DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Σαν σήμερα 7 Φεβρουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

01-Tsarouxis-Mines-Flevaris

Σαν σήμερα 7 Φεβρουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Οσίου Παρθενίου, (Παρθένιος, Παρθένης, Παρθενία, Παρθενόπη)
Οσίου Λουκά, (Λουκάς, Λουκία, Λουκίτσα*)

7 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

457: Ο Λέων Α', ο μετέπειτα Άγιος, Λέων Μακέλλης ο Μέγας ο Θραξ αναγορεύεται αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας όπου και έμεινε ως το θάνατό του το 474.

1497: Οπαδοί του Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα καίνε στη Φλωρεντία έργα τέχνης και βιβλία, επειδή οδηγούν στην αμαρτία. Θα μείνει στην ιστορία ως η «Πυρά της ματαιοδοξίας» («Falò delle vanità»).

1828: Ο Ιωάννης Καποδίστριας συγκροτεί τον πρώτο τακτικό ελληνικό στρατό.

1828: Ο έμπορος και εθνικός ευεργέτης Ιωάννης Δομπόλλης ή Δόμπολης διορίζεται από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, Ταμίας της Ελλάδος. Θα παραμείνει στη θέση αυτή έως τις 18 Νοεμβρίου 1829, χωρίς μισθό, κατ’ επιθυμίαν του.

1863: Στρατιωτική στάση στην Αθήνα, κατά τη διάρκεια της Μεσοβασιλείας, εξαιτίας της κυβερνητικής κρίσης. (Φεβρουαριανά)

1869: Γίνεται μια πρώτη γενική δοκιμή του ατμοκίνητου σιδηροδρόμου Αθηνών-Πειραιά.

1897: Υπογράφεται το διάταγμα της ίδρυσης του ΣΕΓΑΣ. Στις 27 Φεβρουαρίου θα δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

1897: Ελληνοτουρκικός πόλεμος: Σημειώνεται στη Λιβαδειά η πρώτη σημαντική ένοπλη σύρραξη, με νίκη των ελληνικών δυνάμεων.

1898: Στη Γαλλία, οδηγείται σε δίκη ως λιβελογράφος ο συγγραφέας Εμίλ Ζολά, για το "Κατηγορώ", το άρθρο με το οποίο κατηγορούσε το γαλλικό στρατό για την υπόθεση Ντρέιφους.

1900: Ιδρύεται το βρετανικό Εργατικό Κόμμα, με πρώτο γραμματέα τον Ράμσεϊ ΜακΝτόναλντ.

1900: Οι Αλβανοί ζητούν την αυτονομία τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατά το υπόδειγμα της Κρήτης.

1904: Μεγάλη πυρκαγιά ξεσπάει στο επιχειρηματικό κέντρο της Βαλτιμόρης. Η φωτιά, που έμεινε γνωστή στην ιστορία και ως η μεγάλη πυρκαγιά της Βαλτιμόρης, η μεγαλύτερη μετά το 1871 στο Σικάγο, καταστρέφει ογδόντα οικοδομικά τετράγωνα, περίπου 2600 κτήρια και κατασβήνεται τριάντα ώρες αργότερα.

1905: Στην Αργεντινή καταστέλλεται εξέγερση από τις κυβερνητικές δυνάμεις.

1907: Ο Μάρτης της Λάσπης: Πραγματοποιείται στο Λονδίνο η πρώτη διαδήλωση των σουφραζετών της Αγγλίας.

1913: Σε μάχη, που γίνεται ανάμεσα σε τουρκικά και βουλγαρικά στρατεύματα στην Καλλίπολη, οι Τούρκοι χάνουν 5.000 στρατιώτες.

1919: Ο νέος Πρόεδρος της Γερμανίας, Έμπερτ, καταγγέλλει τους όρους της ανακωχής, που έβαλε τέλος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

1920: Το Συμβούλιο του Λονδίνου αποδέχεται τη διατήρηση της τουρκικής κυριαρχίας στην Κωνσταντινούπολη και την εξασφάλιση της ελευθερίας των Στενών των Δαρδανελίων.

1922: Η Μαντάμ Κιουρί εκλέγεται μέλος της Γαλλικής Ιατρικής Ακαδημίας για τις πολυάριθμες ανακαλύψεις της και ειδικότερα για την ανακάλυψη του ραδίου.

1929: Αιματηρές σκηνές μεταξύ κομμουνιστών και αρχειομαρξιστών σημειώνονται στη οδό Σταδίου, στην Αθήνα.

1933: Στις ΗΠΑ, τα παπούτσια δίνονται με δελτίο, τρία ζευγάρια το χρόνο, λόγω έλλειψης δερμάτων.

1935: Σχεδιάστηκε το επιτραπέζιο παιχνίδι Μονόπολη.

1937: Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου κι έπειτα από υπόμνημα διαμαρτυρίας στον Γεώργιο Β’, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Κύθνο και έπειτα στη Θάσο.

1940: Kάνει πρεμιέρα ο Πινόκιο, η δεύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων της Walt Disney.

1946: Τα κόμματα που συγκροτούν το ΕΑΜ αποφασίζουν να απόσχουν από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου.

1956: Κατά τη διάρκεια μαχητικής διαδήλωσης των μαθητών του Γυμνασίου Αμμοχώστου, σκοτώνεται από αγγλικά πυρά ο δεκαοκτάχρονος μαθητής της ΣΤ’ Τάξης, Πετράκης Γιάλλουρος, σημαιοφόρος της διαδήλωσης και υπεύθυνος των μαθητικών ομάδων του Γυμνασίου. Ήταν ο πρώτος μαθητής νεκρός του αγώνα.

1959: Ψηφίζεται στην Κούβα ένα διάταγμα μέσω του οποίου αποκτούν την κουβανική υπηκοότητα όλοι οι αλλοδαποί διοικητές του αντάρτικου στρατού. Ο νόμος αυτός εφαρμόζεται αποκλειστικά στην περίπτωση του Τσε Γκεβάρα, αποτελώντας ένα είδος φόρου τιμής και αναγνώρισης στο πρόσωπό του και τη συμβολή του στην επανάσταση.

1960: Αρχαιολόγοι ανακαλύπτουν σε σπηλιές του Ισραήλ παπύρους 1.700 χρόνων, με στίχους από τη Βίβλο.

1962: Έκρηξη σε ορυχείο της Γερμανίας προκαλεί το θάνατο 249 ατόμων.

1962: Ο John F. Kennedy ξεκινά το µποϊκοτάζ στην Κούβα.

1964: Οι Beatles φτάνουν για πρώτη φορά στις ΗΠΑ. Οι εμφανίσεις τους σε τηλεοπτικές εκπομπές τις επόμενες εβδομάδες απογειώνει τη φήμη τους και παγιώνει τη δύναμη της μουσικής «Βρετανικής Εισβολής».

1969: Ο ηγέτης της παλαιστινιακής οργάνωσης Αλ Φατάχ, Γιάσερ Αραφάτ, αναλαμβάνει πρόεδρος της PLO.

1969: Ο τραγουδιστής των Doors Τζιμ Μόρισον συλλαμβάνεται στο Λος Άντζελες να οδηγεί μεθυσμένος και χωρίς άδεια.

1970: Οι Led Zeppelin ανεβαίνουν στο Νο1 του βρετανικού πίνακα επιτυχιών με το άλμπουμ «Led Zeppelin II».


1971: Η Ελβετία παραχωρεί στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου στις ομοσπονδιακές εκλογές.

1974: Η Γρενάδα ανεξαρτητοποιείται από το Ηνωμένο Βασιλείο.

1976: Η Diane Thorne γίνεται η πρώτη γυναίκα, που διαιτητεύει αγώνα ποδοσφαίρου ανάμεσα σε 2 ομάδες ανδρών στο Croydon

1976: Ο Πολ Σάιμον ανεβαίνει στο Νo1 του αμερικανικού πίνακα επιτυχιών με το τραγούδι «50 Ways To Leave Your Lover».


1981: Ο Τζον Λένον ανεβαίνει στο Νο1 του αγγλικού πίνακα επιτυχιών με το τραγούδι «Woman».


1984: Οι αστροναύτες του διαστημικού λεωφορείου Τσάλεντζερ, Μπρους ΜακΚάντλες και Ρόμπερτ Στιούαρτ κάνουν τον πρώτο διαστημικό περίπατο.

1985: Η επιτυχία του Φρανκ Σινάτρα «New York, New York» γίνεται ο επίσημος ύμνος της πόλης της Νέας Υόρκης.


1986: Η αποχώρηση από την Αϊτή του προέδρου Ζαν Κλοντ Ντιβαλιέ βάζει τέλος στην 28χρονη κυριαρχία της οικογένεια του στη χώρα.

1990: Καταρρέει η Σοβιετική Ένωση. Η Κεντρική Επιτροπή του Κομουνιστικού Κόμματος συμφωνεί να παραδώσει το μονοπώλιο της εξουσίας που κατείχε για 73 χρόνια.

1991: Έρχεται στην Ελλάδα ο μετέπειτα χρυσός ολυμπιονίκης Πύρος Δήμας.

1991: Τίθεται εκτός τροχιάς ο διαστημικός σταθμός Σαλιούτ 7.

1991: Ο IRA πραγματοποιεί επίθεση με όλμο στην Downing Street την ώρα που ο Πρωθυπουργός Τζον Μέιτζορ συνεδρίαζε με το υπουργικό συμβούλιο για τον Πόλεμο στον Κόλπο.

1992: Tο Πακιστάν για πρώτη φορά παραδέχεται ότι έχει τη δυνατότητα να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα.

1992: Τα 12 μέλη της ΕΟΚ υπογράφουν τη συνθήκη του Μάαστριχτ,με την οποία ανοίγει ο δρόμος για την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, του ευρώ. Με την συνθήκη η ΕΟΚ μετονομάζεται σε Ευρωπαϊκή Ένωση. Από ελληνικής πλευράς την συνθήκη του Μάαστριχτ υπογράφει ο Υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς.

1993: Ως ακατάλληλη και αστεία, απορρίπτει ο Πρόεδρος των Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόροφ την πρόταση τριών ευρωπαϊκών χωρών, για ένταξη της δημοκρατίας του στον ΟΗΕ με το όνομα FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας).

1994: Ο μπασκετμπολίστας Μάικλ Τζόρνταν υπογράφει συμβόλαιο με τους White Sox, ομάδα του μπέιζμπολ.

1994: Στη Βρετανία, ύποπτες χαρακτηρίζονται οι συνθήκες του θανάτου του συντηρητικού βουλευτή, Στίβεν Μίλιγκαν, που βρέθηκε πνιγμένος, στο διαμέρισμά του, φορώντας μόνον ζαρτιέρες και γυναικείες κάλτσες.

1995: Συλλαμβάνεται ο εγκέφαλος της τραγωδίας στους Δίδυμους Πύργους, Ramzi Yousef, στο Πακιστάν.

1996: Την αλληλεγγύη της στην Ελλάδα, εκφράζει η Κομισιόν μετά από συνεδρίαση με θέμα την ελληνοτουρκική κρίση στα Ίμια, επιμένοντας στο σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

1999: Ο Αμπντάλα Β΄ διαδέχεται τον πατέρα του Χουσεΐν ιμπν Ταλάλ ως βασιλιάς της Ιορδανίας.

2000: Ο Στίπε Μέσιτς εκλέγεται πρώτη φορά πρόεδρος της Κροατίας.

2001: Ιστορική εμπορική συμφωνία συνάπτεται ανάμεσα σε δυο από τους πλουσιότερους συλλόγους, της Manchester United και των New York Giants.

2004: Οι Bρετανοί μουσικόφιλοι αναδεικνύουν το «We Will Rock You» των Queen ως τον κορυφαίο ροκ ύμνος όλων των εποχών.


2005: Ένα Airbus A320 της Atlasjet πέφτει από τον τροχοδιάδρομο στο Αεροδρόμιο Ataturk της Κωνσταντινούπολης εξ αιτίας ολισθηρότητας λόγω της έντονης χιονόπτωσης. Κανείς από τους 164 επιβάτες και το 6μελές πλήρωμα δεν τραυματίζεται.

2006: Η Ιερά Σύνοδος αποδέχεται την παραίτηση του Καλλίνικου από τον μητροπολιτικό θρόνο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.

2006: Ο Νασέρ αλ-Μουχάμαντ αλ-Αχμάντ αλ-Σαμπάχ διορίζεται από τον εμίρη πρωθυπουργός του Κουβέιτ.

2008: O μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος (Ιωάννης Λιάπης) εκλέγεται νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Εξελέγη στη δεύτερη ψηφοφορία με 45 ψήφους, έναντι 27 του μητροπολίτη Σπάρτης Ευσταθίου.

2009: Πυρκαγιές στην Αυστραλία αφήνουν πίσω τους 173 νεκρούς, στη χειρότερη φυσική καταστροφή της χώρας.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1102 - Ματθίλδη, αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η Αυτοκράτειρα Ματθίλδη (Empress Matilda, Γουίντσεστερ, 7 Φεβρουαρίου 1102 - 10 Σεπτεμβρίου 1167), αποκαλούμενη και Μαώ, ήταν η πρώτη γυναίκα κυρίαρχος της Βρετανίας στην αμφίβολη περίοδο αναρχίας που είχε επικρατήσει το 1141. Ήταν κόρη του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Α΄ και της Σκωτσέζας πριγκίπισσας Ματθίλδης. Ήταν επίσης σύζυγος του Γοδεφρείδου Πλανταγενέτη κόμητος του Ανζού, γενάρχη της μεγαλύτερης στην ιστορία Αγγλικής δυναστείας των Πλανταγενετών και μητέρα του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Β΄. Αρραβωνιάστηκε σε ηλικία εννέα ετών τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Ερρίκο Ε΄ και τον παντρεύτηκε τρία χρόνια αργότερα σε μεγαλοπρεπή τελετή. Με τον αυτοκράτορα σύζυγο της επισκέφθηκε τη Ρώμη και την Τοσκάνη, ενώ διετέλεσε και αντιβασιλέας την περίοδο απουσίας του.

1478 - Τόμας Μορ, Άγγλος πολιτικός και συγγραφέας.
Ο Τόμας Μορ (Sir Thomas More, 7 Φεβρουαρίου 1478 - 6 Ιουλίου 1535) ήταν Άγγλος πολιτικός και φιλόσοφος, άγιος της Καθολικής Εκκλησίας.
Γιος δικαστή, σπούδασε στην Οξφόρδη και υπήρξε μέλος του κύκλου του Τζον Μόρτον, αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρυ. Ευρύτατης μόρφωσης, θεολογικής και κλασσικής, έγινε δικηγόρος, μέλος του Κοινοβουλίου και αναδείχθηκε σε διάφορα διοικητικά και δικαστικά αξιώματα. Το 1529 έγινε αρχικαγκελλάριος.
Ένθερμος καθολικός, ο Μορ άσκησε δριμεία κριτική με τα έργα του κατά του Προτεσταντισμού και του Λούθηρου προσωπικά. Αυτά όσο ο βασιλιάς Ερρίκος Η΄ ήταν κι αυτός ένθερμος καθολικός. Όταν όμως ο Ερρίκος ήρθε σε ρήξη με τον Πάπα, που αρνήθηκε να θεωρήσει άκυρο τον γάμο του με την Αικατερίνη της Αραγωνίας και ν' αναγνωρίσει τον νέο γάμο του με την Άννα Μπολέϋν, και ανακήρυξε τον εαυτό του αρχηγό της αγγλικής Εκκλησίας, ο Μορ παραιτήθηκε αρνούμενος να δεχτεί ένα κοσμικό πρόσωπο ως κεφαλή της θρησκείας.
Η αντίθεσή του με τον φοβερό βασιλιά σήμανε το τέλος του. Την 1 Ιουλίου 1535 δικάστηκε για την παραπάνω άρνησή του και στις 6 Ιουλίου αποκεφαλίστηκε. Η κεφαλή του στήθηκε σε πάσαλο στην γέφυρα του Λονδίνου και παρέμεινε εκεί έναν ολόκληρο μήνα, μέχρι που αποκρεμάστηκε κατόπιν εξαγοράς από την θυγατέρα του.
Όλη η Ευρώπη συγκλονίστηκε από την θανάτωσή του, ο Έρασμος τον θρήνησε και τον απεκάλεσε omnium horarum homo (άνθρωπο για όλες τις εποχές) και οι ιστορικοί ανεξαρτήτως δόγματος απέρριψαν την κατηγορία της προδοσίας. Το 1935 ανακηρύχθηκε άγιος της Καθολικής Εκκλησίας.
Το 1516 εκδόθηκε στην Λουβαίν των Κάτω Χωρών το έργο του Μορ Ουτοπία στα λατινικά. Την έκδοση επιμελήθηκε ο Έρασμος, στενός φίλος του Μορ. Ο τίτλος που είχε δώσει ο Μορ στο έργο του ήταν Nusquam (Πουθενά) αλλά κατά την έκδοση, πιθανώς με την ουμανιστική παρέμβαση του Έρασμου, εμφανίστηκε ως Utopia, από τις ελληνικές λέξεις ου και τόπος. Πρόκειται για την περιγραφή μιας ιδανικής κοινωνίας ισότητας, κοινοκτημοσύνης, θρησκευτικής ανοχής (υπό περιορισμούς όμως), όπου η εργασία θα είναι εξάωρη και δεν θα υπάρχουν χρήμα, δικηγόροι και εκμετάλλευση. Αυτή η ιδανική σοσιαλιστική κοινωνία είναι και μια κριτική της αγγλικής κοινωνίας της εποχής του Μορ, που ισχύει βέβαια καθολικά μέχρι σήμερα. Αλλά ο ίδιος ο συγγραφέας διατυπώνει τις επιφυλάξεις του για το κατά πόσον είναι δυνατή η αφθονία αγαθών χωρίς την ύπαρξη κινήτρων και για την αδιαφορία των οκνηρών που θα επιβαρύνει τους εργατικούς. Τελικά μεταθέτει την πραγμάτωση της ουτοπίας του στο απώτερο μέλλον «όταν όλοι οι άνθρωποι θα είναι καλοί».

1693 - Άννα Ιβάνοβνα, αυτοκράτειρα της Ρωσίας.

1741 - Γιόχαν Χάινριχ Φίσλι, Ελβετός καλλιτέχνης.

1812 - Κάρολος Ντίκενς, υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους Άγγλους μυθιστοριογράφους και θεωρείται ένας από τους καλύτερους συγγραφείς της Βικτωριανής Εποχής.

1870 - Άλφρεντ Άντλερ, ήταν Αυστριακός ιατρός και ψυχολόγος.
Ο Άλφρεντ Άντλερ (7 Φεβρουαρίου 1870 - 28 Μαΐου 1937) ήταν Αυστριακός ιατρός και ψυχολόγος, ιδρυτής της σχολής της ατομικής ψυχολογίας. Σε συνεργασία με τον Σίγκμουντ Φρόυντ και μία μικρή ομάδα συνεργατών του τελευταίου, ο Άντλερ ήταν μεταξύ των συνιδρυτών του ψυχαναλυτικού κινήματος. Συνεργάτης του Φρόυντ για 9 περίπου χρόνια, εξέφρασε δικές του ανεξάρτητες απόψεις για το πρόβλημα των νευρώσεων. Έτσι, δέχτηκε μεν την άποψη ότι υπάρχουν ασυνείδητες δυνάμεις που συμμετέχουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς και της προσωπικότητας γενικά του ατόμου, απέρριψε όμως τις απόψεις του Φρόυντ σχετικά με το περιεχόμενο του ασυνείδητου και την παντοδυναμία της λίμπιντο.

1873 - Τόμας Άντριους, Ιρλανδός ναυπηγός.
Ο Τόμας Άντριους (7 Φεβρουαρίου 1873 - 15 Απριλίου 1912) ήταν Ιρλανδός επιχειρηματίας και ναυπηγός. Διευθύνων σύμβουλος και επικεφαλής της συντακτικής τμήματος για την ναυπηγική εταιρεία Harland και Wolff στο Μπέλφαστ, της Ιρλανδίας.
Ο Άντριους ήταν ο ναυπηγός των σχεδίων για το υπερωκεάνιο RMS Titanic. Ταξίδευε επί του σκάφους κατά τη διάρκεια του παρθενικού του ταξιδιού, όταν χτύπησε ένα παγόβουνο στις 14 Απριλίου 1912, και ήταν ένας από τους 1.507 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στην τραγωδία.
Προτίμησε να φύγει μαζί με το πλοίο του. Τελευταία φορά τον είδανε να ελέγχει τις καμπίνες, και τέλος μπροστά σε ένα τζάκι κοιτάζοντας την ώρα. Λένε πως είχε βγάλει τo σωσίβιο του και το άφησε σε μια καρέκλα όταν όμως είδε μια γυναίκα να πηγαίνει στην καμπίνα της για να πάρει ένα της έδωσε το δικό του. Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.
Είχε μία κόρη την Μαρία που ήταν 2 ετών. Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί δεν προσπάθησε να σωθεί ενώ είχε οικογένεια.

1877 - Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι, Άγγλος μαθηματικός.
Γκόντφεϊ Χάρολντ Χάρντι (αγγλ. Godfrey Harold Hardy, 7 Φεβρουαρίου 1877 – 1 Δεκεμβρίου 1947), σημαντικός Άγγλος μαθηματικός, γνωστός για την συμβολή του στην θεωρία αριθμών και την μαθηματική ανάλυση.
Στο ευρύ κοινό είναι κυρίως γνωστός για το δοκίμιο "Η Απολογία ενός Μαθηματικού", μία από τις πιο προσβάσιμες αναλύσεις όσον αφορά τον τρόπο σκέψης ενός μαθηματικού.
Από τις αρχές του 1914 υπήρξε ο πνευματικός πατέρας του Iνδού μαθηματικού Σρινιβάσα Ραμανούτζαν, την ξεχωριστή διάνοια του οποίου αναγνώρισε σχεδόν αμέσως. Στα πλαίσια συνέντευξης που παραχώρησε στον Πολ Έρντος, στην ερώτηση ποια ήταν η μεγαλύτερη του συνεισφορά στα μαθηματικά, ο Χάρντι απάντησε «η ανακάλυψη του Ραμανούτζαν»

1885 - Σίνκλερ Λιούις, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Σίνκλερ Λιούις (Sinclair Lewis, 7 Φεβρουαρίου 1885 – 10 Ιανουαρίου 1951) ήταν Αμερικανός λογοτέχνης.
Γεννήθηκε στη Μινεσότα των Η.Π.Α. και ήταν γιος γιατρού. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Το πρώτο του σημαντικό έργο με το οποίο έγινε γνωστός, ήταν το μυθιστόρημα Μέιν Στριτ (Κεντρικός Δρόμος, 1920), που απέσπασε την προσοχή των κριτικών και του κοινού και κυκλοφόρησε πλατιά. Στο έργο αυτό ο Λιούις έκανε μια ρεαλιστική καταγγελία της κενότητας και του συντηρητισμού της αμερικανικής επαρχίας. Ακολούθησε το Μπάμπιτ (1922), όπου περιγράφει τη ζωή των νεόπλουτων της εποχής του, από τους οποίους διαμορφώθηκε αργότερα το σύμβολο του μέσου Αμερικανού. Στο Άροουσμιθ (1925) πραγματεύεται το θέμα της επιστημονικής έρευνας, ενώ στο Έλμερ Γκάντρι (1927) καυτηριάζει την αμερικανική εκκλησία. Για το Άροουσμιθ βραβεύτηκε το 1926 με το βραβείο Πούλιτζερ, το οποίο όμως αρνήθηκε. Στο μυθιστόρημά του Ντόντσγουερθ (1929) επανέρχεται στο θέμα του Μπάμπιτ, αλλά αυτή τη φορά ασχολείται με την απογοήτευση του τύπου του νεόπλουτου, που ανακαλύπτει την κενότητά του.
Δημοσίευσε διάφορα μυθιστορήματα και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1930 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ της Λογοτεχνίας, το οποίο δόθηκε τότε για πρώτη φορά σε Αμερικανό λογοτέχνη. Το 1936 το Πανεπιστήμιο του Γέιλ τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα της Φιλολογίας. Τη δεκαετία 1930-1940 στράφηκε στο θέατρο και συνεργάστηκε στη συγγραφή των έργων Τζεϊχόκερ, Αυτό δε μπορεί να συμβεί εδώ και Η Άντζελα είναι εικοσιδυό χρονών.
Αναγνωρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους των Η.Π.Α. Έγραψε ακόμη τα έργα: Από βασιλικό αίμα, Κας Τιμπερλέν, Ένας τόσο απέραντος κόσμος, Οι αθώοι, Έργο τέχνης, Γεδεών Πλάνις κ.ά.

1905 - Ουλφ φον Όιλερ, Σουηδός φυσιολόγος.

1906 - Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ήταν Έλληνας ιερομόναχος που έζησε κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα (1906-1991) και έγινε ευρέως γνωστός για το βίο και το έργο του, από νεαράς ηλικίας.

1915 - Πατριάρχης Βουκουρεστίου Θεόκτιστος.
Ο Θεόκτιστος Α΄ (κατά κόσμον Toader Arăpaşu, 1915-2007) ήταν Πατριάρχης Βουκουρεστίου και πάσης Ρουμανίας επί 21 έτη.

Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1915 στο Tocileni της επαρχίας Botoşani. Ήταν το δέκατο από τα έντεκα παιδιά του Dumitru και της Marghioala Arăpaşu
Το 1928 έγινε δόκιμος και το 1935 εκάρη μοναχός. Το 1940 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου, από την οποία αποφοίτησε το 1945. Την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε ιερομόναχος και στάλθηκε στο Ιάσιο. Το 1946 έγινε Αρχιμανδρίτης και μεταξύ 1946 και 1947 σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου.
Το 1947 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρουμανίας του αφαίρεσε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη, λόγω των φιλοκομμουνιστικών του απόψεων. Όταν η χώρα πέρασε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο και οι νέες αρχές αντικατέστησαν τον Πατριάρχη Ειρηναίο (Irineu Mihălcescu) με τον Ιουστινιανό (Justinian Marina), επίσης φιλοκομμουνιστή κληρικό, ο Θεόκτιστος έγινε βοηθός του Πατριάρχη, γραμματέας της Ιεράς Συνόδου και Πρόεδρος του Θεολογικού Ινστιτούτου Βουκουρεστίου μεταξύ 1950 και 1954.
Το 1962 έγινε επίσκοπος Arad. Το 1963, μια απόπειρα να γίνει επικεφαλής της Ρουμανικής Εκκλησίας στις ΗΠΑ απέτυχε, καθώς δεν του χορηγήθηκε βίζα εισόδου. Το 1973 έγινε Αρχιεπίσκοπος Κραϊόβας και το 1977 Μητροπολίτης Μολδαβίας. Το 1981 δημιουργήθηκε σκάνδαλο, καθώς χρησιμοποίησε χρήματα της Εκκλησίας για να χρηματοδοτήσει την ποδοσφαιρική ομάδα του Πολυτεχνίου του Ιασίου.
Το 1986 έγινε Πατριάρχης Βουκουρεστίου και πάσης Ρουμανίας. Με το κομμουνιστικό καθεστώς είχε σχέσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν αγαστές, καθώς συναίνεσε στην καταστροφή 26 ιστορικών ναών και αντάλλασσε επισκέψεις και δώρα με τον Νικολάε Τσαουσέσκου.
Μετά την Επανάσταση του 1989 παραιτήθηκε και κατέφυγε σε μοναστήρι. Τον Ιανουάριο του 1990 η Ιερά Σύνοδος δέχτηκε την παραίτησή του και συγκρότησε επιτροπή τοποτηρητείας μέχρι την εκλογή νέου Πατριάρχη. Όμως, η νέα Κυβέρνηση της χώρας υπό τον Ίον Ιλιέσκου τον κάλεσε να επιστρέψει, οπότε επανήλθε στην Πατριαρχεία το Μάρτιο του ίδιου έτους. Παρέμεινε Πατριάρχης μέχρι το θάνατό του, στις 30 Ιουλίου 2007, σε ηλικία 92 ετών.

1919 - Ντέιβιντ Χάφλερ, Αμερικανός μηχανικός ήχου.
Ο David Hafler (David Hafler, 7 Φεβρουαρίου 1919 – 25 Μαΐου 2003) ήταν Αμερικανός πρωτοπόρος μηχανικός ήχου (audio engineer), γνωστός για τις εργασίες του για τη βελτίωση του ενισχυτή Williamson μέσω του υπερ-γραμμικού κυκλώματος Ultra-Linear του Alan Blumlein.
Το 1950, ο Hafler ίδρυσε την Acrosound μαζί με το συνεργάτη του Herbert Keroes. Η εταιρεία σχεδίαζε και κατασκεύαζε μετασχηματιστές για ενισχυτές λυχνιών.
Το 1955 ίδρυσε την Dynaco μαζί με τον Ed Laurent, η οποία κατασκεύαζε και πωλούσε χαμηλού κόστους κιτ ενισχυτών υψηλής ποιότητας για χομπίστες στο χώρο του audio.
Στη δεκαετία του 1970 ο Hafler προώθησε την παθητική τετραφωνία (passive pseudo-quadraphonic), μία χαμηλού κόστους τεχνική για την αναπαραγωγή του περιβάλλοντος ήχου από συνήθεις στερεοφωνικές εγγραφές, μέσω της χρήσης δύο όμοιων οπισθίων ηχείων συνδεδεμένων σε σειρά (τυπικά 8 + 8 ή 16 ohm σύνολο) μεταξύ των γραμμών τροφοδοσίας των εμπρόσθιων ηχείων.
To 1972 ίδρυσε την David Hafler Co., συνεχίζοντας την παράδοση πώλησης χαμηλού κόστους κιτ ενισχυτών υψηλής ποιότητας, αλλά και την προσφορά συναρμολογημένων προϊόντων. Η εταιρεία κατασκεύασε πολλούς θρυλικούς ενισχυτές για πολλά χρόνια, όπως οι DH-101 και DH-110, καθώς επίσης και ενισχυτές ισχύος MOSFET, όπως οι DH-200, DH-220, DH-500 και XL-280.
Το 1987 ο Hafler πούλησε την εταιρεία του στη Rockford Corporation που βρίσκεται στο Tempe της Arizona. H Hafler Company συνέχισε να κατασκευάζει προϊόντα audio υψηλής ποιότητας και αξιοπιστίας, κυρίως όμως για την επαγγελματική αγορά.
Η κυκλωματική πατέντα Trans•nova του τμήματος εξόδου των ενισχυτών ισχύος Hafler, παρέχει υψηλό κέρδος ισχύος με απλή κυκλωματική σχεδίαση και δραματική μείωση του cross talk και του θορύβου.
To 2014, η Hafler αγοράστηκε από την Καναδική Radial Engineering Ltd. η οποία συνεχίζει την παράδοση παραγωγής προϊόντων high-fidelity audio.
Ο David Hafler πέθανε στις 25 Μαΐου 2003 στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια των ΗΠΑ.

1934 - Ανέστης Βλάχος, Έλληνας ηθοποιός.

1935 - Μητροπολίτης Βελγίου Παντελεήμων Κοντογιάννης.
Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων (κατά κόσμον Νικόλαος Κοντογιάννης, γενν.: 7 Φεβρουαρίου 1935, Χίος) είναι Μητροπολίτης Βελγίου και Έξαρχος Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου, κάτω από την πνευματική ηγεσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολεως.
Γεννήθηκε στη Χίο στις 7 Φεβρουαρίου 1935. Είναι πτυχιούχος του Θεολογικής Σχολής της Χάλκης στην Κωνσταντινούπολη. Το 1954 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1957 πρεσβύτερος.
Υπηρέτησε στην Ιερά Μητρόπολη Βελγίου από την ίδρυσή της, το 1969, ως εφημέριος, Αρχιερατικός Επίτροπος και πρωτοσύγκελος. Το 1974 εξελέγη βοηθός Επίσκοπος, με τον τίτλον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Απολλωνιάδος.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1982 εκλέχτηκε ομόφωνα από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Μητροπολίτης Βελγίου και Έξαρχος Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου. Με προτασή του προς του Οικουμενικό Πατριαρχείο ιδρύθηκε το Γραφείο της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στις 26 Νοεμβρίου 2013, ο Μητροπολίτης Παντελεήμων παραιτήθηκε από τη θέση του και από τότε εφησυχάζει στην ιδιαίτερη πατρίδα του υπό τον τίτλο του Μητροπολίτη πρώην Βελγίου.

1946 - Έκτορ Μπαμπένκο, Αργεντινός σκηνοθέτης.

1947 - Φλέμινγκ Γιόργκενσεν, Δανός ηθοποιός και τραγουδιστής.

1947 - Νέλσον Οντούμπερ, πρωθυπουργός της Αρούμπα.

1954 - Ντίτερ Μπόλεν, Γερμανός συνθέτης.
Ο Ντίτερ Μπόλεν (γερμ. Dieter Bohlen, 7 Φεβρουαρίου 1954) είναι Γερμανός μουσικοσυνθέτης, παραγωγός και στιχουργός. Τις πρώτες του επιτυχίες είχε το 1984 ως μέλος, παραγωγός και στιχουργός των Modern Talking, που προέκυψε το πιο πετυχυμένο συγκρότημα μέχρι σήμερα στη Γερμανία. Ο Μπόλεν ζει σήμερα στο Αμβούργο.

1962 - Ντέιβιντ Μπράιαν, Αμερικανός μουσικός (Bon Jovi).
Ο Ντέιβιντ Μπράιαν Ράσμπαουμ (David Bryan Rashbaum, Έντισον, 7 Φεβρουαρίου 1962) είναι Αμερικανός μουσικός. Παίζει πλήκτρα στο συγκρότημα Bon Jovi και κάνει δεύτερα φωνητικά, ενώ συχνά στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος τραγουδάει ένα μέρος ή ολόκληρο το τραγούδι "In these arms" μόνος του.

1967 - Βασίλης Τσαμπρόπουλος, Έλληνας συνθέτης και πιανίστας.

1974 - Στιβ Νας, Καναδός καλαθοσφαιριστής.

1977 - Γιώργος Αλεξόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1977 - Δημήτρης Παπανικολάου, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Δημήτρης Παπανικολάου (7 Φεβρουαρίου 1977) είναι Έλληνας προπονητής στην ΑΕΚ και πρώην καλαθοσφαιριστής. Αγωνιζόταν ως Σούτινγκ γκαρντ, Σμολ φόργουορντ και Πάουερ φόργουορντ.

1978 - Άστον Κούτσερ, Αμερικανός ηθοποιός.
O Κρίστοφερ Άστον Κούτσερ (Christopher Ashton Kutcher, 7 Φεβρουαρίου 1978), γνωστός επαγγελματικά ως Άστον Κούτσερ, γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου 1978, είναι Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός, πρώην μοντέλο μόδας και κωμικός.
Ο Κούτσερ είναι γνωστός για το ρόλο του ως Μάικλ Κέλσο στη σειρά That '70s Show του καναλιού FOX. Επίσης, δημιούργησε, ήταν παραγωγός και παρουσίαζε την εκπομπή Punk'd, στην οποία έστηνε φάρσες στους αστέρες του Χόλιγουντ. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές ταινίες συμπεριλαμβανομένου τις: Μεγάλε, Τι Κάναμε Χθες Βράδυ? (Dude, Where's My Car?), Παντρευτείτε, Χωρίστε, Τελειώσατε! (Just Married), Το Φαινόμενο της Πεταλούδας (The Butterfly Effect), Ο Φύλακας (The Guardian) και Τζακ Ποτ στον Έρωτα (What Happens in Vegas). Είναι ο παραγωγός και ο συν-δημιουργός των ριάλιτι Room 401 και Beauty and the Geek. Ο Κούτσερ αυτό το διάστημα συμπρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη σειρά Two and a Half Men του καναλιού CBS, ως ο χαρακτήρας Γουόλντεν Σμιντ.

1979 - Νίκος Ανδρουλάκης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης (7 Φεβρουαρίου 1979) είναι Έλληνας πολιτικός μηχανικός, πολιτικός και Ευρωβουλευτής με την Ελιά - Δημοκρατική Παράταξη (S&D).
Ο Νίκος Ανδρουλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Φεβρουαρίου 1979. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και έχει μεταπτυχιακό τίτλο στο πρόγραμμα «Νέα Υλικά και Περιβάλλον». Επιπλέον, είναι υποψήφιος διδάκτωρ της Φιλοσοφίας.
Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός και διδάσκει στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης.
Το 1997 συμμετέχει για πρώτη φορά στην Πανελλήνια Αγωνιστική Σπουδαστική Παράταξη του Νομού Ξάνθης, ενώ το 1999 εκλέγεται Γραμματέας της παράταξης στην Ξάνθη. Από το 2000 έως και το 2002 διετέλεσε μέλος της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου.
Το 2001 εξελέγη για πρώτη φορά μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, ενώ το 2007 εξελέγη μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας της Νεολαίας του κόμματος. Το 2008 εκλέχτηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και κατόπιν μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Στις 14 Μαρτίου 2013 εκλέχτηκε από το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος Γραμματέας της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής, λαμβάνοντας 109 ψήφους σε σύνολο 168 ψήφων.
Στις 30 Μαρτίου 2014 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά του για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την Ελιά - Δημοκρατική Παράταξη. Εξελέγη δεύτερος με 113.719 σταυρούς προτίμησης.
Συμμετέχει στην ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών & Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Είναι μέλος:
Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων
Αντιπροσωπεία για τις σχέσεις με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
Παράλληλα είναι αναπληρωτής στην:
Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων
Υποεπιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Υποεπιτροπή Ασφάλειας και Άμυνας
Αντιπροσωπεία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση ΕΕ - Λατινικής Αμερικής
Τον Ιανουάριο του 2016, μετά από πρόταση της Σοσιαλιστικής Ομάδας, επιλέχθηκε να συμμετάσχει στην Εξεταστική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά τις μετρήσεις εκπομπών στην αυτοκινητοβιομηχανία ως πλήρες μέλος (Σκάνδαλο Volkswagen).

1981 - Νταρσί Νέτο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

1983 - Γιώργος Γκουγκουλιάς, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1983 - Κρίστιαν Κλιν, Αυστριακός οδηγός αγώνων.

1989 - Νικ Καλάθης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Νικ Καλάθης (Nicholas William Calathes, 7 Φεβρουαρίου 1989) είναι Ελληνοαμερικανός διεθνής καλαθοσφαιριστής. Έχει ύψος 1.98, βάρος 97 kg και αγωνίζεται ως πόιντ γκάρντ. Αγωνίζεται στην ομάδα του Παναθηναϊκού για το Eλληνικό πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής και την Ευρωλίγκα ανδρών με το νούμερο 33. Είναι επίσης βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδος. Έχει αγωνιστεί επίσης για μια διετία στο NBA και για ένα χρόνο VTB Λίγκα.

1990 - Άννα Αμπρέου, Φινλανδή τραγουδίστρια.

1996 - Πιερ Γκασλί, Γάλλος οδηγός αγώνων.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

780 - Νικήτας Α', Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Νικήτας ο Α΄ (... - 7 Φεβρουαρίου 780) ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ήταν σλαβικής καταγωγής. Διετέλεσε ιερέας στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Επιβλήθηκε στο Πατριαρχικό θρόνο από τον εικονομάχο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Ε' το 766 και παρέμεινε μέχρι το 780. Αν και ηπιότερος του προκατόχου του, έλαβε ενεργό μέρος στη καταδίωξη των εικονολατρών και έστεψε συμβασιλέα τον γιο του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, τον Λέοντα. Οι εικονολάτρες τον χαρακτήριζαν απαίδευτο και άβουλο όργανο της πολιτικής του αυτοκράτορα. Πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου του 780.
Η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος το 787 τον απεκήρυξε και τον αναθεμάτισε.

1575 - Άννα Μαρία Ζίγκλεριν, Γερμανίδα αλχημίστρια.

1707 - Δοσίθεος Β', Πατριάρχης Ιεροσολύμων.
Ο Δοσίθεος Νοταράς (31 Μαΐου 1641 - 7 Φεβρουαρίου 1707) ήταν Πατριάρχης Ιεροσολύμων.
Γεννήθηκε στην Αράχωβα του δήμου Φελλόης της επαρχίας Καλαβρύτων στις 31 Μαΐου 1641. Ο πατέρας του ονομαζόταν Νικόλαος και η μητέρα του Άννα. Η μητέρα του, κόρη κάποιου Βελισσαρίου, καταγόταν από την Κερνίκη της Πελοποννήσου. Ανήκε στη μεσαία τάξη και είχε το επώνυμο Σκαρπέτης κι όχι Νοταράς. Σε ηλικία επτά ετών μετέβη στην Πάτρα άγνωστο για ποιον λόγο,ίσως για να φοιτήσει σε κάποιο σχολείο, αλλά αμέσως γύρισε στο χωριό του. Έμεινε ορφανός σε ηλικά οκτώ ετών και από τη μητερα του ενώ ο πατέρας του έμπορος πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 24 Ιουνίου 1649. Τον μόρφωσή του ανέλαβαν ο παππούς του Γιώργος, μοναχός στη μονή των Αγίων Αποστόλων στην Κόρινθο και ο μητροπολίτης Κορίνθου Γρηγόριος ο Γουλανός. Χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος από τον Μητροπολίτη Κορίνθου στην μονή των Αγίων Αποστόλων σε ηλικία έντεκα ετών κατά παράβαση των σχετικών εκκλησιαστικών κανόνων περί ηλικίας και πήγε στη συνέχεια στην Αθήνα το 1653. Μετά ήλθε στην Κωνσταντινούπολη,ίσως επείδη τον προσκάλεσε ο μητροπολίτης Κορίνθου Γρηγόριος, τον Ιανουάριο του 1657, και διέμενε στο μετόχιο του Αγίου Τάφου. Εκεί γνωρίστηκε με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Παΐσιο, με τον οποίο περιόδευσε στον Εύξεινο Πόντο και τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες για ζητείες. Οι γνώσεις του στα τουρκικά, αραβικά, ρωσικά, γεωργιανά, ελληνικά και λατινικά,«πρέπει να περιορίζονταν στο καθημερινό λεξιλόγιο, όπωςφανερώνει και ο τροπος με τον οποίο χειρίζεται τα λατινικά». Μετά το θάνατο του Παϊσίου τον Δεκέμβριο του 1660 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, και ένα χρόνο αργότερα προσλήφθηκε από τον νέο Πατριάρχη Ιεροσολύμων Νεκτάριο ως αρχιδιάκονός του. Χειροτονήθηκε μητροπολίτης Καισαρείας (Παλαιστίνης) το 1666. Το 1667 αποστέλλεται από τον Νεκτάριο ως πατριαρχικός έξαρχος στις Ρουμανικές χώρες για να ρυθμίσει περιουσιακά θέματα του Πατριαρχείου.

1736 - Στήβεν Γκρέυ, Άγγλος αστρονόμος και επιστήμονας.
Ο Στήβεν Γκρέυ (1666 – 7 Φεβρουαρίου 1736) ήταν Άγγλος φυσικός αστρονόμος και χημικός. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους φυσικούς – ηλεκτρολόγους του 17ου αιώνα. Θεωρείται πατέρας της ηλεκτρικής αγωγιμότητας.
Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1666 στο Κεντ. Από νεαρή ηλικία εργαζόμενος στην επιχείρηση του πατέρα του σε βαφείο υφασμάτων ασχολήθηκε έντονα με την αστρονομία , όπου βοηθούμενος οικονομικά και από φίλους του κατάφερε να σπουδάσει φυσικές επιστήμες.
Πέθανε πάμφτωχος και σχεδόν ξεχασμένος στις 7 Φεβρουαρίου του 1736 στο Λονδίνο όπου και θάφτηκε σε κάποιο νεκροταφείο απόρων. Δεν έχει ανεγερθεί προς τιμή του κανένα μνημείο ούτε υφίσταται προτομή του. Κάποια από τα χειρόγραφά του βρίσκονται στη βιβλιοθήκη της Βασιλικής Εταιρείας.
Ανακαλύψεις
Κατασκεύασε δικό του τύπο τηλεσκοπίου όπου και έκανε εντυπωσιακές μελέτες για τις ηλιακές κηλίδες.
Το 1727 απέδειξε ότι οι αγωγοί εφόσον μονωθούν μπορούν και να ηλεκτριστούν δίνοντας μια πρώτη ερμηνεία του κεραυνού. Από εκείνη τη στιγμή πειραματίστηκε επί του φαινομένου αυτού και προσδιόρισε έτσι την ενέργεια της ηλεκτρικής αγωγιμότητας (1729). Στη συνέχεια με τις μελέτες του μπόρεσε και πραγματοποίησε τα πρώτα πειράματά του στη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας σε σημαντική απόσταση.
Ανακάλυψε ακόμη την ηλέκτριση εξ επαγωγής. Κάποια μέρα ξεσκονίζοντας με πανί ένα γυάλινο δοχείο παρατήρησε στη συνέχεια το πώμα αυτού που ήταν φελλός ότι μαγνήτιζε διάφορα μικροαντικείμενα. Στη συνέχεια πραγματοποίησε πολλά πειράματα μέχρι το τέλος της ζωής του, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως φακό μια σταγόνα νερού. Σήμερα θεωρείται ο θεμελιωτής της ηλεκτρικής αγωγιμότητας. Τιμήθηκε με το μετάλλιο Κόπλυ, δύο φορές, το 1731 και 1732 και υπήρξε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας.
Στη δεκαετία του 1970 μία μονάδα μέτρησης δόσης απορρόφησης ακτινοβολίας έλαβε προς τιμή του το όνομα Γκρέυ (Gy).

1864 - Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς, Σέρβος γλωσσολόγος.
Ο Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς, (Τρσιτς, 6 Νοεμβρίου 1787 - Βιέννη, 7 Φεβρουαρίου 1864), ήταν Σέρβος φιλόλογος, μεταρρυθμιστής της σερβικής γλώσσας, συλλέκτης δημοτικών τραγουδιών και συγγραφέας του πρώτου λεξικού της σερβικής γλώσσας. Ο Κάρατζιτς ήταν η πιο σημαντική προσωπικότητα στη σερβική λογοτεχνία το πρώτο μισό του δέκατου ένατου αιώνα.
Συμμετείχε στην πρώτη Σερβική εξέγερση ως υπάλληλος της Νεγκοτίνσκα Κράινα, μετά την ήττα το 1813 μετακόμισε στη Βιέννη. Εκεί συναντήθηκε με τον Σλοβένο Γέρνεϊ Κόπιταρ, κι έθεσε ως στόχο τη συλλογή των σερβικών δημοτικών τραγουδιών, τη μεταρρύθμιση του κυριλλικού αλφάβητου και τον αγώνα για την εισαγωγή των εθνικών γλωσσών στη σερβική λογοτεχνία. Οι μεταρρυθμίσεις του Βουκ στη σερβική γλώσσα ήταν η εισαγωγή της φωνητικής ορθογραφίας, η καθιέρωση της σερβικής γλώσσας που χρησιμοποιούσε ο λαός, η οποία αντικατέστησε τη σλαβονική-σερβική γλώσσα, την οποία την εποχή εκείνη χρησιμοποιούσαν οι μορφωμένοι.

1894 - Αντόλφ Σαξ, Βέλγος κατασκευαστής μουσικών οργάνων, εφευρέτης του σαξόφωνου.
Ο Αντουάν–Ζοζέφ «Αντόλφ» Σαξ (γαλλικά: Antoine-Joseph "Adolf" Sax, 6 Νοεμβρίου 1814 – 7 Φεβρουαρίου 1894) ήταν Βέλγος οργανοποιός, μουσικός και οργανοπαίκτης του φλάουτου και του κλαρίνου. Είναι ευρύτατα γνωστός για τον σχεδιασμό και την κατασκευή του σαξοφώνου.
Γεννημένος στην γαλλόφωνη πόλη της Ντινάν, στην Βαλλωνία του Βελγίου, γιος του επίσης σχεδιαστή μουσικών οργάνων Σαρλ–Ζοζέφ Σαξ, ο Αντόλφ από νεαρή κιόλας ηλικία καταπιάστηκε και ο ίδιος με την οργανοποιία, όπως κλαρινέτων και φλάουτων, όργανα τα οποία αργότερα σπούδασε στη Βασιλική Σχολή Τραγουδιού των Βρυξελλών. Το 1841, ο Σαξ εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι και άρχισε να πειραματίζεται σε νέες και πρωτότυπες κατασκευές μουσικών οργάνων. Κατασκεύασε το σαξοκέρας (saxhorn), που κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1845, την σαξοτρόμπα (saxotromp) και την σαξοτούμπα (saxotumba), η χρήση των οποίων διαδόθηκε τάχιστα σε όλο τον κόσμο. Το 1846 ήταν η χρονιά που ο Σαξ εφευρίσκει στο Παρίσι το σαξόφωνο, γεγονός που του χάρισε μεγάλη δημοσιότητα και του εξασφάλισε από το 1867 θέση καθηγητή στο περίφημο Ωδείο του Παρισιού. O Σαξ έπασχε από το 1853 μέχρι το 1858 από καρκίνο των χειλέων, πλην όμως η υγεία του αποκαταστάθηκε. Πέθανε πάμπτωχος στο Παρίσι στις 7 Φεβρουαρίου 1894 σε ηλικία ογδόντα ετών και τάφηκε στο παρισινό Κοιμητήριο του Μονπαρνάς.

1898 - Αντόλφο Φαρσάρι, Ιταλός φωτογράφος.
Ο Αντόλφο Φαρσάρι (Adolfo Farsari, 11 Φεβρουαρίου 1841 – 7 Φεβρουαρίου 1898) ήταν Ιταλός φωτογράφος που έζησε στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας.
Ακολουθώντας μια σύντομη αρχικά στρατιωτική καριέρα κατά την οποία υπηρέτησε και στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, έγινε στη συνέχεια ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και εμπορικός φωτογράφος. Το φωτογραφικό του έργο εκτιμήθηκε ιδιαίτερα, και ειδικά τα χειροποίητα χρωματισμένα πορτραίτα και τοπία, τα οποία πουλούσε κυρίως σε ξένους διαμένοντες και επισκέπτες στη χώρα (Ιαπωνία). Οι εικόνες του Φαρσάρι διανεμήθηκαν ευρέως, παρουσιάστηκαν και αναφέρθηκαν σε βιβλία και περιοδικά, και μερικές φορές αναπλάστηκαν από καλλιτέχνες που χρησιμοποίησαν και άλλα εκφραστικά μέσα. Διαμόρφωσαν τις παραστάσεις των ξένων για τους ανθρώπους και τους τόπους της Ιαπωνίας και σε κάποιο βαθμό επηρέασαν το πως οι ίδιοι οι Γιαπωνέζοι έβλεπαν τον εαυτό τους και τη χώρα τους. Το στούντιο του, το τελευταίο αξιοσημείωτο ξένο στούντιο στην Ιαπωνία, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας και μια από τις πιο παραγωγικές εμπορικές φωτογραφικές εταιρίες. Σε μεγάλο βαθμό λόγω των αυστηρών τεχνικών προδιαγραφών και των επιχειρηματικών του ικανοτήτων ο Φαρσάρι, επηρέασε σημαντικά την ανάπτυξη της τέχνης της φωτογραφίας στην Ιαπωνία.

1901 - Άνα Μπετανκούρτ, Κουβανή επαναστάτρια και φεμινίστρια.

1903 - Τζέιμς Γκλέισερ, Άγγλος μετεωρολόγος και αεροναυτικός.

1931 - Τομάζο Τιττόνι, Ιταλός πολιτικός.

1942 - Ιβάν Μπιλίμπιν, Ρώσος εικονογράφος.

1942 - Ντοράντο Πιέτρι, Ιταλός αθλητής.

1952 - Φίλιπ Έπσταϊν, Αμερικανός σεναριογράφος.
Ο Φίλιπ Έπσταϊν (Philip G. Epstein, 22 Αυγούστου 1909 - 7 Φεβρουαρίου 1952) ήταν Αμερικανός σεναριογράφος, και περισσότερο γνωστός για το σενάριο της ταινίας Καζαμπλάνκα, το οποίο γράφτηκε (διασκευάστηκε) σε συνεργασία με τον δίδυμο αδελφό του Τζούλιους αλλά και τον Χάουαρντ Κοκ. Με την ταινία αυτή βραβεύθηκε και με Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου.
Ο Φίλιπ παρακολούθησε μαθήματα στο Pennsylvania State College, παίρνοντας το πτυχίο του το 1931. Μετά το κολέγιο ο Φίλιπ επέλεξε την ηθοποιία και ο αδελφός του Τζούλιους έγινε επαγγελματίας πυγμάχος. Ο γάμος του, επίσης, το έδωσε έναν υιό, ο οποίος έγινε μυθιστοριογράφος, ο οποίος το 2003 κυκλοφόρησε μία φανταστική έκδοση της παιδική του ηλικίας, το San Remo Drive: A Novel from memory. Ο εγγονός του Τέο ασχολήθηκε επιτυχημένα με το μπέιζμπολ και η εγγονή του, ακολούθησε τα βήματά του, κι έγινε σεναριογράφος.
Αργότερα ο Φίλιπ και ο Τζούλιους κατευθύνθηκαν προς το Χόλιγουντ, ελπίζοντας να μπουν στην κινηματογραφική βιομηχανία. Εν τέλει έγιναν επιτυχημένοι σεναριογράφοι. Ο Τζακ Γουόρνερ, διευθύνων της Warner Bros., είχε μία σχέση μίσους και πάθους με τα αδέλφια Έπσταϊν. Δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την εμπορική τους επιτυχία, αλλά αποδοκίμαζε τις φάρσες τους και τις εργασιακές τους συνήθειες. Το 1952, ο Γουόρνερ έδωσε τα ονόματά του στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων, αλλά εκείνοι δεν παρουσιάστηκαν ποτέ στην επιτροπή. Όμως, σε ένα ερωτηματολόγιο της Επιτροπής, όταν ρωτήθηκαν, αν ποτέ ήταν μέλη κάποιος "ανατρεπτικής οργάνωσης", εκείνοι απάντησαν: «Ναι, της Warner Brothers»
Ο Φίλιπ πέθανε σε ηλικία 42 ετών, στο Χόλιγουντ, από καρκίνο.

1958 - Βλαντιμίρ Λόσκι, Ρώσος θεολόγος.
Ο Βλαντιμίρ Λόσκι (8 Ιουνίου 1903 - 7 Φεβρουαρίου 1958) ήταν επιφανής εξόριστος Ρώσος θεολόγος.
Γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου 1903 στο Γκέτινγκεν της Γερμανίας. Ο πατέρας του, Νικόλαος Λόσκι, ήταν καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης. Το 1920 πήγε στην Αγία Πετρούπολη, όπου έζησε ως το 1922, οπότε εξορίστηκε. Έμεινε για λίγο στην Πράγα και κατόπιν πήγε στο Παρίσι, όπου έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του μέχρι το θάνατό του στις 7 Φεβρουαρίου 1958.
Η ζωή του επηρεάστηκε ιδιαίτερα από το γεγονός ότι ως παιδί υπήρξε μάρτυρας της δίκης και της εκτέλεσης από το Σοβιετικό καθεστώς του Μητροπολίτη Αγίας Πετρούπολης Βενιαμίν, ο οποίος αργότερα ανακηρύχθηκε άγιος.
Ήταν ο πρώτος Πρύτανης του Ινστιτούτου του Αγίου Διονυσίου του Παρισιού, όπου δίδαξε δογματική θεολογία. Το πιο αξιόλογο έργο του είναι «Η Μυστική Θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας».

Sofoklis Venizelos1964 - Σοφοκλής Βενιζέλος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Σοφοκλής Ε. Βενιζέλος (Χανιά, 3 Νοεμβρίου 1894 – Επιβατηγό πλοίο «Ελλάς» εν πλω από τα Χανιά προς Πειραιά, 7 Φεβρουαρίου 1964) ήταν Έλληνας πολιτικός που διετέλεσε και πρωθυπουργός της χώρας για τρία μικρά διαστήματα στα μέσα του 20ού αιώνα.
Ο Σοφοκλής Βενιζέλος ήταν δευτερότοκος γιος του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η μητέρα του, Μαρία Βενιζέλου, το γένος Σοφοκλή Κατελούζου ή Ελευθερίου, έπαθε λοίμωξη (επιλόχειο πυρετό) μετά την γέννηση του Σοφοκλή και υπέκυψε λίγες ημέρες αργότερα. Ο μεγάλος του αδελφός, Κυριάκος, και ο Σοφοκλής μεγάλωσαν κοντά στην θεία τους Μαριώ Βενιζέλου.
Το 1911, ο Σοφοκλής Βενιζέλος έγινε δεκτός στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ' όπου αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού Πυροβολικού. Το 1920 παραιτήθηκε από τον στρατό, για να εκλεγεί βουλευτής Χανίων στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του ίδιου έτους, όμως με την ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές αυτές ο Σοφοκλής Βενιζέλος ακολούθησε τον πατέρα του στην Νίκαια της Γαλλίας όπου παντρεύτηκε, στις 27 Δεκεμβρίου 1920 με την Κατερίνα Ζερβουδάκη.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την επάνοδο του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Ελλάδα το 1922, ο Σοφοκλής Βενιζέλος επανήλθε στο στράτευμα και διορίσθηκε στρατιωτικός ακόλουθος στο Παρίσι, όπου παρέμεινε επί οκτώ χρόνια, για να αποστρατευθεί τελικά με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Το 1936, μετά τον θάνατο του πατέρα του, εκλέχθηκε στην διοικούσα επιτροπή του Κόμματος των Φιλελευθέρων.
Στον πόλεμο του 1940 ζήτησε να καταταγεί, όμως, η αίτησή του δεν έγινε δεκτή. Με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, ακολούθησε την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Αίγυπτο. Στις 7 Μαΐου του 1943 ανέλαβε το Υπουργείο Ναυτικού στην εξόριστη κυβέρνηση του Τσουδερού. Όταν ξέσπασε το κίνημα του Ναυτικού (1944), ο Εμμανουήλ Τσουδερός παραιτήθηκε και έτσι ο Σοφοκλής Βενιζέλος ανέλαβε την πρωθυπουργία της εξόριστης κυβέρνησης στις 14 Απριλίου του 1944. Μέσα σε τρεις ημέρες, ο Σοφοκλής Βενιζέλος κατέστειλε το κίνημα του Ναυτικού, αλλά με μεγάλο πολιτικό κόστος για τον ίδιο. Έχοντας χάσει την ευρύτερη λαϊκή αποδοχή που απολάμβανε μέχρι τότε, ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναγκάσθηκε να παραιτηθεί δώδεκα ημέρες αργότερα (26 Απριλίου 1944), προκειμένου να σχηματισθεί η κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου και να επέλθει ηρεμία στην ελληνική πολιτική σκηνή. Στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας, παρέμεινε ως αντιπρόεδρος έως τον Αύγουστο του 1944. Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1944, ο Σοφοκλής Βενιζέλος συμμετείχε στην τελευταία εξόριστη κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία συμμετείχαν και έξι υπουργοί της «κυβέρνησης του βουνού» (ΠΕΕΑ).

Μετά την απελευθέρωση, ο Σοφοκλής Βενιζέλος επέστρεψε στην Ελλάδα. Στις 30 Αυγούστου του 1945 ανακηρύχθηκε υπαρχηγός των Φιλελευθέρων, με αρχηγό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη. Τον Φεβρουάριο του 1946, το Κόμμα των Φιλελευθέρων διασπάσθηκε, και ο Σοφοκλής Βενιζέλος ανέλαβε την ηγεσία του Κόμματος των Βενιζελικών Φιλελευθέρων, ενώ στις πρώτες μετακατοχικές εκλογές, ένα μήνα αργότερα, πολιτεύθηκε με τον κόμμα Εθνική Πολιτική Ένωσις (ΕΠΕ), συνυποψήφιος με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Τον Απρίλιο του 1946, ανέλαβε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην ολιγοήμερη κυβέρνηση του Παναγιώτη Πουλίτσα, από την οποία παραιτήθηκε μαζί με τον Παπανδρέου και τον Κανελλόπουλο, επειδή οι τρεις τους διαφώνησαν με την πρόθεση της κυβέρνησης να επισπεύσει το δημοψήφισμα για την επαναφορά της βασιλείας. Το 1947 έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Στρατιωτικών και Προσωρινώς Υγιεινής και Αεροπορίας καθώς και υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου, εντεταλμένος εις τον συντονισμόν των υπουργείων των εχόντων σχέσιν με την ασφάλειαν της χώρας και προσωρινά υπουργός Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων και αργότερα υπουργός Ναυτικών στην Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947.
Οι Φιλελεύθεροι επανενώθηκαν το 1947 και ο Σοφοκλής Βενιζέλος έγινε εκ νέου υπαρχηγός και κατόπιν αρχηγός του κόμματος (Νοέμβριος 1948). Από τον Αύγουστο του 1950 έως τον Οκτώβριο του 1951, ο Σοφοκλής Βενιζέλος σχημάτισε τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, αρχικά σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, και κατόπιν σε συνεργασία με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Νικόλαο Πλαστήρα, ως πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών.
Στην κυβέρνηση Πλαστήρα (1951–1952) μετείχε ως αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών, και αναπλήρωσε τον Πλαστήρα μετά την ασθένειά του (11 Μαρτίου 1952). Κατά την περίοδο αυτή, ο Σοφοκλής Βενιζέλος διαπραγματεύτηκε την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ (εισδοχή στις 20 Σεπτεμβρίου 1951, επικύρωση από την Βουλή των Ελλήνων στις 18 Φεβρουαρίου 1952), αποδέχθηκε την συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο της Κορέας μετά από πρόσκληση του ΟΗΕ, και έδωσε το δικαίωμα τού εκλέγειν και εκλέγεσθαι και στις γυναίκες (Νόμος 2159/1952).
Μετά την ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1952 από τον Ελληνικό Συναγερμό του Παπάγου, ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποσύρθηκε προσωρινά από την πολιτική. Επανήλθε λίγο καιρό αργότερα για να ιδρύσει την Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση (ΦΔΕ), αφού πρώτα διαφώνησε με τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Στις εκλογές του 1956, η ΦΔΕ εξέλεξε 46 βουλευτές, και ο ίδιος ο Σοφοκλής Βενιζέλος εκλέχθηκε βουλευτής Δωδεκανήσων. Το 1958 εξομάλυνε τις σχέσεις του με τον Γεώργιο Παπανδρέου, για να ιδρύσουν μαζί την Ένωση Κέντρου. Το 1961 οι σχέσεις του με τον Παπανδρέου πέρασαν άλλη μία κρίση και, για ένα σύντομο διάστημα, ο Σοφοκλής Βενιζέλος φλέρταρε πολιτικά με την ΕΡΕ του Καραμανλή.
Γρήγορα όμως οι σχέσεις του με τον Παπανδρέου εξομαλύνθηκαν και πάλι. Έτσι, μετά την εκλογική νίκη της Ενώσεως Κέντρου στις 3 Νοεμβρίου του 1963, ανέλαβε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών.
Ιστορικό θανάτου
Το απόγευμα της 6ης Φεβρουαρίου του 1964, κι ενώ η προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων για τις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου όδευε προς την κορύφωση της τελευταίας εβδομάδας, ο Σοφοκλής Βενιζέλος την ώρα που εκφωνούσε πολιτικό λόγο στον λαό των Χανίων αισθάνθηκε μία ελαφρά αδιαθεσία με δύσπνοια που ξεπέρασε με χάπια και νερό. Μετά την ομιλία του επιβιβάστηκε στο επιβατηγό πλοίο Ελλάς με κατεύθυνση τη Σύρο. Στις 21.00 δόθηκε επί του πλοίου γεύμα και, αφού το πλοίο είχε αποπλεύσει, ο Βενιζέλος επιδόθηκε στο αγαπημένο του παιχνίδι, το μπριτζ. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα πλέον όταν αποσύρθηκε στην καμπίνα του. Αισθάνθηκε δυσφορία και ζήτησε επειγόντως από τον καμαρότο, που τον αντίκρισε χλωμό με έντονη δύσπνοια, τον γιατρό του, καρδιολόγο Γ. Καρούζο, που τον συνόδευε στην περιοδεία. Ο γιατρός έσπευσε κοντά του και αντιλήφθηκε ότι ο Βενιζέλος είχε οξύ πνευμονικό οίδημα. Προσπάθησε να το αντιμετωπίσει με ενέσεις, ωστόσο παρά τις προσπάθειές του ο μεγάλος πολιτικός κάποια στιγμή έχασε τις αισθήσεις του και πέθανε. Το μοιραίο επήλθε στη 1.05 το πρωί της 7ης Φεβρουαρίου. Το πλοίο αμέσως άλλαξε πορεία και επέστρεψε στη Σούδα.

1965 - Λουκής Ακρίτας ήταν Ελληνοκύπριος λογοτέχνης (ασχολήθηκε με την πεζογραφία, το θέατρο, και το δοκίμιο), δημοσιογράφος και πολιτικός. Γονείς του ήταν ο Χατζηγιαννακός Ακρίτας και η Ελένη Κατιρτζίγιαννη. (1909 - 7 Φεβρουαρίου 1965)
Το λογοτεχνικό του έργο διέπεται από την προοδευτική του ιδεολογία και την ανθρωπιστική του κοσμοθεωρία και χαρακτηρίζεται από μια αισιόδοξη προοπτική, που προκύπτει από την πίστη του στην ψυχική αντοχή των κοινωνικά αδικημένων.
Γυναίκα του υπήρξε η Σύλβα Ακρίτα κόρη του Κωνσταντίνου Γιαβάσογλου, Υπουργού Πρόνοιας και Γερουσιαστή με τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Η Σύλβα Ακρίτα υπήρξε η πρώτη γυναίκα βουλευτής στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ, μέλος του Συμβουλίου Ευρώπης και Υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικής Αασφάλισης.
Μαζί αποκτήσανε μια κόρη, την δημοσιογράφο και συγγραφέα Έλενα Ακρίτα.

1965 - Περικλής Ιωαννίδης, Έλληνας αντιναύαρχος.
Ο Περικλής Ιωαννίδης (1 Νοεμβρίου 1881 – 7 Φεβρουαρίου 1965) ήταν αντιναύαρχος του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού.
Γεννήθηκε στην Κόρινθο και εισήλθε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, απ'όπου και αποφοίτησε. Υπήρετησε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά την περίοδο του Εθνικού Διχασμού τάχθηκε με το πλευρό του Βασιλιά. Το 1917 καταδικάστηκε λόγω των πολιτικών του φρονημάτων και φυλακίστηκε μέχρι το 1920. Μετά την πτώση του Βενιζέλου, συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προβιβάστηκε σε πλοίαρχο. Το 1922 αποστρατεύθηκε και το 1935 αποκαταστάθηκε. Τον ίδιο χρόνο αποχώρησε οριστικά από το Πολεμικό Ναυτικό λαμβάνοντας παράλληλα τον τίτλο του αντιναυάρχου. Στις 31 Μαρτίου του 1947 παρέλαβε τα Δωδεκάνησα ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας από τους συμμάχους και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής των Δωδεκανήσων. Το 1958 ανακηρύχθηκε από τον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδος επίτιμο μέλος του ενώ υπήρξε ευεργέτης της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.
Το 1920 ο Ιωαννίδης γνώρισε την πριγκίπισσα Μαρία της Ελλάδας και Δανίας, χήρα του Μεγάλου Δούκα της Ρωσίας, ο οποίος είχε πεθάνει το 1919, καθώς επέστρεφε με πολεμικό πλοίο στην Ελλάδα, του οποίου ήταν κυβερνήτης ο ίδιος. Τον Δεκέμβριο του 1922 ενώ βρισκόντουσαν σε εξορία παντρεύτηκαν στη Γερμανία. Την περίοδο 1922 - 1940 διέμενε στην Αγγλία και την Ιταλία.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 7 Φεβρουαρίου 1965 και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.

1979 - Γιόζεφ Μένγκελε, Γερμανός γιατρός και εγκληματίας πολέμου.
Ο Γιόζεφ Μένγκελε ήταν Γερμανός γιατρός του στρατοπέδου εξόντωσης Άουσβιτς Μπίρκεναου και διαβόητος ιδίως για τα πειράματα που έκανε με ανθρώπους, τα οποία οδηγούσαν συνήθως στον θάνατό τους. Έμεινε στην ιστορία ως ο Άγγελος του Θανάτου (Todesengel von Auschwitz). (16 Μαρτίου 1911, Γκίντσμπουργκ, Γερμανία - 7 Φεβρουαρίου 1979, Βερτιόγκα, Βραζιλία)



1984 - Μάρκος Νομικός, Έλληνας εφοπλιστής και πολιτικός.
Ο Μάρκος Νομικός του Πέτρου (17 Σεπτεμβρίου 1898 - 7 Φεβρουαρίου 1984) ήταν Έλληνας εφοπλιστής και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Κυκλάδων. Ήταν γόνος της οικογένειας εφοπλιστών Νομικού, από τη Σαντορίνη.
Γεννήθηκε στη Σαντορίνη και ήταν γιος του Πέτρου Νομικού, ιδρυτή της "Θηραϊκής Ακτοπλοΐας" (1930). Ακολούθησε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Το 1918 έγινε εφοπλιστής και 5 χρόνια αργότερα ανέλαβε τη διεύθυνση της εταιρείας του πατέρα του, Πέτρου Νομικού. Σε ένα από τα κότερά του, το "Νόρθγουιντ" είχε ταξιδέψει στα ελληνικά νησιά ως προσκεκλημένη η Ζακλίν Κένεντι Ωνάση, το 1963, λίγους μήνες προτού δολοφονηθεί ο σύζυγός της, Τζον Φ. Κένεντι.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Θήρας στις εκλογές του 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό και στη συνέχεια εντάχθηκε στην ΕΡΕ, με την οποία εξελέγη βουλευτής Κυκλάδων το 1956, 1958, 1961, 1963 και 1964.
Ήταν παντρεμένος με την Αννίκα Πρωτονοταρίου και απέκτησαν 4 παιδιά: την Αναστασία (γ. 1918), τον Αναστάσιο (γ. 1920), την Αντωνία (γ. 1921) και τη Μαρία (γ. 1928). Διετέλεσε μεταξύ άλλων μέλος του Δ.Σ. της ΑΓΕΤ Ηρακλής.
Απεβίωσε σε ηλικία 86 ετών στις 7 Φεβρουαρίου 1984.

Kitsiki Mpeata1986 - Μπεάτα Κιτσίκη, Ελληνίδα φεμινίστρια και αντιστασιακή.
Η Μπεάτα Κιτσίκη, γεννημένη Μερόπη Πετυχάκη, στο Ηράκλειο της Κρήτης, στις 14 Ιουλίου 1907, απεβίωσε στην Αθήνα στις 7 Φεβρουαρίου 1986, ήταν αγωνίστρια των δικαιωμάτων των γυναικών, αγωνίστρια του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, 1944-1949. Ήταν σύζυγος του Νίκου Κιτσίκη και μητέρα του Δημήτρη Κιτσίκη.
Ο πατέρας της, ο Εμμανουήλ Πετυχάκης (1842-1915), ήταν κρητικός αλλά είχε εγκατασταθεί στο Κάιρο ως επιχειρηματίας. Εκεί νυμφεύθηκε την Κορίννα, κόρη του Δαυΐδ Αντωνιάδη, κόμη ντ' Αντόνιο, Ελληνοϊταλό από την Τεργέστη. Η Κορίννα είχε γεννηθεί το 1861 στο Κάϊρο και πέθανε στην Αθήνα το 1925. Η μητέρα της, η Άννα, ήταν Γαλλίδα και είχε 16 παιδιά: 8 βαπτίσθηκαν καθολικά και 8 ορθόδοξα, μεταξύ αυτών δε και η Κορίννα.
Ο Εμμανουήλ Πετυχάκης είχε 12 παιδιά, όλα γεννημένα στο Κάιρο εκτός από το τελευταίο, την Μπεάτα, που γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1907. Ο Εμμανουήλ Πετυχάκης είχε επιστρέψει με την οικογένειά του στην Κρήτη επειδή τα παιδιά του πέθαιναν από τύφο στην Αίγυπτο. Στο Ηράκλειο πέθανε το 1915, αφήνοντας χήρα την Κορίννα, που ήταν 19 χρόνια νεότερή του. Τον αντικατέστησε με τον δικηγόρο της οικογενείας, τον Αριστείδη Στεργιάδη, που ήταν συνομήλικός της (1861-1949), τον μετέπειτα ύπατο αρμοστή στη Σμύρνη (1919-1922), που έτσι έγινε ο πατριός της Μπεάτας. Ο Στεργιάδης πήρε μαζί του την Μπεάτα στη Σμύρνη το 1919. Επιστρέφοντας στο Ηράκλειο γνώρισε το 1921 τον ήδη τότε τακτικό καθηγητή στο Πολυτεχνείο Νίκο Κιτσίκη, που είχε έρθει στο Ηράκλειο για να χτίσει το λιμάνι. Ο Κιτσίκης την πήρε μαζί του στην Αθήνα και τη νυμφεύθηκε το 1923. Η Μπεάτα έζησε έκτοτε στην κολωνακιώτικη αστική κοινωνία της πρωτεύουσας και έκανε τρία παιδιά: την Μπεάτα, την Έλσα και τον Δημήτρη.
Στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, το 1940-1941, για να βοηθήσει τους φαντάρους, που τραυματισμένοι επέστρεφαν από το μέτωπο, μαζί με πολλές άλλες κυρίες του Κολωνακιού εργάσθηκε νυχθημερόν ως εθελόντρια νοσοκόμα στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός των Αθηνών, δίπλα στον χειρούργο και κομμουνιστή Πέτρο Κόκκαλη, που την επηρέασε ιδεολογικά, αλλά και λόγω της φοβερής κόπωσης έπαθε έλκος και έκτοτε η υγεία της κατεστράφη.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, μαζί με τον σύζυγό της, τον Νίκο Κιτσίκη, πρύτανη του Ε.Μ. Πολυτεχνείου κατετάγη στις γραμμές του ΕΑΜ και στην Απελευθέρωση έγινε μέλος του ΚΚΕ και μέλος της κομμουνιστικής πολιτοφυλακής ΟΠΛΑ.
Η πολύκροτη δίκη της Μπεάτας
Στις 9 Απριλίου 1948, εν μέσω του εμφυλίου πολέμου, άρχισε ενώπιον του εκτάκτου στρατιωτικού δικαστηρίου των Αθηνών η δίκη της Μπεάτας για κατασκοπία προς όφελος του εκτός νόμου ΚΚΕ, τη στιγμή που ο σύζυγός της ο Νίκος Κιτσίκης ήταν ακόμη πρόεδρος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Με την φήμη που την περιέβαλε της ελληνικής Πασιονάριας, κατεδικάσθη σε θάνατο.
Παρά τα βασανιστήρια τα οποία υπέστη, η Μπεάτα ποτέ δε δέχθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας και ηρωποιήθηκε από τη νεολαία. Σε πολλά κορίτσια που γεννήθηκαν εκείνη την εποχή δόθηκε το όνομα Μπεάτα. Στη διάρκεια της δίκης της κατηγορήθηκε ότι είχε προδώσει την τάξη της, αυτήν του Κολωνακίου.
Την 1η Μαΐου 1948, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χρήστος Λαδάς, που είχε υπογράψει τη θανατική της καταδίκη, δολοφονήθηκε από μέλος της ΟΠΛΑ. Οι εφημερίδες της εποχής αμέσως κατηγόρησαν την Μπεάτα ότι από την φυλακή είχε δώσει διαταγή στην ΟΠΛΑ να προβεί στην δολοφονία του υπουργού.
Παρά ταύτα, λόγω της φήμης και του σεβασμού που ο κόσμος συνέχιζε να φέρει προς το πρόσωπο του Νίκου Κιτσίκη, η Μπεάτα δεν εξετελέσθη και μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου αφέθηκε ελεύθερη, στα τέλη του 1951. Η υγεία της όμως είχε πλέον καταστραφεί και τα βασανιστήρια είχαν επηρεάσει τον ψυχικό της κόσμο.
Ο ρόλος της Μπεάτας στη σύσφιξη των ελληνοκινεζικών σχέσεων
Σε μία συνάντηση του Παγκοσμίου Κινήματος της Ειρήνης στη Στοκχόλμη, στα τέλη του 1955, οι Κινέζοι αντιπρόσωποι πλησίασαν τον Έλληνα απεσταλμένο, τον Νίκο Κιτσίκη και του ζήτησαν να προωθήσει στην Ελλάδα τη Λαϊκή Κίνα, η οποία τότε δεν αναγνωριζόταν από τη Δύση. Η Μπεάτα Κιτσίκη ανέλαβε να ιδρύσει τον Σύνδεσμο φιλίας Ελλάδος-Λαϊκής Κίνας, που γρήγορα γνώρισε τεράστια επιτυχία στην ελληνική κοινωνία[εκκρεμεί παραπομπή]. Με την συνεργασία των Εκδόσεων Φέξη πολλές δεκάδες κινεζικά βιβλία μεταφράσθηκαν στα ελληνικά, λογοτεχνικά αλλά και πολιτικά, όπως τα Άπαντα του Μάο Τσετούνγκ. Με αλλεπάλληλες αποστολές Ελλήνων προσωπικοτήτων στη Λαϊκή Κίνα αλλά και με την εξάπλωση της μαοϊκής ιδεολογίας στους νέους, η Κίνα έγινε ευρέως γνωστή στο ελληνικό κοινό. Η Μπεάτα, ταξιδεύοντας σχεδόν κάθε χρόνο στην Κίνα έγινε φίλη των Κινέζων ηγετών και προσωπικά του Μάο. Αν και το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ανέκοψε την δράση της, η Χούντα αναγνώρισε και επισήμως το Πεκίνο. Η Μπεάτα όμως, ως στόχος των συνταγματαρχών, πέτυχε να τους ξεφύγει και με πλαστό ελβετικό διαβατήριο βρήκε καταφύγιο στην Ελβετία και μετά στη Γαλλία, κοντά στα παιδιά της.
Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας, το 1974. Ο σύζυγός της Νίκος Κιτσίκης πέθανε το 1978. Η ίδια πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 1986, τιμώμενη από το ΚΚΕ και την κινεζική κυβέρνηση.

2007 - Αλέκος Ζαρταλούδης, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Αλέκος Ζαρταλούδης (Χίος 23 Ιανουαρίου 1929 – 7 Φεβρουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Το 1965 αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη και την ίδια χρονιά έγινε μέλος του ΣΕΗ. Στο θέατρο συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τον θίασο Αλίκης Βουγιουκλάκη - Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Έζησε για αρκετό καιρό στις ΗΠΑ. Εμφανίστηκε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές.


2007 - Άλαν Μακντιάρμιντ, Νεοζηλανδός χημικός.
Ο Άλαν Μακ Ντιάρμιντ (Alan Graham MacDiarmid, 14 Απριλίου 1927 - 7 Φεβρουαρίου 2007) ήταν Νομπελίστας Νεοζηλανδός χημικός.
Γεννήθηκε στις 14 Απριλίου 1927 και καταγόταν από σχετικά φτωχή οικογένεια. Το 2000 τιμήθηκε με το Νόμπελ Χημείας μαζί με δύο ακόμα ερευνητές, για τις έρευνές του στα αγώγιμα πολυμερή. Πέθανε στο σπίτι του, στην Πεννσυλβάνια των ΗΠΑ, έπειτα από πτώση στις 7 Φεβρουαρίου 2007.

2008 - Άντριου Μπερτιέ, Άγγλος πρίγκιπας και μέγας μάγιστρος του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας.
Ο Άντριου Μπερτιέ (Fra Andrew Bertie, πλήρες όνομα:Andrew Willoughby Ninian Bertie) ήταν πρίγκιπας και μέγας μάγιστρος του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας και απόγονος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας των Στιούαρτ από τη μητέρα του, τη Λαίδη Ιωάννα Κρίτστον Στιούαρτ. Το Τάγμα έχει status ανεξάρτητου κράτους.
Γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1929 στο Λονδίνο. Έγινε μέλος του Τάγματος το 1956 και προτού γίνει Αρχηγός του, εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε οικονομικές εφημερίδες αλλά και ως καθηγητής ξένων γλωσσών. Το 1988 εξελέγη σε μυστικό κονκλάβιο ως ο 78ος στη σειρά του, Αρχηγός του Τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη των Ιεροσολύμων, της Ρόδου και της Μάλτας. Το εν λόγω τάγμα έχει θρησκευτικό και φιλανθρωπικό χαρακτήρα και ιδρύθηκε αρχικά στα Ιεροσόλυμα τον 11ο αιώνα.
Ο Μπερτιέ, που ήταν ο πρώτος Βρετανός στο αξίωμα που είχε μέχρι το θάνατό του, πρωτοστάτησε στον εκσυγχρονισμό του Τάγματος και συνετέλεσε στη διεύρυνση των διπλωματικών σχέσεων με άλλα κράτη (από 49 που ήταν οι χώρες με τις οποίες είχε διπλωματικές σχέσεις το Τάγμα το 1988, αυξήθηκαν σε 100 την περίοδο του θανάτου του Μπερτιέ) και την επέκταση των δραστηριοτήτων του σε απομακρυσμένες περιοχές.
Πέθανε σε κλινική στη Ρώμη στις 7 Φεβρουαρίου του 2008. Προσωρινός αντικαταστάτης του αποβιώσαντος ανέλαβε ο Τζιάκομο ντάλα Τόρε (Fra Giacomo dalla Torre) ως ότου εξελέγη νέος Αρχηγός ο Μάθιου Φέστινγκ. Ο Αρχηγός φέρει τον τίτλο του Πρίγκιπα και η θητεία του στο αξίωμα είναι ισόβια.

2009 - Τάσος Δενέγρης, Έλληνας ποιητής.
Ο Τάσος Δενέγρης (Αθήνα, 1934 - 7 Φεβρουαρίου 2009) ήταν Έλληνας ποιητής και μεταφραστής.
Ο Τάσος Δενέγρης σπούδασε κινηματογράφο και κοινωνικές επιστήμες στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Οι πρώτες δημοσιεύσεις του έγιναν στο περιοδικό «Πάλι» το 1968, αλλά το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1974. Υπήρξε μέλος μιας ανήσυχης ομάδας Ελλήνων καλλιτεχνών (Γιώργος Μακρής, Πάνος Κουτρουμπούσης, Αλέξης Ακριθάκης, Μαρία Μήτσορα κ.ά.), που δέχτηκαν ποικίλες επιρροές από τα ανατρεπτικά κινήματα της δεκαετίας του ’60, κυρίως από τον απόηχο του αμερικανικού «μπιτ» κινήματος. Η μεγάλη αγάπη του στο σινεμά εκφράστηκε και με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε το 1986 στην ταινία του Σταύρου Τσιώλη Σχετικά με τον Βασίλη. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Απεβίωσε στις 7 Φεβρουαρίου του 2009.

2014 - Ορέστης Κολοζώφ, Έλληνας πολιτικός.
Ο Ορέστης Κολοζώφ (Αλεξανδρούπολη, 6 Ιουνίου 1940- Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Έλληνας πολιτικός, ηγετικό στέλεχος και βουλευτής του ΚΚΕ.
Ο Ορέστης Κολοζώφ γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη στις 6 Ιουνίου 1940. Ο πατέρας του ήταν ο Γιώργος Κολοζώφ (απλή συνωνυμία με το παλιό στέλεχος του ΚΚΕ Γιώργο Κολοζώφ) και μητέρα του η Άννα Κολοζώφ. Τελείωσε το δημοτικό στην Αλεξανδρούπολη και αργότερα εγκατασταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο το 1959. Από μαθητής ακόμα συμμετείχε στους αγώνες της αριστεράς. Το 1960 πήγε για πανεπιστημιακές σπουδές στην Ιταλία και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Πίζας.
Εντάχθηκε στην ΕΔΑ το 1963 και το 1967 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Το 1965 εξελέγη γενικός γραμματέας της Oμοσπονδίας Ελληνικών Φοιτητικών Συλλόγων Ιταλίας. Έλαβε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα κατά της χούντας των συνταγματαρχών, ενόσω βρισκόταν στην Ιταλία.
Ο Κολοζώφ εξελέγη αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ στο 9ο Συνέδριο και τακτικό της μέλος στο 10ο και 11ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Στο 11ο και στο 12ο Συνέδριο εξελέγη αναπληρωματικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ. Από το 12ο μέχρι το 17ο Συνέδριο του Κόμματος διετέλεσε τακτικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Στο 17ο Συνέδριο του κόμματος, το 2005, εξελέγη μόνο στην ΚΕ. Στο 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, τον Φεβρουάριο του 2009, δεν εξελέγη στην ΚΕ.
Από το 1978 έως το 2005 υπήρξε υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του ΚΚΕ.
Εξελέγη βουλευτής του ΚΚΕ στις εκλογές του 1993 στην εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών και το 1996 στη Β' Αθήνας.
Όταν διασπάστηκε το ΚΚΕ το 1968 ο Κολοζώφ συντάχθηκε με την ορθόδοξη πτέρυγα απέναντι στους αναθεωρητές του ΚΚΕ Εσωτερικού, όπως και στην περίοδο 1989 – 1991.
Ο Ορέστης Κολοζώφ πέθανε στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου 2014.

2016 - Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Έλληνας φιλόσοφος και πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος (Σμύρνη, 8 Φεβρουαρίου 1913 - Αθήνα, 7 Φεβρουαρίου 2016), ήταν Έλληνας φιλόσοφος και πολιτικός στοχαστής, αντιστασιακός, πανεπιστημιακός δάσκαλος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και πρώην υπουργός Παιδείας.


2017 -  Κυβέλη Θεοχάρη - Ζωγραφίδη, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, κόρη της πρωταγωνίστριας Μιράντας Μυράτ και του Σπύρου Θεοχάρη, εγγονή της Κυβέλης και του Μήτσου Μυράτ και πρώτη εξαδέλφη της Κυβέλης Μυράτ-Μαρίνου. (13 Σεπτεμβρίου 1924 - 7 Φεβρουαρίου 2017)
Πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο της Κατερίνας (1954) στο έργο Ταξίδι αναψυχής. Τον επόμενο χρόνο συμμετείχε στο θίασο της μητέρας της και του Λάμπρου Κωνσταντάρα, παίζοντας στα έργα Δύο άσπρα τριαντάφυλλα και Οι μαιτρέσσες του μπαμπά. Παράλληλα, έλαβε μέρες στις «ποιητικές απογευματινές» που οργάνωνε η Μιράντα Μυράτ στο Θέατρο «Κυβέλης» στην πλατεία Συντάγματος. Το 1956 συνεργάστηκε με το θίασο Ηλιόπουλου-Φωτόπουλου, όπου και εμφανίστηκε στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου Ο φίλος μου ο Λευτεράκης και στο έργο Μια τσουκνίδα στις βιολέτες. Ακολουθεί η συνεργασία της με το θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη (1957-59), όπου έπαιξε στα έργα Το τιμόνι του έρωτα του Παναγιώτη Καγιά και Ο Ηλίας του 16ου των Σακελλάριου και Γιαννακόπουλου.

Κινηματογράφος
Το 1955 εμφανίστηκε στην ταινία του Ορέστη Λάσκου Γκόλφω, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Σπύρου Περεσιάδη στο ρόλο της Σταυρούλας. Ακολούθησαν Η Άγνωστος (1956) του Ορέστη Λάσκου, στο ρόλο της Ευτυχίας, όπου έπαιξε μαζί με τη γιαγιά της Κυβέλη, Ο ζηλιαρόγατος (1956) του Γιώργου Τζαβέλλα, με το Βασίλη Λογοθετίδη (κινηματογραφική μεταφορά της κωμωδίας του Γ. Ρούσσου Ο εραστής έρχεται) στο ρόλο της Κική Μανωλοπούλου, Στουρνάρα 288 (1959) του Ντίνου Δημόπουλου (πρόκειται για την ομώνυμη κωμωδία των Τραϊφόρου - Βασιλειάδη) στο ρόλο της Φώφης Ασημομύτη, Ο Ηλίας του 16ου (1959) του Αλέκου Σακελλάριου στο ρόλο της Αλέκας Κωνσταντινίδου , Ανθισμένη αμυγδαλιά (1959) του Χρίστου Αποστόλου, Ο Δήμος από τα Τρίκαλα (1962) του Γιάννη Δαλιανίδη, όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Κώστα Χατζηχρήστο στο ρόλο της Λέλας κ.ά.

Το καλοκαίρι του 2014, και σε ηλικία 90 ετών, επιστρέφει έπειτα από δεκαετίες στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην ταινία docufiction του Alessandro Spiliotopulos Οι κόρες του Χάους, μία συμπαραγωγή του Ινστιτούτου Κυβέλη και της Tetrafillon Films. Η μικρού μήκους αυτή ταινία παρουσιάζει με πρωτότυπο και ενίοτε ανατρεπτικό τρόπο την ιστορία της μεγάλης θεατρικής οικογένειας της Κυβέλης και της ιδιαίτερης σχέσης της οικογένειας με τα έργα του Πιραντέλο, με φόντο την Ελλάδα και την Ευρώπη του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.

Μετέπειτα πορεία
Παρά το ελπιδοφόρο ξεκίνημα, η σταδιοδρομία της στο θέατρο θα σταματήσει στις αρχές του 1960. Θα ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους ως ξεναγός αρχαιολογικών χώρων και διευθύντρια-συντονίστρια σε ελληνικές και ευρωπαϊκές κρουαζιέρες.

Αργότερα, θα αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις στο ιδιαίτερο γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά τα έτη της πρωθυπουργίας του, και θα συνεχίσει ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του Πρωθυπουργού κ. Κώστα Σημίτη ως το 1999. Πρωτοστάτησε ως ιδρυτικό μέλος στη δημιουργία του Ινστιτούτου Κυβέλη (Ερμούπολη Σύρου, 1999).

Προσωπική ζωή
Από τον πρώτο της γάμο με τον ομογενή εκ Κωνσταντινουπόλεως Γιάννη Στεφανίδη απέκτησε την κόρη της Βαλεντίνη Στεφανίδη-Ποταμιάνου (1943). Δεύτερος σύζυγός της ήταν ο Τίτος Ζωγραφίδης (1914-1981), αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος.

2017 - Λουκιανός Κηλαηδόνης, ήταν Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής.

2017 - Χανς Ρόσλινγκ, Σουηδός ακαδημαϊκός.

2017 - Τσβέταν Τοντόροφ, Βούλγαρος φιλόσοφος.

2017 - Ρίτσαρντ Χατς, Αμερικανός ηθοποιό.

2017 - Χανς Ρόσλινγκ, Σουηδός ακαδημαϊκός.

2017 - Τσβέταν Τοντόροφ, Βούλγαρος φιλόσοφος.

2020 - Λι Ουενλιάνγκ, Κινέζος οφθαλμίατρος.