DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 3 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Οσίας Γενεβιέβης εκ Παρισίων, (Γενοβέφα, Γενεβιέβη)

3 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1431: Η Ιωάννα της Λωραίνης παραδίδεται στον επίσκοπο Πιερ Κοσόν.

1496: Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δοκιμάζει ανεπιτυχώς να πετάξει με ιπτάμενη μηχανή.

1521: Ο πάπας Λέων ο 10ος αφορίζει το Μαρτίνο Λούθηρο.

1762: Η Αγγλία κηρύσσει τον πόλεμο στην Ισπανία και στο Βασίλειο της Νάπολης.

1777: Ο στρατηγός Τζορτζ Ουάσινγκτον νικά τις βρετανικές δυνάμεις υπό τον στρατηγό Τσαρλς Κορνγουόλις στη Μάχη του Πρίνστον.

1806: Ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης ανακηρύσσεται από τον λαό της Μολδοβλαχίας ανεξάρτητος ηγεμών. Σε αντίποινα, ο Σουλτάνος διατάζει τον αποκεφαλισμό του πατέρα του Αλεξάνδρου (80 ετών), μετά από φρικτά βασανιστήρια.

1815: H Αγγλία, η Αυστρία και η Γαλλία συνάπτουν μυστική αμυντική συμμαχία, την Ιερή Συμμαχία, εναντίον της Πρωσίας και της Ρωσίας.

1833: Η Βρετανία αναλαμβάνει τον έλεγχο των νησιών Φόκλαντ στα ανοικτά της Αργεντινής.

1847: Η πόλη Γιέρμπα Μπουένα της Καλιφόρνιας μετονομάζεται σε Σαν Φρανσίσκο.

1847: Ο Σάμιουελ Κολτ παρουσιάζει το πρώτο του περίστροφο στην αμερικανική κυβέρνηση.

1850: Ο αγγλικός στόλος, με πρόσχημα την αποζημίωση του Δαβίδ Πατσίφικο (εβραιοπορτογάλου με αγγλική υπηκοότητα), καταπλέει στον Πειραιά και απειλεί να αποκλείσει όλα τα ελληνικά παράλια, αν δεν ρυθμιστούν οι εκκρεμότητες μεταξύ των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση απορρίπτει το τελεσίγραφο και οι Άγγλοι αποκλείουν τον Πειραιά, προχωρώντας στην κατάσχεση του φορτίου, όποιου πλοίου πλησιάζει.

1868: Η δυναστεία των Μεϊτζί επιστρέφει στο θρόνο της Ιαπωνίας και καταργείται ο θεσμός των Σογκούν.

1870: Αρχίζει η κατασκευή της γέφυρας του Μπρούκλιν.

1871: Ο Χένρι Μπράντλεϊ κατοχυρώνει ως ευρεσιτεχνία τη μαργαρίνη.

1885: Πραγματοποιείται στην Αϊόβα των ΗΠΑ η πρώτη εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας.

1887: Οι οπαδοί του Χαρίλαου Τρικούπη πραγματοποιούν την πρώτη σημαντική προεκλογική συγκέντρωση στην ιστορία της Πλατείας Συντάγματος. Περισσότερα από 10.000 άτομα επευφημούν στην πλατεία τον αρχηγό τους, ενόψει των εκλογών της 4ης Ιανουαρίου.

1888: Ο αμερικανός Μάρβιν Στόουν πατεντάρει το καλαμάκι.

1896: Η Γιούτα γίνεται η 45η πολιτεία των ΗΠΑ.

1900: Κύμα απεργιών σαρώνει την Ευρώπη. Συγκεκριμένα, απεργούν οι εργάτες των χαλυβουργείων στη Βιέννη, των υαλουργείων στις Βρυξέλλες και διαφόρων κλάδων στη Γερμανία.

1905: Λαμβάνει χώρα η πρώτη κλήρωση του Λαχείου του Στόλου στο Ζάππειο.

1910: Στη Γερμανία, το συνέδριο των Σοσιαλδημοκρατών απαιτεί να δοθεί ψήφος στις γυναίκες.

1914: Οι πρεσβευτές των Δυνάμεων της Τριπλής Συμμαχίας επιδίδουν την απάντησή τους σχετικά με τα νησιά του Αιγαίου. Θα κατακυρωθούν υπέρ της Ελλάδας, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο.

1919: Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται πρόταση του γάλλου πρωθυπουργού Ζορζ Κλεμανσό να σταλούν ελληνικές δυνάμεις στη Ρωσία, στο πλαίσιο της επέμβασης των συμμάχων της Αντάντ εναντίον του Κόκκινου Στρατού.

1923: Σε αδιέξοδο οδηγείται η Συνδιάσκεψη του Παρισιού για τις πολιτισμικές αποζημιώσεις.

1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιστρέφει στην Αθήνα, έπειτα από 38 μήνες αυτοεξορίας.

1924: Ανακαλύπτεται η σαρκοφάγος του Φαραώ Τουτανχαμών, από το βρετανό αιγυπτιολόγο, Χάουαρντ Κάρτερ.

1925: Ο Μπενίτο Μουσολίνι ανακοινώνει ότι καταλαμβάνει δικτατορικά την εξουσία στην Ιταλία.

1926: Ένας νέος χορός, το τσάρλεστον, ξετρελαίνει τους Παριζιάνους.

1926: Ο ναύαρχος Χατζηκυριάκος, υπουργός των ναυτικών της κυβερνήσεως του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου, παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος για τη πολιτική της κυβέρνησης.

1930: Αρχίζει τη λειτουργία της η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας, με διοικητή τον Κωνσταντίνο Γόντικα.

1932: Ο κυβερνήτης της Ινδίας συλλαμβάνει τον Μαχάτμα Γκάντι, κηρύττοντας παράνομο το κόμμα του Εθνικού Κογκρέσου.

1933: Η «Μαντάμ Μποβαρί» του Γκιστάβ Φλομπέρ, μεταφέρεται στην οθόνη, από τον Ζαν Ρενουάρ.

1936: Το πρώτο τσαρτ ποπ μουσικής δημοσιεύεται στο περιοδικό «Billboard».

1942: Οι Βρετανοί αποσύρονται από τη Σιγκαπούρη και το Βόρνεο.

1945: Ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας αναλαμβάνει πρωθυπουργός, επικεφαλής της κυβέρνησης κατευνασμού, όπως θα ονομαστεί. Θα παραμείνει συνολικά 94 μέρες, πετυχαίνοντας την υπογραφή της Συνθήκης της Βάρκιζας.

1946: Επιχείρηση Έψιλον: Λήξη επιτήρησης των 10 Γερμανών πυρηνικών επιστημόνων.

1947: Για πρώτη φορά μεταδίδονται τηλεοπτικά οι εργασίες του αμερικανικού Κογκρέσου.

1948: Ο Βασιλεύς Μιχαήλ της Ρουμανίας και η Βασιλομήτωρ Ελένη (αδελφή του Βασιλέως των Ελλήνων Παύλου Α΄) υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τη Ρουμανία.

1950: Η δισκογραφική εταιρία «RCA Victor» ανακοινώνει τη δημιουργία δίσκων LP, για να ανταγωνισθεί την εταιρία «Κολούμπια».

1953: Για πρώτη φορά, τα ταχυδρομεία του ελληνικού κράτους παρουσιάζουν πλεόνασμα 7 δισεκατομμυρίων.

1954: Ο Έλβις Πρίσλεϊ κάνει την πρώτη του ηχογράφηση, για να δημιουργήσει ένα δίσκο με δύο τραγούδια, δώρο γενεθλίων για τη μητέρα του.

1956: Φωτιά καταστρέφει την κορυφή του Πύργου του Άιφελ.

1957: Η εταιρεία Hamilton Watch παρουσιάζει το πρώτο ηλεκτρικό ρολόι.

1957: Η ΑΔΕΔΥ καταφέρεται εναντίον της σάτιρας των δημοσίων υπαλλήλων από τα θέατρα… «Αρκετά γέλασε ο κόσμος σε βάρος τους με τη φτώχεια τους» αναφέρεται σε ανακοίνωσή της.

1958: Καταπέφτει στη Γη μετά την ολοκλήρωση της τροχιάς του το ρωσικό διαστημόπλοιο Σπούτνικ 1. Εκτοξεύτηκε 3 μήνες νωρίτερα, στις 4 Οκτωβρίου 1957.

1959: Η Αλάσκα γίνεται η 49η πολιτεία των ΗΠΑ.

1961: Διακόπτονται οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κούβας.

1962: Εγκαινιάζεται το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας με τον αγώνα ΑΕΚ – Μπαρτσελόνα (0-6) μπροστά σε 38.000 θεατές, ανάμεσα στους οποίους είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο ισπανός πρίγκιπας και μετέπειτα βασιλιάς Χουάν Κάρλος. Το κόστος των εισιτηρίων είναι 40 δραχμές το απλό και 60 δραχμές το αριθμημένο. Θα κατεδαφισθεί 41 χρόνια αργότερα.

1962: Ο Πάπας Ιωάννης ΧΧΙΙΙ αφορίζει τον Φιντέλ Κάστρο.

1963: Ο Τζέημς Πλίμτον από τη Νέα Υόρκη εφευρίσκει τα πατίνια (roller skates) με 4 ροδάκια.

1969: Κατάσχονται 300.000 αντίτυπα του δίσκου «Two Virgnis», του Τζον Λένον, που θεωρήθηκαν πορνογραφικά, επειδή στο εξώφυλλο απεικονίζονταν γυμνοί ο ίδιος και η σύζυγός του, Γιόκο Όνο.

1972: Δυο Γερμανοί συλλαμβάνονται στα ελληνικά σύνορα, επειδή μεταφέρουν 15 βραδυφλεγείς βόμβες, με ωρολογιακό μηχανισμό.

1973: Έργα αξίας 2 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένου ενός πίνακα του Ρέμπραντ αξίας 1 εκατ. δολαρίων, "κάνουν φτερά" από το Μουσείο Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ.

1974: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον αρνείται να παραδώσει υλικό, το οποίο του ζητήθηκε με κλήτευση από την επιτροπή της Γερουσίας για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.

1977: Ιδρύεται η εταιρεία Apple.

1979: Ο Γιάννης Σερίφης απαλλάσσεται λόγω αμφιβολιών, για το φόνο του αναρχικού Χρήστου Κασσίμη, στο Ρέντη.

1980: Εφαρμόζεται στην Ελλάδα η πενθήμερη εργασία στο Δημόσιο τομέα.

1982: Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου απολύει τον υφυπουργό Εξωτερικών Ασημάκη Φωτήλα, ενώ εκείνος βρισκόταν στις Βρυξέλλες.

1988: Η Μάργκαρετ Θάτσερ ανακηρύσσεται η πρωθυπουργός με τη μεγαλύτερη θητεία στη Βρετανία τα τελευταία εκατό χρόνια.

1990: Πυρομαχικά και όπλα κλέβονται από τη στρατιωτική μονάδα του Συκουρίου στη Λάρισα.

1991: Η 12χρονη Κινέζα Φου Μινγ Ξια κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καταδύσεων και γίνεται η νεότερη παγκόσμια πρωταθλήτρια σε όλα τα σπορ.

1991: Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφασίζει τη χορήγηση έκτακτης οικονομικής βοήθειας στην Αθήνα, ώστε να αντιμετωπιστούν οι δαπάνες για τους αλβανούς πρόσφυγες.

1991: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καταδικάζει ομόφωνα την πρόσφατη βία του Ισραήλ στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας και ιδιαίτερα, τις ενέργειες των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας κατά των Παλαιστινίων.

1991: Το Ισραήλ ανοίγει προξενείο στη Μόσχα, 24 χρόνια μετά τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ΕΣΣΔ και Ισραήλ.

1992: Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζωρτζ Μπους, ανακοινώνει την άρση των εμπορικών κυρώσεων εναντίον της Καμπότζης, που ισχύουν επί 17 χρόνια.

1992: Στο Τσαντ, στρατιώτες σκοτώνουν 400 αντάρτες και ανακαταλαμβάνουν δύο σημαντικές πόλεις.

1993: Προβλήματα στη διέλευση ελληνικών φορτηγών αυτοκινήτων, που μεταφέρουν προϊόντα στις χώρες της ΕΟΚ, προκαλούν οι αρχές της Π.Γ.Δ.M..

1993: Οι πρόεδροι των ΗΠΑ και Ρωσίας, Τζορτζ Μπους ο πατέρας και Μπόρις Γέλτσιν υπογράφουν τη συνθήκη START2, που προβλέπει ότι τα πυρηνικά των δύο χωρών θα μειωθούν κατά τα 2/3 έως το 2003.

1994: Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, δηλώνει ότι, το βοσνιακό θα αποτελέσει την πρώτη προτεραιότητα της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

1995: Στο Ουζμπεκιστάν, το Δημοκρατικό Κόμμα των πρώην Κομμουνιστών κερδίζει την πλειοψηφία, στις πρώτες κοινοβουλευτικές εκλογές στην πρώην σοβιετική δημοκρατία.

1995: Στο Ιράν, το Κοινοβούλιο απαγορεύει επ' αόριστον τις δορυφορικές κεραίες για να μην μεταδίδονται προγράμματα επιζήμια για τις αξίες του Ισλαμισμού.

1996: Οι βουλευτές της Πολιτικής Άνοιξης αποφασίζουν να μη μετέχουν στις συνεδριάσεις της Βουλής, μέχρις ότου αρθεί η πολιτική ανωμαλία, μετά την ασθένεια του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ η Νέα Δημοκρατία αποφασίζει την κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης.

1999: Ένοπλος ανοίγει πυρ εναντίον σιιτών μουσουλμάνων, που προσεύχονταν σε τζαμί στο Ισλαμαμπάντ, σκοτώνοντας 16 και τραυματίζοντας 25 άτομα.

1999: Αποφασίζεται η δημιουργία του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, του ευρώ, που αρχικά θα κυκλοφορήσει σε 11 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

2001: H Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον ορκίστηκε ως γερουσιαστής των ΗΠΑ από τη Νέα Υόρκη, έχοντας γίνει η πρώτη πρώτη κυρία στην ιστορία των ΗΠΑ που λαμβάνει αιρετό αξίωμα.

2004: Αιγυπτιακό Boeing 737 της Flash Airlines συντρίβεται στην Ερυθρά Θάλασσα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι 148 επιβαίνοντες.

2015: Συνελήφθη στην Νοτιοανατολική Αττική ο Χριστόδουλος Ξηρός μετά από παρακολούθηση των αρχών. O Ξηρός είχε πάρει άδεια από τις φυλακές Κορυδαλλού και δεν επέστρεψε ποτέ. Γίνεται γνωστό ότι ο Ξηρός ετοίμαζε νέο χτύπημα στις Φυλακές Κορυδαλλού, το οποίο αποτράπηκε με τη σύλληψή του.

2015: Μαχητές της Μπόκο Χαράμ ισοπεδώνουν ολόκληρη την πόλη Μπάγκα στη βορειοανατολική Νιγηρία, ξεκινώντας σφαγές.

2016: Ξεσπούν ταραχές εναντίον της πρεσβείας της Σαουδικής Αραβίας στην Τεχεράνη.

Γεννήσεις σαν σήμερα

106 π.Χ. – Μάρκος Τούλιος Κικέρων, ρωμαίος πολιτικός, ρήτορας και συγγραφέας. (Θαν. 7/12/43 π.Χ.).
Γεννήθηκε στην έπαυλη της οικογενείας του στο Αρπίνο. Μορφώθηκε στη Ρώμη με δασκάλους τον γραμματικό Λεύκιο Αίλιο (Πραικονίνο Στίλωνα), τον Απολλώνιο Μόλωνα, έναν από τους μεγαλύτερους ρήτορες της Σχολής της Ρόδου, τον Αρχηγό της αποκαλούμενης τετάρτης ακαδημίας Λαρισαίο Φίλωνα, τον επικούρειο Φαίδρο και τον στωικό Διόδοτο. Παράλληλα, παρακολουθούσε τις αγορεύσεις των μεγάλων ρητόρων της εποχής, τον Λεύκιο Λικίνιο Κράσσο, τον Μάρκο Αντώνιο και άλλους. Δασκάλους στο Δίκαιο και στους Νόμους είχε τον οιωνοσκόπο Κόιντο Μούκιο Σκαιόλα και τον μεγάλο ποντίφικα Κόιντο Μούκιο Σκαιόλα. Συνδέθηκε φιλικά με τους ποιητές Μάρκο Άκιο και Αντιοχέα Άρχιο, ο οποίος από το 102 π.Χ. ζούσε στη Ρώμη ως προστατευόμενος του Λούκουλλου. Στον Συμμαχικό Πόλεμο (90-88 π.Χ.) πολέμησε υπό τον στρατηγό Γναίο Πομπήιο Στράβωνα σε ηλικία 18 ετών.
Με το τέλος του πολέμου συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφία και τους Νόμους. Όταν ήταν δικτάτορας ο Σύλλας, το 81 π.Χ., εκφώνησε τον πρώτο του λόγο υπέρ του Κοϊντίου (Pro Quintio) λόγο δικανικό του ιδιωτικού δικαίου.
Από τους συνολικά 107 λόγους του, μόνο πενήντα επτά σώζονται σήμερα.
Τα συγγράμματα του Κικέρωνα μπορούν να διαιρεθούν στις παρακάτω κατηγορίες:
Ρητορικοί λόγοι. Είναι 107, πολιτικοί και δικανικοί (κάποιους τους έγραψε μόνο αλλά ποτέ δεν τους απήγγειλε). Διασώθηκαν 57 ακέραιοι, από 20 λόγους κάποια αποσπάσματα ενώ 30 είναι γνωστοί μόνο επειδή διασώθηκαν οι επιγραφές τους. Οι καλύτεροι ρητορικοί του λόγοι είναι ο De Imperio Cn Pompei, οι κατά Ουέρρου, οι κατά Κατιλίνα, ο Pro Murena, ο Pro Milone και κάποιοι από τους 14 φιλιππικούς κατά του Αντωνίου. Τον δεύτερο απ’ αυτούς ο Ιουβενάλης τον αποκάλεσε divinam Philippicam.
Τεχνολογικά συγγράμματα. Είναι 7 θεωρητικά βιβλία, αναφερόμενα στην τέχνη της Ρητορικής. Ο ίδιος τα ονόμασε Oratorii libri.
Φιλοσοφικά συγγράμματα. Είναι 13 έργα (De republica, De legibus, Tusculanarum disputationum libri V, De natura deorum, De officiis, κ.ά.) και στηρίζονται σε ελληνικές πηγές. Σε αυτά γίνεται αναφορά και σε 5 χαμένα έργα που χαρακτηρίζονται τα σπουδαιότερα. Ο Κικέρων είναι θαυμαστής του Πλάτωνα, αποδέχεται εν πολλοίς τη διδασκαλία των Στωικών (κυρίως την ηθική), δίνει όμως μεγαλύτερη έμφαση στη νεώτερη ακαδημία, η πιθανολογία της οποίας ταίριαζε με τη ρητορική.
Επιστολές. Είναι ίσως ο κορυφαίος Ρωμαίος επιστολογράφος. Στις επιστολές του αναφέρεται στην πολιτική και κοινωνική ζωή του ρωμαϊκού κράτους επί των ημερών του καθώς και εκτενώς σε θέματα που αφορούν την προσωπική του ζωή και δράση. Χωρίζονται σε 4 συναγωγές, προς τους οικείους του, προς τον Αττικό, προς τον αδελφό του Κόιντο και προς τον Μ. Βρούτο.

1196 - Τσουτσιμικάντο, αυτοκράτορας της Ιαπωνίας.

1509 - Ιωάννης Αλβάνης, Ιταλός καρδινάλιος.

1733 – Ρίτσαρντ Άρκραϊτ, Βρετανός βιομήχανος και εφευρέτης.
Ο Σερ Ρίτσαρντ Άρκραϊτ (Richard Arkwright, 3 Ιανουαρίου 1733 – 3 Αυγούστου 1792) ήταν Άγγλος βιομήχανος και εφευρέτης του κλωστικού πλαισίου. Ήταν αυτοδημιούργητος και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες της Βιομηχανικής Επανάστασης. Με την οργανωτικότητα που τον διέκρινε και τα επιτεύγματά του στο κλωστήριο που διατηρούσε στο Κρόμφορντ, έβαλε τα θεμέλια της βιομηχανικής δύναμης της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Ρίτσαρντ Άρκραϊτ γεννήθηκε στο Πρέστον της Αγγλίας το 1732 από φτωχούς γονείς. Ήταν το μικρότερο από τα 13 παιδιά της οικογένειας. Έτσι, ο πατέρας του δεν μπόρεσε να τον στείλει στο σχολείο αφού αγωνιζόταν να θρέψει την πολυμελή οικογένειά του. Ο Ρίτσαντ ξεκίνησε να δουλεύει ως κουρέας και αργότερα άνοιξε δικό του κουρείο σ' ένα υπόγειο στο Μπόλτον.
Το 1755 ο Άρκραϊτ παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, την Πέισενς Χολτ. Μαζί έκαναν έναν γιο, τον Ρίτσαρντ Άρκραϊτ Τζούνιορ, ο οποίος γεννήθηκε το ίδιο έτος. Το 1756 η Πέισενς πέθανε από αδιευκρίνιστες αιτίες. Αργότερα, το 1761, ο Άρκραϊτ παντρεύτηκε τη Μάργκαρετ Μπίγκινς. Μαζί έκαναν τρία παιδιά, από τα οποία μόνο η Σουζάνα έφτασε στην ενηλικίωση.
Ο Ρίτσαρντ Άρκραϊτ αποφάσισε να γίνει επιχειρηματίας μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου. Ο ίδιος μεγάλωσε σε μια γειτονιά όπου το βαμβάκι υφαινόταν στα σπίτια με τα χέρια, επειδή οι τότε γνωστές μηχανές ήταν πρωτόγονες και η μετατροπή του βαμβακιού σε κλωστές στοίχιζε ακριβά. Έτσι ο Ρίτσαρντ διέθεσε τον εαυτό του στο να τελειοποιήσει αυτές τις μηχανές. Το 1767 εγκατέλειψε το επάγγελμα του κουρέα και αφοσιώθηκε στην εφεύρεση του "αργαλειού" του.

1748 - Ζαν-Μαρί-Ζοζέφ Κουτέλ, Γάλλος μηχανικός.

1819 - Τσαρλς Πιάτσι Σμάυθ, Ιταλός αστρονόμος.

1883 – Κλέμεντ Άττλη, Βρετανός πρωθυπουργό.
Ο Κλέμεντ Άττλη, 1ος Κόμης Άττλη (Clement Richard Attlee, 3 Ιανουαρίου 1883 - 8 Οκτωβρίου 1967), Ιππότης της Περικνημίδας, μέλος του Τάγματος της Αξίας, Σύντροφος της Τιμής, μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου, μέλος της Βασιλικής Εταιρείας, ήταν Βρετανός πολιτικός, ηγέτης του Βρετανικού Εργατικού Κόμματος επί εικοσαετία (1935 - 1955) και Πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της περιόδου 1945 - 1951.
Ο Άττλη γεννήθηκε στο Πάτνεϊ (Putney) του Λονδίνου, γόνος μεσοαστικής οικογένειας με οκτώ παιδιά (ο Κλέμεντ ήταν το 7ο). Ο πατέρας του, Χένρι Άττλη (1841 - 1908) ήταν δικηγόρος (solicitor) και η μητέρα του ήταν η Έλεν Μπρέιβερι Ουάτσον (Ellen Bravery Watson (1847–1920). Φοίτησε αρχικά στο Νόρθοου του Χέιλμπουρι ( Northaw School, Haileybury) και στη συνέχεια στο University College, Oxford, απ' όπου αποφοίτησε με πτυχίο Σύγχρονης Ιστορίας (1904). Στη συνέχεια ακολούθησε νομικές σπουδές και έγινε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου το 1906.

1887 - Άουγκουστ Μάκε, Γερμανός ζωγράφος.

1892 – Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν, Άγγλος φιλόλογος και συγγραφέας. (Θαν. 2/9/1973).
Ο Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν (ή και Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν), 3 Ιανουαρίου 1892 - 2 Σεπτεμβρίου 1973) (ο οποίος αναφέρεται στον γραπτό λόγο και με την συντετμημένη μορφή του ονόματός του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν) ήταν εξέχων και διαπρεπής Άγγλος φιλόλογος, συγγραφέας, ποιητής και ακαδημαϊκός, σήμερα ιδιαίτερα γνωστός ως ο συγγραφέας των ακόλουθων έργων φανταστικής λογοτεχνίας: «Χόμπιτ», «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» (τρεις τόμοι) και «Σιλμαρίλλιον».
Από το 1925 ως το 1945 δίδαξε την αγγλοσαξονική γλώσσα και από το 1945 έως το 1959 δίδαξε αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Υπήρξε για ένα διάστημα στενός φίλος του Κ.Σ. Λιούις. Ήταν και οι δυο μέλη μιας άτυπης ομάδας λογοτεχνικών συζητήσεων, γνωστής ως Inklings, η οποία συναντιόταν σε παμπ της Οξφόρδης κατά τις δεκαετίες 1930 και 1940. Στις 28 Μαρτίου 1972 στέφθηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄.
Μετά τον θάνατο του, ο γιος του, Κρίστοφερ Τόλκιν (Christopher Tolkien), δημοσίευσε μια σειρά από έργα, βασισμένα στις εκτενείς σημειώσεις και τα αδημοσίευτα χειρόγραφα του πατέρα του, συμπεριλαμβανομένου του Σιλμαρίλλιον και του Ατελείωτες Ιστορίες. Τα βιβλία αυτά, μαζί με το Χόμπιτ και το Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, δημιουργούν ένα σώμα παραμυθιών, ποιημάτων, φανταστικών ιστοριών και επινοημένων γλωσσών, που διαδραματίζονται σε έναν φανταστικό κόσμο επινόησης του συγγραφέα και ονομάζεται Άρντα (Arda) και τη Μέση-Γη (Middle-Earth), που βρίσκεται σε αυτήν. Στον κόσμο αυτόν, που θυμίζει τη Μεσαιωνική Ευρώπη, υπάρχει η μαγεία, καθώς και άλλες φυλές πέρα από τους ανθρώπους, και μυθικά πλάσματα όπως ξωτικά και δράκοι. Μεταξύ του 1951 και 1955, ο Τόλκιν χρησιμοποίησε τον όρο legendarium για να αναφερθεί σε όλο το φανταστικό σύμπαν που δημιούργησε μέσα από τα γραπτά του.
Αν και υπήρχαν και άλλοι συγγραφείς που έγραψαν έργα φαντασίας πριν από τον Τόλκιν, η μεγάλη επιτυχία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και του Χόμπιτ οδήγησαν σε μία πρωτοφανή αναγέννηση του είδους, καθιστώντας το πολύ δημοφιλές. Αυτό κατέστησε τον Τόλκιν, ευρέως γνωστό, ως τον «πατέρα» της μοντέρνας φανταστικής λογοτεχνίας ή, πιο συγκεκριμένα, της υψηλής φαντασίας (high fantasy). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Το 2008, η βρετανική εφημερίδα The Times, τον κατέταξε 6ο σε μία λίστα με τους «50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945». Το αμερικανικό περιοδικό Forbes τον κατέταξε ως τον 5ο πιο κερδοφόρο «διάσημο μετά θάνατον» το 2009.

1893 – Πιερ Ντριε Λα Ροσέλ, ήταν Γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων, διηγημάτων και πολιτικών δοκιμίων, που έζησε και πέθανε στο Παρίσι. (3 Ιανουαρίου 1893 – 15 Μαρτίου 1945).
Γεννήθηκε σε μεσοαστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν αποτυχημένος επιχειρηματίας και γυναικάς που παντρεύτηκε τη μητέρα του για την προίκα της. Αν και ήταν ένας πολύ ευφυής μαθητής, ο Πιερ απέτυχε στις διπλωματικές του εξετάσεις στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού. Οι εμπειρίες του ως στρατιώτη κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου τον σημάδεψαν για όλη του τη ζωή.
Το 1917, παντρεύεται την Κολέτ Ζεραμέκ, την αδελφή ενός Εβραίου φίλου. Ο γάμος ήταν μια αποτυχία και χωρίζουν το 1921. Αρχικά έτρεφε φιλικά αισθήματα προς το ντανταϊστικό κίνημα και ήταν στενός φίλος του Λουί Αραγκόν, αλλά σταδιακά στράφηκε προς τον φασισμό και τον αντισημιτισμό.
Στα πολιτικά του γραπτά υποστήριζε πως η φιλελεύθερη δημοκρατία ήταν υπεύθυνη γι' αυτό που θεωρούσε σαν τη παρακμή της Γαλλίας (οικονομική κρίση, μειούμενος ρυθμός γεννήσεων κλπ). Στα έργα του Ο Νεαρός Ευρωπαίος (Le Jeune Européen, 1927) και Γενεύη ή Μόσχα (Genève ou Moscou, 1928), ο Ντριέ Λα Ροσέλ υποστηρίζει μια δυνατή ενωμένη Ευρώπη και αποκηρύσσει τον "παρηκμασμένο υλισμό" της δημοκρατίας.
Το 1931, στο Η Ευρώπη Ενάντια στις Πατρίδες (L'Europe contre les patries) έγραφε με αντι-χιτλερικό ύφος, αλλά από το 1934, και ιδιαίτερα μετά από μια επίσκεψη στη ναζιστική Γερμανία το 1935, ασπάστηκε το ναζισμό σαν αντίδοτο στη "μετριότητα" της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αντιπροσωπευτικός των ιδεών του εκείνο τον καιρό ήταν ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε το 1934· Φασιστικός Σοσιαλισμός (Socialisme fasciste). Για ένα μικρό διάστημα έγινε μέλος του Γαλλικού Λαϊκού Κόμματος (Parti Populaire Français), του οποίου ηγείτο ο Ζακ Ντοριό, ένας πρώην κομμουνιστήε που είχε μεταβληθεί σε φασίστα. Το 1937 έγραψε την πολιτική μπροσούρα Με τον Ντοριό όπου επιχειρηματολογούσε υπέρ ενός φασισμού με ιδιαίτερα γαλλικά χαρακτηριστικά. Όταν όμως οι Ναζί κατέλαβαν τη Γαλλία αρχικά τους προσέφερε την πλήρη υποστήριξή του.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής του Παρισιού απ' τους Γερμανούς, διαδέχτηκε τον Ζαν Πωλάν (τον οποίο έσωσε δις απ' τα χέρια της Γκεστάπο) ως διευθυντής της Νέας Γαλλικής Επιθεώρησης (Nouvelle Revue Française) και κατά συνέπεια μετετράπη σε μεγάλη μορφή της γαλλικής πολιτιστικής συνεργασίας με τους ναζί κατακτητές. Η φιλία του με τον πρέσβη του Αδόλφου Χίτλερ στο Παρίσι, Ότο Άμπετζ (Otto Abetz), προϋπήρχε του πολέμου. Στη συνέχεια όμως απογοητεύτηκε από τον χιτλερισμό και έστρεψε το ενδιαφέρον του προς τον μυστικισμό της Ανατολής.
Μετά την απελευθέρωση του Παρισιού έπρεπε να κρυφτεί. Παρόλη την προστασία του Αντρέ Μαλρό και μετά από μια αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια τον Ιούλιο του 1944, τελικά αυτοκτονεί στις 15 Μαρτίου του 1945. Η αυτοκτονία υπήρξε ένας συνεχής πειρασμός γι' αυτόν σ' ολόκληρη τη ζωή του. Όπως και με τον Ρομπέρ Μπραζιγιάκ, ο θάνατός του τον μετέτρεψε σε μάρτυρα των νεο-φασιστών αλλά και άλλων που συμμερίζονταν την αποστροφή που αισθανόταν για την αστική κοινωνία.

1907 - Ρέι Μιλάντ, Ουαλός ηθοποιός.

1914 – Τζέιν Γουάιμαν, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Τζέιν Γουάιμαν (αγγλ. Jane Wyman), (5 Ιανουαρίου 1917 - 10 Σεπτεμβρίου 2007) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης βραβευμένη με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία του 1948 Σιωπηλή τραγωδία (Johnny Belinda), όπου ερμήνευσε το ρόλο μιας κωφάλαλης νέας που πέφτει θύμα βιασμού. Η ηθοποιός που ξεκίνησε την καριέρα της κατά τη δεκαετία του '30 είναι γνωστή για τη συμμετοχή της στις ταινίες: Το Χαμένο Σαββατοκύριακο (The Lost Weekend, 1945), Θρύλοι του Δάσους (The Yearling, 1946), Πονεμένο Ρομάντζο (Stage Fright, 1950), Το Γαλάζιο Πέπλο (The Blue Veil, 1951), Το Υπέροχο Μυστικό (The Magnificient Obsession, 1954) και Όλα Όσα Επιτρέπουν οι Ουρανοί (All that Heaven Allows, 1955). Κατά τη δεκαετία του '80 η Γουάιμαν πρωταγωνίστησε στη δραματική σειρά Φάλκον Κρεστ (Falcon Crest) υποδυόμενη την Άντζελα Τσάνινγκ, ρόλο που της χάρισε την τρίτη της Χρυσή Σφαίρα.
Η Γουάιμαν υπήρξε παντρεμένη τέσσερις φορές. Ο δεύτερός της γάμος ήταν με τον μελλοντικό πρόεδρο των Η.Π.Α. Ρόναλντ Ρέιγκαν, ενώ ο τρίτος και ο τέταρτός της γάμος ήταν με τον ίδιο άνδρα.

1917 - Άλμπερτ Μολ, Ολλανδός συγγραφέας και ηθοποιός.

1919 - Χέρμπι Νίκολς, Αμερικανός συνθέτης και πιανίστας.

1926 - Τζορτζ Μάρτιν, Άγγλος παραγωγός.

1929 – Σέρτζιο Λεόνε, Ιταλός σκηνοθέτης.
Ο Σέρτζιο Λεόνε, ορθότερα Σέρτζο Λεόνε (ιταλ. Sergio Leone) (3 Ιανουαρίου, 1929 - 30 Απριλίου, 1989) ήταν ένας Ιταλός σκηνοθέτης. Έγινε γνωστός και έμεινε στην ιστορία για τα αποκαλούμενα «σπαγγέτι γουέστερν» του καθώς και για το χαρακτηριστικό τρόπο κινηματογράφησης του, όπου συχνά αντιπαραθέτει πολύ κοντινά πλάνα, γκρο πλαν, (close-ups) με μακρινές λήψεις (long shots).
Τη χρονιά που πέθανε, το 1989, βρίσκονταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο η προετοιμασία της επόμενης ταινίας του, ενός ιστορικού έπους που διαδραματίζονταν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Λεόνε ήταν διαβόητος για την ακόρεστη όρεξη του, κάτι που τον οδήγησε στην παχυσαρκία, παράγοντας που πιθανότατα συντέλεσε στο θάνατο του από έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Αν και οι κριτικοί αρχικά δεν εκτίμησαν το έργο του, εξαιτίας της αρνητικής προκατάληψης απέναντι στα σπαγγέτι γουέστερν, σήμερα η αξία του Λέονε αναγνωρίζεται παγκοσμίως.

1932 – Ευάγγελος Δεπάστας, ήταν Έλληνας αθλητής του στίβου.
Υπήρξε διακεκριμένος αθλητής του Πανιωνίου τη δεκαετία του 1950, με πανελλήνια ρεκόρ και νίκες σε βαλκανικούς, μεσογειακούς και άλλους διεθνείς αγώνες. Αγωνιζόταν στους δρόμους ημιαντοχής 800 και 1500 μ. και κατέρριψε όλα τα πανελληνια ρεκόρ από τα 600 μ. ως τα 2 μίλια. (3 Ιανουαρίου 1932 - 5 Ιανουαρίου 2009).

1935 – Φλόιντ Πάτερσον, Αμερικανός άσσος του μποξ.

1935 - Τζιοβάννι Λαγιόλο, Ιταλός καρδινάλιος.

1938 - Βασίλειος Ξύδης, Έλληνας πολιτικός και στρατιωτικός.

1939 – Ο Νίκος Αλέφαντος είναι Έλληνας πρώην ποδοσφαιριστής, προπονητής και νυν συντελεστής εκπομπών με θέμα την ποδοσφαιρική επικαιρότητα.
Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1939 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Εξάρχεια, όπου διαμένει έως σήμερα.

1942 - Λάσλο Σόλιομ, Ούγγρος πολιτικός.

1943 - Μουλούντ Χαμρούς, Αλγερινός πολιτικός.

1946 – Μιχάλης Κρητικόπουλος, ήταν Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής.
Απεβίωσε με ανακοπή καρδιάς μετέχοντας σε αγώνα παλαιμάχων του Ολυμπιακού Πειραιώς στην Άνδρο. Το όνομα του φέρει σήμερα το δημοτικό γήπεδο Καισαριανής. (3 Ιανουαρίου 1946, Καισαριανή – 20 Ιουλίου 2002, Άνδρος).
Διακρίθηκε ιδιαίτερα αγωνιζόμενος για τους πειραϊκούς συλλόγους Εθνικό και Ολυμπιακό. Τον διέκρινε μεγάλη ικανότητα στο σκοράρισμα και με 83 τέρματα πρωταθλήματος (σε 187 εμφανίσεις), εξακολουθεί να αποτελεί τον 6ο σκόρερ των Ερυθρόλευκων στην Α΄ Εθνική κατηγορία, ενώ παρότι μικρόσωμος θεωρείται από τους καλύτερους κεφαλοσφαιριστές στην Ελλάδα με 60 περίπου γκολ.Το 1984 γύρισε στον Παναιγιάλειο| όπου και έκλεισε την μεγάλη του καριέρα.
Αγωνίστηκε 28 φορές για την Ανδρών Ελλάδας, 17 ως παίκτης του Εθνικού και 11 του Ολυμπιακού, σημειώνοντας 3 τέρματα. Κατέκτησε το Παγκόσμιο κύπελλο ΣΙΣΜ 1968 με την ομάδα Ενόπλων.
Επίσης, μετείχε στην εθνική Ελπίδων που κατέκτησε το αντίστοιχο Βαλκανικό κύπελλο το 1969.

1946 - Τζον Πωλ Τζόουνς, Άγγλος μπασίστας (Led Zeppelin).

1951 - Ρόσα Μοντέρο, Ισπανίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας.

1952 - Τζιμ Ρος, Αμερικανός σχολιαστής πάλης.

1956 – Μελ Γκίμπσον, Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Ο Μελ Κόλμ-Σίλε Τζέραρντ Γκίμπσον (Mel Colm-Cille Gerard Gibson, 3 Ιανουαρίου 1956) είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός, και σεναριογράφος. Γεννήθηκε στο Πίσκιλ, στη Νέα Υόρκη, μετακόμισε με τους γονείς του στο Σίδνεϊ στην Αυστραλία όταν ήταν 12 ετών και αργότερα σπούδασε ηθοποιία στο Αυστραλιανό Εθνικό Ινστιτούτο Δραματικής Τέχνης. Έγινε γνωστός με τις σειρές ταινιών Μαντ Μαξ και Φονικό Όπλο, και σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο βραβευμένο με Όσκαρ Braveheart. Το 2004, σκηνοθέτησε και έκανε την παραγωγή της ταινίας Το Πάθος του Χριστού, μιας ταινίας που απεικονίζει τις τελευταίες ώρες στη ζωή του Ιησού.

1957 – Γιάννης Ε. Διακογιάννης του Ελευθερίου ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. το 1974 τελείωσε το Β΄ Γυμνάσιο στην Αχαρνών και πέτυχε στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου της Πάτρας.

1959 - Φιόντορ Γιουρτσίχιν, Ρώσος κοσμοναύτης.

1969 – Μίκαελ Σουμάχερ, γερμανός πιλότος της Φόρμουλα 1.
Ο Μίχαελ Σουμάχερ (Michael Schumacher, 3 Ιανουαρίου 1969) είναι Γερμανός πρώην οδηγός της Φόρμουλα 1. Υπήρξε επτά φορές Παγκόσμιος πρωταθλητής, περισσότερες από κάθε άλλο οδηγό της Φόρμουλα 1. Τον Οκτώβριο του 2012 ανακοίνωσε για δεύτερη φορά ότι αποσύρεται από το μηχανοκίνητο αθλητισμό.

1976 – Αγγελος Μπασινάς, Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής. (Χαλκίδα, 3 Ιανουαρίου 1976).
Ο Άγγελος Μπασινάς ξεκίνησε την ποδοσφαιρική καριέρα του στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και την περίοδο 1995-96 μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα των "πρασίνων". Τις τρεις πρώτες του χρονιές στην πρώτη ομάδα δεν είχε ιδιαίτερη παρουσία, ήταν από τους λίγους της ηλικίας του όμως που δεν δόθηκαν δανεικοί σε κάποια μικρότερη ομάδα, δείγμα ότι είχε εκτιμηθεί το ταλέντο του.
Το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα πραγματοποιήθηκε στις 18 Αυγούστου 1999 στον εντός έδρας φιλικό αγώνα με το Ελ Σαλβαδόρ (3-1).
Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του με την Ελλάδα ήταν η κατάκτηση του Euro 2004 που διεξήχθη στην Πορτογαλία, αγωνιζόμενος σε πέντε αγώνες. Στον εναρκτήριο αγώνα με τους διοργανωτές Πορτογάλους (2-1) σημείωσε με πέναλτι το δεύτερο τέρμα των Ελλήνων, ενώ στον τελικό και πάλι απέναντι στους Πορτογάλους (1-0), εκτέλεσε το κόρνερ από το οποίο προήλθε το νικητήριο τέρμα του Άγγελου Χαριστέα, σε έναν αγώνα που είχε εξαιρετική απόδοση περιορίζοντας αρκετά παίκτες όπως ο Ντέκο και ο Φίγκο.
Αγωνίστηκε συνολικά σε 100 αγώνες, επίδοση που τον κατατάσσει στην τέταρτη θέση όλων των εποχών σε συμμετοχές στην ιστορία της Ελλάδας.
Υπήρξε βασικό στέλεχος της εθνικής Ελπίδων που έλαβε μέρος στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ελπίδων (Κ-21) το 1998, εναντίον της Ισπανίας.

1977 - Μαγιούμι Ιιζούκα, Γιαπωνέζα ηθοποιός.

1978 - Δήμητρα Καλέντζου, Ελληνίδα καλαθοσφαιρίστρια.

1978 - Λίγια Κεμπεντέ, μοντέλο από την Αιθιοπία.

1980 – Παναγιώτης Ραφαηλίδης είναι Έλληνας τραγουδιστής.
Το 2003 έκανε την πρώτη του σημαντική τηλεοπτική εμφάνιση στη σειρά "Eurostar".
Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου. Κατάγεται από τις Κρηνίδες της Καβάλας. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του σε πολύ μικρή ηλικία έχασε τη φωνή του και χρειάστηκε τη βοήθεια λογοθεραπευτή για να επανέλθει. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, τελικά όμως τον κέρδισε η πίστα. Το τραγούδι μπήκε εντελώς τυχαία στη ζωή του. Μια φίλη του τραγουδίστρια, το 2004, τον έπεισε να λάβει μέρος στο Eurostar, έναν διαγωνισμό που έκανε η ΕΡΤ για να επιλεχθεί αντιπρόσωπός μας στη Eurovision. Ο Παναγιώτης βγήκε 4ος! (Τελικά αποφασίστηκε να μας εκπροσωπήσει ο Σάκης Ρουβάς). Αυτό όμως στάθηκε η αφορμή να τον δουν άνθρωποι του χώρου και αμέσως ξεκίνησε να εμφανίζεται στο πλευρό του Γιάννη Πλούταρχου στο "Posidonio", ενώ ταυτόχρονα υπέγραψε το πρώτο του δισκογραφικό συμβόλαιο με την Minos EMI. Αμέσως μετά, εμφανίστηκε στον "Βοτανικό" στο πλευρό της Χαρούλας Αλεξίου και της Ελευθερίας Αρβανιτάκη.

1985 - Λίνας Κλέιζα, Λιθουανός καλαθοσφαιριστής.

2003 - Γκρέτα Τούνμπεργκ, Σουηδή ακτιβίστρια.

Θάνατοι σαν σήμερα

236 – Άγιος Αντέρως ή Ανθηρός, ελληνικής καταγωγής Πάπας της Ρώμης.
Ο άγιος Ανθηρός ή Αντέρως, ήταν ελληνικής καταγωγής Πάπας από τις 21 Νοεμβρίου, 235 έως τις 3 Ιανουαρίου του 236, σύμφωνα με τον κατάλογο των Παπών της Αγίας Έδρας, όταν διαδέχθηκε τον πάπα Ποντιανό, που εκτοπίστηκε από τη Ρώμη μαζί με τον αντιπάπα Ιππόλυτο της Ρώμης στη Σαρδηνία.
Υπάρχει η άποψη ότι μαρτύρησε στη φυλακή κατά τη διάρκεια των διωγμών του αυτοκράτορα Μαξιμίνου του Θράκα, αλλά υφίστανται ελάχιστες μαρτυρίες για αυτό, και το πιθανότερο είναι ότι πέθανε ειρηνικά κατά τη διάρκεια εκείνων των διωγμών. Τάφηκε στην παπική κρύπτη του κοιμητηρίου του πάπα Καλλίστου Α΄ στη Ρώμη και αργότερα αγιοποιήθηκε.
Ο Αντέρως, που έγινε πάπας για ένα μήνα και δέκα ημέρες, θεωρείται ελληνικής καταγωγής. Το δυτικοποιημένο όνομά του Ανθηρός θεωρείται ότι προήλθε μετά από μικρή παραμόρφωση, όπως υποστηρίζει ο Λιστενμπερζέ, του ακραιφνώς ελληνικού Αντέρως, προς "ωραιοποίηση" για να μη θυμίζει περίοδο ειδωλολατρίας, που όμως θα μπορούσε να υποδεικνύει ότι ήταν απελεύθερος.
Κατά τους Λατίνους συγγραφείς ο Αντέρως φέρεται να κατάγεται από την Ελλάδα, ενώ κατ΄ άλλους από την Μεγάλη Ελλάδα ως γιος κάποιου Ρωμύλου. Αν και θεωρείται ότι μαρτύρησε στη φυλακή χωρίς όμως να υφίστανται ιστορικά στοιχεία περί αυτού, αντίθετα υπάρχουν στοιχεία της περιόδου που κατείχε την Αγία Έδρα. Ο τάφος του ανευρέθηκε το 1854 και φέρει ελληνική επιγραφή "Αντέρως επι..", που ερμηνεύεται ως "Αντέρως επίσκοπος".
Σύμφωνα με το δυτικό εορτολόγιο ο Άγιος Ανθηρός εορτάζεται στις 3 Ιανουαρίου.

898 - Εύδης Α΄, βασιλιάς της Δυτικής Φραγκίας.

1322 – Φίλιππος Ε’, βασιλιάς της Γαλλίας

1437 - Αικατερίνη του Βαλουά, βασίλισσα της Αγγλίας.

1543 – Χουάν Ροντρίγκεζ Καμπρίλο, Ισπανός εξερευνητής.

1907 - Ρέι Μιλάντ, Ουαλός ηθοποιός.

1911 – Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Έλληνας λογοτέχνης.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης "η κορυφή των κορυφών" κατά τον Κ. Π. Καβάφη, είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία.

1923 – Γιάροσλαβ Χάσεκ σατιρικός συγγραφέας.
Ο Γιάροσλαβ Χάσεκ (τσεχ. Jaroslav Hašek) ήταν Τσέχος σατιρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 30 Απριλίου 1883 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου 1923. Έζησε σε μια εποχή που η Πράγα ήταν ένα κέντρο λογοτεχνίας με σήμερα παγκοσμίως γνωστά ονόματα όπως ο Φραντς Κάφκα και ο Μαξ Μπροντ.
Ο Χάσεκ γεννήθηκε στην Πράγα, όταν αποτελούσε πόλη της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και υπήρξε γιος του δασκάλου μαθηματικών Josef Hašek και της συζύγου του, Κατερίνα. Η φτώχεια ανάγκασε την οικογένεια — με συνολικά τρία παιδιά, τον Γιάροσλαβ, τον τρία χρόνια νεότερο αδελφό του, Μπόχουσλαβ, και μια ορφανή ξάδελφη, τη Μαρία — να μετακομίζει συχνά, περισσότερες από δέκα φορές κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας του. Ως έφηβος, εγκατέλειψε το γυμνάσιο στην ηλικία των δεκαπέντε ετών για να γίνει φαρμακοποιός, αλλά τελικά αποφοίτησε από μία οικονομική σχολή. Εργάστηκε για λίγο ως τραπεζικός υπάλληλος και ως πωλητής σκυλιών (το ίδιο επάγγελμα ακολούθησε και ο ήρωας Σβέικ στο μυθιστόρημά του).
Το 1906 προσχώρησε στο αναρχικό κίνημα, έχοντας συμμετοχή και στις αντι-γερμανικές ταραχές που σημειώθηκαν στην Πράγα το 1897, τότε ως μαθητής. Έδινε διαλέξεις σε ομάδες εργαζομένων και το 1907 έγινε ο συντάκτης του αναρχικού περιοδικού Komuna. Aπομακρύνθηκε από το αναρχικό κίνημα και εργάστηκε ως σατιρικός συγγραφέας για περιοδικά όπως Η Τσουκνίδα (Kopřivy) και το Karikatury, από το 1908 μέχρι το 1910.
Το 1911 συμμετείχε στις εκλογές με το «Κόμμα υπέρ της προόδου μέσα στα πλαίσια του νόμου» (μια παρωδία παραδοσιακών κομμάτων) ζητώντας την κρατικοποίηση των υπηρεσιών θυρωρού, την σκλαβιά κλπ. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου αιχμαλωτίστηκε από τον ρωσικό στρατό και εντάχθηκε στις Τσεχοσλοβακικές Λεγεώνες, δυνάμεις εθελοντών που πολεμούσαν με το μέρος της Αντάντ κατά της Αυστροουγγαρίας. Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση στη Ρωσία διαφώνησε με τις Λεγεώνες και εντάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό. Τον Δεκέμβριο του 1920 επέστρεψε στην πατρίδα του. Παντρεύτηκε συνολικά δύο φορές, την πρώτη ακολουθώντας το καθολικό τελετουργικό, και τη δεύτερη φορά στη Ρωσία, με ορθόδοξο γάμο.
Το σημαντικότερο έργο του είναι το αντιπολεμικό μυθιστόρημα με τον τίτλο Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ. Το βιβλίο αποτελεί αντίδραση στα γεγονότα του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και έχει μεταφραστεί σε 58 γλώσσες. Το μυθιστόρημα αναφέρεται στην ιστορία ενός απλού και ασήμαντου ανθρώπου που προσπαθεί να ξεφύγει από τον πόλεμο. Η σχολαστική πραγματοποίηση των στρατιωτικών εντολών αποκαλύπτει τον παραλογισμό και την γελοιότητα του συστήματος. Αυτό το έργο θεωρείται κλασσικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και βρίσκεται συχνά μέσα σε καταλόγους των 100 καλύτερων βιβλίων.

1931 - Ζοζέφ Ζοφρ, Γάλλος στρατηγός.

1933 – Βίλχελμ Κούνο, Γερμανός πολιτικός.
Ο Βίλχελμ Κούνο (Wilhelm Cuno, Ζουλ, 2 Ιουλίου 1876 - Άουμυλε, 3 Ιανουαρίου 1933) ήταν Γερμανός πολιτικός. Από τον Νοέμβριο του 1922 μέχρι τον Αύγουστο του 1923 ήταν καγκελάριος του Γερμανικού Ράιχ.
Δεν ήταν μέλος πολιτικού κόμματος. Πολλά μέλη της κυβέρνησής του αντιπροσώπευαν τα συμφέροντα της γερμανικής οικονομίας.
Τέλη του 1922, γαλλο-βελγικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την βιομηχανική περιοχή του Ρουρ στην δυτική Γερμανία. Με τον τρόπο αυτό θέλουν οι νικητήριες δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου να εξασφαλίσουν την πληρωμή των υπερβολικών επανορθώσεων, όπως ορίζει η Συνθήκη των Βερσαλλιών. Ο Κούνο υποστηρίζει την τακτική της "παθητικής αντίστασης". Σχεδιάζει, οι εργάτες της περιοχής του Ρουρ να πληρωθούν από το γερμανικό κράτος για να μη δουλέψουν. Παράλληλα όμως η υπερβολική εκτύπωση χαρτονομισμάτων οδηγεί σε υψηλότατο βαθμό πληθωρισμού και το μάρκο χάνει την αξία του. Έτσι η τακτική αυτή της "παθητικής αντίστασης" έχει ως επακόλουθο μια πολύ σοβαρή κρίση για την γερμανική οικονομία, σε βαθμό που χάνονται καταθέσεις, μισθοί, συντάξεις και επενδύσεις.
Όταν η πλειοψηφία του Ράιχσταγκ ζητά νέα κυβέρνηση, ο Κούνο παραιτείται στις 12 Αυγούστου του 1923.

1951 – Γεώργιος Δροσίνης, έλληνας ποιητής και πεζογράφος.
Ο Γεώργιος Δροσίνης ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος. Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής στην ποίηση και της ηθογραφίας στην πεζογραφία

1956 – Δημήτριος Βέργος, Έλληνας αθλητής.
Ο Δημήτριος Βέργος (Άγιος Ευστράτιος, 8 Μαΐου 1886 - Αλεξάνδρεια, 3 Ιανουαρίου 1956) ήταν Έλληνας πρωταθλητής της πάλης, της άρσης βαρών και της σφαιροβολίας.
Ο Δημήτριος Βέργος γεννήθηκε στο νησί Άγιος Ευστράτιος και ήταν γιος του Νικολάου Βέργου και της Ελένης Κλείτσου. Είχε άλλους 2 αδερφούς, τον Κωνσταντίνο και τον Στέλιο και μία αδερφή, την Αγγελική. Ο πατέρας του ανήκε στις εξέχουσες οικογένειες του νησιού και την περίοδο 1889-1891 είχε εκλεγεί γραμματέας και ταμίας στην "Εξαμελή Εκκλησιαστική Επιτροπή" που διαχειριζόταν τα εκκλησιαστικά και εκπαιδευτικά ζητήματα του τόπου.
Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, από τον οποίο απολύθηκε στις 23 Ιουνίου 1916, όπως προκύπτει από το φύλλο πορείας της απολύσεώς του. Αργότερα ξαναπαρουσιάστηκε και πολέμησε στους επεκτατικούς πολέμους της Ελλάδας ενάντια στην Τουρκία για την κατάκτηση της Μικράς Ασίας, όπως δείχνει έγγραφο του 1920 που του δίνει άδεια για να συμμετάσχει σε αγώνες, αν και επιστρατευμένος. Το 1939 μαζί με τα αδέρφια του Στυλιανό και Κωνσταντίνο "εδώρησαν εις την Κοινότητα το εν θέση Αλυκή οικόπεδον, ένθα δαπάναις της Κοινότητος ανηγέρθη εν έτει 1939 οίκημα δι’ εγκατάστασιν Ταχυδρομικού Γραφείου Κοινότητος Αγ. Ευστρατίου."
Ο Δημ. Βέργος παντρεύτηκε την Μάλαμα Μυτίλια του Γεωργίου Μυτίλια και της Αθηνάς Λιβερίου, από τον Άγιο Ευστράτιο και έζησαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μέχρι τον θάνατο του, το 1956. Όταν ο Νάσερ έδιωξε τους περισσότερους ξένους (μη Αιγυπτίους) η Μάλαμα ήρθε στην Αθήνα με τα παιδιά της. Ο Βέργος απέκτησε 8 παιδιά, με την ακόλουθη σειρά: Αθηνά, Ευρυδίκη, Ελένη, Γεωργία, Νικόλαος, Δανάη, Γεώργιος και Κωνσταντίνος.

1956 – Γιόζεφ Βιρτ, Γερμανός πολιτικός.

1958 - Τζαφέρ Ταγιάρ, Τούρκος στρατιωτικός.

1963 - Θεμιστοκλής Χρυσοβέργης, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός.

1964 – Μήτσος Μυράτ, ήταν Έλληνας ηθοποιός από τους σημαντικότερους του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους και πρωτεργάτης της ελληνικής θεατρικής σκηνής. (Σμύρνη, 26 Δεκεμβρίου 1878 - Αθήνα, 3 Ιανουαρίου 1964).
Γεννήθηκε στη Σμύρνη. Κατόπιν συστάσεων του Κλέωνα Ραγκαβή ο Μυράτ μετέβη για σπουδές της δραματικής τέχνης στο Παρίσι.
Όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ εξήγγειλε την απόφασή του για δημιουργία (ίδρυση) στην Αθήνα Βασιλικής Θεατρικής Σχολής, ο Μυράτ πείσθηκε από τον Ραγκαβή να εγκαταλείψει τη Γαλλική πρωτεύουσα και έγινε αμέσως δεκτός μεταξύ των πρώτων μαθητών της νεοσυσταθείσας Σχολής. Δυστυχώς όμως η Αθηναϊκή κοινωνία δεν είχε ακόμη την κατάλληλη παιδεία θεωρώντας ότι οι ηθοποιοί είναι άτομα λίγο «ελευθέρων ηθών». Έτσι, μόλις τρεις μήνες μετά, η Σχολή διαλύθηκε και, ενώ ο Μυράτ ήταν έτοιμος να επιστρέψει στη Σμύρνη, λήφθηκε η απόφαση περί ιδρύσεως της Νέας Σκηνής από τον Χρηστομάνο.
Στον νέο αυτό θεατρικό οργανισμό ο Μυράτ εργάστηκε μέχρι της διαλύσεώς του. Στη συνέχεια συνεργάστηκε επί 26 χρόνια με την πρωταγωνίστρια της Νεοελληνικής Σκηνής, τη Μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Θεάτρου Μαρίκα Κοτοπούλη.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Μήτσος Μυράτ υπήρξε μία από τις κύριες μορφές της αναγεννήσεως του Νεοελληνικού Θεάτρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα αποδίδοντας με εξαιρετική επιτυχία τους πλέον σημαντικούς ρόλους του σύγχρονου διεθνούς δραματολογίου.
Παντρεύτηκε την επίσης μεγάλη κυρία του Θεάτρου Κυβέλη, από την οποία απέκτησε τον Αλέξανδρο Μυράτ 1905 μετέπειτα αρχιτέκτονα και μια κόρη, τη Μιράντα 1906, τη μετέπειτα μεγάλη ηθοποιό. Το 1908 παντρεύεται τη Χρυσούλα Κοτοπούλη (αδελφής της Μαρίκας), με την οποία απέκτησε τον Δημήτρη και τη Ρίτα Μυράτ. Από το 1936 μέχρι το Β’ Π.Π. εργάσθηκε στο «Βασιλικό Θέατρο» Αθηνών, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με συγγραφές και σωρεία μεταφράσεων θεατρικών έργων εκ των πρωτοτύπων τροφοδοτώντας το ελληνικό θέατρο. Επίσης συνέγραψε τα μυθιστορήματα «Το φως της σκηνής» και «Η τραγική ζωή ενός κωμικού», που δημοσιεύθηκαν τις παραμονές του πολέμου στην εφημερίδα «Ελεύθερος άνθρωπος», καθώς και στην εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» με τον τίτλο «Εσύ και όχι άλλη». Επίσης έγραψε και δύο οπερέτες, «Ο πρωταθλητής» και «Η χαρτορίχτρα», που παίχτηκαν από τον θίασο του Μακέδου. Τέλος, αυτοβιογραφικές αναμνήσεις εξέθεσε στα βιβλία του «Η ζωή μου» (Πυρσός, 1928 / Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2016) και «Ο Μυράτ κι εγώ» (εκδ. 1950).

1965 – Τ.Σ. Έλιοτ, Βρετανός ποιητής.

1967 – Τζακ Ρούμπι και κατά πλήρες όνομα Τζάκομπ Λέον Ρουμπενστάιν, ήταν Αμερικανός επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης του νυχτερινού κέντρου (νάιτ κλαμπ) "Καρουζέλ" στο Ντάλας του Τέξας.
Ο Ρούμπι δολοφόνησε στις 24 Νοεμβρίου 1963 τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, ο οποίος είχε συλληφθεί ως βασικός ύποπτος για τη δολοφονία του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι. Η πράξη του Ρούμπι στέρησε από την κοινή γνώμη την δυνατότητα να μάθει αν ήταν όντως ο Όσβαλντ ο δολοφόνος του Κένεντι και αν δρούσε μόνος του ή η ενέργειά του ήταν μέρος μεγαλύτερης συνωμοσίας, όπως συχνά λέγεται, αλλά και δημόσια υποστηρίχθηκε, πρωτίστως, από τον περιφερειακό εισαγγελέα Τζιμ Γκάρρισον. (25 Μαρτίου 1911 - 3 Ιανουαρίου 1967)

1969 – Τζαβαλάς Καρούσος, ήταν Έλληνας ηθοποιός και αγωνιστής της αριστεράς. (8 Σεπτεμβρίου 1904 - 3 Ιανουαρίου 1969).
Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1904, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Στη συνέχεια φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παράλληλα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου. Από τα μαθητικά του ακόμη χρόνια στη Λευκάδα ήταν μέλος του ΣΕΚΕ και αργότερα στην Αθήνα έγινε μέλος του ΚΚΕ. Στα χρόνια της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση.
Πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου και διάδοχος του Αιμίλιου Βεάκη, ο Καρούσος κυνηγήθηκε και ουσιαστικά εξοντώθηκε αγωνιζόμενος για τα δημοκρατικά ιδεώδη. Πιστός στα ιδανικά του σοσιαλισμού, εξορίστηκε το 1948 στη Μακρόνησο και, κατόπιν, στον Αη-Στράτη. Ως το θάνατο του το 1969, στο Παρίσι, ο Καρούσος Τζαβαλάς υπήρξε ένας "αδειούχος εξόριστος". Tην πρώτη κιόλας μέρα του πραξικοπήματος του 1967, στις 8.30 το πρωί, πάλι τον έπιασαν και τον έστειλαν εξορία στη Γυάρο. Αφέθηκε ελεύθερος τρεις μήνες αργότερα, βαριά άρρωστος και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του ανέπτυξε πλούσια αντιδικτατορική δράση, καταγγέλλοντας σε όλο τον κόσμο τη χουντική βαρβαρότητα. Αγωνίστηκε με όλη του τη δύναμη στο Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Στοκχόλμη.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον θίασο Βεάκη - Νέζερ. Με θεατρικές σπουδές στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο στη χρυσή εποχή του Φώτου Πολίτη, συγκρότησε δικό του θίασο μεταπολεμικά και συμμετείχε σε παραστάσεις του Ελληνικού Λαϊκού Θεάτρου με τον Μάνο Κατράκη.
Στήριξε ιδιαίτερα το νεοελληνικό έργο και πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου (Η ζαβολιάρα, Οργή, Αντιγόνη, Η λίμνη των στεναγμών, Άνθρωπος για όλες τις δουλειές, Φαίδρα). Ο ρόλος που τον σημάδεψε ήταν αυτός του Σάιλοκ στον Έμπορο της Βενετίας του Σαίξπηρ, με τον οποίο και τερμάτισε πρόωρα -και βίαια λόγω χούντας- τη θεατρική του καριέρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ενσάρκωσε και τον Αλή Πασά στον κινηματογράφο στην ταινία Η Λίμνη των Στεναγμών, στο πλευρό της Ειρήνης Παππά.
Πέθανε στις 3 Δεκέμβρη 1969 στο Παρίσι, όπου και ενταφιάστηκε και μερικά χρόνια αργότερα τα οστά του μεταφέρθηκαν στην Λευκάδα, όπου είναι μέχρι σήμερα. Είχε μια κόρη, την Δέσπω, που είναι συγγραφέας.

1969 – Ιωάννης Ε. Φωκάς, ήταν Έλληνας παρατηρησιακός αστρονόμος, γνωστός στη Γαλλία ως Jean-Henri Focas.  (20 Ιουλίου 1909 – 3 Ιανουαρίου 1969)
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ασχολήθηκε με την Αστρονομία από την εφηβική ηλικία. Με πολλές ικανότητες στη ζωγραφική, ο νεαρός Φωκάς σχεδίασε θαυμάσια σκίτσα των πλανητών και της Σελήνης. Εκτιμώντας την εργασία του, ο αστρονόμος Σταύρος Πλακίδης πρότεινε στον τότε διευθυντή του Αστεροσκοπείου Αθηνών Δημήτριο Αιγινήτη την πρόσληψη του Φωκά στο αστεροσκοπείο, πράγμα που έγινε το 1931. Εκεί, υπό την καθοδήγηση των Αιγινήτη και Πλακίδη, απέκτησε τις βασικές γνώσεις και πείρα σε θέματα επιστημονικών παρατηρήσεων, και έκανε χιλιάδες παρατηρήσεις ηλιακών κηλίδων, μεταβλητών αστέρων και κομητών. Συνειδητοποίησε επίσης την αξία των μακροχρόνιων συνεχών παρατηρήσεων ενός στόχου. Παρότι δεν κατόρθωσε ποτέ να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο, ο ζήλος, η θέλησή του και η άριστη γνώση πέντε ευρωπαϊκών γλωσσών τον βοήθησαν να καλύψει τα κενά στη μόρφωσή του και να καταξιωθεί στον τομέα της πλανητικής Αστρονομίας.
Στη Γαλλία: Ο Φωκάς, μόλις πληροφορήθηκε ότι στο Αστεροσκοπείο του Πικ ντυ Μιντί είχε εγκατασταθεί ένα ειδικό τηλεσκόπιο 60 cm για την παρατήρηση πλανητών, πέτυχε να του δοθεί άδεια να παρατηρήσει με αυτό την αντίθεση του 'Αρη του 1954. Με αυτές τις παρατηρήσεις καθιερώθηκε διεθνώς ως πλανητικός αστρονόμος. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, έφερε μαζί του τις νέες μεθόδους και τεχνικές που έμαθε στη Γαλλία, στη φωτογραφία, φωτομετρία, πολωσιμετρία και μικρομετρικές παρατηρήσεις πλανητών. Επιστέγασμα αυτών ήταν ένα πρόγραμμα συνεργασίας των Αστεροσκοπείων Αθηνών και Μεντόν, στα πλαίσια του οποίου ο Φωκάς πήγαινε κάθε χρόνο στη Γαλλία για παρατηρήσεις. Αφιέρωσε πάνω από 300 νύχτες για να μετρήσει την πόλωση του φωτός σε διαφορετικές περιοχές της αρειανής επιφάνειας. Μάλιστα η τελευταία εργασία της ζωής του, που δημοσιεύθηκε μεταθανατίως, ήταν ένα εκτενές υπόμνημα για την αρειανή πολωσιμετρία.
Τα ύστερα χρόνια: Το 1960 ο Φωκάς παρατήρησε πρώτος σε όλο τον κόσμο, από το τηλεσκόπιο της Πεντέλης, μια μεγάλη λευκή κηλίδα στην ατμόσφαιρα του Κρόνου και μελέτησε την εξέλιξή της. Το 1964 επισκέφθηκε το Αστεροσκοπείο Λόουελ στην Αριζόνα των ΗΠΑ για να εκτιμήσει την τεράστια συλλογή φωτογραφικών πλακών που είχε συγκεντρώσει ο E.C. Slipher από το 1907. Ως προς τον πλανήτη Δία, ο Φωκάς επινόησε ένα πρωτότυπο συντελεστή για την έκφραση της ατμοσφαιρικής δραστηριότητάς του. Στα τέλη του ίδιου έτους, παραιτήθηκε από τη θέση του στο Αστεροσκοπείο Αθηνών για να εργασθεί στο κέντρο συλλογής πλανητικών παρατηρήσεων της IAU στο Αστεροσκοπείο του Μεντόν. Στη νέα του θέση, έχοντας στη διάθεσή του πάνω από 14.000 φωτογραφίες, μεγαλουργεί δημοσιεύοντας δεκάδες εργασίες, ενώ συνεχίζει τις δικές του παρατηρήσεις από Πικ ντυ Μιντί και Μεντόν. Στο Μεντόν, η ολοκλήρωση από τον Ιωάννη Φωκά της χαρτογραφικής εργασίας του Αντωνιάδη για τον Άρη, με την επιπλέον χρήση φωτογραφικών και φωτομετρικών τεχνικών, συνετέλεσε στο να υιοθετήσει η Διεθνής Αστρονομική Ένωση το σύστημα ονοματολογίας του Αντωνιάδη για τον πλανήτη, με αποτέλεσμα οι επίσημες ονομασίες όλων σχεδόν των κυριότερων περιοχών του να είναι ελληνικές.
Ο πρόωρος θάνατος του Φωκά σαφώς δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει όλα τα ερευνητικά του προγράμματα. Πέθανε σε ηλικία 60 ετών από καρδιακή προσβολή στην Ελλάδα, όπου είχε έλθει για να γιορτάσει με την οικογένειά του τις εορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Ονομάσθηκαν προς τιμή του
Ο κρατήρας Φωκάς (Focas) στο νότιο ημισφαίριο της Σελήνης, με διάμετρο 22 km.
Ο κρατήρας Φωκάς (Focas) στο βόρειο ημισφαίριο του Άρη, με διάμετρο 76,5 km.

1979 – Κόνραντ Νίκολσον Χίλτον, ήταν Αμερικανός ξενοδόχος, (Conrad Nicholson Hilton, 25 Δεκεμβρίου 1887 - 3 Ιανουαρίου 1979).
Γεννήθηκε Χριστούγεννα του 1887 στο Σαν Αντόνιο του Νέου Μεξικού. Πατέρας του ήταν ο Νορβηγός Άουγκουστ Χάλβορσεν, επονομαζόμενος «Γκας», μητέρα του η Μάρυ Γκενεβίβε Λάουφερσβαϊλερ γερμανικής καταγωγής. Ο Άουγκουστ Χάλβορεν αποδήμησε στις ΗΠΑ το 1870 και άλλαξε το όνομά του σε Χίλτον. Ο μικρός Κόνραντ πήγε σχολείο και έγινε πολιτικός εκπρόσωπος της πόλης του στο Νέο Μεξικό.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1919 με την αγορά του ξενοδοχείου Mobley στο Σίσκο του Τέξας. Ακολούθησε η κατασκευή του ξενοδοχείου Dallas Hilton που γιόρτασε τα εγκαίνιά του στις 2 Αυγούστου 1925. Το 1946 ίδρυσε την παγκόσμια εταιρεία Hilton Hotel Corporation.
Απεβίωσε στις 3 Ιανουαρίου 1979 στην Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια.

1981 - Αλίκη του Αθλόουν, Αγγλίδα πριγκίπισσα.

1988 - Ουίλιαμ Κάγκνεϊ, Αμερικανός ηθοποιός.

1991 – Κλεάνθης Μαρόπουλος ήταν Έλληνας διεθνής επιθετικός ποδοσφαιριστής της προπολεμικής περιόδου, που διακρίθηκε με την ΑΕΚ. (Κωνσταντινούπολη, 1919 - Αθήνα, 3 Ιανουαρίου 1991).
Σε συλλογικό επίπεδο
Ο Μαρόπουλος γεννήθηκε στην Πόλη αλλά το 1922 ήλθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Καλαμάτα. Εκεί, το 1931, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στα Πράσινα Πουλιά. Το 1933 η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, στην Καλογρέζα. Ο Μαρόπουλος γράφτηκε αρχικά στον τοπικό Εθνικό και το 1934 πήγε στην ΑΕΚ (σε ηλικία 15 ετών στα "τσικό"), όπου αγωνίστηκε 16 χρόνια, μέχρι το 1952, όταν και σταμάτησε οριστικά το ποδόσφαιρο.
Στην εθνική ομάδα
Υπήρξε 10 φορές διεθνής (τις 6 φορές ως αρχηγός) με την εθνική Ελλάδας, από το 1938 έως το 1950, με την οποία είχε σημειώσει 1 γκολ. Έκανε ντεμπούτο στις 22 Ιανουαρίου 1938 στο νικηφόρο με 3-1 αγώνα εναντίον της Παλαιστίνης στο Τελ Αβίβ για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1938. Το μοναδικό του "διεθνές" γκολ σημειώθηκε στη νίκη με 8-0 επί της Συρίας, σε φιλικό αγώνα στις 25 Νοεμβρίου 1949. Τελευταίος του διεθνής αγώνας ήταν στις 17 Φεβρουαρίου 1950 στο Κάιρο με την Αίγυπτο, για το κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου.
Μετά το ποδόσφαιρο
Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Νέας Ιωνίας. Επίσης, για πολλά χρόνια μετείχε στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΑΕΚ.
Απεβίωσε το 1991, σε ηλικία 72 ετών.
Τίτλοι - Διακρίσεις
2 Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1939, 1940.
3 Κύπελλα Ελλάδος: 1939, 1949, 1950.
4 Πρωταθλήματα Αθήνας: 1940, 1946, 1947, 1950.
Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος (Νοτίου Ομίλου): 1939 (18 γκολ), 1940 (17 γκολ).

2005 – Γούιλ Άϊσνερ, ήταν Αμερικανός κομίστας ο οποίος με την πολύχρονη καριέρα του σημάδεψε την παραγωγή του είδους παγκοσμίως.
Θεωρείται "πατέρας" του γκράφικ νόβελ και βασικός διαμορφωτής της oπτικής αφήγησης και της γλώσσας των κόμικς. Δημιούργησε πολλά κόμικ μεταξύ των οποίων τα The Spirit, John Law, Lady Luck, Mr. Mystic, Uncle Sam, Blackhawk, Sheena. Προς τιμήν του πήραν το όνομα τους τα βραβεία Άϊσνερ που απονέμονται στην Comi-Con International, μία από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις στο χώρο των κόμικ. (6 Μαρτίου 1917- 3 Ιανουαρίου 2005).

2006 - Μπιλ Σκέιτ, πολιτικός από την Παπούα Νέα Γουινέα.

2007 - Πάεκ Ναμ Σουν, Βορειοκορεάτης πολιτικός.

2010 - Τάκης Μίχαλος, Έλληνας υδατοσφαιριστής.

2010 – Μέρι Ντέιλι, ήταν ριζοσπαστική φεμινίστρια θεολόγος, μητέρα της σύγχρονης φεμινιστικής θεολογίας και θεαλογίας.
Έχει διδακτορικά στην θεολογία και την φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Fribourg, στην Ελβετία. Δίδαξε στο Boston College για 33 χρόνια, προτού δεχτεί να συνταξιοδοτηθεί ως μέρος συμβιβασμού δικαστικής απόφασης με το Boston College. (1928 - 3 Ιανουαρίου 2010).
Αυτή η φεμινίστρια ίνδαλμα έχει προκαλέσει ισχυρές αντιδράσεις αγάπης και μίσους για τις απόψεις που εξέφραζε. Έχει κατηγορηθεί για σεξισμό και διακρίσεις, συνηγορώντας υπέρ της “φυλοκτονίας”, και φυσικά για αίρεση.
Η περισσότερο αμφισβητήσιμη πράξη της ήταν η άρνησή της να δεχτεί αντρικούς φοιτητές στις τάξεις της στο Boston College, προκαλώντας επαναλαμβανόμενες αυστηρές επιπλήξεις από το Πανεπιστήμιο και κατηγορίες πως παραβίαζε την πανεπιστημιακή πολιτική. Οι συγκρούσεις έφτασαν το αποκορύφωμά τους το 1998, όταν αρνήθηκε να δεχτεί σε μια τάξη που δίδασκε δύο άντρες φοιτητές. Το Boston College απαίτησε να δεχτεί τους φοιτητές. Η Ντέιλι ανακοίνωσε πως αντιθέτως θα συνταξιοδοτηθεί από το να δεχτεί τους φοιτητές. Ωστόσο, άλλαξε γνώμη και τον Μάιο του 1999 μήνυσε το κολλέγιο, ισχυριζόμενη πως είχαν παραβιάσει τα δικαιώματά της ως καθηγήτρια με σύμβαση. Ενώ η υπόθεση ετοιμαζόταν να εισέλθει στα δικαστήρια στις αρχές του 2001, η Ντέιλι και το Boston College έφτασαν σε εξωδικαστικό συμβιβασμό, όπου πάλι δέχτηκε να συνταξιοδοτηθεί.

2022- Κοσμάς Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας.