Μάρλον Μπράντο

Ο Μάρλον Μπράντο ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς αμερικανούς ηθοποιούς του 20ού αιώνα. (αγγλικά Marlon Brando, 3 Απριλίου 1924 - 1 Ιουλίου 2004)

Οι εξαιρετικές του υποκριτικές ικανότητες φάνηκαν σε ταινίες που σκηνοθέτησε ο ελληνοαμερικανός Ηλίας Καζάν την δεκαετία του 1950, όπως το Λεωφορείον ο Πόθος και Το λιμάνι της αγωνίας. Το δραματικό ύφος τού ωραίου, ασυμβίβαστου και καταστρεπτικού ή αυτοκαταστροφικού νέου, που εισήγαγε ο Μπράντο, επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους Αμερικανούς ηθοποιούς, όπως ο Τζέιμς Ντην, ο Πωλ Νιούμαν και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει τέταρτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

Ο Μπράντο γεννήθηκε στην Ομάχα της πολιτείας Νεμπράσκα των ΗΠΑ στις 3 Απριλίου του 1924. Το 1935, οι γονείς του χώρισαν και ο μικρός Μπράντο μαζί με τα δύο του αδέλφια ακολούθησε την μητέρα του στην Αγία Άννα (Santa Ana) της Καλιφόρνιας. Το 1937, οι γονείς του συμφιλιώθηκαν και εγκαταστάθηκαν στο Λίμπερτυβιλ κοντά στο Σικάγο.

Προικισμένος με έμφυτο υποκριτικό ταλέντο, αλλά και ατίθασος ως μαθητής, ο Μπράντο πήγε στην Νέα Υόρκη για να σπουδάσει ηθοποιία στο New School και κατόπιν στο Actors' Studio, που διηύθυναν ο Λη Στράσμπεργκ (Lee Strasberg) και η Στέλλα Άντλερ (Stella Adler).

Το 1944 ανέλαβε τον πρώτο του μεγάλο ρόλο στην δραματική θεατρική κωμωδία Θυμάμαι τη μαμά (I Remember Mama), που παίχθηκε στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Η παράσταση απέτυχε οικονομικά, αλλά οι κριτικές για τον Μπράντο ήταν ιδιαιτέρως καλές. Το 1947, ανέλαβε τον ρόλο του Στάνλεϋ Κοβάλσκι στο θεατρικό δράμα του Τέννεσση Γουίλιαμς Λεωφορείο ο Πόθος (A Streetcar Named Desire) σε σκηνοθεσία του Ηλία Καζάν.

Το 1950 ο Μπράντο έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη αναλαμβάνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν, Το κορμί μου σου ανήκει (The Men).

Το 1951, ο Μπράντο υποδύθηκε τον Στάνλεϋ Κοβάλσκι στην κινηματογραφική μεταφορά του Λεωφορείου ο Πόθος, πάλι σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν. Για τον ρόλο αυτό, καθώς και για τους πρωταγωνιστικούς του ρόλους στις ταινίες Βίβα Ζαπάτα (Viva Zapata!, 1952) και Ιούλιος Καίσαρ (Julius Caesar, 1953), ο Μπράντο προτάθηκε για το βραβείο Όσκαρ. Τελικά, ο Μπράντο τιμήθηκε με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου το 1954 για τον ρόλο τού Τέρρυ Μαλλόυ στην ταινία του Ηλία Καζάν Το λιμάνι της αγωνίας (On the Waterfront).

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και καθ' όλη την δεκαετία του 1960, ο Μπράντο πρωταγωνίστησε σε μέτριες έως κακές ταινίες που δεν ανταποκρίνονταν στο υποκριτικό του ταλέντο. Η επιστροφή του Μπράντο σε σημαντικούς ρόλους έγινε με τις ταινίες του Φράνσις Φορντ Κόπολα Ο νονός (The Godfather, 1972) και Αποκάλυψη τώρα (Apocalypse Now, 1979). Για τον ρόλο τού Βίτο Κορλεόνε στον Νονό, ο Μπράντο τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ, αλλά αρνήθηκε να παραλάβει ο ίδιος το βραβείο, διαμαρτυρόμενος έτσι για την κακομεταχείριση των αυτοχθόνων Ινδιάνων στις ΗΠΑ. Μία άλλη ταινία στην οποία πρωταγωνίστησε ο Μπράντο και η οποία προκάλεσε έντονες αντιπαραθέσεις κριτικών για τον ερωτισμό της ήταν το Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι (Last Tango in Paris, 1972) σε σκηνοθεσία του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Μπράντο ανέλαβε ρόλους και πάλι σε μέτριες έως κακές ταινίες, με εξαίρεση τις ταινίες Μια σκληρή, λευκή εποχή (A Dry White Season, 1989, υποψ. για Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου), Ο αρχάριος (The Freshman, 1990) και Ντον Χουάν ΝτεΜάρκο (Don Juan DeMarco, 1995).

Η προσωπική ζωή του Μπράντο υπήρξε το ίδιο ταραγμένη με την επαγγελματική του ζωή. Πάλεψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αποκατάσταση των αυτοχθόνων Ινδιάνων των ΗΠΑ. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε έντεκα παιδιά, από τις συζύγους του, τις ερωμένες του καθώς και από υιοθεσία. Αγάπησε με πάθος την Ταϊτή και έζησε εκεί για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Τον Μάιο του 1990, ο πρωτότοκος γιος του Μπράντο, ο Κριστιάν, δολοφόνησε τον εραστή της ετεροθαλούς αδελφής του, Τσεγιέν. Αργότερα ο Κριστιάν καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 ετών, ενώ η Τσεγιέν αυτοκτόνησε σε ηλικία 25 ετών το Απρίλιο του 1995.

Φορτωμένος με υπέρογκα χρέη και υπέρβαρος ο Μάρλον Μπράντο πέθανε από πνευμονικό οίδημα, από ζάχαρο κι από καρκίνο σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες την 1 Ιουλίου του 2004.

Ο Μάρλον Μπράντο στην πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα για να υποστηρίξει τα ορφανά.

Είναι η χρονιά 1958, ο Μάρλον Μπράντο είχε έρθει στην Αθήνα για να υποστηρίξει τα ορφανοτροφεία της χώρας. Ο ηθοποιός ξεναγήθηκε στην Ακρόπολη και καθώς κατέβαινε από τον ιερό βράχο πήρε στην αγκαλιά του ένα κοριτσάκι και φωτογραφήθηκε μαζί του. Οι φωτογραφίες από την επίσκεψη του στην Αθήνα έκαναν τον γύρο του κόσμου....

Ο διάσημος ηθοποιός ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος με τα παιδιά και είχε υιοθετήσει δυο κατά τη διάρκεια του τρίτου του γάμου. Την περίοδο εκείνη ο Μπράντο ήταν ο μεγαλύτερος αστέρας του Χόλιγουντ. Είχε ήδη κερδίσει Όσκαρ Α’ αντρικού ρόλου για τον ρόλο του Τέρρυ Μαλλόυ στην ταινία «Το λιμάνι της αγωνίας» του Ηλία Καζάν και εκείνη τη χρονιά είχε κυκλοφορήσει η νέα του ταινία του «Ο χορός των καταραμένων», που υποδυόταν έναν Ναζί στρατιώτη. Σκοπός της επίσκεψής του στην Ελλάδα ήταν να προβάλει το κοινωνικό πρόβλημα με τα ορφανά της Ελλάδας που μετά τον πόλεμο και την εμφύλια διαμάχη είχαν αυξηθεί δραματικά. Τη δεκαετία του ’50 η κοινωνία δοκιμαζόταν περαιτέρω εξαιτίας της φτώχειας και της ανεργίας. Η φιλία του Μπράντο με τον Ζυλ Ντασέν και την Μελίνα Μερκούρη στο πλευρό του σε όλη τη διάρκεια της επίσκεψής του στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας ήταν ο σκηνοθέτης Ζυλ Ντασέν, τον οποίο εκτιμούσε πάρα πολύ και όπως είχε αποκαλύψει η Μελίνα Μερκούρη «μαζί του υπήρχε κάτι πιο πολύ από μια γνωριμία». Όταν η Μελίνα Μερκούρη διέμενε στην Αμερική με τον Ντασέν, ο Μπράντο τους είχε κάνει μια απρόσμενη επίσκεψη. Ένα πρωινό τον βρήκαν μεθυσμένο να κοιμάται στην πόρτα του σπιτιού τους. Όταν τον ξύπνησαν ο Μπράντο του είπε ότι αυτός ήταν ο κατάλληλος για να παίξει τον ρόλο του Περικλή στην ταινία που ετοίμαζε τότε ο διάσημος σκηνοθέτης....

Η τελευταία επίσκεψη του Μπράντο στην Ελλάδα ήταν το 1999 σε ηλικία 74 ετών. Τότε συναντήθηκε για τελευταία φορά με την Ελληνίδα ηθοποιό Ειρήνη Παππά, με την οποία είχε σχέση τη δεκαετία του ‘50. Το 1954 ο 30χρονος Μπράντο γνώρισε στη Ρώμη την 24χρονη Ειρήνη Παππά, που έκανε τα πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο. Ο Μπράντο ήταν ήδη περιζήτητος στο χώρο του κινηματογράφου και είχε συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ.

Ο Αμερικανός ηθοποιός γοητεύτηκε από την ομορφιά και το μεσογειακό ταμπεραμέντο της Ελληνίδας και έζησαν μια παθιασμένη σχέση, η οποία έμεινε κρυφή από τους δημοσιογράφους. Όπως είχε αποκαλύψει η Ειρήνη Παππά: «Αγαπούσα πολύ τον Μπράντο και νοιαζόμουν για εκείνον. Ήταν το μεγάλο πάθος της ζωής μου». Παρόλο που χώρισαν συνέχισαν να διατηρούν επαφές και το 1999 που ήρθε στην Ελλάδα δεν παρέλειψε να την συναντήσει. Η ηθοποιός είχε αναφέρει για τη συνάντησή τους «Παρόλα τα υπόλοιπα, ήταν ακόμα υπέροχος ο τρόπος που σκεφτόταν»....

Πληροφορίες: mixanitouxronou.gr