Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και ο τελευταίος ισχυρός άνδρας της Χαλυβουργικής

Αggelopoulos Κonstantinos

Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος

Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και ο τελευταίος ισχυρός άνδρας της Χαλυβουργικής. (11 Νοεμβρίου του 1945 - Αθήνα 24 Μαΐου 2021)

Την τελευταία του πνοή άφησε ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Π. Αγγελόπουλος σε ηλικία 77 ετών μετά από χρόνια προβλήματα υγείας. Νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο.

Η οικογένεια Αγγελόπουλου είναι μια από τις μεγαλύτερες επιχειρηματικές οικογένειες της Ελλάδας. Η καταγωγή της είναι από το Βλαχόρραπτη Αρκαδίας.

Ήταν ο πατέρας των Γιώργου και Παναγιώτη Αγγελόπουλου και αδερφός του Θεόδωρου Αγγελόπουλου.

Η οικογένεια συνέδεσε το όνομά της με τη Χαλυβουργική. Η Χαλυβουργική στις ημέρες δόξας της είχε φτάσει να απασχολεί έως και 2.500 τεχνεργάτες και οι Αγγελόπουλοι να φέρονται ότι είναι οι μεγαλύτεροι ιδιώτες παραγωγοί χάλυβα στον πλανήτη.

Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έπασχε από νεαρή ηλικία από μία σπάνια μορφής αρθρίτιδας η οποία με τα χρόνια που δυσκόλευε την κινητικότητα του.

Σε μία από τις σπάνιες φορές που μίλησε για αυτή, σε συνέντευξη στην Καθημερινή και τον Ηλία Μπέλλο είχε αναφέρει "Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφθηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμασθεί. Ταξίδεψα κρυφά από όλους μόνος μου με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε. Οι εγχειρήσεις αυτές και τα φάρμακα με ανακούφισαν σημαντικά και διευκόλυναν τη ζωή μου".

Αggelopoulos Κonstantinos Gioi

Μια πλούσια διαδρομή
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος υπήρξε ο τελευταίος ισχυρός άνδρας της Χαλυβουργικής, της εταιρείας που έμελλε να ταυτιστεί με τη νεώτερη βιομηχανική ιστορία της χώρας. Υπήρξε επίσης ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες - μετόχους και οικονομικούς υποστηρικτές στην ιδιωτικοποίηση και γιγάντωση της Τράπεζας Πειραιώς στην οποία κατέχει για χρόνια την θέση του αντιπροέδρου.

Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ, μετέβη για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελβετία, ωστόσο, επέστρεψε στη χώρα ώστε να διοικήσει τη μεγαλύτερη τότε ελληνική βιομηχανία μετάλλου.

Αν και η επιχείρηση ξεκίνησε με εμπορικό χαρακτήρα από τον παππού της οικογένειας Θ. Αγγελόπουλο και τους γιους του Δημήτρη, Παναγιώτη και Γιάννη, ήταν πριν 70 χρόνια περίπου που ιδρύθηκε η Χαλυβουργική ως βιομηχανία, ενώ πριν από 60 χρόνια θεμελιώθηκε η πρώτη υψικάμινος στη χώρα, που σηματοδότησε την μεγάλη ανάπτυξη της.

Στην πορεία των χρόνων, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος (γιος του Παναγιώτη) αναδείχθηκε σε βασικό μέτοχο της εταιρείας (μετά το διαμοιρασμό των περιουσιών και την αποχώρηση του αδελφού του Θεόδωρου Αγγελόπουλου), αλλά η άνθηση άρχισε να ανακόπτεται από τη στιγμή της ένταξης της χώρας στην τότε ΕΟΚ, καθώς οι δασμοί καταργούνται δημιουργώντας πλέον ανταγωνισμό από τρίτες χώρες. Η Χαλυβουργική συνέχισε να αναπτύσσεται για τα επόμενα χρόνια και η οικογένεια Αγγελόπουλου να επενδύει σε χαλυβουργίες σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ωστόσο, η κρίση της δεκαετίας του 2010 άρχισε να κλονίζει σοβαρά τα θεμέλια.

