Σαν σήμερα 8 Φεβρουαρίου
ας θυμηθούμε τι έγινε
από τον Mr George Almanac
Εορτάζουν
Προφήτου Ζαχαρία εκ της Παλαιάς Διαθήκης, (Ζαχαρίας, Ζάχαρης, Ζάχαρος, Ζάκι, Ζάκης, Ζαχαρένια, Ζαχάρω, Ζαχαρούλα, Ζαχαρίτσα *)
Άγιων Μάρθας Μαρίας και Λυκαρίωνος, (Μάρθα *)
8 Φεβρουαρίου
Γεγονότα σαν σήμερα
451: Ο Κωνστάντιος Γ΄ γίνεται συναυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
1238: Οι Μογγόλοι καταλαμβάνουν τη ρωσική πόλη Βλαντίμιρ.
1250: Ζ΄ Σταυροφορία: οι Σταυροφόροι αντιμετωπίζουν τους Αγιουβίδες στη Μανσούρα (Αιγύπτου).
1347: Τερματίζεται ο Βυζαντινός εμφύλιος πόλεμος του 1341-1347 με τη συμφωνία καταμερισμού της εξουσίας μεταξύ του Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού και του Ιωάννη Ε' Παλαιολόγου.
1600: Η Ιερά Εξέταση καταδικάζει σε θάνατον τον φιλόσοφο και ιερέα του τάγματος των Δομινικανών, Τζορντάνο Μπρούνο, λόγω των αιρετικών απόψεών του, καθώς υποστήριζε την ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου. Εκτελείται λίγες ημέρες αργότερα, στις 17 Φεβρουαρίου.
1692: Ένας γιατρός στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης αποφαίνεται ότι τρία κορίτσια έχουν κυριευτεί από το Σατανά. Η διαπίστωση αυτή θα οδηγήσει αργότερα στο Κυνήγι Μαγισσών του Σάλεμ, όπως έμεινε στην ιστορία.
1828: Με διάταγμα του Ιωάννη Καποδίστρια καθορίζονται οι ισοτιμίες των ξένων νομισμάτων με το γρόσι, το οποίο αποτελεί ακόμη το κύριο νόμισμα συναλλαγών στην Ελλάδα. Σύμφωνα με το διάταγμα, με το οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να πατάξει την αισχροκέρδεια, μία λίρα στερλίνα ισοδυναμεί με 73 γρόσια κι ένα γαλλικό πεντόφραγκο με 13,30 γρόσια.
1833: Με Βασιλικό Διάταγμα του Όθωνα, αντικαθίσταται ο Φοίνικας με την Δραχμή.
1863: Στρατιωτικό κίνημα στην Αθήνα. (Φεβρουαριανά).
1883: Ο ασφαλιστής Λιούις Γουότερμαν αρχίζει τα πειράματά του, με στόχο να δημιουργήσει την πρώτη πένα διαρκείας. Ένα χρόνο αργότερα, η ευρεσιτεχνία του κατοχυρώνεται, οπότε θα ιδρύσει και την εταιρεία Waterman.
1885: Πανικό και διάφορα σενάρια προκαλούν στην τοπική κοινωνία του Ντέβον της Αγγλίας σημάδια στο χιόνι που ονομάστηκαν τα «βήματα του διαβόλου». Τα σημάδια ακολούθησαν μια πορεία 100 μιλίων.
1895: Κάνει πρεμιέρα στην Αγία Πετρούπολη η όπερα του Τσαϊκόφκι, “Η λίμνη των κύκνων”.
1904: Αρχίζει ο Ρωσο-ιαπωνικός πόλεμος με την καίρια επίθεση, που εξαπολύει ο ιαπωνικός στόλος στο Πορτ Αρθουρ, στην Κίνα, αποδεκατίζοντας τον ρωσικό στόλο.
1905: Αιματηρές σκηνές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μεταξύ φοιτητών της ιατρικής και των φυσικών επιστημών για το θέμα των σπουδών.
1912: Ο Εμμανουήλ Αργυρόπουλος πραγματοποιεί την πρώτη πτήση στην Ελλάδα, με αεροπλάνο τύπου Νιεπόρ 50 ίππων. Την ίδια μέρα θα πετάξει για δεύτερη φορά, με συνεπιβάτη τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο.
1915: Πραγματοποιείται στο Λος Άντζελες η πρεμιέρα της βωβής ταινίας – σταθμού στην ιστορία του κινηματογράφου, “H γέννηση ενός έθνους”, του Ντ. Γ. Γκρίφιθ, που συναντά ανάμικτη υποδοχή από το κοινό, λόγω του ρατσιστικού της περιεχομένου.
1916: Ποιητές και καλλιτέχνες συναντώνται στο καμπαρέ Βολτέρος της Ζυρίχης και αποφασίζουν να ιδρύσουν το κίνημα Νταντά. Ηγετική μορφή του, ο ρουμάνος συγγραφέας Τριστάν Τζαρά. Βασικά χαρακτηριστικά του κινήματος: 1) Αγανάκτηση για τον παραλογισμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, 2) Αμφισβήτηση και απέχθεια για τον σύγχρονο πολιτισμό. Απόρριψη της αστικής κουλτούρας, 3) Απαντούν πιο πολύ με την πρόκληση, παρά με τις αισθητικές ιδέες τους.
1919: Στο Σικάγο των ΗΠΑ, πραγματοποιείται το πρώτο ηλεκτροκαρδιογράφημα καρδιακής δυσλειτουργίας.
1924: Πραγματοποιείται η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση απ άκρου εις άκρον των ΗΠΑ. Η ομιλία του αντιπροέδρου της εταιρείας Bell Telephone σε ξενοδοχείο του Σικάγο, αναμεταδόθηκε στην Πρόβιντενς, τη Ν. Υόρκη, την Ουάσιγκτον, το Όκλαντ και το Σαν Φρανσίσκο και την άκουσαν περίπου 50.000.000 άνθρωποι.
1924: Ο Κινέζος Τζι Γιόν γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που εκτελείται στις ΗΠΑ με δηλητηριώδες αέριο.
1945: Οι συμμαχικές δυνάμεις βομβαρδίζουν τη Δρέσδη, με αποτέλεσμα περίπου 135.000 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους, παρά το γεγονός ότι, είναι ολοφάνερο, πως πλησιάζει το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
1949: Στο Λονδίνο, οι διπλωματικές αντιπροσωπείες Βρετανίας, Γαλλίας, ΕΣΣΔ και ΗΠΑ συναντώνται για τον καθορισμό των συνθηκών της συμφωνίας ειρήνης με την Αυστρία.
1952: Η Ελισάβετ η δεύτερη αναγορεύεται βασίλισσα της Αγγλίας.
1955: Στην ΕΣΣΔ, ο Μπουλγκάνιν διαδέχεται τον Μαλένκοφ στη θέση του πρωθυπουργού.
1955: Ο γνωστός και ως «Κανίβαλος του Ρουρ» Γιοαχίμ Κρολ βιάζει και μαχαιρώνει την 19χρονη Ίρμγκαρντ Στρελ (Irmgard Strehl). Το πτώμα της θα βρεθεί 25 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Μίνστερ.
1956: Ο Ζακ Ιβ Κουστό, ο διασημότερος ωκεανογράφος, γυρίζει την πρώτη του ταινία σχετικά με τα μυστήρια του βυθού.
1958: Ο Μπόμπι Φίσερ, σε ηλικία 15 ετών, γίνεται ο νεότερος σκακιστής στην ιστορία, στον οποίο απονέμεται ο τίτλος του Μέγα Διδάσκαλου (Grand Master).
1959: Ο Σαρλ ντε Γκολ, ο πρώτος εκλεγμένος Πρόεδρος της νεοσυσταθείσας Γαλλικής Δημοκρατίας, αναλαμβάνει καθήκοντα.
1960: Τοποθετούνται οι πρώτες οκτώ πλάκες με αστέρια στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ.
1963: Οι συνοριακές συγκρούσεις που ξεσπούν μεταξύ Σομαλίας και Αιθιοπίας έχουν ως αποτέλεσμα το θάνατο 200 ατόμων και τον τραυματισμό 200.
1965: Στις ΗΠΑ, 84 άνθρωποι σκοτώνονται κατά τη συντριβή ενός αεροσκάφους DC-7 στο Τζόουνς Μπιτς.
1969: Το Μπόινγκ 747, το μεγαλύτερο επιβατηγό αεροπλάνο, κάνει την πρώτη του πτήση.
1971: Κάνει την πρώτη του εμφάνιση ο δείκτης Νάζντακ στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.
1974: Στις ΗΠΑ, οι τρεις αστροναύτες του Σκάιλαμπ επιστρέφουν από ταξίδι ρεκόρ, διάρκειας 84 ημερών σε τροχιά γύρω από τη Γη.
1979: Οι ΗΠΑ διακόπτουν τη στρατιωτική τους συνεργασία με τη Νικαράγουα, μετά την άρνηση του Προέδρου Σομόζα να δεχθεί ειρηνευτική πρόταση για τερματισμό του εμφυλίου.
1981: Σε τραγωδία καταλήγει το ποδοσφαιρικό ντέρμπι Ολυμπιακού-ΑΕΚ, στο γήπεδο Καραϊσκάκη στον Πειραιά. Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού παραληρούν από ενθουσιασμό για το 6-0 και ανυπομονούν να εγκαταλείψουν τις κερκίδες, ώστε να βρεθούν στην έξοδο των παικτών από τα αποδυτήρια για να τους αποθεώσουν. Εικοσιένα άτομα, τα περισσότερα νεαρής ηλικίας, στριμώχνονται, στην έξοδο της Θύρας 7 κι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο, γράφοντας μία από τις τραγικότερες σελίδες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
1983: Απαγάγουν το άλογο του Αγά Χαν “Σεργκάρ”, ζητώντας λύτρα ύψους 5 εκατ. λιρών. Λίγες ημέρες αργότερα, σκοτώνουν το άλογο. Οι απαγωγείς φέρονται να είναι μέλη του IRA.
1984: Ξεκινούν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες στο Σαράγεβο της Γιουγκοσλαβίας.
1989: 145 άτομα σκοτώνονται από πτώση Μπόινγκ 707 στις Αζόρες.
1991: Στο όρος Όθρυς εντοπίζονται τα συντρίμμια του αγνοούμενου αεροσκάφους C130, στο οποίο επέβαιναν 63 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και σμηνίτες. Το σκάφος προσέκρουσε στο όρος τρεις ημέρες νωρίτερα.
1992: Στην Ταϊλάνδη, στους 16 ανέρχονται οι νεκροί από κατάρρευση σιδερένιας σκαλωσιάς σε ανεγειρόμενη πολυώροφη οικοδομή.
1993: Στο Ιράν, 131 επιβάτες χάνουν τη ζωή τους, όταν αεροσκάφος συγκρούεται στον αέρα με στρατιωτικό αεροπλάνο.
1994: Απορρίπτονται ομόφωνα από το Συμβούλιο Χαρίτων, οι αιτήσεις απονομής χάριτος των Παττακού, Μακαρέζου, Λαδά και Ζωιτάκη, πρωταιτίων της Δικτατορίας 1967-74.
