DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 9 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Ιερομάρτυρος Θεοκτίστου του ομολογητού,
Μαρτύρων Πολυεύκτου και Λαυρεντίου,
Νεομάρτυρος Κυράννης εκ Βυσώκας Θεσσαλονίκης

9 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

475: Ο Βασιλίσκος στέφεται αυτοκράτορας του Βυζαντίου, όταν ο αυτοκράτορας Ζήνωνας ανατρέπεται και αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη.

1349: Επτακόσιοι Εβραίοι καίγονται ζωντανοί στη Βασιλεία της Ελβετίας, επειδή θεωρούνται υπεύθυνοι για τη βουβωνική πανώλη που πλήττει την πόλη.

1438: Αρχίζει στη Φεράρα της Ιταλίας η ομώνυμη σύνοδος των Εκκλησιών της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, με στόχο την άρση του Σχίσματος του 1054. Στη σύνοδο, η οποία αργότερα θα μεταφερθεί στη Φλωρεντία, συμμετέχει και ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιωάννης Η’. Αν και αποφασίζεται η ένωση των δύο Εκκλησιών, η ανθενωτική μερίδα της Κωνσταντινούπολης υπερισχύει και τελικά ανατρέπει την αρχική απόφαση.

1570: Ο τσάρος της Ρωσίας Ιβάν ο Τρομερός σκοτώνει τους κατοίκους της ανυπότακτης πόλης του Νόβγκοροντ, θεωρώντας ότι θα τον πρόδιδε. Ετσι σφάζει, ακρωτηριάζει, καίει και βασανίζει άντρες, γυναίκες και παιδιά.

1768: Ανοίγει στο Λονδίνο το πρώτο σύγχρονο τσίρκο, από τον Φίλιπ Άστλεϊ.

1788: Το Κονέκτικατ γίνεται η 5η Πολιτεία των ΗΠΑ.

1792: Ρωσία και Οθωμανική Αυτοκρατορία υπογράφουν τη Συνθήκη του Ιασίου, κηρύσσοντας την λήξη του έκτου μεταξύ τους πολέμου. Η Τουρκία παραχωρεί στη Ρωσία τα επί της Δυτικής Ουκρανίας παράλια του Ευξείνου Πόντου.

1793: Ο Ζαν Πιέρ Μπλαντσάρντ είναι ο πρώτος, που καταφέρνει να πετάξει με αερόστατο στις ΗΠΑ.

1799: Εισάγεται στη Μεγάλη Βρετανία ο φόρος εισοδήματος από τον πρωθυπουργό Ουίλιαμ Πιτ, για να χρηματοδοτήσει τον πόλεμο κατά του Ναπολέοντα.

1823: Η ρωσική κυβέρνηση, με υπόμνημά της προς τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις, προτείνει ως λύση του ελληνικού ζητήματος τη σύσταση τριών ηγεμονιών κατά το πρότυπο της Βλαχίας και της Μολδαβίας. Οι προτεινόμενες ηγεμονίες είναι: α) Θεσσαλία και Ανατολική Στερεά Ελλάς, β) Δυτική Στερεά Ελλάς και Ήπειρος, γ) Πελοπόννησος και Κρήτη. Για τα νησιά του Αιγαίου προτείνει δημοτικούς θεσμούς και τοπική αυτοδιοίκηση. Οι τρεις ηγεμόνες θα πληρώνουν ετήσιο φόρο στην Τουρκία και θα εκπροσωπούνται από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

1839: Ο Γάλλος ζωγράφος Λουίς Δαγκέρ ανακοινώνει στη Γαλλική Ακαδημία τεχνών και επιστημών, τη μέθοδο της δαγκεροτυπίας, την πρώτη πρακτική φωτογραφική διαδικασία.

1861: Η πολιτεία του Μισισιπή είναι η δεύτερη πολιτεία που αποσπάται από την αμερικανική ομοσπονδία.

1888: Ιδρύεται η οικονομική εφημερίδα Financial Times. Το πρώτο φύλλο της κυκλοφορεί με το όνομα «London Financial Guide» και θα μετονομαστεί στις 13 Φεβρουαρίου σε Financial Times.

1894: Ο Γουίλιαμ Ντίκσον αποκτά τα πνευματικά δικαιώματα της πρώτης κινηματογραφικής ταινίας.

1900: Ιδρύεται στη Ρώμη η Λάτσιο ως αθλητικός σύλλογος δρομέων. Επιλέγουν τα γαλανόλευκα χρώματα, εμπνευσμένοι από τα χρώματα της σημαίας της Ελλάδας, πατρίδας των Ολυμπιακών Αγώνων και του αθλητισμού γενικότερα. Έμβλημα της ομάδας ο αετός, σύμβολο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

1905: (με το παλιό ημερολόγιο) "Ματωμένη Κυριακή": Η ρωσική αυτοκρατορική φρουρά, σκοτώνει πάνω από 500 εργάτες, οι οποίοι διαδηλώνουν ειρηνικά, έξω από το χειμερινό παλάτι στην Αγία Πετρούπολη. Η "Ματωμένη Κυριακή" αποτελεί την απαρχή της πρώτης ρωσικής επανάστασης.

1912: Αμερικανοί πεζοναύτες εισβάλλουν στην Ονδούρα, για να προστατεύσουν τα αμερικανικά συμφέροντα στη διάρκεια της εξέγερσης.

1919: Η ασφαλιστική εταιρία "Μετροπόλιταν Λάιφ" αποκτά το εντυπωσιακότερο και μεγαλύτερο συγκρότημα γραφείων στη Νέα Υόρκη αλλά και στον κόσμο, το οποίο έχει 50 ορόφους.

1922: Αισιόδοξος για τα εθνικά μας θέματα δηλώνει από το Λονδίνο ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης.

1923: Ο Ισπανός εφευρέτης και αεροπόρος Δον Χουάν ντε λα Σιέβρα κάνει την πρώτη επιτυχημένη πτήση με το αυτόγυρο, τον πρόγονο του ελικοπτέρου.

1929: Ιδρύεται το The Seeing Eye, στο Νάσβιλ του Τενεσί, με σκοπό να εκπαιδεύσει σκυλιά-συνοδούς για τους τυφλούς.

1930: Στην Ελλάδα, σημειώνονται σοβαρά επεισόδια μεταξύ αστυνομικών και φοιτητών.

1937: Βγαίνει στην κυκλοφορία στις ΗΠΑ το πρώτο τεύχος του περιοδικού LOOK.

1938: Ο πρίγκιπας των Ελλήνων Παύλος νυμφεύεται στην Αθήνα τη Φρειδερίκη του Ανόβερου.

1941: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Το Ελληνικό Υποβρύχιο «Τρίτων» κατά τη διάρκεια της τρίτης πολεμικής περιπολίας στο Στενό του Οτράντο, με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Δ. Ζέπο, βυθίζει το ιταλικό υποβρύχιο «Neghelli».

1945: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Ηνωμένες Πολιτείες εισβάλλουν στη νήσο Λουζόν των Φιλιππίνων.

1949: Σοβιετικοί οικονομολόγοι, που συναντώνται στη Μόσχα, προσπαθούν να βρουν το λόγο για τον οποίο η καπιταλιστική Αμερική δεν επλήγη από τη μεγάλη οικονομική κρίση, που προέβλεψε ο Μαρξ.

1951: Ανοίγουν επίσημα οι πύλες της έδρας του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.

1954: Καθιερώνεται στην Ελλάδα το προγαμιαίο πιστοποιητικό υγείας.

1957: Μετά την αποτυχία των Βρετανών στην επέμβαση τους στο Σουέζ παραιτείται ο Βρετανός πρωθυπουργός Άντον Ίντεν επικαλούμενος λόγους υγείας.

1959: Στην Ομοσπονδιακή Γερμανία παρατηρείται έξαρση των αντισημιτικών ενεργειών.

1960: Στην Αίγυπτο, γίνεται η επίσημη θεμελίωση και έναρξη εργασιών της κατασκευής του Φράγματος του Ασουάν. Οι πρόεδροι της Σοβιετικής Ένωσης Νικίτα Χρουστσώφ και της Αιγύπτου, Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ, επιβαίνοντες σε πλοιάριο, ρίχνουν στο σημείο θεμελίωσης συμβολικές πέτρες.

1963: Ο τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος Ριλάι-1, που εκτοξεύτηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1962 εκπέμπει σε Ευρώπη και Αμερική, το πρώτο πλήρες τηλεοπτικό πρόγραμμα με το σύστημα μονταβίζιον.

1964: Ξεσπούν αντιαμερικανικές ταραχές στη Ζώνη της Διώρυγας του Παναμά, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 21 πολίτες του Παναμά και τρεις Αμερικανοί στρατιώτες.

1968: Το αμερικανικό διαστημόπλοιο "Σαρβέιγιορ 7" πραγματοποιεί την τελευταία μη επανδρωμένη αποστολή της NASA στη Σελήνη.

1969: Στις ΗΠΑ, η ΝΑΣΑ επιλέγει τον Έντουιν Όλντριν και τον Νιλ Άρμστρονγκ για την πρώτη προσσελήνωση.

1970: Επισκευές αρχίζουν στο Μεγάλο Φράγμα του Ασουάν στην Αίγυπτο.

1971: Σπάνιοι ζωικοί οργανισμοί ανακαλύπτονται σε σπήλαιο των Καλαβρύτων.

1972: Καταστρέφεται μετά από πυρκαγιά το πλοίο Κουίν Ελίζαμπεθ στο Χονγκ Κονγκ.

1973: Στη Ροδεσία, το καθεστώς των λευκών κλείνει τα σύνορα με τη Ζάμπια, προσπαθώντας να εμποδίσει τις απελευθερωτικές δυνάμεις των μαύρων.

1976: Αρχίζουν τα γυρίσματα της ταινίας "Ρόκι" με πρωταγωνιστή τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Είναι η πρώτη φορά, που χρησιμοποιείται η σταθερή κάμερα (Steadicam) σε ταινία.

1979: Η ελληνική τηλεόραση αποκτά χρώμα, χάρη στο γαλλικό σύστημα SECAM, που αργότερα θα αντικατασταθεί από το γερμανικό PAL.

1980: Στη Σαουδική Αραβία, 63 ισλαμιστές αποκεφαλίζονται για την επιδρομή στο Μεγάλο Τέμενος της Μέκκας, τον περασμένο Νοέμβριο.

1982: Τρεις θάνατοι από το ψύχος σημειώνονται στην Ελλάδα.

1986: Η Kodak χάνει τον... πόλεμο της αυτόματης φωτογραφίας, από την Polaroid.

1987: Δημοσιοποιείται έγγραφο του Λευκού Οίκου, το οποίο πιστοποιεί την πώληση αμερικανικών όπλων στο Ιράν με αντάλλαγμα την απελευθέρωση Αμερικανών ομήρων των σιιτών του Λιβάνου.

1991: Οι Σοβιετικοί εισβάλουν στο Βίλνιους, την πρωτεύουσα της Λιθουανίας.

1992: Η Συνέλευση των Σερβοβοσνίων ανακηρύσσει τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, διαμαρτυρόμενη για την απόφαση Κροατών και Μουσουλμάνων να ζητήσουν αναγνώριση από την ΕΟΚ.

1992: Η ταινία «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» κάνει επίσημη πρεμιέρα στην Αθήνα, παρουσία του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου και του πρωταγωνιστή Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.

1994: Την πρώτη του ευρωπαϊκή περιοδεία αρχίζει από το Βέλγιο, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον.

1995: Ο Βαλέρι Πολιάκοφ συμπληρώνει 366 μέρες στο διάστημα από την ημέρα, που επιβιβάστηκε στον Διαστημικό Σταθμό MIR, σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ διάρκειας.

1996: Κρίση των Ιμίων: Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών απαντά με καθυστέρηση, απορρίπτοντας τη ρηματική διακοίνωση της Τουρκίας στις 29 Δεκεμβρίου, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια έχουν καταχωρηθεί στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.

1997: Την υποψηφιότητά του για την ηγεσία της ΝΔ ανακοινώνει επίσημα ο Βύρων Πολύδωρας.

1998: Ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Νίκολας Μπερνς, σε συνέντευξή του σε ελληνικές εφημερίδες δηλώνει ότι οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν μόνο 6 ν.μ. ως εθνικό εναέριο χώρο της Ελλάδας, ενώ και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ξεκαθαρίζει ότι για τις ΗΠΑ οι τουρκικές πτήσεις στη ζώνη μεταξύ 6 και 10 ν.μ. δεν αποτελούν παραβιάσεις.

2000: Το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ ανακοινώνει ότι, θα διεξάγει έρευνα για το οικονομικό σκάνδαλο της Enron.

2003: Αρχίζει επίσημα η Ελληνική Προεδρία στην Ε.Ε με συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής. Στόχοι της, μεταξύ άλλων, η ολοκλήρωση της Διεύρυνσης, η υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης των νέων χωρών-μελών, η προώθηση θεμάτων σχετικά με την αμυντική και εξωτερική πολιτική και οι εξωτερικές σχέσεις της ΕΕ.

2003: Με απόφαση του ρεπουμπλικανού κυβερνήτη του Ιλινόις, Τζορτζ Ράιαν οι θανατικές καταδίκες 167 φυλακισμένων στην Πολιτεία μετατρέπονται σε ισόβεια.

2005: Ο Μαχμούντ Αμπάς εκλέγεται νέος πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, διαδεχόμενος των αποθανόντα Γιάσερ Αραφάτ.

2007: Ο Στίβεν Τζομπς της Apple επιδεικνύει το νέο κινητό τηλέφωνο iPhone.

2010: Εκρηκτικός μηχανισμός, τοποθετημένος σε κάδο απορριμμάτων, εκρήγνυται στις οκτώ το βράδυ κοντά στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, μπροστά από τη Βουλή. Την ευθύνη της επίθεσης θα αναλάβει η τρομοκρατική οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς».

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1554 – Πάπας Γρηγόριος ΙΕ΄. (9 Ιανουαρίου 1554 - 8 Ιουλίου 1623)
Γεννήθηκε στη Μπολόνια στις 9 Ιανουαρίου του 1554. Το κοσμικό του όνομα ήταν Αλεσάντρο Λουντοβίζι. Ήταν ένα από τα επτά παιδιά του κόμη Πομπέο Λουντοβίζι και της Καμίλα Μπιατζίνι.
Σπούδασε αρχικά στο Παπικό Γρηγοριανό Κολέγιο των Ιησουιτών στη Ρώμη και συνέχισε στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια από όπου πήρε πτυχία κανονικού και Ρωμαϊκού Δικαίου τον Ιούνιο του 1575. Δεν υπάρχουν στοιχεία για χειροτονία του. Το αρχικό του επάγγελμα ήταν παπικός νομικός σύμβουλος στη Ρώμη. Το 1612 ο Πάπας Παύλος Ε΄ τον διόρισε αρχιεπίσκοπο της Μπολόνια και τον Αύγουστο του 1616 τον έστειλε σαν νούντσιο στο δουκάτο της Σαβοΐας, για να μεσολαβήσει στη διαμάχη του Καρόλου Εμμανουήλ Α΄ και του Φίλιππου Γ΄ της Ισπανίας με αφορμή το μαρκησάτο του Μονφερράτου του οίκου των Γκονζάγκα. Το Σεπτέμβριο του 1616 ο Πάπας Παύλος τον τοποθέτησε σε θέση καρδινάλιου - ιερέα στη Σάντα Μαρία στην Τρανσποντίνα. Ο Λουντοβίζι παρέμεινε στην αρχιεπισκοπή του μέχρι και το θάνατο του Πάπα Παύλου το 1621, οπότε και μετέβη στη Ρώμη προκειμένου να συμμετάσχει στο κονκλάβιο το οποίο τελικά τον εξέλεξε.
Ο Γρηγόριος ΙΕ΄ πέθανε στο Παλάτι του Κουιρινάλε στις 8 Ιουλίου του 1623, και τάφηκε στο ναό του αγίου Ιγνατίου. Τον διαδέχθηκε ο Ουρβανός Η΄.

1685 - Τιβέριος Χέμστερχοϋς, Ολλανδός φιλόλογος.

1728 – Τόμας Γουόρτον, Άγγλος ποιητής

1873 - Τόμας Κέρτις, Αμερικανός αθλητής.

1878 - Τζον Γουάτσον, Αμερικανός ψυχολόγος.

1890 – Κουρτ Τουχόλσκυ Γερμανός δημοσιογράφος, σατιρικός ποιητής και συγγραφέας.
Έγραψε επίσης με τα ψευδώνυμα Kaspar Hauser, Peter Panter, Theobald Tiger και Ignaz Wrobel.
Γεννημένος στη γειτονιά Μοαμπίτ (Moabit) του Βερολίνου, μετακόμισε το 1924 στο Παρίσι και το 1930 στη Σουηδία. Ο Τουχόλσκυ ήταν ένας από τους σημαντικότερους δημοσιογράφους της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Ως κριτικός εργάστηκε για το εβδομαδιαίο περιοδικό Weltbühne (Παγκόσμια Σκηνή) γράφοντας στο στιλ και την παράδοση του Χάινριχ Χάινε (Heinrich Heine). Ήταν ταυτόχρονα τραγουδοποιός και ποιητής και συντάκτης σατιρικών πολιτικών περιοδικών. Θεωρήθηκε ως αριστερός δημοκράτης και ειρηνόφιλος, και ότι τασσόταν ενάντια στις αντιδημοκρατικές τάσεις - προ πάντων στην πολιτική, το στρατό και τη δικαιοσύνη. Όταν ήρθαν οι Ναζί στην εξουσία το 1933, τα βιβλία του κάηκαν και έχασε την υπηκοότητά του.

1890 - Κάρελ Τσάπεκ, Τσέχος συγγραφέας.

1897 - Καρλ Λέβιτ, Γερμανός φιλόσοφος.

1908 – Σιμόν ντε Μποβουάρ, Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και φεμινίστρια.

1913 – Ρίτσαρντ Νίξον, Αμερικανός πολιτικός, 37ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ο Ρίτσαρντ Μίλχους Νίξον (αγγλ. Richard Milhous Nixon, Καλιφόρνια, 9 Ιανουαρίου 1913 - 22 Απριλίου 1994) ήταν ο 37ος Πρόεδρος των Η.Π.Α. (1969-1974). Επίσης διετέλεσε αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Αϊζενχάουερ (1953-1961). Είναι μέχρι στιγμής ο μοναδικός που έχει εκλεγεί ως πρόεδρος και αντιπρόεδρος σε 2 διαφορετικές περιόδους, αλλά και ο μόνος Πρόεδρος που παραιτήθηκε από τη θέση του. Η παραίτησή του ήρθε ως συνέχεια του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ σε μια απόπειρα να αποφύγει την καθαίρεσή του από το αξίωμα του Προέδρου. Η θητεία του συνδέθηκε τόσο με την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ, όσο και με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από εκεί το 1973. Τον αντικατέστησε ο δεύτερος αντιπρόεδρός του, Τζέραλντ Φορντ, ο οποίος και του απέδωσε χάρη για οποιοδήποτε αδίκημα διέπραξε επί θητείας του, από τις 20 Ιανουαρίου 1969 έως τις 9 Αυγούστου 1974.

1919 - Ουίλιαμ Μέρεντιθ, Αμερικανός ποιητής.

1922 - Σεκού Τουρέ, πρόεδρος της Γουινέας.

1924 - Μαίρη Κέι, Αμερικανίδα μουσικός.

1925 – Λη Βαν Κλιφ, Αμερικανός ηθοποιός (Western).
Ο Κλάρενς Λιρόι Βαν Κλιφ ο νεότερος (Clarence Leroy "Lee" Van Cleef, Jr., 9 Ιανουαρίου 1925 - 16 Δεκεμβρίου 1989), γνωστός ως Λι Βαν Κλιφ, ήταν Αμερικανός ηθοποιός. Έγινε περισσότερο γνωστός για τους ρόλους που υποδύθηκε σε ταινίες ουέστερν της δεκαετίας του '60, όπως το Μονομαχία στο Ελ Πάσο, Ο Καλός, Ο Κακός και ο Άσχημος και Οι 5 Σημαδεμένοι του Ελ Βιέντο.

1926 - Τζωρτζ Μοντέλσκι, Πολωνός πολιτικός επιστήμονας.

1928 - Ντομένικο Μοντούνιο, Ιταλός τραγουδιστής.

1938 - Λάκης Παππάς, Έλληνας τραγουδιστής του νέου κύματος. (9 Ιανουαρίου 1938 - 26 Μαρτίου 2014)
Ο Λάκης Παππάς γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1938 και έκανε την πρώτη του καλλιτεχνική εμφάνιση το 1959. Αναδείχτηκε στον καλλιτεχνικό χώρο με τη συμμετοχή του στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι.
Ήταν από τους κυριότερους εκφραστές του νέου κύματος. Από τα πλέον γνωστά του τραγούδια ήταν «Πάει κι' αυτή η Κυριακή», «Μη κουραστείς να μ΄αγαπάς», «Ήταν καμάρι της Αυγής», «Μανούλα μου», «Ο Έκτορας κι η Ανδρομάχη», «Έλα μαζί μου», «Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι».
Πέθανε στις 26 Μαρτίου 2014, σε ηλικία 76 ετών, στην ΑΘήνα.

1941 – Τζόαν Μπαέζ, Αμερικανίδα τραγουδίστρια της φολκ, κυρίως, μουσικής και στιχουργός.
Η Τζόαν Μπαέζ (Joan Chandos Báez, 9 Ιανουαρίου 1941 - ...) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια της φολκ, κυρίως, μουσικής και στιχουργός. Από το 1959 που ξεκίνησε την καριέρα της μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει περισσότερα από τριάντα άλμπουμ, στα οποία ερμήνευσε τόσο δικά της τραγούδια όσο και τραγούδια άλλων δημιουργών. Οι στίχοι των τραγουδιών της είναι κυρίως στα Αγγλικά και στα Ισπανικά, αλλά έχει ερμηνεύσει τραγούδια και σε άλλες γλώσσες.
Επιπλέον είναι ιδιαίτερα γνωστή για την ενεργό συμμετοχή της στο αντιπολεμικό κίνημα (κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ συνελήφθη και φυλακίστηκε για τη συμμετοχή της στη διαμαρτυρία στο Armed Forces Induction Center) και την υποστήριξη του κινήματος κατά των φυλετικών διακρίσεων. Πολλά από τα τραγούδια της μιλούν για τον πόλεμο και για μια σειρά από κοινωνικά προβλήματα.

1944 – Τζίμμυ Πέητζ, Άγγλος κιθαρίστας (Led Zeppelin).
O Τζίμι Πέιτζ (πλήρες όνομα James "Jimmy" Patrick Page, 9 Ιανουαρίου 1944) είναι Άγγλος μουσικός, παραγωγός και συνθέτης. Είναι ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Led Zeppelin, με το οποίο έγινε γνωστός παγκοσμίως.
Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας κιθάρα σε δίσκους διάσημων καλλιτεχνών της δεκαετίας του '60. Από το 1966 έως το 1968 ήταν μέλος των Yardbirds, παίζοντας αρχικά μπάσο και στη συνέχεια κιθάρα. Μετά τη διάλυση των Yardbirds, ο Πέιτζ δημιούργησε τους Led Zeppelin. Με τον θάνατο του ντράμερ του συγκροτήματος, Τζον Μπόναμ, οι Led Zeppelin διαλύθηκαν και ο Πέιτζ ακολούθησε σόλο καριέρα. Θεωρείται ένας από τους μουσικούς που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη της ροκ μουσικής και της ηλεκτρικής κιθάρας.

1944 – Μιχάλης Βιολάρης, Κύπριος τραγουδιστής.
Ο Μιχάλης Βιολάρης (9 Ιανουαρίου 1944) είναι Κύπριος τραγουδιστής.
Με τις μουσικές του σπουδές  να έχουν  προηγηθεί στο Εθνικό Ωδείο της  Λάρνακας, ο Μιχάλης Βιολάρης  τελειώνει τη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από αγάπη προς την γενικότερη παιδεία. Στις μπουάτ ο Γιάννης Σπανός, ήταν ο πρώτος που  πίστεψε στη φωνή του και του στάθηκε.
Μια συμμετοχή στα "Άσπρα καράβια", του έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχει αμέσως μετά,  στην πρώτη Ανθολογία, και αργότερα στη δεύτερη. "Το λεγόμενο Νέο Κύμα στο ελληνικό τραγούδι αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται γνωστό. Ήταν ένα νέο άκουσμα  με πολύ ωραίο στίχο, με μια μουσική επένδυση απλή, με ένα σημαντικό χαρακτηριστικό την αλήθεια του, από ανθρώπους που αγαπούσαν πολύ το καλό ελληνικό τραγούδι. Και μιλώ για όλους τους συντελεστές, ποιητές-στιχουργούς, και τραγουδιστές".
Από τα τραγούδια της εποχής αυτής ξεχωρίζουν το Θαλασσινό Τριφύλλι του Οδυσσέα Ελύτη και Λίνου Κόκοτου, το Αν βουληθώ να σ' αρνηθώ του Μίμη Πλέσσα, και αρκετά τραγούδια του Γιώργου Κριμιζάκη (Τι Λωζάννη τι Κοζάνη, Ας πούμε αν θες, και άλλα) και όλα τα τραγούδια του Λίνου Κόκοτου.
Άλλη μια ιδιαίτερη θέση στη δισκογραφία του, κατέχουν τα Κυπριακά. Από τα «Κυπριώτικα του Βιολάρη» (1970) ως το «Καιρών και ηρώων μνήμη» (1996).

1955 - Τζ. Κ. Σίμονς, Αμερικανός ηθοποιός.

1958 - Μεχμέτ Αλί Αγκτσά, Τούρκος δολοφόνος.

1958 - Στήβεν Νηλ, Άγγλος φιλόσοφος.

1963 – Ανδρέας Τσουκαλάς, τραγουδιστής («Νόμιζα»).
Ο Ανδρέας Τσουκαλάς είναι Έλληνας τραγουδοποιός. Το 1992 ξεκίνησε στο χώρο της δισκογραφίας ως συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής υπογράφοντας το πρώτο του συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Lyra, όπου και εκδόθηκε το πρώτο του ολοκληρωμένο CD με τον γενικό τίτλο «Στους καιρούς τους πονηρούς», το οποίο υπογράφει ως δημιουργός (στίχοι-μουσική) και ερμηνευτής, καθώς και ως υπεύθυνος καλλιτεχνικός επιμελητής της παραγωγής.
Το cd αυτό γνωρίζει επιτυχία τόσο σε κριτικές από τα ΜΜΕ, όσο και σε πωλήσεις. Μέσα σε ένα εξάμηνο, κατατάσσεται στα top ten των ραδιοφώνων, αλλά και των πωλήσεων στις δημοσιεύσεις της εφημερίδας Έθνος ανεβαίνοντας μέχρι και την 4η θέση στην δεκάδα, όπως προκύπτει από τα μεγαλύτερα και έγκυρα δισκοπωλεία στην Ελλάδα (Metropolis, philodisk, Music Corner, Juke Box, Music & Video Center, Discoball, Music Shop). Από τον ίδιο δίσκο ξεχώρισαν τα τραγούδια «Νόμιζα», «Μπαλάντα», «Στους καιρούς τους πονηρούς», «Απλά κι αληθινά», κλπ.

1967 - Κλάουδιο Κανίγια, Αργεντίνος ποδοσφαιριστής.

1968 – Γιώργος Θεοφάνους, Κύπριος συνθέτης και στιχουργός.
Ο Γιώργος Θεοφάνους (9 Ιανουαρίου 1968) είναι Κύπριος συνθέτης και στιχουργός. Έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες όπως η Ευρυδίκη, η Μαντώ, ο Αντώνης Ρέμος, η Μαρινέλλα, ο Χρήστος Δάντης, η Ελένη Δήμου, η Άντζελα Δημητρίου, η Νατάσα Θεοδωρίδου, η Χάρις Αλεξίου, η Καίτη Γαρμπή, ο Γιάννης Πάριος, ο Γιάννης Σαββιδάκης, ο Σάκης Ρουβάς, η Πέγκυ Ζήνα, ο Βασίλης Καρράς, ο Πασχάλης Τερζής, η Angie κ.α., καθώς και με τους One, τους οποίος και είχε ιδρύσει.
Έχει σπουδάσει στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ, όπου διηύθυνε για κάποιο διάστημα ορχήστρα τζαζ. Το 1990 τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ενορχήστρωσης στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης για το τραγούδι «Ψηλά τα χέρια».
Είναι παντρεμένος με την Βίλλυ και έχει τέσσερα παιδιά, (τον Άγγελο από τον πρώτο του γάμο με την Ευρυδίκη) και άλλα τρία με την Βίλλυ.
Γεννήθηκε στη Λάρνακα στις 9 Ιανουαρίου 1968 και άρχισε να συνθέτει από την ηλικία των 5 ετών. Σπούδασε κιθάρα, πιάνο και αρμονία στο Εθνικό Ωδείο της Κύπρου. Έχει στο ενεργητικό του πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους ("Αισθήσεις" με τη Μαντώ, "Καρδιά μου, μην ανησυχείς" και "Μια αναπνοή" με τον Αντώνη Ρέμο, "Στα υπόγεια είναι η θέα" και "Ο δικός μου ο δρόμος" με τον Πασχάλη Τερζή, "Τόση αγάπη πώς να χαθεί" με τη Νατάσσα Θεοδωρίδου, "Νόημα" με την Πέγκυ Ζήνα, "Κάνε στην άκρη" με την Άντζελα Δημητρίου, "Έχω τόσα να σου πω" με τους One κ.α.).
Το 2002 εκπροσώπησε την Κύπρο στη Eurovision με το τραγούδι «Gimme», που ερμήνευσαν οι One, το οποίο κατέλαβε την 6η θέση.
Μερικά από τα δημοφιλέστερα τραγούδια του είναι τα εξής: «Αισθήσεις», «Ρούχο δανεικό» (με την Μαντώ), «Έλα να με τελειώσεις», «Κι έκρυψα το πρόσωπό μου», «Μια αναπνοή» (με τον Αντώνη Ρέμο), «Παλιόκαιρος», «Ο δικός μου ο δρόμος», «Έχω μια αγάπη», «Δε θέλω τέτοιους φίλους» (με τον Πασχάλη Τερζή), «Το κύμα» (με τη Χάρις Αλεξίου), «Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου» (με τον Σάκη Ρουβά), «Κάνε στην άκρη» (με την Άντζελα Δημητρίου), «Φεγγάρι», «Έλα που φοβάμαι», «Κόκκινη γραμμή», «Δίπλα σε 'σένα» (με τη Νατάσα Θεοδωρίδου), «Ένα τραγούδι ακόμα» (με τον Χρήστο Δάντη), «Τίποτα δε γίνεται τυχαία», «Σήμερον που σ' αντίκρισα» και «Οι ήρωες» (με τη Μαρινέλλα), «Δώρο Θεού», «Απονομή δικαιοσύνης» (με την Καίτη Γαρμπή), «Το μόνο που θυμάμαι», «Πυξίδα», «Τέρμα», «Εμένα, ξέχασε με» (με την Ευρυδίκη).

1972 – Ερβέ Φαλτσιανί, γαλλοϊταλός τραπεζικός υπάλληλος. (Λίστα Λαγκάρντ).

1977 - Τζέιμς Σκούνι Πεν, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.

1978 - Τζενάρο Γκατούζο, Ιταλός ποδοσφαιριστής.

1979 - Θανάσης Πρίττας, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1982 – Αικατερίνη, Δούκισσα του Κέμπριτζ , ευρέως γνωστή και ως Κέιτ ή Κάθριν Μίντλετον, σύζυγος του Πρίγκιπα Ουίλιαμ, Δούκα του Κέμπριτζ.
Η Αικατερίνη, Δούκισσα του Κέιμπριτζ (γενν. ως Catherine Elizabeth Middleton, Κάθριν Ελίζαμπεθ Μίντλετον) γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1982 και είναι σύζυγος του Πρίγκιπα Γουλιέλμου, Δούκα του Κέιμπριτζ. Ως Κάθριν Μίντλετον μεγάλωσε στο Χάπελ Ρόου, Μπάκλεμπερι, κοντά στο Νιούμπερι, και σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Σέντ Άντριους στη Σκωτία.
Συμπεριλήφθηκε στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως» για το έτος 2012.

1987 - Πάμπλο Σάντος, Μεξικανός ηθοποιός.

1989 - Νίνα Ντόμπρεβ, Βουλγάρα ηθοποιός.

1993 - Καταρίνα Τζόνσον-Τόμσον, Αγγλίδα αθλήτρια.

1995 - Νίκολα Πέλτζ, Αμερικανίδα ηθοποιός.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1511 - Δημήτριος Χαλκοκονδύλης, Έλληνας λόγιος.
Ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης (Αύγουστος 1423 - 9 Ιανουαρίου 1511) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λόγιους, που συνέβαλε με το έργο του στην αναβίωση των ελληνικών γραμμάτων στη δυτική Ευρώπη.
Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1423. Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια της πόλης και ήταν εξάδερφος του ιστορικού της Άλωσης, Λαόνικου Χαλκοκονδύλη. Εξαιτίας προστριβών με τους Ατσαγιόλι, τους φλωρεντινούς δούκες της Αθήνας, η οικογένειά του κατέφυγε το 1453 στον Μυστρά. Για εκείνη την περίοδο της ζωής του δεν υπάρχουν πληροφορίες.
Το 1449 ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης πήγε στην Ρώμη, αφού είχε προηγουμένως σπουδάσει φιλοσοφία, πιθανόν κοντά στον Γεώργιο Γεμιστό. Εκεί συμπλήρωσε τις σπουδές του δίπλα στον Θεόδωρο Γαζή, από τον οποίο διδάχτηκε τα λατινικά. Με τον Γαζή συνδέθηκε με στενή φιλία η οποία επισφραγίστηκε με τη διαθήκη του τελευταίου που κληροδότησε στον Χαλκοκονδύλη την προσωπική του βιβλιοθήκη. Από το 1452 και για τρία χρόνια ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης βρέθηκε στην Περούτζια, όπου παρέδιδε μαθήματα ελληνικής. Το 1455 επέστρεψε στην Ρώμη, όπου παρέμεινε μέχρι το 1463.
Από το 1463 μέχρι το 1472 έζησε στην Πάντοβα όπου ανέλαβε την έδρα των ελληνικών στο εκεί πανεπιστήμιο. Εκεί εισήγαγε τους ακροατές του στις φιλοσοφικές θεωρίες του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και δίδαξε τα ελληνικά. Στην Πάντοβα μεταξύ των επιφανέστερων μαθητών του ήταν και ο Ιανός Λάσκαρις.
Το 1472 έφυγε για τη Φλωρεντία, που τότε ήταν το σπουδαιότερο κέντρο ανθρωπιστικών σπουδών, και τρία χρόνια αργότερα προτάθηκε για και έλαβε την καθέδρα των ελληνικών γραμμάτων. Μεταξύ των μαθητών του ήταν: ο Τζοβάνι Πίκο ντε Μιράντολα, ο Τζιοβάνι Μέντιτσι, ο Πέτρος των Μεδίκων, γιος του Λαυρέντιου και ο Γιόχαν Ρόιχλιν, ο σημαντικότερος από τους Γερμανούς ανθρωπιστές. Στη συνέχεια έζησε στο Μιλάνο, όπου το 1488 εξέδωσε[1] έργα του Ομήρου με τίτλο "Ομήρου τα σωζώμενα". Εκεί εξέδωσε το 1493 και τον "Ισοκράτη", τα γραμματικά "Ερωτήματα" και το σημαντικό εγκυκλοπαιδικό λεξικό "Σουϊδα" ή "Σούδα". Πέθανε το 1511 στο Μιλάνο.

1534 - Ιωάννης Αβεντίνος, Βαυαρός ιστορικός και φιλόλογος.

1799 – Μαρία Γκαετάνα Ανιέζι, ιταλίδα μαθηματικός και φιλόσοφος, που διακρίθηκε για τις εργασίες της στον διαφορικό λογισμό.
Η Μαρία Γκαετάνα Ανιέζι (ιταλικά Maria Gaetana Agnesi, 16 Μαΐου 1718 - 9 Ιανουαρίου 1799) ήταν Ιταλίδα μαθηματικός, φιλόσοφος και φιλάνθρωπος. Θεωρείται η πρώτη συγγραφέας βιβλίου που πραγματευόταν ταυτόχρονα τόσο τον διαφορικό όσο και τον ολοκληρωτικό λογισμό και ήταν επίτιμη διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Μπολόνια.
Αφιέρωσε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες της ζωής στη μελέτη της θεολογίας (ιδιαίτερα της πατρολογίας) και σε φιλανθρωπικό έργο στην υπηρεσία των φτωχών, στους οποίους άνοιξε το σπίτι της, όπου δημιούργησε ένα νοσοκομείο.
Ήταν αδελφή της συνθέτριας και τσεμπαλίστριας Μαρίας Τερέζας Ανιέζι Πινοτίνι.

1855 – Νεόφυτος Βάμβας, Έλληνας λόγιος.
Ο Nεόφυτος Βάμβας (1776-9 Ιανουαρίου 1855) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λόγιους και είναι ένας από τους λεγόμενους «Δάσκαλους του Γένους», εκπρόσωπος του νεοελληνικού Διαφωτισμού.
Γεννήθηκε στη Χίο. Γονείς του ήταν ο Ισίδωρος και η Σταματούλα. Αρχίζει τις σπουδές στη γενέτειρά του, τη Χίο, τις συνεχίζει στη Σίφνο, όπου στα 1793 μεταβαίνει για να φοιτήσει στην ακμάζουσα εκεί σχολή με δάσκαλο τον Μισαήλ τον Πάτμιο. Εκεί φοιτά κάτω από μεγάλες στερήσεις και βοηθούμενος από ντόπιες οικογένειες αλλά και τους δασκάλους του. Γυρίζει στη Χίο και παρά τις αντιδράσεις των γονιών του πηγαίνει στην Πάτμο, όπου έχει ως δάσκαλό του τον Δανιήλ τον Κεραμέα. Η μονομερής όμως διδασκαλία του που επικεντρωνόταν μόνο στα ελληνικά δεν τον ικανοποιούσε και έφυγε. Αρχικά σχεδιάζει να μεταβεί στην Πίζα για σπουδές μα αναβάλλεται το ταξίδι αυτό. Επανέρχεται στην Χίο, για να παρακολουθήσει τα μαθήματα του Δωρόθεου Πρώιου επειδή δίδασκε και μαθηματικά. Το 1791 χειροτονείται ιεροδιάκονος. Ακολουθεί στην Κωνσταντινούπολη τον Δωρόθεο Πρώιο στα 1796. Συνοδεύει τον Πρώιο στο Βουκουρέστι και πάλι πίσω στην Κωνσταντινούπολη. Γίνεται δάσκαλος στην οικογένεια του Γεώργιου Μαυροκορδάτου και του Κωνσταντίνου Χατζερή, διερμηνέα του Οθωμανικού στόλου. Aκολουθεί και πάλι τον Πρώιο στην Βλαχία όταν τον παίρνει μαζί του ο Χατζερής Το 1804 αποκεφαλίζεται ο Χατζερής επιστρέφει κι ο Βάμβας στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί διδάσκει σε οικογένειες Φαναριωτών (της Ευφροσύνης Μαυροκορδάτου και του Κωνσταντίνου Σούτσου ), ενώ συμμετέχει στη σύνταξη της ‘’Κιβωτού’’, μεγάλου λεξικού της Ελληνικής γλώσσας που διεύθυνε ο Πρώιος και γίνεται μέλος του ‘’Μουσείου του Γένους’’, σύμφωνα με ψήφισμα που είχε συντάξει ο Δωρόθεος Πρώιος, Σχολάρχης (το 1804) της Μεγάλης του Γένους Σχολής

1873 – Αυτοκράτορας Ναπολέων Γ’ της Γαλλίας.
Ο Κάρολος Λουδοβίκος Ναπολέων Βοναπάρτης (Charles Louis Napoléon Bonaparte, 20 Απριλίου 1808 - 9 Ιανουαρίου 1873) ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας και αργότερα, ως Ναπολέων Γ΄, αυτοκράτορας της Γαλλίας. Ήταν ο τρίτος γιος του βασιλιά της Ολλανδίας, Λουδοβίκου Βοναπάρτη, και της Ορτάνς ντε Μποαρναί, κόρης της αυτοκράτειρας Ιωσηφίνας. Ήταν ανιψιός του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.

1876 – Σάμιουελ Χάου, φιλέλληνας αμερικανός γιατρός, που έλαβε ενεργό μέρος στην Ελληνική Επανάσταση.
Ο Σάμιουελ Γκρίντλεϊ Χάου (αγγλικά: Samuel Gridley Howe, 10 Νοεμβρίου 1801 – 9 Ιανουαρίου 1876) ήταν Αμερικανός ιατρός ο οποίος υπήρξε πολέμιος της δουλείας στις ΗΠΑ, υποστηρικτής των επαναστατικών κινημάτων σε Ελλάδα, Γαλλία και Πολωνία στην Ευρώπη, και πρωτοπόρος στην εκπαίδευση των τυφλών καθώς και των ατόμων με ψυχική αναπηρία. Οργάνωσε επίσης το Ίδρυμα Πέρκινς (Perkins Institution), την παλαιότερη σχολή τυφλών των ΗΠΑ της οποίας υπήρξε ο πρώτος διευθυντής.
Το 1863, αγωνιζόμενος για την κατάργηση της δουλείας, υπήρξε μέλος της τριμελούς επιτροπής η οποία διορίστηκε από τον τότε υπουργό άμυνας των ΗΠΑ στην Επιτροπή των Ελευθέρων Αμερικανών (American Freedmen's Inquiry Commission), για την διερεύνηση των συνθηκών διαβίωσης των απελεύθερων σκλάβων στον αμερικανικό Νότο από την εποχή της Διακήρυξης της Χειραφέτησης και την κατάθεση προτάσεων ως προς την διευκόλυνση της μετάβασης των πρώην σκλάβων προς την ελευθερία. Πέρα από τις νότιες αμερικανικές πολιτείες, ο Χάου ταξίδεψε και στην τότε βρετανική επαρχία του Καναδά -στην περιοχή του σημερινού Οντάριο- όπου ζούσαν χιλιάδες πρώην σκλάβοι που είχαν δραπετεύσει από τις ΗΠΑ προς τα βρετανικά εδάφη μετά την κατάργηση της δουλείας από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1833, και πήρε συνεντεύξεις από τους πρώην σκλάβους καθώς και τους αξιωματούχους της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Ο Χάου παρέμεινε πολιτικά και κοινωνικά ενεργός έως το τέλος της ζωής του.
Το 1865, πρότεινε την υιοθέτηση ενός προοδευτικού συστήματος φορολόγησης, το οποίο στόχευε στην απόδοση φορολογίας κατά αναλογία με το εισόδημα. Γνώριζε πως η πρόταση αυτή δεν θα έτυχε ευμενούς αντιμετώπισης από τους εύπορους, εξήγησε ωστόσο πως οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής δεν θα μπορούσαν ποτέ να γίνουν μια πραγματικά δίκαια κοινωνία για όσο καιρό διατηρούνταν το τεράστιο οικονομικό χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, και πως η απελευθέρωση των σκλάβων και οι φιλανθρωπικές δραστηριότητες δεν ήταν αρκετό για να καλυφθούν οι ανισότητες.
Το 1870 έγινε μέλος της επιτροπής που σύστησε ο αμερικανός πρόεδρος Οδυσσέας Γκραντ για την ενσωμάτωση του Αγίου Δομίνικου στις ΗΠΑ, κάτι που τελικά δεν υλοποιήθηκε.
Ο Σάμιουελ Γκρίντλεϊ Χάου πέθανε στις 9 Ιανουαρίου του 1876. Θάφτηκε στο κοιμητήριο του όρους Ώμπουρν (Mount Auburn Cemetery) στο Καίμπρητζ της Μασαχουσέτης.

1923 - Κάθριν Μάνσφιλντ, Νεοζηλανδή συγγραφέας.

1927 – Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν, Αγγλο-γερμανός συγγραφέας.
O Χιούστον Στιούαρτ Τσάμπερλεν (Houston Stewart Chamberlain) (Πόρτσμουθ, 9 Σεπτεμβρίου 1855 - Μπαϊρόιτ, 9 Ιανουαρίου 1927) ήταν Αγγλογερμανός συγγραφέας. Οι θεωρίες του συνέβαλαν σημαντικά στη φυλετική ιδεολογία και τις αντιλήψεις του εθνικοσοσιαλισμού.
Ο Τσάμπερλεν ήταν γιος Άγγλου ναυάρχου. Την παιδική του ηλικία την πέρασε κυρίως στη Γαλλία αλλά ερωτεύτηκε με πάθος τη Γερμανία από τα χρόνια της εφηβείας του. Είχε πολύ ασθενική κράση και μια μυστηριώδης αρρώστια τον εμπόδισε να τελειώσει τις σπουδές του στη Βιολογία. Το μόνο πράγμα που τον ανακούφιζε ήταν ο ενθουσιασμός που τον συνέπαιρνε όταν υπεράσπιζε τον Γερμανισμό. Ο ενθουσιασμός αυτός τον οδήγησε στη συγγραφή εργασιών για τον Ρίχαρντ Βάγκνερ, τον Καντ και τον Γκαίτε, προπάντων όμως στη συγγραφή του ογκώδους βιβλίου (1.500 σελίδες) Τα θεμέλια του 19ου αιώνα.
Το 1889 εγκαταστάθηκε στην Αυστρία. Το 1905 χώρισε από την πρώτη του γυναίκα, την Πρωσσίδα Άννα Χορστ. Το 1908 παντρεύτηκε την Εύα Βάγκνερ, κόρη του Ρίχαρντ Βάγκνερ και το 1909 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Μπαϋρόιτ, κοντά στο σπίτι του πεθερού του.
Το 1916, απέκτησε τη γερμανική υπηκοότητα και έλαβε το παράσημο του Σιδηρού Σταυρού από τον Γερμανό Αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β'. Καθ' όλη τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, συμμετείχε στην προπαγάνδα της Γερμανίας κατά της φυσικής πατρίδας του γράφοντας εναντίον της με βιαιότητα η οποία συντάραξε τον αδελφό του, Μπέιζιλ, που αναγκάστηκε έτσι διακόψει για μεγάλο διάστημα κάθε επαφή μαζί του.
Μετά τον πόλεμο, η κατάσταση της υγείας του χειροτέρεψε, φτάνοντας στη μερική παράλυση. Το 1923, σε αυτή την κατάσταση και απελπισμένο από τη βαριά ήττα της Γερμανίας, τον συνάντησε ο, καθόλου δημοφιλής τότε, Αδόλφος Χίτλερ. Την επόμενη μέρα, ο Τσάμπερλεν του έγραψε πως η διάθεσή του άλλαξε ριζικά μετά τη συνάντησή τους. Έγινε μάλιστα μέλος του Ναζιστικού κόμματος. Τα επόμενα χρόνια, όταν το επέτρεπε η υγεία του, έγραφε άρθρα για τις, άσημες τότε, εκδόσεις του κόμματος. Σε ένα τέτοιο άρθρο του, χαιρετούσε τον τότε φυλακισμένο Χίτλερ ως προορισμένο από τον Θεό για να οδηγήσει τον γερμανικό λαό.
Συνέχισε να μένει στο Μπαϋρόιτ μέχρι τον θάνατό του, το 1927.
Στην κηδεία του δεν παραβρέθηκαν παρά μόνο δύο επώνυμα πρόσωπα, ένας πρίγκιπας, ως εκπρόσωπος του Γουλιέλμου Β', (ο οποίος απαγορευόταν να επιστρέψει στη Γερμανία) και ο Χίτλερ.

1941 - Δημήτριος Γολέμης, Έλληνας αθλητής.

1945 - Αθανάσιος Αργυρός, Έλληνας δικηγόρος, δημοσιογράφος, πολιτικός και πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα.

1954 - Νικόλαος Αβραάμ, Έλληνας πολιτικός.

1957 - Τζουζέπε Μποτάι, Ιταλός πολιτικός.

1969 - Βασίλειος Πανούσης Έλληνας πολιτικός.

1990 - Τζεμάλ Σουρεγιά, Τούρκος συγγραφέας.

1998 - Λία Μανολίου, Ρουμάνα αθλήτρια.

2004 – Νορμπέρτο Μπόμπιο, ιταλός φιλόσοφος.
Ο Νορμπέρτο Μπόμπιο (Norberto Bobbio, 18 Οκτωβρίου 1909 - 9 Ιανουαρίου 2004) ήταν Ιταλός φιλόσοφος, πολιτειολόγος και πολιτικός. Ανδρώθηκε μέσα στο πολιτικό και πνευματικό κλίμα του μεσοπολέμου. Συμμαθητής, συμφοιτητής και φίλος ανήσυχων ανθρώπων, όπως ο Λεόνε Γκίνζμπουργκ, ο Βοττόριο Φόα, ο Τσαζάρε Παβέσε, ο Μάσσιμο Μίλα, μαθητής καθηγητών όπως ο Αουγκούστιο Μόντι, Φραντσέσκο Ρουφίνι που συνετέλεσαν στην πνευματική του διαμόρφωση και την πολιτική του αφύπνιση, ο Μπόμπιο γίνεται πρώτα συνειδητός αντιφασίστας και έπειτα ενεργό μέλος της αντιφασιστικής ομάδας Δικαιοσύνη και Ελευθερία (Giustizia e Liberta). Καθηγητής της φιλοσοφίας του δικαίου αρχικά στο Καμερίνο, στην συνέχεια στη Πάντοβα και από το 1969- 1979 στο Τορίνο, όπου παράλληλα δίδαξε και Πολιτειολογία αρθογραφώντας σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά, όπως, «La Stampa», «Umanita», «Corriere della Sera», «Montoperaio», «De Senectute», «Il Mondo», «Rivista di filosofia», «Resistanza», «Nouvi Argomenti», «Nouva Antologia», «Il Veri», «Il Picculo», «Il Ponte», «New left Review», «Nuvole», «Repubblica», «Enciclopedia del Novocento - VIII», κ.α.

2007 - Ζαν-Πιέρ Βερνάν, Γάλλος ιστορικός και ανθρωπολόγος.
Ο Ζαν-Πιέρ Βερνάν (Jean-Pierre Vernant 4 Ιανουαρίου 1914 Προβέν - Σεν-ε-Μαρν - 9 Ιανουαρίου 2007 Σέβρες - Ο-ντε-Σεν) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ιστορικός και ανθρωπολόγος, ελληνιστής, ειδικευμένος στους μύθους της αρχαίας Ελλάδας. Σπούδασε στη Σορβόνη και υπήρξε μαθητής του ανθρωπολόγου Λουΐ Zερνέ (Louis Gernet). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Π.Π. έλαβε μέρος στη Γαλλική Αντίσταση με το ψευδώνυμο «συνταγματάρχης Μπερτιέ». Στις 19 Αυγούστου 1944 μπαίνει επικεφαλής των ανδρών του στην Τουλούζη και την απελευθερώνει. Από το 1932 υπήρξε μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος,μέχρι την αποχώρησή του το 1970.
Δίδαξε φιλοσοφία σε διάφορα λύκεια και το 1948 εργάστηκε στο CNRS (Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας). Υπό την επιρροή του Λουΐ Ζερνέ στράφηκε στη μελέτη της αρχαίας Ελλάδας υπό την οπτική γωνία της ανθρωπολογίας Από το 1957 έως το 1975 διετέλεσε διευθυντής σπουδών στην EPHE (Πρακτική Σχολή Ανωτάτων Σπουδών). Το 1975 έλαβε το αξίωμα του πανεπιστημιακού καθηγητή στο Γαλλικό Κολλέγιο (Collège de France), στην έδρα της Συγκριτικής Μελέτης των Αρχαίων Θρησκειών, μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1984. Το 1964 ίδρυσε και διηύθυνε το Κέντρο Συγκριτικών Ερευνών για τις Αρχαίες Κοινωνίες (Centre de Recherches Comparées sur les Sociétés Anciennes - «Centre Louis Gernet») στο Παρίσι. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ σε επτά πανεπιστήμια, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγεται το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Η προσέγγιση του Βερνάν συνάντησε την αρνητική κριτική των Ιταλών φιλολόγων, ακόμα και εκείνων που διακρίνονταν για τη μαρξιστική τους προσέγγιση. Κατηγορήθηκε για ανιστορική προσέγγιση, και χειρισμό των πηγών του σε κατηγορίες που δεν σχετίζονταν άμεσα με το έργο του (πολυσημία και ασάφεια).

2012 - Μαλάμ Μπακάι Σανιά, πρόεδρος της Γουινέας-Μπισσάου.

2014 - Ντέιλ Τ. Μόρτενσεν, Αμερικανός οικονομολόγος.

2015 - Ρόι Τάρπλεϊ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.

2017 - Ζίγκμουντ Μπάουμαν, Πολωνός κοινωνιολόγος.