DIASKEDASI.INFO

Συνέντευξη στον Νικόλα Μπράβο
Από τον Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη

Ο νέος ηθοποιός Νικόλας Μπράβος, ο Πέτρος από τη, Μοντέρνα οικογένεια, μιλάει για τον ρόλο του στη σειρά, τις φετινές θεατρικές και τηλεοπτικές του συμμετοχές και την μεγάλη αγάπη του για τη μουσική.

Η Μοντέρνα οικογένεια, είναι η τρίτη σας εμφάνιση στην τηλεόραση. Συμμετείχατε και στις σειρές, Μην αρχίζεις τη μουρμούρα και Δια ταύτα. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;
Η συμμετοχή στο Δια ταύτα, ήρθε μέσω της συνεργασίας εκείνη την περίοδο με τον κ. Λαζόπουλο, στο, Sorry, I'm Greek. Στο Μην αρχίζεις τη μουρμούρα, ψάχνανε έναν νεαρό γύρω στα 19 κι έτσι προέκυψε η συμμετοχή σε ένα guest ρόλο. Τώρα στη Μοντέρνα Οικογένεια, είδα την ακρόαση στο διαδίκτυο, μπήκα στη διαδικασία του casting και πέρασα τις διάφορες φάσεις μέχρι να επιλεγώ στο τελικό καστ.

Πώς βρίσκετε τη διασκευή και το σενάριο της σειράς, Μοντέρνα οικογένεια; Αντιπροσωπεύει την ελληνική πραγματικότητα;
Έχει γίνει μια επιτυχημένη μεταφορά για την ελληνική τηλεόραση της αντίστοιχης αμερικάνικης σειράς, διατηρώντας όμως την ιδιαιτερότητα του χιούμορ και το ύφος της. Η αλήθεια είναι πως ο τύπος της οικογένειας στο σήριαλ δεν είναι η αντιπροσωπευτική μέση ελληνική οικογένεια, όμως αναφέρεται σε θέματα και σχέσεις που ο καθένας θα μπορούσε να ταυτιστεί, να βρει πράγματα που τον αφορούν και να διασκεδάσει με την κωμικότητα οικείων -και για τον ίδιο- καταστάσεων. Εξάλλου στόχος της κάθε μυθοπλασίας είναι να μας παρουσιάζει πράγματα λίγο διαφορετικά από ό, τι μας είναι γνώριμο, να μας προκαλεί και να μας ιντριγκάρει.

Ποιο χαρακτηριστικό του Πέτρου σας αρέσει και ποιο όχι;
Δεν υπάρχει κάτι που να μην μου αρέσει στον Πέτρο. Έχω αγαπήσει αυτόν το χαρακτήρα για όλες του τις πλευρές. Ως Πέτρος, μ’ αρέσει η εφηβική μου αφέλεια, το ότι σε πρώτη φάση φαίνεται πως είμαι το «κακό παιδί», αλλά στην πραγματικότητα είμαι ένα ευαίσθητο αγόρι, ερωτευμένο με τη μουσική, την κιθάρα μου και τη Δανάη.  

Από ποιές δοκιμασίες θα περάσει η σχέση του Πέτρου και της Δανάης;
Εννοείτε πέρα από τον δισταγμό και την άρνηση της Φαίης και του Φίλιππου να βγαίνω με την κόρη τους; Είναι σίγουρο ότι θα περάσει πολλά πάνω-κάτω η σχέση τους, όπως κάθε σχέση και ειδικά σε μια τέτοια ηλικία, όμως περιμένω κι εγώ να τα ανακαλύψω μαζί σας στα επόμενα επεισόδια.  

Πώς θα εξελιχτεί η στάση του Φίλιππου απέναντι στον Πέτρο;
Νομίζω έχει ήδη φανεί ότι ο «κακός αστυνομικός» της υπόθεσης είναι η Φαίη! Βλέπει στον Πέτρο τη δικιά της άτακτη εφηβική ζωή και δεν θέλει η κόρη της να κάνει τα ίδια. Ο Φίλιππος θέλει μάλλον να είμαστε φιλαράκια. Βέβαια, σιγά σιγά με αποδέχονται και μ’ αφήνουν να μπαινοβγαίνω πιο άνετα στο σπίτι τους. Εκτός κι αν όλα αυτά είναι σχέδιο... για να μας ελέγχουν καλύτερα... Ποιός ξέρει;

Πιστεύετε ότι οι γονείς πρέπει ν’ ανακατεύονται στα προσωπικά των παιδιών;
Πραγματικά δεν ξέρω. Δεν ξέρω εγώ πως θα φερόμουν αν ήμουν πατέρας, ούτε έχω κάποια ειδική γνώση για να απαντήσω σ’ αυτό. Σ' ένα πρώτο επίπεδο θα έλεγα όχι στο να «ανακατεύονται», αλλά να έχουν γνώση του τι συμβαίνει και να συμβουλεύουν. Εμπιστοσύνη κι αγάπη λοιπόν...

Οι δικοί σας γονείς το έκαναν όταν ήσασταν έφηβος;
Ανακατεύονταν τόσο όσο. Αλλά γενικά ήμουν αρκετά ελεύθερος κι είμαι μάλλον χαρούμενος γι’ αυτό.  

Τι θα συμβουλεύατε έναν έφηβο που κάνει την πρώτη του σχέση;
Να το απολαύσει στο έπακρον, να ζήσει την κάθε στιγμή, γιατί η πρώτη σχέση, το πρώτο φιλί είναι ωραίες εμπειρίες που τις κουβαλάμε σαν κάτι πολύτιμο. Και να μην ντραπεί. Προφυλακτικά έχει σε περίπτερα και φαρμακεία.

Δώστε μου τον ορισμό μιας ιδανικής μοντέρνας οικογένειας.
Σίγουρα για τον καθένα το ιδανικό είναι διαφορετικό. Για μένα, «οικογένεια» σε όποια μορφή της σημαίνει σεβασμός, αποδοχή στη διαφορετικότητα και αγάπη.  

Ονειρεύεστε οικογένεια και παιδιά;
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι λίγο μακριά από αυτό σε σχέση με τους στόχους μου και τον τρόπο ζωής μου. Αλλά σίγουρα είναι κάτι που μου έχει περάσει απ’ το μυαλό... στιγμιαία...

Στο θέατρο σας είδαμε φέτος σε τρεις διαφορετικές παραστάσεις. Ας ξεκινήσουμε με το, Sorry, I’m Greek. Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Λάκη Λαζόπουλο;
Μεγάλη τύχη και μεγάλη χαρά. Ο κ. Λαζόπουλος είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος κι ένας εξαιρετικός συνεργάτης. Η συνεργασία μου μαζί του ήταν μια εμπειρία πολύ σημαντική και πιστεύω ένα καθοριστικό βήμα για την εξέλιξη και την μετέπειτα πορεία μου.

