DIASKEDASI.INFO

Σαν σήμερα 2 Ιανουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac

Εορτάζουν
Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, (Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα *)
Αγίου Σιλβέστρου Επισκόπου Ρώμης
Οσίου Σιλβέστρου εκ Ρωσίας, (Σίλβεστρος, Σιλβέστρης, Σίλβης, Σιλβέστρα, Σίλβα)

2 Ιανουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

366 πχ: Οι Αλαμανοί (γερμανικό φύλο) περνούν τον παγωμένο Ρήνο και εισβάλλουν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

533: Ο Μερκούριος γίνεται ο Πάπας Ιωάννης Β΄, ο πρώτος Πάπας που υιοθετεί νέο όνομα με την ενθρόνισή του.

1492: Πέφτει το τελευταίο προπύργιο των Αράβων στην Ισπανία. Το βασίλειο της Γρανάδας περιέρχεται στις χριστιανικές δυνάμεις του βασιλιά Φερδινάνδου Ε’ και της Ισαβέλλας Α’. Ο βασιλιάς της Γρανάδας Μποαμπντίλ αιχμαλωτίζεται. Όσοι δεν εγκαταλείπουν την Ισπανία εξαναγκάζονται να εκχριστιανιστούν.

1757: Κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, η Μεγάλη Βρετανία καταλαμβάνει την Καλκούτα των Ινδιών.

1788: Η Τζόρτζια είναι η 4η αμερικανική πολιτεία που υπογράφει τον Καταστατικό Χάρτη των ΗΠΑ.

1823: Άγριες σφαγές χριστιανών στις επαρχίες Λασιθίου και Μιραμπέλλου από τους Τούρκους.

1828: Αφήνεται ελεύθερος, με προσωπική παρέμβαση του Τσάρου, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, που εκρατείτο στις αυστριακές φυλακές, μετά το ανεπιτυχές κίνημά του στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.

1830: Αρχίζουν τα μαθήματα στο Κεντρικόν Σχολείον της Αιγίνης, το πρώτο ανώτερο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Ελλάδα.

1839: Ο γάλλος φωτογράφος Λουί Νταγκέρ βγάζει την πρώτη φωτογραφία της Σελήνης.

1860: Στην προσπάθεια της να εξηγήσει την τροχιά του Ερμή η γαλλική Ακαδημία Επιστημών ανακοινώνει πως υπάρχει ο πλανήτης, Βουλκάν. Τελικά αυτό καταρρίπτεται από τον Αϊνστάιν.

1870: Αρχίζει η κατασκευή της γέφυρας του Μπρούκλιν.

1905: Ρωσοϊαπωνικός Πόλεμος: η ρωσική φρουρά του Πορτ Άρθουρ (Κίνα) παραδίδεται στους Ιάπωνες.

1909: Ελλάδα, Γαλλία και Αργεντινή δωρίζουν μεγάλα ποσά για την ανακούφιση των εκατοντάδων χιλιάδων σεισμοπλήκτων της νότιας Ιταλίας.

1909: Ο «βασιλιάς» του make up, Μαξ Φάκτορ, ιδρύει στο Λος Άντζελες εργοστάσιο καλλυντικών ειδών.

1910: Το Βασίλειο της Ελλάδας καθορίζει επίσημα την Κυριακή ως ημέρα αργίας.

1913: Στη Χίο, η τουρκική φρουρά παραδίδεται στην Ελλάδα.

1919: Διατάσσεται η εγκατάλειψη της Κέρκυρας από τον ιταλικό στρατό.

1920: (2-14/1): Το Ανώτατο Συμβούλιο Συνδιάσκεψης Ειρήνης στο Παρίσι αποδέχεται το Σύμφωνο Βενιζέλου - Τιτόνι, βάσει του οποίου η Βόρεια Ήπειρος παραχωρείται στην Ελλάδα.

1924: Ο αρχηγός της Επανάστασης του 1922, Νικόλαος Πλαστήρας, παραδίδει την εξουσία στους πολιτικούς, θεωρώντας ότι οι στόχοι της «Επαναστατικής Επιτροπής» έχουν εκπληρωθεί.

1930: Σ’ έναν περιορισμένο ανασχηματισμό της κυβέρνησής του, ο Ελευθέριος Βενιζέλος τοποθετεί ως υπουργό Παιδείας το Γεώργιο Παπανδρέου. Επί των ημερών του εισάγεται για πρώτη φορά στα σχολεία το μάθημα των Νέων Ελληνικών και κατασκευάζονται περίπου 3.500 νέα σχολικά κτίρια.

1931: Ανατρέπεται η κυβέρνηση του Παναμά, μετά από εξέγερση.

1937: Tο Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιταλία υπογράφουν το Σύμφωνο της Μεσογείου.

1943: Οι Γερμανοί αρχίζουν να αποχωρούν από τον Καύκασο.

1944: Το ελικόπτερο μπαίνει για πρώτη φορά στον πόλεμο από τους Βρετανούς.

1945: Παραιτείται η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου.Την επομένη θα σχηματιστεί νέα κυβέρνηση υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα, με επιδίωξη τη καταστολή του κουμμουνιστικού στασιαστικού κινήματος (Δεκεμβριανά).

1945: Συμμαχικά βομβαρδιστικά χτυπούν τη γερμανική Νυρεμβέργη, μετατρέποντας την πόλη σε ερείπια και προκαλώντας το θάνατο 6.000 ανθρώπων.

1949: Προφυλακίζεται η Μ.Σβώλου, σύζυγος του προέδρου του σοσιαλιστικού κόμματος ΕΛΔ, Αλέξανδρου Σβώλου.

1950: Στις ΗΠΑ, σε 25 δισ. ανέρχεται το ύψος των δανείων και των πιστώσεων, που χορηγήθηκαν σε ξένες χώρες από τη στιγμή, που τερματίστηκε ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος, σύμφωνα με το υπουργείο Εμπορίου της χώρας.

1952: Δημοσιεύεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, που ψηφίστηκε από τη Βουλή κατά τη συνεδρίαση της 21ης με 22ης Δεκεμβρίου 1951.

1958: Η Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας διακόπτει, ύστερα από την πρώτη πράξη, την επίσημη πρεμιέρα της όπερας «Norma» του Μπελίνι στη Ρώμη και αποχωρεί από την σκηνή, παρουσία του προέδρου της Ιταλίας και πολλών μελών του υπουργικού συμβουλίου, προκαλώντας δυσαρέσκεια στο κοινό.

1959: Η Σοβιετική Ένωση εκτοξεύει το πρώτο διαστημόπλοιο με κατεύθυνση τη Σελήνη. Πρόκειται για το μη επανδρωμένο «Λούνα 1», το οποίο θα περάσει 4.600 μίλια μακριά από το δορυφόρο της Γης και θα χαθεί στο διάστημα.

