτυακών εκπομπών, έχει συμμετάσχει σε σαπουνόπερα, έχει κάνει promotion σε αρκετές επώνυμες εταιρείες και έχει κυκλοφορήσει μια σειρά από accesories στο όνομά της. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στον μουσικό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 2008 με το "Secret Combination" και κατέκτησε την 3η θέση. Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας, όπως Διονύσης Σαββόπουλος, Δέσποινα Βανδή, Σταμάτης Γονίδης, Έλλη Κοκκίνου, Γιώργος Τσαλίκης και με πολλούς ακόμη.
Γεννήθηκε στο Νασάου της Νέας Υόρκης στις 31 Ιανουαρίου 1985 και το πλήρες όνομά της είναι Μαρία Καλομοίρα Κάρολ Σαράντη (Maria Kalomira Carol Sarantis). Ο μπαμπάς της, Νίκος και η μαμά της Ελένη, είναι ιδιοκτήτες σε ένα Ελληνικό εστιατόριο στην Αμερική. Έχει μια αδερφή, τη Γεωργία. Από μικρό κορίτσι, όνειρό της ήταν να γίνει σταρ της ποπ, για αυτό το λόγο συμμετείχε σε αρκετούς μουσικούς διαγωνισμούς στις ΗΠΑ. Στο σχολείο πάντα συμμετείχε στα θεατρικά, στα τραγούδια και στους χορούς, επιδεικνύοντας τις καλλιτεχνικές ικανότητές της. Έτσι, απέκτησε τον τίτλο της Miss West Hampstead. Το αγαπημένο της μουσικό όργανο είναι η βιόλα, με την οποία ασχολήθηκε για περίπου εννέα χρόνια και κατάφερε να συμμετάσχει σε ορχήστρα. Έλαβε μέρος σε ένα μουσικό διαγωνισμό του ραδιοφώνου WBLI όπου κατάφερε να κερδίσει τη δεύτερη θέση. Της δόθηκε η ευκαιρία να τραγουδήσει στο άνοιγμα live εμφανίσεων σπουδαίων καλλιτεχνών όπως της Jessica Simpson, του Ll Cool J και τηςJennifer Love Hewitt.
Προσωπική ζωή
Απο τη στιγμή που γεννήθηκε μέχρι και το 2004 κατοικούσε μόνιμα στην Αμερική. Το 2004 και για την επόμενη τετραετία μετακόμησε στην Ελλάδα εξαιτίας των επαγγελματικών της υποχρεώσεων. Απο το 2008 εγκαταστάθηκε ξανά μόνιμα στην Αμερική με τον αγαπημένο της Γιώργο Μπούσαλη ώσπου το 2009 αρραβωνιάζονται και ένα χρόνο αργότερα, στις 26 Σεπτεμβρίου 2010, παντρεύονται σε ορθόδοξη εκκλησία της Αμερικής. Στις 14 Δεκεμβρίου 2012 ήρθαν στον κόσμο οι δίδυμοι γιοι τους, οι οποίοι ονομάστηκαν Νίκος και Δημήτρης, στις 18 Μαίου 2014 σε ορθόδοξη εκλλησία της Αμερικής. Στις 21 Ιουλίου 2016, γεννήθηκε και το πέμπτο μέλος της οικογένειας, ένα κοριτσάκι που ονομάστηκε Αναστασία - Καλομοίρα.
Μουσική
'Καλομοίρα' (2004)
'Παίζεις?' (2005)
'Η Καλομοίρα πάει Cinema' (2006)
'Secret Combination: The Album' (2008)
2015-ακόμη: Νέα δισκογραφική δουλειά & Rising Star
Τον Ιούνιο 2015 ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να επιστρέψει δισκογραφικά. Τη Δευτέρα 29 Ιουνίου εμφανίστηκε στα MAD Video Music Awards και ερμήνευσε τη νέα της επιτυχία "This Is Summer", τραγούδι υπό την υπογραφή των Slick Beats και κυκλοφόρησε από την PaniK Records στις 2 Ιουλίου. Αμέσως μετά επέστρεψε στην Αμερική καθώς ήταν έγκυος στην κόρη της. Το Νοέμβριο 2016 ανακοινώθηκε επίσημα η επιστροφή της στην Ελλάδα για να παρουσιάσει το backstage του μουσικού σόου του ΑΝΤ1 "Rising Star", αλλά και δισκογραφικά με την Heaven Music. 1η Δεκεμβρίου κυκλοφόρησε το νέο της single "Τα Χριστούγεννα Αυτά", αλλά και σε αγγλικό στίχο "Christmas Time". Στις 3 Ιανουαρίου 2017 κυκλοφόρησε το νέο της single "Shoot 'em Down" από την εταιρεία της Heaven Music, 314 Records.
