DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 3 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίων Σταματίου και Ιωάννου, (Σταμάτης, Σταμάτιος, Στάμος, Σταμούλης, Σταμέλος, Σταμέλης, Σταμελάς, Σταματία, Μάτα, Ματούλα, Ματίνα, Σταματίνα, Σταμάτα, Σταμέλα, Σταμούλα, Σταματή, Μάτω, Σταματέλλα *)
Αγίου Συμεών εκ Ρωσίας, (Συμεών, Συμεώνης, Σύμος, Συμεωνή, Συμεωνία, Συμεώνα, Σύμη *)

3 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1377: Σώμα μισθοφόρων στρατιωτών, πληρωμένων από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΑ', καταλαμβάνει την Τσεζένα και προβαίνει σε σφαγές χιλιάδων κατοίκων. (πάνω από 2000 άτομα).

1488: Ο Πορτογάλος θαλασσοπόρος Μπαρτολομέου Ντιάζ πατά το πόδι του στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότιο Αφρική και γίνεται ο πρώτος Ευρωπαίος που ταξίδεψε τόσο μακριά προς το νότιο ημισφαίριο.

1690: Έκδοση των πρώτων χαρτονομισμάτων στην πολιτεία των ΗΠΑ, Μασαχουσέτη.

1783: Κατά τη διάρκεια της αμερικανικής επανάστασης η Ισπανία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία των ΗΠΑ.

1815: Τίθεται σε λειτουργία το πρώτο εργοστάσιο τυριού στην Ελβετία.

1823: Οι Κρητικοί εξεγείρονται εναντίον των Τούρκων και τους αναγκάζουν να κλειστούν στα φρούρια Καστελίου και Γραμβούσας. Οι πολιορκούμενοι αποδεκατίζονται από επιδημία πανώλης.

1828: Εκδίδεται ο πρώτος νόμος περί ναυτιλίας από τον Ιωάννη Καποδίστρια.

1830: Υπογράφεται στο Λονδίνο μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας το πρωτόκολλο με το οποίο η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.

1836: Εξέγερση κατά των Βαυαροκρατίας στην Ακαρνανία με ποικίλα αιτήματα, από τη σύγκληση Εθνικής Συνελεύσεως έως τη σωτηρία της Ορθοδοξίας. Την προκάλεσαν το Ρωσικό και το Γαλλικό Κόμμα, που ήταν εκτός εξουσίας. Ο Δήμος Τσέλιος με 100 ενόπλους, καταλαμβάνει τα χωριά Αστακός και Μύτικας.

1870: Στις ΗΠΑ, μετατρέπεται σε νόμο του κράτους η 15η Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος, που διασφαλίζει το δικαίωμα της ψήφου στους Αφροαμερικανούς.

1876: Ο Άλμπερτ Σπάλντινγκ μαζί με τον αδερφό του και κεφάλαιο 800 δολαρίων δημιουργούν τη γνωστή εταιρεία αθλητικών ειδών. Παράγουν τις πρώτες επίσημες μπάλες του μπάσκετ, του τένις, του μπέιζμπολ, του γκολφ και του ράγκμπι.

1904: Κολομβιανά στρατεύματα συγκρούονται με Αμερικανούς πεζοναύτες στον Παναμά.

1908: Ο Γιώργος Καλαφάτης ιδρύει τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών (ΠΟΑ), ο οποίος αργότερα μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος (ΠΑΟ).

1913: Ο χρυσός πολυολυμπιονίκης Κώστας Τσικλητήρας, υπηρετώντας στον στρατό κατά τους Α' Βαλκανικούς Πολέμους, πεθαίνει από οξεία μηνιγγίτιδα.

1916: Καταστρέφεται από φωτιά το κτήριο του Κοινοβουλίου του Καναδά στην Οττάβα.

1917: Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οι ΗΠΑ διαρρηγνύουν τις διπλωματικές τους σχέσεις με τη Γερμανία, μία μέρα μετά την ανακοίνωση των Γερμανών για την νέα πολιτική τους σχετικά με την απεριόριστη χρήση των υποβρυχίων στην πολεμική σύρραξη.

1918: Ο Τριστάν Τζαρά εκδίδει στη Ζυρίχη το Ντανταϊστικό Μανιφέστο.

1919: Οι Μπολσεβίκοι κυριεύουν το Κίεβο.

1931: 258 άνθρωποι σκοτώνονται στο σεισμό, που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στη Νέα Ζηλανδία.

1941: Στο κατεχόμενο Βισί της Γαλλίας οι Ναζί επαναφέρουν στην εξουσία τον Πιέρ Λαβάλ, ο οποίος ένα χρόνο πριν είχε αποπεμφθεί από αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Ο Λαβάλ κατηγορήθηκε για την έξαρση των φαινομένων αντισημιτισμού, καθώς και για την απόφαση αποστολής Γάλλων εργατών στη Γερμανία, την περίοδο διακυβέρνησης του.

1943: Έναρξη συνομιλιών μεταξύ Φινλανδίας και ΕΣΣΔ.

1944: Οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ καταλαμβάνουν τα νησιά Μάρσαλ, στον Ειρηνικό Ωκεανό, τα οποία μέχρι τότε αποτελούσαν ορμητήριο για τις επιχειρήσεις του ιαπωνικού στρατού. Οι περιοχές αυτές θα χρησιμοποιηθούν αργότερα για πυρηνικές δοκιμές.

1945: Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Ρωσία δέχεται να μπει στο θέατρο των πολεμικών επιχειρήσεων στον Ειρηνικό εναντίον της Ιαπωνίας.

1952: Μεταδίδεται από ραδιοσταθμό του Παρισιού ότι, ο «Σύνδεσμος Σουηδών Λογοτεχνών» προτείνει το Νίκο Καζαντζάκη για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

1953: Ο Γάλλος ωκεανογράφος, Ζακ Υβ Κουστώ, δημοσιεύει το διασημότερο, αλλά και τελευταίο έργο του, ο «Σιωπηλός Κόσμος».

1953: Ο Σπύρος Μαρκεζίνης εξαγγέλλει την ίδρυση δικού του κόμματος με την επωνυμία «Κόμμα των Προοδευτικών».

1954: Στην Ινδία, πάνω από 350 Ινδουιστές ποδοπατούνται και πεθαίνουν από τον πανικό που δημιουργείται κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών.

1956: Ο Τόνι Σέιλερ γίνεται ο πρώτος σκιέρ, που κερδίζει ολυμπιακό μετάλλιο και στα τρία αλπικά αγωνίσματα.

1958: Υπογράφεται η συνθήκη οικονομικής ένωσης μεταξύ Βελγίου, Ολλανδίας και Λουξεμβούργου γνωστή και ως «Μπενελούξ».

1959: Τρεις από τους πρωτοπόρους του ροκ εν ρολ, ο Μπάντι Χόλι, ο Ρίτσι Βάλενς και ο Τζάιλς Μπιγκ Μπόπερ Ρίτσαρντσον, σκοτώνονται σε αεροπορικό δυστύχημα, στην Αϊόβα των ΗΠΑ. Το συμβάν αυτό έμεινε στην ιστορία ως "Η μέρα που πέθανε η μουσική".

1962: O πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι απαγορεύει κάθε εμπορική συναλλαγή με την Κούβα.

1964: Αμερικανικά πολεμικά πλοία βομβαρδίζουν για πρώτη φορά κατοικημένες περιοχές της Ιαπωνίας, στις Κουρίλες Νήσους

1966: Το μη επανδρωμένο σοβιετικό διαστημόπλοιο «Λούνα 9» προσεδαφίζεται στη Σελήνη. Είναι η πρώτη ομαλή προσεδάφιση στη Σελήνη, που άνοιξε τον δρόμο για τις επανδρωμένες πτήσεις των Αμερικανών.

1967: Ο Τζίμι Χέντριξ ηχογραφεί το «Purple Haze».

1969: Ο Γιάσερ Αραφάτ διορίζεται πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

1970: Η ΕΟΚ διακόπτει τις διαπραγματεύσεις για την ένταξη της Ελλάδας μέχρι ν΄ αποκατασταθεί η Δημοκρατία στη χώρα.

1972: Ξεκινούν οι 11οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σαπόρο της Ιαπωνίας, οι πρώτοι που γίνονται στην Ασία. Λαμβάνουν μέρος 1.015 αθλητές και 217 αθλήτριες, από 35 χώρες σε 35 αγωνίσματα. Η ΔΟΕ, ύστερα από τα πορίσματα της Ειδικής Επιτροπής Ερασιτεχνισμού, απαγορεύει τη συμμετοχή του Αυστριακού πρωταθλητή των αλπικών αγωνισμάτων Κάρλ Σράνζ στους αγώνες.

1988: Το αμερικανικό Κογκρέσο απορρίπτει αίτημα του Προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν για παροχή βοήθειας στους Κόντρας της Νικαράγουας ύψους 36,25 εκατομμυρίων δολαρίων.

1989: Το σκάνδαλο Κοσκωτά παίρνει νέα τροπή, όταν ο προσωπικός φίλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, Γιώργος Λούβαρης, παραπέμπεται για κακούργημα, ως παραλήπτης μεγάλου ποσού, που υπεξαιρέθηκε.

1990: Ο Αμερικανός τζόκεϊ Γουίλι Σουμέικερ τρέχει στην 40.350ή και τελευταία του κούρσα, όπου τερματίζει τέταρτος στην Σάντα Ανίτα Ρέιστρακ. Στην καριέρα του έχει κερδίσει 1.100 στέικς, 8.833 νίκες σε 40.340 κούρσες με κέρδη 123.375.124 δολάρια.

