DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Σαν σήμερα 30 Δεκεμβρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

Tsarouxis-Mines-Dekemvris

Σαν σήμερα 30 Δεκεμβρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε

από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίων Ανυσίου επισκόπου και Οσιομάρτυρος Ανυσίας εν Θεσσαλονίκη, (Ανύσιος, Ανυσία)

Αγίου Γεδεών Καρακαλλινού του νέου εν Τυρνάβω, (Γεδεών)
Αγίου Φιλεταίρου μάρτυρος, (Φιλέταιρος, Φιλεταίριος, Φιλεταίρης, Φιλεταίρη, Φιλεταιρία, Φιλεταίρα)

30 Δεκεμβρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1066: Η Σφαγή της Γρανάδας: ένας μαινόμενος όχλος μουσουλμάνων καταλαμβάνει το βασιλικό παλάτι, σταυρώνει τον Εβραίο βεζίρη Joseph ibn Naghrela και σφαγιάζει το μεγαλύτερο μέρος του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης.

1460: Πόλεμος των Ρόδων: ο Οίκος του Λάνκαστερ επιτυγχάνει αποφασιστική νίκη στη μάχη του Γουέικφιλντ.

1703: Καταστροφικός σεισμός στο Τόκιο προκαλεί το θάνατο 37.000 ατόμων.

1822: Μάχη στην Άμφισσα και ανακατάληψη της πόλεως από τους Τούρκους.

1824: Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης παραδίδεται στην κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.

1853: Η Αγορά του Γκάντσντεν: οι Η.Π.Α. αγοράζουν γη από το Μεξικό για να διευκολύνει την κατασκευή σιδηροδρόμου στις Νοτιοδυτικές Πολιτείες.

1871: Η Βικτόρια Γούντχαλ δημοσιεύει για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς.

1880: Η βρετανική αποικία Τρανσβάαλ στην Αφρική, κηρύττει την ανεξαρτησία της, προκαλώντας τον πόλεμο του Μπόερ.

1894: Με προσωπική επιστολή στον Δημήτριο Βικέλα, φοιτητής δηλώνει τον ενθουσιασμό του για την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και δεσμεύεται να συνεισφέρει 10 δρχ από το υστέρημά του, από τις 1/1/1895 έως τον Ιούνιο του 1896, ώστε να συμβάλλει και αυτός στον κοινό στόχο.

1903: Εξακόσιοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από μεγάλη φωτιά στο Θέατρο «Ιρακουά» του Σικάγου.

1906: Η δυναστεία των Καζάρων εγκαινιάζει στο Ιράν την περίοδο της συνταγματικής μοναρχίας.

1918: Ο Έλληνας πρωθυπουργός Ε. Βενιζέλος υποβάλλει στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης, μετά το τέλος του Α' Π.Π., μακρύ υπόμνημα περί των ελληνικών δικαιωμάτων επί των παραλίων της Μ. Ασίας. Οι προτάσεις αυτές έγιναν αποδεκτές από το Ανώτατο Διασυμμαχικό Συμβούλιο, πέντε μήνες μετά, στις 6 Μαΐου του 1919.

1922: Συγκροτείται στη Μόσχα η Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ).

1924: Ο Έντγουιν Χαμπλ ανακοινώνει την ύπαρξη άλλων γαλαξιών.

1927: Έναρξη της πρώτης γραμμής μετρό στην Ασία, της γραμμής Γκίνζα στο Τόκυο.

1934: Υπογράφεται η σύμβαση για την ίδρυση ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα.

1936: Πρώτη απεργία της Ένωσης Εργατών Αυτοκινητοβιομηχανίας στις ΗΠΑ.

1938: Το Brno απολαμβάνει πρώτο, το μπαλέτο του Σεργκέι Προκόφιεφ "Ρωμαίος και Ιουλιέτα".

1941: Το πρώτο πλοίο τύπου Λίμπερτι καθελκύεται στις ΗΠΑ. Θα συμβάλει καθοριστικά στην αναγέννηση της ελληνικής ναυτιλίας μεταπολεμικά.

1944: Ο Ανδρέας Εμπειρίκος συλλαμβάνεται στο σπίτι του από την ΟΠΛΑ και περνά λαϊκό δικαστήριο στο Περιστέρι. Ο ΕΛΑΣ τον παίρνει όμηρο, αλλά κάπου στη Θήβα δραπετεύει. Επιστρέφει στην Αθήνα, ξυπόλητος, με πληγές και με κρυοπαγήματα στα πόδια, φοβερά εξαντλημένος.

1947: Ο βασιλιάς της Ρουμανίας Μιχαήλ αναγκάζεται να παραιτηθεί και η μοναρχία καταλύεται. Το πολίτευμα της χώρας γίνεται Λαϊκή Δημοκρατία.

1950: Πόλεμος της Κορέας: Το Τάγμα του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος Κορέας, εντεταγμένο στο 7ο Αμερικανικό Σύνταγμα Ιππικού, αναλαμβάνει την πρώτη πολεμική αποστολή στην Κορέα και εγκαθίσταται αμυντικώς στη ζωτική περιοχή Κιούμκο-Ρι, κοντά στη Σεούλ.

1954: To μιούζικαλ “House Of Flowers” των Χάρολντ Άρλεν και Τρούμαν Καπότε κάνει την πρεμιέρα του στο θέατρο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης.

1961: Μία ομάδα 83 νέων -Φίλοι της Μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη- αποστέλλουν στον Τύπο επιστολή διαμαρτυρίας «δια την άδικον και αντιπνευματικήν στάσιν των Ραδιοφωνικών μας Σταθμών, έναντι των τραγουδιών του, δια του αποκλεισμού από τας εκπομπάς των». Το όνομα Μανώλης Λοΐζος (Μάνος Λοΐζος) είναι το δεύτερο στη σειρά.

1962: Οι δυνάμεις του ΟΗΕ, που μετακινούνται στην Κατάνγκα, έχουν εντολή να αναστείλουν οριστικά την απόσχιση της επαρχίας από το υπόλοιπο Κονγκό.