Μιλήστε μου για τη μουσική παράσταση, Ξημερώνει Κυριακή.
Ξημερώνει Κυριακή, ένα δραματικό μιούζικαλ, σε κείμενο του Παναγιώτη Μπρατάκου και της Μάρως Μπουρδάκου και σκηνοθεσία Μάνου Πετούση.  Βασισμένο σε τραγούδια των Πλέσσα-Παπαδόπουλου, από τους δίσκους, Δρόμος και Μίλα μου για τη Λευτεριά, που ερμηνεύουν ο Δ. Μπάσης και η Δ. Σταθοπούλου, μαζί με ένα λαμπρό επιτελείο ηθοποιών, μουσικών, τραγουδιστών. Είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχα σε αυτήν την ιδιαίτερη δουλειά, όπου γνώρισα ωραίους ανθρώπους και πολύ αξιόλογους συνεργάτες και έμαθα πολλά. Μετά από μια επιτυχημένη σειρά παραστάσεων στο «Θέατρον» του Ελληνικού Κόσμου, θα υπάρξει καλοκαιρινή περιοδεία σε θέατρα της Αθήνας και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Κάνατε και παιδικό θέατρο. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Ήταν υπέροχη. Ευχαριστώ τα παιδιά για αυτήν την εμπειρία που μου πρόσφεραν. Που πήρα κάτι από τη ζωντάνια τους, από αυτή την ασφυκτική ενέργεια που τα κατακλύζει. Τα παιδιά είναι η προσωποποίηση της χαράς της ζωής. Όπως και να ξυπνούσα κάθε πρωί, μετά την παράσταση έφευγα πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη, γεμάτος θετική ενέργεια. Φυσικά σε αυτό συνέβαλε και το ίδιο το έργο «Ως την άκρη του ονείρου» της Κέλλυς Σταμουλάκη, σε σκηνοθεσία της ίδιας, μουσική Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τον Βασίλη Λέκκα σε ρόλο αφηγητή-τραγουδιστή, το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και όλοι οι υπέροχοι συνεργάτες και συντελεστές της παράστασης, που έκλεισε πρόσφατα τον κύκλο της με πολλή συγκίνηση, μετά από εννιά μήνες.

Ελεύθερος χρόνος για χόμπι και προσωπική ζωή υπήρξε αυτή τη χρονιά;
Υπήρξε όσος χρειαζόταν. Πέρασα πολύ όμορφα αυτή τη χρονιά. Είχα κοντά μου ωραίους ανθρώπους και έκανα πολύ ωραία πράγματα. Νομίζω πως αυτός ο χειμώνας ήταν καλύτερος από κάθε άλλον.

Ας περάσουμε στον Νικόλα. Πού γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
Στο Ξυλόκαστρο μεγάλωσα. Έζησα πολύ γεμάτα παιδικά χρόνια εκεί και νοιώθω πολύ τυχερός γι’ αυτό, που μεγάλωσα στην επαρχία, κοντά στη θάλασσα και το βουνό, κοντά στη φύση, με απλές συνήθειες και απλούς ανθρώπους.

Σε αντίθεση με τον Πέτρο, εσείς ήσασταν καλός μαθητής. Σπουδάζετε ιατρική…
Δεν ξέρω αν υπάρχει «καλός» και «κακός» μαθητής. Ναι, σπουδάζω στην Ιατρική αυτή τη στιγμή. Είναι μια πολύ σπουδαία επιστήμη και πραγματικά θαυμάζω όσους γιατρούς έχουν μέσα τους μια φλόγα και αληθινή αγάπη για αυτό που κάνουν και δε σε βλέπουν απλά σαν «μια επίσκεψη».

Και πώς προέκυψε στη ζωή σας η υποκριτική;
Όταν ήμουν στο σχολείο, είχα πάρει μέρος σε δύο θεατρικές παραστάσεις, μία στην ΣΤ΄ δημοτικού και άλλη μία στη Β΄ γυμνασίου. Και στις δύο, είχα νιώσει ένα πρωτόγνωρο μείγμα συναισθημάτων που με είχε συνεπάρει και με είχε κάνει να πετάξω κάπου πολύ μακριά. Σε έναν άλλον κόσμο, σε ένα άλλο επίπεδο. Είχα ταξιδέψει και είχα βρεθεί σε ένα μέρος που μου άρεσε πολύ. Βέβαια, στο Ξυλόκαστρο δεν υπήρχαν κάποιες άλλες υποδομές για θέατρο. Μετά από κάποιες πρώτες συμμετοχές μου, λοιπόν, σε παραστάσεις ως ηθοποιός και πιανίστας και αφού ήρθα στην Αθήνα, διαπίστωσα ότι το να «παίζω» ήταν, εκτός των άλλων, κάτι μέσω του οποίου μπορούσα να περνάω καλά και να κερδίζω και κάποια χρήματα. Κι έτσι προέκυψε μια πιο έντονη ενασχόληση με την υποκριτική, μέσα από την οποία πορεύομαι και εξελίσσομαι.

Έχετε και σπουδές στη μουσική. Ως μουσικό σας γνώριζα…
Δεν έχω πολλές σπουδές. Είχα ξεκινήσει να παίζω πιάνο από μικρός κι αυτό είναι όλο. Δεν έχω κάνει σπουδαία πράγματα. Αγαπώ πολύ τη μουσική. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τη μουσική. Και αγαπώ πολύ το πιάνο. Είναι κάτι που με χαρακτηρίζει νομίζω. Πάμε πακέτο.

Αν δε γινόσασταν ηθοποιός, ποιο δρόμο θα ακολουθούσατε;
Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο του Μάικλ Κέιν, στο οποίο απευθύνεται στον ηθοποιό και λέει ότι: «εάν μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου να κάνει κάτι άλλο, ξέχνα το!» Αυτό φαίνεται σωστό. Αν δεν αφιερωθείς σε κάτι, δεν θα μεγαλώσεις μέσα σ’ αυτό. Αν φανταζόμουν, όμως, τον εαυτό μου σε έναν άλλον δρόμο θα ήταν σίγουρα σε ένα δρόμο με  πολλά ταξίδια και έντονες συγκινήσεις, σε ένα δρόμο που θα έκανε τον γύρο της γης.    

Η εμπειρία σας από τον κινηματογράφο;
Έχω παίξει στο, Red City, μια ταινία του Μάνου Τσίζεκ, που ταξίδεψε και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το φθινόπωρο του '12 και στην ταινία, Όταν μιλάει ο δρόμος παύει η λογική, του Andi Grabocka, η οποία βρίσκεται στο τελικό στάδιο του duplaz για να ολοκληρωθεί. Με ενδιαφέρει πολύ ο κινηματογράφος κι ελπίζω στο μέλλον να έχω τη δυνατότητα να ασχοληθώ περισσότερο με αυτό το είδος τέχνης.

