Άρθρα
Εμμανουήλ Μπενάκης, ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής, υπουργός και δήμαρχος Αθηναίων
| 
| Εμφανίσεις: 3504
Εμμανουήλ Μπενάκης
Ο Εμμανουήλ Μπενάκης, ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και πολιτικός που διετέλεσε βουλευτής, υπουργός και δήμαρχος Αθηναίων. (1843 - 20 Ιουνίου 1929)
Ο Εμμανουήλ Μπενάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Εκεί η οικογένειά του, μανιάτικης καταγωγής, διέφυγε όταν εγκατέλειψε τη Χίο, όπου και διέμενε, έπειτα από τη σαρανταήμερη σφαγή των κατοίκων το 1822.
Και ο ίδιος όμως θα εγκαταλείψει το νησί και την Ελλάδα λίγο αργότερα για να παρακολουθήσει εμπορικές σπουδές στο Μάντσεστερ της Βρετανίας. Έχοντας, λοιπόν, αποκτήσει τη «θεωρητική» του επαγγελματική κατάρτιση οδεύει το 1865 προς την Αίγυπτο για να επιδοθεί σε πρακτική εξάσκηση των εμπορικών του γνώσεων, αρχής γενομένης από τον οίκο Ι.Π. Σκυλίτση στην Αλεξάνδρεια, όπου θα απασχοληθεί ως υπάλληλος.
Μολονότι όμως κατείχε τις γνώσεις δεν γνώριζε την αραβική γλώσσα, γι’ αυτό και περιόδευσε ένα χρόνο στα ενδότερα της Αιγύπτου ώστε να τη μάθει.
Αξίζει να σημειωθεί πως την περίοδο που έχει προηγηθεί, δηλαδή το διάστημα 1861-1866, το βαμβάκι της Αιγύπτου χάρη στις ευνοϊκές συνθήκες (τον Αμερικανικό Εμφύλιο που δημιούργησε κενό στην αγορά βάμβακος και την αντιβασιλεία του Μωχάμετ Άλη που έφερε ευκολίες στο εμπόριο) αναδεικνύεται σε προϊόν, το οποίο εμπορεύονται κατά κύριο λόγο Έλληνες, όπως ο Αβέρωφ, ο Τοσίτσας κ.ά.
Και αυτήν ακριβώς την πορεία έρχεται να επαναλάβει μια δεύτερη γενιά Ελλήνων εμπόρων, μεταξύ των οποίων και ο Μπενάκης, την περίοδο 1867-1879, οπότε και το βαμβάκι γίνεται το κατεξοχήν αγροτικό εξαγώγιμο προϊόν της Αιγύπτου αντιπροσωπεύοντας το 80% των συνολικών εξαγωγών της.
Έτσι, το 1868 από την Αλεξάνδρεια ξεκινάει να εμπορεύεται βαμβάκι μαζί με τον αδερφό του Λουκά, ενώ όταν το 1870 παντρεύεται τη Βιργινία Χωρέμη, της οποίας ο αδερφός διατηρούσε τον μεγάλο εμπορικό οίκο «Xωρέμης-Melhor και Σία», γίνεται συνέταιρος και ο οίκος σταδιακά μετονομάζεται σε «Xωρέμης- Μπενάκης και Σία».
Ο οίκος δραστηριοποιείται στην επεξεργασία και εξαγωγή βάμβακος, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα εμφανίζεται πρώτος στις εξαγωγές με χώρες προορισμού από τη Γαλλία και τη Ρωσία ως τις Ινδίες και την Ιαπωνία. Κατέχοντας, λοιπόν, τον τίτλο του «πρωταθλητή» ο οίκος επέκτεινε συνεχώς τη δράση του με κέντρο το λιμάνι της Τεργέστης αλλά και ιδρύοντας νέα υποκαταστήματα στο εξωτερικό, όπως στο Λίβερπουλ και το Λονδίνο, στις Ινδίες και αργότερα (1916) στη Φρανκφούρτη, αλλά και στην ίδια την Αίγυπτο, αγοράζοντας για παράδειγμα το εκκοκκιστήριο Ροδοκανάκη στο Ζαγαζίκ της Κάτω Αιγύπτου.
Στα πλαίσια μιας ακόμη επέκτασης ιδρύθηκε, το 1905, η εταιρεία Associated Cotton Ginners of Egypt Ltd που ουσιαστικά αφορούσε τη σύμπραξη 16 εργοστασίων εκκοκκισμού με στόχο την επέκταση των δραστηριοτήτων τους μέσω συμμαχιών με ευρωπαϊκές εμπορικές εταιρείες. Ενώ, μια ακόμη επέκταση του οίκου μπορεί να θεωρηθεί όταν έπειτα από το γάμο της εγγονής του Μπενάκη με τον μεγαλέμπορο Κότσικα, που δραστηριοποιούταν στο Κάιρο με εμπορικό του αντικείμενο το οινόπνευμα, ο οίκος πια άλλαξε και πάλι σε «Xωρέμης- Μπενάκης -Κότσικα» δημιουργώντας ένας παγκόσμιας αξιοπιστίας δίκτυο.