1995: Σεισμός πλήττει την Κολομβία, προκαλώντας τον θάνατο 38 ανθρώπων και τον τραυματισμό τουλάχιστον 230.
1996: Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των αρχαίων Μακεδόνων, ο ναός του Ολυμπίου Διός, αποκαλύπτεται στο θρησκευτικό κέντρο της αρχαίας Μακεδονίας, το Δίον της Πιερίας.
1997: Η Καναδή Σόνια Ντενονκούρτ είναι η πρώτη γυναίκα διαιτητής στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.
2003: Ολοκληρώνονται οι εργασίες του 7ο έκτακτου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ με την ανάδειξη του νέου προέδρου του κόμματος, Γιώργου Παπανδρέου, με ανοιχτή ψηφοφορία σε Ελλάδα και εξωτερικό, στην οποία ανταποκρίνονται περισσότεροι από ένα εκατομμύριο πολίτες.
2004: Ο Γιώργος Παπανδρέου εκλέγεται νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μέσω μιας ανοιχτής διαδικασίας που εφαρμόζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ψηφίζουν 1.020.145 μέλη και φίλοι του κινήματος, ο μοναδικός υποψήφιος λαμβάνει 1.017.085 ψήφους, ενώ υπάρχουν και 3.060 άκυρα - λευκά.
2005: Η Βουλή των Ελλήνων εκλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κάρολο Παπούλια.
2010: Τρομερή χιονοθύελλα στο Αφγανιστάν προκαλεί δεκάδες χιονοστιβάδες με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 172 άτομα.
Γεννήσεις σαν σήμερα
412 - Πρόκλος, Έλληνας φιλόσοφος.
Ο Πρόκλος ο Λύκιος, αποκαλούμενος και Πρόκλος ο Διάδοχος (Κωνσταντινούπολη, 8 Φεβρουαρίου 412 – Αθήνα, 17 Απριλίου 485) ήταν νεοπλατωνικός φιλόσοφος, ένας από τους τελευταίους, σημαντικότερους κλασικούς φιλοσόφους. Πρότεινε ένα από τα πιο ανεπτυγμένα συστήματα του νεοπλατωνισμού και επηρέασε σημαντικά την μετέπειτα δυτική φιλοσοφία καθώς και την ισλαμική σχολή σκέψης. Από το 450 μέχρι τον θάνατό του διηύθυνε την Ακαδημία Πλάτωνος.
Στην Παλατινή Ανθολογία σώζεται το επίγραμμα του τάφου του:
Πρόκλος ἐγὼ γενόμην Λύκιος γένος, ὃν Συριανὸς ἐνθάδ' ἀμοιβὸν ἐῆς θρέψε διδασκαλίης. Ξυνὸς δ' ἀμφοτέρων ὅδε σώματα δέξατο τύμβος· αἴθε δὲ καὶ ψυχὰς χῶρος ἕεις λελάχοι.
μετάφραση Ο Πρόκλος, εγώ που γεννήθηκα με καταγωγή από τη Λυκία, τον οποίο ο Συριανός εδώ ανέθρεψε με τη διδασκαλία του ως διάδοχό του, και των δυο τα σώματα δέχτηκε αυτός ο τάφος, είθε δε και οι ψυχές να βρεθούν στον ίδιο χώρο
Ο Συριανός ήταν ο δάσκαλός του και διευθυντής της Ακαδημίας του Πλάτωνα. Ο Πρόκλος ανέλαβε τη διεύθυνση της Ακαδημίας μετά τον Συριανό.
Ο πατέρας του Πρόκλου ήταν πατρίκιος. Η καταγωγή του ήταν από τη Λυκία. Ο Πρόκλος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 6 Φεβρουαρίου 412, όπως προκύπτει από ωροσκόπιο που γράφτηκε από τον μαθητή του Μαρίνο το Νεαπολίτη, αλλά μεγάλωσε στην Ξάνθο. Σπούδασε στην Αλεξάνδρεια ρητορική, φιλοσοφία και μαθηματικά με την πρόθεση να ακολουθήσει δικαστική σταδιοδρομία όπως ο πατέρας του. Επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του. Εκεί άρχισε να εργάζεται ως δικηγόρος, αλλά ανακάλυψε ότι προτιμά τη φιλοσοφία και επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια, όπου άρχισε να μελετά τον Αριστοτέλη με δάσκαλο τον Ολυμπιόδωρο.
1404 – Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος, ο τελευταίος Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Είναι εθνομάρτυρας και αποκαλείται συχνά και ανεπίσημα ως «εθνικός ήρωας», αν και δεν έχει ανακηρυχθεί άγιος από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
1630 - Πιερ-Ντανιέλ Υέ, Γάλλος επίσκοπος και λόγιος.
Ο Πιερ-Ντανιέλ Υέ ή Υέτιος (Pierre-Daniel Huet, 8 Φεβρουαρίου 1630 - 26 Ιανουαρίου 1721), ήταν επίσκοπος του Αβράνς και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της Γαλλίας τον δέκατο έβδομο αιώνα.
Σπούδασε στο ιησουιτικό κολλέγιο της πόλης Καν (Collège des Jesuites de Caen) και στη συνέχεια νομική στο πανεπιστήμιο. Από την ηλικία των είκοσι ετών συγκαταλεγόταν ήδη ανάμεσα στους φερέλπιδες λόγιους της εποχής του. Το 1651, έχοντας εγκατασταθεί στο Παρίσι, συνδέεται με φιλία με τον συντηρητή της βιβλιοθήκη Μαζαρίν Gabriel Naudé και τον επόμενο χρόνο ακολουθεί τον Samuel Bochart στην αυλή της βασίλισσας Χριστίνας της Σουηδίας. Ως ελληνιστής και λατινιστής, ο Huet ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, μετέφρασε το Δάφνις και Χλόη του Λόγγου, μετέφρασε και σχολίασε τον Ωριγένη (Ρουέν 1668), εξέδωσε ένα βιβλίο με θέμα τη μετάφραση (Παρίσι 1661), έγραψε ένα μυθιστόρημα με τίτλο Diane de Castro, εξέδωσε ποιήματά του στα λατινικά και στα αρχαία ελληνικά, φιλοσοφικά έργα και μια συλλογή με σκέψεις πάνω σε φιλολογικά θέματα (Huetiana, Παρίσι 1722). Σημαντική ασχολία του υπήρξε η έκδοση μίας σειράς λατινικών κειμένων που έχει τον τίτλο Ad usum Delphini. Το γνωστότερο του έργο, που γνώρισε πολλές εκδόσεις και μεταφράσεις, είναι η Πραγματεία περί της καταγωγής των μυθιστορημάτων (Traité de l'origine des romans), το οποίο αποτελεί την πρώτη ιστορία του μυθιστορήματος. Το έργο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε με τον τίτλο Lettre de Monsieur Huet à Monsieur de Segrais (Παρίσι 1670), ως εισαγωγή στο μυθιστόρημα Zayde (Zaïde) της Μαντάμ ντε Λαφαγιέτ.
1688 - Εμάνουελ Σβέντενμποργκ, Σουηδός επιστήμονας, φιλόσοφος και θεολόγος.
O Εμάνουελ Σβέντενμποργκ (Emanuel Swedenborg, πραγματικό όνομα Emanuel Swedberg, 8 Φεβρουαρίου 1688 – 29 Μαρτίου 1772) ήταν Σουηδός επιστήμονας, φιλόσοφος, χριστιανός μυστικιστής και θεολόγος.
Υιός Λουθηρανού επισκόπου άλλοτε πρυτάνεως του πανεπιστημίου της Ουψάλας. Σπούδασε στην πατρίδα του φιλοσοφία και φυσικές επιστήμες και συνέχισε στο Λονδίνο, την Ολλανδία, τη Γαλλία, τη Γερμανία. Στο Λονδίνο οι θεοσοφιστικές φυσιοκρατικές τάσεις του συνδιάστηκαν με τον ενθουσιασμό του για την μηχανική. Ο Σβέντενμποργκ είχε μια εξέχουσα καριέρα ως εφευρέτης και επιστήμονας. Μεταξύ άλλων εφευρέσεων που είχε διαμορφώσει στηριζόμενος στις ιδέες του επί της μηχανικής, ήταν ένα πλοίο το οποίο, «διέθετε πλήρωμα ενός ατόμου, μπορούσε να προχωρήσει υποβρυχίως προς κάθε κατεύθυνση» προκαλώντας ζημιά σε εχθρικά πλοία. Το 1741 σε ηλικία πενήντα τριών ετών εισήλθε σε μια πνευματική φάση κατά την οποία άρχισε να έχει ονειρικές εμπειρίες και οράματα (vision spirituality) ξεκινώντας από την εβδομάδα του Πάσχα. To αποκορύφωμα αυτής της κατάστασης σύμφωνα με τις περιγραφές του ίδιου ήταν μια πνευματική αφύπνιση, μια κλήση από τον Θεό να γράψει μια ουράνια πραγματεία για τη μεταρρύθμιση του Χριστιανισμού. Ισχυρίστηκε ότι ο Κύριος άνοιξε τα μάτια του, έτσι ώστε από εκείνη την στιγμή αυτός θα μπορούσε ελεύθερα να επισκέπτεται τον παράδεισο και την κόλαση, και να μιλά με τους αγγέλους, τους δαίμονες, και άλλα πνεύματα. Για τα υπόλοιπα 28 χρόνια της ζωής του, έγραψε και δημοσίευσε 18 θεολογικά έργα, από τα οποία το πιο γνωστό ήταν το Heaven and Hell (1758), και πλήθος από μη δημοσιευμένα θεολογικά έργα.
Εκπρόσωποι της Λουθηρανικής Εκκλησίας στη Σουηδία τον κατηγόρησαν για αίρεση. Το 1770 το βασιλικό συμβούλιο απέρριψε τις θεολογικές του απόψεις. Όταν ζητήθηκε από τους συνηγόρους του η γνωμοδότηση των θεολόγων του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, εκείνοι αρνήθηκαν να αποφανθούν.
1700 - Ντάνιελ Μπερνούλι, Ελβετός μαθηματικός.
Ο Μπερνούλι είναι ο πρώτος ερευνητής που προσπάθησε να θεμελιώσει μια κινητική θεωρία των αερίων και, ως εφαρμογή των ιδεών του, προσπάθησε να εξηγήσει τον νόμο του Μπόιλ. Εργάστηκε επίσης μαζί με τον Όιλερ πάνω στην ελαστικότητα.
1819 - Τζον Ράσκιν, Άγγλος συγγραφέας.
Ο Τζον Ράσκιν (John Ruskin:, Λονδίνο 8 Φεβρουαρίου 1819 - 20 Ιανουαρίου 1900), ήταν Άγγλος συγγραφέας, ζωγράφος και κριτικός τέχνης. Συνέγραψε μεταξύ άλλων τα βιβλία: Modern Painters (1843), (δουλειά που υποστήριζε θερμά την τέχνη του Τέρνερ), The Seven Lamps Οf Architecture (1848), The Stones of Venice (1851-53), εργασίες που ανέδειξαν το κριτικό βάθος του πνεύματός του κι επηρέασαν τη μετέπειτα Βικτωριανή τέχνη. Υποστήριξε θερμά τους καλλιτέχνες της Προ-Ραφαηλικής Περιόδου (Μιλέ, Χαντ, Ροσσέτι).
