"Ο Δράκος" του Νίκου Κούνδουρου είναι μια από τις ελάχιστες ταινίες που επηρέασαν τον ελληνικό κινηματογράφο

Δράκος

Drakos Koundourou 1Πληροφορίες
Σκηνοθέτης: Νίκος Κούνδουρος
Σενάριο: Ιάκωβος Καμπανέλης
Φωτογραφία: Κώστας Θεοδωρίδης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ηθοποιοί: Ντίνος Ηλιόπουλος, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Γιάννης Αργύρης, Θανάσης Βέγγος, Μαρίκα Λεκάκη, Ανέστης Βλάχος, Φρίξος Νάσου
Τοποθεσία: Ελλάδα, 1956
Διάρκεια: 105'

"Ο Δράκος" του Νίκου Κούνδουρου είναι μια από τις ελάχιστες ταινίες που επηρέασαν τον ελληνικό κινηματογράφο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται από τις σπουδαιότερες δημιουργίες του.

Γυρισμένη στα μέσα του 20ου αιώνα, το τετράπτυχο –Κούνδουρος, Καμπανέλης, Χατζιδάκις, Ηλιόπουλος- μετατρέπει την φαντασίωση της μικροαστικής τάξης της χώρας σε ένα αξεπέραστο αριστούργημα.

Η ιστορία κινείται γύρω από τον Θωμά, έναν άσημο τραπεζικό υπάλληλο εγκλωβισμένο στην άχαρη καθημερινότητα. Αυτή η βασανιστική καθημερινότητα γίνεται ακόμα πιο βαριά για όποιον πρόκειται να περάσει την πρωτοχρονιά μόνος, όπως ο Θωμάς.

Φεύγοντας για το σπίτι, ανακαλύπτει πως μοιάζει με έναν εγκληματία της Αθήνας, τον «Δράκο». Μόνο φτάνοντας στο σπίτι θα βεβαιωθεί για την ομοιότητα. Σύντομα όμως, θα αναγκαστεί να φύγει κυνηγημένος από την αστυνομία και να βρει καταφύγιο σε ένα καμπαρέ. Εκεί, θα αναγνωριστεί από μια συμμορία ως ο πραγματικός «Δράκος» και θα τεθεί αρχηγός μιας επιχείρησης κλοπής αρχαιοτήτων. Θα συλληφθεί από την αστυνομία και αφού διαπιστωθεί πως δεν είναι αυτός ο καταζητούμενος εγκληματίας, θα αφεθεί ελεύθερος. Drakos Koundourou 2

Έπειτα θα ζήσει τις πιο δυνατές και συνάμα τελευταίες ώρες της ζωής του. Θα νιώσει την ελευθερία του να περπατά κανείς στους δρόμους ανάμεσα σε πλήθος κόσμου, αλλά και την στοργή μιας γυναίκας που αγαπά αληθινά.

Γυρνώντας πίσω στο καμπαρέ, βρίσκει τα μέλη της συμμορίας να ετοιμάζονται για την επιχείρηση το ίδιο βράδυ. Και μόνο η παρουσία του ίδιου του «Δράκου» είναι αποφασιστικής σημασίας.

Στην κορύφωση ίσως της ταινίας, την σκηνή του χορού, θα γίνει γνωστή η πραγματική φύση του υποτιθέμενου «Δράκου» και δεν θα αργήσει να έρθει το τέλος του Θωμά από μια μαχαιριά. Πληγωμένος, θα συρθεί μέχρι τον δρόμο όπου και θα αφήσει την τελευταία του πνοή πεταμένος και κουλουριασμένος.

Η ταινία είναι αρκετά ξεκάθαρη στο κύριο θέμα που πραγματεύεται, την ασφυξία που είχε πνίξει την χώρα στην δεκαετία του ’60. Μια χώρα που προσπαθούσε να βρει την ταυτότητά της και μια κοινωνία να δοκιμάζει τις αντοχές της. Η φτώχεια ήταν ο κανόνας και το έγκλημα άνθιζε. Όνειρο όλων ήταν να βρουν ένα διέξοδο από την ψυχοφθόρα καθημερινότητα, όπως και να έμοιαζε αυτή η διέξοδος. Ο Θωμάς την βρήκε στο πρόσωπο ενός εγκληματία της Αθήνας. Ο φόβος και η φιλοδοξία κοντράρονται μόνο για να βρεθεί στο τέλος χαμένος ένας άτυχος υπαλληλάκος. Από τα καταγώγια στις φτωχογειτονιές και από τα σκοτεινά γραφεία κάποιας τράπεζας στο άβατο του αστυνομικού τμήματος, είναι ένας αγώνας μέχρι τέλους.