DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 2 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

2 Φεβρουαρίου

Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων

Εορτάζουν
Υπαπαντή του Σωτήρος, (Υπαπαντή)
Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μαρουλιανής, (Μαρουλία, Μαρούλα, Ρούλα)

 

Γεγονότα σαν σήμερα

871: Ο βυζαντινός στόλος υπό τον Νικήτα Ωορύφα εκδιώκει τους Άραβες από τη νότια Ιταλία.

962: Ο πάπας Ιωάννης ΙΒ στέφει τον Ότο Α το Μέγα, ως πρώτο αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας τα τελευταία 40 χρόνια.

1032: Ο Κόνραντ Β, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, γίνεται βασιλιάς της Βουργουνδίας.

1536: Ο Ισπανός Πέντρο ντε Μεντόζα ιδρύει το Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή.

1556: Καταγράφεται ο ισχυρότερος σεισμός, που έχει σημειωθεί μέχρι τώρα, στις επαρχίες Σάανξι, Σάνσι και Χέναν της Κίνας, αφήνοντας 830.000 νεκρούς.

1653: Ιδρύεται η πόλη Νέο Άμστερνταμ, που αργότερα θα μετονομαστεί σε Νέα Υόρκη.

1709: Ο Αλεξάντερ Σέλκιρκ σώζεται από ναυάγιο και καταλήγει σε ένα έρημο νησί εμπνέοντας τον Ντάνιελ Νταφόε να γράψει το «Ροβινσώνα Κρούσο».

1795: Ο Γάλλος σεφ, Νικολά Απέρ, ανακαλύπτει τη διατήρηση των τροφών δια της κονσερβοποίησης.

1801: Συνεδριάζει για πρώτη φορά το βρετανικό Κοινοβούλιο με την παρουσία Ιρλανδών εκπροσώπων.

1808: Ο Ναπολέων μπαίνει στη Ρώμη.

1828: Ιδρύεται η Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, μετέπειτα Εθνική Τράπεζα, και καθιερώνεται ο Φοίνικας ως εθνικό νόμισμα.

1848: Φτάνει στο Σαν Φρανσίσκο το πρώτο πλοίο με Κινέζους μετανάστες, που χρησιμοποιήθηκαν κατά χιλιάδες προκειμένου να κατασκευαστούν οι σιδηροδρομικές γραμμές στη δυτική ακτή των ΗΠΑ.

1870: Αποκαλύπτεται ότι, ο Γίγαντας του Κάρντιφ, μία πέτρινη ανθρωπόμορφη κατασκευή, ύψους 3 μέτρων, δεν επρόκειτο για αρχαιολογικό εύρημα αλλά για φάρσα, που σκάρωσε ένας Αμερικανός καπνοπώλης ονόματι Τζορτζ Χαλ.

1880: Τοποθετείται στην Ιντιάνα των ΗΠΑ ο πρώτος ηλεκτρικός φανοστάτης.

1892: Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια αγώνας μποξ κάτω από τους μοντέρνους κανόνες διαρκεί 77 γύρους στο Ιλλινόις των ΗΠΑ.

1900: Ιδρύεται η Baseball American League.

1901: Πραγματοποιείται η κηδεία της Βασίλισσας Βικτόρια.

1911: Γιατροί από την Μινεσότα των ΗΠΑ ανακοινώνουν ότι, ο τέτανος μπορεί να αντιμετωπισθεί με εμβολιασμό.

1912: Στην Αίγυπτο, ο Τούρκος Τζεμάλ πασάς επιτίθεται κατά των Βρετανών στη Διώρυγα του Σουέζ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 2.000 άτομα.

1920: Η Εσθονία διακηρύττει την ανεξαρτησία της από τη Ρωσία.

1922: Ο Κεμάλ Ατατούρκ περιμένει να εκκενωθεί η Μικρά Ασία από τα ελληνικά στρατεύματα ενώ παράλληλα συγκεντρώνει δυνάμεις για να απειλήσει τα Δαρδανέλια και να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη. Η Αγγλία κινητοποιεί το στόλο της στη Μεσόγειο.

1922: Ο Οδυσσέας του Τζέιμς Τζόις κυκλοφορεί στο Παρίσι σε 1.000 αντίτυπα και προκαλεί αντιδράσεις.

1924: Ιδρύεται πεντατάξιο διδασκαλείο, συγχωνεύονται τα ελληνικά σχολαρχεία με το γυμνάσιο και το δημοτικό σχολείο γίνεται εξατάξιο.

1931: Οι Ναζί αξιώνουν από τη γερμανική κυβέρνηση να αποχωρήσει από την Κοινωνία των Εθνών. Ο Υπουργός Εξωτερικών της χώρας καταγγέλλει δημόσια την πρόταση των Ναζί.

1932: Στην Κούβα, 1.500 άνθρωποι σκοτώνονται από σεισμό στην πόλη Σαντιάγο.

1933: Στη Γερμανία, ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ ανακηρύσσεται φιλοσοφικός ηγέτης του κόμματος των Ναζί.

1935: Δοκιμάζεται για πρώτη φορά ο πολύγραφος, πιο γνωστός ως ανιχνευτής της αλήθειας.

1937: Εγκαινιάζεται το νέο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη στον ουρανοξύστη του ΡΕΞ επί της οδού Πανεπιστημίου.

1940: Ο Φρανκ Σινάτρα κάνει το ντεμπούτο του ως τραγουδιστής στην Ινδιανάπολη των ΗΠΑ.

1943: Παραδίδεται στον Κόκκινο Στρατό το τελευταίο οχυρό των Γερμανών στο Στάλινγκραντ, στην ΕΣΣΔ, τερματίζοντας μία από τις πιο καθοριστικές μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που κράτησε 140 μέρες. Οι Γερμανοί στρατιώτες παραδίδονται παρά τη δήλωση του Χίτλερ: «Η παράδοση αποκλείεται. Το στράτευμα θα αμυνθεί μέχρι τέλους».

1944: Στην Ιταλία, οι Γερμανοί σταματούν τη συμμαχική επίθεση στο Άντζιο.

1945: Υπογράφεται η Συνθήκη της Βάρκιζας, με την οποία οι μαχητές του ΕΑΜ παραδίδουν τα όπλα τους.

1947: Μία φωτεινή επιγραφή με το σύνθημα «Να φύγουν οι Άγγλοι» αναρτάται στην Ακρόπολη. Οι δράστες συλλαμβάνονται και η αστυνομία ανακοινώνει ότι πίσω από το εγχείρημα κρύβεται κομμουνιστικός δάκτυλος.

1951: Ειδικοί ανιχνευτές ραδιενέργειας καταγράφουν αισθητή αύξηση της ραδιενέργειας στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω των ατομικών εκρήξεων στην έρημο της Νεβάδα.

1958: Σε Αθήνα, Πειραιά, Καβάλα πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις μητέρων που διαμαρτύρονται για τη μετατροπή της Ελλάδας σε ατομικό προγεφύρωμα.

1959: Στην Ινδία, η Ιντίρα Γκάντι, η μοναδική κόρη του πρωθυπουργού Νεχρού, εκλέγεται πρόεδρος του Κόμματος του Κογκρέσου.

1960: Αρνητική απάντηση στις αιτήσεις πολιτών προς το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, με τις οποίες ζητούν την κατάργηση της συνδρομής. "Ουδείς κάτοχος ραδιοφώνου απαλλάσσεται της κατά νόμον υποχρεώσεώς του ταύτης πλην των τυφλών και των χανσενικών", ανακοινώνεται επιγραμματικά.

1961: Βίαια επεισόδια απειλούν να προκαλέσουν οι κάτοικοι του Αιγάλεω, εάν δεν κλείσει η χωματερή της περιοχής.

1962: Για πρώτη φορά σε 400 χρόνια ευθυγραμμίζονται ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας.

1964: Είκοσι άτομα τραυματίζονται σε οδομαχίες Ελλήνων και Τούρκων ανθρακωρύχων σε συνοικία της Λιέγης στο Βέλγιο.

1965: Αρχίζουν στο Βελιγράδι διήμερες συνομιλίες του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου με τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, ενώ ο Γιουγκοσλάβος υφυπουργός Εξωτερικών θέτει ευθέως ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.

1966: Τερματίζεται επίσημη επίσκεψη του Μακαρίου στην Αθήνα, στην οποία συμφωνείται μεταξύ άλλων η από κοινού υπεράσπιση του "ενιαίου αμυντικού χώρου" Ελλάδας-Κύπρου αλλά και η μη εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων στην Κύπρο χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση της Αθήνας.

1967: Αποφασίζεται η μετατροπή σε άλσος της έκτασης που βρίσκεται μεταξύ του ΝΙΜΤΣ και του χώρου του συλλόγου Φίλων της Μουσικής, επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, καθώς και του οικοδομικού τετραγώνου του Βυζαντινού Μουσείου.

1971: Υπογράφεται η διεθνής Σύμβαση Ραμσάρ για τη διατήρηση και βιώσιμη χρήση των υγροβιότοπων.

1971: Καταστρέφεται η πρεσβεία της Βρετανίας στο Δουβλίνο, μια ημέρα μετά τις αντιβρετανικές διαδηλώσεις.

1971: Ο Ίντι Αμίν αντικαθιστά τον Μίλτον Ομπότε στην ηγεσία της Ουγκάντας.

1974: Κάνει την πρώτη του πτήση το μαχητικό αεροσκάφος F-16.

1980: Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, με επιστολή του στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, προτείνει τη μόνιμη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

1982: Στρατιωτικές δυνάμεις της Συρίας, με διαταγή του προέδρου της χώρας Χαφέζ αλ Άσαντ, επιτίθενται κατά του χωριού Χαμάκαϊ και σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους, στην προσπάθειά τους να καταστείλουν εξέγερση των «Αδελφών Μουσουλμάνων».

1985: Ο Νίκος Αλέφαντος διαγράφεται από τον Σύλλογο Ελλήνων Προπονητών για δηλώσεις του κατά του συναδέλφου του Γιάννη Ματζουράκη («είναι για να πουλάει λεμόνια στην Ομόνοια») και για επίθεση στον δημοσιογράφο Κώστα Καίσαρη.

1986: Ψηφίζουν για πρώτη φορά στις κοινοβουλευτικές εκλογές οι γυναίκες του Λιχνενστάιν.

1989: Οι τελευταίοι Σοβιετικοί στρατιώτες αποχωρούν από την Καμπούλ λήγοντας την εννιάχρονη κατοχή στο Αφγανιστάν.

1990: Καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη οι τέσσερις εκτελεστές του Προέδρου της Ρουμανίας Νικολάι Τσαουσέσκου.

1991: ΗΠΑ και Αλβανία αποκαθιστούν τις διπλωματικές τους σχέσεις, οι οποίες είχαν διακοπεί το 1939.

1992: Στη Νότια Αφρική, ιστορική πορεία ειρήνης πραγματοποιούν οι υποστηρικτές των δύο μεγαλύτερων οργανώσεων μαύρων.

1993: Η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλει την αύξηση του ρατσισμού στις αστυνομικές δυνάμεις της Ευρώπης.

1994: Τίθεται σε ισχύ η συμφωνία σύνδεσης της Ουγγαρίας με την Ε.Ε, η οποία φέρνει τη χώρα ένα βήμα πλησιέστερα στην πλήρη ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

1995: Το διαστημικό λεωφορείο "Discovery" ξεκινά το παρθενικό του ταξίδι.

