DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Σαν σήμερα 16 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

Tsarouxis-Mines-Genaris

Σαν σήμερα 16 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίου Δάνακτος του Αναγνώστου, (Δαν, Δανάη *)

16 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

27 π.Χ.: Ο τίτλος Αύγουστος απονέμεται για πρώτη φορά από τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο στο Γάιο Ιούλιο Καίσαρα Οκταβιανό.

550: Γοτθικός Πόλεμος (535-552): Οι Οστρογότθοι, υπό το βασιλιά Τοτίλα, κατακτούν τη Ρώμη μετά από μακρά πολιορκία, δωροδοκώντας τη φρουρά.

929: Ο εμίρης Αμπντ αρ Ραχμάν Γ' ανακηρύσσει εαυτόν χαλίφη και εγκαθιστά το Χαλιφάτο της Κόρντομπα στην Ισπανία.

1362: Μία από τις χειρότερες καταιγίδες στη Βόρεια Θάλασσα προκαλεί τεράστια παλιρροϊκά κύματα, που καταστρέφουν τη γερμανική νήσο Στραντ και βυθίζουν την πόλη Ράνγκολντ.

1492: Ο Ελιο Αντόνιο ντε Νεμπρίχα που έγραψε την πρώτη γραμματική της ισπανικής γλώσσας παρουσιάζει το έργο του στη βασίλισσα Ισαβέλλα της Καστίλης.

1493: Ο Χριστόφορος Κολόμβος παίρνει το δρόμο της επιστροφής για την Ισπανία από το πρώτο του ταξίδι στο νέο κόσμο.

1547: O Ιβάν ο Τρομερός στέφεται τσάρος της Ρωσίας, σε ηλικία 16 ετών.

1572: Δικάζεται με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας ο Δούκας του Νόρφολκ, για τη συμμετοχή του στη Συνομωσία του Ριντόλφι, που είχε σκοπό την επαναφορά του Καθολικισμού στην Αγγλία. Η συνομωσία στόχευε στη δολοφονία της βασίλισσας Ελισάβετ Α.

1581: Το αγγλικό Κοινοβούλιο θέτει εκτός νόμου το Ρωμαϊκό Καθολικισμό.

1605: Το πρώτο βιβλίο του «Δον Κιχώτη» κυκλοφορεί στη Μαδρίτη.

1707: Το Σκωτσέζικο Κοινοβούλιο επικυρώνει την ένωση της Σκωτίας με την Αγγλία, που θα δημιουργήσει τη Μεγάλη Βρετανία.

1795: Οι Γάλλοι καταλαμβάνουν την Ουτρέχτη της Ολλανδίας.

1804: Ο Γάλλος φυσικός Ζοζέφ Λουί Γκί Λισσάκ ανεβαίνει στα 7,016 μέτρα πετώντας μ' ένα αερόστατο υδρογόνου. Το ρεκόρ του θα παραμείνει αξεπέραστο για 50 χρόνια.

1809: Οι Βρετανοί νικούν τους Γάλλους στη Μάχη της Λα Κορούνια.

1829: Ελληνικός στολίσκος υπό τον Ανδρέα Τενεκέ κυριεύει δύο τουρκικές κανονιοφόρους στο λιμάνι της Πρέβεζας και αιχμαλωτίζει το διοικητή τους Χασάν Πασά μαζί με 24 Τούρκους.

1868: Ένας έμπορος ψαριών από το Ντιτρόιτ, ο Γουίλιαμ Ντέιβις, κατασκευάζει το πρώτο φορτηγό ψυγείο και λύνει το μεγάλο πρόβλημα του επαγγέλματός του.

1878: Εθελοντικά σώματα από την ελεύθερη Ελλάδα εισέρχονται στην Κεντρική Θεσσαλία και υψώνουν στο χωριό Βρύνια τη Σημαία της Επαναστάσεως, παρουσία του πολιτικού αρχηγού της περιοχής, Δ. Οικονομίδη.

1883: Το αμερικανικό Κογκρέσο εγκρίνει την Πράξη των Δημοσίων Υπηρεσιών βάζοντας τα νομικά θεμέλια του συστήματος δημοσίων υπηρεσιών της χώρας.

1896: Διεξάγεται στην Αϊόβα των ΗΠΑ το πρώτο κολεγιακό παιχνίδι μπάσκετ με 5 παίκτες, Chicago- Iowa 15-12. Στα προηγούμενα παιχνίδια έπαιζαν 9 παίκτες.

1900: Η Αμερικανική Γερουσία αποδέχεται την αγγλογερμανική συνθήκη του 1899, με την οποία το Ηνωμένο Βασίλειο αποσύρει τις διεκδικήσεις του από τα νησιά Σαμόα.

1909: Ο Αγγλοιρλανδός εξερευνητής Έρνεστ Σάκλετον ανακαλύπτει το μαγνητικό Νότιο Πόλο.

1920: Τίθεται σε ισχύ η Ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ.

1920: Πραγματοποιείται στο Παρίσι η πρώτη συνεδρίαση της Κοινωνίας των Εθνών, πρόδρομου του ΟΗΕ.

1923: Οι Τούρκοι προετοιμάζονται στην Ανατολική Θράκη με τη μεταφορά στρατιωτών από τη Μικρά Ασία.

1924: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γίνεται πρωθυπουργός της Ελλάδας για 4η φορά.

1929: Με το νόμο 3786 συγκροτείται η Ελληνική Γερουσία.

1933: Μετά την οξεία συζήτηση που διεξήχθη στη Βουλή για την εξαγγελθείσα πολιτική της κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος, ο Παναγής Τσαλδάρης οδηγείται σε παραίτηση. Νέα κυβέρνηση συγκροτεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος, την τελευταία της πολιτικής του καριέρας.

1936: Χρησιμοποιείται στο Hieleah Race Track στο Hieleah της Φλόριντα η πρώτη κάμερα photo finish.

1936: Εκτελείται στην ηλεκτρική καρέκλα ο κατά συρροή δολοφόνος, Άλμπερτ Φις.

1939: Ο Σούπερμαν κάνει την εμφάνισή του ως κόμικ.

1940: Ο Χίτλερ ματαιώνει την επίθεση στη Δύση εξαιτίας της κακοκαιρίας και της καθυστέρησης του γερμανικού σχεδίου επίθεσης κατά του Βελγίου.

1942: Σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα η Αμερικανίδα ηθοποιός Κάρολ Λόμπαρντ, ιδιαίτερα δημοφιλής για τις ρομαντικές κωμωδίες, στις οποίες πρωταγωνίστησε. Παντρεύτηκε το διάσημο Αμερικανό ηθοποιό Κλαρκ Γκέιμπλ το 1939 και υπήρξε μια από τις πιο λαμπρές παρουσίες του Χόλυγουντ τη δεκαετία του 30.

1942: Ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού διαδέχεται το Γκάντι ως ηγέτης του Εθνικού Κογκρέσου των Ινδιών.

1944: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος: Ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, αναλαμβάνει την αρχηγία των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη.

1945: Ο Χίτλερ μετακινείται στο υπόγειο καταφύγιό του στην Καγκελαρία του Βερολίνου.

1947: Ο Ιάννης Ξενάκης υποστηρίζει την πτυχιακή του εργασία στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, με θέμα το οπλισμένο σκυρόδεμα.

1952: Η αγγλική αστυνομία διαλύει με τη βία συγκεντρώσεις μαθητών στην Κύπρο, που ζητούν την ένωση με την Ελλάδα.

1956: Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Γκαμάλ Αμπντάλ Νάσερ, ψηφίζει υπέρ της επανάκτησης της Παλαιστίνης.

1957: Ανοίγει τις πύλες του στο Λίβερπουλ το θρυλικό Cavern Club, όπου το 1961 ο Μπράιν Έπσταϊν θα πρωτοπαρουσιάσει τους Μπιτλς.

1961: Ο Μίκυ Μάντλ γίνεται ο υψηλότερα αμειβόμενος παίχτης του μπέιζμπολ, όταν υπογράφει συμβόλαιο ύψους 75.000 δολαρίων.

1963: Στην Τυνησία, 13 άτομα καταδικάζονται σε θάνατο επειδή σχεδίαζαν τη δολοφονία του Μπουργκίμπα.

1964: Κάνει πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το διάσημο μιούζικαλ "Hello, Dolly".

1966: Ανοίγει τις πύλες της η Μητροπολιτική Όπερα στο Κέντρο Λίνκολν, στη Νέα Υόρκη.

1970: Ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι γίνεται πρωθυπουργός της Λιβύης.

1972: Δύο ελληνικές αμαξοστοιχίες συγκρούονται στο Δοξαρά Λάρισας, με αποτέλεσμα 17 άνθρωποι να σκοτωθούν και 39 να τραυματιστούν.

1973: Καθιερώνεται στην Ευρώπη ο θεσμός του Κυπέλλου Φιλίας & Αλληλεγγύης των Εθνών, το Super Cup, του αγώνα ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον κυπελλούχο.

