DIASKEDASI.INFO

Η Σοφία Μουτίδου είναι μία εξαιρετική ηθοποιός, μα πάνω απ΄όλα ένας εκπληκτικός άνθρωπος. Λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση "Πολύ Κακές Λέξεις" που παίζεται στο Χυτήριο Θεάτρο κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 22.00, (υπέροχη παράσταση σε έναν πολύ ωραίο χώρο, σας την συστήνω ανεπιφύλακτα) με υποδέχτηκε με χαρά και μου παραχώρησε μία πολύ όμορφη συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info. Απολαύστε την.
Από τον Σπύρο Καλαματιανό

Πείτε μου δύο λόγια για την νέα σας παράσταση.
Είναι μια παράσταση stand up comedy, με αρκετή διά δράση. Σχολιάζει ζητήματα έρωτα πολιτικής και θρησκείας.     

Γιατί επιλέξατε να παίξετε αυτή τη χρονική στιγμή την συγκεκριμένη θεατρική παράσταση;
Δεν το επιλέξαμε, έτυχε! Μας άρεσε το κείμενο και το ανεβάσαμε!       

Η γενικότερη κρίση που περνάμε στην χώρα μας είναι πλέον αυτό που λέμε must. Στον χώρο της υποκριτικής υπάρχει κάτι το οποίο θετικό μέσα από όλο αυτό;
Θετικό δεν υπάρχει δυστυχώς είμαστε και εμείς μέσα στο must...   

Είστε μία ηθοποιός που όλα αυτά τα χρόνια, έχετε υπηρετήσει επάξια αυτό που λέμε Υποκριτική Τέχνη. Ποια είναι η συμβουλή που θα δίνατε σε έναν νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός;
Αν αγαπάει πολύ την Τέχνη της υποκριτικής,  δεν το κάνει απλά για να γίνει διάσημος και έχει κάποιες προ απαιτούμενες δυνατότητες, νομίζω ότι δεν έχω κάτι αρνητικό να του πω.

Ποια ήταν η πολυτιμότερη συμβουλή που σας έχουν δώσει και την κρατάτε μέχρι σήμερα;
Μην  κάνεις κάτι για το οποίο θα ντραπείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Από τη Μαρία Κανελλοπούλου.  

Ποια ήταν η δυσκολότερη στιγμή στη ζωή σας;
Δεν ήταν μία, ήταν πολλές και όλες εντελώς προσωπικές.  

Ποια συνεργασία-ρόλο θέλετε να κάνετε και δεν έχετε κάνει ακόμα;
Δεν έχω κάποια standards στο κεφάλι μου.  

Περιγράψτε μου τον εαυτό σας με λέξεις οι φράσεις που σας έρχονται στο μυαλό;
Ενοχική, γενναιόδωρη control freak.   

Ποιο όνειρο σας έχει μείνει ανεκπλήρωτο και θα κάνετε τα πάντα για να το εκπληρώσετε;
Δεν έχω όνειρα.

Τώρα θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής με μία εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό από τα παιδικά σας χρόνια.
Κάθε μέρα κατέβαινα στη γειτονιά να παίξω, μία φορά το πρωί και μία το απόγευμα. Θυμάμαι πάντα να κατεβαίνω τις σκάλες τις πολυκατοικίας κρατώντας κάτι, ένα lego, ένα κουτί, ένα κλαδί, μια κούκλα, κάτι που θα χρησίμευε στο παιχνίδι μου... το ίδιο κάνει κι η κόρη μου τώρα!

Περισσότερες πληροφορίες για την θεατρική παράσταση της Σοφίας Μουτίδου
στο Θέατρο Χυτήριο ΕΔΩ

Ο Ζαχαρίας Ρόχας ένας εξαιρετικός ηθοποιός, ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος της τέχνης που απασχολεί τα ΜΜΕ πάντα μέσα από την δουλειά του, αθόρυβος και αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει με αγάπη τόσα χρόνια. Παραχωρεί μία πολύ ενδιαφέρουσα και σπάνια, μακροσκελή και εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη στον Σπύρο Καλαματιανό για λογαριασμό του site Diaskedasi.info.
Απολαύστε την.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας με την παράσταση "Για όλα φταίει ο φίλος μου" την οποία σκηνοθετείτε στο θέατρο L.A Theater…
Το "Για όλα φταίει ο φίλος μου", είναι μία κωμωδία στα όρια της φάρσας γιατί οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις είναι προσχηματικές, ένας άνδρας γύρω στα 30 με την κρίση και όλα αυτά μένει με την μητέρα του, δεν έχει ολοκληρωθεί σαν προσωπικότητα, συναντιέται με έναν φίλο του που είχε καιρό να συναντηθούν και μέσω αυτής της συνάντησης του δίνεται η αφορμή να αλλάξει τα πάντα στην ζωή του, η μία κατάσταση διαδέχεται την άλλη και την "επανάσταση" αυτή δεν μπορεί να την διαχειριστεί, πολλά απρόοπτα γεγονότα, οι πολλές ίντριγκες του θεάτρου φει ντο, στην ουσία πρόκειται για μία απίστευτη χορογραφία καταστάσεων και πρέπει να είναι όλα πολύ καλά συντονισμένα. Έτσι για εμένα είναι ένα στοίχημα σκηνοθετικά το καινούργιο έργο του Βαγγέλη Σαμιώτη και για εμένα είναι μία πρόκληση.

Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Πέρυσι μου είχαν προτείνει τα παιδιά (εξαιτίας της Ευτυχίας Φαναριώτη) να σκηνοθετήσω κάτι, αλλά δεν μπορούσα λόγο άλλων υποχρεώσεων που είχα. Την επόμενη χρονία είχα την Χαρά να μου ξαναπροτείνουν με το καινούργιο έργο το με "Αγάπη την Γεωργία" μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος της γραφής, ήθελα να δω και εγώ κατά πόσο μπορώ να σκηνοθετήσω Ελληνικό έργο (κάτι το οποίο δεν είχα ξανακάνει) η σύγκρουση ήταν μετωπική, ευχάριστη, δεν πήγε κανείς στο νοσοκομείο, ούτε εγώ, ούτε το κοινό(γέλια), οπότε όταν μου πρότειναν να κάνω το δεύτερο, θέλησα να κάνω μία διαφορετική εφαρμογή, δουλεύοντας πάρα πολύ με τους ηθοποιούς και το έργο. Μετά από 40 χρόνια στον χώρο είμαι πολύ έμπειρος και απαιτητικός θεατής και ήθελα να δώσω το κάτι διαφορετικό, δεν σκηνοθετώ ποτέ με εμμονές κ.α τέτοια, σκηνοθετώ με βάση το τι λέει το έργο και το τι μπορεί να περάσει στο κοινό. Ήταν πολύ καλοί στρατιώτες σε ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό έργο και τους ευχαριστώ γι΄ αυτό.

Σκηνοθετήσατε για πρώτη φορά Ελληνικό έργο και ήρθατε επαφή για πρώτη φορά και με νέο Έλληνα συγγραφέα. Θεωρείται ότι έχουμε ταλαντούχους Έλληνες συγγραφείς;
Πάντα η κατάσταση πολιτική, οικονομική κτλ, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ερμηνευτεί άμεσα από τους συγγραφείς, χρειάζεται πάντα μία απόσταση από την ιστορία για να μπορείς να γράψεις γι΄ αυτό που έχει συμβεί, περισσότερο διαισθητικά λειτουργούν τα πράγματα και μετά από χρόνια κάποιος κριτικός λέει ότι εκείνο το έργο ακουμπούσε σε εκείνη την πτυχή της ιστορίας. Δεν νομίζω ότι βγαίνουν αυτή τη στιγμή, συγγραφείς που να μπορούν να ερμηνεύσουν την οικονομική κατάσταση. Αναφορές στην κρίση γενικότερα υπάρχουν. Αλλά βαθιές αναφορές δεν υπάρχουν. Κάνουμε πολλές προσπάθειες όλοι σε ένα γνωστό-άγνωστο τοπίο αλλά κάτι βαθύτερο προς αυτό το τοπίο δεν υπάρχει ακόμα.

Η κρίση είναι γνωστό ότι υπάρχει σε όλους τους τομείς. Που νομίζετε μέσα από την πολυετή εμπειρία σας ότι υπάρχει αυτή την στιγμή η κρίση στο Ελληνικό θέατρο;
Η κρίση στο θέατρο είναι διπλή, γιατί είναι διπλή η ίδια η φύση του θεάτρου. Η φύση του θεάτρου είναι μία από τις ωραιότερες και γοητευτικές τέχνες και από την άλλη είναι ένα από τα πιο διαπλεκόμενα και χυδαία επαγγέλματα. Όσον αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις, το να δημιουργούμε ρόλους, έργα κτλ, εκεί υπάρχει μία πραγματική άνθηση, δεν δικαιολογείται διαφορετικά να υπάρχουν 400 θέατρα.

Από την άλλη όμως όσο αυτό ανθίζει και υπάρχει η απελπισία των νέων ανθρώπων να εκφραστούν άλλο τόσο υπάρχει η απελπισία των μέσων ηθοποιών που είχαν κάποιο κασέ, βλέπουν να εξαφανίζονται τα ημερομίσθια, οι συμβάσεις κ.α που έχουν κατακτήσει και σιγά σιγά έχουν εξαφανιστεί όλα. Από την άλλοι οι νέοι αγνοούν την κρίση, αγνοούν ότι δεν θα μπορέσουν να πάρουν σύνταξη κτλ και προτιμούν να σπαταλήσουν δύο ώρες να πάνε για έναν καφέ με έναν επιχειρηματία, για να καλλιεργήσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις τους και να εξασφαλίσουν το πρόσφατο μέλλον τους, χωρίς να πάνε σε ένα σωματείο να παλέψουν, να πάνε σε μία σχολή, να βγάλουν μία άδεια και να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες για το μέλλον τους, θεωρώντας λοιπόν ότι αυτή είναι η επιταγή των ημερών, σταματάει και εκεί ο αγώνας τους.

Εγώ κλείνω φέτος 40 χρόνια πορείας και ως μέλος της διοίκησης του ΣΕΗ που είχα την τύχη να είμαι αντιπρόεδρος(στην τελευταία διοίκηση)θεωρώ ότι τα πάντα καταρρίπτονται, τα πάντα είναι στο έλεος μίας λεηλασίας και δυστυχώς υπάρχει συρρίκνωση σε όλα. Πας στο Badmigton και βλέπεις τον ηθοποιό στο μέγεθος μύγας, αλλά πας γιατί σου έχουν περάσει ότι είσαι στην Ευρώπη κτλ(δυστυχώς αυτό γίνεται και σε άλλα μεγάλα θέατρα)και από την άλλη υπάρχουν κ.α μικρές ομάδες από νέα παιδιά, που ξοδεύουν το χαρτζιλίκι τους, το μηνιάτικο τους (δουλεύοντας σε άλλες δουλειές) τις ώρες τους για να κάνουν κάτι, που ούτε και αυτό βγάζει κάπου. Έτσι δεν είναι η τέχνη, σε μία διαρκεί σύγχηση σε όλους τους τομείς.

