Είσοδος Μελών
Σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| 
| Εμφανίσεις: 5502
Σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Μάρκου Ευγενικού,
Αγίας Ευφρασίας, (Ευφρασία, Ευφρασίτσα)
Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου, (Μακάριος, Μακάρης, Μακαράς, Μακαρία, Μακάρω, Μακαρίτσα, Μακαρούλα *)
19 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
379: Ο Θεοδόσιος Α' ανακηρύσσεται αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
1419: Κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο, η Ρουέν παραδίδεται στον Ερρίκο Ε' της Αγγλίας ολοκληρώνοντας την κατάκτηση της Νορμανδίας από τους Άγγλους.
1511: Η πόλη Μιράντολα της Ιταλίας παραδίδεται στους Γάλλους.
1520: Ο βασιλιάς Χριστιανός Β' της Δανίας και της Νορβηγίας νικά τους Σουηδούς στη λίμνη Ασούντεν.
1764: Γίνεται η πρώτη αναφορά για χρήση επιστολής – βόμβας. Ο δανός ιστορικός Μπόλε Λούξντορφ γράφει στο ημερολόγιό του ότι ο συνταγματάρχης Πόουλσεν δέχθηκε ένα πακέτο στο σπίτι του και όταν το άνοιξε αυτό εξερράγη και τον τραυμάτισε.
1806: Οι Βρετανοί καταλαμβάνουν το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στην Αφρική.
1825: Ο Αμερικανός Έζρα Ντάγκετ λαμβάνει το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη διατήρηση τροφίμων σε κονσέρβα.
1827: Mάχη του Διστόμου: 600 μαχητές από το Σούλι και τη Λιβαδειά υπό τους Νότη Μπότσαρη και Δράκο νικούν στο Δίστομο 2.500 Tούρκους του Kιουταχή.
1829: Γίνεται η πρεμιέρα για τον Φάουστ του Γκαίτε.
1840: Ο Τσαρλς Ουίλκς ανακαλύπτει την Ανταρκτική.
1853: Στη Ρώμη κάνει πρεμιέρα η όπερα Τροβατόρε του Τζουζέπε Βέρντι.
1903: Ανακοινώνεται η διοργάνωση του πρώτου ποδηλατικού γύρου της Γαλλίας, με την ονομασία «Τουρ ντε Φρανς».
1915: Θορυβώδη συλλαλητήρια διοργανώνονται στην Πάτρα και στο Βόλο για την αύξηση της τιμής του ψωμιού στα 80 λεπτά.
1915: Γερμανικά Ζέπελιν βομβαρδίζουν τις πόλεις Γκρέιτ Γιάρμαουθ και Κίνγκς Λιν στη Βρετανία, σκοτώνοντας περισσότερους από 20 ανθρώπους.
1915: Ο Τζορτζ Κλοντ λανσάρει το φωτισμό νέον για χρήση στη διαφήμιση.
1919: Στη Γερμανία, 19 κόμματα παίρνουν μέρος στις βουλευτικές εκλογές, από τα οποία μόνο τα μισά πέτυχαν εκπροσώπηση.
1920: Η αμερικανική Γερουσία ψηφίζει κατά της συμμετοχής των ΗΠΑ στην Κοινωνία των Εθνών.
1923: Ο Γάλλοι ανακοινώνουν την εφεύρεση νέου όπλου με βεληνεκές 56 μίλια.
1937: Ο Χάουαρντ Χιουζ δημιουργεί νέο αεροπορικό ρεκόρ ταχύτητας. Πετά από το Λος Άντζελες στη Νέα Υόρκη σε 7 ώρες, 28 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα.
1940: Βαριές είναι οι απώλειες του σοβιετικού στρατού στη Φινλανδία.
1941: Το υποβρύχιο «Πρωτεύς» με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Μιχαήλ Χατζηκωνσταντίνου βυθίζει στην Αδριατική το ιταλικό οπλιταγωγό «Σαρδηνία». Την ίδια μέρα διεξάγεται συνάντηση κορυφής των δυνάμεων του Άξονα στην Αυστρία. Ο Χίτλερ συμφωνεί να παράσχει βοήθεια στους Ιταλούς, στο πόλεμο στη Βόρεια Αφρική και ανακοινώνει στο Μουσολίνι την πρόθεσή του να άρει το βαλκανικό αδιέξοδο. Οι προθέσεις του γερμανού δικτάτορα ωθούν το Μουσολίνι στην ανάληψη επιθετικής δράσης εναντίον των Ελλήνων.
1943: Το αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα ΙΙ, με κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Γεώργιο Μπλέσσα, βυθίζει ανοιχτά της Τύνιδας την ιταλική κορβέτα Στρόμπολι.
1943: Ο στρατηγός Γκεόργκι Ζούκοφ προάγεται από το Στάλιν σε στρατάρχη.
1945: Ο σοβιετικός στρατός απελευθερώνει τους Εβραίους στο γκέτο του Λοντζ στην Πολωνία. Από τους 204.000 κατοίκους του το 1940 επιζούν 877.
1946: Οι Αμερικανοί συστήνουν το Διεθνές Στρατοδικείο της Άπω Ανατολής για να δικάσει τους Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου.
1947: Ναυτική τραγωδία στο νότιο Ευβοϊκό, «ο ελληνικός Τιτανικός»: Το ατμόπλοιο «Χειμάρρα», με 544 επιβάτες και 86 άνδρες πλήρωμα που εκτελεί το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Πειραιάς, βυθίζεται μεταξύ Νέων Στύρων και Αγίας Μαρίνας, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο τουλάχιστον 383 άτομα. Ανάμεσά τους πολλά γυναικόπαιδα, πολιτικοί κρατούμενοι και χωροφύλακες συνοδοί.
1949: Ο βασιλιάς Παύλος αναθέτει στο Θεμιστοκλή Σοφούλη το σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
1949: Αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού υπό τους καπετάνιους Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) και Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) προσβάλλουν το Καρπενήσι. Θα το καταλάβουν 2 μέρες αργότερα και θα το κρατήσουν για δεκάξι ημέρες, με μεγάλες απώλειες. Την ίδια ημέρα καταλαμβάνουν και το Λεωνίδιο Αρκαδίας, αλλά αποδεκατίζονται από την αντεπίθεση του Στρατού.
1949: Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ένας μυστηριώδης άνδρας με μαύρο μανδύα, κρυμμένος κάτω από ένα καπέλο με φαρδύ μπορ, επισκέπτεται τον τάφο του Έντγκαρ Άλαν Πόε στο κοιμητήριο της Βαλτιμόρης. Ανοίγει ένα μπουκάλι κονιάκ, κάνει μία πρόποση, πίνει το μισό και το υπόλοιπο μαζί με τρία τριαντάφυλλα τα εναποθέτει στο μνήμα. Ο αινιγματικός επισκέπτης θα κάνει την εμφάνισή του κάθε χρόνο στα γενέθλια του Πόε, κάπου ανάμεσα στα μεσάνυχτα και στο ξημέρωμα, επί 60 χρόνια αδιαλείπτως, μέχρι το 2009 που χάνονται τα ίχνη του.
1950: Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ χρίζεται αρχηγός του ΝΑΤΟ από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν.
1950: Ο Μάο Τσε Τουνγκ δηλώνει ότι αναγνωρίζει τη Δημοκρατική Κυβέρνηση του Βιετνάμ.
1952: Διοργανώνεται πανσπουδαστικό συλλαλητήριο στην Αθήνα υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
1953: Οι Ελληνίδες ψηφίζουν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές, στην επαναληπτική εκλογή της Θεσσαλονίκης.
1955: Το επιτραπέζιο παιχνίδι «Σκραμπλ» κάνει την πρώτη του εμφάνιση. Εμπνευστής του, ο αρχιτέκτονας Άλφρεντ Μπατς.
1965: Τη διάλυση της Νεολαίας Λαμπράκη δια της δικαστικής οδού «εφόσον αποδειχθεί η εξάρτησής της από το ΚΚΕ» εξαγγέλλει ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου.
1966: Η Ίντιρα Γκάντι ορκίζεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Ινδίας.
1967: Ανακοινώνεται ότι 8.000 έλληνες εργάτες της Δυτικής Γερμανίας έχουν ήδη απολυθεί, λόγω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα, ενώ η Βόννη παραδέχεται πως κινδυνεύουν με απόλυση άλλοι 70.000 από τους 194.000 που εργάζονται στα δυτικογερμανικά εργοστάσια.
1969: Εκπνέει ο φοιτητής Γιαν Πάλαχ που αυτοπυρπολήθηκε σε πλατεία της Πράγας, διαμαρτυρόμενος για την εισβολή της ΕΣΣΔ στην Τσεχοσλοβακία.
1978: Ο τελευταίος Σκαραβαίος βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής της Volkswagen στη Γερμανία.
1982: Σεισμός μεγέθους 6,8 Ρίχτερ στη Λήμνο.
1983: Συλλαμβάνεται ο Κλάους Μπάρμπι, επικεφαλής των Ναζί στη Λυών της Γαλλίας, κατηγορούμενος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
1985: Ο Λένυ Ουΐλκενς γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία του NBA, που έχει παίξει και κοουτσάρει 1.000 παιχνίδια.
1990: Ο Τζίγκερ και ο Σάκης Σκούρτας ανακηρύσσονται πρωταθλητές Ελλάδας αυτοκινήτου ράλι και μοτοσικλέτας αντίστοιχα.
1993: Οι Δημοκρατίες της Τσεχίας και της Σλοβακίας γίνονται δεκτές στον ΟΗΕ.
1994: Συμφωνία, που αποτελεί το πρώτο βήμα εξομάλυνσης των σχέσεων τους, υπογράφουν στο Μέγαρο του ΟΗΕ στη Γενεύη η Κροατία και η Γιουγκοσλαβία, που αποτελείτο πλέον από τη Σερβία και το Μαυροβούνιο.
1995: Δικαστήριο των ΗΠΑ επιβάλλει στους κληρονόμους του Φερδινάρδο Μάρκος να πληρώσουν αποζημίωση ύψους 180 δισ. δραχμών στα θύματα του πρώην δικτάτορα των Φιλιππίνων.
1996: Στην Τουρκία, εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην Τανσού Τσιλέρ δίνει ο Πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, μετά την αποτυχία του ισλαμιστή Ερμπακάν να συμφωνήσει με τους πολιτικούς ηγέτες.
1997: Ο Γιάσερ Αραφάτ επιστρέφει στη Χεβρόνα ύστερα από 30 χρόνια και πανηγυρίζει την αποχώρηση και του τελευταίου Ισραηλινού από την πόλη αυτή της Δυτικής Όχθης.