1991: Πάνω από 300 νεκροί είναι ο απολογισμός του ισχυρού σεισμού, που πλήττει το βόρειο Πακιστάν.

1991: Το ιστορικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας διασπάται σε Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς και Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

1992: Στις Βρυξέλλες, έξω από το κτίριο της ΕΟΚ, 1.000 διαδηλωτές από την ΠΓΔΜ πραγματοποιούν συγκέντρωση, διεκδικώντας την αναγνώριση από τους «12» της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας τους με το όνομα «Μακεδονία».

1992: Υπογράφεται από τον πρόεδρο της Αργεντινής. Κάρλος Μένεμ, διάταγμα το οποίο προβλέπει τον έλεγχο των αρχείων για όλες τις περιπτώσεις των Ναζί που είχαν βρει καταφύγιο στη Λατινική Αμερική μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

1993: Στις Φιλιππίνες, 36 άνθρωποι πεθαίνουν από την έκρηξη του ηφαιστείου Μαγιόν.

1994: Σχεδόν δύο δεκαετίες από την πτώση της Σαϊγκόν, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ανακοινώνει την άρση του εμπορικού εμπάργκο κατά του Βιετνάμ.

1995: Στις ΗΠΑ, εκτοξεύεται από τη βάση Κανάβεραλ το διαστημόπλοιο «Ντισκάβερι» με γυναίκα κυβερνήτη κι ένα Ρώσο κοσμοναύτη, με προορισμό το διαστημικό σταθμό ΜΙΡ.

1995: Το Τριμελές Εφετείο Πειραιά κρίνει αθώο τον εφοπλιστή και ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ Γιάννη Αλαφούζο, που κατηγορήθηκε για λαθρεμπορία καυσίμων με το δεξαμενόπλοιο «Ασπρονήσι».

1996: Στην Τουρκία, η Τανσού Τσιλέρ παραδίδει την εντολή στον Πρόεδρο Ντεμιρέλ, μετά την αποτυχία της να σχηματίσει κυβέρνηση.

1997: Ευρωπαϊκές χώρες και ΗΠΑ καταδικάζουν τη χρήση βίας κατά αντικυβερνητικών διαδηλωτών στη Γιουγκοσλαβία.

1999: Επίσημες στατιστικές δείχνουν την Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως την πλουσιότερη ομάδα του κόσμου με ετήσια έσοδα 180 δις δρχ. Δεύτερη έρχεται η Μπαρτσελόνα με 110 δις, τρίτη η Ρεάλ Μαδρίτης με 110 δις, τέταρτη η Γιουβέντους με 106 δις, και πέμπτη η Μπάγερν Μονάχου με 102 δις. Η μόνη από πλευράς Λατινικής Αμερικής είναι η Φλαμένγκο με 65 δις.

2000: Ισπανικό δικαστήριο αναγνωρίζει στον Τούρκο μπασκετμπολίστα Σάνον Σερτάν Μίλι τα ίδια δικαιώματα, που έχουν και οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανοίγοντας τον δρόμο για την ελεύθερη μετακίνηση παικτών από σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα

2002: Η Ρωσίδα Σβετλάνα Φεοφάνοβα σπάει το ρεκόρ της Στέισι Ντραγκίλα στο άλμα επί κοντώ με 4.71μ κατά τη διάρκεια διεθνούς μίτινγκ στη Στουτγκάρδη.

2003: Παραιτείται από Πρόεδρος της Τσεχίας ο Βάτσλαβ Χάβελ, δεκατρία χρόνια μετά τη Βελούδινη Επανάσταση που τον οδήγησε στην Προεδρία. Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ευχαρίστησε όλους όσοι τον στήριξαν, είπε ότι δεν περίμενε να παραμείνει τόσον καιρό στην ηγεσία της χώρας και ζήτησε συγγνώμη ακόμη και από τους εχθρούς του.

2006: Ένας μυστηριώδης θάνατος στελέχους της Βόνταφον σε μια κρίσιμη ημερομηνία, μία ημέρα πριν από την επίσημη αναφορά του σκανδάλου των τηλεφωνικών υποκλοπών στον πρωθυπουργό, δίνει διαστάσεις θρίλερ στην πολύκροτη υπόθεση. Πρόκειται για την αυτοκτονία ,σύμφωνα με τις αρχές, του Κώστα Τσαλικίδη, στελέχους στην ασφάλεια του λογισμικού της εταιρείας, η οποία έγινε δύο ημέρες μετά την εσωτερική ανακάλυψη της υποκλοπής και την περίεργη διαγραφή του λογισμικού με εντολή του διευθύνοντα συμβούλου της Βόνταφον, Γιώργου Κορωνιά.

2006: Οι Αρχές της Ημαθίας βρίσκονται ενώπιον μιας πρωτοφανούς τραγωδίας, καθώς ο 11χρονος Άλεξ Μεσχισβίλι, ο οποίος εξαφανίστηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2006, φέρεται να δολοφονήθηκε από συνομηλίκους του. Άκαρπες οι έρευνες για τη σορό του άτυχου παιδιού.

2010: Ο Κάρολος Παπούλιας επανεκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 266 ψήφους. Τον κ. Παπούλια υπερψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, ενώ «παρόντες» ψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1338 – Ιωάννα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Γαλλίας.
Η Ιωάννα των Βουρβόνων (Jeanne de Bourbon, 3 Φεβρουαρίου 1338 - 6 Φεβρουαρίου 1378) ήταν βασίλισσα της Γαλλίας ως σύζυγος του βασιλιά Καρόλου Ε'.
Γεννημένη στο Βενσέν, η Ιωάννα ήταν κόρη του δούκα Πέτρου Α' των Βουρβόνων και της Ισαβέλλας των Βαλουά, ετεροθαλούς αδελφής του Φιλίππου ΣΤ' της Γαλλίας.
Από τον Οκτώβριο του 1340 μέχρι τουλάχιστον το 1343, έγιναν διαπραγματεύσεις και συμφωνίες για να παντρευτεί τον Αμεδαίο ΣΤ' της Σαβοΐας. Ο στόχος ήταν να φέρει τη Σαβοΐα πιο κοντά στη γαλλική επιρροή.
Στις 8 Απριλίου του 1350, παντρεύτηκε τον ξαδελφό της, μέλλοντα Κάρολο Ε' της Γαλλίας.
Ο πατέρας της, ο παππούς της και η ίδια μετά την γέννηση του έβδομου παιδιού της είχαν μια κληρονομική εκδήλωση ψυχικής αστάθειας. Την ίδια κληρονόμησε σε μεγαλύτερο βαθμό ο γιος της Κάρολος, ο μετέπειτα βασιλιάς της Γαλλίας Κάρολος ΣΤ΄ ο τρελός, με πολύ άσχημα συμπτώματα σε όλη την διάρκεια της βασιλείας του.

1736 - Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπέργκερ, Αυστριακός συνθέτης.

1791 – Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (Κωνσταντινούπολη, 3 Φεβρουαρίου 1791 - Αίγινα, 6 Αυγούστου 1865) ήταν κυρίαρχη προσωπικότητα στις τάξεις των εκσυγχρονιστών, αγωνιστής του 1821 διπλωμάτης και πολιτικός που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου κατά την Επανάσταση και στις πρώτες μετεπαναστατικές δεκαετίες.

1809 – Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ, Γερμανός συνθέτης.
Ο Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ (Felix Mendelson-Bartholdy, 3 Φεβρουαρίου 1809 - 4 Νοεμβρίου 1847) ήταν Γερμανός συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας. Σπούδασε από πολύ μικρός πιάνο και θεωρία μουσικής. Μόλις εννιά χρονών έπαιξε πιάνο δημόσια και σε ηλικία δώδεκα χρονών άρχισε να συνθέτει τα πρώτα του έργα. Στα δεκαεπτά του χρόνια έγραψε το πρώτο του αριστούργημα, την εισαγωγή στο έργο του Σαίξπηρ "Όνειρο θερινής νυκτός" που είναι και το γνωστότερο έργο του.
Το 1820 διεύθυνε στο Βερολίνο το έργο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ "Τα κατά Ματθαίον Πάθη" για πρώτη φορά μετά το θάνατό του μεγάλου μουσικού. Το 1833 έγινε αρχιμουσικός στο Ντίσελντορφ και το 1835 θεμελίωσε το ωδείο της Λειψίας που έγινε κέντρο της γερμανικής μουσικής. Αν και πέθανε νέος, μας άφησε πάρα πολλά έργα. Έγραψε τα ορατόρια "Παύλος" και "Ηλίας", πολλές συμφωνίες με σπουδαιότερες την "Ιταλική" και τη "Σκωτική", κοντσέρτα για πιάνο και βιολί, τα "Τραγούδια χωρίς λόγια" περίφημο λυρικό έργο για πιάνο, εισαγωγές (όπως οι περίφημες "Εβρίδες"), σονάτες, μουσική για εκκλησιαστικό όργανο κ.ά. Πέθανε σε ηλικία 38 ετών και θεωρείται εκπρόσωπος του γερμανικού προρομαντισμού.