Από το 1867 κι ύστερα, πήρε έδρα Λέκτορος στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και μεταξύ 1869-84, δίδαξε ως Εξειδικευμένος Καθηγητής στο Ίδρυμα Καλών Τεχνών Οξφόρδης. Ίδρυσε Σχολή Καλών Τεχνών & Μουσείο στην Οξφόρδη, καθώς επίσης και Νυχτερινή Σχολή Καλών Τεχνών στο Μήρσμπρουκ για τους εκεί εργαζόμενους ναυτικούς.
Οι υδατογραφίες κι οι πίνακές του εκτέθηκαν μεταξύ 1873-84 στο Old Water-Color Society. Η ατμοσφαιρική Αλπική θέα-ματιά του στον πίνακα Σαμονί αποτίει φόρο τιμής στον αγαπημένο του Τέρνερ.
1825 - Ανρί Zιφάρ, Γάλλος εφευρέτης.
Ο Ανρί Ζιφάρ (Henri Giffard, 8 Φεβρουαρίου 1825 - 15 Απριλίου 1882) ήταν Γάλλος μηχανικός. Το 1852, εφηύρε τον εγχυτήρα ατμού και το τροφοδοτούμενο αερόπλοιο.
Ο Μπατίστ Ανρί Ζακ Ζιφάρ (Baptiste Henri Jacques Giffard) γεννήθηκε στο Παρίσι το 1825. Εφηύρε το μπεκ και το πηδαλιουχούμενο αερόστατο του Ζιφάρ, ένα αερόπλοιο τροφοδοτούμενο με ατμομηχανή, και με βάρος πάνω από 180 κιλά (400 λίβρες. Ήταν το πρώτο επιβατηγό αεροσκάφος του κόσμου (τότε γνωστό ως πηδαλιουχούμενο αερόστατο). Τόσο πρακτικό όσο και κατευθυνόμενο, το αερόπλοιο υδρογόνου ήταν εξοπλισμένο με ατμομηχανή 3 ίππων και κατευθυνόταν με προπέλα. Η μηχανή ήταν εξοπλισμένη με ένα χωνί στραμμένο προς τα κάτω. Ο ατμός αναμιγνυόταν με τα αέρια καύσης στην προσπάθεια να σταματήσουν οι σπινθήρες που ανέβαιναν μέχρι τον σάκο αερίου. Εγκατέστησε επίσης ένα κάθετο πηδάλιο.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1852 ο Ζιφάρ έκανε την πρώτη κινούμενη και ελεγχόμενη πτήση ταξιδεύοντας 27 χιλιόμετρα από το Παρίσι μέχρι την Τραπ. Ο αντίθετος άνεμος ήταν πολύ δυνατός για να του επιτρέψει να προχωρήσει, έτσι δεν κατάφερε να επιστρέψει στην αφετηρία του. Ωστόσο, πέτυχε να κάνει στροφές και κύκλους,[εκκρεμεί παραπομπή] αποδεικνύοντας ότι ένα τροφοδοτούμενο αερόπλοιο μπορούσε τόσο να καθοδηγείται όσο και να ελέγχεται.
Στον Ζιφάρ δόθηκε ένα δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το μπεκ στις 8 Μαΐου του 1858. Αν και αυτό ήταν ασυνήθιστο, ο ίδιος είχε επεξεργαστεί επιμελώς τη θεωρία αυτής της εφεύρεσης πριν προβεί σε οποιοδήποτε πείραμα, έχοντας εξηγήσει την ιδέα του από το 1850. Και άλλοι είχαν δουλέψει χρησιμοποιώντας αεριωθούμενα, ιδιαίτερα ο Μπουρντόν ο οποίος κατοχύρωσε μία παρόμοια συσκευή το 1857.
Το 1863 διορίστηκε Σεβαλιέ (Chevalier=Ιππότης) της Légion d'honneur (Λεγεώνα της τιμής).
Θάνατος και μνήμη
Αντιδρώντας στη μείωση της όρασής του, ο Ζιφάρ αυτοκτόνησε το 1882, αφήνοντας την περιουσία του στο έθνος για ανθρωπιστικούς και επιστημονικούς σκοπούς. Το όνομά του είναι ένα από τα 72 ονόματα στον πύργο του Άιφελ.
1834 - Ντμίτρι Μεντελέγιεφ, Ρώσος χημικός.
Ο Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Μεντελέγιεφ (8 Φεβρουαρίου 1834 - 2 Φεβρουαρίου 1907) ήταν Ρώσος χημικός και εφευρέτης. Πιστώνεται ως ο δημιουργός της πρώτης έκδοσης του περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων. Με τη χρήση του πίνακα, προέβλεψε τις ιδιότητες των στοιχείων που θα ανακαλύπτονταν αργότερα.
1868 - Γεώργιος Σαμαρτζής, ήταν Έλληνας ζωγράφος και μουσικός.
1878 - Μάρτιν Μπούμπερ, Αυστριακός φιλόσοφος.
Ο Μάρτιν Μπούμπερ (Martin Mordechai Buber, 8 Φεβρουαρίου 1878 - 13 Ιουνίου 1965) ήταν Αυστριακός φιλόσοφος και σιωνιστής, εβραϊκής καταγωγής.
Ο Μάρτιν Μπούμπερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1878. Μεγάλωσε στο Λέμπεργκ (σημερινό Λβωφ της Ρωσίας) κοντά στους γονείς του πατέρα του. Σπούδασε φιλοσοφία και ιστορία της τέχνης στα Πανεπιστήμια της Βιέννης, Λειψίας, Ζυρίχης, Φραγκφούρτης. Το 1904 έγινε διδάκτορας της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης με τη διατριβή Συμβολές στην ιστορία του προβλήματος της εξατομίκευσης Το 1933 έγινε καθηγητής στην έδρα της Επιστήμης της Θρησκείας στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης. Μέχρι το 1938 ήταν καθηγητής της Εβραϊκής θεολογίας και Ηθικής στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης. Ήταν καθηγητής του Εβραϊκού Πανεπιστημίου στην Παλαιστίνη όπου είχε έλθει από το 1938. Επίσης είχε αναδειχθεί σε επίτιμο καθηγητή κοινωνιολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Ο Δήμος της Ιερουσαλήμ του είχε απονείμει τον τίτλο της Ελευθερίας της πόλεως. Ο Ταγκ Χάμερσκελντ τον είχε προτείνει για το βραβείο Νόμπελ. Έλαβε τιμητικές διακρίσεις από τα Πανεπιστήμια Παρισιού, Άμπερντιν, Ιερουσαλήμ. Υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών και Καλών Τεχνών του Ισραήλ και ιδρυτής του Κολλεγίου Εκπαιδεύσεως Διδασκάλων για την επιμόρφωση των ενηλίκων Εβραίων μεταναστών.
Πέθανε στις 14 Ιουνίου 1965 στα Ιεροσόλυμα.
1880 - Φραντς Μαρκ, Γερμανός ζωγράφος.
Ο Φραντς Μαρκ (Franz Marc, 8 Φεβρουαρίου 1880 - 4 Μαρτίου 1916) ήταν Γερμανός εξπρεσιονιστής ζωγράφος. Γεννήθηκε στο Μόναχο, όπου και σπούδασε φιλοσοφία, θεολογία και ζωγραφική. Θεωρείται ένας από τους ιδρυτές του Γαλάζιου Καβαλάρη, το 1911. Είχε στενή συνεργασία με τον Βασίλι Καντίνσκι πειραματιζόμενος με τις εκφραστικές δυνατότητες του χρώματος.
Παρά το γεγονός ότι παρέμεινε πάντοτε ένας ζωγράφος ζώων, πίνακες όπως Η Τίγρις του 1912, οφείλουν την εκφραστικότητά τους κυρίως στα απλά χρωματικά τους επίπεδα. Στο περίφημο έργο του Μορφές που μάχονται του 1914, το ύφος του αγγίζει τα όρια του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.
Σκοτώθηκε το 1916 στο Βερντέν.
1883 - Γιόζεφ Σουμπέτερ, Αυστριακός οικονομολόγος.
1888 - Τζουζέπε Ουνγκαρέτι, Ιταλός ποιητής.
1897 - Ρούντολφ Ντράικωρς, Αυστριακός ψυχοφυσιολόγος Αμερικανικής καταγωγής.
1913 - Αλέξανδρος Δεσποτόπουλος, Έλληνας ιστορικός.
1913 - Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, Έλληνας ακαδημαϊκός.
Ο Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος (Σμύρνη, 8 Φεβρουαρίου 1913 - Αθήνα, 7 Φεβρουαρίου 2016), ήταν Έλληνας φιλόσοφος και πολιτικός στοχαστής, αντιστασιακός, πανεπιστημιακός δάσκαλος, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και πρώην υπουργός Παιδείας.
Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 8 Φεβρουαρίου 1913. Οι γονείς του, Ιωάννης Δεσποτόπουλος και Στέλλα Σαμούχου, ανήκαν στην εύπορη και καλλιεργημένη τάξη της πόλης. Αδελφός του πατέρα του ήταν ο ολυμπιονίκης γυμναστής Ματθαίος Δεσποτόπουλος. Είχε έναν δίδυμο αδελφό, τον Αλέξανδρο (Αλέκο) Δεσποτόπουλο —τον μετέπειτα γνωστό ιστορικό— και μια αδελφή, την Ελισάβετ. Mετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, αρχικά στην προσφυγική περιοχή του Βύρωνα. Ήταν εξάδελφος του συνονόματού του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου, του Γεωργίου, νομικού, ανώτατου στελέχους του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ, μετέπειτα βουλευτή Χίου της ΕΔΑ. Εξάδελφός του ήταν και ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος, διάσημος αρχιτέκνων, πολεοδόμος, καθηγητής του ΕΜΠ.
Ο Δεσποτόπουλος έχει τιμηθεί πολλές φορές, μεταξύ άλλων και από τους Προέδρους της Δημοκρατίας της Eλλάδας, Γαλλίας και Ιταλίας. Το 1984 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας το 1993 ανέλαβε πρόεδρος. Επίσης, ήταν επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας και μέλος διαφόρων ξένων ακαδημιών. Διετέλεσε πρόεδρος της Στέγης Παναγιώτη Κανελλόπουλου και πρόεδρος και επίτιμος πρόεδρος της Εταιρίας Φίλων Παναγιώτη Κανελλόπουλου.
Το 1990 προτάθηκε από τον Ενιαίο Συνασπισμό (όπου μετείχε και το ΚΚΕ) κατά την τέταρτη και πέμπτη ψηφοφορία για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Έλαβε 21 ψήφους κατά την διαδικασία της ψηφοφορίας στην Βουλή, ερχόμενος πίσω από τους Κωνσταντίνο Καραμανλή (πρόταση της Νέας Δημοκρατίας που τελικά εξελέγη) και Ιωάννη Αλευρά (πρόταση του ΠΑΣΟΚ).
