Άρθρα
Σαν σήμερα 15 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 15 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Μαρτύρων Ελένης Ελπιδίου Δάνακτος και Πανσοφίου
Οσίων Παύλου του Θηβαίου και Ιωάννου του «Καλυβίτου».
15 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
588 π.Χ: Ο Ναβουχοδονόσορ Β’ της Βαβυλώνας ξεκινά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ. Θα την καταλάβει στις 18 Ιουλίου 586 π.Χ. και θα την καταστρέψει.
1559: Η Ελισάβετ Α’ στέφεται βασίλισσα της Αγγλίας στο αβαείο του Γουέστμινστερ.
1582: Η Ρωσία παραχωρεί τη Λιβονία (περιοχή, που σήμερα μοιράζονται Λετονία και Εσθονία) και την Εσθονία στην Πολωνία.
1759: Εγκαινιάζεται το Βρετανικό Μουσείο, το αρχαιότερο του κόσμου.
1820: Ο Ιωάννης Καποδίστριας, εκτιμώντας ότι μπορεί να προσφέρει περισσότερα στον Αγώνα από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών του Τσάρου δεν αποδέχεται την πρόταση του Εμμανουήλ Ξάνθου να αναλάβει την ηγεσία της Φιλικής Εταιρείας.
1822: Υπογράφεται η Διακήρυξη της Α’ Εθνοσυνέλευσης για τους σκοπούς του Αγώνα και για την «ανεξαρτησία του έθνους των Ελλήνων» από τον οθωμανικό ζυγό. Συγκροτείται η πρώτη Επαναστατική Ελληνική Κυβέρνηση. Πρόεδρος του Νομοτελεστικού εκλέγεται ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο Δημήτριος Υψηλάντης πρόεδρος του Βουλευτικού.
1822: Η Αϊτή αναγνωρίζει πρώτη στον κόσμο την Επαναστατική Κυβέρνηση της Ελλάδας.
1823: Στον Άγιο Βλάσιο Ευρυτανίας ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κατανικάει το στρατό του Ισμαήλ Πασά Πλιάσα που κατευθυνότανε στο Μεσολόγγι.Οι τουρκαλβανοί τρέπονται σε φυγή προς το Αγρίνιο, εγκαταλείποντας 200 νεκρούς και πολλά λάφυρα.
1861: Ο αμερικανός Ελίσα Ότις πατεντάρει τον πρώτο ατμοκίνητο ανελκυστήρα.
1870: Στις ΗΠΑ, οι Δημοκρατικοί επιλέγουν το γαϊδουράκι ως σύμβολο του κόμματός τους.
1878: Συλλαλητήριο που διοργανώνεται στην Αθήνα για την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο κατά της Τουρκίας (Ρωσοτουρκικός Πόλεμος) καταλήγει σε αιματηρές συγκρούσεις με την αστυνομία. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα τέσσερις νεκρούς διαδηλωτές και πολλούς τραυματίες.
1889: Ιδρύεται στην Ατλάντα των ΗΠΑ, η Coca Cola Company. Προηγουμένως είχε την επωνυμία Pemberton Medicine Company.
1892: Ο Τζέιμς Νάισμιθ δημοσιεύει τους πρώτους κανόνες του μπάσκετ σε άρθρο του στην εφημερίδα Triangle της Μασαχουσέτης.
1895: Η Λίμνη των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι κάνει πρεμιέρα στην Αγία Πετρούπολη.
1901: Αναμένεται η πτώχευση πολλών εμπόρων από την Πελοπόννησο, εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας των σταφιδοπαραγωγών επαρχιών.
1912: Σεισμοί πλήττουν τη Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά, με περίπου 35 νεκρούς και πολλούς τραυματίες.
1919: Πλημμύρα από μελάσα στη Βοστώνη. Τεράστια δεξαμενή με 8,6 εκατομμύρια λίτρα μελάσας, που προορίζονταν για ρούμι, σκάει και ένα μεγάλο κύμα μαύρης μελάσας χύνεται στους δρόμους. 21 άνθρωποι πεθαίνουν από πνιγμό ή ασφυξία, ενώ άλλοι 150 τραυματίζονται.
1919: Ο πιανίστας και πολιτικός Ιγκνάτσε Παντερέφσκι γίνεται ο πρώτος πρωθυπουργός της ανεξάρτητης Πολωνίας.
1921: "Γεννιέται" σε ένα παγωµένο θέατρο στο Λιβόρνο το Κοµµουνιστικό Κόµµα Ιταλίας.
1921: Η ελληνική κυβέρνηση απευθύνει διακοίνωση προς τους Συμμάχους για την απόφασή τους να παρευρεθεί στη Διάσκεψη για το ελληνικό ζήτημα και ο Κεμάλ.
1922: Ο ηγέτης του ιρλανδικού κόμματος Σιν Φέιν, Μάικλ Κόλινς, γίνεται ο πρώτος πρωθυπουργός της Ελεύθερης Ιρλανδικής Πολιτείας, σχηματίζοντας προσωρινή κυβέρνηση.
1925: Στη Ρωσία, ο Λέων Τρότσκι απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του ως πρόεδρος του Επαναστατικού Συμβουλίου.
1927: Το ραδιόφωνο του BBC μεταδίδει για πρώτη φορά αγώνα ράγκμπι. Ο αγώνας Αγγλία- Ουαλία είναι ο πρώτος διεθνής αγώνας ράγκμπι.
1934: Σεισμός μεγέθους 8,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ συγκλονίζει την περιοχή στα σύνορα Ινδίας και Νεπάλ. 10.700 νεκροί, ο απολογισμός.
1936: Υψώνεται στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Τολίντο του Οχάιο το πρώτο κτίριο στον κόσμο κατασκευασμένο από γυαλί.
1939: Συγκροτούνται επιτροπές για τη μεταφορά των οστών του Ανδρέα Κάλβου στη Ζάκυνθο και την τοποθέτηση προτομής του σε Κέρκυρα και Ιθάκη.
1940: Στην Ελλάδα, για την αποκατάσταση των ακτημόνων απαιτούνται πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων.
1942: 21 αμερικανικά κράτη αποφασίζουν να διακόψουν σχέσεις με τον Άξονα.
1943: Ολοκληρώνεται το μεγαλύτερο κτίριο γραφείων στον κόσμο. Πρόκειται για το Πεντάγωνο, που αποτελεί την έδρα του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας.
1947: Βρίσκεται κακοποιημένο το πτώμα της ηθοποιού Ελίζαμπεθ Σορτ («Η μαύρη ντάλια») σε πάρκο του Λος Άντζελες.
1949: Ο Εθνικός Στρατός ανακαταλαμβάνει τη Νάουσα, που είχαν καταλάβει και λεηλατήσει για 48 ώρες οι αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού».
1950: Δημοψήφισμα των Ελλήνων στην Κύπρο διεξάγεται από την Εκκλησία για την ένωση με την Ελλάδα. Υπέρ της ένωσης ψηφίζει το 95,7%.
1953: Ο Αριστοτέλης Ωνάσης αγοράζει το καζίνο του Μόντε Κάρλο.
1959: Καθιερώνονται το κιλό και το μέτρο ως αποκλειστικά μέσα μέτρησης κατά τις ελληνικές συναλλαγές.
1961: Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδέχεται πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να οργανώσει το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα. Εγκαθίσταται στο Ψυχικό και αναλαμβάνει Πρόεδρος του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών και Σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδας.
1962: Δημοσιεύεται στο περιοδικό Record η πρώτη ιστορία με ήρωα τον ραδιούργο βεζίρη Ιζνογκούντ, που «ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη» ανατρέποντας τον καλό χαλίφη της Βαγδάτης. Είναι δημιουργία του γάλλου σκιτσογράφου Ζαν Ταμπαρί και του συγγραφέα, Ρενέ Γκοσινί.
1968: Έπειτα από διεθνείς πιέσεις, η Χούντα χορηγεί διαβατήριο στον Ανδρέα Παπανδρέου.
1969: Εντοπίζεται νεολιθικός οικισμός κοντά στη Θήβα.
1970: Βομβιστικές επιθέσεις του "ΕΘνικού Μετώπου" σημειώνονται σε Λεμεσό και Αμμόχωστο.
1971: Εγκαινιάζεται και επισήμως ένα από τα μεγαλύτερα έργα του κόσμου, το φράγμα του Ασουάν στην Αίγυπτο, από τους Προέδρους της Αιγύπτου και της ΕΣΣΔ, Σαντάτ και Ποντγκόρνι αντίστοιχα.
1971: Κυκλοφορεί το τραγούδι My Sweet Lord από τον Τζορτζ Χάρισον.
1972: Η Μαργαρίτα στέφεται βασίλισσα της Δανίας.
1973: Ο αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον διατάζει κατάπαυση του πυρός στο Βιετνάμ, κατόπιν της επιτευχθείσας συμφωνίας με τους βορειοβιετναμέζους.
1973: Το σοβιετικό "Σελήνη 21" προσεληνώνεται στη Σελήνη, μεταφέροντας και το περιπλανώμενο εξερευνητή Λουνοκχοντ 2.
1975: Η Πορτογαλία παραχωρεί ανεξαρτησία στην Αγκόλα.
1976: Η Σάρα Τζέιν Μουρ, επίδοξη δολοφόνος του Αμερικανού Προέδρου Τζέραλντ Φορντ, καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση.
1976: Εκτοξεύεται το "Ήλιος 2", κοινή αποστολή της Γερμανίας και της ΝΑΣΑ με αποστολή την μελέτη του Ήλιου στον οποίο έφτασε σε απόσταση 0,29 αστρονομικών μονάδων ή 43 εκατ. χλμ.
1977: Εμπρησμός του κινηματογράφου «Αττικόν» στον Πειραιά από την τρομοκρατική οργάνωση «Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας».
1985: Στη Βραζιλία, ο Τανκρέντο Νέβες γίνεται ο πρώτος μη στρατιωτικός Πρόεδρος που εκλέγεται μετά από 21 χρόνια.
1989: Στον πρώτο τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος ποδοσφαίρου 5x5 που γίνεται στην Ολλανδία, η Βραζιλία κερδίζει την Ολλανδία με 2-1.
1990: Στην πρώην Ανατολική Γερμανία, 2.000 διαδηλωτές εφορμούν στο κεντρικό κτίριο της πρώην Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Στάζι), καταστρέφοντας εγκαταστάσεις και έπιπλα.
1991: Στην Τυνησία, δολοφονούνται δύο από τους ηγέτες της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), ο Σαλάχ Χαλάφ και ο Χαέλ Αμπντέλ Χαμίντ.
1992: Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνάπτει διπλωματικές σχέσεις με τη Σλοβενία και την Κροατία, αναγνωρίζοντας έτσι τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
1993: Συλλαμβάνεται στη Σικελία μετά από δεκαετίες προσπαθειών το αφεντικό της Μαφία, Σαλβατόρε "Τότο" Ρίινα γνωστός ως το «Κτήνος».
1994: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εγκρίνει την αποστολή 1.778 παρατηρητών στη Νότια Αφρική για να επιβλέψουν τη διεξαγωγή των πρώτων δημοκρατικών εκλογών.
1995: Στις Φιλιππίνες, ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ έχει τη μαζικότερη υποδοχή που έγινε ποτέ σε προκαθήμενο της Καθολικής Εκκλησίας. Τη λειτουργία του παρακολουθούν πάνω από 5 εκατομμύρια άνθρωποι.
1996: Ο Ανδρέας Παπανδρέου συντάσσει την επιστολή παραίτησης του μέσα στο Ωνάσειο, μετά από 56 μέρες στην εντατική. Παραιτείται από το αξίωμα του πρωθυπουργού, ενώ παραμένει πρόεδρος του κινήματος και ζητά από την Κεντρική Επιτροπή και την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσουν άμεσα στην εκλογή νέου πρωθυπουργού.
1996: Ο ΠΣΑΤ βραβεύει στο ΣΕΦ τους κορυφαίους αθλητές του 1995. Για πρώτη φορά παρίσταται ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος. Ο Πύρρος Δήμας γίνεται ο δεύτερος αθλητής μετά τον Νίκο Γκάλη, που ψηφίζεται 3 φορές κορυφαίος Έλληνας αθλητής (1992 και 1993) με 1.344 βαθμούς (με άριστα τους 1400) από 280 επαγγελματίες αθλητικούς συντάκτες. Η Κατερίνα Θάνου παίρνει 1.007 βαθμούς και η Εθνική μπάσκετ Εφήβων 950 βαθμούς. Το έπαθλο ήθους απονέμεται στον Κυριάκο Γιαννόπουλο, αρχηγό της εθνικής ομάδας πόλο, που αποχωρεί από την ενεργό δράση με 404 διεθνείς συμμετοχές και 4 συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
1997: Στην Αλβανία καταρρέει «παρατραπεζικό σύστημα», με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν άγριες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας.
2000: Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της, η Ελλάδα ανατιμά το νόμισμά της. Με απόφασή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η δραχμή ανατιμάται κατά 3,5% έναντι του ευρώ.
2000: Δολοφονείται ο Ζάλικο Ραζνάτοβιτς, γνωστότερος ως Αρκάν. Σέρβος διοικητής παραστρατιωτικής ομάδας που κατά τη διάρκεια του εμφυλίου οργάνωσε και εκτέλεσε μαζικές σφαγές αμάχων.
2001: Ξεκινά τη λειτουργία της η ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, δημιουργία του αμερικανού επιχειρηματία Τζίμι Γουέλς.
2006: Φθάνει στη Γη μια κάψουλα του οχήματος «Στάρνταστ» "Αστρόσκονη" (“Stardust”) και φέρνει δείγματα του κομήτη «Βιλντ – 2» "Άγριος" (“Wild – 2”). Τον κομήτη αυτό τον επισκέφθηκε το διαστημικό όχημα «Σταρντουστ», που εκτοξεύθηκε από τη ΝΑΣΑ στις 7.2.1999 με σκοπό να τον πλησιάσει όσο γίνεται περισσότερο.
Πραγματικά τον πλησίασε στις 2.1.2004 σε απόσταση μόλις 300 χλμ. και «παρατήρησε» τον πυρήνα του κομήτη, που είχε διάμετρο 5 χλμ. και ήταν έντονα διαβρωμένος.
Με ένα δε μικρό βραχίονά του, που ήταν σαν σφουγγάρι, μάζεψε πολλά δείγματα των σωματιδίων, από τα οποία αποτελείται η ουρά του κομήτη.
Ύστερα το διαστημικό σκάφος άρχισε να επανακάμπτει προς τη Γη, όπου έφθασε στις 15.1.2006 και μια κάψουλα του οχήματος έπεσε στην έρημο της Γιούτα (Utah) των ΗΠΑ με αλεξίπτωτο και περισυλλέχθηκε.
Από αναλύσεις των δειγμάτων που έγιναν σε 50 εργαστήρια όλου του κόσμου βρέθηκε ότι ο «Βίλντ – 2» είναι πραγματικά ένα ασυνήθιστο μείγμα.
2007: Στο Ιράκ εκτελούνται δια απαγχονισμού ο ετεροθαλής αδελφός του Σαντάμ Χουσεΐν, Μπαράν Ιμπραχίμ αλ Τικριτί και ο Αουάντ Χαμέντ Αλ Μπαντάρ.
2009: Μετά από πρόβλημα εν πτήση ο πιλότος της πτήσης 1549 αναγκάζεται να προσγειώσει το σκάφος στο ποταμό Χάντσον. Όλοι οι επιβαίνοντες είναι καλά στην υγεία τους.
2009: Αμερικανοί επιστήμονες ανακοινώνουν ότι ανακάλυψαν σαφείς ενδείξεις ότι υπάρχει μεθάνιο στον πλανήτη Άρη και διατυπώνουν την υπόθεση ότι υπάρχει ζωή στον εν λόγω πλανήτη.
2010: Η Digea αρχίζει τη μετάδοση ψηφιακού τηλεοπτικού σήματος από την Κεντρική Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη.
2010: Λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη σε διάρκεια δακτυλιοειδής έκλειψη Ηλίου της τρίτης χιλιετίας. Διαρκεί 11 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα.
1015: "Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη" διαμηνύει από τη Ρόδο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, κατά την διάρκεια προεκλογικής του ομιλίας.
Γεννήσεις σαν σήμερα
5 π.Χ. - Αυτοκράτορας Κουάνγκγου των Χαν.
1096 - Θεοδώρα Κομνηνή, Βυζαντινή πριγκίπισσα.
1432 - Αλφόνσος Ε΄, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
1622 – Ζαν Μπατίστ Ποκελέν, ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, διευθυντής θεάτρου και ηθοποιός, γνωστότερος ως Μολιέρος («Δον Ζουάν», «Ο κατά φαντασία ασθενής», «Ταρτούφος», «Αρχοντοχωριάτης»).
Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού.
1784 – Θεόκλητος Φαρμακίδης, διδάσκαλος του Γένους, διαφωτιστής, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης, λόγιος, κληρικός και πρωτοπόρος εφημεριδογράφος.
Υπήρξε πιστός υπερασπιστής των ιδεών του νεοελληνικού διαφωτισμού, που είχε ως βασικό εκφραστή τον Αδαμάντιο Κοραή και ιδιαίτερα ταπεινός στο φρόνημα, ώστε και όταν ακόμη του προσφέρθηκε ο «Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος» ως αναγνώριση των υπηρεσιών του στο έθνος δεν απεδέχθη την τιμή.
1795 - Αλεξάντρ Γκριμπογέντοφ, Ρώσος συγγραφέας.
1809 – Πιερ Ζοζέφ Προυντόν, γάλλος συγγραφέας και πολιτικός που από πολλούς θεωρείται ο πατέρας του αναρχισμού.
Ο Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (Pierre Josef Prοudhon) (Μπεζανσόν, 15 Ιανουαρίου 1809 - Παρίσι, 19 Ιανουαρίου 1865) ήταν Γάλλος πολιτικός, μουτουαλιστής φιλόσοφος και σοσιαλιστής. Ήταν μέλος του γαλλικού κοινοβουλίου, και ήταν ο πρώτος που αυτοχαρακτηρίστηκε αναρχικός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους αναρχικούς συγγραφείς και οργανωτές. Μετά τα γεγονότα του 1848, άρχισε να αυτοαποκαλείται φεντεραλιστής.
Ο Προυντόν ήταν τυπογράφος στο επάγγελμα, ο οποίος έμαθε μόνος του λατινικά, για να τυπώνει καλύτερα βιβλία σε αυτήν τη γλώσσα. Η γνωστότατη του φράση είναι ότι η ιδιοκτησία είναι κλεψιά, που περιέχεται στο πρώτο του μεγάλο έργο Περί ιδιοκτησίας (Qu'est-ce que la propriété? Recherche sur le principe du droit et du gouvernement), που εκδόθηκε το 1840.
Η έκδοση του βιβλίου προσέλκυσε το ενδιαφέρον των γαλλικών αρχών, αλλά και την κριτική του Μαρξ, ο οποίος ξεκίνησε αλληλογραφία με το συγγραφέα. Οι δύο άντρες αλληλοεπηρεάστηκαν: Συναντήθηκαν στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της εξορίας του Μαρξ. Η φιλία τους τελικά έληξε, όταν ο Μαρξ απάντησε στο "Σύστημα οικονομικών αντιθέσεων ή η φιλοσοφία της αθλιότητας" του Προυντόν με το προκλητικά τιτλοφορημένο "Η αθλιότητα της φιλοσοφίας".
H διαμάχη έγινε μία των πηγών ρήξης μεταξύ των αναρχικών και των μαρξιστικών πτερύγων της Πρώτης Διεθνούς. Κάποιοι, όπως Έντμουντ Γουίλσον, ισχυρίστηκαν ότι η επίθεση του Μαρξ στον Προυντόν οφειλόταν στην υπεράσπιση από τον τελευταίο του Καρλ Γκρυν, τον οποίο ο Μαρξ αντιπαθούσε έντονα και ο οποίος ετοίμαζε μεταφράσεις του έργου του Προυντόν.
Ο Προυντόν προτιμούσε τα εργατικά σωματεία και τους εργατικούς συνεταιρισμούς, όπως και την ατομική εργατική/αγροτική ιδιοκτησία, παρά την κοινωνικοποίηση της γης και των χώρων εργασίας. Πίστευε ότι η σοσιαλιστική επανάσταση μπορούσε να επιτευχθεί με ειρηνικό τρόπο.
Στις "Εξομολογήσεις ενός επαναστάτη" ο Προυντόν ισχυρίστηκε ότι "η αναρχία είναι τάξη" (Anarchy is Order), μια φράση που πολύ αργότερα ενέπνευσε, κατά τη γνώμη κάποιων, το αναρχικό σύμβολο του Α μέσα σε κύκλο, σήμερα ένα από τα πιο κοινά γκράφιτι στις πόλεις.
Προσπάθησε ανεπιτυχώς να δημιουργήσει μια εθνική τράπεζα, η οποία θα χρηματοδοτείτο από φόρο εισοδήματος σε καπιταλιστές και μετόχους. Παρόμοια κατά κάποιον τρόπο με μια πιστωτική ένωση, θα παρείχε άτοκα δάνεια.
Ο Προυντόν έμεινε πάντοτε σ΄ ένα επίπεδο οραματισμού ενός δικαιότερου κόσμου, χωρίς ν΄αναζητήσει τη μεθοδολογία της μετάβασης στο νέο είδος κοινωνικής οργάνωσης, που θα έκανε αυτόν τον κόσμο δυνατό.
1841 – Στέφανος Μουσούρος, ήταν ελληνικής καταγωγής διπλωμάτης και πολιτικός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 19ου αιώνα. (15 Ιανουαρίου 1841 - 1906)
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15 Ιανουαρίου 1841 την περίοδο που υπηρετούσε σ΄ αυτήν ως πρέσβης, ο πατέρας του Κωνσταντίνος Μουσούρος. Σπούδασε Νομική στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Σε ηλικία είκοσι χρονών μπήκε στην υπηρεσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορικής Κυβέρνησης και διορίστηκε πρεσβευτής της στη Ρώμη. Κλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και διορίστηκε μέλος της επιτροπής δημοσίων έργων. Το 1896 ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ τον διόρισε ηγεμόνα της Σάμου. Μετά όμως τη λήξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 και του αντίκτυπου που είχε, αντικαταστάθηκε και στη θέση του ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Βαγιάννης. Στη συνέχεια διορίστηκε πρέσβης στο Λονδίνο όπου και παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του.
Στην πολιτική ιεραρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έφερε τον υψηλότερο βαθμό Βαλά και τιμήθηκε με τα παράσημα Μετζιτιέ, (α΄ τάξης), Οσμανιέ, (β΄ τάξης), τους ιταλικούς μεγαλόσταυρους των αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου και του Στέμματος της Ιταλίας, το παράσημο του Λέοντα και του Ήλιου της Περσίας (β΄ τάξης) και πολλά άλλα τιμητικά διαφόρων κρατών που έλαβε λόγω υπηρεσιακής ιδιότητας.
1850 - Μιχαήλ Εμινέσκου, Ρουμάνος ποιητής.
1850 - Σοφία Κοβαλέφσκαγια, Ρωσίδα μαθηματικός.
1855 – Αριστείδης Δαμαλάς, Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 15 Ιανουαρίου 1855 από σημαντική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Αμβρόσιος Δαμαλάς, δήμαρχος της Ερμούπολης. Μητέρα του ήταν η Καλλιόπη Δαμαλά, το γένος Ράλλη, θυγατέρα του Χίου ευπατρίδη και δημάρχου Πειραιώς Λουκά Ράλλη.
Σχολείο πήγε στον Πειραιά, και μετά σπούδασε στο Παρίσι και Λονδίνο. Γεμάτος πατριωτικά αισθήματα παρουσιάστηκε στην επιστράτευση του 1878 και κατατάχτηκε εθελοντής στο ιππικό. Υπηρέτησε με πολύ ζήλο επί τέσσερα χρόνια.
Παντρεύτηκε την Γαλλίδα Σάρα Μπερνάρ και απόκτησε παγκόσμια φήμη.
Το 1889 απέκτησε μία εξώγαμη κόρη, την Τερέζα, με μία από τις ερωμένες του, την οποία παράτησε στην πόρτα του σπιτιού της Σάρας Μπερνάρ με ένα σημείωμα. Το παιδί ανέλαβε να δώσει σε ανάδοχη οικογένεια στην Ελλάδα ο Βασίλειος Ζαχάρωφ.
Απεβίωσε απρόοπτα στο Παρίσι από υπερβολική δόση ναρκωτικών στις 18 Αυγούστου 1889. Κηδεύτηκε στην Αθήνα με πολλή μεγαλοπρέπεια.
1863 - Βίλχελμ Μαρξ, Γερμανός πολιτικός.
1869 - Στανίσλαβ Βισπιάνσκι, Πολωνός δραματουργός.
1875 - Τόμας Μπερκ, Αμερικανός αθλητής.
1876 - Ιμπν Σαούντ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας.
1888 - Ρετζέπ Μιτρόβιτσα, Αλβανός πολιτικός.
1891 - Ντιάνα Μπουντισάβλιεβιτς, Αυστριακή ανθρωπίστρια.
1902 - Σαούντ, βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας.
1908 – Έντουαρντ Τέλερ, ουγγροαμερικανός πυρηνικός επιστήμονας που θεωρείται «πατέρας» της βόμβας υδρογόνου.
1909 – Ζαν Μπουγκάτι, Γάλλος μηχανικός και σχεδιαστής αυτοκινήτων.
Ο Ζαν Μπουγκάτι (Jean Bugatti, 15 Ιανουαρίου 1909 - 11 Αυγούστου 1939) ήταν Γάλλος μηχανικός και κατασκευαστής αυτοκινήτων, ιταλικής καταγωγής.
Γεννήθηκε ως Gianoberto Maria Carlo Bugatti στην Κολωνία της Γερμανίας. Από παιδί ενδιαφερόταν να εισχωρήσει στην Bugatti Automobiles S.A.S. επιχείρηση του πατέρα του Έττορε Μπουγκάτι {Ettore Bugatti). Από το Μιλάνο βρέθηκε στο Παρίσι και το εργοστάσιο της οικογένειάς του συνεργαζόταν με την Peugeot. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένειά του έζησε στο Μιλάνο. Το 1932, έκανε το μεγαλύτερο μέρος από το σχέδιο για την Type 41 Royale. Σχεδίασε επίσης 3 μοντέλα του Type 57, τα Ventoux, Stelvio και Atalante. Το ισχυρό για την εποχή του όχημα παρουσιάστηκε στο σαλόνι του Παρισιού το 1936. Σκοτώθηκε το 1939 κατά τα δοκιμαστικά του Type 57, αγωνιστικού αυτοκινήτου, το οποίο μόλις είχε κερδίσει τον αγώνα στο Le Mans. Το όχημα που οδηγούσε ο Μπουγκάτι, μόλις 30 ετών, προσέκρουσε σε δέντρο και ο ίδιος βρήκε τραγικό θάνατο.
1918 – Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, πρόεδρος της Αιγύπτου.
Ο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ (15 Ιανουαρίου 1918 - 28 Σεπτεμβρίου 1970) ήταν Αιγύπτιος στρατιωτικός, πραξικοπηματίας και πολιτικός, ανέλαβε την προεδρία της Αιγύπτου μετά από πραξικόπημα.
Γιος ταχυδρομικού υπαλλήλου, γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1918 και σπούδασε στη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Καΐρου, από την οποία και αποφοίτησε το 1938, ενώ διακρίθηκε στον πόλεμο εναντίον του Ισραήλ το 1948. Υπήρξε ένας από τους βασικούς ιδρυτές της παραστρατιωτικής οργάνωσης των «Ελεύθερων Αξιωματικών», η οποία, εκμεταλλευόμενη τη πικρία του λαού εκ του πολέμου με το Ισραήλ, ανέτρεψε την αιγυπτιακή δυναστεία του Βασιλιά Φαρούκ Α΄ στις 23 Ιουλίου 1952 και το 1953 ανακήρυξε την Αίγυπτο δημοκρατία ισλαμικού τύπου.
Στη συνέχεια το 1954 ο Νάσερ ανέτρεψε και τον πρώτο Πρόεδρο της Αιγυπτιακής Δημοκρατίας Συνταγματάρχη Μωχάμετ Ναγκίμπ θέτοντάς τον σε κατ' οίκον περιορισμό (με αιτιολογία τη μετριοπαθή στάση του απέναντι στο Σουδάν) και ανέλαβε την προεδρία κατόπιν ανελεύθερων εκλογών το 1956 υπό την (αφανή) διπλωματική προστασία της Σοβιετικής Ένωσης. Τον ίδιο χρόνο η Αγγλία και οι ΗΠΑ συνομολογούν με την Αίγυπτο για την (βοήθεια) στη κατασκευή του μεγάλου φράγματος του Ασουάν και παράλληλα ο Νάσερ ζήτησε μεγάλες στρατιωτικές προμήθειες για τον στρατιωτικό εξοπλισμό της χώρας.
Μοίρασε την εθνική γη στους ακτήμονες και εθνικοποίησε πολλές ξένες επιχειρήσεις, με πρώτη τη διαχείριση της διώρυγας του Σουέζ. Τότε ξέσπασε οξύτατη κρίση και μάλιστα μετά την ανάληψη εκ μέρους της Αγγλίας και Γαλλίας συνεπικουρούμενη και από το Ισραήλ μεγάλης στρατιωτικής επέμβασης την οποία τελικά τα Ηνωμένα Έθνη καταδίκασαν ως παράνομη και οι δύο Δυνάμεις αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν. Η εξέλιξη αυτή έκανε τον Νάσερ να φαντάζει ως ήρωας.
Στις 28 Σεπτεμβρίου του 1970 ένας Υπουργός του που ανέμενε την υπογραφή του αντιλαμβάνεται ότι ο Πρόεδρος χάνει τις αισθήσεις του. Σε λίγα λεπτά ξεψύχησε από καρδιακό επεισόδιο μέσα στη Προεδρική Έπαυλη. Η κηδεία του Νάσερ θεωρείται μέχρι σήμερα η πολυπληθέστερη που έχει γίνει ποτέ στον αραβικό κόσμο και όχι μόνο.
1924 - Ιωάννης Κοκονέτσης, Έλληνας μουσικός και μαέστρος.
1926 - Μαρία Σελλ, Αυστριακή ηθοποιός.
1930 - Έντι Γκράχαμ, Αμερικανός παλαιστής.
1941 - Ντον Βαν Βλιτ, Αμερικανός μουσικός.
1948 - Ρόνι Βαν Ζαντ, Αμερικανός μουσικός.
1949 – Πάνος Μιχαλόπουλος, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Πάνος Μιχαλόπουλος (15 Ιανουαρίου 1949) είναι Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1949 στην Μικρομάνη, ένα χωριό το οποίο απέχει 8 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα. Εμφανίζεται σε θεατρικές, τηλεοπτικές, κινηματογραφικές παραγωγές και βιντεοταινίες, από την δεκαετία του 1970. Επίσης έχει λάβει μέρος σε πληθώρα τηλεοπτικών σειρών με σημαντική επιτυχία. Συνολικά έχει παίξει σε 28 ταινίες και σε 15 τηλεοπτικές σειρές, για το διάστημα 1972-2009.
Έχει κάνει δύο γάμους και έχει ένα γιο, τον Σωτήρη. Υπήρξε παντρεμένος με την τηλεπαρουσιάστρια Ρούλα Κορομηλά.
1967 – Άλκης Κούρκουλος, Έλληνας ηθοποιός. (Αθήνα 15 Ιανουαρίου 1967-)
Μεγάλωσε κοντά στο Πεδίον του Άρεως, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Είναι γιος του ηθοποιού Νίκου Κούρκουλου και της Μελίτας Κούρκουλου. Νονά του είναι η Ελληνίδα ηθοποιός Μαίρη Χρονοπούλου.
Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Αρχικά σπούδασε σκηνοθεσία. Έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το 1985 με τη "Σκιάχτρα" του Μανούσου Μανουσάκη και στην τηλεόραση το 1987-1988 με το "Παραμύθι χωρίς όνομα" στην ΕΤ1, πάλι με τον Μανουσάκη. Το 1989 κάνει το ντεμπούτο του στο θέατρο με το έργο "Γεια σου", του Μπέρναρντ Σλέιντ. Πολύ γνωστός έγινε από την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου "Άντε γεια" το 1990 με την Τάνια Τρύπη, την Καίτη Παπανίκα, την Βάνα Μπάρμπα κ.ά.
Ακολούθησε η "θρυλική" τηλεοπτική "Αναστασία" της Μιρέλλας Παπαοικονόμου για το Mega Channel (1993-1994) με τη Μυρτώ Αλικάκη και τον Μηνά Χατζησάββα. Το "Λόγω τιμής" (1996 - 1997 Mega Channel) και πάλι της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, τη Βίκυ Βολιώτη κα. Ακολούθησαν το "Κρεσέντο" (2000) με την Εβελίνα Παπούλια, "Ξέχασε με" με τον Γιώργο Κιμούλη και την Δήμητρα Ματσούκα.
Το 1996 συνεργάστηκε κινηματογραφικά με τον Μενέλαο Καραμαγγιόλη στην ταινία "Black Out" και συναντήθηκε για δεύτερη φορά με την Μυρτώ Αλικάκη και για πρώτη φορά με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Η θεατρική του καριέρα συνεχίστηκε με το "Ο θάνατος του εμποράκου", μια συνεργασία με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο, το "Παίζοντας με τη φωτιά", "Μιζερέρε" κ.α.
Δεν έχει παντρευτεί ποτέ, ωστόσο οι σχέσεις του έχουν απασχολήσει κατά καιρούς τον ελληνικό τύπο. Από τις πιο γνωστές είναι η θυελλώδης σχέση του με την Ελληνίδα τραγουδίστρια Τάνια Τσανακλίδου και η μακροχρόνια σχέση του με τη ραδιοφωνική παραγωγό Αφροδίτη Σημίτη. Τα τελευταία χρόνια έχει σχέση με την ηθοποιό Ευγενία Δημητροπούλου.
1972 – Χρήστος Κωστής, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Χρήστος Κωστής (γεννημένος στις 15 Ιανουαρίου 1972, Θεσσαλονίκη) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν κυρίως ως δεύτερος επιθετικός και θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους καλύτερους τεχνίτες ποδοσφαιριστές που παρήγαγε η Ελλάδα. Η καριέρα του δεν έμεινε πολλά χρόνια σε υψηλό επίπεδο λόγω σοβαρών τραυματισμών.
Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα, στην ηλικία των 17 ετών, από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και σύντομα εντυπωσίασε με τις ικανότητές του. Η καριέρα του στον σύλλογο της Θεσσαλονίκης πήγαινε από το καλό στο καλύτερο και από πολύ νωρίς είχε γίνει απαραίτητο στέλεχος της ομάδας. Το καλοκαίρι του 1994, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, "πάλεψαν" για να τον αποκτήσουν κι ενώ ο ίδιος είχε πληροφορηθεί πως ταξίδευε στον Πειραιά για να υπογράψει με τον Ολυμπιακό, μόλις έφτασε στην Αττική, τον περίμεναν οι άνθρωποι της ΑΕΚ, καθώς ήταν αυτοί που τελικά είχαν κάνει καλύτερη πρόταση στον Ηρακλή. Στη νέα του ομάδα, είχε σπουδαίες εμφανίσεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συν 2 κατακτήσεις Κυπέλλου Ελλάδας και 1 Σούπερ Καπ. Στις 23 Οκτωβρίου του 1997 τραυματίστηκε σοβαρά (κάταγμα κνήμης και περόνης) σε ευρωπαϊκό αγώνα με τη Στουρμ Γκρατς.
Στο τέλος της περιόδου 1997-98 και παρόλο που δεν αγωνίστηκε ξανά, υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τη βελγική Άντερλεχτ αλλά παρέμεινε σχεδόν ενάμιση χρόνο ακόμα τραυματίας, με υποτροπές, ενώ όποτε επέστρεφε στις προπονήσεις, δεν κατάφερνε να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο φυσικής κατάστασης και να θυμίσει τον ποδοσφαιριστή με την άριστη τεχνική. Αποχώρησε το 2000, χωρίς να αγωνιστεί ούτε μια φορά για τον βελγικό σύλλογο.
Η επιστροφή του στους αγωνιστικούς χώρους αλλά και στην ΑΕΚ, έγινε το 2000 και παρέμεινε στην "Ένωση" μέχρι το 2005, κατακτώντας ένα ακόμα Κύπελλο το 2002. Τη συγκεκριμένη χρονιά όμως στάθηκε και πάλι άτυχος καθώς στον αγώνα με τον Απόλλων Αθηνών για το Κύπελλο Ελλάδας στις 19 Δεκεμβρίου 2002, έσπασε το πόδι του στο ίδιο σημείο, με τον προηγούμενο -πριν πέντε ετών- τραυματισμό του.
Ουσιαστικά, από το 2002 έως το 2005, δεν επανήλθε ποτέ σε υψηλό επίπεδο, καθώς οι συμμετοχές που πήρε ήταν ελάχιστες, κυρίως ως αλλαγή σε αγώνες κυπέλλου και φιλικούς. Την περίοδο 2005/06, στα 33 του πλέον, πραγματοποίησε μια τελευταία γεμάτη χρονιά, στην κυπριακή Αλκή Λάρνακας. Το 2006, αγωνίστηκε δύο φορές για τον Άγιαξ Κέιπ Τάουν, ομάδα της Νοτίου Αφρικής, πριν αποχωρήσει οριστικά από την ενεργό δράση.
Στην Εθνική Ελλάδας
Ο Χρήστος Κωστής υπήρξε διεθνής με την Ελλάδα 15 φορές, έχοντας πετύχει και 4 γκολ. Έκανε το ντεμπούτο του στις 10 Μαρτίου 1993.
