Μήτση Κωνσταντάρα, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, ήταν αδερφή του ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα, έπαιξε και διακρίθηκε σε δεύτερους ρόλους
| 
| Εμφανίσεις: 760
Μήτση Κωνσταντάρα
Η Μήτση Κωνσταντάρα, το μικρότερο παιδί της οικογένειας Κωνσταντάρα, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός. Έπαιξε και διακρίθηκε σε δεύτερους ρόλους. (1919 ή 1922 - 22 Δεκεμβρίου 1985)
Ήταν αδερφή του ηθοποιού Λάμπρου Κωνσταντάρα. Την ίδια σχεδόν περίοδο με τη γέννησή της έμεινε ορφανή από πατέρα, γι'αυτό αγαπήθηκε ιδιαίτερα από όλη την οικογένεια. Τα δυο μεγαλύτερα αδέρφια της, και ιδιαίτερα ο Λάμπρος, την αντιμετώπιζαν πάντα σαν μικρό παιδί.
Ακόμα και σε μεγάλη ηλικία οι πολύ κοντινοί της άνθρωποι την αποκαλούσαν χαϊδευτικά Μίτσα.
Σπούδασε στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου από όπου αποφοίτησε με άριστα και το 1945 πρωτοεμφανίστηκε στην Πρώτη Κρατική Σκηνή με το έργο Αρλεζιάννα. Εκείνη την εποχή υπήρχε ένα είδος θεάτρου, τα ονομαστά Μπουλούκια, τα οποία η ίδια υπηρέτησε με μεγάλη επιτυχία, κάτι όμως που την έκανε το μαύρο πρόβατο της οικογένειας για το δρόμο που ακολούθησε.
Το 1948, συμμετείχε στο θίασο Δημητρίου-Σκορδούλη-Κάσση, που κάνει περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη για περίπου ένα χρόνο. Για κάποιο διάστημα εγκατέλειψε το θέατρο για οικογενειακούς λόγους. Εκείνη την περίοδο έμενε στο σπίτι του αδερφού της.
Το 1961 επανέρχεται στο θέατρο αρχικά μόνη της στο θίασο της Μαίρης Αλκαίου και του Βασίλη Διαμαντοπούλου, στο έργο "Ένα Δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν" και ακολουθεί το έργο "Πέντε στρέμματα Παράδεισος" κ.α.
Από το 1964 και μετά, άρχισε να παίζει με τον αδερφό της Λάμπρο, σε θέατρο και σινεμά, σε παραστάσεις όπως "Μια Κυρία Ατυχήσασσα" (που στο σινεμά μεταφέρθηκε με τον τίτλο "Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι"), "Τι 30, τι 40, τι 50", "Υπάρχει και φιλότιμο" κ.α. Τα πιο πολλά από αυτά τα έργα πήγαν και στον κινηματογράφο με άλλο τίτλο. Η Μήτση κοντά στον Λάμπρο ξέφυγε από την ανωνυμία και μαζί γυρίσανε περίπου 30 ταινίες.
Τη δεκαετία του '70 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο στα έργα "Αλκιβιάδης" του Ν. Τουτουντζάκη, "Δικαίωση" του Νίκου Ζακοπούλουκαι πολλά άλλα έργα. Έκανε όμως και αυτόνομη καριέρα και στην τηλεόραση τη δεκαετία του '70 σε σειρές όπως: "Λούνα Παρκ", "Εκείνες Και Εγώ","Μεθοριακός Σταθμός", Παλιατζής κ.α.
Όταν το 1985 πέθανε ο Λάμπρος, η Μήτση έπεσε σε κατάθλιψη.
Πέθανε πιθανόν από ανακοπή καρδιάς στον ύπνο της, έξι μήνες μετά. Κηδεύτηκε στον οικογενειακό τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο.
Αν και είχε κάνει ένα γάμο, δεν είχε παιδιά αλλά είχε δυο ανίψια που αγαπούσε πολύ, τον γιο του Λάμπρου Δημήτρη Κωνσταντάρα και την Σίση, κόρη της αδερφής της Σάσας.
Χαρακτηριστική σκηνή - ατάκα
Στην ταινία "ο Στρίγγλος που έγινε αρνάκι" Παραδουλεύτρα :"Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια" Πετρόχειλος : "Τα ξένα χέρια, τα ξένα χέρια είναι καλά. Έτσι που το πας σε λίγο θα πέσεις σε ξένα πόδια" ......... Παραδουλεύτρα : "Κύριε Πετροχείλο, κάποτε ήμουνα πουλί και μ' αγαπούσανε πολύ" Πετρόχειλος : "Τι πουλί να ήσουν τρομάρα σου το πολύ πολύ να ήσουν καρακάξα".