Και φαίνεται πως ο οίκος και τα στελέχη του έχαιραν του σεβασμού και της αιγυπτιακής κυβέρνησης, η οποία αναγνώριζε τη σημαντική εκσυγχρονιστική συμβολή γενικά των Ελλήνων στον αιγυπτιακό χώρο. Γνωστό είναι άλλωστε πως η αιγυπτιακή κυβέρνηση είχε ζητήσει από τον Μπενάκη να συμμετάσχει στην Αιγυπτιακή Επιτροπή Βάμβακος. Και αυτό μάλλον γιατί ο Μπενάκης είχε ασχοληθεί αρκετά με τη συστηματική οργάνωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Αίγυπτο διετελώντας είτε πρώτος πρόεδρος του νεοσυσταθέντος Ελληνικού Εμπορικού Επιμελητηρίου της Αλεξάνδρειας- από το 1901 έως το 1909- είτε μέλος της Xεδιβικής Γεωργικής Εταιρείας Kαΐρου.
Έχοντας εξασφαλίσει την εμπορική του σταδιοδρομία μέσα και έξω από την Αίγυπτο πράττει το ίδιο και με την οικογενειακή του ολοκλήρωση, αφού από το γάμο του με τη Βιργινία Χωρέμη αποκτάει πέντε παιδιά, τον Αντώνιο, τον Αλέξανδρο, την Αλεξάνδρα, την Αργίνη και την Πηνελόπη, η οποία δεν είναι άλλη από την Πηνελόπη Δέλτα (επίθετο που «κληρονόμησε» από το σύζυγό της, Στέφανο Δέλτα), που αργότερα θα πρωταγωνιστήσει στην ελληνική λογοτεχνία γράφοντας παιδικά μυθιστορήματα.
Ωστόσο, η εγκατάσταση της οικογένειας Μπενάκη στην περιοχή της Αλεξάνδρειας θα λήξει περί το 1910, οπότε και σύσσωμη η οικογένεια μετακομίζει στην Κηφισιά. Η μετακόμιση αυτή όχι μόνο συμπίπτει χρονικά με την ανάληψη της πρωθυπουργίας της Ελλάδας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά η πολιτική αυτή αποτέλεσε και την αιτία της επιστροφής του Μπενάκη στην πατρίδα. Κι αυτό γιατί τότε ο Μπενάκης, ο οποίος διατηρούσε προσωπική και πολιτική εκτίμηση για τον Βενιζέλο και το κόμμα του, κινείται προς ένα νέο άνοιγμα, στην πολιτική αυτή τη φορά, και εκλέγεται βουλευτής Αττικοβοιωτίας με το βενιζελικό κόμμα.
Μάλιστα κατά το σχηματισμό της κυβέρνησης ο Βενιζέλος προχωράει στη σύσταση ενός νέου υπουργείου, του Υπουργείου Γεωργίας, 
Εμπορίου και Βιομηχανίας, του οποίου καλείται να ηγηθεί ο Μπενάκης, ενώ στην πορεία θα αναλάβει και το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας.
Ως υπουργός όμως θα πορευθεί ως το 1914, έτος που τον βρίσκει να εκλέγεται δήμαρχος Αθηνών αλλάζοντας έτσι και πάλι λίγο το πολιτικό του αντικείμενο αυτή τη φορά.
Η θητεία του ως δήμαρχος θα λήξει δύο χρόνια αργότερα, και όχι με «αναίμακτο» τρόπο μιας και το 1916 αποτελεί το έτος αναβρασμού του Εθνικού Διχασμού που ταλαιπωρεί την Ελλάδα εκείνη την περίοδο.
Ο Εθνικός Διχασμός, που ουσιαστικά επρόκειτο για τη διαφωνία του πρωθυπουργού Βενιζέλου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α’ για το κατά πόσο έπρεπε η Ελλάδα να συμμετάσχει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έσπειρε τη διχόνοια στους Έλληνες και τους χώρισε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Το 1916 το κλίμα πολώνεται με τη δημιουργία της Προσωρινής Κυβέρνησης και τη συνακόλουθη κήρυξη του πολέμου στις Κεντρικές Δυνάμεις, πράγμα που οδήγησε στα Νοεμβριανά, το βομβαρδισμό δηλαδή της Αθήνας από τη Γαλλία- με τη σύμφωνη γνώμη του Βενιζέλου.
Φυσικό επακόλουθο ήταν η πρόκληση αναταραχών και βίαιων εξάρσεων μεταξύ των δύο ομάδων, με τον Μπενάκη να μην ξεφεύγει του κανόνα και ως δηλωμένος βενιζελικός να κακοποιείται και να φυλακίζεται. Μάλιστα το 1920 ακολούθησε στην εξορία τον ίδιο το Βενιζέλο, αρχικά στη Νίκαια και έπειτα στο Παρίσι, από όπου θα γυρίσει οριστικά, και μετά το τέλος των ταραγμένων χρόνων, το 1924.
Χαρακτηριστικό ωστόσο του γενικότερου πολιτικού κλίματος αποτελεί και η κατηγορία του Μπενάκη ως ενός εκ των ηθικών αυτουργών για τη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη, αντιβενιζελικής τοποθέτησης πολιτικού και λογοτέχνη, με τον οποίο η κόρη του Πηνελόπη Δέλτα διατηρούσε εξωσυζυγική σχέση για κάποιο διάστημα.Η κατηγορία όμως γνωστοποιήθηκε μετά το θάνατο του Μπενάκη, γι’ αυτό και το δικαστήριο αδυνατούσε να βγάλει πόρισμα.
