DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 1 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίου Τρύφωνος του Μάρτυρα, (Τρύφων, Τρύφωνας, Τρυφωνία)
Φιλικητάτης Μάρτυρος, (Φιλικητάτη, Φιλικήτη, Φιλικήτα)

1 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1788: Οι Ισαάκ Μπριγκς και Ουίλιαμ Λόνγκστριτ κατοχυρώνουν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το ατμόπλοιο.

1790: Στη Νέα Υόρκη συγκαλείται για πρώτη φορά το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α.

1793: H Γαλλία κηρύσσει τον πόλεμο στη Βρετανία και την Ολλανδία.

1796: H πρωτεύουσα του Άνω Καναδά μεταφέρεται από το Νιούαρκ στο Γιορκ.

1806: Οι Τούρκοι πολιορκούν τους Κολοκοτρωναίους κοντά στη Δημητσάνα. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης διαφεύγει στη Ζάκυνθο.

1862: Αντιοθωνική εξέγερση ξεσπά στο Ναύπλιο, με αίτημα την αλλαγή του συστήματος διακυβέρνησης, ώστε να εγγυάται τις ελευθερίες του λαού και τη συγκρότηση νόμιμης εθνοσυνέλευσης. Μολονότι αντιμετωπίζεται με επιτυχία από τον Αθανάσιο Μιαούλη, θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους για τη βασιλεία του Όθωνα. (Ναυπλιακή Επανάσταση).

1865: Ο Αμερικανός πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν υπογράφει την 13η τροπολογία του Συντάγματος που καταργεί την δουλεία.

1884: Κυκλοφορεί η πρώτη έκδοση του Αγγλικού Λεξικού της Οξφόρδης.

1887: Ο Χάρβεϊ Γουίλκοξ τεμαχίζει και πουλά τη γη του, έκτασης 500 στρεμμάτων, σε οικόπεδα, τα οποία στη συνέχεια θα αποτελέσουν το Χόλιγουντ.

1893: O Τόμας Έντισον ολοκληρώνει την κατασκευή του πρώτου στούντιο κινηματογραφικών ταινιών στο Νιου Τζέρσεϊ. Πρόκειται για ένα ξύλινο σπίτι καλυμμένο με πισσόχαρτο και με πτυσσόμενη στέγη.

1896: Η όπερα «Μποέμ» του Τζιάκομο Πουτσίνι κάνει πρεμιέρα στο Τορίνο.

1898: Υπογράφεται στις ΗΠΑ το πρώτο ασφαλιστήριο αυτοκινήτου. Ο νεοϋορκέζος γιατρός Τρούμαν Μάρτιν πληρώνει 11 δολάρια για ετήσια ασφαλιστική κάλυψη 5.000 δολαρίων.

1902: Στην Ελλάδα, το Υπουργείο Στρατιωτικών διατάζει την κατάσχεση των μεταφράσεων του Ευαγγελίου.

1904: Η Βρετανία και η Γαλλία συμφωνούν να παραμείνουν ουδέτερες, εάν η Ιαπωνία και η Ρωσία προβούν σε πόλεμο.

1904: Η Γερμανία αμφισβητεί τη γαλλική κυριαρχία στο Μαρόκο.

1904: Μεταδίδεται το πρώτο διεθνές σήμα κινδύνου, το CQD, που προηγήθηκε του SOS - Save Our Souls (Σώστε τις Ψυχές Μας).

1904: Ο τενόρος Καρούζο κάνει τον πρώτο δίσκο του στην Αμερική, τραγουδώντας από το Ριγκολέτο το «Λα Ντόνα ε Μόμπιλε».

1913: Ανοίγει στη Νέα Υόρκη ο μεγαλύτερος, μέχρι τότε, σιδηροδρομικός σταθμός του κόσμου.

1914: Επιδίδεται στην ελληνική κυβέρνηση η διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων για τα νησιά του Αιγαίου και την Ήπειρο, βάσει της οποίας παραχωρούνται στην Ελλάδα τα κατεχόμενα από την Τουρκία νησιά του Αιγαίου, εκτός Ίμβρου, Τενέδου και Καστελόριζου.

1918: Η Μόσχα ορίζεται αντί της Πετρούπολης πρωτεύουσα της Ρωσίας και η χώρα υιοθετεί το γρηγοριανό ημερολόγιο.

1918: Η Ρωσία υιοθετεί το γρηγοριανό ημερολόγιο.

1919: Στέφεται η πρώτη Μις Αμερική στη Νέα Υόρκη.

1920: Εγκαινιάζεται στην Αθήνα η νεοσύστατη Γεωπονική Σχολή.

1924: Η Βρετανία αναγνωρίζει την ΕΣΣΔ.

1926: Εισάγεται το μέτρο, αντί του πήχη, ως η μόνη μονάδα μέτρησης στην Ελλάδα.

1929: Κάνει πρεμιέρα το πρώτο αυθεντικό μιούζικαλ «Η Μελωδία του Μπρόντγουεϊ. Πρόκειται για την πρώτη ομιλούσα ταινία, που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

1929: Ο Γάλλος Σαρλ Ριγκουλέ γίνεται ο πρώτος αρσιβαρίστας, που σηκώνει πάνω από 180 κιλά στο αρασέ.

1930: Ο Τζο Μπάμπρικ σημειώνει ρεκόρ Αγγλίας με 6 γκολ στην νίκη της Β. Ιρλανδίας επί της Ουαλίας με 7-1

1943: Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου οι Γιαπωνέζοι ξεκινούν την εκκένωση του Γκουαλντακανάλ, όταν επιτέλους τους δίνει την άδεια ο Αυτοκράτορας.

1946: Ο Νορβηγός Τρίκβε Λίε γίνεται ο πρώτος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.

1946: Ο εκπρόσωπος της Σοβιετικής Ένωσης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., ζητά την άμεση αποχώρηση των βρετανικών δυνάμεων από την Ελλάδα χαρακτηρίζοντας την εκεί παρουσία τους ως «απειλούσα την ειρήνη».

1946: Η Ουγγαρία ανακηρύσσεται Δημοκρατία.

1951: Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ καταδικάζει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας με 44 ψήφους έναντι 7 για την εισβολή στην Κορέα. Πρόκειται για την πρώτη καταδίκη χώρας ως επιτιθέμενης από τον ΟΗΕ από την ίδρυση του.

1958: Αίγυπτος και Συρία σχηματίζουν την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία, η οποία διαλύεται το 1961.

1958: Εκτοξεύεται ο Εξπλόρερ 1, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος των ΗΠΑ, τέσσερις μήνες μετά την εκτόξευση του σοβιετικού Σπούτνικ 1.

1967: Ιδρύεται το ΑΒΑ (American Basketball Association) από 10 ομάδες με πρόεδρο τον Τζορτζ Μίκαν. Το πρωτάθλημά του θα διαρκέσει 9 χρόνια.

1968: "Ο στρατηγός Nguyen Ngoc Loan εκτελεί έναν κρατούμενο Βιετκόνγκ στη Σαϊγκόν" και δίνει τον τίτλο στην, ίσως πιο διάσημη φωτογραφία, του Πολέμου του Βιετνάμ, η οποία αποτέλεσε την αιτία που ουσιαστικά γιγάντωσε το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ και όχι μόνο. Τραβήχτηκε από τον φωτογράφο του πρακτορείου Associated Press, Eddie Adams και του χάρισε, ένα χρόνο αργότερα, το Βραβείο Πούλιτζερ.
Σε μια επιστολή του ο Adams προς το περιοδικό TIME τότε έγραψε: «Δύο άνθρωποι πέθαναν σε αυτή τη φωτογραφία: Ο στρατηγός σκότωσε τον Βιετκόνγκ κι εγώ σκότωσα τον στρατηγό με τη φωτογραφική μου μηχανή…»
Αργότερα ο Άνταμς μετάνιωσε γι’ αυτή τη φωτογραφία, θεωρώντας ότι κατέστρεψε τη ζωή του στρατηγού Loan (αρχηγού τότε της αστυνομίας του Νοτίου Βιετνάμ), υποστηρίζοντας ότι ο στρατηγός δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. ‘Τι θα έκανες άλλωστε, αν ήσουν εσύ αυτός που έπιανες τον «κακό» που είχε σκοτώσει δύο ή τρεις Αμερικάνους;’ έγραψε, θέλοντας να τον δικαιολογήσει. Ο Loan στην απολογία του, ισχυρίστηκε, χωρίς να διαψευστεί, ότι προέβη σε αυτή την ενέργεια γιατί ο Βιετκόνγκ Nguyen Van Lem με τους συντρόφους είχαν πιαστεί επ’ αυτοφόρω πάνω από έναν ομαδικό τάφο όπου είχαν σκοτώσει αδιακρίτως πολλούς αστυνομικούς και μέλη των οικογενειών τους, ανάμεσά τους και κάποιους συγγενείς του. Ο Lem ήταν ο αρχηγός αυτής της ομάδας των Βιετκόνγκ.
Παρόλη όμως την αμφιλεγόμενη ιστορία της κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την δύναμη αυτή της φωτογραφίας, η οποία αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα αντιπολεμικά σύμβολα.

1977: Εφαρμόζεται η εγκύκλιος, σύμφωνα με την οποία όλα τα δημόσια έγγραφα στην Ελλάδα θα συντάσσονται πλέον στη Δημοτική.

1978: Ο Πολωνός σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι φυγοδικεί και πάει στη Γαλλία, αφού παραδέχεται ενώπιον δικαστηρίου ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με ένα 13χρονο κορίτσι.

1979: Η καταδικασμένη για ληστείες τραπεζών, Πάτι Χιρστ, βγαίνει από τη φυλακή μετά τη μείωση της ποινής της από τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζίμυ Κάρτερ. Η Χιρστ είχε απαχθεί και στη συνέχεια είχε εισχωρήσει στη συμμορία των απαγωγέων της ακολουθώντας τους στις εγκληματικές τους πράξεις.

1979: Ο Αγιατολάχ Χομεϊνί φτάνει στην Τεχεράνη του Ιράν, από το Παρίσι, μετά από εξορία δεκαπέντε χρόνων.

1982: Σενεγάλη και Γκάμπια σχηματίζουν μια συνομοσπονδία γνωστή ως Σενεγκάμπια.

1987: Ο Πάτρικ Σιόμπεργκ καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ στο ύψος με 2.41 στο διεθνές μήτινγκ κλειστού στίβου στη μνήμη του Χρήστου Μάντικα στο ΣΕΦ μπροστά σε 15.000 θεατές, που τον παροτρύνουν να δοκιμάσει και ψηλότερα. Ο Σουηδός κρατάει δυνάμεις για το επόμενο μήτινγκ στη Στοκχόλμη, που θα πηδήξει 2.42 στις 30/6/87.

1988: Υπογράφεται η «Συμφωνία του Νταβός» μεταξύ των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας, Ανδρέα Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των σχέσεων των δύο χωρών εξαιτίας της κρίσης του 1987.

1992: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο Ρώσος ομόλογός του Μπόρις Γιέλτσιν υπογράφουν τη Διακήρυξη του Καμπ Ντέιβιντ, με την οποία μπαίνει και επίσημα τέλος στον Ψυχρό Πόλεμο.

1995: Στην Ολλανδία, υπερχειλισμένοι ποταμοί στο νότιο τμήμα της χώρας αναγκάζουν 250.000 Ολλανδούς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επιχείρηση εκκένωσης πληθυσμού στην Ολλανδία τα τελευταία 40 χρόνια.

1996: Η Visa και η MasterCard ανακοινώνουν τη συμφωνία των τεχνικών προδιαγραφών για τη διαβίβαση πληροφοριών των πιστωτικών καρτών μέσω Internet.

1996: Ο Γκάρι Κασπάροβ κερδίζει στο σκάκι τον ηλεκτρονικό υπολογιστή Deep Blue με 4-2.

1996: Η κρίση στα Ίμια κορυφώνεται. Στις 4.49 π.μ. ένα ελληνικό ελικόπτερο, που προσπαθεί να εξακριβώσει την παρουσία ή όχι Τούρκων στρατιωτών στη βραχονησίδα Ακρογιαλιά, συντρίβεται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Από τις 6 το πρωί, η ελληνική σημαία δεν κυματίζει στη βραχονησίδα, ενώ με εντολή του πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, αποσύρονται οι ελληνικές δυνάμεις.

1999: Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO) καταργεί τα σήματα μορς, και εισάγει στην παγκόσμια ναυσιπλοΐα το ψηφιακό Παγκόσμιο Σύστημα Κινδύνου και Ασφάλειας (GMDSS).

1999: Οι ελληνικές αρχές διαψεύδουν κατηγορηματικά τους τουρκικούς ισχυρισμούς περί άφιξης του κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Αθήνα. Ο έλληνας πρεσβευτής στην Άγκυρα, Δημήτρης Νεζερίτης, ξεκαθαρίζει στην τουρκική πλευρά ότι δεν θα επιτραπεί στον Οτσαλάν να μεταβεί στη χώρα μας, ενώ και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Ρέππας, καθιστά σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θεωρεί σκόπιμη και χρήσιμη την έλευση του Οτσαλάν στην Αθήνα.

2002: Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας καταδικάζει, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την αήθη επίθεση κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων εκφράζουν την αποστροφή τους για τους απαράδεκτους υπαινιγμούς, που έφεραν την οικογένεια του Προέδρου να έχει ενοικιάσει χώρο σε ιδιοκτήτη παράνομων ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δηλώνει ότι, «η επιδίωξή τους να αποσταθεροποιήσουν τους θεσμούς, δεν θα πετύχει».

2003: Μετά από 15 ημέρες στο διάστημα για την αποστολή STS 107, το διαστημικό λεωφορείο Κολούμπια (OV 102 Columbia), τo πρώτο διαστημικό λεωφορείο που βγήκε από την ατμόσφαιρα (είχαν προηγηθεί τα πειραματικά Pathfinder και Enterprise, τα οποία πραγματοποίησαν μόνο δοκιμές) καίγεται και διαλύεται στην ατμόσφαιρα πάνω από το Τέξας των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της επανεισόδου, στοιχίζοντας τη ζωή στους 7 επιβαίνοντες του, ανάμεσα τους κι ο πρώτος Ισραηλινός αστροναύτης.

Αιτία της καταστροφής ήταν ένα κομμάτι ενός εκ των δύο Βοηθητικών Πυραύλων Υγρών Καυσίμων (SRB) που χρησημοποιούνται κατά την εκτόξευση, το οποίο ξεκόλλησε και χτύπησε το δεξί φτερό του Κολούμπια, ανοίγοντας τρύπα, η οποία προκάλεσε λανθασμένη μανούβρα κατά την επανείσοδο, οδηγώντας έτσι το κινούμενο με, περίπου, 17.000 χιλιόμετρα την ώρα, λεωφορείο στην καταστροφή.

2004: Εκατό νεκροί και περισσότεροι από 240 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός από δύο βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας που σημειώνονται στα γραφεία δύο κουρδικών κομμάτων, του «Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος» και της «Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν», στην πόλη Αρμπίλ του βορείου Ιράκ.

2004: Στους 244 ανέρχεται ο αριθμός των νεκρών προσκυνητών οι οποίοι ποδοπατούνται μέχρι θανάτου κατά τη διάρκεια τελετουργικού, με το οποίο ολοκληρώνεται το ετήσιο προσκύνημα των πιστών στη Μέκκα. Ο αριθμός των τραυματιών ξεπερνά τους διακόσιους.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1459 - Κόνραντ Κέλτις, Γερμανός ανθρωπιστής.
Ο Κόνραντ Κέλτις (Conrad Celtis ή Konrad Celtes, 1 Φεβρουαρίου 1459 - 4 Φεβρουαρίου 1508) ήταν Γερμανός ανθρωπιστής, λόγιος συγγραφέας καθώς και λυρικός ποιητής.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Μπίκελ (ή Πίκελ) Κέλτις. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Καθηγητής του υπήρξε ο ανθρωπιστής Ρούντολφ Αγκρίκολα. Δίδαξε την ποιητική και τη ρητορική τέχνη στα πανεπιστήμια της Λιψίας και της Βιέννης. Εξέδωσε στα 1486 την ποιητική εργασία «Ars versificandi et carminum» η οποία θεωρείται ως η πρώτη ποιητική εργασία του γερμανικού ανθρωπισμού. Τα ποιήματά του θεωρούνται ότι έχουν συμβολική δύναμη ενώ διακρίνονται και για το λυρισμό τους. Ακολουθώντας το πρότυπο των ιταλικών ακαδημιών, ίδρυσε με τη σειρά του εταιρείες διανοουμένων.

1874 - Ούγκο φον Χόφμανσταλ, Αυστριακός συγγραφέας.
Ο Ούγκο φον Χόφμανσταλ (Hugo von Hofmannsthal, 1 Φεβρουαρίου 1874 - 15 Ιουλίου 1929) ήταν Αυστριακός ποιητής, δραματουργός, δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος και λιμπρεττίστας.

1878 - Άλφρεντ Χάγιος, Ούγγρος κολυμβητής και αρχιτέκτονας.
Ο Άλφρεντ "Χάγιος" Γκούτμαν (Alfréd Hajós, Βουδαπέστη, 1 Φεβρουαρίου 1878 - 12 Νοεμβρίου 1955) ήταν Ούγγρος αρχιτέκτονας και αθλητής, και τρεις φορές ολυμπιονίκης.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Γκούτμαν. Το Χάγιος στα ουγγρικά σημαίνει ναύτης και το απέκτησε λόγω της ικανοτήτων του στο κολύμπι. Από 13 ετών ο πατέρας του τον πετούσε στον Δούναβη και είχε συνηθίσει να κολυμπάει σε παγωμένα νερά. Αυτό τον βοήθησε στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 όπου συμμετείχε στην κολύμβηση. Οι αγώνες έγιναν στην Θάλασσα σε χαμηλές θερμοκρασίες. Ήταν πρώτος και χρυσός Ολυμπιονίκης στα 100 μ. ελευθέρας με επίδοση 1.22.2, και στα 1.200 μ. ελευθέρας με επίδοση 18.22.2. Είχε δηλώσει συμμετοχή και στα 500μ. ελευθέρας αλλά δεν πήρε τελικά μέρος. Την περίοδο των αγώνων ήταν φοιτητής αρχιτεκτονικής. Ο Χάγιος έλαβε μέρος και στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1924 στο Παρίσι στον καλλιτεχνικό διαγωνισμό για τα αρχιτεκτονικά του σχέδια γηπέδου και τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο.
Εκτός από κολυμβητής ήταν και ποδοσφαιριστής: μάλιστα αγωνίστηκε στην εθνική Ουγγαρίας από το 1901 έως το 1903. Ήταν πρωταθλητής Ουγγαρίας στη δισκοβολία , στα 400 εμπόδια το 1898 και στα 100μ. το 1898. Ο αδελφός του Χένρικ Χάγιος ήταν χρυσός ολυμπιονίκης στα 4x250 στη Μεσολυμπιάδα του 1906.
Το 1924 πήρε το πτυχίο του στην αρχιτεκτονική και ειδικεύτηκε στις κατασκευές σταδίων , οι πιο γνωστές από τις οποίες είναι το κολυμβητήριο στην Βουδαπέστη που φέρει το όνομά του και χτίστηκε το 1930 και αποτελεί μέχρι σήμερα το εθνικό κολυμβητήριο της Ουγγαρίας. Το 1953 τιμήθηκε από την ΔΟΕ με δίπλωμα.

1884 - Γιεβγκένι Ζαμιάτιν, Ρώσος συγγραφέας.
Ο Γιεβγκένι Ιβάνοβιτς Ζαμιάτιν (Λεμπεντιάν 1 Φεβρουαρίου 1884 – Παρίσι 10 Μαρτίου 1937) ήταν Ρώσος συγγραφέας, περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του Εμείς (1921), μια ιστορία δυστοπίας του μέλλοντος που επηρέασε το 1984 του Τζορτζ Όργουελ , το Anthem της Άυν Ραντ, το The Dispossessed της Ούρσουλα Λε Γκεν και, έμμεσα, τον Κουρτ Βόνεγκατ στο έργο του Ο πιανίστας.

1891 - Γιάννης Κορδάτος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Γιάννης Κ. Κορδάτος ή Γιάνης Κορδάτος, κατά προτίμηση του ιδίου (1 Φεβρουαρίου 1891, Ζαγορά Πηλίου – 29 Απριλίου 1961, Αθήνα), ήταν Έλληνας κοινωνιολόγος, ιστορικός, πολιτικός και νομικός, οπαδός του μαρξισμού. Παρότι αυτοδίδακτος ιστορικός, υπήρξε πολυγραφότατος μελετητής της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή.

1894 - Τζον Φορντ, Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός.
Ο Τζον Φορντ (John Ford, 1 Φεβρουαρίου 1894 - 31 Αυγούστου 1973) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, ιρλανδικής καταγωγής, κάτοχος τεσσάρων βραβείων Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Η καριέρα του που διήρκεσε πενήντα χρόνια είναι πλούσια σε ταινίες από όλα τα είδη. Γύρισε πάνω από 140 ταινίες ξεκινώντας την περίοδο του βωβού κινηματογράφου και περνώντας στον ομιλούντα αργότερα. Δυστυχώς οι περισσότερες από τις βωβές ταινίες που γύρισε από το 1917 μέχρι και το 1927 θεωρούνται χαμένες. Είναι γνωστός μέχρι και σήμερα τόσο για τα γουέστερν Η ταχυδρομική άμαξα (Stagecoach), Η αιχμάλωτος της ερήμου (The Searchers, 1956) και Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμπερτι Βάλανς (The Man Who Shot Liberty Valance), όσο και για τις κινηματογραφικές μεταφορές θρυλικών μυθιστορημάτων του περασμένου αιώνα. Οι ταινίες: Τα Σταφύλια της Οργής (The Grapes Of Wrath) και Η κοιλάδα της κατάρας (How Green Was My Valley), βασίστηκαν στα ομώνυμα έργα των Στάινμπεκ και Λιούελιν αντίστοιχα. Τα τέσσερα όσκαρ που κέρδισε για τη σκηνοθεσία, αποτελούν μέχρι και σήμερα αξεπέραστο ρεκόρ. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαίνοντες σκηνοθέτες της γενιάς του, με επιρροή σε πολλούς μεταγενέστερούς του. Ο Φορντ, ήταν απ' τους πρώτους που χρησιμοποίησε πραγματικές τοποθεσίες για τα εξωτερικά γυρίσματα, αντί των τεχνητών σκηνικών του εσωτερικού των χολιγουντιανών στούντιο. Φημίζεται επίσης για τις μακρινές του λήψεις οι οποίες απεικονίζουν στο κέντρο τον ηθοποιό με φόντo άγρια και ρυτιδιασμένα φυσικά τοπία. Αγαπημένος του ηθοποιός ήταν ο Τζον Γουέιν, ο οποίος πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 20 ταινίες του. Αποτελεί την πρώτη προσωπικότητα του κινηματογράφου που βραβεύτηκε με βραβείο για την προσφορά του στην 7η τέχνη από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στην πρώτη τελετή του 1974.

1901 - Κλαρκ Γκέιμπλ, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Κλαρκ Γκέιμπλ (Clark Gable, 1 Φεβρουαρίου 1901 - 16 Νοεμβρίου 1960) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου το 1934 για την ταινία του Φρανκ Κάπρα Συνέβη μια νύχτα (It Happened One Night). Στο κορύφωμα της δόξας του, τη δεκαετία του '30, ο Κλαρκ Γκέιμπλ αποκαλούνταν Ο Βασιλιάς του Χόλιγουντ, καθώς κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του τριάντα ήταν ο εμπορικότερος ηθοποιός του Χόλιγουντ, πίσω μόνο από τη Σίρλεϊ Τεμπλ. Ο γνωστότερός του ρόλος είναι εκείνος του Ρετ Μπάτλερ στην επική παραγωγή του 1939, Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind). Είναι γνωστός επίσης για τις ταινίες: Συνέβη μια νύχτα (It Happened One Night, 1934), Ναυτική Ανταρσία (Mutiny On The Bounty, 1935), Σαν Φρανσίσκο, η πόλη της αμαρτίας (San Francisco, 1936), Φλεγόμενοι ουρανοί (Test-Pilot, 1938), Μογκάμπο (Mogambo, 1953) και Οι αταίριαστοι (The Misfits, 1961). Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε στην 7η θέση στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

1902 - Λάνγκστον Χιουζ, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Λάνγκστον Χιουζ (James Mercer Langston Hughes, 1 Φεβρουαρίου 1902 - 22 Μαΐου 1967) ήταν Αμερικανός ποιητής, από τις πλέον αντιπροσωπευτικές φυσιογνωμίες και εμπνευσμένους ποιητές της αφροαμερικανικής φυλής.
Γεννήθηκε στο Τζόπλιν του Μισούρι το 1902 και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1967. Οι γονείς του ζούσαν χωρισμένοι κι έτσι ο μικρός Λάνγκστον στάλθηκε να ζήσει με τη γιαγιά του στο Λώρενς του Κάνσας. Εκεί βρήκε αργότερα δουλειά κι η μητέρα του σε θέση γραμματέα ενός νέγρου δικηγόρου. Ήθελε να δώσει στο παιδί της κάποια μόρφωση και το έστειλε στο σχολείο της περιοχής. Ήταν σχολείο λευκών κι οι σχολικές αρχές αρνήθηκαν να το δεχτούν. Μα η μητέρα του πολέμησε για το δικαίωμα του παιδιού της. Έμειναν έκπληκτοι με την τόλμη της και τελικά ο Λάνγκστον έγινε δεκτός.
Δέχτηκε το μίσος των δασκάλων, οπαδών των φυλετικών διακρίσεων, αντιμετώπισε την οργανωμένη αντίδραση των συμμαθητών του, υπόμεινε το αργό τσάκισμα του εγωισμού του. Στο τέλος μπόρεσε να παρακολουθήσει γυμνάσιο στο Κλίβελαντ του Οχάιο, όπου άρχισε να διαμορφώνεται η προσωπικότητά του.
Ήταν για τη σχολική εφημερίδα, την Κουκουβάγια του Καμπαναριού, που έγραψε τα πρώτα του ποιήματα. Σ' όλη τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων έγραφε στίχους. Με την αποφοίτησή του ήταν πια δόκιμος ποιητής. Ταξιδεύοντας με το τρένο για να συναντήσει τον πατέρα του στο Μεξικό, έγραψε ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά ποιήματά του, Ο Νέγρος μιλάει για ποτάμια. Ο πατέρας του φρόντισε να τον στείλει για σπουδές. Ο Λανγκστον διάλεξε το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Μετά ενάμισι χρόνο τα παράτησε - συμπλήρωσε όμως αργότερα τη μόρφωσή του στο Πανεπιστήμιο Λίνκολν - κι άρχισε τα ταξίδια σ' αναζήτηση δουλειάς και περιπέτειας.
Η φήμη του ως ποιητή καθιερώθηκε, όταν γύρισε ξανά στην Αμερική. Αυτό έγινε και με τη συμπαράσταση του μεγάλου Αμερικανού ποιητή Βέιτσελ Λίντσυ. Από εκείνη τη στιγμή η άνοδος του Λάνγκστον ήταν σταθερή. Τα έργα του αντανακλούν τα αισθήματά του για το λαό του με τις χαρές και τις λύπες του, τη φτώχεια του και τις ελπίδες του. Ο στίχος του είναι μια λυρική διαμαρτυρία, ένα σιγανό παράπονο, μια ναρκωμένη ελπίδα.

1905 - Εμίλιο Τζίνο Σεγκρέ, Ιταλός φυσικός.
Ο Εμίλιο Τζίνο Σεγκρέ (1 Φεβρουαρίου 1905 – 22 Απριλίου 1989) ήταν Ιταλός φυσικός και νομπελίστας ο οποίος μαζί με τον Όουεν Τσάμπερλεϊν ανακάλυψε το αντιπρωτόνιο, ένα υποατομικό αντισωματίδιο.
Ο Σεγκρέ γεννήθηκε σε μια Εβραϊκή οικογένεια στη πόλη Τίβολι της Ιταλίας, και γράφτηκε στη Πολυτεχνική σχολή του Πανεπιστήμιου Σαπιέντσα Ρώμης. Μεταπήδησε στη φυσική το 1927 και πήρε το διδακτορικό του το 1928, με καθηγητή τον Ενρίκο Φέρμι.
Μετά την θητεία του στον Ιταλικό Στρατό (1928 - 1929), δούλεψε στο Αμβούργο με τον Όττο Στερν και με τον Πιέτερ Ζέεμαν στο Άμστερνταμ ως υπότροφος του Ιδρύματος Ροκφέλερ. Ο Σεγκρέ διορίστηκε βοηθός καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης το 1932 και υπηρέτησε έως το 1936. Από 1936 έως 1938 διετέλεσε Διευθυντής του Εργαστηρίου Φυσικής του Πανεπιστημίου του Παλέρμο.

1931 - Μπορίς Γιέλτσιν, Ρώσος πολιτικός.
Ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν (προφέρεται σύμφωνα με το ΔΦΑ: [bɐˈrʲis nʲɪkɐˈlaɪvʲɪtɕ ˈjelʲtsɨn]), (Ρωσ.: Борис Николаевич Ельцин (βοήθεια·πολυμέσα)) (1 Φεβρουαρίου 1931-23 Απριλίου 2007) ήταν Ρώσος πολιτικός και Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας από το 1991 έως και το 1999. Ο Γιέλτσιν γεννήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 1931 στο Σβερντλόφσκ στα Ουράλια Όρη (το σημερινό Αικατερίνενμπουργκ) και ήταν γιος μηχανικού. Όταν ήταν μικρός έχασε μερικά δάχτυλα στο ένα του χέρι παίζοντας με μια χειροβομβίδα. Το 1961 έγινε μέλλος του ΚΚΣΕ (Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης) και χάρη στην γνωριμία του με τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ διορίστηκε γενικός γραμματέας του κόμματος στη Μόσχα. Λόγω έντονης αντιπαράθεσης με τον Γκορμπατσώφ, απομακρύνθηκε από τη θέση του και το 1989 επέστρεψε δυναμικά στην πολιτική σκηνή ως κριτής της πολιτικής του Γκορμπατσώφ και αναδείχθηκε σε αρχηγός των μεταρρυθμιστών. Το 1990 εξελέγη πρόεδρος της Ρωσίας. Ένα χρόνο αργότερα, διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση και ο Γιέλτσιν έγινε πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Τα χρόνια της διακυβέρνησής του χαρακτηρίστηκαν από ακραίο και άκρατο φιλελευθερισμό, ο οποίος οδήγησε δεκάδες εκατομμύρια Ρώσους σε χειρότερη από ό,τι βρίσκονταν πριν κατάσταση. Ο άλλοτε δυναμικός Γιέλτσιν είχε 5 καρδιακές προσβολές στη θητεία του ως πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ έγινε πραγματικός αγώνας ώστε το 1996 να επανεκλεγεί στην εξουσία. Τα τελευταία χρόνια η κόρη του, Τατιάνα Ντιατσένκο, ήταν το δεξί του χέρι, ουσιαστικά κυβερνώντας τη χώρα με τους νεόπλουτους ολιγάρχες. Η πολιτική αστάθεια της εποχής Γιέλτσιν χαρακτηρίζεται από τη συχνή απόλυση πρωθυπουργών. Η μαφία κινούσε ουσιαστικά τη χώρα, οι δημόσιοι υπάλληλοι παρέμεναν απλήρωτοι, ο στρατός παραμελημένος, η Ρωσία ρεζιλεμένη και ένα σωρό πολιτικοί στο Κρεμλίνο προσποιούνταν ότι κυβερνούσαν.
Σταθμοί
Σταθμοί στην ιστορία της νέας Ρωσίας του Μπορίς Γιέλτσιν είναι ο Δεκέμβριος του 1993, με την επιβολή του Γιέλτσιν με τη βία έναντι των πολιτικών του αντιπάλων, το 1994, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Τσετσενία, το 1995, με το πρώτο πολύ σημαντικό επεισόδιο της υγείας του, ο Ιούλιος του 1996, όταν επανεξελέγη έναντι του κομμουνιστή αντιπάλου του, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, ο Αύγουστος του 1998 με την οικονομική κρίση, και, τέλος, ο Δεκέμβριος του 1999, οπότε το πρόβλημα της διαδοχής του ήταν το πιο σημαντικό ζήτημα για ολόκληρη τη χώρα.
Ο Μπορίς Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν, που ήθελε να μείνει στην ιστορία ως «ο Ρώσος Ουάσινγκτον», παραιτήθηκε το μεσημέρι της 31ης Δεκεμβρίου 1999. Ζήτησε συγγνώμη από τους Ρώσους που δεν πραγματοποιήθηκαν πολλά από τα όνειρά τους. Σύμφωνα με το ρωσικό σύνταγμα, όταν ο πρόεδρος παραιτείται, χρέη προέδρου ασκεί προσωρινά ο πρωθυπουργός. Η πολιτική οικογένεια του Γιέλτσιν και η ολιγαρχία έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε ο προσωρινός πρόεδρος Πούτιν να νομιμοποιηθεί στην εξουσία στις επερχόμενες εκλογές της 26ης Μαρτίου 2000, όπως και έγινε. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε την 1η Ιανουαρίου 2000 διάταγμα με το οποίο όλοι οι πρόεδροι της χώρας προστατεύονταν από δίκες. Από την 26η Μαρτίου η Ρωσία μπήκε σε μια νέα εποχή. Ο Μπορίς Γιέλτσιν αργότερα υπήρξε επικριτικός του διαδόχου του, όμως πια η εξουσία βρισκόταν αλλού.
Ο Μπορίς Γιέλτσιν πέθανε στις 23 Απριλίου 2007 από καρδιακή προσβολή.

1937 - Αντώνης Χρηστέας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.

1940 - Μιχάλης Μπέλλης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Μιχάλης Μπέλλης (γένν. 1 Φεβρουαρίου 1940) είναι Έλληνας διεθνής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Αγωνίστηκε με τους Ολυμπιακό Πολυκάστρου, Ηρακλή Θεσσαλονίκης, Παναθηναϊκό, Παναχαϊκή και ΠΑΟΚ, ενώ μεταξύ 1968 και 1969 είχε ενταχθεί για κάποιους μήνες σε σωματείο Ελλήνων ομογενών της Αυστραλίας. Υπήρξε παίκτης της μεσαίας γραμμής, ακραίος αμυντικός και με τον ΠΑΟΚ επίσης κεντρικός. Το 1967 αποτέλεσε τον 10ο ποδοσφαιριστή που συμπλήρωσε 200 αγώνες στην ιστορία της Α΄ Εθνικής κατηγορίας (από την καθιέρωσή της το 1959) και εξαετία αργότερα τον 7ο με 300. Την ίδια χρονιά αποχώρησε από την ενεργό δράση στα 33 του εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού (κάταγμα ποδιού) και έχοντας πραγματοποιήσει 310 συνολικά εμφανίσεις, τις μισές σχεδόν (148) για λογαριασμό του Ηρακλή. Μετείχε σε τέσσερις τελικούς του κυπέλλου Ελλάδας, δύο με τον Παναθηναϊκό (1967, 1968), ισάριθμες με τον ΠΑΟΚ (1971, 1972) και κατακτώντας το τρόπαιο από μία φορά –τις άλλες ο Ολυμπιακός Πειραιώς–, τη δεύτερη εναντίον του προηγούμενου συλλόγου του.
Στην εθνική ομάδα
Χρίστηκε 5 φορές διεθνής για την Ανδρών Ελλάδας το διάστημα 1965-1967, όλες αγωνιζόμενος στην άμυνα. Συμπτωματικά, την πρώτη, δεύτερη και τελευταία αντιμετώπισε την εθνική Σοβιετικής Ένωσης σε προκριματικά Παγκοσμίου κυπέλλου και Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, γνωρίζοντας την ήττα.
Προπονητική σταδιοδρομία
Με την ολοκλήρωση της αγωνιστικής του πορείας, ακολούθησε αυτή του τεχνικού που χαρακτηρίζεται σημαντική. Αρχικά εντάχθηκε στο επιτελείο του ΠΑΟΚ, ως βοηθός του Λες Σάνον και έπειτα του Γκιούλα Λοράντ. Την δεκαετία 1986-1996, ανέλαβε σε τρεις περιπτώσεις το σύλλογο της Θεσσαλονίκης μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου και τις δύο πρώτες έως το τέλος της, αντικαθιστώντας ξένους προπονητές (Σκότσικ, Λίμπρεχτς, Κοκότοβιτς). Μεγαλύτερη σε διάρκεια και πλέον επιτυχημένη, υπήρξε η ενδιάμεση Δεκέμβριος 1987-Μάιος 1988, όπου μέσω της τρίτης θέσης στο πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ εξασφάλισε τη συμμετοχή του στο επόμενο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Από τις θητείες του με άλλα σωματεία, ξεχωρίζει η ανάδειξη του ΑΣ Ρόδος ως πρωταθλητή νοτίου ομίλου Β΄ Εθνικής την περίοδο 1980-81 κατόπιν μπαράζ με τον ΑΟ Αιγάλεω και η (επ)άνοδος της ομάδας στην κορυφαία κατηγορία.