Η τέχνη πρέπει να έχει μία ηρεμία της εξέλιξης, αυτό γίνεται μέσα από Ακαδημίες Θεάτρου, δεν είναι δυνατόν μία χώρα που έχει εφεύρει το θέατρο να μην έχει μία ακαδημία θεάτρου και γιατί δεν μπορούμε εμείς να είμαστε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης μόνιμα, με 400 θέατρα και με μία πλειάδα ηθοποιών και είναι το Λονδίνο με 3 και 4 θέατρα και τους κάνεις σούπερ σταρ… έλεος δηλαδή… είναι κάποια πράγματα που πρέπει να μπουν σε βάσεις κάποια στιγμή…

Τα προβλήματα που υπάρχουν στο ΣΕΗ αυτή τη στιγμή ποια είναι;
Από την δική μου πλευρά, βλέπω ότι υπάρχει μία τρομακτική πόλωση. Υπάρχει μία παράταξη του ΚΚΕ που επιμένει στα παλιά κεκτημένα, χωρίς να μπορεί να κάνει ανάγνωση της σημερινής κατάστασης και από την άλλη μεριά υπάρχουν κάποιες απέλπιδες προσπάθειες σχεδόν μεμονωμένες, να υπάρξει μία φωνή λογικής για να μπορέσει να συμβιβάσει τα πράγματα. Έτσι και αλλιώς και απ΄την μεριά το ΣΕΗ έχουν γίνει πολλά λάθη, ελπίζω σε καλύτερες μέρες. Ο κλάδος πλησιάζει τα 6.000 άτομα, από τα οποία ενεργοί ηθοποιοί είναι τα 50 και οι απαιτήσεις του σωματείου διαμορφώνονται από καμιά 100σταριά ανέργους που έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν την συνδρομή τους, για να πάνε στις γενικές συνελεύσεις και να πουν τη θα κάνουν αυτή που δουλεύουν, είναι ένας κυκεώνας, πρέπει να υπάρξει ένα ουσιαστικό ξεκαθάρισμα…

Κατάλαβα ας φύγουμε λίγο από αυτά και ας πάμε σε κάτι ευχάριστο. Είπατε πριν 40 χρόνια πορείας και κατ΄ εμέ επιτυχημένης πορείας στο θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση. Υπάρχει κάτι το οποίο πετάτε από την μέχρι τώρα πορεία σας;
Όχι δεν γίνεται να πετάξω τίποτα. Η Ιθάκη σου δίνει το ωραίο ταξίδι που λέει και ο Καβάφης.

Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε μία στιγμή σας από αυτή την πολυετή πορεία;
Καλώς ή κακώς ήμουν ένας από τους ανθρώπους που ευλόγησε ο θεός του θεάτρου και είχα πάρα πολύ ωραίες και ξεχωριστές στιγμές, δεν μπορώ να ξεχωρίσω εύκολα κάποια…

Θα μπορούσα να σου πω όμως την γνωριμία μου με τον Λιουμπίμοφ, όταν έκανε με την Κάτια Δανδουλάκη τον Γλάρο και τον Βυσσινόκηπο, ήταν μία φανταστική στιγμή, διότι έμαθα αυτό που υποψιαζόμουν ότι υπάρχει στο θέατρο (μέσα στα κείμενα), τον ρυθμό, την μελωδία που υπάρχει σε μία παράσταση και παίζει σαν μία παρτιτούρα, από καλοκουρδισμένα όργανα, αυτό μου το έμαθε ο Λιουμπίμοφ… ο Μιχαηλίδης για 10 στο Μεικτό Θέατρο μου χάρισε από την Ορέστια τον Ορέστη, όλο τον Σαίξπηρ κ.α που είναι η παρακαταθήκη μου, που έχω στην υποκριτική μου οικοσκευή, είναι ο άνθρωπος που μου χάρισε την αισθητική και τον τρόπο που δουλεύω…

Ο Κούνδουρος μου έμαθε πώς να έρχομαι σε μετωπική σύγκρουση με τα πράγματα και συναισθήματά μου… ευτύχησα σε αυτή την διαδρομή να συναντήσω ανθρώπους που αποτελούσαν την τελευταία ομάδα αυτό που λέμε μεγάλων δασκάλων και αυτό είναι μία ευτυχία… πώς να στην περιγράψω όταν καθόμουν στο ίδιο τραπέζι 20 χρονών μαθητής (πρωταγωνιστής του Κούνδουρου με αυτό το δικαίωμα ήμουν στο ίδιο τραπέζι, ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης) και σε αυτή την παρέα καθόντουσαν άκουσον, άκουσον, ο Θεοδωράκης, ο Γεωργουσόπουλος, ο Μουντές, ο Μητρόπουλος, η Σαπφώ Νοταρά, ο Ποντίκας, ο Μανιώτης, κ.α μιλάγανε για την τέχνη κτλ… και εγώ άκουγα σαν μικρό παιδί…

Για να καταλάβω ότι έχω δική μου φωνή πέρασαν πάρα πολλά χρόνια. Άλλα έζησα αυτή την εμπειρία στην ζωή μου να συναντήσω πολύ σπουδαίους ανθρώπους όπως ο Μινωτής κ.α…

Ποια είναι η σημαντικότερη συμβουλή που έχετε ακούσει και την κρατάτε μέχρι σήμερα;
Δεν την κρατάω αλλά την άκουσα την συμβουλή. Ο δάσκαλος μου ο Μουντές μου είχε πει ότι θα δυστυχήσεις, γιατί δεν ξέρεις να μιλάς και δεν ξέρεις να μην μιλάς(γέλια). Δεν με συμβούλευσε κανείς στο θέατρο, έκανα όλα τα απαραίτητα λάθη…