1963: Πραγματοποιείται από τους άγγλους η πρώτη διχοτόμηση της Κύπρου. Επιτυγχάνεται κατάπαυση του πυρός, ύστερα από σκληρές μάχες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Την «Πράσινη Γραμμή» στη Λευκωσία τη «χαράσσει» ο στρατηγός Γιανγκ, ο οποίος είναι εφοδιασμένος με πράσινη πένα. Την «Πράσινη Γραμμή» υπογράφουν ο πρόεδρος Μακάριος και ο (Τούρκος) αντιπρόεδρος Κουτσιούκ, με μάρτυρες τους Κληρίδη και Ντενκτάς.

1963: Με εισήγηση του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές για τις 16 Φεβρουαρίου 1964. Η εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης ανατίθεται στον Ιωάννη Παρασκευόπουλο.

1965: Ο Φερντινάντ Ε. Μάρκος εκλέγεται νέος πρόεδρος των Φιλιππίνων.

1966: Εκδίδεται η απόφαση για τη δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη. Καταδικάζονται για θανατηφόρο σωματική κάκωση – συνεργία ο Σπύρος Γκοτζαμάνης (11 χρόνια), ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης (8,5 χρόνια) και για διατάραξη οικιακής ειρήνης άλλα 8 άτομα (ποινές κάτω του έτους).

1970: Ο Πολ Μακάρτνεϊ με αγωγή του ζητά τη διάλυση των Beatles.

1972: Μετά από δυο βδομάδες σκληρών βομβαρδισμών του Βορείου Βιετνάμ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον δέχεται την έναρξη συνομιλιών με την κυβέρνηση του Ανόι.

1973: Φωτογραφική αποτύπωση για πρώτη φορά κομήτη από το διάστημα. Το Skylab φωτογραφίζει τον κομήτη Κοχούτεκ.

1975: Λήγει η Δίκη του Πολυτεχνείου. Ιωαννίδης, Βαρνάβας και Ντερτιλής καταδικάζονται σε ισόβια. 17 κατηγορούμενοι καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης ανάμεσά τους και ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος. 12 αθωώνονται.

1981: Για την αντιμετώπιση του νέφους στο κέντρο της Αθήνας αποφασίζεται η εφαρμογή κλιμακωτού ωραρίου στην αγορά και η εναλλάξ κυκλοφορία των αυτοκινήτων (μονά-ζυγά).

1990: Ιδιωτικοποιείται η Εθνική Τράπεζα Ελλάδας στην Κύπρο.

1991: Στο Τόγκο, λαμβάνει τέλος το στρατιωτικό πραξικόπημα, που είχε εκδηλωθεί δύο μέρες πριν.

1991: Οι χώρες της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών (ΚΑΚ) αποφασίζουν να μη διατηρήσουν ενιαίο στρατό, αφήνοντας κάθε Δημοκρατία να έχει τον δικό της.

1993: Εγκαινιάζεται η περίοδος διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Βατικανού μέσω της υπογραφής συμφωνίας αμοιβαίας αναγνώρισης.

1994: Ο Γιάσερ Αραφάτ δηλώνει ότι, το παλαιστινιακό κράτος θα εκτείνεται μέχρι τη Δυτική Όχθη και θα έχει πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.

1995: Στην Αλβανία, ο Πρόεδρος Σαλί Μπερίσα αποφασίζει τη μείωση των ποινών του ηγέτη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Φάτος Νάνο και της χήρας του Εμβέρ Χότζα, Νετζμίγιε.

1997: Στην Αλγερία, πολιτικά κόμματα καταγγέλλουν ότι, το αποτέλεσμα των εκλογών, είναι νοθευμένο. Ακολουθεί μια απίστευτη σφαγή σε δύο χωριά με 400 θύματα.

2006: Έκρηξη βόμβας στο αεροδρόμιο Μπαράχας της Μαδρίτης.

2008: Το κυπριακό σκάφος Dignity της οργάνωσης «Ελευθερώστε τη Γάζα» με ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα εμβολίζεται από σκάφος του ισραηλινού πολεμικού Ναυτικού σε διεθνή ύδατα.

2010: Ισχυρή έκρηξη σημειώνεται στις 8:22 το πρωί έξω από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, που βρίσκεται επί της οδού Λουίζης Ριανκούρ στους Αμπελόκηπους. Η έκρηξη προκαλεί εκτεταμένες ζημιές στο Πρωτοδικείο καθώς και σε παρακείμενα κτίρια, ενώ πολλά αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα στο σημείο καταστρέφονται ολοσχερώς.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