Ο Κωνσταντίνιος Δεσποτόπουλος συνέγραψε πάνω από 30 βιβλία σχετικά με φιλοσοφικά, πολιτικά και ιστορικά θέματα. Σε αυτά αναδείκνυε τα μεγάλα ηθικά προβλήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα, το ζήτημα της ελευθερίας και της συνεπούς βίωσής της σε προσωπικό επίπεδο. Στις επεξεργασίες του πρόβαλλε την πρακτική πτυχή του φιλοσοφικού στοχασμού, την πραξιολογία όπως έλεγε, τη σύνδεση της θεωρίας με την ανθρώπινη δράση, την προσέγγιση της φιλοσοφίας με την κοινωνιολογία.
Μετά το θάνατό του, το Μάρτιο του 2016, το Πάντειο Πανεπιστήμιο αποφάσισε να ονομάσει μία αίθουσα προς τιμήν του.
1913 - Δανάη Στρατηγοπούλου, Ελληνίδα τραγουδίστρια.
Η Δανάη Στρατηγοπούλου (8 Φεβρουαρίου 1913 – 17 Ιανουαρίου 2009) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, μεταφράστρια και καθηγήτρια της ελληνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγο της Χιλής καθώς και φωνητικής μουσικής σε πολλά ωδεία.
Γεννήθηκε στην Αθήνα (στο Μεταξουργείο) στις 8 Φεβρουαρίου του 1913 (κατ’ άλλους το 1911) και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γαλλία (Μασσαλία και Παρίσι). Πατέρας ήταν ο μηχανικός και δημοσιογράφος Ιππόλυτος Στρατηγόπουλος (εντάχθηκε στον Δ.Σ.Ε και εγκαταστάθηκε στη Τσεχία) και μητέρα της η αρσακειάδα Τίμω. Ο θεατρικός συγγραφέας Ιδομενεύς Στρατηγόπουλος ήταν παππούς της. Στην Αθήνα επιστρέφει μαζί με την οικογένειά της το 1923, χρονιά που γεννήθηκε η μικρότερη αδελφή της, η φλαουτίστα και εθνομουσικολόγος Μίρκα Στρατηγοπούλου. Τελειώνοντας τις γυμνασιακές της σπουδές παρακολούθησε για ένα χρόνο τα μαθήματα της Εμπορικής Σχολής και γράφτηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, ενώ έλαβε δίπλωμα της Γαλλικής Ακαδημίας. Από πολύ νωρίς όμως ακολούθησε το ελαφρό τραγούδι και σπούδασε ορθοφωνία και φωνητική μουσική. Το 1935 πρωτοεμφανίζεται ως δημοσιογράφος, ενώ ένα χρόνο μετά το 1936 ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το καλλιτεχνικό της πάθος που ήταν το τραγούδι. Την τέχνη του τραγουδιού διδάχθηκε από την εξαίρετη τότε καλλιτέχνιδα Μάγγη Καρατζά. Έτσι αργότερα συμμετέχει στη Μάντρα του Αττίκ με ίδιο καλλιτεχνικό όνομα Δανάη όπου και διέπρεψε ως η καλύτερη ερμηνεύτρια των αξιόλογων συνθέσεων του Αττίκ και του Χαιρόπουλου, αποδίδοντας επίσης με εξαιρετική επιτυχία ελληνικά δημοτικά τραγούδια καθώς και ιδιότυπες ισπανικές μελωδίες.
1913 - Μπέτι Φιλντ, Αμερικανίδα ηθοποιός.
Η Μπέτι Φιλντ (Betty Field, 8 Φεβρουαρίου 1913 - 13 Σεπτεμβρίου 1973) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Η θεατρική της καριέρα ξεκίνησε το 1934, με το έργο She Loves Me Not, στη σκηνή του Λονδίνου. Το 1939,, ξεκίνησε και στον κινηματογράφο, ενώ με τον ρόλο της στην ταινία Άνρθωποι και ποντίκια, καθιερώθηκε ως μία δραματική ερμηνεύτρεια.
1925 - Τζακ Λέμον, Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Ο Τζον Ούλερ "Τζακ" Λέμον ΙΙΙ (John Uhler "Jack" Lemmon III, 8 Φεβρουαρίου 1925 - 27 Ιουνίου 2001) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1973 Σώστε τον Τίγρη (Save the Tiger) και με Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1955 Μίστερ Ρόμπερτς (Mr. Roberts) και στενός φίλος και συνεργάτης του Γουόλτερ Ματάου. Ο Λέμον είχε επίσης λάβει Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1982 για την ταινία του Κώστα Γαβρά Ο Αγνοούμενος (Missing). Πρωταγωνίστησε σε θρυλικές ταινίες όπως το Μερικοί το προτιμούν καυτό, Η Γκαρσονιέρα, Ίρμα Αγάπη μου, Ένα Παράξενο Ζευγάρι, και Το Σύνδρομο της Κίνας. Πέθανε από καρκίνο, το 2001.
1926 - Νιλ Κάσαντι, Αμερικανός συγγραφέας.
Ο Νιλ Κάσαντι (Neal Leon Cassady, Σολτ Λέικ Σίτι, 8 Φεβρουαρίου 1926 - 4 Φεβρουαρίου 1968) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, γνωστός περισσότερο ως κεντρική φυσιογνωμία της μπητ γενιάς και των κινημάτων της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 1960.
Άσκησε σημαντική επιρροή στον Τζακ Κέρουακ κατά τη συγγραφή του δεύτερου μυθιστορήματός του, Στο δρόμο (1957) και βρίσκεται πίσω από τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, Ντιν Μοριάρτι. Το μοναδικό βιβλίο του Κάσαντι που δημοσιεύτηκε είναι η αυτοβιογραφική νουβέλα The First Third (1971).
1931 - Τζέιμς Ντιν, Αμερικανός ηθοποιός.
Ο Τζέιμς Μπάιρον Ντιν (James Byron Dean, 8 Φεβρουαρίου 1931 - 30 Σεπτεμβρίου 1955) ήταν ένας Αμερικανός ηθοποιός. Θεώρειται ένα πολιτιστικό είδωλο της εφηβικής επανάστασης και της κοινωνικής αποξένωσης, όπως εκφράζεται και στον τίτλο της πιο διάσημης ταινίας του, Επαναστάτης Χωρίς Αιτία ( 1955), στην οποία πρωταγωνιστεί ως τον προβληματισμένο έφηβο, Jim Stark. Οι άλλοι δύο ρόλοι που εκτόξευσαν και καθόρισαν την καριέρα και δόξα του ήταν αυτός του μοναχικόυ Cal Trask, στην ταινία Ανατολικά της Εδέμ (1955), και αυτός του Jett Rink, στην ταινία Ο Γίγας (1956). Η διαχρονική φήμη και δημοτικότητα του οφείλονται μόνο σε αυτές τις τρεις ταινίες.
Ο πρόωρος τραγικός θάνατός του πάνω στην ακμή της επιτυχίας του, έπειτα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, εδραίωσε την θρυλική του υπόσταση. Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που έλαβε μεταθανάτια υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού, και παραμένει ο μοναδικός ηθοποιός που έχει δύο μεταθανάτιες υποψηφιότητες στην υποκριτική. Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε ως τον 17ο καλύτερο αστέρα κινηματογράφου της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ στην λίστα AFI 100 Χρόνια... 100 Αστέρια.
Υπήρξε είδωλο και προσωποποίηση της νεανικής επαναστατικότητας, ιδίως έπειτα από την ερμηνεία του στην ταινία Επαναστάτης χωρίς αιτία (Rebel without a cause). Γεννημένος στο Φέρμουντ της Ιντιάνα το 1931, παρά τα προβλήματα της παιδικής και οικογενειακής ζωής, ο Τζέημς Ντιν ξεχώρισε για τις υποκριτικές του ικανότητες καθώς και για την εξωτερική του εμφάνιση.
Πέρα από τα πρώτα χρόνια στην υποκριτική τέχνη σε θέατρα και τηλεοπτικά επεισόδια, ο Τζέημς Ντιν πρόλαβε να πρωταγωνιστήσει σε τρεις ταινίες που έγιναν ιδιαιτέρως δημοφιλείς: Ανατολικά της Εδέμ (East of Eden, 1955), Επαναστάτης Χωρίς Αιτία (Rebel without a cause, 1955) και Ο Γίγας (The Giant, 1956) (έκδοση μετά θάνατον).
Πριν από τις τρεις αυτές κινηματογραφικές παραγωγές, από τις οποίες έγινε γνωστός, ο Τζέημς Ντιν είχε πάρει μέρος σε άλλες τρεις κινηματογραφικές ταινίες, σε παραστάσεις του Μπρόντγουέϊ καθώς και σε τηλεοπτικά σήριαλ της εποχής. Έχει επίσης συνεργαστεί με τον ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη Ελία Καζάν και έχει προταθεί για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για τις δύο από τις τρεις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε (Ανατολικά της Εδέμ και Ο Γίγας).
Η επιτυχία του Ντιν δεν κράτησε για πολύ, καθώς βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στο αυτοκίνητό του, κοντά στο Χολάμ της Καλιφόρνια, στις 30 Σεπτεμβρίου του 1955. Σύμφωνα με πηγές της αστυνομίας της Καλιφόρνια που έχουν δημοσιευτεί, ένας φοιτητής πανεπιστημίου ήταν ο υπεύθυνος για το θανατηφόρο τροχαίο καθώς μπήκε στο αντίθετο ρεύμα και συγκρούστηκε με το αυτοκίνητο του γνωστού ηθοποιού.
Ο Τζέημς Ντιν πέθανε σε ηλικία μόλις 24 ετών, έχοντας ελάχιστη αλλά ιδιαιτέρως σημαντική παρουσία, στο χώρο της υποκριτικής και του κινηματογράφου. Επιπλέον, κατάφερε να δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από το όνομα του και να παραμένει μέχρι και σήμερα μια από τις σπουδαιότερες και πιο αινιγματικές μορφές της αμερικανικής κουλτούρας. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει 18ο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
1936 - Κλωντ Νομπς, Ελβετός επιχειρηματίας.
Ο Κλωντ Νομπς (Claude Nobs, 8 Φεβρουαρίου 1936 - 10 Ιανουαρίου 2013) είναι ο ιδρυτής του φεστιβάλ τζαζ του Μοντρέ.
Αρχικά έλαβε εκπαίδευση στον τομέα της μαγειρικής, για να μεταστραφεί αργότερα, στην διοίκηση τουριστικών επιχειρήσεων. Προχώρησε στον τομέα των πωλήσεων αφού ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Αμερική για να προωθήσει το φεστιβάλ το οποίο ετοίμαζε. Στο πρώτο του ταξίδι στη Νέα Υόρκη, γνώρισε τον διευθυντή της "Atlantic Records", Νεσούχι Ερτεγάν, με του οποίου τη βοήθεια διοργανώθηκε το πρώτο φεστιβάλ του Μοντρέ, στις 16 Ιουνίου του 1967.
Το φεστιβάλ στεγαζόταν στο καζίνο της πόλης, αλλά το 1971 ξέσπασε φωτιά κατά τη διάρκεια της εμφάνισης του Frank Zappa. Οι Deep Purple αποτύπωσαν το γεγονός στους στίχους του θρυλικού τραγουδιού τους, με τίτλο "Smoke on the Water", στο οποίο ο Νομπς αναφέρεται ως "Funky Claude".
Το 1973, ο Νομπς ανέλαβε τη διοίκηση των ελβετικών παραρτημάτων των δισκογραφικών κολοσσών "Warner", "Elektra" και "Atlantic". Κατά τη δεκαετία του '90, το φεστιβάλ σταμάτησε να έχει ως βασικό είδος την μουσική τζαζ δεχόμενο και άλλα μουσικά είδη. Το 2004, προσέλκυσε πάνω από 200.000 θεατές.
Οι μουσικές ηχογραφήσεις στις οποίες συμμετείχε ο Κλωντ Νομπς είναι το τραγούδι του Chris Rea με τίτλο "Nothing's Happening By The Sea" όπου παίζει φυσαρμόνικα και η αναγγελία του συγκροτήματος προς τους θεατές στο δίσκο "Bursting Out" των Jethro Tull (1978).
Στις 10 Ιανουαρίου του 2013, ο Κλωντ Νομπς απεβίωσε, αφού υπέκυψε στα τραύματα τα οποία είχε από ατύχημα με σκι.
1941 - Δούκισσα, ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός.
Η Δούκισσα (πλήρες ονοματεπώνυμο Δούκισσα Φωταρά, Πειραιάς, 8 Φεβρουαρίου 1941 - Αθήνα, 30 Σεπτεμβρίου 2010) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια και ηθοποιός.
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1941 και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε αρχικά με το χορό και στη συνέχεια με το τραγούδι. Συνεργάστηκε κατά τη διάρκεια της καριέρας της με τους Μανώλη Χιώτη, Γιώργο Μητσάκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Θόδωρο Δερβενιώτη, Γιώργο Ζαμπέτα, Τάκη Μουσαφίρη κ.ά. Ασχολήθηκε για μικρό διάστημα και με τον κινηματογράφο και πρωταγωνίστησε σε κάποιες ταινίες με συμπρωταγωνιστή τον Τόλη Βοσκόπουλο. Έκανε δύο γάμους από τους οποίους απέκτησε δύο γιους. Ανάμεσα στα σημαντικότερα της τραγούδια είναι τα "Που πας χωρίς αγάπη" (Ζαμπέτας), "Άνθρωποι είμαστε" (Κοινούσης), "Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου" (Ζαμπέτας - σε β' εκτέλεση), "Απότομα" (Χιώτης), "Τα παλικάρια" (Μαρκόπουλος), "Δεν ήσουν κύριος" (Μουσαφίρης), "Ατάκα κι επιτόπου" (Μουσαφίρης), "Θέλω τα όπα μου" (Σπανός), "Κλειστές οι πόρτες" (Ζακ Ιακωβίδης), "Οι αναμνήσεις" (Βοσκόπουλος), κ.ά.
Απεβίωσε στις 30 Σεπτεμβρίου 2010 μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο.
1956 - Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Έλληνας ηθοποιός.
Ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος είναι Έλληνας ηθοποιός του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου.
Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1956 στο Αθήναιο Αρκαδίας. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1977. Έχει ερμηνεύσει μια μεγάλη γκάμα από σημαντικούς ρόλους σε όλα τα είδη θεάτρου, από Αρχαία Τραγωδία, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Γκόγκολ, Τσέχωφ, Ζολά και Λόρκα, μέχρι Ζαν-Πωλ Σαρτρ και σύγχρονο αμερικανικό δράμα (Ευγένιος Ο'Νηλ, Άρθουρ Μίλλερ, Τένεσι Ουίλιαμς, Θόρντον Ουάιλντερ, Σαμ Σέπαρντ, Τζόις Κάρολ Όουτς).
1962 - Γιάννης Τσιντσάρης, Έλληνας αρσιβαρίστας.
1966 - Χρίστο Στόιτσκοφ, Βούλγαρος ποδοσφαιριστής.
Ο Χρίστο Στόιτσκοφ (8 Φεβρουαρίου 1966) είναι Βούλγαρος πρώην ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής ποδοσφαίρου. Θεωρείται ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών στην Βουλγαρία.
Ο Χρίστο Στόιτσκοφ γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1966 στο Πλόβντιβ της Βουλγαρίας. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας στην τοπική ομάδα της περιοχής. Η ιδιαίτερη σχέση του με τη στρογγυλή θεά ξεκίνησε από πολύ νωρίς με τον μετέπειτα ποδοσφαιρικό αστέρα να αναλαμβάνει ρόλο ball boy για λογαριασμό της Πλόβντιβ. Από το 1977 άρχισε να παίζει.
1982 - Κλέλια Ρένεση, Ελληνίδα ηθοποιός.
1983 - Τζένη Θεωνά, Ελληνίδα ηθοποιός.
1984 - Παναγιώτης Βασιλόπουλος, Έλληνας καλαθοσφαιριστής.
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, γεννημένος στις 8 Φεβρουαρίου 1984, είναι Έλληνας διεθνής καλαθοσφαιριστής. Αγωνίζεται στη θέση του σμολ φόργουορντ, αν και τα σωματικά του προσόντα τον καθιστούν ικανό να αγωνίζεται και στη θέση του πάουερ φόργουορντ.
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος είναι γεννημένος στις 8 Φεβρουαρίου 1984 και η καταγωγή του είναι από το Κάτω Σαμικό. Ξεκίνησε το μπάσκετ από τον Ίφιτο Πύργου, μετακομίζοντας στη συνέχεια στον Ηρακλή Πύργου.
Το 2005 έλαβε μεταγραφή από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο. Τη σεζόν 2007-2008 υπέγραψε συμβόλαιο με τους ερυθρόλευκους για 4 χρόνια. Ωστόσο, ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, με αποτέλεσμα να μην αγωνιστεί στην ομάδα όσο θα ήθελε. Το 2013 συμφώνησε με την ισπανική Βαγιαδολίδ. Στις 25 Απριλίου του 2014, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τον Ερμή Πειραιά, ο οποίος αγωνίζεται στα παρκέ της Α' ΕΣΚΑΝΑ. Στις αρχές της σεζόν 2014/15 συμμετείχε στην προετοιμασία της Α.Ε.Ν. Κηφισιάς, η οποία αγωνίζεται στην Α1 κατηγορία, με την οποία και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας ενός έτους, αγωνιζόμενος με αυτήν σε 11 αγώνες.
Στις 6/8/2015 ανακοινώθηκε από τον Κόροιβο Αμαλιάδας. Το καλοκαίρι του 2016 συμφώνησε με τον Κολοσσό Ρόδου. Τον Νοέμβριο του 2016 έφτασε τις 350 ασίστ στο ελληνικό πρωτάθλημα.
1987 - Καρολίνα Κόστνερ, Ιταλίδα αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ.
1990 - Κλέι Τόμσον, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής.
Θάνατοι σαν σήμερα
1204 - Αλέξιος Δ΄ Άγγελος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Αλέξιος Δ΄ Άγγελος (1182 - 8 Φεβρουαρίου 1204) ήταν Αυτοκράτορας των Ρωμαίων από το 1203 έως το 1204 με συναυτοκράτορα τον πατέρα του Ισαάκιο Β΄.
Μετά τη φυγή του Αλέξιου Γ΄ ελευθερώθηκε από τις φυλακές και ανακηρύχθηκε στις 18 Ιουλίου 1203 Αυτοκράτορας ο εκθρονισθείς Ισαάκιος Β΄, ο οποίος κάλεσε αμέσως τους αρχηγούς της Δ΄ Σταυροφορίας στις Βλαχέρνες για να επικυρώσει την συνθήκη που είχε υπογράψει μαζί τους ο γιος του Αλέξιος. Ο Αλέξιος είχε δραπετεύσει από την Κωνσταντινούπολη το 1202 και ήλθε σε συνεννόηση με τους αρχηγούς της Δ΄ Σταυροφορίας. Αρχικά συνεννοήθηκε με τον εκλεγμένο αρχηγό της Σταυροφορίας Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό, αλλά η συμφωνία σκόνταψε στην άρνηση του πάπα. Στην συνέχεια στην Βενετία συνεννοήθηκε με τον τελικό αρχηγό της Σταυροφορίας δόγη Ερρίκο Δάνδολο υποσχόμενος την ακύρωση του σχίσματος ανάμεσα στην Καθολική και την Ορθόδοξη Εκκλησία, εάν αυτοί τον βοηθούσαν να εκθρονίσει τον θείο του Αλέξιο Γ΄, καθώς και πλούσια αποζημίωση και δώρα για τις υπηρεσίες τους. Οι συνεννοήσεις αυτές κατέληξαν σε συνθήκη που υπογράφτηκε από τον Αλέξιο το 1203, σύμφωνα με την οποία όταν θα γινόταν αυτοκράτορας θα ανελάμβανε την συντήρηση των Σταυροφορικών στρατευμάτων για ένα χρόνο, θα πλήρωνε στους Βενετούς 100.000 αργυρά μάρκα και άλλες 100.000 στους Σταυροφόρους. Θα συντηρούσε δέκα χιλιάδες μαθητές επί ένα χρόνο και πεντακόσιους από αυτούς εφ' όρου ζωής για την άμυνα της Παλαιστίνης. Τέλος δε, θα φρόντιζε να καθυποτάξει την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία στον Παπικό θρόνο.
1204 - Ισαάκιος Β΄ Άγγελος, Βυζαντινός αυτοκράτορας.
Ο Ισαάκιος Β' Άγγελος (Σεπτέμβριος 1156 - 8 Φεβρουαρίου 1204) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας. Βασίλεψε από το 1185 μέχρι την εκθρόνισή του το 1195, επανήλθε σε συμβασιλεία με το γιό του Αλέξιο Δ΄ Άγγελο το 1203, μέχρι το θάνατό του το 1204.
Ο Ισαάκιος Β΄ Άγγελος, ευγενούς καταγωγής αντικατέστησε τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Α΄ Κομνηνό μετά τα επεισόδια και τη θανάτωσή του. Έτσι εγκαθιδρύθηκε στο Βυζάντιο ο Οίκος Αγγέλων. Αμέσως ανέλαβε δράση και τα Βυζαντινά στρατεύματα υπό το στρατηγό Αλέξιο Βρανά διέλυσαν τον απειλητικό στρατό του Γουλιέλμου στην Αμφίπολη το 1185.
1640 - Μουράτ Δ΄, Οθωμανός σουλτάνος.
Ο Μουράτ Δ΄ (IV. Murad, 27 Ιουλίου 1612 - 8 Φεβρουαρίου 1640) ήταν Σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας κατά το διάστημα 1623-1640. Έμεινε γνωστός για τη βιαιότητα του χαρακτήρα και των μεθόδων του, καθώς και για την απόπειρα αποκατάστασης του κύρους της σουλτανικής εξουσίας.
