DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Σαν σήμερα 29 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

Tsarouxis-Mines-Genaris

Σαν σήμερα 29 Ιανουαρίου 
ας θυμηθούμε τι έγινε 
από τον Mr George Almanac

Επέτειοι
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λέπρας

Εορτάζουν
Αγίου Βαρσιμαίου, (Βαρσιμαίος, Βαρσάμης, Βαρσαμία, Βαρσάμω, Βαλσάμω, Βαλσαμία)

29 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

904: Ο Σέργιος Γ' γίνεται Πάπας στη θέση του καθαιρεμένου Αντιπάπα Χριστόφορου. Αρχίζει η περίοδος της Πορνοκρατίας, μία σκοτεινή περίοδος της παπικής εκκλησίας που θα τελειώσει το 963 μ.Χ.

1595: Θεωρείται ως η πιο πιθανή ημερομηνία για το πρώτο ανέβασμα του διάσημου θεατρικού έργου του Γουίλιαμ Σέξπιρ “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”.

1696: Ο Μεγάλος Πέτρος γίνεται μόνος τσάρος της Ρωσίας, μετά το θάνατο του Τσάρου Ιβάν του Ε’.

1802: Ο Τζον Μπέκλεϊ γίνεται ο πρώτος βιβλιοθηκονόμος της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου στων ΗΠΑ.

1827: Νίκη του Μακρυγιάννη κατά των Τούρκων στην Καστέλα του Πειραιά.

1829: Δύναμη 3.500 Τούρκων, υπό τον Μαχμούτ Πασά, επιτίθεται εναντίον της ΣΤ’ Χιλιαρχίας, υπό τον Μαυροβουνιώτη, στο Μαρτίνο Λοκρίδας. Τρεις σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων αποκρούονται με επιτυχία. Οι Τούρκοι υποχωρούν στην Εύβοια, εγκαταλείποντας στο πεδίο της μάχης 200 νεκρούς.

1834: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Αντριου Τζάκσον, διατάζει για πρώτη φορά το στρατό να καταστείλει εργατικές διεκδικήσεις.

1845: Κυκλοφορεί για πρώτη φορά το ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε Το Κοράκι. Ο Πόε κατηγορήθηκε ότι, επιτάχυνε τον θάνατο της γυναίκας του για να εμπνευστεί από τη θλίψη του και να γράψει το ποίημά του, που τελειώνει με την επωδό "ποτέ πια!".

1856: Θεσμοθετείται ο "Σταυρός της Βικτόριας", που πήρε το όνομά του από τη Βασίλισσα της Βρετανίας. Είναι η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση, που απονέμεται σε στρατιώτες.

1861: Το Κάνσας γίνεται η 28η Πολιτεία των ΗΠΑ.

1863: Πάνω από 400 Ινδιάνοι σφαγιάζονται από τον αμερικανικό στρατό στο Μπέαρ Ρίβερ του Αϊντάχο.

1870: Δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Αλήθεια» ότι το 1869 είναι το έτος εισαγωγής στην Ελλάδα του ποδηλάτου, του «περίεργου τούτου και δυσκόλου άμα είδους παιδιάς και ταχυδρομίας», με εισαγωγείς του το βασιλιά Γεώργιο Α’ και τον Παύλο Δαμαλά, γιατρό και Δήμαρχο Πειραιώς.

1886: Ο Γερμανός μηχανικός Καρλ Μπενζ λαμβάνει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το πρώτο βενζινοκίνητο αυτοκίνητο, βάζοντας το λίθο για τη μετέπειτα αυτοκρατορία της «Μερσέντες – Μπενζ», όπως ονομάστηκε το 1901 η εταιρεία, προς τιμήν της κόρης του Μερσέντες, νικήτριας στο ράλι Παρίσι-Νίκαια του 1899.

1891: Η πριγκίπισσα Λιλιουοκαλάνι ανακηρύσσεται Βασίλισσα της Χαβάης. Θα είναι η τελευταία μονάρχης στην ιστορία της χώρας.

1897: Στη Γενική Συνέλευση των Κρητών στο Τζερμιάδο Λασιθίου, κηρύσσεται η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Την ίδια ημέρα, ελληνικός στόλος από 6 τορπιλοβόλα και το πλοίο «Σφακτηρία» αποπλέει από τον Πειραιά για ενίσχυση των κρητών επαναστατών.

1900: Η Ιφιγένεια Συγγρού δωρίζει στο ελληνικό Δημόσιο 13 εκατομμύρια δραχμές για τη σκυρόστρωση των πλατειών και των κυριότερων δρόμων της Αθήνας.

1907: Ιδρύεται ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και Βιοτεχνών (ΣΕΒ).

1911: Δριμύτατος χειμώνας σε ολόκληρη την Ελλάδα επιφέρει το θάνατο δύο ανθρώπων, αρκετούς τραυματισμούς, ναυάγια ατμόπλοιων και διακοπή στις συγκοινωνίες.

1916: Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Το Παρίσι βομβαρδίζεται για πρώτη φορά από γερμανικά Ζέππελιν.

1919: Στις ΗΠΑ, υιοθετείται τροποποίηση για την ποτοαπαγόρευση.

1920: Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ πιάνει την πρώτη δουλειά του ως σχεδιαστής σκίτσων, αμειβόμενος με 40 δολάρια εβδομαδιαίως.

1922: Διαλύεται η Ένωση, που είχαν σχηματίσει η Κόστα Ρίκα, η Γουατεμάλα, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ.

1924: Ο Καρλ Τέιλορ πατεντάρει στο Κλίβελαντ του Οχάιο την πρώτη μηχανή που κατασκευάζει χωνάκια για παγωτό.

1931: Η Νεοελληνική Γλώσσα ξεκινά να διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ.

1933: Ο Πρόεδρος της Γερμανίας Πολ φον Χίντεμπουργκ διορίζει καγκελάριο τον Αδόλφο Χίτλερ.

1939: Στην Ινδία, ο ριζοσπαστικός, Σάμπχας Τσάντρα Ρόουζ, νικά τον υποψήφιο του Γκάντι, στην διεκδίκηση της πρωθυπουργίας.

1941: Μετά το θάνατο του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ αναθέτει την πρωθυπουργία της Ελλάδας στον Αλέξανδρο Κορυζή. Την ίδια μέρα, τα ελληνικά στρατεύματα ολοκληρώνουν την κατάληψη της κορυφογραμμής Τρεμπεσίνας Βορείου Ηπείρου.

1942: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τη Βεγγάζη, στη Λιβύη. Την ίδια μέρα, Περού και Εκουαδόρ υπογράφουν τη συνθήκη του Ρίο, με την οποία διευθετούν τις συνοριακές διαφορές τους.

1942: Κάνει πρεμιέρα το ραδιοφωνικό πρόγραμμα του BBC Desert Island Discs, με πρώτο παρουσιαστή τον Ρόι Πλόμλεϊ. Πρόκειται για μία από τις μακροβιότερες εκπομπές στην ιστορία του ραδιοφώνου, αφού διαρκεί μέχρι και σήμερα.

1945: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Τερματίζεται η γερμανική κατοχή του Βελγίου.

1947: Φτάνει στην Αθήνα η εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ για να διερευνήσει τις καταγγελίες της κυβέρνησης εις βάρος της Βουλγαρίας, της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας, για παροχή βοήθειας προς τους αντάρτες του «Δημοκρατικού Στρατού».

1949: Η Βρετανία αναγνωρίζει το κράτος του Ισραήλ.

1951: Η ηθοποιός Λιζ Τέιλορ παίρνει το πρώτο διαζύγιό της από τον επιχειρηματία Κόνραντ Χίλτον, κληρονόμο της ομώνυμης αλυσίδας ξενοδοχείων.

1957: Ο Βενέδικτος εκλέγεται Πατριάρχης Ιεροσολύμων.

1963: Απορρίπτεται η είσοδος της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, έπειτα από βέτο του προέδρου της Γαλλίας, Σαρλ ντε Γκολ.

1964: Τελετή έναρξης των 9ων Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας. Παίρνουν μέρος 1096 αθλητές από 36 χώρες. Για πρώτη φορά στην ιστορία των αγώνων, η ολυμπιακή φλόγα μεταφέρεται από την Αρχαία Ολυμπία. Περίπου 25.000 τόνοι χιόνι από τις υψηλότερες περιοχές των Αυστριακών Άλπεων μεταφέρονται στο Ίνσμπρουκ, καθώς είχε να χιονίσει 2 μήνες.