39 – Τίτος (Φλάβιος Σαβίνος Βεσπασιανός), ρωμαίος αυτοκράτορας που έμεινε στην ιστορία για την κατάληψη της Ιερουσαλήμ και την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα.
Ο Τίτος Φλάβιος Βεσπασιανός (Titus Flavius Vespasianus, 30 Δεκεμβρίου 39 - 13 Σεπτεμβρίου 81) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 79 έως το 81. Διαδέχθηκε τον πατέρα του, Βεσπασιανό, μετά το θάνατό του κι έτσι έγινε ο πρώτος Ρωμαίος αυτοκράτορας που ανέβηκε στο θρόνο μετά τον βιολογικό του πατέρα.
Μητέρα του ήταν η Δομιτίλα η πρεσβύτερη. Είχε μία μικρότερη αδελφή, την Δομιτίλα τη νεώτερη και έναν μικρότερο αδελφό, τον μετέπειτα αυτοκράτορα Δομιτιανό. Στο σύντομο διάστημα της Βασιλείας του (79 μέχρι 81 μ.Χ.), έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω των αυξημένων δημοσίων δαπανών του. Ήταν κατακτητής της Ιερουσαλήμ.
Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη Βρετανία και τη Γερμανία, ανέλαβε τη διοίκηση μιας λεγεώνας στην Ιουδαία, υπό τις διαταγές του πατέρα του Βεσπασιανού (67 μ.Χ.). Ο Βεσπασιανός είχε σταλεί εκεί για να καταστείλει μια ακόμη εξέγερση των Ιουδαίων ως επικεφαλής των ρωμαϊκών λεγεώνων. Όταν πέθανε ο Νέρωνας, o Τίτος ανέλαβε την πλήρη διοίκηση της πολεμικής επιχείρησης, με αποτέλεσμα την κατάληψη και πλήρη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και τη θανάτωση 1.100.000 Εβραίων. Η Αψίδα του Τίτου ανεγέρθηκε στη ρωμαϊκή αγορά προς υπενθύμιση αυτής της νίκης. Μετά τον θρίαμβο της Ιερουσαλήμ ανέλαβε τη διοίκηση της Πραιτωριανής φρουράς του Βεσπασιανού. Ταυτόχρονα απέκτησε την εξουσία του Δημάρχου, έγινε κήνσορας μαζί με τον πατέρα του (79) , και επτά φορές ύπατος (μεταξύ 70 και 79). Ο Τίτος ήταν αντιδημοφιλής λόγω της εμπλοκής του, ως βοηθός του Βεσπασιανού, σε πολεμικές επιχειρήσεις και της ερωτικής σχέσης που διατηρούσε με την αδελφή του Ηρώδη Αγρίππα Β´, Βερενίκη. Η πιθανότητα επανάληψης ενός γάμου, Ρωμαίου αυτοκράτορα με μια βασίλισσα από την ανατολή, ήταν αρνητικό γεγονός για την κοινή γνώμη, λόγω της πρότερης αρνητικής κατάληξης του γάμου της Κλεοπάτρας. Λίγο πριν την ανάρρηση του στο θρόνο ο Τίτος κατέστειλε μια συνωμοσία εναντίον του, γεγονός που δεν απέτρεψε την ομαλή και άμεση διαδοχή στο θρόνο όταν πέθανε ο πατέρας του.
Έργα και ημέρες ως αυτοκράτορας
Ο Τίτος υπήρξε γενναιόδωρος αυτοκράτορας ως προς τους πολίτες του και τον εαυτό του. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι βοήθησε σημαντικά τους πληγέντες στην Καμπανία από την έκρηξη του Βεζούβιου και συνέβαλλε αποφασιστικά στην ανοικοδόμηση της Ρώμης μετά την πυρκαγιά του έτους 80 μ.Χ. Επίσης αναβάθμισε το υδραγωγείο Άκουα Κλάουντια, επέκτεινε τις Θέρμες του Αγρίππα δημόσια λουτρά της Ρώμης και ολοκλήρωσε την την κατασκευή του Φλάβειου Αμφιθεάτρου γνωστού ως Κολοσσαίο το οποίο είχε ξεκινήσει επί Βεσπασιανού. Η διάρκεια των εγκαινίων διήρκεσε 100 ημέρες. Ο Τίτος αναφέρεται ως ωραίος, καλλιεργημένος και ευγενικός. Σύμφωνα με τον Σουητώνιο ήταν ο αγαπημένος του ανθρώπινου γένους.
Πέθανε από φυσικά αίτια (επιδημία) και τον διαδέχτηκε ο νεώτερος του αδελφός Δομιτιανός.

1865 – Ρούντγιαρντ Κίπλινγκ,  βραβευμένος με Νόμπελ άγγλος συγγραφέας, («Το βιβλίο της Ζούγκλας», «Μόγλης»).
Ο Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (αγγλικά: Joseph Rudyard Kipling‎, 30 Δεκεμβρίου 1865 - 18 Ιανουαρίου 1936) ήταν Βρετανός διηγηματογράφος, ποιητής και μυθιστοριογράφος, κυρίως γνωστός για τις παιδικές του ιστορίες και τις ιστορίες και τα ποιήματα για τους Βρετανούς στρατιώτες στην Ινδία. Γεννήθηκε στη Βομβάη της βρετανικής Ινδίας και μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αγγλία όταν ήταν 6 ετών. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα έργα μυθοπλασίας, όπως Το Βιβλίο της Ζούγκλας (μία συλλογή ιστοριών που περιλαμβάνει και το "Ρίκκι-Tίκκι-Tάβι") (1894) και Κιμ (μία ιστορία περιπέτειας) (1901), διηγήματα, όπως "Ο Άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς" (1888), και ποιήματα όπως το "Αν..." (1910). Θεωρείται σημαντικός "πρωτοπόρος στην τέχνη του διηγήματος".
Τα δε παιδικά του βιβλία είναι κλασικά έργα της παιδικής λογοτεχνίας και τα καλύτερά του έργα παρουσιάζουν "ένα ευέλικτο και φωτεινό αφηγηματικό χάρισμα".
Ο Κίπλινγκ ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς στην Αγγλία, τόσο στην πεζογραφία όσο και στο στίχο, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Χένρι Τζέιμς είπε ότι ο Κίπλινγκ είναι ο πιο ολοκληρωμένος ιδιοφυής άνθρωπος που γνώρισε ποτέ. Το 1907, ο Κίπλινγκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και έγινε ο πρώτος αγγλόφωνος συγγραφέας που κέρδισε το βραβείο αυτό αλλά και ο νεαρότερος αποδέκτης του. Μεταξύ άλλων τιμητικών διακρίσεων, είχε βολιδοσκοπηθεί σε αρκετές περιπτώσεις για να λάβει τιμές ιππότη, τις οποίες αρνήθηκε.
Η μετέπειτα φήμη του Κίπλινγκ έχει αλλάξει σύμφωνα με το πολιτικό και το κοινωνικό κλίμα της εποχής και οι αντικρουόμενες απόψεις γι' αυτόν συνεχίστηκαν για μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα. Ο Τζορτζ Όργουελ τον αποκάλεσε "προφήτη του βρετανικού ιμπεριαλισμού". Ο λογοτεχνικός κριτικός Ντάγκλας Κερ έγραψε: "[Ο Κίπλινγκ] εξακολουθεί να είναι ένας συγγραφέας που μπορεί να εμπνεύσει παθιασμένες διαφωνίες και η θέση του στη λογοτεχνική και πολιτιστική ιστορία δεν θεωρείται ακόμη δεδομένη. Αλλά καθώς η εποχή των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών υποχωρεί, αναγνωρίζεται ως ένας ασύγκριτος, αν και αμφιλεγόμενος, διερμηνέας των εμπειριών από την αυτοκρατορία. Αυτό, καθώς και η αυξανόμενη αναγνώριση του εξαιρετικού αφηγηματικού του ταλέντου, τον καθιστούν μία υπολογίσιμη δύναμη".

