DIASKEDASI.INFO

Μάικλ Φαραντέι

Ο Μάικλ Φαραντέι, ήταν ένας Άγγλος επιστήμονας με σημαντική συμβολή στην εξέλιξη του ηλεκτρομαγνητισμού και της ηλεκτροχημείας. (22 Σεπτεμβρίου 1791 – 25 Αυγούστου 1867)

Δεν είχε κοινοπολιτειακή υπηκοότητα, αλλά είχε αποκτήσει τον τίτλο του Εταίρου της Βασιλικής Εταιρείας, που δίνονταν σε πολίτες ή μόνιμους κατοίκους της Κοινοπολιτείας των Εθνών.

Ο Φαραντέι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες που η ανθρωπότητα έχει αναδείξει.

Κατέχει ξεχωριστή θέση (την πρώτη για αρκετούς ιστορικούς της επιστήμης) όσον αφορά το πειραματικό κομμάτι των φυσικών επιστημών, καθώς ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός όσον αφορά στην επινόηση, το σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός μεγάλου πλήθους πειραμάτων.

Μέσα στις εφευρέσεις του συμπεριλαμβάνεται η πρώτη έκδοση της συσκευής που αργότερα θα γινόταν γνωστή ως λυχνία Bunsen και η οποία χρησιμοποιείται παγκοσμίως σε εργαστήρια επιστημών ως μία αρκετά αποδοτική πηγή θερμότητας.

Είναι επίσης γνωστός για τις εργασίες που πραγματοποίησε πάνω στο φαινόμενο της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής, των οποίων αποτέλεσμα είναι ο νόμος που περιγράφει το φαινόμενο και φέρει το όνομα του. Η μονάδα μέτρησης της χωρητικότητας στο SI, φέρει προς τιμήν του την ονομασία farad.

Τα πρώτα χρόνια
Ο Φαραντέι γεννήθηκε το 1791 στο Σάρεϋ, στο νότιο Λονδίνο. ήταν γόνος οικογένειας που ανήκε στην εργατική τάξη της εποχής (ο πατέρας του ήταν σιδεράς). Ακολουθώντας τη μοίρα όλων των παιδιών της κοινωνικής του τάξης, έλαβε ελάχιστη μόρφωση. Σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε να δουλεύει ως βοηθός ενός βιβλιοδέτη της περιοχής, θέση την οποία διατήρησε για 7 χρόνια.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μελέτησε αρκετά από τα βιβλία που περνούσαν από τα χέρια του, κυρίως επιστημονικού περιεχομένου. Με αυτό το τρόπο ενημερώθηκε εκτενώς για τις εξέλιξης της εποχής στους τομείς της φυσικής και της χημείας.

Παράλληλα, ξεκίνησε να εκτελεί απλά πειράματα: χρησιμοποιώντας παλιές φιάλες και κομμάτια ξύλου κατασκεύασε μια αυτοσχέδια ηλεκτροστατική γεννήτρια, ενώ αργότερα ανέπτυξε μια ασθενή βολταϊκή στήλη με τη βοήθεια της οποίας πραγματοποίησε μια σειρά ηλεκτροχημικών πειραμάτων.

Το 1812, μετά από αίτησή του, προσκλήθηκε από τον γνωστό Βρετανό χημικό Σερ Χάμφρι Ντέιβι (Humphry Davy) να εργαστεί ως παρασκευαστής βοηθός του στο εργαστήριο του στο Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου.

Σύμφωνα με μια εκδοχή, η πρόσκληση αυτή πραγματοποιήθηκε αφού ο Ντέιβι διάβασε τις σημειώσεις που είχε κρατήσει ο Φαραντέι από διάλεξη του, εκτιμώντας έτσι την έφεσή του για μάθηση. Αυτόν τον συνόδεψε ο Φαραντέι σε επιστημονικό ταξίδι του ανά την Ευρώπη από τον Οκτώβριο του 1813 μέχρι τον Απρίλιο του 1815.