Ποια ήταν η δυσκολότερη στιγμή που αντιμετωπίσατε στην μέχρι τώρα καριέρα σας;
Την αντιμετώπισα πάρα πολλές φορές, ήταν μία επαναλαμβανόμενη στιγμή συνήθεια της μαρμότας και επειδή εγώ είμαι πάρα πολύ δοτικός και σκέφτομαι πάντα θεατρικά, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να κάνω αυτό, εκείνο, το άλλο κτλ θα δώσω ότι μπορώ, θα κάνω τα πάντα, πολλοί στο τέλος, όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής(και δεν διεκδικώ χρήματα, απλά πρέπει να τηρηθεί μία συμφωνία), θεωρούν ότι πρέπει να προϋποθέσουν και να με ρίξουν, εκεί γίνομαι σκυλί μαύρο. Βέβαια δεν κατάφερα ποτέ να προστατέψω τον εαυτό μου, είμαι ο χειρότερος πωλητής του εαυτού μου.

Πρόσφατα είδαμε ένα αφιέρωμα στον ΑΝΤ1 έκαναν αφιέρωμα στο επιτυχημένο σήριαλ της Λάμψης… Γιατί δεν σας κάλεσαν;
Δεν με κάλεσαν διότι υπάρχει μία αγωγή εις βάρος τους, από εμένα (φυσικά κ.α ηθοποιών) από επαναλήψεις που παίχτηκαν σε Ελλάδα και Εξωτερικό και δεν έχουν καταβάλει το ανάλογο χρηματικό ποσό που δικαιούμαστε και ακόμα δεν είναι τελεσίδικη ακόμα… Είμαστε εν αναμονή για την απόφαση της δικαιοσύνης…  

Παρ όλα αυτά η Λάμψη και η Καλημέρα Ζωή που παίξατε ήταν δύο πολύ επιτυχημένα Σήριαλ του Νίκου Φώσκολου…
Πράγματι, το ένα δεν αναιρεί το άλλο, ήταν δύο πολύ πετυχημένες δουλειές που ακόμα ο κόσμος τις θυμάται με αγάπη…

Τι θυμάστε από τον Νίκο Φώσκολο;
Τα πάντα. Θυμάμαι την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε που ήταν επεισοδιακή, την προσωπική σχέση που είχαμε. Επίσης θυμάμαι όταν με είχε δει για να παίξω έναν μικρό ρόλο σε μία ταινία και μόλις με είδε μου έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο αμέσως (όμως μία πολύ γνωστή πρωταγωνίστρια έθεσε βέτο και δεν έπαιξα) μετά τον απέφευγα και με πολιόρκησε πολύ στενά και είπα το ναι σε ρόλο που θα έπαιζα στην Καλημέρα Ζωή που ξεκινούσε τότε, έτσι μου έκλεισε αποκλειστικό συμβόλαιο για έναν χρόνο, δεν ξεκίνησε αμέσως διότι είχε κάποια προβλήματα το συγκεκριμένο σήριαλ και αναγκαστικά για να δικαιολογήσω την πληρωμή μου με έβαλε να παίξω στην Λάμψη και ξαναέπαιξα και στο συγκεκριμένο πρόσωπο. Θεωρώ ότι λείπει ο Νίκος Φώσκολος και υπάρχει μία κρυφή αντιγραφή από αυτούς που τον χλεύαζαν κτλ, επίσης λείπει η χαρακτηριστική πινελιά της προσωπικότητας-ματιάς που είχε ο Νίκος… Επίσης εμένα μου έχει λείψει η ματιά του που καθόταν στο τζάκι σε κοίταγε, σε μέτραγε και σου έδινε την αίσθηση της κρυφής υπερηφάνειας ότι είσαι κάτι δικό του…

Υπάρχει κάποιο όνειρο που θέλετε να κάνετε πραγματικότητα;
Ναι να πάω ένα μακρινό ταξίδι στην Ινδονησία ή κάτι τέτοιο (γέλια) δεν κάνω όνειρα μακρινά…

Ποιοι είναι οι επόμενοι επαγγελματικοί σας στόχοι;
Έχω παίξει σε κάποιες ταινίες μικρού μήκους πολύ αξιόλογων συντελεστών και θα σκηνοθετήσω και κάποιες παραστάσεις με την νέα σαιζόν…

Ηθοποιός, Σκηνοθέτης και Συγγραφέας τριών έργων. Έχετε γράψει κ.α κείμενα; Θα δούμε κάτι άλλο από εσάς σύντομα;
Ναι έχω γράψει… Αυτό που θα δείτε σύντομα από εμένα είναι ένα κείμενο που έχω γράψει εγώ και θα γιορτάσω τα 40 χρόνια πορείας μου στην υποκριτική τέχνη… Είναι αρκετά δύσκολο και θέλω να βρω την κατάλληλη στιγμή για να το κάνω αυτό…

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Ζαχαρία Ρόχα

Η πρώτη και η τελευταία φωτογραφία του άρθρου είναι από την ακυκλοφόρητη ακόμα ταινία Rainy Days (Μέρες Βροχής) του Αλεσάντρο Σπηλιωτόπουλος Με πρωταγωνιστές τον Ζαχαρία Ρόχα τον Παναγιώτη Μπουγιούρη και τον Ανδρέα Μαριανό, ευγενική παραχώρηση του Φωτογράφου Ζώη Τριανταφύλλου Σφακιανάκη.