1966: Κάνει πρεμιέρα στο Μπρόντγουέι το μιούζικαλ Sweet Charity, με σκηνοθέτη και χορογράφο τον Μπομπ Φος. Είναι βασισμένο στο έργο του Φεντερίκο Φελίνι, "Νύχτες της Καμπίρια".

1969: Ο Τζίμι Χέντριξ και ο Πιτ Τάουνσετ «κονταροχτυπιούνται» σε αγώνα δεξιοτεχνίας στην κιθάρα.

1973: Οι ΗΠΑ, η ΕΣΣΔ και 17 ακόμη χώρες συμφωνούν να συναντηθούν στη Βιέννη, με σκοπό να μειώσουν τα στρατεύματα στην Ευρώπη.

1973: Επιβατικό αεροπλάνο «Ιλιούσιν» της εταιρείας EgyptAir συντρίβεται στον Πενταδάκτυλο της Κύπρου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους και οι 37 επιβαίνοντες.

1976: Βόμβα του «Επαναστατικού Λαϊκού Αγώνα» προκαλεί ζημιές στην έκθεση της βιομηχανίας «Πίτσος» στην Αθήνα.

1976: Δικαστήριο της Ρώμης χαρακτηρίζει ως προσβάλλουσα τα χρηστά ήθη την ταινία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι «Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι». Ο σκηνοθέτης, ο παραγωγός και οι ηθοποιοί της ταινίας, μεταξύ των οποίων και ο Μάρλο Μπράντο, απειλούνται με σύλληψη αν εμφανιστούν στην πόλη.

1979: Εγκαινιάζεται η νέα φοιτητική εστία Πατρών, για να καλύψει τις ανάγκες 315 φοιτητών.

1979: Η 16χρονη Μπρέντα Σπένσερ σκοτώνει δύο άτομα και τραυματίζει άλλα εννέα, όταν πυροβολεί από το σπίτι της το παρακείμενο δημοτικό σχολείο του Κλίβελαντ στο Σαν Ντιέγκο, της Καλιφόρνια. Το όπλο τής το είχε χαρίσει ο πατέρα της ως χριστουγεννιάτικο δώρο. Στους αστυνομικούς που τη συλλαμβάνουν δικαιολογείται με τη φράση «Δε μου αρέσουν οι Δευτέρες» (I Don’t Like Mondays). Με αφορμή το περιστατικό αυτό οι Boomtown Rats θα γράψουν το ομώνυμο τραγούδι τους.

 

1980: Η επέμβαση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν καταδικάζεται από την Ισλαμική Διάσκεψη, που εκπροσωπεί 36 χώρες και 900 εκατομμύρια Μουσουλμάνους.

1983: Η Ελλάδα αναγνωρίζει στις γυναίκες ίσα δικαιώματα, με την αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου.

1990: Ο Τζόσεφ Χάζελγουντ, καπετάνιος του αμερικανικού τάνκερ "Έξον Βαλντέζ", παραπέμπεται σε δίκη, κατηγορούμενος για τη μεγαλύτερη διαρροή πετρελαίου στις ΗΠΑ. 260.000 βαρέλια πετρελαίου διέρρευσαν μετά την ανατροπή του τάνκερ στις 24 Μαρτίου του 1989 στην Αλάσκα.

1991: Στην πρώτη του συνέντευξη μετά το ξέσπασμα του Πολέμου στον Κόλπο, ο Σαντάμ Χουσεϊν δεν αποκλείει τη χρήση ιρακινών χημικών όπλων.

1991: Χτύπημα της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» με ρουκέτα εναντίον της εταιρείας πετρελαιοειδών BP στη λεωφόρο Κηφισίας.

1992: Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους, ο πρεσβύτερος, ανακοινώνει τη μείωση του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα ο Ρώσος Πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν, παρουσιάζει σχέδιο για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων.

1993: Στο Ζαΐρ, 45 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, μετά τη δεύτερη μέρα της εξέγερσης των στρατιωτών.

1994: Στη Γαλλία, ο Ρομπέρ Υ εκλέγεται νέος γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος.

1995: Ο ειδικός απεσταλμένος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Τζο Κλαρκ, εκφράζει την αντίθεσή του για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις.

1996: Μετά από παγκόσμιες αντιδράσεις ο πρόεδρος της Γαλλίας, Ζακ Σιράκ ανακοινώνει το τέλος των πυρηνικών δοκιμών.

1996: Κρίση των Ιμίων: Ο νέος πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά. Η πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, ζητά διαπραγματεύσεις για το καθεστώς των βραχονησίδων του Αιγαίου. Τουρκικά πολεμικά πλοία παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα και πλησιάζουν τα Ίμια. Γίνονται διαβήματα από την Ελλάδα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ.

1996: Η ιστορική όπερα της Βενετίας «Λα Φενίτσε» καταστρέφεται από πυρκαγιά. Θα επαναλειτουργήσει στις αρχές του 2004, αφού δαπανηθούν εκατομμύρια δολάρια για την ανακατασκευή του 204 ετών θεάτρου.

1997: Δημογραφικό ξεκαθάρισμα" χαρακτηρίζει τη μεταχείριση των Κύπριων εγκλωβισμένων από τις κατοχικές αρχές, ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης για το Κυπριακό.

1999: Ο ηγέτης του PKK Αμπνουλάχ Οτσαλάν φτάνει στην Αθήνα. Το αεροσκάφος που μετέφερε τον Οτσαλάν προσγειώθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1999, ημέρα Παρασκευή, στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.

2000: Την πρώτη ημέρα λειτουργίας του Μετρό της Αθήνας η χρήση του μέσου από το επιβατικό κοινό ξεπερνάει κάθε ρεκόρ. Μόνο μέχρι το μεσημέρι υπολογίζεται ότι σχεδόν 1.000.000 επιβάτες χρησιμοποίησαν το Μετρό.

2002: Ο Τζορτζ Μπους μιλάει για πρώτη φορά για τον άξονα του κακού στον οποίο τοποθετεί το Ιράκ, το Ιράν και τη Βόρειο Κορέα.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1782 – Ντανιέλ Φρανσουά Εσπρί Ωμπέρ, Γάλλος συνθέτης.
Ο Ντανιέλ Φρανσουά Εσπρί Ωμπέρ (γαλλικά: Daniel Francois Esprit Auber), 29 Ιανουαρίου 1782 - 1871) ήταν Γάλλος συνθέτης. Νέος εργάστηκε ως υπάλληλος στο Λονδίνο, όπου τα τραγούδια του είχαν επιτυχία στους κοινωνικούς κύκλους της εποχής.
Επέστρεψε στο Παρίσι το 1804. Έγραψε συνολικά 45 Όπερες, με πιο γνωστές τις: «Η μουγκή του Πόρτιτσι», «Φρα Ντιάβολο», το «Μαύρο Ντόμινο» κ.α.
«Η μουγκή του Πόρτιτσι» θεωρείται η πρώτη γαλλική ρομαντική «Grand Opera» του 19ου αιώνα και είναι αξιοσημείωτο ότι η ηρωίδα είναι μουγκή. Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ τη θαύμαζε για τη δραματική της ένταση επειδή απεικόνιζε το επαναστατικό πνεύμα εναντίον της τυραννίας τόσο αληθινά και ζωηρά, ώστε η παράσταση στο Βέλγιο, το 1830, συνέβαλε στην Επανάσταση για τη Βελγική Ανεξαρτησία.

1827 – Λιούις Γιούρι, καναδός χημικός μηχανικός και εφευρέτης, που ανακάλυψε τις αλκαλικές μπαταρίες και τις μπαταρίες λιθίου. (Θαν. 19/10/1904).

1843 - Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ, 25ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ (αγγλικά: William McKinley, Jr., 29 Ιανουαρίου 1843 - 14 Σεπτεμβρίου 1901) ήταν ο 25ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Καταγόταν από το Οχάιο και σπούδασε στο Albany Law School της πολιτείας της Νέας Υόρκης ενώ το 1860, στην αρχή του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, κατατάχθηκε στο στρατό των Βορείων.
Εκλέχθηκε το 1877 ως γερουσιαστής του Οχάιο με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ενώ το 1891 έγινε κυβερνήτης της ίδιας Πολιτείας. Τέλος το 1896 εξελέγη Πρόεδρος της χώρας και ανανεώθηκε η θητεία του το 1900.
Ο ΜακΚίνλεϊ δολοφονήθηκε στη Νέα Υόρκη, κατά τη διάρκεια παναμερικανικής έκθεσης, από έναν αναρχικό πολωνικής καταγωγής.

1850 - Λόρενς Χάργκρεϊβ, Αυστραλός μηχανικός.

1860 - Αντόν Τσέχωφ, Ρώσος συγγραφέας.
Ήταν Ρώσος θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία. Επίσης σπούδασε και εργάστηκε ως γιατρός.

1866 – Ρομέν Ρολάν, Γάλλος συγγραφέας, βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.
Ο Ρομαίν Ρολάν (Romain Rolland, 29 Ιανουαρίου 1866 – 30 Δεκεμβρίου 1944) ήταν Γάλλος συγγραφέας — μυθιστοριογράφος, δραματουργός, δοκιμιογράφος και ιστορικός της τέχνης, γνωστότερος για το πολύτομο μυθιστόρημά του Ζαν Κριστόφ. Ο Ρολάν τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1915.
Ο Ρολάν γεννήθηκε στο Κλαμεσύ (Clamecy) του νομού Νιέβρ της Γαλλίας. Οι γονείς του ήταν συμβολαιογράφοι και οι πρόγονοί του αγρότες όσο και αστοί. Ο ίδιος γράφει στο «Εσωτερικό ταξίδι» του (Voyage intérieur, 1942), ότι θεωρεί τον εαυτό του ως απόγονο και αντιπρόσωπο ενός «αρχαίου είδους».
Ο Ρομαίν έγινε δεκτός στην Εκόλ Νορμάλ το 1886, όπου σπούδασε αρχικώς φιλοσοφία, αλλά η ανεξαρτησία του πνεύματός του τον οδήγησε στο να εγκαταλείψει αυτές τις σπουδές, ώστε να μη προσχωρήσει στην κυρίαρχη ιδεολογία. Πήρε πτυχίο ιστορίας το 1889 και μετά πέρασε δύο χρόνια στη Ρώμη, όπου η συνάντησή του με τη Μαλβίδα φον Μέυζενμπουγκ – φίλη των Νίτσε και Ρίχαρντ Βάγκνερ – και η ανακάλυψή των ιταλικών αριστουργημάτων ήταν αποφασιστικής σημασίας για την ανάπτυξη της σκέψεώς του. Επιστρέφοντας στη Γαλλία το 1895, πήρε διδακτορικό με τη διατριβή του Ιστορία της όπερας στην Ευρώπη προ των Lully και Scarlatti.
Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1902, όταν ο ίδιος ήταν 36 ετών. Με την επιχειρηματολογία του υπέρ ενός «θεάτρου του λαού» έμελλε να συνεισφέρει σημαντικά προς τον εκδημοκρατισμό του θεάτρου. Ως ανθρωπιστής εξάλλου αγκάλιασε την ινδική φιλοσοφία (Συζητήσεις με τον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και τον Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι), πράγμα που πιθανώς εξηγεί και το ότι ήταν χορτοφάγος. Ο Ρολάν δέχθηκε ισχυρές επιδράσεις από τη φιλοσοφία Βεδάντα(Βεντάντα), κυρίως μέσα από τα έργα του Σουάμι Βιβεκανάντα.

1873 - Αμεδαίος Λουδοβίκος, Δούκας των Αβρουζίων, Ιταλός ορειβάτης και εξερευνητής.

1884 - Γιούχαν Άαβικ, Εσθονός συνθέτης.

1891 - Άρτσι Μάγιο, Αμερικανός σκηνοθέτης.

1909 - Δημήτριος Καψάσκης, Έλληνας ιατροδικαστής. (29 Ιανουαρίου 1909 - 27 Δεκεμβρίου 1993)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1909 και ήταν γιος του Αντωνίου Καψάσκη. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και το Παρίσι και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο, το Εδιμβούργο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Μεταξύ άλλων υπηρέτησε ως εκπαιδευόμενος στο FBI και την Scotland Yard. Υπήρξε επιμελητής της Ιατρικής σχολής του Παρισιού (1938). Το 1943 εισήλθε στην ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών και το 1957 έγινε προϊστάμενος αυτής,[3] θέση την οποία διατήρησε μέχρι και την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών. Το 1952 διορίστηκε καθηγητής στη σχολή Αστυνομίας Πόλεων. Ως ιατροδικαστής πρωταγωνίστησε σε σημαντικές υποθέσεις όπως αυτές του Παγκρατίδη, του Στέφανου Σαράφη, του Σωτήρη Πέτρουλα, του Μανδηλαρά, του Γρηγόρη Λαμπράκη και της Ευγενίας Νιάρχου. Για τον χειρισμό του σε αυτές τις υποθέσεις έχει κατακριθεί όπως και για την συνεργασία του με την Χούντα. Είχε συγγράψει βιβλία σχετικά με το αντικείμενο της ιατροδικαστικής και είχε τιμηθεί με ελληνικά και ξένα παράσημα. Μέρος του αρχείου του φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ).
Ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη Μαύρου (απεβίωσε το 1985), με την οποία είχαν αποκτήσει δύο παιδιά.
Απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών στις 28 Δεκεμβρίου 1993.

1914 - Μενέλαος Παλλάντιος, Έλληνας συνθέτης.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος του Γεωργίου (1914-2012) ήταν σύγχρονος Έλληνας μουσουργός, διευθυντής Ωδείων και ακαδημαϊκός.
Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 29 Ιανουαρίου του 1914. Φοίτησε στην Ιωνίδειο Σχολή Πειραιά και σπούδασε πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στα Ωδεία Πειραιώς και Αθηνών απ' όπου και έλαβε δίπλωμα αρμονίας (το 1933), καθώς και αντίστιξης και φούγκας (το 1936). Παράλληλα σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών χωρίς όμως και να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Στη συνέχεια μετέβη στη Ρώμη όπου και συνέχισε μουσικές σπουδές υπό τον καθηγητή Alfredo Casella. Μετά την εκεί ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στον Πειραιά όπου και ανέλαβε καθηγητής του Ωδείου Πειραιώς (1933) και τρία χρόνια μετά αναλαμβάνει καθηγητής Ωδείου Αθηνών (1936). Το 1947 ανέλαβε υποδιευθυντής του Ωδείου Πειραιώς και από το 1962 διευθυντής Ωδείου Αθηνών. Επίσης το 1959 ανέλαβε διευθυντής της Χορωδίας Αθηνών. Την περίοδο 1964-1967 διετέλεσε γενικός διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και την περίοδο 1974-1976 διετέλεσε Πρόεδρος του Δ.Σ. αυτής. Την ίδια αυτή περίοδο διετέλεσε και αρχιμουσικός του Εθνικού Θεάτρου.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος έγραψε πολλά συμφωνικά έργα για πιάνο σόλο, κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα, μουσική δωματίου, διάφορα τραγούδια, μουσική μπαλλέτου, μουσικές υποκρούσεις σε οκτώ αρχαίες τραγωδίες, όλη τη μουσική υπόκρουση στη τραγωδία "Αντιγόνη", ορατόριο, καθώς επίσης και μουσική για ελληνικές και αμερικανικές κινηματογραφικές ταινίες. Επίσης έδωσε ένα μεγάλο αριθμό διαλέξεων σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, όπως ακόμη και πολλές ομιλίες από ραδιοφωνικούς σταθμούς. Παράλληλα ασχολήθηκε και με την ποίηση όπου μετέφρασε ποιήματα του Μπωντλαίρ και τελευταία με συγγραφή βιβλίων μουσικών αναμνήσεων. Επίσης στο μεγάλο καλλιτεχνικό του έργο συγκαταλέγεται και η ίδρυση της Ελληνικής Μορφωτικής Εταιρίας της οποίας και υπήρξε πρόεδρος από το 1973.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος διετέλεσε επίσης και γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Ελλήνων Συνθετών. Το 1969 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και τον επόμενο χρόνο ανέλαβε πρόεδρος της Τάξης Γραμμάτων και Τεχνών και από το 1977 ανέλαβε γραμματέας των πρακτικών της Ολομέλειας της Ακαδημίας. Επίσης ο Μενέλαος Παλλάντιος έλαβε μέρος ως μέλος και σε πολλές διεθνείς μουσικές επιτροπές, και κυρίως σε μουσικούς διαγωνισμούς, όπως στη Ρουμανία, την Ιταλία, κ.ά. Έχει τιμηθεί με πολλά μετάλλια και παράσημα ελληνικά και ξένα όπως με τον Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄ από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Β΄, με το Μετάλλιο της πόλεως του Παρισιού καθώς και με πλήθος άλλων διακρίσεων.
Ο Μενέλαος Παλλάντιος ομιλούσε επίσης γαλλικά και ιταλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Παλαιού Φαλήρου (Αθήνα).



1939 - Ζερμέν Γκρηρ, Αυστραλή συγγραφέας.
Η Ζερμέν Γκρηρ (αγγλικά: Germaine Greer), γεννημένη στη Μελβούρνη το 1939, είναι Αυστραλή συγγραφέας και φεμινίστρια.
Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Μελβούρνης και του Σίδνεϋ, ενώ το 1967 έλαβε διδακτορικό φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Δίδαξε ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ. Το 1970 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο της με τίτλο «Η γυναίκα ευνούχος» (The Female Eunuch), το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και συζητήθηκε ευρύτατα.
Κατόπιν έζησε ένα διάστημα στην Ιταλία κι από το 1979 ώς το 1982 διεύθυνε το «Κέντρο Μελέτης της Γυναικείας Λογοτεχνίας» στην Τούλσα της Οκλαχόμα. Από το 1989 διετέλεσε ειδική λέκτορας και άτυπη έταιρος του Νιούχαμ Κόλετζ του Κέμπριτζ.

1941 - Ρόμπιν Μόργκαν, Αμερικανίδα συγγραφέας.
Η Ρόμπιν Μόργκαν (Robin Morgan) (γεν. 29 Ιανουαρίου 1941) είναι Αμερικανίδα ριζοσπαστική φεμινίστρια ακτιβίστρια, συγγραφέας και εκδότρια των Sisterhood is Powerful και Ms. Magazine. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 συμμετείχε στα κινήματα ατομικών δικαιωμάτων και στα αντίστοιχα αντιπολεμικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 αποκάλυψε την ομοφυλοφυλία της και έγινε ιδρυτικό μέλος ριζοσπαστικών φεμινιστικών οργανώσεων όπως η New York Radical Women και η W.I.T.C.H..

1945 - Αλέκα Κανελλίδου, Ελληνίδα τραγουδίστρια.

1947 - Ντέιβιντ Μπάυρον, Άγγλος τραγουδιστής (Uriah Heep).

1951 - Λουδοβίκος των Ανωγείων, Έλληνας τραγουδοποιός.

1954 - Όπρα Γουίνφρεϊ, Αμερικανίδα παρουσιάστρια και ηθοποιός.
Η Όπρα Γουίνφρεϊ (Oprah Gail Winfrey, 29 Ιανουαρίου 1954), είναι Αμερικανίδα πρώην οικοδεσπότρια εκπομπής τοκ σόου, ηθοποιός, παραγωγός, φιλάνθρωπος ενώ χαρακτηρίζεται από πολλούς κολοσσός των ΜΜΕ.
Η Γουίνφρεϊ είναι γνωστή για την πολυβραβευμένη εκπομπή τοκ σόου με τίτλο "The Oprah Winfrey Show", που είχε γίνει η υψηλότερη σε τηλεθέαση εκπομπή του είδους της στην ιστορία και προβάλλονταν από το 1986 έως το 2011. Έχει ανακηρυχθεί το πλουσιότερο άτομο Αφρο-Αμερικανικής καταγωγής του 20ου αιώνα, η μεγαλύτερη μαύρη φιλάνθρωπος της Αμερικανικής ιστορίας και είναι η πρώτη μαύρη δισεκατομμυριούχος στον κόσμο. Ακόμη, σύμφωνα με αρκετά μέσα, η Γουίνφρεϊ είναι η γυναίκα με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο.
Συνεντεύξεις Διασήμων
Το 1993, η Γουίνφρεϊ φιλοξένησε μια σπάνια συνέντευξη με τον Μάικλ Τζάκσον σε ώρα υψηλής τηλεθέασης, η οποία κατέκτησε την τέταρτη θέση με την μεγαλύτερη τηλεθέαση εκδήλωση στην αμερικανική τηλεοπτική ιστορία, καθώς παρακολούθησαν τη συνέντευξη , περίπου 36.500.000 τηλεθεατές. Την 1η Δεκεμβρίου 2005, η Γουίνφρεϊ εμφανίστηκε στο Late Show με τον Ντέιβιντ Λέττερμαν για να προωθήσει το νέο μουσικό σόου του Μπρόντγουεϊ Τhe Color Purple, στο όποιο ήταν μία παραγωγός, συμμετέχοντας ως οικοδέσποινα πρώτη φορά για 16 χρόνια. Το επεισόδιο χαρακτηρίστηκε από κάποιους ως το «τηλεοπτικό γεγονός της δεκαετίας" και βοήθησε τον Λέττερμαν να  προσελκύσει μεγαλύτερο κοινό του σε περισσότερα από 11 χρόνια: 13.450.000 τηλεθεατές. Σε μια συνέντευξη με το περιοδικό GQ, Ο Λούντακρις, δήλωσε ότι ο ίδιος δεν είχε αρχικά προσκληθεί για την παράσταση με το υπόλοιπο καστ στο show της. Τον Σεπτέμβριο του 2008, η Γουίνφρεϊ έλαβε επικρίσεις σύμφωνα με τον Ματ Ντρατζ στο Ντράντζ Ριπόρτ ο οποίος ανέφερε ότι η Γουίνφρεϊ αρνήθηκε να φιλοξενήσει στο show της την Σάρα Πάλιν, δήθεν λόγω της στήριξης της Γουίνφρεϊ στον Μπαράκ Ομπάμα. Η Γουίνφρεϊ διέψευσε το δημοσίευμα, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρξε ποτέ συζήτηση σχετικά με την εμφάνιση της Πέιλιν στην εκπομπή της. Είπε ότι αφού έκανε πρώτα δημόσια υποστήριξη  για τον Ομπάμα, αποφάσισε ότι δεν θα αφήσει το show της να χρησιμοποιηθεί ως πλατφόρμα για οποιονδήποτε εκ των υποψηφίων. Παρά το γεγονός ότι ο Ομπάμα εμφανίστηκε δύο φορές στο σόου της, αυτές οι εμφανίσεις ήταν πριν από την κήρυξη της υποψηφιότητας του. Η Γουίνφρεϊ πρόσθεσε ότι η Πέιλιν θα είναι  μια φανταστική καλεσμένη  και ότι θα ήθελε  να την έχουν στην εκπομπή μετά τις εκλογές, όπως και συνέβη στις 18 Νοέμβρίου 2009.


1960 - Τζία Καράντζι, Αμερικανίδα μοντέλο.

1960 - Τιγκράν Σαρκισιάν, Αρμένιος πολιτικός.

1960 – Γρηγόριος Ευθύμιος Λουγκάνης, διάσημος καταδύτης.
Ο Γκρέγκορι Ευθύμιος "Γκρεγκ" Λουγκάνις είναι Αμερικανός Ολυμπιονίκης στις καταδύσεις, ΛΟΑΤ ακτιβιστής και συγγραφέας, που κέρδισε Ολυμπιακά μετάλλια στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 και του 1988 τόσο στο αναπηδητήριο όσο και στην πλατφόρμα.
Είναι ο μόνος άντρας αθλητής και ο δεύτερος καταδύτης στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων, που σάρωσε τα μετάλλια στις καταδύσεις σε συνεχόμενες Ολυμπιάδες. Το 1984, έλαβε το βραβείο James E. Sullivan Award από την Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση (AAU) ως ο πιο εξαιρετικός ερασιτέχνης αθλητής των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Λουγκάνις γεννήθηκε στο El Cajon, της Καλιφόρνια και έχει καταγωγή από τη Σαμόα και τη Σουηδία. Οι έφηβοι βιολογικοί του γονείς, τον έδωσαν για υιοθεσία όταν ήταν οκτώ μηνών και μεγάλωσε στην Καλιφόρνια από τους θετούς γονείς του, Φράνσις και Πίτερ Λουγκάνις (ο θετός πατέρας του είναι ελληνικής καταγωγής). Ο ίδιος άρχισε να κάνει χορό, ακροβατικά και μαθήματα γυμναστικής όταν ήταν 18 μηνών, αφού παρακολουθούσε τα μαθήματα της αδελφής του και προσπαθούσε να συμμετέχει. Από την ηλικία των τριών, έκανε καθημερινή εξάσκηση και συμμετείχε σε διαγωνισμούς και δημόσιες εμφανίσεις. Για τα επόμενα χρόνια, αγωνιζόταν τακτικά και έκανε εμφανίσεις σε διάφορα μέρη, συμπεριλαμβανομένων γηροκομείων και της τοπικής ναυτικής βάσης. Σαν παιδί, είχε διαγνωστεί με άσθμα και αλλεργίες και για να βοηθηθεί με τις παθήσεις του, τον ενθάρρυναν να συνεχίσει τα μαθήματα χορού και γυμναστικής. Επίσης ξεκίνησε το τραμπολίνο και σε ηλικία εννέα ετών άρχισε τα μαθήματα καταδύσεων αφού η οικογένειά του απέκτησε πισίνα. Φοίτησε στα σχολεία Santa Ana High School της Καλιφόρνια, στο Valhalla High School στο El Cajon της Καλιφόρνια, καθώς και στο Mission Viejo High School στο Mission Viejo. Το 1978, πήγε στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι, όπου σπούδασε θέατρο. Το 1981, πήρε μεταγραφή στο Πανεπιστήμιο Irvine της Καλιφόρνια, όπου το 1983 αποφοίτησε με ειδίκευση στην ηθοποιία και με σπουδές στο χορό.

1963 - Ισμαήλ Χανίγια, Παλαιστίνιος πολιτικός.

1966 - Ρομάριο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.
Ο Ρομάριο ντε Σόουζα Φαρία, όπως είναι το πλήρες όνομά του, είναι Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής, πρώην διεθνής, ενεργό μέλος της εθνικής Βραζιλίας σάλας και πολιτικός. (Romário de Souza Faria, 29 Ιανουαρίου 1966)
Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1966 σε μια φτωχογειτονιά του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.
Τα πρώτα του βήματα τα έκανε στις αλάνες της γειτονιάς και το 1979 γίνεται μέλος στις Ακαδημίες της Ολαρία (Olaria), όπου παρέμεινε για έναν χρόνο. Το 1981, έγινε μέλος των Ακαδημιών της Βάσκο ντα Γκάμα, ενός από τους μεγαλύτερους συλλόγους της Βραζιλίας εκείνη την περίοδο. Κάπως έτσι ξεκινάει μια μεγάλη καριέρα, η οποία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.


1966 - Ρομάριο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

1977 - Φερνάντο Νάβας, Αργεντινός ποδοσφαιριστής.

1985 - Μαρκ Γκασόλ, Ισπανός καλαθοσφαιριστής.

1985 – Αθηνά Ωνάση, απόγονος του Αριστοτέλη Ωνάση.
H Αθηνά Ρουσσέλ (Νεϊγί-συρ-Σεν, Γαλλία, 29 Ιανουαρίου 1985) είναι η μοναδική απόγονος του μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, κόρη της Χριστίνας Ωνάση (1950-88) και του τέταρτου συζύγου της, Τιερί Ρουσσέλ. Γεννήθηκε στο Νεϊγύ του Σηκουάνα, στη Γαλλία. Τον Δεκέμβριο του 2005 παντρεύτηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, με τον συναθλητή της, ιππέα Αλβάρο Αλφόνσο ντε Μιράντα Νέτο.
Το 2016 έχουν εμφανιστεί πληροφορίες για διαζύγιο μεταξύ των δύο ιππέων.

Μετά τον θάνατο της μητέρας της μεγάλωσε με την οικογένεια του πατέρα της και της δεύτερης συζύγου του, Μαριάν "Γκάμπυ" Λαντχάγκε, μοντέλο από τη Σουηδία και μητέρα τριών ακόμα παιδιών του Ρουσσέλ.
Παρακολούθησε βασική σχολική εκπαίδευση γαλλικού προτύπου στη Λοζάννη και ολοκλήρωσε τις σπουδές της το καλοκαίρι του 2003.

Έχει τρία ετεροθαλή αδέλφια:
τον Έρικ Κριστόφ Ρουσσέλ (γενν. Ιούλιο 1985)
τη Σαντρίν Ρουσσέλ (γενν. Μάιο 1987)
τη Γιοχάννα Ρουσσέλ (γενν. Ιούλιο 1991)

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1847 – Παναγιώτης Σέκερης, ήταν Έλληνας έμπορος και ηγετικό στέλεχος της Φιλικής Εταιρείας. (1783 - 29 Ιανουαρίου 1847)
Το αρχείο του, σημαντικότατη και αξιόπιστη πηγή για την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας αποτελείται από 14 έγγραφα και ένα περιεκτικότατο χειρόγραφο κώδικα στον οποίο περιέχονται λογαριασμοί της Φιλικής Εταιρείας, αντίγραφα 89 επιστολών του Παναγιώτη Σέκερη από την Κωνσταντινούπολη και την Οδησσό από τον Αύγουστο του 1818 έως τον Αύγουστο του 1821, καθώς επίσης και κατάλογος 520 Φιλικών με τα σημεία αφιερώσεως και καθιερώσεως του καθενός.

Ο Παναγιώτης Σέκερης γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας το 1783 και ήταν γιος του εμπόρου Δημητρίου Σέκερη. Φοίτησε στην ακμάζουσα σχολή της Δημητσάνας. Το 1798, σε ηλικία μόλις 15 ετών, θα γίνει μάρτυρας της δολοφονίας του πατέρα του γεγονός που θα τον αναγκάσει να εγκαταλείψει την Τρίπολη και διαφύγει στις Σπέτσες. Εκεί φιλοξενήθηκε σε κάποιο θείο του, στην εμπορική επιχείρηση του οποίου εργάστηκε ως μαθητευόμενος. Λίγο αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου σύντομα εξελίχθηκε σε ικανότατο μεγαλέμπορο με στόλο που αριθμούσε 15 πλοία, ενώ παράλληλα ίδρυσε υποκαταστήματα των επιχειρήσεών του στην Οδησσό και τη Μόσχα.
Η συμμετοχή του στη Φιλική Εταιρεία
Στη Φιλική Εταιρεία μυήθηκε από τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο στις 5 Μαΐου 1818 στην Κωνσταντινούπολη, όπως φαίνεται από το αφιερωτικό του γράμμα, σταλμένο στον αδελφό του Γεώργιο Σέκερη. Εκείνος σπούδαζε στο Παρίσι και υπήρξε το πρώτο μέλος που μυήθηκε στην Εταιρεία αμέσως μετά την ίδρυσή της (η μύησή του πραγματοποιήθηκε από το Νικόλαο Σκουφά στη Μόσχα το 1814).
Ο Παναγιώτης ήταν τότε 35 ετών και η χρηματική εισφορά του στην Εταιρεία ανερχόταν στα 10.000 γρόσια, ποσό υπερδιπλάσιο εκείνου που είχε συγκεντρωθεί από τους Φιλικούς στα τέσσερα περίπου χρόνια της ως τότε δράσης της Εταιρείας. Η μύηση του Παναγιώτη Σέκερη υπήρξε αποφασιστικής σημασίας, διότι μέσω αυτού η Φιλική Εταιρεία εισήλθε στους κύκλους των μεγαλεμπόρων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι την στήριξαν οικονομικά, ενώ με την επιρροή και τις ικανότητές τους διευκόλυναν την επέκταση του δικτύου της. Ο ίδιος εκτός από αρκετούς μεγαλεμπόρους κατήχησε και δραστήριους πλοιάρχους από τα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους.
Μόλις ξέσπασε η Επανάσταση, ο Σέκερης αναγκάστηκε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη και να μεταβεί στην Οδησσό, εγκαταλείποντας ολόκληρη την περιουσία του, κινητή και ακίνητη η οποία ξεπερνούσε σε αξία το ένα εκατομμύριο γρόσια. Θεωρώντας προσωρινή την παραμονή του στην Οδησσό ήλπιζε ότι θα τον καλούσαν να προσφέρει και αυτός τις υπηρεσίες του στον αγώνα. Η ελπίδα του διαψεύστηκε γεγονός που του προκαλούσε μεγάλη πικρία. Μία πικρία που εντάθηκε από την αδυναμία του να προσφέρει στην πατρίδα είτε χρηματικά  είτε με τη φυσική του παρουσία μαχόμενος. Παρόλα αυτά στην Οδησσό, συνέχισε, αν και ήταν οικονομικά πια εξαντλημένος, να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άλλους ομοεθνείς του που είχαν καταφύγει εκεί.
Ο Παναγιώτης Σέκερης παρέμεινε στην Οδησσό μέχρι το 1830, έτος κατά το οποίο ήρθε οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Σεμνός καθώς ήταν, δεν πήρε ούτε αξιώματα ούτε κάποια αξιόλογη δημόσια θέση. Τοποθετήθηκε τελώνης πρώτα στην Ύδρα και ύστερα στο Ναύπλιο, όπου και πέθανε πάμφτωχος. Παρά τις προσπάθειές του δεν κατάφερε να αποζημιωθεί για την υλική και ηθική του προσφορά στον Αγώνα για την Ανεξαρτησία. Ο Παναγιώτης Σέκερης απεβίωσε τελικά στις 29 Ιανουαρίου 1847 σε ηλικία 64 ετών.
Το αρχείο του, σημαντικότατη και αξιόπιστη πηγή για την ιστορία της Φιλικής Εταιρείας, απόκειται στο Αρχείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

1888 - Έντουαρντ Λίαρ, Άγγλος καλλιτέχνης και συγγραφέας.

1906 - Χριστιανός Θ΄, βασιλιάς της Δανίας.

1909 - Αλέξανδρος Α. Κοντόσταυλος, Έλληνας πολιτικός.

1918 - Σπυρίδων Πάγκαλος, Έλληνας γυμνασιάρχης και νομάρχης.

1934 – Φριτς Χάμπερ, Γερμανός χημικός, βραβείο Νόμπελ 1918.
Ο Φριτς Χάμπερ (Fritz Haber, 9 Δεκεμβρίου 1868 – 29 Ιανουαρίου 1934) ήταν Γερμανός χημικός, που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1918 για τη μέθοδό του για τη σύνθεση της αμμωνίας, που οδήγησε στην εύκολη παραγωγή τόσο λιπασμάτων, όσο και εκρηκτικών. Θεωρείται επίσης «πατέρας των χημικών όπλων» για σχετικές έρευνες και εφαρμογές του χλωρίου και άλλων δηλητηριωδών αερίων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Του αποδίδεται επίσης, λανθασμένα όμως, η σύνθεση για πρώτη φορά της μεθυλενοδιοξυμεθαμφεταμίνης, που είναι γνωστή ως η δραστική ουσία του διεγερτικού Ecstasy.
Ο Χάμπερ γεννήθηκε στο Μπρεσλάου, το σημερινό Βρότσλαβ της Πολωνίας, το οποίο τότε ανήκε στη Γερμανία. Οι γονείς του ήταν Εβραίοι και άνηκαν στις πιο παλιές οικογένειες της πόλης. Η μητέρα του πέθανε πάνω στη γέννα του, αλλά ο πατέρας του, γνωστός έμπορος στην πόλη, τον σπούδασε (1886-1891): στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης υπό τον Ρόμπερτ Μπούνσεν, στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου με τον Α. Β. Χόφμαν και στο Τεχνικό Κολέγιο του Σαρλότενμπουργκ (σήμερα Πολυτεχνείο του Βερολίνου), όπου είχε δάσκαλο τον Καρλ Λίμπερμαν. Το 1901 ο Φριτς Χάμπερ παντρεύτηκε την Κλάρα Ίμερβαρ και το 1902 απέκτησαν ένα γιο, τον Χέρμαν. Πριν αρχίσει ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, εργάσθηκε στις επιχειρήσεις του πατέρα του και στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Ζυρίχη με τον Γκέοργκ Λούνγκε.
Από το 1894 ως το 1911 ο Χάμπερ ανέπτυξε μαζί με τον Καρλ Μπος στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης τη Μέθοδο Χάμπερ-Μπος, που συνίσταται στην καταλυτική σύνθεση αμμωνίας από υδρογόνο και άζωτο από τον αέρα, σε υψηλή θερμοκρασία και πίεση. Το 1918 ο Χάμπερ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Χημείας για την εργασία αυτή. Η Μέθοδος Χάμπερ-Μπος υπήρξε ένα ορόσημο στην Ιστορία της βιομηχανικής Χημείας, επειδή ανεξαρτητοποίησε την παραγωγή προϊόντων του αζώτου (λιπασμάτων, εκρηκτικών, κ.ά.) από τα αποθέματα ορυκτών του, ιδίως του νιτρικού νατρίου, που εξορυσσόταν μόνο στη Χιλή (γι' αυτό λέγεται και «νίτρο της Χιλής»). Η παραγωγή φθηνών νιτρικών λιπασμάτων απέτρεψε την πείνα εξαιτίας του υπερπληθυσμού της Γης.
Ο Χάμπερ ερεύνησε επίσης τις αντιδράσεις καύσεως, την εξαγωγή χρυσού από το νερό της θάλασσας, την προσρόφηση και θέματα Ηλεκτροχημείας. Μεγάλο μέρος των ερευνών του από το 1911 και μετά έγινε στο Ινστιτούτο Φυσικοχημείας και Ηλεκτροχημείας Κάιζερ Βίλχελμ στο Dahlem του Βερολίνου.

1941 – Τόμας Μπαλ Μπάρατ, ήταν νορβηγικής καταγωγής Πεντηκοστιανός ευαγγελιστής. (Thomas Ball Barratt, 22 Ιουλίου 1862 - 29 Ιανουαρίου 1940)
Γεννημένος στην Κορνουάλη της Αγγλίας, ο Μπάρατ αρχικά ήταν ποιμένας σε μία Μεθοδιστική Εκκλησία. Αργότερα το 1906 έχοντας πάει στο Λος Άντζελες, ήρθε σε επαφή με τους πρώιμους Πεντηκοστιανούς της οδού Αζούσα, πίστεψε και εντάχθηκε στην Εκκλησία της Πεντηκοστής. Από το 1907 που γύριζε στη Στοκχόλμη, ευαγγέλισε σε μεγάλο βαθμό την Σκανδιναβία και ιδιαίτερα τη Φινλανδία.

1941 – Ιωάννης Μεταξάς, Έλληνας (Ιθακήσιος) πολιτικός και στρατιωτικός.
Έμεινε στην ιστορία για την απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου της 28ης Οκτωβρίου 1940 και για την ταχεία πολεμική προπαρασκευή της Ελλάδας ενόψει του ελληνοϊταλικού πολέμου και της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα.

1945 - Μίμης Βιτσώρης, Έλληνας ζωγράφος.

1945 - Γουσταύος Φλάτοβ, Γερμανός γυμναστής.

1946 - Χάρυ Χόπκινς, Αμερικανός πολιτικός.

1963 – Ρόμπερτ Λι Φροστ, ήταν Αμερικανός ποιητής, ο διασημότερος της γενιάς του.
Τιμήθηκε τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ και με πολλές ακόμη διακρίσεις. (Robert Lee Frost, 26 Μαρτίου 1874 – 29 Ιανουαρίου 1963)

Αν και το όνομά του είναι κυρίως συνδεδεμένο με τη Νέα Αγγλία, ο Φροστ γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια. Η μητέρα του Ίσαμπελ Μούντι (Isabelle Moodie), είχε σκωτσέζικη καταγωγή και ο πατέρας του, Ουίλιαμ Πρέσκοτ Φροστ ο νεότερος, ήταν απόγονος των Φροστ από το Ντέβονσαϊρ, που εγκαταστάθηκαν στο New Hampshire το 1634. Ο πατέρας του, πρώην δάσκαλος, που αργότερα έγινε συντάκτης της εφημερίδας San Francisco Daily Evening Post, είχε πρόβλημα με τον αλκοολισμό και τον τζόγο, και εφάρμοζε σκληρή πειθαρχία στα παιδιά του. Είχε πάθος με την πολιτική και ασχολήθηκε ενεργά με αυτήν, όσο του το επέτρεπε η υγεία του.
Ο Φροστ έζησε στην Καλιφόρνια μέχρι τα έντεκά του χρόνια. Μετά το θάνατο του πατέρα του από φυματίωση το 1885, μετακόμισε με τη μητέρα και την αδερφή του στην ανατολική Μασσαχουσέτη, κοντά στους προγόνους του πατέρα του. Η μητέρα του προσχώρησε στην εκκλησία των Swedenborgian και τον βάπτισε σε αυτήν, αλλά ο Φροστ την εγκατέλειψε ως ενήλικας. Μεγάλωσε ως παιδί της πόλης και το πρώτο του ποίημα δημοσιεύθηκε στο Lawrence της Μασσαχουσέτης. Παρακολούθησε μαθήματα στο Κολέγιο Ντάρτμουθ (Dartmouth College) το 1892, για λιγότερο από ένα εξάμηνο. Ασχολήθηκε με διάφορες δουλειές, όπως η διδασκαλία, η διανομή εφημερίδων και η εργασία σε εργοστάσιο. Το 1894 πούλησε το πρώτο του ποίημα, My Butterfly, στην εφημερίδα The Independent για δεκαπέντε δολάρια. Υπερήφανος για το επίτευγμά του, έκανε πρόταση γάμου στην Elinor Miriam White. Ήταν συμμαθητές στο Λύκειο και είχαν διατηρήσει επαφή μέχρι τότε. Αυτή αρνήθηκε, λέγοντας πως ήθελε να αποφοιτήσουν πρώτα από το Κολέγιο πριν παντρευτούν. Ο Φροστ απογοητευμένος, ταξίδεψε στο Great Dismal Swamp στην Βιρτζίνια. Επέστρεψε αργότερα τον ίδιο χρόνο και επανέλαβε την πρόταση στην Elinor, αυτή δέχθηκε και παντρεύτηκαν το Δεκέμβριο του 1895.
Εργάστηκαν και οι δύο ως καθηγητές σε σχολείο μέχρι το 1897. Μετά ο Φροστ φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ για δύο χρόνια. Αν και τα πήγαινε καλά, ένιωθε ότι έπρεπε να γυρίσει πίσω λόγω της υγείας του και επειδή η σύζυγός του περίμενε το δεύτερο παιδί τους. Ο παππούς του αγόρασε μια φάρμα στο New Hampshire για το νεαρό ζευγάρι. Ο Φροστ έμεινε εκεί για εννέα χρόνια και έγραψε πολλά από τα ποιήματα που αποτέλεσαν τα πρώτα του έργα. Η απόπειρά του να ασχοληθεί με την ανατροφή πουλερικών απέτυχε και αναγκάστηκε να δεχθεί τη θέση καθηγητή στην Ακαδημία Πίνκερτον.
Το 1912, ο Φροστ ταξίδεψε με την οικογένειά του στη Γλασκώβη, και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Μπίκονσφιλντ (Beaconsfield), έξω από το Λονδίνο.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή, A Boy's Will, εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο. Στην Αγγλία απέκτησε σημαντικές γνωριμίες, όπως ο ποιητής Έντουαρντ Τόμας (Edward Thomas) (μέλος της γνωστής ομάδας Dymock poets), ο T. E. Hulme, και ο Έζρα Πάουντ, ο οποίος ήταν ο πρώτος Αμερικανός που έγραψε ευνοϊκή κριτική για το έργο του Φροστ. Ο Φροστ συνέγραψε μερικά από τα καλύτερα δείγματα της δουλειάς του ενώσο βρισκόταν στην Αγγλία.
Ο Φροστ επέστρεψε στην Αμερική το 1915, αγόρασε μία φάρμα στην Franconia του New Hampshire και ξεκίνησε την συγγραφική του καριέρα, ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε και με τη διδασκαλία. Από το 1916 ως το 1938 ήταν καθηγητής Αγγλικής Φιλολογίας στο Κολέγιο Άμχερστ (Amherst College). Ως καθηγητής, ενθάρρυνε τους μαθητές του να χρησιμοποιούν τον ήχο της ανθρώπινης φωνής στην τέχνη τους.
Κατά την τελετή εγκατάστασης του προέδρου Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στο αξίωμα του το 1961, ο Φροστ απείγγειλε το The Gift Outright. Μερικά από τα πιο γνωστά ποιήματά του είναι τα Death of the Hired Man, Stopping by Woods on a Snowy Evening, Mending Wall, Nothing Gold Can Stay, Birches, After Apple Picking, The Pasture, Fire and Ice, The Road Not Taken, και Directive. Ο Φροστ τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ τέσσερις φορές, επίτευγμα μεγάλο για έναν ποιητή.
Από το 1921, και για τα επόμενα 42 χρόνια (με τρεις εξαιρέσεις), ο Φροστ κάθε καλοκαίρι δίδασκε στο Bread Loaf School of English του Κολεγίου Middlebury στο Ρίπτον, του Βερμόντ. Το Κολέγιο Middlebury έχει ακόμη στην κατοχή του τη Φάρμα του Ρόμπερτ Φροστ ως Εθνικό Ιστορικό Αξιοθέατο, κοντά στις εγκαταστάσεις του Bread Loaf.
Το 1961, ο 86χρονος αλλά θαλερότατος "πρύτανης των Αμερικανών ποιητών", Ρόμπερτ Φροστ, επισκέφτηκε την Αθήνα, δηλώνοντας ότι "ήθελε να γνωρίσει την πατρίδα ενός παλιού του φίλου που τον συντροφεύει στις μοναχικές του σκέψεις: του Σωκράτη".
Πέθανε στη Βοστώνη στις 29 Ιανουαρίου του 1963. Ο τάφος του βρίσκεται στο Παλαιό Κοιμητήριο του Μπένινγκτον, στο Μπένινγκτον του Βερμόντ. Ο κατάλογος αποφοίτων του Χάρβαρντ του 1965 τον αναφέρει ως απόφοιτο με τιμητική διάκριση. Ο Φροστ έλαβε επίσης πτυχίο με τιμητική διάκριση από το Κολέγιο Bates καθώς και από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Ενώ ήταν ακόμη εν ζωή, το σχολείο the Robert Frost Middle School στο Φέρφαξ της Βιρτζίνια, και η κεντρική βιβλιοθήκη του Κολεγίου Άμχερστ, πήραν το όνομά του.
Λαϊκή κουλτούρα
To ποίημα του "Nothing Gold Can Stay" περιέχεται τόσο στο βιβλίο The Outsiders της S.E. Hinton, όσο και στην ομόνυμη ταινία (The Outsiders), του Φράνσις Φορντ Κόπολα που γυρίστηκε το 1983.

1968 - Τριαντάφυλλος Μιχαηλίδης ήταν Έλληνας έμπορος και πολιτικός. Διατέλεσε βουλευτής στη Θράκη. (1897 - 28 Ιανουαρίου 1968)
Πατέρας του ήταν ο Λεωνίδας Μιχαηλίδης. Γεννήθηκε στην Περσία (σημερινό Ιράν) το 1897. Ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Ροδόπης στις εκλογές του 1951 με τον Ελληνικό Συναγερμό και επανεξελέγη στην εκλογική περιφέρεια Ξάνθης το 1952 με το ίδιο κόμμα. Στις εκλογές του 1956 εξελέγη βουλευτής Ξάνθης-Ροδόπης με την ΕΡΕ, κόμμα με το οποίο επανεξελέγη βουλευτής Ξάνθης το 1958 και με το Κόμμα Προοδευτικών το 1964 ξανά στην εκλογική περιφέρεια Ξάνθης.
Πέθανε σε ηλικία 71 ετών τον Ιανουάριο του 1968 και κηδεύτηκε στις 29 Ιανουαρίου στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος, με παιδιά.

1969 - Αλέξανδρος Λαδάς, του Περικλή, ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Κοζάνης. (12 Μαΐου 1909 - 29 Ιανουαρίου 1969)
Γεννήθηκε στα Γρεβενά το 1909 και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ.
Η κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε με την εκλογή του ως βουλευτή Κοζάνης με το Λαϊκό Κόμμα στις εκλογές του 1936.
Εξελέγη ξανά βουλευτής με το Λαϊκό Κόμμα το 1946 και στη συνέχεια εντάχθηκε στην ΕΡΕ, με την οποία εξελέγη βουλευτής το 1956, 1958 και το 1961.
Πέθανε στις 29 Ιανουαρίου 1969 και κηδεύτηκε την επομένη από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος με την Έλλη Λαδά.

1975 - Ορέστης Μακρής, ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και τενόρος της οπερέτας.
(Χαλκίδα, 30 Σεπτεμβρίου 1898 - Αθήνα, 29 Ιανουαρίου 1975).

Τελείωσε το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και εμφανίσθηκε στη σκηνή πρώτα ως τενόρος στο θίασο Ροζαλίας Νίκα το 1925, κατόπιν στον θίασο Παπαϊωάννου και αργότερα μεταπήδησε στο είδος των κωμικών ρόλων. Ως ηθοποιός διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων. Ανεπανάληπτη ήταν η απόδοσή του στο τύπο του «μεθύστακα», που αποτέλεσε σταθμό στο ελληνικό θέατρο. Τον τύπο αυτόν μετέφερε αργότερα και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο.

Το 1955 απέδωσε τόσο αληθινά τον χαρακτήρα του μισητού ιδιοκτήτη που έγινε αποδέκτης ευτράπελου επεισοδίου σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας θεωρούμενος ως πραγματικός ιδιοκτήτης. Συμμετείχε σε περίπου σαράντα ταινίες παίζοντας χαρακτηριστικούς ρόλους, όπως του μεθυσμένου, του άστοργου, του ανάποδου μα και στοργικού πατέρα. Κάθε ταινία του Ορέστη Μακρή θεωρείται μια ξεχωριστή δημιουργία ρόλου που σήμερα αποτελούν όλοι πρότυπα θεατρικής μελέτης του είδους των.




1975 - Διονύσιος Γερ. Μανέντης, ήταν Έλληνας γιατρός, συγγραφέας και πολιτικός. Διετέλεσε επανειλημμένα βουλευτής και επίσης υπουργός. (Κεφαλονιά, 23 Δεκεμβρίου 1903 - Κοζάνη, 29 Ιανουαρίου 1975)
Ήταν παντρεμένος με την Αικατερίνη Γκορτσούλη.
Εργάστηκε ως γιατρός στην Κοζάνη και έχτισε την πρώτη κλινική στην πόλη.
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1951 με το κόμμα των Φιλελευθέρων και επανεξελέγη στις εκλογές του 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό. Στις εκλογές του 1956 και στις εκλογές του 1958 εξελέγη βουλευτής με την ΕΡΕ και επανεξελέγη στις εκλογές του 1961,εκλογές του 1963,εκλογές του 1964 και με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 1974 με 9.279 σταυρούς.
Ο Μανέντης υπηρέτησε ως υπουργός Βορείου Ελλάδος στην κυβέρνηση του Καραμανλή από τις 4 Νοεμβρίου 1961 ως τις 19 Ιουνίου 1963 και νωρίτερα ως υφυπουργός Γεωργίας, στην κυβέρνηση του Καραμανλή από τις 29 Φεβρουαρίου 1956 ως τις 5 Μαρτίου 1958.
Πέθανε ενώ ήταν εν ενεργεία βουλευτής, έπειτα από καρδιακή προσβολή που υπέστη στην Κοζάνη το 1975. Στις 20 Απριλίου 1975 έγιναν αναπληρωματικές εκλογές για την κενή έδρα στην Κοζάνη, την οποία κέρδισε ο Ιωάννης Βαγιάτης, υποψήφιος από τη ΝΔ.
Ορέστης Μακρής (Χαλκίδα 30 Σεπτεμβρίου 1898 - Αθήνα 29 Ιανουαρίου 1975) ήταν Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου και τενόρος της οπερέτας.
Τελείωσε το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και εμφανίσθηκε στη σκηνή πρώτα ως τενόρος στο θίασο Ροζαλίας Νίκα το 1925, κατόπιν στον θίασο Παπαϊωάννου και αργότερα μεταπήδησε στο είδος των κωμικών ρόλων. Ως ηθοποιός διέπρεψε σε απόδοση λαϊκών τύπων. Ανεπανάληπτη ήταν η απόδοσή του στο τύπο του «μεθύστακα», που αποτέλεσε σταθμό στο ελληνικό θέατρο. Τον τύπο αυτόν μετέφερε αργότερα και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο.
Το 1955 απέδωσε τόσο αληθινά τον χαρακτήρα του μισητού ιδιοκτήτη που έγινε αποδέκτης ευτράπελου επεισοδίου σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας θεωρούμενος ως πραγματικός ιδιοκτήτης. Συμμετείχε σε περίπου σαράντα ταινίες παίζοντας χαρακτηριστικούς ρόλους, όπως του μεθυσμένου, του άστοργου, του ανάποδου μα και στοργικού πατέρα. Κάθε ταινία του Ορέστη Μακρή θεωρείται μια ξεχωριστή δημιουργία ρόλου που σήμερα αποτελούν όλοι πρότυπα θεατρικής μελέτης του είδους των.
Τιμήθηκε με το Τάγμα του Φοίνικος. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο σε οικογενειακό τάφο.

1993 - Χρήστος Βακαλόπουλος, ήταν Έλληνας συγγραφέας, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός. (Αθήνα, 1956 - Αθήνα, 29 Ιανουαρίου 1993)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Γεώργιου Βακαλόπουλου, γενικού διευθυντή του ΙΚΑ. Μεγάλωσε στη συνοικία της Κυψέλης, την οποία αναφέρει εκτενώς στα έργα του, και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Λεόντειο Πατησίων. Το 1973, εισήχθη στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ), ενώ παράλληλα αρθρογραφώντας παράλληλα στο περιοδικό Σύγχρονος Κινηματογράφος και στην εφημερίδα Η Αυγή. Το 1980 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο,Υπόθεση μπεστ-σέλερ, και φεύγει για τα επόμενα δύο χρόνια στο Παρίσι, όπου κάνει σπουδές κινηματογράφου με δάσκαλό του τον Ερίκ Ρομέρ.
Το 1982, επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεργάστηκε για συναπτά έτη με το πολιτικό περιοδικό Αντί και τον ραδιοφωνικό σταθμό του Δεύτερου Προγράμματος της ΕΡΤ. Το 1984, έγραψε και σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία Βεράντες, εκδίδοντας παράλληλα το δεύτερο βιβλίο του, Οι πτυχιούχοι. Στη συνέχεια το 1986, σκηνοθέτησε την μικρού μήκους ταινία του Θέατρο, ενώ συνεργάζεται στα σενάρια των ταινιών Σχετικά με τον Βασίλη του Σταύρου Τσιώλη και Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα του Νίκου Παναγιωτόπουλου. Το 1989, εξέδωσε την συλλογή διηγημάτων Νέες αθηναϊκές ιστορίες και πραγματοποίησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Όλγα Ρόμπαρντς, που κερδίζει το Βραβείο Φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1990, συγκέντρωσε πολλά από τα αδημοσίευτα δοκίμια του για τον κινηματογράφο σε έναν τόμο, με τον τίτλο Δεύτερη προβολή και έναν χρόνο αργότερα, δημοσίευσε το γνωστότερο ίσως βιβλίο του, Η γραμμή του ορίζοντος. Το 1992, έγραψε και γράφει και σκηνοθέτησε, μαζί με τον Σταύρο Τσιώλη την ταινία Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε, που παίρνει το Βραβείο Σεναρίου και Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπως και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1993, πέθανε σε ηλικία 37 ετών από καρκίνο του πνεύμονα. Tην ίδια χρονιά, ο φίλος του Κωστής Παπαγιώργης, έγραψε στην μνήμη του το βιβλίο Γεία σου, Ασημάκη, ενώ το 2005, με την επιμέλεια του Κωστή Λιβιεράτου, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Εστία, η συλλογή άρθρων και δοκιμίων του Χρήστου Βακαλόπουλου, με τίτλο Η ονειρική υφή της πραγματικότητας.

2003 - Αρίσταρχος Γκίλας, Έλληνας πολιτικός.

2005 - Εφραίμ Κισόν, Ισραηλινός συγγραφέας.

2006 - Γεώργιος Ψυχουντάκης, Έλληνας αντιστασιακός.

2016 - Ζαν Μαρί Ντορέ, πρωθυπουργός της Γουινέας.