Η επιστημονική σταδιοδρομία
Το 1821 ο επιστημονικός επιμελητής του περιοδικού Χρονικά Φιλοσοφίας (Annals of Philosophy) ζήτησε από τον Φαραντέι να συντάξει μια επισκόπηση των πειραμάτων και των θεωριών του ηλεκτρομαγνητισμού που ακολούθησαν την ανακάλυψη του Χανς Κρίστιαν Έρστεντ που είχε γίνει ένα χρόνο νωρίτερα.

Ο Φαραντέι δεν ήταν ακόμη γνωστός στους επιστημονικούς κύκλους της εποχής, ενδιαφέρθηκε όμως ιδιαιτέρως για το ζήτημα. Σύντομα διαπίστωσε ότι δεν θα περιοριζόταν σε μια απλή αναφορά των πεπραγμένων των άλλων επιστημόνων: αποφάσισε να επαναλάβει πολλά από τα πειράματα, να επεξεργάζεται δικές του θεωρίες για να ερμηνεύσει τις παρατηρήσεις του και να σχεδιάζει καινούργια πειράματα.

Το 1825 διορίσθηκε διευθυντής των εργαστηρίων του Βασιλικού Ινστιτούτου και το 1833 ισόβιος καθηγητής Χημείας στο ίδιο Ινστιτούτο, χωρίς την υποχρέωση να παραδίδει μαθήματα. Ο Φαραντέι στερούμενος μαθηματικής μόρφωσης και αυτοδίδακτος, προικισμένος όμως με καταπληκτική φαντασία και παρατηρητικότητα κατάφερε να γίνει ειδήμων στις έρευνές του και να αναδειχθεί σε κορυφαίο επιστήμονα συμβάλλοντας όσο λίγοι στην ανάπτυξη των σημερινών γνώσεων της Χημείας και της Φυσικής, πρώτιστα όμως στον Ηλεκτρισμό.

Στο καθαρά χημικό του έργο περιλαμβάνονται οι έρευνές του στο Χλώριο, η ανακάλυψη δύο νέων ενώσεών του με τον άνθρακα, η υγροποίηση πολλών αερίων, μελέτες του επί των κραμάτων του Χάλυβα καθώς και η παρασκευή νέων ειδών οπτικής υάλου. Οι υπέροχες εργασίες του περί του ηλεκτρισμού χρονολογούνται από το 1821.

Ο Φαραντέι και η ηλεκτρομαγνητική επαγωγή
Η πρώτη ανακάλυψη του Φαραντέι στον ηλεκτρομαγνητισμό έγινε (σύμφωνα με τα προσεγμένα αρχεία που διατηρούσε) στις 3 Σεπτεμβρίου 1821, αφού είχε επαναλάβει το πείραμα του Έρστεντ. Ο Φαραντέι παρατήρησε την αλλαγή στον προσανατολισμό της μαγνητικής βελόνας όταν αυτή πλησίαζε ευθύγραμμο ρευματοφόρο αγωγό, κάτι που είχε ήδη επισημάνει ο Έρστεντ.

Επιχειρώντας όμως να αναπαραστήσει τη δύναμη που προκαλούσε αυτή την αλλαγή σε διάφορα σημεία γύρω από τον ευθύγραμμο αγωγό, διαπίστωσε ότι η αναπαράσταση που προέκυπτε είχε την μορφή ομόκεντρων κύκλων με κέντρο τον άξονα του αγωγού.

Αυτός ο τρόπος απεικόνισης ενός μαγνητικού πεδίου χρησιμοποιείται ευρύτατα στον ηλεκτρομαγνητισμό: πρόκειται για τις γνωστές δυναμικές γραμμές. Σημειώνεται ότι και ο όρος 'μαγνητικό πεδίο' ('magnetic field') αποδίδεται στον Φαραντέι.

Βασισμένος στην παραπάνω διαπίστωση, ο Φαραντέι κατασκεύασε τον ηλεκτρομαγνητικό στροφέα μία συσκευή που εκμεταλλευόταν την κυκλική μορφή του μαγνητικού πεδίου γύρω από τον ρευματοφόρο αγωγό και προκαλούσε την περιστροφή μιας μαγνητικής ράβδου.

