DIASKEDASI.INFO

Η διασκέδαση On Line

Σαν σήμερα 13 Ιανουαρίου ας θυμηθούμε τι έγινε

Tsarouxis-Mines-Genaris

Σαν σήμερα 13 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Αγίων Ερμύλου και Στρατόνικου των μαρτύρων, (Ερμύλλος, Ερμίλλος, Ερμύλλη, Ερμίλλη, Ερμύλα)

13 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1435: Ο Πάπας Ευγένιος Δ' εκδίδει παπική βούλα με την οποία απαγορεύει στους Ισπανούς την υποδούλωση των ιθαγενών Γουάντσε στις Κανάριες Νήσους.

1797: Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης: μία ναυμαχία ανάμεσα σ' ένα γαλλικό πλοίο γραμμής και δύο βρετανικές φρεγάτες στα ανοικτά των ακτών της Βρετάνης τελειώνει με το γαλλικό πλοίο να ναυαγεί και με απολογισμό πάνω από 900 νεκρούς

1822: Λήγει οριστικά η επανάσταση στη Χαλκιδική με την παράδοση του Αγίου Όρους, το οποίο δηλώνει υποταγή στο Σουλτάνο. Οι όροι που επιβάλλονται στους μοναχούς είναι βαρύτατοι. Μεταξύ αυτών προβλέπεται η αποστολή ομήρων στην Κωνσταντινούπολη, η εγκατάσταση τουρκικής φρουράς και η καταβολή διπλάσιων των καθυστερημένων φόρων.

1822: Η Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου καθιερώνει τη γαλανόλευκη ως επίσημο σύμβολο του επαναστατημένου γένους των Ελλήνων.

1842: Ένας Βρετανός στρατιωτικός γιατρός θα είναι ο πρώτος επιζών μιας αγγλοϊνδικής δύναμης 16.000 ανδρών, που σφαγιάστηκε από αφγανικές δυνάμεις στην Καμπούλ και κατάφερε να διαφύγει και να ανακοινώσει τα τραγικά νέα.

1847: Με τη συνθήκη της Καχιουέγκα, λήγει ο αμερικανικομεξικανικός πόλεμος στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ.

1854: Ο Άντονι Φάας κατοχυρώνει με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το ακορντεόν.

1893: Ιδρύεται στο Μπράντφορντ της Μεγάλης Βρετανίας το Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα.

1895: Συνεδριάζει για πρώτη φορά η οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, με πρόεδρο το διάδοχο Κωνσταντίνο και αντιπρόεδρο τον Ιωάννη Φωκιανό. Βασικό θέμα της συνεδρίασης είναι η ανεύρεση πόρων για τη διεξαγωγή των αγώνων. Η μεγαλύτερη δωρεά θα γίνει από το Γεώργιο Αβέρωφ, ο οποίος προσφέρει 920.000 χρυσές δραχμές για την αποπεράτωση και αναμαρμάρωση του Παναθηναϊκού σταδίου.

1898: Ο Εμίλ Ζολά δημοσιεύει στην εφημερίδα «Ορόρ» (L’ Aurore) μία ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο της Γαλλίας, το περίφημο «Κατηγορώ», για την Υπόθεση Ντρέιφους.

1904: Υπογράφεται εμπορική συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, κατά την οποία η Κίνα θα ανοίξει τα λιμάνια Μαντσού και Μούκδεν για το διεθνές εμπόριο.

1908: Καταστροφική πυρκαγιά με 171 νεκρούς στο κτίριο της όπερας Ρόουντς στο Μπογιερτάουν της Πενσιλβάνια των ΗΠΑ.

1908: Συλλαλητήριο Κρητών της Αθήνας και του Πειραιά στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Οι συγκεντρωθέντες, με ψήφισμά τους, διαμαρτύρονται για την έκφραση εισαγγελέα, ο οποίος χαρακτήρισε τους Κρητικούς «άγριους, εθισμένους εις τα κακουργήματα, όργανα των διαφόρων κομμάτων κι έχοντες συνηθίσει εις στυγερά εγκλήματα».

1910: Ο Λι ντε Φόρεστ, εφευρέτης του κενού σωλήνα, πραγματοποιεί την πρώτη δημόσια ραδιοφωνική εκπομπή, σε απευθείας μετάδοση από τη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης. Στην παράσταση ο διάσημος τενόρος Ενρίκο Καρούζο ερμηνεύει άριες από τα έργα «Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλο και «Καβαλερία Ρουστικάνα» του Μασκάνι.

1915: Ισχυρός σεισμός 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στο Αβετσάνο της Ιταλίας προκαλεί το θάνατο τουλάχιστον 30.000 ατόμων. 17 χωριά καταστρέφονται ολοσχερώς.

1920: 42 νεκροί και 105 τραυματίες είναι ο απολογισμός συγκέντρωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Ανεξάρτητου Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας, μπροστά στη γερμανική Βουλή. Οταν οι εργάτες επιχειρούν να παραβιάσουν τις εισόδους, οι φρουροί ανοίγουν πυρ. Η διαδήλωση πραγματοποιείται εναντίον της ψήφισης του νόμου για τα επιχειρησιακά συμβούλια.

1928: Τοποθετούνται σε σπίτια στη Νέα Υόρκη οι πρώτοι πειραματικοί τηλεοπτικοί δέκτες, ενώ η General Electric παρουσιάζει το πρώτο τηλεοπτικό πρόγραμμα.

1930: Ο Μίκυ Μάους κάνει την παρθενική του εμφάνιση σε κόμικ στριπ.

1935: Δημοψήφισμα στο Σάαρλαντ, ένα από τα 19 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας, δείχνει ότι το 90,3% των ψηφοφόρων επιθυμούν να ενταχθούν στη ναζιστική Γερμανία. Μέχρι τότε βρισκόταν υπό γαλλική διοίκηση και υπό την επίβλεψη της Κοινωνίας των Εθνών.

1939: Ημικρατικοποιείται το θέατρο Κοτοπούλη, ως επιβράβευση της μεγάλης προσφοράς της ηθοποιού στη θεατρική τέχνη.

1939: «Μαύρη Παρασκευή» στην Αυστραλία. Μεγάλες φωτιές κατακαίουν δάση σε έκταση 20.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και προκαλούν το θάνατο 71 ατόμων.

1941: Ο έλληνας πρωτοπυγμάχος Αντώνης Χριστοφορίδης νικά τον ιταλοαμερικανό Μέλιο Μπετίνα στο Κλίβελαντ του Οχάιο και ανακηρύσσεται παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των ημιβαρέων βαρών.

1942: Ο Χένρι Φορντ πατεντάρει το πρώτο πλαστικό αυτοκίνητο, το οποίο είναι κατά 30% ελαφρύτερο από ένα κανονικό.

