Άρθρα
Σαν σήμερα 5 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 5 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίων Θεόπεμπτου και Θεωνά, (Θεωνάς, Θεώνη, Θεόπεμπτος, Θεόπεμπτη)
Οσίας Συγκλητικής, (Συγκλητική)
5 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1463: Απαγορεύεται η κυκλοφορία των έργων του ποιητή Φρανσουά Βιλόν στο Παρίσι.
1477: Ο στρατός του Κάρολου του ισχυρού, Δούκα της Βουργουνδίας αποτυγχάνει να καταλάβει το Νανσύ. Ηττάται από τις δυνάμεις Ελβετίας και Λωρραίνης. Ο ίδιος ο Κάρολος σκοτώνεται στη μάχη.
1500: Ο Λουδοβίκος Σφόρτσα καταλαμβάνει το Μιλάνο.
1643: Καταγράφεται το πρώτο διαζύγιο στην ιστορία της Αμερικής. Το δικαστήριο της Μασαχουσέτης βγάζει το διαζύγιο υπέρ της Αν Κλαρκ, επειδή ο σύζυγός της Ντένις την απατούσε και είχε εγκαταλείψει τη συζυγική εστία.
1668: Ο Μεθόδιος Γ΄ εκλέγεται Οικουμενικός Πατριάρχης.
1781: Αμερικανική Επανάσταση: Βρετανικές ναυτικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον Μπένεντικτ Άρνολντ, καίνε το Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια.
1807: Ο Σουλτάνος Σελίμ Γ΄ κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, καλώντας τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ να εκδώσει προς όλους τους Έλληνες "εκκλησιαστικόν και συμβουλευτικόν γράμμα" στη δημοτική γλώσσα εναντίον των Ρώσων. Ο Γρηγόριος Ε΄ υπακούει.
1822: Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης, γιος του Πετρόμπεη, επικεφαλής περίπου 600 Μανιατών, αποβιβάζεται στο Αλιβέρι και αναλαμβάνει την ηγεσία της Επανάστασης στην Εύβοια για την απελευθέρωση της Καρύστου.
1825: Ο συγγραφέας Αλέξανδρος Δουμάς συμμετέχει για πρώτη φορά σε μονομαχία, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν τραυματίζεται σχεδόν καθόλου. Το μόνο που χάνει είναι το… παντελόνι του, το οποίο θα πέσει κατά τη διάρκεια της μονομαχίας.
1825: Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης παραπέμπεται σε δίκη.
1837: O Δήμος Αθηναίων ζητά από το Βασιλέα Όθωνα την δημιουργία συντάγματος με πρωτοβουλία του στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη πρόεδρο του τότε δημοτικού συμβουλίου.
1875: Ανοίγει τις πύλες της η Όπερα των Παρισίων.
1889: Η λέξη χάμπουργκερ εμφανίζεται για πρώτη φορά στην εφημερίδα της Ουάσινγκτον Walla Walla Union.
1895: Ο γάλλος αξιωματικός Άλφρεντ Ντρέιφους καθαιρείται ατιμωτικά από το αξίωμά του, στον περίβολο της Στρατιωτικής Σχολής με θραύση του ξίφους του και καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη στο Νησί του Διαβόλου, σε μία από τις μεγαλύτερες δικαστικές πλάνες.
1900: Ηλεκτροφωτίζεται ο Πειραιάς από το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος.
1903: Το δεξαμενόπλοιο Braer χτυπά σε υφάλους κοντά στην ακτή των Νησιών Σέτλαντ, προκαλώντας διαρροή 85.000 τόνων αργού πετρελαίου στη θάλασσα.
1913: Τρία ελληνικά θωρηκτά και οκτώ αντιτορπιλικά, με επικεφαλής το θρυλικό θωρηκτό Αβέρωφ, καταναυμαχούν τον τουρκικό στόλο και τον αναγκάζουν να κρυφτεί οριστικά στα Στενά. Οι Τούρκοι μετρούν μεγάλες υλικές και ανθρώπινες απώλειες, ενώ από την πλευρά της Ελλάδας υπάρχει μόνο ένας τραυματίας.
1914: Η αυτοκινητοβιομηχανία Ford ανακοινώνει εβδομάδα πέντε εργάσιμων ημερών, εφαρμογή οκταώρου κι ελάχιστο ημερομίσθιο πέντε δολαρίων για τους εργαζομένους της.
1919: Στη Γερμανία, ιδρύεται το κόμμα των Ναζί, με την αρχική ονομασία Κόμμα Γερμανών Εργατών, από έναν κλειδαρά, τον Αντον Ντρέξλερ, έναν πολιτικό μηχανικό, το Γκότφριντ Φέντερ και ένα θεατρικό συγγραφέα, το Ντίτριχ Εκαρτ. Αργότερα θα πάρει το όνομα Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών (NSDAP). Το 54ο μέλος του κόμματος που θα γραφτεί είναι ο άσημος, τότε, Αδόλφος Χίτλερ που το 1923 θα αναλάβει την αρχηγία του.
1919: Ξεσπά στο Βερολίνο η εξέγερση των «Σπαρτακιστών», με σκοπό την εγκαθίδρυση κομμουνιστικής διακυβέρνησης στο πρότυπο της Σοβιετικής Ένωσης. Θα λήξει βουτηγμένη στο αίμα, μια εβδομάδα αργότερα, ενώ οι αρχηγοί της Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ θα δολοφονηθούν.
1925: Η Νέλλυ Τέιλου Ρος εκλέγεται κυβερνήτης του Ουαϊόμινγκ. Ήταν η πρώτη γυναίκα κυβερνήτης πολιτείας των ΗΠΑ.
1929: Μεγάλη πυρκαγιά στο κέντρο του Πειραιά καταστρέφει εκατοντάδες επιχειρήσεις, προκαλώντας ζημιές 20 εκατομμυρίων δραχμών.
1930: Η σοβιετική κυβέρνηση δημιουργεί γεωργικούς παραγωγικούς συνεταιρισμούς, τα περιβόητα «κολχόζ».
1933: Αρχίζει η κατασκευή της περίφημης γέφυρας Γκόλντεν Γκέιτ, στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ.
1939: Η Αμέλια Έρχαρτ, η πρώτη γυναίκα αεροπόρος, κηρύσσεται νεκρή. Ηταν αγνοούμενη από τις 2 Ιουλίου 1937.
1940: Λαμβάνει χώρα η πρώτη επίδειξη του ραδιοφώνου στα FM των ΗΠΑ.5 πειραματικοί ραδιοσταθμοί καταφέρνουν να εκπέμψουν σε ραδιοφωνικό δίκτυο στα FM, κατά μήκος 5 πολιτειών. Η ενέργεια αυτή θεωρείται η πρεμιέρα της ευρείας χρήσης των FM στη ραδιοφωνία.
1940: Δημιουργείται στην Ελλάδα η «Ελληνοτουρκική Ένωσις», με σκοπό την προσέγγιση των δύο λαών.
1941: Με σκοπό τη συναδέλφωση των Ελλήνων και των Άγγλων στρατιωτών, που μάχονται εναντίον των ιταλικών στρατευμάτων, γίνεται στο γήπεδο της Λεωφόρου αγώνας μεταξύ της Μικτής Αθηνών και της Μικτής Αγγλικού Στρατού με σκορ 4-2. Δύο μήνες μετά, στις 9/3, γίνεται πάλι στη Λεωφόρο με τον ίδιο σκοπό αγώνας μεταξύ του Παναθηναϊκού και της ομάδας από Άγγλους αεροπόρους με αποτέλεσμα 6-2. Τα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου έχουν διακοπεί από τη χρονιά αυτή μέχρι το τέλος του 1945. Η προσπάθεια των Άγγλων δεν θα περιοριστεί μόνο στο ποδόσφαιρο. Στις 20/6/1945 στην Λεωφόρο Πανεπιστημίου στον ελεύθερο χώρο πίσω από τον Άρειο Πάγο γίνεται αγώνας σε 18 σκακιέρες μεταξύ Άγγλων και Ελλήνων σκακιστών με διαιτητή τον Φώτη Μαστιχιάδη.
1941: Τα ελληνικά αντιτορπιλικά «Βασίλισσα Όλγα», «Βασιλεύς Γεώργιος», «Σπέτσες», «Ψαρά» και «Κουντουριώτης» περνούν από το στενό του Οτράντο, που ελέγχεται από τον ιταλικό στόλο, και βομβαρδίζουν τις ιταλικές θέσεις του κόλπου του Αυλώνα.
1943: Οι Ιάπωνες αρχίζουν την αποχώρηση από το Γκουανταλκανάλ στον Ειρηνικό, κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
1943: Η εντεκάχρονη Ελίζαμπεθ Τέιλορ υπογράφει το πρώτο της συμβόλαιο με την εταιρία παραγωγής MGM και γυρνά την πρώτη της ταινία «Lassie Come Home».
1944: Η London Daily Mail γίνεται η πρώτη υπερωκεάνια εφημερίδα.
1945: Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Αθήνα και τον Πειραιά, υπό την πίεση των υπέρτερων κυβερνητικών και βρετανικών δυνάμεων.
1948: Η Γουόρντερ Μπρος γυρίζει για πρώτη φορά έγχρωμα επίκαιρα. Είναι ο τελικός του «Ρόουζ Μπόουλ».
1949: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, ανακοινώνει το Fair Deal (Δίκαιη Πράξη), το οποίο αναφέρεται στην κοινωνική ασφάλιση, στην αύξηση του βασικού μισθού και στη δημιουργία υποδομών, όπως ηλεκτρισμός, αντιπλημμυρικά έργα κ.λ.π.
1950: Στην Ελλάδα, αποκαλύπτεται σκάνδαλο μεταφοράς καυσίμων, που εμπλέκει στελέχη του Λαϊκού Κόμματος.
1959: Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αφού εγκαταλείπει το Λαϊκό Κόμμα, εισέρχεται στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή ως αντιπρόεδρος.
1959: Κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος του Μπάντι Χόλι με τον τίτλο "It Doesnt Matter Anymore". Μετά από λίγο ο τραγουδιστής θα σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα.
1960: Στη Δυτική Γερμανία, αντισημίτες ταραξίες συλλαμβάνονται στην Κολονία.
1961: Ο OAS (Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών) ψηφίζει κυρώσεις κατά του ηγέτη της Δομηνικανικής Δημοκρατίας Έκτορ Τρουχίλο για προκλήσεις κατά της Βενεζουέλας.
1964: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας συναντά τον Πάπα Παύλο ΣΤ’ στο Όρος των Ελαιών. Είναι η πρώτη συνάντηση των προκαθημένων των δύο Εκκλησιών από την εποχή της Συνόδου Φεράρας – Φλωρεντίας το 1438.
1968: Ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ διαδέχεται τον Αντονίν Νοβότνι στην προεδρία του Κομουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας. Θα πάρει φιλελεύθερα μέτρα, που θα οδηγήσουν τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου στην εισβολή των στρατιωτικών και την «εκπαραθύρωσή» του. (Άνοιξη της Πράγας).
1972: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον εγκρίνει ένα εξαετές πρόγραμμα 5,5 δις δολαρίων προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδια για ένα διαστημόπλοιο ικανό να αναλαμβάνει πολλαπλές αποστολές.
1972: Ο Βασίλειος Λυμπέρης πυρπολεί την οικία της εν διαστάσει συζύγου του, προκαλώντας το θάνατο αυτής, της μητέρας της και των δύο παιδιών του, ηλικίας δυόμιση κι ενός έτους. Θα καταδικασθεί σε θάνατο και θα εκτελεσθεί.
1980: Η εταιρία Hewlett-Packard ανακοινώνει την κυκλοφορία του πρώτου PC.
1981: Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Παπανδρέου, η ηγεσία των ΚΚΕ και ΚΚΕ (εσ.) και ο Γεώργιος Μαύρος δεν συμμετέχουν στην επίσημη τελετή της ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ.
1981: Στην Ελλάδα, ορίζεται το πενθήμερο για όλα τα σχολεία, εκτός από τα Γυμνάσια και τα Γενικά Λύκεια.
1982: Απόσταση δημιουργείται μεταξύ του Δυτικογερμανού καγκελάριου Χέλμουτ Σμιτ και του Αμερικανού Προέδρου Ρόναλντ Ρέϊγκαν, κατά την 4η συνάντησή τους στην Ουάσινγκτον, με επίκεντρο το πολωνικό ζήτημα.
1987: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέϊγκαν υποβάλλεται σε εγχείρηση προστάτη και δημιουργούνται ανησυχίες για την υγεία του.
1990: Στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης για το "φάιναλ φορ" του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο μπάσκετ, ο Άρης νικά στη Θεσσαλονίκη την ιταλική Φίλιπς με 94-77.
1991: Στην Αλβανία, ο Πρόεδρος Αλία δίνει χάρη σε 202 πολιτικούς κρατούμενους.
1992: Η ΕΟΚ κρίνει παράνομη την απόφαση του Ισραήλ να εκπατρίσει 12 Παλαιστινίους από τα κατεχόμενα εδάφη.
1993: Εκτελείται δια απαγχονισμού στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον ο Γουέστλι Άλαν Ντόντ. Πρόκειται για την πρώτη νόμιμη εκτέλεση δια απαγχονισμού στην Αμερική μετά το 1965.
1995: Ο Ευρωπαίος επίτροπος Χανς Βαν Ντεν Μπρουκ αναφέρει ότι, η ένταξη μιας Κύπρου διχοτομημένης στην ΕΕ είναι δυνατή, αλλά θεωρείται ανεπιθύμητη.
1996: Δολοφονείται ο Γιάια Αγιάς (Yahya Ayyash) μέλος της Χαμάς, από έναν Ισραηλινό.
1998: Βάνδαλοι αποκεφαλίζουν τη «Μικρή Νεράιδα», το σύμβολο της Κοπεγχάγης.
2000: Πρώτη μέρα της Συνόδου Κορυφής της Αλ Κάιντα.
2002: Με υπόμνημά του, ο έκπτωτος μονάρχης Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ αξιώνει από το ελληνικό δημόσιο πάνω από 190 δισ. δραχμές, ζητώντας επιπλέον αποζημιώσεις για «οδύνη και ταπείνωση», εκτός των απαιτήσεών του για κινητή και ακίνητη περιουσία. Συγνώμη και όχι αποζημίωση θα πρέπει να ζητήσει ο έκπτωτος μονάρχης, απαντά η κυβέρνηση.
2009: O Λίον Πανέτα, πρώην προσωπάρχης στο Λευκό Οίκο επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον, διορίζεται νέος αρχηγός της CIA από τον Μπαράκ Ομπάμα.
2009: Η τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας εξαπολύει επίθεση με καλάσνικοφ εναντίον αστυνομικών της διμοιρίας Α-542 στο υπουργείο Πολιτισμού. Από την επίθεση τραυματίζεται ο Διαμαντής Ματζούνης.
2011: Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνης Σαμαράς, με επιστολή του προς τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, χαρακτηρίζει την έκδοση ευρωομολόγου ως τη μόνη διέξοδο από την κρίση χρέους, όχι μόνο για τα κράτη – μέλη που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά και για την ευρωζώνη συνολικά.
Γεννήσεις σαν σήμερα
469 π.Χ. – Σωκράτης, αθηναίος φιλόσοφος.
Ο Σωκράτης (470/469 γεννήθηκε στην Αλωπεκή (σημερινή Δάφνη Αττικής), Αρχαία Αθήνα – 399 π.Χ.) ήταν Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.
Ενδεικτικό της σημασίας του για την Αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αυτόν ονομάστηκαν Προσωκρατικοί.
Αναρίθμητοι είναι οι μελετητές που έχουν ασχοληθεί με τον Σωκράτη, στους αιώνες που ακολούθησαν το θάνατό του, πολλοί από τους οποίους είναι ιδιαίτερα φημισμένοι, έτσι ώστε ο W.K.C. Guthrie να γράψει πως «στο τέλος ο καθένας έχει το δικό του, ως ένα βαθμό Σωκράτη, που δεν είναι ίδιος ακριβώς με τον Σωκράτη κανενός άλλου».
Είχε έναν πολυάριθμο κύκλο πιστών φίλων, κυρίως νέων από αριστοκρατικές οικογένειες, απ' όλη την Ελλάδα. Ορισμένοι από αυτούς έγιναν γνωστοί ως ιδρυτές φιλοσοφικών σχολών διαφόρων κατευθύνσεων. Οι γνωστότεροι ήταν ο Πλάτων και ο Αντισθένης στην Αθήνα, ο Ευκλείδης στα Μέγαρα, ο Φαίδων στην Ηλεία και ο Αρίστιππος στην Κυρήνη.
Οι κυριότερες πηγές για τη ζωή του είναι κατ' αρχάς ο μαθητής του Πλάτων, ο ιστορικός Ξενοφών, ο φιλόσοφος Αριστοτέλης και ο συγγραφέας κωμωδιών Αριστοφάνης.
To σύνολο της επιρροής του, συχνά τον κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίων προσωπικοτήτων όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη επιρροή, μαζί με τον μαθητή του, τον Πλάτωνα.
1209 - Ριχάρδος Α', κόμης της Κορνουάλης.
1425 - Ερρίκος Δ΄, βασιλιάς της Καστίλης.
1592 – Σαχ Τζαχάν, Μογγόλος αυτοκράτορας (Σάχης).
Έχτισε το Τατζ Μαχάλ ένα κτιριακό συγκρότημα που βρίσκεται στην Ινδία, κτισμένο στη νότια όχθη του ποταμού Γιαμούνα κοντά στη πόλη Άγκρα. Το συγκρότημα αναπτύσσεται γύρω από ένα μαυσωλείο, προκειμένου να τιμήσει την πολυαγαπημένη του σύζυγο Μουμτάζ Μαχάλ που πέθανε το 1631 κατά τη διάρκεια τοκετού.
1846 – Ρούντολφ Όικεν, Γερμανός φιλόσοφος και συγγραφέας.
Ο Ρούντολφ Κρίστοφ Όικεν (Rudolf Christoph Eucken, 5 Ιανουαρίου 1846 - 15 Σεπτεμβρίου 1926) ήταν Γερμανός φιλόσοφος και Νομπελίστας Λογοτεχνίας του 1908.
Γεννήθηκε στο Άουριχ, στο Αννόβερο της Γερμανίας και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν και στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Το 1871, αφού είχε εργαστεί πέντε χρόνια ως δάσκαλος σε σχολείο, ορίστηκε Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας, στην Ελβετία. Έμεινε εκεί μέχρι το 1874 όταν και διορίστηκε σε παρόμοια θέση στο πανεπιστήμιο της Ιένας στη Γερμανία. Εκεί παρέμεινε μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1920. Από το 1913-1914 εκτέλεσε καθήκοντα επισκέπτη λέκτορα στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Παντρεύτηκε το 1882 και απέκτησε μία κόρη και δύο γιούς. Ο γιος του Βάλτερ Όικεν έγινε ιδρυτικό μέλος της νεοφιλελεύθερης σκέψης στην οικονομία.
Ο Όικεν πέθανε στην Ιένα το 1926, σε ηλικία 80 ετών.
Η φιλοσοφία του περιστράφηκε γύρω από την ανθρώπινη εμπειρία, υποστηρίζοντας πως οι άνθρωποι έχουν ψυχή, και επομένως βρίσκονται στη διασταύρωση μεταξύ της φύσης και του πνεύματος. Πίστευε πως οι άνθρωποι πρέπει να ξεπεράσουν την μη-πνευματική φύση τους μέσω συνεχών προσπαθειών να επιτύχουν μια πνευματική ζωή. Αυτό το αποκαλούσε Ηθικό ακτιβισμό.
1855 – Κινγκ Καμπ Ζιλέτ, αμερικανός εφευρέτης του ξυραφιού με λεπίδα ασφαλείας και ιδρυτής της βιομηχανίας ξυριστικών ειδών «Gillette». (Θαν. 9/7/1932).
1867 -Δημήτριος Γούναρης, πολιτικός που διετέλεσε και πρωθυπουργός, ένας από τους 6 που εκτελέστηκαν ως πρωταίτιοι της μικρασιατικής καταστροφής.
Ο Δημήτριος Γούναρης (Πάτρα, 5 Ιανουαρίου 1867 – Γουδή, 15 Νοεμβρίου 1922) ήταν Έλληνας πολιτικός που διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Καταγόμενος από οικογένεια εμπόρων της Πάτρας, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στο εξωτερικό και άσκησε με μεγάλη επιτυχία την δικηγορία. Εξελέγη βουλευτής Πατρών, αναμείχθηκε στο σταφιδικό ζήτημα και εντάχθηκε σε μία ομάδα προοδευτικών βουλευτών αποκαλούμενη «Ομάδα των Ιαπώνων». Εν συνεχεία ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση Γεωργίου Θεοτόκη ενώ μετά το Κίνημα στο Γουδί ίδρυσε το Λαϊκό Κόμμα, το οποίο και αποτέλεσε τον βασικό φορέα του αντιβενιζελισμού. Διετέλεσε για ένα βραχύ διάστημα υπηρεσιακός πρωθυπουργός και υπουργός σε κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια του Εθνικού Διχασμού, μετά όμως την επιτυχή έκβαση του Κινήματος της Εθνικής Άμυνας και την φυγή της βασιλικής οικογένειας εξορίστηκε στην Κορσική. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1919 για να συμμετάσχει ως ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος στις εκλογές, στις οποίες και εξελέγη σχηματίζοντας λίγο αργότερα κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του αποφασίστηκε η συνέχιση της μικρασιατικής εκστρατείας, η οποία και οδήγησε στην οικονομική χρεοκοπία, στην ήττα από τον τουρκικό στρατό και την ανατροπή της κυβέρνησης. Μετά την εγκαθίδρυση του νέου καθεστώτος, παραπέμφθηκε μαζί με άλλα κυβερνητικά στέλεχη σε έκτακτο στρατοδικείο και στις 15 Νοεμβρίου 1922 εκτελέστηκε. Ανηψιός του ήταν ο, μετέπειτα πρωθυπουργός, Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
1876 - Κόνραντ Αντενάουερ, Γερμανός πολιτικός.
1878 – Στυλιανός Γαλερός, Έλληνας οπλαρχηγός της Κρήτης.
(Καλονύκτης Ρεθύμνου, 5 Ιανουαρίου 1878 - Καλονύκτης Ρεθύμνου, 21 Φεβρουαρίου 1934)
Γονείς του ήταν ο Ανδρέας Γαλερός, γόνος αγωνιστικής οικογένειας και η Καλλιόπη Ηλιομαρκάκη από τα Ρούστικα Ρεθύμνης, κόρη του Βασίλειου ή Αναγνώστη Ηλιομαρκάκη, αρχηγού των επαναστάσεων 1866 και 1878 στη περιοχή του Ρεθύμνου, από τον οποίο πήρε και τα πρώτα πατριωτικά διδάγματα. Συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του 1897-98 και στις μάχες του Αρμού του Πάνω Βαλσαμονέρου, του Βιολή το Χαράκι τον Φεβρουάριο του 1897 και του Σωματά το φαράγγι στις 4 Αυγούστου 1897. Συμμετείχε επίσης στην Επανάσταση του Θερίσου, όπου ο Ελευθέριος Βενιζέλος τον χρησιμοποίησε σε εμπιστευτικές αποστολές.
Στους Βαλκανικούς πολέμους, συγκρότησε και εξόπλισε τον Νοέμβριο του 1912 με δικά του έξοδα, σώμα Κρητών εθελοντών. Το σώμα των Κρητών εθελοντών συμμετείχε μαζί με τμήματα του Ελληνικού Στρατού υπό τις διαταγές του ταγματάρχη Σπύρου Σπυρομήλιου και με μικρή δύναμη Χειμαρριωτών, κατά τις επιχειρήσεις για την κατάληψη της Χειμάρρας και την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους.
Στο Ρέθυμνο, υπάρχει οδός που φέρει το όνομά του, μεταξύ της συμβολής των οδών Κονδυλάκη και Ετεάρχου, καθώς και της οδού Μάρκελλου, στον Μασταμπά, καθώς είχε υπηρετήσει και το Δήμο Ρεθύμνης, από τη θέση του αντιδημάρχου (δημαρχιακού παρέδρου) από την 1η Δεκεμβρίου 1922 έως το 1925.
Πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου του 1934 από ανακοπή καρδιάς και η νεκρώσιμος ακολουθία εψάλη στον Ναόν των Εισοδείων Ρεθύμνης χοροστατούντος του Μητροπολίτη Κρήτης Τιμοθέου Β' Βενέρη, ο οποίος και τον νεκρολόγησε. Επικήδειους γιάυτόν δημοσίευσαν και εκφώνησαν ο γιατρός Μιχάλης Ευκλείδης, ο Επίσκοπος Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου Τιμόθεος Βενέρης, από την εφημερίδα «Τύπος» ο διευθυντής Μάνος Τσάκωνας και ο προϊστάμενος τυπογραφείου Γ.Γεωρβασάκης, ο αρχηγός του Πανεφεδρικού Συλλόγου Νομού Ρεθύμνου Αντρέας Παπαδάκης, ο Νομάρχης Ρεθύμνης Γ.Σήφακας, ο Ατσιπουλιανός οπλαρχηγός Μάρκος Αβάτζος και ο πρόεδρος της λεγεώνας αγωνιστών Στ.Μαρκιανός.
1893 - Παραμχάνσα Γιογκανάντα, Ινδός γκουρού.
1909 – Στίβεν Κλέινι, Αμερικανός μαθηματικός. (5 Ιανουαρίου 1909 – 25 Ιανουαρίου 1994).
Γεννήθηκε στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ των Η.Π.Α. Ήταν μαθηματικός που έθεσε τις βάσεις για τη θεωρητική υπολογιστική επιστήμη. Είναι ευρέως γνωστός ως ιδρυτής της αναδρομικής θεωρίας, κλάδου της μαθηματικής λογικής.
1913 - Κωνσταντίνος Βοβολίνης, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός. (Αθήνα, 5 Ιανουαρίου 1913 - 10 Μαρτίου 1970)
Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Εξέδωσε, μαζί με τον Λάζαρο Πηνιατώρο και τον Γιάννη Μηλιό) την εφημερίδα "Ελληνικόν Αίμα", όργανο της ομώνυμης αντιστασιακής οργάνωσης, την περίοδο της Κατοχής.
Ανέλαβε γενικός γραμματέας του Δήμου Πειραιώς και της Βουλής, ενώ εξελέγη βουλευτής Πειραιώς το 1953 σε επαναληπτική εκλογή (29 Μαρτίου 1953) με τον Ελληνικό Συναγερμό και επανεξελέγη βουλευτής Πειραιώς και Νήσων με το Κόμμα Προοδευτικών το 1961.
Στην δικτατορική κυβέρνηση Παπαδόπουλου ήταν υφυπουργός Προεδρίας από το 1968 ως τον θάνατό του.
Απεβίωσε από οξεία κρίση λοιμώδους ηπατίτιδας το 1970.
Άφησε πλούσια συγγραφική παραγωγή.
1921 - Φρήντριχ Ντύρενματ, Ελβετός συγγραφέας.
1928 - Ζούλφικαρ Άλι Μπούτο, Πακιστανός πολιτικός.
1931 - Χουάν Γκοϊτισόλο, Ισπανός συγγραφέας.
1931 – Ρόμπερτ Ντιβάλ, αμερικανός ηθοποιός.
Ο Ρόμπερτ Ντιβάλ (αγγλ. Robert Duvall), γεννημένος στις 5 Ιανουαρίου 1931 είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1983 Τρυφερές Σχέσεις (Tender Mercies), είναι επίσης κάτοχος δυο βραβείων Έμμυ, τεσσάρων χρυσών σφαιρών και ενός BAFTA. Ο Ντυβάλ έγινε γνωστός το 1959 με τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά The Twilight Zone και έπειτα μεταπήδησε στον κινηματογράφο ερμηνεύοντας το ρόλο του Μπου Ράντλεϊ στην ταινία του 1962 Σκιές στη Σιωπή (To Kill A Mockingbird) πλάι στον Γκρέγκορι Πεκ. Άλλες του αξιόλογες ταινίες περιλαμβάνουν τις: M*A*S*H, 1970, THX 1138, 1971, Ο Νονός (The Godfather, 1972), Ο Νονός ΙΙ (The Godfather Part II, 1974), Η Συνομιλία (The Conversation, 1974), Το Δίκτυο (Network, 1976), Αποκάλυψη Τώρα (Apocalypse Now, 1979), Ο Κληρονόμος της Βίας (The Great Santini, 1979), Ο Καλύτερος (The Natural, 1984), Τα Χρώματα της Βίας (Colours, 1988), Κοφτερό Λεπίδι (Sling Blade, 1996), Ο Απόστολος (The Apostle, 1997) και Ο Δικαστής (Judge, 2014).
1932 – Ουμπέρτο Έκο, Ιταλός συγγραφέας και πανεπιστημιακός.
Ο Ουμπέρτο Έκο ήταν Ιταλός σημειολόγος, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας και μυθιστοριογράφος.
1938 – Χουάν Κάρλος, βασιλιάς της Ισπανίας.
Ο Χουάν Κάρλος Α΄ (Juan Carlos I, 5 Ιανουαρίου 1938, ισπανικά: Juan Carlos Alfonso Víctor María de Borbón y Borbón-Dos Sicilias, ελληνικά: Ιωάννης Κάρολος Αλφόνσος Βίκτωρ Μαρία των Βουρβόνων και των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών είναι πλήρες όνομά του) είναι ο πρώην βασιλιάς της. Στις 18 Ιουνίου 2014 παραιτήθηκε από το θρόνο υπέρ του γιου του, Φίλιππου.
1938 - Χουάν Κάρλος Α΄, βασιλιάς της Ισπανίας.
1941 - Χαγιάο Μιγιαζάκι, Ιάπωνας σκηνοθέτης.
1942 - Τερένσι Μος, Ισπανός συγγραφέας.
1942 - Τάκης Μαρκόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1946 – Νταϊάν Κίτον, αμερικανίδα ηθοποιός.
H Ντάιαν Κίτον (Diane Keaton, 5 Ιανουαρίου 1946) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, σκηνοθέτιδα, παραγωγός και σεναριογράφος βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Η Κίτον ξεκίνησε την καριέρα της στο θέατρο και έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το 1970. Απέκτησε παγκόσμια φήμη όταν ερμήνευσε το ρόλο της Κέι Κορλεόνε στην ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα Ο Νονός (The Godfather, 1972) πλάι στους Μάρλον Μπράντο και Αλ Πατσίνο. Αλλά οι ταινίες που την καθιέρωσαν στο κινηματογραφικό στερέωμα ήταν εκείνες στις οποίες συμπρωταγωνίστησε με τον Γούντι Άλεν, με τον οποίο είχε μακροχρόνια σχέση.
1950 - Κριστόφ Βιελίτσκι, Πολωνός ορειβάτης.
1956 - Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ, Γερμανός πολιτικός.
1959 - Κλάνσι Μπράουν, Αμερικανός ηθοποιός.
1966 - Δημήτρης Βασιλειάδης, Έλληνας αθλητής.
1968 - DJ BoBo, Ελβετός τραγουδιστής.
1969 - Μέριλυν Μάνσον, Αμερικανός τραγουδιστής.
1972 – Σάκης Ρουβάς,τραγουδιστής.
Ο Σάκης Ρουβάς, (Αναστάσιος Ρουβάς), (Μαντούκι Κέρκυρας 5 Ιανουαρίου 1972-) είναι Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης, επιχειρηματίας, ηθοποιός και πρώην αθλητής του άλματος επί κοντώ.
Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον στίβο, κατακτώντας αρκετά μετάλλια ως μέλος της Ελληνικής Εθνικής Ομάδας τη δεκαετία του '80. Η μουσική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1991, σε ηλικία 19 ετών, ως ένας από τους πρώτους ποπ-ερμηνευτές της Ελλάδας ενώ συνδύαζε τραγούδι, χορογραφία και σύνθεση του κομματιού.
Ο Ρουβάς έχει κερδίσει 6 βραβεία στα Arion Music Awards, 15 στα Pop Corn Music Awards και 22 στα Mad Video Music Awards. Επίσης, έχει ανακηρυχθεί "Άντρας της χρονιάς", έχει κερδίσει ένα βραβείο στα MTV Europe Music Awards και ένα στα World Music Awards. Το 2009, το περιοδικό "Down Town", του έδωσε τον τίτλο "Καλύτερος διασκεδαστής της δεκαετίας", ενώ το "Forbes" τον κατέταξε στην τρίτη θέση με τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες στην Ελλάδα.
1973 - Γεωργία Αποστόλου, Ελληνίδα ηθοποιός.
1975 - Μπράντλεϊ Κούπερ, Αμερικανός ηθοποιός.
1975 - Άντζελο Φίγκους, Ιταλός σχεδιαστής μόδας.
Θάνατοι σαν σήμερα
1066 - Εδουάρδος ο Εξομολογητής, βασιλιάς της Αγγλίας.
1387 - Πέτρος Δ΄, βασιλιάς της Αραγωνίας.
1430 - Φιλίππη της Αγγλίας, βασίλισσα της Δανίας.
1441 - Ιωάννης Β΄ του Λινύ, Γάλλος ευγενής.
1465 - Κάρολος Α΄, δούκας της Ορλεάνης.
1477 - Κάρολος, δούκας της Βουργουνδίας.
1541 - Φίλιππος του Παλατινάτου, επίσκοπος του Φράιζινγκ.
1589 – Αικατερίνη των Μεδίκων, βασίλισσα της Γαλλίας.
Η Αικατερίνη των Μεδίκων (γαλλ. Catherine de Médicis, Φλωρεντία, 13 Απριλίου 1519 - Μπλουά, 5 Ιανουαρίου 1589), κόρη του Λαυρέντιου Β' των Μεδίκων και της Μαγδαληνής της Ωβέρνης, ήταν βασίλισσα της Γαλλίας από το 1547 έως το 1559 ως σύζυγος του βασιλιά Ερρίκου Β' της Γαλλίας.
Το 1533, σε ηλικία 14 ετών η Αικατερίνη παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ερρίκο, δεύτερο γιο του βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκου Α΄ και της βασίλισσας Κλαυδίας. Ο μεγάλος γιος του βασιλιά, πρίγκιπας Φραγκίσκος, πέθανε το 1536, οπότε διάδοχος του γαλλικού θρόνου έγινε ο σύζυγός της, που διαδέχθηκε το 1547 τον πατέρα του ως Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Ερρίκος ασχολούνταν περισσότερο με τις ερωμένες του παρά με τη σύζυγό του.
Ο Ερρίκος πέθανε το 1559 και η Αικατερίνη εισήλθε στο πολιτικό προσκήνιο, ως μητέρα του ασθενικού 15χρονου γιου της, Φραγκίσκου Β΄, που πέθανε το 1560. Ανέλαβε την αντιβασιλεία, του 10χρονου γιου της, Καρόλου Θ΄, που κι αυτός πέθανε πρόωρα το 1574. Η Αικατερίνη συνέχισε να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην άσκηση της εξουσίας και επί του τρίτου γιου της που έγινε βασιλιάς Ερρίκου Γ΄.
Οι τρεις ασθενικοί γιοι της Αικατερίνης βασίλευσαν σε μια εποχή κοινωνικών και θρησκευτικών αναστατώσεων στη Γαλλία. Εκείνη αρχικά προσπάθησε να προσεταιριστεί την παράταξη των Προτεσταντών, τους γνωστούς Ουγενότους, αλλά χωρίς να ασπαστεί τις πεποιθήσεις τους. Αργότερα, άλλαξε τακτική, στράφηκε εναντίον τους και τους καταδίωξε απηνώς, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ως ηθική αυτουργός της σφαγής των Προτεσταντών σε όλη τη Γαλλία τη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου το 1572. Γεγονός είναι ότι έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες προκειμένου να διατηρηθεί στον θρόνο η δυναστεία των Βαλουά και ότι ακόμη και η προστασία των καλών τεχνών ήταν ένα μέσο που χρησιμοποιούσε για να δοξαστεί μια μοναρχία που βρισκόταν σε παρακμή
1625 – Σίμων Μάγερ, Γερμανός αστρονόμος.
Ο Σίμων Μάγερ (Simon Mayr, 10 Ιανουαρίου 1573 - 5 Ιανουαρίου 1625), γνωστός και ως Σίμων Μάριος, ήταν Γερμανός αστρονόμος. Γεννήθηκε στο Γκούντσενχαουζεν, κοντά στη Νυρεμβέργη, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην πόλη του Άνσμπαχ.
Δημοσίευσε το 1614 σύγγραμμα με τον τίτλο «Mundus iovialis anno 1619 detectus...» ή De Mundo Joviali, στο οποίο αναφέρει τους 4 μεγάλους δορυφόρους του πλανήτη Δία. Πολλοί είναι εκείνοι που αποδίδουν σ΄ αυτόν την ανακάλυψή τους, αλλά ο Γαλιλαίος τους ανακάλυψε αυτός πρώτος το 1610 αποδίδοντας στον Μάγερ την ανακάλυψη του δεύτερου δορυφόρου. Ωστόσο, ο Μάγερ είναι αυτός που τους έδωσε τα ονόματα με τα οποία τους γνωρίζουμε σήμερα.
Πάντως ο Μάγερ υπήρξε ο πρώτος που περιέγραψε τον Μέγα Γαλαξία της Ανδρομέδας με τη βοήθεια τηλεσκοπίου. Συγκεκριμένα, στο παραπάνω έργο του σημειώνει ότι τον παρατήρησε στις 15 Δεκεμβρίου 1612 και ότι έμοιαζε με «τη φλόγα ενός κεριού όπως φαίνεται τη νύκτα μέσα από κέρας» (εκείνη την εποχή φύλακες για τη νύκτα περιπολούσαν τις μικρές πόλεις της Ευρώπης εφοδιασμένοι με φανούς, τις φλόγες των κεριών των οποίων προστάτευαν παράθυρα καλυμμένα με λεπτότατη επίστρωση κέρατος). Η περιγραφή αυτή δίνει μια καλή ιδέα σχετικά με την εμφάνιση του Γαλαξία της Ανδρομέδας όταν παρατηρείται με μικρό τηλεσκόπιο, αν και άλλοι αστρονόμοι του 17ου αιώνα τον περιέγραψαν διαφορετικά.
Ο Σίμων Μάγιερ είχε σπουδάσει Αστρονομία κοντά στον μεγάλο Δανό αστρονόμο Τύχωνα με δαπάνες του Γεωργίου Φρειδερίκου, Κόμητα του Άνσμπαχ.
1655 – Ιννοκέντιος Ι’, Πάπας της Ρώμης.
1762 - Ελισάβετ, αυτοκράτειρα της Ρωσίας.
1808 - Αλέξιος Ορλώφ, Ρώσος στρατιωτικός.
1896 – Τζέιμς Γουάλας Μπλακ, Αμερικανός φωτογράφος.
1900 - Χένρι Τρέισι Κόξγουελ, Άγγλος αεροναυτικός.
1910 – Λεόν Βαλράς, γάλλος μαθηματικός και οικονομολόγος.
Ήταν γιος του επίσης Γάλλου οικονομολόγου Ωγκούστ Βαλράς. Γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1834 στην πόλη Εβρέ της Γαλλίας. Έγινε γνωστός για τη θεωρία του περί «ισορροπίας». Έχει χαρακτηριστεί «ο μεγαλύτερους από τους οικονομολόγους».
Πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 1910 στην Ελβετία.
1910 – Νικόλαος Δηλιγιάννης, ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας και για πολλά χρόνια πρεσβευτής της Ελλάδας στη Γαλλία. (1845 – Παρίσι, 5 Ιανουαρίου 1910).
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Πέτρου Δεληγιάννη, γόνου της αρχοντικής οικογένειας των Δεληγιανναίων από τα Λαγκάδια Αρκαδίας. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σταδιοδρόμισε στο διπλωματικό σώμα.
Αρχικά διορίστηκε γραμματέας της ελληνικής πρεσβείας της Κωνσταντινούπολης και στη συνέχεια υπηρέτησε ως πρέσβης στο Βελιγράδι (1881-1885), στο Παρίσι (1885-1893) και στη Μαδρίτη. Επέστρεψε στην Αθήνα και μετά από ένα μικρό διάστημα έφυγε πάλι στο Παρίσι, όπου είχε διοριστεί πρέσβης της Ελλάδας. Το 1899 ήταν αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη συνδιάσκεψη της Χάγης.
Τον Ιανουάριο του 1895 διορίστηκε από τον Γεώργιο Α΄ υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Η κυβέρνηση Δηλιγιάννη διενήργησε εκλογές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τον Μάιο του ίδιου χρόνου και τις οποίες κέρδισε ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, θείος του Νικόλαου.
Στις 31 Μαΐου 1895 παρέδωσε και τυπικά την εξουσία στον νικητή των βουλευτικών εκλογών, Θεόδωρο Δηλιγιάννη. Επανήλθε στη διπλωματική υπηρεσία, ως πρέσβης στο Παρίσι, όπου και απεβίωσε και ετάφη στο νεκροταφείο της Βουλώνης.
Σύζυγός του ήταν η Αμαλία Μπαλτατζή, αδελφή της κυρίας επί των τιμών Έλενας Μπαλτατζή και σύζυγος του Αλεξάνδρου Τομπάζη πρεσβευτή στο Βελιγράδι. Με τον Δηλιγιάννη είχαν τρία παιδιά. Η κόρη και ο γιος τους, αξιωματικός του Ναυτικού είχαν ήδη πεθάνει όταν απεβίωσε ο Δηλιγιάννης. Το τρίτο τους παιδί, ο Πέτρος Δηλιγιάννης ήταν διπλωματικός, γραμματέας της πρεσβείας στην Ουάσινγκτον, αποσπασμένος στην πρεσβεία στο Παρίσι το 1890 όπου διηύθυνε το Προξενείο.
1922 - Έρνεστ Σάκλετον, Ιρλανδός εξερευνητής.
1930 - Χρήστος Κορύλλος, Έλληνας πολιτικός.
1933 - Κάλβιν Κούλιτζ, 30ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
1936 - Ραμόν ντελ Βάγιε-Ινκλάν, Ισπανός συγγραφέας.
1939 – Αμέλια Έρχαρτ, αμερικανίδα πιλότος, η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό.
Η Αμέλια Μαίρη Έρχαρτ (Amelia Mary Earhart, 24 Ιουλίου 1897 – εξαφανίστηκε στις 2 Ιουλίου 1937 και κηρύχθηκε θανούσα στις 5 Ιανουαρίου 1939) ήταν Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Η Έρχαρτ ήταν η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης, ως η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό. Έκανε πολλά ρεκόρ, έγραψε βιβλία για τις εμπειρίες της στους αιθέρες, τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, και συνέβαλε στη δημιουργία της οργάνωσης The Ninety-Nines, μίας οργάνωσης για τις γυναίκες πιλότους.
Η Αμέλια Έρχαρτ εξαφανίστηκε πάνω από τον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό, κοντά στη νήσο Χάουλαντ, κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς της να κάνει τον γύρο της Γης, το 1937. Η ζωή της, η σταδιοδρομία και η εξαφάνισή της συνεχίζουν όμως μέχρι σήμερα να προσελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
1952 - Χρίστο Τατάρτσεφ, Βούλγαρος επαναστάτης.
1970 – Μαξ Μπορν, νομπελίστας γερμανός μαθηματικός και φυσικός.
Ο Μαξ Μπορν (Μπρεσλάου, 11 Δεκεμβρίου 1882 – Γκέτινγκεν, 5 Ιανουαρίου 1970) ήταν Γερμανός μαθηματικός και φυσικός εβραϊκής καταγωγής, που συνέβαλε στη θεμελίωση της κβαντομηχανικής. Το 1954 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής για την ερμηνεία που έδωσε στην κυματοσυνάρτηση του Έρβιν Σρέντιγκερ.
Ο Μπορν υπήρξε ένας εκ των 11 που υπέγραψαν το Μανιφέστο Ράσελ - Αϊνστάιν, το οποίο υπογράμμιζε τους κινδύνους της χρήσης πυρηνικών όπλων. Ήταν προσωπικός φίλος με τον Αϊνστάιν, με τον οποίο διαφωνούσαν για την ισχύ της κβαντομηχανικής. Σε ένα γράμμα του Αϊνστάιν προς τον Μπορν αναφέρεται η περίφημη φράση «Ο θεός δεν παίζει ζάρια».
Ο Μπορν ήταν παππούς της Βρετανοαυστραλής τραγουδίστριας Ολίβια Νιούτον-Τζων.
1972 - Κωνσταντίνος Νικολόπουλος, Έλληνας αθλητής της ξιφασκίας και πολιτικός.
1975 - Ιωάννης Αθητάκης, Έλληνας πολιτικός.
1992 – Ιωάννης Καρμίρης, Έλληνας θεολόγος , πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός.
Γεννήθηκε το 1903 ή 1904 στον Μπράλο Φθιώτιδας και σπούδασε Θεολογία και στην Παιδαγωγική Ακαδημία. Πήρε το πτυχίο του με άριστα από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1926.
Στην αρχή δίδαξε στην Ιερατική Σχολή της Λαμίας, της οποίας υπήρξε διευθυντής την περίοδο 1927-1928. Στη συνέχεια μετατέθηκε στην Αθήνα όπου υπηρέτησε ως εκπαιδευτικός σε διάφορα γυμνάσια. Παράλληλα, φοίτησε για ένα έτος στο «Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως» και για τρία έτη στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1934 μέχρι το 1936 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και της Βόννης στο αντικείμενο της συστηματικής και ιστορικοδογματικής θεολογίας.
Το 1936 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό άριστα. Το 1937 εκλέχθηκε υφηγητής παμψηφεί, ενώ το 1939 έγινε έκτακτος καθηγητής και το 1942 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Ιστορίας των Δογμάτων και Συμβολικής, ιδιότητα που διατήρησε μέχρι και το 1969 που έγινε ομότιμος (λόγω ηλικίας). Διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1947-1948, 1953-1954 και 1961-1962. Το 1962 δίδαξε για ένα τρίμηνο μετά από πρόσκληση στα Πανεπιστήμια Λουντ και Ουψάλα στη Σουηδία, καθώς και στη Θεολογική Σχολή του Αγίου Βλαδίμηρου στη Νέα Υόρκη και Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη το 1968 και στο Θεολογικό Ινστιτούτο Γρηγορίου του Παλαμά στο Μιλάνο του 1970.
Ήταν μάχιμος στη Μικρασιατική εκστρατεία το 1922 υπηρετώντας στη Θράκη καθώς και στον Πόλεμο του 1940. Από το 1945 ως το 1950 υπηρέτησε Γενικός Διευθυντής Θρησκευμάτων στο Υπουργείο Παιδείας και από το 1945 ως το 1963 ήταν κυβερνητικός και βασιλικός επίτροπος στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ακόμη, διετέλεσε μέλος της Επιτροπής Εκκλησιών του Υπουργείου Εξωτερικών και πολλών Συνοδικών Επιτροπών της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Το 1974 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1981 υπήρξε πρόεδρος αυτής. Το 1968 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής Αγίου Βλαδίμηρου και το 1973 της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο Ιωάννης Ν. Καρμίρης απεβίωσε σε ηλικία 89 ετών στις 5 Ιανουαρίου 1992 και κηδεύτηκε στην Αθήνα, δύο ημέρες μετά. Ο γιος του, Νικόλαος Καρμίρης, ήταν επίσης θεολόγος.
Έγραψε θεολογικά και παιδαγωγικά έργα και δημοσίευσε πολλές μελέτες. Μελέτησε και ερεύνησε τις σχέσεις των Ορθοδόξων με τους Ρωμαιοκαθολικούς. Στα σημαντικότερα του έργα, τα οποία μεταφράστηκαν και σε ξένες γλώσσες είναι αυτά για τον Μητροφάνη Κριτόπουλο, τον Παχώμιο Ρουσάνο, τον Θωμά Ακινάτη και επίσης, αυτά για την Κάθοδο στον Άδη, για τα Δογματικά-Συμβολικά Μνημεία και την Εκκλησιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ακόμη εκπροσώπησε την Εκκλησία της Ελλάδας σε πολλά διεθνή εκκλησιαστικά συνέδρια και διασκέψεις καθώς και σε Παγκόσμια Συμβούλια Εκκλησιών.
1979 – Τσαρλς Μίνγκους, αμερικανός σολίστας του μπάσου. (Γεν. 22/4/1922)
1992 - Γιάννης Σόδης, Έλληνας χημικός και πολιτικός.
2007 - Μομοφούκου Άντο, Ταϊβανέζος επιχειρηματίας.
2007 – Πίτσα Μπουρνόζου, Ελληνίδα ηθοποιός, μεταφράστρια και ποιήτρια. (Αθήνα 23 Φεβρουαρίου 1945-2007).
Έδειξε από μικρή το ταλέντο της. Μαθήτρια ακόμα στο Ινστιτούτο Αγγλικών IAS, έπαιξε το ρόλο της Αμάντα στον Γυάλινο κόσμο του Τένεσι Ουίλιαμς σε παράσταση που ανέβασε ο Σταμάτης Φασουλής, μαθητής αγγλικών και εκείνος του φροντιστηρίου. Ηταν φυσικό λοιπόν να την κερδίσει το θέατρο. Τελείωσε τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν με άριστα το 1968 και συμπλήρωσε τις θεατρικές της σπουδές στο London School of Dramatic Art.
Μιλούσε και μετέφραζε Αγγλικά και Γερμανικά. Είχε πάρει μαθήματα πιάνου, βιολιού και κιθάρας. Είχε παρακολουθήσει μαθήματα χορού/κίνησης στο City Literary Institute of London με τον Ρόναλντ Ουίλσον, στη Ζουζού Νικολούδη, στην Ερση Πίττα, στον Ντανιέλ Λομμέλ, στην Καίη Χόλντεν, κλασσικού μπαλέτου στη Σόνια Μοριάνοβα και ρυθμικής στις Emmy Speck και Μatey-Ρουσοπούλου. Εκτός από την ηθοποιία και τη μετάφραση, δίδαξε σε θεατρικές σχολές και εργαστήρια, σκηνοθέτησε, επιμελήθηκε σκηνικά και κουστούμια, έγραψε θεατρικά, ποιήματα, διηγήματα, κ.α. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Υδρία, Μικρή υδρία, Περίπλους, Ομπρέλα, Ρωγμές και Οδός Πανός.
Ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων (ΕΠΟΣ), του L'Institut International du Theatre (ITI), κλπ. Είχε τιμηθεί με μετάλλιο από τον Δήμο Ελευσίνας για απαγγελία.
Στην ΕΡΤ συμμετείχε ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφράστρια, καθώς και ως παραγωγός στο ραδιόφωνο και σε παιδικές εκπομπές, αλλά κυρίως πήρε μέρος σε πολλές θεατρικές παραστάσεις του Θεάτρου της Δευτέρας.
Λίγες μέρες πριν από το θάνατό της από πνευμονία, πήρε μέρος σε μία έκθεση στην Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία με πρωτότυπα δικά της σχέδια στον υπολογιστή.
2014 – Εουσέμπιο (ντα Σίλβα Φερέιρα), ποδοσφαιριστής από τη Μοζαμβίκη. (Γεν. 25/1/1942)
Ο Εουσέμπιο Ντα Σίλβα Φερέιρα (25 Ιανουαρίου 1942 - 5 Ιανουαρίου 2014), γνωστότερος απλά ως Εουσέμπιο, ήταν Πορτογάλος ποδοσφαιριστής από τη Μοζαμβίκη (πρώην πορτογαλική αποικία), που αγωνιζόταν στη θέση του επιθετικού.
Αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους Πορτογάλους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ο Εουσέμπιο έπαιξε σε πολλές ομάδες, αλλά αναδείχτηκε με την ομάδα της Μπενφίκα, σκοράροντας 319 γκολ σε μόνο 313 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα, γινόμενος ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην ομάδα του και οδηγώντας την στην κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1962. Tο 1965 κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα.
Σημαντική ήταν και η συνεισφορά του σε επίπεδο εθνικών ομάδων, βοηθώντας την Εθνικής Πορτογαλίας να κατακτήσει την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, που διεξήχθη στην Αγγλία. Μέχρι το 2005 ήταν ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Εθνικής Πορτογαλίας, όταν και ο Παουλέτα έσπασε το ρεκόρ του.
Πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 2014.
Σαν σήμερα 4 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 4 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Σύναξις των Εβδομήκοντα Αποστόλων
Αγίων Έξι Μαρτύρων
4 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
46 π.Χ: Ο Τίτος Λαβιηνός νικά τον Ιούλιο Καίσαρα στη Μάχη της Ρουσπίνα (σημερινό Μοναστίρ Τυνησίας).
871: Οι Σάξωνες της Αγγλίας ηττώνται στη μάχη του Ρέντινγκ από Δανούς εισβολείς.
1493: Ο Χριστόφορος Κολόμβος επιβιβάζεται στο μοναδικό πλοίο που του έχει απομείνει, τη «Νίνια» και παίρνει το δρόμο της επιστροφής, μετά το πρώτο ταξίδι του και την ανακάλυψη του νέου κόσμου.
1642: Η Αγγλία οδηγείται σε εμφύλιο πόλεμο. Ο βασιλιάς Κάρολος Α’ στέλνει στρατιώτες για να συλλάβουν μέλη του Κοινοβουλίου.
1717: Ολλανδία, Αγγλία και Γαλλία υπογράφουν την Τριπλή Συμμαχία εναντίον της Ισπανίας.
1754: Ιδρύεται ως King’s College από την Εκκλησία της Αγγλίας το πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη.
1823: Ελληνική Επανάσταση: Διεξάγεται στα Μαύρα Λιθάρια Κορινθίας η περίφημη ομώνυμη μάχη μεταξύ Ελλήνων υπό τους οπλαρχηγούς Γεραρή, Ζαΐμη και Πετιμεζά και Τούρκων με στρατό 3.500 ατόμων υπό το Ντελή Αχμέτ από την μεγάλη στρατιά του Δράμαλη. Θα διασωθούν μόνο 600 Τούρκοι, φεύγοντας προς την Πάτρα.
1832: Με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης, η αξία των μη μετατρέψιμων σε μεταλλικό νόμισμα τραπεζογραμματίων έκδοσης της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας (1831) συνδέεται με τις εθνικές γαίες, κατά το γαλλικό πρότυπο των assignats.
1847: Ο Σάμιουελ Κολτ πουλά το πρώτο του ρεβόλβερ στην αμερικάνικη κυβέρνηση.
1863: Ο Τζέιμς Πλίμπτον από τη Νέα Υόρκη πατεντάρει στις ΗΠΑ τα πατίνια (roller skates) με 4 ροδάκια.
1865: Το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ανοίγει για πρώτη φορά γραφεία κοντά στη Γουόλ Στριτ.
1884: Ιδρύεται στο Λονδίνο η Φαβιανή Εταιρία (Fabian Society). Πρόκειται για ένα βρετανικό κίνημα διανοουμένων με σοσιαλιστικές αποχρώσεις, που άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία του Εργατικού Κόμματος.
1885: «Επεισόδιο Νίκολσον». Όργανο της τάξης χαστουκίζει το βρετανό επιτετραμμένο στην Αθήνα, Άρθουρ Νίκολσον, προκαλώντας διπλωματικό επεισόδιο.
1887: Εκλογές στην Ελλάδα. Νικητής αναδεικνύεται πανηγυρικά ο Χαρίλαος Τρικούπης. Το «Νεωτεριστικόν Κόμμα» συγκεντρώνει τις 90 από τους 150 έδρες και θα κυβερνήσει απρόσκοπτα για τρία χρόνια.
1887: Ο Παναγής Βαλλιάνος προσφέρει το ποσό των 2.500.000 δραχμών για την ανέγερση της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
1896: Η Γιούτα γίνεται η 45η πολιτεία των ΗΠΑ.
1903: Ο Τόμας Έντισον απαθανατίζει σε φιλμ την εκτέλεση ενός απείθαρχου ελέφαντα διά ηλεκτροπληξίας, το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε και στον κινηματογράφο.
1912: Η Γη έρχεται πιο κοντά από ποτέ με τη Σελήνη, στα 356.375 χιλιόμετρα.
1914: Η «Μόνα Λίζα» επιστρέφει στο Μουσείο του Λούβρου, απ’ όπου είχε κλαπεί το 1911.
1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιστρέφει στην Αθήνα, έπειτα από 38 μήνες αυτοεξορίας.
1926: Ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος ανακοινώνει ότι αναλαμβάνει προσωπικά την άσκηση της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας, επιβάλλοντας έτσι απροκάλυπτα δικτατορικό καθεστώς.
1930: Αρχίζει τη λειτουργία της η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας, με πρώτο διοικητή τον δικηγόρο και πολιτικό Κωνσταντίνο Γόντικα. Η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος είναι ο κατ΄ εξοχήν χρηματοπιστωτικός φορέας που ασκεί αποκλειστικά την αγροτική πίστη στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1929, με έδρα την Αθήνα, ως "αυτόνομος τραπεζικός οργανισμός κοινωφελούς χαρακτήρος". Ξεκίνησε την λειτουργεία της στις 4 Ιανουαρίου 1930. Τον Ιούλιο του 2012, το υγιές τμήμα της απορροφήθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς.
1936: Το αμερικανικό μουσικό περιοδικό Billboard δημοσιεύει τους πρώτους καταλόγους επιτυχιών (charts).
1941: Τα ιταλικά στρατεύματα της πόλης Δουκάτα, της Βορείου Ηπείρου, βομβαρδίζονται επί μια ώρα πό τα ελληνικά πολεμικά πλοία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
1943: Εκτελείται, κατά τη διάρκεια της κατοχής, εξαιτίας της αντιστασιακής του δράσης εναντίον των γερμανών, ο Γεώργιος Ιβάνωφ, κολυμβητής και πολίστας του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Προς τιμήν του, η ομάδα του Ηρακλή δίνει το όνομά του στο κλειστό γήπεδο του μπάσκετ.
1943: Το αμερικανικό περιοδικό TIME ανακηρύσσει «άνδρα της χρονιάς» τον Ιωσήφ Στάλιν.
1948: Τερματίζεται η κρίσιμη μάχη της Κόνιτσας με την αποχώρηση του Δημοκρατικού Στρατού, μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του για την κατάληψη της πόλης, η οποία θα εξασφάλιζε για την «Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση» την επίσημη έδρα της. Την ίδια μέρα η πρώην βρετανική αποικία της Βαϊμάρης κηρύττει την ανεξαρτησία της, έπειτα από 62 χρόνια κατοχής.
1951: Υπογράφεται διάταγμα για την ίδρυση Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.
1953: Για πρώτη φορά, τα ταχυδρομεία του ελληνικού κράτους παρουσιάζουν πλεόνασμα 7 δισεκατομμυρίων δραχμών.
1953: Οι Αμερικανοί αναγγέλλουν την επιτυχή δοκιμή υδρογονοβόμβας που είχε γίνει το Νοέμβριο του 1952.
1956: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ιδρύει νέο πολιτικό φορέα με την επωνυμία Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ).
1958: Ο Sputnik 1, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος, ολοκληρώνει την αποστολή του και διαλύεται με την είσοδό του στη γήινη ατμόσφαιρα.
1959: Η Luna 1 γίνεται το πρώτο σκάφος που πλησιάζει τη Σελήνη και που μπαίνει σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο.
1960: Οι χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης που δεν ανήκουν στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, ούτε και στην ΕΟΚ, ιδρύουν το Σύνδεσμο Ελεύθερου Ευρωπαϊκού Εμπορίου EFTA.
1960: Σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα ο γάλλος συγγραφέας Αλμπέρ Καμί. «Στο ποδόσφαιρο χρωστάω όσα ξέρω για ηθική και καθήκον» έγραφε το 1957, χρονιά που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στα νεανικά του χρόνια στο Αλγέρι ασχολήθηκε ενεργά με το ποδόσφαιρο (έπαιζε τερματοφύλακας), το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει όταν αρρώστησε από φυματίωση.
1967: Οι Doors κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ τους, που φέρει το όνομά τους. Περιέχει τις επιτυχίες: «Break On Through (To the Other Side)», «Alabama Song», «Light My Fir» και «The End».
1970: Οι Beatles χωρίς τον Τζον Λένον ξαναηχογραφούν τα φωνητικά κι ένα κιθαριστικό σόλο για το τραγούδι του Πολ Μακάρτνεϊ Let It Be στα στούντιο της EMI στο Λονδίνο. Είναι η τελευταία εμφάνιση των Beatles ως συγκρότημα.
1973: Έργα αξίας 2 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου ενός πίνακα του Ρέμπραντ αξίας 1 εκατ. δολαρίων, "κάνουν φτερά" από το Μουσείο Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ.
1974: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αρνείται να παραδώσει υλικό, το οποίο του ζητήθηκε με κλήτευση από την επιτροπή της Γερουσίας για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
1982: Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου απολύει τον υφυπουργό Εξωτερικών, Ασημάκη Φωτήλα, ενώ εκείνος βρίσκεται στις Βρυξέλλες.
1995: Πρώτη προβολή της μουσικοχορευτικής ταινίας Ακροπόλ του Παντελή Βούλγαρη.
1996: Οι βουλευτές της Πολιτικής Άνοιξης αποφασίζουν να μη μετέχουν στις συνεδριάσεις της Βουλής, μέχρις ότου αρθεί η πολιτική ανωμαλία, μετά την ασθένεια του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ η ΝΔ αποφασίζει την κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης.
1998: Ένας επιβάτης χάνει τη ζωή του από κρίση άσθματος κατά τη διάρκεια της πτήσης 417 της Ολυμπιακής Αεροπορίας για Νέα Υόρκη, επειδή η εταιρεία δε διαθέτει θέσεις μη καπνιζόντων. Η οικογένειά του κερδίζει δικαστικά 1,4 δολάρια.
2001: O Λίνους Τόρβαλντς, την δέκατη χρονιά του Linux, εκδίδει τον Kernel 2.4.0.
2004: Ο 37χρονος Μιχαήλ Σαακασβίλι κερδίζει τις προεδρικές εκλογές της Γεωργίας με 96% των ψήφων και γίνεται ο νεότερος σε ηλικία ηγέτης στην Ευρώπη.