Οπλισμένος με το 'εργαλείο' των δυναμικών γραμμών, ο Φαραντέι συνέχισε τις έρευνες του γύρω από τον ηλεκτρομαγνητισμό επιδιώκοντας να εντοπίσει κάποιο τρόπο να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα με τη χρήση μαγνητών.

Για αρκετά χρόνια οι προσπάθειες του παρέμεναν άκαρπες. Αναφερόμενος σε διάφορες πειραματικές διατάξεις, συμπληρώνει στο ημερολόγιό του μία σειρά από αναφορές που καταλήγουν σε σχόλια του τύπου 'δεν υπήρξε αντίδραση' ή 'κανένα αποτέλεσμα'...

Η ημερομηνία της 29ης Αυγούστου του 1831 είναι η πιο σημαδιακή για τις προσπάθειες του Άγγλου πειραματιστή, όταν αυτός στο μεταξύ εργαζόταν ως διευθυντής του εργαστηρίου του Βασιλικού Ιδρύματος.

Η πειραματική διάταξη που χρησιμοποίησε ήταν απλή: είχε τυλίξει δύο σπείρες σύρματος αντιδιαμετρικά, σε έναν δακτύλιο από μαλακό σίδηρο (βλ. σχήμα). Διοχετεύοντας ηλεκτρικό ρεύμα στο ένα από τα δύο σύρματα, διαπίστωσε ότι στο άλλο σύρμα εμφανίζεται πράγματι ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά μόνο όταν το ρεύμα στο πρώτο σύρμα ξεκινά ή διακόπτεται.

Θεωρώντας ότι το ηλεκτρικό ρεύμα 'επάγεται' στο δεύτερο σύρμα, η ονομασία που αποδόθηκε στο φαινόμενο ήταν 'επαγωγή'. Πολύ σύντομα, συνεχίζοντας τα πειράματα ο Φαραντέι κατέληξε σε δύο σημαντικά συμπεράσματα.

Πρώτον, η ύπαρξη του σιδερένιου δακτυλίου δεν είναι απαραίτητη για να παρατηρηθεί το φαινόμενο. Δεύτερον, το ρόλο του πρώτου σύρματος μπορούσε να παίξει και ένας ισχυρός μαγνήτης.

Αυτό το συμπέρασμα ήταν ιδιαίτερα αξιοσημείωτο, αφού σηματοδοτούσε τη δημιουργία ηλεκτρικού ρεύματος από μαγνήτη, με άλλα λόγια τη μετάβαση από τον μαγνητισμό στον ηλεκτρισμό.

Την ανακάλυψη της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής που ήταν πλέον πραγματικότητα ακολούθησε εκείνη της ηλεκτρογεννήτριας.

Πρώτος διαπιστώνει τη δεξιόστροφη φορά του Μαγνητικού πεδίου σε σχέση με τη φορά του ρεύματος που το παράγει.

Επίσης ο Φαραντέι επινόησε και τον μετασχηματιστή.

Ο Φαραντέι και η χημεία
Ο Φαραντέι, επηρεασμένος και από τις δουλειές του Ντέιβι, ασχολήθηκε και με ερωτήματα που αφορούσαν τον τομέα της χημείας. Παρασκεύασε τις πρώτες γνωστές ενώσεις άνθρακα και χλωρίου (C2Cl6 και C2Cl4) και κατόρθωσε να υγροποιήσει αρκετά αέρια.

Εργάστηκε πολλά έτη πάνω στη δημιουργία του ανοξείδωτου ατσαλιού. Το 1825, στα πλαίσια μιας εργασίας του για το φωταέριο, ανακάλυψε το βενζόλιο και έδωσε μια περιγραφή των ιδιοτήτων του.

Επίσης, επινόησε την έννοια του αριθμού οξείδωσης των χημικών στοιχείων.

Μεγάλο μέρος των πειραμάτων του Φαραντέι σχετίζονταν με το φαινόμενο της ηλεκτρόλυσης. Πέρα από την ανακάλυψη των νόμων της ηλεκτρόλυσης, ο Φαραντέι διεύρυνε τη χρήση όρων που σχετίζονται με την ηλεκτρόλυση και χρησιμοποιούνται ευρέως μέχρι σήμερα.