2003: O Νίκος Μαγγίτσης είναι ο πρώτος Έλληνας που φτάνει στο Νότιο Πόλο. Μαζί με δύο Αμερικανούς διήνυσαν απόσταση 250 χιλιομέτρων, με θερμοκρασία που έφτανε τους -50 βαθμούς Κελσίου, και ύψωσε στο νοτιότερο σημείο του πλανήτη τις σημαίες της Ελλάδος και των Ολυμπιακών Αγώνων.
2010: Ανακοινώνεται ότι τα θύματα της νέας γρίπης στη Ελλάδα έφτασαν τα 100.
2010: Η βρετανική σοκολατοβιομηχανία Cadbury ανακοινώνει ότι συμφώνησε την εξαγορά της από την αμερικανική Kraft Foods για 11,5 δισεκατομμύρια λίρες.
Γεννήσεις σαν σήμερα
399 – Πουλχερία, Βυζαντινή αυτοκράτειρα.
Η Αγία Πουλχερία (19 Ιανουαρίου 399 - Ιούλιος 453) ήταν αυτοκράτειρα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 450 έως το 453. Ήταν το δεύτερο παιδί του αυτοκράτορα Αρκάδιου και της αυτοκράτειρας Ευδοξίας. Η μεγαλύτερη αδελφή της, που γεννήθηκε το 397, θεωρείται ότι πέθανε νέα. Μικρότερα αδέλφια της ήταν η Αρκαδία, γεννημένη το 400, ο μελλοντικός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β/ και η Μαρίνα, αμφότεροι γεννημένοι το 401. Η Πουλχερία ήταν γυναίκα μορφωμένη, κάτοχος αξιόλογης φιλοσοφικής και θεολογικής παιδείας. Διακρινόταν για την ευσέβεια και την εν γένει ενάρετη ζωή της. Υπήρξε προσωπικότης δυναμική, φιλόδοξη, δραστήρια και ευφυής. Χαρακτηριστικό δείγμα της ευφυίας της αποτελεί το γεγονός ότι παρουσίαζε τον άβουλο αδελφό της ως κυβερνώντα, ενώ κατ' ουσίαν η ίδια διοικούσε το βυζαντινό κράτος.
Όταν πέθανε ο αυτοκράτωρ Αρκάδιος, ο Θεοδόσιος ήταν επτά ετών, η δε Πουλχερία εννέα. Την εξουσία τα πρώτα χρόνια την ασκούσε ο συνετός ύπατος (έπαρχος) Ανθέμιος. Από τις 4 Ιουλίου 414 όμως, οπότε η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα, ο Ανθέμιος απομακρύνθηκε από την πολιτική ζωή και η Πουλχερία ανέλαβε τα ηνία της Αυτοκρατορίας, πράγμα που συνεχίστηκε και μετά την ενηλικίωση του αδελφού της. Ο Θεοδόσιος, αδύναμος και ασθενούς χαρακτήρος, δέχτηκε την επιρροή της δραστήριας και δυναμικής αδελφής του, η οποία, με την βοήθεια των ικανών συνεργατών που επέλεγε, μπόρεσε να δώσει λύσεις σε αρκετά από τα προβλήματα που ταλάνισαν την Αυτοκρατορία, επιβάλλοντας πάντα την θέλησή της στον Θεοδόσιο.
Το 421 ο Θεοδόσιος, κατόπιν εισηγήσεως της αδελφής του, νυμφεύθηκε την κατά επτά έτη μεγαλύτερή του Αθηναία κόρη Αθηναΐδα. Η Αθηναΐς ήταν εθνική (ειδωλολάτρις) και βαπτίσθηκε χριστιανή πριν από τον γάμο της, μετονομασθείσα σε Ευδοκία. Η Ευδοκία –δυναμική χαρακτήρας κι αυτή– επρόκειτο να έλθει αργότερα σε σύγκρουση με την φιλόδοξη Πουλχερία. Η δεύτερη αποχώρησε από τα ανάκτορα μέχρι την (αυτό)εξορία της βασιλικής συζύγου στα Ιεροσόλυμα, οπότε και επανήλθε στην εξουσία.
Η Πουλχερία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον –όπως και η Ευδοκία– για την ανάπτυξη των γραμμάτων και συνέβαλε στην ίδρυση του περίφημου Πανδιδακτηρίου (425), ενός πανεπιστημίου της εποχής. Μέχρι τότε η ανωτάτη παιδεία παρέχονταν εν μέρει ιδιωτικώς και εν μέρει σε ελεύθερη δημόσια διδασκαλία. Διά του διατάγματος του Φεβρουαρίου του 425 η παροχή δημόσιας επί ανωτάτου επιπέδου διδασκαλίας κατέστη υπόθεση του κράτους.
Το 450 ο Θεοδόσιος απεβίωσε και η Πουλχερία έμεινε μόνη επί του θρόνου. Επέλεξε για σύζυγό της τον ενεργητικό, δραστήριο αλλά και σώφρονα συγκλητικό Μαρκιανό από την Θράκη, τον οποίο παντρεύτηκε αφού τον δέσμευσε ότι θα σεβόταν την παρθενία της. Ο Μαρκιανός, ως αυτοκράτορας, αντιμετώπισε αποφασιστικά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε τότε η αυτοκρατορία.
Η Πουλχερία, γυναίκα άκρως ευσεβής, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα εν γένει εκκλησιαστικά πράγματα της Αυτοκρατορίας, ασχολήθηκε με την ανέγερση και υποστήριξη φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, ενώ έκτισε και τον πρώτο ναό της Παναγίας στις Βλαχέρνες. Λέγεται μάλιστα ότι αυτή κέντησε με χρυσή κλωστή την Τιμία Ζώνη της Παναγίας διακοσμώντας την. Η χρυσή αυτή κλωστή είναι ευδιάκριτη και σήμερα στο τμήμα της Αγίας Ζώνης που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Ακόμη, σύμφωνα με την παράδοση, υπήρξε η ιδρύτρια της Μονής Ξηροποτάμου στο Άγιον Όρος και της Μονής του «Χειμάρρου» κοντά στον ίδιο χώρο.
Ευαίσθητη και για τα θεολογικά πράγματα της Αυτοκρατορίας, υποστήριξε τη σύγκληση της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου στην Έφεσο το 431, η οποία καταδίκασε τον Νεστόριο και τις δοξασίες του, όπως επίσης και την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο στην Χαλκηδόνα, η οποία καταδίκασε τον Ευτυχή και τους Μονοφυσίτες. Υπήρξε μάλιστα η πρώτη γυναίκα που παραβρέθηκε σε Σύνοδο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανακήρυξε αγία την Πουλχερία. Η μνήμη της τιμάται στις 10 Σεπτεμβρίου.
1382 – Αλέξιος Δ΄ Μέγας Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας.
Ο Αλέξιος Δ' Μέγας Κομνηνός (19 Ιανουαρίου 1382 - Οκτώβριος 1429) ήταν αυτοκράτορας της Τραπεζούντας από τις 5 Μαρτίου 1417 ως τον Οκτώβριο του 1429. Ήταν ο γιος του προκατόχου του Μανουήλ Γ' και της Γεωργιανής πριγκίπισσας Ευδοκίας. Κατά την περίοδο της βασιλείας του, ήταν έντονη η συνεχής επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρ'όλα αυτά οι εμφύλιες διαμάχες δεν έλειψαν.
1585 - Λουκίλιος Βανίνι, Ιταλός φιλόσοφος.
1736 – Τζέιμς Βατ, Σκωτσέζος εφευρέτης.
Ο Τζέιμς Βατ ονομάσθηκε "πατέρας της ατμομηχανής" ιδιαίτερα για τη χρήση του ατμού για τη θέρμανση του κυλίνδρου, και κυρίως για την κατασκευή μιας ατμομηχανής που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα σε πολλές εφαρμογές, οδηγώντας έτσι στην έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης. Επίσης, για την εφεύρεση του πιεστικού κοχλία καθώς και για τα υδραργυρικά μανόμετρα. Προς τιμή του ονομάστηκε ειδική μονάδα μέτρησης ισχύος λεγόμενη Βατ.
1798 – Ογκίστ Κοντ, Γάλλος φιλόσοφος.
1807 – Ρόμπερτ Λη, Αμερικανός στρατηγός.
Ο Ρόμπερτ Έντουαρντ Λη (αγγλικά: Robert Edward Lee) ήταν αρχηγός των δυνάμεων του Νότου στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο και καταγόταν από την Βιρτζίνια. Ήταν εναντίον της δουλείας και δεν είχε δούλους. Η φοβερή στρατιωτική του ικανότητα έφερε τον αδύναμο Νότο στα πρόθυρα της Ουάσινγκτον, ενώ το όνομα του έγινε συνώνυμο του Νότου. Έχαιρε βαθιάς εκτίμησης και στους στρατιώτες του Βορρά. Κατά την ημέρα της παράδοσης του Νότου οι βόρειοι τον ασπάστηκαν ως δικό τους αρχηγό. Έχασε από προσωπικό του λάθος την κρίσιμη μάχη στο Γκέττυσμπεργκ και από συγκυρία πιθανόν και αυτόν τον ίδιο τον πόλεμο. Θεωρείται η πιο σημαντική προσωπικότητα του Αμερικανικού Εμφυλίου.
1809 – Έντγκαρ Άλαν Πόε, Αμερικανός συγγραφέας και ποιητής.
Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe, 19 Ιανουαρίου 1809 – 7 Οκτωβρίου 1849) ήταν Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού. To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
Ο Πόε γεννήθηκε το 1809 στη Βοστώνη και οι γονείς του ήταν ηθοποιοί. Ο πατέρας του, Ντέιβιντ Πόε, εγκατέλειψε την οικογένεια του τον Ιούλιο του 1811 ενώ πέθανε πέντε μήνες αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου. Η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Άρνολντ Χόπκινς, υπέφερε από φυματίωση και πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1811, ενώ ο Πόε ήταν μόλις δύο ετών. Μετά το θάνατο της μητέρας του, έζησε στο σπίτι του επιτυχημένου εμπόρου καπνού Τζον Άλλαν και μεγάλωσε στην πόλη Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια.
Το 1815 η οικογένεια Άλλαν μετακόμισε στη Σκωτία και την Αγγλία, όπου έζησαν συνολικά για πέντε χρόνια. Στο διάστημα αυτό, ο Πόε φοίτησε σε δύο αγγλικά σχολεία κοντά στην πόλη του Λονδίνου. Μετά την επιστροφή του στο Ρίτσμοντ, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, το 1826, όπου παρέμεινε μόνο για ένα χρόνο. Ήρθε σε σύγκρουση με τον πατριό του, εξαιτίας οικονομικών χρεών που ανέπτυξε μέσω της χαρτοπαιξίας, κατά την περίοδο των σπουδών του. Τελικά ο Πόε εγκατέλειψε το σπίτι των Άλλαν και κατατάχθηκε το 1827 στον αμερικανικό στρατό, πιθανότατα για λόγους οικονομικής επιβίωσης. Στην αίτηση κατάταξής του δήλωσε το όνομα Έντγκαρ Α. Πέρι, αναφέροντας επίσης ως ηλικία τα 22 χρόνια ενώ ήταν δεκαοκτώ ετών. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, μία ποιητική συλλογή με τίτλο Ταμερλάνος και άλλα ποιήματα.
Σύμφωνα με επιστολή του προς τη Μαρία Κλεμ στις 18 Σεπτεμβρίου 1849, ο Πόε θα πραγματοποιούσε ένα ταξίδι στη Φιλαδέλφεια, προκειμένου να συναντήσει την ποιήτρια Λέον Λάουντ, με αφορμή την επιμέλεια της έκδοσης ενός τόμου με έργα της. Ανακαλύφθηκε σε παραληρηματική κατάσταση στους δρόμους της Βαλτιμόρης από έναν περαστικό, ο οποίος μετά από σχετική υπόδειξη του Πόε, έστειλε επιστολή στον δρα. J. E. Snodgrass, ενημερώνοντάς τον σχετικά. Ο Snodgrass έλαβε την επιστολή στις 3 Οκτωβρίου και την ίδια ημέρα φρόντισε, μαζί με τον θείο του Πόε, Χένρυ Χέρινγκ, για τη μεταφορά του Πόε στο νοσοκομείο, όπου τελικά πέθανε στις 7 Οκτωβρίου. Καθώς δεν κατάφερε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του να συνέλθει επαρκώς, ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πώς είχε οδηγηθεί στην κατάστασή του. Όταν βρέθηκε, φορούσε ρούχα που πιστεύεται ότι δεν του ανήκαν, ενώ επανειλημμένα πρόφερε το όνομα Ρέυνολντς κατά την διάρκεια της τέταρτης νύχτας που έμεινε στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με επιστολή του ιατρού δρα. John J. Moran που εξέτασε τον Πόε στο νοσοκομείο, προς τη θεία του, οι τελευταίες του λέξεις ήταν "Lord help my poor soul" («Κύριε βοήθησε τη φτωχή ψυχή μου»).
Η πραγματική αιτία θανάτου του Πόε παραμένει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα και δεν υπάρχει μία οριστική θέση, καθώς ουδέποτε υπήρξε ή βρέθηκε ένα επίσημο πιστοποιητικό θανάτου. Ο Snodgrass, ο οποίος γνώριζε προσωπικά τον Πόε και βρέθηκε μαζί του στις τελευταίες του ημέρες, βεβαίωνε πως ο θάνατός του ήταν απόρροια αλκοολισμού. Αντίθετα, ο Δρ. John Moran, θεωρούσε πως ο θάνατός του δεν σχετιζόταν με χρήση κάποιου είδους τοξικής ουσίας.
Για πολλές δεκαετίες, το νωρίτερο από το 1930, έως και το 2008, στον τάφο του Πόε εμφανίζονταν ένας μυστηριώδης θαυμαστής κατά τις πρώτες πρωινές ώρες των γενεθλίων του Πόε, στις 19 Ιανουαρίου, ο οποίος άφηνε κόκκινα τριαντάφυλλα στον τάφο του και έκανε πρόποση με ένα μπουκάλι κονιάκ.
1813 – Χένρι Μπέσεμερ, μηχανικός και εφευρέτης.
1821 - Φέρντιναντ Γκρεγκορόβιους, Γερμανός ιστορικός.
1826 - Γουσταύος Χέρτσμπεργκ, Γερμανός ιστορικός.
1839 – Πολ Σεζάν, Γάλλος ζωγράφος.
Ο Πωλ Σεζάν (γαλλικά: Paul Cezanne?, 19 Ιανουαρίου 1839 – 22 Οκτωβρίου 1906) ήταν σημαντικός Γάλλος ζωγράφος. Το έργο του αντιπροσωπεύει την μετάβαση από τον ιμπρεσιονισμό στο κίνημα του κυβισμού.
Ο Σεζάν γεννήθηκε στην Αιξ-αν-Προβάνς της Γαλλίας όπου και πέρασε τα πρώτα του μαθητικά χρόνια. Την περίοδο 1859-1861 σπούδασε νομικά ενώ παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα ζωγραφικής. Παρά τις αντιδράσεις του πατέρα του, αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του καλλιτέχνη και για το σκοπό αυτό, το 1861 επισκέφτηκε το Παρίσι μαζί με τον συγγραφέα Εμίλ Ζολά, με τον οποίο συνδεόταν φιλικά.
Κατά την παραμονή του στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Καμίλ Πισαρό και άλλους καλλιτέχνες που ανήκαν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Ο Σεζάν επηρεάστηκε σημαντικά από τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, ωστόσο πρόσθεσε και προσωπικά χαρακτηριστικά στους πίνακες του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε να μετατρέψει τον ιμπρεσιονισμό "σε κάτι στέρεο που διαρκεί όσο και η τέχνη που εκτίθεται στα μουσεία". Η μεγαλύτερη συνεισφορά του στον ιμπρεσιονισμό θεωρείται η πρόσθεση καθαρών γεωμετρικών στοιχείων που αργότερα επηρέασαν και το κίνημα του κυβισμού.
Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του συμμετείχε σε λίγες εκθέσεις -- μεταξύ των οποίων ανήκουν και οι κοινές εκθέσεις των ιμπρεσιονιστών -- ενώ έζησε και αρκετά απομονωμένος, στην Προβηγκία της νότιας Γαλλίας, μακριά από το Παρίσι που αποτελούσε το κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας της εποχής. Τα έργα του επικεντρώνονται σε μία περιορισμένη θεματολογία και κυρίως σε θέματα νεκρής φύσης, τοπίων και προσωπογραφιών.
Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου του 1906 από πνευμονία.
1851 – Γιάκομπς Κάπτεϊν, Ολλανδός αστρονόμος.
Ο Ιάκωβος Κορνήλιος Καπτέυν (Jacobus Cornelius Kapteyn, 19 Ιανουαρίου 1851 – 18 Ιουνίου 1922) ήταν Ολλανδός αστρονόμος, γνωστός κυρίως για τις εκτεταμένες μελέτες του για τον Γαλαξία και την ανακάλυψη των πρώτων ενδείξεων για την περιστροφή του.
Ο Καπτέυν γεννήθηκε στο Μπάρνεφελντ (Barneveld) και σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης από το 1868. Το 1875, αφού τελείωσε τη διδακτορική διατριβή του, πήγε και εργάσθηκε για τρία χρόνια στο Αστεροσκοπείο του Λέιντεν, και μετά έγινε ο πρώτος χρονικά καθηγητής της Αστρονομίας και της Θεωρητικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1921.
Μεταξύ του 1896 και του 1900, μη έχοντας πρόσβαση σε αστεροσκοπείο, προσφέρθηκε να μετρήσει φωτογραφικές πλάκες που είχαν ληφθεί από τον David Gill σε μία φωτογραφική επισκόπηση των νότιων αστέρων στο αστεροσκοπείο του Κέιπ Τάουν. Τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας δημοσιεύθηκαν ως ο Cape Photographic Durchmusterung, ένας κατάλογος που περιείχε τις θέσεις και τα φαινόμενα μεγέθη 454.875 αστέρων του νότιου ημισφαιρίου της ουράνιας σφαίρας.
Το 1897, ως προϊόν της εργασίας αυτής, ανακάλυψε τον αστέρα που είναι σήμερα γνωστός ως Αστέρας του Καπτέυν. Τότε είχε τη μεγαλύτερη ιδία κίνηση από όλους τους αστέρες για τους οποίους αυτή ήταν γνωστή. Σήμερα βρίσκεται στη δεύτερη θέση, πίσω από τον Αστέρα του Μπάρναρντ.
Το 1904, μελετώντας παραπέρα τις ίδιες κινήσεις των αστέρων, ο Καπτέυν ανέφερε ότι αυτές δεν ήταν τυχαίες, όπως πίστευαν τότε οι αστρονόμοι: οι αστέρες μπορούσαν να διαχωρισθούν σε δύο «ρεύματα» κατευθυνόμενα σε σχεδόν αντίθετες κατευθύνσεις. Αργότερα έγινε αντιληπτό ότι τα δεδομένα του Καπτέυν συνιστούσαν την πρώτη ένδειξη για περιστροφή του Γαλαξία μας, και οδήγησαν τελικώς στην ανακάλυψή της από τους Μπέρτιλ Λίντμπλαντ και Γιαν Όορτ.
Το 1906 ο Καπτέυν κατάρτισε ένα σχέδιο για μια συστηματική μελέτη της κατανομής των αστέρων στον Γαλαξία, με τη χρήση μετρήσεων του αριθμού τους προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το σχέδιο περιελάμβανε τη μέτρηση του φαινόμενου μεγέθους, του φασματικού τύπου, της ακτινικής ταχύτητας και της ιδίας κινήσεως αστέρων σε 206 διαφορετικές ζώνες. Αυτό το τεράστιο σχέδιο υπήρξε η πρώτη συντονισμένη στατιστική ανάλυση στην ιστορία της αστρονομίας και περιελάμβανε τη συνεργασία άνω των 40 διαφορετικών αστεροσκοπείων.
Ο Καπτέυν αποσύρθηκε το 1921, αλλά μετά από απαίτηση του πρώην φοιτητή του και μετά διευθυντή του Αστεροσκοπείου του Λέιντεν Βίλεμ ντε Σίτερ, επέστρεψε στο Λέιντεν για να βοηθήσει στην αναβάθμιση του αστεροσκοπείου πάνω στα σύγχρονα αστρονομικά πρότυπα.
1865 - Βαλεντίν Σερόφ, Ρώσος ζωγράφος.
1875 - Σκευοφύλαξ Ζερβός, ήταν Έλληνας χειρουργός, πατέρας της τηλεϊατρικής, πρωτοπόρος στις μεταμοσχεύσεις, εθνικός αγωνιστής και πολιτικός. (1875 - 1966)
Γεννήθηκε στην Πόθια της Καλύμνου στις 19 Ιανουαρίου 1875 από τον Γεώργιο και την Νικητάδενα Ζερβού. Σε μεγαλύτερη ηλικία αναγκάστηκε να εργαστεί ως σφουγγαράς όπου νόσησε από την νόσο των σφουγγαράδων. Παρακουλούθησε μαθήματα στο τετρατάξιο γυμνάσιο της Καλύμνου και στο Γ΄ Γυμνάσιο της Πλάκας, εισήχθη στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε με άριστα και εργάστηκε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Μιλούσε επίσης γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά και τουρκικά.
Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του τυφλός και φτωχός καθώς είχε ξοδέψει το σύνολο της περιουσίας του στους αγώνες για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Απεβίωσε στις 13 Αυγούστου 1966 στο Ασκληπιείο της Βούλας και τάφηκε στην περιοχή Θερμά.
1890 - Χαμπιμπουλάχ Καλακανί, Βασιλιάς του Αφγανιστάν.
1897 - Καρλ Κερένυι, Ούγγρος φιλόλογος.
1902 - Γεώργιος Οστρογκόρσκι, Ρώσος βυζαντινολόγος.
1909 - Ασημάκης Γιαλαμάς του Αθανασίου, ήταν 'Ελληνας δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. (19 Ιανουαρίου 1909 - 19 Οκτωβρίου 2004)
Ο Ασημάκης Γιαλαμάς γεννήθηκε στην Άνω Μέλπεια της Μεσσηνίας. Τελείωσε το γυμνάσιο στον Μελιγαλά και στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στη Νομική Σχολή αλλά διέκοψε τις σπουδές του και στράφηκε στη δημοσιογραφία. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και στον παράνομο εαμικό τύπο, ήταν μάλιστα γραμματέας του ΕΑΜ Δημοσιογράφων.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σάτιρα, το χρονογράφημα και το σατιρικό στίχο. Συνεργάσθηκε με πολλές εφημερίδες όπως Ακρόπολις, Εσπερινή, Ημερήσιος Κήρυξ όπου εργάστηκε σαν αρχισυντάκτης, Βραδυνή, Ριζοσπάστη, Αυγή κ.ά. Ασχολήθηκε και με τον περιοδικό Τύπο, όπου γράφει ευθυμογραφήματα, σατιρικούς στίχους και διηγήματα στα περιοδικά Έργο και Θησαυρό και δημιούργησε χαρακτηριστικούς τύπους όπως τον Οδυσσέα Ομηρικό, το Γερο-Παρατατικό το Ποιητή του Κάρου και τον Κλεόβουλο.
Με το θέατρο άρχισε να ασχολείται από το 1940. Έγραψε μαζί με άλλους τις Πολεμικές Καντρίλιες που παίχτηκε από τον θίασο της κυρίας Κατερίνας μετά τις οποίες ακολούθησαν περισσότερες από 100 επιθεωρήσεις και έργα πρόζας. Στα καλύτερα των έργων του περιλαμβάνονται τα Γιούπι γιούπι, Μιας πεντάρας νειάτα, η Κόμισσα της φάμπρικας, η Δεσποινίς διευθυντής, Ένας ιππότης για τη Βασούλα, Βίλα γιάφκα και Μπαμπά, ποιος είναι ο μπαμπάς μου; πολλά από αυτά σε συνεργασία με τον Κώστα Πρετεντέρη, με τον οποίο δημιούργησε γονιμότατο κωμωδιογραφικό δίδυμο.
Έγραψε επίσης και κινηματογραφικά σενάρια όπως το Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πολλά έργα του έχουν περιληφθεί σε χιουμοριστικές ανθολογίες και ορισμένα εκδόθηκαν σε βιβλία με τον τίτλο Η εποχή μας. Ο ίδιος έγραψε αρκετά βιβλία, όπως: Ε! κάτι κάναμε κι εμείς, Οι διπλανοί μας άνθρωποι, Διηγώντας τα, να κλαις και να γελάς, Εις μνήμην ανθρώπων, Έμμετρα και άλλα.
Υπήρξε μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων καθώς και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων στην οποία υπήρξε και σύμβουλος. Το 2004 τιμήθηκε για το συνολικό του έργο από την ΕΣΗΕΑ μαζί με τους Αλέκο Λιδωρίκη, Αλέκο Σακελλάριο και Δημήτρη Ψαθά.
1912 - Λεονίντ Καντορόβιτς, ήταν Σοβιετικός μαθηματικός και οικονομολόγος.
Γνωστός για τη θεωρία του και την ανάπτυξη τεχνικών για τη βέλτιστη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.
Θεωρείται ως ο ιδρυτής του γραμμικού προγραμματισμού. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών του 1975. (19 Ιανουαρίου 1912 – 7 Απριλίου 1986)
1920 – Χαβιέ Πέρεζ ντε Κουέγιαρ, πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.
Ο Χαβιέρ Φελίπε Ρικάρδο Πέρεθ δε Κουέγιαρ (Javier Felipe Ricardo Perez de Cuellar y de la Guerra, γενν. 19 Ιανουαρίου 1920) είναι Περουβιανός διπλωμάτης και πολιτικός, που υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο πέμπτος στην ιστορία του, από την 1η Ιανουαρίου 1982 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1991. Στα επόμενα χρόνια υπήρξε υποψήφιος για την προεδρία του Περού και, για μερικούς μήνες πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών της χώρας.
Ο Χαβιέρ Πέρες ντε Κουέγιαρ γεννήθηκε στη Λίμα του Περού. Σπούδασε στο Κολέγιο του Αγίου Αυγουστίνου της πόλεως και στη συνέχεια στο Ποντιφίκειο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Περού.
1921 – Πατρίτσια Χάισμιθ, συγγραφέας.
Η Πατρίσια Χάισμιθ (Patricia Highsmith, 19 Ιανουαρίου 1921 - 4 Φεβρουαρίου 1995) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας, ευρύτερα γνωστή για τα ψυχολογικά θρίλερ της, από τα οποία έχουν προκύψει πάνω από 20 κινηματογραφικές ταινίες. Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Ξένοι στο Τρένο», έχει διασκευαστεί αρκετές φορές για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1951, έγινε ταινία από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Εκτός από την ευρέως γνωστή σειρά μυθιστορημάτων με ήρωα τον Τομ Ρίπλεϊ, έγραψε αρκετά διηγήματα, τα περισσότερα σατιρικά ή με μαύρο χιούμορ. Τα βιβλία της έχουν υμνηθεί από διάφορους συγγραφείς και κριτικούς ως καλλιτεχνικές δημιουργίες μεγάλης ομορφιάς και πολυπλοκότητας. Ο Μισέλ Ντιρντά παρατήρησε: «Οι Ευρωπαίοι την τίμησαν ως ψυχολογικό συγγραφέα, μέρος της υπαρξιακής παράδοσης την οποία αντιπροσώπευαν οι συγγραφείς που η ίδια προτιμούσε, ειδικά ο Ντοστογιέφσκι, ο Τζόζεφ Κόνραντ, ο Φραντς Κάφκα, ο Αντρέ Ζιντ και ο Αλμπέρ Καμύ».
Η Χάισμιθ πέθανε από απλαστική αναιμία και καρκίνο στο Λοκάρνο της Ελβετίας το 1995. Ήταν 74 ετών. Διατήρησε την Αμερικανική υπηκοότητα σε όλη της τη ζωή, παρά τη φορολογική επιβάρυνση που της επέφερε το ότι ζούσε πολλά χρόνια στη Γαλλία και την Ελβετία. Αποτεφρώθηκε στη Μπελιντσόνα και το μνημόσυνό της έγινε στην Καθολική εκκλησία στην Τένια.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το μέρος που τη βοήθησε να δώσει πνοή στην συγγραφική της καριέρα, κληροδότησε την περιουσία της, αξίας περίπου 3 εκατομμυρίων δολαρίων, στην συγγραφική αποικία Γιάντο. Το τελευταίο της μυθιστόρημα, «Μικρό γ: ένα Καλοκαιρινό Ειδύλλιο» («Small g: a Summer Idyll», 1995), κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά το θάνατό της.
1923 – Τζίν Στέιπλετον, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1937 - Γκύντερ Λίτφιν, Γερμανός ράφτης.
1941 – Πατ Πάτερσον, Καναδός παλαιστής.
1942 – Γιώργος Χατζηνάσιος, Έλληνας συνθέτης.
Γιος του Αγάπιου Χατζηνάσιου, καθηγητού μουσικής Ωδείων Θεσσαλονίκης, ο οποίος εθεωρείτο ένας από τούς καλύτερους σαξοφωνίστες, της εποχής του, από την Νιγρίτα Σερρών και της Άννας, κόρης δασκάλου Θεμιστοκλή Ζωγράφου από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Ο παππούς του, Γεώργιος Χατζηνάσιος, σπούδασε στη Σχολή του Γένους, ήταν έμπορος και σε μικρή ηλικία πήγε στους Άγιους Τόπους με τον εύπορο πατέρα του Αθανάσιο ο οποίος βαπτίστηκε, ονομάστηκε (Χατζής – Αθανάσιος) Χατζηνάσιος. Ο δε παππούς από τη μητέρα του ήταν ζωγράφος – αγιογράφος στο Άγιο Όρος με το παρανόμι Ζωγράφος. Ο Γιώργος άρχισε μαθήματα πιάνου από 6 χρονών στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον Επαμεινώνδα Φλώρο, σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγήτρια την Ανθούλα Γ. Χυδίρηγλου, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φαραντάτο, στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Κρητικό και στο Παρίσι όπου σπούδασε σύνθεση και ενορχήστρωση (θεωρητικά – φούγκα – αντίστιξη), και διεύθυνση ορχήστρας.
Από 14 χρονών, είναι ήδη ένας αξιόλογος πιανίστας με ιδιαίτερη κλήση στην Τζαζ, παράλληλα με την αγάπη του στην Ελληνική Μουσική, όπου εμφανίζεται ως συνθέτης από το 1972 με τον δίσκο: 4 – 5 – 3. Από τότε έχει γράψει πολλούς δίσκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, απ’ τους οποίους πολλοί τιμήθηκαν με Χρυσή και πλατινένια διάκριση, από διάφορες δισκογραφικές εταιρείες. Έγραψε, επίσης, μουσική και τραγούδια για τον Κινηματογράφο, το Θέατρο και την Τηλεόραση. Από τους 45 Δίσκους του χαρακτηριστικοί είναι: Η Διαδρομή, Λεύκωμα, Σήμερα, Συναξάρια, Ενδεκάτη Εντολή, Μάθημα Σολφέζ, Επίθεση Αγάπης κ.α. Ως γνήσιος Μακεδόνας δεν παρέλειψε να κυκλοφορήσει ένα δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια της Μακεδονίας με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά. Παράλληλα, έγραψε μουσική για 38 κινηματογραφικές ταινίες όπως: Γλυκειά Συμμορία, Knock Out, Πάμπτωχοι Α.Ε., Το Αγκίστρι, Εσύ κι Εγώ, Πρωινή Περίπολος, Shirley Valentine της Paramount κ.α. Επίσης, έγραψε μουσική για 25 Θεατρικά Έργα καθώς και μουσική για την Τηλεόραση όπως: Μυστικοί Αρραβώνες, Ακριβή μου Σοφία, Μαύρη Χρυσαλίδα, Τμήμα Ηθών, Γελοίον του Πράγματος, Δρόμοι της Πόλης, Άγγιγμα Ψυχής, Σύνορα Αγάπης, Τα Φτερά του Έρωτα, Φιλί Ζωής. Το 1980 πήρε Α΄Βραβείο στο Γαλλικό Φεστιβάλ (Rose d’ Or) με το τραγούδι «Όταν γύρω Νυχτώνει». Επίσης, πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης κι έχει τιμηθεί από διάφορους συλλόγους για την προσφορά του στην Ελληνική Μουσική.
1942 – Μάικλ Κρόφορντ, ηθοποιός και τραγουδιστής.
1943 – Τζάνις Τζόπλιν, διάσημη τραγουδίστρια των μπλουζ και ροκ.
Η Τζάνις Λυν Τζόπλιν (Janis Lyn Joplin, 19 Ιανουαρίου 1943 - 4 Οκτωβρίου 1970) ήταν Αμερικανίδα μουσικός, τραγουδίστρια, στιχουργός, ζωγράφος, χορεύτρια και ενορχηστρώτρια μουσικής. Ήλθε στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αρχικά ως τραγουδίστρια των Big Brother and the Holding Company (Μπιγκ Μπράδερ εντ δε Χόλντιν Κόμπανυ) και αργότερα με σόλο καριέρα, με συγκροτήματα όπως οι Kozmic Blues Band (Κόζμικ Μπλουζ Μπαντ) και οι Full Tilt Boogie Band (Φουλ Τιλτ Μπούγκι Μπαντ). Κυκλοφόρησε μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ (εκ των οποίων ένα μετά θάνατον). Θεωρείται η καλύτερη, ίσως ερμηνεύτρια του μπλουζ και μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της ροκ μουσικής.
To 1995 τιμήθηκε με την είσοδό της στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ το 2005 κέρδισε το βραβείο Γκράμμυ Lifetime Achievement Award. Το περιοδικό Rolling Stone την κατέταξε στην 46η θέση στη λίστα του με τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών το 2004 και στην 28η με τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών το 2008. Κατάφερε να "σπάσει" την ανδροκρατούμενη ροκ μουσική σκηνή, μαζί με την πρώτη γυναίκα αρχηγό συγκροτήματος, Γκρέις Σλικ (Jefferson Airplane) και άλλες ερμηνεύτριες, όπως η Πάτι Σμιθ, η Τζόαν Μπαέζ και η Μαριάν Φέιθφουλ, με αποτέλεσμα να ανοίξει το δρόμο και σε άλλες τραγουδίστριες.
Ο θάνατος της Τζόπλιν, σε ηλικία 27 ετών εξέπληξε τους θαυμαστές της και συγκλόνισε τον κόσμο της μουσικής, ο οποίος είχε μόλις πληγεί μετά την απώλεια του Τζίμι Χέντριξ δύο εβδομάδες νωρίτερα (18 Σεπτεμβρίου του 1970). Ο μουσικός ιστορικός Τομ Μουν έγραψε ότι, "η Τζόπλιν είχε μια αναπάντεχα αυθεντική φωνή". Ο μουσικός αρθρογράφος Τζων Παρέλες των New York Times έγραψε πως, ήταν -ως καλλιτέχνης- "ακατανίκητη και βαθιά ευάλωτη". Η συγγραφέας Μέγκαν Τέρρυ υποστήριξε ότι, η Τζόπλιν ήταν η θηλυκή εκδοχή του Έλβις Πρίσλεϋ, όσον αφορά την ικανότητα της να "αιχμαλωτίζει" το κοινό.
Ο Λέοναρντ Κοέν έγραψε το κομμάτι Chelsea Hotel #2 για την Τζάνις Τζόπλιν. Στο τραγούδι αυτό, αναφέρεται στη μικρής διάρκειας σχέση του με εκείνη. Υποστηρίζεται επίσης ότι, το κομμάτι Birdsong του Τζέρρυ Γκαρσία, έχει γραφτεί για την Τζόπλιν. Ακόμα το τραγούδι In the Quiet Morning της Μίμι Φαρίνα έχει γραφτεί για εκείνη, όπως και η διασκευή του από την Τζόαν Μπαέζ, ως Come from the Shadows.
H ταινία The Rose, του 1979, -αρχικά ως Pearl (από το παρατσούκλι που είχαν δώσει οι φίλοι της στην Τζόπλιν)- βασίστηκε -εν μέρει- στη ζωή της Τζόπλιν, καθώς η οικογένειά της αρνήθηκε να παραχωρήσει στους παραγωγούς τα δικαιώματα της προσωπικής της ζωής.
To 1988, στήθηκε ένα χάλκινο γλυπτό της Τζόπλιν, στη γενέτειρα της, στο Πορτ Άρθουρ του Τέξας.
To 1992, εκδόθηκε μια βιογραφία της, γραμμένη από την αδελφή της, Λάουρα, με τίτλο Love, Janis. Σε μια συνέντευξή της, η Λάουρα δήλωσε ότι, η αδελφή της απολάμβανε την παρουσία της στην εκπομπή του Ντικ Κάβετ, ενώ παραδέχθηκε πως, η Τζάνις πέρασε -πράγματι- δύσκολα χρόνια στο σχολείο, αλλά δεν είχε την ίδια αντιμετώπιση από όλους τους συμμαθητές της.
Έχουν γίνει πολλές απόπειρες, για να γυριστεί μια ταινία με θέμα τη ζωή της Τζόπλιν. Οι γνωστότερες είναι: Janis Joplin: Get It While You Can, Piece Of My Heart και The Gospel According To Janis.
1946 – Ντόλι Πάρτον, Αμερικανίδα τραγουδίστρια της κάντρι μουσικής, συνθέτης και ηθοποιός.
Η Ντόλι Ρεμπέκα Πάρτον (γεννημένη στις 19 Ιανουαρίου, 1946) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, συνθέτρια, στιχουργός, οργανοπαίχτρια, ηθοποιός και επιχειρηματίας, γνωστή κυρίως για το έργο της στην κάντρι μουσική.
Η Πάρτον θεωρείται η σπουδαιότερη κάντρι τραγουδίστρια όλων των εποχών, έχοντας καταφέρει 25 #1 επιτυχίες στο επίσημο Billboard Country chart των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ 41 άλμπουμ της έχουν φτάσει στη δεκάδα των πιο εμπορικών κάντρι άλμπουμ στις ΗΠΑ, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη της κάντρι. Μέσα στα τελευταία 40 χρόνια, 110 τραγούδια της έχουν καταφέρει να φιγουράρουν στις λίστες κάντρι επιτυχιών στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς. Έχει πουλήσει περισσότερους από 100 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως από το 1964 μέχρι σήμερα. Έχει βραβευτεί με 8 βραβεία Γκράμι (από 46 υποψηφιότητες), 2 υποψηφιότητες στα βραβεία Όσκαρ, 10 βραβεία CMA, 7 βραβεία από την Ακαδημία Κάντρι Μουσικής και 3 βραβεία Αμερικανικής Μουσικής.
Το 1999, έπειτα από δεκαετίες θρυλικής επιτυχίας στη κάντρι μουσική, η Πάρτον εισήχθη στο Country Music Hall of Fame. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, έχει συνθέσει πάνω από 3.000 τραγούδια, με γνωστότερο το "I Will Always Love You", ένα κομμάτι που έγινε παγκόσμια επιτυχία και σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων με τη φωνή της Γουίτνεϊ Χιούστον.
Ως ηθοποιός, έχει ξεχωρίσει η συμμετοχή της σε βραβευμένες ταινίες όπως 9 με 5, Το καλύτερο πορνείο του Τέξας, Νικ, ο καβγατζής, Οι βλάχοι του Μπέβερλι Χιλς, Γκρίνια μετά μουσικής και Ανθισμένες Μανόλιες. Στον επιχειρηματικό τομέα, η Πάρτον έχει καταφέρει να χτίσει ένα κολοσσό επικερδών επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων και το Dollywood, μια αλυσίδα θεματικών πάρκων και τουριστικών εγκαταστάσεων που καταλαμβάνουν τεράστια έκταση στο Τενεσί και δέχονται ετησίως εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
1947 – Έλενα Ναθαναήλ, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
1949 – Ρόμπερτ Πάλμερ, τραγουδιστής και κιθαρίστας.
1951 - Χαράλαμπος Αγγουράκης, Έλληνας πολιτικός.
1952 - Έκτωρ Νασιώκας, Έλληνας πολιτικός.
1954 – Κέιτι Σαγκάλ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1955 – Σάιμον Ρατλ, Βρετανός μαέστρος.
1967 – Βίκυ Κουλιανού, είναι Ελληνίδα top model (ύψος 1,85 μ.), ηθοποιός και σχεδιάστρια ρούχων.
Έχει πραγματοποιήσει μεγάλη καριέρα στις παγκόσμιες πασαρέλες μόδας, επιδεικνύοντας δημιουργίες κορυφαίων μόδιστρων (Armani, Ferre, Valentino, Versace, Yves Saint Laurent), με τους οποίους έχει κατά καιρούς συνεργασθεί. Έχει φωτογραφηθεί για διάσημα περιοδικά του εξωτερικού ενώ έχει υλοποιήσει και δική της σχεδιαστική επιχείρηση.
Παράλληλα έχει συμμετάσχει σε αρκετές κινηματογραφικές παραγωγές, σε τηλεοπτικά σίριαλ και σε ψυχαγωγικές εκπομπές.
Την Κουλιανού ανακάλυψε, σε ηλικία 14 ετών, ο Μιχάλης Ασλάνης όταν την είδε μέσα σε ένα λεωφορείο όπου, εντυπωσιασμένος από το παρουσιαστικό της, της πρότεινε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ. Σε ηλικία 16 ετών η Βίκυ Κουλιανού παντρεύτηκε έναν σχεδόν συνομήλικό της νεαρό άνδρα, με τον οποίο έλαβε διαζύγιο πολύ σύντομα. Εκτός του Μιχάλη Ασλάνη, τον οποίο υπεραγαπούσε, η Κουλιανού συνεργάσθηκε πολύ με το σχεδιαστή Βασ. Κωστέτσο.
1974 – Δήμητρα Ματσούκα, ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο της υποκριτικής την έκανε στην ταινία του Ν. Βολονάκη "Η μικρή μας πόλη". Παράλληλα με τις σπουδές στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1993 αρχίζει τις εμφανίσεις στην τηλεόραση ("Ανατομία ενός εγκλήματος", "Τμήμα ηθών").
Το 1998 συμμετείχε στη σειρά του Νίκου Κουτελιδάκη "Είμαστε στο αέρα", για τον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel. Ιδιαίτερα δημοφιλής έγινε από τη σειρά "Κάτι τρέχει με τους δίπλα" (2000). Μετά τη συμμετοχή της ως "Γωγώ" στη σειρά αυτή, πρωταγωνίστησε στη δραματική σειρά "Δούρειος ίππος" (Ant1) καθώς και στη σειρά "Στο δρόμο της καρδιάς" (Αlpha Tv). Τρία χρόνια αργότερα επιστρέφει στην τηλεόραση με τη σειρά "Ξεχασέ με" στο πλευρό των Γιώργου Κιμούλη και Αλκη Κούρκουλου. Οπως έχει πει και η ίδια ο συγκεκριμένος ρόλος ήταν από εκείνους που αγαπήσε και χάρηκε ιδιαίτερα.
Σε ένα διάλειμμα από την τηλεόραση ασχολείται με το θέατρο και εντάσσεται στην ομάδα του Κρατικού θεάτρου κάνοντας παραστάσεις στο Εθνικό, περιοδείες με στάσεις όπως την Επίδαυρο και την Αρχαία Ολυμπία με την παράσταση "Βάτραχοι" του Αριστοφάνη και διάφορες άλλες παραστάσεις όπως τον "Τιτανικό" και "Τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα" με τον Κων/νο Ρήγο. Στον κινηματογράφο, στην πολυβραβευμένη ελληνική ταινία, "Ελ Γκρέκο", ενώ τιμήθηκε με το βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου στα κρατικά βραβεία κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη για τη συμμετοχή της στην ταινία εποχής "Σκλάβοι στα δεσμά τους". Το 2008 επιστρέφει στην τηλεόραση με μια ακόμη σειρά εποχής, "Τα ματωμένα χώματα" της Διδώς Σωτηρίου που μετέφερε στην οθόνη ο Κώστας Κουτσομύτης. Το 2010 και μετά από αρκετές θεατρικές παραστάσεις επιστρέφει στην τηλεόραση με τη σειρά "Κούκλες" που όπως δήλωσε, όταν διάβασε το σενάριο ένιωσε αμέσως ότι αυτό ήταν που ήθελε να κάνει τώρα. Στη σειρά "Κούκλες" υποδύεται την Κορίνα, μια ανερχόμενη δημοσιογράφο και είναι ο δεύτερος κωμικός ρόλος της καριέρας της μετά το "Κάτι τρέχει με τους δίπλα".
1979 – Γιόσου Σαριέγκι, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1980 – Άρβυντας Ματσιγιάουσκας, Λιθουανός μπασκετμπολίστας.
Ο Άρβυντας Ματσιγιάουσκας (Arvydas Macijauskas, 19 Ιανουαρίου 1980) είναι Λιθουανός πρώην επαγγελματίας διεθνής καλαθοσφαιριστής. Διαθέτοντας ύψος 193 εκατοστά, αγωνιζόταν στη θέση του Shooting Guard.
Γεννήθηκε στην πόλη Κλάιπεντα.
Στις 20 Ιουλίου 2006 υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, όμως στις 16 Σεπτεμβρίου 2006 τραυματίστηκε στον αχίλλειο τένοντα κατά τη διάρκεια φιλικού αγώνα προετοιμασίας. Έτσι, δεν αγωνίσθηκε ούτε δευτερόλεπτο με τη φανέλα της νέας του ομάδας για έξι μήνες. Επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους στις 3 Απριλίου 2007, στον εκτός έδρας αγώνα του Ολυμπιακού εναντίον της ισπανικής Τάου Θεράμικα για τα play-offs της Ευρωλίγκα. Αγωνίστηκε για 14 λεπτά, πετυχαίνοντας 2 πόντους από ισάριθμες ελεύθερες βολές. Προηγουμένως είχε αγωνιστεί σε ένα φιλικό παιχνίδι εναντίον του Αιγάλεω, την 1η Απριλίου 2007. Είναι γεγονός πως δεν πρόσφερε στην ομάδα του τίποτα από τα αναμενόμενα όταν αποκτήθηκε, λόγω σοβαρών και επιπόλαιων τραυματισμών, ο τελευταίος εκ των οποίων προκλήθηκε καθαρά με δική του υπαιτιότητα όταν, κατά τη διάρκεια διακοπών, τραυματίστηκε στο πόδι σε αγώνα μπάσκετ που έπαιζε με φίλους του στη Λιθουανία. Τελικά η ομάδα και ο παίκτης οδηγήθηκαν στα δικαστήρια καθώς υπήρχε έντονη διαφορά στο οικονομικό ζήτημα, αναφορικά με το ποσό που ο Ματσιγιάουσκας όφειλε να πάρει από τον Ολυμπιακό ως αποζημίωση για την πρόωρη λύση του συμβολαίου του. Τη δικαστική διαμάχη κέρδισε η ελληνική ομάδα, που κατέβαλε μέρος των χρημάτων που ο παίκτης θα έπαιρνε κανονικά για όλα τα χρόνια του συμβολαίου του, αν φυσικά αγωνιζόταν χωρίς τόσο μεγάλα διαστήματα διακοπών. Ο Ματσιγιάουσκας, αντίθετα, απαιτούσε να του καταβληθεί το σύνολο των απολαβών μέχρι τη λήξη του συμβολαίου, μολονότι δεν επρόκειτο να αγωνιστεί το υπόλοιπο διάστημα στον Ολυμπιακό. Έτσι τον Ιούνιο του 2010 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
1980 – Τζένσον Μπάτον, Άγγλος οδηγός αγώνων.
1981 – Δημοσθένης Μανουσάκης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1983 – Ίσμαελ Μπλάνκο, Αργεντίνος ποδοσφαιριστής.
Ο Ισμαέλ Μπλάνκο ξεκίνησε την καριέρα του από Κλουμπ Ατλέτικο Κολόν
το 2002, όπου το καλό του ξεκίνημα επισκίασε ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο (ρήξη χιαστών). Έπειτα αγωνίστηκε δανεικός στο πρωτάθλημα της Παραγουάης με την φανέλα της Λιμπερτάδ. Επέστρεψε στην Αργεντινή και συγκεκριμένα ως δανεικός στην Ολίμπο (ομάδα Β΄ κατηγορίας), με τη φανέλα της οποίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη Β' κατηγορία της Apertura (Εαρινό πρωτάθλημα / Αύγουστο-Δεκέμβριο) του 2006 με 18 γκολ και της Clausura (Φθινοπωρινό πρωτάθλημα / Ιανουάριο-Μάιο) του 2007 με 11 γκολ, συμβάλλοντας στην άνοδο της ομάδας του στην Α' κατηγορία (Primera Division) της Αργεντινής. Το 2007 επέστρεψε στην Κολόν, όπου δεν έμεινε πολύ, αφού είχε έρθει η ώρα για το ταξίδι στην Ευρώπη.
Ευρώπη
Από τον Αύγουστο του 2007 ο Μπλάνκο αγωνίζεται στο Ελληνικό Πρωτάθλημα με την φανέλα της ΑΕΚ, αρχικά ως δανεικός με οψιόν αγοράς και μετέπειτα με ελεύθερη μεταγραφή, αφού η οψιόν ενεργοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2008 χάρη στις εξαιρετικές εμφανίσεις που πραγματοποίησε τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στους αγώνες του Κυπέλλου UEFA. Στην πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 19 γκολ στην κανονική διάρκεια (πέτυχε άλλο ένα στα Play-Off), επιτυχία που επανέλαβε και τη δεύτερη σεζόν με 14 γκολ (πέτυχε άλλα 3 στα Play-Off)
Παραλειπόμενα
Στην Αργεντινή ο Ισμαέλ Μπλάνκο είχε από παιδί και μετέπειτα στην ποδοσφαιρική του καριέρα το παρατσούκλι "Ζούνγκουι". Με αφορμή το γεγονός αυτό, στους πανηγυρισμούς κάποιων τερμάτων σχημάτιζε με προτεταμένο χέρι στον αέρα το αρχικό γράμμα "Ζ".
Αυτό του έβαλε την ιδέα ερχόμενος στην Ελλάδα να κρύψει στην κάλτσα του μια μάσκα του Ζορό, την οποία έβγαλε και φόρεσε για να γιορτάσει ένα από τα πρώτα ελληνικά του γκολ στη Βέροια το Σεπτέμβρη του 2007, σχηματίζοντας παράλληλα στον αέρα με το δεξί του χέρι το "Ζ". Η κίτρινη κάρτα που δέχθηκε όταν επανέλαβε τον πανηγυρισμό αυτό στην Ξάνθη, πέρα από μια έντονη συζήτηση που ξεσήκωσε για την ορθότητά της, επιβεβαίωσε την καθιέρωση του προσωνυμίου "Ζορό" για τον Μπλάνκο μεταξύ των φιλάθλων, αλλά και στον τύπο.
1988 – Τόμας Πρωτόπαπας, Έλληνας ηθοποιός και μοντέλο.
Το 2012, έπαιξε με πρωταγωνιστικό ρόλο στη κωμική σειρά του Mega Channel, Οι Βασιλιάδες, έχοντας το ρόλο του γιού του Αιμίλιου Καννελόπουλου (Γεράσιμος Σκιαδαρέσης), Αλέξη Καννελόπουλου. Το 2013 θα συμμετείχε στην εκπομπή μαγειρικής Doctor Cook, που προβλήθηκε απο το ίδιο κανάλι, ως μαθητευόμενος σεφ.
1986 – Κλαούντιο Μαρκίζιο, Ιταλός ποδοσφαιριστής.
1988 - Αλεξέι Βορομπιόφ, Ρώσος τραγουδιστής και ηθοποιός.
1992 - Λόγκαν Λέρμαν, Αμερικανός ηθοποιός.
Θάνατοι σαν σήμερα
532 - Υπάτιος, Βυζαντινός ευγενής.
1305 - Ρουτζέρο ντι Λαούρια, Ιταλός ναύαρχος.
1345 - Ραούλ Α΄ των Μπριέν, κόμης του Ε.
1526 - Ισαβέλλα της Αυστρίας, βασίλισσα της Δανίας.
1576 - Χανς Ζαξ, Γερμανός συγγραφέας.
1847 – Αθανάσιος Χριστόπουλος, Έλληνας ποιητής.
Ο Αθανάσιος Χριστόπουλος, ο «άλλος Ανακρέων» κατά τον Γεώργιο Σακελλάριο γεννήθηκε στην Καστοριά το Μάιο του 1772 και απεβίωσε στο Βουκουρέστι 19 Ιανουαρίου 1847. Νομικός, ανώτατος δικαστικός, θεατρικός συγγραφέας, λόγιος, ποιητής και Φιλικός. Για το ποιητικό του έργο χαρακτηρίζεται «πρόδρομος» (μαζί με τον Ιωάννη Βηλαρά και τον Ρήγα Βελεστινλή) επειδή θεωρείται, ότι άνοιξε νέους ποιητικούς δρόμους με την χρήση της δημοτικής γλώσσας. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πραγματείες σε θέματα γλωσσικά, πολιτικά, φιλοσοφικά και φυσικών επιστημών, πολλές από τις οποίες όμως δεν έχουν σωθεί. Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, ο Δημήτριος Βερναρδάκης, ο Εμμανουήλ Ροΐδης κ.α. μίλησαν με πολύ επαινετικά λόγια για τη λυρική του προσφορά και το 1891 ο Κωνσταντίνος Καβάφης έγραψε ένα στιχούργημα με το τίτλο «Αθανάσιος Χριστόπουλος».
1865 – Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν, Γάλλος φιλόσοφος και αναρχικός.
Ο Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (Pierre Josef Prοudhon) (Μπεζανσόν, 15 Ιανουαρίου 1809 - Παρίσι, 19 Ιανουαρίου 1865) ήταν Γάλλος πολιτικός, μουτουαλιστής φιλόσοφος και σοσιαλιστής. Ήταν μέλος του γαλλικού κοινοβουλίου, και ήταν ο πρώτος που αυτοχαρακτηρίστηκε αναρχικός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους αναρχικούς συγγραφείς και οργανωτές. Μετά τα γεγονότα του 1848, άρχισε να αυτοαποκαλείται φεντεραλιστής.
1878 – Χένρι Βίκτορ Ρεγκώ, Γάλλος φυσικός επιστήμονας και χημικός.
1906 – Μπαρτολομέ Μίτρε, αργεντίνος πολιτικός, ελληνικής καταγωγής, πρόεδρος της Αργεντινής από το 1862 έως το 1868.
Ο Μπαρτολομέ Μίτρε, που ήταν ενεργός Μασόνος, πέθανε στο Μπουένος Άιρες στις 19 Ιανουαρίου 1906, σε ηλικία 85 ετών.
1938 – Ευαγγελία Παρασκευοπούλου, ελληνίδα ηθοποιός, που μεσουράνησε στα τέλη του 19ου αιώνα.
Η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου (1865 - 19 Ιανουαρίου 1938) ήταν Ελληνίδα δραματική ηθοποιός και από τις πρώτες μεγάλες "Κυρίες" και πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου που μεσουράνησε στη τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1865 εκ της οικογένειας Σκορδίλη, κατ΄ άλλους στην Κρήτη και κατ΄ άλλους στην Κωνσταντινούπολη.
Στη θεατρική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε στη Χίο το 1881. Δύο χρόνια αργότερα ήλθε στην Αθήνα όπου και προσλήφθηκε στον θίασο των αδελφών Ταβουλάρη. Τότε παντρεύτηκε τον επίσης ηθοποιό Νικόλαο Παρασκευόπουλο. Διακρίθηκε αμέσως κυρίως σε τραγικούς και δραματικούς ρόλους. Διακρίνοντας το ταλέντο της ο Νικόλαος Λεκατσάς την προσέλαβε στο θίασό του και της ανέθεσε όλους τους γυναικείους τραγικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους των έργων που ανέβαζε Σαίξπηρ και Ελλήνων συγγραφέων. Ιδιαίτερη επιτυχία είχε η Παρασκευοπούλου ως "Αδριανή Λεκουβρέρ", ως "Κυρία με τας Καμελίας", ως "Τόσκα", αλλά κυρίως ως "Φαύστα" στο ομώνυμο έργο του Βερναδάκη. Αργότερα περιήλθε στο εξωτερικό, στις ελληνικές παροικίες συγκινώντας μέχρι αλλοφροσύνης τους Έλληνες της διασποράς. Τους μεγαλύτερους όμως θριάμβους της τις γνώρισε στην Αθήνα όταν επανήλθε και έπαιζε τις ελληνικές τραγωδίες του Βερναρδάκη. Τότε ο αθηναϊκός τύπος της αναγνώρισε τον τίτλο "η Ελληνίς Σάρα Μπερνάρ".
Εκείνη την εποχή το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας είχε χωρισθεί σε "Παρασκευοπουλιστές" και σε "Βερωνιστές", τους θαυμαστές δηλαδή της επίσης μεγάλης "κυρίας" του Θεάτρου, Αικατερίνης Βερώνη. Χαρακτηριστικά, αναφέρονται τα επεισόδια του 1893 για την παράσταση της «Φαύστας» του Βερναρδάκη. Ο Βερναρδάκης είχε προτιμήσει την Βερώνη για την πρεμιέρα του έργου στο θέατρο «Ολύμπια» αλλά ο Δ. Κοτοπούλης επέλεξε την Παρασκευοπούλου για να ανεβάσει το έργο μία μέρα αργότερα στο θέατρο «Ομόνοια». Το ενθουσιασμένο κοινό τους, που κάθε βράδυ τις γέμιζε με ανθοδέσμες, απέζευξε τις άμαξες των δυο ηθοποιών από τους ίππους και τις έσερνε το ίδιο υπό μορφή διαδήλωσης στους δρόμους της Αθήνας. Έτσι οι παθιασμένοι θαυμαστές τους συναντήθηκαν μετά την παράσταση στην Ομόνοια και κατέληξαν σε συμπλοκή.
Το 1904 η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου παρουσίασε την "Κοντέσσα Βαλέραινα" του Γρ. Ξενόπουλου με τον θίασο του Κ. Χρηστομάνου. Την ίδια χρονιά ερμήνευσε τον ανδρικό ρόλο του Άμλετ. Γενικά όμως μετά το 1910 αποσύρθηκε από τη θεατρική σκηνή, εμφανιζόμενη μόνο σε έκτακτες παραστάσεις, όπως στη "Τρισεύγενη" του Κ. Παλαμά το 1915. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Ιανουαρίου 1938 σχεδόν ξεχασμένη από όλους.
Η ζωή της έχει εμπνεύσει τον λογοτέχνη Μάνο Ελευθερίου στο μυθιστορηματικό (και βραβευμένο με το κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος 2005) έργο του "Ο καιρός των χρυσανθέμων".
1938 – Μπράνισλαβ Νούσιτς, Σέρβος συγγραφέας.
1947 - Διονύσιος Κ. Βούλτσος, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
1948 – Τόνι Γκαρνιέ, Γάλλος αρχιτέκτονας.
1954 - Μοχάμετ Αμίν Ντιντί, πολιτικός των Μαλδίβων.
1969 – Γιαν Πάλαχ, Τσέχος πολιτικός ακτιβιστής.
1975 – Τόμας Χαρτ Μπέντον, σπεσιαλίστας της τοιχογραφίας.
1986 - Νικόλαος Χ. Αρώνης, Έλληνας νομάρχης.
1997 – Πολ Τσόγκας, Αμερικανός γερουσιαστής και διεκδικητής του προεδρικού χρίσματος των Δημοκρατικών.
Ο Πολ Ευθύμιος Τσόνγκας (αγγλ.:Paul Efthemios Tsongas) ήταν Ελληνοαμερικανός πολιτικός. Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1941 στο Λόουελ (Lowell) της Μασαχουσέτης και πέθανε στην ίδια πόλη στις 18 Ιανουαρίου 1997 σε ηλικία μόλις 55 ετών. Διετέλεσε αντιπρόσωπος της πολιτείας της Μασαχουσέτης και υποψήφιος για το χρίσμα του Προέδρου των ΗΠΑ για το Δημοκρατικό κόμμα το 1992.
Ο Τσόνγκας και η δίδυμη αδελφή του Θάλεια (Σλέσινγκερ) γεννήθηκαν από σκληρά εργαζόμενους γονείς. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας και η μητέρα του Αμερικανίδα. Πριν εγκατασταθούν στο Λόουελ φοίτησε στο Ντάρτμουθ και στη Νομική Σχολή του Γέιλ.
Υπηρέτησε ως εθελοντής στην ειρηνευτική δύναμη στην Αιθιοπία τα έτη 1962 ως 1964 και ως Διοικητής της ειρηνευτικής δύναμης στις Δυτικές Ινδίες το 1967 - 1968.
Ο Τσόνγκας πολιτεύτηκε πάντα με το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ. Μπήκε στην πολιτική το 1969, όταν εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο του Λόουελ, θέση στην οποία επανεκλέχτηκε. Στη συνέχεια εκλέχτηκε εκπρόσωπος στην κομητεία του Μίντλσεξ (Middlesex County) της Μασαχουσέτης. Το 1974 εκλέχτηκε βουλευτής των ΗΠΑ νικώντας το ρεπουμπλικάνο υποψήφιο Πολ Κρόνιν. Υπηρέτησε δυο περιόδους στη Βουλή και το 1978 εκλέχτηκε στη Γερουσία νικώντας τον Έντουαρντ Μπρουκ.
Το 1983 ανακάλυψε ότι έπασχε από τη σοβαρή ασθένεια non-Hodgkins lymphoma -ένα είδος καρκίνου- και αποφάσισε να παραιτηθεί από τη Γερουσία. Τη θέση του πήρε ο Τζον Κέρι, από το Δημοκρατικό κόμμα, που ήταν υποψήφιος για την προεδρία το 2004.
Αφού καταπολέμησε την ασθένειά του, επέστρεψε στην πολιτική και το 1992 έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των ΗΠΑ εκ μέρους του Δημοκρατικού κόμματος, χωρίς να καταφέρει να κερδίσει την υποψηφιότητα.
Λίγα χρόνια αργότερα ο καρκίνος επέστρεψε και τελικά πέθανε από πνευμονία και ηπατίτιδα στις 18 Ιανουαρίου 1997.
Στις 27 Ιανουαρίου 1998, τιμώντας τη μνήμη του, η πόλη του Λόουελ ονόμασε ένα στάδιο της πόλης: «Τσόνγκας Αρίνα» (Tsongas Arena).
Επίσης, στις 16 Οκτωβρίου 2007 η χήρα του, Νίκη Τσόνγκας, κέρδισε στις εκλογές μια θέση στο κογκρέσο της πολιτείας της Μασαχουσέτης, που κάποτε είχε ο Πολ Τσόνγκας.
1997 – Τζέιμς Ντίκι, Αμερικανός ποιητής και μυθιστοριογράφος.
1998 – Καρλ Πέρκινς, κιθαρίστας.
Ο Καρλ Λι Πέρκινς (Carl Lee Perkins, 9 Απριλίου 1932 — 19 Ιανουαρίου 1998) ήταν Αμερικανός μουσικός του rockabilly. Ηχογράφησε τα περισσότερα τραγούδια του στο στούντιο Sun Records στο Μέμφις του Τενεσί των Ηνωμένων πολιτειών. Ξεκινώντας την καριέρα του κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 50' (συγκεκριμένα το 1954) ηχογράφησε πολλά επιτυχημένα κομμάτια όπως το Blue Suede Shoes.
Σύμφωνα με τον Charlie Daniels, «τα τραγούδια του Κάρλ Πέρκινς προσωποποίησαν την γενιά της Ροκαμπίλυ, και ο "ήχος" του Καρλ Πέρκινς μόνο, προσωποποίησε τον ήχο της ρoκαμπίλυ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο που ασχολήθηκε με αυτή». Τα τραγούδια του Πέρκινς εκτελέστηκαν από διάσημους καλλιτέχνες με μεγάλη επιρροή στο κοινό όπως ο Έλβις Πρίσλεϊ, οι Μπιτλς, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζόνι Κάς, οι οποίοι στην συνέχεια στερέωσαν τα θεμέλια του στην ιστορία της διάσημης αυτής μουσικής. Ακόμη και ο Πόλ Μακάρτενεϊ (Paul McCartney τραγουδιστής των Μπιτλς) υποστήριξε πως «αν δεν υπήρχε ο Κάρλ, δεν θα υπήρχαν οι Μπίτλς».
Έλαβε πολυάριθμα βραβεία και του αποδόθηκε το παρατσούκλι "the King of rockabilly" (ο Βασιλιάς της Ροκαμπίλυ).
1999 - Δημήτριος Μένεγας, Έλληνας δικηγόρος και νομάρχης.
2000 – Μπετίνο Κράξι, πρωθυπουργός της Ιταλίας.
2000 – Χέντι Λαμάρ, ήταν Αυστρο-Εβραία, μετέπειτα πολιτογραφημένη Αμερικανίδα, ηθοποιός και επιστήμονας της τεχνολογίας επικοινωνιών. (Hedy Lamarr, πραγματικό όνομα: Hedwig Eva Maria Kiesler, 9 Νοεμβρίου 1914 – 19 Ιανουαρίου 2000)
Αν και έγινε διάσημη για την ομορφιά της και την κινηματογραφική της καριέρα, υπήρξε μία από τους εφευρέτες της πρώτης μορφής των μεθόδων διασποράς φάσματος, βασικής τεχνολογίας για τις ασύρματες τηλεπικοινωνίες σήμερα.
Η Λαμάρ γεννήθηκε στη Βιέννη της Αυστρίας το 1914. Πατέρας της ήταν ο Έμιλ Κίσλερ, εβραίος διευθυντής τράπεζας. Η μητέρα της Γκέρτρουντ, το γένος Λίχτβιτς, ήταν πιανίστρια. Παντρεύτηκε στις 10 Αυγούστου 1933 τον Φριτς Μαντλ Μπούντε, κατασκευαστή οπλικών συστημάτων για την ναζιστική Γερμανία. Ο Μαντλ ήταν 15 χρόνια μεγαλύτερος της, πολύ ζηλιάρης και ιδιαίτερα σκληρός. Για να την παντρευτεί, την ανάγκασε να αλλαξοπιστήσει και να ασπασθεί την καθολική θρησκεία. Της απαγόρευσε ακόμα και να δουλεύει σαν ηθοποιός. Στην αυτοβιογραφία της που κυκλοφόρησε με τίτλο Ecstasy and Me αναφέρεται ένα περιστατικό κατά το οποίο προσπαθώντας να ξεφύγει από τον Μαντλ, βρήκε καταφύγιο σε ένα πορνείο, κρύφτηκε σε ένα άδειο δωμάτιο και αναγκάστηκε να κάνει σεξ με έναν άγνωστο, προκειμένου να μην αποκαλύψει την κρυψώνα της. Τελικά κατάφερε να διαφύγει, ναρκώνοντας την προσωπική της υπηρέτρια και παίρνοντας το τρένο για το Λονδίνο.
Σταδιοδρομία στον κινηματογράφο
Μετά τη φυγή από το σύζυγο της, γνωρίζει στο Λονδίνο τον μεγάλο παραγωγό Λούι Μπ. Μάγιερ. Την προσέλαβε και επέμεινε στο να αλλάξει το όνομα της από Χέντβιγκ Κίεσλερ σε Χέντι Λαμάρ, θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής στη διάσημη και πρόωρα χαμένη (από υπερβολική δόση ναρκωτικών) καλλονή του βωβού κινηματογράφου Μπάρμπαρα Λα Μάρ.
Η Χέντι πριν εμφανιστεί στο Χόλιγουντ είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε πολλές ευρωπαϊκές παραγωγές. Ανάμεσα τους η ταινία Ecstasy (1933), στην οποία υποδυόταν μια νεαρή γυναίκα, πεινασμένη για έρωτα και παντρεμένη με έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα. Το φιλμ έγινε διαβόητο χάρη στα κοντινά πλάνα του προσώπου της Χέντι με ζωγραφισμένη την έκφραση της ηδονής, και στις γυμνές σκηνές της (που σε πολλές εκδόσεις της ταινίας λογοκρίθηκαν). Η ίδια έγινε διάσημη σαν μια από της πρώτες ηθοποιούς που υποκρίθηκαν οργασμό στη μεγάλη οθόνη, και που αποκάλυψαν το στήθος τους σε μια ταινία ευρείας διανομής. Ο τότε σύζυγος της Μαντλ, αγόρασε όσες πιο πολλές κόπιες του φιλμ μπόρεσε προκειμένου να τις καταστρέψει, προσβεβλημένος από την γυμνή της εμφάνιση αλλά και από την έκφραση του προσώπου της.
Στις ταινίες που γύρισε στο Χόλιγουντ συχνά της έδιναν ρόλους ελκυστικών και σαγηνευτικών γυναικών. Ανάμεσα στις πολλές ταινίες της περιλαμβάνονται τα Algiers (1938), White Cargo (1942) και Tortilla Flat (1942), βασισμένο στη νουβέλα του Τζον Στάινμπεκ. Το 1941 πρωταγωνιστεί μαζί με δύο ακόμα καλλονές του Χόλιγουντ, την Λάνα Τέρνερ και τη Τζούντι Γκάρλαντ, στο θεαματικό μιούζικαλ Ziegfeld Girl. Η μεγαλύτερη επιτυχία της υπήρξε ο ρόλος της Δαλιδά στη βιβλική υπερπαραγωγή του Σεσίλ Μπ. Ντε Μίλ, Samson and Delilah (1949). Η Λαμάρ πήρε το συγκεκριμένο ρόλο περισσότερο χάρη στην εξωτική ομορφιά της παρά για τις υποκριτικές της ικανότητες.
Η Χέντι πολιτογραφήθηκε Αμερικανίδα πολίτης στης 10 Απριλίου του 1953. Για την προσφορά της στον κινηματογράφο απέκτησε το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο του Χόλιγουντ (Hollywood Walk of Fame).
Διασπορά φάσματος
Η Χέντι Λαμάρ μαζί με τον συνθέτη Τζορτζ Άνθεϊλ έλαβαν στις 11 Αυγούστου του 1942 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για συσκευή που εφηύραν αποκαλούμενη Secret Communication System (Σύστημα Κρυφής Επικοινωνίας). Η πρώιμη αυτή συσκευή αναπήδησης συχνοτήτων χρησιμοποιούσε ένα κύλινδρο αυτόματου πιάνου προκειμένου να εναλλάσσει ένα σήμα μεταξύ 88 διαφορετικών συχνοτήτων με απώτερο σκοπό την απόκρυψη των τηλεκατευθυνόμενων τορπιλών από τα εχθρικά ραντάρ και την μείωση της πιθανότητας παρεμβολών. Η ιδέα υπήρξε αμφιλεγόμενη και πολύ προηγμένη για την εποχή της. Η συγκεκριμένη τεχνολογία τέθηκε για πρώτη φορά σε εφαρμογή το 1962 και αφού είχε λήξει η πατέντα. Οι δύο αρχικοί εφευρέτες δεν έλαβαν ποτέ το παραμικρό χρηματικό ποσό από την εφεύρεσή τους.
Η ιδέα της Χέντι για την εναλλαγή των συχνοτήτων υπήρξε η βάση για τη μοντέρνα τεχνολογία της διασποράς φάσματος που χρησιμοποιείται στις μέρες μας σε ένα ευρύ φάσμα συσκευών από τα ασύρματα τηλέφωνα μέχρι τις ασύρματες ευρυζωνικές συνδέσεις (συμπεριλαμβανομένων των GPS, Bluetooth, και WiFi).
Η Χέντι θέλησε να γίνει μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εφευρετών (National Inventors Council) για να λάβει την απάντηση ότι καλύτερα θα ήταν να χρησιμοποιήσει τη διασημότητά της για να προωθήσει την πώληση πολεμικών ομολόγων. Σε μία και μόνο εκδήλωση βοήθησε να συγκεντρωθούν 7 εκατομμύρια δολάρια.
2007 – Χραντ Ντινκ, Τούρκος εκδότης.
2010 - Χρήστος Χατζησκουλίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
2016 - Έττορε Σκόλα, Ιταλός σκηνοθέτης.