2006: Την πρωθυπουργία του Ισραήλ αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Εχούντ Ολμερτ, στη θέση του Αριέλ Σαρόν, που βρίσκεται σε κώμα λόγω εγκεφαλικού.
2007: Η Νάνσι Πελόζι γίνεται η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται Πρόεδρος του αμερικανικού κοινοβουλίου (Speaker of the House), το υψηλότερο πολιτικό αξίωμα που έχει κατακτηθεί από γυναίκα στην ιστορία των ΗΠΑ μέχρι σήμερα.
2010: Εγκαινιάζεται στο Ντουμπάι ο ψηλότερος ουρανοξύστης στον κόσμο, το Μπουρτζ Χαλίφα, γνωστό και ως Μπουρτζ Ντουμπάι, με ύψος 828 μέτρα.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1643 – Ισαάκ Νεύτων, ήταν Άγγλος φυσικός, μαθηματικός, αστρονόμος, φιλόσοφος, αλχημιστής και θεολόγος. Θεωρείται πατέρας της Κλασικής Φυσικής.
1710 – Τζιοβάννι Μπαττίστα Περγκολέζι, Ιταλός συνθέτης και μουσικός.
Ο Τζοβάνι Μπαττίστα Περγκολέζι ή Τζανμπαττίστα Περγκολέζι (ιταλ. Giovanni Battista Pergolesi, 4 Ιανουαρίου 1710 - 17 Μαρτίου 1736) ήταν Ιταλός συνθέτης, βιολιστής και οργανίστας.
Γεννήθηκε στο Τζέζι στις 4 Ιανουαρίου 1710 και σπούδασε στο ωδείο της Νάπολης. Έγραψε την κωμική όπερα Υπηρέτρια Κυρά (La Serva Padrona), γνωστή γιατί το ανέβασμά της στο Παρίσι το 1752 υπήρξε η αφορμή του «πολέμου των μπουφόνων», ανάμεσα στους οπαδούς της "ευχάριστης μουσικής" και στους οπαδούς της "καθαρής μουσικής". Άλλα έργα του είναι: Stabat Μater (για δύο φωνές, έγχορδα και μπάσο κοντίνουο), δύο κοντσέρτα για φλάουτο, έγχορδα και μπάσο κοντίνουο και οι όπερες Σαλούστια, Ο υπέροχος αιχμάλωτος, Ο Αδριανός στη Συρία, Ολυμπιάδα, Ο ερωτευμένος καλόγερος (σε ναπολιτάνικο ιδίωμα) και Φλαμίνιο. Πέθανε πρόωρα σε ηλικία 26 ετών από φυματίωση στις 17 Μαρτίου 1736.
1737 - Λουί-Μπερνάρ Γκιτόν ντε Μορβώ, Γάλλος χημικός και πολιτικός.
1785 – Γιάκομπ Γκριμ, Γερμανός φιλόλογος και λαογράφος.
Οι αδελφοί Γιάκομπ (Jacob Ludwig Carl Grimm) και Βίλχελμ Καρλ Γκριμ (Wilhelm Carl Grimm) ήταν δύο ιδιαίτερα δημοφιλείς συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών που γεννήθηκαν στις 4 Ιανουαρίου του 1785 και στις 24 Φεβρουαρίου του 1786 αντίστοιχα στο Χάναου της Γερμανίας.
Οι γονείς τους Φίλιπ Βίλχελμ (Philip Wilhelm Grimm) και Δωροθέα (Dorothea Zimmer), είχαν συνολικά εννέα παιδιά, από τα οποία τα τρία απεβίωσαν όταν ήταν ακόμα βρέφη. Όταν ο Γιάκομπ, που ήταν και ο μεγαλύτερος εν ζωή γιος, ήταν ένδεκα ετών, ο πατέρας τους πέθανε.
Τελείωσαν το Γυμνάσιο στο Κάσσελ και μετά σπούδασαν νομικά στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ. Αφού εργάστηκαν ένα διάστημα ως βιβλιοθηκάριοι στο Κάσσελ προσελήφθησαν ως καθηγητές στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, ο Γιάκομπ το 1830 και ο αδελφός του πέντε χρόνια αργότερα. Όμως το 1837 απολύθηκαν επειδή διαμαρτυρήθηκαν μαζί με άλλους πέντε συναδέλφους τους κατά του βασιλιά Ερνέστου Αυγούστου Α΄, για την απόφασή του να καταργήσει το φιλελεύθερο σύνταγμα του βασιλείου του Ανόβερου. Η ομάδα των επτά, αυτών διαδηλωτών έγινε γνωστή ως "οι επτά του Γκέτινγκεν" (Göttinger Sieben).
Ο Γιάκομπ Γκριμ δεν παντρεύτηκε ποτέ, αλλά ο Βίλχελμ παντρεύτηκε την Henriette Dorothea Wild, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Ο Βίλχελμ Καρλ Γκριμ πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου του 1859, ενώ ο αδελφός του Γιάκομπ στις 20 Σεπτεμβρίου του 1863 στο Βερολίνο. Και οι δύο είναι θαμμένοι στο κοιμητήριο του Αγίου Ματθαίου στο Βερολίνο.
1809 – Λουί Μπραΐγ, γάλλος εκπαιδευτικός, που τελειοποίησε το σύστημα γραφής των τυφλών (σύστημα Μπράιγ).
Ο Λουί Μπράιγ (Louis Braille, 4 Ιανουαρίου 1809 - 1852) ήταν Γάλλος, εφευρέτης συστήματος γραφής και ανάγνωσης για τυφλούς που χρησιμοποιείται έως σήμερα.
Γεννήθηκε το 1809 στο χωριό Κουπβρέ (Coupvray) κοντά στο Παρίσι. Τυφλώθηκε στο ένα μάτι πολύ μικρός, στην ηλικία των τριών ετών, ύστερα από τραυματισμό στο μάτι με αιχμηρό αντικείμενο, καθώς βοηθούσε τον πατέρα του στην κατασκευή εξαρτημάτων ίππευσης, ενώ αργότερα η μόλυνση μεταδόθηκε και στο άλλο του μάτι, και ως την ηλικία των 5 ετών είχε μείνει τυφλός. Οι γονείς του τον έστειλαν στο Βασιλικό Ινστιτούτο Τυφλών στο Παρίσι, όπου εκπαιδεύονταν τυφλά παιδιά.
Ο Μπράιγ όμως δεν ήταν ευχαριστημένος, γιατί το σύστημα ανάγνωσης που χρησιμοποιούσαν ήταν δύσχρηστο με χοντρούς χαρακτήρες και τα βιβλία ήταν μόνο 14 με αποτέλεσμα το μάθημα να γίνεται προφορικά. Έτσι κατάφερε, μετά από προσπάθειες πέντε ετών, να δημιουργήσει ένα καινούριο ειδικό αλφάβητο για τυφλούς. Όταν παρουσίασε την μέθοδό του, άλλοι έδειξαν την ικανοποίησή τους, ενώ άλλοι υποστήριξαν πως το σύστημα ήταν κουραστικό και όχι αποδοτικό.
Ο Μπράιγ απογοητεύτηκε, αλλά δεν σταμάτησε τις προσπάθειες και βρήκε τρόπο ώστε οι τυφλοί να διδάσκονται και μαθηματικά και μουσική. Εφηύρε ακόμα και μια γραφομηχανή, με την οποία έχουν τη δυνατότητα οι τυφλοί να γράφουν, όπως και οι βλέποντες.
Το έργο του Μπράιγ, που πέθανε το 1852, αναγνωρίστηκε πάντως όσο ζούσε και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως σήμερα.
1896 – Αντρέ Μασόν, Γάλλος ζωγράφος και σχεδιαστής.
O Αντρέ Μασόν (André-Aimé-René Masson, 4 Ιανουαρίου 1896 - 28 Οκτωβρίου 1987) ήταν Γάλλος ζωγράφος και σχεδιαστής, με συμβολή στην εξέλιξη του υπερρεαλισμού και του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού.
Σε ηλικία έντεκα ετών, ξεκίνησε σπουδές ζωγραφικής στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών των Βρυξελλών, έχοντας ως δάσκαλο τον Constant Montald. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και αργότερα πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου τραυματίστηκε σοβαρά. Τα πρώιμα έργα του χρονολογούνται στις αρχές της δεκαετίας του 1920 και χαρακτηρίζονται από την επίδραση του Αντρέ Ντερέν αλλά και τις αναζητήσεις του Μασόν πάνω στον αναλυτικό κυβισμό.
Η αναγνώριση και η ένταξη στον υπερρεαλισμό
Το 1923 διοργανώθηκε από τον Ντανιέλ-Ανρί Κανβάιλερ η πρώτη ατομική έκθεσή του στο Παρίσι, η οποία προκάλεσε το ενδιαφέρον του Αντρέ Μπρετόν και οδήγησε στη συμμετοχή του Μασόν στην ομάδα των υπερρεαλιστών. Υπό την επίδραση των ιδεών του υπερρεαλιστικού κινήματος, o Μασόν ασχολήθηκε ενεργά με την αυτόματη ζωγραφική (κατά αναλογία με την αυτόματη γραφή) και έργα του παρουσιάστηκαν στο πρώτο τεύχος του περιοδικού La Révolution Surréaliste (1924). Μαζί με τον Χουάν Μιρό υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του υπερρεαλισμού, μέχρι το 1929, όταν εκδιώχθηκε από το κίνημα.
Μετά τον υπερρεαλισμό
Στη δεκαετία του 1930, το ύφος του διαφοροποιήθηκε και φιλοτέχνησε θέματα δανεισμένα από την ελληνική μυθολογία και τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Εργάστηκε επίσης για το θέατρο, σχεδιάζοντας τα σκηνικά και τα κοστούμια για το μπαλέτο Les Présages του χορογράφου Léonide Massine (1896-1979), ενώ φιλοτέχνησε τα εξώφυλλα της επιθεώρησης Acéphale του Ζωρζ Μπατάιγ. Την περίοδο αυτή έζησε για ένα μεγάλο διάστημα στη νότια Γαλλία και την Ισπανία, επιστρέφοντας στο Παρίσι το 1937.
Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου κατέφυγε στη Ηνωμένες Πολιτείες, όπου άσκησε επίδραση στον αμερικανικό αφηρημένο εξπρεσιονισμό. Επέστρεψε στη Γαλλία το 1946. Κατά τη μεταπολεμική περίοδο, τα έργα του μαρτυρούν το έντονο ενδιαφέρον του για τον ιμπρεσιονισμό. Το 1965 ανέλαβε μία από τις σημαντικότερες παραγγελίες του, κατόπιν πρόσκλησης του Αντρέ Μαλρώ να φιλοτεχνήσει την οροφή του Θεάτρου Οντεόν (Théâtre de l’Odéon) του Παρισιού.
1901 – Σίριλ Λάιονελ Ρόμπερτ Τζέιμς, συγγραφέας και δημοσιογράφος από το Τρινιντάντ.
Ο Σίριλ Λάιονελ Ρόμπερτ Τζέιμς (Cyril Lionel Robert James, 4 Ιανουαρίου 1901 - 19 Μαΐου 1989), πιο γνωστός σαν Σι Ελ Αρ Τζέιμς (αγγλ: C.L.R. James) και μερικές φορές επίσης με το ψευδώνυμο Τζ. Ρ. Τζόνσον (αγγλ: J.R. Johnson) ήταν Αφρο-Τρινιντιανός ιστορικός, δημοσιογράφος, σοσιαλιστής θεωρητικός και δοκιμιογράφος. Το έργο του επικεντρώνεται στην Καραϊβική και τον Αφρικανικό Εθνικισμό χωρίς να εξαντλείται σε αυτόν κι αποτελεί ένα από τα αφετηριακά σημεία της μετα-αποικιοκρατικής λογοτεχνίας, με μεγάλη επιρροή στις κοινωνικές και ιστορικές μελέτες. Ξεχωρίζει με την επιμονή του να τονίζει ότι η κληρονομιά των κατοίκων της Καραϊβικής και κατεπέκταση των Νέγρικων πληθυσμών του Δυτικού Κόσμου είναι εξίσου Ευρωπαϊκή όσο και Αφρικανική. Ακούραστος πολιτικός μαχητής, τα γραπτά του με θέμα την Κομμουνιστική Διεθνή άνοιξαν το δρόμο για θερμότατες συζητήσεις σε τροτσκιστικούς κύκλους, ενώ η ιστορία του με θέμα την Αϊτιανή Επανάσταση, Οι Μαύροι Ιακωβίνοι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της λογοτεχνίας της Αφρικανικής Διασποράς. Περίφημος διαλεκτικός αντισταλινιστής, ήταν επίσης γνωστός για την κλήση στην αυτοδιδασκαλία και σαν ικανός και αφοσιωμένος αθλητής. Τέλος, δοξάστηκε σαν συγγραφέας του κρίκετ.
1914 – Ζαν-Πιέρ Βερνάν, Γάλλος ιστορικός και ανθρωπολόγος.
Ο Ζαν-Πιέρ Βερνάν (Jean-Pierre Vernant 4 Ιανουαρίου 1914 Προβέν - Σεν-ε-Μαρν - 9 Ιανουαρίου 2007 Σέβρες - Ο-ντε-Σεν) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ιστορικός και ανθρωπολόγος, ελληνιστής, ειδικευμένος στους μύθους της αρχαίας Ελλάδας. Σπούδασε στη Σορβόνη και υπήρξε μαθητής του ανθρωπολόγου Λουΐ Zερνέ (Louis Gernet). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Π.Π. έλαβε μέρος στη Γαλλική Αντίσταση με το ψευδώνυμο «συνταγματάρχης Μπερτιέ». Στις 19 Αυγούστου 1944 μπαίνει επικεφαλής των ανδρών του στην Τουλούζη και την απελευθερώνει. Από το 1932 υπήρξε μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος,μέχρι την αποχώρησή του το 1970.
1921 - Τζουζέπε Μπενάτι, Ιταλός σκηνοθέτης.
1930 - Σόρελ Μπουκ, Αμερικανός ηθοποιός.
1933 – Ηλίας Β΄, Πατριάρχης Γεωργίας.
Ο Ηλίας Β΄ (κατά κόσμον Ηρακλής Γουντουσαούρι-Σιολασβίλι, είναι ο Πατριάρχης της Γεωργίας.
Γεννήθηκε στο Βλαδικαυκάς στις 4 Ιανουαρίου 1933. Το 1957 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1959 Πρεσβύτερος. Σπούδασε στη Θεολογική Ακαδημία Μόσχας, από την οποία αποφοίτησε το 1960. Το 1963 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Βατούμης και Σεμοκμέδης και το 1967 εξελέγη Επίσκοπος Σουχούμης και Αβχαζίας. Το 1969 προήχθη σε Μητροπολίτη.
Στις 23 Δεκεμβρίου 1977 εξελέγη Καθολικός Πατριάρχης Γεωργίας.
1940 – Μπράιαν Τζόζεφσον, Ουαλός φυσικός.
Ο Μπράιαν Ντέιβιντ Τζόζεφσον (Brian David Josephson, γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1940) είναι Ουαλλός θεωρητικός φυσικός, ομότιμος καθηγητής της φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Είναι γνωστός για τις πρωτοποριακές έρευνές του στην υπεραγωγιμότητα και το φαινόμενο σήραγγας. Βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής σε σχετικώς πολύ νεαρή ηλικία, το 1973, για την πρόβλεψη του ομώνυμου φαινομένου. Το βραβείο εκείνου του έτους μοιράσθηκαν οι Τζόζεφσον, Λέο Εσάκι και Ιβάρ Τζιέβερ, οι δύο τελευταίοι για τις δικές τους έρευνες πάνω στο φαινόμενο σήραγγας.
Μετά τη βράβευσή του ο Τζόζεφσον ασχολήθηκε με τον υπερβατικό διαλογισμό και οργάνωσε το «Πρόγραμμα ενοποιήσεως νου και ύλης» στο Εργαστήριο Κάβεντις για την έρευνα της ευφυίας στη φύση, της σχέσεως ανάμεσα στην κβαντομηχανική και στη συνείδηση, και για τη σύνθεση της επιστήμης και του ασιατικού μυστικισμού («κβαντικός μυστικισμός»). Τα ενδιαφέροντά του αυτά τον οδήγησαν στο να υποστηρίξει αμφιλεγόμενα θέματα, όπως η παραψυχολογία, η μνήμη του νερού και η ψυχρή σύντηξη, με αποτέλεσμα να καταστεί στόχος κριτικής από τους συναδέλφους του επιστήμονες.
1942 – Τζον ΜακΛάφλιν, άγγλος κιθαρίστας της τζαζ-ροκ.
1946 - Ράμσι Κάμπελ, Άγγλος συγγραφέας.
1948 – Κώστας Δαβουρλής, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1948 στην Αγυιά Πάτρας. Είχε άλλα 7 αδέλφια, τρία αγόρια και τέσσερα κορίτσια, και ήταν από πολύ φτωχή οικογένεια. Το 1962 τον εντοπίζει σε κάποια αλάνα ο Σπύρος Βουλγαράκης και τον πηγαίνει στον Πανιώνιο Πατρών στην Γ΄κατηγορία της Ε.Π.Σ. Πατρών. Ο Πανιώνιος τότε ήταν θυγατρική της Παναχαϊκής και προπονείτο και αγωνιζόταν στο γήπεδο της. Το 1964 στα 16 του χρόνια πηγαίνει στην Παναχαΐκή όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 1974. Στους κοκκινόμαυρους γνωρίζει τεράστιες επιτυχίες, όντας μέλος της μεγάλης ομάδας που συμμετείχε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Τότε παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό Πειραιώς, μια μεταγραφή βόμβα αντί του αστρονομικού για την εποχή ποσού των 9.250.000 δρχ. Με το σύλλογο του Πειραιά κατακτά το νταμπλ το 1975. Το 1977 επιστρέφει στην αγαπημένη του Παναχαϊκή στην οποία αγωνίστηκε ως το 1981 και επίσης την ίδια χρονιά αγωνίζεται στην Κόρινθο για ένα εξάμηνο.Την επόμενη χρονία αγωνίζεται στην Β Εθνική με τον Παναιγιάλειο για μια σεζόν.Το 1982 επιστρέφει στην Παναχαϊκή εως το 1985.Την επομένη χρονία θα αγωνιστεί με τον Α.Ο. Πάτραι και την περίοδο 1986-87 θα κλείσει την καριέρα του στον αγωνιζόμενος και πάλι στον Παναιγιάλειο.
Ο Κώστας Δαβουρλής είχε συμμετοχές με τις Εθνικές Νέων, Ελπίδων, Ενόπλων και 11 με την Εθνική αντρών, τις 4 ως παίκτης της Παναχαϊκής. Ο Δαβουρλής υπήρξε ο πρώτος παίκτης Β΄Εθνικής που αγωνίστηκε στην εθνική αντρών. Στην Παναχαϊκή έχει 243 συμμετοχές στην Α΄Εθνική και 72 γκολ, πρώτος παίκτης της σε συμμετοχές και γκολ μέχρι σήμερα. Στην συνέχεια συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε διάφορα πόστα εντός της ομάδας. Πέθανε στις 23 Μαΐου 1992 από ανακοπή καρδιάς. Σήμερα στην γειτονιά του την Αγυιά έχει ιδρυθεί ποδοσφαιρικός ομάδα με την ονομασία Α.Ο. Κώστας Δαβουρλής ΄92 και η Παναχαϊκή έχει δώσει το όνομα του στο γήπεδο της.
Ήταν αριστεροπόδαρος, με πολύ ισχυρό και ευθύβολο σουτ, ενώ εκπληκτική ήταν η ικανότητα του στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ. Κατείχε άλλωστε το άτυπο ρεκόρ των 22 γκολ-φάουλ μέχρι τη στιγμή που το κατέρριψε ο Κώστας Φραντζέσκος την περίοδο 1997-98.
1953 – Ανδρέας Βγενόπουλος, Έλληνας επιχειρηματίας.
O Aνδρέας Βγενόπουλος (10 Δεκεμβρίου 1953 − 5 Νοεμβρίου 2016), ήταν Έλληνας επιχειρηματίας, δικηγόρος και παλαίμαχος αθλητής του Παναθηναϊκού στην ξιφασκία. Ήταν παντρεμένος απο το 2005, με τη δικηγόρο Ειρήνη Σουβατζόγλου και πατέρας τριών παιδιών από προηγούμενο γάμο του.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος ήταν απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν ιδρυτής της δικηγορικής εταιρείας «Βγενόπουλος και συνεργάτες», ενώ στη σταδιοδρομία του διετέλεσε μεταξύ άλλων Διευθυντής Ανθρωπίνου Δυναμικού στην "Thenamaris Shipping". Ήταν εκτελεστικός πρόεδρος στον όμιλο Marfin Investment Group και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του «Διαγνωστικό και Θεραπευτικό Κέντρι Αθηνών Υγεία ΑΕ» και της Marfin Popular Bank.
Ήταν εγγονός του παλαιού παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου Ανδρέα Βγενόπουλου, ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών τη δεκαετία του 1950. Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στο ξίφος ασκήσεων το 1972 και το 1973 και στο ξίφος μονομαχίας το 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980 και 1981, ενώ κατέκτησε περισσότερα από 45 μετάλλια σε Πανευρωπαϊκούς και Βαλκανικούς Αγώνες στο φλερέ και στο επέ. Συμμετείχε επίσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972. Διετέλεσε υπεύθυνος επικοινωνίας της ΠΑΕ Παναθηναϊκός στα πρώτα χρόνια του επαγγελματισμού και τιμήθηκε για την αθλητική προσφορά του στον σύλλογο με το Χρυσό Τριφύλλι.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος διατέλεσε εκτελεστικός πρόεδρος του Marfin Investment Group (ΜΙG), το οποίο μεταξύ άλλων ελέγχει το 89% της Vivartia (Δέλτα Α.Ε.,Μπαρμπα-Στάθης & Goody's - Everest), το ιδιωτικό νοσοκομείο Υγεία και τα μαιευτήρια Μητέρα και Λητώ, την Attica Holdings που κατέχει τα SuperFast Ferries και τα Blue Star Ferries, το Hilton Cyprus, τη Singular Logic, κ.ά. Τη θέση του εκτελεστικού προέδρου την ανέλαβε τον Ιούνιο του 2008, αφήνοντας τη θέση του εκτελεστικού αντιπροέδρου που κατείχε έως τότε. Στις 12 Ιουλίου 2016 το Δ.Σ. της MIG αποφάσισε ευρείες αλλαγές στη διοίκηση του ομίλου με την αντικατάσταση του Ανδρέα Βγενόπουλου από τη θέση του προέδρου. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος παρέμεινε απλό –μη εκτελεστικό– μέλος. Στις 14 Ιουλίου 2016 ανέλαβε πρόεδρος -μη εκτελεστικό μέλος- στο Δ.Σ. του νοσοκομείου "Υγεία".
Τον Ιανουάριο του 2008 προχώρησε στην δημιουργία της Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης (ΠΕΚ), με σκοπό την πολυμετοχικότητα ή την εξαγορά της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και την ενίσχυση του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού.
Απεβίωσε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016, στις 03:30, απο καρδιακή ανακοπή, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το νοσοκομείο «Υγεία» του οποίου ήταν πρόεδρος
1957 - Σώτη Τριανταφύλλου, Ελληνίδα συγγραφέας και ιστορικός.
Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι ιστορικός και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα (Φωκίωνος Νέγρη) το 1957. Το 1980 αποφοίτησε από το Φαρμακευτικό τμήμα της ΦΜΣ (Καποδιστριακό Παν/μιο). Συνέχισε τις σπουδές της σε διδακτορικό επίπεδο (Αμερικανική Ιστορία και Πολιτισμός στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι με καθηγητή τον Marc Ferro και Ιστορία των Αμερικανικών Πόλεων με καθηγητή Jean Heffer στο New York University). Έχει κάνει μεταδιδακτορική έρευνα στη Φιλοσοφία των Μαθηματικών με καθηγητή τον Jean Dhombres και στη Ρωσική Ιστορία στην EHESS. Έχει εργαστεί, ως ερευνήτρια, στο Centre d’Études Nord-Américaines στο Παρίσι.
Πέρα από τη συγγραφική της δραστηριότητα (μυθοπλασία, δοκίμια, βιβλία για παιδιά και εφήβους), εργάζεται ως μεταφράστρια από τέσσερις γλώσσες, ως επιμελήτρια εκδόσεων, ως αρθρογράφος σε εφημερίδες (Athens Voice, Πολίτης) ενώ έχει εργαστεί και ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες (Έθνος, Κέρδος).
Συγγραφικό έργο
Το έργο της τοποθετείται κυρίως στις μητροπόλεις, αν και έχει γράψει νουβέλες και διηγήματα με φόντο την ελληνική επαρχία. Αντλεί τα θέματά της από ιστορίκά φαινόμενα της ανθρωπότητας (αποικιοκρατία, σουφραζέτες, αστική παρακμή, σταλινισμός, εμφύλιος πόλεμος, εγκληματικότητα, θανατική ποινή, μετανάστευση). Οι θαυμαστές της Σώτης Τριανταφύλλου τονίζουν τη δυνατότητα του έργου της να 'ταξιδεύει' μέσα από μια ποικιλία εικόνων, σε διάφορα μέρη του πλανήτη και διάφορες ιστορικές περιόδους (από τις γειτονιές της Νέας Υόρκης και του Λος Άντζελες, μέχρι την ελληνική διασπορά στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο, στο Λονδίνο και στο Πίτσμπεργκ των αρχών του 20ου αιώνα). Συχνά πραγματοποιεί επιτόπιες έρευνες στα μέρη όπου τοποθετεί τους χαρακτήρες και την πλοκή της, όπως για παράδειγμα στην Κένυα και στην Τανζανία για την συγγραφή του βιβλίου "Λίγο από το αίμα σου" και στο Μούρμανσκ (Βορειοδυτική Ρωσία) για το "Σπάνιες Γαίες". Ο ορίζοντάς της είναι κοσμοπολιτικός τόσο στη μυθοπλασία όσο και στην αρθρογραφία. Τα άρθρα της θεωρούνται «αιρετικά» επειδή, μεταξύ άλλων, στέκονται κριτικά απέναντι στις πολιτικές, κοινωνικές και αισθητικές επιλογές της Αριστεράς. Έχει γράψει επίσης δυο βιβλία για τον κινηματογράφο. Ο συγγραφέας Νίκος Δήμου έχει γράψει σχετικά: "Μέσα στον αφόρητα επαρχιακό τόνο της ελληνικής πεζογραφίας, η Σώτη ξεχωρίζει σαν την μύγα μες το γάλα. Πράγμα που φυσικά δεν της συγχωρεί κανένας.
1960 – Μάικλ Στάιπ, αμερικανός τραγουδιστής και συνθέτης, η «ψυχή» των REM.
1965: Μπεθ Γκίμπονς, Βρετανίδα τραγουδίστρια των Portishead.
1966 - Κρίστιαν Κερν, Αυστριακός πολιτικός.
1980 - Μπόμπι Ίντεν, Ολλανδέζα πορνογραφική ηθοποιός.
1986 - Τζέιμς Μίλνερ, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
1988 - Ανέστης Αργυρίου, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1990 - Τόνι Κρόος, Γερμανός ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
1248 – Σάντσο Β’, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
Ο Σάντσο Β΄ της Πορτογαλίας ο Ευσεβής (Κόιμπρα, 8 Σεπτεμβρίου 1209 – Τολέδο, 4 Ιανουαρίου 1248) ήταν τέταρτος βασιλιάς της Πορτογαλίας (1223 – 1247), μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Πορτογαλίας Αλφόνσο Β΄ και της Ουρράκα της Καστίλης.
Την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο, κληρονόμησε μια σκληρή διαμάχη με την εκκλησία από τον πατέρα του, που ήθελε να φορολογήσει την εκκλησιαστική περιουσία. Έκανε μια συμφωνία με τον πάπα που περιλάμβανε 10 άρθρα, αλλά δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου να την εκπληρώσει, επειδή είχε στο μυαλό του να απελευθερώσει την νότια Ιβηρική από τους Μαυριτανούς.
Από το 1236 ανακατέλαβε πόλεις όπως το Αλγκάρβε και Αλεντέζο, εξασφαλίζοντας στην Πορτογαλία σταθερότητα των συνόρων της. Είχε εξαιρετικές στρατιωτικές ικανότητες, αλλά δεν μπόρεσε να ελέγξει την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας του. Η αριστοκρατία συμμάχησε εναντίον του και μια ομάδα εμπόρων κήρυξε έχθρα με την εκκλησία χωρίς την επέμβαση του βασιλιά. Ως αποτέλεσμα, ο αρχιεπίσκοπος του Πόρτο έστειλε γράμμα στον πάπα ενάντια στον Σάντσο, λέγοντάς του ότι δεν ενδιαφέρεται για τις εκκλησιαστικές υποθέσεις. Ο πάπας του ζήτησε να εκμεταλλευτεί την εξουσία της εκκλησίας στην Πορτογαλία για να τον αντικαταστήσει.
Το 1246 δυσαρεστημένοι ευγενείς κάλεσαν τον αδελφό του Σάντσο Αλφόνσο να πάρει τον θρόνο της Πορτογαλίας, που ζούσε στην Γαλλία ως σύζυγος της Ματθίλδης, κόμισσας της Βουλώνης. Ο Σάντσο Β΄ ανατράπηκε από τον θρόνο το 1247 και εξορίστηκε στο Τολέδο, όπου πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1248.
1286 - Άννα Αγγελίνα της Ηπείρου, πριγκίπισσα της Αχαΐας.
1424 - Τζάκομο Αττεντόλο Σφόρτσα, Ιταλός κοντοτιέρος.
1428 - Φρειδερίκος Α΄, εκλέκτορας της Σαξονίας.
1665 - Χέρμαν Φορτουνάτος, μάργραβος του Μπάντεν-Ρόντεμαχερν.
1808 - Βενέδικτος της Σαβοΐας, Ιταλός στρατηγός.
1825 – Φερδινάνδος Α’, βασιλιάς των Δύο Σικελιών.
1880 – Άνσελμ Φόιερμπαχ, Γερμανός ζωγράφος.
Ο Άνσελμ Φόιερμπαχ (γερμ. Anselm Feuerbach), 1829 Σπάιερ (Speyer) 1880 Βενετία θεωρείται κορυφαίος ζωγράφος του νεοκλασικισμού του 19ου αι.
Γιος της γνωστής αρχαιολόγου Ιωσηφίνας Άνσελμ Φόιερμπαχ (Joseph Anselm Feuerbach) και ο εγγονός του νομικού Γιόχαν Άνσελμ Φόιερμπαχ, αφού περάσει μέσα από τις σχολές καλών τεχνών του Ντίσελντορφ και Μόναχο, πήγε στην Αμβέρσα και στη συνέχεια στο Παρίσι, όπου επωφελήθηκε από τη διδασκαλία του Τομά Κουτύρ (Couture), και παρήγαγε το πρώτο αριστούργημα του, Hafiz (γνώστης του κορανίου) στην Κρήνη το 1852. Στη συνέχεια εργάστηκε στην Καρλσρούη και στη Βενετία, όπου συνέπεσε στην περίοδο της μεγαλύτερης ακμής της σχολής colourists. Το 1873, εξελέγη καθηγητής στο Βιέννη, αλλά απογοητευμένος με την υποδοχή για το σχεδιασμό του: πτώση των Τιτάνων πήγε να ζήσει στη Βενετία, όπου και πέθανε σε 1880. Μετά το θάνατό του, ο Μπραμς στην Νανά συμπεριέλαβε ένα κομμάτι για χορωδία και ορχήστρα, στη μνήμη του.