1943: Για πρώτη φορά παγκοσμίως χρησιμοποιείται στη Γερμανία το εκτινασσόμενο κάθισμα πιλότου σε πολεμικό αεροπλάνο (Heinkel He 280).

1945: Ο Κόκκινος Στρατός επιτίθεται στην Πολωνία, διασπώντας τις γερμανικές γραμμές σε μήκος 25 μιλίων.

1950: Οι υπουργοί των χωρών μελών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας συμφωνούν σε ένα κοινό σχέδιο βοήθειας για τη νοτιοανατολική Ασία.

1953: Ο Τίτο εκλέγεται Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας.

1953: Δημοσιεύεται στην Πράβντα άρθρο που κατηγορεί μερικούς από τους πιο διάσημους και επιφανείς γιατρούς στη Σοβιετική Ένωση, κυρίως Εβραίους, ότι λαμβάνουν μέρος σε μία τεράστια συνωμοσία που δηλητηριάζει κορυφαία μέλη της σοβιετικής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

1955: Το ιστιοφόρο «Άγιος Γεώργιος» μεταφέρει από την Ελλάδα στην Πάφο πολεμικό υλικό για την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ.

1961: Ιδρύεται το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη, με πρώτο καλλιτεχνικό διευθυντή το Σωκράτη Καραντινό.

1962: Η Κίνα και η Αλβανία υπογράφουν συμφωνία για οικονομική και τεχνική συνεργασία.

1962: Το τραγούδι του Τσάμπι Τσέκερ «The Twist», ανεβαίνει για δεύτερη φορά στο Νο 1 των Η.Π.Α. και γίνεται το πρώτο τραγούδι που φτάνει στην κορυφή των πωλήσεων δύο διαφορετικές χρονιές.


1962: Ο μητροπολίτης Αττικής Ιάκωβος εκλέγεται αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, αλλά δύο ημέρες αργότερα κατηγορείται δημοσίως από τον αρχιμανδρίτη Δαμασκηνό Γεωργακόπουλο και τον απόστρατο στρατηγό Μπενή-Ψάλτη για "ακατονόμαστες πράξεις" και αποφασίζεται η παραπομπή του στο Ανώτατο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, με κύριο μάρτυρα κατηγορίας τον αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Καντιώτη.

1963: Το Μικρό Χωριό Ευρυτανίας καταστρέφεται από κατολίσθηση. Οι ποταμοί λάσπης αφήνουν πίσω τους 13 νεκρούς.

1964: Στην Ινδία, 200 άτομα χάνουν τη ζωή τους σε εξέγερση ινδουιστών και μουσουλμάνων στην Καλκούτα.

1965: Η Τουρκία ανακοινώνει ότι αποσύρει τη συμμετοχή της από την πολυεθνική πυρηνική δύναμη κρούσης του ΝΑΤΟ κατόπιν σοβιετικών πιέσεων, ενώ ανάλογη απειλή διατυπώνει και η Ελλάδα.

1966: Ο Ρόμπερτ Ουίβερ γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός υπουργός των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς ορίζεται υπουργός Οικισμού και Αστικής Ανάπτυξης.

1972: Εκδιώκεται ο πρωθυπουργός της Γκάνα Δρ. Κόφι Μπούσια μετά από αναίμακτο αιφνιδιασμό του στρατού.

1972: Ψηφίζεται ο νόμος σύμφωνα με τον οποίο μια γυναίκα μπορεί να γίνει επαγγελματίας διαιτητής του μπέιζμπολ.

1974: Ο μητροπολίτης Ιωαννίνων, Σεραφείμ, εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

1979: Περιπολικό καταστρέφεται από βόμβα του ΕΛΑ έξω από το 16ο Αστυνομικό Τμήμα Αθηνών.

1979: Στο Παρίσι, ο Αγιατολάχ Χομεϊνί δηλώνει ότι έχει ήδη σχηματίσει ένα ειδικό επιτελείο συνεργατών, το οποίο θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της Περσίας.

1980: Κατά τη διάρκεια του Ομοσπονδιακού Συνεδρίου των Πρασίνων στην Καρλσρούη της Γερμανίας, αποφασίζεται η δημιουργία ενός Ομοσπονδιακού Κόμματος.

1981: Αποτυγχάνει η Διάσκεψη της Γενεύης, που γίνεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με στόχο την εφαρμογή ειρηνευτικού σχεδίου για την ανεξαρτησία της Ναμίμπιας.

1982: Ουάσινγκτον, ΗΠΑ. Αεροσκάφος της εταιρίας Air Florida συντρίβεται πάνω σε γέφυρα του ποταμού Ποτόμακ και βυθίζεται κοντά στον Λευκό Οίκο, σκοτώνοντας 78 άτομα.

1983: Κινδυνεύει με κατάρρευση ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα στην Ολυμπία, στην αρχαία τοποθεσία Βάσσες.

1989: Ο ηλεκτρονικός ιός «Παρασκευή και 13» χτυπά εκατοντάδες υπολογιστές της IBM στη Μ. Βρετανία.

1990: Παραιτείται από βουλευτής της Α’ Αθηνών και αποχωρεί από τη Νέα Δημοκρατία ο γνωστός μουσικοσυνθέτης, Σταύρος Ξαρχάκος.

1990: Ο Ντάγκλας Γουίλντερ, εκλεγμένος κυβερνήτης της Βιρτζίνια γίνεται ο πρώτος Αφροαμερικανός που καταλαμβάνει αυτό το αξίωμα.

1991: Ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού διακόπτεται από τον διαιτητή Ζακεστίδη στο 85ο λεπτό κι ενώ οι ερυθρόλευκοι προηγούνται με 2-1, καθώς η ατμόσφαιρα έγινε αφόρητη λόγω ρίψης δακρυγόνων από την αστυνομία. Έξω από το γήπεδο, ο νεαρός φίλαθλος του Ολυμπιακού Παναγιώτου σκοτώνεται από φωτοβολίδα. Ο αγώνας θα επαναληφθεί μετά ένα μήνα στη Ρόδο και η ΑΕΚ θα νικήσει με 1-0.

1991: 14 νεκροί από την επέμβαση του σοβιετικού στρατού στη Λιθουανία, κατά τη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία της. Σοβιετικά στρατεύματα και τανκ, στην προσπάθειά τους να αναχαιτίσουν τους στασιαστές της Λιθουανίας, καταλαμβάνουν με έφοδο τον κύριο τηλεοπτικό σταθμό της χώρας.

1992: Έρευνα στη Γερμανία δείχνει ότι το 70% των εργαζόμενων γυναικών παρενοχλούνται σεξουαλικά στον τόπο εργασίας τους.