1974: Κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Πίτερ Μπέντσλι «Jaws» («Στα σαγόνια του καρχαρία»), που μεταφέρθηκε λίγο αργότερα από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ στη μεγάλη οθόνη.

1975: Στη Βόρεια Ιρλανδία, ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός (IRA) κηρύττει τη λήξη της κατάπαυσης πυρός που είχε κρατήσει 25 μέρες.

1979: Mετά την επικράτηση των ισλαμιστών του Αγιατολάχ Χομεϊνί, o Σάχης του Ιράν Μοχάμεντ Ρεζά Παχλεβί εγκαταλείπει τη χώρα για «μακρές διακοπές», διορίζοντας ένα συμβούλιο υπό τον πρωθυπουργό του Σαπούρ Μπακθιάρ να κυβερνά την χώρα. Δε θα επιστρέψει ποτέ.

1980: Αρχίζει η δεύτερη μεγαλύτερη απεργία του κλάδου των τραπεζοϋπαλλήλων, που θα διαρκέσει έως τις 25 Φεβρουαρίου. Γνωστή ως απεργία των 39 ημερών, αφορά το ωράριο και την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τελικά, η ΟΤΟΕ θα επιβάλλει τις απόψεις της.

1980: Η "17 Νοέμβρη" δολοφονεί στο Παγκράτι τον υποδιοικητή των MAT Παντελή Πέτρου και τον οδηγό του Σωτήρη Σταμούλη.

1982: Το Βατικανό και η Βρετανία αποφασίζουν να αποκαταστήσουν τις μεταξύ τους σχέσεις, που είχαν διακοπεί πριν από 450 χρόνια.

1983: Η ελληνική κυβέρνηση δημοσιοποιεί την πρόθεσή της να αγοράσει 120 αεροσκάφη τρίτης γενιάς για την ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας (η αγορά του αιώνα).

1989: Δραματικά είναι τα οικονομικά μέτρα στη Βραζιλία, που πάρθηκαν για τον περιορισμό του πληθωρισμού, ο οποίος καλπάζει με 1000%.

1991: Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ απευθύνει έκκληση προς το Σαντάμ Χουσεΐν για αποχώρηση των ιρακινών στρατευμάτων από το Κουβέιτ, λίγο πριν από την εκπνοή σχετικού τελεσιγράφου του Συμβουλίου Ασφαλείας.

1992: Οι επίσημοι αρχηγοί και οι επαναστάτες του Ελ Σαλβαδόρ, υπογράφοντας τη Συνθήκη Ειρήνης του Σαλπουτελέκ στο Μεξικό, βάζουν τέλος στο 12ετή πόλεμο, που κόστισε τη ζωή σε τουλάχιστον 75.000 άτομα.

1992: Το Ειδικό Δικαστήριο εκδίδει την ετυμηγορία του για το σκάνδαλο της Τράπεζας Κρήτης. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται με ψήφους 7-6, ενώ καταδικάζονται ο Δημήτρης Τσοβόλας σε φυλάκιση 2,5 ετών και ο Γιώργος Πέτσος σε φυλάκιση 12 μηνών.

1993: Στη Νέα Υόρκη, 50.000 περίπου Έλληνες ομογενείς πραγματοποιούν συλλαλητήριο κατά της ένταξης των Σκοπίων στον ΟΗΕ, με το όνομα Μακεδονία.

1994: Ο πρώτος αντιπρόεδρος Γιγκόρ Γκαϊντάρ, ο αρχιτέκτονας των οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Ρωσία, ανακοινώνει την παραίτησή του από την Κυβέρνηση Γέλτσιν μετά τις πρόσφατες αποφάσεις οι οποίες, όπως υποστηρίζει, απειλούν την πορεία των μεταρρυθμίσεων.

1995: Η Βουλή αποφασίζει την αναστολή των διώξεων για την πώληση της ΑΓΕΤ Ηρακλής και των τηλεφωνικών υποκλοπών, με κατηγορούμενους τους Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Ιωάννη Παλαιοκρασά και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο.

1996: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος υπογράφει το υπ' αριθμ. 12/1996 Π.Δ., με το οποίο γίνεται αποδεκτή η επιστολή παραίτησης του Ανδρέα Παπανδρέου.

1996: Κρίση των Ιμίων: Το Υπουργείο Εξωτερικών ζητά αυξημένα μέτρα επαγρύπνησης στην περιοχή των Ιμίων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

1997: Ο ευρωβουλευτής και εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διακυβερνητική Διάσκεψη της Ε.Ε, Γιάννος Κρανιδιώτης, αναλαμβάνει τα καθήκοντα του υφυπουργού Εξωτερικών, στη θέση του παραιτηθέντα Χρήστου Ροζάκη.

1998: Η NASA ανακοινώνει ότι, ο 77χρονος πρώην αστροναύτης Τζον Γκλεν θα επιστρέψει στο Διάστημα όταν εκτοξευτεί το Διαστημικό Λεωφορείο Discovery τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς.

1999: Η Αυστριακή Corinne Rey-Bellet, που ποτέ της δεν είχε κερδίσει αγώνα, γίνεται η πρώτη σκιέρ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που κερδίζει δύο διαφορετικά αγωνίσματα (downhill και super giant slalom) σε μια ημέρα.

2000: Ο Νίκος Νταμπίζας σημειώνει το 5ο του γκολ στον αγώνα Νιουκάστλ - Σαουθάμπτον και γίνεται ο πρώτος αμυντικός της Νιουκάστλ από το 1893, που πετυχαίνει γκολ σε 2 συνεχόμενους αγώνες.

2001: Πυροβολείται ο Λοράν Ντεζιρέ Καμπιλά, πρόεδος της Λαοκρατικής Δημοκρατίας του Κονγκό, στη διάρκεια αποτυχημένου πραξικοπήματος. Θα πεθάνει δυο μέρες αργότερα.

2002: Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ομόφωνα αποφασίζει τον οπλικό αποκλεισμό και πάγωμα των κεφαλαίων του Μπιν Λάντεν της Αλ Κάιντα και των υπολοίπων Ταλιμπάν.

2003: Το Διαστημικό Λεωφορείο Κολούμπια εκτοξεύεται για την τελευταία προγραμματισμένη αποστολή του στο Διάστημα προτού καταστραφεί.

2005: Τραγωδία στην Ξάνθη. Ο 55χρονος οπαδός της τοπικής ομάδας SKODA, Σταμάτης Γεωργιουδάκης, χάνει τη ζωή του, όταν πέφτει επάνω του μία μεταλλική πόρτα του γηπέδου που ξεκολλά από τη θέση της εξαιτίας των ισχυρών ανέμων. Το παιχνίδι με τον Ιωνικό αναβάλλεται.

2005: Την ίδια μέρα, η Ρουμάνα Αντριάνα Ιλιέσκου γίνεται σε ηλικία 66 ετών και 230 ημερών η γηραιότερη γυναίκα στο κόσμο που γεννά παιδί, μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης.

2014: Το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών καταδικάζει τον... Γέροντα Παστίτσιο, κατά κόσμον Φίλιππο Λοΐζο, σε δέκα μήνες φυλάκιση με αναστολή, για εξύβριση θρησκεύματος κατ' εξακολούθηση και συγκεκριμένα του μοναχού Παΐσιου.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1093 - Ισαάκιος Κομνηνός, Βυζαντινός σεβαστοκράτορας.
Ο Ισαάκιος Κομνηνός (16 Ιανουαρίου 1093 - 1152) ήταν ο τρίτος γιος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Κομνηνού και της αυτοκράτειρας Ειρήνης Δούκαινα. Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1093 και πέθανε το 1152 σε ηλικία 59 ετών. Από τον πατέρα του είχε λάβει σε νεαρή ηλικία (μόλις 11 ετών, το 1104) τον τίτλο του Καίσαρα. Μετά το θάνατο του πατέρα του υποστήριξε τον αδελφό του Ιωάννη στη δυναστική διαμάχη με την αδελφή του Άννα, έτσι ο Ιωάννης μετά την αναγόρευσή του σε αυτοκράτορα τον προήγαγε σε σεβαστοκράτορα.

