DIASKEDASI.INFO

Πρόκειται για μια ταλαντούχα και πανέμορφη ηθοποιό που ακούει στο όνομα Ευγενία Παναγοπούλου, όπου και αν την έχω δει ξεχωρίζει, έχει αυτό που λέμε άστρο, ή λαϊκιστή το πακέτο. Πρόσφατα την συνάντησα και μου παραχώρησε με μεγάλη χαρά μια άκρως ενδιαφέρουσα και όμορφη συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info. Aπολαύστε την.

Από τον Σπύρο Καλαματιανό

Το υλικό που ντύνει την συνέντευξη είναι από το προσωπικό αρχείο της Ευγενίας Παναγοπούλου

Θα ήθελα να μου πεις δύο λόγια για τον ρόλο σου στην θεατρική παράσταση "Ο Κύκλος"...  
Υποδύομαι την Αφροδίτη, μετά από ένα δυσάρεστο οικογενειακό γεγονός η οικογένεια της διαλύθηκε. Οι γονείς τις χώρισαν. Με την μητέρα της (Τέτα Καμπουρέλη) δεν έχει καλές σχέσεις και ο πατέρας της (Γιώργος Κοψιδάς) την απογοητεύει συνέχεια.

Τα τελευταία χρόνια έχει μετακομίσει στην Τουρκία όπου και σπουδάζει. Εκεί γνώρισε τον Burak (Burak Hakki) που τις έχει αλλάξει την ζωή. Αποφασίζουν να κάνουν ένα ταξίδι στην Αθήνα, για να γνωρίσει ο καλός της την οικογένεια της. Ότι θα επακολουθήσει είναι πραγματικά η μία έκπληξη πίσω απο την άλλη, στο τέλος του έργου θα αποφασίσει να επιστρέψει στην Τουρκία.

Πως είναι η συνεργασία σου με τον Burak Hakki και τους υπόλοιπους συντελεστές;
Πρέπει να ευχαριστώ για μια ακόμα φορά τον Γιάννη Αιβάζη για αυτήν την δουλειά. Η συνεργασία με όλους είναι πολύ όμορφη, έχω μάθει πολλά από τον Γιώργο, τον Burak, την Κατερίνα, τον Νίκο, τον Κώστα, τον Δημήτρη (που δεν θα είναι πια μαζί μας για ιατρικούς λόγους, του εύχομαι περαστικά και σιδερένιος).

Ο Burak, χωρίς να είναι μια γλώσσα που ξέρει δεν φοβήθηκε να ρισκάρει, λατρεύω την τόλμη του, που έχει σε ότι κάνει στην ζωή του. Συζητάμε πάντα για διάφορα θέματα, πραγματικά έχεις να μάθεις τόσα πράγματα και για την δουλειά μας και την ζωή. Το καμαρίνι μας είναι η Κατερίνα, ο Burak και εγώ γελάμε πολύ, μιλάμε πολύ, τους αγαπώ πολύ!

Βλέπουμε έντονα το τελευταίο διάστημα τα Τούρκικα σήριαλ να κερδίζουν έδαφος στην Ελληνική τηλεόραση. Κάποιοι τα θαυμάζουν κ.α τα κατακρίνουν. Ποια είναι η άποψη σου;
Τα τουρκικά, τα βραζιλιάνικα και από οποία άλλη χώρα αγοράζονται σειρές, πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι μία οικονομικά συμφέρουσα επιλογή για τα κανάλια. Προτείνουν να αγοράσουν το Kismet (γιατί αν δεν πούμε για το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει) με 50.000, λέω ένα τυχαίο νούμερο, όλη την σειρά και να γεμίσει το πρόγραμμα του με ένα ακόμα σίριαλ. Το αν αρέσει ή δεν αρέσει το αποτέλεσμα είναι γνώμη του καθενός! Λόγω του Μπουράκ είδα αρκετά σίριαλ που πραγματικά οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί, κάνουν γυρίσματα παντού και βλέπεις οτι όμορφο έχει η κάθε πόλη, το σενάριο τους-η πλοκή τους ειναι δυνατό και σε κρατάει. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν πραγματικά γιατι πρέπει να τα σχολιάζουμε όλα...

Γιατί έχουμε μάθει να κοιτάμε τι κάνει ο γείτονας και οχι εμεις! Ο Φίνος, ο Δαλιανίδης είχαν πιο πολλά χρήματα και έκαναν μαγεία με το τίποτα; Στο χέρι μας είναι όλα, στα κανάλια και στις παραγωγές, στο κράτος να είναι πιο ευέλικτο για να μπορείς να έχεις εξωτερικούς χώρους για γύρισμα! Δεν θα σταματήσω να πιστεύω πως πρέπει να υπάρχουν όλα, όπως στην ζωή, το τι θα διαλέξεις όμως είναι επιλογή σου.

Πως σου φαίνεται το Survivor; Θα πήγαινες εάν σου γινόταν πρόταση;
Θα σου απαντήσω όχι, αλλά προς Θεού δεν θέλω να μείνει η εντύπωση οτι το κατακρίνω ή ότι δεν μου αρέσει. Το βλέπω. Σίγουρα είναι μια φανταστική εμπειρία. Ονειρεύομαι διαφορετικές εμπειρίες για εμένα. Αν γίνει παιχνίδι να ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο θέτω υποψηφιότητα. Αν γίνει παιχνίδι να φτιάχτουν όλα τα εγκαταλελλημένα κτίρια της Αθήνας για άστεγους ή για να γίνουν πλατείες με δέντρα θα πήγαινα.

Σε έχουμε δει να κάνεις επιτυχημένες δουλειές στην τηλεόραση και στο θέατρο. Τι σε εκφράζει καλύτερα;
Εκφράζομαι μέσα από την ηρωίδα που καλούμαι να κάνω κάθε φορά. Αλλιώς παίζουμε στην τηλεόραση και αλλιώς στο θέατρο. Δεν ξεχώριζω τίποτα. Προσπαθώ να τα υπηρετώ όσο πιο καλά γίνεται!

