Άρθρα
Σαν σήμερα 20 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 20 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Ευθυμίου του Μεγάλου, (Ευθύμιος, Ευθύμης, Θύμιος, Θέμης, Ευθυμία, Ευθυμούλα)
Αγίων Θύρσου και Αγνής των Μάρτυρων, (Θύρσος, Θύρσης, Θύρσα, Θύρση)
Αγίου Φαβιανού, (Φαβιανός)
20 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
250: Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Δέκιος εξαπολύει ευρύτατο διωγμό κατά των Χριστιανών στη Ρώμη. Μεταξύ των θυμάτων είναι και ο Πάπας Φαβιανός.
1265: Συνεδριάζει στο Παλάτι του Γουέστμινστερ το πρώτο αγγλικό κοινοβούλιο.
1633: Ο Γαλιλαίος (Γκαλιλέο Γκαλιλέι) αφήνει το σπίτι του στη Φλωρεντία και μεταβαίνει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες της Ιεράς Εξέτασης.
1649: Ο Κάρολος Α’ της Αγγλίας προσάγεται σε δίκη για προδοσία.
1783: Αγγλία, Ισπανία και Γαλλία συνάπτουν συνθήκη ειρήνης, τερματίζοντας τις μεταξύ τους εχθροπραξίες στον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας.
1827: Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κάνει νυχτερινή επίθεση εναντίον ενός Τουρκικού στρατοπέδου στη Βελίτσα Φθιώτιδας.
1828: Ο Ιωάννης Καποδίστριας ορκίζεται κυβερνήτης στον καθεδρικό ναό της Αίγινας. Στην πρώτη του ομιλία προς τους έλληνες χρησιμοποιεί τη φράση: «Εάν ο θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών». Την ίδια μέρα ιδρύεται το «Πανελλήνιον», ένα 27μελές γνωμοδοτικό σώμα.
1829: Τούρκοι υπό τον Αλμπάνη Μπέη πολιορκούν στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας την εκκλησία της Λαμπινής Ρεθύμνου και σφάζουν όλους τους Χριστιανούς, εκτός από τα παιδιά που τα πήραν για δούλους.
1833: Ο Βασιλιάς Όθων και τα μέλη της Αντιβασιλείας φτάνουν στο Ναύπλιο με την αγγλική φρεγάτα Μαδαγασκάρη. Τους συνοδεύουν 4.000 βαυαροί στρατιώτες.
1841: Το Χονγκ Κονγκ περιέρχεται στη στρατιωτική κατοχή της Βρετανίας, έπειτα από τον Πόλεμο του Οπίου, τον οποίο κέρδισε η Βρετανία εις βάρος της Κίνας.
1858: Η Ιόνιος Βουλή με ψήφισμά της που εισηγείται ο Κωνσταντίνος Λομβάρδος ζητά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα.
1878: Επανάσταση του Πηλίου κατά των Τούρκων.
1885: Ο αμερικανός Λα Μάρκους Τόμσον λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το τρενάκι του Λούνα Παρκ («roller coaster»).
1887: Η Γερουσία των Η.Π.Α. επιτρέπει την εκμίσθωση του Pearl Harbour στη Χαβάη για τη χρήση του ως ναυτική βάση.
1898: Ιδρύεται η Αθλέτικ Μπιλμπάο από 33 άτομα, φοιτητές που έπαιζαν ποδόσφαιρο στην Αγγλία και εργάτες, που έμεναν στο Μπιλμπάο.
1905: Στη Ρωσία ενώ προμηνύεται εξέγερση κινητοποιούνται ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις για την προστασία της Αγίας Πετρούπολης.
1907: Συνεχίζονται οι σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ των ελληνικών στρατευμάτων και των Βουλγάρων κομιτατζήδων.
1912: Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος δηλώνει ότι, η Τουρκία δείχνει να επιθυμεί την ειρήνη και δεν βλέπει προβλήματα για την Κρήτη, τονίζοντας παράλληλα ότι, η Ελλάδα επιμένει για όλα τα νησιά του Αιγαίου.
1919: Αποβιβάζονται στην Οδησσό τα πρώτα τμήματα της ελληνικής 2ης Μεραρχίας στην Εκστρατεία της Κριμαίας.
1921: Μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας, η Τουρκία ανακηρύσσεται σε Δημοκρατία και υιοθετεί το πρώτο της Σύνταγμα, με κύριο πρόταγμα την εθνική κυριαρχία.
1922: Ριζικές είναι οι διαφωνίες των Συμμάχων για το Ανατολικό Ζήτημα, ενώ θεωρείται αδύνατη η διευθέτησή τους με διασκέψεις.
1925: Οι Ιάπωνες αναγνωρίζουν την ΕΣΣΔ και επιστρέφουν το βόρειο μέρος της νήσου Σαχαλίνης.
1929: Κάνει πρεμιέρα το φιλμ «In Old Arizona» η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους που οι ηθοποιοί μιλούν.
1930: Η Διάσκεψη της Χάγης για τις πολεμικές επανορθώσεις εγκρίνει το σχέδιο Γιανγκ, το οποίο θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην οικονομική και στρατιωτική ανάκαμψη της Γερμανίας.
1932: Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος αναχωρεί για διαδοχικές επισκέψεις στη Ρώμη, το Παρίσι και το Λονδίνο, ζητώντας πενταετή αναστολή πληρωμής των τοκοχρεολυσίων των εξωτερικών δανείων της χώρας και παράλληλα τη χορήγηση ενός δανείου ύψους 50 εκατομμυρίων δολαρίων.
1936: Ο Εδουάρδος Η΄ ανέρχεται στο θρόνο του Ηνωμένου Βασιλείου.
1937: Με τον Αναγκαστικό Νόμο 447 της δικτατορικής κυβέρνησης Μεταξά, επιβάλλεται ο υποχρεωτικός σημαιοστολισμός δημοσίων υπηρεσιών, καταστημάτων και οικιών κατά τις εθνικές εορτές.
1937: Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ ορκίζεται για δεύτερη θητεία πρόεδρος των ΗΠΑ.
1939: Ο Χίτλερ δηλώνει ενώπιον του γερμανικού κοινοβουλίου ότι προτίθεται να εξαφανίσει όλους τους Εβραίους της Ευρώπης.
1941: Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ ορκίζεται για τρίτη φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1942: Στη Διάσκεψη της Βάνζεε οι Ναζί αξιωματούχοι αποφασίζουν την εφαρμογή της «Τελικής Λύσης», δηλαδή τη συστηματική εξολόθρευση των Εβραίων της Ευρώπης.
1944: Η βρετανική πολεμική αεροπορία, γνωστή ως RAF, ρίχνει 2.300 τόνους βομβών στο Βερολίνο.
1945: Ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ ορκίζεται Πρόεδρος των ΗΠΑ για τέταρτη φορά.
1945: Την ίδια μέρα, η Ουγγαρία εγκαταλείπει τον Άξονα και συνάπτει ανακωχή με τους Συμμάχους.
1946: Η ακροδεξιά συμμορία Μαγγανά καταλαμβάνει την Καλαμάτα. Συλλαμβάνει 80 ομήρους και εκτελεί 14 στελέχη του ΕΑΜ.
1948: Αποτυγχάνει απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Μαχάτμα Γκάντι. Θα δολοφονηθεί δέκα ημέρες αργότερα σε δεύτερη απόπειρα εναντίον του.
1949: Ο 89ετής Θεμιστοκλής Σοφούλης σχηματίζει την τέταρτη κατά σειρά μεταπολεμική κυβέρνησή του. Ο Αλέξανδρος Παπάγος γίνεται αρχιστράτηγος με ευρείες εξουσίες, για να φέρει σε πέρας τον αγώνα κατά των ανταρτών του «Δημοκρατικού Στρατού».
1949: Την ίδια μέρα, ο Χάρι Τρούμαν ορκίζεται για δεύτερη θητεία Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1952: Η Πατρίτσια ΜακΚρόμικ γίνεται η πρώτη επαγγελματίας γυναίκα ταυρομάχος.
1953: Για πρώτη φορά έπειτα από 20 χρόνια εγκαθίσταται στην προεδρία των ΗΠΑ ένας ρεπουμπλικάνος, ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, ο οποίος ορκίζεται ως ο 33ος πρόεδρος των ΗΠΑ.
1954: Οι Αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ αποκτούν το δικό τους δίκτυο ραδιοσταθμών. Πρόκειται για το Εθνικό Ραδιόφωνο των Νέγρων, που αριθμεί 40 σταθμούς-μέλη.
1955: Μπορεί το φιλικά μεταξύ των «αιωνίων» του ελληνικού ποδοσφαίρου να έχουν σταματήσει προ πολλού,παλαιότερα όμως γίνονταν ακόμη και για απίθανους λόγους. Για την ενίσχυση της Εταιρείας Προστασίας Ζώων διασταύρωσαν το ξίφη τους ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό, με τους «ερυθρολεύκους» να επικρατούν με 3-0, έχοντας ως κορυφαίο τον Ανδρέα Μουράτη και σκόρερ τον Θέμη Μουστακλή.
1959: Στο Παρίσι, Ελλάδα και Τουρκία συμφωνούν ως προς τα βασικά σημεία θεμελίωσης του ανεξάρτητο κυπριακού κράτους.
1961: Ο Τζον Κένεντι ορκίζεται 35ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Πρόκειται για τον νεώτερο μέχρι τότε Πρόεδρο της χώρας.
1964: Κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το άλμπουμ των Μπιτλς με τίτλο "Συναντήστε τα Σκαθάρια".
1965: Στην Αίγυπτο, ο Νάσερ είναι υποψήφιος Πρόεδρος για τρίτη φορά.
1965: Ο Λίντον Τζόνσον ορκίζεται για δεύτερη θητεία Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1969: Ο Ρίτσαρντ Νίξον ορκίζεται 37ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1969: Ανακαλύπτεται το πρώτο άστρο στο νεφέλωμα του Καρκίνου.
1969: Η αστυνομία του Ανατολικού Πακιστάν σκοτώνει τον ακτιβιστή μαθητή Αμανουλάχ Ασαντουζαμάν. Ακολουθούν έντονες αντιδράσεις που θεωρούνται η απαρχή της επανάστασης για την απελευθέρωση του Μπανγκλαντές.
1976: Ιδρύεται ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών, με πρώτο πρόεδρο το Μίμη Δομάζο.
1977: Ο Τζίμι Κάρτερ ορκίζεται 39ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1979: Ελληνικά στοιχεία αναφέρουν ότι, το 1978 ανακαλύφθηκαν από την εφορία 200 λαθρέμποροι και 12.491 φοροφυγάδες.
1980: Ο Γιουγκοσλάβος ηγέτης Τίτο υποβάλλεται σε ακρωτηριασμό του αριστερού ποδιού, για να αποφευχθεί η μετάδοση της γάγγραινας.
1981: Ο Ρόναλντ Ρίγκαν ορκίζεται 40ος πρόεδρος των ΗΠΑ, σε ηλικία 69 ετών και 349 ημερών.
1981: Την ίδια μέρα το Ιράν απελευθερώνει 52 αμερικανούς ομήρους μετά από 444 ημέρες ομηρίας.
1982: Γεννιέται το πρώτο παιδί του σωλήνα στην Ελλάδα.
1982: Κατά τη διάρκεια συναυλίας του Όζι Όσμπορν στο Ντε Μόινς της Αϊόβα, ένας από τους ακροατές πετά μία αναίσθητη νυχτερίδα στη σκηνή. Νομίζοντας ότι είναι πλαστική, ο Όζι την αρπάζει και τη δαγκώνει στο κεφάλι, χάριν παιδιάς. Μόλις κατάλαβε το λάθος του μετέβη αμέσως στο νοσοκομείο για εμβόλιο.
1984: Σε πλήρες ναυάγιο καταλήγει η συνάντηση του Προέδρου της Κύπρου Σπύρου Κυπριανού με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.
1986: Η γενέθλια ημέρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ γιορτάζεται για πρώτη φορά ως αργία στις ΗΠΑ. Στη συναυλία που δίνεται στην Ουάσινγκτον συμμετέχουν ο Στίβι Γουόντερ και ο Μπομπ Ντίλαν.
1986: Τα σχέδιά τους για τη Σήραγγα της Μάγχης ανακοινώνουν η Βρετανία και η Γαλλία.
1988: Οι Beatles εισέρχονται στο «Πάνθεον του Ροκ εντ Ρολ» (Rock and Roll Hall of Fame), παρουσία του Τζορτζ Χάρισον, του Ρίνγκο Σταρ και της Γιόκο Όνο. Απόντες, ο δολοφονημένος Τζον Λένον και ο Πολ Μακάρτνεϊ, που απουσιάζει λόγω των διαφορών του με τα λοιπά «σκαθάρια».
1989: Ο Τζορτζ Μπους (ο πρεσβύτερος) ορκίζεται στην Ουάσινγκτον 41ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
1990: Μονάδες του σοβιετικού στρατού καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, Μπακού, για να θέσουν τέρμα στις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ Αζέρων και Αρμενίων μειονοτικών. 137 νεκροί, 700 τραυματίες και πάνω από 800 παράνομες συλλήψεις.
1990: Την ίδια μέρα, μετά την ομολογία του σπρίντερ Μπεν Τζόνσον ότι έπαιρνε απαγορευμένες ουσίες από το 1981 η IAAF, σε συνεδρίασή της στο Τόκιο, σβήνει το όνομα του Καναδού από τα βιβλία της και αποφασίζει να του ακυρώσει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ. Επίσης τον υποχρεώνει να επιστρέψει το χρυσό μετάλλιο που πήρε στα 100μ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1987 στη Ρώμη.
1991: Στα 15 ανέρχονται τα μαχητικά αεροσκάφη Συμμάχων-ΗΠΑ, που καταρρίφθηκαν από την αρχή του πολέμου στον Περσικό Κόλπο.
1993: Ο Μπιλ Κλίντον ορκίζεται ως ο 42ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
1994: Ο υπουργός Τουρισμού, Διονύσης Λιβανός, ανακοινώνει την ιδιωτικοποίηση όλων των καζίνο και την ίδρυση Τράπεζας Τουρισμού.
1996: Ο Γιάσερ Αραφάτ εκλέγεται πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, με 88,1% των ψήφων, στις πρώτες παλαιστινιακές εκλογές που διεξήχθησαν στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.
2001: Ο Τζωρτζ Ο. Μπους δίνει τον Προεδρικό όρκο ενώπιον του Δικαστή Ρένκουιστ κατά τη τελετή ανάληψης καθηκόντων του.
2002: Όλοι οι τηλεφωνικοί αριθμοί στις αστικές και τις υπεραστικές κλήσεις της Ελλάδας γίνονται δεκαψήφιοι. Οι αριθμοί κινητών τηλεφώνων δεν αλλάζουν.
2005: Υπερψηφίζεται επί των άρθρων στη Βουλή το νομοσχέδιο για το «βασικό μέτοχο». Το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει κατά, ενώ ΚΚΕ και ΣΥΝ, υπερψηφίζουν 8 από τα 15 άρθρα του νομοσχεδίου. Ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος, περιλαμβάνει τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο, μεταξύ των οποίων η ένταξη των ιδρυμάτων Τύπου στο ασυμβίβαστο μεταξύ ιδιοκτήτη ΜΜΕ και προμηθευτή του δημοσίου και τον περιορισμό 10% στη συμμετοχή αμοιβαίων κεφαλαίων σε ΜΜΕ και σε επιχειρήσεις που συνάπτουν δημόσιες συμβάσεις.
2009: Ο Μπαράκ Ομπάμα δίνει τον Προεδρικό όρκο ως πρώτος Αφροαμερικανός (και γενικά ο 44ος) πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ.
2010: Αρχίζει ενώπιον του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Άμφισσας η δίκη των ειδικών φρουρών Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη, που κατηγορούνται για τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, στο κέντρο της Αθήνα.
2018: Τρομοκρατική επίθεση από ενόπλους σε ξενοδοχείο της Καμπούλ, Αφγανιστάν.
Γεννήσεις σαν σήμερα
225 - Γορδιανός Γ΄, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
1029 - Αλπ Αρσλάν, Τούρκος σουλτάνος της Περσίας.
1488 - Ιωάννης-Γεώργιος, μαρκήσιος του Μομφερράτου.
1538 - Λουδοβίκος, κόμης του Νασσάου.
1550 - Φερδινάνδος, Γερμανός στρατιωτικός.
1554 - Σεβαστιανός, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
1716 - Κάρολος Γ΄, βασιλιάς της Ισπανίας.
1873 - Γιοχάνες Βίλχελμ Γένσεν, Δανός συγγραφέας.
1888 - Χάντυ Ουΐλιαμ Λεντμπέτερ, Αμερικανός τραγουδιστής.
1906 - Αριστοτέλης Ωνάσης, Έλληνας εφοπλιστής.
1915 - Γκουλάμ Ισχάκ Χαν, πρόεδρος του Πακιστάν.
1920 - Φεντερίκο Φελίνι, ήταν Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου. (Federico Fellini, 20 Ιανουαρίου 1920 - 31 Οκτωβρίου 1993)
Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1920 στο Ρίμινι. Όταν έγινε 12 ετών, το έσκασε από το σπίτι του για να ακολουθήσει ένα τσίρκο. Ένα στοιχείο που μαζί με πολλά άλλα, εξηγεί την αγάπη του για τους κλόουν που εμφανίζονται σε όλα τα έργα του.
Στα 17 του εγκατέλειψε την ηρεμία της επαρχιακής λουτρόπολης, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη. Εκεί έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια γράφοντας παρλάτες και σκετς για κομφερανσιέ και άλλους καλλιτέχνες του music hall.
Το 1943, σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζουλιέτα Μαζίνα, πλάι στην οποία έζησε 50 χρόνια, μέχρι το θάνατο του.
Το 1946 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι. Το 1954 κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και το 1960 τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 1956, το 1961 και το 1974 κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης. Πήρε τέσσερις φορές, το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας: το 1956 για το Λα Στράντα, το 1957 για το Οι νύχτες της Καμπίρια, το 1963 για το 8 ½ και το 1974 για το Θυμάμαι και προτάθηκε τέσσερις φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες: Γλυκιά ζωή το 1961, 8 ½ το 1963, Σατυρικόν το 1970 και Θυμάμαι το 1975.
Το 1993 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε Τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στη Ρώμη στις 31 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.Ήταν αριστερός.
1921 - Τέλμο Θάρρα, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1921 - Ζακ Φερρόν, Καναδός συγγραφέας.
1923 - Σλιμ Γουίτμαν, Αμερικανός τραγουδιστής.
1926 - Πατρίσια Νιλ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1927 - Ολιβιέ Στρεμπέλ ήταν Βέλγος γλύπτης. (Olivier Strebelle, 20 Ιανουαρίου 1927 - 29 Ιουλίου 2017)
Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες στις 20 Ιανουαρίου 1927. Σπούδασε κεραμική και γλυπτική στην «Λα Καμπρ» (La Cambre) στα 1943 – 1946. Το 1949 ίδρυσε, μαζί με τους Πιερ Αλεσίνσκυ, Κριστιάν Ντοτρεμόν, Ράινχουντ και Μισέλ Ολύφ, τα «Εργαστήρια του Μαραί» (Les Ateliers du Marais), που απoτέλεσαν κέντρο έκφρασης του εξπρεσιονιστικού κινήματος «Κόμπρα» (COBRA) στο Βέλγιο.
Έργα του Στρεμπέλ βρίσκονται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ένα από τα πιο σημαντικά γλυπτά του είναι το τιτλοφορούμενο «Τρεις είναι πολλοί» (Trois c’est la foule), φιλοτεχνημένο το 1968 και το οποίο βρίσκεται στο Πάρκο της Εκατονταετηρίδας στις Βρυξέλλες, δίπλα στο Βασιλικό Ινστιτούτο Καλλιτεχνικής Κληρονομιάς (IRPA). Η γλυπτική αυτή σε μπρούντζο σύνθεση απεικονίζει δυο γυναικείες μορφές σε φόρμες παράξενες, τεμαχισμένες και ακανόνιστες.
Άλλα αφηρημένης σύλληψης έργα του, τοποθετημένα σε δημόσιους χώρους της βελγικής πρωτεύουσας, είναι «Ο Φοίνιξ 44» (Le Phenix 44, 1994, Avenue Louise) και «Ανοικτές αγκαλιές» (Bras ouverts, 1999, Avenue Winston Churchill). To έργο του «Η Απαγωγή της Ευρώπης» (L’Enlèvement d’Europe) στην Πλατεία Ευρώπης της Μόσχας (Σεπτέμβριος 2000), είναι δωρεά του Βελγίου προς την πόλη της Μόσχας.
Το 1958, ο Στρεμπέλ κέρδισε το Βραβείο της Ρώμης (Prix de Rome) και την ίδια χρονιά εγκαταλείπει οριστικά την ενασχόλησή του με την κεραμική και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στη γλυπτική. Από το 1953 διανύει μια έντονη ακαδημαϊκή πορεία: διδάσκει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας, στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ του Καναδά, στα Πανεπιστήμια της Αϊόβα, του Κολοράντο, της Ατλάντα και της Φιλαδέλφειας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Πέθανε στις 29 Ιουλίου 2017.
1930 - Μπαζ Όλντριν είναι Αμερικανός μηχανικός και πρώην αστροναύτης. (αγγλ.: Buzz Aldrin, γεννημένος ως Edwin Eugene Aldrin Jr., 20 Ιανουαρίου 1930)
Υπήρξε ο δεύτερος άνθρωπος στην Ιστορία που περπάτησε πάνω στη Σελήνη, ως μέλος της αποστολής Απόλλων 11, της πρώτης επανδρωμένης αποστολής που έφθασε στην επιφάνεια της Σελήνης. Πάτησε το πόδι του πάνω στο σεληνιακό έδαφος στις 03:15:16 (UTC) της 21ης Ιουλίου 1969, 19 λεπτά μετά τον Νηλ Άρμστρονγκ.
1943 - Αρμάντο Γκεμπούζα, πρόεδρος της Μοζαμβίκης.
1948 - Παναγιώτης Ψωμιάδης, Έλληνας πολιτικός.
1951 - Ίαν Χιλ, Άγγλος μπασίστας (Judas Priest).
1955 - Μακίβα Μπους, πρωθυπουργός των νήσων Κέιμαν.
1960 - Γουίλιαμ Ρ. Ράιτ είναι Αμερικανός σχεδιαστής βιντεοπαιχνιδιών και συνιδρυτής της εταιρείας ανάπτυξής παιχνιδιών υπολογιστών Maxis. (William Ralph "Will" Wright, 20 Ιανουαρίου 1960)
Είναι κυρίως γνωστός για την δημιουργία των επαναστατικών παιχνιδιών SimCity και The Sims. Εργάζεται μέχρι σήμερα για την Maxis, η οποία από το 1999 ανήκει στην Electronic Arts.
1962 - Θανάσης Μουστακίδης, Έλληνας πετοσφαιριστής.
1964 - Ζέλικο Κόμσιτς, Βόσνιος πολιτικός.
1960 - Μανώλης Καραντίνης είναι Έλληνας μουσικός και συνθέτης. Θεωρείται από πολλούς ως κορυφαίος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού στην Ελλάδα. (20 Ιανουαρίου 1966)
Γεννήθηκε στον Κορυδαλλό το 1966. Ασχολείται με τη μουσική από 7 χρονών. Παρακολούθησε σαν εξαιρετικό ταλέντο τη Σχολή Λαϊκής Μουσικής Θόδωρου Δερβενιώτη, Θέμη Παπαβασιλείου. Ως επαγγελματίας παίζει από τα 11 του χρόνια.
Ο ίδιος σε συνέντευξη του έχει δηλώσει: "Είδα τότε σε μια ταινία τον Τόλη Βοσκόπουλο να τραγουδάει και να παίζει μπουζούκι με τη Δούκισσα και μαγεύτηκα."
Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με μερικούς από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες όπως Μ.Πλέσσα, Σπανό, Ξαρχάκο, Καλδάρα, Ανδρέου, Γαλιάτσο, Σούκα κ.α.
Έχει συνοδεύσει με το μπουζούκι του, τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές όπως τον Τόλη Βοσκόπουλο, Στέλιο Καζαντζίδη, Πόλυ Πάνου, Μαρινέλλα, Χαρις Αλεξίου, Γιώτα Λύδια, Καίτη Γκρέυ,Βαγγέλη Περπινιάδη, Ελένη Βιτάλη, Δήμητρα Γαλάνη,Γιώργο Νταλάρα, Γλυκερία, Γιάννη Πάριο, Γιάννη Πουλόπουλο,κλπ.
Ο Καραντίνης εκτός από ένας πολύ μεγάλος δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, είναι επίσης ένας εκπληκτικός ερμηνευτής κιθάρας, μαντολίνου, τζουρά, μπαγλαμά, λαούτο και ότι εγχόρδου έχει τάστα.
Δισκογραφικά έχει συνεργαστεί σε εκατοντάδες δίσκους τραγουδιστών, στους οποίους παίζει μπουζούκι αλλά και πλήθος άλλων οργάνων. Ο ίδιος έχει εκδώσει δύο προσωπικούς δίσκους. Έναν με δικές του ορχηστρικές συνθέσεις και έναν με ορχηστρικά τραγούδια του Άκη Πάνου.
Έχει ένα γιο, τον Ανδρέα, ο οποίος είναι και αυτός μουσικός.
1987 - Έβαν Πίτερς, Αμερικανός ηθοποιός.
1991 - Τζόλυον Πάλμερ, Βρετανός οδηγός αγώνων.
Θάνατοι σαν σήμερα
250 - Πάπας Φαβιανός.
842 - Θεόφιλος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
882 - Λουδοβίκος ο νεότερος, βασιλιάς της Σαξονίας.
1191 - Θεοβάλδος Ε΄, κόμης του Μπλουά.
1191 - Φρειδερίκος ΣΤ', δούκας της Σουαβίας.
1375 - Ιάκωβος Δ΄ της Μαγιόρκας, βασιλιάς της Νάπολης.
1458 - Λαζάρ Μπράνκοβιτς, δεσπότης της Σερβίας.
1479 - Ιωάννης Β΄, βασιλιάς της Αραγωνίας.
1612 – Ροδόλφος Β΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1639 - Μουσταφά Α΄, Οθωμανός σουλτάνος.
1666 - Άννα της Αυστρίας, βασίλισσα της Γαλλίας.
1740 - Νικόλαος Κομνηνός Παπαδόπουλος, ή Νικόλαος Παπαδόπουλος Κομνηνός, ήταν ελληνικής καταγωγής (από την Κρήτη) Ιταλός θεολόγος, φιλόσοφος και νομομαθής, και πέρασε σημαντικό μέρος της ζωής του στην Πάντοβα. (Niccolò Comneno Papadopoli - 6 Ιανουαρίου 1655 - 20 Ιανουαρίου 1740)
Σπούδασε στο ουνιτικό Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου της Ρώμης, και αφού ασπάστηκε το καθολικό δόγμα, το 1672, κατετάγη στο Τάγμα των Ιησουιτών.
Το 1689 ανήλθε στη δεύτερη έδρα του Κανονικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας.
Το 1713 ανήλθε στην πρώτη έδρα, την οποία διατήρησε έως την αποχώρησή του, τον Νοέμβριο του 1738.
Έγραψε πολλά έργα, τα περισσότερα από τα οποία αφορούν δογματικά θέματα. Γνωστότερο είναι το «Praenotiones Mystagogicae ex iure canonico» (Μυσταγωγική προθεωρία εκ του κανονικού δικαίου), το οποίο εκδόθηκε το 1697, και στο οποίο προσπάθησε να αποδείξει ότι οι διαφορές της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού δεν είναι ουσιώδεις.
1745 - Κάρολος Ζ΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1819 - Κάρολος Δ΄, βασιλιάς της Ισπανίας.
1848 - Χριστιανός Η΄, βασιλιάς της Δανίας.
1875 - Ζαν Φρανσουά Μιγέ, Γάλλος ζωγράφος.
1900 - Τζον Ράσκιν, Άγγλος κριτικός τέχνης.
1908 - Παναγιώτης Μανέτας, Έλληνας πολιτικός.
1916 - Κυριακούλης Π. Μαυρομιχάλης, Έλληνας πολιτικός.
1917 - Κλέων Ρίζος Ραγκαβής ήταν Έλληνας λόγιος, θεατρικός συγγραφέας και διπλωμάτης. (10 Οκτωβρίου 1842 - 20 Ιανουαρίου 1917)
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Οκτωβρίου 1842. Πατέρας του ήταν ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής. Αφού σπούδασε Νομική και Πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια στο Μόναχο και στη Χαϊδελβέργη, επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών, και αργότερα σε ελληνικές πρεσβείες στο εξωτερικό όπως γραμματέας στη Πόλη του Μεξικού (1867-1871), στη Κοπεγχάγη (1871-1873), καθώς και στη Μόσχα. Αργότερα τοποθετήθηκε γενικός πρόξενος στη Σόφια (1873-1879), διπλωματικός πράκτορας στο Κάιρο (1880-1882) οπότε και στη συνέχεια τοποθετήθηκε πρέσβης στη Σόφια, Μόσχα και Κοπεγχάγη.
Την περίοδο που ήταν φοιτητής, και ενώ ο πατέρας του ήταν υπουργός Εξωτερικών, ο Κλέων Ραγκαβής είχε πρωτοστατήσει στις ταραχές που ξέσπασαν στο πεδίο του Άρεως, στην Αθήνα, τον Μάιο του 1859, στα λεγόμενα σκιαδικά όπως έμειναν ευρύτερα γνωστά στην ιστορία.
Πρωτοεμφανίσθηκε στα γράμματα και την ποίηση το 1850, στον ετήσιο ποιητικό διαγωνισμό που είχε καθιερώσει ο Αμβρόσιος Ράλλης. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει μία ποιητική συλλογή με τον τίτλο "Άλγη" καθώς και τα θεατρικά έργα: "Ιουλιανός ο παραβάτης", "Οι Ίσαυροι", "Ηράκλειος", "Η Δούκισσα των Αθηνών" κ.ά.. Λογοτεχνικά ήταν γνήσια ρομαντικός, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στις δραματικές συγκρούσεις χαρακτήρων των ιστορικών του έργων.
Ιουλιανός ο Παραβάτης
Το έργο του Ιουλιανός ο παραβάτης, αρχικώς σχεδιασμένο το 1862, είχε υποβληθεί στον ποιητικό διαγωνισμό του 1865 και εκδοθεί τελικά το 1877. Είχε προκαλέσει ιδιαίτερες αντιδράσεις ακόμα και στην ελληνική Βουλή, θεωρώντας κάποια σημεία του ως αντιχριστιανικές θέσεις:ζητήθηκε η απόλυση του Ραγκαβή από τη διπλωματική υπηρεσία όπου υπηρετούσε στη Ρουμανία, ενώ αντέδρασε και η Ιερά Σύνοδος. Τέλος το έργο κατασχέθηκε. Υπήρξε δε υπέρμαχος, όχι της απλής, αλλά της αρχαΐζουσας καθαρεύουσας. Προσπάθησε να συνεχίσει την Φαναριώτικη λογοτεχνία χωρίς όμως επιτυχία. Με τον Κλέωνα Ραγκαβή έκλεισε και ο κύκλος των ποιητών της λεγόμενης "Αθηναϊκής Σχολής".
Ο Κλέων Ραγκαβής απεβίωσε στην Νίκαια της Γαλλίας στις 20 Ιανουαρίου του 1917.
1935 - Ναθαναήλ-Νικόλαος Δομενεγίνης ήταν Έλληνας λόγιος και πολιτικός, ζακυνθινής καταγωγής. (1865 - 1935)
Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών και ευγενών της Ζακύνθου. Πολέμησε στην Ήπειρο με το σώμα των ερυθροχιτώνων και διακρίθηκε στη μάχη του Δρίσκου, το 1912.
Υπηρέτησε ως Νομάρχης στα Επτάνησα και συνέγραψε σονέτα και άλλα λογοτεχνικά έργα.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1865. Ήταν γιος του Ιωάννη Δομενεγίνη (1824-1899), δικηγόρου και βουλευτή της Ζακύνθου και πληρεξουσίου. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.
Ανέπτυξε έντονη πολεμική δράση, λαμβάνοντας μέρος στον Πόλεμο του 1897 και στον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο και διακρίθηκε στο Δρίσκο μαζί με τον Μαβίλη.
Το 1912 είχε τον βαθμό του Ταγματάρχη και πολέμησε με τους Γαριβαλδινούς.
Το 1905 διορίστηκε Νομάρχης Κέρκυρας και υπηρέτησε τον ίδιο χρόνο στη Λευκάδα ως την απόλυσή του, στις 15 Δεκεμβρίου 1905. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως νομάρχη στη Λευκάδα αντιμετώπισε την εξέγερση των χωρικών για την τιμή του κρασιού, τον Αύγουστο του 1905.
Στη συνέχεια (1916) εκπροσώπησε την κυβέρνηση στα Ιωάννινα.
Ο Δομενεγίνης έγραψε ποιήματα, πεζά και επιμελήθηκε μεταφράσεις του Φώσκολου.
Το 1898 με έναν ύμνο του για την Κρήτη απέσπασε βραβείο. Σονέτα που έγραψε ο Δομενεγίνης εκδόθηκαν με πρόλογο από τον Ξενόπουλο το 1920.
Απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 1935 και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό του Πρώτου Νεκροταφείου. Άφησε πίσω του μία αδερφή, τη Μαρή Δομενεγίνη, και ανίψια.
1936 - Γεώργιος Ε΄, βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου.
1957 - Τζέιμς Μπρένταν Κόνολι, Αμερικανός αθλητής.
1962 - Αντώνιος Φιξ ήταν Έλληνας πολιτικός και βιομήχανος. (1899 - 20 Ιανουαρίου 1962)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Καρόλου Φιξ, βιομηχάνου και γόνου της οικογένειας Φιξ.
Ασχολήθηκε με την οικογενειακή επιχείρηση μπύρας Φιξ.
Μετά όμως τον θάνατο του αδερφού του, Ιωάννη, ο έλεγχος της εταιρείας πέρασε στα χέρια του ανηψιού του, Καρόλου Φιξ, με αποτέλεσμα ο ίδιος να αποχωρήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και να δημιουργήσει εργοστάσιο παγοποιίας και αποθήκες ψυγείων στην οδό Πέτρου Ράλλη.
Το 1961 κυκλοφόρησε την μπύρα "Άλφα". Στις εκλογές του 1932 εξελέγη βουλευτής με το Κόμμα Φιλελευθέρων.
Απεβίωσε από συγκοπή καρδιάς το 1962 και κηδεύτηκε από το ναό του Αγίου Διονυσίου των Καθολικών. Ήταν παντρεμένος και είχε παιδιά.
1963 - Αύρα Θεοδωροπούλου ήταν Ελληνίδα μουσικός, κριτικός και αγωνίστρια. Έγινε περισσότερο γνωστή από τους αγώνες της για την απόκτηση του δικαιώματος ψήφου των γυναικών. Υπήρξε ιδρύτρια και πρόεδρος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. (3 Νοεμβρίου 1880 - 20 Ιανουαρίου 1963)
Γεννήθηκε στην Αδριανούπολη στις 3 Νοεμβρίου 1880 (το γένος Δρακόπουλου). Καταγόταν από πλούσια αστική οικογένεια. Ο πατέρας της Αριστομένης Δρακόπουλος ήταν γενικός πρόξενος της Ελλάδας ενώ από την πλευρά της γιαγιάς της ήταν απόγονος της οικογένειας Καλαμογδάρτη. Αδελφή της ήταν η Θεώνη Δρακοπούλου, γνωστή και ως "Μυρτιώτισσα".
Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών όπου απόκτησε δίπλωμα πιάνου το 1900. Στις διπλωματικές εξετάσεις της αρίστευσε και της απονεμήθηκε το αργυρό μετάλλιο Ανδρέου και Ιφιγενείας Συγγρού. Συνέβαλε στην ίδρυση του Εθνικού Ωδείου. Μιλούσε Γαλλικά, Αγγλικά και Γερμανικά.
Δίδαξε πιάνο και ιστορία της μουσικής στο Ωδείο Αθηνών (1900-1919), αρχικά ως δασκάλα και κατόπιν ως καθηγήτρια, στο Ελληνικό Ωδείο (1919-1936), το οποίο ίδρυσε μαζί με ομάδα άλλων καθηγητών και όπου διετέλεσε Έφορος για αρκετά χρόνια, και στο Εθνικό Ωδείο (1936-1957).
Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες (Εστία, Ακρόπολις, Έθνος, Μάχη, Ασύρματος, Ελευθέρα Γνώμη, Πρωΐα, κ.ά.) και περιοδικά (Παναθήναια, Εργασία, Αγγλοελληνική Επιθεώρησις, Νέα Εστία, Καινούρια Εποχή), γράφοντας άρθρα και κριτικές μουσικού περιεχομένου.
Το 1911 ίδρυσε το Κυριακόν Σχολείον Εργατριών. Εργάσθηκε εθελοντικά ως Αδελφή Νοσοκόμος σε όλους τους μεγάλους πολέμους, από το 1897 ώς και τον Πόλεμο του 1940.
Το 1918 ίδρυσε το σωματείο Αδελφή του Στρατιώτου, το οποίο οργάνωσε το Σπίτι του Στρατιώτου.
Το 1920 ίδρυσε τον Σύνδεσμο για τα δικαιώματα της Γυναίκας ως τμήμα της Διεθνούς Ενώσεως των Γυναικών για ισοπολιτεία. Από το 1922 και εντεύθεν διετέλεσε πρόεδρος και διευθύντρια του περιοδικού Ο Αγώνας της Γυναίκας.
Το 1923 ίδρυσε τη Μικρά Αντάντ των Γυναικών από τις χώρες Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και Ρουμανία και ἐλαβε μέρος σε ετήσια συνέδρια στις πρωτεύουσες των πέντε αυτών χωρών.
Έλαβε μέρος σε πολλά συνέδρια για τα δικαιώματα της γυναίκας (1920 Γενεύη, 1923 Ρώμη, 1926 Παρίσι, 1929 Βερολίνο, 1935 Κωνσταντινούπολη, 1946 Ιντερλάκεν Ελβετίας, 1952 Νεάπολη). Στο διεθνές συνέδριο της Γενεύης εξελέγη μέλος της Διασκέψεως της Διεθνούς Ενώσεως για την ισοπολιτεία της γυναίκας.
1969 - Χασάν Γιουσούφ Χασάν, Έλληνας πολιτικός.
1973 - Αμίλκαρ Καμπράλ, πολιτικός από τη Γουινέα-Μπισσάου.
1977 - Δημήτριος Κιουσόπουλος, Έλληνας δικαστικός.
1979 - Γκούσταφ Βίνκλερ, Δανός τραγουδιστής.
1980 - Δημήτρης Ζευγάς ήταν Έλληνας τραγουδιστής. (Νεάπολη Θεσσαλονίκης 10 Απριλίου 1946-Αθήνα 20 Ιανουαρίου 1980)
Γεννήθηκε στη Νεάπολη της Θεσσαλονίκης.
Πρωτοεμφανίστηκε στο τραγούδι το 1967 τραγουδώντας σε μπουάτ της συμπρωτεύουσας μαζί με το Μανώλη Μητσιά.
Στην Αθήνα τραγούδησε για πρώτη φορά στην Πλάκα, κατά την περίοδο της χούντας.
Είχε ενταχθεί στο Νέο Κύμα.
Απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 1980 σε τροχαίο δυστύχημα από την πρόσκρουση του οχήματος που οδηγούσε σε τοίχο σε διασταύρωση οδών στο Χαλάνδρι. Κηδευτηκε στο νεκροταφειο του Αμαρουσιου.
Ήταν παντρεμένος με την Ανθή Ζευγά και απέκτησαν 1 κόρη.
Ο Ζευγάς τραγούδησε γνωστά τραγούδια, μερικά από τα οποία όπως "Ο σιδεράς", "Ξημέρωσε" έγιναν επιτυχίες.
1983 - Γκαρίντσα ήταν διεθνής Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε δυο παγκόσμια κύπελλα με την Εθνική Βραζιλίας, το 1958 και το 1962. (Garrincha, 28 Οκτωβρίου 1933 - 20 Ιανουαρίου 1983)
Μάλιστα το 1962 ήταν πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ και αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Το ίδιο έτος του απονεμήθηκε το βραβείου του καλύτερου παίκτη του κόσμου από το περιοδικό "World Soccer".
Ο Γκαρίντσα, κατά κόσμον Μανουέλ Φρανσίσκο ντος Σάντος, (από τους φιλάθλους στη Βραζιλία αναφέρεται συχνά και ως Μανέ - υποκοριστικό του Μανουέλ - ή Μανέ Γκαρίντσα, όνομα που δόθηκε και στο Εθνικό Στάδιο της Μπραζίλια - Estádio Mané Garrincha) γεννήθηκε στο Πάου Γκράντε στις 28 Οκτωβρίου του 1933, με μια παραμόρφωση στη σπονδυλική στήλη, εξαιτίας της οποίας το δεξί του πόδι ήταν κοντύτερο έξι πόντους από το άλλο. Αυτό το σωματικό μειονέκτημα κατάφερε να το μετατρέψει σε ποδοσφαιρικό πλεονέκτημα, αφού ντρίμπλαρε "σαν το διάολο", όπως αναφέρεται.
Παρόλα τα προσόντα του δυσκολεύτηκε να βρει επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα να παίξει μπάλα, διότι καμιά ομάδα δεν εμπιστευόταν έναν σακάτη ποδοσφαιριστή.
Έτσι ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά σχετικά μεγάλος, σε ηλικία 19 ετών, στην Μποταφόγκο. Σύντομα κλήθηκε στην Εθνική ομάδα και πήγε μαζί της στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Σουηδία το 1958, το οποίο κατέκτησε με τη Βραζιλία, αν και έκανε πολλά προσωπικά παραστρατήματα.
Το 1962, οι εμφανίσεις του στο Μουντιάλ της Χιλής έκαναν τους δημοσιογράφους να αναρωτιούνται: "Από ποιόν πλανήτη κατάγεται ο Γκαρίντσα;"
Όμως, η άστατη ζωή του είχε ως αποτέλεσμα να εμπλέκεται συνεχώς σε καυγάδες, να συλλαμβάνεται μεθυσμένος και γενικά να μην αξιοποιεί το τεράστιο ταλέντο του.
Αγωνίστηκε ως το 1972 και πέθανε στις 20 Ιανουαρίου του 1983 στο Ρίο ντε Τζανέιρο σε ηλικία μόλις 49 ετών, από κίρρωση.
1984 - Τζόνι Βαϊσμίλερ, Αμερικανός κολυμβητής και ηθοποιός.
1989 - Τζων Χάρντινγκ, Βρετανός στρατιωτικός.
1990 - Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1993 - Χρήστος Καπράλος, Έλληνας γλύπτης.
1993 - Όντρεϊ Χέπμπορν, Βρετανίδα ηθοποιός.
1994 - Ματ Μπάσμπι, Σκωτσέζος ποδοσφαιριστής και προπονητής.
1997 - Αριστείδης Κατσαούνης, Έλληνας πολιτικός.
1998 - Μπόμπο Μπραζίλ, Αμερικανός παλαιστής.
2006 - Αντρέι Ιορντάν, πρωθυπουργός της Κιργιζίας.
2008 - Γιάννα Περσάκη, Ελληνίδα ζωγράφος.
2012 - Γιάννης Κεφαλογιάννης, Έλληνας πολιτικός.
2012 - Έτα Τζέιμς, Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
2013 - Παύλος Μάτεσις, Έλληνας θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος.
2014 - Κώστας Φιλίνης, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός.
Σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 19 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Μάρκου Ευγενικού,
Αγίας Ευφρασίας, (Ευφρασία, Ευφρασίτσα)
Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου, (Μακάριος, Μακάρης, Μακαράς, Μακαρία, Μακάρω, Μακαρίτσα, Μακαρούλα *)
19 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
379: Ο Θεοδόσιος Α' ανακηρύσσεται αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
1419: Κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο, η Ρουέν παραδίδεται στον Ερρίκο Ε' της Αγγλίας ολοκληρώνοντας την κατάκτηση της Νορμανδίας από τους Άγγλους.
1511: Η πόλη Μιράντολα της Ιταλίας παραδίδεται στους Γάλλους.
1520: Ο βασιλιάς Χριστιανός Β' της Δανίας και της Νορβηγίας νικά τους Σουηδούς στη λίμνη Ασούντεν.
1764: Γίνεται η πρώτη αναφορά για χρήση επιστολής – βόμβας. Ο δανός ιστορικός Μπόλε Λούξντορφ γράφει στο ημερολόγιό του ότι ο συνταγματάρχης Πόουλσεν δέχθηκε ένα πακέτο στο σπίτι του και όταν το άνοιξε αυτό εξερράγη και τον τραυμάτισε.
1806: Οι Βρετανοί καταλαμβάνουν το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στην Αφρική.
1825: Ο Αμερικανός Έζρα Ντάγκετ λαμβάνει το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη διατήρηση τροφίμων σε κονσέρβα.
1827: Mάχη του Διστόμου: 600 μαχητές από το Σούλι και τη Λιβαδειά υπό τους Νότη Μπότσαρη και Δράκο νικούν στο Δίστομο 2.500 Tούρκους του Kιουταχή.
1829: Γίνεται η πρεμιέρα για τον Φάουστ του Γκαίτε.
1840: Ο Τσαρλς Ουίλκς ανακαλύπτει την Ανταρκτική.
1853: Στη Ρώμη κάνει πρεμιέρα η όπερα Τροβατόρε του Τζουζέπε Βέρντι.
1903: Ανακοινώνεται η διοργάνωση του πρώτου ποδηλατικού γύρου της Γαλλίας, με την ονομασία «Τουρ ντε Φρανς».
1915: Θορυβώδη συλλαλητήρια διοργανώνονται στην Πάτρα και στο Βόλο για την αύξηση της τιμής του ψωμιού στα 80 λεπτά.
1915: Γερμανικά Ζέπελιν βομβαρδίζουν τις πόλεις Γκρέιτ Γιάρμαουθ και Κίνγκς Λιν στη Βρετανία, σκοτώνοντας περισσότερους από 20 ανθρώπους.
1915: Ο Τζορτζ Κλοντ λανσάρει το φωτισμό νέον για χρήση στη διαφήμιση.
1919: Στη Γερμανία, 19 κόμματα παίρνουν μέρος στις βουλευτικές εκλογές, από τα οποία μόνο τα μισά πέτυχαν εκπροσώπηση.
1920: Η αμερικανική Γερουσία ψηφίζει κατά της συμμετοχής των ΗΠΑ στην Κοινωνία των Εθνών.
1923: Ο Γάλλοι ανακοινώνουν την εφεύρεση νέου όπλου με βεληνεκές 56 μίλια.
1937: Ο Χάουαρντ Χιουζ δημιουργεί νέο αεροπορικό ρεκόρ ταχύτητας. Πετά από το Λος Άντζελες στη Νέα Υόρκη σε 7 ώρες, 28 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα.
1940: Βαριές είναι οι απώλειες του σοβιετικού στρατού στη Φινλανδία.
1941: Το υποβρύχιο «Πρωτεύς» με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Μιχαήλ Χατζηκωνσταντίνου βυθίζει στην Αδριατική το ιταλικό οπλιταγωγό «Σαρδηνία». Την ίδια μέρα διεξάγεται συνάντηση κορυφής των δυνάμεων του Άξονα στην Αυστρία. Ο Χίτλερ συμφωνεί να παράσχει βοήθεια στους Ιταλούς, στο πόλεμο στη Βόρεια Αφρική και ανακοινώνει στο Μουσολίνι την πρόθεσή του να άρει το βαλκανικό αδιέξοδο. Οι προθέσεις του γερμανού δικτάτορα ωθούν το Μουσολίνι στην ανάληψη επιθετικής δράσης εναντίον των Ελλήνων.
1943: Το αντιτορπιλικό Βασίλισσα Όλγα ΙΙ, με κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Γεώργιο Μπλέσσα, βυθίζει ανοιχτά της Τύνιδας την ιταλική κορβέτα Στρόμπολι.
1943: Ο στρατηγός Γκεόργκι Ζούκοφ προάγεται από το Στάλιν σε στρατάρχη.
1945: Ο σοβιετικός στρατός απελευθερώνει τους Εβραίους στο γκέτο του Λοντζ στην Πολωνία. Από τους 204.000 κατοίκους του το 1940 επιζούν 877.
1946: Οι Αμερικανοί συστήνουν το Διεθνές Στρατοδικείο της Άπω Ανατολής για να δικάσει τους Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου.
1947: Ναυτική τραγωδία στο νότιο Ευβοϊκό, «ο ελληνικός Τιτανικός»: Το ατμόπλοιο «Χειμάρρα», με 544 επιβάτες και 86 άνδρες πλήρωμα που εκτελεί το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Πειραιάς, βυθίζεται μεταξύ Νέων Στύρων και Αγίας Μαρίνας, με αποτέλεσμα να βρουν το θάνατο τουλάχιστον 383 άτομα. Ανάμεσά τους πολλά γυναικόπαιδα, πολιτικοί κρατούμενοι και χωροφύλακες συνοδοί.
1949: Ο βασιλιάς Παύλος αναθέτει στο Θεμιστοκλή Σοφούλη το σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
1949: Αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού υπό τους καπετάνιους Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) και Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) προσβάλλουν το Καρπενήσι. Θα το καταλάβουν 2 μέρες αργότερα και θα το κρατήσουν για δεκάξι ημέρες, με μεγάλες απώλειες. Την ίδια ημέρα καταλαμβάνουν και το Λεωνίδιο Αρκαδίας, αλλά αποδεκατίζονται από την αντεπίθεση του Στρατού.
1949: Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ένας μυστηριώδης άνδρας με μαύρο μανδύα, κρυμμένος κάτω από ένα καπέλο με φαρδύ μπορ, επισκέπτεται τον τάφο του Έντγκαρ Άλαν Πόε στο κοιμητήριο της Βαλτιμόρης. Ανοίγει ένα μπουκάλι κονιάκ, κάνει μία πρόποση, πίνει το μισό και το υπόλοιπο μαζί με τρία τριαντάφυλλα τα εναποθέτει στο μνήμα. Ο αινιγματικός επισκέπτης θα κάνει την εμφάνισή του κάθε χρόνο στα γενέθλια του Πόε, κάπου ανάμεσα στα μεσάνυχτα και στο ξημέρωμα, επί 60 χρόνια αδιαλείπτως, μέχρι το 2009 που χάνονται τα ίχνη του.
1950: Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ χρίζεται αρχηγός του ΝΑΤΟ από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν.
1950: Ο Μάο Τσε Τουνγκ δηλώνει ότι αναγνωρίζει τη Δημοκρατική Κυβέρνηση του Βιετνάμ.
1952: Διοργανώνεται πανσπουδαστικό συλλαλητήριο στην Αθήνα υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
1953: Οι Ελληνίδες ψηφίζουν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές, στην επαναληπτική εκλογή της Θεσσαλονίκης.
1955: Το επιτραπέζιο παιχνίδι «Σκραμπλ» κάνει την πρώτη του εμφάνιση. Εμπνευστής του, ο αρχιτέκτονας Άλφρεντ Μπατς.
1965: Τη διάλυση της Νεολαίας Λαμπράκη δια της δικαστικής οδού «εφόσον αποδειχθεί η εξάρτησής της από το ΚΚΕ» εξαγγέλλει ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου.
1966: Η Ίντιρα Γκάντι ορκίζεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός της Ινδίας.
1967: Ανακοινώνεται ότι 8.000 έλληνες εργάτες της Δυτικής Γερμανίας έχουν ήδη απολυθεί, λόγω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα, ενώ η Βόννη παραδέχεται πως κινδυνεύουν με απόλυση άλλοι 70.000 από τους 194.000 που εργάζονται στα δυτικογερμανικά εργοστάσια.
1969: Εκπνέει ο φοιτητής Γιαν Πάλαχ που αυτοπυρπολήθηκε σε πλατεία της Πράγας, διαμαρτυρόμενος για την εισβολή της ΕΣΣΔ στην Τσεχοσλοβακία.
1978: Ο τελευταίος Σκαραβαίος βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής της Volkswagen στη Γερμανία.
1982: Σεισμός μεγέθους 6,8 Ρίχτερ στη Λήμνο.
1983: Συλλαμβάνεται ο Κλάους Μπάρμπι, επικεφαλής των Ναζί στη Λυών της Γαλλίας, κατηγορούμενος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
1985: Ο Λένυ Ουΐλκενς γίνεται ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία του NBA, που έχει παίξει και κοουτσάρει 1.000 παιχνίδια.
1990: Ο Τζίγκερ και ο Σάκης Σκούρτας ανακηρύσσονται πρωταθλητές Ελλάδας αυτοκινήτου ράλι και μοτοσικλέτας αντίστοιχα.
1993: Οι Δημοκρατίες της Τσεχίας και της Σλοβακίας γίνονται δεκτές στον ΟΗΕ.
1994: Συμφωνία, που αποτελεί το πρώτο βήμα εξομάλυνσης των σχέσεων τους, υπογράφουν στο Μέγαρο του ΟΗΕ στη Γενεύη η Κροατία και η Γιουγκοσλαβία, που αποτελείτο πλέον από τη Σερβία και το Μαυροβούνιο.
1995: Δικαστήριο των ΗΠΑ επιβάλλει στους κληρονόμους του Φερδινάρδο Μάρκος να πληρώσουν αποζημίωση ύψους 180 δισ. δραχμών στα θύματα του πρώην δικτάτορα των Φιλιππίνων.
1996: Στην Τουρκία, εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην Τανσού Τσιλέρ δίνει ο Πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, μετά την αποτυχία του ισλαμιστή Ερμπακάν να συμφωνήσει με τους πολιτικούς ηγέτες.
1997: Ο Γιάσερ Αραφάτ επιστρέφει στη Χεβρόνα ύστερα από 30 χρόνια και πανηγυρίζει την αποχώρηση και του τελευταίου Ισραηλινού από την πόλη αυτή της Δυτικής Όχθης.
2003: O Νίκος Μαγγίτσης είναι ο πρώτος Έλληνας που φτάνει στο Νότιο Πόλο. Μαζί με δύο Αμερικανούς διήνυσαν απόσταση 250 χιλιομέτρων, με θερμοκρασία που έφτανε τους -50 βαθμούς Κελσίου, και ύψωσε στο νοτιότερο σημείο του πλανήτη τις σημαίες της Ελλάδος και των Ολυμπιακών Αγώνων.
2010: Ανακοινώνεται ότι τα θύματα της νέας γρίπης στη Ελλάδα έφτασαν τα 100.
2010: Η βρετανική σοκολατοβιομηχανία Cadbury ανακοινώνει ότι συμφώνησε την εξαγορά της από την αμερικανική Kraft Foods για 11,5 δισεκατομμύρια λίρες.
Γεννήσεις σαν σήμερα
399 – Πουλχερία, Βυζαντινή αυτοκράτειρα.
Η Αγία Πουλχερία (19 Ιανουαρίου 399 - Ιούλιος 453) ήταν αυτοκράτειρα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 450 έως το 453. Ήταν το δεύτερο παιδί του αυτοκράτορα Αρκάδιου και της αυτοκράτειρας Ευδοξίας. Η μεγαλύτερη αδελφή της, που γεννήθηκε το 397, θεωρείται ότι πέθανε νέα. Μικρότερα αδέλφια της ήταν η Αρκαδία, γεννημένη το 400, ο μελλοντικός αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β/ και η Μαρίνα, αμφότεροι γεννημένοι το 401. Η Πουλχερία ήταν γυναίκα μορφωμένη, κάτοχος αξιόλογης φιλοσοφικής και θεολογικής παιδείας. Διακρινόταν για την ευσέβεια και την εν γένει ενάρετη ζωή της. Υπήρξε προσωπικότης δυναμική, φιλόδοξη, δραστήρια και ευφυής. Χαρακτηριστικό δείγμα της ευφυίας της αποτελεί το γεγονός ότι παρουσίαζε τον άβουλο αδελφό της ως κυβερνώντα, ενώ κατ' ουσίαν η ίδια διοικούσε το βυζαντινό κράτος.
Όταν πέθανε ο αυτοκράτωρ Αρκάδιος, ο Θεοδόσιος ήταν επτά ετών, η δε Πουλχερία εννέα. Την εξουσία τα πρώτα χρόνια την ασκούσε ο συνετός ύπατος (έπαρχος) Ανθέμιος. Από τις 4 Ιουλίου 414 όμως, οπότε η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα, ο Ανθέμιος απομακρύνθηκε από την πολιτική ζωή και η Πουλχερία ανέλαβε τα ηνία της Αυτοκρατορίας, πράγμα που συνεχίστηκε και μετά την ενηλικίωση του αδελφού της. Ο Θεοδόσιος, αδύναμος και ασθενούς χαρακτήρος, δέχτηκε την επιρροή της δραστήριας και δυναμικής αδελφής του, η οποία, με την βοήθεια των ικανών συνεργατών που επέλεγε, μπόρεσε να δώσει λύσεις σε αρκετά από τα προβλήματα που ταλάνισαν την Αυτοκρατορία, επιβάλλοντας πάντα την θέλησή της στον Θεοδόσιο.
Το 421 ο Θεοδόσιος, κατόπιν εισηγήσεως της αδελφής του, νυμφεύθηκε την κατά επτά έτη μεγαλύτερή του Αθηναία κόρη Αθηναΐδα. Η Αθηναΐς ήταν εθνική (ειδωλολάτρις) και βαπτίσθηκε χριστιανή πριν από τον γάμο της, μετονομασθείσα σε Ευδοκία. Η Ευδοκία –δυναμική χαρακτήρας κι αυτή– επρόκειτο να έλθει αργότερα σε σύγκρουση με την φιλόδοξη Πουλχερία. Η δεύτερη αποχώρησε από τα ανάκτορα μέχρι την (αυτό)εξορία της βασιλικής συζύγου στα Ιεροσόλυμα, οπότε και επανήλθε στην εξουσία.
Η Πουλχερία έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον –όπως και η Ευδοκία– για την ανάπτυξη των γραμμάτων και συνέβαλε στην ίδρυση του περίφημου Πανδιδακτηρίου (425), ενός πανεπιστημίου της εποχής. Μέχρι τότε η ανωτάτη παιδεία παρέχονταν εν μέρει ιδιωτικώς και εν μέρει σε ελεύθερη δημόσια διδασκαλία. Διά του διατάγματος του Φεβρουαρίου του 425 η παροχή δημόσιας επί ανωτάτου επιπέδου διδασκαλίας κατέστη υπόθεση του κράτους.
Το 450 ο Θεοδόσιος απεβίωσε και η Πουλχερία έμεινε μόνη επί του θρόνου. Επέλεξε για σύζυγό της τον ενεργητικό, δραστήριο αλλά και σώφρονα συγκλητικό Μαρκιανό από την Θράκη, τον οποίο παντρεύτηκε αφού τον δέσμευσε ότι θα σεβόταν την παρθενία της. Ο Μαρκιανός, ως αυτοκράτορας, αντιμετώπισε αποφασιστικά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε τότε η αυτοκρατορία.
Η Πουλχερία, γυναίκα άκρως ευσεβής, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα εν γένει εκκλησιαστικά πράγματα της Αυτοκρατορίας, ασχολήθηκε με την ανέγερση και υποστήριξη φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, ενώ έκτισε και τον πρώτο ναό της Παναγίας στις Βλαχέρνες. Λέγεται μάλιστα ότι αυτή κέντησε με χρυσή κλωστή την Τιμία Ζώνη της Παναγίας διακοσμώντας την. Η χρυσή αυτή κλωστή είναι ευδιάκριτη και σήμερα στο τμήμα της Αγίας Ζώνης που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Ακόμη, σύμφωνα με την παράδοση, υπήρξε η ιδρύτρια της Μονής Ξηροποτάμου στο Άγιον Όρος και της Μονής του «Χειμάρρου» κοντά στον ίδιο χώρο.
Ευαίσθητη και για τα θεολογικά πράγματα της Αυτοκρατορίας, υποστήριξε τη σύγκληση της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου στην Έφεσο το 431, η οποία καταδίκασε τον Νεστόριο και τις δοξασίες του, όπως επίσης και την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο στην Χαλκηδόνα, η οποία καταδίκασε τον Ευτυχή και τους Μονοφυσίτες. Υπήρξε μάλιστα η πρώτη γυναίκα που παραβρέθηκε σε Σύνοδο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανακήρυξε αγία την Πουλχερία. Η μνήμη της τιμάται στις 10 Σεπτεμβρίου.
1382 – Αλέξιος Δ΄ Μέγας Κομνηνός, αυτοκράτορας της Τραπεζούντας.
Ο Αλέξιος Δ' Μέγας Κομνηνός (19 Ιανουαρίου 1382 - Οκτώβριος 1429) ήταν αυτοκράτορας της Τραπεζούντας από τις 5 Μαρτίου 1417 ως τον Οκτώβριο του 1429. Ήταν ο γιος του προκατόχου του Μανουήλ Γ' και της Γεωργιανής πριγκίπισσας Ευδοκίας. Κατά την περίοδο της βασιλείας του, ήταν έντονη η συνεχής επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρ'όλα αυτά οι εμφύλιες διαμάχες δεν έλειψαν.
1585 - Λουκίλιος Βανίνι, Ιταλός φιλόσοφος.
1736 – Τζέιμς Βατ, Σκωτσέζος εφευρέτης.
Ο Τζέιμς Βατ ονομάσθηκε "πατέρας της ατμομηχανής" ιδιαίτερα για τη χρήση του ατμού για τη θέρμανση του κυλίνδρου, και κυρίως για την κατασκευή μιας ατμομηχανής που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα σε πολλές εφαρμογές, οδηγώντας έτσι στην έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης. Επίσης, για την εφεύρεση του πιεστικού κοχλία καθώς και για τα υδραργυρικά μανόμετρα. Προς τιμή του ονομάστηκε ειδική μονάδα μέτρησης ισχύος λεγόμενη Βατ.
1798 – Ογκίστ Κοντ, Γάλλος φιλόσοφος.
1807 – Ρόμπερτ Λη, Αμερικανός στρατηγός.
Ο Ρόμπερτ Έντουαρντ Λη (αγγλικά: Robert Edward Lee) ήταν αρχηγός των δυνάμεων του Νότου στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο και καταγόταν από την Βιρτζίνια. Ήταν εναντίον της δουλείας και δεν είχε δούλους. Η φοβερή στρατιωτική του ικανότητα έφερε τον αδύναμο Νότο στα πρόθυρα της Ουάσινγκτον, ενώ το όνομα του έγινε συνώνυμο του Νότου. Έχαιρε βαθιάς εκτίμησης και στους στρατιώτες του Βορρά. Κατά την ημέρα της παράδοσης του Νότου οι βόρειοι τον ασπάστηκαν ως δικό τους αρχηγό. Έχασε από προσωπικό του λάθος την κρίσιμη μάχη στο Γκέττυσμπεργκ και από συγκυρία πιθανόν και αυτόν τον ίδιο τον πόλεμο. Θεωρείται η πιο σημαντική προσωπικότητα του Αμερικανικού Εμφυλίου.
1809 – Έντγκαρ Άλαν Πόε, Αμερικανός συγγραφέας και ποιητής.
Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Edgar Allan Poe, 19 Ιανουαρίου 1809 – 7 Οκτωβρίου 1849) ήταν Αμερικανός ποιητής και πεζογράφος. Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του αμερικανικού ρομαντισμού. To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
Ο Πόε γεννήθηκε το 1809 στη Βοστώνη και οι γονείς του ήταν ηθοποιοί. Ο πατέρας του, Ντέιβιντ Πόε, εγκατέλειψε την οικογένεια του τον Ιούλιο του 1811 ενώ πέθανε πέντε μήνες αργότερα, στις 11 Δεκεμβρίου. Η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Άρνολντ Χόπκινς, υπέφερε από φυματίωση και πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου 1811, ενώ ο Πόε ήταν μόλις δύο ετών. Μετά το θάνατο της μητέρας του, έζησε στο σπίτι του επιτυχημένου εμπόρου καπνού Τζον Άλλαν και μεγάλωσε στην πόλη Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια.
Το 1815 η οικογένεια Άλλαν μετακόμισε στη Σκωτία και την Αγγλία, όπου έζησαν συνολικά για πέντε χρόνια. Στο διάστημα αυτό, ο Πόε φοίτησε σε δύο αγγλικά σχολεία κοντά στην πόλη του Λονδίνου. Μετά την επιστροφή του στο Ρίτσμοντ, εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, το 1826, όπου παρέμεινε μόνο για ένα χρόνο. Ήρθε σε σύγκρουση με τον πατριό του, εξαιτίας οικονομικών χρεών που ανέπτυξε μέσω της χαρτοπαιξίας, κατά την περίοδο των σπουδών του. Τελικά ο Πόε εγκατέλειψε το σπίτι των Άλλαν και κατατάχθηκε το 1827 στον αμερικανικό στρατό, πιθανότατα για λόγους οικονομικής επιβίωσης. Στην αίτηση κατάταξής του δήλωσε το όνομα Έντγκαρ Α. Πέρι, αναφέροντας επίσης ως ηλικία τα 22 χρόνια ενώ ήταν δεκαοκτώ ετών. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, μία ποιητική συλλογή με τίτλο Ταμερλάνος και άλλα ποιήματα.
Σύμφωνα με επιστολή του προς τη Μαρία Κλεμ στις 18 Σεπτεμβρίου 1849, ο Πόε θα πραγματοποιούσε ένα ταξίδι στη Φιλαδέλφεια, προκειμένου να συναντήσει την ποιήτρια Λέον Λάουντ, με αφορμή την επιμέλεια της έκδοσης ενός τόμου με έργα της. Ανακαλύφθηκε σε παραληρηματική κατάσταση στους δρόμους της Βαλτιμόρης από έναν περαστικό, ο οποίος μετά από σχετική υπόδειξη του Πόε, έστειλε επιστολή στον δρα. J. E. Snodgrass, ενημερώνοντάς τον σχετικά. Ο Snodgrass έλαβε την επιστολή στις 3 Οκτωβρίου και την ίδια ημέρα φρόντισε, μαζί με τον θείο του Πόε, Χένρυ Χέρινγκ, για τη μεταφορά του Πόε στο νοσοκομείο, όπου τελικά πέθανε στις 7 Οκτωβρίου. Καθώς δεν κατάφερε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του να συνέλθει επαρκώς, ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πώς είχε οδηγηθεί στην κατάστασή του. Όταν βρέθηκε, φορούσε ρούχα που πιστεύεται ότι δεν του ανήκαν, ενώ επανειλημμένα πρόφερε το όνομα Ρέυνολντς κατά την διάρκεια της τέταρτης νύχτας που έμεινε στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με επιστολή του ιατρού δρα. John J. Moran που εξέτασε τον Πόε στο νοσοκομείο, προς τη θεία του, οι τελευταίες του λέξεις ήταν "Lord help my poor soul" («Κύριε βοήθησε τη φτωχή ψυχή μου»).
Η πραγματική αιτία θανάτου του Πόε παραμένει ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα και δεν υπάρχει μία οριστική θέση, καθώς ουδέποτε υπήρξε ή βρέθηκε ένα επίσημο πιστοποιητικό θανάτου. Ο Snodgrass, ο οποίος γνώριζε προσωπικά τον Πόε και βρέθηκε μαζί του στις τελευταίες του ημέρες, βεβαίωνε πως ο θάνατός του ήταν απόρροια αλκοολισμού. Αντίθετα, ο Δρ. John Moran, θεωρούσε πως ο θάνατός του δεν σχετιζόταν με χρήση κάποιου είδους τοξικής ουσίας.
Για πολλές δεκαετίες, το νωρίτερο από το 1930, έως και το 2008, στον τάφο του Πόε εμφανίζονταν ένας μυστηριώδης θαυμαστής κατά τις πρώτες πρωινές ώρες των γενεθλίων του Πόε, στις 19 Ιανουαρίου, ο οποίος άφηνε κόκκινα τριαντάφυλλα στον τάφο του και έκανε πρόποση με ένα μπουκάλι κονιάκ.
1813 – Χένρι Μπέσεμερ, μηχανικός και εφευρέτης.
1821 - Φέρντιναντ Γκρεγκορόβιους, Γερμανός ιστορικός.
1826 - Γουσταύος Χέρτσμπεργκ, Γερμανός ιστορικός.
1839 – Πολ Σεζάν, Γάλλος ζωγράφος.
Ο Πωλ Σεζάν (γαλλικά: Paul Cezanne?, 19 Ιανουαρίου 1839 – 22 Οκτωβρίου 1906) ήταν σημαντικός Γάλλος ζωγράφος. Το έργο του αντιπροσωπεύει την μετάβαση από τον ιμπρεσιονισμό στο κίνημα του κυβισμού.
Ο Σεζάν γεννήθηκε στην Αιξ-αν-Προβάνς της Γαλλίας όπου και πέρασε τα πρώτα του μαθητικά χρόνια. Την περίοδο 1859-1861 σπούδασε νομικά ενώ παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα ζωγραφικής. Παρά τις αντιδράσεις του πατέρα του, αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του καλλιτέχνη και για το σκοπό αυτό, το 1861 επισκέφτηκε το Παρίσι μαζί με τον συγγραφέα Εμίλ Ζολά, με τον οποίο συνδεόταν φιλικά.
Κατά την παραμονή του στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Καμίλ Πισαρό και άλλους καλλιτέχνες που ανήκαν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Ο Σεζάν επηρεάστηκε σημαντικά από τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, ωστόσο πρόσθεσε και προσωπικά χαρακτηριστικά στους πίνακες του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε να μετατρέψει τον ιμπρεσιονισμό "σε κάτι στέρεο που διαρκεί όσο και η τέχνη που εκτίθεται στα μουσεία". Η μεγαλύτερη συνεισφορά του στον ιμπρεσιονισμό θεωρείται η πρόσθεση καθαρών γεωμετρικών στοιχείων που αργότερα επηρέασαν και το κίνημα του κυβισμού.
Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του συμμετείχε σε λίγες εκθέσεις -- μεταξύ των οποίων ανήκουν και οι κοινές εκθέσεις των ιμπρεσιονιστών -- ενώ έζησε και αρκετά απομονωμένος, στην Προβηγκία της νότιας Γαλλίας, μακριά από το Παρίσι που αποτελούσε το κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας της εποχής. Τα έργα του επικεντρώνονται σε μία περιορισμένη θεματολογία και κυρίως σε θέματα νεκρής φύσης, τοπίων και προσωπογραφιών.
Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου του 1906 από πνευμονία.
1851 – Γιάκομπς Κάπτεϊν, Ολλανδός αστρονόμος.
Ο Ιάκωβος Κορνήλιος Καπτέυν (Jacobus Cornelius Kapteyn, 19 Ιανουαρίου 1851 – 18 Ιουνίου 1922) ήταν Ολλανδός αστρονόμος, γνωστός κυρίως για τις εκτεταμένες μελέτες του για τον Γαλαξία και την ανακάλυψη των πρώτων ενδείξεων για την περιστροφή του.
Ο Καπτέυν γεννήθηκε στο Μπάρνεφελντ (Barneveld) και σπούδασε μαθηματικά και φυσική στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης από το 1868. Το 1875, αφού τελείωσε τη διδακτορική διατριβή του, πήγε και εργάσθηκε για τρία χρόνια στο Αστεροσκοπείο του Λέιντεν, και μετά έγινε ο πρώτος χρονικά καθηγητής της Αστρονομίας και της Θεωρητικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο του Χρόνινγκεν, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1921.
Μεταξύ του 1896 και του 1900, μη έχοντας πρόσβαση σε αστεροσκοπείο, προσφέρθηκε να μετρήσει φωτογραφικές πλάκες που είχαν ληφθεί από τον David Gill σε μία φωτογραφική επισκόπηση των νότιων αστέρων στο αστεροσκοπείο του Κέιπ Τάουν. Τα αποτελέσματα αυτής της συνεργασίας δημοσιεύθηκαν ως ο Cape Photographic Durchmusterung, ένας κατάλογος που περιείχε τις θέσεις και τα φαινόμενα μεγέθη 454.875 αστέρων του νότιου ημισφαιρίου της ουράνιας σφαίρας.
Το 1897, ως προϊόν της εργασίας αυτής, ανακάλυψε τον αστέρα που είναι σήμερα γνωστός ως Αστέρας του Καπτέυν. Τότε είχε τη μεγαλύτερη ιδία κίνηση από όλους τους αστέρες για τους οποίους αυτή ήταν γνωστή. Σήμερα βρίσκεται στη δεύτερη θέση, πίσω από τον Αστέρα του Μπάρναρντ.
Το 1904, μελετώντας παραπέρα τις ίδιες κινήσεις των αστέρων, ο Καπτέυν ανέφερε ότι αυτές δεν ήταν τυχαίες, όπως πίστευαν τότε οι αστρονόμοι: οι αστέρες μπορούσαν να διαχωρισθούν σε δύο «ρεύματα» κατευθυνόμενα σε σχεδόν αντίθετες κατευθύνσεις. Αργότερα έγινε αντιληπτό ότι τα δεδομένα του Καπτέυν συνιστούσαν την πρώτη ένδειξη για περιστροφή του Γαλαξία μας, και οδήγησαν τελικώς στην ανακάλυψή της από τους Μπέρτιλ Λίντμπλαντ και Γιαν Όορτ.
Το 1906 ο Καπτέυν κατάρτισε ένα σχέδιο για μια συστηματική μελέτη της κατανομής των αστέρων στον Γαλαξία, με τη χρήση μετρήσεων του αριθμού τους προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το σχέδιο περιελάμβανε τη μέτρηση του φαινόμενου μεγέθους, του φασματικού τύπου, της ακτινικής ταχύτητας και της ιδίας κινήσεως αστέρων σε 206 διαφορετικές ζώνες. Αυτό το τεράστιο σχέδιο υπήρξε η πρώτη συντονισμένη στατιστική ανάλυση στην ιστορία της αστρονομίας και περιελάμβανε τη συνεργασία άνω των 40 διαφορετικών αστεροσκοπείων.
Ο Καπτέυν αποσύρθηκε το 1921, αλλά μετά από απαίτηση του πρώην φοιτητή του και μετά διευθυντή του Αστεροσκοπείου του Λέιντεν Βίλεμ ντε Σίτερ, επέστρεψε στο Λέιντεν για να βοηθήσει στην αναβάθμιση του αστεροσκοπείου πάνω στα σύγχρονα αστρονομικά πρότυπα.
1865 - Βαλεντίν Σερόφ, Ρώσος ζωγράφος.
1875 - Σκευοφύλαξ Ζερβός, ήταν Έλληνας χειρουργός, πατέρας της τηλεϊατρικής, πρωτοπόρος στις μεταμοσχεύσεις, εθνικός αγωνιστής και πολιτικός. (1875 - 1966)
Γεννήθηκε στην Πόθια της Καλύμνου στις 19 Ιανουαρίου 1875 από τον Γεώργιο και την Νικητάδενα Ζερβού. Σε μεγαλύτερη ηλικία αναγκάστηκε να εργαστεί ως σφουγγαράς όπου νόσησε από την νόσο των σφουγγαράδων. Παρακουλούθησε μαθήματα στο τετρατάξιο γυμνάσιο της Καλύμνου και στο Γ΄ Γυμνάσιο της Πλάκας, εισήχθη στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου αποφοίτησε με άριστα και εργάστηκε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Μιλούσε επίσης γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά και τουρκικά.
Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του τυφλός και φτωχός καθώς είχε ξοδέψει το σύνολο της περιουσίας του στους αγώνες για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου. Απεβίωσε στις 13 Αυγούστου 1966 στο Ασκληπιείο της Βούλας και τάφηκε στην περιοχή Θερμά.
1890 - Χαμπιμπουλάχ Καλακανί, Βασιλιάς του Αφγανιστάν.
1897 - Καρλ Κερένυι, Ούγγρος φιλόλογος.
1902 - Γεώργιος Οστρογκόρσκι, Ρώσος βυζαντινολόγος.
1909 - Ασημάκης Γιαλαμάς του Αθανασίου, ήταν 'Ελληνας δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος. (19 Ιανουαρίου 1909 - 19 Οκτωβρίου 2004)
Ο Ασημάκης Γιαλαμάς γεννήθηκε στην Άνω Μέλπεια της Μεσσηνίας. Τελείωσε το γυμνάσιο στον Μελιγαλά και στη συνέχεια ήρθε στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στη Νομική Σχολή αλλά διέκοψε τις σπουδές του και στράφηκε στη δημοσιογραφία. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και στον παράνομο εαμικό τύπο, ήταν μάλιστα γραμματέας του ΕΑΜ Δημοσιογράφων.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σάτιρα, το χρονογράφημα και το σατιρικό στίχο. Συνεργάσθηκε με πολλές εφημερίδες όπως Ακρόπολις, Εσπερινή, Ημερήσιος Κήρυξ όπου εργάστηκε σαν αρχισυντάκτης, Βραδυνή, Ριζοσπάστη, Αυγή κ.ά. Ασχολήθηκε και με τον περιοδικό Τύπο, όπου γράφει ευθυμογραφήματα, σατιρικούς στίχους και διηγήματα στα περιοδικά Έργο και Θησαυρό και δημιούργησε χαρακτηριστικούς τύπους όπως τον Οδυσσέα Ομηρικό, το Γερο-Παρατατικό το Ποιητή του Κάρου και τον Κλεόβουλο.
Με το θέατρο άρχισε να ασχολείται από το 1940. Έγραψε μαζί με άλλους τις Πολεμικές Καντρίλιες που παίχτηκε από τον θίασο της κυρίας Κατερίνας μετά τις οποίες ακολούθησαν περισσότερες από 100 επιθεωρήσεις και έργα πρόζας. Στα καλύτερα των έργων του περιλαμβάνονται τα Γιούπι γιούπι, Μιας πεντάρας νειάτα, η Κόμισσα της φάμπρικας, η Δεσποινίς διευθυντής, Ένας ιππότης για τη Βασούλα, Βίλα γιάφκα και Μπαμπά, ποιος είναι ο μπαμπάς μου; πολλά από αυτά σε συνεργασία με τον Κώστα Πρετεντέρη, με τον οποίο δημιούργησε γονιμότατο κωμωδιογραφικό δίδυμο.
Έγραψε επίσης και κινηματογραφικά σενάρια όπως το Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση; που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Πολλά έργα του έχουν περιληφθεί σε χιουμοριστικές ανθολογίες και ορισμένα εκδόθηκαν σε βιβλία με τον τίτλο Η εποχή μας. Ο ίδιος έγραψε αρκετά βιβλία, όπως: Ε! κάτι κάναμε κι εμείς, Οι διπλανοί μας άνθρωποι, Διηγώντας τα, να κλαις και να γελάς, Εις μνήμην ανθρώπων, Έμμετρα και άλλα.
Υπήρξε μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων καθώς και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων στην οποία υπήρξε και σύμβουλος. Το 2004 τιμήθηκε για το συνολικό του έργο από την ΕΣΗΕΑ μαζί με τους Αλέκο Λιδωρίκη, Αλέκο Σακελλάριο και Δημήτρη Ψαθά.
1912 - Λεονίντ Καντορόβιτς, ήταν Σοβιετικός μαθηματικός και οικονομολόγος.
Γνωστός για τη θεωρία του και την ανάπτυξη τεχνικών για τη βέλτιστη κατανομή των διαθέσιμων πόρων.
Θεωρείται ως ο ιδρυτής του γραμμικού προγραμματισμού. Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών του 1975. (19 Ιανουαρίου 1912 – 7 Απριλίου 1986)
1920 – Χαβιέ Πέρεζ ντε Κουέγιαρ, πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ.
Ο Χαβιέρ Φελίπε Ρικάρδο Πέρεθ δε Κουέγιαρ (Javier Felipe Ricardo Perez de Cuellar y de la Guerra, γενν. 19 Ιανουαρίου 1920) είναι Περουβιανός διπλωμάτης και πολιτικός, που υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ο πέμπτος στην ιστορία του, από την 1η Ιανουαρίου 1982 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1991. Στα επόμενα χρόνια υπήρξε υποψήφιος για την προεδρία του Περού και, για μερικούς μήνες πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών της χώρας.
Ο Χαβιέρ Πέρες ντε Κουέγιαρ γεννήθηκε στη Λίμα του Περού. Σπούδασε στο Κολέγιο του Αγίου Αυγουστίνου της πόλεως και στη συνέχεια στο Ποντιφίκειο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Περού.
1921 – Πατρίτσια Χάισμιθ, συγγραφέας.
Η Πατρίσια Χάισμιθ (Patricia Highsmith, 19 Ιανουαρίου 1921 - 4 Φεβρουαρίου 1995) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας, ευρύτερα γνωστή για τα ψυχολογικά θρίλερ της, από τα οποία έχουν προκύψει πάνω από 20 κινηματογραφικές ταινίες. Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Ξένοι στο Τρένο», έχει διασκευαστεί αρκετές φορές για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 1951, έγινε ταινία από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Εκτός από την ευρέως γνωστή σειρά μυθιστορημάτων με ήρωα τον Τομ Ρίπλεϊ, έγραψε αρκετά διηγήματα, τα περισσότερα σατιρικά ή με μαύρο χιούμορ. Τα βιβλία της έχουν υμνηθεί από διάφορους συγγραφείς και κριτικούς ως καλλιτεχνικές δημιουργίες μεγάλης ομορφιάς και πολυπλοκότητας. Ο Μισέλ Ντιρντά παρατήρησε: «Οι Ευρωπαίοι την τίμησαν ως ψυχολογικό συγγραφέα, μέρος της υπαρξιακής παράδοσης την οποία αντιπροσώπευαν οι συγγραφείς που η ίδια προτιμούσε, ειδικά ο Ντοστογιέφσκι, ο Τζόζεφ Κόνραντ, ο Φραντς Κάφκα, ο Αντρέ Ζιντ και ο Αλμπέρ Καμύ».
Η Χάισμιθ πέθανε από απλαστική αναιμία και καρκίνο στο Λοκάρνο της Ελβετίας το 1995. Ήταν 74 ετών. Διατήρησε την Αμερικανική υπηκοότητα σε όλη της τη ζωή, παρά τη φορολογική επιβάρυνση που της επέφερε το ότι ζούσε πολλά χρόνια στη Γαλλία και την Ελβετία. Αποτεφρώθηκε στη Μπελιντσόνα και το μνημόσυνό της έγινε στην Καθολική εκκλησία στην Τένια.
Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για το μέρος που τη βοήθησε να δώσει πνοή στην συγγραφική της καριέρα, κληροδότησε την περιουσία της, αξίας περίπου 3 εκατομμυρίων δολαρίων, στην συγγραφική αποικία Γιάντο. Το τελευταίο της μυθιστόρημα, «Μικρό γ: ένα Καλοκαιρινό Ειδύλλιο» («Small g: a Summer Idyll», 1995), κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά το θάνατό της.
1923 – Τζίν Στέιπλετον, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1937 - Γκύντερ Λίτφιν, Γερμανός ράφτης.
1941 – Πατ Πάτερσον, Καναδός παλαιστής.
1942 – Γιώργος Χατζηνάσιος, Έλληνας συνθέτης.
Γιος του Αγάπιου Χατζηνάσιου, καθηγητού μουσικής Ωδείων Θεσσαλονίκης, ο οποίος εθεωρείτο ένας από τούς καλύτερους σαξοφωνίστες, της εποχής του, από την Νιγρίτα Σερρών και της Άννας, κόρης δασκάλου Θεμιστοκλή Ζωγράφου από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Ο παππούς του, Γεώργιος Χατζηνάσιος, σπούδασε στη Σχολή του Γένους, ήταν έμπορος και σε μικρή ηλικία πήγε στους Άγιους Τόπους με τον εύπορο πατέρα του Αθανάσιο ο οποίος βαπτίστηκε, ονομάστηκε (Χατζής – Αθανάσιος) Χατζηνάσιος. Ο δε παππούς από τη μητέρα του ήταν ζωγράφος – αγιογράφος στο Άγιο Όρος με το παρανόμι Ζωγράφος. Ο Γιώργος άρχισε μαθήματα πιάνου από 6 χρονών στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγητή τον Επαμεινώνδα Φλώρο, σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης με καθηγήτρια την Ανθούλα Γ. Χυδίρηγλου, συνέχισε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φαραντάτο, στο Εθνικό Ωδείο με καθηγητή τον Κρητικό και στο Παρίσι όπου σπούδασε σύνθεση και ενορχήστρωση (θεωρητικά – φούγκα – αντίστιξη), και διεύθυνση ορχήστρας.
Από 14 χρονών, είναι ήδη ένας αξιόλογος πιανίστας με ιδιαίτερη κλήση στην Τζαζ, παράλληλα με την αγάπη του στην Ελληνική Μουσική, όπου εμφανίζεται ως συνθέτης από το 1972 με τον δίσκο: 4 – 5 – 3. Από τότε έχει γράψει πολλούς δίσκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, απ’ τους οποίους πολλοί τιμήθηκαν με Χρυσή και πλατινένια διάκριση, από διάφορες δισκογραφικές εταιρείες. Έγραψε, επίσης, μουσική και τραγούδια για τον Κινηματογράφο, το Θέατρο και την Τηλεόραση. Από τους 45 Δίσκους του χαρακτηριστικοί είναι: Η Διαδρομή, Λεύκωμα, Σήμερα, Συναξάρια, Ενδεκάτη Εντολή, Μάθημα Σολφέζ, Επίθεση Αγάπης κ.α. Ως γνήσιος Μακεδόνας δεν παρέλειψε να κυκλοφορήσει ένα δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια της Μακεδονίας με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά. Παράλληλα, έγραψε μουσική για 38 κινηματογραφικές ταινίες όπως: Γλυκειά Συμμορία, Knock Out, Πάμπτωχοι Α.Ε., Το Αγκίστρι, Εσύ κι Εγώ, Πρωινή Περίπολος, Shirley Valentine της Paramount κ.α. Επίσης, έγραψε μουσική για 25 Θεατρικά Έργα καθώς και μουσική για την Τηλεόραση όπως: Μυστικοί Αρραβώνες, Ακριβή μου Σοφία, Μαύρη Χρυσαλίδα, Τμήμα Ηθών, Γελοίον του Πράγματος, Δρόμοι της Πόλης, Άγγιγμα Ψυχής, Σύνορα Αγάπης, Τα Φτερά του Έρωτα, Φιλί Ζωής. Το 1980 πήρε Α΄Βραβείο στο Γαλλικό Φεστιβάλ (Rose d’ Or) με το τραγούδι «Όταν γύρω Νυχτώνει». Επίσης, πήρε βραβείο στο Φεστιβάλ της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης κι έχει τιμηθεί από διάφορους συλλόγους για την προσφορά του στην Ελληνική Μουσική.
1942 – Μάικλ Κρόφορντ, ηθοποιός και τραγουδιστής.
1943 – Τζάνις Τζόπλιν, διάσημη τραγουδίστρια των μπλουζ και ροκ.
Η Τζάνις Λυν Τζόπλιν (Janis Lyn Joplin, 19 Ιανουαρίου 1943 - 4 Οκτωβρίου 1970) ήταν Αμερικανίδα μουσικός, τραγουδίστρια, στιχουργός, ζωγράφος, χορεύτρια και ενορχηστρώτρια μουσικής. Ήλθε στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αρχικά ως τραγουδίστρια των Big Brother and the Holding Company (Μπιγκ Μπράδερ εντ δε Χόλντιν Κόμπανυ) και αργότερα με σόλο καριέρα, με συγκροτήματα όπως οι Kozmic Blues Band (Κόζμικ Μπλουζ Μπαντ) και οι Full Tilt Boogie Band (Φουλ Τιλτ Μπούγκι Μπαντ). Κυκλοφόρησε μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ (εκ των οποίων ένα μετά θάνατον). Θεωρείται η καλύτερη, ίσως ερμηνεύτρια του μπλουζ και μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της ροκ μουσικής.
To 1995 τιμήθηκε με την είσοδό της στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ το 2005 κέρδισε το βραβείο Γκράμμυ Lifetime Achievement Award. Το περιοδικό Rolling Stone την κατέταξε στην 46η θέση στη λίστα του με τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών το 2004 και στην 28η με τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών το 2008. Κατάφερε να "σπάσει" την ανδροκρατούμενη ροκ μουσική σκηνή, μαζί με την πρώτη γυναίκα αρχηγό συγκροτήματος, Γκρέις Σλικ (Jefferson Airplane) και άλλες ερμηνεύτριες, όπως η Πάτι Σμιθ, η Τζόαν Μπαέζ και η Μαριάν Φέιθφουλ, με αποτέλεσμα να ανοίξει το δρόμο και σε άλλες τραγουδίστριες.
Ο θάνατος της Τζόπλιν, σε ηλικία 27 ετών εξέπληξε τους θαυμαστές της και συγκλόνισε τον κόσμο της μουσικής, ο οποίος είχε μόλις πληγεί μετά την απώλεια του Τζίμι Χέντριξ δύο εβδομάδες νωρίτερα (18 Σεπτεμβρίου του 1970). Ο μουσικός ιστορικός Τομ Μουν έγραψε ότι, "η Τζόπλιν είχε μια αναπάντεχα αυθεντική φωνή". Ο μουσικός αρθρογράφος Τζων Παρέλες των New York Times έγραψε πως, ήταν -ως καλλιτέχνης- "ακατανίκητη και βαθιά ευάλωτη". Η συγγραφέας Μέγκαν Τέρρυ υποστήριξε ότι, η Τζόπλιν ήταν η θηλυκή εκδοχή του Έλβις Πρίσλεϋ, όσον αφορά την ικανότητα της να "αιχμαλωτίζει" το κοινό.
Ο Λέοναρντ Κοέν έγραψε το κομμάτι Chelsea Hotel #2 για την Τζάνις Τζόπλιν. Στο τραγούδι αυτό, αναφέρεται στη μικρής διάρκειας σχέση του με εκείνη. Υποστηρίζεται επίσης ότι, το κομμάτι Birdsong του Τζέρρυ Γκαρσία, έχει γραφτεί για την Τζόπλιν. Ακόμα το τραγούδι In the Quiet Morning της Μίμι Φαρίνα έχει γραφτεί για εκείνη, όπως και η διασκευή του από την Τζόαν Μπαέζ, ως Come from the Shadows.
H ταινία The Rose, του 1979, -αρχικά ως Pearl (από το παρατσούκλι που είχαν δώσει οι φίλοι της στην Τζόπλιν)- βασίστηκε -εν μέρει- στη ζωή της Τζόπλιν, καθώς η οικογένειά της αρνήθηκε να παραχωρήσει στους παραγωγούς τα δικαιώματα της προσωπικής της ζωής.
To 1988, στήθηκε ένα χάλκινο γλυπτό της Τζόπλιν, στη γενέτειρα της, στο Πορτ Άρθουρ του Τέξας.
To 1992, εκδόθηκε μια βιογραφία της, γραμμένη από την αδελφή της, Λάουρα, με τίτλο Love, Janis. Σε μια συνέντευξή της, η Λάουρα δήλωσε ότι, η αδελφή της απολάμβανε την παρουσία της στην εκπομπή του Ντικ Κάβετ, ενώ παραδέχθηκε πως, η Τζάνις πέρασε -πράγματι- δύσκολα χρόνια στο σχολείο, αλλά δεν είχε την ίδια αντιμετώπιση από όλους τους συμμαθητές της.
Έχουν γίνει πολλές απόπειρες, για να γυριστεί μια ταινία με θέμα τη ζωή της Τζόπλιν. Οι γνωστότερες είναι: Janis Joplin: Get It While You Can, Piece Of My Heart και The Gospel According To Janis.
1946 – Ντόλι Πάρτον, Αμερικανίδα τραγουδίστρια της κάντρι μουσικής, συνθέτης και ηθοποιός.
Η Ντόλι Ρεμπέκα Πάρτον (γεννημένη στις 19 Ιανουαρίου, 1946) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, συνθέτρια, στιχουργός, οργανοπαίχτρια, ηθοποιός και επιχειρηματίας, γνωστή κυρίως για το έργο της στην κάντρι μουσική.
Η Πάρτον θεωρείται η σπουδαιότερη κάντρι τραγουδίστρια όλων των εποχών, έχοντας καταφέρει 25 #1 επιτυχίες στο επίσημο Billboard Country chart των Ηνωμένων Πολιτειών, ενώ 41 άλμπουμ της έχουν φτάσει στη δεκάδα των πιο εμπορικών κάντρι άλμπουμ στις ΗΠΑ, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη της κάντρι. Μέσα στα τελευταία 40 χρόνια, 110 τραγούδια της έχουν καταφέρει να φιγουράρουν στις λίστες κάντρι επιτυχιών στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς. Έχει πουλήσει περισσότερους από 100 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως από το 1964 μέχρι σήμερα. Έχει βραβευτεί με 8 βραβεία Γκράμι (από 46 υποψηφιότητες), 2 υποψηφιότητες στα βραβεία Όσκαρ, 10 βραβεία CMA, 7 βραβεία από την Ακαδημία Κάντρι Μουσικής και 3 βραβεία Αμερικανικής Μουσικής.
Το 1999, έπειτα από δεκαετίες θρυλικής επιτυχίας στη κάντρι μουσική, η Πάρτον εισήχθη στο Country Music Hall of Fame. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, έχει συνθέσει πάνω από 3.000 τραγούδια, με γνωστότερο το "I Will Always Love You", ένα κομμάτι που έγινε παγκόσμια επιτυχία και σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων με τη φωνή της Γουίτνεϊ Χιούστον.
Ως ηθοποιός, έχει ξεχωρίσει η συμμετοχή της σε βραβευμένες ταινίες όπως 9 με 5, Το καλύτερο πορνείο του Τέξας, Νικ, ο καβγατζής, Οι βλάχοι του Μπέβερλι Χιλς, Γκρίνια μετά μουσικής και Ανθισμένες Μανόλιες. Στον επιχειρηματικό τομέα, η Πάρτον έχει καταφέρει να χτίσει ένα κολοσσό επικερδών επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων και το Dollywood, μια αλυσίδα θεματικών πάρκων και τουριστικών εγκαταστάσεων που καταλαμβάνουν τεράστια έκταση στο Τενεσί και δέχονται ετησίως εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
1947 – Έλενα Ναθαναήλ, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
1949 – Ρόμπερτ Πάλμερ, τραγουδιστής και κιθαρίστας.
1951 - Χαράλαμπος Αγγουράκης, Έλληνας πολιτικός.
1952 - Έκτωρ Νασιώκας, Έλληνας πολιτικός.
1954 – Κέιτι Σαγκάλ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1955 – Σάιμον Ρατλ, Βρετανός μαέστρος.
1967 – Βίκυ Κουλιανού, είναι Ελληνίδα top model (ύψος 1,85 μ.), ηθοποιός και σχεδιάστρια ρούχων.
Έχει πραγματοποιήσει μεγάλη καριέρα στις παγκόσμιες πασαρέλες μόδας, επιδεικνύοντας δημιουργίες κορυφαίων μόδιστρων (Armani, Ferre, Valentino, Versace, Yves Saint Laurent), με τους οποίους έχει κατά καιρούς συνεργασθεί. Έχει φωτογραφηθεί για διάσημα περιοδικά του εξωτερικού ενώ έχει υλοποιήσει και δική της σχεδιαστική επιχείρηση.
Παράλληλα έχει συμμετάσχει σε αρκετές κινηματογραφικές παραγωγές, σε τηλεοπτικά σίριαλ και σε ψυχαγωγικές εκπομπές.
Την Κουλιανού ανακάλυψε, σε ηλικία 14 ετών, ο Μιχάλης Ασλάνης όταν την είδε μέσα σε ένα λεωφορείο όπου, εντυπωσιασμένος από το παρουσιαστικό της, της πρότεινε να ασχοληθεί με το μόντελινγκ. Σε ηλικία 16 ετών η Βίκυ Κουλιανού παντρεύτηκε έναν σχεδόν συνομήλικό της νεαρό άνδρα, με τον οποίο έλαβε διαζύγιο πολύ σύντομα. Εκτός του Μιχάλη Ασλάνη, τον οποίο υπεραγαπούσε, η Κουλιανού συνεργάσθηκε πολύ με το σχεδιαστή Βασ. Κωστέτσο.
1974 – Δήμητρα Ματσούκα, ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο της υποκριτικής την έκανε στην ταινία του Ν. Βολονάκη "Η μικρή μας πόλη". Παράλληλα με τις σπουδές στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1993 αρχίζει τις εμφανίσεις στην τηλεόραση ("Ανατομία ενός εγκλήματος", "Τμήμα ηθών").
Το 1998 συμμετείχε στη σειρά του Νίκου Κουτελιδάκη "Είμαστε στο αέρα", για τον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel. Ιδιαίτερα δημοφιλής έγινε από τη σειρά "Κάτι τρέχει με τους δίπλα" (2000). Μετά τη συμμετοχή της ως "Γωγώ" στη σειρά αυτή, πρωταγωνίστησε στη δραματική σειρά "Δούρειος ίππος" (Ant1) καθώς και στη σειρά "Στο δρόμο της καρδιάς" (Αlpha Tv). Τρία χρόνια αργότερα επιστρέφει στην τηλεόραση με τη σειρά "Ξεχασέ με" στο πλευρό των Γιώργου Κιμούλη και Αλκη Κούρκουλου. Οπως έχει πει και η ίδια ο συγκεκριμένος ρόλος ήταν από εκείνους που αγαπήσε και χάρηκε ιδιαίτερα.
Σε ένα διάλειμμα από την τηλεόραση ασχολείται με το θέατρο και εντάσσεται στην ομάδα του Κρατικού θεάτρου κάνοντας παραστάσεις στο Εθνικό, περιοδείες με στάσεις όπως την Επίδαυρο και την Αρχαία Ολυμπία με την παράσταση "Βάτραχοι" του Αριστοφάνη και διάφορες άλλες παραστάσεις όπως τον "Τιτανικό" και "Τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα" με τον Κων/νο Ρήγο. Στον κινηματογράφο, στην πολυβραβευμένη ελληνική ταινία, "Ελ Γκρέκο", ενώ τιμήθηκε με το βραβείο Β' Γυναικείου Ρόλου στα κρατικά βραβεία κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη για τη συμμετοχή της στην ταινία εποχής "Σκλάβοι στα δεσμά τους". Το 2008 επιστρέφει στην τηλεόραση με μια ακόμη σειρά εποχής, "Τα ματωμένα χώματα" της Διδώς Σωτηρίου που μετέφερε στην οθόνη ο Κώστας Κουτσομύτης. Το 2010 και μετά από αρκετές θεατρικές παραστάσεις επιστρέφει στην τηλεόραση με τη σειρά "Κούκλες" που όπως δήλωσε, όταν διάβασε το σενάριο ένιωσε αμέσως ότι αυτό ήταν που ήθελε να κάνει τώρα. Στη σειρά "Κούκλες" υποδύεται την Κορίνα, μια ανερχόμενη δημοσιογράφο και είναι ο δεύτερος κωμικός ρόλος της καριέρας της μετά το "Κάτι τρέχει με τους δίπλα".
1979 – Γιόσου Σαριέγκι, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1980 – Άρβυντας Ματσιγιάουσκας, Λιθουανός μπασκετμπολίστας.
Ο Άρβυντας Ματσιγιάουσκας (Arvydas Macijauskas, 19 Ιανουαρίου 1980) είναι Λιθουανός πρώην επαγγελματίας διεθνής καλαθοσφαιριστής. Διαθέτοντας ύψος 193 εκατοστά, αγωνιζόταν στη θέση του Shooting Guard.
Γεννήθηκε στην πόλη Κλάιπεντα.
Στις 20 Ιουλίου 2006 υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, όμως στις 16 Σεπτεμβρίου 2006 τραυματίστηκε στον αχίλλειο τένοντα κατά τη διάρκεια φιλικού αγώνα προετοιμασίας. Έτσι, δεν αγωνίσθηκε ούτε δευτερόλεπτο με τη φανέλα της νέας του ομάδας για έξι μήνες. Επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους στις 3 Απριλίου 2007, στον εκτός έδρας αγώνα του Ολυμπιακού εναντίον της ισπανικής Τάου Θεράμικα για τα play-offs της Ευρωλίγκα. Αγωνίστηκε για 14 λεπτά, πετυχαίνοντας 2 πόντους από ισάριθμες ελεύθερες βολές. Προηγουμένως είχε αγωνιστεί σε ένα φιλικό παιχνίδι εναντίον του Αιγάλεω, την 1η Απριλίου 2007. Είναι γεγονός πως δεν πρόσφερε στην ομάδα του τίποτα από τα αναμενόμενα όταν αποκτήθηκε, λόγω σοβαρών και επιπόλαιων τραυματισμών, ο τελευταίος εκ των οποίων προκλήθηκε καθαρά με δική του υπαιτιότητα όταν, κατά τη διάρκεια διακοπών, τραυματίστηκε στο πόδι σε αγώνα μπάσκετ που έπαιζε με φίλους του στη Λιθουανία. Τελικά η ομάδα και ο παίκτης οδηγήθηκαν στα δικαστήρια καθώς υπήρχε έντονη διαφορά στο οικονομικό ζήτημα, αναφορικά με το ποσό που ο Ματσιγιάουσκας όφειλε να πάρει από τον Ολυμπιακό ως αποζημίωση για την πρόωρη λύση του συμβολαίου του. Τη δικαστική διαμάχη κέρδισε η ελληνική ομάδα, που κατέβαλε μέρος των χρημάτων που ο παίκτης θα έπαιρνε κανονικά για όλα τα χρόνια του συμβολαίου του, αν φυσικά αγωνιζόταν χωρίς τόσο μεγάλα διαστήματα διακοπών. Ο Ματσιγιάουσκας, αντίθετα, απαιτούσε να του καταβληθεί το σύνολο των απολαβών μέχρι τη λήξη του συμβολαίου, μολονότι δεν επρόκειτο να αγωνιστεί το υπόλοιπο διάστημα στον Ολυμπιακό. Έτσι τον Ιούνιο του 2010 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
1980 – Τζένσον Μπάτον, Άγγλος οδηγός αγώνων.
1981 – Δημοσθένης Μανουσάκης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
1983 – Ίσμαελ Μπλάνκο, Αργεντίνος ποδοσφαιριστής.
Ο Ισμαέλ Μπλάνκο ξεκίνησε την καριέρα του από Κλουμπ Ατλέτικο Κολόν
το 2002, όπου το καλό του ξεκίνημα επισκίασε ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο (ρήξη χιαστών). Έπειτα αγωνίστηκε δανεικός στο πρωτάθλημα της Παραγουάης με την φανέλα της Λιμπερτάδ. Επέστρεψε στην Αργεντινή και συγκεκριμένα ως δανεικός στην Ολίμπο (ομάδα Β΄ κατηγορίας), με τη φανέλα της οποίας αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη Β' κατηγορία της Apertura (Εαρινό πρωτάθλημα / Αύγουστο-Δεκέμβριο) του 2006 με 18 γκολ και της Clausura (Φθινοπωρινό πρωτάθλημα / Ιανουάριο-Μάιο) του 2007 με 11 γκολ, συμβάλλοντας στην άνοδο της ομάδας του στην Α' κατηγορία (Primera Division) της Αργεντινής. Το 2007 επέστρεψε στην Κολόν, όπου δεν έμεινε πολύ, αφού είχε έρθει η ώρα για το ταξίδι στην Ευρώπη.
Ευρώπη
Από τον Αύγουστο του 2007 ο Μπλάνκο αγωνίζεται στο Ελληνικό Πρωτάθλημα με την φανέλα της ΑΕΚ, αρχικά ως δανεικός με οψιόν αγοράς και μετέπειτα με ελεύθερη μεταγραφή, αφού η οψιόν ενεργοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2008 χάρη στις εξαιρετικές εμφανίσεις που πραγματοποίησε τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στους αγώνες του Κυπέλλου UEFA. Στην πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 19 γκολ στην κανονική διάρκεια (πέτυχε άλλο ένα στα Play-Off), επιτυχία που επανέλαβε και τη δεύτερη σεζόν με 14 γκολ (πέτυχε άλλα 3 στα Play-Off)
Παραλειπόμενα
Στην Αργεντινή ο Ισμαέλ Μπλάνκο είχε από παιδί και μετέπειτα στην ποδοσφαιρική του καριέρα το παρατσούκλι "Ζούνγκουι". Με αφορμή το γεγονός αυτό, στους πανηγυρισμούς κάποιων τερμάτων σχημάτιζε με προτεταμένο χέρι στον αέρα το αρχικό γράμμα "Ζ".
Αυτό του έβαλε την ιδέα ερχόμενος στην Ελλάδα να κρύψει στην κάλτσα του μια μάσκα του Ζορό, την οποία έβγαλε και φόρεσε για να γιορτάσει ένα από τα πρώτα ελληνικά του γκολ στη Βέροια το Σεπτέμβρη του 2007, σχηματίζοντας παράλληλα στον αέρα με το δεξί του χέρι το "Ζ". Η κίτρινη κάρτα που δέχθηκε όταν επανέλαβε τον πανηγυρισμό αυτό στην Ξάνθη, πέρα από μια έντονη συζήτηση που ξεσήκωσε για την ορθότητά της, επιβεβαίωσε την καθιέρωση του προσωνυμίου "Ζορό" για τον Μπλάνκο μεταξύ των φιλάθλων, αλλά και στον τύπο.
1988 – Τόμας Πρωτόπαπας, Έλληνας ηθοποιός και μοντέλο.
Το 2012, έπαιξε με πρωταγωνιστικό ρόλο στη κωμική σειρά του Mega Channel, Οι Βασιλιάδες, έχοντας το ρόλο του γιού του Αιμίλιου Καννελόπουλου (Γεράσιμος Σκιαδαρέσης), Αλέξη Καννελόπουλου. Το 2013 θα συμμετείχε στην εκπομπή μαγειρικής Doctor Cook, που προβλήθηκε απο το ίδιο κανάλι, ως μαθητευόμενος σεφ.
1986 – Κλαούντιο Μαρκίζιο, Ιταλός ποδοσφαιριστής.
1988 - Αλεξέι Βορομπιόφ, Ρώσος τραγουδιστής και ηθοποιός.
1992 - Λόγκαν Λέρμαν, Αμερικανός ηθοποιός.
Θάνατοι σαν σήμερα
532 - Υπάτιος, Βυζαντινός ευγενής.
1305 - Ρουτζέρο ντι Λαούρια, Ιταλός ναύαρχος.
1345 - Ραούλ Α΄ των Μπριέν, κόμης του Ε.
1526 - Ισαβέλλα της Αυστρίας, βασίλισσα της Δανίας.
1576 - Χανς Ζαξ, Γερμανός συγγραφέας.
1847 – Αθανάσιος Χριστόπουλος, Έλληνας ποιητής.
Ο Αθανάσιος Χριστόπουλος, ο «άλλος Ανακρέων» κατά τον Γεώργιο Σακελλάριο γεννήθηκε στην Καστοριά το Μάιο του 1772 και απεβίωσε στο Βουκουρέστι 19 Ιανουαρίου 1847. Νομικός, ανώτατος δικαστικός, θεατρικός συγγραφέας, λόγιος, ποιητής και Φιλικός. Για το ποιητικό του έργο χαρακτηρίζεται «πρόδρομος» (μαζί με τον Ιωάννη Βηλαρά και τον Ρήγα Βελεστινλή) επειδή θεωρείται, ότι άνοιξε νέους ποιητικούς δρόμους με την χρήση της δημοτικής γλώσσας. Το επιστημονικό του έργο περιλαμβάνει πραγματείες σε θέματα γλωσσικά, πολιτικά, φιλοσοφικά και φυσικών επιστημών, πολλές από τις οποίες όμως δεν έχουν σωθεί. Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, ο Δημήτριος Βερναρδάκης, ο Εμμανουήλ Ροΐδης κ.α. μίλησαν με πολύ επαινετικά λόγια για τη λυρική του προσφορά και το 1891 ο Κωνσταντίνος Καβάφης έγραψε ένα στιχούργημα με το τίτλο «Αθανάσιος Χριστόπουλος».
1865 – Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν, Γάλλος φιλόσοφος και αναρχικός.
Ο Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (Pierre Josef Prοudhon) (Μπεζανσόν, 15 Ιανουαρίου 1809 - Παρίσι, 19 Ιανουαρίου 1865) ήταν Γάλλος πολιτικός, μουτουαλιστής φιλόσοφος και σοσιαλιστής. Ήταν μέλος του γαλλικού κοινοβουλίου, και ήταν ο πρώτος που αυτοχαρακτηρίστηκε αναρχικός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους αναρχικούς συγγραφείς και οργανωτές. Μετά τα γεγονότα του 1848, άρχισε να αυτοαποκαλείται φεντεραλιστής.
1878 – Χένρι Βίκτορ Ρεγκώ, Γάλλος φυσικός επιστήμονας και χημικός.
1906 – Μπαρτολομέ Μίτρε, αργεντίνος πολιτικός, ελληνικής καταγωγής, πρόεδρος της Αργεντινής από το 1862 έως το 1868.
Ο Μπαρτολομέ Μίτρε, που ήταν ενεργός Μασόνος, πέθανε στο Μπουένος Άιρες στις 19 Ιανουαρίου 1906, σε ηλικία 85 ετών.
1938 – Ευαγγελία Παρασκευοπούλου, ελληνίδα ηθοποιός, που μεσουράνησε στα τέλη του 19ου αιώνα.
Η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου (1865 - 19 Ιανουαρίου 1938) ήταν Ελληνίδα δραματική ηθοποιός και από τις πρώτες μεγάλες "Κυρίες" και πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου που μεσουράνησε στη τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε το 1865 εκ της οικογένειας Σκορδίλη, κατ΄ άλλους στην Κρήτη και κατ΄ άλλους στην Κωνσταντινούπολη.
Στη θεατρική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε στη Χίο το 1881. Δύο χρόνια αργότερα ήλθε στην Αθήνα όπου και προσλήφθηκε στον θίασο των αδελφών Ταβουλάρη. Τότε παντρεύτηκε τον επίσης ηθοποιό Νικόλαο Παρασκευόπουλο. Διακρίθηκε αμέσως κυρίως σε τραγικούς και δραματικούς ρόλους. Διακρίνοντας το ταλέντο της ο Νικόλαος Λεκατσάς την προσέλαβε στο θίασό του και της ανέθεσε όλους τους γυναικείους τραγικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους των έργων που ανέβαζε Σαίξπηρ και Ελλήνων συγγραφέων. Ιδιαίτερη επιτυχία είχε η Παρασκευοπούλου ως "Αδριανή Λεκουβρέρ", ως "Κυρία με τας Καμελίας", ως "Τόσκα", αλλά κυρίως ως "Φαύστα" στο ομώνυμο έργο του Βερναδάκη. Αργότερα περιήλθε στο εξωτερικό, στις ελληνικές παροικίες συγκινώντας μέχρι αλλοφροσύνης τους Έλληνες της διασποράς. Τους μεγαλύτερους όμως θριάμβους της τις γνώρισε στην Αθήνα όταν επανήλθε και έπαιζε τις ελληνικές τραγωδίες του Βερναρδάκη. Τότε ο αθηναϊκός τύπος της αναγνώρισε τον τίτλο "η Ελληνίς Σάρα Μπερνάρ".
Εκείνη την εποχή το θεατρόφιλο κοινό της Αθήνας είχε χωρισθεί σε "Παρασκευοπουλιστές" και σε "Βερωνιστές", τους θαυμαστές δηλαδή της επίσης μεγάλης "κυρίας" του Θεάτρου, Αικατερίνης Βερώνη. Χαρακτηριστικά, αναφέρονται τα επεισόδια του 1893 για την παράσταση της «Φαύστας» του Βερναρδάκη. Ο Βερναρδάκης είχε προτιμήσει την Βερώνη για την πρεμιέρα του έργου στο θέατρο «Ολύμπια» αλλά ο Δ. Κοτοπούλης επέλεξε την Παρασκευοπούλου για να ανεβάσει το έργο μία μέρα αργότερα στο θέατρο «Ομόνοια». Το ενθουσιασμένο κοινό τους, που κάθε βράδυ τις γέμιζε με ανθοδέσμες, απέζευξε τις άμαξες των δυο ηθοποιών από τους ίππους και τις έσερνε το ίδιο υπό μορφή διαδήλωσης στους δρόμους της Αθήνας. Έτσι οι παθιασμένοι θαυμαστές τους συναντήθηκαν μετά την παράσταση στην Ομόνοια και κατέληξαν σε συμπλοκή.
Το 1904 η Ευαγγελία Παρασκευοπούλου παρουσίασε την "Κοντέσσα Βαλέραινα" του Γρ. Ξενόπουλου με τον θίασο του Κ. Χρηστομάνου. Την ίδια χρονιά ερμήνευσε τον ανδρικό ρόλο του Άμλετ. Γενικά όμως μετά το 1910 αποσύρθηκε από τη θεατρική σκηνή, εμφανιζόμενη μόνο σε έκτακτες παραστάσεις, όπως στη "Τρισεύγενη" του Κ. Παλαμά το 1915. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Ιανουαρίου 1938 σχεδόν ξεχασμένη από όλους.
Η ζωή της έχει εμπνεύσει τον λογοτέχνη Μάνο Ελευθερίου στο μυθιστορηματικό (και βραβευμένο με το κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος 2005) έργο του "Ο καιρός των χρυσανθέμων".
1938 – Μπράνισλαβ Νούσιτς, Σέρβος συγγραφέας.
1947 - Διονύσιος Κ. Βούλτσος, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
1948 – Τόνι Γκαρνιέ, Γάλλος αρχιτέκτονας.
1954 - Μοχάμετ Αμίν Ντιντί, πολιτικός των Μαλδίβων.
1969 – Γιαν Πάλαχ, Τσέχος πολιτικός ακτιβιστής.
1975 – Τόμας Χαρτ Μπέντον, σπεσιαλίστας της τοιχογραφίας.
1986 - Νικόλαος Χ. Αρώνης, Έλληνας νομάρχης.
1997 – Πολ Τσόγκας, Αμερικανός γερουσιαστής και διεκδικητής του προεδρικού χρίσματος των Δημοκρατικών.
Ο Πολ Ευθύμιος Τσόνγκας (αγγλ.:Paul Efthemios Tsongas) ήταν Ελληνοαμερικανός πολιτικός. Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1941 στο Λόουελ (Lowell) της Μασαχουσέτης και πέθανε στην ίδια πόλη στις 18 Ιανουαρίου 1997 σε ηλικία μόλις 55 ετών. Διετέλεσε αντιπρόσωπος της πολιτείας της Μασαχουσέτης και υποψήφιος για το χρίσμα του Προέδρου των ΗΠΑ για το Δημοκρατικό κόμμα το 1992.
Ο Τσόνγκας και η δίδυμη αδελφή του Θάλεια (Σλέσινγκερ) γεννήθηκαν από σκληρά εργαζόμενους γονείς. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας και η μητέρα του Αμερικανίδα. Πριν εγκατασταθούν στο Λόουελ φοίτησε στο Ντάρτμουθ και στη Νομική Σχολή του Γέιλ.
Υπηρέτησε ως εθελοντής στην ειρηνευτική δύναμη στην Αιθιοπία τα έτη 1962 ως 1964 και ως Διοικητής της ειρηνευτικής δύναμης στις Δυτικές Ινδίες το 1967 - 1968.
Ο Τσόνγκας πολιτεύτηκε πάντα με το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ. Μπήκε στην πολιτική το 1969, όταν εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο του Λόουελ, θέση στην οποία επανεκλέχτηκε. Στη συνέχεια εκλέχτηκε εκπρόσωπος στην κομητεία του Μίντλσεξ (Middlesex County) της Μασαχουσέτης. Το 1974 εκλέχτηκε βουλευτής των ΗΠΑ νικώντας το ρεπουμπλικάνο υποψήφιο Πολ Κρόνιν. Υπηρέτησε δυο περιόδους στη Βουλή και το 1978 εκλέχτηκε στη Γερουσία νικώντας τον Έντουαρντ Μπρουκ.
Το 1983 ανακάλυψε ότι έπασχε από τη σοβαρή ασθένεια non-Hodgkins lymphoma -ένα είδος καρκίνου- και αποφάσισε να παραιτηθεί από τη Γερουσία. Τη θέση του πήρε ο Τζον Κέρι, από το Δημοκρατικό κόμμα, που ήταν υποψήφιος για την προεδρία το 2004.
Αφού καταπολέμησε την ασθένειά του, επέστρεψε στην πολιτική και το 1992 έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των ΗΠΑ εκ μέρους του Δημοκρατικού κόμματος, χωρίς να καταφέρει να κερδίσει την υποψηφιότητα.
Λίγα χρόνια αργότερα ο καρκίνος επέστρεψε και τελικά πέθανε από πνευμονία και ηπατίτιδα στις 18 Ιανουαρίου 1997.
Στις 27 Ιανουαρίου 1998, τιμώντας τη μνήμη του, η πόλη του Λόουελ ονόμασε ένα στάδιο της πόλης: «Τσόνγκας Αρίνα» (Tsongas Arena).
Επίσης, στις 16 Οκτωβρίου 2007 η χήρα του, Νίκη Τσόνγκας, κέρδισε στις εκλογές μια θέση στο κογκρέσο της πολιτείας της Μασαχουσέτης, που κάποτε είχε ο Πολ Τσόνγκας.
1997 – Τζέιμς Ντίκι, Αμερικανός ποιητής και μυθιστοριογράφος.
1998 – Καρλ Πέρκινς, κιθαρίστας.
Ο Καρλ Λι Πέρκινς (Carl Lee Perkins, 9 Απριλίου 1932 — 19 Ιανουαρίου 1998) ήταν Αμερικανός μουσικός του rockabilly. Ηχογράφησε τα περισσότερα τραγούδια του στο στούντιο Sun Records στο Μέμφις του Τενεσί των Ηνωμένων πολιτειών. Ξεκινώντας την καριέρα του κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 50' (συγκεκριμένα το 1954) ηχογράφησε πολλά επιτυχημένα κομμάτια όπως το Blue Suede Shoes.
Σύμφωνα με τον Charlie Daniels, «τα τραγούδια του Κάρλ Πέρκινς προσωποποίησαν την γενιά της Ροκαμπίλυ, και ο "ήχος" του Καρλ Πέρκινς μόνο, προσωποποίησε τον ήχο της ρoκαμπίλυ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο που ασχολήθηκε με αυτή». Τα τραγούδια του Πέρκινς εκτελέστηκαν από διάσημους καλλιτέχνες με μεγάλη επιρροή στο κοινό όπως ο Έλβις Πρίσλεϊ, οι Μπιτλς, ο Τζίμι Χέντριξ και ο Τζόνι Κάς, οι οποίοι στην συνέχεια στερέωσαν τα θεμέλια του στην ιστορία της διάσημης αυτής μουσικής. Ακόμη και ο Πόλ Μακάρτενεϊ (Paul McCartney τραγουδιστής των Μπιτλς) υποστήριξε πως «αν δεν υπήρχε ο Κάρλ, δεν θα υπήρχαν οι Μπίτλς».
Έλαβε πολυάριθμα βραβεία και του αποδόθηκε το παρατσούκλι "the King of rockabilly" (ο Βασιλιάς της Ροκαμπίλυ).
1999 - Δημήτριος Μένεγας, Έλληνας δικηγόρος και νομάρχης.
2000 – Μπετίνο Κράξι, πρωθυπουργός της Ιταλίας.
2000 – Χέντι Λαμάρ, ήταν Αυστρο-Εβραία, μετέπειτα πολιτογραφημένη Αμερικανίδα, ηθοποιός και επιστήμονας της τεχνολογίας επικοινωνιών. (Hedy Lamarr, πραγματικό όνομα: Hedwig Eva Maria Kiesler, 9 Νοεμβρίου 1914 – 19 Ιανουαρίου 2000)
Αν και έγινε διάσημη για την ομορφιά της και την κινηματογραφική της καριέρα, υπήρξε μία από τους εφευρέτες της πρώτης μορφής των μεθόδων διασποράς φάσματος, βασικής τεχνολογίας για τις ασύρματες τηλεπικοινωνίες σήμερα.
Η Λαμάρ γεννήθηκε στη Βιέννη της Αυστρίας το 1914. Πατέρας της ήταν ο Έμιλ Κίσλερ, εβραίος διευθυντής τράπεζας. Η μητέρα της Γκέρτρουντ, το γένος Λίχτβιτς, ήταν πιανίστρια. Παντρεύτηκε στις 10 Αυγούστου 1933 τον Φριτς Μαντλ Μπούντε, κατασκευαστή οπλικών συστημάτων για την ναζιστική Γερμανία. Ο Μαντλ ήταν 15 χρόνια μεγαλύτερος της, πολύ ζηλιάρης και ιδιαίτερα σκληρός. Για να την παντρευτεί, την ανάγκασε να αλλαξοπιστήσει και να ασπασθεί την καθολική θρησκεία. Της απαγόρευσε ακόμα και να δουλεύει σαν ηθοποιός. Στην αυτοβιογραφία της που κυκλοφόρησε με τίτλο Ecstasy and Me αναφέρεται ένα περιστατικό κατά το οποίο προσπαθώντας να ξεφύγει από τον Μαντλ, βρήκε καταφύγιο σε ένα πορνείο, κρύφτηκε σε ένα άδειο δωμάτιο και αναγκάστηκε να κάνει σεξ με έναν άγνωστο, προκειμένου να μην αποκαλύψει την κρυψώνα της. Τελικά κατάφερε να διαφύγει, ναρκώνοντας την προσωπική της υπηρέτρια και παίρνοντας το τρένο για το Λονδίνο.
Σταδιοδρομία στον κινηματογράφο
Μετά τη φυγή από το σύζυγο της, γνωρίζει στο Λονδίνο τον μεγάλο παραγωγό Λούι Μπ. Μάγιερ. Την προσέλαβε και επέμεινε στο να αλλάξει το όνομα της από Χέντβιγκ Κίεσλερ σε Χέντι Λαμάρ, θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής στη διάσημη και πρόωρα χαμένη (από υπερβολική δόση ναρκωτικών) καλλονή του βωβού κινηματογράφου Μπάρμπαρα Λα Μάρ.
Η Χέντι πριν εμφανιστεί στο Χόλιγουντ είχε ήδη πρωταγωνιστήσει σε πολλές ευρωπαϊκές παραγωγές. Ανάμεσα τους η ταινία Ecstasy (1933), στην οποία υποδυόταν μια νεαρή γυναίκα, πεινασμένη για έρωτα και παντρεμένη με έναν μεγαλύτερο σε ηλικία άνδρα. Το φιλμ έγινε διαβόητο χάρη στα κοντινά πλάνα του προσώπου της Χέντι με ζωγραφισμένη την έκφραση της ηδονής, και στις γυμνές σκηνές της (που σε πολλές εκδόσεις της ταινίας λογοκρίθηκαν). Η ίδια έγινε διάσημη σαν μια από της πρώτες ηθοποιούς που υποκρίθηκαν οργασμό στη μεγάλη οθόνη, και που αποκάλυψαν το στήθος τους σε μια ταινία ευρείας διανομής. Ο τότε σύζυγος της Μαντλ, αγόρασε όσες πιο πολλές κόπιες του φιλμ μπόρεσε προκειμένου να τις καταστρέψει, προσβεβλημένος από την γυμνή της εμφάνιση αλλά και από την έκφραση του προσώπου της.
Στις ταινίες που γύρισε στο Χόλιγουντ συχνά της έδιναν ρόλους ελκυστικών και σαγηνευτικών γυναικών. Ανάμεσα στις πολλές ταινίες της περιλαμβάνονται τα Algiers (1938), White Cargo (1942) και Tortilla Flat (1942), βασισμένο στη νουβέλα του Τζον Στάινμπεκ. Το 1941 πρωταγωνιστεί μαζί με δύο ακόμα καλλονές του Χόλιγουντ, την Λάνα Τέρνερ και τη Τζούντι Γκάρλαντ, στο θεαματικό μιούζικαλ Ziegfeld Girl. Η μεγαλύτερη επιτυχία της υπήρξε ο ρόλος της Δαλιδά στη βιβλική υπερπαραγωγή του Σεσίλ Μπ. Ντε Μίλ, Samson and Delilah (1949). Η Λαμάρ πήρε το συγκεκριμένο ρόλο περισσότερο χάρη στην εξωτική ομορφιά της παρά για τις υποκριτικές της ικανότητες.
Η Χέντι πολιτογραφήθηκε Αμερικανίδα πολίτης στης 10 Απριλίου του 1953. Για την προσφορά της στον κινηματογράφο απέκτησε το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο του Χόλιγουντ (Hollywood Walk of Fame).
Διασπορά φάσματος
Η Χέντι Λαμάρ μαζί με τον συνθέτη Τζορτζ Άνθεϊλ έλαβαν στις 11 Αυγούστου του 1942 δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για συσκευή που εφηύραν αποκαλούμενη Secret Communication System (Σύστημα Κρυφής Επικοινωνίας). Η πρώιμη αυτή συσκευή αναπήδησης συχνοτήτων χρησιμοποιούσε ένα κύλινδρο αυτόματου πιάνου προκειμένου να εναλλάσσει ένα σήμα μεταξύ 88 διαφορετικών συχνοτήτων με απώτερο σκοπό την απόκρυψη των τηλεκατευθυνόμενων τορπιλών από τα εχθρικά ραντάρ και την μείωση της πιθανότητας παρεμβολών. Η ιδέα υπήρξε αμφιλεγόμενη και πολύ προηγμένη για την εποχή της. Η συγκεκριμένη τεχνολογία τέθηκε για πρώτη φορά σε εφαρμογή το 1962 και αφού είχε λήξει η πατέντα. Οι δύο αρχικοί εφευρέτες δεν έλαβαν ποτέ το παραμικρό χρηματικό ποσό από την εφεύρεσή τους.
Η ιδέα της Χέντι για την εναλλαγή των συχνοτήτων υπήρξε η βάση για τη μοντέρνα τεχνολογία της διασποράς φάσματος που χρησιμοποιείται στις μέρες μας σε ένα ευρύ φάσμα συσκευών από τα ασύρματα τηλέφωνα μέχρι τις ασύρματες ευρυζωνικές συνδέσεις (συμπεριλαμβανομένων των GPS, Bluetooth, και WiFi).
Η Χέντι θέλησε να γίνει μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εφευρετών (National Inventors Council) για να λάβει την απάντηση ότι καλύτερα θα ήταν να χρησιμοποιήσει τη διασημότητά της για να προωθήσει την πώληση πολεμικών ομολόγων. Σε μία και μόνο εκδήλωση βοήθησε να συγκεντρωθούν 7 εκατομμύρια δολάρια.
2007 – Χραντ Ντινκ, Τούρκος εκδότης.
2010 - Χρήστος Χατζησκουλίδης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
2016 - Έττορε Σκόλα, Ιταλός σκηνοθέτης.
Σαν σήμερα 17 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 17 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αντωνίου του Μεγάλου, (Αντώνιος, Αντώνης, Τόνης, Νάκος, Αντώνας, Αντωνάκος, Αντωνάκης, Τόνυ, Αντωνία, Αντωνούλα, Τόνια)
Αγίου Θεοδοσίου του Μεγάλου ευσεβούς βασιλέως, (Θεοδόσιος, Θεοδόσης, Δόσιος, Δόσης *)
Νεομάρτυρος Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων
17 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
395: Οι δύο γιοι του Θεοδοσίου του Μέγα ανακηρύσσονται αυτοκράτορες. Ο Αρκάδιος του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους και ο Ονώριος του Δυτικού. Από τότε τα δύο τμήματα της αυτοκρατορίας θα ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες, γι’ αυτό πολλοί ιστορικοί θεωρούν το έτος 395 απαρχή της βυζαντινής ιστορίας.
730: Ο αυτοκράτορας Λέοντας Γ’ συγκαλεί σύναξη όλων των ανώτερων κοσμικών και εκκλησιαστικών αξιωματούχων, το λεγόμενο «σιλέντιον», και ζητά να προσυπογράψουν διάταγμα, με το οποίο διατάζει την καταστροφή όλων των λατρευτικών εικόνων Ο πατριάρχης Γερμανός, αρνείται και καθαιρείται.
1377: Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ΄ μεταφέρει την έδρα του Πάπα από την Αβινιόν πίσω στη Ρώμη.
1562: Αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι Ουγενότοι, οι Γάλλοι προτεστάντες με το διάταγμα του Σαιν Ζερμέν.
1773: Ο βρετανός καπετάνιος Τζέιμς Κουκ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που διασχίζει τον Ανταρκτικό Κύκλο.
1817: Ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται Ελβετός πολίτης, σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας.
1822: Οι Κρητικοί ανακαταλαμβάνουν τη Μονή Αρκαδίου από τους Τούρκους.
1824: Οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων εκφράζονται με την παρουσία δύο κυβερνήσεων: Η μία έχει την έδρα της στην Τρίπολη υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και η άλλη στο Κρανίδι υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη.
1871: Ο αμερικανός μηχανικός Άντριου Χάλιντι πατεντάρει το πρώτο τρόλεϊ.
1893: Στη Χαβάη, η «επιτροπή ασφαλείας για την προστασία των Αμερικανών πολιτών», υπό τον Σάνφορντ Μπ. Ντόουλ, καταλύει τη μοναρχία και εξαναγκάζει σε παραίτηση τη βασίλισσα Λιλιουοκαλάνι, αντιδρώντας στη πρόθεσή της να εγκαθιδρύσει νέο Σύνταγμα.
1900: Οι Ινδιάνοι Γιάκουι του Τέξας κηρύττουν την ανεξαρτησία τους από το Μεξικό.
1902: Σεισμός στο Μεξικό σκοτώνει 300 άτομα.
1904: Ο Βυσσινόκηπος του Άντον Τσέχοφ κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, σε σκηνοθεσία Στανισλάβσκι.
1910: Η Επιτροπή του "Στρατιωτικού Συνδέσμου" απαιτεί, μεταξύ άλλων, την παραίτηση της Κυβέρνηση και το σχηματισμό νέας της απόλυτης εμπιστοσύνης της Επανάστασης.
1911: Δολοφόνοι κάνουν απόπειρα να σκοτώσουν τον πρωθυπουργό της Γαλλίας Αριστίντ Μπριάν, στο Παλάτι των Βουρβόνων.
1912: Ο Ρόμπερτ Σκοτ φτάνει στο Νότιο Πόλο μόλις ένα μήνα μετά τον Ρόαλντ Αμούνδσεν.
1917: Οι ΗΠΑ πληρώνουν στη Δανία 25 εκατομμύρια δολάρια και αποκτούν τα Virgin Islands (Παρθένοι Νήσοι).
1921: Συνέλευση των αγροτών της Θεσσαλίας ζητά την ίδρυση αγροτικής τράπεζας.
1923: Υπογράφεται σύμβαση στη Λοζάνη για την ανταλλαγή των πληθυσμών των αιχμαλώτων και των πολιτικών ομήρων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
1824: Οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων εκφράζονται με την παρουσία δύο κυβερνήσεων: Η μία έχει την έδρα της στην Τρίπολη υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και η άλλη στο Κρανίδι υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη.
1925: Συστήνεται στην Ελλάδα επιτροπή για τη διάσωση και συγκέντρωση του ελληνικού λαογραφικού θησαυρού της Μικράς Ασίας.
1929: Ο Ποπάι κάνει το ντεμπούτο του σε δεύτερο ρόλο, σε μιία σειρά κόμικς που δημοσιεύει η εφημερίδα της Νέας Υόρκης Evening Journal.
1930: Η Σοβιετική Ένωση παραβιάζει τη Συνθήκη της Λοζάννης στέλνοντας θωρηκτά του στόλου της μέσω των Στενών των Δαρδανελίων.
1938: Η πρώτη διεθνής έκθεση σουρεαλισμού φιλοξενείται στη γκαλερί Καλών Τεχνών του Παρισιού (Νταλί, Έρνεστ, κλπ).
1939: Στη Γερμανία, η Κυβέρνηση των Ναζί αποφασίζει τη λήψη νέων μέτρων με σκοπό τον περιορισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής δραστηριότητας των Εβραίων.
1944: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αρχίζει η Μάχη του Μόντε Κασίνο στην Ιταλία μεταξύ Γερμανών και Συμμάχων, κατά την οποία οι Σύμμαχοι επιχειρούν να διασπάσουν τη Γραμμή του Χειμώνα και να καταλάβουν τη Ρώμη. Οι Γερμανοί θα καταφέρουν να αποκρούσουν την επίθεση και οι Σύμμαχοι θα υποχωρήσουν με απώλειες πάνω από 2.000 στρατιώτες.
1945: Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι Ναζί αρχίζουν την εκκένωση του Άουσβιτς, καθώς οι Σοβιετικοί πλησιάζουν προελαύνοντες. Περίπου 60.000 κρατούμενοι θα οδηγηθούν σε πορείες θανάτου προς τη δύση. Στα στρατόπεδα του Άουσβιτς θα παραμείνουν κοντά στους 7.500 φυλακισμένους, οι οποίοι λόγω ασθένειας και αδυναμίας αδυνατούν να ακολουθήσουν την πορεία.
1945: Η Βαρσοβία, πρωτεύουσα της Πολωνίας απελευθερώνεται από τον Κόκκινο Στρατό, μετά από περίπου πέντε χρόνια κατοχής από τους Ναζί.
1946: Συνεδριάζει για πρώτη φορά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στο Λονδίνο.
1947: Ιδρύονται τα αρχηγεία Ρούμελης και Ηπείρου του Δημοκρατικού Στρατού, εν όψει της κλιμάκωσης των επιχειρήσεων του Εμφυλίου Πολέμου.
1948: Ρεκόρ προσέλευσης φιλάθλων (83.260) σημειώνεται στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ για την πρώτη κατηγορία στο Maine Road του Μάντσεστερ.
1949: Κάνει πρεμιέρα στην αμερικανική τηλεόραση η πρώτη κωμωδία καταστάσεων, με τον τίτλο "Γκόλντμπεργκς".
1950: Στη Βοστόνη των ΗΠΑ, ενδεκαμελής συμμορία ενθυλακώνει 2 εκατομμύρια δολάρια από θωρακισμένο όχημα εταιρείας σεκιούριτι. («Great Brinks Robbery»).
1954: Στη Γιουγκοσλαβία, ο Τίτο διώχνει τον Μίλοβαν Ντζίλας από την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος και ανακοινώνει ότι παρόμοιοι εχθροί θα έχουν την ίδια τύχη.
1955: Το πυρηνικό υποβρύχιο «Ναυτίλος» κάνει το πρώτο του δοκιμαστικό ταξίδι.
1959: Η Σενεγάλη και το Γαλλικό Σουδάν ενώνονται για να δημιουργήσουν τη Δημοκρατία του Μάλι.
1959: Αγωνίζεται για πρώτη φορά σε ηλικία 17 ετών ο διάσημος Αμερικανός πυγμάχος Μοχάμεντ Άλι, τότε ονομαζόταν ακόμα Κάιους Κλέι, ανήμερα των γενεθλίων του. Αντίπαλος του είναι Μπένζαμιν Τζάκσονγουόρλντ.
1961: Εκτελείται από βελγικό απόσπασμα ο Πατρίς Λουμούμπα, πρωθυπουργός του Κονγκό. Στη συνέχεια το σώμα του τεμαχίζεται και τοποθετείται σε οξύ για να εξαφανιστεί κάθε ίχνος.
1962: Η διοίκηση του Ολυμπιακού εξαγγέλλει την κατασκευή γηπέδου στου Ρέντη, χωρητικότητας 110.000 θέσεων.
1966: Ένα βομβαρδιστικό Β-52 συγκρούεται στον αέρα με ένα ΚC 135, αεροσκάφος ανεφοδιασμού καυσίμων, πάνω από την Ισπανία, ρίχνοντας τρεις βόμβες υδρογόνου 70 κιλοτόνων κοντά στην πόλη Παλομάρ και μια κοντά στη θάλασσα.
1974: Γεννιούνται οι δίδυμες σιαμαίες Ιρανές αδελφές Λαντάν και Λαλέχ Μπιτζανί, που ήταν ενωμένες στο κεφάλι. Πέθαναν στις 8 Ιουλίου 2003, λίγες ώρες μετά την εγχείρηση διαχωρισμού τους.
1981: Στις Φιλιππίνες, ο δικτάτορας Φερντινάρντο Μάρκος ελευθερώνει 341 κρατούμενους και αίρει τον στρατιωτικό νόμο, που ίσχυε για 8 χρόνια και 4 μήνες.
1985: Η British Telecom ανακοινώνει την απόσυρση των κόκκινων τηλεφωνικών θαλάμων στη Μ. Βρετανία.
1986: Εγκαινιάζεται το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα.
1989: Αντιδράσεις και απογοήτευση προκαλεί στην Ελλάδα η χριστουγεννιάτικη πρωτοβουλία του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ να απευθύνει για πρώτη φορά το εορταστικό του μήνυμα στη «μακεδονική», όπως είπε, γλώσσα.
1989: Ο Πάτρικ Πάρντι ανοίγει πυρ σε δημοτικό σχολείο του Κλίβελαντ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 5 παιδιά και να τραυματισθούν 29, προτού βάλει τέρμα στη ζωή του.
1991: Αρχίζει τα ξημερώματα η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου», μπροστά στις οθόνες των τηλεθεατών ολόκληρου του κόσμου, μέσω του αμερικανικού δικτύου CNN, κατά την οποία οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους επιτίθενται εναντίον του Ιράκ, που έχει καταλάβει και προσαρτήσει το Κουβέιτ. Το ίδιο βράδυ, το Ιράκ εκτοξεύει οκτώ πυραύλους Σκουντ εναντίον του Ισραήλ και της Σαουδικής Αραβίας.
1992: Το Ειδικό Δικαστήριο εκδίδει τα ξημερώματα την ετυμηγορία του για το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται με ψήφους 7-6, ενώ καταδικάζονται ο Δημήτρης Τσοβόλας σε φυλάκιση 2,5 ετών και ο Γιώργος Πέτσος σε φυλάκιση 10 μηνών.
1992: Το Ισραήλ επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας στους Παλαιστινίους, από τη Δυτική Όχθη μέχρι τη Λωρίδα της Γάζας.
1993: Στο Ιράκ, αμερικανικοί πύραυλοι πλήττουν πυρηνικούς σταθμούς και βιομηχανική μονάδα κοντά στη Βαγδάτη.
1994: Καταστροφικός σεισμός μεγέθους 6,6 της κλίμακας Ρίχτερ πλήττει το Λος Άντζελες. Σκοτώνονται 61 άτομα και τραυματίζονται περισσότερα από 10.000.
1995: Σεισμός μεγέθους 7,2 Ρίχτερ χτυπά την πόλη Κόμπε της Ιαπωνίας σκοτώνοντας 5.000 ανθρώπους και προκαλώντας πολλές υλικές ζημιές.
1996: Αρχίζει η επίσημη λειτουργία των διπλωματικών γραφείων σύνδεσης Ελλάδας και ΠΓΔΜ.
1997: Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι υπογράφουν την επίσημη συμφωνία για τη Χεβρώνα και η πόλη παραδίδεται στην Παλαιστινιακή Αρχή μετά από 30 χρόνια ισραηλινής κατοχής.
1998: Η Πόλα Τζόουνς κατηγορεί τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον για σεξουαλική παρενόχληση.
1999: Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν εισηγείται την αποχώρηση των ειρηνευτικών δυνάμεων από την Αγκόλα καθώς ο εμφύλιος πόλεμος.
2002: Δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τις εκρήξεις του ηφαιστείου Νγιραγκόνγκο, κοντά στην πόλη Γκόμα του Κονγκό, όταν ένας ποταμός από λάβα κόβει την πόλη στη μέση, καταβροχθίζοντας κτίρια και αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν πανικόβλητοι τα σπίτια τους.
2010: Ο κύπριος πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, παρουσία και του Έλληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, εγκαινιάζει το χωριό Αρτέμιδα, που ανοικοδομήθηκε πλήρως μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 στην Ηλεία, με δαπάνες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
2010: Στη Νιγηρία συγκρούσεις μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών οδηγούν στον θάνατο τουλάχιστον 200 ατόμων.
2013: Ο νεαρός Πακιστανικής καταγωγής Σαχζάτ Λουκμάν δολοφονήθηκε από μέλη της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1501 – Λέοναρντ Φουξ, γερμανός βοτανολόγος, που έδωσε το όνομά του στο φυτό Φούξια. (Θαν. 10/5/1556)
1600 - Πέδρο Καλντερόν δε λα Μπάρκα, Ισπανός θεατρικός συγγραφέας.
O Πέδρο Καλντερόν δε λα Μπάρκα (Pedro Calderόn de la Barca, 17 Ιανουαρίου 1600 – 25 Μαΐου 1681) ήταν θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και συγγραφέας του Ισπανικού Χρυσού Αιώνα. Σε ορισμένες περιόδους της ζωής του ήταν επίσης στρατιώτης και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας. Γεννημένος όταν το θέατρο του Ισπανικού Χρυσού Αιώνα καθοριζόταν από το Λόπε δε Βέγα, το ανέπτυξε περαιτέρω, με το έργο του να θεωρείται ως το αποκορύφωμα του θεάτρου του Ισπανικού Μπαρόκ. Ετσι θεωρείται ένας από τους κορυφαίους δραματουργούς της Ισπανίας και ένας από τους καλύτερους θεατρικούς συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
1706 – Βενιαμίν Φραγκλίνος, Αμερικανός συγγραφέας, εφευρέτης, δημοσιογράφος και πρεσβευτής.
Είναι ένας από τους εθνοπατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
1820 – Αν Μπροντέ, Αγγλίδα συγγραφέας.
Η Αν Μπροντέ (Anne Brontë, 17 Ιανουαρίου 1820 - 28 Μαΐου 1849) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας. Ήταν η νεότερος από τις Αδελφές Μπροντέ.
Το 1846, η Σαρλότ, η Έμιλι κι η Άννα εξέδωσαν μια ποιητική συλλογή με τα ψευδώνυμα Κάρερ, Έλλις και Άκτον Μπελ. Έγραψε τα εξής έργα:
Agnes Grey (Άγκνες Γκρέυ, 1847)
The Tenant of Wildfell Hall (H ενοικιαστής του Γουάιλντφελ Χωλ, 1848)
1863 – Κονσταντίν Στανισλάφσκι, Ρώσος σκηνοθέτης.
Ο Κονσταντίν Σεργκέγεβιτς Στανισλάφσκι (17 Ιανουαρίου 1863 – 7 Αυγούστου 1938) ήταν σκηνοθέτης και πρωτοπόρος της υποκριτικής του ρωσικού θεάτρου, υπεύθυνος μιας μεγάλης καινοτομίας στην υποκριτική που χρησιμοποιείται από τον 20ό αιώνα σε ολόκληρο τον κόσμο.
1863 – Ντέιβιντ Λόυδ Τζορτζ, πρωθυπουργός της Αγγλίας.
1899 – Αλ Καπόνε, Ιταλοαμερικανός γκάνγκστερ.
Ο Αλφόνσο «Αλ» Καπόνε (προφέρεται Καπόν, Νέα Υόρκη, 17 Ιανουαρίου 1899 - Παλμ Άιλαντ, Φλόριντα, 25 Ιανουαρίου 1947) ήταν διαβόητος κακοποιός, λαθρέμπορος οινοπνευματωδών ποτών που έδρασε στις ΗΠΑ και δέσποζε στον κόσμο του οργανωμένου εγκλήματος από το 1925 έως το 1931, στην περίοδο της ποτοαπαγόρευσης.
Το 1931 και ύστερα από πολύχρονες έρευνες του επιθεωρητή Ουίλσον ο Καπόνε καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή. Η κατηγορία στηρίχθηκε στη μαρτυρία του δικηγόρου του Λώρενς Μάτινγκλυ, σε διάφορα στοιχεία με έσοδα του γκάνγκστερ και σε διάφορες άλλες μαρτυρίες. Αρχικά δέχθηκε τις κατηγορίες, πιστεύοντας ότι θα υπήρχε ευνοϊκή μεταχείριση. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη με αποτέλεσμα ο Καπόνε να αναιρέσει την αρχική του κατάθεση. Προσπάθειες όπως αυτή της δωροδοκίας των ενόρκων δεν πέτυχαν και έτσι ο δικαστής Ουίλκερσον τον καταδίκασε σε δέκα χρόνια φυλάκιση επιβάλλοντάς του επιπλέον και πρόστιμα 50.000 δολαρίων.
Το 1932 μεταφέρθηκε στις φυλακές της Ατλάντα και στη συνέχεια σε αυτές του Αλκατράζ. Λίγο μετά το 1935 άρχισε να δείχνει συμπτώματα συφιλιδικής παράνοιας και άρχισε να νοσηλεύεται σε νοσοκομείο. Τον τελευταίο χρόνο της ποινής του βρισκόταν Τέρμιναλ Άιλαντ της Καλιφόρνια. Αποφυλακίστηκε στις 16 Νοεμβρίου του 1939 αφού πλήρωσε 37.617,51 δολάρια και αποσύρθηκε στο κτήμα του στη Φλόριντα.
Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς στις 25 Ιανουαρίου του 1947 στο σπίτι του στη Φλόριντα. Ο γιος του Άλμπερτ Σόνυ Φράνσις Καπόνε μετά από λίγα χρόνια άλλαξε το όνομά του σε Φράνσις.
1916 - Νίκος Καθαροσπόρης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Νίκος Καθαροσπόρης (17 Ιανουαρίου 1916 - Παρίσι, Μάρτιος 1974) ήταν Έλληνας πολιτικός και βουλευτής της Αριστεράς.
Γεννήθηκε στη Χαλκίδα. Εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος. Από τα νεανικά του χρόνια υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ. Στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια Ευβοίας με την ΕΔΑ. Το φθινόπωρο του 1966 είχε συμμετοχή στο πανελλαδικό ακτίφ στελεχών ΕΔΑ και ΔΝΛ.
Πέθανε στο Παρίσι σχετικά νέος, το 1974. Κηδεύτηκε στις 9 Μαρτίου 1974 από τον ιερό ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου (Σκουφά). Η ταφή του έγινε στο νεκροταφείο της Χαλκίδας.
Γιος του είναι ο δημοσιογράφος Προκόπης Δούκας.
1927 – Έρθα Κιτ, Αμερικανίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός.
1928 – Ζαν Μπαρακέ, Γάλλος συνθέτης.
1928 – Βιντάλ Σασούν, κομμωτής και κατασκευαστής προϊόντων για τα μαλλιά.
1931 – Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, Αφροαμερικανός ηθοποιός.
1933 - Δαλιδά, Γαλλίδα τραγουδίστρια.
Η Δαλιδά ή Dalida (Κάιρο 17 Ιανουαρίου 1933 - Παρίσι 3 Μαΐου 1987) ήταν γαλλικής υπηκοότητας Ιταλίδα τραγουδίστρια χορεύτρια και ηθοποιός. Έχει ηχογραφήσει σε περισσότερες από 10 γλώσσες, ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που έλαβε διαμαντένια απονομή δίσκου στην ιστορία της μουσικής και από το 1955 μέχρι το 1986 είχε κάνει 55 χρυσούς δίσκους μόνο στη Γαλλία. Έδωσε τέλος στη ζωή της το 1987, όταν ήταν μόλις 54 ετών. Θεωρείται η σπουδαιότερη τραγουδίστρια στην Αίγυπτο και μία από τις πιο σημαντικές τραγουδίστριες παγκοσμίως του προηγούμενου αιώνα. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ σχετικά με τη ζωή της και το θρύλο της.
Στην προσωπική της ζωή η Δαλιδά θεωρήθηκε μια δυστυχισμένη γυναίκα και τραγικό πρόσωπο καθώς δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει μία οικογένεια όπως ονειρευόταν. Έζησε 3 μεγάλους έρωτες, αρχικά με τον Γάλλο μάνατζερ Λυσιέν Μορισσέ,μετά με τον Ιταλό τραγουδιστή Λουίτζι Τένκο και στη συνέχεια με τον Γάλλο παρουσιαστή Ρισάρ Σανφρέ. Και οι τρεις άντρες είχαν ψυχική εμμονή μαζί της, κάτι που τους οδήγησε στην αυτοκτονία. Αυτό κλόνισε τη Δαλιδά και έτσι το τέλος της, ήταν μοιραία ανάλογο. Στις 3 Μαΐου 1987 βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της έχοντας λάβει μία ισχυρή δόση βαρβιτουρικών. Είχε αφήσει σημείωμα στο οποίο ανέφερε: "Η ζωή μου άρχισε να γίνεται ανυπόφορη. Συγχωρέστε με". Ο ξαφνικός θάνατός της σόκαρε τη Γαλλική και Αιγυπτιακή κοινωνία, ενώ η Δαλιδά θεωρήθηκε το μεγαλύτερο σύμβολο "μοιραίας γυναίκας" (femme fatale).
1931 – Ντάγκλας Γουάιλντερ, Αφροαμερικανός Κυβερνήτης στις ΗΠΑ.
1939 – Χριστόδουλος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, κατά κόσμο Χρήστος Παρασκευαΐδης.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κυρός Χριστόδουλος της Ορθόδοξος Ανατολικής Εκκλησίας της Ελλάδος (17 Ιανουαρίου 1939 - 28 Ιανουαρίου 2008), κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης, διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος την περίοδο 1998 - 2008.
Στα πρώτα χρόνια της θητείας του απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα λόγω του ότι προωθούσε το λεγόμενο «άνοιγμα της Εκκλησίας προς την κοινωνία» και λόγω της διαμάχης του με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη στο ζήτημα των ταυτοτήτων.
Γεννήθηκε στην Ξάνθη στις 17 Ιανουαρίου 1939 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου και της Βασιλικής Παρασκευαΐδη, προσφύγων. Η οικογένειά του καταγόταν από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης και εγκαταστάθηκε στην Ξάνθη μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. Σε ηλικία 2 ετών, μετά την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1941, η οικογένειά του μετακόμισε για λόγους ασφαλείας στην Αθήνα, όπου ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος έζησε μέχρι την ηλικία των 35 ετών. Μαθήτευσε στο δημοτικό σχολείο Κοραής και ακολούθως στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων με άριστη επίδοση. Το 1962 έλαβε το πτυχίο της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με άριστα, και το 1967 αποφοιτά από τη Θεολογική σχολή του ιδίου πανεπιστημίου επίσης με άριστα. Παράλληλα σπούδασε Βυζαντινή Μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Το 1982 υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ιστορική και Κανονική θεώρησις του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά τε την γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι» και ονομάστηκε διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου με βαθμό άριστα. Ήταν πτυχιούχος της γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, και γνώστης της ιταλικής και γερμανικής γλώσσας. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Διδάκτωρ των πανεπιστημίων Κραϊόβας και Ιασίου το 2003 και Λατερανού το 2006.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ίδρυσε 14 Ειδικές Συνοδικές Επιτροπές για ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων της σύγχρονης ζωής, μερικές από τις οποίες είναι για τα εξής θέματα: Βιοηθική (1988), Ακαδημία Εκκλησιαστικών Τεχνών (1999), Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (1999), Γάμου, Οικογενείας, Προστασίας του Παιδιού και Δημογραφικού Προβλήματος (1999), Χριστιανικών Μνημείων (1999), Θείας και Πολιτικής Οικονομίας και Οικολογίας (1999), Πολιτισμικής Ταυτότητας (1999), Γυναικείων Θεμάτων (1999), Παρακολούθησης των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» (1999), Αθλητισμού (2006), Μεταναστών, Προσφύγων και Παλλιννοστούντων (2006) κλπ.
Toν Ιούνιο του 2007 διαγνώστηκε ότι ο Αρχιεπίσκοπος πάσχει από καρκίνο του παχέος εντέρου και χειρουργήθηκε με επιτυχία για την αφαίρεση του όγκου. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας όμως διαγνώστηκε και δεύτερος καρκίνος στο ήπαρ, καθώς και κίρρωση, που ήταν αποτέλεσμα χρόνιας ηπατίτιδας. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και τέθηκε σε αναμονή εύρεσης μοσχεύματος, προκειμένου να γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Αν και το μόσχευμα βρέθηκε, κατά τη χειρουργική επέμβαση στις 8 Οκτωβρίου δεν έγινε η μεταμόσχευση, καθώς διαπιστώθηκαν πολλαπλές μεταστάσεις.
Λίγες εβδομάδες αργότερα επέστρεψε στην Ελλάδα όπου συνέχισε τη θεραπεία του.
Η θεραπευτική αγωγή που ακολουθούσε του δημιουργούσε παρενέργειες και σταδιακή επιδείνωση της υγείας του. Στα τελευταία στάδια της ασθένειας του αρνήθηκε περαιτέρω ιατρική αγωγή, καθώς και να μεταφερθεί σε νοσοκομείο.
Στις 28 Ιανουαρίου του 2008 στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών. Απεβίωσε στην οικία του, όπως ο ίδιος ζήτησε, χωρίς να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, παρά την επιδείνωσή της υγείας του που τον οδήγησε στο να καταλήξει. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας η σορός του μεταφέρθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Αθήνας για λαϊκό προσκύνημα. Ανήμερα του θανάτου του, η ελληνική κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εσωτερικών κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος.
Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια:
"Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει".
1942 – Μοχάμεντ Άλι, Αμερικανός πυγμάχος.
O Μοχάμεντ Άλι (όνομα γέννησης: Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, Cassius Marcellus Clay, Jr, 17 Ιανουαρίου 1942 - 3 Ιουνίου 2016) ήταν Αμερικανός πρώην πυγμάχος. Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές του 20ού αιώνα.
Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του. Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας. Στη δεκαετία του 1960 ασπάστηκε το Ισλάμ, προσχωρώντας στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και μετονομάστηκε σε Μοχάμεντ Άλι, θεωρώντας πως μέχρι τότε κατείχε το «όνομα ενός δούλου». Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή. Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είχε λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας», ενώ το 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.
1948 – Μικ Τέιλορ, μουσικός.
1956 – Πολ Γιανγκ, Βρετανός μουσικός.
1962 – Τζιμ Κάρεϊ, διάσημος Καναδός κωμικός ηθοποιός.
Ο Κάρεϊ γεννήθηκε στο Νιουμάρκετ του Οντάριο από τους Κάθλιν και Πέρσι Κάρεϊ. Έχει τρία μεγαλύτερα αδέρφια, τους Τζον, Πατρίσια και Ρίτα. Όταν ήταν 14 ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Σκάρσμπορο και εκεί πήγε σε καθολικό σχολείο. Μετά μετακόμισε στο Μπέρλινγτον για οκτώ χρόνια όπου και τελείωσε το λύκειο.
Ο Τζιμ Κάρεϊ (Jim Carrey, 17 Ιανουαρίου 1962) είναι Καναδός ηθοποιός. Έγινε γνωστός το 1990 με την τηλεοπτική σειρά In Living Color. Οι πρώτοι του πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε μεγάλες παραγωγές έγιναν το 1994 με τις ταινίες Ace Ventura: Ντετέκτιβ Ζώων (Αce Ventura: Pet Detective), Η Μάσκα (The Mask, 1994) και Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος (Dumb and Dumber, 1994). Το 1997 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία Ο Ψευταράς (Liar Liar) για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα α' ανδρικού ρόλου. Αργότερα πρωταγωνίστησε στις καλλιτεχνικές επιτυχίες Ζωντανή Μετάδοση: The Truman Show (The Truman Show, 1998) και Άνθρωπος στο Φεγγάρι (Man on the Moon, 1999), κερδίζοντας δύο Χρυσές Σφαίρες α' ανδρικού ρόλου.
Το 2000 πρωταγωνίστησε στην ταινία Ο Κατεργάρης των Χριστουγέννων (How the Grinch Stole Christmas) και τρία χρόνια αργότερα στη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία Θεός για μια εβδομάδα (Bruce Almighty). Το 2004 πρωταγωνίστησε στην ταινία Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και BAFTA. Ακολούθησαν οι ταινίες Λέμονι Σνίκετ: Μια Σειρά Από Ατυχή Γεγονότα (Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events, 2004), Όλα τα Λεφτά (Fun with Dick and Jane, 2005), Ναι σε Όλα (Yes Man, 2008) και Ο Κος Πόπερ και οι Πιγκουίνοι του (Mr. Popper's Penguins, 2011).
Ο Κάρεϊ έχει παντρευτεί δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με τη Μελίσα Γουόμερ το Μάρτιο του 1987. Μαζί έκαναν μία κόρη, τη Τζέιν Έριν Κάρεϊ, και χώρισαν το 1995. Μετά το διαζύγιό του είχε σχέση με τη Λόρεν Χόλι. Παντρεύτηκαν το Σεπτέμβριο του 1996 και ο γάμος τους κράτησε λιγότερο από ένα χρόνο. Αργότερα αρραβωνιάστηκε τη Ρενέ Ζελβέγκερ αλλά χώρισαν το Δεκέμβριο του 2000. Το 2005 είχε δεσμό με τη Τζένι Μακάρθυ, ο οποίος κράτησε 5 χρόνια, μέχρι τον Απρίλιο του 2010
1964 - Μισέλ Ομπάμα, Πρώτη Κυρία των Η.Π.Α.
Η Μισέλ ΛαΒόν Ρόμπινσον Ομπάμα (Michelle LaVaughn Robinson Obama, 17 Ιανουαρίου 1964) είναι Αμερικανίδα δικηγόρος και συγγραφέας. Είναι παντρεμένη με τον 44ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα και επίσης είναι η πρώτη Αφροαμερικανίδα πρώτη κυρία. Μεγαλωμένη στο Σάουθ Σάιντ του Σικάγου, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον και τη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, κάνοντας τα πρώτα βήματα της δικηγορικής της καριέρας στο Sidley Austin, όπου και γνώρισε τον Μπάρακ Ομπάμα. Ακολούθως εργάστηκε στο προσωπικό του Δημάρχου του Σικάγου, Ρίτσαρντ Ντάλεϊ, αλλά και για το Ιατρικό Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
Κατά τη διάρκεια του 2007 και του 2008, η Μισέλ βοήθησε τον σύζυγό της στην προεκλογική του εκστρατεία. Η Μισέλ και ο Μπάρακ Ομπάμα έχουν δύο κόρες. Η Μισέλ έχει γίνει είδωλο ντυσίματος για τις γυναίκες, ενώ είναι συνήγορος για θέματα φτώχειας, διατροφολογίας, σωματικής εξάσκησης και υγιεινής διατροφής.
1965 - Νίκος Νιόπλιας, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Νίκος Νιόπλιας (Γαλατινή Κοζάνης, 17 Ιανουαρίου 1965) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μέσου. Ως παίκτης κατέκτησε 2 Πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα (με Παναθηναϊκό και ΟΦΗ), ενώ ως προπονητής κατέκτησε το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό την περίοδο 2009-10.
1969 - Tiësto, Ολλανδός DJ
Ο Τάις Μίκιελ Φέρβεστ (Tijs Michiel Verwest, 17 Ιανουαρίου 1969), γνωστός ως Tiësto, είναι Ολλανδός μουσικός, DJ και μουσικός παραγωγός electronic dance μουσικής. Αν και έχει χρησιμοποιήσει αρκετά διαφορετικά παρωνύμια κατά το παρελθόν, είναι πιο γνωστός για τις δουλειές του ως DJ Tiësto. Στις τελευταίες του παραγωγές, ωστόσο, έχει εγκαταλείψει τον τίτλο "DJ" και είναι, πλέον, γνωστός ως "Tiësto", ένα καλλιτεχνικό όνομα το οποίο προέρχεται από το ψευδώνυμο που είχε σε παιδική ηλικία.
Το 1997, ίδρυσε την δισκογραφική εταιρεία Black Hole Recordings με τον Arny Bink, όπου κυκλοφόρησε τις σειρές δίσκων Magik και In Search of Sunrise. Ο Tiësto συναντήθηκε με τον παραγωγό Ντένις Βάκοπ Ράιγιερς το 1998, και, έκτοτε, οι δυο τους συνεργάζονται τακτικά. Στον Ράιγιερς οφείλονται ως παραγωγό, στιχουργό, συνθέτη, ή διαμεσολαβητή πολλές από τις μουσικές κυκλοφορίες του Tiësto. Το 1999 και 2000 ο Tiësto συνεργάστηκε με τον Ferry Corsten ώστε να φτιάξουν τους Gouryella. Το remix του από το 2000 του "Silence" των Delerium σε συνεργασία με την Σάρα ΜακΛάχλαν το έκανε πιο γνωστό στο ευρύ κοινό. Το 2001, κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο In My Memory στο οποίο περιλαμβάνονταν μεγάλες μουσικές επιτυχίες που απογείωσαν την καριέρα του. Βρέθηκε στην θέση #1 3 συνεχόμενες φορές για το DJ Magazine Top 100 Popularity Poll από το 2002 ως το 2004.
Μόλις είχε κυκλοφορήσει τον δεύτερό του δίσκο με τίτλο Just Be, το 2004 στους Ολυμπιακούς Αγώνες, εμφανίστηκε ζωντανά στη διάρκεια της τελετής έναρξης στην Αθήνα της Ελλάδας, αποτελώντας τον πρώτο DJ που να παίζει ζωντανά μουσική σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα κομμάτια που είχε συνθέσει ειδικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες κυκλοφόρησαν ενωμένα υπό τον τίτλο Parade of the Athletes αργότερα στην διάρκεια του ίδιου έτους. Τον Απρίλιο του 2007, ο Tiësto ξεκίνησε την ραδιοφωνική του εκπομπή Tiësto's Club Life στο Radio 538 της Ολλανδίας και κυκλοφόρησε τον τρίτο του δίσκο με τον τίτλο Elements of Life. Ο δίσκος έφτασε στην πρώτη θέση της ολλανδικής κατάταξης για τις πωλήσεις δίσκων καθώς και στο "Billboard Top Electronic Albums" στις ΗΠΑ και 'έλαβε υποψηφιότητα για τα Grammy Awards του 2008. Ο Tiësto κυκλοφόρησε τον τέταρτο δίσκο του με τίτλο Kaleidoscope τον Οκτώβριο του 2009.
Το 2012, ο Tiësto είχε φτάσει στην θέση #2 της κατάταξης DJ Mag 100 Popularity Poll,ενώ αναφέρεται στα μουσικά είδη που παίζει ως House, Electro House, και Progressive House. Από νοσταλγία, ο Tiësto ακόμη παίζει Trance Μουσική, το μουσικό είδος με το οποίο συνδέθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος DJ παγκοσμίως και βρίσκεται συχνά στην κορυφή ή κοντά σε κατατάξεις με τους σημαντικότερους στην ιστορία DJ's.
1974 – Λαντάν και Λαλέχ Μπιτζανί, δίδυμες σιαμαίες Ιρανές αδελφές που ήταν ενωμένες στο κεφάλι.
1979 - Αντώνης Μαρτσάκης, Έλληνας τραγουδιστής και βιολιστής.
1980 - Ζόι Ντεσανέλ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1982 - Ντουέιν Γουέιντ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
1982 - Ρικάρντο Μπόβιο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
395 – Θεοδόσιος Α’, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
Ο Θεοδόσιος Α΄ (11 Ιανουαρίου 347 – 17 Ιανουαρίου 395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 379 έως το 395. Ο Θεοδόσιος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό μισό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Βασίλευσε ως συναυτοκράτορας αρχικά με το Γρατιανό και Ουαλεντινιανό Β΄ μέχρι το 383, στη συνέχεια μόνο με τον Ουαλεντινιανό Β΄ και από το 392 και μετά με συναυτοκράτορα τον γιο του Αρκάδιο. Υπήρξε ικανότατος στρατιωτικός αλλά ουσιαστικά άσκησε τη διοίκηση της αυτοκρατορίας όσο ο Ουαλεντινιανός Β' ήταν ανήλικος. Παντρεύτηκε αρχικά την Φλασίλλα με την οποία απέκτησε τον Αρκάδιο, τον Ονώριο και την Πουλχερία και αργότερα την αδερφή του Ουαλεντινιανού Γάλλα ή Γκάλλα, κόρη της Ιουστίνας από την οποία απέκτησε την Γάλλα Πλακιδία, ή Γκάλλα Πλακιντία.
1468 – Γεώργιος Καστριώτης-Σκεντέρμπεης, ήρωας της εθνικής ανεξαρτησίας της Αλβανίας.
Ο Γεώργιος Καστριώτης ή Σκεντέρμπεης (1404 ή 1405 - 17 Ιανουαρίου 1468), γνωστός στην αλβανική βιβλιογραφία ως Γκιέργκι Καστριότι (Gjergj Kastrioti Skënderbeu), ήταν Αλβανός άρχοντας και στρατιωτικός ενώ, κατά άλλες εκδοχές, η καταγωγή του θεωρείται σερβοαλβανοελληνική, σλαβονική ή σερβική. Αντιστάθηκε για χρόνια στην εισβολή των Οθωμανών και είναι ο εθνικός ήρωας της Αλβανίας.
1718 – Μαρία Αγκνέζι, Ιταλίδα γλωσσολόγος και μαθηματικός.
1848 – Πέτρος Μαυρομιχάλης, γνωστός και ως Πετρόμπεης, ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης (1765 - 17 Ιανουαρίου 1848) ήταν γόνος της ιστορικής μανιάτικης οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, τελευταίος Μπέης της Μάνης, οπλαρχηγός του 1821, αναδειχθείς "αρχιστράτηγος των σπαρτιατικών δυνάμεων" και πρωθυπουργός της Ελλάδας από τη θέση του προέδρου του Εκτελεστικού Σώματος του ελληνικού κράτους.
Γεννήθηκε στην Τσίμοβα, όπως λεγόταν η σημερινή Αρεόπολη, επί Οθωμανοκρατίας, πρωτεύουσα τότε της Μάνης, και ήταν γιος του Πιέρρου Μαυρομιχάλη. Μητέρα του ήταν η Κατερίνη, θυγατέρα του ιατρού και ηγεμόνα της Λακωνίας Κουτσογρηγοράκου.
Κατά την περίοδο του διωγμού των κλεφτών, φυγάδευσε πολλούς προς τα γαλλοκρατούμενα Επτάνησα. Συνδέθηκε συναισθηματικά με τη Γαλλία καθώς πίστευε ότι ήταν η μόνη δύναμη που μπορούσε πραγματικά να βοηθήσει τους υποδουλωμένους Έλληνες να ξεσηκωθούν. Γι' αυτό τον λόγο σύναψε φιλικές σχέσεις με τον Ναπολέοντα, χωρίς όμως να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το 1814 διορίστηκε από την Υψηλή Πύλη Μπέης της Μάνης.
Στις 2 Αυγούστου 1818, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, που ήταν τότε 53 χρονών, μυήθηκε στη φιλική Εταιρεία, από τον Ηλία Χρυσοσπάθη στις Κιτριές, αλλά σύμφωνα με τον κατάλογο των Φιλικών που συνέταξε ο Παναγιώτης Σέκερης, από τον Κυριάκο Καμαρινό. Ο Σέκερης μας παρέχει επίσης την πληροφορία ότι ο Πετρόμπεης εκτός της αρχικής οικονομικής εισφοράς του «υπόσχεται έτι 5000 γρόσια και είκοσι χιλιάδας οπλοφόρους πρόθυμους πλην πτωχούς».
Στην τελευταία περίοδο της ζωής του, ο Πετρόμπεης τιμήθηκε ιδιαίτερα από την Αντιβασιλεία. Διορίστηκε αντιπρόεδρος του νεοσύστατου Συμβουλίου της Επικρατείας και, μετά την αντιπολίτευση, γερουσιαστής. Επίσης, τιμήθηκε με τον βαθμό του Αντιστρατήγου. Ως ευγνωμοσύνη του έθνους, δωρίστηκε στην οικογένειά του ένα κτήμα στην Πελοπόννησο, το ονομαζόμενο «Λυκοβούνιο», που βρίσκεται στο Δαφνί Λακωνίας.
Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου 1848. Στην κηδεία του εκφώνησαν λόγους ο Σπυρίδων Τρικούπης και ο Παναγιώτης Σούτσος.
Σύζυγός του ήταν η Φωτεινή Π. Μαυρομιχάλη, το γένος Δημητρακαράκου με την οποία και απέκτησε εννέα παιδιά, έξι γιους και τρεις κόρες: ο Ηλίας, ο Αναστάσιος, ο Γεώργιος, ο Ιωάννης, ο Δημήτρης Μαυρομιχάλης, η Μαριγώ, (σύζυγος του Λυκούργου Κρεστενίτη), η σύζυγος Γιατράκου (το όνομά της παρέμεινε άγνωστο), η Παναγιωτίτσα (σύζυγος Δημητρίου Σαχίνη),.
1861 – Λόλα Μοντέζ, Ιρλανδή τραγουδίστρια και χορεύτρια.
1886 – Αμίλκαρε Πονκιέλι, Ιταλός συνθέτης.
Ο Αμίλκαρε Πονκιέλλι (Amilcare Ponchielli, 31 Αυγούστου 1834 − 16 Ιανουαρίου 1886) ήταν Ιταλός συνθέτης. Αν και ήταν πολύ δημοφιλής κατά την διάρκεια της ζώης του, η μόνη όπερά του που εκτελείται σήμερα συχνά, με την εισαγωγή μεγαλύτερης ορχήστρας και πιο περίπλοκης ενορχήστρωσης, είναι η La Gioconda στην οποία κυρίως οφείλει την φήμη του.
1933 - Λούις Τίφανι, Αμερικανός καλλιτέχνης και σχεδιαστής κοσμημάτων.
Ο Λούις Τίφανι (Louis Comfort Tiffany, 18 Φεβρουαρίου 1848 - 17 Ιανουαρίου 1933) ήταν Αμερικανός καλλιτέχνης και σχεδιαστής, ο οποίος είναι γνωστός για τα έργο του στην υαλουργία καθώς και στη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων. Θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες της Αρ Νουβό και οι ιδέες του σε συνδυασμό με πειράματα που έκανε για την επεξεργασία του γυαλιού ήταν πρωτοποριακές για την εποχή του. Σχεδίασε παράθυρα από επεξεργασμένο γυαλί, επιτραπέζιες λάμπες, γυάλινα μωσαϊκά, κεραμικά, κοσμήματα και έργα από μέταλλο.
Ο Λούις Τίφανι γεννήθηκε στην Αμερική στις 18 Φεβρουαρίου του 1848, και πέθανε στις 17 Ιανουαρίου του 1933. Αργότερα αποδείχτηκε πως έγινε πρωτεργάτης του κινήματος Αρ Νουβό στην Αμερική εμπνευσμένος κυρίως από τον Galle, ο οποίος θα γινόταν διάσημος αργότερα.Ο Louis Comfort Tiffany ήταν γιος της Harriet Olivia Avery Young και του Charles Comfort Tiffany ,ο οποίος ήταν ο πλουσιότερος και διασημότερος κοσμηματοπώλης εκείνης της εποχής και είχε ιδρύσει και την εταιρεία ”Tiffany and Young” στη Νέα Υόρκη το 1837. Πήγε στο σχολείο Eagleswood Military academy, New Jersey. Μέχρι ο Louis να γίνει 20 χρονών το όνομα ήταν συνώνυμο με την πολυτέλεια καθώς η επιχείρηση αναγνωρίστηκε ως μια από τις καλύτερες της Αμερικής όσον αφορά τα κοσμήματα και τα ασημικά. Παντρεύτηκε την Mary Woodbridge Goddard και έκαναν μαζί τέσσερα παιδιά. Μετά το θάνατο της πρώτης γυναίκας του παντρεύτηκε το Νοέμβριο του την Louise Wakeman Knox. Το κατάστημα έγινε γνωστό αργότερα από τον Truman Capote στο μυθιστόρημα “Breakfast at Tiffany’s” και καθώς εκείνη την εποχή τα διαμάντια ήταν ο καλύτερος φίλος των κοριτσιών υπήρχε μόνο ένα μέρος για να τα αγοράσει κανείς. Στην αρχή ο Louis ήταν απρόθυμος να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του παρόλο που η εταιρεία ήταν πολύ επιτυχημένη. Το πρωταρχικό του πάθος ήταν για την τέχνη, ιδιαίτερα για τη ζωγραφική και σαν μαθητής του George Innes είχε αναπτύξει ένα ρομαντικό ύφος στη ζωγραφική του. Είχε σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι με καθηγητή του τον Λεόν Μπειγί. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι το 1869 εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Ισπανία και τη Βόρεια Αφρική όπου εντυπωσιάστηκε πολύ από την ισλαμική τέχνη και γνώρισε σε βάθος την παράδοση και την ιστορία αυτών των διαφορετικών πολιτισμών. Επηρεάστηκε έντονα από την τέχνη της Ιαπωνίας, η οποία εισαγόταν τώρα στην Ευρώπη. Μετά την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη μπήκε στην επιχείρηση του πατέρα του ξεκινώντας να σχεδιάζει αρχικά βιτρώ για εκκλησίες και για αριστοκρατικά σπίτια καθώς και λάμπες και φωτιστικά.
Το 1885 ίδρυσε εργοστάσιο γυαλιού στη Corona, Long Island, στη Νέα Υόρκη στην οποία συνέχισε να παράγει πράγματα από γυαλί μέχρι το 1928. Η επιτυχία που ακολούθησε οφειλόταν στις καλλιτεχνικές του ικανότητες και στην τεχνική επιδεξιότητα του συνεργάτη του Artur. J. Nash. Ο Tiffany δεν ήταν τεχνίτης του γυαλιού αλλά σχεδιαστής των έργων και επόπτης της παραγωγής μέσω του μεγάλου και ειδικευόμενου προσωπικού του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γνωρίστηκε με τον Siegfried Bing, του οποίου η επιχείρηση έγινε αργότερα το μέσο για τις Ευρωπαϊκές εξαγωγές του. Η επιτυχία του καθιερώθηκε και γνωστοποιήθηκε στην παγκόσμια έκθεση στο Σικάγο το 1893 και στην Έκθεση του Παρισιού το 1900. Μετά από διάφορες αλλαγές ονομάτων της επιχείρησης του αποσύρθηκε το 1919 από την ενεργό συμμετοχή. Η πρώτη επαφή του Tiffany με το γυαλί ήταν μετά την επιστροφή του από το Παρίσι το 1879, όπου και σχημάτισε με τον Samuel Colman και τον Candace Wheeler την γνωστή εταιρεία “ Louis C.Tiffany and Associated Artists”.
1981 – Λουκάς Πανουργιάς, Έλληνας ποδοσφαιριστής, κατοπινός πρόεδρος και μεγάλος παράγοντας του Παναθηναϊκού.
Γεννημένος στις 4 Σεπτεμβρίου του 1899 στη Λειβαδιά. Πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 1981 στην Αθήνα.
Ασχολήθηκε από τη νεαρή του ηλικία με το ποδόσφαιρο ενώ είχε αξιόλογες επιδόσεις και στον κλασικό αθλητισμό. Το 1910 μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Μαζί με τον Αλέκο Ζήση, που στη συνέχεια έγινε δικηγόρος, το γιο του συγγραφέα Λάσκαρη και τον Γιάκα δημιούργησαν την ομάδα Νίκη. Η ομάδα δε διέθετε αγωνιστικό χώρο και προπονούνταν στο Πολύγωνο.
Το 1912 ο Γιώργος Καλαφάτης αναζητώντας ταλαντούχους αθλητές για να στελεχώσουν τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Όμιλο ενέγραψε τον Πανουργιά στην ομάδα. Από το 1912 έως το 1916 αγωνιζόταν κυρίως με τη β΄ ομάδα του ΠΠΟ αλλά πολλές φορές είχε την ευκαιρία λόγο του ταλέντου του να αγωνίζεται και με την πρώτη ομάδα. Από το 1916 έγινε πλέον βασικό στέλεχος του ΠΠΟ ο οποίος στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Αγωνίστηκε στο σύλλογο έως το 1927 και κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1915, 2 πρωταθλήματα ΕΠΣΑΠ (1921, 1922) και 3 πρωταθλήματα Αθηνών (1925, 1926, 1927). Το 1919 συμμετείχε στην μικτή εθνική αποστολή που δημιούργησε ο Καλαφάτης για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Διασυμμαχικούς Αγώνες. Το 1920 ένας τραυματισμός στην προπόνηση της Εθνικής Ελλάδος του στέρησε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αμβέρσα.
Ως πρόεδρος του Παναθηναϊκού (1962-66)
Μετά τη δράση του ως αθλητής ασχολήθηκε με τα διοικητικά του Παναθηναϊκού περνώντας από πολλά ανώτερα αξιώματα. Την περίοδο 1961-1966 ανέλαβε την προεδρία του Παναθηναϊκού και υπήρξε ένας από τους πιο επιτυχημένους προέδρους του συλλόγου. Επί της προεδρίας του ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τίτλους στο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, στίβο, ποδηλασία, πυγμαχία, πινγκ πονγκ, κολύμβηση, σκοποβολή, ενώ για πρώτη φορά κατακτήθηκαν πρωταθλήματα στην ξιφασκία, την άρση βαρών και το σκάκι. Κατά την περίοδο της Χούντας το καθεστώς τον απομάκρυνε από τον Παναθηναϊκό μαζί με άλλους παράγοντες όπως τον Νικολαΐδη και τον Μαντζεβελάκη. Μετά την πτώση της δικτατορίας, στη Γενική Συνέλευση του Παναθηναϊκού στις 13 Σεπτεμβρίου του 1974 (με πρόεδρο τον Απόστολο Νικολαΐδη και γενικό γραμματέα τον Παύλο Γιαννακόπουλο), ο Πανουργιάς ανακηρύχθηκε επίτιμος ισόβιος πρόεδρος του Παναθηναϊκού Α.Ο. και πρωτεργάτης της Παναθηναϊκής Αθλητικής Ιδέας.
1996 – Μπάρμπαρα Τζόρνταν, Αφροαμερικανή Γερουσιαστής.
1997 – Κλάιντ Τόμπω, Αμερικανός αστρονόμος.
Ο Κλάιντ Ουίλιαμ Τόμπω (αγγλικά: Clyde William Tombaugh) (4 Φεβρουαρίου 1906 - 17 Ιανουαρίου 1997) ήταν Αμερικανός αστρονόμος.
Είναι πιο γνωστός για την ανακάλυψη του πλανήτη νάνου Πλούτωνα το 1930, το πρώτο αντικείμενο που ανακαλύφθηκε σε αυτό που αργότερα θα χαρακτηριστεί ως Ζώνη του Κάιπερ. Επίσης ο Τόμπω ανακάλυψε και πολλούς αστεροειδείς ενώ απηύθυνε έκκληση για τη σοβαρή επιστημονική έρευνα των αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων, ΑΤΙΑ γνωστότερων ως UFO.
Ο Τόμπω ανακάλυψε σχεδόν 800 αστεροειδείς κατά την αναζήτηση του για τον Πλούτωνα και ενός άλλου υποθετικού πλανήτη πέρα από τον Πλούτωνα. Ακόμη πιστώνεται με την ανακάλυψη του περιοδικού κομήτη 274P/Tombaugh-Tenagra καθώς και μεταβλητών αστέρων, αστρικών σμηνών, Σμήνη γαλαξιών, και ενός υπερσμήνου γαλαξιών.
Προς τιμή του Κλάιντ Τόμπω έχουν ονομασθεί:
Ο αστεροειδής 1604 Τόμπω.
Η Περιοχή Τόμπω στον Πλούτωνα.
2002 – Καμίλο Χοσέ Θέλα Τρουλόκ, Ισπανός νομπελίστας συγγραφέας.
2008 – Μπόμπι Φίσερ, Αμερικανός σκακιστής.
Ο Ρόμπερτ Τζέιμς "Μπόμπι" Φίσερ (Robert James "Bobby" Fischer, 9 Μαρτίου 1943 - 17 Ιανουαρίου 2008) ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι, και ο μοναδικός Αμερικανός που κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIDE. Έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής την 1 Σεπτεμβρίου 1972 και απώλεσε τον τίτλο στις 3 Απριλίου 1975, όταν αρνήθηκε να τον υπερασπιστεί απέναντι στον Σοβιετικό Ανατόλι Κάρποφ, επειδή η σκακιστική ομοσπονδία απέρριψε τις καινοτομίες που ζητούσε για τη διοργάνωση.
Ο Γκάρι Κασπάροφ έγραψε ότι, από όλους τους παγκόσμιους πρωταθλητές στο σκάκι, το χάσμα μεταξύ του Φίσερ και των συγχρόνων του ήταν το μεγαλύτερο στην ιστορία. Ήταν επίσης διάσημος για την εκκεντρικότητά του, την αντισυμβατική του συμπεριφορά και τις αντισημιτικές πολιτικές του απόψεις. Παρά την παρατεταμένη απουσία του από το αγωνιστικό σκάκι, ή ίσως εξ αιτίας αυτής, ο Φίσερ βρισκόταν μέχρι τον θάνατό του ακόμα μεταξύ των καλύτερων σκακιστών στον κόσμο.
Στα 13 ο Φίσερ κέρδισε μια "λαμπρότητα" που ήταν γνωστό ως το Παιχνίδι του αιώνα. Ξεκινώντας σε ηλικία 14 ετών, ο Φίσερ έπαιξε σε οκτώ παγκόσμια πρωταθλήματα, κερδίζοντας κάθε ένα με τουλάχιστον ένα περιθώριο ενός-σημείου. Στην ηλικία των 15, ο Φίσερ έγινε ο νεότερος γκρανμαίτρ μέχρι εκείνη τη στιγμή και ο νεότερος υποψήφιος για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στα 20 κέρδισε το Πρωτάθλημα των Η.Π.Α. 1963-64 με 11/11, το πιο τέλειο αποτέλεσμα στην ιστορία του τουρνουά. Ο Φίσερ σημείωσε 60 αξιοσημείωτα παιχνίδια (1969) και παραμένει ένα σεβαστό έργο στην σκακιστική βιβλιογραφία.
Το 1970, ο Φίσερ κυριαρχεί στο σύγχρονο[6], με τη νίκη του το 1970 Ιντερζονάλ (Interzonal) όπου στο τουρνουά από ένα ρεκόρ 3½- είχε περιθώριο να κερδίσει 20 συνεχόμενα παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων δύο πρωτοφανή 6-0 όπου σαρώνει τους υποψήφιους στους Αγώνες.
Τον Ιούλιο του 1971, ήταν πρώτος στην Διεθνή Σκακιστική Ομοσπονδία (FIDE) και ήταν για 54 μήνες στην πρώτη θέση. Το 1972, κατέλαβε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σκάκι από τον Μπορίς Σπάσκι (Boris Spassky) της ΕΣΣΔ σε έναν αγώνα, που διεξήχθη στο Ρέικιαβικ, Ισλανδία, σε δημοσιότητα ως μια αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου η οποία προσέλκυσε περισσότερο παγκόσμιο ενδιαφέρον από οποιοδήποτε πρωτάθλημα σκάκι πριν ή μετά.
2010 – Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, Έλληνας πολιτικός και συγγραφέας.
O Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1 Νοεμβρίου 1919 – 17 Ιανουαρίου 2010) ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και συγγραφέας. Διατέλεσε επί σειρά ετών βουλευτής Κοζάνης, προδικτατορικά με την Ένωση Κέντρου και μεταπολιτευτικά με την Νέα Δημοκρατία και χρημάτισε υπουργός στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου (στον οποίο έμεινε πιστός κατά την Αποστασία του 1965) και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Γεννήθηκε το 1919 στην Κοζάνη. Αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο στα πανεπιστήμια του του Μάντσεστερ και του Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο) και της Χαϊδελβέργης (Δυτική Γερμανία). Εργάστηκε ως δικηγόρος, αρχικά στην Θεσσαλονίκη και από το 1970 στην Αθήνα. Μιλούσε τρεις γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.
Εκλέχθηκε βουλευτής Κοζάνης το 1961, το 1963 και το 1964 με την Ένωση Κέντρου, και έλαβε ενεργά μέρος στον Ανένδοτο Αγώνα. Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου διατέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμύνης από τον Φεβρουάριο του 1964 μέχρι τον Ιούλιο του 1965.
Μεταπολιτευτικά, ήταν γενικός γραμματέας της ΕΔΗΚ το διάστημα 1976-77, αλλά το 1978 προσχώρησε στην Νέας Δημοκρατίας με την οποία διατέλεσε βουλευτής Κοζάνης (1981-93), ενώ στις εκλογές του 1993 εκλέχθηκε με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, στο οποίο τον συμπεριέλαβε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Τον Σεπτέμβριο του 1994 διαγράφτηκε από την ΝΔ με απόφαση του τότε προέδρου της Μιλτιάδη Έβερτ.
Στενός συνεργάτης του Μητσοτάκη στα χρόνια της μεταπολίτευσης, (παρόλο που είχαν βρεθεί σε διαφορετικά στρατόπεδα στην κρίση του 1965) χρημάτισε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και υπουργός Βιομηχανίας, Έρευνας και Τεχνολογίας στην κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1989. Όταν ο Μητσοτάκης σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση τον Απρίλιο του 1990, ο Παπακωνσταντίνου έγινε από τα βασικά στελέχη της, και διατέλεσε υπουργός Γεωργίας από τον Απρίλιο του 1990 έως τον Αύγουστο του 1991, υπουργός Δικαιοσύνης από τον Αύγουστο του 1991 έως τον Αύγουστο του 1992 και, τέλος, υπουργός Εξωτερικών από τον Αύγουστο του 1992 μέχρι τον Οκτώβριο του 1993 και την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Ήταν τακτικός αρθρογράφος σε εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και σε ξένα περιοδικά. Διετέλεσε εταίρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, συνεργάτης του Ιδρύματος Μελετών της Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ), μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κινήσεως κ.α. Το 1995 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιπεκτσί για την ελληνοτουρκική φιλία.
Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών το 2010. Ανηψιός του, γιος του αδελφού του, είναι ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Ήταν νυμφευμένος με την Τάσα Στέφου, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες.
Το δίτομο έργο του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου «Η ταραγμένη εξαετία (1961 - 1967)» θεωρείται κλασικό για την συγκεκριμένη κρίσιμη περίοδο.
2013 – Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, Τούρκος δημοσιογράφος
Ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ (Mehmet Ali Birand, 9 Δεκεμβρίου 1941 — 17 Ιανουαρίου 2013) ήταν φιλελεύθερος Τούρκος δημοσιογράφος, πολιτικός σχολιαστής και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1941 στη συνοικία Μπέηογλου της Κωνσταντινούπολης. Αποφοίτησε από το Λύκειο Γαλατασαράι.
Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα το 1964 στην εφημερίδα Milliyet. Το 1992 ξεκίνησε να εκφωνεί το δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Show TV. Ο Μπιράντ παρουσίαζε επίσης την πολιτική εκπομπή 32η μέρα, αρχικά στον τηλεοπτικό σταθμό Show TV και μετέπειτα στο CNN Türk, όπου παρουσίαζε και τις ειδήσεις. Εργάστηκε και στο κανάλι Kanal D, επίσης ως παρουσιαστής ειδήσεων.
Έγραψε αρκετά βιβλία, μεταξύ των οποίων τα 30 Sıcak Gün, Diyet, Türkiye’nin Avrupa Macerası, 12 Eylül 04.00 και Emret Komutanım.
Ήταν μέλος του Δ.Σ. της ομάδας Γαλατασαράι.
Το Νοέμβριο του 2012, ο Μεχμέτ Αλί Μπιράντ αποκάλυψε σε τηλεοπτική εκπομπή πως, ενώ πάντοτε πίστευε πως είναι Τούρκος, πρόσφατα ανακάλυψε κουρδικές ρίζες στο γενεαλογικό του δέντρο.
Σαν σήμερα 18 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 18 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου, (Αθανάσιος, Θανάσης, Νάσος, Σάκης, Θάνος, Θανάσος, Θανασάκης, Σούλης, Αθανασία, Νάσια, Νάνσυ, Θανασία, Θανασούλα, Σούλα, Νάσα, Σούλη, Κύριλλος, Κυριλλία, Κυρίλλα, Κυρίλλη)
Αγίας Θεοδούλης, (Θεόδουλος, Θεοδούλιος, Θεοδούλης, Θεοδουλία, Θεοδούλα, Θεόδουλη)
18 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
532: Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός καταστέλλει τη Στάση του Νίκα.
1535: Ο Ισπανός κατακτητής Φρανθίσκο Πιθάρρο ιδρύει την πόλη Λίμα στο Περού.
1562: O Πάπας Πίος Δ' ανοίγει και πάλι τη Σύνοδο του Τρέντο για την τρίτη και τελευταία συνεδρία της.
1778: Ο Άγγλος πλοίαρχος Τζέιμς Κουκ ανακαλύπτει τα νησιά της Χαβάης και τα ονομάζει Σάντουιτς.
1823: Το Ναύπλιο ορίζεται έδρα της ελληνικής επαναστατικής κυβέρνησης.
1827: Συγκαλείται η Γ’ Εθνική Συνέλευση στην Ερμιόνη και Τροιζήνα, η οποία αναθεωρεί το Σύνταγμα και απευθύνει πρόσκληση στον Ιωάννη Καποδίστρια να αναλάβει Κυβερνήτης της Ελλάδας.
1833: Ο Όθων με τα μέλη της Αντιβασιλείας φθάνουν στο Ναύπλιο, επιβαίνοντες στην αγγλική φρεγάτα «Μαδαγασκάρη». Τον πρώτο βασιλιά της Ελλάδος συνοδεύουν 4.000 Βαυαροί στρατιώτες.
1854: Το Κομπότι πολιορκείται από Ελληνικά επαναστατικά στρατεύματα.
1871: Ο Γουλιέλμος Α΄ της Πρωσίας στέφεται αυτοκράτορας του Γερμανικού Ράιχ.
1879: Η Αγγλία κερδίζει την Ουαλία με 2-1 στο Kennington Oval στην πρώτη ποδοσφαιρική αναμέτρησή τους.
1896: Γίνεται η παρουσίαση της πρώτης μηχανής ακτινών Χ στη Νέα Υόρκη.
1901: Εκλέγεται μητροπολίτης Πάφου ο αρχιμανδρίτης Δουληγέρης.
1903: Ο διάδοχος Κωνσταντίνος αναλαμβάνει αρχηγός του Στρατού της Ηπείρου.
1903: Μαθητής ελληνικού δημοτικού σχολείου παθαίνει αφασία από χτύπημα δασκάλου.
1904: Μεγάλες απεργίες αρχίζουν στη Γερμανία, καθώς αποτυγχάνουν οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους βιομηχάνους των μεγάλων εργοστασίων νηματουργίας και των εργατών.
1910: Παραιτείται η κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και ορκίζεται νέα υπό τον Στέφανο Δραγούμη, κατ’ απαίτηση του Στρατιωτικού Συνδέσμου.
1911: Ο Γιουτζίν Ιλι προσγειώνεται με το αεροπλάνο του στο κατάστρωμα του θωρηκτού «Πενσυλβάνια», στο λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο, πραγματοποιώντας την πρώτη προσγείωση αεροσκάφους σε πλοίο.
1912: Ο άγγλος εξερευνητής, Ρόμπερτ Σκοτ φτάνει στο Νότιο Πόλο, σε μια προσπάθεια να είναι ο πρώτος, που θα επιτύχει το συγκεκριμένο εγχείρημα. Ωστόσο, ο Ρόαλντ Αμούνδσεν είχε πάρει την πρωτιά φτάνοντας εκεί ένα μήνα νωρίτερα.
1913: Ο διάδοχος Κωνσταντίνος αναλαμβάνει αρχηγός του Στρατού της Ηπείρου, που επιχειρεί να καταλάβει τα Ιωάννινα.
1913: Ο ελληνικός στόλος κατατροπώνει το οθωμανικό ναυτικό στη ναυμαχία της Λήμνου. 1914.
1919: Αρχίζει στο Παρίσι η Διάσκεψη Ειρήνης των Βερσαλλιών, που θέτει και επισήμως τέλος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Σμύρνη, με την περιφέρεια του Αϊδινίου θα παραχωρηθεί στην Ελλάδα.
1919: Ιδρύεται στην Αγγλία η εταιρεία κατασκευής πολυτελών αυτοκινήτων Bentley Motors.
1923: Καθιερώνεται στην Ελλάδα το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο, που θα ισχύσει από τις 16 Φεβρουαρίου. Έτσι, με το νέο ημερολόγιο, η 16η Φεβρουαρίου θα γίνει 1η Μαρτίου.
1939: Ο Λούις Άρμοστρονγκ ηχογραφεί το "Jeepers Creepers".
1941: Διαφωνίες ανακύπτουν στις ΗΠΑ για την παροχή βοήθειας στους Συμμάχους.
1942: Ο στρατηγός Μακ Άρθουρ απωθεί τους Ιάπωνες στο Μπατάαν των Φιλιππίνων.
1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Πολιορκία του Λένινγκραντ: Ο Κόκκινος Στρατός σπάει για πρώτη φορά τον κλοιό των ναζιστικών δυνάμεων. Με την Επιχείρηση Iskra καταφέρνει να ανοίξει ένα διάδρομο και ξεκινά τον ανεφοδιασμό της πόλης, ανακουφίζοντας μερικώς τους πολιορκημένους κατοίκους.
1943: Σημειώνεται η πρώτη εξέγερση των Εβραίων στο Γκέτο της Βαρσοβίας.
1944: Πραγματοποιείται για πρώτη φορά τζαζ κονσέρτο στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης.
1948: Ιδρύεται η CΟΜΕCΟΝ, το ισοδύναμο της ΕΟΚ στις κομουνιστικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης.
1953: Η Ελένη Σκούρα γίνεται η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής. Την ίδια μέρα, διεξάγεται ο πρώτος αγώνα της Φόρμουλα 1 στη Λατινική Αμερική, στο Μπουένος Άιρες. Η είσοδος στο κοινό είναι ελεύθερη. Στον 31ο γύρο η Ferrari του Νίνο Φαρίνα παρασύρει και σκοτώνει 13 άτομα και τραυματίζει σοβαρά 40.
1957: Ο Μάρκος Δράκος μέλος της ΕΟΚΑ πέφτει νεκρός στην μάχη σε ηλικία 25 ετών.
1964: Οι Beatles βρίσκονται για πρώτη φορά στους πίνακες κατάταξης του περιοδικού Μπίλμπορντ.
1965: Παντρεύονται ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αλίκη Βουγιουκλάκη στους Δελφούς.
1967: Ο Άλμπερτ ντε Σάλβο, γνωστός ως ο «Στραγγαλιστής της Βοστόνης», που διέπραξε σωρεία εγκλημάτων, καταδικάζεται σε ισόβια φυλάκιση.
1969: Εγκαινιάζεται στο Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών το Μουσείο Σικελιανού.
1972: Σύγκρουση δυο ελληνικών αμαξοστοιχιών στο Δοξαρά έχει ως συνέπεια το θάνατο 17 ανθρώπων και τον τραυματισμό 39.
1976: Παραστρατιωκή λιβανέζικη ομάδα μπαίνει στην περιοχή Καραντίνα της Βηρυτού και σκοτώνει πάνω από 1000 άτομα.
1977: Γίνεται στο Σίδνεϊ το καταστροφικότερο σιδηροδρομικό ατύχημα στην ιστορία της Αυστραλίας, όταν εκτροχιάζεται αμαξοστοιχία. 83 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 210 τραυματίζονται.
1978: Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κρίνει τη Βρετανία ένοχη για κακομεταχείριση κρατουμένων στις φυλακές της Νότιας Ιρλανδίας, ωστόσο δεν της επιρρίπτει κατηγορίες για βασανιστήρια.
1980: Οι σκύλοι εισάγονται στα ελληνικά σώματα ασφαλείας και επιτρέπεται η χρήση τους στα γήπεδα.
1980: Το θρυλικό άλμπουμ The Wall των Pink Floyd ανεβαίνει στο Νο1 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών.
1982: Ψηφίζεται στη Βουλή νομοσχέδιο για το μονοτονικό σύστημα.
1983: Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή επιστρέφει τα μετάλλια στην οικογένεια του Τζιμ Θορπ, μεγάλη μορφή του σύγχρονου αθλητισμού τριάντα χρόνια μετά το θάνατο του. Ήταν χρυσός Ολυμπιονίκης στο Πένταθλο και στο Δέκαθλο και τα μετάλλια του είχαν αφαιρεθεί επειδή παρέβη τους κανονισμούς περί ερασιτεχνικού αθλητισμού.
1984: Πυροβολείται στο κεφάλι από δυο οπλοφόρους έξω από το γραφείο του ο πρόεδρος του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βηρυτού Μάλκολμ Κερ. Την ευθύνη αναλαμβάνει η οργάνωση Ιερός Ισλαμικός Πόλεμος (Τζιχάντ).
1985: Με το ναυάγιο του πλοίου "Φιλίτσα" στα ανοικτά του Κάβο Ντόρο και τις έρευνες για τον εντοπισμό οκτώ ναυτικών, σφραγίζεται η θεομηνία που έχει πλήξει την Ελλάδα.
1985: Στις ΗΠΑ, δικαστήριο επιβάλλει στους κληρονόμους του Φερδινάντο Μάρκος να πληρώσουν αποζημίωση ύψους 180 δισεκατομμυρίων δραχμών προς τους 10.000 διαφωνούντες, θύματα βασανιστηρίων και άλλων ακροτήτων κατά την εποχή της διακυβέρνησης του πρώην δικτάτορα των Φιλιππίνων.
1989: Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» τραυματίζει στα πόδια τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Παναγιώτη Tαρασουλέα.
1991: Το Ιράκ επιβεβαιώνει την επίθεση με πυραύλους που εξαπέλυσε εναντίον του Ισραήλ.
1992: Ο IRA αναλαμβάνει την ευθύνη για την έκρηξη βόμβας σε λεωφορείο με οικοδόμους, που δούλευαν για το βρετανικό στρατό στο Μπέλφαστ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν οκτώ άτομα.
1992: Στην Κένυα, περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι συμμετέχουν στην πρώτη νόμιμη αντικυβερνητική διαδήλωση εδώ και 22 χρόνια.
1993: Χιονοστιβάδα σαρώνει χωριό της βορειοανατολικής Τουρκίας, καταστρέφοντας 50 σπίτια και σκοτώνοντας τουλάχιστον 16 άτομα.
1994: Ο υπουργός Εξωτερικών Θόδωρος Πάγκαλος θέτει τρεις όρους στα Σκόπια για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων: να αλλάξουν σημαία και Σύνταγμα και να διακηρύξουν ότι, τα σύνορα είναι οριστικά.
1995: Στις ΗΠΑ, δικαστήριο επιβάλλει στους κληρονόμους του Φερδινάντο Μάρκος να πληρώσουν αποζημίωση ύψους 180 δισεκατομμυρίων δραχμών προς τους 10.000 διαφωνούντες, θύματα βασανιστηρίων και άλλων ακροτήτων κατά την εποχή της διακυβέρνησης του πρώην δικτάτορα των Φιλιππίνων.
1996: Ο Κώστας Σημίτης εκλέγεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία και την προεδρία του κινήματος. Λαμβάνει 86 ψήφους, έναντι 75 του Άκη Τσοχατζόπουλου.
1996: Ο Μάικλ Τζάκσον και η Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ παίρνουν διαζύγιο έπειτα από 18 μήνες γάμου.
1997: Ο Μπορτζ Ούσλαντ από τη Νορβηγία είναι ο πρώτος άνθρωπος, που διασχίζει μόνος του και χωρίς βοήθεια την Ανταρκτική.
1998: Ο Νταν Γεωργιάδης χάνει τη μάχη με την επάρατη νόσο σε ηλικία 77 ετών. Διετέλεσε προπονητής του Ολυμπιακού, του Πανιωνίου και της Εθνικής Ελλάδας.
2000: Στον αγώνα ΑΕΚ - Σαβίνσκι (68-44) για το Κύπελλο Σαπόρτα, η ΑΕΚ ισοφαρίζει το 30χρονο ρεκόρ καλύτερης αμυντικής επίδοσης στα κύπελλα Ευρώπης. Είχε δεχθεί 44 πόντους την περίοδο 1970-71 στην προκριματική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών εναντίον της Ραμπάτ του Μαρόκο (95-44).
2001: Στη Γαλλία, η Βουλή υιοθετεί ομόφωνα νόμο για την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας του 1915. Στην Τουρκία, η κυβέρνηση με ανακοίνωσή της υποστηρίζει ότι ο νόμος θα επιφέρει σοβαρή και διαρκή ζημία στις διμερείς σχέσεις και ανακαλεί τον πρεσβευτή της στο Παρίσι για διαβουλεύσεις, ενώ ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου απευθύνει έκκληση για μποϊκοτάζ των γαλλικών προϊόντων.
2002: Δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τις εκρήξεις του ηφαιστείου Νγιραγκόνγκο, κοντά στην πόλη Γκόμα του Κονγκό, όπου ένας ποταμός από λάβα κόβει την πόλη στη μέση, καταβροχθίζοντας κτίρια και αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν πανικόβλητοι τα σπίτια τους. Μεγάλη είναι η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας για την αντιμετώπιση επικείμενων επιδημιών.
2004: 25 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 131 τραυματίζονται, οι περισσότεροι άμαχοι πολίτες, μετά από επίθεση αυτοκτονίας με 500 κιλά εκρηκτικά κατά του αμερικανικού αρχηγείου στη Βαγδάτη.
2011: Τον πρόεδρο της Κίνας Χου Τζιντάο υποδέχεται στα σκαλιά του Λευκού Οίκου ο Μπαράκ Ομπάμα, κατά την πλέον σημαντική επίσκεψη Κινέζου ηγέτη στις ΗΠΑ εδώ και 30 χρόνια.
2012: Ως αντίδραση στους νόμους SOPA και PIPA η Wikipedia και άλλες μεγάλες ιστοσελίδες πραγματοποιούν απεργία.
2015: Στο Μπουένος Άιρες βρίσκεται νεκρός με μια σφαίρα στο κεφάλι ο δικηγόρος και ομοσπονδιακός κατήγορος Αλμπέρτο Νισμάν. Λίγες μέρες είχε κατηγορήσει την κυβέρνηση της Κριστίνα Φερνάντες για υπόθαλψη τρομοκρατών. Τελικά ο θάνατος του κρίθηκε αυτοκτονία και η υπόθεση έκλεισε.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1689 – Μοντεσκιέ, Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος.
Ανέπτυξε τη θεωρία του διαχωρισμού των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική), η οποία επικράτησε και περιλαμβάνεται στα Συντάγματα σχεδόν όλων των δημοκρατικών χωρών του κόσμου.Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1689 στο Μπρεντ και απεβίωσε στις 10 Φεβρουαρίου του 1755 στο Παρίσι.
Γόνος οικογένειας δικαστικών, γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1689 κοντά στην πόλη Μπορντό, στη δυτική Γαλλία. Σπούδασε νομικά και στη συνέχεια εκλέχτηκε σύμβουλος στο τοπικό κοινοβούλιο του Μπορντό το 1714. Το 1716 κληρονομεί την μεγάλη περιουσία των γονιών του, και αρχίζει πρώτα να ασχολείται με τις επιστήμες, κυρίως την βοτανική και την ανατομία. Το ίδιο έτος εκλέγεται στην Ακαδημία Επιστημών του Μπορντό. Κληρονομεί επίσης από τον θείο του το αξίωμα του δικαστικού προέδρου, την περιουσία του και το όνομα Μοντεσκιέ.
Τα επόμενα χρόνια μελετά επιστήμες και συγγράφει διάφορες εργασίες περί της ηχούς, των νεφρικών αδένων, της βαρύτητας των σωμάτων κλπ. Αργότερα στρέφεται προς τις ανθρωπιστικές σπουδές μέσω της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας και το 1721 δημοσιεύει ανώνυμα στην Ολλανδία τις Περσικές Επιστολές, όπου απεικονίζει με σατιρική διάθεση την γαλλική κοινωνία εκείνη την περίοδο μέσα από τα μάτια δύο Περσών. Το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Μέχρι το 1725 διαμένει στο Παρίσι όπου κάνει κοσμική ζωή συχνάζοντας σε διάφορα σαλόνια. Το 1726 αναγκάζεται να πουλήσει μεγάλο μέρος της περιουσίας του για να ξεπληρώσει χρέη.
Το 1728 εκλέγεται μέλος της γαλλικής Ακαδημίας, και στην συνέχεια αναχωρεί για ταξίδι στην Ευρώπη. Επισκέπτεται πολλές χώρες, την Ιταλία, την Ουγγαρία και την Αυστρία το 1728, στη συνέχεια την Γερμανία(1729) και μετά την Ολλανδία). Κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών μελετά προσεκτικά Γεωγραφία, Οικονομία, Πολιτική καθώς και τα έθιμα των χωρών που επισκέπτεται. Τη διετία 1729-1730 διαμένει στην Αγγλία, μετά από πρόσκληση του λόρδου Τσέστερφιλντ. Επιστρέφει στην Γαλλία το 1731, στον πύργο της Μπρεντ, όπου και αφιερώνεται στην συγγραφή του Πνεύματος των Νόμων.
Το 1745 εν τέλει, δημοσιεύεται το "Πνεύμα των Νόμων", ανώνυμα σε εκδοτικό οίκο της Γενεύης, και γίνεται δεκτό με μεγάλη επιτυχία. Το 1754 συγγράφει το Essay sur le gout Δοκίμιο περί Γούστου για την Εγκυκλοπαίδεια, κατά παράκλησιν του ντ' Αλαμπέρ.
Το 1748 δημοσιεύει, σε ηλικία 59 ετών, το αριστούργημα του, το Πνεύμα των Νόμων Αυτό το έργο του, που γνώρισε τεράστια επιτυχία, έθεσε τις θεμελιώδεις αρχές των Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών και συγκεντρώνει όλη την ουσία της φιλελεύθερης σκέψης. Γνώρισε, όμως, και μεγάλη κριτική και αποδοκιμασία, και γι' αυτό το λόγο ο Μοντεσκιέ αναγκάστηκε να γράψει και να εκδώσει το 1750 την Υπεράσπιση του Πνεύματος των Νόμων.
Στο κύριο αυτό έργο του ο Μοντεσκιέ επιχειρεί να βρει και να αναλύσει τις θεμελιώδεις αρχές και την λογική διαφόρων πολιτικών θεσμών με την μελέτη των νόμων,που τους θεωρεί ως απλές αναφορές μεταξύ της κοινωνικής πραγματικότητας. Πρότεινε νέες μεθόδους διακυβέρνησης και νέες αντιλήψεις για το κράτος. Ακολούθησε την αριστοτελική μέθοδο της μελέτης των πραγματικών πολιτικών συστημάτων όπως υποτίθεται ότι είχαν λειτουργήσει στο παρελθόν. Αρνήθηκε ότι υπάρχει μία τέλεια μορφή πολιτεύματος, κατάλληλη για όλους τους λαούς κάτω από όλες τις συνθήκες.
Αναγνωρίζει τρεις τύπους πολιτεύματος: την μοναρχία, τη δημοκρατία και τον δεσποτισμό. Διακήρυξε ότι ο δεσποτισμός είναι περισσότερο κατάλληλος για χώρες απέραντες σε έκταση, η συνταγματική μοναρχία για μέτριας έκτασης χώρα, ενώ η δημοκρατία για μικρές χώρες.
Επίσης αναγνώρισε ότι η κατάχρηση εξουσίας είναι μία φυσική ανθρώπινη τάση και ότι κατά συνέπεια, κάθε κράτος τείνει να εκφυλιστεί σε δεσποτικό.
Κεφαλαιώδους σημασίας είναι η αρχή της διάκρισης των εξουσιών που διατύπωσε ο Μοντεσκιέ (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική) και πρότυπο μιας τέτοιας πολιτειακής οργάνωσης θεωρούσε βέβαια την Αγγλία της εποχής του. Υποστήριξε τέλος την επίδραση του κλίματος στην διαμόρφωση της πολιτικής συμπεριφοράς ενός λαού.
1743 – Λουί-Κλωντ ντε Σαιν Μαρτέν, Γάλλος φιλόσοφος.
Ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν (Γαλλικά: Louis-Claude de Saint-Martin, Αμπουάζ, 18 Ιανουαρίου 1743 - Ωλνέ, 14 Οκτωβρίου 1803) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ο επονομαζόμενος «Άγνωστος Φιλόσοφος», και θεμελιωτής του μυστικο-θεοσοφικού συστήματος του Μαρτινισμού. Παρ´όλο που ο ίδιος δεν ίδρυσε καμία οργάνωση με το όνομά του, ουσιαστικά επηρέασε τους μυημένους από αυτόν μαθητές, ο κυριώτερος των οποίων (Gerard Encausse ή Papus) δημιούργησε μία οργάνωση με πολύ χαλαρή δομή μέσα από την οποία διαδίδεται η Διδασκαλία και η Μύηση την οποία και ο ίδιος είχε λάβει μαζί με άλλους.
Το όνομα του Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν συνδέεται με το ρεύμα του ιλλουμινισμού, που αντιτάχθηκε στο υλιστικό πνεύμα των εγκυκλοπαιδιστών του 18ου αιώνα. Ο ιλλουμινισμός προτείνει την μελέτη των χριστιανικών γραφών υπό το φως του εσωτερισμού, τονίζοντας την εσωτερικότητα της μυστικιστικής αναζητήσεως και απορρίπτοντας τον σχολαστικισμό. Κατά την ίδια εποχή με τον Σαιν-Μαρτέν, ο Γερμανός Eckhartshausen (1752 - 1813) συγγράφει έναν αριθμό έργων, μεταξύ των οποίων την περίφημη Νεφέλη στο Αγιαστήριο. Ο Σουηδός μυστικιστής Εμάνουελ Σβέντενμποργκ (Emmanuel Swedenborg) εντάσσεται επίσης στο ρεύμα του ιλλουμινισμού.
Η επίδραση του ιλλουμινισμού στο ευρωπαϊκό πνεύμα υπήρξε γόνιμη: ο ρομαντισμός και ο συμβολισμός θα αντλήσουν από εκεί την κοσμοαντίληψή τους. Ο Μπαλζάκ εξάλλου - μεταξύ πολλών άλλων - επηρεάσθηκε βαθύτατα από την σκέψη του ιλλουμινισμού.
Ο Λουι-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν γεννήθηκε στην Αμπουάζ στις 18 Ιανουαρίου του 1743 από αριστοκρατική οικογένεια. Η αγάπη, η ανατροφή και η παιδεία που θα του προσφέρει η μητριά του θα συμβάλουν στην ανάπτυξη ευγενών συναισθημάτων και σε μία ιδιαίτερη ευαισθησία ψυχής. Σπούδασε νομική και επρόκειτο να ασχοληθεί με την δικηγορία, κατά την επιθυμία των γονέων του. Όμως το επάγγελμα αυτό δεν τον ικανοποιεί. Ένας φίλος του τον επηρεάζει και το 1765 (ήταν τότε 22 ετών) αποκτά τον βαθμό του υπολοχαγού στο σύνταγμα του Φουά, που τότε βρισκόταν στο Μπορντώ.
Το 1765, δια της μεσολαβήσεως ενός συναδέλφου και φίλου του, του λοχαγού de Grainville, ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν γίνεται δεκτός στο "Τάγμα των Τεκτόνων Ιπποτών Εκλεκτών Κοέν του Σύμπαντος", το οποίο είχε ιδρυθεί περί το 1758 από τον δον Μαρτίνεθ ντε Πασκουαλλύ (Martinez de Pasqually). Αυτός διετείνετο ότι κατείχε τις κλείδες της ιουδαιο-χριστιανικής παραδόσεως, αντικείμενο δε του Τάγματος που είχε ιδρύσει ήταν η θεουργία. Τον Οκτώβριο λοιπόν του 1768 ο Σαιν-Μαρτέν μυείται κανονικά στο Τάγμα των "Εκλεκτών Κοέν", μυητής του δε ήταν ο Baudry de Balzac. Το 1771 εγκαταλείπει τον στρατό για να αφιερωθεί στο Τάγμα. Για κάποιο διάστημα διατελεί γραμματέας του δον Μαρτίνεθ.
Κατά τα έτη 1773 - 1774 διαμένει στην Λυών, στο σπίτι του φίλου και επίσης "Εκλεκτού Κοέν" Ζαν-Μπατίστ Βιλλερμόζ (Jean-Baptiste Willermoz, 1730-1824). Κατά την διάρκεια της διαμονής του εκεί, ο Σαιν-Μαρτέν συντάσσει το πρώτο του έργο: Περί Πλανών και Αληθείας, το οποίον εξεδόθη το 1775. Ο Φυσικός Πίνακας των σχέσεων μεταξύ Θεού, Ανθρώπου και Σύμπαντος (1782) επεκτείνει τα όσα αναπτύσσονται στο Περί Πλανών και Αληθείας
Ήδη, από την εποχή εκείνη, ο Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν απομακρύνεται από την οδό των εξωτερικών τελετουργιών (οι οποίες αποτελούσαν αντικείμενο των "Εκλεκτών Κοέν") και προσανατολίζεται προς μία κατεύθυνση "εσωτερικότερη": κατ' αυτόν, ο "Αναμορφωτής", ο Σαρκωθείς Λόγος, έχει καταδείξει την οδό της απ' ευθείας επαφής μαζί Του δια της προσευχής.
Κατά τα έτη 1788-1791 διαμένει στο Στρασβούργο, η δε παραμονή του εκεί θα αποτελούσε ίσως τον σημαντικότερο σταθμό της ζωής του: γνωρίζει την Μαντάμ ντε Μπέκλιν (Mme de Böcklin), η οποία τον φέρει σε επαφή με την φιλοσοφία του Γιάκομπ Μπαίμε (Jacob Boehme) (1575-1624).
1815 – Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ, Γερμανός θεολόγος.
Ο Κόνσταντιν φον Τίσεντορφ (γερμ. Lobegott Friedrich Konstantin von Tischendorf) (18 Ιανουαρίου 1815 - 7 Δεκεμβρίου 1874) ήταν Γερμανός θεολόγος της προτεσταντικής εκκλησίας.
Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1815 στο Λένγκενφελντ. Ο πατέρας του ήταν γιατρός το επάγγελμα. Η καταγωγή της οικογένειας ήταν από μεγάλη δυναστεία κατασκευής χάρτου. Σχολείο πήγε στο Λένγκενφελντ και από το 1829 συνέχισε στο γυμνάσιο του Πλάουεν. Σπούδασε θεολογία και φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ το έτος 1838, ενώ δύο χρόνια αργότερα αναγορεύτηκε καθηγητής (Habilitation). Διορίστηκε καθηγητής από το 1838 ως το 1839 και παντρεύτηκε το 1845. Απόκτησε οκτώ παιδιά. Περιηγήθηκε την Γαλλία, Αγγλία, Ιρλανδία, Ιταλία, και την Μικρά Ασία. Επέστρεψε το 1845 στην Λειψία και ασχολήθηκε με την επεξεργασία των ευρημάτων του, ιδιαίτερα με την ιστορία των χειρογράφων της Καινής Διαθήκης. Αποκρυπτογράφησε το Παλίμψηστο του Εφραίμ του Σύρου, ανακάλυψε τον Σιναϊτικό Κώδικα και μελέτησε την μετάφραση των Εβδομήκοντα. Προσβλήθηκε από εγκεφαλικό στις 5 Μαΐου 1873 και απεβίωσε στις 7 Δεκεμβρίου 1874 στην Λειψία.
1856 – Ντάνιελ Χέιλ Γουίλιαμς, Αμερικανός χειρουργός.
1880 – Πάουλ Έρενφεστ, Αυστριακός φυσικός και μαθηματικός.
Ο Πάουλ Έρενφεστ (Paul Ehrenfest, 18 Ιανουαρίου 1880 – 25 Σεπτεμβρίου 1933) ήταν Αυστριακός φυσικός και μαθηματικός. Πέρασε άσχημα σχολικά χρόνια, μιας και, ως Εβραίος, ήταν δακτυλοδεικτούμενος στο σχολείο και έχασε και τους δυο γονείς του σε νεαρή ηλικία. Ο δάσκαλός του Λούντβιχ Μπόλτζμαν τον έκανε και αγάπησε τα Μαθηματικά και τη Φυσική. Μετά από ένα διάστημα στην Αγία Πετρούπολη, όπου πήγε με τη σημαντική μαθηματικό ρωσίδα γυναίκα του Τατιάνα Αλεξέγεβνα, τελικά προσελήφθη καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Λέιντεν στην Ολλανδία ως διάδοχος του Λορέντς το 1912. Εκεί έκανε το μεγαλύτερο μέρος της έρευνάς του και κέρδισε τη φήμη του καλύτερου δασκάλου της γενιάς του κατά τον Αϊνστάιν, με τον οποίο ήταν προσωπικός φίλος, όπως και με τον Μπορ.
Είχε πολλές σημαντικές συνεισφορές στη Στατιστική Φυσική, την Κβαντομηχανική (μεταξύ άλλων εργασίες για τη φύση του φωτονίου,τη στατιστική της Κβαντομηχανικής και το γνωστό πλέον σαν Θεώρημα του Έρενφεστ), τη Θερμοδυναμική και τις μετατροπές φάσεων.
Ο Έρενφεστ δεν ήθελε να συμβαδίσει με την επανάσταση της Κβαντομηχανικής την οποία θεωρούσε λανθασμένη. Όλα αυτά τα χρόνια δυστυχίας και αμφιβολίας τον κατέβαλλαν και, στις 23 Σεπτέμβρη του 1933, αυτοκτόνησε αφού πρώτα πυροβόλησε τον γιο του που υπέφερε από ανίατη ασθένεια.
1888 – Αλέξανδρος Καραμανλάκης, έλληνας δημοσιογράφος και πρωτοπόρος αεροπόρος, που σκοτώθηκε κατά την πτώση του αεροπλάνου του στον Κορινθιακό Κόλπο. (Θαν. 29/8/1912)
1892 – Όλιβερ Χάρντι, το πληθωρικό μισό του κινηματογραφικού ζευγαριού «Χοντρός-Λιγνός». (18 Ιανουαρίου 1892 - 7 Αυγούστου 1957)
Ο Νόρβεν Χάρντι, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ξεκίνησε τη ζωή του ως όμορφος μπέμπης σε μία πολυμελή οικογένεια στην Τζόρτζια και ήταν το μικρότερο από έξι παιδιά. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και πέθανε όταν ο Όλιβερ ήταν 10 ετών. "Νομίζω ότι δεν αποφάσισα ποτέ τη ζωή μου το οριστικό μου επάγγελμα. Θέλησα να ακολουθήσω τα νομικά αλλά σύντομα εγκατέλειψα τις σπουδές". Είχε φυσική κλίση στο τραγούδι (όλη η οικογένεια αγαπούσε τη μουσική) και σπούδασε μάλιστα τενόρος στη Μουσική Ακαδημία της Ατλάντας. Πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο το 1914 (στην ταινία Outwitting Dad) και στα επόμενα χρόνια ερμήνευσε δευτερεύοντες ρόλους. Ζύγιζε 127 κιλά και είχε ύψος 1,88 μ. Η αγάπη του στο φαγητό τον βοήθησε να διατηρήσει τον όγκο του, αν και νέος ασχολιόταν με τα σπορ, έπαιζε ποδόσφαιρο και λάτρευε (ως μεγάλος) το γκολφ. Ήταν ευκίνητος και πολύ καλός χορευτής.
Πριν γνωρίσει τον Σταν Λόρελ, ο Όλιβερ Χάρντι είχε παίξει σε περισσότερες από 250 ταινίες. Μαζί με τον Σταν Λόρελ, όμως, αποτέλεσαν το διασημότερο κωμικό δίδυμο στην ιστορία του κινηματογράφου. Το δίδυμο δημιουργήθηκε από τον παραγωγό Χολ Ρόουτς, πνευματικό πατέρα -μαζί με τον σκηνοθέτη Λίο Μακ Κάρεϊ- του Χοντρού και του Λιγνού. Πρωτοσυναντήθηκαν στην οθόνη στο The Lucky Dog (1921) και έπαιξαν μαζί και σε άλλες ταινίες, όπως στο Duck Soup (1927), αλλά ως πραγματικό ντουέτο εμφανίστηκαν στο Φορώντας παντελόνια στον Φίλιπ (Putting Pants on Philip, 1927), όπου ο Σταν υποδύεται έναν νεαρό Σκωτσέζο που έρχεται στην Αμερική στον θείο του Όλι. Το 1927 ο Χοντρός και ο Λιγνός γύρισαν 13 ταινίες και το 1928 11 και ως το 1932 εμφανίζονταν σε μικρού μήκους και, ως επί το πλείστον, βουβές. Μεταξύ αυτών οι: Η μάχη του αιώνα, Μουσικοί για κλάματα, Μια τέλεια μέρα (1929), Ο Χοντρός και ο Λιγνός φορτοεκφορτωτές (The Music Box, 1932), που απέσπασε ένα από τα Όσκαρ για μικρού μήκους ταινία εκείνης της χρονιάς, κ.α. Μετά το 1932 άρχισαν την παραγωγή μεγάλου μήκους και ομιλουσών, ανάμεσα στις οποίες ορισμένες από τις πιο απολαυστικές: Ο Χοντρός και ο Λιγνός πάνε στον πόλεμο, Τα παιδιά της ερήμου, Δυο εύθυμοι Σκωτσέζοι, Ο Χοντρός και ο Λιγνός καουμπόηδες, Οι δύο βλάκες, Βάρδα Φουρνέλο, Τα κούτσουρα της Οξφόρδης, κ.α.
Ο Χοντρός και ο Λιγνός, το διασημότερο δίδυμο στην ιστορία του κινηματογράφου, έπαψε ουσιαστικά να υπάρχει πριν από τον κλινικό θάνατο του ζεύγους. Την τελευταία τους ταινία τη γύρισαν στη Γαλλία το 1950 (Οι Νέοι Ροβινσώνες). Οι βασιλιάδες του γέλιου ήταν ήδη εξασθενημένοι και κουρασμένοι. Αλλά από τη στιγμή που συναντήθηκαν, τέλη του 1920, ως τη χρονιά που ο Όλιβερ Χάρντι πέθανε παρέμειναν στενά συνδεδεμένοι όχι μόνο γιατί το ντουέτο τους πωλούσε αλλά γιατί ήταν και καλοί φίλοι: "Ο Όλι ήταν σαν αδελφός μου. Νιώθαμε ο ένας τον άλλον, αν και δεν κάναμε συχνά παρέα έξω από τα πλατό. Η ζωή του έξω από το στούντιο ήταν αφιερωμένη στα σπορ και κυρίως στο γκολφ, που λάτρευε. Η δική μου ζωή, ήταν δουλειά και τίποτα άλλο. Μου άρεσε να παρακολουθώ την ταινία σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν μαλώσαμε ποτέ".
Ο Όλιβερ Χάρντι πέθανε το 1957, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια, σε ηλικία 65 χρόνων.
Δύο αστεροειδείς, οι 2865 και 2866 ονομάστηκαν «Λόρελ» και «Χάρντι» στη μνήμη των Σταν Λόρελ και Όλιβερ Χάρντι.
1904 – Κάρι Γκραντ, Άγγλος ηθοποιός.
Ο Άρτσιμπαλντ Αλεξάντερ Λιτς (18 Ιανουαρίου 1904 – 29 Νοεμβρίου 1986), γνωστότερος με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Κάρι Γκραντ ήταν Άγγλος ηθοποιός που πρωταγωνίστησε σε μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες της χρυσής περιόδου του αμερικανικού κινηματογράφου. Οι γνωστότερες του ταινίες είναι οι εξής: Διαζύγιο με Προθεσμία (The Awful Truth, 1937), Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη (Bringing Up Baby, 1938), Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story, 1940), Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου (His Girl Friday, 1940), Υπόθεση Νοτόριους (Notorius, 1946) και Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων (North By Northwest, 1959). Η συμμετοχή του σ' αυτές τις ταινίες σε συνδυασμό με τον άνετο χαρακτήρα του και τη γοητευτική του εμφάνιση έδωσαν στο όνομά του θρυλική υπόσταση. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δεύτερο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Ο Άρτσιμπαλντ Λιτς γεννήθηκε στο Χόρφιλντ του Μπρίστολ στην Αγγλία από τον Ιλάια Τζέιμς Λιτς και την Έλσι Μαρία Κίνγκντον. Ήταν μοναχογιός και η παιδική του ηλικία δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένη. Η μητέρα του, που είχε χάσει ένα παιδί, το οποίο πέθανε πριν τη γέννηση του Γκραντ, έπασχε από κατάθλιψη. Ο πατέρας του την έκλεισε σε ίδρυμα και είπε στον εννιάχρονο Άρτσι ότι έφυγε για μακρινό ταξίδι. Ο Γκραντ έμαθε την αλήθεια και συνάντησε την έγκλειστη σε ίδρυμα μητέρα του αφότου έκλεισε τα τριάντα. Το 1918 απεβλήθη από το σχολείο και αποφάσισε να ακολουθήσει τον θίασο του Μπομπ Πέντερ σε περιοδείες ανά την Αγγλία, ως ακροβάτης. Το 1920 ο θίασος ταξίδεψε στην Αμερική και μαζί και ο Γκραντ. Ο θίασος επέστρεψε στην Αγγλία, αφήνοντας πίσω του τον Γκραντ που αποφάσισε να κάνει πατρίδα του τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις ΗΠΑ ο Γκραντ συνέχισε να περιοδεύει με πλανόδιους θιάσους δουλεύοντας ως πότε ως ακροβάτης, πότε ως ζογκλέρ και ενίοτε ως τραγουδιστής και χορευτής.
Μετά από κάποιες επιτυχίες σε κωμωδίες του Μπρόντγουεϊ ο Γκραντ πήγε στο Χόλιγουντ όπου υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία παραγωγής Paramount. Το όνομα Κάρι Λόκγουντ που είχε διαλέξει για καλλιτεχνικό ψευδώνυμο δεν άρεσε στους παραγωγούς και τον ανάγκασαν να το αλλάξει. Τότε υιοθέτησε το επίθετο Γκραντ.
Το 1970 τιμήθηκε με ειδικό βραβείο Όσκαρ για την προσφορά του στην 7η τέχνη.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γκραντ, έγινε διοικητικό μέλος και των εταιριών Hollywood Park Inc., Western Airlines και Metro-Goldwyn-Mayer. Το 1970 του απένειμαν Τιμητικό Όσκαρ για την προσφορά του στο χώρο του κινηματογράφου. Στα τέλη της δεκαετίας του 70 έκανε περιοδείες ανά τις ΗΠΑ, όπου προβάλλονταν στιγμιότυπα από τις ταινίες του κι απαντούσε σε ερωτήσεις από το κοινό. Το 1981 παντρεύτηκε για πέμπτη φορά τη Μπάρμπαρα Χάρις που έμεινε στο πλευρό του μέχρι και το θάνατό του από εγκεφαλική αιμορραγία το 1986. Για τρεις δεκαετίες περίπου, ο Γκραντ δούλεψε τους ρόλους με όπλο αυτή την ξεχωριστή, προσωπική χάρη. Η επιρροή του ήταν τόσο σημαντική ώστε να θεωρείται πρότυπο για πολλούς άνδρες της εποχής του. Κάποτε μάλιστα δήλωσε ειρωνευόμενος "Όλοι θέλουν να γίνουν Κάρι Γκραντ. Ακόμα κι εγώ θέλω να γίνω Κάρι Γκραντ".
1914 – Γιάννης Παπαϊωάννου, Έλληνας συνθέτης και μουσικός του ρεμπέτικου.
Από μικρός εργάστηκε ως ψαράς, μαραγκός, σε συνεργείο αυτοκινήτων και σε οικοδομές και σταμάτησε να πηγαίνει σχολείο από νωρίς. Υπήρξε κουμπάρος και στενός συνεργάτης του Βασίλη Τσιτσάνη.
1915 – Βασίλης Τσιτσάνης, Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής.
Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λαϊκούς συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές του 20ού αιώνα, του οποίου τραγούδια ακούγονται μέχρι και σήμερα. Ήταν μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.
1921 – Γιοϊσίρο Νάμπου, Αμερικανός φυσικός ιαπωνικής καταγωγής (βραβείο Νόμπελ 2008).
1928 – Αλεξάντερ Γκομέλσκι, Ρώσος προπονητής καλαθοσφαίρισης.
Ο Αλεξάντερ Γιακόβλεβιτς Γκομέλσκι (ΕΣΣΔ, 18 Ιανουαρίου 1928 – Μόσχα, Ρωσία, 16 Αυγούστου 2005) ήταν Ρώσος προπονητής καλαθοσφαίρισης, εβραικής καταγωγής.
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως προπονητής το 1948 στο Λένινγκραντ με την ομάδα Σπάρτακ Λένινγκραντ. Το 1953 προσλήφθηκε στην ΑΣΚ Ρίγα, μια ομάδα του Σοβιετικού Στρατού, οδηγώντας την σε 5 τίτλους πρωταθλήματος ΕΣΣΔ και τρεις ευρωπαϊκές κατακτήσεις, από το 1958 έως και το 1960. Το 1969 μεταπήδησε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας έως το 1980, κατακτώντας με αυτήν 9 σοβιετικά πρωταθλήματα (1970–1974, 1976–1979), 2 κύπελλα (1972–1973) και επιπλέον έναν ευρωπαϊκό τίτλο στα 1971, οδηγώντας επίσης το σύλλογο σε δυο ακόμη Τελικούς, του τότε "Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης" το 1970 και το 1973.
Ο Γκομέλσκι διετέλεσε προπονητής της Εθνικής Ομάδας Μπάσκετμπολ της ΕΣΣΔ, για σχεδόν 30 ολόκληρα χρόνια, οδηγώντας την σε 6 τίτλους Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων(1963, 1965, 1967, 1969, 1979 και 1981, ενώ ηττήθηκε στον Τελικό του 1987 από την Εθνική Ελλάδας στην παράταση), σε 2 κατακτήσεις Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων (1967 και 1982) όπως επίσης και στο χρυσό μετάλλιο στη Θερινή Ολυμπιάδα του 1988.
Ήταν ο τεχνικός της Σοβιετικής Εθνικής Ομάδας το 1972 και αναμένονταν να κοουτσάρει την ομάδα στην Ολυμπιάδα του Μονάχου, αλλά η KGB ακύρωσε το διαβατήριό του, φοβούμενη μήπως ο Γκομέλσκι, καθότι Εβραίος, επιχειρούσε να διαφύγει στο Ισραήλ.
Η σοβιετική ομάδα, οδηγούμενη αντί αυτού, από τον Βλαντιμίρ Κοντράσιν κατέκτησε εκείνη τη χρονιά το πρώτο της χρυσό μετάλλιο Ολυμπιακών Αγώνων, νικώντας στον Τελικό του Τουρνουά την ομάδα των ΗΠΑ, με ένα αμφισβητούμενο καλάθι του Σεργκέι Μπέλοφ. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Γκομέλσκι χρημάτισε πρόεδρος της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ανέλαβε επίσης την τεχνική ηγεσία πολλών άλλων ομάδων, στην Ισπανία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.
Από το 1995 το όνομά του περιλαμβάνεται στο Μουσείο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame'. Το 2007, δυο χρόνια μετά το θάνατό του περιελήφθη και στο Μουσείο της FIBA (FIBA Hall of Fame). Το ετήσιο βραβείο για τον καλύτερο προπονητή της Ευρωλίγκας φέρει επίσης την επωνυμία "Αλεξάντερ Γκομέλσκι", όπως επίσης και το Μουσείο της ΤΣΣΚΑ.
1932 – Χρόνης Εξαρχάκος, ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός θεάτρου και τηλεόρασης.
1933 – Ρέι Ντόλμπι, Αμερικανός εφευρέτης
1937 – Τζον Χιουμ, Ιρλανδός πολιτικός, (Νόμπελ Ειρήνης 1998).
Ο Τζων Χιουμ (John Hume, γενν. 18 Ιανουαρίου 1937) είναι Ιρλανδός πολιτικός από το Ντέρυ της Βόρειας Ιρλανδίας. Υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού και Εργατικού Κόμματος και τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1998 μαζί με τον Ντέιβιντ Τριμπλ για τη συμβολή του στην ειρηνευτική διαδικασία στη Βόρεια Ιρλανδία.
Εκτός από πρόεδρος του Σοσιαλδημοκρατικού και Εργατικού Κόμματος (από το 1979 ως το 2001) ο Χιουμ διετέλεσε μέλος της Συνελεύσεως της Βόρειας Ιρλανδίας, του Βρετανικού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής. Θεωρείται ως μία από τις σημαντικότερες μορφές στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Ιρλανδίας και ως ένας από τους «αρχιτέκτονες» της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Β. Ιρλανδία.
1947 – Αργύρης Μπακιρτζής, Έλληνας τραγουδιστής.
Ο Αργύρης Μπακιρτζής γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1947 στη Θεσσαλονίκη. Είναι αρχιτέκτονας στην Αρχαιολογική Υπηρεσία της Καβάλας με ιδιαίτερο έργο στις βυζαντινές αρχαιότητες της Βορείου Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα έχει ασχοληθεί με την αναστήλωση και τη διατήρηση των εξής μνημείων: Καμάρες της Καβάλας, τον τεκκέ του Σέλινου, το Μεγάλο Τέμενος Διδυμοτείχου, την Κοσμοσώτειρα Φερρών, το Οκτάγωνο Φιλίππων, τα τζαμιά των Σερρών, τον πύργο της Απολλωνίας, τον πύργο του Καντακουζηνού στο Πύθιο, τα σπίτια της Παναγίας Καβάλας, την παλιά πόλη της Ξάνθης, κ.ά. Μένει χρόνια στην Καβάλα. Βέβαια, όλοι τον ξέρουν σαν τραγουδιστή των Χειμερινών Κολυμβητών, του μακροβιότερου ελληνικού σχήματος. Είναι αυτοδίδακτος μουσικός και γράφει στίχους και μουσική.
Είναι αγαπημένος ηθοποιός του Σταύρου Τσιώλη και έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες του, όπως το «Έρωτας στη χουρμαδιά» (1990), «Παρακαλώ γυναίκες μην κλαίτε» (1992), «Ο Χαμένος Θησαυρός του Χουρσίτ Πασά» (1996), «Ας περιμένουν οι γυναίκες» (1998) και «Φτάσαμεεε!...» (2004).
1948 – Θωμάς Μπακαλάκος, Έλληνας συνθέτης.
Ο Θωμάς Μπακαλάκος (Καρδίτσα, 20 Ιανουαρίου 1948) είναι Έλληνας μουσικοσυνθέτης και μαθηματικός, με πολιτιστική και κοινωνικοπολιτική δραστηριότητα, που αποτέλεσαν πηγές εμπειριών, γνώσεων και έμπνευσης για το συνθετικό έργο του. Σε μικρό χρονικό διάστημα από την έναρξη των σπουδών του ταυτόχρονα, στη Μαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο ωδείο, ξεκίνησε το συνθετικό του έργο. Τον απασχόλησε το ζήτημα της θεμελίωσης της μουσικής ως επιστήμης με την αυστηρότητα που αυτό συνεπάγεται και προσπάθησε να δώσει τις δικές του απαντήσεις στο ερώτημα, ποιος είναι ο λόγος που οι αρχαίοι Έλληνες δεν μας άφησαν καταγραμμένη την πλούσια μουσική τους φιλολογία, ενώ έγινε ακριβώς το αντίθετο με την αρχαία Ελληνική γραμματεία, που παρά τις μεγάλες απώλειες από εκείνα που είχαν καταγραφεί, διασώθηκαν και έφτασαν μέχρι τις μέρες μας θησαυροί γνώσεων μέσα από συγγράμματα, τα οποία αποτελούν ατράνταχτες αποδείξεις πνευματικής και πολιτιστικής ανωτερότητας. Στο πλαίσιο αυτό ήταν και η επιστημονική του ανακοίνωση στο συνέδριο που διοργάνωσε το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Τομέας Μαθηματικών και Πληροφορικής) του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας Επιστήμης και Εκπαίδευσης (Κ.Ε.ΕΠ.ΕΚ). Στην εισήγησή του με θέμα «Η μουσική ως μέσο επικοινωνίας και η σχέση της με τα μαθηματικά», παρουσίασε μια νέα μέθοδο μουσικής σημειογραφίας με μαθηματικό τρόπο, που την ονομάζει Αριθμητική Μουσική Παράσταση (Α.Μ.Π.). Η καταγραφή μιας μουσικής σύνθεσης μέσω της Α.Μ.Π, επιτυγχάνεται μόνο με τη χρήση των αριθμών και των τεσσάρων πράξεων της αριθμητικής.
1955 – Κέβιν Κόστνερ, Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός.
Ο Κέβιν Κόστνερ (Kevin Michael Costnerr, 18 Ιανουαρίου 1955) είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, μουσικός και παραγωγός ταινιών. Έκανε το ντεμπούτο του στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και το 1987 πρωταγωνίστησε στη μεγάλη επιτυχία «Οι Αδιάφθοροι». Από τότε η καριέρα του άρχισε να πηγαίνει πολύ καλά με αποκορύφωμα την ταινία «Χορεύοντας με τους Λύκους» η οποία του χάρισε δύο Όσκαρ και δύο Χρυσές Σφαίρες (σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας). Έχει πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες.
1956 – Ρέι Ντόλμπυ, εφευρέτης του ομώνυμου συστήματος για τη μείωση του θορύβου
1964 – Έφη Θώδη, Ελληνίδα τραγουδίστρια.
1969 – Ντέιβ Μπατίστα, Αμερικανός παλαιστής.
1971 – Ζοζέπ Γκουαρδιόλα, Ισπανός ποδοσφαιριστής.
1984 – Γιάννης Δρυμωνάκος, πρωταθλητής Ευρώπης στην κολύμβηση.
Ο Γιάννης Δρυμωνάκος (18 Ιανουαρίου 1984) είναι Έλληνας πρωταθλητής Ευρώπης στην κολύμβηση, στο στιλ της πεταλούδας. Άρχισε την κολύμβηση με την προτροπή της μητέρας του, η οποία θαύμαζε το Μαρκ Σπιτς. Περίπου 15 χρόνια μετά θεωρείται ο Έλληνας κολυμβητής με τις περισσότερες επιτυχίες. Προπονητής του είναι ο Γιάννης Ορφανίδης.
Το Δεκέμβριο του 2007 έγινε ο πρώτος Έλληνας κολυμβητής που κατέκτησε δύο μετάλλια σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 25άρας πισίνας. Ο Δρυμωνάκος βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένη ουσία και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από κάθε αγωνιστική δραστηριότητα για δύο χρόνια από την Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΚΟΕ), στις 30 Ιουνίου του 2008. Έπειτα από την αθώωσή του από ποινικό δικαστήριο, επέστρεψε στην ενεργό δράση το 2010.
1987 – Γρηγόρης Μάκος, Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, o οποίος αγωνίζεται στη θέση του μέσου.
1987 - Στέφαν Φιλίποβιτς, Μαυροβούνιος τραγουδιστής.
1988 – Αναστάσιος Κίσσας, Κύπριος ποδοσφαιριστής.
2001-Τόμας Ράτζι,Ιταλός κιθαρίστας στο συγκρότημα maneskin.
Θάνατοι σαν σήμερα
350 – Κώνστας, Ρωμαίος αυτοκράτορας.
474 – Λέων Α’, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Λέων Α΄ (401 - 18 Ιανουαρίου 474) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από το 457 έως το 474. Λόγω της καταγωγής του από τη Θράκη ήταν γνωστός και ως Λέων Α' ὁ Θρᾷξ. Κυβερνώντας τη Βυζαντινή αυτοκρατορία για σχεδόν 20 χρόνια, αποδείχθηκε ικανός κυβερνήτης.
1174 - Βλαδίσλαος Β΄, βασιλιάς της Βοημίας.
1221 - Θεοδώριχος Α΄, μάργραβος του Μάισσεν.
1254 - Ερρίκος Α΄, βασιλιάς της Κύπρου.
1367 – Πέτρος Α΄, βασιλιάς της Πορτογαλίας.
1411 - Ιάκωβος της Μοραβίας, βασιλιάς της Γερμανίας.
1547 - Πιέτρο Μπέμπο, Ιταλός καρδινάλιος.
1586 - Μαργαρίτα της Πάρμας, δούκισσα της Φλωρεντίας.
1849 – Πανούτσος Νοταράς, Έλληνας πολιτικός. (31 Μαρτίου 1752 - 18 Ιανουαρίου 1849).
Πρόσωπο καθολικής αποδοχής, ο Πανούτσος Νοταράς είχε διακριθεί για τη μεγάλη του προσφορά στα κοινά. Γόνος μεγάλης οικογένειας με ρίζες στο Βυζάντιο, γεννήθηκε το 1740 ή το 1752 στα Τρίκαλα της Κορινθίας και έλαβε κλασική παιδεία. Πατέρας του ήταν ο Σπυρίδων Νοταράς.
Η έναρξη του κοινοβουλευτικού βίου στην Ελλάδα, το 1843, συνδέθηκε με το όνομα του πρώτου προέδρου της Βουλής, του Πανούτσου Νοταρά. Μετά την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό τον Ανδρέα Μεταξά και προκηρύχθηκαν εκλογές για τον Οκτώβριο του 1843. Η νέα Εθνική Συνέλευση επιφορτίστηκε και με το καθήκον να καταρτίσει το πρώτο μετεπαναστατικό Σύνταγμα της χώρας. Στις 8 Νοεμβρίου 1843 ξεκίνησαν οι εργασίες της Εθνικής Συνέλευσης υπό την προεδρία του γηραιότερου μέλους του Σώματος, δηλαδή του Κορίνθιου αγωνιστή Πανούτσου Νοταρά, ηλικίας 103 ετών τότε. Στις 18 Νοεμβρίου, ο Νοταράς εξελέγη και οριστικά πρόεδρος του Σώματος με την συντριπτική πλειοψηφία των 216 ψήφων.
Ο Νοταράς ανέπτυξε έντονη δράση για την απελευθέρωση του έθνους και την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών. Πήρε μέρος στην εξέγερση του 1770 (τα λεγόμενα «ορλωφικά»). Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του, πήρε ενεργό μέρος στην Επανάσταση του 1821. Εξελέγη πληρεξούσιος στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και υπηρέτησε ως μέλος της 12μελούς Επιτροπής που ψήφισε, την 1η Ιανουαρίου 1822, το πρώτο προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύρου, το οποίο χαρακτηριζόταν από φιλελεύθερες ιδέες. Αφού υπηρέτησε ως μινίστρος (υπουργός) της Οικονομίας, το 1822, μετείχε στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1823. Διετέλεσε πρόεδρος της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης το 1826, ενώ υπηρέτησε ως πρόεδρος και της Εθνικής Συνέλευσης της Πρόνοιας του Ναυπλίου, το 1832, η οποία επικύρωσε την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.
Η ανάδειξή του στην προεδρία της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-1844 (που άρχισε στις 8 Νοεμβρίου 1843) αντανακλούσε το αυξημένο κύρος του και την ευρύτερη αποδοχή που απολάμβανε μετά από μία μακρά θητεία στα κοινά και ιδιαίτερα στις Εθνοσυνελεύσεις της Επανάστασης. Η Εθνική Συνέλευση κατάρτισε το πρώτο μετεπαναστατικό Σύνταγμα του 1844, το οποίο καθιέρωσε τη Συνταγματική μοναρχία. Στις 18 Μαρτίου 1844, αφού ολοκληρώθηκε η ψήφιση του Συντάγματος, κλήθηκε ο Όθων και ορκίσθηκε ότι θα το τηρεί. Ήταν τα πρώτα βήματα της χώρας στον κοινοβουλευτισμό και τη συνταγματική τάξη.
Στις 18 Μαρτίου 1844, ο Νοταράς τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα με τον Μεγαλόσταυρο. Ο θάνατός του διαψεύστηκε στη Βουλή αρχικά και αποδόθηκε ως απλή λιποθυμία, αλλά επιβεβαιώθηκε στη συνεδρίαση της 22ας Ιανουαρίου του 1849. Ο υπεραιωνόβιος πολιτικός πέθανε ημέρα Τρίτη, στις 18 Ιανουαρίου 1849.
1849 – Ιούλιος φον Έσσλιν, ήταν Βαυαρός τραπεζίτης και μεγαλέμπορος, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. (Τεργέστη, 19 Νοεμβρίου 1802 - Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 1849)
Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε μόνιμα με την ενθρόνιση του βασιλιά Όθωνα, ενώ μετά την μεταφορά της πρωτεύουσας, έχοντας αποκτήσει σημαντική εμπειρία στον εμπορικό και τραπεζικό χώρο, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση και ίδρυσε το 1839 στην Αθήνα τον εμπορικό και πιστωτικό οίκο J. Hößlin & Cie.
Με το Βασιλικό Διάταγμα της 15ης Ιουνίου του 1839 του παραχωρήθηκε η γενική αντιπροσωπία της Αδριατικής Ασφαλιστικής Εταιρείας της Τεργέστης - Riunione Adriatica di Sicurtà (RAS) με αποκλειστικό προνόμιο την ασφάλεια πυρός.
Ήταν η πρώτη αλλοδάπη ασφαλιστική εταιρεία που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 1841, κατόπιν βασιλικού διατάγματος, πρωτοστάτησε ως τακτικό μέλος τριμελούς επιτροπής με δικαίωμα ψήφου στην ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.
Συμμετείχε επίσης μαζί με τον διακεκριμένο αρχιτέκτονα Σταμάτιο Κλεάνθη, τον τραπεζίτη Θ. Ράλλη καθώς και τον Βέρτχαϊμ στην Εταιρεία Υδρεύσεως Αθηνών την οποία οι Αθηναίοι αποκαλούσαν «Εταιρεία των 4ων Κεφαλών», καθώς και σε εταιρεία εξόρυξης μαρμάρου στο λατομείο Μαραθίου στην Πάρο.
Νωρίτερα, σε ένα ταξίδι του Όθωνα στη Σμύρνη μαζί με ομάδα τραπεζιτών και επιχειρηματιών, γνώρισε και νυμφεύθηκε την κόρη του Έλληνα πρόξενου, τη Χριστίνα Χατζηαποστόλου.
Μαζί απόκτησαν 3 παιδιά, τον Αριστείδη, τον Φερδινάνδο και τον Κωνσταντίνο Έσσλιν.
Μετά τον πρόωρο θάνατο του Ιούλιου στις 28 Ιανουαρίου 1849, τα τρία αδέλφια ανατράφηκαν από τη μητέρα τους και τον θείο τους Γουλιέλμο.
Ο Αριστείδης σπούδασε πολιτικός μηχανικός και κατασκεύασε το λιμάνι του Βόλου και αρκετά αξιόλογα κτήρια στη Σύρο και την Αθήνα.
Ο Φερδινάνδος, νομικός στο επάγγελμα, έπεσε μαχόμενος για την απελευθέρωση της Κρήτης στο Βαφέ, ενώ ο Κωνσταντίνος, έγκριτος νομικός, αρθρογράφος και πολιτικός της εποχής, πολιτεύθηκε σε μια ταραγμένη για την Ελλάδα εποχή και εξορίσθηκε λίγο πριν το τέλος της ζωής του από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
1862 – Τζων Τάυλερ, 10ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Νοταράς ανέπτυξε έντονη δράση για την απελευθέρωση του έθνους και την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών. Πήρε μέρος στην εξέγερση του 1770 (τα λεγόμενα «ορλωφικά»). Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του, πήρε ενεργό μέρος στην Επανάσταση του 1821. Εξελέγη πληρεξούσιος στην Α' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου και υπηρέτησε ως μέλος της 12μελούς Επιτροπής που ψήφισε, την 1η Ιανουαρίου 1822, το πρώτο προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύρου, το οποίο χαρακτηριζόταν από φιλελεύθερες ιδέες. Αφού υπηρέτησε ως μινίστρος (υπουργός) της Οικονομίας, το 1822, μετείχε στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του 1823. Διετέλεσε πρόεδρος της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης το 1826, ενώ υπηρέτησε ως πρόεδρος και της Εθνικής Συνέλευσης της Πρόνοιας του Ναυπλίου, το 1832, η οποία επικύρωσε την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.
Η ανάδειξή του στην προεδρία της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-1844 (που άρχισε στις 8 Νοεμβρίου 1843) αντανακλούσε το αυξημένο κύρος του και την ευρύτερη αποδοχή που απολάμβανε μετά από μία μακρά θητεία στα κοινά και ιδιαίτερα στις Εθνοσυνελεύσεις της Επανάστασης. Η Εθνική Συνέλευση κατάρτισε το πρώτο μετεπαναστατικό Σύνταγμα του 1844, το οποίο καθιέρωσε τη Συνταγματική μοναρχία. Στις 18 Μαρτίου 1844, αφού ολοκληρώθηκε η ψήφιση του Συντάγματος, κλήθηκε ο Όθων και ορκίσθηκε ότι θα το τηρεί. Ήταν τα πρώτα βήματα της χώρας στον κοινοβουλευτισμό και τη συνταγματική τάξη.
Στις 18 Μαρτίου 1844, ο Νοταράς τιμήθηκε για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα με τον Μεγαλόσταυρο. Ο θάνατός του διαψεύστηκε στη Βουλή αρχικά και αποδόθηκε ως απλή λιποθυμία, αλλά επιβεβαιώθηκε στη συνεδρίαση της 22ας Ιανουαρίου του 1849. Ο υπεραιωνόβιος πολιτικός πέθανε ημέρα Τρίτη, στις 18 Ιανουαρίου 1849.
1873 – Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον, Άγγλος συγγραφέας.
1890 - Αμεδαίος, βασιλιάς της Ισπανίας.
1896 - Γερμανός, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
1898 - Χένρι Λίντελ, Άγγλος φιλόλογος.
1903 - Ευάγγελος Κουσουλάκος, Έλληνας δημοσιογράφος και ποιητής.
1908 - Έντμουντ Κλάρενς Στέντμαν, Αμερικανός ποιητής και κριτικός.
1919 - Λουδοβίκος Βίκτωρ, αρχιδούκας της Αυστρίας.
1936 – Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Βρετανός συγγραφέας, Νόμπελ Λογοτεχνίας 1907.
Ο Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (αγγλικά: Joseph Rudyard Kipling, 30 Δεκεμβρίου 1865 - 18 Ιανουαρίου 1936) ήταν Βρετανός διηγηματογράφος, ποιητής και μυθιστοριογράφος, κυρίως γνωστός για τις παιδικές του ιστορίες και τις ιστορίες και τα ποιήματα για τους Βρετανούς στρατιώτες στην Ινδία. Γεννήθηκε στη Βομβάη της βρετανικής Ινδίας και μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αγγλία όταν ήταν 6 ετών. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για τα έργα μυθοπλασίας, όπως Το Βιβλίο της Ζούγκλας (μία συλλογή ιστοριών που περιλαμβάνει και το "Ρίκκι-Tίκκι-Tάβι") (1894) και Κιμ (μία ιστορία περιπέτειας) (1901), διηγήματα, όπως "Ο Άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς" (1888), και ποιήματα όπως το "Αν..." (1910). Θεωρείται σημαντικός "πρωτοπόρος στην τέχνη του διηγήματος". Τα δε παιδικά του βιβλία είναι κλασικά έργα της παιδικής λογοτεχνίας και τα καλύτερά του έργα παρουσιάζουν "ένα ευέλικτο και φωτεινό αφηγηματικό χάρισμα".
Ο Κίπλινγκ ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς στην Αγγλία, τόσο στην πεζογραφία όσο και στο στίχο, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Χένρι Τζέιμς είπε ότι ο Κίπλινγκ είναι ο πιο ολοκληρωμένος ιδιοφυής άνθρωπος που γνώρισε ποτέ. Το 1907, ο Κίπλινγκ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και έγινε ο πρώτος αγγλόφωνος συγγραφέας που κέρδισε το βραβείο αυτό αλλά και ο νεαρότερος αποδέκτης του. Μεταξύ άλλων τιμητικών διακρίσεων, είχε βολιδοσκοπηθεί σε αρκετές περιπτώσεις για να λάβει τιμές ιππότη, τις οποίες αρνήθηκε.
Η μετέπειτα φήμη του Κίπλινγκ έχει αλλάξει σύμφωνα με το πολιτικό και το κοινωνικό κλίμα της εποχής και οι αντικρουόμενες απόψεις γι' αυτόν συνεχίστηκαν για μεγάλο μέρος του 20ου αιώνα. Ο Τζορτζ Όργουελ τον αποκάλεσε "προφήτη του βρετανικού ιμπεριαλισμού". Ο λογοτεχνικός κριτικός Ντάγκλας Κερ έγραψε: "[Ο Κίπλινγκ] εξακολουθεί να είναι ένας συγγραφέας που μπορεί να εμπνεύσει παθιασμένες διαφωνίες και η θέση του στη λογοτεχνική και πολιτιστική ιστορία δεν θεωρείται ακόμη δεδομένη. Αλλά καθώς η εποχή των ευρωπαϊκών αυτοκρατοριών υποχωρεί, αναγνωρίζεται ως ένας ασύγκριτος, αν και αμφιλεγόμενος, διερμηνέας των εμπειριών από την αυτοκρατορία. Αυτό, καθώς και η αυξανόμενη αναγνώριση του εξαιρετικού αφηγηματικού του ταλέντου, τον καθιστούν μία υπολογίσιμη δύναμη".
1952 – Κάρλυ Χάουαρντ, κωμικός, μέλος του Τρίο Στούτζες.
1957 – Μάρκος Δράκος (24 Σεπτεμβρίου 1932 - 18 Ιανουαρίου 1957) ήταν αγωνιστής και μέλος της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας.
Γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1932 στη Λεύκα Λευκωσίας και ήταν το ένα από τα τρία τέκνα της οικογένειας του Κυριάκου και της Δέσποινας Δράκου, ενώ το επάγγελμά του ήταν λογιστής. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στην ΟΧΕΝ Λευκωσίαs η οποία ήταν το φυτώριο των αγωνιστών τηs ΕΟΚΑ. Ανέλαβε αρχηγός ομάδας με το ψευδώνυμο Λυκούργος η και Μαβίλλης, η οποία πέτυχε αξιόλογες και επιτυχημένες επιθέσεις εναντίον των Βρετανών.
Την 1η Απριλίου 1955 επιτέθηκε με την ομάδα του στην Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία και στις 19 Ιουνίου 1955 οργάνωσε βομβιστική επίθεση εναντίον του αστυνομικού σταθμού της Κερύνειας στη Λευκωσία. Στις 25 Μαΐου 1955 ηγήθηκε απόπειρας δολοφονίας εναντίον του Βρετανού Κυβερνήτη Άρμιτεϊτζ στο κινηματοθέατρο Παλλάς με βόμβα την οποία μετά από προεργασία του Δράκου τοποθετήθηκε κάτω από το κάθισμα του Άρμιτεϊτζ , λόγω όμως κακής λειτουργία του ωρολογιακού μηχανισμού, η έκρηξη έγινε μετά τη λήξη της παράστασης και την αποχώρηση του Κυβερνήτη. Κατάστρεψε δύο φορές το γεφύρι του Κοκκινόγκρεμου, συνελήφθη και δραπέτευσε την νύκτα τηs 23 Σεπτεμβρίου 1955 από το κέντρο τηs Κυρήνειαs, μαζί με άλλους 16 αντάρτες, επικηρύσσοντάς τον οι Βρετανοί αντί του ποσού 5.000 λιρών. Αργότερα επανάδημιούργησε την ομάδα του με το όνομα Ουρανός και συνέχισε τον Αγώνα παίρνοντας μέρος στην επίθεση στο Μερσινάκι όπου πέφτει νεκρός ο Χαράλαμπος Μούσκος και εν συνεχεία στις 12 Νοεμβρίου 1956 μαζί με τον Πολύκαρπο Γεωρκάτζη έστησαν ενέδρα στην Ξεραρκάκα εναντίον φάλαγγας στρατιωτικών οχημάτων στο δρόμο Λεύκας - Καλοπαναγιώτη.
Στις 15 Ιανουαρίου 1957 ο Μάρκος Δράκος και τέσσερις αντάρτες είχαν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν το κρησφύγετό τους στην περιοχή Τρουλινός του χωριού Καλοπαναγιώτης, κατόπιν εκτεταμένων ερευνών που άρχισαν εκεί οι Βρετανοί, την νύχτα τηs 18 Ιανουαρίου 1957 στην περιοχή τηs Ευρύχου ο Μάρκοs και η ομάδα του. Εκεί έχοντας βοήθεια από έναν τροφοδότη από την Τεμβριά (Μιχαήλ Δημητριάδη) έκαναν προσπάθειες για δημιουργία ενος νέου κρησφύγετου. Όμως ενώ κινούνταν μέσα στο σκοτάδι υπό σφοδρή θύελλα , ήλθαν ξαφνικά σε επαφή με τον εχθρό ο οποίοs άνοιξε αμέσωs πυρ. Ο Μάρκος Δράκος δέχθηκε ξαφνικές ριπές και έπεσε νεκρός σε ηλικία 25 ετών, τραυματίας της συμπλοκής ήταν ο Κώστας Λοϊζου.
1966 – Καθλίν Νόρις, Αμερικανή συγγραφέας.
1968 - Γεώργιος Φραγκουδάκης, Έλληνας πολιτικός.
1974 – Γεώργιος Καστανίδης του Χαραλάμπους (Μεταλλείο Ταύρου Μικράς Ασίας, 26 Οκτωβρίου 1920 - Θεσσαλονίκη, 18 Ιανουαρίου 1974) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Εκλέχθηκε βουλευτής Κοζάνης με την Ένωση Κέντρου το 1964.
Παντρεύτηκε την Ελένη Ξιφιλίδου και απέκτησαν 2 γιους. Ο Γεώργιος Καστανίδης σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο ΑΠΘ. Εργάστηκε ως δικηγόρος στην πόλη της Κοζάνης. Κατήλθε για πρώτη φορά σε εκλογές to 1958, χωρίς να εκλεγεί. Εκλέχθηκε βουλευτής Κοζάνης με την Ένωση Κέντρου στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 16 Φεβρουαρίου 1964.
Τον Απρίλιο του 1966 γρονθοκόπησε άγρια τον βουλευτή Ιωαννίνων Ανέστη Λώρα (από τους αποκαλούμενους «Αποστάτες» της Ένωσης Κέντρου) μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής, επειδή ο Λώρας μίλησε άσχημα για τον Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου ο Καστανίδης ήταν θερμός υποστηρικτής.
Κατά την περίοδο της χούντας υπέστη συνεχείς διώξεις και πέρασε από δύο στρατοδικεία. Ασθένησε σοβαρά και κατάφερε να αναρρώσει και να επιστρέψει στα δικηγορικά του καθήκοντα, τον Ιανουάριο του 1969.
Πέθανε σε ηλικία 54 ετών στις 18 Ιανουαρίου 1974 και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίου Νικολάου Πλατανιάς Κοζάνης. Γιος του είναι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και υπουργός, Χαράλαμπος Καστανίδης.
1984 – Βασίλης Τσιτσάνης, Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής.
Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λαϊκούς συνθέτες, στιχουργούς και τραγουδιστές του 20ού αιώνα, του οποίου τραγούδια ακούγονται μέχρι και σήμερα. Ήταν μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.
1989 – Μπρους Τσάτουιν, Άγγλος συγγραφέας.
1997 - Αντριάνα Κασελότι, Αμερικανίδα ηθοποιός.
1997 – Πολ Ευθύμιος Τσόνγκας (αγγλ.:Paul Efthemios Tsongas) ήταν Ελληνοαμερικανός πολιτικός. Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1941 στο Λόουελ (Lowell) της Μασαχουσέτης και πέθανε στην ίδια πόλη στις 18 Ιανουαρίου 1997 σε ηλικία μόλις 55 ετών. Διετέλεσε αντιπρόσωπος της πολιτείας της Μασαχουσέτης και υποψήφιος για το χρίσμα του Προέδρου των ΗΠΑ για το Δημοκρατικό κόμμα το 1992.
Ο Τσόνγκας και η δίδυμη αδελφή του Θάλεια (Σλέσινγκερ) γεννήθηκαν από σκληρά εργαζόμενους γονείς. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας και η μητέρα του Αμερικανίδα. Πριν εγκατασταθούν στο Λόουελ φοίτησε στο Ντάρτμουθ και στη Νομική Σχολή του Γέιλ.
Υπηρέτησε ως εθελοντής στην ειρηνευτική δύναμη στην Αιθιοπία τα έτη 1962 ως 1964 και ως Διοικητής της ειρηνευτικής δύναμης στις Δυτικές Ινδίες το 1967 - 1968.
Ο Τσόνγκας πολιτεύτηκε πάντα με το Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ. Μπήκε στην πολιτική το 1969, όταν εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο του Λόουελ, θέση στην οποία επανεκλέχτηκε. Στη συνέχεια εκλέχτηκε εκπρόσωπος στην κομητεία του Μίντλσεξ (Middlesex County) της Μασαχουσέτης. Το 1974 εκλέχτηκε βουλευτής των ΗΠΑ νικώντας το ρεπουμπλικάνο υποψήφιο Πολ Κρόνιν. Υπηρέτησε δυο περιόδους στη Βουλή και το 1978 εκλέχτηκε στη Γερουσία νικώντας τον Έντουαρντ Μπρουκ.
Το 1983 ανακάλυψε ότι έπασχε από τη σοβαρή ασθένεια non-Hodgkins lymphoma -ένα είδος καρκίνου- και αποφάσισε να παραιτηθεί από τη Γερουσία. Τη θέση του πήρε ο Τζον Κέρι, από το Δημοκρατικό κόμμα, που ήταν υποψήφιος για την προεδρία το 2004.
Αφού καταπολέμησε την ασθένειά του, επέστρεψε στην πολιτική και το 1992 έβαλε υποψηφιότητα για Πρόεδρος των ΗΠΑ εκ μέρους του Δημοκρατικού κόμματος, χωρίς να καταφέρει να κερδίσει την υποψηφιότητα.
Λίγα χρόνια αργότερα ο καρκίνος επέστρεψε και τελικά πέθανε από πνευμονία και ηπατίτιδα στις 18 Ιανουαρίου 1997.
Στις 27 Ιανουαρίου 1998, τιμώντας τη μνήμη του, η πόλη του Λόουελ ονόμασε ένα στάδιο της πόλης: «Τσόνγκας Αρίνα» (Tsongas Arena).
Επίσης, στις 16 Οκτωβρίου 2007 η χήρα του, Νίκη Τσόνγκας, κέρδισε στις εκλογές μια θέση στο κογκρέσο της πολιτείας της Μασαχουσέτης, που κάποτε είχε ο Πολ Τσόνγκας.
1998 – Νταν (Γιάννης) Γεωργιάδης (5 Μαΐου 1922 - 18 Ιανουαρίου 1998) ήταν Έλληνας που διακρίθηκε ως αθλητής στίβου, ποδοσφαίρου, ράγκμπι και χάντμπολ στη Ρουμανία και ως προπονητής ποδοσφαίρου της εθνικής Ελλάδας και πολλών άλλων συλλόγων και εθνικών ομάδων.
Γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 5 Μαΐου 1922, αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Εμπορικών Επιστημών Βουκουρεστίου, όπου αποφοίτησε με πτυχίο οικονομικών.
Στη Ρουμανία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αρχικά διακρίθηκε στο στίβο. Είναι χαρακτηριστικό το χρυσό μετάλλιο στο πένταθλο των διεθνών αγώνων Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας, Αλβανίας, Βουλγαρίας, Ουγγαρίας του 1947 στο Βουκουρέστι. Ταυτόχρονα, διετέλεσε βασικός τερματοφύλακας στη Γιουβέντους Βουκουρεστίου (πρώην πρωταθλήτρια Ρουμανίας το 1930). Είχε επίσης 22 συμμετοχές (πρώτη στα 16 του) με την εθνική ομάδα ράγκμπι της χώρας και 12 (πρώτη στα 18) με την αντίστοιχη του χάντμπολ. Το 1947 επέστρεψε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, αλλά αγωνίστηκε μόνο σε 3 παιχνίδια λόγω εξάρθρωσης στο χέρι, που τον ανάγκασε να σταματήσει το ποδόσφαιρο το 1948 σε ηλικία 26 ετών.
Προπονητής
Φοίτησε σε σχολές προπονητών και κατείχε διπλώματα από τις αντίστοιχες της Ουγγαρίας, Περού, Χιλής, και Φραγκφούρτης. Διετέλεσε, μάλιστα, και διευθυντής στις δύο τελευταίες.
Ξεκίνησε την 30ετή προπονητική του καριέρα το 1958 και θήτευσε στις εθνικές ομάδες Αϊτής, Περού, Βολιβίας, Ελλάδας (1968-1969, με αποτελέσματα: 3 νίκες - 4 ισοπαλίες - 1 ήττα) και Βενεζουέλας, στους συλλόγους της Νότιας Αμερικής: Σπορτ Μπόις, Αλιάνσα Λίμα (Περού), Μπάνφιλντ, Φέρο Καρίλ (Αργεντινής), Μπολίβαρ (Βολιβίας), Λιμπερτάδ (Παραγουάης) και Σαντιάγο Γουόντερερς (Χιλής), καθώς και της Ευρώπης: Παναχαϊκή, Ολυμπιακός, Σο ντε Φον, Μοντρέ Σπορτς (Ελβετίας), Σεβίλλη (Ισπανίας), Λάρισα, Πανιώνιος (δύο φορές), Τρίκαλα, με τον Πανιώνιο να αποτελεί τον τελευταίο του σταθμό στην ελληνική Α' Εθνική την περίοδο 1975-76.
Κατά τη θητεία του στην εθνική Ελλάδας, αίσθηση είχε προκαλέσει η απόφασή του το Μάιο του 1969 να αποπέμψει το Μίμη Δομάζο από την αποστολή του εντός έδρας 2-2 με τη Ρουμανία, εξαιτίας απειθαρχίας (δεν φορούσε εντός του ξενοδοχείου το προβλεπόμενο σακάκι με το εθνόσημο, αλλά φόρμα). Όπως εξελίχθηκε ο όμιλος, η Ελλάδα έχασε την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό για μόλις ένα βαθμό διαφορά από τη Ρουμανία, στην οποία αρκούσε και η ισοπαλία κατά τη μεταξύ τους αναμέτρηση του Νοεμβρίου που ολοκλήρωνε το πρόγραμμα. Στο Βουκουρέστι, η ελληνική ισοφάριση για το τελικό 1-1 ήρθε στο 50' από το... Δομάζο, με το Γεωργιάδη να έχει ήδη αντικατασταθεί από το Λάκη Πετρόπουλο το καλοκαίρι (κατόπιν μίας σειράς φιλικών στην αυστραλιανή ήπειρο).
Πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1998 στην Αθήνα.
2003 – Εντ Φαρχάτ, Αμερικανός παλαιστής.
2005 - Φίλιπ Τζόνσον, Αμερικανός αρχιτέκτονας.
2016 - Μισέλ Τουρνιέ, Γάλλος συγγραφέας.
Σαν σήμερα 16 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
Σαν σήμερα 16 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Αγίου Δάνακτος του Αναγνώστου, (Δαν, Δανάη *)
16 Ιανουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
27 π.Χ.: Ο τίτλος Αύγουστος απονέμεται για πρώτη φορά από τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο στο Γάιο Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό.
550: Γοτθικός Πόλεμος (535-552): Οι Οστρογότθοι, υπό το βασιλιά Τοτίλα, κατακτούν τη Ρώμη μετά από μακρά πολιορκία, δωροδοκώντας τη φρουρά.
929: Ο εμίρης Αμπντ αρ Ραχμάν Γ' ανακηρύσσει εαυτόν χαλίφη και εγκαθιστά το Χαλιφάτο της Κόρντομπα στην Ισπανία.
1362: Μία από τις χειρότερες καταιγίδες στη Βόρεια Θάλασσα προκαλεί τεράστια παλιρροϊκά κύματα, που καταστρέφουν τη γερμανική νήσο Στραντ και βυθίζουν την πόλη Ράνγκολντ.
1492: Ο Ελιο Αντόνιο ντε Νεμπρίχα που έγραψε την πρώτη γραμματική της ισπανικής γλώσσας παρουσιάζει το έργο του στη βασίλισσα Ισαβέλλα της Καστίλης.
1493: Ο Χριστόφορος Κολόμβος παίρνει το δρόμο της επιστροφής για την Ισπανία από το πρώτο του ταξίδι στο νέο κόσμο.
1547: O Ιβάν ο Τρομερός στέφεται τσάρος της Ρωσίας, σε ηλικία 16 ετών.
1572: Δικάζεται με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας ο Δούκας του Νόρφολκ, για τη συμμετοχή του στη Συνομωσία του Ριντόλφι, που είχε σκοπό την επαναφορά του Καθολικισμού στην Αγγλία. Η συνομωσία στόχευε στη δολοφονία της βασίλισσας Ελισάβετ Α.
1581: Το αγγλικό Κοινοβούλιο θέτει εκτός νόμου το Ρωμαϊκό Καθολικισμό.
1605: Το πρώτο βιβλίο του «Δον Κιχώτη» κυκλοφορεί στη Μαδρίτη.
1707: Το Σκωτσέζικο Κοινοβούλιο επικυρώνει την ένωση της Σκωτίας με την Αγγλία, που θα δημιουργήσει τη Μεγάλη Βρετανία.
1795: Οι Γάλλοι καταλαμβάνουν την Ουτρέχτη της Ολλανδίας.
1804: Ο Γάλλος φυσικός Ζοζέφ Λουί Γκί Λισσάκ ανεβαίνει στα 7,016 μέτρα πετώντας μ' ένα αερόστατο υδρογόνου. Το ρεκόρ του θα παραμείνει αξεπέραστο για 50 χρόνια.
1809: Οι Βρετανοί νικούν τους Γάλλους στη Μάχη της Λα Κορούνια.
1829: Ελληνικός στολίσκος υπό τον Ανδρέα Τενεκέ κυριεύει δύο τουρκικές κανονιοφόρους στο λιμάνι της Πρέβεζας και αιχμαλωτίζει το διοικητή τους Χασάν Πασά μαζί με 24 Τούρκους.
1868: Ένας έμπορος ψαριών από το Ντιτρόιτ, ο Γουίλιαμ Ντέιβις, κατασκευάζει το πρώτο φορτηγό ψυγείο και λύνει το μεγάλο πρόβλημα του επαγγέλματός του.
1878: Εθελοντικά σώματα από την ελεύθερη Ελλάδα εισέρχονται στην Κεντρική Θεσσαλία και υψώνουν στο χωριό Βρύνια τη Σημαία της Επαναστάσεως, παρουσία του πολιτικού αρχηγού της περιοχής, Δ. Οικονομίδη.
1883: Το αμερικανικό Κογκρέσο εγκρίνει την Πράξη των Δημοσίων Υπηρεσιών βάζοντας τα νομικά θεμέλια του συστήματος δημοσίων υπηρεσιών της χώρας.
1896: Διεξάγεται στην Αϊόβα των ΗΠΑ το πρώτο κολεγιακό παιχνίδι μπάσκετ με 5 παίκτες, Chicago- Iowa 15-12. Στα προηγούμενα παιχνίδια έπαιζαν 9 παίκτες.
1900: Η Αμερικανική Γερουσία αποδέχεται την αγγλογερμανική συνθήκη του 1899, με την οποία το Ηνωμένο Βασίλειο αποσύρει τις διεκδικήσεις του από τα νησιά Σαμόα.
1909: Ο Αγγλοιρλανδός εξερευνητής Έρνεστ Σάκλετον ανακαλύπτει το μαγνητικό Νότιο Πόλο.
1920: Τίθεται σε ισχύ η Ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ.
1920: Πραγματοποιείται στο Παρίσι η πρώτη συνεδρίαση της Κοινωνίας των Εθνών, πρόδρομου του ΟΗΕ.
1923: Οι Τούρκοι προετοιμάζονται στην Ανατολική Θράκη με τη μεταφορά στρατιωτών από τη Μικρά Ασία.
1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γίνεται πρωθυπουργός της Ελλάδας για 4η φορά.
1929: Με το νόμο 3786 συγκροτείται η Ελληνική Γερουσία.
1933: Μετά την οξεία συζήτηση που διεξήχθη στη Βουλή για την εξαγγελθείσα πολιτική της κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος, ο Παναγής Τσαλδάρης οδηγείται σε παραίτηση. Νέα κυβέρνηση συγκροτεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος, την τελευταία της πολιτικής του καριέρας.
1936: Χρησιμοποιείται στο Hieleah Race Track στο Hieleah της Φλόριντα η πρώτη κάμερα photo finish.
1936: Εκτελείται στην ηλεκτρική καρέκλα ο κατά συρροή δολοφόνος, Άλμπερτ Φις.
1939: Ο Σούπερμαν κάνει την εμφάνισή του ως κόμικ.
1940: Ο Χίτλερ ματαιώνει την επίθεση στη Δύση εξαιτίας της κακοκαιρίας και της καθυστέρησης του γερμανικού σχεδίου επίθεσης κατά του Βελγίου.
1942: Σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα η Αμερικανίδα ηθοποιός Κάρολ Λόμπαρντ, ιδιαίτερα δημοφιλής για τις ρομαντικές κωμωδίες, στις οποίες πρωταγωνίστησε. Παντρεύτηκε το διάσημο Αμερικανό ηθοποιό Κλαρκ Γκέιμπλ το 1939 και υπήρξε μια από τις πιο λαμπρές παρουσίες του Χόλυγουντ τη δεκαετία του 30.
1942: Ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού διαδέχεται το Γκάντι ως ηγέτης του Εθνικού Κογκρέσου των Ινδιών.
1944: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, αναλαμβάνει την αρχηγία των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
1945: Ο Χίτλερ μετακινείται στο υπόγειο καταφύγιό του στην Καγκελαρία του Βερολίνου.
1947: Ο Ιάννης Ξενάκης υποστηρίζει την πτυχιακή του εργασία στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με θέμα το οπλισμένο σκυρόδεμα.
1952: Η αγγλική αστυνομία διαλύει με τη βία συγκεντρώσεις μαθητών στην Κύπρο, που ζητούν την ένωση με την Ελλάδα.
1956: Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Γκαμάλ Αμπντάλ Νάσερ, ψηφίζει υπέρ της επανάκτησης της Παλαιστίνης.
1957: Ανοίγει τις πύλες του στο Λίβερπουλ το θρυλικό Cavern Club, όπου το 1961 ο Μπράιν Έπσταϊν θα πρωτοπαρουσιάσει τους Μπιτλς.
1961: Ο Μίκυ Μάντλ γίνεται ο υψηλότερα αμειβόμενος παίχτης του μπέιζμπολ, όταν υπογράφει συμβόλαιο ύψους 75.000 δολαρίων.
1963: Στην Τυνησία, 13 άτομα καταδικάζονται σε θάνατο επειδή σχεδίαζαν τη δολοφονία του Μπουργκίμπα.
1964: Κάνει πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το διάσημο μιούζικαλ "Hello, Dolly".
1966: Ανοίγει τις πύλες της η Μητροπολιτική Όπερα στο Κέντρο Λίνκολν, στη Νέα Υόρκη.
1970: Ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι γίνεται πρωθυπουργός της Λιβύης.
1972: Δύο ελληνικές αμαξοστοιχίες συγκρούονται στο Δοξαρά Λάρισας, με αποτέλεσμα 17 άνθρωποι να σκοτωθούν και 39 να τραυματιστούν.
1973: Καθιερώνεται στην Ευρώπη ο θεσμός του Κυπέλλου Φιλίας & Αλληλεγγύης των Εθνών, το Super Cup, του αγώνα ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον κυπελλούχο.
1974: Κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Πίτερ Μπέντσλι «Jaws» («Στα σαγόνια του καρχαρία»), που μεταφέρθηκε λίγο αργότερα από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ στη μεγάλη οθόνη.
1975: Στη Βόρεια Ιρλανδία, ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός (IRA) κηρύττει τη λήξη της κατάπαυσης πυρός που είχε κρατήσει 25 μέρες.
1979: Mετά την επικράτηση των ισλαμιστών του Αγιατολάχ Χομεϊνί, o Σάχης του Ιράν Μοχάμεντ Ρεζά Παχλεβί εγκαταλείπει τη χώρα για «μακρές διακοπές», διορίζοντας ένα συμβούλιο υπό τον πρωθυπουργό του Σαπούρ Μπακθιάρ να κυβερνά την χώρα. Δε θα επιστρέψει ποτέ.
1980: Αρχίζει η δεύτερη μεγαλύτερη απεργία του κλάδου των τραπεζοϋπαλλήλων, που θα διαρκέσει έως τις 25 Φεβρουαρίου. Γνωστή ως απεργία των 39 ημερών, αφορά το ωράριο και την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τελικά, η ΟΤΟΕ θα επιβάλλει τις απόψεις της.
1980: Η "17 Νοέμβρη" δολοφονεί στο Παγκράτι τον υποδιοικητή των MAT Παντελή Πέτρου και τον οδηγό του Σωτήρη Σταμούλη.
1982: Το Βατικανό και η Βρετανία αποφασίζουν να αποκαταστήσουν τις μεταξύ τους σχέσεις, που είχαν διακοπεί πριν από 450 χρόνια.
1983: Η ελληνική κυβέρνηση δημοσιοποιεί την πρόθεσή της να αγοράσει 120 αεροσκάφη τρίτης γενιάς για την ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας (η αγορά του αιώνα).
1989: Δραματικά είναι τα οικονομικά μέτρα στη Βραζιλία, που πάρθηκαν για τον περιορισμό του πληθωρισμού, ο οποίος καλπάζει με 1000%.
1991: Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ απευθύνει έκκληση προς το Σαντάμ Χουσεΐν για αποχώρηση των ιρακινών στρατευμάτων από το Κουβέιτ, λίγο πριν από την εκπνοή σχετικού τελεσιγράφου του Συμβουλίου Ασφαλείας.
1992: Οι επίσημοι αρχηγοί και οι επαναστάτες του Ελ Σαλβαδόρ, υπογράφοντας τη Συνθήκη Ειρήνης του Σαλπουτελέκ στο Μεξικό, βάζουν τέλος στο 12ετή πόλεμο, που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 75.000 άτομα.
1992: Το Ειδικό Δικαστήριο εκδίδει την ετυμηγορία του για το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται με ψήφους 7-6, ενώ καταδικάζονται ο Δημήτρης Τσοβόλας σε φυλάκιση 2,5 ετών και ο Γιώργος Πέτσος σε φυλάκιση 12 μηνών.
1993: Στη Νέα Υόρκη, 50.000 περίπου Έλληνες ομογενείς πραγματοποιούν συλλαλητήριο κατά της ένταξης των Σκοπίων στον ΟΗΕ, με το όνομα Μακεδονία.
1994: Ο πρώτος αντιπρόεδρος Γιγκόρ Γκαϊντάρ, ο αρχιτέκτονας των οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Ρωσία, ανακοινώνει την παραίτησή του από την Κυβέρνηση Γέλτσιν μετά τις πρόσφατες αποφάσεις οι οποίες, όπως υποστηρίζει, απειλούν την πορεία των μεταρρυθμίσεων.
1995: Η Βουλή αποφασίζει την αναστολή των διώξεων για την πώληση της ΑΓΕΤ Ηρακλής και των τηλεφωνικών υποκλοπών, με κατηγορούμενους τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Ιωάννη Παλαιοκρασά και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο.
1996: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος υπογράφει το υπ' αριθμ. 12/1996 Π.Δ., με το οποίο γίνεται αποδεκτή η επιστολή παραίτησης του Ανδρέα Παπανδρέου.
1996: Κρίση των Ιμίων: Το Υπουργείο Εξωτερικών ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
1997: Ο ευρωβουλευτής και εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ε.Ε, Γιάννος Κρανιδιώτης, αναλαμβάνει τα καθήκοντα του υφυπουργού Εξωτερικών, στη θέση του παραιτηθέντα Χρήστου Ροζάκη.
1998: Η NASA ανακοινώνει ότι, ο 77χρονος πρώην αστροναύτης Τζον Γκλεν θα επιστρέψει στο Διάστημα όταν εκτοξευτεί το Διαστημικό Λεωφορείο Discovery τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.
1999: Η Αυστριακή Corinne Rey-Bellet, που ποτέ της δεν είχε κερδίσει αγώνα, γίνεται η πρώτη σκιέρ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που κερδίζει δύο διαφορετικά αγωνίσματα (downhill και super giant slalom) σε μια ημέρα.
2000: Ο Νίκος Νταμπίζας σημειώνει το 5ο του γκολ στον αγώνα Νιουκάστλ - Σαουθάμπτον και γίνεται ο πρώτος αμυντικός της Νιουκάστλ από το 1893, που πετυχαίνει γκολ σε 2 συνεχόμενους αγώνες.
2001: Πυροβολείται ο Λοράν Ντεζιρέ Καμπιλά, πρόεδος της Λαοκρατικής Δημοκρατίας του Κονγκό, στη διάρκεια αποτυχημένου πραξικοπήματος. Θα πεθάνει δυο μέρες αργότερα.
2002: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ομόφωνα αποφασίζει τον οπλικό αποκλεισμό και πάγωμα των κεφαλαίων του Μπιν Λάντεν της Αλ Κάιντα και των υπολοίπων Ταλιμπάν.
2003: Το Διαστημικό Λεωφορείο Κολούμπια εκτοξεύεται για την τελευταία προγραμματισμένη αποστολή του στο Διάστημα προτού καταστραφεί.
2005: Τραγωδία στην Ξάνθη. Ο 55χρονος οπαδός της τοπικής ομάδας SKODA, Σταμάτης Γεωργιουδάκης, χάνει τη ζωή του, όταν πέφτει επάνω του μία μεταλλική πόρτα του γηπέδου που ξεκολλά από τη θέση της εξαιτίας των ισχυρών ανέμων. Το παιχνίδι με τον Ιωνικό αναβάλλεται.
2005: Την ίδια μέρα, η Ρουμάνα Αντριάνα Ιλιέσκου γίνεται σε ηλικία 66 ετών και 230 ημερών η γηραιότερη γυναίκα στο κόσμο που γεννά παιδί, μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης.
2014: Το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών καταδικάζει τον... Γέροντα Παστίτσιο, κατά κόσμον Φίλιππο Λοΐζο, σε δέκα μήνες φυλάκιση με αναστολή, για εξύβριση θρησκεύματος κατ' εξακολούθηση και συγκεκριμένα του μοναχού Παΐσιου.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1093 - Ισαάκιος Κομνηνός, Βυζαντινός σεβαστοκράτορας.
Ο Ισαάκιος Κομνηνός (16 Ιανουαρίου 1093 - 1152) ήταν ο τρίτος γιος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού και της αυτοκράτειρας Ειρήνης Δούκαινα. Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1093 και πέθανε το 1152 σε ηλικία 59 ετών. Από τον πατέρα του είχε λάβει σε νεαρή ηλικία (μόλις 11 ετών, το 1104) τον τίτλο του Καίσαρα. Μετά το θάνατο του πατέρα του υποστήριξε τον αδελφό του Ιωάννη στη δυναστική διαμάχη με την αδελφή του Άννα, έτσι ο Ιωάννης μετά την αναγόρευσή του σε αυτοκράτορα τον προήγαγε σε σεβαστοκράτορα.
1655 - Μπερνάρ ντε Μονφωκόν, Γάλλος μοναχός.
Ο Μπερνάρ ντε Μονφωκόν (Bernard de Montfaucon, 16 Ιανουαρίου 1655 - 21 Δεκεμβρίου 1741) ήταν Γάλλος μοναχός του τάγματος του Άγιου Βενεδίκτου και λόγιος που ίδρυσε την επιστήμη της παλαιογραφίας, ενώ συγκαταλέγεται μεταξύ των ιδρυτών της μοντέρνας αρχαιολογίας.
Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1655 στον πύργο της Soulatgé στην Κορμπιέρ (Corbières) που βρίσκεται στην σημερινό διαμέρισμα Aude της Γαλλίας. Σε βρεφική ηλικία μετακόμισε οικογενειακώς στον πύργο Roquetaillade. Σχολείο πήγε στο Limoux και δέχτηκε θρησκευτική εκπαίδευση από ηλικίας επτά χρονών. Υπηρέτησε στον Γαλλικό στρατό ως εθελοντής και πήρε μέρος στον Γαλλο-Ολλανδικό πόλεμο του 1673. Κατείχε το βαθμό του αρχηγού γρεναδιέρων και διεύθυνε δύο εκστρατείες υπό τις διαταγές του Λα Τουρ ντ'Ωβέρν. Πήρε μέρος στην μάχη του Μαρίενταλ, ασθένησε όμως στην Σαβέρν (Saverne) της Αλσατίας και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την στρατιωτική σταδιοδρομία, ενώ κατατάχτηκε στο μοναχικό τάγμα των Βενεδικτίνων. Μετά τον θάνατο του πατέρα του εγκαταστάθηκε το 1675 στη μονή του Bream στην Τουλούζη, όπου ασχολήθηκε με την σπουδή αρχαίων γλωσσών, Ελληνικά, Εβραϊκά, Χαλδαιο-Αραμαϊκά, Συριακά και Κοπτικά. Το 1687 έλαβε πρόσκληση στο Αβαείο του Σεν Ζερμέν ντε Πρε όπου συντέλεσε στην έκδοση των ελληνικών έργων των Εκκλησιαστικών Πατέρων. Έγινε μέλος της Γαλλικής ακαδημίας επιγραφών και καλών γραμμάτων (Académie des Inscriptions et Belles-Lettres) το 1719.
Απεβίωσε στις 21 Δεκεμβρίου 1741 στο Αβαείο Σεν Ζερμέν ντε Πρε.
1749 - Βιττόριο Αλφιέρι, Ιταλός δραματουργός.
Ο κόμης Βιττόριο Αλφιέρι (Vittorio Amedeo Alfieri, 16 Ιανουαρίου 1749 - 8 Οκτωβρίου 1803) ήταν Ιταλός δραματουργός και ποιητής.
Γεννήθηκε στο Άστι, σπούδασε, μάλλον επιπόλαια, στη σχολή των ευγενών του Τορίνο και το 1766 ταξίδεψε σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Όταν γύρισε στο Τορίνο φρόντισε να συμπληρώσει την μόρφωσή του και επιδόθηκε στην λογοτεχνία.
Μεγάλη επίδραση στην ζωή του είχε ο ερωτικός του δεσμός με την κόμισσα Άλμπανυ, σύζυγο του πρίγκιπα Καρόλου Εδουάρδου Στούαρτ, διεκδικητή του αγγλικού θρόνου, με την οποία έζησε ως το τέλος της ζωής του.
Εκτός από τις 22 τραγωδίες του, οι οποίες θεωρούνται από τις καλύτερες της ιταλικής γλώσσας και με τις οποίες προσπάθησε να αφυπνίσει την εθνική συνείδηση των συμπατριωτών του, ο Αλφιέρι έγραψε έξι κωμωδίες, λυρική ποίηση και το Περί τυραννίας. Παρά το ότι στο έργο αυτό εκφράζει θερμό έρωτα προς την ελευθερία, ο Αλφιέρι υπήρξε εχθρός της Γαλλικής Επανάστασης (από την οποία κινδύνεψε στο Παρίσι ως ξένος και ευγενής), όπως φαίνεται στο έργο του Ο Μισογάλλος. Έγραψε επίσης μιαν άκρως ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία.
1839 - Σπυρίδων Μαγγίνας, Έλληνας ιατρός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιανουαρίου 1839. Πατέρας του ήταν ο αγωνιστής της επανάστασης του 1821 Αναστάσιος.
Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στην Αθήνα και μετά το γυμνάσιο τον Σεπτέμβριο του 1856 εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιατρικής το 1862 με βαθμό άριστα. Υπηρέτησε δέκα χρόνια ως βοηθός σε στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αιτωλία και μετά μετέβη στην Ευρώπη. Παρακολούθησε ειδικά μαθήματα τρία χρόνια στο Παρίσι και δύο χρόνια στην Βιέννη. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1870 και έγινε υφηγητής της χειρουργικής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο. Το 1874 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής και το 1880 καθηγητής του ίδιου μαθήματος.Το 1881 μετέβη στη Χίο για να καταγράψει μαζί με τον Αναστάσιο Χρηστομάνο τις ζημιές τις οποίες προκάλεσε μεγάλος σεισμός, ενώ κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 παρείχε τις επιστημονικές του γνώσεις. Μετά τον θάνατο του Θεόδωρου Αρεταίου (1893) διορίστηκε διευθυντής της χειρουργικής κλινικής, και το 1898 έγινε ο πρώτος καθηγητής χειρουργικής στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. Κατά το ακαδημαϊκό έτος 1897-1898 διετέλεσε επίσης πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν πρόεδρος του 5ου Πανελλήνιου Ιατρικού Συνεδρίου.
Διαβίωσε άγαμος και πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1920 στην Αθήνα αφήνοντας αξιόλογη περιουσία, η οποία περιήλθε στο Πανεπιστήμιο.
1853 - Αντρέ Μισελέν, γάλλος κατασκευαστής ελαστικών, ιδρυτής της φερώνυμης βιομηχανίας ελαστικών «Michelin». (Θαν. 4/4/1931)
1855 - Ελέανορ Μαρξ, Αγγλίδα ήταν μαρξίστρια συγγραφέας, πολιτική ακτιβίστρια, και μεταφράστρια λογοτεχνικών έργων. Ήταν η νεαρότερη κόρη του Καρλ Μαρξ.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο, ήταν η έκτη κόρη του Μαρξ και της γυναίκας του, Τζένι φον Βεστφάλεν (Jenny von Westphalen). Από μικρή την αποκαλούσαν «Tussy». Έδειξε ενδιαφέρον για την πολιτική από νωρίς, σε σημείο που έγραφε γράμματα σε πολιτικούς ενόσω ήταν ακόμη παιδί. Το κρέμασμα των Μαρτύρων του Μάντσεστερ όταν ήταν δώδεκα ετών, για παράδειγμα, της δημιούργησε ψυχικό τραύμα και έπλασε την ισόβια συμπάθειά της για τους Φενοιανούς. Η διήγηση ιστοριών από τον πατέρα της επίσης της έδωσε ένα ενδιαφέρον στη λογοτεχνία, τόσο που μπορούσε να διηγείται προφορικά αποσπάσματα έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήδη από τριών ετών.
Στην ηλικία των δεκάξι, η Ελεονόρα έγινε γραμματέας του πατέρα της και τον συνόδευε σε όλο τον κόσμο σε σοσιαλιστικές ομιλίες. Ένα χρόνω μετά, ερωτεύτηκε τον Hippolyte Lissagaray, ένα δημοσιογράφο και μέλος της Παρισινής Κομμούνας, ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει στο Λονδίνο μετά τη καταστολή της Κομμούνας. Παρόλο που συμφωνούσε με το γαμπρό πολιτικώς, ο Καρλ Μαρξ δεν επέτρεψε τη σχέση τους επειδή είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας, με τον Lissagaray να είναι 34 ετών. Η Ελεάνορ το έσκασε από το σπίτι και πήγε στο Μπράιτον να εργαστεί ως δασκάλα. Ένα χρόνο μετά βοήθησε τον Lissagaray να γράψει την Ιστορία της Κομμούνας του 1871 (History of the Commune of 1871). Το βιβλίο, δε, άρεσε τόσο στο πατέρα της που το μετέφρασε στην Αγγλική γλώσσα, κι αυτό ενώ ακόμη δεν συμφωνούσε με την σχέση της κόρης του με το συγγραφέα του. Το 1880, ο Μαρξ άλλαξε άποψη, όμως, και τελικά επέτρεψε το γάμο τους, αλλά μετά από την συμφωνία του πατέρα της η Ελεάνορ αισθανόταν αμφιβολίες και τελικά τα χάλασε με το φίλο της το 1882.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1880 η Ελεάνορ έπρεπε να βοηθάει τους ηλικιωμένους γονείς της, όμως η μητέρα της πέθανε το Δεκέμβρη του 1881 και ο πατέρας της το Μάρτιο του 1883. Ο πατέρας της της ανέθεσε την επιμέλεια της έκδοσης των χειρογράφων του που δεν είχαν ακόμη εκδοθεί και την αγγλόφωνη έκδοση του κύριου έργου του, Το Κεφάλαιο (Das Kapital).
1866 - Πέρσι Πίλτσερ,ήταν Βρετανός εφευρέτης και πρωτοπόρος της αεροπορίας ο οποίος ήταν ο σημαντικότερος πειραματιστής της μη τροφοδοτούμενης πτήσης στη χώρα του στα τέλη του 19ου αιώνα. (16 Ιανουαρίου 1866 – 2 Οκτωβρίου 1899)
Σχεδίαζε να πετάξει με ένα μηχανοκίνητο αιωρόπτερο, αλλά σκοτώθηκε σε συντριβή ανεμοπτέρου λίγο πριν το πραγματοποιήσει.
1875 - Λέονορ Μικαέλις, Γερμανός βιοχημικός.
Ο Λέονορ Μικαέλις (γερμ. Leonor Michaelis (16 Ιανουαρίου 1875 - 8 Οκτωβρίου 1949) ήταν Γερμανός βιοχημικός, φυσικοχημικός και ιατρός, γνωστός κυρίως για το έργο του με την Μωντ Μέντεν (Maud Menten) σχετικά με την κινητική των ενζύμων και τη γνωστή εξίσωση Michaelis – Menten το 1913.
Ο Λέονορ Μικαέλις ήταν βιοχημικός και φυσικός. Γεννήθηκε στο Βερολίνο της Γερμανίας στις 16 Ιανουαρίου του 1875 και αποφοίτησε από το φιλολογικό γυμνάσιο της Κολωνίας το 1893 κατόπιν των εξετάσεων Abiturienten. Στο γυμνάσιο αυτό για πρώτη φορά προκλήθηκε το ενδιαφέρον του στο πεδίο της φυσικής και της χημείας, καθώς είχε ενθαρρυνθεί από τους δασκάλους του να αξιοποιήσει τα σχετικά αχρησιμοποίητα εργαστήρια του σχολείου του.
Άρχισε τις μελέτες του στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Βερολίνου το 1893. Ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν ο Εμίλ ντυ Μπουά-Ρεϊμόν (Emil du Bois – Reymond) για την φυσιολογία, ο Έμιλ Φίσερ (Emil Fischer) για την χημεία και ο Όσκαρ Χέρτιχ (Oskar Hertwig) για την ιστολογία και την εμβρυολογία.
Κατά την παραμονή του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, εργάστηκε στο εργαστήριο του Χέρτβιχ, όπου του δόθηκε βραβείο για ένα έγγραφο σχετικά με την ιστολογία της έκκρισης του γάλακτος. Η διδακτορική διατριβή του για τον προσδιορισμό διάσπασης σε αυγά βατράχου τον οδήγησε να γράψει ένα βιβλίο για την εμβρυολογία. Μέσα από το έργο του στο εργαστήριο του Χέρτβιχ γνώρισε τον Πάουλ Έρλιχ (Paul Ehrlich) και το έργο του για την κυτταρολογική εξέταση αίματος (εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο του Έρλιχ μεταξύ 1898 – 1899).
Πέρασε τις εξετάσεις της ιατρικής σχολής το 1896 στο Φράιμπουργκ, και στη συνέχεια μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου έλαβε το διδακτορικό του το 1897. Αφού πήρε το πτυχίο της ιατρικής, εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο του Μόριτς Λίττεν (Moritz Litten, 1899 – 1902) και του Ερνστ Βίκτορ φον Λέιντεν (Ernst Viktor von Leyden, 1902 – 1906).
Ο Λέονορ Μικαέλις υπήρξε λέκτορας το 1924 και το 1946. Εκλέχτηκε μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης το 1929, και μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών το 1943. Τέλος το 1945 αναγορεύτηκε σε επίτιμο LL.D. από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.
1893 - Περικλής Βυζάντιος, Έλληνας ζωγράφος.
Ο Περικλής Βυζάντιος (Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 1893 – Αθήνα, 9 Φεβρουαρίου 1972) ήταν διακεκριμένος Έλληνας μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος.
Ο Βυζάντιος ασχολήθηκε κυρίως με την τοπιογραφία και τις προσωπογραφίες Κατά τα πρώτα χρόνια της πορείας του ήταν εμφανής η επιρροή του από τη μαθητεία του στη Γαλλία. ανήκουν έργα επηρεασμένα από τη γαλλική καλλιτεχνική παράδοση, Χαρακτηρίζεται ως ιμπρεσιονιστής ζωγράφος και διακρίθηκε για τη θετική του επιρροή στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Ελλάδας.
Μετά τον θάνατό του, η κόρη του, Μαριλένα Λιακοπούλου, δώρισε έργα του καλλιτέχνη για να εκτεθούν μόνιμα στην Ύδρα, στο παλιό αρχοντικό Λαζάρου Κουντουριώτη. Ο γιος του καλλιτέχνη, Ντίκος Βυζάντιος (Αθήνα, 1924 – Μαγιόρκα Ισπανίας, 10 Αυγούστου 2007) ήταν επίσης διακεκριμένος ζωγράφος που έζησε σχεδόν μόνιμα στην Γαλλία. Αναδρομικές εκθέσεις με έργα του Περικλή Βυζάντιου διοργανώθηκαν στην Θεσσαλονίκη το 1984 και στην Αθήνα το 1994.
1898 - Ίρβινγκ Ράπερ, Άγγλος σκηνοθέτης.
1901 - Φουλχένσιο Μπατίστα, Κουβανός δικτάτορας.
1908 - Γκίντερ Πρίεν, Γερμανός κυβερνήτης υποβρυχίου.
Ο Υποπλοίαρχος Γκίντερ Πρίεν (Günther Prien, 16 Ιανουαρίου 1908, πιθανόν 7 Μαρτίου 1941) ήταν ένας από τους πλέον γνωστούς κυβερνήτες γερμανικών υποβρυχίων κατά τη Μάχη του Ατλαντικού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τιμήθηκε με το Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός. Υπό τη διακυβέρνησή του το υποβρύχιο U-47 βύθισε περισσότερα από 30 συμμαχικά σκάφη, συνολικής χωρητικότητας 200.000 τόνων. Η σημαντικότερη βύθιση που πέτυχε ο Πρίεν ήταν αυτή του βρετανικού θωρηκτού "Ρόγιαλ Όακ" (HMS Royal Oak) όταν αυτό βρισκόταν αγκυροβολημένο στον Ναύσταθμο του Βρετανικού Μητροπολιτικού Στόλου του Σκάπα Φλόου.
1917 - Ζιστέν Αχομαντεγκμπέ-Τομετέν, πρωθυπουργός της Δαχομέης.
1920 - Γουόλτερ Φρέντερικ Μόρισον, Αμερικανός εφευρέτης.
1931 - Γιοχάνες Ράου, Γερμανός πολιτικός.
1932 - Νταϊάν Φόσεϊ, Αμερικανή ανθρωπολόγος.
1934 - Μέριλυν Χορν, Αμερικανίδα μεσόφωνος.
1935 - Ούντο Λάτεκ, Γερμανός προπονητής ποδοσφαίρου.
1940 - Φραντς Μιντεφέρινγκ, Γερμανός πολιτικός.
1946 - Γκράχαμ Μάστερτον, Σκωτσέζος συγγραφέας.
Ο Γκράχαμ Μάστερτον (Graham Masterton, Εδιμβούργο, 16 Ιανουαρίου 1946) είναι Βρετανός συγγραφέας τρόμου. Ξεκινώντας αρχικά την καριέρα του ως συντάκτης στο βρετανικό περιοδικό Mayfair καθώς και στην βρετανική έκδοση του Penthouse, το πρώτο του μυθιστόρημα, Το Μανιτού, δημοσιεύθηκε το 1976, ενώ γυρίστηκε αργότερα και σε ταινία. Με τα επόμενα έργα του απέσπασε θετικές κριτικές και κέρδισε διάφορα βραβεία της λογοτεχνίας τρόμου και μυστηρίου, ενώ αρκετά μυθιστορήματά του μεταφέρθηκαν έπειτα στον κινηματογράφο. Εκτός από μυθιστορήματα, ο Μάστερτον έχει γράψει αρκετές συλλογές διηγημάτων, αλλά και κάποια βιβλία που αφορούν οδηγίες για το σεξ.
Ο Μάστερτον ζει σήμερα μαζί με τη γυναίκα του στο Κορκ της Ιρλανδίας.
1948 - Τζον Κάρπεντερ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Τζον Χάουαρντ Κάρπεντερ (John Howard Carpenter, 16 Ιανουαρίου 1948 - ...) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, μοντέρ και συνθέτης. Αν και έχει εργαστεί σε πολλά είδη ταινιών, ξεχωρίζει κυρίως για τις ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 1970 και του 1980.
Μερικές από τις ταινίες στην καριέρα του ήταν κριτικές και εμπορικές αποτυχίες, με τις αξιοσημείωτες εξαιρέσεις των ταινιών Η Νύχτα με τις Μάσκες (1978) (Ηalloween) και Απόδραση από τη Νέα Υόρκη (1981) (Escape fron New York). Ωστόσο, πολλά από τα έργα του από τη δεκαετία του 1970 και του 1980, όπως Dark Star (1974), Assault on Precinct 13 (1976), The Thing (1982), Starman (1984), Big Trouble in Little China (1986) και They Live (1988) από τότε έχουν θεωρηθεί ως καλτ, ενώ ο Κάρπεντερ έχει αναγνωριστεί ως ένας σκηνοθέτης με επιρροή.
1959 - Sade, Nιγηριανή τραγουδίστρια.
1961 - Κέννεθ Σίβερτσεν, Νορβηγός συνθέτης, ποιητής και κωμικός.
1963 - Τζέιμς Μέι, Άγγλος δημοσιογράφος.
Ο Τζέιμς Ντάνιελ Μέι (James Daniel May, 16 Ιανουαρίου 1963) είναι Άγγλος παρουσιαστής και δημοσιογράφος. Είναι συμπαρουσιαστής στην εκπομπή αυτοκινήτου Top Gear, μαζί με τους Τζέρεμι Κλάρκσον και Ρίτσαρντ Χάμοντ.
Ο Μέι έχει παρουσιάσει διάφορα προγράμματα μεταξύ των οποίων εκπομπές σχετικά με την επιστήμη, την τεχνολογία, τα παιχνίδια, την κουλτούρα του κρασιού και τα δεινά της λεβεντιάς στη σύγχρονη εποχή. Επίσης, έγραφε και την εβδομαδιαία στήλη σχετικά με το αυτοκινήτο στην εφημερίδα The Daily Telegraph.
Ο Τζέιμς Μέι γεννήθηκε στο Μπρίστολ και έχει άλλα τρία αδέρφια (δύο κορίτσια και ένα αγόρι). Ο Μέι έχει πάει δημοτικό στο Νιούπορτ και γυμνάσιο έχει πάει στο Oakwood, το οποίο βρίσκεται στο Νότιο Γιόρκσαϊρ.
O Μέι έχει σπουδάσει μουσική στο Κολέγιο Pendle. Μετά την αποφοίτητσή του, ο Μέι εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε νοσκομείο του Τσέλσι ως συντηρητής του αρχείου
1979 - Aaliyah, Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
Η Aaliyah Dana Haughton (16 Ιανουαρίου 1979 - 25 Αυγούστου 2001), γνωστή ως Aaliyah, ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια, χορεύτρια, ηθοποιός και μοντέλο.
Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και μεγάλωσε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Σε νεαρή ηλικία, εμφανίστηκε στην τηλεόραση, στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Star Search, όπου τραγούδησε μαζί με την Gladys Knight. Στην ηλικία των 12, υπέγραψε με τη δισκογραφική εταιρία Jive Records και τη Blackground Records, από το θείο της Barry Hankerson. Ο θείος της, τη σύστησε στον R. Kelly, ο οποίος έγινε μέντοράς της, καθώς και παραγωγός της πρώτης της δισκογραφικής δουλειάς Age Ain't Nothing but a Number. Το άλμπουμ πούλησε τρία εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε διπλά πλατινένιο. Μετά από ισχυρισμούς παράνομου γάμου με τον Kelly, η Aaliyah έληξε το συμβόλαιό της με την Jive και υπέγραψε με την Atlantic Records.
1987 - Μαρίνος Πρεβένιος, Έλληνας αθλητής της ξιφασκίας.
1988 - Νίκλας Μπένττνερ, Δανός ποδοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
309 - Πάπας Μάρκελλος Α΄.
Ο Πάπας Μάρκελλος Α΄ (Papa Marcello I, 255 - 16 Ιανουαρίου 309) διετέλεσε επίσκοπος Ρώμης για ένα μόλις έτος, από το 308 μέχρι 309. Εξορίστηκε κατά διαταγή του Αυτοκράτορα Μαξεντίου.
Έχει ανακηρυχθεί άγιος και τιμάται από τους Καθολικούς στις 16 Ιανουαρίου.
970 - Πολύευκτος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Πολύευκτος ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 956-970.
Ήταν μοναχός στη νήσο Πρώτη και ήταν γνωστός για τη θεολογική του παιδεία, τη σεμνότητα και την εγκράτειά του. Από εκεί κλήθηκε το 956 να διαδεχτεί τον Θεοφύλακτο.
Ο ζήλος της πίστης του και η ρητορική του δεινότητα του προσέδωσαν το προσωνύμιο «δεύτερος Χρυσόστομος». Οι διαμαρτυρίες του ενάντια στις πράξεις και την ηθική των υπουργών, αλλά και εναντίον των όρων του Ενωτικού Τόμου, εξόργισαν τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄, ο οποίος όμως πέθανε πριν προλάβει να τον καθαιρέσει. Έμεινε επίσης γνωστός για την αγέρωχη στάση του έναντι του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, όταν αυτός επιχείρησε να επιβάλει διάταγμα με το οποίο θα αγιοποιούνταν οι πεσόντες στον πόλεμο κατά των Μουσουλμάνων. Αλλά και έναντι του Ιωάννη Τσιμισκή, μετά τη δολοφονία του Νικηφόρου Φωκά, επιβάλλοντάς του να τιμωρήσει τους δολοφόνους του και να απομακρύνει από το παλάτι τη Θεοφανώ, της οποίας θα γινόταν ο τρίτος σύζυγος. Του ζήτησε επίσης να ακυρώσει τη νομοθεσία του Νικηφόρου που στρεφόταν κατά των μοναστηριών και να αναγνωρίσει των Πατριάρχη ως υπεράνω όλων των εκκλησιαστικών υποθέσεων, ως όρους προκειμένου να τον στέψει αυτοκράτορα.
Επί των ημερών του έλαβε χώρα η επίσκεψη της Όλγας του Κιέβου στην Κωνσταντινούπολη (957), η οποία βαπτίστηκε από τον ίδιο. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του επίσης ιδρύθηκαν οι μονές Μεγίστης Λαύρας και Ιβήρων στο Άγιο Όρος.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 970 και τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 5 Φεβρουαρίου.
1327 - Νικηφόρος Χούμνος, Βυζαντινός λόγιος και αξιωματούχος.
.Ο Νικηφόρος Χούμνος (1250 - 16 Ιανουαρίου 1327) ήταν Βυζαντινός λόγιος και αξιωματούχος της πρώιμης Παλαιολόγειας περιόδου και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που συνέβαλαν στην άνθηση των γραμμάτων και των τεχνών κατά τη λεγόμενη Παλαιολόγεια Αναγέννηση.
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη γύρω στα 1250. Καταγόταν από επιφανή οικογένεια και έλαβε επιμελημένη μόρφωση. Υπήρξε μάλιστα μαθητής του Γεωργίου του Κύπριου. Κατέλαβε σημαντικά αξιώματα επί Μιχαήλ Η' και Ανδρονίκου Β', φτάνοντας μέχρι το αξίωμα του πρωθυπουργού. Συνδέθηκε με την αυτοκρατορική οικογένεια όταν η κόρη του Ειρήνη παντρεύτηκε έναν από τους γιούς του αυτοκράτορα Ανδρονίκου. Το 1315 αντικαταστάθηκε στο αξίωμα του πρωθυπουργού από τον Θεόδωρο Μετοχίτη και αργότερα εκάρη μοναχός με το όνομα Ναθαναήλ. Πέθανε το 1327. Συνέγραψε πλήθος έργων με αντιλατινικό και αντιπλατωνικό περιεχόμενο, καθώς και ρητορικού χαρακτήρα, τα οποία παραμένουν αδημοσίευτα.
1343 - Ροβέρτος, βασιλιάς της Νάπολης.
1595 - Μουράτ Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος.
1794 - Έντουαρντ Γκίμπον, Άγγλος ιστορικός.
Ο Έντουαρντ Γκίμπον (Edward Gibbon, γνωστός μερικές φορές στα ελληνικά σαν Εδουάρδος Γίββων, 8 Μαΐου 1737 – 1794) ήταν Άγγλος ιστορικός. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη Ρώμη το 1764 φέρεται ότι συνέλαβε την ιδέα της συγγραφής ενός έργου η συγγραφή του οποίου διάρκεσε από το 1776 έως το 1788. Στο έργο του ανιχνεύεται η σύνδεση του αρχαίου και του σύγχρονου κόσμου, με την διαπραγμάτευση θεμάτων όπως η εγκαθίδρυση του χριστιανισμού, οι Τεύτονες, οι κατακτήσεις του Ισλάμ και οι Σταυροφορίες.
1844 - Ρωξάνδρα Στούρτζα, Ελληνίδα κοσμική.
Στις αρχές του 1806 ο πατέρας της την εισήγαγε στην αυλή του τσάρου Αλέξανδρου A' και κέρδισε τις εντυπώσεις και την εκτίμηση λόγω της ευγένειάς της και της ευφυίας της τόσο που διορίστηκε Κυρία επί των τιμών, αρχικά της αυτοκράτειρας μητέρας Μαρίας Θεοδώρεβνας και μετά της Γερμανίδας αυτοκράτειρας Ελισσάβετ, συζύγου του τσάρου.
1885 - Εντμόν Αμπού, Γάλλος συγγραφέας.
Ο Εντμόν Αμπού (Edmond About, συναντάται και ως Εδμόνδος Αμπού, 1828–1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δημοσιολόγος και δημοσιογράφος. Σπούδασε -μετά διακρίσεων- στην École Normale και εργάστηκε για δύο περίπου χρόνια στην Γαλλική Σχολή Αθηνών. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1853 και επιδόθηκε στην συγγραφή και στην δημοσιογραφία.
Η πολιτική του τοποθέτηση ήταν μάλλον ασταθής αλλά από το 1872 μέχρι το 1878 η εφημερίδα του XIXe Siècle (Δέκατος ένατος Αιώνας), ασκούσε μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη –στο πλευρό της δημοκρατικής παράταξης πλέον. Το 1884 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας αλλά πέθανε πριν προλάβει να καταλάβει την θέση του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ στο Παρίσι.
1886 - Αμίλκαρε Πονκιέλλι, Ιταλός συνθέτης.
Ο Αμίλκαρε Πονκιέλλι (Amilcare Ponchielli, 31 Αυγούστου 1834 − 16 Ιανουαρίου 1886) ήταν Ιταλός συνθέτης. Αν και ήταν πολύ δημοφιλής κατά την διάρκεια της ζώης του, η μόνη όπερά του που εκτελείται σήμερα συχνά, με την εισαγωγή μεγαλύτερης ορχήστρας και πιο περίπλοκης ενορχήστρωσης, είναι η La Gioconda στην οποία κυρίως οφείλει την φήμη του.
1891 - Λεό Ντελίμπ, Γάλλος συνθέτης.
Ο Λεό Ντελίμπ (Clément Philibert Léo Delibes, 21 Φεβρουαρίου 1836 - 16 Ιανουαρίου 1891) ήταν Γάλλος συνθέτης όπερας και μπαλλέτου. Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα μπαλλέτα Coppélia και Sylvia και οι όπερες Le roi l'a dit και Lakmé. Κάποιοι μουσικολόγοι πιστεύουν ότι τα μπαλλέτα που περιλαμβάνονται στην όπερα του Σαρλ Γκουνό Faust στην πραγματικότητα συνετέθησαν από τον Ντελίμπ. Πέθανε στο Παρίσι στις 16 Ιανουαρίου 1891.
Ο Ντελίμπ γεννήθηκε στο Σαιν-Ζερμαίν-ντυ-Βαλ (Saint-Germain-du-Val) του Σαρτ (Sarthe) το 1836. Ο πατέρας του ήταν ταχυδρόμος και η μητέρα του ταλαντούχος ερασιτέχνης μουσικός. Ο παππούς του ήταν τραγουδιστής της όπερας. Μεγάλωσε κυρίως υπό την επίβλεψη της μητέρας του, καθώς ο πατέρας του απεβίωσε πρόωρα. Το 1871 ο Ντελίμπ νυμφεύτηκε την Λεοντίν Εστέλ Ντεναίν (Léontine Estelle Denain). Ο αδελφός του Μισέλ μετανάστευσε στην Ισπανία και ήταν ο παππούς του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ Ντελίμπ.
Το 1847 ο Ντελίμπ άρχισε να σπουδάζει σύνθεση στο Ωδείο των Παρισίων (Paris Conservatoire) με καθηγητή τον Αντόλφ Αντάμ (Adolphe Adam). Ένα χρόνο αργότερα άρχισε να παίρνει μαθήματα φωνητικής, αν και τελικά ήταν πολύ καλύτερος ως εκτελεστής οργάνου παρά στη φωνητική. Διορίστηκε αρχικά ως "ακομπανιατέρ" στις πρόβες και διευθυντής χορωδίας στο Λυρικό Θέατρο (Théâtre Lyrique), στη συνέχεια δεύτερος διευθυντής χορωδίας στην Όπερα των Παρισίων, το 1864, και ως εκτελεστής οργάνου στην Σαιν-Πιέρ-ντε-Σαγιό (Saint-Pierre-de-Chaillot) κατά την περίοδο 1865 – 1871, ενώ άρχισε να ασχολείται με τη σύνθεση. Η πρώτη του οπερέτα είχε τον τίτλο Deux sous de charbon, ή Le suicide de Bigorneau (1856), την οποία συνέθεσε ως παραγγελία του Folies-Nouvelles.
Η σύνθεση της καντάτας Algers για τον Ναπολέοντα Γ΄ τράβηξε την προσοχή των κρατικών παραγόντων. Συνέπεια αυτού ήταν η συνεργασία του με τον Λεόν Μινκύς (Léon Minkus) συνθέτοντας τμήματα του μπαλέτου La source το 1866, κάτι που τον έφερε σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής μπαλέτου. Το 1867 συνέθεσε το ντιβερτιμέντο Le jardin animé στην αναβίωση του μπαλέτου Le corsaire των Ζοζέφ Μαζιλιέ (Joseph Mazilier) και Αντόλφ Αντάμ. Συνέθεσε, επίσης, μία λειτουργία (Missa Brevis) και συνέχισε συνθέτοντας μια οπερέτα ανά έτος, ενώ παράλληλα συνέθετε μουσική για το θέατρο, όπως χορούς και άριες για την θεατρική παράσταση του έργου του Ουγκώ Le roi s'amuse, το ίδιο έργο που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τον Ριγκολέττο του Τζουζέπε Βέρντι.
Η πραγματική αναγνώριση και καθιέρωσή του ήλθαν το 1870, με την μεγάλη επιτυχία του μπαλέτου του Coppélia, που παραμένει η πλέον γνωστή και αντιπροσωπευτική του σύνθεση.
1892 - Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, Έλληνας λόγιος.
Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής ήταν φαναριώτης λόγιος, ρομαντικός ποιητής της Α' Αθηναϊκής Σχολής, πεζογράφος, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διπλωμάτης.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο Μέγα Ρεύμα (Αρναούτκιοϊ) στις 27 Δεκεμβρίου του 1809. Μητέρα του Αλέξανδρου ήταν η Ζωή Λαπίθη, κόρη του Ευστάθιου Λαπίθη από τη Ζαγορά του Πηλίου, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το εμπόριο πολύτιμων λίθων και είχε οικονομική άνεση. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Βουκουρέστι, στην αυλή του ηγεμόνα της Βλαχίας Αλέξανδρου Σούτσου, που ήταν θείος του πατέρα του. Από την Κωνσταντινούπολη έφυγαν οικογενειακώς η οικογεινειακή τους οικία καταστράφηκε από πυρκαγιά. Για τις πρώτες σπουδές του στα ελληνικά γράμματα ο πατέρας του είχε μισθώσει έναν αθηναίο οικοδιδάσκαλο, τον Κωνσταντίνο Πιττάρη, ο οποίος αργότερα θα διατελέσει συμβολαιογράφος στην Αθήνα. Επίσης, πρώτος του δάσκαλος ήταν και ο Δημήτριος Χρηστίδης, μετέπειτα Υπουργός Εσωτερικών (1833, 1849) και Εξωτερικών (1841) του νεοσύστατου κράτους. Όταν ξέσπασε ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας, η οικογένειά του, διωκόμενη από τους Τούρκους, κατέφυγε στη Στεφανούπολη της Ρουμανίας, όπου έμεινε για έναν χρόνο (1821-1822). Εκεί μικρός Αλέξανδρος πήγε σε ελληνικό σχολείο, ενώ ταυτόχρονα διδάσκεται και στο σπίτι, μαζί με τα παιδιά των ηγεμόνων, από τον δάσκαλο Κωνσταντίνο Γαλάτη. Έναν χρόνο αργότερα, την Άνοιξη του 1822, μετακόμισαν στην Οδησσό, όπου η οικογένεια έμεινε για ένα διάσημα στην οικία της Μαρίας Σούτσου, αδελφής της μητέρας του Αλέξανδρου Ραγκαβή. Ο Αλέξανδρος φοίτησε στο Λύκειο με συμμαθητή, και αργότερα συνάδελφό του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, αλλά και με τον Γρηγόριο Καμπούρογλου. Στο Λύκειο παρέμεινε για μικρό διάστημα και συνέχίσε τις σπουδές του με κατ’ οίκον διδασκαλία από τον Γεώργιο Γεννάδιο, όπως και την περίοδο της διαμονής της οικογένειας στο Βουκουρέστι, ενώ στη συνέχεια φοίτησε στην Ελληνοεμπορική Σχολή της Οδησσού. Ο Ραγκαβής ταξίδεψε στο Μόναχο το 1825 όπου και σπούδασει σε Στρατιωτική Σχολή στο σώμα των Δευτεροτόκων. Όταν αποφασίζει να εγκαταλείψει το Μόναχο, θα επισκεφθεί για λίγο καιρό τη Βιέννη, το Σάλτσμπουργκ και την Τεργέστη, όπου θα συναντήσει τον πατέρα του και θα γνωρίσει αρκετούς Έλληνες.
1901 - Άρνολντ Μπαίκλιν, Ελβετός καλλιτέχνης.
1913 - Θαντέους Σ. Κ. Λόου, Αμερικανός χημικός και εφευρέτης.
1925 - Αλεξέι Κουροπάτκιν, Ρώσος στρατηγός.
1967 - Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ, Αμερικανός πυρηνικός φυσικός.
Ο Ρόμπερτ Τζ. Βαν ντε Γκράαφ (Robert Jemison Van de Graaff, 20 Δεκεμβρίου 1901 – 16 Ιανουαρίου 1967) ήταν Αμερικανός φυσικός και επινοητής επιστημονικών οργάνων, γνωστός από τον ομώνυμο τύπο ηλεκτροστατικής γεννήτριας υπερυψηλών τάσεων.
Ο Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ γεννήθηκε στην Τασκαλούζα της Αλαμπάμα. Στην πόλη αυτή σπούδασε και απέκτησε το πτυχίο (1922) και το μάστερ του (1923) στη Μηχανολογία-Μηχανική από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα. Στη συνέχεια επεδίωξε την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ευρώπη και πήρε το διδακτορικό του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1928. Το 1929 ο Βαν ντε Γκράαφ σχεδίασε και κατασκεύασε την πρώτη του γεννήτρια τάσεων με τη βοήθεια του Νίκολας Μπερκ (Nicholas Burke) στο Πρίνστον. Αυτή η γεννήτρια μπορούσε να παράγει τάση 80 χιλιάδες βολτ. Το 1933 όμως είχε ήδη ολοκληρώσει την κατασκευή μιας πολύ μεγαλύτερης γεννήτριας, ικανής να δημιουργεί τάση 7 εκατομμύρια βολτ (MV).
Από το 1931 ως το 1934 ο Βαν ντε Γκράαφ ήταν ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης. Το 1934 έγινε επίκουρος καθηγητής και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1960. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Βαν ντε Γκράαφ ήταν διευθυντής του «Ραδιογραφικού Σχεδίου Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Radiographic Project). Μεταπολεμικά συνίδρυσε την «Μηχανική Εταιρεία Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Engineering Corporation, HVEC).
Τη δεκαετία του 1950 ο Βαν ντε Γκράαφ εφηύρε τον μετασχηματιστή απομονωμένου πυρήνα, που παρήγε συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα υψηλών τάσεων. Η Αμερικανική Φυσική Εταιρεία του απένειμε το Βραβείο T. Bonner το 1966 για τη συμβολή του στην ανάπτυξη των ηλεκτροστατικών επιταχυντών.
Ο Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ πέθανε στη Βοστώνη σε ηλικία 65 ετών, έχοντας κατοχυρώσει συνολικά επτά πατέντες για τις ηλεκτρικές του εφευρέσεις.
1968 - Παναγιώτης Πουλίτσας, Έλληνας δικαστικός και πολιτικός.
O Παναγιώτης Πουλίτσας (Γεράκι Λακωνίας, 1881 - Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 1968) ήταν Έλληνας ανώτατος δικαστικός, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και προσωρινός πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αφού άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου για πέντε χρόνια, διορίστηκε δικαστής κατόπιν διαγωνισμού το 1907, υπηρετώντας αρχικά ως πρωτοδίκης και στη συνέχεια ως εφέτης σε διάφορες ελληνικές πόλεις.
Συμπλήρωσε τις νομικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και κατόπιν υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα. Έγινε στη συνέχεια πρόεδρος Εφετών στην Αθήνα και το 1932 διορίστηκε σύμβουλος Επικρατείας, ενώ το 1943 έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση που κράτησε ως το 1951.
Στις πρώτες μετά την απελευθέρωση βουλευτικές εκλογές του 1946 και ως τη σύγκληση της Βουλής, διετέλεσε πρόεδρος της κυβέρνησης που συγκροτήθηκε και που στηριζόταν από τα ηγετικά στελέχη του Λαϊκού κόμματος. Η πρωθυπουργία αυτή διάρκεσε μόλις 14 ημέρες (4 έως 18 Απριλίου 1946) (Κυβέρνηση Παναγιώτη Πουλίτσα 1946).
Πέντε χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1951, ο Παναγιώτης Πουλίτσας εξελέγη βουλευτής Αθήνας με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού.
Ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1947 και έγινε πρόεδρός της το 1957. Υπήρξε και πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας καθώς και της Εταιρείας Βυζαντινών σπουδών. Δημοσίευσε σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά νομικές μελέτες και έγραψε το βιβλίο «Σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας».
Είχε τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος και διακρίθηκε γενικά για το ήθος του, την ακεραιότητά του και την αυστηρή του αντικειμενικότητα.
Εγγονός του (γιος της κόρης του Αμαλίας) είναι ο Δημήτρης Ρέππας, βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ.
1975 - Θεόκλητος Καριπίδης, Έλληνας ποιητής και πολιτικός αγωνιστής.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης (1926 - 16 Ιανουαρίου 1975) ήταν Έλληνας ποιητής, πολιτικός και αγωνιστής, ποντιακής καταγωγής.
Γεννήθηκε το 1926 στο Πευκόδασος του Κιλκίς, από γονείς Πόντιους πρόσφυγες και έζησε κάτω από στερήσεις και φτώχειες την αγροτική ζωή. Η Κατοχή τον βρήκε νεαρό έφηβο. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ προσφέροντας τις υπηρεσίες του στο Κίνημα. Μετά την Κατοχή γνωρίζει τις διώξεις και τις πιέσεις της αντίδρασης. Φεύγει στη Θεσσαλονίκη κυνηγημένος, όπου εγκαθίσταται στην Πολίχνη ασκώντας το επάγγελμα του επιπλοποιού. Εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος και αργότερα δήμαρχος Πολίχνης. Η Χούντα τον βρίσκει στο εξωτερικό όπου δηλώνει ενεργά την αντίθεσή του στο δικτατορικό καθεστώς.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης κάνει την παρθενική του εμφάνιση με τη μικρή συλλογή "Πίνακας 1961" και αποσπά επαινετικά σχόλια για την ποίηση του. Το 1963 εκδίδει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή "Νυν και Αεί", ενώ το 1973 εκδίδει τη συλλογή ποιημάτων "Επιστροφή" που ήταν και η τελευταία και πιο ώριμη δημιουργική του δουλειά. Η "Επιστροφή" τον καταξιώνει πανελλήνια σαν μια από τις πιο γνήσιες ποιητικές γραφές στη Βόρειο Ελλάδα.
Στις 16 Ιανουαρίου του 1975 προτού προφτάσει να εκδώσει το τελευταίο του έργο, αφήνει την τελευταία του πνοή.
Μεταθανάτια ο φίλος του, ποιητής Στέργιος Βαλιούλης επιμελείται μια συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του προσθέτοντας και δείγματα της ανέκδοτης εργασίας του.
1980 - Ιωάννης Τρικκαληνός, Έλληνας φυσικομαθηματικός και ακαδημαϊκός.
1981 - Νικόλαος Μπουραντάς, Έλληνας αστυνομικός και πολιτικός.
1982 - Αλέξανδρος - Κωνσταντίνος Βούλτζος, Έλληνας αξιωματικός του Ναυτικού και πολιτικός.
1987 - Ιωάννης Κοντούλης, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.
1988 - Τομ Πάπας, Έλληνας επιχειρηματίας.
Ο Τομ Πάπας (Ελληνικά: Θωμάς Παπαδόπουλος, 1899 - 16 Ιανουαρίου 1988) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας που συμμετείχε παρασκηνιακά στην ελληνική και αμερικάνικη πολιτική σκηνή των δεκαετιών 1960 και 1970. Θεωρείται ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τα γεγονότα της αποστασίας, υποστήριξε θερμά και έμπρακτα την δικτατορία της 21ης Απριλίου, υπήρξε ένας από τους θερμότερους υποστηρικτές του Ρίτσαρντ Νίξον και του Σπύρου Άγκνιου ενώ το όνομά του αναμείχθηκε και στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
Γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου και της Σοφίας Φλάμπουρα. Το 1903, σε πολύ μικρή ηλικία, μετανάστευσε μαζί με τους γονείς του στις ΗΠΑ, όπου και μεγάλωσε. Εκεί πολιτογραφήθηκε το 1924 συντέμνοντας το όνομά του σε Thomas Antony Pappas. Ωστόσο, διατήρησε και την ελληνική ιθαγένεια. Είχε έναν αδελφό, τον Τζον, δικαστή. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Βοστώνης και του Νορθίστερν. Ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα των εισαγωγών - εξαγωγών τροφίμων και στη συνέχεια επεκτάθηκε στον εφοπλιστικό χώρο. Το 1932 διετέλεσε μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του γραφείου μετανάστευσης της πολιτείας της Μασαχουσέτης διευκολύνοντας με αυτόν τον τρόπο την έλευση πολλών ελλήνων μεταναστών.
Σύντομα εξελίχθηκε σε σημαντικό πολιτικό παράγοντα της περιοχής και σε δραστήριο μέλος της ελληνικής ομογένειας. Υποστήριξε το ρεμπουμπλικανικό κόμμα, του οποίου υπήρξε χρηματοδότης, αποκτώντας επαφές με υψηλά ιστάμενους μεταξύ των οποίων με τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, με τον Ρίτσαρντ Νίξον κ.α. Το 1952 ο τελευταίος, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, του πρότεινε την θέση του πρέσβη στην Αθήνα, θέση όμως που αρνήθηκε προκειμένου να συνεχίσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Κατά περιόδους εργάστηκε για λογαριασμό της CIA. Υπήρξε στενός φίλος του Σπύρου Σκούρα, στην κινηματογραφική εταιρεία (20th Century Fox) του οποίου διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου, καθώς και του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιάκωβου.
Την δεκαετία του 1970 ίδρυσε το ίδρυμα "Τhomas Anthony Pappas Charitable Foundation", το οποίο έχει ως στόχο την ενίσχυση εκπαιδευτικών και νοσοκομειακών ιδρυμάτων.
Απεβίωσε στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα στις 16 Ιανουαρίου 1988. Ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο τον Τσαρλς Πάπας.
1998 - Δημήτρης Χορν, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Δημήτρης Χορν (το πλήρες όνομά του ήταν Δημήτριος - Ελευθέριος Χορν). Η πρώτη του εμφάνιση είναι στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του και η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών.
1999 - Όσκαρ Κούλμαν, Γάλλος θεολόγος.
Ο Όσκαρ Κούλμαν (γερμ./γαλλ.: Oscar Cullmann, 25 Φεβρουαρίου 1902-16 Ιανουαρίου 1999) ήταν Χριστιανός θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης. Είναι γνωστός ως ένας από τους σπουδαιότερους πρωταγωνιστές στην Οικουμενική κίνηση. Ήταν επίσης δραστήριος στο διάλογο μεταξύ Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών. Κλήθηκε ως παρατηρητής στη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού. Κυκλοφορούν αρκετά βιβλία του στα ελληνικά.
2001 - Κωνσταντίνος Σερεπίσος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Σερεπίσος (15 Ιουλίου 1912 - 16 Ιανουαρίου 2001) του Γεωργίου ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και νομάρχης. Το επίθετό του απαντάται και ως "Σερεπίσιος".
Γεννήθηκε το 1912 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Παντρεύτηκε τη Ζαφειρούλα Κωνσταντινίδου και απέκτησαν δύο γιους. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος, από το 1938.
Το 1946 ήταν υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον Συνδυασμό Εθνικού Κόμματος Ελλάδος του Ναπολέοντα Ζέρβα αλλά δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσε 1.045 ψήφους.
Στις 20 Απριλίου 1954 (ΦΕΚ Γ' 73) διορίστηκε Νομάρχης Πρέβεζας και υπηρέτησε εκεί ως τις 27 Σεπτεμβρίου 1954. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως Νομάρχης Κιλκίς από τις 25 Οκτωβρίου 1954 ως τις 13 Μαΐου 1955, Νομάρχης Καστοριάς το 1956, Νομάρχης Άρτας (Άρτης) ως το 1958 και Νομάρχης Ημαθίας από το 1958 ως το 1962. Από το 1962 ως το 1964 ήταν Νομάρχης Ζακύνθου, από το 1964 ως το 1965 Νομάρχης Λέσβου, από το 1965 ως το 1967 Νομάρχης Σάμου , από το 1967 ως το 1968 Νομάρχης Λασιθίου και από το 1968 ως το 1969 Νομάρχης Θεσπρωτίας.
Μεταπολιτευτικά εξελέγη με τη νεοσύστατη Νέα Δημοκρατία στην εκλογική περιφέρεια Λευκάδας στις εκλογές του 1974 με 7.774 ψήφους.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 2001 σε ηλικία 89 ετών και κηδεύτηκε την επομένη, από τον ιερό ναό της Παναγίας των Ξένων Λευκάδας.
Συνέγραψε έργα, όπως "Ιστορικαί αναδρομαί", Αθήνα (άνάτ. άπό τό π. Παρνασσός, τ. ΛΘ') 1997.
2008 - Νίκολα Κλιούσεφ, πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας.
2012 - Γκούσταβ Λέονχαρτ, Ολλανδός μουσικός και μουσικολόγος.
2014 - Χίρου Ονόντα, Ιάπωνας στρατιωτικός.
2016 - Ιωάννης Αβραμίδης, ήταν σύγχρονος Έλληνας γλύπτης με σημαντική καριέρα στο εξωτερικό. (23 Σεπτεμβρίου 1922 – 16 Ιανουαρίου 2016)
Γεννήθηκε στο Βατούμ (ή Μπατούμι) της Γεωργίας το 1922 από Πόντιους πρόσφυγες που κατάγονταν από τα Σούρμενα της Τραπεζούντας. Από το 1937 ως το 1939 σπούδασε στην Κρατική Σχολή Τέχνης του Βατούμ, εξαιτίας όμως των διώξεων που υπέστη η οικογένειά του από το κομμουνιστικό καθεστώς (ο πατέρας του στάλθηκε το 1937 στη Σιβηρία από όπου δεν επέστρεψε) το 1939 εγκαταστάθηκε μαζί με την μητέρα του στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής βρήκε καταφύγιο στην Πτολεμαΐδα. Το 1943 μεταφέρθηκε με τραίνο στη Βιέννη, όπου αρχικά δούλεψε σε στρατόπεδο εργασίας, παρέμεινε όμως και μετά τον πόλεμο.
Σπούδασε ζωγραφική (1945-1949) και γλυπτική (1953-1956) στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης με τον Ρόμπιν Κρίστιαν Άντερσεν (Robin Christian Andersen) και τον Φριτς Βοτρούμπα (Fritz Wotruba). Το 1956 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, στην οποία διετέλεσε από το 1968 ως το 1972 διευθυντής. Την περίοδο 1966-1967 είχε διδάξει στην αντίστοιχη ακαδημία του Αμβούργου.
Από το 1956 άρχισε να παρουσιάζει το έργο του σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, κερδίζοντας επανειλημμένως διακρίσεις. Εκπροσώπησε την Αυστρία στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1956 και το 1962, ενώ συμμετείχε στην Ντοκουμέντα (Documenta) του Κάσσελ το 1964 και το 1977. Το 1957 οργάνωσε στη Βιέννη την πρώτη του ατομική, ενώ το 1997 παρουσιάστηκε αναδρομική έκθεση γλυπτικής, ζωγραφικής και σχεδίων του στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα, μετά το τέλος της οποίας ο καλλιτέχνης δώρισε τα έργα του στο μουσείο.
Το 1973 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο της Αυστρίας και έγινε μέλος της Αυστριακής Συγκλήτου Τέχνης.
2018 - Βασίλης Κεδίκογλου, Έλληνας πολιτικός.
2022 - Αλέκος Φασιανός, Έλληνας ζωγράφος.
2022-Ιμπραΐμ Μπουμπακάρ Κεϊτά πολιτικός από το Μάλι.