DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 17 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αντωνίου του Μεγάλου, (Αντώνιος, Αντώνης, Τόνης, Νάκος, Αντώνας, Αντωνάκος, Αντωνάκης, Τόνυ, Αντωνία, Αντωνούλα, Τόνια)
Αγίου Θεοδοσίου του Μεγάλου ευσεβούς βασιλέως, (Θεοδόσιος, Θεοδόσης, Δόσιος, Δόσης *)
Νεομάρτυρος Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων

17 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

395: Οι δύο γιοι του Θεοδοσίου του Μέγα ανακηρύσσονται αυτοκράτορες. Ο Αρκάδιος του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους και ο Ονώριος του Δυτικού. Από τότε τα δύο τμήματα της αυτοκρατορίας θα ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες, γι’ αυτό πολλοί ιστορικοί θεωρούν το έτος 395 απαρχή της βυζαντινής ιστορίας.

730: Ο αυτοκράτορας Λέοντας Γ’ συγκαλεί σύναξη όλων των ανώτερων κοσμικών και εκκλησιαστικών αξιωματούχων, το λεγόμενο «σιλέντιον», και ζητά να προσυπογράψουν διάταγμα, με το οποίο διατάζει την καταστροφή όλων των λατρευτικών εικόνων Ο πατριάρχης Γερμανός, αρνείται και καθαιρείται.

1377: Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄ μεταφέρει την έδρα του Πάπα από την Αβινιόν πίσω στη Ρώμη.

1562:  Αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι Ουγενότοι, οι Γάλλοι προτεστάντες με το διάταγμα του Σαιν Ζερμέν.

1773: Ο βρετανός καπετάνιος Τζέιμς Κουκ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που διασχίζει τον Ανταρκτικό Κύκλο.

1817: Ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται Ελβετός πολίτης, σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας.

1822: Οι Κρητικοί ανακαταλαμβάνουν τη Μονή Αρκαδίου από τους Τούρκους.

1824: Οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων εκφράζονται με την παρουσία δύο κυβερνήσεων: Η μία έχει την έδρα της στην Τρίπολη υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και η άλλη στο Κρανίδι υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη.

1871: Ο αμερικανός μηχανικός Άντριου Χάλιντι πατεντάρει το πρώτο τρόλεϊ.

1893: Στη Χαβάη, η «επιτροπή ασφαλείας για την προστασία των Αμερικανών πολιτών», υπό τον Σάνφορντ Μπ. Ντόουλ, καταλύει τη μοναρχία και εξαναγκάζει σε παραίτηση τη βασίλισσα Λιλιουοκαλάνι, αντιδρώντας στη πρόθεσή της να εγκαθιδρύσει νέο Σύνταγμα.

1900: Οι Ινδιάνοι Γιάκουι του Τέξας κηρύττουν την ανεξαρτησία τους από το Μεξικό.

1902: Σεισμός στο Μεξικό σκοτώνει 300 άτομα.

1904: Ο Βυσσινόκηπος του Άντον Τσέχοφ κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Στανισλάβσκι.

1910: Η Επιτροπή του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" απαιτεί, μεταξύ άλλων, την παραίτηση της Κυβέρνηση και το σχηματισμό νέας της απόλυτης εμπιστοσύνης της Επανάστασης.

1911: Δολοφόνοι κάνουν απόπειρα να σκοτώσουν τον πρωθυπουργό της Γαλλίας Αριστίντ Μπριάν, στο Παλάτι των Βουρβόνων.

1912: Ο Ρόμπερτ Σκοτ φτάνει στο Νότιο Πόλο μόλις ένα μήνα μετά τον Ρόαλντ Αμούνδσεν.

1917: Οι ΗΠΑ πληρώνουν στη Δανία 25 εκατομμύρια δολάρια και αποκτούν τα Virgin Islands (Παρθένοι Νήσοι).

1921: Συνέλευση των αγροτών της Θεσσαλίας ζητά την ίδρυση αγροτικής τράπεζας.

1923: Υπογράφεται σύμβαση στη Λοζάνη για την ανταλλαγή των πληθυσμών των αιχμαλώτων και των πολιτικών ομήρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

1824: Οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων εκφράζονται με την παρουσία δύο κυβερνήσεων: Η μία έχει την έδρα της στην Τρίπολη υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και η άλλη στο Κρανίδι υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη.

1925: Συστήνεται στην Ελλάδα επιτροπή για τη διάσωση και συγκέντρωση του ελληνικού λαογραφικού θησαυρού της Μικράς Ασίας.

1929: Ο Ποπάι κάνει το ντεμπούτο του σε δεύτερο ρόλο, σε μιία σειρά κόμικς που δημοσιεύει η εφημερίδα της Νέας Υόρκης Evening Journal.

1930: Η Σοβιετική Ένωση παραβιάζει τη Συνθήκη της Λοζάννης στέλνοντας θωρηκτά του στόλου της μέσω των Στενών των Δαρδανελίων.

1938: Η πρώτη διεθνής έκθεση σουρεαλισμού φιλοξενείται στη γκαλερί Καλών Τεχνών του Παρισιού (Νταλί, Έρνεστ, κλπ).

1939: Στη Γερμανία, η Κυβέρνηση των Ναζί αποφασίζει τη λήψη νέων μέτρων με σκοπό τον περιορισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας των Εβραίων.

1944: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αρχίζει η Μάχη του Μόντε Κασίνο στην Ιταλία μεταξύ Γερμανών και Συμμάχων, κατά την οποία οι Σύμμαχοι επιχειρούν να διασπάσουν τη Γραμμή του Χειμώνα και να καταλάβουν τη Ρώμη. Οι Γερμανοί θα καταφέρουν να αποκρούσουν την επίθεση και οι Σύμμαχοι θα υποχωρήσουν με απώλειες πάνω από 2.000 στρατιώτες.

1945:  Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Ναζί αρχίζουν την εκκένωση του Άουσβιτς, καθώς οι Σοβιετικοί πλησιάζουν προελαύνοντες. Περίπου 60.000 κρατούμενοι θα οδηγηθούν σε πορείες θανάτου προς τη δύση. Στα στρατόπεδα του Άουσβιτς θα παραμείνουν κοντά στους 7.500 φυλακισμένους, οι οποίοι λόγω ασθένειας και αδυναμίας αδυνατούν να ακολουθήσουν την πορεία.

1945: Η Βαρσοβία, πρωτεύουσα της Πολωνίας απελευθερώνεται από τον Κόκκινο Στρατό, μετά από περίπου πέντε χρόνια κατοχής από τους Ναζί.

1946: Συνεδριάζει για πρώτη φορά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στο Λονδίνο.

1947: Ιδρύονται τα αρχηγεία Ρούμελης και Ηπείρου του Δημοκρατικού Στρατού, εν όψει της κλιμάκωσης των επιχειρήσεων του Εμφυλίου Πολέμου.

1948: Ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων (83.260) σημειώνεται στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ για την πρώτη κατηγορία στο Maine Road του Μάντσεστερ.

1949: Κάνει πρεμιέρα στην αμερικανική τηλεόραση η πρώτη κωμωδία καταστάσεων, με τον τίτλο "Γκόλντμπεργκς".

1950: Στη Βοστόνη των ΗΠΑ, ενδεκαμελής συμμορία ενθυλακώνει 2 εκατομμύρια δολάρια από θωρακισμένο όχημα εταιρείας σεκιούριτι. («Great Brinks Robbery»).

1954: Στη Γιουγκοσλαβία, ο Τίτο διώχνει τον Μίλοβαν Ντζίλας από την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος και ανακοινώνει ότι παρόμοιοι εχθροί θα έχουν την ίδια τύχη.

1955:  Το πυρηνικό υποβρύχιο «Ναυτίλος» κάνει το πρώτο του δοκιμαστικό ταξίδι.

1959: Η Σενεγάλη και το Γαλλικό Σουδάν ενώνονται για να δημιουργήσουν τη Δημοκρατία του Μάλι.

1959: Αγωνίζεται για πρώτη φορά σε ηλικία 17 ετών ο διάσημος Αμερικανός πυγμάχος Μοχάμεντ Άλι, τότε ονομαζόταν ακόμα Κάιους Κλέι, ανήμερα των γενεθλίων του. Αντίπαλος του είναι Μπένζαμιν Τζάκσονγουόρλντ.

1961: Εκτελείται από βελγικό απόσπασμα ο Πατρίς Λουμούμπα, πρωθυπουργός του Κονγκό. Στη συνέχεια το σώμα του τεμαχίζεται και τοποθετείται σε οξύ για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος.

1962: Η διοίκηση του Ολυμπιακού εξαγγέλλει την κατασκευή γηπέδου στου Ρέντη, χωρητικότητας 110.000 θέσεων.

1966: Ένα βομβαρδιστικό Β-52 συγκρούεται στον αέρα με ένα ΚC 135, αεροσκάφος ανεφοδιασμού καυσίμων, πάνω από την Ισπανία, ρίχνοντας τρεις βόμβες υδρογόνου 70 κιλοτόνων κοντά στην πόλη Παλομάρ και μια κοντά στη θάλασσα.

1974: Γεννιούνται οι δίδυμες σιαμαίες Ιρανές αδελφές Λαντάν και Λαλέχ Μπιτζανί, που ήταν ενωμένες στο κεφάλι. Πέθαναν στις 8 Ιουλίου 2003, λίγες ώρες μετά την εγχείρηση διαχωρισμού τους.

1981: Στις Φιλιππίνες, ο δικτάτορας Φερντινάρντο Μάρκος ελευθερώνει 341 κρατούμενους και αίρει τον στρατιωτικό νόμο, που ίσχυε για 8 χρόνια και 4 μήνες.

1985: Η British Telecom ανακοινώνει την απόσυρση των κόκκινων τηλεφωνικών θαλάμων στη Μ. Βρετανία.

1986: Εγκαινιάζεται το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα.

1989: Αντιδράσεις και απογοήτευση προκαλεί στην Ελλάδα η χριστουγεννιάτικη πρωτοβουλία του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ να απευθύνει για πρώτη φορά το εορταστικό του μήνυμα στη «μακεδονική», όπως είπε, γλώσσα.

1989: Ο Πάτρικ Πάρντι ανοίγει πυρ σε δημοτικό σχολείο του Κλίβελαντ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 5 παιδιά και να τραυματισθούν 29, προτού βάλει τέρμα στη ζωή του.

1991: Αρχίζει τα ξημερώματα η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου», μπροστά στις οθόνες των τηλεθεατών ολόκληρου του κόσμου, μέσω του αμερικανικού δικτύου CNN, κατά την οποία οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους επιτίθενται εναντίον του Ιράκ, που έχει καταλάβει και προσαρτήσει το Κουβέιτ. Το ίδιο βράδυ, το Ιράκ εκτοξεύει οκτώ πυραύλους Σκουντ εναντίον του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας.

1992: Το Ειδικό Δικαστήριο εκδίδει τα ξημερώματα την ετυμηγορία του για το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται με ψήφους 7-6, ενώ καταδικάζονται ο Δημήτρης Τσοβόλας σε φυλάκιση 2,5 ετών και ο Γιώργος Πέτσος σε φυλάκιση 10 μηνών.

1992: Το Ισραήλ επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας στους Παλαιστινίους, από τη Δυτική Όχθη μέχρι τη Λωρίδα της Γάζας.

1993: Στο Ιράκ, αμερικανικοί πύραυλοι πλήττουν πυρηνικούς σταθμούς και βιομηχανική μονάδα κοντά στη Βαγδάτη.

1994: Καταστροφικός σεισμός μεγέθους 6,6 της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει το Λος Άντζελες. Σκοτώνονται 61 άτομα και τραυματίζονται περισσότερα από 10.000.

1995: Σεισμός μεγέθους 7,2 Ρίχτερ χτυπά την πόλη Κόμπε της Ιαπωνίας σκοτώνοντας 5.000 ανθρώπους και προκαλώντας πολλές υλικές ζημιές.

1996: Αρχίζει η επίσημη λειτουργία των διπλωματικών γραφείων σύνδεσης Ελλάδας και ΠΓΔΜ.

1997: Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι υπογράφουν την επίσημη συμφωνία για τη Χεβρώνα και η πόλη παραδίδεται στην Παλαιστινιακή Αρχή μετά από 30 χρόνια ισραηλινής κατοχής.

1998: Η Πόλα Τζόουνς κατηγορεί τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον για σεξουαλική παρενόχληση.

1999: Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν εισηγείται την αποχώρηση των ειρηνευτικών δυνάμεων από την Αγκόλα καθώς ο εμφύλιος πόλεμος.

2002: Δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τις εκρήξεις του ηφαιστείου Νγιραγκόνγκο, κοντά στην πόλη Γκόμα του Κονγκό, όταν ένας ποταμός από λάβα κόβει την πόλη στη μέση, καταβροχθίζοντας κτίρια και αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν πανικόβλητοι τα σπίτια τους.

2010: Ο κύπριος πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, παρουσία και του Έλληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, εγκαινιάζει το χωριό Αρτέμιδα, που ανοικοδομήθηκε πλήρως μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία, με δαπάνες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

2010: Στη Νιγηρία συγκρούσεις μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών οδηγούν στον θάνατο τουλάχιστον 200 ατόμων.

2013: Ο νεαρός Πακιστανικής καταγωγής Σαχζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε από μέλη της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1501 – Λέοναρντ Φουξ, γερμανός βοτανολόγος, που έδωσε το όνομά του στο φυτό Φούξια. (Θαν. 10/5/1556)

1600 - Πέδρο Καλντερόν δε λα Μπάρκα, Ισπανός θεατρικός συγγραφέας.
O Πέδρο Καλντερόν δε λα Μπάρκα (Pedro Calderόn de la Barca, 17 Ιανουαρίου 1600 – 25 Μαΐου 1681) ήταν θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και συγγραφέας του Ισπανικού Χρυσού Αιώνα. Σε ορισμένες περιόδους της ζωής του ήταν επίσης στρατιώτης και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας. Γεννημένος όταν το θέατρο του Ισπανικού Χρυσού Αιώνα καθοριζόταν από το Λόπε δε Βέγα, το ανέπτυξε περαιτέρω, με το έργο του να θεωρείται ως το αποκορύφωμα του θεάτρου του Ισπανικού Μπαρόκ. Ετσι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δραματουργούς της Ισπανίας και ένας από τους καλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

1706 – Βενιαμίν Φραγκλίνος, Αμερικανός συγγραφέας, εφευρέτης, δημοσιογράφος και πρεσβευτής.
Είναι ένας από τους εθνοπατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

1820 – Αν Μπροντέ, Αγγλίδα συγγραφέας.
Η Αν Μπροντέ (Anne Brontë, 17 Ιανουαρίου 1820 - 28 Μαΐου 1849) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας. Ήταν η νεότερος από τις Αδελφές Μπροντέ.
Το 1846, η Σαρλότ, η Έμιλι κι η Άννα εξέδωσαν μια ποιητική συλλογή με τα ψευδώνυμα Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ. Έγραψε τα εξής έργα:
Agnes Grey (Άγκνες Γκρέυ, 1847)
The Tenant of Wildfell Hall (H ενοικιαστής του Γουάιλντφελ Χωλ, 1848)

1863 – Κονσταντίν Στανισλάφσκι, Ρώσος σκηνοθέτης.
Ο Κονσταντίν Σεργκέγεβιτς Στανισλάφσκι (17 Ιανουαρίου 1863 – 7 Αυγούστου 1938) ήταν σκηνοθέτης και πρωτοπόρος της υποκριτικής του ρωσικού θεάτρου, υπεύθυνος μιας μεγάλης καινοτομίας στην υποκριτική που χρησιμοποιείται από τον 20ό αιώνα σε ολόκληρο τον κόσμο.

1863 – Ντέιβιντ Λόυδ Τζορτζ, πρωθυπουργός της Αγγλίας.

1899 – Αλ Καπόνε, Ιταλοαμερικανός γκάνγκστερ.
Ο Αλφόνσο «Αλ» Καπόνε (προφέρεται Καπόν, Νέα Υόρκη, 17 Ιανουαρίου 1899 - Παλμ Άιλαντ, Φλόριντα, 25 Ιανουαρίου 1947) ήταν διαβόητος κακοποιός, λαθρέμπορος οινοπνευματωδών ποτών που έδρασε στις ΗΠΑ και δέσποζε στον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος από το 1925 έως το 1931, στην περίοδο της ποτοαπαγόρευσης.
Το 1931 και ύστερα από πολύχρονες έρευνες του επιθεωρητή Ουίλσον ο Καπόνε καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή. Η κατηγορία στηρίχθηκε στη μαρτυρία του δικηγόρου του Λώρενς Μάτινγκλυ, σε διάφορα στοιχεία με έσοδα του γκάνγκστερ και σε διάφορες άλλες μαρτυρίες. Αρχικά δέχθηκε τις κατηγορίες, πιστεύοντας ότι θα υπήρχε ευνοϊκή μεταχείριση. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη με αποτέλεσμα ο Καπόνε να αναιρέσει την αρχική του κατάθεση. Προσπάθειες όπως αυτή της δωροδοκίας των ενόρκων δεν πέτυχαν και έτσι ο δικαστής Ουίλκερσον τον καταδίκασε σε δέκα χρόνια φυλάκιση επιβάλλοντάς του επιπλέον και πρόστιμα 50.000 δολαρίων.
Το 1932 μεταφέρθηκε στις φυλακές της Ατλάντα και στη συνέχεια σε αυτές του Αλκατράζ. Λίγο μετά το 1935 άρχισε να δείχνει συμπτώματα συφιλιδικής παράνοιας και άρχισε να νοσηλεύεται σε νοσοκομείο. Τον τελευταίο χρόνο της ποινής του βρισκόταν Τέρμιναλ Άιλαντ της Καλιφόρνια. Αποφυλακίστηκε στις 16 Νοεμβρίου του 1939 αφού πλήρωσε 37.617,51 δολάρια και αποσύρθηκε στο κτήμα του στη Φλόριντα.
Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς στις 25 Ιανουαρίου του 1947 στο σπίτι του στη Φλόριντα. Ο γιος του Άλμπερτ Σόνυ Φράνσις Καπόνε μετά από λίγα χρόνια άλλαξε το όνομά του σε Φράνσις.

1916 - Νίκος Καθαροσπόρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Νίκος Καθαροσπόρης (17 Ιανουαρίου 1916 - Παρίσι, Μάρτιος 1974) ήταν Έλληνας πολιτικός και βουλευτής της Αριστεράς.
Γεννήθηκε στη Χαλκίδα. Εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος. Από τα νεανικά του χρόνια υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ. Στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Ευβοίας με την ΕΔΑ. Το φθινόπωρο του 1966 είχε συμμετοχή στο πανελλαδικό ακτίφ στελεχών ΕΔΑ και ΔΝΛ.
Πέθανε στο Παρίσι σχετικά νέος, το 1974. Κηδεύτηκε στις 9 Μαρτίου 1974 από τον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Σκουφά). Η ταφή του έγινε στο νεκροταφείο της Χαλκίδας.
Γιος του είναι ο δημοσιογράφος Προκόπης Δούκας.

1927 – Έρθα Κιτ, Αμερικανίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός.

1928 – Ζαν Μπαρακέ, Γάλλος συνθέτης.

1928 – Βιντάλ Σασούν, κομμωτής και κατασκευαστής προϊόντων για τα μαλλιά.

1931 – Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, Αφροαμερικανός ηθοποιός.

1933 - Δαλιδά, Γαλλίδα τραγουδίστρια.
Η Δαλιδά ή Dalida (Κάιρο 17 Ιανουαρίου 1933 - Παρίσι 3 Μαΐου 1987) ήταν γαλλικής υπηκοότητας Ιταλίδα τραγουδίστρια χορεύτρια και ηθοποιός. Έχει ηχογραφήσει σε περισσότερες από 10 γλώσσες, ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που έλαβε διαμαντένια απονομή δίσκου στην ιστορία της μουσικής και από το 1955 μέχρι το 1986 είχε κάνει 55 χρυσούς δίσκους μόνο στη Γαλλία. Έδωσε τέλος στη ζωή της το 1987, όταν ήταν μόλις 54 ετών. Θεωρείται η σπουδαιότερη τραγουδίστρια στην Αίγυπτο και μία από τις πιο σημαντικές τραγουδίστριες παγκοσμίως του προηγούμενου αιώνα. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ σχετικά με τη ζωή της και το θρύλο της.
Στην προσωπική της ζωή η Δαλιδά θεωρήθηκε μια δυστυχισμένη γυναίκα και τραγικό πρόσωπο καθώς δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει μία οικογένεια όπως ονειρευόταν. Έζησε 3 μεγάλους έρωτες, αρχικά με τον Γάλλο μάνατζερ Λυσιέν Μορισσέ,μετά με τον Ιταλό τραγουδιστή Λουίτζι Τένκο και στη συνέχεια με τον Γάλλο παρουσιαστή Ρισάρ Σανφρέ. Και οι τρεις άντρες είχαν ψυχική εμμονή μαζί της, κάτι που τους οδήγησε στην αυτοκτονία. Αυτό κλόνισε τη Δαλιδά και έτσι το τέλος της, ήταν μοιραία ανάλογο. Στις 3 Μαΐου 1987 βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της έχοντας λάβει μία ισχυρή δόση βαρβιτουρικών. Είχε αφήσει σημείωμα στο οποίο ανέφερε: "Η ζωή μου άρχισε να γίνεται ανυπόφορη. Συγχωρέστε με". Ο ξαφνικός θάνατός της σόκαρε τη Γαλλική και Αιγυπτιακή κοινωνία, ενώ η Δαλιδά θεωρήθηκε το μεγαλύτερο σύμβολο "μοιραίας γυναίκας" (femme fatale).

1931 – Ντάγκλας Γουάιλντερ, Αφροαμερικανός Κυβερνήτης στις ΗΠΑ.

1939 – Χριστόδουλος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, κατά κόσμο Χρήστος Παρασκευαΐδης.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κυρός Χριστόδουλος της Ορθόδοξος Ανατολικής Εκκλησίας της Ελλάδος (17 Ιανουαρίου 1939 - 28 Ιανουαρίου 2008), κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης, διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος την περίοδο 1998 - 2008.
Στα πρώτα χρόνια της θητείας του απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα λόγω του ότι προωθούσε το λεγόμενο «άνοιγμα της Εκκλησίας προς την κοινωνία» και λόγω της διαμάχης του με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη στο ζήτημα των ταυτοτήτων.
Γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 17 Ιανουαρίου 1939 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής Παρασκευαΐδη, προσφύγων. Η οικογένειά του καταγόταν από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Σε ηλικία 2 ετών, μετά την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1941, η οικογένειά του μετακόμισε για λόγους ασφαλείας στην Αθήνα, όπου ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος έζησε μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο Κοραής και ακολούθως στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων με άριστη επίδοση. Το 1962 έλαβε το πτυχίο της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με άριστα, και το 1967 αποφοιτά από τη Θεολογική σχολή του ιδίου πανεπιστημίου επίσης με άριστα. Παράλληλα σπούδασε Βυζαντινή Μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Το 1982 υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ιστορική και Κανονική θεώρησις του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι» και ονομάστηκε διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου με βαθμό άριστα. Ήταν πτυχιούχος της γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, και γνώστης της ιταλικής και γερμανικής γλώσσας. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτωρ των πανεπιστημίων Κραϊόβας και Ιασίου το 2003 και Λατερανού το 2006.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ίδρυσε 14 Ειδικές Συνοδικές Επιτροπές για ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων της σύγχρονης ζωής, μερικές από τις οποίες είναι για τα εξής θέματα: Βιοηθική (1988), Ακαδημία Εκκλησιαστικών Τεχνών (1999), Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1999), Γάμου, Οικογενείας, Προστασίας του Παιδιού και Δημογραφικού Προβλήματος (1999), Χριστιανικών Μνημείων (1999), Θείας και Πολιτικής Οικονομίας και Οικολογίας (1999), Πολιτισμικής Ταυτότητας (1999), Γυναικείων Θεμάτων (1999), Παρακολούθησης των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» (1999), Αθλητισμού (2006), Μεταναστών, Προσφύγων και Παλλιννοστούντων (2006) κλπ.
Toν Ιούνιο του 2007 διαγνώστηκε ότι ο Αρχιεπίσκοπος πάσχει από καρκίνο του παχέος εντέρου και χειρουργήθηκε με επιτυχία για την αφαίρεση του όγκου. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας όμως διαγνώστηκε και δεύτερος καρκίνος στο ήπαρ, καθώς και κίρρωση, που ήταν αποτέλεσμα χρόνιας ηπατίτιδας. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και τέθηκε σε αναμονή εύρεσης μοσχεύματος, προκειμένου να γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Αν και το μόσχευμα βρέθηκε, κατά τη χειρουργική επέμβαση στις 8 Οκτωβρίου δεν έγινε η μεταμόσχευση, καθώς διαπιστώθηκαν πολλαπλές μεταστάσεις.
Λίγες εβδομάδες αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε τη θεραπεία του.
Η θεραπευτική αγωγή που ακολουθούσε του δημιουργούσε παρενέργειες και σταδιακή επιδείνωση της υγείας του. Στα τελευταία στάδια της ασθένειας του αρνήθηκε περαιτέρω ιατρική αγωγή, καθώς και να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
Στις 28 Ιανουαρίου του 2008 στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών. Απεβίωσε στην οικία του, όπως ο ίδιος ζήτησε, χωρίς να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, παρά την επιδείνωσή της υγείας του που τον οδήγησε στο να καταλήξει. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η σορός του μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για λαϊκό προσκύνημα. Ανήμερα του θανάτου του, η ελληνική κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εσωτερικών κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος.
Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια:
"Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει".

1942 – Μοχάμεντ Άλι, Αμερικανός πυγμάχος.
O Μοχάμεντ Άλι (όνομα γέννησης: Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, Cassius Marcellus Clay, Jr, 17 Ιανουαρίου 1942 - 3 Ιουνίου 2016) ήταν Αμερικανός πρώην πυγμάχος. Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές του 20ού αιώνα.
Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του. Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας. Στη δεκαετία του 1960 ασπάστηκε το Ισλάμ, προσχωρώντας στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και μετονομάστηκε σε Μοχάμεντ Άλι, θεωρώντας πως μέχρι τότε κατείχε το «όνομα ενός δούλου». Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή. Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είχε λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας», ενώ το 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.

1942 - Βασίλης Τσιβιλίκας, ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός με σημαντική παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο, την τηλεόραση και ιδιαίτερα το θέατρο.

1948 – Μικ Τέιλορ, μουσικός.

1956 – Πολ Γιανγκ, Βρετανός μουσικός.

1962 – Τζιμ Κάρεϊ, διάσημος Καναδός κωμικός ηθοποιός.
Ο Κάρεϊ γεννήθηκε στο Νιουμάρκετ του Οντάριο από τους Κάθλιν και Πέρσι Κάρεϊ. Έχει τρία μεγαλύτερα αδέρφια, τους Τζον, Πατρίσια και Ρίτα. Όταν ήταν 14 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Σκάρσμπορο και εκεί πήγε σε καθολικό σχολείο. Μετά μετακόμισε στο Μπέρλινγτον για οκτώ χρόνια όπου και τελείωσε το λύκειο.
Ο Τζιμ Κάρεϊ (Jim Carrey, 17 Ιανουαρίου 1962) είναι Καναδός ηθοποιός. Έγινε γνωστός το 1990 με την τηλεοπτική σειρά In Living Color. Οι πρώτοι του πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε μεγάλες παραγωγές έγιναν το 1994 με τις ταινίες Ace Ventura: Ντετέκτιβ Ζώων (Αce Ventura: Pet Detective), Η Μάσκα (The Mask, 1994) και Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος (Dumb and Dumber, 1994). Το 1997 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία Ο Ψευταράς (Liar Liar) για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα α' ανδρικού ρόλου. Αργότερα πρωταγωνίστησε στις καλλιτεχνικές επιτυχίες Ζωντανή Μετάδοση: The Truman Show (The Truman Show, 1998) και Άνθρωπος στο Φεγγάρι (Man on the Moon, 1999), κερδίζοντας δύο Χρυσές Σφαίρες α' ανδρικού ρόλου.
Το 2000 πρωταγωνίστησε στην ταινία Ο Κατεργάρης των Χριστουγέννων (How the Grinch Stole Christmas) και τρία χρόνια αργότερα στη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία Θεός για μια εβδομάδα (Bruce Almighty). Το 2004 πρωταγωνίστησε στην ταινία Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και BAFTA. Ακολούθησαν οι ταινίες Λέμονι Σνίκετ: Μια Σειρά Από Ατυχή Γεγονότα (Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events, 2004), Όλα τα Λεφτά (Fun with Dick and Jane, 2005), Ναι σε Όλα (Yes Man, 2008) και Ο Κος Πόπερ και οι Πιγκουίνοι του (Mr. Popper's Penguins, 2011).
Ο Κάρεϊ έχει παντρευτεί δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με τη Μελίσα Γουόμερ το Μάρτιο του 1987. Μαζί έκαναν μία κόρη, τη Τζέιν Έριν Κάρεϊ, και χώρισαν το 1995. Μετά το διαζύγιό του είχε σχέση με τη Λόρεν Χόλι. Παντρεύτηκαν το Σεπτέμβριο του 1996 και ο γάμος τους κράτησε λιγότερο από ένα χρόνο. Αργότερα αρραβωνιάστηκε τη Ρενέ Ζελβέγκερ αλλά χώρισαν το Δεκέμβριο του 2000. Το 2005 είχε δεσμό με τη Τζένι Μακάρθυ, ο οποίος κράτησε 5 χρόνια, μέχρι τον Απρίλιο του 2010

1964 - Μισέλ Ομπάμα, Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α.
Η Μισέλ ΛαΒόν Ρόμπινσον Ομπάμα (Michelle LaVaughn Robinson Obama, 17 Ιανουαρίου 1964) είναι Αμερικανίδα δικηγόρος και συγγραφέας. Είναι παντρεμένη με τον 44ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα και επίσης είναι η πρώτη Αφροαμερικανίδα πρώτη κυρία. Μεγαλωμένη στο Σάουθ Σάιντ του Σικάγου, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον και τη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, κάνοντας τα πρώτα βήματα της δικηγορικής της καριέρας στο Sidley Austin, όπου και γνώρισε τον Μπάρακ Ομπάμα. Ακολούθως εργάστηκε στο προσωπικό του Δημάρχου του Σικάγου, Ρίτσαρντ Ντάλεϊ, αλλά και για το Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
Κατά τη διάρκεια του 2007 και του 2008, η Μισέλ βοήθησε τον σύζυγό της στην προεκλογική του εκστρατεία. Η Μισέλ και ο Μπάρακ Ομπάμα έχουν δύο κόρες. Η Μισέλ έχει γίνει είδωλο ντυσίματος για τις γυναίκες, ενώ είναι συνήγορος για θέματα φτώχειας, διατροφολογίας, σωματικής εξάσκησης και υγιεινής διατροφής.

1965 - Νίκος Νιόπλιας, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Νίκος Νιόπλιας (Γαλατινή Κοζάνης, 17 Ιανουαρίου 1965) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μέσου. Ως παίκτης κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα (με Παναθηναϊκό και ΟΦΗ), ενώ ως προπονητής κατέκτησε το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό την περίοδο 2009-10.