1981 – Pitbull, Αμερικανός ράπερ
Ο Αρμάντο Κρίστιαν Πέρες (Armando Christian Pérez, 15 Ιανουαρίου 1981), γνωστότερος με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Pitbull είναι Αμερικανός ράπερ. Η πρώτη του συμμετοχή σε ηχογραφημένο άλμπουμ ήταν στη δισκογραφική δουλειά του Lil Jon με τίτλο Kings of Crunk το 2002. Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο M.I.A.M.I. (βραχυγραφία για το Money Is a Major Issue) με την εταιρεία TVT Records. Έκτοτε, έχει κυκλοφορήσει δύο ακόμα άλμπουμ με την εταιρεία αυτή, το El Mariel το 2006 και το The Boatlift το 2007. Είναι επίσης παρουσιαστής του δικού τους τηλεοπτικού προγράμματος, το οποίο μεταδίδεται στα ισπανικά στο καλωδιακό κανάλι Mun2 με τίτλο La Esquina (στα ισπανικά Η Γωνία).
1984 - Χρήστος Λιμπανοβνός, Έλληνας γυμναστής.
1987 - Κέλι Κέλι, Αμερικανίδα μοντέλο.
1988 - Skrillex, Αμερικανός μουσικός παραγωγός.
1990 - Κώστας Σλούκας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
1996 - Ντοβ Κάμερον, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Θάνατοι σαν σήμερα
69 - Γάλβας, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας για επτά μήνες από το 68 έως το 69 μ.Χ.
Ήταν κυβερνήτης της Ταρρακωνικής και κατέλαβε το θρόνο μετά την αυτοκτονία του Νέρωνα. (24 Δεκεμβρίου 3 π.Χ. - 15 Ιανουαρίου 69)
Γεννημένος σε μια πλούσια οικογένεια, ο Γάλβας ήταν ικανός στρατιωτικός κατά το πρώτο μισό του 1ου αιώνα μ.Χ. Αποσύρθηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέρωνα αλλά αργότερα του ανατέθηκε η κυβέρνηση της Ταρρακωνικής. Ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας του Έτους των Τεσσάρων Αυτοκρατόρων και ο τελευταίος αυτοκράτορας που γεννήθηκε τον 1ο αιώνα π.Χ..
1208 - Πιερ ντε Καστελνώ, Γάλλος μοναχός.
Ο Πιέρ ντε Καστελνώ (Pierre de Castelnau) γεννήθηκε κατά το 1170 και δολοφονήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1208 κοντά στο αββαείο του Σαιν-Ζιλ-ντυ-Γκαρ.
Μοναχός στο Σιτώ και αρχιδιάκονος του Μαγκελόν, όντας Γάλλος Κιστερκιανός, επεχείρησε, ανεπιτυχώς, να εξαφανίσει την αίρεση των Καθαρών από τον νότο της Γαλλίας, ως ειδικός λεγάτος του Πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ με συμπαραστάτη στο έργο του τον Ραμιέ, μοναχό του Σιτώ. Ξεκίνησαν να κηρύττουν το Ευαγγέλιο κατά τους Απόστολους, μετακινούμενοι με τα πόδια και συμπεριφερόμενοι φτωχικά. Μαζί τους ήταν, μεταξύ άλλων, και ο Δομίνικος δε Γούζμαν, ιδρυτής του Μοναχικού Τάγματος των Δομινικανών. Συνάντησαν έντονη αντίδραση και ο Καστελνώ τελικώς δολοφονήθηκε κοντά στο Τρινκετάιγ, σε κοντινή απόσταση από την Αρλ, στα εδάφη του Ραϊμόνδου ΣΤ΄, Κόμη της Τουλούζης (1208), καθώς είχε μόλις αφορίσει τον ευγενή αυτόν, λόγω της μεταξύ τους έλλειψης συνεργασίας στην μάχη κατά των Αλβιγηνών. Ο δολοφόνος ήταν ένας ιπποκόμος του Ραϊμόνδου ΣΤ΄, ο οποίος, καθώς οι υποψίες έπεσαν επάνω του, αφορίστηκε. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε την αιτία της Σταυροφορίας των Αλβιγηνών.
Έχοντας ανακηρυχθεί ως μάρτυρας από τον Ιννοκέντιο Δ΄, και στη συνέχεια αγιοποιηθεί, η μνήμη του γιορτάζεται στις 15 Ιανουαρίου στις διακονίες της Καρκασσόν και της Νιμ.
1345 - Μαρτίνος Ζαχαρίας, ηγεμόνας της Χίου.
Ο Μαρτίνος Ζαχαρίας (... - 15 Ιανουαρίου 1345) ήταν ηγεμόνας της Χίου και βαρώνος της Χαλανδρίτσας τον 14ο αιώνα. Ήταν μικτής, γενουατικής και βυζαντινής, καταγωγής.
Πατέρας του ήταν ο Βενέδικτος Β' Παλαιολόγος-Ζαχαρίας. Ο Μαρτίνος ήταν ανδρείος και τολμηρός. Απέκρουσε τους Τούρκους και τους Καταλανούς πειρατές. Κέρδισε την εμπιστοσύνη του ηγεμόνα της Αχαΐας Φιλίππου, ο οποίος τον ονόμασε στις 21 Μαΐου 1315 βασιλέα της Μικράς Ασίας και του παραχώρησε τα νησιά Οινούσες, Προκοννήσι, Τένεδο, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Ικαρία και Κω. Συγκυριάρχησε μαζί με τον αδελφό του Βενεδικτο Γ', και μαζί πέτυχαν το 1319 από τον Ανδρόνικο Β' νέα παράταση της κυριαρχίας τους για άλλα πέντε χρόνια. Η επικύρωση έγινε στο όνομα του Μαρτίνου, ο οποίος εξακολούθησε να πολεμάει τους Τούρκους. Είχε δε τόσο μεγάλη επιτυχία, ώστε κατασκεύασε οχυρό φρούριο. Εντωμεταξύ ανέβηκε στο θρόνο ο Ανδρόνικος Γ' και οι Χιώτες έστειλαν τον προύχοντα Λέοντα Καλόθετο να περιγράψει στον αυτοκράτορα τα πλούσια εισοδήματα του νησιού και να προσελκύσει την προσοχή του αυτοκράτορα. Ο Ανδρόνικος Γ' δέχτηκε την υπόσχεση του νησιού να τον βοηθήσουν να διώξει τον Γενουάτη δυνάστη. Ταυτόχρονα ο Μαρτίνος ήταν σε ρήξη με τον αδερφό του, Βενέδικτο Γ', ο οποίος είχε σφετερισθεί 6.000 υπέρπυρα από τα εισοδήματα του νησιού. Ο Βενέδικτος κατέφυγε στον αυτοκράτορα ζητώντας την καθαίρεση του αδελφού του. Τότε ο Ανδρόνικος Γ, με αφορμή το πέρας της χορηγηθείσας πενταετίας, πρόσταξε τον Μαρτίνο να κατεδαφίσει το φρούριό του και να έλθει στην Κωνσταντινούπολη για να διαπραγματευτεί την ανανέωση της συνθήκης. Ο Μαρτίνος όμως αντί να υπακούσει, άρχισε να εξοπλίζεται.
Ο πρώτος γάμος του Μαρτίνου ήταν με την Μαρία Γκίζι, κόρη του Βαρθολομαίου Γκίζι, αξιωματούχου του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, καγκελαρίου του Δουκάτου των Αθηνών, Τριρημόριου της Εύβοιας και κάτοχο της Τήνου, της Μυκόνου και των Νοτίων Σποράδων. Από αυτό το γάμο του, παιδιά του ήταν ο Κεντυρίων Α΄ Ζαχαρίας και ο Βαρθολομαίος Ζαχαρίας.
Ο δεύτερος γάμος του ήταν το 1320 με την Ζακλίν ντε λα Ρος (Jacqueline de la Roche), από την οικογένεια Ντε λα Ρος του Δουκάτου των Αθηνών, της βαρωνίας της Βελιγοστής και του Δαμαλά. Σε νόμισμά του, ο Μαρτίνος αναφέρεται ως βαρώνος Βελιγοστής και Δαμαλά.
Το φθινόπωρο του 1329 ο αυτοκράτορας ξεκίνησε με μεγάλο στόλο κατά της Χίου και γρήγορα κυρίευσε τα κεντρικότερα μέρη του νησιού. Ο Μαρτίνος έχασε τρεις γαλέρες και, αφού αποσύρθηκε με 800 άνδρες μέσα στα τείχη του, αναγκάστηκε να παραδοθεί. Τα μέλη της οικογένειάς του, η γυναίκα του και τα παιδιά του αφέθηκαν ελεύθερα μαζί με τα χρυσαφικά τους, ενώ αυτός μεταφέρθηκε σιδηροδέσμιος στη Κωσταντινούπολη. Ο άρχοντας Καλόθετος αμείφθηκε γενναία, ενώ ο Βενέδικτος Γ' διορίστηκε νέος έπαρχος της Χίου.
Ο Μαρτίνος βρισκόταν στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης μέχρι το 1338, οπότε ελευθερώθηκε με τη μεσολάβηση του Πάπα και του βασιλιά της Γαλλίας. Μετά από λίγα χρόνια μάζεψε σταυροφόρους και εκστράτευσε κατά της Σμύρνης. Έπεσε πολεμώντας γενναία στις 15 Ιανουαρίου 1345.
Μετά το θάνατο του Μαρτίνου, το 1345, ο γιος του Κεντυρίων Α΄ Ζαχαρίας ανέλαβε τον τίτλο του Βαρώνου της Χαλανδρίτσας, της Αρκαδίας και του μεγάλου κοντόσταυλου. Ανέλαβε επίσης τα φέουδα του Δαμαλά, του Μανιατοχωρίου και της Λυσσαρέας.
Ο Μαρτίνος Ζαχαρίας κυκλοφόρησε νομίσματα, πρώτα μαζί με τον αδελφό του και έπειτα μόνος του. Τα νομίσματα απεικονίζουν το οικόσημο των Ζαχαρία, τον Ιησού Χριστό καθισμένο σε θρόνο, τα τείχη της πόλης, Σταυρό, τον Μαρτίνο Ζαχαρία με τον Άγιο Ισίδωρο, ή Πύργωμα.
1422 - Καρλόττα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Κύπρου.
1519 - Βάσκο Νούνιες ντε Μπαλμπόα, Ισπανός κατακτητής.
Ο Βάσκο Νούνιες (ή Νούνιεθ) ντε Μπαλμπόα (Vasco Núñez De Balboa, 1475 - 15 Ιανουαρίου 1519) ήταν Ισπανός εξερευνητής, κυβερνήτης και κατακτητής. Ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος επικεφαλής αποστολής που έφτασε στον Ειρηνικό Ωκεανό από το Νέο Κόσμο.
Γεννήθηκε στην Ισπανία, το 1475. Ταξίδεψε στο Νέο Κόσμο το 1500 και έπειτα από αρκετές εξερευνήσεις, έφτασε στο νησί Ισπανιόλα, όπου ίδρυσε οικισμό. Το 1510 εποίκισε και το σημερινό Παναμά, ιδρύοντας τον οικισμό Σάντα Μαρία λα Αντίγουα ντελ Νταριέν. Ο οικισμός αυτός ήταν ο πρώτος μόνιμος ευρωπαϊκός οικισμός στην ενδοχώρα της Αμερικής. Διέχισε τη Διώρυγα του Παναμά στον Ειρηνικό Ωκεανό το 1513. Ο Μπαλμπόα τον ονόμασε Νότια Θάλασσα. Ύστερα από εφτά χρόνια ονομάστηκε Ειρηνικός από το Μαγγελάνο.
Οι αντίπαλοι του στο μεταξύ άρχισαν να τον διαβάλλουν στο Βασιλιά της Ισπανίας. Όταν γύρισε στην Ισπανία για να οργανώσει νέα αποστολή, με σκοπό την κατάκτηση του Περού, αντικαταστάθηκε από τον Ντε Άβιλα. Αργότερα, άνδρες του Φρανθίσκο Πιθάρρο τον συνέλαβαν και τον παρέπεμψαν σε δίκη για προδοσία. Ο Μπαλμπόα κατηγορήθηκε ότι θέλησε να υφαρπάσει την εξουσία του κυβερνήτη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Καρατομήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1519.
Το όνομά του δόθηκε σε κρατήρα της Σελήνης. Ο Παναμάς τίμησε τον εξερευνητή δίνοντας το όνομά του σε πόλεις, πλατείες, δρόμους, στο νόμισμά του και ανεγείροντας αγάλματα και άλλα μνημεία προς τιμήν του.
1781 - Μαριάννα Βικτωρία των Βουρβόνων, βασίλισσα της Πορτογαλίας.
1833 - Μπάναστρ Τάρλετον, Άγγλος στρατηγός και πολιτικός.
1884 - Αντώνιος Γεωργαντάς, Έλληνας αγωνιστής του 1821 και πολιτικός.
1919 - Καρλ Λίμπκνεχτ, Γερμανός πολιτικός.
1932 - Γκέοργκ Κερσενστάινερ, Γερμανός παιδαγωγός.
1956 - Φαίδων Κουκουλές, Έλληνας βυζαντινολόγος.
1983 - Ιωάννης Παπαγεωργίου, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος. Χρημάτισε βουλευτής Β΄ Αθηνών με την Ένωση Κέντρου. (1904 - 15 Ιανουαρίου 1983)
Ήταν εκδότης της εφημερίδας "Αθηναϊκή". Επίσης, εξέδωσε τα περιοδικά "Ατλαντίς", "Θησαυρός", "Θεατής" και "Φαντάζιο". Στις εκλογές του 1963 εξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου στην Β΄ Αθηνών και επανεξελέγη στις εκλογές του 1964.
Πέθανε το 1983 και κηδεύτηκε στις 16 Ιανουαρίου από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
1984 - Φαζίλ Κιουτσούκ, Τουρκοκύπριος πολιτικός.
1995 - Ευάγγελος Σαββόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
1996 - Μοσεσόε Β', βασιλιάς του Λεσότο.
2002 - Δημήτριος Ντάγγας, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
2005 – Βικτόρια Ντε Λος Άνχελες, διάσημη καταλανή σοπράνο.
Η Βικτόρια ντελς Άγγελς, επίσης Βικτόρια ντε λος Άνχελες (καταλανικά Victòria dels Àngels, καστιλιάνικα Victoria de los Ángeles), υπήρξε Καταλανή ερμηνεύτρια του κλασικού τραγουδιού. Ανήκε σε μια γενιά υψιφώνων γεννημένων κατά το μεσοπόλεμο (Μαρία Κάλλας, Τζόαν Σάδερλαντ κ.ά.) που συντέλεσαν τα μέγιστα στην αναβίωση του μπελ κάντο στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.
Γεννημένη στη Βαρκελώνη την 1η Νοεμβρίου 1923, αποφοίτησε από το ωδείο σε ηλικία μόλις 18 ετών. Την ίδια χρονιά (1941), στο θέατρο Λισέου, έκανε την παρθενική της εμφάνιση στην όπερα ως Μιμή στην Μποέμ.
Στο Λισέου επέστρεψε το 1945 και αφού είχαν μεσολαβήσει περαιτέρω σπουδές, για να κάνει το ντεμπούτο της ως επαγγελματίας, στο ρόλο της Κόμισσας Ροζίνας στους Γάμους του Φίγκαρο. Ακολούθησε η πρώτη θέση στο φημισμένο Διεθνή Διαγωνισμό της Γενεύης (1947) και η ανάδειξή της σε πριμαντόνα παγκοσμίου βεληνεκούς κατά τη δεκαετία του '50, όταν εμφανίστηκε στις μεγαλύτερες λυρικές σκηνές, όπως το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, η Σκάλα του Μιλάνου, η Μητροπολιτική Όπερα της Υόρκης, η Κρατική όπερα της Βιέννης. Παράλληλα ανέπτυξε έντονη δισκογραφική δραστηριότητα, ηχογραφώντας μεγάλο αριθμό από πλήρεις όπερες - κάποιες από αυτές παραπάνω από μία φορά. Σημειωτέον πως, αν και τυπολογικά κατατασσόταν στις λυρικές υψιφώνους, η φωνή της διέθετε αρκετό βάρος και ένταση για να αναλάβει πιο δραματικούς ρόλους. Διόλου τυχαία, ο πιο αναγνωρίσιμος ίσως ρόλος της είναι αυτός της Κάρμεν, γραμμένος για μεσόφωνο.
Το 1961, αφού εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ, αποφάσισε να ρίξει μεγαλύτερο βάρος στις συναυλίες, εμφανιζόμενη στο εξής μόνο αραιά σε όπερες. Τα ρεσιτάλ της, στα οποία τραγουδούσε από άριες και λιντ μέχρι σύγχρονα ισπανικά, ιταλικά και γαλλικά τραγούδια, ήταν εξαιρετικά δημοφιλή και συνεχίστηκαν έως τη δεκαετία του '90. Εμφανίστηκε μάλιστα στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης (1992), όπου συνόδευσε τη σβέση της ολυμπιακής φλόγας με ένα παραδοσιακό τραγούδι της Καταλωνίας.
Στις 31 Δεκεμβρίου 2004 εισήχθη σε νοσοκομείο της γενέτειράς της με βρογχίτιδα. Απεβίωσε λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 15 Ιανουαρίου 2005, από καρδιακή προσβολή. Είχε παντρευθεί μία φορά, τον Ενρίκε Μαγκρίνια το 1948, και είχαν αποκτήσει δύο γιους.
2008 – Μπραντ Ρένφρο, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Μπραντ Ρένφρο (Brad Barron Renfro) ήταν Αμερικανός ηθοποιός από το Τενεσί. Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1994 στην ταινία The Client σε ηλικία μόλις 12 ετών. Πρωταγωνίστησε σε 24 ταινίες και σε πολλά τηλεοπτικά επεισόδια σε όλη την καριέρα του. Βρέθηκε νεκρός στις 15 Ιανουαρίου του 2008.
Γεννήθηκε στο Νόξβιλ του Τενεσί στις 25 Ιουλίου του 1982 και ήταν γιος της Άντζελας και του Μαρκ Ρένφρο. Τον μεγάλωσε η γιαγιά του, Τζόαν Ρένφρο, η οποία ήταν επίτροπος σε εκκλησία. Το 2006 εξέτισε 10 ημέρες στη φυλακή, καταδικασμένος για οδήγηση υπό την επήρεια ουσιών και για απόπειρα κατοχής ναρκωτικών (ηρωίνη).
Τον ανακάλυψαν στα 10 του χρόνια και ο μικρός Μπραντ έπαιξε στο πλευρό της Σούζαν Σαράντον και του Τόμι Λι Τζόουνς, στην ταινία του Τζόελ Σουμάχερ The Client, μια από αυτές που είχαν μεγάλη ειπρακτική επιτυχία το 1994.
Το 1995 κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου αστεριού του Hollywood Reporter's και ψηφίστηκε από το περιοδικό People 's "στα 30 κορυφαία πρόσωπα ηλικίας κάτω των 30 ετών." Επίσης, το 1998 βραβεύτηκε με βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τόκιο, για την ταινία Apt Pupil.
Ένας σημαντικός ρόλος του ήταν το 1996 αυτός του νεαρού Μάικλ Σάλιβαν για την ταινία Sleepers , που βασίστηκε στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Λορέντσο Καρκατέρα. Στο έργο ο συγγραφεάς αφηγείται την τραυματική εμπειρία που έζησε ο ίδιος όταν ήταν έγκλειστος σε αναμορφωτήριο ανηλίκων στη Νέα Υόρκη. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Μπάρι Λέβινσον και συμπρωταγωνίστησαν ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Κέβιν Μπέικον και ο Τζέισον Πάτρικ.
Πρωταγωνίστησε σε πολλές άλλες ταινίες, όπως το 2001 στο Ghost World και στο Bully , το 2005 στο The Jacket με την Κίρα Νάιτλι και τον Άντρειν Μπρόντι, ενώ το 1995 ενσάρκωσε το Χακ Φιν στην ταινία Tομ και Χακ.
Έπαιξε επίσης σε επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Law & Order: Criminal Intent. Λίγο πριν από το θάνατό του, εμφανίστηκε στην ταινία The Informers.
Ο Ρένφρο βρέθηκε νεκρός στις 15 Ιανουαρίου του 2008 στο διαμέρισμά του στο Λος Άντζελες, έχοντας περάσει την προηγούμενη νύχτα πίνοντας με φίλους. Ο θάνατός του, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έρευνα, ήταν αποτέλεσμα υπερβολικής δόσης ηρωίνης.
2014 – Μίκα Χαρίτου – Φατούρου, διακεκριμένη ελληνίδα ψυχολόγος. (Γεν. 1931)
2017 - Τζίμι Σνούκα, παλαιστής από τα Φίτζι.
Σαν σήμερα 14 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 14 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίας Νίνας Ισαποστόλου, (Νίνας, Νίνα)
14 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1129: Στο συμβούλιο της Τρουά ο Ποντίφικας Ονόριος ο 2ος αναγνωρίζει επίσημα τους Ιππότες του Ναού (Ναΐτες).
1514: Ο Πάπας Λέων Ι’ εκδίδει παπική βούλα εναντίον της δουλείας.
1539: Η Ισπανία προσαρτά την Κούβα.
1639: Υιοθετείται στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ το πρώτο Σύνταγμα στην ιστορία των αμερικανικών αποικιών, που ονομάστηκε «Θεμελιώδεις Αρχές».
1690: O γερμανός οργανοποιός Γιόχαν Ντένερ από το Νυρεμβέργη κατασκευάζει το πρώτο κλαρινέτο.
1761: Η τρίτη μάχη του Πανιπάλ μεταξύ Ινδών και Αφγανών. Η νίκη των Αφγανών εξασθενίζει σημαντικά την Ινδία και καθιστά δυνατή την κατάληψή της από τους Βρετανούς αργότερα.
1784: Επικυρώνεται από το αμερικανικό Κογκρέσο η συνθήκη των Παρισίων, η οποία θέτει επίσημα τέλος στην Αμερικανική Επανάσταση.
1814: Συνθήκη του Κιέλου: Η Δανία παραχωρεί τη Νορβηγία στη Σουηδία και λαμβάνει τμήμα της Πομερανίας.
1822: Ο Δημήτριος Υψηλάντης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κυριεύουν την Ακροκόρινθο. Οι Τούρκοι παραδίδονται στον Κολοκοτρώνη, ο οποίος παίρνει την ελληνική σημαία, σταυρώνει με αυτή την πύλη και μπαίνει στο φρούριο.
1858: Ο ιταλός επαναστάτης Φελίτσε Ορσίνι αποπειράται να δολοφονήσει το γάλλο αυτοκράτορα, Ναπολέοντα Γ’. Επιτίθεται με 3 βόμβες στη βασιλική άμαξα. 8 άνθρωποι σκοτώνονται, 142 τραυματίζονται, αλλά ο αυτοκράτορας διασώζεται.
1878: Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ επιδεικνύει το τηλέφωνο στη βασίλισσα Βικτωρία.
1880: Ο Πειραιώτης μηχανοτεχνίτης, Εμμανουήλ Γρυπάρης, παρουσιάζει στο Φαληρικό όρμο το "υποβρύχιο σκάφος" του. Από την ημερομηνία αυτή αρχίζει ουσιαστικά η ιστορία των ελληνικών υποβρυχίων.
1894: Ο Τζόζεφ Κόνραντ επιστρέφει στο Λονδίνο, μετά από μακροχρόνια θαλάσσια ταξίδια. Στην αγγλική πρωτεύουσα θα ξεκινήσει και τη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου, που θα ονομάσει «Η τρέλα του Αλμάγιερ».
1900: Η όπερα Τόσκα του Τζιάκομο Πουτσίνι κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Κοντσάντσι της Ρώμης, παρουσία όλης της καλής κοινωνίας.
1907: Ισχυρός σεισμός 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στο Κίνγκστον της Τζαμάικα προκαλεί το θάνατο 1000 ατόμων.
1913: Οι ελληνικές δυνάμεις συντρίβουν τους Τούρκους στο Μπιζάνι.
1914: Ο Χένρι Φορντ ανακοινώνει καινοτομίες στη γραμμή παραγωγής αυτοκινήτων της εταιρείας του. Ένα αυτοκίνητο χρειάζεται τώρα 93 λεπτά για να κατασκευασθεί από 12 ώρες προηγουμένως.
1915: Ο επιτελάρχης και μετέπειτα δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς σε υπόμνημά του προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο με τίτλο «Μικρά Ασία: δυνατότητες διανομής» προβάλλει ισχυρές επιφυλάξεις σχετικά με ενδεχόμενη εκστρατεία στο μικρασιατικό έδαφος.
1920: Το Ανώτατο Συμβούλιο της Συνδιάσκεψης στο Παρίσι αποδέχεται το σύμφωνο Τιτόνι – Βενιζέλου, με το οποίο η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα.
1920: Γιορτάζεται στην Αθήνα και στον Πειραιά η επέτειος της ίδρυσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
1921: Η Βρετανία αναφέρει ότι, 927.000 άτομα έχουν καταγραφεί σε καταλόγους ανέργων.
1930: O Τσάρλι Τσάπλιν παραθέτει γεύμα στον Άλμπερτ Αϊνστάιν και τη σύζυγό του, στο σπίτι του στο Χόλιγουντ.
1932: O τζόκεϊ Έντι Άρκαρο κερδίζει την πρώτη του κούρσα ιππεύοντας τον Eagle Bird.
1934: Στην Ισπανία, ο αριστερός ηγέτης, Λούις Κομπάνις, εκλέγεται Πρόεδρος της Καταλονίας.
1938: Ο έλληνας πυγμάχος Αντώνης Χριστοφορίδης κατακτά τον πολυπόθητο τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης, νικώντας τον γερμανό πρωτοπυγμάχο Γκούσταβ Έντερ.
1939: Η Νορβηγία διεκδικεί την περιοχή Queen Maud Land στην Ανταρκτική.
1941: Ο Έλληνας πυγμάχος Χριστοφορίδης κατακτά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή κατηγορίας βαρέων βαρών.
1942: Αμερικανικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Ντάγκλας ΜακΆρθουρ αποκρούουν τις ιαπωνικές επιθέσεις στις Φιλιππίνες, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.
1943: Ο αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης «Μίδας 614», Ταγματάρχης Ιωάννης Τσιγάντες, εκτελείται από Ιταλούς στρατιώτες στην Αθήνα.
1943: Συναντούνται μυστικά στην Καζαμπλάνκα ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ και ο αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ, μαζί με στρατιωτικούς ειδήμονες, για το θέμα της ανάπτυξης ενός δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη. Η διάσκεψη διαρκεί έντεκα μέρες και αποφασίζεται ο πόλεμος να τελειώσει μόνο με την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, ενώ προγραμματίζεται και η απόβαση στη Σικελία.
1950: Ο Νικόλαος Πλαστήρας σε συνεργασία με τον Εμμανουήλ Τσουδερό ιδρύει την Εθνική Προοδευτική Ένωση Κέντρου (ΕΠΕΚ).
1953: Ο στρατάρχης Τίτο εκλέγεται Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας.
1954: Η Μέριλιν Μονρόε παντρεύεται τον θρύλο του Τζο Ντι Μάτζιο στο Δημαρχείο του Σαν Φρανσίσκο. Ο γάμος τους, ο δεύτερος και για τους δύο, θα κρατήσει μόνο 9 μήνες.
1954: Η εταιρία αυτοκινήτων, Χάντσον Μότορ Καρ, συγχωνεύεται με τη Νας Κελβινέιτορ, σχηματίζοντας την Αμέρικαν Μότορς Κόμπανι.
1959: Στην Ινδία η κόρη του Νεχρού, Ίντιρα Γκάντι, ετοιμάζεται να βάλει υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας.
1959: Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της «Ομάδας», της πρώτης μικρού σχήματος εβδομαδιαίας αθλητικής εφημερίδας, από τον Οργανισμό Λαμπράκη. Το επιτελείο των δημοσιογράφων με επικεφαλής τον Χρήστο Σβωλόπουλο και τον Γιάννη Βανδώρο δημιουργεί σχολή στην οποία παρελαύνουν ο Πέτρος Λινάρδος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Μίμης Παπαναγιώτου και πολλοί άλλοι.
Η «Ομάδα» διακόπτει την κυκλοφορία της τον Οκτώβριο του 1974 και επανακυκλοφορεί την 1/11/1980 σαν περιοδικό με επικεφαλής τον Θεόδωρο Σγουρδαίο αλλά η κυκλοφορία της επαναδιακόπτεται. Τέλος, στις 6/11/95 ξανακυκλοφορεί σαν ένθετο στα Νέα, όπου αρθρογραφούν οι μικροί της τότε «Ομάδας» με αρχαιότερο τον Τάκη Χαραλαμπίδη.
1962: Τουλάχιστον 36 Αλγερινοί και Ευρωπαίοι σκοτώνονται κατά τη διάρκεια ταραχών και τρομοκρατικών επιθέσεων στις μεγαλύτερες πόλεις της Αλγερίας.
1963: Η Γαλλία αρνείται την είσοδο της Βρετανίας στην ΕΟΚ.
1963: Ο Τζορτζ Γουάλας ανακηρύσσεται κυβερνήτης της Αλαμπάμα, με κύριο σύνθημά του το διαχωρισμό των λευκών από τους Αφροαμερικανούς. Ο λόγος που εκφώνησε μετά την ανακήρυξή του ήταν γραμμένος από τον Άζα Κάρτερ, ηγέτη της Κου Κλουξ Κλαν.
1965: Συναντώνται στο Μπέλφαστ για πρώτη φορά μέσα σε 43 χρόνια οι πρωθυπουργοί της Βόρειας Ιρλανδίας και της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας.
1966: Ο Ντέιβιντ Τζόουνς ηχογραφεί το πρώτο τραγούδι του με τον τίτλο «Can’t help thinking about me». Την ίδια μέρα αλλάζει το όνομά του σε Ντέιβιντ Μπάουι για να μην συγχέεται με τον Ντέιβιντ Τζόουνς του συγκροτήματος «The Monkees».
1967: Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης αποκαλύπτουν ότι ο αμερικανικός στρατός διεξάγει πειράματα μικροβιολογικού πολέμου.
1969: Έκρηξη σημειώνεται στο αεροπλανοφόρο «Εντεπράιζ», που βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό. 27 ναύτες χάνουν τη ζωή τους και 314 τραυματίζονται σοβαρά. 15 αεροπλάνα καταστρέφονται αλλά το «Εντεπράιζ» δεν απειλείται.
1975: Προφυλακίζονται οι πραξικοπηματίες Ιωαννίδης, Παττακός, Μακαρέζος, Παπαδόπουλος, Λαδάς και Ρουφογάλης, μετά τις απολογίες τους στον εφέτη-ανακριτή Βολτή, που διενεργεί την τακτική ανάκριση για τον καταλογισμό ευθυνών για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.
1979: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ προτείνει να καθιερωθεί ως επίσημη αργία η ημερομηνία γέννησης του υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
1979: Στη Γιουγκοσλαβία, ο Πρόεδρος Τίτο σχεδιάζει την πρώτη του επίσκεψη σε χώρα του Περσικού Κόλπου, στο Κουβέιτ.
1980: Η τιμή του χρυσού, απελευθερωμένη από κρατικές παρεμβάσεις, κάνει νέο ρεκόρ αγγίζοντας τα 800 δολάρια η ουγγιά.
1985: Η Μαρτίνα Ναβρατίλοβα κατακτά το 100ό της τουρνουά τένις και ισοφαρίζει το ρεκόρ του Τζίμι Κόνορς και της Κρις Έβερτ.
1989: Χίλιοι μουσουλμάνοι συγκεντρώνονται στο Μπράντφορντ της Αγγλίας και ρίχνουν στην πυρά αντίτυπα του βιβλίου του Σαλμάν Ρουσντί «Σατανικοί Στίχοι», θεωρώντας ότι προσβάλλει το Ισλάμ.
1991: Ελλάδα και Αλβανία συμφωνούν ότι είναι προς αμοιβαίο συμφέρον οι Έλληνες της μειονότητας να παραμείνουν στην πατρώα γη και ότι μπορούν να επιστρέψουν χωρίς επιπτώσεις, όσοι έφυγαν στην Ελλάδα.
1991: Ο Σαντάμ Χουσεΐν καλεί τους συμπατριώτες του να αγωνιστούν μέχρι θανάτου για να μείνει το Ιράκ στο Κουβέιτ. Στη πρόσκληση αυτή τάχθηκαν υπέρ του Σαντάμ και οι ελληνικές τρομοκρατικές οργανώσεις.
1991: O Παλαιστίνιος ηγέτης, Αμπού Ιγιάντ, μετά την επιστροφή του από την Αθήνα κατά τη συνεργασία που είχε με τον Έλληνα υπουργό Δημόσιας Τάξης Ι. Βασιλειάδη, δολοφονείται στην οικία του, στη Τύνιδα, από Παλαιστίνιους (κατά επίσημη ανακοίνωση). Μαζί του δολοφονήθηκε και ο Αμπτέλ Χαμίντ, υπεύθυνος ασφαλείας της PLO, που επίσης είχε προηγουμένως συναντήσεις με Έλληνες αξιωματούχους στην Αθήνα, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και με τον Αθ. Τσούρα, υπουργό Δημόσιας Τάξης.
1992: Στις εκλογές της Βουλγαρίας, Πρόεδρος εκλέγεται ο Ζέλιο Ζέλεφ, που συγκεντρώνει το 44,63% των ψήφων.
1992: Η Ελλάδα λαμβάνει διαβεβαιώσεις από Ιταλία και Γερμανία ότι η ΕΟΚ δεν θα βιαστεί να αναγνωρίσει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας.
1992: Το Ισραήλ ξεκινά ειρηνευτικές συνομιλίες με την Ιορδανία και επαναλαμβάνει τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους.
1993: 120 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, υπογράφουν στο Παρίσι τη σύμβαση για την κατάργηση των χημικών όπλων.
1994: Οι Πρόεδροι των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Ουκρανίας υπογράφουν στο Κρεμλίνο ιστορική συμφωνία για την καταστροφή του πυρηνικού οπλοστασίου της Ουκρανίας.
1994: Ο Κλίντον και Γέλτσιν συμφωνούν και επίσημα να αποστρέψουν τους πυρηνικούς πυραύλους τους από τους στόχους τους σε Ρωσία και ΗΠΑ μέχρι τις 30 Μαϊου.
1995: Ο Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ τάσσεται υπέρ του Ρώσου Προέδρου Μπόρις Γέλτσιν, παρά την κρίση στην Τσετσενία.
1996: Υπέρ της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε τάσσεται ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, με την αιτιολογία ότι, έτσι θα λυθούν τα προβλήματα του Πατριαρχείου και της ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη.
1996: Ο Ζόρζε Σαμπάϊο εκλέγεται Πρόεδρος της Πορτογαλίας.
1996: Ο Γιγκάλ Αμίρ, δολοφόνος του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Γιτζάκ Ράμπιν, κατηγορείται επίσημα για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία.
1997: Ο πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, εγκαινιάζει επίσημα το Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου, μαζί με την υπουργό Ανάπτυξης και το Ρώσο υπουργό Ενέργειας.
1997: Η αρχαιολόγος Εφη Λιγούρη ανακαλύπτει στο κέντρο της Αθήνας το "Αρχαίον Λύκειον", όπου δίδασκε ο φιλόσοφος Αριστοτέλης.
1998: Αμερικανοί ερευνητές από το Ντάλας, ανακοινώνουν την ανακάλυψη ενός ενζύμου, που επιβραδύνει το γήρας και τον κυτταρικό θάνατο.
2000: Δικαστήριο των Ηνωμένων Εθνών καταδικάζει πέντε Βοσνιο-κροάτες σε ποινές φυλάκισης έως και 25 ετών για τη δολοφονία περισσότερων από 1.000 Μουσουλμάνων σε χωριό της Βοσνίας.
2001: Τραγικές διαστάσεις λαμβάνει η κακοκαιρία που πλήττει την Ελλάδα. Ελικόπτερο του ΕΚΑΒ, το οποίο μεταφέρει ασθενή από την Πάτμο στην Αθήνα, με πέντε επιβαίνοντες καταπέφτει και συντρίβεται στη θαλάσσια περιοχή νότια του Σουνίου. Στο ελικόπτερο επιβαίνουν δύο πιλότοι, η γιατρός, ο νοσηλευτής και ο ασθενής.
2001: Σε «διαζύγιο» οδηγείται τελικά ο περιπετειώδης «γάμος» της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha Bank, έπειτα από ένα θρίλερ διαβουλεύσεων που κράτησε δυόμισι μήνες. Η χρυσή συγχώνευση δεν πραγματοποιείται, καθώς στελέχη των δυο πλευρών διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας.
2004: Η σημαία της Γεωργίας με τους πέντε σταυρούς καθιερώνεται ως επίσημη σημαία της χώρας.
2011: Μετά από ένα μήνα βίαιων επεισοδίων σε ολόκληρη την επικράτεια, που άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς κι εκατοντάδες συλληφθέντες, ο πρόεδρος Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Αλι εγκαταλείπει τη χώρα προς άγνωστη κατεύθυνση, τερματίζοντας έτσι 23 χρόνια αυταρχικής διακυβέρνησης.
2013: Σημειώνεται επίθεση με καλάσνικοφ κατά των κεντρικών γραφείων της ΝΔ και το γραφείο του πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος Αντώνη Σαμαρά στη Λεωφόρο Συγγρού. Οι δράστες πυροβόλησαν και τράπηκαν σε φυγή, χωρίς να υπάρξουν τραυματισμοί.
Γεννήσεις σαν σήμερα
83 π.Χ. – Μάρκος Αντώνιος, ρωμαίος στρατηγός και πολιτικός.
