Άρθρα
Σαν σήμερα 23 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| 
| Εμφανίσεις: 2166
Σαν σήμερα 23 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίων Κλήμη και Αγαθαγγέλου, (Αγαθάγγελος, Αγαθαγγέλα, Αγαθαγγέλη)
Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω, (Διονύσιος, Διονύσης, Νιόνιος, Νύσης, Ντένης, Διονυσία, Διονυσούλα, Νύσα, Σίσσυ, Ντενίζ *)
23 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
393: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α' ανακηρύσσει συναυτοκράτορα τον εννιάχρονο γιο του Ονόριο.
1368: O Ζου Γιουάν Ζανγκ ανεβαίνει στο θρόνο της Κίνας ως αυτοκράτωρ Χονγκ Βου. Είναι ο πρώτος εστεμμένος της δυναστείας των Μινγκ, που θα κυβερνήσει τη χώρα για τρεις αιώνες.
1480: Η Βενετία συμμαχεί με τους Τούρκους και επικηρύσσει ως προδότη τον αρχηγό των Μανιατών, Κροκόδειλο Κλαδά, τον οποίον προηγουμένως έχει ανακηρύξει ιππότη του Αγίου Μάρκου, και ορίζει υπέρογκο για την εποχή ποσό για τη σύλληψη ή εξόντωσή του.
1556: O καταστροφικότερος σεισμός στην ανθρώπινη ιστορία πλήττει την επαρχία Σαντζί της Κίνας, σκοτώνοντας πάνω από 830.000 ανθρώπους.
1571: Ανοίγει στο Λονδίνο το βασιλικό χρηματιστήριο.
1668: Συγκροτείται Τριπλή Συμμαχία μεταξύ Ολλανδίας, Βρετανίας και Σουηδίας, για την αποφυγή επέκτασης της Γαλλίας.
1719: Δημιουργείται το πριγκιπάτο του Λίχτενσταϊν, στους κόλπους της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους.
1793: Ρωσία και Πρωσία διαμοιράζουν για δεύτερη φορά την Πολωνία.
1822: Τουρκικές δυνάμεις του Ρεθύμνου, για να εκδικηθούν το θάνατο του αρχηγού τους Γεντίμ Αλή στη μάχη του Αρκαδίου, επιτίθενται κατά της θέσεως Ακόνια Ρεθύμνου, την οποία κατέχουν Κρήτες επαναστάτες. Η μάχη θα λήξει με νίκη των Ελλήνων.
1831: Συλλαμβάνεται ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, εξαιτίας των αντικαποδιστριακών ταραχών στη Μάνη.
1845: Το Κογκρέσο των ΗΠΑ ανακηρύσσει την Τρίτη, μετά την πρώτη Δευτέρα του Νοεμβρίου ως ημέρα διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών.
1849: Η Ελίζαμπεθ Μπλάκγουελ αποφοιτά από το Geneva College της Νέας Υόρκης και γίνεται η πρώτη γυναίκα που αποκτά άδεια εξάσκησης του ιατρικού επαγγέλματος στις ΗΠΑ.
1851: Το στρίψιμο ενός νομίσματος δίνει τελικά τη λύση στο πώς θα ονομαστεί μία νέα πόλη στο Όρεγκον των ΗΠΑ: Βοστόνη ή Πόρτλαντ; Νικητήριο... όνομα είναι το Πόρτλαντ.
1878: Ο ελληνικός στρατός, που είχε εισβάλλει στη τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία δυο μέρες νωρίτερα, υπό τις διαταγές του Αντιστράτηγου Σκαρλάτου Σούτσου απελευθερώνει τη πόλη του Δομοκού.
1897: Οι Τούρκοι αρχίζουν φοβερές σφαγές και πυρπολήσεις χωριών στα Χανιά. Οι βιαιότητες θα διαρκέσουν δύο ημέρες και θα επεκταθούν και σε άλλες πόλεις του νησιού. Εκατό περίπου επαναστάτες θα συγκεντρωθούν στο Ακρωτήρι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν με κάθε μέσο την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
1901: Μεγάλη πυρκαγιά σαρώνει το Μόντρεαλ στον Καναδά, με αποτέλεσμα να χαθούν περιουσίες 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
1907: Ο Τσάρλς Κέρτις, ο πρώτος ιθαγενής Αμερικανός, μέλος της Γερουσίας των ΗΠΑ, αρχίζει τη θητεία του ως πολιτικός. Αργότερα θα παραιτηθεί από το συγκεκριμένο αξίωμα προκειμένου να χριστεί αντιπρόεδρος του Προέδρου Χέμπερτ Χούβερ.
1912: Υπογράφεται στη Χάγη η Διεθνής Συνθήκη για το Όπιο. Είναι η πρώτη συνθήκη για τον έλεγχο και την απαγόρευση των ναρκωτικών.
1919: Η γαλλική Ακαδημία Επιστημών, αρνούμενη να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις της έναντι του γυναικείου φύλου, απορρίπτει την υποψηφιότητα της Μαντάμ Κιουρί κι επιλέγει ως μέλος της τον Ερρίκο Μπεκερέλ.
1920: Μετά από διαφωνία του με τον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Δημήτριο Γούναρη, παραιτείται ο πρωθυπουργός Δημήτριος Ράλλης.
1921: Παραιτείται ο πρωθυπουργός Δημήτριος Ράλλης, μετά από διαφωνία του με τον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος, Δημήτριο Γούναρη. Σχηματίζεται νέα κυβέρνηση, υπό το Νικόλαο Καλογερόπουλο, ο οποίος αναχωρεί για τη Διάσκεψη του Λονδίνου.
1922: Ο 14χρονος Καναδός, Λέοναρντ Τόμσον, είναι ο πρώτος διαβητικός στον οποίο χορηγείται ινσουλίνη σε ενέσιμη μορφή.
1923: Δημοσιεύεται το νομοθετικό διάταγμα, που ψηφίστηκε 5 ημέρες πριν (18/1) και με το οποίο αντικαθίσταται το Ιουλιανό ημερολόγιο από το Γρηγοριανό. Όμως ο εορτασμός του ορθόδοξου Πάσχα θα συνεχίσει να γίνεται με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο, με αποτέλεσμα να συνεχιστεί η διαφορά με το δυτικό, που ορίζεται μεταξύ 22/3 και 25/4, ενώ το ορθόδοξο μεταξύ 4/4 και 8/5.
1924: Ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου καλεί στη Βουλή τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ηγηθεί του αγώνα κατά της βασιλείας και υπέρ της Δημοκρατίας.
1925: Αυστηρές κυρώσεις επιβάλλονται εναντίον των αφισοκολλητών, για τον ευπρεπισμό της ελληνικής πρωτεύουσας.
1929: Πυρκαγιά καίει τη μισή σχεδόν ελληνική συνοικία των Ταταύλων στην Κωνσταντινούπολη.
1930: Ο Βίλχελμ Φρικ αναλαμβάνει καθήκοντα υπουργού Εσωτερικών της Θουριγγίας κι γίνεται ο πρώτος Ναζί υπουργός στη Γερμανία.
1932: Ιδρύεται ο Ολυμπιακός Λευκωσίας, που θα αγωνιστεί και στο ελληνικό πρωτάθλημα τρεις φορές. Κατά τη περίοδο της επταετίας 1967-1974, οι ομάδες, που ανακηρύσσονται πρωταθλήτριες Κύπρου αγωνίζονται την επόμενη χρονιά στο ελληνικό πρωτάθλημα.
1933: Οι πυγμάχοι Άρτσι Σέξτον και Λόρι Ράιτερ δίνουν αγώνα επίδειξης σε τηλεοπτικό στούντιο στο Λονδίνο, στον πρώτο πυγμαχικό αγώνα, που μεταδίδεται τηλεοπτικά, έστω και σε πειραματικό στάδιο.
1933: Η χωροφυλακή στη Νάουσα ανοίγει πυρ κατά των 3.000 εργατών που πέταξε ο Λαναράς στους δρόμους και των οικογενειών τους, οι οποίοι διαμαρτύρονταν μπροστά στο Δημαρχείο. Ως αποτέλεσμα 4 εργάτες έπεσαν νεκροί και 20 τραυματίστηκαν. Τα γεγονότα ξεσήκωσαν κύμα διαμαρτυριών σ' όλη την Ελλάδα.
1934: Στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ αναγνωρίζει την Κυβέρνηση της Κούβας.
1937: Στη Μόσχα 17 ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος παραπέμπονται σε δίκη κατηγορούμενοι ότι συμμετείχαν σε συνωμοσία οδηγούμενη από τον Τρότσκι, η οποία είχε στόχο την ανατροπή του Στάλιν.
1939: Καταπλέει στο Ναύσταθμο το νέο ελληνικό αντιτορπιλικό "Βασιλεύς Γεώργιος Α", το οποίο ναυπηγήθηκε στην Αγγλία.
1940: Αρχίζει η κατασκευή των μεγάλων έργων του αποχετευτικού αγωγού της Αθήνας.
1941: Ο Τσαρλς Λίντμπεργκ καταθέτει ενώπιον του Κογκρέσου των ΗΠΑ και προτείνει οι ΗΠΑ να διαπραγματευτούν με τον Χίτλερ συμφωνία ουδετερότητας.
1943: Ο Ντιουκ Έλιγκτον παίζει για πρώτη φορά στο Canergie Hall της Νέας Υόρκης.
1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι βρετανικές δυνάμεις καταλαμβάνουν την Τρίπολη της Λιβύης από τους Ναζί. Την ίδια μέρα, οι αμερικανικές και οι αυστραλιανές δυνάμεις νικούν τους Ιάπωνες στην Παπούα, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους για την ιαπωνική εισβολή στον Ειρηνικό Ωκεανό.
1944: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, ο Κόκκινος Στρατός πλησιάζει τον ποταμό Όντερ στη Γερμανία.
1950: Με ψήφισμα της Κνεσέτ (Ισραηλινή Βουλή), η Ιερουσαλήμ ανακηρύσσεται επίσημα ως η νέα πρωτεύουσα του Ισραήλ.
1952: Σύμφωνα με υπολογισμούς, ο κεκλιμένος πύργος της Πίζας στην Ιταλία θα χάσει την ισορροπία του και θα γκρεμιστεί το έτος 2151.
1956: Οι Κύπριοι μαθητές απέχουν από τα μαθήματά τους, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συλλήψεις συμμαθητών τους που διαδήλωναν υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
1957: Η εταιρία Wham-o Company λανσάρει στην αμερικανική αγορά το πρώτο φρίσμπι.
1959: Καθιερώνεται η άμεση εκλογή δημάρχων με το σύστημα της απλής αναλογικής.
1960: Ο Ελβετός εφευρέτης, Ογκίστ Πικάρ, σημειώνει ρεκόρ κατάδυσης με το βαθυσκάφος "Τεργέστη". Φτάνει σε βάθος 10.900 μέτρων στην τάφρο Γκουάμ στις Φιλιππίνες.
1964: Ο δρ. Τζέιμς Χάρντι επιχειρεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μισσισιπή την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς ζώου (χιμπατζή) σε άνθρωπο. Ο ασθενής Μπόιντ Ρας, 68 ετών, θα πεθάνει 90 λεπτά μετά την εγχείρηση.
1968: Η Βόρεια Κορέα αιχμαλωτίζει στα ανοικτά των ακτών της το αμερικανικό πλοίο "Πουέμπλο" και συλλαμβάνει το 83μελές πλήρωμά του. Ο λόγος, σύμφωνα με τις αρχές της χώρας, είναι ότι παραβίασε τα χωρικά της ύδατα και επιδόθηκε σε εχθρικές ενέργειες. Ενταση στις σχέσεις των δύο χωρών.
1972: Επιβάλλεται 24ωρη κράτηση σε όλους τους κατοίκους της Κωνσταντινούπολης!
1973: Στις 7 το απόγευμα της Τρίτης 23ης Ιανουαρίου 1973 ο Αλέξανδρος Ωνάσης αφήνει την τελευταία του πνοή στο ΚΑΤ σε ηλικία 25 ετών. Τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 1973, το αεροπλάνο που πιλοτάριζε, ένα αμφίβιο «Πιάτζιο 136», κατέπεσε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του. Ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε βαριά και οι δύο συνεπιβάτες του ελαφρότερα. Διακομίστηκε στο ΚΑΤ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή την επόμενη μέρα.
1973: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, ανακοινώνει στον αμερικανικό λαό, μέσω τηλεόρασης και ραδιοφώνου, την επίτευξη συμφωνίας για επίσημη κατάπαυση του πυρός στο Βιετνάμ.
1978: Η Σουηδία απαγορεύει την κυκλοφορία των σπρέι με αεροζόλ, εξαιτίας της ζημιάς που προκαλούν στο όζον.
1982: Η Γαλλία υπογράφει με την ΕΣΣΔ ένα 25ετές συμβόλαιο, που θα ίσχυε από το 1984, για την προμήθεια 8 δισ. κυβικών μέτρων σιβηρικού αερίου το χρόνο.
1989: Δολοφονείται ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Αναστάσιος Βενάρδος, κοντά στο σπίτι του στα Κάτω Πατήσια. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση «1η Μάη».
1991: Στο διαγωνιστικό τμήμα του κινηματογραφικού Φεστιβάλ Βερολίνου, προκρίνεται η ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου".
1992: Αεροσκάφος HU-16 Albatross της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας συντρίβεται σε κατοικημένη περιοχή της Ελευσίνας, σκοτώνοντας τα τρία μέλη του πληρώματός του. Την ίδια μέρα, η Ελλάδα υποβάλλει επίσημα στη Λωζάνη υποψηφιότητα για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, με πρόεδρο της Επιτροπής Διεκδίκησης τη Γιάννα Αγγελοπούλου.
1996: Η Ελλάδα υποβάλλει επίσημα υποψηφιότητα για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στη Λοζάννη. Πρόεδρος της Επιτροπής Διεκδίκησης είναι η Γιάννα Αγγελοπούλου, που μαζί με τον σύζυγό της Θεόδωρο Αγγελόπουλο, αποτελούν τον βασικό άξονα της προσπάθειας για την επίτευξη του στόχου. Το σύνολο των υποψηφιοτήτων, που υποβάλλονται στην ΔOΕ είναι 11 και τον ελληνικό φάκελο στηρίζουν παράλληλα ο Δήμος Αθηναίων και η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων.
1996: Κυκλοφορεί η πρώτη έκδοση της γλώσσας προγραμματισμού java.
1997: Ο 23χρονος Αντώνης Δαγκλής, καταδικάζεται σε 13 φορές ισόβια και κάθειρξη 25 ετών για τη δολοφονία τριών ιερόδουλων και απόπειρες δολοφονίας άλλων έξι, καθώς και για άλλα αδικήματα. Αυτοκτόνησε τον Αύγουστο του 1997 στην ψυχιατρική κλινική των φυλακών Κορυδαλλού.
1997: Ο Μιρ Αϊμάλ Κασί, καταδικάζεται σε θάνατο, μετά την ένοπλη επίθεσή του έξω από τα αρχηγεία της CIA, κατά την οποία σκοτώθηκαν 2 και τραυματίστηκαν 3 άτομα.
1997: Η Μαντλίν Ολμπράιτ γίνεται η πρώτη γυναίκα υπουργός Εξωτερικών στην ιστορία των ΗΠΑ.
2004: Ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ανακοινώνει ότι αποχωρεί από την ενεργό πολιτική. Είχε εκλεχθεί για πρώτη φορά βουλευτής το 1946, σε ηλικία 28 ετών.
2004: H Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία ανακοινώνει ότι το ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος Mars Express εντόπισε νερό υπό μορφή πάγου στο νότιο πόλο του πλανήτη Άρη.
2007: Η σιαγόνα ενός ρινόκερου που έζησε πριν από 5-9 εκατομμύρια χρόνια εντοπίζεται στην περιοχή των Σερβίων Κοζάνης.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1752 - Μούτσιο Κλεμέντι, Ιταλός συνθέτης και πιανίστας.
1783 – Σταντάλ, Γάλλος συγγραφέας.
Ο Μαρί-Ανρί Μπεϊγέ (γαλλικά:Marie-Henri Beyle, 23 Ιανουαρίου 1783 – 23 Μαρτίου 1842), γνωστότερος με το φιλολογικό του ψευδώνυμο Σταντάλ (Stendhal), ήταν Γάλλος συγγραφέας. Οι βαθύτατες ψυχολογικές αναλύσεις του στα «μυθιστορήματα μαθητείας» που έγραψε, τον τοποθετούν στην πρώτη σειρά των μυθιστοριογράφων του 19ου αιώνα. Τα περιφημότερα από τα μυθιστορήματα αυτά, Το Κόκκινο και το Μαύρο και Το μοναστήρι της Πάρμας, αναφέρονται σε νέους με ρομαντικούς πόθους, δύναμη αισθημάτων και όνειρα δόξας.
Διορίστηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Conseil d'État) το 1810 και έλαβε μέρος ως αξιωματικός της Επιμελητείας στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία (1812). Εγκαταστάθηκε μετά στο Μιλάνο ως το 1821 και διετέλεσε πρόξενος της Γαλλίας στην Τεργέστη και στην Τσιβιταβέκκια. Υπήρξε λάτρης της Τέχνης, της Ιταλίας και των γυναικών.
1857 - Άντριγια Μοχορόβιτσιτς, Κροάτης σεισμολόγος.
1862 – Ντάβιντ Χίλμπερτ, Γερμανός μαθηματικός.
Ο Ντάβιντ Χίλμπερτ (David Hilbert, Καίνιξμπεργκ, Πρωσία, 23 Ιανουαρίου 1862 - Γκέτινγκεν, Γερμανία, 14 Φεβρουαρίου 1943) ήταν Γερμανός μαθηματικός. Ο Χίλμπερτ επινόησε και ανέπτυξε ένα ευρύ φάσμα από νέες ιδέες, στο οποίο συμπεριέλαβε την αμετάβλητη θεωρία και τα Αξιώματα Χίλμπερτ. Επίσης διατύπωσε τη θεωρία του Χώρου του Χίλμπερτ, η οποία είναι ένα από τα θεμέλια της συναρτησιακής ανάλυσης .
Ο Χίλμπερτ υιοθέτησε και υπερασπίστηκε θερμά τη θεωρία του Γκέοργκ Κάντορ και των υπερπερασμένων αριθμών. Ένα διάσημο παράδειγμα της ηγεσίας του στα μαθηματικά είναι η παρουσίασή του το 1900 των προβλημάτων του Χίλμπερτ, η οποία έθεσε την αρχή για περισσότερη μαθηματική έρευνα του 20ού αιώνα.
Ο Χίλμπερτ και οι μαθητές του συνεισέφεραν σημαντικά στην ίδρυση αυστηρών και στην ανάπτυξη σημαντικών εργαλείων, τα οποία χρησιμοποιούνται στη μοντέρνα μαθηματική φυσική. Ο Χίλμπερτ είναι γνωστός ως ένας από τους ιδρυτές της αποδεικτικής θεωρίας και της Μαθηματικής λογικής, καθώς επίσης ήταν και από τους πρώτους διακεκριμένους μαθηματικούς και μεταμαθηματικούς.
1872 – Πολ Λανζεβέν, Γάλλος φυσικός.
Ο Πολ Λανζεβέν (Paul Langevin, 23 Ιανουαρίου 1872 – 19 Δεκεμβρίου 1946) ήταν σημαντικός Γάλλος φυσικός, γνωστός για τη «Δυναμική Λανζεβέν» και την «Εξίσωση Λανζεβέν».
Ο Λανζεβέν γεννήθηκε στο Παρίσι. Σπούδασε στην École Supérieure de Physique et de Chimie Industrielles και στην École Normale Supérieure. Μετά πήγε στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και σπούδασε στο εκεί Εργαστήριο Κάβεντις υπό τον Τζόζεφ Τζον Τόμσον. Επέστρεψε στη Σορβόνη και πήρε το διδακτορικό του με επιβλέποντα τον Πιέρ Κιουρί το 1902. Το 1904 έγινε καθηγητής της Φυσικής στο Collège de France. Το 1926 ο Λανζεβέν έγινε διευθυντής στην École de Physique et Chimie, ενώ το 1934 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών.
Ο Λανζεβέν διακρίθηκε για τις έρευνές του στον παραμαγνητισμό και τον διαμαγνητισμό, και για τη σύγχρονη ερμηνεία τους. Περίφημη είναι η παραγωγή από αυτόν υπερήχων με χρήση του Πιεζοηλεκτρικού φαινομένου. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εργάσθηκε στη χρήση των υπερήχων για την ανίχνευση υποβρυχίων, αλλά ο πόλεμος τελείωσε πριν λειτουργήσει η σχετική διάταξη.
Το 1910 διαδόθηκε ότι είχε μια ερωτική σχέση με τη Μαρία Κιουρί, χήρα πλέον και πέντε χρόνια μεγαλύτερή του. Ο ίδιος ο Λανζεβέν ήταν τότε παντρεμένος, αλλά σε διάσταση, και πατέρας 4 παιδιών — σήμερα, τα εγγόνια τους είναι παντρεμένα μεταξύ τους: η Ελέν Λανζεβέν-Ζολιό (Hélène Langevin-Joliot) και ο Μισέλ Λανζεβέν (Michel Langevin).
Ο Λανζεβέν απομακρύνθηκε από τη θέση του από τη ναζιστική Κυβέρνηση του Βισύ εξαιτίας της αντιθέσεώς του στη ναζιστική ιδεολογία. Πέθανε στο Παρίσι δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας.
1907 – Χιντέκι Γιουκάβα, Ιάπωνας φυσικός.
Ο Χίντεκι Γιουκάβα (23 Ιανουαρίου 1907 - 8 Σεπτεμβρίου 1981) ήταν Ιάπωνας φυσικός. Είναι κυρίως γνωστός για τη θεωρητική πρόβλεψη της ύπαρξης του μεσονίου και για το δυναμικό Γιουκάβα (Yukawa potential), που περιγράφει την ισχυρή εξάρτηση της ισχυρής πυρηνικής δύναμης από την ακτίνα δράσης της. Για τη συνεισφορά του αυτή στη θεωρητική φυσική έγινε ο πρώτος Ιάπωνας που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1949.
Ο Γιουκάβα γεννήθηκε στο Τόκυο το 1907 και αποφοίτησε από το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Κιότο το 1929 όπου και εργάστηκε ως λέκτορας για τέσσερα χρόνια. Έδειξε ενδιαφέρον στη θεωρητική φυσική και κυρίως στη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων. Το 1933 έγινε βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οσάκα, σε ηλικία 26 ετών.
Το 1935 πρότεινε την ύπαρξη ενός σωματιδίου που ονόμασε "μεσοτρόνιο", το οποίο θα έπαιζε το ρόλο του φορέα της πυρηνικής δύναμης. Ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ του οποίου ο πατέρας ήταν καθηγητής της ελληνικής γλώσσας, του ανέφερε πως δεν υπάρχει "τρ" στη λέξη "μέσος", οπότε και η ονομασία που χρησιμοποιήθηκε για το υποθετικό σωματίδιο έγινε "μεσόνιο". Από την υπόθεση ότι το σωματίδιο αυτό κινείται με ταχύτητα περίπου ίση με την ταχύτητα του φωτός από νουκλεόνιο σε νουκλεόνιο, ο Γιουκάβα υπολόγισε ότι η μάζα του μεσονίου θα πρέπει να είναι 250 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ηλεκτρονίου.
Το 1936 οι Καρλ Άντερσον και Σεθ Νέντερμαγιερ ανακάλυψαν τα σωματίδια που ονομάζονται σήμερα μιόνια. Αυτά έχουν μάζα περίπου 200 φορές τη μάζα του ηλεκτρονίου και υπήρχε η υποψία ότι ήταν τα σωματίδια των οποίων την ύπαρξη είχε προβλέψει ο Γιουκάβα. Αργότερα όμως ανακαλύφθηκε ότι αντιδρούν ασθενικά με τους πυρήνες, πράγμα που σήμαινε ότι η υποψία δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα.
Έντεκα χρόνια αργότερα, το 1947 ανακαλύφθηκαν από τον Σεσίλ Πάουελ, τα "μεσόνια π" ή "πιόνια", και αποδείχτηκε ότι ήταν τα σωματίδια που είχε προβλέψει ο Γιουκάβα.
Ο Γιουκάβα κέρδισε το Αυτοκρατορικό Βραβείο της Ιαπωνικής Ακαδημίας το 1940, το 1949 έγινε καθηγητής του Πανεπιστημίου Κολούμπια και το ίδιο έτος του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ για την πρόβλεψη της ύπαρξης των πιονίων. Έγραψε εισαγωγικά βιβλία για την Κβαντομηχανική και τη Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων, στα Ιαπωνικά και απέκτησε τιμητικές διακρίσεις από το Πανεπιστήμιο των Παρισίων και από τη Βασιλική Κοινότητα του Εδιμβούργου.
Ήταν ένας από τους έντεκα επιστήμονες που υπέγραψαν το Μανιφέστο Ράσελ - Αϊνστάιν που υπογράμμιζε τους κινδύνους που εγείρονται από τη χρήση πυρηνικών όπλων.
1910 – Τζάνγκο Ράινχαρντ, τσιγγάνος από το Βέλγιο, βιρτουόζος της κιθάρας.
Ο Τζάνγκο Ράινχαρντ (Django Reinhardt, 23 Ιανουαρίου 1910 - 16 Μαΐου 1953) ήταν πρωτοποριακός βιρτουόζος κιθαρίστας της τζαζ και συνθέτης, που ξεχώρισε για την τεχνική και τη δεξιοτεχνία του, ενώ εφηύρε ένα εντελώς νέο στυλ τεχνικής τζαζ κιθάρας, που πλέον είναι μουσική παράδοση στη γαλλική τσιγγάνικη κουλτούρα. Ανάμεσα στις δημοφιλέστερες συνθέσεις του οι οποίες θεωρούνται πλέον κλασικά κομμάτια της τζαζ μουσικής, είναι τα "Minor Swing", "Daphne","Belleville", "Djangology", "Swing '42", "Nuages".
Ο Ζαν Τζάνγκο Ράινχαρντ γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1910 στη Liberchies, μια μικρή πόλη στο ανατολικό Βέλγιο, από τσιγγάνους γονείς. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων σε καταυλισμούς των Ρομά κοντά στο Παρίσι, παίζοντας μπάντζο, κιθάρα και βιολί από μικρή ηλικία. Ήδη στα 13 του, ο Ράινχαρντ ήταν σε θέση να βγάζει τα προς το ζην από τη μουσική.
Στην ηλικία των 18, τραυματίστηκε από πυρκαγιά στο τροχόσπιτο που έμενε με την πρώτη του σύζυγο. Ο ίδιος υπέστη εγκαύματα 1ου και 2ου βαθμού σε πολλά μέρη του σώματός του, ενώ το τρίτο και τέταρτο από τα δάχτυλα του αριστερού χεριού του έμειναν μερικώς παράλυτα. (παράμεσος & μικρός). Έτσι, αναγκάστηκε να επανέλθει στην οργανοπαιξία με έναν εντελώς νέο τρόπο. Έπαιζε όλα τα κιθαριστικά σόλο του με τα δύο δάχτυλα, και χρησιμοποιούσε τα δύο τραυματισμένα μόνο για την απόδοση συγχορδιών. Η περίοδος μεταξύ των ετών 1929 και 1933 ήταν καθοριστική για την εξέλιξή του. Εγκατέλειψε το μπάντζο υπέρ της κιθάρας, ενώ επηρεάστηκε από τις μουσικές των Έντι Λανγκ και Τζο Βενούτι, Λούις Άρμστρονγκ, Ντιούκ Έλινγκτον. Το 1933, συναντιέται με το βιολιστή Stéphane Grappelli, με τον οποίο το 1934 σχηματίζουν στο Παρίσι το Quintette du Hot Club de France.
Το 1946 περιόδευσε για σύντομο χρονικό διάστημα με τον Ντιούκ Έλινγκτον στις Η.Π.Α. αλλά οι εμφανίσεις του εκεί δεν έτυχαν ιδιαίτερα ευνοϊκής αποδοχής. Κατόπιν, επιστρέφει στη Γαλλία (Φεβρουάριος 1947). Το 1949 ηχογραφεί έναν από τους σημαντικότερους δίσκους του, το Djangology.
Το 1951, αποσύρθηκε στο χωριό Samois-sur-Seine, κοντά στο Φοντενμπλό, όπου και έζησε μέχρι το θάνατό του. Συνέχισε να εμφανίζεται σε τζαζ κλαμπς στο Παρίσι, ενώ ξεκίνησε να παίζει ηλεκτρική κιθάρα, παρά τους αρχικούς δισταγμούς του προς το συγκεκριμένο όργανο.
Πέθανε το 1953 από εγκεφαλική αιμορραγία, σε ηλικία 43 ετών.
1914 – Αλεξάντερ Τρεμούλης, ελληνοαμερικανός σχεδιαστής αυτοκινήτων. (Θαν. 29/12/1991)
1914 - Γιάννης Φύριος, Έλληνας ηθοποιός.
1920 – Γουόλτερ Φρέντερικ Μόρισον, Αμερικανός εφευρέτης.
Ο Γουόλτερ Φρέντρικ Μόρισον (Walter Fredrick "Fred" 'Morrison, 23 Ιανουαρίου 1920 – 9 Φεβρουαρίου 2010) ήταν Αμερικανός πολιτικός μηχανικός, περισσότερο γνωστός ως ο άνθρωπος που εφηύρε το φρίσμπι.
Γεννήθηκε στο Ρίτσφιλντ της πολιτείας Γιούτα των ΗΠΑ και κατοικούσε στη Μονρόε.Ήταν παντρεμένος με τη Λου. Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου παρακολούθησε τις πτήσεις βομβαρδιστικών στην Ιταλία, ενώ συνελήφθη και παρέμεινε αιχμάλωτος πολέμου επί 48 ημέρες.
Ο Μόρισον ισχυριζόταν ότι ο ίδιος είχε συλλάβει την αρχική ιδέα για το φρίσμπι όταν έριξε ένα καπάκι από ένα μεταλλικό κουτί με ποπ κορν μαζί με την τότε φιλενάδα του, Λου. Επειδή το καπάκι έφυγε μακριά, βρέθηκε από τον Μόρισον ότι τα κατσαρολάκια για γλυκά πετούσαν καλύτερα και ήταν πιο κοινά. Μαζί με τη Λου έφτιαξαν μια μικρή επιχείρηση και πουλούσαν "Flyin' Cake Pans" (ιπτάμενα κατσαρολάκια για γλυκά) στις ακτές της Σάντα Μόνικα, στην Καλιφόρνια.
Το 1946 ο 26χρονος από την Γιούτα συνέλαβε την ιδέα ενός σχεδίου για τον πρώτο στον κόσμο ιπτάμενο δίσκο, τον οποίο ονόμασε Whirlo-Way. Το 1948 στην επιχείρηση εισήλθε και ο επενδυτής Γουόρεν Φραντσιόνι, ο οποίος κάλυψε το κόστος για να επικαλυφθεί ο δίσκος με πλαστικό. Το 1955 ο Μόρισον και η Λου σχεδίασαν τον "Δίσκο του Πλούτωνα" (Pluto Platter), που ήταν το αρχέτυπο όλων των σύγχρονων ιπτάμενων δίσκων. Η ονομασία οφείλεται στην μανία με τα ΑΤΙΑ, που κυριαρχούσε στην Αμερική τη δεκαετία του 1950. Στις 23 Ιανουαρίου 1957 τα δικαιώματα του Pluto Platter πωλήθηκαν στην εταιρεία κατασκευής παιχνιδιών Wham-O, η οποία το 1958 Wham-O πρόσθεσε το όνομα Frisbee στο αρχικό όνομα του δίσκου, το οποίο ήταν μια δυσορθογραφία της εταιρείας Frisbie Pie Company. Το παιχνίδι σύντομα απέκτησε δημοφιλία, κυρίως μεταξύ των φοιτητών στις ΗΠΑ. Σχεδόν 100 εκατομμύρια πλαστικοί δίσκοι «φρίσμπι» είχαν πουληθεί έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ είχαν δημιουργηθεί και πανεπιστημιακά τουρνουά για αγώνες με «φρίσμπι».
Ο Μόρισον απεβίωσε το 2010. Το όνομά του φέρει ένα γήπεδο ντισκ γκολφ στην πόλη Χολαντέι της Γιούτα.
1921 – Μαρίγια Γκιμπούτας, Λιθουανή αρχαιολόγος.
Η Μαρίγια Γκιμπούτας (Birutė Marija Alseikaitė-Gimbutienė, Βίλνιους, Λιθουανία, 23 Ιανουαρίου 1921 - Λος Άντζελες, 2 Φεβρουαρίου 1994) ήταν Λιθουανή αρχαιολόγος, εξέχουσα μορφή της αρχαιολογίας, κυρίως για την έρευνά της τόσο στους νεολιθικούς πολιτισμούς όσο και εκείνους της εποχής του Χαλκού, οι οποίοι κατά την άποψή της συνέθεταν τον "αρχαίο ευρωπαϊκό πολιτισμό", όρο που η ίδια εισήγαγε σε έργα της που δημοσεύθηκαν μεταξύ του 1946 και του 1971 και άνοιξαν νέους δρόμους στην αρχαιολογία συνδυάζοντας τον παραδοσιακό τρόπο έρευνας με τη γλωσσολογία και τη μυθολογία.
Καθηγήτρια της Αρχαιολογίας στο πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας από το 1963 έως το 1989, ερεύνησε και δημοσίευσε ένα σημαντικό αριθμό αρχαιολογικών ευρημάτων, ενώ παράλληλα έσκαψε βαθύτερα από οποιονδήποτε άλλο στην προσπάθειά της να ανασύρει στην επιφάνεια σημαντικό αριθμό αντικειμένων τέχνης και καθημερινής ζωής των νεολιθικών πολιτισμών της Ευρώπης.
Η Μαρίγια Γκιμπούτας κέρδισε παγκόσμια φήμη ως ειδική της Ινδοευρωπαϊκής Εποχής του Χαλκού και της λαϊκής τέχνης της Λιθουανίας και της προϊστορίας της Βαλτικής και των Σλάβων, έτσι όπως τη συνόψισε στο Πολιτισμοί της εποχής του Χαλκού της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (1965). Μεγάλη αναταραχή προκάλεσε με τα τρία τελευταία της βιβλία: Οι Θεές και οι Θεοί της αρχαίας Ευρώπης (1974), Η Γλώσσα της Θεάς (1989) και το τελευταίο της βιβλίο Ο Πολιτισμός της Θεάς (1991), στο οποίο παρουσίασε μια επισκόπηση των θεωριών της για τους νεολιθικούς πολιτισμούς της Ευρώπης: αρχιτεκτονικά πρότυπα, κοινωνική δομή, τέχνη, θρησκεία, και ερμηνεία γραπτών πηγών. Έδωσε έμφαση στην άποψη ότι υπήρξε σημαντική διαφορά ανάμεσα στο αρχαίο μητριαρχικό σύστημα -εστιασμένο στη λατρεία της Μητέρας Θεάς- και τα πατριαρχικά πολιτισμικά στοιχεία της Ινδοευρωπαϊκής κουλτούρας, τα οποία διαμόρφωσαν τις κλασικές ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Στο έργο της η Γκιμπούτας επανερμήνευσε της ευρωπαϊκή προϊστορία στο φως στην γλωσσολογικής έρευνας, της εθνολογίας, και της ιστορίας των θρησκειών και προκάλεσε τις παραδοσιακές απόψεις για τις απαρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ο Τζόζεφ Κάμπελ και ο Άσλεϊ Μόνταγκιου, ο καθένας με τον τρόπο του, εξέφρασαν τις απόψεις τους για τη θεωρία της Γκιμπουτάς σε ό,τι αφορά στη Στήλη της Ροζέττας και την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών
1928 - Άλεν Στακ, Αμερικανός κολυμβητής.
1929 – Αλέκος Ζαρταλούδης, Έλληνας ηθοποιός. (Χίος 23 Ιανουαρίου 1929 – 7 Φεβρουαρίου 2007)
Το 1965 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη και την ίδια χρονιά έγινε μέλος του ΣΕΗ. Στο θέατρο συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τον θίασο Αλίκης Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Έζησε για αρκετό καιρό στις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές.
1930 – Ντέρεκ Γουόλκοτ (αγγλ. Derek Walcott) είναι κάτοχος του Νόμπελ συγγραφέας και σκηνοθέτης από την Καραϊβική.
Γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1930 στη Σάντα Λουτσία των Μικρών Αντίλλων. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο των Δυτικών Ινδιών στη Τζαμάικα και σπούδασε θέατρο στις Η.Π.Α., με υποτροφία του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Το 1953 εγκαταστάθηκε στο Τρινιντάντ, όπου εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου και τέχνης και από το 1959 μέχρι το 1979 διηύθυνε το Θεατρικό Εργαστήριο του Τρινιντάντ, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος. Το 1962 δημοσιεύθηκε η συλλογή του In a Green Night και η ποίηση του άρχισε να κερδίζει τη διεθνή αναγνώριση. Το 1998 τιμήθηκε από τη Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου για το έργο του, το 1990 το έργο του Όμηρος κέρδισε το βραβείο W.H.Smith και το 1992του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ. Είναι επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Δίδαξε δημιουργική γραφή ποίησης και θεάτρου στα Πανεπιστήμια Κολούμπια, Γέηλ και Χάρβαρντ. Από το 1981 είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Το 2006 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός από τη μεγάλη ποιητική του προσφορά, είναι γνωστός και για τα θεατρικά έργα του τα οποία έχουν παιχτεί σ' όλο τον κόσμο και έχουν σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.
1943 - Σόλομον Μαμαλόνι, πρωθυπουργός των νήσων Σολομώντα.
1944 - Σεργκέι Μπέλοφ, Ρώσος καλαθοσφαιριστής και προπονητής.
1949 - Ανδρέας Μιχαλόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1957 - Καρολίνα, πριγκίπισσα του Μονακό.
1961 - Πέτρος Δουρδουμπάκης, Έλληνας τραγουδοποιός.
1964 - Μπάρατ Τζάγκντεο, πρόεδρος της Γουιάνας.
1967 – Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, Τούρκος αρσιβαρίστας.
Ο Ναίμ Σουλεϊμάνογλου (Naim Süleymanoğlu, 23 Ιανουαρίου 1967) είναι πρώην αθλητής της άρσης βαρών.
Γεννήθηκε στο Πτιχάρ της Βουλγαρίας στις 23 Ιανουαρίου 1967 σαν Ναούμ Σουλεμάνοβ (Naum Shalamanov) και ήταν Τουρκικής καταγωγής. Σε όλη του την καριέρα κέρδισε τρία ολυμπιακά πρωταθλήματα, επτά παγκόσμια πρωταθλήματα και έξι ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και βελτίωσε το παγκόσμιο ρεκόρ 46 φορές, όλα σαν αθλητής της Τουρκίας. Το πρώτο του ρεκόρ το έκανε σε ηλικία 16 ετών και λόγω του ύψους του (1.47 cm) αποκαλούνταν Ηρακλής τσέπης. Έγινε μέλος της εθνικής ομάδας της Βουλγαρίας αλλά το 1984 δε συμμετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες λόγω του μποϋκοτάζ των κομμουνιστικών κρατών στο οποίο συμμετείχε και η Βουλγαρία. Το 1988 αποκτά την Τουρκική υπηκοότητα και συμμετέχει από τότε εκπροσωπώντας την Τουρκία και κατακτώντας μετάλλια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις.
Έχει κατακτήσει τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια το 1988,1992 και 1996.
Είναι ο μοναδικός προς το παρόν αθλητής άρσης βαρών που έχει καταφέρει να σηκώσει 2.5 φορες το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στήν κίνηση του εμπολέ-ζετέ.
1970 - Άριαν Κόμαζετς, Κροάτης καλαθοσφαιριστής.
1974 - Τίφανι Θίσεν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1982 - Μύρωνας Στρατής, Έλληνας τραγουδιστής.
1984 - Άριεν Ρόμπεν, Ολλανδός ποδοσφαιριστής.
1986 - Χοσέ Ενρίκε, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1989 - Γιάνι Τσενγκ, γκόλφερ από την Ταϊβάν.
1998 - XXXTentacion, Αμερικανός τραγουδιστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
619 – Ιωάννης ο Ελεήμων, Πατριάρχης Αλεξανδρείας.
Ο Ιωάννης ο Ελεήμων (556 - 23 Ιανουαρίου 619) ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας περί τα έτη 610-619.
Γεννήθηκε το 556 στην Αμαθούντα της Κύπρου. Η μητέρα του ονομαζόταν Ευκοσμία ή Κοσμία και ο πατέρας του Επιφάνιος, και ήταν έπαρχος Κύπρου. Ο Ιωάννης παντρεύτηκε και απέκτησε και παιδιά, όμως η σύζυγός του και τα παιδιά του πέθαναν σύντομα, και έμεινε μόνος. Τότε αφιερώθηκε στο Θεό. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος και έγινε ευρύτατα γνωστός για τις φιλάνθρωπες πράξεις του.
Μετά το θάνατο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου Α΄, ο λαός και ο πατρίκιος Νικήτας, έπαρχος της Αιγύπτου και εξάδελφος του αυτοκράτορα Ηράκλειου, ζήτησαν από τον Αυτοκράτορα να τοποθετηθεί ο Ιωάννης στη θέση αυτή, πράγμα που έγινε το 610.
Ως επίσκοπος (Πατριάρχης) Αλεξαδρείας έκανε πλουσιότατο έργο. Αύξησε τους ναούς της πόλης από 7 σε 70, πολέμησε τον Μονοφυσιτισμό, έχτισε νοσοκομεία, ξενοδοχεία, πτωχοτροφεία, οργάνωνε συσσίτια και γενικά ελεούσε αυτούς που είχαν ανάγκη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να του δοθεί το προσωνύμιο «Ελεήμων». Όταν οι Πέρσες κατέκτησαν την Αλεξάνδρεια, αναγκάστηκε να καταφύγει στην πατρίδα του, την Κύπρο, όπου και πέθανε στις 23 Ιανουαρίου του 619.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του ως αγίου στις 12 Νοεμβρίου.