Ποια συνεργασία θέλεις να κάνεις και δεν έχεις κάνει ακόμα;
Πολλές και με πολλούς! Μπορώ στο τέλος της ζωής μου να έχω παίξει σε όλα τα θέατρα, με όλους τους συναδέλφους και όλα τα έργα που υπάρχουν;

Ποιες λέξεις ή φράσεις σε χαρακτηρίζουν;
Κατα καιρούς ανανεώνω τα Μότο μου.  Σίγουρα ένα είναι αναλείωτο "Την αλήθεια δεν την μαθαίνεις ρωτώντας, την μαθαίνεις περιμένοντας και παρατηρώντας" μια φράση που μου έμαθε ο αγαπημένος μου Χρήστος Σιμαρδάνης.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου βήματα;
Μέχρι 14 Μαΐου θα είμαστε στο Θέατρο Σταθμός και μετά τα δύο τελεύταια Παρασκευοσαββατοκύριακα του Μαΐου, θα είμαστε στο Αριστοτέλειο, Στην Θεσσαλονίκη. Νιώθω χαρά αλλά και πολύ άγχος που θα φιλοξενηθούμε σε αυτό το θέατρο.

Τι θα ήθελες να πεις κλείνοντας;
Τίποτα άλλο, νομίζω είπαμε πολλά. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ωραίες ερωτήσεις σου! Καλή συνέχεια και με το καλό να ξαναβρεθούμε. 

Η Θεοδώρα Σιάρκου μια εξαιρετική ηθοποιός, μια γοητευτική γυναίκα, μια πολύ καλή μητέρα/σύζυγος, μα πάνω απ΄όλα ένας υπέροχος άνθρωπος, μου παραχώρησε μια πάρα πολύ όμορφη, αληθινή και συγκινιτική συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info. Απολαύστε την.

Από τον Σπύρο Καλαματιανό

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Θεοδώρας Σιάρκου και από το site Diaskedasi.info

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη μας, λέγοντας μου δύο λόγια για τις νέες σας επαγγελματικές δραστηριότητες.
Από τις 20 Ιανουαρίου βρίσκομαι στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ.
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο βράδυ στην παράσταση "Μετά τη Βάρκιζα". Το πρώτο θεατρικό έργο του Μυρώδη Αδαμίδη που αφορά στον Εμφύλιο Πολεμο. Την σκηνοθεσία την παράστασης υπογράφει ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος και τον ευχαριστώ από καρδιάς που με πίστεψε και μου εμπιστεύτηκε τον πρώτο μου πρωταγωνιστικό ρόλο!

Παράλληλα, κάθε Σάββατο απόγευμα και Κυριακή βράδυ υποδύομαι την Ann στο έργο του σπουδαίου Edward Albee,"At home at the zoo".
Είναι ο γνωστός σε όλους "Ζωολογικός Κήπος"του, στην καινούργια του μορφή και παρουσιάζεται σε Πανελλήνια πρώτη.
Την παράσταση σκηνοθέτησε η Κωνσταντίνα Νικολαίδη και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που συνεργάστηκα μαζί της.

Τι ήταν αυτό που σας είχε κάνει να ασχοληθείτε με τον χώρο της υποκριτικής;
Από μικρό κορίτσι ήθελα να "παίζω"!
Αργότερα, στα μαθητικά μου χρόνια, είχα την υποστήριξη των καθηγητών μου, που απ'οτι φαίνεται, κάτι είχαν διαγνώσει σε εμένα και με ενθάρρυναν να ασχοληθώ με την υποκριτική τέχνη...

Πέρα από την ανάγκη της προσωπικής μου έκφρασης, πάντα με γοήτευε η "έκθεση"και η επικοινωνία με τους άλλους, είτε συναδέλφους, ειτε κοινό! Αυτή η διαδικασία του " δούναι και λαβείν", είναι για ΄μένα ζωτικής σημασίας! Είναι μια διαδρομή επίπονη, δύσκολη και απατητική...Ωστόσο θεωρώ πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση και ανταμοιβή από το να μοιράζεσαι και να δίνεις!

Υπήρξαν δυσκολίες στα πρώτα σας βήματα;
Ευτυχώς... ελάχιστες! Μπορώ να πω, πως είχα την τύχη...στο πλευρό μου!

Ποιες είναι οι πολυτιμότερες συμβουλές που είχατε ακούσει και από ποιον;
Αργά...σταθερά και με αγάπη!

Έχετε κάνει πολλά και σημαντικά πράγματα στην μέχρι τώρα καριερα σας. Μπορείτε να ξεχωρίσετε κάποια συνεργασία σας;
 Όλες μου οι συνεργασίες υπήρξαν αξιόλογες και πολύτιμες! Η καθεμιά για διαφορετικούς λόγους... Όλες έχουν συντελέσει, σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό στο να αποκτήσω την "περιουσία" που έχω σήμερα και είμαι ευγνώμων!

Η οικογένεια για εσάς πότε ήρθε;
Νομίζω πως ήρθε στη σωστή στιγμή! Όταν το ήθελα πραγματικά και αισθανόμουν έτοιμη και ώριμη γι ΄αυτό. Είμαι 9 χρόνια παντρεμένη με τον άνθρωπο μου και έχουμε αποκτήσει ένα πανέξυπνο γιό και μια αξιολάτρευτη κόρη! Αναμετριέμαι με τους ρόλους της μητέρας και της συζύγου καθημερινά, δεν είναι πάντα εύκολο αλλά είναι η ύψιστη μου δημιουργία!

Ποιες οι συμβουλές που δίνετε στα παιδιά σας και πως θα αντιδρούσατε εαν κάποια απ'αυτά θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο της υποκριτικής;
" Να μην κάνετε στους άλλους αυτά που δεν θέλετε να κάνουν οι άλλοι σε εσάς "Αυτή η φράση μου έχει γίνει καραμέλα!!! (γέλια). Γενικότερα παροτρύνω τα παιδιά μου να είναι ευγενικά και να μοιράζονται… (πχ τα παιχνίδια τους), να υποστηρίζουν το ένα το άλλο και να μην βλάπτουν τους εαυτούς τους και τους φίλους τους. Σαφώς θα σταθώ σύμμαχος στις επιλογές των παιδιών μου να ακολουθήσουν αυτό που τους λέει η καρδιά τους, ακόμα κι αν αυτό είναι να γίνουν ηθοποιοί! Σ' αυτή την περίπτωση όμως, θα τα παροτρύνω να σπουδάσουν ή να καταπιαστούν και με κάτι ακόμα, μόνο και μόνο για να αποφύγουν το ενδεχόμενο να γίνει το όνειρο τους ... εφιάλτης!