Γονίδιο στη σύγχρονη πολιτική
Όπως και να ‘χει τελικά ο Μπενάκης πίστεψε στα οράματα του Βενιζέλου και τα υποστήριξε έμπρακτα. Έτσι, διαθέτοντας το γονίδιο της πολιτικής, φρόντισε να «υπάρχει» κατά κάποιο τρόπο ακόμη και σήμερα στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, αφού δύο γνωστά πολιτικά πρόσωπα, και μάλιστα διαφορετικών παρατάξεων, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Πέτρος Γερουλάνος, αποτελούν απογόνους του.
Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας της Αλεξάνδρειας
Πλούσιο φιλανθρωπικό έργο
Το ενδιαφέρον του Μπενάκη για τα κοινά αποκαλύπτεται χρόνια πριν την ενασχόλησή του με την πολιτική όταν κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αλεξάνδρεια αναλαμβάνει πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας. Και επί προεδρίας του η Κοινότητα επιδόθηκε σε πλήθος φιλαναθρωπικών ενεργειών, ενώ τότε υλοποιούνται πολλά από τα έργα που αποτέλεσαν το όραμα του Γεώργιου Αβέρωφ κάποια χρόνια πριν, π.χ. η Σαλβάγειος Σχολή.
Η στήριξη μάλιστα στην Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας δεν σταματάει με την επιστροφή του στην Ελλάδα. Τουναντίον, συνδρομές μεγάλου ύψους στέλνονται, ενώ στη μνήμη της συζύγου του θα διαθέσει μεγάλη δωρεά, όπως και αργότερα στη διαθήκη του θα συμπεριλάβει την Κοινότητα.
Πλούσιο είναι όμως το φιλανθρωπικό του έργο και εκτός Αλεξάνδρειας, καθώς προσέφερε χρήματα για την ανέγερση κοινωφελών ιδρυμάτων, όπως το Μπενάκειο Παιδικό Άσυλο, για την ίδρυση επαγγελματικών σχολών, όπως το Κολλέγιο Αθηνών και της Σχολής Νοσοκόμων του Ερυθρού Σταυρού, για την ενίσχυση βιβλιοθηκών, όπως τη βιβλιοθήκη E. Renan ή την Μπενάκειο βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, καθώς και για την αποκατάσταση προσφυγικών πληθυσμών μετά τη μικρασιάτικη καταστροφή. Και στο ίδιο μήκος κύματος εξέπεμπε ολόκληρη η οικογένεια με τη συμμετοχή τους στην ίδρυση και λειτουργία ιδρυμάτων.
Πολλές επομένως οι ευεργεσίες του Μπενάκη από τη φιλανθρωπική του δράση με πλέον ωστόσο γνωστή την ίδρυση του Μουσείου Μπενάκη μετά το θάνατό του για τη φιλοξενία των έργων του γιου του Αντώνη.
Για τον αγρότη
Επηρεασμένος μάλλον από το καθεαυτό εμπορικό του αντικείμενο, αλλά και την ενασχόλησή του με τα γεωργικά ζητήματα ως υπουργός Γεωργίας, ο Μπενάκης χρηματοδότησε την ίδρυση δύο οργανισμών με κύριο αντικείμενο τη γεωργική ανάπτυξη. Κάπως έτσι σε κτίριο, που δώρισε η οικογένεια Μπενάκη, δημιουργείται η Μπενάκειος Σηροτροφική Σχολή Αθηνών που ασχολούνταν με την εκμάθηση εκτροφής μεταξοσκώληκων, η οποία όμως λειτούργησε για λίγα μόνο χρόνια και το κτίριο έπειτα μετατράπηκε σε δημοτικό σχολείο.
Η άλλη του προσφορά στη γεωργία, το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, είχε καλύτερη τύχη, μιας και λειτουργεί ως τις μέρες μας.
Το Ινστιτούτο αυτό αποτέλεσε απόρροια της υπουργίας του Μπενάκη, στα πλαίσια μάλιστα της οποίας οργάνωσε το κρατικό πλέγμα γεωργικών υπηρεσιών προς τους αγρότες και καθιέρωσε την υπηρεσία φυτοπαθολογίας. Έπειτα, και αφού οραματίστηκε τη σύσταση ενός φορέα επιστημονικά καταρτισμένου για τη στήριξη της λειτουργίας του υπουργείου για τα φυτοπαθολογικά ζητήματα, ανάλαβε το 1923 με προσωπικά του έξοδα την ίδρυση του Ινστιτούτου.
Έτσι, το 1929 θεμελιώνεται το Ινστιτούτο σε ιδιόκτητο οικόπεδο του Μπενάκη στο Στροφύλι Κηφισιάς και εγκαινιάζεται από τον πρωθυπουργό Βενιζέλο ένα χρόνο αργότερα, και αφού είχε ήδη φύγει από τη ζωή ο εμπνευστής και χρηματοδότης του.