Μετά το θάνατό του, το σκήνωμά του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1249 μεταφέρθηκε στη Βενετία, ενώ ένα μέρος του εστάλη το 1489 από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄ στο Βασιλιά Ματθία Κορβίνο της Ουγγαρίας και τοποθετήθηκε στο βασιλικό παρεκκλήσι του Κάστρου της Βούδα.
Σήμερα, μέρος του σκηνώματός του βρίσκεται σε παρεκκλήσι του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Μαρτίνου στη Μπρατισλάβα και άλλο στο Ναό San Giovanni in Bragora της Βενετίας.
Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων είναι πολιούχος άγιος της Λεμεσού και της κωμόπολης Casarano της Νότιας Ιταλίας. Ναός αφιερωμένος σε αυτόν, χρονολογούμενος στον 12ο αιώνα, έχει βρεθεί στο Λυγουριό Αργολίδας, ενώ άλλος ναός αφιερωμένος σε αυτόν κατεδαφίστηκε πρόσφατα στη Βέροια[2]. Τέλος, αξιόλογος είναι ο ναός του αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος στη Βενετία (San Giovanni Elemosinario), που χρονολογείται στο 1071.
1002 – Όθων Γ’, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο Όθων Γ΄ (Otto III, Ιούνιος/Ιούλιος 980 - 23 Ιανουαρίου 1002) ήταν αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 996 έως τον πρόωρο θάνατό του το 1002. Μέλος της δυναστείας των Οθώνων, ο Όθων Γ΄ ήταν ο μόνος γιος και διάδοχος του αυτοκράτορα Όθωνα Β΄ και της συζύγου του, Θεοφανούς Σκλήραινας.
Εξελέγη βασιλιάς της Γερμανίας στην Βερόνα τον Ιούνιο 983 και σε ηλικία τριών ετών στέφθηκε αυτοκράτορας στο Άαχεν στις 25 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Στις αρχές του 984 ο δούκας Ερρίκος που είχε εκθρονιστεί στην Βαυαρία από τον πατέρα του, Όθωνα Β΄, απαιτούσε την αντιβασιλεία σαν μέλος του βασιλικού οίκου. Για να πετύχει τον σκοπό του έκανε συμμαχία με τον βασιλιά της Γαλλίας Λοθάριο. Ο Βίλιγκις, αρχιεπίσκοπος του Μάιντς, πίεσε τον Ερρίκο να απελευθερώσει τον αιχμάλωτο βασιλιά. Ο Όθων επέστρεψε στην μητέρα του, την πριγκίπισσα Θεοφανώ, που ήταν αντιβασίλισσα, που εγκατέλειψε την ιμπεριαλιστική πολιτική του συζύγου της και αφοσιώθηκε ιδιαίτερα στην εκκλησία. Μετά τον θάνατο της μητέρας του (991) η γιαγιά του, Αδελαΐδα της Ιταλίας, έγινε αντιβασιλέας για λογαριασμό του ανήλικου Όθωνα μέχρι την ενηλικίωση του (994).
1297 - Φλωρέντιος, πρίγκιπας της Αχαΐας.
1312 - Ισαβέλλα Α΄, πριγκίπισσα της Αχαΐας.
1348 - Κάρολος, δούκας του Δυρραχίου.
1516 - Φερδινάνδος Β΄, βασιλιάς της Αραγωνίας.
1698 - Ερνέστος Αύγουστος, εκλέκτορας του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ.
1806 - Ουίλιαμ Πιτ ο νεότερος, Άγγλος πολιτικός.
1893 - Χοσέ Θορρίγια, Ισπανός συγγραφέας.
1939 - Ματίας Ζίντελαρ, Αυστριακός ποδοσφαιριστής.
1944 – Έντβαρντ Μουνκ, νορβηγός συμβολιστής ζωγράφος.
Ο Έντβαρτ Μουνκ (Edvard Munch, 12 Δεκεμβρίου 1863 - 23 Ιανουαρίου 1944) ήταν Νορβηγός ζωγράφος, που ανήκει στους προδρόμους του εξπρεσιονισμού. Γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1863 στο χωριό Άνταλσμπρουκ της Νορβηγίας και μεγάλωσε στο Όσλο. Πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1944 στο Όσλο. Το πιο γνωστό του έργο είναι «Η Κραυγή».
Το 1879 ο Μουνκ εγγράφηκε σε τεχνικό κολλέγιο, με θέμα μελέτης την εφαρμοσμένη μηχανική, αλλά διέκοψε τις σπουδές του λόγω συχνών ασθενειών. Το 1880, άφησε το κολλέγιο για να γίνει ζωγράφος. Το 1881, εγγράφηκε στο βασιλικό σχολείο τέχνης και σχεδίου της Κριστιάνια. Οι δάσκαλοί του ήταν ο γλύπτης Julius Middelthun και ο ζωγράφος Christian Krohg.
Ενώ επηρεάζεται καλλιτεχνικά από τους μετα-ιμπρεσσιονιστές, ο Μουνκ είναι συμβολιστικός σε περιεχόμενο, απεικονίζοντας μια κατάσταση του μυαλού παρά μια εξωτερική πραγματικότητα. Ο Μουνκ υποστήριξε ότι ο ιδιωματισμός των ιμπρεσσιονιστών δεν ταίριαξε στην τέχνη του. Δεν αποσκοπούσε στην απεικόνιση μιας τυχαίας στιγμής της πραγματικότητας, αλλά σε καταστάσεις που υπάρχει έντονο συναισθηματικό περιεχόμενο και εκφραστική ενέργεια. Υπολόγιζε προσεκτικά τις συνθέσεις του για να δημιουργήσει μια ανήσυχη, τεταμένη ατμόσφαιρα.
Στη δεκαετία του '30 και τη δεκαετία του '40, οι Ναζί θεώρησαν τα έργα του "εκφυλισμένη τέχνη" και αφαίρεσαν τη δουλειά του από τα γερμανικά μουσεία. Ο Μουνκ πληγώθηκε βαθιά, καθώς είχε αρχίσει να αισθάνεται τη Γερμανία σαν την δεύτερη πατρίδα του.
Έχτισε ένα στούντιο και ένα σπίτι στο κτήμα Ekely στο Skøyen του Όσλο, όπου και πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του. Πέθανε εκεί στις 23 Ιανουαρίου 1944, έναν μήνα μετά από τα 80ά γενέθλιά του.
1948 - Ξενοφών Σγουρός, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.
1958 – Φρεντ Φράνσις Μπόσγουορθ, Αμερικανός ευαγγελιστής.
Ο Φρεντ Φράνσις Μπόσγουορθ (αγγλ.: Fred Francis Bosworth, 17 Ιανουαρίου 1877 - 23 Ιανουαρίου 1958) ήταν Αμερικανός Πεντηκοστιανός ευαγγελιστής. Συγκαταλέγεται στους λεγόμενους "faith healers" (θεραπευτές διαμέσου της πίστεως). Γεννήθηκε σε ένα αγρόκτημα στη Νεμπράσκα και ανατράφηκε σε μια οικογένεια Μεθοδιστών. Στην ηλικία των 17, αναγεννήθηκε και μετά από δύο χρόνια θεραπεύτηκε από σημαντικά πνευμονικά προβλήματα. Μετά από αυτό, ο Μπόσγουορθ άρχισε να ακολουθεί πιστά τις Χριστιανικές αρχές, αν και αρχικά άλλαξε διάφορες εκκλησίες. Αρκετά χρόνια μετά τη θεραπεία του, παρευρέθηκε στην εκκλησία του Αλεξάντερ Ντόουι στο Ιλλινόις, και έπειτα παρευρέθηκε σε Πεντηκοστιανές συναθροίσεις.
Όταν ο Μπόσγουορθ έλαβε την εμπειρία της Πεντηκοστής το 1906, απέκτησε μια έντονη επιθυμία να κηρύξει το Ευαγγέλιο, αφήνοντας τις επιχειρησιακές δρατηριότητές του και εναποθέτωντας την επιβίωσή του στην πίστη. Περίπου το 1909 μετακόμισε στο Τέξας, και το 1910 ξεκίνησε μια εκκλησία στο Ντάλλας. Το 1914 ήταν ένας από τους ιδρυτές των Συνάξεων του Θεού, με τις οποίες συνεργάστηκε μέχρι το 1918. Αρχισε έπειτα μια νέα εκκλησία στο Ντάλλας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '20 ήταν γνωστός για τις περιοδείς του που περιλάμβαναν μεγάλες συναθροίσεις στις οποίες υπεράσπισε τις θεραπείες διαμέσω της πίστης, με παρεύρισκόμενους ανθρώπους από όλη τα δόγματα. Περίπου το 1930 άρχισε ένα από τα πρώτα πετυχημένα Χριστιανικά ραδιοφωνικά προγράμματα. Σήμερα είναι περισσότερο γνωστός για το βιβλίο του Χριστός ο Θεραπευτής που είχε εκδοθεί περισσότερες από 7 φορές όταν ακόμα ήταν εν ζωή, και σήμερα έχει κυκλοφορήσει σε 500.000 αντίτυπα.
1973 – Αλέξανδρος Ωνάσης, γιος του έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση.
Είχε αναλάβει τη γενική διεύθυνση της "Ολυμπιακής Αεροπορίας". Τραυματίστηκε θανάσιμα σε αεροπορικό δυστύχημα που συνέβη αμέσως μετά την απογείωση μέσα στο αεροδρόμιο του Ελληνικού (Αθήνα) και που πιθανολογήθηκε με βάσιμα στοιχεία ως εγκληματική πράξη.
1980 - Λιλ Ντάγκοβερ, Γερμανίδα ηθοποιός.
1986 - Γιόζεφ Μπόις, Γερμανός καλλιτέχνης.
1989 – Σαλβαντόρ Νταλί, Ισπανός σουρεαλιστής ζωγράφος.
Συνδέθηκε με το καλλιτεχνικό κίνημα του υπερρεαλισμού, στο οποίο ανήκε για ένα διάστημα. Αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς ζωγράφους του 20ου αιώνα και μια πολύ εκκεντρική φυσιογνωμία της σύγχρονης τέχνης.
1989 – Αναστάσιος Βερνάρδος, Έλληνας νομικός και φιλόσοφος.
Ο Αναστάσιος Βερνάρδος (1928 - 1989) ήταν Έλληνας νομικός και συγγραφέας,ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Ιουλίου 1928. Πατέρας του ο Αριστείδης Βερνάρδος από το Προγκί Κυθήρων και μητέρα του η Πόπη το γένος Σικάκη από το Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1956 διορίστηκε ειρηνοδίκης στο Ειρηνοδικείο Νέστου με έδρα το Σιδηρόνερο Δράμας, όπου γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγο και σύντροφο της υπόλοιπης ζωής του Σωτηρία. Απέκτησαν τρία παιδιά, την Πόπη, την Όλγα και τον Αριστείδη.
Το 1957 πέτυχε στις εξετάσεις για πάρεδρος και τοποθετήθηκε στο Πρωτοδικείο Αθηνών. Από το 1985 έως το 1987 διετέλεσε Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών. Το Σεπτέμβριο του 1986 έλαβε μέρος ως εκπρόσωπος των Ελλήνων Δικαστών στη συνάντηση των δικαστών των 12 κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έγινε στο Λουξεμβούργο.
Το 1987 ιδρύθηκε το Διεθνές Κέντρο Μελετών Φιλοσοφίας - Θεωρίας - Κοινωνιολογίας και Επιστημολογίας του Δικαίου, στο οποίο εκλέχθηκε πρώτος Πρόεδρος. Σκοπός του Κέντρου ήταν η συμβολή στην ανάπτυξη του ενδιαφέροντος των νομικών για προβλήματα φιλοσοφίας και θεωρίας του δικαίου με την ευρύτερη έννοια. Στα ιδρυτικά μέλη του περιλαμβάνονταν αρκετοί ξένοι πανεπιστημιακοί. Το ίδιο έτος γίνεται μέλος της Εταιρείας Νομικής Μεθοδολογίας (Association Internationale de Methodologie Juridique), που εδρεύει στην Αιξ-αν-Προβάνς της Γαλλίας. Είχε προσκληθεί εκεί για ένα συνέδριο κατά τις 5-7 Σεπτεμβρίου 1988, στο οποίο τελικά δεν πήγε, έστειλε όμως τη σχετική εργασία του που δημοσιεύτηκε στο Revue de la Recherche Juridique – Droit Prospectif (1988 - 4).
Την 23 Ιανουαρίου 1989 ο Αναστάσιος Βερνάρδος δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση 1η Μάη σε απόσταση πενήντα μέτρων από το σπίτι του. Ήταν η επομένη ημέρα της ονομαστικής του γιορτής.
1990 - Άλεν Κόλινς, Αμερικανός μουσικός (Lynyrd Skynyrd).
1992 - Γεώργιος Μπακατσέλος, Έλληνας πολιτικός.
1992 - Φρέντι Μπαρθόλομιου, Άγγλος ηθοποιός.
1998 - Μοχαμάντ Γιουσούφ, Πρωθυπουργός του Αφγανιστάν.
1999 - Τζο Ντ'Αμάτο, Ιταλός σκηνοθέτης.
2002 - Ρόμπερτ Νόζικ, Αμερικανός φιλόσοφος.
2002 – Πιερ Μπουρντιέ, γάλλος κοινωνιολόγος.
Ο Πιέρ Μπουρντιέ (Pierre Bourdieu, 1930-2002) ήταν Γάλλος φιλόσοφος , κοινωνιολόγος και κοινωνικός επιστήμονας.
Σπούδασε φιλοσοφία στην École Normale Supérieure στο Παρίσι. Το 1964 γίνεται διευθυντής ερευνών στην École des Hautes Études, όπου τέσσερα χρόνια μετά ιδρύει το Centre de Sociologie Européenne. Επιπλέον, εκείνη τη χρονιά διευθύνει τη σειρά «Le Sens Commun» των εκδόσεων "Minuit", ενώ το 1975 γίνεται ιδρυτής και διευθυντής του περιοδικού Actes de la recherche en sciences sociales. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 κερδίζει την έδρα της κοινωνιολογίας στο Collège de France. Το 1989 ίδρυσε και διηύθυνε την ευρωπαϊκή επιθεώρηση βιβλίου LIBER και το 1996 τον εκδοτικό οίκο «Raison d'Agir».
Στα περισσότερα από 40 έτη παγκόσμιας επιστημονικής παρουσίας του παρήγαγε ένα τεράστιο επιστημονικό έργο εμπειρικής και θεωρητικής έρευνας, που μεταφράστηκε σε πολλές χώρες του κόσμου ( όπως στην Ελλάδα από τον καθηγητή Νίκο Παναγιωτόπουλο) και ενέπνευσε ένα σπουδαίο αριθμό ερευνών σε πολλούς επιστημονικούς κλάδους. Ο Μπουρντιέ είναι ο πλέον μεταφρασμένος επιστήμονας του τέλους του 20ού αιώνα, φιλόσοφος-κοινωνικός επιστήμονας με παγκόσμια αναγνώριση και έργο που σημαδεύει τη συζήτηση των ιδεών αυτού του αιώνα.
2006 - Σαβίνο Γκουλιελμέτι, Ιταλός γυμναστής.
2007 – Χάουαρντ Χαντ, Αμερικανός πράκτορας.
Ο Χάουαρντ Χαντ (Howard Hunt) (9 Οκτωβρίου 1918, Νέα Υόρκη - 23 Ιανουαρίου 2007 Φλόριντα), δούλευε στο Λευκό Οίκο κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ρίτσαρντ Νίξον, και ήταν πρωταγωνιστής στο σκάνδαλο Watergate. Καταδικάστηκε για διάρρηξη, συνωμοσία και υποκλοπή σε 33 μήνες φυλάκισης. Ο Χαντ, μαζί με τον Γκόρντον Λίντι και άλλους, ήταν ένας από τους "υδραυλικούς" του Λευκού Οίκου, μια μυστική ομάδα με σκοπό της να σταματάει τις "διαρροές".
Ήταν πράκτορας της CIA από το 1949 μέχρι το 1970 και λέγεται ότι συμμετείχε στην επέμβαση των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα, καθώς και στο σχεδιασμό για την ανατροπή του προέδρου Άρμπενς Γκουσμάν στη Γουατεμάλα, ενώ κατηγορήθηκε για ανάμειξη στη δολοφονία του Τζων Κένεντι. Για την τελευταία υπόθεση όμως δικαιώθηκε το 1981 από αμερικανικό δικαστήριο, μετά από μήνυση που άσκησε εναντίον της δεξιάς οργάνωσης "Liberty Lobby", που είχε δημοσιεύσει άρθρο που τον κατηγορούσε για ανάμειξη στην υπόθεση Κένεντι. Έγραψε πολλά μυθιστορήματα, εμπνευσμένα από τις εμπειρίες που απέκτησε από τη συμμετοχή του στις μυστικές υπηρεσίες. Μερικά από τα βιβλία του έγιναν κινηματογραφικές ταινίες.
2007 – Τατιάνα Μαμάκη, Ελληνίδα χορογράφος.
Η Τατιάνα Μαμάκη - Βαρούτη (Μάρτιος 1921 - 23 Ιανουαρίου 2007) ήταν Ελληνίδα χορογράφος. Γεννήθηκε στο Κίεβο της Ρωσίας τον Μάρτιο του 1921. Σπούδασε χορογραφία στην Αθήνα, στη σχολή μπαλέτου της Μαντάμ Ρεϋμόν, και στη συνέχεια στη Βαρσοβία όπου έλαβε δίπλωμα χορού και εμφανίσθηκε ως χορεύτρια στην Όπερα της πόλης. Από την Βαρσοβία συνέχισε σπουδές στο Λονδίνο και το Παρίσι. Με την επιστροφή της στην Ελλάδα υπήρξε πρώτη χορεύτρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1939 - 1949) και του Βασιλικού θεάτρου.
To 1949 μετέβη στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης όπου παρακολούθησε ιδιαίτερα μαθήματα στη σχολή Πρεομπραζέσκα. Με την επιστροφή της εργάσθηκε πλέον ως χορογράφος Έχει χορογραφήσει τις περισσότερες τραγωδίες αλλά και θεατρικές παραστάσεις, όπερες και οπερέτες καθώς και κινηματογραφικές ταινίες. Συνεργάσθηκε σε τακτικές εκπομπές της ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Σημαντικότερη χορογραφία της θεωρήθηκε εκείνη της παράστασης «Νόρμα» με την Μαρία Κάλλας που δόθηκε το 1960 στην Επίδαυρο.
Η Γαλλία την τίμησε με ανώτερο παράσημο τέχνης.
Η Τατιάνα Μαμάκη πέθανε στην Αθήνα στις 23 Ιανουαρίου του 2007 και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
2012 – Κωνσταντίνος Γκόγκας, Έλληνας τραγουδιστής.
2015 - Αμπντουλάχ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας.
2016 - Τζίμι Μπέην, Σκωτσέζος μπασίστας (Rainbow, Dio).
2017 - Βαγγέλης Πανάκης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
2020 - Κωνσταντίνος Φαραντάτος, Μητροπολίτης πρ. Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας.
2021 - Λάρι Κινγκ ήταν ένας Αμερικανός τηλεοπτικός παρουσιαστής και ραδιοφωνικός παραγωγός. (19 Νοεμβρίου 1933 – 23 Ιανουαρίου 2021)
Έχει βραβευτεί με δύο Βραβεία Peabody, ένα Βραβεία Έμμυ και 10 βραβεία Cable ACE. Θεωρείται ως ο πιο επιτυχημένος παρουσιαστής στην αμερικανική τηλεόραση.
Ξεκίνησε σαν τοπικός δημοσιογράφος και συνεντευκτής ραδιοφώνου τις δεκαετίες του 1950 και 1960. Το 1978 ανέλαβε παρουσιαστής του The Larry King Show, ένα ολονύχτιο ραδιοφωνικό πρόγραμμα κλήσης σε εθνικό επίπεδο στο MBS. Από το 1985 έως το 2019 παρουσίαζε την βραδινή τηλεοπτική εκπομπή Larry King Live στο CNN. Από το 2012 έως το 2020 παρουσίαζε το Larry King Now στο Hulu και RT America. Συνέχισε με την παρουσίαση του Politicking with Larry King, ενός εβδομαδιαίου πολιτικού ταλκ σόου, το οποίο προβαλλόταν από δύο σταθμούς από το 2013.
Το 2019 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τον Αύγουστο του 2020, έχασε δύο από τα πέντε παιδιά του, και συγκεκριμένα τον γιο της πρώην συζύγου του, Άντι, 65 ετών, από καρδιακή προσβολή, και την κόρη του Σάια, 51 ετών, από καρκίνο του πνεύμονα.
Πέθανε σε ηλικία 87 ετών, ενώ νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες με συμπτώματα κορωνοϊού.
Σαν σήμερα 22 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| | Εμφανίσεις: 2403
Σαν σήμερα 22 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Τιμοθέου Αποστόλου, (Τιμόθεος, Τίμος, Τιμάς, Τίμης, Θέος, Τιμοθέη, Τιμοθέα, Τίμα, Τίμη, Θέα, Θέη *)
Αγίου Αναστασίου, (Αναστάσιος, Τάσος, Αναστάσης, Ανέστης, Αναστασία, Τασούλα *)
22 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
565: Ο Πατριάρχης Ευτύχιος καθαιρέθηκε από τον Αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Ιουστινιανό Α΄ και αντικαταστάθηκε από τον Πατριάρχη Ιωάννη Γ΄ Σχολαστικό.
730: Ο πρώην σύγκελλος του πατριάρχη Γερμανού, Αναστάσιος, γίνεται πατριάρχης και συνυπογράφει το διάταγμα εναντίον των εικόνων. Διατάσσονται η καταστροφή των εικόνων και η δίωξη των εικονόφιλων.
1506: Οι πρώτοι 150 Ελβετοί στρατιώτες φτάνουν στο Βατικανό για να αποτελέσουν τη φρουρά του Πάπα (ελβετική φρουρά).
1771: Η Ισπανία παραχωρεί τις Νήσους Φώκλαντ στη Μεγάλη Βρετανία.
1830: Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος και παράλληλα αναλαμβάνει την πρώτη της μειονοτική δέσμευση, αναγνωρίζοντας τα αστικά, πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των ελλήνων καθολικού δόγματος.
1840: Οι πρώτοι Βρετανοί άποικοι εγκαθίστανται στη Νέα Ζηλανδία.
1842: Η Εθνική Τράπεζα αρχίζει επισήμως τις εργασίες της, με πρώτο διοικητή τον Γεώργιο Σταύρου.
1863: Ο Οθωνας και η δυναστεία του κηρύσσονται έκπτωτοι από την Ελλάδα και επικυρώνεται το δημοψήφισμα του Νοεμβρίου 1862 για την επιλογή νέου βασιλιά, που ήταν ευνοϊκό για τον άγγλο πρίγκιπα Αλφρέδο.
1863: Ξεσπά στην Πολωνία, στη Λιθουανία και στη Λευκορωσία η «Εξέγερση του Γενάρη». Σκοπός της εξέγερσης είναι η απόκτηση της εθνικής κυριαρχίας των τριών χωρών, οι οποίες βρίσκονται υπό την κυριαρχία της Ρωσίας.
1870: Ιδρύεται στη Γερμανία η Ντόιτσε Μπανκ, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου.
1879: Οι Ζουλού αιφνιδιάζουν και συντρίβουν τις βρετανικές δυνάμεις στη Μάχη της Ισαντλουάνα.
1889: Ιδρύεται η δισκογραφική εταιρεία Columbia στην Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών.
1903: ΗΠΑ και Κολομβία καταλήγουν σε συμφωνία για την κατασκευή της Διώρυγας του Παναμά.
1905: Στο αίμα πνίγεται η διαδήλωση Ρώσων εργατών στην Αγία Πετρούπολη. Ο στρατός άνοιξε πυρ και περισσότεροι από 500 διαδηλωτές σκοτώθηκαν έξω από τα «χειμερινά ανάκτορα». Ήταν η «ματωμένη Κυριακή».
1909: Τηλεγράφημα από τα Χανιά αναφέρει ότι, 60 Ρώσοι στρατιώτες αναχώρησαν από το νησί και ότι, το στρατώνα τους στο Ρέθυμνο κατέλαβαν 180 χωροφύλακες, οι οποίοι ύψωσαν την Ελληνική σημαία.
1913: Η Τουρκία αποδέχεται τους όρους για ειρήνευση στα Βαλκάνια και παραχώρησε την Ανδριανούπολη.
1917: Ο αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον σε διάγγελμά του ζητά την ειρήνευση στην Ευρώπη διατυπώνοντας την αρχή «ειρήνη χωρίς νίκη».
1918: Στρατιώτες του πεζικού Συντάγματος Λαμίας αρπάζουν τα όπλα και ξεχύνονται στους δρόμους της πόλης πυροβολώντας στον αέρα, διαμαρτυρόμενοι για την επιστράτευση. Πέντε μέρες αργότερα (27 Ιανουαρίου) άρχισαν οι πρώτες εκτελέσεις των πρωταιτίων.
1919: Ογκώδες συλλαλητήριο κατά της παράτασης της στρατιωτικής ιταλικής κατοχής στη Βόρεια Ήπειρο, πραγματοποιείται στα Ιωάννινα.
1921: Το βρετανικό υποβρύχιο "Κ-5" χάνεται αύτανδρο στον Ατλαντικό, κατά τη διάρκεια στρατιωτικών γυμνασίων.
1924: Για πρώτη φορά κυβέρνηση σοσιαλιστικών τάσεων αναλαμβάνει την εξουσία στη Βρετανία. Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Τζέϊμς Ράμσεϊ Μακ Ντόναλντ.
1925: Ιδρύονται οι Αγροτικές φυλακές στην Τίρυνθα.
1930: Ο ναύαρχος Ρίτσαρντ Μπάιρντ πραγματοποιεί χαρτογράφηση μιας νέας περιοχής, της Ανταρκτικής, συνολικής έκτασης 15.000 μιλίων.
1931: Ο σερ Άιζακ Άιζακς ορκίζεται γενικός κυβερνήτης της Αυστραλίας. Πρόκειται για τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας, που γεννήθηκε στην Αυστραλία.
1933: Αρχαιολόγοι του πανεπιστημίου του Σικάγο ανακαλύπτουν στην Περσέπολη τα ανάκτορα του Ξέρξη και του Δαρείου.
1938: Η Ελλάδα νικά την Παλαιστίνη με 3-1 στο Τελ Αβίβ, με δύο γκολ του Κλεάνθη Βικελίδη κι ένα του Αντώνη Μηγιάκη. Είναι η πρώτη εκτός έδρας νίκη στην ιστορία της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου.
1939: Η πρώτη διάσπαση ατόμου ουρανίου επιτυγχάνεται στο πανεπιστήμιο Κολούμπια.
1939: Στο Βερολίνο, οι Ναζί διατάζουν την απομάκρυνση της κάστας των παλαιών αξιωματικών, που στην πλειοψηφία τους ανήκαν στην αριστοκρατία, εξαρτώντας έτσι άμεσα το στρατό από το κόμμα.
1941: Ο συνταγματάρχης Θεόδωρος Κετσέας καταλαμβάνει τα υψώματα της Τρεμπεσίνας στην Βόρειο Ήπειρο.
1941: Στο μέτωπο της Αφρικής Άγγλοι και Αυστραλοί καταλαμβάνουν από τους Ιταλούς το οχυρό του Τομπρούκ.
1942: Στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ζητά από το Κογκρέσο να αυξήσει τους φόρους, προς ενίσχυση του μεγαλύτερου προτεινόμενου προϋπολογισμού στην ιστορία του κράτους.
1943: Οι δυνάμεις του Άξονα εγκαταλείπουν την Τρίπολη και κατευθύνονται προς τη Τυνησία. Κατά τη διάρκεια της υποχώρησής τους καταστρέφουν τις βάσεις που είχαν εγκαταστήσει.
1944: Απόβαση στο Άντζιο Ιταλίας. Στη συμμαχική δύναμη αποβάσεων μετέχουν τα Αντιτορπιλλικά «ΚΡΗΤΗ», «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ» και τα Αρματαγωγά «ΣΑΜΟΣ», «ΛΗΜΝΟΣ» και «ΧΙΟΣ».
1949: Στην Κίνα, οι κομμουνιστές του Μαο Τσετούνγκ καταλαμβάνουν το Πεκίνο.
1957: Οι Ισραηλινοί αποχωρούν από τη χερσόνησο του Σινά. Είχαν εισβάλει στην Αίγυπτο στις 29 Οκτωβρίου 1956.
1960: Η ελληνική Κυβέρνηση δεν υιοθετεί την πρόταση νόμου για τις αγροτικές συντάξεις.
1962: Ο Οργανισμός των Αμερικανικών Κρατών (OAS) αναστέλλει την ιδιότητα μέλους της Κούβας.
1963: Ο Κάρολος ντε Γκολ και ο Κόρναρ Αντενάουερ υπογράφουν την πρώτη γαλλο-αγγλική συνθήκη.
1967: Οι Simon & Garfunkel παίζουν ζωντανά στο Philharmonic Hall του Κέντρου Λίνκολ της Νέας Υόρκης. Ο δίσκος με τη live συναυλία θα δοθεί στη κυκλοφορία στις 16 Ιουλίου 2002.
1970: Ο θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο εκλέγεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
1970: Εγκαινιάζεται η πρώτη τακτική πτήση του «Μπόϊνγκ 747» που συνέδεε Λονδίνο και Νέα Υόρκη σε 6,5 ώρες.
1972: Εντάσσονται στην ΕΟΚ, μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιρλανδία, και η Δανία.
1973: Η μοιραία μέρα για τον νεαρό Ωνάση υπήρξε η Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 1973. Το αεροπλάνο που πιλοτάριζε, ένα αμφίβιο «Πιάτζιο 136», κατέπεσε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, λίγα δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του. Ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε βαριά και οι δύο συνεπιβάτες του ελαφρότερα. Διακομίστηκε στο ΚΑΤ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 το απόγευμα της 23ης Ιανουαρίου, λόγω κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων. Ήταν μόλις 25 ετών. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης μόλις έμαθε το θλιβερό μαντάτο στη Νέα Υόρκη κατέρρευσε και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο αγαπημένος του γιος και διάδοχός του ήταν νεκρός.
1973: Αμερικανικό δικαστήριο των ΗΠΑ νομιμοποίησε τις αμβλώσεις.
1980: Συλλαμβάνεται στη Μόσχα ο φυσικός Αντρέι Ζαχάροφ, ο οποίος βοήθησε στην κατασκευή την πρώτης βόμβας υδρογόνου για λογαριασμό της ΕΣΣΔ, επειδή άσκησε κριτική για τη στρατιωτική επιδρομή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν.
1981: Ο Αυστραλός μεγιστάνας Ρούμπερτ Μέρντοχ αγοράζει την εφημερίδα «Τάϊμς του Λονδίνου», την Κυριακάτικη έκδοση και τρία ακόμη έντυπα του ομίλου Τόμπσον αντί 50 εκ. λιρών (5,74 δις δρχ).
1983: Ο Μπιον Μποργκ κερδίζει για πέμπτη συνεχόμενη φορά το τουρνουά του Γουΐμπλετον και ανακοινώνει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.
1984: Χρησιμοποιείται για πρώτη φορά το ποντίκι και διασύνδεση GUI από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές Apple Macintosh.
1989: Αμφισβητούμενη επιστολή του Κοσκωτά προς τον Ανδρέα Παπανδρέου κατατίθεται στην Επιτροπή της Βουλής, που εξετάζει το γνωστό σκάνδαλο.
1990: Στις ΗΠΑ, καταδικάζεται ο Ρόμπερτ Μόρις για ιό που εξαπέλυσε στο διαδίκτυο το 1988. Πρόκειται για τον ιό Μόρις, ο οποίος ήταν ο πρώτος που «κυκλοφόρησε» ευρέως στο διαδίκτυο. Ο Μόρις τώρα είναι καθηγητής στο ΜΙΤ.
1991: Το Ευρωκοινοβούλιο ψηφίζει υπέρ της αναστολής της βοήθειας προς την ΕΣΣΔ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη χρήση βίας σε Λετονία και Λιθουανία από τον σοβιετικό στρατό.
1992: Επαναστατικές δυνάμεις στο Ζαΐρ καταλαμβάνουν τον εθνικό ραδιοφωνικό σταθμό και ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης.
1995: Όπως ανακοινώνεται 11 αεροπλάνα θα είχαν βομβαρδιστεί την προηγούμενη μέρα αν δεν αποκαλύπτονταν τα σχέδια της Αλ Κάιντα.
1996: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των παλαιστινιακών εκλογών, η πλειοψηφία των μελών του Εκτελεστικού Συμβουλίου ανήκουν στην οργάνωση Φατάχ, ενώ τα υπόλοιπα μέλη την υποστηρίζουν.
1997: Η αμερικανική Γερουσία εγκρίνει τον διορισμό στο Στέϊτ Ντιπάτμεντ της Μαντλίν Ολμπράϊτ, ως πρώτης γυναίκας υπουργού εξωτερικών της χώρας.
1998: Ο Θίοντορ Καζίνσκι παραδέχεται σε εξωδικαστικό συμβιβασμό ότι υπήρξε ο μυστηριώδης βομβιστής «Unabomber» και τιμωρήθηκε με ισόβια κάθρειξη.
2001: Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος σε μία από τις πρώτες πράξεις της προεδρικής του θητείας υπογράφει το διάταγμα για απαγόρευση της διεθνούς βοήθειας σε οργανισμούς που προωθούν την άμβλωση.
2003: Γίνεται η τελευταία επιτυχημένη επικοινωνία με το διαστημόπλοιο Pioneer 10, ένα από τα πιο μακρινά αντικείμενα, που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος.
Γεννήσεις σαν σήμερα
512 - Ευτύχιος, ο οποίος θεωρείται άγιος στην Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία, ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 552 έως το 565 και από το 577 έως το 582. (22 Ιανουαρίου 512 - 5 Απριλίου 582).
Ο Πατριάρχης Ευτύχιος πέθανε την Κυριακή του Θωμά, 5 Απριλίου του έτους 582.
Αυτόπτες φίλοι του είπαν ότι λίγα λεπτά πριν πεθάνει, άγγιξε το δέρμα του χεριού του και είπε «Ομολογώ ότι σε αυτή τη σάρκα θα αναστηθούμε».
Ετάφη κάτω από τη βάση της Αγίας Τράπεζας του Ναού των Αγίων Αποστόλων, δίπλα στα λείψανα του Αποστόλου Ανδρέα, του Ευαγγελιστή Λουκά και του Αγίου Τιμοθέου.
Η κάρα του βρίσκεται σήμερα στη Μονή Χιλανδαρίου στο Άγιο Όρος.
Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 6 Απριλίου.
1440 – Ιβάν Γ’ της Ρωσίας.
Ο Ιβάν Γ΄ Βασίλιεβιτς (22 Ιανουαρίου 1440 – 27 Οκτωβρίου 1505), ο επονομαζόμενος Μέγας, ήταν Μέγας Πρίγκιπας της Μόσχας καθώς και Μέγας Πρίγκιπας πασών των Ρωσιών», γιος του Βασιλείου Β΄ του Τυφλού και της Μαρίας Γιαρόσλαβνα του Μπορόβσκ.
1561 – Σερ Φράνσις Μπέικον, Άγγλος φιλόσοφος.
Ο Σερ Φράνσις Μπέικον, Υποκόμης του Σαιντ Ώλμπανς (Sir Francis Bacon, Viscount St. Albans, 22 Ιανουαρίου 1561 - 9 Απριλίου 1626) ήταν Άγγλος φιλόσοφος, πολιτικός, επιστήμονας, συγγραφέας και δεξιοτέχνης στη χρήση της αγγλικής γλώσσας. Μνημονεύεται για την ικανότητά του ως αγορητή στο κοινοβούλιο και σε περιώνυμες δίκες, καθώς και ως καγκελάριος του βασιλιά της Αγγλίας Ιακώβου Α'. Επίσης θεωρήθηκε ως ο άνθρωπος που επιδίωξε την κατάκτηση όλης της σφαίρας της γνώσης και που ύστερα από μελέτη και επισκόπηση υποστήριξε νέους τρόπους για να μπορέσει ο άνθρωπος να επιβάλει έναν έλλογο έλεγχο πάνω στη φύση, προς δόξα του θεού και βελτίωση της θέσης του ανθρώπου πάνω στον κόσμο.
1592 – Πιέρ Γκασσεντί, Γάλλος φιλόσοφος, μαθηματικός και επιστήμονας.
Ο Πιερ Γκασσεντί (Pierre Gassendi) (22 Ιανουαρίου 1592 – 24 Οκτωβρίου 1655) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ιερέας, επιστήμονας, αστρονόμος και μαθηματικός. Με μια εκκλησιαστική θέση στη νοτιοανατολική Γαλλία, πέρασε επίσης πολύ χρόνο στο Παρίσι, όπου ήταν ο ηγέτης μιας ομάδας ελεύθερα σκεπτόμενων διανοούμενων. Ήταν επίσης ενεργός παρατηρησιακός επιστήμονας και δημοσίευσε τις πρώτες πληροφορίες για τη διέλευση του Ερμή το 1631. Ο σεληνιακός κρατήρας Γκασσεντί έχει ονομαστεί προς τιμή του.
Έγραψε αρκετά φιλοσοφικά έργα, και ορισμένες από τις θέσεις που επεξεργάστηκε θεωρούνται σημαντικές, για να βρεθεί ένας δρόμος μεταξύ μεταξύ σκεπτικισμό και δογματισμού. Ο Richard Popkin σημειώνει ότι ο Γκασσεντί ήταν ένας από τους πρώτους στοχαστές που διαμόρφωσαν το σύγχρονο «επιστημονικό βάθρο», ενός τροποποιημένου σκεπτικισμού και εμπειρισμού. Συγκρούστηκε με τον σύγχρονό του Καρτέσιο για την δυνατότητα απόλυτης γνώσης. Στο περισσότερο γνωστό πνευματικό έργο του προσπάθησε να συμβιβάσει τον Επικούρειο ατομισμό με τον Χριστιανισμό.
1788 – Τζωρτζ Γκόρντον Μπάιρον, Άγγλος ποιητής, φιλέλληνας, γνωστός ως Λόρδος Βύρωνας.
Θεωρείται από τους πλέον σημαντικούς Άγγλους λογοτέχνες του 19ου αιώνα, ενώ στην Ελλάδα είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της επανάστασης του 1821 και εθνικός ευεργέτης.
1849 – Αύγουστος Στρίντμπεργκ, ήταν Σουηδός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ζωγράφος.
Γεννήθηκε το 1849 στη Στοκχόλμη - το τέταρτο παιδί από τα έντεκα της οικογένειας - από μικροαστό πατέρα, έμπορο αποικιακών και υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρίας που είχε χρεοκοπήσει, κι από μητέρα κόρη ράφτη, που ήταν παραδουλεύτρα της οικογένειας και που τη στεφανώθηκε ο πατέρας του λίγους μόνο μήνες πριν τη γέννησή του.
Τη μητέρα του ο Στρίντμπεργκ την έχασε από φυματίωση στα δεκατρία χρόνια του κι ο πατέρας του, προτού περάσει χρόνος από το θάνατο της γυναίκας του, ξαναπαντρεύτηκε τη νεαρή γκουβερνάντα των παιδιών του. Μεγαλωμένος μέσα στη μιζέρια και τις στερήσεις, καταπιεσμένος από την κακότητα της μητριάς του, έγινε ένα παιδί υπερευαίσθητο και αντιδραστικό, οξύθυμο και καχύποπτο. Από τα πικρά αυτά βιώματα της παιδικής ηλικίας του, δεν θα κατορθώσει να απαλλαγεί ποτέ "ο γιος της δούλας".
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, η μοναξιά του, μετά τους τρεις αποτυχημένους γάμους του, γίνεται μαρτυρική. Συνδέεται με τη νεαρή ηθοποιό Φάννυ Φάλκνερ, γνωρίζοντας επιτέλους κοντά της μια ήρεμη κι ευτυχισμένη ζωή. Το 1912, στα 63 χρόνια του, πεθαίνει στη Στοκχόλμη από καρκίνο του στομάχου. Το σπίτι που έζησε ο Στρίντμπεργκ, ο "γαλάζιος πύργος", βρίσκεται στην Οδό Ντρότνιγκαταν 85 στη Στοκχόλμη.
1872 - Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας.
1877 - Χιάλμαρ Σαχτ, Γερμανός πολιτικός.
1879 - Φράνσις Πικαμπιά, Γάλλος ζωγράφος και ποιητής.
1891 – Αντόνιο Γκράμσι, Ιταλός φιλόσοφος, συνιδρυτής του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος.
Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci)-(κωμόπολη Άλες Σαρδηνίας, 22 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.
Ήταν ο τέταρτος γιος σε μια οικογένεια με επτά αγόρια, με πατέρα τον αλβανικής καταγωγής Φραντσέσκο Γκράμσι (η οικογένειά του, με πυρήνα το Plataci της Καλαβρίας, μετανάστευσε γύρω στα 1700 στη Νότια Ιταλία), χαμηλόβαθμο δημόσιο υπάλληλο και μητέρα του την Πεππίνα (Τζιουζεππίνα) Γκράμσι, κόρη εφοριακού υπαλλήλου. Σπούδασε με υποτροφία που κέρδισε στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Εκεί μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες και στα 1913 έγινε μέλος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σε πολύ μικρό διάστημα αναδείχτηκε σε καθοδηγητικό στέλεχός του. Το 1914 παίρνει το πτυχίο του και τον επόμενο χρόνο περνά στη σύνταξη της σοσιαλιστικής εφημερίδας του Τορίνο "Il grido del popolo" (Η Κραυγή του Λαού) και λίγο αργότερα στη σύνταξη του κεντρικού οργάνου του Σοσιαλιστικού Κόμματος «Avanti» (Εμπρός) - αρχισυντάκτης τού οποίου είχε διατελέσει παλαιότερα ο φασίστας Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι - και της εβδομαδιαίας "L' Ordine Nuovo" (H Νέα Τάξη).