Θάνατοι σαν σήμερα
1216 - Θεόδωρος Β΄ Ειρηνικός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Θεόδωρος Β΄ (... - Φεβρουάριος 1215), ο επονομαζόμενος Ειρηνικός (κατ' άλλους Κωπάς ή Κουπάς) διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 1213 - 1215.
Μετά από χηρεία δεκατριών μηνών, η οποία ακολούθησε το θάνατο του Πατριάρχη Μιχαήλ Δ΄, εξελέγη Πατριάρχης ο Θεόδωρος, ο οποίος ήταν φιλόσοφος και έφερε το αξίωμα του Χαρτοφύλακα.
Πατριάρχευσε μέχρι το θάνατό του, περί τον Φεβρουάριο του 1215, σε μια εποχή που χαρακτηριζόταν από την καταπίεση των Λατίνων Κατακτητών της Πόλης προς το ορθόδοξο ποίμνιο. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του είχε αυστηρά αντιλατινικές θέσεις. Ήδη από την εκλογή του έστειλε εγκύκλιο στους κληρικούς της λατινοκρατούμενης Πόλης, με την οποία τους ενημέρωνε για την εκλογή του και αποκήρυσσε όσους αναγνώριζαν τον Πάπα ή το Λατινικό Πατριαρχείο που ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Σώζεται σήμερα μία σφραγίδα του.
1330 - Ιωάννης Α΄, μαρκήσιος του Ναμύρ.
1580 - Ερρίκος, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
1606 - Γκάι Φοκς, ηγέτης της αποκληθείσας «Συνωμοσίας της Πυρίτιδας», της απόπειρας άγγλων καθολικών να ανατινάξουν το Βρετανικό Κοινοβούλιο και να δολοφονήσουν τον βασιλιά Ιάκωβο Α’. (απαγχονίστηκε).
Ο Γκάι Φωκς (αγγλ. Guy Fawkes, 13 Απριλίου 1570 - 31 Ιανουαρίου 1606), γνωστός επίσης και ως Γκίντο Φωκς, γεννήθηκε στο Γιορκ (York) και ήταν Άγγλος στρατιώτης και μέλος μιας ομάδας Kαθολικών συνωμοτών, οι οποίοι οργάνωσαν τη Συνωμοσία της Πυρίτιδας στις 5 Νοεμβρίου 1605. Η συνωμοσία, όμως, ξεσκεπάστηκε πριν την ολοκλήρωση του σχεδίου: ο Γκάι Φωκς κι οι συνεργάτες του πέρασαν από ανακρίσεις με βασανιστήρια, και έπειτα από δίκη καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν για προδοσία και απόπειρα δολοφονίας. Σε ορισμένες χώρες η επέτειος αυτής της αποτυχημένης απόπειρας γιορτάζεται στις 5 Νοεμβρίου σαν Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night).
1828 - Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης, Έλληνας στρατιωτικός και ήρωας της ελληνικής επανάστασης.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης (1792 - 31 Ιανουαρίου 1828) ήταν Έλληνας πρίγκιπας, στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1782 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας. Η καταγωγή της οικογένειας είναι από τα Ύψηλα της Τραπεζούντας, η δε ύπαρξή της χρονολογείται από την εποχή που κατέφυγαν οι Κομνηνοί στην Τραπεζούντα. Το 1655 ο Αντίοχος Υψηλάντης εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1810 κατατάχτηκε με το βαθμό του ανθυπίλαρχου (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, όπου στη μάχη της Δρέσδης, (27 Αυγούστου 1813 ν.ημ.), έχασε το δεξί του χέρι. Το 1814-1815 συμμετείχε και αυτός ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης με το βαθμό του υποστράτηγου.