1997: Η αμερικανική Κυβέρνηση ανακοινώνει ότι, οι θάνατοι από AIDS μειώθηκαν κατά το προηγούμενο εξάμηνο κατά 50%, χάρη στους νέους συνδυασμούς φαρμάκων.

1998: Αεροσκάφος συντρίβεται σε βουνό κοντά στην περιοχή Κάραγιαν ντε Όρο στις Φιλιππίνες και σκοτώνονται 104 άνθρωποι.

1998:Στο χορό των κινητοποιήσεων μπαίνουν σχεδόν όλοι οι αγρότες της χώρας, άλλοι με συμβολικούς αποκλεισμούς υπουργείων, άλλοι με αποκλεισμούς εθνικών οδών και λιμανιών. Εκατοντάδες τρακτέρ είναι παραταγμένα εκατέρωθεν της εθνικής οδού στην περιοχή της Λάρισας, την ώρα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Ρέππας αποκλείει το ενδεχόμενο συνάντησης των αγροτών με τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, παραπέμποντάς τους στον υπουργό Γεωργίας και το Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής.

2003: Στον εισαγγελέα οδηγούνται οι τρεις πρώτοι συλληφθέντες για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας. Ο εισαγγελέας ασκεί ποινική δίωξη για ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση στους Αγγελέτο Κανά, κοινοτάρχη Κιμώλου, Κώστα Αγαπίου και Ειρήνη Αθανασάκη, οι οποίοι συνελήφθησαν τα ξημερώματα.

2006: Δίκτυο παρακολούθησης των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του πρωθυπουργού, στελεχών της κυβέρνησης και άλλων παραγόντων της δημόσιας ζωής αποκαλύπτουν σε κοινή συνέντευξη τύπου οι υπουργοί Επικρατείας Θεόδωρος Ρουσόπουλος, Δικαιοσύνης Αναστάσης Παπαληγούρας και Δημόσιας Τάξης Γεώργιος Βουλγαράκης («Σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών»).

2007: Εκκενώνεται το Κέντρο Συνεντεύξεων του Λευκού Οίκου, τα προσωρινά κεντρικά γραφεία Τύπου κοντά στην προεδρική κατοικία των ΗΠΑ. Το CNN μετέδωσε ότι η εκκένωση οφείλεται σε ύποπτο πακέτο.

2009: Η κεντρική τράπεζα της Ζιμπάμπουε προχωρά στην τρίτη υποτίμηση του νομίσματος της χώρας κάνοντας το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια Ζιμπάμπουε μόλις ένα δολάριο Ζιμπάμπουε. Η αντιστοιχία με τον αμερικάνικό δολάριο έφτασε τότε στο 1 προς 300 τρισεκατομμύρια.

2011: Ο Αυστραλός κολυμβητής Ίαν Θορπ ανακοινώνει πως θα επιστρέψει στην ενεργό δράση για να συμμετάσχει στην Ολυμπιάδα του 2012.

1015: Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης συναντά τον βρετανό ομόλογό του Τζορτζ Όσμπορν και παράγοντες του Σίτι του Λονδίνου. Tα αγγλικά ΜΜΕ σχολιάζουν την επιμελώς ατημέλητη εμφάνιση του έλληνα υπουργού Οικονομικών, κάνοντας λόγο για «παλτό εμπόρου ναρκωτικών και ύφος τραγουδιστή των 90s».

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

450 - Ιουστίνος Α΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Φλάβιος Ιουστίνιος Αύγουστος ή Ιουστίνος Α΄ (2 Φεβρουαρίου 450 - 1 Αυγούστου 527) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 518 έως το 527. Ανήλθε μέσα από τις τάξεις του στρατού και τελικά έγινε αυτοκράτορας, παρά το γεγονός ότι ήταν αναλφάβητος[1] και σχεδόν 70 ετών. Ήταν ιδρυτής της Ιουστινιάνειας Δυναστείας, Θραξ στην καταγωγή.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ιδρύθηκε η δυναστεία που περιελάμβανε τον ανιψιό του και μετέπειτα αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α΄.
Ο Ιουστίνος δέχτηκε το χρίσμα του διαδόχου από τον προηγούμενο αυτοκράτορα Αναστάσιο Α΄, στου οποίου την φρουρά υπηρετούσε. Ορισμένες μάλιστα πηγές αναφέρουν ότι η επιλογή του είχε γίνει με βάση διάφορες προλήψεις του γηραιού Αναστάσιου. Ήταν ταπεινής καταγωγής από τη Θράκη. Παρά το ότι ήταν αμόρφωτος, ήταν άξιος και ικανός στρατιωτικός. Φαίνεται πώς ήταν επίσης αρκετά πονηρός και ευέλικτος στην πολιτική, και σίγουρα φιλόδοξος, όπως απέδειξε από τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα της ανάληψης της εξουσίας. Επί των ημερών του συντάχτηκαν νόμοι που περιόριζαν την επιρροή της παλαιάς τάξης των Βυζαντινών ευγενών.
Μαζί του είχε πάντα τον ανιψιό του Ιουστινιανό, ο οποίος αποτελούσε το βασικό του σύμβουλο. Υπό τις οδηγίες του ανιψιού του, επούλωσε το σχίσμα μεταξύ των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, που είχε προκύψει με το αμοιβαίο ανάθεμα επί Αναστασίου.
Πέθανε το 527 από καρκίνο, έχοντας ήδη ορίσει διάδοχο τον αγαπημένο του ανιψιό.

1208 - Ιάκωβος Α΄, βασιλιάς της Αραγωνίας.

1455 - Ιωάννης, βασιλιάς της Δανίας, της Νορβηγίας και της Σουηδίας.

1457 - Πέτρος Μάρτυς της Ανγκιέρα, Ιταλός ιστορικός.

1494 - Μπόνα Σφόρτσα, βασίλισσα της Πολωνίας.

1591 - Γκουερτσίνο, Ιταλός ζωγράφος.
Ο Τζιοβάννι Φρανσέσκο Μπαρμπιέρι (Giovanni Francesco Barbieri, Τσέντο, 2 Φεβρουαρίου 1591 - Μπολόνια, 22 Δεκεμβρίου 1666) γνωστός ως Γκουερτσίνο (Guercino) ήταν Ιταλός ζωγράφος του μπαρόκ. Πολλοί από τους πίνακές του διακρίνονται για τις ζωντανές απεικονίσεις και την φωτεινότητά τους.

1649 - Πάπας Βενέδικτος ΙΓ΄.

1782 – Ανρί Ντε Ρινί (Δεριγνύ), γάλλος ναύαρχος. Ήταν ο διοικητής της γαλλικής ναυτικής μοίρας στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου.
Ο Ανρί ντε Ρινί, γνωστός στην Ελλάδα ως Δεριγνύ (πλήρες όνομα: Marie Henri Daniel Gauthier, comte de Rigny, ελληνικά: Μαρί Ανρί Ντανιέλ Γκοτιέ, κόμης του Ρινύ, 2 Φεβρουαρίου 1782 – 6 Νοεμβρίου 1835) ήταν Γάλλος ευγενής, ναύαρχος του γαλλικού στόλου στην περίφημη Ναυμαχία του Ναυαρίνου στη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ήταν ανιψιός του βαρώνου του Λουί, Ζοζέφ Ντομινίκ, και γιος ενός πρώην λοχαγού του συντάγματος δραγώνων Παντιέβρ, ο οποίος απεβίωσε αφήνοντας πέντε μικρά αγόρια, ανάμεσά τους και τον αδερφό τού Δεριγνύ, τον μελλοντικό στρατηγό Ρινύ. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση εκδιώχθηκε από το περίφημο σχολείο του Ποντ-α-Μουσόν (Pont-à-Mousson), όπου σπούδαζε εσώκλειστος. Στα δέκα του χρόνια, είχε χάσει τον πατέρα του, ενώ η μητέρα του ήταν στη λίστα των μεταναστριών και έπρεπε να εγκαταλείψει τη Γαλλία. Μια θεία του φρόντισε την οικογένεια του μικρού Ανρί, μαζεύοντάς τους σε ένα σπίτι με την κόρη της, δεκαέξι ετών, και τα πέντε αγόρια, με μεγαλύτερο τον Ανρί. Αφού πέρασε αρκετούς μήνες σε Ειδικό Σχολείο στη Βρέστη, όπου είχε σταλεί να τελειώσει τις εγκύκλιες σπουδές του, κατατάχθηκε το 1798 στο γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό ως δόκιμος αξιωματικός υπό τις διαταγές του ονομαστού ναυάρχου Ετιέν Εστάς Μπρουί. Το 1799 έγινε σημαιοφόρος.
Έλαβε μέρος στον αποκλεισμό του λιμανιού του Πόρτο Φερράχο και στη μάχη της Αλγεθίρας, ενώ κατόπιν συμμετείχε στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο καθώς και στις αποστολές στον Άγιο Δομίνικο, στην Κορσική και στην Ισπανία. Το 1803 στάλθηκε στο έμπεδο (στρατόπεδο) της Βουλώνης, υπεύθυνος για τη διοίκηση της κορβέττας Λα Τριομφάντ (Η Τροπαιοφόρος).
Ανακρίθηκε από τον ίδιο τον Ναπολέοντα για την αποτυχία της εισβολής στην Αγγλία, όπου έδωσε στον αυτοκράτορα μια απάντηση γεμάτη αυτοπεποίθηση και περιεκτικότητα. Στη συνέχεια συμμετείχε στις εκστρατείες στην Πρωσία, την Πολωνία και την Πομερανία. Πολέμησε αυτά τα δυο χρόνια στην Ιένα, το Πολτόλσκ, την πολιορκία του Στράλσουντ και του Γκράουντεντς, όπου τραυματίστηκε. Το 1808, συμμετείχε στη στρατιά της ισπανικής εκστρατείας, όπου χρημάτισε στρατοπεδάρχης του στρατάρχη Μπεσιέρ. Διακρίθηκε στη μάχη της Μεδίνας ντε Ριοσέκο και τραυματίστηκε πάλι στη μάχη της Σομοσιέρρα. Ήταν επίσης παρών στην κατάληψη της Μαδρίτης το 1809 και στη μάχη του Βαγκράμ.
Τον ίδιο χρόνο προάχθηκε στο βαθμό του υποπλοίαρχου και το 1811 ήταν πια διοικητής, λαμβάνοντας διαταγές να αποπλεύσει για να συναντήσει τον αντίπαλο αγγλικό στόλο που είχε αποκλείσει τα λιμάνια του Σερμπούρ και της Χάβρης, όπου και έφερε σε πέρας με μεγάλο σθένος αυτή την επικίνδυνη αποστολή. Το 1813 τραυματίστηκε ακόμα μια φορά, κατά τη διάρκεια εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στο γαλλικό χωριό Μπαρσελέν που είχαν καταλάβει οι Βρετανοί.

1787 - Νικηταράς, Έλληνας αγωνιστής.
Ο Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς (2 Ιανουαρίου 1787 - 25 Σεπτεμβρίου 1849) ήταν πολεμικός ηγέτης στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ως προς το έτος γέννησης του οι απόψεις διίστανται . Άλλοι αναφέρουν το έτος 1782,άλλοι το 1784 και άλλοι το 1787 .
Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλη Αναστάσοβα των Πισινών Χωριών του Μυστρά .(σημερινή Νέδουσα Μεσσηνίας) , στους πρόποδες του Ταϋγέτου, 25 χλμ από την πόλη της Καλαμάτας όπως μας διηγείται ο ίδιος στα απομνημονεύματά του που κατέγραψε ο Γ. Τερτσέτης. Στη σελ. 13 αναφέρει: "Εγεννήθηκα εις ένα χωριό Μεγάλη Αναστασίτσα (Αναστάσοβα) αποδώθε από του Μυστρά προς την Καλαμάτα . Ο προπάππος μου ήτον Προεστός και ο πατέρας μου έφυγε δεκαέξι χρόνων και επήγε με τα στρατεύματα τα Ρούσικα στην Πάρο και ήτον πολεμικός. Τον εσκότωσαν εις την Μονεμβασιά μαζί με έναν αδελφό και μ' εναν κουνιάδο μου. Από ένδεκα χρόνων, μαζί με τον πατέρα μου, έσερνα άρματα. Ετουφέκισα ένα Τούρκο στο Λεοντάρι."
Ο Νικηταράς πήρε μέρος σε πολλές ακόμη μάχες μέχρι που απελευθερώθηκε η χώρα. Επί Καποδίστρια και Όθωνα ανήκε στο Κόμμα των Ναπαίων (Ρωσόφιλων). Η ελληνική Κυβέρνηση, φοβούμενη ότι το ρωσόφιλο Κόμμα επεδίωκε να αντικαταστήσει τον Βασιλιά Όθωνα με κάποιον Ρώσο Πρίγκιπα, συνέλαβε το Νικηταρά το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλάκιση, την οποία εξέτισε στις φυλακές της Αίγινας. Όταν αποφυλακίστηκε, ή υγεία του ήταν εξασθενημένη από τα βασανιστήρια που υπέστη κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του. Έπασχε από ζάχαρο χωρίς να το γνωρίζει, με αποτέλεσμα να χάσει σε μεγάλο βαθμό την όρασή του. Βίωσε την αχαριστία και την αγνωμοσύνη του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους, το οποίο του αρνήθηκε μια αξιοπρεπή σύνταξη ώστε να ζει αυτός και η οικογένειά του ευπρεπώς και αντί αυτού, του χορηγήθηκε "άδεια επαιτείας" στον χώρο όπου υπάρχει σήμερα ο ναός της Ευαγγελίστριας κάθε Παρασκευή. Το 1843, όταν ο Βασιλιάς Όθωνας αναγκάστηκε να δώσει Σύνταγμα στην Ελλάδα, οπότε του απονεμήθηκε ο Βαθμός του υποστράτηγου μαζί με μία πενιχρή σύνταξη. Απεβίωσε το 1849 σε ηλικία 61 ετών. Τελευταία του επιθυμία ήταν να ταφεί δίπλα στο Κολοκοτρώνη.

1853 – Γεώργιος Σουρής, σατιρικός ποιητής, δημοσιογράφος και εκδότης.
Ο Γεώργιος Σουρής ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας, έχοντας χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης».

1873 - Κόνσταντιν φον Νόιρατ, Γερμανός διπλωμάτης και πολιτικός.

1882 - Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και της Δανίας (2 Φεβρουαρίου 1882 - 3 Δεκεμβρίου 1944) ήταν το έβδομο παιδί και ο τέταρτος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων. Είναι πατέρας του Πρίγκιπα Φίλιππου, Δούκα του Εδιμβούργου σύζυγος της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1882 στην Αθήνα. Διδάχθηκε τα αγγλικά από τους επιστάτες καθώς αυτός μεγάλωνε, αλλά σε συνομιλίες με τους γονείς του αυτός αρνήθηκε να μιλήσει οτιδήποτε εκτός από τα ελληνικά. Στη συνέχεια όμως μιλούσε και άλλες γλώσσες: γερμανικά, δανικά, ρωσικά, και γαλλικά.
Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και, όπως και για τα άλλα τέκνα του Γεωργίου Α΄, οι σπουδές του ήταν πλήρεις, χωρίς καμιά διάκριση από τους κοινούς Ευέλπιδες. Αυτό οφειλόταν στον διοικητή της σχολής Ευελπίδων Νικόλαο Ζορμπά, ο οποίος είχε αρνηθεί να δώσει προαγωγή στον πρίγκιπα Ανδρέα σε αντίθεση με τον συμμαθητή του Θεόδωρο Πάγκαλο. Εξαιτίας αυτής της κίνησης, δημιουργήθηκε επεισόδιο μεταξύ Παλατιού-Ζορμπά, το οποίο όμως δεν συνεχίστηκε.
Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Γερμανία, έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως αξιωματικός τού Ιππικού και στην συνέχεια στην Μικρά Ασία. Τον Ιούλιο του 1921 μετά την κατάληψη του Εσκί Σεχίρ έφθασε ως διοικητής της 12ης μεραρχίας, με το βαθμό του υποστράτηγου, στο μικρασιατικό μέτωπο. Προήχθη αμέσως σε αντιστράτηγο τον Ιούλιο του 1921 πριν την εκστρατεία του Σαγγαρίου.
Ως αντιστράτηγος ήταν διοικητής του Β' Σώματος Στρατού, το οποίο έπρεπε να κινηθεί δια μέσου της Αλμυράς Ερήμου για την κατάληψη της Άγκυρας.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την επανάσταση του Πλαστήρα με διαταγή του Πάγκαλου ο Πρίγκηπας Ανδρέας συνελήφθη στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1922 από τον συνταγματάρχη Χρήστο Λούφα και μεταφέρθηκε στην Αθήνα για να δικαστεί από έκτακτο στρατοδικείο. Είχε προηγηθεί η δίκη και η εκτέλεση των έξι, το πρωΐ της 15 Νοεμβρίου 1922. Στη δίκη που ακολούθησε ο πρίγκηπας Ανδρέας καταδικάσθηκε σε θάνατο με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον Αύγουστο του 1921.
Η απόφαση όμως δεν εκτελέστηκε από την Επαναστατική Στρατιωτική Κυβέρνηση, λόγω μεσολάβησης της βρετανικής κυβέρνησης μέσω του Άγγλου πλοιάρχου Τάλμποτ. Με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό "της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων" και τον καταδίκασε στις 20 Νοεμβρίου 1922 στην ποινή της ισόβιας υπερορίας και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών.
Αμέσως μετά την καταδίκη του με τη συνοδεία του συμμαθητή του από τη σχολή Ευελπίδων Πάγκαλου, και του Τάλποτ μεταφέρθηκε στο Φάληρο και αναχώρησε με το βρετανικό αντιτορπιλλικό "Καλυψώ". Το πλοίο σταμάτησε στην Κέρκυρα για να παραλάβει την οικογένειά του και μετά κατευθύνθηκε προς την Ιταλία. Στη συνέχεια μαζί με την οικογένειά του έφυγαν για τη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν στο προάστιο του Παρισίου, Σαιν Κλού, φιλοξενούμενοι της εύπορης συζύγου του αδελφού του Γεωργίου, Πριγκίπισσας Μαρία Βοναπάρτη.
Το 1928 εξέδωσε το βιβλίο "Δορύλαιον - Σαγγάριος 1921". Το 1935 αποκαταστάθηκε στον βαθμό του και στη συνέχεια πραγματοποίησε σύντομα ταξίδια στην Ελλάδα.
Νυμφεύθηκε την Πριγκίπισσα Αλίκη στις 6 Οκτωβρίου 1903, αδελφή του Λόρδου Μαουντμπάτεν και απέκτησε τέσσερις κόρες και έναν γιό.
Ο Πρίγκιπας Ανδρέας πέθανε στις 3 Δεκεμβρίου 1944, στο ξενοδοχείο "Μετροπόλ", στο Μόντε Κάρλο, από ανακοπή καρδιάς. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.

1882 – Τζέιμς Τζόις, ιρλανδός συγγραφέας.
Ο Τζέιμς Τζόυς (James Augustine Aloysius Joyce, 2 Φεβρουαρίου 1882 - 13 Ιανουαρίου 1941) ήταν Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ού αιώνα, δημιουργός των μυθιστορημάτων Οδυσσέας (1922) και Finnegans Wake (1939). Παρά την καταγωγή του, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκτός Ιρλανδίας.

1886 – Φρανκ Λόιντ, Σκωτσέζος σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας.
Ο Φρανκ Λόιντ (Frank William George Lloyd, 2 Φεβρουαρίου 1886 - 10 Αυγούστου 1960) ήταν Βρετανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών βραβευμένος με δυο Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα (The Divine Lady, 1929) και Καβαλκάντ (Cavalcade, 1933). Ο Λόιντ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών και πρόεδρός της από το 1934 εώς και το 1935.
Ο Φρανκ Λόιντ ήταν ο πρώτος Σκωτσέζος σκηνοθέτης που τιμήθηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας, είναι επίσης ο μοναδικός που κατάφερε να λάβει τρεις υποψηφιότητες για το βραβείο την ίδια χρονιά. Οι ταινίες για τις οποίες βρέθηκε υποψήφιος ήταν η βωβή Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα (The Divine Lady, 1929), η μερικώς ομιλούσα Ο Μοιραίος Χείμαρρος (Weary River, 1929) και η ομιλούσα Drag, κερδίζοντας στο τέλος για το Η μη Εστεμμένη Βασίλισσα. Βραβεύτηκε άλλη μια φορά με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία Καβαλκάντ κι έλαβε άλλη μια υποψηφιότητα για την επική περιπέτεια του 1935 Ναυτική Ανταρσία (Mutiny on the Bounty) που είναι ίσως η πιο αξιομνημόνευτη ταινία του.
Το 1957 βραβεύτηκε με το βραβείο Τζορτζ Ίστμαν για την προσφορά του στο χώρο του κινηματογράφου.

1889 - Ζαν ντε Λατρ ντε Τασινύ, Γάλλος στρατηγός.

1905 - Άυν Ραντ, Ρωσίδα συγγραφέας και φιλόσοφος.
Η Άυν Ραντ (γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1905 (20 Ιανουαρίου με το παλιό ημερολόγιο) και πέθανε στις 6 Μαρτίου 1982. Ήταν Ρωσικοαμερικανίδα μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, θεατρικός και κινηματογραφικός σεναριογράφος. Είναι γνωστή για τα δύο best-seller μυθιστορήματα, Κοντά στον Ουρανό (The Fountainhead) και Ο Άτλας Επαναστάτησε (Atlas Shrugged), καθώς και για την ανάπτυξη ενός φιλοσοφικού συστήματος που ονόμασε αντικειμενισμό. Γεννήθηκε και σπούδασε στη Ρωσία και μετανάστευσε στις Η.Π.Α. το 1926. Το 1935-1936 ένα θεατρικό της έργο ανέβηκε στο Broadway. Μετά την αρχική αποτυχία δύο μυθιστορημάτων της στην Αμερική, έγινε διάσημη το 1943 με το μυθιστόρημα Κοντά στον Ουρανό.
Το 1957 εκδόθηκε το πιο γνωστό της έργο, το μυθιστόρημα Ο Άτλας Επαναστάτησε. Στη συνέχεια, σταμάτησε να γράφει λογοτεχνικά βιβλία για να προωθήσει τη φιλοσοφία της, εκδίδοντας, μέχρι τον θάνατό της το 1982, δικά της περιοδικά και αρκετές συλλογές δοκιμίων. Υπερασπιζόταν τη λογική ως μέσο απόκτησης γνώσης και απέρριπτε την πίστη και τη θρησκεία. Υποστήριζε τον λογικό και ηθικό εγωισμό και απέρριπτε τον ηθικό αλτρουισμό. Στην πολιτική, καταδίκαζε την έναρξη βίας ως ανήθικη και ήταν αντίθετη στον κολεκτιβισμό, τον κρατισμό και τον αναρχισμό, υποστηρίζοντας τη μιναρχία (ελάχιστο κράτος) και τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς, που πίστευε ότι ήταν το μοναδικό κοινωνικό σύστημα που προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα. Στην τέχνη, η Ραντ προωθούσε τον ρομαντικό ρεαλισμό. Ήταν ιδιαίτερα κριτική απέναντι στους περισσότερους φιλοσόφους και τις φιλοσοφικές παραδόσεις, με εξαίρεση τους Αριστοτελιστές και τους κλασικούς φιλελεύθερους.
Τα μυθιστορήματα της Ραντ έλαβαν ανάμικτες κριτικές και η ακαδημαϊκή κοινότητα γενικά αγνόησε ή απέρριψε τη φιλοσοφία της. Το κίνημα του Αντικειμενισμού προσπαθεί να προωθήσει τις ιδέες της στον ακαδημαϊκό και δημόσιο χώρο. Έχει σημαντική επιρροή στους ελευθεριακούς (libertarians) και τους Αμερικάνους συντηρητικούς

1911 - Νάσος Δετζώρτζης, Έλληνας συγγραφέας.

1912 - Μιλβίνα Ντιν, Αγγλίδα επιζήσασα του Τιτανικού.
Η Μιλβίνα Ντιν (Elizabeth Gladys Millvina Dean, 2 Φεβρουαρίου 1912 - 31 Μαΐου 2009) ήταν το τελευταίο πρόσωπο από εκείνα που επέζησαν της τραγωδίας του "Τιτανικού". Το ναυάγιο του υπερωκεανίου με το όνομα αυτό έγινε στις 15 Απριλίου του 1912. Η ίδια γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1912 και δε θυμόταν καθόλου το ναυάγιο. Ωστόσο, εκπροσωπούσε τον τελευταίο ζωντανό σύνδεσμο με την τραγωδία.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο, κόρη του Μπέρτραμ Φρανκ Ντιν και της Τζορτζέτ Εύα Λάιτ. Ο αδερφός της, Μπέρτραμ Βίαρ Ντιν, πέθανε σε ηλικία 80 ετών, το 1992. Οι γονείς της Ντιν αποφάσισαν να φύγουν από την Αγγλία και να μεταναστεύσουν στο Κάνσας, όπου ο πατέρας της είχε συγγενείς εν ζωή και ευελπιστούσε να ανοίξει ένα καπνοπωλείο. Οι Ντιν δε θα επέβαιναν στον "Τιτανικό", ωστόσο εξαιτίας μιας απεργίας ανθρακωρύχων, μεταφέρθηκαν στο πλοίο και επιβιβάστηκαν ως επιβάτες τρίτης κατηγορίας όσον αφορά τις θέσεις στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας. Η Μιλβίνα δεν ήταν ούτε τριών μηνών όταν επιβιβάστηκε στο πλοίο. Ο πατέρας της κατάλαβε την πρόσκρουση του πλοίου σε παγόβουνο τη νύχτα της 14ης Απριλίου του 1912 και επέστρεψε στην καμπίνα του, λέγοντας στη σύζυγό του να ντύσει τα παιδιά και να ανεβούν στο κατάστρωμα. Η Μιλβίνα μαζί με τη μητέρα της και τον αδερφό της μπήκαν στη σωσίβια λέμβο αριθμός 10 και ήταν από τους πρώτους επιβάτες που γλίτωσαν από τη βύθιση του πλοίου. Ωστόσο, ο πατέρας της Μιλβίνα δεν επέζησε και ποτέ δεν αναγνωρίστηκε η σορός του, αν ανασύρθηκε.
Επιστροφή στην Αγγλία
Αρχικά η μητέρα της Μιλβίνα, η Εύα, ήθελε να εκπληρώσει την επιθυμία του άνδρα της για μια νέα ζωή στην Αμερική. Μετά τον τραγικό του θάνατο όμως, η ίδια και τα δύο μικρά παιδιά της επέστρεψαν στην Αγγλία, με το RMS Αδριατική. Η μικρή και ο αδερφός της μορφώθηκαν με χρήματα από τη σύνταξη σε γειτονικά σχολεία του Σαουθάμπτον. Όταν η ίδια ήταν 8 ετών έμαθε ότι ήταν και εκείνη επιβάτης στο τραγικό πλοίο. Η Μιλβίνα δεν παντρεύτηκε ποτέ της και εργάστηκε για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αργότερα εργάστηκε ως χαρτογράφος και γραμματέας. Η μητέρα της απεβίωσε το 1975 σε ηλικία 96 ετών και ο αδερφός της στις 14 Απριλίου του 1992, την 80ή επέτειο από την τραγωδία.
Η Ντιν άρχισε να συμμετέχει σε εκδηλώσεις για το ναυάγιο μετά τα 70 της χρόνια. Το 2007 κατηγόρησε ανοικτά το BBC ότι διακωμωδούσε την τραγωδία με ένα ειδικό επεισόδιο στη σειρά Doctor Who , που είχε τον τίτλο "Το Ταξίδι των Καταραμένων" (Voyage of the Damned) , παρά το γεγονός ότι δεν είχε δει η ίδια το πρόγραμμα. Η Ντιν, μιλώντας από τον οίκο ευγηρίας, είπε ότι ο Τιτανικός ήταν μια τραγωδία που διέλυσε οικογένειες και θεώρησε ασέβεια να διασκεδάζει κανείς με μια τέτοια τραγωδία. Μία εκπρόσωπος της παραγωγής του προγράμματος ανέφερε ότι το πρόγραμμα δε σκόπευε να προσβάλει και ότι ο τίτλος αναφερόταν σε ένα διαστημόπλοιο με την ονομασία "Τιτανικός" και όχι σε καράβι.
Η Ντιν παρακολούθησε νωρίτερα την πρεμιέρα μιας ταινίας (A Night to Remember) για το ναυάγιο με άλλους 5 επιζήσαντες. Η ίδια ανέφερε ότι ήταν πολύ οδυνηρό για όλους αυτό, καθώς όλοι και όλες είχαν χάσει τους γονείς τους στο ναυάγιο. Έκτοτε η Ντιν δεν παρακολούθησε ποτέ καμία ταινία για την τραγωδία, ακόμα και όταν προσκλήθηκε από τον Πρίγκιπα Κάρολο της Ουαλίας για να δουν την ταινία Τιτανικός του Τζέιμς Κάμερον το 1997. Τον Απρίλιο του 2008 δέχτηκε η ίδια μια πρόσκληση για να μιλήσει στην επέτειο της τραγωδίας, στο Σαουθάμπτον, ωστόσο ανέβαλε την εμφάνισή της λόγω ασθένειας.
Τελευταίο επιζών πρόσωπο του ναυαγίου του "Τιτανικού"
Η Ντιν έγινε το τελευταίο επιζών πρόσωπο του ναυαγίου του "Τιτανικού", το οποίο ήταν εν ζωή στις 16 Οκτωβρίου του 2007, όταν πέθανε η Μπάρμπαρα Ουέστ από το Τριούρο. Τον Οκτώβριο του 2008 η Ντιν ανακοίνωσε ότι θα δημοπρατούσε τα αναμνηστικά της αντικείμενα από την εποχή του ναυαγίου, προκειμένου να πληρώσει τα έξοδα για την περίθαλψή της. Ανάμεσα στα αντικείμενα ήταν και μία βαλίτσα 100 χρόνων που την είχαν δωρίσει στην οικογένειά της μετά το ναυάγιο. Τελικά ο Ντέιβιντ Τζεστ έδωσε μια επιταγή στην Ντιν ώστε να μην πουλήσει τα υπάρχοντά της.
Πέθανε σε ηλικία 97 ετών, στις 31 Μαΐου του 2009. Στις 25 Οκτωβρίου 2009 οι στάχτες του σώματος της Ντιν σκορπίστηκαν έξω από την αποβάθρα του Σαουθάμπτον από τον σύντροφό της, Μπρούνο Νόρντμανις

1922 - Άλμπερτ Σατζ, αμερικανός ερευνητής, που ανακάλυψε την στρεπτομυκίνη, το πρώτο αντιβιοτικό φάρμακο για την καταπολέμηση της φυματίωσης. (Θαν. 17/1/2005)

1926 – Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν, πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια ντ' Εσταίν κατάγεται από τη νοτιοκεντρική περιοχή της Ωβέρνης με δικό τους πύργο στο Σαμελιέρ. Αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλλύ του Παρισιού. Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας. Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle - ENA, τελειώσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά, διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής. Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση. Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σε ηλικία 36 ετών και πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος Υπουργός Οικονομικών. Συγκρούστηκε με τους ορθόδοξους Γκωλικούς για ζητήματα ιδιωτικής πρωτοβουλίας ευρωπαϊκής ένωσης, και στενώτερων δεσμών με τις Ή.Π.Α.Γι' αυτό και παύθηκε από τον Ντε Γκωλ. Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υψηλά αξιώματα η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο. Όπως και ο Σαρλ ντε Γκωλ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ. Το 1981 έχασε τις εκλογές από τον Φρανσουά Μιτεράν, ενώ παράλληλα ο Ζακ Σιράκ, πρώην πρωθυπουργός του, διέσπασε την ενότητα της παράταξης των συντηρητικών στρεφόμενος εναντίον του. Μετά από μία δυσμενή περίοδο, τελευταία αρχίζει να επανακτά την επιρροή που ασκούσε παλιά και έχει προτείνει την άμεση εκλογή Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, ελπίζοντας στην ανάδειξή του στο αξίωμα αυτό.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1952 παντρεύτηκε την Ανν Αιμόν ντε Μπραντές της μεγάλης οικογένειας των βιομηχάνων χάλυβος.

1929 - Τζορτζ Μπαντ, Βρετανός ορειβάτης.

1933 - Ταν Σουέ, στρατιωτικός ηγέτης της Μιανμάρ.

1939 - Ντέιλ Τ. Μόρτενσεν, Αμερικανός οικονομολόγος.

1944 - Ακίλ Ακίλοφ, πρωθυπουργός του Τατζικιστάν.

1946 - Ισάιας Αφεγουέρκι, πρόεδρος της Ερυθραίας.

1947 – Φάρα Φόσετ, ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός. Έγινε περισσότερο γνωστή από τον ρόλο της στην τηλεοπτική σειρά "Οι Άγγελοι του Τσάρλι".

1951 - Βαγγέλης Αλεξανδρής, Έλληνας καλαθοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής προπονητής καλαθοσφαίρισης, γεννημένος στις 2 Φεβρουαρίου 1951.
Καριέρα Καλαθοσφαιριστή
Αγωνίστηκε στην Αναγέννηση Θεσσαλονίκης, στον Άρη (1971-1980) και στον ΠΑΟΚ. Αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος το 1979 με τον Άρη. Κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος με τον ΠΑΟΚ το 1984.
Με την Εθνική Εφήβων κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων το 1970 και με την Εθνική Ανδρών συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 1983.
Καριέρα Προπονητή
Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες προπονητές και ο μοναδικός που έχει κατακτήσει 2 Ευρωπαικά τρόπαια.
Ο πρώτος Ευρωπαϊκός του τίτλος ήρθε το 2001 όταν ήταν προπονητής του Αμαρουσίου και κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα. Το 2003 στέφτηκε Κυπελλούχος Ευρώπης καθοδηγώντας την ομάδα του Άρη.

1951 - Πάιας Γουίνγκτι, πολιτικός από την Παπούα Νέα Γουινέα.

1952 - Παρκ Γκουν-χιέ, Νοτιοκορεάτισα πολιτικός.

1953- Άννα Αδριανού Ελληνίδα ηθοποιός και σεναριογράφος.

1961 - Λωρίν Λέιν, Αμερικανίδα ηθοποιός.

1966 - Μάικλ Μίσικ, πρωθυπουργός των νησιών Τερκς και Κέικος.

1975 - Βαγγέλης Κουτσουρές, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1975 – Ιεροκλής Στολτίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Ιεροκλής Στολτίδης (2 Φεβρουαρίου 1975) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε ως αμυντικός μέσος στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στον Ολυμπιακό και στην Κέρκυρα. Ξεχώρισε για το πάθος του εντός των αγωνιστικών χώρων, τη δύναμη και το θάρρος στις διεκδικήσεις και τη φυσική του κατάσταση. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στο τέλος της περιόδου 2010-11 έχοντας συμπληρώσει 542 συμμετοχές και 75 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Από αυτές οι 417 συμμετοχές και τα 55 γκολ αφορούν το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής.

1977 – Σακίρα, Κολομβιανή τραγουδίστρια της ποπ.
Η Σακίρα Ισαμπέλ Μεμπαράκ Ριπόλ (Shakira Isabel Mebarak Ripoll, 2 Φεβρουαρίου 1977), γνωστή επαγγελματικά ως Σακίρα, είναι Κολομβιανή τραγουδίστρια λιβανέζικης καταγωγής, συνθέτρια και στιχουργός που έκανε την εμφάνισή της στη μουσική σκηνή της Κολομβίας και της Λατινικής Αμερικής στις αρχές του 1990.

Γεννημένη στην Μπαρρανκίγια της Κολομβίας, καθώς μεγάλωνε άρχισε να δίνει παραστάσεις στο σχολείο της, εστιάζοντας στις φωνητικές της ικανότητες, έχοντας επιρροές από τη ροκ εν ρολ, αλλά και τον λάτιν και αραβικό χορό προβάλλοντας και τις δικές τις ικανότητες στον χορό της κοιλιάς. Η Σακίρα έχει μητρική γλώσσα τα ισπανικά αλλά μιλάει με ευφράδεια Αγγλικά και Πορτογαλικά επίσης, όπως και λίγα Ιταλικά, Γαλλικά, Καταλανικά και Αραβικά.

Ύστερα από την φτωχή αποδοχή που είχαν οι δύο πρώτοι δίσκοι της από τους τοπικούς παραγωγούς, και ενώ ήταν πολύ λίγο γνωστή εκτός της Κολομβίας, η Σακίρα αποφάσισε να γίνει παραγωγός του δικού της είδους μουσικής. Το 1995 κυκλοφόρησε το άλμπουμ “Pies Descalzos” (Ξυπόλητα Πόδια), το οποίο της έφερε μεγάλη επιτυχία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και ο δισκός της “Dónde Están Los Ladrones?” (Πού Είναι Οι Κλέφτες;) που κυκλοφόρησε το 1998 απέσπασε θετικές κριτικές και πούλησε πάνω από 7 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Το 2001, με τη βοήθεια της παγκόσμιας επιτυχίας του πρώτου αγγλόφωνου σινγκλ της “Whenever, Wherever” (Οποτεδήποτε, Οπουδήποτε) το οποίο καθιερώθηκε ως το σινγκλ με τις υψηλότερες πωλήσεις για το 2002, έκανε την είσοδό της στον κόσμο της αγγλόφωνης μουσικής με την κυκλοφορία του δίσκου “Laundry Service” (Καθαριστήριο) ο οποίος πούλησε πάνω από 13 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Σακίρα κυκλοφόρησε ένα project δύο δίσκων που ονομάζονταν Fijación Oral Vol.1 και Oral Fixation Vol.2 (Στοματική Εμμονή Μέρος 1ο και 2ο). Οι δίσκοι αυτοί επέκτειναν την επιτυχία της, και ειδικότερα το καλύτερο σε πωλήσεις τραγούδι του 21ου αιώνα “Hips Don't Lie” (Οι Γοφοί Δε Λένε Ψέματα). Το 1995 η Σακίρα ίδρυσε την οργάνωση Pies Descalzos Foundation (Ίδρυμα Ξυπόλητα Πόδια). Είναι μία Κολομβιανή φιλανθρωπική οργάνωση που παρέχει ειδικά σχολεία για φτωχά παιδιά σε όλη την Κολομβία. Κατα τη διάρκεια της καριέρας της η Σακίρα έχει παρευρεθεί σε πάρα πολλές συναυλίες με φιλανθρωπικό σκοπό. Ανάμεσα στις πιο σημαντικές είναι η “Live 8 Benefit Concert” τον Ιούλιο του 2005, η “Live Earth Concert” στο Αμβούργο όπου έκανε την έναρξη της συναυλίας, αλλά και στην “Clinton Global Iniative” που οργανώθηκε από τον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Προσκλήθηκε επίσης στο Γραφείο του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα τον Φεβρουάριο του 2010 για να συζητήσουν την ανάπτυξη τις παιδικές ηλικίες.

Έχει κερδίσει δύο βραβεία Γκράμι και οχτώ Λάτιν Γκράμι, δώδεκα βραβεία Λάτιν Μπίλμπορντ και ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα. Είναι επίσης η Κολομβιανή καλλιτέχνης με τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών, και η δεύτερη κατά σειρά πιο επιτυχημένη λατίνα τραγουδίστρια μετά την Γκλόρια Έστεφαν, με πωλήσεις να ξεπερνούν τους 70 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Οι πωλήσεις της στην Αμερική κυμαίνονται στα 9,9 εκατομμύρια. Το φθινόπωρο του 2009 η Σακίρα κυκλοφόρησε τον έκτο δίσκο της με το όνομα “She Wolf” (Λύκαινα) κερδίζοντας τους κριτικούς παγκοσμίως με την εκκεντρικότητα των στίχων της. Ο δίσκος πούλησε μετά βίας δύο εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Το τραγούδι “Waka Waka (This Time For Africa)” της Σακίρα επιλέχτηκε ως ο ύμνος της Διοργάνωσης του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 2010. Το τραγούδι απέσπασε γενικά θετικές κριτικές και έγινε παγκόσμια επιτυχία αλλά και το μεγαλύτερο σε πωλήσεις τραγούδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου όλων των εποχών. Στο YouTube, η αγγλόφωνη εκδοχή του βίντεο κλιπ βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της λίστας των βίντεο με τις περισσότερες προβολές (πάνω απο 448 εκατομμύρια προβολές). Με την κυκλοφορία του έβδομου δίσκου της “Sale El Sol” (Ο Ήλιος Βγαίνει) τον Οκτώβριο του 2010, κέρδισε ξανά το λάτιν κοινό της, κάτι που η ίδια περιέγραψε πως ήταν ο κύριος στόχος του δίσκου. Ο δίσκος πούλησε πάνω από δύο εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Από το 2009, η μουσική πορεία της Σακίρα υποφέρει από την περιοριστική σχέση με την εταιρία της Epic Records, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την ελλιπή προώθηση και επένδυση από τη μεριά της Epic Records για τους δύο τελευταίους δίσκους της “She Wolf” (2009) και “Sale El Sol” (2010). Ωστόσο, η Σακίρα πρόκειται να μπει σε ένα δημοπρατικό πόλεμο δισκογραφικών εταιριών όπως η Warner και η Def Jam Records, μετά την κυκλοφορία του DVD, με τίτλο “Shakira : Live From Paris” (Σακίρα : Ζωντανά Από Τό Παρίσι), της παγκόσμιας περιοδείας της που ξεκίνησε τον Σεπτέμβρη του 2010 από το Μόντρεαλ του Καναδά και τελείωσε τον Οκτώβρη του 2011 στο Πουέρτο Ρίκο.

Προσωπική ζωή
Η Σακίρα απο το 2000 εώς το 2010 είχε σχέση με τον Αργεντινό δικηγόρο, Αντόνιο Ντε Λα Ρούα (Antonio de la Rua) και μάλιστα οι δύο τους, ζούσαν σαν παντρεμμένοι, αφού το 2009, η ίδια η Σακίρα είχε δηλώσει οτι δεν χρειάζεται να έχουν χαρτιά που να λένε οτι είναι παντρεμμένοι, αρκεί που το νιώθουν αυτοί. Ο έρωτας και η σχέση του ζευγαριού έληξε (σύμφωνα με τη Σακίρα) τον Αύγουστο του 2010 και μετά το χωρισμό τους, ο Αντόνιο προσπάθησε να μηνύσει τη Σακίρα πολλές φορές, με την πιο γνωστή, τον Απρίλιο του 2013, ζητώντας απο εκείνη 100.000.000 δολλάρια, αφού πίστευε οτι η επιχειρηματική τους συνεργασία (Οκτώβριος 2011) έληξε εξαιτίας της. Το 2010, μετά απο το χωρισμό της, με τον Ντε Λα Ρούα, η Σακίρα γνώρισε τον Ισπανό ποδοσφαιριστή της Μπαρτσελόνα, τον Ζεράρ Πικέ (Gerard Pique) με τον οποίο γρήγορα ξεκίνησαν τη συμπάθεια τους. Η Σακίρα και ο Πικέ, γνωρίστηκαν στα γυρίσματα του βίντεο-κλιπ της, για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Στις 22 Ιανουαρίου 2013, ήρθε στο κόσμο ο πρώτος γιός τους, Μίλαν Πικέ Μεμπαράκ (Milan Pique Mebarak) ενώ στις 29 Ιανουαρίου 2015, η Σακίρα γέννησε άλλο ένα αγοράκι, τον Σάσα Πικέ Μεμπαράκ (Sasha Pique Mebarak).

1979 – Φανή Χαλκιά, ολυμπιονίκης των χαμηλών εμποδίων.
Η Φανή Χαλκιά (2 Φεβρουαρίου 1979) είναι Ελληνίδα αθλήτρια, ολυμπιονίκης του στίβου. Είναι αθλήτρια του Ολυμπιακού ΣΦΠ. Ασχολήθηκε και διακρίνεται στα 400μ. και στα 400μ. εμπόδια.
Γεννήθηκε στη Λάρισα, στις 2 Φεβρουαρίου του 1979. Διακρίθηκε την δεκαετία του ΄90 στο μίτινγκ «Ολυμπιακές Μέρες». Στον ανοικτό στίβο πέτυχε 53.46 καλύτερη επίδοση, στα «Τοφάλεια» (2003).
Τον Αύγουστο του 2003 πέτυχε καλύτερη επίδοση και στα 400μ. εμπόδια, στη Θεσσαλονίκη (56.40). Πανελλήνιο ρεκόρ στα 400μ. πέτυχε στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος κλειστού στίβου της Βουδαπέστης (Μάρτιος 2004), με επίδοση 51.77, το οποίο βελτίωσε με επίδοση 51.68 στον ημιτελικό. Τελικά, πήρε την 6η θέση, με 52.90.
Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 2004 κατέρριψε το δικό της ρεκόρ στα 400μ. με 54.88 στις 11 Ιουνίου του 2004. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 19 Ιουνίου του 2004 πέτυχε την τρίτη καλύτερη επίδοση στον κόσμο στα 400 μ. με εμπόδια, πετυχαίνοντας και πανελλήνιο ρεκόρ με 54.16 στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο Μπίντγκος της Πολωνίας. Το ρεκόρ της δεν έμελλε να το κρατήσει για πολύ. Στα Τσικλιτήρεια, στις 4 Ιουλίου του 2004, πέτυχε χρόνο 5399 και έγινε η πρώτη Ελληνίδα που «κατέβηκε» τα 54 στο αγώνισμα.
Ολυμπιονίκης
Η μεγαλύτερή της διάκριση ήρθε στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2004) της Αθήνας, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 400 μ. εμπόδια με 52.82 και ενώ στον ημιτελικό σημείωσε Ολυμπιακό ρεκόρ με 52.77 και την 5η επίδοση όλων των εποχών στο αγώνισμα και ήταν 8η στα 4Χ400μ.
Ρεκόρ και επιτυχίες 2005-2006
Στις 3 Ιουλίου του 2006 πέτυχε την τέταρτη επίδοση στον κόσμο με 53.71 στα 400μ εμπόδια στο Super Grand Prix Τσικλητήρεια, στο Ο.Α.Κ.Α., τερματίζοντας δεύτερη, πίσω από την Αμερικανίδα Λασίντα Ντέμους, η οποία πέτυχε 53.03. Το 2006, κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Γκέτεμποργκ, αφού τερμάτισε 2η στον τελικό των 400μ με εμπόδια με 54.02, στις 9 Αυγούστου του 2006. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου 2006 στην Αθήνα αγωνίστηκε στα 400μ. και με 50.94 κατέλαβε την 5η θέση.
Χρήση απαγορευμένων ουσιών
Στις 16 Αυγούστου του 2008, κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο και λίγο πριν τα προκριματικά των 400μ. με εμπόδια, η ΔΟΕ ανακοίνωσε ότι το πρώτο δείγμα της αθλήτριας βρέθηκε θετικό στην απαγορευμένη ουσία μεθυλτριενολόνη (Μ3), σε έλεγχο που διεξήγαγε η WADA στην Ιαπωνία, όπου η εθνική ομάδα του στίβου προετοιμάστηκε για τους Ολυμπιακούς. Η ουσία Μ3 είναι ισχυρό στεροειδές με δράση περίπου εκατό φορές πιο ισχυρή από αυτή της τεστοστερόνης αλλά και μεγάλη τοξικότητα, και είναι η ίδια ουσία που είχε ανιχνευτεί σε άλλους 14 Έλληνες αθλητές σε προηγούμενους ελέγχους. Η Χαλκιά κατέθεσε την διαπίστευσή της και αναχώρησε από το Πεκίνο το ίδιο βράδυ, δίνοντας πριν συνέντευξη τύπου όπου υποστήριξε την αθωότητά της, δηλώνοντας σοκαρισμένη για το γεγονός. Λίγες ημέρες αργότερα, ανακοινώθηκε ότι και το δεύτερο δείγμα της αθλήτριας ήταν θετικό. Από την Εισαγγελία Πρωτοδικών διατάχθηκε στις 19 Αυγούστου προκαταρκτική έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν παραβιάστηκε ο νόμος περί ντόπινγκ. H ποινή αποκλεισμού δύο ετών επικυρώθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ, στις 26 Νοεμβρίου του 2008.
Οριστική απαλλαγή κατηγοριών και αθώωση
Στις 19 Φεβρουαρίου του 2016, η Φανή Χαλκιά απαλλάχθηκε ομόφωνα από κάθε κατηγορία για χρήση απαγορευμένων ουσιών. Το Εφετείο έκρινε πως η πρώην πρωταθλήτρια είχε πέσει θύμα κυκλώματος νοθευμένων σκευασμάτων. Μαζί της, αθωώθηκε και ο προπονητής της Γιώργος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος αντιμετώπιζε την κατηγορία της προμήθειας απαγορευμένων ουσιών.

1981 - Έμιλυ Ρόουζ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Έμιλυ Ρόουζ (Emily Rose, Ρεντόν, Ουάσινγκτον, 2 Φεβρουαρίου 1981) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Ρόουζ έχει Master of Fine Arts στην υποκριτική από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας του Λος Άντζελες. Επίσης αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Vanguard της Νότιας Καλιφόρνιας με πτυχίο στις θεατρικές σπουδές. Έχει μια νεώτερη αδελφή και αδελφό και ζεί στο Λος Άντζελες με τον σύζυγό της.
Έμφανίστηκε στο τέταρτο επεισόδιο (που δεν προβλήθηκε στην τηλεόραση) της Αμερικάνικης τηλεοπτικής σειράς Smith και πρωταγωνίστησε ως cass στο δράμα John from Cincinnati του HBO. Έπαιξε την Lena Branigan στη σείρα Brothers & Sisters και την Trish Merrick στο δράμα του CBS Jericho. Η Ρόουζ έδωσε τη φωνή της και πρωταγωνίστησε εικονικά (με την τεχνική motion capture) στο ρόλο της Elena Fisher στα βιντεοπαιχνίδια για playstation 3 Uncharted: Drake's Fortune του 2007, Uncharted 2: Among Thieves του 2009 και στο Uncharted 3: Drake's Deception του 2011. Έπαιξε άκομη τον ρόλο της Tracy Martin στον τελευταίο κύκλο της σείρας Στην Εντατική, ως Γκεστ-σταρ σε ενα επισόδειο του Δύο και 1/2 άνδρες και τον πρωταγωνιστικό ρόλο σαν Audrey Parker υποδυόμενη μια πράκτορα του FBI στη σειρά Haven του Syfy.

1985 - Σιλβέστρε Βαρέλα, Πορτογάλος ποδοσφαιριστής.

1987 - Ζεράρ Πικέ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1491 - Μάρτιν Σόνγκαουερ, Γερμανός χαράκτης και ζωγράφος.
Ο Μάρτιν Σόνγκαουερ (Martin Schongauer, Κολμάρ, 1445 – 2 Φεβρουαρίου 1491) ήταν Γερμανός χαράκτης και ζωγράφος της Αναγέννησης. Μνημονεύεται για τα εξαιρετικά χαρακτικά του, ιδίως με τη χρήση χαλκού, και για τα έργα ζωγραφικής του, καθώς και για τη διακόσμηση Αγίων Τραπεζών. Όλα τα παραπάνω άσκησαν καθοριστική επιρροή στην όψιμη γοτθική τέχνη στη Γερμανία. Ο Σόνγκαουερ θεωρείται ένας από τους διασημότερους καλλιτέχνες της Γερμανικής Αναγέννησης, του οποίου το έργο ενέπνευσε μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Μικελάντζελο και ο Ντύρερ. Ο ίδιος επηρεάστηκε από την πρώιμη φλαμανδική ζωγραφική, καθώς και από το ευρύτερο αναγεννησιακό ρεύμα στις Κάτω Χώρες, επικεντρώνοντας στη θρησκευτική τέχνη. Ενεργός κυρίως στο Κολμάρ της Αλσατίας, το αριστούργημά του θεωρείται το ρετάμπλ «Η Μαντόνα στον Κήπο με τα Τριαντάφυλλα» (1473), που εξακολουθεί να κοσμεί την Εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου στην πόλη αυτή. Σε αντιδιαστολή με τα προγενέστερα έργα του, εκείνα που δημιούργησε προς το τέλος της ζωής του έχουν απαλότερη, πιο ντελικάτη υφή.

1529 - Μπαλντασσάρε Καστιλιόνε, Ιταλός συγγραφέας και διπλωμάτης.
Ο Μπαλντασσάρε Καστιλιόνε (Baldassarre Castiglione, Καζάτικο, περιοχή Μάντοβα, 6 Δεκεμβρίου 1478 - Τολέδο, 2 Φεβρουαρίου 1529) ήταν Ιταλός ουμανιστής και διπλωμάτης.
Πατέρας του ήταν ο κόμης Κριστόφορο Καστιλιόνε και η μητέρα του ανήκε στην ηγεμονική οικογένεια Γκοντσάγκα της Μάντοβα. Δεκαοκτώ χρόνων πήγε στο Μιλάνο, στην αυλή του Λουδοβίκου Σφόρτσα και άκουσε μαθήματα του Δημητρίου Χαλκοκονδύλη. Διακρίθηκε για τον καλό του χαρακτήρα και τις επιδόσεις του στον αθλητισμό, τα γράμματα, την μουσική και την τέχνη.

1594 - Τζιοβάννι Πιερλουίτζι ντα Παλεστρίνα, Ιταλός συνθέτης.

1660 - Γκαστόν, δούκας της Ορλεάνης.

1660 - Χόφερτ Φλινκ, Ολλανδός ζωγράφος.
O Χόφερτ Φλινκ (Govert Flinck, 25 Ιανουαρίου 1615 - 2 Φεβρουαρίου 1660) ήταν Ολλανδός ζωγράφος της μπαρόκ εποχής. Γιος εμπόρου υφασμάτων από το Cleve της Γερμανίας, εκπαιδεύτηκε σε νεαρή ηλικία υπό την εποπτεία του Μεννονίτη ζωγράφου Lambert Jacobsz., στην ολλανδική πόλη Leeuwarden. Στο εργαστήριο του, γνώρισε επίσης τον ζωγράφο Γιάκομπ Μπάκερ (1609-51), ο οποίος άσκησε σημαντική επιρροή στον Φλινκ. Το 1633 εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ, όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του στο εργαστήριο του Ρέμπραντ.
Τα παλαιότερα σωζόμενα έργα του χρονολογούνται το 1636, χρονιά κατά την οποία πιθανότατα διακόπηκε η συνεργασία του με τον Ρέμπραντ και ξεκίνησε να λειτουργεί δικό του εργαστήριο. Τα πρώιμα έργα του φανερώνουν την ισχυρή επίδραση του δασκάλου του, αν και τα επόμενα χρόνια ο Φλινκ ενσωμάτωσε στους πίνακές του στοιχεία από τους σημαντικότερους φλαμανδούς ζωγράφους της εποχής. Στις πρώτες του ιστορικές συνθέσεις, μεγάλης κλίμακας, ανήκει η Ευλογία του Ιακώβ (1638, Rijksmuseum), έργο που θεωρείται ασυνήθιστο στα πλαίσια της σχολής του Ρέμπραντ και ενδεικτικό της τάσης του Φλινκ για καλλιτεχνική αυτονομία. Διακρίθηκε κυρίως σε προσωπογραφίες και ιστορικά θέματα. Στις σημαντικότερες παραγγελίες που ανέλαβε ανήκει η διακόσμηση του νέου δημαρχείου της πόλης του Άμστερνταμ, το 1655.

1769 - Πάπας Κλήμης ΙΓ΄.

1788 - Τζέιμς Στούαρτ, Άγγλος αρχαιολόγος.
Ο Τζέιμς Στιούαρτ (James Stuart, 1713 - 2 Φεβρουαρίου 1788), ο αποκαλούμενος "Αθηναίος", ήταν Άγγλος αρχαιοδίφης, αρχιτέκτονας, ζωγράφος, σπουδαίος ελληνιστής και ίσως ο πρωτοπόρος του νεοκλασικισμού στην αρχιτεκτονική. Χαρακτηρίστηκε Αθηναίος από το γεγονός ότι όλη η σταδιοδρομία του αναπτύχθηκε υπό την επιρροή της ελληνικής τέχνης των κλασικών χρόνων σε διάφορους τομείς όπως γλυπτική, διακόσμηση, μεταλλοτεχνική, αρχιτεκτονική κ.λπ.
Αρχή σταδιοδρομίας
Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1713 από φτωχή οικογένεια, γρήγορα όμως αναδείχθηκε ταλαντούχος καλλιτέχνης και άρχισε ν΄ ασχολείται με τη ζωγραφική βοηθώντας την οικογένειά του. Περί το 1740 μετέβη στην Ιταλία για καλλιτεχνικές σπουδές εξασκώντας παράλληλα το επάγγελμα του ζωγράφου. Τη περίοδο αυτή σπουδάζει την λατινική και ελληνική γλώσσα καθώς και την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή αρχιτεκτονική. Εκεί συνάντησε έναν Άγγλο ευγενή, νεαρό τότε αρχιτέκτονα, τον Νίκολας Ρέβετ (Nicolas Revett), που αποδείχθηκε αργότερα επίσης σπουδαίος ελληνιστής.
Το 1748 ο Στιούαρτ μαζί με τον Ρέβετ και τον Γ. Χάμιλτον δημιούργησαν μια αρχαιολογική ομάδα και μετέβησαν στη Νάπολη για να μελετήσουν τα αρχαία ερείπια της περιοχής. Από εκεί με την οικονομική συνδρομή λεσχών της Αγγλίας το 1751 έρχονται μέσω Κροατίας στην τουρκοκρατούμενη τότε Ελλάδα για την μελέτη του ιωνικού ρυθμού και των αρχαίων ναών της τότε Αθήνας. Κατά το χρόνο της παραμονής τους στην Αθήνα, μέχρι το 1754, ο Στιούαρτ και ο Ρέβετ κατέγραψαν και αποτύπωσαν σε σχέδια όλα τα αρχιτεκτονικά μνημεία της πόλης.
The Antiquities of Athens
Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία, το 1755, αποφάσισαν να εκδώσουν το σύνολο των έργων τους που συγκεντρώθηκε σε πέντε τόμους υπό τον τίτλο "Αι Αθηναϊκαί αρχαιότητες"(*), το οποίο περιελάμβανε και άλλες αρχαιότητες του ελλαδικού χώρου. Το έργο άρχισε να εκδίδεται σε τεύχη το 1762 και έγινε αμέσως ανάρπαστο από τους λόγιους, φιλότεχνους και ερασιτέχνες αρχαιολόγους της εποχής, ένεκα του πλούτου των πρωτοποριακών εικόνων της Αθήνας.
Ο Στιούαρτ στη συνέχεια επιδόθηκε περισσότερο στην αρχιτεκτονική. Στην αρχή φαίνεται να είχε παντρευτεί μία Ελληνίδα οικονόμο του, αλλά αργότερα έκανε και δεύτερο γάμο με πολύ νεότερή του. Πριν το τέλος της ζωής του είχε αναπτύξει μεγάλη κοινωνική δράση. Πέθανε αιφνίδια το 1788 στο Λονδίνο και ενταφιάστηκε σε κρύπτη ναού κοντά στη κατοικία του.

1892 - Νικόλαος Δαμαλάς, Έλληνας θεολόγος.

1907 – Ντμίτρι Μεντελέγιεφ, Ρώσος χημικός.
Ο Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Μεντελέγιεφ (8 Φεβρουαρίου 1834 - 2 Φεβρουαρίου 1907) ήταν Ρώσος χημικός και εφευρέτης. Πιστώνεται ως ο δημιουργός της πρώτης έκδοσης του περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων. Με τη χρήση του πίνακα, προέβλεψε τις ιδιότητες των στοιχείων που θα ανακαλύπτονταν αργότερα.

1918 – Τζον Σάλιβαν, πεθαίνει σε ηλικία 46 ετών ο τελευταίος μποξέρ, που αγωνιζόταν με γυμνά χέρια.

1924 - Βίλχελμ Κλάιν, Γερμανός αρχαιολόγος.
Ο Βίλχελμ Κλάιν (Wilhelm Klein, 20 Νοεμβρίου 1850 - 2 Φεβρουαρίου 1924) ήταν Γερμανός κλασικός αρχαιολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.
Γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1850 στο Καρανσέμπες της Ουγγαρίας. Σπούδασε νομική και εβραϊκή θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, και αργότερα συμπλήρωσε τις σπουδές του και στην αρχαιολογία και φιλολογία στα πανεπιστήμια του Γκέτινγκεν, Βιέννης και Γκρατς. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας το 1875. Στη συνέχεια περιηγήθηκε την Νότια και Δυτική Ευρώπη, περνώντας από την Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία και Αγγλία. Το 1879 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, και μετά τακτικός καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Ήταν ιδρυτικό μέλος της εταιρείας Gesellschaft zur Förderung deutscher Wissenschaft, Kunst und Literatur στην Βοημία και πήρε μέρος σε αρχαιολογική αποστολή της εταιρείας αυτής στην Μικρά Ασία. Εξειδικεύτηκε στην αρχαία ελληνική τέχνη και πρώτος αυτός ερεύνησε μεθοδικά την ελληνική αγγειογραφία από καλλιτεχνική άποψη.
Απεβίωσε στις 2 Φεβρουαρίου 1924 στο Χάινντορφ της Τσεχίας.

1949 - Θεόδωρος Νάτσινας, Έλληνας εκπαιδευτικός.
Ο Θεόδωρος Νάτσινας (8 Ιουλίου 1872 - 2 Φεβρουαρίου 1949) ήταν Έλληνας δάσκαλος. Γεννήθηκε στη Σιάτιστα, που τότε ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Σπούδασε Φυσική και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από όπου και έλαβε το πτυχίο του. Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, το 1898, δίδαξε σε σχολεία στο Άργος και τις Σπέτσες.
Το 1899, το Πανεπιστήμιο Αθηνών πρότεινε στην Ελληνική Κυβέρνηση πως θα έπρεπε να τοποθετηθεί ως δάσκαλος στην Καισάρεια της Τουρκίας, ως μέρος μιας «εθνικής» αποστολής για την υποστήριξη των ντόπιων ελληνικών πληθυσμών. Από το 1903 έως το 1907 δίδασκε στην Κωνσταντινούπολη.
Τιμητική διάκριση από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, 1905
Το 1907 εργάστηκε ως διευθυντής σε σχολείο της Σιάτιστας και έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Συνελήφθη από τις Οθωμανικές αρχές και μεταφέρθηκε στην κοντινή πόλη Λάψιστα (σήμερα Νεάπολη) του νομού Κοζάνης. Απελευθερώθηκε μετά από παρέμβαση του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης.
Κατά το Μεσοπόλεμο, και αφού η δυτική Μακεδονία προσαρτήθηκε στον Ελληνικό κορμό, δίδαξε στην Κοζάνη. Εκεί ίδρυσε τον πρώτο Αγροτικό Συνεταιρισμό και βοήθησε στην εγκαθίδρυση των προσκόπων στη Δυτική Μακεδονία. Το 1918 τοποθετήθηκε γενικός Επόπτης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε εθνικό επίπεδο.
Πολιτικά, ήταν υποστηρικτής του Κόμματος των ΦΙλελευθέρων του Ελευθέριου Βενιζέλου.
Ίδρυση σχολείου στη Θεσσαλονίκη
Το Μαράσλειο Κτίριο, στη Θεσσαλονίκη, όπου ιδρύθηκε η σχολή του Θεόδωρου Νάτσινα.
Μετά από το 1921, εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά, μαζί με το συνέταιρο του Γ. Καραντάνη, ανέλαβαν τη διεύθυνση ενός σχολείου που ιδρύθηκε από τον Στέφανο Νούκα (Μαράσλειος Σχολή). Το σχολείο αυτό ήταν αρχικά γνωστό ως Σχολή Νάτσινα-Καραντάνη, αλλά, στη συνέχεια, αφού έπαυσαν να είναι συνέταιροι, η σχολή μετονομάστηκε σε Σχολή Θεόδωρου Νάτσινα.
Επίσης, ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Προσωπική ζωή
Είχε μια κόρη και τρεις γιούς: τη Σουλτάνα Νάτσινα, τον αντιστράτηγο Αλέξανδρο Νάτσινα, ιδρυτή και πρώτο διοικητή (1953–1963) της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, τον πολιτικό Στέφανο Νάτσινα, και το Λέανδρο Νάτσινα ο οποίος σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Γάνδη του Βελγίου.
Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Οι Μακεδόνες πραμματευτάδες εις τας χώρας Αυστρίας και Ουγγαρίας» (πρώτη έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1939).
Δάσκαλοι και απόφοιτοι της Σχολής Θεόδωρου Νάτσινα, στη Θεσσαλονίκη.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης τον έχει τιμήσει δίνοντας το όνομα του σε μια οδό.

1950 – Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, Έλληνας μαθηματικός, από τους κορυφαίους της επιστήμης του παγκοσμίως.
Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντικότατη συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της πραγματικής ανάλυσης, συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης.

1951 - Μιλτιάδης Λιδωρίκης, Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός.
Ο Μιλτιάδης Γ. Λιδωρίκης (1871 - 2 Φεβρουαρίου 1951) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής Δωρίδας και διευθυντής της Βουλής. Έργα του παίχτηκαν από τους θιάσους της Κυβέλης και του Κοτοπούλη.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Εξελέγη βουλευτής Δωρίδας, το 1906 και επανεξελέγη το 1910 (Φθιώτιδος και Φωκίδος). Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, αποτυπώνοντας με γλαφυρότητα τις αναμνήσεις του από τον πόλεμο στα έργα του.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με το έργο "Ιουλία" (1898). Υπήρξε προσωπάρχης του Βασιλικού Θεάτρου επί δύο δεκαετίες και μετά το 1930 καθηγητής της Δραματικής Σχολής στο Εθνικό Θέατρο. Ήταν από τους ιδρυτές της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου και διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Πέρα από θεατρικά έργα, έγραψε και επιθεωρήσεις.
Απεβίωσε στην κλινική Ράμμου, από περιτονίτιδα το 1951 και κηδεύτηκε με δαπάνες του Βασιλικού Θεάτρου. Γιος του ήταν ο επίσης θεατρικός συγγραφέας, Αλέκος Λιδωρίκης.

1966 - Εμμανουήλ Μηλιαράς, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Ο Εμμανουήλ Μηλιαράς του Γεωργίου (1871 ή 1878 - 2 Φεβρουαρίου 1966) ήταν Έλληνας δικηγόρος και βουλευτής Λασιθίου.
Γεννήθηκε στο Τζερμιάδο Λασιθίου το 1871 ή, σύμφωνα με το Μητρώο της Βουλής, το 1878. Καταγόταν από περιώνυμη οικογένεια αγωνιστών της Κρήτης. Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές της Κρητικής Εθνοσυνέλευσης του 1910 στο Λασίθι και πήρε 740 ψήφους, δεύτερος μετά το Μιχαήλ Κοθρή[2]. Επίσης, εξελέγη βουλευτής Λασιθίου και στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 1915, υπηρετώντας για την περίοδο 1915-17 και με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1935 και του 1946.
Πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 1966 στην Αθήνα και τάφηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο.

1969 – Μπόρις Καρλόφ, Άγγλος ηθοποιός.

1970 – Μπέρτραντ Ράσελ, άγγλος μαθηματικός, φιλόσοφος και διακεκριμένος εκπρόσωπος του ειρηνιστικού κινήματος. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1950.
Ο Μπέρτραντ Άρθουρ Γουίλιαμ Ράσελ (Bertrand Arthur William Russell, 18 Μαΐου 1872 – 2 Φεβρουαρίου 1970) ήταν Άγγλος φιλόσοφος, μαθηματικός και ειρηνιστής. Ο Ράσελ ως συγγραφέας και άνθρωπος συνέχισε την οικογενειακή παράδοση στην πολιτική σκέψη και δράση, με αντιπολεμική δράση. Γεννήθηκε στην ακμή της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας. Πέθανε από γρίπη, έναν αιώνα αργότερα, όταν η Βρετανία είχε περάσει δύο παγκόσμιους πολέμους. Έκανε κριτική στα πυρηνικά καθώς και την εισβολή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Το 1950 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Υπήρξε Γ' Κόμης, μέλος του Τάγματος της Αξίας και μέλος της Βασιλικής Εταιρείας. Χαρακτηριστική της απέχθειάς του προς κάθε είδους φανατισμό είναι η δήλωσή του: Δεν θα πέθαινα ποτέ για τις ιδέες μου, γιατί μπορεί να έκανα λάθος.

1974 - Ίμρε Λάκατος, Ούγγρος φιλόσοφος.
Ο Ίμρε Λάκατος (Imre Lakatos, 9 Νοεμβρίου 1922 – 2 Φεβρουαρίου 1974) ήταν Ούγγρος φιλόσοφος των μαθηματικών και της επιστήμης, γνωστός για την εργασία του πάνω στο μη αλάθητο των μαθηματικών και για τη «μεθοδολογία των αποδείξεων και των ανασκευών» του στα προ-αξιωματικά στάδια αναπτύξεως, καθώς και για την εισαγωγή της έννοιας του «ερευνητικού προγράμματος» στη μεθοδολογία της επιστημονικής έρευνας.

1979 – Σιντ Βίσιους, μέλος του πανκ συγκροτήματος Sex Pistols.

1980 - Ευάγγελος Στρατήγης, Έλληνας δικηγόρος.

1983 - Δημήτρης Κυριακόπουλος, Έλληνας ηθοποιός.

1990 - Πάουλ Αρίστε, Εσθονός γλωσσολόγος.

1994 – Μαρίγια Γκιμπούτας, Αρχαιολόγος.
Η Μαρίγια Γκιμπούτας (Birutė Marija Alseikaitė-Gimbutienė, Βίλνιους, Λιθουανία, 23 Ιανουαρίου 1921 - Λος Άντζελες, 2 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Λιθουανή αρχαιολόγος, εξέχουσα μορφή της αρχαιολογίας, κυρίως για την έρευνά της τόσο στους νεολιθικούς πολιτισμούς όσο και εκείνους της εποχής του Χαλκού, οι οποίοι κατά την άποψή της συνέθεταν τον "αρχαίο ευρωπαϊκό πολιτισμό", όρο που η ίδια εισήγαγε σε έργα της που δημοσεύθηκαν μεταξύ του 1946 και του 1971 και άνοιξαν νέους δρόμους στην αρχαιολογία συνδυάζοντας τον παραδοσιακό τρόπο έρευνας με τη γλωσσολογία και τη μυθολογία.

1996 – Τζιν Κέλι, αμερικανός χορευτής και τραγουδιστής.
Πρωταγωνίστησε σε κλασσικές ταινίες, όπως Τραγουδώντας στη Βροχή και Ένας Αμερικανός στο Παρίσι.
Ο Τζιν Κέλι (Eugene Curran "Gene" Kelly, 23 Αυγούστου 1912 - 2 Φεβρουαρίου 1996) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, χορευτής, χορογράφος, παραγωγός ταινιών και τραγουδιστής. Είναι γνωστός μέχρι και σήμερα για το χορευτικό του στυλ και την ενέργειά του, για την ωραία του εμφάνιση και τους συμπαθείς ρόλους που ερμήνευσε στην μεγάλη οθόνη.
Οι γνωστότερες ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε είναι: Βίρα τις Άγκυρες (Ancors Aweigh, 1945), Ο Πειρατής (The Pirate, 1948), Ένας Αμερικανός στο Παρίσι (An American in Paris, 1951), Τραγουδώντας στη βροχή (Singing in the Rain, 1952) το οποίο σκηνοθέτησε ο ίδιος, Μπριγκαντούν (Brigadoon, 1954) και Κληρονομήστε τον Άνεμο (Inherit the Wind, 1960). Το 1969 σκηνοθέτησε επίσης την Μπάρμπρα Στράιζαντ και τον Γουόλτερ Ματάου στο μιούζικαλ Αλό!...Ντόλυ (Hello, Dolly).
Ο Κέλι μεσουράνησε στο είδος μιούζικαλ κατά τη δεκαετία του '40 και μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '50, όταν το είδος άρχισε να παρακμάζει. Οι νεωτερισμοί που εισήγαγε απογείωσαν και άλλαξαν ριζικά τη μορφή του χολιγουντιανού μιούζικαλ, κάνοντας το αμερικανικό κοινό να αγαπήσει το μπαλέτο.
Ο ηθοποιός έλαβε Τιμητικό Όσκαρ το 1952 για τα επιτεύγματά του το 1952, ενώ αργότερα τιμήθηκε από το Κέντρο Κένεντι, από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου και από το Σωματείο Αμερικανών Ηθοποιών.
Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 15η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

1997 - Θεόδωρος Στάμος, ελληνοαμερικανός ζωγράφος, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.
Ο Θεόδωρος Στάμος (αγγλικά: Theodoros Stamos‎, 31 Δεκεμβρίου 1922 - 2 Φεβρουαρίου 1997) ήταν ένας Ελληνοαμερικανός καλλιτέχνης. Ήταν ένας από τους νεότερους ζωγράφους της αυθεντικής ομάδας των αφηρημένων εξπρεσιονιστών ζωγράφων, τους αποκαλούμενους Οξύθυμους (αγγλικά: Irascibles‎), που περιελάμβανε τους Τζάκσον Πόλοκ, Βίλεμ ντε Κούνινγκ και Μαρκ Ρόθκο. Η ύστερη του σταδιοδρομία επηρεάστηκε αρνητικά από την ανάμιξη του στην Υπόθεση Ρόθκο.
Ο Μαρκ Ρόθκο επέλεξε τον Στάμο, με τον οποίο συνδεόταν με φιλία, ως ένα από τα μέλη του ιδρύματος διαχείρισης της κληρονομιάς του, όμως αυτό οδήγησε στην εμπλοκή του Στάμου στην Υπόθεση Ρόθκο, ένα μεγάλο δικαστικό σκάνδαλο στον κόσμο της τέχνης.
Ένα χρόνο μετά την αυτοκτονία του Ρόθκο το 1970, η κόρη του μήνυσε τα μέλη του ιδρύματος, καθώς και τη Γκαλερί Μάρλμπορο, για κακοδιαχείριση και απάτη. Κατά τη διάρκεια δώδεκα χρόνων μηνύσεων και εφέσεων αποκαλύφθηκε πως πολλοί από τους πίνακες του ζωγράφου, οι οποίοι είχαν πωληθεί ή δοθεί για έκθεση από το ίδρυμα στη Γκαλερί Μάρλμπορο, είχαν πουληθεί σε εσκεμμένα χαμηλές τιμές σε καλούς πελάτες της γκαλερί, ενώ η γκαλερί κράταγε προμήθειες της τάξης του 50%, εξαιρετικά υψηλές σε σχέση με τη συνήθη προμήθεια για έναν καλλιτέχνη του διαμετρήματος του Ρόθκο που κυμαινόταν κανονικά στο 30%. Οι διαχειριστές εν τω μεταξύ μοιραζόντουσαν τα έσοδα από τις πωλήσεις στη Μάρλμπορο ως αμοιβή τους. Ο Στάμος ηθελημένα συμμετείχε σε αυτή τη συνωμοσία και επιπλέον άφησε την παλιά του γκαλερί, του Αντρέ Έμεριχ, για χάρη της Μάρλμπορο η οποία του προσέφερε ένα σημαντικά υψηλότερο συμβόλαιο. Οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν ένοχοι και τους επιβλήθηκε συνολικό πρόστιμο $9 εκατομμυρίων. Ο Στάμος πλήρωσε το μερίδιο του από το πρόστιμο μεταφέροντας τα δικαιώματα του σπιτιού του στο Ίδρυμα Ρόθκο αλλά του επιτράπηκε να το κατοικεί όσο ζούσε. Ενώ η μήνυση συνέβαλε στο να γίνει ακόμα πιο γνωστός ο Ρόθκο, έβλαψε σημαντικά τη φήμη της γκαλερί και του Στάμου.
Ο Στάμος δεν ανέκαμψε ποτέ καλλιτεχνικά μετά την υπόθεση. Οι γκαλερί πρώτης γραμμής όπως αυτή του Έμεριχ δεν ήθελαν πλέον να τον εκπροσωπήσουν. Η έλλειψη της στήριξης τους κατέστησε τους συλλέκτες επιφυλακτικούς σχετικά με τη μεταπωλητική αξία του έργου του και οδήγησε στο να έχει καταταγεί η δουλειά του χαμηλά στη δεύτερη, ή και στην τρίτη κατηγορία των έργων του αφηρημένου εξπρεσιονισμού προς το τέλος της ζωής του.
Υστεροφημία
Έργα του Στάμου έχουν επιλέξει δύο Έλληνες πρωθυπουργοί για τη διακόσμηση του πρωθυπουργικού γραφείου στο Μέγαρο Μαξίμου, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας.

2002 - Πωλ Μπέιλοφ, Αμερικανός τραγουδιστής (Exodus).

2005 – Μαξ Σμέλινγκ, θρυλικός Γερμανός πυγμάχος, ο πρώτος Ευρωπαίος που κατέκτησε τον παγκόσμιο τίτλο των βαρέων βαρών. [Γεν. 28/9/1905]

2007 - Μαζάο Τακεμότο, Ιάπωνας αθλητής.

2012 - Ιωάννης Γλαβίνας, Έλληνας εκπαιδευτικός και πολιτικός.

2014 - Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Αμερικανός ηθοποιός.

2017 - Μίλτος Παπαποστόλου, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.