Ο Μουράτ ήταν γιος του Οθωμανού Σουλτάνου Αχμέτ Α΄ (1603-1617) και της Ελληνίδας σουλτάνας Χασεκί Μαχπεϊκέρ Κιοσέμ Βαλιντέ Σουλτάν.
1676 - Αλέξιος, τσάρος της Ρωσίας.
Ο Αλεξέι Μιχάηλοβιτς Ρομάνοφ (Алексей Михайлович Рома́нов, 29 Μαρτίου 1629 - 8 Φεβρουαρίου 1676) ήταν τσάρος της Ρωσίας από το 1645 έως το θάνατό του το 1676. Είναι ο δεύτερος της δυναστείας των Ρομάνοφ που κυβέρνησε τη χώρα μέχρι το 1917. Παρά τον σύντομο βίο του, υπήρξε πρωταγωνιστής σε κάποια από τα σημαντικότερα γεγονότα της ρωσικής ιστορίας, με κορυφαίο την προσάρτηση της Ουκρανίας.
1709 - Τζουζέπε Τορέλλι, Ιταλός συνθέτης.
Ο Τζουζέπε Τορέλλι (Giuseppe Torelli, 22 Απριλίου 1658 - 8 Φεβρουαρίου 1709) ήταν Ιταλός βιολονίστας, βιολιστής, δάσκαλος και συνθέτης.
Ο Τορέλλι είναι πιο γνωστός για τη συμβολή του στην ανάπτυξη του ενόργανου κοντσέρτου, ειδικά του concerto grosso και του solo concerto, καθώς και ως ο πιο παραγωγικός μπαρόκ συνθέτης για τρομπέτες. Έγραψε σονάτες, έργα για βιολί και τσέλο, πάνω από 30 κονσέρτα για 1-4 τρομπέτες και άλλα.
Γεννήθηκε στη Βερόνα, όπου και έλαβε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής. Πιθανόν να ήταν μαθητής του Λεονάρντο Μπρουνιόλι ή του Μπαρτολομέο Λαουρέντι, εντούτοις θεωρείται βέβαιο ότι σπούδασε σύνθεση με τον Τζάκομο Αντόνιο Πέρτι. Το 1684 γίνεται μέλος στην ορχήστρα Accademia Filarmonica παίζοντας βιολί, ενώ το 1698 αναλαμβάνει τη μουσική διεύθυνση στην αυλή του Γεωργίου Φρειδερίκου Β΄, Μαργράβου του Βραδεμβούργου-Άνσμπαχ. Τον επόμενο χρόνο ταξιδεύει στη Βιέννη και το 1701 επιστρέφει στη Μπολόνια, όπου και παίζει βιολί στην εκκλησιαστική ορχήστρα του San Petronio που διευθύνει ο πάλαι ποτέ δάσκαλός του Τζάκομο Πέρτι.
Πεθαίνοντας στη Μπολόνια το 1709, τα χειρόγραφά του διατηρήθηκαν στα αρχεία του San Petronio.
1725 - Πέτρος Α', τσάρος της Ρωσίας.
Ο Μέγας Πέτρος, Πέτρος Α΄ ή Πιότρ Αλεξέγιεβιτς Ρομάνοφ (Пётр Алексе́евич Рома́нов, 9 Ιουνίου 1672 - 8 Φεβρουαρίου 1725) ήταν τσάρος του Ρωσικού Βασιλείου για 43 έτη, από το 1682 έως το 1725.
Γεννήθηκε στη Μόσχα στις 9 Ιουνίου 1672. Πατέρας του ήταν ο τσάρος Αλέξιος (του οίκου των Ρομάνοφ) και μητέρα του η Ναταλία Ναρίσκινα, δεύτερη σύζυγος του Αλεξίου. Υπό την ηγεσία του Πέτρου η Ρωσία μετατράπηκε από περιφερειακό βασίλειο σε υπερδύναμη της ΒΑ Ευρώπης, τερματίζοντας την κυριαρχία των Σουηδών στη Βαλτική. Για τα επιτεύγματά του, πέραν του χαρακτηρισμού Μέγας, του δόθηκε το προσωνύμιο πατέρας του ρωσικού έθνους.
1902 - Σεργκέι Ιβανόβιτς Μοσίν, Ρώσος μηχανικός και σχεδιαστής όπλων.
Ο Σεργκέι Ιβανόβιτς Μοσίν (14 Απριλίου 1849 - 8 Φεβρουαρίου 1902) ήταν Ρώσος μηχανικός και ο σχεδιαστής του τυφεκίου Μοσίν-Ναγκάντ.
Ο Μοσίν γεννήθηκε στο Ραμόν της περιφέρειας Βορόνεζ το 1849. Μπήκε στη στρατιωτική ακαδημία σε ηλικία 12 ετών, όπου διέπρεψε ως στρατιώτης. Το 1867, μπήκε στο Στρατιωτικό Γυμνάσιο Αλεξαντροφσκόε στη Μόσχα. Φεύγοντας από κει το 1870, αποφάσισε να πάει στο πυροβολικό τμήμα και μεταφέρθηκε στην Ακαδημία Mikhailovskoye Πυροβολικού. Αποφοίτησε το 1875 και μεταφέρθηκε στην οπλοστάσιο της Τούλα, όπου έγινε η επικεφαλής του τμήματος κατεργασίας.
Ήταν στην Τούλα όπου ο Μοσίν ξεκίνησε την καριέρα του ως σχεδιαστής όπλων στην αρχή φτιάχνοντας βελτιώσεις για το Μπέρνταν ΙΙ και αργότερα με τη συνεργασία με την Ναγκάντ να σχεδιάσει το τουφέκι τριών γραμμών του έτους 1891. Ο Μοσίν τελικά ανήλθε στο βαθμό του συνταγματάρχη και διορίστηκε ως διευθυντής του οπλοστασίου Σεστρόρετσκ.ref>Barker, A. J.. John Walter (1971). Russian infantry weapons of World War II; Illustrated histories of twentieth century arms. Arco Pub. Co., σελ. 15. Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 1902 και θάφτηκε στην Τούλα.
1917 - Φρειδερίκος Κ. Καρρέρ, Έλληνας συγγραφέας και πολιτικός.
Ο Φρειδερίκος Κ. Καρρέρ (Ζάκυνθος, 5 Μαρτίου 1841 - 8 Φεβρουαρίου 1917) ήταν Έλληνας πεζογράφος και πολιτικός.
Καταγόταν από ιστορική οικογένεια της Ζακύνθου. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Καρρέρ· αδέλφια του ήταν η Ιωάννα και ο μουσικοσυνθέτης Παύλος. Ήταν νυμφευμένος με την Αναστασία Αδάμ. Είχε σπουδάσει στην Αθήνα, μίλαγε 4 γλώσσες και ήταν μέλος του συλλόγου Παρνασσός. Έγραψε και μετέφρασε πολλά διηγήματα όπως το Γεώργιος και Ζωή και πραγματείες όπως το Ιουδαϊσμός και Χριστιανισμός το 1891.
Χρημάτισε βουλευτής Ζακύνθου το 1881, νομάρχης Λακωνίας το 1883 και νομάρχης Άρτας το 1894 .
1921 - Πιοτρ Κροπότκιν, Ρώσος αναρχικός.
Ο Πρίγκιπας Πέτρος (Πιοτρ) Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν (Ρώσικα Пётр Алексеевич Кропоткин) (Μόσχα, 9 Δεκεμβρίου 1842 – Ντμιτρόφ, 8 Φεβρουαρίου 1921) ήταν εξέχων Ρώσος αναρχικός και ένας από τους πρώτους θεωρητικούς του αναρχοκομμουνισμού.
Αναδείχτηκε σε ποικίλους τομείς, από τη γεωγραφία και τη ζωολογία μέχρι την κοινωνιολογία και την ιστορία, όμως περιφρόνησε την υλική επιτυχία για χάρη των ιδεών της επανάστασης.
Αριστοκρατικής καταγωγής, γιος του πρίγκιπα Αλεξέι Πέτροβιτς Κροπότκιν, εκπαιδεύτηκε στο επίλεκτο σώμα των ακολούθων στην Αγία Πετρούπολη. Το 1871 αρνήθηκε τη θέση του γραμματέα της Ρωσικής γεωγραφικής Εταιρείας και εγκατέλειψε τα προνόμιά του και έζησε στην Αγγλία, τη Γαλλία και την Ελβετία όπου εργάστηκε για τη διάδοση των αναρχικών ιδεών. Πριν φύγει για τη Ρωσία έγραψε ένα γράμμα στους The Times του Λονδίνου με το οποίο ευχαριστούσε τον αγγλικό λαό για την φιλοξενία του κατά την διαμονή του εκεί. Επέστρεψε στη Ρωσία τον Ιούνιο του 1917 όπου τον υποδέχτηκαν ο Αλεξάντερ Κερένσκυ και ένα πλήθος 60.000 ατόμων. Ο Κερένσκυ μετά από κάποιο διάστημα πρότεινε στον Κροπότκιν να αναλάβει το υπουργείο Παιδείας, πρόταση την οποία απέρριψε αμέσως. Ο Κροπότκιν αρχικά ενθουσιάστηκε από την νέα κατάσταση μετά την Ρωσική Επανάσταση, μετέπειτα όμως άσκησε σκληρή κριτική κυρίως μέσω επιστολών που έστελνε στον Λένιν.
Ένα κρυολόγημα στα μέσα Ιανουαρίου του 1921, επιδείνωσε τη βρογχίτιδα από την οποία έπασχε, η οποία εξελίχθηκε σε πνευμονία. Ο Λένιν όταν πληροφορήθηκε ότι ο Κροπότκιν αρρώστησε, έστειλε ειδικό τραίνο με γιατρούς και τρόφιμα στο Ντμιτρόφ. Η υγεία του όμως ήταν αρκετά επιβαρυμένη και συνεχώς χειροτέρευε. Το πρωί της 8ης Φεβρουαρίου του 1921 πέθανε. Η κηδεία του ήταν η τελευταία μαζική συγκέντρωση αναρχικών στην Ρωσία και η τελευταία ευκαιρία κατά την οποία παρέλασε η μαύρη σημαία του αναρχισμού στη ρωσική πρωτεύουσα.
Η ζωή του αποτέλεσε υπόδειγμα των υψηλών ηθικών στόχων και του συνδυασμού διανόησης και δράσης. Δεν επέδειξε εγωπάθεια, διπροσωπία ή πάθος για την εξουσία, εκδηλώσεις που έβλαψαν την εικόνα τόσων άλλων επαναστατών.
1937 - Ευθύμιος Βλάμης, Έλληνας πολιτικός.
Ο Ευθύμιος Βλάμης (1851 - 8 Φεβρουαρίου 1937) ήταν Έλληνας πολιτικός που διετέλεσε δήμαρχος Γαλαξειδίου.
Γεννήθηκε στο Γαλαξείδι. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια. Παρά τις αξιόλογες σπουδές του, αρνήθηκε να εγκατασταθεί στην Αθήνα και παρέμεινε στο Γαλαξείδι.
Ασχολήθηκε με τα κοινά και το 1903 εξελέγη δήμαρχος Γαλαξειδίου. Τις περιόδους 1914 - 1921 και 1929 - 1933 διετέλεσε κοινοτάρχης. Ήταν φανατικός με την δενδροκαλλιέργεια ενώ υπήρξε από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης της Ναυτικής Πινακοθήκης και του Μουσείου Γαλαξειδίου.
Απεβίωσε στο Γαλαξείδι στις 8 Φεβρουαρίου 1937. Γιος του ήταν ο Νικόλαος Βλάμης (1900 - 1989), νομικός και γενικός γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
1938 - Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας.
Ο Πρίγκιπας Νικόλαος της Ελλάδας και της Δανίας (22 Ιανουαρίου 1872 - 8 Φεβρουαρίου 1938) ήταν το τέταρτο παιδί και ο τρίτος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων και της Βασίλισσας Όλγας των Ελλήνων. Ήταν γνωστός ως "Ο Έλληνας Νίκι" ανάμεσα στην οικογένεια του και σε διάκριση με τον πρώτο εξάδελφο του Τσάρο Νικόλαο Β' της Ρωσίας.
Ο Πρίγκιπας Νικόλαος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Ιανουαρίου το 1872. Τον διέκρινε η πνευματική καλλιέργεια. Φοίτησε στην Σχολή Ευελπίδων και έγκαιρα, το 1913, επέδειξε το διπλωματικό του ταλέντο. Υπήρξε φίλος των δυνάμεων της Αντάντ. Ο Πρίγκιπας Νικόλαος υπήρξε επίσης ζωγράφος και υπογράφοντας ως "Νίκολας Λεπρίνς (Nicolas Leprince)" και θεατρικός συγγραφέας.
Ο πατέρας του, κληροδότησε σ΄ αυτόν το Βασιλικό Θέατρο. Εκείνος, όμως, μετά την Παλινόρθωση της Μοναρχίας το 1935 αποποιήθηκε την κληρονομιά υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου. Ήταν φίλος του Γεωργίου Σημίτη και βάφτισε το γιο του, Κώστα Σημίτη.
Παντρεύτηκε τη Μεγάλη Δούκισσα Ελένη Βλαδιμήροβνα της Ρωσίας (1882-1957), κόρη του Μεγάλου Δούκα Βλαδίμηρου Αλεξάνδροβιτς, αδελφού του Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄. Ο γάμος έγινε στις 29 Αυγούστου 1902, και απέκτησαν τρεις κόρες:
την Πριγκίπισσα Όλγα (1903-1997), παντρεύτηκε τον Πρίγκιπα Παύλο της Γιουγκοσλαβίας, Αντιβασιλέα της Γιουγκοσλαβίας και απέκτησαν:
τον Πρίγκιπα Αλέξανδρο της Γιουγκοσλαβίας (1924-2016)
τον Πρίγκιπα Νικόλαο της Γιουγκοσλαβίας (γ. 1928-1954)
την Πριγκίπισσα Ελισάβετ της Γιουγκοσλαβίας (γ. 1936-), κόρη της είναι η βρετανή ηθοποιός Κάθριν Όξενμπεργκ (γεν. 1961), γνωστή ως Αμάντα Κάρριγκτον στη γνωστή τηλεοπτική σειρά «Δυναστεία». Η Κάθριν Όξενμπεργκ είναι παντρεμένη με τον ηθοποιό Κάσπερ Βαν Ντίεν (γεν. 1968).
την Πριγκίπισσα Ελισάβετ (1904-1955), παντρεύτηκε τον Κάρολο Θεόδωρο, Κόμη του Τέρινγκ-Γίεντενμπαχ και απέκτησαν:
τον Χανς Βέιτ, Κόμη του Τέρινγκ-Γίεντενμπαχ (γ. 1935-)
την Ελένη, Αρχιδούκισσα Φερδινάνδου Καρόλου της Αυστρίας (γ. 1937-)
την Πριγκίπισσα Μαρίνα (1906-1968), παντρεύτηκε τον Πρίγκιπα Γεώργιο, Δούκα του Κεντ και απέκτησαν:
τον Πρίγκιπα Εδουάρδο, Δούκα του Κεντ (γ. 1935-)
την Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Κεντ, Κυρία Όγκλίβι (γ. 1936-)
τον Πρίγκιπα Μιχαήλ του Κεντ (γ. 1942-)
Πέθανε στην Αθήνα, στις 8 Φεβρουαρίου 1938, περίπου ένα μήνα μετά τους γάμους του τότε Διαδόχου Παύλου και ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.
1942 - Φριτς Τοτ, Γερμανός μηχανικός.
Ο Φριτς Τοτ (Fritz Todt , 4 Σεπτεμβρίου 1891 – 8 Φεβρουαρίου 1942) ήταν Γερμανός μηχανικός και εξέχουσα φυσιογνωμία του Εθνικοσοσιαλιστικού (Ναζιστικού) Κόμματος. Υπεύθυνος για τα μεγάλα οδικά έργα του Γ΄ Ράιχ, δημιούργησε την Οργάνωση Τοτ, η οποία πέρασε στην Ιστορία λόγω της καταναγκαστικής εργασίας, στην οποία υποχρέωνε κρατούμενους και αιχμαλώτους πολέμου. Ο Τοτ σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα το 1942.
1957 - Βάλτερ Μπότε, Γερμανός φυσικός.
Ο Βάλτερ Βίλχελμ Γκέοργκ Μπότε (Walther Wilhelm Georg Bothe, 8 Ιανουαρίου 1891 - 8 Φεβρουαρίου 1957) ήταν Γερμανός πυρηνικός φυσικός, ο οποίος μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής το 1954 με τον Μαξ Μπορν.
Το 1913 εντάχθηκε στο νεοσυσταθέν Εργαστήριο Ραδιενέργειας του Ινστιτούτου Φυσικής και Τεχνολογίας Ράιχ (PTR), όπου παρέμεινε μέχρι το 1930, τα τελευταία χρόνια ως διευθυντής του εργαστηρίου. Υπηρέτησε στο στρατό κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από το 1914 και ήταν αιχμάλωτος πολέμου των Ρώσων, επιστρέφοντας στη Γερμανία το 1920. Μετά την επιστροφή του στο εργαστήριο, ανέπτυξε και εφάρμοσε μεθόδους σύμπτωσης στη μελέτη των πυρηνικών αντιδράσεων, το φαινόμενο Κόμπτον, την κοσμική ακτινοβολία και τη δυαδικότητα κύματος - σωματιδίου της ακτινοβολίας, για τις οποίες θα λάβει το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1954, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα (1953) του είχε απονεμηθεί και το Μετάλλιο Μαξ Πλανκ.
Το 1930 έγινε τακτικός καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου του Γκίσεν. Το 1932, έγινε διευθυντής του φυσικού και ακτινολογικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης, αλλά οδηγήθηκε σε παραίτηση από την θέση αυτή εξαιτίας μελών του κινήματος Deutsche Physik, (Γερμανών επιστημόνων κατά του έργου του Εβραίου Άλμπερτ Αϊνστάιν). Για να αποτραπεί η αποδημία του από τη Γερμανία, διορίστηκε διευθυντής στο Ινστιτούτο Φυσικής του Ινστιτούτο Ιατρικών Ερευνών Kaiser Wilhelm (KWImF) στη Χαϊδελβέργη. Εκεί δημιούργησε το πρώτο επιχειρησιακό κύκλοτρο στη Γερμανία. Επιπλέον, έγινε ένας από τους διευθυντές των ερευνών για πυρηνική ενέργεια της Γερμανίας, γνωστής και ως Λέσχη Ουρανίου (Uranverein), οι οποίες ξεκίνησαν το 1939 υπό την εποπτεία του Γραφείου Προμηθειών του Στρατού.
Το 1946, εκτός από την διευθυντική του θέση στο Ινστιτούτο Φυσικής στο KWImf, αποκαταστάθηκε και ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Από το 1956 μέχρι το 1957 ήταν μέλος της ομάδας εργασίας για την Πυρηνική Φυσική στη Γερμανία (Arbeitskreis Kernphysik).
Μετά τον θάνατό του, το Ινστιτούτο Φυσικής του KWImF αναπτύχθηκε αυτόνομα, υπό την αιγίδα της κοινότητας Max Planck Society και στη συνέχεια έγινε το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής Μαξ Πλανκ. Το όνομά του δόθηκε αργότερα στο κεντρικό κτίριο του νέου ινστιτούτου.
1957 - Τζον φον Νόιμαν, Ούγγρος μαθηματικός και φυσικός.
Ένας από τους σπουδαιότερους μαθηματικούς του εικοστού αιώνα, ο γεννημένος στην Ουγγαρία Γιάνος Νόιμαν (Janos Neumann, 28 Δεκεμβρίου 1903 – 8 Φεβρουαρίου 1957), (περισσότερο γνωστός ως Τζον φον Νόιμαν - τον γερμανικό τίτλο φον τον αγόρασε ο πατέρας του το 1913), προσέφερε σε πάμπολλους κλάδους, όπως μαθηματικά, φυσική, οικονομικά, πληροφορική. Από μικρό παιδί έδειξε τα μεγάλα του χαρίσματα, όταν σε ηλικία 6 ετών μπορούσε να διαιρέσει 8ψήφιους αριθμούς από μνήμης, και να απαγγέλλει από μνήμης αρχαίους κλασσικούς. Σε ηλικία 8 ετών ήξερε ήδη μαθηματική ανάλυση. Σε ηλικία 23 ετών δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου και ήταν ο νεότερος καθηγητής που υπήρξε ποτέ. Στην ίδια ηλικία απέκτησε το διδακτορικό του στα μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης.
To 1930 όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, η οικογένεια του και αυτός μετακόμισαν στις Η.Π.Α.. Παρόλο που οι επιστήμονες της εποχής δεν φημίζονταν για την επιμέλεια στο ντύσιμό τους, ο Τζον φον Νόιμαν ήταν ντυμένος πάντα άψογα και του άρεσε το ποτό και το φαγητό. Μέχρι τα 25 του είχε δημοσιοποιήσει 10 σημαντικές εργασίες και, μέχρι τα 30 του, γύρω στις 36. Το 1933 του προτάθηκε από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον μια θέση καθηγητή στο Ινστιτούτου Προηγμένων Ερευνών (Institute for Advanced Study) την οποία δέχτηκε και βρέθηκε μαζί με γνωστούς επιστήμονες της εποχής όπως ο Άλμπερτ Αινστάιν, ο Κουρτ Γκέντελ κ.α. Ακολούθως το 1937 απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα ενώ το 1938 του απονεμήθηκε το Βραβείο Bôcher.
Παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Μαριέτ Κιοβέσι με την οποία παντρεύτηκαν το 1930 και απέκτησαν ένα παιδί, τη Μαρίνα φον Νόιμαν, η οποία είναι διακεκριμένη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν, ενώ χώρισαν το 1937. Ένα χρόνο μετά το διαζύγιο του(το 1938) παντρεύτηκε την Κλάρα Νταν.
