DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Κριστόφ Κισλόφσκι, μια από τις κυρίαρχες κινηματογραφικές μορφές στην ανατολική Ευρώπη

Kristoph Kislophski 01

Κριστόφ Κισλόφσκι
(Krzysztof Kieslowski 27/6/1941 - 13/3/1996)

Mία από τις κυρίαρχες κινηματογραφικές μορφές στην ανατολική Ευρώπη, γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1941.

Kristoph KislophskiΣτα πρώτα του χρόνια αναγκάστηκε να μετακινηθεί σε αρκετές πόλεις, ενώ σε ηλικία 16 ετών γράφτηκε σε σχολή πυροσβεστών, την οποία παράτησε πολύ σύντομα.

Για να αποφύγει τη στρατιωτική θητεία ξαναγύρισε στα θρανία, παρακολουθώντας μαθήματα για το επάγγελμα του τεχνικού θεάτρου.

Το 1965, μετά από δύο προηγούμενες αποτυχημένες αιτήσεις, έγινε τελικά δεκτός στην περίφημη Κινηματογραφική Σχολή του Λοντζ και την επόμενη χρονιά γύρισε την πρώτη μικρού μήκους ταινία του "Tramwaj" (1966). Το 1969 αποφοίτησε από τη σχολή έχοντας γυρίσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους, και για τα επόμενα χρόνια σκηνοθέτησε αρκετά ντοκιμαντέρ.

Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας είναι το "Personel" (1975) το οποίο κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Μανχάιμ. Η συγκεκριμένη ταινία όπως και η επόμενή του ("Το Σημάδι" - 1976) είναι έργα κοινωνικού ρεαλισμού με ένα εξαιρετικά μεγάλο επιτελείο ηθοποιών.

Στο ίδιο μοτίβο κινείται και με τις ταινίες "Ερασιτέχνης Κινηματογραφιστής" (1979) - κέρδισε το Μέγα Βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας - και "Η τύχη" ("Przypadek" - γυρίστηκε το 1981 αλλά εξαιτίας λογοκρισίας προβλήθηκε το 1987), μόνο που εδώ δίνει έμφαση περισσότερο στο άτομο παρά στο κοινωνικό σύνολο.

Η ταινία "Δίχως Τέλος" (1984) είναι ίσως η πιο ξεκάθαρη, πολιτικά, ταινία του, ενώ ο περίφημος κύκλος ταινιών με γενικό τίτλο "Ο Δεκάλογος" αποτελείται από 10 ταινίες μικρού μήκους εμπνευσμένες από τις Δέκα Εντολές. Από αυτόν τον κύκλο ταινιών προέκυψαν και οι μεγαλύτερου μήκους αριστουργηματικές εκδοχές του πέμπτου και έκτου επεισοδίου με τον τίτλο "Μικρή Ιστορία για ένα Φόνο"(1988) και "Μικρή Ερωτική Ιστορία" (1988).

Οι ταινίες που τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό και του χάρισαν τη διεθνή αναγνώριση είναι οι τέσσερις τελευταίες δημιουργίες της ζωής του: "Η Διπλή Ζωή της Βερόνικα" (1991) και ο κινηματογραφικός κύκλος "Τρία Χρώματα: Η Μπλε /Λευκή /Κόκκινη Ταινία" (1993-1994).

Πέθανε στην Βαρσοβία στις 13 Μαρτίου του 1996 από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.

Φιλμογραφία
1994     Τρία χρώματα: Η κόκκινη ταινία
1993     Τρία χρώματα: Η λευκή ταινία
1993     Τρία χρώματα: Η μπλε ταινία
1991     Η διπλή ζωή της Βερόνικα
1990     Ο Δεκάλογος
1990     City Life (αποσπ. "Siedem dni w tygodniu")
1988     Μικρή ερωτική ιστορία
1988     Μικρή ιστορία για ένα φόνο
1988     Siedem dni w tygodniu (μ.μ.)
1987     Η τύχη
1985     Δίχως τέλος
1980     Gadajace glowy (μ.μ.)
1980     Dworzec (μ.μ.)
1979     Ερασιτέχνης Κινηματογραφιστής
1979     Siedem kobiet w roznym wieku (μ.μ.)
1979     Z punktu widzenia nocnego portiera (μ.μ.)
1977     Szpital (μ.μ.)
1977     Nie wiem (μ.μ.)
1976     Η ουλή
1976     Klaps (μ.μ.)
1975     Zyciorys (μ.μ.)
1974     Przeswietlenie (μ.μ.)
1973     Murarz (μ.μ.)
1972     Refren (μ.μ.)
1972     Podstawy BHP w kopalni miedzi (μ.μ.)
1972     Miedzy Wroclawiem a Zielona Gora (μ.μ.)
1971     Fabryka (μ.μ.)
1971     Bylem zolnierzem (μ.μ.)
1971     Przed rajdem (μ.μ.)
1971     Robotnicy
1971     Nic o nas bez nas (μ.μ.)
1968     Z miasta Lodzi (μ.μ.)
1967     Koncert zyczen (μ.μ.)
1966     Urzad (μ.μ.)
1966     Tramwaj (μ.μ.)