DIASKEDASI.INFO

Αυλαία Μουσική Σκηνή, Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Συνέντευξη στον ΣΤΕΛΙΟ ΒΑΜΑΒΑΚΑΡΗ
Από τον Κώστα ΚΑΠΕΡΝΑΡΟ

1ο.  Στέλιο, έχεις συνειδητοποίηση φαντάζομαι, ότι είσαι από τους τελευταίους των μουσικών, “Μοϊκανών”, στο γνήσιο λαϊκό τραγούδι...
Είναι για σένα, πια μια τελετή και ένα βίωμα ζωής που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς πια, ή είναι αυτό που λένε... “είναι η δουλειά μου... Είμαι μουσικός, αυτό ξέρω να κάνω καλά...”

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Θα πούμε τι αλήθειες έτσι;  Κουβαλάω πάντα μηνύματα, μέσα μου σαν άνθρωπος. Όσο μεγαλώνεις, αυτό γίνεται βίωμα. Άλλο είναι να σαι πιτσιρικάς και να φτάνεις κάπου και άλλο να το χεις το μπουζούκι “αγκαλιά” από μικράκι.  Τα μάτια σου και τα χέρια σου να παίζουν μαζί του, μέσα στον ύπνο σου. Μέσα σ’ αυτό υπάρχει ένας θησαυρός. Αυτός ο θησαυρός είναι οι νότες. Αυτές γράφονται μέσα στη ψυχή σου, την στιγμή της μοναξιάς σου, την κάθε στιγμή που παίζεις. Τα ποιήματα του Λειβαδίτη, του Ελευθερίου, της Νικολακοπούλου, του Γκάτσου, του Παλαμά. Αυτό το Θείο πράγμα που δεν εξηγείται και γεννιέται ανάμεσα σε σένα και το έργο αυτών των ανθρώπων.
Είναι μια τελετή..

2ο.  Η σκιά του Μάρκου, σε “βαραίνει”  πια σαν παρακαταθήκη, συναισθηματική και ιστορική;..

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:   Θέλω να εξομολογηθώ κάτι. ... Κώστα μου,  δεν μπορώ να σου περιγράψω τι τιμή είναι αυτό το πράγμα,  να κουβαλάω ένα τέτοιο όνομα και να γίνομαι κομμάτι της σύγκρισης με ένα τέτοιο καλλιτέχνη και άνθρωπο!..  Να σου πω, ότι από  τεσσάρων χρονών,  έπαιζα και τραγούδαγα μαζί του;..  Μιλάμε μαθητεία, έτσι;..  Από  την κούνια μου, που δίπλα της ήταν το μπουζούκι μέσα σε μια πέτσινη θήκη,  και το  “ντραν”,  που έκανε η χορδή... Που να φύγεις μετά από εκεί!.. Ο πατέρας μου ήταν “κεντητός” άνθρωπος… Ψιλοβελονιά, σαν κέντημα... Η απλότητα και η αγάπη...
 

3ο. .  Αναφέρεις κάπου ότι, την εποχή  που ο πατέρας σου είχε αποσυρθεί λόγω της υγείας του, με την παραμορφωτική αρθρίτιδα και δεν έπιανε μπουζούκι, η ζωή σου είχε...”σημαδευτεί”...  Θέλεις να μας πεις πως και γιατί;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Την εποχή εκείνη περνάγαμε πάρα πολύ δύσκολα. Ήμασταν τρία αγόρια. Υπήρχε και κατάσταση πολιτικά πολύ θλιβερή...  Ο  πατέρας μου, λόγω ηλικίας και της αρρώστιας, δεν μπορούσε να δουλέψει, όπως ήθελε... Αλλά οι ανάγκες της οικογένειας, υπήρχαν και κάποιος έπρεπε να την “πληρώσει”, που λένε... Έτσι εγώ, βρισκόμουν κοντά στον Μάρκο, από τα άλλα μου αδέλφια.  Αυτό που έβλεπα, οι ταλαιπωρίες που είχε περάσει και η εξομολογήσεις του μέσα από τα λόγια του στον γιό, με έκαναν όλο να “φορτώνω” μέσα μου...  Στο λέω και ανατριχιάζω... Τον έβλεπα να κάθεται σε μια καρέκλα, εκεί στο Ρέντη, να περιμένει να τελειώσει το τζουκ μποξ και δίπλα να ‘ναι οι χασάπηδες, να ‘ναι οι μανάβηδες , όλη η Τρούμπα, όλη η πιάτσα και να ‘ρχονται να τρώνε τα κοτόπουλα και τους πατσάδες και να του λένε...” Μάρκο έχω ένα τελάρο σταφύλια, δύο καρπούζια, παίξε μας τον Κάβουρα, ή το αντιλαλούν οι φυλακές..” Τον κάνανε  ρεντίκολο, τον εξευτέλιζαν... Και ήμουν υποχρεωμένος εγώ τώρα, να πηγαίνω με ένα πιατάκι, να παίρνω το πλήρωμα... Μετά ακούγανε τον Πρίσλευ στους δίσκους τους μεγάλους και...χορεύανε..
Θυμάμαι ένα βράδυ, λόγω του “πάρτι” που ο πατέρας μου δεν μπόραγε να παίξει... Ήταν ο χώρος έτσι που δεν πήγαινε... Πως το λένε... Ήταν χαράματα, 3.30 η ώρα, θα ‘μουν 7 χρονών, φύγαμε να πάμε στην Κοκκινιά, σπίτι, και να περπατάμε μέσα από τα περιβόλια της παλιάς Κοκκινιάς, πάνω στις γραμμές του τραίνου και να τραγουδά... “ Tι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου, όλοι να  θέλουν τη ζωή και ‘γω το θάνατό μου.. .” Και δεν είναι μόνο αυτό...  Γύρναγε και μου έλεγε... “Τώρα θα πάμε σπίτι μην ανησυχείς... Τώρα θα δεις...”  Kαι έτσι έγινε αυτό το ζεϊμπέκικο... Έτσι γεννιέται το τραγούδι...  Τραγούδι μπορεί να γράψεις και στο Χίλτον και αλλού.. Αλλά άμα δεν έχεις “πατησιά”, βίωμα, δεν...

4ο.  Στο στίχο σου, μιας και είναι τραγούδια συναισθήματος, και βιωματικά.. Σε έχουν προβληματίσει, τα σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα.. Οι νέες κοινωνικές προδιαγραφές;... Ο ρατσισμός, (που τον είχαν αντιμετωπίσει και οι Έλληνες πρόσφυγες της Μ. Ασίας, ας πούμε... και έβγαινε στα ταξίμια... ), και υπάρχει τώρα...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Ένας άνθρωπος που γεννά μουσική, αγαπάει τα πάντα... Δεν μπορεί να μην κατανοεί το πόνο της πείνας, του διωγμού, της εξαθλίωσης και να μένει αδιάφορος...

5ο.  Louisiana Red, ο γνωστός θρύλος του blues, και η φιλία του με τον Μάρκο... Μάρτιος του 2008, Κύτταρο, και εσύ μαζί με τον κύριο αυτόν, που δεν ήταν και η πρώτη σου φορά,  και τους Θεσσαλονικείς Blues Wire ... Οικογενειακή υπόθεση, η ο προθάλαμος για την βουτιά σου, στο συγγενές λαϊκό είδος μουσικής;

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Με ακούγανε φίλοι,  όπως ο Γιάννης Αγγελάτος,  άνθρωποι, που είχανε τέτοια ακούσματα, άλλοι με τη jazz άλλοι με το blues και μου λέγανε.. “ Στέλιο αφού για σένα, δεν είναι δύσκολο, βγες και παίξε  με αυτόν τον άνθρωπο..” Και πράγματι ήταν μια πολύ φυσική κατάσταση... Όπως καλή ώρα μιλάμε τώρα, έτσι και εκεί “μιλάγαμε”, με τις νότες... Αγαπούσε πολύ τη κιθάρα του, όσο και ‘γω το μπουζούκι μου...  Ήταν και αυτός ένας άγγελος...

6ο.  Είναι προφανές και από την προηγούμενη ερώτηση, ότι πέρα από το ρεμπέτικο που υπάρχει στο DNA σου, δεν σε χωρούν, με την ευρεία έννοια τα “στενά όρια, μιας  μουσικής παράδοσης...”
Πιστεύεις  ότι οι “αρραβώνες και τα παντρέματα”, ανάμεσα στα εθνικά μουσικά  ιδιώματα και τους ανήσυχους δημιουργούς, είναι ένα μέσο να επικοινωνεί  η παγκόσμια συνείδηση και να αμβλύνονται οι διαφορές των λαών;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Συμπληρώνεις τον κόσμο... Τον συσπειρώνεις... Την ώρα που συνυπάρχεις, με τον άλλον, είναι πραγματική επικοινωνία.. Εδώ ένας Τούρκος και έλεγε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, πως ακούει την δουλεία μου από τον δίσκο “Νιρβάνα”, κάθε πρωί  για να πάει στη δουλειά του.. Και με αφήνει έκπληκτο αυτό... Στο τι επιτυγχάνω με τη μουσική μου, χωρίς να το επιδιώκω...

7ο. Τι είναι το “καραντουζένι”;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Είναι τι πόνο βγάζει , ένας άνθρωπος ... Τι ιστορία;..  Η πατησιά του... Και το μπουζούκι  χαμηλώνει, τον τόνο του.. Παρακολουθεί την κίνηση, τα μέτρα σου... Το κέντημα... Την αργή νότα που δεν την “ακούει” o άλλος... Το “μουρμούρικο”... To όργανο κουρδίζεται στον τόνο σου... Στο λα μπεμόλ στο σι μπεμόλ...

8ο.  Στο μουσικό σου ιδίωμα λοιπόν...  Ανατολή ή Δύση “εν κατακλείδι..” μέσα σου;..

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Και τα δύο... Δεν μπορώ να αρνηθώ την μουσική...

9ο.  Τι σε απασχολεί περισσότερο, πάνω στη δουλεία σου... Το αρχικό υλικό που έχεις, ο στίχος και το  αρχικό μελωδικό μοτίβο σαν καμβάς, ή η ενορχήστρωση που ολοκληρώνει το σύνολο και οι συνεργάτες που το υποστηρίζουν... Είσαι με άλλα λόγια, τελειομανής και συγκεντρωτικός ή εμπιστεύεσαι τις επιλογές σου στους  συνεργάτες και αφιερώνεσαι στην ολοκλήρωση του έργου...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:   Εμπιστεύομαι πολύ τα νέα παιδιά.. Εγώ “συναρμολογώ” το κυρίως θέμα και το δίνω στον άλλο να το παίξει... Αυτοί που κάθονται μαζί μου, κάνουν δική τους επιλογή να παίξουν μαζί μου... Και από ότι λένε, παίρνουν ότι καλό μπορούν από μένα... Είναι μια ερώτηση που θα άξιζε να ρωτήσεις, τα ίδια τα παιδιά...

10ο . Πώς βλέπεις  τώρα,  την μουσική στην Ελλάδα... Περνάμε και εκεί μια κρίση ιδεών, όπως στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή σαν λαός;..

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Αυτός ο τόπος, μόλις βλέπεις τον ήλιο, με τις ρομάντζες του ένα γύρω, και αυτό το ταξίδι που κάνεις μέσα στο φώς, τα εξαφανίζει όλα . Τώρα οι άνθρωποι, οι άνθρωποι  μπερδεύονται... Δεν είναι στη τέχνη, οι άνθρωποι...  Και όσο δεν είσαι στη  τέχνη, χάνεις το σύμπαν όλο... Για μένα, που με κάνει να νοιώθω και υπερήφανος γι αυτό και στο λέω ειλικρινά, εδώ γεννιέται η τέχνη...Το σύμπαν ολάκαιρο.... Αυτός ο τόπος είναι αγιασμένος...

11ο. Το ρεμπέτικο, όχι ως μουσειακό, παραδοσιακό μουσικό ιδίωμα...  Πιστεύεις ότι θα συνεχίσει να υπάρχει και στον νέο αιώνα;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Να σου πω... Μέσα σε αυτό το τραγούδι, έχουν υπογράψει ψυχές...  Και για τον έλληνα δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση... Εδώ βλέπεις Ολλανδική κομπανία.. Σουηδική κομπανία..Φιλανδική κομπανία...  Όλοι είναι φίλοι μου... Στο Γιοχάνεσμπουργκ, με πέρναν τηλέφωνο  για την “ Άτακτη”, ξέρεις είναι το πρώτο μου τραγούδι,  και μου λένε... “ Άκου τον πατέρα σου!..” Το μήνυμα του ρεμπέτικου, είναι τόσο αληθινό που δεν πολεμιέται...

12ο. Σήμερα, η νέα τακτική και οι δυνατότητες με την τεχνολογία, επιτρέπει στον καλλιτέχνη, να ανεξαρτητοποιείτε... Για παράδειγμα, το διαδίκτυο... Όλο και περισσότεροι νέοι τραγουδοποιοί,  “αναρτούν”, την δουλειά τους, χωρίς παρεμβάσεις από δισκογραφικές και παραγωγούς...
Ποιά είναι η γνώμη σου γι αυτά τα φαινόμενα;

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Κοίτα!... ( Δείχνει προς το recorder που γράφει τόση ώρα... Γέλια...) Βάλε με και μένα εκεί... Τι να λέμε τώρα!..  Δεν έχω κινητό τηλέφωνο... Έχω μάθει να με βρίσκουν όποιος θέλει στο σπίτι μου..

13ο. Είσαι των δημόσιων συμμετοχών αφιλοκερδώς, για κάποιο κοινωνικό σκοπό;...
π.χ. Για να μαζευτούν χρήματα, για παιδιά ή κάποιον που κινδυνεύει η ζωή του... Συνηθίζεται, από πολλούς και όχι....αφιλοκερδώς όπως φαίνεται τελικά... Εσύ τι λες;

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Το συζητάς;.. Φυσικά και θα πήγαινα... Ότι λέμε...Λέμε...

14ο. Πιο νομίζεις ότι είναι το στίγμα του κοινού πια, στις δύσκολες εποχές που ζούμε...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Υπάρχει σύγχυση... Έχουν μπλεχτεί πολύ τα πράγματα... Όμως είναι παρήγορο, ότι τουλάχιστον στο δικό μου είδος μουσικής, ακόμα έρχονται και ακούνε τα νέα παιδιά... Κάτι λέει αυτό...

15ο. Σαν άνδρας με μια περιεκτική εμπειριών ζωή...  Έχεις ένα κουτί μπροστά σου, που πέφτουν 2 από τα μεγαλύτερα λάθη σου... Όταν το ανοίγεις έχουν αλλάξει και δεν υπάρχουν πια... Τι θα...έριχνες μέσα;...  Σαν άτομο ή σαν καλλιτέχνης...  Απαντάς με όποια ιδιότητα θες...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:   Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με πάθη... Και το πάθος το πληρώνεις... Και γώ έχω τα δικά μου πάθη... Γεννήθηκα έτσι... Με τη φτώχεια μου... Την υστερία μου...  Αλλά ήρθε η ζωή μου έτσι , μια και δεν ήμουν “άτιμος” , δεν κορόιδεψα, είχα το κεφάλι ψηλά,  να βγω  από την άνωση και να μην βυθιστώ...  

16ο. Μια ματιά στο παρόν και μια στο μέλλον... Τι ευχή θα ‘κανες με το χέρι στη καρδιά για το 2013;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Ο τόπος που αγαπώ, θέλω να προοδεύει και δεν θέλω να ασχολούνται με μας, κάποιοι που δεν ξέρουν την ιστορία μας, γιατί αν την ‘ξεραν θα μπορούσαν να γίνουν και  άνθρωποι...

Στέλιο ήταν τιμή μου,  που μίλησα και μοιράστηκα λίγο χρόνο, μαζί σου...
Σ’ ευχαριστώ...

Από την Live εμφάνιση του Στέλιου Βαμβακάρη, στη Μουσική Σκηνή Αυλαία στο Βοτανικό, έπαιξαν οι μουσικοί (Δευτέρα 8 Απριλίου 2013).

Τραγούδι: Στέλιος Βαμβακάρης, Εβελίνα Αγγέλου, Μιχάλης Δημητριάδης

Μουσικοί:
Μιχάλης Δήμας: μπουζούκι
Βασίλης Κορακάκης: μπουζούκι
Κώστας Γεράκης: κιθάρα
Στέφανος Μαγουλάς: κοντραμπάσο

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  στην ΕΡΡΙΚΑ ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ και τον ΗΛΙΑ  ΧΑΤΖΟΓΛΟΥ    26/ 01 / 2013
ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ  “ΧΥΤΗΡΙΟ” – Γκάζι
Του  Κωνσταντινου Καπερναρου

1η  Δ.: Eισαι γεννημα θρεμμα;...
Ερρικα Πατρικιου:  Ειμαι απο τον Βολο..
2η Δ.: Οσο αφορα την δουλεια σου... Εχετε ενα προγραμμα σχεδιασμενων εμφανισεων που ακολουθειτε, ή συμφωνα με τα καλεσματα της αγορας;
Ε.Π.:  Αναλογα με τις προτασεις που εχουμε. Στο Βολο ομως κανουμε τα περισσοτερα πραγματα.
3η Δ.: Πόσα χρόνια εισαι  ατομικα τραγουδοποιος αλλα συνυπαρχετε και ως μουσικο σχημα;
Ε.Π.: Ξεκινησα να ασχολουμαι με την μουσικη απο 12 ετων, εχω σπουδη κλασσικου τραγουδιου και θεωρητικων και εχω μια θεση καθηγητριας μουσικης στο Δημοτικο Ωδειο Βολου. Ως mezzo soprano ξεκινησα να κανω συναυλιες στο Βολο. Ταυτοχρονα εδινα συναυλιες και εντεχνου  τραγουδιου. Η εμπειρια που αποκτηθηκε ηταν σημαντικη και 2 χρονια τωρα συνεργαζομαι με τον Ηλια Χατζογλου και την Μεροπη Βλαχογιαννη.
4η Δ.: Εσυ Ηλια;
Ηλιας Χατζογλου:  Aπο οσο θυμαμαι τον εαυτο μου. Απο 7 χρονων, παιζω πιανο... Μετα στα ωδεια, με σπουδες ανωτερων θεωρητικων, πιανου, jazz , μουσικη τεχνολογια. Καπου εκει αρχιζω να ασχολουμαι με την εμπνευση και την συνθεση της μουσικης, οπου γινεται και η ερευνα και προσθηκη πιο συνχρονων μεσων, οπως μειξη υπολογιστων με τραγουδι.
Αρχιζω να κανω θεατρικη μουσικη, σε συνεργασια με το ΔΗΠΕΘΕ Βολου, το 2002, ενω στο κεντρο ( Αθηνα), κανω συνεργασια δισκογραφικη με δικο μου στιχουργο και μουσικο παραγωγο και εκτελεστες οπως ο Μανωλης Χατζημανωλης, τη Μαρια Σπυροπουλου και την Ευα Κανελλη σε μια τελευταια δουλεια. Η συνεργασια μου με την Ερρικα ειναι μια πολυ γονιμη και συμπληρωματικη σχεση δημιουργικοτητας εδω και 2 χρονια. Εχουμε αυτο που λενε, “κοινη ματια”.
5η Δ.: Υπαρχει καποιος λογος που εισαστε...”τριο;”.. Θελω να πω, υπαρχει σκεψη καποια στιγμη να   μεγαλωσετε την μουσικη σας οικογενεια με ενα πιο πολυμορφικο σχημα;.. Κρουστα, πνευστα, ενχορδα, κ.λ.π.;
Ε. Π.: Tιποτα δεν αποκλειεται στο μελλον. Διαλεξαμε αυτο το σχημα, γιατι το ειδος που εκπροσωπουμε, η μελοποιημενη εντεχνη ποιηση, αποδιδει την λιτοτητα της πιο ολοκληρωμενα με μια τετοια μουσικη φορμουλα. Αλλωστε ηδη εχουμε την συμμετοχη συναδελφων μουσικων στο σχημα μας, σε παραστασεις  στο Βολο.
6η Δ.: Αρα να υποθεσω οτι εχεις συντροφευσει στην σκηνη, αυτο που θα λεγαμε πιο...”εμπορικα”   ονοματα;
Ε.Π.:  Oχι.. Οχι ακομα...
6η Δ.: Σιγουρα ομως εχεις κατι στο μυαλο σου... Με ποιους θα ηθελες να συνεργαστεις....
     Ε.Π.: Αγαπω πολυ την Τανια Τσανακλιδου, ηδη καναμε και μια συναυλια στον χωρο της, την Δημητρα Γαλανη, τον Αλκινοο Ιωαννιδη...
7η Δ.:  Eσυ Ηλια;..
Η.Χ.:  Οχι... Δεν ετυχε... Μπορει και να μην το επιδιωξα, δεν ξερω, (γελιο...), με την εννοια οτι ολοι ειμαστε επωνυμοι (γελιο...)!  Αστειευομαι... Βασικα η δουλεια που κανουμε στηριζεται σε μουσικους και δημιουργους παλιοτερους αρα και δασκαλους μας. Ο κ. Νοτης Μαυρουδης που ειναι και φιλος, για παραδειγμα που ακουσε τη δουλεια μας  τον Σεπτεμβρη, μας εδωσε μεγαλη χαρα γιατι την αξιολογησε πολυ θετικα και με αγαπη ...
Εννοειτε λοιπον... Φυσικα, οτι και θελουμε να συνευρεθουμε σκηνικα με αξιους ανθρωπους της δουλειας μας.
Ε.Π.: Για παραδειγμα εγω εχω μια αδυναμια στον Σταματη Κραουνακη..! (γελιο...)
8η Δ.: Eτσι οπως φυσικα ρεουν οι ερωταπαντησεις, δεν θα μπορουσα να μην ρωτησω, αν εχετε βαλει καποιους στοχους για το μελλον ή αφηνετε απλα την καρριερα σας να εξελισσεται με μια φυσικη ροη;...
Ε.Π.: Ναι... Ναι.. Ετσι..! Οπου μας παει..!  Ως τοσο δεν σταματαμε να ψαχνουμε...Να δημιουργουμε..
Τωρα για παραδειγμα ετοιμαζεται μια μουσικη παρασταση στο Βολο, για τη “ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ”, σε συνεργασια με μια πολυ αξιολογη εκπαιδευτικο – νηπιαγωγο, που κανει την σκηνοθεσια και καποια απο τα κειμενα με τιτλο “ΤΡΑΓΙΚΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ”.  Nομιζω οτι θα ειναι μια πολυ προχωρημενη και ιδιαιτερη δημιουργικη δουλεια στην περιφερεια.
Μεσα στις “ανησυχιες μας” ειναι και τα παιδια... Το παιδκο μουσικο Θεατρο...
9η Δ.: Θα μπορουσες να κανεις πραγματα, που να φαινονται αντιθετα κε πρωτης οψεως με τις επιλογες σου;
Ε.Π.: Σε καμμια περιπτωση...Το αποκλειω...
10η Δ.: Σε ενα αλλο ειδος μουσικης, ας πουμε...Λαικα!.. Σκυλαδικα...
Ε.Π.: Οχι... Σε καμμια περιπτωση... Και για κανεναν λογο... Ακομα και αν επρεπε να γινει για λογους επιβιωσης θα εκανα καποια αλλη δουλεια..
11η Δ.: Εσυ Ηλια;. Θα ακολουθουσες μια ευκαιριακη συνεργασια με ημερομηνια ληξης με μουσικους αλλου ειδους... Η ακομα πιο συγκεκριμενα.. Αν αυτη η αλλαγη, θα εφερνε και μια πιο οργανωμενη και εμπορικη σφραγιδα. Μια δισκογραφικη δουλεια ας πουμε.. Θα εκανες την αλλαγη;..
Η.Χ.: Αυτη την 2η περιπτωση θα το εβλεπα πιο σοβαρα... Σαν συνθετης θα μπορουσα να συνυπαρξω με μια φωνη απο αλλο μουσικο ειδος.. Σαν συνθετης, μαλιστα θα προτεινα μεσα απο μια τετοια συνεργασια, την εκφραση με ενα διαφορετικο τροπο, και ας ηταν αλλο ειδος απο την μελοποιημενη εντεχνη ποιηση.
Στη  1η περιπτωση, θα απαντησω πολυ απλα... Ειμαι ενας πιανιστας, που θα μπορουσα να ειχα βγαλει σπιτι στην 10ετια του ΄80 και ΄90... Δεν το εκανα απο επιλογη...
12η Δ.: Aν ειχες ή εχεις δικα σου τραγουδια, νεο τελειως στιχουργικο και μελοποιημενο υλικο... Θα το κυκλοφορουσατε διαδικτυακα;
Ε.Π.: Ναι... Μαλλον ...
13Η Δ.: Δηλαδη το μεσο το εμπιστευεστε!..
Ε.Π.: Κοιταξτε..Η απαντηση δεν ειναι πολυ ξεκαθαρη... Το σωστο ειναι demo, δισκογραφικη, συναυλιες και βλεπουμε.. Απο την αλλη οι εποχες αλλαζουν...Καλως ή κακως... Εμεις τωρα κατι ετοιμαζουμε... Δικο μας... Αντικειμενικα δεν εχω αποφασισει ακομα το πως θα κινηθω...
14η Δ.: Δηλαδη βγαζω “ειδηση” τωρα;!  (γελιο...)
Ε.Π.: (γελιο...)
15η  Δ.: Ηλια τι λες;..
Η.Χ.:  Η αληθεια ειναι οτι εκει ειναι το μεσο πια της προβολης της καλλιτεχνικης εκφρασης, στο διαδικτυο. Απλα νομιζω οτι και αυτα που δειχνουν να ανεβαινουν οι στατιστικες ακροαματικοτητας  και μπαινουν στα charts, οφειλονται παλι σε καποιες  εταιριες παραγωγης και προωθησεων. Δεν πιστευω οτι ειναι τυχαιο ενα τραγουδι να μπορει σε 1 μερα να ανεβει στην 1η θεση... Δεν το βρισκω λοιπον τοσο “αθωο” και απλο λοιπον σαν περιβαλλον...
16η Δ.: Σαν δημιουργοι, και ειναι αλλη μια κοινη ερωτηση... Διαπιστωνεται οτι υπαρχει ενα μουσικο στιγμα στο κοινο απο κατω στις εποχες που ζουμε..Ποιο ειναι;.. Ερρικα;..
Ε.Π.:  ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ!.. Επιστροφη στους μεγαλους συνθετες, ποιηταδες μας, στη μ ουσικη που ειναι μεστη και γεματη απο συναισθημα, ζωη, τροπο ζωης και σκεψης...
Κλασσικο παραδειγμα το αφιερωμα στον Μανο Χατζιδακη.. Τον Μαρτιο μαλιστα, θαμαστε στο Γυαλινο Μουσικο Θεατρο, και σε μια σημαδιακη μερα..  Κυριακη της Αποκριας...
Η.Χ.: Φαινομενικα αντιθετη προταση σχετικα με το τι θα συμβαινει εξω, αλλα ακριβως ετσι το σκεφτηκαμε...  Σαν αντιπροταση...
Ε.Π.: Αυτο το αφιερωμα παρουσιαστηκε το Φθινοπωρο στο HALF NOTE και η επιτυχια του ηταν καθολικη. Αυτο κατι σημαινει...
Η.Χ.: Θελω να επισημανω οτι, η επιστροφη ειναι μια 1η κινηση...  Δεν ειναι ομως η βασικη... Ισως μια 1η κινηση σε κατι  γνωριμο που ξεπερναει καποιες εποχες που δεν ξεραμε τι καναμε, λογω ευδαιμονισμου, μετα ομως πιστευω οτι οι νεες γεννεες μουσικων θα κανει πραξη κατι καινουργιο... Ενα κτισιμο..Νεες προτασεις...
17η Δ.: Η επιλογη στη μελοποιηση και η αποδοση ενος ετοιμου γνωστου ποιητικου υλικου, ειναι πιο ασφαλης απο το να δουλεψεις πανω σε κατι αναλογο αλλα εντελως πρωτοτυπο;..
Ε.Π.:  Οχι σε καμμια περιπτωση... Δεν ειναι καθολου ευκολο να μελοποιησεις ποιητες...Ειναι πιο δυσκολο...
18η Δ.: Ας υποθεσουμε οτι εχουμε ενα κουτι.. Μεσα πεφτουν 2 απο τα πλεον σημαντικα λαθη στη  ζωη σου... Μετα βγαινουν και εχουν διορθωθει... Σαν να μην εγιναν ποτε... Ποια θαταν αυτα τα λαθη που θα εριχνες μεσα...  Σαν καλλιτεχνης και σαν ανθρωπος... Απαντας οπως θελεις...
Ισχυει και για σενα Ηλια η ιδια ερωτηση...
Ε.Π.:  Χμ... Θαλεγα με σιγουρια και μπορει να φανει εγωιστικο...Οτι...Μαλλον δεν εχω , δεν νοιωθω δηλαδη ναχω κανενα μεγαλο λαθος πισω μου... Σαν καλλιτεχνης... Κανω παντα αυτο που με οδηγει η ψυχουλα μου..
Η.Χ.: Εγω εχω μεγαλωσει στο Βολο, σε πιο αργους ρυθμους και αυτο εμενα σαν καλλιτεχνη με αφορα καθε μερα...
Το αν δηλαδη  εχω κανει σωστα που ζω με αυτους τους ρυθμους η θαπρεπε να “τσιτωσω “πιο πολυ…  Απο την αλλη ομως ο χρονος μας φτανει πλεον να ειμαστε στην Αθηνα με καποιες προτασεις  αξιολογες για την Ελλαδα... Ετσι αυτο με καθησυχαζει οτι κινηθηκα σωστα...  Ετσι  το ανχος μιας 5ετιας πριν ας πουμε ως επιλογη για το που θα επρεπε να βρισκομαι, ερχεται μεσα απο τον ιδιο τον χρονο να με καθησυχασει... Οτι παω σωστα...
Αρα  ο χρονος η ψυχη σου, το μυαλο σου και ο Θεος  πιθανοτατα, σε οδηγουν σε πραγματα που αν τα ακολουθεις δεν χανεις...
19η Δ.: Με το χερι στη καρδια... Ποια θαταν η ετυχη που θαθελες να γινει το 2013;..
Ε.Π.:  Να κανω μονο δικα μου πραγματα... Να μην εχω μονο διασκευες... Αλλα εντελως δικα μας πραγματα...  Και φωτιση για κατι καινουργιο ...Και να αποκτησει μορφη το παιδικο μουσικο θεατρο...Μια απο την αρχη δικη μας παιδικη παρασταση...Με δικα μας τραγουδια και μουσικη...
Η.Χ.: Εγω δεν εγκαταλειπω την αγαπη μου για τους ποιητες, απο το 1994, ημερομηνια σημαδιακη για μενα. Απολυομαι απο τον στρατο και αρχιζω να μελοποιω εκτοτε σαν κατι φυσικο, σαν την ροη του νερου, Καρρυωτακη, Καβαφη, Σεφερη, Ελυτη... Αυτο ειναι οτι θα ηθελα... Να ακουγονται και να πλησιασουν τον κοσμο οι δουλειες μου..

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΒΡΑΔΥΝΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΥΧΩΡΟ “ΧΥΤΗΡΙΟ”

Συνέντευξη στην Άννα Μπουρμά, Σάββατο 9 Μαρτίου 2013,
PROVA Music Studios, Κωνσταντινουπόλεως 56, στον Ταύρο
Του Δευκαλίωνα Ηλία

1)    Δεν έτυχε να σε ακούσω σε ξένες εκτελέσεις. Δεν σου αρέσει ή δεν έτυχε;
 Είναι τόσο πλούσια η ελληνική γλώσσα που δεν μπορώ να εκφραστώ με ξένο στίχο, μου φαίνετε πολύ φτωχός .Έτσι λοιπόν προτιμώ τον ελληνικό στοίχο γιατί έμενα μου δίνει πολύ περισσότερες εικόνες.

2)    Οι προσωπικές σου ανησυχίες για σένα αλλά και γενικότερα γι αυτά που ζούμε σήμερα;
Η αλήθεια είναι ότι ανησυχώ, βέβαια με την αισιόδοξη πλευρά. Η κρίση που ζούμε μας  δίνει την ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά στην ψυχή μας. Ως  παιδί είχα την τύχη να μεγαλώσω σ’ένα περιβάλλον που οι γονείς μου δίνανε μεγαλύτερη σημασία στις ανθρώπινες σχέσεις στην αγάπη, στην ψυχή. Καθημερινά βλέπω λοιπόν να ενισχύονται τέτοιου είδους συναισθήματα και αυτό με ανακουφίζει και με κάνει πιο δυνατή. Πιστεύω πως αυτή είναι η λύση για ότι ζούμε σήμερα.

3)    Απ ότι είδα το cd  σου το επικοινώνησες και μέσω διαδικτύου. Το εμπιστεύεσαι;
Ναι το  εμπιστεύομαι. Είναι ένα μέσο που όταν τον χειριστείς με ειλικρίνεια μπορεί να κάνει θαύματα.

4)    Εμπιστεύεσαι την διαδικτυακή προβολή; Πιστεύεις ότι μπορεί να είναι πιο αληθινή  ή όχι; Ο τύπος θα γράψει, η τηλεόραση θα δείξει.
Την εμπιστεύομαι μέσο διαδικτύου όσο και στα άλλα μέσα.
Πρώτα απ΄όλα καταλαβαίνεις τον τρόπο που γίνετε μια κριτική και από ποιόν γίνετε. Επίσης καταλαβαίνεις εάν γίνεται με δόλο ή εάν γίνεται για να σε βοηθήσει αυτό  είναι ξεκάθαρο. Είτε λοιπόν στο πει κάποιος στο πρόσωπο, είτε στο τηλέφωνο είτε στο διαδίκτυο, είτε στον τύπο γενικά είναι ακριβώς το ίδιο για μένα.

5)    Σε κατατάσσουν στο έντεχνο στυλ μουσικής που τραγουδάς. Τι είδος μουσικής θα ήταν αυτό που θα μπορούσες να τραγουδήσεις εάν δεν τραγουδούσες αυτό που τραγουδάς σήμερα;
Τίποτα. Είναι ο τρόπος που εκφράζομαι. Ακούω πάρα πολλές μουσικές, κλασική ethnic, rock και παλιά σκηνή, αλλά με τον τρόπο που μπορώ να εκφραστώ είναι μόνο το έντεχνο.

6)    Ποιο τραγούδι άλλου καλλιτέχνη, άντρα ή γυναίκας, θα ήθελες να ΄χεις πει;
«Το ας χαθείς» του Χρήστου Θηβαίου.

7)    Όλοι οι άνθρωποι στη ζωή τους έχουν κάνει λάθη. Έτσι κι εσύ. Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να διορθώσεις;
Μ’αρέσει ότι έχει γίνει, ότι γίνεται για κάποιο λόγο. Δεν θα γύρναγα πίσω να το αλλάξω τίποτα.

8)    Οι  συνεργασία με τον Τάκη Μπουρμά, τον πατέρα σου, είναι πολύ καλή όπως έχεις ομολογήσει. Ποιες οι διαφορές σας και οι διαφωνίες σας και που μπορεί να έχετε πει μια «κουβέντα»
Μιλάμε για δυο διαφορετικές ηλικίες. Εκεί που αντιμετωπίζουμε μερικές φορές πρόβλημα είναι στους χρόνους ολοκλήρωσης μιας δουλειάς. Εγώ μπορώ να πηγαίνω με μεγαλύτερη ταχύτητα και εκείνος με μια πιο αργή.  Κάπου εκεί μπορεί να υπάρξει μια σύγκρουση πράγμα που με κάνει έξαλλη και αυταρχική. Στο τέλος κάνω το δικό μου γιατί αλλιώς δεν γίνεται. Ευτυχώς όμως το καταλαβαίνει.

9)    Σε μια πρόταση του πατέρα σου, να κάνουμε αυτό το πράγμα έτσι, ή πρέπει να το κάνουμε έτσι γι αυτό το λόγο, εσύ στο «πρέπει», πως αντιδράς;
Όχι. Μου λέει τι σ΄ αρέσει, τι είναι αυτό που αισθάνεσαι; Τι θες να πεις αυτή την εποχή; Ποια τραγούδια θέλεις να βάλουμε στο πρόγραμμα; Δεν υπάρχουν πρέπει.  Κανένας από τους δυο μας δεν λειτουργεί στην τέχνη με πρέπει, μόνο στην δουλειά.
 
10)    Πριν από εννέα χρόνια είχε συμβεί κάτι που σ΄ έκανε να αποτραβηχτείς. Αυτό το κάτι, είναι από αυτά που λέγονται, τα ομολογημένα  ή είναι από τα ανομολόγητα.
Τις πιο ποιοτικές δουλειές πάντα οι εταιρείες αλλά και οι παραγωγοί τις φοβόντουσαν πολύ περισσότερο από τις εμπορικές. Αυτό λοιπόν ανάγκαζε τις εταιρείες και τους παραγωγούς, να προσπαθούν να σε βάλουν σ΄ ένα δρόμο πιο εμπορικό. Εγώ  δεν ήμουν και δεν ήθελα να είμαι μια εμπορική φιγούρα, ύπαρξη μιας εταιρείας. Αποφάσισα λοιπόν αφού δεν μπορώ να το κάνω όπως θέλω θα το σταματήσω και έτσι έγινε.

11)    Το να ακολουθούσες ένα δρόμο πιο μοναχικό, χωρίς συμβιβασμούς δηλαδή.
Ναι  αυτό που κάνω τώρα.

12)    Τι γνώμη έχεις για την πολιτική κατάσταση της χώρας μας.
Τη χειρότερη.

13)    Εάν σου πρότειναν, ότι εσύ με κάποιους άλλους καλλιτέχνες, ηθοποιούς, τραγουδιστές κ.λ.π , να κάνατε ένα, ας το ονομάσουμε κόμμα, μια ομάδα, ανθρώπων, που θα είχε σαν σκοπό να διαμαρτυρηθεί και να κατέβει στην πολιτική για να διεκδικήσει και να υποθέσουμε ότι θα πάρει τις εκλογές.
Δεν θα το πολιτικοποιούσα ποτέ, θα ήταν ένα κίνημα πολιτιστικό με στόχο του πολιτιστικού πλούτου της χώρας μου.

14)    Πολιτιστικό κίνημα δηλαδή να το ονομάσουμε, ακόμα καλύτερα.
Κοίταξε, υπάρχει κάτι,  το οποίο δεν είναι όμως πολιτικοποιημένο, ούτε έχει καμία τέτοια βλέψη. Ανήκω  στο Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Δίκτυο, του οποίου στόχος είναι η εθελοντική προσφορά του έργου σου. Τι γίνετε λοιπόν. Αναβιώνονται χώροι( όπως αυτό που  κάναμε στις 8 Μαρτίου )στην Πατησίων που έχουν πρόβλημα. Έτσι φτιάχνουμε μια παράσταση την παρουσιάζουμε και δεν πληρωνόμαστε ούτε εμείς ούτε το θέατρο, έτσι βγαίνει και στον κόσμο δωρεάν.

15)    Έχετε συζητήσει εάν θα μπορούσατε να κατέβετε στις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν αυτές;
Όχι. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουμε να κάνουμε με τους κήπους της Αθήνας, με το μικρό Παρίσι της Αθήνας που δεν φτάνει ο χρόνος.

16)    Ποια θα ήταν αυτά που θα άλλαζες; Και εννοώ ότι αύριο το πρωί σε έκαναν πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Την παιδεία. Το ξεκίνημα της διαπαιδαγώγησης μας από τα μηδέν χρόνια, από το σπίτι,  στο σχολείο και λίγο μετά από το σχολείο.

17)    Τι σε ενοχλεί περισσότερο στην σημερινή πολιτική;
Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι αγνοούν το οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους. Είναι  σε ένα κλειστό κύκλο κάπου εκεί ψηλά σε μια πυραμίδα και κοιτάνε με απάθεια όλους εμάς να βράζουμε στο ζουμί μας. Δεν τους αγγίζει τίποτα, Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα παρά μόνο τομάρι τους. Τι θλιβερό. Αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες, έχουν ξεφτιλίσει έναν πολιτισμό, τον ελληνικό πολιτισμό που είναι ο μεγαλύτερος στη γη.

18)    Ποια είναι πιστεύεις η δική σου αντίσταση στο ονομαζόμενο «κατεστημένο» και τι θα έπρεπε να κάνει ο κάθε ένας από εμάς;
Εγώ αντιστέκομαι κάνοντας μόνο αυτό που αγαπάω. Δηλαδή έχοντας γνώμονα μόνο την ψυχή μου. Δεν θέλω να βάζω μπροστά οικονομικά συμφέροντα ή άλλου είδους συμφέροντα. Αυτό το αποφεύγω με νύχια και με δόντια, δεν θέλω να κάνω «εκπτώσεις»  στην τέχνη μου και στα συναισθήματα μου για τίποτα και για κανέναν.

19)    Πιστεύεις ότι η λέξη "πρέπει", δεν πρέπει να υπάρχει;
Ναι και ιδίως σ΄ αυτό τον τομέα. Γιατί είναι αυτός που αγγίζει την ψυχή, είναι αυτός που λέει αλήθεια. Δεν είναι επιχείρηση, δεν είναι δουλειά.

20)    Με ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες να είσαι σε μια σκηνή και να τραγουδήσεις και για ποιο σκοπό.
Με όλους τους καλλιτέχνες που ασχολούνται με τα τραγούδια της ψυχής και είναι πάρα πολλοί. Είναι ο Χρήστος Θηβαίος, Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μελίνα Κανά, Τάνια Τσανακλίδου και νιώθω άσχημα γιατί θα ξεχάσω πάρα πολλούς και δεν μου αρέσει αυτό. Θα ήθελα να βρεθούμε όλοι μαζί και να κάνουμε κάτι έξω από εδώ. Δηλαδή να παρουσιάσουμε τον πολιτισμό της Ελλάδας, μαζί με τη μουσική μας, τη γλυπτική μας , την ποίηση μας, την ζωγραφική μας και να φωνάξουμε  ‘’κοιτάξτε αυτοί είμαστε’’ .

21)    Και για ποιο σκοπό;
Ουσιαστικά θα είναι ένα κοινωνικό μήνυμα με πολιτιστικό χαρακτήρα .

22)    Τι θα συμβούλευες τους νέους καλλιτέχνες που ξεκινούν τώρα ή που τώρα ψάχνουν την ταυτότητά τους
Καταρχήν το πρώτο που θα τους πω και το τελευταίο, είναι ότι εφόσον ασχοληθούν με το είδος της μουσικής που αντιπροσωπεύω, για άλλο είδος δεν ξέρω, , να μην το κάνουν για επάγγελμα. Δηλαδή να έχουν τη δουλειά τους, την ανεξαρτησία τους . Αυτό το είδος μπορείς να το κάνεις μόνο με μέτρο και σε συγκεκριμένες ποσότητες αλλιώς χάνει την μαγεία του και τον στόχο του.

23)     Πόσο πρέπει να ακούς εσύ, αλλά και οι νέοι καλλιτέχνες, τις κριτικές των άλλων.
Όσο και δεν πρέπει και να τις ακούς. Καταρχήν είναι μια λεπτή ισορροπία που ο καθένας έχει μέσα του. Δεν δίνω σημασία και ειδικά σε αυτές που έχουν δόλο, δεν με αφορούν οι άνθρωποι που τις κάνουν.

24)     Αυτές που είναι δελεαστικές;
Από την θετική πλευρά ή από την αρνητική?

25)     Αυτό είναι υποκειμενικό. Ας μιλήσουμε γενικά.
Μια καλή κριτική ανεβάζει ψυχολογικά. Μια κακή κριτική, επίσης μπορεί να σε ανεβάσει ψυχολογικά, εγώ ανεβαίνω και στις δυο περιπτώσεις !

26)     Έχεις πει σε άλλες συνεντεύξεις σου ότι πάντα, όταν τελειώνεις κάτι, ετοιμάζεις κάτι άλλο. Τώρα τι ετοιμάζεις.
Ναι. Καταρχήν είδη σκέφτομαι και σχεδόν έχω ολοκληρώσει το τι θα κάνω τον Οκτώβρη. Αυτό που θα κάνω θα είναι μια μουσική παράσταση, η οποία θα έχει ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό μήνυμα που δεν έχει θιχτεί από κανέναν. Θα είναι κάτι το ιδιαίτερο και θα συνδυάσει πολλές τέχνες.

27)     Να υποθέσω ότι θα μάθουμε σύντομα;
Ναι , αφού προηγηθούν κάποια άλλα πράγματα πριν .

28)     Και μια τελευταία ερώτηση. Εάν όχι πάντα, σχεδόν πάντα θα θέλαμε να μας ρωτήσουν κάτι και δεν μας ρωτούν. Ενώ θέλουμε να μας ρωτήσουν. Ποια θα ήταν η ερώτηση που θα ήθελες να σου κάνω και δεν σου έκανα.
Αυτό που θα ήθελα να πω σαν φινάλε, είναι ότι σκοπός μου είναι, η μουσική να γίνει τέχνη. Να μη φτάνει μόνο στα αφτιά μας μόνο η φτηνή της πλευρά, η διασκεδαστική ας το πούμε καλύτερα. Να αναπτυχθεί και η ψυχαγωγική της εξίσου.

Προσφορά για 10 μονές προσκλήσεις για την παράσταση Mind Games - Can You Escape
με τον Amazing Dio, στo El Convento Del Arte στο Μεταξουργείο, την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017.

Το diaskedasi.info, σας δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσετε την παράσταση "Mind Games", Can you escape με τον Amazing Dio στο El Convento Del Arte, ένα show γεμάτο Μαγεία, Μυστήριο, Μουσική και  Χιούμορ, την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου στις 22.00, ώρα προσέλευσης 21.45, με 10 μονές προσκλήσεις με 50% έκπτωση στο εισιτήριο εισόδου, δηλαδή μόνο 4 ευρώ.

Η διαδικασία είναι απλή, κάνοντας like στη σελίδα του fb του diaskedasi.info, κοινοποίσηση του event στη σελίδα σας και στέλνοντας mail με το ονοματεπώνυμό σας και με τίτλο, "Mind Games", στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Παρακαλείστε για επιβεβαίωση με mail για να ισχύει η πρόσκληση, το δυνατόν πιο άμεσα.

Εάν υπάρξουν περισσότερες συμμετοχές θα γίνει κλήρωση.

Επίσης εάν υπάρξει οποιοδήποτε πρόβλημα και δεν μπορέσετε να είστε στην θεατρική παράσταση, θα σας παρακαλούσαμε να μας ειδοποιήσετε για την αντικατάστασή σας.

Περισσότερες πληροφορίες για τη θεατρική παράσταση, "Mind Games" .

* Θα ειδοποιηθούν 10 άτομα, οι 5 πρώτοι που θα επιβεβαιώσουν κερδίζουν την πρόσκληση και ανακοινώνονται το αργότερο μέχρι τις 14:00 στο Facebook του site Diaskedasi.info (ΕΔΩ).