Το Ινστιτούτο σήμερα μέσα από τα τρία επιστημονικά του τμήματα-το τμήμα Φυτοπαθολογίας, το τμήμα Εντομολογίας και Γεωργικής Ζωολογίας και το τμήμα Ελέγχου Γεωργικών Φαρμάκων και Φυτοφαρμακευτικής- συνεργάζεται με το αρμόδιο υπουργείο και τους τοπικούς φορείς, με διάφορα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα σχετικού αντικειμένου, αλλά και με ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Και αναγνωρίζοντας αυτή ακριβώς τη συμβολή του Μπενάκη στην ελληνική γεωργία η Ακαδημία Αθηνών έχει αφιερώσει ένα από τα βραβεία της στην κατηγορία των Θετικών Επιστημών στη μνήμη του Μπενάκη. Το βραβείο αυτό απονέμεται σε θεσμικά όργανα που με τη δράση τους προωθούν την επιστημονική γνώση σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος του ελληνικού χώρου και των οικοσυστημάτων του.
Πηγή: Από το 352ο φύλλο της εφημερίδας Agrenda & agronews.gr
Νικόλ Κίντμαν, είναι Αυστραλή ηθοποιός και βραβευμένη με Όσκαρ
| | Εμφανίσεις: 1160
Νικόλ Κίντμαν
H Νικόλ Κίντμαν, είναι Αυστραλή ηθοποιός και βραβευμένη με Όσκαρ. Το 2006 ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός της κινηματογραφικής βιομηχανίας. (Nicole Mary Kidman - γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου του 1967)
Αφού έκανε αρκετές εμφανίσεις στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο, η Κίντμαν έκανε το ντεμπούτο της στο θρίλερ Κρουαζιέρα στην Άκρη του Τρόμου (Dead Calm, 1989).
Έκτοτε, η καριέρα της ηθοποιού έχει αναπτυχθεί αρκετά. Οι ερμηνείες της σε αρκετές ταινίες, όπως τα Έτοιμη για Όλα (To Die For, 1995), Moulin Rouge! (2001) και Οι Ώρες (The Hours, 2002), επιβραβεύτηκαν με πολλά βραβεία και πολύ καλές κριτικές.
Το 1999 πρωταγωνίστησε μαζί με τον τότε συζυγό της Τομ Κρουζ, στην τελευταία ταινία του Στάνλει Κιούμπρικ, Μάτια Ερμητικά Κλειστά (Eyes Wide Shut, 1999), ενώ το 2002 απέσπασε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ, ερμηνεύοντας την Σατίν, μια χορεύτρια στο γνωστό παριζιάνικο καμπαρέ Moulin Rouge! (2001), στην ταινία με τον ομώνυμο τίτλο.
Το 2003 κέρδισε το βραβείο Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Οι Ώρες (2002). Τον ίδιο χρόνο, η Κίντμαν απέσπασε το Αστέρι της στην Οδό της Δόξας στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια. Έπειτα συνεργάστηκε με γνωστούς σκηνοθέτες όπως τον Άντονι Μιγκέλα, στην ταινία Επιστροφή στο Cold Mountain (Cold Mountain, 2003) και τον Λαρς Φον Τρίερ στο Dogville (2003).
Έχει συνεργαστεί με αρκετούς γνωστούς ηθοποιούς όπως με τον υποψήφιο για Όσκαρ Τζουντ Λο, στην ταινία Επιστροφή στο Cold Mountain (Cold Mountain, 2003), την βραβευμένη με Όσκαρ Μέριλ Στριπ, στην ταινία Οι Ώρες (2002), τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ στο Moulin Rouge! (2001), τον βραβευμένο με Όσκαρ Άντονι Χόπκινς στην ταινία Το Ανθρώπινο Στίγμα (Human Stain, 2003) και πολλούς άλλους.
Το Νοέμβριο του 2008 έπαιξε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη στο πλευρό του πολύ καλού της φίλου Χιου Τζάκμαν, στην ταινία Αυστραλία (Australia). Με τον Τζάκμαν έχει συνεργαστεί και στο παρελθόν αλλά πίσω από τις κάμερες με το animation Happy Feet (2006), όπου τραγούδησαν μαζί το Kiss του Πρινς και το Heartbreak Hotel του Έλβις Πρίσλεϋ. Η Κίντμαν είναι επίσης Πρέσβυρα Καλής Θελήσεως της UNICEF.
Το 2001 τραγούδησε με τον τραγουδιστή της ποπ Ρόμπι Γουίλιαμς την διασκευή του τραγουδιού "Something Stupid", που είχε πρωτοτραγουδήσει ο Φρανκ Σινάτρα το 1967. Το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία και έφτασε έως και την πρώτη θέση στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου.
Είναι παντρεμένη με τον τραγουδιστή Κιθ Ούρμπαν, με τον οποίο απέκτησε το πρώτο της παιδί (7 Ιουλίου 2008), την Σάντυ Ρόουζ Κίντμαν Ούρμπαν. Επίσης, έχει δύο υιοθετημένα παιδιά με τον πρώην σύζυγό της Τομ Κρουζ, την Ιζαμπέλα και τον Κόνορ.
Διακρίσεις
Όσκαρ: Βραβείο Καλύτερης Α' Γυναικείας Ερμηνείας: Οι Ώρες (2002)
Χρυσές Σφαίρες: Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας - Δράμα: Οι Ώρες (2002), Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας - Kωμωδία ή Μιούζικαλ: Moulin Rouge! (2001), Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας - Kωμωδία ή Μιούζικαλ: Έτοιμη για Όλα (1995).