1898 – Φέρντιναντ Κράμερ, Γερμανός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής.
Ο Φέρντιναντ Κράμερ (Ferdinand Kramer, 22 Ιανουαρίου 1898, Φρανκφούρτη - 4 Νοεμβρίου 1985, Φρανκφούρτη) ήταν σημαντικός Γερμανός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής. Ο πατέρας του Κράμερ ήταν ιδιοκτήτης του πιο γνωστού των καταστημάτων καπέλων της Φρανκφούρτης.
Το 1916, αμέσως μετά από το πέρασμα του σχολείου, ο Κράμερ έκανε την στρατιωτική θητεία και παρέμεινε στρατιοτης μέχρι το τέλους του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Το επόμενο έτος σπούδασε στο Bauhaus για μερικούς μήνες πριν εγκαταλείψει τη σχολή, αφού απογοητεύτηκε από το τεχνικό επίπεδό της. Κατόπιν άρχισε μια τρίχρονη αρχιτεκτονική εκπαίδευση στο Μόναχο μαζί με τον Θεοντόρ Φίσερ. Ο Κράμερ επέστρεψε στη Φρανκφούρτη το 1922. Λόγω της πληθώρας αρχιτεκτόνων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πληθωρισμού, επικεντρώθηκε στο σχεδιασμό επίπλων για την Θόνετ και στα μεταλλικά προϊόντα, παραδείγματος χάριν την «σομπα Κράμερ», μια σόμπα απο φύλλα λαμαρίνας. Από το 1925 μέχρι το 1930 ο Κράμερ εργάστηκε για το γραφείο του σχεδιασμού πόλεως και προγράμματα κατοικίας Νέα Φρανκφούρτη υπό τον Ερνστ Μαϊ, και ήταν συνεισφέρων στη δεύτερη διάσκεψη του CIAM. Μετά από τις διαφωνίες με το ναζιστικό καθεστώς και την επαγγελματική μη διαθεσιμότητα, ο Κράμερ μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1938 και εργαστηκε σε ποικίλα προγράμματα, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας με τον Νόρμαν Μπελ Γκίντες στα σχέδια για την παγκόσμια έκθεση της Νέας Υόρκης του 1939, σχέδια για τα έπιπλα «knock-down». Ο Κράμερ έγινε αμερικανικός πολίτης το 1945. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1947, ο Κράμερ δίδαξε και χρησίμευσε ως ο διευθυντής της πολεοδομίας στο "Πανεπιστήμιο Γιόχαν Βόλφαγκ Γκέτε" της Φρανκφούρτης, μέχρι την αποχώρησή του στην ιδιωτική πρακτική το 1964. Παντρεύτηκε την Μπέατε Κράμερ και αργότερα με τη Λόρε Κράμερ, η οποία φροντίζει και την κληρονομιά του.
1907 - Ντίξι Ντιν, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
1908 - Λεβ Λαντάου, Σοβιετικός φυσικός.
1909 - Ου Θαντ, Βιρμανός διπλωμάτης.
1911 - Μπρούνο Κράισκι, Αυστριακός πολιτικός.
1914 – Δημήτρης Δραγατάκης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Δημήτρης Δραγατάκης (22 Ιανουαρίου 1914, Πλατανούσσα Ιωαννίνων - 18 Δεκεμβρίου 2001, Αθήνα) ήταν Έλληνας συνθέτης της κλασικής μουσικής και μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής έντεχνης μουσικής του 20ού αιώνα. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών βιολί και ανώτερα θεωρητικά. Συμμετείχε επί σειρά ετών στην ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1951-1969) και δίδαξε Ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο, όπου διετέλεσε επίσης μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος (1977-2001). Ένα μεγάλο μέρος της νεώτερης γενιάς Ελλήνων συνθετών υπήρξαν μαθητές του (Φ. Τσαλαχούρης,Ι. Κονιτόπουλος, Αλ. Μούζας).
Διακρίθηκε σε πολλούς διαγωνισμούς σύνθεσης, ενώ για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε με το Βραβείο "Μαρία ΚάλΛας" από το Γ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και με το Βραβείο "Γ.Α.Παπαϊωάννου" της Ακαδημίας Αθηνών. Το μουσικό του ιδίωμα είναι αρκετά προσωπικό και αξιοποιεί στοιχεία της μουσικής πρωτοπορίας της εποχής του και της παραδοσιακής μουσικής της Ηπείρου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει εκδοθεί και δισκογραφηθεί.
1920 – Σερ Αλφ Ράμσεϋ, Άγγλος προπονητής ποδοσφαίρου
1920 - Κιάρα Λούμπιχ, Ιταλίδα ακτιβίστρια.
1940 - Τζον Χερτ, Άγγλος ηθοποιός.
1942 – Μίμης Δομάζος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Δημήτρης (Μίμης) Δομάζος (Αθήνα, 22 Ιανουαρίου 1942) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μεσοεπιθετικού. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, καθώς και ένας από τους λίγους Έλληνες ποδοσφαιριστές που η καριέρα του διήρκεσε πάνω από δυο δεκαετίες (21 χρόνια). Είχε το προσωνύμιο ο Στρατηγός. Ο Δομάζος ήταν ένας από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους που μετέφερε την φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την Άμυνα Αμπελοκήπων και το 1959, σε ηλικία 17 ετών, μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Στο "τριφύλλι" έκανε σπουδαία καριέρα και δικαίως θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν τη φανέλα του αθηναϊκού συλλόγου. Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε συνολικά σε 502 αγώνες πρωταθλήματος, επίδοση που τον κατατάσσει πρώτο σε συμμετοχές στην ιστορία των "πρασίνων". Κορυφαία του στιγμή υπήρξε η συμμετοχή του στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 στο Γουέμπλεϊ, απέναντι στην κορυφαία ομάδα της εποχής στην Ευρώπη, Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε συνολικά 13 τίτλους και ήταν αρχηγός της ομάδας για περίπου 15 χρόνια.
Τη διετία 1978-1980 αγωνίστηκε στην ΑΕΚ κατακτώντας ένα πρωτάθλημα. Το 1980 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με τη φανέλα του οποίου ήθελε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Συνολικά έχει καταγράψει 536 συμμετοχές στο πρωτάθλημα (με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ) και βρίσκεται στην πρώτη θέση όλων των εποχών σε παρουσίες και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πλέον περισσότερα από 30 χρόνια, παραμένει στην κορυφή του σχετικού πίνακα. Με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ κατέκτησε συνολικά 14 τίτλους.
Στις εθνικές ομάδες
Είναι 50 φορές διεθνής με την Ελλάδα και έχει σημειώσει 4 τέρματα, ενώ για αρκετά χρόνια είχε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το ντεμπούτο του με τη γαλανόλευκη φανέλα πραγματοποιήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1959 στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης εναντίον της Δανίας.
Στις 11 Νοεμβρίου 1980 στο ίδιο γήπεδο διεξήχθη φιλικός αγώνας εναντίον της Αυστραλίας, στον οποίο τιμήθηκε για την πολυετή προσφορά του στο εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Στον συγκεκριμένο αγώνα χρίστηκε σκόρερ, γεγονός που τον καθιστά τον μεγαλύτερο σε ηλικία παίκτη που σκόραρε ποτέ με τη φανέλα της Ελλάδας (σε λιγότερο από τρεις μήνες θα συμπλήρωνε τα 39 του χρόνια). Την εποχή εκείνη ήταν δεύτερος σε συμμετοχές στην ιστορία της Ελλάδας, πίσω από τον Μίμη Παπαϊωάννου.
Τίτλοι - Διακρίσεις
10 Πρωταθλήματα: 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977 (Παναθηναϊκός) και 1979 (ΑΕΚ)
3 Κύπελλα: 1967, 1969 και 1977 (Παναθηναϊκός)
1 Βαλκανικό Κύπελλο συλλόγων: 1977
Φιναλίστ Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1971.
1947 – Δέσποινα Γλέζου, μουσικός, τραγουδίστρια.
1949 – Στιβ Πέρι, Αμερικανός τραγουδιστής.
1952 – Τάσος Χαλκιάς, Έλληνας ηθοποιός.
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1974 με άριστα. Δάσκαλοί του ο Άγγελος Τερζάκης, ο Γιάννης Σιδέρης, η Μαρία Χορς, η Μαίρη Αρώνη, η Κατερίνα και η Ελένη Χατζηαργύρη. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1970 ενώ από το 1978 έως το 1990 είναι μέλος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες καθώς και θεατρικές παραστάσεις. Είναι ιδρυτής της Ανώτερης Σχολής Υποκριτικής "Πρώτη Πράξη".
Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο και με μια πλειάδα Ελλήνων ηθοποιών, με τους οποίους ανέβασε παραστάσεις στην Επίδαυρο αλλά και πραγματοποίησε περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα.
1953 - Γιάννης Μανδρέκας, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.
1953 - Τζιμ Τζάρμους, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1958 – Νίκος Αναστόπουλος, Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Νίκος Αναστόπουλος (Δάφνη Αττικής, 22 Ιανουαρίου 1958) είναι Έλληνας διεθνής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και σήμερα προπονητής. Διακρίθηκε στη θέση του κεντρικού επιθετικού και με τον Ολυμπιακό Πειραιώς σημείωσε 197 τέρματα σε 351 επίσημους αγώνες, κατά τις τρεις του θητείες που συνολικά διήρκεσαν 10 χρόνια.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του ΑΟ Δάφνης και στη συνέχεια μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας το 1979, ενώ στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80 σκόραρε τρεις φορές απέναντι σε Τβέντε και Γκέτεμποργκ.
Το 1980 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό, με τον οποίο καθιερώθηκε και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) και ένα κύπελλο (1981). Αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ Ελλάδας και μια φορά τρίτος σκόρερ Ευρώπης (χάλκινο παπούτσι).
Όλες αυτές οι διακρίσεις παρακίνησαν την ιταλική Αβελίνο να τον αποκτήσει. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, σε μια εποχή που η μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό (πόσο μάλλον σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα όπως το ιταλικό) ήταν σχεδόν ανήκουστη. Στην Ιταλία αγωνίστηκε την περίοδο 1987-88 χωρίς να καταφέρει να προσαρμοστεί, αλλά εκείνη την περίοδο εμφάνισε τη διάσημη πλέον αδυναμία του για τα ακριβά ιταλικά κοστούμια και για όλα τα είδη ιταλικού καφέ. Τότε πρωταγωνίστησε και σε διαφημίσεις διάφορων προϊόντων. Επέστρεψε στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά για να αγωνιστεί στον Πανιώνιο.
Την αγωνιστική περίοδο 1989-90 επέστρεψε στον Ολυμπιακό για να κατακτήσει δύο ακόμα κύπελλα Ελλάδας (1990, 1992). Την περίοδο 1992-93 είχε μια καλή χρονιά με τον Ιωνικό, μετά από την οποία επέστρεψε για τρίτη φορά στον Ολυμπιακό, όπου και έκλεισε τη μεγάλη του καριέρα στο 5-2 του σταδίου Καραϊσκάκης επί του Απόλλωνα Θεσσαλονίκης για το κύπελλο στις 11 Νοεμβρίου 1993.
Στις εθνικές ομάδες
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 μετείχε για πρώτη φορά στην εθνική Ελλάδας με την οποία αγωνίστηκε έως το 1988 σε 74 αγώνες[σ 1] και σκόραρε 29 γκολ, επίδοση που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Αγωνίστηκε στο Eυρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία σημειώνοντας το μοναδικό τέρμα της Ελλάδας στη διοργάνωση, απέναντι στην Τσεχοσλοβακία.
Προηγουμένως είχε αγωνιστεί με τις μικρότερες εθνικές ομάδες, με την Νέων στην προκριματική και στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1977 σημειώνοντας πέντε γκολ (τα δύο πρώτα στη νίκη με 4-0 επί της Ουγγαρίας στην Κατερίνη την 6η Απριλίου 1977), καθώς και με την Ελπίδων πετυχαίνοντας στις 7 Φεβρουαρίου 1979 το πρώτο ελληνικό γκολ σε φιλικό αγώνα με τη Λιβύη, που έληξε ισόπαλος 2-2.
1959 – Λίντα Μπλαιρ, Αμερικανίδα ηθοποιός, γνωστή ως το κοριτσάκι του Εξορκιστή.
1960 – Μάικλ Χάτσενς, Αυστραλός μουσικός, μέλος του συγκροτήματος INXS.
1962 - Μιζάν Ζαϊνάλ Αμπεντίν, βασιλιάς της Μαλαισίας.
1964 - Στόγιαν Βράνκοβιτς, Κροάτης καλαθοσφαιριστής.
1965 - Νταϊάν Λέιν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1972 - Πάκου Ρόμι, Γιαπωνέζα ηθοποιός.
1973 - Ροζέριο Σένι, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
1974 - Τζόζεφ Μούσκατ, Μαλτέζος πολιτικός.
1982 - Φαμπρίσιο Κολοτσίνι, Αργεντίνος ποδοσφαιριστής.
1983 - Διονύσης Ηλιάδης, Έλληνας αθλητής του τζούντο.
1985 - Οριάνθη, Αυστραλή κιθαρίστρια.
1989 - Κώστας Αγέρης, Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.
1993 - Νέτα Μπαρζιλάι, Ισραηλινή τραγουδίστρια.
1993 - Ρίο Χαριάντο, Ινδονήσιος οδηγός αγώνων.
Θάνατοι σαν σήμερα
627 - Θεοδελίνδη, βασίλισσα των Λομβαρδών.
1188 - Φερδινάνδος Β΄, βασιλιάς του Λεόν.
1341 - Λουδοβίκος Α΄, δούκας του Μπουρμπόν.
1365 - Μαρία του Αρτουά, κόμισσα του Ναμύρ.
1583 - Αντουανέτα των Βουρβόνων, δούκισσα του Γκιζ.
1651 - Ιωάννης Φωκυλίδης Χολβάρντα, Ολλανδός αστρονόμος.
1901 – Βικτώρια Α’, βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η περίοδος της βασιλείας της διήρκεσε εξήντα τρία χρόνια και κατείχε τον τίτλο της πλέον μακροχρόνιας στην ιστορία της Γηραιάς Αλβιόνας, ώσπου στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 την ξεπέρασε σε χρόνια εξουσίας η Βασίλισσα Ελισάβετ Β'.
1919 – Καρλ Λάρσον, Σουηδός ζωγράφος.
Ο Καρλ Λάρσον γεννήθηκε το 1853 στην Γκάμλα Σταν, την παλιά πόλη της Στοκχόλμης. Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς η οικογένειά του ήταν φτωχή και οι σχέσεις του με τον πατέρα του όχι και τόσο καλές, ευτυχώς όμως στα 13 του πρόσεξε το ταλέντο του ο δάσκαλός του και τον πρότεινε για σπουδές στην Ακαδημία Τεχνών της Στοκχόλμης. Εκεί ο Λάρσον εντυπωσίασε με την τέχνη του, όμως δεν αρκέστηκε στις σπουδές του εκεί και το 1877 έφυγε για το Παρίσι που ήταν το σημαντικότερο κέντρο των τεχνών στη Δύση. Την εποχή αυτή ανακάλυψε τις υδατογραφίες και αφοσιώθηκε πια πλήρως σε αυτές, παραμερίζοντας τα λάδια και αναπτύσσοντας το γνωστό χαρακτηριστικό του στυλ. Εκεί γνώρισε το 1879 την επίσης Σκανδιναβή Καρίν Μπεργκό την οποία παντρεύτηκε το 1883. Στο μεταξύ η φήμη του μεγάλωνε και μεταξύ άλλων κατάφερε να γίνει περιζήτητος σαν εικονογράφος βιβλίων.
Το 1888 η οικογένεια Λάρσον απέκτησε από τον πεθερό του ζωγράφου ένα σπίτι στο χωριό Σάντμπορν βόρεια της Στοκχόλμης και μετακόμισε εκεί. Απέκτησαν 8 παιδιά και εκεί ο ζωγράφος αφιερώθηκε στην εικονογράφηση καθημερινών σκηνών με πρωταγωνιστές την οικογένειά του, το σπίτι του και το χωριό. Ο Λάρσον έγινε διάσημος σαν ο κατεξοχήν ζωγράφος που αποτύπωνε την οικογενειακή ευτυχία μέσα στα έργα του και έκανε διάσημο το σπίτι στο οποίο ζούσε το οποίο υπάρχει ακόμα και λειτουργεί ως μουσείο. Οι υδατογραφίες του έγιναν πασίγνωστες και μέσα από τα βιβλία τα οποία κυκλοφόρησε με αναπαραγωγές των έργων του και θέματα φυσικά γύρω από τη ζωή της οικογένειάς του.
1922 – Βενέδικτος ΙΕ΄, Πάπας Ρώμης.
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ (λατινικά: Benedictus PP. XV, ιταλικά: Benedetto XV, γενν. 21 Νοεμβρίου 1854 - θαν. 22 Ιανουαρίου 1922), γεννημένος Giacomo Paolo Giovanni Batista della Chiesa. Η Παποσύνη του διήρκεσε από τις 3 Σεπτεμβρίου 1914 έως τις 22 Ιανουαρίου 1922, διαδεχόμενος τον Πάπα Πίο Ι΄ (1903-1914). Η θητεία του επηρεάστηκε έντονα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις πολιτικές, κοινωνικές και ανθρωπιστικές συνέπειες του στην Ευρώπη.
Μεταξύ 1846 και 1903, η Εκκλησία βίωσε τα δύο μακρύτερα ποντιφικάτα στην ιστορία μέχρι τότε. Μαζί με τον Πίο Θ΄ και τον Λέοντα ΙΓ΄ κυβέρνησε επί 57 έτη. Το 1914 οι Καρδινάλιοι επέλεξαν τον Ντέλα Κιέζα στην ηλικία των 59, δείχνοντας την επιθυμία τους για ακόμη ένα μακρόβιο ποντιφικάτο στο ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, τον οποίο χαρακτήρισε ως “την αυτοκτονία της πολιτισμένης Ευρώπης". Ο πόλεμος και οι συνέπειές του ήταν το κύριο θέμα επικέντρωσης του Βενέδικτου. Διακήρυξε την ουδετερότητα της Αγίας Έδρας και προσπάθησε από αυτή την προοπτική να διαμεσολαβήσει για ειρήνη το 1916 και το 1917. Αμφότερες οι πλευρές απέρριψαν τις πρωτοβουλίες του. Οι Γερμανοί Προτεστάντες απέρριψαν κάθε “Παπική Ειρήνη” ως προσβλητική. Ο Γάλλος πολιτικός Ζορζ Κλεμανσό θεώρησε την πρωτοβουλία του Βατικανού ως αντιγαλλική.
Έχοντας αποτύχει με τις διπλωματικές πρωτοβουλίες, ο Πάπας επικεντρώθηκε σε ανθρωπιστικές προσπάθειες για να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες του πολέμου, όπως η επίσκεψη σε αιχμαλώτους πολέμου, η ανταλλαγή τραυματισμένων στρατιωτών και οι παραδόσεις τροφίμων σε πληθυσμούς που τα είχαν ανάγκη στην Ευρώπη. Μετά τον πόλεμο, αποκατέστησε τις πληγείσες σχέσεις με τη Γαλλία, η οποία επανεγκαθίδρυσε σχέσεις με το Βατικανό το 1921. Κατά το ποντιφικάτο του, οι σχέσεις με την Ιταλία βελτιώθηκαν επίσης, καθώς ο Πάπας πλέον επέτρεψε στους Καθολικούς πολιτικούς με ηγέτη τον Ντον Λουίτζι Στούρτσο να συμμετάσχουν στα εθνικά πολιτικά της Ιταλίας.
Ο Βενέδικτος εξέδωσε το 1917 τον πρώτο στην ιστορία Κώδικα Κανονικού Δικαίου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, την δημιουργία του οποίου είχε προετοιμάσει με τον Πιέτρο Γκασπάρι και τον Εουτζένιο Πατσέλλι κατά το ποντιφικάτο του Πίου Ι΄. Ο νέος Κώδικας Κανονικού Δικαίου θεωρείται τώρα ότι έχει αναζοωγονήσει την θρησκευτική ζωή και τις δραστηριότητες σε όλη την Εκκλησία. Ονόμασε τον Πιέτρο Γκασπάρι Καρδινάλιο Γραμματέα του Κράτους και προσωπικά χειροτονήθηκε ως Αρχιεπίσκοπος Νούντσιος Ευγένιος Πατσέλλι στις 13 Μαΐου 1917, την ίδια ημέρα της εορτής της εμφαάνισης της Παναγίας στη Φάτιμα. Ο Παγκοσμίος Πολέμος προκάλεσε μεγάλες ζημιές στις αποστολές των Καθολικών σε όλο τον κόσμο. Ο Βενέδικτος αναζωογόνησε τις δραστηριότητες αυτές, ζητώντας να συμμετάσχουν στο Maximum Illud οι Καθολικοί από ολόκληρο τον κόσμο.
Η τελευταία ανησυχία του ήταν η αναδυόμενη δίωξη της Εκκλησίας στην Σοβιετική Ρωσία και ο λοιμός εκεί μετά την επανάσταση. Ο Βενέδικτος ήταν ένθερμος υποστηρικτής του δόγματος της Παρθένου Μαρίας, αφιερωμένος στην προσκύνηση της Παναγίας και ανοιχτός σε νέες προοπτικές της Ρωμαιοκαθολικής Μαριολογίας. Υποστήριξε την θεολογική θέση της Μεσίτριας Παναγίας και εξουσιοδότησε τη γιορτή της Παναγίας Μεσίτριας όλων των Χαρίτων. Μετά από επτά χρόνια στην εξουσία, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1922. Με τις διπλωματικές του ικανότητες και το άνοιγμά του προς τη σύγχρονη κοινωνία, "κέρδισε το σεβασμό για τον εαυτό του και τον παπισμό".
1951 – Καρλ Νέσλερ, γερμανός κομμωτής, που ανακάλυψε την περμανάντ. (Γεν. 2/5/1872).
1966 - Χέρμπερτ Μάρσαλ, Άγγλος ηθοποιός.
1969 – Τζούντι Γκάρλαντ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Τζούντι Γκάρλαντ (Judy Garland, 10 Ιουνίου 1922 – 22 Ιουνίου 1969) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Ήταν φημισμένη για τη φωνή της και προσέλκυσε τη διεθνή προσοχή καθ όλην τη διάρκεια της καριέρας της, η οποία διήρκεσε πάνω από σαράντα χρόνια, ως μια ηθοποιός σε μουσικούς και δραματικούς ρόλους στη σκηνή και στην οθόνη. Έλαβε ένα Βραβείο Όσκαρ Τζουβενίλ και κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα καθώς και ένα βραβείο Γκραμι και ένα ειδικό βραβείο Τόνι.
Προτάθηκε για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού για τον ρόλο της στο ριμέικ Ένα Αστέρι Γεννιέται και για Όσκαρ Καλύτερου Υποστηρικτικού Ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία του 1961 Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης. Παραμένει η νεότερη νικήτρια (στο τριακοστό ένατο έτος της ηλικίας της τότε) του Βραβείου Σέσιλ Ντε Μιλ για Ισόβιο Επίτευγμα στη βιομηχανία του κινηματογράφου.
Παρά τις επαγγελματικές τις επιτυχίες, αυτή πάλεψε υπερβολικά στην προσωπική της ζωή, ξεκινώντας από την παιδική της ηλικία. Η ίδια παντρεύτηκε πέντε φορές, με τους τέσσερις γάμους να καταλήγουν σε διαζύγιο. Επίσης πάλεψε με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, τα οποία την οδήγησαν στον θάνατο, στην ηλικία των 47.
Γεννήθηκε ως Φράνσις Ήθελ Γκαμ (Frances Ethel Gumm) στο Γκραντ Ραπιδύ, στη Μινεσότα. Η ίδια ήταν το νεότερο παιδί της Ήθελ Μάριον (Ethel Marion) (17 Νοεμβρίου 1893 – 5 Ιανουαρίου 1953) και του Φράνσις Αβέντ "Φρανκ" Γκαμ (20 Μαρτίου 1886 – 17 Νοεμβρίου 1935). Οι γονείς της ασχολούνταν με το Βοντβίλ, οι οποίοι το ασκούσαν στο Γκραντ Ραπιδύ με στόχο να συντηρήσουν ένα θέατρο κινηματογράφου, στο οποίο εμφανίζονταν Βοντβιλιστικές σκηνές. Η ίδια ήταν Αγγλικής, Σκοτσέζικης και Ιρλανδικής καταγωγής.
Ξεκίνησε την καριέρα της στο στούντιο της MGM όπου εκεί συνέχισε εως τον θάνατό της. Αρχικά ξεκίνησε την καριέρα της ως τραγουδίστρια μαζί με τις αδερφές της, και στην συνέχεια μόνη της χωρίς αυτές.
Προσωπική Ζωή
Η Τζούντι Γκάρλαντ παντρεύτηκε πέντε φορές. Οι γάμοι της ήταν οι εξής:
Ντεΐβιντ Ρόους (1941-1944)
Βιντσέντε Μινέλι (1945-1951)
Σίντνεϊ Λουφτ (1952-1965)
Μαρκ Ήρον (1965-1967)
Μικεΐ Ντινς (1969)
Επίσης είχε τρια παιδιά, την Λάιζα Μινέλι, την Λόρνα Λιφτ και τον Τζεζεφ Λιφτ.
Θάνατος
Στις 22 Ιουνίου 1969, η Τζούντι Γκάρλαντ βρέθηκε νεκρή από τον Μίκεϊ Ντινς στο μπάνιο του ενοικιαζόμενου σπιτιού τους στην Τσέλσι, στο Λονδίνο.Ο δικαστής ερευνών, Γκεΐβιν Θάρντσον επισήμανε στον τύπο ότι η αιτία θανάτου ήταν υπερβολική δόση ναρκωτικών. Επίσης επισήμανε ότι ο θάνατος της ήταν ατύχημα.
1973 – Λίντον Τζόνσον, Αμερικανός πολιτικός και 36ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Λίντον Μπέινς Τζόνσον (Lyndon Baines Johnson, 27 Αυγούστου 1908 - 22 Ιανουαρίου 1973) ήταν ο 36ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Επίσης ήταν ο 37ος αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. επί προεδρίας Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι.
Συχνά αναφέρεται στα αγγλικά με τα αρχικά του ονόματός του LBJ. Γεννήθηκε στο Τέξας στις 27 Αυγούστου 1908. Έγινε πρόεδρος στις 22 Νοεμβρίου του 1963, όταν ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε στο Ντάλας. Ο Λίντον Τζόνσον απέδειξε ότι ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που γνώριζαν πώς να αφήσουν το στίγμα τους στην ιστορία, έστω και αν το στίγμα αυτό είναι αμφιλεγόμενο: ο αγώνας του κατά του ρατσισμού στον αμερικανικό Νότο αλλά και η άμεση, καταστροφική, εμπλοκή των Η.Π.Α. στην τραγωδία του Βιετνάμ σφράγισαν την προεδρική του θητεία. Η προεδρία του, ωστόσο, άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς. Δεινός διαπραγματευτής, ο Τζόνσον εκμεταλλεύτηκε το σύντομο διάστημα ανάμεσα στο Νοέμβριο του 1963 και το καλοκαίρι του 1964 για να πετύχει την ψήφιση, από ένα Κογκρέσο ακινητοποιημένο μέχρι τότε λόγω της διαμάχης προοδευτικών-συντηρητικών, του συνόλου του ριζοσπαστικού νομοθετικού έργου που άφησε πίσω του ο Κένεντι. Η κυριότερη επιτυχία του είναι αναμφισβήτητα ο νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων της 2ας Ιουλίου, με τον οποίο τέθηκαν οριστικά εκτός νόμου οι παρελκυστικές, ρατσιστικές μεθοδεύσεις των πολιτειών του Νότου. Έτσι, όταν τον Αύγουστο του 1964 ήρθε η ώρα του συνεδρίου των Δημοκρατικών, ο πανύψηλος, γεροδεμένος Τεξανός εξασφάλισε το χρίσμα δια βοής, μέσα σε ένα πραγματικό παραλήρημα ενθουσιασμού. Υποψήφιος αντιπρόεδρος επιλέχθηκε ο φιλελεύθερος Χιούμπερτ Χάμφρεϊ. Η εκλογή του Τζόνσον ως προέδρου αποδείχθηκε εύκολη, γιατί στην αντίπερα όχθη της πολιτικής σκηνής, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα επέλεξε ως υποψήφιο έναν υπερσυντηρητικό που αυτοχαρακτηρίστηκε εξτρεμιστής: τον γερουσιαστή Μπάρι Γκολντγουότερ από την Αριζόνα, πολέμιο του αγώνα κατά του ρατσισμού και υπέρμαχο των "απλών λύσεων" για τα προβλήματα της χώρας, όπως τον πυρηνικό βομβαρδισμό του Βιετνάμ, την κατάληψη της Κούβας με εισβολή των Η.Π.Α. και την κατάργηση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αν και γνώριζε καλά ότι η νίκη του ήταν δεδομένη, ο Τζόνσον δεν επαναπαύθηκε. Διέσχισε απ' άκρου εις άκρον την Αμερική κυνηγώντας και την τελευταία ψήφο, υποσχόμενος ειρήνη για τη χώρα και τη δημιουργία της "Μεγάλης Κοινωνίας": μίας Αμερικής χωρίς φτώχεια, ανισότητα και ρατσισμό. Έτσι, στις 3 Νοεμβρίου του 1964, ο αμερικανικός λαός τού χάρισε μία σαρωτική εκλογική νίκη. Ο Τζόνσον έλαβε το 61,1% των ψήφων, κερδίζοντας 44 πολιτείες, έναντι μόλις 6 του Γκολντγουότερ.
Στις 21 Οκτωβρίου του 1966, κατά την επίσκεψή του στη Μελβούρνη, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από το πλήθος. Ξαφνικά, όμως, δύο νεαροί, διαμαρτυρόμενοι για τον πόλεμο του Βιετνάμ, διέσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και εκσφενδόνισαν κόκκινη μπογιά εναντίον της αυτοκινητοπομπής. Ο ίδιος ο Τζόνσον τη γλίτωσε μάλλον φθηνά με λίγες πιτσιλιές και αποχαιρέτησε τα εμβρόντητα πλήθη υπό μάλλον ασυνήθιστες για πρόεδρο υπερδύναμης συνθήκες. Οι δύο νεαροί δράστες πέρασαν δύο εβδομάδες στη φυλακή.
Στις εκλογές του 1968 ο Λίντον Τζόνσον αποσύρθηκε και δεν έθεσε υποψηφιότητα. Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου του 1973.
1977 – Μενέλαος Λουντέμης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Μενέλαος Λουντέμης (1912 - 22 Ιανουαρίου 1977), ήταν Έλληνας λογοτέχνης που γεννήθηκε στο χωριό Αγία Κυριακή του Αιγιαλού της Μικράς Ασίας το έτος 1912. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τάκης Βαλασιάδης, ενώ το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο το εμπνεύστηκε από τον ποταμό Λουδία της μετέπειτα πατρίδας του.
Ήταν το μοναδικό αγόρι από τα πέντε παιδιά του Γρηγόρη Μπαλάσογλου (που με την εγκατάσταση του στην Ελλάδα έγινε Βαλασιάδης) και της Δόμνας Τσουφλίδη. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα σε πολύ νεαρή ηλικία, δημοσιεύοντας ποιητικές συλλογές στην «Αγροτική Ιδέα» της Έδεσσας το 1927 και το 1928, τις οποίες υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα (Τάκης Βαλασιάδης). Γύρω στο 1930 δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα του στο περιοδικό «Νέα Εστία». Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο του ήταν το 1934 στο διήγημα «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια». Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων του.Τα πλοία δεν άραξαν και με τη Χρυσή Δάφνη Πανευρώπης στο Παρίσι το 1951. Επίσης τιμήθηκε και με το βραβείο <<Μενέλαου Λουντέμη>> που το καθιέρωσε πρός τιμήν του ή Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών καί απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο πεζογράφημα του προηγούμενου έτους. Προς τιμήν του, στο Βουκουρέστι δόθηκε το όνομα του σε δημόσιο κτίριο (Λουντέμειο Μέγαρο). Σύμφωνα με το Βασίλη Βασιλικό, «θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας έπειτα από τον Νίκο Καζαντζάκη».
Πρόσφυγας από την Αγία Κυριακή της Γιάλοβας (Αιγιαλός) της Μικράς Ασίας μετά τον Μεγάλο Ξεριζωμό της Μικρασιατικής Καταστροφής, εγκαθίσταται με την οικογένεια του πρώτα στην Αίγινα, μετά στην Έδεσσα και τελικά στο χωριό Εξαπλάτανος της Πέλλας, στο οποίο έζησε από το 1923 μέχρι το 1932 που έφυγε για την Κοζάνη. Έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας. Η οικογένεια του ήταν εύπορη, αλλά χρεοκόπησε κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και ο Λουντέμης αναγκάστηκε να εργαστεί σκληρά στην εφηβεία του ως λαντζιέρης, λούστρος, ψάλτης, δάσκαλος σε χωριά της Αλμωπίας, ακόμη και ως επιστάτης στα υπό κατασκευή την εποχή εκείνη, έργα του Γαλλικού ποταμού. Στην Δ΄ τάξη του - εξατάξιου τότε - Γυμνασίου «αποσύρθηκε» για πολιτικούς λόγους και απεβλήθη απ' όλα τα Γυμνάσια της χώρας. (Η στράτευσή του στην Αριστερά και η πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ του στοίχισε την αποβολή του απ' όλα τα γυμνάσια της χώρας).
Μέσα από μια οδύσσεια συνεχών μετακινήσεων, από την Έδεσσα σε ένα οικοτροφείο της Κοζάνης κι από εκεί στο Βόλο, ακολουθώντας κάποιο περιφερόμενο «μπουλούκι» της εποχής, φτάνει τελικά στην Αθήνα και συνδέεται στενά με τους Κώστα Βάρναλη, Άγγελο Σικελιανό και Μιλτιάδη Μαλακάση. Ο τελευταίος θα τον βοηθήσει να διοριστεί βιβλιοθηκάριος της «Αθηναϊκής Λέσχης» το 1938 και να ανασάνει κάπως οικονομικά. Την ίδια εποχή, η φιλία του με τον καθηγητή της Φιλοσοφικής Νικόλαο Βέη, θα τον βοηθήσει να παρακολουθήσει ως ακροατής μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Θα ακολουθήσουν αρκετές συγγραφικές επιτυχίες και θα γίνει μέλος της Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών, με πρόεδρο τότε τον Nίκο Kαζαντζάκη.
Ο Μενέλαος Λουντέμης άφησε πίσω του πνευματική κληρονομιά περίπου σαράντα πέντε βιβλίων, που τον καθιστούν έναν από τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς και μια κόρη, τη Μυρτώ. Ο Λουντέμης ανήκει στους Έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Το έργο του καθίσταται ιδιότυπο λόγω του "ερασιτεχνικού" τρόπου γραφής του συγγραφέα, τον οποίον υπηρέτησε με πλήρη συνείδηση, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη. Αντίθετα, σκοπός του είναι η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Το έργο του εντάσσεται στο ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Μαξίμ Γκόρκι, Κνουτ Χάμσουν). Χαρακτηρίζεται από τη ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία, που αγγίζει κάποτε και το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία. Ο Λουντέμης έχει την τάση να στρέφεται γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο - αφηγητή, που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και μας δίνει την προσωπική οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου.
1982 – Παντελής Ζερβός, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Παντελής Ζερβός του Δημητρίου υπήρξε δημοφιλής Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου (δεκαετίες '50, '60 και αρχές '70) έπαιζε συνήθως το χαρακτήρα του χωροφύλακα, του πατέρα, του δημάρχου-κοινοτάρχη ή του μέντορα των πρωταγωνιστών, όπου παρουσιαζόταν ως παραδοσιακός και αυστηρός, αλλά πάντοτε δίκαιος και καλός.
Ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εθνικού Θεάτρου. Πραγματοποίησε πολλές θεατρικές περιοδείες εντός και εκτός Ελλάδας, κατά τις οποίες έλαβε πολλές διακρίσεις. Για τη θεατρική του αυτή προσφορά τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α’ από τον Βασιλιά Παύλο.
Ο Παντελής Ζερβός ήταν μόνιμος κάτοικος του Παλαιού Φαλήρου στην Αθήνα και μιλούσε αγγλικά. Απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου του 1982 σε ηλικία 74 ετών. Κηδεύτηκε στο Λουτράκι Κορινθίας. Είχε τρεις κόρες, εκ των οποίων η μία σκοτώθηκε στο σεισμό της Σαντορίνης το 1956, σε ηλικία 08 ετών και, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε θαφτεί ζωντανή.
1990 - Αλέξανδρος Μπάρας, Έλληνας ποιητής.
1991 - Κένας Αρόι, πρόεδρος του Ναουρού.
1994 - Ζαν Λουί Μπαρό, Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης.
1994 – Αριστοτέλης Σαβάλας (Telly Savalas), Ελληνοαμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ το 1963 για την ταινία Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ (Birdman of Alcatraz, 1962). Έγινε πολύ γνωστός από την τηλεοπτική σειρά Κότζακ και από την ταινία του Τζέιμς Μποντ On Her Majesty's Secret Service, όπου έπαιξε τον Ernst Stavro Blofeld. Ήταν νονός της Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού Τζένιφερ Άνιστον.
1995 - Ρόουζ Κένεντι, Αμερικανίδα κοσμική.
1997 - Μπίλι Μακένζι, Σκωτσέζος τραγουδιστής.
2008 – Χιθ Λέτζερ, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Χιθ Λέτζερ (Heathcliff Andrew "Heath" Ledger, 4 Απριλίου 1979 - 22 Ιανουαρίου 2008) ήταν Αυστραλός ηθοποιός, βραβευμένος με όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου για την ταινία Σκοτεινός Ιππότης.
Γεννήθηκε στο Περθ. Απέκτησε μία κόρη, την Ματίλντα Ρόουζ (Matilda Rose), η οποία είναι καρπός της σχέσης του με την Μισέλ Ουίλιαμς (Michelle Williams). Είχαν συμπρωταγωνιστήσει στην ταινία Το Μυστικό του Brokeback Mountain, ταινία για την οποία προτάθηκε για πρώτη φορά για Βραβείο Όσκαρ το 2005. Τον Σεπτέμβριο του 2007 έγινε γνωστό επίσημα ότι έχουν χωρίσει.
Από τον Νοέμβριο του 2007, ο Χιθ Λέτζερ αντιμετώπιζε διάφορα και παρατεταμένα προβλήματα υγείας, χωρίς να μπορεί να βρει τα αίτια έτσι ώστε να τα αντιμετωπίσει. Βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Μανχάταν στις 22 Ιανουαρίου 2008. Ήταν μόλις 28 ετών. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε δηλητηρίαση από την ταυτόχρονη κατάποση παυσίπονων, αγχολυτικών και υπνωτικών χαπιών και θεωρήθηκε ατύχημα και όχι αυτοκτονία ή θάνατος από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών, όπως έδειχναν οι αρχικές ενδείξεις. Συγκεκριμένα, ο θάνατος του Λέτζερ επήλθε έπειτα από τη λήψη υψηλών δόσεων του οπιοειδούς αναλγητικού OxyContin, των αγχολυτικών Valium και Xanax και των υπνωτικών Restoril και Unisom.
2008 - Κλωντ Πιρόν, Ελβετός γλωσσολόγος.
2019 - Θέμος (Θεμιστοκλής) Αναστασιάδης, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συντάκτης, με μεγάλη παρουσία στον χώρο της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, καθώς και εκδότης της εφημερίδας Πρώτο Θέμα. (Αθήνα, 6 Ιανουαρίου 1958 – Ζυρίχη, 22 Ιανουαρίου 2019)
Απόφοιτος του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, εργάστηκε ως πολιτικός και οικονομικός συντάκτης σε διάφορες μεγάλες εφημερίδες, ενώ διετέλεσε και διευθυντής της Καθημερινής. Αργότερα εισήλθε στον τηλεοπτικό χώρο παρουσιάζοντας πολλά κυρίως βραδινά χιουμοριστικά talk show, με γνωστότερο το «ΟΛΑ».
Το έργο του είχε κατά καιρούς κατηγορηθεί για σεξισμό, αντισημιτισμό και ρατσισμό.
Το 2007 ενεπλάκη στο σκάνδαλο του Χρήστου Ζαχόπουλου με τη δημοσίευση πορνογραφικού υλικού από το Πρώτο Θέμα.
Το 2017 διαγνώστηκε με καρκίνο και απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου 2019.
2021 - Τιτίκα Σαριγκούλη, ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. (Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 1934 - 22 Ιανουαρίου 2021, Αθήνα)
Η Ευσεβία (Τιτίκα) Σαριγκούλη, ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Είχε πολλές συμμετοχές σε τηλεοπτικά προγράμματα, σε κινηματογραφικές παραγωγές και σε θεατρικές παραστάσεις.
Σε νεαρή ηλικία σπούδασε ηθοποιός, ξεκινώντας την πορεία της στο χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Το 1960 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στη ταινία «Το μυστικό του κόκκινου μανδύα». Ακολούθησαν δύο ακόμη συμμετοχές στον κινηματογράφο τα επόμενα χρόνια στις ταινίες «Φαίδρα» και «Πρώτο καρδιοχτύπι». Την ίδια δεκαετία ξεκίνησε να ασχολείται πιο ενεργά με τη συγγραφή (ήταν μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών), ξεκινώντας να γράφει και να εκδίδει διάφορα βιβλία. Για αρκετές δεκαετίες ασχολήθηκε περισσότερο με τη συγγραφή από ότι με την υποκριτική. Μέχρι σήμερα έχει γράψει και κυκλοφορήσει περισσότερα από 60 βιβλία με πιο πρόσφατα τα «Κίλωνας ο Αθηναίος» και «Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Μέγας: Τραγωδία σε πέντε πράξεις».