Η μεγαλύτερη σας αδυναμία;
Η σοκολάτα.

Πού χαρίζετε γενναιόδωρα το χαμόγελό σας;
Σ' αυτόν που το έχει ανάγκη...

Τι σας μελαγχολεί;
Ο χειμώνας. Ο καιρός με επηρεάζει πολύ. Μια συννεφιασμένη μέρα. Η βροχή. Επίσης, σκέψεις και εικόνες που τις φέρνω στο μυαλό μου από το παρελθόν.

Το σύνθημά σας για τη ζωή;
Η ζωή είναι ωραία!

Ο έρωτας στη ζωή σας;
Ο έρωτας είναι η ζωή μου και η ζωή μου είναι ένας έρωτας.

Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Πέρρο
Από τον Βασίλη Χάγιο

Ο Αλέξανδρος Πέρρος είναι ένας νέος και ταλαντούχος ηθοποιός. Σε συνέντευξη του στο diaskedasi.info μίλησε για τα όνειρα του, την πορεία του μέχρι σήμερα στο χώρο του θεάτρου αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.

Ποιοι είστε οι, Juicy Brothers;
Είμαστε όπως λέει και το όνομα τα χυμώδη αγόρια. Είμαστε ο Βασίλης Φιλίππου και εγώ, δυο κολλητοί εδώ και αρκετά χρόνια και επιλέξαμε αυτή τη χρονιά, το χειμώνα δηλαδή που μας πέρασε, να κάνουμε τους «Juicy Brothers».Οι «Juicy Brothers» είναι ένα DJ Set, δηλαδή παίζουμε μουσική σε κάποια μαγαζιά και παίζουμε συγκεκριμένα είδη, όπως μουσική Χίπις, funk, soul, Rock n’ Roll, αλλά πιο πολύ από όλα juicy sounds, όπως Ρένα Βλαχοπούλου και όλα αυτά τα cult και τα retro που έχουν μια γοητεία συγχρόνως και πλάκα και αυτό φυσικά μας ενδιαφέρει. Μας ενδιαφέρει να παίζουμε και να «στάζουμε χυμούς», δηλαδή να γουστάρει ο κόσμος, να περνάει καλά, και να περνάμε και εμείς καλά.

Είστε ημίγυμνοι την ώρα του show;
Όχι δεν είμαστε. Έχουμε ένα dress code, δηλαδή φοράμε animal print, όπως zebra, leopard, φίδι κ.ο.κ

Σε ποια μαγαζιά εμφανίζονται οι, Juicy Brothers;
Αυτή τη χρονική περίοδο, παίζουμε στο Ten bar-restaurant κάθε Τρίτη στις 20:30 στο Κολωνάκι, στο συγκεκριμένο μαγαζί θα εμφανιζόμαστε για τρείς με τέσσερις εβδομάδες. Τα υπόλοιπα μαγαζιά είναι το ΤΖΙΖ στη Ναυαρίνου, εκεί παίζουμε κάθε Πέμπτη στις 20:30, το Hoxton στις 20:30 κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 17:00 στο Γκάζι. Πάει πολύ καλά και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό και όποιος θέλει μπορεί να έρθει και να ζήσει αυτή τη Juicy εμπειρία.

Το 2013 συμμετείχατε στην ταινία μικρού μήκους, Intravenus. Μιλήστε μας για την ταινία και την πορεία της.
Η ταινία αυτή είναι μια ταινία που την σκηνοθεσία την υπογράφει ο Αντώνης Στυλιανής, ένας πολύ καλός φίλος και ένας νέος κινηματογραφιστής με άποψη στα πράγματα. Είναι μια ταινία που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, μια ιστορία που είχε γίνει με έναν νεαρό ναρκομανή, ο οποίος προκειμένου να εξασφαλίσει τη δόση του, εκπορνευόταν και ένα βράδυ δεν κύλισαν καλά τα πράγματα, όπως είχε προβλέψει και βρέθηκε νεκρός.

Είστε υπέρ της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών;
Τα ναρκωτικά σαφώς χωρίζονται σε κατηγορίες, όμως πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι είναι κάτι το οποίο μπορεί πιθανόν να προσφέρει κάποια πράγματα, αλλά θεωρώ ότι σου παίρνει περισσότερα από αυτά που σου δίνει. Σαφώς και λέμε όχι στα ναρκωτικά και πρέπει όλοι να προσπαθούμε και να αποτρέπουμε από αυτήν την μάστιγα φίλους, συγγενείς και γενικά ανθρώπους που είναι δίπλα μας, που μας αγαπούν και τους αγαπάμε.

Ετοιμάζεστε για μια παράσταση στο Φεστιβάλ Ομάδων του Θεάτρου Επί Κολωνώ στις 11 και στις 12 Ιουνίου. Μιλήστε μας για αυτό.
Είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που μαζί με δύο φίλους, τον Δημήτρη Δεγαΐτη και τον Νίκο Τσέκο, λέγαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα, αλλά είχαμε την άποψη ότι για να δημιουργηθεί μια ομάδα πρέπει να έχει λόγο ύπαρξης και σκοπό. Μας πήρε πολύ καιρό να αποφασίσουμε και να βρούμε αυτό ακριβώς που θέλαμε και να έχουμε κάτι να πούμε. Φυσικά το βρήκαμε, η ομάδα λέγεται «επιplay» και θα κάνουμε μια παράσταση στο θέατρο Επί Κολωνώ στο off off festival. Η παράσταση θα λέγεται «Οι ακαταμάχητοι λεβέντες, η τελική αναμέτρηση μέρος Α’». Το κείμενο το έχει γράψει όλη η ομάδα, το έχουμε φτιάξει όλοι μαζί και συνεργαζόμαστε με άλλους δυο ηθοποιούς τον Αυγουστίνο Κούμουλο και την Λία Τσάνα. Σε αυτήν την παράσταση είμαστε τρία άτομα και η μεγάλη διαφοροποίηση από άλλες παραστάσεις είναι ότι δεν υπάρχει σκηνικό, αλλά ένα βασικό κοστούμι, δεν υπάρχουν λόγια, έχουμε μόνο ήχους και μουσική και όλα γίνονται παντομιμικά και βασίζονται στη τεχνική του Μαρσέλ Μαρσό, αν θέλετε με λιγότερη λυρικότητα και ποίηση, αυτοσχεδιασμού και παντομίμας. Είναι τρεις ήρωες υπέρμαχοι του καλού, οι οποίοι προσπαθούν να προστατεύσουν τον τόπο στον οποίο δρουν.

Πιστεύετε στις πρωτοβουλίες αυτές, όπως του θεάτρου Επί Κολωνώ για το Φεστιβάλ;
Βεβαίως. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα είναι μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί και πολλές ομάδες που δημιουργούνται και θέλουν να εκφραστούν. Είναι ωραίο να υπάρχουν Φεστιβάλ, τα οποία θα στηρίξουν χωρίς να έχουν ιδιαίτερες οικονομικές απαιτήσεις. Είναι πολύ ωραίο να σου δίνεται η ευκαιρία να πεις κάτι, έστω και αν αυτό που θα πεις να μην αφορά κάποιον. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό η ταμπέλα «πειραματικό». Δηλαδή το πείραμα δεν είναι μόνο γι’ αυτούς που το βλέπουν αλλά και γι’ αυτούς που το κάνουν. Πρέπει ό, τι κάνουμε ν’ αφορά τον θεατή. Ο ηθοποιός που θεωρεί ότι θα κάνει κάτι και ότι είναι υποχρεωμένος ο θεατής από μόνος του να το καταλάβει, έχει πάρει λάθος δρόμο.

Αν και δεν γίνονται πολλές δουλειές, από επιλογή δεν έχετε κάνει ακόμη τηλεόραση; Θα σας ενδιέφερε στο μέλλον;
Είχα κάποιες προτάσεις, όχι πολλές. Είχα πει όχι γιατί αυτό που με ενδιαφέρει είναι να γίνω καλύτερος επί της ουσίας, ένας καλύτερος ηθοποιός και πάνω απ’ όλα ένας καλύτερος άνθρωπος. Εννοείται πως θα ήθελα να κάνω τηλεόραση, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Απλώς θα ήθελα το βάπτισμα του πυρός να το πάρω από έναν σκηνοθέτη αλλά και από μια δουλειά που θα είναι καλή και θα με αντιμετωπίσει ως ηθοποιό.

Πόσο σας βοήθησε η εξωτερική σας εμφάνιση στην καριέρα σας;
Δεν ξέρω, γιατί από τους ρόλους που έχω κάνει μπορώ να εντοπίσω έναν ή δυο που βασίστηκαν πολύ στην εξωτερική μου εμφάνιση.

Είστε από καλλιτεχνική οικογένεια. Σας βοήθησε αυτό ή σας δυσκόλεψε; Σας άνοιξε πόρτες;
Είμαι από καλλιτεχνική οικογένεια, αυτό ισχύει. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, γιατί η αντιμετώπιση που είχα ήταν πολύ πιο σκληρή από των υπολοίπων παιδιών, ακριβώς για να μην θεωρηθεί το οτιδήποτε, δηλαδή ότι δουλεύω επειδή είμαι ανιψιός κάποιου. Υπήρξαν πολύ δύσκολα χρόνια, αλλά με σωστή αντιμετώπιση τα κατάφερα και όλα βαίνουν καλώς. Ο χρόνος βέβαια θα δείξει. Έχω κάνει κάποιες δουλειές, οι οποίες δεν βασίστηκαν στη συγγένεια, αλλά σε αυτό που δούλεψα και προσπάθησα να προσφέρω.

Τι δυσκολίες συναντά ένας νέος ηθοποιός στο χώρο του θεάτρου;
Συναντά πολλές δυσκολίες. Καταρχήν τον δυσκολεύει το γεγονός ότι βγαίνουν τουλάχιστον 1000 ηθοποιοί το χρόνο, έχει να αντιμετωπίσει έναν τεράστιο αριθμό ηθοποιών. Όμως διανύουμε την χρυσή εποχή των αφεντικών, του επιχειρηματία και του σκηνοθέτη. Μπορούν να σου ζητήσουν τα πάντα και να μην σου δώσουν σχεδόν τίποτα. Οι νέοι ηθοποιοί θα πρέπει να σφίξουν τα δόντια και να πάνε κόντρα σε όλο αυτό.

Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο σας χρόνο και που σας αρέσει να διασκεδάζετε;
Μου αρέσει πολύ η μουσική. Πολλές φορές πηγαίνω για ποτό ή για διασκέδαση σε κάποια μαγαζιά. Σαφώς πηγαίνω σινεμά και θέατρο, αλλά πάνω από όλα η μουσική. Θεωρώ ότι η μουσική για μένα είναι θρησκεία. Μου αρέσει  να πηγαίνω στο Hoxton στο Γκάζι, στο Τσιν Τσιν, στη Δραχμή, πραγματικά είναι πολύ ωραία μέρη.

Έχετε σπουδάσει μουσική;
Έχω  σπουδάσει μουσική, παίζω σαξόφωνο. Βέβαια έχω αρκετό καιρό να ασχοληθώ, αλλά παίζουμε πάρα πολύ μουσική με αφορμή τους, Juicy Brothers και πάμε πολύ καλά.

Θα μπορούσατε να κάνετε κάτι άλλο εκτός από το θέατρο; Είχατε άλλο προσανατολισμό πριν γίνετε ηθοποιός;
Θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, όπως να ασχοληθώ με τον χορό. Έχω κάνει μαθήματα, διδάσκω λάτιν χορούς, οπότε θα ήθελα να γίνω δάσκαλος χορού ή να γίνω και χορευτής.

Από τον Σεπτέμβριο του 2014 την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου Τέχνης θα αναλάβει η Μαριάννα Κάλμπαρη. Πιστεύετε ότι θα υπάρξει κλίμα ανανέωσης;
Ελπίζω. Η Μαριάννα Κάλμπαρη είναι εξαιρετική σκηνοθέτης, αλλά και εξαιρετικός άνθρωπος. Με την Μαριάννα Κάλμπαρη έκανα τη δεύτερη δουλειά μου στο θέατρο, τις Τρεις αδελφές, μια παράσταση όπου με εμπιστεύτηκε και μου έμαθε πολλά ως καθηγήτρια μου. Θεωρώ ότι είναι ένας άνθρωπος γεμάτος όρεξη, ιδέες και εξαιρετικές σπουδές. Της έχω κάνει και μια πρόταση για του χρόνου το χειμώνα και εύχομαι να γίνει αυτή η δουλειά.

Θα σας ενδιέφερε να συνεχίσετε τις σπουδές σας στο εξωτερικό και να κάνετε καριέρα εκεί;
Ναι. Παλαιότερα είχα προσπαθήσει να φύγω στο εξωτερικό και έκανα διάφορες δουλειές για να το πετύχω, αλλά τελικά δεν τα κατάφερα.

Είστε ερωτευμένος αυτήν την περίοδο;
Είμαι ερωτευμένος καθημερινά, αλλά την συγκεκριμένη περίοδο και κυρίως πριν το Πάσχα ήρθε στη ζωή μου ένα πλάσμα μαγικό, πανέμορφο και περνάμε πολύ καλά μαζί.

Σας έχουν κάνει ποτέ σεξουαλική παρενόχληση και αν ναι πώς έχετε αντιδράσει;
Ναι μου έχουν κάνει, στα πλαίσια όμως τα επιτρεπτά είτε από έναν άνδρα είτε από μια γυναίκα. Δεν με έχει φέρει κανείς σε δύσκολη θέση, γιατί είμαι πολύ χαλαρός και το αντιμετωπίζω με χιούμορ.
Με ποιους ηθοποιούς θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον; Ποιους θεωρείτε πρότυπα στο χώρο του θεάτρου;
Όνειρο μου και ευτυχώς το πέτυχα, ήταν να συνεργαστώ με τον Γιάννη Φέρτη. Ο τρόπος με τον οποίο αγκάλιασε τους νέους ηθοποιούς είναι μοναδικός. Για μένα είναι εξαιρετικός ηθοποιός, είναι ένας άνθρωπος χορτασμένος και τον ενδιαφέρει να ζει όμορφα και ωραία.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος; Φοβάστε τη μοναξιά; Το χρόνο που περνάει;
Τη μοναξιά δεν τη φοβάμαι, γιατί θεωρώ ότι μέσα από τη μοναξιά σου δίνεται η ευκαιρία να καλυτερεύσεις και να ελέγξεις τις αδυναμίες σου. Αυτό που φοβάμαι είναι η παρακμή, δεν μπορώ να νιώθω ότι παρακμάζω, δεν μου αρέσει να μένω στάσιμος, θέλω όσο μπορώ, έστω και ελάχιστα, να νιώθω ότι έχω προσφέρει κάτι και έχω κερδίσει. Τον χρόνο πάλι δεν τον φοβάμαι, κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της.

Ποιες συμπεριφορές σας έχουν ενοχλήσει στο χώρο;
Επειδή πιο πολύ συναναστρέφομαι με νέους ηθοποιούς της ηλικίας μου, με εκνευρίζει το γεγονός ότι πολλοί νέοι ηθοποιοί έχουν άποψη για τα πάντα και κρίνουν πολύ εύκολα, χωρίς να έχουν μπει στη διαδικασία να δουν τα δικά τους λάθη και να τα διορθώσουν.

Που χαρίζετε γενναιόδωρα το χαμόγελο σας;
Μπορώ να το χαρίσω παντού και σε οποιονδήποτε, διότι θεωρώ ότι μέσα από το χαμόγελο και μέσα από την αγάπη μπορεί αυτός ο κόσμος να αλλάξει και να γίνει καλύτερος.

Έχετε μετανιώσει για πράγματα που έχετε κάνει;
Όχι. Δεν έχω μετανιώσει από την άποψη ότι είμαι θετικός άνθρωπος και θέλω να βλέπω τη ζωή θετικά. Θεωρώ ότι σε ότι έχω κάνει μέχρι στιγμής έχω κερδίσει πράγματα. Σαφώς δεν θα ήθελα να είχα στεναχωρήσει κάποιους ανθρώπους.

Ποιος στίχος έχει χαραχτεί στη μνήμη σας;
Πήραμε τη ζωή μας λάθος και αλλάξαμε ζωή.

Ποια αρχή δεν θα παραβιάζατε για κανέναν και για τίποτα;
Η ελευθερία σου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας θεατρικό έργο;
Ο βροχοποιός του Ρίτσαρντ Νας.

Τελευταία φορά που κλάψατε και γιατί;
Τελευταία φορά που έκλαψα ήταν περίπου πριν ένα χρόνο, όταν χάθηκε από τη ζωή ο Ηλίας από το Βλαχιότι. Ένα μοναδικό πλάσμα, ένα παιδί που είχαμε γνωρίσει στη περιοδεία της παράστασης «Αλαντίν». Το παιδί αυτό είχε σοβαρά προβλήματα υγείας από τότε που γεννήθηκε και είχα κλάψει όχι γιατί πέθανε, αλλά είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι όποιος ταλαιπωρείται πρέπει να «φεύγει» για να γαληνέψει η ψυχή του.

Αν βρισκόσασταν σε ένα ερημικό νησί, τι θα θέλατε να είχατε μαζί σας;
Την μουσική μου. Δεν μπορώ να ζήσω πουθενά χωρίς μουσική. Θα ήθελα να είχα μαζί μου τα cd μου.

Αγαπημένος προορισμός για διακοπές;
Το χωριό μου η Άμφισσα.

Πώς αντιμετωπίζετε μια απογοήτευση;
Με χαμόγελο.

Τι είναι αυτό που σας εκνευρίζει και τις σας μελαγχολεί στη σύγχρονη καθημερινότητα;
Το πώς οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την παρουσία των άλλων ανθρώπων γύρω τους.

Τι θεωρείτε σωστό και τι λάθος πάνω στη σκηνή;
Πρέπει να σέβεσαι τη σκηνή που πατάς, διότι από εκεί μπορεί να έχουν περάσει οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί του ελληνικού θεάτρου.

Ποιες παραστάσεις σας αρέσει να βλέπετε ως θεατής;
Μου αρέσουν όλες οι παραστάσεις από κάθε είδος, αρκεί να έχουν λόγο ύπαρξης και να αφορούν τον κόσμο.

Πολλοί σκηνοθέτες έχουν εκκεντρικό προφίλ και ζητούν προκλητικά πράγματα από τους ηθοποιούς. Σε ποιες περιπτώσεις θα λέγατε όχι σε έναν σκηνοθέτη;
Σε κάθε περίπτωση θα έλεγα όχι σε έναν σκηνοθέτη, όπως και έχω κάνει. Όταν αυτό που ζητάει έρχεται σε σύγκρουση με αυτά που θεωρώ ηθικά ή με αυτά που είναι μέρος του επαγγέλματος μου. Ο ηθοποιός δεν είναι εδώ για να κάνει τα πάντα, ούτε είναι εδώ για να κάνει ό, τι του λέει ο σκηνοθέτης. Μαζί με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές παίρνουν κάτι και δημιουργούν κάτι άλλο.

Συνέντευξη στον Γιάννη Τριανταφύλλου
Από τον Βασίλη Χάγιο

Ο Γιάννης Τριανταφύλλου είναι ένας νέος ταλαντούχος ηθοποιός που κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο του θεάτρου. Σε συνέντευξη του στο diaskedasi.info μίλησε για την παράσταση, Γιατί μου κατσικώθηκες, του Στρατή Λιμνιού, στην οποία συμμετέχει, για τον ρόλο που υποδύεται και για τα επαγγελματικά του σχέδια για το μέλλον.

Σας βρίσκουμε στη παράσταση, Γιατί μου κατσικώθηκες. Μιλήστε μας για το ρόλο σας και την συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Μενέλαο Τζαβέλλα.
Το έργο είναι πολύ καλό, με πολλές και διάφορες σκηνές. Αξίζει να το δει ο κόσμος, γιατί παρουσιάζει πολλά θέματα που αφορούν στην κοινωνία μας. Η συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη κύλησε πολύ ομαλά και όλα πήγαν καλά. Το έργο θίγει την ομοφυλοφιλία με έναν ιδιαίτερο τρόπο, θα μπορούσε να είναι κάτι πολύ τραβηγμένο, αλλά η προσέγγιση είναι αξιοπρεπής. Ο ρόλος μου στην παράσταση είναι ο Τζίμης, φίλος του Ορέστη, το αντίπαλο δέος θα έλεγα. Έχουν και οι δύο την ίδια ηλικία περίπου και ξεκίνησαν να κάνουν «καριέρα» πουλώντας το κορμί τους…

Στο έργο, το κάθε πρόσωπο αφηγείται την αλήθεια μέσα από τα δικά του μάτια. Ο ήρωας που υποδύεστε είναι τελικά θύτης ή θύμα;
Όλοι οι χαρακτήρες είναι και θύτες και θύματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έλεγα ότι είμαι και θύμα και θύτης, δηλαδή και πήρα και έδωσα…

Οι σκηνές με τα φιλιά σας προκάλεσαν στην αρχή αμηχανία;
Η αλήθεια είναι ότι μου προκάλεσαν αμηχανία, έχω ξαναπαίξει βέβαια ερωτική σκηνή, αλλά με γυναίκα. Ήταν η πρώτη φορά που υπήρξε φιλί με άντρα.

Τα τελευταία χρόνια παίζονται πολλές παραστάσεις με θεματική την ομοφυλοφιλία. Πώς ανταποκρίνεται το κοινό;
Το ελληνικό κοινό έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια και γενικότερα η κοινωνία το έχει αποδεχτεί. Ο κόσμος υποστηρίζει το έργο και είμαστε χαρούμενοι για αυτό.

Πιστεύετε δηλαδή ότι η σύγχρονη ελληνική κοινωνία είναι πλέον ανεκτική στην διαφορετικότητα;
Ναι ως ένα μεγάλο βαθμό. Βέβαια για την ομοφυλοφιλία και για οποιαδήποτε άλλη ιδιαιτερότητα, πρέπει να υποστηρίζουμε τους ανθρώπους που είναι δίπλα μας και να στηρίζουμε τις επιλογές τους. Τα τελευταία χρόνια είμαστε πιο ανοιχτόμυαλοι ως προς αυτή την ιδιαιτερότητα και το δεχόμαστε πιο εύκολα.

Τι γνώμη έχετε για τους γάμους ομοφυλόφιλων και για την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια;
Το δικαίωμα να έχει ο καθένας ένα παιδί δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς. Πιστεύω ότι ένα παιδί ολοκληρώνει τον άνθρωπο, όπως και ένας γάμος. Νομίζω ότι στην Ελλάδα, όσον αφορά τον γάμο ομοφυλοφίλων είναι ένα θέμα ταμπού και δυσκολεύεται η κοινωνία να το αποδεχτεί.

Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα στην Λάρισα. Κάποια χρόνια έζησα στην Γερμανία και τώρα ζω στην Αθήνα.

Πως προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σας;
Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ξεκίνησα πρώτα ως μουσικός, σπούδασα αρκετά χρόνια σε ωδεία. Κάποτε είχα γραφτεί σε μια σχολή κρυφά από τους γονείς μου, όταν το αντιλήφθηκε αυτό ο πατέρας μου, μου είχε πει να τελειώσω με τις σπουδές μου στη μουσική και μετά να κάνω ό, τι θέλω στη ζωή μου.  Η υποκριτική άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου παίζοντας μουσική και μπορώ να πω ότι με βοήθησε πολύ. Όταν τελείωσα με την μουσική, κατέβηκα στην Αθήνα για να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα και να σπουδάσω υποκριτική.

Πόσο μετράει η εξωτερική εμφάνιση για έναν νέο ηθοποιό; Ποιες δυσκολίες συναντά ένας νέος ηθοποιός;
Η εξωτερική εμφάνιση παίζει βασικό ρόλο και στον άντρα και στη γυναίκα, αλλά δεν σημαίνει ότι αν δεν υπάρχει η εμφάνιση, δεν υπάρχει και το ταλέντο. Έχω δει ανθρώπους που έχουν ταλέντο και λιγότερο καλή εμφάνιση. Όλοι πιστέψαμε, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα, ότι με την εξωτερική εμφάνιση μπορείς να πετύχεις. Αυτό είναι λάθος, πρέπει να διαθέτεις και ταλέντο και εμφάνιση. Δυσκολίες υπάρχουν πάντα στο χώρο της υποκριτικής και ένας νέος ηθοποιός συναντά αρκετές. Στην αρχή είναι δύσκολα γιατί στην Ελλάδα έχουμε πολλούς ηθοποιούς και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.

Σπουδάσατε κάτι άλλο εκτός από ηθοποιός;
Σπούδασα μουσική. Έχω τελειώσει βέβαια γραφιστική και διακοσμητική και το έκανα για τον εαυτό μου, δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ επαγγελματικά. Το μόνο που με εκφράζει είναι η μουσική και είναι πηγή έμπνευσης για μένα.

Έχετε κάνει παιδικό θέατρο. Τι αποκομίσατε από αυτό;
Το παιδικό θέατρο το περιθωριοποιεί πολύς κόσμος, αλλά και εμείς οι ηθοποιοί. Το να σε παρακολουθούν παιδιά είναι το πιο δύσκολο πράγμα, γιατί τα παιδιά είναι πολύ σκληροί κριτές, ότι αισθάνονται θα στο πουν και θα στο δείξουν. Μπορώ να πω ότι έχω βοηθηθεί από το παιδικό θέατρο, έχω κάνει αρκετές παραστάσεις κα το θεωρώ το πιο δύσκολο πράγμα. Πιστεύω πως όλοι οι ηθοποιοί είναι απαραίτητο να κάνουν παιδικές παραστάσεις.

Ποια είναι τα θεατρικά σας όνειρα; Με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Από μικρός δεν είχα αγαπημένο ηθοποιό. Αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω να δουλεύω και να κάνω πράγματα στο χώρο με πολύ αγάπη και να συνεργάζομαι με ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά και αγαπούν αυτό που κάνουν. Αυτή τη περίοδο συζητάω με ένα θέατρο, αλλά είναι πολύ νωρίς για να πω κάτι και εύχομαι να γίνει αυτή η δουλειά.

Τι σας αρέσει να κάνετε τον ελεύθερο σας χρόνο;
Τον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει να βγαίνω για καφέ, να κάθομαι σπίτι με τον σκύλο μου και να παίζουμε και τέλος να ξεκουράζομαι.

Τι σημαίνει για εσάς διασκέδαση;
Διασκέδαση σημαίνει πολλά πράγματα, όπως να είμαι στο σπίτι μου, να ακούω μουσική, να πηγαίνω βόλτα με το σκύλο μου, να βγαίνω με τους φίλους μου, να πηγαίνω το καλοκαίρι στη θάλασσα, να κάνω μια βόλτα στο κέντρο. Ο καθένας διασκεδάζει διαφορετικά.

Αγαπημένος προορισμός για διακοπές;
Είναι η Σκύρος. Δεν έχω πάει ποτέ, θέλω πολύ να πάω. Θεωρώ ότι η Σκύρος είναι πολύ ωραίο και ήσυχο νησί.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος;
Ο μεγαλύτερος μου φόβος, είναι το γήρας, ο χρόνος που περνάει. Με τα χρόνια αλλάζουν πολλά πράγματα, όπως η εξωτερική εμφάνιση, η όψη, οι συνήθειες και πολλά άλλα.

Έρχονται εκλογές. Τι θα θέλατε να αλλάξει στην Αθήνα;
Καταρχάς δεν θα ψήφιζα κανέναν. Βλέπω τον τελευταίο καιρό στο facebook ότι διάφοροι πολιτικοί κάνουν αναρτήσεις και ζητάνε ψήφους και αυτό με εκνευρίζει. Υπόσχονται όλοι ότι θα κάνουν πολλά έργα, ωραία είναι και τα έργα, αλλά πιο χρήσιμο θα ήταν να μοιράσουν φαγητό στον κόσμο που πεινάει. Θα ήθελα πολλά πράγματα να αλλάξουν, αλλά θεωρώ ότι είναι πολύ αργά.

Πόσο σημαντικός είναι ο έρωτας στη ζωή σας;
Ο έρωτας είναι πολύ σημαντικός. Είναι πηγή έμπνευσης και κινητήριος δύναμη. Πολλοί λένε ότι ο έρωτας δεν υπάρχει, εγώ πιστεύω ότι υπάρχει και είναι ένα από τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή μας. Είμαι μόνος βέβαια αυτή την περίοδο.

Συνέντευξη στον Γιώργο Τζαβάρα.
Από τον Νεκτάριο – Γεώργιο Κωνσταντινίδη.

Δραστήριος και πολυτάλαντος, ο ηθοποιός και μουσικός Γιώργος Τζαβάρας, ο Λάμπρος από τη, Μοντέρνα οικογένεια, μιλάει για το ρόλο του στη σειρά, την θεατρική παράσταση που παίζει αλλά και τις εμφανίσεις του συγκροτήματος Need.

Πώς προέκυψε η συνεργασία για τη σειρά, Μοντέρνα οικογένεια; Ποιο στοιχείο σας έκανε να δεχτείτε την πρόταση;
Η πρόταση για τη συνεργασία προέκυψε μετά από αρκετά casting και αυτό που με κέντρισε σίγουρα είναι η ιδιαίτερη υφή του χαρακτήρα του Λάμπρου. Επίσης πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε η επαφή που είχα αρχικά με τον Πιέρρο Ανδρακάκο και κατόπιν με την υπόλοιπη ομάδα παραγωγής της σειράς, επαφή που με έπεισε ότι οι άνθρωποι αυτοί πραγματικά έχουν όραμα γι’ αυτή τη δουλειά.

Το σενάριο βασίζεται στην πολυβραβευμένη σειρά, Modern Family, που έκανε πρεμιέρα στην αμερικανική τηλεόραση το 2009. Την έχετε παρακολουθήσει; Πώς βρίσκετε την ελληνική διασκευή;
Ναι φυσικά και την έχω παρακολουθήσει και την βρίσκω εξαιρετική. Όσον αφορά στην ελληνική διασκευή τη βρίσκω πολύ εύστοχη αν και έχουν παιχτεί μόλις δύο επεισόδια μέχρι στιγμής. Θεωρώ πως προχωρώντας η σειρά θα έρχεται όλο και πιο κοντά στα ελληνικά δεδομένα, δραματουργικά μιλώντας.

Υποδύεστε τον Λάμπρο, τον σύντροφο του Δημήτρη. Εντελώς διαφορετικοί στην εμφάνιση οι δυο τους, αλλά πολύ δεμένοι. Τι αγαπάει περισσότερο ο Λάμπρος στον Δημήτρη και τι δεν μπορεί να υποφέρει;
Ο Λάμπρος με το Δημήτρη είναι ζευγάρι πάνω από πέντε χρόνια και συζούν τέσσερα. Ως εκ τούτου θεωρώ πως η σχέση τους έχει δοκιμαστεί στο χρόνο και ο Λάμπρος αγαπά τον Δημήτρη σε όλες του τις πτυχές. Αν υπήρχαν πράγματα που δεν θα μπορούσε να υποφέρει δεν νομίζω πως η σχέση αυτή θα είχε αντέξει.

Από ποιες δοκιμασίες θα περάσει η σχέση τους;
Από όλες τις δοκιμασίες που περνά ένα ζευγάρι που είναι μαζί χρόνια και μοιράζεται τη ζωή του κάτω από την ίδια στέγη. Με ένα πιο κωμικό τρόπο βέβαια.

Ποια η γνώμη σας για το γάμο των ομοφυλόφιλων;
Νομίζω πως για τους θρησκευτικούς γάμους αρμόδια να απαντήσει είναι η εκκλησία και όχι ένας ηθοποιός.

Για το σύμφωνο συμβίωσης;
Θεωρώ πως όταν δύο άνθρωποι επιλέγουν να μοιράζονται τη ζωή τους και ειδικά σε τεχνικά ζητήματα όπως είναι η τακτοποίηση περιουσιακών ή ιατρικών θεμάτων θα πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος αυτό να γίνεται χωρίς να ταλαιπωρούνται. Το αν αυτό λέγεται σύμφωνο συμβίωσης ή κάπως αλλιώς ή για το τι πρέπει να συμπεριλαμβάνεται σε αυτό είναι προτιμότερο να απευθυνόμαστε σε ειδικούς.  

Είναι η δεύτερη φορά που σε ελληνική σειρά προσεγγίζεται το θέμα της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Ποια η δική σας άποψη;
Γνωρίζω πως η διαδικασία της υιοθεσίας είναι μια μακρά και δύσκολη διαδικασία για κάποιον που επιθυμεί να υιοθετήσει ένα παιδί. Απ’ όσο ξέρω οι άνθρωποι που κρίνουν το ποιος είναι κατάλληλος για να υιοθετήσει ένα παιδί είναι ιδιαίτερα σχολαστικοί και επιλεκτικοί. Άρα εφόσον αυτοί οι φορείς κρίνουν κάποιον κατάλληλο με καλή πίστη συμφωνώ μαζί τους.

