DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 11 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Οσίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου

10 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

532: Ξεσπά στην Κωνσταντινούπολη η Στάση του Νίκα. Οι «Πράσινοι και οι Βένετοι», ωθούν το λαό σε στάση κατά του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Για αρκετές ημέρες η πόλη βρίσκεται στο έλεος του όχλου. O Ιουστινιανός κινητοποιεί το στρατό και η στάση τελειώνει στον Ιππόδρομο στις 18 Ιανουαρίου, όπου εγκλωβίζουν τους επαναστάτες και τους κατασφάζουν. Η καταστολή της αφήνει πίσω της 30.000 νεκρούς.

630: Ο Μωάμεθ οδηγεί έναν στρατό 10.000 ατόμων προς την Μέκκα για να την κατακτήσουν.

976: Ο Βασίλειος Β΄ο επονομαζόμενος και Βουλγαροκτόνος αναγορεύεται αυτοκράτορας του Βυζαντίου σε ηλικία 18 ετών, με συναυτοκράτορα τον αδερφό του Κωνσταντίνο Η’.

1055: Η Θεοδώρα αναγορεύεται αυτοκράτειρα του Βυζαντίου.

1569: Γίνεται η πρώτη κλήρωση λαχείου στην Αγγλία στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο. Το λαχείο εξέδωσε η βασίλισσα Ελισάβετ για την ενίσχυση των δημοσίων έργων.

1571: Παραχωρείται το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας στην αυστριακή αριστοκρατία.

1693: Το ηφαίστειο της Αίτνας εκρήγνυται. Ακολουθεί ισχυρότατος σεισμός που προκαλεί το θάνατο 60.000 ανθρώπων και καταστρέφει μεγάλες περιοχές της Σικελίας και της Μάλτας.

1759: Στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ ιδρύεται η πρώτη αμερικανική εταιρεία ασφάλειας ζωής.

1775: Ο Φράνσις Σαλβαντόρ είναι ο πρώτος εκλεγμένος Εβραίος στην Αμερική, στο Πολιτειακό Κογκρέσο της Καρολίνας.

1787: Ο γερμανός αστρονόμος Γουίλιαμ Χέρσελ ανακαλύπτει τους δορυφόρους του πλανήτη Ουρανού, Τιτάνια και Ομπερον. Νωρίτερα, το 1781 είχε ανακαλύψει τον πλανήτη Ουρανό ενώ το 1800 ανακάλυψε την υπέρυθρη ακτινοβολία.

1801: Κατόπιν εντολής του αιμοδιψούς Αλή Πασά, η Κυρα - Φροσύνη με άλλες 17 Γιαννιώτισσες πνίγονται στα νερά της λίμνης των Ιωαννίνων.

1828: Μέσα σε ενθουσιώδη ατμόσφαιρα, αποβιβάζεται στην Αίγινα, στην παραλία της «Περιβόλας», ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, Ιωάννης Καποδίστριας. Τον υποδέχονται η αντικυβερνητική επιτροπή, η Βουλή, οι λοιπές Αρχές και δεκάδες χιλιάδες λαού.

1861: Η Αλαμπάμα γίνεται η 4η πολιτεία που αποσχίζεται από τις ΗΠΑ.

1878: Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος σχηματίζει την ένατη κατά σειρά κυβέρνησή του.

1879: Αρχίζει ο πόλεμος της βρετανικής αυτοκρατορίας με το βασίλειο των Ζουλού.

1897: Ημέρα Σάββατο, συναθροίζονται στον Πανελλήνιο ΓΣ 28 σωματεία και την επόμενη στον Παρνασσό ΦΣ συνέρχεται επίσημα το συνέδριο και λαμβάνεται η απόφαση της ίδρυσης του ΣΕΑΓΣ, μετέπειτα ΣΕΓΑΣ. Την ίδια μέρα ψηφίζεται το καταστατικό της αρχαιότερης ομοσπονδίας. Αρχικά ο ΣΕΓΑΣ απετέλεσε ένα είδος μίνι Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, όπου υπάγονταν πολλά αθλήματα κυρίως ατομικά και στη συνέχεια ομαδικά, όπως το μπάσκετ και το βόλεϊ. Σταδιακά όμως άρχισαν, κυρίως για λόγους λειτουργικούς, να αποχωρούν και να δημιουργούν ανεξάρτητες ομοσπονδίες.

1901: Οι Ρώσοι και οι Βρετανοί συμφωνούν στο θέμα της διχοτόμησης της Κίνας.

1904: Τίθενται τα θεμέλια του Μαράσλειου Εκπαιδευτήριου.

1908: Το Γκραν Κάνυον κηρύσσεται από τον πρόεδρο Θεόδωρο Ρούσβελτ Εθνικό Μνημείο.

1911: Φυλακίζεται ο συνταγματάρχης Λαπαθιώτης, ως αρχηγός στασιαστικού κινήματος.

1913: Το πρώτο σεντάν αυτοκίνητο εμφανίζεται στο 13ο ΑutoShow στη Νέα Υόρκη.

1915: Η βρετανική κυβέρνηση με επίσημη διακοίνωση προς την Ελλάδα την προσκαλεί να πολεμήσει στο πλευρό των Συμμάχων. Στη διακοίνωση αυτή γίνεται για πρώτη φορά λόγος για παραχωρήσεις εδαφών της Μικράς Ασίας στην Ελλάδα.

1916: Ο μοναδικός βουλευτής του γερμανικού Ράιχσταγκ που προσπαθεί να καταγγείλει την εξόντωση των Αρμενίων είναι ο Καρλ Λίμπκνεχτ της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης, αργότερα ιδρυτής του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ζητά να ενημερωθεί το Σώμα για την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από τους Τούρκους, ερώτηση που προκαλεί την άμεση διακοπή της συνεδρίασης.

1916: Γαλλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Κέρκυρα. Ως δικαιολογία προβάλλεται η στρατιωτική ασφάλεια των συμμάχων από τον υποβρυχιακό πόλεμο των Γερμανών (οι οποίοι, κατά τους συμμάχους, ανεφοδιάζονταν στην Κέρκυρα) και η ανάγκη υποδοχής του σερβικού στρατού, ύστερα από την κατάρρευση του σερβικού μετώπου.

1922: Γίνεται για πρώτη φορά χρήση ινσουλίνης για τη θεραπεία του διαβήτη.

1923: Στρατεύματα της Γαλλίας και του Βελγίου καταλαμβάνουν την περιοχή του Ρουρ για να υποχρεώσουν τη Γερμανία να τηρήσει τις υποχρεώσεις της σχετικά με τις πολεμικές αποζημιώσεις.

1927: Το δικαστήριο «παγώνει» την περιουσία του Τσάρλι Τσάπλιν, η οποία εκτιμάται σε 16 εκατομμύρια δολάρια, μετά την αίτηση διαζυγίου της συζύγου του Λίτα Γκρέι Τσάπλιν. Τελικά, ο τρίχρονος γάμος του 35χρονου ηθοποιού με τη 16χρονη στάρλετ, έληξε με διακανονισμό ενός εκ. δολαρίων.

1928: Ο Ιωσήφ Στάλιν εξορίζει στην Άλμα-Άτα, μία απομακρυσμένη περιοχή της ΕΣΣΔ στη Κεντρική Ασία, τον Λέοντα Τρότσκι, έναν από τους ηγέτες της επανάστασης των Μπολσεβίκων. Ο Τρότσκι θα ζήσει εκεί για ένα χρόνο, πριν εκδιωχθεί δια παντός από τη Σοβιετική Ένωση.

1928: Ο «Εκπαιδευτικός Όμιλος» προσκαλεί τον ελληνορουμάνο συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι να μιλήσει στο θέατρο «Αλάμπρα» της οδού Χαλκοκονδύλη και να εκθέσει τις εντυπώσεις του από τη Σοβιετική Ένωση. Μίλησε ο Γληνός, ο Kαζαντζάκης και τέλος ο Ιστράτι, ο οποίος ενθουσίασε τόσο το ακροατήριό του, ώστε βγαίνοντας από τη διάλεξη κινήθηκε σε διαδήλωση στην Πλατεία Κάνιγγος! Ακολούθησε επέμβαση της αστυνομίας και έγινε μεγάλος σάλος που οδήγησε στη δίωξη (17 Ιανουαρίου) και τελικά στην απέλαση του Ιστράτι.

1929: Στην ΕΣΣΔ, οι μπολσεβίκοι μειώνουν το ημερήσιο ωράριο εργασίας στις 7 ώρες.

1930: Ο Κωστής Παλαμάς αναλαμβάνει πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

1931: Ικανοποιημένος από το ταξίδι του στην Ευρώπη επιστρέφει ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος.

1935: Η θρυλική Αμερικανίδα πιλότος Αμέλια Έρχαρτ, είναι η πρώτη γυναίκα που πετάει μόνη της από τη Χαβάη στην Καλιφόρνια. Η Έρχαρτ, διήνυσε 2.400 χμ σε 18 ώρες.

1936: Ο Βασιλιάς Εδουάρδος Η΄ της Βρετανίας, γίνεται ο πρώτος Βρετανός μονάρχης, που παραιτείται οικειοθελώς από το θρόνο και μάλιστα για τα μάτια της δις διαζευγμένης Αμερικανίδας Γουόλις Σίμπσον.

1938: Η Φράνσις Μούλτον είναι η πρώτη γυναίκα, που γίνεται πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας των ΗΠΑ.

1939: Στη Ρώμη, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Νέβιλ Τσάμπερλεν συναντάται με τον Μουσολίνι.

1940: Μεγάλη πυρκαγιά σε αποθήκες καπνού και βάμβακος στη Θεσσαλονίκη καταστρέφει τεράστιες ποσότητες από τα αποθηκευμένα προϊόντα.