1960: Ο Τζον Ρέινολντς ανακοινώνει ότι, το ηλιακό μας σύστημα γεννήθηκε πριν από περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

1969: Ο 30χρονος Κρητικός λατόμος Γεώργιος Φλαμουρίδης ή Παραβολιδάκης. υποχρεώνει την εσωτερική πτήση της «Ολυμπιακής» Ηράκλειο – Αθήνα να κατευθυνθεί προς το Κάιρο. Το αεροσκάφος, ένα Ντάγκλας DC-6Β με 97 επιβάτες και 5μελές πλήρωμα, προσγειώνεται στο Κάιρο, όπου οι αρχές συλλαμβάνουν τον αεροπειρατή και φροντίζουν για την επιστροφή των επιβατών και του πληρώματος.

1971: Ομάδα ισραηλινών αρχαιολόγων ανακαλύπτει στην Ιερουσαλήμ ένα σκελετό σταυρωμένου άνδρα, ηλικίας 2.000 ετών. Είναι το πρώτο εύρημα που αποδεικνύει ότι το σταύρωμα αποτελούσε τον βασικό τρόπο εκτέλεσης των Ρωμαίων.

1971: Εξήντα έξι θεατές σκοτώνονται στο Άιμπροξ Παρκ της Γλασκόβης στη Σκωτία όταν, κατά την διάρκεια του αγώνα ποδοσφαίρου Rangers- Celtic, υποχωρεί το κιγκλίδωμα των κερκίδων.

1972: Απαγορεύονται οι διαφημίσεις τσιγάρων στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση των ΗΠΑ, ύστερα από απόφαση του Κογκρέσου.

1973: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ομολογεί ότι βομβάρδισε κατά λάθος το νοσοκομείο του Ανόι.

1974: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον υπογράφει νόμο, με τον οποίο μειώνεται το ανώτατο όριο ταχύτητας στα 55 μίλια/ώρα, για την εξοικονόμηση ενέργειας, λόγο του πετρελαϊκού εμπάργκο του ΟΠΕΚ.

1979: Το πρώην μέλος των Sex Pistols, Σιντ Βίσιους, δικάζεται κατηγορούμενος για τη δολοφονία της φίλης του.

1980: Ο Αμερικανoς Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ζητά από τη Γερουσία των ΗΠΑ να καθυστερήσει την επικύρωση συμφωνίας για τους εξοπλισμούς, ως ένδειξη διαμαρτυρίας στη δράση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν.

1991: Στην Αργεντινή, η απονομή χάριτος στους ηγέτες της στρατιωτικής χούντας προκαλεί έντονες αντιδράσεις.

1992: Σύμφωνα με την οργάνωση "Freedom House", η οποία μελετά την κατάσταση της ελευθερίας στην υφήλιο, για πρώτη φορά η πλειοψηφία των εθνών έχει δημοκρατικά πολιτεύματα.

1993: Στη Βοσνία, σημειώνονται σφοδρές μάχες, την ώρα που στη Γενεύη οι ηγέτες των εμπολέμων κοινοτήτων ετοιμάζονται για ένα νέο γύρο διαπραγματεύσεων.

1994: Εφημερίδα του Βελιγραδίου απονέμει στους Έλληνες το "Βραβείο Ευγενικής Συμπεριφοράς", για τη βοήθειά τους προς τους Σέρβους, κατά τη διάρκεια του οικονομικού εμπάργκο.

1995: Τίθεται σε ισχύ και στην Ελλάδα η νέα παγκόσμια συμφωνία για το εμπόριο (WTO), που αντικαθιστά την GATT.

1996: Θεαματική έκρηξη ηφαιστείου σημειώνεται στη χερσόνησο Καμτσάτκα της Σιβηρίας, με τη λάβα να εκτοξεύεται σε ύψος επτά χιλιάδων μέτρων.

1997: Ο 30χρονος Τούρκος πολυολυμπιονίκης αρσιβαρίστας Ναΐμ Σουλεΐμάνογλου, ο αποκαλούμενος και "Ηρακλής Τσέπης", ανακοινώνει ότι, αποχωρεί από την ενεργό δράση.

2000: Εγκαινιάζεται το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.

2003: Παραπέμπονται σε δίκη με βούλευμα οι 18 κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού για την υπόθεση της 17Ν. Στο βούλευμα καταγράφεται ο ηγετικός ρόλος του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, συμπεριλαμβάνονται ντοκουμέντα και αποδείξεις για τη δράση όλων των συλληφθέντων και αναφέρονται λεπτομέρειες για τη δράση της 17Ν από την πρώτη μέρα της ίδρυσής της, ως τη σύλληψη των μελών της, 27 χρόνια μετά. Ακόμη, ξεκαθαρίζεται γιατί η τρομοκρατία δεν είναι πολιτικό έγκλημα. Στα μέσα του μήνα προσδιορίζεται η εκκίνηση της δίκης για τις 3 Μαρτίου.

2006: Έκρηξη σε ορυχείο στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ εγκλωβίζει και τελικά σκοτώνει 12 άτομα.

2008: Το αργό πετρέλαιο ξεπερνά για πρώτη φορά τα 100 δολάρια το βαρέλι στη Νέα Υόρκη.

Γεννήσεις σαν σήμερα

1403 - Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος, Βυζαντινός καρδινάλιος.

1462 - Πιέρο ντι Κόζιμο, Ιταλός ζωγράφος.

1524 - Λουίζ Λαμπέ, Γαλλίδα ποιήτρια.
Η Λουΐζ Λαμπέ, γνωστή και ως Η Ωραία Σχοινοποιός, ήταν Γαλλίδα ποιήτρια της Αναγέννησης, κόρη του πλούσιου σχοινοποιού Πιερ Σαρλί και της δεύτερης συζύγου του, Ετιενέτ. Το λογοτεχνικό έργο της ήταν περιορισμένο, αλλά ευρέως αναγνωρισμένο ως ένα από τα σημαντικότερα του αναγεννησιακού λυρισμού.
Γεννήθηκε στη Λυών περί το 1524. Τα έργα της είναι σαφώς επηρεασμένα από τον Πιέτρο Μπέμπο, τον Πετράρχη και τον Τζάκοπο Σαννατσάρο. Το προσωνύμιό της προήλθε από το επάγγελμα του πατέρα της αλλά και του συζύγου της, καθώς το 1540 παντρεύτηκε έναν επίσης σχοινοποιό. Σε πεζό λόγο έγραψε το έργο «Διάλογος της τρέλας και του έρωτα». Ήταν πολύ γνωστή για την ομορφιά, τη μόρφωση και τις ικανότητές της στην ιππασία και την ξιφασκία. Πέθανε στο Παρσιέ, το 1566. (2 Ιανουαρίου 1524 - 25 Απριλίου 1566)

1642 – Μωάμεθ Δ΄, Οθωμανός σουλτάνος.

1699 – Οσμάν Γ΄, Οθωμανός σουλτάνος.

1727 – Τζέημς Γουλφ, Άγγλος στρατηγός.

1822 –  Ρούντολφ Κλαούζιους, ήταν Γερμανός φυσικός. Θεωρείται ο θεμελιωτής της Θερμοδυναμικής.
Ο Κλαούζιους όρισε την εντροπία και διετύπωσε τον 1ο και 2ο Νόμο της Θερμοδυναμικής.  (1822-1888).
Ο Κλαούζιους γεννήθηκε στο Κέσλιν (Köslin) της Πρωσίας (τότε τμήμα της Γερμανίας, σημερινό Koszalin της Πολωνίας) στις 2 Ιανουαρίου 1822. Πατέρας του ήταν ο αιδεσιμώτατος C. E. G. Clausius, μέλος του Σχολικού Συμβουλίου της Βασιλικής Κυβέρνησης, ο οποίος ίδρυσε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο και έγινε διευθυντής του, ενώ παράλληλα εκτελούσε και χρέη ιερέα του. Η οικογένεια ήταν πολυμελής και ο Ρούντολφ ήταν ο έκτος γιος της. Αρχικά παρακολούθησε μαθήματα στο σχολείο του πατέρα του, αλλά αργότερα φοίτησε στο Γυμνάσιο του Στετίνο (Szczecin), όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του το 1840.

1837 - Μίλι Μπαλάκιρεφ, Ρώσος πιανίστας και συνθέτης.

1844 - Ναρκίς Πελετιέ, Γάλλος ναυτικός.

1873 - Τερέζ ντε Λισιέ, Γαλλίδα μοναχή και συγγραφέας.

1879 - Ρούντολφ Μπόιερ, Ούγγρος δισκοβόλος.

1886 – Άπσλεϊ Τσέρι-Γκάραρντ, Άγγλος εξερευνητής.

1890 - Φίλιππος Δραγούμης, Έλληνας πολιτικός και νομικός. (2 Ιανουαρίου 1890 - 2 Ιανουαρίου 1980)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Στέφανου Δραγούμη και αδελφός του Ίωνα Δραγούμη. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο των Αθηνών, του οποίου έγινε και διδάκτορας. Έλαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους και έπειτα, το 1914, εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε ως υποπρόξενος στο Γενικό προξενείο της Αλεξάνδρειας και στη συνέχεια το 1917 απολύθηκε από την υπηρεσία για πολιτικούς λόγους.
Εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής Φλωρίνης το 1920 με την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, το 1926 με το Αγροτικό Κόμμα και το 1927 έλαβε μέρος στην επιτροπή σύνταξης του συντάγματος. Το 1932 έγινε υπουργός Β. Ελλάδος στην κυβέρνηση Τσαλδάρη. Με την έναρξη της κατοχής εγκατέλειψε την Ελλάδα και κατέφυγε στο Κάιρο, όπου βρισκόταν η κυβέρνηση. Σε αυτή διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών, θέση την οποία ανέλαβε και πάλι το 1946 στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απριλίου 1946. Στην επόμενη Κυβέρνηση Τσαλδάρη του Οκτωβρίου 1946 χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών. Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Κιουσόπουλου χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών ενώ σε αυτή του Πιπινέλη υπουργός Εθνικής Αμύνης. Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής το 1932, το 1933, και το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα, ενώ το 1935 εκλέχθηκε ως ανεξάρτητος. Το 1946 στάλθηκε στο Παρίσι ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας του συνεδρίου ειρήνης.
Ήταν επίσης ισόβιο μέλος στην Πάγκειο επιτροπή και πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας, θέση την οποία διατήρησε για πενήντα χρόνια. Ήταν επίσης πρόεδρος της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Μερικά από τα έργα που είχε συγγράψει ήταν: Τα εθνικά δίκαια στην διάσκεψη της ειρήνης (1948), Επί του Κυπριακού ζητήματος (1956) κ.α.
Απεβίωσε στην Αθήνα την ημέρα των γενεθλίων του και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαλαωρίτου, κόρη του Ιωάννη Βαλαωρίτη, και είχε δυο παιδιά, τον Μάρκο και τη Ζωή.

1895 – Φόλκε Μπερναντόττε, Σουηδός διπλωμάτης.

1896 – Τζίγκα Βερτόφ, Ρώσος σκηνοθέτης.
Ο Νταβίντ Αμπέλεβιτς Κάουφμαν (2 Ιανουαρίου 1896 – 12 Φεβρουαρίου 1954), γνωστός και ως Ντένις Κάουφμαν ή με το ψευδώνυμο (Ν)τζίγκα Βερτόφ, ήταν Σοβιετικός πρωτοπόρος κινηματογραφιστής και θεωρητικός του κινηματογράφου. Οι κινηματογραφικές πρακτικές του επηρέασαν το σινεμά-βεριτέ ντοκιμαντέρ και την ομάδα Τζίγκα Βερτόφ (1968-1972).
Σε ψηφοφορία του Sight and Sound το 2012, η ταινία του "Ο άνθρωπος με την κινηματογραφική μηχανή" ψηφίστηκε ως η 8η καλύτερη όλων των εποχών και το 2014 το καλύτερο ντοκιμαντέρ όλων των εποχών.
Τα αδέλφια του Μπόρις και Μικχάι Κάουφμαν ήταν επίσης αξιοσημείωτοι κινηματογραφιστές.

1897 – Χριστόφορος Θεοφίλου, γνωστός ως Τζιμ Λόντος, παγκόσμιος πρωταθλητής στην πάλη (κατς).

1897 – Τζιμ Λόντος, σούπερ σταρ επαγγελματικής πάλης, από το Κουτσοπόδι Άργους στην Αμερική.

1912 - Οδυσσέας Αγγελής, Έλληνας στρατιωτικός.
Ο Οδυσσέας Αγγελής (Στενή Ευβοίας, 2 Ιανουαρίου 1912 - Κορυδαλλός Αττικής, 22 Μαρτίου 1987) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πραξικοπηματίας. Επί του καθεστώτος της Χούντας, διετέλεσε Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων (1968-1973) και έλαβε τον τίτλο του Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας στο πλαίσιο φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος των Συνταγματαρχών.
Γεννήθηκε στη Στενή Ευβοίας το 1912. Φοίτησε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πυροβολικού στις 2 Αυγούστου 1934. Το 1937 προήχθη σε υπολοχαγό, το 1940 σε λοχαγό, το 1946 σε ταγματάρχη, το 1950 σε αντισυνταγματάρχη, το 1958 σε συνταγματάρχη, το 1960 σε ταξίαρχο, το 1965 σε υποστράτηγο, το 1967 σε αντιστράτηγο και το 1970 σε στρατηγό. Ως αξιωματικός συμπλήρωσε τη στρατιωτική του εκπαίδευση στη Σχολή Πυροβολικού και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και την Σχολή Εθνικής Άμυνας. Γνώριζε αγγλικά και γαλλικά.
Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο 1940-41, ως Διοικητής Πυροβολαρχίας Ορειβατικού Πυροβολικού. Το 1943 διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου εντάχθηκε στον εκεί Ελληνικό Στρατό ως Διοικητής Πυροβολαρχίας Αντιαεροπορικού Πυροβολικού. Στην περίοδο του Εμφυλίου συμμετείχε στις επιχειρήσεις 1948-49, ως Διοικητής Μοίρας Πυροβολικού. Από το 1950 και μετέπειτα υπηρέτησε σε διάφορες επιτελικές θέσεις και μονάδες Πυροβολικού. Από τον Ιανουάριο του 1951 κατέχοντας τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη εμφανίζεται να επιχειρεί μυήσεις νέων αξιωματικών στον ΙΔΕΑ με την συνεργασία του τότε ταγματάρχη Γ. Παπαδόπουλου, γεγονός που μαρτυρεί την μακρά σχέση των δύο ανδρών. Άλλωστε και ο ίδιος είχε παραδεχθεί την συμμετοχή του στον ΙΔΕΑ, χωρίς να υποστεί γι αυτό δίωξη, καθώς και την από τότε γνωριμία του με τον Γ. Παπαδόπουλος. Στη συνέχεια υπηρέτησε και στο Στρατηγείο NATO Σμύρνης, ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα διατέλεσε υπασπιστής του Βασιλιά Παύλου υπηρετώντας στον Στρατιωτικό Οίκο του Βασιλέως. Επίσης υπήρξε καθηγητής στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου, Επιτελάρχης της IX Μεραρχίας, Διοικητής της Σχολής Πυροβολικού, Διευθυντής του 2ου ΕΓ/ΓΕΣ, Επιτελάρχης της ΑΣΔΕΝ, Υποδιοικητής και Διοικητής της V Μεραρχίας και Υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ.
Από τις 22 Απριλίου 1967, φέροντας τότε τον βαθμό του αντιστράτηγου στη θέση του υπαρχηγού ΓΕΕΘΑ, ανέλαβε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού και από τις 14 Δεκεμβρίου 1967 έως τις 18 Δεκεμβρίου 1968 ήταν ταυτόχρονα και Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας. Από τις 19 Δεκεμβρίου 1968 ανέλαβε Αρχηγός του νεοσυστάτου Αρχηγείου Ένοπλων Δυνάμεων (πρώην ΓΕΕΘΑ). Αποστρατεύθηκε στις 16 Αυγούστου 1973, αναλαμβάνοντας Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας με Πρόεδρο τον τότε πρωθυπουργό-δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο. Μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη ετέθη σε "κατ' οίκον περιορισμόν".
Τον Αύγουστο του 1975 καταδικάστηκε από το 5μελές Εφετείο Αθηνών σε ισόβια κάθειρξη, για στάση και εσχάτη προδοσία, λόγω της συμμετοχής του στο Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.
Τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και πολλά άλλα ελληνικά και ξένα παράσημα και μετάλλια, αντίστοιχα του βαθμού του και των θέσεων που κατείχε. Ήταν άγαμος. Αυτοκτόνησε στο μπάνιο του κελιού του, στις φυλακές Κορυδαλλού όπου είχε εγκλειστεί, στις 22 Μαρτίου 1987, σε ηλικία 75 ετών.

1920 – Ισαάκ Ασίμωφ, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Ισαάκ Ασίμωφ (Isaac Asimov) γεννήθηκε με το όνομα Isaak Yudovich Ozimov στο Πετροβίτσι της Ρωσίας στις 2 Ιανουαρίου 1920 και πέθανε στις ΗΠΑ στις 6 Απριλίου του 1992 και είναι ιδιαίτερα γνωστός για το συγγραφικό του έργο και συγκεκριμένα για τα έργα επιστημονικής φαντασίας. Ο Ασίμωφ είχε τέλεια γνώση πάνω στις φυσικές επιστήμες, που τη συνδύαζε με έντονη διορατικότητα και αντίληψη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχολογίας. Έγραψε 465 περίπου δημοσιευμένα βιβλία, από τα οποία τα 25 είναι καθαρά επιστημονικής φαντασίας και τα υπόλοιπα μελέτες και επιστημονικά συγγράμματα. Τα γνωστότερα έργα του είναι η σειρά μυθιστορημάτων με τα Ρομπότ ("Εγώ, το Ρομπότ", "Έρχονται τα Ρομπότ", "Σπηλιές από Ατσάλι", "Ο Γυμνός Ήλιος", "Τα Ρομπότ της Αυγής", "Ρομπότ και Αυτοκρατορία") και η σειρά της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας ("Γαλαξιακή Αυτοκρατορία", 1-6) που διαδραματίζονται στο ίδιο μυθιστορηματικό περιβάλλον, και με αυτήν τη χρονική σειρά.
Στα έργα του που σχετίζονται με ρομπότ χρησιμοποιούνται οι τρεις νόμοι της ρομποτικής, τους οποίους επινόησε ο Ασίμωφ.
Μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1923 και πήρε την αμερικάνικη υπηκοότητα το 1928. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια, από το οποίο αποφοίτησε το 1939. Παντρεύτηκε το 1942 και απέκτησε δύο παιδιά. Το 1955 έγινε καθηγητής βιοχημείας στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Βοστώνης. Υπήρξε επίσης εταίρος επιστημονικών συλλόγων, με αρκετές διακρίσεις στο ενεργητικό του για τις επιστημονικές του έρευνες.
Ο Ασίμωφ έχει πλούσιο συγγραφικό έργο σε πολλούς τομείς, μεταξύ των οποίων έργα επιστημονικής φαντασίας, επιστημονικά συγγράματα και βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης. Έχει λάβει πολλές διακρίσεις και βραβεία, μεταξύ των οποίων και τα κορυφαία βραβεία Nebula και Hugo.

1922 - Μορίς Φορ, Γάλλος πολιτικός.

1924 – Ευγένιος Σπαθάρης,έλληνας καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών, ένας από τους πιο σημαντικούς καραγκιοζοπαίχτες και ζωγράφος.
Γεννήθηκε στην Κηφισιά στις 2 Ιανουαρίου 1924. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική και ιδιαίτερα με τους ήρωες του θεάτρου σκιών, από τους πρωτοπόρους του οποίου ήταν ο πατέρας του, Σωτήρης Σπαθάρης, ο οποίος απεβίωσε το 1974.

1927 - Γρηγόρης Βάρφης, Έλληνας πολιτικός.

1941 - Τζανφράνκο Τερέντσι, πολιτικός από τον Άγιο Μαρίνο.

1945 - Σλόμπονταν Πράλιακ, Κροάτης στρατηγός.

1949 - Νικολάι Πάνκιν, Ρώσος κολυμβητής.

1955 - Αγάθων Ιακωβίδης, ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης από τη Θεσσαλονίκη.
Το 2013 εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνή διαγωνισμό της Eurovision μαζί με το συγκρότημα Koza Mostra με το τραγούδι "Alcohol Is Free", το οποίο ήρθε 6ο στον τελικό με 152 ψήφους.
Γεννήθηκε στον Ευαγγελισμό Λαγκαδά Θεσσαλονίκης το 1955. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τη Μικρασία, γι' αυτό τα πρώτα τραγούδια που άκουγε ήταν μικρασιατικές μελωδίες. Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική το 1971 και σταδιακά έμαθε μόνος του να παίζει σχεδόν όλα τα έγχορδα όργανα των ρεμπέτικων τραγουδιών, δηλαδή: κιθάρα, μπαγλαμά, ούτι, μπουζούκι, τζουρά, μάντολα, μαντολίνο. Το 1973 έκανε την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση σε μπουάτ της Θεσσαλονίκης. Αμέσως συνειδητοποίησε πως η μουσική που τον εκφράζει και του ταιριάζει είναι η ρεμπέτικη και αφιερώνεται σε αυτήν αποκλειστικά. Κατέχει πολλούς σπάνιους δίσκους γραμμοφώνου με ρεμπέτικα τραγούδια, και αξιοποιεί τη συλλογή του σε ραδιοφωνικές μουσικές εκπομπές.
Το 1977 δημιουργεί το "Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης", με το οποίο παίζει σε μαγαζιά, κάνει συναυλίες και ηχογραφεί δύο δίσκους. Το 1981 αποφασίζει να μεταβεί στην Αθήνα. Συνεργάζεται με γνωστούς τεχνίτες της λαϊκής μουσικής. Κώστας Παπαδόπουλος, Γιώργος Κόρος, Βασίλης Σούκας, Λάζαρος Κουλαξίζης, Νίκος Φιλιππίδης και Νίκος Χατζόπουλος είναι κάποιοι από αυτούς. Γίνεται πιο γνωστός και κάνει συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, σε Ευρώπη και Η.Π.Α. Από το 1987 ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Η δισκογραφία του αφορά αποκλειστικά στο ρεμπέτικο. Έχει ερμηνεύσει πολλά δημοφιλή ρεμπέτικα αλλά και παλιά, άγνωστα τραγούδια που έχει ανασύρει από το πλούσιο αρχειακό υλικό που κατέχει.
Το 2013 αποδέχθηκε την πρόσκληση του συγκροτήματος Κόζα Μόστρα να συμμετάσχει μαζί τους στο Φεστιβάλ της Γιουροβίζιον στο Μάλμε της Σουηδίας, με το τραγούδι "Alcohol Is Free", με το οποίο προκρίθηκαν στον τελικό της διοργάνωσης όπου κατέλαβαν την 6η θέση.

1961 - Κίκι Λέσεντριτς, Σέρβος συνθέτης.

1961 - Τοντ Χέινς, Αμερικανός σκηνοθέτης.

1964 - Κρίστιαν Βελπ, Γερμανός καλαθοσφαιριστής.

1968 - Κούμπα Γκούντινγκ Τζ., Αμερικανός ηθοποιός.

1972 – Χρήστος Μελέτογλου, Έλληνας πρώην αθλητής του στίβου.
Γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1972 στο Χάινσμπεργκ της Γερμανίας και είναι απερχόμενος πρωταθλητής του στίβου στο αγώνισμα του τριπλούν.
Ήταν μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας του 2000 και του 2004. Οι διακρίσεις του περιλαμβάνουν την 7η θέση σε δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1997, 2003), ενώ στην Ολυμπιάδα του 2004 στην Αθήνα ήταν 6ος. Στο Γκραν Πρι της Οσάκας, ο Μελέτογλου έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη «χώρα του ανατέλλοντος ηλίου», το Μάιο του 2005, πετυχαίνοντας 16,78 μ. Στους Μεσογειακούς Αγώνες του 2005 της Αλμερίας, στην Ισπανία κέρδισε 1 χρυσό μετάλλιο, με άλμα 17.09 μ.
Ο Μελέτογλου ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας στην τελετή έναρξης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της 6 Αυγούστου 2006 στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. Το 2006 αποκλείστηκε με τρία άκυρα άλματα από τον τελικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Γκέτεμποργκ. Αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας της καριέρας του.

1976 - Παθ Βέγα, Ισπανίδα ηθοποιός.

1976 - Χρυσοπηγή Δεβετζή, Ελληνίδα αθλήτρια.

1980 - Γιώργος Δέδας, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.

1982 – Αθανασία Τσουμελέκα, Ελληνίδα αθλήτρια στο βάδην.
Η Αθανασία Τσουμελέκα (Πρέβεζα, 2 Ιανουαρίου 1982) είναι Ελληνίδα πρώην αθλήτρια του στίβου στο αγώνισμα του βάδην. Kατέκτησε την πρώτη θέση στην απόσταση των 20 χιλιομέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.

1991 - Μπεν Χάρντι, Άγγλος ηθοποιός.

Θάνατοι σαν σήμερα

17 – Οβίδιος, ρωμαίος ποιητής.
Ο Πόπλιος Οβίδιος Νάσων (20 Μαρτίου 43 π.Χ. - 17), γνωστός ως Οβίδιος, ήταν Ρωμαίος ποιητής, περισσότερο γνωστός από τις Μεταμορφώσεις, μίας σειράς 15 βιβλίων μυθολογικής αφήγησης γραμμένης σε δακτυλικό εξάμετρο, καθώς και για τις συλλογές ερωτικής ποίησης σε ελεγειακά δίστιχα, και ιδιαίτερα για τους Έρωτες (Amores) και την Ερωτική τέχνη (Ars amatoria). Πολλοί μιμήθηκαν την ποίησή του κατά την Ύστερη Αρχαιότητα και το Μεσαίωνα και επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη δυτική τέχνη και λογοτεχνία. Ήταν ο τελευταίος από τους μεγάλους αυγούστειους ποιητές, που έζησε στις αρχές της Pax Romana, της ειρήνης δηλαδή ανάμεσα στα έθνη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που επέβαλαν οι ρωμαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις.
Γεννήθηκε στην ιταλική πόλη Σουλμόνα το 43 π.Χ. και πέθανε στην πόλη Τόμοι της Μοισίας (Ρωμαϊκής επαρχίας του κάτω Δούναβη) το 17 μ.Χ

826 - Αδαλάρδος του Κορμπί, Φράγκος ηγούμενος.

1169 - Μπερτράν ντε Μπλανκφόρ, μέγας μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού.
Ο Μπερτράν ντε Μπλανκφόρ ή Μπλανσφόρ (2 Ιανουαρίου 1169) ήταν ιππότης στον Μεσαίωνα. Εντάχθηκε στο Τάγμα του Ναού. Διετέλεσε έκτος Μεγάλος Μάγιστρος (Grand Master) του Τάγματος, διάδοχος του Αντρέ ντε Μονμπάρ, από το 1156 μέχρι τον θάνατό του, 2 Ιανουαρίου του 1169.
Στο Τάγμα τον διαδέχθηκε ο ιππότης Φιλίπ ντε Μιγί.

1184 - Θεοδώρα Κομνηνή της Σουηβίας, δούκισσα της Αυστρίας.

1302 - Ερρίκος Α΄, λόρδος του Μεκλεμβούργου.

1557 - Τζάκοπο Ποντόρμο, Ιταλός ζωγράφος.

1597 - Χατόρι Χάνζο, Ιάπωνας νίντζα.

1816 - Λουί-Μπερνάρ Γκιτόν ντε Μορβώ, Γάλλος χημικός και πολιτικός.

1819 - Μαρία Λουίζα της Πάρμας, βασίλισσα της Ισπανίας.

1861 - Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ΄, βασιλιάς της Πρωσίας.

1892 - Τζωρτζ Αίρυ, Άγγλος μαθηματικός και αστρονόμος.

1896 – Παναγιώτης Χιώτης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Παναγιώτης Χιώτης (6 Αυγούστου 1814 - 2 Ιανουαρίου 1896) ήταν Έλληνας εκπαιδευτικός και ιστορικός συγγραφέας από τη Ζάκυνθο. Έγραψε ιστορικά έργα. Για την προσφορά του στην καταγραφή της ιστορίας τιμήθηκε σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο.
Κατά την περίοδο της αγγλικής Κατοχής δίδαξε στο Λύκειο του νησιού. Μετά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα εργάστηκε ως δάσκαλος στη Ζάκυνθο και διετέλεσε επόπτης της Βιβλιοθήκης του νησιού. Υπήρξε ο άνθρωπος που συνέταξε και τον κανονισμό για τη λειτουργία της, το 1883. Υπήρξε βαθύς ερευνητής της Ιστορίας των Επτανήσων, φθάνοντας ως την Ιταλία. Πέθανε στις αρχές του 1896, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει ένα έργο με βιογραφίες επιφανών Επτανησίων. Το όνομά του φέρει σήμερα το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Κάμπου, με έδρα το Βανάτο.

1915 – Αρμάν Πεζό, γάλλος επιχειρηματίας, ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας. (Γεν. 26/3/1849)

1917 - Έντουαρντ Μπάρνετ Τάιλορ, Άγγλος ανθρωπολόγος.

1917 – Λεόν Φλαμένγκ, Γάλλος ποδηλάτης.

1920 - Πωλ Αντάμ, Γάλλος συγγραφέας.

1924 - Τζέιμς Τέμπλερ, Άγγλος αεροναυτικός.

1943 - Τσαζίμ Κοτσούλι, Αλβανός πολιτικός.

1945 - Μπέρτραμ Ράμσεϋ, Άγγλος ναύαρχος.

1950 – Εμίλ Γιάνινγκς, Γερμανός ηθοποιός.

1950 – Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Δημοφιλής Έλληνας μουσουργός, ο δημιουργός της ελληνικής οπερέτας.
Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης (Αθήνα 1883-Αθήνα 1950) υπήρξε δημοφιλής Έλληνας μουσικοσυνθέτης, αρχιμουσικός και ένας από του πρωτεργάτες της Ελληνικής Οπερέτας, με καταγωγή από το Λιτόχωρο Πιερίας της Μακεδονίας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου του 1883 (ορισμένες πηγές αναφέρουν το 1882). Τα πρώτα μαθήματα μουσικής πήρε από τον πατέρα του Ιωάννη Σακελλαρίδη (1853-1938), διαπρεπή μουσικοδιδάσκαλο, μεταρρυθμιστή της βυζαντινής μουσικής, ιεροψάλτη, φιλόλογο και μελουργό. Η μητέρα του καταγόταν από την Ύδρα.
Σπούδασε στην Αθήνα, τη Γερμανία και την Ιταλία. Στα τέλη του 1902 έδωσε μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό του Άρη, που ήταν βαρύτονος, επιτυχημένες συναυλίες με δικές του συνθέσεις και εναρμονισμένα ελληνικά δημοτικά τραγούδια στο Βασιλικό Ωδείο του Μονάχου και στο μέγαρο της βαρώνης Αμελίας φον Πέρφαλλ (κόρης του Γουσταύου Κλάους), ενώπιον πληθώρας πριγκίπων και αριστοκρατών (εφημερίδα "Σκριπ" 1/12/1902). Στην εφημερίδα Σκριπ διαβάζουμε:«Εκείνο το οποίον δέον να τονισθή ενταύθα, είναι η εμφάνισις του νεαρού, μόλις εικοσαετούς και συμπαθούς υιού του κ. Σακελλαρίδου, Θεοφράστου Σακελλαρίδου, όστις τους πάντας εξέπληξε παρασχών δείγματα συνθετικής ιδιοφυΐας, ουχί της τυχούσης, και διευθύνας ορχήστραν εξ 60 οργάνων με ικανότητα και ακρίβειαν ήτις ενεποίησεν εις τους φίλους μας Γερμανούς ευχάριστον εντύπωσιν».
Λέγεται ότι η οικογένεια Σακελλαρίδη πριν επιστρέψει έδωσε συναυλίες στην Ιταλία και την Αίγυπτο.

1953 - Δημήτριος Γιαννόπουλος, Έλληνας πολιτικός.

1953 - Γκούτσιο Γκούτσι, Ιταλός επιχειρηματίας.

1958 – Ρήγας Γκόλφης, Έλληνας ποιητής και κριτικός.
Ο Ρήγας Γκόλφης (1886- 2 Ιανουαρίου 1958) ήταν ποιητής, κριτικός και συνεργάτης του περιοδικού Ο Νουμάς και υπήρξε από τους πιο μαχητικούς δημοτικιστές της εποχής του χωρίς να μετατρέψει όμως ποτέ την ποίηση του σε πολιτική συνθηματολογία.
Ο Δημήτρης Δημητριάδης, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ρήγα Γκόλφη, γεννήθηκε το 1886 στο Μεσολόγγι ο δε πατέρας του καταγόταν από το Καρπενήσι. Ο Γκόλφης αφού σπούδασε νομικά στην Αθήνα έγινε συμβολαιογράφος όπως και ο πατέρας του. Το 1908 δημοσίευσε στον Νουμά το μονόπρακτο δράμα Ο Γήταυρος το οποίο είχε έντονο κοινωνικό χαρακτήρα και εντάσσεται στην κοινωνική θεατρική ηθογραφία. Ασχολήθηκε όμως κυρίως με την ποίηση και εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές:
Τραγούδια του Απρίλη (1909)
Ύμνοι (1921)
Στο γύρισμα της ρίμας (1924)
Λυρικά χρώματα (1930)
Τετράμετρο (1952)
Στα ποιήματα του, που τα χαρακτηρίζει η εξομολογητική διάθεση και ευγένεια αισθημάτων, ο Γκόλφης χρησιμοποίησε διάφορα μέτρα και ρυθμούς. Εξέδωσε και ένα βιβλίο με διηγήματα με τίτλο Η επιφάνεια και το βάθος (1954).
Εκτός από την ποιητικό του έργο σημαντικά είναι και τα κριτικά κείμενά του που αν και χαρακτηρίζονται από απλότητα φανερώνουν τις κριτικές του ικανότητες και την γενικότερη πνευματική καλλιέργειά του. Από το κείμενα αυτά τύπωσε μόνο ορισμένα σε έναν τόμο με τίτλο Φαντασία και ποίηση (1935) ενώ τα υπόλοιπα είναι σκορπισμένα σε διάφορα έντυπα.
Επίσης μετέφρασε τον Ύμνο της Διεθνούς και το καταστατικό του σοσιαλιστικού κόμματος στη δημοτική. Το 1909 αφιέρωσε ένα ποίημά του στον σοσιαλιστή Φερέρο που δολοφονήθηκε στην Ισπανία.

1964 - Πέτρος Σπανδωνίδης, Έλληνας φιλόλογος, κριτικός της λογοτεχνίας και δοκιμιογράφος. (περ. 1890 – 2 Ιανουαρίου 1964)
Ο Πέτρος Σπανδωνίδης γεννήθηκε στη Ρουμανία, αλλά η καταγωγή του ήταν από το Μελένικο. Από την ηλικία των 15 περίπου ετών, το 1905, εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Αναγορεύθηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ είχε ήδη πραγματοποιήσει την εμφάνισή του στον χώρο των γραμμάτων το 1926 με δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1932 υπήρξε συνιδρυτής των «Μακεδονικών ημερών». Διακρίθηκε κυρίως για τις μελέτες του για την ποίηση και για τα δοκίμιά του επί θεμάτων της κλασικής και ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, ενώ υπήρξε και τακτικός συνεργάτης των επιφυλλίδων της αθηναϊκής εφημερίδας Η Καθημερινή. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη ως, συνταξιούχος πλέον, γυμνασιάρχης σε ηλικία 74 ετών.

1980 - Φίλιππος Δραγούμης, Έλληνας πολιτικός και νομικός. (2 Ιανουαρίου 1890 - 2 Ιανουαρίου 1980)
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Στέφανου Δραγούμη και αδελφός του Ίωνα Δραγούμη. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο των Αθηνών, του οποίου έγινε και διδάκτορας. Έλαβε μέρος στους βαλκανικούς πολέμους και έπειτα, το 1914, εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Υπηρέτησε ως υποπρόξενος στο Γενικό προξενείο της Αλεξάνδρειας και στη συνέχεια το 1917 απολύθηκε από την υπηρεσία για πολιτικούς λόγους.
Εκλέχτηκε πρώτη φορά βουλευτής Φλωρίνης το 1920 με την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, το 1926 με το Αγροτικό Κόμμα και το 1927 έλαβε μέρος στην επιτροπή σύνταξης του συντάγματος. Το 1932 έγινε υπουργός Β. Ελλάδος στην κυβέρνηση Τσαλδάρη. Με την έναρξη της κατοχής εγκατέλειψε την Ελλάδα και κατέφυγε στο Κάιρο, όπου βρισκόταν η κυβέρνηση. Σε αυτή διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών, θέση την οποία ανέλαβε και πάλι το 1946 στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη Απριλίου 1946. Στην επόμενη Κυβέρνηση Τσαλδάρη του Οκτωβρίου 1946 χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών. Στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Κιουσόπουλου χρημάτισε υπουργός Εξωτερικών ενώ σε αυτή του Πιπινέλη υπουργός Εθνικής Αμύνης. Εκλέχθηκε ξανά βουλευτής το 1932, το 1933, και το 1946 με το Λαϊκό Κόμμα, ενώ το 1935 εκλέχθηκε ως ανεξάρτητος. Το 1946 στάλθηκε στο Παρίσι ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας του συνεδρίου ειρήνης.
Ήταν επίσης ισόβιο μέλος στην Πάγκειο επιτροπή και πρόεδρος της Γλωσσικής Εταιρείας, θέση την οποία διατήρησε για πενήντα χρόνια. Ήταν επίσης πρόεδρος της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Μερικά από τα έργα που είχε συγγράψει ήταν: Τα εθνικά δίκαια στην διάσκεψη της ειρήνης (1948), Επί του Κυπριακού ζητήματος (1956) κ.α.
Απεβίωσε στην Αθήνα την ημέρα των γενεθλίων του και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο. Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Βαλαωρίτου, κόρη του Ιωάννη Βαλαωρίτη, και είχε δυο παιδιά, τον Μάρκο και τη Ζωή.

1980 - Γεώργιος Μαυροφόρος, Έλληνας γιατρός και πολιτικός, που υπηρέτησε ως βουλευτής Λασιθίου από το 1935 ως το 1936. (9 Δεκεμβρίου 1897 - 2 Ιανουαρίου 1980)
Ήταν γιος του Παυλή Μαυροφόρου, πρώην δημάρχου της Φουρνής και της Μαρίας. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και είχε δύο μεγαλύτερα αδέρφια τον Δημήτριο (1890-1971), έμπορο και τον Εμμανουήλ, δικηγόρο στη Νεάπολη Λασιθίου. Ο Γεώργιος σπούδασε ιατρική και εργάστηκε ως πρώτα στη Νεάπολη (όπου είχε και δική του μαιευτική κλινική) και μετά το γάμο του, στην Ιεράπετρα. Ήταν παντρεμένος με την Πόπη Φουνταλίδη και απέκτησαν παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.
Εξελέγη βουλευτής Λασιθίου στις εκλογές του 1935 με το Λαϊκό Κόμμα.
Πέθανε 2 Ιανουαρίου 1980.

1990 – Ευάγγελος Αβέρωφ, Έλληνας πολιτικός.
Ο Αβέρωφ γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας στις 17 Απριλίου του 1910, καταγώμενος από την οικογένεια Αβέρωφ του Μετσόβου. Ήταν πτυχιούχος της Νομικής και διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λωζάνης στην Ελβετία.
Το 1940 έγινε νομάρχης της Κέρκυρας, ενώ το 1946 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Ιωαννίνων, θέση που διατήρησε μέχρι το 1964.
Διατέλεσε υπουργός Εφοδιασμού, Εθνικής Οικονομίας, Εμπορίου, Γεωργίας και Εξωτερικών και την περίοδο 1974–1981 διετέλεσε υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Το 1981 εκλέχτηκε αρχηγός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και το 1984 επίτιμος πρόεδρός της. Σημαντική ήταν η συνεισφορά του, ως Υπουργός Εξωτερικού, στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου με θέμα την ίδρυση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας το 1959 και στη Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας- ΕΟΚ το 1962, σύμφωνα με την οποία η χώρα κατέστη το πρώτο συνδεδεμένο κράτος με την κοινότητα.
Με πρωτοβουλίες του ιδρύθηκε το ίδρυμα του Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα που λειτουργεί στην Κηφισιά. Ο ίδιος διετέλεσε πρώτος και ισόβιος πρόεδρος του ιδρύματος.
Μιλούσε γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Κηφισιάς.
Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε πολλές διεθνείς διασκέψεις και τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος από τον Βασιλιά Παύλο καθώς και με ισάξιους Μεγαλόσταυρους άλλων χωρών. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο υπηρέτησε σε ομάδες δολιοφθορών, ανακλήθηκε το 1941 και διορίστηκε Νομάρχης Κερκύρας. Τον Μάιο του 1941 ίδρυσε με έδρα την Λάρισα την οργάνωση Φιλική Εταιρεία, που είχε ως στόχο την καταπολέμηση των δοσίλογων του Αλκιβιάδη Διαμάντη που αργότερα αποκλήθηκαν Λεγεώνα των Βλάχων. Το 1942 συνελήφθη για την αντιστασιακή δραστηριότητά του και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 1943, δραπέτευσε και παρέμεινε στην Ιταλία επικεφαλής ελληνικής αντιστασιακής οργάνωσης. Το 1944 επιστρατεύθηκε με τον βαθμό του επίκουρου υποπλοιάρχου υπηρετώντας μέχρι το τέλος του πολέμου στην Ελληνική Στρατιωτική Αποστολή της Ρώμης. Το 1974 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το 1981 ανεδείχθη πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας που βρίσκονταν τότε στην αξιωματική αντιπολίτευση και το 1984 ανακηρύχτηκε επίτιμος πρόεδρός της. Παράλληλα με την πολιτική του δράση ανέπτυξε συγγραφικό έργο γράφοντας μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια και ιστορικές αναλύσεις.
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ δυστυχώς υπήρξε και ένας απο τους αρνητικούς καταλύτες για την Κύπρο και την εισβολή των Τουρκικών δυνάμεων στη Κύπρο το 1974.
Για τους κατοίκους του Μετσόβου, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, αποτελεί τον τελευταίο εκπρόσωπο της μεγάλης παράδοσης των τοπικών ευεργετών. Πρωτοστάτησε στην δημιουργία του Ιδρύματος Βαρόνου Μιχαήλ Τοσίτσα, το οποίο διεύθυνε επί 40 χρόνια συμβάλλοντας καθοριστικά στη ανάπτυξη του οικισμού. Εκπληρώνοντας την επιθυμία του Βαρόνου Μιχαήλ Τοσίτσα, να φέρει ο εκάστοτε πρόεδρός του Ιδρύματος το οικογενειακό του επίθετο, έφερε έκτοτε και το επίθετο Τοσίτσας.
Επίσης δημιούργησε το Ίδρυμα Ευάγγελου Αβέρωφ- Τοσίτσα, στο οποίο δώρισε τη σημαντικότατη προσωπική του συλλογή Ελλήνων ζωγράφων 19ου και αρχών 20ου αιώνα, χτίζοντας πινακοθήκη για την στέγασή της. Παράλληλα επένδυσε στην τοπική αμπελουργία καλλιεργώντας τον εγκαταλειμμένο αμπελώνα του Μετσόβου και δημιουργώντας σύγχρονη οινοποιητική μονάδα. Μετά τον θάνατό του το 1990, οι συμπατριώτες του τον τίμησαν στήνοντας τον ανδριάντα στο κέντρο του Μετσόβου.
Πέθανε στις 2 Ιανουαρίου 1990. Η οικουμενική κυβέρνηση του Ξενοφώντα Ζολώτα, για να τον τιμήσει, πρότεινε να κηδευτεί με δημόσια δαπάνη και με τιμές εν ενεργεία Πρωθυπουργού. Όμως η οικογένειά του αφού ευχαρίστησε την κυβέρνηση, ανακοίνωσε πως επιθυμία του ήταν η λιτή και απέριττη ταφή, όπως ακριβώς ήταν και η ζωή του. Επιπλέον παρακάλεσε αντί για στεφάνια, να κατατεθούν δωρεές για αγαθοεργείς σκοπούς. Η κηδεία του Έλληνα πολιτικού στις 4 Ιανουαρίου 1990 στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Στο Μέτσοβο στήθηκε ανδριάντας του, έργο του γλύπτη Γ. Παπά.
Ήταν παντρεμένος με την Διαμαντίνα Λυκιαρδοπούλου και είχαν αποκτήσει δύο κόρες.
Δολοφονία Παναγούλη
Η Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι, σύντροφος του Αλέξανδρου Παναγούλη, αφήνει υπόνοιες στο βιβλίο της Un Uomo ότι ο Αβέρωφ μπορεί να είχε σχέση με το θάνατο του αγαπημένου της. Σύμφωνα με τη Φαλάτσι, ο Αβέρωφ, που ήταν Υπουργός Εθνικής Άμυνας το 1974–1981, προστάτεψε πολλούς χουντικούς αξιωματικούς και μέλη της ΕΣΑ, κάνοντας μικρές και διακοσμητικές αποστρατεύσεις. Ο Παναγούλης ερευνούσε τις δραστηριότητες των πρώην βασανιστών του, όταν σκοτώθηκε σε ύποπτο αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η Φαλάτσι πίστευε ότι ο Αβέρωφ διαδραμάτισε σκοτεινό ρόλο στην όλη υπόθεση, και ότι είχε μεγάλο συμφέρον να σιωπήσει ο Παναγούλης.

1996 - Βασίλης Φόρης, Έλληνας φιλόλογος. (1925 - 2 Ιανουαρίου 1996)
Γεννήθηκε στην Κοζάνη και ήταν πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Το 1952 άρχισε τη διδασκαλία του στην Εμπορική Σχολή της γενέτειράς του (φιλόλογος).
Διατέλεσε Διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη). Δημοτικιστής, εισηγήθηκε το μονοτονικό σύστημα στην Ελλάδα (ως μέλος των επιτροπών για το θέμα αυτό από το 1976), το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται το 1982.
Συνταξιοδοτήθηκε το 1991.
Δημοσίευσε, ανάμεσα στα άλλα, άρθρα στην εφημερίδα Καθημερινή, στη στήλη "Γλωσσολογικά μελετήματα" (από τη δεκαετία του '50).

1999 – Σεμπάστιαν Χάφνερ, Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας.

2000 - Μαρία δε λας Μερθέδες των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών, ινφάντα της Ισπανίας.

2007 – Θίοντορ Κόλεκ, δήμαρχος της Ιερουσαλήμ.

2009 – Μαρία ντε Ζεσούς, Πορτογαλίδα υπεραιωνόβια.

2011 - Τζον Όσμπορν, πολιτικός από το Μοντσερράτ.

2012 - Λάρι Ράινχαρτ, Αμερικανός κιθαρίστας.

2013 - Λαδισλάο Μαζουρκιέβιτς, Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής.

2018 - Ευγένιος Γκέραρντ, Ολλανδός προπονητής ποδοσφαίρου.