1887 – Γκέοργκ Τρακλ, Αυστριακός ποιητής.
Ο Γκεόργκ Τρακλ (Georg Trakl, 3 Φεβρουαρίου, 1887 — 3 Νοεμβρίου, 1914) ήταν Αυστριακός εξπρεσσιονιστής ποιητής.
Ο Τρακλ γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής του στο Σάλτσμπουργκ. Ο πατέρας του, Τομπίας, ήταν αντιπρόσωπος ειδών κιγκαλερίας· λάτρης της μόρφωσης, είχε φιλοδοξίες να σπουδάσει το γιο του. Η μητέρα του, Μαρία, υπέφερε από κατάθλιψη και έτσι τη φροντίδα των παιδιών της ανέλαβε μια Γαλλίδα γκουβερνάντα. Από μικρός μαθαίνει τη γαλλική γλώσσα και στα εφηβικά του χρόνια γοητεύεται από την ποίηση του Μπωντλαίρ, του Βερλέν και του Ρεμπώ. Το 1897 εγγράφεται στο γυμνάσιο της πόλης του Σάλτσμπουργκ (Salzburg Staatsgymnasium), όπου σπουδάζει λατινικά, ελληνικά και μαθηματικά. Την ίδια εποχή κάνει τις πρώτες του λογοτεχνικές απόπειρες και ξεκινά την αναζήτηση τεχνητών παραδείσων με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Η οικογένεια αδιαφορεί για τις λογοτεχνικές του επιδόσεις. Ο νεαρός Τρακλ νιώθει απομονωμένος και η μόνη ουσιαστική επαφή είναι αυτή που έχει με την αδελφή του Μαργκαρέτε, γνωστή ως Γκρετλ, φύση καλλιτεχνική, με σπουδές στη μουσική. Η παρουσία της είναι αναγνωρίσιμη στα ποιήματά του. Η ισχυρή επικοινωνία τους, η αφοσίωση του ενός προς τον άλλο και οι συχνές αναφορές του Τρακλ σε θέματα ενοχών, ιδίως σε πρώιμα γραπτά του, προκάλεσαν υποψίες ότι ανάμεσα στα δύο αδέλφια υπήρχε μια πραγματική ερωτική σχέση.
Το 1905 αφού παρατάει το σχολείο, δουλεύει σαν φαρμακοποιός για τρία χρόνια και αποφασίζει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα δια βίου. Αυτή την εποχή πειραματίζεται με τη συγγραφή θεατρικών έργων, αλλά τα δύο του μικρά έργα Η Μέρα των Ψυχών και Φάτα Μοργκάνα δεν έχουν επιτυχία όταν παίζονται στη σκηνή.
Το 1908, μετακομίζει στη Βιέννη, σπουδάζει φαρμακευτική και στη συνέχεια προσπαθεί να εργαστεί. Πουθενά δεν προσαρμόζεται, πουθενά δεν στεριώνει. Μια τάση φυγής, μια σχεδόν αναρχική διάθεση δεν του επιτρέπουν να ενταχθεί σε μια τακτοποιημένη ζωή μέσα στην αυστηρή αστική κοινωνία. Τα ναρκωτικά του δίνουν τη δυνατότητα να ταξιδεύει σε δικούς του κόσμους και να αναλαμβάνει εκεί τους πιο ακραίους ρόλους, του θύτη και του θύματος, ενώ η ποιησή του είναι το πεδίο έκφρασης αυτών των εμπειριών, μια βοήθεια να αντιμετωπίσει το Πνεύμα του Κακού, που τον ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, χωρίς να μπορεί να λυτρωθεί απ' αυτό. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του εκδίδεται το 1913, ενώ ήδη από το 1912 συνεργάζεται με το περιοδικό Ντερ Μπρένερ (Der Brenner), ένα έντυπο που φιλοξένησε τις σημαντικότερες φωνές της πρωτοπορίας στη γερμανόφωνη επικράτεια.

1887 - Γκέοργκ Τρακλ, Αυστριακός ποιητής.

1891 - Αριστείδης Μωραϊτίνης, ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και από τους πρωτοπόρους της ελληνικής αεροπορίας. (3 Φεβρουαρίου 1891 - 22 Δεκεμβρίου 1918)
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) πραγματοποίησε μαζί με τον Μιχαήλ Μουτούση την πρώτη στην παγκόσμια ιστορία αεροπορική αποστολή ναυτικής συνεργασίας.
Ο Αριστείδης Μωραϊτίνης τα επόμενα έτη πρωτοστάτησε στην εκπαίδευση νέων Ελλήνων πιλότων, ενώ ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ανάδειξη της ναυτικής αεροπορίας της οποίας ήταν διοικητής.
Το 1916 κατατάχτηκε στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης του Ελευθερίου Βενιζέλου και συμμετείχε δυναμικά ως εκπαιδευτής αεροπόρων και επικεφαλής αεροπορικών αποστολών στο Μακεδονικό Μέτωπο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και στις περιοχές των Δαρδανελλίων, στο ανατολικό Αιγαίο και στη Μικρά Ασία, μέχρι και το τέλος του Πολέμου.
Αναδείχτηκε στον κορυφαίο «ιπτάμενο άσσο» της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, όχι μόνο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και γενικότερα της αεροπορικής ιστορίας της Ελλάδας, με συνολικά εννέα καταρρίψεις εχθρικών αεροσκαφών.
Παράλληλα, απέσπασε σημαντικές διακρίσεις από την Ελληνική και τη Βρετανική Κυβέρνηση. Τον Νοέμβριο του 1918, μετά τη συνθηκολόγηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν επικεφαλής του ελληνικού αεροπορικού σμήνους που πέταξε στην Κωνσταντινούπολη.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών, αφήνοντας σημαντικό έργο στον τομέα της ανάπτυξης του αεροπορικού οράματος, συμπεριλαμβανομένου και στη δημιουργία τοπικής αεροπορικής βιομηχανίας.

1892 - Χουάν Νεγρίν, Ισπανός πολιτικός.

1898 - Άλβαρ Άαλτο, Φινλανδός αρχιτέκτονας.

1905 - Πάουλ Αρίστε, Εσθονός γλωσσολόγος.

1909 - Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος.
Η Σιμόν Βέιλ (Simone Weil, 3 Φεβρουαρίου 1909 – 24 Αυγούστου 1943) ήταν Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια. Γεννήθηκε σε οικογένεια φιλελεύθερων, αγνωστικιστών Γαλλοεβραίων. Το 1936 πήγε στην Ισπανία και για δύο μήνες συμμετείχε στον Ισπανικό εμφύλιο. Μεταστράφηκε στο Χριστιανισμό το 1938. Πέθανε στην Αγγλία το 1943.

1927 - Ηλίας Ρωσίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Ηλίας Ρωσίδης (Κύπρος, 3 Φεβρουαρίου 1927), είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν αρχικά ως μέσος και στη συνέχεια ως αμυντικός. Είναι από τους πρώτους ακραίους αμυντικούς των ελληνικών γηπέδων που, εκμεταλλευόμενος την ταχύτητά του, συνήθιζε να προωθείται και στην επίθεση (ρόλος αργότερα γνωστός ως φουλ-μπακ).
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε τον αθλητισμό σε πολύ μικρή ηλικία και εγγράφηκε στον Ολυμπιακό, όπου ασχολήθηκε αρχικά με τον στίβο και τους δρόμους ταχύτητας, τα 100, 200 και 400 μέτρα. Κάποια μέρα, όταν παρακολουθούσε τυχαία την προπόνηση του Ολυμπιακού, τραυματίστηκε ο Αριστείδης Λούβαρης, ο τερματοφύλακας και του ζήτησαν να τον αντικαταστήσει. Από εκείνη την ημέρα έμεινε στον Ολυμπιακό μέχρι το τέλος της καριέρας του.
Πρώτος του αγώνας ήταν το 1948 με τον Φωστήρα στο κύπελλο Ελλάδας. Συμμετείχε στον παρθενικό αγώνα ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπου ο Ολυμπιακός βρέθηκε αντιμέτωπος με τη Μίλαν το 1959. Σταμάτησε την καριέρα του το 1961, λόγω των συνεχόμενων σοβαρών τραυματισμών που είχε.
Στις εθνικές ομάδες
Με την εθνική Ελλάδας έχει 29 συμμετοχές (πρώτη το 1951 και αρχηγός της από το 1954), όντας πρώτος σε συμμετοχές την εποχή που αγωνίστηκε σε αυτή.

1939 – Μάικλ Τσιμίνο, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Μάικλ Τσιμίνο' (αγγλ. Michael Cimino, 3 Φεβρουαρίου 1939 - 2 Ιουλίου 2016), ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, παραγωγός και συγγραφέας, βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του 1978 Ο Ελαφοκυνηγός (The Deer Hunter). Ο σκηνοθέτης δίχασε την κοινη γνώμη την περίοδο της κυκλοφορίας της ταινίας Ο Ελαφοκυνηγός για τον τρόπο με τον οποίο απεικόνισε τα βασανιστήρια που υπέστη μια ομάδα Αμερικανών στρατιωτών, σε βιετναμέζικο στρατόπεδο.
Ο Τσιμίνο γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από μια οικογένεια Ιταλών μεταναστών. Από μικρός αγαπούσε την τέχνη κι αφιέρωνε το χρόνο του στη μελέτη της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής, της μουσικής και της λογοτεχνίας. Το 1962 εισάγεται στο πανεπιστήμιο Γέιλ για να σπουδάσει γλυπτική και ταυτόχρονα άρχισε να δημιουργεί για λογαριασμό τς τηλεόρασης ντοκιμαντέρ και διαφημιστικά σποτ. Έπειτα παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Actor's Studio.