1901 – Νικόλαος Γύζης, Έλληνας ζωγράφος.
Ο Νικόλαος Γύζης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα της λεγόμενης «Σχολής του Μονάχου». Διακρίθηκε σε όλα τα χρόνια των σπουδών του και πήρε τα πρώτα βραβεία στην ξυλογραφία, τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία.
1941 – Ανρί Μπεργκσόν, Γάλλος φιλόσοφος.
Ο Ανρί-Λουίς Μπεργκσόν (γαλλ.: Henri-Louis Bergson, 18 Οκτωβρίου 1859 - 4 Ιανουαρίου 1941) ήταν Γάλλος φιλόσοφος. Τα θέματα που θίγει ο Μπεργκσόν σχετίζονται με το χρόνο και την ταυτότητα, την ελεύθερη θέληση, την αντίληψη, την αλλαγή, τη μνήμη, τη συνείδηση, τη γλώσσα, και τα όρια της λογικής. Το 1927 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο Μπεργκσόν γεννήθηκε στην οδό Λαμαρτίν στο Παρίσι, κοντά στο Παλαί Γκαρνιέρ, την παλιά όπερα της πόλης, το 1859, έτος που δημοσιεύτηκε το έργο του Δαρβίνου Η καταγωγή των ειδών. Γόνος Πολωνοεβραϊκής οικογένειας από την πλευρά του πατέρα του, και Αγγλοϊρλανδικής από την πλευρά της μητέρας του, επίσης εβραϊκής καταγωγής, έζησε στο Λονδίνο τα πρώτα χρόνια της ζωής του και εξοικειώθηκε με την Αγγλική γλώσσα χάρη στη μητέρα του. Πριν γίνει εννέα ετών, μετακόμισε με τους γονείς του στη Γαλλία.
Τα κυριότερα έργα του ήταν: το 1889, Χρόνος και Ελεύθερη Θέληση (Essai sur les données immédiates de la conscience), το 1896 Ύλη και Μνήμη (Matière et mémoire), το 1907 Δημιουργική Εξέλιξη (L'Evolution créatrice), και το 1932, Οι δυο πηγές της ηθικής και της θρησκείας (Les deux sources de la morale et de la religion).
Το 1900 έγινε καθηγητής στο Κολλέγιο της Γαλλίας, αποκτώντας την Έδρα της Ελληνικής και Λατινικής Φιλοσοφίας, την οποία και διατήρησε έως το 1904. Στη συνέχεια αντικατέστησε τον Γκαμπριέλ Ταρντ στην έδρα της Σύγχρονης Φιλοσοφίας, έως το 1920. Τα μαθήματά του συγκέντρωναν πλήθος φοιτητών.
1943 – Γεώργιος Ιβάνοφ, κολυμβητής και υδατοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, που εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής, εξαιτίας της αντιστασιακής δράσης του.
Ο Γεώργιος Σαϊνόβιτς-Ιβάνοφ, Jerzy Szajnowicz-Iwanow, (Βαρσοβία, 14 Δεκεμβρίου 1911 - Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 1943) θεωρείται ο μεγαλύτερος σαμποτέρ των Συμμάχων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή των Μυστικών Πρακτόρων της S.O.E. (Special Operations Executive) στη Μέση Ανατολή και του ανατέθηκε η αποστολή να συντονίσει την δράση των διαφόρων αντιστασιακών κινήσεων και να οργανώσει το δίκτυο πληροφοριών και τις δολιοφθορές στην Ελλάδα.
Προς τιμήν του, το κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Ηρακλή φέρει το όνομά του (Ιβανόφειο).
1960 – Αλμπέρ Καμύ, Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός.
Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του Ο Ξένος και Η Πανούκλα, στα θεατρικά του έργα Καλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος. Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
1961 – Έρβιν Σρέντινγκερ, Αυστριακός φυσικός.
Ο Έρβιν Σρέντινγκερ (Erwin Rudolf Josef Alexander Schrödinger, 12 Αυγούστου 1887 – 4 Ιανουαρίου 1961) ήταν Αυστριακός φυσικός. Ασχολήθηκε με τη Στατιστική φυσική, τη Θερμοδυναμική, την Ηλεκτροδυναμική, την Κοσμολογία, τη Βιολογία, τη Φιλοσοφία, αλλά κυρίως με την Κβαντική φυσική, ανακαλύπτοντας την περίφημη κυματική εξίσωση που φέρει το όνομά του. Τιμήθηκε μαζί με τον Πολ Ντιράκ (Paul Dirac, 1902-1984) με το βραβείο Νόμπελ Φυσικής για τις εργασίες του πάνω στην ατομική θεωρία.
1962 – Χανς Λάμερς, Γερμανός αξιωματικός των SS.
Ο Δρ. Χανς Χάινριχ Λάμερς (Hans Heinrich Lammers, 27 Μαΐου 1879 - 4 Ιανουαρίου 1962) ήταν εξέχουσα προσωπικότητα της Ναζιστικής Γερμανίας και επικεφαλής της Καγκελαρίας του Ράιχ (Reichkanzlei).
Γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1879 στο Λούμπλινιτς (Lublinitz), σήμερα Λουμπλίνιε (Lublinie) της Άνω Σιλεσίας (σήμερα ανήκει στην Πολωνία). Ο πατέρας του, Γιοχάννες Λάμερς (Johannes Lammers) ήταν χειρουργός κτηνίατρος. Μητέρα του ήταν η Άννα Χηλ (Anna Hiel). Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Μπρέσλαου και ολοκλήρωσε τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Το 1912 διορίστηκε, ως δικαστικός, στο Μπόιτεν (Beuthen), σήμερα Μπύτομ (Bytom) της Σιλεσίας.
Υπηρέτησε στον Γερμανικό Στρατό (Ράιχσβερ) κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια του οποίου τιμήθηκε με τον Σιδηρό Σταυρό Β΄ και Α΄ τάξεως. Με την λήξη του πολέμου αποστρατεύτηκε και επέστρεψε στην σταδιοδρομία του ως νομικός.
Όταν ο Χίτλερ αναλαμβάνει την εξουσία, το 1933, ο Λάμερς δεν αναλαμβάνει κυβερνητική θέση, αλλά παραμένει σύμβουλος του Κόμματος σε θέματα συνταγματικής νομοθεσίας "παρά τω Υπουργείω" Εσωτερικών, όπου, λόγω των εθνικιστικών του πεποιθήσεων, έπρεπε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα.
Τον Απρίλιο του 1945 ο Λάμερς θεωρείται από τον Χίτλερ ως συνεργός στην προσπάθεια διαδοχής του τελευταίου από τον Γκέρινγκ και δίνεται εντολή σύλληψης και εκτέλεσής του. Η εντολή του Χίτλερ δεν προλαβαίνει να εκτελεστεί, καθώς οι Σοβιετικές δυνάμεις εισβάλλουν στο Βερολίνο και ο δικτάτορας αυτοκτονεί. Ωστόσο, η σύζυγός του Λάμερς, Ελφρίντε Τέπελ (Elfriede Tepel, γενν. στις 31 Ιανουαρίου 1894) αυτοκτονεί στο Όμπερσάλτσμπεργκ στις 8 Μαΐου 1945, για να την ακολουθήσει, δύο ημέρες αργότερα, η κόρη του ζεύγους, Ίλζε Χόφμαν - Λάμερς (Ilse Hoffmann-Lammers, γενν. 28 Μαΐου 1918).
Ο Λάμερς συνελήφθη με το τέλος του Πολέμου και κλήθηκε να καταθέσει στην Δίκη της Νυρεμβέργης. Ωστόσο, το 1947, παραπέμφθηκε και ο ίδιος στην Δίκη των Διπλωματών (Ministries Case), στην οποία, το 1949, καταδικάστηκε σε εικοσαετή φυλάκιση. Η ποινή αυτή μειώθηκε, αργότερα, σε δεκαετή φυλάκιση, ενώ του δόθηκε αμνηστεία το 1954, οπότε αποφυλακίστηκε και εγκαταστάθηκε στο Ντίσελντορφ, όπου και απεβίωσε στις 4 Ιανουαρίου 1962. Τάφηκε στο Όμπερσάλτσμπεργκ, πλάι στην σύζυγο και την κόρη του.
1965 – Τόμας Στερνς Έλιοτ, Αμερικανός ποιητής.
O Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot, 26 Σεπτεμβρίου 1888 – 4 Ιανουαρίου 1965) ήταν 'Αγγλό-Αμερικάνος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του ανήκουν το Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (1915), η Έρημη Χώρα (1922), τα Τέσσερα κουαρτέτα (1943) καθώς και το θεατρικό έργο Φονικό στην Εκκλησιά (1935).
1967 - Ντόναλντ Κάμπελ, Άγγλος οδηγός.
1975 - Αύγουστος Θεολογίτης, Έλληνας πολιτικός.
1976 – Επαμεινώνδας Θωμόπουλος, Έλληνας ζωγράφος, που κινήθηκε ανάμεσα στον ακαδημαϊσμό και τον πρώιμο ελληνικό ιμπρεσιονισμό.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ιταλία ( Νάπολη, Ρώμη και Βενετία ) και ήταν γιος του Αλέξη Θωμόπουλου, προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Πατρών και γόνου παλιάς οικογένειας της πόλης. Η αδελφή του, Ευτέρπη, είχε παντρευτεί τον βιομήχανο Κωνσταντίνο Πραπόπουλο ενώ πρώτος του ξάδερφος ήταν ο ιστορικός Στέφανος Θωμόπουλος. Διετέλεσε για χρόνια καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και διετέλεσε διευθυντής της σχολής την περίοδο 1948–1949. Το 1945 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1962 διετέλεσε πρόεδρος του ίδιου ιδρύματος. Μεταξύ άλλων τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του ιταλικού στέμματος και με τον Ταξιάρχη αξίας της ιταλικής δημοκρατίας.
Η καλλιτεχνική του δημιουργία εκτείνεται σε διάστημα μεγαλύτερο των εβδομήντα χρόνων ενώ τα περισσότερα έργα του είναι εμπνευσμένα από την ελληνική φύση και την αγροτική ζωή. Πολλά από αυτά φιλοξενούνται στο Δημαρχείο Πατρών και στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας. Το 1929 φιλοτέχνησε 16 ελαιογραφίες για λογαριασμό του Δήμου Πατρέων, και τοποθετήθηκαν στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου και στο γραφείο του δημάρχου.
Μαθητές του υπήρξαν πολλοί, γνωστοί αργότερα, ζωγράφοι, όπως ο Νίκος Γαΐτης και ο Γιάννης Σπυρόπουλος. Έχει επίσης ζωγραφίσει αγιογραφίες στον ναό της Ευαγγελίστριας στην Πάτρα.
Το 1996, ο Δήμος Πατρέων τον τίμησε με μεγάλη έκθεση στην Δημοτική Πινακοθήκη της πόλης.
1986 – Φιλ Λάινοτ, Ιρλανδός μουσικός (Thin Lizzy).
Ο Φιλ Λάινοτ (Philip Parris "Phil" Lynott, 20 Αυγούστου 1949 - 4 Ιανουαρίου 1986) ήταν Ιρλανδός τραγουδιστής και μουσικός ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός ως ιδρυτικό μέλος, βασικός συνθέτης-στιχουργός, τραγουδιστής και μπασίστας του ιρλανδικού ροκ συγκροτήματος Thin Lizzy.
Πριν σχηματίσει τους Thin Lizzy το 1969, συμμετείχε σε αρκετά τοπικά συγκροτήματα του Δουβλίνου, με πιο γνωστό αυτό των Skid Row μαζί με τον Γκάρι Μουρ. Οι Thin Lizzy αρχικά γνώρισαν επιτυχία το 1973 με το τραγούδι τους Whiskey in the Jar, για να εκτοξευθούν σε δημοτικότητα μετά το 1976 με επιτυχίες όπως τα The Boys are Back in Town, Jailbreak και Don't Believe A Word, βασιζόμενοι κυρίως στις ερμηνευτικές και συνθετικές ικανότητες του Φιλ Λάινοτ και στη χρήση δύο σόλο κιθαριστών με εμφανείς επιρροές από την Ιρλανδική φολκλορική παράδοση.
Προς το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Φιλ Λάινοτ ξεκίνησε και σόλο καριέρα, δημοσίευσε τέσσερα βιβλία με ποιήματα, και όταν διαλύθηκαν οι Thin Lizzy το 1983, ίδρυσε το συγκρότημα των Grand Slam, του οποίου ήταν ο ηγέτης μέχρι να διαλυθούν την επόμενη χρονιά.
Γνώρισε μία τελευταία επιτυχία το 1985, σε συνεργασία με τον Γκάρι Μουρ, με το τραγούδι Out In The Fields, πριν πεθάνει στις 4 Ιανουαρίου 1986 μετά από επιπλοκές που παρουσίασε η υγεία του λόγω εκτεταμένης και χρόνιας χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Παραμένει μέχρι και σήμερα μια δημοφιλής προσωπικότητα στον κόσμο της ροκ μουσικής, και το 2005, ένα άγαλμα στήθηκε στη μνήμη του στο Δουβλίνο.
1989 – Θανάσης Μυλωνάς, Έλληνας ηθοποιός. (1938 - 4 Ιανουαρίου 1989). Γεννήθηκε το 1938. Έπαιξε σε κωμωδίες κυρίως, όπως στο «Της κακομοίρας». Πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1989 σε ηλικία 51 ετών και ετάφη στο Νεκροταφείο της Άνοιξης στη Δροσιά Αττικής.
2000 – Σπυρίδων Μαρκεζίνης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης (Αθήνα, 9 Απριλίου 1909 - 4 Ιανουαρίου 2000) ήταν Έλληνας νομομαθής, πολιτικός και ιστορικός. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας εξελέγη πολλάκις βουλευτής, διετέλεσε υπουργός σε σημαντικά χαρτοφυλάκια την δεκαετία του 1950 ενώ τον Οκτώβριο του 1973 σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της Χούντας, η οποία και ανατράπηκε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
2008 – Γιάννης Ταμτάκος, Έλληνας πολιτικός αγωνιστής.
Ο Γιάννης Ταμτάκος (1908-2008) ήταν πολιτικός αγωνιστής του αρχειομαρξισμού και του τροτσκισμού που έζησε στην Ελλάδα και στην Αυστραλία. Για την πολιτική του δράση του διώχτηκε τόσο από το κράτος όσο και από τo EAM. Ήταν ο τελευταίος επιζών ηγέτης της μεγάλης απεργίας του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Στο τέλος της ζωής του δήλωνε αναρχικός.
2011 - Μοχάμεντ Μπουαζίζι, Τυνήσιος ακτιβιστής.
2013 – Νίκος Σαμαράς, Έλληνας πετοσφαιριστής
O Νίκος Σαμαράς ήταν Έλληνας πετοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε σε διάφορες ομάδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ με τη φανέλα της εθνικής ομάδας των ανδρών (στην οποία ήταν αρχηγός) είχε συνολικά 263 συμμετοχές και με εκείνη των εφήβων άλλες 160. Τη σεζόν 2012-13 αγωνιζόταν και προπονούσε την ομάδα της Λήμνου, τόπο όπου είχε εγκατασταθεί μόνιμα από το 2009. Αποτελούσε παίκτη σύμβολο για το ελληνικό βόλεϊ. (Στουτγκάρδη, 1 Ιουλίου 1970 - Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 2013)
Ιανουάριος ή Γενάρης, ή Καλαντάρης, ή Καλαντάρς (Ποντιακά), είναι ο πρώτος μήνας του πολιτικού έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο
Ιανουάριος
ή Γενάρης, ή Καλαντάρης, ή Καλαντάρς (Ποντιακά)
είναι ο πρώτος μήνας του πολιτικού έτους κατά το Γρηγοριανό Hμερολόγιο
Συσχετισμοί
Είναι ο πέμπτος μήνας του χριστιανικού έτους, του καλούμενου ενιαυτού, και άλλοτε ο ενδέκατος του ρωμαϊκού ημερολογίου, περιλαμβάνοντας 31 ημέρες (εικοσιτετράωρα) έχοντας κατά μέσον όρο χρόνο ημέρας 10 ώρες, και χρόνο νύκτας 14 ώρες.
Ο Ιανουάριος αντιστοιχεί κατά το πρώτο ήμισυ με τον Ποσειδεώνα και κατά το έτερο με τον Γαμηλιώνα του αρχαίου ελληνικού αττικού ημερολογίου, καθώς επίσης με τον Σαββάθ των Εβραίων και τον Τωβί των Αιγυπτίων.
Η πρώτη μέρα του μήνα και πρώτη ημέρα του χρόνου, είναι γνωστή ως Πρωτοχρονιά.
Ονομασίες
Ο Ιανουάριος πήρε το όνομά του από τον Ιανό, θεό κάθε αρχής στη ρωμαϊκή μυθολογία. Όπως αναφέρει σχετικά και ο Ηλίας Αναγνωστάκης:
…ο Ιανός ήταν θεός δίμορφος, που παριστάνεται πότε με κλειδιά ή με τριακόσιες ψήφους στο δεξί του χέρι και εξήντα πέντε στο αριστερό, όσες οι μέρες του ενιαυτού.
Εκαλείτο δε και «Αιωνάριος» αντί Ιανουάριος, επειδή τον θεωρούσαν του αιώνος πατέρα.
Είχαν μάλιστα οριστεί δώδεκα πρυτάνεις να τον υμνούν και υπήρχε δωδεκάβωμον στο ναό του, όσοι και οι μήνες του έτους.
— Ηλίας Αναγνωστάκης
Ο Ιανουάριος, ωστόσο, δεν ήταν ανέκαθεν ο πρώτος μήνας του έτους για τους Ρωμαίους.
Στα πρώτα χρόνια της ιστορίας τους, πρώτις μήνας ήταν ο Μάρτιος, από το όνομα του πολεμικού θεού τους Mars-Martis (δηλαδή του Άρη των Ελλήνων). Πρωτοχρονιά ήταν τότε η πρώτη Μαρτίου, η οποία εξακολούθησε να γιορτάζεται και στα κατοπινά χρόνια. Και επειδή θυμούνταν πως αυτή ήταν η αρχική τους πρωτοχρονιά, την έλεγαν πάτριον.
Ο Ιανουάριος έγινε πρώτος μήνας αργότερα, όταν ο μυθικός βασιλιάς των Ρωμαίων Νούμας Πομπίλιος οργάνωσε το ημερολόγιο με βάση τον ήλιο.
Στον Ιανουάριο ο λαός μας έχει δώσει διάφορες ονομασίες, όπως το Γενάρης επειδή τότε γεννούν τα γιδοπρόβατα, και Μεσοχείμωνας επειδή είναι ο μεσαίος από τους μήνες του χειμώνα, όπως δηλώνει και η παροιμία «ως τα’ Αϊ-Γιαννιού, τρυγόνα, είναι η φούρια του χειμώνα».
Είναι επίσης και ο μήνας με το λαμπρότερο φεγγάρι: «Του Γενάρη το φεγγάρι παρά ώρα μέρα μοιάζει».
Ονομάζεται και Γατόμηνας επειδή στη διάρκειά του ζευγαρώνουν οι γάτες, και Μεγάλος μήνας ή Τρανός μήνας ή Μεγαλομηνάς γιατί είναι ο πρώτος μήνας του έτους και σε αντιδιαστολή με τον Φεβρουάριο, που είναι «κουτσός» (Κουτσοφλέβαρος).
Οι αλκυονίδες ημέρες τού έχουν δώσει και την ονομασία «γελαστός», αλλά είναι επίσης γνωστός και ως «κλαδευτής»: «Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μη γυρεύεις». Άλλες ονομασίες: Γενολοήτης (επειδή αυτόν τον μήνα γεννοβολούν τα κοπάδια), Κρυαρίτης γιατί είναι ο πιο «κρυουλιάρης»
Μία από τις ωραιότερες δημώδεις ελληνικές παροιμίες για τον Γενάρη είναι:
Να ΄μουν το Μάη γάιδαρος
και τον Απλίλ΄ κριάρι (ή σκύλος τον Αλωνάρη)
ούλο το χρόνο κόκορας
και γάτος τον Γενάρη.
Ενώ σε μια άλλη παραλλαγή αναφέρεται:
Να ΄μουν το Μάη γάιδαρος
τον Αύγουστο κριάρι
όλο το χρόνο κόκορας
και γάτος τον Γενάρη.
Λαογραφία
Ο Ιανουάριος είναι επίσης γνωστός και ως καλαντάρης από τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάςκαι τα δώρα των Καλενδών του Ιανουαρίου.
Τα δώρα αυτά είναι το σημερινό «δώρο των Χριστουγέννων», ο 13ος μισθός, ο οποίος στη Βυζαντινή εποχή ήταν πράγματι δώρο κι όχι μισθός.
Όπως αναφέρει ο Σπύρος Τραϊανός τα δώρα αυτά είχαν την εξής προέλευση:
Με την αρχή του χρόνου άρχιζε η θητεία των υπάτων, οι οποίοι σε σχετική πομπή στους δρόμους σκορπούσαν νομίσματα, που αρχικώς ήσαν χρυσά, αλλά αργότερα, επί Ιουστινιανού, περιορίστηκαν σε αργυρά.
Μικρά νομίσματα συνέλεγαν όμως και τα παιδιά, που περιέρχονταν τα σπίτια συγγενών και φίλων για να ευχηθούν. Έτσι γεννήθηκαν τα «Κάλαντα», που φθάνουν μέχρι τις μέρες μας, αλλά αφετηρία τους υπήρξαν οι Καλένδες του Ιανουαρίου, άσχετα αν σταδιακά επεκτάθηκαν από τα παιδιά σε όλες τις εορταστικές ημέρες του Δωδεκαήμερου.
— Σπύρος Τραϊανός
Οι ρίζες άλλωστε πολλών από τα έθιμα του Δωδεκαήμερου ανάγονται στους χρόνους που γιορτάζονταν η «Χειμερινή τροπή» του Ήλιου που σημάδευε την αρχή της εποχής του χειμώνα.
Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο.
Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια 9στην Ελλάδα τα Κρόνια) από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου και ήταν η αρχαιότερη γιορτή των Ρωμαίων την οποία απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ.
Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αηττήτου ηλίου», στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του Ήλιου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες, και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει. Την 1η Ιανουαρίου γιορτάζονταν οι Καλένδες, στις 3 τα Βότα, στις 4 τα Λορεντάλια και στις 7 Ιανουαρίου τελείωνε η περίοδος αυτή των εορτών.
Όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης:
Η τοποθέτηση στις μέρες των πανηγυρισμών αυτών, της Γέννησης, της Περιτομής και της Βάφτισης του Χριστού δεν έσβησε αρχέγονες λατρευτικές αναμνήσεις και μακροχρόνιες συνήθειες.
Έτσι, στο Δωδεκαήμερο συναντούμε έθιμα χριστιανικά μαζί και παγανιστικά να συμπορεύονται αρμονικά σε μια καμπή του χρόνου κρίσιμη για την ευετηρία, την καλοχρονιά, στην ευρύτερη διάσταση της πλούσιας παραγωγής και της καλής υγείας… Χαρακτηριστικό του πνεύματος της Πρωτοχρονιάς είναι το γνωστό ποδαρικό, που σε αρκετά μέρη παίρνει μορφή πραγματικής μαγικοδεισιδαιμονικής τελετουργίας….
Άλλο σύμβολο της μέρας είναι η βασιλόπιτα, που, με πολλές μορφές και διάφορους τρόπους παρασκευής, είναι παρούσα σε όλα τα σπίτια, σε χωριά και πόλεις….
Πέρα όμως από κάθε άλλο έθιμο λιγότερο ή περισσότερο γνωστό, το πνεύμα του Δωδεκαημέρου χαρακτηρίζει το δρώμενο των μεταμφιέσεων… που έδωσαν το ενδόσιμο στη φαντασία του λαού να πλάσει τους καλικαντζάρους… όντα δαιμονικά, για τα οποία υπήρχε τόσο πλούσια παράδοση, όση για κανένα άλλο δημιούργημα της νεοελληνικής μυθοπλασίας.
— Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης
Εορτές τον Ιανουάριο
Εκτός από τα έθιμα πλούσιο είναι και το εορτολόγιο του Ιανουαρίου αρχίζοντας με την γιορτή του Αγίου Βασιλείου και της Περιτομής του Χριστού την πρώτη του μήνα και τελειώνοντας με την γιορτή των Τριών Ιεραρχών στα τέλη του. Ενδιάμεσα έχουμε την γιορτή των Θεοφανίων (στις 6), του Αϊ-Γιάννη (στις 7), του Αγίου Γρηγορίου (στις 25) αλλά και τις εορτές των δύο μεγάλων αγίων του πρώιμου αιγυπτιακού χριστιανισμού: του Μεγάλου Αντωνίου (στις 17) και του Αθανασίου (στις 18).
Παροιμίες για το μήνα Ιανουάριο
• Σ' όσους μήνες έχουν «ρο», μπάνιο με ζεστό νερό.
• Χιόνισ' έβρεξ' ο Γενάρης, oλ' οι μύλοι μας θ' αλέθουν.
• Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην ξετάζει.
• Χιόνι πέφτει το Γενάρη, χαρές θα 'ν' τον αλωνάρη.
• Κόττα, πίτα το Γενάρη, κόκοτα τον Αλωνάρη.
• Κόψε ξύλο το Γενάρη και μη καρτερείς φεγγάρι.
• Γενάρη πίνουν το κρασί, το Θεριστή το ξύδι.
• Του Γενάρη το ζευγάρι διάβολος θε να το πάρει.
• Του Γενάρη το φεγγάρι παρά λίγο μέρας μοιάζει.
• Ο λαγός και το περδίκι κι ο καλός ο νοικοκύρης το Γενάρη χαίρονται.
• Εγέλασεν ο Γενάρης.
• Του Γεναριού το φεγγάρι είναι σαν του Αλωνάρη.
• Ο Γενάρης δε γεννά μήτε αυγά μήτε πουλιά, μόνο κρύο και νερά.
• Του Γενάρη το φεγγάρι την ημέρα σιγοντάρει.
• Οποιος θε να βαμπακώσει, τον Γενάρη θε ν' οργώσει.
• Κόψε ξύλο τον Γενάρη και μην καρτερείς φεγγάρι.
• Όποιος σπέρνει το Γενάρη, παίρνει την ανεμοζάλη.
• Του Γενάρη το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.
• Αρχιμηνιά, καλή χρονιά, με σύγκρυα και παγωνιά.
• Χαρά στα Φώτα τα στεγνά και τη Λαμπρή βρεμένη.
• Γενάρης χωρίς χιόνι, κακό μαντάτο.
• Τ' Αλωναριού τα μεσημέρια , και του Γεναριού οι νύχτες.
• Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην κοιτάζεις.
• Οι γεναριότικες νύχτες, για να περάσουν θέλουν συντροφιά και κουβέντα.
• Εκαμε κι ο Γενάρης ήλιο.
• Γενάρη, μήνα του Χριστού κι αρχιμηνιά του κόσμου.
• Χαρά στα Φώτα τα στεγνά και τη Λαμπρή βρεμένη.
• Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.
• Κότα πίτα το Γενάρη, κόκορα τον Αλωνάρη
Σαν σήμερα 3 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 3 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Οσίας Γενεβιέβης εκ Παρισίων, (Γενοβέφα, Γενεβιέβη)
3 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1431: Η Ιωάννα της Λωραίνης παραδίδεται στον επίσκοπο Πιερ Κοσόν.
1496: Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δοκιμάζει ανεπιτυχώς να πετάξει με ιπτάμενη μηχανή.
1521: Ο πάπας Λέων ο 10ος αφορίζει το Μαρτίνο Λούθηρο.
1762: Η Αγγλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Ισπανία και στο Βασίλειο της Νάπολης.
1777: Ο στρατηγός Τζορτζ Ουάσινγκτον νικά τις βρετανικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Τσαρλς Κορνγουόλις στη Μάχη του Πρίνστον.
1806: Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης ανακηρύσσεται από τον λαό της Μολδοβλαχίας ανεξάρτητος ηγεμών. Σε αντίποινα, ο Σουλτάνος διατάζει τον αποκεφαλισμό του πατέρα του Αλεξάνδρου (80 ετών), μετά από φρικτά βασανιστήρια.
1815: H Αγγλία, η Αυστρία και η Γαλλία συνάπτουν μυστική αμυντική συμμαχία, την Ιερή Συμμαχία, εναντίον της Πρωσίας και της Ρωσίας.
1833: Η Βρετανία αναλαμβάνει τον έλεγχο των νησιών Φόκλαντ στα ανοικτά της Αργεντινής.
1847: Η πόλη Γιέρμπα Μπουένα της Καλιφόρνιας μετονομάζεται σε Σαν Φρανσίσκο.
1847: Ο Σάμιουελ Κολτ παρουσιάζει το πρώτο του περίστροφο στην αμερικανική κυβέρνηση.
1850: Ο αγγλικός στόλος, με πρόσχημα την αποζημίωση του Δαβίδ Πατσίφικο (εβραιοπορτογάλου με αγγλική υπηκοότητα), καταπλέει στον Πειραιά και απειλεί να αποκλείσει όλα τα ελληνικά παράλια, αν δεν ρυθμιστούν οι εκκρεμότητες μεταξύ των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση απορρίπτει το τελεσίγραφο και οι Άγγλοι αποκλείουν τον Πειραιά, προχωρώντας στην κατάσχεση του φορτίου, όποιου πλοίου πλησιάζει.
1868: Η δυναστεία των Μεϊτζί επιστρέφει στο θρόνο της Ιαπωνίας και καταργείται ο θεσμός των Σογκούν.
1870: Αρχίζει η κατασκευή της γέφυρας του Μπρούκλιν.
1871: Ο Χένρι Μπράντλεϊ κατοχυρώνει ως ευρεσιτεχνία τη μαργαρίνη.
1885: Πραγματοποιείται στην Αϊόβα των ΗΠΑ η πρώτη εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας.
1887: Οι οπαδοί του Χαρίλαου Τρικούπη πραγματοποιούν την πρώτη σημαντική προεκλογική συγκέντρωση στην ιστορία της Πλατείας Συντάγματος. Περισσότερα από 10.000 άτομα επευφημούν στην πλατεία τον αρχηγό τους, ενόψει των εκλογών της 4ης Ιανουαρίου.
1888: Ο αμερικανός Μάρβιν Στόουν πατεντάρει το καλαμάκι.
1896: Η Γιούτα γίνεται η 45η πολιτεία των ΗΠΑ.
1900: Κύμα απεργιών σαρώνει την Ευρώπη. Συγκεκριμένα, απεργούν οι εργάτες των χαλυβουργείων στη Βιέννη, των υαλουργείων στις Βρυξέλλες και διαφόρων κλάδων στη Γερμανία.