Τέτοιοι όροι είναι οι άνοδος, κάθοδος, ηλεκτρόδιο και ιόν.

Άλλες εργασίες
Ο Φαραντέι δούλεψε και σε φαινόμενα στατικού ηλεκτρισμού. Διαπίστωσε ότι κάθε υλικό χαρακτηρίζεται από τη δική του επαγωγική ικανότητα.

Επίσης, έδειξε ότι κατά τη φόρτιση ενός αγωγού το ηλεκτρικό φορτίο κατανέμεται στην εξωτερική επιφάνεια. Με άλλα λόγια, οτιδήποτε βρισκόταν στο εσωτερικό του αγωγού δεν επηρεαζόνταν από το ηλεκτρικό φορτίο.

Ξεχωριστή θέση στις δραστηριότητες του Φαραντέι στο Βασιλικό Ίδρυμα του Λονδίνου κατέχει μία σειρά από επιτυχημένες διαλέξεις χημείας και φυσικής. Σε αυτές τις διαλέξεις βασίστηκε η έκδοση Η Χημική Ιστορία ενός Κεριού (1861).

Μέχρι τις μέρες μας, μία σειρά διαλέξεων δίνεται κάθε Χριστούγεννα στο Βασιλικό Ίδρυμα, οι οποίες φέρουν το όνομα του Φαραντέι.

Το 1845 ανακάλυψε τον Διαμαγνητισμό.

Σημειώσεις
Ταυτόχρονα με τον Φαραντέι έκανε την ίδια ανακάλυψη και ο Αμερικανός φυσικός συνάδελφός του Τζόζεφ Χένρι (1797-1878).
Άλμα πάνω ↑ Προς τιμήν του Φαραντέι, παλαιότερα χρησιμοποιούταν και η μονάδα μέτρησης του ηλεκτρικού φορτίου, το 'φαραντέι' (faraday). Στις μέρες μας, το φαραντέι έχει αντικατασταθεί από το coulomb (1 φαραντέι είναι ίσο με το φορτίο ενός mole ηλεκτρονίων, δηλαδή περίπου 96485.3415 coulomb).

Σον Κόνερι

Ο Σερ Τόμας Σον Κόνερι (Thomas Sean Connery) γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1930 στη Σκωτία. Είναι πολυβραβευμένος ηθοποιός και παραγωγός ταινιών κινηματογράφου. Είναι ευρύτερα γνωστός ως ο πρώτος επίσημος ηθοποιός που υποδύθηκε τον Τζέιμς Μποντ. (Θάν. 31 Οκτωβρίου 2020)

Πρωταγωνίστησε σε επτά συνολικά ταινίες Μποντ. Κατέχει πληθώρα βραβείων και διακρίσεων, ανάμεσά τους Όσκαρ από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, Χρυσή Σφαίρα και BAFTA. Το 1987 κέρδισε το Όσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου στην ταινία Οι Αδιάφθοροι (The Untouchables). Τον Ιούλιο του 2000 χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β'.

Βιογραφία
Πρώτα Χρόνια
Ο Κόνερι γεννήθηκε στο Φάουντενμπριτζ (Fountainbridge) στο Εδιμβούργο. Είναι γιος της Euphemia "Effie" McBain (πατρ. McLean), καθαρίστριας, και του Τζόζεφ Κόνερι, εργάτη σε εργοστάσιο και οδηγού φορτηγού. Ο πατέρας του ήταν Καθολικός με ιρλανδο-σκωτική καταγωγή, ενώ η μητέρα του ήταν Σκωτσέζα Προτεστάντισσα. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι τον αποκαλούσαν Σον, το μεσαίο του όνομα, πολύ πριν γίνει ηθοποιός.

Το πρώτο του επάγγελμα ήταν γαλατάς στο Εδιμβούργο. Ακολούθως κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό, αλλά απολύθηκε λόγω προβλημάτων υγείας και επέστρεψε στην παλιά του δουλειά κάνοντας διάφορες εργασίες όπως οδηγός λεωφορείου, εργάτης, μοντέλο για το κολλέγιο Καλών Τεχνών του Εδιμβούργου, στιλβωτής φέρετρων και μπόντι μπίλντερ.