Ο Μάρκος Αντώνιος (Marcus Antoniusα, 14 Ιανουαρίου 83 π.Χ. - 1 Αυγούστου 30 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετατροπή της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας από την ολιγαρχία στην αυταρχική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Ο Μάρκος Αντώνιος ήταν υποστηρικτής του Ιούλιου Καίσαρα και υπηρέτησε ως ένας από τους στρατηγούς του κατά την κατάκτηση της Γαλατίας και κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Με τη βοήθεια του Ιούλιου Καίσαρα έγινε ταμίας, δήμαρχος, ίππαρχος και μετά ύπατος, περίπου το 44 π.Χ.. Το 43 π.Χ. έγινε η Β' Τριανδρία από τον Αντώνιο, τον Οκταβιανό και τον Λέπιδο με σκοπό να αντιμετωπίσουν ενωμένοι τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Αμέσως οι τρεις άντρες διέταξαν τις "προγραφές". Όλοι οι αντίθετοι με το καθεστώς γράφονταν σε καταλόγους, συλλαμβάνονταν και θανατώνονταν. Οι "προγεγραμμένοι" ήταν πάνω από 2300, μεταξύ αυτών και ο Κικέρωνας. Το 42 π.Χ. ο Αντώνιος, μαζί με τον Οκταβιανό, νίκησε στους Φιλίππους της Μακεδονίας τους δολοφόνους του Καίσαρα, δηλαδή το Βρούτο και τον Κάσσιο. Μετά τη νίκη αυτή οι τρεις άντρες μοιράστηκαν τις κτήσεις του ρωμαϊκού κράτους. Ο Αντώνιος έλαβε την Ανατολή.
Γνώρισε την Κλεοπάτρα, την οποία είχε αποφασίσει να τιμωρήσει γιατί αυτή βοήθησε το Βρούτο και τον Κάσσιο. Αλλά η ωραία βασίλισσα, με τα ακαταμάχητα θέλγητρά της, κέρδισε την φιλία του και τον γοήτευσε. Ακόμη, άρχισε να τον επηρεάζει στις πολιτικές ενέργειές του. Εξαιτίας της, ο Αντώνιος ήλθε σε ρήξη με τη Σύγκλητο της Ρώμης και τον Οκταβιανό. Όταν έκανε δώρο στην Κλεοπάτρα εκτεταμένα εδάφη της Ασίας και ζήτησε διαζύγιο από τη γυναίκα του Οκταβία, αδελφή του Οκταβιανού, η Σύγκλητος και ο ρωμαϊκός λαός εξοργίστηκαν, και του κήρυξαν τον πόλεμο. Ο πόλεμος κρίθηκε στο ακρωτήριο Άκτιο, στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου. Ο Αντώνιος, νικημένος, επέστρεψε στην Αίγυπτο. Όταν έφθασε εδώ ο νικητής Οκταβιανός, ο Αντώνιος αυτοκτόνησε. Η Αίγυπτος έγινε επαρχία του ρωμαϊκού κράτους.
Η ζωή του Μάρκου Αντώνιου ήταν ταραχώδης και αυτό οδήγησε τον Πλούταρχο στην παράλληλη βιογράφησή του με τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, καθώς και οι δύο, αν και σπουδαίοι στρατηγοί και πολιτικοί, καταστράφηκαν εξαιτίας του χαρακτήρα τους.
771 – Κωνσταντίνος ΣΤ΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Κωνσταντίνος ΣΤ΄ (14 Ιανουαρίου 771 - 19 Αυγούστου 797) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (780-797). Γιος του Λέοντος Δ΄ (775-780) και της Ειρήνης της Αθηναίας. Γεννήθηκε το 771 και στέφθηκε συμβασιλιάς το 776. Διαδέχθηκε τον πατέρα του επιτροπευόμενος από τη βασιλομήτορα Ειρήνη, η οποία ασκούσε ουσιαστικά την εξουσία.
Ο Κωνσταντίνος -άστατος χαρακτήρας και με αδύναμh θέληση- είχε υποχρεωθεί από την μητέρα του να παντρευτεί την Μαρία της Αμνίας. Ύστερα από επτά χρόνια γάμου ερωτεύτηκε μιαν ακόλουθο της Ειρήνης, την Θεοδότη, υποχρέωσε την Μαρία να μπει σε μοναστήρι και παντρεύτηκε την Θεοδότη.
Το σκάνδαλο ήταν μέγα. Ο πατριάρχης Ταράσιος είχε προσπαθήσει να αποτρέψει τον Κωνσταντίνο αλλά τελικά υποχρεώθηκε να επιτρέψει σ’ ένα ιερέα των ανακτόρων να τελέσει τον γάμο. Ο ηγούμενος της μονής του Σακκουδίωνος Πλάτων και ο ανεψιός του Θεόδωρος ο Στουδίτης αντέδρασαν έντονα και καταδίκασαν τον πατριάρχη και όλους όσοι αναγνώρισαν τον γάμο, τον οποίο θεώρησαν μοιχεία. Ο Κωνσταντίνος φυλάκισε τον Πλάτωνα κι εξόρισε τον Θεόδωρο και άλλους μοναχούς στην Θεσσαλονίκη.Θεοφάνης 727-729
Αλλά κι αυτός ο γάμος ήταν μέρος του σχεδίου της Ειρήνης για να υπονομεύσει τον γιο της, δεδομένου ότι ήταν αυτή που του υπέβαλε την ιδέα για να προκαλέσει την απέχθεια του λαού για την συμπεριφορά του. Στους δε αντιδρώντες μοναχούς παρείχε την υποστήριξή της.
Τον Οκτώβριο του 796 ο Κωνσταντίνος απέκτησε γιο από την Θεοδότη. Η θέση του εδραιωνόταν έτσι και η Ειρήνη ενέτεινε τις υπονομευτικές της προσπάθειες. Έτσι, όταν τον Μάρτιο της άλλης χρονιάς εξεστράτευσε εναντίον των Αράβων, ο Σταυράκιος και οι άλλοι με τους οποίους η Ειρήνη τον είχε περιστοιχίσει, τον παραπλάνησαν ως προς την παρουσία Αραβικού στρατού στην περιοχή και απέτρεψαν την σύγκρουση φοβούμενοι νίκη του και θρίαμβο στην Κωνσταντινούπολη.
Όταν πέθανε ο γιος του Κωνσταντίνου, η Ειρήνη αποφάσισε να δώσει οριστική λύση. Αρχές Ιουλίου έστειλε ένα απόσπασμα για να συλλάβει τον Κωνσταντίνο αλλά αυτός πρόλαβε να μπει σε πλοίο και να περάσει στην ασιατική ακτή της Προποντίδος σκοπεύοντας να καταφύγει στον στρατό της Ανατολής. Αλλά είχε μαζί του τους ανθρώπους της μητέρας του προς τους οποίους αυτή διαμήνυσε ότι, αν δεν ενεργούσαν όπως είχε συμφωνηθεί, θα έθετε υπ’ όψιν του γιου της τις αποδείξεις των συνεννοήσεων που είχαν μαζί της. Ο Κωνσταντίνος συνελήφθη, μεταφέρθηκε στην αίθουσα της Πορφύρας των ανακτόρων, όπου τον είχε γεννήσει η Ειρήνη, κι εκεί τυφλώθηκε κατά διαταγήν της.
Η Ειρήνη βασίλευσε έκτοτε μόνη της ως «αυτοκράτωρ Ρωμαίων» μέχρι το 802, οπότε ανατράπηκε από τον γενικό λογοθέτη Νικηφόρο, που την διαδέχθηκε. Ο Κωνσταντίνος επέζησε της τύφλωσης. Κατά μία πληροφορία, ο Νικηφόρος πήρε τον έκπτωτο και τυφλό Κωνσταντίνο στο Παλάτι και τον είχε στο τραπέζι του.
1863 – Ρίτσαρντ Άουτκολτ, Αμερικανός δημιουργός κόμικς.
O Ρίτσαρντ Φέλτον Άουτκολτ (Richard Felton Outcault, 14 Ιανουαρίου 1863 - 25 Σεπτεμβρίου 1928) ήταν Αμερικανός δημιουργός κόμικς, σχεδιαστής και ζωγράφος. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ένατης τέχνης, γνωστός περισσότερο για τα κόμικς The Yellow Kid και Buster Brown.
Γεννήθηκε στο Λάνκαστερ του Οχάιο και σπούδασε αρχικά στο Σινσινάτι και αργότερα στο Παρίσι. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως σχεδιαστής στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον στο Νιου Τζέρζεϊ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1880 συμμετείχε σε χιουμοριστικά περιοδικά όπως τα Judge και Life, ενώ από το 1885 σχεδίαζε κόμικς για την εφημερίδα New York World, που ανήκε από το 1883 στον Τζόζεφ Πούλιτζερ. Ο Άουτκολτ εμπνεύστηκε το κόμικ στριπ Hogan's Alley, το οποίο αργότερα ονομάστηκε The Yellow Kid (To Κίτρινο Παιδί), με σαφή αναφορά στο βασικό χαρακτήρα του που ήταν ένα ατίθασο παιδί με χαρακτηριστική περιβολή κίτρινου χρώματος. Υπήρξε το πρώτο έγχρωμο κόμικ στριπ που τυπώθηκε στην Αμερική σε μαζική κλίμακα και σημείωσε αξιοσημείωτη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό, συμβάλοντας σημαντικά στη διάδοση του είδους και ειδικότερα στην καθιέρωση του σύννεφου κειμένου. Ο Άουτκολτ προσελήφθη λίγο αργότερα στην εφημερίδα New York Journal του Γουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ, όπου συνέχισε να δημοσιεύει τις ιστορίες του Κίτρινου Παιδιού, ενώ παράλληλα ο Πούλιτζερ ανέθεσε το ίδιο κόμικ στο ζωγράφο Τζορτζ Λουκς, με αποτέλεσμα να εκδίδεται συγχρόνως από τις δύο εφημερίδες. Η έντονη αντιπαλότητα μεταξύ τους, ως προς τη δημοσίευση του κόμικ, αλλά και τα ευφάνταστα δημοσιεύματα τους με στόχο την αύξηση της αναγνωσιμότητάς τους, γέννησε τον όρο «κίτρινη δημοσιογραφία» ή «κίτρινος τύπος», εμπνευσμένος από το κίτρινο χρώμα του ήρωα του κόμικ.
Από το 1897, ο Άουτκολτ εργάστηκε στην εφημερίδα The New York Herald, στην οποία εξέδωσε το 1902 το δεύτερο σημαντικότερο κόμικ του, με τίτλο Buster Brown, δημιουργώντας έναν ομώνυμο χαρακτήρα, με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σύγκριση με το Κίτρινο Παιδί. Στα έργα του περιλαμβάνονται ακόμα τα κόμικς Kelley's Kids, Pore Li'l Mose και Buddy Tucker. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε επίσης με τη ζωγραφική, φιλοτεχνώντας κυρίως τοπία και προσωπογραφίες.
1883 – Νίνα Ρίτσι, γαλλοϊταλίδα σχεδιάστρια μόδας
1875 – Άλμπερτ Σβάιτσερ, Γερμανός θεολόγος και φιλόσοφος.
Ο Άλμπερτ Σβάιτσερ (Ludwig Philipp Albert Schweitzer, 14 Ιανουαρίου 1875 - 4 Σεπτεμβρίου 1965) ήταν επιφανής Αλσατός προτεστάντης, θεολόγoς, φιλόσοφος, μουσικολόγος, ιατρός και ιεραπόστολος. Γεννήθηκε στο Κάιζερσμπεργκ της Αλσατίας-Λωρραίνης (επαρχίας τότε της Γερμανικής αυτοκρατορίας). Μετά τη νίκη των συμμάχων το 1918, ζήτησε και πήρε εύκολα τη γαλλική υπηκοότητα βάσει της αλσατικής καταγωγής του. Αργότερα αμφισβήτησε τόσο την τρέχουσα κοσμική αντίληψη της εποχής του για τον ιστορικό Ιησού, όσο και την παραδοσιακή χριστιανική άποψη, απεικονίζοντας έναν Ιησού που περίμενε το επικείμενο τέλος του κόσμου. Ο Άλμπερτ Σβάιτσερ απέκτησε παγκόσμια ακτινοβολία όταν του απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης 1952 για την φιλοσοφία του περί "σεβασμού της ζωής" την οποία εξέφρασε με πολλούς τρόπους με πιο γνωστό την ίδρυση και τη συντήρηση νοσοκομείου στο Λαμπαρενέ της Γκαμπόν, στην κεντροδυτική Αφρική.
1896 – Τζον Ντος Πάσος, αμερικανός συγγραφέας. (Θαν. 28/9/1970)
1918 – Δημήτρης Τσαφέντας, ελληνικής καταγωγής νοτιοαφρικανός, που το 1966 δολοφόνησε τον πρωθυπουργό του απαρτχάιντ Χέντρικ Φέρβερντ, επειδή οι αρχές του απαγόρευσαν να παντρευτεί μία μαύρη.
Ο Δημήτρης Τσαφέντας γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1918 στην πόλη Lourenço Marques (σήμερα Maputo), στην Μοζαμβίκη. Πατέρας του ήταν ο Μιχάλης Τσαφέντας ή Τσαφεντάκης από τα Χανιά και μητέρα του Amelia Williams από την Μοζαμβίκη.
Αφού έγινε ενός έτους στάλθηκε στη γιαγιά του στην Αίγυπτο. Πέντε χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Μοζαμβίκη και όταν έγινε δέκα χρονών εγκαταστάθηκε στην Νότια Αφρική και παρακολούθησε για δύο χρόνια (1928–1930) το Middleburg Primary School. Στη συνέχεια ξαναγύρισε στην Μοζαμβίκη όπου για άλλα δύο χρόνια σπούδασε σε εκκλησιαστικό σχολείο.
Από τα δεκάξι του δούλεψε σε διάφορες δουλειές. Τη δεκαετία του τριάντα έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νοτίου Αφρικής. Την ίδια περίπου περίοδο έγινε ναυτικός και ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά άρχισε να εμφανίζει και ψυχωτικά επεισόδια, με αποτέλεσμα, για σύντομα χρονικά διαστήματα, να νοσηλευτεί σε διάφορες χώρες. Μεταξύ άλλων νοσηλεύτηκε για έξι μήνες στο Ellis Island όπου διαγνώστηκε ότι έπασχε από σχιζοφρένεια.
Ο Δημήτρης Τσαφέντας ήξερε οκτώ γλώσσες και όταν επέστρεψε στην Νότια Αφρική εργάστηκε ως μεταφραστής.
Σύμφωνα με τους φυλετικούς νόμους του Απαρτχάιντ, ο Τσαφέντας ήταν λευκός. Όμως επειδή είχε σκούρο δέρμα αντιμετώπιζε συνεχώς τα ρατσιστικά σχόλια και τις κοροϊδίες της λευκής νοτιοαφρικάνικης κοινωνίας. Επειδή ήταν λευκός δεν μπορούσε σύμφωνα με τους φυλετικούς νόμους να παντρευτεί γυναίκα μη λευκή, έτσι κάποια στιγμή ο Τσαφέντας ζήτησε να καταχωρηθεί ως μαύρος προκειμένου να παντρευτεί την μιγάδα φίλη του όμως η αίτησή του απορρίφθηκε.
Το 1966 άρχισε να εργάζεται προσωρινά ως κλητήρας στο κοινοβούλιο της Νοτίου Αφρικής. Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1966, μέσα στο χώρο του κοινοβουλίου, ο Τσαφέντας δολοφόνησε, μαχαιρώνοντάς τον τέσσερις φορές, τον Πρωθυπουργό της χώρας, Χέντρικ Φερβούρντ. Αμέσως μετά ο 48χρονος Τσαφέντας συνελήφθη.
1919 – Τζούλιο Αντρεότι, ιταλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός τρεις φορές.
Ο Τζούλιο Αντρεότι (Ιταλικά: Giulio Andreotti, 14 Ιανουαρίου 1919 – 6 Μαΐου 2013) ήταν Ιταλός δημοσιογράφος, συγγραφέας και Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ιταλίας τρεις φορές (1972-73, 1976-79, 1989-92), κατηγορήθηκε ότι συνεργάστηκε με τη Μαφία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση για το λόγο αυτό, όμως κατόπιν αθωώθηκε. Στην Ιταλία αποκαλείται συχνά Divo Giulio (από το λατινικό Divus Iulius, θεϊκός Ιούλιος, επίθετο που αποδιδόταν στον Ιούλιο Καίσαρα), λόγω της σπουδαιότητας της παρουσίας του στα μεταπολεμικά πολιτικά πράγματα της Ιταλίας
1925 – Γιούκιο Μισίμα, ιάπωνας συγγραφέας, που αυτοκτόνησε κάνοντας χαρακίρι.
O Γιούκιο Μισίμα (14 Ιανουαρίου 1925 - 25 Νοεμβρίου 1970) ήταν Ιάπωνας συγγραφέας και σκηνοθέτης.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1925 και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Κιμιτάκε Χιραόκα (Hiraoka Kimitake). Είχε εκπαιδευτεί στο στρατό στις δυνάμεις αυτοάμυνας. Σκηνοθέτησε την ταινία Τελετουργία του έρωτα και του θανάτου το 1965. 'Ηταν επίσης γνωστός για την καριέρα του ως μοντέλο και σωματοδόμησης χωρίς χρήση αναβολικών ουσίων. Ήταν υποψήφιος τρεις φορές για το βραβείο Νόμπελ που τα έχασε, πιθανώς λόγω των Ακροδεξιών του απόψεων. Στις 25 Νοεμβρίου 1970, αφού πρώτα παρέδωσε το τελευταίο του έργο «Εκπεσών Άγγελος», αυτοκτόνησε στο Ιαπωνικό γενικό επιτελείο αυτοάμυνας μετά από απόπειρα πραξικοπήματος με την μέθοδο του σεπούκου( το περιβόητο χαρακίρι ) . Τα τελευταία του λόγια ήταν "Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή, μέσα σε μια πλάση που το πνεύμα έχει πεθάνει; Ζήτω ο αυτοκράτορας! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν..."
1928 – Γκάρι Γουίνογκραντ, Αμερικανός φωτογράφος.
Ο Γκάρι Γουίνογκραντ (Garry Winogrand, Νέα Υόρκη 1928 - Λος Άντζελες 1984) γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1928 και σπούδασε αρχικά ζωγραφική (City College) και κατόπιν φωτογραφία στο πανεπιστήμιο Κολούμπια (Columbia University) της Νέας Υόρκης. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1946 όταν υπηρετούσε στην πολεμική αεροπορία των Η.Π.Α. Ο Γουίνογκραντ επηρεάστηκε από το φωτογραφικό έργο του Γουόλκερ Έβανς (Walker Evans) αλλά και του Ρόμπερτ Φράνκ (Robert Frank). Οι φωτογραφίες του είναι τύπου «φωτορεπορτάζ» με εικόνες της καθημερινής ζωής στην Αμερική και είναι συχνά άκρως πολιτικοποιημένες. Ο Γουίνογκραντ δούλεψε σχεδόν αποκλειστικά με 35mm φωτογραφικές κάμερες.
Το 1970 είναι πια πολύ γνωστός φωτογράφος, με σημαντικές εκθέσεις και το πρώτο του βιβλίο "The Animals", αλλά και πολύ φημισμένος δάσκαλος φωτογραφίας. Δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια και εξέδωσε αρκετά ακόμη βιβλία όπως το "Public Relations", το "Stock Photographs" και το "Women Are Beautiful". Συνέχισε να φωτογραφίζει μέχρι το τέλος της ζωής του, πέθανε από καρκίνο το 1984 στο Λος Άντζελες.
1941 – Φέι Ντάναγουεϊ, αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Φέι Ντάναγουεϊ (αγγλ. Faye Dunaway), γεννημένη στις 14 Ιανουαρίου 1941 είναι Αμερικανίδα ηθοποιός βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1976 Το Δίκτυο (Network). Η ηθοποιός έλαβε το βραβείο μετά από άλλες δυο υποψηφιότητες που είχε λάβει για τις ταινίες Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie and Clyde, 1967) και Τσάιναταουν (Chinatown, 1974). Πρωταγωνίστησε σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών μεταξύ των οποίων Υπόθεση Τόμας Κράουν (The Thomas Crown Affair, 1968), Ο Μικρός Ανθρωπάκος (Little Big Man, 1970), Οι Τρεις Μέρες του Κόνδορα (Three Days of the Condor, 1975) και Αποκαλύψεις για μια Γυναίκα (Mommie Dearest, 1981).
Η Φέι Ντάναγουεϊ γεννήθηκε στο Μπάσκομ της Φλόριδας το 1941. Γονείς της ήταν η Γκρέις Έιπριλ Σμιθ κι ο Τζον ΜακΝτάουελ Ντάναγουεϊ, ο νεώτερος, αξιωματικός του αμερικανικού στρατού. Η καταγωγή της είναι ιρλανδική, αγγλική και γερμανική. Σπούδασε υποκριτική στο Πανεπιστήμιο της Φλόριδας και το 1962 έγινε μέλος του θιάσου του Αμερικανικού Εθνικού Θεάτρου και της Ακαδημίας.
Η Ντάναγουεϊ έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ στο ρόλο της κόρης του Τόμας Μορ στη θεατρική παράσταση Ένας Άνδρας για Όλες τις Εποχές και πέντε χρόνια αργότερα έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο στο πλευρό του Άντονι Κουίν στην ταινία Ο Παράνομος (The Happening, 1967).
Η Φέι Ντάναγουεϊ υπήρξε αρραβωνιασμένη με το φωτογράφο Τζέρι Σάτσμπεργκ από το 1966 εώς και το 1968, όταν τον άφησε για τον συμπρωταγωνιστή της στην ταινία Οι Ερασταί (A Place for Lovers), Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι. Ο δεσμός της με τον Μαστρογιάννι κράτησε δυο χρόνια. Η ηθοποιός παντρεύτηκε τον Πίτερ Γουλφ, τραγουδιστή του συγκροτήματος The J. Geils Band το 1974. Το ζευγάρι χώρισε όμως το 1979. Μεταξύ του 1984 και του 1987 υπήρξε παντρεμένη με το Άγγλο φωτογράφο Τέρρι Ο'Νιλ με τον οποίο απέκτησε ένα γιο τον Λίαμ. Το 2003 ο Ο'Νηλ δήλωσε ότι ο Λίαμ ήταν στην πραγματικότητα υιοθετημένος
1948 – Καρλ Γουέδερς, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Καρλ Γουέδερς (Carl Weathers) είναι αμερικανός ηθοποιός και πρώην παίκτης του αμέρικαν φούτμπολ.
Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1948 στη Νέα Ορλεάνη της πολιτείας της Λουιζιάνας. Πριν την καριέρα του ως ηθοποιός είχε επιτυχίες ως παίκτης του αμέρικαν φούτμπολ στους Oakland Raiders. Από το 1971 μέχρι το 1973 έπαιξε για τους B.C. Lions στο καναδικό πρωτάθλημα. Το 1974 τερμάτισε την καριέρα του ως αθλητής και άρχισε να παίζει μικρούς ρόλους σε κινηματογραφικές ταινίες όπως την Friday Foster (1975).
Έγινε διάσημος με τον ρόλο του Απόλο Κριντ στην ταινία Ρόκυ (1976), τον οποίο έπαιξε μέχρι και στην τέταρτη ταινία της σειράς. Μια άλλη του επιτυχία αποτελεί η συμμετοχή του στην ταινία Ο Κυνηγός, όπου πρωταγωνιστεί ο Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ. Τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο απέκτησε το 1988 στην ταινία Action Jackson, η οποία όμως δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία. Από το 1991 μέχρι το 1993 πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική σειρά Street Justice.
Ο Γουέδερς ήταν παντρεμένος από το 1973 με την Mary Ann Castle, πήρε όμως διαζύγιο. Έχει μαζί της δυο γιους.
1963 – Στίβεν Σόντεμπεργκ, αμερικανός σκηνοθέτης.
O Στίβεν Σόντερμπεργκ (Steven Andrew Soderbergh, 14 Ιανουαρίου 1963) είναι Αμερικανός βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών και σεναριογράφος. Είναι γνωστός κυρίως για τις χολιγουντιανές ταινίες Έριν Μπρόκοβιτς (Erin Brockovich, 2000), Τράφικ (Traffic, 2000) (για το οποίο κέρδισε Όσκαρ Σκηνοθεσίας), Η Συμμορία των Έντεκα (Ocean's Eleven), Η Συμμορία των Δώδεκα (Ocean's Twelve, 2004) και Η Συμμορία των Δεκατριών (Ocean's Thirteen, 2007). Έχει επίσης σκηνοθετήσει τις ταινίες Σεξ, Ψέματα και Βιντεοκασέτες (Sex, Lies, and Videotapes, 1989) που κέρδισε Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, Full Frontal (2002), Σολάρις (Solaris, 2002) και Contagion (2011).
1968 – Ευθύμης Μπακατσιάς, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Ευθύμης Μπακατσιάς (Αθήνα, 14 Ιανουαρίου 1968) είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ.
Έγινε γνωστός με την ομάδα του Α.Ο. Παγκρατίου το οποίο βοήθησε να ανέβει στην Α1 το 1988 και να είναι αξιόμαχο έως το 1993 όταν με το συμπαίκτη του Παναγιώτη Καρατζά αποκτήθηκαν από τον Ολυμπιακό. Με τον Ολυμπιακό κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1994, 1995, 1996, 1997), 2 κύπελλα (1994, 1997) και την Ευρωλίγκα το 1997. Το 1997 με την κατάκτηση και τριών τίτλων έγινε κάτοχος του Τριπλ Κράουν. Το 1998 αγωνίστηκε για μια σεζόν στον Γ.Σ. Περιστερίου.
Στην εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 83 αγώνες σημείωσε 400 πόντους (4,8 μ.ο). Συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ 1993, στο Μουντομπασκετ 1994, στο Ευρωμπάσκετ 1995 και στην Ολυμπιάδα του 1996.
1971 – Αντώνης Νικοπολίδης, διεθνής τερματοφύλακας
Ο Αντώνης Νικοπολίδης (Άρτα, 14 Ιανουαρίου 1971) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής.
Μεγάλωσε στη Βίγλα, ένα παραθαλάσσιο χωρίο της Άρτας και πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ΑΕ Βίγλας, με την οποία αγωνίστηκε στις διοργανώσεις της τοπικής ΕΠΣ Άρτας. Ξεκίνησε ως επιθετικός, όμως λόγω έκτακτης ανάγκης (ο ίδιος έχει αναφέρει πως άλλαξε θέση με τον συνονόματο ξάδερφό του την ημέρα εκείνη που παντρευόταν) αγωνίστηκε μια φορά ως τερματοφύλακας, θέση στην οποία τελικά καθιερώθηκε.
Αγωνίστηκε τόσο με τα χρώματα του Παναθηναϊκού, όσο και του Ολυμπιακού, ενώ υπήρξε αρχηγός και στους δύο συλλόγους, κατακτώντας αρκετούς τίτλους και με τις δύο ομάδες. Κορυφαία στιγμή στην καριέρα του ήταν η κατάκτηση του Euro 2004 με την εθνική Ελλάδας.
Θάνατοι σαν σήμερα
1236 - Άγιος Σάββας της Σερβίας.
Ο Άγιος Σάββας της Σερβίας, γεννημένος ως Ράστκο Νεμάνιτς (σερβικά: Свети Сава, Растко Немањић) (1174 ή 1175 - 14 Ιανουαρίου 1236 ) ήταν Σέρβος πρίγκιπας, μοναχός, κτήτορας της μονής Χιλανδαρίου, ηγούμενος της μονής Στουντένιτσα, συγγραφέας, διπλωμάτης, και ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος της αυτοκέφαλης Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο νεότερος γιος του μεγάλου Ζουπάνου της Ράσκας Στέφανου Νεμάνια και της Αναστασίας αδελφός του Βουκάν και του βασιλιά της Σερβίας Στέφανου.
1742 -Έντμουντ Χάλεϊ, βρετανός αστρονόμος και μαθηματικός.
Ο Έντμουντ Χάλλεϋ ή Εδμόνδος Χάλλεϋ ήταν Άγγλος μαθηματικός και αστρονόμος (8 Νοεμβρίου 1656 - 14 Ιανουαρίου 1742).
Το 1678 δημοσίευσε κατάλογο με 360 αστέρες του νοτίου ουράνιου ημισφαιρίου, την θέση των οποίων και παρατήρησε κατά την υπηρεσία του στην Αγία Ελένη, καθώς και τη διάβαση του πλανήτη Ερμή προ του δίσκου του Ήλιου το 1677. Ο Χάλλεϋ είναι ο πρώτος που διαπίστωσε ότι οι αστέρες δεν διατηρούν σταθερή μεταξύ τους θέση και ότι καθένας εξ αυτών έχει δική του κίνηση, επιβεβαιώνοντας εκείνες των Λαμπάδιου, Σείριου και Αρκτούρου.
Μελέτησε επίσης τον γήινο μαγνητισμό, την διανομή των ανέμων στη επιφάνεια της Γης καθώς και το φαινόμενο των παλιρροιών. Το 1703 κατέλαβε την έδρα των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου και μεταξύ των ετών 1710-1712 χάρις των γνώσεών του στην ελληνική, λατινική, εβραϊκή και αραβική γλώσσα εξέδωσε τα συγγράμματα του Απολλώνιου του Περγαίου εκ των οποίων τα 4 πρώτα βιβλία εσώθηκαν στην ελληνική, τα 3 επόμενα μόνο στην αραβική, ενώ το τελευταίο αποκατέστησε ο ίδιος.
Υπήρξε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου από το 1678. Το δε 1720 διορίσθηκε διευθυντής στο Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς.
Με το όνομά του φέρεται σχετικός κομήτης που είχε ενσπείρει πανικό την νύκτα της 19 Απριλίου του 1910 παρόλο ότι από το 467 π.Χ. μέχρι και το 1910 είχαν εξακριβωθεί 29 εμφανίσεις.
1753 - Τζωρτζ Μπέρκλεϋ, Ιρλανδός φιλόσοφος.
Ο Τζωρτζ Μπέρκλεϋ ή Μπέρκλι ή Μπάρκλεϋ (αγγλ. George Berkeley) ήταν Αγγλο- Ιρλανδός φιλόσοφος, μαθηματικός και επίσκοπος της Αγγλικανικής εκκλησίας (1685 - 1753). Γεννήθηκε στο Ντύζερτ Κασλ της κομητείας Κίλκενυ στην Ιρλανδία και πέθανε το 1753 στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Ήταν βασικός εκπρόσωπος του αγγλικού εμπειρισμού και ειδικότερα του υποκειμενικού ιδεαλισμού που υποστήριζε ότι η ύπαρξη των πραγμάτων ταυτίζεται με την αντίληψη τους από τον άνθρωπο, εκτός των πνευματικών όντων. Ο Μπέρκλεϋ μαζί με τον Ντέιβιντ Χιουμ (1711-1776) και τον Τζον Λοκ (1632-1704) σχηματίζουν τη βασική τριάδα του βρετανικού διαφωτισμού και εμπειρισμού εκκινώντας από την ίδια αφετηρία (εμπειρισμός) και καταλήγοντας σε εκ διαμέτρου αντίθετα συμπεράσματα, όσον αφορά στη βασική δομή του κόσμου. Το έργο του Μπέρκλεϋ εμπεριέχει σε μεγάλο βαθμό απαντήσεις στις σκέψεις του Λοκ.
1823 - Αθανάσιος Κανακάρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αθανάσιος Κανακάρης (Πάτρα, 1760 - Ερμιόνη, 14 Ιανουαρίου 1823) ήταν Πατρινός πολιτικός και προεστός. Έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821 και διατέλεσε πρόεδρος του Εκτελεστικού Σώματος του νέου ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γιος του καθολικού Μπενιζέλου Ρούφου, γόνου παλιάς αρχοντικής οικογένειας με Σικελική καταγωγή, και της Αγγελικής Κανακάρη, αδερφή των πλούσιων πατρινών εμπόρων Ρόδη και Λουκά Κανακάρη. Περίπου στα 1770 υιοθετήθηκε από τον θείο του Ρόδη Κανακάρη, ύστερα από συμφωνία με τον γαμπρό του καθιστώντας τον παράλληλα και μοναδικό κληρονόμο της τεράστιας περιουσίας του.
Ο Αθανάσιος Κανακάρης ήταν από τις ευγενέστερες μορφές της επαναστάσεως και πολλοί ιστορικοί έγραψαν για το ήθος του. Χαρακτηριστικά ο Σπυρίδων Τρικούπης τον χαρακτήρισε ως «τον δημοκρατικώτερον των προυχόντων», ο Παναγιώτης Σούτσος του αφιέρωσε στίχους στους οποίους θαυμάζει την προσωπικότητα του, ο Αλέξανδρος Σούτσος τον χαρακτήρισε «άριστο Αχαιό» κ.α.
Ήταν παντρεμένος με την Παρασκευή Κωστάκη και είχε δύο παιδια, τον μετέπειτα πρωθυπουργό Μπενιζέλο Ρούφο και την Αγγελική-Αντζουλίνα Ρούφου που αργότερα παντρεύτηκε τον Ιωάννη Ζαΐμη, πρώτο δήμαρχο Πατρέων και γόνο της αρχοντικής οικογένειας των Ζαΐμηδων.
1867 - Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ, Γάλλος ζωγράφος.
Ο Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (Jean-Auguste-Dominique Ingres, 29 Αυγούστου 1780 - 14 Ιανουαρίου 1867) ήταν Γάλλος νεοκλασσικός ζωγράφος. Αν και ο ίδιος θεωρούσε εαυτόν ως ζωγράφο ιστορικών σκηνών, η μεγάλη του αναγνώριση οφείλεται κυρίως στα πορτρέτα που φιλοτέχνησε είτε ως σχέδια είτε ως πίνακες.
1874 - Φίλιπ Ράις, Γερμανός φυσικός και εφευρέτης.
Ο Γιόχαν Φίλιπ Ράις (γερμανικά: Johann Philipp Reis) (7 Ιανουαρίου 1834 - 14 Ιανουαρίου 1874) υπήρξε Γερμανός φυσικός και εφευρέτης. Εφηύρε και κατασκεύασε την πρώτη λειτουργική μηχανή διάδοσης ήχων μέσω ηλεκτρικών αγωγών και γι' αυτό θεωρείται βασικός πρωτοπόρος της τηλεφωνίας.
1898 – Λιούις Κάρολ, άγγλος συγγραφέας, μαθηματικός και φωτογράφος.
O Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον (Charles Lutwidge Dodgson, 27 Ιανουαρίου 1832 - 14 Ιανουαρίου 1898), γνωστός περισσότερο με το ψευδώνυμο Λιούις Κάρολ, ήταν Άγγλος συγγραφέας, μαθηματικός, φωτογράφος και κληρικός. Ανάμεσα στα πιο δημοφιλή λογοτεχνικά έργα του είναι Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και τα ποιήματα Το Κυνήγι του Φιρχαρία (The Hunting of the Snark) και Jabberwocky.
1943 - Ιωάννης Τσιγάντες, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Ιωάννης Τσιγάντες-Σβορώνος (1897 - 14 Ιανουαρίου 1943) ήταν Έλληνας στρατιωτικός. Ήταν απότακτος αξιωματικός του φιλοβενιζελικού κινήματος του 1935 και στη διάρκεια της Κατοχής ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση στα πλαίσια της οργάνωσης Μίδας 614. Σκοτώθηκε από τις ιταλικές αρχές Κατοχής στην Αθήνα στις 14 Ιανουαρίου του 1943.
1951 – Γρηγόριος Ξενόπουλος, Zακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων.
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (9 Δεκεμβρίου 1867 − 14 Ιανουαρίου 1951) ήταν Ζακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Διετέλεσε αρχισυντάκτης στο θρυλικό πια περιοδικό Η Διάπλασις των Παίδων κατά την περίοδο 1896 - 1948.
Κατά την αρχισυνταξία του Ξενόπουλου στο περιοδικό ήταν και ο βασικός του συντάκτης. Είναι χαρακτηριστική η υπογραφή του Σας ασπάζομαι, Φαίδων, που χρησιμοποιούσε στις επιστολές που υποτίθεται έστελνε στο περιοδικό. Ήταν ο ιδρυτής και εκδότης του περιοδικού Νέα Εστία, το οποίο εκδίδεται ακόμα και σήμερα. Το 1931 έγινε ακαδημαϊκός. Μαζί με τους Παλαμά, Σικελιανό και Καζαντζάκη ίδρυσε την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας ήταν και πρώτος πρόεδρος (1934-37).
1957 – Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, αμερικανός ηθοποιός.
Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (Humphrey DeForest Bogart, 25 Δεκεμβρίου 1899 - 14 Ιανουαρίου 1957) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Αποτελεί θρύλο του σινεμά λόγω τη συμμετοχής του σε μια σειρά αστυνομικών ταινιών μυστηρίου κατά την χρυσή εποχή του Χόλυγουντ. Είναι γνωστός για τις ταινίες Το Απολιθωμένο Δάσος του 1936, Το Γεράκι της Μάλτας του 1941, Καζαμπλάνκα του 1942, Η σειρήνα της Μαρτινίκα του 1944, Πάθος και αίμα του 1946, Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάντρε του 1948 και την ταινία που του χάρισε το όσκαρ το 1951 Η βασίλισσα της Αφρικής.
Ο Μπόγκαρτ, γιος εύπορης οικογένειας, ξεκίνησε με την προϋπόθεση ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του και γράφτηκε στην Ιατρική στο Γέιλ απ' όπου αποβλήθηκε. Αργότερα το 1918 κατατάχθηκε στο ναυτικό όπου σ' ένα καυγά απέκτησε το σημάδι στα χείλη που θα τον έκανε αργότερα διάσημο. Στις αρχές της δεκαετίας του '20, μετά τη θητεία του στο ναυτικό, ο Μπόγκαρτ έκανε διάφορες δουλειές. Κάποια στιγμή με τη βοήθεια των γνωριμιών του κατάφερε να δουλέψει σαν ηθοποιός σε μικρούς ρόλους στο θέατρο.
Στα τέλη της δεκαετίας του '20 έλαβε μέρος σε κάποιες ταινίες της Fox και το 1930 υπέγραψε συμβόλαιο. Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε όμως δεν ήταν πετυχημένες κι η Fox διέκοψε το συμβόλαιό του, μέχρι που το 1936 ο φίλος του Λέσλι Χάουαρντ έπεισε τον Τζακ Γουόρνερ να προσλάβει τον Μπόγκαρτ για τη μεταφορά του θεατρικού Το Απολιθωμένο Δάσος. Ο ρόλος του γκάνγκστερ Duke Mantee που είχε ξαναερμηνεύσει στο θέατρο, κέρδισε τους κριτικούς και την ίδια χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Warner.
Από το 1936 μέχρι το 1940 ο Μπόγκαρτ έπαιζε δεύτερους ρόλους, μέχρι που ήρθαν οι ταινίες Το Γεράκι της Μάλτας και Καζαμπλάνκα κι ο Μπόγκαρτ έγινε πρώτο όνομα στο Χόλυγουντ. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές, την τελευταία με την συμπρωταγωνίστριά του στο φιλμ Η σειρήνα της Μαρτινίκα, Λορίν Μπακόλ, που ήταν μικρότερη του κατά εικοσιπέντε χρόνια. Πέθανε το 1957 στο Λος Άντζελες από καρκίνο του οισοφάγου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει πρώτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
1966 - Σεργκέι Κορολιόφ, Ρώσος επιστήμονας.
O Σεργκέι Πάβλοβιτς Κορολιόφ, ορθότερα Καραλιόφ, γνωστός και με τη λανθασμένη προφορά Κορόλεφ, 12 Ιανουαρίου 1907 - 14 Ιανουαρίου 1966) ήταν Σοβιετικός επιστήμονας, ο οποίος υπήρξε ο μεγάλος αρχιτέκτονας των διαστημικών επιτευγμάτων της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Ο Σεργκέι Κορολιόφ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1907. Κατά το διάστημα του Μεσοπολέμου συμμετείχε σε ερασιτεχνικές ομάδες που εφάρμοζαν κάμερες σε πυραύλους και τους εκτόξευαν ψηλά πάνω από την ατμόσφαιρα και κινηματογραφούσαν τη Γη από ύψος περίπου 20 μιλίων. Στα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εξορίστηκε σε γκούλαγκ με την κατηγορία της προδοσίας που στην πραγματικότητα δεν διέπραξε. Πέρασε εκεί έξι χρόνια, όταν ο ίδιος ο Στάλιν έδωσε διαταγή για την αποφυλάκισή του. Δουλειά του ήταν να αποκρυπτογραφήσει για τους Ρώσους την τεχνολογία των γερμανικών πολεμικών πυραύλων, των λεγόμενων V2. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπήρξε ο αρχισχεδιαστής των Σοβιετικών. Η ταυτότητά του παρέμεινε κρατικό μυστικό μέχρι τον θάνατό του στις 14 Ιανουαρίου 1966 από καρδιακή προσβολή.
Ο Σεργκέι Κορολιόφ ήταν ο άνθρωπος πίσω από τα βασικά διαστημικά επιτεύγματα των Σοβιετικών στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Συμμετείχε στην ομάδα που κατασκεύασε και προετοίμασε για εκτόξευση τον Σπούτνικ 1, τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο, που σηματοδότησε την έναρξη της διαστημικής εποχής. Ήταν υπεύθυνος για τις προετοιμασίες της εκτόξευσης του Γιούρι Γκαγκάριν του πρώτου ανθρώπου στο διάστημα, και για το πρόγραμμα Βοσχόντ, που χάρισε στη Σοβιετική Ένωση την πρωτιά και στον διαστημικό περίπατο από τον Αλεξέι Λεόνοφ, όπως και τις πρωτιές για διμελές και τριμελές πλήρωμα στο διάστημα. Ανέπτυξε επίσης τον πύραυλο Ν1, για τις αποστολές των Σοβιετικών στη Σελήνη. Όλα του τα επιτεύγματα γιορτάζονται ακόμα στη Ρωσία. Τα δικής του σχεδίασης σκάφη R7 και Σογιούζ χρησιμοποιούνται ακόμα, σαράντα χρόνια μετά την πρώτη τους πτήση.
1977 – Ξενοφών Γιοσμάς, Έλληνας δημοσιογράφος.
Ο Ξενοφών Γιοσμάς (1906 — 14 Ιανουαρίου 1975), αποκαλούμενος και φον Γιοσμάς λόγω της δωσιλογικής δράσης του, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, ακροδεξιός πολιτικός και στρατιωτικός, γνωστός για την συνεργασία του με τον γερμανικό στρατό κατοχής στην Ελλάδα (1941—1944) και την εμπλοκή του στην δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη (1963). Κατά την διάρκεια της κατοχής είχε συμμετάσχει σε ένοπλο αγώνα και προπαγάνδα κατά του ΕΛΑΣ ως μέλος των ταγμάτων ασφαλείας, υπαγόμενος διοικητικά στις γερμανικές δυνάμεις. Διέφυγε στην Γερμανία πριν την απελευθέρωση, ενώ για τη συνεργασία του με τον εχθρό καταδικάστηκε ερήμην εις θάνατον. Γυρίζοντας στην Ελλάδα το 1947 συνελήφθη και φυλακίστηκε, αλλά μετά από απονομή χάριτος απελευθερώθηκε μετά από πέντε χρόνια, το 1952.
Επί κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, ως ιδρυτής και ηγέτης αντικομμουνιστικής παρακρατικής οργάνωσης, υπήρξε συνεργάτης των αρχών ασφαλείας της Θεσσαλονίκης και προσωπικός φίλος του στρατηγού Κωνσταντίνου Μήτσου, γενικού επιθεωρητή Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδος. Μετά την δολοφονία του βουλευτή Λαμπράκη και τον τραυματισμό του Γιώργη Τσαρουχά από μέλη της οργάνωσής του, συνελήφθη και προφυλακίστηκε με την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας για αυτές τις πράξεις αλλά αθωώθηκε, ενώ τελικά καταδικάστηκε για διατάραξη της κοινής ειρήνης.
1978 - Κουρτ Γκέντελ, Αυστριακός μαθηματικός.
Ο Κουρτ Γκέντελ (γερμ. Kurt Friedrich Gödel, Μπρνο, 28 Απριλίου 1906 – Πρίνστον, Νιού Τζέρσεϊ, 14 Ιανουαρίου 1978) ήταν Αυστρο-αμερικάνος επιστήμονας της λογικής, μαθηματικός και φιλόσοφος. Ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της λογικής όλων των εποχών, ο Γκέντελ είχε τεράστια επιρροή στην επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη του 20ου αιώνα, σε μια εποχή όταν πολλοί, όπως ο Μπέρτραντ Ράσελ, ο Α. Ν. Γουάιτχεντ, και ο Νταβίντ Χίλμπερτ, πρωτοπορούσαν στη χρήση της λογικής και της θεωρίας συνόλων για την κατανόηση των θεμελίων των μαθηματικών.
Ο Γκέντελ είναι περισσότερο γνωστός για τα δυο του θεωρήματα μη-πληρότητας, δημοσιευμένα το 1931 όταν ήταν 25 χρονών, ένα χρόνο μετά το τέλος του διδακτορικού του στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το πιο διάσιμο θεώρημα μη-πληρότητας διατυπώνει ότι για κάθε αυτο-συνεπές αναδρομικό αξιωματικό σύστημα αρκετά ισχυρό ώστε να περιγράφει την αριθμητική των φυσικών αριθμών (αριθμητική Πεάνο), υπάρχουν αληθείς προτάσεις για τους φυσικούς που δεν μπορούν να αποδειχθούν από τα αξιώματα. Για να αποδείξει το θεώρημα αυτό, ο Γκέντελ ανέπτυξε μια τεχνική γνωστή ως Γκεντελοποίηση, η οποία κωδικοποιεί τυπικές εκφράσεις ως φυσικούς αριθμούς.
Έδειξε ακόμα ότι η υπόθεση του συνεχούς δεν μπορεί να διαψευσθεί από τα δεκτά αξιώματα της θεωρίας συνόλων, αν τα αξιώματα αυτά είναι συνεπή. Έκανε σημαντικές συνεισφορές στην θεωρία αποδείξεων με το να ξεκαθαρίσει τις σχέσεις μεταξύ κλασσικής λογικής, διαισθητικής λογικής και τροπικής λογικής.
1977 – Αναΐς Νιν, γαλλίδα συγγραφέας.
Η Αναΐς Νιν (Anaïs Nin, 21 Φεβρουαρίου 1903 - 14 Ιανουαρίου 1977) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, ταξιδεύτρια και δοκιμιογράφος. Έγινε περισσότερο γνωστή μέσα από την έκδοση των ημερολογίων της. Ξόδεψε πάνω από 40 χρόνια, στο μεγάλο ταξίδι της αυτογνωσίας κι έγινε πασίγνωστη για τούτο ακριβώς. Πίστευε πως την ελευθερία μας τη χαρίζει μόνο το μακρύ κι επίπονο ταξίδι προς την αυτογνωσία («Είναι εντάξει για μια γυναίκα, να 'ναι πάνω απ' όλα άνθρωπος. Εγώ ήμουν πρωτίστως γυναίκα»).
H Αναΐς Νιν γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1903 στο Νεϊγί της Γαλλίας. Πατέρας της ήταν ο συνθέτης-πιανίστας Joaquin Nin γεννημένος στη Κούβα, όπου επέστρεψε αργότερα, μα μεγαλωμένος στην Ισπανία, και μητέρα της η Rosa Culmell y Vigaraud, γαλλο-κουβανο-δανικής καταγωγής, κλασσική αοιδός και πολύ κοινωνική. Μετά από μια κοσμοπολίτικη παιδική ζωή, η Ρόζα εγκαθίσταται στη Νέα Υόρκη, το 1914, μαζί με τα τρία της παιδιά, - είχε άλλους δύο γιους, από προηγούμενο σύζυγο.
Η Αναΐς Νιν ήταν αυτοδίδακτη, περνώντας πολύ χρόνο κατά τη νεότητά της, σε ταξίδια και διαβάζοντας σε βιβλιοθήκες. Έγραφε από μικρή, κυρίως στα γαλλικά κι άρχισε να γράφει στα αγγλικά, μετά τα 17 της.
Ακόμα και μέχρι το 1960, παρέμενε σχετικώς άγνωστη, μέχρι που δημοσίευσε τα Ημερολόγιά της, έργο που λογίζεται ως πρωτόλειο, δεδομένου ότι άρχισε να το κρατά από τα 11 της. Το δημοσιευμένο κομμάτι από αυτά -δέκα ολόκληροι τόμοι-, καλύπτει τις χρονιές από το 1934 μέχρι το 1974, όπου εμφανίζεται ανάγλυφα η πορεία της ως γυναίκας και καλλιτέχνιδος, με μια διαύγεια και διορατικότητα, ως προς τις αναλύσεις, αξιοθαύμαστη. Δημοσίευσε τον πρώτο τόμο όταν ήταν ήδη 63 ετών κι εκτός από βιογραφικό έργο, πρόκειται και για μια αναμφισβήτητα καλλιτεχνική εργασία. Κάθε τόμος έχει ένα ενοποιημένο, ομογενές και πλήρες θέμα. Σκηνές και άτομα, ζωηρά, πράγμα που εμφανίζεται σαφώς στους διαλόγους, και μακροσκελείς παρατηρήσεις, που αντιπαραβάλλονται με αινιγματικά σχόλια. Παρόλο που χαρακτηρίστηκε ναρκισσίστρια, η φεμινιστική τάση της, μαζί με την αέναη αναζήτηση της αυτογνωσίας της, την έκαναν ελκυστική ομιλήτρια για διαλέξεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Βέβαια δεν υπήρξε ποτέ ακτιβίστρια στο φεμινιστικό κίνημα και δε πίστεψε ποτέ στις αλλαγές των πολιτικών συστημάτων, επειδή: "Τα συστήματα είναι φθαρτά, έτσι νιώθω, πως οι μεγάλες αλλαγές θα προέλθουν από μεγάλη συλλογική αλλαγή στις ανθρώπινες συνειδήσεις".
Οι τελευταίοι τόμοι δημοσιεύτηκαν μετά θάνατον, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Είχε πεθάνει στις 14 Ιανουαρίου του 1977, στο Λος Άντζελες.
2001 – Κώστας Ρηγόπουλος, έλληνας κωμικός ηθοποιός.
Ο Κώστας Ρηγόπουλος (22 Νοεμβρίου 1930 - 14 Ιανουαρίου 2001) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και παράλληλα θιασάρχης και θεατρικός επιχειρηματίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Νοεμβρίου του 1930 και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1953).
Εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη θεατρική σκηνή στο Θέατρο Κυβέλη στο έργο «Μια γυναίκα χωρίς σημασία» του Όσκαρ Ουάλιντ όπου εκεί γνώρισε την 18χρονη τότε Κάκια Αναλυτή την οποία πολύ σύντομα παντρεύτηκε. Απέκτησαν μία κόρη, τη Ζωή Ρηγοπούλου, η οποία είναι κι αυτή ηθοποιός.
Στη συνέχεια συνεργάσθηκε με πολλούς θιάσους όπως της Λαμπέτη, της Κατερίνας, του Κατράκη, του Χορν κ.ά.
Από το 1962 δημιούργησε δικό του θίασο με τη σύζυγό του, στο Θέατρο Διάνα ενώ ένα χρόνο αργότερα δημιουργούν το δικό τους Θέατρο Αναλυτή.
Τα έργα που ανέβασε κατά σειρά ήταν: «Μια πόρτα δρχ. …500» (των Β. Σκουφά και Β. Ανδρεόπουλου), «Η Βίλα των οργίων» (Γερασ. Σταύρου), «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι» (Πάβελ Κόχοουτ), «Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί» (Κλωντ Μπαλ), «Η Κυρία του Μαξίμ» (Ζωρζ Φεϋντώ), "Η Ζωντοχήρα" (του Ιμπροχώρη- Γ. Παπά) «Αγάπη μου Ουάουα» (του Φρανουά Καμπώ που υπήρξε και η μεγαλύτερη και μακροβιότερη θεατρική επιτυχία της εποχής, 1967-1972), «Το αυτί του Αλέξανδρου» (Κ. Μουρσελά), «Δάφνες πικροδάφνες», «Σούκι Γιάκι» (των Στόουν – Κούνεϋ, επίσης μεγάλη επιτυχία), «Παραμύθι χωρίς όνομα» (Καμπανέλη), «Βασιλικός» (Κ. Μάτεσι) κ.ά.
Αλλά και στην κινηματογραφική σκηνή η παρουσία του Κώστα Ρηγόπουλου δεν είναι μικρή. Με το έργο «Το προξενιό της Άννας» (Παντ. Βούλγαρη) κερδίζει το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Επίσης συνεργάσθηκε και με την τηλεόραση σημειώνοντας επιτυχία στα σήριαλ «Αξιωματικός Υπηρεσίας», «Βίβα Κατερίνα», «Χαμογελάστε παρακαλώ» ενώ το 1988 παρουσίαζε και το τηλεπαιχνίδι «Εσείς τι λέτε».
Ο Κώστας Ρηγόπουλος, μόνιμος κάτοικος Παλαιού Φαλήρου, (Αθήνα), μιλούσε Αγγλικά και Γαλλικά.
Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 2001 από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη μήνες πριν.
2007 – Βασίλης Φωτόπουλος, ζωγράφος, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνογράφος.
Ο Βασίλης Φωτόπουλος (1934 - 14 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ζωγράφος, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής και σκηνογράφος.
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1934 και σπούδασε ζωγραφική σε νεαρή ηλικία υπό τον Βαγγέλη Δράκο. Στην καλλιτεχνική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνογράφος στο θεατρικό έργο «Υπηρέτρια», στην Αθήνα. Εργάστηκε επίσης στο Εθνικό Ελληνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Ελεύθερο Θέατρο.
Το 1964 κέρδισε Όσκαρ καλλιτεχνικής διεύθυνσης για την δουλειά του στην ταινία Ζορμπάς ο Έλληνας.
Το 1966 συνεργάστηκε με τον Φράνσις Φορντ Κόπολα στην ταινία You're a Big Boy Now.
Πέθανε στην Αθήνα, στις 14 Ιανουαρίου του 2007.
2014 - Μέι Γιανγκ, Αμερικανίδα παλαίστρια.
2016 - Άλαν Ρίκμαν, Άγγλος ηθοποιός.
2019 - Σαράντος Καργάκος, ήταν Έλληνας φιλόλογος, δοκιμιογράφος, ιστορικός και συγγραφέας. Συνέγραψε σειρά βιβλίων ιστορικού και γλωσσολογικού περιεχομένου και πληθώρα άρθρων σε διάφορα περιοδικά.
Ο Σαράντος Καργάκος γεννήθηκε στο Γύθειο Λακωνίας, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπήρξε συνεργάτης πολλών μεγάλων φροντιστηρίων στην Αθήνα.
Υπήρξε επίσης μέλος του εκπαιδευτικού προσωπικού της Σχολής Πολέμου του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, της Σχολής Εθνικής Άμυνας και της Διακλαδικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές του φοιτητικού κινήματος της περιόδου 1961-63 και εισηγητής του 15% για την Παιδεία.
Ο Σαράντος Καργάκος ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Κώττα, δικηγόρο και εκπαιδευτικό, με την οποία απέκτησαν δύο τέκνα: τον Γιάννη και την Ρωξάνη.
Απεβίωσε την Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019 από καρκίνο. Κηδεύθηκε δύο ημέρες μετά στο Δεύτερο Νεκροταφείο Αθηνών.
Σαν σήμερα 12 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 12 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίας Τατιανής, (Τατιανή, Τατιάνα, Τάτια, Τίτη, Τάνια)
Αγίου Μέρτιου, (Μέρτιος, Μέρτος, Μέρτης, Μύρτος, Μερτία, Μέρτα, Μέρτη, Μερτούλα, Μυρτιά, Μυρτούλα)
12 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1755: Ιδρύεται από την τσαρίνα Ελισαβέτα Πετρόβνα, το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας «Lomonosov», ένα από τα αρχαιότερα ρωσικά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης.
1822: Στα Στύρα της Εύβοιας οι Έλληνες με αρχηγούς τον Ηλία Μαυρομιχάλη και Βάσο Μαυροβουνιώτη αποκλείουν 800 Τούρκους. Όταν φτάνουν τούρκικες ενισχύσεις για να τους βοηθήσουν, οι Έλληνες διασκορπίζονται και μένει μόνο ο Μαυρομιχάλης με επτά άνδρες. Καταφεύγουν σε ένα ανεμόμυλο, όπου πολιορκούνται από τους Τούρκους. Ο Μαυρομιχάλης με τραβηγμένο ξίφος πέφτει καταπάνω τους και μαχόμενος ηρωικά ξεψυχά. Οι Τούρκοι τον αποκεφαλίζουν και στέλνουν το κεφάλι του στην Κωνσταντινούπολη.
1827: Η Ασήμω Λιδωρίκη, σύζυγος του Γκούρα, η οποία μετά το θάνατό του, είχε αναλάβει τη διοίκηση της Ακροπόλεως, σκοτώνεται από έκρηξη τουρκικής βόμβας, η οποία προκαλεί πτώση της στέγης του Ερεχθείου.
1833: Η Αντιβασιλεία συνάπτει δάνειο 60 εκατομμυρίων φράγκων με την τράπεζα Ρότσιλντ των Παρισίων.
1879: Ξεκινά ο πόλεμος μεταξύ Βρετανίας και Ζουλού, όταν τα στρατεύματα των πρώτων εισβάλουν στη γη των δεύτερων από τη Δυτικοαφρικανική Δημοκρατία του Νατάλ.
1896: Ο Emil Grubbe από το Σικάγο των ΗΠΑ γίνεται ο πρώτος Αμερικανός που χρησιμοποιεί τις ακτίνες Χ για τη θεραπεία του καρκίνου, πραγματοποιώντας την πρώτη ακτινοθεραπεία σε μία 55χρονη γυναίκα με καρκίνο του μαστού.
1899: Ο σύμβουλος του ΣΕΓΑΣ και μετέπειτα υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου, Μιλτιάδης Νεγρεπόντης, εισηγείται τη διοργάνωση «πρωταθλήματος αγώνων ποδοσφαίρου».
1908: Για πρώτη φορά εκπέμπεται ραδιοφωνικό μήνυμα μεγάλης εμβέλειας από τον Πύργο του Άιφελ.
1913: Ο Ρώσος επαναστάτης Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, ένας από τους εκδότες της εφημερίδας «Πράβντα», σε επιστολή του προς το περιοδικό του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος υπογράφει για πρώτη φορά ως «Στάλιν» (ατσάλινος άνθρωπος).
1913: Πραγματοποιείται η πρώτη παγκοσμίως πολεμική αποστολή ναυτικής συνεργασίας, στα Δαρδανέλια. Ο υπολοχαγός Μιχαήλ Μουτούσης και ο σημαιοφόρος Αριστείδης Μωραϊτίνης πετούν με υδροπλάνο και καταρτίζουν σχεδιάγραμμα των θέσεων του τουρκικού στόλου, εναντίον του οποίου ρίχνουν τέσσερις βόμβες.
1915: Η Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ απορρίπτει πρόταση για παροχή δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.
1919: Στη Γερμανία, κυβερνητικά στρατεύματα συντρίβουν μια επαναστατική εστία Σπαρτακιστών στο Βερολίνο.
1928: Η Ρουθ Σνάιντερ γίνεται η πρώτη γυναίκα, που κάθεται στην ηλεκτρική καρέκλα στις ΗΠΑ.
1929: Οργανώνεται η ελληνική Γεωργική Τράπεζα.
1931: Επεισόδια από τους καπνεργάτες του Πειραιά, επειδή στις καπναποθήκες προσλήφθηκαν γυναίκες αντί για άνδρες.
1932: Η Χάτι Κάραγουεϊ γίνεται η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται στην αμερικανική Γερουσία.
1934: Συνέρχεται η 6η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, η οποία καθορίζει το χαρακτήρα και τις κινητήριες δυνάμεις της επερχόμενης επανάστασης στην Ελλάδα, που προσδιορίζεται ότι ανήκει στην κατηγορία εκείνων των χωρών για τις οποίες προβλέπεται «πορεία λίγο ή πολύ γρήγορου περάσματος της αστικοδημοκρατικής επανάστασης σε επανάσταση σοσιαλιστική...».
1940: Στα πλαίσια του Β Παγκοσμίου Πολέμου η Ρωσία βομβαρδίζει τη Φινλανδία.
1943: Οι γερμανικές δυνάμεις, που πολιορκούν το Λένινγκραντ κινδυνεύουν να κυκλωθούν, καθώς έχει εκδηλωθεί σφοδρή σοβιετική αντεπίθεση, οπότε λύνουν την πολύμηνη πολιορκία.
1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Τμήματα Ελλήνων ανταρτών της Οργανώσεως ΕΣΑΠ («Ελληνικός Στρατός Απελευθερωτικής Προσπαθείας») επιτίθενται κατά της ιταλικής φρουράς στην Καλαμπάκα, την εξουδετερώνουν και εισέρχονται στην πόλη.
1944: Αγγλικά πολεμικά αεροσκάφη πραγματοποιούν επιδρομή εναντίον στρατιωτικών στόχων στον Πειραιά.
1945:Ο Κόκκινος Στρατός εισβάλλει στην Πολωνία, διασπώντας τις γερμανικές γραμμές σε μήκος 25 μιλίων.
1945: Ο βρετανός στρατηγός Σκόμπι συναντάται με εκπροσώπους του ΕΛΑΣ, με σκοπό την αναζήτηση τρόπων τερματισμού των εχθροπραξιών. Μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις επιτυγχάνεται συμφωνία για υπαναχώρηση του ΕΛΑΣ.
1948: Ανοίγει το πρώτο σούπερ μάρκετ στην Αγγλία.
1949: Συνεχίζονται οι μάχες Ισραηλινών και Αιγυπτίων στη Χερσόνησο του Σινά.
1953: Με έντονο το ενδιαφέρον της γαλλικής κοινής γνώμης αρχίζει στο Μπορντό η δίκη 24 πρώην μελών των ΕΣ-ΕΣ, για τη συμμετοχή τους στη μαζική δολοφονία 600 κατοίκων του χωριού Οραντούρ-σιρ-Γκλεν, τον Ιούνιο του 1944.
1957: Η εταιρεία Wham-O παράγει το πρώτο φρίσμπι.
1959: Ιδρύεται η αμερικανική δισκογραφική εταιρεία Motown, που έβαλε τη μαύρη μουσική και ιδιαίτερα τη σόουλ στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη.
1961: Συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, με την προϋπόθεση της ίσης μεταχείρισης με τα άλλα κράτη-μέλη.
1962: Μετά τη δημοσίευση πληροφοριών ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου κατά την επίσκεψή του στις Ηνωμένες Πολιτείες ενημέρωσε διάφορους παράγοντες για τη βία και νοθεία, ψυχραίνονται οι σχέσεις του με την κυβέρνηση και παραιτείται από τη θέση του συμβούλου της Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ δηλώνει: «Δεν ασχολούμαι με πολιτικά θέματα. Μετέβην εις ΗΠΑ δια να μετάσχω εις το ετήσιον συνέδριο της Αμερικανικής Οικονομικής Εταιρείας». Το καλοκαίρι παίρνει άδεια από το ΚΕΠΕ και επιστρέφει στο Μπέρκλεϊ.
1962: Πόλεμος του Βιετνάμ. Ξεκινάει η Επιχείρηση Τσόπερ, η οποία είναι και η πρώτη ένοπλη μάχη του πολέμου.
1966: Κάνει πρεμιέρα στην αμερικανική τηλεόραση, στο ΑBC, ο Batman.
1967: Ο αμερικανός καθηγητής ψυχολογίας, δρ.Τζέιμς Μπέντφορντ, γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που διατηρείται στην κατάψυξη έως ότου γίνει δυνατή η ανάνηψή του.. Είναι η επίσημη πρώτη της κρυογεννετικής.
1969: Κυκλοφορεί το πρώτο άλμπουμ των Led Zeppelin.
1970: Κάνει την παρθενική του πτήση το Boeing 747 στο δρομολόγιο Νέα Υόρκη- Λονδίνο.
1970: Στρατιωτικό αεροσκάφος τύπου Ντακότα συντρίβεται στις υπώρειες του Κιθαιρώνα και σκοτώνονται 23 από τους συνολικά 27 επιβαίνοντες.
1976: Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών με 11 ψήφους υπέρ και μόλις μία κατά επιτρέπει στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης να συμμετέχει στις συνεδριάσεις χωρίς το δικαίωμα ψήφου.
1971: Παραπέμπονται στις ΗΠΑ σε δίκη ο αιδεσιμότατος Φίλιπ Μπέριγκαν και πέντε ακόμα άτομα, με την κατηγορία της συνομωσίας για την απαγωγή του Χένρι Κίσιγκερ και την ανατίναξη ομοσπονδιακού κτιρίου στην αμερικανική πρωτεύουσα.
1973: Θεμελιώνονται τα νέα κτίρια της Σχολής Ευελπίδων στη Βάρη.
1974: Η Λιβύη του Καντάφι και η Τυνησία ανακοινώνουν, ότι ενώνονται και δημιουργούν την "Ισλαμική Αραβική Δημοκρατία". Η απόφαση, ωστόσο, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
1977: Διαδηλώσεις γίνονται στο Ισραήλ εναντίον της Γαλλίας για την απελευθέρωση του Aboud Daoud, υπευθύνου, όπως πιστεύεται, για το μακελειό στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου το 1972.
1979: Η ελληνική Κυβέρνηση αποκαλύπτει και επικηρύσσει για 2 εκ. δρχ. δύο άτομα, που καταζητούνται για τις βομβιστικές επιθέσεις στην Αθήνα.
1981: Οι Έλληνες ευρωβουλευτές συμμετέχουν για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
1990: Η Ρουμανία θέτει εκτός νόμου το κομουνιστικό κόμμα. Είναι η πρώτη ανατολικοευρωπαϊκή χώρα – μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας που κάνει κάτι τέτοιο.
1991: Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ψηφίζει νόμο για την ανάληψη στρατιωτικής επέμβασης για την απελευθέρωση του Κουβέιτ από το Ιράκ.
1991: Στη Βουλγαρία διεξάγονται οι πρώτες ελεύθερες προεδρικές εκλογές.
1991: Ελεύθεροι αφήνονται τέσσερις Βέλγοι όμηροι, που κρατούνται από την παλαιστινιακή οργάνωση «Φατάχ», από 1987.
1992: Υπέρ της απόσχισής της από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας τάσσεται η αλβανική μειονότητα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δημοψηφίσματος.
1992: Στη Γερμανία, δημοσκόπηση δείχνει ότι το 1/3 των κατοίκων πιστεύει ότι οι Εβραίοι ήταν συνυπεύθυνοι για το Ολοκαύτωμα.
1992: Ακυρώνονται τα αποτελέσματα του β' γύρου των γενικών εκλογών στην Αλγερία, μετά τη σημαντική νίκη του Ισλαμικού Μετώπου Σωτηρίας στον α' γύρο.
1993: Η Ιταλία αποποινικοποιεί την κατοχή ναρκωτικών για προσωπική χρήση.
1993: Στη Γερμανία, δικαστήριο αποφασίζει την αποφυλάκιση του πρώην Ανατολικογερμανού ηγέτη, Εριχ Χόνεκερ, για λόγους υγείας.
1994: Στο Μεξικό, ο Πρόεδρος Κάρλος Σαλίνας ντε Γκορτάρι ανακοινώνει μονομερή εκεχειρία για να τερματισθούν οι μάχες που διεξάγονται εδώ και 12 ημέρες στην Πολιτεία Τσιάπας μεταξύ στρατιωτών και 2.000 ενόπλων ιθαγενών χωρικών.
1995: Συλλαμβάνεται η κόρη του Μάλκολμ Χ, Qubilah Shabazz για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία του ηγέτη του Έθνους του Ισλάμ Λούις Φάρακαν. Οι κατηγορίες αποσύρθηκαν την 1 Μαΐου 1995.
1996: Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Κλάους Κίνκελ αρνείται οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με την Ελλάδα, σχετικά με τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο.
1997: Τρεις νεκροί, τέσσερις αγνοούμενοι, τεράστιες καταστροφές σε περιουσίες και σοβαρά προβλήματα στις συγκοινωνίες, είναι ο απολογισμός της θεομηνίας που πλήττει την Ελλάδα. Τα μεγαλύτερα προβλήματα από τις καταρρακτώδεις βροχές αντιμετωπίζουν οι νομοί Κορινθίας, Αργολίδας, Αχαΐας, Φθιώτιδας και Αιτωλοακαρνανίας.
1997: Ο HAL, το κομπιούτερ της ταινίας "2001: Οδύσσεια του Διαστήματος", του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, ενημερώνει το πλήρωμα του διαστημοπλοίου ότι, δημιουργήθηκε πριν από 4 χρόνια και συγκεκριμένα στις "12 Ιανουαρίου 1997". Στο βιβλίο του Άρθουρ Κλαρκ αναφέρεται η ίδια ημερομηνία αλλά ως χρονολογία αναφέρεται το 1992.
1998: Υπογράφεται στο Παρίσι από 19 χώρες (ανάμεσά τους και η Ελλάδα) Πρωτόκολλο που απαγορεύει την κλωνοποίηση ανθρώπων.
2000: Κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Τουρκία συμφωνούν στην αναβολή της εκτέλεσης της θανατικής ποινής, που έχει επιβληθεί στον καταδικασμένο αρχηγό του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
2000: Επί πέντε λεπτά της ώρας μετοχές αρχικής τιμής 6.500 δρχ της νεοεισηγμένης εταιρείας Ράδιο Κορασίδη πωλούνται στο ΧΑΑ αντί 120.000 δρχ η καθεμία, καθώς η, μέσω Η/Υ, αυξημένη ζήτηση ανέβασε την τιμή. Στη λήξη της συνεδρίασης η τιμή της μετοχής διαμορφώνεται στις 28.000 δρχ.
2005: Κλείνει το ορφανοτροφείο Strawberry Field στο Λίβερπουλ και γίνεται ευκτήριος οίκος. Το ορφανοτροφείο έγινε γνωστό από το ομώνυμο τραγούδι των The Beatles.
2006: Περίπου 362 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους και εκατοντάδες τραυματίζονται, όταν ποδοπατούνται στη διάρκεια τελετουργίας σε γέφυρα της πόλης Μίνα, ανατολικά της Μέκκας, όπου τελειώνει το πενθήμερο προσκύνημα των μουσουλμάνων.
2007: Στην Αθήνα, η τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας εξαπολύει επίθεση με ρουκέτα στο κτίριο της αμερικανικής πρεσβείας.
2010: Ισχυρός σεισμός 7,3 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει την Αϊτή. Ο σεισμός θα προκαλέσει το θάνατο 300.000 ανθρώπων, ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει αναφερθεί είναι 316.000 νεκροί. Δεκάδες κτίρια καταρρέουν, μεταξύ των οποίων το πενταώροφο αρχηγείο των Ηνωμένων Εθνών, τα γραφεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το Προεδρικό Μέγαρο και το Κοινοβούλιο της χώρας.
2010: Αυτοκτονεί ο νευροχειρουργός Δημήτριος Αγγελιδάκης (62 ετών), που είχε κατηγορηθεί ότι προκάλεσε σοβαρή εγκεφαλική βλάβη στον σύζυγο της κόρης του Μιλτιάδη Έβερτ, Γιώργο Αλβέρτη.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1591 – Χοζέ Ριμπέρα, Ισπανός ζωγράφος.
Ο Χοσέ δε Ριμπέρα (José de Ribera y Cucó, 12 Ιανουαρίου 1591 - 2 Σεπτεμβρίου 1652), γνωστός και ως Τζουζέπε Ριμπέρα ή με το ιταλικό προσωνύμιο Lo Spagnoletto (ο μικρός Ισπανός), ήταν Ισπανός ζωγράφος και χαράκτης της μπαρόκ περιόδου. Παρά την ισπανική του καταγωγή, έζησε κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην Ιταλία.
Γεννήθηκε το 1591, στην Σάτιβα του Βασιλείου της Βαλένθια και βαφτίστηκε στις 17 Φεβρουαρίου. Σχετικά με τα νεανικά του χρόνια δεν διαθέτουμε αρκετές πληροφορίες. Σύμφωνα με τον ζωγράφο και βιογράφο Αντόνιο Παλομίνο, δάσκαλός του στη ζωγραφική υπήρξε ο Φρανθίσκο Ριμπάλτα (Francisco Ribalta). Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, υπάρχουν ωστόσο ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες είναι πιθανό να εργάστηκε στην Πάρμα και στη Ρώμη, κατά τις αρχές του 17ου αιώνα. Το 1616 παντρεύτηκε την κόρη ενός πλούσιου εμπόρου έρων τέχνης, στη Νάπολη, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Ριμπέρα ανήκει χρονικά στην περίοδο της διαμονής του στη Νάπολη. Οι πίνακές του βασίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε θρησκευτικά θέματα, χωρίς να απουσιάζουν αναφορές σε κλασικά θέματα της μυθολογίας ή προσωπογραφίες. Ο Ριμπέρα χρησιμοποίησε εκτεταμένα την τεχνική του τενεμπρισμού (tenebroso), απεικονίζοντας «σκοτεινές» δραματικές σκηνές, με έντονα στοιχεία ρεαλισμού.
1628 – Σαρλ Περώ, Γάλλος λαογράφος-παραμυθάς, («Η Σταχτοπούτα», «Η ωραία κοιμωμένη», «Ο Καρυοθραύστης»).
Ο Σαρλ Περώ (Charles Perrault, Παρίσι, 12 Ιανουαρίου 1628 – 16 Μαΐου 1703) ήταν Γάλλος λαογράφος και συγγραφέας, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε αρχικά ως υπεύθυνος των βασιλικών κτηρίων. Άρχισε να γίνεται γνωστός ως λογοτέχνης το 1660 περίπου με ερωτικά ποιήματα. Αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στη μελέτη της ποίησης και των καλών τεχνών. Ήταν αδελφός του Κλωντ Περώ (Claude Perrault, 1613 – 1688), αρχιτέκτονα του Λούβρου.
Ο Σαρλ Περώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη φιλολογική διαμάχη αναφορικά με την υπεροχή αρχαίων και νεότερων συγγραφέων. Το 1671 ο Περώ εκλέχτηκε στη Γαλλική Ακαδημία, όπου διάβασε το 1687 το ποίημά του «Ο αιώνας του Μεγάλου Λουδοβίκου» (Le siècle de Louis le Grand, 1687), με αφορμή του οποίου η Γαλλική Ακαδημία διχάστηκε και ξέσπασε η αποκαλούμενη «Διαμάχη των Παλαιών και των Νέων».
Στη διαμάχη αυτή, ο Περώ έλαβε μέρος με τους «Παραλληλισμούς των Παλαιών και των Νέων» (Paralleles des Anciens et des Modernes, 1688 – 1698, 4 τόμοι), υποστηρίζοντας την υπεροχή και τοποθετώντας σε υψηλότερη θέση τους συγχρόνους του συγγραφείς, όπως τον Μολιέρο και τον Φρανσουά ντε Παλέρμπ, από τους αρχαίους κλασικούς Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς. Βασικός του αντίπαλος σ’ αυτή τη διαμάχη ήταν ο Νικολά Μπουαλώ – Ντεπρώ (Nicolas Boileau – Despreaux, 1636 - 1711).
Ο Σαρλ Περώ είναι όμως περισσότερο γνωστός σ’ όλο τον κόσμο από τη συλλογή παραμυθιών για παιδιά, που περιλαμβάνονται στις «Ιστορίες της μαμάς μου της χήνας» (Contes de ma mere l’ oye, 1697), που τα έγραψε για τη διασκέδαση των παιδιών του και που έφεραν στη λογοτεχνία τη μόδα των «παραμυθιών» (contes de fees). Ανάμεσα σ’ αυτά περιλαμβάνονται η «Κοκκινοσκουφίτσα», η «Σταχτοπούτα», «Ο Παπουτσωμένος Γάτος», «Η Ωραία Κοιμωμένη», «Ο Κυανοπώγων», «Ο Κοντορεβιθούλης» κ. ά.
Στον Κήπο του Κεραμεικού (Jardin des Tuileries) στο Παρίσι ανεγέρθηκε το 1908 περίτεχνο μαρμάρινο μνημείο προς τιμήν του Γάλλου συγγραφέα Σαρλ Περώ, με γλυπτές παραστάσεις στη βάση του ηρώων από τα παραμύθια του (π. χ. παπουτσωμένος γάτος), έργο του Γάλλου γλύπτη Γκαμπριέλ Εντουάρ Μπατίστ Πες (Gabriel Edouard Baptiste Pech, 1854 - 1908).
1649 - Ζακ Καρύ, Γάλλος ζωγράφος.
Ο Ζακ Καρύ (Jacques Carrey, 12 Ιανουαρίου 1649 - 18 Φεβρουαρίου 1726) ήταν Γάλλος ζωγράφος και σκιτσογράφος. Είναι γνωστός για τα σκίτσα που έκανε το 1674 απεικονίζοντας πιστά τον Παρθενώνα λίγο πριν καταστραφεί από την έκρηξη του Μοροζίνι.
Γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1649 στην Τρουά (Troyes). Μαθήτευσε στον Σαρλ Λε Μπρεν (Charles Le Brun), τον βασιλικό ζωγράφο της αυλής του Λουδοβίκου ΙΔ'. Ο διδάσκαλός του τον πρότεινε για να συνοδεύσει μαζί με άλλους νεαρούς μαθητευόμενους τον διπλωμάτη και συλλέκτη αρχαιοτήτων Σαρλ Ανρί Φρανσουά Ολιέ ντε Νουαντέλ (Charles-Henri-François Olier de Nointel) που διατελούσε ως γαλλικός απεσταλμένος στην Υψηλή Πύλη στην Κωνσταντινούπολη. Αποστολή του Καρύ ήταν η ακριβής και λεπτομερής αντιγραφή των σημαντικότερων κτιρίων. Στα έτη 1670 με 1679 ο Καρύ έφτιαξε περίπου 500 σχέδια ζωγραφικής, απαθανατίζοντας την καθημερινή ζωή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Ελλάδα, Μικρά Ασία και Παλαιστίνη. Απεβίωσε στις 18 Φεβρουαρίου 1726 στην γενέτειρά του. Τα έργα του φιλοξενούνται στο Μουσείο του Λούβρου.
1729 - Λάζαρος Σπαλαντζάνι, Ιταλός βιολόγος.
Ο Λάζαρος Σπαλαντζάνι ή Σπαλαντσάνι (Lazaro Spallanzani) (12 Ιανουαρίου 1729 - 11 Φεβρουαρίου 1799) ήταν Ιταλός φυσιοδίφης (φυσιολόγος) από τους σημαντικότερους στο χώρο της βιολογίας.
Γεννήθηκε στο Σκαντιάνο στις 12 Ιανουαρίου του 1729 και στην αρχή σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Γρήγορα όμως μεταπήδησε στη Φυσική και στη Μεταφυσική όπου και αναδείχθηκε καθηγητής της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Μοντένα και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο της Παβία όπου και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την επιστημονική έρευνα. Εκεί ανέπτυξε τη θεωρία του, περί αβιογένεσης.
Ο Σπαλαντζάνι ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη της κυκλοφορίας του αίματος. Μολονότι ο Σπαλαντζάνι εξέτασε τα σπερματοζωάρια δεν είχε καταφέρει ν' αντιληφθεί τον πραγματικό τους ρόλο πιστεύοντας πως ήταν παράσιτα. Στις τελευταίες του έρευνες προσπάθησε ν' αποδείξει πως ένα σώμα μεταλλάσσεται εκ της γνωστής σήμερα αναγωγής του οξυγόνου σε διοξείδιο του άνθρακα.
Ο Σπαλαντζάνι πέθανε στην Παβία στις 11 Φεβρουαρίου του 1799.
1751 - Φερδινάνδος Α΄, βασιλιάς των Δύο Σικελιών.
1810 - Φερδινάνδος Β΄, βασιλιάς των Δύο Σικελιών.
1852 – Σοφία Εγκαστρωμένου - Σλίμαν, σύζυγος του Ερρίκου Σλίμαν, που ίδρυσε το σανατόριο «Σωτηρία» στην Αθήνα.
1856 – Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ, Αμερικανός ζωγράφος
1873 – Σπύρος Λούης, Ολυμπιονίκης του Μαραθωνίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 και εθνικός ήρωας.
1876 – Τζακ Λόντον, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Τζακ Λόντον (Jack London) (12 Ιανουαρίου 1876 - 22 Νοεμβρίου 1916) ήταν Αμερικανός συγγραφέας που έγραψε πάνω από 50 βιβλία, όπως Το κάλεσμα της άγριας φύσης, Μάρτιν Ήντεν, Ο θαλασσόλυκος, Οι άνθρωποι της αβύσσου κ.α. Πρωτοπόρος στην αγορά της εμπορικής μυθιστοριογραφίας σε λαϊκά περιοδικά, υπήρξε από τους πρώτους Αμερικανούς συγγραφείς που έκανε τεράστια οικονομική περιουσία μόνο από την συγγραφή βιβλίων. Γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1876 στο Σαν Φρανσίσκο και πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 1916
1876 – Ερμάνο Βολφ Φερράρι, Ιταλός συνθέτης.
1893 - Χέρμαν Γκαίριγκ, Γερμανός πολιτικός.
1893 – Χέρμαν Γκαίριγκ, Γερμανός πολιτικός.
Ο Χέρμαν Βίλχελμ Γκαίρινγκ (Hermann Wilhelm Göring, Ρόζενχαϊμ, Γερμανίας, 12 Ιανουαρίου 1893 - Νυρεμβέργη, 15 Οκτωβρίου 1946) ήταν από τους γνωστότερους Γερμανούς πιλότους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, εθνικοσοσιαλιστής πολιτικός με μεγάλη επιρροή και καταδικασμένος εγκληματίας πολέμου. Κατά την διάρκεια της εξουσίας των εθνικοσοσιαλιστών, ο Γκαίρινγκ εξελίχθηκε μετά από τον Αδόλφο Χίτλερ – τουλάχιστον στα μάτια της δημοσιότητας – ως ο δεύτερος σημαντικός πολιτικός του κράτους. Επικεφαλής της επανιδρυθείσας γερμανικής αεροπορίας, της Λούφτβαφφε, την οποία διοικούσε σχεδόν ως προσωπικό φέουδο, ο Γκαίρινγκ υπήρξε επίσης Υπουργός Εσωτερικών και Πρωθυπουργός του ομόσπονδου κρατιδίου της Πρωσίας, θέσεις από τις οποίες ίδρυσε την Γκεστάπο και τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης για πολιτικούς αντιφρονούντες, υπεύθυνος του τετραετούς πλάνου επανεξοπλισμού από το 1936, και από τους κύριους ιθύνοντες της εκκαθάρισης των SA και των αναίμακτων προσαρτήσεων της Αυστρίας και της Σουδητίας το 1938. Η τερατώδης φιλοχρηματία, η επιδεικτικότητα αλλά και η φιλοδοξία του ήταν γνωστή σε ολόκληρο το Ράιχ.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι αποτυχίες της Λούφτβαφφε από το 1941 και ύστερα, καθώς και εσωκομματικές αντιπαλότητες, οδήγησαν στην σταδιακή μείωση της δύναμής του, ιδιαίτερα εις όφελος των SS. Μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και την ήττα της Γερμανίας συνελήφθη από τους Αγγλοαμερικανούς. Κατά τη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τους δικαστές και τους κατηγόρους του. Αυτοκτόνησε στη φυλακή της Νυρεμβέργης τον Οκτώβριο του 1946, λίγες ώρες πριν από την εκτέλεση του, αφού είχε καταδικαστεί σε θάνατο.
1899 – Πωλ Χέρμαν Μίλερ, Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής
1907 - Σεργκέι Κορολιόφ, Ρώσος επιστήμονας.
1910 – Λουίζ Ράινερ, Αυστριακή ηθοποιός, που κέρδισε για δυο συνεχόμενες χρονιές, 1936 και 1937, το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου για τις ταινίες Ο μέγας Ζίγκφελντ (The Great Ziegfeld) και Υπό το βλέμμα του Βούδα (The Good Earth).
Η Λουίζ Ράινερ (Luise Rainer, 12 Ιανουαρίου 1910 - 30 Δεκεμβρίου 2014) ήταν Γερμανίδα ηθοποιός, γνωστή για τη συμμετοχή της στις ταινίες Ο μέγας Ζίγκφελντ (The Great Ziegfeld, 1936) και Υπό το βλέμμα του Βούδα (The Good Earth, 1937) που της χάρισαν δυο βραβεία όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου. Είναι η πρώτη γυναίκα που κατάφερε αυτό το επίτευγμα και η πρώτη που κατάφερε να τα κερδίσει σε διαδοχικές χρονιές. Κατά τη διάρκεια της σύντομης καριέρας της στο Χόλιγουντ την αποκαλούσαν Βιεννέζικο δάκρυ (Viennese Teardrop).
Η Ράινερ γεννήθηκε στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας το 1910 από τους Χάιντς και Έμι Ράινερ και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Αμβούργο και στη Βιέννη. Κάποιες πηγές θέλουν τη γέννησή της στη Βιέννη. Η ίδια δήλωσε κάποτε ότι η Βιέννη της παιδικής της ηλικίας, ήταν μια πόλη βουτηγμένη στη φτώχεια, στην πείνα και την επανάσταση. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην υποκριτική σε ηλικία 16 ετών με καθηγητή της, τον αυστριακό σκηνοθέτη του θεάτρου Μαξ Ράινχαρντ. Σε μεγαλύτερη ηλικία, αποτέλεσε μέλος της θεατρικής ομάδας του Ράινχαρντ και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να γίνει μια από τις πιο διακεκριμένες θεατρικές ηθοποιούς του Βερολίνου. Οι διθυραμβικές κριτικές που λάμβαναν οι εμφανίσεις της στην γερμανική σκηνή καθώς και σε κάποιες γερμανικές ταινίες, οδήγησαν σε τριετές συμβόλαιο με την Metro-Goldwyn-Mayer το 1935 και οι κριτικοί την καλωσόρισαν στο Χόλιγουντ την ίδια χρονιά αποκαλώντας την, νέα Γκρέτα Γκάρμπο.
1916 – Πίτερ Γουίλιαμ Μπόθα, πρωθυπουργός της Νότιας Αφρικής από το 1978 έως το 1984 και Πρόεδρος από το 1984 έως το 1989
1936 - Εμίλ Λαχούντ, Λιβανέζος πολιτικός.
1941 - Τσετ Γιαστρέμσκι, Αμερικανός κολυμβητής.
1943 – Ρέι Μάνζαρεκ, κιμπορντίστας των DOORS.
Ο Ρέι Μάνζαρεκ (αγγλ. πλήρες όνομα Raymond Daniel Manzarek Jr., 12 Φεβρουαρίου 1939 - 20 Μαΐου 2013) ήταν Αμερικάνος κιμπορντίστας και πιανίστας, γνωστότερος ως ιδρυτικός στέλεχος του ροκ συγκροτήματος των Doors.
Ο Μάνζαρεκ γεννήθηκε στο Σικάγο το 1939, από τους πολωνικής καταγωγής γονείς, Έλενα και Ρέιμοντ Μάνζαρεκ. Σε εφηβική ηλικία ξεκίνησε να παίζει πιάνο και να ασχολείται με τον αθλητισμό παίζοντας μπάσκετ. Σπούδασε Οικονομικά στο πανεπιστήμιο "DePaul" του Σικάγο και στα 23 του χρόνια μπήκε στο UCLA και στο τμήμα κινηματογραφίας. Εκεί, γνώρισε τον Τζιμ Μόρισον αλλά και τη μετέπειτα σύζυγο του, Ντόροθι Φουτζικάουα. Εκείνο το διάστημα έπαιζε στους Ravens μαζί με τα αδέλφια του Ρικ και Τζιμ Μάνζαρεκ, από τους οποίους αποχώρησε για να σχηματίσει τους Doors μαζί με τον Μόρισον. Σε μία διάλεξη του γιόγκι Μαχαρίσι Μαχές, γνώρισε τους Ρόμπι Κρίγκερ και Τζον Ντένσμορ, οι οποίοι ανέλαβαν την κιθάρα και τα τύμπανα στο νεοσύστατο συγκρότημα.
Ο Μάνζαρεκ πέθανε από χολαγγειοκαρκίνωμα σε νοσοκομείο του Ρόζενχαϊμ της Γερμανίας στις 20 Μαΐου 2013, σε ηλικία 74 ετών.
1944 - Γιάννης Φακής, Έλληνας ηθοποιός.
1949 - Χαρούκι Μουρακάμι, Ιάπωνας συγγραφέας.
1955 – Κίρστι Άλλεϊ, Αμερικανίδα ηθοποιός, ιδιαίτερα γνωστή από την ταινία «Για κοίτα ποιος Μιλάει», όπου συμπρωταγωνιστεί με τον Τζον Τραβόλτα
1957 - Τζον Λάσιτερ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
1958 - Λόνι Σάντερς, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1960 - Ντομινίκ Γουίλκινς, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
Ο Ντομινίκ Γουίλκινς ή Ουίλκινς (Jacques Dominique Wilkins, Παρίσι, Γαλλία, 12 Ιανουαρίου 1960) είναι Αμερικανός πρώην καλαθοσφαιριστής. Έχει ύψος 2,03, αγωνιζόταν στη θέση σμολ φόργουορντ και ήταν ένας από τους πιο θεαματικούς μπασκετμπολίστες στην ιστορία του αθλήματος έχοντας το προσωνύμιο "The Human Highlight Film" (ο άνθρωπος χάιλαϊτ ή ανθρώπινο χάιλαϊτ).
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Τζώρτζια με 21,6 πόντους μ.ο., επιλέχθηκε στην 3η θέση του ντραφτ από τους Γιούτα Τζαζ το 1982 και αμέσως αποκτήθηκε από τους Ατλάντα Χωκς μετά από ανταλλαγή.
Με την ομάδα των Χωκς υπήρξε ένας από τους πιο ικανούς σκόρερ της εποχής του καθώς από το 1982 έως το 1994 δεν σημείωσε ποτέ λιγότερους από 20 πόντους μ.ο. Τη σεζόν 1985-1986 με 30,3 πόντους μ.ο. αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ.
Το 1994 μεταγράφηκε στους Λος Άντζελες Κλίπερς και τη σεζόν 1994-1995 αγωνίστηκε στους Μπόστον Σέλτικς.
Την επόμενη σεζόν 1995-1996 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό με τον οποίο σκόραρε 20,9 πόντους και κέρδιζε 7 ριμπάουντ μ.ο., κατέκτησε την Ευρωλίγκα και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ του Παρισίου.
Στη συνέχεια μεταγράφηκε στη Φορτιτούντο Μπολόνια και την επόμενη χρονιά επέστρεψε στο ΝΒΑ για να αγωνιστεί στους Σαν Αντόνιο Σπερς και στους Ορλάντο Μάτζικ.
1964 – Τζεφ Μπέζος, ιδρυτής και πρόεδρος του «amazon.com».
Ο Τζέφρυ Μπέζος, γνωστός ως Τζεφ Μπέζος (Jeffrey Preston "Jeff" Bezos, 12 Ιανουαρίου 1964), είναι Αμερικανός επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης της εταιρείας Amazon.com, της μεγαλύτερης στον κόσμο από την άποψη του κύκλου εργασιών από την πώληση αγαθών και υπηρεσιών μέσω του Διαδικτύου.
Γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1964 στην πόλη Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικού των ΗΠΑ. Το αρχικό του όνομα ήταν Τζέφρι Πρέστον Γιόργκενσεν. Το επώνυμο Μπέζος το πήρε από τον δεύτερο σύζυγο της μητέρας του, τον Κουβανό Μιγκέλ Μπέζος. Ξεκίνησε να σπουδάζει Φυσική στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, αλλά τελικά αποφοίτησε με πτυχίο μηχανολόγου το 1986
1970 – Zack de la Rocha, τραγουδιστής και πρώην μέλος του συγκροτήματος «Rage Against the Machine»
1972 - Νόνη Δούνια, Ελληνίδα μοντέλο.
1978 – Τζέρεμι Καμπ, Αμερικανός μουσικός και τραγουδιστής
Ο Τζέρεμι Καμπ είναι μουσικός και τραγουδιστής σύγχρονης Χριστιανικής μουσικής, από την Ιντιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών. (αγγλ.: Jeremy Camp, γενν.: 12 Ιανουαρίου 1978)
Ο Καμπ έχει κυκλοφορήσει οκτώ άλμπουμ, δύο απ' τα οποία είναι ζωντανές ηχογραφήσεις, και τα οποία περιλαμβάνουν 17 νούμερο ένα επιτυχίες. Η μουσική του είναι ένα μείγμα από μπαλάντες και ροκ. Επίσης, έχει σπουδάσει θεολογία και είναι εκκλησιαστικός λειτουργός. Το 2009, ο Έλληνας ράπερ Jamster, κυκλοφόρησε ένα ρεμίξ του τραγουδιού του, Stay.
1978 - Κιμ Σα-Λανγκ, Νοτιοκορεάτισσα ηθοποιός.
1981 - Γιώργος Στεφάνου, Έλληνας πετοσφαιριστής.
1982 - Δημήτρης Τσιάμης, Έλληνας αθλητής.
1983 - Στέλλα Καλτσίδου, Ελληνίδα καλαθοσφαιρίστρια.
1986 - Ζλάτα Όγκνιεβιτς, Ουκρανή τραγουδίστρια.
1993 - Ζέιν Μάλικ, Άγγλος τραγουδιστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
1049 – Αμπού Σαΐντ Αμπούλ Χαΐρ, Πέρσης μυστικιστής.
1322 - Μαρία της Βραβάντης, βασίλισσα της Γαλλίας.
1519 – Μαξιμιλιανός Α΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1665 – Πιέρ ντε Φερμά, Γάλλος μαθηματικός.
Ο Πιερ ντε Φερμά (γαλλ. Pierre de Fermat) (17 Αυγούστου 1601 - 12 Ιανουαρίου 1665) ήταν Γάλλος νομικός στο κοινοβούλιο της Τουλούζης και ερασιτέχνης μαθηματικός με μεγάλη συμβολή στην ανάπτυξη του απειροστικού λογισμού. Ειδικότερα είναι γνωστός για την ανακάλυψη μιας πρωτότυπης μεθόδου υπολογισμού των ελάχιστων και μέγιστων σημείων σε καμπύλες γραμμές, η οποία είναι ανάλογη με τον τότε ακόμα άγνωστο διαφορικό λογισμό.
Επίσης είναι γνωστός και για τις έρευνές του για στη θεωρία των αριθμών, την αναλυτική γεωμετρία, τη θεωρία πιθανοτήτων και την οπτική.
Κυρίως όμως είναι γνωστός για το τελευταίο θεώρημα του Φερμά, το οποίο περιέγραψε σε μια μικρή σημείωση στο βιβλίο Αριθμητικά του Διόφαντου.
1827 – Ασήμω Λιδωρίκη – Γκούρα, ηρωίδα της Ελληνικής Επανάστασης.
1911 - Ανδρέας Παπαγιαννακόπουλος, Έλληνας πολιτικός.
1916 – Γεώργιος Θεοτόκης, κερκυραίος πολιτικός.
Ο Γεώργιος Ν. Α. Θεοτόκης (Κέρκυρα, 1844 – Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1916 - 25 Ιανουαρίου 1916) ήταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε τέσσερις φορές πρωθυπουργός της χώρας στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο Γεώργιος Θεοτόκης ήταν τριτότοκος γιος του Νικολάου-Ανδρέα Θεοτόκη από την Κέρκυρα. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ιόνιο Γυμνάσιο, γράφτηκε στην Νομική Σχολή του Ιονίου Πανεπιστημίου. Το 1861 έλαβε το πτυχίο του από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και με υποτροφία συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή της Σορβόνης.
Με την επάνοδό του στην Κέρκυρα, ο Γ. Θεοτόκης άρχισε να εργάζεται ως δικηγόρος. Το 1879 έλαβε μέρος στις δημοτικές εκλογές και εκλέχθηκε θριαμβευτικά δήμαρχος Κερκυραίων με ποσοστό 65%. Το 1883 επανεκλέχθηκε δήμαρχος, αλλά το 1885 εγκατέλειψε τη θέση του για να εκλεγεί βουλευτής του Τρικουπικού Κόμματος, μετά από πρόσκληση του ίδιου του Τρικούπη.
1921 - Νικόλαος Πολίτης, Έλληνας λαογράφος.
1939 – Χαρίκλεια Νταρκλέ (πραγματικό όνομά Χαρίκλεια Χαρικλή - Χαρτουλάρη), Ελληνικής καταγωγής διακεκριμένη ρουμάνα υψίφωνος.
1976 – Άγκαθα Κρίστι, συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου.
Η Αγκάθα Μαίρη Κλαρίσσα Μίλερ, Λαίδη Μάλλοουαν, γνωστή κυρίως με το όνομα Αγκάθα Κρίστι (Agatha Christie), ήταν Αγγλίδα συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων. Έγραψε επίσης ρομαντικά μυθιστορήματα με το ψευδώνυμο Μαίρη Γουέστμακοτ και 15 συλλογές διηγημάτων, αλλά είναι γνωστή κυρίως για τα 80 αστυνομικά της μυθιστορήματα.
1977: Ο γάλλος σκηνοθέτης, Ανρί Ζορζ Κλουζό.
1981 - Γερόντισσα Άννα Μακκαβαίου η Μικρασιάτισσα, Ελληνίδα μοναχή.
1991 - Βάσκο Πρατολίνι, Ιταλός συγγραφέας.
1997 - Τσαρλς Μπρέντον Χάγκινς, Καναδός ιατρός.
2002 - Σάιρους Βανς, Αμερικανός πολιτικός.
2003 – Μώρις Γκιμπ, τραγουδιστής και μπασίστας των Bee Gees.
2009 - Κλοντ Μπερί, ο βραβευμένος με Οσκαρ Γάλλος σκηνοθέτης και παραγωγός, (Αστερίξ και Οβελίξ: Επιχείρηση Κλεοπάτρα, Ζαν ντε Φλορέτ, Μανόν των Πηγών).
2009 - Άρνε Νες, Νορβηγός φιλόσοφος.
2014 - Τζον Μπάτον, Άγγλος οδηγός αγώνων.
Σαν σήμερα 13 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 13 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίων Ερμύλου και Στρατόνικου των μαρτύρων, (Ερμύλλος, Ερμίλλος, Ερμύλλη, Ερμίλλη, Ερμύλα)
13 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1435: Ο Πάπας Ευγένιος Δ' εκδίδει παπική βούλα με την οποία απαγορεύει στους Ισπανούς την υποδούλωση των ιθαγενών Γουάντσε στις Κανάριες Νήσους.
1797: Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης: μία ναυμαχία ανάμεσα σ' ένα γαλλικό πλοίο γραμμής και δύο βρετανικές φρεγάτες στα ανοικτά των ακτών της Βρετάνης τελειώνει με το γαλλικό πλοίο να ναυαγεί και με απολογισμό πάνω από 900 νεκρούς
1822: Λήγει οριστικά η επανάσταση στη Χαλκιδική με την παράδοση του Αγίου Όρους, το οποίο δηλώνει υποταγή στο Σουλτάνο. Οι όροι που επιβάλλονται στους μοναχούς είναι βαρύτατοι. Μεταξύ αυτών προβλέπεται η αποστολή ομήρων στην Κωνσταντινούπολη, η εγκατάσταση τουρκικής φρουράς και η καταβολή διπλάσιων των καθυστερημένων φόρων.
1822: Η Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου καθιερώνει τη γαλανόλευκη ως επίσημο σύμβολο του επαναστατημένου γένους των Ελλήνων.
1842: Ένας Βρετανός στρατιωτικός γιατρός θα είναι ο πρώτος επιζών μιας αγγλοϊνδικής δύναμης 16.000 ανδρών, που σφαγιάστηκε από αφγανικές δυνάμεις στην Καμπούλ και κατάφερε να διαφύγει και να ανακοινώσει τα τραγικά νέα.
1847: Με τη συνθήκη της Καχιουέγκα, λήγει ο αμερικανικομεξικανικός πόλεμος στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ.
1854: Ο Άντονι Φάας κατοχυρώνει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το ακορντεόν.
1893: Ιδρύεται στο Μπράντφορντ της Μεγάλης Βρετανίας το Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα.
1895: Συνεδριάζει για πρώτη φορά η οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, με πρόεδρο το διάδοχο Κωνσταντίνο και αντιπρόεδρο τον Ιωάννη Φωκιανό. Βασικό θέμα της συνεδρίασης είναι η ανεύρεση πόρων για τη διεξαγωγή των αγώνων. Η μεγαλύτερη δωρεά θα γίνει από το Γεώργιο Αβέρωφ, ο οποίος προσφέρει 920.000 χρυσές δραχμές για την αποπεράτωση και αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού σταδίου.
1898: Ο Εμίλ Ζολά δημοσιεύει στην εφημερίδα «Ορόρ» (L’ Aurore) μία ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο της Γαλλίας, το περίφημο «Κατηγορώ», για την Υπόθεση Ντρέιφους.
1904: Υπογράφεται εμπορική συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, κατά την οποία η Κίνα θα ανοίξει τα λιμάνια Μαντσού και Μούκδεν για το διεθνές εμπόριο.
1908: Καταστροφική πυρκαγιά με 171 νεκρούς στο κτίριο της όπερας Ρόουντς στο Μπογιερτάουν της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ.
1908: Συλλαλητήριο Κρητών της Αθήνας και του Πειραιά στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Οι συγκεντρωθέντες, με ψήφισμά τους, διαμαρτύρονται για την έκφραση εισαγγελέα, ο οποίος χαρακτήρισε τους Κρητικούς «άγριους, εθισμένους εις τα κακουργήματα, όργανα των διαφόρων κομμάτων κι έχοντες συνηθίσει εις στυγερά εγκλήματα».
1910: Ο Λι ντε Φόρεστ, εφευρέτης του κενού σωλήνα, πραγματοποιεί την πρώτη δημόσια ραδιοφωνική εκπομπή, σε απευθείας μετάδοση από τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης. Στην παράσταση ο διάσημος τενόρος Ενρίκο Καρούζο ερμηνεύει άριες από τα έργα «Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλο και «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι.
1915: Ισχυρός σεισμός 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στο Αβετσάνο της Ιταλίας προκαλεί το θάνατο τουλάχιστον 30.000 ατόμων. 17 χωριά καταστρέφονται ολοσχερώς.
1920: 42 νεκροί και 105 τραυματίες είναι ο απολογισμός συγκέντρωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Ανεξάρτητου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, μπροστά στη γερμανική Βουλή. Οταν οι εργάτες επιχειρούν να παραβιάσουν τις εισόδους, οι φρουροί ανοίγουν πυρ. Η διαδήλωση πραγματοποιείται εναντίον της ψήφισης του νόμου για τα επιχειρησιακά συμβούλια.
1928: Τοποθετούνται σε σπίτια στη Νέα Υόρκη οι πρώτοι πειραματικοί τηλεοπτικοί δέκτες, ενώ η General Electric παρουσιάζει το πρώτο τηλεοπτικό πρόγραμμα.
1930: Ο Μίκυ Μάους κάνει την παρθενική του εμφάνιση σε κόμικ στριπ.
1935: Δημοψήφισμα στο Σάαρλαντ, ένα από τα 19 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας, δείχνει ότι το 90,3% των ψηφοφόρων επιθυμούν να ενταχθούν στη ναζιστική Γερμανία. Μέχρι τότε βρισκόταν υπό γαλλική διοίκηση και υπό την επίβλεψη της Κοινωνίας των Εθνών.
1939: Ημικρατικοποιείται το θέατρο Κοτοπούλη, ως επιβράβευση της μεγάλης προσφοράς της ηθοποιού στη θεατρική τέχνη.
1939: «Μαύρη Παρασκευή» στην Αυστραλία. Μεγάλες φωτιές κατακαίουν δάση σε έκταση 20.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και προκαλούν το θάνατο 71 ατόμων.
1941: Ο έλληνας πρωτοπυγμάχος Αντώνης Χριστοφορίδης νικά τον ιταλοαμερικανό Μέλιο Μπετίνα στο Κλίβελαντ του Οχάιο και ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των ημιβαρέων βαρών.
1942: Ο Χένρι Φορντ πατεντάρει το πρώτο πλαστικό αυτοκίνητο, το οποίο είναι κατά 30% ελαφρύτερο από ένα κανονικό.
1943: Για πρώτη φορά παγκοσμίως χρησιμοποιείται στη Γερμανία το εκτινασσόμενο κάθισμα πιλότου σε πολεμικό αεροπλάνο (Heinkel He 280).
1945: Ο Κόκκινος Στρατός επιτίθεται στην Πολωνία, διασπώντας τις γερμανικές γραμμές σε μήκος 25 μιλίων.
1950: Οι υπουργοί των χωρών μελών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας συμφωνούν σε ένα κοινό σχέδιο βοήθειας για τη νοτιοανατολική Ασία.
1953: Ο Τίτο εκλέγεται Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας.
1953: Δημοσιεύεται στην Πράβντα άρθρο που κατηγορεί μερικούς από τους πιο διάσημους και επιφανείς γιατρούς στη Σοβιετική Ένωση, κυρίως Εβραίους, ότι λαμβάνουν μέρος σε μία τεράστια συνωμοσία που δηλητηριάζει κορυφαία μέλη της σοβιετικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.
1955: Το ιστιοφόρο «Άγιος Γεώργιος» μεταφέρει από την Ελλάδα στην Πάφο πολεμικό υλικό για την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ.
1961: Ιδρύεται το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη, με πρώτο καλλιτεχνικό διευθυντή το Σωκράτη Καραντινό.
1962: Η Κίνα και η Αλβανία υπογράφουν συμφωνία για οικονομική και τεχνική συνεργασία.
1962: Το τραγούδι του Τσάμπι Τσέκερ «The Twist», ανεβαίνει για δεύτερη φορά στο Νο 1 των Η.Π.Α. και γίνεται το πρώτο τραγούδι που φτάνει στην κορυφή των πωλήσεων δύο διαφορετικές χρονιές.
1962: Ο μητροπολίτης Αττικής Ιάκωβος εκλέγεται αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, αλλά δύο ημέρες αργότερα κατηγορείται δημοσίως από τον αρχιμανδρίτη Δαμασκηνό Γεωργακόπουλο και τον απόστρατο στρατηγό Μπενή-Ψάλτη για "ακατονόμαστες πράξεις" και αποφασίζεται η παραπομπή του στο Ανώτατο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, με κύριο μάρτυρα κατηγορίας τον αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Καντιώτη.
1963: Το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας καταστρέφεται από κατολίσθηση. Οι ποταμοί λάσπης αφήνουν πίσω τους 13 νεκρούς.
1964: Στην Ινδία, 200 άτομα χάνουν τη ζωή τους σε εξέγερση ινδουιστών και μουσουλμάνων στην Καλκούτα.
1965: Η Τουρκία ανακοινώνει ότι αποσύρει τη συμμετοχή της από την πολυεθνική πυρηνική δύναμη κρούσης του ΝΑΤΟ κατόπιν σοβιετικών πιέσεων, ενώ ανάλογη απειλή διατυπώνει και η Ελλάδα.
1966: Ο Ρόμπερτ Ουίβερ γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός υπουργός των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς ορίζεται υπουργός Οικισμού και Αστικής Ανάπτυξης.
1972: Εκδιώκεται ο πρωθυπουργός της Γκάνα Δρ. Κόφι Μπούσια μετά από αναίμακτο αιφνιδιασμό του στρατού.
1972: Ψηφίζεται ο νόμος σύμφωνα με τον οποίο μια γυναίκα μπορεί να γίνει επαγγελματίας διαιτητής του μπέιζμπολ.
1974: Ο μητροπολίτης Ιωαννίνων, Σεραφείμ, εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
1979: Περιπολικό καταστρέφεται από βόμβα του ΕΛΑ έξω από το 16ο Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών.
1979: Στο Παρίσι, ο Αγιατολάχ Χομεϊνί δηλώνει ότι έχει ήδη σχηματίσει ένα ειδικό επιτελείο συνεργατών, το οποίο θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της Περσίας.
1980: Κατά τη διάρκεια του Ομοσπονδιακού Συνεδρίου των Πρασίνων στην Καρλσρούη της Γερμανίας, αποφασίζεται η δημιουργία ενός Ομοσπονδιακού Κόμματος.
1981: Αποτυγχάνει η Διάσκεψη της Γενεύης, που γίνεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με στόχο την εφαρμογή ειρηνευτικού σχεδίου για την ανεξαρτησία της Ναμίμπιας.
1982: Ουάσινγκτον, ΗΠΑ. Αεροσκάφος της εταιρίας Air Florida συντρίβεται πάνω σε γέφυρα του ποταμού Ποτόμακ και βυθίζεται κοντά στον Λευκό Οίκο, σκοτώνοντας 78 άτομα.
1983: Κινδυνεύει με κατάρρευση ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα στην Ολυμπία, στην αρχαία τοποθεσία Βάσσες.
1989: Ο ηλεκτρονικός ιός «Παρασκευή και 13» χτυπά εκατοντάδες υπολογιστές της IBM στη Μ. Βρετανία.
1990: Παραιτείται από βουλευτής της Α’ Αθηνών και αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία ο γνωστός μουσικοσυνθέτης, Σταύρος Ξαρχάκος.
1990: Ο Ντάγκλας Γουίλντερ, εκλεγμένος κυβερνήτης της Βιρτζίνια γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός που καταλαμβάνει αυτό το αξίωμα.
1991: Ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού διακόπτεται από τον διαιτητή Ζακεστίδη στο 85ο λεπτό κι ενώ οι ερυθρόλευκοι προηγούνται με 2-1, καθώς η ατμόσφαιρα έγινε αφόρητη λόγω ρίψης δακρυγόνων από την αστυνομία. Έξω από το γήπεδο, ο νεαρός φίλαθλος του Ολυμπιακού Παναγιώτου σκοτώνεται από φωτοβολίδα. Ο αγώνας θα επαναληφθεί μετά ένα μήνα στη Ρόδο και η ΑΕΚ θα νικήσει με 1-0.
1991: 14 νεκροί από την επέμβαση του σοβιετικού στρατού στη Λιθουανία, κατά τη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία της. Σοβιετικά στρατεύματα και τανκ, στην προσπάθειά τους να αναχαιτίσουν τους στασιαστές της Λιθουανίας, καταλαμβάνουν με έφοδο τον κύριο τηλεοπτικό σταθμό της χώρας.
1992: Έρευνα στη Γερμανία δείχνει ότι το 70% των εργαζόμενων γυναικών παρενοχλούνται σεξουαλικά στον τόπο εργασίας τους.
1992: Στη Βουλγαρία, ο Ζέλιο Ζέλεφ συγκεντρώνει το 44,58% των ψήφων, κατά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.
1992: Η Ιαπωνία ζητά συγγνώμη που εξανάγκασε τις γυναίκες της Κορέας σε σεξουαλική δουλεία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
1993: Στο Ισραήλ, σε υποθαλάσσια κοιλότητα στα ανοικτά της Χάιφας, ανακαλύπτονται οι αρχαιότερες ελιές του κόσμου, ηλικίας 5.000 ετών.
1993: Ο πρώην ηγέτης της Ανατολικής Γερμανίας, Έριχ Χόνεκερ, αναχωρεί από το Βερολίνο για τη Χιλή μετά την απόφαση γερμανικού δικαστηρίου να διακοπεί οριστικά η δίκη του λόγω της πολύ κλονισμένης υγείας του.
1994: Στο Μεξικό, ο πρόεδρος της χώρας ανακοινώνει γενική κατάπαυση του πυρός στην πολιτεία Τσιάπας, σε μια προσπάθεια τερματισμού των συγκρούσεων με τους «Ζαπατίστας».
1995: Εισαγγελείς στην Κρήτη κρίνουν νόμιμη την αρχαιολογική συλλογή του Κωνσταντίνου και της Μαρίκας Μητσοτάκη.
1995: Στην Τσετσενία, σφοδρή επίθεση εξαπολύει το ρωσικό πυροβολικό στο κέντρο του Γκρόζνι.
1995: Το America 3 γίνεται το πρώτο γυναικείο πλήρωμα που κερδίζει το America Cup Race κερδίζοντας στην πρώτη κούρσα τον 4 φορές πρωταθλητή Dennis Connor κατά 69 δευτερόλεπτα.
1996: Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από Ρωσία και δυτικές χώρες να μην εξοπλίζουν με στρατιωτικά ελικόπτερα την Τουρκία, επειδή υπήρχαν βάσιμες υπόνοιες ότι, τα χρησιμοποιούσε για την εξόντωση των Κούρδων.
1997: Το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοινώνει την ανακάλυψη από την αρχαιολόγο Έφη Λυγκούρη στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Ρηγίλλης, του αρχαίου Λύκειου, όπου δίδαξε ο Αριστοτέλης.
1999: Ο αστέρας του ΝΒΑ Μάικλ Τζόρνταν, ανακοινώνει την αποχώρηση του από το άθλημα για δεύτερη φορά.
2001: Στο Σαλβαδόρ, σεισμός 7,6 Ρίχτερ πλήττει τη χώρα, αφήνοντας τουλάχιστον 900 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και μεγάλες καταστροφές.
2003: Μετά τη συνάντηση του υπουργού Πολιτισμού, Ευάγγελου Βενιζέλου, με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Σωκράτη Κόκκαλη, ανακοινώνεται η παραχώρηση του σταδίου Καραϊσκάκη στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό.
2003: Διατάσσεται προκαταρκτική εξέταση για τη βασιμότητα των καταγγελιών, που θέλουν τον εκδότη και διευθυντή της Ελεύθερης Ώρας Γρηγόρης Μιχαλόπουλος να εκβιάζει επιχειρηματίες, ζητώντας τους μεγάλα χρηματικά ποσά για να τους βγάλει από τη λίστα της 17Ν.
2004: Αυτοκτονεί στο κελί του ο Χάρολντ «Δρ. Θάνατος» Σίπμαν (φωτό). Θεωρείται ένας από τους παραγωγικότερους κατά συρροή δολοφόνους όλων των εποχών. Ήταν υπεύθυνος για τουλάχιστον 218 δολοφονίες αν και όλα δείχνουν ότι τα θύματα του ήταν πολύ περισσότερα.
2015: Ο Γέροντας Παΐσιος αγιοποιείται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1596 – Γιαν βαν Γκόγιεν, ολλανδός ζωγράφος.
1859 – Κωστής Παλαμάς, ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και ήταν κριτικός της λογοτεχνίας.
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής.
1864 – Βίλχελμ Βίεν, Γερμανός φυσικός.
Ο Βίλχελμ Βίεν (Wilhelm Carl Werner Otto Fritz Franz Wien, 13 Ιανουαρίου 1864 - 30 Αυγούστου 1928) ήταν Γερμανός φυσικός ο οποίος το 1893 χρησιμοποίησε θεωρίες για τη θερμότητα και τον ηλεκτρομαγνητισμό για να εξάγει το νόμο μετατόπισης του Βίεν, ο οποίος υπολογίζει την εκπομπή ενός μελανού σώματος σε οποιαδήποτε θερμοκρασία από την εκπομπή οποιασδήποτε θερμοκρασίας αναφοράς.
1866 – Γκεόργκι Ιβάνοβιτς Γκουρτζίεφ, (Γιώργος Γεωργιάδης), ελληνοαρμένιος μύστης και δάσκαλος. (13 Ιανουαρίου 1866 - 29 Οκτωβρίου 1949)
Ο Γκουρτζίεφ γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη (Αρμενία) (τότε περιοχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας), από πατέρα Πόντιο και Αρμένια μητέρα. Το ακριβές έτος της γέννησής του κυμαίνεται μεταξύ του 1866 και του 1877 και δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Μεγάλωσε στο Καρς του Καυκάσου και στα νεανικά του χρόνια ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου (Κεντρική Ασία, Αίγυπτος, Ρώμη, Ελλάδα και αλλού), πριν επιστρέψει στην Ρωσία το 1912.
Το 1912 ο Γκουρτζίεφ αρχίζει να συγκεντρώνει τους μαθητές του και να οργανώνει ομάδες στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη. Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Julia Ostrowska. Το 1916 δέχεται ως μαθητή του τον Πήτερ Ουσπένσκυ. Την εποχή της Ρωσικής Επανάστασης (1917), μαζί με ομάδα μαθητών του, αφήνει την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη και μετακινείται στην περιοχή του Καυκάσου και κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1922 εγκαθίσταται με πολλούς μαθητές του στο Παρίσι και ιδρύει εκεί το Ινστιτούτο για την αρμονική ανάπτυξη του Ανθρώπου. Το 1924 επισκέπτεται τις Η.Π.Α., και διαλύει το Ινστιτούτο του, χωρίς ωστόσο να σταματήσει να διδάσκει.
Ο Γκουρτζίεφ πέθανε τον Οκτώβριο του 1949 και κηδεύτηκε στο Παρίσι.
Ο Γκουρτζίεφ ποτέ δεν αποκάλυψε την προέλευση της διδασκαλίας του και υποστήριζε ότι έχει ξεχωριστή προέλευση από κάθε άλλη γνωστή διδασκαλία. Πάντως σε αυτήν αναγνωρίζονται στοιχεία που υπάρχουν και σε θρησκείες όπως ο Βουδισμός, ο Χριστιανισμός και το Σουφικό Ισλάμ.
Η βασική του θέση και διδασκαλία είναι ότι ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια του βίου του ζει σε μία μορφή ύπνου και σχεδόν καθ' ολοκληρία μηχανικά χωρίς να έχει πραγματική γνώση ούτε της εξωτερικής αλλά κυρίως της εσωτερικής του πραγματικότητας. Από αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος μπορεί να δραπετεύσει μέσω δικής του συνειδητής προσπάθειας και θεληματικής ταλαιπωρίας και με τη βοήθεια ανθρώπων που έχουν ήδη προχωρήσει πριν από αυτόν σε κάποιον βαθμό προς αυτή την κατεύθυνση. Η ανακάλυψη του τι ακριβώς σημαίνουν οι όροι «συνειδητή προσπάθεια» και «θεληματική ταλαιπωρία» που χρησιμοποιούσε ο Γκουρτζίεφ αποτελεί η ίδια τμήμα της διαδικασίας της εξέλιξης του κάθε ανθρώπου.
Το σύστημα διδασκαλίας που πρότεινε, απευθύνεται στην πλειονότητα των ανθρώπων, χωρίς να τίθεται ζήτημα φύλου, καταγωγής, θρησκείας, κ.λπ..
Για τους περισσότερους μελετητές ο Γκουρτζίεφ θα παραμένει ένα αίνιγμα, κάτι που ίσως αποτελούσε και την επιθυμία και του ίδιου, χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει απομάκρυνση από τον κοινό άνθρωπο, αλλά το αντίθετο. Άλλωστε μια από τις φράσεις - διδασκαλία του είναι «Αν θες κάτι δικό σου για πάντα, δώρησε το», μια φράση κλειδί για την προσφορά στον συνάνθρωπο.
1882 – Σπύρος Μελάς, Έλληνας συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Ο Σπύρος Μελάς (13 Ιανουαρίου 1882 - 2 Απριλίου 1966) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, δραματουργός, σκηνοθέτης και ιδρυτής θιάσων, εκδότης και ακαδημαϊκός. Υπήρξε μία από τις πιο παραγωγικές φυσιογνωμίες των γραμμάτων με μακρόχρονη θητεία και πολύμορφη δραστηριότητα στον πνευματικό κόσμο της εποχής του.
Ο Σπύρος Μελάς, γιός του Ιωάννη Μελά και της Πηγής Παναγοπούλου γεννήθηκε στην Ναύπακτο, στις 13 Ιανουαρίου του 1882.
Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του τα πέρασε σε διάφορες ελληνικές πόλεις, καθότι ο πατέρας του, δικαστικός στο επάγγελμα, έπαιρνε συχνά μεταθέσεις. Τελευταία κατοικία της οικογένειας ήταν στον Πειραιά. Ο Μελάς, ως το μοναδικό αγόρι της οικογένειας μετά το θάνατο του πατέρα του, αναγκάστηκε να δουλέψει για να ζήσει την οικογένεια. Έκανε διάφορες δουλειές και παράλληλα προσπαθούσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του. Με υποτροφία του δήμου Πειραιά, σπούδασε στην «Ιωνίδειο Πρότυπη σχολή Πειραιά» και με το τέλος των σπουδών του αποφάσισε να αποκατασταθεί επαγγελματικά στον Στρατό. Ωστόσο η στρατιωτική καριέρα δεν του πήγαινε και έτσι παραιτήθηκε σύντομα. Το 1905 γράφτηκε στη Νομική σχολή, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του.
Παράλληλα, είχε κάνει τα πρώτα βήματα, ως δημοσιογράφος, στην εφημερίδα «Φωνή του Πειραιά». Μετά συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Χρονογράφος», «Ακρόπολις» και «Άστυ». Επίσης συνεργάστηκε και με πολλά λογοτεχνικά – καλλιτεχνικά περιοδικά.
Πέθανε στις 2 Απριλίου του 1966 από ανεύρυσμα.
Έλαβε μια μακρά σειρά τιμητικών διακρίσεων, με σημαντικότερα τον Πολεμικό Σταυρό και τον ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Γεωργίου.
1909 – Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε, ολλανδός κομμουνιστής.
Ο Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε (Marinus van der Lubbe, 13 Ιανουαρίου 1909 - 10 Ιανουαρίου 1934) ήταν Ολλανδός κομμουνιστής κτίστης, ο οποίος κατηγορήθηκε για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ στις 27 Φεβρουαρίου 1933, συνελήφθη, δικάστηκε και εκτελέστηκε στην Λειψία τον Ιανουάριο του 1934.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1933 ο βαν ντερ Λούμπε, ξοδεύοντας τα τελευταία του χρήματα, εφοδιάστηκε με σπίρτα και αναπτήρες και εισέδυσε στο κτήριο του Ράιχσταγκ. Σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς που αφηγούνται το γεγονός, ο νεαρός προσπάθησε πρώτα να βάλει φωτιά σε εξοπλισμό του εστιατορίου που υπήρχε στο κτήριο και, όταν απέτυχε, προχώρησε προς την αίθουσα συνεδριάσεων, όπου έβαλε φωτιά στις βαριές κουρτίνες.
Σύμφωνα με άλλους συγγραφείς ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ ήταν έργο των ίδιων των Ναζί, για τους οποίους η παρουσία του βαν ντερ Λούμπε αποτέλεσε "θείο δώρο": Ο Ουίλιαμ Σίρερ στο έργο του "Η Άνοδος και η Πτώση του Τρίτου Ράιχ" αναφέρει ότι πιθανόν η αλήθεια για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ δεν πρόκειται να αποκαλυφθεί ποτέ, καθώς όλοι οι εμπλεκόμενοι είναι πλέον νεκροί και το θέμα δεν έγινε δυνατό να αποσαφηνιστεί πλήρως ούτε στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Ωστόσο, αναφέρει ότι σε μια συζήτηση στην οποία παραβρέθηκε το 1942 με τον Χίτλερ και τον Γκέρινγκ παρόντες, όταν τέθηκε το θέμα σχετικά με την καλλιτεχνική αξία του κτηρίου και των περιεχομένων του, ο Γκέρινγκ αναφώνησε: "Εμένα να ρωτήσετε για το Ράιχσταγκ, το ξέρω καλά γιατί εγώ το πυρπόλησα".
Εβδομηνταπέντε χρόνια ύστερα από την εκτέλεσή του, ο βαν ντερ Λούμπε αποκαταστάθηκε, καθώς ο Ομοσπονδιακός νόμος του 1998 έδινε αυτή τη δυνατότητα σε όλα τα θύματα που είχαν καταδικαστεί από ναζιστικά δικαστήρια. Η δημόσια κατήγορος Μόνικα Χαρμς (Monika Harms) απάλλαξε από τις κατηγορίες τον βαν ντερ Λούμπε, χωρίς όμως να δώσει και το δικαίωμα αποζημίωσης στους απογόνους του. Η συμμετοχή του βαν ντερ Λούμπε στον εμπρησμό ήταν εμφανής, αλλά αν έδρασε μόνος του ή με συνεργάτες αποτελεί ακόμη αντικείμενο διαμάχης των ιστορικών της εποχής. Είχαν, ωστόσο, προηγηθεί ορισμένες περίεργες σχετικές δικαστικές αποφάσεις: Το 1967 δικαστήριο του Βερολίνου μετέτρεψε την ποινή του (εκτελεσθέντος) βαν ντερ Λούμπε σε οκταετή φυλάκιση και, το 1980, το ίδιο δικαστήριο εξέδωσε απαλλακτική απόφαση για την ίδια υπόθεση, η οποία όμως αργότερα αναθεωρήθηκε από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Δικαστήριο. Το 1981 άλλο δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση βασιζόμενο στο γεγονός ότι ο βαν ντερ Λούμπε ήταν πνευματικά διαταραγμένος, αλλά υποστηρικτές της οριστικής απαλλαγής του προκάλεσαν την τελική απόφαση βασιζόμενοι στο γεγονός ότι ο βαν ντερ Λούμπε είχε καταδικαστεί από δικαστήριο που έλεγχαν οι Ναζί.
1910 – Γιάννης Τσαρούχης, ήταν Έλληνας ζωγράφος και σκηνογράφος.
Τα πρώτα του έργα τα εξέθεσε το 1929 στο "Άσυλο Τέχνης". Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Βικάτο και Παρθένη. Παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον Κόντογλου. Μαζί με τους Πικιώνη, Κόντογλου και Αγγ. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης. Ανακάλυψε το έργο του Θεόφιλου και γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Ματίς και ο Τζακομέτι.
1916 - Αδαμάντιος Λεμός, Έλληνας σκηνοθέτης.
Ο Αδαμάντιος Λεμός (Καρδάμυλα Χίου, 13 Ιανουαρίου 1916 - Αθήνα, 12 Ιουνίου 2006) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σημαντική φυσιογνωμία του νεοελληνικού θεάτρου. Πέρα από τη συμμετοχή του σε μεγάλους θιάσους στα πρώτα του βήματα («Θίασος Κοτοπούλη», «Θίασος Κατερίνας», «Θυμελικός Θίασος Λίνου Καρζή», «Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν») και τη δημιουργία του «Θιάσου Λεμού» (έτος ιδρύσεως 1944), ο σημαντικός σταθμός της θεατρικής του δραστηριότητας είναι η περίοδος 1947-1950, όπου ξεκινάει την πρώτη μεταπολεμική έρευνα και προβολή των νέων θεατρικών δυνάμεων. Επίσης στην Αμερική δημιουργεί το πρώτο μόνιμο ελληνικό θέατρο την περίοδο 1957-1967.
1939 – Γιάτσεκ Γκμοχ, πολωνός ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Γιάτσεκ Γκμοχ (Jacek Wojciech Gmoch) γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1939 στην πόλη Προύσκοβ (Pruszków) της Πολωνίας. Είναι παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής. Από το 1979 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα και εργάστηκε με επιτυχία σε πολλές ποδοσφαιρικές ομάδες Α΄ Εθνικής. Είχε σημαντικές διακρίσεις, όπως την κατάκτηση του Πρωταθλήματος με τη Λάρισα τη σεζόν 1987-1988, για πρώτη και μοναδική φορά από ομάδα εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και την πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (σημερινό Τσάμπιονς Λιγκ) τη σεζόν 1984-1985. Με τους «πράσινους» κατέκτησε επίσης ένα Πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο. «Στο Ελλάντα», όπως προφέρει τη δεύτερη πατρίδα του, απέκτησε το προσωνύμιο «Σαγόνιας».
1943 - Ειρήνη Μάρρα, Ελληνίδα συγγραφέας. (13 Ιανουαρίου 1943-11 Ιουλίου 1998)
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ακολούθησε Εμπορικές σπουδές και Γαλλική φιλολογία. Ήδη από τα εφηβικά της χρόνια ξεκίνησε να δημοσιεύει διάφορα κείμενα (πεζά-ποιήματα και μεταφράσεις) σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1972 ξεκίνησε ν' ασχολείται με την παιδική και τη νεανική λογοτεχνία. Έγραψε παραμύθια, διηγήματα, μυθιστορήματα, θέατρο. Επίσης μετέφρασε Γάλλους συγγραφείς (Βολταίρο, Γκαρωντύ) καθώς και μεγάλο αριθμό παιδικών βιβλίων. Για πολλά χρόνια, έγραφε και παρουσίαζε διάφορες παιδικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεία. Δίδαξε λογοτεχνία και μυθοπλασία σε σχολεία και σε σεμινάρια. Η Ειρήνη Μάρρα πέθανε στις 11 Ιουλίου 1998.
1977 – Ορλάντο Μπλουμ, βρετανός ηθοποιός.
Ο Ορλάντο Μπλουμ γεννήθηκε στο Κεντ του Ηνωμένου Βασιλείου. Από μικρός, αν και δυσλεκτικός, ενθαρρύνθηκε από τη μητέρα του να αρχίσει μαθήματα ηθοποιίας. Το 1993 μετακόμισε στο Λονδίνο για να σπουδάσει ηθοποιία, φωτογραφία και γλυπτική στο Fine Arts College του Hampstead. Έπειτα, παρακολούθησε μαθήματα για δύο χρόνια στο National Youth Theatre, όπου και κέρδισε υποτροφία για το British American Drama Academy. Ο Μπλουμ άρχισε την επαγγελματική του πορεία συμμετέχοντας στις σειρές Casualty και Midsomer Murders αλλά και στην ταινία Wilde ,η οποία αποτέλεσε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο. Έπειτα συνέχισε τις σπουδές του στο Guildhall School of Music and Drama στο Λονδίνο. Το 1998 έπεσε από την ταράτσα του σπιτιού ενός φίλου του και διαγνωστικέ ως ανίκανος να περπατήσει ξανά. Ωστόσο, κατάφερε να αναρρώσει και να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο μέσα σε 12 μέρες. Η κυριότερη συνέπεια από την πτώση του ήταν εσωτερικά μεταλλικά στηρίγματα που τοποθετήθηκαν στην σπονδυλική του στήλη για να την στηρίζουν και τα οποία αφαιρεθήκαν μετά από καιρό, με την εξαίρεση ενός. Για να δυναμώνει την πλάτη του συχνά παρακολουθεί μαθήματα yoga και Pilates.
Το 2009 ανακηρύχθηκε Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF.
1981 – Γιάννης Χαρούλης, Έλληνας τραγουδιστής.
Ο Γιάννης Χαρούλης (Λασίθι Κρήτης, 13 Ιανουαρίου 1981) είναι Έλληνας μουσικός και ερμηνευτής που ασχολείται με την έντεχνη, την ροκ και την Κρητική παραδοσιακή μουσική.
Έχει ηχογραφήσει τεσσερεις προσωπικούς δίσκους, ένας εκ των οποίον έγινε χρυσός και έναν ζωντανό δίσκο, ο οποίος ανέβηκε στο νούμερο 1 των Ελληνικών μουσικών chart.
Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικοσυνθέτες και τραγουδιστές είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές και συναυλίες: Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μίκη Θεοδωράκη, Λουκά Θάνο, Σταύρο Ξαρχάκο, Μάνο Ελευθερίου, Νίκο Μαμαγκάκη, Χρήστο Τσιαμούλη, Χρήστο Θηβαίο, Μάνο Ξυδού, Άλκηστι Πρωτοψάλτη, Μελίνα Κανά, Σωκράτη Μάλαμα, Μίλτο Πασχαλίδη, Νίκο Πορτοκάλογλου, Διονύση Τσακνή, Νατάσσα Μποφίλιου, Χαΐνηδες, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Μιχάλη Νικολούδη, Μίνωα Μάτσα, Έρικ Μπάρτον κ.ά.
Ο Γιάννης Χαρούλης έχει εμφανιστεί ζωντανά σε μουσικές σκηνές και συναυλίες στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την ελληνική επαρχία και την Κύπρο. Τον Μάρτιο του 2015 αναχώρησε για την πρώτη του Ευρωπαϊκή περιοδεία σε Βέλγιο, Γερμανία, Ελβετία και Ολλανδία.
Θάνατοι σαν σήμερα
1807 - Αλέξανδρος Υψηλάντης, ήταν μέγας διερμηνέας της Υψηλής Πύλης και ηγεμόνας της Βλαχίας. (1725 - 13 Ιανουαρίου 1807)
Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Ιωάννη Υψηλάντη, μέγα δραγουμάνου της Υψηλής Πύλης και γόνου ισχυρής αρχοντικής Φαναριώτικης οικογένειας.
Πολυμαθέστατος και κάτοχος της γαλλικής, ιταλικής, τουρκικής, ελληνικής αραβικής και περσικής το 1774 διορίστηκε Μέγας διερμηνέας της Υψηλής Πύλης και ένα μήνα αργότερα ηγεμόνας της Βλαχίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το Φεβρουάριο του 1782. Το 1786 τοποθετήθηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας και στη συνέχεια το 1796 ηγεμόνας της Βλαχίας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο αξίωμα του δραγουμάνου πέτυχε να πείσει τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Α΄ να ανακαλέσει διαταγή του περί γενικής σφαγής και να μην τιμωρήσει τους Έλληνες για την συμμετοχή τους στην επανάσταση, υποκινούμενοι από τους Ρώσους, γνωστότερα ως Ορλωφικά, ενώ πρωτοστάτησε στην υπογραφή της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Ως ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας επέδειξε εξαιρετικό ζήλο και προσπάθησε να αναδιοργανώσει την εκπαίδευση. Ως ηγεμόνας της Βλαχίας έκτισε εντυπωσιακό οικοδόμημα για τη στέγαση της Αυθεντικής Ακαδημίας του Βουκουρεστίου και το 1776 εξέδωσε χρυσόβουλο που ρύθμιζε τη λειτουργία της. Επίσης ρύθμισε σημαντικά θέματα όπως το νομικό σύστημα, την φορολογία και τον τρόπο στρατολογίας. Ιδιαίτερα στο στρατό κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα αξιόμαχο στράτευμα αποτελούμενο από 60 λόχους εκ των οποίων οι 2 αποτελούνταν από Σέρβους και Βουλγάρους και οι υπόλοιποι από Έλληνες. Επίσης το 1785 είχε υποβάλλει σχέδιο για την ανεξαρτητοποίηση της Ελλάδας στον Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄ της Αυστρίας και στην Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας. Η ηγεμονία του χαρακτηρίστηκε ως «η χρυσή εποχή της Βλαχίας».
Η σχέση του με την Υψηλή Πύλη εξαιτίας της συμπεριφοράς του γιου του Κωνσταντίνου, ο οποίος ετοίμαζε επανάσταση στην Βλαχία, ήταν τεταμένη παρ' ολα αυτά σταδιακά σταθεροποιήθηκαν. Το 1806 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Κωνσταντινούπολη. Τον ίδιο χρόνο όμως ξέσπασε Ρωσο-Τουρκικός πόλεμος και ο γιος του Κωνσταντίνος αυτομόλησε στους Ρώσους. Ο Τούρκος Σουλτάνος εξοργίστηκε από την συμπεριφορά και διέταξε να συλλάβουν και να φυλακίσουν τον Αλέξανδρο. Λίγες μέρες αργότερα και ύστερα από φρικτά βασανιστήρια διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και η κατάσχεση της περιουσίας του, η οποία υπολογιζόταν σε πάνω από πέντε εκατομμύρια γρόσια.
1853 – Θεόφιλος Καΐρης, ήταν κορυφαίος νεοέλληνας διαφωτιστής, φιλόσοφος, διδάσκαλος του Γένους και πολιτικός. (19 Οκτωβρίου 1784 - 13 Ιανουαρίου 1853)
Γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 από επιφανή οικογένεια του νησιού. Γονείς του ήταν ο πρόκριτος Νικόλαος Καΐρης και η Αναστασία Καμπανάκη. Είχε τρεις αδελφούς, τους μετέπειτα μοναχούς Ευγένιο και Ιωασάφ, και το Δημήτριο καθώς και τρεις αδελφές τη Μαρία, τη Λασκαρώ και την Ευανθία.
Διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα στην Άνδρο, στη Σχολή του Κάτω Κάστρου, από τον ιεροδιάκονο Ιάκωβο. Στα 1794 πεθαίνει ο πατέρας του. Ο αδελφός της μητέρας του και ανάδοχος του Σωφρόνιος Καμπανάκης, εφημέριος στο ναό του Αγίου Γεωργίου Κυδωνιών, τον παίρνει κοντά του ώστε να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του.
Στα 1802 ιδρύεται το Ελληνομουσείον, η Ακαδημία των Κυδωνιών. Ο Καΐρης φοίτησε στην Ακαδημία και ταυτόχρονα εργαζόταν προσφέροντας βοηθητικές υπηρεσίες στο σπίτι του Χατζή Διαμαντή, γαμπρού του Γρηγορίου Σαράφη, καθηγητή της σχολής. Στην Ακαδημία διδάχθηκε φιλολογία και φιλοσοφία από το Γρηγόριο Σαράφη και μαθηματικά και φυσικές επιστήμες από τον περίφημο διδάσκαλο της εποχής Βενιαμίν το Λέσβιο. Ακολουθώντας τον Σαράφη συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή της Πάτμου, όπου δίδασκε ο Δανιήλ Κεραμεύς και στη Σχολή της Χίου, όπου δίδασκαν ο Αθανάσιος Πάριος και ο Δωρόθεος Πρώιος. Το 1801 έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος αλλάζοντας το όνομα του από Θωμάς σε Θεόφιλος. Το 1803 με δαπάνες του θείου του και μερικών πλουσίων Κυδωνιατών έφυγε στην Ευρώπη. Αρχικά διέμεινε στην Ελβετία, όπου μελέτησε την οργάνωση των διδακτηρίων του μεγάλου παιδαγωγού Πεσταλότσι, και κατέληξε στην Πίζα, όπου σπούδασε φιλοσοφία, μαθηματικά και φυσική και παρακολούθησε μαθήματα φυσιολογίας στην ιατρική σχολή.
Το 1807 μετέβη στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις φιλοσοφικές σπουδές του και συνδέθηκε στενά με το μεγάλο νεοέλληνα διαφωτιστή Αδαμάντιο Κοραή
1906 – Αλέξανδρος Ποπόφ, ρώσος φυσικός και ηλεκτροτεχνικός.
Ο Αλεξάντρ (Αλέξανδρος) Στεπάνοβιτς Ποπόφ (4/16 Μαρτίου 1859 – 31 Δεκεμβρίου/13 Ιανουαρίου 1905/1906) ήταν Ρώσος φυσικός και ηλεκτροτεχνικός, ήταν ο πρώτος που παρουσίασε την πρακτική εφαρμογή των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (αλλά δεν υπέβαλε αίτηση καταχώρησης ευρεσιτεχνίας για την εφεύρεσή του). Στη Ρωσία πιστεύεται πως ήταν ο εφευρέτης του ραδιοφώνου και με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της τότε Ε.Σ.Σ.Δ. (1945) γιορτάζεται προς τιμή του η 7η Μαΐου ως «Μέρα Ραδιοφωνίας».
Γεννήθηκε στο χωριό Τουρίνσκιγιε Ρουντνικί (Турьинские Рудники), σημερινό Κρασνοτουρίνσκ (Краснотурьинск), της Περιφέρειας Σβερντλόβσκ (Свердловская область) στα Ουράλια Όρη. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και φρόντισε ούτως ώστε ο μικρός Αλέξανδρος να ξεκινήσει την εκπαίδευση του στο καλής φήμης ιεροδιδασκαλείο του Περμ (Пермь), με σκοπό να ακολουθήσει αργότερα τα βήματα του. Εκείνος όμως από την εφηβεία του έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες και προτίμησε να ολοκλήρωσει τις σπουδές του, το 1882, στο φυσικομαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης, στο οποίο παρέμεινε και εργάστηκε ως εργαστηριακός βοηθός. Λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης του Πανεπιστημίου, σύντομα μετέβη σε θέση καθηγητή φυσικής και ηλεκτροτεχνικής στη Ναυτική Ακαδημία (Минный офицерский класс), (1883 - 1900/1901) στην Κροστάνδη (Кронштадт) της νήσου Κότλιν (Котлин), έπειτα συνέχισε ως καθηγητής της έδρας της Φυσικής το 1901 και τέλος ως καθηγητής και διευθυντής (1905) του Ηλεκτροτεχνικού Ινστιτούτου της Αγίας Πετρούπολης, το οποίο σήμερα φέρει το όνομα του.
Το 1905 αρρώστησε σοβαρά. Κατέληξε από εγκεφαλική αιμορραγία στις 13 Ιανουαρίου του 1906.
1911 - Νικόλαος Μακρής, ήταν Έλληνας υποστράτηγος και πολιτικός. (1827 - 13 Ιανουαρίου 1911)
Ήταν γιος του Δημητρίου Μακρή, οπλαρχηγού του 1821. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1827. Κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό και με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού εστάλη για εκπαίδευση στη Γαλλία. Μετά την επιστροφή του ανέλαβε διάφορες επιτελικές και διοικητικές θέσεις στρατού μέχρι που αποσπάστηκε στη Βασιλική Χωροφυλακή και κατά την εκεί εξέλιξη ανέλαβε διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών και Αρχηγός της Χωροφυλακής.
Κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 επανήλθε στο στρατό αναλαμβάνοντας αρχικά την στρατηγία της Θεσσαλίας όπου και παρέδωσε στον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο, διοριζόμενος στη συνέχεια διοικητής της 1ης Μεραρχίας. Στη συνέχεια του πολέμου, διακρίθηκε στη περιοχή του οικισμού Ταράτσα (σήμερα συνοικία της Λαμίας) διασώζοντας την Λαμία από βεβαία κατάληψη.
Μετά τον πόλεμο εκείνο, αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του υποστράτηγου. Εκλέχθηκε επίσης πολλές φορές βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και πρόεδρος της αναθεωρητικής Βουλής το 1911, κατά το χρόνο τον οποίον και πέθανε. Η σορός του μεταφέρθηκε και ετάφη με τιμές στο Μεσολόγγι.
1929 – Γουάιτ Ερπ, διάσημος σερίφης της Άγριας Δύσης.
1932 – Σοφία της Πρωσίας, βασίλισσα των Ελλήνων, σύζυγος του Κωνσταντίνου Α’.
Η βασίλισσα Σοφία της Ελλάδας (14 Ιουνίου 1870 - 13 Ιανουαρίου 1932) ήταν η σύζυγος του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ της Ελλάδας. Γεννήθηκε ως πριγκίπισσα της Πρωσίας Σοφία Δωροθέα Αλίκη του Οίκου Χοεντσόλερν στο Πότσδαμ της Πρωσίας. Γονείς της ήταν ο τότε Πρίγκιπας Διάδοχος Φρειδερίκος της Πρωσίας (μετέπειτα Γερμανός Αυτοκράτορας Φρειδερίκος Γ΄) και η Βικτώρια, Βασιλική Πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία ήταν η μεγαλύτερη κόρη της Βασίλισσας Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Πέθανε από καρκίνο στη Φραγκφούρτη, στη Γερμανία, στις 13 Ιανουαρίου 1932. Ετάφη στην Ιταλία και στις 17 Νοεμβρίου 1936 τα οστά της μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι. Το όνομά της δόθηκε στη γνωστή λεωφόρο η οποία είναι προέκταση της Λεωφόρου Κηφισίας στην Αθήνα.
1941 – Τζέιμς Τζόις («Οδυσσέας»), ιρλανδός συγγραφέας.
Ο Τζαίημς Τζόυς (James Augustine Aloysius Joyce, 2 Φεβρουαρίου 1882 - 13 Ιανουαρίου 1941) ήταν Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ού αιώνα, δημιουργός των μυθιστορημάτων Οδυσσέας (1922) και Finnegans Wake (1939). Παρά την καταγωγή του, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκτός Ιρλανδίας.
1950 - Δημήτρης Σέμσης, Έλληνας βιολιστής.
Ο Δημήτριος Σέμσης ή Σαλονικιός (1883 - 1950), βιρτουόζος παραδοσιακός βιολιστής. Γεννήθηκε Κουκουδέας Δημήτριος το 1883 στη Στρώμνιτσα η οποία την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας ανήκε στο βιλαέτι της Θεσσαλονίκης.
Τη δεκαετία του 1930, ο Δημήτρης ηχογραφούσε με τη Ρόζα Εσκενάζι γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες. Συχνά, την συνόδευε στις ταβέρνες μαζί με τους Τομπούλη, Λάμπρο Σαββαΐδη και Λάμπρο Λεοναρίδη. Οι συνθέσεις του ηχογραφούνταν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής εκείνης, όπως η Ρίτα Αμπατζή, ο Στελλάκης Περπινιάδης και ο Στράτος Παγιουμτζής. Έγραψε ρεμπέτικα και δημοτικά τραγούδια, καθώς και σμυρνέικα και αμανέδες.
Όπως φαίνεται από τις ηχογραφήσεις, ο Δημήτρης ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο μεγαλύτερος βιολιστής που ηχογράφησε στο χώρο του ρεμπέτικου/σμυρνέικου. Ηχογράφησε πολλές εκατοντάδες δίσκους και πολλοί από αυτούς επανακυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια. Το 1972, σε μια συνέντευξή της, η Ρόζα Εσκενάζι είπε ότι ο Δημήτρης έπαιζε "το καλύτερο βιολί του κόσμου".
Μετά από μια σύντομη νοσηλεία, ο Δημήτρης Σέμσης πέθανε από καρκίνο στην Αθήνα, στις 13 Ιανουαρίου του 1950. Έχει, σήμερα, απογόνους στην Ελλάδα.
1993 – Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, ζωγράφος και συγγραφέας.
Ο Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης (17/30 Οκτωβρίου 1908 - 13 Ιανουαρίου 1993), ήταν Έλληνας πεζογράφος, ποητής και αυτοδίδακτος ζωγράφος από τη Θεσσαλονίκη. Ήταν αδελφός της ποιήτριας Ζωής Καρέλλη. Στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών συνέταξε μια παγκόσμια γεωγραφία, η οποία αρχικά πήρε έγκριση από το Υπουργείο Παιδείας, αλλά, όταν έγινε γνωστή η ηλικία του συγγραφέα της, ανακλήθηκε. Σπούδασε Φαρμακευτική και Ιατρική στη Γαλλία (πτυχίο Οπτικής Φυσιολογίας), και στη συνεχεία σπούδασε Βοτανολογία και Φαρμακευτική στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Τη δεκαετία του 1930 ανέλαβε το φαρμακείο του πατέρα του, το οποίο τις βραδινές ώρες μετέτρεπε σε λογοτεχνικό εντευκτήριο.Το 1933 επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιο Όρος - έκτοτε πήγε άλλες 93 φορές - και εκεί άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1935, δημοσιεύοντας το ποίημα, "Η γυναίκα που προπονείται στο κολύμπημα", στο περιοδικό το "Τρίτο μάτι". Υπήρξε βασικός συνεργάτης και ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Κοχλίας". Αργότερα άρχισε να δημοσιεύει μελέτες σε έγκριτα περιοδικά ("Μακεδονικές Ημέρες", "Μορφές" και "Διαγώνιος"), και εξέδωσε μυθιστορήματα και πεζογραφήματα. Ανήκει στην ομάδα των συγγραφέων που είναι γνωστοί ως "Σχολή της Θεσσαλονίκης", ήταν μάλιστα ο μόνος του οποίου η φήμη ξεπέρασε τα στενά όρια του κύκλου του.
Μετά τη συνταξιοδότησή του (1969) αφοσιώθηκε στη συγγραφή έργων και συνέχισε τη ζωγραφική. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών. Βραβεύτηκε με πολλά βραβεία, όπως το Ρalmes Αcademiques (1951), το Α΄Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος (1984), το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού (1987), το Βραβείο Χέρντερ της Βιέννης (1989).
Τα έργα του κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Ενδιαφέρεται για την αρχιτεκτονική του κειμένου και πιστεύει ότι το κείμενο πρέπει να υπόκειται σε διαρκή επεξεργασία. Χρησιμοποιεί πρωτοποριακές τεχνικές, όπως ο εσωτερικός μονόλογος και η συνειρμική γραφή. Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του "παιζω-γράφο".
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γλωσσικές του επιλογές, αφού πετυχαίνει να αντικαταστήσει τις λέξεις-νοήματα με τις λέξεις-αισθήσεις. Όλο του το έργο διακατέχεται από την έννοια της ύπαρξης μέσα από τα πράγματα, δηλαδή της συνοχής του κόσμου.
Παντρεύει επίσης την παράδοση (αρχαία, βυζαντινή και δημοτική) με τη νεωτερικότητα. Πιστός στην ορθοδοξία, διαβάζει πατερικά κείμενα και συναξάρια, από τα οποία συχνά εμπνέεται.
Το 1988 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Πέθανε από ανακοπή της καρδιάς το 1993 και ενταφιάστηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής.
Σαν σήμερα 11 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 11 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Οσίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου
10 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
532: Ξεσπά στην Κωνσταντινούπολη η Στάση του Νίκα. Οι «Πράσινοι και οι Βένετοι», ωθούν το λαό σε στάση κατά του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Για αρκετές ημέρες η πόλη βρίσκεται στο έλεος του όχλου. O Ιουστινιανός κινητοποιεί το στρατό και η στάση τελειώνει στον Ιππόδρομο στις 18 Ιανουαρίου, όπου εγκλωβίζουν τους επαναστάτες και τους κατασφάζουν. Η καταστολή της αφήνει πίσω της 30.000 νεκρούς.
630: Ο Μωάμεθ οδηγεί έναν στρατό 10.000 ατόμων προς την Μέκκα για να την κατακτήσουν.
976: Ο Βασίλειος Β΄ο επονομαζόμενος και Βουλγαροκτόνος αναγορεύεται αυτοκράτορας του Βυζαντίου σε ηλικία 18 ετών, με συναυτοκράτορα τον αδερφό του Κωνσταντίνο Η’.
1055: Η Θεοδώρα αναγορεύεται αυτοκράτειρα του Βυζαντίου.
1569: Γίνεται η πρώτη κλήρωση λαχείου στην Αγγλία στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο. Το λαχείο εξέδωσε η βασίλισσα Ελισάβετ για την ενίσχυση των δημοσίων έργων.
1571: Παραχωρείται το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας στην αυστριακή αριστοκρατία.
1693: Το ηφαίστειο της Αίτνας εκρήγνυται. Ακολουθεί ισχυρότατος σεισμός που προκαλεί το θάνατο 60.000 ανθρώπων και καταστρέφει μεγάλες περιοχές της Σικελίας και της Μάλτας.
1759: Στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ ιδρύεται η πρώτη αμερικανική εταιρεία ασφάλειας ζωής.
1775: Ο Φράνσις Σαλβαντόρ είναι ο πρώτος εκλεγμένος Εβραίος στην Αμερική, στο Πολιτειακό Κογκρέσο της Καρολίνας.
1787: Ο γερμανός αστρονόμος Γουίλιαμ Χέρσελ ανακαλύπτει τους δορυφόρους του πλανήτη Ουρανού, Τιτάνια και Ομπερον. Νωρίτερα, το 1781 είχε ανακαλύψει τον πλανήτη Ουρανό ενώ το 1800 ανακάλυψε την υπέρυθρη ακτινοβολία.
1801: Κατόπιν εντολής του αιμοδιψούς Αλή Πασά, η Κυρα - Φροσύνη με άλλες 17 Γιαννιώτισσες πνίγονται στα νερά της λίμνης των Ιωαννίνων.
1828: Μέσα σε ενθουσιώδη ατμόσφαιρα, αποβιβάζεται στην Αίγινα, στην παραλία της «Περιβόλας», ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, Ιωάννης Καποδίστριας. Τον υποδέχονται η αντικυβερνητική επιτροπή, η Βουλή, οι λοιπές Αρχές και δεκάδες χιλιάδες λαού.
1861: Η Αλαμπάμα γίνεται η 4η πολιτεία που αποσχίζεται από τις ΗΠΑ.
1878: Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος σχηματίζει την ένατη κατά σειρά κυβέρνησή του.
1879: Αρχίζει ο πόλεμος της βρετανικής αυτοκρατορίας με το βασίλειο των Ζουλού.
1897: Ημέρα Σάββατο, συναθροίζονται στον Πανελλήνιο ΓΣ 28 σωματεία και την επόμενη στον Παρνασσό ΦΣ συνέρχεται επίσημα το συνέδριο και λαμβάνεται η απόφαση της ίδρυσης του ΣΕΑΓΣ, μετέπειτα ΣΕΓΑΣ. Την ίδια μέρα ψηφίζεται το καταστατικό της αρχαιότερης ομοσπονδίας. Αρχικά ο ΣΕΓΑΣ απετέλεσε ένα είδος μίνι Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, όπου υπάγονταν πολλά αθλήματα κυρίως ατομικά και στη συνέχεια ομαδικά, όπως το μπάσκετ και το βόλεϊ. Σταδιακά όμως άρχισαν, κυρίως για λόγους λειτουργικούς, να αποχωρούν και να δημιουργούν ανεξάρτητες ομοσπονδίες.
1901: Οι Ρώσοι και οι Βρετανοί συμφωνούν στο θέμα της διχοτόμησης της Κίνας.
1904: Τίθενται τα θεμέλια του Μαράσλειου Εκπαιδευτήριου.
1908: Το Γκραν Κάνυον κηρύσσεται από τον πρόεδρο Θεόδωρο Ρούσβελτ Εθνικό Μνημείο.
1911: Φυλακίζεται ο συνταγματάρχης Λαπαθιώτης, ως αρχηγός στασιαστικού κινήματος.
1913: Το πρώτο σεντάν αυτοκίνητο εμφανίζεται στο 13ο ΑutoShow στη Νέα Υόρκη.
1915: Η βρετανική κυβέρνηση με επίσημη διακοίνωση προς την Ελλάδα την προσκαλεί να πολεμήσει στο πλευρό των Συμμάχων. Στη διακοίνωση αυτή γίνεται για πρώτη φορά λόγος για παραχωρήσεις εδαφών της Μικράς Ασίας στην Ελλάδα.
1916: Ο μοναδικός βουλευτής του γερμανικού Ράιχσταγκ που προσπαθεί να καταγγείλει την εξόντωση των Αρμενίων είναι ο Καρλ Λίμπκνεχτ της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης, αργότερα ιδρυτής του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ζητά να ενημερωθεί το Σώμα για την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από τους Τούρκους, ερώτηση που προκαλεί την άμεση διακοπή της συνεδρίασης.
1916: Γαλλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την Κέρκυρα. Ως δικαιολογία προβάλλεται η στρατιωτική ασφάλεια των συμμάχων από τον υποβρυχιακό πόλεμο των Γερμανών (οι οποίοι, κατά τους συμμάχους, ανεφοδιάζονταν στην Κέρκυρα) και η ανάγκη υποδοχής του σερβικού στρατού, ύστερα από την κατάρρευση του σερβικού μετώπου.
1922: Γίνεται για πρώτη φορά χρήση ινσουλίνης για τη θεραπεία του διαβήτη.
1923: Στρατεύματα της Γαλλίας και του Βελγίου καταλαμβάνουν την περιοχή του Ρουρ για να υποχρεώσουν τη Γερμανία να τηρήσει τις υποχρεώσεις της σχετικά με τις πολεμικές αποζημιώσεις.
1927: Το δικαστήριο «παγώνει» την περιουσία του Τσάρλι Τσάπλιν, η οποία εκτιμάται σε 16 εκατομμύρια δολάρια, μετά την αίτηση διαζυγίου της συζύγου του Λίτα Γκρέι Τσάπλιν. Τελικά, ο τρίχρονος γάμος του 35χρονου ηθοποιού με τη 16χρονη στάρλετ, έληξε με διακανονισμό ενός εκ. δολαρίων.
1928: Ο Ιωσήφ Στάλιν εξορίζει στην Άλμα-Άτα, μία απομακρυσμένη περιοχή της ΕΣΣΔ στη Κεντρική Ασία, τον Λέοντα Τρότσκι, έναν από τους ηγέτες της επανάστασης των Μπολσεβίκων. Ο Τρότσκι θα ζήσει εκεί για ένα χρόνο, πριν εκδιωχθεί δια παντός από τη Σοβιετική Ένωση.
1928: Ο «Εκπαιδευτικός Όμιλος» προσκαλεί τον ελληνορουμάνο συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι να μιλήσει στο θέατρο «Αλάμπρα» της οδού Χαλκοκονδύλη και να εκθέσει τις εντυπώσεις του από τη Σοβιετική Ένωση. Μίλησε ο Γληνός, ο Kαζαντζάκης και τέλος ο Ιστράτι, ο οποίος ενθουσίασε τόσο το ακροατήριό του, ώστε βγαίνοντας από τη διάλεξη κινήθηκε σε διαδήλωση στην Πλατεία Κάνιγγος! Ακολούθησε επέμβαση της αστυνομίας και έγινε μεγάλος σάλος που οδήγησε στη δίωξη (17 Ιανουαρίου) και τελικά στην απέλαση του Ιστράτι.
1929: Στην ΕΣΣΔ, οι μπολσεβίκοι μειώνουν το ημερήσιο ωράριο εργασίας στις 7 ώρες.
1930: Ο Κωστής Παλαμάς αναλαμβάνει πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
1931: Ικανοποιημένος από το ταξίδι του στην Ευρώπη επιστρέφει ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος.
1935: Η θρυλική Αμερικανίδα πιλότος Αμέλια Έρχαρτ, είναι η πρώτη γυναίκα που πετάει μόνη της από τη Χαβάη στην Καλιφόρνια. Η Έρχαρτ, διήνυσε 2.400 χμ σε 18 ώρες.
1936: Ο Βασιλιάς Εδουάρδος Η΄ της Βρετανίας, γίνεται ο πρώτος Βρετανός μονάρχης, που παραιτείται οικειοθελώς από το θρόνο και μάλιστα για τα μάτια της δις διαζευγμένης Αμερικανίδας Γουόλις Σίμπσον.
1938: Η Φράνσις Μούλτον είναι η πρώτη γυναίκα, που γίνεται πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας των ΗΠΑ.
1939: Στη Ρώμη, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Νέβιλ Τσάμπερλεν συναντάται με τον Μουσολίνι.
1940: Μεγάλη πυρκαγιά σε αποθήκες καπνού και βάμβακος στη Θεσσαλονίκη καταστρέφει τεράστιες ποσότητες από τα αποθηκευμένα προϊόντα.
1941: Η Γερμανία και η Ιταλία κηρύττουν τον πόλεμο στις ΗΠΑ.
1942: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Ιαπωνία καταλαμβάνει την Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας και κηρύσσει τον πόλεμο στην Ολλανδία, εισβάλλοντας στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία).
1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Βρετανία και οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τα δικαιώματα τους στα εδάφη της Κίνας.
1943: Στην Ουάσινγκτον, ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ ζητά 100 δισ. δολάρια από τον προϋπολογισμό για τις αμυντικές δαπάνες.
1944: Έλληνες αντάρτες του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων επιτίθενται νικηφόρα εναντίον Γερμανικής φάλαγγας.
1944: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αγγλικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν γερμανικούς στόχους στον Πειραιά από τις 12 το μεσημέρι και για 3 ώρες. Από το ανηλεές σφυροκόπημα η πόλη θα υποστεί τεράστιες καταστροφές και τα θύματα θα φτάσουν τις 5.500.
1946: Ο Εμβέρ Χότζα κηρύσσει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Αλβανίας και αυτοαναγορεύεται πρόεδρος.
1946: Ιδρύεται η UNICEF.
1949: Καταγράφεται η πρώτη χιονόπτωση στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.
1949: Ολοκληρώνεται η κατασκευή του πρώτου επίσημου τζαμί, που δημιουργείται στις ΗΠΑ (Ουάσινγκτον).
1960: Ο Λαμάρ Κλαρκ δημιουργεί ρεκόρ στο επαγγελματικό μποξ με 44 συνεχόμενα νοκ άουτ.
1962: Πάνω από 3.000 άνθρωποι σκοτώνονται από καθίζηση εδάφους, που προκαλεί χιονοστιβάδα στο βουνό Χουασκαράν στις Άνδεις του Περού.
1963: Ανοίγει η πρώτη ντισκοτέκ. Βρίσκεται στο Λος Άντζελες και ονομάζεται «Whisky A Go-Go».
1964: Στις ΗΠΑ, ο γενικός χειρουργός Λούθερ Τέρι, εκδίδει την πρώτη έκθεση για τις βλαπτικές παρενέργειες του καπνίσματος.
1972: Το Ανατολικό Πακιστάν μετονομάζεται σε Μπανγκλαντές.
1972: Στη Νέα Υόρκη, η Επιτροπή Ατομικής Ενεργείας ζητά να γίνει έλεγχος στο εργοστάσιο ατομικής ενέργειας στο Ίντιαν Πόιντ.
1973: Μεγάλες ζημιές σημειώνονται σε σπίτια από τον σεισμό στον Πύργο Ηλείας.
1973: Αρχίζει η δίκη για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
1974: Γεννιούνται στο Κέιπ Τάουν της Αφρικής από τη Σούζαν Ράνκοβιτς, τα πρώτα εξάδυμα στον κόσμο που θα επιζήσουν.
1978: Πρώτη επιτυχημένη πρόσδεση τριών διαστημοπλοίων σε τροχιά. Σαλιούτ 6 με το Σογιούζ και το "Πρόοδος" διαστημικό σκάφος.
1979: Ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου αποχωρεί από την ΕΔΗΚ και ιδρύει το Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ).
1980: Ο Νάιτζελ Σορτ, σε ηλικία 14 χρόνων, γίνεται ο μικρότερος σκακιστής, που κατακτά το βαθμό του Διεθνούς Μάστερ.
1981: Στο Ελ Σαλβαδόρ, η χούντα επιβάλει στρατιωτικό νόμο.
1982: Ο Στιβ Ντέιβις γράφει ιστορία όταν κάνει το πρώτο μεγαλύτερο σερί (147) κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής κάλυψης snooker (αμερικανικό μπιλιάρδο).
1983: Το Διαδίκτυο είναι πλέον γεγονός.
1984: Ο Μάικλ Τζάκσον, είναι υποψήφιος για 12 βραβεία Γκράμι για το άλμπουμ του Thriller. Τελικά κερδίζει τα 8.
1989: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κάνει την ιστορική δήλωση ότι «η χώρα έχει μεταβληθεί σε απέραντο φρενοκομείο».
1990: 200.000 άνθρωποι απαιτούν την ανεξαρτησία της Λιθουανίας, που τερματίστηκε το 1940 από τον Κόκκινο Στρατό.
1991: Στην Κολομβία οι αντάρτες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού συμφωνούν με την κυβέρνηση για την παράδοση των όπλων τους.
1992: Στην Ιαπωνία, επίσημα έγγραφα δείχνουν ότι, πριν 50 χρόνια, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο στρατός υποχρέωνε γυναίκες να γίνονται πόρνες, προς διασκέδαση των στρατιωτών του.
1992: Ο Πολ Σάιμον γίνεται ο πρώτος δυτικός καλλιτέχνης που κάνει τουρνέ στη Δυτική Αφρική μετά τη λήξη του πολιτιστικού μποϊκοτάζ.
1993: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προειδοποιεί τον Πρόεδρο του Ιράκ Σαντάμ Χουσεϊν, επειδή παραβίασε τους όρους κατάπαυσης του πυρός στον Κόλπο.
1994: Στη Βουλή, όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, επικυρώνουν τη συμφωνία για την ένταξη της Ελλάδας στη ΔΕΕ.
1995: Επεισόδια σημειώνονται κατά τη διάρκεια πορείας, που πραγματοποιούν οι μαθητές, στη μνήμη του καθηγητή Τεμπονέρα, που άφησε την τελευταία του πνοή μετά από επίθεση τραμπούκων.
1996: Στην Ιαπωνία, η Βουλή εκλέγει στην πρωθυπουργία τον Ριουτάρο Χασιμότο.
1997: Στο διεθνές συνέδριο σχετικά με την αύξηση της θερμοκρασίας στο πλανήτη, που γίνεται στο Κιότο της Ιαπωνίας, οι συμμετέχοντες συμφωνούν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων των βιομηχανιών κατά 5,2% από τα επίπεδα του 1990, για τα χρόνια 2008-2012.
1999: Ο Ολλανδός Γιόχαν Κρόιφ ανακηρύσσεται ο καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής του αιώνα ύστερα από ψηφοφορία των δημοσιογράφων του International Federation of Football History & Statistics. Δεύτερος ανακηρύσσεται ο Φρανζ Μπεκενμπάουερ και τρίτος ο Αλφρέντο ντι Στέφανο.
2007: Αρχίζει και στην Ελλάδα η διανομή του πρώτου εμβολίου κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
2007: Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απαγορεύει την τέλεση γάμων και βαπτίσεων σε ιδιωτικά παρεκκλήσια και υπαίθριους χώρους, με την αιτιολογία ότι το μυστήριο χάνει την ιερότητά του, καθώς «οι προσκεκλημένοι μιλούν στα κινητά τους, γελούν, καπνίζουν και μασούν μαστίχα».
2010: Δολοφονείται ο κύπριος επιχειρηματίας Άντης (Ανδρέας) Χατζηκωστής, διευθυντής του εκδοτικού συγκροτήματος ΔΙΑΣ, στον οποίο ανήκει το κυπριακό τηλεοπτικό κανάλι ΣΙΓΜΑ και η εφημερίδα Σημερινή.
Γεννήσεις σαν σήμερα
347 – Θεοδόσιος ο Μέγας, ο τελευταίος αυτοκράτορας της ενιαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο Θεοδόσιος Α΄ (Flavius Theodosius Augustus, 11 Ιανουαρίου 347 – 17 Ιανουαρίου 395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 379 έως το 395. Ο Θεοδόσιος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό μισό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Βασίλευσε ως συναυτοκράτορας αρχικά με το Γρατιανό και Ουαλεντινιανό Β΄ μέχρι το 383, στη συνέχεια μόνο με τον Ουαλεντινιανό Β΄ και από το 392 και μετά με συναυτοκράτορα τον γιο του Αρκάδιο. Υπήρξε ικανότατος στρατιωτικός αλλά ουσιαστικά άσκησε τη διοίκηση της αυτοκρατορίας όσο ο Ουαλεντινιανός Β' ήταν ανήλικος. Παντρεύτηκε αρχικά την Φλασίλλα με την οποία απέκτησε τον Αρκάδιο, τον Ονώριο και την Πουλχερία και αργότερα την αδερφή του Ουαλεντινιανού Γάλλα ή Γκάλλα, κόρη της Ιουστίνας από την οποία απέκτησε την Γάλλα Πλακιδία, ή Γκάλλα Πλακιντία.
1503 - Παρμιτζανίνο, Ιταλός καλλιτέχνης.
1757 - Αλεξάντερ Χάμιλτον, Αμερικανός πολιτικός.
1803 – Εκτόρ Μπερλιόζ, Γάλλος συνθέτης. (11 Δεκεμβρίου 1803 - 8 Μαρτίου 1869)
Άρχισε να σπουδάζει ιατρική, αλλά γρήγορα ακολούθησε τη φυσική του κλίση προς τη μουσική. Το ταλέντο του όμως μόνο τελευταία εκτιμήθηκε και ο Μπερλιόζ μπήκε στη χορεία των μεγάλων μουσουργών. Ο Μπερλιόζ εκφράζει με το έργο του τα προσωπικά του αισθήματα, τον ενθουσιασμό της φλογερής του ιδιοσυγκρασίας και τις ρομαντικές του εξάρσεις. Θεωρείται ο δημιουργός της προγραμματικής μουσικής και το νεανικό του έργο Φανταστική Συμφωνία (1830) σημείωσε σταθμό στην ιστορία της μετα-μπετοβενικής συμφωνικής μουσικής. Το 1830 του απονεμήθηκε στην Ιταλία το μεγάλο Βραβείο της Ρώμης (Prix de Rome), αλλά η παρουσία του έγινε ιδιαίτερα αισθητή στη Γαλλία και στη Ρωσία. Άλλα έργα του: Μπενβενούτο Τσελίνι (μελόδραμα), Τρώες, Ρωμαίος και Ιουλιέτα και Καταδίκη του Φάουστ (δραματικές συμφωνίες), Η Παιδική Ηλικία του Χριστού (ορατόριο). Σ'ένα τελευταίο θριαμβευτικό ταξίδι στη Ρωσία παρουσίασε την όπερα Βεατρίκη και Βενέδικτος, της οποίας η υπόθεση είναι παρμένη από το έργο του Σαίξπηρ Πολύς Θόρυβος για το Τίποτα.
1815 - Τζον Μακντόναλντ, πρωθυπουργός του Καναδά.
1827 - Ράινερ Φερδινάνδος, αρχιδούκας της Αυστρίας.
1842 – Γουίλιαμ Τζέιμς, Αμερικανός ψυχολόγος και φιλόσοφος.
Ο Γουίλιαμ Τζέιμς (Αγγλικά: William James) (11 Ιανουαρίου 1842 – 26 Αυγούστου 1910) ήταν πρωτοπόρος Αμερικανός ψυχολόγος και φιλόσοφος. Γεννήμένος στην πόλη της Νέας Υόρκης, ήταν αδελφός του μυθιστοριογράφου Χένρι Τζέιμς.
Έγραψε σημαντικά βιβλία σχετικά με τη νέα επιστήμη της Ψυχολογίας, της εκπαιδευτικής ψυχολογίας, της ψυχολογίας της θρησκευτικής εμπειρίας και του μυστικισμού, καθώς και της φιλοσοφίας του πραγματισμού.
Άσκησε σημαντική επίδραση σε αρκετούς συγγραφείς και στοχαστές καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, συμπεριλαμβανομένου του νονού του Ραλφ Γουάλντο Έμερσον, του Οράτιου Γκρήλεϋ, του Γουΐλιαμ Κάλεν Μπάιαντ και των Όλιβερ Γουέντελ Χολμς νεότερου, Τσαρλς Σάντερς Πηρς, Τζόσια Ρόις, Τζορτζ Σανταγιάνα, Μαρκ Τουέιν, Τζέιμς Φρέιζερ, Ανρί Μπεργκσόν, Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, Ζίγκμουντ Φρόιντ, Γερτρούδης Στάιν, και Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ.
Το 1842-1910 ο Τζέιμς γίνεται ο πρώτος καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Ήταν από τους πρώτους ψυχολόγους που υποστήριξαν πως ο σωστός τρόπος μελέτης των ψυχολογικών φαινομένων είναι μέσω της εξέτασης της λειτουργικότητάς τους («Λειτουργισμός»). Επίσης, ίδρυσε νοσοκομεία και ιδρύματα με αντικείμενο την ψυχική υγεία.
1853 – Γεώργιος Ιακωβίδης, έλληνας ζωγράφος, από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της «Σχολής του Μονάχου». (Χίδηρα Λέσβου, 11 Ιανουαρίου 1853 – Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 1932)
Ο Γεώργιος Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1853 στα Χίδηρα της Λέσβου. Σε ηλικία 13 ετών πήγε στην Σμύρνη, για να ζήσει με τον θείο του, πρακτικό αρχιτέκτονα, και να φοιτήσει στην Ευαγγελική Σχολή, ενώ παράλληλα εργαζόταν. Από νωρίς έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη και κυρίως για την ξυλογλυπτική. Το 1868, ακολούθησε το θείο του στη Μενεμένη για δύο έτη και το 1870 με την προτροπή και την οικονομική βοήθεια του Μιχαήλ Χατζηλουκά, ξυλέμπορου, συνεργάτη του θείου του, αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική στην Αθήνα.
Το 1870, εγγράφηκε στο Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών). Δάσκαλοί του στην Αθήνα ήταν ο ζωγράφος Νικηφόρος Λύτρας και ο γλύπτης Λεωνίδας Δρόσης. Από το Σχολείο των Τεχνών αποφοίτησε με άριστα τον Μάρτιο του 1877, ενώ είχε ήδη αρχίσει να διακρίνεται για το ζωγραφικό του ταλέντο.
Τον Νοέμβριο του 1877 έλαβε υποτροφία από το ελληνικό κράτος και αναχώρησε για το Μόναχο με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της πόλης. Δάσκαλοί του εκεί ήταν ο Λούντβιχ φον Λεφτς (Ludwig νοn Löfftz), ο Βίλχελμ φον Λίντενσμιτ (Wilhelm νοn Lindenschmidt) και ο Γκάμπριελ φον Μαξ (Gabriel νοn Max). Το 1883, αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου και για τα επόμενα δεκαεφτά χρόνια συνέχισε να εργάζεται στην ίδια πόλη.
Το 1878, δημιούργησε στο Μόναχο δικό του εργαστήριο και σχολή ζωγραφικής θηλέων που λειτούργησε μέχρι το 1898. Με το ταλέντο και την εργατικότητά του, έγινε ευρύτατα γνωστός και αγαπητός. Οι διακρίσεις άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη: «Χρυσούν μετάλλιον» στην Αθήνα το 1888, ιδιαίτερο βραβείο των Παρισίων 1889, «Βραβείο τιμής» στην Βρέμη το 1890, «Χρυσούν μετάλλιον» του Βερολίνου το 1891, «Χρυσούν μετάλλιον» του Μονάχου το 1893, το «Οικονόμειον βραβείον» στην Τεργέστη το 1895, το βραβείο Βαρκελώνης το 1898 και το χρυσό μετάλλιο στο Παρίσι το 1900.
Το 1889 πέθανε η σύζυγός του, Άγλα. Το γεγονός αυτό σημάδεψε την ζωή του και λέγεται πως κατόπιν σταμάτησε να ζωγραφίζει χαρούμενα παιδικά θέματα.
Το 1900, ιδρύθηκε η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας και ο Ιακωβίδης κλήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση να επιστρέψει στην Ελλάδα και διορίστηκε πρώτος της έφορος. Μετά τον θάνατο του δασκάλου του Νικηφόρου Λύτρα το 1904, διορίστηκε ως άμισθος καθηγητής ελαιογραφίας στην Σχολή Καλών Τεχνών. Για την προσφορά του αυτή, του απονεμήθηκε ο «Χρυσούς Σταυρός των Ιπποτών». Κατά την ίδια περίοδο, ο Ιακωβίδης, ως ο αγαπημένος προσωπογράφος της βασιλικής οικογένειας (υπήρξε προσωπικός φίλος του φιλότεχνου πρίγκιπα Nικολάου) και της υψηλής αθηναϊκής κοινωνίας, ήταν ήδη ένας από τους λίγους ευκατάστατους Έλληνες ζωγράφους.
Το 1910, με τον διαχωρισμό της Σχολής Καλών Τεχνών από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με βασιλικό διάταγμα του ανατέθηκε η διεύθυνση του Σχολείου των Καλών Τεχνών. Το 1914, ο Ιακωβίδης τιμάται με το «Αριστείον των Γραμμάτων και Τεχνών» και το 1918, την θέση του στην διεύθυνση της Εθνικής Πινακοθήκης αναλαμβάνει ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1926, ορίζεται ως ένα από τα τριάντα οκτώ αριστίνδην μέλη της νεοσυσταθείσας Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1930, αποχωρεί από την διεύθυνση της Ανωτάτης, πλέον -μετά την αναδιοργάνωσή της- Σχολής Καλών Τεχνών, με τον τίτλο του «επιτίμου διευθυντού». Πέθανε το 1932, λίγο καιρό πριν κλείσει τα ογδόντα του.
Η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση τον Νοέμβριο του 2005.
1859 - Τζωρτζ Κάρζον, Άγγλος πολιτικός και αντιβασιλιάς της Ινδίας.
1864 - Πολύκαρπος Ξάνθης και Περιθεωρίου, Έλληνας μητροπολίτης.
1875 - Φριτς Μαντόιφελ, Γερμανός γυμναστής.
1878 – Θεόδωρος Δ. Πάγκαλος, Έλληνας στρατηγός.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος (Σαλαμίνα, 1878 - Κηφισιά Αθήνας, 27 Φεβρουαρίου 1952) ήταν Έλληνας αξιωματικός του στρατού, επίορκος κινηματίας και συνωμότης κατ΄ επανάληψη, που αναδείχθηκε δικτάτορας πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Συμμετείχε στο κίνημα στο Γουδί, στους Βαλκανικούς πολέμους, στο κίνημα της Θεσσαλονίκης, στη Μικρασιατική εκστρατεία, στην επανάσταση του 1922, ενώ από το 1925, με το κίνημα της 25ης Ιουνίου ανέλαβε την πρωθυπουργία, ουσιαστικά ως δικτάτορας. Στη συνέχεια υποχρεώνοντας σε παραίτηση τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας Παύλο Κουντουριώτη, μετά από μια εκλογική παρωδία εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας. Παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 1926, συλλαμβάνοντας και εκτοπίζοντας άνευ δίκης τους πολιτικούς του αντιπάλους στην Νάξο, οπότε και ανατράπηκε από το κίνημα του Κονδύλη. Από το 1926 μέχρι το θάνατό του, το 1952, αποσύρθηκε, με μερικά μικρά διαλείμματα, από την πολιτική ζωή του τόπου. Από τους ιστορικούς έχει χαρακτηριστεί ως αρκετά αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Θεωρείται πως είχε ανάμειξη στον σχηματισμό των δοσιλογικών Ταγμάτων Ασφαλείας κατά την Κατοχή.
Εγγονός του είναι ο πολιτικός, υπουργός και αντιπρόεδρος ελληνικών κυβερνήσεων, Θεόδωρος Πάγκαλος (1938).
1885 – Άλις Πολ, Αμερικανίδα φεμινίστρια, υπέρμαχος των δικαιωμάτων της γυναίκας.
1906 – Άλμπερτ Χόφμαν, Ελβετός χημικός που ανακάλυψε το LSD και την παραισθησιογόνο δράση του.
Ο Άλμπερτ Χόφμαν (Albert Hofmann, 11 Ιανουαρίου 1906 – 29 Απριλίου 2008), ήταν Ελβετός επιστήμονας, ο οποίος έγινε γνωστός ως ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να κάνει την σύνθεση και να εξηγήσει τα ψυχεδελικά αποτελέσματα του διαιθυλαμιδίου του λυσεργικού οξέος (LSD). Δημοσίευσε περισσότερα από 100 επιστημονικά άρθρα και μια σειρά από βιβλία, μεταξύ αυτών και το σχετικό με το LSD My Problem Child. Του απονεμήθηκε η θέση #1 από 100 στο περιοδικό Telegraph του 2007 στον κατάλογο "Οι κορυφαίες 100 ιδιοφυΐες εν ζωή".
Ο Χόφμαν γεννήθηκε στο Μπάντεν της Ελβετίας και ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά που γεννήθηκαν στην οικογένεια του κατασκευαστή εργαλείων Άντολφ Χόφμαν και της συζύγου του Ελισάβετ (το γένος Schenk). Λόγω των χαμηλών εισοδημάτων του πατέρα του, ο νονός του Άλμπερτ κατέβαλε τα έξοδα για την μόρφωσή του. Όταν ο πατέρας του αρρώστησε, ο Χόφμαν πήρε θέση ως μαθητευόμενος σε εμπορικό κατάστημα συναφές με τις σπουδές του. Σε ηλικία 20 ετών, ο Χόφμαν ξεκίνησε τις σπουδές του στη Χημεία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, τελειώνοντας τρία χρόνια αργότερα, το 1929. Το κύριο ενδιαφέρον του ήταν η χημεία των φυτών και των ζώων, και αργότερα διεύθυνε μια σημαντική έρευνα όσον αφορά την χημική δομή της κοινής ζωικής ουσίας χιτίνη, για την οποία και έλαβε το διδακτορικό του, με έπαινο το 1930.
Στις 16 Νοεμβρίου του 1938 εφηύρε το LSD στα εργαστήρια της φαρμακευτικής εταιρείας Sandoz, στην Βασιλεία, στα πλαίσια ενός γενικού ερευνητικού προγράμματος για τη μελέτη της ιατρικής χρήσης θεραπευτικών βοτάνων. Η παραισθησιογόνος δράση του διαπιστώθηκε πέντε χρόνια αργότερα, στις 16 Απριλίου 1943.
1910 – Νίκος Καββαδίας, Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και ναυτικός.
Ο Καββαδίας πηγαίνει στο Δημοτικό κι είναι συμμαθητής με το Γιάννη Τσαρούχη. Διαβάζει Ιούλιο Βερν και διάφορα βιβλία περιπέτειας. Στο Γυμνάσιο γνωρίζεται με το συγγραφέα και ιατρό του Πολεμικού Ναυτικού Παύλο Νιρβάνα. Δεκαοκτώ ετών, αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.
1918 – Αλεξάντερ Σολζενίτσιν (Alexander Solzhenitsyn), Ρώσος συγγραφέας που το 1970 τιμήθηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας. (11 Δεκεμβρίου 1918 - 3 Αυγούστου 2008)
Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1918 στην πόλη Κισλοβόντσκ της Σταυρούπολης. Το πραγματικό του πατρώνυμο είναι Ισαάκεβιτς, καταγράφηκε όμως από λάθος ως Ισάγεβιτς από τον αστυνομικό που εξέδωσε την πρώτη του ταυτότητα, το 1936, στο Ροστόφ επί του Ντον.[1] Ο πατέρας του, Ισαάκιος Συμεώνοβιτς Σολζενίτσιν, ήταν γόνος παλαιάς οικογένειας χωρικών, υπηρέτησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ως αξιωματικός του πυροβολικού, ενώ σκοτώθηκε στις 15 Ιουνίου 1918 σε κυνηγετικό ατύχημα, έξι μήνες πριν γεννηθεί ο γιος του. Η μητέρα του, Ταΐσια Ζαχάροβνα, ήταν κόρη ενός ευκατάστατου χωρικού, η οποία γνώριζε άπταιστα Αγγλικά και Γαλλικά όπως επίσης γραφομηχανή και στενογραφία. Ωστόσο, μετά το θάνατο του συζύγου της δεν μπορούσε να βρει εργασία αντίστοιχη των προσόντων της, λόγω της «κοινωνικής της καταγωγής», όπως επέτασσε το σύστημα μεταχείρισης των ανθρώπων με βάση την κοινωνική τους προέλευση, που είχε εγκαταστήσει το σοβιετικό καθεστώς.
1923 – Ερνστ Νόλτε, Γερμανός ιστορικός.
Ο Ερνστ Νόλτε (γερμανικά: Ernst Nolte, 11 Ιανουαρίου 1923 - 18 Αυγούστου 2016) ήταν Γερμανός ιστορικός και φιλόσοφος. Το κυριότερο ενδιαφέρον του αποτελεί η συγκριτική μελέτη φασισμού και κομμουνισμού, ειδικότερα Ναζισμού και Σταλινισμού. Υπήρξε καθηγητής σύγχρονης ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ (Marburg) μεταξύ 1965 και 1973. Aπό το 1973 μέχρι το 1991 δίδαξε, επίσης, στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (Freie Universität Berlin) , του οποίου είναι σήμερα ομότιμος καθηγητής. Είναι γνωστός για το πρωτότυπο έργο του Der Faschismus in Seiner Epoche (Ο Φασισμός στην εποχή του), το οποίο έτυχε παγκόσμιας επιδοκιμασίας όταν δημοσιεύτηκε το 1963. Υπήρξε διαπρεπής συντηρητικός ακαδημαϊκός από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και ενεπλάκη σε πολλές έριδες σχετικά με την ερμηνεία της ιστορίας του φασισμού και του κομμουνισμού. Τα τελευταία χρόνια επικεντρώθηκε στη μελέτη του ισλαμισμού και ισλαμοφασισμού. Έχει λάβει διάφορα βραβεία, μεταξύ των οποίων το Hanns Martin Schleyer και το Konrad Adenauer. Νυμφεύθηκε την Annedore Mortier και είναι πατέρας του Γκέοργκ Νόλτε (Georg Nolte), καθηγητή διεθνούς δικαίου στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου.
1923 – Ο Γρηγόρης Φαράκος ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας.
Ο Γρηγόρης Φαράκος του Κωνσταντίνου (Ναύπλιο, 11 Ιανουαρίου 1923 – Αθήνα, 23 Μαρτίου 2007) ήταν Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας. Υπήρξε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, (Ιούλιος 1989 - Φεβρουάριος 1991) και βουλευτής του ΚΚΕ και, αργότερα, του Συνασπισμού. Επίσης διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας «Ριζοσπάστης».
Ο Γρηγόρης Φαράκος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1923 και αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1941 εισέρχεται στη σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων του Ε.Μ.Π, απ' όπου αποφοίτησε το 1946. Σπούδασε επίσης κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες και ειδικεύτηκε σε θέματα ενεργειακής οικονομίας.
Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος της ΟΚΝΕ, της ΕΠΟΝ (σπουδάζουσας), ως καπετάνιος λόχου του ΕΛΑΣ (σπουδαστών) και ως «καπετάνιος» του λόχου «Λόρδος Μπάυρον» (των φοιτητών). Είχε γίνει μέλος του ΚΚΕ το 1941.
Κατά τα Δεκεμβριανά τραυματίσθηκε στην Αθήνα. Το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία, αλλά διέφυγε και πήρε μέρος στον Εμφύλιο στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας όπου και τραυματίσθηκε για δεύτερη φορά.
Μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949 εγκαταστάθηκε σαν πολιτικός πρόσφυγας στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.Έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1961 και από το 1968 ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Στη διάρκεια της δικτατορίας ήλθε παράνομα στην Ελλάδα ως υπεύθυνος του κλιμακίου της Κ.Ε του ΚΚΕ, συνελήφθη το 1968 και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Απελευθερώθηκε τον Ιούλιο του 1974.
Μετά τη Μεταπολίτευση εκλέγονταν βουλευτής Αθηνών του ΚΚΕ από το 1974 μέχρι το 1989 και από το 1989 έως το 1993 με το Συνασπισμό. Το Μάιο του 1991 παραιτήθηκε και από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και ασχολήθηκε με την ιστορική μελέτη και συγγραφή. Έκτοτε κατοικούσε μόνιμα στην Αθήνα.
1930 – Ροντ Τέιλορ, Αυστραλός ηθοποιός και σταρ του Χόλιγουντ.
Ο Ρόντνι Στουρτ "Ροντ" Τέιλορ (αγγλικά: Rodney Sturt "Rod" Taylor, 11 Ιανουαρίου 1930 - 7 Ιανουαρίου 2015) ήταν Αυστραλός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Εμφανίστηκε σε πάνω από 50 ταινίες, μεταξύ των οποίων το Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας (1961), το Τα Πουλιά (1963) και το Άδωξοι Μπάσταρδη (2009), το οποίο ήταν και η τελευταία του εμφάνιση. Ο Τέιλορ απεβίωσε, στο Μπέβερλι Χιλς σε ηλικία 84 ετών, από ανακοπή καρδιάς.
1941 – Σωτήρης Σταυριανάκος, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Σωτήριος Σταυριανάκος (11 Ιανουαρίου 1941 - 16 Αυγούστου 1974) ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Ο Σταυριανάκος γεννήθηκε την 11η Ιανουαρίου του 1941 στο Σκουτάρι της Ανατολικής Μάνης. Κατετάγη στη Σχολή Ευελπίδων την 30η Σεπτεμβρίου του 1961 και αποφοίτησε στις 27 Ιουλίου 1965 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Μηχανικού. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Στρατάκου (απεβίωσε το 2009), με την οποία απέκτησε δύο κόρες , ονόματι Χρυσάνθη και Σωτηρία.
Το 1974, υπηρετούσε στην Κύπρο με το βαθμό του λοχαγού του Μηχανικού σώματος στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στον Γερόλακκο και λίγο πριν την τουρκική εισβολή του Ιουλίου είχε έρθει η μετάθεση του, την οποία όμως αρνήθηκε.
Την 22α Ιουλίου έλαβε μέρος στην απόκρουση των τουρκικών δυνάμεων που επιτέθηκαν στον Γερόλακκο παρά το γεγονός ότι η κατάπαυση πυρός βρισκόταν σε ισχύ. Κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, συμμετείχε στην υπεράσπιση του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, το οποίο προσβλήθηκε την 14η Αυγούστου 1974 από εχθρικές δυνάμεις: κατά τη δεύτερη ημέρα των συγκρούσεων πρωταγωνίστησε, ως επικεφαλής 33 οπλιτών, σε σφοδρή αντεπίθεση που είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή οπισθοχώρηση των αντιπάλων ενώ στις 16 Αυγούστου, κατά την διάρκεια της τρίτης ημέρας των εχθροπραξιών στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, σκοτώθηκε από βολή πυροβόλου άρματος τη στιγμή που προσπαθούσε να εξοντώσει πολυβολητή έτερου άρματος.
Κατά την τριήμερη μάχη, οι απώλειες της ΕΛΔΥΚ ανήλθαν σε 83 νεκρούς και αγνοούμενους ( ανάμεσά στα θύματα συγκαταλέγεται και ο επίσης λοχαγός, Βασίλειος Σταμπουλής).
Μετά θάνατον, τιμήθηκε τον Ιανουάριο του 1975, έπειτα από προεδρικό διάταγμα, με τον βαθμό του ταγματάρχη. Μετά από διαδοχικές μετά θάνατο προαγωγές του απονεμήθηκε ο βαθμός του Αντιστρατήγου ενώ το όνομά του δόθηκε στο στρατόπεδο του Συντάγματος της ΕΛΔΥΚ που βρίσκεται στη Μαλούντα. Στο ίδιο στρατόπεδο υπάρχει και προτομή του, πλησίον του διοικητηρίου. Επίσης κάθε χρόνο διεξάγεται στη γενέτειρά του, το Σκουτάρι, τελετή στη μνήμη του. Στο ίδιο μέρος έχει τοποθετηθεί έτερη προτομή προς τιμήν του.
1946 – Τζον Πάιπερ, Αμερικανός ιεροκληρυκας, συγγραφέας και εκκλησιαστικός ηγέτης.
Ο Τζον Στεφεν Πάιπερ (John Stephen Piper, 11 Ιανουαρίου 1946) είναι Ευαγγελικός Καλβινιστής/Βαπτιστής Χριστιανός κήρυκας, συγγραφέας, και ποιμένας της Βαπτιστικής Εκκλησίας Βηθλεέμ, η οποία βρίσκεται στην στην Μινεάπολη της Μινεσότα.
Είναι ένας από τους θεολόγους με την μεγαλύτερη επιρροή στον Μεταρρυθμισμένο Προτεσταντικό χώρο. Είναι γνωστός για την κριτική που ασκεί του στο λεγόμενο, Ευαγγέλιο της Ευημερίας, καθώς και για την θέση του πως χαρίσματα όπως η γλωσσολαλιά δεν έχουν σταματήσει. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε στην θεολογία τον όρο Χριστιανικός ηδονισμός, σύμφωνα με τον οποίο όσο περισσότερο είμαστε ικανοποιημένοι με τον Θεό, τόσο περισσότερο δοξάζεται.
1953 – Κώστας Σκανδαλίδης, πολιτικός του ΠΑΣΟΚ.
Ο Κώστας Σκανδαλίδης (11 Ιανουαρίου 1953) είναι Έλληνας πολιτικός, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθηνών. Έχει διατελέσει υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης (δύο φορές), καθώς επίσης και υπουργός Αιγαίου, υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
1968 - Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Έλληνας μουσικός.
1975 – Ματέο Ρέντσι, Ιταλός πολιτικός.
Ο Ματέο Ρέντσι (Matteo Renzi, Φλωρεντία, 11 Ιανουαρίου 1975) είναι Ιταλός πολιτικός.Υπήρξε 56ος πρωθυπουργός της Ιταλίας, από το Φεβρουάριο του 2014 έως τον Δεκέμβριο του 2016. Έχει εκλεγεί, επίσης, δήμαρχος της Φλωρεντίας το 2009 και Γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος στις 15 Δεκεμβρίου του 2013. Μεταξύ του 2004 και του 2009 διατέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επαρχίας της Φλωρεντίας.
1976 – Ευθύμης Ρεντζιάς, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
Ο Ευθύμης Ρεντζιάς (Τρίκαλα, 11 Ιανουαρίου 1976) είναι Έλληνας πρώην καλαθοσφαιριστής. Διαθέτοντας ύψος 2.12 μέτρα αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ. Την καριέρα του διανθίζουν σημαντικές διεθνείς διακρίσεις, καθώς κι ένα χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων.
1978 - Έμιλ Χέσκεϊ, Άγγλος ποδοσφαιριστής.
1983 - Άντριαν Σούτιλ, Γερμανός οδηγός αγώνων.
1984 - Ντάριο Κρέσιτς, Κροάτης ποδοσφαιριστής.
1985 - Καζούκι Νακατζίμα, Ιάπωνας οδηγός αγώνων.
1992 - Ντάνι Καρβαχάλ, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1996 - Λερουά Σανέ, Γερμανός ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
812 - Σταυράκιος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Σταυράκιος ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας, γιος του Νικηφόρου Α΄ και συμβασιλέας με τον πατέρα του από το 803, ο οποίος ηγείτο του τιμητικού σώματος των Ικανάτων.
Μετά το θάνατο του πατέρα του στις 26 Ιουλίου του 811, κατά την πανωλεθρία του βυζαντινού στρατού από τους Βουλγάρους του Κρούμμου στη μάχη της Πλίσκας και λόγω του σοβαρού τραυματισμού του ίδιου, ο Σταυράκιος καταλάβαινε ότι δεν μπορούσε να διοικήσει και σκέφτηκε να ορίσει ως διάδοχο του τη σύζυγο του Θεοφανώ. Φοβούμενος το ενδεχόμενο της ανόδου της Θεοφανούς στο θρόνο, ο Πατριάρχης Νικηφόρος, ο μάγιστρος Θεόκτιστος και ο δομέστικος Στέφανος συμφιλιώθηκαν και συμφώνησαν να αναγορεύσουν αυτοκράτορα τον Μιχαήλ Α΄ Ραγκαβέ. Μετά την ανατροπή του στις 2 Οκτωβρίου του 811, ο Σταυράκιος έσπευσε να καρεί μοναχός και να καταφύγει σε μοναστήρι. Εκεί πέθανε στις 11 Ιανουαρίου του 812 από το τραύμα του που είχε μολυνθεί.
844 - Μιχαήλ Α΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας (811-813). (770 - 11 Ιανουαρίου 844)
Καταγόταν από την ευγενή Οικογένεια των Ραγκαβέ με καταγωγή από τη Μακεδονία (περιοχή Θεσσαλονίκης) και παντρεύτηκε τη φιλόδοξη Προκοπία, κόρη του αυτοκράτορα Νικηφόρου Α' και αδελφή του αυτοκράτορα Σταυράκιου.
Στην καταστροφική για τους Βυζαντινούς μάχη της Πλίσκας, σκοτώθηκε ο ίδιος ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α' και τραυματίστηκε ο συναυτοκράτορας Σταυράκιος. Πολύ σύντομα έγινε φανερό ότι ο Σταυράκιος δεν μπορούσε, εξαιτίας της κατάστασης της υγείας του, να ασκήσει τα καθήκοντά του και, κατόπιν πιέσεων παραιτήθηκε υπέρ του Μιχαήλ.
Ο Μιχαήλ, επηρεασμένος από τους κληρικούς και μοναχούς οι οποίοι αντιδρούσαν στην εικονομαχία, ανακάλεσε από την εξορία τον Θεόδωρο και τους άλλους Στουδίτες. Δεν κατάφερε όμως να αντισταθεί στους επερχόμενους Βούλγαρους οι οποίοι το 812, αφού εισέβαλαν στη Μακεδονία και τη Θράκη, κυρίευσαν την οχυρή Μεσημβρία (σημ. Νεσεμπάρ).
Μετά δε τη μεγάλη ήττα που υπέστη το 813 στη μάχη της Βερσινικίας, κοντά στην Αδριανούπολη, από το βασιλιά των Βουλγάρων Κρούμο, εκθρονίστηκε από το στρατό και πέθανε σε μοναστήρι, το 845. Τον διαδέχτηκε ο Λέων Ε' ο Αρμένιος. Όσο ήταν μοναχός είχε το όνομα Αμβρόσιος.
1055 – Κωνσταντίνος Θ’ ο μονομάχος, αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. (1000 - 11 Ιανουαρίου 1055)
Ο Κωνσταντίνος Θ΄ ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου από τις 11 Ιουνίου 1042 έως τις 11 Ιανουαρίου 1055, γνωστός ως Κωνσταντίνος ο Μονομάχος.
Μετά την φυγή του Μιχαήλ Ε΄ η αυτοκράτειρα Ζωή έμεινε η μόνη κυρίαρχη στο Παλάτιον. Πρώτη της φροντίδα ήταν να απομακρύνει την αδελφή της Θεοδώρα ώστε να μείνει μόνη στην διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας. Επειδή όμως ο λαός αντέδρασε και την υποχρέωσε να συμβασιλεύει με την αδελφή της, σκέφθηκε να παντρευτεί κάποιον που στην συνέχεια θα αναγόρευε Βασιλέα για να μπορεί μέσω αυτού να κυβερνά ανενόχλητη. Υποψήφιος για τον ρόλο αυτό ήταν ο Κατεπάνω Κωνσταντίνος ο Αρτοκλίνης ο οποίος ήταν παντρεμένος. Όταν όμως η σύζυγός του έμαθε της προθέσεις της Ζωής έσπευσε να τον δηλητηριάσει. Έτσι η Ζωή έστρεψε την προσοχή της στον Κωνσταντίνο τον Μονομάχο. Τον ανακάλεσε από την εξορία του στην Λέσβο και τον διόρισε Δικαστή Ελλήνων. Στην συνέχεια τον παντρεύτηκε και την επομένη 11 Ιουνίου 1042, τον έστεψε Βασιλέα.
Ο Κωνσταντίνος Θ΄ ο Μονομάχος πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 1055 ενώ προετοιμαζόταν για εκστρατεία κατά των Τούρκων.
1494 – Ντομένικο Γκιρλαντάιο, Ιταλός ζωγράφος της πρώιμης αναγέννησης.
Ο Ντομένικο Γκιρλαντάιο (Domenico Ghirlandaio, 1449 - 11 Ιανουαρίου 1494) ήταν Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης από τη Φλωρεντία. Διακρίθηκε κυρίως για τις αφηγηματικές νωπογραφίες του και τις προσωπογραφίες επιφανών προσωπικοτήτων της εποχής του. Έζησε στη Φλωρεντία την ίδια περίοδο με τον Σάντρο Μποτιτσέλι και τον Φιλίππο Λίππι, ενώ υπήρξε για ένα διάστημα δάσκαλος του Μιχαήλ Άγγελου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ντομένικο ντι Τομάσο Μπιγκόρντι. Tο ψευδώνυμο Γκιρλαντάιο (Il Ghirlandaio) συνόδευε τον πατέρα του, που ήταν γνωστός για τις μεταλλικές γιρλάντες (ιταλ. ghirlanda) που κατασκεύαζε.
Σχετικά με την εκπαίδευσή του, λίγες πληροφορίες είναι γνωστές και θεωρείται πιθανό πως εργάστηκε αρχικά στο εργαστήριο του χρυσοτέχνη πατέρα του. Σύμφωνα με τον Τζόρτζιο Βαζάρι, υπήρξε μαθητής του Αλέσιο Μπαλντοβινέτι (Alessio Baldovinetti). Οι πρώτοι γνωστοί πίνακες του Γκιρλαντάιο χρονολογούνται στις αρχές της δεκαετίας του 1470 και σε αυτούς συγκαταλέγονται ορισμένες νωπογραφίες για την εκκλησία των Αγίων Πάντων της Φλωρεντίας (περ. 1472-1473). Για την ίδια εκκλησία φιλοτέχνησε το 1480 μία νωπογραφία του Αγίου Ιερώνυμου, έργο που συμπληρώθηκε λίγο αργότερα από τη νωπογραφία του Αγίου Αυγουστίνου, του Μποτιτσέλι. Το 1481 επισκέφτηκε τη Ρώμη, προσκεκλημένος του Πάπα Σίξτου Δ΄, προκειμένου να διακοσμήσει ένα τμήμα της Καπέλα Σιστίνα και τα επόμενα χρόνια έλαβε αρκετές και σημαντικές παραγγελίες. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι νωπογραφίες που αναπαριστούν σκηνές από το βίο του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης, κατά παραγγελία του Φραντσέσκο Σασέτι, καθώς και εκείνες που φιλοτέχνησε για λογαριασμό του Τζιοβάνι Τορναμπουόνι, με θέμα το βίο του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Το έργο του Γκιρλαντάιο περιλαμβάνει επίσης προσωπογραφίες επιφανών προσωπικοτήτων και μελών οικογενειών που υπήρξαν παραγγελιοδότες του.
Γιος του ήταν ο, επίσης ζωγράφος, Ριντόλφο Γκιρλαντάιο.
1801 – Ντομένικο Τσιμαρόζα, Ιταλός συνθέτης.
Ο Ντομένικο Τσιμαρόζα (Domenico Cimarosa, 1749-1801) ήταν Ιταλός συνθέτης της όπερας.
Σπούδασε μουσική επί ένδεκα χρόνια στη Νεάπολη και εικοσιτριών ετών παρουσίασε το πρώτο του έργο, την όπερα μπούφφα Οι παραξενιές του κόμη. Το έργο αυτό καθώς και άλλα δύο που ακολούθησαν είχαν τόση επιτυχία ώστε το 1774 προσκλήθηκε στη Ρώμη, όπου ανέβασε την Ιταλίδα στο Λονδίνο.
Εργάσθηκε στην Νεάπολη, στη Ρώμη και στη Φλωρεντία μέχρι το 1787, οπότε πήγε στην Αγία Πετρούπολη μετά από πρόσκληση της Αικατερίνης Β΄. Έμεινε εκεί τέσσερα χρόνια κ’ ύστερα πήγε στην Βιέννη καλεσμένος του αυτοκράτορα Λεοπόλδου Β΄, για να διαδεχθεί τον Αντόνιο Σαλιέρι ως Kapellmeister.
Στη Βιέννη παρουσίασε το αριστούργημά του, τον Μυστικό γάμο. Το έργο αυτό θεωρείται ότι έχει το μεγαλύτερο encore στην ιστορία της Όπερας: Ο Λεοπόλδος Β΄ (αν και όχι ιδιαίτερα φιλόμουσος –τουλάχιστον σε σχέση με τον αδελφό και προκάτοχό του Ιωσήφ Β΄), μετά την τρίωρη πρεμιέρα, διέταξε να γευματίσει ο θίασος και να επαναλάβει την παράσταση αμέσως μετά.
Το 1793 επέστρεψε στην Νεάπολη όπου τα έργα του είχαν μεγάλη επιτυχία. Αλλά η περίοδος αυτή σημαδεύτηκε από την εχθρότητα που υπήρχε μεταξύ αυτού και των άλλων συνθετών και ιδιαίτερα του Τζοβάννι Παϊζιέλλο. Όταν τα επαναστατικά γαλλικά στρατεύματα εκθρόνισαν τους Βουρβώνους της Νεάπολης, ο Τσιμαρόζα τάχθηκε με το μέρος των Γάλλων και κατά την παλινόρθωση των Βουρβώνων συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Με την μεσολάβηση θαυμαστών του η ποινή μετετράπη σε εξορία. Ξεκίνησε πάλι για την Αγία Πετρούπολη και καθ’ οδόν πέθανε στη Βενετία.
Τα μελοδράματά του θεωρούνται τα καλύτερα της όπερας μπούφφα μετά απ’ αυτά του Μότσαρτ. Συνέθεσε επίσης οργανική μουσική
1801 - Κυρά Φροσύνη
Η Κυρα-Φροσύνη όπως έγινε γνωστή η Ευφροσύνη Βασιλείου (1773 - 11 Ιανουαρίου 1801) συνδέθηκε με την ιστορία του Αλή Πασά των Ιωαννίνων και το τραγικό τέλος της στις 11 Ιανουαρίου του 1801 τραγουδήθηκε σε δημοτικά τραγούδια αλλά έγινε και όπερα, μυθιστόρημα και ταινία.
Υπήρξε μητέρα δύο παιδιών και σύζυγος του εμπόρου και προκρίτου των Ιωαννίνων Δημητρίου Βασιλείου -επίσης ανιψιά του μητροπολίτη Λάρισας και μετέπειτα Ιωαννίνων Γαβριήλ Γκάγκα.
Ο Αλή Πασάς αποφάσισε να την εκτελέσει μαζί με άλλες 17 συντοπίτισσές της δια πνιγμού στη λίμνη των Ιωαννίνων, με την επίσημη αιτιολογία ότι ζούσαν ανήθικα, κάτι για το οποίο έχουν εκφραστεί αμφιβολίες και η Ευφροσύνη Βασιλείου έφτασε να θεωρείται έως και θύμα πολιτικών διώξεων.
Τα πραγματικά περιστατικά σε γενικές γραμμές έχουν χαθεί ή παραμορφωθεί από συναισθηματικούς, οικονομικούς, ακόμα και εθνικούς παράγοντες τόσο της εποχής εκείνης, όσο και των επόμενων δεκαετιών που μεταμόρφωσαν την Ελλάδα και τον τρόπο που η κοινωνία της αντιμετώπιζε παρόμοια γεγονότα.
1804 - Τζέιμς Τίτλερ, Σκωτσέζος εγκυκλοπαιδιστής και αεροπόρος.
1923 – Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄ των Ελλήνων πεθαίνει στο Παλέρμο της Σικελίας.
Ο Κωνσταντίνος Α΄ (2 Αυγούστου 1868 - 11 Ιανουαρίου 1923) ήταν Βασιλιάς των Ελλήνων τις περιόδους 1913-1917 και 1920-1922. Το όνομά του είναι συνδεδεμένο με κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, από τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους, την αντιπαράθεσή του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Εθνικό Διχασμό ως τη Μικρασιατική Καταστροφή.
1928 – Τόμας Χάρντι, συγγραφέας.
Ο Τόμας Χάρντι (Thomas Hardy, 2 Ιουνίου 1840 – 11 Ιανουαρίου 1928) ήταν Βρετανός συγγραφέας και ποιητής του κινήματος του νατουραλισμού. Στα έργα του συχνά απεικονίζει χαρακτήρες που παλεύουν ενάντια στα πάθη τους, καθώς και ενάντια στις περιστάσεις. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, που τοποθετείται στην ημι-φανταστική περιοχή του Ουέσσεξ, χαρακτηρίζεται από ποιητικές περιγραφές, και από μια τάση μοιρολατρίας.
1958 – Έτνα Πέρβιανς, σταρ του βωβού κινηματογράφου και συχνά συμπρωταγωνίστρια του Τσάρλι Τσάπλιν.
1941 - Εμάνουελ Λάσκερ, Γερμανός σκακιστής.
1944 - Εμίλιο Ντε Μπόνο, Ιταλός στρατιωτικός.
1944 - Γκαλεάτσο Τσιάνο, Ιταλός πολιτικός.
1952 - Ζαν ντε Λατρ ντε Τασινύ, Γάλλος στρατηγός.
1966 – Αλμπέρτο Τζιακομέτι, Ιταλός γλύπτης.
Ο Αλμπέρτο Τζιακομέτι (Alberto Giacometti, 10 Οκτωβρίου 1901 - 11 Ιανουαρίου 1966) ήταν Ελβετός γλύπτης και ζωγράφος που από το 1922 και μετά εγκαταστάθηκε στο Παρίσι.
Γιος εμπρεσιονιστή ζωγράφου, ο Τζιακομέτι έδειξε από πολύ νωρίς τις καλλιτεχνικές του τάσεις. Στα 13 του χρόνια φιλοτεχνούσε ήδη προτομές (ιδιαίτερα του αδελφού του Ντιέγκο, που υπήρξε σε όλη του τη ζωή το πιο πιστό μοντέλο του). Πίστευε ακράδαντα ότι το σχέδιο είναι η βάση των πάντων. Εργαζόταν αδιάκοπα, πειραματιζόμενος σε διάφορες κατευθύνσεις.
Ο Τζιακομέτι ανήκει στους σημαντικότερους γλύπτες του 20ου αιώνα. Το έργο του χαρακτηρίζεται από στοιχεία του κυβισμού, του σουρεαλισμού και των φιλοσοφικών αναζητήσεων του υπαρξισμού και της ανθρώπινης φύσης (conditio humana).
1981 - Μπιούλα Μποντάι, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1982 - Τζίρο Χορικόσι, Ιάπωνας σχεδιαστής αεροσκαφών.
1988 - Ίσιντορ Ισαάκ Ράμπι, Αμερικανός φυσικός.
Ο Ίσιντορ Ισαάκ Ράμπι (29 Ιουλίου 1898 - 11 Ιανουαρίου 1988) ήταν Αμερικανός φυσικός και βραβευμένος με το Νόμπελ Φυσικής το 1944 για τη μέθοδο καταγραφής των μαγνητικών ιδιοτήτων του ατομικού πυρήνα.
Ο Ράμπι γεννήθηκε σε μια παραδοσιακή Εβραϊκή οικογένεια στο Rymanów, Galicia, Αυστριακή Αυτοκρατορία (σημερινή Πολωνία), και πήγε στη στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν ήταν παιδί. Το 1919 πήρε το πτυχίο του στη Χημεία από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ, και συνέχισε τις σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια από όπου πήρε το 1927 το διδακτορικό του. Μια υποτροφία του επέτρεψε να πάει στην Ευρώπη και να δουλέψει με κορυφαίους φυσικούς όπως ο Νιλς Μπορ, Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, Βόλφγκανγκ Πάουλι και Ότο Στερν. Αργότερα επέστρεψε στο Κολούμπια όπου και παρέμεινε.
1990 - Χρυσόστομος Καραπιπέρης, Έλληνας θεολόγος και πολιτικός.
Ο Χρυσόστομος Καραπιπέρης του Πέτρου (Αγία Τριάδα Ευρυτανίας, 1912 - 11 Φεβρουαρίου 1990) ήταν Έλληνας θεολόγος, νομάρχης Ζακύνθου το 1945-46, υφυπουργός και 10 φορές βουλευτής Ευρυτανίας από το 1950 ως το 1981.
Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Χάλκης και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών. Από το 1941 ως το 1945 ήταν νομικός σύμβουλος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το 1945 και για ένα έτος υπηρέτησε ως Νομάρχης Ζακύνθου. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1950, με το Λαϊκό Κόμμα και επανεξελέγη το 1951, 1952, 1956 (Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας), 1958, 1961, 1963, 1964, 1974 και το 1977 (τελευταία φορά με τη Νέα Δημοκρατία).
Διετέλεσε υφυπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή από τις 29 Φεβρουαρίου 1956 – 5 Μαρτίου 1958, στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1974 υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων από τις 21 Νοεμβρίου 1974 ως τις 10 Σεπτεμβρίου 1976 και υφυπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη από τις 10 Μαΐου 1980 ως τις 17 Σεπτεμβρίου 1981.
Απεβίωσε στις 11 Φεβρουαρίου 1990 στην Αθήνα και κηδεύτηκε την επομένη από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων του Πρώτου Νεκροταφείου Αθηνών. Στη μνήμη του έγινε δωρεά μιας ολόκληρης πτέρυγας στο νοσοκομείο Καρπενησίου από τη σύζυγό του. Το όνομά του δόθηκε σε δημοτικό δρόμο του Καρπενησίου και στήθηκε ανδριάντας του.
1991 - Καρλ Ντέιβιντ Άντερσον, Αμερικανός φυσικός.
Ο Καρλ Ντέιβιντ Άντερσον (Carl David Anderson, 3 Σεπτεμβρίου 1905 – 11 Ιανουαρίου 1991) ήταν Αμερικανός φυσικός γνωστός για την ανακάλυψη του ποζιτρονίου, για την οποία βραβεύθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1936.
Ο Άντερσον γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Σουηδούς μετανάστες. Σπούδασε φυσική και μηχανική στο Caltech (πτυχίο το 1927, διδακτορικό το 1930). Υπό την επίβλεψη του Ρόμπερτ Μίλικαν, ξεκίνησε έρευνες πάνω στις κοσμικές ακτίνες κατά τη διάρκεια της οποίας συνάντησε απροσδόκητα κομμάτια σωματιδίων σε φωτογραφίες θαλάμου σύννεφων του, και ερμήνευσε ορθά, ότι έχει δημιουργηθεί από ένα σωματίδιο με την ίδια μάζα με το ηλεκτρόνιο, αλλά με αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Αυτή η ανακάλυψη, που ανακοινώθηκε το 1932 και επιβεβαιώθηκε αργότερα από άλλους, επιβεβαίωσε την θεωρητική πρόβλεψη Ντιράκ για την ύπαρξη των ποζιτρονίων.
1992 - Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.
1999 - Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ, Ιταλός τραγουδοποιός.
2000 - Σόλομον Μαμαλόνι, πρωθυπουργός των νήσων Σολομώντα.
2002 - Ανρί Βερνέιγ, Αρμένιος σκηνοθέτης.
2006 - Έρικ Νέιμσνικ, Αμερικανός κολυμβητής.
2006 – Μάρκους Λέφελ, Γερμανός μουσικός, γνωστός από το γερμανικό trance συγκρότημα «Jam and Spoon» τραγούδι «Right in the night» (1994), από καρδιακή προσβολή.
2008 – Έντμουντ Χίλαρι, νεοζηλανδός εξερευνητής και ορειβάτης, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε την ψηλότερη κορυφή του κόσμου στα Ιμαλάια, στις 29 Μαΐου 1953.
Ο σερ Έντμουντ Πέρσιβαλ Χίλαρι (Sir Edmund Percival Hillary, 20 Ιουλίου 1919 – 11 Ιανουαρίου 2008) ήταν Νεοζηλανδός ορειβάτης και εξερευνητής, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στην κορυφή του όρους Έβερεστ, μαζί με τον Σέρπα οδηγό του Τένσινγκ Νοργκέι. Είχε τιμηθεί με τους τίτλους του Ιππότη της Περικνημίδας, του μέλους του Τάγματος της Νέας Ζηλανδίας και Ιππότη-Διοικητή του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Γεννήθηκε στο Ώκλαντ στις 20 Ιουλίου του 1919 και ήταν επαγγελματίας μελισσοκόμος. Στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο υπηρέτησε στο Νότιο Ειρηνικό ωκεανό. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τρία παιδιά.
Στην κορυφή του κόσμου
Το 1953 συμμετείχε στην αγγλική αποστολή που κατέκτησε το Έβερεστ, την ψηλότερη κορυφή του κόσμου στα Ιμαλάια. Στις 29 Μαΐου ο Χίλαρι και ο Σέρπα Τένσινγκ πάτησαν στην κορυφή. Ο Χίλαρι ήταν 33 ετών όταν ανέβηκε στο Έβερεστ μαζί με τον οδηγό του από το Νεπάλ και περιέγραψε το κατόρθωμά του λέγοντας ότι «είναι σαν να φθάνεις στο φεγγάρι χωρίς τη βοήθεια της τεχνολογίας». To 1986 δέχτηκε το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν ο πρώτος που ανέβηκε στο Έβερεστ, πολλά χρόνια έπειτα από το θάνατο του Νεπαλέζου οδηγού του.
Ταξίδια στην Ανταρκτική
Ο σερ Έντμουντ Χίλαρι το 1957, στην Ανταρκτική.
Κατά τη διάρκεια του διεθνούς γεωφυσικού έτους (1957-1958) ο Χίλαρι ήταν ένας από τους αρχηγούς της αποστολής που, για πρώτη φορά στην ιστορία, διέσχισε από την ξηρά την Ανταρκτική ήπειρο, από την μια άκρη ως την άλλη. Ο Χίλαρι έφτασε στο Νότιο Πόλο στις 4 Ιανουαρίου του 1958, ο πρώτος που έφτασε εκεί από την ξηρά, μετά τους Σκοτ και Ρόαλντ Αμούνδσεν.
Τον Ιανουάριο του 2007 ταξίδεψε στη Βάση Σκοτ στην Ανταρκτική και απέτισε φόρο τιμής στο μεγάλο εξερευνητή του Πόλου. Στο ταξίδι του τον συνόδευσε και αντιπροσωπεία με επικεφαλής την Πρωθυπουργό Έλεν Κλαρκ.
Τελευταία χρόνια
Στις 22 Απριλίου 2007 ενώ βρισκόταν σε ταξίδι στο Κατμαντού υπέστη πτώση και νοσηλεύτηκε έπειτα από την επιστροφή του, στη Νέα Ζηλανδία.
Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2008, 09:35 ώρα Νέας Ζηλανδίας, σε νοσοκομείο του Ώκλαντ έπειτα από καρδιακό επεισόδιο. Είχε γίνει γνωστό ότι υπέφερε από πνευμονία.
Φιλανθρωπική δράση
Ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δράση και βοήθησε πολύ τους φτωχούς Νεπαλέζους. Ειδικότερα ίδρυσε το Ταμείο των Ιμαλαΐων, το οποίο συγκέντρωνε ετησίως περίπου 250.000 δολάρια. Με πόρους από το Ταμείο κατασκευάστηκαν σχολεία, νοσοκομεία, γέφυρες, ακόμη και αεροδρόμιο.
Τιμές
Ο αστεροειδής 3130 Χίλαρυ, που ανακαλύφθηκε το 1981, πήρε το όνομά του από τον Έντμουντ Χίλαρι.
Έγινε Ιππότης της Περικνημίδας το 1965.
Το 2003, με αφορμή την 50ή επέτειο από τον άθλο του, του δόθηκε τιμητικά η υπηκοότητα του Νεπάλ. Ο Χίλαρι απεικονίζεται στο χαρτονόμισμα των 5 δολαρίων της Νέας Ζηλανδίας. Ήταν ο γνωστότερος Νεοζηλανδός παγκοσμίως και ο μοναδικός εν ζωή άνθρωπος, το πρόσωπο του οποίου αποτυπώθηκε σε χαρτονόμισμα της χώρας του
2013 – Άαρον Σβαρτς, Αμερικανός προγραμματιστής υπολογιστών και ακτιβιστής (βρέθηκε κρεμασμένος στο διαμέρισμά του).
Ο Άαρον Σουόρτς (Aaron Swartz Η., 8 Νοεμβρίου 1986 - 11 Ιανουαρίου 2013) ήταν ένας Αμερικανός προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, συγγραφέας, αρχειοθέτης, πολιτικός διοργανωτής, και ακτιβιστής στο Διαδίκτυο. Βασική πυξίδα της σύντομης ζωής του ήταν ο αγώνας για την ελεύθερη διάδοση της γνώσης σε όλους μέσω του διαδικτύου. Πρωτοστάτησε σε δράσεις υπέρ των ψηφιακών δικαιωμάτων και κατά της λογοκρισίας, των κρατικών παρεμβάσεων και της εμπορευματοποίησης δημοσίων εγγράφων όπως οι αποφάσεις των δικαστηρίων και τα πανεπιστημιακά συγγράμματα. Είχε φτιάξει και διαθέσει, με ελεύθερες άδειες, αρκετά προγράμματα.
Ο Άαρον Σουόρτς γεννήθηκε στο Σικάγο, πρωτοτόκος γιος της Susan και του Robert Swartz. Ο πατέρας του είχε ιδρύσει την εταιρεία λογισμικού North Shore Country Day School. Ασχολήθηκε με την μελέτη των υπολογιστών, προγραμματισμού, και ίντερνετ. Παρακολούθησε μαθήματα στο North Shore Country Day School, σε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο κοντά στο Σικάγο, μέχρι την ένατη τάξη, σταμάτησε το γυμνάσιο στην 10η τάξη και παρακολούθησε μαθήματα στο Chicago Area College. Φοίτησε για ένα χρόνο στο Στάνφορντ αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του και στη συνέχεια αφοσιώθηκε στον προγραμματισμό και στον πολιτικό κυβερνοακτιβισμό.
Στις 11 Ιανουαρίου 2013 ο Σουόρτς αυτοκτόνησε δια απαγχονισμού στο διαμέρισμά του στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. 'Ηταν 26 ετών.
Το 2014 κυκλοφόρησε ελεύθερα η ταινία του Brian Knappenberger «The Internet's Own Boy: The Story of Aaron Swartz», ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τη δράση του 'Ααρον Σουόρτς.
2014 - Αριέλ Σαρόν, Ισραηλινός πολιτικός.
Ο Αριέλ Σαρόν (εβραϊκά: אריאל שרון, γεννημένος ως Αριέλ Σάινερμαν, στις 26 Φεβρουαρίου 1928, πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2014) ήταν Ισραηλινός πολιτικός και πρώην στρατηγός, που χρημάτισε 11ος Πρωθυπουργός του Ισραήλ. Υπήρξε διοικητής στον ισραηλινό στρατό (Τζαχάλ) από τη σύστασή του το 1948. Συμμετείχε στον πόλεμο της Ανεξαρτησίας του 1948, τη σφαγή στην Κίμπια το 1953, στον πόλεμο του Σουέζ το 1956, τον πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 και τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973.
Μετά τη συνταξιοδότησή του από το στρατό, εντάχθηκε στο ακροδεξιό κόμμα Λικούντ, υπηρετώντας σε αρκετά υπουργικά πόστα στις κυβερνήσεις του κόμματος τις περιόδους 1977-1992 και 1996-1999. Κατά την περίοδο του Πολέμου του Λιβάνου του 1982, από την θέση του υπουργού Άμυνας της Κυβέρνησης Μπεγκίν, διέταξε την προώθηση του Ισραηλινού Στρατού μέχρι την Βηρυτό, ενώ κατηγορήθηκε επίσημα, με βάση την έκθεση της Επιτροπής Kahan, ως «προσωπικά υπεύθυνος» για τα γεγονότα της Σφαγής της Σάμπρα και της Σατίλα, καθώς δεν έλαβε υπόψιν την προοπτική αιματοχυσίας από τους φαλαγγίτες στα στρατόπεδα προσφύγων, ούτε παρεμπόδισε την εισβολή τους.
Το 2000, έγινε αρχηγός του Λικούντ, υπηρετώντας ως Πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 2001 έως τις αρχές Ιανουαρίου του 2006, όταν και υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία, η οποία τον άφησε σε κατάσταση φυτού μέχρι τον θάνατό του. Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2014.
2015 – Ανίτα Έκμπεργκ, σουηδή ηθοποιός.
Η Ανίτα Έκμπεργκ (1931-2015) ήταν Σουηδέζα ηθοποιός και μοντέλο.
Γεννήθηκε το 1931 στο Μάλμε της Σουηδίας.
Ξεκίνησε να εργάζεται ως μοντέλο και το 1950 στέφθηκε Μις Σουηδία. Έφυγε για τις ΗΠΑ με στόχο να γίνει Μις Υφήλιος, αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι ξεκίνησε η καριέρα της στην υποκριτική και το 1956 κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα της πιο ελπιδοφόρας νέας ηθοποιού. Η μεγαλύτερή της επιτυχία ήταν ο ρόλος της στην ταινία Γλυκιά ζωή του Φεντερίκο Φελίνι.
Απεβίωσε στις 11 Ιανουαρίου του 2015 σε μία κλινική στην επαρχία Ρόκα ντι Πάπα της Ρώμης.
2015 – Μπάμπης Γκολές, τραγουδιστής, από τους κυριότερους εκπροσώπους της αναβίωσης του ρεμπέτικου.
Ο Μπάμπης Γκολές (5 Νοεμβρίου 1947 - 11 Ιανουαρίου 2015) ήταν Έλληνας τραγουδιστής του ρεμπέτικου-λαϊκού τραγουδιού.
Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1947 στην συνοικία Ταμπάχανα της Πάτρας. Ήταν αυτοδίδακτος μουσικός και ξεκίνησε να παίζει κιθάρα και ούτι από την ηλικία των 8 ετών, ενώ από την ηλικία των 12 και μπουζούκι. Είχε βαθιά γνώση του ρεπερτορίου των δίσκων των 78 στροφών και επανέφερε πολλά ξεχασμένα τραγούδια από ένα ευρύτερο φάσμα που περιείχε εκτός από τα διάφορα είδη του ρεμπέτικου, την καντάδα και το δημοτικό τραγούδι, που είχαν ηχογραφηθεί σε λιγοστούς τέτοιους δίσκους και είχαν χαθεί με το πέρασμα των χρόνων.
Το 1964 έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση σε καφενείο στη συνοικία του Ταραμπούρα στην Πάτρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 συνυπήρξε με το συγκρότημα Τα παιδιά από την Πάτρα στα πρώτα βήματα τους στο χώρο της μουσικής, στο νυχτερινό κέντρο Χάραμα των αδελφών Οικονόμου που βρισκόταν στην περιοχή της Οβρυάς. Το 1982 κυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική του δουλειά, με την ονομασία Τσάρκα στα παλιά. Είχε ηχογραφήσει συνολικά, περίπου 300 παλιά και νέα τραγούδια.
Ήταν ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της αναβίωσης του ρεμπέτικου. Αποτελούσε συνδετικό κρίκο μεταξύ του παλιού κλασικού ρεμπέτικου και του μεταγενέστερου λαϊκού τραγουδιού και ήταν ένας αυθεντικός τραγουδιστής και συνεχιστής του ιδιαίτερου ρεμπέτικου στυλ.
Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2015 σε ηλικία 68 ετών, η κηδεία του έγινε στο κοιμητήριο του Ιερού Ναού της Παναγίας Αλεξιώτισσας στην Πάτρα με μουσική συνοδεία ρεμπέτικων τραγουδιών και παρουσία μεγάλου πλήθους κόσμου.
2019 - Δημήτρης Σιούφας, Έλληνας πολιτικός και δικηγόρος.