1992: Στη Βουλγαρία, ο Ζέλιο Ζέλεφ συγκεντρώνει το 44,58% των ψήφων, κατά τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.

1992: Η Ιαπωνία ζητά συγγνώμη που εξανάγκασε τις γυναίκες της Κορέας σε σεξουαλική δουλεία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

1993: Στο Ισραήλ, σε υποθαλάσσια κοιλότητα στα ανοικτά της Χάιφας, ανακαλύπτονται οι αρχαιότερες ελιές του κόσμου, ηλικίας 5.000 ετών.

1993: Ο πρώην ηγέτης της Ανατολικής Γερμανίας, Έριχ Χόνεκερ, αναχωρεί από το Βερολίνο για τη Χιλή μετά την απόφαση γερμανικού δικαστηρίου να διακοπεί οριστικά η δίκη του λόγω της πολύ κλονισμένης υγείας του.

1994: Στο Μεξικό, ο πρόεδρος της χώρας ανακοινώνει γενική κατάπαυση του πυρός στην πολιτεία Τσιάπας, σε μια προσπάθεια τερματισμού των συγκρούσεων με τους «Ζαπατίστας».

1995: Εισαγγελείς στην Κρήτη κρίνουν νόμιμη την αρχαιολογική συλλογή του Κωνσταντίνου και της Μαρίκας Μητσοτάκη.

1995: Στην Τσετσενία, σφοδρή επίθεση εξαπολύει το ρωσικό πυροβολικό στο κέντρο του Γκρόζνι.

1995: Το America 3 γίνεται το πρώτο γυναικείο πλήρωμα που κερδίζει το America Cup Race κερδίζοντας στην πρώτη κούρσα τον 4 φορές πρωταθλητή Dennis Connor κατά 69 δευτερόλεπτα.

1996: Η Διεθνής Αμνηστία ζητά από Ρωσία και δυτικές χώρες να μην εξοπλίζουν με στρατιωτικά ελικόπτερα την Τουρκία, επειδή υπήρχαν βάσιμες υπόνοιες ότι, τα χρησιμοποιούσε για την εξόντωση των Κούρδων.

1997: Το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοινώνει την ανακάλυψη από την αρχαιολόγο Έφη Λυγκούρη στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Ρηγίλλης, του αρχαίου Λύκειου, όπου δίδαξε ο Αριστοτέλης.

1999: Ο αστέρας του ΝΒΑ Μάικλ Τζόρνταν, ανακοινώνει την αποχώρηση του από το άθλημα για δεύτερη φορά.

2001: Στο Σαλβαδόρ, σεισμός 7,6 Ρίχτερ πλήττει τη χώρα, αφήνοντας τουλάχιστον 900 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και μεγάλες καταστροφές.

2003: Μετά τη συνάντηση του υπουργού Πολιτισμού, Ευάγγελου Βενιζέλου, με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Σωκράτη Κόκκαλη, ανακοινώνεται η παραχώρηση του σταδίου Καραϊσκάκη στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό.

2003: Διατάσσεται προκαταρκτική εξέταση για τη βασιμότητα των καταγγελιών, που θέλουν τον εκδότη και διευθυντή της Ελεύθερης Ώρας Γρηγόρης Μιχαλόπουλος να εκβιάζει επιχειρηματίες, ζητώντας τους μεγάλα χρηματικά ποσά για να τους βγάλει από τη λίστα της 17Ν.

2004: Αυτοκτονεί στο κελί του ο Χάρολντ «Δρ. Θάνατος» Σίπμαν (φωτό). Θεωρείται ένας από τους παραγωγικότερους κατά συρροή δολοφόνους όλων των εποχών. Ήταν υπεύθυνος για τουλάχιστον 218 δολοφονίες αν και όλα δείχνουν ότι τα θύματα του ήταν πολύ περισσότερα.

2015: Ο Γέροντας Παΐσιος αγιοποιείται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

 

Γεννήσεις σαν σήμερα

1596 – Γιαν βαν Γκόγιεν, ολλανδός ζωγράφος.

1859 – Κωστής Παλαμάς, ήταν ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ιστορικός και ήταν κριτικός της λογοτεχνίας.
Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, με σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη και ανανέωση της νεοελληνικής ποίησης. Αποτέλεσε κεντρική μορφή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, πρωτοπόρος, μαζί με τον Νίκο Καμπά και τον Γεώργιο Δροσίνη, της αποκαλούμενης Νέας Αθηναϊκής (ή Παλαμικής) σχολής.

1864 – Βίλχελμ Βίεν, Γερμανός φυσικός.
Ο Βίλχελμ Βίεν (Wilhelm Carl Werner Otto Fritz Franz Wien, 13 Ιανουαρίου 1864 - 30 Αυγούστου 1928) ήταν Γερμανός φυσικός ο οποίος το 1893 χρησιμοποίησε θεωρίες για τη θερμότητα και τον ηλεκτρομαγνητισμό για να εξάγει το νόμο μετατόπισης του Βίεν, ο οποίος υπολογίζει την εκπομπή ενός μελανού σώματος σε οποιαδήποτε θερμοκρασία από την εκπομπή οποιασδήποτε θερμοκρασίας αναφοράς.

1866 – Γκεόργκι Ιβάνοβιτς Γκουρτζίεφ, (Γιώργος Γεωργιάδης), ελληνοαρμένιος μύστης και δάσκαλος. (13 Ιανουαρίου 1866 - 29 Οκτωβρίου 1949)
Ο Γκουρτζίεφ γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη (Αρμενία) (τότε περιοχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας), από πατέρα Πόντιο και Αρμένια μητέρα. Το ακριβές έτος της γέννησής του κυμαίνεται μεταξύ του 1866 και του 1877 και δεν είναι γνωστό με βεβαιότητα. Μεγάλωσε στο Καρς του Καυκάσου και στα νεανικά του χρόνια ταξίδεψε σε πολλά μέρη του κόσμου (Κεντρική Ασία, Αίγυπτος, Ρώμη, Ελλάδα και αλλού), πριν επιστρέψει στην Ρωσία το 1912.
Το 1912 ο Γκουρτζίεφ αρχίζει να συγκεντρώνει τους μαθητές του και να οργανώνει ομάδες στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη. Την ίδια χρονιά παντρεύεται την Julia Ostrowska. Το 1916 δέχεται ως μαθητή του τον Πήτερ Ουσπένσκυ. Την εποχή της Ρωσικής Επανάστασης (1917), μαζί με ομάδα μαθητών του, αφήνει την Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη και μετακινείται στην περιοχή του Καυκάσου και κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1922 εγκαθίσταται με πολλούς μαθητές του στο Παρίσι και ιδρύει εκεί το Ινστιτούτο για την αρμονική ανάπτυξη του Ανθρώπου. Το 1924 επισκέπτεται τις Η.Π.Α., και διαλύει το Ινστιτούτο του, χωρίς ωστόσο να σταματήσει να διδάσκει.
Ο Γκουρτζίεφ πέθανε τον Οκτώβριο του 1949 και κηδεύτηκε στο Παρίσι.
Ο Γκουρτζίεφ ποτέ δεν αποκάλυψε την προέλευση της διδασκαλίας του και υποστήριζε ότι έχει ξεχωριστή προέλευση από κάθε άλλη γνωστή διδασκαλία. Πάντως σε αυτήν αναγνωρίζονται στοιχεία που υπάρχουν και σε θρησκείες όπως ο Βουδισμός, ο Χριστιανισμός και το Σουφικό Ισλάμ.
Η βασική του θέση και διδασκαλία είναι ότι ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια του βίου του ζει σε μία μορφή ύπνου και σχεδόν καθ' ολοκληρία μηχανικά χωρίς να έχει πραγματική γνώση ούτε της εξωτερικής αλλά κυρίως της εσωτερικής του πραγματικότητας. Από αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος μπορεί να δραπετεύσει μέσω δικής του συνειδητής προσπάθειας και θεληματικής ταλαιπωρίας και με τη βοήθεια ανθρώπων που έχουν ήδη προχωρήσει πριν από αυτόν σε κάποιον βαθμό προς αυτή την κατεύθυνση. Η ανακάλυψη του τι ακριβώς σημαίνουν οι όροι «συνειδητή προσπάθεια» και «θεληματική ταλαιπωρία» που χρησιμοποιούσε ο Γκουρτζίεφ αποτελεί η ίδια τμήμα της διαδικασίας της εξέλιξης του κάθε ανθρώπου.
Το σύστημα διδασκαλίας που πρότεινε, απευθύνεται στην πλειονότητα των ανθρώπων, χωρίς να τίθεται ζήτημα φύλου, καταγωγής, θρησκείας, κ.λπ..
Για τους περισσότερους μελετητές ο Γκουρτζίεφ θα παραμένει ένα αίνιγμα, κάτι που ίσως αποτελούσε και την επιθυμία και του ίδιου, χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να σημαίνει απομάκρυνση από τον κοινό άνθρωπο, αλλά το αντίθετο. Άλλωστε μια από τις φράσεις - διδασκαλία του είναι «Αν θες κάτι δικό σου για πάντα, δώρησε το», μια φράση κλειδί για την προσφορά στον συνάνθρωπο.

1882 – Σπύρος Μελάς, Έλληνας συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Ο Σπύρος Μελάς (13 Ιανουαρίου 1882 - 2 Απριλίου 1966) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας, δραματουργός, σκηνοθέτης και ιδρυτής θιάσων, εκδότης και ακαδημαϊκός. Υπήρξε μία από τις πιο παραγωγικές φυσιογνωμίες των γραμμάτων με μακρόχρονη θητεία και πολύμορφη δραστηριότητα στον πνευματικό κόσμο της εποχής του.
Ο Σπύρος Μελάς, γιός του Ιωάννη Μελά και της Πηγής Παναγοπούλου γεννήθηκε στην Ναύπακτο, στις 13 Ιανουαρίου του 1882.
Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια του τα πέρασε σε διάφορες ελληνικές πόλεις, καθότι ο πατέρας του, δικαστικός στο επάγγελμα, έπαιρνε συχνά μεταθέσεις. Τελευταία κατοικία της οικογένειας ήταν στον Πειραιά. Ο Μελάς, ως το μοναδικό αγόρι της οικογένειας μετά το θάνατο του πατέρα του, αναγκάστηκε να δουλέψει για να ζήσει την οικογένεια. Έκανε διάφορες δουλειές και παράλληλα προσπαθούσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του. Με υποτροφία του δήμου Πειραιά, σπούδασε στην «Ιωνίδειο Πρότυπη σχολή Πειραιά» και με το τέλος των σπουδών του αποφάσισε να αποκατασταθεί επαγγελματικά στον Στρατό. Ωστόσο η στρατιωτική καριέρα δεν του πήγαινε και έτσι παραιτήθηκε σύντομα. Το 1905 γράφτηκε στη Νομική σχολή, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του.
Παράλληλα, είχε κάνει τα πρώτα βήματα, ως δημοσιογράφος, στην εφημερίδα «Φωνή του Πειραιά». Μετά συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Χρονογράφος», «Ακρόπολις» και «Άστυ». Επίσης συνεργάστηκε και με πολλά λογοτεχνικά – καλλιτεχνικά περιοδικά.
Πέθανε στις 2 Απριλίου του 1966 από ανεύρυσμα.
Έλαβε μια μακρά σειρά τιμητικών διακρίσεων, με σημαντικότερα τον Πολεμικό Σταυρό και τον ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Γεωργίου.

1909 – Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε, ολλανδός κομμουνιστής.
Ο Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε (Marinus van der Lubbe, 13 Ιανουαρίου 1909 - 10 Ιανουαρίου 1934) ήταν Ολλανδός κομμουνιστής κτίστης, ο οποίος κατηγορήθηκε για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ στις 27 Φεβρουαρίου 1933, συνελήφθη, δικάστηκε και εκτελέστηκε στην Λειψία τον Ιανουάριο του 1934.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1933 ο βαν ντερ Λούμπε, ξοδεύοντας τα τελευταία του χρήματα, εφοδιάστηκε με σπίρτα και αναπτήρες και εισέδυσε στο κτήριο του Ράιχσταγκ. Σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς που αφηγούνται το γεγονός, ο νεαρός προσπάθησε πρώτα να βάλει φωτιά σε εξοπλισμό του εστιατορίου που υπήρχε στο κτήριο και, όταν απέτυχε, προχώρησε προς την αίθουσα συνεδριάσεων, όπου έβαλε φωτιά στις βαριές κουρτίνες.
Σύμφωνα με άλλους συγγραφείς ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ ήταν έργο των ίδιων των Ναζί, για τους οποίους η παρουσία του βαν ντερ Λούμπε αποτέλεσε "θείο δώρο": Ο Ουίλιαμ Σίρερ στο έργο του "Η Άνοδος και η Πτώση του Τρίτου Ράιχ" αναφέρει ότι πιθανόν η αλήθεια για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ δεν πρόκειται να αποκαλυφθεί ποτέ, καθώς όλοι οι εμπλεκόμενοι είναι πλέον νεκροί και το θέμα δεν έγινε δυνατό να αποσαφηνιστεί πλήρως ούτε στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Ωστόσο, αναφέρει ότι σε μια συζήτηση στην οποία παραβρέθηκε το 1942 με τον Χίτλερ και τον Γκέρινγκ παρόντες, όταν τέθηκε το θέμα σχετικά με την καλλιτεχνική αξία του κτηρίου και των περιεχομένων του, ο Γκέρινγκ αναφώνησε: "Εμένα να ρωτήσετε για το Ράιχσταγκ, το ξέρω καλά γιατί εγώ το πυρπόλησα".
Εβδομηνταπέντε χρόνια ύστερα από την εκτέλεσή του, ο βαν ντερ Λούμπε αποκαταστάθηκε, καθώς ο Ομοσπονδιακός νόμος του 1998 έδινε αυτή τη δυνατότητα σε όλα τα θύματα που είχαν καταδικαστεί από ναζιστικά δικαστήρια. Η δημόσια κατήγορος Μόνικα Χαρμς (Monika Harms) απάλλαξε από τις κατηγορίες τον βαν ντερ Λούμπε, χωρίς όμως να δώσει και το δικαίωμα αποζημίωσης στους απογόνους του. Η συμμετοχή του βαν ντερ Λούμπε στον εμπρησμό ήταν εμφανής, αλλά αν έδρασε μόνος του ή με συνεργάτες αποτελεί ακόμη αντικείμενο διαμάχης των ιστορικών της εποχής. Είχαν, ωστόσο, προηγηθεί ορισμένες περίεργες σχετικές δικαστικές αποφάσεις: Το 1967 δικαστήριο του Βερολίνου μετέτρεψε την ποινή του (εκτελεσθέντος) βαν ντερ Λούμπε σε οκταετή φυλάκιση και, το 1980, το ίδιο δικαστήριο εξέδωσε απαλλακτική απόφαση για την ίδια υπόθεση, η οποία όμως αργότερα αναθεωρήθηκε από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Δικαστήριο. Το 1981 άλλο δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση βασιζόμενο στο γεγονός ότι ο βαν ντερ Λούμπε ήταν πνευματικά διαταραγμένος, αλλά υποστηρικτές της οριστικής απαλλαγής του προκάλεσαν την τελική απόφαση βασιζόμενοι στο γεγονός ότι ο βαν ντερ Λούμπε είχε καταδικαστεί από δικαστήριο που έλεγχαν οι Ναζί.

1910 – Γιάννης Τσαρούχης, ήταν Έλληνας ζωγράφος και σκηνογράφος.
Τα πρώτα του έργα τα εξέθεσε το 1929 στο "Άσυλο Τέχνης". Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Βικάτο και Παρθένη. Παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον Κόντογλου. Μαζί με τους Πικιώνη, Κόντογλου και Αγγ. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης. Ανακάλυψε το έργο του Θεόφιλου και γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Ματίς και ο Τζακομέτι.

1916 - Αδαμάντιος Λεμός, Έλληνας σκηνοθέτης.
Ο Αδαμάντιος Λεμός (Καρδάμυλα Χίου, 13 Ιανουαρίου 1916 - Αθήνα, 12 Ιουνίου 2006) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σημαντική φυσιογνωμία του νεοελληνικού θεάτρου. Πέρα από τη συμμετοχή του σε μεγάλους θιάσους στα πρώτα του βήματα («Θίασος Κοτοπούλη», «Θίασος Κατερίνας», «Θυμελικός Θίασος Λίνου Καρζή», «Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν») και τη δημιουργία του «Θιάσου Λεμού» (έτος ιδρύσεως 1944), ο σημαντικός σταθμός της θεατρικής του δραστηριότητας είναι η περίοδος 1947-1950, όπου ξεκινάει την πρώτη μεταπολεμική έρευνα και προβολή των νέων θεατρικών δυνάμεων. Επίσης στην Αμερική δημιουργεί το πρώτο μόνιμο ελληνικό θέατρο την περίοδο 1957-1967.

1939 – Γιάτσεκ Γκμοχ, πολωνός ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Γιάτσεκ Γκμοχ (Jacek Wojciech Gmoch) γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1939 στην πόλη Προύσκοβ (Pruszków) της Πολωνίας. Είναι παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής. Από το 1979 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα και εργάστηκε με επιτυχία σε πολλές ποδοσφαιρικές ομάδες Α΄ Εθνικής. Είχε σημαντικές διακρίσεις, όπως την κατάκτηση του Πρωταθλήματος με τη Λάρισα τη σεζόν 1987-1988, για πρώτη και μοναδική φορά από ομάδα εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και την πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (σημερινό Τσάμπιονς Λιγκ) τη σεζόν 1984-1985. Με τους «πράσινους» κατέκτησε επίσης ένα Πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο. «Στο Ελλάντα», όπως προφέρει τη δεύτερη πατρίδα του, απέκτησε το προσωνύμιο «Σαγόνιας».

1943 - Ειρήνη Μάρρα, Ελληνίδα συγγραφέας. (13 Ιανουαρίου 1943-11 Ιουλίου 1998)
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ακολούθησε Εμπορικές σπουδές και Γαλλική φιλολογία. Ήδη από τα εφηβικά της χρόνια ξεκίνησε να δημοσιεύει διάφορα κείμενα (πεζά-ποιήματα και μεταφράσεις) σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1972 ξεκίνησε ν' ασχολείται με την παιδική και τη νεανική λογοτεχνία. Έγραψε παραμύθια, διηγήματα, μυθιστορήματα, θέατρο. Επίσης μετέφρασε Γάλλους συγγραφείς (Βολταίρο, Γκαρωντύ) καθώς και μεγάλο αριθμό παιδικών βιβλίων. Για πολλά χρόνια, έγραφε και παρουσίαζε διάφορες παιδικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεία. Δίδαξε λογοτεχνία και μυθοπλασία σε σχολεία και σε σεμινάρια. Η Ειρήνη Μάρρα πέθανε στις 11 Ιουλίου 1998.

1977 –  Ορλάντο Μπλουμ, βρετανός ηθοποιός.
Ο Ορλάντο Μπλουμ γεννήθηκε στο Κεντ του Ηνωμένου Βασιλείου. Από μικρός, αν και δυσλεκτικός, ενθαρρύνθηκε από τη μητέρα του να αρχίσει μαθήματα ηθοποιίας. Το 1993 μετακόμισε στο Λονδίνο για να σπουδάσει ηθοποιία, φωτογραφία και γλυπτική στο Fine Arts College του Hampstead. Έπειτα, παρακολούθησε μαθήματα για δύο χρόνια στο National Youth Theatre, όπου και κέρδισε υποτροφία για το British American Drama Academy. Ο Μπλουμ άρχισε την επαγγελματική του πορεία συμμετέχοντας στις σειρές Casualty και Midsomer Murders αλλά και στην ταινία Wilde ,η οποία αποτέλεσε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο. Έπειτα συνέχισε τις σπουδές του στο Guildhall School of Music and Drama στο Λονδίνο. Το 1998 έπεσε από την ταράτσα του σπιτιού ενός φίλου του και διαγνωστικέ ως ανίκανος να περπατήσει ξανά. Ωστόσο, κατάφερε να αναρρώσει και να πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο μέσα σε 12 μέρες. Η κυριότερη συνέπεια από την πτώση του ήταν εσωτερικά μεταλλικά στηρίγματα που τοποθετήθηκαν στην σπονδυλική του στήλη για να την στηρίζουν και τα οποία αφαιρεθήκαν μετά από καιρό, με την εξαίρεση ενός. Για να δυναμώνει την πλάτη του συχνά παρακολουθεί μαθήματα yoga και Pilates.
Το 2009 ανακηρύχθηκε Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNICEF.

1981 – Γιάννης Χαρούλης, Έλληνας τραγουδιστής.
Ο Γιάννης Χαρούλης (Λασίθι Κρήτης, 13 Ιανουαρίου 1981) είναι Έλληνας μουσικός και ερμηνευτής που ασχολείται με την έντεχνη, την ροκ και την Κρητική παραδοσιακή μουσική.
Έχει ηχογραφήσει τεσσερεις προσωπικούς δίσκους, ένας εκ των οποίον έγινε χρυσός και έναν ζωντανό δίσκο, ο οποίος ανέβηκε στο νούμερο 1 των Ελληνικών μουσικών chart.
Έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικοσυνθέτες και τραγουδιστές είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές και συναυλίες: Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μίκη Θεοδωράκη, Λουκά Θάνο, Σταύρο Ξαρχάκο, Μάνο Ελευθερίου, Νίκο Μαμαγκάκη, Χρήστο Τσιαμούλη, Χρήστο Θηβαίο, Μάνο Ξυδού, Άλκηστι Πρωτοψάλτη, Μελίνα Κανά, Σωκράτη Μάλαμα, Μίλτο Πασχαλίδη, Νίκο Πορτοκάλογλου, Διονύση Τσακνή, Νατάσσα Μποφίλιου, Χαΐνηδες, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Μιχάλη Νικολούδη, Μίνωα Μάτσα, Έρικ Μπάρτον κ.ά.
Ο Γιάννης Χαρούλης έχει εμφανιστεί ζωντανά σε μουσικές σκηνές και συναυλίες στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την ελληνική επαρχία και την Κύπρο. Τον Μάρτιο του 2015 αναχώρησε για την πρώτη του Ευρωπαϊκή περιοδεία σε Βέλγιο, Γερμανία, Ελβετία και Ολλανδία.

download.gif 

 

 

 

 

Θάνατοι σαν σήμερα

1807 - Αλέξανδρος Υψηλάντης, ήταν μέγας διερμηνέας της Υψηλής Πύλης και ηγεμόνας της Βλαχίας. (1725 - 13 Ιανουαρίου 1807)
Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιος του Ιωάννη Υψηλάντη, μέγα δραγουμάνου της Υψηλής Πύλης και γόνου ισχυρής αρχοντικής Φαναριώτικης οικογένειας.
Πολυμαθέστατος και κάτοχος της γαλλικής, ιταλικής, τουρκικής, ελληνικής αραβικής και περσικής το 1774 διορίστηκε Μέγας διερμηνέας της Υψηλής Πύλης και ένα μήνα αργότερα ηγεμόνας της Βλαχίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το Φεβρουάριο του 1782. Το 1786 τοποθετήθηκε ηγεμόνας της Μολδαβίας και στη συνέχεια το 1796 ηγεμόνας της Βλαχίας. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο αξίωμα του δραγουμάνου πέτυχε να πείσει τον Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Α΄ να ανακαλέσει διαταγή του περί γενικής σφαγής και να μην τιμωρήσει τους Έλληνες για την συμμετοχή τους στην επανάσταση, υποκινούμενοι από τους Ρώσους, γνωστότερα ως Ορλωφικά, ενώ πρωτοστάτησε στην υπογραφή της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Ως ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας επέδειξε εξαιρετικό ζήλο και προσπάθησε να αναδιοργανώσει την εκπαίδευση. Ως ηγεμόνας της Βλαχίας έκτισε εντυπωσιακό οικοδόμημα για τη στέγαση της Αυθεντικής Ακαδημίας του Βουκουρεστίου και το 1776 εξέδωσε χρυσόβουλο που ρύθμιζε τη λειτουργία της. Επίσης ρύθμισε σημαντικά θέματα όπως το νομικό σύστημα, την φορολογία και τον τρόπο στρατολογίας. Ιδιαίτερα στο στρατό κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα αξιόμαχο στράτευμα αποτελούμενο από 60 λόχους εκ των οποίων οι 2 αποτελούνταν από Σέρβους και Βουλγάρους και οι υπόλοιποι από Έλληνες. Επίσης το 1785 είχε υποβάλλει σχέδιο για την ανεξαρτητοποίηση της Ελλάδας στον Αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄ της Αυστρίας και στην Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας. Η ηγεμονία του χαρακτηρίστηκε ως «η χρυσή εποχή της Βλαχίας».
Η σχέση του με την Υψηλή Πύλη εξαιτίας της συμπεριφοράς του γιου του Κωνσταντίνου, ο οποίος ετοίμαζε επανάσταση στην Βλαχία, ήταν τεταμένη παρ' ολα αυτά σταδιακά σταθεροποιήθηκαν. Το 1806 εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Κωνσταντινούπολη. Τον ίδιο χρόνο όμως ξέσπασε Ρωσο-Τουρκικός πόλεμος και ο γιος του Κωνσταντίνος αυτομόλησε στους Ρώσους. Ο Τούρκος Σουλτάνος εξοργίστηκε από την συμπεριφορά και διέταξε να συλλάβουν και να φυλακίσουν τον Αλέξανδρο. Λίγες μέρες αργότερα και ύστερα από φρικτά βασανιστήρια διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του και η κατάσχεση της περιουσίας του, η οποία υπολογιζόταν σε πάνω από πέντε εκατομμύρια γρόσια.

1853 – Θεόφιλος Καΐρης,  ήταν κορυφαίος νεοέλληνας διαφωτιστής, φιλόσοφος, διδάσκαλος του Γένους και πολιτικός. (19 Οκτωβρίου 1784 - 13 Ιανουαρίου 1853)
Γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 από επιφανή οικογένεια του νησιού. Γονείς του ήταν ο πρόκριτος Νικόλαος Καΐρης και η Αναστασία Καμπανάκη. Είχε τρεις αδελφούς, τους μετέπειτα μοναχούς Ευγένιο και Ιωασάφ, και το Δημήτριο καθώς και τρεις αδελφές τη Μαρία, τη Λασκαρώ και την Ευανθία.
Διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα στην Άνδρο, στη Σχολή του Κάτω Κάστρου, από τον ιεροδιάκονο Ιάκωβο. Στα 1794 πεθαίνει ο πατέρας του. Ο αδελφός της μητέρας του και ανάδοχος του Σωφρόνιος Καμπανάκης, εφημέριος στο ναό του Αγίου Γεωργίου Κυδωνιών, τον παίρνει κοντά του ώστε να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του.
Στα 1802 ιδρύεται το Ελληνομουσείον, η Ακαδημία των Κυδωνιών. Ο Καΐρης φοίτησε στην Ακαδημία και ταυτόχρονα εργαζόταν προσφέροντας βοηθητικές υπηρεσίες στο σπίτι του Χατζή Διαμαντή, γαμπρού του Γρηγορίου Σαράφη, καθηγητή της σχολής. Στην Ακαδημία διδάχθηκε φιλολογία και φιλοσοφία από το Γρηγόριο Σαράφη και μαθηματικά και φυσικές επιστήμες από τον περίφημο διδάσκαλο της εποχής Βενιαμίν το Λέσβιο. Ακολουθώντας τον Σαράφη συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή της Πάτμου, όπου δίδασκε ο Δανιήλ Κεραμεύς και στη Σχολή της Χίου, όπου δίδασκαν ο Αθανάσιος Πάριος και ο Δωρόθεος Πρώιος. Το 1801 έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος αλλάζοντας το όνομα του από Θωμάς σε Θεόφιλος. Το 1803 με δαπάνες του θείου του και μερικών πλουσίων Κυδωνιατών έφυγε στην Ευρώπη. Αρχικά διέμεινε στην Ελβετία, όπου μελέτησε την οργάνωση των διδακτηρίων του μεγάλου παιδαγωγού Πεσταλότσι, και κατέληξε στην Πίζα, όπου σπούδασε φιλοσοφία, μαθηματικά και φυσική και παρακολούθησε μαθήματα φυσιολογίας στην ιατρική σχολή.
Το 1807 μετέβη στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις φιλοσοφικές σπουδές του και συνδέθηκε στενά με το μεγάλο νεοέλληνα διαφωτιστή Αδαμάντιο Κοραή

1906 – Αλέξανδρος Ποπόφ, ρώσος φυσικός και ηλεκτροτεχνικός.
Ο Αλεξάντρ (Αλέξανδρος) Στεπάνοβιτς Ποπόφ (4/16 Μαρτίου 1859 – 31 Δεκεμβρίου/13 Ιανουαρίου 1905/1906) ήταν Ρώσος φυσικός και ηλεκτροτεχνικός, ήταν ο πρώτος που παρουσίασε την πρακτική εφαρμογή των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (αλλά δεν υπέβαλε αίτηση καταχώρησης ευρεσιτεχνίας για την εφεύρεσή του). Στη Ρωσία πιστεύεται πως ήταν ο εφευρέτης του ραδιοφώνου και με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της τότε Ε.Σ.Σ.Δ. (1945) γιορτάζεται προς τιμή του η 7η Μαΐου ως «Μέρα Ραδιοφωνίας».
Γεννήθηκε στο χωριό Τουρίνσκιγιε Ρουντνικί (Турьинские Рудники), σημερινό Κρασνοτουρίνσκ (Краснотурьинск), της Περιφέρειας Σβερντλόβσκ (Свердловская область) στα Ουράλια Όρη. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και φρόντισε ούτως ώστε ο μικρός Αλέξανδρος να ξεκινήσει την εκπαίδευση του στο καλής φήμης ιεροδιδασκαλείο του Περμ (Пермь), με σκοπό να ακολουθήσει αργότερα τα βήματα του. Εκείνος όμως από την εφηβεία του έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες και προτίμησε να ολοκλήρωσει τις σπουδές του, το 1882, στο φυσικομαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης, στο οποίο παρέμεινε και εργάστηκε ως εργαστηριακός βοηθός. Λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης του Πανεπιστημίου, σύντομα μετέβη σε θέση καθηγητή φυσικής και ηλεκτροτεχνικής στη Ναυτική Ακαδημία (Минный офицерский класс), (1883 - 1900/1901) στην Κροστάνδη (Кронштадт) της νήσου Κότλιν (Котлин), έπειτα συνέχισε ως καθηγητής της έδρας της Φυσικής το 1901 και τέλος ως καθηγητής και διευθυντής (1905) του Ηλεκτροτεχνικού Ινστιτούτου της Αγίας Πετρούπολης, το οποίο σήμερα φέρει το όνομα του.
Το 1905 αρρώστησε σοβαρά. Κατέληξε από εγκεφαλική αιμορραγία στις 13 Ιανουαρίου του 1906.

1911 - Νικόλαος Μακρής, ήταν Έλληνας υποστράτηγος και πολιτικός. (1827 - 13 Ιανουαρίου 1911)
Ήταν γιος του Δημητρίου Μακρή, οπλαρχηγού του 1821. Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1827. Κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό και με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού εστάλη για εκπαίδευση στη Γαλλία. Μετά την επιστροφή του ανέλαβε διάφορες επιτελικές και διοικητικές θέσεις στρατού μέχρι που αποσπάστηκε στη Βασιλική Χωροφυλακή και κατά την εκεί εξέλιξη ανέλαβε διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών και Αρχηγός της Χωροφυλακής.
Κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 επανήλθε στο στρατό αναλαμβάνοντας αρχικά την στρατηγία της Θεσσαλίας όπου και παρέδωσε στον αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο, διοριζόμενος στη συνέχεια διοικητής της 1ης Μεραρχίας. Στη συνέχεια του πολέμου, διακρίθηκε στη περιοχή του οικισμού Ταράτσα (σήμερα συνοικία της Λαμίας) διασώζοντας την Λαμία από βεβαία κατάληψη.
Μετά τον πόλεμο εκείνο, αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του υποστράτηγου. Εκλέχθηκε επίσης πολλές φορές βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, καθώς και πρόεδρος της αναθεωρητικής Βουλής το 1911, κατά το χρόνο τον οποίον και πέθανε. Η σορός του μεταφέρθηκε και ετάφη με τιμές στο Μεσολόγγι.

1929 –  Γουάιτ Ερπ, διάσημος σερίφης της Άγριας Δύσης.

1932 – Σοφία της Πρωσίας, βασίλισσα των Ελλήνων, σύζυγος του Κωνσταντίνου Α’.
Η βασίλισσα Σοφία της Ελλάδας (14 Ιουνίου 1870 - 13 Ιανουαρίου 1932) ήταν η σύζυγος του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ της Ελλάδας. Γεννήθηκε ως πριγκίπισσα της Πρωσίας Σοφία Δωροθέα Αλίκη του Οίκου Χοεντσόλερν στο Πότσδαμ της Πρωσίας. Γονείς της ήταν ο τότε Πρίγκιπας Διάδοχος Φρειδερίκος της Πρωσίας (μετέπειτα Γερμανός Αυτοκράτορας Φρειδερίκος Γ΄) και η Βικτώρια, Βασιλική Πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία ήταν η μεγαλύτερη κόρη της Βασίλισσας Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Πέθανε από καρκίνο στη Φραγκφούρτη, στη Γερμανία, στις 13 Ιανουαρίου 1932. Ετάφη στην Ιταλία και στις 17 Νοεμβρίου 1936 τα οστά της μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι. Το όνομά της δόθηκε στη γνωστή λεωφόρο η οποία είναι προέκταση της Λεωφόρου Κηφισίας στην Αθήνα.

1941 – Τζέιμς Τζόις («Οδυσσέας»), ιρλανδός συγγραφέας.
Ο Τζαίημς Τζόυς (James Augustine Aloysius Joyce, 2 Φεβρουαρίου 1882 - 13 Ιανουαρίου 1941) ήταν Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους λογοτέχνες του 20ού αιώνα, δημιουργός των μυθιστορημάτων Οδυσσέας (1922) και Finnegans Wake (1939). Παρά την καταγωγή του, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκτός Ιρλανδίας.

1950 - Δημήτρης Σέμσης, Έλληνας βιολιστής.
Ο Δημήτριος Σέμσης ή Σαλονικιός (1883 - 1950), βιρτουόζος παραδοσιακός βιολιστής. Γεννήθηκε Κουκουδέας Δημήτριος το 1883 στη Στρώμνιτσα η οποία την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας ανήκε στο βιλαέτι της Θεσσαλονίκης.
Τη δεκαετία του 1930, ο Δημήτρης ηχογραφούσε με τη Ρόζα Εσκενάζι γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες. Συχνά, την συνόδευε στις ταβέρνες μαζί με τους Τομπούλη, Λάμπρο Σαββαΐδη και Λάμπρο Λεοναρίδη. Οι συνθέσεις του ηχογραφούνταν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής εκείνης, όπως η Ρίτα Αμπατζή, ο Στελλάκης Περπινιάδης και ο Στράτος Παγιουμτζής. Έγραψε ρεμπέτικα και δημοτικά τραγούδια, καθώς και σμυρνέικα και αμανέδες.
Όπως φαίνεται από τις ηχογραφήσεις, ο Δημήτρης ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο μεγαλύτερος βιολιστής που ηχογράφησε στο χώρο του ρεμπέτικου/σμυρνέικου. Ηχογράφησε πολλές εκατοντάδες δίσκους και πολλοί από αυτούς επανακυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια. Το 1972, σε μια συνέντευξή της, η Ρόζα Εσκενάζι είπε ότι ο Δημήτρης έπαιζε "το καλύτερο βιολί του κόσμου".
Μετά από μια σύντομη νοσηλεία, ο Δημήτρης Σέμσης πέθανε από καρκίνο στην Αθήνα, στις 13 Ιανουαρίου του 1950. Έχει, σήμερα, απογόνους στην Ελλάδα.

1993 – Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, ζωγράφος και συγγραφέας.
Ο Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης (17/30 Οκτωβρίου 1908 - 13 Ιανουαρίου 1993), ήταν Έλληνας πεζογράφος, ποητής και αυτοδίδακτος ζωγράφος από τη Θεσσαλονίκη. Ήταν αδελφός της ποιήτριας Ζωής Καρέλλη. Στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών συνέταξε μια παγκόσμια γεωγραφία, η οποία αρχικά πήρε έγκριση από το Υπουργείο Παιδείας, αλλά, όταν έγινε γνωστή η ηλικία του συγγραφέα της, ανακλήθηκε. Σπούδασε Φαρμακευτική και Ιατρική στη Γαλλία (πτυχίο Οπτικής Φυσιολογίας), και στη συνεχεία σπούδασε Βοτανολογία και Φαρμακευτική στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Τη δεκαετία του 1930 ανέλαβε το φαρμακείο του πατέρα του, το οποίο τις βραδινές ώρες μετέτρεπε σε λογοτεχνικό εντευκτήριο.Το 1933 επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιο Όρος - έκτοτε πήγε άλλες 93 φορές - και εκεί άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική.
Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1935, δημοσιεύοντας το ποίημα, "Η γυναίκα που προπονείται στο κολύμπημα", στο περιοδικό το "Τρίτο μάτι". Υπήρξε βασικός συνεργάτης και ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Κοχλίας". Αργότερα άρχισε να δημοσιεύει μελέτες σε έγκριτα περιοδικά ("Μακεδονικές Ημέρες", "Μορφές" και "Διαγώνιος"), και εξέδωσε μυθιστορήματα και πεζογραφήματα. Ανήκει στην ομάδα των συγγραφέων που είναι γνωστοί ως "Σχολή της Θεσσαλονίκης", ήταν μάλιστα ο μόνος του οποίου η φήμη ξεπέρασε τα στενά όρια του κύκλου του.
Μετά τη συνταξιοδότησή του (1969) αφοσιώθηκε στη συγγραφή έργων και συνέχισε τη ζωγραφική. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών. Βραβεύτηκε με πολλά βραβεία, όπως το Ρalmes Αcademiques (1951), το Α΄Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος (1984), το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού (1987), το Βραβείο Χέρντερ της Βιέννης (1989).
Τα έργα του κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Ενδιαφέρεται για την αρχιτεκτονική του κειμένου και πιστεύει ότι το κείμενο πρέπει να υπόκειται σε διαρκή επεξεργασία. Χρησιμοποιεί πρωτοποριακές τεχνικές, όπως ο εσωτερικός μονόλογος και η συνειρμική γραφή. Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του "παιζω-γράφο".
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι γλωσσικές του επιλογές, αφού πετυχαίνει να αντικαταστήσει τις λέξεις-νοήματα με τις λέξεις-αισθήσεις. Όλο του το έργο διακατέχεται από την έννοια της ύπαρξης μέσα από τα πράγματα, δηλαδή της συνοχής του κόσμου.
Παντρεύει επίσης την παράδοση (αρχαία, βυζαντινή και δημοτική) με τη νεωτερικότητα. Πιστός στην ορθοδοξία, διαβάζει πατερικά κείμενα και συναξάρια, από τα οποία συχνά εμπνέεται.
Το 1988 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Πέθανε από ανακοπή της καρδιάς το 1993 και ενταφιάστηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής.

2018 - Τζίμης Πανούσης, ήταν Έλληνας τραγουδοποιός και ηθοποιός, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό και αθυρόστομο στίχο του.