BAFTA
Βραβείο Καλύτερης Α' Γυναικείας Ερμηνείας: Οι Ώρες (2002)
London Critics Circle Awards
Βραβείο Ηθοποιού της Χρονίάς: Moulin Rouge! (2001), Οι Άλλοι (2001)
Βραβείο Ηθοποιού της Χρονίάς: Έτοιμη για Όλα (To Die For, 1995)
MTV Movie Awards
Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας: Moulin Rouge! (2001)
Βραβείο Καλύτερης Χορευτικής Σκηνής: Moulin Rouge! (2001) (μαζί με τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ)
Έρολ Φλιν, ήταν Αυστραλός ηθοποιός του κινηματογράφου, που έγινε γνωστός για τους ρομαντικούς ηρωικούς ρόλους του στις ταινίες του Χόλυγουντ
| | Εμφανίσεις: 1354
Έρολ Φλιν
Ο Έρολ Λέσλι Φλιν, ήταν Αυστραλός ηθοποιός του κινηματογράφου, που έγινε γνωστός για τους ρομαντικούς ηρωικούς ρόλους του στις ταινίες του Χόλυγουντ και τον επιδεικτικό τρόπο ζωής του. (Errol Leslie Flynn, 20 Ιουνίου 1909 – 14 Οκτωβρίου 1959)
Επίσης το 1942 αποπλάνησε μια ανήλικη κοπέλα όπου αυτό το συμβάν πήρε τον δρόμο για τα δικαστήρια όπου αθωώθηκε αλλά είχε ήδη κλονισει το Χόλιγουντ.
Καταγωγή και νεαρή ηλικία
Ο Έρολ Φλιν γεννήθηκε στο Χόμπαρτ της Τασμανίας, όπου ο πατέρας του Θίοντορ Τόμσον Φλιν (Theodore Thomson Flynn) ήταν λέκτορας (1909) και αργότερα καθηγητής (1911) της βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας (UTAS). Το όνομα της μητέρας του ήταν αρχικά Λίλυ Μαίρη Γιανγκ (Lily Mary Young), αλλά μόλις παντρεύτηκε άλλαξε το Λίλυ Μαίρη σε Μαρέλ (Marelle).
Ο Φλιν περιέγραφε την οικογένεια της μητέρας του ως ναυτικούς[ και σ' αυτό το γεγονός φαίνεται να οφείλεται το ενδιαφέρον του για τα πλοία και τη θάλασσα, καθόλη τη διάρκεια της ζωής του. Παρά τους ισχυρισμούς του Φλιν, τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν καταγόταν από κανένα από τους στασιαστές του Μπάουντι.
Οι γονείς του παντρεύτηκαν στον Αγγλικανικό ναό του Αγίου Ιωάννη στο Μπάλμεϊν Νορθ του Σίδνεϊ, στις 23 Ιανουαρίου 1909.
Οι γονείς του είχαν γεννηθεί στην Αυστραλία από Ιρλανδούς, Άγγλους και Σκώτους προγόνους οι οποίοι είχαν φθάσει στην Τασμανία ως κατάδικοι, πολύ πριν τη γέννηση του Φλιν.
Το 1926, όταν ο Φλιν ζούσε στο Τσάτσγουντ του Σίδνεϊ, παρακολουθούσε το Αγγλικανικό Σχολείο του Σίδνεϊ (Sydney Church of England Grammar School), όπου ήταν συμμαθητής του μετέπειτα πρωθυπουργού της Αυστραλίας Τζον Γκόρτον (John Gorton). Εκδιώχθηκε από το σχολείο εξαιτίας της εμπλοκής του σε καβγάδες και, σύμφωνα με ισχυρισμούς, της σύναψης ερωτικής σχέσης με μια πλύντρια του σχολείου. Εκδιώχθηκε επίσης και από αρκετά άλλα σχολεία της Τασμανίας.
Σε ηλικία 20 ετών μετακόμισε στη Νέα Γουινέα όπου αγόρασε μια φυτεία καπνού, επιχείρηση η οποία απέτυχε. Επίσης απέτυχε σε μια επιχείρηση εξόρυξης χαλκού, την οποία ξεκίνησε στους λόφους κοντά στην κοιλάδα Λαλόκι (Laloki Valley), πίσω από τη σημερινή πρωτεύουσα Πορτ Μόρεσμπι.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Φλιν έφυγε για το Ηνωμένο Βασίλειο και το 1933 κατάφερε να πιάσει δουλειά ως ηθοποιός στη θεατρική εταιρεία του Νορθάμπτον όπου εργάσθηκε για επτά μήνες στο Βασιλικό Θέατρο της πόλης. Επίσης έπαιξε το 1934 στο φεστιβάλ του Μάλβερν (Malvern Festival), στη Γλασκώβη και στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου.
Το 1933 πρωταγωνίστησε στην αυστραλιανή ταινία In the Wake of the Bounty που σκηνοθέτησε ο Τσαρλς Σόουβελ (Charles Chauvel).
Το 1935 εμφανίστηκε στην ταινία Murder at Monte Carlo που γυρίστηκε στα βρετανικά στούντιο Τέντινγκτον της Warner Bros., ταινία η οποία πλέον θεωρείται απωλεσθείσα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αυτής της ταινίας τον ανακάλυψε ένα στέλεχος της εταιρείας, υπέγραψε συμβόλαιο και μετανάστευσε στις Η.Π.Α. ως ηθοποιός επί συμβολαίω.
Το 1942 ο Φλιν έλαβε την αμερικανική ιθαγένεια.
