DIASKEDASI.INFO

Η Ηλιάνα Μαυρομάτη είναι μία απ΄τις πιο ταλαντούχες νέες ηθοποιούς που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Είναι μία πραγματική αποκάλυψη, μία αυθεντική καλλιτέχνης, που όταν την είδα στην σκηνή του κατάμεστου και εξαιρετικού χώρου του Σύγχρονου Θεάτρου σε μία υπέροχη παράσταση που αξίζει να πάτε να δείτε, από τις πρώτες της ατάκες με κέρδισε αμέσως. Επίσης είναι γοητευτική, γλυκύτατη και πανέμορφη, τόσο εξωτερικά αλλά κάτι που για εμένα είναι σημαντικότερο, είναι ότι αυτή την ομορφιά την έχει άλλο τόσο και εσωτερικά. Αυτό εννοώ εγώ όταν λέω ταλέντο. Όταν την γνώρισα και κάναμε την συνέντευξη διαπίστωσα (κάτι που θα διαπιστώσετε και εσείς παρακάτω) πόσο σεμνός, ευαίσθητος, ταπεινός , σοβαρός και πραγματικός άνθρωπος είναι. Σε ότι την ρώτησα μου απάντησε με μεγάλη άνεση, δίχως να κομπιάζει ή να σκέφτεται τη θα πει. Όταν γνωρίζεις τέτοιους ηθοποιούς, τέτοιους ανθρώπους, λες ότι υπάρχει ελπίδα. Σίγουρα το μέλλον της ανήκει.

Παρακάτω θα διαβάσετε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη, που συνοδεύεται με φωτογραφίες, από έναν εξίσου ταλαντούχο καλλιτέχνη τον Κάρολο Καρύδη. Απολαύστε την μόνο στο site Diaskedasi.info.
Από τον Σπύρο Καλαματιανό Φωτογραφίες: Κάρολος Καρύδης.

Θα ήθελα να μου πεις δύο λόγια για τον ρόλο σου στο έργο "Λεωφορείον Ο Πόθος"…
Είναι ένα εμβληματικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς, ένα αριστούργημα του Αμερικανικού θεάτρου και κλασικό δείγμα Αμερικάνικης ρεαλιστικής γραφής. Εγώ παίζω την Στέλλα Κοβάλσκι-Ντιμπουά, όπου είναι παντρεμένη με τον Στάλνεϊ Κοβάλσκι, έναν Πολωνό μετανάστη, πρώην στρατιώτη πολέμου και ζουν σε ένα πολύ μικρό φτωχικό σπίτι στην Νέα Ορλεάνυ. Η Στέλλα κατάγεται από μία παλιά αριστοκρατική οικογένεια, εκπίπτουσα, που έχει αρνηθεί ουσιαστικά την καταγωγή της, έχει φύγει από το πατρικό της σπίτι και αποφασίζει να αλλάξει και τάξη με αυτή την επιλογή της…Μέχρι που την επισκέπτεται η μεγάλη της αδερφή Μπλανς Ντιμπουά, η οποία εκδιωγμένη από παντού, δεν έχει πουθενά να πάει, είναι στο απόλυτο μηδέν, ψάχνει καταφύγιο και το βρίσκει στο σπίτι της αδερφής της. Αυτή η συμβίωση των τριών χαρακτήρων και η συνάντηση της Μπλανς με τον Στάλνεϊ Κοβάλσκι είναι το Λεωφορείον ο Πόθος…Είμαι πολύ χαρούμενη που κάνω αυτό τον ρόλο…Η ομάδα Ναμα τόλμησε να ανεβάσει αυτό το έργο, διότι έχει ένα δείγμα ρεαλιστικής γραφής και η ομάδα παίζει τέτοια έργα, οπότε ο κώδικας είναι αρκετά γνωστός σε εμάς. Μετά δεν θέλαμε να κάναμε μία μίμηση ή μία αντιγραφή της ταινίας που όλοι έχουμε δει και ούτε να πάμε σε μία στερεότυπη αντιμετώπιση του έργου. Το αντιμετωπίσαμε απ΄την αρχή ως μία νέα ανάγνωση του έργου και με αυτό το θάρρος και το θράσος το ανεβάσαμε. Πάμε πολύ καλά και χαίρομαι πολύ που μας έχει αγκαλιάσει το κοινό…

Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική τέχνη;
Με το θέατρο έχω σχέσεις από πολύ παλιά, γιατί και οι δύο μου γονείς είναι ηθοποιοί και από πολύ μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι μέσα σε ένα θέατρο, σε τηλεοπτικά η κινηματογραφικά πλατό. Παρόλαυτα δεν είχα αποφασίσει ότι ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Στα δεκαεπτά άρχισα να ασχολούμαι πιο ενεργά με τις γιορτές του σχολείου και αποφάσισα να πάω ως ακροάτρια στην Δραματική Σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου, στην οποία φοίτησα κι΄όλας. Σιγά - σιγά το ένα έφερε το άλλο και η απόφαση έγινε πιο συνειδητή και πιο αναγκαία.

Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό σου έχεις κάνει πολλά επιλεγμένα και σπουδαία πράγματα. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να "επιλέγεις" την εκάστοτε δουλειά την σήμερον ημέρα;
Πολύ δύσκολο, διότι έχει μεγάλο κόστος. Αλλά επειδή αγαπάω πολύ την τέχνη και την δουλειά μου, όσο μπορώ και όσο μου δίνεται η δυνατότητα, μη έχοντας ακόμα οικογένεια, δηλαδή πιο σοβαρές δεσμεύσεις, στο να μπορώ να επιλέγω στοιχειωδώς τις δουλειές που κάνω και να είμαι δημιουργική μέσα σε αυτές, προσπαθώ και επιμένω να το κάνω. Όπως είπα και πριν έχει μεγάλο κόστος αυτό.

Έχεις καταφέρει μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να έχεις τεράστια εξέλιξη και αποδοχή. Πως αισθάνεσαι που από τα πρώτα σου βήματα καταξιωμένοι συνάδελφοι σου, αλλά και ο απλός κόσμος σε έχει αγκαλιάσει-στηρίξει τόσο πολύ;
Όσο το εισπράττω, το εισπράττω στις παραστάσεις. Είμαι σε μία συνεχή προσπάθεια και αγώνα για να κάνω το καλύτερο, οπότε δεν προλαβαίνω να συνειδητοποίησω αυτό που λες (μακάρι να ισχύει, γιατί μου δίνεις κουράγιο) ούτε να σκέφτομαι θέματα επιβράβευσης. Θέλω την επιβράβευση, την έχω ανάγκη, αλλά είμαι συνεχώς σε μία διαδικασία που δουλεύω πάρα πολύ με την τέχνη μου, αλλά και με τον εαυτό μου και δεν μπορώ να την αφομοιώσω.

Ψάχνοντας για εσένα δεν βρήκα τίποτα που να έχει να κάνει με την προσωπική σου ζωή. Αυτό είναι κάτι που το κάνεις συνειδητά και κατ΄επιλογή;
Ναι βέβαια. Θέλω να μιλάω μόνο μέσα απ΄την δουλειά μου και τίποτα άλλο. Δεν θέλω να κινηθώ προς αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε νιώθω ότι δεν ενδιαφέρει και κανέναν.

Είπες πριν την λέξη οικογένεια. Είναι μέσα στα άμεσα σου σχέδια;
Θα ήθελα πολύ να κάνω παιδιά και οικογένεια, αλλά όταν έρθει η ώρα…

Όση ώρα μιλάμε έχουμε δίπλα μας ένα γλυκύτατο πλάσμα, ένα σκυλάκι και γίνεται ένας τεράστιος ντόρος και περίεργες καταστάσεις το τελευταίο διάστημα με τα ζώα…
Καλά η κοινωνία που ζούμε είναι πάρα πολύ σκληρή με τους ανθρώπους, πόσο μάλλον με τα ζώα. Για μένα είναι αυτονόητο ότι πρέπει να σέβεσαι την ύπαρξη ενός οποιουδήποτε πλάσματος, είτε πρόκειται για κάποιο ζώο, είτε για κάποιον άνθρωπο.

Ας αλλάξουμε θέμα τώρα. Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που έχεις ακούσει και την κρατάς και από ποιον;
Κατά καιρούς ακούω πολλές χρήσιμες συμβουλές από ανθρώπους που με περιβάλουν. Η τελευταία σημαντική συμβουλή που έχω ακούσει, είναι να προσπαθώ να κρατάω το κέντρο μου και να μην παραστρατώ σε πράγματα που δεν υπάρχει λόγος. Αυτή την συμβουλή μου την είπε η μητέρα μου.

Έχεις κάποιο ρόλο που θέλεις να ενσαρκώσεις στο άμεσο μέλλον;
Δεν έχω τέτοιες φιλοδοξίες-ματαιωδοξίες. Για εμένα παίζουν ρόλο οι συνεργασίες, οι συγγραφείς και όχι τόσο οι ρόλοι. Επίσης θέλω να κάνω πολύ καλές δουλειές, με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, όχι μόνο στο θέατρο, αλλά και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Έχω κάνει βέβαια κάποια πράγματα, σε τηλεοράση και σε κινηματογράφο αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα, λόγο κατάστασης είναι δύσκολα και εκεί τα πράγματα. Όχι ότι δεν γίνονται αξιόλογα πράγματα, γίνονται αλλά είναι λίγα. Αυτό το οποίο όμως επιδιώκω είναι οι καλές συνεργασίες, οι καλές δουλειές.

Η κρίση που όλοι βιώνουμε, εσένα πόσο σε έχει επηρεάσει;
Πάρα πολύ. Έχει επηρεάσει πολύ τον τρόπο σκέψης μου και της συνείδησης μου.

Τι είναι αυτό που απεχθάνεσαι τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο, όσο και σε προσωπικό;
Απεχθάνομαι τα συμπτώματα της εποχής μας. Τον ατομισμό, ναρκισσισμό, την απανθραποποίηση, επίσης απεχθάνομαι αυτή την αίσθηση της ζούγκλας που υπάρχει γύρω μας. Αυτά δεν αντέχω ούτε στην δουλειά μου, αλλά και ούτε στην προσωπική μου ζωή.

Λέξεις: Καριέρα, δόξα, χρήματα. Τι θα επέλεγες από όλα αυτά;
Η καριέρα με την τρέχουσα έννοια δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να έχω μία διάρκεια, μία αξιοπρεπή καλλιτεχνική πορεία και μία γενικότερη εξέλιξη μέσα από όλο αυτό, δηλαδή όχι μόνο στο θέμα της καριέρας, αλλά και σαν άνθρωπος να έχω μία εξέλιξη. Επίσης είναι η αντοχή να κάνω όλο αυτό και όταν φτάσω σε μία ηλικία 50-60 χρονών να μπορώ να αισθανθώ ηθοποιός. Δεν με ενδιαφέρει η δόξα αλλά ούτε και τα χρήματα, πάλι με την τρέχουσα έννοια, με αυτά τα κακά σύνδρομα της εποχής. Φιλόδοξη είμαι σε λογικά πλαίσια, προσπαθώ όμως να μην γίνει ματαιοδοξία, υπάρχει ένα κομμάτι υγιούς δόξας μέσα μου, θέλω την επιβράβευση, αλλά όχι έτσι όπως είναι δομημένη σήμερα. Επίσης δεν έχω βλέψεις να κάνω λεφτά, θέλω να έχω μόνο τα στοιχειώδη, δεν θέλω να μαζέψω τέτοιο πλούτο γύρω μου. Θέλω πιο ουσιαστικά και λιτά πράγματα στην ζωή μου.

Ποιες φράσεις περιγράφουν εσένα;
Ένα ρητό που με εκφράζει είναι "Τα πάντα ρει".

Έχεις ανεκπλήρωτα όνειρα, τα οποία θέλεις να εκπληρώσεις στο άμεσο μέλλον;
Είναι περισσότερο σε υπαρξιακό επίπεδο τα όνειρα μου και δεν είναι τόσο πραγματιστικά. Θέλω να είμαι καλά, όσο μεγαλώνω να έχω τις ισορροπίες μου και πιο γερές, να είμαι πιο ήρεμη και γαλήνια μέσα μου, να ανοίγομαι περισσότερο στους ανθρώπους, να έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, να φοβάμαι λιγότερο…Τέτοια πράγματα ονειρεύομαι…

Εκτός από αυτή την παράσταση ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Ναι τον Ιανουάριο θα ανέβει ξανά το έργο "Αθηνά Χατζηεσμέρ ετών 17" που ανέβηκε πέρυσι όλη την σεζόν στο θέατρο Επί Κολωνώ στο Black Box και είχε μία ανέλπιστη πορεία και αποδοχή από τον κόσμο, είναι ένα έργο της Θαλασσιάς Αντωνοπούλου και πραγματεύεται την ιστορία μίας αγωνίστριας της ΕΠΟΝ στα χρόνια της Αντίστασης. Η οποία εκτελέστηκε από τους Γερμανούς τον Οκτώβριο του 1944, ήταν η τελευταία εκτέλεση που έγινε στο σκοπευτήριο της Καισαριανής δέκα μέρες πριν την απελευθέρωση... Επίσης είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον έργο... Με μία έννοια είναι και οικογενειακή μου ιστορία, διότι η γιαγιά μου ήταν λοχαγός της ΕΠΟΝ και ο παππούς μου ήταν καπετάνιος του ΕΛΑΣ στον πόλεμο. Είναι αρκετά κοντά μου αυτή η ιστορία, δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω ιστορίες της Αντίστασης. Με ενδιέφερε πάρα πολύ αυτή η ιστορία, όπως ενδιέφερε και τους συνεργάτες μου, να προσεγγίσουμε αυτό το κομμάτι που είναι ακόμα ανοικτό. Νομίζω ότι ακόμα ζούμε (πολιτικά και κοινωνικά) αυτό το μετεμφυλιακό πράγμα. Οπότε θεωρήσαμε ότι έχει ενδιαφέρον να ξανανοίξουμε αυτό το ζήτημα.

Θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής: Με μία εικόνα από τα παιδικά σου χρόνια που την θυμάσαι με νοσταλγία…
Θυμάμαι μία έντονη αισθηση…Θυμάμαι να παίζω το καλοκαίρι με ένα λάστιχο και κάπου εκεί γύρω να είναι όλοι οι δικοί μου...Διότι οι παιδικές μου μνήμες έχουν να κάνουν περισσότερο με αισθήσεις…