1655 - Μπερνάρ ντε Μονφωκόν, Γάλλος μοναχός.
Ο Μπερνάρ ντε Μονφωκόν (Bernard de Montfaucon, 16 Ιανουαρίου 1655 - 21 Δεκεμβρίου 1741) ήταν Γάλλος μοναχός του τάγματος του Άγιου Βενεδίκτου και λόγιος που ίδρυσε την επιστήμη της παλαιογραφίας, ενώ συγκαταλέγεται μεταξύ των ιδρυτών της μοντέρνας αρχαιολογίας.
Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1655 στον πύργο της Soulatgé στην Κορμπιέρ (Corbières) που βρίσκεται στην σημερινό διαμέρισμα Aude της Γαλλίας. Σε βρεφική ηλικία μετακόμισε οικογενειακώς στον πύργο Roquetaillade. Σχολείο πήγε στο Limoux και δέχτηκε θρησκευτική εκπαίδευση από ηλικίας επτά χρονών. Υπηρέτησε στον Γαλλικό στρατό ως εθελοντής και πήρε μέρος στον Γαλλο-Ολλανδικό πόλεμο του 1673. Κατείχε το βαθμό του αρχηγού γρεναδιέρων και διεύθυνε δύο εκστρατείες υπό τις διαταγές του Λα Τουρ ντ'Ωβέρν. Πήρε μέρος στην μάχη του Μαρίενταλ, ασθένησε όμως στην Σαβέρν (Saverne) της Αλσατίας και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την στρατιωτική σταδιοδρομία, ενώ κατατάχτηκε στο μοναχικό τάγμα των Βενεδικτίνων. Μετά τον θάνατο του πατέρα του εγκαταστάθηκε το 1675 στη μονή του Bream στην Τουλούζη, όπου ασχολήθηκε με την σπουδή αρχαίων γλωσσών, Ελληνικά, Εβραϊκά, Χαλδαιο-Αραμαϊκά, Συριακά και Κοπτικά. Το 1687 έλαβε πρόσκληση στο Αβαείο του Σεν Ζερμέν ντε Πρε όπου συντέλεσε στην έκδοση των ελληνικών έργων των Εκκλησιαστικών Πατέρων. Έγινε μέλος της Γαλλικής ακαδημίας επιγραφών και καλών γραμμάτων (Académie des Inscriptions et Belles-Lettres) το 1719.
Απεβίωσε στις 21 Δεκεμβρίου 1741 στο Αβαείο Σεν Ζερμέν ντε Πρε.

1749 - Βιττόριο Αλφιέρι, Ιταλός δραματουργός.
Ο κόμης Βιττόριο Αλφιέρι (Vittorio Amedeo Alfieri, 16 Ιανουαρίου 1749 - 8 Οκτωβρίου 1803) ήταν Ιταλός δραματουργός και ποιητής.
Γεννήθηκε στο Άστι, σπούδασε, μάλλον επιπόλαια, στη σχολή των ευγενών του Τορίνο και το 1766 ταξίδεψε σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη χωρίς συγκεκριμένο σκοπό. Όταν γύρισε στο Τορίνο φρόντισε να συμπληρώσει την μόρφωσή του και επιδόθηκε στην λογοτεχνία.
Μεγάλη επίδραση στην ζωή του είχε ο ερωτικός του δεσμός με την κόμισσα Άλμπανυ, σύζυγο του πρίγκιπα Καρόλου Εδουάρδου Στούαρτ, διεκδικητή του αγγλικού θρόνου, με την οποία έζησε ως το τέλος της ζωής του.
Εκτός από τις 22 τραγωδίες του, οι οποίες θεωρούνται από τις καλύτερες της ιταλικής γλώσσας και με τις οποίες προσπάθησε να αφυπνίσει την εθνική συνείδηση των συμπατριωτών του, ο Αλφιέρι έγραψε έξι κωμωδίες, λυρική ποίηση και το Περί τυραννίας. Παρά το ότι στο έργο αυτό εκφράζει θερμό έρωτα προς την ελευθερία, ο Αλφιέρι υπήρξε εχθρός της Γαλλικής Επανάστασης (από την οποία κινδύνεψε στο Παρίσι ως ξένος και ευγενής), όπως φαίνεται στο έργο του Ο Μισογάλλος. Έγραψε επίσης μιαν άκρως ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία.

1839 - Σπυρίδων Μαγγίνας, Έλληνας ιατρός.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιανουαρίου 1839. Πατέρας του ήταν ο αγωνιστής της επανάστασης του 1821 Αναστάσιος.
Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στην Αθήνα και μετά το γυμνάσιο τον Σεπτέμβριο του 1856 εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Ιατρικής το 1862 με βαθμό άριστα. Υπηρέτησε δέκα χρόνια ως βοηθός σε στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αιτωλία και μετά μετέβη στην Ευρώπη. Παρακολούθησε ειδικά μαθήματα τρία χρόνια στο Παρίσι και δύο χρόνια στην Βιέννη. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1870 και έγινε υφηγητής της χειρουργικής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο. Το 1874 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής και το 1880 καθηγητής του ίδιου μαθήματος.Το 1881 μετέβη στη Χίο για να καταγράψει μαζί με τον Αναστάσιο Χρηστομάνο τις ζημιές τις οποίες προκάλεσε μεγάλος σεισμός, ενώ κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 παρείχε τις επιστημονικές του γνώσεις. Μετά τον θάνατο του Θεόδωρου Αρεταίου (1893) διορίστηκε διευθυντής της χειρουργικής κλινικής, και το 1898 έγινε ο πρώτος καθηγητής χειρουργικής στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. Κατά το ακαδημαϊκό έτος 1897-1898 διετέλεσε επίσης πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν πρόεδρος του 5ου Πανελλήνιου Ιατρικού Συνεδρίου.
Διαβίωσε άγαμος και πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1920 στην Αθήνα αφήνοντας αξιόλογη περιουσία, η οποία περιήλθε στο Πανεπιστήμιο.

1853 - Αντρέ Μισελέν, γάλλος κατασκευαστής ελαστικών, ιδρυτής της φερώνυμης βιομηχανίας ελαστικών «Michelin». (Θαν. 4/4/1931)

1855 - Ελέανορ Μαρξ, Αγγλίδα ήταν μαρξίστρια συγγραφέας, πολιτική ακτιβίστρια, και μεταφράστρια λογοτεχνικών έργων. Ήταν η νεαρότερη κόρη του Καρλ Μαρξ.
Γεννήθηκε στο Λονδίνο, ήταν η έκτη κόρη του Μαρξ και της γυναίκας του, Τζένι φον Βεστφάλεν (Jenny von Westphalen). Από μικρή την αποκαλούσαν «Tussy». Έδειξε ενδιαφέρον για την πολιτική από νωρίς, σε σημείο που έγραφε γράμματα σε πολιτικούς ενόσω ήταν ακόμη παιδί. Το κρέμασμα των Μαρτύρων του Μάντσεστερ όταν ήταν δώδεκα ετών, για παράδειγμα, της δημιούργησε ψυχικό τραύμα και έπλασε την ισόβια συμπάθειά της για τους Φενοιανούς. Η διήγηση ιστοριών από τον πατέρα της επίσης της έδωσε ένα ενδιαφέρον στη λογοτεχνία, τόσο που μπορούσε να διηγείται προφορικά αποσπάσματα έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήδη από τριών ετών.
Στην ηλικία των δεκάξι, η Ελεονόρα έγινε γραμματέας του πατέρα της και τον συνόδευε σε όλο τον κόσμο σε σοσιαλιστικές ομιλίες. Ένα χρόνω μετά, ερωτεύτηκε τον Hippolyte Lissagaray, ένα δημοσιογράφο και μέλος της Παρισινής Κομμούνας, ο οποίος αναγκάστηκε να φύγει στο Λονδίνο μετά τη καταστολή της Κομμούνας. Παρόλο που συμφωνούσε με το γαμπρό πολιτικώς, ο Καρλ Μαρξ δεν επέτρεψε τη σχέση τους επειδή είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας, με τον Lissagaray να είναι 34 ετών. Η Ελεάνορ το έσκασε από το σπίτι και πήγε στο Μπράιτον να εργαστεί ως δασκάλα. Ένα χρόνο μετά βοήθησε τον Lissagaray να γράψει την Ιστορία της Κομμούνας του 1871 (History of the Commune of 1871). Το βιβλίο, δε, άρεσε τόσο στο πατέρα της που το μετέφρασε στην Αγγλική γλώσσα, κι αυτό ενώ ακόμη δεν συμφωνούσε με την σχέση της κόρης του με το συγγραφέα του. Το 1880, ο Μαρξ άλλαξε άποψη, όμως, και τελικά επέτρεψε το γάμο τους, αλλά μετά από την συμφωνία του πατέρα της η Ελεάνορ αισθανόταν αμφιβολίες και τελικά τα χάλασε με το φίλο της το 1882.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1880 η Ελεάνορ έπρεπε να βοηθάει τους ηλικιωμένους γονείς της, όμως η μητέρα της πέθανε το Δεκέμβρη του 1881 και ο πατέρας της το Μάρτιο του 1883. Ο πατέρας της της ανέθεσε την επιμέλεια της έκδοσης των χειρογράφων του που δεν είχαν ακόμη εκδοθεί και την αγγλόφωνη έκδοση του κύριου έργου του, Το Κεφάλαιο (Das Kapital).