1969 - Tiësto, Ολλανδός DJ
Ο Τάις Μίκιελ Φέρβεστ (Tijs Michiel Verwest, 17 Ιανουαρίου 1969), γνωστός ως Tiësto, είναι Ολλανδός μουσικός, DJ και μουσικός παραγωγός electronic dance μουσικής. Αν και έχει χρησιμοποιήσει αρκετά διαφορετικά παρωνύμια κατά το παρελθόν, είναι πιο γνωστός για τις δουλειές του ως DJ Tiësto. Στις τελευταίες του παραγωγές, ωστόσο, έχει εγκαταλείψει τον τίτλο "DJ" και είναι, πλέον, γνωστός ως "Tiësto", ένα καλλιτεχνικό όνομα το οποίο προέρχεται από το ψευδώνυμο που είχε σε παιδική ηλικία.
Το 1997, ίδρυσε την δισκογραφική εταιρεία Black Hole Recordings με τον Arny Bink, όπου κυκλοφόρησε τις σειρές δίσκων Magik και In Search of Sunrise. Ο Tiësto συναντήθηκε με τον παραγωγό Ντένις Βάκοπ Ράιγιερς το 1998, και, έκτοτε, οι δυο τους συνεργάζονται τακτικά. Στον Ράιγιερς οφείλονται ως παραγωγό, στιχουργό, συνθέτη, ή διαμεσολαβητή πολλές από τις μουσικές κυκλοφορίες του Tiësto. Το 1999 και 2000 ο Tiësto συνεργάστηκε με τον Ferry Corsten ώστε να φτιάξουν τους Gouryella. Το remix του από το 2000 του "Silence" των Delerium σε συνεργασία με την Σάρα ΜακΛάχλαν το έκανε πιο γνωστό στο ευρύ κοινό. Το 2001, κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο In My Memory στο οποίο περιλαμβάνονταν μεγάλες μουσικές επιτυχίες που απογείωσαν την καριέρα του. Βρέθηκε στην θέση #1 3 συνεχόμενες φορές για το DJ Magazine Top 100 Popularity Poll από το 2002 ως το 2004.
Μόλις είχε κυκλοφορήσει τον δεύτερό του δίσκο με τίτλο Just Be, το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, εμφανίστηκε ζωντανά στη διάρκεια της τελετής έναρξης στην Αθήνα της Ελλάδας, αποτελώντας τον πρώτο DJ που να παίζει ζωντανά μουσική σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα κομμάτια που είχε συνθέσει ειδικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες κυκλοφόρησαν ενωμένα υπό τον τίτλο Parade of the Athletes αργότερα στην διάρκεια του ίδιου έτους. Τον Απρίλιο του 2007, ο Tiësto ξεκίνησε την ραδιοφωνική του εκπομπή Tiësto's Club Life στο Radio 538 της Ολλανδίας και κυκλοφόρησε τον τρίτο του δίσκο με τον τίτλο Elements of Life. Ο δίσκος έφτασε στην πρώτη θέση της ολλανδικής κατάταξης για τις πωλήσεις δίσκων καθώς και στο "Billboard Top Electronic Albums" στις ΗΠΑ και 'έλαβε υποψηφιότητα για τα Grammy Awards του 2008. Ο Tiësto κυκλοφόρησε τον τέταρτο δίσκο του με τίτλο Kaleidoscope τον Οκτώβριο του 2009.
Το 2012, ο Tiësto είχε φτάσει στην θέση #2 της κατάταξης DJ Mag 100 Popularity Poll,ενώ αναφέρεται στα μουσικά είδη που παίζει ως House, Electro House, και Progressive House. Από νοσταλγία, ο Tiësto ακόμη παίζει Trance Μουσική, το μουσικό είδος με το οποίο συνδέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος DJ παγκοσμίως και βρίσκεται συχνά στην κορυφή ή κοντά σε κατατάξεις με τους σημαντικότερους στην ιστορία DJ's.

 

1974 – Λαντάν και Λαλέχ Μπιτζανί, δίδυμες σιαμαίες Ιρανές αδελφές που ήταν ενωμένες στο κεφάλι.

1979 - Αντώνης Μαρτσάκης, Έλληνας τραγουδιστής και βιολιστής.

1980 - Ζόι Ντεσανέλ, Αμερικανίδα ηθοποιός.

1982 - Ντουέιν Γουέιντ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.

1982 - Ρικάρντο Μπόβιο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

395 – Θεοδόσιος Α’, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
Ο Θεοδόσιος Α΄ (11 Ιανουαρίου 347 – 17 Ιανουαρίου 395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 379 έως το 395. Ο Θεοδόσιος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό μισό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Βασίλευσε ως συναυτοκράτορας αρχικά με το Γρατιανό και Ουαλεντινιανό Β΄ μέχρι το 383, στη συνέχεια μόνο με τον Ουαλεντινιανό Β΄ και από το 392 και μετά με συναυτοκράτορα τον γιο του Αρκάδιο. Υπήρξε ικανότατος στρατιωτικός αλλά ουσιαστικά άσκησε τη διοίκηση της αυτοκρατορίας όσο ο Ουαλεντινιανός Β' ήταν ανήλικος. Παντρεύτηκε αρχικά την Φλασίλλα με την οποία απέκτησε τον Αρκάδιο, τον Ονώριο και την Πουλχερία και αργότερα την αδερφή του Ουαλεντινιανού Γάλλα ή Γκάλλα, κόρη της Ιουστίνας από την οποία απέκτησε την Γάλλα Πλακιδία, ή Γκάλλα Πλακιντία.

1468 – Γεώργιος Καστριώτης-Σκεντέρμπεης, ήρωας της εθνικής ανεξαρτησίας της Αλβανίας.
Ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης (1404 ή 1405 - 17 Ιανουαρίου 1468), γνωστός στην αλβανική βιβλιογραφία ως Γκιέργκι Καστριότι (Gjergj Kastrioti Skënderbeu), ήταν Αλβανός άρχοντας και στρατιωτικός ενώ, κατά άλλες εκδοχές, η καταγωγή του θεωρείται σερβοαλβανοελληνική, σλαβονική ή σερβική. Αντιστάθηκε για χρόνια στην εισβολή των Οθωμανών και είναι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας.

1718 – Μαρία Αγκνέζι, Ιταλίδα γλωσσολόγος και μαθηματικός.

1751 – Τομάζο Αλμπινόνι, Ιταλός συνθέτης, Τομάζο Αλμπινόνι. Συνέθεσε 50 όπερες και είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα κονσέρτα του για όμποε.

1848 – Πέτρος Μαυρομιχάλης, γνωστός και ως Πετρόμπεης, ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης (1765 - 17 Ιανουαρίου 1848) ήταν γόνος της ιστορικής μανιάτικης οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, τελευταίος Μπέης της Μάνης, οπλαρχηγός του 1821, αναδειχθείς "αρχιστράτηγος των σπαρτιατικών δυνάμεων" και πρωθυπουργός της Ελλάδας από τη θέση του προέδρου του Εκτελεστικού Σώματος του ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στην Τσίμοβα, όπως λεγόταν η σημερινή Αρεόπολη, επί Οθωμανοκρατίας, πρωτεύουσα τότε της Μάνης, και ήταν γιος του Πιέρρου Μαυρομιχάλη. Μητέρα του ήταν η Κατερίνη, θυγατέρα του ιατρού και ηγεμόνα της Λακωνίας Κουτσογρηγοράκου.
Κατά την περίοδο του διωγμού των κλεφτών, φυγάδευσε πολλούς προς τα γαλλοκρατούμενα Επτάνησα. Συνδέθηκε συναισθηματικά με τη Γαλλία καθώς πίστευε ότι ήταν η μόνη δύναμη που μπορούσε πραγματικά να βοηθήσει τους υποδουλωμένους Έλληνες να ξεσηκωθούν. Γι' αυτό τον λόγο σύναψε φιλικές σχέσεις με τον Ναπολέοντα, χωρίς όμως να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το 1814 διορίστηκε από την Υψηλή Πύλη Μπέης της Μάνης.
Στις 2 Αυγούστου 1818, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, που ήταν τότε 53 χρονών, μυήθηκε στη φιλική Εταιρεία, από τον Ηλία Χρυσοσπάθη στις Κιτριές, αλλά σύμφωνα με τον κατάλογο των Φιλικών που συνέταξε ο Παναγιώτης Σέκερης, από τον Κυριάκο Καμαρινό. Ο Σέκερης μας παρέχει επίσης την πληροφορία ότι ο Πετρόμπεης εκτός της αρχικής οικονομικής εισφοράς του «υπόσχεται έτι 5000 γρόσια και είκοσι χιλιάδας οπλοφόρους πρόθυμους πλην πτωχούς».
Στην τελευταία περίοδο της ζωής του, ο Πετρόμπεης τιμήθηκε ιδιαίτερα από την Αντιβασιλεία. Διορίστηκε αντιπρόεδρος του νεοσύστατου Συμβουλίου της Επικρατείας και, μετά την αντιπολίτευση, γερουσιαστής. Επίσης, τιμήθηκε με τον βαθμό του Αντιστρατήγου. Ως ευγνωμοσύνη του έθνους, δωρίστηκε στην οικογένειά του ένα κτήμα στην Πελοπόννησο, το ονομαζόμενο «Λυκοβούνιο», που βρίσκεται στο Δαφνί Λακωνίας.
Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου 1848. Στην κηδεία του εκφώνησαν λόγους ο Σπυρίδων Τρικούπης και ο Παναγιώτης Σούτσος.
Σύζυγός του ήταν η Φωτεινή Π. Μαυρομιχάλη, το γένος Δημητρακαράκου με την οποία και απέκτησε εννέα παιδιά, έξι γιους και τρεις κόρες: ο Ηλίας, ο Αναστάσιος, ο Γεώργιος, ο Ιωάννης, ο Δημήτρης Μαυρομιχάλης, η Μαριγώ, (σύζυγος του Λυκούργου Κρεστενίτη), η σύζυγος Γιατράκου (το όνομά της παρέμεινε άγνωστο), η Παναγιωτίτσα (σύζυγος Δημητρίου Σαχίνη),.

1861 – Λόλα Μοντέζ, Ιρλανδή τραγουδίστρια και χορεύτρια.

1886 – Αμίλκαρε Πονκιέλι, Ιταλός συνθέτης.
Ο Αμίλκαρε Πονκιέλλι (Amilcare Ponchielli, 31 Αυγούστου 1834 − 16 Ιανουαρίου 1886) ήταν Ιταλός συνθέτης. Αν και ήταν πολύ δημοφιλής κατά την διάρκεια της ζώης του, η μόνη όπερά του που εκτελείται σήμερα συχνά, με την εισαγωγή μεγαλύτερης ορχήστρας και πιο περίπλοκης ενορχήστρωσης, είναι η La Gioconda στην οποία κυρίως οφείλει την φήμη του.

1933 - Λούις Τίφανι, Αμερικανός καλλιτέχνης και σχεδιαστής κοσμημάτων.
Ο Λούις Τίφανι (Louis Comfort Tiffany, 18 Φεβρουαρίου 1848 - 17 Ιανουαρίου 1933) ήταν Αμερικανός καλλιτέχνης και σχεδιαστής, ο οποίος είναι γνωστός για τα έργο του στην υαλουργία καθώς και στη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων. Θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες της Αρ Νουβό και οι ιδέες του σε συνδυασμό με πειράματα που έκανε για την επεξεργασία του γυαλιού ήταν πρωτοποριακές για την εποχή του. Σχεδίασε παράθυρα από επεξεργασμένο γυαλί, επιτραπέζιες λάμπες, γυάλινα μωσαϊκά, κεραμικά, κοσμήματα και έργα από μέταλλο.
Ο Λούις Τίφανι γεννήθηκε στην Αμερική στις 18 Φεβρουαρίου του 1848, και πέθανε στις 17 Ιανουαρίου του 1933. Αργότερα αποδείχτηκε πως έγινε πρωτεργάτης του κινήματος Αρ Νουβό στην Αμερική εμπνευσμένος κυρίως από τον Galle, ο οποίος θα γινόταν διάσημος αργότερα.Ο Louis Comfort Tiffany ήταν γιος της Harriet Olivia Avery Young και του Charles Comfort Tiffany ,ο οποίος ήταν ο πλουσιότερος και διασημότερος κοσμηματοπώλης εκείνης της εποχής και είχε ιδρύσει και την εταιρεία ”Tiffany and Young” στη Νέα Υόρκη το 1837. Πήγε στο σχολείο Eagleswood Military academy, New Jersey. Μέχρι ο Louis να γίνει 20 χρονών το όνομα ήταν συνώνυμο με την πολυτέλεια καθώς η επιχείρηση αναγνωρίστηκε ως μια από τις καλύτερες της Αμερικής όσον αφορά τα κοσμήματα και τα ασημικά. Παντρεύτηκε την Mary Woodbridge Goddard και έκαναν μαζί τέσσερα παιδιά. Μετά το θάνατο της πρώτης γυναίκας του παντρεύτηκε το Νοέμβριο του την Louise Wakeman Knox. Το κατάστημα έγινε γνωστό αργότερα από τον Truman Capote στο μυθιστόρημα “Breakfast at Tiffany’s” και καθώς εκείνη την εποχή τα διαμάντια ήταν ο καλύτερος φίλος των κοριτσιών υπήρχε μόνο ένα μέρος για να τα αγοράσει κανείς. Στην αρχή ο Louis ήταν απρόθυμος να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του παρόλο που η εταιρεία ήταν πολύ επιτυχημένη. Το πρωταρχικό του πάθος ήταν για την τέχνη, ιδιαίτερα για τη ζωγραφική και σαν μαθητής του George Innes είχε αναπτύξει ένα ρομαντικό ύφος στη ζωγραφική του. Είχε σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι με καθηγητή του τον Λεόν Μπειγί. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι το 1869 εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Ισπανία και τη Βόρεια Αφρική όπου εντυπωσιάστηκε πολύ από την ισλαμική τέχνη και γνώρισε σε βάθος την παράδοση και την ιστορία αυτών των διαφορετικών πολιτισμών. Επηρεάστηκε έντονα από την τέχνη της Ιαπωνίας, η οποία εισαγόταν τώρα στην Ευρώπη. Μετά την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη μπήκε στην επιχείρηση του πατέρα του ξεκινώντας να σχεδιάζει αρχικά βιτρώ για εκκλησίες και για αριστοκρατικά σπίτια καθώς και λάμπες και φωτιστικά.
Το 1885 ίδρυσε εργοστάσιο γυαλιού στη Corona, Long Island, στη Νέα Υόρκη στην οποία συνέχισε να παράγει πράγματα από γυαλί μέχρι το 1928. Η επιτυχία που ακολούθησε οφειλόταν στις καλλιτεχνικές του ικανότητες και στην τεχνική επιδεξιότητα του συνεργάτη του Artur. J. Nash. Ο Tiffany δεν ήταν τεχνίτης του γυαλιού αλλά σχεδιαστής των έργων και επόπτης της παραγωγής μέσω του μεγάλου και ειδικευόμενου προσωπικού του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γνωρίστηκε με τον Siegfried Bing, του οποίου η επιχείρηση έγινε αργότερα το μέσο για τις Ευρωπαϊκές εξαγωγές του. Η επιτυχία του καθιερώθηκε και γνωστοποιήθηκε στην παγκόσμια έκθεση στο Σικάγο το 1893 και στην Έκθεση του Παρισιού το 1900. Μετά από διάφορες αλλαγές ονομάτων της επιχείρησης του αποσύρθηκε το 1919 από την ενεργό συμμετοχή. Η πρώτη επαφή του Tiffany με το γυαλί ήταν μετά την επιστροφή του από το Παρίσι το 1879, όπου και σχημάτισε με τον Samuel Colman και τον Candace Wheeler την γνωστή εταιρεία “ Louis C.Tiffany and Associated Artists”.

1981 – Λουκάς Πανουργιάς, Έλληνας ποδοσφαιριστής, κατοπινός πρόεδρος και μεγάλος παράγοντας του Παναθηναϊκού.
Γεννημένος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1899 στη Λειβαδιά. Πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 1981 στην Αθήνα.
Ασχολήθηκε από τη νεαρή του ηλικία με το ποδόσφαιρο ενώ είχε αξιόλογες επιδόσεις και στον κλασικό αθλητισμό. Το 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Μαζί με τον Αλέκο Ζήση, που στη συνέχεια έγινε δικηγόρος, το γιο του συγγραφέα Λάσκαρη και τον Γιάκα δημιούργησαν την ομάδα Νίκη. Η ομάδα δε διέθετε αγωνιστικό χώρο και προπονούνταν στο Πολύγωνο.
Το 1912 ο Γιώργος Καλαφάτης αναζητώντας ταλαντούχους αθλητές για να στελεχώσουν τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο ενέγραψε τον Πανουργιά στην ομάδα. Από το 1912 έως το 1916 αγωνιζόταν κυρίως με τη β΄ ομάδα του ΠΠΟ αλλά πολλές φορές είχε την ευκαιρία λόγο του ταλέντου του να αγωνίζεται και με την πρώτη ομάδα. Από το 1916 έγινε πλέον βασικό στέλεχος του ΠΠΟ ο οποίος στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Αγωνίστηκε στο σύλλογο έως το 1927 και κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1915, 2 πρωταθλήματα ΕΠΣΑΠ (1921, 1922) και 3 πρωταθλήματα Αθηνών (1925, 1926, 1927). Το 1919 συμμετείχε στην μικτή εθνική αποστολή που δημιούργησε ο Καλαφάτης για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Διασυμμαχικούς Αγώνες. Το 1920 ένας τραυματισμός στην προπόνηση της Εθνικής Ελλάδος του στέρησε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αμβέρσα.
Ως πρόεδρος του Παναθηναϊκού (1962-66)
Μετά τη δράση του ως αθλητής ασχολήθηκε με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού περνώντας από πολλά ανώτερα αξιώματα. Την περίοδο 1961-1966 ανέλαβε την προεδρία του Παναθηναϊκού και υπήρξε ένας από τους πιο επιτυχημένους προέδρους του συλλόγου. Επί της προεδρίας του ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τίτλους στο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, στίβο, ποδηλασία, πυγμαχία, πινγκ πονγκ, κολύμβηση, σκοποβολή, ενώ για πρώτη φορά κατακτήθηκαν πρωταθλήματα στην ξιφασκία, την άρση βαρών και το σκάκι. Κατά την περίοδο της Χούντας το καθεστώς τον απομάκρυνε από τον Παναθηναϊκό μαζί με άλλους παράγοντες όπως τον Νικολαΐδη και τον Μαντζεβελάκη. Μετά την πτώση της δικτατορίας, στη Γενική Συνέλευση του Παναθηναϊκού στις 13 Σεπτεμβρίου του 1974 (με πρόεδρο τον Απόστολο Νικολαΐδη και γενικό γραμματέα τον Παύλο Γιαννακόπουλο), ο Πανουργιάς ανακηρύχθηκε επίτιμος ισόβιος πρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο. και πρωτεργάτης της Παναθηναϊκής Αθλητικής Ιδέας.

1996 – Μπάρμπαρα Τζόρνταν, Αφροαμερικανή Γερουσιαστής.

1997 – Κλάιντ Τόμπω, Αμερικανός αστρονόμος.
Ο Κλάιντ Ουίλιαμ Τόμπω (αγγλικά: Clyde William Tombaugh) (4 Φεβρουαρίου 1906 - 17 Ιανουαρίου 1997) ήταν Αμερικανός αστρονόμος.
Είναι πιο γνωστός για την ανακάλυψη του πλανήτη νάνου Πλούτωνα το 1930, το πρώτο αντικείμενο που ανακαλύφθηκε σε αυτό που αργότερα θα χαρακτηριστεί ως Ζώνη του Κάιπερ. Επίσης ο Τόμπω ανακάλυψε και πολλούς αστεροειδείς ενώ απηύθυνε έκκληση για τη σοβαρή επιστημονική έρευνα των αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων, ΑΤΙΑ γνωστότερων ως UFO.
Ο Τόμπω ανακάλυψε σχεδόν 800 αστεροειδείς κατά την αναζήτηση του για τον Πλούτωνα και ενός άλλου υποθετικού πλανήτη πέρα από τον Πλούτωνα. Ακόμη πιστώνεται με την ανακάλυψη του περιοδικού κομήτη 274P/Tombaugh-Tenagra καθώς και μεταβλητών αστέρων, αστρικών σμηνών, Σμήνη γαλαξιών, και ενός υπερσμήνου γαλαξιών.
Προς τιμή του Κλάιντ Τόμπω έχουν ονομασθεί:
Ο αστεροειδής 1604 Τόμπω.
Η Περιοχή Τόμπω στον Πλούτωνα.

2002 – Καμίλο Χοσέ Θέλα Τρουλόκ, Ισπανός νομπελίστας συγγραφέας.

2008 – Μπόμπι Φίσερ, Αμερικανός σκακιστής.
Ο Ρόμπερτ Τζέιμς "Μπόμπι" Φίσερ (Robert James "Bobby" Fischer, 9 Μαρτίου 1943 - 17 Ιανουαρίου 2008) ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι, και ο μοναδικός Αμερικανός που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIDE. Έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής την 1 Σεπτεμβρίου 1972 και απώλεσε τον τίτλο στις 3 Απριλίου 1975, όταν αρνήθηκε να τον υπερασπιστεί απέναντι στον Σοβιετικό Ανατόλι Κάρποφ, επειδή η σκακιστική ομοσπονδία απέρριψε τις καινοτομίες που ζητούσε για τη διοργάνωση.
Ο Γκάρι Κασπάροφ έγραψε ότι, από όλους τους παγκόσμιους πρωταθλητές στο σκάκι, το χάσμα μεταξύ του Φίσερ και των συγχρόνων του ήταν το μεγαλύτερο στην ιστορία. Ήταν επίσης διάσημος για την εκκεντρικότητά του, την αντισυμβατική του συμπεριφορά και τις αντισημιτικές πολιτικές του απόψεις. Παρά την παρατεταμένη απουσία του από το αγωνιστικό σκάκι, ή ίσως εξ αιτίας αυτής, ο Φίσερ βρισκόταν μέχρι τον θάνατό του ακόμα μεταξύ των καλύτερων σκακιστών στον κόσμο.
Στα 13 ο Φίσερ κέρδισε μια "λαμπρότητα" που ήταν γνωστό ως το Παιχνίδι του αιώνα. Ξεκινώντας σε ηλικία 14 ετών, ο Φίσερ έπαιξε σε οκτώ παγκόσμια πρωταθλήματα, κερδίζοντας κάθε ένα με τουλάχιστον ένα περιθώριο ενός-σημείου. Στην ηλικία των 15, ο Φίσερ έγινε ο νεότερος γκρανμαίτρ μέχρι εκείνη τη στιγμή και ο νεότερος υποψήφιος για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στα 20 κέρδισε το Πρωτάθλημα των Η.Π.Α. 1963-64 με 11/11, το πιο τέλειο αποτέλεσμα στην ιστορία του τουρνουά. Ο Φίσερ σημείωσε 60 αξιοσημείωτα παιχνίδια (1969) και παραμένει ένα σεβαστό έργο στην σκακιστική βιβλιογραφία.
Το 1970, ο Φίσερ κυριαρχεί στο σύγχρονο[6], με τη νίκη του το 1970 Ιντερζονάλ (Interzonal) όπου στο τουρνουά από ένα ρεκόρ 3½- είχε περιθώριο να κερδίσει 20 συνεχόμενα παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων δύο πρωτοφανή 6-0 όπου σαρώνει τους υποψήφιους στους Αγώνες.
Τον Ιούλιο του 1971, ήταν πρώτος στην Διεθνή Σκακιστική Ομοσπονδία (FIDE) και ήταν για 54 μήνες στην πρώτη θέση. Το 1972, κατέλαβε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκάκι από τον Μπορίς Σπάσκι (Boris Spassky) της ΕΣΣΔ σε έναν αγώνα, που διεξήχθη στο Ρέικιαβικ, Ισλανδία, σε δημοσιότητα ως μια αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου η οποία προσέλκυσε περισσότερο παγκόσμιο ενδιαφέρον από οποιοδήποτε πρωτάθλημα σκάκι πριν ή μετά.

2010 – Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας.
O Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1 Νοεμβρίου 1919 – 17 Ιανουαρίου 2010) ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και συγγραφέας. Διατέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής Κοζάνης, προδικτατορικά με την Ένωση Κέντρου και μεταπολιτευτικά με την Νέα Δημοκρατία και χρημάτισε υπουργός στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου (στον οποίο έμεινε πιστός κατά την Αποστασία του 1965) και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Γεννήθηκε το 1919 στην Κοζάνη. Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο στα πανεπιστήμια του του Μάντσεστερ και του Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο) και της Χαϊδελβέργης (Δυτική Γερμανία). Εργάστηκε ως δικηγόρος, αρχικά στην Θεσσαλονίκη και από το 1970 στην Αθήνα. Μιλούσε τρεις γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.
Εκλέχθηκε βουλευτής Κοζάνης το 1961, το 1963 και το 1964 με την Ένωση Κέντρου, και έλαβε ενεργά μέρος στον Ανένδοτο Αγώνα. Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου διατέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμύνης από τον Φεβρουάριο του 1964 μέχρι τον Ιούλιο του 1965.
Μεταπολιτευτικά, ήταν γενικός γραμματέας της ΕΔΗΚ το διάστημα 1976-77, αλλά το 1978 προσχώρησε στην Νέας Δημοκρατίας με την οποία διατέλεσε βουλευτής Κοζάνης (1981-93), ενώ στις εκλογές του 1993 εκλέχθηκε με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, στο οποίο τον συμπεριέλαβε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τον Σεπτέμβριο του 1994 διαγράφτηκε από την ΝΔ με απόφαση του τότε προέδρου της Μιλτιάδη Έβερτ.
Στενός συνεργάτης του Μητσοτάκη στα χρόνια της μεταπολίτευσης, (παρόλο που είχαν βρεθεί σε διαφορετικά στρατόπεδα στην κρίση του 1965) χρημάτισε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και υπουργός Βιομηχανίας, Έρευνας και Τεχνολογίας στην κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1989. Όταν ο Μητσοτάκης σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση τον Απρίλιο του 1990, ο Παπακωνσταντίνου έγινε από τα βασικά στελέχη της, και διατέλεσε υπουργός Γεωργίας από τον Απρίλιο του 1990 έως τον Αύγουστο του 1991, υπουργός Δικαιοσύνης από τον Αύγουστο του 1991 έως τον Αύγουστο του 1992 και, τέλος, υπουργός Εξωτερικών από τον Αύγουστο του 1992 μέχρι τον Οκτώβριο του 1993 και την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Ήταν τακτικός αρθρογράφος σε εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και σε ξένα περιοδικά. Διετέλεσε εταίρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, συνεργάτης του Ιδρύματος Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ), μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κινήσεως κ.α. Το 1995 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για την ελληνοτουρκική φιλία.
Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών το 2010. Ανηψιός του, γιος του αδελφού του, είναι ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ήταν νυμφευμένος με την Τάσα Στέφου, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες.
Το δίτομο έργο του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου «Η ταραγμένη εξαετία (1961 - 1967)» θεωρείται κλασικό για την συγκεκριμένη κρίσιμη περίοδο.

2013 – Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, Τούρκος δημοσιογράφος
Ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ (Mehmet Ali Birand, 9 Δεκεμβρίου 1941 — 17 Ιανουαρίου 2013) ήταν φιλελεύθερος Τούρκος δημοσιογράφος, πολιτικός σχολιαστής και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1941 στη συνοικία Μπέηογλου της Κωνσταντινούπολης. Αποφοίτησε από το Λύκειο Γαλατασαράι.
Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα το 1964 στην εφημερίδα Milliyet. Το 1992 ξεκίνησε να εκφωνεί το δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Show TV. Ο Μπιράντ παρουσίαζε επίσης την πολιτική εκπομπή 32η μέρα, αρχικά στον τηλεοπτικό σταθμό Show TV και μετέπειτα στο CNN Türk, όπου παρουσίαζε και τις ειδήσεις. Εργάστηκε και στο κανάλι Kanal D, επίσης ως παρουσιαστής ειδήσεων.
Έγραψε αρκετά βιβλία, μεταξύ των οποίων τα 30 Sıcak Gün, Diyet, Türkiye’nin Avrupa Macerası, 12 Eylül 04.00 και Emret Komutanım.
Ήταν μέλος του Δ.Σ. της ομάδας Γαλατασαράι.
Το Νοέμβριο του 2012, ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ αποκάλυψε σε τηλεοπτική εκπομπή πως, ενώ πάντοτε πίστευε πως είναι Τούρκος, πρόσφατα ανακάλυψε κουρδικές ρίζες στο γενεαλογικό του δέντρο.

 

Σαν σήμερα 15 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Μαρτύρων Ελένης Ελπιδίου Δάνακτος και Πανσοφίου
Οσίων Παύλου του Θηβαίου και Ιωάννου του «Καλυβίτου».

15 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

588 π.Χ: Ο Ναβουχοδονόσορ Β’ της Βαβυλώνας ξεκινά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ. Θα την καταλάβει στις 18 Ιουλίου 586 π.Χ. και θα την καταστρέψει.

1559: Η Ελισάβετ Α’ στέφεται βασίλισσα της Αγγλίας στο αβαείο του Γουέστμινστερ.

1582: Η Ρωσία παραχωρεί τη Λιβονία (περιοχή, που σήμερα μοιράζονται Λετονία και Εσθονία) και την Εσθονία στην Πολωνία.

1759: Εγκαινιάζεται το Βρετανικό Μουσείο, το αρχαιότερο του κόσμου.

1820: Ο Ιωάννης Καποδίστριας, εκτιμώντας ότι μπορεί να προσφέρει περισσότερα στον Αγώνα από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών του Τσάρου δεν αποδέχεται την πρόταση του Εμμανουήλ Ξάνθου να αναλάβει την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας.

1822: Υπογράφεται η Διακήρυξη της Α’ Εθνοσυνέλευσης για τους σκοπούς του Αγώνα και για την «ανεξαρτησία του έθνους των Ελλήνων» από τον οθωμανικό ζυγό. Συγκροτείται η πρώτη Επαναστατική Ελληνική Κυβέρνηση. Πρόεδρος του Νομοτελεστικού εκλέγεται ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο Δημήτριος Υψηλάντης πρόεδρος του Βουλευτικού.

1822: Η Αϊτή αναγνωρίζει πρώτη στον κόσμο την Επαναστατική Κυβέρνηση της Ελλάδας.

1823: Στον Άγιο Βλάσιο Ευρυτανίας ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κατανικάει το στρατό του Ισμαήλ Πασά Πλιάσα που κατευθυνότανε στο Μεσολόγγι.Οι τουρκαλβανοί τρέπονται σε φυγή προς το Αγρίνιο, εγκαταλείποντας 200 νεκρούς και πολλά λάφυρα.

1861: Ο αμερικανός Ελίσα Ότις πατεντάρει τον πρώτο ατμοκίνητο ανελκυστήρα.

1870: Στις ΗΠΑ, οι Δημοκρατικοί επιλέγουν το γαϊδουράκι ως σύμβολο του κόμματός τους.

1878: Συλλαλητήριο που διοργανώνεται στην Αθήνα για την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο κατά της Τουρκίας (Ρωσοτουρκικός Πόλεμος) καταλήγει σε αιματηρές συγκρούσεις με την αστυνομία. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα τέσσερις νεκρούς διαδηλωτές και πολλούς τραυματίες.

1889: Ιδρύεται στην Ατλάντα των ΗΠΑ, η Coca Cola Company. Προηγουμένως είχε την επωνυμία Pemberton Medicine Company.

1892: Ο Τζέιμς Νάισμιθ δημοσιεύει τους πρώτους κανόνες του μπάσκετ σε άρθρο του στην εφημερίδα Triangle της Μασαχουσέτης.

1895: Η Λίμνη των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι κάνει πρεμιέρα στην Αγία Πετρούπολη.

1901: Αναμένεται η πτώχευση πολλών εμπόρων από την Πελοπόννησο, εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας των σταφιδοπαραγωγών επαρχιών.

1912: Σεισμοί πλήττουν τη Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά, με περίπου 35 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.

1919: Πλημμύρα από μελάσα στη Βοστώνη. Τεράστια δεξαμενή με 8,6 εκατομμύρια λίτρα μελάσας, που προορίζονταν για ρούμι, σκάει και ένα μεγάλο κύμα μαύρης μελάσας χύνεται στους δρόμους. 21 άνθρωποι πεθαίνουν από πνιγμό ή ασφυξία, ενώ άλλοι 150 τραυματίζονται.

1919: Ο πιανίστας και πολιτικός Ιγκνάτσε Παντερέφσκι γίνεται ο πρώτος πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Πολωνίας.

1921: "Γεννιέται" σε ένα παγωµένο θέατρο στο Λιβόρνο το Κοµµουνιστικό Κόµµα Ιταλίας.

1921: Η ελληνική κυβέρνηση απευθύνει διακοίνωση προς τους Συμμάχους για την απόφασή τους να παρευρεθεί στη Διάσκεψη για το ελληνικό ζήτημα και ο Κεμάλ.