Ποια προσόντα πρέπει να διαθέτει κάποιος για να είναι κατάλληλος για γονιός;
Νομίζω κατάλληλος είναι αυτός που έχει λύσει τα προβλήματα που αφορούν στην προσωπική του διαδρομή. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ικανός να μεγαλώνει ένα παιδί χωρίς να του φορτώνει επιπλέον βάρη.

Στη σειρά, οι ήρωες είναι αποδεκτοί από τον περίγυρο. Πόσο ανεκτική στη διαφορετικότητα βρίσκετε την ελληνική κοινωνία;
Μέσα στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν μικροκοινωνίες και σίγουρα δεν είναι εύκολο να εκφέρει κάποιος γνώμη για το σύνολο του πληθυσμού. Στους χώρους στους οποίους βρίσκομαι και στους ανθρώπους που αποτελούν τον δικό μου περίγυρο νομίζω υπάρχει σεβασμός στη διαφορετικότητα.

Σπουδάσατε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σας;
Η εμπλοκή μου σε ερασιτεχνικές παραστάσεις ήταν αυτή που με έκανε να αγαπήσω το θέατρο και να αποφασίσω να ασχοληθώ με την υποκριτική.

Είστε δέκα χρόνια στο χώρο κι έχετε συνεργαστεί με πολύ αξιόλογα ονόματα. Ποιες στιγμές ξεχωρίζετε;
Όλες μου οι συνεργασίες μέχρι στιγμής ακόμα και οι λιγότερο καλές μου προσέφεραν πολλά πράγματα και επαγγελματικά αλλά και προσωπικά. Σίγουρα οι εμπειρίες μου δίπλα στον Γιάννη Χουβαρδά αλλά και τον Robert Wilson υπήρξαν καθοριστικές. Αν έπρεπε να ονομάσω την αγαπημένη μου στιγμή αυτή θα ήταν η παράσταση, Ο χορός της Μοναχικής Καρδιάς, που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Ακύλλας Καραζήσης στο Εθνικό Θέατρο και στην οποία συμμετείχα.

Σας βρίσκουμε αυτή την περίοδο στο Θέατρο Τέχνης, στη μουσικο-θεατρική performance, Woman, μια πολύ ενδιαφέρουσα σκηνική σύνθεση γύρω από την θέση της γυναίκας ανά τους αιώνες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Μιλήστε μου για τη συμμετοχή σας στην παράσταση.
Είναι ένα ιδιαίτερο θέαμα που παρουσιάζεται στο Θέατρο Τέχνης στη Φρυνίχου που σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης. Με ευχαριστεί που μπορώ στην παράσταση αυτή να είμαι ηθοποιός και ταυτόχρονα μουσικός και φυσικά όλο αυτό να συμβαίνει γύρω από το θέμα γυναίκα που όπως και να το κάνουμε είναι πάντοτε φλέγον.

Στις σημερινές κοινωνίες, η γυναίκα δεν έχει πλέον εξίσου σημαντικό ρόλο με τον άνδρα;
Καλό θα ήταν να μην χρειάζεται κανείς να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση καθώς τι σημαίνει να έχει εξίσου σημαντικό ρόλο με τον άνδρα; Καλό θα ήταν η γυναίκα να έχει τον ρόλο που επιλέγει χωρίς συγκρίσεις με το άλλο φύλο. Βέβαια η πραγματικότητα μας επιβάλλει να πούμε πως το ζήτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο και δυστυχώς ο δρόμος πολύ μακρύς για να συμβεί αυτό.

Στην τηλεόραση, σας γνωρίσαμε από την πολύ επιτυχημένη σειρά, Σαββατογεννημένες, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Σάκης Μπουλάς, που χάθηκε πρόσφατα. Τι θυμάστε από εκείνη την περίοδο;
Πράγματι ο χαμός του Σάκη Μπουλά είναι ένα γεγονός πολύ λυπηρό. Από τις Σαββατογεννημένες, τώρα έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις. Ήμουν πολύ νέος κι έτσι δεν πολυσκεφτόμουν τα πράγματα. Η τηλεόραση ήταν για μένα κάτι το τελείως καινούργιο και απολάμβανα όλη τη διαδικασία.

Εκτός από την υποκριτική, ασχολείστε με τη μουσική. Έχουν κυκλοφορήσει τρεις δίσκοι με το συγκρότημα Need, σε δική σας μουσική και στίχους. Μιλήστε μου γι’ αυτή σας την ενασχόληση. Πώς προέκυψε;
Νομίζω από την ανάγκη που έχω για καλλιτεχνική έκφραση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε και το όνομα του συγκροτήματος. Need, σημαίνει ανάγκη. Για όσους θέλουν να πάρουν μια γεύση: https://www.facebook.com/needband
Καλή ακρόαση.

Ποια τα προσεχή καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Αυτή τη στιγμή είμαι επικεντρωμένος στα της σειράς και φυσικά στις παραστάσεις του, Woman, που θα συνεχιστούν μέχρι τις 12 Απριλίου. Επίσης θα κάνουμε μια ζωντανή εμφάνιση με τους Need, στην Αθήνα στις 26 Απριλίου.

Πόσο συχνά ταξιδεύετε;
Όσο συχνά μου επιτρέπει το πρόγραμμά μου. Τα τελευταία χρόνια, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες ολιγοήμερες διακοπές στην Ελλάδα, στο εξωτερικό ταξιδεύω είτε με το θέατρο είτε με το συγκρότημά μου.

Η σχέση σας με τα ζώα;
Εξαιρετική. Έχω δύο γάτες και ταΐζω και τις υπόλοιπες στη γειτονιά.

Πόσο σας απασχολεί η εξωτερική σας εμφάνιση; Πόση σημασία έχει για τη δουλειά που κάνετε;
Νομίζω όλους τους ανθρώπους τους απασχολεί είτε το παραδέχονται είτε όχι. Για τη δουλειά που κάνω φυσικά και έχει σημασία αλλά για να μην παρεξηγηθώ θεωρώ ότι υπάρχουν ρόλοι για όλους. Για όλους τους τύπους ανθρώπων αλλά και για όλες τις ηλικίες. Άλλους ρόλους για παράδειγμα θα παίξει ο Δημήτρης ο Μακαλιάς και άλλους εγώ. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο ένας ρόλος είναι λιγότερος σημαντικός από κάποιον άλλον. Δεν είναι βέβαια η εμφάνιση αυτή που κάνει τον ηθοποιό ή τον άνθρωπο αλλά το τι κουβαλάει μέσα του και φυσικά η ικανότητά του. Για να καταλήξω όμως υπάρχει χαρά σε όλα που κάνουμε πάνω στη σκηνή ή μπροστά στην κάμερα και χώρος για όλους.