Μετά την απελευθέρωσή του, αποσύρθηκε στη Βιέννη, όπου και πέθανε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μιζέριας στις 31 Ιανουαρίου, 1828. Η τελευταία του επιθυμία ήταν η καρδιά του να απομακρυνθεί από το σώμα του και να σταλεί στην Ελλάδα. Η επιθυμία πραγματοποιήθηκε από το Γεώργιο Λασσάνη και τώρα βρίσκεται στο Αμαλιείο Ορφανοτροφείο στην Αθήνα. Η ζωή του και οι τρόποι του υποδεικνύουν ότι είχε Μυοτονική δυστροφία (DM). Η DM είναι μια κληρονομική διαταραχή πολλαπλών συστημάτων η οποία μειώνει τη ζωή. (Βλ. Caughey JE. Myotonica Dystrophia και Συγγενών Διαταραχών. 1991)
Το σώμα του αρχικά θάφτηκε στο νεκροταφείο του Αγ. Μάρκου (Sankt Marxer Friedhof) της Βιέννης και αργότερα τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στο κάστρο Υψηλάντη-Σινά στην Rappoltenkirchen - Αυστρίας από μέλη της οικογένειάς του στις 18 Φεβρουαρίου του 1903. H τελευταία μεταφορά του συνέβη τον Αύγουστο του 1964, όταν τελικά μεταφέρθηκε στην εκκλησία των Αγ. Ταξιαρχών στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, 136 χρόνια μετά το θάνατό του. H Ypsilanti Township στο Michigan των ΗΠΑ πήρε το όνομά της προς τιμήν του. Αργότερα η πόλη της Ypsilanti, η οποίο βρίσκεται εντός του δήμου, πήρε το όνομά της από τον αδελφό του, Δημήτριο.
1903 - Νικόλαος Μαυροκορδάτος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1837 - 31 Ιανουαρίου 1903) ήταν Έλληνας βουλευτής και υπουργός.
Γεννήθηκε στη Τεργέστη και ήταν γιος του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και της Χαρίκλειας Αργυροπούλου. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι και τον Αύγουστο του 1858 διορίστηκε β΄ γραμματέας της Ελληνικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Το 1866 διορίστηκε νομάρχης Κερκύρας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1869. Στη συνέχεια κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής με το Τρικουπικό κόμμα ενώ χρημάτισε υπουργός Εκκλησιαστικών & Δημόσιας Εκπαίδευσης στην Κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη του 1878 και στην κυβέρνηση του 1880. Διετέλεσε πρεσβευτής της Ελλάδας στο Παρίσι (1882-1885), στην Αγία Πετρούπολη (1886-1889) και στην Κωνσταντινούπολη (1889-1902). Το 1895 συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις συμβιβασμού στο Λονδίνο ενώ το 1897 υπέγραψε ως πληρεξούσιος της Ελλάδας την συνθήκη ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το 1902 παραιτήθηκε από τη θέση του πρεσβευτή για να ξαναεκλεγεί βουλευτής. Σε περίπτωση παραίτησης του Αλέξανδρου Ζαΐμη θεωρείτο ως επικρατέστερος διάδοχος του για την αρχηγία του Τρικουπικού κόμματος. Επίσης είχε χρηματίσει πρόεδρος του συλλόγου «προς διάδοσιν των ελληνικών γραμμάτων» την περίοδο 1871-1882.
Απεβίωσε ξαφνικά στην Αθήνα στις 31 Ιανουαρίου του 1903. Ήταν παντρεμένος με την ρουμάνικης καταγωγής Ελένη Μπαλς και είχε τέσσερα παιδιά, τον Αλέξανδρο, την Σοφία, μετέπειτα σύζυγο του στρατηγού Αλέξανδρου Σούτσου, με τον οποίο απέκτησε μεταξύ άλλων την Ελένη, σύζυγο του Βασίλειου Μελά, την Χαρίκλεια, μετέπειτα σύζυγο του Γεωργίου Μπαλτατζή και τον Γεώργιο.
1933 - Τζον Γκάλσγουορθυ, Άγγλος συγγραφέας.
O Τζον Γκάλσγουορθυ (John Galsworthy, 14 Αυγούστου 1867 - 31 Ιανουαρίου 1933) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Τιμήθηκε το 1932 με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για την «διακεκριμένη τέχνη της αφήγησης που φτάνει στο αποκορύφωμά της στον Θρύλο των Φόρσαϊτ».
Σπούδασε νομικά στο New College της Οξφόρδης και πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε όλο τον κόσμο, σε ένα από τα οποία γνώρισε τον Τζόζεφ Κόνραντ και συνδέθηκε φιλικά μαζί του. Το 1895 συνήψε ερωτικό δεσμό με την γυναίκα ενός εξαδέλφου του, την παντρεύτηκε ύστερα από δέκα χρόνια, μετά το διαζύγιό της, και έζησαν μαζί μέχρι τέλους.
Το πρώτο έργο που κυκλοφόρησε με το πραγματικό του όνομα ήταν Οι νησιώτες Φαρισαίοι. Το επόμενο ήταν το πρώτο βιβλίο του μυθιστορήματος-ποταμού που τον έκανε διάσημο, του Θρύλου των Φόρσαϊτ.
Πρόκειται για το χρονικό μιας πολυμελούς μεγαλοαστικής οικογένειας, με περιγραφές χαρακτήρων και περιβάλλοντος και άσκηση κοινωνικής κριτικής κυρίως ως προς την τάση πλουτισμού. Το παράδοξο με τον Γκάλσγουορθυ είναι ότι, προϊόντος του έργου του αλλάζει στάση έναντι των καταστάσεων και των ηρώων του σε σημείο μάλιστα να ταυτιστεί με τον αρχικά αντιπαθέστερο αυτών. Ούτως ή άλλως το έργο έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία : Η οικογένεια του συγγραφέα ήταν εξίσου πολυμελής, εύπορη και της αυτής κοινωνικής τάξης με τους Φόρσαϊτ, η δε περιπέτεια με την ερωμένη και μετέπειτα γυναίκα του μεταφέρεται αρκετά πιστά στο έργο.
Εντονότερη είναι η κοινωνική κριτική που ασκείται από τον Γκάλσγουορθυ στα θεατρικά του έργα. Το Ασημένιο κουτί ασχολείται με την άνιση απόδοση δικαιοσύνης στις ανώτερες και κατώτερες τάξεις, ενώ το Strife (Πάλη) με την σύγκρουση κεφαλαίου και εργασίας. Το Justice (Δικαιοσύνη) είχε τέτοιαν απήχηση που προκάλεσε μεταρρυθμίσεις στο αγγλικό σωφρονιστικό σύστημα.
Έργα του μεταφέρθηκαν με επιτυχία στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ο Θρύλος των Φόρσαϊτ ειδικά σημείωσε τεράστια επιτυχία ως τηλεοπτικό σήριαλ σε Αγγλία και ΗΠΑ.
1936 - Γεώργιος Κονδύλης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Ο Γεώργιος Κονδύλης (14 Αυγούστου 1879 - 31 Ιανουαρίου 1936) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά από δύο πραξικοπήματα, αντιβασιλέας, πολλές φορές βουλευτής και υπουργός.
Γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας. Σε ηλικία 18 χρονών κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό (πεζικό) και συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του 1896. Ήταν οπλαρχηγός στο Μακεδονικό αγώνα (1904-1908) στην περιοχή Καστοριάς και Μοριχόβου. Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα στάλθηκε σε ειδική αποστολή ως δάσκαλος στο χωριό Οργάς της Ανατολικής Θράκης, το 1910, όπου προήχθη σε ανθυπολοχαγό. Ως υπολοχαγός στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913), υπηρετώντας στο 5ο Σύνταγμα της υπό τον Μανουσογιαννάκη 5ης Μεραρχίας. Διακριθείς στους πολέμους αυτούς προήχθη σε λοχαγό. Το 1915 λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του τοποθετήθηκε αξιωματικός του Επιτελείου της 6ης Μεραρχίας παρότι δεν προερχόταν από τη Σχολή Ευελπίδων.
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Βουλγαρικού μετώπου (1916-1918). Ειδικότερα το 1916 με την έκρηξη του Κινήματος της Θεσσαλονίκης, συμμετέχοντας σ΄ αυτό προήχθη ταγματάρχης και τέθηκε επικεφαλής των ταγμάτων του λεγόμενου Στρατού Εθνικής Αμύνης αναλαμβάνοντας στη συνέχεια διοικητής του συντάγματος Σερρών. Συμμετείχε στη μάχη του Σκρα όπου διακριθείς προήχθη κατ΄ εκλογή αντισυνταγματάρχης, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του συντάγματος Καλαμών. Συμμετέχοντας στην εκστρατεία στην Ουκρανία (1919) ως διοικητής συντάγματος της 13ης Μεραρχίας προήχθη συνταγματάρχης. Με το άδοξο τέλος της τελευταίας στάλθηκε στις επιχειρήσεις στη Μικρά Ασία (1919-1920), όπου έδρασε κυρίως στην περιοχή Σαλιχλή.