1905: Λαμβάνει χώρα η πρώτη κλήρωση του Λαχείου του Στόλου στο Ζάππειο.
1910: Στη Γερμανία, το συνέδριο των Σοσιαλδημοκρατών απαιτεί να δοθεί ψήφος στις γυναίκες.
1914: Οι πρεσβευτές των Δυνάμεων της Τριπλής Συμμαχίας επιδίδουν την απάντησή τους σχετικά με τα νησιά του Αιγαίου. Θα κατακυρωθούν υπέρ της Ελλάδας, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο.
1919: Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται πρόταση του γάλλου πρωθυπουργού Ζορζ Κλεμανσό να σταλούν ελληνικές δυνάμεις στη Ρωσία, στο πλαίσιο της επέμβασης των συμμάχων της Αντάντ εναντίον του Κόκκινου Στρατού.
1923: Σε αδιέξοδο οδηγείται η Συνδιάσκεψη του Παρισιού για τις πολιτισμικές αποζημιώσεις.
1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιστρέφει στην Αθήνα, έπειτα από 38 μήνες αυτοεξορίας.
1924: Ανακαλύπτεται η σαρκοφάγος του Φαραώ Τουτανχαμών, από το βρετανό αιγυπτιολόγο, Χάουαρντ Κάρτερ.
1925: Ο Μπενίτο Μουσολίνι ανακοινώνει ότι καταλαμβάνει δικτατορικά την εξουσία στην Ιταλία.
1926: Ένας νέος χορός, το τσάρλεστον, ξετρελαίνει τους Παριζιάνους.
1926: Ο ναύαρχος Χατζηκυριάκος, υπουργός των ναυτικών της κυβερνήσεως του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου, παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος για τη πολιτική της κυβέρνησης.
1930: Αρχίζει τη λειτουργία της η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας, με διοικητή τον Κωνσταντίνο Γόντικα.
1932: Ο κυβερνήτης της Ινδίας συλλαμβάνει τον Μαχάτμα Γκάντι, κηρύττοντας παράνομο το κόμμα του Εθνικού Κογκρέσου.
1933: Η «Μαντάμ Μποβαρί» του Γκιστάβ Φλομπέρ, μεταφέρεται στην οθόνη, από τον Ζαν Ρενουάρ.
1936: Το πρώτο τσαρτ ποπ μουσικής δημοσιεύεται στο περιοδικό «Billboard».
1942: Οι Βρετανοί αποσύρονται από τη Σιγκαπούρη και το Βόρνεο.
1945: Ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας αναλαμβάνει πρωθυπουργός, επικεφαλής της κυβέρνησης κατευνασμού, όπως θα ονομαστεί. Θα παραμείνει συνολικά 94 μέρες, πετυχαίνοντας την υπογραφή της Συνθήκης της Βάρκιζας.
1946: Επιχείρηση Έψιλον: Λήξη επιτήρησης των 10 Γερμανών πυρηνικών επιστημόνων.
1947: Για πρώτη φορά μεταδίδονται τηλεοπτικά οι εργασίες του αμερικανικού Κογκρέσου.
1948: Ο Βασιλεύς Μιχαήλ της Ρουμανίας και η Βασιλομήτωρ Ελένη (αδελφή του Βασιλέως των Ελλήνων Παύλου Α΄) υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τη Ρουμανία.
1950: Η δισκογραφική εταιρία «RCA Victor» ανακοινώνει τη δημιουργία δίσκων LP, για να ανταγωνισθεί την εταιρία «Κολούμπια».
1953: Για πρώτη φορά, τα ταχυδρομεία του ελληνικού κράτους παρουσιάζουν πλεόνασμα 7 δισεκατομμυρίων.
1954: Ο Έλβις Πρίσλεϊ κάνει την πρώτη του ηχογράφηση, για να δημιουργήσει ένα δίσκο με δύο τραγούδια, δώρο γενεθλίων για τη μητέρα του.
1956: Φωτιά καταστρέφει την κορυφή του Πύργου του Άιφελ.
1957: Η εταιρεία Hamilton Watch παρουσιάζει το πρώτο ηλεκτρικό ρολόι.
1957: Η ΑΔΕΔΥ καταφέρεται εναντίον της σάτιρας των δημοσίων υπαλλήλων από τα θέατρα… «Αρκετά γέλασε ο κόσμος σε βάρος τους με τη φτώχεια τους» αναφέρεται σε ανακοίνωσή της.
1958: Καταπέφτει στη Γη μετά την ολοκλήρωση της τροχιάς του το ρωσικό διαστημόπλοιο Σπούτνικ 1. Εκτοξεύτηκε 3 μήνες νωρίτερα, στις 4 Οκτωβρίου 1957.
1959: Η Αλάσκα γίνεται η 49η πολιτεία των ΗΠΑ.
1961: Διακόπτονται οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κούβας.
1962: Εγκαινιάζεται το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας με τον αγώνα ΑΕΚ – Μπαρτσελόνα (0-6) μπροστά σε 38.000 θεατές, ανάμεσα στους οποίους είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο ισπανός πρίγκιπας και μετέπειτα βασιλιάς Χουάν Κάρλος. Το κόστος των εισιτηρίων είναι 40 δραχμές το απλό και 60 δραχμές το αριθμημένο. Θα κατεδαφισθεί 41 χρόνια αργότερα.
1962: Ο Πάπας Ιωάννης ΧΧΙΙΙ αφορίζει τον Φιντέλ Κάστρο.
1963: Ο Τζέημς Πλίμτον από τη Νέα Υόρκη εφευρίσκει τα πατίνια (roller skates) με 4 ροδάκια.
1969: Κατάσχονται 300.000 αντίτυπα του δίσκου «Two Virgnis», του Τζον Λένον, που θεωρήθηκαν πορνογραφικά, επειδή στο εξώφυλλο απεικονίζονταν γυμνοί ο ίδιος και η σύζυγός του, Γιόκο Όνο.
1972: Δυο Γερμανοί συλλαμβάνονται στα ελληνικά σύνορα, επειδή μεταφέρουν 15 βραδυφλεγείς βόμβες, με ωρολογιακό μηχανισμό.
1973: Έργα αξίας 2 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου ενός πίνακα του Ρέμπραντ αξίας 1 εκατ. δολαρίων, "κάνουν φτερά" από το Μουσείο Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ.
1974: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αρνείται να παραδώσει υλικό, το οποίο του ζητήθηκε με κλήτευση από την επιτροπή της Γερουσίας για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
1977: Ιδρύεται η εταιρεία Apple.
1979: Ο Γιάννης Σερίφης απαλλάσσεται λόγω αμφιβολιών, για το φόνο του αναρχικού Χρήστου Κασσίμη, στο Ρέντη.
1980: Εφαρμόζεται στην Ελλάδα η πενθήμερη εργασία στο Δημόσιο τομέα.
1982: Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου απολύει τον υφυπουργό Εξωτερικών Ασημάκη Φωτήλα, ενώ εκείνος βρισκόταν στις Βρυξέλλες.
1988: Η Μάργκαρετ Θάτσερ ανακηρύσσεται η πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη θητεία στη Βρετανία τα τελευταία εκατό χρόνια.
1990: Πυρομαχικά και όπλα κλέβονται από τη στρατιωτική μονάδα του Συκουρίου στη Λάρισα.
1991: Η 12χρονη Κινέζα Φου Μινγ Ξια κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καταδύσεων και γίνεται η νεότερη παγκόσμια πρωταθλήτρια σε όλα τα σπορ.
1991: Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφασίζει τη χορήγηση έκτακτης οικονομικής βοήθειας στην Αθήνα, ώστε να αντιμετωπιστούν οι δαπάνες για τους αλβανούς πρόσφυγες.
1991: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καταδικάζει ομόφωνα την πρόσφατη βία του Ισραήλ στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας και ιδιαίτερα, τις ενέργειες των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας κατά των Παλαιστινίων.
1991: Το Ισραήλ ανοίγει προξενείο στη Μόσχα, 24 χρόνια μετά τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ΕΣΣΔ και Ισραήλ.
1992: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζωρτζ Μπους, ανακοινώνει την άρση των εμπορικών κυρώσεων εναντίον της Καμπότζης, που ισχύουν επί 17 χρόνια.
1992: Στο Τσαντ, στρατιώτες σκοτώνουν 400 αντάρτες και ανακαταλαμβάνουν δύο σημαντικές πόλεις.
1993: Προβλήματα στη διέλευση ελληνικών φορτηγών αυτοκινήτων, που μεταφέρουν προϊόντα στις χώρες της ΕΟΚ, προκαλούν οι αρχές της Π.Γ.Δ.M..
1993: Οι πρόεδροι των ΗΠΑ και Ρωσίας, Τζορτζ Μπους ο πατέρας και Μπόρις Γέλτσιν υπογράφουν τη συνθήκη START2, που προβλέπει ότι τα πυρηνικά των δύο χωρών θα μειωθούν κατά τα 2/3 έως το 2003.
1994: Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, δηλώνει ότι, το βοσνιακό θα αποτελέσει την πρώτη προτεραιότητα της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
1995: Στο Ουζμπεκιστάν, το Δημοκρατικό Κόμμα των πρώην Κομμουνιστών κερδίζει την πλειοψηφία, στις πρώτες κοινοβουλευτικές εκλογές στην πρώην σοβιετική δημοκρατία.
1995: Στο Ιράν, το Κοινοβούλιο απαγορεύει επ' αόριστον τις δορυφορικές κεραίες για να μην μεταδίδονται προγράμματα επιζήμια για τις αξίες του Ισλαμισμού.
1996: Οι βουλευτές της Πολιτικής Άνοιξης αποφασίζουν να μη μετέχουν στις συνεδριάσεις της Βουλής, μέχρις ότου αρθεί η πολιτική ανωμαλία, μετά την ασθένεια του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ η Νέα Δημοκρατία αποφασίζει την κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης.
1999: Ένοπλος ανοίγει πυρ εναντίον σιιτών μουσουλμάνων, που προσεύχονταν σε τζαμί στο Ισλαμαμπάντ, σκοτώνοντας 16 και τραυματίζοντας 25 άτομα.
1999: Αποφασίζεται η δημιουργία του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, του ευρώ, που αρχικά θα κυκλοφορήσει σε 11 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
2001: H Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον ορκίστηκε ως γερουσιαστής των ΗΠΑ από τη Νέα Υόρκη, έχοντας γίνει η πρώτη πρώτη κυρία στην ιστορία των ΗΠΑ που λαμβάνει αιρετό αξίωμα.
2004: Αιγυπτιακό Boeing 737 της Flash Airlines συντρίβεται στην Ερυθρά Θάλασσα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι 148 επιβαίνοντες.
2015: Συνελήφθη στην Νοτιοανατολική Αττική ο Χριστόδουλος Ξηρός μετά από παρακολούθηση των αρχών. O Ξηρός είχε πάρει άδεια από τις φυλακές Κορυδαλλού και δεν επέστρεψε ποτέ. Γίνεται γνωστό ότι ο Ξηρός ετοίμαζε νέο χτύπημα στις Φυλακές Κορυδαλλού, το οποίο αποτράπηκε με τη σύλληψή του.
2015: Μαχητές της Μπόκο Χαράμ ισοπεδώνουν ολόκληρη την πόλη Μπάγκα στη βορειοανατολική Νιγηρία, ξεκινώντας σφαγές.
2016: Ξεσπούν ταραχές εναντίον της πρεσβείας της Σαουδικής Αραβίας στην Τεχεράνη.
Γεννήσεις σαν σήμερα
106 π.Χ. – Μάρκος Τούλιος Κικέρων, ρωμαίος πολιτικός, ρήτορας και συγγραφέας. (Θαν. 7/12/43 π.Χ.).
Γεννήθηκε στην έπαυλη της οικογενείας του στο Αρπίνο. Μορφώθηκε στη Ρώμη με δασκάλους τον γραμματικό Λεύκιο Αίλιο (Πραικονίνο Στίλωνα), τον Απολλώνιο Μόλωνα, έναν από τους μεγαλύτερους ρήτορες της Σχολής της Ρόδου, τον Αρχηγό της αποκαλούμενης τετάρτης ακαδημίας Λαρισαίο Φίλωνα, τον επικούρειο Φαίδρο και τον στωικό Διόδοτο. Παράλληλα, παρακολουθούσε τις αγορεύσεις των μεγάλων ρητόρων της εποχής, τον Λεύκιο Λικίνιο Κράσσο, τον Μάρκο Αντώνιο και άλλους. Δασκάλους στο Δίκαιο και στους Νόμους είχε τον οιωνοσκόπο Κόιντο Μούκιο Σκαιόλα και τον μεγάλο ποντίφικα Κόιντο Μούκιο Σκαιόλα. Συνδέθηκε φιλικά με τους ποιητές Μάρκο Άκιο και Αντιοχέα Άρχιο, ο οποίος από το 102 π.Χ. ζούσε στη Ρώμη ως προστατευόμενος του Λούκουλλου. Στον Συμμαχικό Πόλεμο (90-88 π.Χ.) πολέμησε υπό τον στρατηγό Γναίο Πομπήιο Στράβωνα σε ηλικία 18 ετών.
Με το τέλος του πολέμου συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφία και τους Νόμους. Όταν ήταν δικτάτορας ο Σύλλας, το 81 π.Χ., εκφώνησε τον πρώτο του λόγο υπέρ του Κοϊντίου (Pro Quintio) λόγο δικανικό του ιδιωτικού δικαίου.
Από τους συνολικά 107 λόγους του, μόνο πενήντα επτά σώζονται σήμερα.
Τα συγγράμματα του Κικέρωνα μπορούν να διαιρεθούν στις παρακάτω κατηγορίες:
Ρητορικοί λόγοι. Είναι 107, πολιτικοί και δικανικοί (κάποιους τους έγραψε μόνο αλλά ποτέ δεν τους απήγγειλε). Διασώθηκαν 57 ακέραιοι, από 20 λόγους κάποια αποσπάσματα ενώ 30 είναι γνωστοί μόνο επειδή διασώθηκαν οι επιγραφές τους. Οι καλύτεροι ρητορικοί του λόγοι είναι ο De Imperio Cn Pompei, οι κατά Ουέρρου, οι κατά Κατιλίνα, ο Pro Murena, ο Pro Milone και κάποιοι από τους 14 φιλιππικούς κατά του Αντωνίου. Τον δεύτερο απ’ αυτούς ο Ιουβενάλης τον αποκάλεσε divinam Philippicam.
Τεχνολογικά συγγράμματα. Είναι 7 θεωρητικά βιβλία, αναφερόμενα στην τέχνη της Ρητορικής. Ο ίδιος τα ονόμασε Oratorii libri.
Φιλοσοφικά συγγράμματα. Είναι 13 έργα (De republica, De legibus, Tusculanarum disputationum libri V, De natura deorum, De officiis, κ.ά.) και στηρίζονται σε ελληνικές πηγές. Σε αυτά γίνεται αναφορά και σε 5 χαμένα έργα που χαρακτηρίζονται τα σπουδαιότερα. Ο Κικέρων είναι θαυμαστής του Πλάτωνα, αποδέχεται εν πολλοίς τη διδασκαλία των Στωικών (κυρίως την ηθική), δίνει όμως μεγαλύτερη έμφαση στη νεώτερη ακαδημία, η πιθανολογία της οποίας ταίριαζε με τη ρητορική.
Επιστολές. Είναι ίσως ο κορυφαίος Ρωμαίος επιστολογράφος. Στις επιστολές του αναφέρεται στην πολιτική και κοινωνική ζωή του ρωμαϊκού κράτους επί των ημερών του καθώς και εκτενώς σε θέματα που αφορούν την προσωπική του ζωή και δράση. Χωρίζονται σε 4 συναγωγές, προς τους οικείους του, προς τον Αττικό, προς τον αδελφό του Κόιντο και προς τον Μ. Βρούτο.
1196 - Τσουτσιμικάντο, αυτοκράτορας της Ιαπωνίας.
1509 - Ιωάννης Αλβάνης, Ιταλός καρδινάλιος.
1733 – Ρίτσαρντ Άρκραϊτ, Βρετανός βιομήχανος και εφευρέτης.
Ο Σερ Ρίτσαρντ Άρκραϊτ (Richard Arkwright, 3 Ιανουαρίου 1733 – 3 Αυγούστου 1792) ήταν Άγγλος βιομήχανος και εφευρέτης του κλωστικού πλαισίου. Ήταν αυτοδημιούργητος και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες της Βιομηχανικής Επανάστασης. Με την οργανωτικότητα που τον διέκρινε και τα επιτεύγματά του στο κλωστήριο που διατηρούσε στο Κρόμφορντ, έβαλε τα θεμέλια της βιομηχανικής δύναμης της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Ρίτσαρντ Άρκραϊτ γεννήθηκε στο Πρέστον της Αγγλίας το 1732 από φτωχούς γονείς. Ήταν το μικρότερο από τα 13 παιδιά της οικογένειας. Έτσι, ο πατέρας του δεν μπόρεσε να τον στείλει στο σχολείο αφού αγωνιζόταν να θρέψει την πολυμελή οικογένειά του. Ο Ρίτσαντ ξεκίνησε να δουλεύει ως κουρέας και αργότερα άνοιξε δικό του κουρείο σ' ένα υπόγειο στο Μπόλτον.
Το 1755 ο Άρκραϊτ παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, την Πέισενς Χολτ. Μαζί έκαναν έναν γιο, τον Ρίτσαρντ Άρκραϊτ Τζούνιορ, ο οποίος γεννήθηκε το ίδιο έτος. Το 1756 η Πέισενς πέθανε από αδιευκρίνιστες αιτίες. Αργότερα, το 1761, ο Άρκραϊτ παντρεύτηκε τη Μάργκαρετ Μπίγκινς. Μαζί έκαναν τρία παιδιά, από τα οποία μόνο η Σουζάνα έφτασε στην ενηλικίωση.
Ο Ρίτσαρντ Άρκραϊτ αποφάσισε να γίνει επιχειρηματίας μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου. Ο ίδιος μεγάλωσε σε μια γειτονιά όπου το βαμβάκι υφαινόταν στα σπίτια με τα χέρια, επειδή οι τότε γνωστές μηχανές ήταν πρωτόγονες και η μετατροπή του βαμβακιού σε κλωστές στοίχιζε ακριβά. Έτσι ο Ρίτσαρντ διέθεσε τον εαυτό του στο να τελειοποιήσει αυτές τις μηχανές. Το 1767 εγκατέλειψε το επάγγελμα του κουρέα και αφοσιώθηκε στην εφεύρεση του "αργαλειού" του.
1748 - Ζαν-Μαρί-Ζοζέφ Κουτέλ, Γάλλος μηχανικός.
1819 - Τσαρλς Πιάτσι Σμάυθ, Ιταλός αστρονόμος.
1883 – Κλέμεντ Άττλη, Βρετανός πρωθυπουργό.
Ο Κλέμεντ Άττλη, 1ος Κόμης Άττλη (Clement Richard Attlee, 3 Ιανουαρίου 1883 - 8 Οκτωβρίου 1967), Ιππότης της Περικνημίδας, μέλος του Τάγματος της Αξίας, Σύντροφος της Τιμής, μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου, μέλος της Βασιλικής Εταιρείας, ήταν Βρετανός πολιτικός, ηγέτης του Βρετανικού Εργατικού Κόμματος επί εικοσαετία (1935 - 1955) και Πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της περιόδου 1945 - 1951.
Ο Άττλη γεννήθηκε στο Πάτνεϊ (Putney) του Λονδίνου, γόνος μεσοαστικής οικογένειας με οκτώ παιδιά (ο Κλέμεντ ήταν το 7ο). Ο πατέρας του, Χένρι Άττλη (1841 - 1908) ήταν δικηγόρος (solicitor) και η μητέρα του ήταν η Έλεν Μπρέιβερι Ουάτσον (Ellen Bravery Watson (1847–1920). Φοίτησε αρχικά στο Νόρθοου του Χέιλμπουρι ( Northaw School, Haileybury) και στη συνέχεια στο University College, Oxford, απ' όπου αποφοίτησε με πτυχίο Σύγχρονης Ιστορίας (1904). Στη συνέχεια ακολούθησε νομικές σπουδές και έγινε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου το 1906.
1887 - Άουγκουστ Μάκε, Γερμανός ζωγράφος.
1892 – Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν, Άγγλος φιλόλογος και συγγραφέας. (Θαν. 2/9/1973).
Ο Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν (ή και Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν), 3 Ιανουαρίου 1892 - 2 Σεπτεμβρίου 1973) (ο οποίος αναφέρεται στον γραπτό λόγο και με την συντετμημένη μορφή του ονόματός του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν) ήταν εξέχων και διαπρεπής Άγγλος φιλόλογος, συγγραφέας, ποιητής και ακαδημαϊκός, σήμερα ιδιαίτερα γνωστός ως ο συγγραφέας των ακόλουθων έργων φανταστικής λογοτεχνίας: «Χόμπιτ», «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» (τρεις τόμοι) και «Σιλμαρίλλιον».
Από το 1925 ως το 1945 δίδαξε την αγγλοσαξονική γλώσσα και από το 1945 έως το 1959 δίδαξε αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Υπήρξε για ένα διάστημα στενός φίλος του Κ.Σ. Λιούις. Ήταν και οι δυο μέλη μιας άτυπης ομάδας λογοτεχνικών συζητήσεων, γνωστής ως Inklings, η οποία συναντιόταν σε παμπ της Οξφόρδης κατά τις δεκαετίες 1930 και 1940. Στις 28 Μαρτίου 1972 στέφθηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄.
Μετά τον θάνατο του, ο γιος του, Κρίστοφερ Τόλκιν (Christopher Tolkien), δημοσίευσε μια σειρά από έργα, βασισμένα στις εκτενείς σημειώσεις και τα αδημοσίευτα χειρόγραφα του πατέρα του, συμπεριλαμβανομένου του Σιλμαρίλλιον και του Ατελείωτες Ιστορίες. Τα βιβλία αυτά, μαζί με το Χόμπιτ και το Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, δημιουργούν ένα σώμα παραμυθιών, ποιημάτων, φανταστικών ιστοριών και επινοημένων γλωσσών, που διαδραματίζονται σε έναν φανταστικό κόσμο επινόησης του συγγραφέα και ονομάζεται Άρντα (Arda) και τη Μέση-Γη (Middle-Earth), που βρίσκεται σε αυτήν. Στον κόσμο αυτόν, που θυμίζει τη Μεσαιωνική Ευρώπη, υπάρχει η μαγεία, καθώς και άλλες φυλές πέρα από τους ανθρώπους, και μυθικά πλάσματα όπως ξωτικά και δράκοι. Μεταξύ του 1951 και 1955, ο Τόλκιν χρησιμοποίησε τον όρο legendarium για να αναφερθεί σε όλο το φανταστικό σύμπαν που δημιούργησε μέσα από τα γραπτά του.
Αν και υπήρχαν και άλλοι συγγραφείς που έγραψαν έργα φαντασίας πριν από τον Τόλκιν, η μεγάλη επιτυχία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και του Χόμπιτ οδήγησαν σε μία πρωτοφανή αναγέννηση του είδους, καθιστώντας το πολύ δημοφιλές. Αυτό κατέστησε τον Τόλκιν, ευρέως γνωστό, ως τον «πατέρα» της μοντέρνας φανταστικής λογοτεχνίας ή, πιο συγκεκριμένα, της υψηλής φαντασίας (high fantasy). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Το 2008, η βρετανική εφημερίδα The Times, τον κατέταξε 6ο σε μία λίστα με τους «50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945». Το αμερικανικό περιοδικό Forbes τον κατέταξε ως τον 5ο πιο κερδοφόρο «διάσημο μετά θάνατον» το 2009.
1893 – Πιερ Ντριε Λα Ροσέλ, ήταν Γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων, διηγημάτων και πολιτικών δοκιμίων, που έζησε και πέθανε στο Παρίσι. (3 Ιανουαρίου 1893 – 15 Μαρτίου 1945).
Γεννήθηκε σε μεσοαστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν αποτυχημένος επιχειρηματίας και γυναικάς που παντρεύτηκε τη μητέρα του για την προίκα της. Αν και ήταν ένας πολύ ευφυής μαθητής, ο Πιερ απέτυχε στις διπλωματικές του εξετάσεις στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού. Οι εμπειρίες του ως στρατιώτη κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή.
Το 1917, παντρεύεται την Κολέτ Ζεραμέκ, την αδελφή ενός Εβραίου φίλου. Ο γάμος ήταν μια αποτυχία και χωρίζουν το 1921. Αρχικά έτρεφε φιλικά αισθήματα προς το ντανταϊστικό κίνημα και ήταν στενός φίλος του Λουί Αραγκόν, αλλά σταδιακά στράφηκε προς τον φασισμό και τον αντισημιτισμό.
Στα πολιτικά του γραπτά υποστήριζε πως η φιλελεύθερη δημοκρατία ήταν υπεύθυνη γι' αυτό που θεωρούσε σαν τη παρακμή της Γαλλίας (οικονομική κρίση, μειούμενος ρυθμός γεννήσεων κλπ). Στα έργα του Ο Νεαρός Ευρωπαίος (Le Jeune Européen, 1927) και Γενεύη ή Μόσχα (Genève ou Moscou, 1928), ο Ντριέ Λα Ροσέλ υποστηρίζει μια δυνατή ενωμένη Ευρώπη και αποκηρύσσει τον "παρηκμασμένο υλισμό" της δημοκρατίας.
Το 1931, στο Η Ευρώπη Ενάντια στις Πατρίδες (L'Europe contre les patries) έγραφε με αντι-χιτλερικό ύφος, αλλά από το 1934, και ιδιαίτερα μετά από μια επίσκεψη στη ναζιστική Γερμανία το 1935, ασπάστηκε το ναζισμό σαν αντίδοτο στη "μετριότητα" της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αντιπροσωπευτικός των ιδεών του εκείνο τον καιρό ήταν ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε το 1934· Φασιστικός Σοσιαλισμός (Socialisme fasciste). Για ένα μικρό διάστημα έγινε μέλος του Γαλλικού Λαϊκού Κόμματος (Parti Populaire Français), του οποίου ηγείτο ο Ζακ Ντοριό, ένας πρώην κομμουνιστήε που είχε μεταβληθεί σε φασίστα. Το 1937 έγραψε την πολιτική μπροσούρα Με τον Ντοριό όπου επιχειρηματολογούσε υπέρ ενός φασισμού με ιδιαίτερα γαλλικά χαρακτηριστικά. Όταν όμως οι Ναζί κατέλαβαν τη Γαλλία αρχικά τους προσέφερε την πλήρη υποστήριξή του.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής του Παρισιού απ' τους Γερμανούς, διαδέχτηκε τον Ζαν Πωλάν (τον οποίο έσωσε δις απ' τα χέρια της Γκεστάπο) ως διευθυντής της Νέας Γαλλικής Επιθεώρησης (Nouvelle Revue Française) και κατά συνέπεια μετετράπη σε μεγάλη μορφή της γαλλικής πολιτιστικής συνεργασίας με τους ναζί κατακτητές. Η φιλία του με τον πρέσβη του Αδόλφου Χίτλερ στο Παρίσι, Ότο Άμπετζ (Otto Abetz), προϋπήρχε του πολέμου. Στη συνέχεια όμως απογοητεύτηκε από τον χιτλερισμό και έστρεψε το ενδιαφέρον του προς τον μυστικισμό της Ανατολής.
Μετά την απελευθέρωση του Παρισιού έπρεπε να κρυφτεί. Παρόλη την προστασία του Αντρέ Μαλρό και μετά από μια αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια τον Ιούλιο του 1944, τελικά αυτοκτονεί στις 15 Μαρτίου του 1945. Η αυτοκτονία υπήρξε ένας συνεχής πειρασμός γι' αυτόν σ' ολόκληρη τη ζωή του. Όπως και με τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, ο θάνατός του τον μετέτρεψε σε μάρτυρα των νεο-φασιστών αλλά και άλλων που συμμερίζονταν την αποστροφή που αισθανόταν για την αστική κοινωνία.
1907 - Ρέι Μιλάντ, Ουαλός ηθοποιός.
1914 – Τζέιν Γουάιμαν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Τζέιν Γουάιμαν (αγγλ. Jane Wyman), (5 Ιανουαρίου 1917 - 10 Σεπτεμβρίου 2007) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1948 Σιωπηλή τραγωδία (Johnny Belinda), όπου ερμήνευσε το ρόλο μιας κωφάλαλης νέας που πέφτει θύμα βιασμού. Η ηθοποιός που ξεκίνησε την καριέρα της κατά τη δεκαετία του '30 είναι γνωστή για τη συμμετοχή της στις ταινίες: Το Χαμένο Σαββατοκύριακο (The Lost Weekend, 1945), Θρύλοι του Δάσους (The Yearling, 1946), Πονεμένο Ρομάντζο (Stage Fright, 1950), Το Γαλάζιο Πέπλο (The Blue Veil, 1951), Το Υπέροχο Μυστικό (The Magnificient Obsession, 1954) και Όλα Όσα Επιτρέπουν οι Ουρανοί (All that Heaven Allows, 1955). Κατά τη δεκαετία του '80 η Γουάιμαν πρωταγωνίστησε στη δραματική σειρά Φάλκον Κρεστ (Falcon Crest) υποδυόμενη την Άντζελα Τσάνινγκ, ρόλο που της χάρισε την τρίτη της Χρυσή Σφαίρα.
Η Γουάιμαν υπήρξε παντρεμένη τέσσερις φορές. Ο δεύτερός της γάμος ήταν με τον μελλοντικό πρόεδρο των Η.Π.Α. Ρόναλντ Ρέιγκαν, ενώ ο τρίτος και ο τέταρτός της γάμος ήταν με τον ίδιο άνδρα.
1917 - Άλμπερτ Μολ, Ολλανδός συγγραφέας και ηθοποιός.
1919 - Χέρμπι Νίκολς, Αμερικανός συνθέτης και πιανίστας.
1926 - Τζορτζ Μάρτιν, Άγγλος παραγωγός.
1929 – Σέρτζιο Λεόνε, Ιταλός σκηνοθέτης.
Ο Σέρτζιο Λεόνε, ορθότερα Σέρτζο Λεόνε (ιταλ. Sergio Leone) (3 Ιανουαρίου, 1929 - 30 Απριλίου, 1989) ήταν ένας Ιταλός σκηνοθέτης. Έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία για τα αποκαλούμενα «σπαγγέτι γουέστερν» του καθώς και για το χαρακτηριστικό τρόπο κινηματογράφησης του, όπου συχνά αντιπαραθέτει πολύ κοντινά πλάνα, γκρο πλαν, (close-ups) με μακρινές λήψεις (long shots).
Τη χρονιά που πέθανε, το 1989, βρίσκονταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο η προετοιμασία της επόμενης ταινίας του, ενός ιστορικού έπους που διαδραματίζονταν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Λεόνε ήταν διαβόητος για την ακόρεστη όρεξη του, κάτι που τον οδήγησε στην παχυσαρκία, παράγοντας που πιθανότατα συντέλεσε στο θάνατο του από έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Αν και οι κριτικοί αρχικά δεν εκτίμησαν το έργο του, εξαιτίας της αρνητικής προκατάληψης απέναντι στα σπαγγέτι γουέστερν, σήμερα η αξία του Λέονε αναγνωρίζεται παγκοσμίως.