Ο Κ. Αγγελόπουλος ασχολήθηκε με σημαντική επιτυχία και με τη ναυτιλία εδραιώνοντας την ναυτιλιακή Arcadia Ship Management στην αγορά των δεξαμενοπλοίων, ωστόσο, η χαλυβουργία αποτελούσε το πιο εμβληματικό πετράδι στο στέμμα της επιχειρηματικής του πορείας.

Αggelopoulos Κonstantinos Xalyvourgiki

Το τέλος της Χαλυβουργικής
Η κρίση οδήγησε σε μαρασμό την εταιρεία και το 2019 πλέον ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος προχώρησε στην απόφαση απόλυσης και των 200 τελευταίων εργαζομένων της βιομηχανίας, χαρακτηρίζοντας την κίνηση απαραίτητη επιχειρηματική επιλογή, καθώς ήδη από το 2015 η εταιρεία δεν είχε κανένα αντικείμενο παραγωγής. Κατά τον ίδιο, η κατάρρευση της χαλυβουργίας στην Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσεως, αφού η εσωτερική ζήτηση χαλυβουργικών προϊόντων κατακρημνίστηκε. Στο μεταξύ η εταιρεία είχε δημιουργήσει ένα τεράστιο όγκο μη εξυπηρετούμενου δανεισμού.

Στα τέλη Φεβρουαρίου 2021, η Εθνική Τράπεζα κατέθεσε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών αίτηση για την υπαγωγή της Χαλυβουργικής, στο καθεστώς της Ειδικής διαχείρισης, ωστόσο η αίτηση της απορρίφθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών πριν λίγες μέρες. Η τράπεζα, ως ο μεγαλύτερος πιστωτής της εταιρείας με απαιτήσεις 344 εκατ. ευρώ, κατέθεσε την αίτηση υπαγωγής με στόχο, εάν αυτή εγκρινόταν, τη διενέργεια πλειοδοτικών διαγωνισμών για την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων της βιομηχανίας.

Η Χαλυβουργική θα ήταν η τελευταία εταιρεία που θα υπαγόταν σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης, αφού από 1ης Μαρτίου ο σχετικός νόμος έπαψε να ισχύει και πλέον αντίστοιχες περιπτώσεις θα οδηγούνται απευθείας σε πτώχευση και εκκαθάριση. Ωστόσο, δεδομένου ότι η αίτηση υπαγωγής σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης κατατέθηκε στις 23 Φεβρουαρίου, δηλαδή όσο ίσχυαν οι προηγούμενες διατάξεις της νομοθεσίας, η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου δεν εμποδίζει την άσκηση έφεσης. Εναλλακτικά, εξετάζεται η πιθανότητα η Χαλυβουργική να οδηγηθεί σε εκκαθάριση εν λειτουργία ή να επισπευσθεί η αναγκαστική εκτέλεση μεμονωμένων περιουσιακών στοιχείων. Η περίπτωση της Χαλυβουργικής συνιστά τη μεγαλύτερη εκκαθάριση ελληνικής βιομηχανίας με βάση το ύψος των υποχρεώσεων, που διαμορφώνονται σε 562 εκατ. ευρώ.

Εκτός από την Εθνική, οι απαιτήσεις της Τράπεζας Πειραιώς στα τέλη του 2018 ανέρχονταν σε 132,8 εκατ., της Alpha Bank σε 10,4 εκατ. και της Eurobank σε 8,7 εκατ. Οι υποχρεώσεις προς νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και δημόσιες επιχειρήσεις ήταν 41,5 εκατ. (εκ των οποίων περίπου 30 εκατ. προς τη ΔΕΗ) και προς διάφορους προμηθευτές 6,5 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα, καταγράφονται φορολογικές υποχρεώσεις 454.000 ευρώ το ίδιο έτος και υποχρέωση προς ασφαλιστικά ταμεία ύψους 1,3 εκατ. Επιπλέον 36,1 εκατομμύρια εμφανίζονται ως υποχρεώσεις προς διάφορους πιστωτές και έξοδα χρήσεως δεδουλευμένα, ενώ επίσης υπάρχουν αναβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις 26,4 εκατ.