Καριέρα
Ο Έρολ Φλιν έκανε αμέσως αίσθηση με τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο του στην ταινία Κάπτεν Μπλαντ το 1935.
Γρήγορα καθιερώθηκε ως ηθοποιός σε ρόλους όπου υποδυόταν τον άφοβο, ρομαντικό, ριψοκίνδυνο και ικανό ξιφομάχο ήρωα, που προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά μιας όμορφης γυναίκας, σώζοντας ταυτόχρονα την κοινωνία από τα νύχια ενός θρασύδειλου κακού.
Η επόμενη ταινία του ήταν Η επέλασις της ελαφράς ταξιαρχίας το 1936. Μετά την εμφάνισή του στον ρόλο τού Μάιλς Χέντον στην ταινία Πρίγκηψ και πτωχός (The Prince and the Pauper) το 1937, ερμήνευσε τον πλέον επιτυχημένο ρόλο του, υποδυόμενος τον Ρομπέν των Δασών στην ομώνυμη ταινία το 1938.
Άλλες κινηματογραφικές επιτυχίες του ήταν Αι αερομαχίαι του Δυτικού Μετώπου (τίτλος επανέκδοσης Αποστολή θανάτου) (The Dawn Patrol) όπου εμφανίστηκε μαζί με τον στενό φίλο του Ντέιβιντ Νίβεν το 1938, Ο κατακτητής το 1939, Ο αετός των θαλασσών (The Sea Hawk) το 1940 και Δον Ζουάν (Adventures of Don Juan) το 1948.
Ο Φλιν έχοντας εκπαιδευθεί στην ξιφομαχία από τους καλύτερους δασκάλους ξιφομαχίας των ηθοποιών του Χόλυγουντ, είχε γίνει ικανότατος στο να μάχεται με ταχύτητα, όπως φαίνεται στις ταινίες "Ο Ρομπέν των Δασών", "Ο αετός των θαλασσών" και "Κάπτεν Μπλαντ".
Ο Φλιν συμπρωταγωνίστησε με την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ σε οκτώ ταινίες: Κάπτεν Μπλαντ (Captain Blood, 1935), Η επέλασις της ελαφράς ταξιαρχίας (The Charge of the Light Brigade, 1936), Ο Ρομπέν των Δασών (The Adventures of Robin Hood, 1938), Μοντέρνος Καζανόβας (Four's a Crowd, 1938), Ο κατακτητής (Dodge City, 1939), Ελισάβετ και Έσσεξ (τίτλος επανέκδοσης Βασίλισσα Ελισάβετ) (The Private Lives of Elizabeth and Essex, 1939), Σάντα Φε (Santa Fe Trail, 1940) και Η επέλασις των δραγώνων (They Died with Their Boots On, 1941).
Αν και ο Φλιν γνώριζε την έλξη την οποία ασκούσε πάνω της, οι ισχυρισμοί του ιστορικού του κινηματογράφου Ρούντι Μπέλμερ ότι είχαν ένα ρομαντικό ειδύλλιο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Ο Ρομπέν των Δασών αμφισβητήθηκαν από την ίδια τη ντε Χάβιλαντ.
Σε μια συνέντευξη στο τηλεοπτικό κανάλι Turner Classic Movies, ανέφερε ότι η σχέση τους ήταν πλατωνική, κυρίως διότι ο Φλιν ήταν ήδη παντρεμένος με τη Λίλι Νταμίτα. Η ταινία Ο Ρομπέν των Δασών ήταν η πρώτη ταινία του Φλιν που γυρίστηκε σε Technicolor.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Ελισάβετ και Έσσεξ (1939), ο Φλιν και η συμπρωταγωνίστριά του Μπέτι Ντέιβις μάλωσαν εκτός γυρισμάτων, γεγονός το οποίο υποτίθεται ότι οδήγησε τη Ντέιβις να τον χτυπήσει δυνατότερα από ότι έπρεπε στο γύρισμα μιας σκηνής.
Αν και οι σχέσεις τους ήταν πάντοτε τεταμένες, η Warner Bros. τους έβαλε να συμπρωταγωνιστήσουν δύο φορές. Η εκτός σκηνής σχέση τους αργότερα αποκαταστάθηκε, με αποτέλεσμα να υπογραφεί συμβόλαιο για τη συμμετοχή τους στους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ταινίας "Όσα παίρνει ο άνεμος", χωρίς όμως αυτό να υλοποιηθεί.
Μετά την είσοδο των Η.Π.Α. στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ο Φλιν συχνά κατηγορήθηκε επειδή δεν κατατάχθηκε, ενώ συνέχιζε να ερμηνεύει ρόλους πολεμικών ηρώων σε ταινίες.
Στην πραγματικότητα, είχε προσπαθήσει να καταταγεί σε όλους τους κλάδους για στρατιωτική υπηρεσία, αλλά είχε απορριφθεί από παντού λόγω υγείας.
Η αποτυχία των κινηματογραφικών στούντιο να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατηγορία, οφειλόταν, στην πραγματικότητα, στην επιθυμία τους να κρύψουν την κακή κατάσταση της υγείας του.
Ο Φλιν, όχι μόνο είχε μεγαλοκαρδία, η οποία είχε φέρει ως αποτέλεσμα τουλάχιστον μία καρδιακή προσβολή, αλλά υπέφερε επίσης από φυματίωση, πόνους στην πλάτη (τους οποίους από μόνος του αντιμετώπιζε με χρήση μορφίνης, και αργότερα ηρωίνης), και κρίσεις ελονοσίας από την οποία είχε προσβληθεί στη Νέα Γουινέα.
Τη δεκαετία του 1950 ο Φλιν είχε γίνει μια κακή απομίμηση του εαυτού του. Η κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών είχε ως αποτέλεσμα να φαίνεται πρόωρα γερασμένος, ενώ και το πρόσωπό του ήταν πρησμένο.
Παρ' όλα αυτά κέρδισε την αναγνώριση στον ρόλο ενός άχρηστου μπεκρή στην ταινία Ο ήλιος ανατέλλει ξανά (The Sun Also Rises, 1957), και στον ρόλο του ειδώλου του Τζον Μπάριμορ (John Barrymore) στην ταινία Too Much, Too Soon (1958).
Η αυτοβιογραφία του My Wicked, Wicked Ways κυκλοφόρησε λίγο μετά τον θάνατό του και περιέχει χιουμοριστικά ανέκδοτα σχετικά με το Χόλυγουντ. Σύμφωνα με τον βιβλιοκριτικό Σάιμον Κάτερσον, το βιβλίο "παραμένει μία από τις πιο συγκλονιστικές και αποκρουστικές αυτοβιογραφίες που έχει γραφτεί ποτέ από ένα αστέρα του Χόλυγουντ ή οποιοδήποτε άλλον γι' αυτό το θέμα." Ο Φλιν ήθελε να ονομάσει το βιβλίο In Like Me, αλλά ο εκδότης του αρνήθηκε.
Το 1984, το CBS γύρισε μια τηλεταινία βασισμένη στην αυτοβιογραφία του, στην οποία πρωταγωνίστησε ο Ντάνκαν Ρεγκίρ (Duncan Regehr) στον ρόλο του Φλιν.
Το 1956 ο Φλιν πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική σειρά The Errol Flynn Theatre γυρισμένη στην Αγγλία, στην οποία παρουσίαζε τα επεισόδια και μερικές φορές εμφανιζόταν σ' αυτά.
Ο Φλιν και η Μπέβερλι Άαντλαντ (Beverly Aadland) συναντήθηκαν με τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ (Stanley Kubrick) για να συζητήσουν για την κοινή εμφάνισή τους στην ταινία Λολίτα.
Η περιπετειώδης νουβέλα του Showdown εκδόθηκε το 1946. Το πρώτο του βιβλίο Beam Ends είχε εκδοθεί το 1937.
Ολυμπία Δουκάκη, είναι Ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός, κόρη Ελλήνων μεταναστών
| | Εμφανίσεις: 915
Ολυμπία Δουκάκη
Η Ολυμπία Δουκάκη, είναι Ελληνοαμερικανίδα ηθοποιός, κόρη Ελλήνων μεταναστών. (Olympia Dukakis, γενν. 20 Ιουνίου 1931 στο Λόουελ της Μασσαχουσέττης)
Ξεκίνησε την θεατρική της καριέρα στην Βοστόνη το 1958 και το 1963 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στην ταινία του Ρόμπερτ Ρόσεν Λίλιθ.
Κέρδισε το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου το 1987 για τη συμμετοχή της στην ταινία Κάτω από τη λάψη του φεγγαριού (Moonstruck).
Δίδαξε επίσης από το 1965 στο τμήμα New School of Arts του πανεπιστημίου Καλών Τεχνών Tisch της Νέας Υόρκης.
Προς τιμήν της δίνεται κάθε χρόνο υποτροφία με το όνομά της σε φοιτητή ή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου που σημείωσε ιδιαίτερα υψηλές αποδόσεις.
Είναι ξαδέρφη του Μάικλ Δουκάκης, πολιτικού, υποψήφιου των Δημοκρατικών για την Προεδρία της Αμερικής το 1988.
Ιωάννης Παρασκευόπουλος, Έλληνας σημαντικός αστρονόμος με καριέρα στη Νότια Αφρική, γνωστός στους διεθνείς αστρολογικούς κύκλους ως "Δρ Παράς"
| | Εμφανίσεις: 919
Ιωάννης Σ. Παρασκευόπουλος
Ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος, Έλληνας σημαντικός αστρονόμος με καριέρα στη Νότια Αφρική, γνωστός στους διεθνείς αστρολογικούς κύκλους ως "Δρ Παράς", [Dr Paras].
Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1889 στον Πειραιά και πέθανε στις 15 Μαρτίου 1951, στο Μπλουμφοντέιν, [Bloemfontein], της Νότιας Αφρικής, μετά από ασθένεια μικρής χρονικής διάρκειας. Πηγή: www.lifo.gr
Βιογραφία
Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ΄ όπου αποφοίτησε το 1910 και στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο Φυσικής και Χημείας.
Η επιστημονική του καριέρα διακόπηκε από τα εννέα χρόνια που υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό, φθάνοντας ως το βαθμό του υπολοχαγού, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Πήρε μέρος σε περισσότερες από δεκατρείς μάχες και τιμήθηκε με σειρά από μετάλλια και πολεμικές διακρίσεις.
Βλέποντας τις ικανότητές του ο καθηγητής Δημήτριος Αιγινήτης τον προσέλαβε ως βοηθό του στο Αστεροσκοπείο Αθηνών.
Το 1919 ο Παρασκευόπουλος πήγε στις ΗΠΑ με υποτροφία για δύο χρόνια. Για ένα τμήμα αυτού του χρονικού διαστήματος εργάσθηκε στο Αστεροσκοπείο Γιέρκς, όπου γνώρισε και νυμφεύθηκε την Ντόροθυ Μπλοκ (Dorothy W. Block). Επίσης εργάσθηκε στο Αστεροσκοπείο του όρους Γουίλσον.
Το 1921 επέστρεψε στην Αθήνα ως τακτικός αστρονόμος και επικεφαλής του Αστρονομικού Τμήματος του Αστεροσκοπείου.
Απογοητεύεται όμως από το ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει εκείνα που έμαθε και από την έλλειψη χρηματοδοτήσεως. Για τον λόγο αυτό έφυγε ξανά για την Αμερική, όπου αναλαμβάνει τη διεύθυνση του αστρονομικού σταθμού Boyden του Αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ στην Αρεκίπα του Περού, με προοπτική τη μεταφορά του σε μια καταλληλότερη τοποθεσία.
Την περίοδο από το 1923 έως το 1925, πραγματοποίησε τρεις πειραματικές αποστολές, ώστε να ερευνήσει τις συνθήκες σε υψόμετρα στη Χιλή και στο Νότιο Περού, όμως τελικά το 1927, ο σταθμός μεταφέρθηκε στη Νότια Αφρική, όπου εγκαταστάθηκε και ο ίδιος με την οικογένειά του, τον ίδιο χρόνο.
Ανέλαβε αρχικά την ευθύνη για την επιλογή του κατάλληλου τόπου για την εγκατάσταση του σταθμού και την τοποθέτηση του εξοπλισμού και σταδιακά ο σταθμός έγινε ένα από τα καλύτερα παρατηρητήρια της Νοτίου 
Ημισφαιρίου, εξαιτίας των καλύτερων κλιματικών συνθηκών, και ο Παρασκευόπουλος εργάσθηκε εκεί από τη θέση του διευθυντή από το 1927 μέχρι τον θάνατό του το 1951.
Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο μεταξύ των Ελλήνων που ήταν εγκαταστημένοι στη Νότια Αφρική και συν τω χρόνω, έγινε ένας από τους κύριους ηγέτες της ελληνικής παροικίας, ενώ έμεινε στην ιστορία της τοπικής Ελληνικής κοινότητας για τις προσπάθειες του να συνεισφέρει με κάθε τρόπο και να συντρέξει σε ότι υπήρχε ανάγκη, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Συνταξιοδοτήθηκε το 1951.
Δύο εβδομάδες πριν το θάνατό του είχε μια ελαφρά ασθένεια και το βράδυ της 14ης Μαρτίου η υγεία του έδειχνε να βρίσκεται σε δρόμο ανάκαμψης και ως εκ τούτου η αναγγελία του θανάτου του προκάλεσε έκληξη. Αφιέρωσε τη ζωή του στην αναζήτη των μέσων που θα εξασφάλιζαν στους συναδέλφους του τη δυνατότητα για ακριβείς μετρήσεις με σκοπό την εξερεύνηση του σύμπαντος, των άστρων και των γαλαξιών.
Μιλούσε άπταιστα έξι γλώσσες, ενώ εκφράζονταν ικανοποιητικά σε άλλες τρεις. Στα αρχεία του Harvard βρίσκονται πάνω από 100.000 φωτογραφίες από τις αστρονομικές του παρατηρήσεις και ενας κρατήρας της σελήνης, ο οποίος βρίσκεται στη σκοτεινή της πλευρά κι έχει διάμετρο 94 χιλιόμετρα, έχει το όνομά του, [Paraskevopoulos Crater].
Επίσης το όνομά του φέρει τιμής ένεκεν, ο αστεροειδής «5298 Paraskevopoulos» , ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1966 από το Αστεροσκοπείο Μπλουμφοντάιν, [Bloemfontein].
Ο Παρασκευόπουλος συν-ανακάλυψε δύο κομήτες και τον καινοφανή αστέρα του Οκρίβαντος, ενώ μελέτησε τους φασματοσκοπικώς διπλούς και τους μεταβλητούς αστέρες.
Υπήρξε μέλος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας (RAS) και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
Ο αστεροειδής 5298 Παρασκευόπουλος (5298 Paraskevopoulos), που ανακαλύφθηκε το 1966 στο Αστεροσκοπείο Boyden
Ο Κομήτης C/1940 O1 (Whipple-Paraskevopoulos) του 1940
Ο Κομήτης C/1941 B2 (de Kock-Paraskevopoulos) του 1941
Ο κρατήρας Παρασκευόπουλος στην αόρατη πλευρά της Σελήνης
Πηγή: wikipedia.org & lifo.gr
Περισσότερα Άρθρα...
- Σάμιουελ Μορς, ήταν Αμερικανός ζωγράφος και φυσικός, ο εφευρέτης του τηλέγραφου και του διεθνούς κώδικα που φέρει το όνομά του
- Κάθλιν Τέρνερ, Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και ήθελε να παίζει δυναμικούς και σκληρούς χαρακτήρες
- Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, ο δημιουργός του Πίτερ Παν
- Ευγένιος Βούλγαρης, ήταν Έλληνας κληρικός, παιδαγωγός, μεταφραστής του Βολταίρου και διαπρεπής στοχαστής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού