DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Συνέντευξη στον Στέλιο Βαμβακάρη

Stelios Vamvakakis9

Αυλαία Μουσική Σκηνή, Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Συνέντευξη στον ΣΤΕΛΙΟ ΒΑΜΑΒΑΚΑΡΗ
Από τον Κώστα ΚΑΠΕΡΝΑΡΟ


Stelios Vamvakakis5

Stelios Vamvakakis1ο.  Στέλιο, έχεις συνειδητοποίηση φαντάζομαι, ότι είσαι από τους τελευταίους των μουσικών, “Μοϊκανών”, στο γνήσιο λαϊκό τραγούδι...
Είναι για σένα, πια μια τελετή και ένα βίωμα ζωής που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς πια, ή είναι αυτό που λένε... “είναι η δουλειά μου... Είμαι μουσικός, αυτό ξέρω να κάνω καλά...”

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Θα πούμε τι αλήθειες έτσι;  Κουβαλάω πάντα μηνύματα, μέσα μου σαν άνθρωπος. Όσο μεγαλώνεις, αυτό γίνεται βίωμα. Άλλο είναι να σαι πιτσιρικάς και να φτάνεις κάπου και άλλο να το χεις το μπουζούκι “αγκαλιά” από μικράκι.  Τα μάτια σου και τα χέρια σου να παίζουν μαζί του, μέσα στον ύπνο σου. Μέσα σ’ αυτό υπάρχει ένας θησαυρός. Αυτός ο θησαυρός είναι οι νότες. Αυτές γράφονται μέσα στη ψυχή σου, την στιγμή της μοναξιάς σου, την κάθε στιγμή που παίζεις. Τα ποιήματα του Λειβαδίτη, του Ελευθερίου, της Νικολακοπούλου, του Γκάτσου, του Παλαμά. Αυτό το Θείο πράγμα που δεν εξηγείται και γεννιέται ανάμεσα σε σένα και το έργο αυτών των ανθρώπων.
Είναι μια τελετή..

2ο.  Η σκιά του Μάρκου, σε “βαραίνει”  πια σαν παρακαταθήκη, συναισθηματική και ιστορική;..

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:   Θέλω να εξομολογηθώ κάτι. ... Κώστα μου,  δεν μπορώ να σου περιγράψω τι τιμή είναι αυτό το πράγμα,  να κουβαλάω ένα τέτοιο όνομα και να γίνομαι κομμάτι της σύγκρισης με ένα τέτοιο καλλιτέχνη και άνθρωπο!..  Να σου πω, ότι από  τεσσάρων χρονών,  έπαιζα και τραγούδαγα μαζί του;..  Μιλάμε μαθητεία, έτσι;..  Από  την κούνια μου, που δίπλα της ήταν το μπουζούκι μέσα σε μια πέτσινη θήκη,  και το  “ντραν”,  που έκανε η χορδή... Που να φύγεις μετά από εκεί!.. Ο πατέρας μου ήταν “κεντητός” άνθρωπος… Ψιλοβελονιά, σαν κέντημα... Η απλότητα και η αγάπη...
 

3ο. .  Αναφέρεις κάπου ότι, την εποχή  που ο πατέρας σου είχε αποσυρθεί λόγω της υγείας του, με την παραμορφωτική αρθρίτιδα και δεν έπιανε μπουζούκι, η ζωή σου είχε...”σημαδευτεί”...  Θέλεις να μας πεις πως και γιατί;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Την εποχή εκείνη περνάγαμε πάρα πολύ δύσκολα. Ήμασταν τρία αγόρια. Υπήρχε και κατάσταση πολιτικά πολύ θλιβερή...  Ο  πατέρας μου, λόγω ηλικίας και της αρρώστιας, δεν μπορούσε να δουλέψει, όπως ήθελε... Αλλά οι ανάγκες της οικογένειας, υπήρχαν και κάποιος έπρεπε να την “πληρώσει”, που λένε... Έτσι εγώ, βρισκόμουν κοντά στον Μάρκο, από τα άλλα μου αδέλφια.  Αυτό που έβλεπα, οι ταλαιπωρίες που είχε περάσει και η εξομολογήσεις του μέσα από τα λόγια του στον γιό, με έκαναν όλο να “φορτώνω” μέσα μου...  Στο λέω και ανατριχιάζω... Τον έβλεπα να κάθεται σε μια καρέκλα, εκεί στο Stelios Vamvakaris3Ρέντη, να περιμένει να τελειώσει το τζουκ μποξ και δίπλα να ‘ναι οι χασάπηδες, να ‘ναι οι μανάβηδες , όλη η Τρούμπα, όλη η πιάτσα και να ‘ρχονται να τρώνε τα κοτόπουλα και τους πατσάδες και να του λένε...” Μάρκο έχω ένα τελάρο σταφύλια, δύο καρπούζια, παίξε μας τον Κάβουρα, ή το αντιλαλούν οι φυλακές..” Τον κάνανε  ρεντίκολο, τον εξευτέλιζαν... Και ήμουν υποχρεωμένος εγώ τώρα, να πηγαίνω με ένα πιατάκι, να παίρνω το πλήρωμα... Μετά ακούγανε τον Πρίσλευ στους δίσκους τους μεγάλους και...χορεύανε..
Θυμάμαι ένα βράδυ, λόγω του “πάρτι” που ο πατέρας μου δεν μπόραγε να παίξει... Ήταν ο χώρος έτσι που δεν πήγαινε... Πως το λένε... Ήταν χαράματα, 3.30 η ώρα, θα ‘μουν 7 χρονών, φύγαμε να πάμε στην Κοκκινιά, σπίτι, και να περπατάμε μέσα από τα περιβόλια της παλιάς Κοκκινιάς, πάνω στις γραμμές του τραίνου και να τραγουδά... “ Tι πάθος ατελείωτο που είναι το δικό μου, όλοι να  θέλουν τη ζωή και ‘γω το θάνατό μου.. .” Και δεν είναι μόνο αυτό...  Γύρναγε και μου έλεγε... “Τώρα θα πάμε σπίτι μην ανησυχείς... Τώρα θα δεις...”  Kαι έτσι έγινε αυτό το ζεϊμπέκικο... Έτσι γεννιέται το τραγούδι...  Τραγούδι μπορεί να γράψεις και στο Χίλτον και αλλού.. Αλλά άμα δεν έχεις “πατησιά”, βίωμα, δεν...

4ο.  Στο στίχο σου, μιας και είναι τραγούδια συναισθήματος, και βιωματικά.. Σε έχουν προβληματίσει, τα σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα.. Οι νέες κοινωνικές προδιαγραφές;... Ο ρατσισμός, (που τον είχαν αντιμετωπίσει και οι Έλληνες πρόσφυγες της Μ. Ασίας, ας πούμε... και έβγαινε στα ταξίμια... ), και υπάρχει τώρα...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Ένας άνθρωπος που γεννά μουσική, αγαπάει τα πάντα... Δεν μπορεί να μην κατανοεί το πόνο της πείνας, του διωγμού, της εξαθλίωσης και να μένει αδιάφορος...

5ο.  Louisiana Red, ο γνωστός θρύλος του blues, και η φιλία του με τον Μάρκο... Μάρτιος του 2008, Κύτταρο, και εσύ μαζί με τον κύριο αυτόν, που δεν ήταν και η πρώτη σου φορά,  και τους Θεσσαλονικείς Blues Wire ... Οικογενειακή υπόθεση, η ο προθάλαμος για την βουτιά σου, στο συγγενές λαϊκό είδος μουσικής;

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Με ακούγανε φίλοι,  όπως ο Γιάννης Αγγελάτος,  άνθρωποι, που είχανε τέτοια ακούσματα, άλλοι με τη jazz άλλοι με το blues και μου λέγανε.. “ Στέλιο αφού για σένα, δεν είναι δύσκολο, βγες και παίξε  με αυτόν τον άνθρωπο..” Και πράγματι ήταν μια πολύ φυσική κατάσταση... Όπως καλή ώρα μιλάμε τώρα, έτσι και εκεί “μιλάγαμε”, με τις νότες... Αγαπούσε πολύ τη κιθάρα του, όσο και ‘γω το μπουζούκι μου...  Ήταν και αυτός ένας άγγελος...

6ο.  Είναι προφανές και από την προηγούμενη ερώτηση, ότι πέρα από το ρεμπέτικο που υπάρχει στο DNA σου, δεν σε χωρούν, με την ευρεία έννοια τα “στενά όρια, μιας  μουσικής παράδοσης...”
Πιστεύεις  ότι οι “αρραβώνες και τα παντρέματα”, ανάμεσα στα εθνικά μουσικά  ιδιώματα και τους ανήσυχους δημιουργούς, είναι ένα μέσο να επικοινωνεί  η παγκόσμια συνείδηση και να αμβλύνονται οι διαφορές των λαών;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Συμπληρώνεις τον κόσμο... Τον συσπειρώνεις... Την ώρα που συνυπάρχεις, με τον άλλον, είναι πραγματική επικοινωνία.. Εδώ ένας Τούρκος και έλεγε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, πως ακούει την δουλεία μου από τον δίσκο “Νιρβάνα”, κάθε πρωί  για να πάει στη δουλειά του.. Και με αφήνει έκπληκτο αυτό... Στο τι επιτυγχάνω με τη μουσική μου, χωρίς να το επιδιώκω...

Stelios Vamvakaris8

7ο. Τι είναι το “καραντουζένι”;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Είναι τι πόνο βγάζει , ένας άνθρωπος ... Τι ιστορία;..  Η πατησιά του... Και το μπουζούκι  χαμηλώνει, τον τόνο του.. Παρακολουθεί την κίνηση, τα μέτρα σου... Το κέντημα... Την αργή νότα που δεν την “ακούει” o άλλος... Το “μουρμούρικο”... To όργανο κουρδίζεται στον τόνο σου... Στο λα μπεμόλ στο σι μπεμόλ...

8ο.  Στο μουσικό σου ιδίωμα λοιπόν...  Ανατολή ή Δύση “εν κατακλείδι..” μέσα σου;..

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Και τα δύο... Δεν μπορώ να αρνηθώ την μουσική...

9ο.  Τι σε απασχολεί περισσότερο, πάνω στη δουλεία σου... Το αρχικό υλικό που έχεις, ο στίχος και το  αρχικό μελωδικό μοτίβο σαν καμβάς, ή η ενορχήστρωση που ολοκληρώνει το σύνολο και οι συνεργάτες που το υποστηρίζουν... Είσαι με άλλα λόγια, τελειομανής και συγκεντρωτικός ή εμπιστεύεσαι τις επιλογές σου στους  συνεργάτες και αφιερώνεσαι στην ολοκλήρωση του έργου...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:   Εμπιστεύομαι πολύ τα νέα παιδιά.. Εγώ “συναρμολογώ” το κυρίως θέμα και το δίνω στον άλλο να το παίξει... Αυτοί που κάθονται μαζί μου, κάνουν δική τους επιλογή να παίξουν μαζί μου... Και από ότι λένε, παίρνουν ότι καλό μπορούν από μένα... Είναι μια ερώτηση που θα άξιζε να ρωτήσεις, τα ίδια τα παιδιά...

10ο . Πώς βλέπεις  τώρα,  την μουσική στην Ελλάδα... Περνάμε και εκεί μια κρίση ιδεών, όπως στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή σαν λαός;..

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Αυτός ο τόπος, μόλις βλέπεις τον ήλιο, με τις ρομάντζες του ένα γύρω, και αυτό το ταξίδι που κάνεις μέσα στο φώς, τα εξαφανίζει όλα . Τώρα οι άνθρωποι, οι άνθρωποι  μπερδεύονται... Δεν είναι στη τέχνη, οι άνθρωποι...  Και όσο δεν είσαι στη  τέχνη, χάνεις το σύμπαν όλο... Για μένα, που με κάνει να νοιώθω και υπερήφανος γι αυτό και στο λέω ειλικρινά, εδώ γεννιέται η τέχνη...Το σύμπαν ολάκαιρο.... Αυτός ο τόπος είναι αγιασμένος...

Stelios Vamvakaris10

11ο. Το ρεμπέτικο, όχι ως μουσειακό, παραδοσιακό μουσικό ιδίωμα...  Πιστεύεις ότι θα συνεχίσει να υπάρχει και στον νέο αιώνα;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Να σου πω... Μέσα σε αυτό το τραγούδι, έχουν υπογράψει ψυχές...  Και για τον έλληνα δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση... Εδώ βλέπεις Ολλανδική κομπανία.. Σουηδική κομπανία..Φιλανδική κομπανία...  Όλοι είναι φίλοι μου... Στο Γιοχάνεσμπουργκ, με πέρναν τηλέφωνο  για την “ Άτακτη”, ξέρεις είναι το πρώτο μου τραγούδι,  και μου λένε... “ Άκου τον πατέρα σου!..” Το μήνυμα του ρεμπέτικου, είναι τόσο αληθινό που δεν πολεμιέται...

12ο. Σήμερα, η νέα τακτική και οι δυνατότητες με την τεχνολογία, επιτρέπει στον καλλιτέχνη, να ανεξαρτητοποιείτε... Για παράδειγμα, το διαδίκτυο... Όλο και περισσότεροι νέοι τραγουδοποιοί,  “αναρτούν”, την δουλειά τους, χωρίς παρεμβάσεις από δισκογραφικές και παραγωγούς...
Ποιά είναι η γνώμη σου γι αυτά τα φαινόμενα;

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Κοίτα!... ( Δείχνει προς το recorder που γράφει τόση ώρα... Γέλια...) Βάλε με και μένα εκεί... Τι να λέμε τώρα!..  Δεν έχω κινητό τηλέφωνο... Έχω μάθει να με βρίσκουν όποιος θέλει στο σπίτι μου..

13ο. Είσαι των δημόσιων συμμετοχών αφιλοκερδώς, για κάποιο κοινωνικό σκοπό;...
π.χ. Για να μαζευτούν χρήματα, για παιδιά ή κάποιον που κινδυνεύει η ζωή του... Συνηθίζεται, από πολλούς και όχι....αφιλοκερδώς όπως φαίνεται τελικά... Εσύ τι λες;

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Το συζητάς;.. Φυσικά και θα πήγαινα... Ότι λέμε...Λέμε...

14ο. Πιο νομίζεις ότι είναι το στίγμα του κοινού πια, στις δύσκολες εποχές που ζούμε...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Υπάρχει σύγχυση... Έχουν μπλεχτεί πολύ τα πράγματα... Όμως είναι παρήγορο, ότι τουλάχιστον στο δικό μου είδος μουσικής, ακόμα έρχονται και ακούνε τα νέα παιδιά... Κάτι λέει αυτό...

15ο. Σαν άνδρας με μια περιεκτική εμπειριών ζωή...  Έχεις ένα κουτί μπροστά σου, που πέφτουν 2 από τα μεγαλύτερα λάθη σου... Όταν το ανοίγεις έχουν αλλάξει και δεν υπάρχουν πια... Τι θα...έριχνες μέσα;...  Σαν άτομο ή σαν καλλιτέχνης...  Απαντάς με όποια ιδιότητα θες...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:   Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με πάθη... Και το πάθος το πληρώνεις... Και γώ έχω τα δικά μου πάθη... Γεννήθηκα έτσι... Με τη φτώχεια μου... Την υστερία μου...  Αλλά ήρθε η ζωή μου έτσι , μια και δεν ήμουν “άτιμος” , δεν κορόιδεψα, είχα το κεφάλι ψηλά,  να βγω  από την άνωση και να μην βυθιστώ...  

16ο. Μια ματιά στο παρόν και μια στο μέλλον... Τι ευχή θα ‘κανες με το χέρι στη καρδιά για το 2013;...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜ:  Ο τόπος που αγαπώ, θέλω να προοδεύει και δεν θέλω να ασχολούνται με μας, κάποιοι που δεν ξέρουν την ιστορία μας, γιατί αν την ‘ξεραν θα μπορούσαν να γίνουν και  άνθρωποι...

Στέλιο ήταν τιμή μου,  που μίλησα και μοιράστηκα λίγο χρόνο, μαζί σου...
Σ’ ευχαριστώ...

Stelios Vamvakaris11

 

     

Από την Live εμφάνιση του Στέλιου Βαμβακάρη, στη Μουσική Σκηνή Αυλαία στο Βοτανικό, έπαιξαν οι μουσικοί (Δευτέρα 8 Απριλίου 2013).

Τραγούδι: Στέλιος Βαμβακάρης, Εβελίνα Αγγέλου, Μιχάλης Δημητριάδης

Μουσικοί:
Μιχάλης Δήμας: μπουζούκι
Βασίλης Κορακάκης: μπουζούκι
Κώστας Γεράκης: κιθάρα
Στέφανος Μαγουλάς: κοντραμπάσο