Όταν εκδηλώθηκε το κίνημα Γαργαλίδη-Λεοναρδόπουλου (1923) βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη όπου και ανέλαβε ο ίδιος την καταστολή του και στη συνέχεια φθάνει στην Αττική όπου και κατόρθωσε παρά τον Κιθαιρώνα να εξαναγκάσει τα επαναστατικά εκεί στρατεύματα να παραιτηθούν των ενεργειών τους. Για την ταχύτατη αυτή δράση του αποκαλούνταν "Κεραυνός".
Κατόπιν παραίτησής του αποστρατεύθηκε τον ίδιο χρόνο με το βαθμό του υποστρατήγου. Ως αξιωματικός αναδείχθηκε, κυρίως, για το θάρρος που επέδειξε στις μάχες, αλλά και για τις στρατηγικές του ικανότητες.
Αμέσως μετά την αποστράτευση του τον Νοέμβριο του 1923 ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχτηκε βουλευτής Ροδόπης στη Δ΄ Εθνοσυνέλευση όπου και ηγήθηκε μικρού κόμματος του Ελληνικού Δημοκρατικού Κόμματος με το οποίο και επιτέθηκε με δριμύτητα κατά των κυβερνήσεων Ε. Βενιζέλου και Γ. Καφαντάρη θεωρώντας τις τελείως ξένες προς τους δημοκρατικούς θεσμούς. Στις 12 Μαρτίου του 1924 επί κυβερνήσεως Αλ. Παπαναστασίου ανέλαβε επί τρίμηνο υπουργός των Στρατιωτικών. Στις 7 Οκτωβρίου του 1924 επί κυβερνήσεως Ανδρ. Μιχαλακοπούλου ορκίσθηκε υπουργός των Εσωτερικών, από τη θέση την οποία και παραιτήθηκε λίγο πριν τη δικτατορία του στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου (Ιούνιος 1925). Τάχθηκε όμως αμέσως κατά της δικτατορίας, παρασύροντας στρατιωτικές φρουρές σε ένοπλη εξέγερση, και την ανέτρεψε στις 21 Αυγούστου του 1926, συλλαμβάνοντας στις Σπέτσες τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Θεόδωρο Πάγκαλο και άλλους οπαδούς του. Κατόπιν ορκίσθηκε Πρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός των Στρατιωτικών και των Ναυτικών. Πρώτο του έργο ήταν να αποκαταστήσει στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και να προκηρύξει εκλογές για τις 7 Νοεμβρίου του 1926. Οι εκλογές αυτές, από τις οποίες απείχε ο ίδιος και το κόμμα του, διενεργήθηκαν άψογα και αδιάβλητα. Όταν στις 4 Δεκεμβρίου σχηματίσθηκε, υπό τον Αλ. Ζαΐμη, Οικουμενική κυβέρνηση, ο Γ. Κονδύλης, παρέδωσε την εξουσία.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 31 Ιανουαρίου 1936, στις 12:30 το μεσημέρι απο συγκοπή καρδιάς, σε ηλικία 57 χρονών. Ύστερα απο απαίτηση του βασιλιά Γεώργιου Β' να του αποδοθούν δημόσιες τιμές, το σώμα του ταριχεύτηκε, απο γιατρούς και νοσοκόμους του Ερυθρού Σταυρού. Μετά τη ταρίχευση, ο γλύπτης Γ. Δημητριάδης (ο Αθηναίος) πήρε το γύψινο εκμαγείο του για την κατασκευή προτομής. Το σώμα του τοποθετήθηκε σε μεγάλο φέρετρο με γυάλινο καπάκι και πλήθος κόσμος συνέρευσε στο σπίτι του για να τον αποχαιρετήσει. Την 1η Φλεβάρη, η σωρός του μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών, και τέθηκε σε δημόσιο προσκύνημα. Το απόγευμα της 2ης Φλεβάρη, η σωρός του μεταφέρθηκε με το τρένο, στα Τρίκαλα, για να ταφεί δίπλα στον τάφο της μητέρας του, όπως ήταν η επιθυμία του.
Επίσημη αναφορά στο έργο του έγινε σε ειδική τελετή της Βουλής στις 22 Απριλίου του 1936.
1944 - Ζαν Ζιρωντού, Γάλλος συγγραφέας.
O Ζαν Ζιρωντού (Hippolyte Jean Giraudoux, 29 Οκτωβρίου 1882 – 31 Ιανουαρίου 1944) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και διπλωμάτης. Θεωρείται από τους σπουδαιότερους Γάλλους δραματουργούς του Μεσοπολέμου. Το έργο του διακρίνεται για την κομψότητα του ύφους και την ποιητική φαντασία. Κυρίαρχο θέμα στα έργα του είναι οι σχέσεις ανδρών-γυναικών ή σε ορισμένες περιπτώσεις ένα απραγματοποίητο ιδανικό.
Με λαμπρές σπουδές, δυο φορές πληγωμένος στον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο και Ιππότης της Λεγεώνος της Τιμής, υπηρέτησε σε διπλωματικές και διοικητικές θέσεις, συγγράφοντας συγχρόνως μυθιστορήματα. Στράφηκε τελικά προς το θέατρο, μετά την γνωριμία του με τον κωμικό Λουί Ζουβέ, που σκηνοθέτησε και ερμήνευσε τα σπουδαιότερα έργα του.
Όπως και άλλοι δραματουργοί της δεκαετίας 1930-1940, «ξαναέγραψε» τους αρχαίους ελληνικούς μύθους ιδωμένους από μια σύγχρονη οπτική. Αναμείγνυε το τραγικό και το ελαφρύ με ασυνήθιστες εικόνες απαράμιλλης κομψότητας και ποίησης.
1954 - Έντουιν Άρμστρονγκ, αμερικανός ηλεκτρομηχανικός, που ανακάλυψε την μπάντα των FM. (Γεν. 18/12/1890)
1977 - Γεώργιος Ιορδανίδης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Ο Γεώργιος Ιορδανίδης (27 Φεβρουαρίου 1902 - 31 Ιανουαρίου 1977), του Ιορδάνη, ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1902 και σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και στη συνέχεια σε στρατιωτικές σχολές στην Αυστρία και στη Γαλλία.
Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία και μεταξύ άλλων ήταν επιτελής του Πρώτου Σώματος Στρατού (1946-49), Ανώτατος Στρατιωτικός διοικητής Ιονίων Νήσων και σύνδεσμος στο ΝΑΤΟ (1954-55). Μετά την αποστρατεία του, ασχολήθηκε με την πολιτική. Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις (μετέπειτα ΕΔΗΚ) το 1974.
Απεβίωσε ενώ ήταν εν ενεργεία βουλευτής, στις 31 Ιανουαρίου 1977 και στην έδρα του τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Αλιβιζάτος.
1982 - Παναγιώτης Μπρατσιώτης, Έλληνας θεολόγος και ακαδημαϊκός.
Ο Παναγιώτης Μπρατσιώτης (1889 - 1982) ήταν Έλληνας θεολόγος καθηγητής πανεπιστημίου του 20ού αιώνα.
Γιός ιερέα, γεννήθηκε στη Θήβα το 1889. Σπούδασε στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή (1902-1907) και στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1907-1911). Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Γερμανία, στα Πανεπιστήμια της Λειψίας και της Ιένας. Εκπόνησε, την διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1918.
Επέστρεψε και την περίοδο 1915-1923 δίδαξε στη μέση εκπαίδευση. Το 1924 εξελέγη υφηγητής της ερμηνείας της Καινής Διαθήκης και το 1925 έκτακτος καθηγητής βιβλικής ιστορίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Από το 1927 και μετά από απόφαση της Σχολής άρχισε να διδάσκει εισαγωγή της Καινής Διαθήκης και Ερμηνευτική των Εβδομήκοντα, ενώ το 1928 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1955-1956, αντιπρύτανης το 1954-1955 και δύο φορές κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1934-1935 και 1943-1944. Αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο το 1960. Το 1966 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 1968-1969 υπήρξε πρόεδρος του Αρσάκειου Σχολείου.
Το 1955 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος πέντε χρόνια μετά, το 1960.
Πέθανε στις 31 Ιανουαρίου 1982 στην Αθήνα και κηδεύτηκε την επομένη σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Εκπροσώπησε την Εκκλησία της Ελλάδος σε πολλές διεθνές συναντήσεις και συνέδρια. Υπήρξε ιδρυτής και διευθυντής αρκετών κοινωφελών ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων η Χριστιανική Κοινωνική Ένωση (1932), το Ελληνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο και το νοσοκομείο Άγιος Σάββας (1935), και τον Χριστιανικό Κοινωνικό Κύκλο, στην Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944.
1984 - Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου του Ηλία (1921 - 31 Ιανουαρίου 1984) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που υπηρέτησε ως βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Φθιώτιδας και ως υφυπουργός.
Γεννήθηκε στην Αγία Μαρίνα Λοκρίδας. Σπούδασε Νομικά. Εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1963. Μετά τη Μεταπολίτευση πολιτεύτηκε με τη Νέα Δημοκρατία και εξελέγη στη Φθιώτιδα με 7.982 ψήφους στις εκλογές του 1974 και του 1977.
Στην κυβέρνηση Καραμανλή υπηρέτησε ως υφυπουργός Γεωργίας από τις 28 Νοεμβρίου 1977 ως τις 10 Μαΐου 1980.
Ήταν παντρεμένος με την Πιπίτσα Τριανταφύλλου. Κηδεύτηκε την 1η Φεβρουαρίου 1984 στο Πρώτο Νεκροταφείο το 1984
1996 - Έκτορας Γιαλοψός, αξιωματικός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που έχασε τη ζωή του τον Ιανουάριο του 1996 κατά τη διάρκεια της Κρίσης των Ιμίων, εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή αναγνωρίσεως.
1996 - Χριστόδουλος Καραθανάσης, αξιωματικός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που έχασε τη ζωή του τον Ιανουάριο του 1996 κατά τη διάρκεια της Κρίσης των Ιμίων, εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή αναγνωρίσεως.
1996 - Παναγιώτης Βλαχάκος, αξιωματικός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που έχασε τη ζωή του τον Ιανουάριο του 1996 κατά τη διάρκεια της Κρίσης των Ιμίων, εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή αναγνωρίσεως. (Πειραιάς, 19 Σεπτεμβρίου 1964 - Ίμια, 31 Ιανουαρίου 1996)
1999 - Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης (22 Φεβρουαρίου 1944 - 31 Ιανουαρίου 1999) ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Φεβρουαρίου του 1944 και πέθανε εκεί στις 31 Ιανουαρίου 1999. Είχε παίξει σε πολλές ταινίες μαζί με το Σωτήρη Μουστάκα και άλλους ηθοποιούς. Είχε τον ρόλο του Δημάρχου Χαρχούδα στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή «Εδώ Λιλιπούπολη», την εποχή που ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν Διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα.
Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης δούλεψε στο θέατρο για 25 και πλέον χρόνια συνεργαζόμενος με Καρέζη, Βλαχοπούλου, Χατζηχρήστο, Βέγγο κ.ά. Συνεργάστηκε για μια 8ετία με το Θέατρο Τέχνης λίγο πριν από τη Mεταπολίτευση έως το 1978. Συμμετείχε στα έργα "Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας" του Σαίξπηρ, "Κομμάτια και θρύψαλα" του Σκούρτη, "Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα" του Καμπανέλη κ.ά. Το 1980 ίδρυσε παιδική σκηνή ανεβάζοντας το έργο της γυναίκας του, Λιάνας, "Το παράξενο όνειρο του Βασίλη". Το έργο παρουσιάστηκε στην Ελλάδα καθώς και στην ελληνική ομογένεια της Αμερικής, του Καναδά και της Ευρώπης.
Συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες και σειρές στην τηλεόραση. Υποδύθηκε τον ρόλο του "Δημάρχου Χαρχούδα" στην ραδιοφωνική Λιλιπούπολη. Παρουσίασε μεταξύ 1990-1992 την καθημερινή εκπομπή "Κάμερα αλήθεια" στο Κανάλι 29, με ρεπορτάζ από τις λαϊκές αγορές καθώς και την ραδιοφωνική εκπομπή "Μια σκελίδα σκόρδο" στο "Ράδιο Αθήνα". Όταν ο σταθμός μετατράπηκε σε "Κανάλι 5" διώχτηκε με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθεί οικονομικά και ψυχικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Πέθανε απο εγκεφαλικό επεισόδιο και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Νεάπολης στην Νίκαια. Είχε δύο γιους, τον Μάρκο και τον Νίκο.
2007 - Κίρκα, Φινλανδός τραγουδιστής.
2011 - Καίτη Λαμπροπούλου, Ελληνίδα ηθοποιός.