Εκτός απ' το θέατρο έχετε παίξει αρκετούς ρόλους και στην τηλεόραση. Σας λείπει καθόλου;
Έχω μια δεκαετία να κάνω τηλεόραση...Ωστόσο με τις συχνές επαναλήψεις των σειρών που είχα συμμετασχει εξακολουθώ να "επισκεπτομαι" τα σπίτια των τηλεθεατών. Με ένα τρόπο λοιπόν, θεωρούμαι ακόμα ενεργή, μιας και ο κόσμος με βλέπει... Χωρίς όμως να είμαι στην πραγματικότητα! Στα χρόνια της κρίσης οι τηλεοπτικές παραγωγές λιγόστεψαν αισθητά σε σχέση με την προηγούμενη 10ετια. Οι ηθοποιοί παραμένουμε πολλοί και οι σειρές λιγες! Η προσφορά είναι πολλή μεγαλύτερη της ζήτησης! Φυσικό επόμενο λοιπόν, πολλοί συνάδελφοι να μένουμε εκτός των τηλεοπτικών πλατώ... Δεν ξέρω αν  η τηλεόραση μου λείπει...! Ειλικρινά… Είναι τόση η χαρά που παίρνω απ΄ το σανίδι που δεν αισθάνομαι την έλλειψη της...
Παρόλα αυτά... αν ερχόταν τώρα μια ενδιαφέρουσα τηλεοπτική πρόταση... σίγουρα δεν θα με άφηνε αδιάφορη!

Ποιες είναι οι φράσεις ή λέξεις που σας χαρακτηρίζουν;
"Μέρα χωρίς χαμόγελο... είναι χαμένη μέρα".

Ποιοι είναι τα επόμενα όνειρα/στόχοι σας;
Αποφεύγω να βάζω μακροπρόθεσμους στοχους! Προτιμώ να επαναπροσδιορίζομαι μέρα με την μέρα ώστε οι στόχοι μου να μοιάζουν  και να είναι αρκετές φορές εφικτοί! Εξάλλου, πιστεύω πως η ζωή είναι πιο σοφή από εμένα και της έχω εμπιστοσύνη!

Τώρα θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής:Θέλω να μου πείτε ποια εικόνα  έχει στιγματίσει την ζωή σας...
Η απώλεια των γονιών μου...

Περισσότερες πληροφορίες για τη θεατρική παράσταση "At home at the zoo"

Περισσότερες φωτογραφίες από τη θεατρική παράσταση "At home at the zoo"

Πρόσφατα συνάντησα τον τόσο ξεχωριστό ηθοποιό Δημήτρη Γιώτη και μου παραχώρισε μια συνέντευξη. Είπε πάρα πολλά και σημαντικά πράγματα που σίγουρα θα συζητηθούν. Έναν άνθρωπο που αγαπώ και εκτιμώ πολύ αλλά άφησα απ΄έξω την φιλία μας και έκανα μια ουσιαστική κουβέντα, μια μικρή αναδρομή του τότε και του σήμερα. Απολαύστε τον μόνο στο site Diaskedasi.info.
Από τον Σπύρο Καλαματιανό

Οι φωτογραφίες είναι απ΄το προσωπικό αρχείο του Δημήτρη Γιώτη.

Πότε και πως σου έγινε η πρόταση να συμμετάσχεις σε αυτή την υπέροχη παράσταση;
Μόλις είχα ολοκληρώσει το δεύτερο κύκλο παραστάσεων με ''Το Ημερολόγιο ενός Τρελλού'' που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και είχα κάποιες παραστάσεις προγραμματισμένες εκτός Αθηνών όπου ήρθε η πρόταση του Γιάννη Αϊβάζη.

Με τον Γιάννη είμαστε χρόνια φίλοι, είχαμε ''ρίξει'' στο τραπέζι κι άλλη φορά έργα για να συνεργαστούμε, ε, τώρα κωμωδία μου πε: δέχτηκα....Που να ξέρα ότι ο μοναδικός ρόλος εκτός κωμωδίας θα ταν ο δικός μου (γέλια)...

Εγώ ήθελα λίγο να αναπνεύσει η ψυχή μου μετά την εξαντλητική, επίπονη και κοπιαστική ερμηνεία του ''Τρελλού'' μου... να γελάσουμε, να περάσουμε καλά... ε, στη ''μαύρη κωμωδία'' το μαύρο και το σκοτεινό είμαι εγώ... (γέλια)

Μαθαίνω ότι είναι πολύ ωραία και απαιτητική παραγωγή και υπήρξαν πολύωρες πρόβες. Πως ήταν οι σχέσεις σας στις πρόβες; Υπήρξαν προβλήματα-προστριβές;
Ήταν πέρα από εξαντλητικές... έχω μάθει στις πολύωρες πρόβες και στις κοπιαστικές ώρες στην πρόβα και στην προετοιμασία...όμως εδώ πίεζε ο χρόνος, φτάνει να σκεφτείς ότι είχαμε μόνο ένα μήνα καθαρό προβών κι αυτόν με διάφορα διαδικαστικά και εσωτερικής κατανάλωσης θέματα. Θύμιζε λίγο big brother, survivor και ελεύθερη πτώση σε άγνωστα νερά....Είμαστε μια δεμένη ομάδα, κάνουμε καλό καμαρίνι κι αυτό βγαίνει στη σκηνή (γέλια) πόσο γραφικό και κοινότυπο; (γέλια) και να μην μιλιόμασταν θα το λέγαμε;...