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, συνέχισε την κινηματογραφική της πορεία. Πιο συγκεκριμένα, το 2004, έπαιξε στην ταινία «Τεστοστερόνη (ταινία)» ενώ το 2005 συμμετείχε στην κωμωδία «Η χορωδία του Χαρίτωνα» και στη διεθνή παραγωγή «Opa!» που μέρος των γυρισμάτων έγιναν στην Ελλάδα. Την ίδια χρονιά έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στην κωμική σειρά «Οδός Παραδείσου 7» με το ρόλο της ηλικιωμένης Νίνας. Ακολούθησαν κι άλλες τηλεοπτικές συμμετοχές σε επεισόδια των σειρών «Μαρία η άσχημη», «Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα», «Αν μ' αγαπάς» και «Singles 2,1/2».
Έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό τη περίοδο 2007-2008, με ρόλο της αθυρόστομης γιαγιάς Τζούλιας στην κωμική σειρά «Μπαμπά μην τρέχεις» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Παπαδουλάκη που προβλήθηκε από το Mega Channel. Μετά τη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία ακολούθησε ο ρόλος της οικιακής βοηθού Πουλχερίας στην κωμική σειρά «Λάκης ο γλυκούλης» όπου πρωταγωνίστησε για δύο σεζόν. Μέσα στα επόμενα χρόνια ακολούθησαν διάφοροι ρόλοι στις σειρές «Με λένε Βαγγέλη», «Πίσω στο Σπίτι», «Με τα παντελόνια κάτω» και «Δια Ταύτα». Επίσης το 2012 συμμετείχε ως γκεστ στο βίντεο κλιπ της Άννας Βίσση για το τραγούδι «Τυραννιέμαι».
Η πιο πρόσφατη τηλεοπτική της συμμετοχή ήταν το 2018 στην ταινία «Οι απάχηδες των Αθηνών», καθώς και στην τηλεοπτική σειρά του ΣΚΑΪ, «Όσο έχω εσένα» Στον κινηματογράφο έλαβε μέρος στις ταινίες «Ακαδημία Πλάτωνος» και «Η Κληρονόμος» το 2009, «I Love Karditsa» και «4 μαύρα κοστούμια» το 2010, «Απ' τα κόκαλα βγαλμένα» το 2011, «Λάρισα Εμπιστευτικό» το 2012. Τελευταία της συμμετοχή στον κινηματογράφο ήταν το 2020, στην ταινία Ciao Italia.
Προσωπική ζωή
Κόρη του Αθανασίου και της Ευφροσύνης, γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε.
Είχε δηλώσει πως δεν παντρεύτηκε ποτέ από προσωπική άποψη καθώς "δεν ήθελε συναίτερο στην ελευθερία της".
Είχε σταθερή πολιτική δράση επί δεκαετίες, ούσα στις τάξεις του ΚΚΕ.
Το 2015 της απονεμήθηκε τιμητικός έπαινος από τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.
Η ηθοποιός πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 2021 από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη.
Η κηδεία της θα πραγματοποιηθεί στις 11:00 το πρωί της Δευτέρας 25 Ιανουαρίου στο Γ' Νεκροταφείο Αθηνών.
Σαν σήμερα 20 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| | Εμφανίσεις: 2235
Σαν σήμερα 20 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Ευθυμίου του Μεγάλου, (Ευθύμιος, Ευθύμης, Θύμιος, Θέμης, Ευθυμία, Ευθυμούλα)
Αγίων Θύρσου και Αγνής των Μάρτυρων, (Θύρσος, Θύρσης, Θύρσα, Θύρση)
Αγίου Φαβιανού, (Φαβιανός)
20 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
250: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Δέκιος εξαπολύει ευρύτατο διωγμό κατά των Χριστιανών στη Ρώμη. Μεταξύ των θυμάτων είναι και ο Πάπας Φαβιανός.
1265: Συνεδριάζει στο Παλάτι του Γουέστμινστερ το πρώτο αγγλικό κοινοβούλιο.
1633: Ο Γαλιλαίος (Γκαλιλέο Γκαλιλέι) αφήνει το σπίτι του στη Φλωρεντία και μεταβαίνει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες της Ιεράς Εξέτασης.
1649: Ο Κάρολος Α’ της Αγγλίας προσάγεται σε δίκη για προδοσία.
1783: Αγγλία, Ισπανία και Γαλλία συνάπτουν συνθήκη ειρήνης, τερματίζοντας τις μεταξύ τους εχθροπραξίες στον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
1827: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κάνει νυχτερινή επίθεση εναντίον ενός Τουρκικού στρατοπέδου στη Βελίτσα Φθιώτιδας.
1828: Ο Ιωάννης Καποδίστριας ορκίζεται κυβερνήτης στον καθεδρικό ναό της Αίγινας. Στην πρώτη του ομιλία προς τους έλληνες χρησιμοποιεί τη φράση: «Εάν ο θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών». Την ίδια μέρα ιδρύεται το «Πανελλήνιον», ένα 27μελές γνωμοδοτικό σώμα.
1829: Τούρκοι υπό τον Αλμπάνη Μπέη πολιορκούν στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας την εκκλησία της Λαμπινής Ρεθύμνου και σφάζουν όλους τους Χριστιανούς, εκτός από τα παιδιά που τα πήραν για δούλους.
1833: Ο Βασιλιάς Όθων και τα μέλη της Αντιβασιλείας φτάνουν στο Ναύπλιο με την αγγλική φρεγάτα Μαδαγασκάρη. Τους συνοδεύουν 4.000 βαυαροί στρατιώτες.
1841: Το Χονγκ Κονγκ περιέρχεται στη στρατιωτική κατοχή της Βρετανίας, έπειτα από τον Πόλεμο του Οπίου, τον οποίο κέρδισε η Βρετανία εις βάρος της Κίνας.
1858: Η Ιόνιος Βουλή με ψήφισμά της που εισηγείται ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος ζητά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.
1878: Επανάσταση του Πηλίου κατά των Τούρκων.
1885: Ο αμερικανός Λα Μάρκους Τόμσον λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το τρενάκι του Λούνα Παρκ («roller coaster»).
1887: Η Γερουσία των Η.Π.Α. επιτρέπει την εκμίσθωση του Pearl Harbour στη Χαβάη για τη χρήση του ως ναυτική βάση.
1898: Ιδρύεται η Αθλέτικ Μπιλμπάο από 33 άτομα, φοιτητές που έπαιζαν ποδόσφαιρο στην Αγγλία και εργάτες, που έμεναν στο Μπιλμπάο.
1905: Στη Ρωσία ενώ προμηνύεται εξέγερση κινητοποιούνται ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις για την προστασία της Αγίας Πετρούπολης.
1907: Συνεχίζονται οι σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των ελληνικών στρατευμάτων και των Βουλγάρων κομιτατζήδων.
1912: Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος δηλώνει ότι, η Τουρκία δείχνει να επιθυμεί την ειρήνη και δεν βλέπει προβλήματα για την Κρήτη, τονίζοντας παράλληλα ότι, η Ελλάδα επιμένει για όλα τα νησιά του Αιγαίου.
1919: Αποβιβάζονται στην Οδησσό τα πρώτα τμήματα της ελληνικής 2ης Μεραρχίας στην Εκστρατεία της Κριμαίας.
1921: Μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας, η Τουρκία ανακηρύσσεται σε Δημοκρατία και υιοθετεί το πρώτο της Σύνταγμα, με κύριο πρόταγμα την εθνική κυριαρχία.
1922: Ριζικές είναι οι διαφωνίες των Συμμάχων για το Ανατολικό Ζήτημα, ενώ θεωρείται αδύνατη η διευθέτησή τους με διασκέψεις.
1925: Οι Ιάπωνες αναγνωρίζουν την ΕΣΣΔ και επιστρέφουν το βόρειο μέρος της νήσου Σαχαλίνης.
1929: Κάνει πρεμιέρα το φιλμ «In Old Arizona» η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που οι ηθοποιοί μιλούν.
1930: Η Διάσκεψη της Χάγης για τις πολεμικές επανορθώσεις εγκρίνει το σχέδιο Γιανγκ, το οποίο θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην οικονομική και στρατιωτική ανάκαμψη της Γερμανίας.
1932: Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος αναχωρεί για διαδοχικές επισκέψεις στη Ρώμη, το Παρίσι και το Λονδίνο, ζητώντας πενταετή αναστολή πληρωμής των τοκοχρεολυσίων των εξωτερικών δανείων της χώρας και παράλληλα τη χορήγηση ενός δανείου ύψους 50 εκατομμυρίων δολαρίων.
1936: Ο Εδουάρδος Η΄ ανέρχεται στο θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου.
1937: Με τον Αναγκαστικό Νόμο 447 της δικτατορικής κυβέρνησης Μεταξά, επιβάλλεται ο υποχρεωτικός σημαιοστολισμός δημοσίων υπηρεσιών, καταστημάτων και οικιών κατά τις εθνικές εορτές.
1937: Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ ορκίζεται για δεύτερη θητεία πρόεδρος των ΗΠΑ.
1939: Ο Χίτλερ δηλώνει ενώπιον του γερμανικού κοινοβουλίου ότι προτίθεται να εξαφανίσει όλους τους Εβραίους της Ευρώπης.
1941: Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ ορκίζεται για τρίτη φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1942: Στη Διάσκεψη της Βάνζεε οι Ναζί αξιωματούχοι αποφασίζουν την εφαρμογή της «Τελικής Λύσης», δηλαδή τη συστηματική εξολόθρευση των Εβραίων της Ευρώπης.
1944: Η βρετανική πολεμική αεροπορία, γνωστή ως RAF, ρίχνει 2.300 τόνους βομβών στο Βερολίνο.
1945: Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ ορκίζεται Πρόεδρος των ΗΠΑ για τέταρτη φορά.
1945: Την ίδια μέρα, η Ουγγαρία εγκαταλείπει τον Άξονα και συνάπτει ανακωχή με τους Συμμάχους.
1946: Η ακροδεξιά συμμορία Μαγγανά καταλαμβάνει την Καλαμάτα. Συλλαμβάνει 80 ομήρους και εκτελεί 14 στελέχη του ΕΑΜ.
1948: Αποτυγχάνει απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Μαχάτμα Γκάντι. Θα δολοφονηθεί δέκα ημέρες αργότερα σε δεύτερη απόπειρα εναντίον του.
1949: Ο 89ετής Θεμιστοκλής Σοφούλης σχηματίζει την τέταρτη κατά σειρά μεταπολεμική κυβέρνησή του. Ο Αλέξανδρος Παπάγος γίνεται αρχιστράτηγος με ευρείες εξουσίες, για να φέρει σε πέρας τον αγώνα κατά των ανταρτών του «Δημοκρατικού Στρατού».
1949: Την ίδια μέρα, ο Χάρι Τρούμαν ορκίζεται για δεύτερη θητεία Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1952: Η Πατρίτσια ΜακΚρόμικ γίνεται η πρώτη επαγγελματίας γυναίκα ταυρομάχος.
1953: Για πρώτη φορά έπειτα από 20 χρόνια εγκαθίσταται στην προεδρία των ΗΠΑ ένας ρεπουμπλικάνος, ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, ο οποίος ορκίζεται ως ο 33ος πρόεδρος των ΗΠΑ.
1954: Οι Αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ αποκτούν το δικό τους δίκτυο ραδιοσταθμών. Πρόκειται για το Εθνικό Ραδιόφωνο των Νέγρων, που αριθμεί 40 σταθμούς-μέλη.
1955: Μπορεί το φιλικά μεταξύ των «αιωνίων» του ελληνικού ποδοσφαίρου να έχουν σταματήσει προ πολλού,παλαιότερα όμως γίνονταν ακόμη και για απίθανους λόγους. Για την ενίσχυση της Εταιρείας Προστασίας Ζώων διασταύρωσαν το ξίφη τους ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό, με τους «ερυθρολεύκους» να επικρατούν με 3-0, έχοντας ως κορυφαίο τον Ανδρέα Μουράτη και σκόρερ τον Θέμη Μουστακλή.
1959: Στο Παρίσι, Ελλάδα και Τουρκία συμφωνούν ως προς τα βασικά σημεία θεμελίωσης του ανεξάρτητο κυπριακού κράτους.
1961: Ο Τζον Κένεντι ορκίζεται 35ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Πρόκειται για τον νεώτερο μέχρι τότε Πρόεδρο της χώρας.
1964: Κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το άλμπουμ των Μπιτλς με τίτλο "Συναντήστε τα Σκαθάρια".
1965: Στην Αίγυπτο, ο Νάσερ είναι υποψήφιος Πρόεδρος για τρίτη φορά.
1965: Ο Λίντον Τζόνσον ορκίζεται για δεύτερη θητεία Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1969: Ο Ρίτσαρντ Νίξον ορκίζεται 37ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1969: Ανακαλύπτεται το πρώτο άστρο στο νεφέλωμα του Καρκίνου.
1969: Η αστυνομία του Ανατολικού Πακιστάν σκοτώνει τον ακτιβιστή μαθητή Αμανουλάχ Ασαντουζαμάν. Ακολουθούν έντονες αντιδράσεις που θεωρούνται η απαρχή της επανάστασης για την απελευθέρωση του Μπανγκλαντές.
1976: Ιδρύεται ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών, με πρώτο πρόεδρο το Μίμη Δομάζο.
1977: Ο Τζίμι Κάρτερ ορκίζεται 39ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1979: Ελληνικά στοιχεία αναφέρουν ότι, το 1978 ανακαλύφθηκαν από την εφορία 200 λαθρέμποροι και 12.491 φοροφυγάδες.
1980: Ο Γιουγκοσλάβος ηγέτης Τίτο υποβάλλεται σε ακρωτηριασμό του αριστερού ποδιού, για να αποφευχθεί η μετάδοση της γάγγραινας.
1981: Ο Ρόναλντ Ρίγκαν ορκίζεται 40ος πρόεδρος των ΗΠΑ, σε ηλικία 69 ετών και 349 ημερών.
1981: Την ίδια μέρα το Ιράν απελευθερώνει 52 αμερικανούς ομήρους μετά από 444 ημέρες ομηρίας.
1982: Γεννιέται το πρώτο παιδί του σωλήνα στην Ελλάδα.
1982: Κατά τη διάρκεια συναυλίας του Όζι Όσμπορν στο Ντε Μόινς της Αϊόβα, ένας από τους ακροατές πετά μία αναίσθητη νυχτερίδα στη σκηνή. Νομίζοντας ότι είναι πλαστική, ο Όζι την αρπάζει και τη δαγκώνει στο κεφάλι, χάριν παιδιάς. Μόλις κατάλαβε το λάθος του μετέβη αμέσως στο νοσοκομείο για εμβόλιο.
1984: Σε πλήρες ναυάγιο καταλήγει η συνάντηση του Προέδρου της Κύπρου Σπύρου Κυπριανού με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.
1986: Η γενέθλια ημέρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ γιορτάζεται για πρώτη φορά ως αργία στις ΗΠΑ. Στη συναυλία που δίνεται στην Ουάσινγκτον συμμετέχουν ο Στίβι Γουόντερ και ο Μπομπ Ντίλαν.
1986: Τα σχέδιά τους για τη Σήραγγα της Μάγχης ανακοινώνουν η Βρετανία και η Γαλλία.
1988: Οι Beatles εισέρχονται στο «Πάνθεον του Ροκ εντ Ρολ» (Rock and Roll Hall of Fame), παρουσία του Τζορτζ Χάρισον, του Ρίνγκο Σταρ και της Γιόκο Όνο. Απόντες, ο δολοφονημένος Τζον Λένον και ο Πολ Μακάρτνεϊ, που απουσιάζει λόγω των διαφορών του με τα λοιπά «σκαθάρια».
1989: Ο Τζορτζ Μπους (ο πρεσβύτερος) ορκίζεται στην Ουάσινγκτον 41ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1990: Μονάδες του σοβιετικού στρατού καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, Μπακού, για να θέσουν τέρμα στις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ Αζέρων και Αρμενίων μειονοτικών. 137 νεκροί, 700 τραυματίες και πάνω από 800 παράνομες συλλήψεις.
1990: Την ίδια μέρα, μετά την ομολογία του σπρίντερ Μπεν Τζόνσον ότι έπαιρνε απαγορευμένες ουσίες από το 1981 η IAAF, σε συνεδρίασή της στο Τόκιο, σβήνει το όνομα του Καναδού από τα βιβλία της και αποφασίζει να του ακυρώσει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ. Επίσης τον υποχρεώνει να επιστρέψει το χρυσό μετάλλιο που πήρε στα 100μ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1987 στη Ρώμη.
1991: Στα 15 ανέρχονται τα μαχητικά αεροσκάφη Συμμάχων-ΗΠΑ, που καταρρίφθηκαν από την αρχή του πολέμου στον Περσικό Κόλπο.
1993: Ο Μπιλ Κλίντον ορκίζεται ως ο 42ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
1994: Ο υπουργός Τουρισμού, Διονύσης Λιβανός, ανακοινώνει την ιδιωτικοποίηση όλων των καζίνο και την ίδρυση Τράπεζας Τουρισμού.
1996: Ο Γιάσερ Αραφάτ εκλέγεται πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, με 88,1% των ψήφων, στις πρώτες παλαιστινιακές εκλογές που διεξήχθησαν στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.
2001: Ο Τζωρτζ Ο. Μπους δίνει τον Προεδρικό όρκο ενώπιον του Δικαστή Ρένκουιστ κατά τη τελετή ανάληψης καθηκόντων του.
2002: Όλοι οι τηλεφωνικοί αριθμοί στις αστικές και τις υπεραστικές κλήσεις της Ελλάδας γίνονται δεκαψήφιοι. Οι αριθμοί κινητών τηλεφώνων δεν αλλάζουν.
2005: Υπερψηφίζεται επί των άρθρων στη Βουλή το νομοσχέδιο για το «βασικό μέτοχο». Το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει κατά, ενώ ΚΚΕ και ΣΥΝ, υπερψηφίζουν 8 από τα 15 άρθρα του νομοσχεδίου. Ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος, περιλαμβάνει τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο, μεταξύ των οποίων η ένταξη των ιδρυμάτων Τύπου στο ασυμβίβαστο μεταξύ ιδιοκτήτη ΜΜΕ και προμηθευτή του δημοσίου και τον περιορισμό 10% στη συμμετοχή αμοιβαίων κεφαλαίων σε ΜΜΕ και σε επιχειρήσεις που συνάπτουν δημόσιες συμβάσεις.
2009: Ο Μπαράκ Ομπάμα δίνει τον Προεδρικό όρκο ως πρώτος Αφροαμερικανός (και γενικά ο 44ος) πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ.
2010: Αρχίζει ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Άμφισσας η δίκη των ειδικών φρουρών Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη, που κατηγορούνται για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, στο κέντρο της Αθήνα.
2018: Τρομοκρατική επίθεση από ενόπλους σε ξενοδοχείο της Καμπούλ, Αφγανιστάν.
Γεννήσεις σαν σήμερα
225 - Γορδιανός Γ΄, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
1029 - Αλπ Αρσλάν, Τούρκος σουλτάνος της Περσίας.
1488 - Ιωάννης-Γεώργιος, μαρκήσιος του Μομφερράτου.
1538 - Λουδοβίκος, κόμης του Νασσάου.
1550 - Φερδινάνδος, Γερμανός στρατιωτικός.
1554 - Σεβαστιανός, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
1716 - Κάρολος Γ΄, βασιλιάς της Ισπανίας.
1873 - Γιοχάνες Βίλχελμ Γένσεν, Δανός συγγραφέας.
1888 - Χάντυ Ουΐλιαμ Λεντμπέτερ, Αμερικανός τραγουδιστής.
1906 - Αριστοτέλης Ωνάσης, Έλληνας εφοπλιστής.
1915 - Γκουλάμ Ισχάκ Χαν, πρόεδρος του Πακιστάν.
1920 - Φεντερίκο Φελίνι, ήταν Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου. (Federico Fellini, 20 Ιανουαρίου 1920 - 31 Οκτωβρίου 1993)
Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1920 στο Ρίμινι. Όταν έγινε 12 ετών, το έσκασε από το σπίτι του για να ακολουθήσει ένα τσίρκο. Ένα στοιχείο που μαζί με πολλά άλλα, εξηγεί την αγάπη του για τους κλόουν που εμφανίζονται σε όλα τα έργα του.
Στα 17 του εγκατέλειψε την ηρεμία της επαρχιακής λουτρόπολης, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη. Εκεί έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια γράφοντας παρλάτες και σκετς για κομφερανσιέ και άλλους καλλιτέχνες του music hall.
Το 1943, σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζουλιέτα Μαζίνα, πλάι στην οποία έζησε 50 χρόνια, μέχρι το θάνατο του.
Το 1946 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι. Το 1954 κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και το 1960 τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 1956, το 1961 και το 1974 κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης. Πήρε τέσσερις φορές, το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας: το 1956 για το Λα Στράντα, το 1957 για το Οι νύχτες της Καμπίρια, το 1963 για το 8 ½ και το 1974 για το Θυμάμαι και προτάθηκε τέσσερις φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες: Γλυκιά ζωή το 1961, 8 ½ το 1963, Σατυρικόν το 1970 και Θυμάμαι το 1975.
Το 1993 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στη Ρώμη στις 31 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.Ήταν αριστερός.
1921 - Τέλμο Θάρρα, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1921 - Ζακ Φερρόν, Καναδός συγγραφέας.
1923 - Σλιμ Γουίτμαν, Αμερικανός τραγουδιστής.
1926 - Πατρίσια Νιλ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1927 - Ολιβιέ Στρεμπέλ ήταν Βέλγος γλύπτης. (Olivier Strebelle, 20 Ιανουαρίου 1927 - 29 Ιουλίου 2017)
Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες στις 20 Ιανουαρίου 1927. Σπούδασε κεραμική και γλυπτική στην «Λα Καμπρ» (La Cambre) στα 1943 – 1946. Το 1949 ίδρυσε, μαζί με τους Πιερ Αλεσίνσκυ, Κριστιάν Ντοτρεμόν, Ράινχουντ και Μισέλ Ολύφ, τα «Εργαστήρια του Μαραί» (Les Ateliers du Marais), που απoτέλεσαν κέντρο έκφρασης του εξπρεσιονιστικού κινήματος «Κόμπρα» (COBRA) στο Βέλγιο.
Έργα του Στρεμπέλ βρίσκονται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ένα από τα πιο σημαντικά γλυπτά του είναι το τιτλοφορούμενο «Τρεις είναι πολλοί» (Trois c’est la foule), φιλοτεχνημένο το 1968 και το οποίο βρίσκεται στο Πάρκο της Εκατονταετηρίδας στις Βρυξέλλες, δίπλα στο Βασιλικό Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Κληρονομιάς (IRPA). Η γλυπτική αυτή σε μπρούντζο σύνθεση απεικονίζει δυο γυναικείες μορφές σε φόρμες παράξενες, τεμαχισμένες και ακανόνιστες.
Άλλα αφηρημένης σύλληψης έργα του, τοποθετημένα σε δημόσιους χώρους της βελγικής πρωτεύουσας, είναι «Ο Φοίνιξ 44» (Le Phenix 44, 1994, Avenue Louise) και «Ανοικτές αγκαλιές» (Bras ouverts, 1999, Avenue Winston Churchill). To έργο του «Η Απαγωγή της Ευρώπης» (L’Enlèvement d’Europe) στην Πλατεία Ευρώπης της Μόσχας (Σεπτέμβριος 2000), είναι δωρεά του Βελγίου προς την πόλη της Μόσχας.
Το 1958, ο Στρεμπέλ κέρδισε το Βραβείο της Ρώμης (Prix de Rome) και την ίδια χρονιά εγκαταλείπει οριστικά την ενασχόλησή του με την κεραμική και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στη γλυπτική. Από το 1953 διανύει μια έντονη ακαδημαϊκή πορεία: διδάσκει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ του Καναδά, στα Πανεπιστήμια της Αϊόβα, του Κολοράντο, της Ατλάντα και της Φιλαδέλφειας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Πέθανε στις 29 Ιουλίου 2017.
1930 - Μπαζ Όλντριν είναι Αμερικανός μηχανικός και πρώην αστροναύτης. (αγγλ.: Buzz Aldrin, γεννημένος ως Edwin Eugene Aldrin Jr., 20 Ιανουαρίου 1930)
Υπήρξε ο δεύτερος άνθρωπος στην Ιστορία που περπάτησε πάνω στη Σελήνη, ως μέλος της αποστολής Απόλλων 11, της πρώτης επανδρωμένης αποστολής που έφθασε στην επιφάνεια της Σελήνης. Πάτησε το πόδι του πάνω στο σεληνιακό έδαφος στις 03:15:16 (UTC) της 21ης Ιουλίου 1969, 19 λεπτά μετά τον Νηλ Άρμστρονγκ.
1943 - Αρμάντο Γκεμπούζα, πρόεδρος της Μοζαμβίκης.
1948 - Παναγιώτης Ψωμιάδης, Έλληνας πολιτικός.
1951 - Ίαν Χιλ, Άγγλος μπασίστας (Judas Priest).
1955 - Μακίβα Μπους, πρωθυπουργός των νήσων Κέιμαν.
1960 - Γουίλιαμ Ρ. Ράιτ είναι Αμερικανός σχεδιαστής βιντεοπαιχνιδιών και συνιδρυτής της εταιρείας ανάπτυξής παιχνιδιών υπολογιστών Maxis. (William Ralph "Will" Wright, 20 Ιανουαρίου 1960)
Είναι κυρίως γνωστός για την δημιουργία των επαναστατικών παιχνιδιών SimCity και The Sims. Εργάζεται μέχρι σήμερα για την Maxis, η οποία από το 1999 ανήκει στην Electronic Arts.
1962 - Θανάσης Μουστακίδης, Έλληνας πετοσφαιριστής.
1964 - Ζέλικο Κόμσιτς, Βόσνιος πολιτικός.
1960 - Μανώλης Καραντίνης είναι Έλληνας μουσικός και συνθέτης. Θεωρείται από πολλούς ως κορυφαίος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού στην Ελλάδα. (20 Ιανουαρίου 1966)
Γεννήθηκε στον Κορυδαλλό το 1966. Ασχολείται με τη μουσική από 7 χρονών. Παρακολούθησε σαν εξαιρετικό ταλέντο τη Σχολή Λαϊκής Μουσικής Θόδωρου Δερβενιώτη, Θέμη Παπαβασιλείου. Ως επαγγελματίας παίζει από τα 11 του χρόνια.
Ο ίδιος σε συνέντευξη του έχει δηλώσει: "Είδα τότε σε μια ταινία τον Τόλη Βοσκόπουλο να τραγουδάει και να παίζει μπουζούκι με τη Δούκισσα και μαγεύτηκα."
Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με μερικούς από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες όπως Μ.Πλέσσα, Σπανό, Ξαρχάκο, Καλδάρα, Ανδρέου, Γαλιάτσο, Σούκα κ.α.
Έχει συνοδεύσει με το μπουζούκι του, τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές όπως τον Τόλη Βοσκόπουλο, Στέλιο Καζαντζίδη, Πόλυ Πάνου, Μαρινέλλα, Χαρις Αλεξίου, Γιώτα Λύδια, Καίτη Γκρέυ,Βαγγέλη Περπινιάδη, Ελένη Βιτάλη, Δήμητρα Γαλάνη,Γιώργο Νταλάρα, Γλυκερία, Γιάννη Πάριο, Γιάννη Πουλόπουλο,κλπ.
Ο Καραντίνης εκτός από ένας πολύ μεγάλος δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, είναι επίσης ένας εκπληκτικός ερμηνευτής κιθάρας, μαντολίνου, τζουρά, μπαγλαμά, λαούτο και ότι εγχόρδου έχει τάστα.
Δισκογραφικά έχει συνεργαστεί σε εκατοντάδες δίσκους τραγουδιστών, στους οποίους παίζει μπουζούκι αλλά και πλήθος άλλων οργάνων. Ο ίδιος έχει εκδώσει δύο προσωπικούς δίσκους. Έναν με δικές του ορχηστρικές συνθέσεις και έναν με ορχηστρικά τραγούδια του Άκη Πάνου.
Έχει ένα γιο, τον Ανδρέα, ο οποίος είναι και αυτός μουσικός.
1987 - Έβαν Πίτερς, Αμερικανός ηθοποιός.
1991 - Τζόλυον Πάλμερ, Βρετανός οδηγός αγώνων.
Θάνατοι σαν σήμερα
250 - Πάπας Φαβιανός.
842 - Θεόφιλος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
882 - Λουδοβίκος ο νεότερος, βασιλιάς της Σαξονίας.
1191 - Θεοβάλδος Ε΄, κόμης του Μπλουά.
1191 - Φρειδερίκος ΣΤ', δούκας της Σουαβίας.
1375 - Ιάκωβος Δ΄ της Μαγιόρκας, βασιλιάς της Νάπολης.
1458 - Λαζάρ Μπράνκοβιτς, δεσπότης της Σερβίας.
1479 - Ιωάννης Β΄, βασιλιάς της Αραγωνίας.
1612 – Ροδόλφος Β΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1639 - Μουσταφά Α΄, Οθωμανός σουλτάνος.
1666 - Άννα της Αυστρίας, βασίλισσα της Γαλλίας.
1740 - Νικόλαος Κομνηνός Παπαδόπουλος, ή Νικόλαος Παπαδόπουλος Κομνηνός, ήταν ελληνικής καταγωγής (από την Κρήτη) Ιταλός θεολόγος, φιλόσοφος και νομομαθής, και πέρασε σημαντικό μέρος της ζωής του στην Πάντοβα. (Niccolò Comneno Papadopoli - 6 Ιανουαρίου 1655 - 20 Ιανουαρίου 1740)
Σπούδασε στο ουνιτικό Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου της Ρώμης, και αφού ασπάστηκε το καθολικό δόγμα, το 1672, κατετάγη στο Τάγμα των Ιησουιτών.
Το 1689 ανήλθε στη δεύτερη έδρα του Κανονικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας.
Το 1713 ανήλθε στην πρώτη έδρα, την οποία διατήρησε έως την αποχώρησή του, τον Νοέμβριο του 1738.
Έγραψε πολλά έργα, τα περισσότερα από τα οποία αφορούν δογματικά θέματα. Γνωστότερο είναι το «Praenotiones Mystagogicae ex iure canonico» (Μυσταγωγική προθεωρία εκ του κανονικού δικαίου), το οποίο εκδόθηκε το 1697, και στο οποίο προσπάθησε να αποδείξει ότι οι διαφορές της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού δεν είναι ουσιώδεις.
1745 - Κάρολος Ζ΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1819 - Κάρολος Δ΄, βασιλιάς της Ισπανίας.
1848 - Χριστιανός Η΄, βασιλιάς της Δανίας.
1875 - Ζαν Φρανσουά Μιγέ, Γάλλος ζωγράφος.
1900 - Τζον Ράσκιν, Άγγλος κριτικός τέχνης.
1908 - Παναγιώτης Μανέτας, Έλληνας πολιτικός.
1916 - Κυριακούλης Π. Μαυρομιχάλης, Έλληνας πολιτικός.
1917 - Κλέων Ρίζος Ραγκαβής ήταν Έλληνας λόγιος, θεατρικός συγγραφέας και διπλωμάτης. (10 Οκτωβρίου 1842 - 20 Ιανουαρίου 1917)
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Οκτωβρίου 1842. Πατέρας του ήταν ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής. Αφού σπούδασε Νομική και Πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια στο Μόναχο και στη Χαϊδελβέργη, επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών, και αργότερα σε ελληνικές πρεσβείες στο εξωτερικό όπως γραμματέας στη Πόλη του Μεξικού (1867-1871), στη Κοπεγχάγη (1871-1873), καθώς και στη Μόσχα. Αργότερα τοποθετήθηκε γενικός πρόξενος στη Σόφια (1873-1879), διπλωματικός πράκτορας στο Κάιρο (1880-1882) οπότε και στη συνέχεια τοποθετήθηκε πρέσβης στη Σόφια, Μόσχα και Κοπεγχάγη.
Την περίοδο που ήταν φοιτητής, και ενώ ο πατέρας του ήταν υπουργός Εξωτερικών, ο Κλέων Ραγκαβής είχε πρωτοστατήσει στις ταραχές που ξέσπασαν στο πεδίο του Άρεως, στην Αθήνα, τον Μάιο του 1859, στα λεγόμενα σκιαδικά όπως έμειναν ευρύτερα γνωστά στην ιστορία.
Πρωτοεμφανίσθηκε στα γράμματα και την ποίηση το 1850, στον ετήσιο ποιητικό διαγωνισμό που είχε καθιερώσει ο Αμβρόσιος Ράλλης. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μία ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Άλγη" καθώς και τα θεατρικά έργα: "Ιουλιανός ο παραβάτης", "Οι Ίσαυροι", "Ηράκλειος", "Η Δούκισσα των Αθηνών" κ.ά.. Λογοτεχνικά ήταν γνήσια ρομαντικός, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στις δραματικές συγκρούσεις χαρακτήρων των ιστορικών του έργων.
Ιουλιανός ο Παραβάτης
Το έργο του Ιουλιανός ο παραβάτης, αρχικώς σχεδιασμένο το 1862, είχε υποβληθεί στον ποιητικό διαγωνισμό του 1865 και εκδοθεί τελικά το 1877. Είχε προκαλέσει ιδιαίτερες αντιδράσεις ακόμα και στην ελληνική Βουλή, θεωρώντας κάποια σημεία του ως αντιχριστιανικές θέσεις:ζητήθηκε η απόλυση του Ραγκαβή από τη διπλωματική υπηρεσία όπου υπηρετούσε στη Ρουμανία, ενώ αντέδρασε και η Ιερά Σύνοδος. Τέλος το έργο κατασχέθηκε. Υπήρξε δε υπέρμαχος, όχι της απλής, αλλά της αρχαΐζουσας καθαρεύουσας. Προσπάθησε να συνεχίσει την Φαναριώτικη λογοτεχνία χωρίς όμως επιτυχία. Με τον Κλέωνα Ραγκαβή έκλεισε και ο κύκλος των ποιητών της λεγόμενης "Αθηναϊκής Σχολής".
Ο Κλέων Ραγκαβής απεβίωσε στην Νίκαια της Γαλλίας στις 20 Ιανουαρίου του 1917.
1935 - Ναθαναήλ-Νικόλαος Δομενεγίνης ήταν Έλληνας λόγιος και πολιτικός, ζακυνθινής καταγωγής. (1865 - 1935)
Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών και ευγενών της Ζακύνθου. Πολέμησε στην Ήπειρο με το σώμα των ερυθροχιτώνων και διακρίθηκε στη μάχη του Δρίσκου, το 1912.
Υπηρέτησε ως Νομάρχης στα Επτάνησα και συνέγραψε σονέτα και άλλα λογοτεχνικά έργα.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1865. Ήταν γιος του Ιωάννη Δομενεγίνη (1824-1899), δικηγόρου και βουλευτή της Ζακύνθου και πληρεξουσίου. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.
Ανέπτυξε έντονη πολεμική δράση, λαμβάνοντας μέρος στον Πόλεμο του 1897 και στον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο και διακρίθηκε στο Δρίσκο μαζί με τον Μαβίλη.
Το 1912 είχε τον βαθμό του Ταγματάρχη και πολέμησε με τους Γαριβαλδινούς.
Το 1905 διορίστηκε Νομάρχης Κέρκυρας και υπηρέτησε τον ίδιο χρόνο στη Λευκάδα ως την απόλυσή του, στις 15 Δεκεμβρίου 1905. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως νομάρχη στη Λευκάδα αντιμετώπισε την εξέγερση των χωρικών για την τιμή του κρασιού, τον Αύγουστο του 1905.
Στη συνέχεια (1916) εκπροσώπησε την κυβέρνηση στα Ιωάννινα.
Ο Δομενεγίνης έγραψε ποιήματα, πεζά και επιμελήθηκε μεταφράσεις του Φώσκολου.
Το 1898 με έναν ύμνο του για την Κρήτη απέσπασε βραβείο. Σονέτα που έγραψε ο Δομενεγίνης εκδόθηκαν με πρόλογο από τον Ξενόπουλο το 1920.
Απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 1935 και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό του Πρώτου Νεκροταφείου. Άφησε πίσω του μία αδερφή, τη Μαρή Δομενεγίνη, και ανίψια.
1936 - Γεώργιος Ε΄, βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου.
1957 - Τζέιμς Μπρένταν Κόνολι, Αμερικανός αθλητής.
1962 - Αντώνιος Φιξ ήταν Έλληνας πολιτικός και βιομήχανος. (1899 - 20 Ιανουαρίου 1962)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Καρόλου Φιξ, βιομηχάνου και γόνου της οικογένειας Φιξ.
Ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση μπύρας Φιξ.
Μετά όμως τον θάνατο του αδερφού του, Ιωάννη, ο έλεγχος της εταιρείας πέρασε στα χέρια του ανηψιού του, Καρόλου Φιξ, με αποτέλεσμα ο ίδιος να αποχωρήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και να δημιουργήσει εργοστάσιο παγοποιίας και αποθήκες ψυγείων στην οδό Πέτρου Ράλλη.
Το 1961 κυκλοφόρησε την μπύρα "Άλφα". Στις εκλογές του 1932 εξελέγη βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων.
Απεβίωσε από συγκοπή καρδιάς το 1962 και κηδεύτηκε από το ναό του Αγίου Διονυσίου των Καθολικών. Ήταν παντρεμένος και είχε παιδιά.
1963 - Αύρα Θεοδωροπούλου ήταν Ελληνίδα μουσικός, κριτικός και αγωνίστρια. Έγινε περισσότερο γνωστή από τους αγώνες της για την απόκτηση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών. Υπήρξε ιδρύτρια και πρόεδρος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. (3 Νοεμβρίου 1880 - 20 Ιανουαρίου 1963)
Γεννήθηκε στην Αδριανούπολη στις 3 Νοεμβρίου 1880 (το γένος Δρακόπουλου). Καταγόταν από πλούσια αστική οικογένεια. Ο πατέρας της Αριστομένης Δρακόπουλος ήταν γενικός πρόξενος της Ελλάδας ενώ από την πλευρά της γιαγιάς της ήταν απόγονος της οικογένειας Καλαμογδάρτη. Αδελφή της ήταν η Θεώνη Δρακοπούλου, γνωστή και ως "Μυρτιώτισσα".
Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών όπου απόκτησε δίπλωμα πιάνου το 1900. Στις διπλωματικές εξετάσεις της αρίστευσε και της απονεμήθηκε το αργυρό μετάλλιο Ανδρέου και Ιφιγενείας Συγγρού. Συνέβαλε στην ίδρυση του Εθνικού Ωδείου. Μιλούσε Γαλλικά, Αγγλικά και Γερμανικά.
Δίδαξε πιάνο και ιστορία της μουσικής στο Ωδείο Αθηνών (1900-1919), αρχικά ως δασκάλα και κατόπιν ως καθηγήτρια, στο Ελληνικό Ωδείο (1919-1936), το οποίο ίδρυσε μαζί με ομάδα άλλων καθηγητών και όπου διετέλεσε Έφορος για αρκετά χρόνια, και στο Εθνικό Ωδείο (1936-1957).
Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες (Εστία, Ακρόπολις, Έθνος, Μάχη, Ασύρματος, Ελευθέρα Γνώμη, Πρωΐα, κ.ά.) και περιοδικά (Παναθήναια, Εργασία, Αγγλοελληνική Επιθεώρησις, Νέα Εστία, Καινούρια Εποχή), γράφοντας άρθρα και κριτικές μουσικού περιεχομένου.
Το 1911 ίδρυσε το Κυριακόν Σχολείον Εργατριών. Εργάσθηκε εθελοντικά ως Αδελφή Νοσοκόμος σε όλους τους μεγάλους πολέμους, από το 1897 ώς και τον Πόλεμο του 1940.
Το 1918 ίδρυσε το σωματείο Αδελφή του Στρατιώτου, το οποίο οργάνωσε το Σπίτι του Στρατιώτου.
Το 1920 ίδρυσε τον Σύνδεσμο για τα δικαιώματα της Γυναίκας ως τμήμα της Διεθνούς Ενώσεως των Γυναικών για ισοπολιτεία. Από το 1922 και εντεύθεν διετέλεσε πρόεδρος και διευθύντρια του περιοδικού Ο Αγώνας της Γυναίκας.
Το 1923 ίδρυσε τη Μικρά Αντάντ των Γυναικών από τις χώρες Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και Ρουμανία και ἐλαβε μέρος σε ετήσια συνέδρια στις πρωτεύουσες των πέντε αυτών χωρών.
Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια για τα δικαιώματα της γυναίκας (1920 Γενεύη, 1923 Ρώμη, 1926 Παρίσι, 1929 Βερολίνο, 1935 Κωνσταντινούπολη, 1946 Ιντερλάκεν Ελβετίας, 1952 Νεάπολη). Στο διεθνές συνέδριο της Γενεύης εξελέγη μέλος της Διασκέψεως της Διεθνούς Ενώσεως για την ισοπολιτεία της γυναίκας.
1969 - Χασάν Γιουσούφ Χασάν, Έλληνας πολιτικός.
1973 - Αμίλκαρ Καμπράλ, πολιτικός από τη Γουινέα-Μπισσάου.
1977 - Δημήτριος Κιουσόπουλος, Έλληνας δικαστικός.
1979 - Γκούσταφ Βίνκλερ, Δανός τραγουδιστής.
1980 - Δημήτρης Ζευγάς ήταν Έλληνας τραγουδιστής. (Νεάπολη Θεσσαλονίκης 10 Απριλίου 1946-Αθήνα 20 Ιανουαρίου 1980)
Γεννήθηκε στη Νεάπολη της Θεσσαλονίκης.
Πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι το 1967 τραγουδώντας σε μπουάτ της συμπρωτεύουσας μαζί με το Μανώλη Μητσιά.
Στην Αθήνα τραγούδησε για πρώτη φορά στην Πλάκα, κατά την περίοδο της χούντας.
Είχε ενταχθεί στο Νέο Κύμα.
Απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 1980 σε τροχαίο δυστύχημα από την πρόσκρουση του οχήματος που οδηγούσε σε τοίχο σε διασταύρωση οδών στο Χαλάνδρι. Κηδευτηκε στο νεκροταφειο του Αμαρουσιου.
Ήταν παντρεμένος με την Ανθή Ζευγά και απέκτησαν 1 κόρη.
Ο Ζευγάς τραγούδησε γνωστά τραγούδια, μερικά από τα οποία όπως "Ο σιδεράς", "Ξημέρωσε" έγιναν επιτυχίες.
1983 - Γκαρίντσα ήταν διεθνής Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε δυο παγκόσμια κύπελλα με την Εθνική Βραζιλίας, το 1958 και το 1962. (Garrincha, 28 Οκτωβρίου 1933 - 20 Ιανουαρίου 1983)
Μάλιστα το 1962 ήταν πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ και αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Το ίδιο έτος του απονεμήθηκε το βραβείου του καλύτερου παίκτη του κόσμου από το περιοδικό "World Soccer".
Ο Γκαρίντσα, κατά κόσμον Μανουέλ Φρανσίσκο ντος Σάντος, (από τους φιλάθλους στη Βραζιλία αναφέρεται συχνά και ως Μανέ - υποκοριστικό του Μανουέλ - ή Μανέ Γκαρίντσα, όνομα που δόθηκε και στο Εθνικό Στάδιο της Μπραζίλια - Estádio Mané Garrincha) γεννήθηκε στο Πάου Γκράντε στις 28 Οκτωβρίου του 1933, με μια παραμόρφωση στη σπονδυλική στήλη, εξαιτίας της οποίας το δεξί του πόδι ήταν κοντύτερο έξι πόντους από το άλλο. Αυτό το σωματικό μειονέκτημα κατάφερε να το μετατρέψει σε ποδοσφαιρικό πλεονέκτημα, αφού ντρίμπλαρε "σαν το διάολο", όπως αναφέρεται.
Παρόλα τα προσόντα του δυσκολεύτηκε να βρει επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα να παίξει μπάλα, διότι καμιά ομάδα δεν εμπιστευόταν έναν σακάτη ποδοσφαιριστή.
Έτσι ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά σχετικά μεγάλος, σε ηλικία 19 ετών, στην Μποταφόγκο. Σύντομα κλήθηκε στην Εθνική ομάδα και πήγε μαζί της στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Σουηδία το 1958, το οποίο κατέκτησε με τη Βραζιλία, αν και έκανε πολλά προσωπικά παραστρατήματα.
Το 1962, οι εμφανίσεις του στο Μουντιάλ της Χιλής έκαναν τους δημοσιογράφους να αναρωτιούνται: "Από ποιόν πλανήτη κατάγεται ο Γκαρίντσα;"
Όμως, η άστατη ζωή του είχε ως αποτέλεσμα να εμπλέκεται συνεχώς σε καυγάδες, να συλλαμβάνεται μεθυσμένος και γενικά να μην αξιοποιεί το τεράστιο ταλέντο του.
Αγωνίστηκε ως το 1972 και πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1983 στο Ρίο ντε Τζανέιρο σε ηλικία μόλις 49 ετών, από κίρρωση.
1984 - Τζόνι Βαϊσμίλερ, Αμερικανός κολυμβητής και ηθοποιός.
1989 - Τζων Χάρντινγκ, Βρετανός στρατιωτικός.
1990 - Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1993 - Χρήστος Καπράλος, Έλληνας γλύπτης.
1993 - Όντρεϊ Χέπμπορν, Βρετανίδα ηθοποιός.
1994 - Ματ Μπάσμπι, Σκωτσέζος ποδοσφαιριστής και προπονητής.
1997 - Αριστείδης Κατσαούνης, Έλληνας πολιτικός.
1998 - Μπόμπο Μπραζίλ, Αμερικανός παλαιστής.
2006 - Αντρέι Ιορντάν, πρωθυπουργός της Κιργιζίας.
2008 - Γιάννα Περσάκη, Ελληνίδα ζωγράφος.
2012 - Γιάννης Κεφαλογιάννης, Έλληνας πολιτικός.
2012 - Έτα Τζέιμς, Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
2013 - Παύλος Μάτεσις, Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος.
2014 - Κώστας Φιλίνης, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Σαν σήμερα 21 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| | Εμφανίσεις: 2305
Σαν σήμερα 21 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Μαξίμου Ομολογητού, (Μάξιμος, Μάξιμη, Μάξιμα *)
Αγίας Αγνής, (Αγνή, Αγνούλα)
Αγίου Ευγενίου εκ Τραπεζούντας, (Ευγένιος, Ευγένης *)
Αγίου Νεοφύτου του Μάρτυρος, (Νεόφυτος, Νεοφυτία, Νεοφύτη)
Αγίου Πατρόκλου, (Πάτροκλος, Πατρόκλειος, Πατροκλέας, Πατροκλής, Πατρόκλεια, Πατροκλά, Πάτρα, Πατρούλα)
21 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1189: Ο Φίλιππος Αύγουστος Β’ της Γαλλίας και ο Ερρίκος Β’ της Αγγλίας ξεκινούν τη συγκέντρωση των στρατευμάτων τους για την Γ’ Σταυροφορία.
1525: Ιδρύεται στη Ζυρίχη το κίνημα των Ελβετών Αναβαπτιστών, όταν μία ομάδα πιστών βαπτίζει ο ένας τον άλλο σπάζοντας μία παράδοση χιλίων ετών ένωσης Κράτους-Εκκλησίας.
1643: Ο ολλανδός εξερευνητής Άμπελ Τάσμαν συναντά τυχαία το αρχιπέλαγος Τόνγκα. Δύο ονόματα που προσέδωσε σε σημεία της Νέας Ζηλανδίας διατηρούνται ακόμη: Το Ακρωτήριο Μαρία Φαν Ντίεμεν και τα Νησιά Θρι Κινγκς.
1789: Τυπώνεται στη Βοστώνη η πρώτη αμερικανική νουβέλα, με τίτλο «The Power of Sympathy: or the Triumph of Nature Founded in Truth».
1790: Ο δρ Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν προτείνει στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση τη χρήση της λαιμητόμου ως ανώδυνου μέσου και μέτρου ισότητας για την εκτέλεση της θανατικής ποινής.
1830: Υπογράφεται στο Λονδίνο μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας πρωτόκολλο με το οποίο η Ελλάδα ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.
1878: Ο Ελληνικός στρατός, αποτελούμενος από 24.000 πεζούς, 300 ιππείς και 4 πυροβολαρχίες, υπό τον αντιστράτηγο Σκαρλάτο Σούτσο, εισβάλλει άνευ κηρύξεως πολέμου στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία, για να προστατεύσει τους επαναστάτες Θεσσαλούς. Μέσα σε δύο ημέρες θα απελευθερώσει τα χωριά μέχρι τον Δομοκό.
1887: Ιδρύεται η αμερικανική Ένωση Ερασιτεχνών Αθλητών, που στοχεύει στην προώθηση του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
1898: Η Ελλάδα τίθεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, λόγω πτώχευσης. Ολοκληρώνεται το τεχνοκρατικό τμήμα της δουλειάς της διεθνούς επιτροπής ελέγχου.
Ο νόμος που συντάσσει η εξαμελής επιτροπή θα ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή στις 21 Φεβρουαρίου 1898 και επισήμως η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου θα αναλάβει την οικονομική διοίκηση στις 28 Απριλίου 1898.
Αποφασίζεται ότι στη Διεθνή Οικονομική Επιτροπή θα εκχωρηθούν για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους τα μονοπώλια (άλατος, πετρελαίου, σπίρτων, παιγνιόχαρτων κ.λπ.), ο φόρος καταναλώσεως καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου, οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά, ενώ η ΔΟΕ θα έχει επίσης την εποπτεία των δημοσίων υπηρεσιών που είναι αρμόδιες για την είσπραξη των δημόσιων εσόδων.
1899: Η αυτοκινητοβιομηχανία Opel κατασκευάζει το πρώτο της αυτοκίνητο.
1903: Ολοκληρώνονται οι εργασίες στη Στοά Αττάλου. Αποκαλύπτεται ολόκληρο το κτίριο, αλλά και σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα.
1903: Ο διάσημος μάγος Χάρι Χουντίνι «εξαφανίζεται» μέσα από αστυνομικό τμήμα του Αμστερνταμ.
1908: Νόμος στη Νέα Υόρκη απαγορεύει στις γυναίκες να καπνίζουν σε δημόσιους χώρους.
1911: Διεξάγεται για πρώτη φορά στο Μόντε Κάρλο το ράλι αυτοκινήτων της ομώνυμης πόλης.
1919: Ιδρύεται στο Δουβλίνο η Ιρλανδική Βουλή, από μέλη του Σιν Φέιν, που είχαν εκλεγεί στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων και αρνήθηκαν τις έδρες τους στο Λονδίνο.
1921: Ο Αντόνιο Γκράμσι ιδρύει στο Λιβόρνο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας.
1922: Ο πρώτος καταγεγραμμένος αγώνας σλάλομ στο σκι διεξάγεται στο Μούρεν στην Ελβετία.
1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος προαναγγέλλει δημοψήφισμα για το πολιτειακό.
1924: Ο Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ., σβήνει σε ηλικία 54 ετών στην Γκόρκι, κοντά στη Μόσχα. Το σώμα του θα βαλσαμωθεί και θα τοποθετηθεί σε μόνιμη έκθεση στο μαυσωλείο Λένιν στη Μόσχα. Η Αγία Πετρούπολη μετονομάζεται σε Λένινγκραντ προς τιμήν του. Τον επικήδειο θα εκφωνήσει ο Ιωσήφ Στάλιν.
1925: Το κοινοβούλιο της Αλβανίας ανακηρύσσει τη χώρα σε Δημοκρατία. Πρώτος πρόεδρος της είναι ο Αχμέτ Ζόγου.
1927: Ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός του BBC καλύπτει για πρώτη φορά ραδιοφωνικά αγώνα πρωταθλήματος της Football League (Αρσεναλ - Σάντερλαντ 1-1).
1930: Στο Λονδίνο, αρχίζουν οι εργασίες Διεθνούς Συνόδου, για θέματα εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων.
1933: Η Κοινωνία των Εθνών απορρίπτει τους όρους, που πρότεινε η Ιαπωνία για διευθέτηση των διαφορών της με την Κίνα.
1935: Στρατεύματα της Αιθιοπίας σκοτώνουν 117 άτομα κατά μήκος των συνόρων με τη γαλλική αποικία της Σομαλίας.
1936: Ενθρονίζεται ο Εδουάρδος Ζ της Αγγλίας, που παραιτήθηκε τον επόμενο Δεκέμβριο, προκειμένου να μπορέσει να παντρευτεί την δύο φορές διαζευγμένη Αμερικανίδα Γουόλις Σίμπσον.
1939: Συνεχίζεται με επιτυχία η εξόρμηση για την ανάπτυξη του πρασίνου στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας.
1941: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, οι συμμαχικές δυνάμεις της Αυστραλίας και της Βρετανίας επιτίθενται στην πόλη Τομπρούκ της Λιβύης.
1942: Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, στη Βόρεια Αφρική, οι γερμανικές δυνάμεις υπό τον Ρόμελ απωθούν τους Βρετανούς προς τα Ανατολικά.
1942: Ο αμερικανός ζωγράφος Έντουαρντ Χόπερ ολοκληρώνει τον περίφημο πίνακά του «Nighthawks».
1943: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: 34 παιδιά σε σχολείο του Λονδίνου σκοτώνονται από αεροπορική επιδρομή των Ναζί.
1943: οι Σοβιετικοί καταλαμβάνουν και το τελευταίο αεροδρόμιο γύρω από το Στάλινγκραντ, εμποδίζοντας έτσι τον ανεφοδιασμό των Γερμανών. Ο Χίτλερ εξακολουθεί να απαιτεί από το Φρίντριχ Πάουλους να μην παραδοθεί στους Σοβιετικούς.
1943: Πνίγεται ο ήρωας της Πίνδου, Κωνσταντίνος Δαβάκης, και άλλοι αξιωματικοί, μετά τον τορπιλισμό από συμμαχικό υποβρύχιο του ιταλικού πλοίου «Τσιτά ντι Τζένοβα» (Πόλη της Γένοβα) που τούς μετέφερε ως ομήρους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία.
1946: Το ΚΚΕ ζητά την αποχώρηση των Άγγλων από την Ελλάδα. Την ίδια μέρα, οι Σοβιετικοί καταγγέλλουν στον ΟΗΕ την παρατεταμένη παραμονή των αγγλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.
1954: Καθελκύεται ο «Ναυτίλος», το πρώτο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο των ΗΠΑ.
1960: Οι Έλληνες αγρότες ζητούν την εξασφάλιση των προς το ζην.
1968: Οι Simon & Garfunkel κυκλοφορούν το άλμπουμ "The Graduate", που τους χάρισε την πρώτη θέση στα βρετανικά τσάρτς κι ένα βραβείο Γκράμι.
1969: Στην Ελβετία, κατά τη διάρκεια της πειραματικής λειτουργίας ενός πυρηνικού αντιδραστήρα, απελευθερώνεται μεγάλη ποσότητα ραδιενεργούς ακτινοβολίας μέσα σε ένα σπήλαιο, το οποίο σφραγίζεται.
1974: Οι ΗΠΑ απορρίπτουν έκκληση του Νοτίου Βιετνάμ για ναυτική βοήθεια στις συγκρούσεις με την Κίνα σχετικά με τα νησιά Παρασέλ.
1975: Οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου οδηγούνται στις φυλακές Κορυδαλλού.
1976: Αρχίζει η εμπορική εκμετάλλευση του υπερηχητικού επιβατικού αεροπλάνου Κονκόρντ, με δύο ταυτόχρονες απογειώσεις από το Λονδίνο και το Παρίσι.
1977: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, απονέμει χάρη στους περισσότερους στρατιώτες που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον Πόλεμο του Βιετνάμ για λόγους συνείδησης.
1982: Η Εκκλησία της Ελλάδος τάσσεται κατά της νομοθετικής ρύθμισης για την αποποινικοποίηση της μοιχείας.
1984: Γεννιούνται από ένα ζευγάρι στο Λονδίνο τα πρώτα τρίδυμα του "σωλήνα", ένα κοριτσάκι και δύο αγοράκια.
1988: Η «17 Νοέμβρη» πραγματοποιεί απόπειρα δολοφονίας του αμερικανού αξιωματούχου Τζορτζ Κάρος, επικεφαλής του κλιμακίου της DIA (Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών) στην Αθήνα. Η επίθεση ματαιώνεται γιατί μέλος της 17Ν που έχει την ευθύνη της πυροδότησης του μηχανισμού φοβάται μήπως χτυπηθεί ένας φρουρός.
1989: Εγκαινιάζεται στην Παιανία το πολυτελές ξενοδοχείο 35 δωματίων του Παναθηναϊκού. Η περιοχή του Καρελλά στην Παιανία έχει ξεκινήσει από το 1980 να διαμορφώνεται σταδιακά με σκοπό τη δημιουργία ενός σύγχρονου κέντρου προετοιμασίας της ομάδας. Το 1993, με τη μεταφορά των γραφείων της ΠΑΕ, θα ολοκληρωθεί το κέντρο, που είναι ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη.
1990: Ο Τζον Μακ Ενρό γίνεται ο πρώτος τενίστας, που αποβάλλεται από το Australian Open, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς.
1991: Στη Λετονία, η οποία ζητούσε την ανεξαρτησία της, πέντε άνθρωποι σκοτώνονται από τις συγκρούσεις αστυνομικών και σοβιετικών στρατιωτών.
1992: Στη Γαλλία, αεροπλάνο της "Ερ Ιντερ" συντρίβεται κοντά στο Στρασβούργο, παρασύροντας στο θάνατο 87 άτομα.
1994: Επιστρέφουν οι 70 από τους 100 άντρες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, που είχε ενταχθεί στην πολυεθνική ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στη Σομαλία.
1996: Στην Ελλάδα σχηματίζεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη.
1997: Ο υπερσυντηρητικός ρεπουμπλικανός Νιούτ Γκίνγκριτς γίνεται Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ, θέση από την οποία θα εκδιωχθεί λόγω κακής διαχείρισης.
1998: Ο Πάπας Παύλος Ιωάννης Β επισκέπτεται επίσημα την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο.
1999: 9.500 λίβρες κοκαΐνης κατάσχει το αμερικανικό Λιμενικό, όταν εντοπίζει καράβι, που μετέφερε το θανατηφόρο φορτίο στο Χιούστον. Η ποσότητα των ναρκωτικών είναι από τις μεγαλύτερες, που έχουν εντοπισθεί ποτέ στις ΗΠΑ.
2003: Άδεια να χρησιμοποιήσει και πάλι έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή δίνεται στο γνωστό χάκερ, Κέβιν Μίτνικ.
2010: Δημοσιεύεται η απόφαση του Αρείου Πάγου για επανάληψη της «Δίκης των 6», που έγινε το 1922 και οδήγησε έξι στρατιωτικούς και πολιτικούς στο εκτελεστικό απόσπασμα ως υπαίτιους για τη Μικρασιατική Καταστροφή.
2010: Ποινή κάθειρξης 22,5 ετών επιβάλλεται στο βασικό κατηγορούμενο για την υπόθεση δολοφονίας του νεαρού αυστραλού τουρίστα Ζάμιτ Ντουζόν, που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από μπράβους νυχτερινού κέντρου στη Μύκονο.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1264 - Αλέξανδρος, πρίγκιπας της Σκωτίας.
1338 - Κάρολος Ε΄, βασιλιάς της Γαλλίας.
1763 - Αυγουστίνος Ροβεσπιέρος, Γάλλος επαναστάτης.
1815 – Χόρας Γουέλς, αμερικανός οδοντίατρος, πρωτοπόρος στην εφαρμογή της αναισθησίας στην Οδοντιατρική. (Θαν. 24/1/1848).
1841 – Εδουάρδος Συρέ, Γάλλος φιλόσοφος και ποιητής.
Ο Εδουάρδος Συρέ (Στρασβούργο 21 Ιανουαρίου 1841 - Παρίσι 7 Απριλίου 1929) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, μουσικοκριτικός και εκδότης Γαλλικής λογοτεχνίας.
Γεννήθηκε στο Στρασβούργο. Ο πατέρας του Ζαν Φρεντερίκ Συρέ (1810 - 1855 ήταν γιατρός και πέθανε όταν ο Εδουάρδος ήταν μόλις 14 ετών. Ο Συρέ μάθαινε Γαλλικά και Γερμανικά και μιλούσε τις δυο αυτές γλώσσες το ίδιο καλά. Κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων, ο Συρέ επηρεάστηκε τόσο απ' τη Γαλλική όσο κι απ' τη Γερμανική κουλτούρα. Μετά το Γυμνάσιο, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, όμως ποτέ του δεν εργάστηκε ως δικηγόρος. Συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους τρεις σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του και ήταν φίλος με τους Ρίχαρντ Βάγκνερ, Μαργαρίτα Αλμπάνα Μηνιάτη και Ρούντολφ Στάινερ. Τα ενδιαφέροντα και οι μελέτες του Συρέ βασίζονταν στο ότι γνώριζε πολύ καλά τη Γερμανική λογοτεχνία. Το μελόδραμα Τριστάνος και Ιζόλδη του Βάγκνερ τον εντυπωσίασε τόσο πολύ που, μόλις διάβασε γι' αυτό, θέλησε να γνωρίσει από κοντά αυτόν το μεγάλο Γερμανό συνθέτη και να πάρει όσες μπορούσε περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του. Στη Γαλλία εξέδωσε το 1ο βιβλίο του Ιστορία του Ληντ και λίγο καιρό αργότερα το δοκίμιο Ο Βάγκνερ και το Μουσικό Δράμα. Το Φθινόπωρο του 1870 ξέσπασε ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος ο οποίος κατέστησε τις Γερμανικές Τέχνες απεχθείς για πολλούς Γάλλους κι αυτό ίσως να σήμαινε πως ο Συρέ δεν περιλαμβανόταν σε αυτή την κατηγορία. Σ' ένα ταξίδι του στην Ιταλία γνώρισε την Ελληνίδα Μαργαρίτα Αλμπάνα Μηνιάτη, η οποία έγινε η μούσα του και λίγο αργότερα την νυμφεύτηκε.
1867 - Μαξίμ Βεϋγκάν, Γάλλος στρατηγός.
1867 – Λούντβιχ Τόμα, Γερμανός δραματουργός.
1869 – Γκριγκόρι Ρασπούτιν, Ρώσος μυστικιστής.
1886 - Ρήγας Γκόλφης ήταν Έλληνας ποιητής, κριτικός και συνεργάτης του περιοδικού "Ο Νουμάς" και υπήρξε από τους πιο μαχητικούς δημοτικιστές της εποχής του χωρίς να μετατρέψει όμως ποτέ την ποίηση του σε πολιτική συνθηματολογία. (21 Ιανουαρίου 1886 - 1 Ιανουαρίου 1958)
Ο Δημήτρης Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ρήγα Γκόλφη, γεννήθηκε το 1886 στο Μεσολόγγι ο δε πατέρας του καταγόταν από το Καρπενήσι.
Ο Γκόλφης αφού σπούδασε νομικά στην Αθήνα έγινε συμβολαιογράφος όπως και ο πατέρας του. Το 1908 δημοσίευσε στον Νουμά το μονόπρακτο δράμα Ο Γήταυρος το οποίο είχε έντονο κοινωνικό χαρακτήρα και εντάσσεται στην κοινωνική θεατρική ηθογραφία. Ασχολήθηκε όμως κυρίως με την ποίηση και εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές:
Τραγούδια του Απρίλη (1909)
Ύμνοι (1921)
Στο γύρισμα της ρίμας (1924)
Λυρικά χρώματα (1930)
Τετράμετρο (1952)
Στα ποιήματα του, που τα χαρακτηρίζει η εξομολογητική διάθεση και ευγένεια αισθημάτων, ο Γκόλφης χρησιμοποίησε διάφορα μέτρα και ρυθμούς. Εξέδωσε και ένα βιβλίο με διηγήματα με τίτλο Η επιφάνεια και το βάθος (1954).
Εκτός από την ποιητικό του έργο σημαντικά είναι και τα κριτικά κείμενά του που αν και χαρακτηρίζονται από απλότητα φανερώνουν τις κριτικές του ικανότητες και την γενικότερη πνευματική καλλιέργειά του. Από το κείμενα αυτά τύπωσε μόνο ορισμένα σε έναν τόμο με τίτλο Φαντασία και ποίηση (1935) ενώ τα υπόλοιπα είναι σκορπισμένα σε διάφορα έντυπα.
Επίσης μετέφρασε τον Ύμνο της Διεθνούς και το καταστατικό του σοσιαλιστικού κόμματος στη δημοτική. Το 1909 αφιέρωσε ένα ποίημά του στον σοσιαλιστή Φερέρο που δολοφονήθηκε στην Ισπανία.1889 – Πιτιρίμ Σορόκιν, ρωσοαμερικανός κοινωνιολόγος. (Θαν. 11/2/1968)
1895 – Κριστόμπαλ Μπαλενθιάγα, Ισπανός σχεδιαστής μόδας.
Ο Κριστομπάλ Μπαλενθιάγα (21 Ιανουαρίου 1895 - 23 Μαρτίου 1972) ήταν Ισπανός σχεδιαστής μόδας βασκικής καταγωγής και ιδρυτής του οίκου μόδας Μπαλενθιάγα.
Γεννήθηκε στην πόλη Γκετάρια της Ισπανίας στις 21 Ιανουαρίου 1895. Ο πατέρας του Βάσκος στην καταγωγή, ήταν ράφτης. Το 1919 άνοιξε για πρώτη φορά οίκο μόδας στο Σαν Σεμπαστιάν, μεταξύ μάλιστα των πελατών του συγκαταλέγονταν και μέλη της βασιλικής οικογένειας. Λόγω του Εμφυλίου Πολέμου κατέφυγε το 1937 στο Παρίσι όπου συνεργάστηκε με ονόματα όπως η Κοκό Σανέλ και η Έλσα Σιαπαρέλι. Στο Παρίσι ζούσε ανοιχτά ως ομοφυλόφιλος.
Από το 1960 πειραματίστηκε με αφηρημένα σχήματα που τον οδήγησαν στις γραμμές τουνίκα, σάκο και μπαλούν που έχουν συνδεθεί με το όνομά του. Τα βραδινά φορέματά του ήταν συχνά εμπνευσμένα από το φλαμένκο. Οι μοναδικές «γλυπτές» του φόρμες και η εμμονή του στη λεπτομέρεια ανύψωσαν την υψηλή ραπτική στον χώρο της τέχνης, και οι μαύρες και οι καφέ αποχρώσεις του θυμίζουν έργα του Γκόγια ή του Βελάθκεθ. Ο Μπαλενθιάγα έκλεισε τον οίκο του το 1968, απογοητευμένος από τον δρόμο που είχε πάρει η μόδα. Παραμένει, ωστόσο, ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς εκφραστές της μόδας του 20ού αιώνα και εξακολουθεί να επηρεάζει τους σύγχρονους σχεδιαστές. Πέθανε στην Ισπανία στις 24 Μαρτίου 1972.
1905 – Κριστιάν Ντιόρ, Γάλλος σχεδιαστής μόδας.
Ο Κριστιάν Ντιόρ (Christian Dior, 21 Ιανουαρίου 1905 - 24 Οκτωβρίου 1957) ήταν Γάλλος σχεδιαστής μόδας από τους σημαντικότερους στην ιστορία της παγκόσμιας μόδας.
Γεννήθηκε στην Γκρανβίλ της Νορμανδίας. To 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Παρόλο που ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική ακολούθησε τις επιθυμίες των γονιών του να γίνει διπλωμάτης και σπούδασε στο École des Sciences Politiques το διάστημα 1923-1926. Το 1927 εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Το 1928 μαζί με τον φίλο του Jacques Bonjean και την οικονομική υποστήριξη του πατέρα του άνοιξε μια μικρή αίθουσα τέχνης στην οδό de la Boetie με την επωνυμία Galerie Jacques Bonjean. Το 1931 πεθαίνει η μητέρα του και ο αδελφός του και η οικογένειά του καταστέφεται οικονομικά. Κατόπιν όλων αυτών των γεγονότων αναγκάζεται να κλείσει την γκαλερί του. Η καριέρα του άρχισε την δεκαετία του 1930 όταν αποφάσισε μετά από παρότρυνση του φίλου του Jean Ozenne να πουλήσει σχέδιά του σε διάφορους οίκους μόδας υψηλής ραπτικής. Κάποια από τα σχέδια του αγοράστηκαν και από την γνωστή κατασκευάστρια καπέλων Agnes. Εκείνη την εποχή γνωρίζεται και με τον Robert Piguet όπου αγοράζει μερικά σχέδιά του και κάποια δημοσιεύονται στην εφημερίδα Le Figaro.
Με την επιστροφή του το 1941 και μέχρι το 1946 εργάστηκε στον Λυσιέν Λελόν (Lucien Lelong). Το 1946 άνοιξε δικό του οίκο μόδας στο Παρίσι (30 Avenue Montaigne) με την υποστήριξη του οίκου υφασμάτων Boussac (60.000 γαλλικά φράγκα). Ο Marcel Boussac (ονομαζόταν και Βασιλιάς του Βαμβακιού)είχε στην κατοχή του μεταξύ άλλων και τον οίκο Philippe et Gaston. Ο Boussac προσέγγισε τον Dior με σκοπό να τον αναλάβει αλλά τελικά πείστηκε στην ανάγκη της δημιουργίας ενός νέου οίκου μόδας. Ο οίκος Ντιόρ στεγάστηκε σε ένα υπέροχο κτίριο στο νούμερο 30 της Avenue Montaigne. Απασχολούσε 85 άτομα και ήταν διακοσμημένο στα αγαπημένα χρώματα του λευκό και γκρι. Διευθυντής ορίζεται ο Jacques Rouët. Η πρώτη του κολεξιόν παρουσιάζεται στις 12 Φεβρουαρίου 1947 και αποτελείται από 90 δημιουργίες φορεμένες από 6 μοντέλα. Η γραμμή του 1947, με τις φαρδιές φούστες και τη στενή μέση, προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και χαρακτηρίστηκε ως το «New Look». Η αισθητική του, σε μια εποχή που οι γυναίκες είχαν αρχίσει να απελευθερώνονται από τους περιορισμούς του πολέμου, παρέπεμπε στο παρελθόν. Αναβίωσε την υψηλή ραπτική του Παρισιού, που είχε παρακμάσει στη διάρκεια του πολέμου. Το 1949 τα τρία τέταρτα των εξαγωγών της Γαλλίας έφεραν το όνομά του. Αυτός ήταν επίσης που συνέλαβε την ιδέα του «τέλους αδείας», που σήμαινε ότι έπαιρνε αμοιβή για καθένα από τα σχέδιά του. Καθιέρωσε μεταξύ άλλων της γραμμές Tulip, Η, Α και Υ.
Πέθανε το 1957 σε ηλικία 52 ετών από καρδιακή προσβολή.
1908 – Μπενγκτ Στρέμγκρεν, Δανός αστρονόμος και αστροφυσικός.
Ο Μπενγκτ Γκέοργκ Ντάνιελ Στρέμγκρεν (Bengt Georg Daniel Strömgren, 21 Ιανουαρίου 1908 – 4 Ιουλίου 1987) ήταν Δανός αστρονόμος και αστροφυσικός.
Ο Μπενγκτ Στρέμγκρεν γεννήθηκε στο Γκέτεμποργκ. Οι γονείς του ήταν οι Hedvig Strömgren-Lidforss και Σβάντε Έλις Στρέμγκρεν, ο οποίος ήταν καθηγητής της Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και διευθυντής του πανεπιστημιακού αστεροσκοπείου. Ο Μπενγκτ μεγάλωσε περιβαλλόμενος από επιστήμονες, βοηθούς, παρατηρητές και φιλοξενούμενους στο ευρύχωρο σπίτι του καθηγητή. Ο πατέρας του τον προήγαγε σε μια επιστημονική σταδιοδρομία και η πρώτη ερευνητική επιστημονική εργασία του Μπενγκτ δημοσιεύθηκε όταν ήταν 14 ετών. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης το 1925 και το 1927 πήρε πτυχίο Αστρονομίας και Ατομικής Φυσικής, ενώ στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη συγγραφή διδακτορικής διατριβής, που την τελείωσε και ανακηρύχθηκε διδάκτορας τον Δεκέμβριο 1929, σε ηλικία 21 ετών.
Ο Μπενγκτ Στρέμγκρεν απέκτησε χρήσιμη εμπειρία από τις μετέπειτα σπουδές του στη Θεωρητική Φυσική στο γειτονικό Ινστιτούτο Νιλς Μπορ, όπου και έβαλε σκοπό να χρησιμοποιήσει τη νέα τότε Κβαντομηχανική στους αστέρες. Προφανώς, ζήτημα νεποτισμού εγέρθηκε όταν υπέβαλε υποψηφιότητα για θέση βοηθού ήδη από το 1925, την οποία και του αρνήθηκαν. Αλλά μόλις ένα χρόνο αργότερα του την έδωσαν — ήταν ο καλύτερος, ασχέτως του ότι ο εργοδότης του ήταν και πατέρας του.
Μετά και τον διορισμό του ως λέκτορα στο πανεπιστήμιο το 1932, ο Στρέμγκρεν προσκλήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου το 1936 από τον Όττο Στρούβε. Η παραμονή του στο εξωτερικό επί 18 μήνες σήμαινε πολλά για τον νεαρό ερευνητή, και όταν επέστρεψε στη Δανία διαδέχθηκε τον πατέρα του ως καθηγητής το 1940. Ακολούθησαν 5 χρόνια απομονωμένης έρευνας στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς χώρα του, στα οποία άρχισε την ανέγερση του κτηρίου νέου αστεροσκοπείου (Αστεροσκοπείο Brorfelde). Μεταπολεμικώς ωστόσο, ο Στρέμγκρεν αποθαρρύνθηκε από την έλλειψη κρατικής χρηματοδοτήσεως για το νέο αστεροσκοπείο εξαιτίας της κακής οικονομικής καταστάσεως της χώρας και προτίμησε να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ, το 1951.
Εκεί διετέλεσε αρχικώς διευθυντής των Αστεροσκοπείων Γιερκς και Μακντόναλντ επί εξαετία. Το 1957 διορίσθηκε καθηγητής της Θεωρητικής Αστροφυσικής στο Ινστιτούτο Προχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον, όπου του έδωσαν το γραφείο του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Παρέμεινε στο Πρίνστον με την οικογένειά του ως το 1967 και στη συνέχεια επέστρεψε στη Δανία, όπου έγινε ο προτελευταίος κάτοικος του Μεγάρου Carlsberg og Honor, μετά από μια σειρά μεγάλων Δανών επιστημόνων όπως ο Νιλς Μπορ. Απεβίωσε μετά από μία σύντομη περίοδο ασθένειας σε ηλικία 79 ετών.
1912 – Κόνραντ Μπλοχ, Γερμανός βιοχημικός.
Ο Κόνραντ Έμιλ Μπλοχ (Konrad Emil Bloch, 21 Ιανουαρίου 1912 - 15 Οκτωβρίου 2000) ήταν Γερμανός βιοχημικός. Ο Μπλοχ έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1964 (από κοινού με τον Φέοντορ Λίνεν) για τις ανακαλύψεις τους σχετικά με το μηχανισμό και τη ρύθμιση της χοληστερίνης και του μεταβολισμού των λιπαρών οξέων.
Ο Κόνραντ Μπλοχ γεννήθηκε στην πόλη Νάισε στην πρωσική επαρχία της Σιλεσίας, που τότε αποτελούσε μέρος της Γερμανικής αυτοκρατορίας (σήμερα η πόλη λέγεται Νίσα και βρίσκεται στην Πολωνία). Ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και το 1936 μετανάστευσε στις Η.Π.Α., όπου απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα (1944). Εργάστηκε ως ερευνητής και δίδαξε στο πανεπιστήμιο Κολούμπια (1939-1946) και στο πανεπιστήμιο του Σικάγου (1946-1950). Το 1954 διορίστηκε καθηγητής βιοχημείας στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη. Το 1964 τιμήθηκε μαζί με τον Φέοντορ Λίνεν με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας για τις ανακαλύψεις του περί του μηχανισμού ρύθμισης της χοληστερίνης και του μεταβολισμού των λιπαρών οξέων.
1922 - Τέλι Σαβάλας, ήταν Ελληνοαμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
1922 - Πολ Σκόφιλντ, ήταν Άγγλος ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1966 Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A Man for all Seasons), όπου υποδύθηκε τον Άγγλο συγγραφέα, νομικό και πολιτικό Τόμας Μορ.
Ο ρόλος αυτός του χάρισε επίσης τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας σε Δραματική ταινία και Βραβείο BAFTA. Ο Σκόφιλντ έπειτα ερμήνευσε το ρόλο και στο θέατρο τόσο στο Λονδίνο όσο και στη Νέα Υόρκη και τιμήθηκε και με Βραβείο Τόνι. Ο ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο του στο θεατρικό σανίδι το 1940 αναλαμβάνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ Πόθοι κάτω από τις λεύκες (Desire Under the Elms) και αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Οι εμφανίσεις που ακολούθησαν τον κατέστησαν ως έναν από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του θεάτρου στην Αγγλία. Ο ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το 1955 εμφανιζόμενος πλάι στην Ολίβια Ντε Χάβιλαντ στην ταινία Η Φυλακισμένη του Εσκόριαλ (That Lady) και βραβεύτηκε με Βραβείο BAFTA ως ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός της χρονιάς. Ο ηθοποιός εργάστηκε ως επί το πλείστον στο θέατρο και οι κινηματογραφικές του εμφανίσεις ήταν σποραδικές. Οι σημαντικότερες ταινίες στις οποίες συμμετείχε είναι οι εξής: Το Τραίνο (The Train, 1964), Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές (A Man for all Seasons, 1966), Βασιλιάς Ληρ (King Lear, 1971), Εύθραυστη Ισορροπία (A Delicate Balance, 1973), Ερρίκος ο 5ος (Henry V, 1989), Άμλετ (Hamlet, 1990) και Quiz Show, 1994. Ο Σκόφιλντ είναι ένας από τους οκτώ ηθοποιούς που έχουν τιμηθεί με Όσκαρ, Βραβείο Έμμυ, Βραβείο Γκράμι και Βραβείο Τόνι.
1924 – Μπένι Χιλ, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Μπένι Χιλ, ήταν Άγγλος κωμικός, διάσημος για την εκπομπή του The Benny Hill Show. Εργάστηκε ως γαλατάς, χειριστής κινητής γέφυρας, οδηγός και ντράμερ, μέχρι που τελικά κατάφερε να μπει στο χώρο του θεάματος ως βοηθός διευθυντή σκηνής. Εμπνεόμενος από τους κωμικούς του μιούζικ χωλ, ο Χιλ αποφάσισε να αφήσει το σημάδι του στο χώρο του θεάματος. Για τη σκηνή άλλαξε και το όνομά του σε Μπένι, προς τιμή του αγαπημένου του κωμικού, Jack Benny. Τότε ξεκίνησε να εμφανίζεται σε μικρά κλαμπ για άντρες. Η πρώτη επαγγελματική του δουλειά στο θέατρο ήταν με τον Reg Varney.
1925 - Ζοζέπ Πιντάτ-Σολάνς, κυβερνήτης της Ανδόρρας.
1934 - Χαράλαμπος Πεττεμερίδης, Κύπριος αγωνιστής.
1935 – Λευτέρης Βερυβάκης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Ελευθέριος (Λευτέρης) Βερυβάκης (Χανιά, 21 Ιανουαρίου 1935 - Μπαλί Ρεθύμνου, 6 Αυγούστου 2012) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που ψηφίστηκε βουλευτής και διετέλεσε πολλές φορές υπουργός. Υπήρξε ηγέτης της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου και στη συνέχεια ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ενώ διακρίθηκε για την αντιστασιακή του δράση, κατά την περίοδο της Χούντας.
Ήταν γιος του αντιστράτηγου Δημητρίου Βερυβάκη, και αδελφός του στρατηγού Ιωάννη Βερυβάκη, αρχηγού ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ.
Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1935 στα Χανιά και σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπήρξε στέλεχος της νεολαίας του κόμματος των Φιλελευθέρων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄50, αλλά και πρόεδρος της νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου, στην αρχή της δεκαετίας του ΄60, όταν παράλληλα εργαζόταν σαν δικηγόρος. Στις 21 Απριλίου του 1967 εκδηλώθηκε το κίνημα των συνταγματαρχών και ο Βερυβάκης έσπευσε αμέσως να ενταχθεί σε αντιστασιακή ομάδα.
Τον Ιούνιο του ίδιου έτους συνελήφθη από τα όργανα της δικτατορίας, ανακρίθηκε και αργότερα καταδικάσθηκε σε 13ετή φυλάκιση, αλλά αμνηστεύθηκε το Δεκέμβριο. Το καλοκαίρι του 1968 συνελήφθη εκ νέου, μετά την απόπειρα σε βάρος του Γ. Παπαδόπουλου στο Σούνιο σαν άμεσος συνεργάτης του Αλέκου Παναγούλη. Βασανίστηκε άγρια στα κρατητήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ και καταδικάσθηκε σε ισόβια δεσμά. Παρέμεινε έγκλειστος σε διάφορες φυλακές έως το 1973 οπότε αφέθηκε ελεύθερος, βάσει αμνηστίας που παραχώρησε το καθεστώς.
Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, εκλέχθηκε βουλευτής και διετέλεσε υπουργός σε διάφορα υπουργεία στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπήρξε μέλος πολλών επιτροπών διαφάνειας, οικονομικών και ελέγχου της δημόσιας ζωής. Από το 1990 έως το 1996 ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ. Εκλέχτηκε βουλευτής Β΄ Αθηνών για πρώτη φορά το 1977 και επανεκλέχτηκε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι το 2000. Στις εκλογές του 2000 ήταν πρώτος επιλαχών και το 2003 αντικατέστησε στην Βουλή τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο μετά το θάνατο του τελευταίου. Απεβίωσε τις απογευματινές ώρες της 6ης Αυγούστου 2012, κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Κρήτη, όταν αισθάνθηκε ξαφνική αδιαθεσία την ώρα που κολυμπούσε και εξέπνευσε στο ασθενοφόρο από καρδιακή ανακοπή, σε ηλικία 77 ετών. Για το θάνατο του Λευτέρη Βερυβάκη εξέδωσε ανακοίνωση ο Πρόεδρος της βουλής Ευ. Μεϊμαράκης.
1941 - Πλάθιδο Ντομίνγκο είναι Ισπανός τενόρος και μαέστρος, γνωστός για την ευέλικτη και ισχυρή φωνή του, που διαθέτει έναν ηχηρό και δραματικό τόνο σε όλο το εύρος της. Ως το τέλος του 2013, έχει τραγουδήσει 144 διαφορετικούς ρόλους. (José Plácido Domingo Embil - 21 Ιανουαρίου 1941)
Ένας από τους «Τρεις Τενόρους» (μαζί με τον Χοσέ Καρρέρας και τον Λουτσιάνο Παβαρόττι), τελευταία αναλαμβάνει τη διεύθυνση όπερας και συναυλιών, και είναι ο γενικός διευθυντής της Όπερας του Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια.