1932 – Ευάγγελος Δεπάστας, ήταν Έλληνας αθλητής του στίβου.
Υπήρξε διακεκριμένος αθλητής του Πανιωνίου τη δεκαετία του 1950, με πανελλήνια ρεκόρ και νίκες σε βαλκανικούς, μεσογειακούς και άλλους διεθνείς αγώνες. Αγωνιζόταν στους δρόμους ημιαντοχής 800 και 1500 μ. και κατέρριψε όλα τα πανελληνια ρεκόρ από τα 600 μ. ως τα 2 μίλια. (3 Ιανουαρίου 1932 - 5 Ιανουαρίου 2009).
1935 – Φλόιντ Πάτερσον, Αμερικανός άσσος του μποξ.
1935 - Τζιοβάννι Λαγιόλο, Ιταλός καρδινάλιος.
1938 - Βασίλειος Ξύδης, Έλληνας πολιτικός και στρατιωτικός.
1939 – Ο Νίκος Αλέφαντος είναι Έλληνας πρώην ποδοσφαιριστής, προπονητής και νυν συντελεστής εκπομπών με θέμα την ποδοσφαιρική επικαιρότητα.
Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1939 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Εξάρχεια, όπου διαμένει έως σήμερα.
1942 - Λάσλο Σόλιομ, Ούγγρος πολιτικός.
1943 - Μουλούντ Χαμρούς, Αλγερινός πολιτικός.
1946 – Μιχάλης Κρητικόπουλος, ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής.
Απεβίωσε με ανακοπή καρδιάς μετέχοντας σε αγώνα παλαιμάχων του Ολυμπιακού Πειραιώς στην Άνδρο. Το όνομα του φέρει σήμερα το δημοτικό γήπεδο Καισαριανής. (3 Ιανουαρίου 1946, Καισαριανή – 20 Ιουλίου 2002, Άνδρος).
Διακρίθηκε ιδιαίτερα αγωνιζόμενος για τους πειραϊκούς συλλόγους Εθνικό και Ολυμπιακό. Τον διέκρινε μεγάλη ικανότητα στο σκοράρισμα και με 83 τέρματα πρωταθλήματος (σε 187 εμφανίσεις), εξακολουθεί να αποτελεί τον 6ο σκόρερ των Ερυθρόλευκων στην Α΄ Εθνική κατηγορία, ενώ παρότι μικρόσωμος θεωρείται από τους καλύτερους κεφαλοσφαιριστές στην Ελλάδα με 60 περίπου γκολ.Το 1984 γύρισε στον Παναιγιάλειο| όπου και έκλεισε την μεγάλη του καριέρα.
Αγωνίστηκε 28 φορές για την Ανδρών Ελλάδας, 17 ως παίκτης του Εθνικού και 11 του Ολυμπιακού, σημειώνοντας 3 τέρματα. Κατέκτησε το Παγκόσμιο κύπελλο ΣΙΣΜ 1968 με την ομάδα Ενόπλων.
Επίσης, μετείχε στην εθνική Ελπίδων που κατέκτησε το αντίστοιχο Βαλκανικό κύπελλο το 1969.
1946 - Τζον Πωλ Τζόουνς, Άγγλος μπασίστας (Led Zeppelin).
1951 - Ρόσα Μοντέρο, Ισπανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας.
1952 - Τζιμ Ρος, Αμερικανός σχολιαστής πάλης.
1956 – Μελ Γκίμπσον, Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Ο Μελ Κόλμ-Σίλε Τζέραρντ Γκίμπσον (Mel Colm-Cille Gerard Gibson, 3 Ιανουαρίου 1956) είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός, και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στο Πίσκιλ, στη Νέα Υόρκη, μετακόμισε με τους γονείς του στο Σίδνεϊ στην Αυστραλία όταν ήταν 12 ετών και αργότερα σπούδασε ηθοποιία στο Αυστραλιανό Εθνικό Ινστιτούτο Δραματικής Τέχνης. Έγινε γνωστός με τις σειρές ταινιών Μαντ Μαξ και Φονικό Όπλο, και σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο με Όσκαρ Braveheart. Το 2004, σκηνοθέτησε και έκανε την παραγωγή της ταινίας Το Πάθος του Χριστού, μιας ταινίας που απεικονίζει τις τελευταίες ώρες στη ζωή του Ιησού.
1957 – Γιάννης Ε. Διακογιάννης του Ελευθερίου ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. το 1974 τελείωσε το Β΄ Γυμνάσιο στην Αχαρνών και πέτυχε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Πάτρας.
1959 - Φιόντορ Γιουρτσίχιν, Ρώσος κοσμοναύτης.
1969 – Μίκαελ Σουμάχερ, γερμανός πιλότος της Φόρμουλα 1.
Ο Μίχαελ Σουμάχερ (Michael Schumacher, 3 Ιανουαρίου 1969) είναι Γερμανός πρώην οδηγός της Φόρμουλα 1. Υπήρξε επτά φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής, περισσότερες από κάθε άλλο οδηγό της Φόρμουλα 1. Τον Οκτώβριο του 2012 ανακοίνωσε για δεύτερη φορά ότι αποσύρεται από το μηχανοκίνητο αθλητισμό.
1976 – Αγγελος Μπασινάς, Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής. (Χαλκίδα, 3 Ιανουαρίου 1976).
Ο Άγγελος Μπασινάς ξεκίνησε την ποδοσφαιρική καριέρα του στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και την περίοδο 1995-96 μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα των "πρασίνων". Τις τρεις πρώτες του χρονιές στην πρώτη ομάδα δεν είχε ιδιαίτερη παρουσία, ήταν από τους λίγους της ηλικίας του όμως που δεν δόθηκαν δανεικοί σε κάποια μικρότερη ομάδα, δείγμα ότι είχε εκτιμηθεί το ταλέντο του.
Το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα πραγματοποιήθηκε στις 18 Αυγούστου 1999 στον εντός έδρας φιλικό αγώνα με το Ελ Σαλβαδόρ (3-1).
Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του με την Ελλάδα ήταν η κατάκτηση του Euro 2004 που διεξήχθη στην Πορτογαλία, αγωνιζόμενος σε πέντε αγώνες. Στον εναρκτήριο αγώνα με τους διοργανωτές Πορτογάλους (2-1) σημείωσε με πέναλτι το δεύτερο τέρμα των Ελλήνων, ενώ στον τελικό και πάλι απέναντι στους Πορτογάλους (1-0), εκτέλεσε το κόρνερ από το οποίο προήλθε το νικητήριο τέρμα του Άγγελου Χαριστέα, σε έναν αγώνα που είχε εξαιρετική απόδοση περιορίζοντας αρκετά παίκτες όπως ο Ντέκο και ο Φίγκο.
Αγωνίστηκε συνολικά σε 100 αγώνες, επίδοση που τον κατατάσσει στην τέταρτη θέση όλων των εποχών σε συμμετοχές στην ιστορία της Ελλάδας.
Υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής Ελπίδων που έλαβε μέρος στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ελπίδων (Κ-21) το 1998, εναντίον της Ισπανίας.
1977 - Μαγιούμι Ιιζούκα, Γιαπωνέζα ηθοποιός.
1978 - Δήμητρα Καλέντζου, Ελληνίδα καλαθοσφαιρίστρια.
1978 - Λίγια Κεμπεντέ, μοντέλο από την Αιθιοπία.
1980 – Παναγιώτης Ραφαηλίδης είναι Έλληνας τραγουδιστής.
Το 2003 έκανε την πρώτη του σημαντική τηλεοπτική εμφάνιση στη σειρά "Eurostar".
Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου. Κατάγεται από τις Κρηνίδες της Καβάλας. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του σε πολύ μικρή ηλικία έχασε τη φωνή του και χρειάστηκε τη βοήθεια λογοθεραπευτή για να επανέλθει. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τελικά όμως τον κέρδισε η πίστα. Το τραγούδι μπήκε εντελώς τυχαία στη ζωή του. Μια φίλη του τραγουδίστρια, το 2004, τον έπεισε να λάβει μέρος στο Eurostar, έναν διαγωνισμό που έκανε η ΕΡΤ για να επιλεχθεί αντιπρόσωπός μας στη Eurovision. Ο Παναγιώτης βγήκε 4ος! (Τελικά αποφασίστηκε να μας εκπροσωπήσει ο Σάκης Ρουβάς). Αυτό όμως στάθηκε η αφορμή να τον δουν άνθρωποι του χώρου και αμέσως ξεκίνησε να εμφανίζεται στο πλευρό του Γιάννη Πλούταρχου στο "Posidonio", ενώ ταυτόχρονα υπέγραψε το πρώτο του δισκογραφικό συμβόλαιο με την Minos EMI. Αμέσως μετά, εμφανίστηκε στον "Βοτανικό" στο πλευρό της Χαρούλας Αλεξίου και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.
1985 - Λίνας Κλέιζα, Λιθουανός καλαθοσφαιριστής.
2003 - Γκρέτα Τούνμπεργκ, Σουηδή ακτιβίστρια.
Θάνατοι σαν σήμερα
236 – Άγιος Αντέρως ή Ανθηρός, ελληνικής καταγωγής Πάπας της Ρώμης.
Ο άγιος Ανθηρός ή Αντέρως, ήταν ελληνικής καταγωγής Πάπας από τις 21 Νοεμβρίου, 235 έως τις 3 Ιανουαρίου του 236, σύμφωνα με τον κατάλογο των Παπών της Αγίας Έδρας, όταν διαδέχθηκε τον πάπα Ποντιανό, που εκτοπίστηκε από τη Ρώμη μαζί με τον αντιπάπα Ιππόλυτο της Ρώμης στη Σαρδηνία.
Υπάρχει η άποψη ότι μαρτύρησε στη φυλακή κατά τη διάρκεια των διωγμών του αυτοκράτορα Μαξιμίνου του Θράκα, αλλά υφίστανται ελάχιστες μαρτυρίες για αυτό, και το πιθανότερο είναι ότι πέθανε ειρηνικά κατά τη διάρκεια εκείνων των διωγμών. Τάφηκε στην παπική κρύπτη του κοιμητηρίου του πάπα Καλλίστου Α΄ στη Ρώμη και αργότερα αγιοποιήθηκε.
Ο Αντέρως, που έγινε πάπας για ένα μήνα και δέκα ημέρες, θεωρείται ελληνικής καταγωγής. Το δυτικοποιημένο όνομά του Ανθηρός θεωρείται ότι προήλθε μετά από μικρή παραμόρφωση, όπως υποστηρίζει ο Λιστενμπερζέ, του ακραιφνώς ελληνικού Αντέρως, προς "ωραιοποίηση" για να μη θυμίζει περίοδο ειδωλολατρίας, που όμως θα μπορούσε να υποδεικνύει ότι ήταν απελεύθερος.
Κατά τους Λατίνους συγγραφείς ο Αντέρως φέρεται να κατάγεται από την Ελλάδα, ενώ κατ΄ άλλους από την Μεγάλη Ελλάδα ως γιος κάποιου Ρωμύλου. Αν και θεωρείται ότι μαρτύρησε στη φυλακή χωρίς όμως να υφίστανται ιστορικά στοιχεία περί αυτού, αντίθετα υπάρχουν στοιχεία της περιόδου που κατείχε την Αγία Έδρα. Ο τάφος του ανευρέθηκε το 1854 και φέρει ελληνική επιγραφή "Αντέρως επι..", που ερμηνεύεται ως "Αντέρως επίσκοπος".
Σύμφωνα με το δυτικό εορτολόγιο ο Άγιος Ανθηρός εορτάζεται στις 3 Ιανουαρίου.
898 - Εύδης Α΄, βασιλιάς της Δυτικής Φραγκίας.
1322 – Φίλιππος Ε’, βασιλιάς της Γαλλίας
1437 - Αικατερίνη του Βαλουά, βασίλισσα της Αγγλίας.
1543 – Χουάν Ροντρίγκεζ Καμπρίλο, Ισπανός εξερευνητής.
1907 - Ρέι Μιλάντ, Ουαλός ηθοποιός.
1911 – Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Έλληνας λογοτέχνης.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης "η κορυφή των κορυφών" κατά τον Κ. Π. Καβάφη, είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.
1923 – Γιάροσλαβ Χάσεκ σατιρικός συγγραφέας.
Ο Γιάροσλαβ Χάσεκ (τσεχ. Jaroslav Hašek) ήταν Τσέχος σατιρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1883 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου 1923. Έζησε σε μια εποχή που η Πράγα ήταν ένα κέντρο λογοτεχνίας με σήμερα παγκοσμίως γνωστά ονόματα όπως ο Φραντς Κάφκα και ο Μαξ Μπροντ.
Ο Χάσεκ γεννήθηκε στην Πράγα, όταν αποτελούσε πόλη της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και υπήρξε γιος του δασκάλου μαθηματικών Josef Hašek και της συζύγου του, Κατερίνα. Η φτώχεια ανάγκασε την οικογένεια — με συνολικά τρία παιδιά, τον Γιάροσλαβ, τον τρία χρόνια νεότερο αδελφό του, Μπόχουσλαβ, και μια ορφανή ξάδελφη, τη Μαρία — να μετακομίζει συχνά, περισσότερες από δέκα φορές κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας του. Ως έφηβος, εγκατέλειψε το γυμνάσιο στην ηλικία των δεκαπέντε ετών για να γίνει φαρμακοποιός, αλλά τελικά αποφοίτησε από μία οικονομική σχολή. Εργάστηκε για λίγο ως τραπεζικός υπάλληλος και ως πωλητής σκυλιών (το ίδιο επάγγελμα ακολούθησε και ο ήρωας Σβέικ στο μυθιστόρημά του).
Το 1906 προσχώρησε στο αναρχικό κίνημα, έχοντας συμμετοχή και στις αντι-γερμανικές ταραχές που σημειώθηκαν στην Πράγα το 1897, τότε ως μαθητής. Έδινε διαλέξεις σε ομάδες εργαζομένων και το 1907 έγινε ο συντάκτης του αναρχικού περιοδικού Komuna. Aπομακρύνθηκε από το αναρχικό κίνημα και εργάστηκε ως σατιρικός συγγραφέας για περιοδικά όπως Η Τσουκνίδα (Kopřivy) και το Karikatury, από το 1908 μέχρι το 1910.
Το 1911 συμμετείχε στις εκλογές με το «Κόμμα υπέρ της προόδου μέσα στα πλαίσια του νόμου» (μια παρωδία παραδοσιακών κομμάτων) ζητώντας την κρατικοποίηση των υπηρεσιών θυρωρού, την σκλαβιά κλπ. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου αιχμαλωτίστηκε από τον ρωσικό στρατό και εντάχθηκε στις Τσεχοσλοβακικές Λεγεώνες, δυνάμεις εθελοντών που πολεμούσαν με το μέρος της Αντάντ κατά της Αυστροουγγαρίας. Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία διαφώνησε με τις Λεγεώνες και εντάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό. Τον Δεκέμβριο του 1920 επέστρεψε στην πατρίδα του. Παντρεύτηκε συνολικά δύο φορές, την πρώτη ακολουθώντας το καθολικό τελετουργικό, και τη δεύτερη φορά στη Ρωσία, με ορθόδοξο γάμο.
Το σημαντικότερο έργο του είναι το αντιπολεμικό μυθιστόρημα με τον τίτλο Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ. Το βιβλίο αποτελεί αντίδραση στα γεγονότα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και έχει μεταφραστεί σε 58 γλώσσες. Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην ιστορία ενός απλού και ασήμαντου ανθρώπου που προσπαθεί να ξεφύγει από τον πόλεμο. Η σχολαστική πραγματοποίηση των στρατιωτικών εντολών αποκαλύπτει τον παραλογισμό και την γελοιότητα του συστήματος. Αυτό το έργο θεωρείται κλασσικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και βρίσκεται συχνά μέσα σε καταλόγους των 100 καλύτερων βιβλίων.
1931 - Ζοζέφ Ζοφρ, Γάλλος στρατηγός.
1933 – Βίλχελμ Κούνο, Γερμανός πολιτικός.
Ο Βίλχελμ Κούνο (Wilhelm Cuno, Ζουλ, 2 Ιουλίου 1876 - Άουμυλε, 3 Ιανουαρίου 1933) ήταν Γερμανός πολιτικός. Από τον Νοέμβριο του 1922 μέχρι τον Αύγουστο του 1923 ήταν καγκελάριος του Γερμανικού Ράιχ.
Δεν ήταν μέλος πολιτικού κόμματος. Πολλά μέλη της κυβέρνησής του αντιπροσώπευαν τα συμφέροντα της γερμανικής οικονομίας.
Τέλη του 1922, γαλλο-βελγικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την βιομηχανική περιοχή του Ρουρ στην δυτική Γερμανία. Με τον τρόπο αυτό θέλουν οι νικητήριες δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου να εξασφαλίσουν την πληρωμή των υπερβολικών επανορθώσεων, όπως ορίζει η Συνθήκη των Βερσαλλιών. Ο Κούνο υποστηρίζει την τακτική της "παθητικής αντίστασης". Σχεδιάζει, οι εργάτες της περιοχής του Ρουρ να πληρωθούν από το γερμανικό κράτος για να μη δουλέψουν. Παράλληλα όμως η υπερβολική εκτύπωση χαρτονομισμάτων οδηγεί σε υψηλότατο βαθμό πληθωρισμού και το μάρκο χάνει την αξία του. Έτσι η τακτική αυτή της "παθητικής αντίστασης" έχει ως επακόλουθο μια πολύ σοβαρή κρίση για την γερμανική οικονομία, σε βαθμό που χάνονται καταθέσεις, μισθοί, συντάξεις και επενδύσεις.
Όταν η πλειοψηφία του Ράιχσταγκ ζητά νέα κυβέρνηση, ο Κούνο παραιτείται στις 12 Αυγούστου του 1923.
1951 – Γεώργιος Δροσίνης, έλληνας ποιητής και πεζογράφος.
Ο Γεώργιος Δροσίνης ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής στην ποίηση και της ηθογραφίας στην πεζογραφία
1956 – Δημήτριος Βέργος, Έλληνας αθλητής.
Ο Δημήτριος Βέργος (Άγιος Ευστράτιος, 8 Μαΐου 1886 - Αλεξάνδρεια, 3 Ιανουαρίου 1956) ήταν Έλληνας πρωταθλητής της πάλης, της άρσης βαρών και της σφαιροβολίας.
Ο Δημήτριος Βέργος γεννήθηκε στο νησί Άγιος Ευστράτιος και ήταν γιος του Νικολάου Βέργου και της Ελένης Κλείτσου. Είχε άλλους 2 αδερφούς, τον Κωνσταντίνο και τον Στέλιο και μία αδερφή, την Αγγελική. Ο πατέρας του ανήκε στις εξέχουσες οικογένειες του νησιού και την περίοδο 1889-1891 είχε εκλεγεί γραμματέας και ταμίας στην "Εξαμελή Εκκλησιαστική Επιτροπή" που διαχειριζόταν τα εκκλησιαστικά και εκπαιδευτικά ζητήματα του τόπου.
Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, από τον οποίο απολύθηκε στις 23 Ιουνίου 1916, όπως προκύπτει από το φύλλο πορείας της απολύσεώς του. Αργότερα ξαναπαρουσιάστηκε και πολέμησε στους επεκτατικούς πολέμους της Ελλάδας ενάντια στην Τουρκία για την κατάκτηση της Μικράς Ασίας, όπως δείχνει έγγραφο του 1920 που του δίνει άδεια για να συμμετάσχει σε αγώνες, αν και επιστρατευμένος. Το 1939 μαζί με τα αδέρφια του Στυλιανό και Κωνσταντίνο "εδώρησαν εις την Κοινότητα το εν θέση Αλυκή οικόπεδον, ένθα δαπάναις της Κοινότητος ανηγέρθη εν έτει 1939 οίκημα δι’ εγκατάστασιν Ταχυδρομικού Γραφείου Κοινότητος Αγ. Ευστρατίου."
Ο Δημ. Βέργος παντρεύτηκε την Μάλαμα Μυτίλια του Γεωργίου Μυτίλια και της Αθηνάς Λιβερίου, από τον Άγιο Ευστράτιο και έζησαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μέχρι τον θάνατο του, το 1956. Όταν ο Νάσερ έδιωξε τους περισσότερους ξένους (μη Αιγυπτίους) η Μάλαμα ήρθε στην Αθήνα με τα παιδιά της. Ο Βέργος απέκτησε 8 παιδιά, με την ακόλουθη σειρά: Αθηνά, Ευρυδίκη, Ελένη, Γεωργία, Νικόλαος, Δανάη, Γεώργιος και Κωνσταντίνος.
1956 – Γιόζεφ Βιρτ, Γερμανός πολιτικός.
1958 - Τζαφέρ Ταγιάρ, Τούρκος στρατιωτικός.
1963 - Θεμιστοκλής Χρυσοβέργης, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
1964 – Μήτσος Μυράτ, ήταν Έλληνας ηθοποιός από τους σημαντικότερους του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και πρωτεργάτης της ελληνικής θεατρικής σκηνής. (Σμύρνη, 26 Δεκεμβρίου 1878 - Αθήνα, 3 Ιανουαρίου 1964).
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. Κατόπιν συστάσεων του Κλέωνα Ραγκαβή ο Μυράτ μετέβη για σπουδές της δραματικής τέχνης στο Παρίσι.
Όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ εξήγγειλε την απόφασή του για δημιουργία (ίδρυση) στην Αθήνα Βασιλικής Θεατρικής Σχολής, ο Μυράτ πείσθηκε από τον Ραγκαβή να εγκαταλείψει τη Γαλλική πρωτεύουσα και έγινε αμέσως δεκτός μεταξύ των πρώτων μαθητών της νεοσυσταθείσας Σχολής. Δυστυχώς όμως η Αθηναϊκή κοινωνία δεν είχε ακόμη την κατάλληλη παιδεία θεωρώντας ότι οι ηθοποιοί είναι άτομα λίγο «ελευθέρων ηθών». Έτσι, μόλις τρεις μήνες μετά, η Σχολή διαλύθηκε και, ενώ ο Μυράτ ήταν έτοιμος να επιστρέψει στη Σμύρνη, λήφθηκε η απόφαση περί ιδρύσεως της Νέας Σκηνής από τον Χρηστομάνο.
Στον νέο αυτό θεατρικό οργανισμό ο Μυράτ εργάστηκε μέχρι της διαλύσεώς του. Στη συνέχεια συνεργάστηκε επί 26 χρόνια με την πρωταγωνίστρια της Νεοελληνικής Σκηνής, τη Μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Θεάτρου Μαρίκα Κοτοπούλη.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Μήτσος Μυράτ υπήρξε μία από τις κύριες μορφές της αναγεννήσεως του Νεοελληνικού Θεάτρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα αποδίδοντας με εξαιρετική επιτυχία τους πλέον σημαντικούς ρόλους του σύγχρονου διεθνούς δραματολογίου.
Παντρεύτηκε την επίσης μεγάλη κυρία του Θεάτρου Κυβέλη, από την οποία απέκτησε τον Αλέξανδρο Μυράτ 1905 μετέπειτα αρχιτέκτονα και μια κόρη, τη Μιράντα 1906, τη μετέπειτα μεγάλη ηθοποιό. Το 1908 παντρεύεται τη Χρυσούλα Κοτοπούλη (αδελφής της Μαρίκας), με την οποία απέκτησε τον Δημήτρη και τη Ρίτα Μυράτ. Από το 1936 μέχρι το Β’ Π.Π. εργάσθηκε στο «Βασιλικό Θέατρο» Αθηνών, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με συγγραφές και σωρεία μεταφράσεων θεατρικών έργων εκ των πρωτοτύπων τροφοδοτώντας το ελληνικό θέατρο. Επίσης συνέγραψε τα μυθιστορήματα «Το φως της σκηνής» και «Η τραγική ζωή ενός κωμικού», που δημοσιεύθηκαν τις παραμονές του πολέμου στην εφημερίδα «Ελεύθερος άνθρωπος», καθώς και στην εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» με τον τίτλο «Εσύ και όχι άλλη». Επίσης έγραψε και δύο οπερέτες, «Ο πρωταθλητής» και «Η χαρτορίχτρα», που παίχτηκαν από τον θίασο του Μακέδου. Τέλος, αυτοβιογραφικές αναμνήσεις εξέθεσε στα βιβλία του «Η ζωή μου» (Πυρσός, 1928 / Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2016) και «Ο Μυράτ κι εγώ» (εκδ. 1950).
1965 – Τ.Σ. Έλιοτ, Βρετανός ποιητής.
1967 – Τζακ Ρούμπι και κατά πλήρες όνομα Τζάκομπ Λέον Ρουμπενστάιν, ήταν Αμερικανός επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου (νάιτ κλαμπ) "Καρουζέλ" στο Ντάλας του Τέξας.
Ο Ρούμπι δολοφόνησε στις 24 Νοεμβρίου 1963 τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, ο οποίος είχε συλληφθεί ως βασικός ύποπτος για τη δολοφονία του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Η πράξη του Ρούμπι στέρησε από την κοινή γνώμη την δυνατότητα να μάθει αν ήταν όντως ο Όσβαλντ ο δολοφόνος του Κένεντι και αν δρούσε μόνος του ή η ενέργειά του ήταν μέρος μεγαλύτερης συνωμοσίας, όπως συχνά λέγεται, αλλά και δημόσια υποστηρίχθηκε, πρωτίστως, από τον περιφερειακό εισαγγελέα Τζιμ Γκάρρισον. (25 Μαρτίου 1911 - 3 Ιανουαρίου 1967)
1969 – Τζαβαλάς Καρούσος, ήταν Έλληνας ηθοποιός και αγωνιστής της αριστεράς. (8 Σεπτεμβρίου 1904 - 3 Ιανουαρίου 1969).
Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1904, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Στη συνέχεια φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου. Από τα μαθητικά του ακόμη χρόνια στη Λευκάδα ήταν μέλος του ΣΕΚΕ και αργότερα στην Αθήνα έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στα χρόνια της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση.
Πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου και διάδοχος του Αιμίλιου Βεάκη, ο Καρούσος κυνηγήθηκε και ουσιαστικά εξοντώθηκε αγωνιζόμενος για τα δημοκρατικά ιδεώδη. Πιστός στα ιδανικά του σοσιαλισμού, εξορίστηκε το 1948 στη Μακρόνησο και, κατόπιν, στον Αη-Στράτη. Ως το θάνατο του το 1969, στο Παρίσι, ο Καρούσος Τζαβαλάς υπήρξε ένας "αδειούχος εξόριστος". Tην πρώτη κιόλας μέρα του πραξικοπήματος του 1967, στις 8.30 το πρωί, πάλι τον έπιασαν και τον έστειλαν εξορία στη Γυάρο. Αφέθηκε ελεύθερος τρεις μήνες αργότερα, βαριά άρρωστος και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του ανέπτυξε πλούσια αντιδικτατορική δράση, καταγγέλλοντας σε όλο τον κόσμο τη χουντική βαρβαρότητα. Αγωνίστηκε με όλη του τη δύναμη στο Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Στοκχόλμη.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον θίασο Βεάκη - Νέζερ. Με θεατρικές σπουδές στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο στη χρυσή εποχή του Φώτου Πολίτη, συγκρότησε δικό του θίασο μεταπολεμικά και συμμετείχε σε παραστάσεις του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου με τον Μάνο Κατράκη.
Στήριξε ιδιαίτερα το νεοελληνικό έργο και πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου (Η ζαβολιάρα, Οργή, Αντιγόνη, Η λίμνη των στεναγμών, Άνθρωπος για όλες τις δουλειές, Φαίδρα). Ο ρόλος που τον σημάδεψε ήταν αυτός του Σάιλοκ στον Έμπορο της Βενετίας του Σαίξπηρ, με τον οποίο και τερμάτισε πρόωρα -και βίαια λόγω χούντας- τη θεατρική του καριέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ενσάρκωσε και τον Αλή Πασά στον κινηματογράφο στην ταινία Η Λίμνη των Στεναγμών, στο πλευρό της Ειρήνης Παππά.
Πέθανε στις 3 Δεκέμβρη 1969 στο Παρίσι, όπου και ενταφιάστηκε και μερικά χρόνια αργότερα τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Λευκάδα, όπου είναι μέχρι σήμερα. Είχε μια κόρη, την Δέσπω, που είναι συγγραφέας.
1969 – Ιωάννης Ε. Φωκάς, ήταν Έλληνας παρατηρησιακός αστρονόμος, γνωστός στη Γαλλία ως Jean-Henri Focas. (20 Ιουλίου 1909 – 3 Ιανουαρίου 1969)
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ασχολήθηκε με την Αστρονομία από την εφηβική ηλικία. Με πολλές ικανότητες στη ζωγραφική, ο νεαρός Φωκάς σχεδίασε θαυμάσια σκίτσα των πλανητών και της Σελήνης. Εκτιμώντας την εργασία του, ο αστρονόμος Σταύρος Πλακίδης πρότεινε στον τότε διευθυντή του Αστεροσκοπείου Αθηνών Δημήτριο Αιγινήτη την πρόσληψη του Φωκά στο αστεροσκοπείο, πράγμα που έγινε το 1931. Εκεί, υπό την καθοδήγηση των Αιγινήτη και Πλακίδη, απέκτησε τις βασικές γνώσεις και πείρα σε θέματα επιστημονικών παρατηρήσεων, και έκανε χιλιάδες παρατηρήσεις ηλιακών κηλίδων, μεταβλητών αστέρων και κομητών. Συνειδητοποίησε επίσης την αξία των μακροχρόνιων συνεχών παρατηρήσεων ενός στόχου. Παρότι δεν κατόρθωσε ποτέ να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο, ο ζήλος, η θέλησή του και η άριστη γνώση πέντε ευρωπαϊκών γλωσσών τον βοήθησαν να καλύψει τα κενά στη μόρφωσή του και να καταξιωθεί στον τομέα της πλανητικής Αστρονομίας.
Στη Γαλλία: Ο Φωκάς, μόλις πληροφορήθηκε ότι στο Αστεροσκοπείο του Πικ ντυ Μιντί είχε εγκατασταθεί ένα ειδικό τηλεσκόπιο 60 cm για την παρατήρηση πλανητών, πέτυχε να του δοθεί άδεια να παρατηρήσει με αυτό την αντίθεση του 'Αρη του 1954. Με αυτές τις παρατηρήσεις καθιερώθηκε διεθνώς ως πλανητικός αστρονόμος. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, έφερε μαζί του τις νέες μεθόδους και τεχνικές που έμαθε στη Γαλλία, στη φωτογραφία, φωτομετρία, πολωσιμετρία και μικρομετρικές παρατηρήσεις πλανητών. Επιστέγασμα αυτών ήταν ένα πρόγραμμα συνεργασίας των Αστεροσκοπείων Αθηνών και Μεντόν, στα πλαίσια του οποίου ο Φωκάς πήγαινε κάθε χρόνο στη Γαλλία για παρατηρήσεις. Αφιέρωσε πάνω από 300 νύχτες για να μετρήσει την πόλωση του φωτός σε διαφορετικές περιοχές της αρειανής επιφάνειας. Μάλιστα η τελευταία εργασία της ζωής του, που δημοσιεύθηκε μεταθανατίως, ήταν ένα εκτενές υπόμνημα για την αρειανή πολωσιμετρία.