1946 - Βασίλης Σκουλάς, Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.
Ο Βασίλης Σκουλάς (3 Φεβρουαρίου 1946) είναι Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.
Γεννήθηκε στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης στις 3 Φεβρουαρίου του 1946. Η οικογένεια του έχει μεγάλη παράδοση στη μουσική και γενικότερα στις τέχνες. Ο παππούς του, ο Μιχάλης Σκουλάς, ήταν σπουδαίος λυράρης της εποχής του και ο πατέρας του Αλκιβιάδης Σκουλάς ή Γρυλιός γνωστός λαϊκός ζωγράφος των Ανωγείων.
Άρχισε να μαθαίνει λύρα σε ηλικία 7 ετών και στα 16 του χρόνια, κατάφερε να καθιερωθεί, ανάμεσα στους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές της Κρήτης. Έχει παίξει και τραγουδήσει σε μια μεγάλη σειρά, από επιτυχημένες καλλιτεχνικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εμφανίσεις, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στην Γερμανία, όπου υπάρχουν Έλληνες και ιδίως Κρητικοί.
Τον πρώτο του δίσκο ηχογράφησε το 1965,ο οποίος περιείχε κοντυλιές με τον Θανάση Σταυρακάκη και τον Νίκο Ξυλούρη, ακολούθησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος 33 στροφών το 1969.
Ο Βασίλης Σκουλάς όμως έκανε τη σημαντικότερη δισκογραφική του δουλειά και άρχισε να συνεργάζεται με έντεχνους Έλληνες συνθέτες από το 1980, με το δίσκο "Σεργιάνισμα στην Κρήτη". Ακολούθησαν η "Κρητική ανθολογία", "Τα τραγούδια του σίδερου και του νερού" σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, και πολλοί άλλοι.
Την περίοδο 1981-85 είχε πραγματοποιήσει μια σειρά, από εμφανίσεις στην Αθήνα στο θέατρο Παρκ, στο έργο "Καφενείον η Ελλάς" και στο θίασο του Γιάννη Βόγλη, στη θεατρική παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη "Καπετάν Μιχάλης", στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η πορεία του Βασίλη Σκουλά θα αλλάξει όταν το 1995 συμμετείχε σε δύο τραγούδια στο μουσικό έργο "Αιολία" του Μιχάλη Νικολούδη, ερμηνείες οι οποίες τον έκαναν να στραφεί και στο έντεχνο Ελληνικό τραγούδι.
Το 2002 κυκλοφόρησε διπλός δίσκος με μερικές από τις πιο γνωστές επιτυχίες του και διασκευές σε διάφορα κλασσικά Κρητικά τραγούδια και χορούς.
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2012 ο Βασίλης Σκουλάς έκανε μια επιτυχημένη εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού που λόγω της μεγάλης απήχησης του κόσμου επαναλήφθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012.
Ο Βασίλης Σκουλάς διατηρεί μέχρι σήμερα, το ίδιο πάθος και μεράκι, να δημιουργεί και να διατηρεί το δικό του στέκι εμφανσεων, την πασίγνωστη ταβέρνα "Ντελίνα", στο χωριό του, τα Ανώγεια.

 

 

1947 – Πολ Όστερ, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Πολ Μπέντζαμιν Όστερ (Paul Benjamin Auster, 3 Φεβρουαρίου 1947) είναι Αμερικανός συγγραφέας. Είναι πιθανώς πιο γνωστός για την Τριλογία της Νέας Υόρκης. Είναι επίσης ποιητής, αρθρογράφος, έχει διατελέσσει μεταφραστής, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.
Ο Πολ Όστερ γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1947 στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ από εβραίους γονείς πολωνικής καταγωγής, τον Σάμουελ και την Κουίνι. Πήγε σχολείο στο Μάπλγουντ (Maplewood) και αποφοίτησε από το Λύκειο Columbia High. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Μετά το τέλος των σπουδών του, και αφού μπάρκαρε για κάποιο χρονικό διάστημα με ένα δεξαμενόπλοιο, πήγε στη Γαλλία, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη σύγχρονων Γάλλων ποιητών. Όλο αυτό το διάστημα έγραφε κυρίως ποιήματα, που όμως δεν κατάφερε να δημοσιεύσει. Το 1974 επιστρέφει στη Νέα Υόρκη και πιάνει δουλειά σ' έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο, ως υπεύθυνος των μεταφράσεων από τα γαλλικά. Αυτή την εποχή δημοσιεύει ορισμένα από τα ποιήματά του και μεταφράσεις Γάλλων συγγραφέων, όπως των Στεφάν Μαλαρμέ και Τζόζεφ Ζουμπέρ.
Είναι παντρεμένος με τη δεύτερή του σύζυγο, τη συγγραφέα Σίρι Χούστβεντ, από το 1981. Η πρώτη του γυναίκα ήταν η αναγνωρισμένη συγγραφέας Λίντια Ντέιβις. Είναι πατέρας δύο παιδιών, του Ντάνιελ (με την Ντέιβις) και της Σόφι (με τη Χούστβεντ).
Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του Εταίρου από το Εθνικό Κληροδότημα των Η.Π.Α. για τις Τέχνες, τόσο για τον πεζό λόγο όσο και για την ποίηση. Το 1990 του απονεμήθηκε το βραβείο Μόρτον Ντάπουν Ζέιμπελ από την Αμερικανική Ακαδημία και το Ινστιτούτο Τεχνών και Γραμμάτων. Το 2006 του απονεμήθηκε το βραβείο του Πρίγκιπα των Αστουριών για τη λογοτεχνία.
Είναι επίσης αντιπρόεδρος του Αμερικάνικου Κέντρου PEN (Pen American Centre).

1954 – Μαλβίνα Κάραλη, δημοσιογράφος, συγγραφέας και σεναριογράφος.
Η Μαλβίνα Κάραλη (πραγματικό όνομα Μαρία-Ελένη Σακκά, 3 Φεβρουαρίου 1952 - 7 Ιουνίου 2002) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια στην τηλεόραση. Γεννήθηκε στην Χαλκίδα και καταγόταν από τα Ψαρά και τη Θράκη.

1955 – Παντελής Καψής, Έλληνας δημοσιογράφος.
O Παντελής Καψής (3 Φεβρουαρίου 1955) είναι Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 3 Φεβρουαρίου του 1955. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (UCL) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μπρουνέλ.
Επαγγελματική καριέρα
Έκανε τα πρώτα του βήματα στη δημοσιογραφία στα φοιτητικά του χρόνια, στην εφημερίδα Θούριος της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος». Στη συνέχεια εργάστηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ως οικονομικός και πολιτικός συντάκτης, αρχισυντάκτης του πολιτικού ρεπορτάζ και υπεύθυνος του ένθετου περιοδικού «Πρόσωπα» (1999-2001). Διετέλεσε διευθυντής στα ΝΕΑ (2001-2009) και στις εφημερίδες Το Βήμα και Το Βήμα της Κυριακής (2009-2011), ενώ την περίοδο 2012-2013 αρθρογραφούσε στο ΕΘΝΟΣ.
Στην τηλεόραση εργάστηκε στο MEGA ως παρουσιαστής της πολιτικής εκπομπής «ΔΙΑΞΙΦΙΣΜΟΙ». Έχει επίσης εργαστεί στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Top fm και Flash.
Πολιτική
Τον Δεκέμβριο του 2011 ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργικά καθήκοντα ως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο.
Τον Ιούνιο του 2013 ορίστηκε Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ αρμόδιος για τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση. Το 2013 πήρε μέρος στην Πρωτοβουλία των 58. Μετείχε στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΕΛΙΑΣ. Αποδεχόμενος την πρόταση να είναι υποψήφιος Ευρωβουλευτής στο ψηφοδέλτιο της Ελιάς στις Ευρωεκλογές του 2014, ο Καψής υπέβαλε στις 14 Απριλίου 2014 την παραίτησή του από τη θέση του Υφυπουργού.
Είναι επίσης ερασιτέχνης μαραθωνοδρόμος. Έχει συμμετάσχει και τερματίσει ως τώρα σε πέντε μαραθώνιους.