Ο φον Νόιμαν διαγνώστηκε με καρκίνο στα οστά ή στο πάγκρεας το 1957, πιθανότατα από την υπερβολική του έκθεση σε ραδιενέργεια, όταν παρατηρούσε τις δοκιμές της ατομικής βόμβας στον Ειρηνικό, ή κατά τη μετέπειτα εργασία του με πυρηνικά όπλα στο Λος Άλαμος.
Πέθανε λίγους μήνες μετά τη διάγνωση του από υπερβολικούς πόνους. Έγραψε 150 δημοσιοποιημένα άρθρα σε όλη του την ζωή: 60 σε καθαρά μαθηματικά, 20 στη φυσική και 60 σε εφαρμοσμένα μαθηματικά.
1972 - Μάρκος Βαμβακάρης, Έλληνας τραγουδοποιός.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης (Άνω Σύρος, 10 Μαΐου 1905 - Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 1972) υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός Έλληνας μουσικός του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Θεωρείται ο «Πατριάρχης» του ρεμπέτικου, καθώς έκανε γνωστό το είδος λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχαν τα δισκογραφημένα τραγούδια του. Καθιέρωσε την ορχήστρα με μπουζούκια και μπαγλαμάδες, η οποία παραμέρισε την προηγούμενη λαϊκή ορχήστρα των σαντουροβιολιών.
1980 - Νίκος Ξυλούρης, Έλληνας τραγουδιστής.
Ο Νίκος Ξυλούρης (Ανώγεια Ρεθύμνου, 7 Ιουλίου 1936 – Πειραιάς, 8 Φεβρουαρίου 1980), γνωστός και με το παρατσούκλι Ψαρονίκος ή τον τιμητικό χαρακτηρισμό Αρχάγγελος της Κρήτης, ήταν Έλληνας μουσικός και τραγουδιστής.
1994 - Στέργιος Σπανάκης, Έλληνας συγγραφέας.
Ο Στέργιος Σπανάκης (1900 - 1994) ήταν Έλληνας συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Κρήτη και ασχολήθηκε με τη μελέτη της Ιστορίας της Κρήτης κατά την Ενετοκρατία.
Γεννήθηκε το 1900 στο Τζερμιάδο . Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε έφορος της «Βικελαίας» Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ηρακλείου τα έτη 1926-1946. Δίδαξε μεταξύ άλλων Τουριστική Γεωγραφία Κρήτης στη σχολή των Ξεναγών και στη Σχολή ταχύρρυθμης Εκπαίδευσης των Ξενοδοχοϋπαλλήλων.
Έλαβε μέρος σε πολλά κρητολογικά συνέδρια, με σημαντικότερα αυτά των ετών 1961, 1966 και 1971 , καθώς επίσης και στο 17ο Συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων για θέματα Τουρισμού (FIJET).
Υπήρξε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Συγγραφέων και Δημοσιογράφων Τουρισμού, τακτικό μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Φωνολογίας και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών (μέλος του Δ. Σ, κατά τα πρώτα έτη).
Για την προσφορά του τιμήθηκε με το βραβείο Ακαδημίας Αθηνών το 1976.
Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 1994.
1998 - Χαλντόρ Λάξνες, Ισλανδός συγγραφέας.
Ο Χαλντόρ Γκούντγιονσον (ισλ. Halldór Guðjónsson), γνωστός ως Χαλντόρ Λάξνες (Halldór Kiljan Laxness) ήταν Ισλανδός συγγραφέας, ποιητής και διατριβογράφος. Είναι περισσότερο γνωστός για τα έργα του «Ατομικός Σταθμός» και «Σάλκα Βάλκα: Το κορίτσι της Ισλανδίας». Κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1955.
Ο Χαλντόρ Λάξνες γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1902 στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας. Το 1905 μετακόμισε στο Λάξνες, μια μικρή πόλη έξω από το Ρέικιαβικ. Έγραψε το πρώτο του βιβλίο στην ηλικία των 17. Ταξίδευε συχνά, ενώ επισκέφτηκε τη Σταλινική Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ινδία. Το 1922 πήγε να ζήσει σε ένα μοναστήρι στο Κλερβό του Λουξεμβούργου. Εκεί βαπτίστηκε καθολικός και άλλαξε το όνομά του σε Χαλντόρ Λάξνες, για να τιμήσει την πόλη στην οποία μεγάλωσε, ενώ υιοθέτησε και το όνομα Κίλιαν προς τιμήν του Ιρλανδού μάρτυρα Αγίου Κίλιαν. Εκεί μελέτησε Γαλλικά, Λατινικά, θεολογία και φιλοσοφία. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στις ΗΠΑ, ο Λάξνες άρχισε να υποστηρίζει τον σοσιαλισμό. Το 1948, έγραψε το πιο γνωστό του έργο, το βιβλίο «Ατομικός Σταθμός», που αναφερόταν στη μεταπολεμική κοινωνία του Ρέικιαβικ. Ο Λάξνες έγραψε ποιήματα, άρθρα, θεατρικά έργα, ταξιδιωτικά κείμενα, διηγήματα και 15 μυθιστορήματα. Το 1955, κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ το έργο του εξυμνήθηκε από ξένους συγγραφείς. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου 1998 στο σπίτι Κλιουβραστάιν το οποίο, μετά το θάνατό του, μετατράπηκε σε μουσείο από την Ισλανδική κυβέρνηση.
2001 - Γιώργος Ζουράρις, Έλληνας αντιστασιακός και γιατρός σεξολόγος.
2002 - Τώνης Γεωργίου, Έλληνας πιανίστας.
Ο Τώνης Γεωργίου (Θεσσαλονίκη, 1914 - 8 Φεβρουαρίου 2002) ήταν Έλληνας καθηγητής πιάνου στο Εθνικό Ωδείο στην Αθήνα, κατά τη δεκαετία του 1970.
Είχε σπουδάσει πιάνο στην Αυστρία, στο Ωδείο της Βιέννης, στην τάξη του μεγάλου πιανίστα Έμιλ φον Ζάουερ (Emil von Sauer). Πριν γυρίσει στην Ελλάδα κυκλοφόρησε δυο δίσκους: το Καρναβάλι του Ρόμπερτ Σούμαν και τα δύο Κοντσέρτα για Πιάνο του Φραντς Λιστ.
Στην Ελλάδα εκτός από τις παιδαγωγικές του δραστηριότητες συνόδευε τραγουδιστές στο πιάνο και ήταν μουσικός σύμβουλος της Λυρικής Σκηνής, όταν το 1978-79 ανέβασε το Μαχαγκόνυ του Κουρτ Βάιλ και την Στέψη της Ποππαίας του Κλάουντιο Μοντεβέρντι. Στο Μαχαγκόνυ είχε και το ρόλο του επί σκηνής πιανίστα (που του κλείνουν το καπάκι πάνω στα δάκτυλά του).
Ασχολήθηκε επίσης με έργα του Μότσαρτ.
Ο Τώνης Γεωργίου παραθέριζε στη Σκόπελο, όπου είχε αγοράσει ένα κτήμα στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου του 2002.
Ο γιος του, Απόστολος Γεωργίου, ζωγράφος, ζει ακόμα στη Σκόπελο και διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας στο Βόλο.
2002 - Γιάννης Παθιακάκης, Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής.
Ο Γιάννης Παθιακάκης (21 Νοεμβρίου 1953 - 8 Φεβρουαρίου 2002) ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκε ως μεσοεπιθετικός σε διάφορες ομάδες της Α΄ Εθνικής τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Υπήρξε διεθνής με την Εθνική Ελπίδων. Ως προπονητής εργάστηκε σε πολλές ομάδες και όταν πέθανε δόθηκε το όνομά του στο γήπεδο του Ακράτητου Άνω Λιοσίων, του οποίου ήταν προπονητής.
2003 - Άγγελος Σ. Βλάχος, Έλληνας διπλωμάτης και συγγραφέας.
Ο Άγγελος Βλάχος του Σταύρου (4 Φεβρουαρίου 1915 − 8 Φεβρουαρίου 2003) ήταν Έλληνας διπλωμάτης, συγγραφέας, πολιτικός και ακαδημαϊκός.
Γεννήθηκε το 1915 στην Αλεξάνδρεια και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν ανώτατος δικαστικός στην Αίγυπτο, ο παππούς του ήταν ο λόγιος Άγγελος Βλάχος και θείος του ο εκδότης της Καθημερινής, Γεώργιος Βλάχος. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σταδιοδρόμησε ως διπλωμάτης και υπηρέτησε μεταξύ άλλων ως γραμματέας της ελληνικής πρεσβείας στην Ιταλία, Άγκυρα, ως γενικός πρόξενος στα Ιεροσόλυμα και τη Λευκωσία, ως πρεσβευτής στη Μόσχα και ως γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών.
Διετέλεσε επίσης υφυπουργός Προεδρίας στην κυβέρνηση Πιπινέλη (Ιούνιος-Σεπτέμβριος 1963), υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του 1974 και γενικός διευθυντής της ΕΡΤ.
Το 1985 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Πέθανε στην Αθήνα το 2003.
2008 - Φίλις Γουίτνεϊ, Αμερικανίδα συγγραφέας.
Η Φίλις Γουίτνεϊ (Phyllis Ayame Whitney, 9 Σεπτεμβρίου 1903 - 8 Φεβρουαρίου 2008) ήταν Αμερικανίδα συγγραφέας έργων μυστηρίου. Συνέγραψε περισσότερα από 70 μυθιστορήματα. Στα περισσότερα από τα έργα της ο αναγνώστης μπορεί να δει εξωτικά τοπία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι τα βιβλία της απευθύνονται τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά.
Γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου του 1903 στην Ιαπωνία από γονείς Αμερικανούς. Τα πρώτα της χρόνια τα έζησε στην Ασία. Από τα 50 της χρόνια και μετά, τα βιβλία της άρχισαν να γίνονται δεκτά με θετικές κριτικές.Σύντομα απέκτησε φήμη και οι αρθρογράφοι της εφημερίδας New York Times κάποτε την είχαν αποκαλέσει "Βασίλισσα των Αμερικανικών Gothics".
Το 1961 το βιβλίο της The Mystery of the Haunted Pool κέρδισε το βραβείο Έντγκαρ στην κατηγορία καλύτερο εφηβικό μυθιστόρημα (μυστηρίου). Κέρδισε ξανά τη διάκριση το 1964 για το έργο The Mystery of the Hidden Hand. Το 1988 της απονεμήθηκε από την Ένωση Συγγραφέων Έργων Μυστηρίου το Μέγα Βραβείο για το συνολικό της έργο. Η λογοτέχνιδα απεβίωσε στις 8 Φεβρουαρίου του 2008 σε ηλικία 104 ετών. Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν, έπασχε από πνευμονία.
2008 - Φίλις Γουίτνεϊ, Αμερικανίδα συγγραφέας