Σαν σήμερα 29 Δεκεμβρίου ας θυμηθούμε τι έγινε
| 
| Εμφανίσεις: 1828
Σαν σήμερα 29 Δεκεμβρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Οσίου Βενιαμίν, (Βενιαμίν)
29 Δεκεμβρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
1835: Λαμβάνεται η πρώτη απόφαση για τη λειτουργία της δημοτικής αρχής Πειραιά.
1837: Η πρώτη ατμοκίνητη αλωνιστική μηχανή λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στην Αμερική.
1845: Το Τέξας γίνεται η 28η Πολιτεία των ΗΠΑ.
1852: Η Έμα Στόντγκρας συλλαμβάνεται στη Βοστόνη, επειδή φορούσε παντελόνι.
1862: Πατεντάρεται η μόνη μπάλα με τρύπες, αυτή του μπόουλινγκ.
1890: Η 7η ίλη ιππικού των ΗΠΑ σκοτώνει 400 άνδρες και γυναικόπαιδα στην τοποθεσία Γούντεντ Νι Κρικ. Είναι η τελευταία μεγάλη μάχη Ινδιάνων και Αμερικανικών δυνάμεων, κατά την οποία σκοτώνεται και ο αρχηγός των Σιου «Μεγάλο Πόδι».
1891: Ο Τόμας Έντισον παίρνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το ασύρματο ραδιόφωνο.
1901: Η κωμωδία του Μολιέρου «Βιβλιοθηκάριος» ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Βασιλικό Θέατρο.
1914: Το πρώτο μυθιστόρημα του Τζέιμς Τζόι «Πορτραίτο του καλλιτέχνη σε νεαρή ηλικία» παρουσιάζεται από το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό της εποχής «Ο Εγωιστής».
1916: Δολοφονείται από δυο Ρώσους ευγενείς ο καλόγερος Γκρέγκορι Ρασπούτιν στην Αγία Πετρούπολη, που διέθετε τεράστια επιρροή στην τσαρική αυλή και συγκεκριμένα πάνω στην τσαρίνα Αλεξάνδρα.
1924: Με διάταγμα τίθεται σε ισχύ από 15 Ιανουαρίου 1925 ο θεσμός της Αστυνομίας Πόλεων στην Αθήνα, που είχε ξεκίνησει στην Κέρκυρα.
1924: Ο Πίτερ Παν εμφανίζεται για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, στην ομώνυμη βουβή ταινία του Χέρμπερτ Μπρένον.
1940: Το υποβρύχιο «Πρωτεύς» βυθίζει ανατολικά του Μπρίντεζι το ιταλικό οπλιταγωγό «Σαρδηνία». Στη συνέχεια, όμως, εμβολίζεται από ιταλικό τορπιλοβόλο και βυθίζεται αύτανδρο.
Στις 26 Δεκεμβρίου 1940 το ΠΡΩΤΕΥΣ ξεκίνησε για την τρίτη και τελευταία πολεμική του περιπολία, υπό τον πλωτάρχη Μ. Χατζηκωνσταντή, η οποία έμελλε να τελειώσει με την βύθισή του στις 29 Δεκεμβρίου 1940.
Έχοντας φθάσει στην περιοχή περιπολίας του εντόπισε στις 29.12.40 στο στίγμα 40° 31´ Β / 19° 02´ Α εχθρική νηοπομπή, αποτελούμενη από τα ιταλικά μεταγωγικά πλοία SARDEGNA (11.452 ΚΟΧ), ITALIA (5.018 ΚΟΧ) και PIEMONTE (15.209 ΚΟΧ), τα οποία συνοδεύονταν από το ιταλικό τορπιλοβόλο ANTARES (κλάση Spica), 630 τόνων, κυβερνήτης υποπλοίαρχος Nicolo Nicolini), ερχόμενη από την Αυλώνα της Αλβανίας με τελικό προορισμό το Μπρίντιζι της Ιταλίας. Το υποβρύχιο επιτέθηκε με τορπίλες εναντίον της νηοπομπής καταφέρνοντας να βυθίσει το οπλιταγωγό SARDEGNA. Μετά την εξαπόλυση των τορπιλών το ΠΡΩΤΕΥΣ έχασε το καταδυτικό του βάθος με αποτέλεσμα να ανέλθει στην επιφάνεια, να γίνει αντιληπτό και να βυθιστεί αύτανδρο στην συνέχεια με εμβολισμό από το τορπιλοβόλο ANTARES.
Η βύθιση του ΠΡΩΤΕΥΣ έγινε γνωστή στην Ελλάδα την 10η Ιανουαρίου 1941 από ανακοινωθέν του ιταλικού ραδιοφωνικού σταθμού.
1940: Η γερμανική πολεμική αεροπορία «Λουφτβάφε» ρίχνει 10.000 βόμβες στο Λονδίνο, σε μία από τις πιο εφιαλτικές βραδιές για τη βρετανική πρωτεύουσα. 3.000 πολίτες σκοτώνονται.
1944: Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Μάχη της Βουδαπέστης: Αρχίζει η πολιορκία της πόλης, όταν ο Κόκκινος Στρατός και ο στρατός της Ρουμανίας περικυκλώνουν τις γερμανικές και ουγγρικές δυνάμεις. Θα λήξει στις 13 Φεβρουαρίου 1945 με την άνευ όρων παράδοση της πόλης στους σοβιετικούς.
1949: Η νέα κομμουνιστική κυβέρνηση της Ουγγαρίας αποφασίζει την εθνικοποίηση όλων των ιδιωτικών και ξένων εταιριών που βρίσκονται στη χώρα.
1951: Η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ ανακοινώνει ότι άρχισε την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με τη χρήση ατομικής ενέργειας.
1952: Κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το πρώτο βοήθημα ακοής, που βασίζεται σε έναν κρυσταλλικό πολλαπλασιαστή (τρανζίστορ).
1953: Καθιερώνονται στην Ελλάδα το κιλό αντί της οκάς και το μέτρο αντί του πήχη.
1955: Η Μπάρμπρα Στρέιζαντ κάνει την πρώτη της ηχογράφηση σε ηλικία μόλις 13 ετών.
1958: Ιδρύεται ο ΟΠΑΠ, με το Βασιλικό Διάταγμα 20 «Περί Συστάσεως Οργανισμού Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου».
1964: Έπειτα από ανακρίσεις 19 μηνών, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών παραπέμπει για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και τους Γιοσμά και Καπελώνη για ηθική αυτουργία. Οι αξιωματικοί της Χωροφυλακής παραπέμπονται για παράβαση καθήκοντος.
1981: Ο Αμερικανό ς Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν ανακοινώνει ένα πρόγραμμα οικονομικών κυρώσεων κατά της ΕΣΣΔ, εξαιτίας του ρόλου της στην επιβολή στρατιωτικού νόμου στην Πολωνία.
1987: Ο σοβιετικός κοσμοναύτης Γιούρι Ρομανένκο σπάει το ρεκόρ συνεχούς παραμονής στο διάστημα με 326 ημέρες, 11 ώρες και 40 λεπτά, όταν το διατημόπλοιό του ακουμπά στη γη.
1989: Ο θεατρικός συγγραφέας και αγωνιστής για την ελευθερία και τη δημοκρατία, Βάτσλαβ Χάβελ, ορκίζεται ως ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος και μη κομμουνιστής Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας.
1991: Ο ιδρυτής του CNN, Τεντ Τέρνερ, επιλέγεται ως άνδρας της χρονιάς από το περιοδικό TIME.
1994: Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ορκίζεται νέος δήμαρχος της Αθήνας.
1995: Η "Gazzetta Dello Sport" ανακηρύσσει με ψηφοφορία τον Λιθουανό Arvidas Sabonis (142 ψήφοι) καλύτερο Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα. Είναι η τέταρτη φορά που ο Sabonis κερδίζει αυτήν την διάκριση.
1995: Κρίση των Ιμίων: Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εκμεταλλεύεται την κατάσταση και επιδίδει ρηματική διακοίνωση στο αντίστοιχο ελληνικό, στην οποία αναφέρεται ότι οι βραχονησίδες Ίμια έχουν καταχωρηθεί στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μπουντρούμ (Αλικαρνασσού) και ανήκουν στην Τουρκία.
1997: Στο Χονγκ Κονγκ σφάζονται 1,4 εκατομμύρια κοτόπουλα, μετά το θάνατο τεσσάρων ατόμων από τη γρίπη των πουλερικών.
1998: Η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση αποφασίζουν μετά τις έντονες αντιδράσεις της Άγκυρας να εγκαταστήσουν στην Κρήτη τους ρωσικής κατασκευής αντιβαλλιστικούς πυραύλους S-300.
1999: Ο Βασίλης Χατζηπαναγής τιμάται από την ΕΠΑΕ για την μεγάλη προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο με μια επιταγή αξίας 1.000.000 δραχμών και ανακοινώνει την ίδρυση ποδοσφαιρικής ακαδημίας στις αρχές του 2000.
2001: Ο Γλαύκος Κληρίδης ανταποδίδει στο Ραούφ Ντενκτάς το δείπνο της 5ης Δεκεμβρίου, φιλοξενώντας τον τουρκοκύπριο ηγέτη στο σπίτι του στη Λευκωσία.
2001: Πάνω από 270 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και περίπου 100 τραυματίζονται όταν εκδηλώνεται πυρκαγιά σε κατάστημα πυροτεχνημάτων σε πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας του Περού, Λίμα.
2007: Η αστυνομία συλλαμβάνει οκτώ άτομα, κατά τη διάρκεια μεγάλης επιχείρησης στα Ζωνιανά και το Φόδελε Ηρακλείου, για ληστείες σε ΑΤΜ και χρηματαποστολές.
2008: Ο Στάλιν ψηφίζεται τρίτη δημοφιλέστερη ιστορική φυσιογνωμία της Ρωσίας. Πρώτος ο Αλέξανδρος Νιέφσκι και δεύτερος ο Πιοτρ Στολίπιν.
2013: Ο Μίκαελ Σουμάχερ τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι, καθώς κάνει σκι στις γαλλικές Άλπεις, στο θέρετρο του Μεριμπέλ. Ο επτά φορές πρωταθλητής της Φόρμουλα 1 διακομίζεται σε νοσοκομείο της περιοχής.
Στις 29 Δεκεμβρίου του 2013, ο Μίχαελ Σουμάχερ τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι ενώ έκανε σκι στις γαλλικές Άλπεις. Το ατύχημα πάντως έγινε σε σημείο που βρίσκεται εκτός της πίστας που έκανε σκι. Η βοήθεια που του παρασχέθηκε ήταν άμεση. Οι τραυματιοφορείς έφτασαν κοντά του σε διάστημα οκτώ λεπτών. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε με ελικόπτερο σε νοσοκομείο στο Μουτιέ (στις 11:53 τοπική ώρα) και ενώ ο Σουμάχερ είχε ακόμη τις αισθήσεις του. Το νοσοκομείο στο Μουτιέ δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το συμβάν και ο Σουμάχερ μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στη γειτονική Γκρενόμπλ (στις 12:45 τοπική).
Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν τα γαλλικά ΜΜΕ, τα τραύματα που εφέρε ο Σουμάχερ ήταν πιο σοβαρά απ' ότι αρχικά έδειχναν. Η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί και οι γιατροί τον υπέβαλαν σε τεχνητό κώμα. Ο Σουμάχερ υποβλήθηκε σε δύο νευροχειρουργικές επεμβάσεις, καθώς είχε εγκεφαλική αιμορραγία.