1956 – Γιάννης Ζουγανέλης, Έλληνας μουσικός και ηθοποιός.
Ο Γιάννης Νικολάου Ζουγανέλης (Αθήνα 3 Φεβρουαρίου 1956-) είναι Έλληνας συνθέτης, μουσικός, ηθοποιός, παρουσιαστής και δάσκαλος.
Η καταγωγή του είναι από τη Μύκονο και τη Νάξο. Στην προσχολική ηλικία, ξεκίνησε την βυζαντινή μουσική στον Άγιο Νικόλαο Αχαρνών με τον ιεροψάλτη καθηγητή Θ. Θεοδωρακόπουλο. Στο Ελληνικό Ωδείο σπούδασε κιθάρα με τους καθηγητές Χ. Εκμεκτσόγλου και Κώστα Τρίαντο και θεωρία με τον Αντίοχο Ευαγγελάτο. Συνέχισε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με αρμονία, ανώτερα θεωρητικά και πιάνο υπό την διδασκαλία των Πατρικίδη και Βώκου. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των μουσικών του σπουδών έπαιξε ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης που του δίδαξε ενορχήστρωση και ρυθμολογία. Παράλληλα με τις μουσικές σπουδές, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.
Το 1975, με υποτροφία από το Υπουργείο Πολιτισμού (για το έργο του «Δέκα Βυζαντινά δοκίμια» μικρό συμφωνικό σύνολο και μικτή χορωδία), σπούδασε σύνθεση, ενορχήστρωση και όπερα στην Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου, από την οποία και αποφοίτησε με άριστα.
Εργάστηκε για την ΕΡΤ γράφοντας μουσική σε θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η δισκογραφική του δραστηριότητα ξεκίνησε σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων με το «Σώσον Κύριε τον Λαόν σου», από τη LYRA του Α. Πατσιφά. Από τα πρώτα χρόνια της πορείας του συνεργάστηκε, σε ζωντανές εμφανίσεις, με τους τραγουδοποιούς Θανάση Γκαϊφύλλια και Νικόλα Άσιμο.
Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί εβδομήντα πέντε έργα του. Είναι από τους ελάχιστους Έλληνες συνθέτες ορχηστρικής μουσικής που έργα του έχουν κυκλοφορήσει σ’ όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, «Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» (1980) από τη SONET MUSIC και τη CBS, «Ατρείδες» (1978) από τη Deutsche Grammophon στις Αγγλοσαξωνικές χώρες. CD του κυκλοφορούν σ’ όλο τον κόσμο από την VENOL.
Έγραψε μουσική για τις τηλεοπτικές σειρές: «Mεγάλος ξεσηκωμός», «Συμβολαιογράφος», «Αργώ», «Για την τιμή και το χρήμα», «Λαυρεωτικά», «Αστροφεγγιά», «Η Κυρία μας», «Στην κόψη του ξυραφιού» και στα δικά του τηλεοπτικά προγράμματα. Έγραψε επίσης μουσική για μπαλέτο, συνεργαζόμενος με τον Γ. Μέτση, τη Λία Μελετοπούλου, το Πειραματικό Μπαλέτο Πειραιώς και με τους χορογράφους: Γ. Φλερύ, Β. Σειληνό, Λ. Ντεπιάν, Χ. Μανταφούνη, Α. Χατζή, Κων. Ψαρέλη, Ε. Πάλλη, Α. Γεωργίου, Δ. Παπάζογλου, Φ. Ευαγγελινό.
Συνεργάστηκε με τους θιάσους: Δ. Ποταμίτη στο «Θέατρο Έρευνας», Τζ. Καρέζη – Κ. Καζάκου, Μ. Κατράκη, Κ. Βουτσά, Θ. Βέγγου, τον Ευγ. Σπαθάρη, με το «Πειραματικό Θέατρο» του Δ. Τριβιζά, με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το θέατρο «Μοντέρνοι Καιροί», τον «Θίασο 81», το «Θέατρο της Ημέρας, το «Θεατρικό Σανίδι», με την «Εθνική Λυρική Σκηνή», με το «Πελοποννησιακό και Δωδεκανησιακό Θέατρο», στα «ΔΗΠΕΘΕ» Βέροιας, Λαμίας, Ιωαννίνων, Κοζάνης κ.ά.
Έγραψε μουσική για περισσότερα από εκατό θεατρικά έργα, αρχαιοελληνικά και σύγχρονα. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται έργα των: Αισχύλου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αριστοφάνη, Μενάνδρου, Τερέντιου, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Λόπε ντε Βέγκα, Λόρκα, Τ. Ουίλιαμς, Μπρέχτ, Γ. Σκούρτη, Μ. Τσικληρόπουλου, Μ. Ευθυμιάδη, Γ. Διαλεγμένου, Μποστ, Κ.Χ. Μύρη, Γ. Ξανθούλη, Σ. Φασουλή, Κ. Δήμα, Α. Θωμόπουλου.
Έγραψε μουσική σε πολυάριθμες κινηματογραφικές ταινίες. Έργα του παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση απονομής των βραβείων Βραβείο Νόμπελ το 1996.
Δίδαξε μουσική, με έμφαση στην απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων και την φιλοσοφία των ήχων και της μουσικής, στις ανώτερες δραματικές σχολές του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, στους 'μοντέρνους καιρούς' καθώς και στον 'ΙΑΣΜΟ'.
Είναι μέλος της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων», της ΕΜΣΕ (Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας και του ΣΕΗ (Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών).
Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως.
Το 20014- 15 Διδαξε στή δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου.
Το 2016 διορίστηκε τακτικός καθηγητής στην ακαδημία του Μονάχου
Προσωπική ζωή
Είναι παντρεμένος με την Ισιδώρα Σιδέρη και έχουν μαζί μια κόρη, την τραγουδίστρια Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μεγάλη επίδραση στην μετέπειτα πορεία του άσκησε το γεγονός ότι και οι δύο γονείς του ήταν κωφοί. Ο διεθνούς φήμης τουμπίστας Γιάννης Ζουγανέλης ήταν θείος του.
Διακρίσεις
Έχει βραβευτεί από τον ΟΗΕ και τη UNICEF για τη συνεργασία και διδασκαλία του σε παιδιά με αναπηρία για το σύγγραμμά του «Οι Προσωπικότητες δημιουργούνται με τη διαφορετικότητα».
Το 2002 απέσπασε το βραβείο D. SHARP για τις 500.000 πωλήσεις που ξεπέρασε το σύνολο των έργων του παγκοσμίως
Το 2008 βραβεύτηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας Ελληνικού Θεάτρου – Θεατρικό Μουσείο, με το έπαθλο «ΤΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ» για τη διετία 2006-2008 για την ερμηνεία του στο έργο "Το trendy θα σφυρίξει τρεις φορές", σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή.
Το 2011 βραβεύτηκε ως καλύτερος ηθοποιός για το έργο "Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη από το κοινό του "Αθηνοραματος".
Επίτιμος καθηγητής της Ακαδημίας του Μονάχου, όπου συμμετέχει ενεργά στην δημιουργία έδρας ελληνικής μουσικής.
Έχουν δημοσιευτεί οι διατριβές και διδακτορικές του μελέτες:
α) "Η σημασία να εκτίθεσαι"
β) "Απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων στις μουσικές και θεατρικές ερμηνείες"
γ) ''Η συνείδηση στη ζωή και τις τέχνες"
δ) "Το φρόνημα στο λόγο και τη μουσική".

 

 

1960 - Γιοάχιμ Λεβ, Γερμανός προπονητής ποδοσφαίρου.

1966 – Κώστας Παταβούκας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Κώστας Παταβούκας (Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1966) είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής και νυν προπονητής και επιχειρηματίας. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ.
Καριέρα
Ξεκίνησε την καριέρα του από το Αστέρα Εξαρχείων και από εκεί μεταπήδησε στην ΑΕΚ , με την οποία το 1988 και το 1992 συμμετείχε στον τελικό κυπέλλου χάνοντας και τις δυο φορές από τον Άρη. Επόμενη ομάδα του ήταν ο Παναθηναϊκός με τον οποίο κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 1996, το πρωτάθλημα το 1998 και το 1999. Ενδιάμεσα για μία χρονιά αγωνίστηκε στην Κίντερ Μπολόνια.
Εθνική Ελλάδος
Με την Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 162 αγώνες σημειώνοντας 873 πόντους (μ.ο. 5,39) και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989.
Σημερινές δραστηριότητες
Διετέλεσε μέλος του ΔΣ της Ελληνικής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης την περίοδο 2004-2008. Ασχολήθηκε και με την πολιτική έχοντας εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων.

1967 - Θάνος Ανεστόπουλος, Έλληνας τραγουδιστής.

1968 – Ο Βλάντε Ντίβατς (3 Φεβρουαρίου 1968) είναι Σέρβος πρώην καλαθοσφαιριστής.
Γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1968 στην πόλη Πριγιέπολγιε. Έχει ύψος 2,16 μ. και αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ.

1976 - Άιλα Φίσερ, Βρετανή ηθοποιός.

1979 – Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος είναι Έλληνας ηθοποιός.
Φοίτησε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1996-1998) και ένα χρόνο στην Δραματική Σχολή Θεμέλιο (1998-1999). Έχει υπάρξει 2 φορές υποψήφιος για το Βραβείο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΡΝ. Έχει τιμηθεί ως καλύτερος νέος δημιουργός για την ερμηνεία του στην παράσταση "Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός", ενώ έχει υπάρξει πολλές φορές υποψήφιος και στα Βραβεία Κοινού του Αθηνοράματος.
Είναι παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό, Κατερίνα Παπαδάκη, και έχουν δυο γιους.

1982 - Βέρα Μπρέζνιεβα, Ουκρανή τραγουδίστρια.

1982 - Νταβίδ Φουστέρ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.