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι στο θέατρο ζούμε κάτι μαγικό...ερχόμαστε διαφορετικοί άνθρωποι κάθε φορά, να συνυπάρξουμε, να ''γνωριστούμε'' και αναπτύξουμε κοινούς κώδικες και να βγάλουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα...
Ε, σ αυτό όλο λοιπόν όλα τα συναισθήματα πιέζονται και βγαίνουν πιο γρήγορα....πονάμε, συμπάσχουμε, μαλώνουμε, διαφωνούμε, αγαπιόμαστε, μιλάμε με τα μάτια... ακριβώς σαν μια οικογένεια σε ένα κυριακάτικο τραπέζι... όσες διαφωνίες κι αν υπάρξουν η αγάπη είναι δεδομένη! '

Εχει μεγάλο ενδιαφέρον το στήσιμο και η οπτική του Γιάννη, έχει κάτι από σκωτσέζικο ντουζ που σε κρατά σε εγρήγορση και αγωνία... είναι κάθε μέρα μια άλλη μέρα, είναι ζωντανός οργανισμός το θέατρο, δεν είναι τηλεόραση, κάμερα... το χουμε και το κρατάμε... είναι εκεί, πάλλεται μαζί με το νευρικό μας σύστημα.

Πως είναι ο Μπουράκ Χακί σαν άνθρωπος, συνεργάτης; Έχετε αναπτύξει φιλικές σχέσεις; 
Είναι ήρεμη δύναμη. Είναι ακομπλεξάριστος, χαρισματικός, εξαιρετικά ευγενής (πράγμα που δείχνει παιδεία) και προσπαθώντας να κατανοήσει τη γλώσσα (στην παράσταση μιλάει και Ελληνικά) έχει μια αφέλεια και μια παιδικότητα που σε κερδίζει. Να σου δώσω ένα παράδειγμα, κάποια στιγμή μιλώντας στον Ερρίκο (Γιώργο Κοψιδά) του λέει: ''Είσαι χαζός...''ε, το λέει με τέτοια παιδικότητα που βγαίνει αληθινό... αν το έλεγε ένας Έλληνας ηθοποιός θα χε μια σκληρότητα, μια κριτική διάθεση... ενώ του Μπουράκ βγαίνει αβίαστα. Έχουμε αναπτύξει μια φιλία αν θες που στηρίζεται στην αλληλοεκτίμηση και στην κοινή κατεύθυνση.
Έχουμε ακόμα ένα κοινό και αναφέρομαι στους γιούς μας, έχει και κείνος ένα γιό εννέα ετών όπως είναι ο δικός μου, ο Γιάννης άρα έχουμε κοινές αγωνίες για τα παλικάρια μας... Τώρα είμαστε "δεμένοι" στον "κύκλο" και ο χρόνος θα δείξει...

Προέρχεσαι από μια τεράστια επιτυχία και αναφέρομαι στο "Ημερολόγιο Ενός Τρελλού". Θα ήθελα να μου πεις δύο λόγια γι'αυτή την παραγωγή και εάν θα συνεχίσεις αυτό ταξίδι...
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. "Το Ημερολόγιο ενός Τρελλού" με σημάδεψε... πέρασα από Συμπληγάδες πέτρες για να γίνει, πόνεσα, μάτωσα, έπεσα όμως ξανασηκώθηκα και ο ''Τρελλός'' βγήκε στο φως.

Είχα την ευτυχία να γνωρίσει την απόλυτη αποδοχή κοινού και κριτικών. Να γραφτούν σπουδαίες κριτικές απο τον Βασίλη Μπουζιώτη, τη Σεμίνα Διγενή, τον Δημήτρη Μουζακίτη, τη Σίσσυ Μενεγάτου, Βασίλη Νάτσιο, Λαμπριάννα Κυριακού και όχι μόνο... αλλά και να μοιραστώ σημαντικές στιγμές με το κοινό. Ξέρεις ένοιωσα ότι μας αφορά όλους.

Έξυσε πληγές, ταυτίστηκαν με κομμάτια του ''Τρελλού'' μου, όπως εγώ, γίναμε ''συγγενείς'' και όλο αυτό είναι η μαγεία του θεάτρου. Τώρα ταυτόχρονα με τον ''Κύκλο'' ο ''Τρελλός'' συναντάει την περιφέρεια, έχω κάνει παραστάσεις σε Θεσσαλονίκη, Θήβα, Ερέτρεια, Χαλκίδα, την Πέμπτη 16 Μαρτίου ήμουν στο φεστιβάλ ''Γαλαξίας'' της Νέας Σμύρνης. Είναι μεγάλο και σπουδαίο το ταξίδι του "Τρελλού" και δε σταματά εδώ.

Ήδη συζητάω για του χρόνου, μου χουν γίνει δύο προτάσεις για το που και πως και τις βλέπω πολύ θετικά. Ξέρεις ο ''Τρελλός'' μου δεν είναι ένας ακόμα ρόλος, είναι η ψυχή μου η ίδια. Είναι κάτι που πάλλεται, έχει ζωή, ορμή, γεννά συναισθήματα, αναθεωρείς, ψάχνεις, σκαλίζεις και βγαίνεις κερδισμένος.

Μαζί μου σ αυτό το ταξίδι, υποστηρικτές και συνοδοιπόροι είναι ο Αλέξαδρος Κλημόπουλος (αδελφός μου πια), η Δέσποινα Βολίδη (οικογένειά μου - στα σκηνικά), ο Δημήτρης Στρέκπος (στα κουστούμια - Θεός), ο Θανάσης Ρουμελιώτης, ο Αντώνης Σπουρλής, ο Μάκης Αμπάτης χωρίς αυτούς το αποτέλεσμα δεν θα ταν το ίδιο.

Φωτογραφίες από τη θεατρική παράσταση "Το Ημερολόγιο ενός Τρελλού"

Έχεις κάνει σπουδαίες συνεργασίες. Με Αλίλη Βουγιουκλάκη, Νίκο Κούρκουλο, Άννα Φόνσου, Βέρα Κρούσκα κ.α. Τι θυμάσαι απ' όλα αυτά τα ιερά τέρατα του Ελληνικού θεάτρου;
Όντως έχω γνωρίσει και συνεργαστεί με τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες και βέβαια υπάρχουν κι άλλοι που θα είναι ευχής έργο να βρεθώ μαζί τους. Τι να πρωτοθυμηθώ; την Αλίκη; τη γενναιοδωρία της, τη λάμψη της, τη διορατικότητα της να ξεχωρίζει και να διαλέγει. Με είχε επιλέξει να μαι στην παρέα της.

Είχα θυμάμαι ένα τροχαίο στη Θεσσαλονίκη, μας είχαν καλέσει για φαγητό και σε ένα κόκκινο φανάρι ''σκάει'' μια καρότσα πίσω μου με έναν οδηγό - μεθυσμένο. Αστυνομία, κακό αλλά την επόμενη μέρα άφαντος να κάνει δήλωση και να μπει το αυτοκίνητό μου σε διαδικασίες... με ρωτάει η Αλίκη στην απογευματινή παράσταση εαν έχω βγάλει άκρη, της απαντώ αρνητικά.'' Δώσε τα κλειδιά στον Δημήτρη (ο Δημήτρης - Κυριαζάκος ήταν ο προσωπικός οδηγός του Ραφτόπουλου -  της Express service που της τον είχε παραχωρήσει) θα το αναλάβει αυτός''... πότε φτιάχτηκε το peugeot; πότε έγιναν οι δηλώσεις με τις ασφαλιστικές; ποτέ δεν έμαθα... το αυτοκίνητο ήρθε τζιτζί στο θέατρο.

Ο Κούρκουλος με παρότρυνε να γίνω πατέρας, προστατευτικός και ντόμπρος ''Τι περιμένεις; προχώρα ρε, όσους ρόλους κι αν κάνεις, κοίτα (και μου δείχνε την Εριέττα) το παιδί σου θα σε πάρει αγκαλιά. Εγώ είμαι εδώ''.

Η συναντησή μου με τον Μίκη Θεοδωράκη με αφορμή το ''Μια ζωή Ελλάδα - Μίκης Θεοδωράκης'' τόσο γήινος, τόσο ''πλούσιος'', τέτοιο δέος μπροστά στο μύθο... τον είχα ρωτήσει θυμάμαι ''Γιατί στα χρόνια που ήρθαν κάνατε στροφή στις πολιτικές σας πεποιθήσεις;'' ''Δημητρό μου, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους''...

Η Βέρα, η θεατριτή μου μαμά στο ''Άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή'' να καμαρώνει και να κάνει σπιτική σπανακόπιτα χωρίς τυρί τη μισή για μένα επειδή δεν τρώω το τυρί, γέλια και μπιρίμπα μεταμεσονύχτιες ώρες... ο Δάνης Κατρανίδης σπουδαίος, ξεχωριστός, μοναδικός... η Τσέσυ Παπουτσή, τι να πω; ...οικογένειά μου (!) αυτό τα λέει όλα. 

Η Σμαρούλα Γιούλη και ο Βαγγέλας Λειβαδάς να με χουν σαν παιδί τους, σπίτι τους, στις παραστάσεις με επιτυχίες με Αντώνη Καλογρίδη, Ρένο Χαραλαμπίδη, Γιώργο Παρτσαλάκη, Μαρία Γεωργιάδου (πόσα ξενύχτια μαζί), Κοραή Δαμάτη, Γιάννη Ιορδανίδη (ξανά και ξανά ), Γιάννη Διαμαντόπουλο είναι πολλά τα χρόνια με σπουδαίες συναντήσεις Σπύρο μου... είναι πλούτος το ταξίδι αυτό.

Ύστερα απ'όλες αυτές τις εξαιρετικές συνεργασίες, το "Ημερολόγιο Ενός Τρελλού" τώρα με τον εξαιρετικό Μπουράκ Χακί...
Όπως σου είπα το θέατρο είναι ζωντανός οργανισμός, πάλλεται, δεν χάνεται η αξία σου, όπου κι αν είσαι. Σαφέστατα έχω πει όχι σε προτάσεις που δεν κάλυπταν, αν θες, τη δεδομένη στιγμή τις ανάγκες μου (καλλιτεχνικές ή μη), όμως εδώ υπάρχει κάτι καινούργιο που με ιντρίγκαρε να το αναλάβω, ίσως στην αρχή λόγω κωμωδίας ήθελα να αναπνεύσει η ψυχή μου μετά τον τρελλό, ε, μετά πήρε φόρα το πράγμα και η πορεία ήταν γρήγορη και ο χρόνος πίεζε...
Δεν συγκρίνω τον Μπουράκ με κανέναν και εδώ που τα λέμε δεν υπάρχει και λόγος, το θέμα (εξάλλου όπως σου ανέφερα και μόνο η ευγένεια και η παιδεία του ξεπερνά το μέγεθος του Σταρ που μπορεί να προβάλλεται, για μένα) είναι ό,τι γίνεται να χει ξεκάθαρο λόγο...

Σε έχουν πειράξει κάποιες στιγμές πράγματα που λέγονται για εσένα πίσω απ΄την πλάτη σου, επίσης έχεις νιώσει τον άσχημο ανταγωνισμό;
Σαφέστατα το έχω αναγνωρίσει και το χω πάθει. Δεν ξέρω βρε Σπύρο μου, δεν καταλαβαίνω τι έχουμε να χωρίσουμε. Η πίτα είναι μοιρασμένη και ο καθένας έχει το κομμάτι του.

Όντως έχει τύχει να μου το παίζουν φίλοι και να ρχονται ''για σένα το λέω που σ αγαπάω'' και να μου μεταφέρουν... σκατίλα που και καλά ειπώθηκε... μα και αυτοί που τα μεταφέρουν... λόγια τους είναι, δεν είναι καλύτεροι... έχω συνεργαστεί, έχω κάνει... το καλό... ας μην αναφέρω και πίσω μου μη σου πω ότι και μπροστά μου, η ξινίλα σύννεφο... συνέχεια με ένα δεύτερο επίπεδο και με καυστική κριτική, γιατί; ποτέ δεν το κατάλαβα... όμως ξέρεις κάτι εγώ έχω αποφασίσει στη ζωή μου να κοιτάω το φως, το θετικό και ας νομίζουν ότι είμαι ''εύκολος'', η συναισθηματική μιζέρια δε με ακουμπά... απεταξάμην αυτής... μακριά μου... εγώ θα βλέπω τα θετικά έτσι κι αλλιώς!!

ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ!!

Κάνω τ όνειρό μου πραγματικότητα, έχω την οικογένειά μου (η Τζωρτζίνα και ο Γιάννης είναι ό,τι σημαντικότερο έχω), τους φίλους μου, ταξίδια... και σχέδια.

Τέλος τι άλλο θα ήθελες να προσθέσουμε και να ολοκληρώσουμε αυτήν εδώ τη συνέντευξη;
Μη ξεχάσω να αναφέρω ότι οι μουσικές του ''Κύκλου'' είναι του Δημήτρη Ίσσαρη, τα σκηνικά της Καίτης Μήλιου, οι ενδυματολογικές επιλογές είναι του Κλέωνα Φυσέκη και της Μάγδας Τσέλιου, πανταχού παρών ο John Kagioulis και ο Τίτος Αντύπας στην παραγωγή μαζί με τον Βασίλη Γκουρούση και την Τέτα Καμπουρέλη.
Η δε Τέτα κάνει μια εμφάνιση έκπληξη και στην παράσταση μαζί με Νικόλα Μακρή, Λίλα Μπαγκλέση και Χρύσα Παππά.

Η Αθηνά Μαξίμου είναι μια πάρα πολύ ταλαντούχα ηθοποιός, μία γοητευτική γυναίκα καθώς επίσης και ένας εξαιρετικός χαρακτήρας ανθρώπου. Είναι αυτό που λέμε αδαμάντινος χαρακτήρας, καλλιεργημένος, συγκροτημένος, συνεσταλμένος άνθρωπος, με πολύ αγάπη και σεβασμό σε αυτό που κάνει αλλά και μια ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα στάση ζωής, με ήθη και αξίες που δεν υπάρχουν στις μέρες μας. Μετά την παράσταση την συνάντησα και μου παραχώρησε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info. Απολαύστε την.
Από τον Σπύρο Καλαματιανό                                                                                                                    

Το υλικό είναι από το προσωπικό αρχείο της Αθηνάς Μαξίμου.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την συνέντευξη μας λέγοντας μου δύο λόγια για τον ρόλο που κάνεις στην παράσταση Ταρτούφος…
Είναι η κλασική ιστορία όταν διαβάζει κανείς το έργο του Μολιέρου "Ταρτούφος ή Απατεώνες" (έτσι λέγεται η παράσταση μας) είναι ότι ένας ψευτοκληρικός, ο οποίος χρησιμοποιεί την εκκλησία για να πετύχει διάφορα πράγματα, εισβάλει σε ένα σπίτι νεοαστών, που υποτίθεται ότι πείθει τον Οργκόν, τον πατέρα και αρχηγό του σπιτιού, (που τον υποδύεται ο Άλκης Κούρκουλος) του οποίου κερδίζει την εμπιστοσύνη κ.α πολλά σημαντικά πράγματα (όλη την περιουσία, το χέρι της κόρης του, κ.α) αυτή είναι η ιστορία σε γενικές γραμμές.

Στην δική μας παράσταση λειτουργεί ότι ο Οργκόν, ξέρει το ποιος είναι ο Ταρτούφος (που τον υποδύεται ο Αιμίλιος Χειλάκης) και δεν πιάνετε κορόιδο, απλά για τους δικούς του λόγους , θέλει να τα έχει καλά με την εκκλησία και επί της ουσίας ο ένας χρησιμοποιεί τον άλλον. Το πρόσωπο που υποδύομαι εγώ είναι η Ελμίρα. Η οποία βλέποντας αυτή την κατάσταση και κατανοώντας ότι κερδίζοντας χώρο ο Ταρτούφος μέσα στο σπίτι, χάνουν πάρα πολλοί την εύνοια του συζύγου της, (και η ίδια ακόμα χάνει πολλά πράγματα από εκείνον) εκείνη λοιπόν προσπαθεί μαζί με τα υπόλοιπα πρόσωπα του σπιτιού, να βρει τρόπους για να τον πετάξουν μέσα απ΄το σπίτι.

Έτσι λοιπόν γνωρίζοντας ότι ο Ταρτούφος της έχει μια ερωτική αδυναμία, βάζει πλώρη ένα πολύ έξυπνο σχέδιο και αυτή την αδυναμία την στρέφει εναντίον του. Ο Αιμίλιος Χειλάκης μαζί με τον Μανώλη Δούνια που έχουν κάνει την συν-σκηνοθεσία δίνουν μια άλλη ματιά στο έργο, με έναν τρόπο όλοι είναι εξίσου απατεώνες και συμφεροντολόγοι, ο καθένας προσπαθεί να κρατήσει τα κεκτημένα του και τρομάζουν στην ιδέα ότι κάποιος άλλος θα πάρει την θέση τους (γι΄αυτό και ο διπλός τίτλος του έργου). Θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι που μπαίνουν σε όλη αυτή την διαδικασία και στήνουν παγίδες αργά ή γρήγορα, πέφτουν οι ίδιοι μέσα στις παγίδες του, έτσι γίνεται και στην παράσταση μας.

Είναι ένα έργο πολύ απαιτητικό και συνάμα είναι επίκαιρο. Τι σας έκανε να ανεβάσετε αυτή την παράσταση, την συγκεκριμένη στιγμή;
Δεν μπορώ να απαντήσω εγώ σε αυτό, διότι δεν έχω σκηνοθετήσει την παράσταση, αλλά απ΄αυτό που έχω αντιληφθεί και αισθάνομαι γενικότερα (γι΄αυτό λέμε και κάποια έργα κλασικά) είναι ότι μιλάνε, για πράγματα οικουμενικά και διαχρονικά τα οποία είναι παγκόσμια.

Η υποκρισία είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο, γιατί έτσι είναι η φύση και η σκέψη του ανθρώπου, γιατί καλώς ή κακώς όλοι κινούμαστε με κάποιο προσωπικό συμφέρον και εκεί φαίνεται η ποιότητα του κάθε ανθρώπου, πχ το αν θα πατήσει κάποιος επί πτωμάτων για να ικανοποίηση το προσωπικό του συμφέρον, έχει άλλη ποιότητα, από αυτόν που θέλει να παράξει κάτι καλό για τον διπλανό του (άρα και για τον ίδιο).

Οπότε θεωρώ ότι ο λόγος που τα παιδιά αποφάσισαν να ανεβάσουμε αυτή την παράσταση, είναι ότι όλοι μας καθημερινά είμαστε αντιμέτωποι με μια κοινωνία που είναι πάρα πολύ αβισαλέα, πολύ υποκριτική, βρισκόμαστε σε μια κρίση που δεν έχει τελειωμό και κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει και τι θα αφήσει πίσω του, επίσης με όλα αυτά έχει ξυπνήσει ένα τέρας μέσα στις ψυχές των ανθρώπων και όλο αυτό αργά η γρήγορα γυρίζει μπούμερανγκ.

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκριτική το έκανα πολύ συνηδειτά, αληθινά και σοβαρά γιατί αγαπούσα από πολύ μικρή το θέατρο. Θυμάμαι την μητέρα μου να με πηγαίνει στο ΚΘΒΕ (όπου εκεί φοίτησα και τελείωσα) και θυμάμαι έντονα την εικόνα να κλείνουν τα φώτα, σε δευτερόλεπτα να ανοίγει η αυλαία και να ανοίγετε ένας άλλος κόσμος.

Μετά αφού ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά, άρχισα να βλέπω κ.α λόγους που ήθελα να γίνω ηθοποιός. Θα το ονομάσω ότι είναι μια ΄΄συνάντηση΄΄, με μια άλλη κατάσταση, με άλλες σκέψεις, με τον ίδιο σου τον εαυτό πολλές φορές. Όλο αυτό είναι η αγάπη μου γι΄αυτή την δουλειά/λειτούργημα και γι΄αυτό εξακολουθώ ακόμα να υπηρετώ την υποκριτική τέχνη.

Ποιοι ήταν οι άνθρωποι που σε στήριξαν στα πρώτα σου βήματα και ποιες οι συμβουλές που σου έδωσαν;
Πολλοί ήταν εκείνοι που με στήριξαν στα πρώτα μου βήματα. Ένας από αυτούς ήταν ο Βασίλης Παπαβασιλείου, επίσης ο Νικός Παναγιωτόπουλος. Για εμένα αυτοί οι άνθρωποι είναι πολλοί μεγάλοι φάροι και μου έδωσαν πολλά πράγματα. Επίσης με στήριξαν κ.α όπως η μητέρα μου, οι φίλοι μου και κάποιοι δάσκαλοί μου. Οι συμβουλές που έχω πάρει απ΄όλους αυτούς είναι πολλές και σημαντικές. Θεωρώ ότι είμαι πολύ ευλογημένη που είχα αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μου στα πρώτα μου βήματα.

Όση ώρα μου μιλάς (και από όσο σε έχω παρακολουθήσει) καταλαβαίνω ότι είσαι ένας άνθρωπος που αγαπάει πολύ αυτό που κάνει, είσαι σοβαρή, συνεσταλμένη και επιλέγεις το κάθε τι στη ζωή σου, κάτι που κάνεις και στην δουλειά σου (που όλες είναι πολύ επιτυχημένες). Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να επιλέγεις;
Καταρχήν να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια. Δεν ξέρω να σου βάλω βαθμό δυσκολίας, δυσκολόμετρο ας πούμε (γέλια). Εγώ αυτό που προσπαθώ να κάνω πάντα, είναι να είμαι συνεπής με αυτό που μου δημιουργεί ευχαρίστηση, εξέλιξη και πάνω απ΄όλα να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου και με τις δικές μου προσωπικές προσδοκίες. Τίποτα δεν είναι εύκολο στην ζωή, ότι και εάν επιλέξει να κάνει κανείς. Έτσι όπως είναι η ζωή, έτσι είναι και η δουλειά μου, έχει μέσα τα πάντα, χαρούμενες στιγμές, θλιβερές, πόνο, βάσανα…

Πέρασες πολλά βάσανα και πόνο;
Ναι, όπως και χαρούμενες στιγμές, πχ  παρόλο που δεν το χάρηκα, (γιατί εγώ φταίω γι΄αυτό) όταν πήρα το βραβείο Ά γυναικείου ρόλου, για τον ρόλο μου στην ταινία "Αυτή η νύχτα μένει" ήταν μια απ΄τις πολύ ωραίες μου στιγμές…

Δεν το χάρηκες;
Όχι γιατί μετά μπαίνουν άλλα συναισθήματα και καταστάσεις, που είναι περισσότερο πράγματα επεξεργασίας, που σιγά, σιγά μετριάζεται η ενστιτώδικη χαρά. Έτσι πρέπει να κάνει κανείς για να μπορεί να πάει παρακάτω, να επεξεργάζεται τα πράγματα και να μην ζει με την ενστικτώδικη χαρά ή τα άλλα πράγματα που δημιουργούνται μέσω αυτής…

Οι καλές στιγμές οι κακές στιγμές ή εναλλαγή σε κάνουν καλύτερο;
Τίποτα απ΄όλα αυτά. Όπως σου είπα και πριν είναι η επεξεργασία των οποιοδήποτε στιγμών. Το θέμα είναι τι νόημα δίνεις στο οτιδήποτε σου έρχεται…

Αυτή την επεξεργασία την κάνεις και στην προσωπική σου ζωή;
Ναι, γιατί είναι μια δουλειά που σε απασχολεί 24ώρες το 24ωρο, στο οτιδήποτε κάνεις.

Σου έχει κοστίσει όμως στις προσωπικές σου σχέσεις;
Ναι, γιατί δεν υπάρχει τίποτα δίχως κόστος και τίμημα. Τα πληρώνω όλα αυτά καθημερινά, άλλωστε είμαι απ΄ την φύση μου έτσι, να διυλίζω πολύ τον κώνωπα, δεν αφήνω να πέσει τίποτα κάτω και παρατηρώ τα πάντα.

Ψάχνοντας για εσένα δεν βρήκα τίποτα για την προσωπική σου ζωή, είναι και αυτό μέσα στην επιλογή και την επεξεργασία που μου είπες πριν;
Υπάρχουν δύο δρόμοι, αυτό που λέμε "showbiz, θέαμα" και το άλλο που είναι "θέατρο, τέχνη". Εγώ επιλέγω να επικοινωνήσω όλη μου την υπόσταση πάνω στην σκηνή, μέσα απ΄την δουλειά μου, που καλούμε να δώσω πνοή στις λέξεις και τον ρόλο που ενσαρκώνω. Δεν υπάρχει λόγος να περιφέρομαι άσκοπα και να απασχολώ τον κόσμο με το τι κάνω στην προσωπική μου ζωή. Δεν έχει κανένα νόημα όλο αυτό και δεν ανήκω σε αυτό που λέμε "showbiz, θέαμα" δεν κατακρίνω κανέναν που το κάνει αυτό, καλά κάνουν όσοι το κάνουν. Εγώ πάντως δεν βρίσκω καμοία χρησιμότητα σε όλο αυτό. Θέλω να απασχολώ τον κόσμο, μόνο μέσα απ΄ την δουλειά μου.

Κεφάλαιο "Αυτή η νύχτα μένει". Θα ήθελα να κάνουμε μια αναδρομή και να μου πεις τι θυμάσαι απ΄αυτή την δουλειά σου.
Είναι ένας σημαντικός σταθμός στην καριέρα μου, η πρώτη μου ταινία, η κάθοδος μου στην Αθήνα απ΄την Θεσσαλονίκη, θυμάμαι ότι δεν ήξερα τίποτα από όλο αυτό που λέμε "ταινία", θυμάμαι την αμηχανία μου, το ότι δεν έφευγα από κανένα γύρισμα, έπαιζα δεν έπαιζα εγώ… Επίσης θυμάμαι ότι δούλευα πάρα πολύ μόνη μου, ένα ολόκληρο καλοκαίρι ήμουν εδώ και η μητέρα μου έλεγε επίμονα "εντάξει μωρέ, άστο και έλα λίγο πάνω να σε δούμε", θυμάμαι τις πρόβες στο σπίτι του Νίκου Παναγιωτόπουλου, την γνωριμία μου με τον Σταμάτη Κραουνάκη… Θυμάμαι τα χιόνια, το κρύο, την ζέστη κ.α… Είναι πάρα πολύ ωραίες στιγμές όλες αυτές που έζησα…

Και ήρθε η στιγμή που πήρες την διάκριση…
Ήταν κάτι που δεν το περίμενα να έρθει… Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχα ανέβει στην Θεσσαλονίκη, γιατί προβαλλόταν η ταινία και την ημέρα που ήταν τα βραβεία ποιότητας, κάποια στιγμή το μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνο μου και ήταν ένας δημοσιογράφος  λέγοντας μου "γεια σας είμαι ο τάδε, έχουμε ακούσει ότι θα πάρετε το βραβείο Ά γυναικείου ρόλου και θέλουμε να μας κάνετε μία δήλωση" και του λέω "κοιτάξτε να σας πω δεν ξέρω εάν το έχω πάρει το βραβείο και δεν μπορώ να σας κάνω κάποια δήλωση"… Έτσι το βράδυ άκουσα το όνομα μου…

Ανεκπλήρωτα όνειρα έχεις που θέλεις να κάνεις πραγματικότητα;
Δεν ξέρω…και λέω δεν ξέρω γιατί ένας άνθρωπος που όλο του το είναι επιθυμεί κάτι σίγουρα το πετυχαίνει… Υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλω να πετύχω, αλλά δεν καίγομαι να τα πετύχω κι΄όλας… Επειδή όμως είμαι και ένας άνθρωπος που έχει μάθει να εμπιστεύεται την ζωή, νομίζω ότι αυτή ξέρει καλύτερα, απ΄ότι εμείς… Οπότε εμπιστεύομαι την ζωή και εγώ είμαι ανοικτή…

Ποια φράση εκφράζει όλο σου το είναι;
Θα σου πω μια φράση που εκφράζει το τώρα μου, μάλιστα είναι ατάκα απ΄την ταινία "Αυτή η νύχτα μένει"… "Η μοίρα μας φροντίζει καλύτερα απ΄ότι εμείς τον εαυτό μας"… Δεν το λέω καθόλου μοιρολατρικά και είναι συνέχεια σε αυτό που σου είπα πριν…

Πιστεύεις σε αυτό που λέμε θρησκεία και θεό;
Ναι πιστεύω. Η ανάγκη μας προς την πίστη είναι μεγάλη και υπάρχουν στιγμές που πιστεύω σε κάτι ανώτερο, όπως υπάρχουν στιγμές που με πιάνει θυμός, λόγο απολειών και λέω "Δεν είμαστε τίποτα, δεν υπάρχει τίποτα, θα γίνουμε σκουλίκια"… Όμως υπάρχει κάτι που ο καθένας το ονομάζει όπως θέλει και όλο αυτό γύρω μας δεν είναι καθόλου τυχαίο…

Εκτός της παράστασης τι άλλο ετοιμάζεις;
Ξεκινάμε πρόβες τον Μάρτιο που θα κάνουμε την "Ιφιγένεια εν Αυλίδι" που θα είναι συν-σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια θα γίνει με τρεις υποκριτές και ο χορός (όπως παλιά δηλαδή) ο Αιμίλιος θα παίξει τους ρόλους του Αχιλλέα και του Αγαμέμνωνα, η Λένα Παπαληγούρα θα κάνει την Ιφιγένεια και τον παιδαγωγό και εγώ θα κάνω την Κλειτεμνήστρα και τον Μενέλαο. Την μουσική την έχει αναλάβει ο Σταμάτης Κραουνάκης και θα πάμε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Επίσης για τον επόμενο χειμώνα ακόμα είναι πολύ νωρίς για να πω κάτι, οπότε αυτά μέχρι στιγμής.

Τι θέλεις να πεις κλείνοντας;
Θέλω να πω να προσέχουμε τις ποιότητες του συμφέροντως μας δίχως να βλάπτουμε κανέναν και τίποτα και όλο αυτό να μας κάνει πιο αλληλέγγυους και να μας δώσει αυτό που λέμε σεβασμό.