1867 – Σάιμον Γκουγκενχάιμ, αμερικανός επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος.

1946 – Πάτι Σμιθ, αμερικανίδα ρόκερ.
Η Patti Smith (Patricia Lee "Patti" Smith, 30 Δεκεμβρίου 1946) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, μουσικός και ποιήτρια. Θεωρείται σημαντική επίδραση στη γέννηση του πανκ με το πρώτο της άλμπουμ Horses. Την αποκάλεσαν «νονά του πανκ» καθώς συνδύασε το στυλ της μπητ ποίησης με το garage rock. Οι αναφορές της εισήγαγαν την γαλλική ποίηση του 19ου αιώνα στους αμερικανούς έφηβους, ενώ η τολμηρή γλώσσα της αψήφησε την εποχή της ντίσκο. Η Σμιθ είναι περισσότερο γνωστή για το τραγούδι της "Because the Night", το οποίο έγραψε μαζί με τον Μπρους Σπρίνγκστιν και έφθασε στο no 13 του Billboard Hot 100. Το 2005 η Patti Smith επονομάστηκε τιμητικά Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων από τον Γάλλο υπουργό Πολιτισμού και το 2007 πήρε τη θέση της στο Rock and Roll Hall of Fame.

1950 – Μπιάρνε Στρούστρουπ, Δανός επιστήμονας της πληροφορικής.
Ο Μπιάρνε Στρούστρουπ (δαν. Bjarne Stroustrup) είναι Δανός επιστήμονας της πληροφορικής, περισσότερο γνωστός ως ο δημιουργός της γλώσσας προγραμματισμού C++. Είναι αυτή τη στιγμή καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τέξας Α&Μ και κατέχει την έδρα της πληροφορικής στο Κολλέγιο Μηχανικής του πανεπιστημίου αυτού.
Ο Μπιάρνε Στρουστρουπ γεννήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1950 στο Ώρχους της Δανίας. Απέκτησε πτυχίο μάστερ στα μαθηματικά και στην πληροφορική από το Πανεπιστήμιο του Ώρχους το 1975 και, εν συνεχεία, το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ το 1979, όπου ήταν μαθητής του Κολλεγίου Τσόρτσιλ. Ο καθηγητής-σύμβουλος της διδακτορικής του διατριβής ήταν ο Ντέιβιντ Ουίλερ.
Ο Στρούστρουπ ξεκίνησε την ανάπτυξη της γλώσσας προγραμματισμού C++ το 1978 (τότε ονομαζόταν «C με κλάσεις»). Ο Στρούστρουπ επίσης έγραψε αυτό που θεωρείται ως το πρότυπο βιβλίο για τη γλώσσα αυτή, The C++ Programming Language.
Ήταν επικεφαλής του τμήματος ερευνών στην πληροφορική στο Εργαστήριο ΑΤ&Τ από τη δημιουργία του μέχρι το 2002. Ο Στρούστρουπ εξελέγη μέλος της Εθνική Ακαδημία Μηχανικής το 2004. Σήμερα, εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Τέξας Α&Μ και κατέχει την έδρα της πληροφορικής στο Κολλέγιο Μηχανικής του πανεπιστημίου αυτού

1957 – Νίκος Πορτοκάλογλου, τραγουδοποιός.
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου γεννήθηκε στον Βόλο στις 30 Δεκεμβρίου του 1957. Έζησε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένειά του όταν ήταν τεσσάρων ετών. Η αγάπη του για την κιθάρα εκδηλώθηκε πολύ νωρίς, στα πρώτα εφηβικά του χρόνια. Τότε απόκτησε την πρώτη του κιθάρα και άρχισε να μελετά μόνος επί ώρες. Στα πρώτα χρόνια του λυκείου συμμετείχε στο συγκρότημα που δημιούργησε μαζί με συμμαθητές του, και το οποίο έπαιζε κυρίως τα νεανικά τραγούδια της εποχής. Το 1980 ίδρυσε το συγκρότημα "Φατμέ" μαζί με τους φίλους του Οδυσσέα Τσάκαλο, Μιχάλη Μουστάκη και Δημήτρη Καλατζή. Ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος κυκλοφόρησε στις αρχές του 1982 σε συνεργασία με τη δισκογραφική εταιρεία EMI και παραγωγό τον Τάσο Φαληρέα. Το 1989, το συγκρότημα διαλύθηκε και ο Νίκος Πορτοκάλογλου ακολούθησε προσωπική πορεία.

1961 – Μπεν Τζόνσον, καναδός πρωταθλητής των δρόμων ταχύτητας.
Ο Μπεν Τζόνσον (Benjamin Sinclair "Ben" Johnson, 30 Δεκεμβρίου 1961) είναι πρώην σπρίντερ από τον Καναδά, ο οποίος στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 είχε κερδίσει μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες και σε παγκόσμια πρωταθλήματα.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ με χρόνο 9.79 δευτερόλεπτα, λίγες μέρες όμως αργότερα βρέθηκε θετικός σε αναβολικά και έτσι του αφαιρέθηκε τόσο το μετάλλιο όσο και το ρεκόρ.

1966 – Μπένετ Μίλερ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Μπένετ Μίλερ (Bennett Miller, 30 Δεκεμβρίου 1966) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1998 όταν σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ The Cruise. Επόμενο σκηνοθετικό του βήμα ήταν η ταινία Truman Capote (Capote, 2005) με τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν να υποδύεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο και έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Το 2009 σκηνοθέτησε την ταινία Moneyball με τον Μπραντ Πιτ. Η ταινία αποδείχτηκε μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Το 2014 σκηνοθέτησε το Foxcatcher για την οποία έλαβε την δεύτερή του υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας.

1979 – Μαρία Κορινθίου, ελληνίδα ηθοποιός.

1984 – ΛεΜπρόν Τζέιμς, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
Ο ΛεΜπρόν Ρέιμον Τζέιμς (αγγλ.:LeBron Raymone James, γενν. στις 30 Δεκεμβρίου του 1984) είναι Αμερικανός επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής που αγωνίζεται ως σμολ φόργουορντ με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς στο NBA. Είναι τρεις φορές πρωταθλητής ΝΒΑ (2012, 2013, 2016), τρεις φορές MVP των τελικών (2012, 2013 2016), τέσσερις φορές MVP του NBA (2009, 2010, 2012, 2013), πρώτος σκόρερ του NBA (2008), NBA Rookie της Χρονιάς (2004) και δις χρυσός Ολυμπιονίκης. Είναι επίσης ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για τους Κλίβελαντ Καβαλίερς.
Στα 18 του μόλις, μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης St. Vincent–St. Mary High School στη γενέτειρά του Άκρον στο Οχάιο, επιλέχτηκε στο νούμερο 1 του Ντραφτ του 2003 από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς. Οδήγησε την ομάδα στην πρώτη της εμφάνιση σε τελικούς NBA το 2007, χάνοντας όμως από τους Σαν Αντόνιο Σπερς. Το 2010 Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς μετεγγράφηκε στους Μαϊάμι Χιτ, αφού έμεινε ελεύθερος από τους Κλήβελαντ Καβαλίερς.  Στην πρώτη του σεζόν στο Μαϊάμι, η ομάδα έφτασε στα τελικά, αλλά έχασε από τους Ντάλας Μάβερικς. Το 2012 κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα, όταν το Μαϊάμι νίκησε τους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, κερδίζοντας το βραβείο MVP των τελικών για τις επιδόσεις του. Το 2013, κατέκτησε το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα NBA και το βραβείο MVP των τελικών απέναντι στους Σαν Αντόνιο Σπερς.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1573 – Τζοβάνι Μπατίστα Τζιράλντι, Ιταλός συγγραφέας.
Ο Τζοβάνι Μπατίστα Τζιράλντι (Giovan Battista Giraldi Cinzio, Νοέμβριος 1504 - 30 Δεκεμβρίου 1573) ήταν Ιταλός μυθιστοριογράφος και ποιητής, γνωστός επίσης και με τα ψευδώνυμα Σύνθιος, Σύνθιο ή Σίντιο.
Γεννήθηκε στην Φερράρα της Ιταλίας και σπούδασε στο εκεί πανεπιστήμιο. Το 1525 έλαβε έδρα καθηγητή φυσικής φιλοσοφίας, ενώ το 1537 έγινε διάδοχος του Τσέλιο Καλκανίνι (Celio Calcagnini) στην έδρα της λογοτεχνίας (belles-lettres).
Μεταξύ 1542 και 1560 διετέλεσε ιδιωτικός γραμματέας, πρώτα του Δούκα της Φερράρας Έρκολε Β' και αργότερα του Αλφόνσο Β' Έστε, επίσης Δούκα της Φερράρας.
Λόγω μιας λογοτεχνικής φιλονικίας έπεσε σε δυσμένεια και μετακόμισε στο Μοντοβί της βόρειας Ιταλίας, όπου δίδαξε λογοτεχνία μέχρι το 1568.
Στη συνέχεια, έλαβε πρόσκληση της Συγκλήτου του Μιλάνου και ανέλαβε την έδρα ρητορικής στην Παβία μέχρι το 1573, όταν, για λόγους υγείας επέστρεψε στη Φερράρα όπου και απεβίωσε.
Εκτός από το έπος με τον τίτλο Ercole (1557) σε 26 ωδές (cantos), ο Τζιράλντι έγραψε εννέα τραγωδίες. Η πιό γνωστή είχε τον τίτλο Orbecche και γράφτηκε το 1541.
Το λογοτεχνικό του έργο είναι επηρεασμένο ιδεολογικά από την Αντιμεταρρύθμιση.
Από τις πεζογραφικές εργασίες του, η σημαντικότερη είναι το «Εκατόμυθοι» (Hecatommithi ή Ecatomiti), μια συλλογή ιστοριών σε στιλ μεταξύ Βοκάκιου και Ματέο Μπαντέλο.

1591 – Πάπας Ιννοκέντιος Θ΄.
Ο Πάπας Ιννοκέντιος Θ΄ (Papa Innocenzo IX), κατά κόσμον Τζιοβάννι Αντόνιο Φατσινέτι (Giovanni Antonio Facchinetti, 20 Ιουλίου 1519 – 30 Δεκεμβρίου 1591) ήταν Πάπας από τις 29 Οκτωβρίου 1591 έως το θάνατό του στις 30 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Πριν το βραχύβιο ποντιφικάτο του, ήταν ένας Κανονικός νομομαθής, διπλωμάτης, και αρχιεπίτροπος κατά την βασιλεία του Πάπα Γρηγορίου ΙΔ΄ (1590-1591).
Ο Φατσινέττι, του οποίου η οικογένεια προερχόταν από το Κρόντο, στην επισκοπή της Νοβάρα, στη βόρεια Ιταλία, γεννήθηκε στην Μπολόνια στις 20 Ιουλίου 1519. ήταν δικηγόρος, και απόφοιτος το 1544 του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, το οποίο διέπρεπεστην στην νομολογία, και έγινε γραμματέας του Καρδινάλιου Νίκολο Αρντινγκέλλι πριν εισέλθει στην υπηρεσία του Αλεσσάντρο Φαρνέζε, αδελφού του Δούκα της Πάρμας και εγγονού του Πάπα Παύλου Γ΄ (1534-1549), ενός από τους μεγαλύτερους πάτρονους της εποχής. Ο Καρδινάλιος, ο οποίος ήταν αρχιεπίσκοπος της Αβινιόν, έστειλε τον Φατσινέττι εκεί ως εκκλησιαστικό αντιπρόσωπο και μετά τον ανακάλεσε στην διευθέτηση των ζητημάτων του στην Πάρμα, όπου ήταν δραστήριος κυβερνήτης της πόλης,από το 1556 έως το 1558. Το 1560, ο Φατσινέττι ονομάστηκε επίσκοπος του Νικάστρο, στην Καλαβρία, και το 1562 ήταν παρών στην Σύνοδο του Τρέντο. Ο Πάπας Πίος Ε΄ (1566-1572) τον έστειλε ως νούντσιο στη Βενετία το 1566 για να μεγαλώσει την παπική συμμαχία με την Ισπανία και την Βενετία εναντίον των Τούρκων, η οποία τελικά κατέληξε στην νίκη στο Λεπάντο το 1571. Εγκαταλείποντας την έδρα του για να κυνηγήσει την καριέρα του στη Ρώμη, ονομάσθηκε κατ' όνομα Λατίνος Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ το 1572.
Παπική εξουσία
Κατά την βασιλεία του ασθενικού Γρηγόριου ΙΔ΄, ο οποίος υπέφερε από κρίσεις ελονοσίας, το φορτίο της παπικής διοίκησης έπεσε στους ώμους του. Ακόμα και πριν ο Γρηγόριος ΙΔ΄ πνεύσει τα λοίσθια, Ισπανικές και αντισπανικές φατρίες έκαναν προεκλογική προπαγάνδα για τον επόμενο Πάπα. Η αυταρχική παρεμβολή του Φιλίππου Β΄ της Ισπανίας (1556-1598) στο προηγούμενο κογκλάβιο δεν ξεχάσθηκε: Έλεγχε όλους εκτός από επτά καρδινάλιους. Αυτή την περίοδο το Ισπανικό κόμμα στο Κολλέγιο των Καρδιναλίων δε έφθασε σε τέτοιο σημείο, αλλά ακόμη έλεγχαν μια πλειοψηφία, και μετά από ένα σύντομο κογκλάβιο αννέβασαν τον φατσινέττι στον παπικό θρόνο ως Πάπα Ιννοκέντιο Θ΄. Επιμελής στην προέλευση της επιτυχίας του, Ο Ιννοκέντιος Θ΄ υποστήριξε, κατά την δίμηνη παπική θητεία του, την υπόθεση του Φιλίππου Β΄ και την Καθολική Λίγκα εναντίον του Ερρίκου Δ΄της Γαλλίας (1589-1610) στουςς εμφύλιους Θρησκευτικούς Πολέμους (1562-1598), όπου ένας παπικός στρατός ήταν στο πεδίο. Ο Θάνατος, όμως, δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση των σχεδίων του Ιννοκέντιου Θ΄.

1691 – Ρόμπερτ Μπόιλ, άγγλος χημικός και φιλόσοφος.
Ο Ρόμπερτ Μπόιλ (Robert William Boyle, 25 Ιανουαρίου 1627 - 31 Δεκεμβρίου 1691) ήταν Ιρλανδός χημικός.
Ο Μπόιλ ήταν εκείνος που αντιλήφθηκε τη πραγματική φύση των στοιχείων, προσδίδοντας σ΄ αυτά τη χημική έννοια και ότι οι διάφορες ουσίες αποτελούν χημικές ενώσεις χημικών στοιχείων και αντίστροφα ότι τα χημικά στοιχεία μπορούν να απομονωθούν με διάσπαση των χημικών ενώσεων. Επιπλέον ο Μπόιλ διατύπωσε, νόμο των αερίων που φέρει το όνομά του.Ο Boyle θεωρείται ο τελευταίος των αλχημιστών και ταυτόχρονα ο πρώτος των χημικών. Στο βιβλίο του ''ο σκεπτικιστής χημικός'' εισάγει την έννοια του ατόμου απορρίπτοντας τα τέσσερα στοιχεία του Αριστοτέλη (γη, νερό, αέρας, φωτιά).

1916 – Γκριγκόρι Ρασπούτιν, ήταν Ρώσος μυστικιστής, ο οποίος άσκησε τεράστια επίδραση στο τελευταίο ρωσικό αυτοκρατορικό ζεύγος, του τσάρου Νικολάου Β' και της τσαρίνας Αλεξάνδρας.

1944 – Ρομέν Ρολάν, γάλλος συγγραφέας.
Ο Ρομαίν Ρολάν (Romain Rolland, 29 Ιανουαρίου 1866 – 30 Δεκεμβρίου 1944) ήταν Γάλλος συγγραφέας — μυθιστοριογράφος, δραματουργός, δοκιμιογράφος και ιστορικός της τέχνης, γνωστότερος για το πολύτομο μυθιστόρημά του Ζαν Κριστόφ. Ο Ρολάν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1915.
Ο Ρολάν γεννήθηκε στο Κλαμεσύ (Clamecy) του νομού Νιέβρ της Γαλλίας. Οι γονείς του ήταν συμβολαιογράφοι και οι πρόγονοί του αγρότες όσο και αστοί. Ο ίδιος γράφει στο «Εσωτερικό ταξίδι» του (Voyage intérieur, 1942), ότι θεωρεί τον εαυτό του ως απόγονο και αντιπρόσωπο ενός «αρχαίου είδους».
Ο Ρομαίν έγινε δεκτός στην Εκόλ Νορμάλ το 1886, όπου σπούδασε αρχικώς φιλοσοφία, αλλά η ανεξαρτησία του πνεύματός του τον οδήγησε στο να εγκαταλείψει αυτές τις σπουδές, ώστε να μη προσχωρήσει στην κυρίαρχη ιδεολογία. Πήρε πτυχίο ιστορίας το 1889 και μετά πέρασε δύο χρόνια στη Ρώμη, όπου η συνάντησή του με τη Μαλβίδα φον Μέυζενμπουγκ – φίλη των Νίτσε και Ρίχαρντ Βάγκνερ – και η ανακάλυψή των ιταλικών αριστουργημάτων ήταν αποφασιστικής σημασίας για την ανάπτυξη της σκέψεώς του. Επιστρέφοντας στη Γαλλία το 1895, πήρε διδακτορικό με τη διατριβή του Ιστορία της όπερας στην Ευρώπη προ των Lully και Scarlatti.
Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1902, όταν ο ίδιος ήταν 36 ετών. Με την επιχειρηματολογία του υπέρ ενός «θεάτρου του λαού» έμελλε να συνεισφέρει σημαντικά προς τον εκδημοκρατισμό του θεάτρου. Ως ανθρωπιστής εξάλλου αγκάλιασε την ινδική φιλοσοφία (Συζητήσεις με τον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και τον Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι), πράγμα που πιθανώς εξηγεί και το ότι ήταν χορτοφάγος. Ο Ρολάν δέχθηκε ισχυρές επιδράσεις από τη φιλοσοφία Βεδάντα(Βεντάντα), κυρίως μέσα από τα έργα του Σουάμι Βιβεκανάντα.

1970 – Άγγελος Έβερτ, Έλληνας αστυνομικός.
O Άγγελος Έβερτ (10 Απριλίου 1894- 30 Δεκεμβρίου 1970) ήταν αστυνομικός, διοικητής της Αστυνομίας Πόλεων της Αθήνας, κατά τη διάρκεια της κατοχής, ενώ αργότερα διετέλεσε Αρχηγός του Σώματος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν γιος του βαυαρικής καταγωγής ταγματάρχη της Βασιλικής Χωροφυλακής Μιλτιάδη Έβερτ. Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τον Σεπτέμβριο του 1915 κατετάγη στη Χωροφυλακή όπου και φοίτησε στη Σχολή Ανθυπομοιράρχων από την οποία εξήλθε με τον αυτό βαθμό τον Ιανουάριο του 1920. Εννέα χρόνια μετά, το 1929, μετατάχθηκε στη νεοσυσταθείσα τότε Αστυνομία Πόλεων - Αθηνών. Σημειώνεται ότι μετά τη κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανούς (Μάιος 1941) οι Αστυνομικές Αρχές της Χώρας διατηρήθηκαν με μειωμένη όμως δύναμη και μερικό αφοπλισμό. Συνεπώς τον Σεπτέμβριο του 1941 όταν ο Άγγελος Έβερτ ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής Αθηνών, τούτο συνέβη με την έγκριση των Αρχών κατοχής. Στη θέση αυτή παρέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια της κατοχής, ύστερα από παράκληση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και βεβαίως αφού έχαιρε της εμπιστοσύνης των κατακτητών.
Στις 10 Οκτωβρίου του 1943 η Γερμανική Διοίκηση Αθηνών εξέδωσε διάταγμα δια του οποίου οι Αστυνομικές Αρχές της Χώρας υπάγονταν πλέον στην Ανώτατη Διοίκηση SS της Ελλάδας (AASSA), διοικητής αρχηγός της οποίας ένα μήνα πριν είχε αναλάβει ο Γιούργκεν Στρόοπ. Έτσι με το διάταγμα αυτό η Αστυνομία Πόλεων Αθηνών υπήχθη στην ΚdO (Kommandantur der Ordnungspolizei = Διοίκηση Αστυνομίας Τάξεως) Αττικής με έδρα την Αθήνα υπό τον Γερμανό διοικητή συνταγματάρχη (και μετέπειτα στρατηγό) Χέρμαν Φραντς που υπαγόταν στον AASSA.
Παρά ταύτα ο Άγγελος Έβερτ παρέμεινε στη θέση του επιχειρώντας μια πολύ επικίνδυνη διπλωματία. Πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση και στην αντικατασκοπία με τα ψευδώνυμα Otto και Κορυδαλλός Νο1.
Ωστόσο, ο ρόλος του αμφισβητείται καθώς είχε ενεργό συμμετοχή στις πράξεις των Γερμανών ως συνεργάτης τους.
Όμως είναι γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της Κατοχής βοήθησε αρκετούς Εβραίους, εκδίδοντάς τους πλαστά πιστοποιητικά βάφτισης. Επίσης τιμήθηκε από το Γιαντ Βασσέμ για τη συμβολή του στη διάσωση των Εβραίων της Αθήνας.
Στα Δεκεμβριανά έδωσε εντολή για βίαιη διάλυση των διαδηλωτών μπροστά από τη Βουλή κατ' εντολή του Γεωργίου Παπανδρέου, γεγονός που σηματοδότησε την αρχή των Δεκεμβριανών.
Την περίοδο 1951-1955 διετέλεσε αρχηγός της αστυνομίας πόλεων. Το 1954 κατά την τελετή παράδοσης του υπουργείου εσωτερικών από τον Παυσανία Λυκουρέζο, ο τελευταίος ζήτησε από τον νέο υπουργό Ιωάννη Νικολίτσα να χαιρετίσει πριν φύγει τους «ειλικρινείς και έντιμους συνεργάτες του». Αν και ο Έβερτ του έτεινε το χέρι του, ο Λυκουρέζος τον προσπέρασε επιδεικτικά. Το όλο θέμα απασχόλησε έντονα τον τύπο της εποχής με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στην Βουλή με πρωτοβουλία της αντιπολίτευσης.
Λίγους μήνες αργότερα ο Αλέξανδρος Παπάγος έθεσε σε διαθεσιμότητα τον Έβερτ λόγω της φαινομενικής εμπλοκής του σε υπόθεση ξένων πρακτόρων και λίγο αργότερα, στις 31 Ιανουαρίου 1955, εξαναγκάστηκε σε παραίτηση καθώς το υπηρεσιακό συμβούλιο του είχε επιβάλει την ποινή εξάμηνης αργίας δι' απολύσεως λόγω πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Ο Άγγελος Έβερτ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στις 30 Δεκεμβρίου 1970 και κηδεύτηκε την επομένη στο Α΄ Νεκροταφείο.
Γιος του ήταν ο Μιλτιάδης Έβερτ, πρώην δήμαρχος Αθηνών και πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

2003 – Ανίτα Μούι, η επονομαζόμενη «Μαντόνα της Ασίας». (Γεν. 10/10/1963)

2006 – Σαντάμ Χουσεΐν, ο δικτάτορας του Ιράκ, εκτελέστηκε δι’ απαγχονισμού, μετά την καταδίκη του από ιρακινό δικαστήριο.
Ο Σαντάμ Χουσεΐν κυβέρνησε το Ιράκ από τις 16 Ιουλίου 1979 έως τις 9 Απριλίου του 2003, όταν και καθαιρέθηκε από την εξουσία, έπειτα από στρατιωτική επιχείρηση των Η.Π.Α. στο Ιράκ, με την κωδική ονομασία "Σοκ και δέος".