Τζέιμς Μποντ (1962–1967, 1971, 1983)
Η εντυπωσιακή άνοδος του Κόνερι έγινε με τον ρόλο του μυστικού πράκτορα Τζέιμς Μποντ. Συνολικά πήρε μέρος σε επτά ταινίες Μποντ. Οι έξι ήταν παραγωγής της EON και μία ήταν ανεπίσημη αναπαραγωγή του Thunderball από την Warner Bros. Οι ταινίες αυτές είναι:

Τζέιμς Μποντ εναντίον Δόκτορος Νο (Dr No., 1962)
Από τη Ρωσία με αγάπη (From Russia with love, 1963)
Επιχείρηση Χρυσοδάκτυλος (Goldfinger, 1964)
Επιχείρηση Κεραυνός (Thunderball, 1965)
Ζεις μονάχα δυο φορές (You only live twice, 1967)
Τα Διαμάντια είναι παντοτινά (Diamonds are forever, 1971)
Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ (Never say never again, 1983) (ανεπίσημη).

Ο εντυπωσιακός αλλά και αεικίνητος, «αεράτος», ηθοποιός πρωτοανακαλύφθηκε από τους Χάρι Σάλτζμαν και Άλμπερτ Μπρόκολι, μετά την άρνηση άλλων υποψήφιων ηθοποιών για το ρόλο του Μποντ, μεταξύ των οποίων ο Ντέιβιντ Νίβεν (ο οποίος αργότερα έπαιξε τον Μποντ στην παρωδία του 1967 Casino Royale), ο Κάρι Γκραντ και ο Τζέιμς Μέισον. Ο χαμηλός προϋπολογισμός ανάγκασε τους παραγωγούς να προσλάβουν έναν άγνωστο ηθοποιό.

Ίαν Φλέμινγκ
Ο δημιουργός του Τζέιμς Μποντ, Ίαν Φλέμινγκ, δεν ήταν ευχαριστημένος με την επιλογή του ηθοποιού για την ενσάρκωση του ήρωά του, καθώς θεωρούσε ότι λόγω της φυσικής του διάπλασης και του παρουσιαστικού του δεν θα φαινόταν τόσο εκλεπτυσμένος. Ωστόσο, άλλαξε γνώμη μετά την πρεμιέρα της πρώτης ταινίας, Τζέιμς Μποντ εναντίον Δρος Νο, και εντυπωσιάστηκε τόσο που εμπνεύστηκε μια σκωτο-ελβετική καταγωγή για τον Τζέιμς Μποντ που ξεπηδούσε από τις σελίδες των επόμενων μυθιστορημάτων του.

Η ερμηνεία του Κόνερι ως Μποντ και το στυλ που προσέδωσε στο χαρακτήρα αυτό οφείλεται στην καθοδήγηση του σκηνοθέτη των ταινιών Τέρενς Γιανγκ, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του και «εξευγένισε» το φυσικό παρουσιαστικό του.

Σον Κόνερι - Ταινίες

Σον Κόνερι - Το Εφτάρι που έγινε 007

Το 1890 σε κάποιο περίχωρο του Εδιβούργου ιδρύεται μια ομάδα γειτονιάς που την έλεγαν Μπόνιριγκ Ρόουζ. Φορούσε ερυθρόλευκες φανέλες με οριζόντιες ρίγες και είχε την έδρα της στην περιοχή Μιντλόθιαν του Εδιμβούργου, εκεί που σήμερα έχει απομείνει μόνο η γνωστή μας Χαρτς. Σε αυτήν την ομάδα το 1950 αρχίζει να παίζει στο εφηβικό της τμήμα ως δεξί εξτρέμ με το νούμερο 7 στην πλάτη, ένας ψηλός μελαχρινός Σκωτσέζος. Το όνομά του; Σον Κόνερι, ο άνθρωπος που ενσάρκωσε πρώτος τον θρυλικό Τζέιμς Μποντ, πράκτορα 007 και ο οποίος σήμερα (25/8) κλείνει το 86ο έτος της ζωής του.

