DIASKEDASI.INFO

Συνέντευξη στον Ορέστη Τρίκα
Από τον Βασίλη Χάγιο

Ο Ορέστης Τρίκας μίλησε στο diaskedasi.info για την θεατρική παράσταση, Μπλουμ, στην οποία συμμετέχει, αλλά και για τις εξελίξεις στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά, Κλεμμένα Όνειρα.

Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε στη χώρα μας την οικονομική κρίση και την ανεργία που ταλανίζει πολλούς νέους. Πως βιώνετε την οικονομική κρίση;
Νομίζω πως όλος ο κόσμος βιώνει την οικονομική κρίση, ο κάθε άνθρωπος όμως την βιώνει διαφορετικά. Έχει περάσει στο πετσί μου και εμένα τον ίδιο. Τα πράγματα είναι δύσκολα αλλά τα αντιμετωπίζω με υπομονή, επιμονή και θετική σκέψη για το μέλλον. Οι δουλειές είναι λίγες, τα χρήματα είναι λίγα, αλλά υπάρχει θέληση και όσο υπάρχει θέληση νομίζω πως όλα ξεπερνιούνται.

Παίζετε αυτή την περίοδο στη παράσταση, Μπλουμ, στο θέατρο Αργώ. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και για τον ρόλο που υποδύεστε.
Είναι ένα έργο του Ζακ Μπραφ σε σκηνοθεσία Νίκου-Ορέστη Χανιωτάκη, την μουσική έχει γράψει ο Διονύσης Τσακνής, τα σκηνικά και τα κοστούμια τα έχει κάνει η Μαντώ Ψυχουντάκη. Υποδύομαι τον Τσάρλι Μπλουμ, είναι ένας υποψήφιος αυτόχειρας, υποτίθεται ότι έχει σκοτώσει έξι ανθρώπους άθελα του. Αυτό θα έρθει να το ανακαλύψει ο κόσμος, για το αν ευθύνεται δηλαδή ή όχι. Το αποτέλεσμα είναι να κλειστεί στον εαυτό του. Περνάει μια κατάθλιψη και έχει πάει στο εξοχικό ενός φίλου του με την πρόφαση να ηρεμήσει, αλλά βασικά αυτό που αποφασίζει να κάνει είναι να αυτοκτονήσει. Τον σταματάει μια τρελή μεσίτρια που την υποδύεται η Ηρώ Μουκίου, μια γλωσσού, η οποία κρύβει και αυτή ένα ένοχο μυστικό, όπως κρύβουν και όλοι οι ήρωες. Ο θεατής το ανακαλύπτει και μέσα από τα βίντεο της παράστασης. Επίσης, οι άλλοι ήρωες είναι ένας πυροσβέστης, ένας drug dealer της περιοχής που τον υποδύεται ο Λεωνίδας Κακούρης και μια πόρνη (Κατερίνα Τσάβαλου) που την έχει βάλει ο Κέβιν, ο φίλος του Τσάρλι, για να του φτιάξει την διάθεση. Αυτοί οι τρεις λοιπόν θα προσπαθήσουν να του αλλάξουν τις απόψεις του για τη ζωή μέσα από ένα πάρτυ έκπληξη που του ετοιμάζουν για τα γενέθλια του. Είναι μια συγκινητική κωμωδία, που θα ξαφνιάσει ευχάριστα τον θεατή.

Πως προέκυψε η συνεργασία και ο ρόλος σας στην παράσταση;
Με πήρε τηλέφωνο ο σκηνοθέτης Νίκος-Ορέστης Χανιωτάκης και μου είπε ότι με θέλει για ένα ρόλο. Είχα δει μια δουλειά του, τον, Κουλοχέρη του Σποκέιν, που παίζεται και φέτος για Τρίτη χρονιά στο θέατρο Αργώ. Ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί του. Με είχε δει στην παράσταση, Προμηθέας Δεσμώτης, πέρυσι και έτσι προέκυψε η πρόταση και η συνεργασία μας και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Είναι ένα νέο παιδί, τον εκτιμώ, εκτιμώ τις δουλειές του. Είναι ωραίο να συνεργάζεσαι με νέους ανθρώπους που έχουν όρεξη και μεράκι για δουλειά.

Έχετε φίλους στο χώρο;
Έχω φίλους και αυτό που λένε ότι δεν υπάρχουν φιλίες στο χώρο δεν ισχύει. Υπάρχουν, αρκεί να ταιριάζουν οι ενέργειες των ανθρώπων. Εγώ είμαι από τους τυχερούς γιατί στις δουλειές που έχω κάνει, έχω περάσει καλά. Έχω υπάρξει με ανθρώπους φίλος και είμαι ακόμα και εννοώ αληθινή φιλία και όχι αυτό το ψεύτικο το δήθεν. Έχω φίλους, αλλά δεν είναι πολλοί. Είναι άνθρωποι που εμπιστεύομαι και με εμπιστεύονται, τους αγαπάω και με αγαπάνε.

Ποια είναι η σχέση σας με τη μουσική;
Από πολύ μικρός μου άρεσε η μουσική και είχα ασχοληθεί. Θυμάμαι όταν ήμουν στο δημοτικό είχα γραφτεί στη φιλαρμονική του Δήμου Καματερού. Έπαιζα μουσικά όργανα, πνευστά, κρουστά. Τα τελευταία χρόνια το έχω αφήσει λόγω του ότι ασχολούμαι με το θέατρο και δεν έχω χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει. Ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν το τραγούδι και έτσι αποφάσισα να τον αντιμετωπίσω, δηλαδή δεν τραγουδούσα ούτε στο μπάνιο μου. Έχω ξεκινήσει μαθήματα φωνητικής με τη δασκάλα μου Μυρσίνη Δόξα, πηγαίνουμε καλά και ελπίζω να βγει κάτι καλό από αυτό.

Συμμετέχετε και φέτος στα, Κλεμμένα Όνειρα. Υποδύεστε τον Ρώσο. Ο Ρώσος θα συσχετιστεί με νέα πρόσωπα στη σειρά; Θα υποστηρίξει τις επιλογές του Σταύρου;
Ήδη σχετίζεται με νέα πρόσωπα, σχεδόν με όλα. Ο Ρώσος δεν μπορεί να μην στηρίξει τον κολλητό του, είναι ο φύλακας άγγελος του Σταύρου, ακόμα και αν δεν συμφωνεί με τις απόψεις του, δεν θα τον αφήσει μόνο του, θα είναι πάντα δίπλα του.

Θα υπάρξει νέα σχέση για τον Ρώσο;
Ναι. Τώρα θα είναι με την Σάννυ. Εφόσον η Χρύσα δεν του έδωσε άλλη ευκαιρία, θα αφήσει τον εαυτό του να ερωτευθεί την Σάννυ. Πάντα του άρεσε ως γυναίκα, απλά ο Ρώσος ήθελε την Χρύσα και ήταν ξεκάθαρος από την αρχή. Εφόσον πέρασε ενάμιση χρόνο μόνος του, θα το πάρει απόφαση και θα προχωρήσει τη ζωή του μαζί με την Σάννυ.