Xalyvouriki

Η ιστορία της Χαλυβουργικής

Η ιστορία της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ αρχίζει το 1925, όταν οι ιδρυτές της Θ. Αγγελόπουλος και τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης, ξεκίνησαν να ασκούν εμπόριο ειδών σιδήρου. Ο μεγαλύτερος αδελφός τους Άγγελος, ακολούθησε πανεπιστημιακή σταδιοδρομία ως καθηγητής των οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διετέλεσε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Το 1932 όμως, εγκαθιστούν ένα εργοστάσιο παραγωγής ειδών συρματουργίας, στην οδό Πειραιώς 197, με την επωνυμία Ελληνικά Συρματουργεία Θ.Α. Αγγελόπουλος & Υιοί και περνούν έτσι στον κλάδο της μεταποίησης. Τα παραγόμενα σύρματα αποτελούν και την πρώτη ύλη για να παραχθούν γαλβανισμένα συρματοπλέγματα, καρφιά και πεταλόκαρφα.

Η δραστηριότητα αυτή συνεχίζεται στην ίδια περιοχή μέχρι το 1938. Τότε εγκαθίστανται μικροί ηλεκτρικοί κλίβανοι των 6-8 τόννων οι οποίοι παράγουν χάλυβα, ο οποίος στη συνέχεια διαμορφώνεται στις τότε εγκαταστάσεις ελάστρων σε χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος. Η προσπάθεια αυτή σταματά με τον πόλεμο και την κατοχή.

Μετά την απελευθέρωση αρχίζει νέα επιχειρηματική δραστηριοποίηση με την σύσταση Ανωνύμου Εταιρείας, η οποία είναι από τότε γνωστή ως ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ A.E.. Το 1951 οι δραστηριότητες μεταφέρονται στην Ελευσίνα και το 1953 αρχίζει η λειτουργία ηλεκτρικών κλιβάνων των 20 τόννων.

Το 1958 εγκαθίσταται ένας κλίβανος Siemens Martin των 40 τόννων, ενώ διακόπτεται η λειτουργία των μικρών κλιβάνων της οδού Πειραιώς.

Προς το τέλος όμως της δεκαετίας του 50 οι απαιτήσεις της αγοράς σε χάλυβα αυξάνονται με την εντατική ανοικοδόμηση της χώρας και τότε αρχίζουν να παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα, γιατί δέκα χρόνια μετά τον εμφύλιο, τα παλιοσίδερα (κ. scrap), που αποτελούν την πρώτη ύλη για την παραγωγή του χάλυβα, αρχίζουν να σπανίζουν και δε φτάνουν να ικανοποιήσουν τα χαλυβουργεία μας. Για εισαγωγή παλαιοσιδερικών από το εξωτερικό δε γίνεται λόγος, γιατί το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην ευρωπαϊκή και τη διεθνή αγορά.

Τότε λαμβάνεται μια μεγάλη και ριψοκίνδυνη απόφαση και μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο καθετοποίησης της παραγωγής. Έτσι, το 1961 θεμελιώνεται η πρώτη υψικάμινος στη χώρα μας. Δύο χρόνια αργότερα αποπερατώνεται η εγκατάσταση της πρώτης και ταυτόχρονα ξεκινάει και η κατασκευή της δεύτερης υψικαμίνου.

Παράλληλα ετοιμάζεται το χαλυβουργείο, όπου ο παραγόμενος στις υψικαμίνους χυτοσίδηρος μετατρέπεται μέσα σε σύγχρονους μεταλλάκτες LD και με την εμφύσηση καθαρού οξυγόνου σε χάλυβα. Η ανάγκη χρήσης καθαρού οξυγόνου οδηγεί και στην εγκατάσταση 3 μονάδων παραγωγής του αερίου αυτού, παραγωγικής ικανότητας 7500 – 8000 κυβικών μέτρων την ώρα.

Xalyvourgikh2

Στις 27 Ιουνίου του 1963 αρχίζει η παραγωγή χυτοσιδήρου και χάλυβα από σιδηρομετάλλευμα.

Στο διάστημα 1963-75 ακολουθεί και η δεύτερη υψικάμινος, η οποία ανεβάζει τη συνολική δυναμικότητα σε πάνω από 1 εκατομμύριο τόννους χυτοσιδήρου το χρόνο, ενώ ολοκληρώνεται η εγκατάσταση και μπαίνουν σε λειτουργική διαδικασία μία μονάδα παραγωγής κωκ για τις ανάγκες της υψικαμίνου και μία μονάδα ελασματουργείου για την παραγωγή θερμής και ψυχρής έλασης χαλυβδοφύλλων σε ρόλλους και φύλλα.

Από το 1977 αρχίζει και η παράλληλη λειτουργία της νέας μονάδας τριών ηλεκτρικών κλιβάνων των 100 τόννων.

Το 1981 – 82 ολοκληρώνεται η εγκατάσταση μιας νέας υπερσύγχρονης μονάδας παραγωγής χαλυβδοφύλλων ψυχρής έλασης σε ρόλλους και φύλλα.

Τα προϊόντα της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ εξυπηρετούν τις ανάγκες της Ελληνικής αγοράς χάλυβα, αλλά και αγορών του εξωτερικού, δεδομένου ότι ο εξαγωγικός προσανατολισμός της εταιρείας είναι ήδη σημαντικός. Τα προϊόντα της εταιρείας εξάγονται σε διάφορες χώρες (από τη γειτονική Ιταλία έως τη μακρινή Ιαπωνία) και συνοδεύουν την καλή φήμη που ακολουθεί την εταιρεία και τα προϊόντα της.

Το 1994 η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ είναι η πρώτη Ελληνική εταιρεία στην οποία απονέμεται ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ από τον ΕΛΟΤ για τους παραγόμενους χάλυβες οπλισμού του σκυροδέματος.

Το 2001 η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ πιστοποιείται από τον ΕΛΟΤ για το εφαρμοζόμενο ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ κατά ΕΛΟΤ EN ISO 9002. Παράλληλα, λαμβάνεται η απόφαση για ριζικό εκσυγχρονισμό των παραγωγικών μονάδων και εγκατάσταση εξοπλισμού βέλτιστης διαθέσιμης τεχνολογίας.

Το 2003, ολοκληρώνεται η πρώτη φάση της επένδυσης αξίας 150.000.000 € και ξεκινά η λειτουργία των νέων παραγωγικών εγκαταστάσεων πρωτοποριακής τεχνολογίας. Το Σύστημα Διαχείρισης Ποιότητας της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ, πιστοποιείται κατά το πρότυπο ΕΛΟΤ EN ISO 9001:2000.

Το 2006, το Σύστημα Περιβαλλοντικής Διαχείρισης της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ, πιστοποιείται κατά το πρότυπο ΕΛΟΤ EN ISO 14001:2004. Παράλληλα, ολοκληρώνεται η δεύτερη φάση της επένδυσης, ύψους 100.000.000 €, με την λειτουργία του δεύτερου υπερσύγχρονου ελασματουργείου καθώς και δύο νέων μονάδων παραγωγής πλεγμάτων στο εργοστάσιο Ελευσίνας, οι οποίες εξασφαλίζουν στην ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ ετήσια παραγωγική ικανότητα ύψους 1.000.000 τόννων, ενώ επίσης, κατασκευάζονται και νέοι, υπερσύγχρονοι αποθηκευτικοί χώροι.

Xalyvourgiki 3

Το 2007, πραγματοποιείται μια νέα επένδυση σε μια μονάδα παραγωγής “Spooler” η οποία παρέχει τη δυνατότητα παραγωγής προϊόντων χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος σε ειδικού τύπου κουλούρες, διεθνώς γνωστές ως “Compact Rebar Coils”. Αποτελεί την πρώτη μονάδα αυτού του τύπου που εγκαθίσταται στην Ελλάδα, γεγονός που καθιστά τη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ τον πρώτο και μοναδικό παραγωγό τέτοιου τύπου προϊόντων χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος στη χώρα μας.

Πηγή: news247.gr, newsbeast.gr