Η Ρωξάνη Παπαδημητρίου μία εξαιρετική καλλιτέχνης, με σπουδαία φωνή, μία σοπράνο που έχει αποσπάσει μεγάλη αγάπη από συναδέλφους και κοινό, με υπέροχες συνεργασίες μου παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για λογαριασμό του site Diaskedasi.info λίγο πριν ξεκινήσει την παράστασή της στο κατάμεστο Χυτήριο Θέατρο, μάλιστα οι υπεύθυνοι του θεάτρου μου έλεγαν ότι τόσο στην πρεμιέρα όσο και σήμερα έδιωχναν κόσμο για τις υπόλοιπες δύο, καθώς ήταν sold out. Την ώρα που μιλούσαμε είχα την τύχη να γνωρίσω και τον σκηνοθέτη Jean Cassies με σπουδαίες συνεργασίες στο ενεργητικό του όπως και κατάφερα να του πάρω δύο λόγια για το έργο απολαύστε τους και τους δύο λοιπόν…
Από τον Σπύρο Καλαματιανό
Πείτε μου δύο λόγια για την παράστασή σας που μαθαίνω ότι πραγματικά γίνεται χαμός εδώ στο Χυτήριο Θέατρο.
Ναι ακόμα έχουμε 2 παραστάσεις 7/ 21 Απριλίου, οι προηγούμενες παραστάσεις ήταν sold out επίσης και για τις υπόλοιπες είμαστε σε πολύ καλό σημείο για να γίνουν και αυτές sold out και ευχαριστούμε τον κόσμο για την στήριξη του και την αγάπη του, δίχως αυτόν δεν πάμε πουθενά. Τώρα όσον αφορά την παράσταση "Αχ Ρωξάνη" ουσιαστικά είναι μία έμπνευση του σκηνοθέτη Jean Cassies εκείνος μου έκανε την πρόταση, είναι ένας άνθρωπος πολύ έμπειρος, έχει δουλέψει στο Παρίσι με πάρα πολύ μεγάλους δημιουργούς και με άκουσε σε ένα live και μου έκανε την πρόταση να κάνουμε μία παράσταση που να μην είναι εντελώς ξένη από την ιδιότητα μου, γιατί είμαι κλασσική τραγουδίστρια. Έχει γράψει το κείμενο και έστησε μία περσόνα φανταστική θα μπορούσε να είμαι και εγώ η οποιαδήποτε άλλη κλασσική τραγουδίστρια, όλα αυτά με τα μαγικά πλήκτρα του Γιώργου Τσοκάνη και τα υπέροχα κοστούμια του Georges Villard.
Ερχόμενος λοιπόν κάποιος να δει την παράσταση αυτή τι ακριβώς θα δει;
Θα δει ένα one woman show, ένα classical crossover, μία κλασσική τραγουδίστρια που όμως περνάει και σε άλλα μουσικά στάδια, στο cabaret, στο pop μέχρι και στο Ελληνικό ρεπερτόριο. Όλα αυτά συνδεδεμένα με μία έξυπνη και δοσμένη με πολύ χιούμορ πρόζα, είναι μια σειρά κομματιών που είναι η ιστορία μίας νέας κοπέλας που ονειρεύεται το πώς θα είναι η καριέρα της, περνάει όμως μετά από διάφορες συμπληγάδες και καταλήγει να κάνει κάτι το οποίο δεν είναι το όνειρο της αλλά έχει τεράστια επιτυχία.
Είσαι αρκετά χρόνια στον χώρο. Πως σου γεννήθηκε αυτή η διάθεση έτσι ώστε να ασχοληθείς με την κλασσική μουσική.
Για εμένα ήταν καθαρά θέμα τύχης, συγκεκριμένα για το τραγούδι γιατί ξεκίνησα πιάνο από 4 χρόνων, ήμουν πιανίστα ουσιαστικά και με ενδιέφερε να ασχοληθώ με το πιάνο. Βέβαια μετά ένας φίλος, πολύ καλός μαέστρος, μου είπε γιατί δεν ξεκινάς τραγούδι, θα σε βοηθήσει και στο πιάνο και μπορεί να συνοδεύεις κ.α τραγουδιστές, έτσι είπα γιατί όχι. Αλλά ουσιαστικά ξεκίνησε ένας άλλος κόσμος μπροστά μου με το τραγούδι, γιατί ανακάλυψα ότι έχω φωνή (κάτι το οποίο δεν πίστευα πολύ) και άρχισα να δουλεύω την φωνή μου. Οι σπουδές μου ήταν εστιασμένες πάνω στην μουσική, γιατί ήθελα όλα να είναι σχετικά. Έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο Μακεδονίας, το Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης. Οπότε μετά έπρεπε να κάνω μία επιλογή, δεν μπορούσα να κάνω και το πιάνο και το πανεπιστήμιο και το τραγούδι. Αλλά ο βασικός λόγος που επέλεξα το τραγούδι είναι ένα δεύτερο και απετιτικό όργανο και όλο αυτό με ιντρίγκαρε, αγάπησα πολύ τις τεχνικές δυσκολίες, το ρεπερτόριο και το θέατρο. Επίσης είναι ένα όργανο που κουβαλάω μέσα μου συνέχεια και μπορώ εγώ να το κοντρολάρω και ζω με όλο αυτό και μου δίνει τεράστια χαρά.
Πόσο δύσκολο είναι στην Ελλάδα αυτού του είδους οι παραστάσεις και το ρεπερτόριο να επιβιώσουν;
Στην Ελλάδα το κακό είναι ότι δεν έχουμε πολλά θέατρα όπερας. Στην Αθήνα έχουμε μόνο μία σκηνή και μετά το Μέγαρο Μουσικής που γίνονται οι υπόλοιπες παραγωγές κ.α μικρότεροι χώροι, είναι πάρα πολύ δύσκολο να απορροφηθούμε όλοι οι καλλιτέχνες σε ένα θέατρο και έχω πάρα πολύ ταλαντούχους συναδέλφους(όπως και εγώ)που αναγκαζόμαστε να κάνουμε διαφορετικά πράγματα. Το θετικό είναι ότι υπάρχουν πολλές μικρές ομάδες, ταλαντούχων ανθρώπων, με κέφι και μεράκι και αρχίζει και ανοίγει όλο αυτό(και Λυρική έχει δείξει μία εξωστρέφεια)αλλά και το ίντερνετ βοηθάει σε όλο αυτό και το κοινό έχει αρχίσει και εξοικειώνεται με τέτοιου είδους ρεπερτόριο, φυσικά και οι σκηνοθεσίες και τα κείμενα είναι πολύ προσεγμένα και κατανοητά προς το κοινό. Ευελπιστούμε να έχουμε πολύ περισσότερες σκηνές, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην επαρχία, το έχουμε ανάγκη σαν χώρα αυτό. Το έχουμε λίγο αποστασιοποιημένο αυτό το είδος στην Ελλάδα, ενώ είναι μικρές καθημερινές ιστορίες. Ελπίζω στο μέλλον να ανοίξει περισσότερο όλο αυτό.
Τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς τις λέξεις μουσική, τραγούδι και φωνή;
Δεν μου έρχονται εικόνες αλλά συναίσθημα. Μου έρχεται χαρά και αγάπη για το αντικείμενο.
Πως ένιωσες όταν βγήκες για πρώτη φορά σε κόσμο μπροστά;
Ήμουν πολύ μικρή, χάλια(γέλια)ήταν μία τραυματική εμπειρία. Ήμουν στο Γυμνάσιο και μου είχε ζητήσει η δασκάλα να βγω να τραγουδήσω ένα solo, είχα πάθει πανικό, ενώ στις πρόβες ήταν όλα καλά, εκείνη την ώρα πάγωσα και δεν μπορούσα να τραγουδήσω και με σκέπαζε κι ΄όλας δεν έβρισκα τον τόνο(γέλια). Παρ΄ όλα αυτά προχώρησα έχω κάνει πολύ ωραίες συνεργασίες, επιλέγω να κάνω ωραία πράγματα, διότι πάντα μαθαίνεις.
Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που έχεις ακούσει;
Δεν υπάρχει. Κρατάω όλες τις συμβουλές και όλα τα σχόλια που έχω ακούσει και ακούω.
Υπάρχει κάποια συνεργασία και κάποιος ρόλος που θες να ερμηνεύσεις και είναι στα προσεχή σου σχέδια;
Συνεργασίες πολλές θέλω να κάνω και δεν έχω κάνει ακόμα, όπως και ρόλους, αλλά το θέμα που γίνεται μία πρόταση που έχει κάτι να μου δώσει την μελετάω και την κάνω. Όπως τώρα ο μου έδωσε μεγάλη χαρά, πίστεψε σε εμένα και μου έδωσε πολλά εργαλεία για την δουλειά μου.
Πόσο εύκολο είναι να επιβιώσει κανείς από αυτό το είδος μουσικής;
Είναι πολύ δύσκολο διότι το επάγγελμα αυτό έχει πολλές δυσκολίες. Εγώ βιοπορίζομαι κατά κύριο λόγο μέσα από την διδασκαλία, αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μου και άλλη μία χαρά και ευθύνη, γιατί έχω πολύ ωραίους μαθητές και μαθαίνω πολλά πράγματα μέσα από αυτό.
Το εξωτερικό είναι στα άμεσα σου σχέδια;
Είναι στα σχέδιά μου, απλά είμαι άνθρωπος που υπολογίζω πάντα το κάθε μου βήμα, υπολογίζω το κάθε τι και δεν θέλω να παίρνω αποφάσεις εν θερμό, φυσικά και είναι, τώρα το πότε δεν το ξέρω.
Εάν σου έλεγα να μου περιγράψεις τον εαυτό σου με λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;
Επίμονη, ήρεμη, μαχητική και χαρούμενη.
Θα ήθελα να κλείσουμε ως εξής: Με ένα απόσπασμα από την παράσταση…
"Viss d΄arte Φώτα Και Εγώ" χαρακτηρίζει όλη την παράσταση αυτός ο Τίτλος τραγουδιού κaι ενός αποσπάσματος από την παράσταση.
Jean Cassies: Τι ήταν αυτό που σας έκανε να επιλέξετε την Ρωξάνη Παπαδημητρίου και να γράψετε αυτό το έργο;
Την Ρωξάνη την γνώρισα πέρυσι. Αμέσως κατάλαβα ότι είναι μία show woman, είναι μία τραγουδίστρια όπερας, μία εξαιρετική φωνή, έχει τις ικανότητες να κινηθεί στην σκηνή, να τραγουδήσει τα τραγούδια του Βαριετέ, μπορεί να εκφραστεί, επίσης έχει ένα μοναδικό χάρισμα, τον υπέροχο χαρακτήρα της, είναι αυτό που λέμε ολοκληρωμένη καλλιτέχνης. Όταν είπαμε να συνεργαστούμε είπαμε να χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά που είδα πάνω της, όλα αυτά που σου είπα προηγουμένως και έχω γράψει ένα κείμενο, σαν ένα όνειρο ας πούμε την ζωή της και τις επιθυμίες της. Επίσης στα μαγικά αυτά πλήκτρα είναι ο Γιώργος Τσοκάνης και τα υπέροχα κοστούμια είναι του Georges Villard.