1983 - Χίλαρυ Σκοτ, Αμερικανίδα πορνογραφική ηθοποιός.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1014 – Σβεν Α’, βασιλιάς της Δανίας, της Αγγλίας και της Νορβηγίας.
Ο Σβεν Α΄ της Δανίας, γνωστός και ως Σβέν Α΄ ο διχαλογένης (960 – 3 Φεβρουαρίου 1014), ήταν βασιλιάς της Δανίας, της Αγγλίας, καθώς και τμημάτων της Νορβηγίας. Ήταν γιος του βασιλιά Χάραλντ Α' της Δανίας και πατέρας του Κνούτου.
Στα μέσα της δεκαετίας του 980, ο Σβεν επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του και κατέλαβε το θρόνο.
Ονομάστηκε διχαλογένης λόγω του τύπου γενειάδας που έφερε, συνηθισμένη σε μερικούς αριστοκρατικούς κύκλους εκείνης της εποχής, ιδιαίτερα στην Αγγλία, όπου επέλεξε την ιδέα. Έκοψε νομίσματα με την εικόνα του σύμφωνα με τα πρότυπα και τις επιγραφές του Καρλομάγνου.
Ο πατέρας του ήταν ο πρώτος από τους Σκανδιναβούς ηγεμόνες που δέχτηκε τον χριστιανισμό. Ο ίδιος βαπτίστηκε χριστιανός σε βρεφική ηλικία με το όνομα Όττο, αλλά ποτέ δεν προτίμησε το όνομα αυτό, προτιμώντας το παγανιστικό του όνομα Σβεν. Υπάρχουν διαφωνίες ιστορικών σχετικά με το πρόσωπο του με ανεξακρίβωτες πληροφορίες. Πολλοί αναφέρουν ότι επαναστάτησε στον πατέρα του, σφετερίστηκε τον θρόνο και τον ανάγκασε να εξοριστεί στην Γερμανία. Ο Άνταμ της Βρέμης (Adam of Bremen) τον χαρακτηρίζει προδότη του πατέρα του και της χριστιανικής θρησκείας μεταστρεφόμενος σε παγανιστή. Στάλθηκε εξορία στην Σκωτία για πολλά χρόνια από τους Γερμανούς επισκόπους του πατέρα του. Στην θέση του κυβερνούσε το βασίλειο ο Ερρίκος ο Κατακτητής (Eric the Victorious) της Σουηδίας ως τον θάνατο του (995)

1451 – Μουράτ Β΄, Οθωμανός σουλτάνος.
Ο Μουράτ Β΄ (II. Murad, 1403 - 3 Φεβρουαρίου 1451) ήταν σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (1421-1451). Νίκησε τους Ούγγρους και τους Πολωνούς στη Μάχη της Βάρνας.
Στις 29 Μαρτίου του 1430 ο Μουράτ Β΄, μετά από τριήμερη πολιορκία , καταλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη.
Το έτος 1441-1442 έκανε μία αποτυχημένη εκστρατεία ενάντια στο Βελιγράδι που τον ανάγκασε να υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Ουγγαρία. Κατόπιν παραιτήθηκε από το θρόνο χάριν του 12χρονου γιου του, Μεχμέτ Β' Φατίχ, γνωστότερου ως «Μωάμεθ ο Πορθητής».

1468 – Γιοχάνες Γκούτενμπεργκ, γνωστός στην Ελλάδα ως Ιωάννης Γουτεμβέργιος, γερμανός εφευρέτης της τυπογραφίας.
Ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος (Johannes Gutenberg, 1400 - 3 Φεβρουαρίου 1468) ήταν Γερμανός σιδηρουργός, χρυσοχόος, τυπογράφος και εκδότης, ο οποίος εισήγαγε την τυπογραφία στην Ευρώπη. Η δική του εφαρμογή της μηχανικής εκτύπωσης με κινητά στοιχεία θεωρείται ευρέως ως η πιο σημαντική εφεύρεση της δεύτερης χιλιετίας και το γεγονός που εγκαινίασε τη νεότερη Εποχή της ανθρώπινης ιστορίας. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της Αναγέννησης, τη Μεταρρύθμιση, τον Διαφωτισμό και την επιστημονική επανάσταση και έθεσε τη βάση για τη σύγχρονη -βασισμένη στη γνώση- οικονομία και τη διάδοση της μάθησης στις μάζες.
Γεννήθηκε κατά την επικρατέστερη εκδοχή το 1400 και απεβίωσε στις 3 Φεβρουαρίου του 1468 σε ηλικία 71 ετών. Τόπος γέννησής του είναι το Μάιντς (Mainz) της Γερμανίας και θεωρείται ο «πατέρας» της τυπογραφίας. Περίπου στα 1430 εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο. Τον Μάρτιο του 1434, ένα γράμμα του υποδεικνύει ότι εκείνη την εποχή διέμενε εκεί, όπου είχε κάποιους συγγενείς από την πλευρά της μητέρας του. Στο Στρασβούργο άρχισε να πειραματίζεται στη μεταλλουργία και στα 1434 έκανε τα πρώτα του βήματα στην τυπογραφία.
Ο Γουτεμβέργιος θεωρείται ο «πατέρας» της μηχανικής εκτύπωσης μολονότι είχαν ήδη κατασκευαστεί κινητά τυπογραφικά στοιχεία από τον Ολλανδό Λαυρέντιο Κοστέρ στο Χάρλεμ, γιατί εκείνος συνέλαβε πρώτος την ιδέα της τυπογραφικής μεθόδου στο σύνολό της.
Ο εκπαιδευμένος χρυσοχόος, μέλος της αντίστοιχης συντεχνίας, πειραματίζεται από το 1434 με κινητούς ξύλινους χαρακτήρες. Τα πρώτα αποτελέσματα διαφαίνονται το 1436 οπότε εκτυπώνει λαϊκά, θρησκευτικά βιβλία.
Μετά από διάφορες προσπάθειες πετυχαίνει, το 1441, με τη βοήθεια ενός βελτιωμένου μελανιού, να αξιοποιήσει εκτυπωτικά και τις δύο όψεις μιας σελίδας χαρτιού.
Η τελική επιτυχία για την αξιοποίηση της εφεύρεσής του ήρθε με την εκτύπωση, το 1455, της Βίβλου των 42 γραμμών στα λατινικά, σε 180 αντίτυπα, τα περισσότερα σε κοινό χαρτί και μερικά σε χαρτί εξαιρετικής ποιότητας (vellum), μία αισθητικά άριστη τυπογραφική εργασία, αν και αποτελεί μόλις το πρώτο τυπογραφικό προϊόν του. Είναι ευρέως γνωστή ως η Βίβλος του Γουτεμβέργιου. Αποτελεί το πρώτο βιβλίο μαζικής παραγωγής, που για πολλούς είναι το καλύτερο και αρτιότερο τεχνικά βιβλίο που τυπώθηκε ποτέ.
Το Project Gutenberg (εγχείρημα Γουτεμβέργιος) ονομάστηκε εις μνήμην του και είναι μια εθελοντική προσπάθεια ψηφιοποίησης, αρχειοθέτησης και διανομής πολιτισμικών έργων μέσω Διαδικτύου. Ξεκίνησε το 1971 και είναι, σήμερα, η αρχαιότερη ψηφιακή βιβλιοθήκη.

1832 – Τζορτζ Κραμπ, Άγγλος ποιητής.
O Τζορτζ Κραμπ (George Crabbe, 24 Δεκεμβρίου 1754 – 3 Φεβρουαρίου 1832) ήταν Άγγλος ποιητής, χειρουργός και κληρικός. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ρεαλιστική μορφή αφήγησης και τις περιγραφές της ζωής της εργατικής και μεσαίας τάξης.

1862 - Ζαν-Μπατίστ Μπιό, Γάλλος φυσικός.

1924 – Γούντροου Ουίλσον, 28ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Τόμας Γούντροου Ουίλσον (αγγλ. Thomas Woodrow Wilson 28 Δεκεμβρίου 1856 - 3 Φεβρουαρίου 1924) ήταν ο 28ος πρόεδρος των Ηνωμενών Πολιτειών της Αμερικής.
Ο Ουίλσον γεννήθηκε στο Στώντον (Staunton) της πολιτείας Βιρτζίνια στις 28 Δεκεμβρίου 1856, γιος πρεσβυτεριανού ιερέα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς και Νομικά στη Βιρτζίνια. Ήταν καθηγητής Ιστορίας & Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον, του οποίου, το 1902, έγινε πρύτανης. Το 1910 εκλέχτηκε κυβερνήτης του Νιου Τζέρσεϊ με την υποστήριξη του κόμματος των Δημοκρατικών. Το μεταρρυθμιστικό έργο του στην πολιτεία του Νιου Τζέρσεϊ τον έκανε διάσημο και το 1912 έθεσε υποψηφιότητα για τον προεδρικό θώκο. Κατάφερε να κερδίσει σημαντικούς αντιπάλους όπως τον Θεόδωρο Ρούζβελτ και τον Ουίλλιαμ Ταφτ και το 1916 επανεκλέχθηκε.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στράφηκε ενάντια στα μεγάλα οικονομικά κεφάλαια με διάφορα νομοθετικά μέτρα. Η εξωτερική του πολιτική σημαδεύτηκε από την συνέχιση της επεκτατικής πολιτικής των Η.Π.Α. στην λατινική Αμερική και από την είσοδο των Η.Π.Α. στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Ήταν από τους πρωτεργάτες της Κοινωνίας των Εθνών αλλά παρ' όλες τις προσπάθειες του δεν κατάφερε να πείσει το Κογκρέσο να ψηφίσει την ένταξη της χώρας στην ΚτΕ. Ουσιαστικά η άρνηση του Κογκρέσου σήμανε και την διάλυση της Κοινωνίας των Εθνών. Κατά τη διάρκεια μακράς περιοδείας του στις ΗΠΑ έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο και η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά. Ανένηψε κάπως αλλά σπάνια έβγαινε πλέον από την προεδρική κατοικία και περπατούσε πάντα με τη βοήθεια μπαστουνιού. Το 1919 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Απεβίωσε στην Ουάσινγκτον στις 3 Φεβρουαρίου 1924 και είχε νυμφευθεί δύο φορές.