2009 – Νίκος Κακαουνάκης, δημοσιογράφος.
Ο Νίκος Κακαουνάκης (8 Ιουνίου 1938 - 30 Δεκεμβρίου 2009) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και εκδότης. Γεννήθηκε στην Πολυρρηνία Καστελίου Χανίων. Ορφανός από πατέρα, σπούδασε στο εκκλησιαστικό λύκειο. Στη συνέχεια εργάστηκε στο πολιτικό γραφείο του βουλευτή Χανίων και υπουργού της Ένωσης Κέντρου Πολυχρόνη Πολυχρονίδη. Μερικά χρόνια αργότερα γνωρίστηκε με τον εκδότη Χρήστο Λαμπράκη, ο οποίος του πρότεινε να εργαστεί στο Βήμα, απ' όπου έκανε τα πρώτα του βήματα στη δημοσιογραφία το 1965.
Συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα με τη δημοσιογραφική του πένα και την παρουσία του. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον έντυπο τύπο, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Μετά τη χούντα δημοσιογραφεί στα Νέα, όπου αναλαμβάνει επιτελικές θέσεις. Στο διάστημα αυτό γράφει το βιβλίο «2.650 μερόνυχτα συνωμοσίας». Το 1986 αποφασίζει να εκδώσει τη δική του εφημερίδα, Το καλάμι. Με την έκρηξη της ιδιωτικής ραδιοφωνίας αναλαμβάνει την πρωινή ζώνη του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΚΑΪ 100.4, η οποία αποτελεί την απαρχή της παρουσίας του στα ερτζιανά. Οι ραδιοφωνικές του εκπομπές στον ΣΚΑΪ 100.4 τη δεκαετία του 1990, συγκέντρωναν πολύ μεγάλη ακροαματικότητα. Παράλληλα ασχολείται με την τηλεόραση του ΣΚΑΪ (και μετέπειτα Alpha TV) αναλαμβάνοντας αργότερα και τη γενική διεύθυνση του σταθμού. Εργάστηκε επίσης στον ραδιοφωνικό σταθμό FLASH 96 για πολλά χρόνια και στους τηλεοπτικούς σταθμούς Alter Channel, Mega Channel και Alpha TV. Το 1999 εξέδωσε την εφημερίδα Το Καρφί.
Άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο στις 10:15 το βράδυ της 30ής Δεκεμβρίου 2009 σε ηλικία 71 ετών. Ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τον έντονο και πληθωρικό λόγο και χαρακτήρα του.

2010 – Μπόμπι Φαρέλ, τραγουδιστής των Boney M.

2012 – Ρίτα Λέβι Μονταλτσίνι, Ιταλίδα νευρολόγος.
 Ρίτα Λέβι-Μονταλτσίνι (22 Απριλίου 1909 − 30 Δεκεμβρίου 2012) ήταν Ιταλίδα γιατρός και πρωτοπόρος ερευνήτρια στον κλάδο της νευρολογίας, που είχε μάλιστα βραβευτεί με βραβείο Νόμπελ για τις ανακαλύψεις της σχετικά με την ανάπτυξη των νευρικών κυττάρων (1986 - από κοινού με τον Στάνλεϋ Κοέν). Υπήρξε ισόβια γερουσιαστής από τον Αύγουστο του 2001 και από τη θέση αυτή στήριξε ιδιαίτερα τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις του Ρομάνο Πρόντι. Δέχτηκε αρκετές επικρίσεις για τις πολιτικές της επιλογές αλλά και έγινε στόχος ρατσιστικών επιθέσεων λόγω της εβραϊκής της καταγωγής. Εξαιτίας αυτής της καταγωγής άλλωστε είχε αναγκαστεί να απομακρυνθεί από την έρευνα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν υποχρεώθηκε να διεξάγει τα πειράματά της στην κουζίνα του σπιτιού της.
Υπήρξε η μακροβιότερη κάτοχος Νόμπελ και η μόνη που ξεπέρασε τα 100 χρόνια ζωής.
Έχει δημοσιεύσει αρκετές μελέτες, μεταξύ των οποίων και τον Κρυφό άσο, που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά

2015 – Γιώργος Ανδρεάδης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Γιώργος Ανδρεάδης (1936 - 30 Δεκεμβρίου 2015) ήταν Έλληνας μυθιστοριογράφος ποντιακής καταγωγής.
Γεννήθηκε το 1936 στον τότε προσφυγικό καταυλισμό της Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη. Η οικογένειά του είχε μεταναστεύσει στην Ελλάδα το 1930 από το Μπατούμι, όπου ο πατέρας του Κυριάκος ήταν μέλος της ποντιακής εθνοσυνέλευσης.
Ο Γιώργος Ανδρεάδης φοίτησε με υποτροφία στο Κολλέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια σπούδασε πολιτική οικονομία στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, στη Γερμανία. Από τότε έχει επισκεφθεί πολλές φορές τον Πόντο και έχει γράψει πολύ για τον πολιτισμό και την ιστορία του, ιδιαίτερα για την ιστορία των Ποντίων Ελλήνων που έφυγαν από εκεί κατά τη δεκαετία 1920-1930.
Ο Ανδρεάδης είναι περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του Ταμάμα, πάνω στο οποίο βασίσθηκε η κινηματογραφική ταινία Περιμένοντας τα Σύννεφα (2004) της Τουρκάλας σκηνοθέτριας Γιεσίμ Ουστάογλου. Ανάμεσα στα άλλα βιβλία του ξεχωρίζουν τα μυθιστορήματα Το μαγκάλι της μνήμης και Οι Κρυπτοχριστιανοί.