Τα ύστερα χρόνια: Το 1960 ο Φωκάς παρατήρησε πρώτος σε όλο τον κόσμο, από το τηλεσκόπιο της Πεντέλης, μια μεγάλη λευκή κηλίδα στην ατμόσφαιρα του Κρόνου και μελέτησε την εξέλιξή της. Το 1964 επισκέφθηκε το Αστεροσκοπείο Λόουελ στην Αριζόνα των ΗΠΑ για να εκτιμήσει την τεράστια συλλογή φωτογραφικών πλακών που είχε συγκεντρώσει ο E.C. Slipher από το 1907. Ως προς τον πλανήτη Δία, ο Φωκάς επινόησε ένα πρωτότυπο συντελεστή για την έκφραση της ατμοσφαιρικής δραστηριότητάς του. Στα τέλη του ίδιου έτους, παραιτήθηκε από τη θέση του στο Αστεροσκοπείο Αθηνών για να εργασθεί στο κέντρο συλλογής πλανητικών παρατηρήσεων της IAU στο Αστεροσκοπείο του Μεντόν. Στη νέα του θέση, έχοντας στη διάθεσή του πάνω από 14.000 φωτογραφίες, μεγαλουργεί δημοσιεύοντας δεκάδες εργασίες, ενώ συνεχίζει τις δικές του παρατηρήσεις από Πικ ντυ Μιντί και Μεντόν. Στο Μεντόν, η ολοκλήρωση από τον Ιωάννη Φωκά της χαρτογραφικής εργασίας του Αντωνιάδη για τον Άρη, με την επιπλέον χρήση φωτογραφικών και φωτομετρικών τεχνικών, συνετέλεσε στο να υιοθετήσει η Διεθνής Αστρονομική Ένωση το σύστημα ονοματολογίας του Αντωνιάδη για τον πλανήτη, με αποτέλεσμα οι επίσημες ονομασίες όλων σχεδόν των κυριότερων περιοχών του να είναι ελληνικές.
Ο πρόωρος θάνατος του Φωκά σαφώς δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει όλα τα ερευνητικά του προγράμματα. Πέθανε σε ηλικία 60 ετών από καρδιακή προσβολή στην Ελλάδα, όπου είχε έλθει για να γιορτάσει με την οικογένειά του τις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
Ο κρατήρας Φωκάς (Focas) στο νότιο ημισφαίριο της Σελήνης, με διάμετρο 22 km.
Ο κρατήρας Φωκάς (Focas) στο βόρειο ημισφαίριο του Άρη, με διάμετρο 76,5 km.
1979 – Κόνραντ Νίκολσον Χίλτον, ήταν Αμερικανός ξενοδόχος, (Conrad Nicholson Hilton, 25 Δεκεμβρίου 1887 - 3 Ιανουαρίου 1979).
Γεννήθηκε Χριστούγεννα του 1887 στο Σαν Αντόνιο του Νέου Μεξικού. Πατέρας του ήταν ο Νορβηγός Άουγκουστ Χάλβορσεν, επονομαζόμενος «Γκας», μητέρα του η Μάρυ Γκενεβίβε Λάουφερσβαϊλερ γερμανικής καταγωγής. Ο Άουγκουστ Χάλβορεν αποδήμησε στις ΗΠΑ το 1870 και άλλαξε το όνομά του σε Χίλτον. Ο μικρός Κόνραντ πήγε σχολείο και έγινε πολιτικός εκπρόσωπος της πόλης του στο Νέο Μεξικό.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1919 με την αγορά του ξενοδοχείου Mobley στο Σίσκο του Τέξας. Ακολούθησε η κατασκευή του ξενοδοχείου Dallas Hilton που γιόρτασε τα εγκαίνιά του στις 2 Αυγούστου 1925. Το 1946 ίδρυσε την παγκόσμια εταιρεία Hilton Hotel Corporation.
Απεβίωσε στις 3 Ιανουαρίου 1979 στην Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια.
1981 - Αλίκη του Αθλόουν, Αγγλίδα πριγκίπισσα.
1988 - Ουίλιαμ Κάγκνεϊ, Αμερικανός ηθοποιός.
1991 – Κλεάνθης Μαρόπουλος ήταν Έλληνας διεθνής επιθετικός ποδοσφαιριστής της προπολεμικής περιόδου, που διακρίθηκε με την ΑΕΚ. (Κωνσταντινούπολη, 1919 - Αθήνα, 3 Ιανουαρίου 1991).
Σε συλλογικό επίπεδο
Ο Μαρόπουλος γεννήθηκε στην Πόλη αλλά το 1922 ήλθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Καλαμάτα. Εκεί, το 1931, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στα Πράσινα Πουλιά. Το 1933 η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, στην Καλογρέζα. Ο Μαρόπουλος γράφτηκε αρχικά στον τοπικό Εθνικό και το 1934 πήγε στην ΑΕΚ (σε ηλικία 15 ετών στα "τσικό"), όπου αγωνίστηκε 16 χρόνια, μέχρι το 1952, όταν και σταμάτησε οριστικά το ποδόσφαιρο.
Στην εθνική ομάδα
Υπήρξε 10 φορές διεθνής (τις 6 φορές ως αρχηγός) με την εθνική Ελλάδας, από το 1938 έως το 1950, με την οποία είχε σημειώσει 1 γκολ. Έκανε ντεμπούτο στις 22 Ιανουαρίου 1938 στο νικηφόρο με 3-1 αγώνα εναντίον της Παλαιστίνης στο Τελ Αβίβ για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1938. Το μοναδικό του "διεθνές" γκολ σημειώθηκε στη νίκη με 8-0 επί της Συρίας, σε φιλικό αγώνα στις 25 Νοεμβρίου 1949. Τελευταίος του διεθνής αγώνας ήταν στις 17 Φεβρουαρίου 1950 στο Κάιρο με την Αίγυπτο, για το κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου.
Μετά το ποδόσφαιρο
Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Νέας Ιωνίας. Επίσης, για πολλά χρόνια μετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΑΕΚ.
Απεβίωσε το 1991, σε ηλικία 72 ετών.
Τίτλοι - Διακρίσεις
2 Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1939, 1940.
3 Κύπελλα Ελλάδος: 1939, 1949, 1950.
4 Πρωταθλήματα Αθήνας: 1940, 1946, 1947, 1950.
Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος (Νοτίου Ομίλου): 1939 (18 γκολ), 1940 (17 γκολ).
2005 – Γούιλ Άϊσνερ, ήταν Αμερικανός κομίστας ο οποίος με την πολύχρονη καριέρα του σημάδεψε την παραγωγή του είδους παγκοσμίως.
Θεωρείται "πατέρας" του γκράφικ νόβελ και βασικός διαμορφωτής της oπτικής αφήγησης και της γλώσσας των κόμικς. Δημιούργησε πολλά κόμικ μεταξύ των οποίων τα The Spirit, John Law, Lady Luck, Mr. Mystic, Uncle Sam, Blackhawk, Sheena. Προς τιμήν του πήραν το όνομα τους τα βραβεία Άϊσνερ που απονέμονται στην Comi-Con International, μία από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις στο χώρο των κόμικ. (6 Μαρτίου 1917- 3 Ιανουαρίου 2005).
2006 - Μπιλ Σκέιτ, πολιτικός από την Παπούα Νέα Γουινέα.
2007 - Πάεκ Ναμ Σουν, Βορειοκορεάτης πολιτικός.
2010 - Τάκης Μίχαλος, Έλληνας υδατοσφαιριστής.
2010 – Μέρι Ντέιλι, ήταν ριζοσπαστική φεμινίστρια θεολόγος, μητέρα της σύγχρονης φεμινιστικής θεολογίας και θεαλογίας.
Έχει διδακτορικά στην θεολογία και την φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Fribourg, στην Ελβετία. Δίδαξε στο Boston College για 33 χρόνια, προτού δεχτεί να συνταξιοδοτηθεί ως μέρος συμβιβασμού δικαστικής απόφασης με το Boston College. (1928 - 3 Ιανουαρίου 2010).
Αυτή η φεμινίστρια ίνδαλμα έχει προκαλέσει ισχυρές αντιδράσεις αγάπης και μίσους για τις απόψεις που εξέφραζε. Έχει κατηγορηθεί για σεξισμό και διακρίσεις, συνηγορώντας υπέρ της “φυλοκτονίας”, και φυσικά για αίρεση.
Η περισσότερο αμφισβητήσιμη πράξη της ήταν η άρνησή της να δεχτεί αντρικούς φοιτητές στις τάξεις της στο Boston College, προκαλώντας επαναλαμβανόμενες αυστηρές επιπλήξεις από το Πανεπιστήμιο και κατηγορίες πως παραβίαζε την πανεπιστημιακή πολιτική. Οι συγκρούσεις έφτασαν το αποκορύφωμά τους το 1998, όταν αρνήθηκε να δεχτεί σε μια τάξη που δίδασκε δύο άντρες φοιτητές. Το Boston College απαίτησε να δεχτεί τους φοιτητές. Η Ντέιλι ανακοίνωσε πως αντιθέτως θα συνταξιοδοτηθεί από το να δεχτεί τους φοιτητές. Ωστόσο, άλλαξε γνώμη και τον Μάιο του 1999 μήνυσε το κολλέγιο, ισχυριζόμενη πως είχαν παραβιάσει τα δικαιώματά της ως καθηγήτρια με σύμβαση. Ενώ η υπόθεση ετοιμαζόταν να εισέλθει στα δικαστήρια στις αρχές του 2001, η Ντέιλι και το Boston College έφτασαν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό, όπου πάλι δέχτηκε να συνταξιοδοτηθεί.
2022- Κοσμάς Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Σαν σήμερα 2 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 2 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, (Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα *)
Αγίου Σιλβέστρου Επισκόπου Ρώμης
Οσίου Σιλβέστρου εκ Ρωσίας, (Σίλβεστρος, Σιλβέστρης, Σίλβης, Σιλβέστρα, Σίλβα)
2 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
366 πχ: Οι Αλαμανοί (γερμανικό φύλο) περνούν τον παγωμένο Ρήνο και εισβάλλουν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
533: Ο Μερκούριος γίνεται ο Πάπας Ιωάννης Β΄, ο πρώτος Πάπας που υιοθετεί νέο όνομα με την ενθρόνισή του.
1492: Πέφτει το τελευταίο προπύργιο των Αράβων στην Ισπανία. Το βασίλειο της Γρανάδας περιέρχεται στις χριστιανικές δυνάμεις του βασιλιά Φερδινάνδου Ε’ και της Ισαβέλλας Α’. Ο βασιλιάς της Γρανάδας Μποαμπντίλ αιχμαλωτίζεται. Όσοι δεν εγκαταλείπουν την Ισπανία εξαναγκάζονται να εκχριστιανιστούν.
1757: Κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, η Μεγάλη Βρετανία καταλαμβάνει την Καλκούτα των Ινδιών.
1788: Η Τζόρτζια είναι η 4η αμερικανική πολιτεία που υπογράφει τον Καταστατικό Χάρτη των ΗΠΑ.
1823: Άγριες σφαγές χριστιανών στις επαρχίες Λασιθίου και Μιραμπέλλου από τους Τούρκους.
1828: Αφήνεται ελεύθερος, με προσωπική παρέμβαση του Τσάρου, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, που εκρατείτο στις αυστριακές φυλακές, μετά το ανεπιτυχές κίνημά του στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
1830: Αρχίζουν τα μαθήματα στο Κεντρικόν Σχολείον της Αιγίνης, το πρώτο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Ελλάδα.
1839: Ο γάλλος φωτογράφος Λουί Νταγκέρ βγάζει την πρώτη φωτογραφία της Σελήνης.
1860: Στην προσπάθεια της να εξηγήσει την τροχιά του Ερμή η γαλλική Ακαδημία Επιστημών ανακοινώνει πως υπάρχει ο πλανήτης, Βουλκάν. Τελικά αυτό καταρρίπτεται από τον Αϊνστάιν.
1870: Αρχίζει η κατασκευή της γέφυρας του Μπρούκλιν.
1905: Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος: η ρωσική φρουρά του Πορτ Άρθουρ (Κίνα) παραδίδεται στους Ιάπωνες.
1909: Ελλάδα, Γαλλία και Αργεντινή δωρίζουν μεγάλα ποσά για την ανακούφιση των εκατοντάδων χιλιάδων σεισμοπλήκτων της νότιας Ιταλίας.
1909: Ο «βασιλιάς» του make up, Μαξ Φάκτορ, ιδρύει στο Λος Άντζελες εργοστάσιο καλλυντικών ειδών.
1910: Το Βασίλειο της Ελλάδας καθορίζει επίσημα την Κυριακή ως ημέρα αργίας.
1913: Στη Χίο, η τουρκική φρουρά παραδίδεται στην Ελλάδα.
1919: Διατάσσεται η εγκατάλειψη της Κέρκυρας από τον ιταλικό στρατό.
1920: (2-14/1): Το Ανώτατο Συμβούλιο Συνδιάσκεψης Ειρήνης στο Παρίσι αποδέχεται το Σύμφωνο Βενιζέλου - Τιτόνι, βάσει του οποίου η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα.
1924: Ο αρχηγός της Επανάστασης του 1922, Νικόλαος Πλαστήρας, παραδίδει την εξουσία στους πολιτικούς, θεωρώντας ότι οι στόχοι της «Επαναστατικής Επιτροπής» έχουν εκπληρωθεί.
1930: Σ’ έναν περιορισμένο ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, ο Ελευθέριος Βενιζέλος τοποθετεί ως υπουργό Παιδείας το Γεώργιο Παπανδρέου. Επί των ημερών του εισάγεται για πρώτη φορά στα σχολεία το μάθημα των Νέων Ελληνικών και κατασκευάζονται περίπου 3.500 νέα σχολικά κτίρια.
1931: Ανατρέπεται η κυβέρνηση του Παναμά, μετά από εξέγερση.
1937: Tο Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία υπογράφουν το Σύμφωνο της Μεσογείου.
1943: Οι Γερμανοί αρχίζουν να αποχωρούν από τον Καύκασο.
1944: Το ελικόπτερο μπαίνει για πρώτη φορά στον πόλεμο από τους Βρετανούς.
1945: Παραιτείται η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου.Την επομένη θα σχηματιστεί νέα κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα, με επιδίωξη τη καταστολή του κουμμουνιστικού στασιαστικού κινήματος (Δεκεμβριανά).
1945: Συμμαχικά βομβαρδιστικά χτυπούν τη γερμανική Νυρεμβέργη, μετατρέποντας την πόλη σε ερείπια και προκαλώντας το θάνατο 6.000 ανθρώπων.
1949: Προφυλακίζεται η Μ.Σβώλου, σύζυγος του προέδρου του σοσιαλιστικού κόμματος ΕΛΔ, Αλέξανδρου Σβώλου.
1950: Στις ΗΠΑ, σε 25 δισ. ανέρχεται το ύψος των δανείων και των πιστώσεων, που χορηγήθηκαν σε ξένες χώρες από τη στιγμή, που τερματίστηκε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος, σύμφωνα με το υπουργείο Εμπορίου της χώρας.
1952: Δημοσιεύεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, που ψηφίστηκε από τη Βουλή κατά τη συνεδρίαση της 21ης με 22ης Δεκεμβρίου 1951.
1958: Η Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας διακόπτει, ύστερα από την πρώτη πράξη, την επίσημη πρεμιέρα της όπερας «Norma» του Μπελίνι στη Ρώμη και αποχωρεί από την σκηνή, παρουσία του προέδρου της Ιταλίας και πολλών μελών του υπουργικού συμβουλίου, προκαλώντας δυσαρέσκεια στο κοινό.
1959: Η Σοβιετική Ένωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημόπλοιο με κατεύθυνση τη Σελήνη. Πρόκειται για το μη επανδρωμένο «Λούνα 1», το οποίο θα περάσει 4.600 μίλια μακριά από το δορυφόρο της Γης και θα χαθεί στο διάστημα.
1960: Ο Τζον Ρέινολντς ανακοινώνει ότι, το ηλιακό μας σύστημα γεννήθηκε πριν από περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.
1969: Ο 30χρονος Κρητικός λατόμος Γεώργιος Φλαμουρίδης ή Παραβολιδάκης. υποχρεώνει την εσωτερική πτήση της «Ολυμπιακής» Ηράκλειο – Αθήνα να κατευθυνθεί προς το Κάιρο. Το αεροσκάφος, ένα Ντάγκλας DC-6Β με 97 επιβάτες και 5μελές πλήρωμα, προσγειώνεται στο Κάιρο, όπου οι αρχές συλλαμβάνουν τον αεροπειρατή και φροντίζουν για την επιστροφή των επιβατών και του πληρώματος.
1971: Ομάδα ισραηλινών αρχαιολόγων ανακαλύπτει στην Ιερουσαλήμ ένα σκελετό σταυρωμένου άνδρα, ηλικίας 2.000 ετών. Είναι το πρώτο εύρημα που αποδεικνύει ότι το σταύρωμα αποτελούσε τον βασικό τρόπο εκτέλεσης των Ρωμαίων.
1971: Εξήντα έξι θεατές σκοτώνονται στο Άιμπροξ Παρκ της Γλασκόβης στη Σκωτία όταν, κατά την διάρκεια του αγώνα ποδοσφαίρου Rangers- Celtic, υποχωρεί το κιγκλίδωμα των κερκίδων.
1972: Απαγορεύονται οι διαφημίσεις τσιγάρων στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση των ΗΠΑ, ύστερα από απόφαση του Κογκρέσου.
1973: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ομολογεί ότι βομβάρδισε κατά λάθος το νοσοκομείο του Ανόι.
1974: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον υπογράφει νόμο, με τον οποίο μειώνεται το ανώτατο όριο ταχύτητας στα 55 μίλια/ώρα, για την εξοικονόμηση ενέργειας, λόγο του πετρελαϊκού εμπάργκο του ΟΠΕΚ.
1979: Το πρώην μέλος των Sex Pistols, Σιντ Βίσιους, δικάζεται κατηγορούμενος για τη δολοφονία της φίλης του.
1980: Ο Αμερικανoς Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ζητά από τη Γερουσία των ΗΠΑ να καθυστερήσει την επικύρωση συμφωνίας για τους εξοπλισμούς, ως ένδειξη διαμαρτυρίας στη δράση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν.
1991: Στην Αργεντινή, η απονομή χάριτος στους ηγέτες της στρατιωτικής χούντας προκαλεί έντονες αντιδράσεις.
1992: Σύμφωνα με την οργάνωση "Freedom House", η οποία μελετά την κατάσταση της ελευθερίας στην υφήλιο, για πρώτη φορά η πλειοψηφία των εθνών έχει δημοκρατικά πολιτεύματα.
1993: Στη Βοσνία, σημειώνονται σφοδρές μάχες, την ώρα που στη Γενεύη οι ηγέτες των εμπολέμων κοινοτήτων ετοιμάζονται για ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων.
1994: Εφημερίδα του Βελιγραδίου απονέμει στους Έλληνες το "Βραβείο Ευγενικής Συμπεριφοράς", για τη βοήθειά τους προς τους Σέρβους, κατά τη διάρκεια του οικονομικού εμπάργκο.
1995: Τίθεται σε ισχύ και στην Ελλάδα η νέα παγκόσμια συμφωνία για το εμπόριο (WTO), που αντικαθιστά την GATT.
1996: Θεαματική έκρηξη ηφαιστείου σημειώνεται στη χερσόνησο Καμτσάτκα της Σιβηρίας, με τη λάβα να εκτοξεύεται σε ύψος επτά χιλιάδων μέτρων.
1997: Ο 30χρονος Τούρκος πολυολυμπιονίκης αρσιβαρίστας Ναΐμ Σουλεΐμάνογλου, ο αποκαλούμενος και "Ηρακλής Τσέπης", ανακοινώνει ότι, αποχωρεί από την ενεργό δράση.
2000: Εγκαινιάζεται το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
2003: Παραπέμπονται σε δίκη με βούλευμα οι 18 κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού για την υπόθεση της 17Ν. Στο βούλευμα καταγράφεται ο ηγετικός ρόλος του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, συμπεριλαμβάνονται ντοκουμέντα και αποδείξεις για τη δράση όλων των συλληφθέντων και αναφέρονται λεπτομέρειες για τη δράση της 17Ν από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της, ως τη σύλληψη των μελών της, 27 χρόνια μετά. Ακόμη, ξεκαθαρίζεται γιατί η τρομοκρατία δεν είναι πολιτικό έγκλημα. Στα μέσα του μήνα προσδιορίζεται η εκκίνηση της δίκης για τις 3 Μαρτίου.
2006: Έκρηξη σε ορυχείο στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ εγκλωβίζει και τελικά σκοτώνει 12 άτομα.
2008: Το αργό πετρέλαιο ξεπερνά για πρώτη φορά τα 100 δολάρια το βαρέλι στη Νέα Υόρκη.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1403 - Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος, Βυζαντινός καρδινάλιος.
1462 - Πιέρο ντι Κόζιμο, Ιταλός ζωγράφος.
1524 - Λουίζ Λαμπέ, Γαλλίδα ποιήτρια.
Η Λουΐζ Λαμπέ, γνωστή και ως Η Ωραία Σχοινοποιός, ήταν Γαλλίδα ποιήτρια της Αναγέννησης, κόρη του πλούσιου σχοινοποιού Πιερ Σαρλί και της δεύτερης συζύγου του, Ετιενέτ. Το λογοτεχνικό έργο της ήταν περιορισμένο, αλλά ευρέως αναγνωρισμένο ως ένα από τα σημαντικότερα του αναγεννησιακού λυρισμού.
Γεννήθηκε στη Λυών περί το 1524. Τα έργα της είναι σαφώς επηρεασμένα από τον Πιέτρο Μπέμπο, τον Πετράρχη και τον Τζάκοπο Σαννατσάρο. Το προσωνύμιό της προήλθε από το επάγγελμα του πατέρα της αλλά και του συζύγου της, καθώς το 1540 παντρεύτηκε έναν επίσης σχοινοποιό. Σε πεζό λόγο έγραψε το έργο «Διάλογος της τρέλας και του έρωτα». Ήταν πολύ γνωστή για την ομορφιά, τη μόρφωση και τις ικανότητές της στην ιππασία και την ξιφασκία. Πέθανε στο Παρσιέ, το 1566. (2 Ιανουαρίου 1524 - 25 Απριλίου 1566)
1642 – Μωάμεθ Δ΄, Οθωμανός σουλτάνος.
1699 – Οσμάν Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος.
1727 – Τζέημς Γουλφ, Άγγλος στρατηγός.
1822 – Ρούντολφ Κλαούζιους, ήταν Γερμανός φυσικός. Θεωρείται ο θεμελιωτής της Θερμοδυναμικής.
Ο Κλαούζιους όρισε την εντροπία και διετύπωσε τον 1ο και 2ο Νόμο της Θερμοδυναμικής. (1822-1888).
Ο Κλαούζιους γεννήθηκε στο Κέσλιν (Köslin) της Πρωσίας (τότε τμήμα της Γερμανίας, σημερινό Koszalin της Πολωνίας) στις 2 Ιανουαρίου 1822. Πατέρας του ήταν ο αιδεσιμώτατος C. E. G. Clausius, μέλος του Σχολικού Συμβουλίου της Βασιλικής Κυβέρνησης, ο οποίος ίδρυσε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο και έγινε διευθυντής του, ενώ παράλληλα εκτελούσε και χρέη ιερέα του. Η οικογένεια ήταν πολυμελής και ο Ρούντολφ ήταν ο έκτος γιος της. Αρχικά παρακολούθησε μαθήματα στο σχολείο του πατέρα του, αλλά αργότερα φοίτησε στο Γυμνάσιο του Στετίνο (Szczecin), όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1840.
1837 - Μίλι Μπαλάκιρεφ, Ρώσος πιανίστας και συνθέτης.
1844 - Ναρκίς Πελετιέ, Γάλλος ναυτικός.
1873 - Τερέζ ντε Λισιέ, Γαλλίδα μοναχή και συγγραφέας.
1879 - Ρούντολφ Μπόιερ, Ούγγρος δισκοβόλος.
1886 – Άπσλεϊ Τσέρι-Γκάραρντ, Άγγλος εξερευνητής.
1890 - Φίλιππος Δραγούμης, Έλληνας πολιτικός και νομικός. (2 Ιανουαρίου 1890 - 2 Ιανουαρίου 1980)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Στέφανου Δραγούμη και αδελφός του Ίωνα Δραγούμη. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο των Αθηνών, του οποίου έγινε και διδάκτορας. Έλαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους και έπειτα, το 1914, εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε ως υποπρόξενος στο Γενικό προξενείο της Αλεξάνδρειας και στη συνέχεια το 1917 απολύθηκε από την υπηρεσία για πολιτικούς λόγους.
Εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής Φλωρίνης το 1920 με την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, το 1926 με το Αγροτικό Κόμμα και το 1927 έλαβε μέρος στην επιτροπή σύνταξης του συντάγματος. Το 1932 έγινε υπουργός Β. Ελλάδος στην κυβέρνηση Τσαλδάρη. Με την έναρξη της κατοχής εγκατέλειψε την Ελλάδα και κατέφυγε στο Κάιρο, όπου βρισκόταν η κυβέρνηση. Σε αυτή διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών, θέση την οποία ανέλαβε και πάλι το 1946 στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απριλίου 1946. Στην επόμενη Κυβέρνηση Τσαλδάρη του Οκτωβρίου 1946 χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών. Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Κιουσόπουλου χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών ενώ σε αυτή του Πιπινέλη υπουργός Εθνικής Αμύνης. Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής το 1932, το 1933, και το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα, ενώ το 1935 εκλέχθηκε ως ανεξάρτητος. Το 1946 στάλθηκε στο Παρίσι ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας του συνεδρίου ειρήνης.
Ήταν επίσης ισόβιο μέλος στην Πάγκειο επιτροπή και πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας, θέση την οποία διατήρησε για πενήντα χρόνια. Ήταν επίσης πρόεδρος της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Μερικά από τα έργα που είχε συγγράψει ήταν: Τα εθνικά δίκαια στην διάσκεψη της ειρήνης (1948), Επί του Κυπριακού ζητήματος (1956) κ.α.
Απεβίωσε στην Αθήνα την ημέρα των γενεθλίων του και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαλαωρίτου, κόρη του Ιωάννη Βαλαωρίτη, και είχε δυο παιδιά, τον Μάρκο και τη Ζωή.
1895 – Φόλκε Μπερναντόττε, Σουηδός διπλωμάτης.
1896 – Τζίγκα Βερτόφ, Ρώσος σκηνοθέτης.
Ο Νταβίντ Αμπέλεβιτς Κάουφμαν (2 Ιανουαρίου 1896 – 12 Φεβρουαρίου 1954), γνωστός και ως Ντένις Κάουφμαν ή με το ψευδώνυμο (Ν)τζίγκα Βερτόφ, ήταν Σοβιετικός πρωτοπόρος κινηματογραφιστής και θεωρητικός του κινηματογράφου. Οι κινηματογραφικές πρακτικές του επηρέασαν το σινεμά-βεριτέ ντοκιμαντέρ και την ομάδα Τζίγκα Βερτόφ (1968-1972).
Σε ψηφοφορία του Sight and Sound το 2012, η ταινία του "Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή" ψηφίστηκε ως η 8η καλύτερη όλων των εποχών και το 2014 το καλύτερο ντοκιμαντέρ όλων των εποχών.
Τα αδέλφια του Μπόρις και Μικχάι Κάουφμαν ήταν επίσης αξιοσημείωτοι κινηματογραφιστές.
1897 – Χριστόφορος Θεοφίλου, γνωστός ως Τζιμ Λόντος, παγκόσμιος πρωταθλητής στην πάλη (κατς).
1897 – Τζιμ Λόντος, σούπερ σταρ επαγγελματικής πάλης, από το Κουτσοπόδι Άργους στην Αμερική.
1912 - Οδυσσέας Αγγελής, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Οδυσσέας Αγγελής (Στενή Ευβοίας, 2 Ιανουαρίου 1912 - Κορυδαλλός Αττικής, 22 Μαρτίου 1987) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πραξικοπηματίας. Επί του καθεστώτος της Χούντας, διετέλεσε Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων (1968-1973) και έλαβε τον τίτλο του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας στο πλαίσιο φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος των Συνταγματαρχών.
Γεννήθηκε στη Στενή Ευβοίας το 1912. Φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πυροβολικού στις 2 Αυγούστου 1934. Το 1937 προήχθη σε υπολοχαγό, το 1940 σε λοχαγό, το 1946 σε ταγματάρχη, το 1950 σε αντισυνταγματάρχη, το 1958 σε συνταγματάρχη, το 1960 σε ταξίαρχο, το 1965 σε υποστράτηγο, το 1967 σε αντιστράτηγο και το 1970 σε στρατηγό. Ως αξιωματικός συμπλήρωσε τη στρατιωτική του εκπαίδευση στη Σχολή Πυροβολικού και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και την Σχολή Εθνικής Άμυνας. Γνώριζε αγγλικά και γαλλικά.
Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-41, ως Διοικητής Πυροβολαρχίας Ορειβατικού Πυροβολικού. Το 1943 διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου εντάχθηκε στον εκεί Ελληνικό Στρατό ως Διοικητής Πυροβολαρχίας Αντιαεροπορικού Πυροβολικού. Στην περίοδο του Εμφυλίου συμμετείχε στις επιχειρήσεις 1948-49, ως Διοικητής Μοίρας Πυροβολικού. Από το 1950 και μετέπειτα υπηρέτησε σε διάφορες επιτελικές θέσεις και μονάδες Πυροβολικού. Από τον Ιανουάριο του 1951 κατέχοντας τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη εμφανίζεται να επιχειρεί μυήσεις νέων αξιωματικών στον ΙΔΕΑ με την συνεργασία του τότε ταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλου, γεγονός που μαρτυρεί την μακρά σχέση των δύο ανδρών. Άλλωστε και ο ίδιος είχε παραδεχθεί την συμμετοχή του στον ΙΔΕΑ, χωρίς να υποστεί γι αυτό δίωξη, καθώς και την από τότε γνωριμία του με τον Γ. Παπαδόπουλος. Στη συνέχεια υπηρέτησε και στο Στρατηγείο NATO Σμύρνης, ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα διατέλεσε υπασπιστής του Βασιλιά Παύλου υπηρετώντας στον Στρατιωτικό Οίκο του Βασιλέως. Επίσης υπήρξε καθηγητής στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου, Επιτελάρχης της IX Μεραρχίας, Διοικητής της Σχολής Πυροβολικού, Διευθυντής του 2ου ΕΓ/ΓΕΣ, Επιτελάρχης της ΑΣΔΕΝ, Υποδιοικητής και Διοικητής της V Μεραρχίας και Υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ.
Από τις 22 Απριλίου 1967, φέροντας τότε τον βαθμό του αντιστράτηγου στη θέση του υπαρχηγού ΓΕΕΘΑ, ανέλαβε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού και από τις 14 Δεκεμβρίου 1967 έως τις 18 Δεκεμβρίου 1968 ήταν ταυτόχρονα και Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας. Από τις 19 Δεκεμβρίου 1968 ανέλαβε Αρχηγός του νεοσυστάτου Αρχηγείου Ένοπλων Δυνάμεων (πρώην ΓΕΕΘΑ). Αποστρατεύθηκε στις 16 Αυγούστου 1973, αναλαμβάνοντας Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας με Πρόεδρο τον τότε πρωθυπουργό-δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη ετέθη σε "κατ' οίκον περιορισμόν".
Τον Αύγουστο του 1975 καταδικάστηκε από το 5μελές Εφετείο Αθηνών σε ισόβια κάθειρξη, για στάση και εσχάτη προδοσία, λόγω της συμμετοχής του στο Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.
Τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και πολλά άλλα ελληνικά και ξένα παράσημα και μετάλλια, αντίστοιχα του βαθμού του και των θέσεων που κατείχε. Ήταν άγαμος. Αυτοκτόνησε στο μπάνιο του κελιού του, στις φυλακές Κορυδαλλού όπου είχε εγκλειστεί, στις 22 Μαρτίου 1987, σε ηλικία 75 ετών.
1920 – Ισαάκ Ασίμωφ, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Ισαάκ Ασίμωφ (Isaac Asimov) γεννήθηκε με το όνομα Isaak Yudovich Ozimov στο Πετροβίτσι της Ρωσίας στις 2 Ιανουαρίου 1920 και πέθανε στις ΗΠΑ στις 6 Απριλίου του 1992 και είναι ιδιαίτερα γνωστός για το συγγραφικό του έργο και συγκεκριμένα για τα έργα επιστημονικής φαντασίας. Ο Ασίμωφ είχε τέλεια γνώση πάνω στις φυσικές επιστήμες, που τη συνδύαζε με έντονη διορατικότητα και αντίληψη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχολογίας. Έγραψε 465 περίπου δημοσιευμένα βιβλία, από τα οποία τα 25 είναι καθαρά επιστημονικής φαντασίας και τα υπόλοιπα μελέτες και επιστημονικά συγγράμματα. Τα γνωστότερα έργα του είναι η σειρά μυθιστορημάτων με τα Ρομπότ ("Εγώ, το Ρομπότ", "Έρχονται τα Ρομπότ", "Σπηλιές από Ατσάλι", "Ο Γυμνός Ήλιος", "Τα Ρομπότ της Αυγής", "Ρομπότ και Αυτοκρατορία") και η σειρά της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας ("Γαλαξιακή Αυτοκρατορία", 1-6) που διαδραματίζονται στο ίδιο μυθιστορηματικό περιβάλλον, και με αυτήν τη χρονική σειρά.
Στα έργα του που σχετίζονται με ρομπότ χρησιμοποιούνται οι τρεις νόμοι της ρομποτικής, τους οποίους επινόησε ο Ασίμωφ.
Μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1923 και πήρε την αμερικάνικη υπηκοότητα το 1928. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια, από το οποίο αποφοίτησε το 1939. Παντρεύτηκε το 1942 και απέκτησε δύο παιδιά. Το 1955 έγινε καθηγητής βιοχημείας στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Βοστώνης. Υπήρξε επίσης εταίρος επιστημονικών συλλόγων, με αρκετές διακρίσεις στο ενεργητικό του για τις επιστημονικές του έρευνες.
Ο Ασίμωφ έχει πλούσιο συγγραφικό έργο σε πολλούς τομείς, μεταξύ των οποίων έργα επιστημονικής φαντασίας, επιστημονικά συγγράματα και βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης. Έχει λάβει πολλές διακρίσεις και βραβεία, μεταξύ των οποίων και τα κορυφαία βραβεία Nebula και Hugo.
1922 - Μορίς Φορ, Γάλλος πολιτικός.
1924 – Ευγένιος Σπαθάρης,έλληνας καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών, ένας από τους πιο σημαντικούς καραγκιοζοπαίχτες και ζωγράφος.
Γεννήθηκε στην Κηφισιά στις 2 Ιανουαρίου 1924. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική και ιδιαίτερα με τους ήρωες του θεάτρου σκιών, από τους πρωτοπόρους του οποίου ήταν ο πατέρας του, Σωτήρης Σπαθάρης, ο οποίος απεβίωσε το 1974.
1927 - Γρηγόρης Βάρφης, Έλληνας πολιτικός.
1941 - Τζανφράνκο Τερέντσι, πολιτικός από τον Άγιο Μαρίνο.
1945 - Σλόμπονταν Πράλιακ, Κροάτης στρατηγός.
1949 - Νικολάι Πάνκιν, Ρώσος κολυμβητής.
1955 - Αγάθων Ιακωβίδης, ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης από τη Θεσσαλονίκη.
Το 2013 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνή διαγωνισμό της Eurovision μαζί με το συγκρότημα Koza Mostra με το τραγούδι "Alcohol Is Free", το οποίο ήρθε 6ο στον τελικό με 152 ψήφους.
Γεννήθηκε στον Ευαγγελισμό Λαγκαδά Θεσσαλονίκης το 1955. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρασία, γι' αυτό τα πρώτα τραγούδια που άκουγε ήταν μικρασιατικές μελωδίες. Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική το 1971 και σταδιακά έμαθε μόνος του να παίζει σχεδόν όλα τα έγχορδα όργανα των ρεμπέτικων τραγουδιών, δηλαδή: κιθάρα, μπαγλαμά, ούτι, μπουζούκι, τζουρά, μάντολα, μαντολίνο. Το 1973 έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση σε μπουάτ της Θεσσαλονίκης. Αμέσως συνειδητοποίησε πως η μουσική που τον εκφράζει και του ταιριάζει είναι η ρεμπέτικη και αφιερώνεται σε αυτήν αποκλειστικά. Κατέχει πολλούς σπάνιους δίσκους γραμμοφώνου με ρεμπέτικα τραγούδια, και αξιοποιεί τη συλλογή του σε ραδιοφωνικές μουσικές εκπομπές.
Το 1977 δημιουργεί το "Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης", με το οποίο παίζει σε μαγαζιά, κάνει συναυλίες και ηχογραφεί δύο δίσκους. Το 1981 αποφασίζει να μεταβεί στην Αθήνα. Συνεργάζεται με γνωστούς τεχνίτες της λαϊκής μουσικής. Κώστας Παπαδόπουλος, Γιώργος Κόρος, Βασίλης Σούκας, Λάζαρος Κουλαξίζης, Νίκος Φιλιππίδης και Νίκος Χατζόπουλος είναι κάποιοι από αυτούς. Γίνεται πιο γνωστός και κάνει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, σε Ευρώπη και Η.Π.Α. Από το 1987 ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Η δισκογραφία του αφορά αποκλειστικά στο ρεμπέτικο. Έχει ερμηνεύσει πολλά δημοφιλή ρεμπέτικα αλλά και παλιά, άγνωστα τραγούδια που έχει ανασύρει από το πλούσιο αρχειακό υλικό που κατέχει.
Το 2013 αποδέχθηκε την πρόσκληση του συγκροτήματος Κόζα Μόστρα να συμμετάσχει μαζί τους στο Φεστιβάλ της Γιουροβίζιον στο Μάλμε της Σουηδίας, με το τραγούδι "Alcohol Is Free", με το οποίο προκρίθηκαν στον τελικό της διοργάνωσης όπου κατέλαβαν την 6η θέση.
1961 - Κίκι Λέσεντριτς, Σέρβος συνθέτης.
1961 - Τοντ Χέινς, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1964 - Κρίστιαν Βελπ, Γερμανός καλαθοσφαιριστής.
1968 - Κούμπα Γκούντινγκ Τζ., Αμερικανός ηθοποιός.
1972 – Χρήστος Μελέτογλου, Έλληνας πρώην αθλητής του στίβου.
Γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1972 στο Χάινσμπεργκ της Γερμανίας και είναι απερχόμενος πρωταθλητής του στίβου στο αγώνισμα του τριπλούν.
Ήταν μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας του 2000 και του 2004. Οι διακρίσεις του περιλαμβάνουν την 7η θέση σε δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1997, 2003), ενώ στην Ολυμπιάδα του 2004 στην Αθήνα ήταν 6ος. Στο Γκραν Πρι της Οσάκας, ο Μελέτογλου έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη «χώρα του ανατέλλοντος ηλίου», το Μάιο του 2005, πετυχαίνοντας 16,78 μ. Στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2005 της Αλμερίας, στην Ισπανία κέρδισε 1 χρυσό μετάλλιο, με άλμα 17.09 μ.
Ο Μελέτογλου ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας στην τελετή έναρξης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της 6 Αυγούστου 2006 στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Το 2006 αποκλείστηκε με τρία άκυρα άλματα από τον τελικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Γκέτεμποργκ. Αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας της καριέρας του.
1976 - Παθ Βέγα, Ισπανίδα ηθοποιός.
1976 - Χρυσοπηγή Δεβετζή, Ελληνίδα αθλήτρια.
1980 - Γιώργος Δέδας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
1982 – Αθανασία Τσουμελέκα, Ελληνίδα αθλήτρια στο βάδην.
Η Αθανασία Τσουμελέκα (Πρέβεζα, 2 Ιανουαρίου 1982) είναι Ελληνίδα πρώην αθλήτρια του στίβου στο αγώνισμα του βάδην. Kατέκτησε την πρώτη θέση στην απόσταση των 20 χιλιομέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
1991 - Μπεν Χάρντι, Άγγλος ηθοποιός.
Θάνατοι σαν σήμερα
17 – Οβίδιος, ρωμαίος ποιητής.
Ο Πόπλιος Οβίδιος Νάσων (20 Μαρτίου 43 π.Χ. - 17), γνωστός ως Οβίδιος, ήταν Ρωμαίος ποιητής, περισσότερο γνωστός από τις Μεταμορφώσεις, μίας σειράς 15 βιβλίων μυθολογικής αφήγησης γραμμένης σε δακτυλικό εξάμετρο, καθώς και για τις συλλογές ερωτικής ποίησης σε ελεγειακά δίστιχα, και ιδιαίτερα για τους Έρωτες (Amores) και την Ερωτική τέχνη (Ars amatoria). Πολλοί μιμήθηκαν την ποίησή του κατά την Ύστερη Αρχαιότητα και το Μεσαίωνα και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη δυτική τέχνη και λογοτεχνία. Ήταν ο τελευταίος από τους μεγάλους αυγούστειους ποιητές, που έζησε στις αρχές της Pax Romana, της ειρήνης δηλαδή ανάμεσα στα έθνη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που επέβαλαν οι ρωμαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις.
Γεννήθηκε στην ιταλική πόλη Σουλμόνα το 43 π.Χ. και πέθανε στην πόλη Τόμοι της Μοισίας (Ρωμαϊκής επαρχίας του κάτω Δούναβη) το 17 μ.Χ
826 - Αδαλάρδος του Κορμπί, Φράγκος ηγούμενος.
1169 - Μπερτράν ντε Μπλανκφόρ, μέγας μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού.
Ο Μπερτράν ντε Μπλανκφόρ ή Μπλανσφόρ (2 Ιανουαρίου 1169) ήταν ιππότης στον Μεσαίωνα. Εντάχθηκε στο Τάγμα του Ναού. Διετέλεσε έκτος Μεγάλος Μάγιστρος (Grand Master) του Τάγματος, διάδοχος του Αντρέ ντε Μονμπάρ, από το 1156 μέχρι τον θάνατό του, 2 Ιανουαρίου του 1169.
Στο Τάγμα τον διαδέχθηκε ο ιππότης Φιλίπ ντε Μιγί.
1184 - Θεοδώρα Κομνηνή της Σουηβίας, δούκισσα της Αυστρίας.
1302 - Ερρίκος Α΄, λόρδος του Μεκλεμβούργου.
1557 - Τζάκοπο Ποντόρμο, Ιταλός ζωγράφος.
1597 - Χατόρι Χάνζο, Ιάπωνας νίντζα.
1816 - Λουί-Μπερνάρ Γκιτόν ντε Μορβώ, Γάλλος χημικός και πολιτικός.
1819 - Μαρία Λουίζα της Πάρμας, βασίλισσα της Ισπανίας.
1861 - Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄, βασιλιάς της Πρωσίας.
1892 - Τζωρτζ Αίρυ, Άγγλος μαθηματικός και αστρονόμος.
1896 – Παναγιώτης Χιώτης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Παναγιώτης Χιώτης (6 Αυγούστου 1814 - 2 Ιανουαρίου 1896) ήταν Έλληνας εκπαιδευτικός και ιστορικός συγγραφέας από τη Ζάκυνθο. Έγραψε ιστορικά έργα. Για την προσφορά του στην καταγραφή της ιστορίας τιμήθηκε σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο.
Κατά την περίοδο της αγγλικής Κατοχής δίδαξε στο Λύκειο του νησιού. Μετά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα εργάστηκε ως δάσκαλος στη Ζάκυνθο και διετέλεσε επόπτης της Βιβλιοθήκης του νησιού. Υπήρξε ο άνθρωπος που συνέταξε και τον κανονισμό για τη λειτουργία της, το 1883. Υπήρξε βαθύς ερευνητής της Ιστορίας των Επτανήσων, φθάνοντας ως την Ιταλία. Πέθανε στις αρχές του 1896, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει ένα έργο με βιογραφίες επιφανών Επτανησίων. Το όνομά του φέρει σήμερα το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Κάμπου, με έδρα το Βανάτο.
1915 – Αρμάν Πεζό, γάλλος επιχειρηματίας, ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας. (Γεν. 26/3/1849)
1917 - Έντουαρντ Μπάρνετ Τάιλορ, Άγγλος ανθρωπολόγος.
1917 – Λεόν Φλαμένγκ, Γάλλος ποδηλάτης.
1920 - Πωλ Αντάμ, Γάλλος συγγραφέας.
1924 - Τζέιμς Τέμπλερ, Άγγλος αεροναυτικός.
1943 - Τσαζίμ Κοτσούλι, Αλβανός πολιτικός.
1945 - Μπέρτραμ Ράμσεϋ, Άγγλος ναύαρχος.
1950 – Εμίλ Γιάνινγκς, Γερμανός ηθοποιός.
1950 – Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Δημοφιλής Έλληνας μουσουργός, ο δημιουργός της ελληνικής οπερέτας.
Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης (Αθήνα 1883-Αθήνα 1950) υπήρξε δημοφιλής Έλληνας μουσικοσυνθέτης, αρχιμουσικός και ένας από του πρωτεργάτες της Ελληνικής Οπερέτας, με καταγωγή από το Λιτόχωρο Πιερίας της Μακεδονίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου του 1883 (ορισμένες πηγές αναφέρουν το 1882). Τα πρώτα μαθήματα μουσικής πήρε από τον πατέρα του Ιωάννη Σακελλαρίδη (1853-1938), διαπρεπή μουσικοδιδάσκαλο, μεταρρυθμιστή της βυζαντινής μουσικής, ιεροψάλτη, φιλόλογο και μελουργό. Η μητέρα του καταγόταν από την Ύδρα.
Σπούδασε στην Αθήνα, τη Γερμανία και την Ιταλία. Στα τέλη του 1902 έδωσε μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό του Άρη, που ήταν βαρύτονος, επιτυχημένες συναυλίες με δικές του συνθέσεις και εναρμονισμένα ελληνικά δημοτικά τραγούδια στο Βασιλικό Ωδείο του Μονάχου και στο μέγαρο της βαρώνης Αμελίας φον Πέρφαλλ (κόρης του Γουσταύου Κλάους), ενώπιον πληθώρας πριγκίπων και αριστοκρατών (εφημερίδα "Σκριπ" 1/12/1902). Στην εφημερίδα Σκριπ διαβάζουμε:«Εκείνο το οποίον δέον να τονισθή ενταύθα, είναι η εμφάνισις του νεαρού, μόλις εικοσαετούς και συμπαθούς υιού του κ. Σακελλαρίδου, Θεοφράστου Σακελλαρίδου, όστις τους πάντας εξέπληξε παρασχών δείγματα συνθετικής ιδιοφυΐας, ουχί της τυχούσης, και διευθύνας ορχήστραν εξ 60 οργάνων με ικανότητα και ακρίβειαν ήτις ενεποίησεν εις τους φίλους μας Γερμανούς ευχάριστον εντύπωσιν».
Λέγεται ότι η οικογένεια Σακελλαρίδη πριν επιστρέψει έδωσε συναυλίες στην Ιταλία και την Αίγυπτο.
1953 - Δημήτριος Γιαννόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
1953 - Γκούτσιο Γκούτσι, Ιταλός επιχειρηματίας.
1958 – Ρήγας Γκόλφης, Έλληνας ποιητής και κριτικός.
Ο Ρήγας Γκόλφης (1886- 2 Ιανουαρίου 1958) ήταν ποιητής, κριτικός και συνεργάτης του περιοδικού Ο Νουμάς και υπήρξε από τους πιο μαχητικούς δημοτικιστές της εποχής του χωρίς να μετατρέψει όμως ποτέ την ποίηση του σε πολιτική συνθηματολογία.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ρήγα Γκόλφη, γεννήθηκε το 1886 στο Μεσολόγγι ο δε πατέρας του καταγόταν από το Καρπενήσι. Ο Γκόλφης αφού σπούδασε νομικά στην Αθήνα έγινε συμβολαιογράφος όπως και ο πατέρας του. Το 1908 δημοσίευσε στον Νουμά το μονόπρακτο δράμα Ο Γήταυρος το οποίο είχε έντονο κοινωνικό χαρακτήρα και εντάσσεται στην κοινωνική θεατρική ηθογραφία. Ασχολήθηκε όμως κυρίως με την ποίηση και εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές:
Τραγούδια του Απρίλη (1909)
Ύμνοι (1921)
Στο γύρισμα της ρίμας (1924)
Λυρικά χρώματα (1930)
Τετράμετρο (1952)
Στα ποιήματα του, που τα χαρακτηρίζει η εξομολογητική διάθεση και ευγένεια αισθημάτων, ο Γκόλφης χρησιμοποίησε διάφορα μέτρα και ρυθμούς. Εξέδωσε και ένα βιβλίο με διηγήματα με τίτλο Η επιφάνεια και το βάθος (1954).
Εκτός από την ποιητικό του έργο σημαντικά είναι και τα κριτικά κείμενά του που αν και χαρακτηρίζονται από απλότητα φανερώνουν τις κριτικές του ικανότητες και την γενικότερη πνευματική καλλιέργειά του. Από το κείμενα αυτά τύπωσε μόνο ορισμένα σε έναν τόμο με τίτλο Φαντασία και ποίηση (1935) ενώ τα υπόλοιπα είναι σκορπισμένα σε διάφορα έντυπα.
Επίσης μετέφρασε τον Ύμνο της Διεθνούς και το καταστατικό του σοσιαλιστικού κόμματος στη δημοτική. Το 1909 αφιέρωσε ένα ποίημά του στον σοσιαλιστή Φερέρο που δολοφονήθηκε στην Ισπανία.
1964 - Πέτρος Σπανδωνίδης, Έλληνας φιλόλογος, κριτικός της λογοτεχνίας και δοκιμιογράφος. (περ. 1890 – 2 Ιανουαρίου 1964)
Ο Πέτρος Σπανδωνίδης γεννήθηκε στη Ρουμανία, αλλά η καταγωγή του ήταν από το Μελένικο. Από την ηλικία των 15 περίπου ετών, το 1905, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Αναγορεύθηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ είχε ήδη πραγματοποιήσει την εμφάνισή του στον χώρο των γραμμάτων το 1926 με δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1932 υπήρξε συνιδρυτής των «Μακεδονικών ημερών». Διακρίθηκε κυρίως για τις μελέτες του για την ποίηση και για τα δοκίμιά του επί θεμάτων της κλασικής και ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, ενώ υπήρξε και τακτικός συνεργάτης των επιφυλλίδων της αθηναϊκής εφημερίδας Η Καθημερινή. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη ως, συνταξιούχος πλέον, γυμνασιάρχης σε ηλικία 74 ετών.
1980 - Φίλιππος Δραγούμης, Έλληνας πολιτικός και νομικός. (2 Ιανουαρίου 1890 - 2 Ιανουαρίου 1980)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Στέφανου Δραγούμη και αδελφός του Ίωνα Δραγούμη. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο των Αθηνών, του οποίου έγινε και διδάκτορας. Έλαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους και έπειτα, το 1914, εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε ως υποπρόξενος στο Γενικό προξενείο της Αλεξάνδρειας και στη συνέχεια το 1917 απολύθηκε από την υπηρεσία για πολιτικούς λόγους.
Εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής Φλωρίνης το 1920 με την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, το 1926 με το Αγροτικό Κόμμα και το 1927 έλαβε μέρος στην επιτροπή σύνταξης του συντάγματος. Το 1932 έγινε υπουργός Β. Ελλάδος στην κυβέρνηση Τσαλδάρη. Με την έναρξη της κατοχής εγκατέλειψε την Ελλάδα και κατέφυγε στο Κάιρο, όπου βρισκόταν η κυβέρνηση. Σε αυτή διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών, θέση την οποία ανέλαβε και πάλι το 1946 στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απριλίου 1946. Στην επόμενη Κυβέρνηση Τσαλδάρη του Οκτωβρίου 1946 χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών. Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Κιουσόπουλου χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών ενώ σε αυτή του Πιπινέλη υπουργός Εθνικής Αμύνης. Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής το 1932, το 1933, και το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα, ενώ το 1935 εκλέχθηκε ως ανεξάρτητος. Το 1946 στάλθηκε στο Παρίσι ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας του συνεδρίου ειρήνης.
Ήταν επίσης ισόβιο μέλος στην Πάγκειο επιτροπή και πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας, θέση την οποία διατήρησε για πενήντα χρόνια. Ήταν επίσης πρόεδρος της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Μερικά από τα έργα που είχε συγγράψει ήταν: Τα εθνικά δίκαια στην διάσκεψη της ειρήνης (1948), Επί του Κυπριακού ζητήματος (1956) κ.α.
Απεβίωσε στην Αθήνα την ημέρα των γενεθλίων του και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαλαωρίτου, κόρη του Ιωάννη Βαλαωρίτη, και είχε δυο παιδιά, τον Μάρκο και τη Ζωή.
1980 - Γεώργιος Μαυροφόρος, Έλληνας γιατρός και πολιτικός, που υπηρέτησε ως βουλευτής Λασιθίου από το 1935 ως το 1936. (9 Δεκεμβρίου 1897 - 2 Ιανουαρίου 1980)
Ήταν γιος του Παυλή Μαυροφόρου, πρώην δημάρχου της Φουρνής και της Μαρίας. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και είχε δύο μεγαλύτερα αδέρφια τον Δημήτριο (1890-1971), έμπορο και τον Εμμανουήλ, δικηγόρο στη Νεάπολη Λασιθίου. Ο Γεώργιος σπούδασε ιατρική και εργάστηκε ως πρώτα στη Νεάπολη (όπου είχε και δική του μαιευτική κλινική) και μετά το γάμο του, στην Ιεράπετρα. Ήταν παντρεμένος με την Πόπη Φουνταλίδη και απέκτησαν παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.
Εξελέγη βουλευτής Λασιθίου στις εκλογές του 1935 με το Λαϊκό Κόμμα.
Πέθανε 2 Ιανουαρίου 1980.
1990 – Ευάγγελος Αβέρωφ, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αβέρωφ γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας στις 17 Απριλίου του 1910, καταγώμενος από την οικογένεια Αβέρωφ του Μετσόβου. Ήταν πτυχιούχος της Νομικής και διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λωζάνης στην Ελβετία.
Το 1940 έγινε νομάρχης της Κέρκυρας, ενώ το 1946 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Ιωαννίνων, θέση που διατήρησε μέχρι το 1964.
Διατέλεσε υπουργός Εφοδιασμού, Εθνικής Οικονομίας, Εμπορίου, Γεωργίας και Εξωτερικών και την περίοδο 1974–1981 διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Το 1981 εκλέχτηκε αρχηγός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και το 1984 επίτιμος πρόεδρός της. Σημαντική ήταν η συνεισφορά του, ως Υπουργός Εξωτερικού, στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου με θέμα την ίδρυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας το 1959 και στη Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας- ΕΟΚ το 1962, σύμφωνα με την οποία η χώρα κατέστη το πρώτο συνδεδεμένο κράτος με την κοινότητα.
Με πρωτοβουλίες του ιδρύθηκε το ίδρυμα του Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα που λειτουργεί στην Κηφισιά. Ο ίδιος διετέλεσε πρώτος και ισόβιος πρόεδρος του ιδρύματος.
Μιλούσε γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Κηφισιάς.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε πολλές διεθνείς διασκέψεις και τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος από τον Βασιλιά Παύλο καθώς και με ισάξιους Μεγαλόσταυρους άλλων χωρών. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο υπηρέτησε σε ομάδες δολιοφθορών, ανακλήθηκε το 1941 και διορίστηκε Νομάρχης Κερκύρας. Τον Μάιο του 1941 ίδρυσε με έδρα την Λάρισα την οργάνωση Φιλική Εταιρεία, που είχε ως στόχο την καταπολέμηση των δοσίλογων του Αλκιβιάδη Διαμάντη που αργότερα αποκλήθηκαν Λεγεώνα των Βλάχων. Το 1942 συνελήφθη για την αντιστασιακή δραστηριότητά του και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 1943, δραπέτευσε και παρέμεινε στην Ιταλία επικεφαλής ελληνικής αντιστασιακής οργάνωσης. Το 1944 επιστρατεύθηκε με τον βαθμό του επίκουρου υποπλοιάρχου υπηρετώντας μέχρι το τέλος του πολέμου στην Ελληνική Στρατιωτική Αποστολή της Ρώμης. Το 1974 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το 1981 ανεδείχθη πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας που βρίσκονταν τότε στην αξιωματική αντιπολίτευση και το 1984 ανακηρύχτηκε επίτιμος πρόεδρός της. Παράλληλα με την πολιτική του δράση ανέπτυξε συγγραφικό έργο γράφοντας μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια και ιστορικές αναλύσεις.
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ δυστυχώς υπήρξε και ένας απο τους αρνητικούς καταλύτες για την Κύπρο και την εισβολή των Τουρκικών δυνάμεων στη Κύπρο το 1974.
Για τους κατοίκους του Μετσόβου, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, αποτελεί τον τελευταίο εκπρόσωπο της μεγάλης παράδοσης των τοπικών ευεργετών. Πρωτοστάτησε στην δημιουργία του Ιδρύματος Βαρόνου Μιχαήλ Τοσίτσα, το οποίο διεύθυνε επί 40 χρόνια συμβάλλοντας καθοριστικά στη ανάπτυξη του οικισμού. Εκπληρώνοντας την επιθυμία του Βαρόνου Μιχαήλ Τοσίτσα, να φέρει ο εκάστοτε πρόεδρός του Ιδρύματος το οικογενειακό του επίθετο, έφερε έκτοτε και το επίθετο Τοσίτσας.
Επίσης δημιούργησε το Ίδρυμα Ευάγγελου Αβέρωφ- Τοσίτσα, στο οποίο δώρισε τη σημαντικότατη προσωπική του συλλογή Ελλήνων ζωγράφων 19ου και αρχών 20ου αιώνα, χτίζοντας πινακοθήκη για την στέγασή της. Παράλληλα επένδυσε στην τοπική αμπελουργία καλλιεργώντας τον εγκαταλειμμένο αμπελώνα του Μετσόβου και δημιουργώντας σύγχρονη οινοποιητική μονάδα. Μετά τον θάνατό του το 1990, οι συμπατριώτες του τον τίμησαν στήνοντας τον ανδριάντα στο κέντρο του Μετσόβου.
Πέθανε στις 2 Ιανουαρίου 1990. Η οικουμενική κυβέρνηση του Ξενοφώντα Ζολώτα, για να τον τιμήσει, πρότεινε να κηδευτεί με δημόσια δαπάνη και με τιμές εν ενεργεία Πρωθυπουργού. Όμως η οικογένειά του αφού ευχαρίστησε την κυβέρνηση, ανακοίνωσε πως επιθυμία του ήταν η λιτή και απέριττη ταφή, όπως ακριβώς ήταν και η ζωή του. Επιπλέον παρακάλεσε αντί για στεφάνια, να κατατεθούν δωρεές για αγαθοεργείς σκοπούς. Η κηδεία του Έλληνα πολιτικού στις 4 Ιανουαρίου 1990 στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Στο Μέτσοβο στήθηκε ανδριάντας του, έργο του γλύπτη Γ. Παπά.
Ήταν παντρεμένος με την Διαμαντίνα Λυκιαρδοπούλου και είχαν αποκτήσει δύο κόρες.
Δολοφονία Παναγούλη
Η Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι, σύντροφος του Αλέξανδρου Παναγούλη, αφήνει υπόνοιες στο βιβλίο της Un Uomo ότι ο Αβέρωφ μπορεί να είχε σχέση με το θάνατο του αγαπημένου της. Σύμφωνα με τη Φαλάτσι, ο Αβέρωφ, που ήταν Υπουργός Εθνικής Άμυνας το 1974–1981, προστάτεψε πολλούς χουντικούς αξιωματικούς και μέλη της ΕΣΑ, κάνοντας μικρές και διακοσμητικές αποστρατεύσεις. Ο Παναγούλης ερευνούσε τις δραστηριότητες των πρώην βασανιστών του, όταν σκοτώθηκε σε ύποπτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η Φαλάτσι πίστευε ότι ο Αβέρωφ διαδραμάτισε σκοτεινό ρόλο στην όλη υπόθεση, και ότι είχε μεγάλο συμφέρον να σιωπήσει ο Παναγούλης.
1996 - Βασίλης Φόρης, Έλληνας φιλόλογος. (1925 - 2 Ιανουαρίου 1996)
Γεννήθηκε στην Κοζάνη και ήταν πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Το 1952 άρχισε τη διδασκαλία του στην Εμπορική Σχολή της γενέτειράς του (φιλόλογος).
Διατέλεσε Διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη). Δημοτικιστής, εισηγήθηκε το μονοτονικό σύστημα στην Ελλάδα (ως μέλος των επιτροπών για το θέμα αυτό από το 1976), το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται το 1982.
Συνταξιοδοτήθηκε το 1991.
Δημοσίευσε, ανάμεσα στα άλλα, άρθρα στην εφημερίδα Καθημερινή, στη στήλη "Γλωσσολογικά μελετήματα" (από τη δεκαετία του '50).
1999 – Σεμπάστιαν Χάφνερ, Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας.
2000 - Μαρία δε λας Μερθέδες των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών, ινφάντα της Ισπανίας.
2007 – Θίοντορ Κόλεκ, δήμαρχος της Ιερουσαλήμ.
2009 – Μαρία ντε Ζεσούς, Πορτογαλίδα υπεραιωνόβια.
2011 - Τζον Όσμπορν, πολιτικός από το Μοντσερράτ.
2012 - Λάρι Ράινχαρτ, Αμερικανός κιθαρίστας.
2013 - Λαδισλάο Μαζουρκιέβιτς, Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής.
2018 - Ευγένιος Γκέραρντ, Ολλανδός προπονητής ποδοσφαίρου.