1965 - Σέριλιν Φεν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
H Σέριλιν Φεν (Sheryl Ann Fenn, 1 Φεβρουαρίου 1965) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός.
Γεννήθηκε στο Ντητρόιτ του Μίσιγκαν. Έγινε γνωστή από το ρόλο της Ώντρει Χορν (Audrey Horne) που έπαιξε στη σειρά Twin Peaks (1990-1991) και από τους ρόλους που έπαιξε στις ταινίες Άνθρωποι και Ποντίκια (Of Mice And Men, 1992) και Τεμαχίζοντας την Ελένα (Boxing Helena, 1993) και στη σειρά Ερωτική Ανεπάρκεια (Rude Awakening, 1998-2001).
Η Σέριλιν Φεν ήταν αρραβωνιασμένη με τον ηθοποιό Τζόνι Ντεπ.

1965 - Στεφανία, πριγκίπισσα του Μονακό.
Η Πριγκίπισσα Στεφανία του Μονακό (Stéphanie Marie Élisabeth Grimaldi, 1 Φεβρουαρίου 1965) είναι το μικρότερο παιδί του πρίγκιπα Ρενιέ Γ΄ του Μονακό και της Αμερικανίδας ηθοποιού Γκρέις Κέλι. Πήρε το όνομά της από την μακρινή πρόγονή της Στεφανία του Μπουαρνέ. Στο παρελθόν υπήρξε τραγουδίστρια, σχεδιάστρια ρούχων και μοντέλο. Έχει παντρευτεί δύο φορές και έχει αποκτήσει τρία παιδιά.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1982, ενώ επέστρεφαν στο παλάτι από το αγρόκτημά τους στο Ροκαζέλ της Γαλλίας, η Στεφανία και η μητέρα της είχαν ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Η Γκρέις πέθανε την επόμενη μέρα 14 Σεπτεμβρίου, ενώ η Στεφανία υπέστη κάταγμα ενός σπονδύλου του λαιμού. Παρά το γεγονός ότι η επίσημη εκδοχή ήταν ότι η Γκρέις υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο κατά την οδήγηση, φημολογήθηκε ότι η Στεφανία ήταν αυτή που οδηγούσε στην πραγματικότητα. Η Στεφανία αρνήθηκε να μιλήσει δημοσίως για το θάνατο της μητέρας της, μέχρι το 1989, όταν έδωσε συνέντευξη στον συγγραφέα Τζέφρι Ρόμπινσον, επιμένοντας ότι οι φήμες ήταν αναληθείς. Τότε δήλωσε τα εξής: «Υπήρχε μεγάλη πίεση προς εμένα, επειδή όλοι έλεγαν ότι εγώ οδηγούσα το αυτοκίνητο, ότι ήταν δικό μου λάθος, ότι είχα σκοτώσει τη μητέρα μου... Δεν είναι εύκολο όταν είσαι στα 17 να ζεις με αυτό». Το 2002 σε συνέντευξή της επανήλθε στο θέμα, δηλώνοντας: «Όχι μόνο δεν έχω ξεπεράσει το φρικτό τραύμα της απώλειας της μητέρας μου σε πολύ νεαρή ηλικία, αλλά ήμουν δίπλα της τη στιγμή του ατυχήματος. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο έχω υποφέρει και εξακολουθώ να υποφέρω».
Η Στεφανία μιλάει άπταιστα γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά. Παρακολούθησε την σχολική της εκπαίδευση στο Νταμ ντε Σα-Μαρ του Μονακό και στη συνέχεια στο Ντουπανλούπ του Παρισιού. Το 1982 έλαβε το απολυτήριο λυκείου. Κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων έκανε μαθήματα χορού και πιάνου, και συμμετείχε σε αγώνες γυμναστικής και ιππασίας.
Η Στεφανία είχε αναπτύξει σχέσεις με τον Πολ Μπελμοντό, τον Άντονι Ντελόν, τον Ρομπ Λόου και τον Ζαν-Ιβ λε Φουρ, πριν να ξεκινήσει τη σχέση της με τον σωματοφύλακά της, Ντανιέλ Ντουκρουέ το 1992. Με τον Ντεκρουέ, η Στεφανία απέκτησε δύο παιδιά, τον Λουί και την Πολίν. Τα παιδιά τους περιλήφθησαν στη γραμμή για τη διαδοχή του θρόνου του Μονακό, όταν το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 1 Ιουλίου 1995. Ωστόσο, στις 4 Οκτωβρίου 1996 πήραν διαζύγιο.
Στις 15 Ιουλίου 1998 η Στεφανία γέννησε το τρίτο της παιδί, την Καμίλ. Όμως, αρνήθηκε να αποκαλύψει το όνομα του πατέρα της, ενώ εξαιτίας του γεγονότος ότι αποκτήθηκε εκτός γάμου, η Καμίλ δεν περιλαμβάνεται στη γραμμή διαδοχής του θρόνου του Μονακό.
Το 2001 η Στεφανία ξεκίνησε μια σχέση με τον παντρεμένο εκπαιδευτή ελεφάντων Φράνκο Κνι και μετακόμισε μαζί με τα τρία της παιδιά στο καραβάνι του τσίρκου του. Ωστόσο, αυτή η σχέση έληξε το 2002 και η Στεφανία με την οικογένειά της επέστρεψε στο Μονακό. Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2003 παντρεύτηκε τον Πορτογάλο ακροβάτη Άντανς Λόπεζ Πέρες, με τον οποίο πήρε διαζύγιο το Νοέμβριο του 2004.
Η Στεφανία έχει βαπτίσει τον Αντρέα Κασιράγκι, μεγαλύτερο γιο της αδελφής της Καρολίνας.

1966 - Βασίλης Δημητριάδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Βασίλης Δημητριάδης (1 Φεβρουαρίου 1966) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στην επίθεση και ήταν ικανός σκόρερ.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την καριέρα του από τον Άρη Θεσσαλονίκης το 1986 και ήταν ήδη διεθνής όταν το 1991 αποκτήθηκε από την ΑΕΚ.
Προσαρμόστηκε αμέσως και οι 3 πρώτες χρονιές στην ΑΕΚ ήταν οι καλύτερες της καριέρας του. Την περίοδο 1991-92 σε 34 αγώνες σκόραρε 28 γκολ, την περίοδο 1992-93 σε 33 αγώνες σκόραρε 33 γκολ και την περίοδο 1993-94 σε 33 αγώνες σκόραρε 11 γκολ, κατακτώντας παράλληλα ισάριθμες φορές το πρωτάθλημα, ενώ τις δύο πρώτες από αυτές (1992 και 1993) αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Κατέκτησε ακόμα 1 κύπελλο Ελλάδας (1996).
Το 1997 επέστρεψε στον Άρη Θεσσαλονίκης, με τη φανέλα του οποίου αποχώρησε από την ενεργό δράση στο τέλος εκείνης της περιόδου.
Στην Εθνική Ελλάδας
Με την Ελλάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 17 Φεβρουαρίου 1988 και συμμετείχε συνολικά σε 28 αγώνες σκοράροντας 2 γκολ. Συμμετείχε στην αποστολή που ταξίδεψε στις ΗΠΑ για το Μουντιάλ 1994, όπου αγωνίστηκε σε δύο αγώνες.

1969 - Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.
Ο Γκάμπριελ Ομάρ Μπατιστούτα (Gabriel Omar Batistuta, 1 Φεβρουαρίου 1969) είναι παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής από την Αργεντινή.
Ξεκίνησε την καριέρα του, από την Νιούελς Ολντ Μπόις, σύντομα ξεχώρισε στους νέους και προωθήθηκε στους άνδρες του συλλόγου. Αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα την σεζόν 1988-89 και με την απόδοσή του κέρδισε μεταγραφή στην Ρίβερ Πλέιτ. Στην ιστορικότερη ομάδα της χώρας του, από άποψη πρωταθλημάτων (πολυνίκης του θεσμού), παρόλο που οι εμφανίσεις του ήταν εντυπωσιακές, δεν στέριωσε πέρνα μιας σεζόν, λόγω της κόντρας που είχε αναπτύξει με τον προπονητή του Ντάνιελ Πασαρέλα. Έχοντας μείνει εκτός ομάδας, στο δεύτερο μισό της σεζόν 1989-90, η Μπόκα Τζούνιορς άρπαξε την ευκαιρία και τον απέκτησε για την περίοδο 1990-91. Ο Μπατιστούτα όμως είχε μείνει πίσω σε θέματα φυσικής κατάστασης, λόγω της αποχής του και δεν κατάφερε να φτάσει στην κατάλληλη φόρμα.
Το καλοκαίρι του 1991, ο Αργεντινός επιθετικός, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την ιταλική Φιορεντίνα. Εκεί θα παραμείνει σχεδόν όλη του την καριέρα, αφού θα αποχωρήσει από την Φλορεντία έπειτα από εννέα περιόδους. Την σεζόν 1993-94, ο ομάδα αγωνίστηκε στην Σέριε Β, και κατέκτησε την πρώτη θέση επιστρέφοντας στην πρώτη κατηγορία. Δύο σεζόν αργότερα (1996), κατέκτησε το Κύπελλο Ιταλίας και το Σούπερ Καπ. Σε προσωπικό επίπεδο, ο ίδιος αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της Σέριε Α την σεζόν 1994-95 και πρώτος σκόρερ στο Ιταλικό Κύπελλο την χρονιά που το κατέκτησε η Φιορεντίνα. Επίσης το 1999, αναδείχτηκε Καλύτερος Ξένος Ποδοσφαιριστής του Ιταλικού Πρωταθλήματος. Μέχρι και το τέλος της θητείας του στην ομάδα, έγινε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της.

Ρόμα (& Ίντερ)
Μετά από 10 χρόνια στην Φιορεντίνα, παραχωρήθηκε έναντι 70 δισ. ιταλικών λιρών, το καλοκαίρι του 2000 στην Ρόμα. Στην Ρώμη παρέμεινε για τρεις σεζόν, στις οποίες στέφθηκε με τους πρωτευουσιάνους Πρωταθλητής Ιταλίας, κατακτώντας την Σέριε Α το 2001. Την ίδια χρονιά κατακτήθηκε και το Σούπερ Καπ. Την σεζόν 2002-03, ο Μπατιστούτα δεν κατάφερε να φτάσει τα υψηλά στάνταρ της απόδοσής του και στα μέσα της σεζόν, παραχωρήθηκε δανεικός στην Ίντερ. Στο τέλος της περιόδου, μένοντας σε μέτριες αποδόσεις, αποχώρησε από το ιταλικό πρωτάθλημα μετά από 12 χρόνια, μένοντας ελεύθερος από την Ρόμα.
Κλείσιμο καριέρας στο Κατάρ
Έχοντας πετύχει όλους τους στόχους της καριέρας του, στην Ιταλία, ο Μπατιστούτα αποδέχτηκε πρόταση συνεργασίας με την ομάδα του Κατάρ, Αλ-Αραμπί. Την πρώτη του σεζόν εκεί, το 2003-04, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος της χώρας, σπάζοντας το ρεκόρ περισσότερων τερμάτων σε μια χρονιά, που κατείχε ο ντόπιος Μανσούρ Μουφτάχ, με 24 γκολ. Ο Αργεντινός πέτυχε 25 σε 18 αγώνες. Μετά από τρεις αγωνιστικές της περιόδου 2004-05, πήρε την απόφαση να μην συνεχίσει το ποδόσφαιρο, σε ηλικία 35 ετών.
Εθνική Αργεντινής
Με την εθνική ομάδα της χώρας του, την Αργεντινή, έχει αγωνιστεί 78 φορές, πετυχαίνοντας 56 γκολ. Είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ιστορία της εθνικής Αργεντινής. Έχει συμμετάσχει σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, κατακτώντας την δεύτερη θέση των σκόρερ το 1998 στην Γαλλία και την τρίτη το 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Το τρίτο του Μουντιάλ ήταν του 2002 στην Νότια Κορέα και Ιαπωνία, όπου όταν αποκλείστηκε η Αργεντινή, ο ίδιος σταμάτησε την καριέρα του ως διεθνής.
Με την Αργεντινή, κατέκτησε Κόπα Αμέρικα, το 1991 και το 1993 και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών ΦΙΦΑ το 1992. Επίσης αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ στις διοργανώσεις Κόπα Αμέρικα του 1991 και του 1995. Τέλος έχει ψηφιστεί ο Καλύτερος Αργεντινός Ποδοσφαιριστής της χρονιάς 1998 και Τρίτος Καλύτερος Ποδοσφαιριστής στον Κόσμο, το 1999.

1975 - Κατερίνα Θάνου, Ελληνίδα αθλήτρια.
Η Κατερίνα Θάνου (1 Φεβρουαρίου 1975) είναι πρώην αθλήτρια του στίβου, αγωνιζόταν στους δρόμους ταχύτητας. Κατέκτησε την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Μαεμπάσι της Ιαπωνίας το 1999 και στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες κλειστού στίβου στα 60 μέτρα το 1996 και το 2000.
Γεννήθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 1975 στην Αθήνα και έχει καταγωγή από την Πρέβεζα. Με χρόνο 10.87 πέτυχε πανελλήνια επίδοση στους πανευρωπαϊκούς αγώνες του 1998 και κατέκτησε τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας κλειστού στίβου το Μάρτιο του 1999 στους αγώνες του Μαεμπάσι της Ιαπωνίας. Στις 22 Αυγούστου 1999 πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα 100 μέτρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Σεβίλλης πετυχαίνοντας χρόνο 10.84. Υπήρξε αθλήτρια του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου και αργότερα του Ολυμπιακού και προπονούνταν με το Χρήστο Τζέκο. Σπουδαία επιτυχία στην καριέρα της αποτέλεσε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του 2000. Οι διακρίσεις της, ωστόσο, είναι πάμπολλες.
Σκάνδαλο αναβολικών
Το 2004 στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η Κατερίνα Θάνου ήταν μία από τις αθλήτριες που αναμενόταν να πρωταγωνιστήσουν στα 100 μέτρα των γυναικών. Εντούτοις, την ημέρα πριν από την τελετή έναρξης, η Κατερίνα Θάνου και ο συναθλητής της Κωνσταντίνος Κεντέρης δεν εμφανίστηκαν σε αιφνιδιαστική κλήση για έλεγχο αντί-ντόπινγκ και αργότερα την ίδια νύχτα νοσηλεύθηκαν και οι δύο, ισχυριζόμενοι ότι είχαν τραυματιστεί σε τροχαίο ατύχημα με μοτοσικλέτα. Στο σκάνδαλο που ακολούθησε σε σχέση με την εξέτασή τους, οι Κατερίνα Θάνου και Κωνσταντίνος Κεντέρης ανήγγειλαν την απόσυρσή τους από τους αγώνες στις 18 Αυγούστου 2004, μετά από ακρόαση ενώπιον της πειθαρχικής Επιτροπής της ΔΟΕ. Μια επίσημη έρευνα των ελληνικών Αρχών σχετικά με το υποτιθέμενο ατύχημά τους, κατέληξε στο συμπέρασμα να αμφισβητήσει το ατύχημα. Η IAAF τους επέβαλε προσωρινή ποινή αποκλεισμού από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα που άρχισε να ισχύει από τις 22 Δεκεμβρίου 2004. Μετά από μια μακροχρόνια νομική μάχη, στις 26 Ιουνίου 2006 ενώπιον του αθλητικού διαιτητικού δικαστηρίου της Λωζάνης οι Έλληνες αθλητές αποδέχτηκαν τις κατηγορίες για την παραβίαση του κανόνα αποφυγής τριών ελέγχων αντί-ντόπινγκ μεταξύ 27 Ιουλίου και 12 Αυγούστου 2004 (στην παραβίαση του κανόνα 32.2 (δ)) και μια αποφυγή να δώσουν δείγμα ούρων και δείγμα αίματος στις 12 Αυγούστου 2004 (στην παραβίαση του κανόνα 32.2 (γ)). Η ποινή τους έληξε στις 22 Δεκεμβρίου 2006.
Επιστροφή στην ενεργό δράση
Η επιστροφή της στην ενεργό δράση έγινε το Φεβρουάριο του 2007. Στα 60 μέτρα, περιορίστηκε στην 6η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας, στις 4 Μαρτίου 2007 με επίδοση 7.26. Στη συνέχεια της χρονιάς ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και έκανε μόνο δύο κούρσες στον ανοιχτό με καλύτερη στα 11.35. Στις 10 Αυγούστου 2008 ανακοινώθηκε επίσημα από την Δ.Ο.Ε. ο αποκλεισμός της από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου επειδή με τις ενέργειές της "δυσφήμισε το Ολυμπιακό Κίνημα".

1983 - Ελεωνόρα Ζουγανέλη, ελληνίδα τραγουδίστρια.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη (Αθήνα 1η Φεβρουαρίου 1983-) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Είναι κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη και της Ισιδώρας Σιδέρη.
Από πολύ μικρή συμμετείχε σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις αλλά και σαν τραγουδίστρια σε δισκογραφικές δουλειές με παιδικά τραγούδια. Το πρώτο της επαγγελματικό βήμα στο χώρο του τραγουδιού ήταν η συμμετοχή της στη 2η ακρόαση νέων καλλιτεχνών της Μικρής Άρκτου του Παρασκευά Καρασούλου και ήταν μία από τους έξι ερμηνευτές από τους 350 που προκρίθηκαν και συμμετείχαν και στο album της 2ης ακρόασης.
Οι ζωντανές της εμφανίσεις ξεκίνησαν με τον Γιώργο Νταλάρα. Έχει συνεργαστεί με τους: Θάνο Μικρούτσικο, Γιάννη Κούτρα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Διονύση Τσακνή, Φίλιππο Πλιάτσικα, Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου, Μιχάλη Χατζηγιάννη, ONIRAMA, IMAM BAILDI, Κωστή Μαραβέγια, Πάνο Μουζουράκη, Νατάσσα Μποφίλιου, Κώστα Λειβαδά, Ρίτα Αντωνοπούλου, Δημήτρη Μητροπάνο, Μανώλη Λιδάκη, Μπάμπη Στόκα, Θανάση Αλευρά, Ησαΐα Ματιάμπα καθώς και τη Dulce Pontes στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Το 2015 ενσάρκωσε την Γαλλίδα τραγουδίστρια Edith Piaf σε ένα μιούζικαλ που ανέβηκε στη Σκηνή Κοτοπούλη Rex στο Εθνικό Θέατρο. Επρόκειτο για ένα μιούζικαλ με 30 ρόλους, δεκάδες τραγούδια και ζωντανή ορχήστρα, το οποίο έφερε το κοινό πιο κοντά σε τραγούδια-σταθμούς που η ίδια η Piaf άφησε παρακαταθήκη στο μουσικό στερέωμα του 20ου αιώνα. Συμμετείχαν επίσης οι : Δημήτρης Αλεξανδρής, Μαρίνα Ασλάνογλου, Κατερίνα Δημάδη, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Νίκος Μαγδαληνός, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Τάσος Πυργιέρης, Δήμητρα Σιγάλα, Χρήστος Στέργιογλου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Αντώνης Χαντζής.
Το 2017 συμμετέχει στον κινηματογράφο, στην νέα ταινία του Αλέξη Καρδάρα με τίτλο "Φαντασία". Πρόκειται για μια αισθηματική-μουσική ταινία με άξονα την πολυτάραχη ζωή μιας λαϊκής τραγουδίστριας.

1987 - Χέδερ Μόρις, Αμερικανίδα ηθοποιός και χορεύτρια.

1994 - Χάρι Στάιλς, Άγγλος τραγουδιστής (One Direction).

2000 - Σάββας Σαλίπας, Έλληνας ηθοποιός.

2003 - Ιωάννης Μιμίκος, Διάδοχος του Βυζαντινού Θρόνου.

Θάνατοι σαν σήμερα

212 - Γέτας, Ρωμαίος αυτοκράτορας.

1222 - Αλέξιος Α΄ Μέγας Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας.

1248 - Ερρίκος Β΄, δούκας της Βραβάντης.

1328 - Κάρολος Δ΄, βασιλιάς της Γαλλίας.

1501 - Σιγισμούνδος, δούκας της Βαυαρίας.

1691 - Πάπας Αλέξανδρος Η΄.

1733 - Αύγουστος Β΄ ο Δυνατός, βασιλιάς της Πολωνίας.

1760 - Γουλιέλμος Η΄, λάντγκραβος της Έσσης-Κάσσελ.

1851 - Μαίρη Σέλλεϋ, Αγγλίδα συγγραφέας.
Η Μαίρη Γουόλστονκραφτ Σέλλεϋ (Mary Wollstonecraft Shelley, Λονδίνο, 30 Αυγούστου 1797 – 1 Φεβρουαρίου 1851) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας και σύζυγος του ρομαντικού ποιητή Πέρσι Σέλλεϋ, γνωστή για το μυθιστόρημά της Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας.
Η Μαίρη Σέλλεϋ ήταν κόρη του φιλοσόφου Ουίλλιαμ Γκόντουϊν και της συγγραφέως Μαίρης Γουόλστονκραφτ. Ερωτεύτηκε τον ποιητή Πέρσι Σέλλεϋ, ο οποίος την απήγαγε το 1814 στην Ελβετία. Παντρεύτηκαν μετά τον θάνατο της γυναίκας του Σέλλεϋ, Χάρριετ Γουέστμπρουκ. Το 1816 κατά τη διάρκεια ταξιδιού με τον Σέλλεϋ, και ενώ φιλοξενούνταν στη βίλα του ποιητή Λόρδου Μπάυρον στην Ελβετία, ξεκίνησε να γράφει το πασίγνωστο μυθιστόρημα Φρανκενστάιν. Τελείωσε το έργο το 1817 και εκδόθηκε το 1818. Μετά το θάνατο του συζύγου της αφοσιώθηκε στη συγγραφή.
Φρανκενστάιν ή ο Σύγχρονος Προμηθέας (Frankenstein: or, The Modern Prometheus), (1818) ― ελλην.μετάφρ.Ροζίτα Σώκου ("Κάκτος")
Η Βαλπέργκα (Valperga), 1823
Ο τελευταίος άνθρωπος, (The Last Man), 1826
Φώκνερ (Falkner), 1837
Ημερολόγιο ενός ταξιδιού έξι εβδομάδων (Journal of a Six Weeks’ Tour), 1814 για ένα ταξίδι με τον Σέλλεϋ.

1864 - Λουίζα Μαρία Τερέζα της Γαλλίας, δούκισσα της Πάρμας.

1885 - Ανρί Ντυπουί ντε Λομ, Γάλλος ναυπηγός.

1908 - Κάρολος Α΄, βασιλιάς της Πορτογαλίας.

1908 - Λουδοβίκος Φίλιππος, πρίγκιπας της Πορτογαλίας.

1912 - Τιμολέων Αργυρόπουλος, Έλληνας φυσικομαθηματικός.

1916 - Γιουσούφ Ιζζεντίν Εφέντι, Οθωμανός πρίγκιπας.

1922 - Γιαμαγκάτα Αριτόμο, Ιάπωνας πολιτικός.

1923 - Ερνστ Τρελτς, Γερμανός θεολόγος.
Ο Έρνστ Τρέλτς ( γερμ: Ernst Troeltsch ) ήταν Γερμανός θεολόγος, φιλόσοφος και συγγραφέας προτεσταντικού δόγματος. Γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου του 1865 και απεβίωσε την 1η Φεβρουαρίου του 1923. Θεωρείται ως ο βασικός εκπρόσωπος της θρησκειο - ιστορικής σχολής ενώ με την αμφισβήτηση του ισχυρισμού της Εκκλησίας ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια άσκησε μεγάλη επίδραση στους νεότερους θεολόγους της εποχής του.
Ο Τρέλτς, γεννήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1865 στο Χάουνστέττεν της Σουηβίας το οποίο βρίσκεται κοντά στο Άουγκσμπουργκ. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί της επταμελούς οικογένειάς του και ο πατέρας του ήταν γιατρός. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο γυμνάσιο του Άουγκσμπουργκ γράφτηκε το 1884 στο Πανεπιστήμιο του Έρλανγκεν σπουδάζοντας λουθηρανική θεολογία. Έπειτα από ένα χρόνο και εμφανώς ενοχλημένος από το συντηρητικό χαρακτήρα που κυριαρχούσε στον θεολογικό κλάδο του πανεπιστημίου, μετεγγράφεται στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και από εκεί στο Γκαίτινγκεν έχοντας το ίδιο κύριο αντικείμενο σπουδών. Από το 1881 και μετά δίδαξε σε αρκετά γερμανικά πανεπιστήμια: αρχικά στο Γκαίτινγκεν ως υφηγητής, στη Βόννη ως έκτακτος καθηγητής, στη Χαϊδελβέργη ως τακτικός καθηγητής και αργότερα στο Βερολίνο.
Κατά τα 21 έτη παραμονής του στη Χαϊδελβέργη εξέδωσε το 1902 το έργο του Θεμελειώδη προβλήματα της Ηθικής και μα σειρά από άρθρα που πραγματεύονταν την ανάπτυξη των χριστιανικών εκκλησιών. Το 1915 αποφασίζει να στραφεί από την ορθόδοξη θεολογία στην φιλοσοφία της θρησκείας και αναλαμβάνει την έδρα Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, την οποία και κράτησε μέχρι τον θάνατό του το 1923. Μεταξύ του 1919 και του 1921 διετέλεσε γραμματέας στο Γερμανικό Υπουργείο Πολιτισμού.
Παντρεύτηκε το 1901 και απέκτησε το 1913 ένα γιο.

1936 - Γεώργιος Κονδύλης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Γεώργιος Κονδύλης (14 Αυγούστου 1879 - 31 Ιανουαρίου 1936) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά από δύο πραξικοπήματα, αντιβασιλέας, πολλές φορές βουλευτής και υπουργός.
Γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας. Σε ηλικία 18 χρονών κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό (πεζικό) και συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του 1896. Ήταν οπλαρχηγός στο Μακεδονικό αγώνα (1904-1908) στην περιοχή Καστοριάς και Μοριχόβου. Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα στάλθηκε σε ειδική αποστολή ως δάσκαλος στο χωριό Οργάς της Ανατολικής Θράκης, το 1910, όπου προήχθη σε ανθυπολοχαγό. Ως υπολοχαγός στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913), υπηρετώντας στο 5ο Σύνταγμα της υπό τον Μανουσογιαννάκη 5ης Μεραρχίας. Διακριθείς στους πολέμους αυτούς προήχθη σε λοχαγό. Το 1915 λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του τοποθετήθηκε αξιωματικός του Επιτελείου της 6ης Μεραρχίας παρότι δεν προερχόταν από τη Σχολή Ευελπίδων.

1940 - Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου (Καρπενήσι, 2 Φεβρουαρίου 1877 – Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 1940) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, διηγηματογράφος, δημοσιογράφος, κριτικός τέχνης και ακαδημαϊκός, υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας στο γλωσσικό ζήτημα.
Από το 1908 μέχρι το 1910 βρισκόταν στο Παρίσι, από όπου αρθρογραφούσε για την εφημερίδα Εμπρός. Μεταξύ 1912 και 1916 είχε λάβει τις θέσεις νομάρχη Ζακύνθου, Κυκλάδων, Μεσσηνίας και Λακωνίας. Το 1918 ανέλαβε τη θέση του Διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης και στη συνέχεια (και μέχρι τον θάνατό του) πρόεδρος του μονίμου καλλιτεχνικού συμβουλίου της. Το 1938 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (έδρα Λογοτεχνίας, τάξη Γραμμάτων και Τεχνών).

1944 - Πητ Μοντριάν, ήταν Ολλανδός ζωγράφος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μοντέρνας τέχνης και συνιδρυτής του κινήματος του νεοπλαστικισμού. Θεωρείται από τους πλέον επιδραστικούς ζωγράφους του 20ου αιώνα.

1949 - Χέρμπερτ Στόθαρτ, Αμερικανός συνθέτης.

1950 - Μαρσέλ Μος, Γάλλος ανθρωπολόγος και κοινωνιολόγος.
Ο Μαρσέλ Μος (Marcel Mauss) (1872 - 1950) ήταν Γάλλος ανθρωπολόγος και κοινωνιολόγος. Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1872 στο Επινάλ και πέθανε στις 1 Φεβρουαρίου, 1950 στο Παρίσι. Ήταν ανηψιός του Εμίλ Ντιρκάιμ, που ήταν και ο πρώτος του δάσκαλος. Ο Μος σπούδασε Φιλοσοφία στο Μπορντώ και Ιστορία των Θρησκειών στο École Pratique des Hautes Études (Πρακτική Σχολή Ανωτάτων Σπουδών). Εκεί επίσης ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως καθηγητής της Πρωτόγονης Θρησκείας. Δίδαξε επίσης στο Γαλλικό Κολλέγιο και ήταν συνιδρυτής του Εθνολογικού Ινστιτούτου στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Εργάστηκε μαζί με τον θείο του για την έκδοση του L' année Sociologique ("Κοινωνιολογική Επετηρίδα") μια περιοδική έκδοση που προωθούσε τις ιδέες και τις κοινωνιολογικές μεθόδους του Ντιρκάιμ. Ο Ντιρκάιμ πέθανε στην φάση παραγωγής και ο Μος έγινε εκδότης του περιοδικού.

1957 - Φρίντριχ Πάουλους, Γερμανός στρατηγός.

1958 - Κλίντον Τζόζεφ Ντέιβισον, Αμερικανός φυσικός.
Ο Κλίντον Τζόζεφ Ντέιβισον (Clinton Joseph Davisson, 22 Οκτωβρίου 1881 − 1 Φεβρουαρίου 1958) ήταν Αμερικανός φυσικός, ο οποίος το 1937 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την ανακάλυψη της περίθλασης των ηλεκτρονίων. Ο Ντέιβισον μοιράστηκε το βραβείο με τον Τζορτζ Τόμσον, ο οποίος ανακάλυψε την περίθλαση των ηλεκτρονίων ανεξάρτητα από τον Ντέιβισον, περίπου την ίδια εποχή.
Ο Ντέιβισον γεννήθηκε στο Μπλούμινγκτον της πολιτείας του Ιλινόι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποφοίτησε από το Λύκειο του Μπλούμινγκτον το 1902, και μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου με υποτροφία. Μετά από εισήγηση του Ρόμπερτ Μίλικαν, το 1905 ο Ντέιβισον προσλήφθηκε από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον ως εκπαιδευτής Φυσικής. Το 1908 τελείωσε τις υποχρεώσεις του και πήρε το πτυχίο από το Σικάγο. Ενώ δίδασκε στο Πρίνστον έκανε την έρευνα τις διδακτορικής του διατριβής με τον Όουεν Γουίλανς Ρίτσαρντσον. Πήρε το διδακτορικό του από το Πρίνστον το 1911, τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε την αδερφή του Ρίτσαρντσον, Σαρλότ.

1966 - Μπάστερ Κίτον, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Τζόζεφ Φρανκ «Μπάστερ» Κίτον VI (Joseph Frank "Buster" Keaton VI, 4 Οκτωβρίου 1895 - 1 Φεβρουαρίου 1966) ήταν Αμερικανός κωμικός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Γνωστός κυρίως για τις «βωβές» του ταινίες, το «σήμα κατατεθέν» του ήταν η κωμωδία με κινήσεις του σώματος, διατηρώντας, όμως, μια στωική αγέλαστη έκφραση, κερδίζοντας, έτσι το παρατσούκλι «Το Μεγάλο Πέτρινο Πρόσωπο».
Ο Κίτον αναγνωρίστηκε ως ο έβδομος μεγαλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών από το περιοδικό Entertainment Weekly. Το 1999,το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε τον Κίτον στην 21η θέση με τους καλύτερους άντρες ηθοποιούς όλων των εποχών. Το 2002, μια παγκόσμια ψηφοφορία του περιοδικού Sight and Sound κατέταξε την ταινία του Κίτον «Ο Στρατηγός» (The General) στη 15η θέση με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Άλλες τρεις ταινίες του Κίτον έλαβαν ψήφους στην έρευνα του περιοδικού: Η Φιλοξενία μας (Our Hospitality), Σέρλοκ, Ο Νεότερος (Sherlock Jr.) και Ο Θαλασσοπόρος (The Navigator).

1971 - Ραούλ Χάουσμαν, Αυστριακός καλλιτέχνης.
Ο Ραούλ Χάουσμαν (Raoul Hausmann, 12 Ιουλίου 1886 - 1 Φεβρουαρίου 1971) ήταν Αυστριακός καλλιτέχνης, γεννημένος στη Βιέννη. Συνδέθηκε με το κίνημα του ντανταϊσμού και αποτέλεσε και ηγετική φυσιογνωμία της ομάδας των ντανταϊστών στο Βερολίνο.
Ασχολήθηκε κυρίως με τη ζωγραφική, τη γλυπτική και τη φωτογραφία. Θεωρείται ο εμπνευστής της τεχνικής του φωτομοντάζ, καθώς και του είδους των φωνητικών ποιημάτων που χρησιμοποίησαν ευρέως οι ντανταϊστές. Μετά το 1930 ασχολήθηκε ενεργά με τη φωτογραφία ενώ την περίοδο 1959-1964 αφοσιώθηκε περισσότερο στη ζωγραφική.

1976 - Χανς Ρίχτερ, Γερμανός καλλιτέχνης.
Ο Χανς Ρίχτερ (Hans Richter, 6 Απριλίου 1888 - 1 Φεβρουαρίου 1976) ήταν Γερμανός ζωγράφος, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Βερολίνο όπου ακολούθησε ακαδημαϊκές σπουδές. Την περίοδο 1916-1920 ασχολήθηκε ενεργά με τις δραστηριότητες του ντανταϊστικού κινήματος στη Ζυρίχη, ενώ αργότερα συνδέθηκε και με την ομάδα των κονστρουκτιβιστών και τον νεοπλαστικισμό. Το 1921 και ενώ μέχρι τότε το έργο του ήταν εστιασμένο στη ζωγραφική, πραγματοποίησε την πρώτη αφηρημένη ταινία του, με τον τίτλο Rhythmus 21 και έκτοτε δεν εγκατέλειψε τον κινηματογράφο, περιορίζοντας σημαντικά την ενασχόλησή του με τη ζωγραφική για αρκετά χρόνια. Το 1927, σκηνοθέτησε την ταινία Vormittagsspuk, μία από τις πρώτες υπερρεαλιστικές ταινίες. Δημιούργησε ακόμα αρκετές πειραματικές ταινίες, καθώς επίσης και πολλά ντοκιμαντέρ ή διαφημιστικά φιλμ.
Το 1940 εγκατέλειψε την Ελβετία και εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το 1942 ανέλαβε το Ινστιτούτο Κινηματογραφικής Τέχνης στο City College της Νέας Υόρκης και δίδαξε για περίπου δεκαπέντε χρόνια. Πολιτογραφήθηκε Αμερικανός πολίτης ενώ στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε εκ νέου ενεργά με τη ζωγραφική.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει κυρίως βιβλία για την ιστορία, θεωρία και πρακτική του κινηματογράφου, ενώ κατέγραψε και τις εμπειρίες του με τον ντανταϊσμό στο βιβλίο Dada, Art and Anti-Art.

1976 - Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, Γερμανός φυσικός.
Ο Βέρνερ Καρλ Χάιζενμπεργκ (Werner Karl Heisenberg, Βύρτσμπουργκ, 5 Δεκεμβρίου 1901 – Μόναχο, 1 Φεβρουαρίου 1976), γνωστός και ως "Ο Δολοφόνος του Μπορ", ήταν Γερμανός φυσικός, με σπουδαία συμβολή στη θεμελίωση της Κβαντομηχανικής, για την οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1932.
Ο Χάιζενμπεργκ σπούδασε από το 1920 Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μπήκε στο πνεύμα της Κβαντικής Φυσικής — η οποία απαρτιζόταν τότε από ασύνδετα θεωρήματα — τόσο γρήγορα, ώστε μετά από μερικούς μήνες έδωσε λύσεις σε σημαντικά προβλήματα (π.χ. Φαινόμενο Ζέεμαν). Επειδή απαιτείτο μία ελάχιστη σπουδή έξι εξαμήνων, μόλις το 1923 μπόρεσε ο Χάιζενμπεργκ να ανακηρυχθεί διδάκτωρ. Το 1924 έγινε βοηθός του Μαξ Μπορν στο Γκέτινγκεν.
Το 1927 διατύπωσε ο ίδιος ο Χάιζενμπεργκ την «Αρχή της απροσδιοριστίας», μετά από στενή συνεργασία με τον Νιλς Μπορ. Η αρχή της απροσδιοριστίας έδινε μια τελείως νέα ερμηνεία για τον φυσικό κόσμο, όπως ότι κύμα και σωματίδιο είναι διαφορετικές θεωρήσεις του ίδιου πράγματος, καθώς και την ουσιαστική εξήγηση της σταθερότητας της ύλης. Στη θέση της αιτιότητας της Κλασικής Φυσικής, μπήκε η τυχαιότητα των γεγονότων.
Το 1932 βραβεύτηκαν οι εργασίες του Χάιζενμπεργκ στην Κβαντική Μηχανική με το Νόμπελ της Φυσικής. Μετά την ολοκλήρωση της μελέτης των περιφερόμενων ηλεκτρονίων του ατόμου και την ανακάλυψη του νετρονίου από τον Τσάντγουικ, ο Χάιζενμπεργκ μελέτησε τον ατομικό πυρήνα και εξήγησε τη συγκρότησή του από πρωτόνια και νετρόνια.
Το 1927, σε ηλικία 26 ετών, ο Χάιζενμπεργκ έγινε καθηγητής της Θεωρητικής Φυσικής στη Λειψία. Όταν επρόκειτο να πληρωθεί η έδρα Θεωρητικής Φυσικής του Ζόμερφελντ το 1937 στο Μόναχο, ήταν προφανές ότι μόνο ο Χάιζενμπεργκ ήταν δυνατόν να την καταλάβει. Αυτή την επιλογή προσπάθησαν να παρεμποδίσουν οι ναζιστικοί κύκλοι για αρκετά χρόνια, επειδή ο Χάιζενμπεργκ είχε υποστηρίξει επιστημονικά πορίσματα που είχαν δημοσιεύσει οι «Εβραίοι» Αϊνστάιν και Λίζε Μάιτνερ (η συνεργάτιδα του χημικού Όττο Χαν, με τον οποίο είχε στενή σχέση ο Χάιζενμπεργκ). Το 1940 με την έναρξη του πολέμου αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν οι ναζί, επειδή οι γνώσεις του Χάιζενμπεργκ ήταν απαραίτητες για τις έρευνες στην πυρηνική φυσική. Δεν είναι γνωστό με πόσο ζήλο εργάστηκε για την κατασκευή μιας «ναζιστικής» ατομικής βόμβας, πάντως δεν έδειξε ποτέ ότι επηρεάζονταν οι επιστημονικές εργασίες του από τις συνθήκες ζωής υπό το χιτλερικό καθεστώς, με συνθήκες παγκόσμιου πολέμου, με διωγμούς ή διαφυγές συναδέλφων του από τη Γερμανία κ.ά..
Μετά τον πόλεμο ο Χάιζενμπεργκ συνέβαλε σημαντικά στην επιστημονική ανόρθωση της Γερμανίας, της οποίας τα πανεπιστημιακά εργαστήρια είχαν υποστεί καταστροφές και είχαν αποψιλωθεί από τεράστιο αριθμό επιστημόνων στο εξωτερικό. Πέθανε σε ηλικία 75 ετών και άφησε επτά παιδιά.

1977 - Διονύσιος Γ. Μυλωνάς, Έλληνας βουλευτής.

1979 - Αμπντί Ιπεκτσί, Τούρκος δημοσιογράφος.
Ο Αμπντί Ιπεκτσί (τουρκικά: Abdi İpekçi, 9 Αυγούστου 1929 – 1 Φεβρουαρίου 1979) ήταν Τούρκος δημοσιογράφος και διευθυντής έκδοσης της εφημερίδας Μιλιέτ, υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Τουρκία, αλλά και υποστηρικτής του διαχωρισμού κράτους-θρησκείας, καθώς και του διαλόγου και του συμβιβασμού με την Ελλάδα. Δολοφονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από μέλη της υπερεθνιστικής οργάνωσης Γκρίζοι Λύκοι.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 9 Αυγούστου του 1929. Τελείωσε το Λύκειο Γαλατασαράι το 1948 και γράφτηκε στην Νομική Σχολή του πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης όπου όμως παρακολούθησε μαθήματα μόνο για λίγο. Ξεκίνησε να εργάζεται ως αθλητικός συντάκτης πρώτα στην εφημερίδα Yeni Sabah και έπειτα στην Yeni İstanbul. Το 1954 άρχισε να εργάζεται στη Millyet στην οποία αργότερα έγινε διευθυντής έκδοσης.
Η δολοφονία του
Την 1η Φεβρουαρίου του 1979, ενώ επέστρεφε από το γραφείο στο σπίτι του, ο Αμπντί Ιπεκτσί δολοφονήθηκε από δύο μέλη των Γκρίζων Λύκων, τον Οράλ Τσελίκ και τον Μεχμέτ Αλί Αγκτσά. Ο Αγκτσά συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, απέδρασε όμως έξι μήνες αργότερα από τις στρατιωτικές φυλακές της Κωνσταντινούπολης όπου κρατούνταν και διέφυγε στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με το Ρόιτερς κατά την απόδραση, ο Αγκτσά είχε βοήθεια από συμπαθούντες εντός των τουρκικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο Lucy Komisar ο Αγκτσά συνεργάστηκε για τη δολοφονία του Ιπεκτσί με τον έμπορο ναρκωτικών, εκτελεστή συμβολαίων θανάτου και υπερεθνικιστή Αμπντουλάχ Τσατλί, ο οποίος τον βοήθησε να δραπετεύσει από τη φυλακή.
Τέλος, ο συγγραφέας Τσετίν Αλτάν υποστήριξε ότι ένας δημοσιογράφος, ο Σεζάι Ορκούντ, ο οποίος είχε σχέσεις με τις μυστικές υπηρεσίες στην Τουρκία, του ανέφερε οτι η δολοφονία του Ιπεκτσί σχετίζονταν με την οργάνωση Counter - Guerrilla (που ήταν παρακλάδι της Gladio στην Τουρκία). Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο αυτό ο Ιπεκτσί γνώριζε ότι η εν λόγω οργάνωση δρούσε, εν αγνοία των τουρκικών αρχών, για τη στρατολόγηση ατόμων στην Τουρκία ενάντια στους κομμουνιστές.
Βραβείο Ιπεκτσί
Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αμπντί Ιπεκτσί, ο Έλληνας πολιτικός μηχανικός Ανδρέας Πολιτάκης, με επιστολή του στον τότε διευθυντή της εφημερίδας Ελευθεροτυπία Σεραφείμ Φυντανίδη, του ζήτησε να αναλάβει πρωτοβουλία προκειμένου να συσταθεί μια ελληνοτουρκική επιτροπή «που θα απονείμει χρηματικό έπαθλο 40.000 δραχμών στο καλύτερο,πιο αμερόληπτο και πιο αντικειμενικό δημοσιεύμα, άρθρο ή μελέτη που θα προσεγγίζει τα προβλήματα των δύο χωρών με προσοχή και κατανόηση συμβάλλοντας επικοδομητικά στη σύσφιξη των σχέσεών τους».
Η πρόταση υιοθετήθηκε από την Ελευθεροτυπία και η συμφωνία οριστικοποιήθηκε με δημοσίευση στην ελληνική εφημερίδα και στη Μιλιέτ φωτογραφίας του Φυντανίδη με τον Μουσταφά Γκουρσέλ (τότε ανταποκριτή της τουρκικής εφημερίδας στην Αθήνα). Το βραβείο Ιπεκτσί από το 1986 τελεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Το έμβλημα του βραβείου, ένα περιστέρι και μια σφιγμένη γροθιά με ένα κλαδί ελιάς, σχεδιαστηκε από τον Τούρκο γραφίστα Μεγκνού Ερτέλ.
Η πρώτη απονομή του βραβείου έγινε τον Μάρτιο του 1981, στην οποία παρεβρέθηκε και η χήρα του δολοφονημένου δημοσιογράφου. Το βραβείο Αμπντί Ιπεκτσί απονέμεται κάθε δύο χρόνια εκ περιτροπής στην Αθήνα και στην Κωνσταντινούπολη. Ανάμεσα στους βραβευθέντες με το εν λόγω βραβείο ήταν και η συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου.
Επίσης το όνομα του Αμπντί Ιπεκτσί έχει δοθεί και σε ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ το οποίο χρησιμοποιούν από κοινού ως έδρα οι σύλλογοι της Εφές Πίλσεν και της Φενερμπαχτσέ, καθώς και σε μια μικρή συνοικία και σε ένα δρόμο, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης.

1982 - Ρένος Φραγκούδης, Κύπριος πρωταθλητής του στίβου.

1986 - Άλβα Μίρνταλ, Σουηδή πολιτικός.

2002 - Χίλντεγκαρντ Κνεφ, Γερμανίδα ηθοποιός.
Η Χίλντεγκαρντ Κνεφ (Hildegard Frieda Albertine Knef, 28 Δεκεμβρίου 1925 - 1 Φεβρουαρίου 2002) ήταν πολυβραβευμένη Γερμανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου, τραγουδίστρια και συγγραφέας.

2002 - Ντάνιελ Περλ, Αμερικανός δημοσιογράφος.
Ο Ντάνιελ Περλ (Daniel Pearl, 10 Οκτωβρίου 1963 - 1 Φεβρουαρίου 2002) ήταν Αμερικανός δημοσιογράφος.
Τον Ιανουάριο του 2002, ενώ βρισκόταν στο Πακιστάν, ως επικεφαλής του γραφείου της νότιας Ασίας, της εφημερίδας The Wall Street Journal, για να ερευνήσει πληροφορίες για σχέσεις του τρομοκράτη Ρίτσαρντ Ρήντ (Richard Reid), με την Αλ Κάιντα, απήχθη από Πακιστανούς ενόπλους. Λίγες μέρες αργότερα, την 1η Φεβρουαρίου, οι απαγωγείς του τον αποκεφάλισαν.
Τον Ιούλιο του 2002, ο Βρετανός πακιστανικής καταγωγής, Ahmed Omar Saeed Sheikh, καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού για την απαγωγή και τη δολοφονία του Περλ. Τον Μάρτιο του 2007 ο Khalid Sheikh Mohammed, ιθύνων νούς των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου και της τρομοκρατικής επίθεσης στο Μπαλί το 2002 (που κρατείται στη φυλακή στο Γκουαντάναμο) δήλωσε ότι ο ίδιος αποκεφάλισε τον Περλ.

2003 - Ίλαν Ραμόν, Ισραηλινός αστροναύτης.
Ο Ίλαν Ραμόν (20 Ιουνίου 1954 - 1 Φεβρουαρίου 2003) ήταν πιλότος της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας και ο πρώτος Ισραηλινός αστροναύτης. Ο Ραμόν ήταν ο χειριστής φορτίου κατά τη διάρκεια της αποστολής STS-107, της μοιραίας αποστολής του διαστημικού λεωφορείου Κολούμπια, όταν αυτός και άλλα έξι μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του ατυχήματος στη φάση επανεισόδου στην ατμόσφαιρα πάνω από το νότιο Τέξας. Ο Ίλαν Ραμόν είναι μόνος μη Αμερικανός πολίτης βραβευμένος με το Διαστημικό Μετάλλιο της Τιμής του Αμερικανικού Κογκρέσου.Ένας από τους γιους του πέθανε το 2010 σε ηλικία 21 ετών.

2003 - Ρίτσαρντ Ντάγκλας Χάσμπαντ, Αμερικανός αστροναύτης.

2011 - Τάκης Βαρβιτσιώτης, Έλληνας ποιητής.
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916 - 1 Φεβρουαρίου 2011) ήταν Έλληνας ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ήταν «βαθύς γνώστης της λυρικής τέχνης, ποιητής Ευρωπαίος, που του αξίζει ο έπαινος όχι μόνο της ιδιαίτερης του πατρίδας αλλά των καλλιεργημένων ανθρώπων όλου του κόσμου», σύμφωνα με τον Οδυσσέα Ελύτη.
Γεννήθηκε το 1916 στη Θεσσαλονίκη, όπου και διέμενε από τότε. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το 1940 διορίστηκε δικηγόρος, έμεινε όμως αφιερωμένος αποκλειστικά στην ποίηση.
Στα γράμματα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1936 από το περιοδικό Μακεδονικές Ημέρες, ενώ οι περισσότερο συγκροτημένες εμφανίσεις του έγιναν μια δεκαετία αργότερα με την έκδοση του περιοδικού Κοχλίας. Το 1949 εκδίδει την πρώτη ποιητική συλλογή του, «Φύλλα ύπνου».
Απεβίωσε την 1η Φεβρουαρίου 2011.

2012 - Βισλάβα Συμπόρσκα, Πολωνή συγγραφέας.
Η Βισλάβα Συμπόρσκα (Wisława Szymborska-Włodek, 2 Ιουλίου 1923 - 1 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Πολωνή ποιήτρια, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια. Τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 1996.

2014 - Μαξιμίλιαν Σελλ, Αυστριακός ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Ο Μαξιμίλιαν Σελλ (γερμ. Maximilian Schell, 8 Δεκεμβρίου 1930 - 1 Φεβρουαρίου 2014) ήταν βραβευμένος Αυστριακός ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης, και παραγωγός πολλών κινηματογραφικών έργων.
Ο Μαξιμίλιαν Σελλ ήταν γιος του Ελβετού συγγραφέα Χέρμαν Φέρντιναντ Σελλ και της Βιεννέζας ηθοποιού Μαργκαρέτε Νοέ φον Νόρντμπεργκ. Ήταν αδερφός της Μαρίας, του Καρλ και της Ίμμυ. Μεγάλωσαν στην Αυστρία, κατέφυγαν όμως στην Ελβετία όταν οι Ναζί μπήκαν στην Αυστρία. Εκεί μεγάλωσε στην Βασιλεία και στην Ζυρίχη, όπου (ειδικά στην Ζυρίχη) άνθιζε η μεταπολεμική γερμανόφωνη κουλτούρα. Σπούδασε φιλοσοφία, ιστορία της τέχνης, γερμανική φιλολογία, μουσική και θέατρο στην Ζυρίχη, την Βασιλεία και το Μόναχο. Ξεκίνησε να εργάζεται ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και δραματουργός, ενώ ταυτόχρονα μάθαινε πιάνο. Το 1961 κέρδισε Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για τη συμμετοχή του στην ταινία Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 έπαιζε στο Λονδίνο και μετέφραζε έργα του Τζον Όσμπορν (John Osborne) και του Σαίξπηρ. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο θέατρο και τον κινηματογράφο και βραβεύτηκε για πολλούς από τους ρόλους που έπαιξε.

2014 - Λουίς Αραγονές, Ισπανός ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Λουίς Αραγονές (Ισπανικά: José Luis Aragonés Suárez, 28 Ιουλίου 1938 - 1 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Ισπανός ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ξεκίνησε την καριέρα του ως παίχτης με τα χρώματα της Χετάφε το 1957. Την επόμενη χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης, αν και ποτέ δεν αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα του συλλόγου. Μέχρι το 1960 αγωνίστηκε ως δανεικός σε διάφορους συλλόγους, όταν μεταγράφηκε στη Ρεάλ Οβιέδο, όπου και παρέμεινε για μια περίοδο. Από το 1961 έως το 1964 αγωνίστηκε στη Ρεάλ Μπέτις. Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής (1964–1974) το πέρασε στην Ατλέτικο Μαδρίτης.
Το 1974 αποσύρθηκε από ποδοσφαιριστής, και έγινε κατευθείαν προπονητής της Ατλέτικο (1974-1980 και 1982-1987). Η Ατλέτικο έκανε πάντα πρωταθλητισμό και οι επιτυχημένες αυτές πορείες οδήγησαν τον Αραγονές στην Μπαρτσελόνα, αλλά μετά από μια απογοητευτική χρονιά πήγε στη Ρεάλ Μπέτις, για να ξαναγυρίσει το 1991 στην Ατλέτικο. Τη σεζόν 1991-92 οι ροχιμπλάνκος ήρθαν τρίτοι στην Primera Division, ένα βαθμό πίσω από την πρωταθλήτρια Ισπανίας και Ευρώπης Μπαρτσελόνα. Την άλλη χρονιά η Ατλέτικο έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Μετά ο Αραγονές πήγε στη Σεβίλλη, βάζοντάς την στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Το 1995 ο Αραγονές μετακομίζει στη Βαλένθια ΚΦ, και εκείνη τη χρονιά (1995-96) οι νυχτερίδες παίρνουν τη δεύτερη θέση στην Primera Division, τέσσερις βαθμούς πίσω από την Ατλέτικο. Ακολούθησαν δύο μονοετείς θητείες στη Μπέτις και στην Οβιέδο. Το 2000-01 έκανε μια φανταστική χρονιά με τη Μαγιόρκα, οδηγώντας την ομάδα στην τρίτη θέση του ισπανικού πρωταθλήματος και στην έξοδο στο Champions League. Μετά, ο Λουίς Αραγονές ξαναγύρισε στην Ατλέτικο, και την ανέβασε κατευθείαν στην Primera, αλλά το 2003 επέστρεψε στη Μαγιόρκα.
Το καλοκαίρι του 2004 η Ισπανική Ομοσπονδία κάλεσε τον Αραγονές να αναλάβει την Εθνική Ισπανίας. Με τους furias rochas ο Αραγονές άρχισε άσχημα, και η Εθνική Ισπανίας δεν κατάφερε να διακριθεί στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006. Μετά όμως από αυτά, η Ισπανία έμεινε αήττητη και με μαγευτικές εμφανίσεις κατέκτησε το Euro 2008, νικώντας στον τελικό 1-0 τη Γερμανία. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία των Ισπανών μετά το 1964.

 

 

Σαν σήμερα 30 Ιανουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Τριών Ιεραρχών,
Αγίου Μαύρου, (Μαύρος, Μαυρουδής, Μαυροειδής, Μαυρέτα)
Αγίας Χρυσής, (Χρυσή, Χρύσα, Χρυσαλία, Χρυσαυγή, Χρυσούλα, Σήλια, Χρυστάλλα, Χρυσταλλία *)

30 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1595: Το αριστούργημα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο.

1648: Υπογράφεται η συνθήκη του Μίνστερ, με την οποία τερματίζεται ο πόλεμος μεταξύ Ισπανίας και Ολλανδίας, που κράτησε 80 χρόνια.

1661: Το σώμα του Όλιβερ Κρόμγουελ εκταφιάζεται και υποβάλλεται σε μεταθανάτια εκτέλεση, κατά τη 12η επέτειο από την εκτέλεση του βασιλιά Καρόλου Α' της Αγγλίας από τον Κρόμγουελ.

1790: Δοκιμάζεται στον ποταμό Τάιν της Αγγλίας η πρώτη σωστική λέμβος.

1820: Ο Έντουαρντ Μπράνσφιλντ ανακαλύπτει την Ανταρκτική.

1822: Οι Έλληνες, υπό την αρχηγία του Γερμανού φιλέλληνα Κάρολου Νόρμαν, αποκρούουν τις οθωμανικές επιθέσεις στο Νεόκαστρο.

1823: Ανεύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Τήνου, μετά το όραμα της μοναχής Πελαγίας.

1826: Ανοίγει η Κρεμαστή Γέφυρα του Μενάι, η οποία θεωρείται η πρώτη σύγχρονη κρεμαστή γέφυρα του κόσμου, που συνδέει το νησί Άνγκλεσι με τη βορειοδυτική ακτή της Ουαλίας.

1827: Έπειτα από πέντε επιθέσεις εναντίον της Καστέλας στον Πειραιά, οι τουρκικές δυνάμεις υπό τον Κιουταχή εξαναγκάζονται σε υποχώρηση. Ο Μακρυγιάννης και οι άνδρες του τους καταδιώκουν, με αποτέλεσμα να αφήσουν στο πεδίο της μάχης πάνω από 300 νεκρούς. Οι ελληνικές απώλειες ανέρχονται σε 60 πεσόντες.

1835: O Ρίτσαρντ Λόρενς επιχειρεί να δολοφονήσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Άντριου Τζάκσον. Θα αστοχήσει και θα δεχθεί «μαγκουριά» από τον αγανακτισμένο πρόεδρο. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εναντίον Αμερικανού προέδρου.

1847: Η περιοχή της Καλιφόρνια «Γιέρμπα Μπουένα» μετονομάζεται σε «Σαν Φρανσίσκο».

1876: Ο Βίκτωρ Ουγκώ ονομάζεται ισόβιος Γερουσιαστής από τη Γαλλική Δημοκρατία.

1880: Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ' θέτει τα θεμέλια του νέου οικοδομήματος της Μεγάλης του Γένους Σχολής στο λόφο του Φαναρίου.

1894: Ο Τσαρλς Κινγκ από το Ντιτρόιτ πατεντάρει το κομπρεσέρ.

1902: Η Ιαπωνία και η Μεγάλη Βρετανία υπογράφουν συνθήκη αμυντικής συμμαχίας και συμφωνούν για αμοιβαίο σεβασμό έναντι των συμφερόντων τους σε Κίνα και Κορέα.

1909: Ο Καναδάς και οι ΗΠΑ παίρνουν από κοινού μέτρα για την προστασία της συνοριακής ζώνης, και κυρίως της περιοχής των καταρρακτών του Νιαγάρα, ύστερα από τέσσερα χρόνια διαπραγματεύσεων.

1911: Πραγματοποιείται στην Κούβα η πρώτη σε όλο τον κόσμο διάσωση επιβάτη αεροπλάνου από πλοίο.

1911: Ιδρύεται στην Αμμόχωστο το αθλητικό σωματείο της Ανόρθωσης, η κυρία του κυπριακού ποδοσφαίρου.

1920: Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, αναχωρεί για το Λονδίνο, προκειμένου να παραστεί στο συνέδριο των πρωθυπουργών.

1923: Υπογράφεται στη Λοζάνη η σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Από την εφαρμογή της σύμβασης εξαιρούνται οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και των δύο νησιών Ίμβρου και Τενέδου και οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης.

1925: Η τουρκική κυβέρνηση διώχνει από την Πόλη τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον ΣΤ'.

1929: Παραχωρείται στις Ελληνίδες το δικαίωμα ψήφου. Πάντως, σε βουλευτικές εκλογές θα ψηφίσουν για πρώτη φορά το 1952.

1933: Ο Αδόλφος Χίτλερ ορκίζεται καγκελάριος της Γερμανίας.

1939: Ο Χίτλερ σε ομιλία του στο Ράιχσταγκ απειλεί, σε περίπτωση πολέμου, με την «εξολόθρευση της εβραϊκής φυλής στην Ευρώπη» και απαιτεί την επιστροφή των αποικιών για την Ιταλία και την Ιαπωνία, προειδοποιώντας τις ΗΠΑ να μην παρέμβουν.

1940: Ο Χίτλερ προειδοποιεί για γενίκευση του πολέμου.

1941: Ο πρόεδρος της κυβέρνησης Αλέξανδρος Κορυζής υπογράφει τον εισαγωγικό νόμο του νέου αστικού κώδικα, που εκπόνησε επιτροπή νομομαθών υπό τον καθηγητή Γεώργιο Μπαλλή. Ο νέος αστικός κώδικας δεν θα ισχύσει, λόγω της κατάληψης της χώρας από τα γερμανικά στρατεύματα.

1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Μάχη του Στάλινγκραντ: Οι Σοβιετικοί συντρίβουν το γερμανικό στρατό στα νοτιοδυτικά του Στάλινγκραντ.

1943: Πραγματοποιείται μυστική συνάντηση Τσόρτσιλ – Ινονού σε βαγόνι τρένου στο σιδηροδρομικό σταθμό των Αδάνων. Σ’ αυτό το σιδηροδρομικό σταθμό ο Τσόρτσιλ προσπαθεί μάταια να πείσει τον Ινονού να μπει στον πόλεμο.

1945: Μεταδίδεται η τελευταία ραδιοφωνική ομιλία του Χίτλερ, επ' ευκαιρία της 12ης επετείου από την άνοδό του στην εξουσία.

1945: Ανασυγκροτείται το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, που είχε διαλυθεί από τη δικτατορία Μεταξά.

1945: Σοβιετικό υποβρύχιο τορπιλίζει και βυθίζει στ’ ανοιχτά του Ντάντσιχ το γερμανικό πλοίο Βίλχελμ Γκούστλοφ, με συνέπεια να βρουν το θάνατο περίπου 8.000 Γερμανοί επαναπατριζόμενοι. Το επεισόδιο αυτό ενέπνευσε τον νομπελίστα Γερμανό συγγραφέα Γκίντερ Γκρας στο μυθιστόρημά του Σαν τον κάβουρα.

1948: Ξεκινούν οι 5οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σεντ Μόριτς της Ελβετίας. Δεν προσκαλούνται η Γερμανία και η Ιαπωνία, οι δύο χώρες του πρώην Άξονα.

1952: Τα επεισόδια μεταξύ Αιγυπτίων και Άγγλων επιφέρουν μεγάλες ζημιές στους Έλληνες της Αιγύπτου.

1953: Συγχωνεύονται οι τράπεζες Εθνική και Αθηνών.

1957: Ο ΟΗΕ προτρέπει τη Νότια Αφρική να σταματήσει τις φυλετικές διακρίσεις.

1957: Θεμελιώνεται η νέα λαχαναγορά στο Ρέντη.

1959: Το πλοίο «Hans Hedtoft» που είχε χαρακτηριστεί αβύθιστο προσκρούει σε παγόβουνο και βυθίζεται παίρνοντας μαζί του και τους 95 επιβαίνοντας. Ακολουθεί την μοίρα του επίσης «αβύθιστου» Τιτανικού.

1962: Πλήρη αποζημίωση όλων των Ελλήνων της Αιγύπτου των οποίων οι περιουσίες δημεύονται, υπόσχεται η αιγυπτιακή κυβέρνηση.

1962: Ο Οργανισμός Αμερικανικών Χωρών αποκλείει από τους κόλπους του την Κούβα, μετά από αίτημα των ΗΠΑ.

1964: Στο Νότιο Βιετνάμ, η στρατιωτική χούντα, που είχε εκδιώξει τον πρόεδρο Νγκο Ντιέμ το Νοέμβριο, χάνει την εξουσία μετά από δεύτερο στρατιωτικό πραξικόπημα, με αρχηγό τον υποστράτηγο Νγκουγέν Καν.

1965: Καθιερώνεται με νόμο η 35ετία των δημοσίων υπαλλήλων.

1965: Τη "νοσηρότητα" του τομέα υγείας στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι ο μέσος όρος νοσηλείας είναι διπλάσιος από ό,τι στη δυτική Ευρώπη και το ότι τα φάρμακα είναι 30% ακριβότερα από τα ακριβότερα δυτικά, επισημαίνει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, απειλώντας παράλληλα με νέες κινητοποιήσεις των μελών του.

1965: Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι παρευρίσκονται στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ, τη μεγαλύτερη μέχρι τότε στο Ηνωμένο Βασίλειο.

1968: Πόλεμος του Βιετνάμ: Οι δυνάμεις των Βιετκόνγκ και του στρατού του Βορείου Βιετνάμ εξαπολύουν ευρύτατη αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον θέσεων του Νοτίου Βιετνάμ, των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους.

1969: Οι Μπιτλς δίνουν την τελευταία δωρεάν συναυλία τους, πριν από τη διάλυσή τους. Διήρκεσε 42 λεπτά και έγινε στην ταράτσα της δισκογραφικής τους εταιρίας Apple. Η αυτοσχέδια συναυλία διαλύθηκε από την αστυνομία.

1970: Στις Φιλιππίνες, 2.000 άνθρωποι καταλαμβάνουν το προεδρικό ανάκτορο και διαμαρτύρονται για τη διαφθορά της κυβέρνησης του Μάρκος, σκοτώνοντας δύο άτομα.

1972: Το Πακιστάν αποχωρεί από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία.

1972: Ματωμένη Κυριακή: Στο Ντέρυ της Βορείου Ιρλανδίας, Άγγλοι στρατιώτες ανοίγουν πυρ κατά μιας ειρηνικής πορείας 10.000 καθολικών, που ζητούν την αποχώρηση των Βρετανών από τη Βόρειο Ιρλανδία και την ένωσή της με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Δεκατρείς διαδηλωτές σκοτώνονται, ενώ πολλοί πυροβολούνται πισώπλατα, καθώς τρέχουν να αποφύγουν τα τεθωρακισμένα οχήματα των Βρετανών. Οι U2 εμπνέονται από το γεγονός το τραγούδι τους «Sunday Bloody Sunday» και ο Πολ Μακάρτνεϊ συνθέτει το «Give Ireland Back to Irish».

 

1973: Στο Περού, οκτώ δημοσιογράφοι, που κατά λάθος θεωρήθηκαν ότι ήταν αντάρτες, σκοτώνονται σε ενέδρα.

1979: Πέντε λεωφορεία καταστρέφονται στις Τρεις Γέφυρες από βόμβες του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα» (ΕΛΑ).

1979: Ο Σάχης της Περσίας αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του, ενώ επέστρεφε από το εξωτερικό ο Αγιατολάχ Χομεϊνί.

1980: Η πρώτη στην ιστορία κινεζική ολυμπιακή αποστολή φτάνει στη Νέα Υόρκη, για τους 13ους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Την ίδια μέρα φτάνει και η Ολυμπιακή Φλόγα, που μεταφέρεται από την αρχαία Ολυμπία.

1984: Συνομιλίες με τον ηγέτη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Ενρίκο Μπερλίνγκουερ έχει στο Καστρί ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου.

1988: Ο Ανδρέα Παπανδρέου και ο Τουργκούτ Οζάλ συναντώνται στο Νταβός. Μετά τη συνάντηση, ο έλληνας πρωθυπουργός θα δηλώσει: «Πετύχαμε το καλύτερο δυνατό». Αργότερα θα παραδεχθεί: «Mea culpa».

1989: Κλείνει η Αμερικανική Πρεσβεία στην Καμπούλ, την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν.

1992: Στο Παρίσι, η υπηρεσία ελέγχου διαφήμισης αντιδρά στη δημοσίευση δύο φωτογραφιών της διαφημιστικής εκστρατεία της εταιρίας ρούχων "Μπένετον", που απεικονίζουν ένα ασθενή του Έιτζ και έναν στρατιώτη, που κρατά ανθρώπινο κόκαλο.

1994: Οι ΗΠΑ χορηγούν περιορισμένη άδεια εισόδου στον Τζέρι Ανταμς, πρόεδρο του Σιν Φέιν, της πολιτικής πτέρυγας του IRA, για να παραστεί στο ετήσιο συνέδριο, που γίνεται στη Νέα Υόρκη για τη Βόρεια Ιρλανδία.

1995: Αίσθηση αλλά και μεγάλες διαφωνίες προκαλεί η ανακοίνωση της Ελληνίδας αρχαιολόγου Λένας Σουβαλτζή ότι ανακάλυψε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην έρημο Σίβα στην Αίγυπτο, όπου πραγματοποιεί ανασκαφές.

1996: Κρίση των Ιμίων: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση για αποχώρηση του αγήματος, αλλά όχι της σημαίας.

1997: Η ετήσια έκθεση του State Department στιγματίζει την Τουρκία για το Κουρδικό, τη Ρωσία για την Τσετσενία και την Κίνα για την αποσιώπηση κάθε πολιτικής διαφωνίας.

2000: Ο Αμερικανός τενίστας Αντρέ Αγκάσι κατακτά το 4ο συνεχόμενο "Γκραντ Σλαμ", όταν κερδίζει σε 2 ώρες και 19 λεπτά τον Γιεβγένι Καφελνίκοφ στον τελικό του "Australian Open" στη Μελβούρνη.

2001: Υπογράφεται η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από το Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ. Η Άγκυρα απειλεί πλέον με οριστική ρήξη στις σχέσεις της με το Παρίσι.

2003: Το Βέλγιο γίνεται η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά την Ολλανδία, που επιτρέπει το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων.

2005: Διεξάγονται στο Ιράκ οι πρώτες ελεύθερες πολυκομματικές εκλογές από το 1958.

2006: Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου εκλέγεται πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

2007: Αλυσίδα από περίπου 2.000 παιδιά περικυκλώνει την Ακρόπολη, ζητώντας την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.

2007: Η Microsoft κυκλοφορεί τα Windows Vista.

2009: Στο Ιράκ, άγαλμα γίνεται το παπούτσι που πέταξε στον αμερικανό πρόεδρο Τζορζ Μπους ο δημοσιογράφος Μουνταζέρ αλ Ζαΐντι στις 14 Δεκεμβρίου 2008, κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου με τον ιρακινό πρωθυπουργό Νούρι αλ Μαλίκι.

2015: Ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, παγώνει τον πρόεδρο του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ανακοινώνοντάς του ότι η κυβέρνηση δεν συνεργάζεται με την τρόικα. Το βίντεο της συνέντευξης Τύπου κάνει το γύρο του κόσμου. Διαμορφώνεται συγκρουσιακό κλίμα και ακολουθούν τηλεφωνικές επικοινωνίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με Μάριο Ντράγκι, Γερούν Ντάισελμπλουμ και Μάρτιν Σουλτς.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

58 π.Χ. - Λιβία, Ρωμαία αυτοκράτειρα.

1544 - Τζόρτζο Μπάστα, Ιταλός στρατηγός.

1615 – Τόμας Ρολφ, γιος της Ποκαχόντας και του Τζον Ρολφ.

1882 – Φραγκλίνος Ρούζβελτ, Αμερικανός πολιτικός, 32ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Το όνομα του Φραγκλίνου Ρούζβελτ συνδέθηκε με την προσπάθεια ανάκαμψης μετά την οικονομική κρίση (Κραχ) του 1929 και με τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

1894 - Μπορίς Γ΄, βασιλιάς της Βουλγαρίας.

1895 - Βίλχελμ Γκούστλοφ, Γερμανός ναζιστής.

1697 - Γιόχαν Γιόακιμ Κβαντς, Γερμανός φλαουτίστας και συνθέτης.

1899 – Μαξ Τάιλερ, Νοτιοαφρικανός βακτηριολόγος.
Ο Μαξ Τάιλερ (Max Theiler, 30 Ιανουαρίου 1899 - 11 Αυγούστου 1972) ήταν Νοτιοαφρικανός βακτηριολόγος. Το 1951 κέρδισε βραβείο Νόμπελ Ιατρικής, χάρη στην παρασκευή ενός εμβολίου κατά του ιού του κίτρινου πυρετού.

1911 - Αμπντεραχμάν Φαρές, Αλγερινός πολιτικός.

1911 – Ρόυ Έλντριτζ, Αμερικανός μουσικός.
Ο Ρόυ Έλντριτζ (Roy Eldridge, 30 Ιανουαρίου 1911 — 26 Φεβρουαρίου 1989) ήταν σημαντικός και πρωτοπόρος τρομπετίστας της τζαζ και ειδικότερα του σουίνγκ, επηρεάζοντας την επόμενη γενιά του bebop.
O Έλντριτζ ξεκίνησε να παίζει τρομπέτα και ντραμς σε καρναβάλια και μπάντες του τσίρκου. Από το 1931 που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη συμμετείχε σε διάφορες ορχήστρες, όπως αυτές του Zack Whyte και του Speed Web. Επηρεασμένος από το δυναμικό ήχο του Jabbo Smith συνεργάστηκε επίσης με τον Elmer Snowden, από τον οποίο πήρε και το παρατσούκλι little Jazz, τους McCinney’s Cotton Pickers και το 1935 με τον Teddy Hill. Ηχογράφησε κάποια σόλο του με τον Teddy Hill, έπαιξε με την Billie Holiday και τη μεγάλη μπάντα του Φλέτσερ Χέντερσον και οι συνεργασίες αυτές τον έφεραν στο προσκήνιο ως έναν από τους ανερχόμενους τρομπετίστες της σκηνής της τζαζ. Το 1937 εμφανίστηκε με το οκτέτο του (στο οποίο άλτο σαξόφωνο έπαιζε ο αδερφός του Joe) στο Three Deuces κλαμπ του Σικάγο και έκανε μία σειρά σημαντικών ηχογραφήσεων. Το 1939, με ένα πιο διευρυμένο γκρουπ εμφανίστηκε στο Arcadia Ballroom της Νέας Υόρκης. Μαζί με τον Λούις Άρμστρονγκ και τον Benny Berigan ανήκε στους καλύτερους τρομπετίστες της εποχής.
Την περίοδο 1941-42 εντάχθηκε στην μεγάλη ορχήστρα του Gene Krupa και μεταξύ 1944 και 1945 έπαιξε στην μεγάλη μπάντα του Artie Shaw. Οι δυσκολίες βέβαια για ένα μαύρο σε μία λευκή μπάντα του προξένησαν πολλά προβλήματα και απογοητεύσεις λόγω του ρατσισμού. Παρόλα αυτά η μουσική του της περιόδου ήταν πάντα σε υψηλά επίπεδα. Πολλές ταινίες μικρού μήκους της δεκαετίας του '40, κυρίως με την μπάντα του Gene Krupa είναι ντοκουμέντα της έντονης μουσικής του παρουσίας. Για ένα μικρό διάστημα στην δεκαετία του ’40, ο Έλντριτζ δημιούργησε την δική του μεγάλη μπάντα και περιόδευσε με το Jazz at the Philharmonic. Οι αναζητήσεις του bebop και η εμφάνιση του Ντίζι Γκιλέσπι αποθάρρυναν τον Έλντριτζ, ο οποίος ξαφνικά αισθάνθηκε ότι το παίξιμο του ήταν παλιομοδίτικο. Η υποδοχή και ο ενθουσιασμός που συνάντησε περιοδεύοντας στην Γαλλία μεταξύ του 1950 και 1951 επανέφεραν την αυτοπεποίθηση του και συνέχισε να παίζει και να περιοδεύει ως μέλος του Jazz at the Philharmonic, ηχογραφώντας και αρκετά άλμπουμ για τον Norman Granz κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’50.
Στην δεκαετία του ’60 ο Έλντριτζ δεν ήταν το ίδιο ενεργητικός και η συμμετοχή του στην ορχήστρα του Count Basie με την Ella Fitzgerald δεν προσέδωσε κάποια ώθηση στην καριέρα του. Στην δεκαετία του ’70 συνέχισε την συνεργασία του με τον Norman Granz και την εταιρεία Pablo, και παρόλο που η φλόγα των προηγούμενων δεκαετιών είχε ατονήσει, η αυθεντικότητα και η μοναδικότητα του ως μουσικού τον κρατούσαν στο μουσικό προσκήνιο. Το 1980 ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο τον ανάγκασε να αποσυρθεί. Πέθανε στο Valley Stream της Νέας Υόρκης στις 26 Φεβρουαρίου 1989.

1920 – Μάικλ Άντερσον, Βρετανός σκηνοθέτης.
Ο Μάικλ Άντερσον είναι Βρετανός σκηνοθέτης (γενν. στις 30 Ιανουαρίου 1920).Γεννήθηκε στο Λονδίνο και οι γονείς του ήταν επίσης ηθοποιοί.Έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία με την ταινία Τhe Dam Busters (1954). Ακολούθησε το 1984 (1956), Around the World in Eighty Days (1956) και οι χολιγουντιανές ταινίες Doc Savage: The Man of Bronze (1975) και Logan's Run (1976). Το 1988 σκηνοθέτησε το Bottega dell'orefice (The Jeweler's Shop), που βασίστηκε σε έργο του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β΄.Ο γιος του, Michael Anderson, Jr. είναι ηθοποιός. Προτάθηκε για Όσκαρ και μία Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας για την ταινία του Around the World in Eighty Days.

1927 – Ούλωφ Πάλμε, Σουηδός Πρωθυπουργός.
Ο Σβεν Ούλωφ Γιοαχίμ Πάλμε (Sven Olof Joachim Palme, 30 Ιανουαρίου 1927 – 28 Φεβρουαρίου 1986) ήταν ένας Σουηδός πολιτικός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 εώς το 1986 και Πρωθυπουργός της Σουηδίας μαζί με ένα Ιδιωτικό Κυβερνητικό Συμβούλιο από τον Οκτώβριο του 1969 ως τον Οκτώβριο του 1976 και μαζί με Υπουργική Κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 1982. Ο Ούλωφ Πάλμε συχνά κυκλοφορούσε χωρίς καμία προστασία από σωματοφύλακες, και η νύχτα της δολοφονίας του ήταν μία από αυτές τις περιπτώσεις. Επιστρέφοντας πεζός στο σπίτι του από έναν κινηματογράφο με τη σύζυγό του Λίσμπετ στον κεντρικό δρόμο Σβεαβέγκεν (Sveavägen) της Στοκχόλμης, γύρω στα μεσάνυχτα της 28 Φεβρουαρίου 1986, το ζευγάρι έπεσε θύμα επίθεσης από έναν δολοφόνο. Ο Πάλμε πυροβολήθηκε δύο φορές στο στομάχι, και η σύζυγός του στην πλάτη.
Η αστυνομία ανέφερε πως ένας οδηγός ταξί χρησιμοποίησε το κινητό ραδιόφωνό του για να σημάνει συναγερμό. Δύο νεαρά κορίτσια που κάθονταν σε ένα αυτοκίνητο κοντά στη σκηνή του εγκλήματος προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Πρωθυπουργό. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο αλλά ήταν νεκρός όταν έφτασε. Η κυρία Πάλμε θεραπεύτηκε από τον τραυματισμό της και ανάρρωσε. Ο δολοφόνος δραπέτευσε προς τα ανατολικά στη διασταύρωση Τουννελγκάταν και εξαφανίστηκε.
Η δολοφονία του Πάλμε παραμένει ανεξιχνίαστη και μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας περιβάλλει το φόνο.

1930 – Τζιν Χάκμαν, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Τζιν Χάκμαν (αγγλ. Gene Hackman), γεννημένος στις 30 Ιανουαρίου 1930 είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1971 Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection) καθώς και με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1992 Οι Ασυγχώρητοι (Unforgiven). Ο Χάκμαν που έχει αποσυρθεί από τα κινηματογραφικά δρώμενα από το 2004 είναι επίσης συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων. Ο Χάκμαν έγινε γνωστός το 1967 με την ερμηνεία του στην ταινία Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie & Clyde). Άλλες του αξιόλογες ταινίες περιλαμβάνουν τις: Ποτέ δεν Τραγούδησα για τον Πατέρα μου (I Never Sang for My Father, 1970), Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection, 1971), Η Συνομιλία (The Conversation, 1974), Σούπερμαν (Superman, 1978, Πάθος για το Μπάσκετ (Hoosers, 1986), Ο Μισσισιπής Καίγεται (Mississippi Burning, 1989), Οι Ασυγχώρητοι (Unforgiven, 1992), Η Φίρμα (The Firm, 1993), Πιάστε τον Κοντό (Get Shorty, 1995), Οικογένεια Τενενμπάουμ (The Royal Tenenbaums, 2001) και Καρδιοκατακτητές (Heartbreakers, 2001). Ο Χάκμαν έχει επίσης βραβευτεί με τρεις Χρυσές Σφαίρες και με δυο Βραβεία BAFTA.

1935 – Τούμπι Χέις, Άγγλος μουσικός.
Ο Τούμπι Χέις (Tubby Hayes, 30 Ιανουαρίου 1935 - 8 Ιουνίου 1973) ήταν Άγγλος σαξοφωνίστας, βιμπραφωνίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής. Υπήρξε από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της αγγλικής τζαζ σκηνής στις δεκαετίες του '50 και του '60 και μουσικός ανάλογης αξίας με διακεκριμένους Αμερικανούς μουσικούς της εποχής του.
Ο Χέις πήρε τα πρώτα μαθήματα στην μουσική από τον πατέρα του, επαγγελματία βιολιστή του BBC. Σε ηλικία 10 ετών έπαιζε πιάνο και σε ηλικία 12 ετών πήρε το πρώτο του σαξόφωνο. Στα μεταπολεμικά χρόνια και χρόνια της εφηβείας του, μελετά την μουσική των Τσάρλι Πάρκερ, Sonny Rollins, Ντέξτερ Γκόρντον, Sonny Stitt και Hank Mobley και αποφασίζει να διακόψει το σχολεία και να εργαστεί ως επαγγελματίας μουσικός. Η πρώτη σημαντική δουλειά του ήταν η συμμετοχή του στο σεξτέτο του τρομπετίστα Kenny Baker. Μέχρι τα 20 του χρόνια, όταν δημιούργησε την πρώτη του μπάντα, είχε συνεργαστεί με τους Roy Fox, Terry Brown, Tito Burns, Vic Lewis και Jack Parnell, ενώ εκτός από σαξόφωνο ξεκίνησε να παίζει βιμπράφωνο και φλάουτο. Ο Χέις αναδείχθηκε ως βιρτουόζος σολίστας στην τοπική Αγγλική τζαζ σκηνή. Οι επιρροές του από το Hard Bop της Ανατολικής Ακτής αλλά κυρίως η δική του ιδιαίτερη προσέγγιση στο σαξόφωνο τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους Βρετανούς σολίστες που κυρίως ήταν επηρεασμένοι από τον Stan Getz. Μεταξύ 1957 και 1959 συνεργάστηκε με τον Ronnie Scott στο κουιντέτο Jazz Couriers. Το 1961 ο Χέις κλήθηκε στην Αμερική για να παίξει στο Half Note club. Κατά την παραμονή του στην Αμερική ηχογράφησε με τους Clark Terry, Eddie Costa και Horace Parlan και αργότερα έκανε έναν δίσκο με τους Roland Kirk, James Moody, Walter Bishop Jr., Sam Jones και Louis Hayes.
O Χέις παρά το ταλέντο του δεν ακολούθησε την πορεία άλλων βρετανών όπως ο George Shearing ή ο Victor Feldman που σταδιοδρόμησαν επιτυχώς στις Ηνωμένες Πολιτείες, επιλέγοντας να επιστρέψει στην Μεγάλη Βρετανία. Εκεί οργάνωσε κάποιες συναυλίες για το Αγγλικό ραδιόφωνο και την τηλεόραση (σε μερικές έπαιξε και με την μεγάλη μπάντα που είχε δημιουργήσει). Επίσης συμμετείχε σε αρκετά Ευρωπαϊκά φεστιβάλ και έπαιξε στην ταινία All Night Long με τον Τσαρλς Μίνγκους και τον Ντέιβ Μπρούμπεκ. Το 1964 είχε την ευκαιρία να παίξει με την μπάντα του Ντιούκ Έλινγκτον δίπλα στον τενόρο σαξοφωνίστα Paul Gonsalvez. Στην Αγγλία η τζαζ είχε περιθωριοποιηθεί καθώς το ροκ και οι Beatles μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον. O Χέις δυσκολεύονταν να βρει δουλειές ενώ ήταν ήδη εξαρτημένος ηρωινομανής. Η υγεία του σταδιακά χειροτέρεψε και προς το τέλος της δεκαετίας του '60 υποβλήθηκε στη πρώτη εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Το 1971 μπόρεσε να σταθεί και να παίξει πάλι δημόσια αλλά ήταν ήδη σκιά του εαυτού του. Την ίδια χρονιά έκανε και δεύτερη εγχείρηση και το 1972 καταφέρνει να περιοδεύσει στη Νορβηγία και τη Σουηδία. Το 1973 εισήχθη ξανά στο νοσοκομείο όπου και άφησε την τελευταία του πνοή, στις 8 Ιουνίου του ίδιου έτους.

1937 – Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Αγγλίδα ηθοποιός.
Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ (αγγλικά: Vanessa Redgrave), γεννημένη στις 30 Ιανουαρίου 1937, είναι Αγγλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης καθώς και πολιτική ακτιβίστρια.
Έγινε γνωστή το 1961 όταν υποδύθηκε τη Ρόζαλιντ στο θεατρικό έργο As You Like It και από τότε έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 35 εμφανίσεις στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου και στο Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας τα βραβεία Τόνι και Ολίβιε. Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 80 ταινίες συμπεριλαμβανομένων και των Μόργκαν, ο Τρελός Εραστής (Morgan: A Suitable Case for Treatmen, 1966), Ισιδώρα (Isadora, 1968), Μαίρη, Βασίλισσα της Σκοτίας (Mary Queen of Scots, 1971), Τζούλια (Julia, 1977), Οι Βοστονέζοι (The Bostonians, 1984), Επικίνδυνη Αποστολή (Mission: Impossible, 1996), Εξιλέωση (Atonement, 2007) και Foxcatcher (2014). Η Ρεντγκρέιβ έχει ονομαστεί από τους Άρθουρ Μίλερ και Τένεσι Ουίλιαμς ως "η σπουδαιότερη ηθοποιός εν ζωή της εποχής μας" και παραμένει μέχρι σήμερα η μόνη Βρετανίδα ηθοποιός που έχει βραβευτεί με Όσκαρ, Έμμυ, Τόνι, Χρυσή Σφαίρα, Screen Actors Guild Award και βραβείο Φεστιβάλ Καννών. Το 2010 έλαβε τιμητικό βραβείο BAFTA "ως αναγνώριση για την εξαιρετική συνεισφορά της στον κινηματογράφο".
Μέλος της Οικογένειας Ρεντγκρέιβ, είναι κόρη των Σερ Μάικλ Ρεντγκρέιβ και Κυρίας Ρεντγκρέιβ, αδερφή της Λιν Ρεντγκρέιβ και του Κόριν Ρεντγκρέιβ, μητέρα των ηθοποιών Τζόελι Ρίτσαρντσον και Νατάσα Ρίτσαρντσον και θεία της ηθοποιού Τζέμα Ρεντγκρέιβ.

1937 - Μπορίς Σπάσκι, Ρώσος σκακιστής.

1938 - Ισλάμ Καρίμοφ, πρόεδρος του Ουζμπεκιστάν.

1941 - Ντικ Τσένεϊ, Αμερικανός πολιτικός.

1951 - Φιλ Κόλινς, Άγγλος μουσικός.
Ο Φίλιπ Ντέιβιντ Τσαρλς "Φιλ" Κόλινς (Philip David Charles "Phil" Collins, 30 Ιανουαρίου 1951) είναι Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός παραγωγός και ηθοποιός. Έγινε διάσημος τόσο όσο ντράμερ και τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Genesis, αλλά και για τη σόλο καριέρα του.
Ο Κόλινς είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους τραγουδοποιούς όλων των εποχών, τραγουδώντας σε δεκάδες επιτυχημένα άλμπουμ και κομμάτια από το 1976 μέχρι το 2010, τόσο ως σόλο καλλιτέχνης όσο και με τους Genesis. Τα σόλο τραγούδια του, συνήθως με θέμα τη χαμένη αγάπη και με την αντήχηση του ήχου των τυμπάνων, κυμαίνονται από το ατμοσφαιρικό In the Air Tonight, το ντας-ροκ Sussudio και τη δυναμική μπαλάντα με πιάνο Against All Odds ως το πολιτικού περιεχομένου Another Day in Paradise. Το AllMusic περιέγραψε το Κόλινς ως «ένας από τους πιο επιτυχημένους ποπ τραγουδιστές από το '80 και μετά».
O Κόλινς έγινε μέλος των Genesis το 1970 ως ο ντράμερ του συγκροτήματος και έγινε και κύριος τραγουδιστής του το 1975 μετά την αποχώρηση του Πίτερ Γκάμπριελ. Η σόλο καριέρα του ξεκίνησε το 1981 και επηρεάστηκε από την προσωπική του ζωή και τη σόουλ μουσική και γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι παγκόσμιες πωλήσεις του ως σόλο καλλιτέχνης είναι 150 εκατομμύρια δίσκοι. Ο Φιλ Κόλινς είναι ένας από τους τρεις καλλιτέχνες (μαζί με τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ και τον Μάικλ Τζάκσον) που έχει πουλήσει 100 εκατομμύρια δίσκους τόσο σε σόλο καριέρα, όσο και ως κύρια μέλη συγκροτήματος. Ως σόλο καλλιτέχνης έχει 3 νούμερα ένα τραγούδια στο Ηνωμένο Βασίλειο και 7 στο US Billboard Hot 100. Ο Κόλινς κέρδισε πολυάριθμα βραβεία κατά τη διάρκεια της καριέρας, συμπεριλαμβανόμενων εφτά βραβεία Γκράμι, έξι βραβεία BRIT, τρία αμερικανικά μουσικά βραβεία, ένα βραβείο Όσκαρ το 2000 για το τραγούδι You'll Be in My Heart της ταινίας Ταρζάν της Disney και δύο Χρυσές Σφαίρες. Επίσης, του έχει απονεμηθεί ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ και έχει μπει στο Rock and Roll Hall of Fame ως μέλος των Genesis το 2010.

1953 - Λαουρεντίνο Κορτίσο, πολιτικός του Παναμά.

1962 – Αμπντάλα Β΄, Βασιλιάς της Ιορδανίας.
Ο Αμπντάλα Β΄ (30 Ιανουαρίου 1962) είναι ο βασιλιάς της Ιορδανίας από το 1999. Γιος του Χουσεΐν μπιν Ταλάλ, διαδέχθηκε στο θρόνο της Ιορδανίας τον πατέρα του όταν εκείνος πέθανε, στις 7 Φεβρουαρίου του 1999. Λέγεται ότι είναι απόγονος 43ης γενιάς από τον Προφήτη Μωάμεθ. Είναι παντρεμένος με τη Ράνια αλ Γιασίν.
Γεννήθηκε στο Αμάν στις 30 Ιανουαρίου 1962 και μητέρα του είναι η Μούνα αλ Χουσεΐν , η οποία γεννήθηκε στη Βρετανία. Ο Αμπντάλα σπούδασε σε στρατιωτική σχολή της Βρετανίας. Παντρεύτηκε την παλαιστινιακής καταγωγής Ράνια Αλ Γιασίντ (σήμερα Βασίλισσα Rania al-Abdullah), με την οποία απέκτησε 4 παιδιά:
Χουσεΐν (γενν. 28 Ιουνίου 1994-)
Ιμάν (γενν. 27 Σεπτεμβρίου 1996-)
Σάλμα (γενν. 26 Σεπτεμβρίου 2000-)
Χασέμ (γενν. 30 Ιανουαρίου 2005-)
Βασιλιάς
Στις 7 Φεβρουαρίου του 1999 με το θάνατο του πατέρα του, έγινε Βασιλιάς. Ο Χουσεΐν είχε διορίσει τον Αμπντάλα διάδοχο από τις 24 Ιανουαρίου 1999 και αντικατέστησε έτσι τον αδερφό του, Χασάν. Ο Αμπντάλα τροποποίησε τον Ποινικό Κώδικα της Ιορδανίας και του ασκήθηκε κριτική για περιορισμό της ελευθερίας λόγου.
Με την πολιτική του φρόντισε να ανορθώσει την οικονομία της χώρας του. Ο αναλφαβητισμός μειώθηκε στο 10%. Οι επενδύσεις από τις χώρες της Δύσης αυξήθηκαν. Στις 28 Νοεμβρίου 2004 ο Αμπντάλα αφαίρεσε τον τίτλο του διαδόχου του θρόνου από τον δίδυμο αδερφό του, Χαμζά, χωρίς να ορίσει άλλο διάδοχο.

1968 - Φίλιππος ΣΤ΄, βασιλιάς της Ισπανίας.

1972 - Γιάννης Καψάλης, Έλληνας τραγουδιστής.

1974 - Κρίστιαν Μπέιλ, Άγγλος ηθοποιός.

1976 – Άντριου Μιλονάκις, ελληνοαμερικανός κωμικός, με δική του εκπομπή στο MTV (The Andy Milonakis Show).

1980 - Γιώργος Βακουφτσής, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1981 – Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, διεθνής βούλγαρος ποδοσφαιριστής.
Ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ (Μπλαγκόεβγκραντ, 30 Ιανουαρίου 1981) είναι Βούλγαρος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως επιθετικός. Υπήρξε αρχηγός της εθνικής ομάδας της Βουλγαρίας από το 2006 έως το 2010 και είναι ο κορυφαίος σκόρερ της όλων των εποχών. Έχει βραβευτεί επτά φορές ως Βούλγαρος ποδοσφαιριστής της χρονιάς, ξεπερνώντας τον Χρίστο Στόιτσκοφ.

1987 - Αρντά Τουράν, Τούρκος ποδοσφαιριστής.

1998 - Γρηγόρης Κάστανος, Ελληνοκύπριος ποδοσφαιριστής.

2002 - Χρήστος Τζόλης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

969 - Πέτρος Α', τσάρος της Βουλγαρίας.

1039 - Σοφία Α΄, Ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ.

1314 - Νικόλαος Γ΄ Σαιντ Ομέρ, άρχοντας της Θήβας.

1384 - Λουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας.

1608 - Φερδινάνδος, Γερμανός στρατιωτικός.

1629 – Κάρλο Μαντέρνο, Ιταλοελβετός αρχιτέκτων.
Ο Κάρλο Μαντέρνο (Carlo Maderno, 1556 - 30 Ιανουαρίου 1629) ήταν ένας Ιταλοελβετός αρχιτέκτων, γεννημένος στο Τιτσίνο, ο οποίος έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους πατέρες της τεχνοτροπίας της Μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Οι προσόψεις που δημιούργησε για τη Σάντα Σουζάνα, τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και τον Σαντ' Αντρέα ντέλα Βάλλε είχαν τεράστια συμβολή στην εξέλιξη του Ιταλικού Μπαρόκ. Συχνά αναφέρεται ως αδερφός του γλύπτη Στέφανο Μαντέρνο, αν και η εκδοχή αυτή δεν είναι καθολικά αποδεκτή.

1649 - Κάρολος Α΄, βασιλιάς της Αγγλίας.

1730 - Πέτρος Β΄, τσάρος της Ρωσίας.

1889 - Ροδόλφος, πρίγκιπας της Αυστρίας.

1920 - Κωνσταντίνος Έσσλιν, Έλληνας πολιτικός.

1942 - Γεώργιος Σωτηριάδης, Έλληνας αρχαιολόγος.
Ο Γεώργιος Σωτηριάδης (Σιδηρόκαστρο, 25 Απριλίου 1852 - Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 1942) ήταν Έλληνας φιλόλογος, αρχαιολόγος και πανεπιστημιακός.
Γεννήθηκε στο Δεμίρ Ισσάρ (Σιδηρόκαστρο) της Mακεδονίας, τότε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας. Το 1896 διορίστηκε έφορος στην αρχαιολογική εταιρεία και το 1912 καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1926 διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου μάλιστα διετέλεσε και πρώτος πρύτανης. Με την συντακτική πράξη ίδρυσης της Ακαδημίας Αθηνών, το 1926, διορίστηκε τακτικό μέλος αυτής. Την περίοδο 1918 - 1920 είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Είχε διδάξει επίσης σε σχολεία στην Οδησσό, τα Ιωάννινα, την Φιλιππούπολη και την Αθήνα. Απεβίωσε το 1942 στην Αθήνα.

1948 - Μαχάτμα Γκάντι, Ινδός αγωνιστής και ειρηνιστής.
Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (2 Οκτωβρίου 1869 - 30 Ιανουαρίου 1948) ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών. Η διδασκαλία του επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του συνέτειναν στο να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής και κοινωνικοπολιτικής διανόησης του 20ού αιώνα. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία Μαχάτμα, που φέρεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας ποιητής και φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη Ψυχή.
Ο Μαχάτμα Γκάντι δολοφονήθηκε στο Νέο Δελχί στις 30 Ιανουαρίου 1948 από έναν εθνικιστή Ινδό ονόματι Γκόντσε.

1948 - Όρβιλ Ράιτ, Αμερικανός αεροπόρος.
Οι αδελφοί Ράιτ, Όρβιλ (Orville Wright, 19 Αυγούστου 1871 – 30 Ιανουαρίου 1948) και Γουίλμπουρ (Wilbur Wright, 16 Απριλίου 1867 – 30 Μαΐου 1912), είναι οι δύο Αμερικανοί στους οποίους αποδίδεται η εφεύρεση και κατασκευή του πρώτου επιτυχημένου αεροπλάνου στον κόσμο και η πραγματοποίηση της πρώτης ελεγχόμενης, μηχανικά προωθούμενης και με διάρκεια, βαρύτερης από τον αέρα, ανθρώπινης πτήσης στις 17 Δεκεμβρίου 1903. Την ιστορική αυτή πτήση τους επιχείρησαν στο Κίτυ Χωκ στη Βόρεια Καρολίνα, με το διπλάνο τους "Φλάιερ" που έφερε κινητήρα 12 ίππων που κινούσε δύο έλικες. Η πτήση εκτελέστηκε με τέσσερις δοκιμές, διάρκειας 12, 13, 15 και 59 δευτερολέπτων. Κατά την τελευταία διανύθηκε απόσταση 260 μέτρων.
Στα επόμενα δύο χρόνια τα αδέλφια εξέλιξαν την πτητική μηχανή τους στο πρώτο πρακτικό αεροσκάφος σταθερής πτέρυγας. Παρόλο που δεν υπήρξαν οι πρώτοι που κατασκεύασαν και πέταξαν πειραματικά αεροσκάφη, οι αδελφοί Ράιτ ήταν οι πρώτοι που εφηύραν τις επιφάνειες ελέγχου του αεροσκάφους, γεγονός που κατέστησε την πτήση αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας εφικτή.
Η θεμελιώδης ανακάλυψη των αδελφών Ράιτ ήταν η εφεύρεση του «Ελέγχου στους τρεις άξονες» (three axis-control) που επέτρεπε στον πιλότο να κατευθύνει το αεροσκάφος αποτελεσματικά και να διατηρεί την ισορροπία του αεροσκάφους. Η μέθοδος αυτή έγινε και παραμένει μέχρι σήμερα η κύρια και βασικότερη μέθοδος ελέγχου των αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας κάθε είδους. Από την αρχή της αεροναυτικής τους εργασίας οι αδελφοί Ράιτ εστίασαν στο να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του ελέγχου για να κατακτήσουν το «πρόβλημα της πτήσης», παρά να εξελίξουν δυνατότερους κινητήρες όπως έκαναν άλλοι πειραματιστές. Οι προσεκτικές τους δοκιμές σε αεροδυναμική σήραγγα απέφεραν καλύτερα αεροδυναμικά δεδομένα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, επιτρέποντάς τους να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν πτέρυγες και προπέλες περισσότερο αποδοτικές από πριν. Η πατέντα τους στις ΗΠΑ με αριθμό 821.393 αφορά την εφεύρεση ενός συστήματος αεροδυναμικού ελέγχου το οποίο μεταβάλλει τις επιφάνειες μίας πτητικής μηχανής.
Οι αδελφοί Ράιτ απέκτησαν τις μηχανολογικές ικανότητές που ήταν απαραίτητες για την επιτυχία τους με το να εργάζονται για χρόνια στο κατάστημά τους με πρέσες εκτύπωσης, ποδήλατα, κινητήρες και άλλες μηχανές. Η ενασχόλησή τους με τα ποδήλατα επηρέασε κυρίως την πεποίθηση τους ότι ένα ασταθές όχημα όπως μία πτητική μηχανή μπορούσε να ελεγχθεί και να ισορροπήσει μέσω της εξάσκησης. Ο υπάλληλος του καταστήματός τους Τσάρλι Τέηλορ (Charlie Taylor) έγινε σημαντικό μέλος της ομάδας, κατασκευάζοντας τον πρώτο τους κινητήρα αεροσκάφους, σε στενή συνεργασία με τους δύο αδελφούς.
Η θέση των αδελφών Ράιτ ως εφευρετών του αεροπλάνου υπήρξε αντικείμενο αντίθετων ισχυρισμών από διάφορες πλευρές, ενώ μεγάλη είναι η αντιπαράθεση που υπάρχει για τους πολλούς ισχυρισμούς των πρώτων αεροπόρων σχετικά με την πραγματοποίηση της πρώτης πτήσης στον κόσμο.

1951 - Φέρντιναντ Πόρσε, Αυστριακός μηχανικός αυτοκινήτων.
O Φέρντιναντ Πόρσε (Ferdinand Porsche, 3 Σεπτεμβρίου 1875 - 30 Ιανουαρίου 1951) ήταν καθηγητής, σχεδιαστής και μηχανικός αυτοκινούμενων μέσων. Το διασημότερο σχέδιο του είναι το αυτοκίνητο που ονομάστηκε «Σκαραβαίος» (γερμανικά: Käfer).
Γεννήθηκε στην πόλη Vratislance (στη σημερινή Τσεχία) και σπούδασε στο τεχνικό πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1893 εργάστηκε σε εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας Bella Eger στη Βιέννη, όπου κατασκεύασε μία ηλεκτρική μηχανή πλημνών (δίνει κίνηση κατευθείαν στον άξονα της ρόδας). Το 1898 συνεργάστηκε με την εταιρεία Jakob Lohner & Co που άρχισε να ερευνά την εξέλιξη και την απόδοση τον ηλεκτρικών κινητήρων στα αυτοκινούμενα μέσα. Το 1906 ήταν ο κύριος σχεδιαστής του βενζινοκίνητου αγωνιστικού Αustro Daimler. Μετά την επιτυχία του, παρέμεινε στον τομέα της κατασκευής και βελτίωσης αγωνιστικών οχημάτων.
Το 1916 ανέλαβε γενικός διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας Austro-Daimler Co. ενώ την ίδια χρονιά έλαβε τον τιμητικό βαθμό διδακτορίας από το τεχνικό πανεπιστήμιο της Βιέννης και από το τεχνικό πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης. Το 1923 μετακινήθηκε στη Στουτγκάρδη, όπου και ανέλαβε διευθυντής στην εταιρεία Daimler.
Το 1931 ίδρυσε την εταιρεία Porsche GmbH. με συνεργάτες του τον Κάρλ Ράμπε (Karl Rabe), τον Έρβιν Κομέντα (Erwin Komenda), τον Φράντς Ξαβιέ Ράιμπις (Franz Xaver Reimpiess) και τον γιο του Φέρι (Ferry).
Το πρώτο πρόγραμμα της εταιρείας ήταν η σχεδίαση ενός αυτοκινήτου «της μάζας» που θα ήταν προσβάσιμο για αγορά από όλο το λαό και το ονόμασε Volkswagen (αυτοκίνητο του λαού). Το πρόγραμμα αυτό το χρηματοδότησε ο Αδόλφος Χίτλερ. Το 1938, για τη μελλοντική μαζική παραγωγή για το Volkswagen, ιδρύθηκε η εταιρεία Gesellschaft zur Vorbereitung des Volkswagen, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Volkswagen-Werke GmbH και ξεκίνησε να κτίζεται το μεγαλύτερο εργοστάσιο αυτοκινητοβιομηχανίας. Στην πραγματικότητα ξεκίνησε η δημιουργία μιας ολόκληρης πόλης, η οποία, εκτός από το εργοστάσιο, θα περιλάμβανε και οικισμούς για τους εργαζόμενους και όλες τις βοηθητικές εγκαταστάσεις. Η "πόλη" αυτή πήρε το όνομα "Βόλφσμπουργκ" (Wolrfsburg) και ακόμα και σήμερα είναι η έδρα της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen.
Το 1939, όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, το υπό κατασκευήν εργοστάσιο άρχισε να παράγει στρατιωτικό εξοπλισμό βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το επιβατικό Volkswagen. Ο Φέρντιναντ Πόρσε δέχτηκε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα του Γ΄ Ράιχ και ανακατασκεύασε το επιβατικό Volkswagen δημιουργώντας τα στρατιωτικά οχήματα Kubelwagen και Schwimmwagen. Σχεδίασε, επίσης, τα άρματα μάχης Tiger I, Tiger II και Elefant. Μετά το τέλος του πολέμου ο Πόρσε για είκοσι μήνες κρατήθηκε φυλακισμένος από τους Γάλλους στην Ντιζόν.
Το 1948 ο Φέρντιναντ Πόρσε πήρε τα ανταλλακτικά από το Volkswagen, τα βελτίωσε και με τη βοήθεια του Κομέντα δημιούργησαν το Roadster 356, που ήταν το πρώτο όχημα που έφερε το όνομα της εταιρείας Πόρσε. Το 1950 ο Φέρντιναντ ευτύχησε να δει το όνειρό του πραγματικότητα, με την μαζική πλέον παραγωγή των οχημάτων Πόρσε. Το 1951 πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Το 1999 του δόθηκε, μετά θάνατον, το βραβείο του Μηχανικού Αυτοκινήτων του Αιώνα.
Το πρώτο πρόγραμμα της εταιρείας Πόρσε χρηματοδοτήθηκε από την εταιρεία Reichsverband der Automobilindustrie. Το 1934 ο Πόρσε και η ομάδα του ξεκίνησαν για να τελειοποιήσουν το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρείας. Η πρότασή του, ήταν να σχεδιάσει ένα όχημα για την επανάσταση των αυτοκινήτων της μάζας, λεγόμενα Volkswagen (αυτοκίνητα του λαού). Παρά την δυνατότητα της φτηνής εναλλακτικής, επέλεξε τα ακριβότερα ανταλλακτικά στην αερόψυξη για την καλύτερη απόδοση του κινητήρα στις υψηλές στροφές, καθώς εφάρμοσε και καινοτομίες στο σασί, στην μηχανή και στο κιβώτιο ταχυτήτων, ανεξάρτητα από το κόστος. Ο Έρβιν Κομέντα σχεδίασε ένα αεροδυναμικό αμάξωμα που, αν και ήταν πολύ μαζεμένο, μπορούσε άνετα να μεταφέρει 4 ενήλικες ή 2 ενήλικες και 3 παιδιά.
Κατά το λανσάρισμα, το 1938, ο Αδόλφος Χίτλερ έδωσε στο μοντέλο το προπαγανδιστικό όνομα KdF-Wagen ("Kraft durch Freude"-Wagen, αυτοκίνητο "δύναμη μέσω της χαράς", με βάση το όνομα μιας ναζιστικής οργάνωσης), αλλά μετά το 1945 επικράτησε το όνομα «Σκαραβαίος». Η λέξη Volkswagen δίδονταν αρχικά σε όλα τα μικρά αυτοκίνητα. Σήμερα, ακόμη και στην Γερμανία ταυτίζεται αποκλειστικά με τον Όμιλο Volkswagen ή την εταιρεία.

1954 - Ιωάννης Μακρόπουλος, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Ο Ιωάννης Γρηγ. Μακρόπουλος (1883- Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 1954) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που υπηρέτησε ως πρόεδρος της Βουλής, βουλευτής, υπουργός και δήμαρχος.
Από το 1925 ως το 1929 υπηρέτησε ως Δήμαρχος Λαμιέων.
Εξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδας με το Λαϊκό Κόμμα τα έτη 1932 και Φθιώτιδας το 1933 και επανεξελέγη στη Φθιώτιδα με τον Ελληνικό Συναγερμό στις εκλογές του 1952 συγκεντρώνοντας 10.598 ψήφους.
Ανέλαβε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως στην κυβέρνηση του Τσαλδάρη από τις 10 Μαρτίου 1933 ως τις 21 Μαρτίου 1934 και ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (αρχικά προσωρινά, από τις 20 Νοεμβρίου 1933 ως τις 21 Μαρτίου 1934, παράλληλα με το χαρτοφυλάκιο Υγιεινής και Κρατικής Αντιλήψεως και στη συνέχεια μόνο ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων από τις 21 Μαρτίου 1934 ως τις 18 Φεβρουαρίου 1935). Από τις 6 Ιανουαρίου 1945 ως τις 8 Απριλίου 1945 χρημάτισε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα.
Από τις 15 Δεκεμβρίου 1952 ως τις 16 Νοεμβρίου 1953 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής. Πέθανε από πνευμονική εμβολή στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" τον Ιανουάριο του 1954. Η κηδεία έγινε από το ναό της Μητρόπολης, με τιμές υπουργού εν ενεργεία. Μετά το θάνατό του έγιναν αναπληρωματικές εκλογές και την έδρα του κατέλαβε ο Στέφανος Μακρόπουλος.

1963 - Φρανσίς Πουλένκ, Γάλλος συνθέτης.

1969 - Δημήτριος Β. Χατζόπουλος, Έλληνας βιομήχανος και πολιτικός.
Ο Δημήτριος Χατζόπουλος (1880 - 30 Ιανουαρίου 1969), του Βασιλείου, ήταν Έλληνας βιομήχανος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής και ως γερουσιαστής.
Γεννήθηκε το 1880 και πολέμησε στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Καταγόταν από τη Δυτική Μακεδονία και εξελέγη βουλευτής Γρεβενών στις εκλογές του 1923 και ξανά βουλευτής Θεσσαλονίκης το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Από το 1929 ως το 1935 ήταν γερουσιαστής Κοζάνης.
Υπηρέτησε επίσης ως δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Δ.Σ. της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Μακεδονίας-Θράκης.
Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου 1969.

1976 - Στυλιανός Σκανδάλης, Έλληνας στρατιωτικός.

1982 - Λάιτνινγκ Χόπκινς, Αμερικανός μουσικός.

1991 - Τζον Μπαρντίν, Αμερικανός φυσικός.
Ο Τζον Μπαρντίν (John Bardeen, 23 Μαΐου 1908 – 30 Ιανουαρίου 1991) ήταν Αμερικανός φυσικός και ηλεκτρολόγος μηχανικός, ο μόνος άνθρωπος στην Ιστορία που τιμήθηκε δύο φορές με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής: το 1956 για το τρανζίστορ (μαζί με τους Σόκλεϋ και Μπράταιην) και το 1972 για τη θεωρία της υπεραγωγιμότητας (μαζί με τους Κούπερ και Σρίφερ, γι' αυτό και ονομάσθηκε Θεωρία BCS, από τα αρχικά τους).
Ο Τζον Μπαρντίν γεννήθηκε στο Μάντισον του Ουισκόνσιν, ως ο δεύτερος γιος του Δρα. Τσαρλς Ρ. Μπαρντίν και της Αλθαία Χάρμερ-Μπαρντίν (Althea Harmer-Bardeen). Είχε 4 αδέλφια. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής της ανατομίας και κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν στο Μάντισον. Η μητέρα του είχε διδάξει στο Dewey Laboratory School και διοικούσε μια επιχείρηση εσωτερικών διακοσμήσεων, ενεργός στην καλλιτεχνική ζωή μετά τον γάμο της.
Το ταλέντο του Τζον για τα Μαθηματικά αναγνωρίσθηκε από νωρίς και ο διδάσκων το αντικείμενο στην Α΄ γυμνασίου τον ενεθάρρυνε για προχωρημένες σπουδές. Ο Μπαρντίν απεφοίτησε από το σχολείο σε ηλικία 15 ετών, και θα το έκανε ακόμα νωρίτερα αν δεν μεσολαβούσε ο θάνατος της μητέρας του. Εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν στο Μάντισον το 1923, από όπου πήρε το πτυχίο του ηλεκτρολόγου μηχανικού το 1928 και συνέχισε με μάστερ στο ίδιο πεδίο (1929). Είχε ως κύριο καθηγητή του στη Φυσική τον Τζον βαν Βλεκ.
Στη συνέχεια ο Μπαρντίν εργάσθηκε επί τριετία στα Gulf Research Laboratories, τον ερευνητικό κλάδο της εταιρείας Gulf Oil, στο Πίτσμπουργκ. Μόλις το ενδιαφέρον του για την εργασία εκεί έπεσε, έκανε αίτηση και έγινε δεκτός στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Εκεί μελέτησε και Φυσική, και κατέληξε να εκπονήσει το διδακτορικό του πάνω σε πρόβλημα της Φυσικής Στερεάς Καταστάσεως υπό την επίβλεψη του Γιουτζίν Γουίγκνερ. Πριν ολοκληρώσει τη διατριβή του, του είχε ήδη προσφερθεί θέση Junior Fellow στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1935. Εκεί πέρασε τα επόμενα 3 χρόνια συνεργαζόμενος με τον παλιό του δάσκαλο, τον Τζον βαν Βλεκ. Πήρε το διδακτορικό του στη Μαθηματική Φυσική από το Πρίνστον το 1936.

1993 - Αλεξάνδρα της Ελλάδας (βασίλισσα της Γιουγκοσλαβίας).
Η Βασίλισσα Αλεξάνδρα (γεννημένη ως Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας και της Δανίας, Σερβικά: Александра/Aleksandra, 25 Μαρτίου 1921 - 30 Ιανουαρίου 1993) ήταν η σύζυγος του τελευταίου Βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας, Πέτρου Β΄ και μητέρα του Αλέξανδρου, Διαδόχου της Γιουγκοσλαβίας.

1995 - Τζέραλντ Ντάρελ, Βρετανός φυσιοδίφης και τηλεοπτικός παρουσιαστής.
Ο Τζέραλντ Ντάρελ (Gerald Durrell, 7 Ιανουαρίου 1925 – 30 Ιανουαρίου 1995) ήταν Βρετανός φυσιοδίφης, συγγραφέας και βοτανολόγος, που ίδρυσε το ομώνυμο Ταμείο Προστασίας της Άγριας Ζωής και τον ζωολογικό κήπο του νησιού Τζέρσεϊ της Βόρειας Θάλασσας. Ήταν ο μικρότερος αδελφός του γνωστού συγγραφέα Λώρενς Ντάρελ.
Ο Τζέραλντ Ντάρελ γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1925 στην Ινδία, όπου ο πατέρας του είχε θέση μηχανικού. Σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε με τη μητέρα του και τα άλλα τρία αδέλφια του στην Κέρκυρα. Εκεί γνωρίστηκε με τον Έλληνα γιατρό και φιλόσοφο Θεόδωρο Στεφανίδη, και ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για την κερκυραϊκή φύση, από την οποία εμπνεύστηκε πολλά μεταγενέστερα βιβλία του, με πιο γνωστό το Η οικογένειά μου και άλλα ζώα. Από την Κέρκυρα η οικογένεια έφυγε το 1939 και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου ο Ντάρελ ξεκίνησε να εργάζεται σε ζωολογικό κήπο ως επιστάτης. Συμμετείχε σε πολλές εκστρατείες παρατήρησης της άγριας ζωής στην Αφρική, μια απασχόληση που διατήρησε ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε τις 30 Ιανουαρίου 1995. Νυμφεύθηκε δύο φορές.
Από τη δεκαετία του 1950 ο Νταρελ ξεκίνησε να γράφει βιβλία με παρότρυνση του ήδη γνωστού συγγραφέα αδελφού του Λώρενς Ντάρελ, με ιδιαίτερη επιτυχία, αφού πολλά από αυτά μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.
Το βιβλίο Η οικογένειά μου και άλλα ζώα (My family and other animals) είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο του Τζέραλντ Ντάρελ, που περιγράφει τη ζωή της οικογένειας Ντάρελ στην Κέρκυρα μεταξύ 1935 και 1939. Αποτελεί το πρώτο μέρος μιας «κερκυραϊκής τριλογίας» μαζί με το Πουλιά, κτήνη και συγγενείς και το Ο κήπος των Θεών. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1956 με μεγάλη επιτυχία.Επισης,αποτέλεσε το υλικό για μια επιτυχημένη σειρά του BBC το 1987, μια κινηματογραφική ταινία το 2005 και ένα θεατρικό έργο το 2006, στην 50ή επέτειο κυκλοφορίας του.
Στην ελληνική γλώσσα το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει σε μετάφραση Μαρίνας Δημητρά και Δήμητρας Σίμου από τις εκδόσεις «Άμμος» το 1999 και από τις εκδόσεις «Καλειδοσκόπιο» το 2015.

1996 - Γεώργιος Ρωμανός, Έλληνας δικηγόρος.

2005 - Κλεάνθης Ζερβός, Έλληνας πολιτικός.

2006 - Κορέττα Σκοτ Κινγκ, Αμερικανίδα ακτιβίστρια.
Η Κορέττα Σκοτ Κινγκ (Koretta Scott King, 27 Απριλίου 1927 - 30 Ιανουαρίου 2006) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας, ακτιβίστρια και σύζυγος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ από το 1953 έως το θάνατό του το 1968. Ήταν ιδρύτρια του Ινστιτούτου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για την Ειρηνική Κοινωνική Αλλαγή.
Η Κορέττα Σκοτ γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1927 στη πόλη Μάριον της Αλαμπάμα των Η.Π.Α. Οι γονείς της ήταν εύποροι ιδιοκτήτες φάρμας που θεωρούσαν -εν αντιθέσει με την πλειοψηφία των μαύρων της εποχής αυτής - τη μόρφωση των παιδιών τους, απαραίτητη. Η Κορέττα σπούδασε στο ιδιωτικό γυμνάσιο για μαύρους, Λίνκολν, όπου διαφάνηκε η αγάπη της για τη μουσική. Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής, έμαθε να διαβάζει παρτιτούρες και να παίζει διάφορα μουσικά όργανα. Στα 15 της μάλιστα, ανέλαβε τη θέση της διευθύντριας της σχολικής χορωδίας. Συνέχισε τις σπουδές της, αφού εξασφάλισε μια υποτροφία, στο Κολλέγιο της Αντιόχειας, στο Γιέλλοου Σπρινγκς του Οχάιο. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της εκεί, εμβάθυνε στη μουσική αλλά και συμμετείχε στους αγώνες των μαύρων για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Έγινε μέλος της Εθνικής Ένωσης για την πρόοδο των έγχρωμων ανθρώπων και στην Επιτροπή για τα πολιτικά δικαιώματα.
Στις 30 Ιούνη 2006, πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια της παραμονής της σε ένα κέντρο αποκατάστασης στο Μεξικό, όπου νοσηλευόταν λόγω διαφόρων σοβαρών προβλημάτων υγείας. Ήταν 78 χρονών.

2007 - Νίκος Κούρκουλος, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Νίκος Κούρκουλος (Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου 1934 - 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ηθοποιός, που υπηρέτησε το Εθνικό Θέατρο, το οποίο και τον γαλούχησε. Υπήρξε επίσης αθλητής του Παναθηναϊκού.
Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958.
Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη - Xορν (1958-59).
Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής:
1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο «Nίκη χωρίς φτερά».
1964: «Πύργος» του Φραντς Kάφκα και «Iούλιος Kαίσαρ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
1967: «Ποτέ την Kυριακή» («Ίλια Nτάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το Βραβείο Tony.
1971: «H Δίκη» του Φραντς Kάφκα.
1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το «Tάνγκο» του Σλ. Mρόζεκ.
1974: Δημιουργεί το θέατρο «KAΠΠA» όπου στεγάζει τον θίασό του.
1975: «Όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
1976: «O Γλάρος» του Άντον Tσέχοφ.
1982: «Oιδίποδας τύραννος» του Σοφοκλή.
1983: «Aνταπόκριση» του Oύγκο Mπέτι.
1986: «Ψηλά από τη Γέφυρα» του Άρθουρ Mίλερ.
1987: «Στη Φωλιά του Kούκου» του Nτέιλ Bάσερμαν.
1988: Σκηνοθέτησε το «Φτωχέ μου φονιά» του Πάβελ Kόχουτ.
1992: Tελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, στην Eπίδαυρο.
1993: Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου.
1994: Kαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα τις άγκυρες» των Β. Παπαθανασίου - Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους "ζεν-πρεμιέ" και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως "Οργή", "Κατήφορος" (1961), "Ορατότης Μηδέν" (1970). Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο", ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες "Οι Αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970). Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία Το Φράγμα (1982). Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά "Το 13ο κιβώτιο" στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.
Σύζυγός του ήταν η Μελίτα Κουτσογιάννη - Κούρκουλου, βοηθός σκηνοθέτη, με την οποία δούλεψαν μαζί στο θέατρο - και δημιούργησαν το Θέατρο ΚΑΠΠΑ. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στις αρχές της δεκαετίας του '60. Ο έρωτας ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν η γοητευτική κοπέλα χτύπησε την πόρτα του στο καμαρίνι του θεάτρου ΡΕΞ, για να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων», όπου έπαιζε με την Τζένη Καρέζη. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Ο Νίκος Κούρκουλος και η Μελίτα παντρεύτηκαν το 1966, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Κουμπάρος ήταν ο ηθοποιός και συγγραφέας Νότης Περγιάλης.
Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αλκη Κούρκουλο (Αλκίνοος), ο οποίος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του, και την Μελίτα Κούρκουλου - Κυριακοπούλου - ο μπαμπάς της επέμενε να πάρει το όνομα της γυναίκας που λάτρεψε, Μελίτα - η οποία ασχολείται με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις. Γι' αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.
Σταθμός στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση (1953) το καλοκαίρι του 1986 κατά τη διάρκεια παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1994 στον Νίκο Χατζηνικολάου περιέγραψε με το ίδιο πάθος και το ίδιο καρδιοχτύπι την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον μεγάλο και τελευταίο έρωτα της ζωής του, λέγοντας: «Κάνω έτσι και παγώνω... Ξαφνικά βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες και αυτό ήταν».
Εκείνη την εποχή η Μαριάννα Λάτση ήταν παντρεμένη με τον δάσκαλο του σκι και Δήμαρχο Βουλιαγμένης, Γρηγόρη Κασιδόκωστα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Πάρη (1983), ενώ το διαζύγιό τους βγήκε το 1987. Παράλληλα, ο Νίκος Κούρκουλος ζήτησε αμέσως διαζύγιο από τη σύζυγο του, Μελίτα. Διατήρησαν μία άψογη σχέση αγάπης και σεβασμού όλα τα μετέπειτα χρόνια.
Ο Νίκος Κούρκουλος είχε τέσσερα παιδιά. Δύο από τον πρώτο γάμο του με την Μελίτα, τη Μελίτα και τον ηθοποιό Άλκη Κούρκουλο και άλλα δύο από τον γάμο του με την Μαριάννα Λάτση, (με την οποία παντρεύτηκε μετά τον θάνατο του πατέρα της) την Εριέττα (1993) και τον Φίλιππο (1998).
Η τελευταία γυναίκα που "μπήκε" στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου είναι η εγγονή του, Αμαλία (2004. Καρπός του γάμου της κόρης του, Μελίτας (2003 - Σπέτσες) με τον επιχειρηματία Μενέλαο Κυριακόπουλο.
Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007 από το νεκροταφείο Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.

2007 - Σίντνεϋ Σέλντον, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Σίντνεϊ Σέλντον (αγγλ. Sidney Sheldon, 11 Φεβρουαρίου 1917 – 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Οι γνωστότερες τηλεοπτικές δουλειές του είναι τα σενάρια των σειρών I Dream of Jeannie (1965-70), Hart To Hart (1979-84) και The Patty Duke Show (1963-66), ενώ έγραψε και πολλά εμπορικά επιτυχημένα βιβλία όπως το Master of the Game (1982).
O Σίντνεϊ Σέτστελ, όπως είναι το πραγματικό του όνομα κατάγονταν από Γερμανό πατέρα και Ρωσο-εβραία μητέρα. Το 1937 εγκαταστάθηκε στο Χόλιγουντ, όπου άρχισε να σκηνοθετεί δευτέρας διαλογής ταινίες. Για το σενάριό του στην ταινία The Bachelor and the Bobby-Soxer κέρδισε βραβείο Όσκαρ το 1947.
Εκτός από το Όσκαρ σεναρίου, που κέρδισε το 1947, τιμήθηκε με ένα Βραβείο Τόνι (1959), για το μιούζικαλ Redhead και ένα Έμι για τη δουλειά του στην τηλεοπτική σειρά I Dream of Jeannie, που μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο NBC.

2011 - Τζον Μπάρι, Άγγλος συνθέτης.

Σαν σήμερα 31 Ιανουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Παγκόσμιες Ημέρες
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λέπτρας

Εορτάζουν
Αγίων Κύρου και Ιωάννου των Αναργύρων
Αγίας Αθανασίας και τριων θυγατέρων

 

31 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1504: Συνθήκη της Λυών: Η Γαλλία παραχωρεί τη Νάπολη στο Φερδινάνδο Β’ της Αραγονίας.

1696: Η εξέγερση των «κορακιών». Οι νεκροθάφτες του Άμστερνταμ ξεσηκώνονται, επειδή οι αρχές επιβάλλουν αλλαγές στη διαδικασία των κηδειών.

1854: Ελληνικά επαναστατικά σώματα υπό τον υπολοχαγό Σπυρίδωνα Καραΐσκάκη, γιο του Γεωργίου Καραΐσκάκη, πολιορκούν και καταλαμβάνουν την Άρτα, την οποία όμως υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν αργότερα, λόγω καιρικών συνθηκών και ελλείψεως πολεμοφοδίων.

1865: Η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων περνά την 13η Τροποποίηση του Συντάγματος, που καταργεί τη δουλεία στην Αμερική.

1891: Αναταραχή από δημοκρατικούς μετατρέπεται σε επανάσταση στο Πόρτο, που θα οδηγήσει στη δημιουργία της Πορτογαλικής Δημοκρατίας το 1910.

1901: Το έργο «Τρεις Αδελφές» του Άντον Τσέχοφ κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας.

1906: Σεισμός μεγέθους 8,8 Ρίχτερ σαρώνει τις ακτές του Εκουαδόρ και την Κολομβία, προκαλώντας τσουνάμι και τουλάχιστον 1.000 νεκρούς.

1910: Τίθεται σε ισχύ ο νόμος που καταργεί επίσημα τη δουλεία στην Κίνα. Όλοι οι ενήλικοι σκλάβοι μετατρέπονται σε πληρωμένους εργάτες και οι νέοι κάτω των 25 αφήνονται ελεύθεροι.

1914: Οι Μεγάλες Δυνάμεις γνωστοποιούν στην ελληνική κυβέρνηση ότι παραχωρούν και νομικώς στην Ελλάδα τα νησιά του Αιγαίου, εφόσον αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Βόρεια Ήπειρο και τη νήσο Σάσωνα. Έτσι αναγνωρίζεται η ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου, εκτός από την Τένεδο και την Ίμβρο, ενώ η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος.

1915: Η πρώτη επίθεση με δηλητηριώδη αέρια εξαπολύεται από τους Γερμανούς εναντίον των Ρώσων στη Μάχη του Μπολίμοφ, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα για τους Γερμανούς.

1917: Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Γερμανία προειδοποιεί ότι τα υποβρύχιά της θα βυθίζουν κάθε ουδέτερο εμπορικό πλοίο, εντός της πολεμικής ζώνης.

1919: «Ματωμένη Παρασκευή» ή «Μαύρη Παρασκευή»: Αιματηρές εργατικές ταραχές ξεσπούν στη Γλασκόβη της Σκωτίας. Πάνω από 60.000 διαδηλωτές συγκεντρώνονται στην Πλατεία Γεωργίου για να υποστηρίξουν την απεργία για το 40ωρο. Ακολουθούν συγκρούσεις με την αστυνομία. Η κυβέρνηση στέλνει 10.000 στρατιώτες, τανκς και πολυβόλα για την αντιμετώπιση των ταραχών.

1929: Ο Λέων Τρότσκι, απογυμνωμένος από κάθε εξουσία, εκδιώκεται από τη Σοβιετική Ένωση στην Τουρκία.

1933: Ο Χίτλερ, μία μέρα μετά την ορκωμοσία του ως καγκελάριος, απευθύνεται μέσω ραδιοφώνου στο γερμανικό λαό. Υπόσχεται μεταξύ άλλων ότι θα σεβαστεί την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

1937: Η Δέσποινα Σταθάτου κληροδοτεί 80 εκατομμύρια δραχμές στο Ωδείο Αθηνών και σε άλλα ιδρύματα.

1946: Τίθεται σε ισχύ το νέο σύνταγμα της Γιουγκοσλαβίας, με πρότυπο αυτό της ΕΣΣΔ. Με το νέο Σύνταγμα, η Γιουγκοσλαβία γίνεται ομοσπονδιακό κράτος με έξι «Δημοκρατίες»: Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Κροατία, Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Σερβία και Σλοβενία.

1949: Ο Μάνος Χατζιδάκις δίνει την περίφημη διάλεξή του για το ρεμπέτικο στο Θέατρο Τέχνης.

1953: Μεγάλες πλημμύρες στη Βόρεια Ευρώπη με 2.550 νεκρούς, κυρίως στην Ολλανδία. Πλήττονται επίσης το Βέλγιο, η Αγγλία και η Σκωτία.

1957: Οκτώ άνθρωποι σκοτώνονται και 75 τραυματίζονται από τη σύγκρουση επιβατικού αεροπλάνου με πολεμικό πάνω από την πόλη Πακόιμα της Καλιφόρνιας, κατά τη διάρκεια δοκιμών. Τα συντρίμμια των δύο αεροσκαφών πέφτουν στο προαύλιο του τοπικού γυμνασίου, σκοτώνοντας 3 μαθητές.

1958: Εκτοξεύεται ο πρώτος αμερικανικός δορυφόρος, ο Explorer, τέσσερις μήνες μετά την εκτόξευση του σοβιετικού Σπούτνικ 1.

1968: Μεγάλη επίθεση των Βιετκόνγκ κατά των αμερικανών σε περισσότερες από 100 πόλεις στο Βιετνάμ. Στους στόχους και η αμερικανική πρεσβεία στη Σαϊγκόν.

1985: Ολοκληρώνονται στο Ζάππειο οι εργασίες της Διάσκεψης για την Ειρήνη και τον Αφοπλισμό, γνωστή και ως Πρωτοβουλία των 6. Συμμετείχαν οι πρόεδροι της Αργεντινής, Ραούλ Αλφανσίν και της Τανζανίας, Τζούλιους Νιερέρε, οι πρωθυπουργοί της Σουηδίας, Ούλοφ Πάλμε, της Ινδίας, Ρατζίβ Γκάντι και της Ελλάδας, Ανδρέας Παπανδρέου, καθώς και άλλες προσωπικότητες.

1990: Το πρώτο εστιατόριο McDonald’s της Ρωσίας ανοίγει στη Μόσχα. Είναι το μεγαλύτερο του κόσμου.

1996: Κρίση των Ιμίων: Κορυφώνεται και εκτονώνεται η Κρίση των Ιμίων, με αμερικανική παρέμβαση ("No ships, no troops, no flags" η προσταγή του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ). Στις 05:30, ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που είχε απονηωθεί από τη φρεγάτα «Ναυαρίνο» για να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη βραχονησίδα καταπέφτει και τα τρία μέλη του πληρώματος, υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώνονται. Τα πολεμικά σκάφη και οι καταδρομείς των δύο χωρών αποχωρούν από τις βραχονησίδες το πρωί υπό την επίβλεψη του 6ου αμερικανικού στόλου της Μεσογείου.

1996: Φορτηγό γεμάτο εκρηκτικά εκρήγνυται στην είσοδο της Κεντρικής Τράπεζας της Σρι Λάνκα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 91 άνθρωποι και να τραυματισθούν 1400. Τουλάχιστον 100 άνθρωποι χάνουν την όρασή τους.

1999: To αεροπλάνο που μεταφέρει τον ηγέτη του ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτσαλάν  περιφέρεται και πάλι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ζητώντας άδεια προσγείωσης από διάφορες χώρες, την οποία δεν παίρνει. Η Ολλανδία τον διώχνει, το ίδιο και η Ελβετία. Από το Μινσκ ξαναγυρίζει στην Ελλάδα για να οδηγηθεί τελικά στην Κένυα.

2004: Η Ιταλίδα Αλέσια Ντι Ματέο γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο μεταμοσχεύονται οκτώ όργανα (ήπαρ, στομάχι, δύο νεφρά, μικρό και μεγάλο έντερο, πάγκρεας και σπλήνα) κατά τη διάρκεια εγχείρισης από τον Έλληνα χειρουργό Ανδρέα Τζάκη στο Μαϊάμι. Είναι μόλις επτά μηνών και θα ζήσει ακόμη ένα χρόνο.

2008: Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και πλήθος κόσμου ενταφιάζεται λίγο μετά τη 1.30 το μεσημέρι ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλος. Την ίδια μέρα, ο βουλευτής, Κώστας Κουκοδήμος με ιδιόχειρη επιστολή του γνωστοποιεί την πρόθεσή του να καταστεί ανεξάρτητος από τη ΝΔ, λόγω εμπλοκής του στην υπόθεση Ζαχόπουλου. Η κυβερνητική παράταξη μένει με 151 βουλευτές.

2011: Σχηματίζεται η νέα κυβέρνηση της Αιγύπτου, επικαλούμενη διάταγμα του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ. Στο πλαίσιο του ανασχηματισμού αλλάζουν οι υπουργοί Οικονομικών και Εσωτερικών, ενώ παραμένουν στη θέση τους άλλοι σημαντικοί υπουργοί, όπως ο υπουργός Άμυνας. Xάος στο αεροδρόμιο του Καΐρου, καθώς χιλιάδες τουρίστες προσπαθούν να φύγουν.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1512 - Ερρίκος, βασιλιάς της Πορτογαλίας.

1543 - Τοκουγκάβα Ιεγιάσου, Ιάπωνας σογκούν.

1756 - Μαρία Τερέζα, κόμισσα της Σαβοΐας.

1769 - Αντρέ-Ζακ Γκαρνερέν, Γάλλος αεροστατιστής και εφευρέτης.

1785 - Τσαρλς Γκριν, Άγγλος αεροστατιστής και εφευρέτης.

1797 - Φραντς Σούμπερτ, ήταν Αυστριακός συνθέτης, συνέθεσε περισσότερα από εξακόσια Λήντερ, καθώς και πολλές συμφωνίες, σονάτες, έργα μουσικής δωματίου, θρησκευτικά έργα, μερικές όπερες και πολλά άλλα έργα. 

1884 - Τέοντορ Χόις, Γερμανός πολιτικός.

1902 - Άλβα Μίρνταλ, Σουηδή πολιτικός.

1909 - Αχιλλέας Απέργης, Έλληνας γλύπτης.
Ο Αχιλλέας Απέργης του Γεωργίου (Κέρκυρα 31 Ιανουαρίου 1909 – Αθήνα 23 Μαρτίου 1986) ήταν Έλληνας γλύπτης της γενιάς των χρόνων 1898-1922.
Ο Αχιλλέας Απέργης γεννήθηκε στη Γαρίτσα Κέρκυρας στις 31 Ιανουαρίου 1909 και ήταν το τέταρτο από τα επτά παιδιά του Γεωργίου και της Θεανώς Απέργη. Ο Γεώργιος Απέργης ήταν επιτυχημένος έμπορος, που εκτιμούσε και αγαπούσε τις τέχνες και ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την κλίση του γιου του Αχιλλέα προς την τέχνη. Αρχικά, η κλίση αυτή εκφραζόταν με τη ζωγραφική, το σχέδιο και στη συνέχεια με μικρά γλυπτά από γύψο ή πηλό.
Μέσα στο αστικό περιβάλλον της οικογένειας Απέργη ο νεαρός Αχιλλέας δεν έχει πολλές επιλογές σε σχέση με την επαγγελματική του απασχόληση. Έτσι επιδίδεται σε διάφορες εργασίες (κάπως ερασιτεχνικές), κυρίως εμπορικής φύσης, που αν και μερικές ήταν αρκετά προσοδοφόρες τελικά θα τις σταματήσει. Παράλληλα, παρακολουθεί μαθήματα σχεδίου στη Νυχτερινή Σχολή Κέρκυρας (1918-1920).
Στα 28 του χρόνια, το 1937, ο Αχιλλέας Απέργης έρχεται στην Αθήνα και γράφεται στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.), όπου παρακολουθεί μαθήματα έως το 1939 με δασκάλους τον Θωμά Θωμόπουλο, τον Κώστα Δημητριάδη και τον Μιχαήλ Τόμπρο.
Το 1952 πραγματοποιεί το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη, στην Ιταλία και στο Παρίσι, και αργότερα επισκέπτεται και την Αγγλία (1959).
Ήταν παντρεμένος από το 1945 με τη ζωγράφο Ειρήνη Απέργη.
Ο Αχιλλέας Απέργης πέθανε στην Αθήνα στις 23 Μαρτίου 1986 σε ηλικία 77 ετών.

1923 - Νόρμαν Μέιλερ, Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Ο Νόρμαν Κίνγκσλεϊ Μέιλερ (Norman Kingsley Mailer, 31 Ιανουαρίου 1923 - 10 Νοεμβρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης.
Μαζί με τον Τρούμαν Καπότε, την Τζόαν Ντίντιον και τον Τομ Γουλφ, ο Μέιλερ ίδρυσε το ρεύμα της νέας δημοσιογραφίας, που αποτελεί διασταύρωση του δοκιμίου και του μη-λογοτεχνικού μυθιστορήματος. Τιμήθηκε δυο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ και μια φορά με το Εθνικό Βραβείου Βιβλίου. Το 1995 ο Εντ Φάνκερ, ο Νταν Γουλφ και ο Νόρμαν Μέιλερ ξεκίνησαν την έκδοση της Village Voice, μιας καλλιτεχνικής εβδομαδιαίας εφημερίδας που διανεμόταν δωρεάν, αρχικά στο Γκρίνουιτς Βίλατζ, κέντρο της εναλλακτικής κουλτούρας στη Νέα Υόρκη. Το 2005 τιμήθηκε με το Μετάλλιο Διακεκριμένης Συνεισφοράς στα Αμερικανικά Γράμματα από το Εθνικό Ίδρυμα Βιβλίου των ΗΠΑ.
Ο Μέιλερ παντρεύτηκε έξι φορές και απέκτησε οκτώ παιδιά από τους διάφορους γάμους του, ενώ υιοθέτησε ακόμα ένα. Για πολλά χρόνια έζησε στην παραλία του Κέιπ Κοντ στο Πρόβινσταουν της Μασσαχουσέτης. Όπως και άλλοι συγγραφείς της γενιάς του, ο Μέιλερ αντιμετώπιζε προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο της σειράς Gilmore Girls μαζί με το γιο του Στέφεν Μέιλερ. Το 2005 μαζί με τον άλλο του γιο Τζον Μπάφαλο Μέιλερ έγραψε το βιβλίο The Big Empty. Το 2007 ο εκδοτικός οίκος Random House κυκλοφόρησε το τελευταίο του μυθιστόρημα, Το κάστρο στο δάσος, που έχει σαν θέμα τα παιδικά χρόνια του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Νόρμαν Μέιλερ πέθανε από οξεία νεφρική ανεπάρκεια το πρωί της 10ης Νοεμβρίου του 2007, μετά από μια εγχείριση στους πνεύμονες στο νοσοκομείο Μάουντ Σάιναι του Μανχάτταν. Ήταν 84 ετών.

1929 - Ρούντολφ Μέσμπαουερ, Γερμανός φυσικός.
Ο Ρούντολφ Λούντβιχ Μέσμπαουερ (Rudolf Ludwig Mössbauer, 31 Ιανουαρίου 1929 — 14 Σεπτεμβρίου 2011) ήταν Γερμανός φυσικός που μελέτησε τις ακτίνες γ που προέρχονται από πυρηνικές μεταπτώσεις. Είναι γνωστός από το ομώνυμο φαινόμενο.
Ο Mössbauer γεννήθηκε στο Μόναχο. Εκεί και σπούδασε, στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου (TUM), και πήρε το διδακτορικό του υπό την επίβλεψη του Heinz Maier-Leibnitz. Μαζί με τον Αμερικανό φυσικό Ρόμπερτ Χοφστάντερ βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής του 1961 για την ανακάλυψη του Φαινομένου Mössbauer, που την έκανε το 1957 στα πλαίσια των ερευνών του ως υποψήφιου διδάκτορα στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη.
Ο Μεσμπάουερ έγινε καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνια, το περίφημο «Καλτέκ», στα 1961. Μόλις τρία χρόνια αργότερα, το Τμήμα Φυσικής του TUM τον έπεισε να επιστρέψει στην πατρίδα του ως πλήρης καθηγητής. Ως το τέλος της ζωής του ήταν ομότιμος καθηγητής του TUM.
Ο Μεσμπάουερ ήταν εξαιρετικός δάσκαλος, που δεν περιφρονούσε τα προπτυχιακά μαθήματα Γενικής Φυσικής, ενώ διαλέξεις με υψηλό επίπεδο εξειδικεύσεως έδωσε σε μαθήματα όπως «Φυσική των νετρίνων», «Ταλαντώσεις των νετρίνων», «Ενοποίηση της ηλεκτρομαγνητικής και της ασθενούς αλληλεπιδράσεως» και «Αλληλεπίδραση των φωτονίων και των νετρονίων με την ύλη».
Ο Ρούντολφ Μεσμπάουερ διετέλεσε διευθυντής του «Ινστιτούτου Laue Langevin» από το 1972. Αυτό το διεθνές ίδρυμα για την έρευνα πάνω στη σκέδαση των νετρονίων έγινε στα χρόνια του στο μεγαλύτερο του είδους του σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο αστεροειδής 48472 Μεσμπάουερ (48472 Mossbauer), που ανακαλύφθηκε το 1991, ονομάσθηκε έτσι προς τιμή του Ρούντολφ Λούντβιχ Μεσμπάουερ.

1932 - Γιώργος Μούτσιος ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, θιασάρχης, σκηνοθέτης και ερμηνευτής κλασικού τραγουδιού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

1933 - Μπερνάρντο Προβεντσάνο, Ιταλός εγκληματίας.

1935 - Κενζαμπούρο Όε, Ιάπωνας συγγραφέας.

1937 - Φίλιπ Γκλας, Αμερικανός συνθέτης.

1938 - Βεατρίκη, βασίλισσα της Ολλανδίας.

1940 - Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Κύπριος ποιητής.
Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης (31 Ιανουαρίου 1940) είναι Κύπριος ποιητής. Από το 1961 εξέδωσε δώδεκα ποιητικές συλλογές και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών, το ελληνικό και το κυπριακό κράτος και από φορείς της Κύπρου, της Ελλάδας και του εξωτερικού. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες και αποτέλεσε αντικείμενο πολλών αφιερωμάτων και μελετών.
Ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης, ο ποιητής για τον οποίο ο Τάκης Παπατσώνης έγραψε «ζωογονεί την μαρασμένη και ασθενούσα νεοελληνική Ποίηση. Της ξαναδίνει με το πρέπον δέος το μεγάλο της ηθικό θεμέλιο, έναν νέο και σφριγηλόν Ουμανισμό», γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κύπρο (1940). Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα θεάτρου στην Αθήνα και ειδικεύτηκε σε θέματα ραδιοφωνίας στο Μόναχο. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση και για τρεις δεκαετίες στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, απ’ όπου αφυπηρέτησε ως Διευθυντής Ραδιοφωνίας. Μεγάλο μέρος της ποίησής του απηχεί στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 με συνέπεια και την κατοχή του μισού σχεδόν νησιού. Ο ίδιος είναι ένας από τους πρόσφυγες, μιας και το χωριό στο οποίο μεγάλωσε, βρίσκεται στην κατεχόμενη Κύπρο.

1951 - Έιγια Άχβο, Φινλανδή τραγουδίστρια και ηθοποιός.

1960 - Ζέλικο Στουράνοβιτς, Μαυροβούνιος πολιτικός.

1964 - Τζεφ Χάνεμαν, Αμερικανός κιθαρίστας (Slayer).
Ο Τζεφ Χάνεμαν (Jeffrey John "Jeff" Hanneman, 31 Ιανουαρίου 1964 - 2 Μαΐου 2013) ήταν Αμερικάνος κιθαρίστας, γνωστός ως ιδρυτικό μέλος και βασικός συνθέτης του thrash metal συγκροτήματος Slayer.
Ο Χάνεμαν γεννήθηκε το 1964 στο Όκλαντ της Καλιφόρνια και μεγάλωσε στο Λονγκ Μπιτς. Η οικογένεια του αποτελούνταν από βετεράνους πολέμου, οι οποίοι αποτέλεσαν μεγάλη επιρροή στον Χάνεμαν για το ενδιαφέρον του για τον πόλεμο και την πολεμική ιστορία. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών γνώρισε τον Κέρι Κινγκ και ξεκίνησαν να παίζουν διασκευές σε τραγούδια των Iron Maiden και των Judas Priest.
Ο Χάνεμαν είχε εθιστεί στην κοκαΐνη αλλά και τα ναρκωτικά χάπια στα πρώτα χρόνια των Slayer, μαζί με τον μπασίστα Τομ Αράγια. Κάποια στιγμή αποφάσισαν να σταματήσουν τη χρήση ναρκωτικών, με τον Χάνεμαν να γίνεται οπαδός της μπύρας. Κατά την περιοδεία "Unholy Alliance Chapter II", εμφανιζόταν με κιθάρα η οποία έφερε το σήμα της μπύρας "Heineken", όπου στη θέση του ονόματος έγραφε "Hanneman".
Το 1989, παντρεύτηκε τη σύζυγο του Κάθριν με την οποία είχε γνωριστεί στις αρχές της δεκαετίας του '80 και διέμεναν στο Λος Άντζελες.
Στις αρχές του 2011, ο Χάνεμαν διαγνώστηκε με νεκρωτική απονευρωσίτιδα, η οποία σύμφωνα με φήμες προήλθε από δάγκωμα αράχνης. Για τις εμφανίσεις τους το 2011, αντικαταστάθηκε από τον Γκάρι Χολτ των Exodus, ενώ για κάποιες εμφανίσεις τη θέση του πήρε ο Πατ Ο'Μπράιεν των Cannibal Corpse. Το 2012 ανακοινώθηκε ότι είχε επανέλθει οριστικά, αλλά τον Φεβρουάριο του 2013 ο Κέρι Κινγκ δήλωσε ότι τα προβλήματα υγείας του Χάνεμαν, επανήλθαν. Ο θάνατος του κιθαρίστα ήλθε στις 2 Μαΐου 2013, με αρχική αιτία θανάτου την ηπατική ανεπάρκεια, ενώ βρισκόταν σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες. Μία εβδομάδα αργότερα, ανακοινώθηκε ότι ο λόγος θανάτου ήταν κίρρωση του ήπατος.

1965 - Γιώργος Γάσπαρης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.

1971 - Δημήτρης Μάρκος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Δημήτρης Μάρκος (Κιλκίς, 31 Ιανουαρίου 1971) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως μεσοεπιθετικός.
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα της Νάουσας το 1987, σε ηλικία μόλις 16 ετών. Το 1992 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό, όπου και παρέμεινε επί μία πενταετία. Είχε ένα πέρασμα χωρίς επιτυχία από την Αγγλία με τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ για να επιστρέψει στην Ελλάδα και να αγωνιστεί κατά σειρά σε Καλαμάτα, ΑΕΚ, Άρη Θεσσαλονίκης και ΠΑΟΚ. Στην καριέρα του, από το 1987 ως το 2005, συμμετείχε σε 368 αγώνες εθνικών πρωταθλημάτων και πέτυχε 36 γκολ, χωρίς να υπολογίζονται οι αγώνες στο Κύπελλο και στην Ευρώπη.
Στην εθνική Ελλάδας
Με την Ελλάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 29 Ιανουαρίου 1992, στον εκτός έδρας φιλικό αγώνα εναντίον της Αλβανίας, υπό τις οδηγίες του Στέφανου Πετρίτση. Συνολικά με τη γαλανόλευκη φανέλα είχε 17 συμμετοχές και ένα τέρμα.
Καριέρα σκάουτερ
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ακολούθησε αυτή του σκάουτερ. Τα πρώτα χρόνια συνεργάστηκε με την ΑΕΚ ενώ από το καλοκαίρι του 2013 υπήρξε επικεφαλής στο τμήμα σκάουτινγκ του Παναθηναϊκού.

1973 - Πόρσια ντε Ρόσι, Αυστραλή ηθοποιός.

1976 - Τραϊανός Δέλλας, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Τραϊανός Δέλλας (Θεσσαλονίκη, 31 Ιανουαρίου 1976), με καταγωγή από το Μικρό Μοναστήρι, είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, γνωστός και με τα ψευδώνυμα «Τράι» και «Κολοσσός».
Σε συλλογικό επίπεδο
Αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ακαδημία ποδοσφαίρου του Άρη Θεσσαλονίκης σε ηλικία 11 ετών στη θέση του δεξιού εξτρέμ. Έκανε ντεμπούτο στην Α’ Εθνική σε ηλικία 17 ετών, την περίοδο 1993-94 με τη φανέλα του Άρη. Στη συνέχεια αγωνίστηκε για δύο χρόνια στον Πανσερραϊκό ως δανεικός και το καλοκαίρι του 1996 επέστρεψε στους "κίτρινους".
Το καλοκαίρι του 1997 ο Άρης τον παραχώρησε στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ και ξεκίνησε τη διεθνή καριέρα του. Δύο χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 1999, αποκτήθηκε από την ΑΕΚ, στην οποία έμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2001, κατακτώντας ένα κύπελλο Ελλάδας την περίοδο 1999-2000.
Επόμενος σταθμός του ήταν η Περούτζια, ο προπονητής της οποίας Σέρζιο Κόσμι αμέσως τον εμπιστεύτηκε. Συμμετείχε σε οκτώ αγώνες στο Καμπιονάτο και αμέσως προσέλκυσε το ενδιαφέρον μεγάλων ιταλικών συλλόγων όπως οι Ρομα, Μίλαν, Γιουβέντους, Ίντερ.
Τον Μάιο του 2002 ο Τραϊανός Δέλλας αποδεσμεύτηκε από την Περούτζια, μετά από μια μεγάλη περιπέτεια, επιλέγοντας να συνεχίσει την καριέρα του στη Ρόμα, στην οποία και παρέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2005, συμμετέχοντας σε 44 συνολικά αγώνες και έχοντας πετύχει δύο τέρματα. Συμμετείχε δύο φορές στο Champions League έχοντας 3 συμμετοχές την περίοδο 2002-03 και 4 συμμετοχές την περίοδο 2004-05.
Το 2005 επέστρεψε στην ΑΕΚ, στην οποία και παρέμεινε μέχρι το 2008, όταν και συμφώνησε να συνεχίσει την καριέρα του στην Ανόρθωση. Σημαντική ήταν η συμβολή του στην είσοδο της κυπριακής ομάδας, για πρώτη φορά στην ιστορία της, στους ομίλους του Champions League αποκλείοντας τον Ολυμπιακό. Τον Μάρτιο του 2010 μετά από 35 συμμετοχές και 2 τέρματα έλυσε τη συνεργασία του με τον σύλλογο της Αμμοχώστου και το καλοκαίρι του 2010 επέστρεψε στην Ελλάδα για τρίτη φορά και πάλι για λογαριασμό της ΑΕΚ, στην οποία και παρέμεινε μέχρι το 2012, όταν και αποφάσισε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση.
Στις εθνικές ομάδες
Τον Απρίλιο του 2001 ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός Βασίλης Δανιήλ κάλεσε τον Δέλλα στην εθνική Ελλάδας και έκανε το ντεμπούτο του στον εκτός έδρας φιλικό αγώνα εναντίον της Κροατίας (2-2). Ο Ότο Ρεχάγκελ τον καθιέρωσε στη βασική ενδεκάδα.
Η κορυφαία προσωπική στιγμή του με τη φανέλα της Ελλάδας ήταν το γκολ που πέτυχε στον ημιτελικό του Euro 2004 απέναντι στην Τσεχία την 1η Ιουλίου 2004 και η κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος τρεις ημέρες αργότερα, στον τελικό επί της Πορτογαλίας, συμμετέχοντας ως βασικός για ενενήντα λεπτά και στους έξι αγώνες που έδωσε η ελληνική ομάδα. Συμμετείχε τέσσερα χρόνια αργότερα και στο Euro 2008.
Υπήρξε μέλος της εθνικής Ελπίδων που έλαβε μέρος στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ελπίδων (Κ-21) το 1998, εναντίον της Ισπανίας.
Καριέρα προπονητή
Στις 9 Απριλίου 2013, δύο αγωνιστικές πριν τη λήξη του πρωταθλήματος, η διοίκηση της ΑΕΚ ανακοίνωσε την πρόσληψη του ως πρώτου προπονητή της ομάδας, στη θέση του Έβαλντ Λίνεν, δεν κατάφερε ωστόσο να αποτρέψει τον πρώτο υποβιβασμό στην ιστορία του συλλόγου.
Το καλοκαίρι του 2013 με απόφαση της νέας τότε διοίκησης των "κιτρινόμαυρων" ο Τραϊανός Δέλλας παρέμεινε προπονητής της ομάδας, στην προσπάθεια που ξεκίνησε από την περίοδο 2013-14, στην τρίτη κατά σειρά εθνική κατηγορία εξασφαλίζοντας με σχετική ευκολία την άνοδο, ενώ συνέχισε και την επόμενη (2014-15), οδηγώντας την ΑΕΚ στην επιστροφή της στην πρώτη τη τάξει κατηγορία, έπειτα από δύο χρόνια απουσίας. Παρά το γεγονός ότι παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου στο ξεκίνημα της περιόδου 2015-16, τελικά στις 20 Οκτωβρίου 2015 υπέβαλε την παραίτησή του.
Στις 4 Νοεμβρίου 2015 ανακοινώθηκε η έναρξη συνεργασίας του με τον Ατρόμητο Αθηνών, από τον οποίο αποχώρησε δέκα περίπου μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2016.

1981 - Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, Αμερικανός τραγουδιστής.

1982 - Έλενα Παπαρίζου, Ελληνίδα τραγουδίστρια (Antique).
Η Έλενα Παπαρίζου (31 Ιανουαρίου 1982) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, η οποία μεγάλωσε στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας από Έλληνες μετανάστες γονείς. Tα μουσικά είδη της είναι το σύγχρονο λαϊκό, ποπ και χορευτικό.
Η πρώτη της εμφάνιση στη μουσική σκηνή ήταν το 1999 ως μέλος του συγκροτήματος Antique μαζί με το Νίκο Παναγιωτίδη, το οποίο έκανε μεγάλη επιτυχία αμέσως. Η επιτυχία αυτή συνεχίστηκε με τη συμμετοχή τους στη Eurovision 2001 κατακτώντας με το κομμάτι "(I Would) Die For You" την τρίτη θέση, την καλύτερη θέση της χώρας μέχρι τότε.
Το 2005 εκπροσώπησε την Ελλάδα στη Eurovision 2005 και κατάφερε να νικήσει με το τραγούδι "My Number One", τη πρώτη νίκη της χώρας και μοναδική μέχρι σήμερα στο διαγωνισμό.
Η Παπαρίζου έχει κερδίσει τρία Μουσικά Βραβεία Αρίων, ένα European Border Breakers Award, 24 MAD Video Music Awards - περισσότερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη. Στις 14 Μαρτίου 2010, ο Alpha TV ανακήρυξε την Παπαρίζου ως τη 14η πιο πολυβραβευμένη εγχώρια καλλιτέχνη από το 1960 μέχρι σήμερα με συνολικά εφτά πλατινένιους και τέσσερις χρυσούς δίσκους. Όσον αφορά το 2010 έχει πουλήσει 167.000 δίσκους στην Ελλάδα, 24.000 δίσκους στη Κύπρο και 20.000 σινγκλς στη Σουηδία κατά τη διάρκεια της σόλο καριέρας της. Επίσης, τα τραγούδια της Παπαρίζου έχουν περισσότερες από 146 εκατομμύρια θεάσεις στο Youtube, περισσότερες από οποιονδήποτε Έλληνα καλλιτέχνη.

 

 

1984 - Σουζάνα Βουγιουκλή, Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Οι Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή είναι ένα μουσικό ντουέτο αποτελούμενο από δύο Ελληνίδες αδελφές μουσικούς και τραγουδίστριες εθνικής (ethnic) και παγκόσμιας μουσικής με καταγωγή από την Ξάνθη.
Οι δύο αδελφές ξεκίνησαν από πολύ μικρή ηλικία να μελετούν την παγκόσμια μουσική και να πειραματίζονται με τις δυνατότητες της ανθρώπινης φωνής, ως εγγενούς μουσικού οργάνου.
Σήμερα τραγουδούν σε πάνω από είκοσι γλώσσες και διαλέκτους, τόσο a cappella όσο και με τη συνοδεία πιάνου, κιθάρας και κρουστών που παίζουν οι ίδιες, σε ένα ρεπερτόριο που κινείται σε ένα ευρύ φάσμα της έθνικ μουσικής, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, και ειδικότερα: ρεμπέτικα και παραδοσιακά ελληνικά σε όλες τις διαλέκτους συμπεριλαμβανομένων ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας, πορτογαλικό φάντο, ισπανόφωνα, γαλλικά, ιταλικά, ρουμάνικα, τούρκικα, αραβικά, τσιγγάνικα, σέρβικα, αμερικάνικο μπλουζ και τζαζ, ρέγκε, αρμένικα, σεφαραδίτικα, πομάκικα και βουλγάρικα, και δικές τους συνθέσεις.
Έχουν συνεργαστεί με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες όπως το Γκόραν Μπρέγκοβιτς, τη Μαρία Φαραντούρη, τους Άβατον, τους Rotting Christ, το Θανάση Γκαϊφύλλια, το Γιώργο Καζαντζή, το Λουδοβίκο των Ανωγείων, τον Ψαραντώνη, το Βασίλη Λέκκα, το Μιχάλη Τζουγανάκη, τους Χειμερινούς Κολυμβητές, το Γιάννη Σπάθα, το Χρήστο Θηβαίο, τον Ηλία Ανδριόπουλο, την Τατιάνα Λύγαρη, τη Βούλα Σαββίδη, το Μανώλη Μητσιά, τον Έπαυλι Παυλάκη
Η Σουζάνα Βουγιουκλή γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 1984 στην Ξάνθη.
Είναι πτυχιούχος μαθηματικός του ΑΠΘ, με κατεύθυνση καθαρά μαθηματικά. Την ενδιαφέρει η σχέση μαθηματικών και μουσικής.
Ασχολείται κυρίως με τη σύνθεση.
Μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά, και λίγα Ιταλικά, Ισπανικά και Πορτογαλικά

 

 

 

1984 - Ζακ Στεφάνου, Έλληνας τραγουδοποιός.
Ο Ζακ Στεφάνου (31 Ιανουαρίου 1984) είναι Έλληνας τραγουδοποιός από τη Θεσσαλονίκη.
Στα 15 του ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας με τον Βασίλη Βέτσο και έγραψε το πρώτο του τραγούδι. Είναι απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Από το 2001 είναι φοιτητής στην Αρχιτεκτονική του Α.Π.Θ.
Ο πρώτος του δίσκος "Στο διάστημα δραπέτες" κυκλοφόρησε το 2003 από τη Sony σε Ελλάδα και Κύπρο. Τη διεύθυνση παραγωγής ανέλαβε η Δήμητρα Γαλάνη και την ενορχήστρωση ο Μανώλης Φάμελλος. Από τον δίσκο γνώρισε μεγάλη επιτυχία το τραγούδι "Δείξε μου τον τρόπο". Ο δεύτερος δίσκος (2005) "Ένας όμορφος κόσμος" ήρθε να επιβεβαίωσει την επιτυχία του πρώτου. Σε συμπαραγωγή από τον Μάκη Μουράτογλου και τη Δήμητρα Γαλάνη και πάλι από τη Sony, κατάφερε να καταξιώσει τον Ζακ Στεφάνου ανάμεσα στους τραγουδοποιούς της χώρας. Τα "Φτάσε στον πάτο", "Μικρό μου πόνι" και "Πάντα δικός σου", ντουέτο με την Ανδριάνα Μπάμπαλη, με τους προσεγμένους στίχους τους, αποτέλεσαν αντικείμενα σχολιασμού σε ραδιόφωνα και YouTube.
Έκτοτε ο Ζακ Στεφάνου έκανε ένα διάλειμμα από τη δισκογραφία, ενώ το 2006 δημιουργήθηκε η μΠάντα-Κοάλα, αρχικά χωρίς τον τίτλο μΠάντα-Κοάλα. Τα επόμενα χρόνια ο Ζακ Στεφάνου πραγματοποίησε δεκάδες συναυλίες (επιτυχημένες και μη) σε Ελλάδα και Κύπρο και σαν επιστέγασμα αυτού, το 2010 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Koalaboration" από την ανεξάρτητη inRealTime Records.

 

1985 - Καλομοίρα, Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Η Καλομοίρα Σαράντη (Maria Kalomira Carol Sarantis, 31 Ιανουαρίου 1985) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια και παρουσιάστρια, γεννημένη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Ξεκίνησε την καριέρα της το 2004 με τη συμμετοχή της στο μουσικό ριάλιτι του ΑΝΤ1 "Fame Story" στο οποίο κέρδισε. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά τέσσερις προσωπικούς δίσκους -με τον πρώτο της να γίνεται χρυσός και να επανακυκλοφορεί-, ένα karaoke, τέσσερα cd singles και συνολικά 20 singles. Έχει ασχοληθεί με την παρουσίαση τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών και διαδικτυακών εκπομπών, έχει συμμετάσχει σε σαπουνόπερα, έχει κάνει promotion σε αρκετές επώνυμες εταιρείες και έχει κυκλοφορήσει μια σειρά από accesories στο όνομά της. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στον μουσικό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 2008 με το "Secret Combination" και κατέκτησε την 3η θέση. Έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας, όπως Διονύσης Σαββόπουλος, Δέσποινα Βανδή, Σταμάτης Γονίδης, Έλλη Κοκκίνου, Γιώργος Τσαλίκης και με πολλούς ακόμη.
Γεννήθηκε στο Νασάου της Νέας Υόρκης στις 31 Ιανουαρίου 1985 και το πλήρες όνομά της είναι Μαρία Καλομοίρα Κάρολ Σαράντη (Maria Kalomira Carol Sarantis). Ο μπαμπάς της, Νίκος και η μαμά της Ελένη, είναι ιδιοκτήτες σε ένα Ελληνικό εστιατόριο στην Αμερική. Έχει μια αδερφή, τη Γεωργία. Από μικρό κορίτσι, όνειρό της ήταν να γίνει σταρ της ποπ, για αυτό το λόγο συμμετείχε σε αρκετούς μουσικούς διαγωνισμούς στις ΗΠΑ. Στο σχολείο πάντα συμμετείχε στα θεατρικά, στα τραγούδια και στους χορούς, επιδεικνύοντας τις καλλιτεχνικές ικανότητές της. Έτσι, απέκτησε τον τίτλο της Miss West Hampstead. Το αγαπημένο της μουσικό όργανο είναι η βιόλα, με την οποία ασχολήθηκε για περίπου εννέα χρόνια και κατάφερε να συμμετάσχει σε ορχήστρα. Έλαβε μέρος σε ένα μουσικό διαγωνισμό του ραδιοφώνου WBLI όπου κατάφερε να κερδίσει τη δεύτερη θέση. Της δόθηκε η ευκαιρία να τραγουδήσει στο άνοιγμα live εμφανίσεων σπουδαίων καλλιτεχνών όπως της Jessica Simpson, του Ll Cool J και τηςJennifer Love Hewitt.
Προσωπική ζωή
Απο τη στιγμή που γεννήθηκε μέχρι και το 2004 κατοικούσε μόνιμα στην Αμερική. Το 2004 και για την επόμενη τετραετία μετακόμησε στην Ελλάδα εξαιτίας των επαγγελματικών της υποχρεώσεων. Απο το 2008 εγκαταστάθηκε ξανά μόνιμα στην Αμερική με τον αγαπημένο της Γιώργο Μπούσαλη ώσπου το 2009 αρραβωνιάζονται και ένα χρόνο αργότερα, στις 26 Σεπτεμβρίου 2010, παντρεύονται σε ορθόδοξη εκκλησία της Αμερικής. Στις 14 Δεκεμβρίου 2012 ήρθαν στον κόσμο οι δίδυμοι γιοι τους, οι οποίοι ονομάστηκαν Νίκος και Δημήτρης, στις 18 Μαίου 2014 σε ορθόδοξη εκλλησία της Αμερικής. Στις 21 Ιουλίου 2016, γεννήθηκε και το πέμπτο μέλος της οικογένειας, ένα κοριτσάκι που ονομάστηκε Αναστασία - Καλομοίρα.
Μουσική
'Καλομοίρα' (2004)
'Παίζεις?' (2005)
'Η Καλομοίρα πάει Cinema' (2006)
'Secret Combination: The Album' (2008)
2015-ακόμη: Νέα δισκογραφική δουλειά & Rising Star
Τον Ιούνιο 2015 ήρθε στην Ελλάδα με σκοπό να επιστρέψει δισκογραφικά. Τη Δευτέρα 29 Ιουνίου εμφανίστηκε στα MAD Video Music Awards και ερμήνευσε τη νέα της επιτυχία "This Is Summer", τραγούδι υπό την υπογραφή των Slick Beats και κυκλοφόρησε από την PaniK Records στις 2 Ιουλίου. Αμέσως μετά επέστρεψε στην Αμερική καθώς ήταν έγκυος στην κόρη της. Το Νοέμβριο 2016 ανακοινώθηκε επίσημα η επιστροφή της στην Ελλάδα για να παρουσιάσει το backstage του μουσικού σόου του ΑΝΤ1 "Rising Star", αλλά και δισκογραφικά με την Heaven Music. 1η Δεκεμβρίου κυκλοφόρησε το νέο της single "Τα Χριστούγεννα Αυτά", αλλά και σε αγγλικό στίχο "Christmas Time". Στις 3 Ιανουαρίου 2017 κυκλοφόρησε το νέο της single "Shoot 'em Down" από την εταιρεία της Heaven Music, 314 Records.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1216 - Θεόδωρος Β΄ Ειρηνικός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Θεόδωρος Β΄ (... - Φεβρουάριος 1215), ο επονομαζόμενος Ειρηνικός (κατ' άλλους Κωπάς ή Κουπάς) διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τα έτη 1213 - 1215.
Μετά από χηρεία δεκατριών μηνών, η οποία ακολούθησε το θάνατο του Πατριάρχη Μιχαήλ Δ΄, εξελέγη Πατριάρχης ο Θεόδωρος, ο οποίος ήταν φιλόσοφος και έφερε το αξίωμα του Χαρτοφύλακα.
Πατριάρχευσε μέχρι το θάνατό του, περί τον Φεβρουάριο του 1215, σε μια εποχή που χαρακτηριζόταν από την καταπίεση των Λατίνων Κατακτητών της Πόλης προς το ορθόδοξο ποίμνιο. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του είχε αυστηρά αντιλατινικές θέσεις. Ήδη από την εκλογή του έστειλε εγκύκλιο στους κληρικούς της λατινοκρατούμενης Πόλης, με την οποία τους ενημέρωνε για την εκλογή του και αποκήρυσσε όσους αναγνώριζαν τον Πάπα ή το Λατινικό Πατριαρχείο που ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Σώζεται σήμερα μία σφραγίδα του.

1330 - Ιωάννης Α΄, μαρκήσιος του Ναμύρ.

1580 - Ερρίκος, βασιλιάς της Πορτογαλίας.

1606 - Γκάι Φοκς, ηγέτης της αποκληθείσας «Συνωμοσίας της Πυρίτιδας», της απόπειρας άγγλων καθολικών να ανατινάξουν το Βρετανικό Κοινοβούλιο και να δολοφονήσουν τον βασιλιά Ιάκωβο Α’. (απαγχονίστηκε).
Ο Γκάι Φωκς (αγγλ. Guy Fawkes, 13 Απριλίου 1570 - 31 Ιανουαρίου 1606), γνωστός επίσης και ως Γκίντο Φωκς, γεννήθηκε στο Γιορκ (York) και ήταν Άγγλος στρατιώτης και μέλος μιας ομάδας Kαθολικών συνωμοτών, οι οποίοι οργάνωσαν τη Συνωμοσία της Πυρίτιδας στις 5 Νοεμβρίου 1605. Η συνωμοσία, όμως, ξεσκεπάστηκε πριν την ολοκλήρωση του σχεδίου: ο Γκάι Φωκς κι οι συνεργάτες του πέρασαν από ανακρίσεις με βασανιστήρια, και έπειτα από δίκη καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν για προδοσία και απόπειρα δολοφονίας. Σε ορισμένες χώρες η επέτειος αυτής της αποτυχημένης απόπειρας γιορτάζεται στις 5 Νοεμβρίου σαν Νύχτα του Γκάι Φωκς (Guy Fawkes Night ή Bonfire Night).

1828 - Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης, Έλληνας στρατιωτικός και ήρωας της ελληνικής επανάστασης.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης (1792 - 31 Ιανουαρίου 1828) ήταν Έλληνας πρίγκιπας, στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1782 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας. Η καταγωγή της οικογένειας είναι από τα Ύψηλα της Τραπεζούντας, η δε ύπαρξή της χρονολογείται από την εποχή που κατέφυγαν οι Κομνηνοί στην Τραπεζούντα. Το 1655 ο Αντίοχος Υψηλάντης εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Το 1810 κατατάχτηκε με το βαθμό του ανθυπίλαρχου (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, όπου στη μάχη της Δρέσδης, (27 Αυγούστου 1813 ν.ημ.), έχασε το δεξί του χέρι. Το 1814-1815 συμμετείχε και αυτός ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης με το βαθμό του υποστράτηγου.
Μετά την απελευθέρωσή του, αποσύρθηκε στη Βιέννη, όπου και πέθανε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μιζέριας στις 31 Ιανουαρίου, 1828. Η τελευταία του επιθυμία ήταν η καρδιά του να απομακρυνθεί από το σώμα του και να σταλεί στην Ελλάδα. Η επιθυμία πραγματοποιήθηκε από το Γεώργιο Λασσάνη και τώρα βρίσκεται στο Αμαλιείο Ορφανοτροφείο στην Αθήνα. Η ζωή του και οι τρόποι του υποδεικνύουν ότι είχε Μυοτονική δυστροφία (DM). Η DM είναι μια κληρονομική διαταραχή πολλαπλών συστημάτων η οποία μειώνει τη ζωή. (Βλ. Caughey JE. Myotonica Dystrophia και Συγγενών Διαταραχών. 1991)
Το σώμα του αρχικά θάφτηκε στο νεκροταφείο του Αγ. Μάρκου (Sankt Marxer Friedhof) της Βιέννης και αργότερα τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στο κάστρο Υψηλάντη-Σινά στην Rappoltenkirchen - Αυστρίας από μέλη της οικογένειάς του στις 18 Φεβρουαρίου του 1903. H τελευταία μεταφορά του συνέβη τον Αύγουστο του 1964, όταν τελικά μεταφέρθηκε στην εκκλησία των Αγ. Ταξιαρχών στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, 136 χρόνια μετά το θάνατό του. H Ypsilanti Township στο Michigan των ΗΠΑ πήρε το όνομά της προς τιμήν του. Αργότερα η πόλη της Ypsilanti, η οποίο βρίσκεται εντός του δήμου, πήρε το όνομά της από τον αδελφό του, Δημήτριο.

1903 - Νικόλαος Μαυροκορδάτος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Νικόλαος Μαυροκορδάτος (1837 - 31 Ιανουαρίου 1903) ήταν Έλληνας βουλευτής και υπουργός.
Γεννήθηκε στη Τεργέστη και ήταν γιος του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και της Χαρίκλειας Αργυροπούλου. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο Παρίσι και τον Αύγουστο του 1858 διορίστηκε β΄ γραμματέας της Ελληνικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Το 1866 διορίστηκε νομάρχης Κερκύρας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1869. Στη συνέχεια κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής με το Τρικουπικό κόμμα ενώ χρημάτισε υπουργός Εκκλησιαστικών & Δημόσιας Εκπαίδευσης στην Κυβέρνηση Χαριλάου Τρικούπη του 1878 και στην κυβέρνηση του 1880. Διετέλεσε πρεσβευτής της Ελλάδας στο Παρίσι (1882-1885), στην Αγία Πετρούπολη (1886-1889) και στην Κωνσταντινούπολη (1889-1902). Το 1895 συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις συμβιβασμού στο Λονδίνο ενώ το 1897 υπέγραψε ως πληρεξούσιος της Ελλάδας την συνθήκη ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το 1902 παραιτήθηκε από τη θέση του πρεσβευτή για να ξαναεκλεγεί βουλευτής. Σε περίπτωση παραίτησης του Αλέξανδρου Ζαΐμη θεωρείτο ως επικρατέστερος διάδοχος του για την αρχηγία του Τρικουπικού κόμματος. Επίσης είχε χρηματίσει πρόεδρος του συλλόγου «προς διάδοσιν των ελληνικών γραμμάτων» την περίοδο 1871-1882.
Απεβίωσε ξαφνικά στην Αθήνα στις 31 Ιανουαρίου του 1903. Ήταν παντρεμένος με την ρουμάνικης καταγωγής Ελένη Μπαλς και είχε τέσσερα παιδιά, τον Αλέξανδρο, την Σοφία, μετέπειτα σύζυγο του στρατηγού Αλέξανδρου Σούτσου, με τον οποίο απέκτησε μεταξύ άλλων την Ελένη, σύζυγο του Βασίλειου Μελά, την Χαρίκλεια, μετέπειτα σύζυγο του Γεωργίου Μπαλτατζή και τον Γεώργιο.

1933 - Τζον Γκάλσγουορθυ, Άγγλος συγγραφέας.
O Τζον Γκάλσγουορθυ (John Galsworthy, 14 Αυγούστου 1867 - 31 Ιανουαρίου 1933) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Τιμήθηκε το 1932 με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας για την «διακεκριμένη τέχνη της αφήγησης που φτάνει στο αποκορύφωμά της στον Θρύλο των Φόρσαϊτ».
Σπούδασε νομικά στο New College της Οξφόρδης και πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε όλο τον κόσμο, σε ένα από τα οποία γνώρισε τον Τζόζεφ Κόνραντ και συνδέθηκε φιλικά μαζί του. Το 1895 συνήψε ερωτικό δεσμό με την γυναίκα ενός εξαδέλφου του, την παντρεύτηκε ύστερα από δέκα χρόνια, μετά το διαζύγιό της, και έζησαν μαζί μέχρι τέλους.
Το πρώτο έργο που κυκλοφόρησε με το πραγματικό του όνομα ήταν Οι νησιώτες Φαρισαίοι. Το επόμενο ήταν το πρώτο βιβλίο του μυθιστορήματος-ποταμού που τον έκανε διάσημο, του Θρύλου των Φόρσαϊτ.
Πρόκειται για το χρονικό μιας πολυμελούς μεγαλοαστικής οικογένειας, με περιγραφές χαρακτήρων και περιβάλλοντος και άσκηση κοινωνικής κριτικής κυρίως ως προς την τάση πλουτισμού. Το παράδοξο με τον Γκάλσγουορθυ είναι ότι, προϊόντος του έργου του αλλάζει στάση έναντι των καταστάσεων και των ηρώων του σε σημείο μάλιστα να ταυτιστεί με τον αρχικά αντιπαθέστερο αυτών. Ούτως ή άλλως το έργο έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία : Η οικογένεια του συγγραφέα ήταν εξίσου πολυμελής, εύπορη και της αυτής κοινωνικής τάξης με τους Φόρσαϊτ, η δε περιπέτεια με την ερωμένη και μετέπειτα γυναίκα του μεταφέρεται αρκετά πιστά στο έργο.
Εντονότερη είναι η κοινωνική κριτική που ασκείται από τον Γκάλσγουορθυ στα θεατρικά του έργα. Το Ασημένιο κουτί ασχολείται με την άνιση απόδοση δικαιοσύνης στις ανώτερες και κατώτερες τάξεις, ενώ το Strife (Πάλη) με την σύγκρουση κεφαλαίου και εργασίας. Το Justice (Δικαιοσύνη) είχε τέτοιαν απήχηση που προκάλεσε μεταρρυθμίσεις στο αγγλικό σωφρονιστικό σύστημα.
Έργα του μεταφέρθηκαν με επιτυχία στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ο Θρύλος των Φόρσαϊτ ειδικά σημείωσε τεράστια επιτυχία ως τηλεοπτικό σήριαλ σε Αγγλία και ΗΠΑ.

1936 - Γεώργιος Κονδύλης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Ο Γεώργιος Κονδύλης (14 Αυγούστου 1879 - 31 Ιανουαρίου 1936) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά από δύο πραξικοπήματα, αντιβασιλέας, πολλές φορές βουλευτής και υπουργός.
Γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας. Σε ηλικία 18 χρονών κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό (πεζικό) και συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του 1896. Ήταν οπλαρχηγός στο Μακεδονικό αγώνα (1904-1908) στην περιοχή Καστοριάς και Μοριχόβου. Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα στάλθηκε σε ειδική αποστολή ως δάσκαλος στο χωριό Οργάς της Ανατολικής Θράκης, το 1910, όπου προήχθη σε ανθυπολοχαγό. Ως υπολοχαγός στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913), υπηρετώντας στο 5ο Σύνταγμα της υπό τον Μανουσογιαννάκη 5ης Μεραρχίας. Διακριθείς στους πολέμους αυτούς προήχθη σε λοχαγό. Το 1915 λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του τοποθετήθηκε αξιωματικός του Επιτελείου της 6ης Μεραρχίας παρότι δεν προερχόταν από τη Σχολή Ευελπίδων.
Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Βουλγαρικού μετώπου (1916-1918). Ειδικότερα το 1916 με την έκρηξη του Κινήματος της Θεσσαλονίκης, συμμετέχοντας σ΄ αυτό προήχθη ταγματάρχης και τέθηκε επικεφαλής των ταγμάτων του λεγόμενου Στρατού Εθνικής Αμύνης αναλαμβάνοντας στη συνέχεια διοικητής του συντάγματος Σερρών. Συμμετείχε στη μάχη του Σκρα όπου διακριθείς προήχθη κατ΄ εκλογή αντισυνταγματάρχης, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του συντάγματος Καλαμών. Συμμετέχοντας στην εκστρατεία στην Ουκρανία (1919) ως διοικητής συντάγματος της 13ης Μεραρχίας προήχθη συνταγματάρχης. Με το άδοξο τέλος της τελευταίας στάλθηκε στις επιχειρήσεις στη Μικρά Ασία (1919-1920), όπου έδρασε κυρίως στην περιοχή Σαλιχλή.
Όταν εκδηλώθηκε το κίνημα Γαργαλίδη-Λεοναρδόπουλου (1923) βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη όπου και ανέλαβε ο ίδιος την καταστολή του και στη συνέχεια φθάνει στην Αττική όπου και κατόρθωσε παρά τον Κιθαιρώνα να εξαναγκάσει τα επαναστατικά εκεί στρατεύματα να παραιτηθούν των ενεργειών τους. Για την ταχύτατη αυτή δράση του αποκαλούνταν "Κεραυνός".
Κατόπιν παραίτησής του αποστρατεύθηκε τον ίδιο χρόνο με το βαθμό του υποστρατήγου. Ως αξιωματικός αναδείχθηκε, κυρίως, για το θάρρος που επέδειξε στις μάχες, αλλά και για τις στρατηγικές του ικανότητες.
Αμέσως μετά την αποστράτευση του τον Νοέμβριο του 1923 ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχτηκε βουλευτής Ροδόπης στη Δ΄ Εθνοσυνέλευση όπου και ηγήθηκε μικρού κόμματος του Ελληνικού Δημοκρατικού Κόμματος με το οποίο και επιτέθηκε με δριμύτητα κατά των κυβερνήσεων Ε. Βενιζέλου και Γ. Καφαντάρη θεωρώντας τις τελείως ξένες προς τους δημοκρατικούς θεσμούς. Στις 12 Μαρτίου του 1924 επί κυβερνήσεως Αλ. Παπαναστασίου ανέλαβε επί τρίμηνο υπουργός των Στρατιωτικών. Στις 7 Οκτωβρίου του 1924 επί κυβερνήσεως Ανδρ. Μιχαλακοπούλου ορκίσθηκε υπουργός των Εσωτερικών, από τη θέση την οποία και παραιτήθηκε λίγο πριν τη δικτατορία του στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου (Ιούνιος 1925). Τάχθηκε όμως αμέσως κατά της δικτατορίας, παρασύροντας στρατιωτικές φρουρές σε ένοπλη εξέγερση, και την ανέτρεψε στις 21 Αυγούστου του 1926, συλλαμβάνοντας στις Σπέτσες τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Θεόδωρο Πάγκαλο και άλλους οπαδούς του. Κατόπιν ορκίσθηκε Πρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός των Στρατιωτικών και των Ναυτικών. Πρώτο του έργο ήταν να αποκαταστήσει στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη και να προκηρύξει εκλογές για τις 7 Νοεμβρίου του 1926. Οι εκλογές αυτές, από τις οποίες απείχε ο ίδιος και το κόμμα του, διενεργήθηκαν άψογα και αδιάβλητα. Όταν στις 4 Δεκεμβρίου σχηματίσθηκε, υπό τον Αλ. Ζαΐμη, Οικουμενική κυβέρνηση, ο Γ. Κονδύλης, παρέδωσε την εξουσία.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 31 Ιανουαρίου 1936, στις 12:30 το μεσημέρι απο συγκοπή καρδιάς, σε ηλικία 57 χρονών. Ύστερα απο απαίτηση του βασιλιά Γεώργιου Β' να του αποδοθούν δημόσιες τιμές, το σώμα του ταριχεύτηκε, απο γιατρούς και νοσοκόμους του Ερυθρού Σταυρού. Μετά τη ταρίχευση, ο γλύπτης Γ. Δημητριάδης (ο Αθηναίος) πήρε το γύψινο εκμαγείο του για την κατασκευή προτομής. Το σώμα του τοποθετήθηκε σε μεγάλο φέρετρο με γυάλινο καπάκι και πλήθος κόσμος συνέρευσε στο σπίτι του για να τον αποχαιρετήσει. Την 1η Φλεβάρη, η σωρός του μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών, και τέθηκε σε δημόσιο προσκύνημα. Το απόγευμα της 2ης Φλεβάρη, η σωρός του μεταφέρθηκε με το τρένο, στα Τρίκαλα, για να ταφεί δίπλα στον τάφο της μητέρας του, όπως ήταν η επιθυμία του.
Επίσημη αναφορά στο έργο του έγινε σε ειδική τελετή της Βουλής στις 22 Απριλίου του 1936.

1944 - Ζαν Ζιρωντού, Γάλλος συγγραφέας.
O Ζαν Ζιρωντού (Hippolyte Jean Giraudoux, 29 Οκτωβρίου 1882 – 31 Ιανουαρίου 1944) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και διπλωμάτης. Θεωρείται από τους σπουδαιότερους Γάλλους δραματουργούς του Μεσοπολέμου. Το έργο του διακρίνεται για την κομψότητα του ύφους και την ποιητική φαντασία. Κυρίαρχο θέμα στα έργα του είναι οι σχέσεις ανδρών-γυναικών ή σε ορισμένες περιπτώσεις ένα απραγματοποίητο ιδανικό.
Με λαμπρές σπουδές, δυο φορές πληγωμένος στον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο και Ιππότης της Λεγεώνος της Τιμής, υπηρέτησε σε διπλωματικές και διοικητικές θέσεις, συγγράφοντας συγχρόνως μυθιστορήματα. Στράφηκε τελικά προς το θέατρο, μετά την γνωριμία του με τον κωμικό Λουί Ζουβέ, που σκηνοθέτησε και ερμήνευσε τα σπουδαιότερα έργα του.
Όπως και άλλοι δραματουργοί της δεκαετίας 1930-1940, «ξαναέγραψε» τους αρχαίους ελληνικούς μύθους ιδωμένους από μια σύγχρονη οπτική. Αναμείγνυε το τραγικό και το ελαφρύ με ασυνήθιστες εικόνες απαράμιλλης κομψότητας και ποίησης.

1954 - Έντουιν Άρμστρονγκ, αμερικανός ηλεκτρομηχανικός, που ανακάλυψε την μπάντα των FM. (Γεν. 18/12/1890)

1977 - Γεώργιος Ιορδανίδης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Ο Γεώργιος Ιορδανίδης (27 Φεβρουαρίου 1902 - 31 Ιανουαρίου 1977), του Ιορδάνη, ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1902 και σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και στη συνέχεια σε στρατιωτικές σχολές στην Αυστρία και στη Γαλλία.
Ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία και μεταξύ άλλων ήταν επιτελής του Πρώτου Σώματος Στρατού (1946-49), Ανώτατος Στρατιωτικός διοικητής Ιονίων Νήσων και σύνδεσμος στο ΝΑΤΟ (1954-55). Μετά την αποστρατεία του, ασχολήθηκε με την πολιτική. Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας με την Ένωση Κέντρου - Νέες Δυνάμεις (μετέπειτα ΕΔΗΚ) το 1974.
Απεβίωσε ενώ ήταν εν ενεργεία βουλευτής, στις 31 Ιανουαρίου 1977 και στην έδρα του τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Αλιβιζάτος.

1982 - Παναγιώτης Μπρατσιώτης, Έλληνας θεολόγος και ακαδημαϊκός.
Ο Παναγιώτης Μπρατσιώτης (1889 - 1982) ήταν Έλληνας θεολόγος καθηγητής πανεπιστημίου του 20ού αιώνα.
Γιός ιερέα, γεννήθηκε στη Θήβα το 1889. Σπούδασε στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή (1902-1907) και στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1907-1911). Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Γερμανία, στα Πανεπιστήμια της Λειψίας και της Ιένας. Εκπόνησε, την διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1918.
Επέστρεψε και την περίοδο 1915-1923 δίδαξε στη μέση εκπαίδευση. Το 1924 εξελέγη υφηγητής της ερμηνείας της Καινής Διαθήκης και το 1925 έκτακτος καθηγητής βιβλικής ιστορίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Από το 1927 και μετά από απόφαση της Σχολής άρχισε να διδάσκει εισαγωγή της Καινής Διαθήκης και Ερμηνευτική των Εβδομήκοντα, ενώ το 1928 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά το ακαδημαϊκό έτος 1955-1956, αντιπρύτανης το 1954-1955 και δύο φορές κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1934-1935 και 1943-1944. Αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο το 1960. Το 1966 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 1968-1969 υπήρξε πρόεδρος του Αρσάκειου Σχολείου.
Το 1955 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε πρόεδρος πέντε χρόνια μετά, το 1960.
Πέθανε στις 31 Ιανουαρίου 1982 στην Αθήνα και κηδεύτηκε την επομένη σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Εκπροσώπησε την Εκκλησία της Ελλάδος σε πολλές διεθνές συναντήσεις και συνέδρια. Υπήρξε ιδρυτής και διευθυντής αρκετών κοινωφελών ιδρυμάτων, μεταξύ των οποίων η Χριστιανική Κοινωνική Ένωση (1932), το Ελληνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο και το νοσοκομείο Άγιος Σάββας (1935), και τον Χριστιανικό Κοινωνικό Κύκλο, στην Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944.

1984 - Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Τριανταφύλλου του Ηλία (1921 - 31 Ιανουαρίου 1984) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που υπηρέτησε ως βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Φθιώτιδας και ως υφυπουργός.
Γεννήθηκε στην Αγία Μαρίνα Λοκρίδας. Σπούδασε Νομικά. Εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές του 1963. Μετά τη Μεταπολίτευση πολιτεύτηκε με τη Νέα Δημοκρατία και εξελέγη στη Φθιώτιδα με 7.982 ψήφους στις εκλογές του 1974 και του 1977.
Στην κυβέρνηση Καραμανλή υπηρέτησε ως υφυπουργός Γεωργίας από τις 28 Νοεμβρίου 1977 ως τις 10 Μαΐου 1980.
Ήταν παντρεμένος με την Πιπίτσα Τριανταφύλλου. Κηδεύτηκε την 1η Φεβρουαρίου 1984 στο Πρώτο Νεκροταφείο το 1984

1991 - Κώστας Μουντάκης, ήταν Έλληνας μουσικός.
Θεωρείται μαζί με τους Νίκο Ξυλούρη, Θανάση Σκορδαλό και Λεωνίδα Κλάδο ως ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς λυράρηδες της Κρήτης.

1996 - Έκτορας Γιαλοψός, αξιωματικός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που έχασε τη ζωή του τον Ιανουάριο του 1996 κατά τη διάρκεια της Κρίσης των Ιμίων, εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή αναγνωρίσεως.

1996 - Χριστόδουλος Καραθανάσης, αξιωματικός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που έχασε τη ζωή του τον Ιανουάριο του 1996 κατά τη διάρκεια της Κρίσης των Ιμίων, εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή αναγνωρίσεως.

1996 - Παναγιώτης Βλαχάκος, αξιωματικός του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που έχασε τη ζωή του τον Ιανουάριο του 1996 κατά τη διάρκεια της Κρίσης των Ιμίων, εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή αναγνωρίσεως. (Πειραιάς, 19 Σεπτεμβρίου 1964 - Ίμια, 31 Ιανουαρίου 1996)

1999 - Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης (22 Φεβρουαρίου 1944 - 31 Ιανουαρίου 1999) ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Φεβρουαρίου του 1944 και πέθανε εκεί στις 31 Ιανουαρίου 1999. Είχε παίξει σε πολλές ταινίες μαζί με το Σωτήρη Μουστάκα και άλλους ηθοποιούς. Είχε τον ρόλο του Δημάρχου Χαρχούδα στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή «Εδώ Λιλιπούπολη», την εποχή που ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν Διευθυντής του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα.
Απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου, ο Βασίλης Μπουγιουκλάκης δούλεψε στο θέατρο για 25 και πλέον χρόνια συνεργαζόμενος με Καρέζη, Βλαχοπούλου, Χατζηχρήστο, Βέγγο κ.ά. Συνεργάστηκε για μια 8ετία με το Θέατρο Τέχνης λίγο πριν από τη Mεταπολίτευση έως το 1978. Συμμετείχε στα έργα "Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας" του Σαίξπηρ, "Κομμάτια και θρύψαλα" του Σκούρτη, "Πρόσωπα για βιολί και ορχήστρα" του Καμπανέλη κ.ά. Το 1980 ίδρυσε παιδική σκηνή ανεβάζοντας το έργο της γυναίκας του, Λιάνας, "Το παράξενο όνειρο του Βασίλη". Το έργο παρουσιάστηκε στην Ελλάδα καθώς και στην ελληνική ομογένεια της Αμερικής, του Καναδά και της Ευρώπης.
Συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες και σειρές στην τηλεόραση. Υποδύθηκε τον ρόλο του "Δημάρχου Χαρχούδα" στην ραδιοφωνική Λιλιπούπολη. Παρουσίασε μεταξύ 1990-1992 την καθημερινή εκπομπή "Κάμερα αλήθεια" στο Κανάλι 29, με ρεπορτάζ από τις λαϊκές αγορές καθώς και την ραδιοφωνική εκπομπή "Μια σκελίδα σκόρδο" στο "Ράδιο Αθήνα". Όταν ο σταθμός μετατράπηκε σε "Κανάλι 5" διώχτηκε με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθεί οικονομικά και ψυχικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Πέθανε απο εγκεφαλικό επεισόδιο και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Νεάπολης στην Νίκαια. Είχε δύο γιους, τον Μάρκο και τον Νίκο.

2007 - Κίρκα, Φινλανδός τραγουδιστής.

2011 - Καίτη Λαμπροπούλου, Ελληνίδα ηθοποιός.
Η Καίτη Λαμπροπούλου (Επιβάτες Θράκης 26 Αυγούστου 1926 - 31 Ιανουαρίου 2011) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα συνολικά τρία της οικογένειας.
Ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο από τα μαθητικά της χρόνια κρυφά από την οικογενειά της και συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην "Αγριόπαπια" του Ίψεν. Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα "Σουάνεβιτ", "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", "Κωνσταντίνου και Ελένης", "Βυσσινόκηπος", "Στέλλα Βιολάντη", "Το πρώτο έργο της Φάννυ", "Δεν μπορείς να ξέρεις", "Χαρούμενα νιάτα", "Βρυκόλακες (Ίψεν)" κ.ά.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: "Φοιτηταί", "Ζητείται υπηρέτης", "Συρανό ντε Μπερζεράκ", "Το φιντανάκι", "Λοκαντιέρα", "Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής", "Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ" κ.ά. Στη συνέχεια, ακολούθησε το Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία "Το παιδί μου πρέπει να ζήσει". Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο Θέατρο της Δευτέρας.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε σε αυτή και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο "Κυβέλη" για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.
Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε με την αδερφή της στο Διόνυσο.

2015 - Ούντο Λάτεκ, Γερμανός προπονητής ποδοσφαίρου.

2015 - Λίζαμπεθ Σκοτ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Λίζαμπεθ Βιρτζίνια Σκοτ (Lizabeth Virginia Scott, 29 Σεπτεμβρίου 1922 - 31 Ιανουαρίου 2015) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, γνωστή για τη βραχνή της φωνή, αλλά και για "το πιο όμορφο πρόσωπο" σε ταινίες φιλμ νουάρ, στη δεκαετία του 1940 και 1950. Μετά την καλή της ερμηνεία ως Σαμπίνα σε θέατρα της Βοστώνης και του Μπρόντγουεϊ, της παράστασης The Skin of Our Teeth, αναδύθηκε διεθνώς, με τις επιτυχίες της στο Αμαρτωλές γυναίκες (1946), στο Πολύ αργά για δάκρυα (1949) κ.ά.. Στις συνολικά 22 εμφανίσεις της στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησε σε όλες, εκτός από μία. Επιπλέον εμφανίστηκε τόσο στην τηλεόραση όσο και στο ραδιόφωνο, από το 1940 έως το 1970.

2015 - Ρίχαρντ φον Βάιτσεκερ, Γερμανός πολιτικός.

2016 - Μπενουά Βιολιέ, Γάλλος σεφ.
Ο Μπενουά Βιολιέ (γαλλικά: Benoît Violier, ΔΦΑ: bənwa vjɔlje, 22 Αυγούστου 1971 – 31 Ιανουαρίου 2016) ήταν Γαλλοελβετός σεφ ο οποίος ήταν ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου 3 αστέρων Μισελέν Restaurant de l'Hôtel de Ville στα προάστια της Λωζάνης από το 2012 έως τον θάνατό του το 2016 και θεωρούνταν ο κορυφαίος σεφ παγκοσμίως. Το εστιατόριο του βρέθηκε στην κορυφή του γαστρονομικού καταλόγου La Liste τον Δεκέμβριο του 2015.
Γεννήθηκε στο Σαντ, Σαράντ-Μαριτίμ στη δυτική Γαλλία και ξεκίνησε τις σπουδές του στο Παρίσι το 1991 με τους μετέπειτα διάσημους σεφ Ζοέλ Ρομπουσόν, Μπενουά Γκυσάρ και άλλους. Ο Βιολιέ μετακόμισε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1996 για να εργαστεί με τον σεφ Φιλίπ Ροσά. Μετά τη συνταξιοδότηση του Ροσά το 2012, ο Βιολιέ ανέλαβε τη διεύθυνση του εστιατορίου, ενώ έκανε αίτηση για την Ελβετική υπηκοότητα το 2014. Η ειδικότητα του ήταν στο μαγείρεμα κυνηγιού.
Ο Βιολιέ αυτοκτόνησε στην οικία του στο Κρισιέ με χρήση πυροβόλου όπλου στις 31 Ιανουαρίου 2016 σε ηλικία 44 ετών. Η αυτοκτονία του προκάλεσε σοκ και έκπληξη καθώς ήταν εξαιρετικά επιτυχημένος και αναγνωρισμένος ως ο καλύτερος σεφ διεθνώς, και τα νέα της αυτοκτονίας του επανέφεραν στο προσκήνιο την συζήτηση σχετικά με τις υψηλές απαιτήσεις και πιέσεις που ασκούνται στον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας.

 

Σαν σήμερα 29 Ιανουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λέπρας

Εορτάζουν
Αγίου Βαρσιμαίου, (Βαρσιμαίος, Βαρσάμης, Βαρσαμία, Βαρσάμω, Βαλσάμω, Βαλσαμία)

29 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

904: Ο Σέργιος Γ' γίνεται Πάπας στη θέση του καθαιρεμένου Αντιπάπα Χριστόφορου. Αρχίζει η περίοδος της Πορνοκρατίας, μία σκοτεινή περίοδος της παπικής εκκλησίας που θα τελειώσει το 963 μ.Χ.

1595: Θεωρείται ως η πιο πιθανή ημερομηνία για το πρώτο ανέβασμα του διάσημου θεατρικού έργου του Γουίλιαμ Σέξπιρ “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”.

1696: Ο Μεγάλος Πέτρος γίνεται μόνος τσάρος της Ρωσίας, μετά το θάνατο του Τσάρου Ιβάν του Ε’.

1802: Ο Τζον Μπέκλεϊ γίνεται ο πρώτος βιβλιοθηκονόμος της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου στων ΗΠΑ.

1827: Νίκη του Μακρυγιάννη κατά των Τούρκων στην Καστέλα του Πειραιά.

1829: Δύναμη 3.500 Τούρκων, υπό τον Μαχμούτ Πασά, επιτίθεται εναντίον της ΣΤ’ Χιλιαρχίας, υπό τον Μαυροβουνιώτη, στο Μαρτίνο Λοκρίδας. Τρεις σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων αποκρούονται με επιτυχία. Οι Τούρκοι υποχωρούν στην Εύβοια, εγκαταλείποντας στο πεδίο της μάχης 200 νεκρούς.

1834: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Αντριου Τζάκσον, διατάζει για πρώτη φορά το στρατό να καταστείλει εργατικές διεκδικήσεις.

1845: Κυκλοφορεί για πρώτη φορά το ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε Το Κοράκι. Ο Πόε κατηγορήθηκε ότι, επιτάχυνε τον θάνατο της γυναίκας του για να εμπνευστεί από τη θλίψη του και να γράψει το ποίημά του, που τελειώνει με την επωδό "ποτέ πια!".

1856: Θεσμοθετείται ο "Σταυρός της Βικτόριας", που πήρε το όνομά του από τη Βασίλισσα της Βρετανίας. Είναι η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση, που απονέμεται σε στρατιώτες.

1861: Το Κάνσας γίνεται η 28η Πολιτεία των ΗΠΑ.

1863: Πάνω από 400 Ινδιάνοι σφαγιάζονται από τον αμερικανικό στρατό στο Μπέαρ Ρίβερ του Αϊντάχο.

1870: Δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Αλήθεια» ότι το 1869 είναι το έτος εισαγωγής στην Ελλάδα του ποδηλάτου, του «περίεργου τούτου και δυσκόλου άμα είδους παιδιάς και ταχυδρομίας», με εισαγωγείς του το βασιλιά Γεώργιο Α’ και τον Παύλο Δαμαλά, γιατρό και Δήμαρχο Πειραιώς.

1886: Ο Γερμανός μηχανικός Καρλ Μπενζ λαμβάνει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πρώτο βενζινοκίνητο αυτοκίνητο, βάζοντας το λίθο για τη μετέπειτα αυτοκρατορία της «Μερσέντες – Μπενζ», όπως ονομάστηκε το 1901 η εταιρεία, προς τιμήν της κόρης του Μερσέντες, νικήτριας στο ράλι Παρίσι-Νίκαια του 1899.

1891: Η πριγκίπισσα Λιλιουοκαλάνι ανακηρύσσεται Βασίλισσα της Χαβάης. Θα είναι η τελευταία μονάρχης στην ιστορία της χώρας.

1897: Στη Γενική Συνέλευση των Κρητών στο Τζερμιάδο Λασιθίου, κηρύσσεται η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Την ίδια ημέρα, ελληνικός στόλος από 6 τορπιλοβόλα και το πλοίο «Σφακτηρία» αποπλέει από τον Πειραιά για ενίσχυση των κρητών επαναστατών.

1900: Η Ιφιγένεια Συγγρού δωρίζει στο ελληνικό Δημόσιο 13 εκατομμύρια δραχμές για τη σκυρόστρωση των πλατειών και των κυριότερων δρόμων της Αθήνας.

1907: Ιδρύεται ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών (ΣΕΒ).

1911: Δριμύτατος χειμώνας σε ολόκληρη την Ελλάδα επιφέρει το θάνατο δύο ανθρώπων, αρκετούς τραυματισμούς, ναυάγια ατμόπλοιων και διακοπή στις συγκοινωνίες.

1916: Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Το Παρίσι βομβαρδίζεται για πρώτη φορά από γερμανικά Ζέππελιν.

1919: Στις ΗΠΑ, υιοθετείται τροποποίηση για την ποτοαπαγόρευση.

1920: Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ πιάνει την πρώτη δουλειά του ως σχεδιαστής σκίτσων, αμειβόμενος με 40 δολάρια εβδομαδιαίως.

1922: Διαλύεται η Ένωση, που είχαν σχηματίσει η Κόστα Ρίκα, η Γουατεμάλα, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ.

1924: Ο Καρλ Τέιλορ πατεντάρει στο Κλίβελαντ του Οχάιο την πρώτη μηχανή που κατασκευάζει χωνάκια για παγωτό.

1931: Η Νεοελληνική Γλώσσα ξεκινά να διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.

1933: Ο Πρόεδρος της Γερμανίας Πολ φον Χίντεμπουργκ διορίζει καγκελάριο τον Αδόλφο Χίτλερ.

1939: Στην Ινδία, ο ριζοσπαστικός, Σάμπχας Τσάντρα Ρόουζ, νικά τον υποψήφιο του Γκάντι, στην διεκδίκηση της πρωθυπουργίας.

1941: Μετά το θάνατο του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ αναθέτει την πρωθυπουργία της Ελλάδας στον Αλέξανδρο Κορυζή. Την ίδια μέρα, τα ελληνικά στρατεύματα ολοκληρώνουν την κατάληψη της κορυφογραμμής Τρεμπεσίνας Βορείου Ηπείρου.

1942: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Βεγγάζη, στη Λιβύη. Την ίδια μέρα, Περού και Εκουαδόρ υπογράφουν τη συνθήκη του Ρίο, με την οποία διευθετούν τις συνοριακές διαφορές τους.

1942: Κάνει πρεμιέρα το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC Desert Island Discs, με πρώτο παρουσιαστή τον Ρόι Πλόμλεϊ. Πρόκειται για μία από τις μακροβιότερες εκπομπές στην ιστορία του ραδιοφώνου, αφού διαρκεί μέχρι και σήμερα.

1945: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Τερματίζεται η γερμανική κατοχή του Βελγίου.

1947: Φτάνει στην Αθήνα η εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ για να διερευνήσει τις καταγγελίες της κυβέρνησης εις βάρος της Βουλγαρίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας, για παροχή βοήθειας προς τους αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού».

1949: Η Βρετανία αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ.

1951: Η ηθοποιός Λιζ Τέιλορ παίρνει το πρώτο διαζύγιό της από τον επιχειρηματία Κόνραντ Χίλτον, κληρονόμο της ομώνυμης αλυσίδας ξενοδοχείων.

1957: Ο Βενέδικτος εκλέγεται Πατριάρχης Ιεροσολύμων.

1963: Απορρίπτεται η είσοδος της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, έπειτα από βέτο του προέδρου της Γαλλίας, Σαρλ ντε Γκολ.

1964: Τελετή έναρξης των 9ων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας. Παίρνουν μέρος 1096 αθλητές από 36 χώρες. Για πρώτη φορά στην ιστορία των αγώνων, η ολυμπιακή φλόγα μεταφέρεται από την Αρχαία Ολυμπία. Περίπου 25.000 τόνοι χιόνι από τις υψηλότερες περιοχές των Αυστριακών Άλπεων μεταφέρονται στο Ίνσμπρουκ, καθώς είχε να χιονίσει 2 μήνες.

1966: Κάνει πρεμιέρα στο Μπρόντγουέι το μιούζικαλ Sweet Charity, με σκηνοθέτη και χορογράφο τον Μπομπ Φος. Είναι βασισμένο στο έργο του Φεντερίκο Φελίνι, "Νύχτες της Καμπίρια".

1969: Ο Τζίμι Χέντριξ και ο Πιτ Τάουνσετ «κονταροχτυπιούνται» σε αγώνα δεξιοτεχνίας στην κιθάρα.

1973: Οι ΗΠΑ, η ΕΣΣΔ και 17 ακόμη χώρες συμφωνούν να συναντηθούν στη Βιέννη, με σκοπό να μειώσουν τα στρατεύματα στην Ευρώπη.

1973: Επιβατικό αεροπλάνο «Ιλιούσιν» της εταιρείας EgyptAir συντρίβεται στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 37 επιβαίνοντες.

1976: Βόμβα του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα» προκαλεί ζημιές στην έκθεση της βιομηχανίας «Πίτσος» στην Αθήνα.

1976: Δικαστήριο της Ρώμης χαρακτηρίζει ως προσβάλλουσα τα χρηστά ήθη την ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι». Ο σκηνοθέτης, ο παραγωγός και οι ηθοποιοί της ταινίας, μεταξύ των οποίων και ο Μάρλο Μπράντο, απειλούνται με σύλληψη αν εμφανιστούν στην πόλη.

1979: Εγκαινιάζεται η νέα φοιτητική εστία Πατρών, για να καλύψει τις ανάγκες 315 φοιτητών.

1979: Η 16χρονη Μπρέντα Σπένσερ σκοτώνει δύο άτομα και τραυματίζει άλλα εννέα, όταν πυροβολεί από το σπίτι της το παρακείμενο δημοτικό σχολείο του Κλίβελαντ στο Σαν Ντιέγκο, της Καλιφόρνια. Το όπλο τής το είχε χαρίσει ο πατέρα της ως χριστουγεννιάτικο δώρο. Στους αστυνομικούς που τη συλλαμβάνουν δικαιολογείται με τη φράση «Δε μου αρέσουν οι Δευτέρες» (I Don’t Like Mondays). Με αφορμή το περιστατικό αυτό οι Boomtown Rats θα γράψουν το ομώνυμο τραγούδι τους.

 

1980: Η επέμβαση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν καταδικάζεται από την Ισλαμική Διάσκεψη, που εκπροσωπεί 36 χώρες και 900 εκατομμύρια Μουσουλμάνους.

1983: Η Ελλάδα αναγνωρίζει στις γυναίκες ίσα δικαιώματα, με την αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου.

1990: Ο Τζόσεφ Χάζελγουντ, καπετάνιος του αμερικανικού τάνκερ "Έξον Βαλντέζ", παραπέμπεται σε δίκη, κατηγορούμενος για τη μεγαλύτερη διαρροή πετρελαίου στις ΗΠΑ. 260.000 βαρέλια πετρελαίου διέρρευσαν μετά την ανατροπή του τάνκερ στις 24 Μαρτίου του 1989 στην Αλάσκα.

1991: Στην πρώτη του συνέντευξη μετά το ξέσπασμα του Πολέμου στον Κόλπο, ο Σαντάμ Χουσεϊν δεν αποκλείει τη χρήση ιρακινών χημικών όπλων.

1991: Χτύπημα της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» με ρουκέτα εναντίον της εταιρείας πετρελαιοειδών BP στη λεωφόρο Κηφισίας.

1992: Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους, ο πρεσβύτερος, ανακοινώνει τη μείωση του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα ο Ρώσος Πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν, παρουσιάζει σχέδιο για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων.

1993: Στο Ζαΐρ, 45 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, μετά τη δεύτερη μέρα της εξέγερσης των στρατιωτών.

1994: Στη Γαλλία, ο Ρομπέρ Υ εκλέγεται νέος γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος.

1995: Ο ειδικός απεσταλμένος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Τζο Κλαρκ, εκφράζει την αντίθεσή του για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις.

1996: Μετά από παγκόσμιες αντιδράσεις ο πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ ανακοινώνει το τέλος των πυρηνικών δοκιμών.

1996: Κρίση των Ιμίων: Ο νέος πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά πλοία παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ.

1996: Η ιστορική όπερα της Βενετίας «Λα Φενίτσε» καταστρέφεται από πυρκαγιά. Θα επαναλειτουργήσει στις αρχές του 2004, αφού δαπανηθούν εκατομμύρια δολάρια για την ανακατασκευή του 204 ετών θεάτρου.

1997: Δημογραφικό ξεκαθάρισμα" χαρακτηρίζει τη μεταχείριση των Κύπριων εγκλωβισμένων από τις κατοχικές αρχές, ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Κυπριακό.

1999: Ο ηγέτης του PKK Αμπνουλάχ Οτσαλάν φτάνει στην Αθήνα. Το αεροσκάφος που μετέφερε τον Οτσαλάν προσγειώθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1999, ημέρα Παρασκευή, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.

2000: Την πρώτη ημέρα λειτουργίας του Μετρό της Αθήνας η χρήση του μέσου από το επιβατικό κοινό ξεπερνάει κάθε ρεκόρ. Μόνο μέχρι το μεσημέρι υπολογίζεται ότι σχεδόν 1.000.000 επιβάτες χρησιμοποίησαν το Μετρό.

2002: Ο Τζορτζ Μπους μιλάει για πρώτη φορά για τον άξονα του κακού στον οποίο τοποθετεί το Ιράκ, το Ιράν και τη Βόρειο Κορέα.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1782 – Ντανιέλ Φρανσουά Εσπρί Ωμπέρ, Γάλλος συνθέτης.
Ο Ντανιέλ Φρανσουά Εσπρί Ωμπέρ (γαλλικά: Daniel Francois Esprit Auber), 29 Ιανουαρίου 1782 - 1871) ήταν Γάλλος συνθέτης. Νέος εργάστηκε ως υπάλληλος στο Λονδίνο, όπου τα τραγούδια του είχαν επιτυχία στους κοινωνικούς κύκλους της εποχής.
Επέστρεψε στο Παρίσι το 1804. Έγραψε συνολικά 45 Όπερες, με πιο γνωστές τις: «Η μουγκή του Πόρτιτσι», «Φρα Ντιάβολο», το «Μαύρο Ντόμινο» κ.α.
«Η μουγκή του Πόρτιτσι» θεωρείται η πρώτη γαλλική ρομαντική «Grand Opera» του 19ου αιώνα και είναι αξιοσημείωτο ότι η ηρωίδα είναι μουγκή. Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ τη θαύμαζε για τη δραματική της ένταση επειδή απεικόνιζε το επαναστατικό πνεύμα εναντίον της τυραννίας τόσο αληθινά και ζωηρά, ώστε η παράσταση στο Βέλγιο, το 1830, συνέβαλε στην Επανάσταση για τη Βελγική Ανεξαρτησία.

1827 – Λιούις Γιούρι, καναδός χημικός μηχανικός και εφευρέτης, που ανακάλυψε τις αλκαλικές μπαταρίες και τις μπαταρίες λιθίου. (Θαν. 19/10/1904).

1843 - Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ, 25ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ (αγγλικά: William McKinley, Jr., 29 Ιανουαρίου 1843 - 14 Σεπτεμβρίου 1901) ήταν ο 25ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Καταγόταν από το Οχάιο και σπούδασε στο Albany Law School της πολιτείας της Νέας Υόρκης ενώ το 1860, στην αρχή του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, κατατάχθηκε στο στρατό των Βορείων.
Εκλέχθηκε το 1877 ως γερουσιαστής του Οχάιο με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ενώ το 1891 έγινε κυβερνήτης της ίδιας Πολιτείας. Τέλος το 1896 εξελέγη Πρόεδρος της χώρας και ανανεώθηκε η θητεία του το 1900.
Ο ΜακΚίνλεϊ δολοφονήθηκε στη Νέα Υόρκη, κατά τη διάρκεια παναμερικανικής έκθεσης, από έναν αναρχικό πολωνικής καταγωγής.

1850 - Λόρενς Χάργκρεϊβ, Αυστραλός μηχανικός.

1860 - Αντόν Τσέχωφ, Ρώσος συγγραφέας.
Ήταν Ρώσος θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία. Επίσης σπούδασε και εργάστηκε ως γιατρός.

1866 – Ρομέν Ρολάν, Γάλλος συγγραφέας, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.
Ο Ρομαίν Ρολάν (Romain Rolland, 29 Ιανουαρίου 1866 – 30 Δεκεμβρίου 1944) ήταν Γάλλος συγγραφέας — μυθιστοριογράφος, δραματουργός, δοκιμιογράφος και ιστορικός της τέχνης, γνωστότερος για το πολύτομο μυθιστόρημά του Ζαν Κριστόφ. Ο Ρολάν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1915.
Ο Ρολάν γεννήθηκε στο Κλαμεσύ (Clamecy) του νομού Νιέβρ της Γαλλίας. Οι γονείς του ήταν συμβολαιογράφοι και οι πρόγονοί του αγρότες όσο και αστοί. Ο ίδιος γράφει στο «Εσωτερικό ταξίδι» του (Voyage intérieur, 1942), ότι θεωρεί τον εαυτό του ως απόγονο και αντιπρόσωπο ενός «αρχαίου είδους».
Ο Ρομαίν έγινε δεκτός στην Εκόλ Νορμάλ το 1886, όπου σπούδασε αρχικώς φιλοσοφία, αλλά η ανεξαρτησία του πνεύματός του τον οδήγησε στο να εγκαταλείψει αυτές τις σπουδές, ώστε να μη προσχωρήσει στην κυρίαρχη ιδεολογία. Πήρε πτυχίο ιστορίας το 1889 και μετά πέρασε δύο χρόνια στη Ρώμη, όπου η συνάντησή του με τη Μαλβίδα φον Μέυζενμπουγκ – φίλη των Νίτσε και Ρίχαρντ Βάγκνερ – και η ανακάλυψή των ιταλικών αριστουργημάτων ήταν αποφασιστικής σημασίας για την ανάπτυξη της σκέψεώς του. Επιστρέφοντας στη Γαλλία το 1895, πήρε διδακτορικό με τη διατριβή του Ιστορία της όπερας στην Ευρώπη προ των Lully και Scarlatti.
Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1902, όταν ο ίδιος ήταν 36 ετών. Με την επιχειρηματολογία του υπέρ ενός «θεάτρου του λαού» έμελλε να συνεισφέρει σημαντικά προς τον εκδημοκρατισμό του θεάτρου. Ως ανθρωπιστής εξάλλου αγκάλιασε την ινδική φιλοσοφία (Συζητήσεις με τον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και τον Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι), πράγμα που πιθανώς εξηγεί και το ότι ήταν χορτοφάγος. Ο Ρολάν δέχθηκε ισχυρές επιδράσεις από τη φιλοσοφία Βεδάντα(Βεντάντα), κυρίως μέσα από τα έργα του Σουάμι Βιβεκανάντα.

1873 - Αμεδαίος Λουδοβίκος, Δούκας των Αβρουζίων, Ιταλός ορειβάτης και εξερευνητής.

1884 - Γιούχαν Άαβικ, Εσθονός συνθέτης.

1891 - Άρτσι Μάγιο, Αμερικανός σκηνοθέτης.

1909 - Δημήτριος Καψάσκης, Έλληνας ιατροδικαστής. (29 Ιανουαρίου 1909 - 27 Δεκεμβρίου 1993)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1909 και ήταν γιος του Αντωνίου Καψάσκη. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το Παρίσι και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο, το Εδιμβούργο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Μεταξύ άλλων υπηρέτησε ως εκπαιδευόμενος στο FBI και την Scotland Yard. Υπήρξε επιμελητής της Ιατρικής σχολής του Παρισιού (1938). Το 1943 εισήλθε στην ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών και το 1957 έγινε προϊστάμενος αυτής,[3] θέση την οποία διατήρησε μέχρι και την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Το 1952 διορίστηκε καθηγητής στη σχολή Αστυνομίας Πόλεων. Ως ιατροδικαστής πρωταγωνίστησε σε σημαντικές υποθέσεις όπως αυτές του Παγκρατίδη, του Στέφανου Σαράφη, του Σωτήρη Πέτρουλα, του Μανδηλαρά, του Γρηγόρη Λαμπράκη και της Ευγενίας Νιάρχου. Για τον χειρισμό του σε αυτές τις υποθέσεις έχει κατακριθεί όπως και για την συνεργασία του με την Χούντα. Είχε συγγράψει βιβλία σχετικά με το αντικείμενο της ιατροδικαστικής και είχε τιμηθεί με ελληνικά και ξένα παράσημα. Μέρος του αρχείου του φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ).
Ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη Μαύρου (απεβίωσε το 1985), με την οποία είχαν αποκτήσει δύο παιδιά.
Απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 28 Δεκεμβρίου 1993.

1914 - Μενέλαος Παλλάντιος, Έλληνας συνθέτης.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος του Γεωργίου (1914-2012) ήταν σύγχρονος Έλληνας μουσουργός, διευθυντής Ωδείων και ακαδημαϊκός.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 29 Ιανουαρίου του 1914. Φοίτησε στην Ιωνίδειο Σχολή Πειραιά και σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στα Ωδεία Πειραιώς και Αθηνών απ' όπου και έλαβε δίπλωμα αρμονίας (το 1933), καθώς και αντίστιξης και φούγκας (το 1936). Παράλληλα σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών χωρίς όμως και να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Στη συνέχεια μετέβη στη Ρώμη όπου και συνέχισε μουσικές σπουδές υπό τον καθηγητή Alfredo Casella. Μετά την εκεί ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στον Πειραιά όπου και ανέλαβε καθηγητής του Ωδείου Πειραιώς (1933) και τρία χρόνια μετά αναλαμβάνει καθηγητής Ωδείου Αθηνών (1936). Το 1947 ανέλαβε υποδιευθυντής του Ωδείου Πειραιώς και από το 1962 διευθυντής Ωδείου Αθηνών. Επίσης το 1959 ανέλαβε διευθυντής της Χορωδίας Αθηνών. Την περίοδο 1964-1967 διετέλεσε γενικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και την περίοδο 1974-1976 διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. αυτής. Την ίδια αυτή περίοδο διετέλεσε και αρχιμουσικός του Εθνικού Θεάτρου.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος έγραψε πολλά συμφωνικά έργα για πιάνο σόλο, κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα, μουσική δωματίου, διάφορα τραγούδια, μουσική μπαλλέτου, μουσικές υποκρούσεις σε οκτώ αρχαίες τραγωδίες, όλη τη μουσική υπόκρουση στη τραγωδία "Αντιγόνη", ορατόριο, καθώς επίσης και μουσική για ελληνικές και αμερικανικές κινηματογραφικές ταινίες. Επίσης έδωσε ένα μεγάλο αριθμό διαλέξεων σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, όπως ακόμη και πολλές ομιλίες από ραδιοφωνικούς σταθμούς. Παράλληλα ασχολήθηκε και με την ποίηση όπου μετέφρασε ποιήματα του Μπωντλαίρ και τελευταία με συγγραφή βιβλίων μουσικών αναμνήσεων. Επίσης στο μεγάλο καλλιτεχνικό του έργο συγκαταλέγεται και η ίδρυση της Ελληνικής Μορφωτικής Εταιρίας της οποίας και υπήρξε πρόεδρος από το 1973.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος διετέλεσε επίσης και γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Ελλήνων Συνθετών. Το 1969 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τον επόμενο χρόνο ανέλαβε πρόεδρος της Τάξης Γραμμάτων και Τεχνών και από το 1977 ανέλαβε γραμματέας των πρακτικών της Ολομέλειας της Ακαδημίας. Επίσης ο Μενέλαος Παλλάντιος έλαβε μέρος ως μέλος και σε πολλές διεθνείς μουσικές επιτροπές, και κυρίως σε μουσικούς διαγωνισμούς, όπως στη Ρουμανία, την Ιταλία, κ.ά. Έχει τιμηθεί με πολλά μετάλλια και παράσημα ελληνικά και ξένα όπως με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄ από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Β΄, με το Μετάλλιο της πόλεως του Παρισιού καθώς και με πλήθος άλλων διακρίσεων.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος ομιλούσε επίσης γαλλικά και ιταλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Παλαιού Φαλήρου (Αθήνα).

1939 - Ζερμέν Γκρηρ, Αυστραλή συγγραφέας.
Η Ζερμέν Γκρηρ (αγγλικά: Germaine Greer), γεννημένη στη Μελβούρνη το 1939, είναι Αυστραλή συγγραφέας και φεμινίστρια.
Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Μελβούρνης και του Σίδνεϋ, ενώ το 1967 έλαβε διδακτορικό φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Δίδαξε ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ. Το 1970 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο της με τίτλο «Η γυναίκα ευνούχος» (The Female Eunuch), το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και συζητήθηκε ευρύτατα.
Κατόπιν έζησε ένα διάστημα στην Ιταλία κι από το 1979 ώς το 1982 διεύθυνε το «Κέντρο Μελέτης της Γυναικείας Λογοτεχνίας» στην Τούλσα της Οκλαχόμα. Από το 1989 διετέλεσε ειδική λέκτορας και άτυπη έταιρος του Νιούχαμ Κόλετζ του Κέμπριτζ.

1941 - Ρόμπιν Μόργκαν, Αμερικανίδα συγγραφέας.
Η Ρόμπιν Μόργκαν (Robin Morgan) (γεν. 29 Ιανουαρίου 1941) είναι Αμερικανίδα ριζοσπαστική φεμινίστρια ακτιβίστρια, συγγραφέας και εκδότρια των Sisterhood is Powerful και Ms. Magazine. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 συμμετείχε στα κινήματα ατομικών δικαιωμάτων και στα αντίστοιχα αντιπολεμικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 αποκάλυψε την ομοφυλοφυλία της και έγινε ιδρυτικό μέλος ριζοσπαστικών φεμινιστικών οργανώσεων όπως η New York Radical Women και η W.I.T.C.H..

1945 - Αλέκα Κανελλίδου, Ελληνίδα τραγουδίστρια.

1947 - Ντέιβιντ Μπάυρον, Άγγλος τραγουδιστής (Uriah Heep).

1951 - Λουδοβίκος των Ανωγείων, Έλληνας τραγουδοποιός.

1954 - Όπρα Γουίνφρεϊ, Αμερικανίδα παρουσιάστρια και ηθοποιός.
Η Όπρα Γουίνφρεϊ (Oprah Gail Winfrey, 29 Ιανουαρίου 1954), είναι Αμερικανίδα πρώην οικοδεσπότρια εκπομπής τοκ σόου, ηθοποιός, παραγωγός, φιλάνθρωπος ενώ χαρακτηρίζεται από πολλούς κολοσσός των ΜΜΕ.
Η Γουίνφρεϊ είναι γνωστή για την πολυβραβευμένη εκπομπή τοκ σόου με τίτλο "The Oprah Winfrey Show", που είχε γίνει η υψηλότερη σε τηλεθέαση εκπομπή του είδους της στην ιστορία και προβάλλονταν από το 1986 έως το 2011. Έχει ανακηρυχθεί το πλουσιότερο άτομο Αφρο-Αμερικανικής καταγωγής του 20ου αιώνα, η μεγαλύτερη μαύρη φιλάνθρωπος της Αμερικανικής ιστορίας και είναι η πρώτη μαύρη δισεκατομμυριούχος στον κόσμο. Ακόμη, σύμφωνα με αρκετά μέσα, η Γουίνφρεϊ είναι η γυναίκα με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο.
Συνεντεύξεις Διασήμων
Το 1993, η Γουίνφρεϊ φιλοξένησε μια σπάνια συνέντευξη με τον Μάικλ Τζάκσον σε ώρα υψηλής τηλεθέασης, η οποία κατέκτησε την τέταρτη θέση με την μεγαλύτερη τηλεθέαση εκδήλωση στην αμερικανική τηλεοπτική ιστορία, καθώς παρακολούθησαν τη συνέντευξη , περίπου 36.500.000 τηλεθεατές. Την 1η Δεκεμβρίου 2005, η Γουίνφρεϊ εμφανίστηκε στο Late Show με τον Ντέιβιντ Λέττερμαν για να προωθήσει το νέο μουσικό σόου του Μπρόντγουεϊ Τhe Color Purple, στο όποιο ήταν μία παραγωγός, συμμετέχοντας ως οικοδέσποινα πρώτη φορά για 16 χρόνια. Το επεισόδιο χαρακτηρίστηκε από κάποιους ως το «τηλεοπτικό γεγονός της δεκαετίας" και βοήθησε τον Λέττερμαν να  προσελκύσει μεγαλύτερο κοινό του σε περισσότερα από 11 χρόνια: 13.450.000 τηλεθεατές. Σε μια συνέντευξη με το περιοδικό GQ, Ο Λούντακρις, δήλωσε ότι ο ίδιος δεν είχε αρχικά προσκληθεί για την παράσταση με το υπόλοιπο καστ στο show της. Τον Σεπτέμβριο του 2008, η Γουίνφρεϊ έλαβε επικρίσεις σύμφωνα με τον Ματ Ντρατζ στο Ντράντζ Ριπόρτ ο οποίος ανέφερε ότι η Γουίνφρεϊ αρνήθηκε να φιλοξενήσει στο show της την Σάρα Πάλιν, δήθεν λόγω της στήριξης της Γουίνφρεϊ στον Μπαράκ Ομπάμα. Η Γουίνφρεϊ διέψευσε το δημοσίευμα, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρξε ποτέ συζήτηση σχετικά με την εμφάνιση της Πέιλιν στην εκπομπή της. Είπε ότι αφού έκανε πρώτα δημόσια υποστήριξη  για τον Ομπάμα, αποφάσισε ότι δεν θα αφήσει το show της να χρησιμοποιηθεί ως πλατφόρμα για οποιονδήποτε εκ των υποψηφίων. Παρά το γεγονός ότι ο Ομπάμα εμφανίστηκε δύο φορές στο σόου της, αυτές οι εμφανίσεις ήταν πριν από την κήρυξη της υποψηφιότητας του. Η Γουίνφρεϊ πρόσθεσε ότι η Πέιλιν θα είναι  μια φανταστική καλεσμένη  και ότι θα ήθελε  να την έχουν στην εκπομπή μετά τις εκλογές, όπως και συνέβη στις 18 Νοέμβρίου 2009.

1960 - Τζία Καράντζι, Αμερικανίδα μοντέλο.

1960 - Τιγκράν Σαρκισιάν, Αρμένιος πολιτικός.

1960 – Γρηγόριος Ευθύμιος Λουγκάνης, διάσημος καταδύτης.
Ο Γκρέγκορι Ευθύμιος "Γκρεγκ" Λουγκάνις είναι Αμερικανός Ολυμπιονίκης στις καταδύσεις, ΛΟΑΤ ακτιβιστής και συγγραφέας, που κέρδισε Ολυμπιακά μετάλλια στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 και του 1988 τόσο στο αναπηδητήριο όσο και στην πλατφόρμα.
Είναι ο μόνος άντρας αθλητής και ο δεύτερος καταδύτης στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων, που σάρωσε τα μετάλλια στις καταδύσεις σε συνεχόμενες Ολυμπιάδες. Το 1984, έλαβε το βραβείο James E. Sullivan Award από την Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση (AAU) ως ο πιο εξαιρετικός ερασιτέχνης αθλητής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Λουγκάνις γεννήθηκε στο El Cajon, της Καλιφόρνια και έχει καταγωγή από τη Σαμόα και τη Σουηδία. Οι έφηβοι βιολογικοί του γονείς, τον έδωσαν για υιοθεσία όταν ήταν οκτώ μηνών και μεγάλωσε στην Καλιφόρνια από τους θετούς γονείς του, Φράνσις και Πίτερ Λουγκάνις (ο θετός πατέρας του είναι ελληνικής καταγωγής). Ο ίδιος άρχισε να κάνει χορό, ακροβατικά και μαθήματα γυμναστικής όταν ήταν 18 μηνών, αφού παρακολουθούσε τα μαθήματα της αδελφής του και προσπαθούσε να συμμετέχει. Από την ηλικία των τριών, έκανε καθημερινή εξάσκηση και συμμετείχε σε διαγωνισμούς και δημόσιες εμφανίσεις. Για τα επόμενα χρόνια, αγωνιζόταν τακτικά και έκανε εμφανίσεις σε διάφορα μέρη, συμπεριλαμβανομένων γηροκομείων και της τοπικής ναυτικής βάσης. Σαν παιδί, είχε διαγνωστεί με άσθμα και αλλεργίες και για να βοηθηθεί με τις παθήσεις του, τον ενθάρρυναν να συνεχίσει τα μαθήματα χορού και γυμναστικής. Επίσης ξεκίνησε το τραμπολίνο και σε ηλικία εννέα ετών άρχισε τα μαθήματα καταδύσεων αφού η οικογένειά του απέκτησε πισίνα. Φοίτησε στα σχολεία Santa Ana High School της Καλιφόρνια, στο Valhalla High School στο El Cajon της Καλιφόρνια, καθώς και στο Mission Viejo High School στο Mission Viejo. Το 1978, πήγε στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, όπου σπούδασε θέατρο. Το 1981, πήρε μεταγραφή στο Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνια, όπου το 1983 αποφοίτησε με ειδίκευση στην ηθοποιία και με σπουδές στο χορό.

1963 - Ισμαήλ Χανίγια, Παλαιστίνιος πολιτικός.

1966 - Ρομάριο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
Ο Ρομάριο ντε Σόουζα Φαρία, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, πρώην διεθνής, ενεργό μέλος της εθνικής Βραζιλίας σάλας και πολιτικός. (Romário de Souza Faria, 29 Ιανουαρίου 1966)
Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1966 σε μια φτωχογειτονιά του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.
Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στις αλάνες της γειτονιάς και το 1979 γίνεται μέλος στις Ακαδημίες της Ολαρία (Olaria), όπου παρέμεινε για έναν χρόνο. Το 1981, έγινε μέλος των Ακαδημιών της Βάσκο ντα Γκάμα, ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Βραζιλίας εκείνη την περίοδο. Κάπως έτσι ξεκινάει μια μεγάλη καριέρα, η οποία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

1966 - Ρομάριο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

1977 - Φερνάντο Νάβας, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.

1985 - Μαρκ Γκασόλ, Ισπανός καλαθοσφαιριστής.

1985 – Αθηνά Ωνάση, απόγονος του Αριστοτέλη Ωνάση.
H Αθηνά Ρουσσέλ (Νεϊγί-συρ-Σεν, Γαλλία, 29 Ιανουαρίου 1985) είναι η μοναδική απόγονος του μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, κόρη της Χριστίνας Ωνάση (1950-88) και του τέταρτου συζύγου της, Τιερί Ρουσσέλ. Γεννήθηκε στο Νεϊγύ του Σηκουάνα, στη Γαλλία. Τον Δεκέμβριο του 2005 παντρεύτηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, με τον συναθλητή της, ιππέα Αλβάρο Αλφόνσο ντε Μιράντα Νέτο.
Το 2016 έχουν εμφανιστεί πληροφορίες για διαζύγιο μεταξύ των δύο ιππέων.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της μεγάλωσε με την οικογένεια του πατέρα της και της δεύτερης συζύγου του, Μαριάν "Γκάμπυ" Λαντχάγκε, μοντέλο από τη Σουηδία και μητέρα τριών ακόμα παιδιών του Ρουσσέλ.
Παρακολούθησε βασική σχολική εκπαίδευση γαλλικού προτύπου στη Λοζάννη και ολοκλήρωσε τις σπουδές της το καλοκαίρι του 2003.
Έχει τρία ετεροθαλή αδέλφια:
τον Έρικ Κριστόφ Ρουσσέλ (γενν. Ιούλιο 1985)
τη Σαντρίν Ρουσσέλ (γενν. Μάιο 1987)
τη Γιοχάννα Ρουσσέλ (γενν. Ιούλιο 1991)

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1847 – Παναγιώτης Σέκερης, ήταν Έλληνας έμπορος και ηγετικό στέλεχος της Φιλικής Εταιρείας. (1783 - 29 Ιανουαρίου 1847)
Το αρχείο του, σημαντικότατη και αξιόπιστη πηγή για την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας αποτελείται από 14 έγγραφα και ένα περιεκτικότατο χειρόγραφο κώδικα στον οποίο περιέχονται λογαριασμοί της Φιλικής Εταιρείας, αντίγραφα 89 επιστολών του Παναγιώτη Σέκερη από την Κωνσταντινούπολη και την Οδησσό από τον Αύγουστο του 1818 έως τον Αύγουστο του 1821, καθώς επίσης και κατάλογος 520 Φιλικών με τα σημεία αφιερώσεως και καθιερώσεως του καθενός.
Ο Παναγιώτης Σέκερης γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας το 1783 και ήταν γιος του εμπόρου Δημητρίου Σέκερη. Φοίτησε στην ακμάζουσα σχολή της Δημητσάνας. Το 1798, σε ηλικία μόλις 15 ετών, θα γίνει μάρτυρας της δολοφονίας του πατέρα του γεγονός που θα τον αναγκάσει να εγκαταλείψει την Τρίπολη και διαφύγει στις Σπέτσες. Εκεί φιλοξενήθηκε σε κάποιο θείο του, στην εμπορική επιχείρηση του οποίου εργάστηκε ως μαθητευόμενος. Λίγο αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου σύντομα εξελίχθηκε σε ικανότατο μεγαλέμπορο με στόλο που αριθμούσε 15 πλοία, ενώ παράλληλα ίδρυσε υποκαταστήματα των επιχειρήσεών του στην Οδησσό και τη Μόσχα.
Η συμμετοχή του στη Φιλική Εταιρεία
Στη Φιλική Εταιρεία μυήθηκε από τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο στις 5 Μαΐου 1818 στην Κωνσταντινούπολη, όπως φαίνεται από το αφιερωτικό του γράμμα, σταλμένο στον αδελφό του Γεώργιο Σέκερη. Εκείνος σπούδαζε στο Παρίσι και υπήρξε το πρώτο μέλος που μυήθηκε στην Εταιρεία αμέσως μετά την ίδρυσή της (η μύησή του πραγματοποιήθηκε από το Νικόλαο Σκουφά στη Μόσχα το 1814).
Ο Παναγιώτης ήταν τότε 35 ετών και η χρηματική εισφορά του στην Εταιρεία ανερχόταν στα 10.000 γρόσια, ποσό υπερδιπλάσιο εκείνου που είχε συγκεντρωθεί από τους Φιλικούς στα τέσσερα περίπου χρόνια της ως τότε δράσης της Εταιρείας. Η μύηση του Παναγιώτη Σέκερη υπήρξε αποφασιστικής σημασίας, διότι μέσω αυτού η Φιλική Εταιρεία εισήλθε στους κύκλους των μεγαλεμπόρων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι την στήριξαν οικονομικά, ενώ με την επιρροή και τις ικανότητές τους διευκόλυναν την επέκταση του δικτύου της. Ο ίδιος εκτός από αρκετούς μεγαλεμπόρους κατήχησε και δραστήριους πλοιάρχους από τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους.
Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση, ο Σέκερης αναγκάστηκε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη και να μεταβεί στην Οδησσό, εγκαταλείποντας ολόκληρη την περιουσία του, κινητή και ακίνητη η οποία ξεπερνούσε σε αξία το ένα εκατομμύριο γρόσια. Θεωρώντας προσωρινή την παραμονή του στην Οδησσό ήλπιζε ότι θα τον καλούσαν να προσφέρει και αυτός τις υπηρεσίες του στον αγώνα. Η ελπίδα του διαψεύστηκε γεγονός που του προκαλούσε μεγάλη πικρία. Μία πικρία που εντάθηκε από την αδυναμία του να προσφέρει στην πατρίδα είτε χρηματικά  είτε με τη φυσική του παρουσία μαχόμενος. Παρόλα αυτά στην Οδησσό, συνέχισε, αν και ήταν οικονομικά πια εξαντλημένος, να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άλλους ομοεθνείς του που είχαν καταφύγει εκεί.
Ο Παναγιώτης Σέκερης παρέμεινε στην Οδησσό μέχρι το 1830, έτος κατά το οποίο ήρθε οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Σεμνός καθώς ήταν, δεν πήρε ούτε αξιώματα ούτε κάποια αξιόλογη δημόσια θέση. Τοποθετήθηκε τελώνης πρώτα στην Ύδρα και ύστερα στο Ναύπλιο, όπου και πέθανε πάμφτωχος. Παρά τις προσπάθειές του δεν κατάφερε να αποζημιωθεί για την υλική και ηθική του προσφορά στον Αγώνα για την Ανεξαρτησία. Ο Παναγιώτης Σέκερης απεβίωσε τελικά στις 29 Ιανουαρίου 1847 σε ηλικία 64 ετών.
Το αρχείο του, σημαντικότατη και αξιόπιστη πηγή για την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας, απόκειται στο Αρχείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

1888 - Έντουαρντ Λίαρ, Άγγλος καλλιτέχνης και συγγραφέας.

1906 - Χριστιανός Θ΄, βασιλιάς της Δανίας.

1909 - Αλέξανδρος Α. Κοντόσταυλος, Έλληνας πολιτικός.

1918 - Σπυρίδων Πάγκαλος, Έλληνας γυμνασιάρχης και νομάρχης.

1934 – Φριτς Χάμπερ, Γερμανός χημικός, βραβείο Νόμπελ 1918.
Ο Φριτς Χάμπερ (Fritz Haber, 9 Δεκεμβρίου 1868 – 29 Ιανουαρίου 1934) ήταν Γερμανός χημικός, που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1918 για τη μέθοδό του για τη σύνθεση της αμμωνίας, που οδήγησε στην εύκολη παραγωγή τόσο λιπασμάτων, όσο και εκρηκτικών. Θεωρείται επίσης «πατέρας των χημικών όπλων» για σχετικές έρευνες και εφαρμογές του χλωρίου και άλλων δηλητηριωδών αερίων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Του αποδίδεται επίσης, λανθασμένα όμως, η σύνθεση για πρώτη φορά της μεθυλενοδιοξυμεθαμφεταμίνης, που είναι γνωστή ως η δραστική ουσία του διεγερτικού Ecstasy.
Ο Χάμπερ γεννήθηκε στο Μπρεσλάου, το σημερινό Βρότσλαβ της Πολωνίας, το οποίο τότε ανήκε στη Γερμανία. Οι γονείς του ήταν Εβραίοι και άνηκαν στις πιο παλιές οικογένειες της πόλης. Η μητέρα του πέθανε πάνω στη γέννα του, αλλά ο πατέρας του, γνωστός έμπορος στην πόλη, τον σπούδασε (1886-1891): στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης υπό τον Ρόμπερτ Μπούνσεν, στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου με τον Α. Β. Χόφμαν και στο Τεχνικό Κολέγιο του Σαρλότενμπουργκ (σήμερα Πολυτεχνείο του Βερολίνου), όπου είχε δάσκαλο τον Καρλ Λίμπερμαν. Το 1901 ο Φριτς Χάμπερ παντρεύτηκε την Κλάρα Ίμερβαρ και το 1902 απέκτησαν ένα γιο, τον Χέρμαν. Πριν αρχίσει ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, εργάσθηκε στις επιχειρήσεις του πατέρα του και στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη με τον Γκέοργκ Λούνγκε.
Από το 1894 ως το 1911 ο Χάμπερ ανέπτυξε μαζί με τον Καρλ Μπος στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης τη Μέθοδο Χάμπερ-Μπος, που συνίσταται στην καταλυτική σύνθεση αμμωνίας από υδρογόνο και άζωτο από τον αέρα, σε υψηλή θερμοκρασία και πίεση. Το 1918 ο Χάμπερ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Χημείας για την εργασία αυτή. Η Μέθοδος Χάμπερ-Μπος υπήρξε ένα ορόσημο στην Ιστορία της βιομηχανικής Χημείας, επειδή ανεξαρτητοποίησε την παραγωγή προϊόντων του αζώτου (λιπασμάτων, εκρηκτικών, κ.ά.) από τα αποθέματα ορυκτών του, ιδίως του νιτρικού νατρίου, που εξορυσσόταν μόνο στη Χιλή (γι' αυτό λέγεται και «νίτρο της Χιλής»). Η παραγωγή φθηνών νιτρικών λιπασμάτων απέτρεψε την πείνα εξαιτίας του υπερπληθυσμού της Γης.
Ο Χάμπερ ερεύνησε επίσης τις αντιδράσεις καύσεως, την εξαγωγή χρυσού από το νερό της θάλασσας, την προσρόφηση και θέματα Ηλεκτροχημείας. Μεγάλο μέρος των ερευνών του από το 1911 και μετά έγινε στο Ινστιτούτο Φυσικοχημείας και Ηλεκτροχημείας Κάιζερ Βίλχελμ στο Dahlem του Βερολίνου.

1941 – Τόμας Μπαλ Μπάρατ, ήταν νορβηγικής καταγωγής Πεντηκοστιανός ευαγγελιστής. (Thomas Ball Barratt, 22 Ιουλίου 1862 - 29 Ιανουαρίου 1940)
Γεννημένος στην Κορνουάλη της Αγγλίας, ο Μπάρατ αρχικά ήταν ποιμένας σε μία Μεθοδιστική Εκκλησία. Αργότερα το 1906 έχοντας πάει στο Λος Άντζελες, ήρθε σε επαφή με τους πρώιμους Πεντηκοστιανούς της οδού Αζούσα, πίστεψε και εντάχθηκε στην Εκκλησία της Πεντηκοστής. Από το 1907 που γύριζε στη Στοκχόλμη, ευαγγέλισε σε μεγάλο βαθμό την Σκανδιναβία και ιδιαίτερα τη Φινλανδία.

1941 – Ιωάννης Μεταξάς, Έλληνας (Ιθακήσιος) πολιτικός και στρατιωτικός.
Έμεινε στην ιστορία για την απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου της 28ης Οκτωβρίου 1940 και για την ταχεία πολεμική προπαρασκευή της Ελλάδας ενόψει του ελληνοϊταλικού πολέμου και της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα.

1945 - Μίμης Βιτσώρης, Έλληνας ζωγράφος.

1945 - Γουσταύος Φλάτοβ, Γερμανός γυμναστής.

1946 - Χάρυ Χόπκινς, Αμερικανός πολιτικός.

1963 – Ρόμπερτ Λι Φροστ, ήταν Αμερικανός ποιητής, ο διασημότερος της γενιάς του.
Τιμήθηκε τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ και με πολλές ακόμη διακρίσεις. (Robert Lee Frost, 26 Μαρτίου 1874 – 29 Ιανουαρίου 1963)
Αν και το όνομά του είναι κυρίως συνδεδεμένο με τη Νέα Αγγλία, ο Φροστ γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια. Η μητέρα του Ίσαμπελ Μούντι (Isabelle Moodie), είχε σκωτσέζικη καταγωγή και ο πατέρας του, Ουίλιαμ Πρέσκοτ Φροστ ο νεότερος, ήταν απόγονος των Φροστ από το Ντέβονσαϊρ, που εγκαταστάθηκαν στο New Hampshire το 1634. Ο πατέρας του, πρώην δάσκαλος, που αργότερα έγινε συντάκτης της εφημερίδας San Francisco Daily Evening Post, είχε πρόβλημα με τον αλκοολισμό και τον τζόγο, και εφάρμοζε σκληρή πειθαρχία στα παιδιά του. Είχε πάθος με την πολιτική και ασχολήθηκε ενεργά με αυτήν, όσο του το επέτρεπε η υγεία του.
Ο Φροστ έζησε στην Καλιφόρνια μέχρι τα έντεκά του χρόνια. Μετά το θάνατο του πατέρα του από φυματίωση το 1885, μετακόμισε με τη μητέρα και την αδερφή του στην ανατολική Μασσαχουσέτη, κοντά στους προγόνους του πατέρα του. Η μητέρα του προσχώρησε στην εκκλησία των Swedenborgian και τον βάπτισε σε αυτήν, αλλά ο Φροστ την εγκατέλειψε ως ενήλικας. Μεγάλωσε ως παιδί της πόλης και το πρώτο του ποίημα δημοσιεύθηκε στο Lawrence της Μασσαχουσέτης. Παρακολούθησε μαθήματα στο Κολέγιο Ντάρτμουθ (Dartmouth College) το 1892, για λιγότερο από ένα εξάμηνο. Ασχολήθηκε με διάφορες δουλειές, όπως η διδασκαλία, η διανομή εφημερίδων και η εργασία σε εργοστάσιο. Το 1894 πούλησε το πρώτο του ποίημα, My Butterfly, στην εφημερίδα The Independent για δεκαπέντε δολάρια. Υπερήφανος για το επίτευγμά του, έκανε πρόταση γάμου στην Elinor Miriam White. Ήταν συμμαθητές στο Λύκειο και είχαν διατηρήσει επαφή μέχρι τότε. Αυτή αρνήθηκε, λέγοντας πως ήθελε να αποφοιτήσουν πρώτα από το Κολέγιο πριν παντρευτούν. Ο Φροστ απογοητευμένος, ταξίδεψε στο Great Dismal Swamp στην Βιρτζίνια. Επέστρεψε αργότερα τον ίδιο χρόνο και επανέλαβε την πρόταση στην Elinor, αυτή δέχθηκε και παντρεύτηκαν το Δεκέμβριο του 1895.
Εργάστηκαν και οι δύο ως καθηγητές σε σχολείο μέχρι το 1897. Μετά ο Φροστ φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ για δύο χρόνια. Αν και τα πήγαινε καλά, ένιωθε ότι έπρεπε να γυρίσει πίσω λόγω της υγείας του και επειδή η σύζυγός του περίμενε το δεύτερο παιδί τους. Ο παππούς του αγόρασε μια φάρμα στο New Hampshire για το νεαρό ζευγάρι. Ο Φροστ έμεινε εκεί για εννέα χρόνια και έγραψε πολλά από τα ποιήματα που αποτέλεσαν τα πρώτα του έργα. Η απόπειρά του να ασχοληθεί με την ανατροφή πουλερικών απέτυχε και αναγκάστηκε να δεχθεί τη θέση καθηγητή στην Ακαδημία Πίνκερτον.
Το 1912, ο Φροστ ταξίδεψε με την οικογένειά του στη Γλασκώβη, και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Μπίκονσφιλντ (Beaconsfield), έξω από το Λονδίνο.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή, A Boy's Will, εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο. Στην Αγγλία απέκτησε σημαντικές γνωριμίες, όπως ο ποιητής Έντουαρντ Τόμας (Edward Thomas) (μέλος της γνωστής ομάδας Dymock poets), ο T. E. Hulme, και ο Έζρα Πάουντ, ο οποίος ήταν ο πρώτος Αμερικανός που έγραψε ευνοϊκή κριτική για το έργο του Φροστ. Ο Φροστ συνέγραψε μερικά από τα καλύτερα δείγματα της δουλειάς του ενώσο βρισκόταν στην Αγγλία.
Ο Φροστ επέστρεψε στην Αμερική το 1915, αγόρασε μία φάρμα στην Franconia του New Hampshire και ξεκίνησε την συγγραφική του καριέρα, ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε και με τη διδασκαλία. Από το 1916 ως το 1938 ήταν καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας στο Κολέγιο Άμχερστ (Amherst College). Ως καθηγητής, ενθάρρυνε τους μαθητές του να χρησιμοποιούν τον ήχο της ανθρώπινης φωνής στην τέχνη τους.
Κατά την τελετή εγκατάστασης του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στο αξίωμα του το 1961, ο Φροστ απείγγειλε το The Gift Outright. Μερικά από τα πιο γνωστά ποιήματά του είναι τα Death of the Hired Man, Stopping by Woods on a Snowy Evening, Mending Wall, Nothing Gold Can Stay, Birches, After Apple Picking, The Pasture, Fire and Ice, The Road Not Taken, και Directive. Ο Φροστ τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ τέσσερις φορές, επίτευγμα μεγάλο για έναν ποιητή.
Από το 1921, και για τα επόμενα 42 χρόνια (με τρεις εξαιρέσεις), ο Φροστ κάθε καλοκαίρι δίδασκε στο Bread Loaf School of English του Κολεγίου Middlebury στο Ρίπτον, του Βερμόντ. Το Κολέγιο Middlebury έχει ακόμη στην κατοχή του τη Φάρμα του Ρόμπερτ Φροστ ως Εθνικό Ιστορικό Αξιοθέατο, κοντά στις εγκαταστάσεις του Bread Loaf.
Το 1961, ο 86χρονος αλλά θαλερότατος "πρύτανης των Αμερικανών ποιητών", Ρόμπερτ Φροστ, επισκέφτηκε την Αθήνα, δηλώνοντας ότι "ήθελε να γνωρίσει την πατρίδα ενός παλιού του φίλου που τον συντροφεύει στις μοναχικές του σκέψεις: του Σωκράτη".
Πέθανε στη Βοστώνη στις 29 Ιανουαρίου του 1963. Ο τάφος του βρίσκεται στο Παλαιό Κοιμητήριο του Μπένινγκτον, στο Μπένινγκτον του Βερμόντ. Ο κατάλογος αποφοίτων του Χάρβαρντ του 1965 τον αναφέρει ως απόφοιτο με τιμητική διάκριση. Ο Φροστ έλαβε επίσης πτυχίο με τιμητική διάκριση από το Κολέγιο Bates καθώς και από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Ενώ ήταν ακόμη εν ζωή, το σχολείο the Robert Frost Middle School στο Φέρφαξ της Βιρτζίνια, και η κεντρική βιβλιοθήκη του Κολεγίου Άμχερστ, πήραν το όνομά του.
Λαϊκή κουλτούρα
To ποίημα του "Nothing Gold Can Stay" περιέχεται τόσο στο βιβλίο The Outsiders της S.E. Hinton, όσο και στην ομόνυμη ταινία (The Outsiders), του Φράνσις Φορντ Κόπολα που γυρίστηκε το 1983.

1968 - Τριαντάφυλλος Μιχαηλίδης ήταν Έλληνας έμπορος και πολιτικός. Διατέλεσε βουλευτής στη Θράκη. (1897 - 28 Ιανουαρίου 1968)
Πατέρας του ήταν ο Λεωνίδας Μιχαηλίδης. Γεννήθηκε στην Περσία (σημερινό Ιράν) το 1897. Ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ροδόπης στις εκλογές του 1951 με τον Ελληνικό Συναγερμό και επανεξελέγη στην εκλογική περιφέρεια Ξάνθης το 1952 με το ίδιο κόμμα. Στις εκλογές του 1956 εξελέγη βουλευτής Ξάνθης-Ροδόπης με την ΕΡΕ, κόμμα με το οποίο επανεξελέγη βουλευτής Ξάνθης το 1958 και με το Κόμμα Προοδευτικών το 1964 ξανά στην εκλογική περιφέρεια Ξάνθης.
Πέθανε σε ηλικία 71 ετών τον Ιανουάριο του 1968 και κηδεύτηκε στις 29 Ιανουαρίου στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος, με παιδιά.

1969 - Αλέξανδρος Λαδάς, του Περικλή, ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Κοζάνης. (12 Μαΐου 1909 - 29 Ιανουαρίου 1969)
Γεννήθηκε στα Γρεβενά το 1909 και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ.
Η κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε με την εκλογή του ως βουλευτή Κοζάνης με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1936.
Εξελέγη ξανά βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα το 1946 και στη συνέχεια εντάχθηκε στην ΕΡΕ, με την οποία εξελέγη βουλευτής το 1956, 1958 και το 1961.
Πέθανε στις 29 Ιανουαρίου 1969 και κηδεύτηκε την επομένη από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με την Έλλη Λαδά.

1975 - Ορέστης Μακρής, ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και τενόρος της οπερέτας.
(Χαλκίδα, 30 Σεπτεμβρίου 1898 - Αθήνα, 29 Ιανουαρίου 1975).

Τελείωσε το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και εμφανίσθηκε στη σκηνή πρώτα ως τενόρος στο θίασο Ροζαλίας Νίκα το 1925, κατόπιν στον θίασο Παπαϊωάννου και αργότερα μεταπήδησε στο είδος των κωμικών ρόλων. Ως ηθοποιός διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων. Ανεπανάληπτη ήταν η απόδοσή του στο τύπο του «μεθύστακα», που αποτέλεσε σταθμό στο ελληνικό θέατρο. Τον τύπο αυτόν μετέφερε αργότερα και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο.

Το 1955 απέδωσε τόσο αληθινά τον χαρακτήρα του μισητού ιδιοκτήτη που έγινε αποδέκτης ευτράπελου επεισοδίου σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας θεωρούμενος ως πραγματικός ιδιοκτήτης. Συμμετείχε σε περίπου σαράντα ταινίες παίζοντας χαρακτηριστικούς ρόλους, όπως του μεθυσμένου, του άστοργου, του ανάποδου μα και στοργικού πατέρα. Κάθε ταινία του Ορέστη Μακρή θεωρείται μια ξεχωριστή δημιουργία ρόλου που σήμερα αποτελούν όλοι πρότυπα θεατρικής μελέτης του είδους των.

1975 - Διονύσιος Γερ. Μανέντης, ήταν Έλληνας γιατρός, συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε επανειλημμένα βουλευτής και επίσης υπουργός. (Κεφαλονιά, 23 Δεκεμβρίου 1903 - Κοζάνη, 29 Ιανουαρίου 1975)
Ήταν παντρεμένος με την Αικατερίνη Γκορτσούλη.
Εργάστηκε ως γιατρός στην Κοζάνη και έχτισε την πρώτη κλινική στην πόλη.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1951 με το κόμμα των Φιλελευθέρων και επανεξελέγη στις εκλογές του 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Στις εκλογές του 1956 και στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής με την ΕΡΕ και επανεξελέγη στις εκλογές του 1961,εκλογές του 1963,εκλογές του 1964 και με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 1974 με 9.279 σταυρούς.
Ο Μανέντης υπηρέτησε ως υπουργός Βορείου Ελλάδος στην κυβέρνηση του Καραμανλή από τις 4 Νοεμβρίου 1961 ως τις 19 Ιουνίου 1963 και νωρίτερα ως υφυπουργός Γεωργίας, στην κυβέρνηση του Καραμανλή από τις 29 Φεβρουαρίου 1956 ως τις 5 Μαρτίου 1958.
Πέθανε ενώ ήταν εν ενεργεία βουλευτής, έπειτα από καρδιακή προσβολή που υπέστη στην Κοζάνη το 1975. Στις 20 Απριλίου 1975 έγιναν αναπληρωματικές εκλογές για την κενή έδρα στην Κοζάνη, την οποία κέρδισε ο Ιωάννης Βαγιάτης, υποψήφιος από τη ΝΔ.
Ορέστης Μακρής (Χαλκίδα 30 Σεπτεμβρίου 1898 - Αθήνα 29 Ιανουαρίου 1975) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και τενόρος της οπερέτας.
Τελείωσε το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και εμφανίσθηκε στη σκηνή πρώτα ως τενόρος στο θίασο Ροζαλίας Νίκα το 1925, κατόπιν στον θίασο Παπαϊωάννου και αργότερα μεταπήδησε στο είδος των κωμικών ρόλων. Ως ηθοποιός διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων. Ανεπανάληπτη ήταν η απόδοσή του στο τύπο του «μεθύστακα», που αποτέλεσε σταθμό στο ελληνικό θέατρο. Τον τύπο αυτόν μετέφερε αργότερα και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο.
Το 1955 απέδωσε τόσο αληθινά τον χαρακτήρα του μισητού ιδιοκτήτη που έγινε αποδέκτης ευτράπελου επεισοδίου σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας θεωρούμενος ως πραγματικός ιδιοκτήτης. Συμμετείχε σε περίπου σαράντα ταινίες παίζοντας χαρακτηριστικούς ρόλους, όπως του μεθυσμένου, του άστοργου, του ανάποδου μα και στοργικού πατέρα. Κάθε ταινία του Ορέστη Μακρή θεωρείται μια ξεχωριστή δημιουργία ρόλου που σήμερα αποτελούν όλοι πρότυπα θεατρικής μελέτης του είδους των.
Τιμήθηκε με το Τάγμα του Φοίνικος. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο σε οικογενειακό τάφο.

1993 - Χρήστος Βακαλόπουλος, ήταν Έλληνας συγγραφέας, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός. (Αθήνα, 1956 - Αθήνα, 29 Ιανουαρίου 1993)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Γεώργιου Βακαλόπουλου, γενικού διευθυντή του ΙΚΑ. Μεγάλωσε στη συνοικία της Κυψέλης, την οποία αναφέρει εκτενώς στα έργα του, και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Λεόντειο Πατησίων. Το 1973, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ), ενώ παράλληλα αρθρογραφώντας παράλληλα στο περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος και στην εφημερίδα Η Αυγή. Το 1980 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο,Υπόθεση μπεστ-σέλερ, και φεύγει για τα επόμενα δύο χρόνια στο Παρίσι, όπου κάνει σπουδές κινηματογράφου με δάσκαλό του τον Ερίκ Ρομέρ.
Το 1982, επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε για συναπτά έτη με το πολιτικό περιοδικό Αντί και τον ραδιοφωνικό σταθμό του Δεύτερου Προγράμματος της ΕΡΤ. Το 1984, έγραψε και σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία Βεράντες, εκδίδοντας παράλληλα το δεύτερο βιβλίο του, Οι πτυχιούχοι. Στη συνέχεια το 1986, σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία του Θέατρο, ενώ συνεργάζεται στα σενάρια των ταινιών Σχετικά με τον Βασίλη του Σταύρου Τσιώλη και Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Το 1989, εξέδωσε την συλλογή διηγημάτων Νέες αθηναϊκές ιστορίες και πραγματοποίησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Όλγα Ρόμπαρντς, που κερδίζει το Βραβείο Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1990, συγκέντρωσε πολλά από τα αδημοσίευτα δοκίμια του για τον κινηματογράφο σε έναν τόμο, με τον τίτλο Δεύτερη προβολή και έναν χρόνο αργότερα, δημοσίευσε το γνωστότερο ίσως βιβλίο του, Η γραμμή του ορίζοντος. Το 1992, έγραψε και γράφει και σκηνοθέτησε, μαζί με τον Σταύρο Τσιώλη την ταινία Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε, που παίρνει το Βραβείο Σεναρίου και Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1993, πέθανε σε ηλικία 37 ετών από καρκίνο του πνεύμονα. Tην ίδια χρονιά, ο φίλος του Κωστής Παπαγιώργης, έγραψε στην μνήμη του το βιβλίο Γεία σου, Ασημάκη, ενώ το 2005, με την επιμέλεια του Κωστή Λιβιεράτου, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Εστία, η συλλογή άρθρων και δοκιμίων του Χρήστου Βακαλόπουλου, με τίτλο Η ονειρική υφή της πραγματικότητας.

2003 - Αρίσταρχος Γκίλας, Έλληνας πολιτικός.

2005 - Εφραίμ Κισόν, Ισραηλινός συγγραφέας.

2006 - Γεώργιος Ψυχουντάκης, Έλληνας αντιστασιακός.

2016 - Ζαν Μαρί Ντορέ, πρωθυπουργός της Γουινέας.