Τα τεχνικά του χαρακτηριστικά δεν ήταν τίποτα το σπουδαίο, αλλά η κορμοστασιά του είχε τραβήξει διάφορα βλέμματα. Αν και ο ίδιος αργότερα έχει επιβεβαιώσει ότι μόνο η ομάδα από το λιμάνι του Εδιμβούργου, η Ηστ Φάιφ τον είχε ζητήσει επίσημα, υπάρχουν φήμες (ακόμα) ότι τον παρακολουθούσε η Σέλτικ. Σε ένα ματς κυπέλλου νέων του 1951 κόντρα στην Μπρόξμπερν Αθλέτικ αποφεύγοντας μερικούς licenced to kill σκληροτράχηλους αμυντικούς σκόραρε από τα 30 μέτρα. Μπορεί η ομάδα του να έχασε 3-1, αλλά η γκολάρα μέτρησε.

Και αν το θέμα της Σέλτικ ανήκει στη σφαίρα του μύθου (που μεταξύ μας ο σκληρός Προτεστάντης και φανατικός οπαδός της Ρέιντζερς Σον Κόννερι δε θα πήγαινε ποτέ εκεί), υπάρχει ένα άλλο πραγματικό ενδιαφέρον που δεν καρποφόρησε. Το καλοκαίρι του 1953 η ομάδα της Μπόνιϊγκ Ρόουζ έκανε περιοδεία στο Βορρά της Αγγλίας και έπαιξε ένα φιλικό κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ. Ο προπονητής της Μαν Γιουνάιτεντ Ματ Μπάσμπυ εντυπωσιάστηκε από το Νο.7 της σκωτσέζικης ομάδας και μετά το τέλος του αγώνα του πρότεινε ένα συμβόλαιο 25 λιρών τη βδομάδα. Αν και σήμερα φαντάζει αστείο όταν ο Ρούνεϊ παίρνει 300.000 λίρες τη βδομάδα, τότε ήταν μεγάλο το ποσό.

«Ήθελα πάρα πολύ να δεχτώ επειδή λάτρευα το ποδόσφαιρο. Αλλά συνειδητοποίησα ότι ένας τοπ κλας ποδοσφαιριστής θα έχει τερματίσει το δρόμο του στα 30 του και εγώ ήμουν ήδη 23. Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός και αυτό αποδείχτηκε μια από τις πιο σοφές επιλογές της ζωής μου».

Μπορεί το χορτάρι να έχασε έναν σταρ και να τον κέρδισε το πανί, αλλά ο Ματ Μπάσμπυ δεν ξέρω πως θα ένιωσε όταν θα είδε το νεαρό πια ηθοποιό στην πρώτη του τηλεοπτική παρουσία ντυμένο με το χρώματα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ο Σον Κόνερι πέθανε σε ηλικία 90 ετών ήσυχα στον ύπνο του, ενώ βρισκόταν στις Μπαχάμες, ύστερα από «αδιαθεσία μερικών ημερών», όπως γνωστοποίησε ο γιος του ηθοποιού.
Την είδηση του Σκωτσέζου ηθοποιού μετέδωσε το BBC.

Τζέιμς Βατ

Ο Τζέιμς Βατ, ήταν Σκωτσέζος μηχανουργός, μηχανικός και εφευρέτης. Ονομάσθηκε "πατέρας της ατμομηχανής". (αγγλ.James Watt ή Ιάκωβος Βάτ, 19 Ιανουαρίου 1736 – 25 Αυγούστου 1819)

Βιογραφία
Γεννήθηκε στο Γκρήνοκ της Σκοτίας στις 19 Ιανουαρίου το 1736 και πέθανε στο Χάντσουορθ του Μπέρμινγκχαμ στις 19 Αυγούστου το 1819.

Από νεαρή ηλικία έδειξε μεγάλη κλίση στα μαθηματικά και στη μηχανική. Το 1755 πήγε στο Λονδίνο και εργάσθηκε κοντά σε ένα διαπρεπή κατασκευαστή μαθηματικών οργάνων και ένα χρόνο αργότερα εγκαταστάθηκε για λογαριασμό του στη Γλασκώβη, όπου και προσλήφθηκε ως μηχανικός στο εκεί Πανεπιστήμιο.