1941: Η Γερμανία και η Ιταλία κηρύττουν τον πόλεμο στις ΗΠΑ.

1942: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Ιαπωνία καταλαμβάνει την Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας και κηρύσσει τον πόλεμο στην Ολλανδία, εισβάλλοντας στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία).

1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Βρετανία και οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τα δικαιώματα τους στα εδάφη της Κίνας.

1943: Στην Ουάσινγκτον, ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ ζητά 100 δισ. δολάρια από τον προϋπολογισμό για τις αμυντικές δαπάνες.

1944: Έλληνες αντάρτες του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων επιτίθενται νικηφόρα εναντίον Γερμανικής φάλαγγας.

1944: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αγγλικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν γερμανικούς στόχους στον Πειραιά από τις 12 το μεσημέρι και για 3 ώρες. Από το ανηλεές σφυροκόπημα η πόλη θα υποστεί τεράστιες καταστροφές και τα θύματα θα φτάσουν τις 5.500.

1946: Ο Εμβέρ Χότζα κηρύσσει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας και αυτοαναγορεύεται πρόεδρος.

1946: Ιδρύεται η UNICEF.

1949: Καταγράφεται η πρώτη χιονόπτωση στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.

1949: Ολοκληρώνεται η κατασκευή του πρώτου επίσημου τζαμί, που δημιουργείται στις ΗΠΑ (Ουάσινγκτον).

1960: Ο Λαμάρ Κλαρκ δημιουργεί ρεκόρ στο επαγγελματικό μποξ με 44 συνεχόμενα νοκ άουτ.

1962: Πάνω από 3.000 άνθρωποι σκοτώνονται από καθίζηση εδάφους, που προκαλεί χιονοστιβάδα στο βουνό Χουασκαράν στις Άνδεις του Περού.

1963: Ανοίγει η πρώτη ντισκοτέκ. Βρίσκεται στο Λος Άντζελες και ονομάζεται «Whisky A Go-Go».

1964: Στις ΗΠΑ, ο γενικός χειρουργός Λούθερ Τέρι, εκδίδει την πρώτη έκθεση για τις βλαπτικές παρενέργειες του καπνίσματος.

1972: Το Ανατολικό Πακιστάν μετονομάζεται σε Μπανγκλαντές.

1972: Στη Νέα Υόρκη, η Επιτροπή Ατομικής Ενεργείας ζητά να γίνει έλεγχος στο εργοστάσιο ατομικής ενέργειας στο Ίντιαν Πόιντ.

1973: Μεγάλες ζημιές σημειώνονται σε σπίτια από τον σεισμό στον Πύργο Ηλείας.

1973: Αρχίζει η δίκη για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.

1974: Γεννιούνται στο Κέιπ Τάουν της Αφρικής από τη Σούζαν Ράνκοβιτς, τα πρώτα εξάδυμα στον κόσμο που θα επιζήσουν.

1978: Πρώτη επιτυχημένη πρόσδεση τριών διαστημοπλοίων σε τροχιά. Σαλιούτ 6 με το Σογιούζ και το "Πρόοδος" διαστημικό σκάφος.

1979: Ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου αποχωρεί από την ΕΔΗΚ και ιδρύει το Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ).

1980: Ο Νάιτζελ Σορτ, σε ηλικία 14 χρόνων, γίνεται ο μικρότερος σκακιστής, που κατακτά το βαθμό του Διεθνούς Μάστερ.

1981: Στο Ελ Σαλβαδόρ, η χούντα επιβάλει στρατιωτικό νόμο.

1982: Ο Στιβ Ντέιβις γράφει ιστορία όταν κάνει το πρώτο μεγαλύτερο σερί (147) κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής κάλυψης snooker (αμερικανικό μπιλιάρδο).

1983: Το Διαδίκτυο είναι πλέον γεγονός.

1984: Ο Μάικλ Τζάκσον, είναι υποψήφιος για 12 βραβεία Γκράμι για το άλμπουμ του Thriller. Τελικά κερδίζει τα 8.

1989: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κάνει την ιστορική δήλωση ότι «η χώρα έχει μεταβληθεί σε απέραντο φρενοκομείο».

1990: 200.000 άνθρωποι απαιτούν την ανεξαρτησία της Λιθουανίας, που τερματίστηκε το 1940 από τον Κόκκινο Στρατό.

1991: Στην Κολομβία οι αντάρτες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού συμφωνούν με την κυβέρνηση για την παράδοση των όπλων τους.

1992: Στην Ιαπωνία, επίσημα έγγραφα δείχνουν ότι, πριν 50 χρόνια, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο στρατός υποχρέωνε γυναίκες να γίνονται πόρνες, προς διασκέδαση των στρατιωτών του.

1992: Ο Πολ Σάιμον γίνεται ο πρώτος δυτικός καλλιτέχνης που κάνει τουρνέ στη Δυτική Αφρική μετά τη λήξη του πολιτιστικού μποϊκοτάζ.

1993: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προειδοποιεί τον Πρόεδρο του Ιράκ Σαντάμ Χουσεϊν, επειδή παραβίασε τους όρους κατάπαυσης του πυρός στον Κόλπο.

1994: Στη Βουλή, όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, επικυρώνουν τη συμφωνία για την ένταξη της Ελλάδας στη ΔΕΕ.

1995: Επεισόδια σημειώνονται κατά τη διάρκεια πορείας, που πραγματοποιούν οι μαθητές, στη μνήμη του καθηγητή Τεμπονέρα, που άφησε την τελευταία του πνοή μετά από επίθεση τραμπούκων.

1996: Στην Ιαπωνία, η Βουλή εκλέγει στην πρωθυπουργία τον Ριουτάρο Χασιμότο.

1997: Στο διεθνές συνέδριο σχετικά με την αύξηση της θερμοκρασίας στο πλανήτη, που γίνεται στο Κιότο της Ιαπωνίας, οι συμμετέχοντες συμφωνούν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων των βιομηχανιών κατά 5,2% από τα επίπεδα του 1990, για τα χρόνια 2008-2012.

1999: Ο Ολλανδός Γιόχαν Κρόιφ ανακηρύσσεται ο καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής του αιώνα ύστερα από ψηφοφορία των δημοσιογράφων του International Federation of Football History & Statistics. Δεύτερος ανακηρύσσεται ο Φρανζ Μπεκενμπάουερ και τρίτος ο Αλφρέντο ντι Στέφανο.

2007: Αρχίζει και στην Ελλάδα η διανομή του πρώτου εμβολίου κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

2007: Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απαγορεύει την τέλεση γάμων και βαπτίσεων σε ιδιωτικά παρεκκλήσια και υπαίθριους χώρους, με την αιτιολογία ότι το μυστήριο χάνει την ιερότητά του, καθώς «οι προσκεκλημένοι μιλούν στα κινητά τους, γελούν, καπνίζουν και μασούν μαστίχα».

2010: Δολοφονείται ο κύπριος επιχειρηματίας Άντης (Ανδρέας) Χατζηκωστής, διευθυντής του εκδοτικού συγκροτήματος ΔΙΑΣ, στον οποίο ανήκει το κυπριακό τηλεοπτικό κανάλι ΣΙΓΜΑ και η εφημερίδα Σημερινή.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

347 – Θεοδόσιος ο Μέγας, ο τελευταίος αυτοκράτορας της ενιαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο Θεοδόσιος Α΄ (Flavius Theodosius Augustus, 11 Ιανουαρίου 347 – 17 Ιανουαρίου 395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 379 έως το 395. Ο Θεοδόσιος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό μισό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Βασίλευσε ως συναυτοκράτορας αρχικά με το Γρατιανό και Ουαλεντινιανό Β΄ μέχρι το 383, στη συνέχεια μόνο με τον Ουαλεντινιανό Β΄ και από το 392 και μετά με συναυτοκράτορα τον γιο του Αρκάδιο. Υπήρξε ικανότατος στρατιωτικός αλλά ουσιαστικά άσκησε τη διοίκηση της αυτοκρατορίας όσο ο Ουαλεντινιανός Β' ήταν ανήλικος. Παντρεύτηκε αρχικά την Φλασίλλα με την οποία απέκτησε τον Αρκάδιο, τον Ονώριο και την Πουλχερία και αργότερα την αδερφή του Ουαλεντινιανού Γάλλα ή Γκάλλα, κόρη της Ιουστίνας από την οποία απέκτησε την Γάλλα Πλακιδία, ή Γκάλλα Πλακιντία.

1503 - Παρμιτζανίνο, Ιταλός καλλιτέχνης.

1757 - Αλεξάντερ Χάμιλτον, Αμερικανός πολιτικός.

1803 – Εκτόρ Μπερλιόζ, Γάλλος συνθέτης. (11 Δεκεμβρίου 1803 - 8 Μαρτίου 1869)
Άρχισε να σπουδάζει ιατρική, αλλά γρήγορα ακολούθησε τη φυσική του κλίση προς τη μουσική. Το ταλέντο του όμως μόνο τελευταία εκτιμήθηκε και ο Μπερλιόζ μπήκε στη χορεία των μεγάλων μουσουργών. Ο Μπερλιόζ εκφράζει με το έργο του τα προσωπικά του αισθήματα, τον ενθουσιασμό της φλογερής του ιδιοσυγκρασίας και τις ρομαντικές του εξάρσεις. Θεωρείται ο δημιουργός της προγραμματικής μουσικής και το νεανικό του έργο Φανταστική Συμφωνία (1830) σημείωσε σταθμό στην ιστορία της μετα-μπετοβενικής συμφωνικής μουσικής. Το 1830 του απονεμήθηκε στην Ιταλία το μεγάλο Βραβείο της Ρώμης (Prix de Rome), αλλά η παρουσία του έγινε ιδιαίτερα αισθητή στη Γαλλία και στη Ρωσία. Άλλα έργα του: Μπενβενούτο Τσελίνι (μελόδραμα), Τρώες, Ρωμαίος και Ιουλιέτα και Καταδίκη του Φάουστ (δραματικές συμφωνίες), Η Παιδική Ηλικία του Χριστού (ορατόριο). Σ'ένα τελευταίο θριαμβευτικό ταξίδι στη Ρωσία παρουσίασε την όπερα Βεατρίκη και Βενέδικτος, της οποίας η υπόθεση είναι παρμένη από το έργο του Σαίξπηρ Πολύς Θόρυβος για το Τίποτα.

1815 - Τζον Μακντόναλντ, πρωθυπουργός του Καναδά.

1827 - Ράινερ Φερδινάνδος, αρχιδούκας της Αυστρίας.

1842 – Γουίλιαμ Τζέιμς, Αμερικανός ψυχολόγος και φιλόσοφος.
Ο Γουίλιαμ Τζέιμς (Αγγλικά: William James) (11 Ιανουαρίου 1842 – 26 Αυγούστου 1910) ήταν πρωτοπόρος Αμερικανός ψυχολόγος και φιλόσοφος. Γεννήμένος στην πόλη της Νέας Υόρκης, ήταν αδελφός του μυθιστοριογράφου Χένρι Τζέιμς.
Έγραψε σημαντικά βιβλία σχετικά με τη νέα επιστήμη της Ψυχολογίας, της εκπαιδευτικής ψυχολογίας, της ψυχολογίας της θρησκευτικής εμπειρίας και του μυστικισμού, καθώς και της φιλοσοφίας του πραγματισμού.
Άσκησε σημαντική επίδραση σε αρκετούς συγγραφείς και στοχαστές καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, συμπεριλαμβανομένου του νονού του Ραλφ Γουάλντο Έμερσον, του Οράτιου Γκρήλεϋ, του Γουΐλιαμ Κάλεν Μπάιαντ και των Όλιβερ Γουέντελ Χολμς νεότερου, Τσαρλς Σάντερς Πηρς, Τζόσια Ρόις, Τζορτζ Σανταγιάνα, Μαρκ Τουέιν, Τζέιμς Φρέιζερ, Ανρί Μπεργκσόν, Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, Ζίγκμουντ Φρόιντ, Γερτρούδης Στάιν, και Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ.
Το 1842-1910 ο Τζέιμς γίνεται ο πρώτος καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Ήταν από τους πρώτους ψυχολόγους που υποστήριξαν πως ο σωστός τρόπος μελέτης των ψυχολογικών φαινομένων είναι μέσω της εξέτασης της λειτουργικότητάς τους («Λειτουργισμός»). Επίσης, ίδρυσε νοσοκομεία και ιδρύματα με αντικείμενο την ψυχική υγεία.

1853 – Γεώργιος Ιακωβίδης, έλληνας ζωγράφος, από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της «Σχολής του Μονάχου». (Χίδηρα Λέσβου, 11 Ιανουαρίου 1853 – Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 1932)
Ο Γεώργιος Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1853 στα Χίδηρα της Λέσβου. Σε ηλικία 13 ετών πήγε στην Σμύρνη, για να ζήσει με τον θείο του, πρακτικό αρχιτέκτονα, και να φοιτήσει στην Ευαγγελική Σχολή, ενώ παράλληλα εργαζόταν. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη και κυρίως για την ξυλογλυπτική. Το 1868, ακολούθησε το θείο του στη Μενεμένη για δύο έτη και το 1870 με την προτροπή και την οικονομική βοήθεια του Μιχαήλ Χατζηλουκά, ξυλέμπορου, συνεργάτη του θείου του, αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική στην Αθήνα.
Το 1870, εγγράφηκε στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών). Δάσκαλοί του στην Αθήνα ήταν ο ζωγράφος Νικηφόρος Λύτρας και ο γλύπτης Λεωνίδας Δρόσης. Από το Σχολείο των Τεχνών αποφοίτησε με άριστα τον Μάρτιο του 1877, ενώ είχε ήδη αρχίσει να διακρίνεται για το ζωγραφικό του ταλέντο.
Τον Νοέμβριο του 1877 έλαβε υποτροφία από το ελληνικό κράτος και αναχώρησε για το Μόναχο με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της πόλης. Δάσκαλοί του εκεί ήταν ο Λούντβιχ φον Λεφτς (Ludwig νοn Löfftz), ο Βίλχελμ φον Λίντενσμιτ (Wilhelm νοn Lindenschmidt) και ο Γκάμπριελ φον Μαξ (Gabriel νοn Max). Το 1883, αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου και για τα επόμενα δεκαεφτά χρόνια συνέχισε να εργάζεται στην ίδια πόλη.
Το 1878, δημιούργησε στο Μόναχο δικό του εργαστήριο και σχολή ζωγραφικής θηλέων που λειτούργησε μέχρι το 1898. Με το ταλέντο και την εργατικότητά του, έγινε ευρύτατα γνωστός και αγαπητός. Οι διακρίσεις άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη: «Χρυσούν μετάλλιον» στην Αθήνα το 1888, ιδιαίτερο βραβείο των Παρισίων 1889, «Βραβείο τιμής» στην Βρέμη το 1890, «Χρυσούν μετάλλιον» του Βερολίνου το 1891, «Χρυσούν μετάλλιον» του Μονάχου το 1893, το «Οικονόμειον βραβείον» στην Τεργέστη το 1895, το βραβείο Βαρκελώνης το 1898 και το χρυσό μετάλλιο στο Παρίσι το 1900.
Το 1889 πέθανε η σύζυγός του, Άγλα. Το γεγονός αυτό σημάδεψε την ζωή του και λέγεται πως κατόπιν σταμάτησε να ζωγραφίζει χαρούμενα παιδικά θέματα.
Το 1900, ιδρύθηκε η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας και ο Ιακωβίδης κλήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση να επιστρέψει στην Ελλάδα και διορίστηκε πρώτος της έφορος. Μετά τον θάνατο του δασκάλου του Νικηφόρου Λύτρα το 1904, διορίστηκε ως άμισθος καθηγητής ελαιογραφίας στην Σχολή Καλών Τεχνών. Για την προσφορά του αυτή, του απονεμήθηκε ο «Χρυσούς Σταυρός των Ιπποτών». Κατά την ίδια περίοδο, ο Ιακωβίδης, ως ο αγαπημένος προσωπογράφος της βασιλικής οικογένειας (υπήρξε προσωπικός φίλος του φιλότεχνου πρίγκιπα Nικολάου) και της υψηλής αθηναϊκής κοινωνίας, ήταν ήδη ένας από τους λίγους ευκατάστατους Έλληνες ζωγράφους.
Το 1910, με τον διαχωρισμό της Σχολής Καλών Τεχνών από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με βασιλικό διάταγμα του ανατέθηκε η διεύθυνση του Σχολείου των Καλών Τεχνών. Το 1914, ο Ιακωβίδης τιμάται με το «Αριστείον των Γραμμάτων και Τεχνών» και το 1918, την θέση του στην διεύθυνση της Εθνικής Πινακοθήκης αναλαμβάνει ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1926, ορίζεται ως ένα από τα τριάντα οκτώ αριστίνδην μέλη της νεοσυσταθείσας Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1930, αποχωρεί από την διεύθυνση της Ανωτάτης, πλέον -μετά την αναδιοργάνωσή της- Σχολής Καλών Τεχνών, με τον τίτλο του «επιτίμου διευθυντού». Πέθανε το 1932, λίγο καιρό πριν κλείσει τα ογδόντα του.
Η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση τον Νοέμβριο του 2005.

1859 - Τζωρτζ Κάρζον, Άγγλος πολιτικός και αντιβασιλιάς της Ινδίας.

1864 - Πολύκαρπος Ξάνθης και Περιθεωρίου, Έλληνας μητροπολίτης.

1875 - Φριτς Μαντόιφελ, Γερμανός γυμναστής.

1878 – Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος, Έλληνας στρατηγός.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος (Σαλαμίνα, 1878 - Κηφισιά Αθήνας, 27 Φεβρουαρίου 1952) ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού, επίορκος κινηματίας και συνωμότης κατ΄ επανάληψη, που αναδείχθηκε δικτάτορας πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Συμμετείχε στο κίνημα στο Γουδί, στους Βαλκανικούς πολέμους, στο κίνημα της Θεσσαλονίκης, στη Μικρασιατική εκστρατεία, στην επανάσταση του 1922, ενώ από το 1925, με το κίνημα της 25ης Ιουνίου ανέλαβε την πρωθυπουργία, ουσιαστικά ως δικτάτορας. Στη συνέχεια υποχρεώνοντας σε παραίτηση τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Παύλο Κουντουριώτη, μετά από μια εκλογική παρωδία εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 1926, συλλαμβάνοντας και εκτοπίζοντας άνευ δίκης τους πολιτικούς του αντιπάλους στην Νάξο, οπότε και ανατράπηκε από το κίνημα του Κονδύλη. Από το 1926 μέχρι το θάνατό του, το 1952, αποσύρθηκε, με μερικά μικρά διαλείμματα, από την πολιτική ζωή του τόπου. Από τους ιστορικούς έχει χαρακτηριστεί ως αρκετά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Θεωρείται πως είχε ανάμειξη στον σχηματισμό των δοσιλογικών Ταγμάτων Ασφαλείας κατά την Κατοχή.
Εγγονός του είναι ο πολιτικός, υπουργός και αντιπρόεδρος ελληνικών κυβερνήσεων, Θεόδωρος Πάγκαλος (1938).

1885 – Άλις Πολ, Αμερικανίδα φεμινίστρια, υπέρμαχος των δικαιωμάτων της γυναίκας.

1906 – Άλμπερτ Χόφμαν, Ελβετός χημικός που ανακάλυψε το LSD και την παραισθησιογόνο δράση του.
Ο Άλμπερτ Χόφμαν (Albert Hofmann, 11 Ιανουαρίου 1906 – 29 Απριλίου 2008), ήταν Ελβετός επιστήμονας, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να κάνει την σύνθεση και να εξηγήσει τα ψυχεδελικά αποτελέσματα του διαιθυλαμιδίου του λυσεργικού οξέος (LSD). Δημοσίευσε περισσότερα από 100 επιστημονικά άρθρα και μια σειρά από βιβλία, μεταξύ αυτών και το σχετικό με το LSD My Problem Child. Του απονεμήθηκε η θέση #1 από 100 στο περιοδικό Telegraph του 2007 στον κατάλογο "Οι κορυφαίες 100 ιδιοφυΐες εν ζωή".
Ο Χόφμαν γεννήθηκε στο Μπάντεν της Ελβετίας και ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά που γεννήθηκαν στην οικογένεια του κατασκευαστή εργαλείων Άντολφ Χόφμαν και της συζύγου του Ελισάβετ (το γένος Schenk). Λόγω των χαμηλών εισοδημάτων του πατέρα του, ο νονός του Άλμπερτ κατέβαλε τα έξοδα για την μόρφωσή του. Όταν ο πατέρας του αρρώστησε, ο Χόφμαν πήρε θέση ως μαθητευόμενος σε εμπορικό κατάστημα συναφές με τις σπουδές του. Σε ηλικία 20 ετών, ο Χόφμαν ξεκίνησε τις σπουδές του στη Χημεία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, τελειώνοντας τρία χρόνια αργότερα, το 1929. Το κύριο ενδιαφέρον του ήταν η χημεία των φυτών και των ζώων, και αργότερα διεύθυνε μια σημαντική έρευνα όσον αφορά την χημική δομή της κοινής ζωικής ουσίας χιτίνη, για την οποία και έλαβε το διδακτορικό του, με έπαινο το 1930.
Στις 16 Νοεμβρίου του 1938 εφηύρε το LSD στα εργαστήρια της φαρμακευτικής εταιρείας Sandoz, στην Βασιλεία, στα πλαίσια ενός γενικού ερευνητικού προγράμματος για τη μελέτη της ιατρικής χρήσης θεραπευτικών βοτάνων. Η παραισθησιογόνος δράση του διαπιστώθηκε πέντε χρόνια αργότερα, στις 16 Απριλίου 1943.

1910 – Νίκος Καββαδίας, Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και ναυτικός.
Ο Καββαδίας πηγαίνει στο Δημοτικό κι είναι συμμαθητής με το Γιάννη Τσαρούχη. Διαβάζει Ιούλιο Βερν και διάφορα βιβλία περιπέτειας. Στο Γυμνάσιο γνωρίζεται με το συγγραφέα και ιατρό του Πολεμικού Ναυτικού Παύλο Νιρβάνα. Δεκαοκτώ ετών, αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.

1918 – Αλεξάντερ Σολζενίτσιν (Alexander Solzhenitsyn), Ρώσος συγγραφέας που το 1970 τιμήθηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας. (11 Δεκεμβρίου 1918 - 3 Αυγούστου 2008)
Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1918 στην πόλη Κισλοβόντσκ της Σταυρούπολης. Το πραγματικό του πατρώνυμο είναι Ισαάκεβιτς, καταγράφηκε όμως από λάθος ως Ισάγεβιτς από τον αστυνομικό που εξέδωσε την πρώτη του ταυτότητα, το 1936, στο Ροστόφ επί του Ντον.[1] Ο πατέρας του, Ισαάκιος Συμεώνοβιτς Σολζενίτσιν, ήταν γόνος παλαιάς οικογένειας χωρικών, υπηρέτησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός του πυροβολικού, ενώ σκοτώθηκε στις 15 Ιουνίου 1918 σε κυνηγετικό ατύχημα, έξι μήνες πριν γεννηθεί ο γιος του. Η μητέρα του, Ταΐσια Ζαχάροβνα, ήταν κόρη ενός ευκατάστατου χωρικού, η οποία γνώριζε άπταιστα Αγγλικά και Γαλλικά όπως επίσης γραφομηχανή και στενογραφία. Ωστόσο, μετά το θάνατο του συζύγου της δεν μπορούσε να βρει εργασία αντίστοιχη των προσόντων της, λόγω της «κοινωνικής της καταγωγής», όπως επέτασσε το σύστημα μεταχείρισης των ανθρώπων με βάση την κοινωνική τους προέλευση, που είχε εγκαταστήσει το σοβιετικό καθεστώς.

1923 – Ερνστ Νόλτε, Γερμανός ιστορικός.
Ο Ερνστ Νόλτε (γερμανικά: Ernst Nolte, 11 Ιανουαρίου 1923 - 18 Αυγούστου 2016) ήταν Γερμανός ιστορικός και φιλόσοφος. Το κυριότερο ενδιαφέρον του αποτελεί η συγκριτική μελέτη φασισμού και κομμουνισμού, ειδικότερα Ναζισμού και Σταλινισμού. Υπήρξε καθηγητής σύγχρονης ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ (Marburg) μεταξύ 1965 και 1973. Aπό το 1973 μέχρι το 1991 δίδαξε, επίσης, στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (Freie Universität Berlin) , του οποίου είναι σήμερα ομότιμος καθηγητής. Είναι γνωστός για το πρωτότυπο έργο του Der Faschismus in Seiner Epoche (Ο Φασισμός στην εποχή του), το οποίο έτυχε παγκόσμιας επιδοκιμασίας όταν δημοσιεύτηκε το 1963. Υπήρξε διαπρεπής συντηρητικός ακαδημαϊκός από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και ενεπλάκη σε πολλές έριδες σχετικά με την ερμηνεία της ιστορίας του φασισμού και του κομμουνισμού. Τα τελευταία χρόνια επικεντρώθηκε στη μελέτη του ισλαμισμού και ισλαμοφασισμού. Έχει λάβει διάφορα βραβεία, μεταξύ των οποίων το Hanns Martin Schleyer και το Konrad Adenauer. Νυμφεύθηκε την Annedore Mortier και είναι πατέρας του Γκέοργκ Νόλτε (Georg Nolte), καθηγητή διεθνούς δικαίου στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου.

1923 – Ο Γρηγόρης Φαράκος ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας.
Ο Γρηγόρης Φαράκος του Κωνσταντίνου (Ναύπλιο, 11 Ιανουαρίου 1923 – Αθήνα, 23 Μαρτίου 2007) ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας. Υπήρξε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, (Ιούλιος 1989 - Φεβρουάριος 1991) και βουλευτής του ΚΚΕ και, αργότερα, του Συνασπισμού. Επίσης διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας «Ριζοσπάστης».
Ο Γρηγόρης Φαράκος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1923 και αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1941 εισέρχεται στη σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων του Ε.Μ.Π, απ' όπου αποφοίτησε το 1946. Σπούδασε επίσης κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες και ειδικεύτηκε σε θέματα ενεργειακής οικονομίας.
Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ (σπουδάζουσας), ως καπετάνιος λόχου του ΕΛΑΣ (σπουδαστών) και ως «καπετάνιος» του λόχου «Λόρδος Μπάυρον» (των φοιτητών). Είχε γίνει μέλος του ΚΚΕ το 1941.
Κατά τα Δεκεμβριανά τραυματίσθηκε στην Αθήνα. Το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία, αλλά διέφυγε και πήρε μέρος στον Εμφύλιο στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας όπου και τραυματίσθηκε για δεύτερη φορά.
Μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949 εγκαταστάθηκε σαν πολιτικός πρόσφυγας στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.Έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1961 και από το 1968 ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Στη διάρκεια της δικτατορίας ήλθε παράνομα στην Ελλάδα ως υπεύθυνος του κλιμακίου της Κ.Ε του ΚΚΕ, συνελήφθη το 1968 και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Απελευθερώθηκε τον Ιούλιο του 1974.
Μετά τη Μεταπολίτευση εκλέγονταν βουλευτής Αθηνών του ΚΚΕ από το 1974 μέχρι το 1989 και από το 1989 έως το 1993 με το Συνασπισμό. Το Μάιο του 1991 παραιτήθηκε και από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και ασχολήθηκε με την ιστορική μελέτη και συγγραφή. Έκτοτε κατοικούσε μόνιμα στην Αθήνα.

1930 – Ροντ Τέιλορ, Αυστραλός ηθοποιός και σταρ του Χόλιγουντ.
Ο Ρόντνι Στουρτ "Ροντ" Τέιλορ (αγγλικά: Rodney Sturt "Rod" Taylor, 11 Ιανουαρίου 1930 - 7 Ιανουαρίου 2015) ήταν Αυστραλός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Εμφανίστηκε σε πάνω από 50 ταινίες, μεταξύ των οποίων το Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας (1961), το Τα Πουλιά (1963) και το Άδωξοι Μπάσταρδη (2009), το οποίο ήταν και η τελευταία του εμφάνιση. Ο Τέιλορ απεβίωσε, στο Μπέβερλι Χιλς σε ηλικία 84 ετών, από ανακοπή καρδιάς.

1941 – Σωτήρης Σταυριανάκος, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Σωτήριος Σταυριανάκος (11 Ιανουαρίου 1941 - 16 Αυγούστου 1974) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Ο Σταυριανάκος γεννήθηκε την 11η Ιανουαρίου του 1941 στο Σκουτάρι της Ανατολικής Μάνης. Κατετάγη στη Σχολή Ευελπίδων την 30η Σεπτεμβρίου του 1961 και αποφοίτησε στις 27 Ιουλίου 1965 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Μηχανικού. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Στρατάκου (απεβίωσε το 2009), με την οποία απέκτησε δύο κόρες , ονόματι Χρυσάνθη και Σωτηρία.
Το 1974, υπηρετούσε στην Κύπρο με το βαθμό του λοχαγού του Μηχανικού σώματος στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στον Γερόλακκο και λίγο πριν την τουρκική εισβολή του Ιουλίου είχε έρθει η μετάθεση του, την οποία όμως αρνήθηκε.
Την 22α Ιουλίου έλαβε μέρος στην απόκρουση των τουρκικών δυνάμεων που επιτέθηκαν στον Γερόλακκο παρά το γεγονός ότι η κατάπαυση πυρός βρισκόταν σε ισχύ. Κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, συμμετείχε στην υπεράσπιση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το οποίο προσβλήθηκε την 14η Αυγούστου 1974 από εχθρικές δυνάμεις: κατά τη δεύτερη ημέρα των συγκρούσεων πρωταγωνίστησε, ως επικεφαλής 33 οπλιτών, σε σφοδρή αντεπίθεση που είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή οπισθοχώρηση των αντιπάλων ενώ στις 16 Αυγούστου, κατά την διάρκεια της τρίτης ημέρας των εχθροπραξιών στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, σκοτώθηκε από βολή πυροβόλου άρματος τη στιγμή που προσπαθούσε να εξοντώσει πολυβολητή έτερου άρματος.
Κατά την τριήμερη μάχη, οι απώλειες της ΕΛΔΥΚ ανήλθαν σε 83 νεκρούς και αγνοούμενους ( ανάμεσά στα θύματα συγκαταλέγεται και ο επίσης λοχαγός, Βασίλειος Σταμπουλής).
Μετά θάνατον, τιμήθηκε τον Ιανουάριο του 1975, έπειτα από προεδρικό διάταγμα, με τον βαθμό του ταγματάρχη. Μετά από διαδοχικές μετά θάνατο προαγωγές του απονεμήθηκε ο βαθμός του Αντιστρατήγου ενώ το όνομά του δόθηκε στο στρατόπεδο του Συντάγματος της ΕΛΔΥΚ που βρίσκεται στη Μαλούντα. Στο ίδιο στρατόπεδο υπάρχει και προτομή του, πλησίον του διοικητηρίου. Επίσης κάθε χρόνο διεξάγεται στη γενέτειρά του, το Σκουτάρι, τελετή στη μνήμη του. Στο ίδιο μέρος έχει τοποθετηθεί έτερη προτομή προς τιμήν του.

1946 – Τζον Πάιπερ, Αμερικανός ιεροκληρυκας, συγγραφέας και εκκλησιαστικός ηγέτης.
Ο Τζον Στεφεν Πάιπερ (John Stephen Piper, 11 Ιανουαρίου 1946) είναι Ευαγγελικός Καλβινιστής/Βαπτιστής Χριστιανός κήρυκας, συγγραφέας, και ποιμένας της Βαπτιστικής Εκκλησίας Βηθλεέμ, η οποία βρίσκεται στην στην Μινεάπολη της Μινεσότα.
Είναι ένας από τους θεολόγους με την μεγαλύτερη επιρροή στον Μεταρρυθμισμένο Προτεσταντικό χώρο. Είναι γνωστός για την κριτική που ασκεί του στο λεγόμενο, Ευαγγέλιο της Ευημερίας, καθώς και για την θέση του πως χαρίσματα όπως η γλωσσολαλιά δεν έχουν σταματήσει. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε στην θεολογία τον όρο Χριστιανικός ηδονισμός, σύμφωνα με τον οποίο όσο περισσότερο είμαστε ικανοποιημένοι με τον Θεό, τόσο περισσότερο δοξάζεται.

1953 – Κώστας Σκανδαλίδης, πολιτικός του ΠΑΣΟΚ.
Ο Κώστας Σκανδαλίδης (11 Ιανουαρίου 1953) είναι Έλληνας πολιτικός, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθηνών. Έχει διατελέσει υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (δύο φορές), καθώς επίσης και υπουργός Αιγαίου, υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.

1968 - Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Έλληνας μουσικός.

1975 – Ματέο Ρέντσι, Ιταλός πολιτικός.
Ο Ματέο Ρέντσι (Matteo Renzi, Φλωρεντία, 11 Ιανουαρίου 1975) είναι Ιταλός πολιτικός.Υπήρξε 56ος πρωθυπουργός της Ιταλίας, από το Φεβρουάριο του 2014 έως τον Δεκέμβριο του 2016. Έχει εκλεγεί, επίσης, δήμαρχος της Φλωρεντίας το 2009 και Γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος στις 15 Δεκεμβρίου του 2013. Μεταξύ του 2004 και του 2009 διατέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επαρχίας της Φλωρεντίας.

1976 – Ευθύμης Ρεντζιάς, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
Ο Ευθύμης Ρεντζιάς (Τρίκαλα, 11 Ιανουαρίου 1976) είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής. Διαθέτοντας ύψος 2.12 μέτρα αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ. Την καριέρα του διανθίζουν σημαντικές διεθνείς διακρίσεις, καθώς κι ένα χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων.

1978 - Έμιλ Χέσκεϊ, Άγγλος ποδοσφαιριστής.

1983 - Άντριαν Σούτιλ, Γερμανός οδηγός αγώνων.

1984 - Ντάριο Κρέσιτς, Κροάτης ποδοσφαιριστής.

1985 - Καζούκι Νακατζίμα, Ιάπωνας οδηγός αγώνων.

1992 - Ντάνι Καρβαχάλ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.

1996 - Λερουά Σανέ, Γερμανός ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

812 - Σταυράκιος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Σταυράκιος ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας, γιος του Νικηφόρου Α΄ και συμβασιλέας με τον πατέρα του από το 803, ο οποίος ηγείτο του τιμητικού σώματος των Ικανάτων.
Μετά το θάνατο του πατέρα του στις 26 Ιουλίου του 811, κατά την πανωλεθρία του βυζαντινού στρατού από τους Βουλγάρους του Κρούμμου στη μάχη της Πλίσκας και λόγω του σοβαρού τραυματισμού του ίδιου, ο Σταυράκιος καταλάβαινε ότι δεν μπορούσε να διοικήσει και σκέφτηκε να ορίσει ως διάδοχο του τη σύζυγο του Θεοφανώ. Φοβούμενος το ενδεχόμενο της ανόδου της Θεοφανούς στο θρόνο, ο Πατριάρχης Νικηφόρος, ο μάγιστρος Θεόκτιστος και ο δομέστικος Στέφανος συμφιλιώθηκαν και συμφώνησαν να αναγορεύσουν αυτοκράτορα τον Μιχαήλ Α΄ Ραγκαβέ. Μετά την ανατροπή του στις 2 Οκτωβρίου του 811, ο Σταυράκιος έσπευσε να καρεί μοναχός και να καταφύγει σε μοναστήρι. Εκεί πέθανε στις 11 Ιανουαρίου του 812 από το τραύμα του που είχε μολυνθεί.

844 - Μιχαήλ Α΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας (811-813). (770 - 11 Ιανουαρίου 844)
Καταγόταν από την ευγενή Οικογένεια των Ραγκαβέ με καταγωγή από τη Μακεδονία (περιοχή Θεσσαλονίκης) και παντρεύτηκε τη φιλόδοξη Προκοπία, κόρη του αυτοκράτορα Νικηφόρου Α' και αδελφή του αυτοκράτορα Σταυράκιου.
Στην καταστροφική για τους Βυζαντινούς μάχη της Πλίσκας, σκοτώθηκε ο ίδιος ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α' και τραυματίστηκε ο συναυτοκράτορας Σταυράκιος. Πολύ σύντομα έγινε φανερό ότι ο Σταυράκιος δεν μπορούσε, εξαιτίας της κατάστασης της υγείας του, να ασκήσει τα καθήκοντά του και, κατόπιν πιέσεων παραιτήθηκε υπέρ του Μιχαήλ.
Ο Μιχαήλ, επηρεασμένος από τους κληρικούς και μοναχούς οι οποίοι αντιδρούσαν στην εικονομαχία, ανακάλεσε από την εξορία τον Θεόδωρο και τους άλλους Στουδίτες. Δεν κατάφερε όμως να αντισταθεί στους επερχόμενους Βούλγαρους οι οποίοι το 812, αφού εισέβαλαν στη Μακεδονία και τη Θράκη, κυρίευσαν την οχυρή Μεσημβρία (σημ. Νεσεμπάρ).
Μετά δε τη μεγάλη ήττα που υπέστη το 813 στη μάχη της Βερσινικίας, κοντά στην Αδριανούπολη, από το βασιλιά των Βουλγάρων Κρούμο, εκθρονίστηκε από το στρατό και πέθανε σε μοναστήρι, το 845. Τον διαδέχτηκε ο Λέων Ε' ο Αρμένιος. Όσο ήταν μοναχός είχε το όνομα Αμβρόσιος.

1055 – Κωνσταντίνος Θ’ ο μονομάχος, αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. (1000 - 11 Ιανουαρίου 1055)
Ο Κωνσταντίνος Θ΄ ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου από τις 11 Ιουνίου 1042 έως τις 11 Ιανουαρίου 1055, γνωστός ως Κωνσταντίνος ο Μονομάχος.
Μετά την φυγή του Μιχαήλ Ε΄ η αυτοκράτειρα Ζωή έμεινε η μόνη κυρίαρχη στο Παλάτιον. Πρώτη της φροντίδα ήταν να απομακρύνει την αδελφή της Θεοδώρα ώστε να μείνει μόνη στην διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας. Επειδή όμως ο λαός αντέδρασε και την υποχρέωσε να συμβασιλεύει με την αδελφή της, σκέφθηκε να παντρευτεί κάποιον που στην συνέχεια θα αναγόρευε Βασιλέα για να μπορεί μέσω αυτού να κυβερνά ανενόχλητη. Υποψήφιος για τον ρόλο αυτό ήταν ο Κατεπάνω Κωνσταντίνος ο Αρτοκλίνης ο οποίος ήταν παντρεμένος. Όταν όμως η σύζυγός του έμαθε της προθέσεις της Ζωής έσπευσε να τον δηλητηριάσει. Έτσι η Ζωή έστρεψε την προσοχή της στον Κωνσταντίνο τον Μονομάχο. Τον ανακάλεσε από την εξορία του στην Λέσβο και τον διόρισε Δικαστή Ελλήνων. Στην συνέχεια τον παντρεύτηκε και την επομένη 11 Ιουνίου 1042, τον έστεψε Βασιλέα.
Ο Κωνσταντίνος Θ΄ ο Μονομάχος πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 1055 ενώ προετοιμαζόταν για εκστρατεία κατά των Τούρκων.

1494 – Ντομένικο Γκιρλαντάιο, Ιταλός ζωγράφος της πρώιμης αναγέννησης.
Ο Ντομένικο Γκιρλαντάιο (Domenico Ghirlandaio, 1449 - 11 Ιανουαρίου 1494) ήταν Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης από τη Φλωρεντία. Διακρίθηκε κυρίως για τις αφηγηματικές νωπογραφίες του και τις προσωπογραφίες επιφανών προσωπικοτήτων της εποχής του. Έζησε στη Φλωρεντία την ίδια περίοδο με τον Σάντρο Μποτιτσέλι και τον Φιλίππο Λίππι, ενώ υπήρξε για ένα διάστημα δάσκαλος του Μιχαήλ Άγγελου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ντομένικο ντι Τομάσο Μπιγκόρντι. Tο ψευδώνυμο Γκιρλαντάιο (Il Ghirlandaio) συνόδευε τον πατέρα του, που ήταν γνωστός για τις μεταλλικές γιρλάντες (ιταλ. ghirlanda) που κατασκεύαζε.
Σχετικά με την εκπαίδευσή του, λίγες πληροφορίες είναι γνωστές και θεωρείται πιθανό πως εργάστηκε αρχικά στο εργαστήριο του χρυσοτέχνη πατέρα του. Σύμφωνα με τον Τζόρτζιο Βαζάρι, υπήρξε μαθητής του Αλέσιο Μπαλντοβινέτι (Alessio Baldovinetti). Οι πρώτοι γνωστοί πίνακες του Γκιρλαντάιο χρονολογούνται στις αρχές της δεκαετίας του 1470 και σε αυτούς συγκαταλέγονται ορισμένες νωπογραφίες για την εκκλησία των Αγίων Πάντων της Φλωρεντίας (περ. 1472-1473). Για την ίδια εκκλησία φιλοτέχνησε το 1480 μία νωπογραφία του Αγίου Ιερώνυμου, έργο που συμπληρώθηκε λίγο αργότερα από τη νωπογραφία του Αγίου Αυγουστίνου, του Μποτιτσέλι. Το 1481 επισκέφτηκε τη Ρώμη, προσκεκλημένος του Πάπα Σίξτου Δ΄, προκειμένου να διακοσμήσει ένα τμήμα της Καπέλα Σιστίνα και τα επόμενα χρόνια έλαβε αρκετές και σημαντικές παραγγελίες. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι νωπογραφίες που αναπαριστούν σκηνές από το βίο του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης, κατά παραγγελία του Φραντσέσκο Σασέτι, καθώς και εκείνες που φιλοτέχνησε για λογαριασμό του Τζιοβάνι Τορναμπουόνι, με θέμα το βίο του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Το έργο του Γκιρλαντάιο περιλαμβάνει επίσης προσωπογραφίες επιφανών προσωπικοτήτων και μελών οικογενειών που υπήρξαν παραγγελιοδότες του.
Γιος του ήταν ο, επίσης ζωγράφος, Ριντόλφο Γκιρλαντάιο.

1801 – Ντομένικο Τσιμαρόζα, Ιταλός συνθέτης.
Ο Ντομένικο Τσιμαρόζα (Domenico Cimarosa, 1749-1801) ήταν Ιταλός συνθέτης της όπερας.
Σπούδασε μουσική επί ένδεκα χρόνια στη Νεάπολη και εικοσιτριών ετών παρουσίασε το πρώτο του έργο, την όπερα μπούφφα Οι παραξενιές του κόμη. Το έργο αυτό καθώς και άλλα δύο που ακολούθησαν είχαν τόση επιτυχία ώστε το 1774 προσκλήθηκε στη Ρώμη, όπου ανέβασε την Ιταλίδα στο Λονδίνο.
Εργάσθηκε στην Νεάπολη, στη Ρώμη και στη Φλωρεντία μέχρι το 1787, οπότε πήγε στην Αγία Πετρούπολη μετά από πρόσκληση της Αικατερίνης Β΄. Έμεινε εκεί τέσσερα χρόνια κ’ ύστερα πήγε στην Βιέννη καλεσμένος του αυτοκράτορα Λεοπόλδου Β΄, για να διαδεχθεί τον Αντόνιο Σαλιέρι ως Kapellmeister.
Στη Βιέννη παρουσίασε το αριστούργημά του, τον Μυστικό γάμο. Το έργο αυτό θεωρείται ότι έχει το μεγαλύτερο encore στην ιστορία της Όπερας: Ο Λεοπόλδος Β΄ (αν και όχι ιδιαίτερα φιλόμουσος –τουλάχιστον σε σχέση με τον αδελφό και προκάτοχό του Ιωσήφ Β΄), μετά την τρίωρη πρεμιέρα, διέταξε να γευματίσει ο θίασος και να επαναλάβει την παράσταση αμέσως μετά.
Το 1793 επέστρεψε στην Νεάπολη όπου τα έργα του είχαν μεγάλη επιτυχία. Αλλά η περίοδος αυτή σημαδεύτηκε από την εχθρότητα που υπήρχε μεταξύ αυτού και των άλλων συνθετών και ιδιαίτερα του Τζοβάννι Παϊζιέλλο. Όταν τα επαναστατικά γαλλικά στρατεύματα εκθρόνισαν τους Βουρβώνους της Νεάπολης, ο Τσιμαρόζα τάχθηκε με το μέρος των Γάλλων και κατά την παλινόρθωση των Βουρβώνων συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Με την μεσολάβηση θαυμαστών του η ποινή μετετράπη σε εξορία. Ξεκίνησε πάλι για την Αγία Πετρούπολη και καθ’ οδόν πέθανε στη Βενετία.
Τα μελοδράματά του θεωρούνται τα καλύτερα της όπερας μπούφφα μετά απ’ αυτά του Μότσαρτ. Συνέθεσε επίσης οργανική μουσική

1801 - Κυρά Φροσύνη
Η Κυρα-Φροσύνη όπως έγινε γνωστή η Ευφροσύνη Βασιλείου (1773 - 11 Ιανουαρίου 1801) συνδέθηκε με την ιστορία του Αλή Πασά των Ιωαννίνων και το τραγικό τέλος της στις 11 Ιανουαρίου του 1801 τραγουδήθηκε σε δημοτικά τραγούδια αλλά έγινε και όπερα, μυθιστόρημα και ταινία.
Υπήρξε μητέρα δύο παιδιών και σύζυγος του εμπόρου και προκρίτου των Ιωαννίνων Δημητρίου Βασιλείου -επίσης ανιψιά του μητροπολίτη Λάρισας και μετέπειτα Ιωαννίνων Γαβριήλ Γκάγκα.
Ο Αλή Πασάς αποφάσισε να την εκτελέσει μαζί με άλλες 17 συντοπίτισσές της δια πνιγμού στη λίμνη των Ιωαννίνων, με την επίσημη αιτιολογία ότι ζούσαν ανήθικα, κάτι για το οποίο έχουν εκφραστεί αμφιβολίες και η Ευφροσύνη Βασιλείου έφτασε να θεωρείται έως και θύμα πολιτικών διώξεων.
Τα πραγματικά περιστατικά σε γενικές γραμμές έχουν χαθεί ή παραμορφωθεί από συναισθηματικούς, οικονομικούς, ακόμα και εθνικούς παράγοντες τόσο της εποχής εκείνης, όσο και των επόμενων δεκαετιών που μεταμόρφωσαν την Ελλάδα και τον τρόπο που η κοινωνία της αντιμετώπιζε παρόμοια γεγονότα.

1804 - Τζέιμς Τίτλερ, Σκωτσέζος εγκυκλοπαιδιστής και αεροπόρος.

1923 – Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄ των Ελλήνων πεθαίνει στο Παλέρμο της Σικελίας.
Ο Κωνσταντίνος Α΄ (2 Αυγούστου 1868 - 11 Ιανουαρίου 1923) ήταν Βασιλιάς των Ελλήνων τις περιόδους 1913-1917 και 1920-1922. Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, από τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους, την αντιπαράθεσή του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Εθνικό Διχασμό ως τη Μικρασιατική Καταστροφή.

1928 – Τόμας Χάρντι, συγγραφέας.
Ο Τόμας Χάρντι (Thomas Hardy, 2 Ιουνίου 1840 – 11 Ιανουαρίου 1928) ήταν Βρετανός συγγραφέας και ποιητής του κινήματος του νατουραλισμού. Στα έργα του συχνά απεικονίζει χαρακτήρες που παλεύουν ενάντια στα πάθη τους, καθώς και ενάντια στις περιστάσεις. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, που τοποθετείται στην ημι-φανταστική περιοχή του Ουέσσεξ, χαρακτηρίζεται από ποιητικές περιγραφές, και από μια τάση μοιρολατρίας.

1958 – Έτνα Πέρβιανς, σταρ του βωβού κινηματογράφου και συχνά συμπρωταγωνίστρια του Τσάρλι Τσάπλιν.

1941 - Εμάνουελ Λάσκερ, Γερμανός σκακιστής.

1944 - Εμίλιο Ντε Μπόνο, Ιταλός στρατιωτικός.

1944 - Γκαλεάτσο Τσιάνο, Ιταλός πολιτικός.

1952 - Ζαν ντε Λατρ ντε Τασινύ, Γάλλος στρατηγός.

1966 – Αλμπέρτο Τζιακομέτι, Ιταλός γλύπτης.
Ο Αλμπέρτο Τζιακομέτι (Alberto Giacometti, 10 Οκτωβρίου 1901 - 11 Ιανουαρίου 1966) ήταν Ελβετός γλύπτης και ζωγράφος που από το 1922 και μετά εγκαταστάθηκε στο Παρίσι.
Γιος εμπρεσιονιστή ζωγράφου, ο Τζιακομέτι έδειξε από πολύ νωρίς τις καλλιτεχνικές του τάσεις. Στα 13 του χρόνια φιλοτεχνούσε ήδη προτομές (ιδιαίτερα του αδελφού του Ντιέγκο, που υπήρξε σε όλη του τη ζωή το πιο πιστό μοντέλο του). Πίστευε ακράδαντα ότι το σχέδιο είναι η βάση των πάντων. Εργαζόταν αδιάκοπα, πειραματιζόμενος σε διάφορες κατευθύνσεις.
Ο Τζιακομέτι ανήκει στους σημαντικότερους γλύπτες του 20ου αιώνα. Το έργο του χαρακτηρίζεται από στοιχεία του κυβισμού, του σουρεαλισμού και των φιλοσοφικών αναζητήσεων του υπαρξισμού και της ανθρώπινης φύσης (conditio humana).

1981 - Μπιούλα Μποντάι, Αμερικανίδα ηθοποιός.

1982 - Τζίρο Χορικόσι, Ιάπωνας σχεδιαστής αεροσκαφών.

1988 - Ίσιντορ Ισαάκ Ράμπι, Αμερικανός φυσικός.
Ο Ίσιντορ Ισαάκ Ράμπι (29 Ιουλίου 1898 - 11 Ιανουαρίου 1988) ήταν Αμερικανός φυσικός και βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσικής το 1944 για τη μέθοδο καταγραφής των μαγνητικών ιδιοτήτων του ατομικού πυρήνα.
Ο Ράμπι γεννήθηκε σε μια παραδοσιακή Εβραϊκή οικογένεια στο Rymanów, Galicia, Αυστριακή Αυτοκρατορία (σημερινή Πολωνία), και πήγε στη στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν ήταν παιδί. Το 1919 πήρε το πτυχίο του στη Χημεία από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ, και συνέχισε τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια από όπου πήρε το 1927 το διδακτορικό του. Μια υποτροφία του επέτρεψε να πάει στην Ευρώπη και να δουλέψει με κορυφαίους φυσικούς όπως ο Νιλς Μπορ, Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, Βόλφγκανγκ Πάουλι και Ότο Στερν. Αργότερα επέστρεψε στο Κολούμπια όπου και παρέμεινε.

1990 - Χρυσόστομος Καραπιπέρης, Έλληνας θεολόγος και πολιτικός.
Ο Χρυσόστομος Καραπιπέρης του Πέτρου (Αγία Τριάδα Ευρυτανίας, 1912 - 11 Φεβρουαρίου 1990) ήταν Έλληνας θεολόγος, νομάρχης Ζακύνθου το 1945-46, υφυπουργός και 10 φορές βουλευτής Ευρυτανίας από το 1950 ως το 1981.
Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Χάλκης και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Από το 1941 ως το 1945 ήταν νομικός σύμβουλος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1945 και για ένα έτος υπηρέτησε ως Νομάρχης Ζακύνθου. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1950, με το Λαϊκό Κόμμα και επανεξελέγη το 1951, 1952, 1956 (Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας), 1958, 1961, 1963, 1964, 1974 και το 1977 (τελευταία φορά με τη Νέα Δημοκρατία).
Διετέλεσε υφυπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή από τις 29 Φεβρουαρίου 1956 – 5 Μαρτίου 1958, στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1974 υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων από τις 21 Νοεμβρίου 1974 ως τις 10 Σεπτεμβρίου 1976 και υφυπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη από τις 10 Μαΐου 1980 ως τις 17 Σεπτεμβρίου 1981.
Απεβίωσε στις 11 Φεβρουαρίου 1990 στην Αθήνα και κηδεύτηκε την επομένη από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών. Στη μνήμη του έγινε δωρεά μιας ολόκληρης πτέρυγας στο νοσοκομείο Καρπενησίου από τη σύζυγό του. Το όνομά του δόθηκε σε δημοτικό δρόμο του Καρπενησίου και στήθηκε ανδριάντας του.

1991 - Καρλ Ντέιβιντ Άντερσον, Αμερικανός φυσικός.
Ο Καρλ Ντέιβιντ Άντερσον (Carl David Anderson, 3 Σεπτεμβρίου 1905 – 11 Ιανουαρίου 1991) ήταν Αμερικανός φυσικός γνωστός για την ανακάλυψη του ποζιτρονίου, για την οποία βραβεύθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1936.
Ο Άντερσον γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Σουηδούς μετανάστες. Σπούδασε φυσική και μηχανική στο Caltech (πτυχίο το 1927, διδακτορικό το 1930). Υπό την επίβλεψη του Ρόμπερτ Μίλικαν, ξεκίνησε έρευνες πάνω στις κοσμικές ακτίνες κατά τη διάρκεια της οποίας συνάντησε απροσδόκητα κομμάτια σωματιδίων σε φωτογραφίες θαλάμου σύννεφων του, και ερμήνευσε ορθά, ότι έχει δημιουργηθεί από ένα σωματίδιο με την ίδια μάζα με το ηλεκτρόνιο, αλλά με αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Αυτή η ανακάλυψη, που ανακοινώθηκε το 1932 και επιβεβαιώθηκε αργότερα από άλλους, επιβεβαίωσε την θεωρητική πρόβλεψη Ντιράκ για την ύπαρξη των ποζιτρονίων.

1992 - Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.

1999 - Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ, Ιταλός τραγουδοποιός.

2000 - Σόλομον Μαμαλόνι, πρωθυπουργός των νήσων Σολομώντα.

2002 - Ανρί Βερνέιγ, Αρμένιος σκηνοθέτης.

2006 - Έρικ Νέιμσνικ, Αμερικανός κολυμβητής.

2006 – Μάρκους Λέφελ, Γερμανός μουσικός, γνωστός από το γερμανικό trance συγκρότημα «Jam and Spoon» τραγούδι «Right in the night» (1994), από καρδιακή προσβολή.

2008 – Έντμουντ Χίλαρι, νεοζηλανδός εξερευνητής και ορειβάτης, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε την ψηλότερη κορυφή του κόσμου στα Ιμαλάια, στις 29 Μαΐου 1953.
Ο σερ Έντμουντ Πέρσιβαλ Χίλαρι (Sir Edmund Percival Hillary, 20 Ιουλίου 1919 – 11 Ιανουαρίου 2008) ήταν Νεοζηλανδός ορειβάτης και εξερευνητής, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στην κορυφή του όρους Έβερεστ, μαζί με τον Σέρπα οδηγό του Τένσινγκ Νοργκέι. Είχε τιμηθεί με τους τίτλους του Ιππότη της Περικνημίδας, του μέλους του Τάγματος της Νέας Ζηλανδίας και Ιππότη-Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Γεννήθηκε στο Ώκλαντ στις 20 Ιουλίου του 1919 και ήταν επαγγελματίας μελισσοκόμος. Στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο υπηρέτησε στο Νότιο Ειρηνικό ωκεανό. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τρία παιδιά.
Στην κορυφή του κόσμου
Το 1953 συμμετείχε στην αγγλική αποστολή που κατέκτησε το Έβερεστ, την ψηλότερη κορυφή του κόσμου στα Ιμαλάια. Στις 29 Μαΐου ο Χίλαρι και ο Σέρπα Τένσινγκ πάτησαν στην κορυφή. Ο Χίλαρι ήταν 33 ετών όταν ανέβηκε στο Έβερεστ μαζί με τον οδηγό του από το Νεπάλ και περιέγραψε το κατόρθωμά του λέγοντας ότι «είναι σαν να φθάνεις στο φεγγάρι χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας». To 1986 δέχτηκε το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν ο πρώτος που ανέβηκε στο Έβερεστ, πολλά χρόνια έπειτα από το θάνατο του Νεπαλέζου οδηγού του.
Ταξίδια στην Ανταρκτική
Ο σερ Έντμουντ Χίλαρι το 1957, στην Ανταρκτική.
Κατά τη διάρκεια του διεθνούς γεωφυσικού έτους (1957-1958) ο Χίλαρι ήταν ένας από τους αρχηγούς της αποστολής που, για πρώτη φορά στην ιστορία, διέσχισε από την ξηρά την Ανταρκτική ήπειρο, από την μια άκρη ως την άλλη. Ο Χίλαρι έφτασε στο Νότιο Πόλο στις 4 Ιανουαρίου του 1958, ο πρώτος που έφτασε εκεί από την ξηρά, μετά τους Σκοτ και Ρόαλντ Αμούνδσεν.
Τον Ιανουάριο του 2007 ταξίδεψε στη Βάση Σκοτ στην Ανταρκτική και απέτισε φόρο τιμής στο μεγάλο εξερευνητή του Πόλου. Στο ταξίδι του τον συνόδευσε και αντιπροσωπεία με επικεφαλής την Πρωθυπουργό Έλεν Κλαρκ.
Τελευταία χρόνια
Στις 22 Απριλίου 2007 ενώ βρισκόταν σε ταξίδι στο Κατμαντού υπέστη πτώση και νοσηλεύτηκε έπειτα από την επιστροφή του, στη Νέα Ζηλανδία.
Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2008, 09:35 ώρα Νέας Ζηλανδίας, σε νοσοκομείο του Ώκλαντ έπειτα από καρδιακό επεισόδιο. Είχε γίνει γνωστό ότι υπέφερε από πνευμονία.
Φιλανθρωπική δράση
Ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δράση και βοήθησε πολύ τους φτωχούς Νεπαλέζους. Ειδικότερα ίδρυσε το Ταμείο των Ιμαλαΐων, το οποίο συγκέντρωνε ετησίως περίπου 250.000 δολάρια. Με πόρους από το Ταμείο κατασκευάστηκαν σχολεία, νοσοκομεία, γέφυρες, ακόμη και αεροδρόμιο.
Τιμές
Ο αστεροειδής 3130 Χίλαρυ, που ανακαλύφθηκε το 1981, πήρε το όνομά του από τον Έντμουντ Χίλαρι.
Έγινε Ιππότης της Περικνημίδας το 1965.
Το 2003, με αφορμή την 50ή επέτειο από τον άθλο του, του δόθηκε τιμητικά η υπηκοότητα του Νεπάλ. Ο Χίλαρι απεικονίζεται στο χαρτονόμισμα των 5 δολαρίων της Νέας Ζηλανδίας. Ήταν ο γνωστότερος Νεοζηλανδός παγκοσμίως και ο μοναδικός εν ζωή άνθρωπος, το πρόσωπο του οποίου αποτυπώθηκε σε χαρτονόμισμα της χώρας του

2013 – Άαρον Σβαρτς, Αμερικανός προγραμματιστής υπολογιστών και ακτιβιστής (βρέθηκε κρεμασμένος στο διαμέρισμά του).
Ο Άαρον Σουόρτς (Aaron Swartz Η., 8 Νοεμβρίου 1986 - 11 Ιανουαρίου 2013) ήταν ένας Αμερικανός προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, συγγραφέας, αρχειοθέτης, πολιτικός διοργανωτής, και ακτιβιστής στο Διαδίκτυο. Βασική πυξίδα της σύντομης ζωής του ήταν ο αγώνας για την ελεύθερη διάδοση της γνώσης σε όλους μέσω του διαδικτύου. Πρωτοστάτησε σε δράσεις υπέρ των ψηφιακών δικαιωμάτων και κατά της λογοκρισίας, των κρατικών παρεμβάσεων και της εμπορευματοποίησης δημοσίων εγγράφων όπως οι αποφάσεις των δικαστηρίων και τα πανεπιστημιακά συγγράμματα. Είχε φτιάξει και διαθέσει, με ελεύθερες άδειες, αρκετά προγράμματα.
Ο Άαρον Σουόρτς γεννήθηκε στο Σικάγο, πρωτοτόκος γιος της Susan και του Robert Swartz. Ο πατέρας του είχε ιδρύσει την εταιρεία λογισμικού North Shore Country Day School. Ασχολήθηκε με την μελέτη των υπολογιστών, προγραμματισμού, και ίντερνετ. Παρακολούθησε μαθήματα στο North Shore Country Day School, σε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο κοντά στο Σικάγο, μέχρι την ένατη τάξη, σταμάτησε το γυμνάσιο στην 10η τάξη και παρακολούθησε μαθήματα στο Chicago Area College. Φοίτησε για ένα χρόνο στο Στάνφορντ αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του και στη συνέχεια αφοσιώθηκε στον προγραμματισμό και στον πολιτικό κυβερνοακτιβισμό.
Στις 11 Ιανουαρίου 2013 ο Σουόρτς αυτοκτόνησε δια απαγχονισμού στο διαμέρισμά του στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. 'Ηταν 26 ετών.
Το 2014 κυκλοφόρησε ελεύθερα η ταινία του Brian Knappenberger «The Internet's Own Boy: The Story of Aaron Swartz», ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τη δράση του 'Ααρον Σουόρτς.

2014 - Αριέλ Σαρόν, Ισραηλινός πολιτικός.
Ο Αριέλ Σαρόν (εβραϊκά: אריאל שרון, γεννημένος ως Αριέλ Σάινερμαν, στις 26 Φεβρουαρίου 1928, πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2014) ήταν Ισραηλινός πολιτικός και πρώην στρατηγός, που χρημάτισε 11ος Πρωθυπουργός του Ισραήλ. Υπήρξε διοικητής στον ισραηλινό στρατό (Τζαχάλ) από τη σύστασή του το 1948. Συμμετείχε στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1948, τη σφαγή στην Κίμπια το 1953, στον πόλεμο του Σουέζ το 1956, τον πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 και τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973.
Μετά τη συνταξιοδότησή του από το στρατό, εντάχθηκε στο ακροδεξιό κόμμα Λικούντ, υπηρετώντας σε αρκετά υπουργικά πόστα στις κυβερνήσεις του κόμματος τις περιόδους 1977-1992 και 1996-1999. Κατά την περίοδο του Πολέμου του Λιβάνου του 1982, από την θέση του υπουργού Άμυνας της Κυβέρνησης Μπεγκίν, διέταξε την προώθηση του Ισραηλινού Στρατού μέχρι την Βηρυτό, ενώ κατηγορήθηκε επίσημα, με βάση την έκθεση της Επιτροπής Kahan, ως «προσωπικά υπεύθυνος» για τα γεγονότα της Σφαγής της Σάμπρα και της Σατίλα, καθώς δεν έλαβε υπόψιν την προοπτική αιματοχυσίας από τους φαλαγγίτες στα στρατόπεδα προσφύγων, ούτε παρεμπόδισε την εισβολή τους.
Το 2000, έγινε αρχηγός του Λικούντ, υπηρετώντας ως Πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 2001 έως τις αρχές Ιανουαρίου του 2006, όταν και υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία, η οποία τον άφησε σε κατάσταση φυτού μέχρι τον θάνατό του. Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2014.

2015 – Ανίτα Έκμπεργκ, σουηδή ηθοποιός.
Η Ανίτα Έκμπεργκ (1931-2015) ήταν Σουηδέζα ηθοποιός και μοντέλο.
Γεννήθηκε το 1931 στο Μάλμε της Σουηδίας.
Ξεκίνησε να εργάζεται ως μοντέλο και το 1950 στέφθηκε Μις Σουηδία. Έφυγε για τις ΗΠΑ με στόχο να γίνει Μις Υφήλιος, αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι ξεκίνησε η καριέρα της στην υποκριτική και το 1956 κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα της πιο ελπιδοφόρας νέας ηθοποιού. Η μεγαλύτερή της επιτυχία ήταν ο ρόλος της στην ταινία Γλυκιά ζωή του Φεντερίκο Φελίνι.
Απεβίωσε στις 11 Ιανουαρίου του 2015 σε μία κλινική στην επαρχία Ρόκα ντι Πάπα της Ρώμης.

2015 – Μπάμπης Γκολές, τραγουδιστής, από τους κυριότερους εκπροσώπους της αναβίωσης του ρεμπέτικου.
Ο Μπάμπης Γκολές (5 Νοεμβρίου 1947 - 11 Ιανουαρίου 2015) ήταν Έλληνας τραγουδιστής του ρεμπέτικου-λαϊκού τραγουδιού.
Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1947 στην συνοικία Ταμπάχανα της Πάτρας. Ήταν αυτοδίδακτος μουσικός και ξεκίνησε να παίζει κιθάρα και ούτι από την ηλικία των 8 ετών, ενώ από την ηλικία των 12 και μπουζούκι. Είχε βαθιά γνώση του ρεπερτορίου των δίσκων των 78 στροφών και επανέφερε πολλά ξεχασμένα τραγούδια από ένα ευρύτερο φάσμα που περιείχε εκτός από τα διάφορα είδη του ρεμπέτικου, την καντάδα και το δημοτικό τραγούδι, που είχαν ηχογραφηθεί σε λιγοστούς τέτοιους δίσκους και είχαν χαθεί με το πέρασμα των χρόνων.
Το 1964 έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση σε καφενείο στη συνοικία του Ταραμπούρα στην Πάτρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 συνυπήρξε με το συγκρότημα Τα παιδιά από την Πάτρα στα πρώτα βήματα τους στο χώρο της μουσικής, στο νυχτερινό κέντρο Χάραμα των αδελφών Οικονόμου που βρισκόταν στην περιοχή της Οβρυάς. Το 1982 κυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική του δουλειά, με την ονομασία Τσάρκα στα παλιά. Είχε ηχογραφήσει συνολικά, περίπου 300 παλιά και νέα τραγούδια.
Ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της αναβίωσης του ρεμπέτικου. Αποτελούσε συνδετικό κρίκο μεταξύ του παλιού κλασικού ρεμπέτικου και του μεταγενέστερου λαϊκού τραγουδιού και ήταν ένας αυθεντικός τραγουδιστής και συνεχιστής του ιδιαίτερου ρεμπέτικου στυλ.
Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2015 σε ηλικία 68 ετών, η κηδεία του έγινε στο κοιμητήριο του Ιερού Ναού της Παναγίας Αλεξιώτισσας στην Πάτρα με μουσική συνοδεία ρεμπέτικων τραγουδιών και παρουσία μεγάλου πλήθους κόσμου.

2019 - Δημήτρης Σιούφας, Έλληνας πολιτικός και δικηγόρος.