1922: Ο ηγέτης του ιρλανδικού κόμματος Σιν Φέιν, Μάικλ Κόλινς, γίνεται ο πρώτος πρωθυπουργός της Ελεύθερης Ιρλανδικής Πολιτείας, σχηματίζοντας προσωρινή κυβέρνηση.

1925: Στη Ρωσία, ο Λέων Τρότσκι απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του ως πρόεδρος του Επαναστατικού Συμβουλίου.

1927: Το ραδιόφωνο του BBC μεταδίδει για πρώτη φορά αγώνα ράγκμπι. Ο αγώνας Αγγλία- Ουαλία είναι ο πρώτος διεθνής αγώνας ράγκμπι.

1934: Σεισμός μεγέθους 8,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ συγκλονίζει την περιοχή στα σύνορα Ινδίας και Νεπάλ. 10.700 νεκροί, ο απολογισμός.

1936: Υψώνεται στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Τολίντο του Οχάιο το πρώτο κτίριο στον κόσμο κατασκευασμένο από γυαλί.

1939: Συγκροτούνται επιτροπές για τη μεταφορά των οστών του Ανδρέα Κάλβου στη Ζάκυνθο και την τοποθέτηση προτομής του σε Κέρκυρα και Ιθάκη.

1940: Στην Ελλάδα, για την αποκατάσταση των ακτημόνων απαιτούνται πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων.

1942: 21 αμερικανικά κράτη αποφασίζουν να διακόψουν σχέσεις με τον Άξονα.

1943: Ολοκληρώνεται το μεγαλύτερο κτίριο γραφείων στον κόσμο. Πρόκειται για το Πεντάγωνο, που αποτελεί την έδρα του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας.

1947: Βρίσκεται κακοποιημένο το πτώμα της ηθοποιού Ελίζαμπεθ Σορτ («Η μαύρη ντάλια») σε πάρκο του Λος Άντζελες.

1949: Ο Εθνικός Στρατός ανακαταλαμβάνει τη Νάουσα, που είχαν καταλάβει και λεηλατήσει για 48 ώρες οι αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού».

1950: Δημοψήφισμα των Ελλήνων στην Κύπρο διεξάγεται από την Εκκλησία για την ένωση με την Ελλάδα. Υπέρ της ένωσης ψηφίζει το 95,7%.

1953: Ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγοράζει το καζίνο του Μόντε Κάρλο.

1959: Καθιερώνονται το κιλό και το μέτρο ως αποκλειστικά μέσα μέτρησης κατά τις ελληνικές συναλλαγές.

1961: Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδέχεται πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να οργανώσει το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα. Εγκαθίσταται στο Ψυχικό και αναλαμβάνει Πρόεδρος του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών και Σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας.

1962: Δημοσιεύεται στο περιοδικό Record η πρώτη ιστορία με ήρωα τον ραδιούργο βεζίρη Ιζνογκούντ, που «ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη» ανατρέποντας τον καλό χαλίφη της Βαγδάτης. Είναι δημιουργία του γάλλου σκιτσογράφου Ζαν Ταμπαρί και του συγγραφέα, Ρενέ Γκοσινί.

1968: Έπειτα από διεθνείς πιέσεις, η Χούντα χορηγεί διαβατήριο στον Ανδρέα Παπανδρέου.

1969: Εντοπίζεται νεολιθικός οικισμός κοντά στη Θήβα.

1970: Βομβιστικές επιθέσεις του "ΕΘνικού Μετώπου" σημειώνονται σε Λεμεσό και Αμμόχωστο.

1971: Εγκαινιάζεται και επισήμως ένα από τα μεγαλύτερα έργα του κόσμου, το φράγμα του Ασουάν στην Αίγυπτο, από τους Προέδρους της Αιγύπτου και της ΕΣΣΔ, Σαντάτ και Ποντγκόρνι αντίστοιχα.

1971: Κυκλοφορεί το τραγούδι My Sweet Lord από τον Τζορτζ Χάρισον.

1972: Η Μαργαρίτα στέφεται βασίλισσα της Δανίας.

1973: Ο αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον διατάζει κατάπαυση του πυρός στο Βιετνάμ, κατόπιν της επιτευχθείσας συμφωνίας με τους βορειοβιετναμέζους.

1973: Το σοβιετικό "Σελήνη 21" προσεληνώνεται στη Σελήνη, μεταφέροντας και το περιπλανώμενο εξερευνητή Λουνοκχοντ 2.

1975: Η Πορτογαλία παραχωρεί ανεξαρτησία στην Αγκόλα.

1976: Η Σάρα Τζέιν Μουρ, επίδοξη δολοφόνος του Αμερικανού Προέδρου Τζέραλντ Φορντ, καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση.

1976: Εκτοξεύεται το "Ήλιος 2", κοινή αποστολή της Γερμανίας και της ΝΑΣΑ με αποστολή την μελέτη του Ήλιου στον οποίο έφτασε σε απόσταση 0,29 αστρονομικών μονάδων ή 43 εκατ. χλμ.

1977: Εμπρησμός του κινηματογράφου «Αττικόν» στον Πειραιά από την τρομοκρατική οργάνωση «Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας».

1985: Στη Βραζιλία, ο Τανκρέντο Νέβες γίνεται ο πρώτος μη στρατιωτικός Πρόεδρος που εκλέγεται μετά από 21 χρόνια.

1989: Στον πρώτο τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου 5x5 που γίνεται στην Ολλανδία, η Βραζιλία κερδίζει την Ολλανδία με 2-1.

1990: Στην πρώην Ανατολική Γερμανία, 2.000 διαδηλωτές εφορμούν στο κεντρικό κτίριο της πρώην Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Στάζι), καταστρέφοντας εγκαταστάσεις και έπιπλα.

1991: Στην Τυνησία, δολοφονούνται δύο από τους ηγέτες της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), ο Σαλάχ Χαλάφ και ο Χαέλ Αμπντέλ Χαμίντ.

1992: Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνάπτει διπλωματικές σχέσεις με τη Σλοβενία και την Κροατία, αναγνωρίζοντας έτσι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

1993: Συλλαμβάνεται στη Σικελία μετά από δεκαετίες προσπαθειών το αφεντικό της Μαφία, Σαλβατόρε "Τότο" Ρίινα γνωστός ως το «Κτήνος».

1994: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εγκρίνει την αποστολή 1.778 παρατηρητών στη Νότια Αφρική για να επιβλέψουν τη διεξαγωγή των πρώτων δημοκρατικών εκλογών.

1995: Στις Φιλιππίνες, ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ έχει τη μαζικότερη υποδοχή που έγινε ποτέ σε προκαθήμενο της Καθολικής Εκκλησίας. Τη λειτουργία του παρακολουθούν πάνω από 5 εκατομμύρια άνθρωποι.

1996: Ο Ανδρέας Παπανδρέου συντάσσει την επιστολή παραίτησης του μέσα στο Ωνάσειο, μετά από 56 μέρες στην εντατική. Παραιτείται από το αξίωμα του πρωθυπουργού, ενώ παραμένει πρόεδρος του κινήματος και ζητά από την Κεντρική Επιτροπή και την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσουν άμεσα στην εκλογή νέου πρωθυπουργού.

1996: Ο ΠΣΑΤ βραβεύει στο ΣΕΦ τους κορυφαίους αθλητές του 1995. Για πρώτη φορά παρίσταται ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος. Ο Πύρρος Δήμας γίνεται ο δεύτερος αθλητής μετά τον Νίκο Γκάλη, που ψηφίζεται 3 φορές κορυφαίος Έλληνας αθλητής (1992 και 1993) με 1.344 βαθμούς (με άριστα τους 1400) από 280 επαγγελματίες αθλητικούς συντάκτες. Η Κατερίνα Θάνου παίρνει 1.007 βαθμούς και η Εθνική μπάσκετ Εφήβων 950 βαθμούς. Το έπαθλο ήθους απονέμεται στον Κυριάκο Γιαννόπουλο, αρχηγό της εθνικής ομάδας πόλο, που αποχωρεί από την ενεργό δράση με 404 διεθνείς συμμετοχές και 4 συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

1997: Στην Αλβανία καταρρέει «παρατραπεζικό σύστημα», με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν άγριες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.

2000: Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της, η Ελλάδα ανατιμά το νόμισμά της. Με απόφασή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η δραχμή ανατιμάται κατά 3,5% έναντι του ευρώ.

2000: Δολοφονείται ο Ζάλικο Ραζνάτοβιτς, γνωστότερος ως Αρκάν. Σέρβος διοικητής παραστρατιωτικής ομάδας που κατά τη διάρκεια του εμφυλίου οργάνωσε και εκτέλεσε μαζικές σφαγές αμάχων.

2001: Ξεκινά τη λειτουργία της η ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, δημιουργία του αμερικανού επιχειρηματία Τζίμι Γουέλς.

2006: Φθάνει στη Γη μια κάψουλα του οχήματος «Στάρνταστ» "Αστρόσκονη" (“Stardust”) και φέρνει δείγματα του κομήτη «Βιλντ – 2» "Άγριος" (“Wild – 2”). Τον κομήτη αυτό τον επισκέφθηκε το διαστημικό όχημα «Σταρντουστ», που εκτοξεύθηκε από τη ΝΑΣΑ στις 7.2.1999 με σκοπό να τον πλησιάσει όσο γίνεται περισσότερο.
Πραγματικά τον πλησίασε στις 2.1.2004 σε απόσταση μόλις 300 χλμ. και «παρατήρησε» τον πυρήνα του κομήτη, που είχε διάμετρο 5 χλμ. και ήταν έντονα διαβρωμένος.
Με ένα δε μικρό βραχίονά του, που ήταν σαν σφουγγάρι, μάζεψε πολλά δείγματα των σωματιδίων, από τα οποία αποτελείται η ουρά του κομήτη.
Ύστερα το διαστημικό σκάφος άρχισε να επανακάμπτει προς τη Γη, όπου έφθασε στις 15.1.2006 και μια κάψουλα του οχήματος έπεσε στην έρημο της Γιούτα (Utah) των ΗΠΑ με αλεξίπτωτο και περισυλλέχθηκε.
Από αναλύσεις των δειγμάτων που έγιναν σε 50 εργαστήρια όλου του κόσμου βρέθηκε ότι ο «Βίλντ – 2» είναι πραγματικά ένα ασυνήθιστο μείγμα.

2007: Στο Ιράκ εκτελούνται δια απαγχονισμού ο ετεροθαλής αδελφός του Σαντάμ Χουσεΐν, Μπαράν Ιμπραχίμ αλ Τικριτί και ο Αουάντ Χαμέντ Αλ Μπαντάρ.

2009: Μετά από πρόβλημα εν πτήση ο πιλότος της πτήσης 1549 αναγκάζεται να προσγειώσει το σκάφος στο ποταμό Χάντσον. Όλοι οι επιβαίνοντες είναι καλά στην υγεία τους.

2009: Αμερικανοί επιστήμονες ανακοινώνουν ότι ανακάλυψαν σαφείς ενδείξεις ότι υπάρχει μεθάνιο στον πλανήτη Άρη και διατυπώνουν την υπόθεση ότι υπάρχει ζωή στον εν λόγω πλανήτη.

2010: Η Digea αρχίζει τη μετάδοση ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος από την Κεντρική Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη.

2010: Λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη σε διάρκεια δακτυλιοειδής έκλειψη Ηλίου της τρίτης χιλιετίας. Διαρκεί 11 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα.

1015: "Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη" διαμηνύει από τη Ρόδο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατά την διάρκεια προεκλογικής του ομιλίας.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

5 π.Χ. - Αυτοκράτορας Κουάνγκγου των Χαν.

1096 - Θεοδώρα Κομνηνή, Βυζαντινή πριγκίπισσα.

1432 - Αλφόνσος Ε΄, βασιλιάς της Πορτογαλίας.

1622 – Ζαν Μπατίστ Ποκελέν, ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, διευθυντής θεάτρου και ηθοποιός, γνωστότερος ως Μολιέρος («Δον Ζουάν», «Ο κατά φαντασία ασθενής», «Ταρτούφος», «Αρχοντοχωριάτης»).
Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού.

1784 – Θεόκλητος Φαρμακίδης, διδάσκαλος του Γένους, διαφωτιστής, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης, λόγιος, κληρικός και πρωτοπόρος εφημεριδογράφος.
Υπήρξε πιστός υπερασπιστής των ιδεών του νεοελληνικού διαφωτισμού, που είχε ως βασικό εκφραστή τον Αδαμάντιο Κοραή και ιδιαίτερα ταπεινός στο φρόνημα, ώστε και όταν ακόμη του προσφέρθηκε ο «Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος» ως αναγνώριση των υπηρεσιών του στο έθνος δεν απεδέχθη την τιμή.

1795 - Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ, Ρώσος συγγραφέας.

1809 – Πιερ Ζοζέφ Προυντόν, γάλλος συγγραφέας και πολιτικός που από πολλούς θεωρείται ο πατέρας του αναρχισμού.
Ο Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (Pierre Josef Prοudhon) (Μπεζανσόν, 15 Ιανουαρίου 1809 - Παρίσι, 19 Ιανουαρίου 1865) ήταν Γάλλος πολιτικός, μουτουαλιστής φιλόσοφος και σοσιαλιστής. Ήταν μέλος του γαλλικού κοινοβουλίου, και ήταν ο πρώτος που αυτοχαρακτηρίστηκε αναρχικός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους αναρχικούς συγγραφείς και οργανωτές. Μετά τα γεγονότα του 1848, άρχισε να αυτοαποκαλείται φεντεραλιστής.
Ο Προυντόν ήταν τυπογράφος στο επάγγελμα, ο οποίος έμαθε μόνος του λατινικά, για να τυπώνει καλύτερα βιβλία σε αυτήν τη γλώσσα. Η γνωστότατη του φράση είναι ότι η ιδιοκτησία είναι κλεψιά, που περιέχεται στο πρώτο του μεγάλο έργο Περί ιδιοκτησίας (Qu'est-ce que la propriété? Recherche sur le principe du droit et du gouvernement), που εκδόθηκε το 1840.
Η έκδοση του βιβλίου προσέλκυσε το ενδιαφέρον των γαλλικών αρχών, αλλά και την κριτική του Μαρξ, ο οποίος ξεκίνησε αλληλογραφία με το συγγραφέα. Οι δύο άντρες αλληλοεπηρεάστηκαν: Συναντήθηκαν στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της εξορίας του Μαρξ. Η φιλία τους τελικά έληξε, όταν ο Μαρξ απάντησε στο "Σύστημα οικονομικών αντιθέσεων ή η φιλοσοφία της αθλιότητας" του Προυντόν με το προκλητικά τιτλοφορημένο "Η αθλιότητα της φιλοσοφίας".
H διαμάχη έγινε μία των πηγών ρήξης μεταξύ των αναρχικών και των μαρξιστικών πτερύγων της Πρώτης Διεθνούς. Κάποιοι, όπως Έντμουντ Γουίλσον, ισχυρίστηκαν ότι η επίθεση του Μαρξ στον Προυντόν οφειλόταν στην υπεράσπιση από τον τελευταίο του Καρλ Γκρυν, τον οποίο ο Μαρξ αντιπαθούσε έντονα και ο οποίος ετοίμαζε μεταφράσεις του έργου του Προυντόν.
Ο Προυντόν προτιμούσε τα εργατικά σωματεία και τους εργατικούς συνεταιρισμούς, όπως και την ατομική εργατική/αγροτική ιδιοκτησία, παρά την κοινωνικοποίηση της γης και των χώρων εργασίας. Πίστευε ότι η σοσιαλιστική επανάσταση μπορούσε να επιτευχθεί με ειρηνικό τρόπο.
Στις "Εξομολογήσεις ενός επαναστάτη" ο Προυντόν ισχυρίστηκε ότι "η αναρχία είναι τάξη" (Anarchy is Order), μια φράση που πολύ αργότερα ενέπνευσε, κατά τη γνώμη κάποιων, το αναρχικό σύμβολο του Α μέσα σε κύκλο, σήμερα ένα από τα πιο κοινά γκράφιτι στις πόλεις.
Προσπάθησε ανεπιτυχώς να δημιουργήσει μια εθνική τράπεζα, η οποία θα χρηματοδοτείτο από φόρο εισοδήματος σε καπιταλιστές και μετόχους. Παρόμοια κατά κάποιον τρόπο με μια πιστωτική ένωση, θα παρείχε άτοκα δάνεια.
Ο Προυντόν έμεινε πάντοτε σ΄ ένα επίπεδο οραματισμού ενός δικαιότερου κόσμου, χωρίς ν΄αναζητήσει τη μεθοδολογία της μετάβασης στο νέο είδος κοινωνικής οργάνωσης, που θα έκανε αυτόν τον κόσμο δυνατό.

1841 – Στέφανος Μουσούρος, ήταν ελληνικής καταγωγής διπλωμάτης και πολιτικός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 19ου αιώνα. (15 Ιανουαρίου 1841 - 1906)
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιανουαρίου 1841 την περίοδο που υπηρετούσε σ΄ αυτήν ως πρέσβης, ο πατέρας του Κωνσταντίνος Μουσούρος. Σπούδασε Νομική στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Σε ηλικία είκοσι χρονών μπήκε στην υπηρεσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορικής Κυβέρνησης και διορίστηκε πρεσβευτής της στη Ρώμη. Κλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και διορίστηκε μέλος της επιτροπής δημοσίων έργων. Το 1896 ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ τον διόρισε ηγεμόνα της Σάμου. Μετά όμως τη λήξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 και του αντίκτυπου που είχε, αντικαταστάθηκε και στη θέση του ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Βαγιάννης. Στη συνέχεια διορίστηκε πρέσβης στο Λονδίνο όπου και παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του.
Στην πολιτική ιεραρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έφερε τον υψηλότερο βαθμό Βαλά και τιμήθηκε με τα παράσημα Μετζιτιέ, (α΄ τάξης), Οσμανιέ, (β΄ τάξης), τους ιταλικούς μεγαλόσταυρους των αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου και του Στέμματος της Ιταλίας, το παράσημο του Λέοντα και του Ήλιου της Περσίας (β΄ τάξης) και πολλά άλλα τιμητικά διαφόρων κρατών που έλαβε λόγω υπηρεσιακής ιδιότητας.

1850 - Μιχαήλ Εμινέσκου, Ρουμάνος ποιητής.

1850 - Σοφία Κοβαλέφσκαγια, Ρωσίδα μαθηματικός.

1855 – Αριστείδης Δαμαλάς, Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 15 Ιανουαρίου 1855 από σημαντική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Αμβρόσιος Δαμαλάς, δήμαρχος της Ερμούπολης. Μητέρα του ήταν η Καλλιόπη Δαμαλά, το γένος Ράλλη, θυγατέρα του Χίου ευπατρίδη και δημάρχου Πειραιώς Λουκά Ράλλη.
Σχολείο πήγε στον Πειραιά, και μετά σπούδασε στο Παρίσι και Λονδίνο. Γεμάτος πατριωτικά αισθήματα παρουσιάστηκε στην επιστράτευση του 1878 και κατατάχτηκε εθελοντής στο ιππικό. Υπηρέτησε με πολύ ζήλο επί τέσσερα χρόνια.
Παντρεύτηκε την Γαλλίδα Σάρα Μπερνάρ και απόκτησε παγκόσμια φήμη.
Το 1889 απέκτησε μία εξώγαμη κόρη, την Τερέζα, με μία από τις ερωμένες του, την οποία παράτησε στην πόρτα του σπιτιού της Σάρας Μπερνάρ με ένα σημείωμα. Το παιδί ανέλαβε να δώσει σε ανάδοχη οικογένεια στην Ελλάδα ο Βασίλειος Ζαχάρωφ.
Απεβίωσε απρόοπτα στο Παρίσι από υπερβολική δόση ναρκωτικών στις 18 Αυγούστου 1889. Κηδεύτηκε στην Αθήνα με πολλή μεγαλοπρέπεια.

1863 - Βίλχελμ Μαρξ, Γερμανός πολιτικός.

1869 - Στανίσλαβ Βισπιάνσκι, Πολωνός δραματουργός.

1875 - Τόμας Μπερκ, Αμερικανός αθλητής.

1876 - Ιμπν Σαούντ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας.

1888 - Ρετζέπ Μιτρόβιτσα, Αλβανός πολιτικός.

1891 - Ντιάνα Μπουντισάβλιεβιτς, Αυστριακή ανθρωπίστρια.

1902 - Σαούντ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας.

1902 – Ναζίμ Χικμέτ (Nazim Hikmet), ήταν Τούρκος ποιητής και δραματουργός, τα έργα του οποίου μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.

1908 – Έντουαρντ Τέλερ, ουγγροαμερικανός πυρηνικός επιστήμονας που θεωρείται «πατέρας» της βόμβας υδρογόνου.

1909 – Ζαν Μπουγκάτι, Γάλλος μηχανικός και σχεδιαστής αυτοκινήτων.
Ο Ζαν Μπουγκάτι (Jean Bugatti, 15 Ιανουαρίου 1909 - 11 Αυγούστου 1939) ήταν Γάλλος μηχανικός και κατασκευαστής αυτοκινήτων, ιταλικής καταγωγής.
Γεννήθηκε ως Gianoberto Maria Carlo Bugatti στην Κολωνία της Γερμανίας. Από παιδί ενδιαφερόταν να εισχωρήσει στην Bugatti Automobiles S.A.S. επιχείρηση του πατέρα του Έττορε Μπουγκάτι {Ettore Bugatti). Από το Μιλάνο βρέθηκε στο Παρίσι και το εργοστάσιο της οικογένειάς του συνεργαζόταν με την Peugeot. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένειά του έζησε στο Μιλάνο. Το 1932, έκανε το μεγαλύτερο μέρος από το σχέδιο για την Type 41 Royale. Σχεδίασε επίσης 3 μοντέλα του Type 57, τα Ventoux, Stelvio και Atalante. Το ισχυρό για την εποχή του όχημα παρουσιάστηκε στο σαλόνι του Παρισιού το 1936. Σκοτώθηκε το 1939 κατά τα δοκιμαστικά του Type 57, αγωνιστικού αυτοκινήτου, το οποίο μόλις είχε κερδίσει τον αγώνα στο Le Mans. Το όχημα που οδηγούσε ο Μπουγκάτι, μόλις 30 ετών, προσέκρουσε σε δέντρο και ο ίδιος βρήκε τραγικό θάνατο.

1918 – Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, πρόεδρος της Αιγύπτου.
Ο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ (15 Ιανουαρίου 1918 - 28 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν Αιγύπτιος στρατιωτικός, πραξικοπηματίας και πολιτικός, ανέλαβε την προεδρία της Αιγύπτου μετά από πραξικόπημα.
Γιος ταχυδρομικού υπαλλήλου, γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1918 και σπούδασε στη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Καΐρου, από την οποία και αποφοίτησε το 1938, ενώ διακρίθηκε στον πόλεμο εναντίον του Ισραήλ το 1948. Υπήρξε ένας από τους βασικούς ιδρυτές της παραστρατιωτικής οργάνωσης των «Ελεύθερων Αξιωματικών», η οποία, εκμεταλλευόμενη τη πικρία του λαού εκ του πολέμου με το Ισραήλ, ανέτρεψε την αιγυπτιακή δυναστεία του Βασιλιά Φαρούκ Α΄ στις 23 Ιουλίου 1952 και το 1953 ανακήρυξε την Αίγυπτο δημοκρατία ισλαμικού τύπου.
Στη συνέχεια το 1954 ο Νάσερ ανέτρεψε και τον πρώτο Πρόεδρο της Αιγυπτιακής Δημοκρατίας Συνταγματάρχη Μωχάμετ Ναγκίμπ θέτοντάς τον σε κατ' οίκον περιορισμό (με αιτιολογία τη μετριοπαθή στάση του απέναντι στο Σουδάν) και ανέλαβε την προεδρία κατόπιν ανελεύθερων εκλογών το 1956 υπό την (αφανή) διπλωματική προστασία της Σοβιετικής Ένωσης. Τον ίδιο χρόνο η Αγγλία και οι ΗΠΑ συνομολογούν με την Αίγυπτο για την (βοήθεια) στη κατασκευή του μεγάλου φράγματος του Ασουάν και παράλληλα ο Νάσερ ζήτησε μεγάλες στρατιωτικές προμήθειες για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της χώρας.
Μοίρασε την εθνική γη στους ακτήμονες και εθνικοποίησε πολλές ξένες επιχειρήσεις, με πρώτη τη διαχείριση της διώρυγας του Σουέζ. Τότε ξέσπασε οξύτατη κρίση και μάλιστα μετά την ανάληψη εκ μέρους της Αγγλίας και Γαλλίας συνεπικουρούμενη και από το Ισραήλ μεγάλης στρατιωτικής επέμβασης την οποία τελικά τα Ηνωμένα Έθνη καταδίκασαν ως παράνομη και οι δύο Δυνάμεις αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν. Η εξέλιξη αυτή έκανε τον Νάσερ να φαντάζει ως ήρωας.
Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1970 ένας Υπουργός του που ανέμενε την υπογραφή του αντιλαμβάνεται ότι ο Πρόεδρος χάνει τις αισθήσεις του. Σε λίγα λεπτά ξεψύχησε από καρδιακό επεισόδιο μέσα στη Προεδρική Έπαυλη. Η κηδεία του Νάσερ θεωρείται μέχρι σήμερα η πολυπληθέστερη που έχει γίνει ποτέ στον αραβικό κόσμο και όχι μόνο.

1924 - Ιωάννης Κοκονέτσης, Έλληνας μουσικός και μαέστρος.

1926 - Μαρία Σελλ, Αυστριακή ηθοποιός.

1929 – Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αμερικανός υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης.

1930 - Έντι Γκράχαμ, Αμερικανός παλαιστής.

1941 - Ντον Βαν Βλιτ, Αμερικανός μουσικός.

1948 - Ρόνι Βαν Ζαντ, Αμερικανός μουσικός.

1949 – Πάνος Μιχαλόπουλος, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Πάνος Μιχαλόπουλος (15 Ιανουαρίου 1949) είναι Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1949 στην Μικρομάνη, ένα χωριό το οποίο απέχει 8 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα. Εμφανίζεται σε θεατρικές, τηλεοπτικές, κινηματογραφικές παραγωγές και βιντεοταινίες, από την δεκαετία του 1970. Επίσης έχει λάβει μέρος σε πληθώρα τηλεοπτικών σειρών με σημαντική επιτυχία. Συνολικά έχει παίξει σε 28 ταινίες και σε 15 τηλεοπτικές σειρές, για το διάστημα 1972-2009.
Έχει κάνει δύο γάμους και έχει ένα γιο, τον Σωτήρη. Υπήρξε παντρεμένος με την τηλεπαρουσιάστρια Ρούλα Κορομηλά.

1967 – Άλκης Κούρκουλος, Έλληνας ηθοποιός. (Αθήνα 15 Ιανουαρίου 1967-)
Μεγάλωσε κοντά στο Πεδίον του Άρεως, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Είναι γιος του ηθοποιού Νίκου Κούρκουλου και της Μελίτας Κούρκουλου. Νονά του είναι η Ελληνίδα ηθοποιός Μαίρη Χρονοπούλου.
Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Αρχικά σπούδασε σκηνοθεσία. Έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το 1985 με τη "Σκιάχτρα" του Μανούσου Μανουσάκη και στην τηλεόραση το 1987-1988 με το "Παραμύθι χωρίς όνομα" στην ΕΤ1, πάλι με τον Μανουσάκη. Το 1989 κάνει το ντεμπούτο του στο θέατρο με το έργο "Γεια σου", του Μπέρναρντ Σλέιντ. Πολύ γνωστός έγινε από την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου "Άντε γεια" το 1990 με την Τάνια Τρύπη, την Καίτη Παπανίκα, την Βάνα Μπάρμπα κ.ά.
Ακολούθησε η "θρυλική" τηλεοπτική "Αναστασία" της Μιρέλλας Παπαοικονόμου για το Mega Channel (1993-1994) με τη Μυρτώ Αλικάκη και τον Μηνά Χατζησάββα. Το "Λόγω τιμής" (1996 - 1997 Mega Channel) και πάλι της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, τη Βίκυ Βολιώτη κα. Ακολούθησαν το "Κρεσέντο" (2000) με την Εβελίνα Παπούλια, "Ξέχασε με" με τον Γιώργο Κιμούλη και την Δήμητρα Ματσούκα.
Το 1996 συνεργάστηκε κινηματογραφικά με τον Μενέλαο Καραμαγγιόλη στην ταινία "Black Out" και συναντήθηκε για δεύτερη φορά με την Μυρτώ Αλικάκη και για πρώτη φορά με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Η θεατρική του καριέρα συνεχίστηκε με το "Ο θάνατος του εμποράκου", μια συνεργασία με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο, το "Παίζοντας με τη φωτιά", "Μιζερέρε" κ.α.
Δεν έχει παντρευτεί ποτέ, ωστόσο οι σχέσεις του έχουν απασχολήσει κατά καιρούς τον ελληνικό τύπο. Από τις πιο γνωστές είναι η θυελλώδης σχέση του με την Ελληνίδα τραγουδίστρια Τάνια Τσανακλίδου και η μακροχρόνια σχέση του με τη ραδιοφωνική παραγωγό Αφροδίτη Σημίτη. Τα τελευταία χρόνια έχει σχέση με την ηθοποιό Ευγενία Δημητροπούλου.

1972 – Χρήστος Κωστής, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Χρήστος Κωστής (γεννημένος στις 15 Ιανουαρίου 1972, Θεσσαλονίκη) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν κυρίως ως δεύτερος επιθετικός και θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους καλύτερους τεχνίτες ποδοσφαιριστές που παρήγαγε η Ελλάδα. Η καριέρα του δεν έμεινε πολλά χρόνια σε υψηλό επίπεδο λόγω σοβαρών τραυματισμών.
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, στην ηλικία των 17 ετών, από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και σύντομα εντυπωσίασε με τις ικανότητές του. Η καριέρα του στον σύλλογο της Θεσσαλονίκης πήγαινε από το καλό στο καλύτερο και από πολύ νωρίς είχε γίνει απαραίτητο στέλεχος της ομάδας. Το καλοκαίρι του 1994, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, "πάλεψαν" για να τον αποκτήσουν κι ενώ ο ίδιος είχε πληροφορηθεί πως ταξίδευε στον Πειραιά για να υπογράψει με τον Ολυμπιακό, μόλις έφτασε στην Αττική, τον περίμεναν οι άνθρωποι της ΑΕΚ, καθώς ήταν αυτοί που τελικά είχαν κάνει καλύτερη πρόταση στον Ηρακλή. Στη νέα του ομάδα, είχε σπουδαίες εμφανίσεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συν 2 κατακτήσεις Κυπέλλου Ελλάδας και 1 Σούπερ Καπ. Στις 23 Οκτωβρίου του 1997 τραυματίστηκε σοβαρά (κάταγμα κνήμης και περόνης) σε ευρωπαϊκό αγώνα με τη Στουρμ Γκρατς.
Στο τέλος της περιόδου 1997-98 και παρόλο που δεν αγωνίστηκε ξανά, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τη βελγική Άντερλεχτ αλλά παρέμεινε σχεδόν ενάμιση χρόνο ακόμα τραυματίας, με υποτροπές, ενώ όποτε επέστρεφε στις προπονήσεις, δεν κατάφερνε να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο φυσικής κατάστασης και να θυμίσει τον ποδοσφαιριστή με την άριστη τεχνική. Αποχώρησε το 2000, χωρίς να αγωνιστεί ούτε μια φορά για τον βελγικό σύλλογο.
Η επιστροφή του στους αγωνιστικούς χώρους αλλά και στην ΑΕΚ, έγινε το 2000 και παρέμεινε στην "Ένωση" μέχρι το 2005, κατακτώντας ένα ακόμα Κύπελλο το 2002. Τη συγκεκριμένη χρονιά όμως στάθηκε και πάλι άτυχος καθώς στον αγώνα με τον Απόλλων Αθηνών για το Κύπελλο Ελλάδας στις 19 Δεκεμβρίου 2002, έσπασε το πόδι του στο ίδιο σημείο, με τον προηγούμενο -πριν πέντε ετών- τραυματισμό του.
Ουσιαστικά, από το 2002 έως το 2005, δεν επανήλθε ποτέ σε υψηλό επίπεδο, καθώς οι συμμετοχές που πήρε ήταν ελάχιστες, κυρίως ως αλλαγή σε αγώνες κυπέλλου και φιλικούς. Την περίοδο 2005/06, στα 33 του πλέον, πραγματοποίησε μια τελευταία γεμάτη χρονιά, στην κυπριακή Αλκή Λάρνακας. Το 2006, αγωνίστηκε δύο φορές για τον Άγιαξ Κέιπ Τάουν, ομάδα της Νοτίου Αφρικής, πριν αποχωρήσει οριστικά από την ενεργό δράση.
Στην Εθνική Ελλάδας
Ο Χρήστος Κωστής υπήρξε διεθνής με την Ελλάδα 15 φορές, έχοντας πετύχει και 4 γκολ. Έκανε το ντεμπούτο του στις 10 Μαρτίου 1993.

1981 – Pitbull, Αμερικανός ράπερ
Ο Αρμάντο Κρίστιαν Πέρες (Armando Christian Pérez, 15 Ιανουαρίου 1981), γνωστότερος με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Pitbull είναι Αμερικανός ράπερ. Η πρώτη του συμμετοχή σε ηχογραφημένο άλμπουμ ήταν στη δισκογραφική δουλειά του Lil Jon με τίτλο Kings of Crunk το 2002. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο M.I.A.M.I. (βραχυγραφία για το Money Is a Major Issue) με την εταιρεία TVT Records. Έκτοτε, έχει κυκλοφορήσει δύο ακόμα άλμπουμ με την εταιρεία αυτή, το El Mariel το 2006 και το The Boatlift το 2007. Είναι επίσης παρουσιαστής του δικού τους τηλεοπτικού προγράμματος, το οποίο μεταδίδεται στα ισπανικά στο καλωδιακό κανάλι Mun2 με τίτλο La Esquina (στα ισπανικά Η Γωνία).

1984 - Χρήστος Λιμπανοβνός, Έλληνας γυμναστής.

1987 - Κέλι Κέλι, Αμερικανίδα μοντέλο.

1988 - Skrillex, Αμερικανός μουσικός παραγωγός.

1990 - Κώστας Σλούκας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.

1996 - Ντοβ Κάμερον, Αμερικανίδα ηθοποιός.

Θάνατοι σαν σήμερα

69 - Γάλβας, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας για επτά μήνες από το 68 έως το 69 μ.Χ.
Ήταν κυβερνήτης της Ταρρακωνικής και κατέλαβε το θρόνο μετά την αυτοκτονία του Νέρωνα. (24 Δεκεμβρίου 3 π.Χ. - 15 Ιανουαρίου 69)
Γεννημένος σε μια πλούσια οικογένεια, ο Γάλβας ήταν ικανός στρατιωτικός κατά το πρώτο μισό του 1ου αιώνα μ.Χ. Αποσύρθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέρωνα αλλά αργότερα του ανατέθηκε η κυβέρνηση της Ταρρακωνικής. Ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας του Έτους των Τεσσάρων Αυτοκρατόρων και ο τελευταίος αυτοκράτορας που γεννήθηκε τον 1ο αιώνα π.Χ..

1208 - Πιερ ντε Καστελνώ, Γάλλος μοναχός.
Ο Πιέρ ντε Καστελνώ (Pierre de Castelnau) γεννήθηκε κατά το 1170 και δολοφονήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1208 κοντά στο αββαείο του Σαιν-Ζιλ-ντυ-Γκαρ.
Μοναχός στο Σιτώ και αρχιδιάκονος του Μαγκελόν, όντας Γάλλος Κιστερκιανός, επεχείρησε, ανεπιτυχώς, να εξαφανίσει την αίρεση των Καθαρών από τον νότο της Γαλλίας, ως ειδικός λεγάτος του Πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ με συμπαραστάτη στο έργο του τον Ραμιέ, μοναχό του Σιτώ. Ξεκίνησαν να κηρύττουν το Ευαγγέλιο κατά τους Απόστολους, μετακινούμενοι με τα πόδια και συμπεριφερόμενοι φτωχικά. Μαζί τους ήταν, μεταξύ άλλων, και ο Δομίνικος δε Γούζμαν, ιδρυτής του Μοναχικού Τάγματος των Δομινικανών. Συνάντησαν έντονη αντίδραση και ο Καστελνώ τελικώς δολοφονήθηκε κοντά στο Τρινκετάιγ, σε κοντινή απόσταση από την Αρλ, στα εδάφη του Ραϊμόνδου ΣΤ΄, Κόμη της Τουλούζης (1208), καθώς είχε μόλις αφορίσει τον ευγενή αυτόν, λόγω της μεταξύ τους έλλειψης συνεργασίας στην μάχη κατά των Αλβιγηνών. Ο δολοφόνος ήταν ένας ιπποκόμος του Ραϊμόνδου ΣΤ΄, ο οποίος, καθώς οι υποψίες έπεσαν επάνω του, αφορίστηκε. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αιτία της Σταυροφορίας των Αλβιγηνών.
Έχοντας ανακηρυχθεί ως μάρτυρας από τον Ιννοκέντιο Δ΄, και στη συνέχεια αγιοποιηθεί, η μνήμη του γιορτάζεται στις 15 Ιανουαρίου στις διακονίες της Καρκασσόν και της Νιμ.

1345 - Μαρτίνος Ζαχαρίας, ηγεμόνας της Χίου.
Ο Μαρτίνος Ζαχαρίας (... - 15 Ιανουαρίου 1345) ήταν ηγεμόνας της Χίου και βαρώνος της Χαλανδρίτσας τον 14ο αιώνα. Ήταν μικτής, γενουατικής και βυζαντινής, καταγωγής.
Πατέρας του ήταν ο Βενέδικτος Β' Παλαιολόγος-Ζαχαρίας. Ο Μαρτίνος ήταν ανδρείος και τολμηρός. Απέκρουσε τους Τούρκους και τους Καταλανούς πειρατές. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του ηγεμόνα της Αχαΐας Φιλίππου, ο οποίος τον ονόμασε στις 21 Μαΐου 1315 βασιλέα της Μικράς Ασίας και του παραχώρησε τα νησιά Οινούσες, Προκοννήσι, Τένεδο, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία και Κω. Συγκυριάρχησε μαζί με τον αδελφό του Βενεδικτο Γ', και μαζί πέτυχαν το 1319 από τον Ανδρόνικο Β' νέα παράταση της κυριαρχίας τους για άλλα πέντε χρόνια. Η επικύρωση έγινε στο όνομα του Μαρτίνου, ο οποίος εξακολούθησε να πολεμάει τους Τούρκους. Είχε δε τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε κατασκεύασε οχυρό φρούριο. Εντωμεταξύ ανέβηκε στο θρόνο ο Ανδρόνικος Γ' και οι Χιώτες έστειλαν τον προύχοντα Λέοντα Καλόθετο να περιγράψει στον αυτοκράτορα τα πλούσια εισοδήματα του νησιού και να προσελκύσει την προσοχή του αυτοκράτορα. Ο Ανδρόνικος Γ' δέχτηκε την υπόσχεση του νησιού να τον βοηθήσουν να διώξει τον Γενουάτη δυνάστη. Ταυτόχρονα ο Μαρτίνος ήταν σε ρήξη με τον αδερφό του, Βενέδικτο Γ', ο οποίος είχε σφετερισθεί 6.000 υπέρπυρα από τα εισοδήματα του νησιού. Ο Βενέδικτος κατέφυγε στον αυτοκράτορα ζητώντας την καθαίρεση του αδελφού του. Τότε ο Ανδρόνικος Γ, με αφορμή το πέρας της χορηγηθείσας πενταετίας, πρόσταξε τον Μαρτίνο να κατεδαφίσει το φρούριό του και να έλθει στην Κωνσταντινούπολη για να διαπραγματευτεί την ανανέωση της συνθήκης. Ο Μαρτίνος όμως αντί να υπακούσει, άρχισε να εξοπλίζεται.
Ο πρώτος γάμος του Μαρτίνου ήταν με την Μαρία Γκίζι, κόρη του Βαρθολομαίου Γκίζι, αξιωματούχου του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, καγκελαρίου του Δουκάτου των Αθηνών, Τριρημόριου της Εύβοιας και κάτοχο της Τήνου, της Μυκόνου και των Νοτίων Σποράδων. Από αυτό το γάμο του, παιδιά του ήταν ο Κεντυρίων Α΄ Ζαχαρίας και ο Βαρθολομαίος Ζαχαρίας.
Ο δεύτερος γάμος του ήταν το 1320 με την Ζακλίν ντε λα Ρος (Jacqueline de la Roche), από την οικογένεια Ντε λα Ρος του Δουκάτου των Αθηνών, της βαρωνίας της Βελιγοστής και του Δαμαλά. Σε νόμισμά του, ο Μαρτίνος αναφέρεται ως βαρώνος Βελιγοστής και Δαμαλά.
Το φθινόπωρο του 1329 ο αυτοκράτορας ξεκίνησε με μεγάλο στόλο κατά της Χίου και γρήγορα κυρίευσε τα κεντρικότερα μέρη του νησιού. Ο Μαρτίνος έχασε τρεις γαλέρες και, αφού αποσύρθηκε με 800 άνδρες μέσα στα τείχη του, αναγκάστηκε να παραδοθεί. Τα μέλη της οικογένειάς του, η γυναίκα του και τα παιδιά του αφέθηκαν ελεύθερα μαζί με τα χρυσαφικά τους, ενώ αυτός μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος στη Κωσταντινούπολη. Ο άρχοντας Καλόθετος αμείφθηκε γενναία, ενώ ο Βενέδικτος Γ' διορίστηκε νέος έπαρχος της Χίου.
Ο Μαρτίνος βρισκόταν στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης μέχρι το 1338, οπότε ελευθερώθηκε με τη μεσολάβηση του Πάπα και του βασιλιά της Γαλλίας. Μετά από λίγα χρόνια μάζεψε σταυροφόρους και εκστράτευσε κατά της Σμύρνης. Έπεσε πολεμώντας γενναία στις 15 Ιανουαρίου 1345.
Μετά το θάνατο του Μαρτίνου, το 1345, ο γιος του Κεντυρίων Α΄ Ζαχαρίας ανέλαβε τον τίτλο του Βαρώνου της Χαλανδρίτσας, της Αρκαδίας και του μεγάλου κοντόσταυλου. Ανέλαβε επίσης τα φέουδα του Δαμαλά, του Μανιατοχωρίου και της Λυσσαρέας.
Ο Μαρτίνος Ζαχαρίας κυκλοφόρησε νομίσματα, πρώτα μαζί με τον αδελφό του και έπειτα μόνος του. Τα νομίσματα απεικονίζουν το οικόσημο των Ζαχαρία, τον Ιησού Χριστό καθισμένο σε θρόνο, τα τείχη της πόλης, Σταυρό, τον Μαρτίνο Ζαχαρία με τον Άγιο Ισίδωρο, ή Πύργωμα.

1422 - Καρλόττα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Κύπρου.

1519 - Βάσκο Νούνιες ντε Μπαλμπόα, Ισπανός κατακτητής.
Ο Βάσκο Νούνιες (ή Νούνιεθ) ντε Μπαλμπόα (Vasco Núñez De Balboa, 1475 - 15 Ιανουαρίου 1519) ήταν Ισπανός εξερευνητής, κυβερνήτης και κατακτητής. Ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος επικεφαλής αποστολής που έφτασε στον Ειρηνικό Ωκεανό από το Νέο Κόσμο.
Γεννήθηκε στην Ισπανία, το 1475. Ταξίδεψε στο Νέο Κόσμο το 1500 και έπειτα από αρκετές εξερευνήσεις, έφτασε στο νησί Ισπανιόλα, όπου ίδρυσε οικισμό. Το 1510 εποίκισε και το σημερινό Παναμά, ιδρύοντας τον οικισμό Σάντα Μαρία λα Αντίγουα ντελ Νταριέν. Ο οικισμός αυτός ήταν ο πρώτος μόνιμος ευρωπαϊκός οικισμός στην ενδοχώρα της Αμερικής. Διέχισε τη Διώρυγα του Παναμά στον Ειρηνικό Ωκεανό το 1513. Ο Μπαλμπόα τον ονόμασε Νότια Θάλασσα. Ύστερα από εφτά χρόνια ονομάστηκε Ειρηνικός από το Μαγγελάνο.
Οι αντίπαλοι του στο μεταξύ άρχισαν να τον διαβάλλουν στο Βασιλιά της Ισπανίας. Όταν γύρισε στην Ισπανία για να οργανώσει νέα αποστολή, με σκοπό την κατάκτηση του Περού, αντικαταστάθηκε από τον Ντε Άβιλα. Αργότερα, άνδρες του Φρανθίσκο Πιθάρρο τον συνέλαβαν και τον παρέπεμψαν σε δίκη για προδοσία. Ο Μπαλμπόα κατηγορήθηκε ότι θέλησε να υφαρπάσει την εξουσία του κυβερνήτη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Καρατομήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1519.
Το όνομά του δόθηκε σε κρατήρα της Σελήνης. Ο Παναμάς τίμησε τον εξερευνητή δίνοντας το όνομά του σε πόλεις, πλατείες, δρόμους, στο νόμισμά του και ανεγείροντας αγάλματα και άλλα μνημεία προς τιμήν του.

1781 - Μαριάννα Βικτωρία των Βουρβόνων, βασίλισσα της Πορτογαλίας.

1833 - Μπάναστρ Τάρλετον, Άγγλος στρατηγός και πολιτικός.

1884 - Αντώνιος Γεωργαντάς, Έλληνας αγωνιστής του 1821 και πολιτικός.

1919 - Καρλ Λίμπκνεχτ, Γερμανός πολιτικός.

1919 – Ρόζα Λούξεμπουργκ, ήταν Εβραία φιλόσοφος, μαρξίστρια πολιτική θεωρητικός και επαναστάτρια που ανήκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας και αργότερα στο Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας.

1928 - Φωκίων Νέγρης, ήταν Έλληνας μεταλλειολόγος, γεωλόγος, πολιτικός και πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Διετέλεσε διευθυντής της Εταιρείας των Μεταλλουργείων του Λαυρίου και εν συνεχεία δήμαρχος της πόλης του Λαυρίου. Ως υπουργός Οικονομικών εισήγαγε σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην κοινωνική ασφάλιση.

1932 - Γκέοργκ Κερσενστάινερ, Γερμανός παιδαγωγός.

1940 – Καλλιρρόη Παρέν, ήταν δημοσιογράφος, λογία και μια από τις πρώτες Ελληνίδες φεμινίστριες. Ίδρυσε επίσης πολλά κοινωφελή ιδρύματα και οργανώσεις.

1956 - Φαίδων Κουκουλές, Έλληνας βυζαντινολόγος.

1983 - Ιωάννης Παπαγεωργίου, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος. Χρημάτισε βουλευτής Β΄ Αθηνών με την Ένωση Κέντρου. (1904 - 15 Ιανουαρίου 1983)
Ήταν εκδότης της εφημερίδας "Αθηναϊκή". Επίσης, εξέδωσε τα περιοδικά "Ατλαντίς", "Θησαυρός", "Θεατής" και "Φαντάζιο". Στις εκλογές του 1963 εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου στην Β΄ Αθηνών και επανεξελέγη στις εκλογές του 1964.
Πέθανε το 1983 και κηδεύτηκε στις 16 Ιανουαρίου από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.

1984 - Φαζίλ Κιουτσούκ, Τουρκοκύπριος πολιτικός.

1995 - Ευάγγελος Σαββόπουλος, Έλληνας πολιτικός.

1996 - Μοσεσόε Β', βασιλιάς του Λεσότο.

2002 - Δημήτριος Ντάγγας, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.

2005 – Βικτόρια Ντε Λος Άνχελες, διάσημη καταλανή σοπράνο.
Η Βικτόρια ντελς Άγγελς, επίσης Βικτόρια ντε λος Άνχελες (καταλανικά Victòria dels Àngels, καστιλιάνικα Victoria de los Ángeles), υπήρξε Καταλανή ερμηνεύτρια του κλασικού τραγουδιού. Ανήκε σε μια γενιά υψιφώνων γεννημένων κατά το μεσοπόλεμο (Μαρία Κάλλας, Τζόαν Σάδερλαντ κ.ά.) που συντέλεσαν τα μέγιστα στην αναβίωση του μπελ κάντο στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.
Γεννημένη στη Βαρκελώνη την 1η Νοεμβρίου 1923, αποφοίτησε από το ωδείο σε ηλικία μόλις 18 ετών. Την ίδια χρονιά (1941), στο θέατρο Λισέου, έκανε την παρθενική της εμφάνιση στην όπερα ως Μιμή στην Μποέμ.
Στο Λισέου επέστρεψε το 1945 και αφού είχαν μεσολαβήσει περαιτέρω σπουδές, για να κάνει το ντεμπούτο της ως επαγγελματίας, στο ρόλο της Κόμισσας Ροζίνας στους Γάμους του Φίγκαρο. Ακολούθησε η πρώτη θέση στο φημισμένο Διεθνή Διαγωνισμό της Γενεύης (1947) και η ανάδειξή της σε πριμαντόνα παγκοσμίου βεληνεκούς κατά τη δεκαετία του '50, όταν εμφανίστηκε στις μεγαλύτερες λυρικές σκηνές, όπως το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, η Σκάλα του Μιλάνου, η Μητροπολιτική Όπερα της Υόρκης, η Κρατική όπερα της Βιέννης. Παράλληλα ανέπτυξε έντονη δισκογραφική δραστηριότητα, ηχογραφώντας μεγάλο αριθμό από πλήρεις όπερες - κάποιες από αυτές παραπάνω από μία φορά. Σημειωτέον πως, αν και τυπολογικά κατατασσόταν στις λυρικές υψιφώνους, η φωνή της διέθετε αρκετό βάρος και ένταση για να αναλάβει πιο δραματικούς ρόλους. Διόλου τυχαία, ο πιο αναγνωρίσιμος ίσως ρόλος της είναι αυτός της Κάρμεν, γραμμένος για μεσόφωνο.
Το 1961, αφού εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ, αποφάσισε να ρίξει μεγαλύτερο βάρος στις συναυλίες, εμφανιζόμενη στο εξής μόνο αραιά σε όπερες. Τα ρεσιτάλ της, στα οποία τραγουδούσε από άριες και λιντ μέχρι σύγχρονα ισπανικά, ιταλικά και γαλλικά τραγούδια, ήταν εξαιρετικά δημοφιλή και συνεχίστηκαν έως τη δεκαετία του '90. Εμφανίστηκε μάλιστα στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης (1992), όπου συνόδευσε τη σβέση της ολυμπιακής φλόγας με ένα παραδοσιακό τραγούδι της Καταλωνίας.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2004 εισήχθη σε νοσοκομείο της γενέτειράς της με βρογχίτιδα. Απεβίωσε λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 15 Ιανουαρίου 2005, από καρδιακή προσβολή. Είχε παντρευθεί μία φορά, τον Ενρίκε Μαγκρίνια το 1948, και είχαν αποκτήσει δύο γιους.

 

2008 – Μπραντ Ρένφρο, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Μπραντ Ρένφρο (Brad Barron Renfro) ήταν Αμερικανός ηθοποιός από το Τενεσί. Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1994 στην ταινία The Client σε ηλικία μόλις 12 ετών. Πρωταγωνίστησε σε 24 ταινίες και σε πολλά τηλεοπτικά επεισόδια σε όλη την καριέρα του. Βρέθηκε νεκρός στις 15 Ιανουαρίου του 2008.
Γεννήθηκε στο Νόξβιλ του Τενεσί στις 25 Ιουλίου του 1982 και ήταν γιος της Άντζελας και του Μαρκ Ρένφρο. Τον μεγάλωσε η γιαγιά του, Τζόαν Ρένφρο, η οποία ήταν επίτροπος σε εκκλησία. Το 2006 εξέτισε 10 ημέρες στη φυλακή, καταδικασμένος για οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών και για απόπειρα κατοχής ναρκωτικών (ηρωίνη).
Τον ανακάλυψαν στα 10 του χρόνια και ο μικρός Μπραντ έπαιξε στο πλευρό της Σούζαν Σαράντον και του Τόμι Λι Τζόουνς, στην ταινία του Τζόελ Σουμάχερ The Client, μια από αυτές που είχαν μεγάλη ειπρακτική επιτυχία το 1994.
Το 1995 κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου αστεριού του Hollywood Reporter's και ψηφίστηκε από το περιοδικό People 's "στα 30 κορυφαία πρόσωπα ηλικίας κάτω των 30 ετών." Επίσης, το 1998 βραβεύτηκε με βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τόκιο, για την ταινία Apt Pupil.
Ένας σημαντικός ρόλος του ήταν το 1996 αυτός του νεαρού Μάικλ Σάλιβαν για την ταινία Sleepers , που βασίστηκε στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Λορέντσο Καρκατέρα. Στο έργο ο συγγραφεάς αφηγείται την τραυματική εμπειρία που έζησε ο ίδιος όταν ήταν έγκλειστος σε αναμορφωτήριο ανηλίκων στη Νέα Υόρκη. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Μπάρι Λέβινσον και συμπρωταγωνίστησαν ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Κέβιν Μπέικον και ο Τζέισον Πάτρικ.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές άλλες ταινίες, όπως το 2001 στο Ghost World και στο Bully , το 2005 στο The Jacket με την Κίρα Νάιτλι και τον Άντρειν Μπρόντι, ενώ το 1995 ενσάρκωσε το Χακ Φιν στην ταινία Tομ και Χακ.
Έπαιξε επίσης σε επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Law & Order: Criminal Intent. Λίγο πριν από το θάνατό του, εμφανίστηκε στην ταινία The Informers.
Ο Ρένφρο βρέθηκε νεκρός στις 15 Ιανουαρίου του 2008 στο διαμέρισμά του στο Λος Άντζελες, έχοντας περάσει την προηγούμενη νύχτα πίνοντας με φίλους. Ο θάνατός του, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έρευνα, ήταν αποτέλεσμα υπερβολικής δόσης ηρωίνης.

2014 – Μίκα Χαρίτου – Φατούρου, διακεκριμένη ελληνίδα ψυχολόγος. (Γεν. 1931)

2017 - Τζίμι Σνούκα, παλαιστής από τα Φίτζι.

Σαν σήμερα 16 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίου Δάνακτος του Αναγνώστου, (Δαν, Δανάη *)

16 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

27 π.Χ.: Ο τίτλος Αύγουστος απονέμεται για πρώτη φορά από τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο στο Γάιο Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό.

550: Γοτθικός Πόλεμος (535-552): Οι Οστρογότθοι, υπό το βασιλιά Τοτίλα, κατακτούν τη Ρώμη μετά από μακρά πολιορκία, δωροδοκώντας τη φρουρά.

929: Ο εμίρης Αμπντ αρ Ραχμάν Γ' ανακηρύσσει εαυτόν χαλίφη και εγκαθιστά το Χαλιφάτο της Κόρντομπα στην Ισπανία.

1362: Μία από τις χειρότερες καταιγίδες στη Βόρεια Θάλασσα προκαλεί τεράστια παλιρροϊκά κύματα, που καταστρέφουν τη γερμανική νήσο Στραντ και βυθίζουν την πόλη Ράνγκολντ.

1492: Ο Ελιο Αντόνιο ντε Νεμπρίχα που έγραψε την πρώτη γραμματική της ισπανικής γλώσσας παρουσιάζει το έργο του στη βασίλισσα Ισαβέλλα της Καστίλης.

1493: Ο Χριστόφορος Κολόμβος παίρνει το δρόμο της επιστροφής για την Ισπανία από το πρώτο του ταξίδι στο νέο κόσμο.

1547: O Ιβάν ο Τρομερός στέφεται τσάρος της Ρωσίας, σε ηλικία 16 ετών.

1572: Δικάζεται με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας ο Δούκας του Νόρφολκ, για τη συμμετοχή του στη Συνομωσία του Ριντόλφι, που είχε σκοπό την επαναφορά του Καθολικισμού στην Αγγλία. Η συνομωσία στόχευε στη δολοφονία της βασίλισσας Ελισάβετ Α.

1581: Το αγγλικό Κοινοβούλιο θέτει εκτός νόμου το Ρωμαϊκό Καθολικισμό.

1605: Το πρώτο βιβλίο του «Δον Κιχώτη» κυκλοφορεί στη Μαδρίτη.

1707: Το Σκωτσέζικο Κοινοβούλιο επικυρώνει την ένωση της Σκωτίας με την Αγγλία, που θα δημιουργήσει τη Μεγάλη Βρετανία.

1795: Οι Γάλλοι καταλαμβάνουν την Ουτρέχτη της Ολλανδίας.

1804: Ο Γάλλος φυσικός Ζοζέφ Λουί Γκί Λισσάκ ανεβαίνει στα 7,016 μέτρα πετώντας μ' ένα αερόστατο υδρογόνου. Το ρεκόρ του θα παραμείνει αξεπέραστο για 50 χρόνια.

1809: Οι Βρετανοί νικούν τους Γάλλους στη Μάχη της Λα Κορούνια.

1829: Ελληνικός στολίσκος υπό τον Ανδρέα Τενεκέ κυριεύει δύο τουρκικές κανονιοφόρους στο λιμάνι της Πρέβεζας και αιχμαλωτίζει το διοικητή τους Χασάν Πασά μαζί με 24 Τούρκους.

1868: Ένας έμπορος ψαριών από το Ντιτρόιτ, ο Γουίλιαμ Ντέιβις, κατασκευάζει το πρώτο φορτηγό ψυγείο και λύνει το μεγάλο πρόβλημα του επαγγέλματός του.

1878: Εθελοντικά σώματα από την ελεύθερη Ελλάδα εισέρχονται στην Κεντρική Θεσσαλία και υψώνουν στο χωριό Βρύνια τη Σημαία της Επαναστάσεως, παρουσία του πολιτικού αρχηγού της περιοχής, Δ. Οικονομίδη.

1883: Το αμερικανικό Κογκρέσο εγκρίνει την Πράξη των Δημοσίων Υπηρεσιών βάζοντας τα νομικά θεμέλια του συστήματος δημοσίων υπηρεσιών της χώρας.

1896: Διεξάγεται στην Αϊόβα των ΗΠΑ το πρώτο κολεγιακό παιχνίδι μπάσκετ με 5 παίκτες, Chicago- Iowa 15-12. Στα προηγούμενα παιχνίδια έπαιζαν 9 παίκτες.

1900: Η Αμερικανική Γερουσία αποδέχεται την αγγλογερμανική συνθήκη του 1899, με την οποία το Ηνωμένο Βασίλειο αποσύρει τις διεκδικήσεις του από τα νησιά Σαμόα.

1909: Ο Αγγλοιρλανδός εξερευνητής Έρνεστ Σάκλετον ανακαλύπτει το μαγνητικό Νότιο Πόλο.

1920: Τίθεται σε ισχύ η Ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ.

1920: Πραγματοποιείται στο Παρίσι η πρώτη συνεδρίαση της Κοινωνίας των Εθνών, πρόδρομου του ΟΗΕ.

1923: Οι Τούρκοι προετοιμάζονται στην Ανατολική Θράκη με τη μεταφορά στρατιωτών από τη Μικρά Ασία.

1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γίνεται πρωθυπουργός της Ελλάδας για 4η φορά.

1929: Με το νόμο 3786 συγκροτείται η Ελληνική Γερουσία.

1933: Μετά την οξεία συζήτηση που διεξήχθη στη Βουλή για την εξαγγελθείσα πολιτική της κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος, ο Παναγής Τσαλδάρης οδηγείται σε παραίτηση. Νέα κυβέρνηση συγκροτεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος, την τελευταία της πολιτικής του καριέρας.

1936: Χρησιμοποιείται στο Hieleah Race Track στο Hieleah της Φλόριντα η πρώτη κάμερα photo finish.

1936: Εκτελείται στην ηλεκτρική καρέκλα ο κατά συρροή δολοφόνος, Άλμπερτ Φις.

1939: Ο Σούπερμαν κάνει την εμφάνισή του ως κόμικ.

1940: Ο Χίτλερ ματαιώνει την επίθεση στη Δύση εξαιτίας της κακοκαιρίας και της καθυστέρησης του γερμανικού σχεδίου επίθεσης κατά του Βελγίου.

1942: Σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα η Αμερικανίδα ηθοποιός Κάρολ Λόμπαρντ, ιδιαίτερα δημοφιλής για τις ρομαντικές κωμωδίες, στις οποίες πρωταγωνίστησε. Παντρεύτηκε το διάσημο Αμερικανό ηθοποιό Κλαρκ Γκέιμπλ το 1939 και υπήρξε μια από τις πιο λαμπρές παρουσίες του Χόλυγουντ τη δεκαετία του 30.

1942: Ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού διαδέχεται το Γκάντι ως ηγέτης του Εθνικού Κογκρέσου των Ινδιών.

1944: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, αναλαμβάνει την αρχηγία των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη.

1945: Ο Χίτλερ μετακινείται στο υπόγειο καταφύγιό του στην Καγκελαρία του Βερολίνου.

1947: Ο Ιάννης Ξενάκης υποστηρίζει την πτυχιακή του εργασία στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με θέμα το οπλισμένο σκυρόδεμα.

1952: Η αγγλική αστυνομία διαλύει με τη βία συγκεντρώσεις μαθητών στην Κύπρο, που ζητούν την ένωση με την Ελλάδα.

1956: Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Γκαμάλ Αμπντάλ Νάσερ, ψηφίζει υπέρ της επανάκτησης της Παλαιστίνης.

1957: Ανοίγει τις πύλες του στο Λίβερπουλ το θρυλικό Cavern Club, όπου το 1961 ο Μπράιν Έπσταϊν θα πρωτοπαρουσιάσει τους Μπιτλς.

1961: Ο Μίκυ Μάντλ γίνεται ο υψηλότερα αμειβόμενος παίχτης του μπέιζμπολ, όταν υπογράφει συμβόλαιο ύψους 75.000 δολαρίων.

1963: Στην Τυνησία, 13 άτομα καταδικάζονται σε θάνατο επειδή σχεδίαζαν τη δολοφονία του Μπουργκίμπα.

1964: Κάνει πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το διάσημο μιούζικαλ "Hello, Dolly".

1966: Ανοίγει τις πύλες της η Μητροπολιτική Όπερα στο Κέντρο Λίνκολν, στη Νέα Υόρκη.

1970: Ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι γίνεται πρωθυπουργός της Λιβύης.

1972: Δύο ελληνικές αμαξοστοιχίες συγκρούονται στο Δοξαρά Λάρισας, με αποτέλεσμα 17 άνθρωποι να σκοτωθούν και 39 να τραυματιστούν.

1973: Καθιερώνεται στην Ευρώπη ο θεσμός του Κυπέλλου Φιλίας & Αλληλεγγύης των Εθνών, το Super Cup, του αγώνα ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον κυπελλούχο.

1974: Κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Πίτερ Μπέντσλι «Jaws» («Στα σαγόνια του καρχαρία»), που μεταφέρθηκε λίγο αργότερα από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ στη μεγάλη οθόνη.

1975: Στη Βόρεια Ιρλανδία, ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός (IRA) κηρύττει τη λήξη της κατάπαυσης πυρός που είχε κρατήσει 25 μέρες.

1979: Mετά την επικράτηση των ισλαμιστών του Αγιατολάχ Χομεϊνί, o Σάχης του Ιράν Μοχάμεντ Ρεζά Παχλεβί εγκαταλείπει τη χώρα για «μακρές διακοπές», διορίζοντας ένα συμβούλιο υπό τον πρωθυπουργό του Σαπούρ Μπακθιάρ να κυβερνά την χώρα. Δε θα επιστρέψει ποτέ.

1980: Αρχίζει η δεύτερη μεγαλύτερη απεργία του κλάδου των τραπεζοϋπαλλήλων, που θα διαρκέσει έως τις 25 Φεβρουαρίου. Γνωστή ως απεργία των 39 ημερών, αφορά το ωράριο και την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τελικά, η ΟΤΟΕ θα επιβάλλει τις απόψεις της.

1980: Η "17 Νοέμβρη" δολοφονεί στο Παγκράτι τον υποδιοικητή των MAT Παντελή Πέτρου και τον οδηγό του Σωτήρη Σταμούλη.

1982: Το Βατικανό και η Βρετανία αποφασίζουν να αποκαταστήσουν τις μεταξύ τους σχέσεις, που είχαν διακοπεί πριν από 450 χρόνια.

1983: Η ελληνική κυβέρνηση δημοσιοποιεί την πρόθεσή της να αγοράσει 120 αεροσκάφη τρίτης γενιάς για την ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας (η αγορά του αιώνα).

1989: Δραματικά είναι τα οικονομικά μέτρα στη Βραζιλία, που πάρθηκαν για τον περιορισμό του πληθωρισμού, ο οποίος καλπάζει με 1000%.

1991: Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ απευθύνει έκκληση προς το Σαντάμ Χουσεΐν για αποχώρηση των ιρακινών στρατευμάτων από το Κουβέιτ, λίγο πριν από την εκπνοή σχετικού τελεσιγράφου του Συμβουλίου Ασφαλείας.

1992: Οι επίσημοι αρχηγοί και οι επαναστάτες του Ελ Σαλβαδόρ, υπογράφοντας τη Συνθήκη Ειρήνης του Σαλπουτελέκ στο Μεξικό, βάζουν τέλος στο 12ετή πόλεμο, που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 75.000 άτομα.

1992: Το Ειδικό Δικαστήριο εκδίδει την ετυμηγορία του για το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται με ψήφους 7-6, ενώ καταδικάζονται ο Δημήτρης Τσοβόλας σε φυλάκιση 2,5 ετών και ο Γιώργος Πέτσος σε φυλάκιση 12 μηνών.

1993: Στη Νέα Υόρκη, 50.000 περίπου Έλληνες ομογενείς πραγματοποιούν συλλαλητήριο κατά της ένταξης των Σκοπίων στον ΟΗΕ, με το όνομα Μακεδονία.

1994: Ο πρώτος αντιπρόεδρος Γιγκόρ Γκαϊντάρ, ο αρχιτέκτονας των οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Ρωσία, ανακοινώνει την παραίτησή του από την Κυβέρνηση Γέλτσιν μετά τις πρόσφατες αποφάσεις οι οποίες, όπως υποστηρίζει, απειλούν την πορεία των μεταρρυθμίσεων.

1995: Η Βουλή αποφασίζει την αναστολή των διώξεων για την πώληση της ΑΓΕΤ Ηρακλής και των τηλεφωνικών υποκλοπών, με κατηγορούμενους τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Ιωάννη Παλαιοκρασά και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο.

1996: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος υπογράφει το υπ' αριθμ. 12/1996 Π.Δ., με το οποίο γίνεται αποδεκτή η επιστολή παραίτησης του Ανδρέα Παπανδρέου.

1996: Κρίση των Ιμίων: Το Υπουργείο Εξωτερικών ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

1997: Ο ευρωβουλευτής και εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ε.Ε, Γιάννος Κρανιδιώτης, αναλαμβάνει τα καθήκοντα του υφυπουργού Εξωτερικών, στη θέση του παραιτηθέντα Χρήστου Ροζάκη.

1998: Η NASA ανακοινώνει ότι, ο 77χρονος πρώην αστροναύτης Τζον Γκλεν θα επιστρέψει στο Διάστημα όταν εκτοξευτεί το Διαστημικό Λεωφορείο Discovery τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.

1999: Η Αυστριακή Corinne Rey-Bellet, που ποτέ της δεν είχε κερδίσει αγώνα, γίνεται η πρώτη σκιέρ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που κερδίζει δύο διαφορετικά αγωνίσματα (downhill και super giant slalom) σε μια ημέρα.

2000: Ο Νίκος Νταμπίζας σημειώνει το 5ο του γκολ στον αγώνα Νιουκάστλ - Σαουθάμπτον και γίνεται ο πρώτος αμυντικός της Νιουκάστλ από το 1893, που πετυχαίνει γκολ σε 2 συνεχόμενους αγώνες.

2001: Πυροβολείται ο Λοράν Ντεζιρέ Καμπιλά, πρόεδος της Λαοκρατικής Δημοκρατίας του Κονγκό, στη διάρκεια αποτυχημένου πραξικοπήματος. Θα πεθάνει δυο μέρες αργότερα.

2002: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ομόφωνα αποφασίζει τον οπλικό αποκλεισμό και πάγωμα των κεφαλαίων του Μπιν Λάντεν της Αλ Κάιντα και των υπολοίπων Ταλιμπάν.

2003: Το Διαστημικό Λεωφορείο Κολούμπια εκτοξεύεται για την τελευταία προγραμματισμένη αποστολή του στο Διάστημα προτού καταστραφεί.

2005: Τραγωδία στην Ξάνθη. Ο 55χρονος οπαδός της τοπικής ομάδας SKODA, Σταμάτης Γεωργιουδάκης, χάνει τη ζωή του, όταν πέφτει επάνω του μία μεταλλική πόρτα του γηπέδου που ξεκολλά από τη θέση της εξαιτίας των ισχυρών ανέμων. Το παιχνίδι με τον Ιωνικό αναβάλλεται.

2005: Την ίδια μέρα, η Ρουμάνα Αντριάνα Ιλιέσκου γίνεται σε ηλικία 66 ετών και 230 ημερών η γηραιότερη γυναίκα στο κόσμο που γεννά παιδί, μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης.

2014: Το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών καταδικάζει τον... Γέροντα Παστίτσιο, κατά κόσμον Φίλιππο Λοΐζο, σε δέκα μήνες φυλάκιση με αναστολή, για εξύβριση θρησκεύματος κατ' εξακολούθηση και συγκεκριμένα του μοναχού Παΐσιου.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1093 - Ισαάκιος Κομνηνός, Βυζαντινός σεβαστοκράτορας.
Ο Ισαάκιος Κομνηνός (16 Ιανουαρίου 1093 - 1152) ήταν ο τρίτος γιος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού και της αυτοκράτειρας Ειρήνης Δούκαινα. Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1093 και πέθανε το 1152 σε ηλικία 59 ετών. Από τον πατέρα του είχε λάβει σε νεαρή ηλικία (μόλις 11 ετών, το 1104) τον τίτλο του Καίσαρα. Μετά το θάνατο του πατέρα του υποστήριξε τον αδελφό του Ιωάννη στη δυναστική διαμάχη με την αδελφή του Άννα, έτσι ο Ιωάννης μετά την αναγόρευσή του σε αυτοκράτορα τον προήγαγε σε σεβαστοκράτορα.

1655 - Μπερνάρ ντε Μονφωκόν, Γάλλος μοναχός.
Ο Μπερνάρ ντε Μονφωκόν (Bernard de Montfaucon, 16 Ιανουαρίου 1655 - 21 Δεκεμβρίου 1741) ήταν Γάλλος μοναχός του τάγματος του Άγιου Βενεδίκτου και λόγιος που ίδρυσε την επιστήμη της παλαιογραφίας, ενώ συγκαταλέγεται μεταξύ των ιδρυτών της μοντέρνας αρχαιολογίας.
Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1655 στον πύργο της Soulatgé στην Κορμπιέρ (Corbières) που βρίσκεται στην σημερινό διαμέρισμα Aude της Γαλλίας. Σε βρεφική ηλικία μετακόμισε οικογενειακώς στον πύργο Roquetaillade. Σχολείο πήγε στο Limoux και δέχτηκε θρησκευτική εκπαίδευση από ηλικίας επτά χρονών. Υπηρέτησε στον Γαλλικό στρατό ως εθελοντής και πήρε μέρος στον Γαλλο-Ολλανδικό πόλεμο του 1673. Κατείχε το βαθμό του αρχηγού γρεναδιέρων και διεύθυνε δύο εκστρατείες υπό τις διαταγές του Λα Τουρ ντ'Ωβέρν. Πήρε μέρος στην μάχη του Μαρίενταλ, ασθένησε όμως στην Σαβέρν (Saverne) της Αλσατίας και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την στρατιωτική σταδιοδρομία, ενώ κατατάχτηκε στο μοναχικό τάγμα των Βενεδικτίνων. Μετά τον θάνατο του πατέρα του εγκαταστάθηκε το 1675 στη μονή του Bream στην Τουλούζη, όπου ασχολήθηκε με την σπουδή αρχαίων γλωσσών, Ελληνικά, Εβραϊκά, Χαλδαιο-Αραμαϊκά, Συριακά και Κοπτικά. Το 1687 έλαβε πρόσκληση στο Αβαείο του Σεν Ζερμέν ντε Πρε όπου συντέλεσε στην έκδοση των ελληνικών έργων των Εκκλησιαστικών Πατέρων. Έγινε μέλος της Γαλλικής ακαδημίας επιγραφών και καλών γραμμάτων (Académie des Inscriptions et Belles-Lettres) το 1719.
Απεβίωσε στις 21 Δεκεμβρίου 1741 στο Αβαείο Σεν Ζερμέν ντε Πρε.

1749 - Βιττόριο Αλφιέρι, Ιταλός δραματουργός.
Ο κόμης Βιττόριο Αλφιέρι (Vittorio Amedeo Alfieri, 16 Ιανουαρίου 1749 - 8 Οκτωβρίου 1803) ήταν Ιταλός δραματουργός και ποιητής.
Γεννήθηκε στο Άστι, σπούδασε, μάλλον επιπόλαια, στη σχολή των ευγενών του Τορίνο και το 1766 ταξίδεψε σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Όταν γύρισε στο Τορίνο φρόντισε να συμπληρώσει την μόρφωσή του και επιδόθηκε στην λογοτεχνία.
Μεγάλη επίδραση στην ζωή του είχε ο ερωτικός του δεσμός με την κόμισσα Άλμπανυ, σύζυγο του πρίγκιπα Καρόλου Εδουάρδου Στούαρτ, διεκδικητή του αγγλικού θρόνου, με την οποία έζησε ως το τέλος της ζωής του.
Εκτός από τις 22 τραγωδίες του, οι οποίες θεωρούνται από τις καλύτερες της ιταλικής γλώσσας και με τις οποίες προσπάθησε να αφυπνίσει την εθνική συνείδηση των συμπατριωτών του, ο Αλφιέρι έγραψε έξι κωμωδίες, λυρική ποίηση και το Περί τυραννίας. Παρά το ότι στο έργο αυτό εκφράζει θερμό έρωτα προς την ελευθερία, ο Αλφιέρι υπήρξε εχθρός της Γαλλικής Επανάστασης (από την οποία κινδύνεψε στο Παρίσι ως ξένος και ευγενής), όπως φαίνεται στο έργο του Ο Μισογάλλος. Έγραψε επίσης μιαν άκρως ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία.

1839 - Σπυρίδων Μαγγίνας, Έλληνας ιατρός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιανουαρίου 1839. Πατέρας του ήταν ο αγωνιστής της επανάστασης του 1821 Αναστάσιος.
Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στην Αθήνα και μετά το γυμνάσιο τον Σεπτέμβριο του 1856 εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιατρικής το 1862 με βαθμό άριστα. Υπηρέτησε δέκα χρόνια ως βοηθός σε στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αιτωλία και μετά μετέβη στην Ευρώπη. Παρακολούθησε ειδικά μαθήματα τρία χρόνια στο Παρίσι και δύο χρόνια στην Βιέννη. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1870 και έγινε υφηγητής της χειρουργικής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο. Το 1874 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής και το 1880 καθηγητής του ίδιου μαθήματος.Το 1881 μετέβη στη Χίο για να καταγράψει μαζί με τον Αναστάσιο Χρηστομάνο τις ζημιές τις οποίες προκάλεσε μεγάλος σεισμός, ενώ κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 παρείχε τις επιστημονικές του γνώσεις. Μετά τον θάνατο του Θεόδωρου Αρεταίου (1893) διορίστηκε διευθυντής της χειρουργικής κλινικής, και το 1898 έγινε ο πρώτος καθηγητής χειρουργικής στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. Κατά το ακαδημαϊκό έτος 1897-1898 διετέλεσε επίσης πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν πρόεδρος του 5ου Πανελλήνιου Ιατρικού Συνεδρίου.
Διαβίωσε άγαμος και πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1920 στην Αθήνα αφήνοντας αξιόλογη περιουσία, η οποία περιήλθε στο Πανεπιστήμιο.

1853 - Αντρέ Μισελέν, γάλλος κατασκευαστής ελαστικών, ιδρυτής της φερώνυμης βιομηχανίας ελαστικών «Michelin». (Θαν. 4/4/1931)

1855 - Ελέανορ Μαρξ, Αγγλίδα ήταν μαρξίστρια συγγραφέας, πολιτική ακτιβίστρια, και μεταφράστρια λογοτεχνικών έργων. Ήταν η νεαρότερη κόρη του Καρλ Μαρξ.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο, ήταν η έκτη κόρη του Μαρξ και της γυναίκας του, Τζένι φον Βεστφάλεν (Jenny von Westphalen). Από μικρή την αποκαλούσαν «Tussy». Έδειξε ενδιαφέρον για την πολιτική από νωρίς, σε σημείο που έγραφε γράμματα σε πολιτικούς ενόσω ήταν ακόμη παιδί. Το κρέμασμα των Μαρτύρων του Μάντσεστερ όταν ήταν δώδεκα ετών, για παράδειγμα, της δημιούργησε ψυχικό τραύμα και έπλασε την ισόβια συμπάθειά της για τους Φενοιανούς. Η διήγηση ιστοριών από τον πατέρα της επίσης της έδωσε ένα ενδιαφέρον στη λογοτεχνία, τόσο που μπορούσε να διηγείται προφορικά αποσπάσματα έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήδη από τριών ετών.
Στην ηλικία των δεκάξι, η Ελεονόρα έγινε γραμματέας του πατέρα της και τον συνόδευε σε όλο τον κόσμο σε σοσιαλιστικές ομιλίες. Ένα χρόνω μετά, ερωτεύτηκε τον Hippolyte Lissagaray, ένα δημοσιογράφο και μέλος της Παρισινής Κομμούνας, ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει στο Λονδίνο μετά τη καταστολή της Κομμούνας. Παρόλο που συμφωνούσε με το γαμπρό πολιτικώς, ο Καρλ Μαρξ δεν επέτρεψε τη σχέση τους επειδή είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας, με τον Lissagaray να είναι 34 ετών. Η Ελεάνορ το έσκασε από το σπίτι και πήγε στο Μπράιτον να εργαστεί ως δασκάλα. Ένα χρόνο μετά βοήθησε τον Lissagaray να γράψει την Ιστορία της Κομμούνας του 1871 (History of the Commune of 1871). Το βιβλίο, δε, άρεσε τόσο στο πατέρα της που το μετέφρασε στην Αγγλική γλώσσα, κι αυτό ενώ ακόμη δεν συμφωνούσε με την σχέση της κόρης του με το συγγραφέα του. Το 1880, ο Μαρξ άλλαξε άποψη, όμως, και τελικά επέτρεψε το γάμο τους, αλλά μετά από την συμφωνία του πατέρα της η Ελεάνορ αισθανόταν αμφιβολίες και τελικά τα χάλασε με το φίλο της το 1882.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1880 η Ελεάνορ έπρεπε να βοηθάει τους ηλικιωμένους γονείς της, όμως η μητέρα της πέθανε το Δεκέμβρη του 1881 και ο πατέρας της το Μάρτιο του 1883. Ο πατέρας της της ανέθεσε την επιμέλεια της έκδοσης των χειρογράφων του που δεν είχαν ακόμη εκδοθεί και την αγγλόφωνη έκδοση του κύριου έργου του, Το Κεφάλαιο (Das Kapital).

1866 - Πέρσι Πίλτσερ,ήταν Βρετανός εφευρέτης και πρωτοπόρος της αεροπορίας ο οποίος ήταν ο σημαντικότερος πειραματιστής της μη τροφοδοτούμενης πτήσης στη χώρα του στα τέλη του 19ου αιώνα. (16 Ιανουαρίου 1866 – 2 Οκτωβρίου 1899)
Σχεδίαζε να πετάξει με ένα μηχανοκίνητο αιωρόπτερο, αλλά σκοτώθηκε σε συντριβή ανεμοπτέρου λίγο πριν το πραγματοποιήσει.

1875 - Λέονορ Μικαέλις, Γερμανός βιοχημικός.
Ο Λέονορ Μικαέλις (γερμ. Leonor Michaelis (16 Ιανουαρίου 1875 - 8 Οκτωβρίου 1949) ήταν Γερμανός βιοχημικός, φυσικοχημικός και ιατρός, γνωστός κυρίως για το έργο του με την Μωντ Μέντεν (Maud Menten) σχετικά με την κινητική των ενζύμων και τη γνωστή εξίσωση Michaelis – Menten το 1913.
Ο Λέονορ Μικαέλις ήταν βιοχημικός και φυσικός. Γεννήθηκε στο Βερολίνο της Γερμανίας στις 16 Ιανουαρίου του 1875 και αποφοίτησε από το φιλολογικό γυμνάσιο της Κολωνίας το 1893 κατόπιν των εξετάσεων Abiturienten. Στο γυμνάσιο αυτό για πρώτη φορά προκλήθηκε το ενδιαφέρον του στο πεδίο της φυσικής και της χημείας, καθώς είχε ενθαρρυνθεί από τους δασκάλους του να αξιοποιήσει τα σχετικά αχρησιμοποίητα εργαστήρια του σχολείου του.
Άρχισε τις μελέτες του στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Βερολίνου το 1893. Ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν ο Εμίλ ντυ Μπουά-Ρεϊμόν (Emil du Bois – Reymond) για την φυσιολογία, ο Έμιλ Φίσερ (Emil Fischer) για την χημεία και ο Όσκαρ Χέρτιχ (Oskar Hertwig) για την ιστολογία και την εμβρυολογία.
Κατά την παραμονή του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, εργάστηκε στο εργαστήριο του Χέρτβιχ, όπου του δόθηκε βραβείο για ένα έγγραφο σχετικά με την ιστολογία της έκκρισης του γάλακτος. Η διδακτορική διατριβή του για τον προσδιορισμό διάσπασης σε αυγά βατράχου τον οδήγησε να γράψει ένα βιβλίο για την εμβρυολογία. Μέσα από το έργο του στο εργαστήριο του Χέρτβιχ γνώρισε τον Πάουλ Έρλιχ (Paul Ehrlich) και το έργο του για την κυτταρολογική εξέταση αίματος (εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο του Έρλιχ μεταξύ 1898 – 1899).
Πέρασε τις εξετάσεις της ιατρικής σχολής το 1896 στο Φράιμπουργκ, και στη συνέχεια μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου έλαβε το διδακτορικό του το 1897. Αφού πήρε το πτυχίο της ιατρικής, εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο του Μόριτς Λίττεν (Moritz Litten, 1899 – 1902) και του Ερνστ Βίκτορ φον Λέιντεν (Ernst Viktor von Leyden, 1902 – 1906).
Ο Λέονορ Μικαέλις υπήρξε λέκτορας το 1924 και το 1946. Εκλέχτηκε μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης το 1929, και μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών το 1943. Τέλος το 1945 αναγορεύτηκε σε επίτιμο LL.D. από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.

1893 - Περικλής Βυζάντιος, Έλληνας ζωγράφος.
Ο Περικλής Βυζάντιος (Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 1893 – Αθήνα, 9 Φεβρουαρίου 1972) ήταν διακεκριμένος Έλληνας μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος.
Ο Βυζάντιος ασχολήθηκε κυρίως με την τοπιογραφία και τις προσωπογραφίες Κατά τα πρώτα χρόνια της πορείας του ήταν εμφανής η επιρροή του από τη μαθητεία του στη Γαλλία. ανήκουν έργα επηρεασμένα από τη γαλλική καλλιτεχνική παράδοση, Χαρακτηρίζεται ως ιμπρεσιονιστής ζωγράφος και διακρίθηκε για τη θετική του επιρροή στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Ελλάδας.
Μετά τον θάνατό του, η κόρη του, Μαριλένα Λιακοπούλου, δώρισε έργα του καλλιτέχνη για να εκτεθούν μόνιμα στην Ύδρα, στο παλιό αρχοντικό Λαζάρου Κουντουριώτη. Ο γιος του καλλιτέχνη, Ντίκος Βυζάντιος (Αθήνα, 1924 – Μαγιόρκα Ισπανίας, 10 Αυγούστου 2007) ήταν επίσης διακεκριμένος ζωγράφος που έζησε σχεδόν μόνιμα στην Γαλλία. Αναδρομικές εκθέσεις με έργα του Περικλή Βυζάντιου διοργανώθηκαν στην Θεσσαλονίκη το 1984 και στην Αθήνα το 1994.

1898 - Ίρβινγκ Ράπερ, Άγγλος σκηνοθέτης.

1901 - Φουλχένσιο Μπατίστα, Κουβανός δικτάτορας.

1908 - Γκίντερ Πρίεν, Γερμανός κυβερνήτης υποβρυχίου.
Ο Υποπλοίαρχος Γκίντερ Πρίεν (Günther Prien, 16 Ιανουαρίου 1908, πιθανόν 7 Μαρτίου 1941) ήταν ένας από τους πλέον γνωστούς κυβερνήτες γερμανικών υποβρυχίων κατά τη Μάχη του Ατλαντικού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τιμήθηκε με το Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός. Υπό τη διακυβέρνησή του το υποβρύχιο U-47 βύθισε περισσότερα από 30 συμμαχικά σκάφη, συνολικής χωρητικότητας 200.000 τόνων. Η σημαντικότερη βύθιση που πέτυχε ο Πρίεν ήταν αυτή του βρετανικού θωρηκτού "Ρόγιαλ Όακ" (HMS Royal Oak) όταν αυτό βρισκόταν αγκυροβολημένο στον Ναύσταθμο του Βρετανικού Μητροπολιτικού Στόλου του Σκάπα Φλόου.

1917 - Ζιστέν Αχομαντεγκμπέ-Τομετέν, πρωθυπουργός της Δαχομέης.

1920 - Γουόλτερ Φρέντερικ Μόρισον, Αμερικανός εφευρέτης.

1931 - Γιοχάνες Ράου, Γερμανός πολιτικός.

1932 - Νταϊάν Φόσεϊ, Αμερικανή ανθρωπολόγος.

1934 - Μέριλυν Χορν, Αμερικανίδα μεσόφωνος.

1935 - Ούντο Λάτεκ, Γερμανός προπονητής ποδοσφαίρου.

1940 - Φραντς Μιντεφέρινγκ, Γερμανός πολιτικός.

1946 - Γκράχαμ Μάστερτον, Σκωτσέζος συγγραφέας.
Ο Γκράχαμ Μάστερτον (Graham Masterton, Εδιμβούργο, 16 Ιανουαρίου 1946) είναι Βρετανός συγγραφέας τρόμου. Ξεκινώντας αρχικά την καριέρα του ως συντάκτης στο βρετανικό περιοδικό Mayfair καθώς και στην βρετανική έκδοση του Penthouse, το πρώτο του μυθιστόρημα, Το Μανιτού, δημοσιεύθηκε το 1976, ενώ γυρίστηκε αργότερα και σε ταινία. Με τα επόμενα έργα του απέσπασε θετικές κριτικές και κέρδισε διάφορα βραβεία της λογοτεχνίας τρόμου και μυστηρίου, ενώ αρκετά μυθιστορήματά του μεταφέρθηκαν έπειτα στον κινηματογράφο. Εκτός από μυθιστορήματα, ο Μάστερτον έχει γράψει αρκετές συλλογές διηγημάτων, αλλά και κάποια βιβλία που αφορούν οδηγίες για το σεξ.
Ο Μάστερτον ζει σήμερα μαζί με τη γυναίκα του στο Κορκ της Ιρλανδίας.

1948 - Τζον Κάρπεντερ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Τζον Χάουαρντ Κάρπεντερ (John Howard Carpenter, 16 Ιανουαρίου 1948 - ...) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, μοντέρ και συνθέτης. Αν και έχει εργαστεί σε πολλά είδη ταινιών, ξεχωρίζει κυρίως για τις ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 1970 και του 1980.
Μερικές από τις ταινίες στην καριέρα του ήταν κριτικές και εμπορικές αποτυχίες, με τις αξιοσημείωτες εξαιρέσεις των ταινιών Η Νύχτα με τις Μάσκες (1978) (Ηalloween) και Απόδραση από τη Νέα Υόρκη (1981) (Escape fron New York). Ωστόσο, πολλά από τα έργα του από τη δεκαετία του 1970 και του 1980, όπως Dark Star (1974), Assault on Precinct 13 (1976), The Thing (1982), Starman (1984), Big Trouble in Little China (1986) και They Live (1988) από τότε έχουν θεωρηθεί ως καλτ, ενώ ο Κάρπεντερ έχει αναγνωριστεί ως ένας σκηνοθέτης με επιρροή.

1959 - Sade, Nιγηριανή τραγουδίστρια.

 

1961 - Κέννεθ Σίβερτσεν, Νορβηγός συνθέτης, ποιητής και κωμικός.

1963 - Τζέιμς Μέι, Άγγλος δημοσιογράφος.
Ο Τζέιμς Ντάνιελ Μέι (James Daniel May, 16 Ιανουαρίου 1963) είναι Άγγλος παρουσιαστής και δημοσιογράφος. Είναι συμπαρουσιαστής στην εκπομπή αυτοκινήτου Top Gear, μαζί με τους Τζέρεμι Κλάρκσον και Ρίτσαρντ Χάμοντ.
Ο Μέι έχει παρουσιάσει διάφορα προγράμματα μεταξύ των οποίων εκπομπές σχετικά με την επιστήμη, την τεχνολογία, τα παιχνίδια, την κουλτούρα του κρασιού και τα δεινά της λεβεντιάς στη σύγχρονη εποχή. Επίσης, έγραφε και την εβδομαδιαία στήλη σχετικά με το αυτοκινήτο στην εφημερίδα The Daily Telegraph.
Ο Τζέιμς Μέι γεννήθηκε στο Μπρίστολ και έχει άλλα τρία αδέρφια (δύο κορίτσια και ένα αγόρι). Ο Μέι έχει πάει δημοτικό στο Νιούπορτ και γυμνάσιο έχει πάει στο Oakwood, το οποίο βρίσκεται στο Νότιο Γιόρκσαϊρ.
O Μέι έχει σπουδάσει μουσική στο Κολέγιο Pendle. Μετά την αποφοίτητσή του, ο Μέι εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε νοσκομείο του Τσέλσι ως συντηρητής του αρχείου

1979 - Aaliyah, Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
Η Aaliyah Dana Haughton (16 Ιανουαρίου 1979 - 25 Αυγούστου 2001), γνωστή ως Aaliyah, ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια, χορεύτρια, ηθοποιός και μοντέλο.
Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και μεγάλωσε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Σε νεαρή ηλικία, εμφανίστηκε στην τηλεόραση, στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Star Search, όπου τραγούδησε μαζί με την Gladys Knight. Στην ηλικία των 12, υπέγραψε με τη δισκογραφική εταιρία Jive Records και τη Blackground Records, από το θείο της Barry Hankerson. Ο θείος της, τη σύστησε στον R. Kelly, ο οποίος έγινε μέντοράς της, καθώς και παραγωγός της πρώτης της δισκογραφικής δουλειάς Age Ain't Nothing but a Number. Το άλμπουμ πούλησε τρία εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε διπλά πλατινένιο. Μετά από ισχυρισμούς παράνομου γάμου με τον Kelly, η Aaliyah έληξε το συμβόλαιό της με την Jive και υπέγραψε με την Atlantic Records.

1987 - Μαρίνος Πρεβένιος, Έλληνας αθλητής της ξιφασκίας.

1988 - Νίκλας Μπένττνερ, Δανός ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

309 - Πάπας Μάρκελλος Α΄.
Ο Πάπας Μάρκελλος Α΄ (Papa Marcello I, 255 - 16 Ιανουαρίου 309) διετέλεσε επίσκοπος Ρώμης για ένα μόλις έτος, από το 308 μέχρι 309. Εξορίστηκε κατά διαταγή του Αυτοκράτορα Μαξεντίου.
Έχει ανακηρυχθεί άγιος και τιμάται από τους Καθολικούς στις 16 Ιανουαρίου.

970 - Πολύευκτος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Πολύευκτος ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 956-970.
Ήταν μοναχός στη νήσο Πρώτη και ήταν γνωστός για τη θεολογική του παιδεία, τη σεμνότητα και την εγκράτειά του. Από εκεί κλήθηκε το 956 να διαδεχτεί τον Θεοφύλακτο.
Ο ζήλος της πίστης του και η ρητορική του δεινότητα του προσέδωσαν το προσωνύμιο «δεύτερος Χρυσόστομος». Οι διαμαρτυρίες του ενάντια στις πράξεις και την ηθική των υπουργών, αλλά και εναντίον των όρων του Ενωτικού Τόμου, εξόργισαν τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄, ο οποίος όμως πέθανε πριν προλάβει να τον καθαιρέσει. Έμεινε επίσης γνωστός για την αγέρωχη στάση του έναντι του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, όταν αυτός επιχείρησε να επιβάλει διάταγμα με το οποίο θα αγιοποιούνταν οι πεσόντες στον πόλεμο κατά των Μουσουλμάνων. Αλλά και έναντι του Ιωάννη Τσιμισκή, μετά τη δολοφονία του Νικηφόρου Φωκά, επιβάλλοντάς του να τιμωρήσει τους δολοφόνους του και να απομακρύνει από το παλάτι τη Θεοφανώ, της οποίας θα γινόταν ο τρίτος σύζυγος. Του ζήτησε επίσης να ακυρώσει τη νομοθεσία του Νικηφόρου που στρεφόταν κατά των μοναστηριών και να αναγνωρίσει των Πατριάρχη ως υπεράνω όλων των εκκλησιαστικών υποθέσεων, ως όρους προκειμένου να τον στέψει αυτοκράτορα.
Επί των ημερών του έλαβε χώρα η επίσκεψη της Όλγας του Κιέβου στην Κωνσταντινούπολη (957), η οποία βαπτίστηκε από τον ίδιο. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του επίσης ιδρύθηκαν οι μονές Μεγίστης Λαύρας και Ιβήρων στο Άγιο Όρος.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 970 και τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 5 Φεβρουαρίου.

1327 - Νικηφόρος Χούμνος, Βυζαντινός λόγιος και αξιωματούχος.
.Ο Νικηφόρος Χούμνος (1250 - 16 Ιανουαρίου 1327) ήταν Βυζαντινός λόγιος και αξιωματούχος της πρώιμης Παλαιολόγειας περιόδου και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που συνέβαλαν στην άνθηση των γραμμάτων και των τεχνών κατά τη λεγόμενη Παλαιολόγεια Αναγέννηση.
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη γύρω στα 1250. Καταγόταν από επιφανή οικογένεια και έλαβε επιμελημένη μόρφωση. Υπήρξε μάλιστα μαθητής του Γεωργίου του Κύπριου. Κατέλαβε σημαντικά αξιώματα επί Μιχαήλ Η' και Ανδρονίκου Β', φτάνοντας μέχρι το αξίωμα του πρωθυπουργού. Συνδέθηκε με την αυτοκρατορική οικογένεια όταν η κόρη του Ειρήνη παντρεύτηκε έναν από τους γιούς του αυτοκράτορα Ανδρονίκου. Το 1315 αντικαταστάθηκε στο αξίωμα του πρωθυπουργού από τον Θεόδωρο Μετοχίτη και αργότερα εκάρη μοναχός με το όνομα Ναθαναήλ. Πέθανε το 1327. Συνέγραψε πλήθος έργων με αντιλατινικό και αντιπλατωνικό περιεχόμενο, καθώς και ρητορικού χαρακτήρα, τα οποία παραμένουν αδημοσίευτα.

1343 - Ροβέρτος, βασιλιάς της Νάπολης.

1595 - Μουράτ Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος.

1794 - Έντουαρντ Γκίμπον, Άγγλος ιστορικός.
Ο Έντουαρντ Γκίμπον (Edward Gibbon, γνωστός μερικές φορές στα ελληνικά σαν Εδουάρδος Γίββων, 8 Μαΐου 1737 – 1794) ήταν Άγγλος ιστορικός. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη Ρώμη το 1764 φέρεται ότι συνέλαβε την ιδέα της συγγραφής ενός έργου η συγγραφή του οποίου διάρκεσε από το 1776 έως το 1788. Στο έργο του ανιχνεύεται η σύνδεση του αρχαίου και του σύγχρονου κόσμου, με την διαπραγμάτευση θεμάτων όπως η εγκαθίδρυση του χριστιανισμού, οι Τεύτονες, οι κατακτήσεις του Ισλάμ και οι Σταυροφορίες.

1844 - Ρωξάνδρα Στούρτζα, Ελληνίδα κοσμική.
Στις αρχές του 1806 ο πατέρας της την εισήγαγε στην αυλή του τσάρου Αλέξανδρου A' και κέρδισε τις εντυπώσεις και την εκτίμηση λόγω της ευγένειάς της και της ευφυίας της τόσο που διορίστηκε Κυρία επί των τιμών, αρχικά της αυτοκράτειρας μητέρας Μαρίας Θεοδώρεβνας και μετά της Γερμανίδας αυτοκράτειρας Ελισσάβετ, συζύγου του τσάρου.

1885 - Εντμόν Αμπού, Γάλλος συγγραφέας.
Ο Εντμόν Αμπού (Edmond About, συναντάται και ως Εδμόνδος Αμπού, 1828–1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δημοσιολόγος και δημοσιογράφος. Σπούδασε -μετά διακρίσεων- στην École Normale και εργάστηκε για δύο περίπου χρόνια στην Γαλλική Σχολή Αθηνών. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1853 και επιδόθηκε στην συγγραφή και στην δημοσιογραφία.
Η πολιτική του τοποθέτηση ήταν μάλλον ασταθής αλλά από το 1872 μέχρι το 1878 η εφημερίδα του XIXe Siècle (Δέκατος ένατος Αιώνας), ασκούσε μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη –στο πλευρό της δημοκρατικής παράταξης πλέον. Το 1884 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας αλλά πέθανε πριν προλάβει να καταλάβει την θέση του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ στο Παρίσι.

1886 - Αμίλκαρε Πονκιέλλι, Ιταλός συνθέτης.
Ο Αμίλκαρε Πονκιέλλι (Amilcare Ponchielli, 31 Αυγούστου 1834 − 16 Ιανουαρίου 1886) ήταν Ιταλός συνθέτης. Αν και ήταν πολύ δημοφιλής κατά την διάρκεια της ζώης του, η μόνη όπερά του που εκτελείται σήμερα συχνά, με την εισαγωγή μεγαλύτερης ορχήστρας και πιο περίπλοκης ενορχήστρωσης, είναι η La Gioconda στην οποία κυρίως οφείλει την φήμη του.

1891 - Λεό Ντελίμπ, Γάλλος συνθέτης.
Ο Λεό Ντελίμπ (Clément Philibert Léo Delibes, 21 Φεβρουαρίου 1836 - 16 Ιανουαρίου 1891) ήταν Γάλλος συνθέτης όπερας και μπαλλέτου. Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα μπαλλέτα Coppélia και Sylvia και οι όπερες Le roi l'a dit και Lakmé. Κάποιοι μουσικολόγοι πιστεύουν ότι τα μπαλλέτα που περιλαμβάνονται στην όπερα του Σαρλ Γκουνό Faust στην πραγματικότητα συνετέθησαν από τον Ντελίμπ. Πέθανε στο Παρίσι στις 16 Ιανουαρίου 1891.
Ο Ντελίμπ γεννήθηκε στο Σαιν-Ζερμαίν-ντυ-Βαλ (Saint-Germain-du-Val) του Σαρτ (Sarthe) το 1836. Ο πατέρας του ήταν ταχυδρόμος και η μητέρα του ταλαντούχος ερασιτέχνης μουσικός. Ο παππούς του ήταν τραγουδιστής της όπερας. Μεγάλωσε κυρίως υπό την επίβλεψη της μητέρας του, καθώς ο πατέρας του απεβίωσε πρόωρα. Το 1871 ο Ντελίμπ νυμφεύτηκε την Λεοντίν Εστέλ Ντεναίν (Léontine Estelle Denain). Ο αδελφός του Μισέλ μετανάστευσε στην Ισπανία και ήταν ο παππούς του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ Ντελίμπ.
Το 1847 ο Ντελίμπ άρχισε να σπουδάζει σύνθεση στο Ωδείο των Παρισίων (Paris Conservatoire) με καθηγητή τον Αντόλφ Αντάμ (Adolphe Adam). Ένα χρόνο αργότερα άρχισε να παίρνει μαθήματα φωνητικής, αν και τελικά ήταν πολύ καλύτερος ως εκτελεστής οργάνου παρά στη φωνητική. Διορίστηκε αρχικά ως "ακομπανιατέρ" στις πρόβες και διευθυντής χορωδίας στο Λυρικό Θέατρο (Théâtre Lyrique), στη συνέχεια δεύτερος διευθυντής χορωδίας στην Όπερα των Παρισίων, το 1864, και ως εκτελεστής οργάνου στην Σαιν-Πιέρ-ντε-Σαγιό (Saint-Pierre-de-Chaillot) κατά την περίοδο 1865 – 1871, ενώ άρχισε να ασχολείται με τη σύνθεση. Η πρώτη του οπερέτα είχε τον τίτλο Deux sous de charbon, ή Le suicide de Bigorneau (1856), την οποία συνέθεσε ως παραγγελία του Folies-Nouvelles.
Η σύνθεση της καντάτας Algers για τον Ναπολέοντα Γ΄ τράβηξε την προσοχή των κρατικών παραγόντων. Συνέπεια αυτού ήταν η συνεργασία του με τον Λεόν Μινκύς (Léon Minkus) συνθέτοντας τμήματα του μπαλέτου La source το 1866, κάτι που τον έφερε σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής μπαλέτου. Το 1867 συνέθεσε το ντιβερτιμέντο Le jardin animé στην αναβίωση του μπαλέτου Le corsaire των Ζοζέφ Μαζιλιέ (Joseph Mazilier) και Αντόλφ Αντάμ. Συνέθεσε, επίσης, μία λειτουργία (Missa Brevis) και συνέχισε συνθέτοντας μια οπερέτα ανά έτος, ενώ παράλληλα συνέθετε μουσική για το θέατρο, όπως χορούς και άριες για την θεατρική παράσταση του έργου του Ουγκώ Le roi s'amuse, το ίδιο έργο που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τον Ριγκολέττο του Τζουζέπε Βέρντι.
Η πραγματική αναγνώριση και καθιέρωσή του ήλθαν το 1870, με την μεγάλη επιτυχία του μπαλέτου του Coppélia, που παραμένει η πλέον γνωστή και αντιπροσωπευτική του σύνθεση.

1892 - Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, Έλληνας λόγιος.
Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής ήταν φαναριώτης λόγιος, ρομαντικός ποιητής της Α' Αθηναϊκής Σχολής, πεζογράφος, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διπλωμάτης.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο Μέγα Ρεύμα (Αρναούτκιοϊ) στις 27 Δεκεμβρίου του 1809. Μητέρα του Αλέξανδρου ήταν η Ζωή Λαπίθη, κόρη του Ευστάθιου Λαπίθη από τη Ζαγορά του Πηλίου, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το εμπόριο πολύτιμων λίθων και είχε οικονομική άνεση. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Βουκουρέστι, στην αυλή του ηγεμόνα της Βλαχίας Αλέξανδρου Σούτσου, που ήταν θείος του πατέρα του. Από την Κωνσταντινούπολη έφυγαν οικογενειακώς η οικογεινειακή τους οικία καταστράφηκε από πυρκαγιά. Για τις πρώτες σπουδές του στα ελληνικά γράμματα ο πατέρας του είχε μισθώσει έναν αθηναίο οικοδιδάσκαλο, τον Κωνσταντίνο Πιττάρη, ο οποίος αργότερα θα διατελέσει συμβολαιογράφος στην Αθήνα. Επίσης, πρώτος του δάσκαλος ήταν και ο Δημήτριος Χρηστίδης, μετέπειτα Υπουργός Εσωτερικών (1833, 1849) και Εξωτερικών (1841) του νεοσύστατου κράτους. Όταν ξέσπασε ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας, η οικογένειά του, διωκόμενη από τους Τούρκους, κατέφυγε στη Στεφανούπολη της Ρουμανίας, όπου έμεινε για έναν χρόνο (1821-1822). Εκεί μικρός Αλέξανδρος πήγε σε ελληνικό σχολείο, ενώ ταυτόχρονα διδάσκεται και στο σπίτι, μαζί με τα παιδιά των ηγεμόνων, από τον δάσκαλο Κωνσταντίνο Γαλάτη. Έναν χρόνο αργότερα, την Άνοιξη του 1822, μετακόμισαν στην Οδησσό, όπου η οικογένεια έμεινε για ένα διάσημα στην οικία της Μαρίας Σούτσου, αδελφής της μητέρας του Αλέξανδρου Ραγκαβή. Ο Αλέξανδρος φοίτησε στο Λύκειο με συμμαθητή, και αργότερα συνάδελφό του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, αλλά και με τον Γρηγόριο Καμπούρογλου. Στο Λύκειο παρέμεινε για μικρό διάστημα και συνέχίσε τις σπουδές του με κατ’ οίκον διδασκαλία από τον Γεώργιο Γεννάδιο, όπως και την περίοδο της διαμονής της οικογένειας στο Βουκουρέστι, ενώ στη συνέχεια φοίτησε στην Ελληνοεμπορική Σχολή της Οδησσού. Ο Ραγκαβής ταξίδεψε στο Μόναχο το 1825 όπου και σπούδασει σε Στρατιωτική Σχολή στο σώμα των Δευτεροτόκων. Όταν αποφασίζει να εγκαταλείψει το Μόναχο, θα επισκεφθεί για λίγο καιρό τη Βιέννη, το Σάλτσμπουργκ και την Τεργέστη, όπου θα συναντήσει τον πατέρα του και θα γνωρίσει αρκετούς Έλληνες.

1901 - Άρνολντ Μπαίκλιν, Ελβετός καλλιτέχνης.

1913 - Θαντέους Σ. Κ. Λόου, Αμερικανός χημικός και εφευρέτης.

1925 - Αλεξέι Κουροπάτκιν, Ρώσος στρατηγός.

1967 - Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ, Αμερικανός πυρηνικός φυσικός.
Ο Ρόμπερτ Τζ. Βαν ντε Γκράαφ (Robert Jemison Van de Graaff, 20 Δεκεμβρίου 1901 – 16 Ιανουαρίου 1967) ήταν Αμερικανός φυσικός και επινοητής επιστημονικών οργάνων, γνωστός από τον ομώνυμο τύπο ηλεκτροστατικής γεννήτριας υπερυψηλών τάσεων.
Ο Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ γεννήθηκε στην Τασκαλούζα της Αλαμπάμα. Στην πόλη αυτή σπούδασε και απέκτησε το πτυχίο (1922) και το μάστερ του (1923) στη Μηχανολογία-Μηχανική από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα. Στη συνέχεια επεδίωξε την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ευρώπη και πήρε το διδακτορικό του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1928. Το 1929 ο Βαν ντε Γκράαφ σχεδίασε και κατασκεύασε την πρώτη του γεννήτρια τάσεων με τη βοήθεια του Νίκολας Μπερκ (Nicholas Burke) στο Πρίνστον. Αυτή η γεννήτρια μπορούσε να παράγει τάση 80 χιλιάδες βολτ. Το 1933 όμως είχε ήδη ολοκληρώσει την κατασκευή μιας πολύ μεγαλύτερης γεννήτριας, ικανής να δημιουργεί τάση 7 εκατομμύρια βολτ (MV).
Από το 1931 ως το 1934 ο Βαν ντε Γκράαφ ήταν ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης. Το 1934 έγινε επίκουρος καθηγητής και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1960. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Βαν ντε Γκράαφ ήταν διευθυντής του «Ραδιογραφικού Σχεδίου Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Radiographic Project). Μεταπολεμικά συνίδρυσε την «Μηχανική Εταιρεία Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Engineering Corporation, HVEC).
Τη δεκαετία του 1950 ο Βαν ντε Γκράαφ εφηύρε τον μετασχηματιστή απομονωμένου πυρήνα, που παρήγε συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα υψηλών τάσεων. Η Αμερικανική Φυσική Εταιρεία του απένειμε το Βραβείο T. Bonner το 1966 για τη συμβολή του στην ανάπτυξη των ηλεκτροστατικών επιταχυντών.
Ο Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ πέθανε στη Βοστώνη σε ηλικία 65 ετών, έχοντας κατοχυρώσει συνολικά επτά πατέντες για τις ηλεκτρικές του εφευρέσεις.

1968 - Παναγιώτης Πουλίτσας, Έλληνας δικαστικός και πολιτικός.
O Παναγιώτης Πουλίτσας (Γεράκι Λακωνίας, 1881 - Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 1968) ήταν Έλληνας ανώτατος δικαστικός, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και προσωρινός πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αφού άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου για πέντε χρόνια, διορίστηκε δικαστής κατόπιν διαγωνισμού το 1907, υπηρετώντας αρχικά ως πρωτοδίκης και στη συνέχεια ως εφέτης σε διάφορες ελληνικές πόλεις.
Συμπλήρωσε τις νομικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και κατόπιν υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα. Έγινε στη συνέχεια πρόεδρος Εφετών στην Αθήνα και το 1932 διορίστηκε σύμβουλος Επικρατείας, ενώ το 1943 έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση που κράτησε ως το 1951.
Στις πρώτες μετά την απελευθέρωση βουλευτικές εκλογές του 1946 και ως τη σύγκληση της Βουλής, διετέλεσε πρόεδρος της κυβέρνησης που συγκροτήθηκε και που στηριζόταν από τα ηγετικά στελέχη του Λαϊκού κόμματος. Η πρωθυπουργία αυτή διάρκεσε μόλις 14 ημέρες (4 έως 18 Απριλίου 1946) (Κυβέρνηση Παναγιώτη Πουλίτσα 1946).
Πέντε χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1951, ο Παναγιώτης Πουλίτσας εξελέγη βουλευτής Αθήνας με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού.
Ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1947 και έγινε πρόεδρός της το 1957. Υπήρξε και πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας καθώς και της Εταιρείας Βυζαντινών σπουδών. Δημοσίευσε σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά νομικές μελέτες και έγραψε το βιβλίο «Σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας».
Είχε τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος και διακρίθηκε γενικά για το ήθος του, την ακεραιότητά του και την αυστηρή του αντικειμενικότητα.
Εγγονός του (γιος της κόρης του Αμαλίας) είναι ο Δημήτρης Ρέππας, βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ.

1975 - Θεόκλητος Καριπίδης, Έλληνας ποιητής και πολιτικός αγωνιστής.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης (1926 - 16 Ιανουαρίου 1975) ήταν Έλληνας ποιητής, πολιτικός και αγωνιστής, ποντιακής καταγωγής.
Γεννήθηκε το 1926 στο Πευκόδασος του Κιλκίς, από γονείς Πόντιους πρόσφυγες και έζησε κάτω από στερήσεις και φτώχειες την αγροτική ζωή. Η Κατοχή τον βρήκε νεαρό έφηβο. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ προσφέροντας τις υπηρεσίες του στο Κίνημα. Μετά την Κατοχή γνωρίζει τις διώξεις και τις πιέσεις της αντίδρασης. Φεύγει στη Θεσσαλονίκη κυνηγημένος, όπου εγκαθίσταται στην Πολίχνη ασκώντας το επάγγελμα του επιπλοποιού. Εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος και αργότερα δήμαρχος Πολίχνης. Η Χούντα τον βρίσκει στο εξωτερικό όπου δηλώνει ενεργά την αντίθεσή του στο δικτατορικό καθεστώς.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης κάνει την παρθενική του εμφάνιση με τη μικρή συλλογή "Πίνακας 1961" και αποσπά επαινετικά σχόλια για την ποίηση του. Το 1963 εκδίδει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή "Νυν και Αεί", ενώ το 1973 εκδίδει τη συλλογή ποιημάτων "Επιστροφή" που ήταν και η τελευταία και πιο ώριμη δημιουργική του δουλειά. Η "Επιστροφή" τον καταξιώνει πανελλήνια σαν μια από τις πιο γνήσιες ποιητικές γραφές στη Βόρειο Ελλάδα.
Στις 16 Ιανουαρίου του 1975 προτού προφτάσει να εκδώσει το τελευταίο του έργο, αφήνει την τελευταία του πνοή.
Μεταθανάτια ο φίλος του, ποιητής Στέργιος Βαλιούλης επιμελείται μια συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του προσθέτοντας και δείγματα της ανέκδοτης εργασίας του.

1980 - Ιωάννης Τρικκαληνός, Έλληνας φυσικομαθηματικός και ακαδημαϊκός.

1981 - Νικόλαος Μπουραντάς, Έλληνας αστυνομικός και πολιτικός.

1982 - Αλέξανδρος - Κωνσταντίνος Βούλτζος, Έλληνας αξιωματικός του Ναυτικού και πολιτικός.

1987 - Ιωάννης Κοντούλης, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.

1988 - Τομ Πάπας, Έλληνας επιχειρηματίας.
Ο Τομ Πάπας (Ελληνικά: Θωμάς Παπαδόπουλος, 1899 - 16 Ιανουαρίου 1988) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας που συμμετείχε παρασκηνιακά στην ελληνική και αμερικάνικη πολιτική σκηνή των δεκαετιών 1960 και 1970. Θεωρείται ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τα γεγονότα της αποστασίας, υποστήριξε θερμά και έμπρακτα την δικτατορία της 21ης Απριλίου, υπήρξε ένας από τους θερμότερους υποστηρικτές του Ρίτσαρντ Νίξον και του Σπύρου Άγκνιου ενώ το όνομά του αναμείχθηκε και στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
Γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου και της Σοφίας Φλάμπουρα. Το 1903, σε πολύ μικρή ηλικία, μετανάστευσε μαζί με τους γονείς του στις ΗΠΑ, όπου και μεγάλωσε. Εκεί πολιτογραφήθηκε το 1924 συντέμνοντας το όνομά του σε Thomas Antony Pappas. Ωστόσο, διατήρησε και την ελληνική ιθαγένεια. Είχε έναν αδελφό, τον Τζον, δικαστή. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Βοστώνης και του Νορθίστερν. Ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα των εισαγωγών - εξαγωγών τροφίμων και στη συνέχεια επεκτάθηκε στον εφοπλιστικό χώρο. Το 1932 διετέλεσε μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του γραφείου μετανάστευσης της πολιτείας της Μασαχουσέτης διευκολύνοντας με αυτόν τον τρόπο την έλευση πολλών ελλήνων μεταναστών.
Σύντομα εξελίχθηκε σε σημαντικό πολιτικό παράγοντα της περιοχής και σε δραστήριο μέλος της ελληνικής ομογένειας. Υποστήριξε το ρεμπουμπλικανικό κόμμα, του οποίου υπήρξε χρηματοδότης, αποκτώντας επαφές με υψηλά ιστάμενους μεταξύ των οποίων με τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, με τον Ρίτσαρντ Νίξον κ.α. Το 1952 ο τελευταίος, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, του πρότεινε την θέση του πρέσβη στην Αθήνα, θέση όμως που αρνήθηκε προκειμένου να συνεχίσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Κατά περιόδους εργάστηκε για λογαριασμό της CIA. Υπήρξε στενός φίλος του Σπύρου Σκούρα, στην κινηματογραφική εταιρεία (20th Century Fox) του οποίου διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου, καθώς και του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιάκωβου.
Την δεκαετία του 1970 ίδρυσε το ίδρυμα "Τhomas Anthony Pappas Charitable Foundation", το οποίο έχει ως στόχο την ενίσχυση εκπαιδευτικών και νοσοκομειακών ιδρυμάτων.
Απεβίωσε στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα στις 16 Ιανουαρίου 1988. Ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο τον Τσαρλς Πάπας.

1998 - Δημήτρης Χορν, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Δημήτρης Χορν (το πλήρες όνομά του ήταν Δημήτριος - Ελευθέριος Χορν). Η πρώτη του εμφάνιση είναι στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του και η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών.

1999 - Όσκαρ Κούλμαν, Γάλλος θεολόγος.
Ο Όσκαρ Κούλμαν (γερμ./γαλλ.: Oscar Cullmann, 25 Φεβρουαρίου 1902-16 Ιανουαρίου 1999) ήταν Χριστιανός θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης. Είναι γνωστός ως ένας από τους σπουδαιότερους πρωταγωνιστές στην Οικουμενική κίνηση. Ήταν επίσης δραστήριος στο διάλογο μεταξύ Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών. Κλήθηκε ως παρατηρητής στη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού. Κυκλοφορούν αρκετά βιβλία του στα ελληνικά.

2001 - Κωνσταντίνος Σερεπίσος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Σερεπίσος (15 Ιουλίου 1912 - 16 Ιανουαρίου 2001) του Γεωργίου ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και νομάρχης. Το επίθετό του απαντάται και ως "Σερεπίσιος".
Γεννήθηκε το 1912 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Παντρεύτηκε τη Ζαφειρούλα Κωνσταντινίδου και απέκτησαν δύο γιους. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος, από το 1938.
Το 1946 ήταν υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον Συνδυασμό Εθνικού Κόμματος Ελλάδος του Ναπολέοντα Ζέρβα αλλά δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσε 1.045 ψήφους.
Στις 20 Απριλίου 1954 (ΦΕΚ Γ' 73) διορίστηκε Νομάρχης Πρέβεζας και υπηρέτησε εκεί ως τις 27 Σεπτεμβρίου 1954. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως Νομάρχης Κιλκίς από τις 25 Οκτωβρίου 1954 ως τις 13 Μαΐου 1955, Νομάρχης Καστοριάς το 1956, Νομάρχης Άρτας (Άρτης) ως το 1958 και Νομάρχης Ημαθίας από το 1958 ως το 1962. Από το 1962 ως το 1964 ήταν Νομάρχης Ζακύνθου, από το 1964 ως το 1965 Νομάρχης Λέσβου, από το 1965 ως το 1967 Νομάρχης Σάμου , από το 1967 ως το 1968 Νομάρχης Λασιθίου και από το 1968 ως το 1969 Νομάρχης Θεσπρωτίας.
Μεταπολιτευτικά εξελέγη με τη νεοσύστατη Νέα Δημοκρατία στην εκλογική περιφέρεια Λευκάδας στις εκλογές του 1974 με 7.774 ψήφους.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 2001 σε ηλικία 89 ετών και κηδεύτηκε την επομένη, από τον ιερό ναό της Παναγίας των Ξένων Λευκάδας.
Συνέγραψε έργα, όπως "Ιστορικαί αναδρομαί", Αθήνα (άνάτ. άπό τό π. Παρνασσός, τ. ΛΘ') 1997.

2008 - Νίκολα Κλιούσεφ, πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας.

2012 - Γκούσταβ Λέονχαρτ, Ολλανδός μουσικός και μουσικολόγος.

2014 - Χίρου Ονόντα, Ιάπωνας στρατιωτικός.

2016 - Ιωάννης Αβραμίδης, ήταν σύγχρονος Έλληνας γλύπτης με σημαντική καριέρα στο εξωτερικό. (23 Σεπτεμβρίου 1922 – 16 Ιανουαρίου 2016)
Γεννήθηκε στο Βατούμ (ή Μπατούμι) της Γεωργίας το 1922 από Πόντιους πρόσφυγες που κατάγονταν από τα Σούρμενα της Τραπεζούντας. Από το 1937 ως το 1939 σπούδασε στην Κρατική Σχολή Τέχνης του Βατούμ, εξαιτίας όμως των διώξεων που υπέστη η οικογένειά του από το κομμουνιστικό καθεστώς (ο πατέρας του στάλθηκε το 1937 στη Σιβηρία από όπου δεν επέστρεψε) το 1939 εγκαταστάθηκε μαζί με την μητέρα του στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής βρήκε καταφύγιο στην Πτολεμαΐδα. Το 1943 μεταφέρθηκε με τραίνο στη Βιέννη, όπου αρχικά δούλεψε σε στρατόπεδο εργασίας, παρέμεινε όμως και μετά τον πόλεμο.
Σπούδασε ζωγραφική (1945-1949) και γλυπτική (1953-1956) στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης με τον Ρόμπιν Κρίστιαν Άντερσεν (Robin Christian Andersen) και τον Φριτς Βοτρούμπα (Fritz Wotruba). Το 1956 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, στην οποία διετέλεσε από το 1968 ως το 1972 διευθυντής. Την περίοδο 1966-1967 είχε διδάξει στην αντίστοιχη ακαδημία του Αμβούργου.
Από το 1956 άρχισε να παρουσιάζει το έργο του σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, κερδίζοντας επανειλημμένως διακρίσεις. Εκπροσώπησε την Αυστρία στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1956 και το 1962, ενώ συμμετείχε στην Ντοκουμέντα (Documenta) του Κάσσελ το 1964 και το 1977. Το 1957 οργάνωσε στη Βιέννη την πρώτη του ατομική, ενώ το 1997 παρουσιάστηκε αναδρομική έκθεση γλυπτικής, ζωγραφικής και σχεδίων του στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα, μετά το τέλος της οποίας ο καλλιτέχνης δώρισε τα έργα του στο μουσείο.
Το 1973 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο της Αυστρίας και έγινε μέλος της Αυστριακής Συγκλήτου Τέχνης.

2018 - Βασίλης Κεδίκογλου, Έλληνας πολιτικός.

2022 - Αλέκος Φασιανός, Έλληνας ζωγράφος.

2022-Ιμπραΐμ Μπουμπακάρ Κεϊτά πολιτικός από το Μάλι.

 

Σαν σήμερα 14 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίας Νίνας Ισαποστόλου, (Νίνας, Νίνα)

 14 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1129: Στο συμβούλιο της Τρουά ο Ποντίφικας Ονόριος ο 2ος αναγνωρίζει επίσημα τους Ιππότες του Ναού (Ναΐτες).

1514: Ο Πάπας Λέων Ι’ εκδίδει παπική βούλα εναντίον της δουλείας.

1539: Η Ισπανία προσαρτά την Κούβα.

1639: Υιοθετείται στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ το πρώτο Σύνταγμα στην ιστορία των αμερικανικών αποικιών, που ονομάστηκε «Θεμελιώδεις Αρχές».

1690: O γερμανός οργανοποιός Γιόχαν Ντένερ από το Νυρεμβέργη κατασκευάζει το πρώτο κλαρινέτο.

1761: Η τρίτη μάχη του Πανιπάλ μεταξύ Ινδών και Αφγανών. Η νίκη των Αφγανών εξασθενίζει σημαντικά την Ινδία και καθιστά δυνατή την κατάληψή της από τους Βρετανούς αργότερα.

1784: Επικυρώνεται από το αμερικανικό Κογκρέσο η συνθήκη των Παρισίων, η οποία θέτει επίσημα τέλος στην Αμερικανική Επανάσταση.

1814: Συνθήκη του Κιέλου: Η Δανία παραχωρεί τη Νορβηγία στη Σουηδία και λαμβάνει τμήμα της Πομερανίας.

1822: Ο Δημήτριος Υψηλάντης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κυριεύουν την Ακροκόρινθο. Οι Τούρκοι παραδίδονται στον Κολοκοτρώνη, ο οποίος παίρνει την ελληνική σημαία, σταυρώνει με αυτή την πύλη και μπαίνει στο φρούριο.

1858: Ο ιταλός επαναστάτης Φελίτσε Ορσίνι αποπειράται να δολοφονήσει το γάλλο αυτοκράτορα, Ναπολέοντα Γ’. Επιτίθεται με 3 βόμβες στη βασιλική άμαξα. 8 άνθρωποι σκοτώνονται, 142 τραυματίζονται, αλλά ο αυτοκράτορας διασώζεται.

1878: Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ επιδεικνύει το τηλέφωνο στη βασίλισσα Βικτωρία.

1880: Ο Πειραιώτης μηχανοτεχνίτης, Εμμανουήλ Γρυπάρης, παρουσιάζει στο Φαληρικό όρμο το "υποβρύχιο σκάφος" του. Από την ημερομηνία αυτή αρχίζει ουσιαστικά η ιστορία των ελληνικών υποβρυχίων.

1894: Ο Τζόζεφ Κόνραντ επιστρέφει στο Λονδίνο, μετά από μακροχρόνια θαλάσσια ταξίδια. Στην αγγλική πρωτεύουσα θα ξεκινήσει και τη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου, που θα ονομάσει «Η τρέλα του Αλμάγιερ».

1900: Η όπερα Τόσκα του Τζιάκομο Πουτσίνι κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Κοντσάντσι της Ρώμης, παρουσία όλης της καλής κοινωνίας.

1907: Ισχυρός σεισμός 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στο Κίνγκστον της Τζαμάικα προκαλεί το θάνατο 1000 ατόμων.

1913: Οι ελληνικές δυνάμεις συντρίβουν τους Τούρκους στο Μπιζάνι.

1914: Ο Χένρι Φορντ ανακοινώνει καινοτομίες στη γραμμή παραγωγής αυτοκινήτων της εταιρείας του. Ένα αυτοκίνητο χρειάζεται τώρα 93 λεπτά για να κατασκευασθεί από 12 ώρες προηγουμένως.

1915: Ο επιτελάρχης και μετέπειτα δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς σε υπόμνημά του προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο με τίτλο «Μικρά Ασία: δυνατότητες διανομής» προβάλλει ισχυρές επιφυλάξεις σχετικά με ενδεχόμενη εκστρατεία στο μικρασιατικό έδαφος.

1920: Το Ανώτατο Συμβούλιο της Συνδιάσκεψης στο Παρίσι αποδέχεται το σύμφωνο Τιτόνι – Βενιζέλου, με το οποίο η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα.

1920: Γιορτάζεται στην Αθήνα και στον Πειραιά η επέτειος της ίδρυσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

1921: Η Βρετανία αναφέρει ότι, 927.000 άτομα έχουν καταγραφεί σε καταλόγους ανέργων.

1930: O Τσάρλι Τσάπλιν παραθέτει γεύμα στον Άλμπερτ Αϊνστάιν και τη σύζυγό του, στο σπίτι του στο Χόλιγουντ.

1932: O τζόκεϊ Έντι Άρκαρο κερδίζει την πρώτη του κούρσα ιππεύοντας τον Eagle Bird.

1934: Στην Ισπανία, ο αριστερός ηγέτης, Λούις Κομπάνις, εκλέγεται Πρόεδρος της Καταλονίας.

1938: Ο έλληνας πυγμάχος Αντώνης Χριστοφορίδης κατακτά τον πολυπόθητο τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης, νικώντας τον γερμανό πρωτοπυγμάχο Γκούσταβ Έντερ.

1939: Η Νορβηγία διεκδικεί την περιοχή Queen Maud Land στην Ανταρκτική.

1941: Ο Έλληνας πυγμάχος Χριστοφορίδης κατακτά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή κατηγορίας βαρέων βαρών.

1942: Αμερικανικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Ντάγκλας ΜακΆρθουρ αποκρούουν τις ιαπωνικές επιθέσεις στις Φιλιππίνες, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

1943: Ο αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης «Μίδας 614», Ταγματάρχης Ιωάννης Τσιγάντες, εκτελείται από Ιταλούς στρατιώτες στην Αθήνα.

1943: Συναντούνται μυστικά στην Καζαμπλάνκα ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ, μαζί με στρατιωτικούς ειδήμονες, για το θέμα της ανάπτυξης ενός δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη. Η διάσκεψη διαρκεί έντεκα μέρες και αποφασίζεται ο πόλεμος να τελειώσει μόνο με την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, ενώ προγραμματίζεται και η απόβαση στη Σικελία.

1950: Ο Νικόλαος Πλαστήρας σε συνεργασία με τον Εμμανουήλ Τσουδερό ιδρύει την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ).

1953: Ο στρατάρχης Τίτο εκλέγεται Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.

1954: Η Μέριλιν Μονρόε παντρεύεται τον θρύλο του Τζο Ντι Μάτζιο στο Δημαρχείο του Σαν Φρανσίσκο. Ο γάμος τους, ο δεύτερος και για τους δύο, θα κρατήσει μόνο 9 μήνες.

1954: Η εταιρία αυτοκινήτων, Χάντσον Μότορ Καρ, συγχωνεύεται με τη Νας Κελβινέιτορ, σχηματίζοντας την Αμέρικαν Μότορς Κόμπανι.

1959: Στην Ινδία η κόρη του Νεχρού, Ίντιρα Γκάντι, ετοιμάζεται να βάλει υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας.

1959: Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της «Ομάδας», της πρώτης μικρού σχήματος εβδομαδιαίας αθλητικής εφημερίδας, από τον Οργανισμό Λαμπράκη. Το επιτελείο των δημοσιογράφων με επικεφαλής τον Χρήστο Σβωλόπουλο και τον Γιάννη Βανδώρο δημιουργεί σχολή στην οποία παρελαύνουν ο Πέτρος Λινάρδος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μίμης Παπαναγιώτου και πολλοί άλλοι.
Η «Ομάδα» διακόπτει την κυκλοφορία της τον Οκτώβριο του 1974 και επανακυκλοφορεί την 1/11/1980 σαν περιοδικό με επικεφαλής τον Θεόδωρο Σγουρδαίο αλλά η κυκλοφορία της επαναδιακόπτεται. Τέλος, στις 6/11/95 ξανακυκλοφορεί σαν ένθετο στα Νέα, όπου αρθρογραφούν οι μικροί της τότε «Ομάδας» με αρχαιότερο τον Τάκη Χαραλαμπίδη.

1962: Τουλάχιστον 36 Αλγερινοί και Ευρωπαίοι σκοτώνονται κατά τη διάρκεια ταραχών και τρομοκρατικών επιθέσεων στις μεγαλύτερες πόλεις της Αλγερίας.

1963: Η Γαλλία αρνείται την είσοδο της Βρετανίας στην ΕΟΚ.

1963: Ο Τζορτζ Γουάλας ανακηρύσσεται κυβερνήτης της Αλαμπάμα, με κύριο σύνθημά του το διαχωρισμό των λευκών από τους Αφροαμερικανούς. Ο λόγος που εκφώνησε μετά την ανακήρυξή του ήταν γραμμένος από τον Άζα Κάρτερ, ηγέτη της Κου Κλουξ Κλαν.

1965: Συναντώνται στο Μπέλφαστ για πρώτη φορά μέσα σε 43 χρόνια οι πρωθυπουργοί της Βόρειας Ιρλανδίας και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας.

1966: Ο Ντέιβιντ Τζόουνς ηχογραφεί το πρώτο τραγούδι του με τον τίτλο «Can’t help thinking about me». Την ίδια μέρα αλλάζει το όνομά του σε Ντέιβιντ Μπάουι για να μην συγχέεται με τον Ντέιβιντ Τζόουνς του συγκροτήματος «The Monkees».

1967: Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης αποκαλύπτουν ότι ο αμερικανικός στρατός διεξάγει πειράματα μικροβιολογικού πολέμου.

1969: Έκρηξη σημειώνεται στο αεροπλανοφόρο «Εντεπράιζ», που βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό. 27 ναύτες χάνουν τη ζωή τους και 314 τραυματίζονται σοβαρά. 15 αεροπλάνα καταστρέφονται αλλά το «Εντεπράιζ» δεν απειλείται.

1975: Προφυλακίζονται οι πραξικοπηματίες Ιωαννίδης, Παττακός, Μακαρέζος, Παπαδόπουλος, Λαδάς και Ρουφογάλης, μετά τις απολογίες τους στον εφέτη-ανακριτή Βολτή, που διενεργεί την τακτική ανάκριση για τον καταλογισμό ευθυνών για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

1979: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ προτείνει να καθιερωθεί ως επίσημη αργία η ημερομηνία γέννησης του υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

1979: Στη Γιουγκοσλαβία, ο Πρόεδρος Τίτο σχεδιάζει την πρώτη του επίσκεψη σε χώρα του Περσικού Κόλπου, στο Κουβέιτ.

1980: Η τιμή του χρυσού, απελευθερωμένη από κρατικές παρεμβάσεις, κάνει νέο ρεκόρ αγγίζοντας τα 800 δολάρια η ουγγιά.

1985: Η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα κατακτά το 100ό της τουρνουά τένις και ισοφαρίζει το ρεκόρ του Τζίμι Κόνορς και της Κρις Έβερτ.

1989: Χίλιοι μουσουλμάνοι συγκεντρώνονται στο Μπράντφορντ της Αγγλίας και ρίχνουν στην πυρά αντίτυπα του βιβλίου του Σαλμάν Ρουσντί «Σατανικοί Στίχοι», θεωρώντας ότι προσβάλλει το Ισλάμ.

1991: Ελλάδα και Αλβανία συμφωνούν ότι είναι προς αμοιβαίο συμφέρον οι Έλληνες της μειονότητας να παραμείνουν στην πατρώα γη και ότι μπορούν να επιστρέψουν χωρίς επιπτώσεις, όσοι έφυγαν στην Ελλάδα.

1991: Ο Σαντάμ Χουσεΐν καλεί τους συμπατριώτες του να αγωνιστούν μέχρι θανάτου για να μείνει το Ιράκ στο Κουβέιτ. Στη πρόσκληση αυτή τάχθηκαν υπέρ του Σαντάμ και οι ελληνικές τρομοκρατικές οργανώσεις.

1991: O Παλαιστίνιος ηγέτης, Αμπού Ιγιάντ, μετά την επιστροφή του από την Αθήνα κατά τη συνεργασία που είχε με τον Έλληνα υπουργό Δημόσιας Τάξης Ι. Βασιλειάδη, δολοφονείται στην οικία του, στη Τύνιδα, από Παλαιστίνιους (κατά επίσημη ανακοίνωση). Μαζί του δολοφονήθηκε και ο Αμπτέλ Χαμίντ, υπεύθυνος ασφαλείας της PLO, που επίσης είχε προηγουμένως συναντήσεις με Έλληνες αξιωματούχους στην Αθήνα, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και με τον Αθ. Τσούρα, υπουργό Δημόσιας Τάξης.

1992: Στις εκλογές της Βουλγαρίας, Πρόεδρος εκλέγεται ο Ζέλιο Ζέλεφ, που συγκεντρώνει το 44,63% των ψήφων.

1992: Η Ελλάδα λαμβάνει διαβεβαιώσεις από Ιταλία και Γερμανία ότι η ΕΟΚ δεν θα βιαστεί να αναγνωρίσει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας.

1992: Το Ισραήλ ξεκινά ειρηνευτικές συνομιλίες με την Ιορδανία και επαναλαμβάνει τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους.

1993: 120 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, υπογράφουν στο Παρίσι τη σύμβαση για την κατάργηση των χημικών όπλων.

1994: Οι Πρόεδροι των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ουκρανίας υπογράφουν στο Κρεμλίνο ιστορική συμφωνία για την καταστροφή του πυρηνικού οπλοστασίου της Ουκρανίας.

1994: Ο Κλίντον και Γέλτσιν συμφωνούν και επίσημα να αποστρέψουν τους πυρηνικούς πυραύλους τους από τους στόχους τους σε Ρωσία και ΗΠΑ μέχρι τις 30 Μαϊου.

1995: Ο Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ τάσσεται υπέρ του Ρώσου Προέδρου Μπόρις Γέλτσιν, παρά την κρίση στην Τσετσενία.

1996: Υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε τάσσεται ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, με την αιτιολογία ότι, έτσι θα λυθούν τα προβλήματα του Πατριαρχείου και της ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη.

1996: Ο Ζόρζε Σαμπάϊο εκλέγεται Πρόεδρος της Πορτογαλίας.

1996: Ο Γιγκάλ Αμίρ, δολοφόνος του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Γιτζάκ Ράμπιν, κατηγορείται επίσημα για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία.

1997: Ο πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, εγκαινιάζει επίσημα το Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου, μαζί με την υπουργό Ανάπτυξης και το Ρώσο υπουργό Ενέργειας.

1997: Η αρχαιολόγος Εφη Λιγούρη ανακαλύπτει στο κέντρο της Αθήνας το "Αρχαίον Λύκειον", όπου δίδασκε ο φιλόσοφος Αριστοτέλης.

1998: Αμερικανοί ερευνητές από το Ντάλας, ανακοινώνουν την ανακάλυψη ενός ενζύμου, που επιβραδύνει το γήρας και τον κυτταρικό θάνατο.

2000: Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών καταδικάζει πέντε Βοσνιο-κροάτες σε ποινές φυλάκισης έως και 25 ετών για τη δολοφονία περισσότερων από 1.000 Μουσουλμάνων σε χωριό της Βοσνίας.

2001: Τραγικές διαστάσεις λαμβάνει η κακοκαιρία που πλήττει την Ελλάδα. Ελικόπτερο του ΕΚΑΒ, το οποίο μεταφέρει ασθενή από την Πάτμο στην Αθήνα, με πέντε επιβαίνοντες καταπέφτει και συντρίβεται στη θαλάσσια περιοχή νότια του Σουνίου. Στο ελικόπτερο επιβαίνουν δύο πιλότοι, η γιατρός, ο νοσηλευτής και ο ασθενής.

2001: Σε «διαζύγιο» οδηγείται τελικά ο περιπετειώδης «γάμος» της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha Bank, έπειτα από ένα θρίλερ διαβουλεύσεων που κράτησε δυόμισι μήνες. Η χρυσή συγχώνευση δεν πραγματοποιείται, καθώς στελέχη των δυο πλευρών διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας.

2004: Η σημαία της Γεωργίας με τους πέντε σταυρούς καθιερώνεται ως επίσημη σημαία της χώρας.

2011: Μετά από ένα μήνα βίαιων επεισοδίων σε ολόκληρη την επικράτεια, που άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς κι εκατοντάδες συλληφθέντες, ο πρόεδρος Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Αλι εγκαταλείπει τη χώρα προς άγνωστη κατεύθυνση, τερματίζοντας έτσι 23 χρόνια αυταρχικής διακυβέρνησης.

2013: Σημειώνεται επίθεση με καλάσνικοφ κατά των κεντρικών γραφείων της ΝΔ και το γραφείο του πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος Αντώνη Σαμαρά στη Λεωφόρο Συγγρού. Οι δράστες πυροβόλησαν και τράπηκαν σε φυγή, χωρίς να υπάρξουν τραυματισμοί.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

83 π.Χ. – Μάρκος Αντώνιος, ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός.
Ο Μάρκος Αντώνιος (Marcus Antoniusα, 14 Ιανουαρίου 83 π.Χ. - 1 Αυγούστου 30 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετατροπή της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας από την ολιγαρχία στην αυταρχική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Ο Μάρκος Αντώνιος ήταν υποστηρικτής του Ιούλιου Καίσαρα και υπηρέτησε ως ένας από τους στρατηγούς του κατά την κατάκτηση της Γαλατίας και κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Με τη βοήθεια του Ιούλιου Καίσαρα έγινε ταμίας, δήμαρχος, ίππαρχος και μετά ύπατος, περίπου το 44 π.Χ.. Το 43 π.Χ. έγινε η Β' Τριανδρία από τον Αντώνιο, τον Οκταβιανό και τον Λέπιδο με σκοπό να αντιμετωπίσουν ενωμένοι τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Αμέσως οι τρεις άντρες διέταξαν τις "προγραφές". Όλοι οι αντίθετοι με το καθεστώς γράφονταν σε καταλόγους, συλλαμβάνονταν και θανατώνονταν. Οι "προγεγραμμένοι" ήταν πάνω από 2300, μεταξύ αυτών και ο Κικέρωνας. Το 42 π.Χ. ο Αντώνιος, μαζί με τον Οκταβιανό, νίκησε στους Φιλίππους της Μακεδονίας τους δολοφόνους του Καίσαρα, δηλαδή το Βρούτο και τον Κάσσιο. Μετά τη νίκη αυτή οι τρεις άντρες μοιράστηκαν τις κτήσεις του ρωμαϊκού κράτους. Ο Αντώνιος έλαβε την Ανατολή.
Γνώρισε την Κλεοπάτρα, την οποία είχε αποφασίσει να τιμωρήσει γιατί αυτή βοήθησε το Βρούτο και τον Κάσσιο. Αλλά η ωραία βασίλισσα, με τα ακαταμάχητα θέλγητρά της, κέρδισε την φιλία του και τον γοήτευσε. Ακόμη, άρχισε να τον επηρεάζει στις πολιτικές ενέργειές του. Εξαιτίας της, ο Αντώνιος ήλθε σε ρήξη με τη Σύγκλητο της Ρώμης και τον Οκταβιανό. Όταν έκανε δώρο στην Κλεοπάτρα εκτεταμένα εδάφη της Ασίας και ζήτησε διαζύγιο από τη γυναίκα του Οκταβία, αδελφή του Οκταβιανού, η Σύγκλητος και ο ρωμαϊκός λαός εξοργίστηκαν, και του κήρυξαν τον πόλεμο. Ο πόλεμος κρίθηκε στο ακρωτήριο Άκτιο, στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου. Ο Αντώνιος, νικημένος, επέστρεψε στην Αίγυπτο. Όταν έφθασε εδώ ο νικητής Οκταβιανός, ο Αντώνιος αυτοκτόνησε. Η Αίγυπτος έγινε επαρχία του ρωμαϊκού κράτους.
Η ζωή του Μάρκου Αντώνιου ήταν ταραχώδης και αυτό οδήγησε τον Πλούταρχο στην παράλληλη βιογράφησή του με τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, καθώς και οι δύο, αν και σπουδαίοι στρατηγοί και πολιτικοί, καταστράφηκαν εξαιτίας του χαρακτήρα τους.

771 – Κωνσταντίνος ΣΤ΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ (14 Ιανουαρίου 771 - 19 Αυγούστου 797) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (780-797). Γιος του Λέοντος Δ΄ (775-780) και της Ειρήνης της Αθηναίας. Γεννήθηκε το 771 και στέφθηκε συμβασιλιάς το 776. Διαδέχθηκε τον πατέρα του επιτροπευόμενος από τη βασιλομήτορα Ειρήνη, η οποία ασκούσε ουσιαστικά την εξουσία.
Ο Κωνσταντίνος -άστατος χαρακτήρας και με αδύναμh θέληση- είχε υποχρεωθεί από την μητέρα του να παντρευτεί την Μαρία της Αμνίας. Ύστερα από επτά χρόνια γάμου ερωτεύτηκε μιαν ακόλουθο της Ειρήνης, την Θεοδότη, υποχρέωσε την Μαρία να μπει σε μοναστήρι και παντρεύτηκε την Θεοδότη.
Το σκάνδαλο ήταν μέγα. Ο πατριάρχης Ταράσιος είχε προσπαθήσει να αποτρέψει τον Κωνσταντίνο αλλά τελικά υποχρεώθηκε να επιτρέψει σ’ ένα ιερέα των ανακτόρων να τελέσει τον γάμο. Ο ηγούμενος της μονής του Σακκουδίωνος Πλάτων και ο ανεψιός του Θεόδωρος ο Στουδίτης αντέδρασαν έντονα και καταδίκασαν τον πατριάρχη και όλους όσοι αναγνώρισαν τον γάμο, τον οποίο θεώρησαν μοιχεία. Ο Κωνσταντίνος φυλάκισε τον Πλάτωνα κι εξόρισε τον Θεόδωρο και άλλους μοναχούς στην Θεσσαλονίκη.Θεοφάνης 727-729
Αλλά κι αυτός ο γάμος ήταν μέρος του σχεδίου της Ειρήνης για να υπονομεύσει τον γιο της, δεδομένου ότι ήταν αυτή που του υπέβαλε την ιδέα για να προκαλέσει την απέχθεια του λαού για την συμπεριφορά του. Στους δε αντιδρώντες μοναχούς παρείχε την υποστήριξή της.
Τον Οκτώβριο του 796 ο Κωνσταντίνος απέκτησε γιο από την Θεοδότη. Η θέση του εδραιωνόταν έτσι και η Ειρήνη ενέτεινε τις υπονομευτικές της προσπάθειες. Έτσι, όταν τον Μάρτιο της άλλης χρονιάς εξεστράτευσε εναντίον των Αράβων, ο Σταυράκιος και οι άλλοι με τους οποίους η Ειρήνη τον είχε περιστοιχίσει, τον παραπλάνησαν ως προς την παρουσία Αραβικού στρατού στην περιοχή και απέτρεψαν την σύγκρουση φοβούμενοι νίκη του και θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη.
Όταν πέθανε ο γιος του Κωνσταντίνου, η Ειρήνη αποφάσισε να δώσει οριστική λύση. Αρχές Ιουλίου έστειλε ένα απόσπασμα για να συλλάβει τον Κωνσταντίνο αλλά αυτός πρόλαβε να μπει σε πλοίο και να περάσει στην ασιατική ακτή της Προποντίδος σκοπεύοντας να καταφύγει στον στρατό της Ανατολής. Αλλά είχε μαζί του τους ανθρώπους της μητέρας του προς τους οποίους αυτή διαμήνυσε ότι, αν δεν ενεργούσαν όπως είχε συμφωνηθεί, θα έθετε υπ’ όψιν του γιου της τις αποδείξεις των συνεννοήσεων που είχαν μαζί της. Ο Κωνσταντίνος συνελήφθη, μεταφέρθηκε στην αίθουσα της Πορφύρας των ανακτόρων, όπου τον είχε γεννήσει η Ειρήνη, κι εκεί τυφλώθηκε κατά διαταγήν της.
Η Ειρήνη βασίλευσε έκτοτε μόνη της ως «αυτοκράτωρ Ρωμαίων» μέχρι το 802, οπότε ανατράπηκε από τον γενικό λογοθέτη Νικηφόρο, που την διαδέχθηκε. Ο Κωνσταντίνος επέζησε της τύφλωσης. Κατά μία πληροφορία, ο Νικηφόρος πήρε τον έκπτωτο και τυφλό Κωνσταντίνο στο Παλάτι και τον είχε στο τραπέζι του.

1863 – Ρίτσαρντ Άουτκολτ, Αμερικανός δημιουργός κόμικς.
O Ρίτσαρντ Φέλτον Άουτκολτ (Richard Felton Outcault, 14 Ιανουαρίου 1863 - 25 Σεπτεμβρίου 1928) ήταν Αμερικανός δημιουργός κόμικς, σχεδιαστής και ζωγράφος. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ένατης τέχνης, γνωστός περισσότερο για τα κόμικς The Yellow Kid και Buster Brown.
Γεννήθηκε στο Λάνκαστερ του Οχάιο και σπούδασε αρχικά στο Σινσινάτι και αργότερα στο Παρίσι. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως σχεδιαστής στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον στο Νιου Τζέρζεϊ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1880 συμμετείχε σε χιουμοριστικά περιοδικά όπως τα Judge και Life, ενώ από το 1885 σχεδίαζε κόμικς για την εφημερίδα New York World, που ανήκε από το 1883 στον Τζόζεφ Πούλιτζερ. Ο Άουτκολτ εμπνεύστηκε το κόμικ στριπ Hogan's Alley, το οποίο αργότερα ονομάστηκε The Yellow Kid (To Κίτρινο Παιδί), με σαφή αναφορά στο βασικό χαρακτήρα του που ήταν ένα ατίθασο παιδί με χαρακτηριστική περιβολή κίτρινου χρώματος. Υπήρξε το πρώτο έγχρωμο κόμικ στριπ που τυπώθηκε στην Αμερική σε μαζική κλίμακα και σημείωσε αξιοσημείωτη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό, συμβάλοντας σημαντικά στη διάδοση του είδους και ειδικότερα στην καθιέρωση του σύννεφου κειμένου. Ο Άουτκολτ προσελήφθη λίγο αργότερα στην εφημερίδα New York Journal του Γουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ, όπου συνέχισε να δημοσιεύει τις ιστορίες του Κίτρινου Παιδιού, ενώ παράλληλα ο Πούλιτζερ ανέθεσε το ίδιο κόμικ στο ζωγράφο Τζορτζ Λουκς, με αποτέλεσμα να εκδίδεται συγχρόνως από τις δύο εφημερίδες. Η έντονη αντιπαλότητα μεταξύ τους, ως προς τη δημοσίευση του κόμικ, αλλά και τα ευφάνταστα δημοσιεύματα τους με στόχο την αύξηση της αναγνωσιμότητάς τους, γέννησε τον όρο «κίτρινη δημοσιογραφία» ή «κίτρινος τύπος», εμπνευσμένος από το κίτρινο χρώμα του ήρωα του κόμικ.
Από το 1897, ο Άουτκολτ εργάστηκε στην εφημερίδα The New York Herald, στην οποία εξέδωσε το 1902 το δεύτερο σημαντικότερο κόμικ του, με τίτλο Buster Brown, δημιουργώντας έναν ομώνυμο χαρακτήρα, με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σύγκριση με το Κίτρινο Παιδί. Στα έργα του περιλαμβάνονται ακόμα τα κόμικς Kelley's Kids, Pore Li'l Mose και Buddy Tucker. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική, φιλοτεχνώντας κυρίως τοπία και προσωπογραφίες.

1883 – Νίνα Ρίτσι, γαλλοϊταλίδα σχεδιάστρια μόδας

1875 – Άλμπερτ Σβάιτσερ, Γερμανός θεολόγος και φιλόσοφος.
Ο Άλμπερτ Σβάιτσερ (Ludwig Philipp Albert Schweitzer, 14 Ιανουαρίου 1875 - 4 Σεπτεμβρίου 1965) ήταν επιφανής Αλσατός προτεστάντης, θεολόγoς, φιλόσοφος, μουσικολόγος, ιατρός και ιεραπόστολος. Γεννήθηκε στο Κάιζερσμπεργκ της Αλσατίας-Λωρραίνης (επαρχίας τότε της Γερμανικής αυτοκρατορίας). Μετά τη νίκη των συμμάχων το 1918, ζήτησε και πήρε εύκολα τη γαλλική υπηκοότητα βάσει της αλσατικής καταγωγής του. Αργότερα αμφισβήτησε τόσο την τρέχουσα κοσμική αντίληψη της εποχής του για τον ιστορικό Ιησού, όσο και την παραδοσιακή χριστιανική άποψη, απεικονίζοντας έναν Ιησού που περίμενε το επικείμενο τέλος του κόσμου. Ο Άλμπερτ Σβάιτσερ απέκτησε παγκόσμια ακτινοβολία όταν του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης 1952 για την φιλοσοφία του περί "σεβασμού της ζωής" την οποία εξέφρασε με πολλούς τρόπους με πιο γνωστό την ίδρυση και τη συντήρηση νοσοκομείου στο Λαμπαρενέ της Γκαμπόν, στην κεντροδυτική Αφρική.

1896 – Τζον Ντος Πάσος, αμερικανός συγγραφέας. (Θαν. 28/9/1970)

1918 – Δημήτρης Τσαφέντας, ελληνικής καταγωγής νοτιοαφρικανός, που το 1966 δολοφόνησε τον πρωθυπουργό του απαρτχάιντ Χέντρικ Φέρβερντ, επειδή οι αρχές του απαγόρευσαν να παντρευτεί μία μαύρη.
Ο Δημήτρης Τσαφέντας γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1918 στην πόλη Lourenço Marques (σήμερα Maputo), στην Μοζαμβίκη. Πατέρας του ήταν ο Μιχάλης Τσαφέντας ή Τσαφεντάκης από τα Χανιά και μητέρα του Amelia Williams από την Μοζαμβίκη.
Αφού έγινε ενός έτους στάλθηκε στη γιαγιά του στην Αίγυπτο. Πέντε χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Μοζαμβίκη και όταν έγινε δέκα χρονών εγκαταστάθηκε στην Νότια Αφρική και παρακολούθησε για δύο χρόνια (1928–1930) το Middleburg Primary School. Στη συνέχεια ξαναγύρισε στην Μοζαμβίκη όπου για άλλα δύο χρόνια σπούδασε σε εκκλησιαστικό σχολείο.
Από τα δεκάξι του δούλεψε σε διάφορες δουλειές. Τη δεκαετία του τριάντα έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νοτίου Αφρικής. Την ίδια περίπου περίοδο έγινε ναυτικός και ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά άρχισε να εμφανίζει και ψυχωτικά επεισόδια, με αποτέλεσμα, για σύντομα χρονικά διαστήματα, να νοσηλευτεί σε διάφορες χώρες. Μεταξύ άλλων νοσηλεύτηκε για έξι μήνες στο Ellis Island όπου διαγνώστηκε ότι έπασχε από σχιζοφρένεια.
Ο Δημήτρης Τσαφέντας ήξερε οκτώ γλώσσες και όταν επέστρεψε στην Νότια Αφρική εργάστηκε ως μεταφραστής.
Σύμφωνα με τους φυλετικούς νόμους του Απαρτχάιντ, ο Τσαφέντας ήταν λευκός. Όμως επειδή είχε σκούρο δέρμα αντιμετώπιζε συνεχώς τα ρατσιστικά σχόλια και τις κοροϊδίες της λευκής νοτιοαφρικάνικης κοινωνίας. Επειδή ήταν λευκός δεν μπορούσε σύμφωνα με τους φυλετικούς νόμους να παντρευτεί γυναίκα μη λευκή, έτσι κάποια στιγμή ο Τσαφέντας ζήτησε να καταχωρηθεί ως μαύρος προκειμένου να παντρευτεί την μιγάδα φίλη του όμως η αίτησή του απορρίφθηκε.
Το 1966 άρχισε να εργάζεται προσωρινά ως κλητήρας στο κοινοβούλιο της Νοτίου Αφρικής. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1966, μέσα στο χώρο του κοινοβουλίου, ο Τσαφέντας δολοφόνησε, μαχαιρώνοντάς τον τέσσερις φορές, τον Πρωθυπουργό της χώρας, Χέντρικ Φερβούρντ. Αμέσως μετά ο 48χρονος Τσαφέντας συνελήφθη.

1919 – Τζούλιο Αντρεότι, ιταλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός τρεις φορές.
Ο Τζούλιο Αντρεότι (Ιταλικά: Giulio Andreotti, 14 Ιανουαρίου 1919 – 6 Μαΐου 2013) ήταν Ιταλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ιταλίας τρεις φορές (1972-73, 1976-79, 1989-92), κατηγορήθηκε ότι συνεργάστηκε με τη Μαφία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση για το λόγο αυτό, όμως κατόπιν αθωώθηκε. Στην Ιταλία αποκαλείται συχνά Divo Giulio (από το λατινικό Divus Iulius, θεϊκός Ιούλιος, επίθετο που αποδιδόταν στον Ιούλιο Καίσαρα), λόγω της σπουδαιότητας της παρουσίας του στα μεταπολεμικά πολιτικά πράγματα της Ιταλίας

1925 – Γιούκιο Μισίμα, ιάπωνας συγγραφέας, που αυτοκτόνησε κάνοντας χαρακίρι.
O Γιούκιο Μισίμα (14 Ιανουαρίου 1925 - 25 Νοεμβρίου 1970) ήταν Ιάπωνας συγγραφέας και σκηνοθέτης.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1925 και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κιμιτάκε Χιραόκα (Hiraoka Kimitake). Είχε εκπαιδευτεί στο στρατό στις δυνάμεις αυτοάμυνας. Σκηνοθέτησε την ταινία Τελετουργία του έρωτα και του θανάτου το 1965. 'Ηταν επίσης γνωστός για την καριέρα του ως μοντέλο και σωματοδόμησης χωρίς χρήση αναβολικών ουσίων. Ήταν υποψήφιος τρεις φορές για το βραβείο Νόμπελ που τα έχασε, πιθανώς λόγω των Ακροδεξιών του απόψεων. Στις 25 Νοεμβρίου 1970, αφού πρώτα παρέδωσε το τελευταίο του έργο «Εκπεσών Άγγελος», αυτοκτόνησε στο Ιαπωνικό γενικό επιτελείο αυτοάμυνας μετά από απόπειρα πραξικοπήματος με την μέθοδο του σεπούκου( το περιβόητο χαρακίρι ) . Τα τελευταία του λόγια ήταν "Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή, μέσα σε μια πλάση που το πνεύμα έχει πεθάνει; Ζήτω ο αυτοκράτορας! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν..."

1928 – Γκάρι Γουίνογκραντ, Αμερικανός φωτογράφος.
Ο Γκάρι Γουίνογκραντ (Garry Winogrand, Νέα Υόρκη 1928 - Λος Άντζελες 1984) γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1928 και σπούδασε αρχικά ζωγραφική (City College) και κατόπιν φωτογραφία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια (Columbia University) της Νέας Υόρκης. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1946 όταν υπηρετούσε στην πολεμική αεροπορία των Η.Π.Α. Ο Γουίνογκραντ επηρεάστηκε από το φωτογραφικό έργο του Γουόλκερ Έβανς (Walker Evans) αλλά και του Ρόμπερτ Φράνκ (Robert Frank). Οι φωτογραφίες του είναι τύπου «φωτορεπορτάζ» με εικόνες της καθημερινής ζωής στην Αμερική και είναι συχνά άκρως πολιτικοποιημένες. Ο Γουίνογκραντ δούλεψε σχεδόν αποκλειστικά με 35mm φωτογραφικές κάμερες.
Το 1970 είναι πια πολύ γνωστός φωτογράφος, με σημαντικές εκθέσεις και το πρώτο του βιβλίο "The Animals", αλλά και πολύ φημισμένος δάσκαλος φωτογραφίας. Δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια και εξέδωσε αρκετά ακόμη βιβλία όπως το "Public Relations", το "Stock Photographs" και το "Women Are Beautiful". Συνέχισε να φωτογραφίζει μέχρι το τέλος της ζωής του, πέθανε από καρκίνο το 1984 στο Λος Άντζελες.

1941 – Φέι Ντάναγουεϊ, αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Φέι Ντάναγουεϊ (αγγλ. Faye Dunaway), γεννημένη στις 14 Ιανουαρίου 1941 είναι Αμερικανίδα ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1976 Το Δίκτυο (Network). Η ηθοποιός έλαβε το βραβείο μετά από άλλες δυο υποψηφιότητες που είχε λάβει για τις ταινίες Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie and Clyde, 1967) και Τσάιναταουν (Chinatown, 1974). Πρωταγωνίστησε σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών μεταξύ των οποίων Υπόθεση Τόμας Κράουν (The Thomas Crown Affair, 1968), Ο Μικρός Ανθρωπάκος (Little Big Man, 1970), Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα (Three Days of the Condor, 1975) και Αποκαλύψεις για μια Γυναίκα (Mommie Dearest, 1981).
Η Φέι Ντάναγουεϊ γεννήθηκε στο Μπάσκομ της Φλόριδας το 1941. Γονείς της ήταν η Γκρέις Έιπριλ Σμιθ κι ο Τζον ΜακΝτάουελ Ντάναγουεϊ, ο νεώτερος, αξιωματικός του αμερικανικού στρατού. Η καταγωγή της είναι ιρλανδική, αγγλική και γερμανική. Σπούδασε υποκριτική στο Πανεπιστήμιο της Φλόριδας και το 1962 έγινε μέλος του θιάσου του Αμερικανικού Εθνικού Θεάτρου και της Ακαδημίας.
Η Ντάναγουεϊ έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ στο ρόλο της κόρης του Τόμας Μορ στη θεατρική παράσταση Ένας Άνδρας για Όλες τις Εποχές και πέντε χρόνια αργότερα έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο στο πλευρό του Άντονι Κουίν στην ταινία Ο Παράνομος (The Happening, 1967).
Η Φέι Ντάναγουεϊ υπήρξε αρραβωνιασμένη με το φωτογράφο Τζέρι Σάτσμπεργκ από το 1966 εώς και το 1968, όταν τον άφησε για τον συμπρωταγωνιστή της στην ταινία Οι Ερασταί (A Place for Lovers), Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι. Ο δεσμός της με τον Μαστρογιάννι κράτησε δυο χρόνια. Η ηθοποιός παντρεύτηκε τον Πίτερ Γουλφ, τραγουδιστή του συγκροτήματος The J. Geils Band το 1974. Το ζευγάρι χώρισε όμως το 1979. Μεταξύ του 1984 και του 1987 υπήρξε παντρεμένη με το Άγγλο φωτογράφο Τέρρι Ο'Νιλ με τον οποίο απέκτησε ένα γιο τον Λίαμ. Το 2003 ο Ο'Νηλ δήλωσε ότι ο Λίαμ ήταν στην πραγματικότητα υιοθετημένος

1948 – Καρλ Γουέδερς, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Καρλ Γουέδερς (Carl Weathers) είναι αμερικανός ηθοποιός και πρώην παίκτης του αμέρικαν φούτμπολ.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1948 στη Νέα Ορλεάνη της πολιτείας της Λουιζιάνας. Πριν την καριέρα του ως ηθοποιός είχε επιτυχίες ως παίκτης του αμέρικαν φούτμπολ στους Oakland Raiders. Από το 1971 μέχρι το 1973 έπαιξε για τους B.C. Lions στο καναδικό πρωτάθλημα. Το 1974 τερμάτισε την καριέρα του ως αθλητής και άρχισε να παίζει μικρούς ρόλους σε κινηματογραφικές ταινίες όπως την Friday Foster (1975).
Έγινε διάσημος με τον ρόλο του Απόλο Κριντ στην ταινία Ρόκυ (1976), τον οποίο έπαιξε μέχρι και στην τέταρτη ταινία της σειράς. Μια άλλη του επιτυχία αποτελεί η συμμετοχή του στην ταινία Ο Κυνηγός, όπου πρωταγωνιστεί ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ. Τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο απέκτησε το 1988 στην ταινία Action Jackson, η οποία όμως δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία. Από το 1991 μέχρι το 1993 πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική σειρά Street Justice.
Ο Γουέδερς ήταν παντρεμένος από το 1973 με την Mary Ann Castle, πήρε όμως διαζύγιο. Έχει μαζί της δυο γιους.

1963 – Στίβεν Σόντεμπεργκ, αμερικανός σκηνοθέτης.
O Στίβεν Σόντερμπεργκ (Steven Andrew Soderbergh, 14 Ιανουαρίου 1963) είναι Αμερικανός βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών και σεναριογράφος. Είναι γνωστός κυρίως για τις χολιγουντιανές ταινίες Έριν Μπρόκοβιτς (Erin Brockovich, 2000), Τράφικ (Traffic, 2000) (για το οποίο κέρδισε Όσκαρ Σκηνοθεσίας), Η Συμμορία των Έντεκα (Ocean's Eleven), Η Συμμορία των Δώδεκα (Ocean's Twelve, 2004) και Η Συμμορία των Δεκατριών (Ocean's Thirteen, 2007). Έχει επίσης σκηνοθετήσει τις ταινίες Σεξ, Ψέματα και Βιντεοκασέτες (Sex, Lies, and Videotapes, 1989) που κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, Full Frontal (2002), Σολάρις (Solaris, 2002) και Contagion (2011).

1968 – Ευθύμης Μπακατσιάς, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Ευθύμης Μπακατσιάς (Αθήνα, 14 Ιανουαρίου 1968) είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ.
Έγινε γνωστός με την ομάδα του Α.Ο. Παγκρατίου το οποίο βοήθησε να ανέβει στην Α1 το 1988 και να είναι αξιόμαχο έως το 1993 όταν με το συμπαίκτη του Παναγιώτη Καρατζά αποκτήθηκαν από τον Ολυμπιακό. Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1994, 1995, 1996, 1997), 2 κύπελλα (1994, 1997) και την Ευρωλίγκα το 1997. Το 1997 με την κατάκτηση και τριών τίτλων έγινε κάτοχος του Τριπλ Κράουν. Το 1998 αγωνίστηκε για μια σεζόν στον Γ.Σ. Περιστερίου.
Στην εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 83 αγώνες σημείωσε 400 πόντους (4,8 μ.ο). Συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 1993, στο Μουντομπασκετ 1994, στο Ευρωμπάσκετ 1995 και στην Ολυμπιάδα του 1996.

1971 – Αντώνης Νικοπολίδης, διεθνής τερματοφύλακας
Ο Αντώνης Νικοπολίδης (Άρτα, 14 Ιανουαρίου 1971) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής.
Μεγάλωσε στη Βίγλα, ένα παραθαλάσσιο χωρίο της Άρτας και πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ΑΕ Βίγλας, με την οποία αγωνίστηκε στις διοργανώσεις της τοπικής ΕΠΣ Άρτας. Ξεκίνησε ως επιθετικός, όμως λόγω έκτακτης ανάγκης (ο ίδιος έχει αναφέρει πως άλλαξε θέση με τον συνονόματο ξάδερφό του την ημέρα εκείνη που παντρευόταν) αγωνίστηκε μια φορά ως τερματοφύλακας, θέση στην οποία τελικά καθιερώθηκε.
Αγωνίστηκε τόσο με τα χρώματα του Παναθηναϊκού, όσο και του Ολυμπιακού, ενώ υπήρξε αρχηγός και στους δύο συλλόγους, κατακτώντας αρκετούς τίτλους και με τις δύο ομάδες. Κορυφαία στιγμή στην καριέρα του ήταν η κατάκτηση του Euro 2004 με την εθνική Ελλάδας.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1236 - Άγιος Σάββας της Σερβίας.
Ο Άγιος Σάββας της Σερβίας, γεννημένος ως Ράστκο Νεμάνιτς (σερβικά: Свети Сава, Растко Немањић) (1174 ή 1175 - 14 Ιανουαρίου 1236 ) ήταν Σέρβος πρίγκιπας, μοναχός, κτήτορας της μονής Χιλανδαρίου, ηγούμενος της μονής Στουντένιτσα, συγγραφέας, διπλωμάτης, και ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος της αυτοκέφαλης Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο νεότερος γιος του μεγάλου Ζουπάνου της Ράσκας Στέφανου Νεμάνια και της Αναστασίας αδελφός του Βουκάν και του βασιλιά της Σερβίας Στέφανου.

1742 -Έντμουντ Χάλεϊ, βρετανός αστρονόμος και μαθηματικός.
Ο Έντμουντ Χάλλεϋ ή Εδμόνδος Χάλλεϋ ήταν Άγγλος μαθηματικός και αστρονόμος (8 Νοεμβρίου 1656 - 14 Ιανουαρίου 1742).
Το 1678 δημοσίευσε κατάλογο με 360 αστέρες του νοτίου ουράνιου ημισφαιρίου, την θέση των οποίων και παρατήρησε κατά την υπηρεσία του στην Αγία Ελένη, καθώς και τη διάβαση του πλανήτη Ερμή προ του δίσκου του Ήλιου το 1677. Ο Χάλλεϋ είναι ο πρώτος που διαπίστωσε ότι οι αστέρες δεν διατηρούν σταθερή μεταξύ τους θέση και ότι καθένας εξ αυτών έχει δική του κίνηση, επιβεβαιώνοντας εκείνες των Λαμπάδιου, Σείριου και Αρκτούρου.
Μελέτησε επίσης τον γήινο μαγνητισμό, την διανομή των ανέμων στη επιφάνεια της Γης καθώς και το φαινόμενο των παλιρροιών. Το 1703 κατέλαβε την έδρα των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου και μεταξύ των ετών 1710-1712 χάρις των γνώσεών του στην ελληνική, λατινική, εβραϊκή και αραβική γλώσσα εξέδωσε τα συγγράμματα του Απολλώνιου του Περγαίου εκ των οποίων τα 4 πρώτα βιβλία εσώθηκαν στην ελληνική, τα 3 επόμενα μόνο στην αραβική, ενώ το τελευταίο αποκατέστησε ο ίδιος.
Υπήρξε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου από το 1678. Το δε 1720 διορίσθηκε διευθυντής στο Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς.
Με το όνομά του φέρεται σχετικός κομήτης που είχε ενσπείρει πανικό την νύκτα της 19 Απριλίου του 1910 παρόλο ότι από το 467 π.Χ. μέχρι και το 1910 είχαν εξακριβωθεί 29 εμφανίσεις.

1753 - Τζωρτζ Μπέρκλεϋ, Ιρλανδός φιλόσοφος.
Ο Τζωρτζ Μπέρκλεϋ ή Μπέρκλι ή Μπάρκλεϋ (αγγλ. George Berkeley) ήταν Αγγλο- Ιρλανδός φιλόσοφος, μαθηματικός και επίσκοπος της Αγγλικανικής εκκλησίας (1685 - 1753). Γεννήθηκε στο Ντύζερτ Κασλ της κομητείας Κίλκενυ στην Ιρλανδία και πέθανε το 1753 στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Ήταν βασικός εκπρόσωπος του αγγλικού εμπειρισμού και ειδικότερα του υποκειμενικού ιδεαλισμού που υποστήριζε ότι η ύπαρξη των πραγμάτων ταυτίζεται με την αντίληψη τους από τον άνθρωπο, εκτός των πνευματικών όντων. Ο Μπέρκλεϋ μαζί με τον Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) και τον Τζον Λοκ (1632-1704) σχηματίζουν τη βασική τριάδα του βρετανικού διαφωτισμού και εμπειρισμού εκκινώντας από την ίδια αφετηρία (εμπειρισμός) και καταλήγοντας σε εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα, όσον αφορά στη βασική δομή του κόσμου. Το έργο του Μπέρκλεϋ εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό απαντήσεις στις σκέψεις του Λοκ.

1823 - Αθανάσιος Κανακάρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αθανάσιος Κανακάρης (Πάτρα, 1760 - Ερμιόνη, 14 Ιανουαρίου 1823) ήταν Πατρινός πολιτικός και προεστός. Έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821 και διατέλεσε πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος του νέου ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του καθολικού Μπενιζέλου Ρούφου, γόνου παλιάς αρχοντικής οικογένειας με Σικελική καταγωγή, και της Αγγελικής Κανακάρη, αδερφή των πλούσιων πατρινών εμπόρων Ρόδη και Λουκά Κανακάρη. Περίπου στα 1770 υιοθετήθηκε από τον θείο του Ρόδη Κανακάρη, ύστερα από συμφωνία με τον γαμπρό του καθιστώντας τον παράλληλα και μοναδικό κληρονόμο της τεράστιας περιουσίας του.
Ο Αθανάσιος Κανακάρης ήταν από τις ευγενέστερες μορφές της επαναστάσεως και πολλοί ιστορικοί έγραψαν για το ήθος του. Χαρακτηριστικά ο Σπυρίδων Τρικούπης τον χαρακτήρισε ως «τον δημοκρατικώτερον των προυχόντων», ο Παναγιώτης Σούτσος του αφιέρωσε στίχους στους οποίους θαυμάζει την προσωπικότητα του, ο Αλέξανδρος Σούτσος τον χαρακτήρισε «άριστο Αχαιό» κ.α.
Ήταν παντρεμένος με την Παρασκευή Κωστάκη και είχε δύο παιδια, τον μετέπειτα πρωθυπουργό Μπενιζέλο Ρούφο και την Αγγελική-Αντζουλίνα Ρούφου που αργότερα παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ζαΐμη, πρώτο δήμαρχο Πατρέων και γόνο της αρχοντικής οικογένειας των Ζαΐμηδων.

1867 - Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ, Γάλλος ζωγράφος.
Ο Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (Jean-Auguste-Dominique Ingres, 29 Αυγούστου 1780 - 14 Ιανουαρίου 1867) ήταν Γάλλος νεοκλασσικός ζωγράφος. Αν και ο ίδιος θεωρούσε εαυτόν ως ζωγράφο ιστορικών σκηνών, η μεγάλη του αναγνώριση οφείλεται κυρίως στα πορτρέτα που φιλοτέχνησε είτε ως σχέδια είτε ως πίνακες.

1874 - Φίλιπ Ράις, Γερμανός φυσικός και εφευρέτης.
Ο Γιόχαν Φίλιπ Ράις (γερμανικά: Johann Philipp Reis) (7 Ιανουαρίου 1834 - 14 Ιανουαρίου 1874) υπήρξε Γερμανός φυσικός και εφευρέτης. Εφηύρε και κατασκεύασε την πρώτη λειτουργική μηχανή διάδοσης ήχων μέσω ηλεκτρικών αγωγών και γι' αυτό θεωρείται βασικός πρωτοπόρος της τηλεφωνίας.

1898 – Λιούις Κάρολ, άγγλος συγγραφέας, μαθηματικός και φωτογράφος.
O Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον (Charles Lutwidge Dodgson, 27 Ιανουαρίου 1832 - 14 Ιανουαρίου 1898), γνωστός περισσότερο με το ψευδώνυμο Λιούις Κάρολ, ήταν Άγγλος συγγραφέας, μαθηματικός, φωτογράφος και κληρικός. Ανάμεσα στα πιο δημοφιλή λογοτεχνικά έργα του είναι Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και τα ποιήματα Το Κυνήγι του Φιρχαρία (The Hunting of the Snark) και Jabberwocky.

1943 - Ιωάννης Τσιγάντες, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Ιωάννης Τσιγάντες-Σβορώνος (1897 - 14 Ιανουαρίου 1943) ήταν Έλληνας στρατιωτικός. Ήταν απότακτος αξιωματικός του φιλοβενιζελικού κινήματος του 1935 και στη διάρκεια της Κατοχής ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση στα πλαίσια της οργάνωσης Μίδας 614. Σκοτώθηκε από τις ιταλικές αρχές Κατοχής στην Αθήνα στις 14 Ιανουαρίου του 1943.

1951 – Γρηγόριος Ξενόπουλος, Zακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων.
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (9 Δεκεμβρίου 1867 − 14 Ιανουαρίου 1951) ήταν Ζακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στο θρυλικό πια περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων κατά την περίοδο 1896 - 1948.
Κατά την αρχισυνταξία του Ξενόπουλου στο περιοδικό ήταν και ο βασικός του συντάκτης. Είναι χαρακτηριστική η υπογραφή του Σας ασπάζομαι, Φαίδων, που χρησιμοποιούσε στις επιστολές που υποτίθεται έστελνε στο περιοδικό. Ήταν ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού Νέα Εστία, το οποίο εκδίδεται ακόμα και σήμερα. Το 1931 έγινε ακαδημαϊκός. Μαζί με τους Παλαμά, Σικελιανό και Καζαντζάκη ίδρυσε την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας ήταν και πρώτος πρόεδρος (1934-37).

1957 – Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, αμερικανός ηθοποιός.
Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (Humphrey DeForest Bogart, 25 Δεκεμβρίου 1899 - 14 Ιανουαρίου 1957) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Αποτελεί θρύλο του σινεμά λόγω τη συμμετοχής του σε μια σειρά αστυνομικών ταινιών μυστηρίου κατά την χρυσή εποχή του Χόλυγουντ. Είναι γνωστός για τις ταινίες Το Απολιθωμένο Δάσος του 1936, Το Γεράκι της Μάλτας του 1941, Καζαμπλάνκα του 1942, Η σειρήνα της Μαρτινίκα του 1944, Πάθος και αίμα του 1946, Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάντρε του 1948 και την ταινία που του χάρισε το όσκαρ το 1951 Η βασίλισσα της Αφρικής.
Ο Μπόγκαρτ, γιος εύπορης οικογένειας, ξεκίνησε με την προϋπόθεση ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του και γράφτηκε στην Ιατρική στο Γέιλ απ' όπου αποβλήθηκε. Αργότερα το 1918 κατατάχθηκε στο ναυτικό όπου σ' ένα καυγά απέκτησε το σημάδι στα χείλη που θα τον έκανε αργότερα διάσημο. Στις αρχές της δεκαετίας του '20, μετά τη θητεία του στο ναυτικό, ο Μπόγκαρτ έκανε διάφορες δουλειές. Κάποια στιγμή με τη βοήθεια των γνωριμιών του κατάφερε να δουλέψει σαν ηθοποιός σε μικρούς ρόλους στο θέατρο.
Στα τέλη της δεκαετίας του '20 έλαβε μέρος σε κάποιες ταινίες της Fox και το 1930 υπέγραψε συμβόλαιο. Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε όμως δεν ήταν πετυχημένες κι η Fox διέκοψε το συμβόλαιό του, μέχρι που το 1936 ο φίλος του Λέσλι Χάουαρντ έπεισε τον Τζακ Γουόρνερ να προσλάβει τον Μπόγκαρτ για τη μεταφορά του θεατρικού Το Απολιθωμένο Δάσος. Ο ρόλος του γκάνγκστερ Duke Mantee που είχε ξαναερμηνεύσει στο θέατρο, κέρδισε τους κριτικούς και την ίδια χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Warner.
Από το 1936 μέχρι το 1940 ο Μπόγκαρτ έπαιζε δεύτερους ρόλους, μέχρι που ήρθαν οι ταινίες Το Γεράκι της Μάλτας και Καζαμπλάνκα κι ο Μπόγκαρτ έγινε πρώτο όνομα στο Χόλυγουντ. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές, την τελευταία με την συμπρωταγωνίστριά του στο φιλμ Η σειρήνα της Μαρτινίκα, Λορίν Μπακόλ, που ήταν μικρότερη του κατά εικοσιπέντε χρόνια. Πέθανε το 1957 στο Λος Άντζελες από καρκίνο του οισοφάγου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει πρώτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

1966 - Σεργκέι Κορολιόφ, Ρώσος επιστήμονας.
O Σεργκέι Πάβλοβιτς Κορολιόφ, ορθότερα Καραλιόφ, γνωστός και με τη λανθασμένη προφορά Κορόλεφ, 12 Ιανουαρίου 1907 - 14 Ιανουαρίου 1966) ήταν Σοβιετικός επιστήμονας, ο οποίος υπήρξε ο μεγάλος αρχιτέκτονας των διαστημικών επιτευγμάτων της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ο Σεργκέι Κορολιόφ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1907. Κατά το διάστημα του Μεσοπολέμου συμμετείχε σε ερασιτεχνικές ομάδες που εφάρμοζαν κάμερες σε πυραύλους και τους εκτόξευαν ψηλά πάνω από την ατμόσφαιρα και κινηματογραφούσαν τη Γη από ύψος περίπου 20 μιλίων. Στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εξορίστηκε σε γκούλαγκ με την κατηγορία της προδοσίας που στην πραγματικότητα δεν διέπραξε. Πέρασε εκεί έξι χρόνια, όταν ο ίδιος ο Στάλιν έδωσε διαταγή για την αποφυλάκισή του. Δουλειά του ήταν να αποκρυπτογραφήσει για τους Ρώσους την τεχνολογία των γερμανικών πολεμικών πυραύλων, των λεγόμενων V2. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπήρξε ο αρχισχεδιαστής των Σοβιετικών. Η ταυτότητά του παρέμεινε κρατικό μυστικό μέχρι τον θάνατό του στις 14 Ιανουαρίου 1966 από καρδιακή προσβολή.
Ο Σεργκέι Κορολιόφ ήταν ο άνθρωπος πίσω από τα βασικά διαστημικά επιτεύγματα των Σοβιετικών στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Συμμετείχε στην ομάδα που κατασκεύασε και προετοίμασε για εκτόξευση τον Σπούτνικ 1, τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, που σηματοδότησε την έναρξη της διαστημικής εποχής. Ήταν υπεύθυνος για τις προετοιμασίες της εκτόξευσης του Γιούρι Γκαγκάριν του πρώτου ανθρώπου στο διάστημα, και για το πρόγραμμα Βοσχόντ, που χάρισε στη Σοβιετική Ένωση την πρωτιά και στον διαστημικό περίπατο από τον Αλεξέι Λεόνοφ, όπως και τις πρωτιές για διμελές και τριμελές πλήρωμα στο διάστημα. Ανέπτυξε επίσης τον πύραυλο Ν1, για τις αποστολές των Σοβιετικών στη Σελήνη. Όλα του τα επιτεύγματα γιορτάζονται ακόμα στη Ρωσία. Τα δικής του σχεδίασης σκάφη R7 και Σογιούζ χρησιμοποιούνται ακόμα, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη τους πτήση.

1977 –  Ξενοφών Γιοσμάς, Έλληνας δημοσιογράφος.
Ο Ξενοφών Γιοσμάς (1906 — 14 Ιανουαρίου 1975), αποκαλούμενος και φον Γιοσμάς λόγω της δωσιλογικής δράσης του, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, ακροδεξιός πολιτικός και στρατιωτικός, γνωστός για την συνεργασία του με τον γερμανικό στρατό κατοχής στην Ελλάδα (1941—1944) και την εμπλοκή του στην δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη (1963). Κατά την διάρκεια της κατοχής είχε συμμετάσχει σε ένοπλο αγώνα και προπαγάνδα κατά του ΕΛΑΣ ως μέλος των ταγμάτων ασφαλείας, υπαγόμενος διοικητικά στις γερμανικές δυνάμεις. Διέφυγε στην Γερμανία πριν την απελευθέρωση, ενώ για τη συνεργασία του με τον εχθρό καταδικάστηκε ερήμην εις θάνατον. Γυρίζοντας στην Ελλάδα το 1947 συνελήφθη και φυλακίστηκε, αλλά μετά από απονομή χάριτος απελευθερώθηκε μετά από πέντε χρόνια, το 1952.
Επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, ως ιδρυτής και ηγέτης αντικομμουνιστικής παρακρατικής οργάνωσης, υπήρξε συνεργάτης των αρχών ασφαλείας της Θεσσαλονίκης και προσωπικός φίλος του στρατηγού Κωνσταντίνου Μήτσου, γενικού επιθεωρητή Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδος. Μετά την δολοφονία του βουλευτή Λαμπράκη και τον τραυματισμό του Γιώργη Τσαρουχά από μέλη της οργάνωσής του, συνελήφθη και προφυλακίστηκε με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας για αυτές τις πράξεις αλλά αθωώθηκε, ενώ τελικά καταδικάστηκε για διατάραξη της κοινής ειρήνης.

1978 - Κουρτ Γκέντελ, Αυστριακός μαθηματικός.
Ο Κουρτ Γκέντελ (γερμ. Kurt Friedrich Gödel, Μπρνο, 28 Απριλίου 1906 – Πρίνστον, Νιού Τζέρσεϊ, 14 Ιανουαρίου 1978) ήταν Αυστρο-αμερικάνος επιστήμονας της λογικής, μαθηματικός και φιλόσοφος. Ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της λογικής όλων των εποχών, ο Γκέντελ είχε τεράστια επιρροή στην επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη του 20ου αιώνα, σε μια εποχή όταν πολλοί, όπως ο Μπέρτραντ Ράσελ, ο Α. Ν. Γουάιτχεντ, και ο Νταβίντ Χίλμπερτ, πρωτοπορούσαν στη χρήση της λογικής και της θεωρίας συνόλων για την κατανόηση των θεμελίων των μαθηματικών.
Ο Γκέντελ είναι περισσότερο γνωστός για τα δυο του θεωρήματα μη-πληρότητας, δημοσιευμένα το 1931 όταν ήταν 25 χρονών, ένα χρόνο μετά το τέλος του διδακτορικού του στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το πιο διάσιμο θεώρημα μη-πληρότητας διατυπώνει ότι για κάθε αυτο-συνεπές αναδρομικό αξιωματικό σύστημα αρκετά ισχυρό ώστε να περιγράφει την αριθμητική των φυσικών αριθμών (αριθμητική Πεάνο), υπάρχουν αληθείς προτάσεις για τους φυσικούς που δεν μπορούν να αποδειχθούν από τα αξιώματα. Για να αποδείξει το θεώρημα αυτό, ο Γκέντελ ανέπτυξε μια τεχνική γνωστή ως Γκεντελοποίηση, η οποία κωδικοποιεί τυπικές εκφράσεις ως φυσικούς αριθμούς.
Έδειξε ακόμα ότι η υπόθεση του συνεχούς δεν μπορεί να διαψευσθεί από τα δεκτά αξιώματα της θεωρίας συνόλων, αν τα αξιώματα αυτά είναι συνεπή. Έκανε σημαντικές συνεισφορές στην θεωρία αποδείξεων με το να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις μεταξύ κλασσικής λογικής, διαισθητικής λογικής και τροπικής λογικής.

1977 – Αναΐς Νιν, γαλλίδα συγγραφέας.
Η Αναΐς Νιν (Anaïs Nin, 21 Φεβρουαρίου 1903 - 14 Ιανουαρίου 1977) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, ταξιδεύτρια και δοκιμιογράφος. Έγινε περισσότερο γνωστή μέσα από την έκδοση των ημερολογίων της. Ξόδεψε πάνω από 40 χρόνια, στο μεγάλο ταξίδι της αυτογνωσίας κι έγινε πασίγνωστη για τούτο ακριβώς. Πίστευε πως την ελευθερία μας τη χαρίζει μόνο το μακρύ κι επίπονο ταξίδι προς την αυτογνωσία («Είναι εντάξει για μια γυναίκα, να 'ναι πάνω απ' όλα άνθρωπος. Εγώ ήμουν πρωτίστως γυναίκα»).
H Αναΐς Νιν γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1903 στο Νεϊγί της Γαλλίας. Πατέρας της ήταν ο συνθέτης-πιανίστας Joaquin Nin γεννημένος στη Κούβα, όπου επέστρεψε αργότερα, μα μεγαλωμένος στην Ισπανία, και μητέρα της η Rosa Culmell y Vigaraud, γαλλο-κουβανο-δανικής καταγωγής, κλασσική αοιδός και πολύ κοινωνική. Μετά από μια κοσμοπολίτικη παιδική ζωή, η Ρόζα εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη, το 1914, μαζί με τα τρία της παιδιά, - είχε άλλους δύο γιους, από προηγούμενο σύζυγο.
Η Αναΐς Νιν ήταν αυτοδίδακτη, περνώντας πολύ χρόνο κατά τη νεότητά της, σε ταξίδια και διαβάζοντας σε βιβλιοθήκες. Έγραφε από μικρή, κυρίως στα γαλλικά κι άρχισε να γράφει στα αγγλικά, μετά τα 17 της.
Ακόμα και μέχρι το 1960, παρέμενε σχετικώς άγνωστη, μέχρι που δημοσίευσε τα Ημερολόγιά της, έργο που λογίζεται ως πρωτόλειο, δεδομένου ότι άρχισε να το κρατά από τα 11 της. Το δημοσιευμένο κομμάτι από αυτά -δέκα ολόκληροι τόμοι-, καλύπτει τις χρονιές από το 1934 μέχρι το 1974, όπου εμφανίζεται ανάγλυφα η πορεία της ως γυναίκας και καλλιτέχνιδος, με μια διαύγεια και διορατικότητα, ως προς τις αναλύσεις, αξιοθαύμαστη. Δημοσίευσε τον πρώτο τόμο όταν ήταν ήδη 63 ετών κι εκτός από βιογραφικό έργο, πρόκειται και για μια αναμφισβήτητα καλλιτεχνική εργασία. Κάθε τόμος έχει ένα ενοποιημένο, ομογενές και πλήρες θέμα. Σκηνές και άτομα, ζωηρά, πράγμα που εμφανίζεται σαφώς στους διαλόγους, και μακροσκελείς παρατηρήσεις, που αντιπαραβάλλονται με αινιγματικά σχόλια. Παρόλο που χαρακτηρίστηκε ναρκισσίστρια, η φεμινιστική τάση της, μαζί με την αέναη αναζήτηση της αυτογνωσίας της, την έκαναν ελκυστική ομιλήτρια για διαλέξεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Βέβαια δεν υπήρξε ποτέ ακτιβίστρια στο φεμινιστικό κίνημα και δε πίστεψε ποτέ στις αλλαγές των πολιτικών συστημάτων, επειδή: "Τα συστήματα είναι φθαρτά, έτσι νιώθω, πως οι μεγάλες αλλαγές θα προέλθουν από μεγάλη συλλογική αλλαγή στις ανθρώπινες συνειδήσεις".
Οι τελευταίοι τόμοι δημοσιεύτηκαν μετά θάνατον, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Είχε πεθάνει στις 14 Ιανουαρίου του 1977, στο Λος Άντζελες.

2001 – Κώστας Ρηγόπουλος, έλληνας κωμικός ηθοποιός.
Ο Κώστας Ρηγόπουλος (22 Νοεμβρίου 1930 - 14 Ιανουαρίου 2001) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και παράλληλα θιασάρχης και θεατρικός επιχειρηματίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Νοεμβρίου του 1930 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1953).
Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κυβέλη στο έργο «Μια γυναίκα χωρίς σημασία» του Όσκαρ Ουάλιντ όπου εκεί γνώρισε την 18χρονη τότε Κάκια Αναλυτή την οποία πολύ σύντομα παντρεύτηκε. Απέκτησαν μία κόρη, τη Ζωή Ρηγοπούλου, η οποία είναι κι αυτή ηθοποιός.
Στη συνέχεια συνεργάσθηκε με πολλούς θιάσους όπως της Λαμπέτη, της Κατερίνας, του Κατράκη, του Χορν κ.ά.
Από το 1962 δημιούργησε δικό του θίασο με τη σύζυγό του, στο Θέατρο Διάνα ενώ ένα χρόνο αργότερα δημιουργούν το δικό τους Θέατρο Αναλυτή.
Τα έργα που ανέβασε κατά σειρά ήταν: «Μια πόρτα δρχ. …500» (των Β. Σκουφά και Β. Ανδρεόπουλου), «Η Βίλα των οργίων» (Γερασ. Σταύρου), «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι» (Πάβελ Κόχοουτ), «Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί» (Κλωντ Μπαλ), «Η Κυρία του Μαξίμ» (Ζωρζ Φεϋντώ), "Η Ζωντοχήρα" (του Ιμπροχώρη- Γ. Παπά) «Αγάπη μου Ουάουα» (του Φρανουά Καμπώ που υπήρξε και η μεγαλύτερη και μακροβιότερη θεατρική επιτυχία της εποχής, 1967-1972), «Το αυτί του Αλέξανδρου» (Κ. Μουρσελά), «Δάφνες πικροδάφνες», «Σούκι Γιάκι» (των Στόουν – Κούνεϋ, επίσης μεγάλη επιτυχία), «Παραμύθι χωρίς όνομα» (Καμπανέλη), «Βασιλικός» (Κ. Μάτεσι) κ.ά.
Αλλά και στην κινηματογραφική σκηνή η παρουσία του Κώστα Ρηγόπουλου δεν είναι μικρή. Με το έργο «Το προξενιό της Άννας» (Παντ. Βούλγαρη) κερδίζει το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Επίσης συνεργάσθηκε και με την τηλεόραση σημειώνοντας επιτυχία στα σήριαλ «Αξιωματικός Υπηρεσίας», «Βίβα Κατερίνα», «Χαμογελάστε παρακαλώ» ενώ το 1988 παρουσίαζε και το τηλεπαιχνίδι «Εσείς τι λέτε».
Ο Κώστας Ρηγόπουλος, μόνιμος κάτοικος Παλαιού Φαλήρου, (Αθήνα), μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά.
Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 2001 από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη μήνες πριν.

2007 – Βασίλης Φωτόπουλος, ζωγράφος, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνογράφος.
Ο Βασίλης Φωτόπουλος (1934 - 14 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ζωγράφος, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνογράφος.
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1934 και σπούδασε ζωγραφική σε νεαρή ηλικία υπό τον Βαγγέλη Δράκο. Στην καλλιτεχνική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνογράφος στο θεατρικό έργο «Υπηρέτρια», στην Αθήνα. Εργάστηκε επίσης στο Εθνικό Ελληνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Ελεύθερο Θέατρο.
Το 1964 κέρδισε Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης για την δουλειά του στην ταινία Ζορμπάς ο Έλληνας.
Το 1966 συνεργάστηκε με τον Φράνσις Φορντ Κόπολα στην ταινία You're a Big Boy Now.
Πέθανε στην Αθήνα, στις 14 Ιανουαρίου του 2007.

2014 - Μέι Γιανγκ, Αμερικανίδα παλαίστρια.

2016 - Άλαν Ρίκμαν, Άγγλος ηθοποιός.

2019 - Σαράντος Καργάκος, ήταν Έλληνας φιλόλογος, δοκιμιογράφος, ιστορικός και συγγραφέας. Συνέγραψε σειρά βιβλίων ιστορικού και γλωσσολογικού περιεχομένου και πληθώρα άρθρων σε διάφορα περιοδικά.
Ο Σαράντος Καργάκος γεννήθηκε στο Γύθειο Λακωνίας, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπήρξε συνεργάτης πολλών μεγάλων φροντιστηρίων στην Αθήνα.
Υπήρξε επίσης μέλος του εκπαιδευτικού προσωπικού της Σχολής Πολέμου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, της Σχολής Εθνικής Άμυνας και της Διακλαδικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του φοιτητικού κινήματος της περιόδου 1961-63 και εισηγητής του 15% για την Παιδεία.
Ο Σαράντος Καργάκος ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Κώττα, δικηγόρο και εκπαιδευτικό, με την οποία απέκτησαν δύο τέκνα: τον Γιάννη και την Ρωξάνη.
Απεβίωσε την Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019 από καρκίνο. Κηδεύθηκε δύο ημέρες μετά στο Δεύτερο Νεκροταφείο Αθηνών.