Η Καίτη Λαμπροπούλου (Επιβάτες Θράκης 26 Αυγούστου 1926 - 31 Ιανουαρίου 2011) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα συνολικά τρία της οικογένειας.
Ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο από τα μαθητικά της χρόνια κρυφά από την οικογενειά της και συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην "Αγριόπαπια" του Ίψεν. Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα "Σουάνεβιτ", "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Βυσσινόκηπος", "Στέλλα Βιολάντη", "Το πρώτο έργο της Φάννυ", "Δεν μπορείς να ξέρεις", "Χαρούμενα νιάτα", "Βρυκόλακες (Ίψεν)" κ.ά.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: "Φοιτηταί", "Ζητείται υπηρέτης", "Συρανό ντε Μπερζεράκ", "Το φιντανάκι", "Λοκαντιέρα", "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής", "Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ" κ.ά. Στη συνέχεια, ακολούθησε το Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία "Το παιδί μου πρέπει να ζήσει". Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο Θέατρο της Δευτέρας.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε σε αυτή και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο "Κυβέλη" για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.
Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε με την αδερφή της στο Διόνυσο.
2015 - Ούντο Λάτεκ, Γερμανός προπονητής ποδοσφαίρου.
2015 - Λίζαμπεθ Σκοτ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Λίζαμπεθ Βιρτζίνια Σκοτ (Lizabeth Virginia Scott, 29 Σεπτεμβρίου 1922 - 31 Ιανουαρίου 2015) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, γνωστή για τη βραχνή της φωνή, αλλά και για "το πιο όμορφο πρόσωπο" σε ταινίες φιλμ νουάρ, στη δεκαετία του 1940 και 1950. Μετά την καλή της ερμηνεία ως Σαμπίνα σε θέατρα της Βοστώνης και του Μπρόντγουεϊ, της παράστασης The Skin of Our Teeth, αναδύθηκε διεθνώς, με τις επιτυχίες της στο Αμαρτωλές γυναίκες (1946), στο Πολύ αργά για δάκρυα (1949) κ.ά.. Στις συνολικά 22 εμφανίσεις της στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε όλες, εκτός από μία. Επιπλέον εμφανίστηκε τόσο στην τηλεόραση όσο και στο ραδιόφωνο, από το 1940 έως το 1970.
2015 - Ρίχαρντ φον Βάιτσεκερ, Γερμανός πολιτικός.
2016 - Μπενουά Βιολιέ, Γάλλος σεφ.
Ο Μπενουά Βιολιέ (γαλλικά: Benoît Violier, ΔΦΑ: bənwa vjɔlje, 22 Αυγούστου 1971 – 31 Ιανουαρίου 2016) ήταν Γαλλοελβετός σεφ ο οποίος ήταν ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου 3 αστέρων Μισελέν Restaurant de l'Hôtel de Ville στα προάστια της Λωζάνης από το 2012 έως τον θάνατό του το 2016 και θεωρούνταν ο κορυφαίος σεφ παγκοσμίως. Το εστιατόριο του βρέθηκε στην κορυφή του γαστρονομικού καταλόγου La Liste τον Δεκέμβριο του 2015.
Γεννήθηκε στο Σαντ, Σαράντ-Μαριτίμ στη δυτική Γαλλία και ξεκίνησε τις σπουδές του στο Παρίσι το 1991 με τους μετέπειτα διάσημους σεφ Ζοέλ Ρομπουσόν, Μπενουά Γκυσάρ και άλλους. Ο Βιολιέ μετακόμισε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1996 για να εργαστεί με τον σεφ Φιλίπ Ροσά. Μετά τη συνταξιοδότηση του Ροσά το 2012, ο Βιολιέ ανέλαβε τη διεύθυνση του εστιατορίου, ενώ έκανε αίτηση για την Ελβετική υπηκοότητα το 2014. Η ειδικότητα του ήταν στο μαγείρεμα κυνηγιού.
Ο Βιολιέ αυτοκτόνησε στην οικία του στο Κρισιέ με χρήση πυροβόλου όπλου στις 31 Ιανουαρίου 2016 σε ηλικία 44 ετών. Η αυτοκτονία του προκάλεσε σοκ και έκπληξη καθώς ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος και αναγνωρισμένος ως ο καλύτερος σεφ διεθνώς, και τα νέα της αυτοκτονίας του επανέφεραν στο προσκήνιο την συζήτηση σχετικά με τις υψηλές απαιτήσεις και πιέσεις που ασκούνται στον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας.