DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Σαν σήμερα 22 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

Tsarouxis-Mines-Genaris

Σαν σήμερα 22 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Τιμοθέου Αποστόλου, (Τιμόθεος, Τίμος, Τιμάς, Τίμης, Θέος, Τιμοθέη, Τιμοθέα, Τίμα, Τίμη, Θέα, Θέη *)
Αγίου Αναστασίου, (Αναστάσιος, Τάσος, Αναστάσης, Ανέστης, Αναστασία, Τασούλα *)

 22 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

565: Ο Πατριάρχης Ευτύχιος καθαιρέθηκε από τον Αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Ιουστινιανό Α΄ και αντικαταστάθηκε από τον Πατριάρχη Ιωάννη Γ΄ Σχολαστικό.

730: Ο πρώην σύγκελλος του πατριάρχη Γερμανού, Αναστάσιος, γίνεται πατριάρχης και συνυπογράφει το διάταγμα εναντίον των εικόνων. Διατάσσονται η καταστροφή των εικόνων και η δίωξη των εικονόφιλων.

1506: Οι πρώτοι 150 Ελβετοί στρατιώτες φτάνουν στο Βατικανό για να αποτελέσουν τη φρουρά του Πάπα (ελβετική φρουρά).

1771: Η Ισπανία παραχωρεί τις Νήσους Φώκλαντ στη Μεγάλη Βρετανία.

1830: Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος και παράλληλα αναλαμβάνει την πρώτη της μειονοτική δέσμευση, αναγνωρίζοντας τα αστικά, πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των ελλήνων καθολικού δόγματος.

1840: Οι πρώτοι Βρετανοί άποικοι εγκαθίστανται στη Νέα Ζηλανδία.

1842: Η Εθνική Τράπεζα αρχίζει επισήμως τις εργασίες της, με πρώτο διοικητή τον Γεώργιο Σταύρου.

1863: Ο Οθωνας και η δυναστεία του κηρύσσονται έκπτωτοι από την Ελλάδα και επικυρώνεται το δημοψήφισμα του Νοεμβρίου 1862 για την επιλογή νέου βασιλιά, που ήταν ευνοϊκό για τον άγγλο πρίγκιπα Αλφρέδο.

1863: Ξεσπά στην Πολωνία, στη Λιθουανία και στη Λευκορωσία η «Εξέγερση του Γενάρη». Σκοπός της εξέγερσης είναι η απόκτηση της εθνικής κυριαρχίας των τριών χωρών, οι οποίες βρίσκονται υπό την κυριαρχία της Ρωσίας.

1870: Ιδρύεται στη Γερμανία η Ντόιτσε Μπανκ, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου.

1879: Οι Ζουλού αιφνιδιάζουν και συντρίβουν τις βρετανικές δυνάμεις στη Μάχη της Ισαντλουάνα.

1889: Ιδρύεται η δισκογραφική εταιρεία Columbia στην Ουάσινγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών.

1903: ΗΠΑ και Κολομβία καταλήγουν σε συμφωνία για την κατασκευή της Διώρυγας του Παναμά.

1905: Στο αίμα πνίγεται η διαδήλωση Ρώσων εργατών στην Αγία Πετρούπολη. Ο στρατός άνοιξε πυρ και περισσότεροι από 500 διαδηλωτές σκοτώθηκαν έξω από τα «χειμερινά ανάκτορα». Ήταν η «ματωμένη Κυριακή».

1909: Τηλεγράφημα από τα Χανιά αναφέρει ότι, 60 Ρώσοι στρατιώτες αναχώρησαν από το νησί και ότι, το στρατώνα τους στο Ρέθυμνο κατέλαβαν 180 χωροφύλακες, οι οποίοι ύψωσαν την Ελληνική σημαία.

1913: Η Τουρκία αποδέχεται τους όρους για ειρήνευση στα Βαλκάνια και παραχώρησε την Ανδριανούπολη.

1917: Ο αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον σε διάγγελμά του ζητά την ειρήνευση στην Ευρώπη διατυπώνοντας την αρχή «ειρήνη χωρίς νίκη».

1918: Στρατιώτες του πεζικού Συντάγματος Λαμίας αρπάζουν τα όπλα και ξεχύνονται στους δρόμους της πόλης πυροβολώντας στον αέρα, διαμαρτυρόμενοι για την επιστράτευση. Πέντε μέρες αργότερα (27 Ιανουαρίου) άρχισαν οι πρώτες εκτελέσεις των πρωταιτίων.

1919: Ογκώδες συλλαλητήριο κατά της παράτασης της στρατιωτικής ιταλικής κατοχής στη Βόρεια Ήπειρο, πραγματοποιείται στα Ιωάννινα.

1921: Το βρετανικό υποβρύχιο "Κ-5" χάνεται αύτανδρο στον Ατλαντικό, κατά τη διάρκεια στρατιωτικών γυμνασίων.

1924: Για πρώτη φορά κυβέρνηση σοσιαλιστικών τάσεων αναλαμβάνει την εξουσία στη Βρετανία. Πρωθυπουργός ορκίστηκε ο Τζέϊμς Ράμσεϊ Μακ Ντόναλντ.

1925: Ιδρύονται οι Αγροτικές φυλακές στην Τίρυνθα.

1930: Ο ναύαρχος Ρίτσαρντ Μπάιρντ πραγματοποιεί χαρτογράφηση μιας νέας περιοχής, της Ανταρκτικής, συνολικής έκτασης 15.000 μιλίων.

1931: Ο σερ Άιζακ Άιζακς ορκίζεται γενικός κυβερνήτης της Αυστραλίας. Πρόκειται για τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας, που γεννήθηκε στην Αυστραλία.

1933: Αρχαιολόγοι του πανεπιστημίου του Σικάγο ανακαλύπτουν στην Περσέπολη τα ανάκτορα του Ξέρξη και του Δαρείου.

1938: Η Ελλάδα νικά την Παλαιστίνη με 3-1 στο Τελ Αβίβ, με δύο γκολ του Κλεάνθη Βικελίδη κι ένα του Αντώνη Μηγιάκη. Είναι η πρώτη εκτός έδρας νίκη στην ιστορία της εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου.

1939: Η πρώτη διάσπαση ατόμου ουρανίου επιτυγχάνεται στο πανεπιστήμιο Κολούμπια.

1939: Στο Βερολίνο, οι Ναζί διατάζουν την απομάκρυνση της κάστας των παλαιών αξιωματικών, που στην πλειοψηφία τους ανήκαν στην αριστοκρατία, εξαρτώντας έτσι άμεσα το στρατό από το κόμμα.

1941: Ο συνταγματάρχης Θεόδωρος Κετσέας καταλαμβάνει τα υψώματα της Τρεμπεσίνας στην Βόρειο Ήπειρο.

1941: Στο μέτωπο της Αφρικής Άγγλοι και Αυστραλοί καταλαμβάνουν από τους Ιταλούς το οχυρό του Τομπρούκ.

1942: Στις ΗΠΑ, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ ζητά από το Κογκρέσο να αυξήσει τους φόρους, προς ενίσχυση του μεγαλύτερου προτεινόμενου προϋπολογισμού στην ιστορία του κράτους.

1943: Οι δυνάμεις του Άξονα εγκαταλείπουν την Τρίπολη και κατευθύνονται προς τη Τυνησία. Κατά τη διάρκεια της υποχώρησής τους καταστρέφουν τις βάσεις που είχαν εγκαταστήσει.

1944: Απόβαση στο Άντζιο Ιταλίας. Στη συμμαχική δύναμη αποβάσεων μετέχουν τα Αντιτορπιλλικά «ΚΡΗΤΗ», «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ» και τα Αρματαγωγά «ΣΑΜΟΣ», «ΛΗΜΝΟΣ» και «ΧΙΟΣ».

1949: Στην Κίνα, οι κομμουνιστές του Μαο Τσετούνγκ καταλαμβάνουν το Πεκίνο.

1957: Οι Ισραηλινοί αποχωρούν από τη χερσόνησο του Σινά. Είχαν εισβάλει στην Αίγυπτο στις 29 Οκτωβρίου 1956.

1960: Η ελληνική Κυβέρνηση δεν υιοθετεί την πρόταση νόμου για τις αγροτικές συντάξεις.

1962: Ο Οργανισμός των Αμερικανικών Κρατών (OAS) αναστέλλει την ιδιότητα μέλους της Κούβας.

1963: Ο Κάρολος ντε Γκολ και ο Κόρναρ Αντενάουερ υπογράφουν την πρώτη γαλλο-αγγλική συνθήκη.

1967: Οι Simon & Garfunkel παίζουν ζωντανά στο Philharmonic Hall του Κέντρου Λίνκολ της Νέας Υόρκης. Ο δίσκος με τη live συναυλία θα δοθεί στη κυκλοφορία στις 16 Ιουλίου 2002.

1970: Ο θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο εκλέγεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

1970: Εγκαινιάζεται η πρώτη τακτική πτήση του «Μπόϊνγκ 747» που συνέδεε Λονδίνο και Νέα Υόρκη σε 6,5 ώρες.

1972: Εντάσσονται στην ΕΟΚ, μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιρλανδία, και η Δανία.

1973: Η μοιραία μέρα για τον νεαρό Ωνάση υπήρξε η Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 1973. Το αεροπλάνο που πιλοτάριζε, ένα αμφίβιο «Πιάτζιο 136», κατέπεσε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, λίγα δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του. Ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε βαριά και οι δύο συνεπιβάτες του ελαφρότερα. Διακομίστηκε στο ΚΑΤ, όπου άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 το απόγευμα της 23ης Ιανουαρίου, λόγω κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων. Ήταν μόλις 25 ετών. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης μόλις έμαθε το θλιβερό μαντάτο στη Νέα Υόρκη κατέρρευσε και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο αγαπημένος του γιος και διάδοχός του ήταν νεκρός.

1973: Αμερικανικό δικαστήριο των ΗΠΑ νομιμοποίησε τις αμβλώσεις.

1980: Συλλαμβάνεται στη Μόσχα ο φυσικός Αντρέι Ζαχάροφ, ο οποίος βοήθησε στην κατασκευή την πρώτης βόμβας υδρογόνου για λογαριασμό της ΕΣΣΔ, επειδή άσκησε κριτική για τη στρατιωτική επιδρομή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν.

1981: Ο Αυστραλός μεγιστάνας Ρούμπερτ Μέρντοχ αγοράζει την εφημερίδα «Τάϊμς του Λονδίνου», την Κυριακάτικη έκδοση και τρία ακόμη έντυπα του ομίλου Τόμπσον αντί 50 εκ. λιρών (5,74 δις δρχ).

1983: Ο Μπιον Μποργκ κερδίζει για πέμπτη συνεχόμενη φορά το τουρνουά του Γουΐμπλετον και ανακοινώνει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση.

1984: Χρησιμοποιείται για πρώτη φορά το ποντίκι και διασύνδεση GUI από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές Apple Macintosh.

1987: Ο αμερικανός πολιτικός Μπαντ Ντουάιερ, που είχε κριθεί ένοχος παθητικής δωροδοκίας, προγραμματίζει συνέντευξη Τύπου και αυτοκτονεί μπροστά στις κάμερες, ανοίγοντας μία έντονη συζήτηση για τα όρια της δημοσιογραφίας.

1989: Αμφισβητούμενη επιστολή του Κοσκωτά προς τον Ανδρέα Παπανδρέου κατατίθεται στην Επιτροπή της Βουλής, που εξετάζει το γνωστό σκάνδαλο.

1990: Στις ΗΠΑ, καταδικάζεται ο Ρόμπερτ Μόρις για ιό που εξαπέλυσε στο διαδίκτυο το 1988. Πρόκειται για τον ιό Μόρις, ο οποίος ήταν ο πρώτος που «κυκλοφόρησε» ευρέως στο διαδίκτυο. Ο Μόρις τώρα είναι καθηγητής στο ΜΙΤ.

1991: Το Ευρωκοινοβούλιο ψηφίζει υπέρ της αναστολής της βοήθειας προς την ΕΣΣΔ, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη χρήση βίας σε Λετονία και Λιθουανία από τον σοβιετικό στρατό.

1992: Επαναστατικές δυνάμεις στο Ζαΐρ καταλαμβάνουν τον εθνικό ραδιοφωνικό σταθμό και ζητούν την παραίτηση της κυβέρνησης.

1995: Όπως ανακοινώνεται 11 αεροπλάνα θα είχαν βομβαρδιστεί την προηγούμενη μέρα αν δεν αποκαλύπτονταν τα σχέδια της Αλ Κάιντα.

1996: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των παλαιστινιακών εκλογών, η πλειοψηφία των μελών του Εκτελεστικού Συμβουλίου ανήκουν στην οργάνωση Φατάχ, ενώ τα υπόλοιπα μέλη την υποστηρίζουν.

1997: Η αμερικανική Γερουσία εγκρίνει τον διορισμό στο Στέϊτ Ντιπάτμεντ της Μαντλίν Ολμπράϊτ, ως πρώτης γυναίκας υπουργού εξωτερικών της χώρας.

1998: Ο Θίοντορ Καζίνσκι παραδέχεται σε εξωδικαστικό συμβιβασμό ότι υπήρξε ο μυστηριώδης βομβιστής «Unabomber» και τιμωρήθηκε με ισόβια κάθρειξη.

2001: Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος σε μία από τις πρώτες πράξεις της προεδρικής του θητείας υπογράφει το διάταγμα για απαγόρευση της διεθνούς βοήθειας σε οργανισμούς που προωθούν την άμβλωση.

2003: Γίνεται η τελευταία επιτυχημένη επικοινωνία με το διαστημόπλοιο Pioneer 10, ένα από τα πιο μακρινά αντικείμενα, που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

512 - Ευτύχιος, ο οποίος θεωρείται άγιος στην Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία, ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 552 έως το 565 και από το 577 έως το 582. (22 Ιανουαρίου 512 - 5 Απριλίου 582).
Ο Πατριάρχης Ευτύχιος πέθανε την Κυριακή του Θωμά, 5 Απριλίου του έτους 582.
Αυτόπτες φίλοι του είπαν ότι λίγα λεπτά πριν πεθάνει, άγγιξε το δέρμα του χεριού του και είπε «Ομολογώ ότι σε αυτή τη σάρκα θα αναστηθούμε».
Ετάφη κάτω από τη βάση της Αγίας Τράπεζας του Ναού των Αγίων Αποστόλων, δίπλα στα λείψανα του Αποστόλου Ανδρέα, του Ευαγγελιστή Λουκά και του Αγίου Τιμοθέου.
Η κάρα του βρίσκεται σήμερα στη Μονή Χιλανδαρίου στο Άγιο Όρος.
Ανακηρύχθηκε άγιος και η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 6 Απριλίου.

1440 – Ιβάν Γ’ της Ρωσίας.
Ο Ιβάν Γ΄ Βασίλιεβιτς (22 Ιανουαρίου 1440 – 27 Οκτωβρίου 1505), ο επονομαζόμενος Μέγας, ήταν Μέγας Πρίγκιπας της Μόσχας καθώς και Μέγας Πρίγκιπας πασών των Ρωσιών», γιος του Βασιλείου Β΄ του Τυφλού και της Μαρίας Γιαρόσλαβνα του Μπορόβσκ.

1561 – Σερ Φράνσις Μπέικον, Άγγλος φιλόσοφος.
Ο Σερ Φράνσις Μπέικον, Υποκόμης του Σαιντ Ώλμπανς (Sir Francis Bacon, Viscount St. Albans, 22 Ιανουαρίου 1561 - 9 Απριλίου 1626) ήταν Άγγλος φιλόσοφος, πολιτικός, επιστήμονας, συγγραφέας και δεξιοτέχνης στη χρήση της αγγλικής γλώσσας. Μνημονεύεται για την ικανότητά του ως αγορητή στο κοινοβούλιο και σε περιώνυμες δίκες, καθώς και ως καγκελάριος του βασιλιά της Αγγλίας Ιακώβου Α'. Επίσης θεωρήθηκε ως ο άνθρωπος που επιδίωξε την κατάκτηση όλης της σφαίρας της γνώσης και που ύστερα από μελέτη και επισκόπηση υποστήριξε νέους τρόπους για να μπορέσει ο άνθρωπος να επιβάλει έναν έλλογο έλεγχο πάνω στη φύση, προς δόξα του θεού και βελτίωση της θέσης του ανθρώπου πάνω στον κόσμο.

1592 – Πιέρ Γκασσεντί, Γάλλος φιλόσοφος, μαθηματικός και επιστήμονας.
Ο Πιερ Γκασσεντί (Pierre Gassendi) (22 Ιανουαρίου 1592 – 24 Οκτωβρίου 1655) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, ιερέας, επιστήμονας, αστρονόμος και μαθηματικός. Με μια εκκλησιαστική θέση στη νοτιοανατολική Γαλλία, πέρασε επίσης πολύ χρόνο στο Παρίσι, όπου ήταν ο ηγέτης μιας ομάδας ελεύθερα σκεπτόμενων διανοούμενων. Ήταν επίσης ενεργός παρατηρησιακός επιστήμονας και δημοσίευσε τις πρώτες πληροφορίες για τη διέλευση του Ερμή το 1631. Ο σεληνιακός κρατήρας Γκασσεντί έχει ονομαστεί προς τιμή του.
Έγραψε αρκετά φιλοσοφικά έργα, και ορισμένες από τις θέσεις που επεξεργάστηκε θεωρούνται σημαντικές, για να βρεθεί ένας δρόμος μεταξύ μεταξύ σκεπτικισμό και δογματισμού. Ο Richard Popkin σημειώνει ότι ο Γκασσεντί ήταν ένας από τους πρώτους στοχαστές που διαμόρφωσαν το σύγχρονο «επιστημονικό βάθρο», ενός τροποποιημένου σκεπτικισμού και εμπειρισμού. Συγκρούστηκε με τον σύγχρονό του Καρτέσιο για την δυνατότητα απόλυτης γνώσης. Στο περισσότερο γνωστό πνευματικό έργο του προσπάθησε να συμβιβάσει τον Επικούρειο ατομισμό με τον Χριστιανισμό.

1788 – Τζωρτζ Γκόρντον Μπάιρον, Άγγλος ποιητής, φιλέλληνας, γνωστός ως Λόρδος Βύρωνας.
Θεωρείται από τους πλέον σημαντικούς Άγγλους λογοτέχνες του 19ου αιώνα, ενώ στην Ελλάδα είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της επανάστασης του 1821 και εθνικός ευεργέτης.

1849 – Αύγουστος Στρίντμπεργκ, ήταν Σουηδός θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος και ζωγράφος.
Γεννήθηκε το 1849 στη Στοκχόλμη - το τέταρτο παιδί από τα έντεκα της οικογένειας - από μικροαστό πατέρα, έμπορο αποικιακών και υπάλληλο ναυτιλιακής εταιρίας που είχε χρεοκοπήσει, κι από μητέρα κόρη ράφτη, που ήταν παραδουλεύτρα της οικογένειας και που τη στεφανώθηκε ο πατέρας του λίγους μόνο μήνες πριν τη γέννησή του.
Τη μητέρα του ο Στρίντμπεργκ την έχασε από φυματίωση στα δεκατρία χρόνια του κι ο πατέρας του, προτού περάσει χρόνος από το θάνατο της γυναίκας του, ξαναπαντρεύτηκε τη νεαρή γκουβερνάντα των παιδιών του. Μεγαλωμένος μέσα στη μιζέρια και τις στερήσεις, καταπιεσμένος από την κακότητα της μητριάς του, έγινε ένα παιδί υπερευαίσθητο και αντιδραστικό, οξύθυμο και καχύποπτο. Από τα πικρά αυτά βιώματα της παιδικής ηλικίας του, δεν θα κατορθώσει να απαλλαγεί ποτέ "ο γιος της δούλας".
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, η μοναξιά του, μετά τους τρεις αποτυχημένους γάμους του, γίνεται μαρτυρική. Συνδέεται με τη νεαρή ηθοποιό Φάννυ Φάλκνερ, γνωρίζοντας επιτέλους κοντά της μια ήρεμη κι ευτυχισμένη ζωή. Το 1912, στα 63 χρόνια του, πεθαίνει στη Στοκχόλμη από καρκίνο του στομάχου. Το σπίτι που έζησε ο Στρίντμπεργκ, ο "γαλάζιος πύργος", βρίσκεται στην Οδό Ντρότνιγκαταν 85 στη Στοκχόλμη.

1872 - Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας.

1877 - Χιάλμαρ Σαχτ, Γερμανός πολιτικός.

1879 - Φράνσις Πικαμπιά, Γάλλος ζωγράφος και ποιητής.

1891 – Αντόνιο Γκράμσι, Ιταλός φιλόσοφος, συνιδρυτής του ιταλικού κομμουνιστικού κόμματος.
Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci)-(κωμόπολη Άλες Σαρδηνίας, 22 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.
Ήταν ο τέταρτος γιος σε μια οικογένεια με επτά αγόρια, με πατέρα τον αλβανικής καταγωγής Φραντσέσκο Γκράμσι (η οικογένειά του, με πυρήνα το Plataci της Καλαβρίας, μετανάστευσε γύρω στα 1700 στη Νότια Ιταλία), χαμηλόβαθμο δημόσιο υπάλληλο και μητέρα του την Πεππίνα (Τζιουζεππίνα) Γκράμσι, κόρη εφοριακού υπαλλήλου. Σπούδασε με υποτροφία που κέρδισε στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Εκεί μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες και στα 1913 έγινε μέλος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σε πολύ μικρό διάστημα αναδείχτηκε σε καθοδηγητικό στέλεχός του. Το 1914 παίρνει το πτυχίο του και τον επόμενο χρόνο περνά στη σύνταξη της σοσιαλιστικής εφημερίδας του Τορίνο "Il grido del popolo" (Η Κραυγή του Λαού) και λίγο αργότερα στη σύνταξη του κεντρικού οργάνου του Σοσιαλιστικού Κόμματος «Avanti» (Εμπρός) - αρχισυντάκτης τού οποίου είχε διατελέσει παλαιότερα ο φασίστας Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι - και της εβδομαδιαίας "L' Ordine Nuovo" (H Νέα Τάξη).

1898 – Φέρντιναντ Κράμερ, Γερμανός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής.
Ο Φέρντιναντ Κράμερ (Ferdinand Kramer, 22 Ιανουαρίου 1898, Φρανκφούρτη - 4 Νοεμβρίου 1985, Φρανκφούρτη) ήταν σημαντικός Γερμανός αρχιτέκτονας και βιομηχανικός σχεδιαστής. Ο πατέρας του Κράμερ ήταν ιδιοκτήτης του πιο γνωστού των καταστημάτων καπέλων της Φρανκφούρτης.
Το 1916, αμέσως μετά από το πέρασμα του σχολείου, ο Κράμερ έκανε την στρατιωτική θητεία και παρέμεινε στρατιοτης μέχρι το τέλους του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Το επόμενο έτος σπούδασε στο Bauhaus για μερικούς μήνες πριν εγκαταλείψει τη σχολή, αφού απογοητεύτηκε από το τεχνικό επίπεδό της. Κατόπιν άρχισε μια τρίχρονη αρχιτεκτονική εκπαίδευση στο Μόναχο μαζί με τον Θεοντόρ Φίσερ. Ο Κράμερ επέστρεψε στη Φρανκφούρτη το 1922. Λόγω της πληθώρας αρχιτεκτόνων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πληθωρισμού, επικεντρώθηκε στο σχεδιασμό επίπλων για την Θόνετ και στα μεταλλικά προϊόντα, παραδείγματος χάριν την «σομπα Κράμερ», μια σόμπα απο φύλλα λαμαρίνας. Από το 1925 μέχρι το 1930 ο Κράμερ εργάστηκε για το γραφείο του σχεδιασμού πόλεως και προγράμματα κατοικίας Νέα Φρανκφούρτη υπό τον Ερνστ Μαϊ, και ήταν συνεισφέρων στη δεύτερη διάσκεψη του CIAM. Μετά από τις διαφωνίες με το ναζιστικό καθεστώς και την επαγγελματική μη διαθεσιμότητα, ο Κράμερ μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1938 και εργαστηκε σε ποικίλα προγράμματα, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας με τον Νόρμαν Μπελ Γκίντες στα σχέδια για την παγκόσμια έκθεση της Νέας Υόρκης του 1939, σχέδια για τα έπιπλα «knock-down». Ο Κράμερ έγινε αμερικανικός πολίτης το 1945. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία το 1947, ο Κράμερ δίδαξε και χρησίμευσε ως ο διευθυντής της πολεοδομίας στο "Πανεπιστήμιο Γιόχαν Βόλφαγκ Γκέτε" της Φρανκφούρτης, μέχρι την αποχώρησή του στην ιδιωτική πρακτική το 1964. Παντρεύτηκε την Μπέατε Κράμερ και αργότερα με τη Λόρε Κράμερ, η οποία φροντίζει και την κληρονομιά του.

1907 - Ντίξι Ντιν, Άγγλος ποδοσφαιριστής.

1908 - Λεβ Λαντάου, Σοβιετικός φυσικός.

1909 - Ου Θαντ, Βιρμανός διπλωμάτης.

1911 - Μπρούνο Κράισκι, Αυστριακός πολιτικός.

1914 – Δημήτρης Δραγατάκης, Έλληνας συνθέτης.
Ο Δημήτρης Δραγατάκης (22 Ιανουαρίου 1914, Πλατανούσσα Ιωαννίνων - 18 Δεκεμβρίου 2001, Αθήνα) ήταν Έλληνας συνθέτης της κλασικής μουσικής και μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες της ελληνικής έντεχνης μουσικής του 20ού αιώνα. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών βιολί και ανώτερα θεωρητικά. Συμμετείχε επί σειρά ετών στην ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1951-1969) και δίδαξε Ανώτερα Θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο, όπου διετέλεσε επίσης μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος (1977-2001). Ένα μεγάλο μέρος της νεώτερης γενιάς Ελλήνων συνθετών υπήρξαν μαθητές του (Φ. Τσαλαχούρης,Ι. Κονιτόπουλος, Αλ. Μούζας).
Διακρίθηκε σε πολλούς διαγωνισμούς σύνθεσης, ενώ για το σύνολο του έργου του βραβεύτηκε με το Βραβείο "Μαρία ΚάλΛας" από το Γ΄ Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και με το Βραβείο "Γ.Α.Παπαϊωάννου" της Ακαδημίας Αθηνών. Το μουσικό του ιδίωμα είναι αρκετά προσωπικό και αξιοποιεί στοιχεία της μουσικής πρωτοπορίας της εποχής του και της παραδοσιακής μουσικής της Ηπείρου. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του έχει εκδοθεί και δισκογραφηθεί.

1920 – Σερ Αλφ Ράμσεϋ, Άγγλος προπονητής ποδοσφαίρου

1920 - Κιάρα Λούμπιχ, Ιταλίδα ακτιβίστρια.

1940 - Τζον Χερτ, Άγγλος ηθοποιός.

1942 – Μίμης Δομάζος, Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ο Δημήτρης (Μίμης) Δομάζος (Αθήνα, 22 Ιανουαρίου 1942) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν στη θέση του μεσοεπιθετικού. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, καθώς και ένας από τους λίγους Έλληνες ποδοσφαιριστές που η καριέρα του διήρκεσε πάνω από δυο δεκαετίες (21 χρόνια). Είχε το προσωνύμιο ο Στρατηγός. Ο Δομάζος ήταν ένας από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους που μετέφερε την φλόγα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την Άμυνα Αμπελοκήπων και το 1959, σε ηλικία 17 ετών, μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Στο "τριφύλλι" έκανε σπουδαία καριέρα και δικαίως θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν τη φανέλα του αθηναϊκού συλλόγου. Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε συνολικά σε 502 αγώνες πρωταθλήματος, επίδοση που τον κατατάσσει πρώτο σε συμμετοχές στην ιστορία των "πρασίνων". Κορυφαία του στιγμή υπήρξε η συμμετοχή του στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 στο Γουέμπλεϊ, απέναντι στην κορυφαία ομάδα της εποχής στην Ευρώπη, Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε συνολικά 13 τίτλους και ήταν αρχηγός της ομάδας για περίπου 15 χρόνια.
Τη διετία 1978-1980 αγωνίστηκε στην ΑΕΚ κατακτώντας ένα πρωτάθλημα. Το 1980 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με τη φανέλα του οποίου ήθελε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Συνολικά έχει καταγράψει 536 συμμετοχές στο πρωτάθλημα (με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ) και βρίσκεται στην πρώτη θέση όλων των εποχών σε παρουσίες και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει πλέον περισσότερα από 30 χρόνια, παραμένει στην κορυφή του σχετικού πίνακα. Με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ κατέκτησε συνολικά 14 τίτλους.
Στις εθνικές ομάδες
Είναι 50 φορές διεθνής με την Ελλάδα και έχει σημειώσει 4 τέρματα, ενώ για αρκετά χρόνια είχε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Το ντεμπούτο του με τη γαλανόλευκη φανέλα πραγματοποιήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1959 στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης εναντίον της Δανίας.
Στις 11 Νοεμβρίου 1980 στο ίδιο γήπεδο διεξήχθη φιλικός αγώνας εναντίον της Αυστραλίας, στον οποίο τιμήθηκε για την πολυετή προσφορά του στο εθνικό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα αλλά και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Στον συγκεκριμένο αγώνα χρίστηκε σκόρερ, γεγονός που τον καθιστά τον μεγαλύτερο σε ηλικία παίκτη που σκόραρε ποτέ με τη φανέλα της Ελλάδας (σε λιγότερο από τρεις μήνες θα συμπλήρωνε τα 39 του χρόνια). Την εποχή εκείνη ήταν δεύτερος σε συμμετοχές στην ιστορία της Ελλάδας, πίσω από τον Μίμη Παπαϊωάννου.
Τίτλοι - Διακρίσεις
10 Πρωταθλήματα: 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977 (Παναθηναϊκός) και 1979 (ΑΕΚ)
3 Κύπελλα: 1967, 1969 και 1977 (Παναθηναϊκός)
1 Βαλκανικό Κύπελλο συλλόγων: 1977
Φιναλίστ Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1971.


1947 Δέσποινα Γλέζου, μουσικός, τραγουδίστρια.

1949 Στιβ Πέρι, Αμερικανός τραγουδιστής.

1952 – Τάσος Χαλκιάς, Έλληνας ηθοποιός.
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1974 με άριστα. Δάσκαλοί του ο Άγγελος Τερζάκης, ο Γιάννης Σιδέρης, η Μαρία Χορς, η Μαίρη Αρώνη, η Κατερίνα και η Ελένη Χατζηαργύρη. Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1970 ενώ από το 1978 έως το 1990 είναι μέλος του Εθνικού Θεάτρου. Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες καθώς και θεατρικές παραστάσεις. Είναι ιδρυτής της Ανώτερης Σχολής Υποκριτικής "Πρώτη Πράξη".
Έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο και με μια πλειάδα Ελλήνων ηθοποιών, με τους οποίους ανέβασε παραστάσεις στην Επίδαυρο αλλά και πραγματοποίησε περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα.


1953 - Γιάννης Μανδρέκας, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.

1953 - Τζιμ Τζάρμους, Αμερικανός σκηνοθέτης.

1958 – Νίκος Αναστόπουλος, Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Νίκος Αναστόπουλος (Δάφνη Αττικής, 22 Ιανουαρίου 1958) είναι Έλληνας διεθνής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και σήμερα προπονητής. Διακρίθηκε στη θέση του κεντρικού επιθετικού και με τον Ολυμπιακό Πειραιώς σημείωσε 197 τέρματα σε 351 επίσημους αγώνες, κατά τις τρεις του θητείες που συνολικά διήρκεσαν 10 χρόνια.
Σε συλλογικό επίπεδο
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του ΑΟ Δάφνης και στη συνέχεια μεταγράφηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας το 1979, ενώ στο κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1979-80 σκόραρε τρεις φορές απέναντι σε Τβέντε και Γκέτεμποργκ.
Το 1980 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό, με τον οποίο καθιερώθηκε και κατέκτησε τέσσερα πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) και ένα κύπελλο (1981). Αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ Ελλάδας και μια φορά τρίτος σκόρερ Ευρώπης (χάλκινο παπούτσι).
Όλες αυτές οι διακρίσεις παρακίνησαν την ιταλική Αβελίνο να τον αποκτήσει. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, σε μια εποχή που η μεταγραφή Έλληνα ποδοσφαιριστή στο εξωτερικό (πόσο μάλλον σε ένα κορυφαίο πρωτάθλημα όπως το ιταλικό) ήταν σχεδόν ανήκουστη. Στην Ιταλία αγωνίστηκε την περίοδο 1987-88 χωρίς να καταφέρει να προσαρμοστεί, αλλά εκείνη την περίοδο εμφάνισε τη διάσημη πλέον αδυναμία του για τα ακριβά ιταλικά κοστούμια και για όλα τα είδη ιταλικού καφέ. Τότε πρωταγωνίστησε και σε διαφημίσεις διάφορων προϊόντων. Επέστρεψε στην Ελλάδα την επόμενη χρονιά για να αγωνιστεί στον Πανιώνιο.
Την αγωνιστική περίοδο 1989-90 επέστρεψε στον Ολυμπιακό για να κατακτήσει δύο ακόμα κύπελλα Ελλάδας (1990, 1992). Την περίοδο 1992-93 είχε μια καλή χρονιά με τον Ιωνικό, μετά από την οποία επέστρεψε για τρίτη φορά στον Ολυμπιακό, όπου και έκλεισε τη μεγάλη του καριέρα στο 5-2 του σταδίου Καραϊσκάκης επί του Απόλλωνα Θεσσαλονίκης για το κύπελλο στις 11 Νοεμβρίου 1993.
Στις εθνικές ομάδες
Στις 21 Σεπτεμβρίου 1977 μετείχε για πρώτη φορά στην εθνική Ελλάδας με την οποία αγωνίστηκε έως το 1988 σε 74 αγώνες[σ 1] και σκόραρε 29 γκολ, επίδοση που τον κατατάσσει στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών. Αγωνίστηκε στο Eυρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία σημειώνοντας το μοναδικό τέρμα της Ελλάδας στη διοργάνωση, απέναντι στην Τσεχοσλοβακία.
Προηγουμένως είχε αγωνιστεί με τις μικρότερες εθνικές ομάδες, με την Νέων στην προκριματική και στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 1977 σημειώνοντας πέντε γκολ (τα δύο πρώτα στη νίκη με 4-0 επί της Ουγγαρίας στην Κατερίνη την 6η Απριλίου 1977), καθώς και με την Ελπίδων πετυχαίνοντας στις 7 Φεβρουαρίου 1979 το πρώτο ελληνικό γκολ σε φιλικό αγώνα με τη Λιβύη, που έληξε ισόπαλος 2-2.

1959 – Λίντα Μπλαιρ, Αμερικανίδα ηθοποιός, γνωστή ως το κοριτσάκι του Εξορκιστή.

1960 – Μάικλ Χάτσενς, Αυστραλός μουσικός, μέλος του συγκροτήματος INXS.

1962 - Μιζάν Ζαϊνάλ Αμπεντίν, βασιλιάς της Μαλαισίας.

1964 - Στόγιαν Βράνκοβιτς, Κροάτης καλαθοσφαιριστής.

1965 - Νταϊάν Λέιν, Αμερικανίδα ηθοποιός.

1972 - Πάκου Ρόμι, Γιαπωνέζα ηθοποιός.

1973 - Ροζέριο Σένι, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής.

1974 - Τζόζεφ Μούσκατ, Μαλτέζος πολιτικός.

1982 - Φαμπρίσιο Κολοτσίνι, Αργεντίνος ποδοσφαιριστής.

1983 - Διονύσης Ηλιάδης, Έλληνας αθλητής του τζούντο.

1985 - Οριάνθη, Αυστραλή κιθαρίστρια.

1989 - Κώστας Αγέρης, Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης.

1993 - Νέτα Μπαρζιλάι, Ισραηλινή τραγουδίστρια.

1993 - Ρίο Χαριάντο, Ινδονήσιος οδηγός αγώνων.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

627 - Θεοδελίνδη, βασίλισσα των Λομβαρδών.

1188 - Φερδινάνδος Β΄, βασιλιάς του Λεόν.

1341 - Λουδοβίκος Α΄, δούκας του Μπουρμπόν.

1365 - Μαρία του Αρτουά, κόμισσα του Ναμύρ.

1583 - Αντουανέτα των Βουρβόνων, δούκισσα του Γκιζ.

1651 - Ιωάννης Φωκυλίδης Χολβάρντα, Ολλανδός αστρονόμος.

1901 – Βικτώρια Α’, βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η περίοδος της βασιλείας της διήρκεσε εξήντα τρία χρόνια και κατείχε τον τίτλο της πλέον μακροχρόνιας στην ιστορία της Γηραιάς Αλβιόνας, ώσπου στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 την ξεπέρασε σε χρόνια εξουσίας η Βασίλισσα Ελισάβετ Β'.

1919 – Καρλ Λάρσον, Σουηδός ζωγράφος.
Ο Καρλ Λάρσον γεννήθηκε το 1853 στην Γκάμλα Σταν, την παλιά πόλη της Στοκχόλμης. Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, καθώς η οικογένειά του ήταν φτωχή και οι σχέσεις του με τον πατέρα του όχι και τόσο καλές, ευτυχώς όμως στα 13 του πρόσεξε το ταλέντο του ο δάσκαλός του και τον πρότεινε για σπουδές στην Ακαδημία Τεχνών της Στοκχόλμης. Εκεί ο Λάρσον εντυπωσίασε με την τέχνη του, όμως δεν αρκέστηκε στις σπουδές του εκεί και το 1877 έφυγε για το Παρίσι που ήταν το σημαντικότερο κέντρο των τεχνών στη Δύση. Την εποχή αυτή ανακάλυψε τις υδατογραφίες και αφοσιώθηκε πια πλήρως σε αυτές, παραμερίζοντας τα λάδια και αναπτύσσοντας το γνωστό χαρακτηριστικό του στυλ. Εκεί γνώρισε το 1879 την επίσης Σκανδιναβή Καρίν Μπεργκό την οποία παντρεύτηκε το 1883. Στο μεταξύ η φήμη του μεγάλωνε και μεταξύ άλλων κατάφερε να γίνει περιζήτητος σαν εικονογράφος βιβλίων.
Το 1888 η οικογένεια Λάρσον απέκτησε από τον πεθερό του ζωγράφου ένα σπίτι στο χωριό Σάντμπορν βόρεια της Στοκχόλμης και μετακόμισε εκεί. Απέκτησαν 8 παιδιά και εκεί ο ζωγράφος αφιερώθηκε στην εικονογράφηση καθημερινών σκηνών με πρωταγωνιστές την οικογένειά του, το σπίτι του και το χωριό. Ο Λάρσον έγινε διάσημος σαν ο κατεξοχήν ζωγράφος που αποτύπωνε την οικογενειακή ευτυχία μέσα στα έργα του και έκανε διάσημο το σπίτι στο οποίο ζούσε το οποίο υπάρχει ακόμα και λειτουργεί ως μουσείο. Οι υδατογραφίες του έγιναν πασίγνωστες και μέσα από τα βιβλία τα οποία κυκλοφόρησε με αναπαραγωγές των έργων του και θέματα φυσικά γύρω από τη ζωή της οικογένειάς του.

1922 – Βενέδικτος ΙΕ΄, Πάπας Ρώμης.
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ (λατινικά: Benedictus PP. XV, ιταλικά: Benedetto XV, γενν. 21 Νοεμβρίου 1854 - θαν. 22 Ιανουαρίου 1922), γεννημένος Giacomo Paolo Giovanni Batista della Chiesa. Η Παποσύνη του διήρκεσε από τις 3 Σεπτεμβρίου 1914 έως τις 22 Ιανουαρίου 1922, διαδεχόμενος τον Πάπα Πίο Ι΄ (1903-1914). Η θητεία του επηρεάστηκε έντονα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις πολιτικές, κοινωνικές και ανθρωπιστικές συνέπειες του στην Ευρώπη.
Μεταξύ 1846 και 1903, η Εκκλησία βίωσε τα δύο μακρύτερα ποντιφικάτα στην ιστορία μέχρι τότε. Μαζί με τον Πίο Θ΄ και τον Λέοντα ΙΓ΄ κυβέρνησε επί 57 έτη. Το 1914 οι Καρδινάλιοι επέλεξαν τον Ντέλα Κιέζα στην ηλικία των 59, δείχνοντας την επιθυμία τους για ακόμη ένα μακρόβιο ποντιφικάτο στο ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, τον οποίο χαρακτήρισε ως “την αυτοκτονία της πολιτισμένης Ευρώπης". Ο πόλεμος και οι συνέπειές του ήταν το κύριο θέμα επικέντρωσης του Βενέδικτου. Διακήρυξε την ουδετερότητα της Αγίας Έδρας και προσπάθησε από αυτή την προοπτική να διαμεσολαβήσει για ειρήνη το 1916 και το 1917. Αμφότερες οι πλευρές απέρριψαν τις πρωτοβουλίες του. Οι Γερμανοί Προτεστάντες απέρριψαν κάθε “Παπική Ειρήνη” ως προσβλητική. Ο Γάλλος πολιτικός Ζορζ Κλεμανσό θεώρησε την πρωτοβουλία του Βατικανού ως αντιγαλλική.
Έχοντας αποτύχει με τις διπλωματικές πρωτοβουλίες, ο Πάπας επικεντρώθηκε σε ανθρωπιστικές προσπάθειες για να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες του πολέμου, όπως η επίσκεψη σε αιχμαλώτους πολέμου, η ανταλλαγή τραυματισμένων στρατιωτών και οι παραδόσεις τροφίμων σε πληθυσμούς που τα είχαν ανάγκη στην Ευρώπη. Μετά τον πόλεμο, αποκατέστησε τις πληγείσες σχέσεις με τη Γαλλία, η οποία επανεγκαθίδρυσε σχέσεις με το Βατικανό το 1921. Κατά το ποντιφικάτο του, οι σχέσεις με την Ιταλία βελτιώθηκαν επίσης, καθώς ο Πάπας πλέον επέτρεψε στους Καθολικούς πολιτικούς με ηγέτη τον Ντον Λουίτζι Στούρτσο να συμμετάσχουν στα εθνικά πολιτικά της Ιταλίας.
Ο Βενέδικτος εξέδωσε το 1917 τον πρώτο στην ιστορία Κώδικα Κανονικού Δικαίου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, την δημιουργία του οποίου είχε προετοιμάσει με τον Πιέτρο Γκασπάρι και τον Εουτζένιο Πατσέλλι κατά το ποντιφικάτο του Πίου Ι΄. Ο νέος Κώδικας Κανονικού Δικαίου θεωρείται τώρα ότι έχει αναζοωγονήσει την θρησκευτική ζωή και τις δραστηριότητες σε όλη την Εκκλησία. Ονόμασε τον Πιέτρο Γκασπάρι Καρδινάλιο Γραμματέα του Κράτους και προσωπικά χειροτονήθηκε ως Αρχιεπίσκοπος Νούντσιος Ευγένιος Πατσέλλι στις 13 Μαΐου 1917, την ίδια ημέρα της εορτής της εμφαάνισης της Παναγίας στη Φάτιμα. Ο Παγκοσμίος Πολέμος προκάλεσε μεγάλες ζημιές στις αποστολές των Καθολικών σε όλο τον κόσμο. Ο Βενέδικτος αναζωογόνησε τις δραστηριότητες αυτές, ζητώντας να συμμετάσχουν στο Maximum Illud οι Καθολικοί από ολόκληρο τον κόσμο.
Η τελευταία ανησυχία του ήταν η αναδυόμενη δίωξη της Εκκλησίας στην Σοβιετική Ρωσία και ο λοιμός εκεί μετά την επανάσταση. Ο Βενέδικτος ήταν ένθερμος υποστηρικτής του δόγματος της Παρθένου Μαρίας, αφιερωμένος στην προσκύνηση της Παναγίας και ανοιχτός σε νέες προοπτικές της Ρωμαιοκαθολικής Μαριολογίας. Υποστήριξε την θεολογική θέση της Μεσίτριας Παναγίας και εξουσιοδότησε τη γιορτή της Παναγίας Μεσίτριας όλων των Χαρίτων. Μετά από επτά χρόνια στην εξουσία, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΕ΄ πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1922. Με τις διπλωματικές του ικανότητες και το άνοιγμά του προς τη σύγχρονη κοινωνία, "κέρδισε το σεβασμό για τον εαυτό του και τον παπισμό".

1951 – Καρλ Νέσλερ, γερμανός κομμωτής, που ανακάλυψε την περμανάντ. (Γεν. 2/5/1872).

1966 - Χέρμπερτ Μάρσαλ, Άγγλος ηθοποιός.

1969 – Τζούντι Γκάρλαντ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Τζούντι Γκάρλαντ (Judy Garland, 10 Ιουνίου 1922 – 22 Ιουνίου 1969) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Ήταν φημισμένη για τη φωνή της και προσέλκυσε τη διεθνή προσοχή καθ όλην τη διάρκεια της καριέρας της, η οποία διήρκεσε πάνω από σαράντα χρόνια, ως μια ηθοποιός σε μουσικούς και δραματικούς ρόλους στη σκηνή και στην οθόνη. Έλαβε ένα Βραβείο Όσκαρ Τζουβενίλ και κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα καθώς και ένα βραβείο Γκραμι και ένα ειδικό βραβείο Τόνι.
Προτάθηκε για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού για τον ρόλο της στο ριμέικ Ένα Αστέρι Γεννιέται και για Όσκαρ Καλύτερου Υποστηρικτικού Ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία του 1961 Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης. Παραμένει η νεότερη νικήτρια (στο τριακοστό ένατο έτος της ηλικίας της τότε) του Βραβείου Σέσιλ Ντε Μιλ για Ισόβιο Επίτευγμα στη βιομηχανία του κινηματογράφου.
Παρά τις επαγγελματικές τις επιτυχίες, αυτή πάλεψε υπερβολικά στην προσωπική της ζωή, ξεκινώντας από την παιδική της ηλικία. Η ίδια παντρεύτηκε πέντε φορές, με τους τέσσερις γάμους να καταλήγουν σε διαζύγιο. Επίσης πάλεψε με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, τα οποία την οδήγησαν στον θάνατο, στην ηλικία των 47.
Γεννήθηκε ως Φράνσις Ήθελ Γκαμ (Frances Ethel Gumm) στο Γκραντ Ραπιδύ, στη Μινεσότα. Η ίδια ήταν το νεότερο παιδί της Ήθελ Μάριον (Ethel Marion) (17 Νοεμβρίου 1893 – 5 Ιανουαρίου 1953) και του Φράνσις Αβέντ "Φρανκ" Γκαμ (20 Μαρτίου 1886 – 17 Νοεμβρίου 1935). Οι γονείς της ασχολούνταν με το Βοντβίλ, οι οποίοι το ασκούσαν στο Γκραντ Ραπιδύ με στόχο να συντηρήσουν ένα θέατρο κινηματογράφου, στο οποίο εμφανίζονταν Βοντβιλιστικές σκηνές. Η ίδια ήταν Αγγλικής, Σκοτσέζικης και Ιρλανδικής καταγωγής.
Ξεκίνησε την καριέρα της στο στούντιο της MGM όπου εκεί συνέχισε εως τον θάνατό της. Αρχικά ξεκίνησε την καριέρα της ως τραγουδίστρια μαζί με τις αδερφές της, και στην συνέχεια μόνη της χωρίς αυτές.
Προσωπική Ζωή
Η Τζούντι Γκάρλαντ παντρεύτηκε πέντε φορές. Οι γάμοι της ήταν οι εξής:
Ντεΐβιντ Ρόους (1941-1944)
Βιντσέντε Μινέλι (1945-1951)
Σίντνεϊ Λουφτ (1952-1965)
Μαρκ Ήρον (1965-1967)
Μικεΐ Ντινς (1969)
Επίσης είχε τρια παιδιά, την Λάιζα Μινέλι, την Λόρνα Λιφτ και τον Τζεζεφ Λιφτ.
Θάνατος
Στις 22 Ιουνίου 1969, η Τζούντι Γκάρλαντ βρέθηκε νεκρή από τον Μίκεϊ Ντινς στο μπάνιο του ενοικιαζόμενου σπιτιού τους στην Τσέλσι, στο Λονδίνο.Ο δικαστής ερευνών, Γκεΐβιν Θάρντσον επισήμανε στον τύπο ότι η αιτία θανάτου ήταν υπερβολική δόση ναρκωτικών. Επίσης επισήμανε ότι ο θάνατος της ήταν ατύχημα.

1973 – Λίντον Τζόνσον, Αμερικανός πολιτικός και 36ος πρόεδρος των Η.Π.Α.
Ο Λίντον Μπέινς Τζόνσον (Lyndon Baines Johnson, 27 Αυγούστου 1908 - 22 Ιανουαρίου 1973) ήταν ο 36ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Επίσης ήταν ο 37ος αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. επί προεδρίας Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι.
Συχνά αναφέρεται στα αγγλικά με τα αρχικά του ονόματός του LBJ. Γεννήθηκε στο Τέξας στις 27 Αυγούστου 1908. Έγινε πρόεδρος στις 22 Νοεμβρίου του 1963, όταν ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε στο Ντάλας. Ο Λίντον Τζόνσον απέδειξε ότι ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που γνώριζαν πώς να αφήσουν το στίγμα τους στην ιστορία, έστω και αν το στίγμα αυτό είναι αμφιλεγόμενο: ο αγώνας του κατά του ρατσισμού στον αμερικανικό Νότο αλλά και η άμεση, καταστροφική, εμπλοκή των Η.Π.Α. στην τραγωδία του Βιετνάμ σφράγισαν την προεδρική του θητεία. Η προεδρία του, ωστόσο, άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς. Δεινός διαπραγματευτής, ο Τζόνσον εκμεταλλεύτηκε το σύντομο διάστημα ανάμεσα στο Νοέμβριο του 1963 και το καλοκαίρι του 1964 για να πετύχει την ψήφιση, από ένα Κογκρέσο ακινητοποιημένο μέχρι τότε λόγω της διαμάχης προοδευτικών-συντηρητικών, του συνόλου του ριζοσπαστικού νομοθετικού έργου που άφησε πίσω του ο Κένεντι. Η κυριότερη επιτυχία του είναι αναμφισβήτητα ο νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων της 2ας Ιουλίου, με τον οποίο τέθηκαν οριστικά εκτός νόμου οι παρελκυστικές, ρατσιστικές μεθοδεύσεις των πολιτειών του Νότου. Έτσι, όταν τον Αύγουστο του 1964 ήρθε η ώρα του συνεδρίου των Δημοκρατικών, ο πανύψηλος, γεροδεμένος Τεξανός εξασφάλισε το χρίσμα δια βοής, μέσα σε ένα πραγματικό παραλήρημα ενθουσιασμού. Υποψήφιος αντιπρόεδρος επιλέχθηκε ο φιλελεύθερος Χιούμπερτ Χάμφρεϊ. Η εκλογή του Τζόνσον ως προέδρου αποδείχθηκε εύκολη, γιατί στην αντίπερα όχθη της πολιτικής σκηνής, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα επέλεξε ως υποψήφιο έναν υπερσυντηρητικό που αυτοχαρακτηρίστηκε εξτρεμιστής: τον γερουσιαστή Μπάρι Γκολντγουότερ από την Αριζόνα, πολέμιο του αγώνα κατά του ρατσισμού και υπέρμαχο των "απλών λύσεων" για τα προβλήματα της χώρας, όπως τον πυρηνικό βομβαρδισμό του Βιετνάμ, την κατάληψη της Κούβας με εισβολή των Η.Π.Α. και την κατάργηση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αν και γνώριζε καλά ότι η νίκη του ήταν δεδομένη, ο Τζόνσον δεν επαναπαύθηκε. Διέσχισε απ' άκρου εις άκρον την Αμερική κυνηγώντας και την τελευταία ψήφο, υποσχόμενος ειρήνη για τη χώρα και τη δημιουργία της "Μεγάλης Κοινωνίας": μίας Αμερικής χωρίς φτώχεια, ανισότητα και ρατσισμό. Έτσι, στις 3 Νοεμβρίου του 1964, ο αμερικανικός λαός τού χάρισε μία σαρωτική εκλογική νίκη. Ο Τζόνσον έλαβε το 61,1% των ψήφων, κερδίζοντας 44 πολιτείες, έναντι μόλις 6 του Γκολντγουότερ.
Στις 21 Οκτωβρίου του 1966, κατά την επίσκεψή του στη Μελβούρνη, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής από το πλήθος. Ξαφνικά, όμως, δύο νεαροί, διαμαρτυρόμενοι για τον πόλεμο του Βιετνάμ, διέσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και εκσφενδόνισαν κόκκινη μπογιά εναντίον της αυτοκινητοπομπής. Ο ίδιος ο Τζόνσον τη γλίτωσε μάλλον φθηνά με λίγες πιτσιλιές και αποχαιρέτησε τα εμβρόντητα πλήθη υπό μάλλον ασυνήθιστες για πρόεδρο υπερδύναμης συνθήκες. Οι δύο νεαροί δράστες πέρασαν δύο εβδομάδες στη φυλακή.
Στις εκλογές του 1968 ο Λίντον Τζόνσον αποσύρθηκε και δεν έθεσε υποψηφιότητα. Πέθανε στις 22 Ιανουαρίου του 1973.

1977 – Μενέλαος Λουντέμης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Μενέλαος Λουντέμης (1912 - 22 Ιανουαρίου 1977), ήταν Έλληνας λογοτέχνης που γεννήθηκε στο χωριό Αγία Κυριακή του Αιγιαλού της Μικράς Ασίας το έτος 1912. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τάκης Βαλασιάδης, ενώ το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο το εμπνεύστηκε από τον ποταμό Λουδία της μετέπειτα πατρίδας του.
Ήταν το μοναδικό αγόρι από τα πέντε παιδιά του Γρηγόρη Μπαλάσογλου (που με την εγκατάσταση του στην Ελλάδα έγινε Βαλασιάδης) και της Δόμνας Τσουφλίδη. Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα σε πολύ νεαρή ηλικία, δημοσιεύοντας ποιητικές συλλογές στην «Αγροτική Ιδέα» της Έδεσσας το 1927 και το 1928, τις οποίες υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα (Τάκης Βαλασιάδης). Γύρω στο 1930 δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα του στο περιοδικό «Νέα Εστία». Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο του ήταν το 1934 στο διήγημα «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια». Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων του.Τα πλοία δεν άραξαν και με τη Χρυσή Δάφνη Πανευρώπης στο Παρίσι το 1951. Επίσης τιμήθηκε και με το βραβείο <<Μενέλαου Λουντέμη>> που το καθιέρωσε πρός τιμήν του ή Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών καί απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο πεζογράφημα του προηγούμενου έτους. Προς τιμήν του, στο Βουκουρέστι δόθηκε το όνομα του σε δημόσιο κτίριο (Λουντέμειο Μέγαρο). Σύμφωνα με το Βασίλη Βασιλικό, «θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας έπειτα από τον Νίκο Καζαντζάκη».
Πρόσφυγας από την Αγία Κυριακή της Γιάλοβας (Αιγιαλός) της Μικράς Ασίας μετά τον Μεγάλο Ξεριζωμό της Μικρασιατικής Καταστροφής, εγκαθίσταται με την οικογένεια του πρώτα στην Αίγινα, μετά στην Έδεσσα και τελικά στο χωριό Εξαπλάτανος της Πέλλας, στο οποίο έζησε από το 1923 μέχρι το 1932 που έφυγε για την Κοζάνη. Έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας. Η οικογένεια του ήταν εύπορη, αλλά χρεοκόπησε κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και ο Λουντέμης αναγκάστηκε να εργαστεί σκληρά στην εφηβεία του ως λαντζιέρης, λούστρος, ψάλτης, δάσκαλος σε χωριά της Αλμωπίας, ακόμη και ως επιστάτης στα υπό κατασκευή την εποχή εκείνη, έργα του Γαλλικού ποταμού. Στην Δ΄ τάξη του - εξατάξιου τότε - Γυμνασίου «αποσύρθηκε» για πολιτικούς λόγους και απεβλήθη απ' όλα τα Γυμνάσια της χώρας. (Η στράτευσή του στην Αριστερά και η πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ του στοίχισε την αποβολή του απ' όλα τα γυμνάσια της χώρας).
Μέσα από μια οδύσσεια συνεχών μετακινήσεων, από την Έδεσσα σε ένα οικοτροφείο της Κοζάνης κι από εκεί στο Βόλο, ακολουθώντας κάποιο περιφερόμενο «μπουλούκι» της εποχής, φτάνει τελικά στην Αθήνα και συνδέεται στενά με τους Κώστα Βάρναλη, Άγγελο Σικελιανό και Μιλτιάδη Μαλακάση. Ο τελευταίος θα τον βοηθήσει να διοριστεί βιβλιοθηκάριος της «Αθηναϊκής Λέσχης» το 1938 και να ανασάνει κάπως οικονομικά. Την ίδια εποχή, η φιλία του με τον καθηγητή της Φιλοσοφικής Νικόλαο Βέη, θα τον βοηθήσει να παρακολουθήσει ως ακροατής μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών. Θα ακολουθήσουν αρκετές συγγραφικές επιτυχίες και θα γίνει μέλος της Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών, με πρόεδρο τότε τον Nίκο Kαζαντζάκη.
Ο Μενέλαος Λουντέμης άφησε πίσω του πνευματική κληρονομιά περίπου σαράντα πέντε βιβλίων, που τον καθιστούν έναν από τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς και μια κόρη, τη Μυρτώ. Ο Λουντέμης ανήκει στους Έλληνες λογοτέχνες του μεσοπολέμου που στράφηκαν προς τον κοινωνικό ρεαλισμό. Το έργο του καθίσταται ιδιότυπο λόγω του "ερασιτεχνικού" τρόπου γραφής του συγγραφέα, τον οποίον υπηρέτησε με πλήρη συνείδηση, καθώς ο ίδιος υποστήριζε πως δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη. Αντίθετα, σκοπός του είναι η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Το έργο του εντάσσεται στο ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού (Μαξίμ Γκόρκι, Κνουτ Χάμσουν). Χαρακτηρίζεται από τη ρεαλιστική απεικόνιση τοπίων και προσώπων με έντονη αισθηματολογία, που αγγίζει κάποτε και το μελοδραματισμό, βιωματική γραφή, ηθογραφικά και συμβολικά στοιχεία. Ο Λουντέμης έχει την τάση να στρέφεται γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο - αφηγητή, που ανήκει στους περιθωριακούς τύπους των καταπιεσμένων κοινωνικά στρωμάτων και μας δίνει την προσωπική οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου.


1982 – Παντελής Ζερβός, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Παντελής Ζερβός του Δημητρίου υπήρξε δημοφιλής Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου (δεκαετίες '50, '60 και αρχές '70) έπαιζε συνήθως το χαρακτήρα του χωροφύλακα, του πατέρα, του δημάρχου-κοινοτάρχη ή του μέντορα των πρωταγωνιστών, όπου παρουσιαζόταν ως παραδοσιακός και αυστηρός, αλλά πάντοτε δίκαιος και καλός.
Ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εθνικού Θεάτρου. Πραγματοποίησε πολλές θεατρικές περιοδείες εντός και εκτός Ελλάδας, κατά τις οποίες έλαβε πολλές διακρίσεις. Για τη θεατρική του αυτή προσφορά τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α’ από τον Βασιλιά Παύλο.
Ο Παντελής Ζερβός ήταν μόνιμος κάτοικος του Παλαιού Φαλήρου στην Αθήνα και μιλούσε αγγλικά. Απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου του 1982 σε ηλικία 74 ετών. Κηδεύτηκε στο Λουτράκι Κορινθίας. Είχε τρεις κόρες, εκ των οποίων η μία σκοτώθηκε στο σεισμό της Σαντορίνης το 1956, σε ηλικία 08 ετών και, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, είχε θαφτεί ζωντανή.

1990 - Αλέξανδρος Μπάρας, Έλληνας ποιητής.

1991 - Κένας Αρόι, πρόεδρος του Ναουρού.

1994 - Ζαν Λουί Μπαρό, Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης.

1994 – Αριστοτέλης Σαβάλας (Telly Savalas), Ελληνοαμερικανός ηθοποιός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ το 1963 για την ταινία Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ (Birdman of Alcatraz, 1962). Έγινε πολύ γνωστός από την τηλεοπτική σειρά Κότζακ και από την ταινία του Τζέιμς Μποντ On Her Majesty's Secret Service, όπου έπαιξε τον Ernst Stavro Blofeld. Ήταν νονός της Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού Τζένιφερ Άνιστον.

1995 - Ρόουζ Κένεντι, Αμερικανίδα κοσμική.

1997 - Μπίλι Μακένζι, Σκωτσέζος τραγουδιστής.

2008 – Χιθ Λέτζερ, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Χιθ Λέτζερ (Heathcliff Andrew "Heath" Ledger, 4 Απριλίου 1979 - 22 Ιανουαρίου 2008) ήταν Αυστραλός ηθοποιός, βραβευμένος με όσκαρ Β' ανδρικού ρόλου για την ταινία Σκοτεινός Ιππότης.
Γεννήθηκε στο Περθ. Απέκτησε μία κόρη, την Ματίλντα Ρόουζ (Matilda Rose), η οποία είναι καρπός της σχέσης του με την Μισέλ Ουίλιαμς (Michelle Williams). Είχαν συμπρωταγωνιστήσει στην ταινία Το Μυστικό του Brokeback Mountain, ταινία για την οποία προτάθηκε για πρώτη φορά για Βραβείο Όσκαρ το 2005. Τον Σεπτέμβριο του 2007 έγινε γνωστό επίσημα ότι έχουν χωρίσει.
Από τον Νοέμβριο του 2007, ο Χιθ Λέτζερ αντιμετώπιζε διάφορα και παρατεταμένα προβλήματα υγείας, χωρίς να μπορεί να βρει τα αίτια έτσι ώστε να τα αντιμετωπίσει. Βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Μανχάταν στις 22 Ιανουαρίου 2008. Ήταν μόλις 28 ετών. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε δηλητηρίαση από την ταυτόχρονη κατάποση παυσίπονων, αγχολυτικών και υπνωτικών χαπιών και θεωρήθηκε ατύχημα και όχι αυτοκτονία ή θάνατος από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών, όπως έδειχναν οι αρχικές ενδείξεις. Συγκεκριμένα, ο θάνατος του Λέτζερ επήλθε έπειτα από τη λήψη υψηλών δόσεων του οπιοειδούς αναλγητικού OxyContin, των αγχολυτικών Valium και Xanax και των υπνωτικών Restoril και Unisom.

2008 - Κλωντ Πιρόν, Ελβετός γλωσσολόγος.

2019 - Θέμος (Θεμιστοκλής) Αναστασιάδης, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και συντάκτης, με μεγάλη παρουσία στον χώρο της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, καθώς και εκδότης της εφημερίδας Πρώτο Θέμα. (Αθήνα, 6 Ιανουαρίου 1958 – Ζυρίχη, 22 Ιανουαρίου 2019)
Απόφοιτος του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, εργάστηκε ως πολιτικός και οικονομικός συντάκτης σε διάφορες μεγάλες εφημερίδες, ενώ διετέλεσε και διευθυντής της Καθημερινής. Αργότερα εισήλθε στον τηλεοπτικό χώρο παρουσιάζοντας πολλά κυρίως βραδινά χιουμοριστικά talk show, με γνωστότερο το «ΟΛΑ».
Το έργο του είχε κατά καιρούς κατηγορηθεί για σεξισμό, αντισημιτισμό και ρατσισμό.
Το 2007 ενεπλάκη στο σκάνδαλο του Χρήστου Ζαχόπουλου με τη δημοσίευση πορνογραφικού υλικού από το Πρώτο Θέμα.
Το 2017 διαγνώστηκε με καρκίνο και απεβίωσε στις 22 Ιανουαρίου 2019.

2021 - Τιτίκα Σαριγκούλη, ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. (Αθήνα, 30 Νοεμβρίου 1934 - 22 Ιανουαρίου 2021, Αθήνα)
Η Ευσεβία (Τιτίκα) Σαριγκούλη, ήταν Ελληνίδα συγγραφέας και ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Είχε πολλές συμμετοχές σε τηλεοπτικά προγράμματα, σε κινηματογραφικές παραγωγές και σε θεατρικές παραστάσεις.
Σε νεαρή ηλικία σπούδασε ηθοποιός, ξεκινώντας την πορεία της στο χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Το 1960 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στη ταινία «Το μυστικό του κόκκινου μανδύα». Ακολούθησαν δύο ακόμη συμμετοχές στον κινηματογράφο τα επόμενα χρόνια στις ταινίες «Φαίδρα» και «Πρώτο καρδιοχτύπι». Την ίδια δεκαετία ξεκίνησε να ασχολείται πιο ενεργά με τη συγγραφή (ήταν μέλος της Ένωσης Νέων Ελλήνων Λογοτεχνών), ξεκινώντας να γράφει και να εκδίδει διάφορα βιβλία. Για αρκετές δεκαετίες ασχολήθηκε περισσότερο με τη συγγραφή από ότι με την υποκριτική. Μέχρι σήμερα έχει γράψει και κυκλοφορήσει περισσότερα από 60 βιβλία με πιο πρόσφατα τα «Κίλωνας ο Αθηναίος» και «Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Μέγας: Τραγωδία σε πέντε πράξεις».

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, συνέχισε την κινηματογραφική της πορεία. Πιο συγκεκριμένα, το 2004, έπαιξε στην ταινία «Τεστοστερόνη (ταινία)» ενώ το 2005 συμμετείχε στην κωμωδία «Η χορωδία του Χαρίτωνα» και στη διεθνή παραγωγή «Opa!» που μέρος των γυρισμάτων έγιναν στην Ελλάδα. Την ίδια χρονιά έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στην κωμική σειρά «Οδός Παραδείσου 7» με το ρόλο της ηλικιωμένης Νίνας. Ακολούθησαν κι άλλες τηλεοπτικές συμμετοχές σε επεισόδια των σειρών «Μαρία η άσχημη», «Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα», «Αν μ' αγαπάς» και «Singles 2,1/2».

Έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό τη περίοδο 2007-2008, με ρόλο της αθυρόστομης γιαγιάς Τζούλιας στην κωμική σειρά «Μπαμπά μην τρέχεις» σε σκηνοθεσία Θοδωρή Παπαδουλάκη που προβλήθηκε από το Mega Channel. Μετά τη μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία ακολούθησε ο ρόλος της οικιακής βοηθού Πουλχερίας στην κωμική σειρά «Λάκης ο γλυκούλης» όπου πρωταγωνίστησε για δύο σεζόν. Μέσα στα επόμενα χρόνια ακολούθησαν διάφοροι ρόλοι στις σειρές «Με λένε Βαγγέλη», «Πίσω στο Σπίτι», «Με τα παντελόνια κάτω» και «Δια Ταύτα». Επίσης το 2012 συμμετείχε ως γκεστ στο βίντεο κλιπ της Άννας Βίσση για το τραγούδι «Τυραννιέμαι».
Η πιο πρόσφατη τηλεοπτική της συμμετοχή ήταν το 2018 στην ταινία «Οι απάχηδες των Αθηνών», καθώς και στην τηλεοπτική σειρά του ΣΚΑΪ, «Όσο έχω εσένα» Στον κινηματογράφο έλαβε μέρος στις ταινίες «Ακαδημία Πλάτωνος» και «Η Κληρονόμος» το 2009, «I Love Karditsa» και «4 μαύρα κοστούμια» το 2010, «Απ' τα κόκαλα βγαλμένα» το 2011, «Λάρισα Εμπιστευτικό» το 2012. Τελευταία της συμμετοχή στον κινηματογράφο ήταν το 2020, στην ταινία Ciao Italia.

Προσωπική ζωή
Κόρη του Αθανασίου και της Ευφροσύνης, γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα όπου και μεγάλωσε.
Είχε δηλώσει πως δεν παντρεύτηκε ποτέ από προσωπική άποψη καθώς "δεν ήθελε συναίτερο στην ελευθερία της".
Είχε σταθερή πολιτική δράση επί δεκαετίες, ούσα στις τάξεις του ΚΚΕ.
Το 2015 της απονεμήθηκε τιμητικός έπαινος από τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.

Η ηθοποιός πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 2021 από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη.
Η κηδεία της θα πραγματοποιηθεί στις 11:00 το πρωί της Δευτέρας 25 Ιανουαρίου στο Γ' Νεκροταφείο Αθηνών.