1943 – Δημήτρης Πουλικάκος, Έλληνας ηθοποιός και ροκ τραγουδιστής-συνθέτης.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου 1943, επί της οδού Πατησίων, από σχετικά εύπορη αστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος καρδιολόγος της εποχής και η μητέρα του γιατρός επίσης (μικροβιολόγος - βιοχημικός). Η αδελφή του πατέρα του ήταν σύζυγος του πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού "Πάλι" μαζί με τους Νάνο Βαλαωρίτη, Παναγιώτη Κουτρουμπούση, Γιώργο Μακρή με δικά του κείμενα καθώς και μεταφράσεις. Για πολλά χρόνια έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές, αυτοαποκαλούμενος "Θείος Νώντας" (έτσι τον αποκαλούσε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τον οποίο ο ίδιος αποκαλούσε ανηψιό), σε διάφορους σταθμούς (ποτέ δεν χρησιμοποίησε το πραγματικό του όνομα σαν ραδιοφωνικός παραγωγός). Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος MGC, το οποίο οφείλει το όνομά του στον ηθοποιό Ντίνο Ηλιόπουλο, και αρχηγός του ροκ συγκροτήματος Εξαδάκτυλος και των "Αχ-Βαχ" (στους οποίους έπαιζαν εκτός των άλλων, μπάσο-φωνητικά ο Σταμάτης Σπανουδάκης και πλήκτρα ο Άλεξ Σπυρόπουλος, γνωστός από το Aγγλικό συγκρότημα των δεκαετιών 60-70 "Nirvana". Συνεργάσθηκε ως συνθέτης, εκτελεστής, παραγωγός και μουσικός με πολλούς άλλους 'Έλληνες rockers και συγκροτήματα (Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Βλάσης Μπονάτσος, Σταύρος Λογαρίδης, κ.ά.). Έγινε γνωστός με τις εμφανίσεις του σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές στις δεκαετίες του '70, ’80 και του ’90. Κυριότερες εμφανίσεις: Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978), Άρπα κόλλα (1982), Ο δράκουλας των Εξαρχείων (1983), Βίος και Πολιτεία (1987), Made in Greece (1987), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Θηλυκή εταιρεία (1999), Σαπουνόπετρα (1995) κ.α. Οι κυριότερες τηλεοπτικές του εμφανίσεις είναι στις σειρές Οι Αυθαίρετοι (1989), το (1997) στην σειρά Δύο Ξένοι, το (2008) στις Επτά Θανάσιμες Πεθερές κ.ά.
1944 - Τζακ Άμποττ, Αμερικανός εγκληματίας και συγγραφέας. (21 Ιανουαρίου 1944 - 10 Φεβρουαρίου 2002)
Βγήκε από τη φυλακή το 1981 με αναστολή, μετά από την κυκλοφορία του βιβλίου του Στην κοιλιά του κτήνους (In the Belly of the Beast), που γράφτηκε και εκδόθηκε με βοήθεια από τον Νόρμαν Μέιλερ. Το βιβλίο, που περιέγραφε τη ζωή στις αμερικάνικες φυλακές και τις συνθήκες που -σύμφωνα με τον ίδιο τον Άμποττ- τον οδήγησαν σ' αυτές, έγινε αρκετά γνωστό και κέρδισε την εκτίμηση των κριτικών. Όμως, λίγο καιρό μετά την απελευθέρωσή του ο Άμποττ διέπραξε άλλον ένα φόνο και φυλακίστηκε ξανά για την υπόλοιπη ζωή του.
Το 1965 ο Άμποττ βρισκόταν σε φυλακή της Γιούτα εκτίοντας ποινή πέντε χρόνων για πλαστογραφία. Εκεί σκότωσε έναν συγκρατούμενο με μαχαίρι, επειδή κατά τον ίδιο προσπάθησε να τον βιάσει. Του επιβλήθηκε πρόσθετη φυλάκιση τριών έως είκοσι χρόνων για το φόνο, και το 1971 η ποινή του αυξήθηκε κατά δεκαεννιά επιπλέον χρόνια αφότου απέδρασε και λήστεψε μια τράπεζα στο Κολοράντο. Ήταν απείθαρχος στη φυλακή και συχνά δεν συμμορφωνόταν με τις εντολές των δεσμοφυλάκων. Πέρασε μεγάλο διάστημα στην απομόνωση.
Στις 10 Φεβρουαρίου του 2002 ο Τζακ Άμποττ κρεμάστηκε μέσα στο κελί του, με θηλιά που έφτιαξε από τα σεντόνια και τα κορδόνια του. Άφησε ένα σημείωμα αυτοκτονίας, το περιεχόμενο του οποίου δεν έχει γίνει γνωστό.
1953 – Πολ Άλεν, Αμερικανός επιχειρηματίας, συνιδρυτής της Microsoft.
Ο Πολ Άλεν (Paul Gardner Allen, 21 Ιανουαρίου 1953) είναι Αμερικανός επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος που, μαζί με τον Μπιλ Γκέιτς, ίδρυσε την Microsoft.
Γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1953 στο Σιάτλ, Ουάσινγκτον. Πήγε στο ιδιωτικό σχολείο Lakeside στο οποίο γνώρισε τον Γκέιτς. Οι δύο μαθητές έκαναν παρέα μαθαίνοντας προγραμματισμό με χρήση του τηλετύπου του σχολείου που συνδέθηκε με μερικά συστήματα χρονικού διαμερισμού (time-sharing). Ο Άλεν φοίτησε στο Washington State University αλλά δεν πήρε πτυχίο. Έφυγε μετά από δύο χρόνια για να αναλάβει θέση προγραμματιστή στην εταιρεία Χόνεϊγουελ (Honeywell), στη Βοστόνη. Έπεισε τον Γκέιτς, φοιτητή στο Χάρβαρντ εκείνη την εποχή, να αφήσει τις σπουδές του για να ιδρυθεί η Microsoft.
Τα χρόνια στην Microsoft
Στις αρχές του 1975, εμπνευσμένοι από τον πρώτο προσωπικό υπολογιστή, τον Altair 8800, ο Άλεν κι ο Γκέιτς πρότειναν στην εταιρία MITS, δημιουργό του Altair, να παρουσιάσουν έναν διερμηνέα για τη γλώσσα προγραμματισμού BASIC για τον Altair. Τη στιγμή της πρότασης δεν είχαν ούτε τον κώδικα ούτε τον υπολογιστή για ανάπτυξη του προγράμματος, αλλά μέσα στις επόμενες 8 βδομάδες έφτιαξαν τον διερμηνέα, και η παρουσία έληξε σε συμφωνία με την MITS για τη διανομή του. Κατόπιν ο Άλεν κι ο Γκέιτς μετακόμισαν στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικό κοντά στην MITS και εκεί ίδρυσαν την Microsoft. Ο Άλεν προσλήφθηκε από την MITS ως διευθυντής ανάπτυξης λογισμικού. Το 1976, παραιτήθηκε από την MITS και αφιέρωσε το χρόνο του αποκλειστικά στην Microsoft.
1956 – Τζίνα Ντέιβις – Αμερικανίδα ηθοποιός
Η Τζίνα Ντέιβις (Virginia Elizabeth "Geena" Davis, 21 Ιανουαρίου 1956) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός. Είναι γνωστή για τους ρόλους της στις ταινίες Η Μύγα (The Fly), Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise), Ο Σκαθαροζούμης (Beetlejuice) και Αταίριαστοι Εραστές (The Accidental Tourist) για την οποία κέρδισε το Όσκαρ β' γυναικείου ρόλου. Το 2005 βραβεύτηκε με τη Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου για τη δραματική σειρά Commander in Chief.
Η Ντέιβις γεννήθηκε στην πόλη Γουέρχαμ της Μασαχουσέτης από τους Λουσίλ και Γουίλιαμ Ντέιβις. Η μητέρα της είναι βοηθός καθηγητή και ο πατέρας της πολιτικός μηχανικός. Έχει έναν αδερφό, τον Νταν. Σε μικρή ηλικία, άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μουσική. Έκανε μαθήματα πιάνου και φλάουτου. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης το 1979 σπουδάζοντας δράμα. Η Ντέβις είναι επίσης μέλος της κοινωνικής οργάνωσης Mensa, των οποίων τα μέλη είναι στην κορυφή του 2% των ανθρώπων με υψηλή νοημοσύνη, όπως μετράται από ένα εισαγωγικών εξετάσεων τεστ IQ.
Μετά την αποφοίτησή της, η Ντέιβις εργάστηκε ως μοντέλο βιτρίνας για την Αν Τέιλορ μέχρι που υπέγραψε με το πρακτορείο μοντέλων Zoli της Νέας Υόρκης το 1979. Ακολούθησαν οντισιόν για ρόλους σε αρκετές δημοφιλείς ταινίες συμπεριλαβμανομένων και της Σάρα Κόνορ στο Ο Εξολοθρευτής (The Terminator), ο οποίος κατέληξε στη Λίντα Χάμιλτον. Το 1982 την πρόσεξε ο Σίντνεϊ Πόλακ και της έδωσε ένα μικρό ρόλο ως ηθοποιός σαπουνόπερας στο Τούτσι (Tootsie). Ακολούθησε η τηλεοπτική σειρά Buffalo Bill η οποία προβλήθηκε από τον Ιούνιο του 1983 μέχρι το Μάρτιο του 1984. Οι τηλεοπτικές της εμφανίσεις τη δεκαετία του '80 περιλαμβάνουν τις σειρές Knight Rider, Riptide, δύο επεισόδια στο Family Ties και Remington Steele Ακολούθησε η δική της σειρά με τίτλο Sara η οποία διήρκεσε 13 μόλις επεισόδια.
Μετά από ρόλους στις ταινίες Φλετς: Ο Ρεπόρτερ με τα Χίλια Πρόσωπα (Fletch), Η Μύγα (The Fly) και Ο Σκαθαροζούμης (Beetlejuice), το 1988 η Ντέβις έλαβε το Όσκαρ β' γυναικείου ρόλου για την ταινία Αταίριαστοι Εραστές (The Accidental Tourist) και υποψηφιότητα στην κατηγορία α' γυναικείου ρόλου για το Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise) το 1991. Το 1992 αντικατέστησε τη Ντέμπρα Γουίνγκερ στο ρόλο της Ντότι στην ταινία Το Δικό Τους Παιχνίδι (A League of Their Own) και έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της. Tην ίδια χρονιά συμπρωταγωνίστησε μαζί με τους Ντάστιν Χόφμαν και Άντι Γκαρσία στην ταινία Ήρωας Κατά Λάθος (Hero). Το 1995 συνεργάστηκε με τον τότε σύζυγό της Ρένι Χάρλιν στις ταινίες Το Νησί των Κουρσάρων (Cutthroat Island) και Ένα Σκληρό Φιλί Για Καληνύχτα (The Long Kiss Goodnight). Λόγω της μεγάλης εισπρακτικής αποτυχίας της ταινίας Το Νησί των Κουρσάρων η καριέρα της Ντέιβις έλαβε μια σημαντική ύφεση. Το 1999 εμφανίστηκε στη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία Ο Ποντικομικρούλης (Stuart Little) στο ρόλο της Έλενορ Λιτλ, ένα ρόλο που επανέλαβε το 2002 και ξανά το 2005.
Το 2000 η Ντέιβις επέστρεψε στην τηλεόραση με την κωμική σειρά The Geena Davis Show η οποία διήρκεσε 22 επεισόδια. Το 2004 έκανε μια γκεστ εμφάνιση ως η αδεφή της Γκρέις Άντερ, Τζάνετ στην σειρά Will & Grace. Τελευταία της δουλειά στην τηλεόραση ήταν ο πρωταγωνιστικός ρόλος στη δραματική σειρά Commander in Chief όπου υποδύθηκε την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Για την ερμηνεία της κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα α' γυναικείου ρόλου σε δραματική σειρά και έλαβε υποψηφιότητα για Έμμυ και Screen Actors Guild Award.
To 2010 πρωταγωνίστησε στην αυστραλιακής παραγωγής ταινία Accidents Happen.
Προσωπική ζωή
Η Ντέιβις ήταν παντρεμένη με τον Ρίτσαρντ Έμολο (25 Μαρτίου 1982 - 26 Φεβρουαρίου 1983), τον Τζεφ Γκόλντμπλουμ (1987-1990) και το Ρένι Χάρλιν (1993 - 1998).
Την 1η Σεπτεμβρίου 2001, παντρεύτηκε τον Ιρανό - Αμερικανό πλαστικό χειρούργο Ρέζα Τζαράχι. Απέκτησαν τρία παιδιά, την Αλιζέ Κεσβάρ που γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 2002 και δύο δίδυμα αγόρια, Κίαν Γουίλιαμ και Κάις Στίβεν Τζαράχι που γεννήθηκαν 6 Μαίου 2004.
1963 - Χακίμ Ολάζουον, Νιγηριανός καλαθοσφαιριστής.
1977 - Φιλ Νέβιλ, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
1983 - Άλεξ Άκερ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
1983 - Σβετλάνα Χότσενκοβα, Ρωσίδα ηθοποιός.
1988 - Άστον Ήτον, Αμερικανός δεκαθλητής.
1988 - Βανέσα Χέσλερ, Ιταλίδα ηθοποιός και μοντέλο.
1989 - Χενρίκ Μιχιταριάν, Αρμένιος ποδοσφαιριστής.
1993 - Μενέλαος Κοκκινάκης, Έλληνας πετοσφαιριστής.
2004 - Ίνγκριντ Αλεξάνδρα, πριγκίπισσα της Νορβηγίας.
Θάνατοι σαν σήμερα
420 - Ισδιγέρδης Α΄, βασιλιάς της Περσίας.
1059 - Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
1118 - Πάπας Πασχάλης Β΄.
1329 - Ερρίκος Β', λόρδος του Μεκλεμβούργου.
1774 - Μουσταφά Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος.
1775 - Εμελιάν Πουγκατσιόφ, Κοζάκος επαναστάτης.
1793 - Λουδοβίκος ΙΣΤ΄, βασιλιάς της Γαλλίας.
1814 – Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ, Γάλλος συγγραφέας και βοτανολόγος.
Ο Ζακ-Ανρί Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ (Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre, 1737-1814) ήταν Γάλλος συγγραφέας, γνωστός για το περίφημο έργο του Paul et Virginie (Παύλος και Βιργινία).
Έζησε περιπετειώδη ζωή και πραγματοποίησε πολλά ταξίδια, σ’ ένα από τα οποία εμπνεύστηκε το πιο πάνω μυθιστόρημά του.
Το έργο διαδραματίζεται στο νησί της Ιλ ντε Φρανς (σήμερα Mauritius, τότε γαλλική αποικία) και είναι μία δραματική εξιστόρηση ενός νεανικού ειδυλλίου σε εξωτικό περιβάλλον και σύμφωνα με τα κηρύγματα του Ζαν Ζακ Ρουσσώ περί επιστροφής στη φύση.
Ο Μπερναρντέν ντε Σαιν-Πιέρ έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1803.
Το βιβλίο Παύλος και Βιργινία μεταφράστηκε στα Ελληνικά από τον Δ.Π.Κωστελένο («Λιναρδάτος»).
1911 - Τσαρλς Φράνσις Ρίτσελ, Αμερικανός εφευρέτης.
1924 – Βλαντιμίρ Λένιν, Ρώσος πολιτικός, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης.
Ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, γνωστότερος ως Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν, ήταν μεγάλος πολιτικός, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ. (1922-1924). Ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του μπολσεβικικού κόμματος.
1926 – Καμίλλο Γκόλτζι, Ιταλός ιατρός.
Ο Καμίλλο Γκόλτζι (Camillo Golgi, 7 Ιουλίου 1843 – 21 Ιανουαρίου 1926) ήταν Ιταλός ιατρός, παθολογοανατόμος και βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ. Πολλές δομές και φαινόμενα στην ανατομία και στη φυσιολογία φέρουν το όνομά του, συμπεριλαμβανομένων του συμπλέγματος Golgi, το όργανο του τένοντα του Golgi και του αντανακλαστικού τενόντων Golgi.
Ο Γκόλτζι γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1843 στο χωριό Κορτένο (Corteno) της επαρχίας Μπρέσια (Λομβαρδία), η οποία τότε αποτελούσε τμήμα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Το χωριό ονομάζεται σήμερα "Corteno Golgi" προς τιμήν του. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, αρχίατρος της περιοχής. Ο Γκόλτζι σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Παβίας, όπου εργάστηκε στο εργαστήριο πειραματικής παθολογίας υπό την επίβλεψη του Τζούλιο Μπιτσοτσέρο (Giulio Bizzozero), ο οποίος ερμήνευσε τις ιδιότητες του μυελού των οστών. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1865. Πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του μελετώντας το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ωστόσο, οι τεχνικές χρώσης ιστών κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ήταν ανεπαρκείς για τη μελέτη του νευρικού ιστού. Ενώ εργαζόταν ως επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος σε ψυχιατρικό νοσοκομείο, πειραματίστηκε με τεχνικές χρώσης ιστών με ενώσεις μετάλλων, χρησιμοποιώντας κυρίως ενώσεις του αργύρου. Ανακάλυψε μια μέθοδο χρώσης νευρικού ιστού που έδιδε χρώση σε περιορισμένο αριθμό κυττάρων τυχαία από το σύνολό τους. Αυτό του επέτρεψε να διακρίνει για πρώτη φορά τις διαδρομές των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο. Αποκάλεσε την ανακάλυψή του «μαύρη αντίδραση» (στα ιταλικά reazione nera), που αργότερα πήρε το όνομά του (μέθοδος χρώσης Golgi). Ο λόγος για την τυχαία αυτή χρώση δεν είναι ακόμη κατανοητός.
Η μαύρη αντίδραση συνίστατο στην απόθεση σωματιδίων χρωμικού αργύρου ((Ag2CrO4) στο νευρείλημμα (έλυτρο του Schwann), με αντίδραση νιτρικού αργύρου με διχρωμικό κάλιο. Αυτό οδήγησε σε μια έντονη μαύρη απόθεση στο σώμα (cyton) του νευρικού κυττάρου, καθώς και στον άξονα και τους δενδρίτες, παρέχοντας ένα εξαιρετικά σαφές και με ισχυρή αντίθεση (κοντράστ) εικόνα των νευρώνων σε κίτρινο φόντο. Η δυνατότητα ν ξεχωριστής απεικόνισης νευρώνων πιθανώς οδήγησε στην αποδοχή της θεωρίας των νευρώνων. Ωστόσο, ο ίδιος ο Γκόλτζι οδηγήθηκε στην πεποίθηση ότι το νευρικό σύστημα είναι ένα ενιαίο δίκτυο, όχι ξεχωριστά κύτταρα η έννοια που ονομάζεται «δικτυακή θεωρία». Υποστήριξε αυτήν την θεωρία ακόμη και όταν αυτή είχε απαξιωθεί και στη διάλεξή του κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ.
Εκτός από αυτή την ανακάλυψη, ο Γκόλτζι ανακάλυψε το αισθητήριο όργανο του μυικού τένοντα που φέρει το όνομά του (υποδοχέας Golgi). Μελετώντας τον κύκλο ζωής του Plasmodium και συσχέτισε τα χρονοδιαγράμματα του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού, που παρατηρούνται στην ελονοσία, με τον κύκλο ζωής των οργανισμών που σήμερα ονομάζονται Plasmodium vivax και Plasmodium malariae, αντίστοιχα. Χρησιμοποιώντας την τεχνική χρώσης του, εντόπισε το 1898 το ενδοκυτταρικό οργανίδιο που φέρει το όνομά του, το σύμπλεγμα Golgi.
Στη νεφρική φυσιολογία ο Γκόλτζι έγινε γνωστός καθώς ήταν ο πρώτος που κατέδειξε ότι το ακραίο σωληνάριο του άνω νεφρώνα επιστρέφει στο αρχικό νεφρικό σπείραμα, ανακάλυψη που δημοσίευσε το 1889 ("Annotazioni intorno all'Istologia dei reni dell'uomo e di altri mammifieri e sull'istogenesi dei canalicoli oriniferi". Rendiconti R. Acad. Lincei 5: 545–557, 1889).
Ο Γκόλτζι μαζί με τον Σαντιάγο Ραμόν υ Καχάλ (Santiago Ramón y Cajal), έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας - Ιατρικής το 1906 για τις μελέτες τους για τη δομή του νευρικού συστήματος. Το 1900 ονομάστηκε γερουσιαστής από το βασιλιά Ουμβέρτο Α΄.
Απεβίωσε στην Παβία στις 21 Ιανουαρίου του 1926.
1928 – Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς, Αμερικανός στρατιωτικός μηχανικός.
Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς (George Washington Goethals, 29 Ιουνίου 1858 - 21 Ιανουαρίου 1928) ήταν Αμερικανός στρατιωτικός και πολιτικός μηχανικός, γνωστός για την επίβλεψη της κατασκευής της Διώρυγας του Παναμά.
Ο Γκέταλς ήταν απόφοιτος του Γουέστ Πόιντ και υπηρέτησε στο Σώμα Μηχανικού των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Εργάστηκε στη Διώρυγα Μουσκλ Σολς και στην κατασκευή υδροφρακτών ενώ υπηρέτησε ως αρχιμηχανικός στην εκστρατεία του Πουέρτο Ρίκο, κατά τον ισπανοαμερικανικό πόλεμο.
Όταν στις 26 Σεπτεμβρίου 1913 πέρασε από τη Διώρυγα το πρώτο πλοίο, το ρυμουλκό «Γκέιταν», οι μηχανικοί και οι επίσημοι βρίσκονταν πάνω στο σημαιοστολισμένο ρυμουλκό εκτός από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον Γκέταλς, ο οποίος πηγαινοερχόταν πάνω-κάτω στον τοίχο του φράγματος παρατηρώντας πώς λειτουργούσαν οι βαλβίδες και οι τροχοί και πώς πέρασε το «Γκέιταν» από το φράγμα μέσα στη λίμνη Γκούταν.
Όταν ολοκληρώθηκε η Διώρυγα, ο Γκέταλς προήχθη στο βαθμό του υποστράτηγου και διορίσθηκε πρώτος κυβερνήτης της Ζώνης της Διώρυγας. Παραιτήθηκε από τη θέση του το 1916. Μετά από σταδιοδρομία σε διάφορες θέσεις, πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1928. Προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του σε μία γέφυρα που συνδέει τη Νέα Υόρκη με το Νιού Τζέρσεϊ.
1938 - Ζωρζ Μελιές, Γάλλος σκηνοθέτης.
1940 - Πρίγκιπας Χριστόφορος της Ελλάδας.
1943 – Κωνσταντίνος Δαβάκης, έλληνας στρατιωτικός, ήρωας της Πίνδου.
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης (1897 - 21 Ιανουαρίου 1943) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, συνταγματάρχης πεζικού και ήρωας του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.
Γεννήθηκε στα Κεχριάνικα Λακωνίας το 1897 και πέθανε στην Αδριατική θάλασσα τον Ιανουάριο του 1943.
Γιος δασκάλου, γεννήθηκε το 1897 στα Κεχριάνικα Λακωνίας και σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων (από την οποία αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός πεζικού, την 1η Οκτωβρίου του 1916) αλλά και στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου της Αθήνας, και στο Παρίσι (γαλλική Σχολή Αρμάτων). Έλαβε μέρος στο Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου διακρίθηκε για την τόλμη και την ανδρεία του στο μακεδονικό μέτωπο (μάχες Σκρα και Δοϊράνης), όμως παράλληλα η υγεία του υπέστη σοβαρή επιδείνωση εξαιτίας της επίδρασης των ασφυξιογόνων αερίων. Το 1918 προβιβάστηκε σε λοχαγό επ' ανδραγαθία. Έλαβε μέρος και στη Μικρασιατική Εκστρατεία όπου το 1921 διακρίθηκε στη μάχη των υψωμάτων του Αλπανός, και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας. Στο διάστημα μεταξύ 1922 και 1937 υπηρέτησε ως επιτελάρχης της 2ης Μεραρχίας και του 1ου Σώματος Στρατού, φοίτησε και δίδαξε σε στρατιωτικές σχολές και συνέγραψε διατριβές για τη στρατιωτική ιστορία και την τακτική των τεθωρακισμένων. Το 1931 πήρε το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1937 και μετά από μεγάλες αναρρωτικές άδειες, αποστρατεύθηκε για λόγους υγείας και τέθηκε σε πολεμική διαθεσιμότητα. Ο Συν/χης Δαβάκης ήταν παντρεμένος με την Καλλιόπη Σταρόγιαννη που καταγόταν από τη Μαγούλα Σπάρτης.
Απόδοση τιμών
Μετά τον θάνατό του η Ακαδημία Αθηνών τού απένειμε το αργυρό μετάλλιο της αυτοθυσίας, ενώ στους δήμους Καλλιθέας Αιγάλεω και Νικαίας υπάρχουν πλατείες με το όνομά του και μια προτομή του. Οδοί, προτομές και ανδριάντες του ήρωα υπάρχουν και στην Ήπειρο, αλλά και στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Λακωνία αφού υπάρχει προτομή του στα Κεχριάνικα και το ΚΕΕΜ Σπάρτης ονομάζεται προς τιμήν του Συνταγματάρχου Κωνσταντίνου Δαβάκη.
1950 – Τζορτζ Όργουελ, Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος.
O Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ, γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ, ήταν Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος.
1958 – Θείελπις Λευκίας, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Ο Θείελπις Λευκίας (ο ίδιος το έγραφε και ως Θείελπης Λεφκίας, 25 Φεβρουαρίου 1898-21 Ιανουαρίου 1958) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και ποιητής από τη Λέσβο, ο οποίος υπηρέτησε και ως βουλευτής το 1936 και το 1950. Θεωρείται ένας από τους εκπροσώπους της "Λεσβιακής Άνοιξης", στους οποίους ανήκει και ο Στρατής Μυριβήλης, με τον οποίο ήσαν συνεργάτες σε εφημερίδες.
Ήταν γιος γιατρού, του αρχαιολάτρη Προκόπη Μπεγιάζη που όταν ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει άλλαξε το όνομά του σε Λευκίας (μπεγιάζ στα τούρκικα είναι το άσπρο, δηλ. εξελλήνισε το όνομά του). Ο Θείελπης που ήταν δημοτικιστής, πήρε σαν ψευδώνυμο το αρχικό επώνυμο του πατέρα του ενώ και το όνομά του το έκανε Βρανάς. Πάντως στους επίσημους καταλόγους ήταν γραμμένος ως "Θείελπης Λευκίας" και μ' αυτό το όνομα εκλέχτηκε βουλευτής. Εργάστηκε σε οικονομικές υπηρεσίες και ασχολήθηκε επίσης με τη δημοσιογραφία. Ήταν εκδότης της εφημερίδας "Ταχυδρόμος", μαζί με το Μυριβήλη.
Ο ίδιος έγραφε στη δημοτική γλώσσα. Ο Βρανάς Μπεγιάζης έγραψε ποιήματα, από τα οποία το πιο γνωστό είναι η "Βαγγελιώ".
Στη λογοτεχνία, εκτός από το Λεφκίας εμφανίζεται και με το ψευδώνυμο "Γ. Μοριάς".
Εξελέγη βουλευτής δύο φορές, στις εκλογές του 1936 με το κόμμα των Φιλελευθέρων και στις εκλογές του 1950 με την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας (ΣΚΕΛΔ). Για την πολιτική του δράση (είχε πολεμήσει και εναντίον των Ναζί) συνελήφθη από το καθεστώς του Μεταξά, φυλακίστηκε και εν συνεχεία εκτοπίστηκε.
Πέθανε στα γραφεία της επανεκδοθείσης εφημερίδας "Ταχυδρόμος" όπου εργαζόταν.
1958 - Θείελπις Λευκίας, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
1959 - Σέσιλ Ντε Μιλ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1961 - Μπλεζ Σαντράρ, Ελβετός συγγραφέας.
1974 - Δημήτρης Γιαννουκάκης, Έλληνας συγγραφέας και δημοσιογράφος.
1974 - Ιωάννης Μπουρνιάς, Έλληνας πολιτικός.
1984 - Γοδεφρείδος, αρχιδούκας της Αυστρίας.
1984 - Γιάννης Σκαρίμπας, ήταν Έλληνας λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος. (Αγία Ευθυμία Φωκίδος, 28 Σεπτεμβρίου 1893 – Χαλκίδα, 21 Ιανουαρίου 1984)
Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας.
Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας από την Αγία Ευθυμία της Φωκίδας, αφού ο πατέρας του, Ευθύμιος Σκαρίμπας, ήταν απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο σχολαρχείο του Αιγίου και τις ολοκλήρωσε στην Πάτρα στο Α' Γυμνάσιο Πατρών. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο μακεδονικό μέτωπο, ως ανθυπασπιστής στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, όπου διακρίθηκε, τραυματίστηκε στο σβέρκο και παρασημοφορήθηκε. Διορίστηκε τελωνοσταθμάρχης στην Ερέτρια (πρώην Νέα Ψαρά) και το 1915 εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα, για να εργαστεί εκεί ως εκτελωνιστής, ενώ παράλληλα γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τότε παντρεύτηκε με την Ελένη Κεφαλινίτη και απέκτησαν πέντε παιδιά. Μετά το γάμο του και μέχρι το 1922 αποσπάστηκε στο τελωνείο της Ερέτριας.
Στα γράμματα εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1910 με ποιήματα και πεζά που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και στις εφημερίδες Εύριπος και Εύβοια της Χαλκίδας, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κάλλις Εσπερινός. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1929, όταν έλαβε το Α΄ βραβείο διηγήματος για το πεζό Ο καπετάν Σουρμελής ο Στουραΐτης, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Ελληνικά Γράμματα του Κωστή Μπαστιά. Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν ό σημαντικότερος εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα γιατί τόσο το εικονοκλαστικό του ύφος όσο και ή ιδιόρρυθμη γλώσσα πού χρησιμοποίησε στα έργα του,προκάλεσε αίσθηση για την εποχή εκείνη. Βραβεύθηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο λογοτεχνίας το 1976 (βλ. Βικιθήκη) για το αντιπολεμικό μυθιστόρημά του του, Φυγή προς τα εμπρός.
Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα. Κείμενά του υπάρχουν δημοσιευμένα και σε περιοδικά ενώ αρκετοί στίχοι του έχουν μελωποιηθεί. Τα πιό γνωστά μελοποιημένα ποιήματά του είναι Σπασμένο καράβι, Ουλαλούμ και Εαυτούληδες για τα οποία που έγραψαν μουσική αντίστοιχα οι συνθέτες Γιάννης Σπανός, Νικόλας Άσιμος και Διονύσης Τσακνής.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1984 και τάφηκε δημόσια δαπάνη στο κάστρο του Καράμπαμπα.
Το 1998 το σπίτι του όπου γεννήθηκε στην Αγία Ευθυμία ο Γιάννης Σκαρίμπας ανακηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο γιατί "χρειάζεται κρατική προστασία, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 1469/1950, το κτίριο που γεννήθηκε ο Γιάννης Σκαρίμπας στην κοινότητα Αγ. Ευθυμίας Ν. Φωκίδας, ιδιοκτησίας της Κοινότητας, επειδή συνδέεται με έναν από τους αξιολογότερους Έλληνες λογοτέχνες του 20ού αιώνα".
1993 – Δημήτρης Νικολαΐδης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης (Αθήνα, 1922 - 21 Ιανουαρίου 1993) ήταν Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Ασχολήθηκε και με την σκηνοθεσία. Τον Σεπτέμβριο του 1955 παντρεύτηκε την ηθοποιό Σούλη Σαμπάχ.
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης ήταν παιδί προσφύγων από την Κωνσταντινούπολη και ορφάνεψε από 9 μηνών. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και ιδιαίτερα τον στίβο. Υπήρξε υπότροφος μαθητής στο Πειραματικό Σχολείο Αθηνών (στην οδό Σκουφά). Πέρασε στη Νομική Σχόλη του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα σπούδαζε στη σχόλη του Κουν. Την περίοδο της κατοχής συμμετείχε στην Αντίσταση.
Θέατρο
Το 1942 όταν ο Κουν ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης ανέβασε μια παράσταση με τους μαθητές του, όπου ανάμεσά τους ήταν και ο Δημήτρης Νικολαϊδης. Το ουσιαστικό του ντεμπούτο γίνεται το 1944 μαζί με το δάσκαλό του στο θεατρικό έργο του Αλέξη Σολομού Ο τελευταίος Ασπροκόρακας κι αμέσως μετά στο Βυθό του Γκόρκι.
Το 1945 ξεκινάει συνεργασία με το θίασο της κυρίας Κατερίνας όπου παραμένει μέχρι και το 1949. Ακολούθως, συμμετέχει στο θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη με το έργο του Αλέκου Σακελλάριου Δελησταύρου και Υιός, που όλα τα μέλη του ήταν κουμπάροι στο γάμο του με την ηθοποιό Σούλη Σαμπάχ στον Ιερό Ναό Διονυσίου του Αρεοπαγίτη. Συνεχίζει τη συνεργασία του με διάφορους θιάσους και το καλοκαίρι του 1965 σκηνοθετεί με επιτυχία το έργο Μιας πεντάρας νιάτα των Πρετεντέρη - Γιαλαμά. Έκτοτε σκηνοθετεί και τις περισσότερες φορές παίζει σαν ηθοποιός σε θεατρικά έργα όπως Ούτε γάτα ούτε ζημιά του Αλέκου Σακελλάριου - Γιανακόπουλου, Αγάπη μου παλιόγρια των Πολύβιου Βασιλειάδη - Λάκη Μιχαηλίδηπου κ.α.
Συνεργάστηκε με τους περισσότερους σχεδόν πρωταγωνιστές του ελληνικού θεάτρου, όπως η Έλλη Λαμπέτη, η Τζένη Καρέζη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (που υπήρξε στενός του φίλος), ο Κώστας Βουτσάς κ.ά. Η τελευταία παράστασή του στην θεατρική σκηνή ήταν το 1980 στο έργο Οι ερωτιάρηδες του Βάσου Ανδριανού.
Κινηματογράφος
Ο Δημήτρης Νικολαΐδης πρωτοεμφανίστηκε σαν ηθοποιός στον κινηματογράφο το 1954 με την ταινία Το Κορίτσι της Γειτονιάς με πρωταγωνιστές τους: Σμαρούλα Γιούλη, Γιώργο Φούντα και Ορέστη Μακρή. Έκτοτε έπαιξε σε πάρα πολλές ταινίες, σχεδόν 80, ακόμα και σε διεθνείς παραγωγές όπως το Αμέρικα, Αμέρικα του Ηλία Καζάν το 1963.
Το 1955 σκηνοθέτησε την πρώτη και μοναδική του ταινία, την κωμωδία της Φίνος Φιλμ Η Γυναίκα μου τρελάθηκε' σε σενάριο του Νίκου Τσιφόρου και με πρωταγωνιστές τους Μαίρη Αρώνη και Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Τηλεόραση - Ραδιόφωνο
Στη μικρή οθόνη συμμετείχε και με τις δύο ιδιότητές του, με πιό γνωστή τη σειρά Εκείνες κι εγώ μαζί με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Υπήρξε αγαπημένος φίλος και συνεργάτης του θεατρικού συγγραφέα Κώστα Πρετεντέρη. Μαζί έκαναν την πετυχημένη σειρά στο ραδιόφωνο Ο θυρωρός όπου έκανε τον Μπουλντόζα.
1998 - Τζακ Λορντ, ήταν Αμερικανός πολυπράγμων καλλιτέχνης, ηθοποιός και σκηνοθέτης. (πραγματικό όνομα John Joseph Patrick Ryan, Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α., 30 Δεκεμβρίου 1920 - Χονολουλού, Χαβάη, 21 Ιανουαρίου 1998)
Περισσότερο γνωστός για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σαν "Επιθεωρητής Steve McGarrett" στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά Χαβάη 5-0 ("Hawaii Five-O", 1968 - 1980), η οποία γνώρισε παγκόσμια απήχηση καθώς προβλήθηκε σε 80 χώρες και την παρακολούθησαν περισσότεροι από 300 εκατομμύρια τηλεθεατές.
Ο Λορντ πήρε ακόμη μέρος σε πολλές ταινίες και δεκάδες τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σε θεατρικές παραγωγές του Μπρόντγουεϊ, σε περίπου πέντε δεκαετίες υποκριτικής καριέρας. Ήταν επίσης, επιτυχημένος ζωγράφος και δύο από τα έργα του παρουσιάσθηκαν στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και στο Βρετανικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης το 1940, όταν ήταν μόλις 20 ετών. Ήταν όμως γνωστος και για τη λατρεία του στην ποίηση.
Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε έναν γιο τον οποίο γνώρισε μόνο σαν μωρό, αφού μετά τη γέννησή του πήρε διαζύγιο και αργότερα το παιδί σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο δυστύχημα σε ηλικία μόλις 13 ετών.
Προς τιμήν του Λορντ υπάρχει σήμερα χάλκινο μπούστο του σε εμπορικό κέντρο της Χονολουλού, κοντά στον τόπο κατοικίας του.
2001 - Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, ήταν Ελληνίδα ενδυματολόγος, βραβευμένη πολλάκις για την εργασία της στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου. (Θεσσαλονίκη, 22 Αυγούστου 1922 - Κονέκτικατ, 21 Ιανουαρίου 2011)
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1922 και πραγματοποίησε σπουδές στην Αθήνα και το Σικάγο. Σε αρκετά μικρή ηλικία έμεινε ορφανή από μητέρα και ήταν ο πατέρας της, ο στρατιωτικός και πολιτικός Αθανάσιος Βαχλιώτης, που την παρότρυνε να ανοίξει τα φτερά της για την Αμερική. Κατά τη διάρκεια της πολυετούς καριέρας της δημιούργησε κοστούμια για περισσότερα από 300 κινηματογραφικά και θεατρικά έργα.
Το 1974 τιμήθηκε με το Βραβείο Όσκαρ Ενδυματολογίας για τη δουλειά της στην ταινία «Ο Υπέροχος Γκάτσμπι» (1974). Τιμήθηκε με τρία βραβεία Τόνι για τα κοστούμια που κατασκεύασε για τις παραστάσεις «Άννι» (1977), «Μπάρνουμ» (1980) και «Το Κλουβί με τις Τρελές» (1984).
Το 1976 διακρίθηκε με το «Μετάλλιο της Ελευθερίας» της Νέας Υόρκης, ενώ το 1986, έλαβε τιμητική θέση στο «Theater Hall of Fame». Το 2000 τιμήθηκε για το σύνολο της καριέρας της από το Σωματείο Αμερικανών Ενδυματολόγων.
Μια από τις πιο πολυβραβευμένους σχεδιαστές μόδας του Αμερικανικού θεάτρου, η Όλντριτζ έχει λάβει τρία βραβεία Τόνι (για τα Άννι, Barnum και Το Κλουβί με τις Τρελές) καθώς και 11 υποψηφιότητες για βραβείο Τόνι, συμπεριλαμβανομένων των παραγωγών για τα A Chorus Line, 42nd Street και Dreamgirls. Έλαβε αρκετούς επαίνους από το Drama Desk awards και άλλες θεατρικές ομάδες.
Το 2002, έλαβε το βραβείο Irene Sharaff Lifetime Achievement από το Theatre Development Fund.
Η Όλντριτζ εργάστηκε αρκετά στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Οι παραγωγές της περιλάμβαναν τις ταινίες Network, Eyes of Laura Mars και Rich and Famous. Έλαβε το Όσκαρ και ένα βραβείο από την Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για την ταινία Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ το 1974. Τα σχέδιά της για αυτήν την ταινία υιοθετήθηκαν για μια σειρά ρούχων, η οποία πουλήθηκε αποκλειστικά από την Bloomingdale's στο Μανχάτταν.
Ήταν η σύζυγος του Αμερικανού ηθοποιού Τομ Όλντριτζ από το 1953 μέχρι τον θάνατό της στις 21 Ιανουαρίου 2011, σε ηλικία 88 ετών, σε ένα νοσοκομείο στο Στάνφορντ των ΗΠΑ.
2011 - Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, Ελληνίδα ενδυματολόγος.
2013 – Μιχάλης Αδάμης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Μιχάλης Αδάμης (19 Μαΐου 1929 – 21 Ιανουαρίου 2013) ήταν Έλληνας συνθέτης και διδάκτωρ Πανεπιστημίου.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 19 Μαΐου του 1929. Σπούδασε στο Ωδείο Πειραιώς απ΄ όπου και έλαβε δίπλωμα βυζαντινής μουσικής (1955) καθώς και αρμονίας το 1956. Συνέχισε στο Ελληνικό Ωδείο απ΄ όπου και έλαβε δίπλωμα Αντίστιξης, Φούγκας και Σύνθεσης το 1959. Παράλληλα σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολογία (πτυχίο 1954) . Στη συνέχεια μετέβη στη Βοστώνη στο Πανεπιστήμιο Μπραντάις όπου και ολοκλήρωσε τις ανώτερες μουσικές σπουδές του σε σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής αλλά και βυζαντινής παλαιογραφίας (1962-1965). Κατά τη παραμονή του στη Βοστώνη δίδαξε βυζαντινή μουσική και διεύθυνε τη Χορωδία της Θεολογικής Σχολής Τίμιος Σταυρός.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο Μιχάλης Αδάμης κατόπιν πρόσκλησης των Βασιλέων ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση της Παιδικής Χορωδίας των Ανακτόρων και τη Χορωδία Δωματίου Αθηνών μέχρι το 1967. Από το 1968 ανέλαβε επικεφαλής του μουσικού τμήματος και διευθυντής του Κολεγίου Πηρς στην Αθήνα. Το 1965 ίδρυσε το πρώτο ηλεκτρονικό μουσικό εργαστήρι.
Από το μεγάλο αριθμό έργων του, που υπολογίζονται σε περισσότερα από 300, ξεχωρίζουν, για όργανα: η «Αποκάλυψη – έκτη σφραγίδα», «Τετέλεσται», «Ορέστης», «Παραμύθι», για ορχήστρα: «Συμφωνιέττα», «Λειτουργικό Κοντσέρτο», ενώ για ηλεκτρονική μουσική: «Προσχήματα», «Κοριολανός» κ.ά.
Επίσης έγραψε μουσική για αρχαίες τραγωδίες, εκκλησιαστική μουσική και διάφορες μελέτες για τη βυζαντινή μουσική. Του είχε ανατεθεί ακόμα και σύνθεση έργων σε διεθνή Φεστιβάλ.
Ο Μιχάλης Αδάμης διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (1971-1977), Αντιπρόεδρος (1973-1975) και από το 1976 Πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής και του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Εταιρίας Σύγχρονης Μουσικής, όπως επίσης και μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. Συμμετείχε σε πολλά Φεστιβάλ με εκτέλεση πολλών έργων του.
Σημειώνεται ότι κατά το 11ο Συνέδριο της Διεθνούς Εταιρίας Μουσικολογίας που συνήλθε στη Κοπεγχάγη το 1972 ανακοίνωσε επίσημα την ανακάλυψη του αρχαιότερου δείγματος πολυφωνικής μουσικής στο Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά τον 14ο-15ο αιώνα.
Το 1962 ο Μιχάλης Αδάμης τιμήθηκε από τον Βασιλέα Παύλο με το Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα ενώ το 1964 και 1965 τιμήθηκε με το Μουσικό Βραβείο «Σάμουελ Βέσχλερ». Ο Μιχάλης Αδάμης χαρακτηρίζεται, απ΄ όλη τη καλλιτεχνική του παρουσία ένας από τους μεγαλύτερους αναθεωρητές της μουσικής πρακτικής παιδείας, και από τους πρωτοπόρους της σύγχρονης μουσικής παραγωγής στην Ελλάδα. Το 1991 επιμελήθηκε της ίδρυσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου στο οποίο και το 1999 αναγορεύτηκε διδάκτωρ. Ομιλεί επίσης αγγλικά. Για 31 χρόνια από (το 1968 ως το 1999) υπήρξε επι κεφαλής του Μουσικού τμήματος και διευθυντής της χορωδίας του Pierce College στην Aθήνα.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 2013.
2015 - Γιάννης Κοντός, Έλληνας συγγραφέας.
Σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| | Εμφανίσεις: 5823
Σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Μάρκου Ευγενικού,
Αγίας Ευφρασίας, (Ευφρασία, Ευφρασίτσα)
Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου, (Μακάριος, Μακάρης, Μακαράς, Μακαρία, Μακάρω, Μακαρίτσα, Μακαρούλα *)
19 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
379: Ο Θεοδόσιος Α' ανακηρύσσεται αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
1419: Κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο, η Ρουέν παραδίδεται στον Ερρίκο Ε' της Αγγλίας ολοκληρώνοντας την κατάκτηση της Νορμανδίας από τους Άγγλους.
1511: Η πόλη Μιράντολα της Ιταλίας παραδίδεται στους Γάλλους.
1520: Ο βασιλιάς Χριστιανός Β' της Δανίας και της Νορβηγίας νικά τους Σουηδούς στη λίμνη Ασούντεν.
1764: Γίνεται η πρώτη αναφορά για χρήση επιστολής – βόμβας. Ο δανός ιστορικός Μπόλε Λούξντορφ γράφει στο ημερολόγιό του ότι ο συνταγματάρχης Πόουλσεν δέχθηκε ένα πακέτο στο σπίτι του και όταν το άνοιξε αυτό εξερράγη και τον τραυμάτισε.
1806: Οι Βρετανοί καταλαμβάνουν το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στην Αφρική.
1825: Ο Αμερικανός Έζρα Ντάγκετ λαμβάνει το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη διατήρηση τροφίμων σε κονσέρβα.
1827: Mάχη του Διστόμου: 600 μαχητές από το Σούλι και τη Λιβαδειά υπό τους Νότη Μπότσαρη και Δράκο νικούν στο Δίστομο 2.500 Tούρκους του Kιουταχή.
1829: Γίνεται η πρεμιέρα για τον Φάουστ του Γκαίτε.
1840: Ο Τσαρλς Ουίλκς ανακαλύπτει την Ανταρκτική.
1853: Στη Ρώμη κάνει πρεμιέρα η όπερα Τροβατόρε του Τζουζέπε Βέρντι.
1903: Ανακοινώνεται η διοργάνωση του πρώτου ποδηλατικού γύρου της Γαλλίας, με την ονομασία «Τουρ ντε Φρανς».
1915: Θορυβώδη συλλαλητήρια διοργανώνονται στην Πάτρα και στο Βόλο για την αύξηση της τιμής του ψωμιού στα 80 λεπτά.
1915: Γερμανικά Ζέπελιν βομβαρδίζουν τις πόλεις Γκρέιτ Γιάρμαουθ και Κίνγκς Λιν στη Βρετανία, σκοτώνοντας περισσότερους από 20 ανθρώπους.
1915: Ο Τζορτζ Κλοντ λανσάρει το φωτισμό νέον για χρήση στη διαφήμιση.
1919: Στη Γερμανία, 19 κόμματα παίρνουν μέρος στις βουλευτικές εκλογές, από τα οποία μόνο τα μισά πέτυχαν εκπροσώπηση.
1920: Η αμερικανική Γερουσία ψηφίζει κατά της συμμετοχής των ΗΠΑ στην Κοινωνία των Εθνών.
1923: Ο Γάλλοι ανακοινώνουν την εφεύρεση νέου όπλου με βεληνεκές 56 μίλια.
1937: Ο Χάουαρντ Χιουζ δημιουργεί νέο αεροπορικό ρεκόρ ταχύτητας. Πετά από το Λος Άντζελες στη Νέα Υόρκη σε 7 ώρες, 28 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα.
1940: Βαριές είναι οι απώλειες του σοβιετικού στρατού στη Φινλανδία.
1941: Το υποβρύχιο «Πρωτεύς» με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Μιχαήλ Χατζηκωνσταντίνου βυθίζει στην Αδριατική το ιταλικό οπλιταγωγό «Σαρδηνία». Την ίδια μέρα διεξάγεται συνάντηση κορυφής των δυνάμεων του Άξονα στην Αυστρία. Ο Χίτλερ συμφωνεί να παράσχει βοήθεια στους Ιταλούς, στο πόλεμο στη Βόρεια Αφρική και ανακοινώνει στο Μουσολίνι την πρόθεσή του να άρει το βαλκανικό αδιέξοδο. Οι προθέσεις του γερμανού δικτάτορα ωθούν το Μουσολίνι στην ανάληψη επιθετικής δράσης εναντίον των Ελλήνων.
1943: Το αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα ΙΙ, με κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Γεώργιο Μπλέσσα, βυθίζει ανοιχτά της Τύνιδας την ιταλική κορβέτα Στρόμπολι.
1943: Ο στρατηγός Γκεόργκι Ζούκοφ προάγεται από το Στάλιν σε στρατάρχη.
1945: Ο σοβιετικός στρατός απελευθερώνει τους Εβραίους στο γκέτο του Λοντζ στην Πολωνία. Από τους 204.000 κατοίκους του το 1940 επιζούν 877.
1946: Οι Αμερικανοί συστήνουν το Διεθνές Στρατοδικείο της Άπω Ανατολής για να δικάσει τους Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου.
1947: Ναυτική τραγωδία στο νότιο Ευβοϊκό, «ο ελληνικός Τιτανικός»: Το ατμόπλοιο «Χειμάρρα», με 544 επιβάτες και 86 άνδρες πλήρωμα που εκτελεί το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Πειραιάς, βυθίζεται μεταξύ Νέων Στύρων και Αγίας Μαρίνας, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο τουλάχιστον 383 άτομα. Ανάμεσά τους πολλά γυναικόπαιδα, πολιτικοί κρατούμενοι και χωροφύλακες συνοδοί.
1949: Ο βασιλιάς Παύλος αναθέτει στο Θεμιστοκλή Σοφούλη το σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
1949: Αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού υπό τους καπετάνιους Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) και Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) προσβάλλουν το Καρπενήσι. Θα το καταλάβουν 2 μέρες αργότερα και θα το κρατήσουν για δεκάξι ημέρες, με μεγάλες απώλειες. Την ίδια ημέρα καταλαμβάνουν και το Λεωνίδιο Αρκαδίας, αλλά αποδεκατίζονται από την αντεπίθεση του Στρατού.
1949: Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ένας μυστηριώδης άνδρας με μαύρο μανδύα, κρυμμένος κάτω από ένα καπέλο με φαρδύ μπορ, επισκέπτεται τον τάφο του Έντγκαρ Άλαν Πόε στο κοιμητήριο της Βαλτιμόρης. Ανοίγει ένα μπουκάλι κονιάκ, κάνει μία πρόποση, πίνει το μισό και το υπόλοιπο μαζί με τρία τριαντάφυλλα τα εναποθέτει στο μνήμα. Ο αινιγματικός επισκέπτης θα κάνει την εμφάνισή του κάθε χρόνο στα γενέθλια του Πόε, κάπου ανάμεσα στα μεσάνυχτα και στο ξημέρωμα, επί 60 χρόνια αδιαλείπτως, μέχρι το 2009 που χάνονται τα ίχνη του.
1950: Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ χρίζεται αρχηγός του ΝΑΤΟ από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν.
1950: Ο Μάο Τσε Τουνγκ δηλώνει ότι αναγνωρίζει τη Δημοκρατική Κυβέρνηση του Βιετνάμ.
1952: Διοργανώνεται πανσπουδαστικό συλλαλητήριο στην Αθήνα υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
1953: Οι Ελληνίδες ψηφίζουν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές, στην επαναληπτική εκλογή της Θεσσαλονίκης.
1955: Το επιτραπέζιο παιχνίδι «Σκραμπλ» κάνει την πρώτη του εμφάνιση. Εμπνευστής του, ο αρχιτέκτονας Άλφρεντ Μπατς.
1965: Τη διάλυση της Νεολαίας Λαμπράκη δια της δικαστικής οδού «εφόσον αποδειχθεί η εξάρτησής της από το ΚΚΕ» εξαγγέλλει ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου.
1966: Η Ίντιρα Γκάντι ορκίζεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Ινδίας.
1967: Ανακοινώνεται ότι 8.000 έλληνες εργάτες της Δυτικής Γερμανίας έχουν ήδη απολυθεί, λόγω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα, ενώ η Βόννη παραδέχεται πως κινδυνεύουν με απόλυση άλλοι 70.000 από τους 194.000 που εργάζονται στα δυτικογερμανικά εργοστάσια.
1969: Εκπνέει ο φοιτητής Γιαν Πάλαχ που αυτοπυρπολήθηκε σε πλατεία της Πράγας, διαμαρτυρόμενος για την εισβολή της ΕΣΣΔ στην Τσεχοσλοβακία.
1978: Ο τελευταίος Σκαραβαίος βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής της Volkswagen στη Γερμανία.
1982: Σεισμός μεγέθους 6,8 Ρίχτερ στη Λήμνο.
1983: Συλλαμβάνεται ο Κλάους Μπάρμπι, επικεφαλής των Ναζί στη Λυών της Γαλλίας, κατηγορούμενος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
1985: Ο Λένυ Ουΐλκενς γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία του NBA, που έχει παίξει και κοουτσάρει 1.000 παιχνίδια.
1990: Ο Τζίγκερ και ο Σάκης Σκούρτας ανακηρύσσονται πρωταθλητές Ελλάδας αυτοκινήτου ράλι και μοτοσικλέτας αντίστοιχα.
1993: Οι Δημοκρατίες της Τσεχίας και της Σλοβακίας γίνονται δεκτές στον ΟΗΕ.
1994: Συμφωνία, που αποτελεί το πρώτο βήμα εξομάλυνσης των σχέσεων τους, υπογράφουν στο Μέγαρο του ΟΗΕ στη Γενεύη η Κροατία και η Γιουγκοσλαβία, που αποτελείτο πλέον από τη Σερβία και το Μαυροβούνιο.
1995: Δικαστήριο των ΗΠΑ επιβάλλει στους κληρονόμους του Φερδινάρδο Μάρκος να πληρώσουν αποζημίωση ύψους 180 δισ. δραχμών στα θύματα του πρώην δικτάτορα των Φιλιππίνων.
1996: Στην Τουρκία, εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην Τανσού Τσιλέρ δίνει ο Πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, μετά την αποτυχία του ισλαμιστή Ερμπακάν να συμφωνήσει με τους πολιτικούς ηγέτες.
1997: Ο Γιάσερ Αραφάτ επιστρέφει στη Χεβρόνα ύστερα από 30 χρόνια και πανηγυρίζει την αποχώρηση και του τελευταίου Ισραηλινού από την πόλη αυτή της Δυτικής Όχθης.
2003: O Νίκος Μαγγίτσης είναι ο πρώτος Έλληνας που φτάνει στο Νότιο Πόλο. Μαζί με δύο Αμερικανούς διήνυσαν απόσταση 250 χιλιομέτρων, με θερμοκρασία που έφτανε τους -50 βαθμούς Κελσίου, και ύψωσε στο νοτιότερο σημείο του πλανήτη τις σημαίες της Ελλάδος και των Ολυμπιακών Αγώνων.
2010: Ανακοινώνεται ότι τα θύματα της νέας γρίπης στη Ελλάδα έφτασαν τα 100.
2010: Η βρετανική σοκολατοβιομηχανία Cadbury ανακοινώνει ότι συμφώνησε την εξαγορά της από την αμερικανική Kraft Foods για 11,5 δισεκατομμύρια λίρες.
Γεννήσεις σαν σήμερα
399 – Πουλχερία, Βυζαντινή αυτοκράτειρα.
Η Αγία Πουλχερία (19 Ιανουαρίου 399 - Ιούλιος 453) ήταν αυτοκράτειρα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 450 έως το 453. Ήταν το δεύτερο παιδί του αυτοκράτορα Αρκάδιου και της αυτοκράτειρας Ευδοξίας. Η μεγαλύτερη αδελφή της, που γεννήθηκε το 397, θεωρείται ότι πέθανε νέα. Μικρότερα αδέλφια της ήταν η Αρκαδία, γεννημένη το 400, ο μελλοντικός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β/ και η Μαρίνα, αμφότεροι γεννημένοι το 401. Η Πουλχερία ήταν γυναίκα μορφωμένη, κάτοχος αξιόλογης φιλοσοφικής και θεολογικής παιδείας. Διακρινόταν για την ευσέβεια και την εν γένει ενάρετη ζωή της. Υπήρξε προσωπικότης δυναμική, φιλόδοξη, δραστήρια και ευφυής. Χαρακτηριστικό δείγμα της ευφυίας της αποτελεί το γεγονός ότι παρουσίαζε τον άβουλο αδελφό της ως κυβερνώντα, ενώ κατ' ουσίαν η ίδια διοικούσε το βυζαντινό κράτος.
Όταν πέθανε ο αυτοκράτωρ Αρκάδιος, ο Θεοδόσιος ήταν επτά ετών, η δε Πουλχερία εννέα. Την εξουσία τα πρώτα χρόνια την ασκούσε ο συνετός ύπατος (έπαρχος) Ανθέμιος. Από τις 4 Ιουλίου 414 όμως, οπότε η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα, ο Ανθέμιος απομακρύνθηκε από την πολιτική ζωή και η Πουλχερία ανέλαβε τα ηνία της Αυτοκρατορίας, πράγμα που συνεχίστηκε και μετά την ενηλικίωση του αδελφού της. Ο Θεοδόσιος, αδύναμος και ασθενούς χαρακτήρος, δέχτηκε την επιρροή της δραστήριας και δυναμικής αδελφής του, η οποία, με την βοήθεια των ικανών συνεργατών που επέλεγε, μπόρεσε να δώσει λύσεις σε αρκετά από τα προβλήματα που ταλάνισαν την Αυτοκρατορία, επιβάλλοντας πάντα την θέλησή της στον Θεοδόσιο.
Το 421 ο Θεοδόσιος, κατόπιν εισηγήσεως της αδελφής του, νυμφεύθηκε την κατά επτά έτη μεγαλύτερή του Αθηναία κόρη Αθηναΐδα. Η Αθηναΐς ήταν εθνική (ειδωλολάτρις) και βαπτίσθηκε χριστιανή πριν από τον γάμο της, μετονομασθείσα σε Ευδοκία. Η Ευδοκία –δυναμική χαρακτήρας κι αυτή– επρόκειτο να έλθει αργότερα σε σύγκρουση με την φιλόδοξη Πουλχερία. Η δεύτερη αποχώρησε από τα ανάκτορα μέχρι την (αυτό)εξορία της βασιλικής συζύγου στα Ιεροσόλυμα, οπότε και επανήλθε στην εξουσία.
Η Πουλχερία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον –όπως και η Ευδοκία– για την ανάπτυξη των γραμμάτων και συνέβαλε στην ίδρυση του περίφημου Πανδιδακτηρίου (425), ενός πανεπιστημίου της εποχής. Μέχρι τότε η ανωτάτη παιδεία παρέχονταν εν μέρει ιδιωτικώς και εν μέρει σε ελεύθερη δημόσια διδασκαλία. Διά του διατάγματος του Φεβρουαρίου του 425 η παροχή δημόσιας επί ανωτάτου επιπέδου διδασκαλίας κατέστη υπόθεση του κράτους.
Το 450 ο Θεοδόσιος απεβίωσε και η Πουλχερία έμεινε μόνη επί του θρόνου. Επέλεξε για σύζυγό της τον ενεργητικό, δραστήριο αλλά και σώφρονα συγκλητικό Μαρκιανό από την Θράκη, τον οποίο παντρεύτηκε αφού τον δέσμευσε ότι θα σεβόταν την παρθενία της. Ο Μαρκιανός, ως αυτοκράτορας, αντιμετώπισε αποφασιστικά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε τότε η αυτοκρατορία.
Η Πουλχερία, γυναίκα άκρως ευσεβής, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα εν γένει εκκλησιαστικά πράγματα της Αυτοκρατορίας, ασχολήθηκε με την ανέγερση και υποστήριξη φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, ενώ έκτισε και τον πρώτο ναό της Παναγίας στις Βλαχέρνες. Λέγεται μάλιστα ότι αυτή κέντησε με χρυσή κλωστή την Τιμία Ζώνη της Παναγίας διακοσμώντας την. Η χρυσή αυτή κλωστή είναι ευδιάκριτη και σήμερα στο τμήμα της Αγίας Ζώνης που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Ακόμη, σύμφωνα με την παράδοση, υπήρξε η ιδρύτρια της Μονής Ξηροποτάμου στο Άγιον Όρος και της Μονής του «Χειμάρρου» κοντά στον ίδιο χώρο.
Ευαίσθητη και για τα θεολογικά πράγματα της Αυτοκρατορίας, υποστήριξε τη σύγκληση της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου στην Έφεσο το 431, η οποία καταδίκασε τον Νεστόριο και τις δοξασίες του, όπως επίσης και την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο στην Χαλκηδόνα, η οποία καταδίκασε τον Ευτυχή και τους Μονοφυσίτες. Υπήρξε μάλιστα η πρώτη γυναίκα που παραβρέθηκε σε Σύνοδο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανακήρυξε αγία την Πουλχερία. Η μνήμη της τιμάται στις 10 Σεπτεμβρίου.
1382 – Αλέξιος Δ΄ Μέγας Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας.
Ο Αλέξιος Δ' Μέγας Κομνηνός (19 Ιανουαρίου 1382 - Οκτώβριος 1429) ήταν αυτοκράτορας της Τραπεζούντας από τις 5 Μαρτίου 1417 ως τον Οκτώβριο του 1429. Ήταν ο γιος του προκατόχου του Μανουήλ Γ' και της Γεωργιανής πριγκίπισσας Ευδοκίας. Κατά την περίοδο της βασιλείας του, ήταν έντονη η συνεχής επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρ'όλα αυτά οι εμφύλιες διαμάχες δεν έλειψαν.
1585 - Λουκίλιος Βανίνι, Ιταλός φιλόσοφος.
1736 – Τζέιμς Βατ, Σκωτσέζος εφευρέτης.
Ο Τζέιμς Βατ ονομάσθηκε "πατέρας της ατμομηχανής" ιδιαίτερα για τη χρήση του ατμού για τη θέρμανση του κυλίνδρου, και κυρίως για την κατασκευή μιας ατμομηχανής που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα σε πολλές εφαρμογές, οδηγώντας έτσι στην έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης. Επίσης, για την εφεύρεση του πιεστικού κοχλία καθώς και για τα υδραργυρικά μανόμετρα. Προς τιμή του ονομάστηκε ειδική μονάδα μέτρησης ισχύος λεγόμενη Βατ.
1798 – Ογκίστ Κοντ, Γάλλος φιλόσοφος.
1807 – Ρόμπερτ Λη, Αμερικανός στρατηγός.
Ο Ρόμπερτ Έντουαρντ Λη (αγγλικά: Robert Edward Lee) ήταν αρχηγός των δυνάμεων του Νότου στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο και καταγόταν από την Βιρτζίνια. Ήταν εναντίον της δουλείας και δεν είχε δούλους. Η φοβερή στρατιωτική του ικανότητα έφερε τον αδύναμο Νότο στα πρόθυρα της Ουάσινγκτον, ενώ το όνομα του έγινε συνώνυμο του Νότου. Έχαιρε βαθιάς εκτίμησης και στους στρατιώτες του Βορρά. Κατά την ημέρα της παράδοσης του Νότου οι βόρειοι τον ασπάστηκαν ως δικό τους αρχηγό. Έχασε από προσωπικό του λάθος την κρίσιμη μάχη στο Γκέττυσμπεργκ και από συγκυρία πιθανόν και αυτόν τον ίδιο τον πόλεμο. Θεωρείται η πιο σημαντική προσωπικότητα του Αμερικανικού Εμφυλίου.
1809 – Έντγκαρ Άλαν Πόε, Αμερικανός συγγραφέας και ποιητής.
Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe, 19 Ιανουαρίου 1809 – 7 Οκτωβρίου 1849) ήταν Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού. To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
Ο Πόε γεννήθηκε το 1809 στη Βοστώνη και οι γονείς του ήταν ηθοποιοί. Ο πατέρας του, Ντέιβιντ Πόε, εγκατέλειψε την οικογένεια του τον Ιούλιο του 1811 ενώ πέθανε πέντε μήνες αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου. Η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Άρνολντ Χόπκινς, υπέφερε από φυματίωση και πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1811, ενώ ο Πόε ήταν μόλις δύο ετών. Μετά το θάνατο της μητέρας του, έζησε στο σπίτι του επιτυχημένου εμπόρου καπνού Τζον Άλλαν και μεγάλωσε στην πόλη Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια.
Το 1815 η οικογένεια Άλλαν μετακόμισε στη Σκωτία και την Αγγλία, όπου έζησαν συνολικά για πέντε χρόνια. Στο διάστημα αυτό, ο Πόε φοίτησε σε δύο αγγλικά σχολεία κοντά στην πόλη του Λονδίνου. Μετά την επιστροφή του στο Ρίτσμοντ, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, το 1826, όπου παρέμεινε μόνο για ένα χρόνο. Ήρθε σε σύγκρουση με τον πατριό του, εξαιτίας οικονομικών χρεών που ανέπτυξε μέσω της χαρτοπαιξίας, κατά την περίοδο των σπουδών του. Τελικά ο Πόε εγκατέλειψε το σπίτι των Άλλαν και κατατάχθηκε το 1827 στον αμερικανικό στρατό, πιθανότατα για λόγους οικονομικής επιβίωσης. Στην αίτηση κατάταξής του δήλωσε το όνομα Έντγκαρ Α. Πέρι, αναφέροντας επίσης ως ηλικία τα 22 χρόνια ενώ ήταν δεκαοκτώ ετών. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, μία ποιητική συλλογή με τίτλο Ταμερλάνος και άλλα ποιήματα.
Σύμφωνα με επιστολή του προς τη Μαρία Κλεμ στις 18 Σεπτεμβρίου 1849, ο Πόε θα πραγματοποιούσε ένα ταξίδι στη Φιλαδέλφεια, προκειμένου να συναντήσει την ποιήτρια Λέον Λάουντ, με αφορμή την επιμέλεια της έκδοσης ενός τόμου με έργα της. Ανακαλύφθηκε σε παραληρηματική κατάσταση στους δρόμους της Βαλτιμόρης από έναν περαστικό, ο οποίος μετά από σχετική υπόδειξη του Πόε, έστειλε επιστολή στον δρα. J. E. Snodgrass, ενημερώνοντάς τον σχετικά. Ο Snodgrass έλαβε την επιστολή στις 3 Οκτωβρίου και την ίδια ημέρα φρόντισε, μαζί με τον θείο του Πόε, Χένρυ Χέρινγκ, για τη μεταφορά του Πόε στο νοσοκομείο, όπου τελικά πέθανε στις 7 Οκτωβρίου. Καθώς δεν κατάφερε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του να συνέλθει επαρκώς, ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πώς είχε οδηγηθεί στην κατάστασή του. Όταν βρέθηκε, φορούσε ρούχα που πιστεύεται ότι δεν του ανήκαν, ενώ επανειλημμένα πρόφερε το όνομα Ρέυνολντς κατά την διάρκεια της τέταρτης νύχτας που έμεινε στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με επιστολή του ιατρού δρα. John J. Moran που εξέτασε τον Πόε στο νοσοκομείο, προς τη θεία του, οι τελευταίες του λέξεις ήταν "Lord help my poor soul" («Κύριε βοήθησε τη φτωχή ψυχή μου»).
Η πραγματική αιτία θανάτου του Πόε παραμένει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα και δεν υπάρχει μία οριστική θέση, καθώς ουδέποτε υπήρξε ή βρέθηκε ένα επίσημο πιστοποιητικό θανάτου. Ο Snodgrass, ο οποίος γνώριζε προσωπικά τον Πόε και βρέθηκε μαζί του στις τελευταίες του ημέρες, βεβαίωνε πως ο θάνατός του ήταν απόρροια αλκοολισμού. Αντίθετα, ο Δρ. John Moran, θεωρούσε πως ο θάνατός του δεν σχετιζόταν με χρήση κάποιου είδους τοξικής ουσίας.
Για πολλές δεκαετίες, το νωρίτερο από το 1930, έως και το 2008, στον τάφο του Πόε εμφανίζονταν ένας μυστηριώδης θαυμαστής κατά τις πρώτες πρωινές ώρες των γενεθλίων του Πόε, στις 19 Ιανουαρίου, ο οποίος άφηνε κόκκινα τριαντάφυλλα στον τάφο του και έκανε πρόποση με ένα μπουκάλι κονιάκ.
1813 – Χένρι Μπέσεμερ, μηχανικός και εφευρέτης.
1821 - Φέρντιναντ Γκρεγκορόβιους, Γερμανός ιστορικός.
1826 - Γουσταύος Χέρτσμπεργκ, Γερμανός ιστορικός.
1839 – Πολ Σεζάν, Γάλλος ζωγράφος.
Ο Πωλ Σεζάν (γαλλικά: Paul Cezanne?, 19 Ιανουαρίου 1839 – 22 Οκτωβρίου 1906) ήταν σημαντικός Γάλλος ζωγράφος. Το έργο του αντιπροσωπεύει την μετάβαση από τον ιμπρεσιονισμό στο κίνημα του κυβισμού.
Ο Σεζάν γεννήθηκε στην Αιξ-αν-Προβάνς της Γαλλίας όπου και πέρασε τα πρώτα του μαθητικά χρόνια. Την περίοδο 1859-1861 σπούδασε νομικά ενώ παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα ζωγραφικής. Παρά τις αντιδράσεις του πατέρα του, αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του καλλιτέχνη και για το σκοπό αυτό, το 1861 επισκέφτηκε το Παρίσι μαζί με τον συγγραφέα Εμίλ Ζολά, με τον οποίο συνδεόταν φιλικά.
Κατά την παραμονή του στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Καμίλ Πισαρό και άλλους καλλιτέχνες που ανήκαν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Ο Σεζάν επηρεάστηκε σημαντικά από τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, ωστόσο πρόσθεσε και προσωπικά χαρακτηριστικά στους πίνακες του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε να μετατρέψει τον ιμπρεσιονισμό "σε κάτι στέρεο που διαρκεί όσο και η τέχνη που εκτίθεται στα μουσεία". Η μεγαλύτερη συνεισφορά του στον ιμπρεσιονισμό θεωρείται η πρόσθεση καθαρών γεωμετρικών στοιχείων που αργότερα επηρέασαν και το κίνημα του κυβισμού.
Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του συμμετείχε σε λίγες εκθέσεις -- μεταξύ των οποίων ανήκουν και οι κοινές εκθέσεις των ιμπρεσιονιστών -- ενώ έζησε και αρκετά απομονωμένος, στην Προβηγκία της νότιας Γαλλίας, μακριά από το Παρίσι που αποτελούσε το κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας της εποχής. Τα έργα του επικεντρώνονται σε μία περιορισμένη θεματολογία και κυρίως σε θέματα νεκρής φύσης, τοπίων και προσωπογραφιών.
Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου του 1906 από πνευμονία.
1851 – Γιάκομπς Κάπτεϊν, Ολλανδός αστρονόμος.
Ο Ιάκωβος Κορνήλιος Καπτέυν (Jacobus Cornelius Kapteyn, 19 Ιανουαρίου 1851 – 18 Ιουνίου 1922) ήταν Ολλανδός αστρονόμος, γνωστός κυρίως για τις εκτεταμένες μελέτες του για τον Γαλαξία και την ανακάλυψη των πρώτων ενδείξεων για την περιστροφή του.
Ο Καπτέυν γεννήθηκε στο Μπάρνεφελντ (Barneveld) και σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης από το 1868. Το 1875, αφού τελείωσε τη διδακτορική διατριβή του, πήγε και εργάσθηκε για τρία χρόνια στο Αστεροσκοπείο του Λέιντεν, και μετά έγινε ο πρώτος χρονικά καθηγητής της Αστρονομίας και της Θεωρητικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1921.
Μεταξύ του 1896 και του 1900, μη έχοντας πρόσβαση σε αστεροσκοπείο, προσφέρθηκε να μετρήσει φωτογραφικές πλάκες που είχαν ληφθεί από τον David Gill σε μία φωτογραφική επισκόπηση των νότιων αστέρων στο αστεροσκοπείο του Κέιπ Τάουν. Τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας δημοσιεύθηκαν ως ο Cape Photographic Durchmusterung, ένας κατάλογος που περιείχε τις θέσεις και τα φαινόμενα μεγέθη 454.875 αστέρων του νότιου ημισφαιρίου της ουράνιας σφαίρας.
Το 1897, ως προϊόν της εργασίας αυτής, ανακάλυψε τον αστέρα που είναι σήμερα γνωστός ως Αστέρας του Καπτέυν. Τότε είχε τη μεγαλύτερη ιδία κίνηση από όλους τους αστέρες για τους οποίους αυτή ήταν γνωστή. Σήμερα βρίσκεται στη δεύτερη θέση, πίσω από τον Αστέρα του Μπάρναρντ.
Το 1904, μελετώντας παραπέρα τις ίδιες κινήσεις των αστέρων, ο Καπτέυν ανέφερε ότι αυτές δεν ήταν τυχαίες, όπως πίστευαν τότε οι αστρονόμοι: οι αστέρες μπορούσαν να διαχωρισθούν σε δύο «ρεύματα» κατευθυνόμενα σε σχεδόν αντίθετες κατευθύνσεις. Αργότερα έγινε αντιληπτό ότι τα δεδομένα του Καπτέυν συνιστούσαν την πρώτη ένδειξη για περιστροφή του Γαλαξία μας, και οδήγησαν τελικώς στην ανακάλυψή της από τους Μπέρτιλ Λίντμπλαντ και Γιαν Όορτ.
Το 1906 ο Καπτέυν κατάρτισε ένα σχέδιο για μια συστηματική μελέτη της κατανομής των αστέρων στον Γαλαξία, με τη χρήση μετρήσεων του αριθμού τους προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το σχέδιο περιελάμβανε τη μέτρηση του φαινόμενου μεγέθους, του φασματικού τύπου, της ακτινικής ταχύτητας και της ιδίας κινήσεως αστέρων σε 206 διαφορετικές ζώνες. Αυτό το τεράστιο σχέδιο υπήρξε η πρώτη συντονισμένη στατιστική ανάλυση στην ιστορία της αστρονομίας και περιελάμβανε τη συνεργασία άνω των 40 διαφορετικών αστεροσκοπείων.
Ο Καπτέυν αποσύρθηκε το 1921, αλλά μετά από απαίτηση του πρώην φοιτητή του και μετά διευθυντή του Αστεροσκοπείου του Λέιντεν Βίλεμ ντε Σίτερ, επέστρεψε στο Λέιντεν για να βοηθήσει στην αναβάθμιση του αστεροσκοπείου πάνω στα σύγχρονα αστρονομικά πρότυπα.
1865 - Βαλεντίν Σερόφ, Ρώσος ζωγράφος.
1875 - Σκευοφύλαξ Ζερβός, ήταν Έλληνας χειρουργός, πατέρας της τηλεϊατρικής, πρωτοπόρος στις μεταμοσχεύσεις, εθνικός αγωνιστής και πολιτικός. (1875 - 1966)
Γεννήθηκε στην Πόθια της Καλύμνου στις 19 Ιανουαρίου 1875 από τον Γεώργιο και την Νικητάδενα Ζερβού. Σε μεγαλύτερη ηλικία αναγκάστηκε να εργαστεί ως σφουγγαράς όπου νόσησε από την νόσο των σφουγγαράδων. Παρακουλούθησε μαθήματα στο τετρατάξιο γυμνάσιο της Καλύμνου και στο Γ΄ Γυμνάσιο της Πλάκας, εισήχθη στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε με άριστα και εργάστηκε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Μιλούσε επίσης γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά και τουρκικά.
Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του τυφλός και φτωχός καθώς είχε ξοδέψει το σύνολο της περιουσίας του στους αγώνες για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Απεβίωσε στις 13 Αυγούστου 1966 στο Ασκληπιείο της Βούλας και τάφηκε στην περιοχή Θερμά.
1890 - Χαμπιμπουλάχ Καλακανί, Βασιλιάς του Αφγανιστάν.
1897 - Καρλ Κερένυι, Ούγγρος φιλόλογος.
1902 - Γεώργιος Οστρογκόρσκι, Ρώσος βυζαντινολόγος.
1909 - Ασημάκης Γιαλαμάς του Αθανασίου, ήταν 'Ελληνας δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. (19 Ιανουαρίου 1909 - 19 Οκτωβρίου 2004)
Ο Ασημάκης Γιαλαμάς γεννήθηκε στην Άνω Μέλπεια της Μεσσηνίας. Τελείωσε το γυμνάσιο στον Μελιγαλά και στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στη Νομική Σχολή αλλά διέκοψε τις σπουδές του και στράφηκε στη δημοσιογραφία. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και στον παράνομο εαμικό τύπο, ήταν μάλιστα γραμματέας του ΕΑΜ Δημοσιογράφων.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σάτιρα, το χρονογράφημα και το σατιρικό στίχο. Συνεργάσθηκε με πολλές εφημερίδες όπως Ακρόπολις, Εσπερινή, Ημερήσιος Κήρυξ όπου εργάστηκε σαν αρχισυντάκτης, Βραδυνή, Ριζοσπάστη, Αυγή κ.ά. Ασχολήθηκε και με τον περιοδικό Τύπο, όπου γράφει ευθυμογραφήματα, σατιρικούς στίχους και διηγήματα στα περιοδικά Έργο και Θησαυρό και δημιούργησε χαρακτηριστικούς τύπους όπως τον Οδυσσέα Ομηρικό, το Γερο-Παρατατικό το Ποιητή του Κάρου και τον Κλεόβουλο.
Με το θέατρο άρχισε να ασχολείται από το 1940. Έγραψε μαζί με άλλους τις Πολεμικές Καντρίλιες που παίχτηκε από τον θίασο της κυρίας Κατερίνας μετά τις οποίες ακολούθησαν περισσότερες από 100 επιθεωρήσεις και έργα πρόζας. Στα καλύτερα των έργων του περιλαμβάνονται τα Γιούπι γιούπι, Μιας πεντάρας νειάτα, η Κόμισσα της φάμπρικας, η Δεσποινίς διευθυντής, Ένας ιππότης για τη Βασούλα, Βίλα γιάφκα και Μπαμπά, ποιος είναι ο μπαμπάς μου; πολλά από αυτά σε συνεργασία με τον Κώστα Πρετεντέρη, με τον οποίο δημιούργησε γονιμότατο κωμωδιογραφικό δίδυμο.
Έγραψε επίσης και κινηματογραφικά σενάρια όπως το Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πολλά έργα του έχουν περιληφθεί σε χιουμοριστικές ανθολογίες και ορισμένα εκδόθηκαν σε βιβλία με τον τίτλο Η εποχή μας. Ο ίδιος έγραψε αρκετά βιβλία, όπως: Ε! κάτι κάναμε κι εμείς, Οι διπλανοί μας άνθρωποι, Διηγώντας τα, να κλαις και να γελάς, Εις μνήμην ανθρώπων, Έμμετρα και άλλα.
Υπήρξε μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων καθώς και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων στην οποία υπήρξε και σύμβουλος. Το 2004 τιμήθηκε για το συνολικό του έργο από την ΕΣΗΕΑ μαζί με τους Αλέκο Λιδωρίκη, Αλέκο Σακελλάριο και Δημήτρη Ψαθά.
1912 - Λεονίντ Καντορόβιτς, ήταν Σοβιετικός μαθηματικός και οικονομολόγος.
Γνωστός για τη θεωρία του και την ανάπτυξη τεχνικών για τη βέλτιστη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.
Θεωρείται ως ο ιδρυτής του γραμμικού προγραμματισμού. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών του 1975. (19 Ιανουαρίου 1912 – 7 Απριλίου 1986)
1920 – Χαβιέ Πέρεζ ντε Κουέγιαρ, πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.
Ο Χαβιέρ Φελίπε Ρικάρδο Πέρεθ δε Κουέγιαρ (Javier Felipe Ricardo Perez de Cuellar y de la Guerra, γενν. 19 Ιανουαρίου 1920) είναι Περουβιανός διπλωμάτης και πολιτικός, που υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο πέμπτος στην ιστορία του, από την 1η Ιανουαρίου 1982 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1991. Στα επόμενα χρόνια υπήρξε υποψήφιος για την προεδρία του Περού και, για μερικούς μήνες πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών της χώρας.
Ο Χαβιέρ Πέρες ντε Κουέγιαρ γεννήθηκε στη Λίμα του Περού. Σπούδασε στο Κολέγιο του Αγίου Αυγουστίνου της πόλεως και στη συνέχεια στο Ποντιφίκειο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Περού.
1921 – Πατρίτσια Χάισμιθ, συγγραφέας.
Η Πατρίσια Χάισμιθ (Patricia Highsmith, 19 Ιανουαρίου 1921 - 4 Φεβρουαρίου 1995) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας, ευρύτερα γνωστή για τα ψυχολογικά θρίλερ της, από τα οποία έχουν προκύψει πάνω από 20 κινηματογραφικές ταινίες. Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Ξένοι στο Τρένο», έχει διασκευαστεί αρκετές φορές για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1951, έγινε ταινία από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Εκτός από την ευρέως γνωστή σειρά μυθιστορημάτων με ήρωα τον Τομ Ρίπλεϊ, έγραψε αρκετά διηγήματα, τα περισσότερα σατιρικά ή με μαύρο χιούμορ. Τα βιβλία της έχουν υμνηθεί από διάφορους συγγραφείς και κριτικούς ως καλλιτεχνικές δημιουργίες μεγάλης ομορφιάς και πολυπλοκότητας. Ο Μισέλ Ντιρντά παρατήρησε: «Οι Ευρωπαίοι την τίμησαν ως ψυχολογικό συγγραφέα, μέρος της υπαρξιακής παράδοσης την οποία αντιπροσώπευαν οι συγγραφείς που η ίδια προτιμούσε, ειδικά ο Ντοστογιέφσκι, ο Τζόζεφ Κόνραντ, ο Φραντς Κάφκα, ο Αντρέ Ζιντ και ο Αλμπέρ Καμύ».
Η Χάισμιθ πέθανε από απλαστική αναιμία και καρκίνο στο Λοκάρνο της Ελβετίας το 1995. Ήταν 74 ετών. Διατήρησε την Αμερικανική υπηκοότητα σε όλη της τη ζωή, παρά τη φορολογική επιβάρυνση που της επέφερε το ότι ζούσε πολλά χρόνια στη Γαλλία και την Ελβετία. Αποτεφρώθηκε στη Μπελιντσόνα και το μνημόσυνό της έγινε στην Καθολική εκκλησία στην Τένια.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το μέρος που τη βοήθησε να δώσει πνοή στην συγγραφική της καριέρα, κληροδότησε την περιουσία της, αξίας περίπου 3 εκατομμυρίων δολαρίων, στην συγγραφική αποικία Γιάντο. Το τελευταίο της μυθιστόρημα, «Μικρό γ: ένα Καλοκαιρινό Ειδύλλιο» («Small g: a Summer Idyll», 1995), κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά το θάνατό της.
1923 – Τζίν Στέιπλετον, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1937 - Γκύντερ Λίτφιν, Γερμανός ράφτης.
1941 – Πατ Πάτερσον, Καναδός παλαιστής.
1942 – Γιώργος Χατζηνάσιος, Έλληνας συνθέτης.
Γιος του Αγάπιου Χατζηνάσιου, καθηγητού μουσικής Ωδείων Θεσσαλονίκης, ο οποίος εθεωρείτο ένας από τούς καλύτερους σαξοφωνίστες, της εποχής του, από την Νιγρίτα Σερρών και της Άννας, κόρης δασκάλου Θεμιστοκλή Ζωγράφου από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Ο παππούς του, Γεώργιος Χατζηνάσιος, σπούδασε στη Σχολή του Γένους, ήταν έμπορος και σε μικρή ηλικία πήγε στους Άγιους Τόπους με τον εύπορο πατέρα του Αθανάσιο ο οποίος βαπτίστηκε, ονομάστηκε (Χατζής – Αθανάσιος) Χατζηνάσιος. Ο δε παππούς από τη μητέρα του ήταν ζωγράφος – αγιογράφος στο Άγιο Όρος με το παρανόμι Ζωγράφος. Ο Γιώργος άρχισε μαθήματα πιάνου από 6 χρονών στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον Επαμεινώνδα Φλώρο, σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγήτρια την Ανθούλα Γ. Χυδίρηγλου, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φαραντάτο, στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Κρητικό και στο Παρίσι όπου σπούδασε σύνθεση και ενορχήστρωση (θεωρητικά – φούγκα – αντίστιξη), και διεύθυνση ορχήστρας.
Από 14 χρονών, είναι ήδη ένας αξιόλογος πιανίστας με ιδιαίτερη κλήση στην Τζαζ, παράλληλα με την αγάπη του στην Ελληνική Μουσική, όπου εμφανίζεται ως συνθέτης από το 1972 με τον δίσκο: 4 – 5 – 3. Από τότε έχει γράψει πολλούς δίσκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, απ’ τους οποίους πολλοί τιμήθηκαν με Χρυσή και πλατινένια διάκριση, από διάφορες δισκογραφικές εταιρείες. Έγραψε, επίσης, μουσική και τραγούδια για τον Κινηματογράφο, το Θέατρο και την Τηλεόραση. Από τους 45 Δίσκους του χαρακτηριστικοί είναι: Η Διαδρομή, Λεύκωμα, Σήμερα, Συναξάρια, Ενδεκάτη Εντολή, Μάθημα Σολφέζ, Επίθεση Αγάπης κ.α. Ως γνήσιος Μακεδόνας δεν παρέλειψε να κυκλοφορήσει ένα δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια της Μακεδονίας με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά. Παράλληλα, έγραψε μουσική για 38 κινηματογραφικές ταινίες όπως: Γλυκειά Συμμορία, Knock Out, Πάμπτωχοι Α.Ε., Το Αγκίστρι, Εσύ κι Εγώ, Πρωινή Περίπολος, Shirley Valentine της Paramount κ.α. Επίσης, έγραψε μουσική για 25 Θεατρικά Έργα καθώς και μουσική για την Τηλεόραση όπως: Μυστικοί Αρραβώνες, Ακριβή μου Σοφία, Μαύρη Χρυσαλίδα, Τμήμα Ηθών, Γελοίον του Πράγματος, Δρόμοι της Πόλης, Άγγιγμα Ψυχής, Σύνορα Αγάπης, Τα Φτερά του Έρωτα, Φιλί Ζωής. Το 1980 πήρε Α΄Βραβείο στο Γαλλικό Φεστιβάλ (Rose d’ Or) με το τραγούδι «Όταν γύρω Νυχτώνει». Επίσης, πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης κι έχει τιμηθεί από διάφορους συλλόγους για την προσφορά του στην Ελληνική Μουσική.
1942 – Μάικλ Κρόφορντ, ηθοποιός και τραγουδιστής.
1943 – Τζάνις Τζόπλιν, διάσημη τραγουδίστρια των μπλουζ και ροκ.
Η Τζάνις Λυν Τζόπλιν (Janis Lyn Joplin, 19 Ιανουαρίου 1943 - 4 Οκτωβρίου 1970) ήταν Αμερικανίδα μουσικός, τραγουδίστρια, στιχουργός, ζωγράφος, χορεύτρια και ενορχηστρώτρια μουσικής. Ήλθε στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αρχικά ως τραγουδίστρια των Big Brother and the Holding Company (Μπιγκ Μπράδερ εντ δε Χόλντιν Κόμπανυ) και αργότερα με σόλο καριέρα, με συγκροτήματα όπως οι Kozmic Blues Band (Κόζμικ Μπλουζ Μπαντ) και οι Full Tilt Boogie Band (Φουλ Τιλτ Μπούγκι Μπαντ). Κυκλοφόρησε μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ (εκ των οποίων ένα μετά θάνατον). Θεωρείται η καλύτερη, ίσως ερμηνεύτρια του μπλουζ και μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της ροκ μουσικής.
To 1995 τιμήθηκε με την είσοδό της στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ το 2005 κέρδισε το βραβείο Γκράμμυ Lifetime Achievement Award. Το περιοδικό Rolling Stone την κατέταξε στην 46η θέση στη λίστα του με τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών το 2004 και στην 28η με τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών το 2008. Κατάφερε να "σπάσει" την ανδροκρατούμενη ροκ μουσική σκηνή, μαζί με την πρώτη γυναίκα αρχηγό συγκροτήματος, Γκρέις Σλικ (Jefferson Airplane) και άλλες ερμηνεύτριες, όπως η Πάτι Σμιθ, η Τζόαν Μπαέζ και η Μαριάν Φέιθφουλ, με αποτέλεσμα να ανοίξει το δρόμο και σε άλλες τραγουδίστριες.
Ο θάνατος της Τζόπλιν, σε ηλικία 27 ετών εξέπληξε τους θαυμαστές της και συγκλόνισε τον κόσμο της μουσικής, ο οποίος είχε μόλις πληγεί μετά την απώλεια του Τζίμι Χέντριξ δύο εβδομάδες νωρίτερα (18 Σεπτεμβρίου του 1970). Ο μουσικός ιστορικός Τομ Μουν έγραψε ότι, "η Τζόπλιν είχε μια αναπάντεχα αυθεντική φωνή". Ο μουσικός αρθρογράφος Τζων Παρέλες των New York Times έγραψε πως, ήταν -ως καλλιτέχνης- "ακατανίκητη και βαθιά ευάλωτη". Η συγγραφέας Μέγκαν Τέρρυ υποστήριξε ότι, η Τζόπλιν ήταν η θηλυκή εκδοχή του Έλβις Πρίσλεϋ, όσον αφορά την ικανότητα της να "αιχμαλωτίζει" το κοινό.
Ο Λέοναρντ Κοέν έγραψε το κομμάτι Chelsea Hotel #2 για την Τζάνις Τζόπλιν. Στο τραγούδι αυτό, αναφέρεται στη μικρής διάρκειας σχέση του με εκείνη. Υποστηρίζεται επίσης ότι, το κομμάτι Birdsong του Τζέρρυ Γκαρσία, έχει γραφτεί για την Τζόπλιν. Ακόμα το τραγούδι In the Quiet Morning της Μίμι Φαρίνα έχει γραφτεί για εκείνη, όπως και η διασκευή του από την Τζόαν Μπαέζ, ως Come from the Shadows.
H ταινία The Rose, του 1979, -αρχικά ως Pearl (από το παρατσούκλι που είχαν δώσει οι φίλοι της στην Τζόπλιν)- βασίστηκε -εν μέρει- στη ζωή της Τζόπλιν, καθώς η οικογένειά της αρνήθηκε να παραχωρήσει στους παραγωγούς τα δικαιώματα της προσωπικής της ζωής.
To 1988, στήθηκε ένα χάλκινο γλυπτό της Τζόπλιν, στη γενέτειρα της, στο Πορτ Άρθουρ του Τέξας.
To 1992, εκδόθηκε μια βιογραφία της, γραμμένη από την αδελφή της, Λάουρα, με τίτλο Love, Janis. Σε μια συνέντευξή της, η Λάουρα δήλωσε ότι, η αδελφή της απολάμβανε την παρουσία της στην εκπομπή του Ντικ Κάβετ, ενώ παραδέχθηκε πως, η Τζάνις πέρασε -πράγματι- δύσκολα χρόνια στο σχολείο, αλλά δεν είχε την ίδια αντιμετώπιση από όλους τους συμμαθητές της.
Έχουν γίνει πολλές απόπειρες, για να γυριστεί μια ταινία με θέμα τη ζωή της Τζόπλιν. Οι γνωστότερες είναι: Janis Joplin: Get It While You Can, Piece Of My Heart και The Gospel According To Janis.
1946 – Ντόλι Πάρτον, Αμερικανίδα τραγουδίστρια της κάντρι μουσικής, συνθέτης και ηθοποιός.
Η Ντόλι Ρεμπέκα Πάρτον (γεννημένη στις 19 Ιανουαρίου, 1946) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, συνθέτρια, στιχουργός, οργανοπαίχτρια, ηθοποιός και επιχειρηματίας, γνωστή κυρίως για το έργο της στην κάντρι μουσική.
Η Πάρτον θεωρείται η σπουδαιότερη κάντρι τραγουδίστρια όλων των εποχών, έχοντας καταφέρει 25 #1 επιτυχίες στο επίσημο Billboard Country chart των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ 41 άλμπουμ της έχουν φτάσει στη δεκάδα των πιο εμπορικών κάντρι άλμπουμ στις ΗΠΑ, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη της κάντρι. Μέσα στα τελευταία 40 χρόνια, 110 τραγούδια της έχουν καταφέρει να φιγουράρουν στις λίστες κάντρι επιτυχιών στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς. Έχει πουλήσει περισσότερους από 100 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως από το 1964 μέχρι σήμερα. Έχει βραβευτεί με 8 βραβεία Γκράμι (από 46 υποψηφιότητες), 2 υποψηφιότητες στα βραβεία Όσκαρ, 10 βραβεία CMA, 7 βραβεία από την Ακαδημία Κάντρι Μουσικής και 3 βραβεία Αμερικανικής Μουσικής.
Το 1999, έπειτα από δεκαετίες θρυλικής επιτυχίας στη κάντρι μουσική, η Πάρτον εισήχθη στο Country Music Hall of Fame. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, έχει συνθέσει πάνω από 3.000 τραγούδια, με γνωστότερο το "I Will Always Love You", ένα κομμάτι που έγινε παγκόσμια επιτυχία και σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων με τη φωνή της Γουίτνεϊ Χιούστον.
Ως ηθοποιός, έχει ξεχωρίσει η συμμετοχή της σε βραβευμένες ταινίες όπως 9 με 5, Το καλύτερο πορνείο του Τέξας, Νικ, ο καβγατζής, Οι βλάχοι του Μπέβερλι Χιλς, Γκρίνια μετά μουσικής και Ανθισμένες Μανόλιες. Στον επιχειρηματικό τομέα, η Πάρτον έχει καταφέρει να χτίσει ένα κολοσσό επικερδών επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων και το Dollywood, μια αλυσίδα θεματικών πάρκων και τουριστικών εγκαταστάσεων που καταλαμβάνουν τεράστια έκταση στο Τενεσί και δέχονται ετησίως εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
1947 – Έλενα Ναθαναήλ, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
1949 – Ρόμπερτ Πάλμερ, τραγουδιστής και κιθαρίστας.
1951 - Χαράλαμπος Αγγουράκης, Έλληνας πολιτικός.
1952 - Έκτωρ Νασιώκας, Έλληνας πολιτικός.
1954 – Κέιτι Σαγκάλ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1955 – Σάιμον Ρατλ, Βρετανός μαέστρος.
1967 – Βίκυ Κουλιανού, είναι Ελληνίδα top model (ύψος 1,85 μ.), ηθοποιός και σχεδιάστρια ρούχων.
Έχει πραγματοποιήσει μεγάλη καριέρα στις παγκόσμιες πασαρέλες μόδας, επιδεικνύοντας δημιουργίες κορυφαίων μόδιστρων (Armani, Ferre, Valentino, Versace, Yves Saint Laurent), με τους οποίους έχει κατά καιρούς συνεργασθεί. Έχει φωτογραφηθεί για διάσημα περιοδικά του εξωτερικού ενώ έχει υλοποιήσει και δική της σχεδιαστική επιχείρηση.
Παράλληλα έχει συμμετάσχει σε αρκετές κινηματογραφικές παραγωγές, σε τηλεοπτικά σίριαλ και σε ψυχαγωγικές εκπομπές.
Την Κουλιανού ανακάλυψε, σε ηλικία 14 ετών, ο Μιχάλης Ασλάνης όταν την είδε μέσα σε ένα λεωφορείο όπου, εντυπωσιασμένος από το παρουσιαστικό της, της πρότεινε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ. Σε ηλικία 16 ετών η Βίκυ Κουλιανού παντρεύτηκε έναν σχεδόν συνομήλικό της νεαρό άνδρα, με τον οποίο έλαβε διαζύγιο πολύ σύντομα. Εκτός του Μιχάλη Ασλάνη, τον οποίο υπεραγαπούσε, η Κουλιανού συνεργάσθηκε πολύ με το σχεδιαστή Βασ. Κωστέτσο.
1974 – Δήμητρα Ματσούκα, ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο της υποκριτικής την έκανε στην ταινία του Ν. Βολονάκη "Η μικρή μας πόλη". Παράλληλα με τις σπουδές στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1993 αρχίζει τις εμφανίσεις στην τηλεόραση ("Ανατομία ενός εγκλήματος", "Τμήμα ηθών").
Το 1998 συμμετείχε στη σειρά του Νίκου Κουτελιδάκη "Είμαστε στο αέρα", για τον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel. Ιδιαίτερα δημοφιλής έγινε από τη σειρά "Κάτι τρέχει με τους δίπλα" (2000). Μετά τη συμμετοχή της ως "Γωγώ" στη σειρά αυτή, πρωταγωνίστησε στη δραματική σειρά "Δούρειος ίππος" (Ant1) καθώς και στη σειρά "Στο δρόμο της καρδιάς" (Αlpha Tv). Τρία χρόνια αργότερα επιστρέφει στην τηλεόραση με τη σειρά "Ξεχασέ με" στο πλευρό των Γιώργου Κιμούλη και Αλκη Κούρκουλου. Οπως έχει πει και η ίδια ο συγκεκριμένος ρόλος ήταν από εκείνους που αγαπήσε και χάρηκε ιδιαίτερα.
Σε ένα διάλειμμα από την τηλεόραση ασχολείται με το θέατρο και εντάσσεται στην ομάδα του Κρατικού θεάτρου κάνοντας παραστάσεις στο Εθνικό, περιοδείες με στάσεις όπως την Επίδαυρο και την Αρχαία Ολυμπία με την παράσταση "Βάτραχοι" του Αριστοφάνη και διάφορες άλλες παραστάσεις όπως τον "Τιτανικό" και "Τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα" με τον Κων/νο Ρήγο. Στον κινηματογράφο, στην πολυβραβευμένη ελληνική ταινία, "Ελ Γκρέκο", ενώ τιμήθηκε με το βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου στα κρατικά βραβεία κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη για τη συμμετοχή της στην ταινία εποχής "Σκλάβοι στα δεσμά τους". Το 2008 επιστρέφει στην τηλεόραση με μια ακόμη σειρά εποχής, "Τα ματωμένα χώματα" της Διδώς Σωτηρίου που μετέφερε στην οθόνη ο Κώστας Κουτσομύτης. Το 2010 και μετά από αρκετές θεατρικές παραστάσεις επιστρέφει στην τηλεόραση με τη σειρά "Κούκλες" που όπως δήλωσε, όταν διάβασε το σενάριο ένιωσε αμέσως ότι αυτό ήταν που ήθελε να κάνει τώρα. Στη σειρά "Κούκλες" υποδύεται την Κορίνα, μια ανερχόμενη δημοσιογράφο και είναι ο δεύτερος κωμικός ρόλος της καριέρας της μετά το "Κάτι τρέχει με τους δίπλα".
1979 – Γιόσου Σαριέγκι, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1980 – Άρβυντας Ματσιγιάουσκας, Λιθουανός μπασκετμπολίστας.
Ο Άρβυντας Ματσιγιάουσκας (Arvydas Macijauskas, 19 Ιανουαρίου 1980) είναι Λιθουανός πρώην επαγγελματίας διεθνής καλαθοσφαιριστής. Διαθέτοντας ύψος 193 εκατοστά, αγωνιζόταν στη θέση του Shooting Guard.
Γεννήθηκε στην πόλη Κλάιπεντα.
Στις 20 Ιουλίου 2006 υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, όμως στις 16 Σεπτεμβρίου 2006 τραυματίστηκε στον αχίλλειο τένοντα κατά τη διάρκεια φιλικού αγώνα προετοιμασίας. Έτσι, δεν αγωνίσθηκε ούτε δευτερόλεπτο με τη φανέλα της νέας του ομάδας για έξι μήνες. Επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους στις 3 Απριλίου 2007, στον εκτός έδρας αγώνα του Ολυμπιακού εναντίον της ισπανικής Τάου Θεράμικα για τα play-offs της Ευρωλίγκα. Αγωνίστηκε για 14 λεπτά, πετυχαίνοντας 2 πόντους από ισάριθμες ελεύθερες βολές. Προηγουμένως είχε αγωνιστεί σε ένα φιλικό παιχνίδι εναντίον του Αιγάλεω, την 1η Απριλίου 2007. Είναι γεγονός πως δεν πρόσφερε στην ομάδα του τίποτα από τα αναμενόμενα όταν αποκτήθηκε, λόγω σοβαρών και επιπόλαιων τραυματισμών, ο τελευταίος εκ των οποίων προκλήθηκε καθαρά με δική του υπαιτιότητα όταν, κατά τη διάρκεια διακοπών, τραυματίστηκε στο πόδι σε αγώνα μπάσκετ που έπαιζε με φίλους του στη Λιθουανία. Τελικά η ομάδα και ο παίκτης οδηγήθηκαν στα δικαστήρια καθώς υπήρχε έντονη διαφορά στο οικονομικό ζήτημα, αναφορικά με το ποσό που ο Ματσιγιάουσκας όφειλε να πάρει από τον Ολυμπιακό ως αποζημίωση για την πρόωρη λύση του συμβολαίου του. Τη δικαστική διαμάχη κέρδισε η ελληνική ομάδα, που κατέβαλε μέρος των χρημάτων που ο παίκτης θα έπαιρνε κανονικά για όλα τα χρόνια του συμβολαίου του, αν φυσικά αγωνιζόταν χωρίς τόσο μεγάλα διαστήματα διακοπών. Ο Ματσιγιάουσκας, αντίθετα, απαιτούσε να του καταβληθεί το σύνολο των απολαβών μέχρι τη λήξη του συμβολαίου, μολονότι δεν επρόκειτο να αγωνιστεί το υπόλοιπο διάστημα στον Ολυμπιακό. Έτσι τον Ιούνιο του 2010 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
1980 – Τζένσον Μπάτον, Άγγλος οδηγός αγώνων.
1981 – Δημοσθένης Μανουσάκης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1983 – Ίσμαελ Μπλάνκο, Αργεντίνος ποδοσφαιριστής.
Ο Ισμαέλ Μπλάνκο ξεκίνησε την καριέρα του από Κλουμπ Ατλέτικο Κολόν
το 2002, όπου το καλό του ξεκίνημα επισκίασε ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο (ρήξη χιαστών). Έπειτα αγωνίστηκε δανεικός στο πρωτάθλημα της Παραγουάης με την φανέλα της Λιμπερτάδ. Επέστρεψε στην Αργεντινή και συγκεκριμένα ως δανεικός στην Ολίμπο (ομάδα Β΄ κατηγορίας), με τη φανέλα της οποίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη Β' κατηγορία της Apertura (Εαρινό πρωτάθλημα / Αύγουστο-Δεκέμβριο) του 2006 με 18 γκολ και της Clausura (Φθινοπωρινό πρωτάθλημα / Ιανουάριο-Μάιο) του 2007 με 11 γκολ, συμβάλλοντας στην άνοδο της ομάδας του στην Α' κατηγορία (Primera Division) της Αργεντινής. Το 2007 επέστρεψε στην Κολόν, όπου δεν έμεινε πολύ, αφού είχε έρθει η ώρα για το ταξίδι στην Ευρώπη.
Ευρώπη
Από τον Αύγουστο του 2007 ο Μπλάνκο αγωνίζεται στο Ελληνικό Πρωτάθλημα με την φανέλα της ΑΕΚ, αρχικά ως δανεικός με οψιόν αγοράς και μετέπειτα με ελεύθερη μεταγραφή, αφού η οψιόν ενεργοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2008 χάρη στις εξαιρετικές εμφανίσεις που πραγματοποίησε τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στους αγώνες του Κυπέλλου UEFA. Στην πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 19 γκολ στην κανονική διάρκεια (πέτυχε άλλο ένα στα Play-Off), επιτυχία που επανέλαβε και τη δεύτερη σεζόν με 14 γκολ (πέτυχε άλλα 3 στα Play-Off)
Παραλειπόμενα
Στην Αργεντινή ο Ισμαέλ Μπλάνκο είχε από παιδί και μετέπειτα στην ποδοσφαιρική του καριέρα το παρατσούκλι "Ζούνγκουι". Με αφορμή το γεγονός αυτό, στους πανηγυρισμούς κάποιων τερμάτων σχημάτιζε με προτεταμένο χέρι στον αέρα το αρχικό γράμμα "Ζ".
Αυτό του έβαλε την ιδέα ερχόμενος στην Ελλάδα να κρύψει στην κάλτσα του μια μάσκα του Ζορό, την οποία έβγαλε και φόρεσε για να γιορτάσει ένα από τα πρώτα ελληνικά του γκολ στη Βέροια το Σεπτέμβρη του 2007, σχηματίζοντας παράλληλα στον αέρα με το δεξί του χέρι το "Ζ". Η κίτρινη κάρτα που δέχθηκε όταν επανέλαβε τον πανηγυρισμό αυτό στην Ξάνθη, πέρα από μια έντονη συζήτηση που ξεσήκωσε για την ορθότητά της, επιβεβαίωσε την καθιέρωση του προσωνυμίου "Ζορό" για τον Μπλάνκο μεταξύ των φιλάθλων, αλλά και στον τύπο.
1988 – Τόμας Πρωτόπαπας, Έλληνας ηθοποιός και μοντέλο.
Το 2012, έπαιξε με πρωταγωνιστικό ρόλο στη κωμική σειρά του Mega Channel, Οι Βασιλιάδες, έχοντας το ρόλο του γιού του Αιμίλιου Καννελόπουλου (Γεράσιμος Σκιαδαρέσης), Αλέξη Καννελόπουλου. Το 2013 θα συμμετείχε στην εκπομπή μαγειρικής Doctor Cook, που προβλήθηκε απο το ίδιο κανάλι, ως μαθητευόμενος σεφ.
1986 – Κλαούντιο Μαρκίζιο, Ιταλός ποδοσφαιριστής.
1988 - Αλεξέι Βορομπιόφ, Ρώσος τραγουδιστής και ηθοποιός.
1992 - Λόγκαν Λέρμαν, Αμερικανός ηθοποιός.
Θάνατοι σαν σήμερα
532 - Υπάτιος, Βυζαντινός ευγενής.
1305 - Ρουτζέρο ντι Λαούρια, Ιταλός ναύαρχος.
1345 - Ραούλ Α΄ των Μπριέν, κόμης του Ε.
1526 - Ισαβέλλα της Αυστρίας, βασίλισσα της Δανίας.
1576 - Χανς Ζαξ, Γερμανός συγγραφέας.
1847 – Αθανάσιος Χριστόπουλος, Έλληνας ποιητής.
Ο Αθανάσιος Χριστόπουλος, ο «άλλος Ανακρέων» κατά τον Γεώργιο Σακελλάριο γεννήθηκε στην Καστοριά το Μάιο του 1772 και απεβίωσε στο Βουκουρέστι 19 Ιανουαρίου 1847. Νομικός, ανώτατος δικαστικός, θεατρικός συγγραφέας, λόγιος, ποιητής και Φιλικός. Για το ποιητικό του έργο χαρακτηρίζεται «πρόδρομος» (μαζί με τον Ιωάννη Βηλαρά και τον Ρήγα Βελεστινλή) επειδή θεωρείται, ότι άνοιξε νέους ποιητικούς δρόμους με την χρήση της δημοτικής γλώσσας. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πραγματείες σε θέματα γλωσσικά, πολιτικά, φιλοσοφικά και φυσικών επιστημών, πολλές από τις οποίες όμως δεν έχουν σωθεί. Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, ο Δημήτριος Βερναρδάκης, ο Εμμανουήλ Ροΐδης κ.α. μίλησαν με πολύ επαινετικά λόγια για τη λυρική του προσφορά και το 1891 ο Κωνσταντίνος Καβάφης έγραψε ένα στιχούργημα με το τίτλο «Αθανάσιος Χριστόπουλος».
1865 – Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν, Γάλλος φιλόσοφος και αναρχικός.
Ο Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (Pierre Josef Prοudhon) (Μπεζανσόν, 15 Ιανουαρίου 1809 - Παρίσι, 19 Ιανουαρίου 1865) ήταν Γάλλος πολιτικός, μουτουαλιστής φιλόσοφος και σοσιαλιστής. Ήταν μέλος του γαλλικού κοινοβουλίου, και ήταν ο πρώτος που αυτοχαρακτηρίστηκε αναρχικός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους αναρχικούς συγγραφείς και οργανωτές. Μετά τα γεγονότα του 1848, άρχισε να αυτοαποκαλείται φεντεραλιστής.
1878 – Χένρι Βίκτορ Ρεγκώ, Γάλλος φυσικός επιστήμονας και χημικός.
1906 – Μπαρτολομέ Μίτρε, αργεντίνος πολιτικός, ελληνικής καταγωγής, πρόεδρος της Αργεντινής από το 1862 έως το 1868.
Ο Μπαρτολομέ Μίτρε, που ήταν ενεργός Μασόνος, πέθανε στο Μπουένος Άιρες στις 19 Ιανουαρίου 1906, σε ηλικία 85 ετών.
1938 – Ευαγγελία Παρασκευοπούλου, ελληνίδα ηθοποιός, που μεσουράνησε στα τέλη του 19ου αιώνα.
Η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου (1865 - 19 Ιανουαρίου 1938) ήταν Ελληνίδα δραματική ηθοποιός και από τις πρώτες μεγάλες "Κυρίες" και πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου που μεσουράνησε στη τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1865 εκ της οικογένειας Σκορδίλη, κατ΄ άλλους στην Κρήτη και κατ΄ άλλους στην Κωνσταντινούπολη.
Στη θεατρική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε στη Χίο το 1881. Δύο χρόνια αργότερα ήλθε στην Αθήνα όπου και προσλήφθηκε στον θίασο των αδελφών Ταβουλάρη. Τότε παντρεύτηκε τον επίσης ηθοποιό Νικόλαο Παρασκευόπουλο. Διακρίθηκε αμέσως κυρίως σε τραγικούς και δραματικούς ρόλους. Διακρίνοντας το ταλέντο της ο Νικόλαος Λεκατσάς την προσέλαβε στο θίασό του και της ανέθεσε όλους τους γυναικείους τραγικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους των έργων που ανέβαζε Σαίξπηρ και Ελλήνων συγγραφέων. Ιδιαίτερη επιτυχία είχε η Παρασκευοπούλου ως "Αδριανή Λεκουβρέρ", ως "Κυρία με τας Καμελίας", ως "Τόσκα", αλλά κυρίως ως "Φαύστα" στο ομώνυμο έργο του Βερναδάκη. Αργότερα περιήλθε στο εξωτερικό, στις ελληνικές παροικίες συγκινώντας μέχρι αλλοφροσύνης τους Έλληνες της διασποράς. Τους μεγαλύτερους όμως θριάμβους της τις γνώρισε στην Αθήνα όταν επανήλθε και έπαιζε τις ελληνικές τραγωδίες του Βερναρδάκη. Τότε ο αθηναϊκός τύπος της αναγνώρισε τον τίτλο "η Ελληνίς Σάρα Μπερνάρ".
Εκείνη την εποχή το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας είχε χωρισθεί σε "Παρασκευοπουλιστές" και σε "Βερωνιστές", τους θαυμαστές δηλαδή της επίσης μεγάλης "κυρίας" του Θεάτρου, Αικατερίνης Βερώνη. Χαρακτηριστικά, αναφέρονται τα επεισόδια του 1893 για την παράσταση της «Φαύστας» του Βερναρδάκη. Ο Βερναρδάκης είχε προτιμήσει την Βερώνη για την πρεμιέρα του έργου στο θέατρο «Ολύμπια» αλλά ο Δ. Κοτοπούλης επέλεξε την Παρασκευοπούλου για να ανεβάσει το έργο μία μέρα αργότερα στο θέατρο «Ομόνοια». Το ενθουσιασμένο κοινό τους, που κάθε βράδυ τις γέμιζε με ανθοδέσμες, απέζευξε τις άμαξες των δυο ηθοποιών από τους ίππους και τις έσερνε το ίδιο υπό μορφή διαδήλωσης στους δρόμους της Αθήνας. Έτσι οι παθιασμένοι θαυμαστές τους συναντήθηκαν μετά την παράσταση στην Ομόνοια και κατέληξαν σε συμπλοκή.
Το 1904 η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου παρουσίασε την "Κοντέσσα Βαλέραινα" του Γρ. Ξενόπουλου με τον θίασο του Κ. Χρηστομάνου. Την ίδια χρονιά ερμήνευσε τον ανδρικό ρόλο του Άμλετ. Γενικά όμως μετά το 1910 αποσύρθηκε από τη θεατρική σκηνή, εμφανιζόμενη μόνο σε έκτακτες παραστάσεις, όπως στη "Τρισεύγενη" του Κ. Παλαμά το 1915. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Ιανουαρίου 1938 σχεδόν ξεχασμένη από όλους.
Η ζωή της έχει εμπνεύσει τον λογοτέχνη Μάνο Ελευθερίου στο μυθιστορηματικό (και βραβευμένο με το κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος 2005) έργο του "Ο καιρός των χρυσανθέμων".
1938 – Μπράνισλαβ Νούσιτς, Σέρβος συγγραφέας.
1947 - Διονύσιος Κ. Βούλτσος, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
1948 – Τόνι Γκαρνιέ, Γάλλος αρχιτέκτονας.
1954 - Μοχάμετ Αμίν Ντιντί, πολιτικός των Μαλδίβων.
1969 – Γιαν Πάλαχ, Τσέχος πολιτικός ακτιβιστής.
1975 – Τόμας Χαρτ Μπέντον, σπεσιαλίστας της τοιχογραφίας.
1986 - Νικόλαος Χ. Αρώνης, Έλληνας νομάρχης.
1997 – Πολ Τσόγκας, Αμερικανός γερουσιαστής και διεκδικητής του προεδρικού χρίσματος των Δημοκρατικών.
Ο Πολ Ευθύμιος Τσόνγκας (αγγλ.:Paul Efthemios Tsongas) ήταν Ελληνοαμερικανός πολιτικός. Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1941 στο Λόουελ (Lowell) της Μασαχουσέτης και πέθανε στην ίδια πόλη στις 18 Ιανουαρίου 1997 σε ηλικία μόλις 55 ετών. Διετέλεσε αντιπρόσωπος της πολιτείας της Μασαχουσέτης και υποψήφιος για το χρίσμα του Προέδρου των ΗΠΑ για το Δημοκρατικό κόμμα το 1992.
Ο Τσόνγκας και η δίδυμη αδελφή του Θάλεια (Σλέσινγκερ) γεννήθηκαν από σκληρά εργαζόμενους γονείς. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας και η μητέρα του Αμερικανίδα. Πριν εγκατασταθούν στο Λόουελ φοίτησε στο Ντάρτμουθ και στη Νομική Σχολή του Γέιλ.
Υπηρέτησε ως εθελοντής στην ειρηνευτική δύναμη στην Αιθιοπία τα έτη 1962 ως 1964 και ως Διοικητής της ειρηνευτικής δύναμης στις Δυτικές Ινδίες το 1967 - 1968.
Ο Τσόνγκας πολιτεύτηκε πάντα με το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ. Μπήκε στην πολιτική το 1969, όταν εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο του Λόουελ, θέση στην οποία επανεκλέχτηκε. Στη συνέχεια εκλέχτηκε εκπρόσωπος στην κομητεία του Μίντλσεξ (Middlesex County) της Μασαχουσέτης. Το 1974 εκλέχτηκε βουλευτής των ΗΠΑ νικώντας το ρεπουμπλικάνο υποψήφιο Πολ Κρόνιν. Υπηρέτησε δυο περιόδους στη Βουλή και το 1978 εκλέχτηκε στη Γερουσία νικώντας τον Έντουαρντ Μπρουκ.
Το 1983 ανακάλυψε ότι έπασχε από τη σοβαρή ασθένεια non-Hodgkins lymphoma -ένα είδος καρκίνου- και αποφάσισε να παραιτηθεί από τη Γερουσία. Τη θέση του πήρε ο Τζον Κέρι, από το Δημοκρατικό κόμμα, που ήταν υποψήφιος για την προεδρία το 2004.
Αφού καταπολέμησε την ασθένειά του, επέστρεψε στην πολιτική και το 1992 έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των ΗΠΑ εκ μέρους του Δημοκρατικού κόμματος, χωρίς να καταφέρει να κερδίσει την υποψηφιότητα.
Λίγα χρόνια αργότερα ο καρκίνος επέστρεψε και τελικά πέθανε από πνευμονία και ηπατίτιδα στις 18 Ιανουαρίου 1997.
Στις 27 Ιανουαρίου 1998, τιμώντας τη μνήμη του, η πόλη του Λόουελ ονόμασε ένα στάδιο της πόλης: «Τσόνγκας Αρίνα» (Tsongas Arena).
Επίσης, στις 16 Οκτωβρίου 2007 η χήρα του, Νίκη Τσόνγκας, κέρδισε στις εκλογές μια θέση στο κογκρέσο της πολιτείας της Μασαχουσέτης, που κάποτε είχε ο Πολ Τσόνγκας.
1997 – Τζέιμς Ντίκι, Αμερικανός ποιητής και μυθιστοριογράφος.
1998 – Καρλ Πέρκινς, κιθαρίστας.
Ο Καρλ Λι Πέρκινς (Carl Lee Perkins, 9 Απριλίου 1932 — 19 Ιανουαρίου 1998) ήταν Αμερικανός μουσικός του rockabilly. Ηχογράφησε τα περισσότερα τραγούδια του στο στούντιο Sun Records στο Μέμφις του Τενεσί των Ηνωμένων πολιτειών. Ξεκινώντας την καριέρα του κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 50' (συγκεκριμένα το 1954) ηχογράφησε πολλά επιτυχημένα κομμάτια όπως το Blue Suede Shoes.
Σύμφωνα με τον Charlie Daniels, «τα τραγούδια του Κάρλ Πέρκινς προσωποποίησαν την γενιά της Ροκαμπίλυ, και ο "ήχος" του Καρλ Πέρκινς μόνο, προσωποποίησε τον ήχο της ρoκαμπίλυ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο που ασχολήθηκε με αυτή». Τα τραγούδια του Πέρκινς εκτελέστηκαν από διάσημους καλλιτέχνες με μεγάλη επιρροή στο κοινό όπως ο Έλβις Πρίσλεϊ, οι Μπιτλς, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζόνι Κάς, οι οποίοι στην συνέχεια στερέωσαν τα θεμέλια του στην ιστορία της διάσημης αυτής μουσικής. Ακόμη και ο Πόλ Μακάρτενεϊ (Paul McCartney τραγουδιστής των Μπιτλς) υποστήριξε πως «αν δεν υπήρχε ο Κάρλ, δεν θα υπήρχαν οι Μπίτλς».
Έλαβε πολυάριθμα βραβεία και του αποδόθηκε το παρατσούκλι "the King of rockabilly" (ο Βασιλιάς της Ροκαμπίλυ).
1999 - Δημήτριος Μένεγας, Έλληνας δικηγόρος και νομάρχης.
2000 – Μπετίνο Κράξι, πρωθυπουργός της Ιταλίας.
2000 – Χέντι Λαμάρ, ήταν Αυστρο-Εβραία, μετέπειτα πολιτογραφημένη Αμερικανίδα, ηθοποιός και επιστήμονας της τεχνολογίας επικοινωνιών. (Hedy Lamarr, πραγματικό όνομα: Hedwig Eva Maria Kiesler, 9 Νοεμβρίου 1914 – 19 Ιανουαρίου 2000)
Αν και έγινε διάσημη για την ομορφιά της και την κινηματογραφική της καριέρα, υπήρξε μία από τους εφευρέτες της πρώτης μορφής των μεθόδων διασποράς φάσματος, βασικής τεχνολογίας για τις ασύρματες τηλεπικοινωνίες σήμερα.
Η Λαμάρ γεννήθηκε στη Βιέννη της Αυστρίας το 1914. Πατέρας της ήταν ο Έμιλ Κίσλερ, εβραίος διευθυντής τράπεζας. Η μητέρα της Γκέρτρουντ, το γένος Λίχτβιτς, ήταν πιανίστρια. Παντρεύτηκε στις 10 Αυγούστου 1933 τον Φριτς Μαντλ Μπούντε, κατασκευαστή οπλικών συστημάτων για την ναζιστική Γερμανία. Ο Μαντλ ήταν 15 χρόνια μεγαλύτερος της, πολύ ζηλιάρης και ιδιαίτερα σκληρός. Για να την παντρευτεί, την ανάγκασε να αλλαξοπιστήσει και να ασπασθεί την καθολική θρησκεία. Της απαγόρευσε ακόμα και να δουλεύει σαν ηθοποιός. Στην αυτοβιογραφία της που κυκλοφόρησε με τίτλο Ecstasy and Me αναφέρεται ένα περιστατικό κατά το οποίο προσπαθώντας να ξεφύγει από τον Μαντλ, βρήκε καταφύγιο σε ένα πορνείο, κρύφτηκε σε ένα άδειο δωμάτιο και αναγκάστηκε να κάνει σεξ με έναν άγνωστο, προκειμένου να μην αποκαλύψει την κρυψώνα της. Τελικά κατάφερε να διαφύγει, ναρκώνοντας την προσωπική της υπηρέτρια και παίρνοντας το τρένο για το Λονδίνο.
Σταδιοδρομία στον κινηματογράφο
Μετά τη φυγή από το σύζυγο της, γνωρίζει στο Λονδίνο τον μεγάλο παραγωγό Λούι Μπ. Μάγιερ. Την προσέλαβε και επέμεινε στο να αλλάξει το όνομα της από Χέντβιγκ Κίεσλερ σε Χέντι Λαμάρ, θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής στη διάσημη και πρόωρα χαμένη (από υπερβολική δόση ναρκωτικών) καλλονή του βωβού κινηματογράφου Μπάρμπαρα Λα Μάρ.
Η Χέντι πριν εμφανιστεί στο Χόλιγουντ είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε πολλές ευρωπαϊκές παραγωγές. Ανάμεσα τους η ταινία Ecstasy (1933), στην οποία υποδυόταν μια νεαρή γυναίκα, πεινασμένη για έρωτα και παντρεμένη με έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα. Το φιλμ έγινε διαβόητο χάρη στα κοντινά πλάνα του προσώπου της Χέντι με ζωγραφισμένη την έκφραση της ηδονής, και στις γυμνές σκηνές της (που σε πολλές εκδόσεις της ταινίας λογοκρίθηκαν). Η ίδια έγινε διάσημη σαν μια από της πρώτες ηθοποιούς που υποκρίθηκαν οργασμό στη μεγάλη οθόνη, και που αποκάλυψαν το στήθος τους σε μια ταινία ευρείας διανομής. Ο τότε σύζυγος της Μαντλ, αγόρασε όσες πιο πολλές κόπιες του φιλμ μπόρεσε προκειμένου να τις καταστρέψει, προσβεβλημένος από την γυμνή της εμφάνιση αλλά και από την έκφραση του προσώπου της.
Στις ταινίες που γύρισε στο Χόλιγουντ συχνά της έδιναν ρόλους ελκυστικών και σαγηνευτικών γυναικών. Ανάμεσα στις πολλές ταινίες της περιλαμβάνονται τα Algiers (1938), White Cargo (1942) και Tortilla Flat (1942), βασισμένο στη νουβέλα του Τζον Στάινμπεκ. Το 1941 πρωταγωνιστεί μαζί με δύο ακόμα καλλονές του Χόλιγουντ, την Λάνα Τέρνερ και τη Τζούντι Γκάρλαντ, στο θεαματικό μιούζικαλ Ziegfeld Girl. Η μεγαλύτερη επιτυχία της υπήρξε ο ρόλος της Δαλιδά στη βιβλική υπερπαραγωγή του Σεσίλ Μπ. Ντε Μίλ, Samson and Delilah (1949). Η Λαμάρ πήρε το συγκεκριμένο ρόλο περισσότερο χάρη στην εξωτική ομορφιά της παρά για τις υποκριτικές της ικανότητες.
Η Χέντι πολιτογραφήθηκε Αμερικανίδα πολίτης στης 10 Απριλίου του 1953. Για την προσφορά της στον κινηματογράφο απέκτησε το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο του Χόλιγουντ (Hollywood Walk of Fame).
Διασπορά φάσματος
Η Χέντι Λαμάρ μαζί με τον συνθέτη Τζορτζ Άνθεϊλ έλαβαν στις 11 Αυγούστου του 1942 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για συσκευή που εφηύραν αποκαλούμενη Secret Communication System (Σύστημα Κρυφής Επικοινωνίας). Η πρώιμη αυτή συσκευή αναπήδησης συχνοτήτων χρησιμοποιούσε ένα κύλινδρο αυτόματου πιάνου προκειμένου να εναλλάσσει ένα σήμα μεταξύ 88 διαφορετικών συχνοτήτων με απώτερο σκοπό την απόκρυψη των τηλεκατευθυνόμενων τορπιλών από τα εχθρικά ραντάρ και την μείωση της πιθανότητας παρεμβολών. Η ιδέα υπήρξε αμφιλεγόμενη και πολύ προηγμένη για την εποχή της. Η συγκεκριμένη τεχνολογία τέθηκε για πρώτη φορά σε εφαρμογή το 1962 και αφού είχε λήξει η πατέντα. Οι δύο αρχικοί εφευρέτες δεν έλαβαν ποτέ το παραμικρό χρηματικό ποσό από την εφεύρεσή τους.
Η ιδέα της Χέντι για την εναλλαγή των συχνοτήτων υπήρξε η βάση για τη μοντέρνα τεχνολογία της διασποράς φάσματος που χρησιμοποιείται στις μέρες μας σε ένα ευρύ φάσμα συσκευών από τα ασύρματα τηλέφωνα μέχρι τις ασύρματες ευρυζωνικές συνδέσεις (συμπεριλαμβανομένων των GPS, Bluetooth, και WiFi).
Η Χέντι θέλησε να γίνει μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εφευρετών (National Inventors Council) για να λάβει την απάντηση ότι καλύτερα θα ήταν να χρησιμοποιήσει τη διασημότητά της για να προωθήσει την πώληση πολεμικών ομολόγων. Σε μία και μόνο εκδήλωση βοήθησε να συγκεντρωθούν 7 εκατομμύρια δολάρια.
2007 – Χραντ Ντινκ, Τούρκος εκδότης.
2010 - Χρήστος Χατζησκουλίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
2016 - Έττορε Σκόλα, Ιταλός σκηνοθέτης.