Η Σοφία Μανωλάκου μία εξαιρετική ηθοποιός, ένας άνθρωπος που είναι όμορφος τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά, ένας άνθρωπος που αγαπάει αυτό που κάνει, με ήθος, σεβασμό και πάνω απ΄όλα με σοβαρότητα. Έτσι λοιπόν όταν της πρότεινα να της κάνω συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info, το δέχτηκε με χαρά, κανονίσαμε να βρεθούμε και να ξεκινήσουμε μία πολύ ευχάριστη κουβέντα που δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσει. Απολαύστε την.
Από τον Σπύρο Καλαματιανό

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε από τις δραστηριότητες που κάνεις τώρα αυτή την περίοδο.
Τώρα κάνω πρόβες, ξεκινάμε 25 Ιουλίου περιοδεία με το «Κοκομπλόκο», όπου είναι διασκευή του “Pyjamas  pour six” του Camoletti το οποίο έχει διασκευάσει ο Νίκος Μουτσινάς όπου σκηνοθετεί επίσης και παίζει μαζί με τη Βασιλική Ανδρίτσου, την Πηνελόπη Αναστασοπούλου, τον Αντώνη Κρόκο και τη Ματίνα Νικολάου και εμένα φυσικά(γέλια).

Θα ήθελα να μου πεις πως είναι να συνεργάζεσαι με το Νίκο Μουτσινά και όλους τους υπόλοιπους συντελεστές φυσικά.
Και με τη Βασιλική και με το Νίκο είχαμε ξανασυνεργαστεί πέρσι στις «Τρίχες». Ούτως ή άλλως τους γνώρισα τότε. Το ωραίο είναι ότι δεν το αισθάνεσαι δουλειά. Το αισθάνεσαι διασκέδαση, δηλαδή κοιτάμε να περνάμε καλά και παράλληλα κάνοντας και τη δουλειά μας. Στο Νίκο αυτό που μ’ αρέσει είναι ότι μας αφήνει ελεύθερους. Μας δίνει βέβαια κάποιο πλαίσιο και κάποιες οδηγίες αλλά από εκεί και πέρα μας αφήνει πολύ ελεύθερους πάνω στη σκηνή να εκφραστούμε που είναι πάρα πολύ ωραίο. Για έναν ηθοποιό τι άλλο θέλει, να είναι ελεύθερος πάνω στη σκηνή, σε πλαίσιο βέβαια, αλλά υπάρχει ένα πολύ φιλικό περιβάλλον οπότε σε κάνει και άνετα να ανοιχτείς. Από όλους μας αυτό και υπάρχει καλή διάθεση για να περάσουμε καλά το καλοκαίρι.

Ωραία, εσύ σε θέατρο και σε τηλεόραση έχεις κάνει μέχρι στιγμής πολύ ωραίες συνεργασίες και έχεις παίξει σε ωραία πράγματα.
Είμαι τυχερή. Με το που βγήκα δηλαδή από τη σχολή συνεργάστηκα με καταξιωμένους ανθρώπους και έχω πάρει πολλά πράγματα από όλους τους.

Ποια συνεργασία θέλεις να κάνεις ή δεν έχεις κάνει ακόμα;
Δεν κάνω τόσο μεγαλεπήβολα σχέδια. Θέλω να κάνω καλές δουλειές. Από εκεί και πέρα δεν τις συγκεκριμενοποιώ έτσι, ότι δηλαδή θέλω να δουλέψω με αυτόν, με εκείνον. Θέλω να δουλέψω με πολύ κόσμο, με διαφορετικό κόσμο, να δω διάφορα είδη. Εξάλλου τώρα ουσιαστικά έχω βγει από τη σχολή, είναι μόλις 3 χρόνια οπότε θέλω να κάνω απλά καλές δουλειές. Αυτό ονειρεύομαι για το μέλλον, να κάνω καλές δουλειές.

Πως και πότε είχες πάρει την απόφαση να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Νομίζω ότι το μικρόβιο μου μπήκε μικρή όταν η μητέρα μου στη Δευτέρα δημοτικού με έγραψε σε ένα θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Αθηναίων και πήγαινα και παραδοσιακούς χορούς και θέατρο. Νομίζω ότι τότε δηλαδή μου μπήκε το μικρόβιο. Βέβαια εντάξει μεγαλώνοντας επειδή και οι φίλες μου περνούσαν σε πιο συμβατικές σχολές δήλωσα κι εγώ, έτσι πέρασα στο Οικονομικό της Νομικής αλλά πάντοτε το όνειρο μου κι αυτό που ήθελα να ασχοληθώ ήταν η υποκριτική. Οπότε τελειώνοντας από το Οικονομικό ασχολήθηκα με την υποκριτική. Αλλά από μικρή, ξέρεις, ήταν όνειρο. Ήταν σχέδιο της ζωής μου να το κάνω αυτό.

Αν σου έλεγα να μου περιγράψεις τον εαυτό σου με λέξεις ή φράσεις, ποιες θα ήταν αυτές;
Αισιόδοξη, ονειροπόλα, πεισματάρα, γκρινιάρα, ευαίσθητη. Αυτά δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Ζώντας σε έναν δικό μου κόσμο. Έχω έναν ρεαλιστικό και έναν μη ρεαλιστικό κόσμο. Και ζω και στους δυο.

Ποιες είναι οι δυσκολίες για έναν νέο ηθοποιό τη σήμερον εποχή;
Όπως και για κάθε άλλο νέο που βγαίνει στην αγορά εργασίας. Ούτως ή άλλως αυτό με τους ηθοποιούς υπήρχε πάντα το πρόβλημα. Οι θέσεις εργασίας ήταν πολύ λιγότερες από τους ηθοποιούς που έβγαιναν κάθε χρόνο οπότε πολύ μεγάλη προσφορά με μικρή ζήτηση και τώρα τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα. Πολύ λιγότερες δουλειές, οι περισσότερες αμοιβές είναι πενιχρές αλλά όποιος επιλέγει το επάγγελμα του ηθοποιού δεν το επιλέγει για να γίνει πλούσιος, δεν πρέπει να είναι αυτό το κίνητρό του, να βγάλει λεφτά. Ανέκαθεν, πόσο μάλλον τώρα, έχει μια μεγαλύτερη δυσκολία. Από εκεί και πέρα πιστεύω στη μοίρα του καθενός δηλαδή για εμένα, παρ’ όλο που είχε ξεκινήσει η κρίση όταν εγώ μπήκα στη δραματική σχολή, αυτό δε με πτόησε. Το κίνητρό μου δεν ήταν να γίνω πλούσια μέσα από την υποκριτική. Άσχετα με το πόσες δυσκολίες μπορεί να έχει η ζωή, δε γίνεται να καθόμαστε άπραγοι. Το θέμα είναι να τολμάμε και να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα.

Ψάχνοντας για σένα, παρ’ όλο που έχεις κάνει δουλείες που έχουν τύχει μεγάλης αναγνωρισημότητας, από τα media και από το κοινό, δε βρήκα ούτε μια φωτογραφία δικιά σου(που εσύ να την έχεις βγάλει) που να αφορά την προσωπική σου ζωή. Αυτό είναι κάτι το οποίο το κάνεις κατ’ επιλογήν;
Όχι κατ’ επιλογήν, δεν έχω να κρύψω κάτι. Δεν το κρύβω ότι έχω σχέση και αφού είναι και τόσα χρόνια. Αν ήταν κάτι πρόσφατο, αν δεν ήξερα τι μέλει γενέσθαι, δε θα το δημοσιοποιούσα σαφώς, αλλά όχι δεν κρύβω πράγματα. Δεν έχω λόγο αλλά δεν το εμφανίζω κιόλας. Δεν είναι η βιτρίνα του μαγαζιού μου η σχέση μου. Είμαι εγώ σαν προσωπικότητα. Δε θέλω να το χρησιμοποιήσω σαν βιτρίνα του μαγαζιού μου και δεν το έχω κάνει. Θα μπορούσα να το έχω κάνει χρόνια πριν. Και τώρα αν πήρε κάποια δημοσιότητα ήταν επειδή άρχισα να βγαίνω κι εγώ στο χώρο. Διαφορετικά δε θα ασχολιόταν κανείς και πιο πριν δεν είχα εκμεταλλευτεί καθόλου τα μέσα μέσω αυτού του γεγονότος παρότι μας είχανε κάνει πρόταση στο παρελθόν να φωτογραφηθούμε μαζί με τον Σπύρο αλλά δεν το ήθελα γιατί δεν υπήρχε λόγος. Τώρα βγαίνω για να διαφημιστώ εγώ. Κάθε φορά που μιλάω στις συνεντεύξεις, μιλάω ουσιαστικά για μένα και για τη δουλειά μου και από εκεί και πέρα έρχεται η συζήτηση για τον Σπύρο.

Πως ήταν η συνεργασία σου με την Ντορέττα Παπαδημητρίου και πως βίωσες το αναγκαστικό κόψιμο της εκπομπής;
Ήταν πολύ ωραία εμπειρία ομολογώ, περνούσα πολύ ωραία με τα παιδιά, έχω πει και σε άλλες συνεντεύξεις μου ότι δεν περίμενα να μου γίνει η πρόταση αλλά την δέχτηκα με πολύ χαρά. Φυσικά και δεν μου άρεσε το πρόωρο τέλος της εκπομπής, μου λείπει όλο αυτό και φυσικά μου λείπει η καλύτερη παρέα που είχαμε τα πρωινά, ο κόσμος.Μακάρι να λυθούν όλα και να επιστρέψουμε ξανά.

Θα ήθελα να μου πεις ένα παιδικό σου όνειρο εκτός από την υποκριτική και θέλεις να κάνεις τα πάντα για να το πραγματοποιήσει περνώντας τα χρόνια.
Πέρα από την υποκριτική δεν είχα κάτι άλλο που να είχα σχεδιάσει στο μυαλό μου. Ακόμα και αυτό που σου λέω τώρα είναι να κάνω ωραίες δουλειές. Δεν έκανα κάποια συγκεκριμένα όνειρα εκτός του ότι να ασχοληθώ με την υποκριτική. Δεν είχα κάτι άλλο. Και σίγουρα δεν κάνω τόσο μακροπρόθεσμα σχέδια, κάνω πιο βραχυπρόθεσμα.

Θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής. Θα ήθελα να μου πεις μια εικόνα την οποία τη θυμάσαι με νοσταλγία, τη διηγείσαι, την αγαπάς από τα εφηβικά σου χρόνια.
Γενικά έχω πολλές εικόνες γιατί μεγάλωσα με τη γιαγιά μου και τον πατέρα μου. Η γιαγιά μου έχει φύγει από το 2007 και αυτό μου λείπει πάρα πολύ όταν το περιβάλλον δεν είναι ίδιο και έχει αλλάξει. Θυμάμαι πολύ έντονα τα μεσημεριανά τραπέζια, να γυρνάω εγώ από το σχολείο με τις φίλες μου και τη γιαγιά να ετοιμάζει το φαγητό. Από τα παιδικά και τα εφηβικά χρόνια αυτό θυμάμαι πιο έντονα ουσιαστικά, μετά το σχολείο, τις φίλες μου τις οποίες τις έχω κρατήσει ακόμα από τότε και είμαστε μαζί και νιώθω πολύ τυχερή γι’ αυτό. Αυτή είναι η εικόνα που μου έχει μείνει πιο έντονα από τότε.

Οι φωτογραφίες (εκτός του θεάτρου) είναι της Jiorjia Jester

Ο Παύλος Ευαγγελόπουλος  ένας εκπληκτικός ηθοποιός, μα πάνω απ΄ όλα ένας εξαιρετικός άνθρωπος, λίγο μετά την πολύ πετυχημένη παράσταση στο Studio Κυψέλης "Παζολίνι", όπου εκεί ενσαρκώνει θαυμάσια τον Σέρτζιο, το alter ego του Παζολίνι, καθίσαμε και είπαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Απολαύστε λοιπόν μία υπέροχη, ειλικρινή και άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη αποκλειστικά στο site Diaskedasi.info.

Από τον Σπύρο Καλαματιανό

Θα ήθελα να μου πείτε δύο λόγια για τον ρόλο σας στο έργο Παζολίνι…
Εγώ κάνω τον βοηθό του, τον Σέρτζιο, το alter ego του Παζολίνι, αλλά δεν έχει σημασία ο ρόλος του καθένα ξεχωριστά, είναι μία ομαδική δουλειά, είμαστε 14 ηθοποιοί επί σκηνής, σε ένα μικρό θέατρο, είναι υπέρβαση αυτή, οπότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι για τα δεδομένα του Studio Κυψέλης είναι μία υπερπαραγωγή. Εδώ αξίζει ένα μπράβο στον Γιώργο Λιβανό που κάνει τέτοιες δουλειές, γιατί καταλαβαίνεις ότι τέτοιες δουλειές με 14 άτομα είναι επίπεδο Εθνικού. Ο καθένας έχει έναν ξεχωριστό ρόλο, μία ομαδική δουλειά που έχουμε φτιάξει αυτή την δουλειά που αξίζει κάποιος να έρθει να την δει.

Πως νιώθετε που περιτριγυρίζεστε από τόσο νέα και ταλαντούχα παιδιά;
Περιτριγυρίζομαι από νέα παιδιά αλλά και από πολύ αξιόλογους παλαιότερους συναδέλφους. Είμαι ευτυχής να συναναστρέφομαι με τα νέα παιδιά, μ΄αρέσουν οι νέοι άνθρωποι και βλέπω ότι στην δουλειά την δική μας οι νέοι άνθρωποι, είναι ταλαντούχοι και έχουν δρόμο μπροστά τους, ευτυχώς τέτοιους έχουμε εδώ φέτος, τους βλέπω και τους χαίρομαι.

Ας αλλάξουμε θέμα τώρα. Μικρότερος σας έβλεπα και σας θαύμαζα από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, μεγαλώνοντας και αρχίζοντας να ασχολούμαι με την δημοσιογραφία, είχα την τύχη να σας δω και στο θέατρο, που και εκεί είστε εξίσου καλός. Θεωρείται ότι οι ρόλοι που παίξατε στην τηλεόραση-κινηματογράφο σας "στέρισαν" (σε πολλά εισαγωγικά, γιατί συνεχίζετε και υπάρχετε και κάνετε σπουδαία πράγματα στο θέατρο, όπως και εδώ στο Studio Κυψέλης) καλούς ρόλους στο θέατρο;
Δεν ξέρω ότι είναι αυτή η αιτία. Καταρχάς να πούμε ότι στην τηλεόραση δεν έχω κάνει πολλά πράγματα, έχω κάνει λίγα, νομίζουμε ότι έχω κάνει πολύ, λόγο των επαναλήψεων αλλά επί της ουσίας οι ρόλοι είναι λίγοι. Μπορώ να πω ότι είναι φυσικό επόμενο να σε ταυτίσει κάποιος με κάτι το οποίο έχεις κάνει επιτυχία, αλλά τα τελευταία αρκετά χρόνια, παίζω ρόλους κλασσικού ρεπερτορίου και μ΄αρέσει πάρα πολύ. Γιατί πιστεύω ότι και ο ηθοποιός(που είναι ένας καλλιτέχνης)πρέπει να εξελίσσεται, να κάνει διαφορετικά πράγματα, πρέπει να δοκιμάζετε. Εμένα μου δίνετε αυτή η ευκαιρία και το κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση γιατί συνεχίζω να μαθαίνω και έχω πολλά ακόμα να κάνω.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης σας λείπει καθόλου;
Ο Γιάννης Δαλιανίδης είναι ένας άνθρωπος που του χρωστάω πολλά πράγματα, είναι ο πατέρας μου σε όλη αυτή την πορεία, αυτός με έβαλε στην δουλειά, ένας άνθρωπος φοβερά δημιουργικός, είχε να δώσει πολλά πράγματα ακόμα, κρίμα που έφυγε, δυστυχώς έτσι είναι η ζωή. Φυσικά και μου λείπει…

Ποια είναι οι γνώμη σας που λένε «κακές κριτικές» (ενώ έχουν μεγάλη αποδοχή από το κοινό), για τις ταινίες της δεκαετίας του 80;
Το έχω ξεπεράσει αυτό… Γιατί είμαστε ηθοποιοί δηλαδή καλλιτέχνες, ο κόσμος έχει την κρίση και ο κόσμος είναι ο τελικός αποδέκτης. Στον κόσμος όπως είπες πολύ σωστά πριν, άρεσαν και συνεχίζουν να αρέσουν. Οπότε δεν με απασχολεί το τι λένε, ο καθένας έχει το δικό του γούστο(άλλωστε δεν αρέσουν σε όλους όλα)...Σε αυτούς που δεν τους αρέσουν να μην τις βλέπουν, εγώ δεν πρόκειται να τις αποκηρύξω είναι κομμάτι της δουλειάς μου, είναι κομμάτι της ζωής μου, δεν μετανιώνω για τίποτα, αυτό μπορούσαμε να κάνουμε την δεκαετία του 80(ποτέ δεν είπαμε ότι ήταν ο σούπερ κινηματογράφος, αλλά πιστεύω ότι ήταν αξιοπρεπείς δουλειές)…Τώρα κάνω άλλα πράγματα, δεν με απασχολεί εάν αυτό που κάνω τώρα θα βρεθεί κάποιος μετά από 20-30 χρόνια να πει εάν είναι καλό κτλ…

Εν τω μεταξύ θα σας ενδιέφερε να επιστρέψετε ξανά στην τηλεόραση;
Γενικά ότι έχει να κάνει με την δουλειά μου με ενδιαφέρει… Φυσικά θα ήθελα να επιστρέψω στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο που αγαπώ πολύ, αρκεί να είναι μία σωστή παραγωγή σε όλους τους τομείς. Φυσικά το θέατρο έρχεται πρώτο στην προτίμηση μου…

Αγαπάτε πολύ το θέατρο…
Ναι αγαπώ πάρα πολύ το θέατρο. Είμαστε μία γενιά που μεγαλώσαμε με το θέατρο. Όταν πας σε μία Δραματική σχολή, έρχεσαι σε επαφή με μεγάλους ρόλους και σπουδαία έργα και κάπως έτσι προσανατολίζεσαι. Όλα τα άλλα έρχονται μετά, έχεις πάντα μέσα σου βαθειά αυτούς τους ρόλους, αυτά τα έργα και σε αυτό που θέλεις να πετύχεις και να κάνεις καριέρα είναι στο θέατρο(κατά κύριο λόγο).

Αν είχαμε ένα ένα νέο παιδί εδώ απέναντί μας που σας έλεγε θέλω να ασχοληθώ με τον χώρο της υποκριτικής τέχνης. Ποιες θα ήταν οι συμβουλές που θα του δίνατε;
Δεν μπορώ να το συμβουλέψω. Δεν μου αρέσουν οι συμβουλές, ο καθένας έχει τον δικό του δρόμο και η πορεία του καθενός του δείχνει πράγματα… Αυτό που θα ΄θελα να πω σε όλα τα νέα παιδιά και για οποιαδήποτε δουλειά, είναι ότι πρέπει να αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν, μόνο όταν αγαπάς κάτι μπορείς να πετύχεις και να κάνεις πράγματα, να αντέξεις τις δυσκολίες και όλα όσα θα έρθουν μέσα από την πορεία του καθενός. Αυτό είναι το μυστικό να αγαπάς στην ουσία του ότι και εάν κάνεις. Αλλιώς κάνε κάτι άλλο.

Τι νομίζετε ότι λείπει σήμερα από το Ελληνικό Θέατρο;
Δεν πιστεύω ότι λείπει τίποτα από το Ελληνικό Θέατρο. Το Ελληνικό Θέατρο έχει εκπληκτικές παραγωγές, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, εκεί έξω, γίνονται παραγωγές επιπέδου Μπρόντουγουει. Έχουμε πολλά μικρά θέατρα που γίνονται επίσης καταπληκτικές παραγωγές(ένα είναι αυτό που είμαστε τώρα)έχουμε ικανούς ηθοποιούς, σκηνοθέτες, δεν λείπει τίποτα… Αυτό που χρειαζόμαστε λίγο είναι καινούργιους συγγραφείς θεατρικού έργου, πρέπει τα νέα παιδιά να ασχοληθούν λίγο με αυτό το είδος, εκεί νομίζω ότι λείπει κάτι, δηλαδή να βρούμε τον καινούργιο/ους Καμπανέλλη ας πούμε. Αλλά κατά τα άλλα υπάρχουν τα πάντα στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, δεν νομίζω να μας λείπει κάτι.

Τώρα θα ήθελα να σας πάω αλλού και να μου πείτε πως τόσα χρόνια δεν καταφέρατε να κάνετε οικογένεια…
Ήταν κάτι το οποίο δεν με αφορούσε και δεν το επιδίωξα κι΄όλας…                        

Υπάρχει κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο που θέλετε να εκπληρώσετε, κάποιος στόχος που έχετε βάλει για τα επόμενα χρόνια;
Όχι αυτό που είπαμε και πριν off the record  είναι να μπορούμε να είμαστε καλά, να αγαπάμε, να μπορούμε να δημιουργούμε, να περνάμε καλά με τους ανθρώπους που αγαπάμε κτλ. Εάν είμαστε καλά και έχουμε καλή και θετική διάθεση θα έρθουν και οι ρόλοι και τα έργα και όλα. Δεν χρειάζεται να βάζεις ψυχαναγκαστικά πράγματα στην ζωή σου. Εγώ θέλω να είμαι καλά για να πετύχω όλα αυτά που σου είπα παραπάνω

Τι θα θέλατε να πείτε κλείνοντας;
Να περάσει γρήγορα όλο αυτό το δράμα που ζούμε και ο κόσμος να μπει σε μία σειρά, να γελάει και να αισθάνεται ότι έχει μέλλον.