Πρόσφατα είδαμε ότι ο Σταύρος κατέστρεψε το παιχνίδι του Άρη. Ο Σταύρος θα κρατήσει την ίδια στάση απέναντι στον Άρη; Ποια θα είναι η συμβολή του Ρώσου σε αυτό; Θα βοηθήσει τον Σταύρο να ξεπεράσει το μίσος του για τον Άρη;
Θα ξαναδούμε τον παλιό εαυτό του Σταύρου, τον άνθρωπο που είναι δίπλα σε αυτούς που τον αγαπάνε, δεν θα είναι κλεισμένος στον εαυτό του και θα αρχίζει να ξαναζεί. Όλο αυτό το μίσος και η εκδίκηση τον είχε πάει πίσω. Εφόσον εκδικήθηκε τον Άρη δεν έχει λόγο να συνεχίσει να τον μισεί, νομίζω ότι από εδώ και πέρα θα δούμε τα δυο αδέρφια να έρχονται πιο κοντά, δεν ξέρω πως. Ο Σταύρος δεν θα έχει πια μίσος για τον Άρη.

Είναι η κωμωδία ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα; Πιστεύετε είναι ο μόνος; Πως αλλιώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε την γενικευμένη απαισιοδοξία που μας προκαλεί η κρίση;
Η κωμωδία είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Για να γίνει αυτό πρέπει να δούμε τα προβλήματα, ώστε να μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε. Η κωμωδία γίνεται με έναν πολύ καυστικό τρόπο, αλλά παρ’ όλα αυτά είναι μάθημα για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε και να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία. Η κωμωδία έχει το χάρισμα να λυτρώνει τον θεατή μέσα από το γέλιο. Η κωμωδία δείχνει τα πράγματα με το όνομα τους και με έναν τρόπο περνάει εύκολα στο συνειδητό και το υποσυνείδητο μας.

Με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Είναι πάρα πολλοί οι έλληνες ηθοποιοί που θα ήθελα να συνεργαστώ. Έχουμε πολύ καλούς ηθοποιούς. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Αιμίλιο Χειλάκη, τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τον Πέτρο Φιλλιπίδη, αν και έχω συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Πέτρο, με την Μαρία Καβογιάννη. Με πάρα πολλούς ηθοποιούς θα ήθελα να συνεργαστώ και μακάρι να γίνει στο μέλλον.

Ποια είναι η γνώμη σας για τις κριτικές; Διαβάζετε κριτικές ή σας αφήνουν αδιάφορο;
Βέβαια τις διαβάζω, κάποιες φορές με επηρεάζουν. Είναι ένας άνθρωπος που θα βγάλει μια κριτική από αυτό που είδε, μπορεί να είναι καλή ή κακή, είναι άποψη του και έχει δικαίωμα να την πει, άλλοι ξέρουν θέατρο και άλλοι δεν ξέρουν. Οπότε ναι τις διαβάζω. Αν διάβαζα μια αρνητική κριτική νομίζω πως θα με επηρέαζε, κάθε άνθρωπος που αγαπάει αυτό που κάνει και καταθέτει την ψυχή του πάνω στη σκηνή, πιστεύω ότι αν δει αυτό που έδωσε δεν είχε αντίκρισμα νομίζω πως θα επηρεάσει την ψυχή του. Θέλεις αυτό που κάνεις να έχει ανταπόκριση και να αρέσει. Μια κακή κριτική μπορεί να σε κάνει καλύτερο ακόμα και αν είναι αντικειμενική ακόμα καλύτερα. Από τις κακές κριτικές βελτιώνεται ένας ηθοποιός. Οι θετικές κριτικές αφήνουν τον ηθοποιό στάσιμο, δεν εξελίσσεται. Η υποκριτική είναι ένα συνεχές ψάξιμο, μια συνεχής ανησυχία, αν δεν υπάρχουν αυτά τότε είναι η καταστροφή του ηθοποιού, οπότε η κριτική καλή ή κακή πάντα χρειάζεται. Ο ηθοποιός πρέπει να είναι σε μια συνεχή εγρήγορση.

Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο χρόνο σας;
Μου αρέσει να πηγαίνω θέατρο, σινεμά και να παίζω επιτραπέζια παιχνίδια με τους φίλους μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά έρχεται η Μεγάλη Εβδομάδα οπότε θα κάτσω να ξεκουραστώ και να περάσω τον ελεύθερο χρόνο μου με τους φίλους μου.

Τα Κλεμμένα Όνειρα, θα συνεχιστούν την επόμενη σαιζόν;
Δεν ξέρουμε αν θα συνεχιστεί. Δεν έχουμε κάποια ενημέρωση προς το παρόν από το κανάλι. Είναι μια σκέψη, το κανάλι θέλει να συνεχιστεί και του χρόνου, αλλά δεν έχουν πέσει υπογραφές και δεν μας έχει γίνει επίσημη πρόταση.

Τι κρατάτε από την επαφή σας με τον κόσμο όταν είστε στη σκηνή; Ποια είναι η σχέση σας με το κοινό που σας παρακολουθεί; Εισπράττετε περισσότερα θετικά ή αρνητικά σχόλια;
Έχω εισπράξει πολύ αγάπη, πολύ όμορφα σχόλια, αυτό σου δίνει δύναμη. Όταν αυτό που κάνεις έχει ανταπόκριση τότε ο ηθοποιός νιώθει ότι επιβραβεύεται. Έχω πολύ καλή επαφή με τον κόσμο και είναι αληθινή. Δεν μπορούμε βέβαια να αρέσουμε σε όλους, θα εισπράξουμε και θετικά, αλλά και αρνητικά σχόλια.

Η καλλιτεχνική καταξίωση «χτίζεται» πάνω σε μικρές αποτυχίες;
Από τις αποτυχίες γίνεσαι καλύτερος, σε βοηθούν να δεις τα λάθη σου και να τα διορθώσεις, να τα αλλάξεις. Αν μπορέσεις να τα αλλάξεις τότε ναι υπάρχει καλλιτεχνική καταξίωση, αν δεν μπορέσεις τότε όχι, μένεις στάσιμος στην αποτυχία. Η αποτυχία θα σε κάνει καλύτερο και θα σε βοηθήσει να κάνεις το επόμενο βήμα και να μην επαναπαυτείς. Η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση θα σε οδηγήσει στην επιτυχία και την καλλιτεχνική καταξίωση.

Αν στο μέλλον τα πράγματα για τη χώρα μας δυσκολέψουν περισσότερο, έχετε σκεφτεί να αφήσετε την Ελλάδα και να πάτε στο εξωτερικό για να κάνετε καριέρα;
Δεν θα το έκανα ποτέ. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα σηκωθούν να φύγουν από τη χώρα τους για να το παλέψουν αλλού. Μου αρέσει η Ελλάδα, θα μείνω και θα το παλέψω εδώ, διότι δεν μπορώ να ζήσω στο εξωτερικό. Έχω πάει για τρείς με τέσσερις ημέρες, αλλά μετά θέλω να γυρίσω στην Αθήνα μου, στο Καματερό, στη Κυψέλη. Δεν είμαι από αυτούς που παρατάνε τα όπλα και σηκώνονται και φεύγουν, δεν το κατακρίνω, αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω, είναι σαν να πηγαίνω κόντρα στη φύση μου.

Μπορεί ένας ηθοποιός να ζήσει μόνο από το θέατρο;
Όχι βέβαια. Όπως πάει το πράγμα η δουλειά του ηθοποιού δεν θα είναι πλέον δουλειά θα είναι χόμπι. Δυστυχώς δεν μπορείς να ζήσεις μόνο από το θέατρο. Όσοι νέοι άνθρωποι θέλουν να ακολουθήσουν το χώρο της υποκριτικής, καλό θα ήταν να σκεφτούν ότι πάνε να κάνουν το χόμπι τους και αυτό που αγαπάνε και να μην έχουν στο μυαλό τους ότι θα πλουτίσουν από αυτό το επάγγελμα.

Συνέντευξη στον Αιμίλιο Ράφτη.
Από τον Βασίλη Χάγιο

Ο Αιμίλιος Ράφτης, που κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο της υποκριτικής, μίλησε στο diaskedasi.info, με αφορμή τη συμμετοχή του στην παράσταση, Η Μαμά είπε μη, η οποία παίζεται φέτος στο θέατρο Αμιράλ.

Που γεννηθήκατε και που μεγαλώσατε;
Στην Πάτρα.

Από ποια δραματική σχολή αποφοιτήσατε;
Τελείωσα τον Ίασμο πέρυσι.

Πόσο σας βοήθησε η εξωτερική σας εμφάνιση στην αρχή της καριέρας σας;
Δεν ξέρω αν με βοήθησε η εξωτερική μου εμφάνιση ή η τύχη. Το μόνο που ξέρω είναι ότι το ήθελα πάρα πολύ, είναι το όνειρο μου και το κυνηγάω εδώ και τέσσερα χρόνια, από τότε που ήρθα στην Αθήνα. Ο Θεός με βοήθησε για να τα καταφέρω και να πραγματοποιήσω το όνειρο μου.

Πριν γίνετε ηθοποιός κάνατε κάποιες άλλες δουλειές;
Έχω κάνει πολλές δουλειές. Δούλευα από δεκατεσσάρων ετών. Ακόμα κάνω και δεύτερη δουλειά γιατί δεν βγαίνει διαφορετικά.

Πιστεύετε ότι ένας νέος ηθοποιός όπως είστε και εσείς, μπορεί να ζήσει από το θέατρο;
Πάρα πολύ δύσκολα. Οι περισσότεροι ηθοποιοί περνάνε δύσκολα οικονομικά.

Πως βιώνετε την οικονομική κρίση;
Όπως όλοι οι άνθρωποι, απλά δεν κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια, κάνω δυο δουλειές. Γενικά προσπαθώ να δουλεύω συνέχεια για να μπορώ να καλύπτω τις ανάγκες μου και τα έξοδα μου και ευτυχώς τα έχω καταφέρει.

Αυτήν την περίοδο παίζετε στην παράσταση, Η Μαμά είπε Μη, μια παράσταση που ξεδιπλώνει διάφορες ιστορίες με κυρίαρχη την μητρική φιγούρα. Θα ήθελα να μου πείτε τι ρόλο έπαιξε στη ζωή σας η φιγούρα της μητέρας σας. Επηρεάζονται οι αποφάσεις σας από την γνώμη της μητέρας σας;
Όταν ήμουν μικρός την άκουγα πολύ την μητέρα μου, ακόμα και τώρα την ακούω. Πλέον, παίρνω και αποφάσεις μόνος μου. Θα ακούσω βέβαια τη γνώμη της, αλλά οι γνώμες μας μπορεί να διαφέρουν και να ακούω τον εαυτό μου περισσότερο.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Γιώργο Βάλαρη, τον σκηνοθέτη της παράστασης;
Ο Γιώργος Βάλαρης με έχει βοηθήσει πολύ και του χρωστάω πάρα πολλά, πίστεψε σε εμένα και θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ καλός σκηνοθέτης, αλλά και ένας πολύ καλός άνθρωπος, είναι πολύ έξυπνος. Τον ευχαριστώ πολύ πραγματικά και ελπίζω να μην τον απογοήτευσα.

Πόσο τυχερός έχετε σταθεί ως τώρα επαγγελματικά και με τι κριτήριο διαλέγετε να απαντήσετε θετικά σε μια πρόταση τηλεοπτική ή θεατρική;
Νιώθω πολύ τυχερός, αλλά μόνο με την τύχη δεν κάνεις κάτι. Πρέπει να δουλέψεις κιόλας. Δηλαδή εάν λες ότι περιμένω μόνο την τύχη να μου φέρει μια δουλειά τότε δεν πρόκειται ούτε να τα καταφέρεις αλλά ούτε και να βρεις δουλειά. Για να γίνει αυτό πρέπει να παλέψεις και να το κυνηγήσεις. Νιώθω τυχερός γιατί έχω προσπαθήσει και έχω δουλέψει πολύ για να φτάσω έως εδώ.

Είναι η κωμωδία ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα; Πιστεύετε είναι ο μόνος; Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τη γενικευμένη απαισιοδοξία που μας προκαλεί η κρίση;
Η κωμωδία βοηθάει πάρα πολύ να ξεχαστούμε και να γελάσουμε, αλλά μετά το τέλος μιας παράστασης επιστρέφουμε πάλι στα προβλήματα μας και στην μιζέρια που βιώνουμε. Εμένα προσωπικά μου αρέσει παρά πολύ η κωμωδία και μου αρέσει να κάνω τον κόσμο να γελάει και να ξεχνιέται, δηλαδή αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου.

Στο μέλλον σκέφτεστε να κάνετε κάτι τηλεοπτικό ή να ασχοληθείτε με τον κινηματογράφοα; Ο ελληνικός κινηματογράφος παλαιότερα ανθούσε τώρα είναι περιορισμένος. Αν  σας δινόταν η ευκαιρία να παίξετε σε μια ελληνική ταινία θα διαλέγατε κωμωδία ή δράμα;
Δεν έχω πρόβλημα να πω ότι θέλω κωμωδία ή δράμα. Θέλω να δοκιμαστώ σε όλα τα είδη και μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά που κάνω. Μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να παίξω σε μια ελληνική ταινία. Μου αρέσει πάρα πολύ ο κινηματογράφος. Κάτι συζητάω, αλλά ο καιρός θα δείξει.

Ποια είναι η γνώμη σας για τις κριτικές; Αν  ακούσετε μια αρνητική κριτική για μια παράσταση, πως θα αντιδράσετε;
Στην αρχή στεναχωριόμουν πάρα πολύ, με έπαιρνε πολύ από κάτω, δηλαδή είχα σπάσει ακόμα και το κεφάλι μου στο τοίχο, αλλά μετά κατάλαβα και είπα στον εαυτό μου, ότι πρέπει να δεχθείς τις κριτικές είτε αυτές είναι θετικές είτε αρνητικές. Ίσα ίσα οι αρνητικές κριτικές σε βοηθάνε να γίνεις καλύτερος.

Πέρυσι συμμετείχατε στη παράσταση, Sex Revolution. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Χάρη Ρώμα; Βοηθάνε οι παλιοί ηθοποιοί τους νέους ηθοποιούς; Δίνονται ευκαιρίες;
Ο Χάρης Ρώμας ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μου έδωσε την ευκαιρία, με είδε στη σχολή και μου έκανε πρόταση για το, Sex Revolution,του χρωστάω πολλά και είναι αξιόλογος άνθρωπος. Αν δεν ήταν ο Χάρης Ρώμας δεν θα έκανα τίποτα αυτή τη στιγμή. Ο Γιώργος Βάλαρης στην παράσταση του Ρώμα με είδε και με επέλεξε για τη δική του.

Θέτετε προκλήσεις στον εαυτό σας για να βελτιώνεστε καλλιτεχνικά, αλλά και ως άνθρωπος; Πιστεύετε ότι η τέχνη σας έχει βελτιώσει έστω και ελάχιστα;
Ναι πάρα πολύ, γιατί η τέχνη σε βοηθάει να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Να δεις την ουσία του πράγματος και να ψαχτείς εσωτερικά, να ανοίξεις το μυαλό σου, δηλαδή να είσαι ανοιχτόμυαλος. Θεωρώ ότι πρέπει να είσαι καλλιεργημένος για να κάνεις κάποια πράγματα. Η ζωή μου ήταν δύσκολη, είχα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια και δεν μπορούσα να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου.

Στο μέλλον με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Έχω ήδη συνεργαστεί με τον Κώστα Βουτσά που ήταν όνειρο για εμένα, με την Μάρθα Καραγιάννη φέτος, με τον Παύλο Χαϊκάλη, την Χριστίνα Τσάφου και έχω συνεργαστεί με ανθρώπους που πραγματικά δεν το πίστευα ότι θα συνεργαζόμουν και μακάρι στο μέλλον να δουλέψω με όλους. Από τον κάθε καλλιτέχνη έχεις να πάρεις διαφορετικά πράγματα.

Πως ήταν τα φοιτητικά σας χρόνια; Καμία εμπειρία που θυμάστε πιο έντονα;
Τα πάντα θυμάμαι, ότι ζω το θυμάμαι πάντα, περνάει η ζωή μου από μπροστά μου σαν ταινία. Πολλά μου έρχονται αυτή τη στιγμή και δύσκολα και καλά. Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου και σε κάποια πράγματα βγήκα νικητής και είμαι εδώ αυτή τη στιγμή. Μου αρέσει που είμαι εδώ και ήταν όνειρο μου να ασχοληθώ με την υποκριτική.

Έχετε σπουδάσει κάτι άλλο έκτος από ηθοποιός;
Ηλεκτρονικός είχα τελειώσει στην Πάτρα σε ένα τεχνικό λύκειο, δεν μου άρεσε και δεν ασχολήθηκα ποτέ με αυτό το επάγγελμα. Αργότερα έκανα διάφορες δουλειές για να βγάζω το μεροκάματο.

Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Γυμναστική μου αρέσει πάρα πολύ να κάνω. Μου αρέσει να βγαίνω έξω για ποτό, για φαγητό, αλλά και να διαβάζω. Ειδικά τον τελευταίο καιρό διαβάζω αρκετά. Επίσης όταν προλαβαίνω βλέπω κάποιες παραστάσεις και τέλος να κάνω σεξ.

Υπάρχουν ρόλοι που θα θέλατε να παίξετε στο μέλλον;
Βέβαια, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω κάνει αρκετά πράγματα στο χώρο του θεάτρου. Είναι χιλιάδες πράγματα που θα ήθελα να κάνω στο μέλλον και μακάρι να τα καταφέρω.

Το θέατρο για εσάς αποτελεί πηγή αισιοδοξίας, δημιουργικότητας και χαράς. Στις δύσκολες στιγμές πώς επουλώνει τις πληγές σας;
Με ένα χειροκρότημα. Το θέατρο είναι πολύ δύσκολο, δεν φανταζόμουνα ότι θα είναι τόσο δύσκολο. Έχω περάσει δύσκολες στιγμές στο θέατρο. Το θέατρο είναι μια μαγεία και σε μια στιγμή τα ξεχνάς όλα. Αυτή η στιγμή είναι όταν σε χειροκροτεί το κοινό από κάτω στο τέλος της παράστασης.

Τι κρατάτε από την επαφή σας με τον κόσμο όταν είστε πάνω στη σκηνή ή στα καμαρίνια;
Τα πάντα. Δεν ξεχνώ ούτε τα καλά ούτε τα κακά και ο κόσμος με βοηθά να ζω. Ήθελα να γίνω ηθοποιός γιατί μου αρέσει το συναίσθημα, μου αρέσει να είμαι πάνω στη σκηνή και να καταθέτω την ψυχή μου και αυτό δεν είναι εύκολο, θέλει πολύ δουλειά και χρόνο.

Αν κάποια στιγμή τα πράγματα δυσκολέψουν για το θέατρο, θα σκεφτόσασταν να φύγετε στο εξωτερικό για να κάνετε καριέρα ή επιπλέον σπουδές στο θέατρο;
Στο θέατρο ακόμη και τώρα είναι δύσκολα τα πράγματα, δεν πληρώνονται οι ηθοποιοί. Μακάρι να μου δινόταν η ευκαιρία να φύγω στο εξωτερικό, θα ήθελα πάρα πολύ να πάω και να ζήσω για κάποιο διάστημα εκεί, αλλά είναι δύσκολο διότι για να γίνει αυτό χρειάζεται να διαθέτεις και χρήματα, πράγμα που είναι δύσκολο στις μέρες που βιώνουμε όλοι μας.

Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας μετά από δέκα χρόνια;
Δεν μπορώ να το φανταστώ αυτό, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ήθελα να γίνω ένας σπουδαίος ηθοποιός, να κάνω αυτή την δουλειά πολλά χρόνια και να ζω από αυτήν.

Συνεντευξη στον Φώτη Τσοτουλίδη
Από τον  Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη

Ο Φώτης Τσοτουλίδης μιλάει για την παράσταση, Σε φιλώ, Χέρμπερτ, που παρουσιάζεται στο θέατρο Κινητήρας, για την απόφασή του να γίνει ηθοποιός, αλλά και για τα όνειρά του.

Ξεκινώντας θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τη νέα σας θεατρική δουλειά, την παράσταση «Σε φιλώ, Χέρμπερτ».
Η παράσταση, Σε φιλώ, Χέρμπερτ, που ανεβάζουμε στο Θέατρο Κινητήρας, είναι  μία διασκευή από διάφορα αποσπάσματα αυτοβιογραφικών κειμένων του Γερμανού συγγραφέα, ζωγράφου, κινηματογραφιστή Χέρμπερτ Άχτερνμπους. Θα παίζεται στον Κινητήρα, μέχρι τις 30 Μαρτίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21.00 και κάθε Κυριακή στις 18.00.

Ποιες ιδιαιτερότητες παρουσιάζει ο ρόλος σας και τι σας δυσκόλεψε στην απόδοσή του;
Το κείμενο είναι άκρως αυτοβιογραφικό, μιλάει για ένα παιδί, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί από τη μητέρα του, τον Χέρμπερτ Άχτερνμπους, ο οποίος γεννήθηκε το 1938 στο Μόναχο λίγο πριν την έξαρση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Είναι ένα νόθο παιδί, δεν παντρεύεται ποτέ ο πατέρας τη μητέρα του και έτσι δεν αποκτά και όνομα.
Η μητέρα του είναι μία μεγαλομανής αθλήτρια της εποχής, η οποία τον εγκαταλείπει μαζί με τη γιαγιά του πολύ νωρίς, στα 5 του χρόνια και πάει να ζήσει σε ένα χωριό, που λέγεται Μπράιτενμπαχ, έξω από το Μόναχο και η μόνη επικοινωνία που έχει με τη μητέρα του είναι κάποια γράμματα, που της γράφει κατά καιρούς.
Αυτό από μόνο του είχε μία δυσκολία, γιατί μιλάμε για μια ιδιάζουσα σχέση γονιού με παιδί, η οποία τον οδήγησε σε διαφόρων ειδών συμπεριφορές, όπως αλκοολικές, ψυχοπαθολογικές.
Είχε αρκετές εκρήξεις θυμού και οργής. Πάλευε με την κατάθλιψη κατά καιρούς. Αυτό φαίνεται και από τα κείμενα του. Η γραφή του είναι αρκετά ωμή  και σκληρή σε όλα τα κείμενά του.
Ακόμα και στις ταινίες, που έχει κάνει. Αυτό υπήρξε πολύ ενδιαφέρον για μένα στο να προσεγγίσω τέτοιες καταστάσεις. Ήταν λίγο δύσκολο, η εποχή μας όμως βρίθει τέτοιων συμπεριφορών αυτή τη στιγμή και δυστυχώς μπορείς να πάρεις ιδέες από πάρα πολλά πράγματα ακόμα και περπατώντας στον δρόμο κάνοντας μια απλή βόλτα.

Τι αγαπάτε και τι μισείτε στο πρόσωπο που υποδύεστε;
Αγάπησα περισσότερο το γεγονός ότι πάλεψε με όλα αυτά και κατάφερε κατά κάποιο τρόπο να βγει νικητής, να βρει ένα φως προς το οποίο θα κινηθεί, γιατί η ζωή του ήταν κυρίως ως μία ηλικία, τα 18 του χρόνια, ένα βαθύ σκοτάδι. Αυτό ήταν και ένα ζητούμενο δικό μου για να μπορέσω να στηρίξω αυτόν τον ρόλο. Τι μισώ; Δεν μπορώ να πω ότι μίσησα κάτι. Θα μπορούσα να πω ότι με έβαλε σε κάποιες σκέψεις για το πόσο τελικά μια άρρωστη οικογενειακή σχέση γονέα – παιδιού μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για πάρα πολύ μεγάλα πράγματα. Μπορείς να το δεις από αυτή την οπτική γωνία. Έτσι το είδα και εγώ. Άρα η αιτία, που ήταν η μητέρα και η απουσία της, οδήγησε σε πάρα πολύ ωραία αποτελέσματα μέσα από επίπονες διαδικασίες.

Πόσο αφορά το έργο το σημερινό θεατή;
Πόσο αφορά  μία σχέση γονέα – παιδιού το σημερινό θεατή; Νομίζω ότι είναι ένα θέμα, το οποίο αφορά τους πάντες ανά τους αιώνες.

Το έργο είναι δράμα. Υπάρχουν όμως και διάφορα σημεία του κωμικά.
Αυτό ήταν μία ανάγκη δική μας, εννοώ των συναδέλφων ηθοποιών, που παίζουν και του σκηνοθέτη, του Παναγιώτη Παναγόπουλου. Θέλαμε να αποφορτίσουμε όλο αυτό το βαρύ κλίμα της παράστασης με διάφορες κωμικές μικρές προσθήκες, οι οποίες νομίζω ότι λειτουργούν πάρα πολύ καλά και μέσα στην παράσταση ανοίγοντάς μας περισσότερους δρόμους για να προσεγγίσουμε όλο αυτό το ζόφο, που επικρατεί μέσα σε αυτό το έργο. Όλα τα δράματα πάντα μπορείς να τα ξεπεράσεις αυτοσαρκάζοντας ή σαρκάζοντας τις καταστάσεις. Το χιούμορ είναι βασική ανάγκη της ζωής.  

Εσείς προτιμάτε την κωμωδία ή το δράμα;
Προτιμώ και τα δύο. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον σκηνοθέτη, τον Παναγιώτη Παναγόπουλο;
Ο Παναγιώτης Παναγόπουλος είναι συνάδελφος ηθοποιός και σκηνοθέτης. Ήταν μία ευτυχής στιγμή να βρεθούμε σ’ αυτό το έργο. Νομίζω ότι δουλέψαμε πολύ όμορφα. Δουλέψαμε με μία μέθοδο, την οποία τη γνωρίζουμε και οι δύο, γιατί έχουμε δουλέψει και οι δύο με τους ίδιους σκηνοθέτες. Δουλέψαμε πάρα πολύ με  αυτοσχεδιασμούς. Κάναμε τη διασκευή των κειμένων μας όλοι οι ηθοποιοί με τον σκηνοθέτη. Είχαμε πάρα πολύ όμορφο κλίμα στις πρόβες, οι οποίες διήρκησαν 4 μήνες. Κουραστήκαμε πολύ γι’ αυτή την παράσταση και νομίζω πια ότι το αποτέλεσμα μας δικαιώνει.

Να μιλήσουμε όμως και για τις δύο γυναίκες της παράστασης.
Οι δύο γυναίκες είναι η Ιζαμπέλλα Κυριαζή, η οποία υποδύεται τη μητέρα μου, τη Λουίζε και η Παρασκευή Πατελάκη, η οποία υποδύεται τη θεία μου την Έλλα. Δύο πολύ καλές ηθοποιοί, με τις οποίες συνεργάστηκα εξαιρετικά. Είχαμε μία πολύ ωραία ανταλλαγή απόψεων. Δουλέψαμε και οι τρεις μαζί με τους ενθουσιασμούς μας και με κοινό στόχο αυτή την παράσταση. Σας ευχόμαστε να έρθετε να τη δείτε και να πάρετε μία ιδέα όλων αυτών, που σας λέω αυτή τη στιγμή.

Να πάμε όμως και στην τηλεόραση. Έχετε εμφανιστεί σε κάποιες πολύ επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, όπως το L.A.P.D., τα Κλεμμένα Όνειρα, το Αμάρτημα της Μητρός μου. Μιλήστε μας για τις συνεργασίες αυτές.
Η τηλεόραση είναι ένα άλλο μέσο, στο οποίο μπορούμε να απασχοληθούμε εμείς οι ηθοποιοί. Δεν γίνονται όμως δυστυχώς πολλές δουλειές.Το L.A.P.D., ήταν η πρώτη μου δουλειά, όταν ήρθα στην Αθήνα. Μετά συμμετείχα στα Κλεμμένα Όνειρα, όπου έκανα σε κάποια επεισόδια ένα ρόλο ντετέκτιβ. Πολύ ωραία συνεργασία. Και πέρυσι συμμετείχα στο Αμάρτημα της Μητρός μου, που δυστυχώς κατέληξε άδοξα λόγω των οικονομικών προβλημάτων. Αυτή η δουλειά και η συνεργασία ήταν πάρα πολύ όμορφη με όλους τους συνεργάτες και με τους σκηνοθέτες και με τους συναδέλφους ηθοποιούς και με τους τεχνικούς. Εύχομαι να ανοίξουν περισσότερες δουλειές, να παίζονται και να γυρίζονται περισσότερα ελληνικά σενάρια. Έχουμε πάρα πολύ καλούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες, που θα μπορούσαν να απασχοληθούν και να κάνουν αριστουργήματα.

Εσείς ποια τηλεοπτικά προγράμματα βλέπετε;
Αυτή τη στιγμή το Κάτω Παρτάλι.

Ποια ήταν η πιο καλή συμβουλή, που σας έχει δώσει κάποιος απ’ όσους έχετε συνεργαστεί μέχρι σήμερα;
Δεν μπορώ να πω ότι κάποιος μου έδωσε κάποια συγκεκριμένη συμβουλή. Οι διδαχές τους ήταν τέτοιες που αποτελούσαν άνοιγμα πολλών μονοπατιών, τα οποία εμείς έπρεπε να τολμήσουμε να περπατήσουμε. Ήρωας είναι, όπως λέει και ο Σεφέρης, αυτός, που περπατάει στα σκοτεινά, και δεν ξέρει τι θα βρεθεί μπροστά του. Αυτό είναι μότο ζωής πια και ειδικά στην εποχή, που ζούμε, η οποία κατακλύζεται κυρίως από σκοτάδια. Οφείλει ο καθένας να βρει ένα φως για την ύπαρξή του.

Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Αυτό ήταν το μεγάλο όνειρο της ζωής μου.

Ποιο ήταν το ερέθισμα;
Η καλλιτεχνική φλέβα στην οικογένεια υπήρχε κατά κάποιο τρόπο. Η μητέρα μου τραγουδούσε και ασχολιόταν και με το θέατρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, με εξίταρε πάρα πολύ η ιδέα του θεάτρου. Και επειδή στην επαρχία, όπου μεγάλωσα, δεν υπήρχε πάρα πολύ έντονο αυτό το στοιχείο, ούτε στο σχολείο ούτε γενικά στην κοινωνία, όταν βρισκόμουν σε ένα τέτοιο χώρο και σε μία παράσταση, ένιωθα κάτι πάρα πολύ δυνατό. Δεν μπορούσα όμως να το ορίσω, όταν ήμουν σε πάρα πολύ μικρή ηλικία. Το κατάλαβα μεγαλώνοντας ότι ήταν η μεγάλη αγάπη προς το θέατρο.

Ποιοι είναι οι ρόλοι, που ονειρεύεστε;
Κάποτε ονειρευόμουν ρόλους, τώρα ονειρεύομαι να παίζω στο θέατρο, να κάνω όμορφες συνεργασίες και να περνάω όμορφα.

Τον ελεύθερό σας χρόνο πώς τον περνάτε; Έχετε κάποιο χόμπι;
Τη γυμναστική. Ήμουν αθλητής του καράτε χρόνια και της κολύμβησης. Και λατρεύω τη λογοτεχνία και την ποίηση.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο, που διαβάσατε;
Τώρα ξαναδιαβάζω τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις.

Τι δεν συγχωρείτε στους ανθρώπους;
Την αδικία, η οποία είναι για μένα ό,τι χειρότερο στη ζωή. Την υποκρισία και το ψέμα.

Αγαπημένος σας προορισμός;
Θα ήθελα το επόμενο ταξίδι μου να είναι στο Παρίσι.

Και το μεγαλύτερο όνειρό σας.
Κάθε μέρα είναι ένα όνειρο και πρέπει να το ζεις στην ολότητά του.

Νίκος Αρβανίτης
Από τον Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη

Ο Νίκος Αρβανίτης μιλάει για τον Νάσο από τα «Κλεμμένα όνειρα», το πτυχίο του Πολυτεχνείου που πήρε επιστρέφοντας στα πανεπιστημιακά έδρανα μετά από πάρα πολλά χρόνια, την πορεία του στο θέατρο και την οικογένεια του μέσα από μια άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση…

Σας γνωρίζουμε από τις πολύ αξιόλογες ερμηνείες σας στο θέατρο. Τηλεόραση δεν κάνετε συχνά. Τι σας έκανε να δεχτείτε ένα ρόλο στην καθημερινή σειρά «Κλεμμένα όνειρα»;
Η προσήλωση στο θέατρο και το γεγονός ότι ποτέ δεν ήμουν αδηφάγο πλάσμα, (πίστευα πως πρέπει να υπάρχουν κάποιοι χρόνοι, ικανοί για να μπορέσει το οποιοδήποτε πράγμα να έχει μια καλλιτεχνική αξία) με προσανατόλισαν στο να έχω μερικές, χαρακτηριστικές και καλές, συμμετοχές στην τηλεόραση. Αν και μικρές. Εκτός από θέατρο και τηλεόραση, έχω κάνει κινηματογράφο και διαφήμιση. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν στεγανά. Τώρα όσον αφορά στην πρόσκληση για τα «Κλεμμένα όνειρα», που είναι μια σειρά με πολύ υψηλή ακροαματικότητα, με ένα διαρκώς ανανεωμένο ενδιαφέρον και μια ίντριγκα χωρίς τέλος, έκρινα πως έπρεπε να πω το «ναι». Η τηλεόραση έχει πάρα πολύ δύναμη. Μπαίνει σε κάθε σπίτι. Μπορείς να κάνεις εξαιρετικά πράγματα στο θέατρο για 25 χρόνια και να σε γνωρίζει ένας κύκλος θεατρόφιλων. Η τηλεόραση σε βάζει στο κάθε σπίτι και ξαφνικά σε μαθαίνει όλη η Ελλάδα από κάποια συμμετοχή. Συγκεκριμένα, αυτό έγινε σε μένα με τη σειρά «Παρά Πέντε». Καλοδεχούμενο. Δεν ήρθε σε μένα ξαφνικά, ούτε πολύ νωρίς. Το καλοδέχομαι αλλά ταυτόχρονα δε σημαίνει τίποτα για μένα και για τη δουλειά μου στο θέατρο.

Στη σειρά υποδύεστε τον Νάσο, ιδιοκτήτη του music bar, που τραγουδάει η Βίκυ. Τι χαρακτήρας είναι;
Ένας «σπάνιος» χαρακτήρας, είναι καλός, κι όταν λέω καλός εννοώ ότι είναι πολύ χαμηλών τόνων. Το μαγαζί που έχει, δεν είναι σκυλάδικο, δεν κινείται στην ύποπτη και περίεργη νύχτα. Έχει κλασικές καταβολές όσον αφορά στη διασκέδαση. Θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε παλιό ροκά ή παλιό μπλουζίστα, που θέλει το μαγαζί του να έχει ένα χαρακτήρα. Έχει καλή σχέση με τη μουσική. Αυτά που τραγουδάει η Βίκυ εκεί είναι τζαζ κομμάτια, ερωτικά. Ο Νάσος έχει πολύ καλή στόφα και στην ουσία είναι κάτι σαν φύλακας άγγελος για τη Βίκυ. Η Βίκυ στο πρόσωπο του Νάσου, βρίσκει έναν πραγματικό φίλο, ο οποίος από πολύ νωρίς και σε κρίσιμες στιγμές, την βοηθάει. Στη βίαιη έκθεσή της και στην ενδεχόμενη αποκάλυψη της ταυτότητάς της, την οποία η ίδια δεν τη θέλει για τους δικούς της λόγους, αυτός σέβεται τις αποφάσεις της και την υπερασπίζεται παρόλο που αυτό θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις για το μαγαζί του και για τη δουλειά του.

Ο Νάσος είναι αυτό που δείχνει ή κρύβει κάποιο μυστικό;
Δεν μπορώ να σας το πω αυτό. Φαίνεται να είναι ερωτευμένος με τη Βίκυ, αλλά δεν ξέρω αν ισχύει αυτό ή απλώς τη θαυμάζει. Πάντως δεν είναι άρπαγας, δεν φαίνεται πουθενά ότι σχεδιάζει ύποπτα πράγματα. Ανάμεσα σε όλους τους ήρωες αυτού του σήριαλ, που κινούνται ύποπτα, έχουμε έναν άνθρωπο που λειτουργεί ανύποπτα.

Η Βίκυ οδηγούσε ταξί και τώρα τη βλέπουμε να εμφανίζεται ως τραγουδίστρια στο νυχτερινό μαγαζί του Νάσου. Οι δυο τους γνωρίζονταν από παλιά; Τους συνδέει κάτι στο παρελθόν;
Όχι, δε φαίνεται κάτι τέτοιο από το σενάριο, δε φαίνεται παρελθόν στη σχέση αυτή. Γνωρίστηκαν στο μαγαζί. Πολύ νωρίς αναπτύχθηκε μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Θα μπορούσαμε με αυτό τον τρόπο να πούμε ότι ενδεχομένως να γνωρίζονταν χρόνια. Πώς λες σε κάποιον που συναντάς και αναπτύσσεις γρήγορα μια σχέση εμπιστοσύνης, «είναι σα να σε ξέρω χρόνια, σα να σε περίμενα από καιρό».

Πώς θα εξελιχτεί η σχέση του Νάσου με τη Βίκυ; Θα ερωτευθούν;
Εγώ θα το ευχόμουν. Το αγνοώ όμως γιατί δεν ξέρω πώς θα ισορροπήσει η σειρά. Στην ουσία, αναπτύσσεται μια φιλία. Τώρα τα όρια της φιλίας και του έρωτα δεν τα ξέρουμε…

Γιατί η Βίκυ γίνεται Λόρα; Γιατί κρατάει μυστική την ταυτότητα της;
Έχει ανάγκη να κάνει πράγματα που να τη γεμίζουν, για τον εαυτό της, να μη δίνει λογαριασμό σε κανένα. Επειδή είναι τόσο πληγωμένη, έχει την εντύπωση ότι αν το ανακοινώσει αυτό, και αυτό θα «βρωμίσει». Θέλει λοιπόν να το απολαύσει ολόκληρο σαν να ήταν ένα άλλο πρόσωπο. Όλοι μας έχουμε την τάση να έχουμε και μια άλλη ταυτότητα. Θέλουμε να είμαστε ταυτόχρονα και κάποιος άλλος με κάποιες ιδιότητες, που εκεί που μας έφερε η ζωή δεν μπορούμε να τις αναπτύξουμε, δεν βρίσκουμε δηλαδή εύφορο έδαφος. Οπότε αν υπάρχει μια ισχυρή επιθυμία, που για τη Βίκυ είναι το τραγούδι, θέλει να το κρατήσει κρυφό από όλο αυτό το περιβάλλον, το οποίο την έχει πληγώσει πάρα πολύ.

Πώς θα αποκαλυφθεί η αληθινή της ταυτότητα;
Δεν θα αποκαλυφθεί. Όχι ακόμη τουλάχιστον. Δεν την αναγνωρίζει κανείς. Ο Άρης που τη βλέπει, παθαίνει σοκ από την ομοιότητα, αλλά δεν φθάνει μέχρι εκεί το μυαλό του. Ο Νάσος σέβεται απολύτως την επιθυμία της να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητά της. Αν ήταν παλιοχαρακτήρας, θα μπορούσε να την εκθέσει με αντάλλαγμα μια άλλου τύπου δημοσιότητα. Συμβαίνουν άλλωστε καταστάσεις που θα του έφερναν και οικονομικό όφελος. Όμως ο Νάσος είναι «γερό» κεφάλι, «ανάποδο» και αυτό νομίζω μου ταιριάζει και μένα. Έχει κάποιες αξίες που δεν τις διαπραγματεύεται.

Έχετε κοινά χαρακτηριστικά με τον Νάσο;
Το ότι δεν είμαστε αριβίστες και τυχοδιώκτες.

Με ποια άλλα πρόσωπα θα συναναστραφεί ο Νάσος;
Με τον Στηβ Μαυρίδη και τον Ρώσο, που είναι επισκέπτες στο μαγαζί. Όλοι έχουν ενδιαφέρον για τη Λόρα. Ο Νάσος όμως είναι ένας πιστός φίλος της Βίκυς. Η μόνη του «κατεύθυνση» είναι αυτή.

Ας περάσουμε στο Νίκο Αρβανίτη. Είστε πάνω από 25 χρόνια στο χώρο. Είχατε άλλο προσανατολισμό πριν γίνετε ηθοποιός;
Γεννήθηκα στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας, μεγάλωσα εκεί, έφυγα 18 χρονών και ήρθα για σπουδές στην Αθήνα. Πέρασα στο Πολυτεχνείο, στους Μηχανικούς Μεταλλείων-Μεταλλουργούς. Η ενασχόληση μου με το θέατρο, μέσα από ερασιτεχνικές ομάδες, προέκυψε παράλληλα. Ανακάλυψα ότι με αφορά πολύ ζωτικά και υπαρξιακά αυτή η Τέχνη. Πήγα στη δραματική σχολή «Βεάκη» το 1986, αποφοίτησα το 1989 και έκτοτε ασχολούμαι αποκλειστικά με το θέατρο.

Και το Πανεπιστήμιο;
Το άφησα στο πτυχίο. Μετά από 23 χρόνια και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2010, αποφάσισα να επιστρέψω στα πανεπιστημιακά έδρανα και να πάρω το πτυχίο, πράγμα το οποίο έκανα και τον Ιούλιο του 2013 το απέκτησα αφού πέρασα 16 μαθήματα και παρέδωσα τη διπλωματική μου εργασία.

Συμπτωματικά, η σχολή του Πολυτεχνείου βρίσκεται σχεδόν απέναντι από το σπίτι σας…
Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο πήγα. Με τυραννούσε σαν εικόνα όταν έβγαινα από το σπίτι. Αν μεσολαβούσε αυτοκίνητο, λεωφορείο ή χρειαζόμουν μηχανάκι για να πάω, ίσως και να μην πήγαινα ποτέ. Με βοήθησε το γεγονός ότι μπορούσα να φεύγω από το σπίτι μου 9 παρά τέταρτο το πρωί με τον καφέ στο χέρι. Ειδικά το πρώτο εξάμηνο που είχα τα πολλά μαθήματα, ήμουν κάθε πρωί στο σχολή μέχρι τις 3 το μεσημέρι ενώ παράλληλα δούλευα και στο θέατρο. Το αποτέλεσμα το οφείλω και σε έναν καθηγητή μου, με τον οποίο ήμασταν παλιά συμφοιτητές, αυτός ήταν 2 χρόνια μεγαλύτερος. Οι καριέρες μας αναπτύχθηκαν διαφορετικά, εγώ στο θέατρο, εκείνος στο Πανεπιστήμιο. Με στήριξε και με ενθάρρυνε πάρα πολύ. Μαζί του έκανα τη διπλωματική εργασία, η οποία θεωρήθηκε πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα κι έχει άμεση σχέση με όσα έκανα στο δικό μου χώρο. Έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, αναζητά το ρόλο του δασκάλου στη σύγχρονη τεχνική εκπαίδευση αντιμετωπίζοντας τη διδασκαλία ως μορφή παράστασης και το δάσκαλο ως ηθοποιό.

Από την πολύχρονη πορεία σας στο θέατρο, ποιες στιγμές ξεχωρίζετε;
Οι άνθρωποι του θεάτρου με εμπιστεύτηκαν και μου ανέθεσαν σπουδαίους ρόλους. Θέλω να πιστεύω ότι δεν τους απογοήτευσα γιατί δεν σας κρύβω ότι έχω μεγάλη τρέλα γι’ αυτή τη δουλειά. Με ό, τι καταπιάστηκα, έδωσα το 100% του εαυτού μου. Θυμάμαι πάρα πολλές στιγμές με μεγάλη αγάπη. Ενδεικτικά θα σας αναφέρω τρεις συνεργασίες μου με τον Γιώργο Λαζάνη στο Θέατρο Τέχνης: τον Έντγκαρ στον «Βασιλιά Ληρ», τον Σαρλ στη «Δυτική Αποβάθρα» και τον Βόυτσεκ στο ομώνυμο έργο του Μπύχνερ. Θα αναφέρω τον «Προμηθέα» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη στο Εθνικό Θέατρο. Αλησμόνητες θα μείνουν οι συνεργασίες με τον Λευτέρη Βογιατζή, τον Μιχάλη Κακογιάννη και τον Αντώνη Αντύπα (η «Μόλυ Σουΐνι» στο «Απλό Θέατρο» άφησε εποχή). Επίσης, σημειώνω τον Αγγελιοφόρο στη θρυλική παράσταση της «Ηλέκτρας» σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου. Αποκαλυπτική στιγμή για μένα. Και πολλά άλλα.

Φέτος πού θα σας δούμε στο θέατρο;
Τον Δεκέμβριο ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις δύο νεοελληνικών έργων, που παιζόντουσαν σε ενιαία παράσταση στο Θέατρο Τέχνης, το ένα του Αλέξη Σταμάτη «Μεσάνυχτα σε ένα τέλειο κόσμο» και το άλλο των αδελφών Κούφαλη «Όλη η πόλη το κουβεντιάζει». Από τις 22 Φεβρουαρίου, στο θέατρο «Παλλάς», ανεβάζουμε τον «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Εντμόν Ροστάν σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στον ομώνυμο ρόλο, τη Σμαράγδα Καρύδη ως ωραία Ροξάνη, τον Όμηρο Πουλάκη στο ρόλο του νεαρού ερωτευμένου αλλά προβληματικού στο λόγο Κριστιάν και εμένα, στο αντίπαλο δέος, στο ρόλο δηλαδή του κακού κόμη Ντεγκίς, ο οποίος ορέγεται την ωραία Ροξάνη αν και παντρεμένος με την ανιψιά του πρωθυπουργού Ρισελιέ. Ο κόμης γίνεται πολύ εκδικητικός όταν δε βρίσκει ανταπόκριση ο έρωτάς του.

Ας περάσουμε στην προσωπική ζωή. Έχετε παντρευτεί την ηθοποιό Ντίνα Αβαγιανού, που τώρα παίζει στην παράσταση «Πρόβα νυφικού» στο Εθνικό Θέατρο, κι έχετε αποκτήσει δύο κόρες. Από το θέατρο μπορεί να ζήσει μια οικογένεια;
Με τη Ντίνα παντρευτήκαμε το 1989. Θέλαμε να είμαστε μαζί και να κάνουμε παιδιά, τα οποία μεγαλώνουμε με πολύ αγάπη. Μπορεί να ζήσει κανείς από το θέατρο. Πολλές φορές φταίει ο τρόπος που μεταχειρίζονται το θέατρο και τους ηθοποιούς. Είναι πρόβλημα για παράδειγμα ότι οι ηθοποιοί όταν σταματήσει μια δουλειά δεν μπορούν να ζήσουν περισσότερο από μισό μήνα. Το ότι αμείβονται με εξευτελιστικά ποσά ή και καθόλου, το ότι δεν πληρώνονται πρόβες και άλλα είναι σοβαρά προβλήματα.

Κάνατε και άλλη δουλειά εκτός από το θέατρο;
Ήμουν τυχερός. Μπορώ να πω ότι σε όλα αυτά τα 25 χρόνια, μεγάλωσα τα παιδιά μου από το θέατρο. Αυτό είχε το τίμημα του. Δεν δέχτηκα ποτέ ρόλο μόνο και μόνο για να κάνω το ψώνιο μου. Σε κάποιους είμαι δυσάρεστος γι’ αυτό το λόγο. Υποστηρίζω το εξής. Δεν θέλησα ποτέ από το θέατρο να γίνω πλούσιος. Θέλησα όμως να μπορώ να κάνω αυτή την Τέχνη με μία άνεση. Να είμαι προσανατολισμένος και συγκεντρωμένος σε αυτή και μόνο. Δεν θα δεχόμουν να τρελαίνομαι όλη την ημέρα για το πώς να ζήσω και να κουβαλάω έναν κουρασμένο εαυτό στις πρόβες απλώς για να διεκπεραιώνω πράγματα. Αυτή η δουλειά είναι δημιουργία. Το μόνο που ζητούσα και ζητάω από τους ανθρώπους του θεάτρου είναι αυτή την κατανόηση. Ο ηθοποιός πρέπει να είναι απαλλαγμένος από το καθημερινό άγχος του πώς να ζήσει.

Είναι εύκολο και ευνόητο αυτό;
Καθόλου. Γίνεται μια τρομαχτική μάχη γι’ αυτό. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε επαγγελματίες. Να ζούμε και να πονάμε από αυτή την Τέχνη. Δεν πίστεψα ποτέ στους χομπίστες. Δεν υπάρχει ένας χομπίστας, που να με έχει συναρπάσει. Αυτοί που με έχουν συναρπάσει είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ματώσει πάνω στο θέατρο. Έχουν ματώσει για να ζήσουν από το θέατρο.

Οι κόρες σας έχουν καλλιτεχνικό προσανατολισμό;
Ασφαλώς, αλλά όχι προς την υποκριτική. Η μεγάλη σπουδάσει στη θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αν και η πιο βαθιά της επιθυμία είναι ν’ ασχοληθεί με την αγγλική λογοτεχνία. Μιλάει αγγλικά καλύτερα από ελληνικά κι έχει κάνει κάποιες μεταφράσεις σεναρίων από τα ελληνικά στα αγγλικά. Η μικρή μου κόρη είναι στην τελευταία τάξη του λυκείου κι ετοιμάζεται για εξετάσεις. Ασχολείται χρόνια με την κιθάρα και πιστεύω ότι τα όνειρά της έχουν να κάνουν με τη μουσική.

Η σχέση σας με τα ζώα;
Τα λατρεύω. Έχουμε ένα πέμπτο μέλος στην οικογένεια, που είναι η σκυλίτσα μας η Ραλλού, την οποία πήραμε από αγγελία στο διαδίκτυο, ως παρατημένο κουταβάκι, και την έχουμε μαζί μας από δύο μηνών.