DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Ζαχαρίας Ρόχας συνέντευξη στον Σπύρο Καλαματιανό για το site Diaskedasi.info

Zacharias Rochas 1

Ο Ζαχαρίας Ρόχας ένας εξαιρετικός ηθοποιός, ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος της τέχνης που απασχολεί τα ΜΜΕ πάντα μέσα από την δουλειά του, αθόρυβος και αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει με αγάπη τόσα χρόνια. Παραχωρεί μία πολύ ενδιαφέρουσα και σπάνια, μακροσκελή και εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη στον Σπύρο Καλαματιανό για λογαριασμό του site Diaskedasi.info.
Απολαύστε την.

Zacharias Rochas 5Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με την παράσταση "Για όλα φταίει ο φίλος μου" την οποία σκηνοθετείτε στο θέατρο L.A Theater…
Το "Για όλα φταίει ο φίλος μου", είναι μία κωμωδία στα όρια της φάρσας γιατί οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις είναι προσχηματικές, ένας άνδρας γύρω στα 30 με την κρίση και όλα αυτά μένει με την μητέρα του, δεν έχει ολοκληρωθεί σαν προσωπικότητα, συναντιέται με έναν φίλο του που είχε καιρό να συναντηθούν και μέσω αυτής της συνάντησης του δίνεται η αφορμή να αλλάξει τα πάντα στην ζωή του, η μία κατάσταση διαδέχεται την άλλη και την "επανάσταση" αυτή δεν μπορεί να την διαχειριστεί, πολλά απρόοπτα γεγονότα, οι πολλές ίντριγκες του θεάτρου φει ντο, στην ουσία πρόκειται για μία απίστευτη χορογραφία καταστάσεων και πρέπει να είναι όλα πολύ καλά συντονισμένα. Έτσι για εμένα είναι ένα στοίχημα σκηνοθετικά το καινούργιο έργο του Βαγγέλη Σαμιώτη και για εμένα είναι μία πρόκληση.

Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Πέρυσι μου είχαν προτείνει τα παιδιά (εξαιτίας της Ευτυχίας Φαναριώτη) να σκηνοθετήσω κάτι, αλλά δεν μπορούσα λόγο άλλων υποχρεώσεων που είχα. Την επόμενη χρονία είχα την Χαρά να μου ξαναπροτείνουν με το καινούργιο έργο το με "Αγάπη την Γεωργία" μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος της γραφής, ήθελα να δω και εγώ κατά πόσο μπορώ να σκηνοθετήσω Ελληνικό έργο (κάτι το οποίο δεν είχα ξανακάνει) η σύγκρουση ήταν μετωπική, ευχάριστη, δεν πήγε κανείς στο νοσοκομείο, ούτε εγώ, ούτε το κοινό(γέλια), οπότε όταν μου πρότειναν να κάνω το δεύτερο, θέλησα να κάνω μία διαφορετική εφαρμογή, δουλεύοντας πάρα πολύ με τους ηθοποιούς και το έργο. Μετά από 40 χρόνια στον χώρο είμαι πολύ έμπειρος και απαιτητικός θεατής και ήθελα να δώσω το κάτι διαφορετικό, δεν σκηνοθετώ ποτέ με εμμονές κ.α τέτοια, σκηνοθετώ με βάση το τι λέει το έργο και το τι μπορεί να περάσει στο κοινό. Ήταν πολύ καλοί στρατιώτες σε ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό έργο και τους ευχαριστώ γι΄ αυτό.

Σκηνοθετήσατε για πρώτη φορά Ελληνικό έργο και ήρθατε επαφή για πρώτη φορά και με νέο Έλληνα συγγραφέα. Θεωρείται ότι έχουμε ταλαντούχους Έλληνες συγγραφείς;
Πάντα η κατάσταση πολιτική, οικονομική κτλ, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ερμηνευτεί άμεσα από τους συγγραφείς, χρειάζεται πάντα μία απόσταση από την ιστορία για να μπορείς να γράψεις γι΄ αυτό που έχει συμβεί, περισσότερο διαισθητικά λειτουργούν τα πράγματα και μετά από χρόνια κάποιος κριτικός λέει ότι εκείνο το έργο ακουμπούσε σε εκείνη την πτυχή της ιστορίας. Δεν νομίζω ότι βγαίνουν αυτή τη στιγμή, συγγραφείς που να μπορούν να ερμηνεύσουν την οικονομική κατάσταση. Αναφορές στην κρίση γενικότερα υπάρχουν. Αλλά βαθιές αναφορές δεν υπάρχουν. Κάνουμε πολλές προσπάθειες όλοι σε ένα γνωστό-άγνωστο τοπίο αλλά κάτι βαθύτερο προς αυτό το τοπίο δεν υπάρχει ακόμα.

Η κρίση είναι γνωστό ότι υπάρχει σε όλους τους τομείς. Που νομίζετε Zacharias Rochas 4μέσα από την πολυετή εμπειρία σας ότι υπάρχει αυτή την στιγμή η κρίση στο Ελληνικό θέατρο;
Η κρίση στο θέατρο είναι διπλή, γιατί είναι διπλή η ίδια η φύση του θεάτρου. Η φύση του θεάτρου είναι μία από τις ωραιότερες και γοητευτικές τέχνες και από την άλλη είναι ένα από τα πιο διαπλεκόμενα και χυδαία επαγγέλματα. Όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, το να δημιουργούμε ρόλους, έργα κτλ, εκεί υπάρχει μία πραγματική άνθηση, δεν δικαιολογείται διαφορετικά να υπάρχουν 400 θέατρα.

Από την άλλη όμως όσο αυτό ανθίζει και υπάρχει η απελπισία των νέων ανθρώπων να εκφραστούν άλλο τόσο υπάρχει η απελπισία των μέσων ηθοποιών που είχαν κάποιο κασέ, βλέπουν να εξαφανίζονται τα ημερομίσθια, οι συμβάσεις κ.α που έχουν κατακτήσει και σιγά σιγά έχουν εξαφανιστεί όλα. Από την άλλοι οι νέοι αγνοούν την κρίση, αγνοούν ότι δεν θα μπορέσουν να πάρουν σύνταξη κτλ και προτιμούν να σπαταλήσουν δύο ώρες να πάνε για έναν καφέ με έναν επιχειρηματία, για να καλλιεργήσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις τους και να εξασφαλίσουν το πρόσφατο μέλλον τους, χωρίς να πάνε σε ένα σωματείο να παλέψουν, να πάνε σε μία σχολή, να βγάλουν μία άδεια και να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες για το μέλλον τους, θεωρώντας λοιπόν ότι αυτή είναι η επιταγή των ημερών, σταματάει και εκεί ο αγώνας τους.

Εγώ κλείνω φέτος 40 χρόνια πορείας και ως μέλος της διοίκησης του ΣΕΗ που είχα την τύχη να είμαι αντιπρόεδρος(στην τελευταία διοίκηση)θεωρώ ότι τα πάντα καταρρίπτονται, τα πάντα είναι στο έλεος μίας λεηλασίας και δυστυχώς υπάρχει συρρίκνωση σε όλα. Πας στο Badmigton και βλέπεις τον ηθοποιό στο μέγεθος μύγας, αλλά πας γιατί σου έχουν περάσει ότι είσαι στην Ευρώπη κτλ(δυστυχώς αυτό γίνεται και σε άλλα μεγάλα θέατρα)και από την άλλη υπάρχουν κ.α μικρές ομάδες από νέα παιδιά, που ξοδεύουν το χαρτζιλίκι τους, το μηνιάτικο τους (δουλεύοντας σε άλλες δουλειές) τις ώρες τους για να κάνουν κάτι, που ούτε και αυτό βγάζει κάπου. Έτσι δεν είναι η τέχνη, σε μία διαρκεί σύγχηση σε όλους τους τομείς.

Η τέχνη πρέπει να έχει μία ηρεμία της εξέλιξης, αυτό γίνεται μέσα από Ακαδημίες Θεάτρου, δεν είναι δυνατόν μία χώρα που έχει εφεύρει το θέατρο να μην έχει μία ακαδημία θεάτρου και γιατί δεν μπορούμε εμείς να είμαστε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης μόνιμα, με 400 θέατρα και με μία πλειάδα ηθοποιών και είναι το Λονδίνο με 3 και 4 θέατρα και τους κάνεις σούπερ σταρ… έλεος δηλαδή… είναι κάποια πράγματα που πρέπει να μπουν σε βάσεις κάποια στιγμή…

Τα προβλήματα που υπάρχουν στο ΣΕΗ αυτή τη στιγμή ποια είναι;
Από την δική μου πλευρά, βλέπω ότι υπάρχει μία τρομακτική πόλωση. Υπάρχει μία παράταξη του ΚΚΕ που επιμένει στα παλιά κεκτημένα, χωρίς να μπορεί να κάνει ανάγνωση της σημερινής κατάστασης και από την άλλη μεριά υπάρχουν κάποιες απέλπιδες προσπάθειες σχεδόν μεμονωμένες, να υπάρξει μία φωνή λογικής για να μπορέσει να συμβιβάσει τα πράγματα. Έτσι και αλλιώς και απ΄την μεριά το ΣΕΗ έχουν γίνει πολλά λάθη, ελπίζω σε καλύτερες μέρες. Ο κλάδος πλησιάζει τα 6.000 άτομα, από τα οποία ενεργοί ηθοποιοί είναι τα 50 και οι απαιτήσεις του σωματείου διαμορφώνονται από καμιά 100σταριά ανέργους που έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν την συνδρομή τους, για να πάνε στις γενικές συνελεύσεις και να πουν τη θα κάνουν αυτή που δουλεύουν, είναι ένας κυκεώνας, πρέπει να υπάρξει ένα ουσιαστικό ξεκαθάρισμα…

Κατάλαβα ας φύγουμε λίγο από αυτά και ας πάμε σε κάτι ευχάριστο. Είπατε πριν 40 χρόνια πορείας και κατ΄ εμέ επιτυχημένης πορείας στο θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση. Υπάρχει κάτι το οποίο πετάτε από την μέχρι τώρα πορεία σας;
Όχι δεν γίνεται να πετάξω τίποτα. Η Ιθάκη σου δίνει το ωραίο ταξίδι που λέει και ο Καβάφης.

Zacharias Rochas 3Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε μία στιγμή σας από αυτή την πολυετή πορεία;
Καλώς ή κακώς ήμουν ένας από τους ανθρώπους που ευλόγησε ο θεός του θεάτρου και είχα πάρα πολύ ωραίες και ξεχωριστές στιγμές, δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποια…

Θα μπορούσα να σου πω όμως την γνωριμία μου με τον Λιουμπίμοφ, όταν έκανε με την Κάτια Δανδουλάκη τον Γλάρο και τον Βυσσινόκηπο, ήταν μία φανταστική στιγμή, διότι έμαθα αυτό που υποψιαζόμουν ότι υπάρχει στο θέατρο (μέσα στα κείμενα), τον ρυθμό, την μελωδία που υπάρχει σε μία παράσταση και παίζει σαν μία παρτιτούρα, από καλοκουρδισμένα όργανα, αυτό μου το έμαθε ο Λιουμπίμοφ… ο Μιχαηλίδης για 10 στο Μεικτό Θέατρο μου χάρισε από την Ορέστια τον Ορέστη, όλο τον Σαίξπηρ κ.α που είναι η παρακαταθήκη μου, που έχω στην υποκριτική μου οικοσκευή, είναι ο άνθρωπος που μου χάρισε την αισθητική και τον τρόπο που δουλεύω…

Ο Κούνδουρος μου έμαθε πώς να έρχομαι σε μετωπική σύγκρουση με τα πράγματα και συναισθήματά μου… ευτύχησα σε αυτή την διαδρομή να συναντήσω ανθρώπους που αποτελούσαν την τελευταία ομάδα αυτό που λέμε μεγάλων δασκάλων και αυτό είναι μία ευτυχία… πώς να στην περιγράψω όταν καθόμουν στο ίδιο τραπέζι 20 χρονών μαθητής (πρωταγωνιστής του Κούνδουρου με αυτό το δικαίωμα ήμουν στο ίδιο τραπέζι, ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης) και σε αυτή την παρέα καθόντουσαν άκουσον, άκουσον, ο Θεοδωράκης, ο Γεωργουσόπουλος, ο Μουντές, ο Μητρόπουλος, η Σαπφώ Νοταρά, ο Ποντίκας, ο Μανιώτης, κ.α μιλάγανε για την τέχνη κτλ… και εγώ άκουγα σαν μικρό παιδί…

Για να καταλάβω ότι έχω δική μου φωνή πέρασαν πάρα πολλά χρόνια. Άλλα έζησα αυτή την εμπειρία στην ζωή μου να συναντήσω πολύ σπουδαίους ανθρώπους όπως ο Μινωτής κ.α…

Ποια είναι η σημαντικότερη συμβουλή που έχετε ακούσει και την κρατάτε μέχρι σήμερα;
Δεν την κρατάω αλλά την άκουσα την συμβουλή. Ο δάσκαλος μου ο Μουντές μου είχε πει ότι θα δυστυχήσεις, γιατί δεν ξέρεις να μιλάς και δεν ξέρεις να μην μιλάς(γέλια). Δεν με συμβούλευσε κανείς στο θέατρο, έκανα όλα τα απαραίτητα λάθη…

Ποια ήταν η δυσκολότερη στιγμή που αντιμετωπίσατε στην μέχρι τώρα καριέρα σας;
Την αντιμετώπισα πάρα πολλές φορές, ήταν μία επαναλαμβανόμενη στιγμή συνήθεια της μαρμότας και επειδή εγώ είμαι πάρα πολύ δοτικός και σκέφτομαι πάντα θεατρικά, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να κάνω αυτό, εκείνο, το άλλο κτλ θα δώσω ότι μπορώ, θα κάνω τα πάντα, πολλοί στο τέλος, όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής(και δεν διεκδικώ χρήματα, απλά πρέπει να τηρηθεί μία συμφωνία), θεωρούν ότι πρέπει να προϋποθέσουν και να με ρίξουν, εκεί γίνομαι σκυλί μαύρο. Βέβαια δεν κατάφερα ποτέ να προστατέψω τον εαυτό μου, είμαι ο χειρότερος πωλητής του εαυτού μου.

Πρόσφατα είδαμε ένα αφιέρωμα στον ΑΝΤ1 έκαναν αφιέρωμα στο επιτυχημένο σήριαλ της Λάμψης… Γιατί δεν σας κάλεσαν;
Δεν με κάλεσαν διότι υπάρχει μία αγωγή εις βάρος τους, από εμένα (φυσικά κ.α ηθοποιών) από επαναλήψεις που παίχτηκαν σε Ελλάδα και Εξωτερικό και δεν έχουν καταβάλει το ανάλογο χρηματικό ποσό που δικαιούμαστε και ακόμα δεν είναι τελεσίδικη ακόμα… Είμαστε εν αναμονή για την απόφαση της δικαιοσύνης…  

Παρ όλα αυτά η Λάμψη και η Καλημέρα Ζωή που παίξατε ήταν δύο πολύ επιτυχημένα Σήριαλ του Νίκου Φώσκολου…
Πράγματι, το ένα δεν αναιρεί το άλλο, ήταν δύο πολύ πετυχημένες δουλειές που ακόμα ο κόσμος τις θυμάται με αγάπη…

Zacharias Rochas 7

Τι θυμάστε από τον Νίκο Φώσκολο;
Τα πάντα. Θυμάμαι την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε που ήταν επεισοδιακή, την προσωπική σχέση που είχαμε. Επίσης θυμάμαι όταν με είχε δει για να παίξω έναν μικρό ρόλο σε μία ταινία και μόλις με είδε μου έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο αμέσως (όμως μία πολύ γνωστή πρωταγωνίστρια έθεσε βέτο και δεν έπαιξα) μετά τον απέφευγα και με πολιόρκησε πολύ στενά και είπα το ναι σε ρόλο που θα έπαιζα στην Καλημέρα Ζωή που ξεκινούσε τότε, έτσι μου έκλεισε αποκλειστικό συμβόλαιο για έναν χρόνο, δεν ξεκίνησε αμέσως διότι είχε κάποια προβλήματα το συγκεκριμένο σήριαλ και αναγκαστικά για να δικαιολογήσω την πληρωμή μου με έβαλε να παίξω στην Λάμψη και ξαναέπαιξα και στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Θεωρώ ότι λείπει ο Νίκος Φώσκολος και υπάρχει μία κρυφή αντιγραφή από αυτούς που τον χλεύαζαν κτλ, επίσης λείπει η χαρακτηριστική πινελιά της προσωπικότητας-ματιάς που είχε ο Νίκος… Επίσης εμένα μου έχει λείψει η ματιά του που καθόταν στο τζάκι σε κοίταγε, σε μέτραγε και σου έδινε την αίσθηση της κρυφής υπερηφάνειας ότι είσαι κάτι δικό του…

Υπάρχει κάποιο όνειρο που θέλετε να κάνετε πραγματικότητα;
Ναι να πάω ένα μακρινό ταξίδι στην Ινδονησία ή κάτι τέτοιο (γέλια) δεν κάνω όνειρα μακρινά…

Ποιοι είναι οι επόμενοι επαγγελματικοί σας στόχοι;
Έχω παίξει σε κάποιες ταινίες μικρού μήκους πολύ αξιόλογων συντελεστών και θα σκηνοθετήσω και κάποιες παραστάσεις με την νέα σαιζόν…

Ηθοποιός, Σκηνοθέτης και Συγγραφέας τριών έργων. Έχετε γράψει κ.α κείμενα; Θα δούμε κάτι άλλο από εσάς σύντομα;
Ναι έχω γράψει… Αυτό που θα δείτε σύντομα από εμένα είναι ένα κείμενο που έχω γράψει εγώ και θα γιορτάσω τα 40 χρόνια πορείας μου στην υποκριτική τέχνη… Είναι αρκετά δύσκολο και θέλω να βρω την κατάλληλη στιγμή για να το κάνω αυτό…

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Ζαχαρία Ρόχα

Η πρώτη και η τελευταία φωτογραφία του άρθρου είναι από την ακυκλοφόρητη ακόμα ταινία Rainy Days (Μέρες Βροχής) του Αλεσάντρο Σπηλιωτόπουλος Με πρωταγωνιστές τον Ζαχαρία Ρόχα τον Παναγιώτη Μπουγιούρη και τον Ανδρέα Μαριανό, ευγενική παραχώρηση του Φωτογράφου Ζώη Τριανταφύλλου Σφακιανάκη.