DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Σαν σήμερα 30 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

Tsarouxis-Mines-Genaris

Σαν σήμερα 30 Ιανουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Τριών Ιεραρχών,
Αγίου Μαύρου, (Μαύρος, Μαυρουδής, Μαυροειδής, Μαυρέτα)
Αγίας Χρυσής, (Χρυσή, Χρύσα, Χρυσαλία, Χρυσαυγή, Χρυσούλα, Σήλια, Χρυστάλλα, Χρυσταλλία *)

30 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1595: Το αριστούργημα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο.

1648: Υπογράφεται η συνθήκη του Μίνστερ, με την οποία τερματίζεται ο πόλεμος μεταξύ Ισπανίας και Ολλανδίας, που κράτησε 80 χρόνια.

1661: Το σώμα του Όλιβερ Κρόμγουελ εκταφιάζεται και υποβάλλεται σε μεταθανάτια εκτέλεση, κατά τη 12η επέτειο από την εκτέλεση του βασιλιά Καρόλου Α' της Αγγλίας από τον Κρόμγουελ.

1790: Δοκιμάζεται στον ποταμό Τάιν της Αγγλίας η πρώτη σωστική λέμβος.

1820: Ο Έντουαρντ Μπράνσφιλντ ανακαλύπτει την Ανταρκτική.

1822: Οι Έλληνες, υπό την αρχηγία του Γερμανού φιλέλληνα Κάρολου Νόρμαν, αποκρούουν τις οθωμανικές επιθέσεις στο Νεόκαστρο.

1823: Ανεύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας της Τήνου, μετά το όραμα της μοναχής Πελαγίας.

1826: Ανοίγει η Κρεμαστή Γέφυρα του Μενάι, η οποία θεωρείται η πρώτη σύγχρονη κρεμαστή γέφυρα του κόσμου, που συνδέει το νησί Άνγκλεσι με τη βορειοδυτική ακτή της Ουαλίας.

1827: Έπειτα από πέντε επιθέσεις εναντίον της Καστέλας στον Πειραιά, οι τουρκικές δυνάμεις υπό τον Κιουταχή εξαναγκάζονται σε υποχώρηση. Ο Μακρυγιάννης και οι άνδρες του τους καταδιώκουν, με αποτέλεσμα να αφήσουν στο πεδίο της μάχης πάνω από 300 νεκρούς. Οι ελληνικές απώλειες ανέρχονται σε 60 πεσόντες.

1835: O Ρίτσαρντ Λόρενς επιχειρεί να δολοφονήσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Άντριου Τζάκσον. Θα αστοχήσει και θα δεχθεί «μαγκουριά» από τον αγανακτισμένο πρόεδρο. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εναντίον Αμερικανού προέδρου.

1847: Η περιοχή της Καλιφόρνια «Γιέρμπα Μπουένα» μετονομάζεται σε «Σαν Φρανσίσκο».

1876: Ο Βίκτωρ Ουγκώ ονομάζεται ισόβιος Γερουσιαστής από τη Γαλλική Δημοκρατία.

1880: Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ' θέτει τα θεμέλια του νέου οικοδομήματος της Μεγάλης του Γένους Σχολής στο λόφο του Φαναρίου.

1894: Ο Τσαρλς Κινγκ από το Ντιτρόιτ πατεντάρει το κομπρεσέρ.

1902: Η Ιαπωνία και η Μεγάλη Βρετανία υπογράφουν συνθήκη αμυντικής συμμαχίας και συμφωνούν για αμοιβαίο σεβασμό έναντι των συμφερόντων τους σε Κίνα και Κορέα.

1909: Ο Καναδάς και οι ΗΠΑ παίρνουν από κοινού μέτρα για την προστασία της συνοριακής ζώνης, και κυρίως της περιοχής των καταρρακτών του Νιαγάρα, ύστερα από τέσσερα χρόνια διαπραγματεύσεων.

1911: Πραγματοποιείται στην Κούβα η πρώτη σε όλο τον κόσμο διάσωση επιβάτη αεροπλάνου από πλοίο.

1911: Ιδρύεται στην Αμμόχωστο το αθλητικό σωματείο της Ανόρθωσης, η κυρία του κυπριακού ποδοσφαίρου.

1920: Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, αναχωρεί για το Λονδίνο, προκειμένου να παραστεί στο συνέδριο των πρωθυπουργών.

1923: Υπογράφεται στη Λοζάνη η σύμβαση ανταλλαγής πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Από την εφαρμογή της σύμβασης εξαιρούνται οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και των δύο νησιών Ίμβρου και Τενέδου και οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης.

1925: Η τουρκική κυβέρνηση διώχνει από την Πόλη τον Πατριάρχη Κωνσταντίνο τον ΣΤ'.

1929: Παραχωρείται στις Ελληνίδες το δικαίωμα ψήφου. Πάντως, σε βουλευτικές εκλογές θα ψηφίσουν για πρώτη φορά το 1952.

1933: Ο Αδόλφος Χίτλερ ορκίζεται καγκελάριος της Γερμανίας.

1939: Ο Χίτλερ σε ομιλία του στο Ράιχσταγκ απειλεί, σε περίπτωση πολέμου, με την «εξολόθρευση της εβραϊκής φυλής στην Ευρώπη» και απαιτεί την επιστροφή των αποικιών για την Ιταλία και την Ιαπωνία, προειδοποιώντας τις ΗΠΑ να μην παρέμβουν.

1940: Ο Χίτλερ προειδοποιεί για γενίκευση του πολέμου.

1941: Ο πρόεδρος της κυβέρνησης Αλέξανδρος Κορυζής υπογράφει τον εισαγωγικό νόμο του νέου αστικού κώδικα, που εκπόνησε επιτροπή νομομαθών υπό τον καθηγητή Γεώργιο Μπαλλή. Ο νέος αστικός κώδικας δεν θα ισχύσει, λόγω της κατάληψης της χώρας από τα γερμανικά στρατεύματα.

1943: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Μάχη του Στάλινγκραντ: Οι Σοβιετικοί συντρίβουν το γερμανικό στρατό στα νοτιοδυτικά του Στάλινγκραντ.

1943: Πραγματοποιείται μυστική συνάντηση Τσόρτσιλ – Ινονού σε βαγόνι τρένου στο σιδηροδρομικό σταθμό των Αδάνων. Σ’ αυτό το σιδηροδρομικό σταθμό ο Τσόρτσιλ προσπαθεί μάταια να πείσει τον Ινονού να μπει στον πόλεμο.

1945: Μεταδίδεται η τελευταία ραδιοφωνική ομιλία του Χίτλερ, επ' ευκαιρία της 12ης επετείου από την άνοδό του στην εξουσία.

1945: Ανασυγκροτείται το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, που είχε διαλυθεί από τη δικτατορία Μεταξά.

1945: Σοβιετικό υποβρύχιο τορπιλίζει και βυθίζει στ’ ανοιχτά του Ντάντσιχ το γερμανικό πλοίο Βίλχελμ Γκούστλοφ, με συνέπεια να βρουν το θάνατο περίπου 8.000 Γερμανοί επαναπατριζόμενοι. Το επεισόδιο αυτό ενέπνευσε τον νομπελίστα Γερμανό συγγραφέα Γκίντερ Γκρας στο μυθιστόρημά του Σαν τον κάβουρα.

1948: Ξεκινούν οι 5οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σεντ Μόριτς της Ελβετίας. Δεν προσκαλούνται η Γερμανία και η Ιαπωνία, οι δύο χώρες του πρώην Άξονα.

1952: Τα επεισόδια μεταξύ Αιγυπτίων και Άγγλων επιφέρουν μεγάλες ζημιές στους Έλληνες της Αιγύπτου.

1953: Συγχωνεύονται οι τράπεζες Εθνική και Αθηνών.

1957: Ο ΟΗΕ προτρέπει τη Νότια Αφρική να σταματήσει τις φυλετικές διακρίσεις.

1957: Θεμελιώνεται η νέα λαχαναγορά στο Ρέντη.

1959: Το πλοίο «Hans Hedtoft» που είχε χαρακτηριστεί αβύθιστο προσκρούει σε παγόβουνο και βυθίζεται παίρνοντας μαζί του και τους 95 επιβαίνοντας. Ακολουθεί την μοίρα του επίσης «αβύθιστου» Τιτανικού.

1962: Πλήρη αποζημίωση όλων των Ελλήνων της Αιγύπτου των οποίων οι περιουσίες δημεύονται, υπόσχεται η αιγυπτιακή κυβέρνηση.

1962: Ο Οργανισμός Αμερικανικών Χωρών αποκλείει από τους κόλπους του την Κούβα, μετά από αίτημα των ΗΠΑ.

1964: Στο Νότιο Βιετνάμ, η στρατιωτική χούντα, που είχε εκδιώξει τον πρόεδρο Νγκο Ντιέμ το Νοέμβριο, χάνει την εξουσία μετά από δεύτερο στρατιωτικό πραξικόπημα, με αρχηγό τον υποστράτηγο Νγκουγέν Καν.

1965: Καθιερώνεται με νόμο η 35ετία των δημοσίων υπαλλήλων.

1965: Τη "νοσηρότητα" του τομέα υγείας στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι ο μέσος όρος νοσηλείας είναι διπλάσιος από ό,τι στη δυτική Ευρώπη και το ότι τα φάρμακα είναι 30% ακριβότερα από τα ακριβότερα δυτικά, επισημαίνει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, απειλώντας παράλληλα με νέες κινητοποιήσεις των μελών του.

1965: Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι παρευρίσκονται στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού Ουίνστον Τσώρτσιλ, τη μεγαλύτερη μέχρι τότε στο Ηνωμένο Βασίλειο.

1968: Πόλεμος του Βιετνάμ: Οι δυνάμεις των Βιετκόνγκ και του στρατού του Βορείου Βιετνάμ εξαπολύουν ευρύτατη αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον θέσεων του Νοτίου Βιετνάμ, των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους.

1969: Οι Μπιτλς δίνουν την τελευταία δωρεάν συναυλία τους, πριν από τη διάλυσή τους. Διήρκεσε 42 λεπτά και έγινε στην ταράτσα της δισκογραφικής τους εταιρίας Apple. Η αυτοσχέδια συναυλία διαλύθηκε από την αστυνομία.

1970: Στις Φιλιππίνες, 2.000 άνθρωποι καταλαμβάνουν το προεδρικό ανάκτορο και διαμαρτύρονται για τη διαφθορά της κυβέρνησης του Μάρκος, σκοτώνοντας δύο άτομα.

1972: Το Πακιστάν αποχωρεί από τη Βρετανική Κοινοπολιτεία.

1972: Ματωμένη Κυριακή: Στο Ντέρυ της Βορείου Ιρλανδίας, Άγγλοι στρατιώτες ανοίγουν πυρ κατά μιας ειρηνικής πορείας 10.000 καθολικών, που ζητούν την αποχώρηση των Βρετανών από τη Βόρειο Ιρλανδία και την ένωσή της με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Δεκατρείς διαδηλωτές σκοτώνονται, ενώ πολλοί πυροβολούνται πισώπλατα, καθώς τρέχουν να αποφύγουν τα τεθωρακισμένα οχήματα των Βρετανών. Οι U2 εμπνέονται από το γεγονός το τραγούδι τους «Sunday Bloody Sunday» και ο Πολ Μακάρτνεϊ συνθέτει το «Give Ireland Back to Irish».


 

1973: Στο Περού, οκτώ δημοσιογράφοι, που κατά λάθος θεωρήθηκαν ότι ήταν αντάρτες, σκοτώνονται σε ενέδρα.

1979: Πέντε λεωφορεία καταστρέφονται στις Τρεις Γέφυρες από βόμβες του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα» (ΕΛΑ).

1979: Ο Σάχης της Περσίας αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του, ενώ επέστρεφε από το εξωτερικό ο Αγιατολάχ Χομεϊνί.

1980: Η πρώτη στην ιστορία κινεζική ολυμπιακή αποστολή φτάνει στη Νέα Υόρκη, για τους 13ους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Την ίδια μέρα φτάνει και η Ολυμπιακή Φλόγα, που μεταφέρεται από την αρχαία Ολυμπία.

1984: Συνομιλίες με τον ηγέτη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Ενρίκο Μπερλίνγκουερ έχει στο Καστρί ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου.

1988: Ο Ανδρέα Παπανδρέου και ο Τουργκούτ Οζάλ συναντώνται στο Νταβός. Μετά τη συνάντηση, ο έλληνας πρωθυπουργός θα δηλώσει: «Πετύχαμε το καλύτερο δυνατό». Αργότερα θα παραδεχθεί: «Mea culpa».

1989: Κλείνει η Αμερικανική Πρεσβεία στην Καμπούλ, την πρωτεύουσα του Αφγανιστάν.

1992: Στο Παρίσι, η υπηρεσία ελέγχου διαφήμισης αντιδρά στη δημοσίευση δύο φωτογραφιών της διαφημιστικής εκστρατεία της εταιρίας ρούχων "Μπένετον", που απεικονίζουν ένα ασθενή του Έιτζ και έναν στρατιώτη, που κρατά ανθρώπινο κόκαλο.

1994: Οι ΗΠΑ χορηγούν περιορισμένη άδεια εισόδου στον Τζέρι Ανταμς, πρόεδρο του Σιν Φέιν, της πολιτικής πτέρυγας του IRA, για να παραστεί στο ετήσιο συνέδριο, που γίνεται στη Νέα Υόρκη για τη Βόρεια Ιρλανδία.

1995: Αίσθηση αλλά και μεγάλες διαφωνίες προκαλεί η ανακοίνωση της Ελληνίδας αρχαιολόγου Λένας Σουβαλτζή ότι ανακάλυψε τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην έρημο Σίβα στην Αίγυπτο, όπου πραγματοποιεί ανασκαφές.

1996: Κρίση των Ιμίων: Ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης έχει τηλεφωνική επικοινωνία με τον αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Του εκφράζει την ελληνική θέση ότι η χώρα μας δεν επιθυμεί την ένταση, αλλά εφόσον προκληθεί θα αντιδράσει δυναμικά. Η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να αποσύρει το άγημα, όχι όμως και την ελληνική σημαία. Στα Ίμια σπεύδουν τα πολεμικά πλοία «Ναυαρίνο» και «Θεμιστοκλής». Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών δηλώνει ότι υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου με ασαφές νομικό καθεστώς και δεν αποδέχεται την ελληνική πρόταση για αποχώρηση του αγήματος, αλλά όχι της σημαίας.

1997: Η ετήσια έκθεση του State Department στιγματίζει την Τουρκία για το Κουρδικό, τη Ρωσία για την Τσετσενία και την Κίνα για την αποσιώπηση κάθε πολιτικής διαφωνίας.

2000: Ο Αμερικανός τενίστας Αντρέ Αγκάσι κατακτά το 4ο συνεχόμενο "Γκραντ Σλαμ", όταν κερδίζει σε 2 ώρες και 19 λεπτά τον Γιεβγένι Καφελνίκοφ στον τελικό του "Australian Open" στη Μελβούρνη.

2001: Υπογράφεται η αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από το Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ. Η Άγκυρα απειλεί πλέον με οριστική ρήξη στις σχέσεις της με το Παρίσι.

2003: Το Βέλγιο γίνεται η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά την Ολλανδία, που επιτρέπει το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων.

2005: Διεξάγονται στο Ιράκ οι πρώτες ελεύθερες πολυκομματικές εκλογές από το 1958.

2006: Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου εκλέγεται πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

2007: Αλυσίδα από περίπου 2.000 παιδιά περικυκλώνει την Ακρόπολη, ζητώντας την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.

2007: Η Microsoft κυκλοφορεί τα Windows Vista.

2009: Στο Ιράκ, άγαλμα γίνεται το παπούτσι που πέταξε στον αμερικανό πρόεδρο Τζορζ Μπους ο δημοσιογράφος Μουνταζέρ αλ Ζαΐντι στις 14 Δεκεμβρίου 2008, κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου με τον ιρακινό πρωθυπουργό Νούρι αλ Μαλίκι.

2015: Ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, παγώνει τον πρόεδρο του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ανακοινώνοντάς του ότι η κυβέρνηση δεν συνεργάζεται με την τρόικα. Το βίντεο της συνέντευξης Τύπου κάνει το γύρο του κόσμου. Διαμορφώνεται συγκρουσιακό κλίμα και ακολουθούν τηλεφωνικές επικοινωνίες του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με Μάριο Ντράγκι, Γερούν Ντάισελμπλουμ και Μάρτιν Σουλτς.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

58 π.Χ. - Λιβία, Ρωμαία αυτοκράτειρα.

1544 - Τζόρτζο Μπάστα, Ιταλός στρατηγός.

1615 – Τόμας Ρολφ, γιος της Ποκαχόντας και του Τζον Ρολφ.

1882 – Φραγκλίνος Ρούζβελτ, Αμερικανός πολιτικός, 32ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Το όνομα του Φραγκλίνου Ρούζβελτ συνδέθηκε με την προσπάθεια ανάκαμψης μετά την οικονομική κρίση (Κραχ) του 1929 και με τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

1894 - Μπορίς Γ΄, βασιλιάς της Βουλγαρίας.

1895 - Βίλχελμ Γκούστλοφ, Γερμανός ναζιστής.

1697 - Γιόχαν Γιόακιμ Κβαντς, Γερμανός φλαουτίστας και συνθέτης.

1899 – Μαξ Τάιλερ, Νοτιοαφρικανός βακτηριολόγος.
Ο Μαξ Τάιλερ (Max Theiler, 30 Ιανουαρίου 1899 - 11 Αυγούστου 1972) ήταν Νοτιοαφρικανός βακτηριολόγος. Το 1951 κέρδισε βραβείο Νόμπελ Ιατρικής, χάρη στην παρασκευή ενός εμβολίου κατά του ιού του κίτρινου πυρετού.

1911 - Αμπντεραχμάν Φαρές, Αλγερινός πολιτικός.

1911 – Ρόυ Έλντριτζ, Αμερικανός μουσικός.
Ο Ρόυ Έλντριτζ (Roy Eldridge, 30 Ιανουαρίου 1911 — 26 Φεβρουαρίου 1989) ήταν σημαντικός και πρωτοπόρος τρομπετίστας της τζαζ και ειδικότερα του σουίνγκ, επηρεάζοντας την επόμενη γενιά του bebop.
O Έλντριτζ ξεκίνησε να παίζει τρομπέτα και ντραμς σε καρναβάλια και μπάντες του τσίρκου. Από το 1931 που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη συμμετείχε σε διάφορες ορχήστρες, όπως αυτές του Zack Whyte και του Speed Web. Επηρεασμένος από το δυναμικό ήχο του Jabbo Smith συνεργάστηκε επίσης με τον Elmer Snowden, από τον οποίο πήρε και το παρατσούκλι little Jazz, τους McCinney’s Cotton Pickers και το 1935 με τον Teddy Hill. Ηχογράφησε κάποια σόλο του με τον Teddy Hill, έπαιξε με την Billie Holiday και τη μεγάλη μπάντα του Φλέτσερ Χέντερσον και οι συνεργασίες αυτές τον έφεραν στο προσκήνιο ως έναν από τους ανερχόμενους τρομπετίστες της σκηνής της τζαζ. Το 1937 εμφανίστηκε με το οκτέτο του (στο οποίο άλτο σαξόφωνο έπαιζε ο αδερφός του Joe) στο Three Deuces κλαμπ του Σικάγο και έκανε μία σειρά σημαντικών ηχογραφήσεων. Το 1939, με ένα πιο διευρυμένο γκρουπ εμφανίστηκε στο Arcadia Ballroom της Νέας Υόρκης. Μαζί με τον Λούις Άρμστρονγκ και τον Benny Berigan ανήκε στους καλύτερους τρομπετίστες της εποχής.
Την περίοδο 1941-42 εντάχθηκε στην μεγάλη ορχήστρα του Gene Krupa και μεταξύ 1944 και 1945 έπαιξε στην μεγάλη μπάντα του Artie Shaw. Οι δυσκολίες βέβαια για ένα μαύρο σε μία λευκή μπάντα του προξένησαν πολλά προβλήματα και απογοητεύσεις λόγω του ρατσισμού. Παρόλα αυτά η μουσική του της περιόδου ήταν πάντα σε υψηλά επίπεδα. Πολλές ταινίες μικρού μήκους της δεκαετίας του '40, κυρίως με την μπάντα του Gene Krupa είναι ντοκουμέντα της έντονης μουσικής του παρουσίας. Για ένα μικρό διάστημα στην δεκαετία του ’40, ο Έλντριτζ δημιούργησε την δική του μεγάλη μπάντα και περιόδευσε με το Jazz at the Philharmonic. Οι αναζητήσεις του bebop και η εμφάνιση του Ντίζι Γκιλέσπι αποθάρρυναν τον Έλντριτζ, ο οποίος ξαφνικά αισθάνθηκε ότι το παίξιμο του ήταν παλιομοδίτικο. Η υποδοχή και ο ενθουσιασμός που συνάντησε περιοδεύοντας στην Γαλλία μεταξύ του 1950 και 1951 επανέφεραν την αυτοπεποίθηση του και συνέχισε να παίζει και να περιοδεύει ως μέλος του Jazz at the Philharmonic, ηχογραφώντας και αρκετά άλμπουμ για τον Norman Granz κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’50.
Στην δεκαετία του ’60 ο Έλντριτζ δεν ήταν το ίδιο ενεργητικός και η συμμετοχή του στην ορχήστρα του Count Basie με την Ella Fitzgerald δεν προσέδωσε κάποια ώθηση στην καριέρα του. Στην δεκαετία του ’70 συνέχισε την συνεργασία του με τον Norman Granz και την εταιρεία Pablo, και παρόλο που η φλόγα των προηγούμενων δεκαετιών είχε ατονήσει, η αυθεντικότητα και η μοναδικότητα του ως μουσικού τον κρατούσαν στο μουσικό προσκήνιο. Το 1980 ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο τον ανάγκασε να αποσυρθεί. Πέθανε στο Valley Stream της Νέας Υόρκης στις 26 Φεβρουαρίου 1989.

1920 – Μάικλ Άντερσον, Βρετανός σκηνοθέτης.
Ο Μάικλ Άντερσον είναι Βρετανός σκηνοθέτης (γενν. στις 30 Ιανουαρίου 1920).Γεννήθηκε στο Λονδίνο και οι γονείς του ήταν επίσης ηθοποιοί.Έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία με την ταινία Τhe Dam Busters (1954). Ακολούθησε το 1984 (1956), Around the World in Eighty Days (1956) και οι χολιγουντιανές ταινίες Doc Savage: The Man of Bronze (1975) και Logan's Run (1976). Το 1988 σκηνοθέτησε το Bottega dell'orefice (The Jeweler's Shop), που βασίστηκε σε έργο του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β΄.Ο γιος του, Michael Anderson, Jr. είναι ηθοποιός. Προτάθηκε για Όσκαρ και μία Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας για την ταινία του Around the World in Eighty Days.

1927 – Ούλωφ Πάλμε, Σουηδός Πρωθυπουργός.
Ο Σβεν Ούλωφ Γιοαχίμ Πάλμε (Sven Olof Joachim Palme, 30 Ιανουαρίου 1927 – 28 Φεβρουαρίου 1986) ήταν ένας Σουηδός πολιτικός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 εώς το 1986 και Πρωθυπουργός της Σουηδίας μαζί με ένα Ιδιωτικό Κυβερνητικό Συμβούλιο από τον Οκτώβριο του 1969 ως τον Οκτώβριο του 1976 και μαζί με Υπουργική Κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 1982. Ο Ούλωφ Πάλμε συχνά κυκλοφορούσε χωρίς καμία προστασία από σωματοφύλακες, και η νύχτα της δολοφονίας του ήταν μία από αυτές τις περιπτώσεις. Επιστρέφοντας πεζός στο σπίτι του από έναν κινηματογράφο με τη σύζυγό του Λίσμπετ στον κεντρικό δρόμο Σβεαβέγκεν (Sveavägen) της Στοκχόλμης, γύρω στα μεσάνυχτα της 28 Φεβρουαρίου 1986, το ζευγάρι έπεσε θύμα επίθεσης από έναν δολοφόνο. Ο Πάλμε πυροβολήθηκε δύο φορές στο στομάχι, και η σύζυγός του στην πλάτη.
Η αστυνομία ανέφερε πως ένας οδηγός ταξί χρησιμοποίησε το κινητό ραδιόφωνό του για να σημάνει συναγερμό. Δύο νεαρά κορίτσια που κάθονταν σε ένα αυτοκίνητο κοντά στη σκηνή του εγκλήματος προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Πρωθυπουργό. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο αλλά ήταν νεκρός όταν έφτασε. Η κυρία Πάλμε θεραπεύτηκε από τον τραυματισμό της και ανάρρωσε. Ο δολοφόνος δραπέτευσε προς τα ανατολικά στη διασταύρωση Τουννελγκάταν και εξαφανίστηκε.
Η δολοφονία του Πάλμε παραμένει ανεξιχνίαστη και μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας περιβάλλει το φόνο.

1930 – Τζιν Χάκμαν, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Τζιν Χάκμαν (αγγλ. Gene Hackman), γεννημένος στις 30 Ιανουαρίου 1930 είναι Αμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1971 Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection) καθώς και με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1992 Οι Ασυγχώρητοι (Unforgiven). Ο Χάκμαν που έχει αποσυρθεί από τα κινηματογραφικά δρώμενα από το 2004 είναι επίσης συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων. Ο Χάκμαν έγινε γνωστός το 1967 με την ερμηνεία του στην ταινία Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie & Clyde). Άλλες του αξιόλογες ταινίες περιλαμβάνουν τις: Ποτέ δεν Τραγούδησα για τον Πατέρα μου (I Never Sang for My Father, 1970), Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία (The French Connection, 1971), Η Συνομιλία (The Conversation, 1974), Σούπερμαν (Superman, 1978, Πάθος για το Μπάσκετ (Hoosers, 1986), Ο Μισσισιπής Καίγεται (Mississippi Burning, 1989), Οι Ασυγχώρητοι (Unforgiven, 1992), Η Φίρμα (The Firm, 1993), Πιάστε τον Κοντό (Get Shorty, 1995), Οικογένεια Τενενμπάουμ (The Royal Tenenbaums, 2001) και Καρδιοκατακτητές (Heartbreakers, 2001). Ο Χάκμαν έχει επίσης βραβευτεί με τρεις Χρυσές Σφαίρες και με δυο Βραβεία BAFTA.

1935 – Τούμπι Χέις, Άγγλος μουσικός.
Ο Τούμπι Χέις (Tubby Hayes, 30 Ιανουαρίου 1935 - 8 Ιουνίου 1973) ήταν Άγγλος σαξοφωνίστας, βιμπραφωνίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής. Υπήρξε από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της αγγλικής τζαζ σκηνής στις δεκαετίες του '50 και του '60 και μουσικός ανάλογης αξίας με διακεκριμένους Αμερικανούς μουσικούς της εποχής του.
Ο Χέις πήρε τα πρώτα μαθήματα στην μουσική από τον πατέρα του, επαγγελματία βιολιστή του BBC. Σε ηλικία 10 ετών έπαιζε πιάνο και σε ηλικία 12 ετών πήρε το πρώτο του σαξόφωνο. Στα μεταπολεμικά χρόνια και χρόνια της εφηβείας του, μελετά την μουσική των Τσάρλι Πάρκερ, Sonny Rollins, Ντέξτερ Γκόρντον, Sonny Stitt και Hank Mobley και αποφασίζει να διακόψει το σχολεία και να εργαστεί ως επαγγελματίας μουσικός. Η πρώτη σημαντική δουλειά του ήταν η συμμετοχή του στο σεξτέτο του τρομπετίστα Kenny Baker. Μέχρι τα 20 του χρόνια, όταν δημιούργησε την πρώτη του μπάντα, είχε συνεργαστεί με τους Roy Fox, Terry Brown, Tito Burns, Vic Lewis και Jack Parnell, ενώ εκτός από σαξόφωνο ξεκίνησε να παίζει βιμπράφωνο και φλάουτο. Ο Χέις αναδείχθηκε ως βιρτουόζος σολίστας στην τοπική Αγγλική τζαζ σκηνή. Οι επιρροές του από το Hard Bop της Ανατολικής Ακτής αλλά κυρίως η δική του ιδιαίτερη προσέγγιση στο σαξόφωνο τον ξεχώριζε από τους υπόλοιπους Βρετανούς σολίστες που κυρίως ήταν επηρεασμένοι από τον Stan Getz. Μεταξύ 1957 και 1959 συνεργάστηκε με τον Ronnie Scott στο κουιντέτο Jazz Couriers. Το 1961 ο Χέις κλήθηκε στην Αμερική για να παίξει στο Half Note club. Κατά την παραμονή του στην Αμερική ηχογράφησε με τους Clark Terry, Eddie Costa και Horace Parlan και αργότερα έκανε έναν δίσκο με τους Roland Kirk, James Moody, Walter Bishop Jr., Sam Jones και Louis Hayes.
O Χέις παρά το ταλέντο του δεν ακολούθησε την πορεία άλλων βρετανών όπως ο George Shearing ή ο Victor Feldman που σταδιοδρόμησαν επιτυχώς στις Ηνωμένες Πολιτείες, επιλέγοντας να επιστρέψει στην Μεγάλη Βρετανία. Εκεί οργάνωσε κάποιες συναυλίες για το Αγγλικό ραδιόφωνο και την τηλεόραση (σε μερικές έπαιξε και με την μεγάλη μπάντα που είχε δημιουργήσει). Επίσης συμμετείχε σε αρκετά Ευρωπαϊκά φεστιβάλ και έπαιξε στην ταινία All Night Long με τον Τσαρλς Μίνγκους και τον Ντέιβ Μπρούμπεκ. Το 1964 είχε την ευκαιρία να παίξει με την μπάντα του Ντιούκ Έλινγκτον δίπλα στον τενόρο σαξοφωνίστα Paul Gonsalvez. Στην Αγγλία η τζαζ είχε περιθωριοποιηθεί καθώς το ροκ και οι Beatles μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον. O Χέις δυσκολεύονταν να βρει δουλειές ενώ ήταν ήδη εξαρτημένος ηρωινομανής. Η υγεία του σταδιακά χειροτέρεψε και προς το τέλος της δεκαετίας του '60 υποβλήθηκε στη πρώτη εγχείρηση ανοικτής καρδιάς. Το 1971 μπόρεσε να σταθεί και να παίξει πάλι δημόσια αλλά ήταν ήδη σκιά του εαυτού του. Την ίδια χρονιά έκανε και δεύτερη εγχείρηση και το 1972 καταφέρνει να περιοδεύσει στη Νορβηγία και τη Σουηδία. Το 1973 εισήχθη ξανά στο νοσοκομείο όπου και άφησε την τελευταία του πνοή, στις 8 Ιουνίου του ίδιου έτους.

1937 – Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Αγγλίδα ηθοποιός.
Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ (αγγλικά: Vanessa Redgrave), γεννημένη στις 30 Ιανουαρίου 1937, είναι Αγγλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης καθώς και πολιτική ακτιβίστρια.
Έγινε γνωστή το 1961 όταν υποδύθηκε τη Ρόζαλιντ στο θεατρικό έργο As You Like It και από τότε έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 35 εμφανίσεις στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου και στο Μπρόντγουεϊ, κερδίζοντας τα βραβεία Τόνι και Ολίβιε. Στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από 80 ταινίες συμπεριλαμβανομένων και των Μόργκαν, ο Τρελός Εραστής (Morgan: A Suitable Case for Treatmen, 1966), Ισιδώρα (Isadora, 1968), Μαίρη, Βασίλισσα της Σκοτίας (Mary Queen of Scots, 1971), Τζούλια (Julia, 1977), Οι Βοστονέζοι (The Bostonians, 1984), Επικίνδυνη Αποστολή (Mission: Impossible, 1996), Εξιλέωση (Atonement, 2007) και Foxcatcher (2014). Η Ρεντγκρέιβ έχει ονομαστεί από τους Άρθουρ Μίλερ και Τένεσι Ουίλιαμς ως "η σπουδαιότερη ηθοποιός εν ζωή της εποχής μας" και παραμένει μέχρι σήμερα η μόνη Βρετανίδα ηθοποιός που έχει βραβευτεί με Όσκαρ, Έμμυ, Τόνι, Χρυσή Σφαίρα, Screen Actors Guild Award και βραβείο Φεστιβάλ Καννών. Το 2010 έλαβε τιμητικό βραβείο BAFTA "ως αναγνώριση για την εξαιρετική συνεισφορά της στον κινηματογράφο".
Μέλος της Οικογένειας Ρεντγκρέιβ, είναι κόρη των Σερ Μάικλ Ρεντγκρέιβ και Κυρίας Ρεντγκρέιβ, αδερφή της Λιν Ρεντγκρέιβ και του Κόριν Ρεντγκρέιβ, μητέρα των ηθοποιών Τζόελι Ρίτσαρντσον και Νατάσα Ρίτσαρντσον και θεία της ηθοποιού Τζέμα Ρεντγκρέιβ.

1937 - Μπορίς Σπάσκι, Ρώσος σκακιστής.

1938 - Ισλάμ Καρίμοφ, πρόεδρος του Ουζμπεκιστάν.

1941 - Ντικ Τσένεϊ, Αμερικανός πολιτικός.

1951 - Φιλ Κόλινς, Άγγλος μουσικός.
Ο Φίλιπ Ντέιβιντ Τσαρλς "Φιλ" Κόλινς (Philip David Charles "Phil" Collins, 30 Ιανουαρίου 1951) είναι Βρετανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός παραγωγός και ηθοποιός. Έγινε διάσημος τόσο όσο ντράμερ και τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Genesis, αλλά και για τη σόλο καριέρα του.
Ο Κόλινς είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους τραγουδοποιούς όλων των εποχών, τραγουδώντας σε δεκάδες επιτυχημένα άλμπουμ και κομμάτια από το 1976 μέχρι το 2010, τόσο ως σόλο καλλιτέχνης όσο και με τους Genesis. Τα σόλο τραγούδια του, συνήθως με θέμα τη χαμένη αγάπη και με την αντήχηση του ήχου των τυμπάνων, κυμαίνονται από το ατμοσφαιρικό In the Air Tonight, το ντας-ροκ Sussudio και τη δυναμική μπαλάντα με πιάνο Against All Odds ως το πολιτικού περιεχομένου Another Day in Paradise. Το AllMusic περιέγραψε το Κόλινς ως «ένας από τους πιο επιτυχημένους ποπ τραγουδιστές από το '80 και μετά».
O Κόλινς έγινε μέλος των Genesis το 1970 ως ο ντράμερ του συγκροτήματος και έγινε και κύριος τραγουδιστής του το 1975 μετά την αποχώρηση του Πίτερ Γκάμπριελ. Η σόλο καριέρα του ξεκίνησε το 1981 και επηρεάστηκε από την προσωπική του ζωή και τη σόουλ μουσική και γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Οι παγκόσμιες πωλήσεις του ως σόλο καλλιτέχνης είναι 150 εκατομμύρια δίσκοι. Ο Φιλ Κόλινς είναι ένας από τους τρεις καλλιτέχνες (μαζί με τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ και τον Μάικλ Τζάκσον) που έχει πουλήσει 100 εκατομμύρια δίσκους τόσο σε σόλο καριέρα, όσο και ως κύρια μέλη συγκροτήματος. Ως σόλο καλλιτέχνης έχει 3 νούμερα ένα τραγούδια στο Ηνωμένο Βασίλειο και 7 στο US Billboard Hot 100. Ο Κόλινς κέρδισε πολυάριθμα βραβεία κατά τη διάρκεια της καριέρας, συμπεριλαμβανόμενων εφτά βραβεία Γκράμι, έξι βραβεία BRIT, τρία αμερικανικά μουσικά βραβεία, ένα βραβείο Όσκαρ το 2000 για το τραγούδι You'll Be in My Heart της ταινίας Ταρζάν της Disney και δύο Χρυσές Σφαίρες. Επίσης, του έχει απονεμηθεί ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ και έχει μπει στο Rock and Roll Hall of Fame ως μέλος των Genesis το 2010.

1953 - Λαουρεντίνο Κορτίσο, πολιτικός του Παναμά.

1962 – Αμπντάλα Β΄, Βασιλιάς της Ιορδανίας.
Ο Αμπντάλα Β΄ (30 Ιανουαρίου 1962) είναι ο βασιλιάς της Ιορδανίας από το 1999. Γιος του Χουσεΐν μπιν Ταλάλ, διαδέχθηκε στο θρόνο της Ιορδανίας τον πατέρα του όταν εκείνος πέθανε, στις 7 Φεβρουαρίου του 1999. Λέγεται ότι είναι απόγονος 43ης γενιάς από τον Προφήτη Μωάμεθ. Είναι παντρεμένος με τη Ράνια αλ Γιασίν.
Γεννήθηκε στο Αμάν στις 30 Ιανουαρίου 1962 και μητέρα του είναι η Μούνα αλ Χουσεΐν , η οποία γεννήθηκε στη Βρετανία. Ο Αμπντάλα σπούδασε σε στρατιωτική σχολή της Βρετανίας. Παντρεύτηκε την παλαιστινιακής καταγωγής Ράνια Αλ Γιασίντ (σήμερα Βασίλισσα Rania al-Abdullah), με την οποία απέκτησε 4 παιδιά:
Χουσεΐν (γενν. 28 Ιουνίου 1994-)
Ιμάν (γενν. 27 Σεπτεμβρίου 1996-)
Σάλμα (γενν. 26 Σεπτεμβρίου 2000-)
Χασέμ (γενν. 30 Ιανουαρίου 2005-)
Βασιλιάς
Στις 7 Φεβρουαρίου του 1999 με το θάνατο του πατέρα του, έγινε Βασιλιάς. Ο Χουσεΐν είχε διορίσει τον Αμπντάλα διάδοχο από τις 24 Ιανουαρίου 1999 και αντικατέστησε έτσι τον αδερφό του, Χασάν. Ο Αμπντάλα τροποποίησε τον Ποινικό Κώδικα της Ιορδανίας και του ασκήθηκε κριτική για περιορισμό της ελευθερίας λόγου.
Με την πολιτική του φρόντισε να ανορθώσει την οικονομία της χώρας του. Ο αναλφαβητισμός μειώθηκε στο 10%. Οι επενδύσεις από τις χώρες της Δύσης αυξήθηκαν. Στις 28 Νοεμβρίου 2004 ο Αμπντάλα αφαίρεσε τον τίτλο του διαδόχου του θρόνου από τον δίδυμο αδερφό του, Χαμζά, χωρίς να ορίσει άλλο διάδοχο.

1968 - Φίλιππος ΣΤ΄, βασιλιάς της Ισπανίας.

1972 - Γιάννης Καψάλης, Έλληνας τραγουδιστής.

1974 - Κρίστιαν Μπέιλ, Άγγλος ηθοποιός.

1976 – Άντριου Μιλονάκις, ελληνοαμερικανός κωμικός, με δική του εκπομπή στο MTV (The Andy Milonakis Show).

1980 - Γιώργος Βακουφτσής, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

1981 – Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ, διεθνής βούλγαρος ποδοσφαιριστής.
Ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ (Μπλαγκόεβγκραντ, 30 Ιανουαρίου 1981) είναι Βούλγαρος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται ως επιθετικός. Υπήρξε αρχηγός της εθνικής ομάδας της Βουλγαρίας από το 2006 έως το 2010 και είναι ο κορυφαίος σκόρερ της όλων των εποχών. Έχει βραβευτεί επτά φορές ως Βούλγαρος ποδοσφαιριστής της χρονιάς, ξεπερνώντας τον Χρίστο Στόιτσκοφ.

1987 - Αρντά Τουράν, Τούρκος ποδοσφαιριστής.

1998 - Γρηγόρης Κάστανος, Ελληνοκύπριος ποδοσφαιριστής.

2002 - Χρήστος Τζόλης, Έλληνας ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

969 - Πέτρος Α', τσάρος της Βουλγαρίας.

1039 - Σοφία Α΄, Ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ.

1314 - Νικόλαος Γ΄ Σαιντ Ομέρ, άρχοντας της Θήβας.

1384 - Λουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας.

1608 - Φερδινάνδος, Γερμανός στρατιωτικός.

1629 – Κάρλο Μαντέρνο, Ιταλοελβετός αρχιτέκτων.
Ο Κάρλο Μαντέρνο (Carlo Maderno, 1556 - 30 Ιανουαρίου 1629) ήταν ένας Ιταλοελβετός αρχιτέκτων, γεννημένος στο Τιτσίνο, ο οποίος έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους πατέρες της τεχνοτροπίας της Μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Οι προσόψεις που δημιούργησε για τη Σάντα Σουζάνα, τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου και τον Σαντ' Αντρέα ντέλα Βάλλε είχαν τεράστια συμβολή στην εξέλιξη του Ιταλικού Μπαρόκ. Συχνά αναφέρεται ως αδερφός του γλύπτη Στέφανο Μαντέρνο, αν και η εκδοχή αυτή δεν είναι καθολικά αποδεκτή.

1649 - Κάρολος Α΄, βασιλιάς της Αγγλίας.

1730 - Πέτρος Β΄, τσάρος της Ρωσίας.

1889 - Ροδόλφος, πρίγκιπας της Αυστρίας.

1920 - Κωνσταντίνος Έσσλιν, Έλληνας πολιτικός.

1942 - Γεώργιος Σωτηριάδης, Έλληνας αρχαιολόγος.
Ο Γεώργιος Σωτηριάδης (Σιδηρόκαστρο, 25 Απριλίου 1852 - Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 1942) ήταν Έλληνας φιλόλογος, αρχαιολόγος και πανεπιστημιακός.
Γεννήθηκε στο Δεμίρ Ισσάρ (Σιδηρόκαστρο) της Mακεδονίας, τότε τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στο Μόναχο, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας. Το 1896 διορίστηκε έφορος στην αρχαιολογική εταιρεία και το 1912 καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1926 διορίστηκε καθηγητής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του οποίου μάλιστα διετέλεσε και πρώτος πρύτανης. Με την συντακτική πράξη ίδρυσης της Ακαδημίας Αθηνών, το 1926, διορίστηκε τακτικό μέλος αυτής. Την περίοδο 1918 - 1920 είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Είχε διδάξει επίσης σε σχολεία στην Οδησσό, τα Ιωάννινα, την Φιλιππούπολη και την Αθήνα. Απεβίωσε το 1942 στην Αθήνα.

1948 - Μαχάτμα Γκάντι, Ινδός αγωνιστής και ειρηνιστής.
Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι (2 Οκτωβρίου 1869 - 30 Ιανουαρίου 1948) ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών. Η διδασκαλία του επηρέασε το διεθνές κίνημα για την ειρήνη και μαζί με τον ασκητικό βίο του συνέτειναν στο να καταστεί παγκόσμιο σύμβολο και ορόσημο της φιλοσοφικής και κοινωνικοπολιτικής διανόησης του 20ού αιώνα. Έγινε ευρύτερα γνωστός με την προσωνυμία Μαχάτμα, που φέρεται να του απέδωσε στα 1915 ο Ινδός νομπελίστας ποιητής και φιλόσοφος Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και στα σανσκριτικά σημαίνει Μεγάλη Ψυχή.
Ο Μαχάτμα Γκάντι δολοφονήθηκε στο Νέο Δελχί στις 30 Ιανουαρίου 1948 από έναν εθνικιστή Ινδό ονόματι Γκόντσε.

1948 - Όρβιλ Ράιτ, Αμερικανός αεροπόρος.
Οι αδελφοί Ράιτ, Όρβιλ (Orville Wright, 19 Αυγούστου 1871 – 30 Ιανουαρίου 1948) και Γουίλμπουρ (Wilbur Wright, 16 Απριλίου 1867 – 30 Μαΐου 1912), είναι οι δύο Αμερικανοί στους οποίους αποδίδεται η εφεύρεση και κατασκευή του πρώτου επιτυχημένου αεροπλάνου στον κόσμο και η πραγματοποίηση της πρώτης ελεγχόμενης, μηχανικά προωθούμενης και με διάρκεια, βαρύτερης από τον αέρα, ανθρώπινης πτήσης στις 17 Δεκεμβρίου 1903. Την ιστορική αυτή πτήση τους επιχείρησαν στο Κίτυ Χωκ στη Βόρεια Καρολίνα, με το διπλάνο τους "Φλάιερ" που έφερε κινητήρα 12 ίππων που κινούσε δύο έλικες. Η πτήση εκτελέστηκε με τέσσερις δοκιμές, διάρκειας 12, 13, 15 και 59 δευτερολέπτων. Κατά την τελευταία διανύθηκε απόσταση 260 μέτρων.
Στα επόμενα δύο χρόνια τα αδέλφια εξέλιξαν την πτητική μηχανή τους στο πρώτο πρακτικό αεροσκάφος σταθερής πτέρυγας. Παρόλο που δεν υπήρξαν οι πρώτοι που κατασκεύασαν και πέταξαν πειραματικά αεροσκάφη, οι αδελφοί Ράιτ ήταν οι πρώτοι που εφηύραν τις επιφάνειες ελέγχου του αεροσκάφους, γεγονός που κατέστησε την πτήση αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας εφικτή.
Η θεμελιώδης ανακάλυψη των αδελφών Ράιτ ήταν η εφεύρεση του «Ελέγχου στους τρεις άξονες» (three axis-control) που επέτρεπε στον πιλότο να κατευθύνει το αεροσκάφος αποτελεσματικά και να διατηρεί την ισορροπία του αεροσκάφους. Η μέθοδος αυτή έγινε και παραμένει μέχρι σήμερα η κύρια και βασικότερη μέθοδος ελέγχου των αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας κάθε είδους. Από την αρχή της αεροναυτικής τους εργασίας οι αδελφοί Ράιτ εστίασαν στο να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του ελέγχου για να κατακτήσουν το «πρόβλημα της πτήσης», παρά να εξελίξουν δυνατότερους κινητήρες όπως έκαναν άλλοι πειραματιστές. Οι προσεκτικές τους δοκιμές σε αεροδυναμική σήραγγα απέφεραν καλύτερα αεροδυναμικά δεδομένα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, επιτρέποντάς τους να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν πτέρυγες και προπέλες περισσότερο αποδοτικές από πριν. Η πατέντα τους στις ΗΠΑ με αριθμό 821.393 αφορά την εφεύρεση ενός συστήματος αεροδυναμικού ελέγχου το οποίο μεταβάλλει τις επιφάνειες μίας πτητικής μηχανής.
Οι αδελφοί Ράιτ απέκτησαν τις μηχανολογικές ικανότητές που ήταν απαραίτητες για την επιτυχία τους με το να εργάζονται για χρόνια στο κατάστημά τους με πρέσες εκτύπωσης, ποδήλατα, κινητήρες και άλλες μηχανές. Η ενασχόλησή τους με τα ποδήλατα επηρέασε κυρίως την πεποίθηση τους ότι ένα ασταθές όχημα όπως μία πτητική μηχανή μπορούσε να ελεγχθεί και να ισορροπήσει μέσω της εξάσκησης. Ο υπάλληλος του καταστήματός τους Τσάρλι Τέηλορ (Charlie Taylor) έγινε σημαντικό μέλος της ομάδας, κατασκευάζοντας τον πρώτο τους κινητήρα αεροσκάφους, σε στενή συνεργασία με τους δύο αδελφούς.
Η θέση των αδελφών Ράιτ ως εφευρετών του αεροπλάνου υπήρξε αντικείμενο αντίθετων ισχυρισμών από διάφορες πλευρές, ενώ μεγάλη είναι η αντιπαράθεση που υπάρχει για τους πολλούς ισχυρισμούς των πρώτων αεροπόρων σχετικά με την πραγματοποίηση της πρώτης πτήσης στον κόσμο.

1951 - Φέρντιναντ Πόρσε, Αυστριακός μηχανικός αυτοκινήτων.
O Φέρντιναντ Πόρσε (Ferdinand Porsche, 3 Σεπτεμβρίου 1875 - 30 Ιανουαρίου 1951) ήταν καθηγητής, σχεδιαστής και μηχανικός αυτοκινούμενων μέσων. Το διασημότερο σχέδιο του είναι το αυτοκίνητο που ονομάστηκε «Σκαραβαίος» (γερμανικά: Käfer).
Γεννήθηκε στην πόλη Vratislance (στη σημερινή Τσεχία) και σπούδασε στο τεχνικό πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1893 εργάστηκε σε εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας Bella Eger στη Βιέννη, όπου κατασκεύασε μία ηλεκτρική μηχανή πλημνών (δίνει κίνηση κατευθείαν στον άξονα της ρόδας). Το 1898 συνεργάστηκε με την εταιρεία Jakob Lohner & Co που άρχισε να ερευνά την εξέλιξη και την απόδοση τον ηλεκτρικών κινητήρων στα αυτοκινούμενα μέσα. Το 1906 ήταν ο κύριος σχεδιαστής του βενζινοκίνητου αγωνιστικού Αustro Daimler. Μετά την επιτυχία του, παρέμεινε στον τομέα της κατασκευής και βελτίωσης αγωνιστικών οχημάτων.
Το 1916 ανέλαβε γενικός διευθυντής της αυτοκινητοβιομηχανίας Austro-Daimler Co. ενώ την ίδια χρονιά έλαβε τον τιμητικό βαθμό διδακτορίας από το τεχνικό πανεπιστήμιο της Βιέννης και από το τεχνικό πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης. Το 1923 μετακινήθηκε στη Στουτγκάρδη, όπου και ανέλαβε διευθυντής στην εταιρεία Daimler.
Το 1931 ίδρυσε την εταιρεία Porsche GmbH. με συνεργάτες του τον Κάρλ Ράμπε (Karl Rabe), τον Έρβιν Κομέντα (Erwin Komenda), τον Φράντς Ξαβιέ Ράιμπις (Franz Xaver Reimpiess) και τον γιο του Φέρι (Ferry).
Το πρώτο πρόγραμμα της εταιρείας ήταν η σχεδίαση ενός αυτοκινήτου «της μάζας» που θα ήταν προσβάσιμο για αγορά από όλο το λαό και το ονόμασε Volkswagen (αυτοκίνητο του λαού). Το πρόγραμμα αυτό το χρηματοδότησε ο Αδόλφος Χίτλερ. Το 1938, για τη μελλοντική μαζική παραγωγή για το Volkswagen, ιδρύθηκε η εταιρεία Gesellschaft zur Vorbereitung des Volkswagen, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Volkswagen-Werke GmbH και ξεκίνησε να κτίζεται το μεγαλύτερο εργοστάσιο αυτοκινητοβιομηχανίας. Στην πραγματικότητα ξεκίνησε η δημιουργία μιας ολόκληρης πόλης, η οποία, εκτός από το εργοστάσιο, θα περιλάμβανε και οικισμούς για τους εργαζόμενους και όλες τις βοηθητικές εγκαταστάσεις. Η "πόλη" αυτή πήρε το όνομα "Βόλφσμπουργκ" (Wolrfsburg) και ακόμα και σήμερα είναι η έδρα της αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen.
Το 1939, όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, το υπό κατασκευήν εργοστάσιο άρχισε να παράγει στρατιωτικό εξοπλισμό βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το επιβατικό Volkswagen. Ο Φέρντιναντ Πόρσε δέχτηκε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα του Γ΄ Ράιχ και ανακατασκεύασε το επιβατικό Volkswagen δημιουργώντας τα στρατιωτικά οχήματα Kubelwagen και Schwimmwagen. Σχεδίασε, επίσης, τα άρματα μάχης Tiger I, Tiger II και Elefant. Μετά το τέλος του πολέμου ο Πόρσε για είκοσι μήνες κρατήθηκε φυλακισμένος από τους Γάλλους στην Ντιζόν.
Το 1948 ο Φέρντιναντ Πόρσε πήρε τα ανταλλακτικά από το Volkswagen, τα βελτίωσε και με τη βοήθεια του Κομέντα δημιούργησαν το Roadster 356, που ήταν το πρώτο όχημα που έφερε το όνομα της εταιρείας Πόρσε. Το 1950 ο Φέρντιναντ ευτύχησε να δει το όνειρό του πραγματικότητα, με την μαζική πλέον παραγωγή των οχημάτων Πόρσε. Το 1951 πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Το 1999 του δόθηκε, μετά θάνατον, το βραβείο του Μηχανικού Αυτοκινήτων του Αιώνα.
Το πρώτο πρόγραμμα της εταιρείας Πόρσε χρηματοδοτήθηκε από την εταιρεία Reichsverband der Automobilindustrie. Το 1934 ο Πόρσε και η ομάδα του ξεκίνησαν για να τελειοποιήσουν το πρώτο αυτοκίνητο της εταιρείας. Η πρότασή του, ήταν να σχεδιάσει ένα όχημα για την επανάσταση των αυτοκινήτων της μάζας, λεγόμενα Volkswagen (αυτοκίνητα του λαού). Παρά την δυνατότητα της φτηνής εναλλακτικής, επέλεξε τα ακριβότερα ανταλλακτικά στην αερόψυξη για την καλύτερη απόδοση του κινητήρα στις υψηλές στροφές, καθώς εφάρμοσε και καινοτομίες στο σασί, στην μηχανή και στο κιβώτιο ταχυτήτων, ανεξάρτητα από το κόστος. Ο Έρβιν Κομέντα σχεδίασε ένα αεροδυναμικό αμάξωμα που, αν και ήταν πολύ μαζεμένο, μπορούσε άνετα να μεταφέρει 4 ενήλικες ή 2 ενήλικες και 3 παιδιά.
Κατά το λανσάρισμα, το 1938, ο Αδόλφος Χίτλερ έδωσε στο μοντέλο το προπαγανδιστικό όνομα KdF-Wagen ("Kraft durch Freude"-Wagen, αυτοκίνητο "δύναμη μέσω της χαράς", με βάση το όνομα μιας ναζιστικής οργάνωσης), αλλά μετά το 1945 επικράτησε το όνομα «Σκαραβαίος». Η λέξη Volkswagen δίδονταν αρχικά σε όλα τα μικρά αυτοκίνητα. Σήμερα, ακόμη και στην Γερμανία ταυτίζεται αποκλειστικά με τον Όμιλο Volkswagen ή την εταιρεία.

1954 - Ιωάννης Μακρόπουλος, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.
Ο Ιωάννης Γρηγ. Μακρόπουλος (1883- Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 1954) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που υπηρέτησε ως πρόεδρος της Βουλής, βουλευτής, υπουργός και δήμαρχος.
Από το 1925 ως το 1929 υπηρέτησε ως Δήμαρχος Λαμιέων.
Εξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδας με το Λαϊκό Κόμμα τα έτη 1932 και Φθιώτιδας το 1933 και επανεξελέγη στη Φθιώτιδα με τον Ελληνικό Συναγερμό στις εκλογές του 1952 συγκεντρώνοντας 10.598 ψήφους.
Ανέλαβε υπουργός Κρατικής Υγιεινής και Αντιλήψεως στην κυβέρνηση του Τσαλδάρη από τις 10 Μαρτίου 1933 ως τις 21 Μαρτίου 1934 και ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (αρχικά προσωρινά, από τις 20 Νοεμβρίου 1933 ως τις 21 Μαρτίου 1934, παράλληλα με το χαρτοφυλάκιο Υγιεινής και Κρατικής Αντιλήψεως και στη συνέχεια μόνο ως υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων από τις 21 Μαρτίου 1934 ως τις 18 Φεβρουαρίου 1935). Από τις 6 Ιανουαρίου 1945 ως τις 8 Απριλίου 1945 χρημάτισε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Πλαστήρα.
Από τις 15 Δεκεμβρίου 1952 ως τις 16 Νοεμβρίου 1953 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής. Πέθανε από πνευμονική εμβολή στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" τον Ιανουάριο του 1954. Η κηδεία έγινε από το ναό της Μητρόπολης, με τιμές υπουργού εν ενεργεία. Μετά το θάνατό του έγιναν αναπληρωματικές εκλογές και την έδρα του κατέλαβε ο Στέφανος Μακρόπουλος.

1963 - Φρανσίς Πουλένκ, Γάλλος συνθέτης.

1969 - Δημήτριος Β. Χατζόπουλος, Έλληνας βιομήχανος και πολιτικός.
Ο Δημήτριος Χατζόπουλος (1880 - 30 Ιανουαρίου 1969), του Βασιλείου, ήταν Έλληνας βιομήχανος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής και ως γερουσιαστής.
Γεννήθηκε το 1880 και πολέμησε στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Καταγόταν από τη Δυτική Μακεδονία και εξελέγη βουλευτής Γρεβενών στις εκλογές του 1923 και ξανά βουλευτής Θεσσαλονίκης το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Από το 1929 ως το 1935 ήταν γερουσιαστής Κοζάνης.
Υπηρέτησε επίσης ως δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Δ.Σ. της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Μακεδονίας-Θράκης.
Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου 1969.

1976 - Στυλιανός Σκανδάλης, Έλληνας στρατιωτικός.

1982 - Λάιτνινγκ Χόπκινς, Αμερικανός μουσικός.

1991 - Τζον Μπαρντίν, Αμερικανός φυσικός.
Ο Τζον Μπαρντίν (John Bardeen, 23 Μαΐου 1908 – 30 Ιανουαρίου 1991) ήταν Αμερικανός φυσικός και ηλεκτρολόγος μηχανικός, ο μόνος άνθρωπος στην Ιστορία που τιμήθηκε δύο φορές με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής: το 1956 για το τρανζίστορ (μαζί με τους Σόκλεϋ και Μπράταιην) και το 1972 για τη θεωρία της υπεραγωγιμότητας (μαζί με τους Κούπερ και Σρίφερ, γι' αυτό και ονομάσθηκε Θεωρία BCS, από τα αρχικά τους).
Ο Τζον Μπαρντίν γεννήθηκε στο Μάντισον του Ουισκόνσιν, ως ο δεύτερος γιος του Δρα. Τσαρλς Ρ. Μπαρντίν και της Αλθαία Χάρμερ-Μπαρντίν (Althea Harmer-Bardeen). Είχε 4 αδέλφια. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής της ανατομίας και κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν στο Μάντισον. Η μητέρα του είχε διδάξει στο Dewey Laboratory School και διοικούσε μια επιχείρηση εσωτερικών διακοσμήσεων, ενεργός στην καλλιτεχνική ζωή μετά τον γάμο της.
Το ταλέντο του Τζον για τα Μαθηματικά αναγνωρίσθηκε από νωρίς και ο διδάσκων το αντικείμενο στην Α΄ γυμνασίου τον ενεθάρρυνε για προχωρημένες σπουδές. Ο Μπαρντίν απεφοίτησε από το σχολείο σε ηλικία 15 ετών, και θα το έκανε ακόμα νωρίτερα αν δεν μεσολαβούσε ο θάνατος της μητέρας του. Εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν στο Μάντισον το 1923, από όπου πήρε το πτυχίο του ηλεκτρολόγου μηχανικού το 1928 και συνέχισε με μάστερ στο ίδιο πεδίο (1929). Είχε ως κύριο καθηγητή του στη Φυσική τον Τζον βαν Βλεκ.
Στη συνέχεια ο Μπαρντίν εργάσθηκε επί τριετία στα Gulf Research Laboratories, τον ερευνητικό κλάδο της εταιρείας Gulf Oil, στο Πίτσμπουργκ. Μόλις το ενδιαφέρον του για την εργασία εκεί έπεσε, έκανε αίτηση και έγινε δεκτός στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Εκεί μελέτησε και Φυσική, και κατέληξε να εκπονήσει το διδακτορικό του πάνω σε πρόβλημα της Φυσικής Στερεάς Καταστάσεως υπό την επίβλεψη του Γιουτζίν Γουίγκνερ. Πριν ολοκληρώσει τη διατριβή του, του είχε ήδη προσφερθεί θέση Junior Fellow στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1935. Εκεί πέρασε τα επόμενα 3 χρόνια συνεργαζόμενος με τον παλιό του δάσκαλο, τον Τζον βαν Βλεκ. Πήρε το διδακτορικό του στη Μαθηματική Φυσική από το Πρίνστον το 1936.

1993 - Αλεξάνδρα της Ελλάδας (βασίλισσα της Γιουγκοσλαβίας).
Η Βασίλισσα Αλεξάνδρα (γεννημένη ως Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας και της Δανίας, Σερβικά: Александра/Aleksandra, 25 Μαρτίου 1921 - 30 Ιανουαρίου 1993) ήταν η σύζυγος του τελευταίου Βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας, Πέτρου Β΄ και μητέρα του Αλέξανδρου, Διαδόχου της Γιουγκοσλαβίας.

1995 - Τζέραλντ Ντάρελ, Βρετανός φυσιοδίφης και τηλεοπτικός παρουσιαστής.
Ο Τζέραλντ Ντάρελ (Gerald Durrell, 7 Ιανουαρίου 1925 – 30 Ιανουαρίου 1995) ήταν Βρετανός φυσιοδίφης, συγγραφέας και βοτανολόγος, που ίδρυσε το ομώνυμο Ταμείο Προστασίας της Άγριας Ζωής και τον ζωολογικό κήπο του νησιού Τζέρσεϊ της Βόρειας Θάλασσας. Ήταν ο μικρότερος αδελφός του γνωστού συγγραφέα Λώρενς Ντάρελ.
Ο Τζέραλντ Ντάρελ γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1925 στην Ινδία, όπου ο πατέρας του είχε θέση μηχανικού. Σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε με τη μητέρα του και τα άλλα τρία αδέλφια του στην Κέρκυρα. Εκεί γνωρίστηκε με τον Έλληνα γιατρό και φιλόσοφο Θεόδωρο Στεφανίδη, και ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για την κερκυραϊκή φύση, από την οποία εμπνεύστηκε πολλά μεταγενέστερα βιβλία του, με πιο γνωστό το Η οικογένειά μου και άλλα ζώα. Από την Κέρκυρα η οικογένεια έφυγε το 1939 και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου ο Ντάρελ ξεκίνησε να εργάζεται σε ζωολογικό κήπο ως επιστάτης. Συμμετείχε σε πολλές εκστρατείες παρατήρησης της άγριας ζωής στην Αφρική, μια απασχόληση που διατήρησε ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε τις 30 Ιανουαρίου 1995. Νυμφεύθηκε δύο φορές.
Από τη δεκαετία του 1950 ο Νταρελ ξεκίνησε να γράφει βιβλία με παρότρυνση του ήδη γνωστού συγγραφέα αδελφού του Λώρενς Ντάρελ, με ιδιαίτερη επιτυχία, αφού πολλά από αυτά μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.
Το βιβλίο Η οικογένειά μου και άλλα ζώα (My family and other animals) είναι ένα αυτοβιογραφικό έργο του Τζέραλντ Ντάρελ, που περιγράφει τη ζωή της οικογένειας Ντάρελ στην Κέρκυρα μεταξύ 1935 και 1939. Αποτελεί το πρώτο μέρος μιας «κερκυραϊκής τριλογίας» μαζί με το Πουλιά, κτήνη και συγγενείς και το Ο κήπος των Θεών. Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1956 με μεγάλη επιτυχία.Επισης,αποτέλεσε το υλικό για μια επιτυχημένη σειρά του BBC το 1987, μια κινηματογραφική ταινία το 2005 και ένα θεατρικό έργο το 2006, στην 50ή επέτειο κυκλοφορίας του.
Στην ελληνική γλώσσα το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει σε μετάφραση Μαρίνας Δημητρά και Δήμητρας Σίμου από τις εκδόσεις «Άμμος» το 1999 και από τις εκδόσεις «Καλειδοσκόπιο» το 2015.

1996 - Γεώργιος Ρωμανός, Έλληνας δικηγόρος.

2005 - Κλεάνθης Ζερβός, Έλληνας πολιτικός.

2006 - Κορέττα Σκοτ Κινγκ, Αμερικανίδα ακτιβίστρια.
Η Κορέττα Σκοτ Κινγκ (Koretta Scott King, 27 Απριλίου 1927 - 30 Ιανουαρίου 2006) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας, ακτιβίστρια και σύζυγος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ από το 1953 έως το θάνατό του το 1968. Ήταν ιδρύτρια του Ινστιτούτου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για την Ειρηνική Κοινωνική Αλλαγή.
Η Κορέττα Σκοτ γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου του 1927 στη πόλη Μάριον της Αλαμπάμα των Η.Π.Α. Οι γονείς της ήταν εύποροι ιδιοκτήτες φάρμας που θεωρούσαν -εν αντιθέσει με την πλειοψηφία των μαύρων της εποχής αυτής - τη μόρφωση των παιδιών τους, απαραίτητη. Η Κορέττα σπούδασε στο ιδιωτικό γυμνάσιο για μαύρους, Λίνκολν, όπου διαφάνηκε η αγάπη της για τη μουσική. Παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής, έμαθε να διαβάζει παρτιτούρες και να παίζει διάφορα μουσικά όργανα. Στα 15 της μάλιστα, ανέλαβε τη θέση της διευθύντριας της σχολικής χορωδίας. Συνέχισε τις σπουδές της, αφού εξασφάλισε μια υποτροφία, στο Κολλέγιο της Αντιόχειας, στο Γιέλλοου Σπρινγκς του Οχάιο. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της εκεί, εμβάθυνε στη μουσική αλλά και συμμετείχε στους αγώνες των μαύρων για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων. Έγινε μέλος της Εθνικής Ένωσης για την πρόοδο των έγχρωμων ανθρώπων και στην Επιτροπή για τα πολιτικά δικαιώματα.
Στις 30 Ιούνη 2006, πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια της παραμονής της σε ένα κέντρο αποκατάστασης στο Μεξικό, όπου νοσηλευόταν λόγω διαφόρων σοβαρών προβλημάτων υγείας. Ήταν 78 χρονών.

2007 - Νίκος Κούρκουλος, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Νίκος Κούρκουλος (Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου 1934 - 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν Έλληνας ηθοποιός, που υπηρέτησε το Εθνικό Θέατρο, το οποίο και τον γαλούχησε. Υπήρξε επίσης αθλητής του Παναθηναϊκού.
Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958.
Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο «H κυρία με τις καμέλιες» με τον θίασο Λαμπέτη - Xορν (1958-59).
Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής:
1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο «Nίκη χωρίς φτερά».
1964: «Πύργος» του Φραντς Kάφκα και «Iούλιος Kαίσαρ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
1967: «Ποτέ την Kυριακή» («Ίλια Nτάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το Βραβείο Tony.
1971: «H Δίκη» του Φραντς Kάφκα.
1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το «Tάνγκο» του Σλ. Mρόζεκ.
1974: Δημιουργεί το θέατρο «KAΠΠA» όπου στεγάζει τον θίασό του.
1975: «Όπερα της πεντάρας» του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
1976: «O Γλάρος» του Άντον Tσέχοφ.
1982: «Oιδίποδας τύραννος» του Σοφοκλή.
1983: «Aνταπόκριση» του Oύγκο Mπέτι.
1986: «Ψηλά από τη Γέφυρα» του Άρθουρ Mίλερ.
1987: «Στη Φωλιά του Kούκου» του Nτέιλ Bάσερμαν.
1988: Σκηνοθέτησε το «Φτωχέ μου φονιά» του Πάβελ Kόχουτ.
1992: Tελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή, στην Eπίδαυρο.
1993: Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου.
1994: Kαλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ «Βίρα τις άγκυρες» των Β. Παπαθανασίου - Μ. Ρέππα, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε ρόλους "ζεν-πρεμιέ" και πρωταγωνίστησε σε κοινωνικά δράματα, όπως "Οργή", "Κατήφορος" (1961), "Ορατότης Μηδέν" (1970). Αξιόλογη ήταν και η ερμηνεία του σε πολεμικά δράματα, όπως "Το Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο", ενώ από τη φιλμογραφία του δεν έλειψε και η παρουσία του σε ξενόγλωσσες ταινίες. Στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πήρε δύο φορές το βραβείο α΄ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στις ταινίες "Οι Αδίστακτοι" (1965) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1970). Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία ήταν στην ταινία Το Φράγμα (1982). Στην τηλεόραση πρωταγωνίστησε στη σειρά "Το 13ο κιβώτιο" στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.
Σύζυγός του ήταν η Μελίτα Κουτσογιάννη - Κούρκουλου, βοηθός σκηνοθέτη, με την οποία δούλεψαν μαζί στο θέατρο - και δημιούργησαν το Θέατρο ΚΑΠΠΑ. Γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στις αρχές της δεκαετίας του '60. Ο έρωτας ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν η γοητευτική κοπέλα χτύπησε την πόρτα του στο καμαρίνι του θεάτρου ΡΕΞ, για να τον συγχαρεί για την ερμηνεία του στην παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων», όπου έπαιζε με την Τζένη Καρέζη. Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. Ο Νίκος Κούρκουλος και η Μελίτα παντρεύτηκαν το 1966, την περίοδο που ξεκίνησε να γυρίζεται η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Κουμπάρος ήταν ο ηθοποιός και συγγραφέας Νότης Περγιάλης.
Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Αλκη Κούρκουλο (Αλκίνοος), ο οποίος ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του, και την Μελίτα Κούρκουλου - Κυριακοπούλου - ο μπαμπάς της επέμενε να πάρει το όνομα της γυναίκας που λάτρεψε, Μελίτα - η οποία ασχολείται με τη διαφήμιση και τις δημόσιες σχέσεις. Γι' αυτές τις γυναίκες, τις γυναίκες της ζωής του, ο Νίκος Κούρκουλος τραγούδησε το 1984 με τον Γιάννη Πάριο ένα τραγούδι, το οποίο όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο.
Σταθμός στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου ήταν η γνωριμία του με τη Μαριάννα Λάτση (1953) το καλοκαίρι του 1986 κατά τη διάρκεια παράστασης στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ο ίδιος σε συνέντευξή του το 1994 στον Νίκο Χατζηνικολάου περιέγραψε με το ίδιο πάθος και το ίδιο καρδιοχτύπι την πρώτη στιγμή που αντίκρισε τον μεγάλο και τελευταίο έρωτα της ζωής του, λέγοντας: «Κάνω έτσι και παγώνω... Ξαφνικά βλέπω ένα πλάσμα να ανεβαίνει τις κερκίδες και αυτό ήταν».
Εκείνη την εποχή η Μαριάννα Λάτση ήταν παντρεμένη με τον δάσκαλο του σκι και Δήμαρχο Βουλιαγμένης, Γρηγόρη Κασιδόκωστα, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Πάρη (1983), ενώ το διαζύγιό τους βγήκε το 1987. Παράλληλα, ο Νίκος Κούρκουλος ζήτησε αμέσως διαζύγιο από τη σύζυγο του, Μελίτα. Διατήρησαν μία άψογη σχέση αγάπης και σεβασμού όλα τα μετέπειτα χρόνια.
Ο Νίκος Κούρκουλος είχε τέσσερα παιδιά. Δύο από τον πρώτο γάμο του με την Μελίτα, τη Μελίτα και τον ηθοποιό Άλκη Κούρκουλο και άλλα δύο από τον γάμο του με την Μαριάννα Λάτση, (με την οποία παντρεύτηκε μετά τον θάνατο του πατέρα της) την Εριέττα (1993) και τον Φίλιππο (1998).
Η τελευταία γυναίκα που "μπήκε" στη ζωή του Νίκου Κούρκουλου είναι η εγγονή του, Αμαλία (2004. Καρπός του γάμου της κόρης του, Μελίτας (2003 - Σπέτσες) με τον επιχειρηματία Μενέλαο Κυριακόπουλο.
Το 2001 ο ηθοποιός διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο στο ρινοφάρυγγα. Παρά τα προβλήματα υγείας, συνέχιζε να αγωνίζεται για το Εθνικό Θέατρο. Απεβίωσε στις 30 Ιανουαρίου 2007 και κηδεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007 από το νεκροταφείο Ζωγράφου, στη γειτονιά όπου μεγάλωσε.

2007 - Σίντνεϋ Σέλντον, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Σίντνεϊ Σέλντον (αγγλ. Sidney Sheldon, 11 Φεβρουαρίου 1917 – 30 Ιανουαρίου 2007) ήταν Αμερικανός συγγραφέας. Οι γνωστότερες τηλεοπτικές δουλειές του είναι τα σενάρια των σειρών I Dream of Jeannie (1965-70), Hart To Hart (1979-84) και The Patty Duke Show (1963-66), ενώ έγραψε και πολλά εμπορικά επιτυχημένα βιβλία όπως το Master of the Game (1982).
O Σίντνεϊ Σέτστελ, όπως είναι το πραγματικό του όνομα κατάγονταν από Γερμανό πατέρα και Ρωσο-εβραία μητέρα. Το 1937 εγκαταστάθηκε στο Χόλιγουντ, όπου άρχισε να σκηνοθετεί δευτέρας διαλογής ταινίες. Για το σενάριό του στην ταινία The Bachelor and the Bobby-Soxer κέρδισε βραβείο Όσκαρ το 1947.
Εκτός από το Όσκαρ σεναρίου, που κέρδισε το 1947, τιμήθηκε με ένα Βραβείο Τόνι (1959), για το μιούζικαλ Redhead και ένα Έμι για τη δουλειά του στην τηλεοπτική σειρά I Dream of Jeannie, που μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο NBC.

2011 - Τζον Μπάρι, Άγγλος συνθέτης.