Μελέτη του βίντεο και φωτογραφικού υλικού από την κάμερα που ήταν στο κράνος του Σουμάχερ από τις γαλλικές αρχές δείχνουν πως ο Σουμάχερ δεν έκανε σκι με μεγάλη ταχύτητα την ώρα που χτύπησε. Ερευνάται αν ο Σουμάχερ μειώνε την ταχύτητά του πριν το ατύχημα, πιθανώς επειδή δεν αισθανόταν καλά.
Στις 16 Ιουνίου του 2014, η μάνατζερ του Σουμάχερ, Σαμπίνε Κεμ, προχώρησε σε ανακοίνωση όπου ενημέρωσε πως ο Σουμάχερ βγήκε από το κώμα, ενώ μεταφέρθηκε και από το νοσοκομείο της Γκρενόμπλ όπου νοσηλεύονταν για 6 μήνες σε άγνωστο μέρος, ώστε να ξεκινήσει την αποθεραπεία του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Γεννήσεις σαν σήμερα
1721 – Ζαν Αντουανέτ Πουασόν, Μαρκησία ντε Πομπαντούρ (Jeanne Antoinette Poisson,Marquise de Pompadour) (Παρίσι, 29 Δεκεμβρίου 1721 - Βερσαλλίες, 15 Απριλίου 1764) ήταν επίσημη ερωμένη του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ΄ και στη συνέχεια μαρκησία οπότε και ανέλαβε Κυρία του Οίκου της Βασίλισσας. Η Μαρκησία ντε Πομπαντούρ αναδείχθηκε σημαντική προστάτιδα των τεχνών και των γραμμάτων.
1808 – Άντριου Τζόνσον, ο 17ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ο Άντριου Τζόνσον (29 Δεκεμβρίου 1808 - 31 Ιουλίου 1875) ήταν ο 16ος Αντιπρόεδρος και ο 17ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Πριν γίνει αντιπρόεδρος ήταν κυβερνήτης και γερουσιαστής από το Τενεσί. Όταν το Τενεσί, και 10 άλλες νότιες πολιτείες, ανακήρυξαν την απόσχιση τους από τις ΗΠΑ, ήταν ο μόνος από τις 10 πολιτείες που δεν παραιτήθηκε από τη θέση του στο Κογκρέσο. Ένας νότιος δημοκράτης εκλέχθηκε ως αντιπρόεδρος κατά τη διάρκεια της προεδρικής θητείας του Αβραάμ Λίνκολν το 1864.
Έγινε πρόεδρος το 1865 μετά τη δολοφονία του προέδρου Λίνκολν. Το Κογκρέσο μετά διοικούταν από ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι μετά τη δολοφονία του Λίνκολν έθεσαν αυστηρότερους όρους από ό,τι ο Τζόνσον ήθελε για την ανασυγκρότηση των νότιων πολιτειών που είχαν επαναστατήσει. Ως αποτέλεσμα ακύρωσε 29 αποφάσεις που είχαν παρθεί από το Κογκρέσο.
Επίσης ήταν ο πρώτος πρόεδρος της χώρας που αποπέμφθηκε αλλά τελικά αθωώθηκε για μια ψήφο και τελείωσε τη θητεία του. Ήταν ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ που δεν είχε ποτέ φοιτήσει στη ζωή του. Γράμματα διδάχτηκε από τη γυναίκα του. Οι ΗΠΑ αγόρασαν την Αλάσκα από τη Ρωσία για 7,2 εκατομμύρια δολάρια (2 σεντ το στρέμμα) κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.
1809 – Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, γνωστός στους έλληνες ως Γλάδστων, βρετανός πρωθυπουργός και φιλέλληνας.
Ο Γουίλιαμ Γκλάντστοουν, (William Ewart Gladstone, 29 Δεκεμβρίου 1809 – 19 Μαΐου 1898, στην παλαιά ελληνική βιβλιογραφία ως Ουίλιαμ Γλάδστων) ήταν διαπρεπής Άγγλος πολιτικός του Φιλελεύθερου Κόμματος που διετέλεσε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου. Διακρίθηκε για τη ρητορική του δεινότητα και το φιλελληνισμό του. Ήταν επίσης εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας και μέλος της Βασιλικής Στατιστικής Εταιρείας.
Το 1834 έγινε δεύτερος λόρδος θησαυροφύλακας και το 1835 υφυπουργός Αποικιών, οπότε τάχθηκε επανειλημμένα υπέρ της κατάργησης της δουλείας στις αποικίες. Το 1862, ως Υπουργός Οικονομικών στην Κυβέρνηση Πάλμερστον, ψήφισε υπέρ της ενώσεως των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα. Το 1867 διαδέχθηκε τον Λόρδο Ρώσσελ στην αρχηγία του κόμματος των Φιλελευθέρων και το 1868 σχημάτισε την πρώτη υπό την προεδρία του κυβέρνηση, οπότε και κατάφερε να ψηφιστεί νόμος για τον χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος.
Παραιτήθηκε το 1873 κατόπιν απορρίψεως ενός νομοσχεδίου του και δεν έπαψε να παρακολουθεί τα πολιτικά γεγονότα, επιτιθέμενος με δριμύτητα κατά της φιλοτουρκικής πολιτικής του Μπέντζαμιν Ντισραέλι. Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 1880, με πλειοψηφία κέρδισε τις εκλογές και έγινε για δεύτερη φορά πρωθυπουργός. Έτσι πέτυχε να σταλεί στο Βερολίνο για τη συνδιάσκεψη, η οποία τελικά θα έδινε τη Θεσσαλία στην Ελλάδα, το 1881.
Το 1886 σχημάτισε την τρίτη του κυβέρνηση με πρόγραμμα τη χορήγηση πλήρους αυτονομίας στην Ιρλανδία. Επειδή η Βουλή καταψήφισε το σχετικό νομοσχέδιο, έγιναν εκλογές το 1892, οι οποίες τον έφεραν για τέταρτη φορά στη θέση του πρωθυπουργού. Το νομοσχέδιο του ψηφίστηκε από την Βουλή, αλλά απορρίφθηκε από την Βουλή των Λόρδων. Τελικά, ο Γκλάντστοουν παραιτήθηκε οριστικά από την πολιτική το 1893, οπότε και ασχολήθηκε με τη μετάφραση των Ωδών του Ορατίου και άλλων συγγραφέων.
1893 – Βέρα Μπρίτεν, Αγγλίδα συγγραφέας.
Η Βέρα Μαίρη Μπρίτεν (Vera Mary Brittain, 29 Δεκεμβρίου 1893 - 29 Μαρτίου 1970) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, φεμινίστρια και οπαδός της ειρήνης. Έμεινε κυρίως γνωστή από το έργο της "Testament of Youth" ("Γεύση της Νιότης"), που εξέδωσε το 1933 και έγινε ανάρπαστο, στο οποίο περιγράφει τις εμπειρίες της από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και αναπτύσσει την ιδεολογία της για τον Χριστιανικό ειρηνισμό (Christian pacifism).
1911 – Κλάους Φουχς, έναν από τους μεγαλύτερους ατομικούς επιστήμονες και κατασκόπους.(πλήρες όνομα Emil Julius Klaus Fuchs)
Γεννήθηκε στο Ρούσελσχαϊμ (Rüsselsheim am Main) της Γερμανίας στις 29 Δεκεμβρίου 1911.
Σπούδασε μαθηματικά και φυσική και εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους ατομικούς επιστήμονες και κατασκόπους. Καταδικάστηκε για υποκλοπή αμερικανικών και βρετανικών εγγράφων σχετικά με τα σχέδια της πρώτης ατομικής βόμβας, τα οποία παρέδιδε σε σοβιετικούς.
Χάρη στη δράση του η ΕΣΣΔ απέκτησε την ατομική βόμβα το 1949, πολύ νωρίτερα από τις προβλέψεις των δυτικών.
Πέθανε στις 28 Ιανουαρίου 1988.
1916 – Μαίρη Αρώνη, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός.
Κόρη του καθηγητή της Μεγάλης του Γένους σχολή, Λέανδρου Αρβανιτάκη, ήταν πτυχιούχος πιάνου και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
1938 – Τζόναθαν (Τζον) Βίνσεντ Βόιτ, Αμερικανός ηθοποιός. (αγγλ. Jonathan (Jon) Vincent Voight), γεννημένος στις 29 Δεκεμβρίου του 1938
Είναι βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία του 1978 Ο Γυρισμός (Coming Home) και με τρεις Χρυσές Σφαίρες. Ο Βόιτ είναι πατέρας της ηθοποιού Αντζελίνα Τζολί και του ηθοποιού Τζέιμς Χέβεν.
Ο ηθοποιός έγινε γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του '60 με την ερμηνεία του στην ταινία του Τζον Σλέσιντζερ Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου (Midnight Cowboy, 1969), όπου υποδύθηκε, στο πλευρό του Ντάστιν Χόφμαν, έναν άνδρα από την επαρχία που προσπαθεί να γίνει ζιγκολό. Κατά τη δεκαετία του '70 έγινε αστέρας του Χόλιγουντ με τις ερμηνείες του στις ταινίες: Όταν Ξέσπασε η Βία (Deliverance, 1972) όπου ερμήνευσε το ρόλο ενός επιχειρηματία του οποίου το σαββατοκύριακο με τους φίλους καταστρέφεται από μια ομάδα κακοποιών, Απόρρητος Φάκελος Οντέσσα (The Odessa File, 1974), όπου εμφανίστηκε στο ρόλο ενός Γερμανού δημοσιογράφου που προσπαθεί να ξεσκεπάσει ένα κύκλωμα νεο-ναζί, Ο Γυρισμός (Coming Home, 1978) όπου εμφανίστηκε στο πλευρό της Τζέιν Φόντα στο ρόλο ενός παραπληγικού ήρωα του Πολέμου του Βιετνάμ, ταινία για την οποία κέρδισε όσκαρ και Ο Πρώταθλητής (The Champ, 1979) όπου εμφανίστηκε στο ρόλο ενός απένταρου πρώην πυγμάχου που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και να μεγαλώσει το γιο του.
Η δημοτικότητα του άρχισε να πέφτει κατά τη δεκαετία του '80, αν και η ερμηνεία του στην ταινία του Αντρέι Κοντσαλόφσκι Το Τρένο της Μεγάλης Φυγής (Runaway Train, 1985) του χάρισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και την εύνοια των κριτικών. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 άρχισε να εμφανίζεται σε δευτεραγωνιστικούς ρόλους με σημαντικότερο εκείνο στην ταινία Ο Βροχοποιός (The Rainmaker, 1997). Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 οι ερμηνείες του σε βιογραφικές ταινίες έλαβαν θετικές κριτικές. Η εμφάνισή του στην ταινία του Μάικλ Μαν Ali, 2001 όπου ερμήνευσε τον αθλητικογράφο Χάουαρντ Κοζέλ του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου.
1941 – Ρέϊ Τόμας, Βρετανός μουσικός μέλος του συγκροτήματος The Moody Blues
1946 – Μάριαν Φαίηθφουλ, Βρετανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός και ηθοποιός
1948 – Δημήτρης Ψαριανός, Έλληνας τραγουδιστής.
Γεννήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1948 στην Πρέβεζα. Σπούδασε τραγούδι και κιθάρα. Το 1972 ερμήνευσε τα τραγούδια του "Μεγάλου Ερωτικού" του Μάνου Χατζιδάκι μαζί με τη Φλέρη Νταντωνάκη. Το 1980 ερμήνευσε τον κύκλο τραγουδιών "Τα ερωτικά" σε μουσική του Χρήστου Γκάρτζου και ποίηση Πάμπλο Νερούδα σε ελεύθερη απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου. Τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε τον δίσκο "Τα τραγούδια που Αγαπώ", ενώ συμμετείχε και σε άλλες δισκογραφικές δουλειές γνωστών συνθετών και τραγουδοποιών, όπως ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο Σάκης Τσιλίκης, κ.ά.
1954 – Ρότζερ Βουδούρης, Αμερικανός ελληνικής καταγωγής κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός.
1960 – Κατερίνα Διδασκάλου, Ελληνίδα ηθοποιός.
1972 – Τζουντ Λόου, Βρετανός ηθοποιός. Το 2007 τιμήθηκε με τιμητικό βραβείο Σεζάρ.
Θάνατοι σαν σήμερα
1170 – Τόμας Μπέκετ, Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι.
1877 – Δημήτριος Βούλγαρης, γνωστός και με το προσωνύμιο «Τζουμπές», πολιτικός από την Ύδρα, που διατέλεσε και πρωθυπουργός. (Γεν. 20/12/1802).
1935 – Φώτιος Β΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Φώτιος Β΄ (1874 - 29 Δεκεμβρίου 1935) ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τις 7 Οκτωβρίου 1929 ως τις 26 Δεκεμβρίου 1935.
Γεννήθηκε στην Πρίγκηπο το 1874. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτριος Μανιάτης. Ολοκλήρωσε τη βασική εκπαίδευση στην Πρίγκηπο, κατόπιν πήγε στη Γερμανοελβετική Σχολή του Γαλατά και τέλος στο Ζαρίφειο Γυμνάσιο Φιλιππούπολης. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Μιλούσε ελληνικά, τουρκικά, γαλλικά, γερμανικά και βουλγαρικά.
Το 1902 χειροτονήθηκε διάκονος από τον θείο του, τότε Μητροπολίτη Φιλιππουπόλεως Φώτιο, ο οποίος και του έδωσε το όνομά του. Παρέμεινε στη Μητρόπολη αυτή, όπου έφτασε και στο αξίωμα του Πρωτοσυγκέλου. Κατόπιν διορίστηκε Πατριαρχικός Έξαρχος Φιλιππουπόλεως κατά την περίοδο 1906-1914, κατά την οποία διώχτηκαν οι κληρικοί του Πατριαρχείου από τη Βουλγαρία και τη Ρωμυλία. Το 1914, δέχτηκε επίθεση από όχλο Βουλγάρων και εγκατέλειψε τη χώρα.
Το 1915 εξελέγη βοηθός επίσκοπος Ειρηνουπόλεως, βοηθός του θείου του, ο οποίος στο μεταξύ είχε μετατεθεί στη Μητρόπολη Κοζάνης. Το 1924 εξελέγη Μητροπολίτης Φιλαδελφείας και την επόμενη χρονιά μετατέθηκε στη Μητρόπολη Δέρκων. Στις 7 Οκτωβρίου 1929 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης και ενθρονίστηκε αυθημερόν.
Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, χάρη στις ενέργειες των Ελευθερίου Βενιζέλου και Κεμάλ Ατατούρκ. Ο Φώτιος μερίμνησε για την εξομάλυνση της ανωμαλίας που επικρατούσε επί χρόνια στην Εκκλησία της Αμερικής, με την αποστολή ως εξάρχου του Κορινθίας Δαμασκηνού (1930) και στη συνέχεια την εκλογή ως Αρχιεπισκόπου Αμερικής και τοποθέτηση του πρώην Μητροπολίτη Κερκύρας, Αθηναγόρα. Επί των ημερών της Πατριαρχίας του συνέβησαν επίσης τα γεγονότα του παπά-Ευθύμ, ιερέα που είχε καταλάβει τον ιερό ναό της Παναγίας της Καφατιανής στο Γαλατά και ίδρυσε τη λεγόμενη τουρκορθόδοξη εκκλησία, ενώ για πρώτη φορά αμφισβητήθηκε από τις κρατικές τουρκικές αρχές ο τίτλος «Οικουμενικός Πατριάρχης» και προετάχθη ο τίτλος του «πρωτοπαπά» (Baspapas). Στην αμφισβήτηση αυτή, ο Πατριάρχης Φώτιος αντέδρασε δυναμικά, αρνούμενος επί ένα και πλέον χρόνο να ανοίξει επιστολές που δεν απευθύνονταν στον «Πατριάρχη» ή στον «Οικουμενικό Πατριάρχη» και κατόπιν αυτού, το θέμα διευθετήθηκε. Τέλος, το 1934 ψηφίστηκε ο νόμος που απαγορεύει σε κάθε θρησκευτικό λειτουργό στην Τουρκία να φέρει ιερατική ενδυμασία εκτός του χώρου λατρείας, πλην των προκαθημένων των θρησκειών (Οικουμενικός Πατριάρχης, αρχιμουφτής, αρχιραβίνος).
Ο Πατριάρχης Φώτιος Β΄ πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου 1935.
1940 – Μιχαήλ Χατζηκωνσταντής, ήταν Έλληνας στρατιωτικός του Πολεμικού Ναυτικού. (26 Νοεμβρίου 1906 - 29 Δεκεμβρίου 1940)
Γεννήθηκε στον Πειραιά και ήταν γιος του Αντωνίου Χατζηκωνσταντή και της Ειρήνης Καλοκαιρινού. Ήταν ανηψιός του ναυάρχου Αλέξανδρου Χατζηκυριάκου και αδερφός του Χρήστου Χατζηκωνσταντή, ναυάρχου του πολεμικού ναυτικού. Λόγω οικογενειακής παράδοσης κατατάχθηκε το 1921 στο πολεμικό ναυτικό και μετά την αποφοίτησή του από την σχολή ναυτικών δοκίμων ορκίστηκε αξιωματικός στις 16 Ιανουαρίου του 1926. Στη σχολή ήταν συμμαθητής με τον κυβερνήτη του θρυλικού υποβρυχίου «Παπανικολής» Μιλτιάδη Ιατρίδη.
Το 1928 έλαβε τον βαθμό του ανθυποπλοιάρχου και το 1929 εισήλθε στη σχολή υποβρυχίων. Το 1934 προήχθη σε υποπλοίαρχο και το 1938 σε πλωτάρχη. Υπηρέτησε σε διάφορα υποβρύχια όπως τα Κατσώνης II, Νηρεύς I, Γλαύκoς II, Τρίτωνας και Πρωτεύς. Στο τελευταία υπηρέτησε τα περισσότερα χρόνια. Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος τον βρήκε κυβερνήτη στον Πρωτέα, ένα υποβρύχιο του 1929.
Στις 29 Δεκεμβρίου του 1940 βυθίστηκε από ιταλικά πολεμικά πλοία αύτανδρο στην περιοχή του Αυλώνα.
Στις 19 Ιανουαρίου του 1941 του δόθηκε τιμητικά ο βαθμός του αντιπλοιάρχου, επ'ανδραγαθίαν.
1966 – Γιώργος Μόσχος, ήταν Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Γιώργος Μόσχος (1937 - 29 Δεκεμβρίου 1966) ήταν καλαθοσφαιριστής της ΑΕΚ και μια από τις ιστορικές μορφές της ομάδας. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ.
Αγωνίστηκε στον Πανελλήνιο και κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1957, στον Ηρακλή την περίοδο 1960-61 και στη συνέχεια στην ΑΕΚ έως το τέλος της ζωής του.
Κατέκτησε με την ΑΕΚ 4 πρωταθλήματα (1963, 1964, 1965, 1966). Προσβλήθηκε από καρκίνο, ενώ ήταν εν ενεργεία αθλητής της ΑΕΚ. Η ασθένεια δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί στον μικρό τελικό του φάιναλ φορ κυπέλλου πρωταθλητριών τον Μάρτιο του 1966 και μετά την ήττα στον ημιτελικό από την Σλάβια Πράγας επέστρεψε στην Αθήνα. Αυτή η αναμέτρησης ήταν και η τελευταία του, αφού έχασε τη ζωή του λίγους μήνες αργότερα, στις 29 Δεκεμβρίου 1966 σε ηλικία 29 ετών. Το 1966 είχε αγωνιστεί μαζί με τον Χρήστο Ζούπα στην Μικτή Ευρώπης. Οι συναθλητές τίμησαν τη μνήμη του αγωνιζόμενοι και γι' αυτόν στο τελικό του κυπέλλου κυπελλούχων το 1968. Για εκείνους δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί μέλος της ομάδας και γι' αυτό το λόγο στις 6 Απριλίου 2008 βραβεύτηκε μαζί με την ομάδα της ΑΕΚ, η οποία κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1968 για τα 40 χρόνια από την ημέρα εκείνη.
Το 1989 ολοκληρώθηκε το κλειστό γήπεδο μπάσκετ που πήρε το όνομα Γιώργος Μόσχος προς τιμήν του. Το στάδιο κατεδαφίστηκε το 2003 μαζί με το Στάδιο "Νίκος Γκούμας".
1972 – Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος, Έλληνας ιεραπόστολος.
Ο π. Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος (1903-1972) ήταν ιερομόναχος από το Βασιλίτσι της Μεσσηνίας. Σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός και στη συνέχεια ιερέας. Υπηρέτησε ως εφημέριος σε αρκετά χωριά και ως ηγούμενος σε μοναστήρι της Μεσσηνίας. Πήρε απόφαση να τελειώσει το σχολείο, να σπουδάσει θεολογία καθώς και να μάθει γαλλικά σε μεγάλη ηλικία. Στα 57 του χρόνια αποφασίζει να ξεκινήσει ιεραποστολικό έργο στην Αφρική. Άρχισε από την Ουγκάντα και εξάπλωσε την ιεραποστολή στην Κένυα, την Τανζανία και το Κονγκό. Πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου 1972 από ρινορραγία.
1986 – Αντρέι Ταρκόφσκι, Ρώσος σκηνοθέτης του κινηματογράφου.
Γεννημένος το 1932 στο χωριό Ζαβράγιε (Zavraje), ήταν γιος του σημαντικού ποιητή Αρσένϊι Ταρκόφσκι (Arseniy Tarkovsky). Σπούδασε μουσική, ζωγραφική, γλυπτική και αραβικά, ενώ για ένα διάστημα συμμετείχε σε γεωλογική αποστολή στην ανατολική Σιβηρία. Από το 1956 φοίτησε για περίπου τέσσερα χρόνια στην κινηματογραφική σχολή VGIK (Ινστιτούτο κινηματογράφου της Σοβιετικής Ένωσης), υπό τις οδηγίες του Μιχαήλ Ρομ. Στις τελικές εξετάσεις παρουσίασε την πτυχιακή του εργασία, που αποτελεί την πρώτη του ουσιαστικά κινηματογραφική δουλειά, με τίτλο Ο βιολιστής και ο οδοστρωτήρας, διάρκειας 46 λεπτών (1960).
Η διεθνής αναγνώριση του Ταρκόφσκι ήρθε με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν (1962), η οποία κέρδισε τρεις "Χρυσούς Λέοντες" στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, μεταξύ των οποίων το βραβείο σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας. Επόμενη κινηματογραφική ταινία του Ταρκόφσκι αποτέλεσε η επική παραγωγή Αντρέι Ρουμπλιόφ (1969), η οποία αντιμετώπισε τον εξονυχιστικό έλεγχο και πολλές παρεμβάσεις εκ μέρους των σοβιετικών αρχών, με αποτέλεσμα η δημόσια προβολή της στη Ρωσία να καθυστερήσει για αρκετά χρόνια μέχρι το 1971. Η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ των Καννών, αποκομίζοντας τελικά το βραβείο FIPRESCI.
Ο Ταρκόφσκι σκηνοθέτησε τις περισσότερες ταινίες του στη Ρωσία. Το 1983 πραγματοποίησε για πρώτη φορά γυρίσματα εκτός της Ρωσίας, στην Τοσκάνη της Ιταλίας, για τις ανάγκες της ταινίας Νοσταλγία και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ιταλία και αργότερα στη Γαλλία.
Η τελευταία του ταινία Η Θυσία, γυρίστηκε στη Σουηδία το 1986 κερδίζοντας τέσσερα βραβεία στις Κάννες. Πέθανε την ίδια χρονιά στην Γαλλία από καρκίνο.
2003 – Μαρία Σεγκίνα, Ρωσίδα, ο τελευταίος άνθρωπος που μιλούσε την σπάνια γλώσσα Ακάλα Σάμι.
2006 – Μάριος Πλωρίτης, (πραγματικό όνομα Μάριος Παπαδόπουλος του Βασιλείου, 19 Ιανουαρίου 1919 – 29 Δεκεμβρίου 2006) ήταν δημοσιογράφος-επιφυλλιδογράφος, κριτικός, μεταφραστής, λογοτέχνης, και θεατρικός σκηνοθέτης.
Ο Μάριος Πλωρίτης γεννήθηκε στον Πειραιά και ήταν πτυχιούχος της Νομικής, των οικονομικών και των Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πραγματοποίησε θεατρικές σπουδές στην Αγγλία, Γαλλία και ΗΠΑ. Διετέλεσε κριτικός του θεάτρου και του κινηματογράφου στην εφημερίδα Ελευθερία (1945-1965), διευθυντής του θεατρικού τμήματος του ΕΙΡ (1950-1952), καθηγητής της Ιστορίας Θεάτρου στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης (1956-1967) και καθηγητής του πανεπιστημίου του Βενσέν στο Παρίσι. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν. Συνολικά σκηνοθέτησε σε διάφορους αθηναϊκούς θιάσους περίπου 20 θεατρικά έργα, κυρίως την περίοδο 1952-1962.Από το 1971 διετέλεσε καθηγητής θεατρολογίας στο πανεπιστήμιο των Αθηνών
Το μεταφραστικό και κριτικό έργο του Πλωρίτη είναι σημαντικό. Τα εβδομαδιαία άρθρα-επιφυλλίδες του στο Βήμα της Κυριακής και σε διάφορα περιοδικά «άφησαν εποχή». Ήταν διευθυντής της εφημερίδας Η Νίκη (1965-1967) και 1974 και μετά [1]. Υπήρξε μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, της Ένωσης Θεατρικών Κριτικών,της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου,του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων και άλλων σωματείων και οργανισμών.Επίσης ό ΠΛωρίτης υπήρξε συνιδρυτής μαζί με τους Αλέκο Πατσιφά και Νικόλαο Καρύδη των εκδόσεων ''Ίκαρος''.
Ο Μάριος Πλωρίτης είχε κάνει τρεις γάμους: Έναν με την ηθοποιό Έλλη Λαμπέτη το 1950 (χώρισαν το 1953), δεύτερο με τη Μαρίκα Ανεμογιάννη το 1964 και τρίτο το 1996 με την Κάτια Δανδουλάκη (με την οποία ήταν ήδη ζευγάρι για πολλά χρόνια, έζησαν μαζί συνολικά 35 χρόνια, σύμφωνα με τα λεγόμενά της σε κάποια συνέντευξη που παραχώρησε). Σύντροφος του, επίσης, υπήρξε και η δημοφιλέστερη ίσως Ελληνίδα ηθοποιός, η Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών και μιλούσε επίσης γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά.
2011 – Νικόλαος Α. Σταύρου, ήταν Ελληνοαμερικανός ακαδημαϊκός και συγγραφέας. Θεωρούνταν ως "μαχητική φωνή" του απόδημου ελληνισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες. (Αγγλικά: Nikolaos A. Stavrou, Γριάσδανη Αυλώνα, 1935, Μπεθέσντα Μέρυλαντ, 29 Δεκεμβρίου 2011)
Γεννήθηκε στο χωριό Γριάσδανη (αλβανικά: Grazhdan) της Βορείου Ηπείρου, που σήμερα υπάγεται στον δήμο Λιβαδειάς της επαρχίας Αγίων Σαράντα του νομού Αυλώνα. Ήταν γιος της πολυμελούς οικογένειας του Αθανασίου Σταύρου και είχε τρία αδέλφια και τρεις αδελφές. Το 1952 η οικογένειά του καταφεύγει μετά την άνοδο του κομμουνισμού στην Αλβανία, αρχικά στην Ελλάδα και έπειτα ο ίδιος το 1956 στην Αμερική.
Έπειτα από το διδακτορικό του στην Πολιτική Θεωρία και τις Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο του Τζωρτζ Ουάσινγκτων, διδάσκει στην Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Χάουαρτ στην Ουάσινγκτων όπου φτάνει στην θέση του ομότιμου καθηγητή.
Μεγάλο μέρος της ζωής του ασχολήθηκε με την ανακάλυψη των οστών του χαμένου του αδερφού του Γρηγόρη για να τα ενταφιάσει στον τάφο του πατέρα τους Αθανασίου. Ο Γρηγόρης Σταύρου εκτελέστηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1953 από το κομμουνιστικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα, και τιμήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου του 1991 από την ελληνική πολιτεία για την προσφορά του ως πράκτορας κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, λαμβάνοντας το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων.
Έχει συγγράψει σημαντικό αριθμό άρθρων και βιβλίων σε ζητήματα βαλκανικής ιστορίας, και ιδιαίτερα για τα εθνικά θέματα της Ελλάδας, της Κύπρου και τις σχέσεις αυτών με τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες. Προέβαλε στα αμερικανικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης την προάσπιση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου από τις κυβερνήσεις της Αλβανίας. Ήταν εκδότης της έγκριτης περιοδικής έκδοσης "Mediterranean Quarterly" (published by Duke University Press) με πόλη έκδοσης την Ουάσιγκτων. Υπήρξε συνεργάτης στις ελληνοαμερικανικές εκδόσεις του Εθνικού Κήρυκα και στην αγγλική εβδομαδιαία έκδοση της The National Herald της Νέας Υόρκης.
Στις 29 Δεκεμβρίου 2011, πεθαίνει σε ηλικία 76 ετών στο νοσοκομείο Suburban της πόλης Bethesda (προάστειο της Ουάσιγκτων) της πολιτείας του Μέρυλαντ έπειτα από σειρά καρδιακών προβλημάτων που αντιμετώπιζε. Τιμήθηκε μετά θάνατον με ψήφισμα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για την προσωπικότητά του, το συγγραφικό του έργο που αφορούσε θέματα της Ηπείρου, της Ελλάδας και της ευρύτερης γεωπολιτικής σκηνής. Το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικής του βιβλιοθήκης του δωρίθηκε στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος. Ήταν νυμφευμένος με την Καταρίνα Σταύρου και δεν είχε τέκνα.
2018 - Μαριάννα Τόλη, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια, στιχουργός και καθηγήτρια χορού. (Πειραιάς, 3 Οκτωβρίου 1952 - Αθήνα, 29 Δεκεμβρίου 2018)
Σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι των ΗΠΑ και κλασικό και μοντέρνο χορό στο Λονδίνο. Στην Ελλάδα ασχολήθηκε αρχικά με το κλασικό τραγούδι και αποφοίτησε από την δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Τότε ξεκίνησε και η υποκριτική της καριέρα, κάνοντας την πρώτη της εμφάνιση στην "Λυσιστράτη" στην Επίδαυρο.
Είχε μια σημαντική καριέρα στο τραγούδι και την δισκογραφία, με τα τραγούδια της να γίνονται μεγάλες επιτυχίες τις δεκαετίες του '70 και του '80. Τα γνωστότερα τραγούδια της ήταν τα : "Πάμε για δουλειά", "Ζητάς", "Μόνο με την αγάπη μας", "Τι τα θες τώρα", "Η τελετή". Σταθμός στην καριέρα της αποτέλεσε η συμμετοχή της στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 1977, όταν μαζί με τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, την Μπέσσυ Αργυράκη και τον Πασχάλη ερμήνευσαν για λογαριασμό της Ελλάδας το Μάθημα Σολφέζ του Γιώργου Χατζηνάσιου, κατακτώντας την 5η θέση.
Πήρε μέρος σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου ("Γλυκιά ζωή" του Μιχάλη Κακογιάννη, "Ρόδινα ακρογιάλια" του Ευθύμιου Χατζή) και σε μιούζικαλ ("Άννυ", "Ίρμα", "Σικάγο"). Υπήρξε επίσης η αντικαταστάτρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο μιούζικαλ "Εβίτα".
Ήταν υπεύθυνη παιδικών θεατρικών σκηνών και την περίοδο 2001-2003 ήταν διευθύντρια στο Παιδικό Στέκι του Εθνικού Θεάτρου. Ήταν παρουσιάστρια, με τον Βασίλη Τσιβιλίκα, της παιδικής εκπομπής "Ο φίλος μας ο ΚΟΚ" στην κρατική τηλεόραση, που στόχευε στην επιμόρφωση και εξοικείωση των παιδιών με τους κανόνες του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Επίσης για τρία χρόνια παρουσίασε την παιδική εκπομπή "Μουσικές Μεταμφιέσεις" στην ΝΕΤ.
Ασχολήθηκε επιπλέον με την συγγραφή και την μετάφραση βιβλίων για παιδιά ενώ έγραφε η ίδια τους στίχους στα παιδικά έργα που "ανέβαζε".
Το 2005 πρωταγωνίστησε στην παγκόσμια πρώτη παράσταση του έργου «Η κυρία Στόουν» του Τενεσί Ουίλιαμς. Το 2006 συμμετείχε σε ένα επεισόδιο της σειράς "Παρά Πέντε", που προβλήθηκε στο Mega.
Είχε επιτυχίες και στον τομέα των διαφημιστικών μηνυμάτων, πρωταγωνιστώντας στα διαφημιστικά σποτ για τα υφάσματα Αιγαίον, τα οποία έγραψαν την δική τους ιστορία σε μια εποχή που η διαφήμιση στην ελληνική τηλεόραση δεν είχε ακόμα "ανθίσει". Η ερώτηση "Μαριάννα, τι γίνεται στο Αιγαίο;" αποτελεί το γνωστότερο και πιο γνώριμο σλόγκαν των πρώτων διαφημίσεων της ελληνικής τηλεόρασης.
Απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 2018 έπειτα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.