1866 - Πέρσι Πίλτσερ,ήταν Βρετανός εφευρέτης και πρωτοπόρος της αεροπορίας ο οποίος ήταν ο σημαντικότερος πειραματιστής της μη τροφοδοτούμενης πτήσης στη χώρα του στα τέλη του 19ου αιώνα. (16 Ιανουαρίου 1866 – 2 Οκτωβρίου 1899)
Σχεδίαζε να πετάξει με ένα μηχανοκίνητο αιωρόπτερο, αλλά σκοτώθηκε σε συντριβή ανεμοπτέρου λίγο πριν το πραγματοποιήσει.

1875 - Λέονορ Μικαέλις, Γερμανός βιοχημικός.
Ο Λέονορ Μικαέλις (γερμ. Leonor Michaelis (16 Ιανουαρίου 1875 - 8 Οκτωβρίου 1949) ήταν Γερμανός βιοχημικός, φυσικοχημικός και ιατρός, γνωστός κυρίως για το έργο του με την Μωντ Μέντεν (Maud Menten) σχετικά με την κινητική των ενζύμων και τη γνωστή εξίσωση Michaelis – Menten το 1913.
Ο Λέονορ Μικαέλις ήταν βιοχημικός και φυσικός. Γεννήθηκε στο Βερολίνο της Γερμανίας στις 16 Ιανουαρίου του 1875 και αποφοίτησε από το φιλολογικό γυμνάσιο της Κολωνίας το 1893 κατόπιν των εξετάσεων Abiturienten. Στο γυμνάσιο αυτό για πρώτη φορά προκλήθηκε το ενδιαφέρον του στο πεδίο της φυσικής και της χημείας, καθώς είχε ενθαρρυνθεί από τους δασκάλους του να αξιοποιήσει τα σχετικά αχρησιμοποίητα εργαστήρια του σχολείου του.
Άρχισε τις μελέτες του στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Βερολίνου το 1893. Ανάμεσα στους δασκάλους του ήταν ο Εμίλ ντυ Μπουά-Ρεϊμόν (Emil du Bois – Reymond) για την φυσιολογία, ο Έμιλ Φίσερ (Emil Fischer) για την χημεία και ο Όσκαρ Χέρτιχ (Oskar Hertwig) για την ιστολογία και την εμβρυολογία.
Κατά την παραμονή του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, εργάστηκε στο εργαστήριο του Χέρτβιχ, όπου του δόθηκε βραβείο για ένα έγγραφο σχετικά με την ιστολογία της έκκρισης του γάλακτος. Η διδακτορική διατριβή του για τον προσδιορισμό διάσπασης σε αυγά βατράχου τον οδήγησε να γράψει ένα βιβλίο για την εμβρυολογία. Μέσα από το έργο του στο εργαστήριο του Χέρτβιχ γνώρισε τον Πάουλ Έρλιχ (Paul Ehrlich) και το έργο του για την κυτταρολογική εξέταση αίματος (εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο του Έρλιχ μεταξύ 1898 – 1899).
Πέρασε τις εξετάσεις της ιατρικής σχολής το 1896 στο Φράιμπουργκ, και στη συνέχεια μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου έλαβε το διδακτορικό του το 1897. Αφού πήρε το πτυχίο της ιατρικής, εργάστηκε ως βοηθός στο εργαστήριο του Μόριτς Λίττεν (Moritz Litten, 1899 – 1902) και του Ερνστ Βίκτορ φον Λέιντεν (Ernst Viktor von Leyden, 1902 – 1906).
Ο Λέονορ Μικαέλις υπήρξε λέκτορας το 1924 και το 1946. Εκλέχτηκε μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης το 1929, και μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών το 1943. Τέλος το 1945 αναγορεύτηκε σε επίτιμο LL.D. από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.

1893 - Περικλής Βυζάντιος, Έλληνας ζωγράφος.
Ο Περικλής Βυζάντιος (Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 1893 – Αθήνα, 9 Φεβρουαρίου 1972) ήταν διακεκριμένος Έλληνας μεταϊμπρεσιονιστής ζωγράφος.

Ο Βυζάντιος ασχολήθηκε κυρίως με την τοπιογραφία και τις προσωπογραφίες Κατά τα πρώτα χρόνια της πορείας του ήταν εμφανής η επιρροή του από τη μαθητεία του στη Γαλλία. ανήκουν έργα επηρεασμένα από τη γαλλική καλλιτεχνική παράδοση, Χαρακτηρίζεται ως ιμπρεσιονιστής ζωγράφος και διακρίθηκε για τη θετική του επιρροή στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Ελλάδας.
Μετά τον θάνατό του, η κόρη του, Μαριλένα Λιακοπούλου, δώρισε έργα του καλλιτέχνη για να εκτεθούν μόνιμα στην Ύδρα, στο παλιό αρχοντικό Λαζάρου Κουντουριώτη. Ο γιος του καλλιτέχνη, Ντίκος Βυζάντιος (Αθήνα, 1924 – Μαγιόρκα Ισπανίας, 10 Αυγούστου 2007) ήταν επίσης διακεκριμένος ζωγράφος που έζησε σχεδόν μόνιμα στην Γαλλία. Αναδρομικές εκθέσεις με έργα του Περικλή Βυζάντιου διοργανώθηκαν στην Θεσσαλονίκη το 1984 και στην Αθήνα το 1994.

1898 - Ίρβινγκ Ράπερ, Άγγλος σκηνοθέτης.

1901 - Φουλχένσιο Μπατίστα, Κουβανός δικτάτορας.

1908 - Γκίντερ Πρίεν, Γερμανός κυβερνήτης υποβρυχίου.
Ο Υποπλοίαρχος Γκίντερ Πρίεν (Günther Prien, 16 Ιανουαρίου 1908, πιθανόν 7 Μαρτίου 1941) ήταν ένας από τους πλέον γνωστούς κυβερνήτες γερμανικών υποβρυχίων κατά τη Μάχη του Ατλαντικού στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τιμήθηκε με το Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός. Υπό τη διακυβέρνησή του το υποβρύχιο U-47 βύθισε περισσότερα από 30 συμμαχικά σκάφη, συνολικής χωρητικότητας 200.000 τόνων. Η σημαντικότερη βύθιση που πέτυχε ο Πρίεν ήταν αυτή του βρετανικού θωρηκτού "Ρόγιαλ Όακ" (HMS Royal Oak) όταν αυτό βρισκόταν αγκυροβολημένο στον Ναύσταθμο του Βρετανικού Μητροπολιτικού Στόλου του Σκάπα Φλόου.

1917 - Ζιστέν Αχομαντεγκμπέ-Τομετέν, πρωθυπουργός της Δαχομέης.

1920 - Γουόλτερ Φρέντερικ Μόρισον, Αμερικανός εφευρέτης.

1931 - Γιοχάνες Ράου, Γερμανός πολιτικός.

1932 - Νταϊάν Φόσεϊ, Αμερικανή ανθρωπολόγος.

1934 - Μέριλυν Χορν, Αμερικανίδα μεσόφωνος.

1935 - Ούντο Λάτεκ, Γερμανός προπονητής ποδοσφαίρου.

1940 - Φραντς Μιντεφέρινγκ, Γερμανός πολιτικός.

1946 - Γκράχαμ Μάστερτον, Σκωτσέζος συγγραφέας.
Ο Γκράχαμ Μάστερτον (Graham Masterton, Εδιμβούργο, 16 Ιανουαρίου 1946) είναι Βρετανός συγγραφέας τρόμου. Ξεκινώντας αρχικά την καριέρα του ως συντάκτης στο βρετανικό περιοδικό Mayfair καθώς και στην βρετανική έκδοση του Penthouse, το πρώτο του μυθιστόρημα, Το Μανιτού, δημοσιεύθηκε το 1976, ενώ γυρίστηκε αργότερα και σε ταινία. Με τα επόμενα έργα του απέσπασε θετικές κριτικές και κέρδισε διάφορα βραβεία της λογοτεχνίας τρόμου και μυστηρίου, ενώ αρκετά μυθιστορήματά του μεταφέρθηκαν έπειτα στον κινηματογράφο. Εκτός από μυθιστορήματα, ο Μάστερτον έχει γράψει αρκετές συλλογές διηγημάτων, αλλά και κάποια βιβλία που αφορούν οδηγίες για το σεξ.
Ο Μάστερτον ζει σήμερα μαζί με τη γυναίκα του στο Κορκ της Ιρλανδίας.

1948 - Τζον Κάρπεντερ, Αμερικανός σκηνοθέτης.
Ο Τζον Χάουαρντ Κάρπεντερ (John Howard Carpenter, 16 Ιανουαρίου 1948 - ...) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, μοντέρ και συνθέτης. Αν και έχει εργαστεί σε πολλά είδη ταινιών, ξεχωρίζει κυρίως για τις ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας της δεκαετίας του 1970 και του 1980.
Μερικές από τις ταινίες στην καριέρα του ήταν κριτικές και εμπορικές αποτυχίες, με τις αξιοσημείωτες εξαιρέσεις των ταινιών Η Νύχτα με τις Μάσκες (1978) (Ηalloween) και Απόδραση από τη Νέα Υόρκη (1981) (Escape fron New York). Ωστόσο, πολλά από τα έργα του από τη δεκαετία του 1970 και του 1980, όπως Dark Star (1974), Assault on Precinct 13 (1976), The Thing (1982), Starman (1984), Big Trouble in Little China (1986) και They Live (1988) από τότε έχουν θεωρηθεί ως καλτ, ενώ ο Κάρπεντερ έχει αναγνωριστεί ως ένας σκηνοθέτης με επιρροή.

1959 - Sade, Nιγηριανή τραγουδίστρια.

 

1961 - Κέννεθ Σίβερτσεν, Νορβηγός συνθέτης, ποιητής και κωμικός.

1963 - Τζέιμς Μέι, Άγγλος δημοσιογράφος.
Ο Τζέιμς Ντάνιελ Μέι (James Daniel May, 16 Ιανουαρίου 1963) είναι Άγγλος παρουσιαστής και δημοσιογράφος. Είναι συμπαρουσιαστής στην εκπομπή αυτοκινήτου Top Gear, μαζί με τους Τζέρεμι Κλάρκσον και Ρίτσαρντ Χάμοντ.
Ο Μέι έχει παρουσιάσει διάφορα προγράμματα μεταξύ των οποίων εκπομπές σχετικά με την επιστήμη, την τεχνολογία, τα παιχνίδια, την κουλτούρα του κρασιού και τα δεινά της λεβεντιάς στη σύγχρονη εποχή. Επίσης, έγραφε και την εβδομαδιαία στήλη σχετικά με το αυτοκινήτο στην εφημερίδα The Daily Telegraph.
Ο Τζέιμς Μέι γεννήθηκε στο Μπρίστολ και έχει άλλα τρία αδέρφια (δύο κορίτσια και ένα αγόρι). Ο Μέι έχει πάει δημοτικό στο Νιούπορτ και γυμνάσιο έχει πάει στο Oakwood, το οποίο βρίσκεται στο Νότιο Γιόρκσαϊρ.
O Μέι έχει σπουδάσει μουσική στο Κολέγιο Pendle. Μετά την αποφοίτητσή του, ο Μέι εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα σε νοσκομείο του Τσέλσι ως συντηρητής του αρχείου

1979 - Aaliyah, Αμερικανίδα τραγουδίστρια.
Η Aaliyah Dana Haughton (16 Ιανουαρίου 1979 - 25 Αυγούστου 2001), γνωστή ως Aaliyah, ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια, χορεύτρια, ηθοποιός και μοντέλο.
Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και μεγάλωσε στο Ντιτρόιτ του Μίσιγκαν. Σε νεαρή ηλικία, εμφανίστηκε στην τηλεόραση, στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Star Search, όπου τραγούδησε μαζί με την Gladys Knight. Στην ηλικία των 12, υπέγραψε με τη δισκογραφική εταιρία Jive Records και τη Blackground Records, από το θείο της Barry Hankerson. Ο θείος της, τη σύστησε στον R. Kelly, ο οποίος έγινε μέντοράς της, καθώς και παραγωγός της πρώτης της δισκογραφικής δουλειάς Age Ain't Nothing but a Number. Το άλμπουμ πούλησε τρία εκατομμύρια αντίτυπα στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε διπλά πλατινένιο. Μετά από ισχυρισμούς παράνομου γάμου με τον Kelly, η Aaliyah έληξε το συμβόλαιό της με την Jive και υπέγραψε με την Atlantic Records.

1987 - Μαρίνος Πρεβένιος, Έλληνας αθλητής της ξιφασκίας.

1988 - Νίκλας Μπένττνερ, Δανός ποδοσφαιριστής.

 

Θάνατοι σαν σήμερα

309 - Πάπας Μάρκελλος Α΄.
Ο Πάπας Μάρκελλος Α΄ (Papa Marcello I, 255 - 16 Ιανουαρίου 309) διετέλεσε επίσκοπος Ρώμης για ένα μόλις έτος, από το 308 μέχρι 309. Εξορίστηκε κατά διαταγή του Αυτοκράτορα Μαξεντίου.
Έχει ανακηρυχθεί άγιος και τιμάται από τους Καθολικούς στις 16 Ιανουαρίου.

970 - Πολύευκτος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Πολύευκτος ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 956-970.
Ήταν μοναχός στη νήσο Πρώτη και ήταν γνωστός για τη θεολογική του παιδεία, τη σεμνότητα και την εγκράτειά του. Από εκεί κλήθηκε το 956 να διαδεχτεί τον Θεοφύλακτο.
Ο ζήλος της πίστης του και η ρητορική του δεινότητα του προσέδωσαν το προσωνύμιο «δεύτερος Χρυσόστομος». Οι διαμαρτυρίες του ενάντια στις πράξεις και την ηθική των υπουργών, αλλά και εναντίον των όρων του Ενωτικού Τόμου, εξόργισαν τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ΄, ο οποίος όμως πέθανε πριν προλάβει να τον καθαιρέσει. Έμεινε επίσης γνωστός για την αγέρωχη στάση του έναντι του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, όταν αυτός επιχείρησε να επιβάλει διάταγμα με το οποίο θα αγιοποιούνταν οι πεσόντες στον πόλεμο κατά των Μουσουλμάνων. Αλλά και έναντι του Ιωάννη Τσιμισκή, μετά τη δολοφονία του Νικηφόρου Φωκά, επιβάλλοντάς του να τιμωρήσει τους δολοφόνους του και να απομακρύνει από το παλάτι τη Θεοφανώ, της οποίας θα γινόταν ο τρίτος σύζυγος. Του ζήτησε επίσης να ακυρώσει τη νομοθεσία του Νικηφόρου που στρεφόταν κατά των μοναστηριών και να αναγνωρίσει των Πατριάρχη ως υπεράνω όλων των εκκλησιαστικών υποθέσεων, ως όρους προκειμένου να τον στέψει αυτοκράτορα.
Επί των ημερών του έλαβε χώρα η επίσκεψη της Όλγας του Κιέβου στην Κωνσταντινούπολη (957), η οποία βαπτίστηκε από τον ίδιο. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του επίσης ιδρύθηκαν οι μονές Μεγίστης Λαύρας και Ιβήρων στο Άγιο Όρος.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 970 και τιμάται ως άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 5 Φεβρουαρίου.

1327 - Νικηφόρος Χούμνος, Βυζαντινός λόγιος και αξιωματούχος.
.Ο Νικηφόρος Χούμνος (1250 - 16 Ιανουαρίου 1327) ήταν Βυζαντινός λόγιος και αξιωματούχος της πρώιμης Παλαιολόγειας περιόδου και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που συνέβαλαν στην άνθηση των γραμμάτων και των τεχνών κατά τη λεγόμενη Παλαιολόγεια Αναγέννηση.
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη γύρω στα 1250. Καταγόταν από επιφανή οικογένεια και έλαβε επιμελημένη μόρφωση. Υπήρξε μάλιστα μαθητής του Γεωργίου του Κύπριου. Κατέλαβε σημαντικά αξιώματα επί Μιχαήλ Η' και Ανδρονίκου Β', φτάνοντας μέχρι το αξίωμα του πρωθυπουργού. Συνδέθηκε με την αυτοκρατορική οικογένεια όταν η κόρη του Ειρήνη παντρεύτηκε έναν από τους γιούς του αυτοκράτορα Ανδρονίκου. Το 1315 αντικαταστάθηκε στο αξίωμα του πρωθυπουργού από τον Θεόδωρο Μετοχίτη και αργότερα εκάρη μοναχός με το όνομα Ναθαναήλ. Πέθανε το 1327. Συνέγραψε πλήθος έργων με αντιλατινικό και αντιπλατωνικό περιεχόμενο, καθώς και ρητορικού χαρακτήρα, τα οποία παραμένουν αδημοσίευτα.

1343 - Ροβέρτος, βασιλιάς της Νάπολης.

1595 - Μουράτ Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος.

1794 - Έντουαρντ Γκίμπον, Άγγλος ιστορικός.
Ο Έντουαρντ Γκίμπον (Edward Gibbon, γνωστός μερικές φορές στα ελληνικά σαν Εδουάρδος Γίββων, 8 Μαΐου 1737 – 1794) ήταν Άγγλος ιστορικός. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψής του στη Ρώμη το 1764 φέρεται ότι συνέλαβε την ιδέα της συγγραφής ενός έργου η συγγραφή του οποίου διάρκεσε από το 1776 έως το 1788. Στο έργο του ανιχνεύεται η σύνδεση του αρχαίου και του σύγχρονου κόσμου, με την διαπραγμάτευση θεμάτων όπως η εγκαθίδρυση του χριστιανισμού, οι Τεύτονες, οι κατακτήσεις του Ισλάμ και οι Σταυροφορίες.

1844 - Ρωξάνδρα Στούρτζα, Ελληνίδα κοσμική.
Στις αρχές του 1806 ο πατέρας της την εισήγαγε στην αυλή του τσάρου Αλέξανδρου A' και κέρδισε τις εντυπώσεις και την εκτίμηση λόγω της ευγένειάς της και της ευφυίας της τόσο που διορίστηκε Κυρία επί των τιμών, αρχικά της αυτοκράτειρας μητέρας Μαρίας Θεοδώρεβνας και μετά της Γερμανίδας αυτοκράτειρας Ελισσάβετ, συζύγου του τσάρου.

1885 - Εντμόν Αμπού, Γάλλος συγγραφέας.
Ο Εντμόν Αμπού (Edmond About, συναντάται και ως Εδμόνδος Αμπού, 1828–1885) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, δημοσιολόγος και δημοσιογράφος. Σπούδασε -μετά διακρίσεων- στην École Normale και εργάστηκε για δύο περίπου χρόνια στην Γαλλική Σχολή Αθηνών. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1853 και επιδόθηκε στην συγγραφή και στην δημοσιογραφία.
Η πολιτική του τοποθέτηση ήταν μάλλον ασταθής αλλά από το 1872 μέχρι το 1878 η εφημερίδα του XIXe Siècle (Δέκατος ένατος Αιώνας), ασκούσε μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη –στο πλευρό της δημοκρατικής παράταξης πλέον. Το 1884 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας αλλά πέθανε πριν προλάβει να καταλάβει την θέση του. Ο τάφος του βρίσκεται στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ στο Παρίσι.

1886 - Αμίλκαρε Πονκιέλλι, Ιταλός συνθέτης.
Ο Αμίλκαρε Πονκιέλλι (Amilcare Ponchielli, 31 Αυγούστου 1834 − 16 Ιανουαρίου 1886) ήταν Ιταλός συνθέτης. Αν και ήταν πολύ δημοφιλής κατά την διάρκεια της ζώης του, η μόνη όπερά του που εκτελείται σήμερα συχνά, με την εισαγωγή μεγαλύτερης ορχήστρας και πιο περίπλοκης ενορχήστρωσης, είναι η La Gioconda στην οποία κυρίως οφείλει την φήμη του.

1891 - Λεό Ντελίμπ, Γάλλος συνθέτης.
Ο Λεό Ντελίμπ (Clément Philibert Léo Delibes, 21 Φεβρουαρίου 1836 - 16 Ιανουαρίου 1891) ήταν Γάλλος συνθέτης όπερας και μπαλλέτου. Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα μπαλλέτα Coppélia και Sylvia και οι όπερες Le roi l'a dit και Lakmé. Κάποιοι μουσικολόγοι πιστεύουν ότι τα μπαλλέτα που περιλαμβάνονται στην όπερα του Σαρλ Γκουνό Faust στην πραγματικότητα συνετέθησαν από τον Ντελίμπ. Πέθανε στο Παρίσι στις 16 Ιανουαρίου 1891.
Ο Ντελίμπ γεννήθηκε στο Σαιν-Ζερμαίν-ντυ-Βαλ (Saint-Germain-du-Val) του Σαρτ (Sarthe) το 1836. Ο πατέρας του ήταν ταχυδρόμος και η μητέρα του ταλαντούχος ερασιτέχνης μουσικός. Ο παππούς του ήταν τραγουδιστής της όπερας. Μεγάλωσε κυρίως υπό την επίβλεψη της μητέρας του, καθώς ο πατέρας του απεβίωσε πρόωρα. Το 1871 ο Ντελίμπ νυμφεύτηκε την Λεοντίν Εστέλ Ντεναίν (Léontine Estelle Denain). Ο αδελφός του Μισέλ μετανάστευσε στην Ισπανία και ήταν ο παππούς του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ Ντελίμπ.
Το 1847 ο Ντελίμπ άρχισε να σπουδάζει σύνθεση στο Ωδείο των Παρισίων (Paris Conservatoire) με καθηγητή τον Αντόλφ Αντάμ (Adolphe Adam). Ένα χρόνο αργότερα άρχισε να παίρνει μαθήματα φωνητικής, αν και τελικά ήταν πολύ καλύτερος ως εκτελεστής οργάνου παρά στη φωνητική. Διορίστηκε αρχικά ως "ακομπανιατέρ" στις πρόβες και διευθυντής χορωδίας στο Λυρικό Θέατρο (Théâtre Lyrique), στη συνέχεια δεύτερος διευθυντής χορωδίας στην Όπερα των Παρισίων, το 1864, και ως εκτελεστής οργάνου στην Σαιν-Πιέρ-ντε-Σαγιό (Saint-Pierre-de-Chaillot) κατά την περίοδο 1865 – 1871, ενώ άρχισε να ασχολείται με τη σύνθεση. Η πρώτη του οπερέτα είχε τον τίτλο Deux sous de charbon, ή Le suicide de Bigorneau (1856), την οποία συνέθεσε ως παραγγελία του Folies-Nouvelles.

Η σύνθεση της καντάτας Algers για τον Ναπολέοντα Γ΄ τράβηξε την προσοχή των κρατικών παραγόντων. Συνέπεια αυτού ήταν η συνεργασία του με τον Λεόν Μινκύς (Léon Minkus) συνθέτοντας τμήματα του μπαλέτου La source το 1866, κάτι που τον έφερε σε επαφή με τον κόσμο της μουσικής μπαλέτου. Το 1867 συνέθεσε το ντιβερτιμέντο Le jardin animé στην αναβίωση του μπαλέτου Le corsaire των Ζοζέφ Μαζιλιέ (Joseph Mazilier) και Αντόλφ Αντάμ. Συνέθεσε, επίσης, μία λειτουργία (Missa Brevis) και συνέχισε συνθέτοντας μια οπερέτα ανά έτος, ενώ παράλληλα συνέθετε μουσική για το θέατρο, όπως χορούς και άριες για την θεατρική παράσταση του έργου του Ουγκώ Le roi s'amuse, το ίδιο έργο που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τον Ριγκολέττο του Τζουζέπε Βέρντι.
Η πραγματική αναγνώριση και καθιέρωσή του ήλθαν το 1870, με την μεγάλη επιτυχία του μπαλέτου του Coppélia, που παραμένει η πλέον γνωστή και αντιπροσωπευτική του σύνθεση.

1892 - Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, Έλληνας λόγιος.
Ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής ήταν φαναριώτης λόγιος, ρομαντικός ποιητής της Α' Αθηναϊκής Σχολής, πεζογράφος, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διπλωμάτης.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο Μέγα Ρεύμα (Αρναούτκιοϊ) στις 27 Δεκεμβρίου του 1809. Μητέρα του Αλέξανδρου ήταν η Ζωή Λαπίθη, κόρη του Ευστάθιου Λαπίθη από τη Ζαγορά του Πηλίου, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το εμπόριο πολύτιμων λίθων και είχε οικονομική άνεση. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο Βουκουρέστι, στην αυλή του ηγεμόνα της Βλαχίας Αλέξανδρου Σούτσου, που ήταν θείος του πατέρα του. Από την Κωνσταντινούπολη έφυγαν οικογενειακώς η οικογεινειακή τους οικία καταστράφηκε από πυρκαγιά. Για τις πρώτες σπουδές του στα ελληνικά γράμματα ο πατέρας του είχε μισθώσει έναν αθηναίο οικοδιδάσκαλο, τον Κωνσταντίνο Πιττάρη, ο οποίος αργότερα θα διατελέσει συμβολαιογράφος στην Αθήνα. Επίσης, πρώτος του δάσκαλος ήταν και ο Δημήτριος Χρηστίδης, μετέπειτα Υπουργός Εσωτερικών (1833, 1849) και Εξωτερικών (1841) του νεοσύστατου κράτους. Όταν ξέσπασε ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας, η οικογένειά του, διωκόμενη από τους Τούρκους, κατέφυγε στη Στεφανούπολη της Ρουμανίας, όπου έμεινε για έναν χρόνο (1821-1822). Εκεί μικρός Αλέξανδρος πήγε σε ελληνικό σχολείο, ενώ ταυτόχρονα διδάσκεται και στο σπίτι, μαζί με τα παιδιά των ηγεμόνων, από τον δάσκαλο Κωνσταντίνο Γαλάτη. Έναν χρόνο αργότερα, την Άνοιξη του 1822, μετακόμισαν στην Οδησσό, όπου η οικογένεια έμεινε για ένα διάσημα στην οικία της Μαρίας Σούτσου, αδελφής της μητέρας του Αλέξανδρου Ραγκαβή. Ο Αλέξανδρος φοίτησε στο Λύκειο με συμμαθητή, και αργότερα συνάδελφό του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον ιστορικό Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, αλλά και με τον Γρηγόριο Καμπούρογλου. Στο Λύκειο παρέμεινε για μικρό διάστημα και συνέχίσε τις σπουδές του με κατ’ οίκον διδασκαλία από τον Γεώργιο Γεννάδιο, όπως και την περίοδο της διαμονής της οικογένειας στο Βουκουρέστι, ενώ στη συνέχεια φοίτησε στην Ελληνοεμπορική Σχολή της Οδησσού. Ο Ραγκαβής ταξίδεψε στο Μόναχο το 1825 όπου και σπούδασει σε Στρατιωτική Σχολή στο σώμα των Δευτεροτόκων. Όταν αποφασίζει να εγκαταλείψει το Μόναχο, θα επισκεφθεί για λίγο καιρό τη Βιέννη, το Σάλτσμπουργκ και την Τεργέστη, όπου θα συναντήσει τον πατέρα του και θα γνωρίσει αρκετούς Έλληνες.

1901 - Άρνολντ Μπαίκλιν, Ελβετός καλλιτέχνης.

1913 - Θαντέους Σ. Κ. Λόου, Αμερικανός χημικός και εφευρέτης.

1925 - Αλεξέι Κουροπάτκιν, Ρώσος στρατηγός.

1967 - Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ, Αμερικανός πυρηνικός φυσικός.
Ο Ρόμπερτ Τζ. Βαν ντε Γκράαφ (Robert Jemison Van de Graaff, 20 Δεκεμβρίου 1901 – 16 Ιανουαρίου 1967) ήταν Αμερικανός φυσικός και επινοητής επιστημονικών οργάνων, γνωστός από τον ομώνυμο τύπο ηλεκτροστατικής γεννήτριας υπερυψηλών τάσεων.
Ο Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ γεννήθηκε στην Τασκαλούζα της Αλαμπάμα. Στην πόλη αυτή σπούδασε και απέκτησε το πτυχίο (1922) και το μάστερ του (1923) στη Μηχανολογία-Μηχανική από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα. Στη συνέχεια επεδίωξε την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Ευρώπη και πήρε το διδακτορικό του στη Φυσική από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης το 1928. Το 1929 ο Βαν ντε Γκράαφ σχεδίασε και κατασκεύασε την πρώτη του γεννήτρια τάσεων με τη βοήθεια του Νίκολας Μπερκ (Nicholas Burke) στο Πρίνστον. Αυτή η γεννήτρια μπορούσε να παράγει τάση 80 χιλιάδες βολτ. Το 1933 όμως είχε ήδη ολοκληρώσει την κατασκευή μιας πολύ μεγαλύτερης γεννήτριας, ικανής να δημιουργεί τάση 7 εκατομμύρια βολτ (MV).
Από το 1931 ως το 1934 ο Βαν ντε Γκράαφ ήταν ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης. Το 1934 έγινε επίκουρος καθηγητής και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1960. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Βαν ντε Γκράαφ ήταν διευθυντής του «Ραδιογραφικού Σχεδίου Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Radiographic Project). Μεταπολεμικά συνίδρυσε την «Μηχανική Εταιρεία Υψηλών Τάσεων» (High Voltage Engineering Corporation, HVEC).
Τη δεκαετία του 1950 ο Βαν ντε Γκράαφ εφηύρε τον μετασχηματιστή απομονωμένου πυρήνα, που παρήγε συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα υψηλών τάσεων. Η Αμερικανική Φυσική Εταιρεία του απένειμε το Βραβείο T. Bonner το 1966 για τη συμβολή του στην ανάπτυξη των ηλεκτροστατικών επιταχυντών.
Ο Ρόμπερτ Βαν ντε Γκράαφ πέθανε στη Βοστώνη σε ηλικία 65 ετών, έχοντας κατοχυρώσει συνολικά επτά πατέντες για τις ηλεκτρικές του εφευρέσεις.

1968 - Παναγιώτης Πουλίτσας, Έλληνας δικαστικός και πολιτικός.
O Παναγιώτης Πουλίτσας (Γεράκι Λακωνίας, 1881 - Αθήνα, 16 Ιανουαρίου 1968) ήταν Έλληνας ανώτατος δικαστικός, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και προσωρινός πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αφού άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου για πέντε χρόνια, διορίστηκε δικαστής κατόπιν διαγωνισμού το 1907, υπηρετώντας αρχικά ως πρωτοδίκης και στη συνέχεια ως εφέτης σε διάφορες ελληνικές πόλεις.
Συμπλήρωσε τις νομικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου και κατόπιν υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα. Έγινε στη συνέχεια πρόεδρος Εφετών στην Αθήνα και το 1932 διορίστηκε σύμβουλος Επικρατείας, ενώ το 1943 έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, θέση που κράτησε ως το 1951.
Στις πρώτες μετά την απελευθέρωση βουλευτικές εκλογές του 1946 και ως τη σύγκληση της Βουλής, διετέλεσε πρόεδρος της κυβέρνησης που συγκροτήθηκε και που στηριζόταν από τα ηγετικά στελέχη του Λαϊκού κόμματος. Η πρωθυπουργία αυτή διάρκεσε μόλις 14 ημέρες (4 έως 18 Απριλίου 1946) (Κυβέρνηση Παναγιώτη Πουλίτσα 1946).
Πέντε χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1951, ο Παναγιώτης Πουλίτσας εξελέγη βουλευτής Αθήνας με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού.
Ήταν μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1947 και έγινε πρόεδρός της το 1957. Υπήρξε και πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας καθώς και της Εταιρείας Βυζαντινών σπουδών. Δημοσίευσε σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά νομικές μελέτες και έγραψε το βιβλίο «Σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας».
Είχε τιμηθεί με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος και διακρίθηκε γενικά για το ήθος του, την ακεραιότητά του και την αυστηρή του αντικειμενικότητα.
Εγγονός του (γιος της κόρης του Αμαλίας) είναι ο Δημήτρης Ρέππας, βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ.

1975 - Θεόκλητος Καριπίδης, Έλληνας ποιητής και πολιτικός αγωνιστής.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης (1926 - 16 Ιανουαρίου 1975) ήταν Έλληνας ποιητής, πολιτικός και αγωνιστής, ποντιακής καταγωγής.
Γεννήθηκε το 1926 στο Πευκόδασος του Κιλκίς, από γονείς Πόντιους πρόσφυγες και έζησε κάτω από στερήσεις και φτώχειες την αγροτική ζωή. Η Κατοχή τον βρήκε νεαρό έφηβο. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ προσφέροντας τις υπηρεσίες του στο Κίνημα. Μετά την Κατοχή γνωρίζει τις διώξεις και τις πιέσεις της αντίδρασης. Φεύγει στη Θεσσαλονίκη κυνηγημένος, όπου εγκαθίσταται στην Πολίχνη ασκώντας το επάγγελμα του επιπλοποιού. Εκλέγεται δημοτικός σύμβουλος και αργότερα δήμαρχος Πολίχνης. Η Χούντα τον βρίσκει στο εξωτερικό όπου δηλώνει ενεργά την αντίθεσή του στο δικτατορικό καθεστώς.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά.
Ο Θεόκλητος Καριπίδης κάνει την παρθενική του εμφάνιση με τη μικρή συλλογή "Πίνακας 1961" και αποσπά επαινετικά σχόλια για την ποίηση του. Το 1963 εκδίδει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή "Νυν και Αεί", ενώ το 1973 εκδίδει τη συλλογή ποιημάτων "Επιστροφή" που ήταν και η τελευταία και πιο ώριμη δημιουργική του δουλειά. Η "Επιστροφή" τον καταξιώνει πανελλήνια σαν μια από τις πιο γνήσιες ποιητικές γραφές στη Βόρειο Ελλάδα.
Στις 16 Ιανουαρίου του 1975 προτού προφτάσει να εκδώσει το τελευταίο του έργο, αφήνει την τελευταία του πνοή.
Μεταθανάτια ο φίλος του, ποιητής Στέργιος Βαλιούλης επιμελείται μια συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του προσθέτοντας και δείγματα της ανέκδοτης εργασίας του.

1980 - Ιωάννης Τρικκαληνός, Έλληνας φυσικομαθηματικός και ακαδημαϊκός.

1981 - Νικόλαος Μπουραντάς, Έλληνας αστυνομικός και πολιτικός.

1982 - Αλέξανδρος - Κωνσταντίνος Βούλτζος, Έλληνας αξιωματικός του Ναυτικού και πολιτικός.

1987 - Ιωάννης Κοντούλης, Έλληνας γιατρός και πολιτικός.

1988 - Τομ Πάπας, Έλληνας επιχειρηματίας.
Ο Τομ Πάπας (Ελληνικά: Θωμάς Παπαδόπουλος, 1899 - 16 Ιανουαρίου 1988) ήταν Έλληνας επιχειρηματίας που συμμετείχε παρασκηνιακά στην ελληνική και αμερικάνικη πολιτική σκηνή των δεκαετιών 1960 και 1970. Θεωρείται ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τα γεγονότα της αποστασίας, υποστήριξε θερμά και έμπρακτα την δικτατορία της 21ης Απριλίου, υπήρξε ένας από τους θερμότερους υποστηρικτές του Ρίτσαρντ Νίξον και του Σπύρου Άγκνιου ενώ το όνομά του αναμείχθηκε και στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ.
Γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου και της Σοφίας Φλάμπουρα. Το 1903, σε πολύ μικρή ηλικία, μετανάστευσε μαζί με τους γονείς του στις ΗΠΑ, όπου και μεγάλωσε. Εκεί πολιτογραφήθηκε το 1924 συντέμνοντας το όνομά του σε Thomas Antony Pappas. Ωστόσο, διατήρησε και την ελληνική ιθαγένεια. Είχε έναν αδελφό, τον Τζον, δικαστή. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Βοστώνης και του Νορθίστερν. Ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα των εισαγωγών - εξαγωγών τροφίμων και στη συνέχεια επεκτάθηκε στον εφοπλιστικό χώρο. Το 1932 διετέλεσε μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του γραφείου μετανάστευσης της πολιτείας της Μασαχουσέτης διευκολύνοντας με αυτόν τον τρόπο την έλευση πολλών ελλήνων μεταναστών.
Σύντομα εξελίχθηκε σε σημαντικό πολιτικό παράγοντα της περιοχής και σε δραστήριο μέλος της ελληνικής ομογένειας. Υποστήριξε το ρεμπουμπλικανικό κόμμα, του οποίου υπήρξε χρηματοδότης, αποκτώντας επαφές με υψηλά ιστάμενους μεταξύ των οποίων με τον Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, με τον Ρίτσαρντ Νίξον κ.α. Το 1952 ο τελευταίος, ως πρόεδρος των ΗΠΑ, του πρότεινε την θέση του πρέσβη στην Αθήνα, θέση όμως που αρνήθηκε προκειμένου να συνεχίσει την επιχειρηματική του δραστηριότητα. Κατά περιόδους εργάστηκε για λογαριασμό της CIA. Υπήρξε στενός φίλος του Σπύρου Σκούρα, στην κινηματογραφική εταιρεία (20th Century Fox) του οποίου διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου, καθώς και του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιάκωβου.
Την δεκαετία του 1970 ίδρυσε το ίδρυμα "Τhomas Anthony Pappas Charitable Foundation", το οποίο έχει ως στόχο την ενίσχυση εκπαιδευτικών και νοσοκομειακών ιδρυμάτων.
Απεβίωσε στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα στις 16 Ιανουαρίου 1988. Ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο τον Τσαρλς Πάπας.

1998 - Δημήτρης Χορν, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Δημήτρης Χορν (το πλήρες όνομά του ήταν Δημήτριος - Ελευθέριος Χορν). Η πρώτη του εμφάνιση είναι στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του και η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών.

1999 - Όσκαρ Κούλμαν, Γάλλος θεολόγος.
Ο Όσκαρ Κούλμαν (γερμ./γαλλ.: Oscar Cullmann, 25 Φεβρουαρίου 1902-16 Ιανουαρίου 1999) ήταν Χριστιανός θεολόγος της Λουθηρανικής παράδοσης. Είναι γνωστός ως ένας από τους σπουδαιότερους πρωταγωνιστές στην Οικουμενική κίνηση. Ήταν επίσης δραστήριος στο διάλογο μεταξύ Λουθηρανών και Ρωμαιοκαθολικών. Κλήθηκε ως παρατηρητής στη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού. Κυκλοφορούν αρκετά βιβλία του στα ελληνικά.

2001 - Κωνσταντίνος Σερεπίσος, Έλληνας πολιτικός.
Ο Κωνσταντίνος Σερεπίσος (15 Ιουλίου 1912 - 16 Ιανουαρίου 2001) του Γεωργίου ήταν Έλληνας δικηγόρος, πολιτικός και νομάρχης. Το επίθετό του απαντάται και ως "Σερεπίσιος".
Γεννήθηκε το 1912 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Παντρεύτηκε τη Ζαφειρούλα Κωνσταντινίδου και απέκτησαν δύο γιους. Σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος, από το 1938.
Το 1946 ήταν υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον Συνδυασμό Εθνικού Κόμματος Ελλάδος του Ναπολέοντα Ζέρβα αλλά δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσε 1.045 ψήφους.
Στις 20 Απριλίου 1954 (ΦΕΚ Γ' 73) διορίστηκε Νομάρχης Πρέβεζας και υπηρέτησε εκεί ως τις 27 Σεπτεμβρίου 1954. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως Νομάρχης Κιλκίς από τις 25 Οκτωβρίου 1954 ως τις 13 Μαΐου 1955, Νομάρχης Καστοριάς το 1956, Νομάρχης Άρτας (Άρτης) ως το 1958 και Νομάρχης Ημαθίας από το 1958 ως το 1962. Από το 1962 ως το 1964 ήταν Νομάρχης Ζακύνθου, από το 1964 ως το 1965 Νομάρχης Λέσβου, από το 1965 ως το 1967 Νομάρχης Σάμου , από το 1967 ως το 1968 Νομάρχης Λασιθίου και από το 1968 ως το 1969 Νομάρχης Θεσπρωτίας.
Μεταπολιτευτικά εξελέγη με τη νεοσύστατη Νέα Δημοκρατία στην εκλογική περιφέρεια Λευκάδας στις εκλογές του 1974 με 7.774 ψήφους.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 2001 σε ηλικία 89 ετών και κηδεύτηκε την επομένη, από τον ιερό ναό της Παναγίας των Ξένων Λευκάδας.
Συνέγραψε έργα, όπως "Ιστορικαί αναδρομαί", Αθήνα (άνάτ. άπό τό π. Παρνασσός, τ. ΛΘ') 1997.

2008 - Νίκολα Κλιούσεφ, πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας.

2012 - Γκούσταβ Λέονχαρτ, Ολλανδός μουσικός και μουσικολόγος.

2014 - Χίρου Ονόντα, Ιάπωνας στρατιωτικός.

2016 - Ιωάννης Αβραμίδης, ήταν σύγχρονος Έλληνας γλύπτης με σημαντική καριέρα στο εξωτερικό. (23 Σεπτεμβρίου 1922 – 16 Ιανουαρίου 2016)
Γεννήθηκε στο Βατούμ (ή Μπατούμι) της Γεωργίας το 1922 από Πόντιους πρόσφυγες που κατάγονταν από τα Σούρμενα της Τραπεζούντας. Από το 1937 ως το 1939 σπούδασε στην Κρατική Σχολή Τέχνης του Βατούμ, εξαιτίας όμως των διώξεων που υπέστη η οικογένειά του από το κομμουνιστικό καθεστώς (ο πατέρας του στάλθηκε το 1937 στη Σιβηρία από όπου δεν επέστρεψε) το 1939 εγκαταστάθηκε μαζί με την μητέρα του στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής βρήκε καταφύγιο στην Πτολεμαΐδα. Το 1943 μεταφέρθηκε με τραίνο στη Βιέννη, όπου αρχικά δούλεψε σε στρατόπεδο εργασίας, παρέμεινε όμως και μετά τον πόλεμο.
Σπούδασε ζωγραφική (1945-1949) και γλυπτική (1953-1956) στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βιέννης με τον Ρόμπιν Κρίστιαν Άντερσεν (Robin Christian Andersen) και τον Φριτς Βοτρούμπα (Fritz Wotruba). Το 1956 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Βιέννης, στην οποία διετέλεσε από το 1968 ως το 1972 διευθυντής. Την περίοδο 1966-1967 είχε διδάξει στην αντίστοιχη ακαδημία του Αμβούργου.
Από το 1956 άρχισε να παρουσιάζει το έργο του σε ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις, κερδίζοντας επανειλημμένως διακρίσεις. Εκπροσώπησε την Αυστρία στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1956 και το 1962, ενώ συμμετείχε στην Ντοκουμέντα (Documenta) του Κάσσελ το 1964 και το 1977. Το 1957 οργάνωσε στη Βιέννη την πρώτη του ατομική, ενώ το 1997 παρουσιάστηκε αναδρομική έκθεση γλυπτικής, ζωγραφικής και σχεδίων του στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα, μετά το τέλος της οποίας ο καλλιτέχνης δώρισε τα έργα του στο μουσείο.
Το 1973 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο της Αυστρίας και έγινε μέλος της Αυστριακής Συγκλήτου Τέχνης.

2018 - Βασίλης Κεδίκογλου, Έλληνας πολιτικός.

2022 - Αλέκος Φασιανός, Έλληνας ζωγράφος.

2022-Ιμπραΐμ Μπουμπακάρ Κεϊτά πολιτικός από το Μάλι.