Μια μηχανή του Νιούκομεν που του έφεραν για επισκευή του κίνησε τόσο το ενδιαφέρον ώστε συνέβαλε κατά πολύ στην τελειοποίησή της.

Συγκεκριμένα πέτυχε τον αποχωρισμό του συμπυκνωτή από τον κύλινδρο τον οποίο περιέβαλε με ατμό προς αποφυγή ψύξης.

Στη συνέχεια ίδρυσε στο Σόχο μηχανουργείο όπου και κατασκεύασε ατμομηχανή διπλής ενέργειας δίνοντας περιστροφική κίνηση με αρθρωτό παραλληλόγραμμο, διάταξη που φέρει το όνομά του, προσθέτοντας και σπόνδυλο για κανονική ρύθμιση.

Η ατμομηχανή εκτίθεται σήμερα στο Γερμανικό Μουσείο του Μονάχου, του μεγαλύτερου τεχνολογικού μουσείου στον κόσμο.

Ο Τζέιμς Βατ ονομάσθηκε "πατέρας της ατμομηχανής" ιδιαίτερα για τη χρήση του ατμού για τη θέρμανση του κυλίνδρου και κυρίως για την κατασκευή μιας ατμομηχανής που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα σε πολλές εφαρμογές, οδηγώντας έτσι στην έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Επίσης, για την εφεύρεση του πιεστικού κοχλία καθώς και για τα υδραργυρικά μανόμετρα. Το 1775 έγινε μέλος της Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου και το 1808 μέλος του Ινστιτούτου της Γαλλίας. Προς τιμή του ονομάστηκε ειδική μονάδα μέτρησης ισχύος λεγόμενη Βατ.

Τζουζέπε Μεάτσα
ο προπολεμικός Πελέ

Ο Τζουζέπε, για τους φίλους Πεπίνο, Μεάτσα (Giuseppe Meazza) ήταν ο προπολεμικός μύθος του Ιταλικού αλλά και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Τζουζέπε Μεάτσα γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου του 1910.

Υπέγραψε στην Ίντερ σε ηλικία 14 χρόνων (για την εποχή του ήταν παιδί θαύμα) και σε ηλικία 17 χρόνων θα δώσει τον πρώτο του αγώνα εναντίον της Γιουβέντους.

Από τότε ο Μεάτσα θα είναι το αγαπημένο παιδί των Ιταλών και το μεγάλο ποδοσφαιρικό όνομα στον πλανήτη.

Θα αγωνιστεί, κυρίως με την Ίντερ, αλλά σιγά- σιγά θα περάσει από πολλές ιταλικές ομάδες: Μίλαν, Γιούβε, Βαρέζε, Αταλάντα και θα κλείσει την καριέρα του στην αγαπημένη του Ίντερ (όπου πάντα ήταν παίχτης-σημαία της ομάδας).

Κατέκτησε δύο παγκόσμια κύπελλα, δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Ιταλίας.

Σημείωσε 267 γκολ στο campionato (ρεκόρ που θα το καταρρίψει αργότερα ο Gigi Riva) και 33 με την Εθνική Ιταλίας.

Υπήρξε προπονητής της Ίντερ, της Εθνικής αλλά και της Τουρκικής Besiktas (ο πρώτος Ιταλός προπονητής που βγήκε εκτός συνόρων).

Πέθανε το 1979 και ο Δήμος του Μιλάνου έδωσε στο δημοτικό γήπεδο της περιοχής San Siro το όνομα του ποδοσφαιριστή: “stadio Meazza” (σημερινή έδρα της Ίντερ και της Μίλαν).

Λεπτομέρειες από τη ζωή του Μεάτσα
Ο ίδιος συστηνόταν ως ορφανός πολέμου (ο πατέρας του είχε πεθάνει στον Α΄παγκόσμιο πόλεμο). Δούλευε από την ηλικία των 12 χρόνων σε εργοστάσιο. Τα δύο πρώτα χρόνια (από τα 14 έως τα 16) η Ίντερ τον κράτησε για να τον ταΐσει και να “βάλει λίγο κρέας επάνω του”. Μάλιστα, όταν οι υπεύθυνοι κατάλαβαν ότι το φαγητό που έστελναν σπίτι, ο Μεάτσα το μοιραζόταν με την οικογένεια, τον υποχρέωσαν να τρώει στο γήπεδο.

 Οι συναθλητές του ήταν όλοι μεγάλης ηλικίας (κατά τα ήθη του ποδοσφαίρου της εποχής) γι αυτό και στα αποδυτήρια υπήρχε μόνιμη γκρίνια: “σιγά-σιγά θα τους μαζεύουμε και από το νηπιαγωγείο” διαμαρτυρόταν ο γέρος των αποδυτηρίων Leopoldo Conti.

Το τελευταίο γκολ με την Εθνική Ιταλίας το σημείωσε στο Μουντιάλ του 1938 εναντίον της Βραζιλίας. Ήταν γκολ από χτύπημα πέναλτι. Το παράξενο είναι ότι χτύπησε το πέναλτι, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατούσε το παντελονάκι για να μη του πέσει (του είχε κοπεί το λάστιχο του παντελονιού).

 Πρωταγωνίστησε, ακόμα, και σε κινηματογραφική ταινία “Milano miliardaria”, 1951 με βασικό σενάριο τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ίντερ-Νάπολη.

To γήπεδο Μεάτσα, κοινό γήπεδο των Ίντερ και ΑΚ Μίλαν πήρε το όνομά του από τον σπουδαίο αυτό ποδοσφαιριστή. Το στάντιο Τζουζέπε Μεάτσα (ιταλικά: stadio Giuseppe Meazza), είναι γήπεδο ποδοσφαίρου και βρίσκεται στο Μιλάνο της Ιταλίας. Είναι η έδρα της Μίλαν και της Ίντερ. Ιδιοκτησιακά ανήκει στο Δήμο του Μιλάνου.

Η ιδέα για την κατασκευή του ανήκει στον τότε πρόεδρο της Μίλαν Πιέρο Πιρέλι (Piero Pirelli) ο οποίος ήθελε ένα γήπεδο αποκλειστικά για ποδόσφαιρο. Βρίσκεται στην περιοχή του Μιλάνου Σαν Σίρο απ' όπου πήρε και το πρώτο του όνομα Στάντιο Σαν Σίρο (Stadio San Siro).

Με τη δημιουργία του αποτέλεσε έδρα αποκλειστικά για τους Ροσονέρι (οι Νερατζούρι που προγενέστερα χρησιμοποιούσαν το αριστοκρατικό Αρένα Τσίβικα στο κέντρο της πόλης, μετακόμισαν εκεί το 1947).

Στις 3 Μαρτίου του 1980 μετονομάστηκε προς τιμήν του Τζιουζέπε Μεάτσα, παλαιού ποδοσφαιριστή των δύο ομάδων του Μιλάνου καθώς και της εθνικής Ιταλίας.

Η έναρξη των εργασιών κατασκευής του έγινε το 1925 και εγκαινιάστηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1926 όταν μπροστά σε 35.000 θεατές η Ίντερ νίκησε την Μίλαν 6-3. Η πρώτη ανακαίνιση έγινε το 1939 όπου αυξήθηκαν και θέσεις των θεατών σε 65.000.

Το 1956 γίνεται ανακαίνιση και προστίθενται δύο σειρές που αυξάνουν τους θεατές σε 150.000.

Το 1985 μετά τα γεγονότα του Χέιζελ η χωρητικότητά του μειώνεται σε 90.000 για λόγους ασφαλείας.

Το γήπεδο χρησιμοποιήθηκε για το Μουντιάλ του 1990 και ανακαινίστηκε για άλλη μια φορά πριν τους αγώνες.
Προστέθηκαν επιπλέον θέσεις και αυξήθηκε η χωρητικότητα του. Ο αγωνιστικός χώρος έχει μήκος 105 μέτρα και πλάτος 68 μέτρα.