1927 – Πιπίνα Βονασέρα (Pipina Vonasera) ήταν ηθοποιός του 19ου αιώνα, ιταλικής καταγωγής που μεσουράνησε στο ελληνικό θέατρο.
Η Βονασέρα, πρωτοεμφανίστηκε στο ελληνικό θέατρο το 1862 παίζοντας τη Λουκρητία Βοργία στο ομώνυμο δράμα του Βίκτωρος Ουγκό. Από τότε και για τα επόμενα 20 χρόνια ήταν η πιο διάσημη ηθοποιός της εποχής της, ερμηνεύοντας πάμπολλα έργα τόσο στον ελληνικό χώρο όσο και σε περιοδείες στον ελληνισμό του εξωτερικού. Ήταν η βασική πρωταγωνίστρια των δραμάτων του Δημήτριου Βερναρδάκη,ερμηνεύοντας τους κύριους ρόλους στα έργα του, Μαρία Δοξαπατρή (1865), Μερόπη (1866) και Ευφροσύνη (1876). Αναδεικνύεται έτσι, ως η καλύτερη τραγική ηθοποιός του καιρού της.
Υπήρξε επίσης η πρώτη ηθοποιός που έπαιξε την Αντιγόνη του Σοφοκλή, στο νεοελληνικό θέατρο.
Συνεργάστηκε με τον επίσης διάσημο ηθοποιό της εποχής Δημοσθένη Αλεξιάδη, δημιουργώντας δικό τους θίασο με τον οποίο περιοδεύσαν σε όλη την ανατολική Μεσόγειο και μετέφρασαν αρκετά ιταλικά θεατρικά έργα, εμπλουτίζοντας έτσι το ελληνικό δραματολόγιο.
Για ένα διάστημα δύο περίπου ετών, δημιούργησε το δικό της θίασο, και έγινε η πρώτη γυναίκα θιασάρχης του νεοελληνικού θεάτρου.
Ήταν μητέρα τριών επίσης άξιων ηθοποιών, της Φιλομήλας και των Ιωάννη και Ευτύχιου Βονασέρα.

1952 - Εμίλ Μπρεχιέ, Γάλλος φιλόσοφος και ιστορικός.

1960 - Θεόδωρος Χαβίνης, ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής και υπουργός σε πολλές κυβερνήσεις. Υπήρξε ο βουλευτής Πρέβεζας με τη μεγαλύτερη συνολικά θητεία (18 χρόνια και 4 μήνες) και κατόρθωσε να εκλεγεί 10 φορές βουλευτής της περιφέρειας αυτής. (Φυτείες Αιτωλοακαρνανίας, 1886- Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1960)
Πολέμησε σε διάφορους πολέμους, όπως οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και συνέβαλε στην απελευθέρωση της Πρέβεζας, ως διοικητής της 6ης πεδινής πυροβολαρχίας κατά τη μάχη της Νικοπόλεως. Πήρε μέρος στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας.
Στη Δίκη των Έξι ήταν μέλος στο έκτακτο στρατοδικείο, με το βαθμό του Συνταγματάρχη.
Η κάθοδός του στον πολιτικό στίβο ξεκίνησε στις εκλογές του 1923 με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, οπότε εξελέγη για πρώτη φορά στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση. Εξελέγη βουλευτής Πρεβέζης-Άρτης με το Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος, με 2.222 ψήφους, στις εκλογές του 1926. Επανεξελέγη βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1928, του 1932, του 1933 και το 1936. Απέτυχε να επανεκλεγεί στις εκλογές του 1946, για να εκλεγεί ξανά το 1950, το 1951, το 1952 και το 1956. Υπήρξε ο μακροβιότερος βουλευτής της Εκλογικής Περιφέρειας Πρέβεζας, με συνολική θητεία 18,5 περίπου ετών, έχοντας κατορθώσει να εκλεγεί σε 10 εκλογικές αναμετρήσεις.
Στην κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου υπηρέτησε ως υπουργός Στρατιωτικών από τις 5 Ιουνίου 1932 μέχρι τις 3 Νοεμβρίου 1932.
Ανέλαβε για πρώτη φορά υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη από τις 22 Νοεμβρίου 1945 ως την παραίτησή του, στις 20 Ιανουαρίου 1946 και στη συνέχεια υπουργός Εσωτερικών και προσωρινά Δημοσίων Έργων ως το Μάρτιο του 1946.
Στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου του 1950, ο Χαβίνης χρημάτισε υπουργός Δημοσίων Έργων, Οικισμού και Ανοικοδομήσεως από τις 24 Μαρτίου ως τις 27 Μαρτίου 1950. Λίγο αργότερα ανέλαβε υπουργός Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση Πλαστήρα, από τις 15 Απριλίου 1950 ως τις 21 Αυγούστου 1950. Στο χαρτοφυλάκιο των Δημοσίων Έργων παρέμεινε και στην επόμενη κυβέρνηση, από τις 27 Οκτωβρίου 1951 ως την παραίτησή του, στις 19 Μαρτίου 1952.
Πέθανε το Φεβρουάριο του 1960 από καρδιακή συγκοπή, ενώ μεταφερόταν στο νοσοκομείο.

1971 - Άγγελος Τανάγρας, Έλληνας ψυχοφυσιολόγος.

1975 - Ουμ Κάλσουμ, Αιγύπτια τραγουδίστρια.

1975 - Κωνσταντίνος Κορόζος, του Ευθυμίου, ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Υπηρέτησε ως βουλευτής Αττικής και Βοιωτίας και ως υπουργός. Μεταξύ άλλων ήταν και πρόεδρος του ΟΤΕ. (Λιβαδειά, 19 Νοεμβρίου 1896 - Αθήνα, 3 Φεβρουαρίου 1975).
Μετά τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, εργάστηκε ως δικηγόρος πρώτα στη Λιβαδειά (1920-35) και στη συνέχεια στην Αθήνα ως δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω. Από το 1920 ως τη διάλυσή της το 1954, υπήρξε νομικός σύμβουλος της Αγγλικής Εταιρείας της Κωπαΐδος. Την περίοδο 1946-48 ανέλαβε πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και το 1956-58 πρόεδρος του ΟΤΕ.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Αττικής το 1932 με το Λαϊκό Κόμμα και επανεξελέγη βουλευτής Λεβαδείας το 1933. Επανεξελέγη βουλευτής Αττικής και Βοιωτίας με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1935 , του 1936 και του 1946. Τέλος, εξελέγη βουλευτής Βοιωτίας με την ΕΡΕ το 1958.
Διατέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη από τις 19 Ιουλίου 1935 ως τις 10 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Εν συνεχεία ανέλαβε υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος στις κυβερνήσεις Θεμιστοκλή Σοφούλη και Αλέξανδρου Διομήδη από τις 7 Μαΐου 1948 ως τις 6 Ιανουαρίου 1950.
Πέθανε το 1975 και κηδεύτηκε στις 4 Φεβρουαρίου. Ήταν παντρεμένος με τη Μαίρη Α. Αλεξανδράτου.
Συνέγραψε το έργο "Μελέτη περί Κωπαΐδος" (1952).

1989 – Τζον Κασσαβέτης, ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός.
Ο Τζον Κασσαβέτης (John Cassavetes, πραγματικό όνομα Ιωάννης Νικόλαος Κασσαβέτης, 9 Δεκεμβρίου 1929 - 3 Φεβρουαρίου 1989), με καταγωγή από την Ζαγορά του Πηλίου, ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και ηθοποιός. Ο Κασσαβέτης ήταν ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες που ασχολήθηκαν με τον ανεξάρτητο κινηματογράφο. Σπούδασε υποκριτική με τον Ντον Ρίτσαρντσον, ο οποίος χρησιμοποιούσε μια τεχνική υποκριτικής βασισμένη στη μυική μνήμη. Συνόδευσε την υποκριτική του με την κινηματογραφική έρευνα και αφήγηση από τις αρχές της καριέρας του και το δείγμα της δουλειάς χαρακτηρίζεται από τον πειραματισμό, το ρεαλισμό, τον αυτοσχεδιασμό, την έλλειψη μέσων παραγωγής και τη μορφή ντοκιμαντέρ των ταινιών.
Το καλλιτεχνικό σκηνοθετικό του στυλ φημίζεται για τον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών με τους οποίους συνεργάστηκε και για την ικανότητά του να αφηγείται ρεαλιστικές ιστορίες. Ο κινηματογράφος του Κασσαβέτη απασχόλησε μια σειρά ηθοποιών με τους οποίος διατηρούσε φιλικές σχέσεις για πολλά χρόνια όπως οι: Σέιμουρ Κασέλ, Μπεν Γκάζαρα και Πίτερ Φολκ, καθώς και συγγενικά του πρόσωπα όπως η σύζυγός του Τζίνα Ρόουλαντς (πρωταγωνίστρια των περισσότερών του ταινιών) με τη βοήθεια των οποίων περιέγραψε τις δυσκολίες στη ζωή των μεγαλουπόλεων και διηγήθηκε τις δυσκολίες στη ζωή των ζευγαριών. Πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του σκηνοθέτη ήταν η ταινία Σκιές (Shadows, 1959). Πέρα από τις ανεξάρτητες παραγωγές ο Κασσαβέτης πρωταγωνίστησε σε μια σειρά αξιομνημόνευτων χολιγουντιανών παραγωγών όπως την ταινία του Μάρτιν Ριτ Έσπασα τα Δεσμά μου (Edge of the City, 1957), το πολεμικό δράμα του Ρόμπερτ Όλντριτς Και οι 12 Ήταν Καθάρματα (The Dirty Dozen, 1967) και το θρίλερ του Ρόμαν Πολάνσκι Το Μωρό της Ρόζμαρι (Rosemary's Baby, 1968). Από τις ταινίες εκείνες αποκόμισε τα χρήματα για να κάνει την παραγωγή των δικών του ταινιών. Ο σκηνοθέτης ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Τζίνα Ρόουλαντς με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Απεβίωσε το 1989 λόγω επιπλοκών κίρρωσης ήπατος.

1993 - Κάρελ Χούιφαρτς, Βέλγος συνθέτης.

2004 – Ζήσιμος Λορεντζάτος, ποιητής και δοκιμιογράφος.
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος (1915-2004) ήταν συγγραφέας, λογοτέχνης και κριτικός λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1915. Γιος του δημοτικιστή καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Παναγή Λορεντζάτου (1872 - 1941). Σπούδασε, χωρίς να πάρει πτυχίο, στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Τιμήθηκε το 1988 με το Α' κρατικό βραβείο κριτικής-δοκιμίου, το οποίο δεν αποδέχτηκε, ενώ το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη για το σύνολο του έργου του.
Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1936 με τη μελέτη Έντγκαρ Πόε: Οι εξαιρέσεις. Η φιλοσοφία της συνθέσεως. Η ποιητική αρχή.. Θα επανεμφανισθεί το 1947 με το βιβλίο του Δοκίμιο Ι (μια σημαντική μελέτη για το έργο του Διονυσίου Σολωμού). Στη συνέχεια και ως το τέλος της ζωής του, απαλλαγμένος από βιοποριστικές φροντίδες, θα αφιερωθεί αποκλειστικώς στα γράμματα (ο ίδιος δεν επιδίωξε καμία καριέρα – εργάστηκε βιοποριστικά μόνο για λίγους μήνες, το 1953, ως Programme Assistant στο B. B. C.).

2006 – Βαλέριαν Μπόροβτσικ, ήταν Πολωνός σκηνοθέτης.
(πολων. Walerian Borowczyk, 2 Σεπτεμβρίου, 1923 - 3 Φεβρουαρίου, 2006)
Σκηνοθέτησε περισσότερες από 40 ταινίες στο διάστημα 1946-1988 ενώ έγινε γνωστός για τα τολμηρά και ιδιαίτερα αισθησιακά θέματα των ταινιών του.
Γεννημένος στο Κβίλιζ, κοντά στο Πόζναν, σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κρακοβίας και αρχικά αφιερώθηκε στη ζωγραφική και τη λιθογραφία δημιουργώντας συν τοις άλλοις και αφίσες για κινηματογραφικές ταινίες. Το 1959 μετακομίζει και εγκαθίσταται στο Παρίσι.
Οι πρώτες προσπάθειες του στο σινεμά ήταν σουρεαλιστικά φιλμάκια κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Τα πιο γνωστά από αυτά ήταν τα Był sobie raz (Μια Φορά και Έναν Καιρό - 1957), Dom (Το Σπίτι- 1958), Les Astronautes (Οι Αστροναύτες - 1959), Jeux des anges (Παιχνίδι Αγγέλων - 1964) και Renaissance (Αναγέννηση - 1963). Το 1967 σκηνοθετεί την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, το Théâtre de Monsieur & Madame Kabal: un film dessiné pour les adultes (Το Θέατρο του Κου & της Κας Καμπάλ: Μια ταινία για ενήλικες).
Η μετάβαση από τα κινούμενα σχέδια σε κανονικές ταινίες έγινε με τις ταινίες Goto, l'île d'amour (Γκότο, το νησί του έρωτα - 1968) και Blanche (1971), που διαπραγματεύονταν και οι δύο παράνομες σχέσεις, απατημένους ζηλιάρηδες συζύγους και είχαν κοινή πρωταγωνίστρια τη γυναίκα του σκηνοθέτη, Λίγκια Μπράνις. Το 1975 θα είναι υποψήφιος στις Κάννες με το Dzieje grzechu (Αμαρτωλή Ιστορία), μια ταινία του που όπως και το βραβευμένο στο Βερολίνο Rosalie (1966) βασίζεται σε μεταφορά λογοτεχνικού έργου και πραγματεύεται εύστοχα θέματα όπως η αποπλάνηση και η βρεφοκτονία. Από το 1974 και μέχρι το 1988 θα σκηνοθετήσει ταινίες όπως τα Contes Immoraux (Τολμηρές Ιστορίες - 1974), La Bête (Το Κτήνος - 1975) και Cérémonie d'amour (1988), που ακροβατούν ανάμεσα στον ερωτικό κινηματογράφο και την πορνογραφία και απέσπασαν ανάμεικτες κριτικές.
Το 1987 σκηνοθέτησε μια από τις συνέχειες της σειράς ταινιών με θέμα την Εμμανουέλα, το Emmanuelle 5, που κυκλοφόρησε στην αγορά του βίντεο με προσθήκες σκηνών σκληρού πορνό (τις οποίες εντούτοις είχε ο ίδιος σκηνοθετήσει, με αρκετά σουρεαλιστικό τρόπο). Ο Μπόροβτσικ δεν έμεινε τελικά ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα κυρίως εξαιτίας μιας διαφωνίας για το πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε ανατεθεί στην Μονίκ Γκαμπριέλ. Το 1988 και το 1990 σκηνοθέτησε 4 επεισόδια της Γαλλικής ερωτικής τηλεοπτικής σειράς Série Rose: Les Chefs d’œuvre de la Littérature Erotique (Ροζ Ιστορίες) για το κανάλι M6.
Πέθανε από ανακοπή της καρδιάς το 2006 στο Παρίσι.

2009 - Κωνσταντίνος Οιχαλιώτης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.

2012 – Νίκος Απέργης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Νίκος Απέργης (2 Ιουλίου 1947 – 3 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά "όχι και τόσο εξαιρετικά δύσκολα, ώστε να μπορούν να γυριστούν ταινία του Ξανθόπουλου", όπως συνήθιζε να λέει ο ίδιος. Η μητέρα του ήταν φιλόλογος και λάτρης του θεάτρου και στην ουσία αυτή του εμφύσησε την αγάπη για την υποκριτική. Παιδί ακόμα, συμμετείχε σε παραστάσεις παιδικού θεάτρου.
Μόλις τελείωσε το σχολείο, γράφτηκε στο Εθνικό Θέατρο, από όπου αποφοίτησε το 1969. Από τότε ασχολήθηκε επαγγελματικά με το ραδιόφωνο, το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, κυρίως ως ηθοποιός αλλά και με πολλές άλλες ιδιότητες.
Εργάστηκε ως συγγραφέας - βραβεύτηκε για το θεατρικό έργο του "Σφουγγαράδες" - αλλά και ως σκηνογράφος, βοηθός σκηνοθέτη και θεατρικός επιχειρηματίας. Διέπρεψε είτε παίζοντας πλάι σε μεγάλους καλλιτέχνες είτε πρωταγωνιστώντας σε παραστάσεις και μεγάλες τηλεοπτικές σειρές, όπως οι «Αγνωστος πόλεμος», «Γειτονιά», «Ιστορίες αγάπης», «Πανθέοι» και «Λάμψη».
Πολιτική
Διατέλεσε συνιδρυτής, γραμματέας και πρόεδρος της κομματικής οργάνωσης ηθοποιών. Επίσης εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος επί έξι συνεχείς τετραετίες στον Δήμο Αθηναίων. Διατέλεσε αντιδήμαρχος και υπεύθυνος κατά περιόδους σε όλες σχεδόν τις δημοτικές δραστηριότητες.
Το 1974 ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των ανθρώπων της τέχνης και του τότε προέδρου του κόμματος Κωνσταντίνου Καραμανλή και αφιερώθηκε στη Νέα Δημοκρατία. Υπήρξε μέλος της ομάδας κοινοβουλευτικού έργου πολιτισμού της Ν.Δ.
Προσωπική ζωή
Το γεγονός που τον συγκλόνισε ήταν ο θάνατος της συζύγου του το 2005. Η ηθοποιός Μαίρη Κυβέλου ήταν σύντροφός του στην τέχνη και τη ζωή για είκοσι τέσσερα χρόνια και ο χαμός της του στοίχισε πάρα πολύ. Ηταν από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια του καλλιτεχνικού χώρου, με την οποία είχε αποκτήσει έναν γιο, και τον θάνατό της δεν μπόρεσε να τον ξεπεράσει ποτέ έως τον θάνατό του το 2012 από καρκίνο.
Ο Νίκος Απέργης ήταν αρκετά συνειδητοποιημένος και σκεφτόταν όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Μάλιστα στο τελευταίο του μήνυμα στο Facebook καλούσε για αλληλεγγύη όλους τους Ελληνες. «Ολοι μαζί, όσο και όπως μπορούμε, να στηρίξουμε τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη τη βοήθειά μας. Σε δύσκολες εποχές φαίνονται οι μεγάλοι λαοί» είχε γράψει χαρακτηριστικά.

2016 - Καίτη Δρόσου, Ελληνίδα ποιήτρια.

2016 - Γιόζεφ Κάσα, Σέρβος πολιτικός.

2022 - Χρήστος Σαρτζετάκης, Έλληνας Πρόεδρος της Δημοκρατίας.