DIASKEDASI.INFO

Η Σοφία Τρανά είναι πανέμορφη και ταλαντούχα τόσο σαν χορεύτρια όσο και σαν ηθοποιός. Πολυτάλαντη θα έλεγα, διότι συνδυάζει επιτυχημένα πράγματα παράλληλα. Είχα ακούσει και δει πολλά για εκείνη, όμως θέλησα, να την γνωρίσω μέσα από μια διαφορετική ματιά, μία διαφορετική προσέγγιση και να την μάθω καλύτερα. Έτσι λοιπό της ζήτησα να της πάρω συνέντευξη, δέχτηκε με μεγάλη χαρά και μου απάντησε με μεγάλη άνεση σε ότι και εάν την ρώτησα. Ήταν μια πολύ επικοδομητική συζήτηση που δεν ήθελα να τελειώσει με τίποτα, μου είπε για την καριέρα της πολλά και σημαντικά πράγματα, επίσης είδα από τον τρόπου που μου απαντούσε ότι την διακρίνουν αξίες που λείπουν απ΄την σημερινή εποχή. Απολαύστε την.

Από τον Σπύρο Καλαματιανό

Θα ήθελα να μου πεις δύο λόγια για τις νέες σου επαγγελματικές δραστηριότητες…            
Η "Δοκιμασία" είναι ένα έργο που έχει γράψει ο Τάσος Μπαγλατζής μαζί με τον Βαγγέλη Πανταζή η σκηνοθεσία είναι του Τάσου Μπαγλατζή ανεβαίνει σε λίγες μέρες στο Θέατρο Ελυζέ. Είναι ένα αστυνομικό θρίλερ με πολύ μυστήριο, ίντριγκα που έχει τρομερές ανατροπές που κόβουν την ανάσα.

Ο ρόλος που έχω σε αυτό το έργο είναι ρόλος πρόκληση, γιατί είναι ένας ρόλος αντίθετος με το είναι μου. Πιστεύω ότι ένας ηθοποιός δοκιμάζεται όταν έχει να παίξει, έναν ρόλο που είναι μακριά από αυτό που είναι. Ο ρόλος μου είναι μιας γυναίκας δηλητήριο που σχεδιάζει έναν φόνο, είναι μια γυναίκα δολοφόνος, που έχει αγγελική μορφή, ενώ η ψυχή της είναι μαύρη, φθάνει στον φόνο, μόνο για τα λεφτά και την δόξα.

Είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον έργο με εξαιρετικούς συντελεστές, οι οποίοι είναι: Η Ελένη Φιλίνη, Πaσχάλη Τσαρούχα, Γιώργος Μακρής και Γρηγόρης Ορφανουδάκης. Επίσης έχω ακόμα μια πάρα πολύ καλή δουλειά στα σκαριά. Εχω μια σοβαρή πρόταση από έναν άνθρωπο κ συγγραφέα που εκτιμώ πολύ ,τον Γιάννη Βασιλακόπουλο, να πρωταγωνιστήσω στο κατασκοπικό θρίλερ"Ανώνυμος αποστολέας".

Καλούμε να υποδυθώ μία φιλόλογο,που αυτοθυσιάζεται καθημερινά ζώντας με τον ζωντανό-νεκρό πιλότο σύζυγό της,μετά από ένα αεροπορικό δυστύχημα.Επίσης διδάσκω στη Σχολή Χορού του Φώτη Μεταξώπουλου και είμαι Καλλιτεχνική Διευθύντρια στην μοναδική Ακαδημία Μπαλέτου Βαγκάνοβα που υπάρχει στην Ελλάδα στη Σχολή του Αλέξανδρου Χατζιάρα.

Είσαι μια καταξιωμένη χορογράφος που έχεις κάνει πολλά και σημαντικά πράγματα στον χώρο. Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με τον χωρό;
Ξεκίνησα από 7 χρονών, (ο θείος μου ήταν ένας εξαιρετικός Ρώσος χορογράφος που συμμετείχε στα Κίροφ και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ζωή μου). Βέβαια σε αυτή την ηλικία με είχε πάρει η μητέρα μου στον χορό, όπως όλα τα παιδάκια, δεν της ζήτησα εγώ να με πάει, δεν ήξερα τι ήθελα σε εκείνη την ηλικία. Στα 13 μου όμως αγάπησα τον χορό όσο τίποτα άλλο. Έτσι ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι θέλω να γίνω να μπαλαρίνα. Ο πατέρας μου είχε πει τότε ότι: "το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνεις, είναι να γίνεις μπαλαρίνα, αλλά θα κάνω τα πάντα για να γίνεις η καλύτερη". Μέχρι την Βουλγαρία ήρθε, γιατί εκεί σπούδασα και τελείωσα στην Ακαδημία Μουσικής και Χορού Σόφιας , θεωρείται μια απ΄τις καλύτερες σχολές του κόσμου. Είμαι αριστούχος της σχολής αυτής και δοξάζω τον θεό που οι γονείς μου ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό. Ήμουν αποφασισμένη να γίνω μπαλαρίνα, δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, έχω γεννηθεί γι΄αυτό.

Η υποκριτική πως ήρθε στην ζωή σου;
Χορός και υποκριτική είναι ένα. Στην Ελλάδα είναι παρεξηγημένο αυτό. Εμείς από μικρή ηλικία υποδυόμαστε πολλούς ρόλους. Ο Ηθοποιός έχει τον λόγο και την κίνηση, ενώ ο χορευτής πρέπει να μιλήσει με όλο του το είναι, πρέπει να σπάσει την ψυχή του το σώμα του και να πείσει το κοινό που το παρακολουθεί για τον ρόλο που ερμηνεύει. Είναι πολύ πιο δύσκολο αυτό. Γι΄αυτό ένας χορευτής ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία και φθάνει να γίνεται επαγγελματίας στα 18 του. Ενώ ηθοποιός γίνεσαι σε οποιαδήποτε ηλικία. Όταν έχει λίγο ταλέντο στην υποκριτική γίνεσαι ηθοποιός. Ενώ ένας χορεύτης θέλει πολύ περισσότερα πράγματα και ένα από αυτά είναι η υποκριτική. Οπότε δεν ήταν δύσκολη για εμένα η υποκριτική τέχνη.

Πως είναι να διδάσκεις και τι συμβουλές δίνεις στους μαθητές σου;
Είναι πάρα πολύ όμορφο να διδάσκεις, ανακαλύπτεις και εσύ πράγματα μέσα απ΄την διδασκαλία, γίνεσαι και εσύ καλύτερος. Αυτό που πάντα λέω στους μαθητές μου, (ανεξάρτητα εάν θα γίνουν επαγγελματίες) είναι ότι πρέπει να έχουν πειθαρχία, είναι το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να έχεις για το οτιδήποτε στην ζωή σου. Επίσης κάτι άλλο που λέω, είναι ότι πρέπει να έχουν πάθος με τον χορό, να έχουν τεράστια αγάπη στον χορό. Αυτό μου έλεγε και ο πατέρας μου: "δυστυχώς είσαι παθιασμένη με αυτό, δεν μπορώ να κάνω κάτι για να σε αποτρέψω"…

Υποκριτική και χορός λοιπόν. Τι εικόνες κάνεις στο μυαλό σου όταν ακούς αυτές τις λέξεις;
Δεν τις ξεχωρίζω αυτές τις δύο λέξεις. Για εμένα είναι ένα. Οι εικόνες που μου έρχονται στο μυαλό είναι: μαγεία, πάθος, αγάπη, η ζωή μου όλη…

Ποια ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της μέχρι τώρα καριέρας σου;
Είναι πολλές, απ΄την Σταχτοπούτα, τη Σιντερέλα στο Θέατρο Ακροπόλ, στο Beauty and the Beast, αλλά και η περσινή παράσταση το Όνειρο του Κύκνου που είχε πολλές τραγικές σκηνές που τις βίωνα κάθε φορά και πιο έντονα.

Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που είχες ακούσει ποτέ και ποιος στην είχε πει;
Να είμαι αληθινή σε αυτό που κάνω…κακά το ψέματα το σανίδι θέλει αλήθεια, μόνο όταν είσαι αληθινή περνάς στον κόσμο που σε βλέπει από κάτω. Αυτό μου το είχε πει ο θείος μου, ο οποίος μου έδωσε το πράσινο φως για να γίνω μπαλαρίνα και πέρασα από σαράντα κύματα για να το καταφέρω αυτό, διότι ήταν πάρα πολύ αυστηρώς.

Εάν σου έλεγα να μου περιγράψεις τον εαυτό σου με λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
Τελειομανής, ευαίσθητη, επίμονη, παθιασμένη με αυτό που κάνω.

Ανεκπλήρωτα όνειρα έχεις ή κάποιους ρόλους που θέλεις να παίξεις στο θέατρο ή στον χορό;
Όνειρα έχω πάρα πολλά... Θα ήθελα να παίξω στην "Λίμνη των Κύκνων" αλλά που είναι το αγαπημένο μου έργο. Λατρεύω το κλασικό μπαλέτο, αλλά φαντάσου στην ηλικία μου, οι χορευτές που ασχολούνται με το κλασικό μπαλέτο, έχουν πάρει σύνταξη, οπότε δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Αυτός είναι και ένας λόγος που αγάπησα το περσινό έργο ΄΄Το Όνειρο του Κύκνου΄΄γιατί συνδίαζε χορογραφίες από την ΄΄Λίμνη των Κύκνων΄΄με την πρόζα. Το όνειρο μου ήταν να χορέψω το συγκεκριμένο έργο, αλλά δυστυχώς δεν έγινε ποτέ…Θέλω να έχω την ευλογία να είμαι πάνω στην σκηνή και να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό σε οτιδήποτε μου ζητηθεί…

Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετώπισες στα πρώτα σου βήματα;
Ήταν τεράστιες. Ο θείος μου ήταν πολύ αυστηρός, είχε έρθει σε ένα ανοικτό μάθημα και μου είχε πει: "Δεν έχεις μάθει τίποτα και πρέπει να ανεβαίνουμε πέντε-πέντε τα σκαλιά" με ανέλαβαν Ρώσοι και Βούλγαροι δάσκαλοι και συγκεκριμένα με είχε πάει στον Αnton Stoinof ο οποίος με είχε στείλει στην Galena Boboefa στη Σόφια. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν συνεχώς από πάνω μου. Να φανταστείς ο θείος μου με πήγαινε από το κολυμβητήριο, μέχρι την σχολή χορού για να σκληραγωγηθώ. Μου έλεγε ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι καλλιτέχνης σε όλα στην ζωή του, μου έδειχνε βιτρίνες και μου έκανε μαθήματα, το πώς να ντύνομαι, να πιάνω τα μαλλιά μου. Με ανέλαβε από τα 14 μέχρι και τα 18 και ήταν συνεχώς από πάνω μου. Δεν με κούραζε καθόλου όμως, διότι το αγαπούσα πάρα πολύ, άντεχα αυτή την πίεση και από επιλογή μου σε πολλά εισαγωγικά στερήθηκα διάφορα πράγματα και καταστάσεις, γιατί αυτός ήταν ο στόχος μου, ήθελα να γίνω μπαλαρίνα. Επίσης είχα δυσκολίες με τα κιλά μου, αλλά όλα τα πολέμησα για να γίνω σωστή μπαλαρίνα.

Τώρα δοκιμάζεσαι περισσότερο στην υποκριτική…
Ναι. Θεωρώ ότι δύο χρόνια τώρα δοκιμάστηκα στην υποκριτική, αλλά φέτος κάνω έναν ρόλο που δεν έχει καθόλου χορό, οπότε θεωρώ, ότι συνεχώς θα δοκιμάζομαι και θα εξελίσσομαι, τόσο στην υποκριτική, στον χωρό, όπως και σαν άνθρωπος… Δίνομαι στο κάθε τι που κάνω…

Παράπονα έχεις απ΄την ζωή σου;
Όχι δεν έχω. Θεωρώ ότι έχω περάσει είναι μία δοκιμασία και εάν μου δινόντουσαν κάποια πράγματα απλόχερα, δεν θα γινόμουν αυτό που είμαι σήμερα και είμαι πολύ περήφανη γι΄αυτό που είμαι σήμερα. Δεν μου χαρίστηκε τίποτα και πιστεύω ότι συνεχώς θα δοκιμάζομαι και θα γίνομαι καλύτερη σε όλους τους τομείς.

Θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής: Θα ήθελα να μου πεις μια εικόνα που θυμάσαι με πολύ αγάπη και νοσταλγία…
Όταν γύρισα από την Βουλγαρία ο πρώτος μου παρτενέρ, Ρώσος στην καταγωγή, Αλεξέιο Θεοχρίστοφ, μου έκανε πρόταση να χορέψω στην Ζιζέλ τον ρόλο της Μύρτας, ο οποίος είναι πρωταγωνιστικός ρόλος, τη Ζιζέλ θα την έπαιζε η Ζάνα Αγιούκοβα, την οποία την έβλεπα στο Ηρώδειο και έκλαιγα. Όταν μου έγινε η πρόταση έπαθα ένα σοκ και δεν θα ξεχάσω ποτέ που είχε έρθει πρώτη η κ.Αγιούκοβα στο καμαρίνι και μου είπε "Συγχαρητήρια" αυτή η σκηνή για εμένα ήταν σταθμός στην καριέρα μου... Την οποία την είχα πρότυπο…

Η Σόφη Ζαννίνου μία πραγματική κυρία του Ελληνικού θεάτρου(και όχι μόνο), μία πραγματική σταρ, μα πάνω απ΄όλα ένας υπέροχος άνθρωπος που σε κερδίζει από τα πρώτα λεπτά που θα την γνωρίσεις, έχει μία σπάνια ομορφιά και ταλέντο και αυτό το έχουν αναγνωρίσει οι πάντες από τον πιο δύστροπο και δύσπιστο ηθοποιό-σκηνοθέτη, μέχρι και τον πιο δύσκολο και απαιτητικό θεατή. Πραγματικά ότι και να πεις είναι λίγο για την Σόφη Ζαννίνου. Είναι πολύ δοτική, απλή, μετριόφρον και υπηρετεί τον χώρο της υποκριτικής τέχνης τόσα χρόνια με πολύ αγάπη, σεβασμό και σοβαρότητα. Επίσης μετράει πολλές και επιτυχημένες συνεργασίες και ακόμα έχει να δώσει πολλά. Όταν της ζήτησα να της πάρω μία συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info δέχτηκε με μεγάλη χαρά. Έτσι λοιπόν ακολούθησε μία υπέροχη συζήτηση που δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει. Απολαύστε την.
Από τον Σπύρο Καλαματιανό

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Σόφης Ζαννίνου.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με την παράσταση "Μόλις Χώρισα" και τον ρόλο σας σε αυτή την παράσταση…
Είναι ο ρόλος της μαμάς που προστατεύει και τους αγαπά όλους… Είμαι πραγματικά πολύ ευτυχισμένη που κάνω αυτό τον ρόλο με όλους αυτούς τους υπέροχους ηθοποιούς, είναι όλοι τους πολύ ταλαντούχοι και πολύ καλοί συνάδελφοι, αλλά και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης είναι ένας και ένας, είναι μια υπέροχη στιγμή στην καριέρα μου.

Εισπράττω όλο αυτό τον σεβασμό από τα νέα παιδιά και αυτό είναι ένα σπουδαίο συστατικό για να περνάς καλά σε μία παράσταση... Εκτός φυσικά του ότι είναι μία πολύ σπουδαία παράσταση και δόξα σι ο θεός πάει και πολύ καλά…

Έχω ακούσει κατά καιρούς και όχι άδικα φυσικά ότι η "Σόφη Ζαννίνου είναι μία σταρ". Πως νιώθετε όταν ακούτε αυτόν τον τίτλο;
Εγώ θα προτιμούσα θα προτιμούσα να λέγανε ότι η Σόφη Ζαννίνου είναι καλή στην δουλειά της και σαν άνθρωπος. Τα σταριλίκια και όλα αυτά δεν με ενδιαφέρουν.

Πιστεύω ότι η τελευταία σταρ της Ελλάδας ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη, γιατί το σταρ σημαίνει λάμψη, σημαίνει ότι έχεις κάποια ιδιαιτερότητα. Εγώ δεν έχω κάποια ιδιαιτερότητα θέλω να είμαι καλή σαν άνθρωπος, καλή στην δουλειά μου και καλή συνεργάτης. Αυτό είναι αλήθεια ότι το εισπράττω από τον κόσμο και από τους συναδέλφους μου, είναι πάρα πολύ σημαντικό να σε αποδέχεται το συνάφι σου.

Είναι πολύ ωραίο να εισπράττεις την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου, των συναδέλφων και των δημοσιογράφων, δεν έχω κανένα παράπονο, γιατί δεν έχω δώσει ποτέ δικαιώματα και ποτέ δεν έχω δημιουργήσει περίεργα θέματα . Αυτό με ενδιαφέρει, όλα αυτά τα χρόνια της πορείας μου να έχω την αγάπη και των σεβασμό όλων αυτών που σου προανέφερα.

Αυτό είναι αλήθεια όλοι σας αγαπούν και σας σέβονται. Ας αλλάξουμε θέμα τώρα. Από την μέχρι τώρα πορεία σας που είναι πάρα πολύ πετυχημένη. Μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποιες στιγμές;
Κάθε δουλειά και κάθε σεζόν έχει τις ομορφιές και τις πίκρες της… Τι να πρωτοπώ τώρα, την σεζόν που έζησα με τον Γιώργο Μαρίνο; Με τον Τόλη Βοσκόπουλο την Μαρινέλλα; την Χάρουλα Αλεξίου; τον Γιάννη Πάριο; τον Χάρη Κλιν κ.α… Έχω κάνει τόσες συνεργασίες που σίγουρα αδικώ κάποιους αυτή την στιγμή... Είναι πάρα πολλές και όλες μία και μία…

Τι είναι αυτό το οποίο πετάτε από την μέχρι καριέρα σας;
Δεν πετάω τίποτα, όλα είναι εμπειρίες και από όλες τις στιγμές μαθαίνεις, από τις αποτυχίες, τα λάθη, μαθαίνεις και γίνεσαι καλύτερος. Όλες οι στιγμές της ζωής μου είναι πολύ σημαντικές και δεν πετάω τίποτα απολύτως.

Θεωρείτε ότι ο χώρος της υποκριτικής περνάει κρίση;
Λόγο κρίσης υπάρχει κρίση. Πιστεύω το θέατρο, η τηλεόραση και ο κινηματογράφος, δεν θα πεθάνει ποτέ. Πάντα θα παλεύουμε γι΄αυτά και μην ξεχνάς ότι τα θέατρα σε περίοδο πολέμου ήταν πάντα γεμάτα, αυτό λέει πολλά.

Κάποιο νέο παιδί το οποίο θα μας διαβάσει και θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο της υποκριτικής τέχνης. Ποιες θα ήταν οι συμβουλές που θα έδινε η Σόφη Ζαννίνου;
Καταρχήν δεν είμαι άξια εγώ να δώσω συμβουλές σε κανέναν. Ωστόσο εάν κάποιος επέμενε θα του έλεγα να κάνει αυτή την δουλειά μόνον γιατί την αγαπάει και την ονειρεύεται. Δηλαδή να μην κοιτάξει εξώφυλλα περιοδικών, να μην κοιτάξει χρήματα, να μην κοιτάξει όλο αυτό το αστραφτερό περιτύλιγμα γιατί είναι ψεύτικο. Να του αρέσει πραγματική αυτή η τέχνη, να του αρέσει να παίζει και να κάνει ωραίες δουλειές, συνεργασίες και να σέβεται αυτή την τέχνη, γιατί όλα τα άλλα δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μπορεί να τα εισπράξει.

Έχετε εκπληρώσει όλα σας τα όνειρα ή έχετε κ.α όνειρα ανεκπλήρωτα που θα κάνετε τα πάντα για να εκπληρώσετε;
Δεν κάνω όνειρα, γιατί τα όνειρα πολλές φορές διαψεύδονται. Αφήνω την ζωή να μου δώσει τα δώρα της, έτσι όπως θέλει αυτή και δόξα τον θεό μου έχει δώσει πολλά και εξακολουθεί να μου δίνει. Το να ονειρεύομαι να παίξω στην Επίδαυρο δεν θα γίνει ποτέ, οπότε γιατί να το ονειρευτώ;. Η ζωή μέχρι σήμερα μου έχει δώσει ίσως και παραπάνω δώρα από αυτά που μου αναλογούν, είμαι πολύ ευχαριστημένη απ΄την ζωή.

Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας αυτή την συνέντευξη;
Να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο υγεία, κουράγιο, γιατί έχουμε να διανύσουμε αρκετό χρόνο καταπίεσης και ταλαιπωρίας…Να αγαπιόμαστε μεταξύ μας και στους νεότερους να είναι πάντα ερωτευμένοι και να προσέχουν γιατί ο έρωτας είναι ένα πυροτέχνημα που μπορεί να σε ανεβάσει και να σε κατεβάσει με την ίδια άνεση που σε ανεβάζει…

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη είναι μία απ΄τις πιο ταλαντούχες νέες ηθοποιούς που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είναι μία πραγματική αποκάλυψη, μία αυθεντική καλλιτέχνης, που όταν την είδα στην σκηνή του κατάμεστου και εξαιρετικού χώρου του Σύγχρονου Θεάτρου σε μία υπέροχη παράσταση που αξίζει να πάτε να δείτε, από τις πρώτες της ατάκες με κέρδισε αμέσως. Επίσης είναι γοητευτική, γλυκύτατη και πανέμορφη, τόσο εξωτερικά αλλά κάτι που για εμένα είναι σημαντικότερο, είναι ότι αυτή την ομορφιά την έχει άλλο τόσο και εσωτερικά. Αυτό εννοώ εγώ όταν λέω ταλέντο. Όταν την γνώρισα και κάναμε την συνέντευξη διαπίστωσα (κάτι που θα διαπιστώσετε και εσείς παρακάτω) πόσο σεμνός, ευαίσθητος, ταπεινός , σοβαρός και πραγματικός άνθρωπος είναι. Σε ότι την ρώτησα μου απάντησε με μεγάλη άνεση, δίχως να κομπιάζει ή να σκέφτεται τη θα πει. Όταν γνωρίζεις τέτοιους ηθοποιούς, τέτοιους ανθρώπους, λες ότι υπάρχει ελπίδα. Σίγουρα το μέλλον της ανήκει.

Παρακάτω θα διαβάσετε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη, που συνοδεύεται με φωτογραφίες, από έναν εξίσου ταλαντούχο καλλιτέχνη τον Κάρολο Καρύδη. Απολαύστε την μόνο στο site Diaskedasi.info.
Από τον Σπύρο Καλαματιανό Φωτογραφίες: Κάρολος Καρύδης.

Θα ήθελα να μου πεις δύο λόγια για τον ρόλο σου στο έργο "Λεωφορείον Ο Πόθος"…
Είναι ένα εμβληματικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς, ένα αριστούργημα του Αμερικανικού θεάτρου και κλασικό δείγμα Αμερικάνικης ρεαλιστικής γραφής. Εγώ παίζω την Στέλλα Κοβάλσκι-Ντιμπουά, όπου είναι παντρεμένη με τον Στάλνεϊ Κοβάλσκι, έναν Πολωνό μετανάστη, πρώην στρατιώτη πολέμου και ζουν σε ένα πολύ μικρό φτωχικό σπίτι στην Νέα Ορλεάνυ. Η Στέλλα κατάγεται από μία παλιά αριστοκρατική οικογένεια, εκπίπτουσα, που έχει αρνηθεί ουσιαστικά την καταγωγή της, έχει φύγει από το πατρικό της σπίτι και αποφασίζει να αλλάξει και τάξη με αυτή την επιλογή της…Μέχρι που την επισκέπτεται η μεγάλη της αδερφή Μπλανς Ντιμπουά, η οποία εκδιωγμένη από παντού, δεν έχει πουθενά να πάει, είναι στο απόλυτο μηδέν, ψάχνει καταφύγιο και το βρίσκει στο σπίτι της αδερφής της. Αυτή η συμβίωση των τριών χαρακτήρων και η συνάντηση της Μπλανς με τον Στάλνεϊ Κοβάλσκι είναι το Λεωφορείον ο Πόθος…Είμαι πολύ χαρούμενη που κάνω αυτό τον ρόλο…Η ομάδα Ναμα τόλμησε να ανεβάσει αυτό το έργο, διότι έχει ένα δείγμα ρεαλιστικής γραφής και η ομάδα παίζει τέτοια έργα, οπότε ο κώδικας είναι αρκετά γνωστός σε εμάς. Μετά δεν θέλαμε να κάναμε μία μίμηση ή μία αντιγραφή της ταινίας που όλοι έχουμε δει και ούτε να πάμε σε μία στερεότυπη αντιμετώπιση του έργου. Το αντιμετωπίσαμε απ΄την αρχή ως μία νέα ανάγνωση του έργου και με αυτό το θάρρος και το θράσος το ανεβάσαμε. Πάμε πολύ καλά και χαίρομαι πολύ που μας έχει αγκαλιάσει το κοινό…

Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική τέχνη;
Με το θέατρο έχω σχέσεις από πολύ παλιά, γιατί και οι δύο μου γονείς είναι ηθοποιοί και από πολύ μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι μέσα σε ένα θέατρο, σε τηλεοπτικά η κινηματογραφικά πλατό. Παρόλαυτα δεν είχα αποφασίσει ότι ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Στα δεκαεπτά άρχισα να ασχολούμαι πιο ενεργά με τις γιορτές του σχολείου και αποφάσισα να πάω ως ακροάτρια στην Δραματική Σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου, στην οποία φοίτησα κι΄όλας. Σιγά - σιγά το ένα έφερε το άλλο και η απόφαση έγινε πιο συνειδητή και πιο αναγκαία.

Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό σου έχεις κάνει πολλά επιλεγμένα και σπουδαία πράγματα. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να "επιλέγεις" την εκάστοτε δουλειά την σήμερον ημέρα;
Πολύ δύσκολο, διότι έχει μεγάλο κόστος. Αλλά επειδή αγαπάω πολύ την τέχνη και την δουλειά μου, όσο μπορώ και όσο μου δίνεται η δυνατότητα, μη έχοντας ακόμα οικογένεια, δηλαδή πιο σοβαρές δεσμεύσεις, στο να μπορώ να επιλέγω στοιχειωδώς τις δουλειές που κάνω και να είμαι δημιουργική μέσα σε αυτές, προσπαθώ και επιμένω να το κάνω. Όπως είπα και πριν έχει μεγάλο κόστος αυτό.

Έχεις καταφέρει μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να έχεις τεράστια εξέλιξη και αποδοχή. Πως αισθάνεσαι που από τα πρώτα σου βήματα καταξιωμένοι συνάδελφοι σου, αλλά και ο απλός κόσμος σε έχει αγκαλιάσει-στηρίξει τόσο πολύ;
Όσο το εισπράττω, το εισπράττω στις παραστάσεις. Είμαι σε μία συνεχή προσπάθεια και αγώνα για να κάνω το καλύτερο, οπότε δεν προλαβαίνω να συνειδητοποίησω αυτό που λες (μακάρι να ισχύει, γιατί μου δίνεις κουράγιο) ούτε να σκέφτομαι θέματα επιβράβευσης. Θέλω την επιβράβευση, την έχω ανάγκη, αλλά είμαι συνεχώς σε μία διαδικασία που δουλεύω πάρα πολύ με την τέχνη μου, αλλά και με τον εαυτό μου και δεν μπορώ να την αφομοιώσω.

Ψάχνοντας για εσένα δεν βρήκα τίποτα που να έχει να κάνει με την προσωπική σου ζωή. Αυτό είναι κάτι που το κάνεις συνειδητά και κατ΄επιλογή;
Ναι βέβαια. Θέλω να μιλάω μόνο μέσα απ΄την δουλειά μου και τίποτα άλλο. Δεν θέλω να κινηθώ προς αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε νιώθω ότι δεν ενδιαφέρει και κανέναν.

Είπες πριν την λέξη οικογένεια. Είναι μέσα στα άμεσα σου σχέδια;
Θα ήθελα πολύ να κάνω παιδιά και οικογένεια, αλλά όταν έρθει η ώρα…

Όση ώρα μιλάμε έχουμε δίπλα μας ένα γλυκύτατο πλάσμα, ένα σκυλάκι και γίνεται ένας τεράστιος ντόρος και περίεργες καταστάσεις το τελευταίο διάστημα με τα ζώα…
Καλά η κοινωνία που ζούμε είναι πάρα πολύ σκληρή με τους ανθρώπους, πόσο μάλλον με τα ζώα. Για μένα είναι αυτονόητο ότι πρέπει να σέβεσαι την ύπαρξη ενός οποιουδήποτε πλάσματος, είτε πρόκειται για κάποιο ζώο, είτε για κάποιον άνθρωπο.

Ας αλλάξουμε θέμα τώρα. Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που έχεις ακούσει και την κρατάς και από ποιον;
Κατά καιρούς ακούω πολλές χρήσιμες συμβουλές από ανθρώπους που με περιβάλουν. Η τελευταία σημαντική συμβουλή που έχω ακούσει, είναι να προσπαθώ να κρατάω το κέντρο μου και να μην παραστρατώ σε πράγματα που δεν υπάρχει λόγος. Αυτή την συμβουλή μου την είπε η μητέρα μου.

Έχεις κάποιο ρόλο που θέλεις να ενσαρκώσεις στο άμεσο μέλλον;
Δεν έχω τέτοιες φιλοδοξίες-ματαιωδοξίες. Για εμένα παίζουν ρόλο οι συνεργασίες, οι συγγραφείς και όχι τόσο οι ρόλοι. Επίσης θέλω να κάνω πολύ καλές δουλειές, με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, όχι μόνο στο θέατρο, αλλά και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Έχω κάνει βέβαια κάποια πράγματα, σε τηλεοράση και σε κινηματογράφο αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα, λόγο κατάστασης είναι δύσκολα και εκεί τα πράγματα. Όχι ότι δεν γίνονται αξιόλογα πράγματα, γίνονται αλλά είναι λίγα. Αυτό το οποίο όμως επιδιώκω είναι οι καλές συνεργασίες, οι καλές δουλειές.

Η κρίση που όλοι βιώνουμε, εσένα πόσο σε έχει επηρεάσει;
Πάρα πολύ. Έχει επηρεάσει πολύ τον τρόπο σκέψης μου και της συνείδησης μου.

Τι είναι αυτό που απεχθάνεσαι τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο, όσο και σε προσωπικό;
Απεχθάνομαι τα συμπτώματα της εποχής μας. Τον ατομισμό, ναρκισσισμό, την απανθραποποίηση, επίσης απεχθάνομαι αυτή την αίσθηση της ζούγκλας που υπάρχει γύρω μας. Αυτά δεν αντέχω ούτε στην δουλειά μου, αλλά και ούτε στην προσωπική μου ζωή.

Λέξεις: Καριέρα, δόξα, χρήματα. Τι θα επέλεγες από όλα αυτά;
Η καριέρα με την τρέχουσα έννοια δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να έχω μία διάρκεια, μία αξιοπρεπή καλλιτεχνική πορεία και μία γενικότερη εξέλιξη μέσα από όλο αυτό, δηλαδή όχι μόνο στο θέμα της καριέρας, αλλά και σαν άνθρωπος να έχω μία εξέλιξη. Επίσης είναι η αντοχή να κάνω όλο αυτό και όταν φτάσω σε μία ηλικία 50-60 χρονών να μπορώ να αισθανθώ ηθοποιός. Δεν με ενδιαφέρει η δόξα αλλά ούτε και τα χρήματα, πάλι με την τρέχουσα έννοια, με αυτά τα κακά σύνδρομα της εποχής. Φιλόδοξη είμαι σε λογικά πλαίσια, προσπαθώ όμως να μην γίνει ματαιοδοξία, υπάρχει ένα κομμάτι υγιούς δόξας μέσα μου, θέλω την επιβράβευση, αλλά όχι έτσι όπως είναι δομημένη σήμερα. Επίσης δεν έχω βλέψεις να κάνω λεφτά, θέλω να έχω μόνο τα στοιχειώδη, δεν θέλω να μαζέψω τέτοιο πλούτο γύρω μου. Θέλω πιο ουσιαστικά και λιτά πράγματα στην ζωή μου.

Ποιες φράσεις περιγράφουν εσένα;
Ένα ρητό που με εκφράζει είναι "Τα πάντα ρει".

Έχεις ανεκπλήρωτα όνειρα, τα οποία θέλεις να εκπληρώσεις στο άμεσο μέλλον;
Είναι περισσότερο σε υπαρξιακό επίπεδο τα όνειρα μου και δεν είναι τόσο πραγματιστικά. Θέλω να είμαι καλά, όσο μεγαλώνω να έχω τις ισορροπίες μου και πιο γερές, να είμαι πιο ήρεμη και γαλήνια μέσα μου, να ανοίγομαι περισσότερο στους ανθρώπους, να έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, να φοβάμαι λιγότερο…Τέτοια πράγματα ονειρεύομαι…

Εκτός από αυτή την παράσταση ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Ναι τον Ιανουάριο θα ανέβει ξανά το έργο "Αθηνά Χατζηεσμέρ ετών 17" που ανέβηκε πέρυσι όλη την σεζόν στο θέατρο Επί Κολωνώ στο Black Box και είχε μία ανέλπιστη πορεία και αποδοχή από τον κόσμο, είναι ένα έργο της Θαλασσιάς Αντωνοπούλου και πραγματεύεται την ιστορία μίας αγωνίστριας της ΕΠΟΝ στα χρόνια της Αντίστασης. Η οποία εκτελέστηκε από τους Γερμανούς τον Οκτώβριο του 1944, ήταν η τελευταία εκτέλεση που έγινε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής δέκα μέρες πριν την απελευθέρωση... Επίσης είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον έργο... Με μία έννοια είναι και οικογενειακή μου ιστορία, διότι η γιαγιά μου ήταν λοχαγός της ΕΠΟΝ και ο παππούς μου ήταν καπετάνιος του ΕΛΑΣ στον πόλεμο. Είναι αρκετά κοντά μου αυτή η ιστορία, δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω ιστορίες της Αντίστασης. Με ενδιέφερε πάρα πολύ αυτή η ιστορία, όπως ενδιέφερε και τους συνεργάτες μου, να προσεγγίσουμε αυτό το κομμάτι που είναι ακόμα ανοικτό. Νομίζω ότι ακόμα ζούμε (πολιτικά και κοινωνικά) αυτό το μετεμφυλιακό πράγμα. Οπότε θεωρήσαμε ότι έχει ενδιαφέρον να ξανανοίξουμε αυτό το ζήτημα.

Θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής: Με μία εικόνα από τα παιδικά σου χρόνια που την θυμάσαι με νοσταλγία…
Θυμάμαι μία έντονη αισθηση…Θυμάμαι να παίζω το καλοκαίρι με ένα λάστιχο και κάπου εκεί γύρω να είναι όλοι οι δικοί μου...Διότι οι παιδικές μου μνήμες έχουν να κάνουν περισσότερο με αισθήσεις…

Η Κατερίνα Μουτσάτσου αναμφισβήτητα είναι μία υπέροχη ηθοποιός, με πολλές και σπουδαίες συνεργασίες στην καριέρα της, τόσο εντός συνόρων, όσο και εκτός, μα πάνω απ΄ όλα είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος, με ήθος, αξίες, ιδανικά και πολύ όρεξη για δουλειά και μάθηση νέων πραγμάτων. Ο Σπύρος Καλαματιανός της πρότεινε να της πάρει μία συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info και με μεγάλη χαρά αποδέχτηκε την πρόταση του. Έτσι λοιπόν (μιας και η τεχνολογία βοηθάει) συνδέθηκε με Λος Άντζελες, μιας και εκεί μένει τα τελευταία χρόνια της ζωής της και του παραχώρησε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ευδιάθετη, ειλικρινείς, είπε πάρα πολλά και σημαντικά πράγματα. Μίλησε για τις νέες τις επαγγελματικές δραστηριότητες και πόσο ευτυχισμένη είναι με αυτές, για το πόσο ευχάριστα έχει αλλάξει η ζωή της, το πώς πήρε την απόφαση να πάει εκεί, την κρίση στην Ελλάδα, την εγκυμοσύνη της και το τι μήνυμα ήθελε να περάσει με αυτή την ανακοίνωση της κ.α πολλά. Διαβάστε παρακάτω μία συνέντευξη που σίγουρα θα συζητηθεί.

Το υλικό της συνέντευξης είναι από το προσωπικό αρχείο της Κατερίνας Μουτσάτσου.

Για πες μου λοιπόν με τι ακριβώς ασχολείσαι και που βρίσκεσαι το τελευταίο διάστημα;
Είμαι στην Αμερική, πιο συγκεκριμένα στο Λός Άντζελες εδώ και πάρα πολλά χρόνια, (με διακοπές βέβαια στην Ελλάδα) τα τελευταία τέσσερα χρόνια συμμετέχω σε ένα studio παραγωγής, το οποίο τρέχουμε εδώ κάποια άτομα και κάνουμε μικρού μήκους βίντεο, είναι μικρές σε περιεχόμενο διάφορες παραγωγές.

Αυτή είναι η καθημερινότητα μου, παραγωγή στο studio. Παράλληλα με αυτό τρέχουμε ένα project, το οποίο συνδυάζει τεχνολογία με ψυχαγωγία και πολιτική. Προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία και την ψυχαγωγία, για να μπει να δει και ενδιαφερθεί ο εκάστοτε θεατής για την πολιτική ζωή, όχι την κομματική πολιτική, αλλά να αποκτήσει ενδιαφέρον για τα πολιτικά δρώμενα και να φτιάξει μία καλύτερη ζωή.

Επειδή βρισκόμαστε στο Hollywood και έχει αλλάξει το Hollywood, πρωτοστατώ με αυτά τα εργαλεία τα οποία έχουμε, να τα χρησιμοποιήσουμε για κάτι καλό. Έτσι γεννήθηκε το concept μας το οποίο λέγεται undergrount network.

Επίσης όπως είδες έκανα μία ανάρτηση στο Facebook, μία σημαδιακή ημέρα για όλο τον Ελληνισμό, όχι για να ανακοινώσω την εγκυμοσύνη μου, δεν ήθελα να το δημοσιεύσω (κάτι το οποίο με κάνει χαρούμενη και πολύ ευτυχισμένη που θα γίνω μανούλα) αλλά ήταν μία ευκαιρία, να περάσω ένα μήνυμα, μία πραγματικά ουσιαστική πολιτική δήλωση.

Σου εύχομαι κι΄όλας και καλή λευτεριά.  Πες μου πως είναι οι ρυθμοί ζωής στο Λος Άντζελες...
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Είναι μία πόλη που λειτουργεί σε δύο ταχύτητες, οι ρυθμοί δουλειάς είναι πάρα πολύ γρήγοροι, ενώ οι ρυθμοί της κοινωνική ζωή είναι πάρα πολύ χαλαροί. Η αντίθεση αυτή είναι πολύ δημιουργική και ουσιαστική για να κάνεις πολλά πράγματα. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με όλο αυτό. Πριν χρόνια εάν με ρωτούσες δεν μου άρεσε και τόσο, τώρα όμως αυτό το συνήθισα και προχωράω δυνατά σε όλα αυτά τα πολύ σημαντικά πράγματα που κάνω εδώ, με το studio που δημιουργήσαμε από το μηδέν… Έχει πάρει έναν τέτοιο δρόμο η ζωή μου στα επαγγελματικά, αλλά και στα προσωπικά μου, που με χαροποιεί πάρα πολύ…

Μου είπες ότι έρχεσαι στην Ελλάδα, αλλά σου λείπει καθόλου εδώ η ζωή που είχες. Επίσης θα ήθελα να μου πεις εάν ετοιμάζεις κάτι εδώ…
Καταρχήν η Ελλάδα μόλις προλάβει να μου λείψει, είμαι εκεί και περνάω αρκετούς μήνες. Δεν είμαι απόλυτα εξαρτώμενη από την παλιά μου ιδιότητα, ως μόνο ηθοποιός. Γιατί έχω πλέον τα μέσα που μπορώ να δημιουργήσω ότι θέλω, αυτό μου δίνει μεγάλη ελευθερία.
Δηλαδή σκέφτομαι ένα concept για ένα βίντεο που θέλω να κάνω, θα το φτιάξω από την αρχή, θα παίξω εάν χρειαστεί έναν ρόλο, θα γράψω το σενάριο, θα το μοντάρω κτλ. Αυτό μου δίνει μεγάλη δύναμη και ελευθερία, στο να κάνω ότι θέλω…

Δεν μου λείπει το να έρθω στην Ελλάδα και να παίξω σε μία ταινία ή στην τηλεόραση…

Θέλω να υλοποιήσω μία ταινία μεγάλου μήκους, αλλά δεν βιάζομαι…Είμαι μέσα σε όλο αυτό που λέμε υποκριτική και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη με αυτό… Αυτό το οποίο μου λείπει είναι η Αίγινα, έχω τρέλα με τον τόπο μου, έμμεσα όμως όλο αυτό το project αφορά την Ελλάδα, για τον τόπο μου και είμαι πάρα πολύ ενημερωμένη για το τι γίνεται εκεί, για το τι γίνεται στον κόσμο γενικότερα (κυρίως για την Ελλάδα, όλα σταματούν και ξεκινούν από εκεί)…

Πως αντιμετωπίζουν εκεί την κατάσταση που ζούμε εδώ στην Ελλάδα και επίσης θα ήθελα να μου πεις, πως έγινε η πρώτη επαφή να είσαι εκεί και να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισες το πρώτο διάστημα στην Αμερική…
Το ξεκίνημα για να έρθω εδώ, ήταν καθαρά προσωπική απόφαση, πολύ πριν την κρίση. Εγώ δεν είμαι από αυτούς που έφυγα όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, έφυγα το 2007 και μάλιστα σε πολύ καλές εποχές για την καριέρα μου, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Τουρκία…

Έτσι είμαι εγώ, δεν περιμένω την τελευταία στιγμή τίποτα, όλα τα κάνω βάση σχεδίου, προγράμματος και ύστερα από πολύ σκέψη παίρνω μία απόφαση για την ζωή μου. Όσον αφορά το νέο ξεκίνημα μου εδώ, δεν υπήρχαν δυσκολίες, άλλες από αυτές που σου ανέφερα με τον τρόπο ζωής…

Στην Ελλάδα υπήρχε σίγουρα μια δυσαρέσκεια με την ποιότητα της δουλειάς μου (με στεναχωρούσε λίγο αυτό), έβλεπα ένα όριο και ξεπερνάω τα όρια, είμαι πέρα των ορίων. Έβλεπα ότι εάν μείνω στην Ελλάδα θα κάνω μία απ΄ τα ίδια, οπότε ας κάνω κάτι άλλο. Να σου ομολογήσω ότι όταν είχα έρθει στην Αμερική δεν είχα σκοπό να μείνω για πάντα, αλλά το για πάντα δεν υπάρχει στην ζωή μου… Ξεκίνησα με έναν βατό τρόπο, δηλαδή σαν ηθοποιός και σιγά, σιγά, να κάνω κάποια βήματα, αλλά επειδή είμαι ένας πάρα πολύ δημιουργικός άνθρωπος, δεν μου πήγαινε αυτός ο τρόπος προσέγγισης, μετά όμως ήρθαν τα νέα πράγματα που σου είπα και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη με όλα αυτά που κάνω εδώ…

Δεν έχω μετανιώσει καθόλου για όλα αυτά, διότι το να δημιουργήσεις κάτι, να μείνει και να προχωράει, στον σωστό χρόνο, με τις σωστές καταστάσεις και πράγματα, είναι δύσκολο, αλλά από την άλλη είναι πάρα πολύ ωραία όλη αυτή η ανεξαρτησία κινήσεων και πραγμάτων… Έχω μάθει πολλές πτυχές του επαγγέλματος που δεν ήξερα και έχω αποκτήσει σπουδαίους συνεργάτες, σπουδαίες δουλειές μέσα από αυτό το studio και συνεχίζω δυνατά…

Επίσης δεν μετράνε εδώ εάν έχεις κάνεις κάτι στην Ελλάδα, δυστυχώς (με ελάχιστες εξαιρέσεις) υστερούμε στις Διεθνείς παραγωγές. Εδώ κοιτάνε άλλα πράγματα, έχει ένα δικό του μηχανισμό το Hollywood… Επίσης είναι πάρα πολύ δύσκολο με την κρίση να σε αποδεχτούν εδώ, διότι τόσο από τα Ελληνικά μέσα, όσο και από τα ξένα έγινε μία προσπάθεια, μίσους προς τους Έλληνες και αυτομίσους, επίσης έγινε και μία αυστηρή κριτική σε αυτούς που έφυγαν από την Ελλάδα, αλλά και αυτούς που είναι χρόνια εκτός Ελλάδος, για την επιλογή τους αυτή και ο τρόπος που μας αντιμετωπίζουν δεν είναι καθόλου καλώς… Το αποδέχτηκαν με πολύ άσχημο τρόπο…

Για όσους από εμάς αγαπάμε την καλή πάστα των Ελλήνων και η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι έτσι, είναι πάρα πολύ επίπονο να ακούμε και βλέπουμε μία τέτοια αρνητική αντιμετώπιση, γιατί ακόμα δεν έχει αποκατασταθεί αυτή η εικόνα και δεν ξέρω πότε θα αποκατασταθεί όλο αυτό… Είναι ένα πρόβλημα διότι Διεθνώς μας αντιμετωπίζουν με όλα αυτά που ακούγονται για εμάς…

Ας αλλάξουμε θέμα τώρα. Τι είναι αυτό που τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό αγαπάς, αλλά και απεχθάνεσαι;
Απεχθάνομαι την αδικία, την μη ακεραιότητα του ατόμου και λατρεύω τους ακέραιους ανθρώπους. Άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να σταθούν, είτε για τον εαυτό τους, είτε για να υπερασπιστούν τους άλλους και να το κάνουν πράξη στην δουλειά τους… Λατρεύω την προσωπική ηθική (όχι με τον θρησκευτικό τρόπο, με την άλλη έννοια) με τον ποιον δουλεύεις, για ποιον δουλεύεις, με ποιο τρόπο δουλεύεις, μου αρέσουν οι ακέραιοι άνθρωποι, ότι και να κάνουν…

Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που ξεπουλιούνται και δεν είναι ακέραιοι… Αγαπώ πολύ τις καλές συνεργασίες και κάποιες φορές είναι "οργασμικές"… Αγαπώ τις ιδέες που παίρνουν σάρκα και οστά και σε καταλαβαίνουν μετά από καιρό τι ήθελες να πεις με αυτή την ιδέα, την οποία την διηγείσαι και δεν σε καταλαβαίνει ο άλλος όταν την λες, αλλά σε καταλαβαίνει όταν την βλέπει, λατρεύω τους συνεργάτες που παίρνουν αυτή την ιδέα, την πιστεύουν και την κάνουν κάτι μεγάλο και σημαντικό, αυτό το κατάλαβα και το αγάπησα με την ευρύτητα και τα πολύπλευρα πράγματα που κάνω στον μαγικό χώρο αυτό της υποκριτικής…

Αγαπώ πολύ την διαδικασία αυτή να κάνεις κάτι άπιαστο, να ξεπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό για να κάνεις αυτό που θέλεις και εν τέλει να το καταφέρνεις, δεν μου αρέσει η φράση που λέει "αυτό δεν γίνεται, είναι απίθανο"… Ο πατέρας μου είχε πει όταν του είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός "και εγώ θα γίνω αστροναύτης", επίσης και στην Τουρκία όταν πήγα μου έλεγαν "σιγά μην κάνεις, αυτό ή το άλλο κτλ", αλλά πάντα πίστευα σε εμένα και πάντα κατάφερνα αυτή την ιδέα που σου έλεγα πριν, που είχα στο μυαλό μου… Όλα γίνονται… Επίσης κάτι που αγαπώ πολύ το οποίο είναι μία αντίθεση, στην προσωπική μου ζωή μου αρέσει η ηρεμία και αυτό το σπιτικό κλίμα…

Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που έχεις ακούσει, την οποία κρατάς και τηρείς μέχρι σήμερα;
“Μην προσπαθήσεις να ξεπεράσεις τον φόβο σου φύγε με αυτόν και κάνε αυτό που θέλεις”. Αυτό μου το είπε με μία φωνή μέσα μου...

Θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής: Με μία εικόνα από τα εφηβικά σου χρόνια από την Αίγινα που αγαπάς τόσο πολύ, την οποία θυμάσαι με πάρα πολύ συγκίνηση και νοσταλγία…
Αχ σε ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτό το κλείσιμο, όπως και για την τόσο ουσιαστική και όμορφη συνέντευξη… Λοιπόν θα διαλέξω μία από τις πάρα πολλές…

Αρχές Σεπτέμβριου και να ξυπνάμε, όλη η οικογένεια να μαζέψουμε το φιστίκι από το μπαλκόνι, για να μην σκουληκιάσει η σοδειά, ήταν μία στιγμή ευτυχίας για όλη την οικογένεια, να μαζεύουμε το φιστίκι που μύριζε τόσο ωραία, για να μπει στο τσουβάλι…

Επικοινωνία με την Κατερίνα Μουτσάτσου
Ιστοσελίδα: http://www.katmouts.com

Facebook: https://www.facebook.com/katmouts
YouTube: https://www.youtube.com/katmouts

Υπόγειο δίκτυο: https://underground.net/user/katerina/